Livre, Chap.
[6, 484]	τε (καὶ θεώμενοι ὡς οἷόν	τε	ἀκριβέστατα, οὕτω δὴ καὶ τὰ
[6, 500]	ἔξωθεν οὐ προσῆκον ἐπεισκεκωμακότας, λοιδορουμένους	τε	αὑτοῖς καὶ φιλαπεχθημόνως ἔχοντας καὶ
[6, 495]	καὶ ἀτελῆ φιλοσοφίαν λείποντες αὐτοί	τε	βίον οὐ προσήκοντα οὐδ’ ἀληθῆ
[6, 487]	μή ποτ’ ἄν τις οἷός	τε	γένοιτο ἱκανῶς ἐπιτηδεῦσαι, εἰ μὴ
[6, 491]	Εγώ σοι, εἶπον, ἂν οἷός	τε	γένωμαι, πειράσομαι διελθεῖν. τόδε μὲν
[6, 507]	διήγησιν. ~(Βουλοίμην ἄν, εἶπον, ἐμέ	τε	δύνασθαι αὐτὴν ἀποδοῦναι καὶ ὑμᾶς
[6, 484]	καὶ δικαίων καὶ ἀγαθῶν τίθεσθαί	τε,	ἐὰν δέῃ τίθεσθαι, καὶ τὰ
[6, 496]	τε καὶ ἀνοσίων (ἔργων τόν	τε	ἐνθάδε βίον βιώσεται καὶ τὴν
[6, 490]	~οἷον ἀνάγκη φῦναι τὸν καλόν	τε	κἀγαθὸν (ἐσόμενον. ἡγεῖτο δ’ αὐτῷ,
[6, 493]	οἵας αὖ ἄλλου φθεγγομένου ἡμεροῦταί	τε	καὶ ἀγριαίνει, καταμαθὼν δὲ ταῦτα
[6, 489]	ἡγῇ ἂν τῷ ὄντι μετεωροσκόπον	~(τε	καὶ ἀδολέσχην καὶ ἄχρηστόν σφισι
[6, 508]	δὲ καλῶν ἀμφοτέρων ὄντων, γνώσεώς	τε	καὶ ἀληθείας, ἄλλο καὶ κάλλιον
[6, 501]	ἀμφισβητῆσαι; πότερον μὴ τοῦ ὄντος	τε	καὶ ἀληθείας ἐραστὰς εἶναι τοὺς
[6, 490]	γεννήσας νοῦν καὶ ἀλήθειαν, γνοίη	τε	καὶ ἀληθῶς ζῴη καὶ τρέφοιτο
[6, 497]	φιλοσόφου φύσεως· διὸ καὶ στρέφεσθαί	τε	καὶ ἀλλοιοῦσθαι αὐτήν, ὥσπερ ξενικὸν
[6, 508]	γιγνόμενόν τε καὶ ἀπολλύμενον, δοξάζει	τε	καὶ ἀμβλυώττει ἄνω καὶ κάτω
[6, 498]	τε σωμάτων, ἐν ᾧ βλαστάνει	τε	καὶ ἀνδροῦται, εὖ μάλα ἐπιμελεῖσθαι,
[6, 486]	καὶ παντὸς ἀεὶ ἐπορέξεσθαι θείου	τε	καὶ ἀνθρωπίνου. Αληθέστατα, ἔφη. Ηι
[6, 496]	εἴ πῃ αὐτὸς καθαρὸς ἀδικίας	τε	καὶ ἀνοσίων (ἔργων τόν τε
[6, 508]	τῷ σκότῳ κεκραμένον, τὸ γιγνόμενόν	τε	καὶ ἀπολλύμενον, δοξάζει τε καὶ
[6, 495]	οὕτω (καὶ τὰς ψυχὰς συγκεκλασμένοι	τε	καὶ ἀποτεθρυμμένοι διὰτὰς βαναυσίας τυγχάνουσιν—
[6, 486]	μὴν τό γε τῆς ἀμούσου	τε	καὶ ἀσχήμονος φύσεως ἄλλοσέ ποι
[6, 493]	χρὴ εἰδέναι, ὅτιπερ ἂν σωθῇ	τε	(καὶ γένηται οἷον δεῖ ἐν
[6, 494]	ὢν καὶ ἐν ταύτῃ πλούσιός	τε	καὶ γενναῖος, καὶ ἔτι εὐειδὴς
[6, 510]	αὐτὰ μὲν ταῦτα ἃ πλάττουσίν	τε	καὶ γράφουσιν, ὧν καὶ σκιαὶ
