Alphabétiquement     [«   »]
ταὐτόν 1
ταὐτὸν 1
τέ 1
τε 129
τεθραμμένον 1
τείνοντα 1
τείνοντας 1
Fréquences     [«    »]
121 δ
109 ἔφη
106 τὸ
129 τε
469 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, La République, livre VI

τε


Livre, Chap.
[6, 484]   τε (καὶ θεώμενοι ὡς οἷόν  τε   ἀκριβέστατα, οὕτω δὴ καὶ τὰ
[6, 500]   ἔξωθεν οὐ προσῆκον ἐπεισκεκωμακότας, λοιδορουμένους  τε   αὑτοῖς καὶ φιλαπεχθημόνως ἔχοντας καὶ
[6, 495]   καὶ ἀτελῆ φιλοσοφίαν λείποντες αὐτοί  τε   βίον οὐ προσήκοντα οὐδ’ ἀληθῆ
[6, 487]   μή ποτ’ ἄν τις οἷός  τε   γένοιτο ἱκανῶς ἐπιτηδεῦσαι, εἰ μὴ
[6, 491]   Εγώ σοι, εἶπον, ἂν οἷός  τε   γένωμαι, πειράσομαι διελθεῖν. τόδε μὲν
[6, 507]   διήγησιν. ~(Βουλοίμην ἄν, εἶπον, ἐμέ  τε   δύνασθαι αὐτὴν ἀποδοῦναι καὶ ὑμᾶς
[6, 484]   καὶ δικαίων καὶ ἀγαθῶν τίθεσθαί  τε,   ἐὰν δέῃ τίθεσθαι, καὶ τὰ
[6, 496]   τε καὶ ἀνοσίων (ἔργων τόν  τε   ἐνθάδε βίον βιώσεται καὶ τὴν
[6, 490]   ~οἷον ἀνάγκη φῦναι τὸν καλόν  τε   κἀγαθὸν (ἐσόμενον. ἡγεῖτο δ’ αὐτῷ,
[6, 493]   οἵας αὖ ἄλλου φθεγγομένου ἡμεροῦταί  τε   καὶ ἀγριαίνει, καταμαθὼν δὲ ταῦτα
[6, 489]   ἡγῇ ἂν τῷ ὄντι μετεωροσκόπον  ~(τε   καὶ ἀδολέσχην καὶ ἄχρηστόν σφισι
[6, 508]   δὲ καλῶν ἀμφοτέρων ὄντων, γνώσεώς  τε   καὶ ἀληθείας, ἄλλο καὶ κάλλιον
[6, 501]   ἀμφισβητῆσαι; πότερον μὴ τοῦ ὄντος  τε   καὶ ἀληθείας ἐραστὰς εἶναι τοὺς
[6, 490]   γεννήσας νοῦν καὶ ἀλήθειαν, γνοίη  τε   καὶ ἀληθῶς ζῴη καὶ τρέφοιτο
[6, 497]   φιλοσόφου φύσεως· διὸ καὶ στρέφεσθαί  τε   καὶ ἀλλοιοῦσθαι αὐτήν, ὥσπερ ξενικὸν
[6, 508]   γιγνόμενόν τε καὶ ἀπολλύμενον, δοξάζει  τε   καὶ ἀμβλυώττει ἄνω καὶ κάτω
[6, 498]   τε σωμάτων, ἐν βλαστάνει  τε   καὶ ἀνδροῦται, εὖ μάλα ἐπιμελεῖσθαι,
[6, 486]   καὶ παντὸς ἀεὶ ἐπορέξεσθαι θείου  τε   καὶ ἀνθρωπίνου. Αληθέστατα, ἔφη. Ηι
[6, 496]   εἴ πῃ αὐτὸς καθαρὸς ἀδικίας  τε   καὶ ἀνοσίων (ἔργων τόν τε
[6, 508]   τῷ σκότῳ κεκραμένον, τὸ γιγνόμενόν  τε   καὶ ἀπολλύμενον, δοξάζει τε καὶ
[6, 495]   οὕτω (καὶ τὰς ψυχὰς συγκεκλασμένοι  τε   καὶ ἀποτεθρυμμένοι διὰτὰς βαναυσίας τυγχάνουσιν—
