Alphabétiquement     [«   »]
γυναῖκας 1
γυναικῶν 2
γωνιῶν 1
δ 121
δαιμονίας 1
δαιμόνιον 1
δαπάνης 1
Fréquences     [«    »]
101 δὲ
109 ἔφη
106 τὸ
121 δ
129 τε
469 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, La République, livre VI

δ


Livre, Chap.
[6, 485]   τὸ ψεῦδος ἀλλὰ μισεῖν, τὴν  δ’   ἀλήθειαν στέργειν. Εἰκός γ’ ἔφη.
[6, 484]   τὸ μετὰ τοῦτο ἡμῖν; Τί  δ’   ἄλλο, ἦν δ’ ἐγώ,
[6, 486]   εἰς ἀμετρίαν. Τί μήν; Αλήθειαν  δ’   ἀμετρίᾳ ἡγῇ συγγενῆ εἶναι
[6, 496]   ἐπ’ αὐτὴν ἂν ἔλθοι. εἴη  δ’   ἂν καὶ τοῦ ἡμετέρου
[6, 488]   σφίσι τὸ πηδάλιον ἐπιτρέψῃ, ἐνίοτε  δ’   ἂν μὴ πείθωσιν ἀλλὰ ἄλλοι
[6, 511]   μὲν τὸ εἶδος ἔλεγον, ὑποθέσεσι  δ’   ἀναγκαζομένην ψυχὴν χρῆσθαι περὶ τὴν
[6, 510]   (ὡς παντὶ φανερῶν, ἐκ τούτων  δ’   ἀρχόμενοι τὰ λοιπὰ ἤδη διεξιόντες
[6, 510]   πορευομένη ἀλλ’ ἐπὶ τελευτήν, τὸ  δ’   αὖ ἕτερον— τὸ ἐπ’ ἀρχὴν
[6, 507]   φαμεν, νοεῖσθαι δ’ οὔ, τὰς  δ’   αὖ ἰδέας νοεῖσθαι μέν, ὁρᾶσθαι
[6, 509]   γένους τε καὶ τόπου, τὸ  δ’   αὖ ὁρατοῦ, ἵνα μὴ οὐρανοῦ
[6, 492]   καὶ ἐκβοῶντες καὶ κροτοῦντες, πρὸς  δ’   (αὐτοῖς αἵ τε πέτραι καὶ
[6, 506]   μὲν ἔχειν εἰπεῖν δόγματα, τὸ  δ’   αὑτοῦ μή, τοσοῦτον (χρόνον περὶ
[6, 490]   καλόν τε κἀγαθὸν (ἐσόμενον. ἡγεῖτο  δ’   αὐτῷ, εἰ νῷ ἔχεις, πρῶτον
[6, 509]   δαιμονίας ὑπερβολῆς. Σὺ γάρ, ἦν  δ’   ἐγώ, αἴτιος, ἀναγκάζων τὰ ἐμοὶ
[6, 497]   Οὐ τὸ μὴ βούλεσθαι, ἦν  δ’   ἐγώ, ἀλλ’ εἴπερ, τὸ μὴ
[6, 509]   ἡδονὴν αὐτὸ λέγεις. Εὐφήμει, ἦν  δ’   ἐγώ· ἀλλ’ ὧδε μᾶλλον τὴν
[6, 504]   τί ἐστιν; Οὐ πάνυ, ἦν  δ’   ἐγώ, ἀλλὰ καὶ σὺ ἐρώτα.