[6, 495]	φύσεις, ὑπὸ δὲ τῶν τεχνῶν	τε	καὶ δημιουργιῶν ὥσπερ τὰ σώματα
[6, 495]	δή, εἶπον, ὦ θαυμάσιε, ὄλεθρός	τε	καὶ διαφθορὰ (τοσαύτη τε καὶ
[6, 490]	ἀκολουθῆσαι. Πῶς γάρ; Αλλ’ ὑγιές	τε	καὶ δίκαιον ἦθος, ᾧ καὶ
[6, 500]	δημιουργὸν αὐτὸν οἴει γενήσεσθαι σωφροσύνης	τε	καὶ δικαιοσύνης καὶ συμπάσης τῆς
[6, 507]	καὶ ἕκαστα οὕτως εἶναί φαμέν	τε	καὶ διορίζομεν τῷ λόγῳ. Φαμὲν
[6, 496]	ποῖ’ ἄττα φῶμεν γεννᾶν διανοήματά	τε	καὶ δόξας; ἆρ’ οὐχ ὡς
[6, 500]	πραγματείας, καὶ μαχόμενον αὐτοῖς φθόνου	τε	καὶ δυσμενείας ἐμπίμπλασθαι, ἀλλ’ εἰς
[6, 494]	πρῶτος ἔσται ἐν ἅπασιν, ἄλλως	τε	καὶ ἐὰν τὸ σῶμα φυῇ
[6, 494]	ἐν τοῖς τοιούτοις ποιήσειν, ἄλλως	τε	καὶ ἐὰν τύχῃ μεγάλης πόλεως
[6, 508]	ἀλλὰ ὧν νυκτερινὰ φέγγη, ἀμβλυώττουσί	τε	καὶ ἐγγὺς φαίνονται τυφλῶν, ὥσπερ
[6, 508]	ὄν, εἰς τοῦτο ἀπερείσηται, ἐνόησέν	τε	καὶ ἔγνω αὐτὸ καὶ νοῦν
[6, 507]	δὲ δὴ οὖν τὸν τόκον	τε	καὶ ἔκγονον αὐτοῦ τοῦ ἀγαθοῦ
[6, 499]	αὖ λόγων, ὦ μακάριε, καλῶν	τε	καὶ ἐλευθέρων ἱκανῶς ἐπήκοοι γεγόνασιν,
[6, 493]	τῇ ἀληθείᾳ τούτων τῶν δογμάτων	τε	καὶ ἐπιθυμιῶν ὅτι καλὸν ἢ
[6, 484]	ἐγώ, δυνατοὶ φαίνωνται φυλάξαι νόμους	τε	καὶ ἐπιτηδεύματα πόλεων, τούτους καθιστάναι
[6, 502]	ἡμῖν καὶ ἐκ τίνων (μαθημάτων	τε	καὶ ἐπιτηδευμάτων οἱ σωτῆρες ἐνέσονται
[6, 499]	γνῶναι χάριν, τὰ δὲ κομψά	τε	καὶ ἐριστικὰ καὶ μηδαμόσε ἄλλοσε
[6, 494]	ἡγουμένους ἀπολλύναι αὐτοῦ τὴν χρείαν	τε	καὶ ἑταιρίαν; οὐ πᾶν μὲν
[6, 496]	αὐτοῦ μετὰ καλῆς ἐλπίδος ἵλεώς	τε	καὶ εὐμενὴς ἀπαλλάξεται. ~(Αλλά τοι,
[6, 488]	χρωμένους τοῖς ἐνοῦσι, καὶ πίνοντάς	τε	καὶ εὐωχουμένους πλεῖν ὡς τὸ
[6, 501]	δ’ ἐγώ, ὥσπερ πίνακα πόλιν	τε	καὶ ἤθη ἀνθρώπων, πρῶτον μὲν
[6, 487]	ἐγώ, τελειωθεῖσι τοῖς τοιούτοις παιδείᾳ	τε	καὶ ἡλικίᾳ ἆρα οὐ μόνοις
[6, 486]	ὄντος ἐπισκέψῃ, εἰ ἄρα δικαία	τε	καὶ ἥμερος ἢ δυσκοινώνητος καὶ
[6, 500]	ὅ γε φιλόσοφος ὁμιλῶν κόσμιός	τε	(καὶ θεῖος εἰς τὸ δυνατὸν
[6, 501]	ἐν τοῖς ἀνθρώποις ἐγγιγνόμενον θεοειδές	τε	καὶ θεοείκελον. Ορθῶς, ἔφη. Καὶ
[6, 484]	ἀληθέστατον ἀποβλέποντες κἀκεῖσε ἀεὶ ἀναφέροντές	τε	(καὶ θεώμενοι ὡς οἷόν τε