[6, 486]   μὴν τό γε τῆς ἀμούσου  τε   καὶ ἀσχήμονος φύσεως ἄλλοσέ ποι
[6, 493]   χρὴ εἰδέναι, ὅτιπερ ἂν σωθῇ  τε   (καὶ γένηται οἷον δεῖ ἐν
[6, 494]   ὢν καὶ ἐν ταύτῃ πλούσιός  τε   καὶ γενναῖος, καὶ ἔτι εὐειδὴς
[6, 510]   αὐτὰ μὲν ταῦτα πλάττουσίν  τε   καὶ γράφουσιν, ὧν καὶ σκιαὶ
[6, 495]   φύσεις, ὑπὸ δὲ τῶν τεχνῶν  τε   καὶ δημιουργιῶν ὥσπερ τὰ σώματα
[6, 495]   δή, εἶπον, θαυμάσιε, ὄλεθρός  τε   καὶ διαφθορὰ (τοσαύτη τε καὶ
[6, 490]   ἀκολουθῆσαι. Πῶς γάρ; Αλλ’ ὑγιές  τε   καὶ δίκαιον ἦθος, καὶ
[6, 500]   δημιουργὸν αὐτὸν οἴει γενήσεσθαι σωφροσύνης  τε   καὶ δικαιοσύνης καὶ συμπάσης τῆς
[6, 507]   καὶ ἕκαστα οὕτως εἶναί φαμέν  τε   καὶ διορίζομεν τῷ λόγῳ. Φαμὲν
[6, 496]   ποῖ’ ἄττα φῶμεν γεννᾶν διανοήματά  τε   καὶ δόξας; ἆρ’ οὐχ ὡς
[6, 500]   πραγματείας, καὶ μαχόμενον αὐτοῖς φθόνου  τε   καὶ δυσμενείας ἐμπίμπλασθαι, ἀλλ’ εἰς
[6, 494]   πρῶτος ἔσται ἐν ἅπασιν, ἄλλως  τε   καὶ ἐὰν τὸ σῶμα φυῇ
[6, 494]   ἐν τοῖς τοιούτοις ποιήσειν, ἄλλως  τε   καὶ ἐὰν τύχῃ μεγάλης πόλεως
[6, 508]   ἀλλὰ ὧν νυκτερινὰ φέγγη, ἀμβλυώττουσί  τε   καὶ ἐγγὺς φαίνονται τυφλῶν, ὥσπερ
[6, 508]   ὄν, εἰς τοῦτο ἀπερείσηται, ἐνόησέν  τε   καὶ ἔγνω αὐτὸ καὶ νοῦν
[6, 507]   δὲ δὴ οὖν τὸν τόκον  τε   καὶ ἔκγονον αὐτοῦ τοῦ ἀγαθοῦ
[6, 499]   αὖ λόγων, μακάριε, καλῶν  τε   καὶ ἐλευθέρων ἱκανῶς ἐπήκοοι γεγόνασιν,
[6, 493]   τῇ ἀληθείᾳ τούτων τῶν δογμάτων  τε   καὶ ἐπιθυμιῶν ὅτι καλὸν
[6, 484]   ἐγώ, δυνατοὶ φαίνωνται φυλάξαι νόμους  τε   καὶ ἐπιτηδεύματα πόλεων, τούτους καθιστάναι
[6, 502]   ἡμῖν καὶ ἐκ τίνων (μαθημάτων  τε   καὶ ἐπιτηδευμάτων οἱ σωτῆρες ἐνέσονται
[6, 499]   γνῶναι χάριν, τὰ δὲ κομψά  τε   καὶ ἐριστικὰ καὶ μηδαμόσε ἄλλοσε
[6, 494]   ἡγουμένους ἀπολλύναι αὐτοῦ τὴν χρείαν  τε   καὶ ἑταιρίαν; οὐ πᾶν μὲν
[6, 496]   αὐτοῦ μετὰ καλῆς ἐλπίδος ἵλεώς  τε   καὶ εὐμενὴς ἀπαλλάξεται. ~(Αλλά τοι,
[6, 488]   χρωμένους τοῖς ἐνοῦσι, καὶ πίνοντάς  τε   καὶ εὐωχουμένους πλεῖν ὡς τὸ
[6, 501]   δ’ ἐγώ, ὥσπερ πίνακα πόλιν  τε   καὶ ἤθη ἀνθρώπων, πρῶτον μὲν