[6, 492]   δ’ ὅς. Οὐ γάρ, ἦν  δ’   ἐγώ, ἀλλὰ καὶ τὸ ἐπιχειρεῖν
[6, 506]   τι παρὰ ταῦτα; Οὗτος, ἦν  δ’   ἐγώ, ἀνήρ, καλῶς ἦσθα καὶ
[6, 511]   τὴν διάνοιαν οὖσαν. Ικανώτατα, ἦν  δ’   ἐγώ, ἀπεδέξω. καί μοι ἐπὶ
[6, 484]   Ορθῶς, ἔφη. Τόδε δέ, ἦν  δ’   ἐγώ, ἆρα δῆλον, εἴτε τυφλὸν
[6, 497]   ἄλλη. Τὰ μὲν ἄλλα, ἦν  δ’   ἐγώ, αὕτη· τοῦτο δὲ αὐτὸ
[6, 494]   ὅς. Εὰν δ’ οὖν, ἦν  δ’   ἐγώ, διὰ τὸ εὖ πεφυκέναι
[6, 495]   ἔφη. Δοκεῖς οὖν τι, ἦν  δ’   ἐγώ, διαφέρειν αὐτοὺς ἰδεῖν ἀργύριον
[6, 510]   ἐθέλοις ἂν αὐτὸ φάναι, ἦν  δ’   ἐγώ, διῃρῆσθαι ἀληθείᾳ τε καὶ
[6, 506]   ταῦτα πραγματευόμενον. Τί δέ; ἦν  δ’   ἐγώ· δοκεῖ σοι δίκαιον εἶναι
[6, 484]   μετρίως λέγοιμεν; Οπότεροι ἄν, ἦν  δ’   ἐγώ, δυνατοὶ φαίνωνται φυλάξαι νόμους
[6, 505]   γελοίως. (Πῶς γὰρ οὐχί, ἦν  δ’   ἐγώ, εἰ ὀνειδίζοντές γε ὅτι
[6, 502]   Καὶ πῶς; Αλλὰ μήν, ἦν  δ’   ἐγώ, εἷς ἱκανὸς γενόμενος, πόλιν
[6, 498]   Θρασυμάχου ἀρξαμένους. Μὴ διάβαλλε, ἦν  δ’   ἐγώ, ἐμὲ καὶ Θρασύμαχον ἄρτι
[6, 507]   Τί μήν; Αρ’ οὖν, ἦν  δ’   ἐγώ, ἐννενόηκας τὸν τῶν αἰσθήσεων
[6, 487]   ὁμολογοῦμεν αὐταῖς εἶναι; Ερωτᾷς, ἦν  δ’   ἐγώ, ἐρώτημα δεόμενον ἀποκρίσεως δι’
[6, 484]   ἡμῖν; Τί δ’ ἄλλο, ἦν  δ’   ἐγώ, τὸ ἑξῆς; ἐπειδὴ
[6, 507]   Τῇ ὄψει, ἔφη. Οὐκοῦν, ἦν  δ’   ἐγώ, καὶ ἀκοῇ τὰ ἀκουόμενα,
[6, 504]   ὧν διήλθομεν; Καὶ μεῖζον, ἦν  δ’   ἐγώ, καὶ αὐτῶν τούτων οὐχ
[6, 485]   φθορᾶς. Ωμολογήσθω. Καὶ μήν, ἦν  δ’   ἐγώ, καὶ ὅτι πάσης αὐτῆς,
[6, 507]   δ’ ὅς. Πολλὰ καλά, ἦν  δ’   ἐγώ, καὶ πολλὰ ἀγαθὰ καὶ
[6, 509]   ἔφη, παραλίπῃς. Οἶμαι μέν, ἦν  δ’   ἐγώ, καὶ πολύ· ὅμως δέ,
[6, 499]   ἔφη. Τούτων τοι χάριν, ἦν  δ’   ἐγώ, καὶ ταῦτα προορώμενοι (ἡμεῖς
[6, 495]   λεγόμενα ταῦτα. Εἰκότως γε, ἦν  δ’   ἐγώ, λεγόμενα. καθορῶντες γὰρ ἄλλοι
[6, 504]   ἄλλοις. (Αλλ’ φίλε, ἦν  δ’   ἐγώ, μέτρον τῶν τοιούτων ἀπολεῖπον
[6, 502]   ἔφη, ἧττον. ~Βούλει οὖν, ἦν  δ’   ἐγώ, μὴ ἧττον φῶμεν αὐτοὺς
