Livre, pages
[12, 961]	χειμῶσιν καὶ ἐν εὐδίαις γίγνοιτ'	ἄν;	ἆρ' οὐκ ἐν νηὶ κυβερνήτης
[12, 968]	διδαχὴ μετὰ συνουσίας πολλῆς γίγνοιτ'	ἄν,	εἰ γίγνοιτο ὀρθῶς. (Κλεινίας) πῶς;
[12, 957]	εἴπερ ὀρθῶς εἴη τεθέντα, γίγνοιτ'	ἄν,	ἢ μάτην τοὔνομα νῷ προσῆκον
[12, 956]	μὲν πρῶτον αἱρετοὶ δικασταὶ γίγνοιντ'	ἄν,	οὓς ἂν ὁ φεύγων τε
[12, 963]	ὢν δὴ διαφέρων, ὡς φαίης	ἄν,	πάντων τῶν ἐμφρόνων, οὐχ ἕξεις
[12, 968]	ὦ λῷστε, πῶς οὐ προσοίσομεν,	ἄν	πῃ καὶ κατὰ βραχὺ δυνηθῶμεν;
[12, 951]	ἀνθρώπων κακῶν καὶ ἀγαθῶν δύναιτ'	ἄν	ποτε, ἀνομίλητος οὖσα, ἥμερος ἱκανῶς
[12, 968]	κεκτῆσθαι σχεδὸν ἄρχων μὲν οὐκ	ἄν	ποτε γένοιτο ἱκανὸς ὅλης πόλεως,
[12, 953]	ξενωθεὶς ποιήσηται μόνῳ. τέταρτος δέ,	ἄν	ποτέ τις ἀφίκηται, σπάνιος μέν,
[12, 951]	τοιούσδε τινὰς τοὺς νομοφύλακας παρεμένους·	ἄν	τινες ἐπιθυμῶσι τῶν πολιτῶν τὰ
[12, 954]	ἀμφισβήτησις· τῶν δὲ ἄλλων ὅτι	ἄν	τις ἐκτημένος ᾖ, ἐὰν μὲν
[12, 945]	δὴ τοιούτων εὐθυντὴς τίς ἱκανός,	ἄν	τίς τί εἴπῃ σκολιὸν αὐτῶν
[12, 941]	δὴ τῶν δημοσίων ἢ δοῦλον	ἄν	τίς τι κλέπτοντα ἐν δικαστηρίῳ
[12, 968]	τρόπος ἡμῖν (γιγνόμενος ὀρθῶς γίγνοιτ'	ἄν,	τοῦτο δὴ τὰ νῦν λέγωμέν
[12, 950]	αὐθάδεσι καὶ χαλεποῖς, ὡς δοκοῖεν	ἄν·	χρὴ δὲ οὔποτε περὶ σμικροῦ
[12, 963]	καὶ καθάπερ ἄνθρωπον ἐπανερωτῶντες εἴποιμεν	ἄν·	ὦ θαυμάσιε, σὺ δὲ δὴ
[12, 951]	θάλατταν καὶ γῆν, ζητεῖν (ὃς	ἂν	ἀδιάφθαρτος ᾖ, τὰ μὲν βεβαιούμενον
[12, 968]	ἱκανὸς ὅλης πόλεως, ὑπηρέτης δ'	ἂν	ἄλλοις ἄρχουσιν. ὁρᾶν δὴ χρεὼν
[12, 947]	περιφυτεύσουσι πλὴν κώλου ἑνός, ὅπως	ἂν	αὔξην ὁ τάφος ἔχῃ ταύτην
[12, 953]	ποιητέον ἐκείνῳ παρ' ὅτῳ τις	ἂν	αὐτῶν τὴν κατάλυσιν ξενωθεὶς ποιήσηται
[12, 967]	ἀκριβείας αὐτῶν ἥπτοντο, ὅπως μήποτ'	ἂν	ἄψυχα ὄντα οὕτως εἰς ἀκρίβειαν
[12, 957]	καὶ μάλα ματαίων, τούτων πάντων	ἂν	βάσανος εἴη σαφὴς τὰ τοῦ
[12, 947]	ἀναγράφειν τούτου κατ' ἐνιαυτόν, ὅπως	ἂν	γίγνηται μέτρον ἀριθμοῦ τοῦ χρόνου,
[12, 951]	αὐτὴν θεωρῶσιν. (Κλεινίας) πῶς οὖν	ἂν	γίγνοιτ' ἀμφότερα; (Ἀθηναῖος) τῇδε. πρῶτον
[12, 947]	κόρας ἑπομένας ἐξόπισθεν ὅσαι τ'	ἂν	γυναῖκες τῆς παιδοποιήσεως ἀπηλλαγμέναι τυγχάνωσιν,
[12, 953]	ποτέ τις ἀφίκηται, σπάνιος μέν,	ἂν	δ' οὖν ποτέ τις ἔλθῃ
[12, 954]	τὸν ἀπειργόμενον, τιμησάμενον τὸ ἐρευνώμενον,	ἂν	δέ τις ὄφλῃ, τὴν διπλασίαν
[12, 947]	ταῦτα τοῖς τὰς εὐθύνας διαφυγοῦσιν·	ἂν	δέ τις τούτων, πιστεύων τῷ
[12, 945]	ὁ τάξας τὸν κακόν, χιλίας,	ἂν	δὲ τοῦ δευτέρου, πέντε μνᾶς,
[12, 945]	δὲ τοῦ τρίτου, τρεῖς μνᾶς,	ἂν	δὲ τοῦ τετάρτου, μνᾶν. ὁ
[12, 945]	δὲ τοῦ δευτέρου, πέντε μνᾶς,	ἂν	δὲ τοῦ τρίτου, τρεῖς μνᾶς,
[12, 944]	γὰρ οὐκ ἐν πᾶσιν ὀνομάζοιτ'	ἂν	(δικαίως, ἀποβολεὺς δὲ ὅπλων. οὐχ
[12, 962]	δικαίως ἂν προσαγορεύοιτο, εἶτα σῴζειν	ἂν	δυνατὸς εἴη τοῦτο οὗ τὸν
[12, 955]	γράμμασιν ἀποφέρειν ἀγρονόμοις φυλέτας, ὅπως	ἂν	δυοῖν οὔσαιν ταῖν εἰσφοραῖν, ὁποτέρᾳ
[12, 956]	ὄργανα· ξύλου δὲ μονόξυλον ὅτι	ἂν	ἐθέλῃ τις ἀνατιθέτω, καὶ λίθου
[12, 954]	καθάπερ ὁ ἀποδόμενος. φωρᾶν δὲ	ἂν	ἐθέλῃ τις παρ' ὁτῳοῦν, γυμνὸς
[12, 955]	νικήσαντα γράφειν ἐν ἱεροῖς οἷς	ἂν	ἐθέλῃ, τῷ δὲ διακωλύσαντι μὴ
[12, 949]	(εἰσάγειν εἰς τὸ δικαστήριον, ἕως	ἂν	ἐθελήσωσι δρᾶν τὸ προσταχθέν. πόλει
[12, 949]	δέχεσθαί τε ὅρκους παρ' (ἀλλήλων,	ἂν	ἐθέλωσι, καὶ διδόναι κυρίως οὐ
[12, 968]	πρὸς τὴν τῆς φυλακῆς φύσιν	ἂν	εἶεν ἡλικίαις τε καὶ μαθημάτων
[12, 967]	τὸ δὲ δὴ πῶς ἔχον	ἂν	εἴη; (Ἀθηναῖος) πᾶν, ὅπερ εἶπον,
[12, 950]	κατὰ Κρήτην οἰκιζομένῃ πόλει πρέπον	ἂν	εἴη δόξαν πρὸς τῶν ἄλλων
[12, 961]	εἰς ἕν, σωτηρία ἑκάστων δικαιότατ'	ἂν	εἴη καλουμένη. (Κλεινίας) ἔοικε γοῦν.
[12, 968]	(Ἀθηναῖος) πρῶτον μὲν δήπου καταλεκτέος	ἂν	εἴη κατάλογος (τῶν ὅσοι ἐπιτήδειοι
[12, 963]	γ' ἡμέτερον, ὦ ξένε, ὀρθῶς	ἂν	εἴη πάλαι τιθέμενον; πρὸς γὰρ
[12, 945]	δὴ πέρι τίς ἡμῖν λόγος	ἂν	εἴη πρέπων ἀρχόντων γενομένων τῶν
[12, 969]	σμικρὸν οὐδ' ἑτέροις τισὶν προσφερὲς	ἂν	εἴη. σοὶ δὴ τοῦτό γε,
[12, 948]	τοῖς νῦν ἀνθρώποις ἡ Ῥαδαμάνθυος	(ἂν	εἴη τέχνη πρέπουσα ἐν δίκαις.
[12, 956]	εἴρηνται, τὸ λοιπὸν δὴ δίκας	ἂν	εἴη χρεὼν γίγνεσθαι. δικαστηρίων δὲ
[12, 958]	διανέμοντες, ὃ δικαίως εἴη πολλάκις	ἂν	εἰρημένον, ἄξιοι ἐπαίνου γίγνοιντ' ἂν
[12, 946]	ἐνιαυτῷ δώδεκα εὐθύνους ἀποδεῖξαι, μέχριπερ	ἂν	ἑκάστῳ πέντε καὶ ἑβδομήκοντα ἔτη
[12, 958]	δίκας πρὸς ἄλλον μηδένα, πρὶν	ἂν	ἐκπληρώσῃ τὸ χρέος (ἅπαν τῷ
[12, 946]	ἐὰν ὦσιν, ἕνα ἀφελεῖν, ᾧ	ἂν	ἐλάχισται γένωνται, καταλιπεῖν δὲ τοὺς
[12, 956]	ὄρνιθές τε καὶ ἀγάλματα ὅσαπερ	ἂν	ἐν μιᾷ ζωγράφος ἡμέρᾳ εἷς
[12, 952]	δὴ καὶ περὶ μαθημάτων, ὁπόσ'	ἂν	ἐν ταύτῃ τῇ σκέψει δοκῇ
[12, 946]	ἀνατίθησι κοινὸν καὶ Ἡλίῳ, ὅσονπερ	ἂν	ἕπωνται χρόνον τῇ κρίσει. τούτους
[12, 947]	θυσιῶν καὶ θεωριῶν καὶ ὅσων	ἂν	ἑτέρων κοινωνῶσιν ἱερῶν, ἐκ τούτων
[12, 951]	μηκέτι θεωρείτω. θεωρήσας δὲ ὁπόσ'	ἂν	ἔτη βουληθῇ τῶν δέκα καὶ
[12, 946]	ἐλευθέραις ἐλεγχόντων. οἰκούντων δέ, ὅσον	ἂν	(εὐθύνωσιν χρόνον, ἐν τῷ τοῦ
[12, 957]	δικαστήρια ταύτῃ πῃ γιγνόμενα μέτρον	ἂν	ἔχοι· τὰ δὲ δημόσια καὶ
[12, 944]	πολλῆς ῥύσεως ὕδατος, ἢ μυρί'	ἂν	ἔχοι τις τοιαῦτα παραμυθούμενος ἐπᾴδειν,
[12, 959]	δὲ τῷ τοῦ τετάρτου μέτρον	ἂν	ἔχοι τῶν ἀναλωμάτων. νομοφύλαξι δὲ
[12, 967]	οὕτως εἰς ἀκρίβειαν θαυμαστοῖς λογισμοῖς	ἂν	ἐχρῆτο, νοῦν μὴ κεκτημένα· καί
[12, 962]	ἂν νοῦν περί τι τούτων	ἂν	ἔχων φαίνοιτο; (Κλεινίας) καὶ πῶς;
[12, 947]	μέτρον ἀριθμοῦ τοῦ χρόνου, ἕως	ἂν	ἡ πόλις οἰκῆται. τελευτήσασι δὲ
[12, 951]	ἐξ ἀνάγκης ἀπ' ὄρθρου μέχριπερ	ἂν	ἥλιος ἀνάσχῃ, πρῶτον μὲν τῶν
[12, 960]	ὥστε σχεδὸν ἡ νομοθεσία τέλος	ἂν	ἡμῖν ἔχοι· τῶν πάντων δ'
[12, 956]	ἰόντων ἀγωνιούμενοι, ὁ δὲ φεύγων,	ἂν	ἡττηθῇ τὸ δεύτερον, τὸ πεμπτημόριον
[12, 956]	ἔμμηνον. χρώματα δὲ λευκὰ πρέποντ'	ἂν	θεοῖς εἴη καὶ ἄλλοθι καὶ
[12, 969]	τὴν Μαγνήτων πόλιν, ἢ ᾧ	ἂν	θεὸς ἐπώνυμον αὐτὴν ποιήσῃ, κλέος
[12, 941]	ἀλλὰ τῷ τὸν μὲν ἴσως	ἂν	ἰάσιμον ἔτ' εἶναι, τὸν δ'
[12, 957]	ἐπανορθουμένους, ταῖς ἐμπειρίαις διαβασανίζοντας, ἕως	ἂν	ἱκανῶς αὐτῶν ἕκαστα δόξῃ κεῖσθαι,
[12, 965]	σφόδρα πιέσαντες μὴ ἀνῶμεν, πρὶν	ἂν	ἱκανῶς εἴπωμεν τί ποτ' ἔστιν
[12, 960]	οὖν δή, φῄς, σωτηρία γίγνοιτ'	ἂν	καὶ τίνα τρόπον πολιτείᾳ τε
[12, 961]	(Ἀθηναῖος) τὸ μετὰ τοῦτο ἡμέτερος	ἂν	καιρὸς γίγνοιτο ὀρθῶς φράζοντας μηδὲν
[12, 959]	τε ζῶν καὶ τελευτήσας ἀτιμώρητος	ἂν	κακῶν ἁμαρτημάτων ἐγίγνετο τὸν μετὰ
[12, 951]	μένει ποτὲ τελέως πόλις, οὐδ'	ἂν	κακῶς αὐτὴν θεωρῶσιν. (Κλεινίας) πῶς
[12, 958]	ἐν μοίρᾳ γηράσαντι τελευτὴ γίγνοιτ'	ἂν	κατὰ φύσιν. περὶ τελευτήσαντας δή,
[12, 968]	τοιούτων δυνατόν ἐστιν νομοθετεῖν, πρὶν	ἂν	κοσμηθῇ τότε δὲ κυρίους ὧν
[12, 959]	βωμόν· τὸ δὲ μέτριον νομοθέτης	ἂν	μαντεύσαιτο οὐκ ἀσχημονέστατα. ἔστω δὴ
[12, 945]	τε καὶ διαλυθεῖσαν (οἴχεσθαι πολιτείαν.	ἂν	μὲν γὰρ οἱ τοὺς ἄρχοντας
[12, 945]	μή, κατευθύνειν αὐτοῦ τὸν εὔθυνον,	ἂν	μὲν ᾖ τοῦ μεγίστου τιμήματος
[12, 956]	δωδέκατον μέρος διῃρημένοι, ἐν οἷς,	ἂν	μὴ διακριθῶσιν ἐν τοῖς πρώτοις,
[12, 966]	φυλακῆς μεθέξουσιν μηδὲ ἐπιτρέπειν, ὃς	ἂν	μὴ διαπονήσηται τὸ πᾶσαν πίστιν
[12, 967]	θεοσεβῆ θνητῶν ἀνθρώπων οὐδένα, ὃς	ἂν	μὴ τὰ λεγόμενα ταῦτα νῦν
[12, 949]	τὸ προσταχθέν. πόλει δέ, ἥτις	ἂν	μήτε χρηματίζηται πλὴν τὸν ἐκ
[12, 966]	μηχανῷτο; ~(Ἀθηναῖος) μήπω τὸ πῶς	ἂν	μηχανησαίμεθα λέγωμεν· εἰ δεῖ δὲ
[12, 965]	ἀλλὰ δὴ πῶς τις τοῦτ'	ἂν	μηχανῷτο; ~(Ἀθηναῖος) μήπω τὸ πῶς
[12, 956]	τε καὶ ἀγάλματα ὅσαπερ ἂν	ἐν	μιᾷ ζωγράφος ἡμέρᾳ εἷς ἀποτελῇ·
[12, 962]	ὅσα δὴ διήλθομεν, ἔσθ' ὅπως	ἂν	νοῦν περί τι τούτων ἂν
[12, 957]	μάτην τοὔνομα νῷ προσῆκον κεκτῇτ'	ἂν	ὁ θεῖος ἡμῖν καὶ θαυμαστὸς
[12, 956]	αἱρετοὶ δικασταὶ γίγνοιντ' ἄν, οὓς	ἂν	ὁ φεύγων τε (καὶ ὁ
[12, 947]	τῶν ἐν τοῖς γυμνασίοις, οὓς	ἂν	οἱ προσήκοντες τοῦ τελευτήσαντος ἐπιόψωνται,
[12, 965]	ἓν ὄν, ἀρετὴν ἑνὶ δικαίως	ἂν	ὀνόματι προσαγορεύεσθαι. τοῦτο, ὦ φίλοι,
[12, 968]	ταῦτα ἀπόρρητα μὲν λεχθέντα οὐκ	ἂν	ὀρθῶς λέγοιτο, ἀπρόρρητα δὲ διὰ
[12, 968]	αὐτοῖς τοῖς μανθάνουσι (δῆλα γίγνοιτ'	ἂν	ὅτι πρὸς καιρὸν μανθάνεται, πρὶν
[12, 965]	δὴ νῦν σχεδὸν ἐφηψάμεθα, τυγχάνοι	ἂν	οὖσα ἧς χρείαν ἔχομεν αὕτη;
[12, 944]	ὅδε ἐπὶ τούτοις· Ἀνὴρ ὃς	ἂν	ὄφλῃ δίκην ὡς αἰσχρῶς ἀποβαλὼν
[12, 959]	τούτων δ' οὐχ ἥκιστα, ὅπως	ἂν	παίδων τε καὶ (ἀνδρῶν καὶ
[12, 960]	μὴ δυνατὸν εὑρεῖν ὅπῃ γίγνοιτ'	ἂν	παντὶ κτῆμά τι τοιοῦτον. (Ἀθηναῖος)
[12, 942]	καὶ τεθραμμένον ὡς ἔσται τεθραμμένος,	ἂν	πατρίδα συλῶν ἢ βιαζόμενος ἁλίσκηται,
[12, 965]	οὖν ἀκριβεστέρα σκέψις θέα τε	ἂν	περὶ ὁτουοῦν ὁτῳοῦν γίγνοιτο ἢ
[12, 946]	ἐτῶν. τῶν δὲ προκριθέντων οὓς	ἂν	πλεῖστοι ἐνέγκωσι, τούτους ἐκλέξαι μέχρι
[12, 949]	μὴ πειθομένοις ἐνεχυρασίαν τούτοις οἷς	ἂν	πόλις ἅμα καὶ νόμος εἰσπράττειν
[12, 968]	γε ὑμῖν καὶ ἐγὼ γιγνοίμην	ἂν	προθύμως πρὸς δ' ἐμοὶ καὶ
[12, 962]	ἆρα ἄρχων μὲν (πρῶτον δικαίως	ἂν	προσαγορεύοιτο, εἶτα σῴζειν ἂν δυνατὸς
[12, 944]	ἀφέντι δύναμιν τίς ἄρα γίγνοιτ'	ἂν	πρόσφορος; οὐ γὰρ δυνατὸν ἀνθρώπῳ
[12, 944]	ἀφαιρεθεὶς μετ' εἰκυίας βίας γίγνοιτ'	ἂν	ῥίψασπις ὅ τε ἀφεὶς ἑκών,
[12, 961]	ἔχουσαν τὰ πρόσφορα ἑαυτῇ, σῴζειν	ἂν	σύμπαντα ἃ βουλόμεθα. (Κλεινίας) πῶς
[12, 959]	τὸν ὄντως τεθνηκότα, εἴη δ'	ἂν	σχεδόν, ὡς τἀνθρώπινα, μέτρον ἔχουσα
[12, 952]	καὶ περὶ μαθημάτων, ὁπόσ' ἂν	ἐν	ταύτῃ τῇ σκέψει δοκῇ συμφέρειν
[12, 958]	ἂν εἰρημένον, ἄξιοι ἐπαίνου γίγνοιντ'	ἂν	τῇ πάσῃ πόλει τοιοῦτοι δικασταὶ
[12, 962]	~καὶ ἰατρικὴ ὑπηρεσία πᾶσα (στοχάζοιτ'	ἂν	τῆς σωτηρίας ὀρθῶς. ἆρ' οὐχ
[12, 961]	τοῦ συλλόγου πάλιν ἀναλαβὼν λέγοιμ'	ἂν	τὸ τοιόνδε. φημί, εἴ τις
[12, 950]	δὲ ἄγριον καὶ ἀπηνὲς φαίνοιτ'	ἂν	τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις, ὀνόμασίν τε
[12, 953]	νεωκόρους ἐπιμελεῖσθαι καὶ τημελεῖν, ἕως	ἂν	τὸν μέτριον ἐπιμείναντες χρόνον, ἰδόντες
[12, 945]	αὑτοῦ προσαποτεισάτω μισθόν, χιλίας μέν,	ἂν	τοῦ μεγίστου τιμήματος ᾖ, πέντε
[12, 945]	δέ, τοῦ δευτέρου, τρεῖς δέ,	(ἂν	τοῦ τρίτου, μνᾶν δὲ ὡσαύτως,
[12, 960]	τοίνυν ἀφιστώμεθα μηδενὶ τρόπῳ, πρὶν	ἂν	τοῦτ' αὐτὸ ἐκπορισώμεθα τοῖς εἰρημένοις
[12, 952]	φαίνεσθαι καὶ ἀσαφῆ. ἃ δ'	ἂν	τούτων ἐγκρίνωσιν οἱ γεραίτεροι, τοὺς
[12, 946]	ἄλλους ἐγκρίναντας φέρειν αὖθις, μέχριπερ	ἂν	τρεῖς λειφθῶσιν ἄνισοι· ἐὰν δὲ
[12, 961]	ὄρθριον εἶναι τὸν σύλλογον, ἡνίκ'	ἂν	τῶν ἄλλων πράξεων ἰδίων τε
[12, 946]	τῶν εὐθύνων γνώμην. ἥτις δ'	ἂν	τῶν ἀρχῶν μὴ ὁμολογῇ κεκρίσθαι
[12, 944]	ταῦτα δὲ Ἕκτωρ εἶχεν, ἐξῆν	ἂν	τῶν τότε ὅσοι κακοὶ ὀνειδίζειν
[12, 950]	πολιτευομένοις διὰ νόμων ὀρθῶν βλάβην	ἂν	φέροι μεγίστην πασῶν, ταῖς δὲ
[12, 955]	ταῖν εἰσφοραῖν, ὁποτέρᾳ τὸ δημόσιον	(ἂν	χρῆσθαι βούληται, χρῆται, κατ' ἐνιαυτὸν
[12, 958]	τοιοῦτοι δικασταὶ καὶ δικαστῶν ἡγεμόνες.	ἐπειδὰν	δὲ αἱ κατ' ἐνιαυτὸν δίκαι
[12, 958]	ὑπὸ κήρυκος, ἀκουόντων τῶν δικαστῶν·	ἐπειδὰν	δὲ ὁ τῶν δικασίμων μηνῶν
[12, 953]	δ' αὐτοῖς εἶναι τοὺς ἱερέας,	ἐὰν	ἀδικῇ τις αὐτῶν τινα ἤ
[12, 952]	τε οἰκείας πόλεως πέρι, καὶ	ἐὰν	ἄλλοθι πυνθάνωνταί τι περὶ τῶν
[12, 952]	ἀτιμάζειν δὲ μᾶλλον τῶν ἄλλων,	ἐὰν	ἀποβαίνωσι χείρους τῶν πολλῶν. εἰς
[12, 969]	κοινωνίας εἰκόνα τινά πως συμμείξαντες,	ἐὰν	ἄρα ἡμῖν οἵ τε ἄνδρες
[12, 947]	ὡς καθαρεύοντι τῷ τάφῳ ἕπεσθαι,	ἐὰν	ἄρα καὶ τῶν ἄλλων εἴργωνται
[12, 946]	τούτους ἐκλέξαι μέχρι τῶν ἡμίσεων,	ἐὰν	ἄρτιοι γίγνωνται, περιττοὶ δὲ ἐὰν
[12, 952]	ζήτω, ἐὰν δὲ (μή, τεθνάτω,	ἐάν	γ' ἐν δικαστηρίῳ ἁλῷ πολυπραγμονῶν
[12, 965]	ἓν δυνατοὶ φράζειν ἐσόμεθα; οὔκουν	ἐάν	γε ἡμῖν συμβούλοις πειθώμεθα, ἄλλως
[12, 969]	ὕστερον ἐπιγιγνομένων οὐκ ἐκφεύξῃ ποτέ.	ἐάν	γε μὴν οὗτος ἡμῖν ὁ
[12, 945]	καὶ εὐδαιμονεῖ χώρα καὶ πόλις·	ἐὰν	δ' ἄλλως τὰ περὶ τὰς
[12, 956]	τοῦ τιμήματος τῆς γραφείσης δίκης.	ἐὰν	δ' ἐγκαλῶν τις τοῖς δικασταῖς
[12, 956]	ἀποτινέτω ταὐτὸν μέρος τῆς δίκης.	ἐὰν	δ' εἰς τὸ τρίτον ἔλθωσιν
[12, 954]	ἐν ἀφανεῖ κεκτῆται, δέκα ἐτῶν,	ἐὰν	δ' ἐν ἀλλοδημίᾳ, τοῦ παντὸς
[12, 955]	ἐλεύθερον ἀφιέντων τὸν ἐθέλοντα ἀγωνίζεσθαι·	ἐὰν	δὲ ἀδυνατήσωσιν, ἐὰν μὲν ὁ
[12, 946]	τῶν (εὐθύνων κατηγορείτω, ἐὰν ἐθέλῃ·	ἐὰν	δὲ ἁλῷ, ἐὰν μὲν ᾖ
[12, 955]	δὲ ἀνδραποδισμοῦ τῷ ἐθέλοντι γίγνεσθαι.	ἐὰν	δὲ ἀνταγωνιστὴν γυμναστικῆς ἢ μουσικῆς
[12, 952]	τὴν παιδείαν καὶ τοὺς νόμους.	ἐὰν	δὲ ἄξιον ὄντα εἰς δικαστήριον
[12, 954]	διπλασίαν τοῦ τιμηθέντος βλάβην ἐκτίνειν.	ἐὰν	δὲ ἀποδημῶν οἰκίας δεσπότης τυγχάνῃ,
[12, 952]	ἡ τῶν συλλεγομένων τιμάτω δύναμις.	ἐὰν	δὲ διεφθαρμένος ἀφικέσθαι δόξῃ, μηδενὶ
[12, 955]	καὶ ἄκυρον γίγνεσθαι τὴν δίκην,	~ἐὰν	δὲ ἐλεύθερον, (πρὸς τῷ ἀτελῆ,
[12, 949]	δὲ νόμισμα γίγνεσθαι τῇ πόλει·	ἐὰν	δὲ ζημίας δέωνται πλείονος, τὰς
[12, 946]	μέχριπερ ἂν τρεῖς λειφθῶσιν ἄνισοι·	ἐὰν	δὲ ἢ πᾶσιν ἢ τοῖν
[12, 954]	χρῆται, τριετῆ τὴν προθεσμίαν (εἶναι,	ἐὰν	δὲ κατ' ἀγροὺς ἐν ἀφανεῖ
[12, 954]	κτήματος ἐπιλαβέσθαι μηδέν' ἀπελθόντος ἐνιαυτοῦ.	ἐὰν	δὲ κατ' ἄστυ μὲν μὴ
[12, 954]	ἐξέστω τούτῳ τοῦ τοιούτου ἐπιλαβέσθαι.	ἐὰν	δὲ κατ' οἰκίας ἐν ἄστει
[12, 958]	τὰ τοῦ ὀφλόντος παραδιδότω χρήματα.	ἐὰν	δὲ μὴ ἔχωσιν ὁπόθεν, ἐλλείπῃ
[12, 952]	πείθηται τοῖς ἄρχουσιν, ἰδιώτης ζήτω,	ἐὰν	δὲ (μή, τεθνάτω, ἐάν γ'
[12, 956]	τὴν ἡμιολίαν τοῦ τιμήματος ἀποτινέτω.	ἐὰν	δὲ ὁ διώκων ἡττηθεὶς ἐν
[12, 948]	ἄλλων τῶν δοθεισῶν αὐτῷ τιμῶν,	ἐὰν	δὲ ὁ διώκων μὴ μεταλάβῃ
[12, 956]	δικαστὰς τοὺς ἐκλεκτοὺς τὴν δίκην,	ἐὰν	δὲ πάλιν ἡττηθῇ, τὴν ἡμιολίαν
[12, 954]	καταστησάτω πέντε ἡμέρας ὁ φωρῶν·	ἐὰν	δὲ πλείονα χρόνον ἀπῇ, τοὺς
[12, 952]	γοῦν τῆς σφόδρα προθυμίας αἰνείσθω,	ἐὰν	δὲ πολὺ βελτίων, πολύ τ'
[12, 943]	τὴν τῶν δευτέρων καὶ τρίτων.	ἐὰν	δὲ στρατεύσηται (μέν τις, μὴ
[12, 953]	τούτων ὅσα ἐντὸς δραχμῶν πεντήκοντα,	ἐὰν	δέ τι μεῖζον ἔγκλημα αὐτοῖς
[12, 955]	θάνατος ἔστω καὶ τούτῳ ζημία·	ἐὰν	δέ τι μέρος τῆς πόλεως
[12, 952]	τοὺς νεωτέρους πάσῃ σπουδῇ μανθάνειν,	ἐὰν	δέ τις ἀνάξιος δοκῇ τῶν
[12, 958]	πρὸς τοῦτον ἔστωσαν δίκαι κυρίως.	ἐὰν	δέ τις ἀφῃρῆται τὴν ἀρχὴν
[12, 943]	τὸν ἐν μέρει τινὶ τεταγμένον.	ἐὰν	δέ τις ἐκλείπῃ τινὶ κάκῃ
[12, 954]	σεσημασμένα καὶ τὰ ἀσήμαντα, φωρᾶν.	ἐὰν	δέ τις (ἐρευνᾶν βουλομένῳ φωρᾶν
[12, 955]	ἐχθρὸν νομιζέτω πᾶς τῇ πόλει·	(ἐὰν	δέ τις ἰδίᾳ ποιῆται πρός
[12, 958]	νομοφυλάκων δικαστήριον οἱ ἀφαιρεθέντες ἀδίκως,	ἐὰν	δέ τις ὄφλῃ τὴν τοιαύτην
[12, 943]	ταὐτὰ εἰς τοὺς αὑτῶν συννόμους·	ἐὰν	δέ τις ὄφλῃ, ὑπάρχειν μὲν
[12, 946]	αὐτῶν πλήθει τῶν ψήφων ἀποκρίναντας,	ἐὰν	δέ τισιν ἴσαι γίγνωνται καὶ
[12, 946]	εὐθύνας, αὐτῶν τῶν (εὐθύνων κατηγορείτω,	ἐὰν	ἐθέλῃ· ἐὰν δὲ ἁλῷ, ἐὰν
[12, 947]	καὶ τῶν ἄλλων εἴργωνται τάφων,	ἐὰν	καὶ τὸ τῆς Πυθίας οὕτω
