Livre, Chap. |
[6, 511] |
καὶ
συγχωρῶ
καὶ
τάττω
ὡς
|
λέγεις. |
|
[6, 491] |
Τίνας
δέ,
ἔφη,
τὰς
διαφθορὰς
|
λέγεις; |
Εγώ
σοι,
εἶπον,
ἂν
οἷός |
[6, 509] |
ἀγαθοῦ
ἕξιν.
Αμήχανον
κάλλος,
ἔφη,
|
λέγεις, |
εἰ
ἐπιστήμην
μὲν
καὶ
ἀλήθειαν |
[6, 503] |
δὲ
διεσπασμένη
φύεται.
(Πῶς,
ἔφη,
|
λέγεις; |
Εὐμαθεῖς
καὶ
μνήμονες
καὶ
ἀγχίνοι |
[6, 509] |
δήπου
σύ
γε
ἡδονὴν
αὐτὸ
|
λέγεις. |
Εὐφήμει,
ἦν
δ’
ἐγώ·
ἀλλ’ |
[6, 507] |
χρώματα
ἔσται
ἀόρατα.
Τίνος
δὴ
|
λέγεις, |
ἔφη,
τούτου;
Ο
δὴ
σὺ |
[6, 487] |
οἱ
ἀκούοντες
ἑκάστοτε
ἃ
νῦν
|
λέγεις· |
ἡγοῦνται
δι’
ἀπειρίαν
τοῦ
ἐρωτᾶν |
[6, 504] |
οὕτω
σκοπεῖν.
ἀλλὰ
ποῖα
δὴ
|
λέγεις |
μαθήματα
μέγιστα;
Μνημονεύεις
μέν
που, |
[6, 503] |
τὸ
νῦν
παρόν.
Αληθέστατα,
ἔφη,
|
λέγεις· |
μέμνημαι
γάρ.
Οκνος
γάρ,
ἔφην, |
[6, 504] |
μάθημα
καὶ
περὶ
ὅτι
αὐτὸ
|
λέγεις, |
οἴει
τιν’
ἄν
σε,
ἔφη, |
[6, 507] |
δ’
ἐγώ,
φῶς.
Αληθῆ,
ἔφη,
|
λέγεις. |
~Οὐ
σμικρᾷ
ἄρα
ἰδέᾳ
ἡ |
[6, 503] |
ἅπαν
αὐτῶν
ἐξοίχεται.
Αληθῆ,
ἔφη,
|
λέγεις. |
Οὐκοῦν
τὰ
βέβαια
αὖ
ταῦτα |
[6, 510] |
μέθοδον
ποιουμένη.
Ταῦτ’
ἔφη,
ἃ
|
λέγεις, |
οὐχ
ἱκανῶς
ἔμαθον.
(Αλλ’
αὖθις, |
[6, 497] |
προσήκουσαν
αὐτῇ
τίνα
τῶν
νῦν
|
λέγεις |
πολιτειῶν;
(Οὐδ’
ἡντινοῦν,
εἶπον,
ἀλλὰ |
[6, 491] |
ἡδέως
γ’
ἂν
ἀκριβέστερον
ἃ
|
λέγεις |
πυθοίμην.
Λαβοῦ
τοίνυν,
ἦν
δ’ |
[6, 497] |
εἰρῆσθαι,
εἰ
μὴ
ἔτ’
ἄλλο
|
λέγεις |
τι
σύ.
Αλλ’
οὐδέν,
ἦ |
[6, 511] |
καὶ
ταῖς
ταύτης
ἀδελφαῖς
τέχναις
|
λέγεις. |
Τὸ
τοίνυν
ἕτερον
μάνθανε
τμῆμα |
[6, 485] |
καὶ
ἐρωτικῶν
διήλθομεν.
Ορθῶς,
ἔφη,
|
λέγεις. |
Τόδε
τοίνυν
μετὰ
τοῦτο
σκόπει |
[6, 499] |
τῆς
φιλομαθείας
διαβολὴν
ἐνδεικνύῃ
οὓς
|
λέγεις |
τοὺς
φιλοσόφους,
~καὶ
διορίζῃ
(ὥσπερ |
[6, 511] |
ἢ
τῇ
διανοίᾳ.
Αληθῆ,
ἔφη,
|
λέγεις. |
Τοῦτο
τοίνυν
νοητὸν
μὲν
τὸ |
[6, 501] |
ἐάνπερ
αἴσθωνται.
~ἀλλὰ
δὴ
(τίνα
|
λέγεις |
τρόπον
τῆς
διαγραφῆς;
Λαβόντες,
ἦν |
[6, 491] |
καὶ
ἐπὶ
πάντας
δόξαν
οἵαν
|
λέγεις |
φιλοσοφίᾳ
προσῆψαν.
Τίνας
δέ,
ἔφη, |
[6, 489] |
ἔφη.
Καὶ
ὅτι
τοίνυν
τἀληθῆ
|
λέγεις, |
ὡς
ἄχρηστοι
τοῖς
πολλοῖς
οἱ |