[6, 499]   Ισως, ἔφη. Ω μακάριε, ἦν  δ’   ἐγώ, μὴ πάνυ οὕτω τῶν
[6, 498]   ἅπτεσθαι. Πῶς; ~Νῦν μέν, ἦν  δ’   ἐγώ, οἱ καὶ ἁπτόμενοι μειράκια
[6, 489]   Αδείμαντος. Οὐ δή, ἦν  δ’   ἐγώ, οἶμαι δεῖσθαί σε ἐξεταζομένην
[6, 508]   ἔτι δίελθέ μοι. Οφθαλμοί, ἦν  δ’   ἐγώ, οἶσθ’ ὅτι, ὅταν μηκέτι
[6, 491]   λέγεις πυθοίμην. Λαβοῦ τοίνυν, ἦν  δ’   ἐγώ, ὅλου αὐτοῦ ὀρθῶς, καί
[6, 495]   Οὐ πάνυ. Ορᾷς οὖν, ἦν  δ’   ἐγώ, ὅτι οὐ κακῶς ἐλέγομεν
[6, 499]   δοκεῖ. Τοῖς δὲ πολλοῖς, ἦν  δ’   ἐγώ, ὅτι οὐκ αὖ δοκεῖ,
[6, 504]   μέγιστα; Μνημονεύεις μέν που, ἦν  δ’   ἐγώ, ὅτι τριττὰ εἴδη ψυχῆς
[6, 507]   ἔφη. Οἶμαι δέ γε, ἦν  δ’   ἐγώ, οὐδ’ ἄλλαις πολλαῖς, ἵνα
[6, 492]   Σώκρατες, ἀνάγκη. Καὶ μήν, ἦν  δ’   ἐγώ, οὔπω τὴν μεγίστην ἀνάγκην
[6, 501]   γραφὴ γένοιτο. Αρ’ οὖν, ἦν  δ’   ἐγώ, πείθομέν πῃ ἐκείνους, οὓς
[6, 494]   ἔφη. Φιλόσοφον μὲν ἄρα, ἦν  δ’   ἐγώ, πλῆθος ἀδύνατον εἶναι. Αδύνατον.
[6, 493]   δοκεῖ. Ετι τοίνυν σοι, ἦν  δ’   ἐγώ, πρὸς τούτοις καὶ τόδε
[6, 491]   ἔφη, ἀκοῦσαι. (Ετι τοίνυν, ἦν  δ’   ἐγώ, πρὸς τούτοις τὰ λεγόμενα
[6, 510]   ἱκανῶς ἔμαθον. (Αλλ’ αὖθις, ἦν  δ’   ἐγώ· ῥᾷον γὰρ τούτων προειρημένων
[6, 491]   οὖν, ἔφη, κελεύεις; (Παντός, ἦν  δ’   ἐγώ, σπέρματος πέρι φυτοῦ,
[6, 487]   γε τοιοῦτον μέμψαιτο. Αλλ’ ἦν  δ’   ἐγώ, τελειωθεῖσι τοῖς τοιούτοις παιδείᾳ
[6, 490]   ἔφη, ταῦτα. Ταύτης δή, ἦν  δ’   ἐγώ, τῆς φύσεως δεῖ θεάσασθαι
[6, 502]   ἔφη. Αρχοντος γάρ που, ἦν  δ’   ἐγώ, τιθέντος τοὺς νόμους καὶ
[6, 502]   Λεκτέον μέντοι, ἔφη. Οὐδέν, ἦν  δ’   ἐγώ, τὸ σοφόν μοι ἐγένετο
[6, 494]   γίγνεσθαι. Τί οὖν οἴει, ἦν  δ’   ἐγώ, τὸν τοιοῦτον ἐν τοῖς
[6, 504]   ῥᾳθυμίαν. Τούτου δέ γε, ἦν  δ’   ἐγώ, τοῦ παθήματος ἥκιστα προσδεῖ
[6, 502]   ἔφη. Οὗτοι μὲν τοίνυν, ἦν  δ’   ἐγώ, τοῦτο πεπεισμένοι ἔστων· τοῦδε
[6, 508]   δ’ ὅς. Τοῦτον τοίνυν, ἦν  δ’   ἐγώ, φάναι με λέγειν τὸν
[6, 507]   Ο δὴ σὺ καλεῖς, ἦν  δ’   ἐγώ, φῶς. Αληθῆ, ἔφη, λέγεις.