[6, 487]   ἐγώ, τελειωθεῖσι τοῖς τοιούτοις παιδείᾳ  τε   καὶ ἡλικίᾳ ἆρα οὐ μόνοις
[6, 486]   ὄντος ἐπισκέψῃ, εἰ ἄρα δικαία  τε   καὶ ἥμερος δυσκοινώνητος καὶ
[6, 500]   γε φιλόσοφος ὁμιλῶν κόσμιός  τε   (καὶ θεῖος εἰς τὸ δυνατὸν
[6, 501]   ἐν τοῖς ἀνθρώποις ἐγγιγνόμενον θεοειδές  τε   καὶ θεοείκελον. Ορθῶς, ἔφη. Καὶ
[6, 484]   ἀληθέστατον ἀποβλέποντες κἀκεῖσε ἀεὶ ἀναφέροντές  τε   (καὶ θεώμενοι ὡς οἷόν τε
[6, 506]   ἔφη. Οἶμαι γοῦν, εἶπον, δίκαιά  τε   καὶ καλὰ ἀγνοούμενα ὅπῃ ποτὲ
[6, 506]   ἐξὸν (παρ’ ἄλλων ἀκούειν φανά  τε   καὶ καλά; Μὴ πρὸς Διός,
[6, 503]   γέ φαμεν ἀμφοτέρων δεῖν εὖ  τε   καὶ καλῶς μετέχειν, μήτε
[6, 501]   ἐν τοῖς ἀνθρώποις ἐμποιοῖεν, συμμειγνύντες  τε   καὶ κεραννύντες ἐκ τῶν ἐπιτηδευμάτων
[6, 510]   καὶ ἐν τοῖς ὅσα πυκνά  τε   καὶ λεῖα καὶ φανὰ συνέστηκεν,
[6, 510]   ὅτι οἱ περὶ τὰς γεωμετρίας  τε   καὶ λογισμοὺς καὶ τὰ τοιαῦτα
[6, 498]   μέχρι τοῦ δυνατοῦ τελέως ἔργῳ  τε   καὶ λόγῳ, ~δυναστεύοντα (ἐν πόλει
[6, 503]   τε φαίνεσθαι, βασανιζομένους ἐν ἡδοναῖς  τε   καὶ λύπαις, καὶ τὸ δόγμα
[6, 504]   νυνδὴ ἐλέγομεν, τοῦ μεγίστου  τε   καὶ μάλιστα προσήκοντος μαθήματος ἐπὶ
[6, 503]   ἐθέλουσιν ἅμα φύεσθαι καὶ νεανικοί  τε   καὶ μεγαλοπρεπεῖς τὰς διανοίας οἷοι
[6, 486]   ὅταν κρίνειν μέλλῃς φύσιν φιλόσοφόν  τε   καὶ μή. Τὸ ποῖον; Μή
[6, 510]   ἦν δ’ ἐγώ, διῃρῆσθαι ἀληθείᾳ  τε   καὶ μή, ὡς τὸ δοξαστὸν
[6, 511]   τοῦ διαλέγεσθαι ἐπιστήμης τοῦ ὄντος  τε   καὶ νοητοῦ θεωρούμενον τὸ
[6, 504]   παθήματος ἥκιστα προσδεῖ φύλακι πόλεώς  τε   καὶ νόμων. Εἰκός, δ’
[6, 511]   νοῦν, ὡς μεταξύ τι δόξης  τε   καὶ νοῦ τὴν διάνοιαν οὖσαν.
[6, 485]   φύσει ἔχοντα πᾶν τὸ συγγενές  τε   καὶ οἰκεῖον τῶν παιδικῶν ἀγαπᾶν.
[6, 495]   συγγενῶν, ἄλλοι ἐπεισελθόντες ἀνάξιοι ᾔσχυνάν  τε   καὶ ὀνείδηπεριῆψαν, οἷα καὶ σὺ
[6, 507]   ὅσῳ πολυτελεστάτην τὴν τοῦ ὁρᾶν  τε   καὶ ὁρᾶσθαι δύναμιν ἐδημιούργησεν; Οὐ
[6, 511]   τῷ ὄντι ὑποθέσεις, οἷον ἐπιβάσεις  τε   καὶ ὁρμάς, ἵνα μέχρι τοῦ
[6, 500]   κατὰ λόγον ἔχοντα, ταῦτα μιμεῖσθαί  τε   καὶ ὅτι μάλιστα ἀφομοιοῦσθαι.