[12, 944]	ὧδ' οὖν δὴ λεγέσθω νόμῳ·	ἐὰν	καταλαμβανόμενός τις ὑπὸ πολεμίων καὶ
[12, 946]	δικαστὰς εἰσαγέτω τοὺς εὐθύνους, καὶ	ἐὰν	μὲν ἀποφύγῃ τις τὰς εὐθύνας,
[12, 961]	εἰς τοὺς ἄλλους εἰσφέρειν, καὶ	ἐὰν	μὲν δόξῃ καὶ τοῖς ἄλλοις,
[12, 954]	βίᾳ, εἴτε αὐτὸν εἴτε μάρτυρας,	ἐὰν	μὲν δοῦλον εἴτε αὑτοῦ εἴτε
[12, 946]	ἐὰν ἐθέλῃ· ἐὰν δὲ ἁλῷ,	ἐὰν	μὲν ᾖ τῳ θανάτου τετιμημένον
[12, 954]	ὅτι ἄν τις ἐκτημένος ᾖ,	ἐὰν	μὲν κατὰ ἄστυ καὶ κατ'
[12, 955]	ἐθέλοντα ἀγωνίζεσθαι· ἐὰν δὲ ἀδυνατήσωσιν,	ἐὰν	μὲν ὁ κωλύων ἀγωνίζεσθαι νικήσῃ,
[12, 948]	ἀριστείων καὶ τῆς ἀρχῆς· καὶ	ἐὰν	μὲν ὁ φεύγων ἁλῷ, στερέσθω
[12, 952]	πρεσβυτέρῳ προσποιούμενος εἶναι σοφός· καὶ	ἐὰν	μὲν πείθηται τοῖς ἄρχουσιν, ἰδιώτης
[12, 965]	δ' ἄρα τὸ παράπαν δοκεῖ	ἐᾶν,	ὁρᾶν δὴ χρεών. (Κλεινίας) ἥκιστα,
[12, 954]	δὲ μὴ ἀποκρυπτόμενος φανερὸς ᾖ,	ἐὰν	(οὕτω τις ἐνιαυτὸν ὁτιοῦν ἐκτημένος,
[12, 941]	ὅτι χρὴ (πάσχειν ἢ ἀποτίνειν,	ἐὰν	ὄφλῃ. κλοπὴ μὲν χρημάτων ἀνελεύθερον,
[12, 954]	τῶν ἀμφισβητησίμων χρόνου ὅρος, ὃν	ἐάν	τις ᾖ κεκτημένος, μηκέτ' ἀμφισβητεῖν
[12, 955]	ἡττῆται ἀγωνιζόμενος ἐάντε καὶ νικᾷ.	ἐάν	τις κλεμμάδιον ὁτιοῦν ὑποδέχηται γιγνώσκων,
[12, 958]	δικασίμων μηνῶν ἐχόμενος γένηται μήν,	ἐάν	τις μὴ ἀπαλλάττῃ τὸν νικήσαντα
[12, 941]	ταῦτα τοιῷδέ τινι μαχέσθω νόμῳ·	ἐάν	τίς τι κλέπτῃ δημόσιον μέγα
[12, 954]	μηδεμίαν εἶναι προθεσμίαν τῆς ἐπιλήψεως.	ἐάν	τίς τινα δίκῃ παραγενέσθαι κωλύσῃ
[12, 941]	~ΙΒ. (Ἀθηναῖος)	ἐὰν	ὡς πρεσβευτής τις ἢ κῆρυξ
[12, 946]	ἐὰν ἄρτιοι γίγνωνται, περιττοὶ δὲ	ἐὰν	ὦσιν, ἕνα ἀφελεῖν, ᾧ ἂν
[12, 965]	γίγνοιτο ἢ τὸ πρὸς μίαν	ἰδέαν	ἐκ τῶν πολλῶν καὶ ἀνομοίων
[12, 950]	Ὀλυμπίαν τῷ Διὶ καὶ εἰς	Νεμέαν	καὶ εἰς Ἰσθμὸν χρὴ πέμπειν
[12, 967]	ἂν ἄψυχα ὄντα οὕτως εἰς	ἀκρίβειαν	θαυμαστοῖς λογισμοῖς ἂν ἐχρῆτο, νοῦν
[12, 952]	ἁλῷ πολυπραγμονῶν τι περὶ τὴν	παιδείαν	καὶ τοὺς νόμους. ἐὰν δὲ
[12, 965]	ἰτέον ἄρα ἐπί τινα ἀκριβεστέραν	παιδείαν	τῆς ἔμπροσθεν. (Κλεινίας) ἴσως. (Ἀθηναῖος)
[12, 966]	ὄντως εἰδέναι τὰ περὶ τὴν	ἀλήθειαν	αὐτῶν, καὶ λόγῳ τε ἱκανοὺς
[12, 959]	τῷ δὲ κακῷ μάλα φοβερόν	βοήθειάν	τε αὐτῷ μήτινα μεγάλην εἶναι
[12, 960]	καὶ πολιτείᾳ δεῖ μὴ μόνον	ὑγίειαν	καὶ σωτηρίαν τοῖς σώμασι παρασκευάζειν,
[12, 962]	περὶ σῶμα ἀγνοῶν, ὃ προσείπομεν	ὑγίειαν	νῦν, ἢ νίκην στρατηγὸς ἢ
[12, 953]	ὑποδεκτέον ἐστὶν μόνοις, τήν τ'	ἐπιμέλειαν	(τῶν τοιούτων μετὰ τῶν πρυτάνεων
[12, 942]	μηδένα εἶναι, μήτ' ἄρρενα μήτε	θήλειαν,	μηδέ τινος ἔθει ψυχὴν εἰθίσθαι
[12, 963]	ἕν γε ἅπαντα ταῦτα προσαγορεύομεν.	ἀνδρείαν	γάρ φαμεν ἀρετὴν εἶναι, καὶ
[12, 963]	πάλιν αὐτὰ προσείπομεν, τὸ μὲν	ἀνδρείαν,	τὸ δὲ φρόνησιν. ἐρῶ γάρ
[12, 942]	καὶ ὅλην εὐκολίαν τε καὶ	εὐχέρειαν	ἐπιτηδεύειν τῶν αὐτῶν εἵνεκα, καρτερήσεις
[12, 965]	ἐφηψάμεθα, τυγχάνοι ἂν οὖσα ἧς	χρείαν	ἔχομεν αὕτη; (Κλεινίας) παντάπασι μὲν
[12, 956]	ἡμιολίαν, ὁ δὲ διώκων τὴν	ἡμίσειαν	τοῦ τιμήματος (ἀποτινέτω. κληρώσεις δὲ
[12, 945]	σῴζεσθαί τε καὶ διαλυθεῖσαν (οἴχεσθαι	πολιτείαν.	ἂν μὲν γὰρ οἱ τοὺς
[12, 961]	εἴ τί που πρὸς τὴν	νομοφυλακίαν	γίγνοιτο ἓν καίριον ἀκοῦσαι καὶ
[12, 954]	φωρᾶν· ὁ δὲ παρεχέτω τὴν	οἰκίαν,	τά τε σεσημασμένα καὶ τὰ
[12, 956]	φεύγων ἡττηθείς, ὥσπερ εἴρηται, τὴν	ἡμιολίαν,	ὁ δὲ διώκων τὴν ἡμίσειαν
[12, 956]	ἐὰν δὲ πάλιν ἡττηθῇ, τὴν	ἡμιολίαν	τοῦ τιμήματος ἀποτινέτω. ἐὰν δὲ
[12, 942]	πόλεμον βλεπούσας χορεύειν, καὶ ὅλην	εὐκολίαν	τε καὶ εὐχέρειαν ἐπιτηδεύειν τῶν
[12, 965]	ὁτῳοῦν γίγνοιτο ἢ τὸ πρὸς	μίαν	ἰδέαν ἐκ τῶν πολλῶν καὶ
[12, 945]	καὶ ὑποζώματα καὶ νεύρων ἐπιτόνους,	μίαν	οὖσαν φύσιν διεσπαρμένην, πολλαχοῦ πολλοῖς
[12, 954]	παντὸς χρόνου, ὅταν ἀνεύρῃ που,	μηδεμίαν	εἶναι προθεσμίαν τῆς ἐπιλήψεως. ἐάν
[12, 955]	χρὴ διακονεῖν, πρόφασιν δ' εἶναι	μηδεμίαν	μηδὲ λόγον ἐπαινούμενον, ὡς ἐπ'
[12, 942]	~τί χρὴ παθεῖν ἢ τίνα	ζημίαν	(ἀποτίνειν αὐτὸν ἡ κρίσις γιγνέσθω·
[12, 960]	τοῖς σώμασι παρασκευάζειν, ἀλλὰ καὶ	εὐνομίαν	ἐν ταῖς ψυχαῖς, μᾶλλον δὲ
[12, 954]	τέ τις χρῆται, τριετῆ τὴν	προθεσμίαν	(εἶναι, ἐὰν δὲ κατ' ἀγροὺς
[12, 954]	ὅταν ἀνεύρῃ που, μηδεμίαν εἶναι	προθεσμίαν	τῆς ἐπιλήψεως. ἐάν τίς τινα
[12, 945]	ἐνδείᾳ πρὸς τὴν τῆς ἀρχῆς	ἀξίαν;	ῥᾴδιον μὲν (οὐδαμῶς εὑρεῖν τῶν
[12, 950]	τὸ παρακέλευμά ἐστιν, προτιμᾶν τὴν	εὐδοξίαν	πρὸς τῶν πολλῶν. τὸ μὲν
[12, 950]	Πυθώδε τῷ Ἀπόλλωνι καὶ εἰς	Ὀλυμπίαν	τῷ Διὶ καὶ εἰς Νεμέαν
[12, 955]	πολλῶν χρεὼν καὶ τὴν ἐπέτειον	ἐπικαρπίαν	ἐν γράμμασιν ἀποφέρειν ἀγρονόμοις φυλέτας,
[12, 960]	τ' ἐστίν, ἀλλὰ τῷ γεννηθέντι	σωτηρίαν	ἐξευρόντα τελέως ἀεί, τότ' ἤδη
[12, 961]	ἀρετὴ δήπου παντὶ παρέχει ζῴῳ	σωτηρίαν.	(Κλεινίας) πῶς; (Ἀθηναῖος) ψυχῇ μὲν
[12, 942]	οὔτε ἄμεινον οὔτε τεχνικώτερον εἰς	σωτηρίαν	τὴν κατὰ πόλεμον καὶ νίκην
[12, 960]	δεῖ μὴ μόνον ὑγίειαν καὶ	σωτηρίαν	τοῖς σώμασι παρασκευάζειν, ἀλλὰ καὶ
[12, 960]	ἐν ταῖς ψυχαῖς, μᾶλλον δὲ	σωτηρίαν	τῶν νόμων. ἡμῖν δ' ἔτι
[12, 968]	διὰ τὴν περὶ τὰ τοιαῦτ'	ἐμπειρίαν	τε καὶ σκέψιν γεγονυῖάν μοι
[12, 943]	φοβεῖσθαι τὸ μήτε ἐπενεγκεῖν ψευδῆ	τιμωρίαν,	μήτ' οὖν ἑκόντα μήτ' ἄκοντα
[12, 952]	ἄρχουσιν εἰς τὴν τῶν ἀριστείων	διαδικασίαν.	ὁ μὲν οὖν ἐκδημῶν οὕτω
[12, 946]	ἂν δυνατὸν ᾖ διπλῆν τεῖσαι,	διπλασίαν	τινέτω. τὰς δ' εὐθύνας αὐτῶν
[12, 954]	ἂν δέ τις ὄφλῃ, τὴν	διπλασίαν	τοῦ τιμηθέντος βλάβην ἐκτίνειν. ἐὰν
[12, 949]	ζημίας, τοῖς δὲ μὴ πειθομένοις	ἐνεχυρασίαν	τούτοις οἷς ἂν πόλις ἅμα
[12, 955]	κοινῷ, τετιμῆσθαι μὲν ἕκαστον τὴν	οὐσίαν	ἕνεκα πολλῶν χρεὼν καὶ τὴν
[12, 966]	ὧν κίνησις γένεσιν παραλαβοῦσα ἀέναον	οὐσίαν	ἐπόρισεν· ἓν δὲ τὸ περὶ
[12, 952]	ἀρέσκοντα αὑτῷ προσλαμβάνων. ~τὴν δὲ	συνουσίαν	εἶναι τούτοις καὶ (τοὺς λόγους
[12, 963]	φρόνησιν. ἐρῶ γάρ σοι τὴν	αἰτίαν,	ὅτι τὸ μέν ἐστιν περὶ
[12, 961]	δὲ μή, ἀπόρρητον εἶναι τὴν	γεγονυῖαν	κρίσιν τοῖς τε ἄλλοις δὴ
[12, 968]	τοιαῦτ' ἐμπειρίαν τε καὶ σκέψιν	γεγονυῖάν	μοι καὶ μάλα συχνήν. (Κλεινίας)
[12, 942]	θ' ὑφ' ἑτέρων· τὴν δ'	ἀναρχίαν	ἐξαιρετέον (ἐκ παντὸς τοῦ βίου
[12, 952]	αὐτοὺς διαφερόντως τε τηροῦντας, καὶ	τιμᾶν	μὲν κατορθοῦντας, ἀτιμάζειν δὲ μᾶλλον
[12, 950]	πολλαῖς πόλεσι τὸ παρακέλευμά ἐστιν,	προτιμᾶν	τὴν εὐδοξίαν πρὸς τῶν πολλῶν.
[12, 943]	γενέσθαι, πρὸς τούτοις δ' ἔτι	προστιμᾶν	αὐτῷ τὸ δικαστήριον ὅτι χρὴ
[12, 945]	τρεῖς δέ, (ἂν τοῦ τρίτου,	μνᾶν	δὲ ὡσαύτως, καθάπερ οἱ πρόσθεν,
[12, 945]	μνᾶς, ἂν δὲ τοῦ τετάρτου,	μνᾶν.	ὁ δὲ ὀφλὼν τὴν δίκην
[12, 954]	ἀσήμαντα, φωρᾶν. ἐὰν δέ τις	(ἐρευνᾶν	βουλομένῳ φωρᾶν μὴ διδῷ, δικάζεσθαι
[12, 954]	μὲν ἀσήμαντα παρεχόντων οἱ ἐνοικοῦντες	ἐρευνᾶν,	τὰ δὲ σεσημασμένα παρασημηνάσθω καὶ
[12, 950]	οἰκιζομένῃ πόλει πρέπον ἂν εἴη	δόξαν	πρὸς τῶν ἄλλων ἀνθρώπων ὅτι
[12, 949]	φέρει κέρδος κατὰ τὴν ἀνθρωπίνην	δόξαν	τῷ ἐπιορκοῦντι· τῶν δὲ ὁπόσα
[12, 966]	ἄλλων ἐγκρατὴς νοῦς ἐστιν τὸ	πᾶν	διακεκοσμηκώς. ὁ γὰρ ἰδὼν ταῦτα
[12, 959]	λέγοντι ψυχὴν σώματος εἶναι τὸ	πᾶν	διαφέρουσαν, ἐν αὐτῷ τε τῷ
[12, 967]	πῶς ἔχον ἂν εἴη; (Ἀθηναῖος)	πᾶν,	ὅπερ εἶπον, τοὐναντίον ἔχει νῦν
[12, 960]	τελέως ἀεί, τότ' ἤδη νομίζειν	πᾶν	ὅσον δεῖ πραχθῆναι πεπρᾶχθαι, πρότερον
[12, 967]	εἰπεῖν· νῦν δέ, ὅπερ εἴρηται,	πᾶν	τοὐναντίον ἔχει. (Κλεινίας) πῶς; (Ἀθηναῖος)
[12, 944]	δὲ ὅλον που καὶ τὸ	πᾶν.	ὧδ' οὖν δὴ λεγέσθω νόμῳ·
[12, 958]	πρὶν ἂν ἐκπληρώσῃ τὸ χρέος	(ἅπαν	τῷ νικήσαντι· ἄλλοις δὲ πρὸς
[12, 942]	μήτε γιγνώσκειν μήτ' ἐπίστασθαι τὸ	παράπαν,	ἀλλ' ἁθρόον ἀεὶ καὶ ἅμα
[12, 965]	ἡμῖν· εἰ δ' ἄρα τὸ	παράπαν	δοκεῖ ἐᾶν, ὁρᾶν δὴ χρεών.
[12, 949]	τοὺς ἐπικαλοῦντας ἀλλήλοις. καὶ τὸ	παράπαν	ἐν δίκῃ τοὺς προέδρους μὴ
[12, 950]	μὲν οὐκ ἐγχωρεῖ τό γε	(παράπαν,	ἔτι δὲ ἄγριον καὶ ἀπηνὲς
[12, 962]	τοῦτο οὗ τὸν σκοπὸν τὸ	παράπαν	μηδ' εἰδείη; (Κλεινίας) καὶ πῶς;
[12, 948]	τι μέν, φαμέν, ἀνθρώπων τὸ	παράπαν	οὐχ ἡγοῦνται θεούς, οἱ δὲ
[12, 949]	φορᾶς ψήφων ἀφ' ἱερῶν φέροντα	δρᾶν	ἀεὶ τὸ τοιοῦτον, καὶ κριτὴν
[12, 942]	ἐφ' αὑτοῦ τι κατὰ μόνας	δρᾶν,	ἀλλ' ἔν τε πολέμῳ παντὶ
[12, 949]	ἄλλοθεν ἀνάγκη βεβουλεῦσθαι τί χρὴ	δρᾶν·	συμβουλεύειν οὖν τὸν νομοθέτην δεῖ
[12, 949]	τὸ δικαστήριον, ἕως ἂν ἐθελήσωσι	δρᾶν	τὸ προσταχθέν. πόλει δέ, ἥτις
[12, 944]	πρόσφορος; οὐ γὰρ δυνατὸν ἀνθρώπῳ	δρᾶν	τοὐναντίον ὥς ποτε θεόν φασι
[12, 957]	εἴτ' ἐν γράμμασιν εἴτε καθ'	ἡμέραν	ἐν ταῖς ἄλλαις πάσαις συνουσίαις
[12, 965]	(Ἀθηναῖος) ἰτέον ἄρα ἐπί τινα	ἀκριβεστέραν	παιδείαν τῆς ἔμπροσθεν. (Κλεινίας) ἴσως.
[12, 960]	πρώτην εἶναι, Κλωθὼ δὲ τὴν	δευτέραν,	τὴν Ἄτροπον δὴ τρίτην σώτειραν
[12, 960]	δευτέραν, τὴν Ἄτροπον δὴ τρίτην	σώτειραν	τῶν λεχθέντων, ἀπῃκασμένα τῇ τῶν
[12, 959]	περαίνοντα καὶ ἐμπιμπλάντα τὴν αὑτοῦ	μοῖραν,	τὸ δὲ παρὸν δεῖν εὖ
[12, 965]	ἄρα τὸ παράπαν δοκεῖ ἐᾶν,	ὁρᾶν	δὴ χρεών. (Κλεινίας) ἥκιστα, νὴ
[12, 968]	ὑπηρέτης δ' ἂν ἄλλοις ἄρχουσιν.	ὁρᾶν	δὴ χρεὼν νῦν, ὦ Κλεινία
[12, 964]	περὶ ὅλην κύκλῳ τὴν πόλιν	ὁρᾶν,	φρουροῦντας δὲ παραδιδόναι μὲν τὰς
[12, 946]	τῇ πόλει, ἀποφηνάντων, εἰς τὴν	ἀγορὰν	γράμματα καταθέντες, περὶ ἑκάστης ἀρχῆς
[12, 954]	μὲν κατὰ ἄστυ καὶ κατ'	ἀγορὰν	καὶ ἱερὰ χρώμενος φαίνηται καὶ
[12, 954]	ἄστυ μὲν μὴ μηδὲ κατ'	ἀγορὰν	χρῆται, κατ' ἀγροὺς δὲ φανερῶς,
[12, 966]	ἓν δὲ τὸ περὶ τὴν	φοράν,	ὡς ἔχει τάξεως, ἄστρων τε
[12, 961]	εἴ τις τοῦτον βάλοιτο οἷον	ἄγκυραν	πάσης τῆς πόλεως, πάντα ἔχουσαν
[12, 944]	δὲ ἑκὼν ἢ ῥίψῃ, ζωὴν	αἰσχρὰν	ἀρνύμενος μετὰ κάκης μᾶλλον ἢ
[12, 952]	πετόμενοι χρηματισμοῦ χάριν ἐμπορευόμενοι ἔτους	ὥραν	πέτονται πρὸς τὰς ἄλλας πόλεις
[12, 954]	ὁ προπωλῶν καθάπερ ὁ ἀποδόμενος.	φωρᾶν	δὲ ἂν ἐθέλῃ τις παρ'
[12, 954]	τε σεσημασμένα καὶ τὰ ἀσήμαντα,	φωρᾶν.	ἐὰν δέ τις (ἐρευνᾶν βουλομένῳ
[12, 954]	ἐὰν δέ τις (ἐρευνᾶν βουλομένῳ	φωρᾶν	μὴ διδῷ, δικάζεσθαι μὲν τὸν
[12, 954]	ἦ μὴν ἐλπίζειν εὑρήσειν, οὕτω	φωρᾶν·	ὁ δὲ παρεχέτω τὴν οἰκίαν,
[12, 945]	δεῖ πάντως τοὺς εὐθύνους θαυμαστοὺς	πᾶσαν	ἀρετὴν εἶναι. τεκταινώμεθα δή τινα
[12, 962]	νῦν παρεστηκὼς ἡμῖν λόγος μηνύει,	πᾶσαν	ἀρετὴν ἔχειν· ἧς ἄρχει τὸ
[12, 964]	φάσκοντ' εἶναι βελτίω φαίνεσθαι τοῦ	πᾶσαν	ἀρετὴν νενικηκότος; εἶτα ἐν τῇ
[12, 953]	τις, διαρρήδην ἐγγυάσθω, τὴν πρᾶξιν	πᾶσαν	διομολογούμενος ἐν συγγραφῇ καὶ ἐναντίον
[12, 953]	τις, διαρρήδην ἐγγυάσθω, τὴν πρᾶξιν	πᾶσαν	διομολογούμενος ἐν συγγραφῇ καὶ ἐναντίον
[12, 943]	πρόσθεν ἐτέθησαν. χρὴ μὲν δὴ	πᾶσαν	ἐπιφέροντα δίκην ἀνδρὶ πάντ' ἄνδρα
[12, 947]	λευκὴν μὲν τὴν στολὴν ἔχειν	πᾶσαν,	θρήνων δὲ καὶ ὀδυρμῶν χωρὶς
[12, 966]	ὃς ἂν μὴ διαπονήσηται τὸ	πᾶσαν	πίστιν λαβεῖν τῶν οὐσῶν περὶ
[12, 959]	τοῦ μεγίστου τιμήματος εἰς τὴν	πᾶσαν	ταφὴν ἀναλισκόμενα μὴ πλέον πέντε
[12, 945]	θέρους εἰς χειμῶνα συνιέναι χρεὼν	πᾶσαν	τὴν πόλιν εἰς Ἡλίου κοινὸν
[12, 958]	τις ἀφῃρῆται τὴν ἀρχὴν τὴν	καταδικάσασαν	καταδικασθείς, εἰσαγόντων μὲν αὐτὸν εἰς
[12, 945]	πόλιν ποιοῦσαι, στάσεων ἐμπλήσασαι ταχὺ	διώλεσαν.	διὸ δὴ δεῖ πάντως τοὺς
[12, 944]	δὲ ὁπόσοι κατὰ κρημνῶν ῥιφέντες	ἀπώλεσαν	(ὅπλα, ἢ κατὰ θάλατταν, ἢ
[12, 943]	τιμωρίαι ἐπέστωσαν αἵπερ καὶ πρόσθεν	ἐτέθησαν.	χρὴ μὲν δὴ πᾶσαν ἐπιφέροντα
[12, 946]	καὶ Ἡλίου τεμένει, ἐν ᾧπερ	ἐκρίθησαν·	καὶ τὰ μὲν ἰδίᾳ ἕκαστος,
[12, 945]	καιρὸς τοῦ σῴζεσθαί τε καὶ	διαλυθεῖσαν	(οἴχεσθαι πολιτείαν. ἂν μὲν γὰρ
[12, 964]	τι ταύτην τὴν πόλιν ἀφύλακτον	οὖσαν	πάσχειν (ἃ πολλαὶ πάσχουσι τῶν
[12, 945]	ὑποζώματα καὶ νεύρων ἐπιτόνους, μίαν	οὖσαν	φύσιν διεσπαρμένην, πολλαχοῦ πολλοῖς ὀνόμασιν
[12, 948]	ὁ γραφόμενος, ὃν ἂν γράφηται,	λέγουσαν	τὴν γραφὴν ἀνάξιον εἶναι τὸν
[12, 967]	λάβῃ, τά τε κατὰ τὴν	μοῦσαν	τούτοις τῆς κοινωνίας συνθεασάμενος, χρήσηται
[12, 959]	ψυχὴν σώματος εἶναι τὸ πᾶν	διαφέρουσαν,	ἐν αὐτῷ τε τῷ βίῳ
[12, 947]	ποτίμων καὶ ἀγήρων εἰς δύναμιν,	ἔχουσαν	κλίνας παρ' ἀλλήλας λιθίνας (κειμένας,
[12, 961]	ἄγκυραν πάσης τῆς πόλεως, πάντα	ἔχουσαν	τὰ πρόσφορα ἑαυτῇ, σῴζειν ἂν
[12, 958]	νικήσαντι· ἄλλοις δὲ πρὸς τοῦτον	ἔστωσαν	δίκαι κυρίως. ἐὰν δέ τις
[12, 947]	τ' ἐν ταῖς πανηγύρεσι πάσαις	ἔστωσαν,	ἔτι δὲ τῶν εἰς τοὺς
[12, 948]	τινι τρόπῳ. πρῶτον μὲν νομοφύλακες	ἔστωσαν	τούτου τοῦ δικαστηρίου, ἔπειτα αὐτῶν
[12, 943]	τῆς ἀστρατείας, ὀφλοῦσίν τε τιμωρίαι	ἐπέστωσαν	αἵπερ καὶ πρόσθεν ἐτέθησαν. χρὴ
[12, 954]	ἐν ἀλλοδημίᾳ, τοῦ παντὸς χρόνου,	ὅταν	ἀνεύρῃ που, μηδεμίαν εἶναι προθεσμίαν
[12, 943]	εἶναι πρὸς τοὺς πολεμικοὺς ἄρχοντας,	ὅταν	ἔλθωσιν ἀπὸ στρατοπέδου, δικάζειν δὲ
[12, 950]	εἰς τὰς ἄλλας ἐπικωμάζοντας πόλεις,	ὅταν	ἐπιθυμήσῃ τις ἀποδημίας ὁπῃοῦν καὶ
[12, 942]	ἐκείνου κυβερνώμενον, οἷον ἑστάναι θ'	ὅταν	ἐπιτάττῃ τις καὶ πορεύεσθαι καὶ
[12, 952]	καὶ τούτων οἱ πολλοὶ κατὰ	θάλατταν	ἀτεχνῶς οἷον πετόμενοι χρηματισμοῦ χάριν
[12, 944]	ῥιφέντες ἀπώλεσαν (ὅπλα, ἢ κατὰ	θάλατταν,	ἢ χειμώνων ἐν κόποις ὑποδεξαμένης
[12, 951]	εὐνομουμέναις πόλεσιν οἰκοῦντα, ἐξιόντα κατὰ	θάλατταν	καὶ γῆν, ζητεῖν (ὃς ἂν
[12, 967]	νεώτερον, ἅπανθ' ὡς εἰπεῖν ἔπος	ἀνέτρεψαν	πάλιν, ἑαυτοὺς δὲ πολὺ μᾶλλον·
[12, 964]	φυλάκων τοὺς μὲν νέους οἷον	ἐν	ἄκρᾳ κορυφῇ, ἀπειλεγμένους τοὺς εὐφυεστάτους,
[12, 969]	παιδευθῶσί τε (προσηκόντως, παιδευθέντες τε	ἐν	ἀκροπόλει τῆς χώρας κατοικήσαντες, φύλακες
[12, 956]	θεοῖς. ~χρυσὸς δὲ καὶ ἄργυρος	ἐν	ἄλλαις πόλεσιν ἰδίᾳ τε (καὶ
[12, 948]	τε ἀλλήλοις εὐχερῶς συγγιγνομένους καὶ	ἐν	ἄλλαις συνουσίαις τε καὶ ἰδιωτικαῖς
[12, 954]	κεκτῆται, δέκα ἐτῶν, ἐὰν δ'	ἐν	ἀλλοδημίᾳ, τοῦ παντὸς χρόνου, ὅταν
[12, 954]	ἐπιλαβέσθαι. ἐὰν δὲ κατ' οἰκίας	ἐν	ἄστει τέ τις χρῆται, τριετῆ
[12, 964]	ὡς τοιαύτην τινὰ φυλακὴν κεκτημένη	ἐν	αὑτῇ; (Κλεινίας) πῶς οὖν δὴ
[12, 942]	τε φυλακὰς καὶ παραγγέλσεις, καὶ	ἐν	αὐτοῖς τοῖς κινδύνοις μήτε τινὰ
[12, 962]	ἕξειν, εἶναί τι τὸ γιγνῶσκον	ἐν	αὐτῷ πρῶτον μὲν τοῦτο ὃ
[12, 959]	σώματος εἶναι τὸ πᾶν διαφέρουσαν,	ἐν	αὐτῷ τε τῷ βίῳ τὸ
[12, 957]	νομοθέτου γράμματα, ἃ δεῖ κεκτημένον	ἐν	αὑτῷ, καθάπερ ἀλεξιφάρμακα τῶν ἄλλων
[12, 954]	(εἶναι, ἐὰν δὲ κατ' ἀγροὺς	ἐν	ἀφανεῖ κεκτῆται, δέκα ἐτῶν, ἐὰν
[12, 948]	μεταβάλλειν δεῖ καὶ τοὺς νόμους·	ἐν	γὰρ λήξεσιν δικῶν τοὺς μετὰ
[12, 955]	χρεὼν καὶ τὴν ἐπέτειον ἐπικαρπίαν	ἐν	γράμμασιν ἀποφέρειν ἀγρονόμοις φυλέτας, ὅπως
[12, 957]	λέγονται καὶ ὅσοι καταλογάδην, εἴτ'	ἐν	γράμμασιν εἴτε καθ' ἡμέραν ἐν
[12, 968]	δεῖ παραλαμβάνειν ἕκαστα, μάταιον ταῦτ'	ἐν	γράμμασιν λέγειν· οὐδὲ γὰρ αὐτοῖς
[12, 948]	Ῥαδαμάνθυος (ἂν εἴη τέχνη πρέπουσα	ἐν	δίκαις. μεταβεβληκυιῶν οὖν τῶν περὶ
[12, 952]	δὲ (μή, τεθνάτω, ἐάν γ'	ἐν	δικαστηρίῳ ἁλῷ πολυπραγμονῶν τι περὶ
[12, 948]	νόμος προσταττέτω, ~ὁ δ' ἀγὼν	(ἐν	δικαστηρίῳ γιγνέσθω τοιῷδέ τινι τρόπῳ.