[6, 491]   τῆς φαύλης. Εχει. (Οὐκοῦν, ἦν  δ’   ἐγώ, Αδείμαντε, καὶ τὰς
[6, 484]   (Οἱ μὲν δὴ φιλόσοφοι, ἦν  δ’   ἐγώ, Γλαύκων, καὶ οἱ
[6, 506]   διέλθῃς. Καὶ γὰρ ἐμοί, ἦν  δ’   ἐγώ, ἑταῖρε, καὶ μάλα
[6, 509]   γάρ, ἔφη. (Νόησον τοίνυν, ἦν  δ’   ἐγώ, ὥσπερ λέγομεν, δύο αὐτὼ
[6, 501]   τρόπον τῆς διαγραφῆς; Λαβόντες, ἦν  δ’   ἐγώ, ὥσπερ πίνακα πόλιν τε
[6, 486]   ἀνύτων; Οὐκ ἂν γένοιτο. Τί  δ’   εἰ μηδὲν ὧν μάθοι σῴζειν
[6, 503]   ἐξ ἀρχῆς μετελθεῖν δεῖ. ~ἐλέγομεν  (δ’   εἰ μνημονεύεις, δεῖν αὐτοὺς φιλοπόλιδάς
[6, 487]   τι μᾶλλον ταύτῃ ἔχειν. λέγω  δ’   εἰς τὸ παρὸν ἀποβλέψας. νῦν
[6, 494]   μείνασαν πρὸς τέλος ἐλθεῖν; ἐννόει  δ’   (ἐκ τῶν ἔμπροσθεν. ὡμολόγηται γὰρ
[6, 500]   τὸ δυνατὸν ἀνθρώπῳ γίγνεται· διαβολὴ  δ’   ἐν πᾶσι πολλή. Παντάπασι μὲν
[6, 504]   γὰρ οὐδὲν οὐδενὸς μέτρον. δοκεῖ  δ’   ἐνίοτέ τισιν ἱκανῶς ἤδη ἔχειν
[6, 487]   ἵνα μὴ παμπονήρους εἴπωμεν, τοὺς  δ’   ἐπιεικεστάτους δοκοῦντας ὅμως τοῦτό γε
[6, 508]   ἀγαθοῦ ἰδέαν φάθι εἶναι· αἰτίαν  δ’   ἐπιστήμης οὖσαν καὶ ἀληθείας, ὡς
[6, 494]   οὐ πᾶν μὲν ἔργον, πᾶν  δ’   ἔπος λέγοντάς τε καὶ πράττοντας
[6, 509]   ἡλιοειδῆ μὲν νομίζειν ὀρθόν, ἥλιον  δ’   ἡγεῖσθαι οὐκ ὀρθῶς ἔχει, οὕτω
[6, 496]   αὐτὸν τῶν πολιτικῶν κατέχει. τὸ  δ’   ἡμέτερον οὐκ ἄξιον λέγειν, τὸ
[6, 500]   δημοτικῆς ἀρετῆς; Ηκιστά γε,  δ’   ὅς. Αλλ’ ἐὰν δὴ αἴσθωνται
[6, 487]   λέγοντας ψεύδεσθαι; Οὐκ οἶδα,  δ’   ὅς, ἀλλὰ τὸ σοὶ δοκοῦν
[6, 495]   εἰς ἀγῶνας καθιστάντας; ~(Πολλή,  δ’   ὅς, ἀνάγκη. Εστιν οὖν ὅπως
[6, 494]   κακῶν; Πολλοῦ γε δεῖ,  δ’   ὅς. Εὰν δ’ οὖν, ἦν
[6, 500]   χρώμενοι ζωγράφοι; Οὐ χαλεπανοῦσιν,  δ’   ὅς, ἐάνπερ αἴσθωνται. ~ἀλλὰ δὴ
[6, 501]   πραΰνονται; Καὶ πολύ γε,  δ’   ὅς, εἰ σωφρονοῦσιν. (Πῇ γὰρ
[6, 497]   τι σύ. Αλλ’ οὐδέν,  δ’   ὅς, ἔτι λέγω περὶ τούτου·
[6, 485]   ἂν εὕροις; Καὶ πῶς;  δ’   ὅς. Η οὖν δυνατὸν εἶναι
[6, 502]   ἀδύνατον; (Οὐκ οἶμαι ἔγωγε,  δ’   ὅς. Καὶ μὴν ὅτι γε
[6, 492]   καὶ γυναῖκας; Πότε δή;  δ’   ὅς. Οταν, εἶπον, συγκαθεζόμενοι ἁθρόοι
[6, 492]   κρατήσειν; (Οἶμαι μὲν οὐδένα,  δ’   ὅς. Οὐ γάρ, ἦν δ’
[6, 484]   Οὐ μὰ τὸν Δία,  δ’   ὅς, οὐ πολύ τι διαφέρει.