[6, 506]	ἔφη. Οἶμαι γοῦν, εἶπον, δίκαιά	τε	καὶ καλὰ ἀγνοούμενα ὅπῃ ποτὲ
[6, 506]	ἐξὸν (παρ’ ἄλλων ἀκούειν φανά	τε	καὶ καλά; Μὴ πρὸς Διός,
[6, 503]	γέ φαμεν ἀμφοτέρων δεῖν εὖ	τε	καὶ καλῶς μετέχειν, ἢ μήτε
[6, 501]	ἐν τοῖς ἀνθρώποις ἐμποιοῖεν, συμμειγνύντες	τε	καὶ κεραννύντες ἐκ τῶν ἐπιτηδευμάτων
[6, 510]	καὶ ἐν τοῖς ὅσα πυκνά	τε	καὶ λεῖα καὶ φανὰ συνέστηκεν,
[6, 510]	ὅτι οἱ περὶ τὰς γεωμετρίας	τε	καὶ λογισμοὺς καὶ τὰ τοιαῦτα
[6, 498]	μέχρι τοῦ δυνατοῦ τελέως ἔργῳ	τε	καὶ λόγῳ, ~δυναστεύοντα (ἐν πόλει
[6, 503]	τε φαίνεσθαι, βασανιζομένους ἐν ἡδοναῖς	τε	καὶ λύπαις, καὶ τὸ δόγμα
[6, 504]	ὃ νυνδὴ ἐλέγομεν, τοῦ μεγίστου	τε	καὶ μάλιστα προσήκοντος μαθήματος ἐπὶ
[6, 503]	ἐθέλουσιν ἅμα φύεσθαι καὶ νεανικοί	τε	καὶ μεγαλοπρεπεῖς τὰς διανοίας οἷοι
[6, 486]	ὅταν κρίνειν μέλλῃς φύσιν φιλόσοφόν	τε	καὶ μή. Τὸ ποῖον; Μή
[6, 510]	ἦν δ’ ἐγώ, διῃρῆσθαι ἀληθείᾳ	τε	καὶ μή, ὡς τὸ δοξαστὸν
[6, 511]	τοῦ διαλέγεσθαι ἐπιστήμης τοῦ ὄντος	τε	καὶ νοητοῦ θεωρούμενον ἢ τὸ
[6, 504]	παθήματος ἥκιστα προσδεῖ φύλακι πόλεώς	τε	καὶ νόμων. Εἰκός, ἦ δ’
[6, 511]	νοῦν, ὡς μεταξύ τι δόξης	τε	καὶ νοῦ τὴν διάνοιαν οὖσαν.
[6, 485]	φύσει ἔχοντα πᾶν τὸ συγγενές	τε	καὶ οἰκεῖον τῶν παιδικῶν ἀγαπᾶν.
[6, 495]	συγγενῶν, ἄλλοι ἐπεισελθόντες ἀνάξιοι ᾔσχυνάν	τε	καὶ ὀνείδηπεριῆψαν, οἷα καὶ σὺ
[6, 507]	ὅσῳ πολυτελεστάτην τὴν τοῦ ὁρᾶν	τε	καὶ ὁρᾶσθαι δύναμιν ἐδημιούργησεν; Οὐ
[6, 511]	τῷ ὄντι ὑποθέσεις, οἷον ἐπιβάσεις	τε	καὶ ὁρμάς, ἵνα μέχρι τοῦ
[6, 500]	κατὰ λόγον ἔχοντα, ταῦτα μιμεῖσθαί	τε	καὶ ὅτι μάλιστα ἀφομοιοῦσθαι. ἢ
[6, 509]	καὶ ἀλήθειαν, ὥσπερ ἐκεῖ φῶς	τε	καὶ ὄψιν ἡλιοειδῆ μὲν νομίζειν
[6, 502]	τὰ μὲν δὴ τῶν γυναικῶν	τε	καὶ παίδων πεπέρανται, τὸ δὲ
[6, 495]	καὶ τὰ λεγόμενα ἀγαθά, πλοῦτοί	τε	καὶ πᾶσα ἡ τοιαύτη παρασκευή;
[6, 500]	φθονεῖν τῷ μὴ φθονερῷ ἄφθονόν	τε	καὶ πρᾷον ὄντα; ἐγὼ μὲν
[6, 494]	ἔργον, πᾶν δ’ ἔπος λέγοντάς	τε	καὶ πράττοντας καὶ περὶ αὐτόν,
[6, 506]	Βούλει οὖν αἰσχρὰ θεάσασθαι, τυφλά	τε	καὶ σκολιά, ἐξὸν (παρ’ ἄλλων