[12, 941]	δοῦλον ἄν τίς τι κλέπτοντα	ἐν	δικαστηρίῳ ἕλῃ, ὡς ἰασίμῳ ἐκ
[12, 945]	βελτίους ὦσιν ἐκείνων, καὶ τοῦτ'	ἐν	δίκῃ ἀμέμπτῳ τε καὶ ἀμέμπτως,
[12, 949]	ἐπικαλοῦντας ἀλλήλοις. καὶ τὸ παράπαν	ἐν	δίκῃ τοὺς προέδρους μὴ (ἐπιτρέπειν
[12, 942]	κατὰ πόλεμον καὶ νίκην τοῦτο	ἐν	εἰρήνῃ μελετητέον εὐθὺς ἐκ τῶν
[12, 942]	ἔν τε πολέμῳ παντὶ καὶ	ἐν	εἰρήνῃ πάσῃ πρὸς τὸν ἄρχοντα
[12, 962]	εἰ πράξει τὸ προστυχὸν ἑκάστοτε	ἐν	ἑκάσταις τῶν πράξεων. (Κλεινίας) ἀληθῆ
[12, 961]	πέρι νοῆσαι σωτῆρα τὸν εἰκότα	ἐν	ἑκάστοις τῶν ἔργων, ὡς ἐν
[12, 950]	πόλεμον καὶ στρατείας ἀποδημίας οὐκ	ἐν	ἐκδημίαις πολιτικαῖς ἄξιον ἀγορεύειν ὡς
[12, 961]	πλοίων ἔν γε χειμῶσιν καὶ	ἐν	εὐδίαις γίγνοιτ' ἄν; ἆρ' οὐκ
[12, 951]	ἄξιοι συγγίγνεσθαι, φυόμενοι οὐδὲν μᾶλλον	ἐν	εὐνομουμέναις πόλεσιν ἢ καὶ μή,
[12, 961]	ἐν ἑκάστοις τῶν ἔργων, ὡς	ἐν	ζῴῳ ψυχὴ καὶ κεφαλή, τό
[12, 951]	ἀρίστους, ~οἵτινες εὐδόκιμον τὴν πόλιν	ἐν	ἱεραῖς τε καὶ εἰρηνικαῖς συνουσίαις
[12, 956]	ἄλλαις πόλεσιν ἰδίᾳ τε (καὶ	ἐν	ἱεροῖς ἐστιν ἐπίφθονον κτῆμα, ἐλέφας
[12, 955]	διακωλυθέντι (διδόναι καὶ νικήσαντα γράφειν	ἐν	ἱεροῖς οἷς ἂν ἐθέλῃ, τῷ
[12, 953]	ἐν ταῖς ἄλλαις πόλεσιν διαφέρον	ἐν	καλλοναῖς ἢ καὶ δεῖξαί τι
[12, 968]	(Ἀθηναῖος) τὸ λεγόμενον, ὦ φίλοι,	ἐν	κοινῷ καὶ μέσῳ ἔοικεν ἡμῖν
[12, 944]	ἢ κατὰ θάλατταν, ἢ χειμώνων	ἐν	κόποις ὑποδεξαμένης αὐτοὺς ἐξαίφνης πολλῆς
[12, 947]	πεποιημένον (ἔπαινον εἰς τοὺς ἱερέας	ἐν	μέρει ἑκατέρους ᾄδειν, εὐδαιμονίζοντας ᾠδῇ
[12, 943]	Στρατεύεσθαι τὸν καταλεγέντα ἢ τὸν	ἐν	μέρει τινὶ τεταγμένον. ἐὰν δέ
[12, 958]	ἑτέρου ἐκλαβόντι, σὺν τοῖς νόμοις	ἐν	μοίρᾳ γηράσαντι τελευτὴ γίγνοιτ' ἂν
[12, 961]	εὐδίαις γίγνοιτ' ἄν; ἆρ' οὐκ	ἐν	νηὶ κυβερνήτης ἅμα καὶ ναῦται
[12, 956]	κατὰ τὸ δωδέκατον μέρος διῃρημένοι,	ἐν	οἷς, ἂν μὴ διακριθῶσιν ἐν
[12, 968]	δὲ χρόνους, οὕς τε καὶ	ἐν	οἷς δεῖ παραλαμβάνειν ἕκαστα, μάταιον
[12, 956]	τῶν ἀρχῶν καταστάσεις, καὶ χρόνους	ἐν	οἷς ἕκαστα γίγνεσθαι χρεών, καὶ
[12, 963]	προθυμεῖσθαί τε συνιδεῖν αὐτὸ καὶ	ἐν	οἷς; (Κλεινίας) οἷον ἐν τίσι
[12, 942]	ψυχὴν εἰθίσθαι μήτε σπουδάζοντος μήτ'	ἐν	παιδιαῖς (αὐτὸν ἐφ' αὑτοῦ τι
[12, 964]	κορυφῇ, ἀπειλεγμένους τοὺς εὐφυεστάτους, ὀξύτητας	ἐν	πάσῃ τῇ ψυχῇ ἔχοντας, περὶ
[12, 944]	ἐπιφορά· ῥίψασπις μὲν γὰρ οὐκ	ἐν	πᾶσιν ὀνομάζοιτ' ἂν (δικαίως, ἀποβολεὺς
[12, 958]	χοῦν ὑψηλότερον πέντε ἀνδρῶν ἔργον,	ἐν	πένθ' ἡμέραις ἀποτελούμενον· λίθινα δὲ
[12, 954]	δὲ φανερῶς, μὴ προστυχὴς δὲ	ἐν	πέντε ἔτεσιν γένηταί τις, τῶν
[12, 957]	τῶν ἄλλων λόγων ὅσοι τε	ἐν	ποιήμασιν ἔπαινοι καὶ (ψόγοι περί
[12, 948]	δεινὸν γάρ που, δικῶν γ'	ἐν	πόλει πολλῶν (γενομένων, εὖ εἰδέναι
[12, 957]	ἑκάστῃ τῶν ἀρχῶν διοικεῖν, ἔστ'	ἐν	πολλαῖς πόλεσιν οὐκ ἀσχήμονα ἐπιεικῶν
[12, 953]	ἐγγυάσθω, τὴν πρᾶξιν πᾶσαν διομολογούμενος	ἐν	συγγραφῇ καὶ ἐναντίον μαρτύρων μὴ
[12, 953]	ἐγγυάσθω, τὴν πρᾶξιν πᾶσαν διομολογούμενος	ἐν	συγγραφῇ καὶ ἐναντίον μαρτύρων μὴ
[12, 948]	δεῖν τοὺς ἡμίσεις αὐτῶν ἐπιωρκηκότας,	ἐν	συσσιτίοις τε ἀλλήλοις εὐχερῶς συγγιγνομένους
[12, 957]	ἐν γράμμασιν εἴτε καθ' ἡμέραν	ἐν	ταῖς ἄλλαις πάσαις συνουσίαις διὰ
[12, 953]	ἀξιῶν τι καλὸν ἰδεῖν τῶν	ἐν	ταῖς ἄλλαις πόλεσιν διαφέρον ἐν
[12, 957]	καὶ ὅσα παραλλάττει τῶν πολλῶν	ἐν	ταῖς ἄλλαις πόλεσιν δικαίων καὶ
[12, 950]	ὄψεσθαι καὶ τοὺς ἄλλους θεοὺς	ἐν	ταῖς εὐνόμοις πόλεσι καὶ χώραις.
[12, 951]	κατ' ἴχνος ἀεὶ χρὴ τὸν	ἐν	ταῖς εὐνομουμέναις πόλεσιν οἰκοῦντα, ἐξιόντα
[12, 960]	προάγειν τῶν ὁδῶν κωλύειν, καὶ	ἐν	ταῖς ὁδοῖς πορευόμενον φθέγγεσθαι, καὶ
[12, 947]	πόλεως ἀριστείων ἠξιωμένοις (προεδρίαι τ'	ἐν	ταῖς πανηγύρεσι πάσαις ἔστωσαν, ἔτι
[12, 960]	σώμασι παρασκευάζειν, ἀλλὰ καὶ εὐνομίαν	ἐν	ταῖς ψυχαῖς, μᾶλλον δὲ σωτηρίαν
[12, 961]	εἴπομεν ὅτι δεῖ σύλλογον ἡμῖν	ἐν	τῇ πόλει γίγνεσθαι τοιόνδε τινά;
[12, 965]	πειθώμεθα, ἄλλως δέ πως μηχανησόμεθα	ἐν	τῇ πόλει ἐγγεγονέναι τοῦθ' ἡμῖν·
[12, 962]	τῶν δικαίων (ὅπως ἄρξουσί τινες	ἐν	τῇ πόλει, εἴτ' οὖν βελτίους
[12, 962]	ἄλλο ἄλλη βλέπει τῶν νομοθεσιῶν	ἐν	τῇ πόλει ἑκάστῃ. καὶ τὰ
[12, 947]	τούτους μόνους δάφνης στεφάνῳ τῶν	ἐν	τῇ πόλει κεκοσμημένους εἶναι, καὶ
[12, 949]	οὐ γὰρ καταγηράσουσιν οὐδ' ἐννεοττεύοντες	ἐν	τῇ πόλει ὡς τὸ πολὺ
[12, 964]	τοῦ πᾶσαν ἀρετὴν νενικηκότος; εἶτα	ἐν	τῇ τοιαύτῃ πόλει ὅπου μὴ
[12, 962]	λέγεις. (Ἀθηναῖος) νῦν οὖν ἡμῖν	ἐν	τίνι ποτὲ τῶν τῆς πόλεως
[12, 963]	καὶ ἐν οἷς; (Κλεινίας) οἷον	ἐν	τίσι λέγεις; (Ἀθηναῖος) οἷον ὅτε
[12, 952]	τὸν σύλλογον ὁ θεωρήσας τὰ	ἐν	τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις νόμιμα ἀφικόμενος
[12, 948]	οὖν τῶν περὶ θεοὺς δοξῶν	ἐν	τοῖς ἀνθρώποις μεταβάλλειν δεῖ καὶ
[12, 967]	εἰρημένον πολλάκις, τόν τε εἰρημένον	(ἐν	τοῖς ἄστροις νοῦν τῶν ὄντων
[12, 943]	χρόνου, λιποταξίου τούτων εἶναι γραφὰς	ἐν	τοῖς αὐτοῖς οἷς περὶ τῆς
[12, 943]	δὲ πέρι κρίνεσθαι τὸν βουλόμενον	ἐν	τοῖς αὑτῶν ἔθνεσιν, μὴ περὶ
[12, 944]	ὁ ποιητὴς παρὰ θεῶν προῖκα	ἐν	τοῖς γάμοις ἐπιδοθῆναι Θέτιδι, ταῦτα
[12, 947]	κλίνην ἑκατὸν τῶν νέων τῶν	ἐν	τοῖς γυμνασίοις, οὓς ἂν οἱ
[12, 960]	καὶ τῶν τοιούτων πάντων, εἰρημέναι	ἐν	τοῖς ἔμπροσθεν κεῖνται διὰ νόμων,
[12, 944]	ἀπὸ τοῦ ἐναντίου. σχεδὸν οὖν	ἐν	τοῖς ὀνείδεσιν ἔχει τινὰ τομὴν
[12, 951]	μὴ μόνον ἔθεσιν. εἰσὶ γὰρ	ἐν	τοῖς πολλοῖς ἄνθρωποι ἀεὶ θεῖοί
[12, 966]	ἄγοντε εἰς πίστιν, ὅσα διήλθομεν	ἐν	τοῖς πρόσθεν; (Κλεινίας) ποῖα; (Ἀθηναῖος)
[12, 956]	ἐὰν δὲ ὁ διώκων ἡττηθεὶς	ἐν	τοῖς πρώτοις μὴ ἠρεμῇ, εἰς
[12, 956]	ἐν οἷς, ἂν μὴ διακριθῶσιν	ἐν	τοῖς πρώτοις, περὶ ζημίας μείζονος
[12, 969]	ἀποτελεσθῶσιν οἵους ἡμεῖς οὐκ εἴδομεν	ἐν	τῷ πρόσθεν βίῳ πρὸς ἀρετὴν
[12, 946]	δέ, ὅσον ἂν (εὐθύνωσιν χρόνον,	ἐν	τῷ τοῦ Ἀπόλλωνός τε καὶ
[12, 956]	θεοῖς εἴη καὶ ἄλλοθι καὶ	ἐν	ὑφῇ, βάμματα δὲ μὴ προσφέρειν
[12, 965]	καὶ σωφροσύνῃ καὶ δικαιοσύνῃ καὶ	ἐν	φρονήσει ἓν ὄν, ἀρετὴν ἑνὶ
[12, 946]	Ἀπόλλωνός τε καὶ Ἡλίου τεμένει,	ἐν	ᾧπερ ἐκρίθησαν· καὶ τὰ μὲν
[12, 961]	μετ' αἰσθήσεων κραθεὶς σωτηρία πλοίων	ἔν	γε χειμῶσιν καὶ ἐν εὐδίαις
[12, 965]	ταὐτὸν τυγχάνει, ὃ δή φαμεν	ἔν	τε ἀνδρείᾳ καὶ σωφροσύνῃ καὶ
[12, 942]	τι κατὰ μόνας δρᾶν, ἀλλ'	ἔν	τε πολέμῳ παντὶ καὶ ἐν
[12, 963]	τί μήν; (Ἀθηναῖος) καὶ μὴν	ἕν	γε ἅπαντα ταῦτα προσαγορεύομεν. ἀνδρείαν
[12, 964]	ἐρῶν καὶ ὅπῃ τέτταρα ὄντα	ἕν	ἐστι, καὶ ἐμὲ δὲ ἀξίου,
[12, 963]	τί ποτ' ἐκεῖνό ἐστι τὸ	ἕν,	ὃ δὴ σαφῶς ὁ μὲν
[12, 964]	δὲ ἀξίου, σοῦ δείξαντος ὡς	ἕν,	πάλιν ὅπῃ τέτταρα. καὶ δὴ
[12, 961]	αἰσθήσεων κραθείς, γενόμενός τε εἰς	ἕν,	σωτηρία ἑκάστων δικαιότατ' ἂν εἴη
[12, 966]	ἡμῖν γνωστέον, ἢ καὶ ὅπως	ἕν	τε καὶ ὅπῃ; (Κλεινίας) σχεδὸν
[12, 963]	οὐδὲν χαλεπὸν εἰπεῖν· ᾗ δὲ	ἓν	ἀμφοῖν ἐπωνομάσαμεν, ἀρετήν, καὶ τοῖς
[12, 965]	δικαιοσύνῃ καὶ ἐν φρονήσει ἓν	ὄν,	ἀρετὴν ἑνὶ δικαίως ἂν ὀνόματι
[12, 962]	πρὸς πολλὰ στοχαζόμενον, ἀλλ' εἰς	ἓν	βλέποντα πρὸς τοῦτο ἀεὶ τὰ
[12, 962]	καὶ τὰ τοιαῦτα σύμπαντα, εἰς	ἓν	δὲ οὐδὲν διαφερόντως τετιμημένον ἔχοντες
[12, 966]	γένεσιν παραλαβοῦσα ἀέναον οὐσίαν ἐπόρισεν·	ἓν	δὲ τὸ περὶ τὴν φοράν,
[12, 966]	ἐξ ἀνάγκης δεῖν καὶ ὅπως	ἓν	διανοεῖσθαι. (Ἀθηναῖος) τί δ' ἐννοεῖν
[12, 945]	τὰ πάντα πολιτεύματα συνεχούσης εἰς	ἓν	δίκης, ταύτῃ πᾶσα ἀρχὴ διεσπάσθη
[12, 965]	οὔτ' εἰ τέτταρα οὔθ' ὡς	ἓν	δυνατοὶ φράζειν ἐσόμεθα; οὔκουν ἐάν
[12, 965]	εἰς ὃ βλεπτέον, εἴτε ὡς	ἓν	εἴτε ὡς ὅλον εἴτε ἀμφότερα
[12, 963]	ἀρετῆς εἴδη γεγονέναι, δῆλον ὡς	ἓν	ἕκαστον ἀνάγκη φάναι, τεττάρων γε
[12, 963]	(καὶ στρατηγικὸν εἴπομεν εἰς τὸ	ἓν	ἐκεῖνο οἷ δεῖ βλέπειν, τὸν
[12, 965]	δυνατὸν εἶναι, πρὸς δὲ τὸ	ἓν	ἐπείγεσθαι γνῶναί τε, καὶ γνόντα
[12, 963]	εἴη πάλαι τιθέμενον; πρὸς γὰρ	ἓν	ἔφαμεν δεῖν ἀεὶ πάνθ' ἡμῖν
[12, 964]	ἀπείληφας τῷ λόγῳ· ᾗ δὲ	ἓν	καὶ ταὐτόν, σὺ πάλιν ἀπόδος
[12, 961]	που πρὸς τὴν νομοφυλακίαν γίγνοιτο	ἓν	καίριον ἀκοῦσαι καὶ σωθέντας οἴκαδε,
[12, 966]	τοῖς πρόσθεν; (Κλεινίας) ποῖα; (Ἀθηναῖος)	ἓν	μὲν ὃ περὶ τὴν ψυχὴν
[12, 965]	καὶ δικαιοσύνῃ καὶ ἐν φρονήσει	ἓν	ὄν, ἀρετὴν ἑνὶ δικαίως ἂν
[12, 963]	(Ἀθηναῖος) ἐρώτησόν με τί ποτε	ἓν	προσαγορεύοντες ἀρετὴν ἀμφότερα, δύο πάλιν
[12, 963]	ὄντως ὄντα οὐ πολλὰ ἀλλ'	ἓν	τοῦτο μόνον, ἀρετήν. (Κλεινίας) πάνυ
[12, 966]	οὔ; (Ἀθηναῖος) μῶν οὖν οὐχ	ἓν	τῶν καλλίστων ἐστὶν τὸ περὶ
[12, 941]	καὶ κλέπτων ἢ βιαζόμενος οἰέσθω	μηδὲν	αἰσχρὸν ποιεῖν ἀλλ' ἅπερ αὐτοὶ
[12, 959]	παρεχόμενον ἡμῶν ἕκαστον τοῦτ' εἶναι	μηδὲν	ἀλλ' ἢ τὴν ψυχήν, (τὸ
[12, 955]	τῷ δὲ διακωλύσαντι μὴ ἐξέστω	μηδὲν	ἀνάθημα μηδ' ἐπιγραφὴν τοῦ τοιούτου
[12, 954]	μὴ ἐξέστω τοιούτου κτήματος ἐπιλαβέσθαι	μηδέν'	ἀπελθόντος ἐνιαυτοῦ. ἐὰν δὲ κατ'
[12, 961]	ἂν καιρὸς γίγνοιτο ὀρθῶς φράζοντας	μηδὲν	ἀπολείπειν προθυμίας. (Κλεινίας) καὶ μάλα
[12, 960]	γε μάτην πονήσαντα ὁτιοῦν εἰς	μηδὲν	βέβαιον καταβαλεῖν. (Ἀθηναῖος) ὀρθῶς παρακελεύῃ,
[12, 955]	δὲ ἀσφαλέστατον πείθεσθαι τῷ νόμῳ,	μηδὲν	ἐπὶ δώροισιν διακονεῖν. ὁ δὲ
[12, 943]	ἔθνεσιν, μὴ περὶ προτέρου πολέμου	μηδὲν	παρεχόμενον μήτε τεκμήριον μήτε μαρτύρων
[12, 953]	χώρας, πρῶτον μὲν ἔλαττον ἐτῶν	μηδὲν	πεντήκοντα γεγονὼς ἔστω, πρὸς τούτῳ
[12, 968]	λέγοιτο, ἀπρόρρητα δὲ διὰ τὸ	μηδὲν	προρρηθέντα δηλοῦν τῶν λεγομένων. (Κλεινίας)
[12, 952]	τῷ συλλόγῳ ἅπαντι· (καὶ ἐάντε	μηδὲν	χείρων μηδέ τι βελτίων ἥκειν
[12, 948]	τῶν δικῶν ἄξιον ἄγασθαι, διότι	κατεῖδεν	τοὺς τότε ἀνθρώπους ἡγουμένους ἐναργῶς
[12, 944]	ἀμείνων ᾖ, οὐ τὸν δυστυχῆ·	οὐδὲν	γὰρ πλέον. ζημία δὴ τῷ
[12, 964]	πάσχουσι τῶν νῦν πόλεων; (Κλεινίας)	οὐδέν	γε, ὡς εἰκός. (Ἀθηναῖος) τί
[12, 961]	ναῦν; (Κλεινίας) τί μήν; (Ἀθηναῖος)	οὐδὲν	δὴ πολλῶν δεῖ τῶν περὶ
[12, 950]	πλείσταις πόλεσιν, ἅτε οὐδαμῶς εὐνομουμέναις,	οὐδὲν	διαφέρει φύρεσθαι δεχομένους τε αὐτοῖς
[12, 962]	τοιαῦτα σύμπαντα, εἰς ἓν δὲ	οὐδὲν	διαφερόντως τετιμημένον ἔχοντες φράζειν εἰς
[12, 962]	(τοῦ τοιούτου κενή τις πόλις,	οὐδὲν	θαυμαστὸν ἄνους οὖσα καὶ ἀναίσθητος
[12, 962]	ἑκάστῃ. καὶ τὰ μὲν πολλὰ	οὐδὲν	θαυμαστὸν τὸ τοῖς μὲν τὸν
[12, 951]	πολλοί παντὸς ἄξιοι συγγίγνεσθαι, φυόμενοι	οὐδὲν	μᾶλλον ἐν εὐνομουμέναις πόλεσιν ἢ
[12, 962]	νῦν δὴ μαθησόμεθα ὅτι θαυμαστὸν	οὐδὲν	πλανᾶσθαι τὰ τῶν πόλεων νόμιμα,
[12, 963]	δύ' ὀνόματα ἐλαβέτην καὶ τἆλλα,	οὐδὲν	χαλεπὸν εἰπεῖν· ᾗ δὲ ἓν
[12, 963]	ἔτι. (Κλεινίας) πῶς λέγεις; (Ἀθηναῖος)	οὐδὲν	χαλεπὸν ὃ λέγω δηλῶσαι. διανειμώμεθα
[12, 967]	ποτὲ πέφυκεν, ~ὃς οὐ τοὐναντίον	ἔπαθεν	ἢ τὸ προσδοκώμενον ὑπὸ (τῶν
[12, 960]	ὅτι δὲ τὸ νῦν αὖ	ῥηθὲν	εἴρηται, φράζ' ἔτι σαφέστερον. (Ἀθηναῖος)
[12, 948]	διανοούμενος δεῖν ἐπιτρέπειν, θεοῖς δέ,	ὅθεν	ἁπλαῖ καὶ ταχεῖαι δίκαι ἐκρίνοντ'
[12, 957]	ἐπιεικῶν ἀνδρῶν οὐκ ὀλίγα νομοθετήματα,	ὅθεν	νομοφύλακας (χρὴ τὰ πρέποντα τῇ
[12, 949]	τῆς χώρας καὶ ξένων ὑποδοχῆς	ἄλλοθεν	ἀνάγκη βεβουλεῦσθαι τί χρὴ δρᾶν·
[12, 958]	χρήματα. ἐὰν δὲ μὴ ἔχωσιν	ὁπόθεν,	ἐλλείπῃ δὲ μὴ ἔλαττον δραχμῆς,
[12, 947]	μέλος ἐφυμνεῖν, (καὶ κόρας ἑπομένας	ἐξόπισθεν	ὅσαι τ' ἂν γυναῖκες τῆς
[12, 969]	ἡμεῖς οὐκ εἴδομεν ἐν τῷ	πρόσθεν	βίῳ πρὸς ἀρετὴν σωτηρίας γενομένους.
[12, 943]	τε τιμωρίαι ἐπέστωσαν αἵπερ καὶ	πρόσθεν	ἐτέθησαν. χρὴ μὲν δὴ πᾶσαν
[12, 956]	ἀδελφὰ σύμπαντα, εἴπομεν μὲν καὶ	πρόσθεν,	~καλὸν δὲ τό γε ὀρθὸν
[12, 966]	πίστιν, ὅσα διήλθομεν ἐν τοῖς	πρόσθεν;	(Κλεινίας) ποῖα; (Ἀθηναῖος) ἓν μὲν
[12, 969]	σχεδὸν ὕπαρ ἀποτετελεσμένον οὗ σμικρῷ	πρόσθεν	ὀνείρατος ὣς τῷ λόγῳ ἐφηψάμεθα,
[12, 945]	μνᾶν δὲ ὡσαύτως, καθάπερ οἱ	πρόσθεν,	τοῦ τετάρτου μέρους. εὐθύνων δὴ
[12, 956]	τρίτον ἔλθωσιν δικαστήριον ἀπειθήσαντες ταῖς	ἔμπροσθεν	δίκαις, ὁ μὲν φεύγων ἡττηθείς,
[12, 960]	(Ἀθηναῖος) ὦ Κλεινία, πολλὰ τῶν	ἔμπροσθεν	καλῶς ὕμνηται, σχεδὸν δὲ οὐχ
[12, 960]	τοιούτων πάντων, εἰρημέναι ἐν τοῖς	ἔμπροσθεν	κεῖνται διὰ νόμων, ὥστε σχεδὸν
[12, 965]	ἐπί τινα ἀκριβεστέραν παιδείαν τῆς	ἔμπροσθεν.	(Κλεινίας) ἴσως. (Ἀθηναῖος) ἆρ' οὖν
[12, 961]	λεχθὲν ἡμῖν ἦν ἐν τοῖς	(ἔμπροσθεν	λόγοις; (Κλεινίας) ἦν γὰρ οὖν.
[12, 944]	δίκη ῥιφθέντων, τῆς δὲ εἰρημένης	ἔμπροσθεν	ὁ δικάζων μὴ ἀμελείτω σκοπεῖν.