[6, 497]   εὐμενὴς ἀπαλλάξεται. ~(Αλλά τοι,  δ’   ὅς, οὐ τὰ ἐλάχιστα ἂν
[6, 493]   καταγέλαστον; (Οἶμαι δέ γε,  δ’   ὅς, οὐδ’ ἀκούσομαι. Ταῦτα τοίνυν
[6, 486]   τὸν ἀνθρώπινον βίον; Αδύνατον,  δ’   ὅς. (Οὐκοῦν καὶ θάνατον οὐ
[6, 503]   τιμῆς μήτε ἀρχῆς. Ορθῶς,  δ’   ὅς. Οὐκοῦν σπάνιον αὐτὸ οἴει
[6, 495]   οὔτε πόλιν δρᾷ. Αληθέστατα,  δ’   ὅς. Οὗτοι μὲν δὴ οὕτως
[6, 491]   ποτὲ ἔσεσθαι; Οὔκ, ἀλλά,  δ’   ὅς, οὕτως. ~(Ην τοίνυν ἔθεμεν
[6, 507]   πολλάκις εἰρημένα. (Τὰ ποῖα;  δ’   ὅς. Πολλὰ καλά, ἦν δ’
[6, 507]   ἔχεις εἰπεῖν; Οὐκ ἔγωγε,  δ’   ὅς. Τὴν δὲ τῆς ὄψεως
[6, 504]   τε καὶ νόμων. Εἰκός,  δ’   ὅς. Τὴν μακροτέραν τοίνυν,
[6, 508]   ὑπ’ αὐτῆς ταύτης; Οὕτως,  δ’   ὅς. Τοῦτον τοίνυν, ἦν δ’
[6, 492]   καὶ ἔσεσθαι τοιοῦτον; (Πολλή,  δ’   ὅς, Σώκρατες, ἀνάγκη. Καὶ
[6, 506]   καλά; Μὴ πρὸς Διός,  δ’   ὅς, Σώκρατες, Γλαύκων,
[6, 494]   φυῇ προσφερὴς τῇ ψυχῇ; Τί  δ’   οὐ μέλλει; ἔφη. Βουλήσονται δὴ
[6, 503]   σπάνιον αὐτὸ οἴει ἔσεσθαι; Πῶς  δ’   οὔ; (Βασανιστέον δὴ ἔν τε
[6, 486]   καὶ τὴν τοιαύτην πρᾶξιν; Πῶς  δ’   οὔ; (Επιλήσμονα ἄρα ψυχὴν ἐν
[6, 491]   τῷ μὴ ἀγαθῷ. Πῶς  δ’   οὔ; Εχει δὴ οἶμαι λόγον
[6, 505]   τοῖς δὲ κομψοτέροις φρόνησις. Πῶς  δ’   οὔ; Καὶ ὅτι γε,
[6, 507]   αὖ ἰδέας νοεῖσθαι μέν, ὁρᾶσθαι  δ’   οὔ. Παντάπασι μὲν οὖν. (Τῷ
[6, 507]   μὲν δὴ ὁρᾶσθαί φαμεν, νοεῖσθαι  δ’   οὔ, τὰς δ’ αὖ ἰδέας
[6, 486]   τὸ αὐτοφυὲς εὐάγωγον παρέξει. Πῶς  δ’   οὔ; (Τί οὖν; μή πῃ
[6, 494]   οἰκεῖοι καὶ οἱ πολῖται. Πῶς  δ’   οὔ; (Υποκείσονται ἄρα δεόμενοι καὶ
[6, 490]   καὶ οὕτω λήγοι ὠδῖνος, πρὶν  δ’   οὔ; Ως οἷόν τ’ ἔφη,
[6, 494]   δεῖ, δ’ ὅς. Εὰν  δ’   οὖν, ἦν δ’ ἐγώ, διὰ
[6, 488]   εἰς λόγον ~οὕτω (δυσαπόδεικτον; ἄκουε  δ’   οὖν τῆς εἰκόνος, ἵν’ ἔτι
[6, 509]   μὲν καὶ ἀλήθειαν παρέχει, αὐτὸ  δ’   ὑπὲρ ταῦτα κάλλει ἐστίν· οὐ
[6, 508]   ὄψις μὲν οὐκ ἔστιν, αἴτιος  δ’   ὢν αὐτῆς ὁρᾶται ὑπ’ αὐτῆς




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 23/03/2006