[6, 492]	μὴ πείθοντες οὗτοι οἱ παιδευταί	τε	καὶ σοφισταί. ἢ οὐκ οἶσθα
[6, 487]	μνήμων, εὐμαθής, μεγαλοπρεπής, εὔχαρις, φίλος	τε	καὶ συγγενὴς ἀληθείας, δικαιοσύνης, ἀνδρείας,
[6, 511]	ὅτι τὸ ὑπὸ ταῖς γεωμετρίαις	τε	καὶ ταῖς ταύτης ἀδελφαῖς τέχναις
[6, 486]	τῇ μελλούσῃ τοῦ ὄντος ἱκανῶς	τε	καὶ τελέως ψυχῇ μεταλήψεσθαι; ~(Αναγκαιότατα
[6, 511]	πρὸς ἐκεῖνα ὡς ἐναργέσι δεδοξασμένοις	τε	καὶ τετιμημένοις. (Μανθάνω, ἔφη, ὅτι
[6, 509]	παρεῖναι, ἀλλὰ καὶ τὸ εἶναί	τε	καὶ τὴν οὐσίαν ὑπ’ ἐκείνου
[6, 511]	μοι δοκεῖς τὴν τῶν γεωμετρικῶν	τε	καὶ τὴν τῶν τοιούτων ἕξιν
[6, 508]	ὅταν μὲν οὗ καταλάμπει ἀλήθειά	τε	καὶ τὸ ὄν, εἰς τοῦτο
[6, 495]	ὄλεθρός τε καὶ διαφθορὰ (τοσαύτη	τε	καὶ τοιαύτη τῆς βελτίστης φύσεως
[6, 496]	φίλους ὀνῆσαι προαπολόμενος ἀνωφελὴς αὑτῷ	τε	καὶ τοῖς ἄλλοις ἂν γένοιτο—
[6, 509]	βασιλεύειν τὸ μὲν νοητοῦ γένους	τε	καὶ τόπου, τὸ δ’ αὖ
[6, 485]	εἶναι τὴν αὐτὴν φύσιν φιλόσοφόν	τε	καὶ (φιλοψευδῆ; Οὐδαμῶς γε. Τὸν
[6, 503]	τε οἷς τότε ἐλέγομεν πόνοις	τε	καὶ φόβοις καὶ ἡδοναῖς, καὶ
[6, 492]	δὲ μὴ ἐν προσηκούσῃ σπαρεῖσά	τε	καὶ φυτευθεῖσα τρέφηται, εἰς πάντα
[6, 502]	ἀρχόντων κατάστασιν, εἰδότι ὡς ἐπίφθονός	τε	καὶ χαλεπὴ γίγνεσθαι ἡ παντελῶς
[6, 503]	δυσμαθῶς ὥσπερ ἀπονεναρκωμένα, καὶ ὕπνου	τε	καὶ χάσμης ἐμπίμπλανται, ὅταν τι
[6, 492]	ὅτι τὸν μὴ πειθόμενον ἀτιμίαις	τε	καὶ χρήμασι καὶ θανάτοις κολάζουσι;
[6, 493]	καταμαθὼν δὲ ταῦτα πάντα συνουσίᾳ	τε	καὶ χρόνου τριβῇ σοφίαν τε
[6, 504]	ἀλλ’ ἔτι τι μεῖζον δικαιοσύνης	τε	καὶ ὧν διήλθομεν; Καὶ μεῖζον,
[6, 493]	τε καὶ χρόνου τριβῇ σοφίαν	τε	καλέσειεν καὶ ὡς τέχνην συστησάμενος
[6, 497]	προσηκούσης· ἐν γὰρ προσηκούσῃ αὐτός	τε	μᾶλλον αὐξήσεται καὶ μετὰ τῶν
[6, 486]	οὐκ οἴει ἀναγκασθήσεται τελευτῶν αὑτόν	τε	μισεῖν καὶ τὴν τοιαύτην πρᾶξιν;
[6, 508]	(ἐν τῷ νοητῷ τόπῳ πρός	τε	νοῦν καὶ τὰ νοούμενα, τοῦτο
[6, 486]	χρόνου, πάσης δὲ οὐσίας, οἷόν	τε	οἴει τούτῳ μέγα τι δοκεῖν
[6, 494]	ἐπὶ τὰ αὑτῶν πράγματα οἵ	τε	οἰκεῖοι καὶ οἱ πολῖται. Πῶς
[6, 503]	δ’ οὔ; (Βασανιστέον δὴ ἔν	τε	οἷς τότε ἐλέγομεν πόνοις τε