[12, 947]	δὲ περὶ αὐτὴν τὴν κλίνην	ἔμπροσθεν	τὸ πάτριον μέλος ἐφυμνεῖν, (καὶ
[12, 949]	ἕως ἂν ἐθελήσωσι δρᾶν τὸ	προσταχθέν.	πόλει δέ, ἥτις ἂν μήτε
[12, 961]	σχολὴ παντί. τοιοῦτόν τί που	λεχθὲν	ἡμῖν ἦν ἐν τοῖς (ἔμπροσθεν
[12, 947]	ᾠδῇ διὰ πάσης τῆς ἡμέρας·	ἕωθεν	δ' εἰς τὴν θήκην φέρειν
[12, 964]	λόγῳ ἔργῳ τε ἱκανοὶ φύλακες	εἶεν,	ἀρετῆς πέρι γιγνώσκοντες ἱκανῶς, θαυμαστόν
[12, 968]	τὴν τῆς φυλακῆς φύσιν ἂν	εἶεν	ἡλικίαις τε καὶ μαθημάτων δυνάμεσιν
[12, 950]	τρόποις αὐθάδεσι καὶ χαλεποῖς, ὡς	δοκοῖεν	ἄν· χρὴ δὲ οὔποτε περὶ
[12, 964]	τὰ τοιαῦτα ἀγνοεῖν αἰσχρόν. (Κλεινίας)	ἔοικεν	γοῦν. (Ἀθηναῖος) μεῖζον δή τι
[12, 948]	ἦν αὐτός, ὥς γε λόγος.	ἔοικεν	δὴ δικαστῇ μὲν ἀνθρώπων οὐδενὶ
[12, 962]	δὴ καὶ τὰ νῦν, ὡς	ἔοικεν,	εἴπερ μέλλει τέλος ὁ κατοικισμὸς
[12, 968]	φίλοι, ἐν κοινῷ καὶ μέσῳ	ἔοικεν	ἡμῖν κεῖσθαι, καὶ εἴπερ κινδυνεύειν
[12, 965]	λέγοντες. (Ἀθηναῖος) ἀναγκαστέον ἄρ' ὡς	ἔοικεν,	καὶ τοὺς τῆς θείας πολιτείας
[12, 941]	οὔτε δόλοις οὔτε βίᾳ χαίρων	ἐπιτετήδευκεν	τούτοιν οὐδέτερον. μηδεὶς οὖν ὑπὸ
[12, 958]	οὖσα ἡ γῆ πρὸς ταῦτα	πέφυκεν	βούλεσθαι φέρειν, μήτε ζῶν μήτε
[12, 949]	πέρι πρῶτον πείθοντα εἰς δύναμιν.	πέφυκεν	δὲ ἡ πόλεων ἐπιμειξία πόλεσιν
[12, 965]	εἴτε ἀμφότερα εἴτε ὅπως ποτὲ	πέφυκεν·	ἢ τούτου διαφυγόντος ἡμᾶς, οἰόμεθά
[12, 966]	οὐδεὶς οὕτως ἄθεος ἀνθρώπων ποτὲ	πέφυκεν,	~ὃς οὐ τοὐναντίον ἔπαθεν ἢ
[12, 957]	ὀρθοῦν καὶ τὴν πόλιν, τοῖς	μὲν	(ἀγαθοῖς μονὰς τῶν δικαίων καὶ
[12, 953]	ἄν ποτέ τις ἀφίκηται, σπάνιος	μέν,	ἂν δ' οὖν ποτέ τις
[12, 945]	τὴν αὑτοῦ προσαποτεισάτω μισθόν, χιλίας	μέν,	ἂν τοῦ μεγίστου τιμήματος ᾖ,
[12, 963]	δύο πάλιν αὐτὰ προσείπομεν, τὸ	μὲν	ἀνδρείαν, τὸ δὲ φρόνησιν. ἐρῶ
[12, 948]	γε λόγος. ἔοικεν δὴ δικαστῇ	μὲν	ἀνθρώπων οὐδενὶ διανοούμενος δεῖν ἐπιτρέπειν,
[12, 946]	εἰσαγέτω τοὺς εὐθύνους, καὶ ἐὰν	μὲν	ἀποφύγῃ τις τὰς εὐθύνας, αὐτῶν
[12, 954]	ἀποδημῶν οἰκίας δεσπότης τυγχάνῃ, τὰ	μὲν	ἀσήμαντα παρεχόντων οἱ ἐνοικοῦντες ἐρευνᾶν,
[12, 958]	ἀρχὴν τὴν καταδικάσασαν καταδικασθείς, εἰσαγόντων	μὲν	αὐτὸν εἰς τὸ τῶν νομοφυλάκων
[12, 943]	ἐὰν δέ τις ὄφλῃ, ὑπάρχειν	μὲν	αὐτῷ μήποτε τῆς ὅλης ἀριστείας
[12, 951]	(ὃς ἂν ἀδιάφθαρτος ᾖ, τὰ	μὲν	βεβαιούμενον τῶν νομίμων, ὅσα καλῶς
[12, 965]	προσαγορεύεσθαι. τοῦτο, ὦ φίλοι, εἰ	μὲν	βουλόμεθα, τὰ νῦν οἷόνπερ σφόδρα
[12, 959]	νόμος ὁ πάτριος λέγει τῷ	μὲν	γὰρ ἀγαθῷ θαρραλέον, τῷ δὲ
[12, 967]	προσδοκώμενον ὑπὸ (τῶν πολλῶν. οἱ	μὲν	γὰρ διανοοῦνται τοὺς τὰ τοιαῦτα
[12, 945]	καὶ διαλυθεῖσαν (οἴχεσθαι πολιτείαν. ἂν	μὲν	γὰρ οἱ τοὺς ἄρχοντας ἐξευθύνοντες
[12, 950]	εὐδοξίαν πρὸς τῶν πολλῶν. τὸ	μὲν	γὰρ ὀρθότατον καὶ μέγιστον, ὄντα
[12, 944]	τούτων τῶν ὀνομάτων ἐπιφορά· ῥίψασπις	μὲν	γὰρ οὐκ ἐν πᾶσιν ὀνομάζοιτ'
[12, 955]	λόγον ἐπαινούμενον, ὡς ἐπ' ἀγαθοῖς	μὲν	δεῖ δέχεσθαι δῶρα, ἐπὶ δὲ
[12, 947]	γυμνικὸν ἱππικόν τε θήσουσιν. τὰ	μὲν	δὴ γέρα ταῦτα τοῖς τὰς
[12, 954]	μὴ ἔλαττον ἢ πέντε. ἐγγυητὴς	μὲν	δὴ καὶ ὁ προπωλῶν ὁτιοῦν
[12, 943]	αἵπερ καὶ πρόσθεν ἐτέθησαν. χρὴ	μὲν	δὴ πᾶσαν ἐπιφέροντα δίκην ἀνδρὶ
[12, 952]	πέρι λόγον τινὰ ποιεῖσθαι· ὁ	μὲν	δὴ πρῶτός τε καὶ διὰ
[12, 956]	δὲ τοὺς δευτέρους ἴῃ, νικήσας	μὲν	δὴ τὸ πέμπτον μέρος ἀπολαμβανέτω,
[12, 959]	ἔστω δὴ νόμος οὗτος· τῷ	μὲν	δὴ τοῦ μεγίστου τιμήματος εἰς
[12, 943]	ἁπάσας αἰσθήσεις αὐτοῦ φύσει. ἔπαινον	μὲν	δὴ τοῦτον ἀκούειν τὸν νέον
[12, 941]	εἶναι, τὸν δ' ἀνίατον. ξένον	μὲν	δὴ τῶν δημοσίων ἢ δοῦλον
[12, 968]	εἰρῆσθαι φῶμεν αὖ; (Ἀθηναῖος) πρῶτον	μὲν	δήπου καταλεκτέος ἂν εἴη κατάλογος
[12, 953]	συνὼν δὲ τούτων τισὶν τὸ	μὲν	διδάξας, τὸ δὲ μαθὼν ἀπαλλαττέσθω,
[12, 961]	τοὺς ἄλλους εἰσφέρειν, καὶ ἐὰν	μὲν	δόξῃ καὶ τοῖς ἄλλοις, προσλαμβάνειν,
[12, 954]	εἴτε αὐτὸν εἴτε μάρτυρας, ἐὰν	μὲν	δοῦλον εἴτε αὑτοῦ εἴτε ἀλλότριον,
[12, 948]	λαγχάνοντά τῴ τινα δίκην τὰ	μὲν	ἐγκλήματα γράφειν, ὅρκον δὲ μὴ
[12, 957]	καὶ ἀγαθῶν καὶ καλῶν, (τὰ	μὲν	εἴρηται, τὰ δ' ἔτι πρὸς
[12, 943]	ἕκαστα ὡσαύτως, καὶ (εἰσάγειν ὁπλίτας	μὲν	εἰς τοὺς ὁπλίτας, ἱππέας δὲ
[12, 955]	εἰσφορᾶς πέρι τῷ κοινῷ, τετιμῆσθαι	μὲν	ἕκαστον τὴν οὐσίαν ἕνεκα πολλῶν
[12, 953]	ἀντίστροφος ἐξ ἄλλης χώρας, πρῶτον	μὲν	ἔλαττον ἐτῶν μηδὲν πεντήκοντα γεγονὼς
[12, 955]	ἐλεύθερον, (πρὸς τῷ ἀτελῆ, δεθῆναι	μὲν	ἐνιαυτόν, ὑπόδικον δὲ ἀνδραποδισμοῦ τῷ
[12, 946]	τῇ κρίσει. τούτους δὲ πρώτῳ	μὲν	ἐνιαυτῷ δώδεκα εὐθύνους ἀποδεῖξαι, μέχριπερ
[12, 956]	τὸ τρίτον ἀγωνίζεσθαι βούληται, (ἀγέτω	μὲν	ἐπὶ τοὺς δικαστὰς τοὺς ἐκλεκτοὺς
[12, 958]	δ' εἶναι τῶν χωρίων ὁπόσα	μὲν	ἐργάσιμα μηδαμοῦ, μήτε τι μέγα
[12, 963]	σοι τὴν αἰτίαν, ὅτι τὸ	μέν	ἐστιν περὶ φόβον, οὗ καὶ
[12, 950]	ξένων ξένοις· ὃ δὴ τοῖς	μὲν	εὖ πολιτευομένοις διὰ νόμων ὀρθῶν
[12, 952]	τῇ σκέψει δοκῇ συμφέρειν μαθοῦσι	μὲν	εὐαγέστερον γίγνεσθαι, μὴ μαθοῦσι δὲ
[12, 945]	κατευθύνειν αὐτοῦ τὸν εὔθυνον, ἂν	μὲν	ᾖ τοῦ μεγίστου τιμήματος ὁ
[12, 946]	ἐθέλῃ· ἐὰν δὲ ἁλῷ, ἐὰν	μὲν	ᾖ τῳ θανάτου τετιμημένον ὑπὸ
[12, 958]	αὐτῶν χρεὼν γίγνεσθαι τούσδε· πρῶτον	μὲν	ἡ δικάζουσα ἀρχὴ τὰ τοῦ
[12, 951]	νέων καὶ πρεσβυτέρων μεμειγμένος, ἑκάστης	μὲν	ἡμέρας συλλεγόμενος ἐξ ἀνάγκης ἀπ'
[12, 963]	ἕν, ὃ δὴ σαφῶς ὁ	μὲν	ἰατρικὸς νοῦς ἔχει φράζειν, σὺ
[12, 946]	ἐν ᾧπερ ἐκρίθησαν· καὶ τὰ	μὲν	ἰδίᾳ ἕκαστος, τὰ δὲ καὶ
[12, 957]	νέον ἀναπληροῦν χρὴ νομοθέτην. τὰ	μὲν	ἴδια δικαστήρια ταύτῃ πῃ γιγνόμενα
[12, 947]	ἐνδεδυκότας ἑκάστους, σὺν τοῖς ἵπποισι	μὲν	ἱππέας, σὺν δὲ ὅπλοις ὁπλίτας,
[12, 941]	ἀξιοῖ ζημιοῦν, ἀλλὰ τῷ τὸν	μὲν	ἴσως ἂν ἰάσιμον ἔτ' εἶναι,
[12, 963]	συνακολούθει. νοῦν γὰρ δὴ κυβερνητικὸν	μὲν	καὶ ἰατρικὸν (καὶ στρατηγικὸν εἴπομεν
[12, 956]	ὅσα τούτων ἀδελφὰ σύμπαντα, εἴπομεν	μὲν	καὶ πρόσθεν, ~καλὸν δὲ τό
[12, 954]	ἄν τις ἐκτημένος ᾖ, ἐὰν	μὲν	κατὰ ἄστυ καὶ κατ' ἀγορὰν
[12, 959]	πρόθεσις δὲ καὶ τἆλλα ἔστω	μὲν	κατὰ τὸν περὶ τὰ τοιαῦτα
[12, 945]	εἴη πρέπων ἀρχόντων γενομένων τῶν	μὲν	κατὰ τύχην κλήρου καὶ ἐπ'
[12, 952]	διαφερόντως τε τηροῦντας, καὶ τιμᾶν	μὲν	κατορθοῦντας, ἀτιμάζειν δὲ μᾶλλον τῶν
[12, 968]	πάντα τὰ περὶ ταῦτα ἀπόρρητα	μὲν	λεχθέντα οὐκ ἂν ὀρθῶς λέγοιτο,
[12, 968]	(Κλεινίας) ἀλλ' ὦ ξένε, παντὸς	μὲν	μᾶλλον ταύτῃ πορευτέον ᾗπερ καὶ
[12, 959]	(στίχων. τὰς δὲ προθέσεις πρῶτον	μὲν	μὴ μακρότερον χρόνον ἔνδον γίγνεσθαι
[12, 954]	ἐνιαυτοῦ. ἐὰν δὲ κατ' ἄστυ	μὲν	μὴ μηδὲ κατ' ἀγορὰν χρῆται,
[12, 964]	κύτους, τῶν δὲ φυλάκων τοὺς	μὲν	νέους οἷον ἐν ἄκρᾳ κορυφῇ,
[12, 950]	καὶ περὶ ὑποδοχῆς ξένων. πρῶτον	μὲν	νεωτέρῳ ἐτῶν τετταράκοντα μὴ ἐξέστω
[12, 962]	σωτηρίας ὀρθῶς. ἆρ' οὐχ ἡ	μὲν	νίκην καὶ κράτος πολεμίων, ἡ
[12, 948]	γιγνέσθω τοιῷδέ τινι τρόπῳ. πρῶτον	μὲν	νομοφύλακες ἔστωσαν τούτου τοῦ δικαστηρίου,
[12, 953]	κατὰ (ταὐτὰ ἄλλῃ πόλει. ἴτω	μὲν	νῦν πᾶς ἀκέλευστος ὁ τοιοῦτος
[12, 955]	τις βίᾳ μὴ παραγίγνεσθαι, φραζέτω	μὲν	ὁ ἐθέλων τοῖς ἀθλοθέταις, οἱ
[12, 951]	γίγνοιτ' ἀμφότερα; (Ἀθηναῖος) τῇδε. πρῶτον	μὲν	ὁ θεωρὸς ὁ τοιοῦτος ἡμῖν
[12, 955]	ἀγωνίζεσθαι· ἐὰν δὲ ἀδυνατήσωσιν, ἐὰν	μὲν	ὁ κωλύων ἀγωνίζεσθαι νικήσῃ, τά
[12, 948]	καὶ τῆς ἀρχῆς· καὶ ἐὰν	μὲν	ὁ φεύγων ἁλῷ, στερέσθω τῆς
[12, 966]	πρόσθεν; (Κλεινίας) ποῖα; (Ἀθηναῖος) ἓν	μὲν	ὃ περὶ τὴν ψυχὴν ἐλέγομεν,
[12, 954]	κεκτημένος, μηκέτ' ἀμφισβητεῖν ἐξεῖναι. χωρίων	μὲν	οἰκήσεών τε τῇδε οὐκ ἔστ'
[12, 948]	ἑκάστων. νόμος δὴ κείσθω δικαστὴν	μὲν	ὀμνύναι δικάζειν μέλλοντα, ~καὶ τὸν
[12, 964]	ἱκανῶς περὶ ὡντινωνοῦν οἷς ἔστιν	μὲν	ὄνομα, ἔστιν δὲ αὖ καὶ
[12, 944]	καλὸν καὶ εὐδαίμονα θάνατον, τοιαύτης	μὲν	ὅπλων ἀποβολῆς (ἔστω δίκη ῥιφθέντων,
[12, 945]	τὴν τῆς ἀρχῆς ἀξίαν; ῥᾴδιον	μὲν	(οὐδαμῶς εὑρεῖν τῶν ἀρχόντων ἄρχοντα
[12, 968]	δημοσίαις ἀρεταῖς κεκτῆσθαι σχεδὸν ἄρχων	μὲν	οὐκ ἄν ποτε γένοιτο ἱκανὸς
[12, 950]	μήτε αὐτοὺς ἄλλοσε ἀποδημεῖν ἅμα	μὲν	οὐκ ἐγχωρεῖ τό γε (παράπαν,
[12, 963]	τοῦτο μόνον, ἀρετήν. (Κλεινίας) πάνυ	μὲν	οὖν. (Ἀθηναῖος) ἧι μὲν τοίνυν
[12, 962]	οἷον βέλη ἀφιέναι. (Κλεινίας) παντάπασι	μὲν	οὖν. (Ἀθηναῖος) νῦν δὴ μαθησόμεθα
[12, 965]	χρείαν ἔχομεν αὕτη; (Κλεινίας) παντάπασι	μὲν	οὖν. (Ἀθηναῖος) οὐκοῦν ἐλέγομεν τόν
[12, 952]	τὴν τῶν ἀριστείων διαδικασίαν. ὁ	μὲν	οὖν ἐκδημῶν οὕτω καὶ τοιοῦτος
[12, 955]	μέτριον ἄνδρα ἀνατιθέντα δωρεῖσθαι. γῆ	μὲν	οὖν ἑστία τε οἰκήσεως ἱερὰ
[12, 967]	αὐτὰ οἱ διανοούμενοι διενοοῦντο. θαύματα	μὲν	οὖν (καὶ τότε ὑπεδύετο περὶ
[12, 963]	τέτταρα ἔθεμέν που. (Ἀθηναῖος) πάνυ	μὲν	οὖν. (Κλεινίας) νοῦν δέ γε
[12, 944]	ἀναξίῳ ἀναξίας ἐπάγῃ δίκας. ~ῥᾴδιον	μὲν	οὖν οὐδαμῶς διορίσαι τούτων θάτερον,
[12, 941]	γιγνώσκειν ἢ ποιηταῖς σύμπασιν. ὁ	μὲν	οὖν πεισθεὶς ἡμῶν τῷ λόγῳ
[12, 947]	ἔσονται καὶ τίνα τρόπον. ~ζῶσι	μὲν	οὖν τούτοις τοῖς παρὰ πάσης
[12, 947]	πόλει κεκοσμημένους εἶναι, καὶ ἱερέας	μὲν	πάντας τοῦ Ἀπόλλωνός τε καὶ
[12, 952]	προσποιούμενος εἶναι σοφός· καὶ ἐὰν	μὲν	πείθηται τοῖς ἄρχουσιν, ἰδιώτης ζήτω,
[12, 960]	τὰ τοιαῦτα νόμιμα, καὶ ὁ	μὲν	πειθόμενος ἔστω ζημίας ἐκτός, ὁ
[12, 958]	εἴτε τις θῆλυς ᾖ, τὰ	μὲν	περὶ τὰ θεῖα νόμιμα τῶν
[12, 966]	ταῦτ' ἄνθρωπον γιγνώσκειν, καὶ τοῖς	μὲν	πλείστοις τῶν κατὰ πόλιν συγγιγνώσκειν
[12, 962]	τῇ πόλει ἑκάστῃ. καὶ τὰ	μὲν	πολλὰ οὐδὲν θαυμαστὸν τὸ τοῖς
[12, 961]	σωτηρίαν. (Κλεινίας) πῶς; (Ἀθηναῖος) ψυχῇ	μὲν	πρὸς τοῖς ἄλλοις νοῦς ἐγγιγνόμενος,
[12, 956]	χρεὼν γίγνεσθαι. δικαστηρίων δὲ τὸ	μὲν	πρῶτον αἱρετοὶ δικασταὶ γίγνοιντ' ἄν,
[12, 962]	πολιτικὸν φαίνοιτο ἀγνοῶν, ἆρα ἄρχων	μὲν	(πρῶτον δικαίως ἂν προσαγορεύοιτο, εἶτα
[12, 942]	ζημιοῦν. στρατιῶν δὲ ἕνεκα πολλὴ	μὲν	συμβουλή, πολλοὶ δὲ νόμοι γίγνονται
[12, 964]	πόλιν ὁρᾶν, φρουροῦντας δὲ παραδιδόναι	μὲν	τὰς αἰσθήσεις ταῖς μνήμαις, τοῖς
[12, 941]	τι γὰρ ὁ κλέπτων ἔρωτι	μὲν	ταὐτῷ, δυνάμει δὲ ἐλάττονι (κέκλοφεν,
[12, 945]	αὐτῶν ἢ> καμφθεὶς ὑπὸ βάρους	μὲν	τὴν ἀρχὴν πράξῃ, τῆς δ'
[12, 966]	διανοεῖσθαι. (Ἀθηναῖος) τί δ' ἐννοεῖν	μέν,	τὴν δὲ ἔνδειξιν τῷ λόγῳ
[12, 947]	εἰς τὴν θήκην φέρειν αὐτὴν	μὲν	τὴν κλίνην ἑκατὸν τῶν νέων
[12, 960]	ποῖα δή; (Ἀθηναῖος) τὸ Λάχεσιν	μὲν	τὴν πρώτην εἶναι, Κλωθὼ δὲ
[12, 947]	εἶναι τῶν ἄλλων πολιτῶν· λευκὴν	μὲν	τὴν στολὴν ἔχειν πᾶσαν, θρήνων
[12, 964]	λέγομεν; (Ἀθηναῖος) δῆλον ὡς αὐτῆς	μὲν	τῆς πόλεως οὔσης τοῦ κύτους,
[12, 943]	καὶ τρίτων. ἐὰν δὲ στρατεύσηται	(μέν	τις, μὴ ἀπαγαγόντων δὲ τῶν
[12, 963]	πάνυ μὲν οὖν. (Ἀθηναῖος) ἧι	μὲν	τοίνυν διαφέρετον αὐτοῖν τούτω τὼ
[12, 964]	(Κλεινίας) ἀληθῆ λέγεις. ~(Ἀθηναῖος) ἧι	μὲν	τοίνυν ἐστὸν διαφόρω καὶ δύο,
[12, 954]	βουλομένῳ φωρᾶν μὴ διδῷ, δικάζεσθαι	μὲν	τὸν ἀπειργόμενον, τιμησάμενον τὸ ἐρευνώμενον,
[12, 947]	γενόμενος ὕστερον τῆς κρίσεως, γράφεσθαι	μὲν	τὸν βουλόμενον αὐτὸν ὁ νόμος
[12, 962]	πολλὰ οὐδὲν θαυμαστὸν τὸ τοῖς	μὲν	τὸν ὅρον εἶναι τῶν δικαίων
[12, 960]	παραχωρεῖν χρὴ τὰ τοιάδε· δακρύειν	(μὲν	τὸν τετελευτηκότα ἐπιτάττειν ἢ μὴ
[12, 948]	μέρος τῶν (ψήφων, τινέτω ὁ	μὲν	τοῦ μεγίστου τιμήματος δώδεκα μνᾶς,
[12, 962]	τὸ γιγνῶσκον ἐν αὐτῷ πρῶτον	μὲν	τοῦτο ὃ λέγομεν, τὸν σκοπόν,
[12, 951]	μέχριπερ ἂν ἥλιος ἀνάσχῃ, πρῶτον	μὲν	τῶν ἱερέων τῶν τὰ ἀριστεῖα
[12, 961]	πόλει γίγνεσθαι τοιόνδε τινά; δέκα	μὲν	τῶν νομοφυλάκων τοὺς πρεσβυτάτους ἀεί,
[12, 942]	καὶ τοὐναντίον ἐναντίως, καὶ τὸ	μὲν	ὑπηρετικώτατον ἅπαντι τῷ σώματι, τὸ
[12, 948]	δὲ δὴ ὅτε μέρος τι	μέν,	φαμέν, ἀνθρώπων τὸ παράπαν οὐχ
[12, 956]	ἀπειθήσαντες ταῖς ἔμπροσθεν δίκαις, ὁ	μὲν	φεύγων ἡττηθείς, ὥσπερ εἴρηται, τὴν
[12, 941]	ἢ ἀποτίνειν, ἐὰν ὄφλῃ. κλοπὴ	μὲν	χρημάτων ἀνελεύθερον, ἁρπαγὴ δὲ ἀναίσχυντον·
[12, 953]	δίκας αὐτοῖς ὀρθῶς διανέμοντας, ἀναγκαῖα	μέν,	ὡς ὀλίγιστα δ' ἐπιχρωμένους. ὁ
[12, 968]	τοῖς εἰρημένοις νόμοις ἅπασιν ὅσους	διεληλύθαμεν	εἰ καὶ τοῦτον προσοίσομεν, ὡς
[12, 968]	ἀρχόντων νυκτερινὸν σύλλογον, (παιδείας ὁπόσης	διεληλύθαμεν	κοινωνὸν γενόμενον· ἢ πῶς ποιῶμεν;
[12, 963]	εἰπεῖν· ᾗ δὲ ἓν ἀμφοῖν	ἐπωνομάσαμεν,	ἀρετήν, καὶ τοῖς ἄλλοις, οὐκ
[12, 963]	λέγεις; (Ἀθηναῖος) οἷον ὅτε τέτταρα	ἐφήσαμεν	ἀρετῆς εἴδη γεγονέναι, δῆλον ὡς
[12, 948]	δὴ ὅτε μέρος τι μέν,	φαμέν,	ἀνθρώπων τὸ παράπαν οὐχ ἡγοῦνται
[12, 963]	ἅπαντα ταῦτα προσαγορεύομεν. ἀνδρείαν γάρ	φαμεν	ἀρετὴν εἶναι, καὶ τὴν φρόνησιν
[12, 965]	τεττάρων ταὐτὸν τυγχάνει, ὃ δή	φαμεν	ἔν τε ἀνδρείᾳ καὶ σωφροσύνῃ
[12, 963]	πάλαι τιθέμενον; πρὸς γὰρ ἓν	ἔφαμεν	δεῖν ἀεὶ πάνθ' ἡμῖν τὰ
[12, 963]	τὴν δέ γε ἀρετὴν τέτταρα	ἔθεμέν	που. (Ἀθηναῖος) πάνυ μὲν οὖν.
[12, 963]	νῦν, καὶ καθάπερ ἄνθρωπον ἐπανερωτῶντες	εἴποιμεν	ἄν· ὦ θαυμάσιε, σὺ δὲ
[12, 964]	ξένε, ἀπεικάζοντες αὐτὸ τοιούτῳ τινὶ	λέγομεν;	(Ἀθηναῖος) δῆλον ὡς αὐτῆς μὲν
[12, 964]	ταῦτα αὐτὰ περὶ ὧν νῦν	λέγομεν,	ἀνδρεία, σωφροσύνη, δικαιοσύνη, φρόνησις; (Κλεινίας)
[12, 965]	τὴν πόλιν ὅλην. πότερον οὕτω	λέγομεν	ἤ πως ἄλλως δεῖν κατασκευάζεσθαι;
[12, 964]	εἰκός. (Ἀθηναῖος) τί οὖν; ὃ	λέγομεν	νῦν ποιητέον ἡμῖν, ἢ πῶς;
[12, 962]	αὐτῷ πρῶτον μὲν τοῦτο ὃ	λέγομεν,	τὸν σκοπόν, ὅστις ποτὲ ὁ
[12, 965]	παντάπασι μὲν οὖν. (Ἀθηναῖος) οὐκοῦν	ἐλέγομεν	τόν γε πρὸς ἕκαστα ἄκρον
[12, 966]	μὲν ὃ περὶ τὴν ψυχὴν	ἐλέγομεν,	ὡς πρεσβύτατόν (τε καὶ θειότατόν
[12, 969]	φύλακες ἀποτελεσθῶσιν οἵους ἡμεῖς οὐκ	εἴδομεν	ἐν τῷ πρόσθεν βίῳ πρὸς
[12, 966]	θεῶν ἄγοντε εἰς πίστιν, ὅσα	διήλθομεν	ἐν τοῖς πρόσθεν; (Κλεινίας) ποῖα;
[12, 962]	ἢ τῶν ἄλλων ὅσα δὴ	διήλθομεν,	ἔσθ' ὅπως ἂν νοῦν περί
[12, 968]	εἴπερ κινδυνεύειν περὶ τῆς πολιτείας	ἐθέλομεν	συμπάσης, ~ἢ τρὶς ἕξ, φασίν,
[12, 963]	μὲν καὶ ἰατρικὸν (καὶ στρατηγικὸν	εἴπομεν	εἰς τὸ ἓν ἐκεῖνο οἷ
[12, 956]	καὶ ὅσα τούτων ἀδελφὰ σύμπαντα,	εἴπομεν	μὲν καὶ πρόσθεν, ~καλὸν δὲ
[12, 961]	νόμοις ἡμῖν; ~(Ἀθηναῖος) ἆρ' οὐκ	εἴπομεν	ὅτι δεῖ σύλλογον ἡμῖν ἐν
[12, 963]	ἀρετὴν ἀμφότερα, δύο πάλιν αὐτὰ	προσείπομεν,	τὸ μὲν ἀνδρείαν, τὸ δὲ
[12, 962]	τὸ περὶ σῶμα ἀγνοῶν, ὃ	προσείπομεν	ὑγίειαν νῦν, ἢ νίκην στρατηγὸς
[12, 968]	ἀλλ' ὦ λῷστε, πῶς οὐ	προσοίσομεν,	ἄν πῃ καὶ κατὰ βραχὺ
[12, 968]	ὅσους διεληλύθαμεν εἰ καὶ τοῦτον	προσοίσομεν,	ὡς φυλακὴν ἐσόμενον κατὰ νόμον
[12, 963]	μὴν ἕν γε ἅπαντα ταῦτα	προσαγορεύομεν.	ἀνδρείαν γάρ φαμεν ἀρετὴν εἶναι,
[12, 945]	φύσιν διεσπαρμένην, πολλαχοῦ πολλοῖς ὀνόμασιν	προσαγορεύομεν·	εἷς δὲ οὗτος οὐ σμικρότατος
[12, 965]	τυγχάνοι ἂν οὖσα ἧς χρείαν	ἔχομεν	αὕτη; (Κλεινίας) παντάπασι μὲν οὖν.
[12, 962]	ἱκανὸν κατεσκευασμένον ὁτιοῦν τοιοῦτον φυλακτήριον;	ἔχομεν	φράζειν; (Κλεινίας) οὐ δῆτα, ὦ
[12, 963]	τὸν δὲ πολιτικὸν ἐλέγχοντες ἐνταῦθ'	ἐσμὲν	νῦν, καὶ καθάπερ ἄνθρωπον ἐπανερωτῶντες
[12, 966]	τῶν καλῶν. (Ἀθηναῖος) ἆρα οὖν	ἴσμεν	ὅτι δύ' ἐστὸν τὼ περὶ
[12, 963]	εἶναι, τοῦτο δ' ἀρετήν που	συνεχωροῦμεν	πάνυ ὀρθῶς λέγεσθαι. (Ἀθηναῖος) ναί.
