Livre, Chap. |
[6, 494] |
καὶ
ἰδίᾳ
ἐπιβουλεύοντας
καὶ
δημοσίᾳ
|
εἰς |
ἀγῶνας
καθιστάντας;
~(Πολλή,
ἦ
δ’ |
[6, 497] |
ἴσχειν
τὴν
αὑτοῦ
δύναμιν,
ἀλλ’
|
εἰς |
ἀλλότριον
ἦθος
ἐκπίπτειν·
εἰ
δὲ |
[6, 486] |
ποι
ἂν
φαῖμεν
ἕλκειν
ἢ
|
εἰς |
ἀμετρίαν.
Τί
μήν;
Αλήθειαν
δ’ |
[6, 491] |
αὐτῆς,
οἷαι
οὖσαι
φύσεις
ψυχῶν
|
εἰς |
ἀνάξιον
καὶ
μεῖζον
ἑαυτῶν
ἀφικνούμεναι |
[6, 500] |
γένηται
ἃ
ἐκεῖ
ὁρᾷ
μελετῆσαι
|
εἰς |
ἀνθρώπων
ἤθη
καὶ
ἰδίᾳ
καὶ |
[6, 500] |
τὴν
διάνοιαν
ἔχοντι
κάτω
βλέπειν
|
εἰς |
(ἀνθρώπων
πραγματείας,
καὶ
μαχόμενον
αὐτοῖς |
[6, 506] |
μή,
ἐᾶν.
Αλλ’
ἔφη,
λέγε·
|
εἰς |
αὖθις
γὰρ
τοῦ
πατρὸς
ἀποτείσεις |
[6, 511] |
ἀλλ’
εἴδεσιν
αὐτοῖς
δι’
αὐτῶν
|
εἰς |
αὐτά,
καὶ
τελευτᾷ
εἰς
εἴδη. |
[6, 490] |
λέγομεν,
ἐάσας
δὲ
τοὺς
λόγους,
|
εἰς |
αὐτοὺς
ἀποβλέψας
περὶ
ὧν
ὁ |
[6, 492] |
ἁθρόοι
πολλοὶ
εἰς
ἐκκλησίας
ἢ
|
εἰς |
δικαστήρια
ἢ
θέατρα
ἢ
στρατόπεκα |
[6, 511] |
αὐτῶν
εἰς
αὐτά,
καὶ
τελευτᾷ
|
εἰς |
εἴδη.
Μανθάνω,
ἔφη,
ἱκανῶς
μὲν |
[6, 498] |
ἄλλους,
ἢ
προὔργου
τι
ποιήσωμεν
|
εἰς |
ἐκεῖνον
τὸν
βίον,
ὅταν
αὖθις |
[6, 492] |
Οταν,
εἶπον,
συγκαθεζόμενοι
ἁθρόοι
πολλοὶ
|
εἰς |
ἐκκλησίας
ἢ
εἰς
δικαστήρια
ἢ |
[6, 485] |
γε.
Αλλὰ
μὴν
ὅτῳ
γε
|
εἰς |
ἕν
τι
αἱ
ἐπιθυμίαι
σφόδρα |
[6, 496] |
βοήθειαν
σῴζοιτ’
ἄν,
ἀλλ’
ὥσπερ
|
εἰς |
θηρία
ἄνθρωπος
ἐμπεσών,
οὔτε
συναδικεῖν |
[6, 487] |
Εἶεν,
εἶπον·
σκώπτεις
ἐμβεβληκώς
με
|
εἰς |
λόγον
~οὕτω
(δυσαπόδεικτον;
ἄκουε
δ’ |
[6, 501] |
(ἕως
ὅτι
μάλιστα
ἀνθρώπεια
ἤθη
|
εἰς |
ὅσον
ἐνδέχεται
θεοφιλῆ
ποιήσειαν.
Καλλίστη |
[6, 492] |
σπαρεῖσά
τε
καὶ
φυτευθεῖσα
τρέφηται,
|
εἰς |
πάντα
τἀναντία
αὖ,
ἐὰν
μή |
[6, 492] |
μὲν
οἶμαι
μαθήσεως
προσηκούσης
τύχῃ,
|
εἰς |
πᾶσαν
ἀρετὴν
ἀνάγκη
αὐξανομένην
ἀφικνεῖσθαι, |
[6, 495] |
ὥσπερ
οἱ
ἐκ
τῶν
εἱργμῶν
|
εἰς |
τὰ
ἱερὰ
ἀποδιδράσκοντες,
ἅσμενοι
καὶ |
[6, 485] |
σφόδρα
ῥέπουσιν,
ἴσμεν
που
ὅτι
|
εἰς |
τἆλλα
τούτῳ
ἀσθενέστεραι,
ὥσπερ
ῥεῦμα |
[6, 503] |
διήλθομεν
φύσιν
δεῖν
ὑπάρχειν
αὐτοῖς,
|
εἰς |
ταὐτὸν
συμφύεσθαι
αὐτῆς
τὰ
μέρη |
[6, 500] |
τε
καὶ
δυσμενείας
ἐμπίμπλασθαι,
ἀλλ’
|
εἰς |
τεταγμένα
ἄττα
καὶ
κατὰ
ταὐτὰ |
[6, 495] |
οὗτοι
ἐκ
τῶν
τεχνῶν
ἐκπηδῶσιν
|
εἰς |
τὴν
φιλοσοφίαν,
οἳ
ἂν
κομψότατοι |
[6, 484] |
παράδειγμα,
μηδὲ
δυνάμενοι
ὥσπερ
γραφῆς
|
εἰς |
τὸ
ἀληθέστατον
ἀποβλέποντες
κἀκεῖσε
ἀεὶ |
[6, 495] |
καὶ
τοιαύτη
τῆς
βελτίστης
φύσεως
|
εἰς |
τὸ
ἄριστον
ἐπιτήδευμα,
ὀλίγης
καὶ |
[6, 500] |
ὁμιλῶν
κόσμιός
τε
(καὶ
θεῖος
|
εἰς |
τὸ
δυνατὸν
ἀνθρώπῳ
γίγνεται·
διαβολὴ |
[6, 491] |
αὖ
τὰς
μιμουμένας
ταύτην
καὶ
|
εἰς |
τὸ
ἐπιτήδευμα
καθισταμένας
αὐτῆς,
οἷαι |
[6, 497] |
ἐν
γῇ
ἄλλῃ
σπειρόμενον
ἐξίτηλον
|
εἰς |
τὸ
ἐπιχώριον
φιλεῖ
κρατούμενον
ἰέναι, |
[6, 487] |
μᾶλλον
ταύτῃ
ἔχειν.
λέγω
δ’
|
εἰς |
τὸ
παρὸν
ἀποβλέψας.
νῦν
γὰρ |
[6, 507] |
ἀκοῇ
καὶ
φωνῇ
γένους
ἄλλου
|
εἰς |
τὸ
τὴν
μὲν
ἀκούειν,
τὴν |
[6, 508] |
νοῦν
ἔχειν
φαίνεται·
ὅταν
δὲ
|
εἰς |
τὸ
τῷ
σκότῳ
κεκραμένον,
τὸ |
[6, 508] |
ἀλήθειά
τε
καὶ
τὸ
ὄν,
|
εἰς |
τοῦτο
ἀπερείσηται,
ἐνόησέν
τε
καὶ |
[6, 499] |
οὕτως;
Οὕτως.
Εἰ
τοίνυν
ἄκροις
|
εἰς |
φιλοσοφίαν
πόλεώς
τις
ἀνάγκη
ἐπιμεληθῆναι |