[6, 485]	ταῦτα ἔχειν οἱ αὐτοί, ὅτι	τε	οὐκ ἄλλους πόλεων ἡγεμόνας δεῖ
[6, 508]	τοῦτον ἐν τῷ ὁρατῷ πρός	τε	ὄψιν καὶ τὰ ὁρώμενα. Πῶς;
[6, 507]	τοῦτο πεφυκός, οἶσθα ὅτι ἥ	τε	ὄψις οὐδὲν ὄψεται, τά τε
[6, 510]	τίθει ᾧ τοῦτο ἔοικεν, τά	τε	περὶ ἡμᾶς ζῷς καὶ πᾶν
[6, 484]	καὶ τὰ ἐνθάδε νόμιμα καλῶν	τε	πέρι καὶ δικαίων καὶ ἀγαθῶν
[6, 504]	εἴδη ψυχῆς διαστησάμενοι συνεβιβάζομεν δικαιοσύνης	τε	πέρι καὶ σωφροσύνης καὶ ἀνδρείας
[6, 510]	τὰ τοιαῦτα πραγματευόμενοι, ὑποθέμενοι τό	τε	περιττὸν καὶ τὸ ἄρτιον καὶ
[6, 492]	κροτοῦντες, πρὸς δ’ (αὐτοῖς αἵ	τε	πέτραι καὶ ὁ τόπος ἐν
[6, 508]	οὗ ἡμῖν τὸ φῶς ὄψιν	τε	ποιεῖ ὁρᾶν ὅτι κάλλιστα καὶ
[6, 486]	στέρξαι, ὃ πράττων ἂν ἀλγῶν	τε	πράττοι καὶ μόγις σμικρὸν ἀνύτων;
[6, 493]	τις καὶ (ἐπιθυμίας κατεμάνθανεν, ὅπῃ	τε	προσελθεῖν χρὴ καὶ ὅπῃ ἅψασθαι
[6, 498]	παιδείαν καὶ φιλοσοφίαν μεταχειρίζεσθαι, τῶν	τε	σωμάτων, ἐν ᾧ βλαστάνει τε
[6, 492]	ἂν οὗτος φέρῃ, καὶ φήσειν	τε	τὰ αὐτὰ τούτοις καλὰ καὶ
[6, 485]	ὁμολογήσωμεν, ὁμολογήσειν καὶ ὅτι οἷοί	τε	ταῦτα ἔχειν οἱ αὐτοί, ὅτι
[6, 489]	τιμῶνται ἐν ταῖς πόλεσι δίδασκέ	τε	τὴν εἰκόνα καὶ πειρῶ πείθειν
[6, 501]	πυκνὰ ἂν ἑκατέρωσ’ ἀποβλέποιεν, πρός	τε	τὸ φύσει δίκαιον καὶ καλὸν
[6, 489]	ἀληθῶς κυβερνήταις. Ορθότατα, ἔφη. Εκ	τε	τοίνυν τούτων καὶ ἐν τούτοις
[6, 506]	τὰ νῦν— ὃς δὲ ἔκγονός	τε	τοῦ ἀγαθοῦ φαίνεται καὶ ὁμοιότατος
[6, 509]	ἀνὰ τὸν αὐτὸν λόγον, τό	τε	τοῦ ὁρωμένου γένους καὶ τὸ
[6, 502]	τὸ σοφόν μοι ἐγένετο τήν	τε	τῶν γυναικῶν τῆς κτήσεως δυσχέρειαν
[6, 485]	ὥσπερ ἐν τοῖς πρόσθεν περί	τε	τῶν φιλοτίμων καὶ ἐρωτικῶν διήλθομεν.
[6, 497]	τὰ δὲ ἄλλα ἀνθρώπινα, τά	τε	τῶν φύσεων καὶ τῶν ἐπιτηδευμάτων.
[6, 503]	εἰ μνημονεύεις, δεῖν αὐτοὺς φιλοπόλιδάς	τε	φαίνεσθαι, βασανιζομένους ἐν ἡδοναῖς τε
[6, 491]	αὐτοῦ ὀρθῶς, καί σοι εὔδηλόν	τε	φανεῖται καὶ οὐκ ἄτοπα δόξει
[6, 500]	~καὶ διορίζῃ (ὥσπερ ἄρτι τήν	τε	φύσιν αὐτῶν καὶ τὴν ἐπιτήδευσιν,
[6, 507]	τε ὄψις οὐδὲν ὄψεται, τά	τε	χρώματα ἔσται ἀόρατα. Τίνος δὴ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 23/03/2006