[12, 966]	μήπω τὸ πῶς ἂν μηχανησαίμεθα	λέγωμεν·	εἰ δεῖ δὲ ἢ μή,
[12, 968]	ἄν, τοῦτο δὴ τὰ νῦν	λέγωμέν	τε καὶ ἐρευνῶμεν. (Ἀθηναῖος) οὐκέτι
[12, 968]	μὴν πρός γε τὸ τοιοῦτον	ἁμιλληθῶμεν	πάντες. συλλήπτωρ γὰρ τούτου γε
[12, 968]	ἄν πῃ καὶ κατὰ βραχὺ	δυνηθῶμεν;	(Ἀθηναῖος) καὶ μὴν πρός γε
[12, 968]	διεληλύθαμεν κοινωνὸν γενόμενον· ἢ πῶς	ποιῶμεν;	(Κλεινίας) ἀλλ' ὦ λῷστε, πῶς
[12, 965]	νῦν οἷόνπερ σφόδρα πιέσαντες μὴ	ἀνῶμεν,	πρὶν ἂν ἱκανῶς εἴπωμεν τί
[12, 968]	τὰ νῦν λέγωμέν τε καὶ	ἐρευνῶμεν.	(Ἀθηναῖος) οὐκέτι νόμους, ὦ Μέγιλλε
[12, 944]	μέρη. μύθῳ δὴ προσχρώμενοι ἅμ'	εἴπωμεν,	εἰ κομισθεὶς ἐπὶ σκηνὴν ἄνευ
[12, 965]	μὴ ἀνῶμεν, πρὶν ἂν ἱκανῶς	εἴπωμεν	τί ποτ' ἔστιν εἰς ὃ
[12, 964]	καὶ δὴ τὸ μετὰ τοῦτο	σκοπῶμεν	τὸν εἰδότα ἱκανῶς περὶ ὡντινωνοῦν
[12, 961]	παραδειγμάτων· ἀλλ' οἷον περὶ στρατοπέδων	νοήσωμεν	τίνα θέμενοι στρατηγοὶ σκοπὸν ~καὶ
[12, 968]	(Κλεινίας) πῶς; τί τοῦτο εἰρῆσθαι	φῶμεν	αὖ; (Ἀθηναῖος) πρῶτον μὲν δήπου
[12, 952]	νόμων ἢ παιδείας ἢ τροφῆς	ηὗρεν	τινας ἔχοντας φράζειν, εἴτε καὶ
[12, 944]	ἔμπνους ἐγένεθ' οἷον δὴ μυρίοις	συνέπεσεν,	τὰ δὲ πρότερα ἐκεῖνα ὅπλα,
[12, 966]	κίνησις γένεσιν παραλαβοῦσα ἀέναον οὐσίαν	ἐπόρισεν·	ἓν δὲ τὸ περὶ τὴν
[12, 964]	οἴεται καὶ νικητήρια τούτων αὐτῶν	εἴληφεν,	ἢ ταῦτα αὐτὰ περὶ ὧν
[12, 967]	ἔστιν πρεσβύτατον ἁπάντων ὅσα γονῆς	μετείληφεν,	ἀθάνατόν τε, ἄρχει τε δὴ
[12, 941]	μὲν ταὐτῷ, δυνάμει δὲ ἐλάττονι	(κέκλοφεν,	ὅ τε τὸ μεῖζον κινῶν
[12, 944]	ἐπιδοθῆναι Θέτιδι, ταῦτα δὲ Ἕκτωρ	εἶχεν,	ἐξῆν ἂν τῶν τότε ὅσοι
[12, 948]	ἐκ θεῶν ὄντων, ὧν εἷς	ἦν	αὐτός, ὥς γε λόγος. ἔοικεν
[12, 944]	γυναικὸς μεταβαλόντα εἰς ἀνδρὸς φύσιν·	ἦν	γὰρ ἀνδρὶ ῥιψάσπιδι τρόπον τινὰ
[12, 961]	ἐν τοῖς (ἔμπροσθεν λόγοις; (Κλεινίας)	ἦν	γὰρ οὖν. (Ἀθηναῖος) τούτου δὴ
[12, 961]	τοιοῦτόν τί που λεχθὲν ἡμῖν	ἦν	ἐν τοῖς (ἔμπροσθεν λόγοις; (Κλεινίας)
[12, 967]	αἰτίας παντὸς τοῦ κόσμου. ταῦτ'	ἦν	τὰ τότε ἐξειργασμένα πολλὰς ἀθεότητας
[12, 961]	τί που λεχθὲν ἡμῖν ἦν	ἐν	τοῖς (ἔμπροσθεν λόγοις; (Κλεινίας) ἦν
[12, 953]	Νείλου, μηδὲ κηρύγμασιν ἀγρίοις. ἐγγύην,	ἣν	ἂν ἐγγυᾶταί τις, διαρρήδην ἐγγυάσθω,
[12, 953]	χιλίων, τὰ δ' ὑπὲρ ἐγγύην,	ἣν	ἂν ἐγγυᾶταί τις, διαρρήδην ἐγγυάσθω,
[12, 964]	ἐπιπλῆξαι ἁμαρτάνοντι, πότερον οὐ διδάσκοντα	ἣν	δύναμιν ἔχει κακία τε καὶ
[12, 953]	τὰ δ' ὑπὲρ ἐγγύην, ἣν	ἂν	ἐγγυᾶταί τις, διαρρήδην ἐγγυάσθω, τὴν
[12, 953]	μηδὲ κηρύγμασιν ἀγρίοις. ἐγγύην, ἣν	ἂν	ἐγγυᾶταί τις, διαρρήδην ἐγγυάσθω, τὴν
[12, 950]	εὖ πολιτευομένοις διὰ νόμων ὀρθῶν	βλάβην	ἂν φέροι μεγίστην πασῶν, ταῖς
[12, 954]	ὄφλῃ, τὴν διπλασίαν τοῦ τιμηθέντος	βλάβην	ἐκτίνειν. ἐὰν δὲ ἀποδημῶν οἰκίας
[12, 951]	οἰκοῦντα, ἐξιόντα κατὰ θάλατταν καὶ	γῆν,	ζητεῖν (ὃς ἂν ἀδιάφθαρτος ᾖ,
[12, 957]	βίον. ὅσα δὲ περί τε	σιγὴν	δικαστῶν καὶ εὐφημίας καὶ τοὐναντίον,
[12, 957]	περί τινων λέγονται καὶ ὅσοι	καταλογάδην,	εἴτ' ἐν γράμμασιν εἴτε καθ'
[12, 961]	τοῖς ἄλλοις ὄψις καὶ ἀκοή·	συλλήβδην	δὲ νοῦς μετὰ τῶν καλλίστων
[12, 957]	καὶ ἀκολασίας καὶ δειλίας καὶ	συλλήβδην	πάσης ἀδικίας εἰς τὸ δυνατὸν
[12, 953]	ἐγγύην, ἣν ἂν ἐγγυᾶταί τις,	διαρρήδην	ἐγγυάσθω, τὴν πρᾶξιν πᾶσαν διομολογούμενος
[12, 953]	ἐγγύην, ἣν ἂν ἐγγυᾶταί τις,	διαρρήδην	ἐγγυάσθω, τὴν πρᾶξιν πᾶσαν διομολογούμενος
[12, 942]	ἄρχοντα ἀεὶ βλέποντα καὶ συνεπόμενον	ζῆν,	καὶ τὰ βραχύταθ' ὑπ' ἐκείνου
[12, 968]	εἰ καὶ τοῦτον προσοίσομεν, ὡς	φυλακὴν	ἐσόμενον κατὰ νόμον χάριν σωτηρίας
[12, 964]	ἡ πόλις, ὡς τοιαύτην τινὰ	φυλακὴν	κεκτημένη ἐν αὑτῇ; (Κλεινίας) πῶς
[12, 949]	πάντων τῶν τοιούτων τὴν πρώτην	ἀνάγκην	ἰατὴν εἶναι τῆς ζημίας, τοῖς
[12, 947]	τε καὶ ταύτῃ σύμψηφον ᾖ.	θήκην	δὲ ὑπὸ γῆς αὐτοῖς εἰργασμένην
[12, 947]	ἡμέρας· ἕωθεν δ' εἰς τὴν	θήκην	φέρειν αὐτὴν μὲν τὴν κλίνην
[12, 943]	χρὴ μὲν δὴ πᾶσαν ἐπιφέροντα	δίκην	ἀνδρὶ πάντ' ἄνδρα φοβεῖσθαι τὸ
[12, 957]	μέλλοντα δικαστὴν ἴσον ἔσεσθαι κατὰ	δίκην	βλέπειν τε καὶ κεκτημένον γράμματα
[12, 943]	ἄλλων εὐλαβεῖσθαι πέρι πλημμελεῖν εἰς	δίκην,	διαφερόντως δὲ καὶ τῆς τῶν
[12, 954]	ἀτελῆ καὶ ἄκυρον γίγνεσθαι τὴν	δίκην,	~ἐὰν δὲ ἐλεύθερον, (πρὸς τῷ
[12, 956]	τοὺς δικαστὰς τοὺς ἐκλεκτοὺς τὴν	δίκην,	ἐὰν δὲ πάλιν ἡττηθῇ, τὴν
[12, 945]	μνᾶν. ὁ δὲ ὀφλὼν τὴν	δίκην	πρὸς τῷ ἀφεῖσθαι τῶν ἀνδρείων
[12, 948]	καὶ τὸν λαγχάνοντά τῴ τινα	δίκην	τὰ μὲν ἐγκλήματα γράφειν, ὅρκον
[12, 955]	ὑποδέχηται γιγνώσκων, τὴν αὐτὴν ὑπεχέτω	δίκην	τῷ κλέψαντι· φυγάδος δὲ ὑποδοχῆς
[12, 944]	τούτοις· Ἀνὴρ ὃς ἂν ὄφλῃ	δίκην	ὡς αἰσχρῶς ἀποβαλὼν ὅπλα πολεμικά,
[12, 958]	δέ τις ὄφλῃ τὴν τοιαύτην	δίκην,	ὡς ὅλην τὴν πόλιν καὶ
[12, 947]	δὲ προϊέναι τοὺς ἠιθέους τὴν	πολεμικὴν	σκευὴν ἐνδεδυκότας ἑκάστους, σὺν τοῖς
[12, 962]	ὀρθῶς. ἆρ' οὐχ ἡ μὲν	νίκην	καὶ κράτος πολεμίων, ἡ δὲ
[12, 962]	ὃ προσείπομεν ὑγίειαν νῦν, ἢ	νίκην	στρατηγὸς ἢ τῶν ἄλλων ὅσα
[12, 942]	σωτηρίαν τὴν κατὰ πόλεμον καὶ	νίκην	τοῦτο ἐν εἰρήνῃ μελετητέον εὐθὺς
[12, 947]	διαφόρους εἶναι τῶν ἄλλων πολιτῶν·	λευκὴν	μὲν τὴν στολὴν ἔχειν πᾶσαν,
[12, 959]	φοβερόν βοήθειάν τε αὐτῷ μήτινα	μεγάλην	εἶναι τετελευτηκότι· ζῶντι γὰρ ἔδει
[12, 952]	τούτων τῶν νέων φυλάττειν τὴν	ἄλλην	πόλιν, ἀποβλέποντας εἰς αὐτοὺς διαφερόντως
[12, 942]	κατὰ πόλεμον βλεπούσας χορεύειν, καὶ	ὅλην	εὐκολίαν τε καὶ εὐχέρειαν ἐπιτηδεύειν
[12, 964]	πάσῃ τῇ ψυχῇ ἔχοντας, περὶ	ὅλην	κύκλῳ τὴν πόλιν ὁρᾶν, φρουροῦντας
[12, 965]	σῴζειν ἀμφοτέρους ὄντως τὴν πόλιν	ὅλην.	πότερον οὕτω λέγομεν ἤ πως
[12, 958]	ὄφλῃ τὴν τοιαύτην δίκην, ὡς	ὅλην	τὴν πόλιν καὶ νόμους φθείρων
[12, 957]	πάσης ἀδικίας εἰς τὸ δυνατὸν	μεταβολήν,	ὅσοις ἰάσιμοι δόξαι τῶν κακῶν·
[12, 944]	τότε ὅσοι κακοὶ ὀνειδίζειν ὅπλων	ἀποβολὴν	τῷ τοῦ Μενοιτίου. ἔτι δὲ
[12, 947]	ἄλλων πολιτῶν· λευκὴν μὲν τὴν	στολὴν	ἔχειν πᾶσαν, θρήνων δὲ καὶ
[12, 951]	πράγματα θεωρῆσαι κατά τινα πλείω	σχολήν,	ἀπειργέτω μηδεὶς τούτους νόμος. οὔτε
[12, 946]	αὐτῶν ἡγῆται πάντῃ ἄριστον εἶναι,	πλὴν	αὑτοῦ, μὴ ἔλαττον πεντήκοντα γεγονότα
[12, 947]	χώσαντες, πέριξ δένδρων ἄλσος περιφυτεύσουσι	πλὴν	κώλου ἑνός, ὅπως ἂν αὔξην
[12, 949]	δέ, ἥτις ἂν μήτε χρηματίζηται	πλὴν	τὸν ἐκ γῆς χρηματισμὸν μήτ'
[12, 946]	τιμημάτων ὧν ἂν δυνατὸν ᾖ	διπλῆν	τεῖσαι, διπλασίαν τινέτω. τὰς δ'
[12, 963]	τεττάρων γε ὄντων. (Κλεινίας) τί	μήν;	(Ἀθηναῖος) καὶ μὴν ἕν γε
[12, 961]	περὶ τὴν ναῦν; (Κλεινίας) τί	μήν;	(Ἀθηναῖος) οὐδὲν δὴ πολλῶν δεῖ
[12, 966]	πρὸς ἡμᾶς αὐτούς. (Κλεινίας) ἀλλὰ	μὴν	δεῖ γε, εἴπερ δυνατόν. (Ἀθηναῖος)
[12, 960]	τι τοιοῦτον. (Ἀθηναῖος) ἀλλ' ἔστι	μὴν	δυνατόν, ὥς γέ μοι τὰ
[12, 958]	τῶν δικασίμων μηνῶν ἐχόμενος γένηται	μήν,	ἐάν τις μὴ ἀπαλλάττῃ τὸν
[12, 954]	προομόσας τοὺς νομίμους θεοὺς ἦ	μὴν	ἐλπίζειν εὑρήσειν, οὕτω φωρᾶν· ὁ
[12, 963]	(Κλεινίας) τί μήν; (Ἀθηναῖος) καὶ	μὴν	ἕν γε ἅπαντα ταῦτα προσαγορεύομεν.
[12, 969]	οὐκ ἐκφεύξῃ ποτέ. ἐάν γε	μὴν	οὗτος ἡμῖν ὁ θεῖος γένηται
[12, 968]	κατὰ βραχὺ δυνηθῶμεν; (Ἀθηναῖος) καὶ	μὴν	πρός γε τὸ τοιοῦτον ἁμιλληθῶμεν
[12, 968]	τῆς ψυχῆς ἑκάστῳ που μαθήματος	ἐπιστήμην	γεγονέναι. οὕτω δὴ πάντα τὰ
[12, 952]	εὐθὺς πορευέσθω, καὶ εἴ τινα	φήμην	τινῶν περὶ θέσεως νόμων ἢ
[12, 968]	τούτου γε ὑμῖν καὶ ἐγὼ	γιγνοίμην	ἂν προθύμως πρὸς δ' ἐμοὶ
[12, 963]	ἄλλων ἐγὼ πρὸς ὑμᾶς συχνῶν	διωριζόμην;	(Κλεινίας) οὐδαμῶς, ὦ ξένε. (Ἀθηναῖος)
[12, 944]	ἐν τοῖς ὀνείδεσιν ἔχει τινὰ	τομὴν	ἡ τούτων τῶν ὀνομάτων ἐπιφορά·
[12, 946]	ἀποτίνειν κατὰ τὴν τῶν εὐθύνων	γνώμην.	ἥτις δ' ἂν τῶν ἀρχῶν
[12, 948]	δύο. Ῥαδαμάνθυος δὲ περὶ τὴν	λεγομένην	κρίσιν τῶν δικῶν ἄξιον ἄγασθαι,
[12, 945]	νεύρων ἐπιτόνους, μίαν οὖσαν φύσιν	διεσπαρμένην,	πολλαχοῦ πολλοῖς ὀνόμασιν προσαγορεύομεν· εἷς
[12, 947]	θήκην δὲ ὑπὸ γῆς αὐτοῖς	εἰργασμένην	εἶναι ψαλίδα προμήκη λίθων ποτίμων
[12, 944]	ἅμ' εἴπωμεν, εἰ κομισθεὶς ἐπὶ	σκηνὴν	ἄνευ τῶν ὅπλων Πάτροκλος ἔμπνους
[12, 955]	τις ἰδίᾳ ποιῆται πρός τινας	εἰρήνην	ἢ πόλεμον ἄνευ τοῦ κοινοῦ,
[12, 955]	δέ τι μέρος τῆς πόλεως	εἰρήνην	ἢ πόλεμον πρός τινας ἑαυτῷ
[12, 947]	θήκην φέρειν αὐτὴν μὲν τὴν	κλίνην	ἑκατὸν τῶν νέων τῶν ἐν
[12, 947]	παῖδας δὲ περὶ αὐτὴν τὴν	κλίνην	ἔμπροσθεν τὸ πάτριον μέλος ἐφυμνεῖν,
[12, 949]	μὴ φέρει κέρδος κατὰ τὴν	ἀνθρωπίνην	δόξαν τῷ ἐπιορκοῦντι· τῶν δὲ
[12, 947]	τούτων, πιστεύων τῷ κεκρίσθαι, τὴν	ἀνθρωπίνην	φύσιν ἐπιδείξῃ κακὸς γενόμενος ὕστερον
[12, 968]	σκέψιν γεγονυῖάν μοι καὶ μάλα	συχνήν.	(Κλεινίας) ἀλλ' ὦ ξένε, παντὸς
[12, 960]	δὲ καὶ ἔξω τῆς οἰκίας	φωνὴν	ἐξαγγέλλειν ἀπαγορεύειν, καὶ τὸν νεκρὸν
[12, 944]	Θέτιδι, ταῦτα δὲ Ἕκτωρ εἶχεν,	ἐξῆν	ἂν τῶν τότε ὅσοι κακοὶ
[12, 947]	πλὴν κώλου ἑνός, ὅπως ἂν	αὔξην	ὁ τάφος ἔχῃ ταύτην τὴν
[12, 966]	περὶ θεῶν; τὴν δὲ μὴ	ἐπιτροπὴν	εἶναι τὸ μηδέποτε (τῶν νομοφυλάκων
[12, 958]	περὶ τελευτήσαντας δή, εἴτε τις	ἄρρην	εἴτε τις θῆλυς ᾖ, τὰ
[12, 943]	δὴ τοῦτον ἀκούειν τὸν νέον	χρῆν	δοκεῖν πολεμικοῦ περὶ βίου, νόμους
[12, 946]	ἄρξαντας τῇ πόλει, ἀποφηνάντων, εἰς	τὴν	ἀγορὰν γράμματα καταθέντες, περὶ ἑκάστης
[12, 963]	δὲ φρόνησιν. ἐρῶ γάρ σοι	τὴν	αἰτίαν, ὅτι τὸ μέν ἐστιν
[12, 966]	νόμων ὄντως εἰδέναι τὰ περὶ	τὴν	ἀλήθειαν αὐτῶν, καὶ λόγῳ τε
[12, 952]	εὐδοκιμοῦντας τούτων τῶν νέων φυλάττειν	τὴν	ἄλλην πόλιν, ἀποβλέποντας εἰς αὐτοὺς
[12, 960]	τῇ τῶν κλωσθέντων τῷ πυρὶ	τὴν	ἀμετάστροφον (ἀπεργαζομένων δύναμιν· ἃ δὴ
[12, 960]	τοῖς νόμοις εἶναι, πῶς χρὴ	τὴν	ἀμετάστροφον αὐτοῖς ἐγγίγνεσθαι κατὰ φύσιν
[12, 949]	ὁπόσα μὴ φέρει κέρδος κατὰ	τὴν	ἀνθρωπίνην δόξαν τῷ ἐπιορκοῦντι· τῶν
[12, 947]	τις τούτων, πιστεύων τῷ κεκρίσθαι,	τὴν	ἀνθρωπίνην φύσιν ἐπιδείξῃ κακὸς γενόμενος
[12, 952]	ἀποκείσθω τοῖς ἄρχουσιν εἰς τὴν	τῶν	ἀριστείων διαδικασίαν. ὁ μὲν οὖν
[12, 943]	γράψαντα ἀναθεῖναι μαρτύριον εἰς τὴν	τῶν	ἀριστείων κρίσιν παντὸς τοῦ βίου
[12, 948]	καὶ τὸν φεύγοντα κατὰ ταὐτὰ	τὴν	ἄρνησιν γράψαντα παραδοῦναι τοῖς ἄρχουσιν
[12, 945]	ἢ> καμφθεὶς ὑπὸ βάρους μὲν	τὴν	ἀρχὴν πράξῃ, τῆς δ' αὑτοῦ
[12, 958]	κυρίως. ἐὰν δέ τις ἀφῃρῆται	τὴν	ἀρχὴν τὴν καταδικάσασαν καταδικασθείς, εἰσαγόντων
[12, 960]	εἶναι, Κλωθὼ δὲ τὴν δευτέραν,	τὴν	Ἄτροπον δὴ τρίτην σώτειραν τῶν
[12, 955]	τις κλεμμάδιον ὁτιοῦν ὑποδέχηται γιγνώσκων,	τὴν	αὐτὴν ὑπεχέτω δίκην τῷ κλέψαντι·
[12, 959]	θάπτειν, οἴχεσθαι περαίνοντα καὶ ἐμπιμπλάντα	τὴν	αὑτοῦ μοῖραν, τὸ δὲ παρὸν
[12, 945]	τῶν ἀνδρείων κινδύνων κατὰ φύσιν	τὴν	αὑτοῦ προσαποτεισάτω μισθόν, χιλίας μέν,
[12, 961]	εἰ δὲ μή, ἀπόρρητον εἶναι	τὴν	γεγονυῖαν κρίσιν τοῖς τε ἄλλοις
[12, 948]	γραφόμενος, ὃν ἂν γράφηται, λέγουσαν	τὴν	γραφὴν ἀνάξιον εἶναι τὸν καὶ
[12, 942]	ἄλλων ἄρχεσθαί θ' ὑφ' ἑτέρων·	τὴν	δ' ἀναρχίαν ἐξαιρετέον (ἐκ παντὸς
[12, 963]	ὀρθῶς λέγεσθαι. (Ἀθηναῖος) ναί. (Κλεινίας)	τὴν	δέ γε ἀρετὴν τέτταρα ἔθεμέν
[12, 966]	(Ἀθηναῖος) τί δ' ἐννοεῖν μέν,	τὴν	δὲ ἔνδειξιν τῷ λόγῳ ἀδυνατεῖν
[12, 966]	λαβεῖν τῶν οὐσῶν περὶ θεῶν;	τὴν	δὲ μὴ ἐπιτροπὴν εἶναι τὸ
[12, 952]	τετταράκοντα, τὸν ἀρέσκοντα αὑτῷ προσλαμβάνων.	~τὴν	δὲ συνουσίαν εἶναι τούτοις καὶ
[12, 960]	τὴν πρώτην εἶναι, Κλωθὼ δὲ	τὴν	δευτέραν, τὴν Ἄτροπον δὴ τρίτην
[12, 943]	παντὸς τοῦ βίου καὶ τὴν	τῶν	δευτέρων καὶ τρίτων. ἐὰν δὲ
[12, 958]	χωρὶς τῶν ἀναγκαίων κεκτῆσθαι, (μετὰ	τὴν	διαψήφισιν ἑκάστην εὐθὺς ὑπὸ κήρυκος,
[12, 954]	ἀλλότριον, ἀτελῆ καὶ ἄκυρον γίγνεσθαι	τὴν	δίκην, ~ἐὰν δὲ ἐλεύθερον, (πρὸς
[12, 956]	ἐπὶ τοὺς δικαστὰς τοὺς ἐκλεκτοὺς	τὴν	δίκην, ἐὰν δὲ πάλιν ἡττηθῇ,
[12, 945]	τετάρτου, μνᾶν. ὁ δὲ ὀφλὼν	τὴν	δίκην πρὸς τῷ ἀφεῖσθαι τῶν
[12, 954]	ἐρευνώμενον, ἂν δέ τις ὄφλῃ,	τὴν	διπλασίαν τοῦ τιμηθέντος βλάβην ἐκτίνειν.