[6, 509]   καὶ ἀλήθειαν, ὥσπερ ἐκεῖ φῶς  τε   καὶ ὄψιν ἡλιοειδῆ μὲν νομίζειν
[6, 502]   τὰ μὲν δὴ τῶν γυναικῶν  τε   καὶ παίδων πεπέρανται, τὸ δὲ
[6, 495]   καὶ τὰ λεγόμενα ἀγαθά, πλοῦτοί  τε   καὶ πᾶσα τοιαύτη παρασκευή;
[6, 500]   φθονεῖν τῷ μὴ φθονερῷ ἄφθονόν  τε   καὶ πρᾷον ὄντα; ἐγὼ μὲν
[6, 494]   ἔργον, πᾶν δ’ ἔπος λέγοντάς  τε   καὶ πράττοντας καὶ περὶ αὐτόν,
[6, 506]   Βούλει οὖν αἰσχρὰ θεάσασθαι, τυφλά  τε   καὶ σκολιά, ἐξὸν (παρ’ ἄλλων
[6, 492]   μὴ πείθοντες οὗτοι οἱ παιδευταί  τε   καὶ σοφισταί. οὐκ οἶσθα
[6, 487]   μνήμων, εὐμαθής, μεγαλοπρεπής, εὔχαρις, φίλος  τε   καὶ συγγενὴς ἀληθείας, δικαιοσύνης, ἀνδρείας,
[6, 511]   ὅτι τὸ ὑπὸ ταῖς γεωμετρίαις  τε   καὶ ταῖς ταύτης ἀδελφαῖς τέχναις
[6, 486]   τῇ μελλούσῃ τοῦ ὄντος ἱκανῶς  τε   καὶ τελέως ψυχῇ μεταλήψεσθαι; ~(Αναγκαιότατα
[6, 511]   πρὸς ἐκεῖνα ὡς ἐναργέσι δεδοξασμένοις  τε   καὶ τετιμημένοις. (Μανθάνω, ἔφη, ὅτι
[6, 509]   παρεῖναι, ἀλλὰ καὶ τὸ εἶναί  τε   καὶ τὴν οὐσίαν ὑπ’ ἐκείνου
[6, 511]   μοι δοκεῖς τὴν τῶν γεωμετρικῶν  τε   καὶ τὴν τῶν τοιούτων ἕξιν
[6, 508]   ὅταν μὲν οὗ καταλάμπει ἀλήθειά  τε   καὶ τὸ ὄν, εἰς τοῦτο
[6, 495]   ὄλεθρός τε καὶ διαφθορὰ (τοσαύτη  τε   καὶ τοιαύτη τῆς βελτίστης φύσεως
[6, 496]   φίλους ὀνῆσαι προαπολόμενος ἀνωφελὴς αὑτῷ  τε   καὶ τοῖς ἄλλοις ἂν γένοιτο—
[6, 509]   βασιλεύειν τὸ μὲν νοητοῦ γένους  τε   καὶ τόπου, τὸ δ’ αὖ
[6, 485]   εἶναι τὴν αὐτὴν φύσιν φιλόσοφόν  τε   καὶ (φιλοψευδῆ; Οὐδαμῶς γε. Τὸν
[6, 503]   τε οἷς τότε ἐλέγομεν πόνοις  τε   καὶ φόβοις καὶ ἡδοναῖς, καὶ
[6, 492]   δὲ μὴ ἐν προσηκούσῃ σπαρεῖσά  τε   καὶ φυτευθεῖσα τρέφηται, εἰς πάντα
[6, 502]   ἀρχόντων κατάστασιν, εἰδότι ὡς ἐπίφθονός  τε   καὶ χαλεπὴ γίγνεσθαι παντελῶς
[6, 503]   δυσμαθῶς ὥσπερ ἀπονεναρκωμένα, καὶ ὕπνου  τε   καὶ χάσμης ἐμπίμπλανται, ὅταν τι
[6, 492]   ὅτι τὸν μὴ πειθόμενον ἀτιμίαις  τε   καὶ χρήμασι καὶ θανάτοις κολάζουσι;
[6, 493]   καταμαθὼν δὲ ταῦτα πάντα συνουσίᾳ  τε   καὶ χρόνου τριβῇ σοφίαν τε
[6, 504]   ἀλλ’ ἔτι τι μεῖζον δικαιοσύνης  τε   καὶ ὧν διήλθομεν; Καὶ μεῖζον,
[6, 493]   τε καὶ χρόνου τριβῇ σοφίαν  τε   καλέσειεν καὶ ὡς τέχνην συστησάμενος
[6, 497]   προσηκούσης· ἐν γὰρ προσηκούσῃ αὐτός  τε   μᾶλλον αὐξήσεται καὶ μετὰ τῶν
[6, 486]   οὐκ οἴει ἀναγκασθήσεται τελευτῶν αὑτόν  τε   μισεῖν καὶ τὴν τοιαύτην πρᾶξιν;
[6, 508]   (ἐν τῷ νοητῷ τόπῳ πρός  τε   νοῦν καὶ τὰ νοούμενα, τοῦτο