[12, 947]	αὔξην ὁ τάφος ἔχῃ ταύτην	τὴν	εἰς τὸν ἅπαντα χρόνον ἐπιδεῆ
[12, 955]	οὐσίαν ἕνεκα πολλῶν χρεὼν καὶ	τὴν	ἐπέτειον ἐπικαρπίαν ἐν γράμμασιν ἀποφέρειν
[12, 963]	λέγω δηλῶσαι. διανειμώμεθα γὰρ ἀλλήλοις	τὴν	ἐρώτησιν καὶ ἀπόκρισιν. (Κλεινίας) πῶς
[12, 950]	πόλεσι τὸ παρακέλευμά ἐστιν, προτιμᾶν	τὴν	εὐδοξίαν πρὸς τῶν πολλῶν. τὸ
[12, 946]	παθεῖν ἢ ἀποτίνειν κατὰ τὴν	τῶν	εὐθύνων γνώμην. ἥτις δ' ἂν
[12, 956]	μὲν φεύγων ἡττηθείς, ὥσπερ εἴρηται,	τὴν	ἡμιολίαν, ὁ δὲ διώκων τὴν
[12, 956]	δίκην, ἐὰν δὲ πάλιν ἡττηθῇ,	τὴν	ἡμιολίαν τοῦ τιμήματος ἀποτινέτω. ἐὰν
[12, 956]	τὴν ἡμιολίαν, ὁ δὲ διώκων	τὴν	ἡμίσειαν τοῦ τιμήματος (ἀποτινέτω. κληρώσεις
[12, 947]	τῆς ἡμέρας· ἕωθεν δ' εἰς	τὴν	θήκην φέρειν αὐτὴν μὲν τὴν
[12, 942]	ἄμεινον οὔτε τεχνικώτερον εἰς σωτηρίαν	τὴν	κατὰ πόλεμον καὶ νίκην τοῦτο
[12, 958]	δέ τις ἀφῃρῆται τὴν ἀρχὴν	τὴν	καταδικάσασαν καταδικασθείς, εἰσαγόντων μὲν αὐτὸν
[12, 953]	παρ' ὅτῳ τις ἂν αὐτῶν	τὴν	κατάλυσιν ξενωθεὶς ποιήσηται μόνῳ. τέταρτος
[12, 947]	τὴν θήκην φέρειν αὐτὴν μὲν	τὴν	κλίνην ἑκατὸν τῶν νέων τῶν
[12, 947]	ὡσαύτως, παῖδας δὲ περὶ αὐτὴν	τὴν	κλίνην ἔμπροσθεν τὸ πάτριον μέλος
[12, 949]	τρόπον εἶναι πρὸς ἀλλήλους πᾶσι	τὴν	κρίσιν. ὅσα τις ἐλεύθερος ἀπειθεῖ
[12, 948]	δὲ δύο. Ῥαδαμάνθυος δὲ περὶ	τὴν	λεγομένην κρίσιν τῶν δικῶν ἄξιον
[12, 969]	Κλεινία, μέλειν παρακελεύομαι· σὺ γὰρ	τὴν	Μαγνήτων πόλιν, ἢ ᾧ ἂν
[12, 967]	μαθήματα λάβῃ, τά τε κατὰ	τὴν	μοῦσαν τούτοις τῆς κοινωνίας συνθεασάμενος,
[12, 961]	αὑτούς τε καὶ τὰ περὶ	τὴν	ναῦν; (Κλεινίας) τί μήν; (Ἀθηναῖος)
[12, 953]	τῷ τοιούτῳ ξένῳ, ἢ τὴν	τῶν	νικηφόρων τινὸς ἐπ' ἀρετῇ, συνὼν
[12, 961]	ζήτησιν εἴ τί που πρὸς	τὴν	νομοφυλακίαν γίγνοιτο ἓν καίριον ἀκοῦσαι
[12, 942]	τῶν ἀλλοτρίων σκεπασμάτων περικαλυφῇ, τὴν	τῶν	οἰκείων ἀπολλύντας (πίλων τε καὶ
[12, 954]	οὕτω φωρᾶν· ὁ δὲ παρεχέτω	τὴν	οἰκίαν, τά τε σεσημασμένα καὶ
[12, 955]	τῷ κοινῷ, τετιμῆσθαι μὲν ἕκαστον	τὴν	οὐσίαν ἕνεκα πολλῶν χρεὼν καὶ
[12, 952]	δικαστηρίῳ ἁλῷ πολυπραγμονῶν τι περὶ	τὴν	παιδείαν καὶ τοὺς νόμους. ἐὰν
[12, 959]	δὴ τοῦ μεγίστου τιμήματος εἰς	τὴν	πᾶσαν ταφὴν ἀναλισκόμενα μὴ πλέον
[12, 968]	καὶ ἑτέρους ἴσως εὑρήσω διὰ	τὴν	περὶ τὰ τοιαῦτ' ἐμπειρίαν τε
[12, 947]	πρώτους δὲ προϊέναι τοὺς ἠιθέους	τὴν	πολεμικὴν σκευὴν ἐνδεδυκότας ἑκάστους, σὺν
[12, 969]	ὦ φίλοι ἑταῖροι, παραδοτέον τούτῳ	τὴν	πόλιν, ἀμφισβήτησίς τε οὐκ ἔστ'
[12, 964]	γιγνώσκοντες ἱκανῶς, θαυμαστόν τι ταύτην	τὴν	πόλιν ἀφύλακτον οὖσαν πάσχειν (ἃ
[12, 969]	νῦν ἡμῖν εἰρημένων ἁπάντων ἢ	τὴν	πόλιν ἐατέον τῆς κατοικίσεως ἢ
[12, 945]	εἰς χειμῶνα συνιέναι χρεὼν πᾶσαν	τὴν	πόλιν εἰς Ἡλίου κοινὸν καὶ
[12, 951]	τε καὶ ἀρίστους, ~οἵτινες εὐδόκιμον	τὴν	πόλιν ἐν ἱεραῖς τε καὶ
[12, 964]	ἢ ποιητήν τινα ἐλθόντα εἰς	τὴν	πόλιν ἢ παιδευτὴν νέων φάσκοντ'
[12, 958]	τὴν τοιαύτην δίκην, ὡς ὅλην	τὴν	πόλιν καὶ νόμους φθείρων θανάτῳ
[12, 965]	δὴ κοινῇ σῴζειν ἀμφοτέρους ὄντως	τὴν	πόλιν ὅλην. πότερον οὕτω λέγομεν
[12, 964]	ψυχῇ ἔχοντας, περὶ ὅλην κύκλῳ	τὴν	πόλιν ὁρᾶν, φρουροῦντας δὲ παραδιδόναι
[12, 945]	ἔτι νεύουσαι, (πολλὰς ἐκ μιᾶς	τὴν	πόλιν ποιοῦσαι, στάσεων ἐμπλήσασαι ταχὺ
[12, 957]	δικαστὴν αὑτόν τε ὀρθοῦν καὶ	τὴν	πόλιν, τοῖς μὲν (ἀγαθοῖς μονὰς
[12, 953]	ἂν ἐγγυᾶταί τις, διαρρήδην ἐγγυάσθω,	τὴν	πρᾶξιν πᾶσαν διομολογούμενος ἐν συγγραφῇ
[12, 953]	ἂν ἐγγυᾶταί τις, διαρρήδην ἐγγυάσθω,	τὴν	πρᾶξιν πᾶσαν διομολογούμενος ἐν συγγραφῇ
[12, 954]	ἄστει τέ τις χρῆται, τριετῆ	τὴν	προθεσμίαν (εἶναι, ἐὰν δὲ κατ'
[12, 949]	εἰσφορῶν εἵνεκα, πάντων τῶν τοιούτων	τὴν	πρώτην ἀνάγκην ἰατὴν εἶναι τῆς
[12, 960]	δή; (Ἀθηναῖος) τὸ Λάχεσιν μὲν	τὴν	πρώτην εἶναι, Κλωθὼ δὲ τὴν
[12, 947]	τῶν ἄλλων πολιτῶν· λευκὴν μὲν	τὴν	στολὴν ἔχειν πᾶσαν, θρήνων δὲ
[12, 953]	καὶ ταξιάρχοις ὑποδεκτέον ἐστὶν μόνοις,	τήν	τ' ἐπιμέλειαν (τῶν τοιούτων μετὰ
[12, 945]	δ' αὑτοῦ δυνάμεως ἐνδείᾳ πρὸς	τὴν	τῆς ἀρχῆς ἀξίαν; ῥᾴδιον μὲν
[12, 942]	κοίτης σκληρᾶς, καὶ τὸ μέγιστον,	τὴν	τῆς κεφαλῆς καὶ ποδῶν δύναμιν
[12, 969]	μηχαναῖς πάσαις κοινωνὸν ποιητέον ἐπὶ	τὴν	τῆς πόλεως κατοίκισιν. (Κλεινίας) ἀληθέστατα
[12, 968]	κατάλογος (τῶν ὅσοι ἐπιτήδειοι πρὸς	τὴν	τῆς φυλακῆς φύσιν ἂν εἶεν
[12, 944]	γὰρ πλέον. ζημία δὴ τῷ	τὴν	τοιαύτην ἀμυντηρίων ὅπλων εἰς τοὐναντίον
[12, 958]	ἀδίκως, ἐὰν δέ τις ὄφλῃ	τὴν	τοιαύτην δίκην, ὡς ὅλην τὴν
[12, 953]	ἕτερος αὐτὸς ὤν· ἐπὶ γὰρ	τὴν	τοῦ τῆς παιδείας ἐπιμελουμένου πάσης
[12, 952]	ὄνειδος ἀποκείσθω τοῖς ἄρχουσιν εἰς	τὴν	τῶν ἀριστείων διαδικασίαν. ὁ μὲν
[12, 943]	βούληται, γράψαντα ἀναθεῖναι μαρτύριον εἰς	τὴν	τῶν ἀριστείων κρίσιν παντὸς τοῦ
[12, 943]	κρίσιν παντὸς τοῦ βίου καὶ	τὴν	τῶν δευτέρων καὶ τρίτων. ἐὰν
[12, 946]	χρὴ παθεῖν ἢ ἀποτίνειν κατὰ	τὴν	τῶν εὐθύνων γνώμην. ἥτις δ'
[12, 953]	ξένος τῷ τοιούτῳ ξένῳ, ἢ	τὴν	τῶν νικηφόρων τινὸς ἐπ' ἀρετῇ,
[12, 942]	τῇ τῶν ἀλλοτρίων σκεπασμάτων περικαλυφῇ,	τὴν	τῶν οἰκείων ἀπολλύντας (πίλων τε
[12, 966]	ἐπόρισεν· ἓν δὲ τὸ περὶ	τὴν	φοράν, ὡς ἔχει τάξεως, ἄστρων
[12, 963]	γάρ φαμεν ἀρετὴν εἶναι, καὶ	τὴν	φρόνησιν ἀρετήν, (καὶ τὰ δύο
[12, 942]	τι τῶν ἄλλων πράττειν διδάξαι	τὴν	ψυχὴν ἔθεσι μήτε γιγνώσκειν μήτ'
[12, 966]	(Ἀθηναῖος) ἓν μὲν ὃ περὶ	τὴν	ψυχὴν ἐλέγομεν, ὡς πρεσβύτατόν (τε
[12, 959]	τοῦτ' εἶναι μηδὲν ἀλλ' ἢ	τὴν	ψυχήν, (τὸ δὲ σῶμα ἰνδαλλόμενον
[12, 949]	τῶν τοιούτων τὴν πρώτην ἀνάγκην	ἰατὴν	εἶναι τῆς ζημίας, τοῖς δὲ
[12, 960]	νόμοις· γελοῖον γὰρ τό γε	μάτην	πονήσαντα ὁτιοῦν εἰς μηδὲν βέβαιον
[12, 957]	εἴη τεθέντα, γίγνοιτ' ἄν, ἢ	μάτην	τοὔνομα νῷ προσῆκον κεκτῇτ' ἂν
[12, 963]	τὼ δύο καὶ δύ' ὀνόματα	ἐλαβέτην	καὶ τἆλλα, οὐδὲν χαλεπὸν εἰπεῖν·
[12, 949]	χρὴ δρᾶν· συμβουλεύειν οὖν τὸν	νομοθέτην	δεῖ τούτων πέρι πρῶτον πείθοντα
[12, 957]	παραλιπόντος, τὸν νέον ἀναπληροῦν χρὴ	νομοθέτην.	τὰ μὲν ἴδια δικαστήρια ταύτῃ
[12, 963]	με τί ποτε ἓν προσαγορεύοντες	ἀρετὴν	ἀμφότερα, δύο πάλιν αὐτὰ προσείπομεν,
[12, 966]	αὐτά, μηδ' αὖ τῶν πρὸς	ἀρετὴν	ἔγκριτον γίγνεσθαι; (Κλεινίας) δίκαιον γοῦν,
[12, 963]	ταῦτα προσαγορεύομεν. ἀνδρείαν γάρ φαμεν	ἀρετὴν	εἶναι, καὶ τὴν φρόνησιν ἀρετήν,
[12, 945]	πάντως τοὺς εὐθύνους θαυμαστοὺς πᾶσαν	ἀρετὴν	εἶναι. τεκταινώμεθα δή τινα τρόπον
[12, 965]	καὶ ἐν φρονήσει ἓν ὄν,	ἀρετὴν	ἑνὶ δικαίως ἂν ὀνόματι προσαγορεύεσθαι.
[12, 962]	παρεστηκὼς ἡμῖν λόγος μηνύει, πᾶσαν	ἀρετὴν	ἔχειν· ἧς ἄρχει τὸ μὴ
[12, 963]	ἀρετὴν εἶναι, καὶ τὴν φρόνησιν	ἀρετήν,	(καὶ τὰ δύο τἆλλα, ὡς
[12, 963]	ᾗ δὲ ἓν ἀμφοῖν ἐπωνομάσαμεν,	ἀρετήν,	καὶ τοῖς ἄλλοις, οὐκ εὐπετὲς
[12, 963]	πολλὰ ἀλλ' ἓν τοῦτο μόνον,	ἀρετήν.	(Κλεινίας) πάνυ μὲν οὖν. (Ἀθηναῖος)
[12, 964]	εἶναι βελτίω φαίνεσθαι τοῦ πᾶσαν	ἀρετὴν	νενικηκότος; εἶτα ἐν τῇ τοιαύτῃ
[12, 945]	τῶν ἀρχόντων ἄρχοντα ὑπερβάλλοντα πρὸς	ἀρετήν,	ὅμως δὲ πειρατέον εὐθυντάς τινας
[12, 950]	τε καὶ ἀρίστην παρασκευάζεσθαι πρὸς	ἀρετήν·	πᾶσα δ' ἐλπὶς αὐτὴν ἐκ
[12, 965]	(ἡμῖν ἱκανῶς ἕξειν τὰ πρὸς	ἀρετήν,	περὶ ἧς οὔτ' εἰ πολλά
[12, 963]	νόμων βλέποντ' εἶναι, τοῦτο δ'	ἀρετήν	που συνεχωροῦμεν πάνυ ὀρθῶς λέγεσθαι.
[12, 969]	ἐν τῷ πρόσθεν βίῳ πρὸς	ἀρετὴν	σωτηρίας γενομένους. (Μέγιλλος) ὦ φίλε
[12, 963]	ναί. (Κλεινίας) τὴν δέ γε	ἀρετὴν	τέτταρα ἔθεμέν που. (Ἀθηναῖος) πάνυ
[12, 968]	εὑρεῖν ῥᾴδιον οὔτε ηὑρηκότος ἄλλου	μαθητὴν	γενέσθαι. πρὸς τούτοις δὲ χρόνους,
[12, 964]	διαφέρειν τῶν ἄλλων, ἀλλ' ἢ	ποιητήν	τινα ἐλθόντα εἰς τὴν πόλιν
[12, 950]	καὶ δὴ καὶ τῇ κατὰ	Κρήτην	οἰκιζομένῃ πόλει πρέπον ἂν εἴη
[12, 949]	δρᾶν ἀεὶ τὸ τοιοῦτον, καὶ	κριτὴν	αὖ χορῶν καὶ πάσης μουσικῆς
[12, 960]	τὴν δευτέραν, τὴν Ἄτροπον δὴ	τρίτην	σώτειραν τῶν λεχθέντων, ἀπῃκασμένα τῇ
[12, 958]	ἀναγκαίων κεκτῆσθαι, (μετὰ τὴν διαψήφισιν	ἑκάστην	εὐθὺς ὑπὸ κήρυκος, ἀκουόντων τῶν
[12, 957]	τῶν ἄλλων λόγων, τὸν ἀγαθὸν	δικαστὴν	αὑτόν τε ὀρθοῦν καὶ τὴν
[12, 957]	ἃ πάντα χρὴ τὸν μέλλοντα	δικαστὴν	ἴσον ἔσεσθαι κατὰ δίκην βλέπειν
[12, 948]	συγγενήσεσιν ἑκάστων. νόμος δὴ κείσθω	δικαστὴν	μὲν ὀμνύναι δικάζειν μέλλοντα, ~καὶ
[12, 942]	ἀκρωτήρια ὄντα σῳζόμενά τε ἔχει	μεγίστην	δύναμιν παντὸς τοῦ σώματος καὶ
[12, 950]	νόμων ὀρθῶν βλάβην ἂν φέροι	μεγίστην	πασῶν, ταῖς δὲ πλείσταις πόλεσιν,
[12, 950]	πρὸς τῶν ἄλλων ἀνθρώπων ὅτι	(καλλίστην	τε καὶ ἀρίστην παρασκευάζεσθαι πρὸς
[12, 955]	τῷ ἐθέλοντι γίγνεσθαι. ἐὰν δὲ	ἀνταγωνιστὴν	γυμναστικῆς ἢ μουσικῆς ἤ τινος
[12, 950]	ἀνθρώπων ὅτι (καλλίστην τε καὶ	ἀρίστην	παρασκευάζεσθαι πρὸς ἀρετήν· πᾶσα δ'
[12, 950]	πρὸς ἀρετήν· πᾶσα δ' ἐλπὶς	αὐτὴν	ἐκ τῶν εἰκότων, ἄνπερ κατὰ
[12, 951]	τελέως πόλις, οὐδ' ἂν κακῶς	αὐτὴν	θεωρῶσιν. (Κλεινίας) πῶς οὖν ἂν
[12, 947]	δ' εἰς τὴν θήκην φέρειν	αὐτὴν	μὲν τὴν κλίνην ἑκατὸν τῶν
[12, 969]	ποιήσῃ, κλέος ἀρῇ μέγιστον κατασκευάσας	αὐτὴν	ὀρθῶς, ἢ τό γε ἀνδρειότατος
[12, 969]	ἢ ᾧ ἂν θεὸς ἐπώνυμον	αὐτὴν	ποιήσῃ, κλέος ἀρῇ μέγιστον κατασκευάσας
[12, 947]	ἄλλους ὡσαύτως, παῖδας δὲ περὶ	αὐτὴν	τὴν κλίνην ἔμπροσθεν τὸ πάτριον
[12, 955]	κλεμμάδιον ὁτιοῦν ὑποδέχηται γιγνώσκων, τὴν	αὐτὴν	ὑπεχέτω δίκην τῷ κλέψαντι· φυγάδος
[12, 944]	πλέον. ζημία δὴ τῷ τὴν	τοιαύτην	ἀμυντηρίων ὅπλων εἰς τοὐναντίον ἀφέντι
[12, 958]	ἐὰν δέ τις ὄφλῃ τὴν	τοιαύτην	δίκην, ὡς ὅλην τὴν πόλιν
[12, 964]	ὁμοιωθήσεται ἡμῖν ἡ πόλις, ὡς	τοιαύτην	τινὰ φυλακὴν κεκτημένη ἐν αὑτῇ;
[12, 947]	ἂν αὔξην ὁ τάφος ἔχῃ	ταύτην	τὴν εἰς τὸν ἅπαντα χρόνον
[12, 964]	πέρι γιγνώσκοντες ἱκανῶς, θαυμαστόν τι	ταύτην	τὴν πόλιν ἀφύλακτον οὖσαν πάσχειν
[12, 964]	ἐλθόντα εἰς τὴν πόλιν ἢ	παιδευτὴν	νέων φάσκοντ' εἶναι βελτίω φαίνεσθαι
[12, 949]	εἵνεκα, πάντων τῶν τοιούτων τὴν	πρώτην	ἀνάγκην ἰατὴν εἶναι τῆς ζημίας,
[12, 960]	(Ἀθηναῖος) τὸ Λάχεσιν μὲν τὴν	πρώτην	εἶναι, Κλωθὼ δὲ τὴν δευτέραν,
[12, 953]	ἐντὸς χιλίων, τὰ δ' ὑπὲρ	ἐγγύην,	ἣν ἂν ἐγγυᾶταί τις, διαρρήδην
[12, 953]	θρέμματα Νείλου, μηδὲ κηρύγμασιν ἀγρίοις.	ἐγγύην,	ἣν ἂν ἐγγυᾶταί τις, διαρρήδην
[12, 947]	προϊέναι τοὺς ἠιθέους τὴν πολεμικὴν	σκευὴν	ἐνδεδυκότας ἑκάστους, σὺν τοῖς ἵπποισι
[12, 951]	τὸν πόλεμον ἀντίστροφον ἀποδιδόντες δόξης	παρασκευήν,	ἐλθόντες δὲ οἴκαδε διδάξουσι τοὺς
[12, 962]	τε καὶ ὑπηρετῶν ὑγιείας σώματι	παρασκευήν;	(Κλεινίας) πῶς γὰρ οὔ; (Ἀθηναῖος)
[12, 948]	ὃν ἂν γράφηται, λέγουσαν τὴν	γραφὴν	ἀνάξιον εἶναι τὸν καὶ τὸν
[12, 955]	μὴ ἐξέστω μηδὲν ἀνάθημα μηδ'	ἐπιγραφὴν	τοῦ τοιούτου ἀγῶνός ποτε γενέσθαι,
[12, 959]	μεγίστου τιμήματος εἰς τὴν πᾶσαν	ταφὴν	ἀναλισκόμενα μὴ πλέον πέντε μνῶν,
[12, 958]	ἐκπληροῦν, τοῖς δὲ ἀνθρώποις ὅσα	τροφὴν	μήτηρ οὖσα ἡ γῆ πρὸς
[12, 956]	ὡσαύτως πρὸς τὰ κοινὰ ἱερά,	ὑφὴν	δὲ μὴ πλέον ἔργον γυναικὸς
[12, 945]	καμφθεὶς ὑπὸ βάρους μὲν τὴν	ἀρχὴν	πράξῃ, τῆς δ' αὑτοῦ δυνάμεως
[12, 958]	ἐὰν δέ τις ἀφῃρῆται τὴν	ἀρχὴν	τὴν καταδικάσασαν καταδικασθείς, εἰσαγόντων μὲν
[12, 945]	ἀρχόντων γενομένων τῶν μὲν κατὰ	τύχην	κλήρου καὶ ἐπ' ἐνιαυτόν, τῶν
[12, 942]	τῶν ἄλλων πράττειν διδάξαι τὴν	ψυχὴν	ἔθεσι μήτε γιγνώσκειν μήτ' ἐπίστασθαι
[12, 942]	μήτε θήλειαν, μηδέ τινος ἔθει	ψυχὴν	εἰθίσθαι μήτε σπουδάζοντος μήτ' ἐν
[12, 966]	ἓν μὲν ὃ περὶ τὴν	ψυχὴν	ἐλέγομεν, ὡς πρεσβύτατόν (τε καὶ
[12, 959]	ἡμῶν ἕκαστον ὄντως, ἀθάνατον εἶναι	ψυχὴν	ἐπονομαζόμενον, παρὰ θεοὺς ἄλλους ἀπιέναι
[12, 959]	τά τε ἄλλα καὶ λέγοντι	ψυχὴν	σώματος εἶναι τὸ πᾶν διαφέρουσαν,
[12, 956]	ἐπίφθονον κτῆμα, ἐλέφας δὲ ἀπολελοιπότος	ψυχὴν	σώματος οὐκ εὐαγὲς ἀνάθημα, σίδηρος
[12, 959]	εἶναι μηδὲν ἀλλ' ἢ τὴν	ψυχήν,	(τὸ δὲ σῶμα ἰνδαλλόμενον ἡμῶν
[12, 944]	ἀφῇ δὲ ἑκὼν ἢ ῥίψῃ,	ζωὴν	αἰσχρὰν ἀρνύμενος μετὰ κάκης μᾶλλον
[12, 944]	γὰρ κακὸν ἀεὶ δεῖ κολάζειν,	ἵν'	ἀμείνων ᾖ, οὐ τὸν δυστυχῆ·
[12, 955]	ὅπως ἂν δυοῖν οὔσαιν ταῖν	εἰσφοραῖν,	ὁποτέρᾳ τὸ δημόσιον (ἂν χρῆσθαι
[12, 955]	ἀγρονόμοις φυλέτας, ὅπως ἂν δυοῖν	οὔσαιν	ταῖν εἰσφοραῖν, ὁποτέρᾳ τὸ δημόσιον
[12, 955]	φυλέτας, ὅπως ἂν δυοῖν οὔσαιν	ταῖν	εἰσφοραῖν, ὁποτέρᾳ τὸ δημόσιον (ἂν
[12, 951]	νόμους διαφυλάττειν ἄνευ τοῦ γνώμῃ	λαβεῖν	αὐτοὺς ἀλλὰ μὴ μόνον ἔθεσιν.
[12, 966]	μὴ διαπονήσηται τὸ πᾶσαν πίστιν	λαβεῖν	τῶν οὐσῶν περὶ θεῶν; τὴν
[12, 949]	λόγου λέγοντος, τοὺς ἄρχοντας πάλιν	ἐπανάγειν	εἰς τὸν περὶ τοῦ πράγματος
[12, 960]	τὸν νεκρὸν εἰς τὸ φανερὸν	προάγειν	τῶν ὁδῶν κωλύειν, καὶ ἐν
[12, 952]	δὲ ἄξιον ὄντα εἰς δικαστήριον	εἰσάγειν	ἀρχόντων μηδεὶς εἰσάγῃ, ὄνειδος ἀποκείσθω
[12, 949]	ἀπειθοῦσι τὰς πρεπούσας ζημίας ἐπιβαλλούσας	(εἰσάγειν	εἰς τὸ δικαστήριον, ἕως ἂν
[12, 943]	τἆλλα ἐμπολέμια ἕκαστα ὡσαύτως, καὶ	(εἰσάγειν	ὁπλίτας μὲν εἰς τοὺς ὁπλίτας,
[12, 965]	τοιοῦτον, ἐπεὶ δοκεῖς ἡμῖν ὀρθότατα	λέγειν.	ἀλλὰ δὴ πῶς τις τοῦτ'
[12, 968]	ἕκαστα, μάταιον ταῦτ' ἐν γράμμασιν	λέγειν·	οὐδὲ γὰρ αὐτοῖς τοῖς μανθάνουσι
[12, 949]	προέδρους μὴ (ἐπιτρέπειν μήτε ὀμνύντι	λέγειν	πιθανότητος χάριν μήτε ἐπαρώμενον ἑαυτῷ
[12, 963]	τιθέμενον; πρὸς γὰρ ἓν ἔφαμεν	δεῖν	ἀεὶ πάνθ' ἡμῖν τὰ τῶν
[12, 961]	καὶ μάλιστ' αὐτῷ τῷ ἀποκριθέντι·	δεῖν	δὲ ὄρθριον εἶναι τὸν σύλλογον,
[12, 961]	τοὺς δὲ τἀριστεῖα εἰληφότας ἅπαντας	δεῖν	εἰς ταὐτὸ συλλέγεσθαι τούτοις, ἔτι
[12, 948]	δικαστῇ μὲν ἀνθρώπων οὐδενὶ διανοούμενος	δεῖν	ἐπιτρέπειν, θεοῖς δέ, ὅθεν ἁπλαῖ
[12, 959]	αὑτοῦ μοῖραν, τὸ δὲ παρὸν	δεῖν	εὖ ποιεῖν, (τὰ μέτρια ἀναλίσκοντα
[12, 966]	(Κλεινίας) σχεδὸν ἔοικ' ἐξ ἀνάγκης	δεῖν	καὶ ὅπως ἓν διανοεῖσθαι. (Ἀθηναῖος)
[12, 965]	οὕτω λέγομεν ἤ πως ἄλλως	δεῖν	κατασκευάζεσθαι; μῶν ὁμοίους πάντας κεκτημένους
[12, 965]	τε καὶ φύλακα μὴ μόνον	δεῖν	πρὸς τὰ πολλὰ βλέπειν δυνατὸν
[12, 961]	πρὸς τούτοις δὲ ἕνα ἕκαστον	δεῖν	προσλαμβάνειν τῶν (νέων, μὴ ἔλαττον
[12, 962]	σύλλογον ὃν εἶπες νυνδὴ νύκτωρ	δεῖν	συνιέναι. (Ἀθηναῖος) κάλλισθ' ὑπέλαβες, ὦ
[12, 948]	πολλῶν (γενομένων, εὖ εἰδέναι σμικροῦ	δεῖν	τοὺς ἡμίσεις αὐτῶν ἐπιωρκηκότας, ἐν
[12, 947]	τοὺς ἱερέας ἐν μέρει ἑκατέρους	ᾄδειν,	εὐδαιμονίζοντας ᾠδῇ διὰ πάσης τῆς
[12, 944]	ἂν ἔχοι τις τοιαῦτα παραμυθούμενος	ἐπᾴδειν,	εὐδιάβολον κακὸν καλλύνων· τεμεῖν δὴ
[12, 965]	θείας πολιτείας ἡμῖν φύλακας ἀκριβῶς	ἰδεῖν	πρῶτον τί ποτε διὰ (πάντων
[12, 953]	τούτῳ δὲ ἀξιῶν τι καλὸν	ἰδεῖν	τῶν ἐν ταῖς ἄλλαις πόλεσιν
[12, 963]	δ' ὅτι δεῖ προθυμεῖσθαί τε	συνιδεῖν	αὐτὸ καὶ ἐν οἷς; (Κλεινίας)
[12, 943]	ἄρχοντας, ὅταν ἔλθωσιν ἀπὸ στρατοπέδου,	δικάζειν	δὲ τοὺς στρατεύσαντας ἑκάστους χωρίς,
[12, 948]	δὴ κείσθω δικαστὴν μὲν ὀμνύναι	δικάζειν	μέλλοντα, ~καὶ τὸν τὰς ἀρχὰς
[12, 944]	τὸν γὰρ κακὸν ἀεὶ δεῖ	κολάζειν,	ἵν' ἀμείνων ᾖ, οὐ τὸν
[12, 952]	τηροῦντας, καὶ τιμᾶν μὲν κατορθοῦντας,	ἀτιμάζειν	δὲ μᾶλλον τῶν ἄλλων, ἐὰν
[12, 962]	σαφῶς γε· εἰ δ' οὖν	τοπάζειν	δεῖ, δοκεῖ μοι τείνειν ὁ
[12, 962]	δὲ οὐδὲν διαφερόντως τετιμημένον ἔχοντες	φράζειν	εἰς ὃ τἆλλ' αὐτοῖς δεῖ
[12, 952]	ἢ τροφῆς ηὗρεν τινας ἔχοντας	φράζειν,	εἴτε καὶ αὐτὸς νενοηκὼς ἄττα
[12, 965]	τέτταρα οὔθ' ὡς ἓν δυνατοὶ	φράζειν	ἐσόμεθα; οὔκουν ἐάν γε ἡμῖν
[12, 962]	κατεσκευασμένον ὁτιοῦν τοιοῦτον φυλακτήριον; ἔχομεν	φράζειν;	(Κλεινίας) οὐ δῆτα, ὦ ξένε,
[12, 963]	Κλεινία, ἔχετον διαρθροῦντες ὑπὲρ αὐτοῦ	φράζειν	πρὸς ἐμὲ τί ποτέ φατε
[12, 963]	ὁ μὲν ἰατρικὸς νοῦς ἔχει	φράζειν,	σὺ δ' ὢν δὴ διαφέρων,
[12, 969]	ἐγὼ δ' ὑμῖν συγκινδυνεύσω τῷ	φράζειν	τε καὶ ἐξηγεῖσθαι τά γε
[12, 960]	ὑγίειαν καὶ σωτηρίαν τοῖς σώμασι	παρασκευάζειν,	ἀλλὰ καὶ εὐνομίαν ἐν ταῖς
[12, 957]	πρέποντα τῇ νῦν γεννωμένῃ πολιτείᾳ	κατασκευάζειν	συλλογισαμένους καὶ ἐπανορθουμένους, ταῖς ἐμπειρίαις
[12, 944]	ἂν τῶν τότε ὅσοι κακοὶ	ὀνειδίζειν	ὅπλων ἀποβολὴν τῷ τοῦ Μενοιτίου.
[12, 960]	ἐξευρόντα τελέως ἀεί, τότ' ἤδη	νομίζειν	πᾶν ὅσον δεῖ πραχθῆναι πεπρᾶχθαι,
[12, 954]	τοὺς νομίμους θεοὺς ἦ μὴν	ἐλπίζειν	εὑρήσειν, οὕτω φωρᾶν· ὁ δὲ
[12, 944]	τὸν νόμον ἁμῶς γέ πως	ὁρίζειν	πειρᾶσθαι κατὰ μέρη. μύθῳ δὴ
[12, 948]	ἡγοῦνται θεούς, οἱ δὲ οὐ	φροντίζειν	ἡμῶν αὐτοὺς διανοοῦνται, τῶν δὲ
[12, 965]	τοῖς νέοις, οὕτω δὴ κοινῇ	σῴζειν	ἀμφοτέρους ὄντως τὴν πόλιν ὅλην.
[12, 962]	(πρῶτον δικαίως ἂν προσαγορεύοιτο, εἶτα	σῴζειν	ἂν δυνατὸς εἴη τοῦτο οὗ
[12, 961]	πάντα ἔχουσαν τὰ πρόσφορα ἑαυτῇ,	σῴζειν	ἂν σύμπαντα ἃ βουλόμεθα. (Κλεινίας)
[12, 953]	(ἀβλαβεῖς τοῦ δρᾶσαί τε καὶ	παθεῖν	ἀπαλλάττωνται. δικαστὰς δ' αὐτοῖς εἶναι
[12, 946]	περὶ ἑκάστης ἀρχῆς ὅτι χρὴ	παθεῖν	ἢ ἀποτίνειν κατὰ τὴν τῶν
[12, 943]	αὐτῷ τὸ δικαστήριον ὅτι χρὴ	παθεῖν	ἢ ἀποτίνειν. μετὰ δὲ ταῦτα,
[12, 942]	τῶν εἰκότων ὄντι, ~τί χρὴ	παθεῖν	ἢ τίνα ζημίαν (ἀποτίνειν αὐτὸν
[12, 959]	εἶναι τετελευτηκότι· ζῶντι γὰρ ἔδει	βοηθεῖν	πάντας τοὺς προσήκοντας, ὅπως ὅτι
[12, 966]	ἑρμηνεύειν εἶναι καὶ τοῖς ἔργοις	συνακολουθεῖν,	κρίνοντας τά τε καλῶς γιγνόμενα
[12, 941]	ἢ βιαζόμενος οἰέσθω μηδὲν αἰσχρὸν	ποιεῖν	ἀλλ' ἅπερ αὐτοὶ θεοὶ δρῶσιν·
[12, 958]	λίθινα δὲ ἐπιστήματα μὴ μείζω	ποιεῖν	ἢ ὅσα δέχεσθαι τῶν τοῦ
[12, 950]	καὶ χώραις. ὧδε οὖν χρὴ	ποιεῖν	περὶ ἀποδημίας εἰς ἄλλας χώρας
[12, 959]	τὸ δὲ παρὸν δεῖν εὖ	ποιεῖν,	(τὰ μέτρια ἀναλίσκοντα ὡς εἰς
[12, 943]	πάντ' ἄνδρα φοβεῖσθαι τὸ μήτε	ἐπενεγκεῖν	ψευδῆ τιμωρίαν, μήτ' οὖν ἑκόντα
[12, 952]	μηδὲν χείρων μηδέ τι βελτίων	ἥκειν	δόξῃ, χάριν γοῦν τῆς σφόδρα
[12, 957]	τὰ προσήκοντα ἑκάστῃ τῶν ἀρχῶν	διοικεῖν,	ἔστ' ἐν πολλαῖς πόλεσιν οὐκ
[12, 950]	οὔποτε περὶ σμικροῦ ποιεῖσθαι τὸ	δοκεῖν	ἀγαθοὺς εἶναι τοῖς ἄλλοις ἢ
[12, 950]	εἶναι τοῖς ἄλλοις ἢ μὴ	δοκεῖν.	οὐ γὰρ ὅσον οὐσίας ἀρετῆς
[12, 943]	τοῦτον ἀκούειν τὸν νέον χρῆν	δοκεῖν	πολεμικοῦ περὶ βίου, νόμους δ'
[12, 951]	τε καὶ εἰρηνικαῖς συνουσίαις ποιήσουσι	(δοκεῖν,	τοῖς περὶ τὸν πόλεμον ἀντίστροφον
[12, 969]	ἢ τό γε ἀνδρειότατος (εἶναι	δοκεῖν	τῶν ὕστερον ἐπιγιγνομένων οὐκ ἐκφεύξῃ
[12, 957]	ὁπόσα σμικρὰ καὶ ῥᾴδια νόμιμα	εὑρίσκειν,	πρεσβύτου νομοθέτου παραλιπόντος, τὸν νέον
[12, 945]	ὅμως δὲ πειρατέον εὐθυντάς τινας	ἀνευρίσκειν	θείους. ἔχει γὰρ οὖν οὕτω.
[12, 941]	(ταῦτα δὲ νομοθέτῃ μᾶλλον προσήκει	γιγνώσκειν	ἢ ποιηταῖς σύμπασιν. ὁ μὲν
[12, 966]	ὅσον δυνατόν ἐστιν ταῦτ' ἄνθρωπον	γιγνώσκειν,	καὶ τοῖς μὲν πλείστοις τῶν
[12, 942]	διδάξαι τὴν ψυχὴν ἔθεσι μήτε	γιγνώσκειν	μήτ' ἐπίστασθαι τὸ παράπαν, ἀλλ'
[12, 966]	μὲν πλείστοις τῶν κατὰ πόλιν	συγγιγνώσκειν	τῇ φήμῃ μόνον τῶν νόμων
[12, 942]	αὐτοῖς τοῖς κινδύνοις μήτε τινὰ	διώκειν	μήθ' ὑποχωρεῖν ἄλλῳ ἄνευ τῆς
[12, 960]	πονήσαντα ὁτιοῦν εἰς μηδὲν βέβαιον	καταβαλεῖν.	(Ἀθηναῖος) ὀρθῶς παρακελεύῃ, καὶ ἐμὲ
[12, 969]	δὴ τοῦτό γε, ὦ Κλεινία,	μέλειν	παρακελεύομαι· σὺ γὰρ τὴν Μαγνήτων
[12, 953]	τε καὶ νεωκόρους ἐπιμελεῖσθαι καὶ	τημελεῖν,	ἕως ἂν τὸν μέτριον ἐπιμείναντες
[12, 943]	τε οὖν ἄλλων εὐλαβεῖσθαι πέρι	πλημμελεῖν	εἰς δίκην, διαφερόντως δὲ καὶ
[12, 949]	εὐφημίας διδάσκοντα καὶ μανθάνοντα ἀεὶ	διατελεῖν,	εἰ δὲ μή, καθάπερ ἔξω
[12, 946]	τὸν ἥμισυν ἀριθμὸν πλείω ποιῶσιν,	ἀφελεῖν	τὸ πλέον ἀποκρίναντας (νεότητι, τοὺς
[12, 946]	περιττοὶ δὲ ἐὰν ὦσιν, ἕνα	ἀφελεῖν,	ᾧ ἂν ἐλάχισται γένωνται, καταλιπεῖν
[12, 948]	θεοὺς δοξῶν ἐν τοῖς ἀνθρώποις	μεταβάλλειν	δεῖ καὶ τοὺς νόμους· ἐν
[12, 960]	καὶ ἔξω τῆς οἰκίας φωνὴν	ἐξαγγέλλειν	ἀπαγορεύειν, καὶ τὸν νεκρὸν εἰς
[12, 944]	παραμυθούμενος ἐπᾴδειν, εὐδιάβολον κακὸν καλλύνων·	τεμεῖν	δὴ χρεὼν κατὰ δύναμιν τὸ
[12, 950]	ἄλλους δέχεσθαι μήτε αὐτοὺς ἄλλοσε	ἀποδημεῖν	ἅμα μὲν οὐκ ἐγχωρεῖ τό
[12, 968]	τε καὶ ἐν οἷς δεῖ	παραλαμβάνειν	ἕκαστα, μάταιον ταῦτ' ἐν γράμμασιν
[12, 961]	μὲν δόξῃ καὶ τοῖς ἄλλοις,	προσλαμβάνειν,	εἰ δὲ μή, ἀπόρρητον εἶναι
[12, 961]	τούτοις δὲ ἕνα ἕκαστον δεῖν	προσλαμβάνειν	τῶν (νέων, μὴ ἔλαττον ἢ
[12, 952]	γεραίτεροι, τοὺς νεωτέρους πάσῃ σπουδῇ	μανθάνειν,	ἐὰν δέ τις ἀνάξιος δοκῇ
[12, 968]	μετὰ δὲ τοῦτο, ἃ δεῖ	μανθάνειν	οὔτε εὑρεῖν ῥᾴδιον οὔτε ηὑρηκότος
[12, 957]	καὶ κεκτημένον γράμματα αὐτῶν πέρι	μανθάνειν·	πάντων γὰρ μαθημάτων κυριώτατα τοῦ
[12, 960]	τετελευτηκότα ἐπιτάττειν ἢ μὴ ἄμορφον,	θρηνεῖν	δὲ καὶ ἔξω τῆς οἰκίας
[12, 962]	οὖν τοπάζειν δεῖ, δοκεῖ μοι	τείνειν	ὁ λόγος οὗτος εἰς τὸν
[12, 950]	οἱ πολλοί, τοσοῦτον καὶ τοῦ	κρίνειν	τοὺς ἄλλους ὅσοι πονηροὶ καὶ
[12, 954]	τὴν διπλασίαν τοῦ τιμηθέντος βλάβην	ἐκτίνειν.	ἐὰν δὲ ἀποδημῶν οἰκίας δεσπότης
[12, 942]	χρὴ παθεῖν ἢ τίνα ζημίαν	(ἀποτίνειν	αὐτὸν ἡ κρίσις γιγνέσθω· τὸν
[12, 941]	δὲ ὅτι χρὴ (πάσχειν ἢ	ἀποτίνειν,	ἐὰν ὄφλῃ. κλοπὴ μὲν χρημάτων
[12, 946]	ἀρχῆς ὅτι χρὴ παθεῖν ἢ	ἀποτίνειν	κατὰ τὴν τῶν εὐθύνων γνώμην.
[12, 943]	δικαστήριον ὅτι χρὴ παθεῖν ἢ	ἀποτίνειν.	μετὰ δὲ ταῦτα, ἐκδικασθεισῶν τῶν
[12, 947]	κλίνην ἔμπροσθεν τὸ πάτριον μέλος	ἐφυμνεῖν,	(καὶ κόρας ἑπομένας ἐξόπισθεν ὅσαι
[12, 955]	τῷ νόμῳ, μηδὲν ἐπὶ δώροισιν	διακονεῖν.	ὁ δὲ μὴ πειθόμενος ἁπλῶς
[12, 955]	διακονοῦντάς τι δώρων χωρὶς χρὴ	διακονεῖν,	πρόφασιν δ' εἶναι μηδεμίαν μηδὲ
[12, 965]	πολλὰ καὶ ἄξια λόγου διαφερόντως	φρονεῖν,	τοὺς γέροντας, βουλεύεσθαι, καὶ ὑπηρέταις
[12, 945]	μηδ' ἡντινοῦν· εἰ δὲ μή,	κατευθύνειν	αὐτοῦ τὸν εὔθυνον, ἂν μὲν
[12, 962]	ὁ κατοικισμὸς τῆς χώρας ἡμῖν	ἕξειν,	εἶναί τι τὸ γιγνῶσκον ἐν
[12, 965]	ἡμᾶς, οἰόμεθά ποτε (ἡμῖν ἱκανῶς	ἕξειν	τὰ πρὸς ἀρετήν, περὶ ἧς
[12, 964]	καὶ κάλλει πάντα τὰ τοιαῦτα	ἀγνοεῖν	αἰσχρόν. (Κλεινίας) ἔοικεν γοῦν. (Ἀθηναῖος)
[12, 964]	τοὔνομα χρεών, τὸν δὲ λόγον	ἀγνοεῖν,	ἢ τόν γε ὄντα τι
[12, 966]	ἓν διανοεῖσθαι. (Ἀθηναῖος) τί δ'	ἐννοεῖν	μέν, τὴν δὲ ἔνδειξιν τῷ
[12, 963]	καὶ τούτων τὰ τρία δεῖ	βλέπειν.	(Ἀθηναῖος) κάλλιστ' ἐπακολουθεῖς, ὦ Κλεινία.
[12, 962]	εἴ τις τὸν σκοπὸν οἷ	βλέπειν	δεῖ τὸν πολιτικὸν φαίνοιτο ἀγνοῶν,
[12, 965]	μόνον δεῖν πρὸς τὰ πολλὰ	βλέπειν	δυνατὸν εἶναι, πρὸς δὲ τὸ
[12, 965]	πολλῶν καὶ ἀνομοίων δυνατὸν εἶναι	βλέπειν;	(Κλεινίας) ἴσως. (Ἀθηναῖος) οὐκ ἴσως,
[12, 962]	εἰς ὃ τἆλλ' αὐτοῖς δεῖ	βλέπειν.	~(Κλεινίας) οὐκοῦν τό γ' ἡμέτερον,
[12, 957]	δικαστὴν ἴσον ἔσεσθαι κατὰ δίκην	βλέπειν	τε καὶ κεκτημένον γράμματα αὐτῶν
[12, 963]	τὸ ἓν ἐκεῖνο οἷ δεῖ	βλέπειν,	τὸν δὲ πολιτικὸν ἐλέγχοντες ἐνταῦθ'
[12, 948]	μὲν ἀνθρώπων οὐδενὶ διανοούμενος δεῖν	ἐπιτρέπειν,	θεοῖς δέ, ὅθεν ἁπλαῖ καὶ
[12, 949]	ἐν δίκῃ τοὺς προέδρους μὴ	(ἐπιτρέπειν	μήτε ὀμνύντι λέγειν πιθανότητος χάριν
[12, 966]	τοῖς δὲ φυλακῆς μεθέξουσιν μηδὲ	ἐπιτρέπειν,	ὃς ἂν μὴ διαπονήσηται τὸ
[12, 967]	δὲ ὡς νεώτερον, ἅπανθ' ὡς	εἰπεῖν	ἔπος ἀνέτρεψαν πάλιν, ἑαυτοὺς δὲ
[12, 963]	πάντων τῶν ἐμφρόνων, οὐχ ἕξεις	εἰπεῖν;	ἢ σύ γε, Μέγιλλε καὶ
[12, 963]	ἐλαβέτην καὶ τἆλλα, οὐδὲν χαλεπὸν	εἰπεῖν·	ᾗ δὲ ἓν ἀμφοῖν ἐπωνομάσαμεν,
[12, 969]	νῦν παρὰ ταῦθ' ὡς ἔπος	εἰπεῖν	νομοθετῶν, ὄντως δὲ ἔσται σχεδὸν
[12, 967]	ὑλακαῖς, ἄλλα τε αὖ ἀνόητ'	εἰπεῖν·	νῦν δέ, ὅπερ εἴρηται, πᾶν
[12, 961]	καιρὸς γίγνοιτο ὀρθῶς φράζοντας μηδὲν	ἀπολείπειν	προθυμίας. (Κλεινίας) καὶ μάλα καλῶς
[12, 946]	καὶ τὰ ἀριστεῖα ἀποδόντας πᾶσιν	ἀνειπεῖν	ὅτι Μαγνήτων ἡ κατὰ θεὸν
[12, 946]	ἀφελεῖν, ᾧ ἂν ἐλάχισται γένωνται,	καταλιπεῖν	δὲ τοὺς ἡμίσεις αὐτῶν πλήθει
[12, 950]	καὶ ἀγώνων τούτοις τοῖς θεοῖς,	πέμπειν	δὲ εἰς δύναμιν ὅτι πλείστους
[12, 950]	Νεμέαν καὶ εἰς Ἰσθμὸν χρὴ	πέμπειν	κοινωνοῦντας θυσιῶν τε καὶ ἀγώνων
[12, 947]	τοὺς ἄρχοντας τῆς θεωρίας ἑκάστης	ἐκπέμπειν,	καὶ τούτους μόνους δάφνης στεφάνῳ
[12, 953]	ἄλλης χώρας καὶ τοὺς αὑτῶν	ἐκπέμπειν,	τιμῶντας ξένιον Δία, μὴ βρώμασι
[12, 951]	τὰς πολιτείας. θεωροὺς δὲ ἄλλους	ἐκπέμπειν	χρεὼν τοιούσδε τινὰς τοὺς νομοφύλακας
[12, 944]	ἔμπροσθεν ὁ δικάζων μὴ ἀμελείτω	σκοπεῖν.	τὸν γὰρ κακὸν ἀεὶ δεῖ
[12, 955]	τὸ γὰρ γνῶναι καὶ γνόντα	καρτερεῖν	οὐκ εὐπετές, ἀκούοντα δὲ ἀσφαλέστατον
[12, 946]	(νεότητι, τοὺς δ' ἄλλους ἐγκρίναντας	φέρειν	αὖθις, μέχριπερ ἂν τρεῖς λειφθῶσιν
[12, 947]	ἕωθεν δ' εἰς τὴν θήκην	φέρειν	αὐτὴν μὲν τὴν κλίνην ἑκατὸν
[12, 958]	γῆ πρὸς ταῦτα πέφυκεν βούλεσθαι	φέρειν,	μήτε ζῶν μήτε τις ἀποθανὼν
[12, 964]	νομοφύλακι, καὶ ὃς ἀρετῇ πάντων	διαφέρειν	οἴεται καὶ νικητήρια τούτων αὐτῶν
[12, 964]	καὶ ἀρετὴ καὶ πάντως δηλοῦντα,	διαφέρειν	τῶν ἄλλων, ἀλλ' ἢ ποιητήν
[12, 952]	ἐν ταύτῃ τῇ σκέψει δοκῇ	συμφέρειν	μαθοῦσι μὲν εὐαγέστερον γίγνεσθαι, μὴ
[12, 955]	τὴν ἐπέτειον ἐπικαρπίαν ἐν γράμμασιν	ἀποφέρειν	ἀγρονόμοις φυλέτας, ὅπως ἂν δυοῖν
[12, 961]	νέον οὕτως εἰς τοὺς ἄλλους	εἰσφέρειν,	καὶ ἐὰν μὲν δόξῃ καὶ
[12, 956]	ἐν ὑφῇ, βάμματα δὲ μὴ	προσφέρειν	ἀλλ' ἢ πρὸς τὰ πολέμου
[12, 948]	τοὺς μετὰ νοῦ τιθεμένους νόμους	ἐξαιρεῖν	χρὴ τοὺς ὅρκους τῶν ἀντιδικούντων
[12, 942]	κεφαλῆς καὶ ποδῶν δύναμιν μὴ	διαφθείρειν	τῇ τῶν ἀλλοτρίων σκεπασμάτων περικαλυφῇ,
[12, 959]	δὲ τούτων οὕτως ἐχόντων οὐδέποτε	οἰκοφθορεῖν	χρή, διαφερόντως νομίζοντα τὸν αὑτοῦ
[12, 960]	λέγεις, εἴπερ ἐστὶ μὴ δυνατὸν	εὑρεῖν	ὅπῃ γίγνοιτ' ἂν παντὶ κτῆμά
[12, 968]	τοῦτο, ἃ δεῖ μανθάνειν οὔτε	εὑρεῖν	ῥᾴδιον οὔτε ηὑρηκότος ἄλλου μαθητὴν
[12, 945]	ἀρχῆς ἀξίαν; ῥᾴδιον μὲν (οὐδαμῶς	εὑρεῖν	τῶν ἀρχόντων ἄρχοντα ὑπερβάλλοντα πρὸς
[12, 960]	γιγνόμενα, ~τῷ δὲ πολιτικῷ νομοθετοῦντι	παραχωρεῖν	χρὴ τὰ τοιάδε· δακρύειν (μὲν
[12, 942]	κινδύνοις μήτε τινὰ διώκειν μήθ'	ὑποχωρεῖν	ἄλλῳ ἄνευ τῆς (τῶν ἀρχόντων
[12, 951]	νομοφυλάκων δεῖγμα εἰς τὰς ἄλλας	μεθήσειν	πόλεις· πλέον δὲ ἑξήκοντα γεγονὼς
[12, 954]	νομίμους θεοὺς ἦ μὴν ἐλπίζειν	εὑρήσειν,	οὕτω φωρᾶν· ὁ δὲ παρεχέτω
[12, 966]	τὴν δὲ ἔνδειξιν τῷ λόγῳ	ἀδυνατεῖν	ἐνδείκνυσθαι; (Κλεινίας) καὶ πῶς; ἀνδραπόδου
[12, 968]	κυρίους ὧν αὐτοὺς δεῖ γίγνεσθαι	νομοθετεῖν	ἀλλὰ ἤδη τὸ τὰ τοιαῦτα
[12, 968]	περὶ τῶν τοιούτων δυνατόν ἐστιν	νομοθετεῖν,	πρὶν ἂν κοσμηθῇ τότε δὲ
[12, 954]	ἐάν τις ᾖ κεκτημένος, μηκέτ'	ἀμφισβητεῖν	ἐξεῖναι. χωρίων μὲν οἰκήσεών τε
[12, 951]	ἐξιόντα κατὰ θάλατταν καὶ γῆν,	ζητεῖν	(ὃς ἂν ἀδιάφθαρτος ᾖ, τὰ
[12, 954]	καὶ μηδεὶς ἐπιλάβηται, φῇ δὲ	ζητεῖν	τοῦτον τὸν χρόνον, ὁ δὲ
[12, 959]	ὅντινά τις μάλισθ' ἡγεῖται ποθῶν	θάπτειν,	οἴχεσθαι περαίνοντα καὶ ἐμπιμπλάντα τὴν
[12, 958]	μάλιστα ἀλυπήτως τοῖς ζῶσι δεχομένη	κρύπτειν,	ταῦτα ἐκπληροῦν, τοῖς δὲ ἀνθρώποις
[12, 952]	δ' εὐδοκιμοῦντας τούτων τῶν νέων	φυλάττειν	τὴν ἄλλην πόλιν, ἀποβλέποντας εἰς
[12, 951]	τέλεος, οὐδ' αὖ τοὺς νόμους	διαφυλάττειν	ἄνευ τοῦ γνώμῃ λαβεῖν αὐτοὺς
[12, 942]	τὸ χωρίς τι τῶν ἄλλων	πράττειν	διδάξαι τὴν ψυχὴν ἔθεσι μήτε
[12, 959]	δὲ πολλά τε ἄλλα ἀνάγκη	πράττειν	καὶ πολλῶν ἐπιμελεῖσθαι, τούτων δ'
[12, 949]	ἂν πόλις ἅμα καὶ νόμος	εἰσπράττειν	προστάττῃ, τῶν δὲ ἀπειθούντων ταῖς
[12, 960]	τοιάδε· δακρύειν (μὲν τὸν τετελευτηκότα	ἐπιτάττειν	ἢ μὴ ἄμορφον, θρηνεῖν δὲ
[12, 942]	ὅλην εὐκολίαν τε καὶ εὐχέρειαν	ἐπιτηδεύειν	τῶν αὐτῶν εἵνεκα, καρτερήσεις τε
[12, 949]	ἀνάγκη βεβουλεῦσθαι τί χρὴ δρᾶν·	συμβουλεύειν	οὖν τὸν νομοθέτην δεῖ τούτων
[12, 966]	αὐτῶν, καὶ λόγῳ τε ἱκανοὺς	ἑρμηνεύειν	εἶναι καὶ τοῖς ἔργοις συνακολουθεῖν,
[12, 968]	ἔοικεν ἡμῖν κεῖσθαι, καὶ εἴπερ	κινδυνεύειν	περὶ τῆς πολιτείας ἐθέλομεν συμπάσης,
[12, 967]	τινες ἐτόλμων τοῦτό γε αὐτὸ	παρακινδυνεύειν	καὶ τότε, λέγοντες ὡς νοῦς
[12, 950]	ἀληθῶς οὕτω τὸν εὔδοξον βίον	θηρεύειν,	χωρὶς δὲ μηδαμῶς, τόν γε
[12, 950]	οὐκ ἐν ἐκδημίαις πολιτικαῖς ἄξιον	ἀγορεύειν	ὡς τούτων οὔσας. Πυθώδε τῷ
[12, 960]	ἔξω τῆς οἰκίας φωνὴν ἐξαγγέλλειν	ἀπαγορεύειν,	καὶ τὸν νεκρὸν εἰς τὸ
[12, 942]	ἀριστείας τὰς κατὰ πόλεμον βλεπούσας	χορεύειν,	καὶ ὅλην εὐκολίαν τε καὶ
[12, 960]	τὸ φανερὸν προάγειν τῶν ὁδῶν	κωλύειν,	καὶ ἐν ταῖς ὁδοῖς πορευόμενον
[12, 943]	φύσει. ἔπαινον μὲν δὴ τοῦτον	ἀκούειν	τὸν νέον χρῆν δοκεῖν πολεμικοῦ
[12, 946]	τὰς δ' εὐθύνας αὐτῶν τούτων	ἀκούειν	χρὴ τίνες ἔσονται καὶ τίνα
[12, 960]	νομοθετοῦντι παραχωρεῖν χρὴ τὰ τοιάδε·	δακρύειν	(μὲν τὸν τετελευτηκότα ἐπιτάττειν ἢ
[12, 955]	τῷ διακωλυθέντι (διδόναι καὶ νικήσαντα	γράφειν	ἐν ἱεροῖς οἷς ἂν ἐθέλῃ,
[12, 948]	τινα δίκην τὰ μὲν ἐγκλήματα	γράφειν,	ὅρκον δὲ μὴ ἐπομνύναι, καὶ
[12, 947]	(ἐνιαυτῷ τῶν ἱερέων, καὶ τοὔνομα	ἀναγράφειν	τούτου κατ' ἐνιαυτόν, ὅπως ἂν
[12, 962]	ἡμῖν λόγος μηνύει, πᾶσαν ἀρετὴν	ἔχειν·	ἧς ἄρχει τὸ μὴ πλανᾶσθαι
[12, 947]	πολιτῶν· λευκὴν μὲν τὴν στολὴν	ἔχειν	πᾶσαν, θρήνων δὲ καὶ ὀδυρμῶν
[12, 942]	μελετητέον εὐθὺς ἐκ τῶν παίδων,	ἄρχειν	τε ἄλλων ἄρχεσθαί θ' ὑφ'
[12, 943]	συννόμους· ἐὰν δέ τις ὄφλῃ,	ὑπάρχειν	μὲν αὐτῷ μήποτε τῆς ὅλης
[12, 964]	ταύτην τὴν πόλιν ἀφύλακτον οὖσαν	πάσχειν	(ἃ πολλαὶ πάσχουσι τῶν νῦν
[12, 941]	ἀσεβησάντων, τίμημα δὲ ὅτι χρὴ	(πάσχειν	ἢ ἀποτίνειν, ἐὰν ὄφλῃ. κλοπὴ
[12, 962]	τυγχάνει, ἔπειτα ὅντινα τρόπον δεῖ	μετασχεῖν	τούτου καὶ τίς αὐτῷ καλῶς
[12, 967]	κατ' οὐρανόν. οἱ δὲ αὐτοὶ	πάλιν	ἁμαρτάνοντες ψυχῆς φύσεως ὅτι πρεσβύτερον
[12, 961]	τούτου δὴ πέρι τοῦ συλλόγου	πάλιν	ἀναλαβὼν λέγοιμ' ἂν τὸ τοιόνδε.
[12, 964]	δὲ ἓν καὶ ταὐτόν, σὺ	πάλιν	ἀπόδος ἐμοί. διανοοῦ δὲ ὡς
[12, 941]	ἐφ' αἷς πέμπεται ἀπαγγέλλῃ, ἢ	πάλιν	αὖ παρὰ τῶν πολεμίων ἢ
[12, 963]	ἓν προσαγορεύοντες ἀρετὴν ἀμφότερα, δύο	πάλιν	αὐτὰ προσείπομεν, τὸ μὲν ἀνδρείαν,
[12, 954]	φωράτω, λύων καὶ τὰ σεσημασμένα,	(πάλιν	δὲ μετὰ τῶν οἰκείων καὶ
[12, 967]	ἅπανθ' ὡς εἰπεῖν ἔπος ἀνέτρεψαν	πάλιν,	ἑαυτοὺς δὲ πολὺ μᾶλλον· τὸ
[12, 943]	ἐκδικασθεισῶν τῶν τῆς ἀστρατείας δικῶν,	πάλιν	ἑκάστων ἄρχοντας ποιῆσαι σύλλογον, (ἀριστείων
[12, 949]	τοῦ λόγου λέγοντος, τοὺς ἄρχοντας	πάλιν	ἐπανάγειν εἰς τὸν περὶ τοῦ
[12, 956]	ἐκλεκτοὺς τὴν δίκην, ἐὰν δὲ	πάλιν	ἡττηθῇ, τὴν ἡμιολίαν τοῦ τιμήματος
[12, 964]	ἀξίου, σοῦ δείξαντος ὡς ἕν,	πάλιν	ὅπῃ τέτταρα. καὶ δὴ τὸ
[12, 946]	ὅτι Μαγνήτων ἡ κατὰ θεὸν	πάλιν	τυχοῦσα σωτηρίας πόλις, ἀποφήνασα αὑτῆς
[12, 969]	φίλοι ἑταῖροι, παραδοτέον τούτῳ τὴν	πόλιν,	ἀμφισβήτησίς τε οὐκ ἔστ' οὐδεμία
[12, 952]	τῶν νέων φυλάττειν τὴν ἄλλην	πόλιν,	ἀποβλέποντας εἰς αὐτοὺς διαφερόντως τε
[12, 964]	ἱκανῶς, θαυμαστόν τι ταύτην τὴν	πόλιν	ἀφύλακτον οὖσαν πάσχειν (ἃ πολλαὶ
[12, 969]	ἡμῖν εἰρημένων ἁπάντων ἢ τὴν	πόλιν	ἐατέον τῆς κατοικίσεως ἢ τὸν
[12, 962]	(Ἀθηναῖος) τί δὲ δὴ περὶ	πόλιν;	εἴ τις τὸν σκοπὸν οἷ
[12, 945]	χειμῶνα συνιέναι χρεὼν πᾶσαν τὴν	πόλιν	εἰς Ἡλίου κοινὸν καὶ Ἀπόλλωνος
[12, 951]	καὶ ἀρίστους, ~οἵτινες εὐδόκιμον τὴν	πόλιν	ἐν ἱεραῖς τε καὶ εἰρηνικαῖς
[12, 964]	ποιητήν τινα ἐλθόντα εἰς τὴν	πόλιν	ἢ παιδευτὴν νέων φάσκοντ' εἶναι
[12, 941]	τῆς πόλεως παραπρεσβεύηται πρός τινα	πόλιν,	ἢ πεμπόμενος μὴ τὰς οὔσας
[12, 969]	παρακελεύομαι· σὺ γὰρ τὴν Μαγνήτων	πόλιν,	ἢ ᾧ ἂν θεὸς ἐπώνυμον
[12, 958]	τοιαύτην δίκην, ὡς ὅλην τὴν	πόλιν	καὶ νόμους φθείρων θανάτῳ ζημιούσθω.
[12, 965]	κοινῇ σῴζειν ἀμφοτέρους ὄντως τὴν	πόλιν	ὅλην. πότερον οὕτω λέγομεν ἤ
[12, 964]	ἔχοντας, περὶ ὅλην κύκλῳ τὴν	πόλιν	ὁρᾶν, φρουροῦντας δὲ παραδιδόναι μὲν
[12, 945]	νεύουσαι, (πολλὰς ἐκ μιᾶς τὴν	πόλιν	ποιοῦσαι, στάσεων ἐμπλήσασαι ταχὺ διώλεσαν.