[6, 486]   χρόνου, πάσης δὲ οὐσίας, οἷόν  τε   οἴει τούτῳ μέγα τι δοκεῖν
[6, 494]   ἐπὶ τὰ αὑτῶν πράγματα οἵ  τε   οἰκεῖοι καὶ οἱ πολῖται. Πῶς
[6, 503]   δ’ οὔ; (Βασανιστέον δὴ ἔν  τε   οἷς τότε ἐλέγομεν πόνοις τε
[6, 485]   ταῦτα ἔχειν οἱ αὐτοί, ὅτι  τε   οὐκ ἄλλους πόλεων ἡγεμόνας δεῖ
[6, 508]   τοῦτον ἐν τῷ ὁρατῷ πρός  τε   ὄψιν καὶ τὰ ὁρώμενα. Πῶς;
[6, 507]   τοῦτο πεφυκός, οἶσθα ὅτι  τε   ὄψις οὐδὲν ὄψεται, τά τε
[6, 510]   τίθει τοῦτο ἔοικεν, τά  τε   περὶ ἡμᾶς ζῷς καὶ πᾶν
[6, 484]   καὶ τὰ ἐνθάδε νόμιμα καλῶν  τε   πέρι καὶ δικαίων καὶ ἀγαθῶν
[6, 504]   εἴδη ψυχῆς διαστησάμενοι συνεβιβάζομεν δικαιοσύνης  τε   πέρι καὶ σωφροσύνης καὶ ἀνδρείας
[6, 510]   τὰ τοιαῦτα πραγματευόμενοι, ὑποθέμενοι τό  τε   περιττὸν καὶ τὸ ἄρτιον καὶ
[6, 492]   κροτοῦντες, πρὸς δ’ (αὐτοῖς αἵ  τε   πέτραι καὶ τόπος ἐν
[6, 508]   οὗ ἡμῖν τὸ φῶς ὄψιν  τε   ποιεῖ ὁρᾶν ὅτι κάλλιστα καὶ
[6, 486]   στέρξαι, πράττων ἂν ἀλγῶν  τε   πράττοι καὶ μόγις σμικρὸν ἀνύτων;
[6, 493]   τις καὶ (ἐπιθυμίας κατεμάνθανεν, ὅπῃ  τε   προσελθεῖν χρὴ καὶ ὅπῃ ἅψασθαι
[6, 498]   παιδείαν καὶ φιλοσοφίαν μεταχειρίζεσθαι, τῶν  τε   σωμάτων, ἐν βλαστάνει τε
[6, 492]   ἂν οὗτος φέρῃ, καὶ φήσειν  τε   τὰ αὐτὰ τούτοις καλὰ καὶ
[6, 485]   ὁμολογήσωμεν, ὁμολογήσειν καὶ ὅτι οἷοί  τε   ταῦτα ἔχειν οἱ αὐτοί, ὅτι
[6, 489]   τιμῶνται ἐν ταῖς πόλεσι δίδασκέ  τε   τὴν εἰκόνα καὶ πειρῶ πείθειν
[6, 501]   πυκνὰ ἂν ἑκατέρωσ’ ἀποβλέποιεν, πρός  τε   τὸ φύσει δίκαιον καὶ καλὸν
[6, 489]   ἀληθῶς κυβερνήταις. Ορθότατα, ἔφη. Εκ  τε   τοίνυν τούτων καὶ ἐν τούτοις
[6, 506]   τὰ νῦν— ὃς δὲ ἔκγονός  τε   τοῦ ἀγαθοῦ φαίνεται καὶ ὁμοιότατος
[6, 509]   ἀνὰ τὸν αὐτὸν λόγον, τό  τε   τοῦ ὁρωμένου γένους καὶ τὸ
[6, 502]   τὸ σοφόν μοι ἐγένετο τήν  τε   τῶν γυναικῶν τῆς κτήσεως δυσχέρειαν
[6, 485]   ὥσπερ ἐν τοῖς πρόσθεν περί  τε   τῶν φιλοτίμων καὶ ἐρωτικῶν διήλθομεν.
[6, 497]   τὰ δὲ ἄλλα ἀνθρώπινα, τά  τε   τῶν φύσεων καὶ τῶν ἐπιτηδευμάτων.
[6, 503]   εἰ μνημονεύεις, δεῖν αὐτοὺς φιλοπόλιδάς  τε   φαίνεσθαι, βασανιζομένους ἐν ἡδοναῖς τε
[6, 491]   αὐτοῦ ὀρθῶς, καί σοι εὔδηλόν  τε   φανεῖται καὶ οὐκ ἄτοπα δόξει
[6, 500]   ~καὶ διορίζῃ (ὥσπερ ἄρτι τήν  τε   φύσιν αὐτῶν καὶ τὴν ἐπιτήδευσιν,
[6, 507]   τε ὄψις οὐδὲν ὄψεται, τά  τε   χρώματα ἔσται ἀόρατα. Τίνος δὴ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 23/03/2006