[12, 966]	τοῖς μὲν πλείστοις τῶν κατὰ	πόλιν	συγγιγνώσκειν τῇ φήμῃ μόνον τῶν
[12, 957]	αὑτόν τε ὀρθοῦν καὶ τὴν	πόλιν,	τοῖς μὲν (ἀγαθοῖς μονὰς τῶν
[12, 964]	ἐξαγγέλους γίγνεσθαι πάντων τῶν κατὰ	πόλιν,	~(τοὺς δὲ νῷ ἀπῃκασμένους τῷ
[12, 960]	τῷ πυρὶ τὴν ἀμετάστροφον (ἀπεργαζομένων	δύναμιν·	ἃ δὴ καὶ πόλει καὶ
[12, 964]	ἁμαρτάνοντι, πότερον οὐ διδάσκοντα ἣν	δύναμιν	ἔχει κακία τε καὶ ἀρετὴ
[12, 947]	λίθων ποτίμων καὶ ἀγήρων εἰς	δύναμιν,	ἔχουσαν κλίνας παρ' ἀλλήλας λιθίνας
[12, 960]	ἀμετάστροφον αὐτοῖς ἐγγίγνεσθαι κατὰ φύσιν	δύναμιν.	(Κλεινίας) οὐ σμικρὸν λέγεις, εἴπερ
[12, 942]	τὴν τῆς κεφαλῆς καὶ ποδῶν	δύναμιν	μὴ διαφθείρειν τῇ τῶν ἀλλοτρίων
[12, 950]	τοῖς θεοῖς, πέμπειν δὲ εἰς	δύναμιν	ὅτι πλείστους ἅμα καὶ καλλίστους
[12, 942]	ὄντα σῳζόμενά τε ἔχει μεγίστην	δύναμιν	παντὸς τοῦ σώματος καὶ τοὐναντίον
[12, 943]	οὖν ἑκόντα μήτ' ἄκοντα (κατὰ	δύναμιν	παρθένος γὰρ Αἰδοῦς Δίκη λέγεταί
[12, 949]	τούτων πέρι πρῶτον πείθοντα εἰς	δύναμιν.	πέφυκεν δὲ ἡ πόλεων ἐπιμειξία
[12, 944]	ἀμυντηρίων ὅπλων εἰς τοὐναντίον ἀφέντι	δύναμιν	τίς ἄρα γίγνοιτ' ἂν πρόσφορος;
[12, 944]	καλλύνων· τεμεῖν δὴ χρεὼν κατὰ	δύναμιν	τὸ μεῖζον καὶ τὸ δυσχερέστερον
[12, 956]	νόμοι περὶ τῶν συμβολαίων εἰς	δύναμιν	τῶν μεγίστων πέρι πάντων εἴρηνται,
[12, 960]	πολιτείᾳ τε καὶ τοῖς νόμοις	ἡμῖν;	~(Ἀθηναῖος) ἆρ' οὐκ εἴπομεν ὅτι
[12, 966]	περὶ πάντων τῶν σπουδαίων ἆρ'	ἡμῖν	αὑτὸς λόγος, ὅτι δεῖ τοὺς
[12, 951]	μὲν ὁ θεωρὸς ὁ τοιοῦτος	ἡμῖν	γεγονὼς ἔστω πλειόνων ἐτῶν ἢ
[12, 968]	ἄγει· τίς δὲ ὁ τρόπος	ἡμῖν	(γιγνόμενος ὀρθῶς γίγνοιτ' ἄν, τοῦτο
[12, 966]	μόνον ἕκαστον τούτων τοὺς φύλακας	ἡμῖν	γνωστέον, ἢ καὶ ὅπως ἕν
[12, 960]	μᾶλλον δὲ σωτηρίαν τῶν νόμων.	ἡμῖν	δ' ἔτι μοι φαίνεσθαι δοκεῖ
[12, 965]	ἐν τῇ πόλει ἐγγεγονέναι τοῦθ'	ἡμῖν·	εἰ δ' ἄρα τὸ παράπαν
[12, 969]	φίλε Κλεινία, ἐκ τῶν νῦν	ἡμῖν	εἰρημένων ἁπάντων ἢ τὴν πόλιν
[12, 961]	οὐκ εἴπομεν ὅτι δεῖ σύλλογον	ἡμῖν	ἐν τῇ πόλει γίγνεσθαι τοιόνδε
[12, 962]	ἀληθῆ λέγεις. (Ἀθηναῖος) νῦν οὖν	ἡμῖν	ἐν τίνι ποτὲ τῶν τῆς
[12, 962]	τέλος ὁ κατοικισμὸς τῆς χώρας	ἡμῖν	ἕξειν, εἶναί τι τὸ γιγνῶσκον
[12, 960]	σχεδὸν ἡ νομοθεσία τέλος ἂν	ἡμῖν	ἔχοι· τῶν πάντων δ' ἑκάστοτε
[12, 964]	οὖν; ὃ λέγομεν νῦν ποιητέον	ἡμῖν,	ἢ πῶς; τοὺς φύλακας ἀκριβεστέρους
[12, 964]	κεφαλῇ τε καὶ αἰσθήσεσιν ὁμοιωθήσεται	ἡμῖν	ἡ πόλις, ὡς τοιαύτην τινὰ
[12, 961]	παντί. τοιοῦτόν τί που λεχθὲν	ἡμῖν	ἦν ἐν τοῖς (ἔμπροσθεν λόγοις;
[12, 953]	ποτέ τις ἔλθῃ τῶν παρ'	ἡμῖν	θεωρῶν ἀντίστροφος ἐξ ἄλλης χώρας,
[12, 965]	τούτου διαφυγόντος ἡμᾶς, οἰόμεθά ποτε	(ἡμῖν	ἱκανῶς ἕξειν τὰ πρὸς ἀρετήν,
[12, 957]	προσῆκον κεκτῇτ' ἂν ὁ θεῖος	ἡμῖν	καὶ θαυμαστὸς νόμος. καὶ δὴ
[12, 968]	ἐν κοινῷ καὶ μέσῳ ἔοικεν	ἡμῖν	κεῖσθαι, καὶ εἴπερ κινδυνεύειν περὶ
[12, 945]	μέρους. εὐθύνων δὴ πέρι τίς	ἡμῖν	λόγος ἂν εἴη πρέπων ἀρχόντων
[12, 962]	τοῦτον, ὡς ὁ νῦν παρεστηκὼς	ἡμῖν	λόγος μηνύει, πᾶσαν ἀρετὴν ἔχειν·
[12, 969]	ποτέ. ἐάν γε μὴν οὗτος	ἡμῖν	ὁ θεῖος γένηται σύλλογος, ὦ
[12, 969]	τινά πως συμμείξαντες, ἐὰν ἄρα	ἡμῖν	οἵ τε ἄνδρες ἀκριβῶς ἐκλεχθῶσι,
[12, 965]	που τὸ τοιοῦτον, ἐπεὶ δοκεῖς	ἡμῖν	ὀρθότατα λέγειν. ἀλλὰ δὴ πῶς
[12, 965]	φράζειν ἐσόμεθα; οὔκουν ἐάν γε	ἡμῖν	συμβούλοις πειθώμεθα, ἄλλως δέ πως
[12, 963]	ἓν ἔφαμεν δεῖν ἀεὶ πάνθ'	ἡμῖν	τὰ τῶν νόμων βλέποντ' εἶναι,
[12, 962]	ὅστις ποτὲ ὁ πολιτικὸς ὢν	ἡμῖν	τυγχάνει, ἔπειτα ὅντινα τρόπον δεῖ
[12, 965]	καὶ τοὺς τῆς θείας πολιτείας	ἡμῖν	φύλακας ἀκριβῶς ἰδεῖν πρῶτον τί
[12, 968]	πάντες. συλλήπτωρ γὰρ τούτου γε	ὑμῖν	καὶ ἐγὼ γιγνοίμην ἂν προθύμως
[12, 969]	βάλλοντες, (ταῦτα ποιητέον, ἐγὼ δ'	ὑμῖν	συγκινδυνεύσω τῷ φράζειν τε καὶ
[12, 953]	ἐγγυᾶταί τις, διαρρήδην ἐγγυάσθω, τὴν	πρᾶξιν	πᾶσαν διομολογούμενος ἐν συγγραφῇ καὶ
[12, 953]	ἐγγυᾶταί τις, διαρρήδην ἐγγυάσθω, τὴν	πρᾶξιν	πᾶσαν διομολογούμενος ἐν συγγραφῇ καὶ
[12, 945]	ἀνδρὶ στρατιώτῃ χρήσηται μηδ' εἰς	τάξιν	κατατάξῃ μηδ' ἡντινοῦν· εἰ δὲ
[12, 966]	ἀνδραπόδου γάρ τινα σὺ λέγεις	ἕξιν.	(Ἀθηναῖος) τί δέ; περὶ πάντων
[12, 966]	δ' ἐννοεῖν μέν, τὴν δὲ	ἔνδειξιν	τῷ λόγῳ ἀδυνατεῖν ἐνδείκνυσθαι; (Κλεινίας)
[12, 950]	ἰδίᾳ μηδενί, δημοσίᾳ δ' ἔστω	κήρυξιν	ἢ πρεσβείαις ἢ καί τισι
[12, 946]	ἐὰν δὲ ἢ πᾶσιν ἢ	τοῖν	δυοῖν ἴσαι γίγνωνται, τῇ ἀγαθῇ
[12, 963]	(Ἀθηναῖος) ἧι μὲν τοίνυν διαφέρετον	αὐτοῖν	τούτω τὼ δύο καὶ δύ'
[12, 961]	πῶς αὖ φῄς; (Ἀθηναῖος) ἡ	τούτοιν	ἀρετὴ δήπου παντὶ παρέχει ζῴῳ
[12, 941]	δόλοις οὔτε βίᾳ χαίρων ἐπιτετήδευκεν	τούτοιν	οὐδέτερον. μηδεὶς οὖν ὑπὸ ποιητῶν
[12, 946]	δὲ ἢ πᾶσιν ἢ τοῖν	δυοῖν	ἴσαι γίγνωνται, τῇ ἀγαθῇ μοίρᾳ
[12, 955]	ἀποφέρειν ἀγρονόμοις φυλέτας, ὅπως ἂν	δυοῖν	οὔσαιν ταῖν εἰσφοραῖν, ὁποτέρᾳ τὸ
[12, 963]	χαλεπὸν εἰπεῖν· ᾗ δὲ ἓν	ἀμφοῖν	ἐπωνομάσαμεν, ἀρετήν, καὶ τοῖς ἄλλοις,
[12, 953]	ἰδόντες τε καὶ ἀκούσαντες ὧν	χάριν	ἀφίκοντο, (ἀβλαβεῖς τοῦ δρᾶσαί τε
[12, 952]	μηδέ τι βελτίων ἥκειν δόξῃ,	χάριν	γοῦν τῆς σφόδρα προθυμίας αἰνείσθω,
[12, 952]	θάλατταν ἀτεχνῶς οἷον πετόμενοι χρηματισμοῦ	χάριν	ἐμπορευόμενοι ἔτους ὥραν πέτονται πρὸς
[12, 949]	(ἐπιτρέπειν μήτε ὀμνύντι λέγειν πιθανότητος	χάριν	μήτε ἐπαρώμενον ἑαυτῷ καὶ γένει
[12, 968]	ὡς φυλακὴν ἐσόμενον κατὰ νόμον	χάριν	σωτηρίας τὸν τῶν ἀρχόντων νυκτερινὸν
[12, 958]	τούτῳ δίκας πρὸς ἄλλον μηδένα,	πρὶν	ἂν ἐκπληρώσῃ τὸ χρέος (ἅπαν
[12, 965]	οἷόνπερ σφόδρα πιέσαντες μὴ ἀνῶμεν,	πρὶν	ἂν ἱκανῶς εἴπωμεν τί ποτ'
[12, 968]	τῶν τοιούτων δυνατόν ἐστιν νομοθετεῖν,	πρὶν	ἂν κοσμηθῇ τότε δὲ κυρίους
[12, 960]	μὴ τοίνυν ἀφιστώμεθα μηδενὶ τρόπῳ,	πρὶν	ἂν τοῦτ' αὐτὸ ἐκπορισώμεθα τοῖς
[12, 968]	ἂν ὅτι πρὸς καιρὸν μανθάνεται,	πρὶν	ἐντὸς τῆς ψυχῆς ἑκάστῳ που
[12, 953]	ποιοῦσιν νῦν θρέμματα Νείλου, μηδὲ	κηρύγμασιν	ἀγρίοις. ἐγγύην, ἣν ἂν ἐγγυᾶταί
[12, 957]	ἄλλων λόγων ὅσοι τε ἐν	ποιήμασιν	ἔπαινοι καὶ (ψόγοι περί τινων
[12, 952]	ἀγοραῖς καὶ λιμέσι καὶ δημοσίοις	οἰκοδομήμασιν	ἔξω τῆς πόλεως πρὸς τῇ
[12, 955]	καὶ τὴν ἐπέτειον ἐπικαρπίαν ἐν	γράμμασιν	ἀποφέρειν ἀγρονόμοις φυλέτας, ὅπως ἂν
[12, 957]	καὶ ὅσοι καταλογάδην, εἴτ' ἐν	γράμμασιν	εἴτε καθ' ἡμέραν ἐν ταῖς
[12, 968]	παραλαμβάνειν ἕκαστα, μάταιον ταῦτ' ἐν	γράμμασιν	λέγειν· οὐδὲ γὰρ αὐτοῖς τοῖς
[12, 953]	δ' ἐπιχρωμένους. ὁ δὲ δεύτερος,	ὄμμασιν	ὄντως θεωρὸς ὅσα τε μουσῶν
[12, 945]	οὖσαν φύσιν διεσπαρμένην, πολλαχοῦ πολλοῖς	ὀνόμασιν	προσαγορεύομεν· εἷς δὲ οὗτος οὐ
[12, 950]	φαίνοιτ' ἂν τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις,	ὀνόμασίν	τε χαλεποῖς ταῖσιν λεγομέναις ξενηλασίαις
[12, 946]	θαλλῷ, καὶ τὰ ἀριστεῖα ἀποδόντας	πᾶσιν	ἀνειπεῖν ὅτι Μαγνήτων ἡ κατὰ
[12, 946]	λειφθῶσιν ἄνισοι· ἐὰν δὲ ἢ	πᾶσιν	ἢ τοῖν δυοῖν ἴσαι γίγνωνται,
[12, 944]	ῥίψασπις μὲν γὰρ οὐκ ἐν	πᾶσιν	ὀνομάζοιτ' ἂν (δικαίως, ἀποβολεὺς δὲ
[12, 968]	ἤδη πρὸς τοῖς εἰρημένοις νόμοις	ἅπασιν	ὅσους διεληλύθαμεν εἰ καὶ τοῦτον
[12, 941]	μᾶλλον προσήκει γιγνώσκειν ἢ ποιηταῖς	σύμπασιν.	ὁ μὲν οὖν πεισθεὶς ἡμῶν
[12, 949]	τῶν δὲ ἀπειθούντων ταῖς ἐνεχυρασίαις	πρᾶσιν	τῶν ἐνεχύρων εἶναι, τὸ δὲ
[12, 969]	ἐθέλομεν συμπάσης, ~ἢ τρὶς ἕξ,	φασίν,	ἢ τρεῖς κύβους βάλλοντες, (ταῦτα
[12, 955]	τι δώρων χωρὶς χρὴ διακονεῖν,	πρόφασιν	δ' εἶναι μηδεμίαν μηδὲ λόγον
[12, 944]	ἐναντίου. σχεδὸν οὖν ἐν τοῖς	ὀνείδεσιν	ἔχει τινὰ τομὴν ἡ τούτων
[12, 951]	λαβεῖν αὐτοὺς ἀλλὰ μὴ μόνον	ἔθεσιν.	εἰσὶ γὰρ ἐν τοῖς πολλοῖς
[12, 968]	δυνάμεσιν καὶ τρόπων ἤθεσιν καὶ	ἔθεσιν·	μετὰ δὲ τοῦτο, ἃ δεῖ
[12, 968]	καὶ μαθημάτων δυνάμεσιν καὶ τρόπων	ἤθεσιν	καὶ ἔθεσιν· μετὰ δὲ τοῦτο,
[12, 950]	μεγίστην πασῶν, ταῖς δὲ πλείσταις	πόλεσιν,	ἅτε οὐδαμῶς εὐνομουμέναις, οὐδὲν διαφέρει
[12, 953]	ἰδεῖν τῶν ἐν ταῖς ἄλλαις	πόλεσιν	διαφέρον ἐν καλλοναῖς ἢ καὶ
[12, 957]	τῶν πολλῶν ἐν ταῖς ἄλλαις	πόλεσιν	δικαίων καὶ ἀγαθῶν καὶ καλῶν,
[12, 951]	φυόμενοι οὐδὲν μᾶλλον ἐν εὐνομουμέναις	πόλεσιν	ἢ καὶ μή, ὧν κατ'
[12, 949]	πέφυκεν δὲ ἡ πόλεων ἐπιμειξία	πόλεσιν	ἤθη κεραννύναι παντοδαπά, ~(καινοτομίας ἀλλήλοις
[12, 956]	δὲ καὶ ἄργυρος ἐν ἄλλαις	πόλεσιν	ἰδίᾳ τε (καὶ ἐν ἱεροῖς
[12, 951]	χρὴ τὸν ἐν ταῖς εὐνομουμέναις	πόλεσιν	οἰκοῦντα, ἐξιόντα κατὰ θάλατταν καὶ
[12, 957]	ἀρχῶν διοικεῖν, ἔστ' ἐν πολλαῖς	πόλεσιν	οὐκ ἀσχήμονα ἐπιεικῶν ἀνδρῶν οὐκ
[12, 968]	εἶεν ἡλικίαις τε καὶ μαθημάτων	δυνάμεσιν	καὶ τρόπων ἤθεσιν καὶ ἔθεσιν·
[12, 942]	ἀπολλύντας (πίλων τε καὶ ὑποδημάτων	γένεσιν	καὶ φύσιν· ταῦτα γὰρ ἀκρωτήρια
[12, 945]	δή τινα τρόπον αὐτῶν τοιάνδε	γένεσιν.	κατ' ἐνιαυτὸν ἕκαστον μετὰ τροπὰς
[12, 966]	θειότατόν ἐστιν πάντων ὧν κίνησις	γένεσιν	παραλαβοῦσα ἀέναον οὐσίαν ἐπόρισεν· ἓν
[12, 943]	τὸν βουλόμενον ἐν τοῖς αὑτῶν	ἔθνεσιν,	μὴ περὶ προτέρου πολέμου μηδὲν
[12, 948]	καὶ τοὺς νόμους· ἐν γὰρ	λήξεσιν	δικῶν τοὺς μετὰ νοῦ τιθεμένους
[12, 969]	ξένον τόνδε οὐκ ἀφετέον, ἀλλὰ	δεήσεσιν	καὶ μηχαναῖς πάσαις κοινωνὸν ποιητέον
[12, 964]	τῶν ἐμφρόνων κεφαλῇ τε καὶ	αἰσθήσεσιν	ὁμοιωθήσεται ἡμῖν ἡ πόλις, ὡς
[12, 948]	ἄλλαις συνουσίαις τε καὶ ἰδιωτικαῖς	συγγενήσεσιν	ἑκάστων. νόμος δὴ κείσθω δικαστὴν
[12, 952]	ὡς τὰ πολλὰ (διατελῶν ταῖς	φοιτήσεσιν,	καθάπερ οἱ τῶν ὀρνίθων διαπορευόμενοι
[12, 954]	μὴ προστυχὴς δὲ ἐν πέντε	ἔτεσιν	γένηταί τις, τῶν πέντε ἐξελθόντων
[12, 960]	(Κλεινίας) ποῖα δή; (Ἀθηναῖος) τὸ	Λάχεσιν	μὲν τὴν πρώτην εἶναι, Κλωθὼ
[12, 953]	τοῦ τῆς παιδείας ἐπιμελουμένου πάσης	οἴκησιν	ἴτω πιστεύων ἱκανῶς εἶναι ξένος
[12, 963]	φαμεν ἀρετὴν εἶναι, καὶ τὴν	φρόνησιν	ἀρετήν, (καὶ τὰ δύο τἆλλα,
[12, 963]	τὸ μὲν ἀνδρείαν, τὸ δὲ	φρόνησιν.	ἐρῶ γάρ σοι τὴν αἰτίαν,
[12, 948]	τὸν φεύγοντα κατὰ ταὐτὰ τὴν	ἄρνησιν	γράψαντα παραδοῦναι τοῖς ἄρχουσιν ἀνώμοτον.
[12, 957]	(ἀγαθοῖς μονὰς τῶν δικαίων καὶ	ἐπαύξησιν	παρασκευάζοντα, τοῖς δὲ κακοῖς ἐξ
[12, 961]	ἔτι δὲ τοὺς ἐκδημήσαντας ἐπὶ	ζήτησιν	εἴ τί που πρὸς τὴν
[12, 963]	δηλῶσαι. διανειμώμεθα γὰρ ἀλλήλοις τὴν	ἐρώτησιν	καὶ ἀπόκρισιν. (Κλεινίας) πῶς αὖ
[12, 944]	πρότερα ἐκεῖνα ὅπλα, ἃ Πηλεῖ	φησιν	ὁ ποιητὴς παρὰ θεῶν προῖκα
[12, 967]	τοὺς φιλοσοφοῦντας κυσὶ ματαίαις ἀπεικάζοντας	(χρωμέναισιν	ὑλακαῖς, ἄλλα τε αὖ ἀνόητ'
[12, 950]	ἄλλοις ἀνθρώποις, ὀνόμασίν τε χαλεποῖς	ταῖσιν	λεγομέναις ξενηλασίαις χρωμένους καὶ τρόποις
[12, 945]	οὕτω. πολλοὶ καιροὶ πολιτείας λύσεώς	εἰσιν,	καθάπερ νεὼς ἢ ζῴου τινός,
[12, 966]	ὃ δὴ σπουδῇ διεπερανάμεθα, ὡς	εἰσίν	τε καὶ ὅσης φαίνονται κύριοι
[12, 969]	ποιητέον ἐπὶ τὴν τῆς πόλεως	κατοίκισιν.	(Κλεινίας) ἀληθέστατα λέγεις, ὦ Μέγιλλε,
[12, 957]	ὅσοις ἰάσιμοι δόξαι τῶν κακῶν·	οἷσιν	δὲ ὄντως ἐπικεκλωσμέναι, ~(θάνατον ἴαμα
[12, 955]	πείθεσθαι τῷ νόμῳ, μηδὲν ἐπὶ	δώροισιν	διακονεῖν. ὁ δὲ μὴ πειθόμενος
[12, 950]	τι καὶ εὔστοχον ἔνεστι καὶ	τοῖσιν	κακοῖς, ὥστε πάμπολλοι (καὶ τῶν
[12, 949]	εἶναι πρὸς ἀλλήλους πᾶσι τὴν	κρίσιν.	ὅσα τις ἐλεύθερος ἀπειθεῖ τῇ
[12, 943]	μαρτύριον εἰς τὴν τῶν ἀριστείων	κρίσιν	παντὸς τοῦ βίου καὶ τὴν
[12, 961]	μή, ἀπόρρητον εἶναι τὴν γεγονυῖαν	κρίσιν	τοῖς τε ἄλλοις δὴ καὶ
[12, 948]	Ῥαδαμάνθυος δὲ περὶ τὴν λεγομένην	κρίσιν	τῶν δικῶν ἄξιον ἄγασθαι, διότι
[12, 963]	γὰρ ἀλλήλοις τὴν ἐρώτησιν καὶ	ἀπόκρισιν.	(Κλεινίας) πῶς αὖ φράζεις; (Ἀθηναῖος)
[12, 946]	τῶν ψήφων ἀποκρίναντας, ἐὰν δέ	τισιν	ἴσαι γίγνωνται καὶ τὸν ἥμισυν
[12, 969]	κινδύνευμα οὐ σμικρὸν οὐδ' ἑτέροις	τισὶν	προσφερὲς ἂν εἴη. σοὶ δὴ
[12, 953]	ἐπ' ἀρετῇ, συνὼν δὲ τούτων	τισὶν	τὸ μὲν διδάξας, τὸ δὲ
[12, 958]	τῶν ἀναγκαίων κεκτῆσθαι, (μετὰ τὴν	διαψήφισιν	ἑκάστην εὐθὺς ὑπὸ κήρυκος, ἀκουόντων
[12, 949]	καὶ γένει μήτε ἱκετείαις χρώμενον	ἀσχήμοσιν	μήτε οἴκτοις γυναικείοις, ἀλλὰ τὸ
[12, 953]	ὅτῳ τις ἂν αὐτῶν τὴν	κατάλυσιν	ξενωθεὶς ποιήσηται μόνῳ. τέταρτος δέ,
[12, 947]	γέρα ταῦτα τοῖς τὰς εὐθύνας	διαφυγοῦσιν·	ἂν δέ τις τούτων, πιστεύων
[12, 961]	αἰσθήσεις τῷ κυβερνητικῷ νῷ συγκερασάμενοι	σῴζουσιν	αὑτούς τε καὶ τὰ περὶ
[12, 966]	τῇ φήμῃ μόνον τῶν νόμων	συνακολουθοῦσιν,	τοῖς δὲ φυλακῆς μεθέξουσιν μηδὲ
[12, 953]	θύμασι τὰς ξενηλασίας ποιουμένους, καθάπερ	ποιοῦσιν	νῦν θρέμματα Νείλου, μηδὲ κηρύγμασιν
[12, 943]	αὐτοῖς οἷς περὶ τῆς ἀστρατείας,	ὀφλοῦσίν	τε τιμωρίαι ἐπέστωσαν αἵπερ καὶ
[12, 950]	γὰρ ὅσον οὐσίας ἀρετῆς ἀπεσφαλμένοι	τυγχάνουσιν	οἱ πολλοί, τοσοῦτον καὶ τοῦ
[12, 962]	εἴτ' οὖν βελτίους εἴτε χείρους	τυγχάνουσιν	ὄντες, τοῖς δ' ὅπως πλουτήσουσιν,
[12, 966]	νόμων συνακολουθοῦσιν, τοῖς δὲ φυλακῆς	μεθέξουσιν	μηδὲ ἐπιτρέπειν, ὃς ἂν μὴ
[12, 949]	καὶ διδόναι κυρίως οὐ γὰρ	καταγηράσουσιν	οὐδ' ἐννεοττεύοντες ἐν τῇ πόλει
[12, 947]	αὐτοῖς καὶ γυμνικὸν ἱππικόν τε	θήσουσιν.	τὰ μὲν δὴ γέρα ταῦτα
[12, 962]	τυγχάνουσιν ὄντες, τοῖς δ' ὅπως	πλουτήσουσιν,	εἴτ' οὖν δοῦλοί τινων ὄντες
[12, 948]	ἑκάστων τῶν ἀμφισβητουμένων (ὅρκον τοῖς	ἀμφισβητοῦσιν	ἀπηλλάττετο ταχὺ καὶ ἀσφαλῶς. νῦν
[12, 948]	τὴν ἄρνησιν γράψαντα παραδοῦναι τοῖς	ἄρχουσιν	ἀνώμοτον. δεινὸν γάρ που, δικῶν
[12, 952]	μηδεὶς εἰσάγῃ, ὄνειδος ἀποκείσθω τοῖς	ἄρχουσιν	εἰς τὴν τῶν ἀριστείων διαδικασίαν.
[12, 952]	καὶ ἐὰν μὲν πείθηται τοῖς	ἄρχουσιν,	ἰδιώτης ζήτω, ἐὰν δὲ (μή,
[12, 968]	πόλεως, ὑπηρέτης δ' ἂν ἄλλοις	ἄρχουσιν.	ὁρᾶν δὴ χρεὼν νῦν, ὦ
[12, 968]	ἐπιτήδειοι πρὸς τὴν τῆς φυλακῆς	φύσιν	ἂν εἶεν ἡλικίαις τε καὶ
[12, 945]	καὶ νεύρων ἐπιτόνους, μίαν οὖσαν	φύσιν	διεσπαρμένην, πολλαχοῦ πολλοῖς ὀνόμασιν προσαγορεύομεν·
[12, 960]	τὴν ἀμετάστροφον αὐτοῖς ἐγγίγνεσθαι κατὰ	φύσιν	δύναμιν. (Κλεινίας) οὐ σμικρὸν λέγεις,
[12, 947]	πιστεύων τῷ κεκρίσθαι, τὴν ἀνθρωπίνην	φύσιν	ἐπιδείξῃ κακὸς γενόμενος ὕστερον τῆς
[12, 958]	χώρα πρὸς τοῦτ' αὐτὸ μόνον	φύσιν	ἔχει, τὰ τῶν τετελευτηκότων σώματα
[12, 944]	ἐκ γυναικὸς μεταβαλόντα εἰς ἀνδρὸς	φύσιν·	ἦν γὰρ ἀνδρὶ ῥιψάσπιδι τρόπον
[12, 966]	γιγνόμενα καὶ τὰ μὴ κατὰ	φύσιν;	(Κλεινίας) πῶς γὰρ οὔ; (Ἀθηναῖος)
[12, 958]	γηράσαντι τελευτὴ γίγνοιτ' ἂν κατὰ	φύσιν.	περὶ τελευτήσαντας δή, εἴτε τις
[12, 942]	τε καὶ ὑποδημάτων γένεσιν καὶ	φύσιν·	ταῦτα γὰρ ἀκρωτήρια ὄντα σῳζόμενά
[12, 945]	ἀφεῖσθαι τῶν ἀνδρείων κινδύνων κατὰ	φύσιν	τὴν αὑτοῦ προσαποτεισάτω μισθόν, χιλίας
[12, 943]	αἰδοῖ καὶ δίκῃ νεμεσητὸν κατὰ	φύσιν	τῶν τε οὖν ἄλλων εὐλαβεῖσθαι
[12, 953]	ὄντως θεωρὸς ὅσα τε μουσῶν	ὠσὶν	ἔχεται θεωρήματα· τῷ δὴ τοιούτῳ
[12, 945]	οἱ τοὺς ἄρχοντας ἐξευθύνοντες βελτίους	ὦσιν	ἐκείνων, καὶ τοῦτ' ἐν δίκῃ
[12, 946]	ἄρτιοι γίγνωνται, περιττοὶ δὲ ἐὰν	ὦσιν,	ἕνα ἀφελεῖν, ᾧ ἂν ἐλάχισται
[12, 959]	οἱ τοῦ τετελευτηκότος ἐπίσκοπον οἰκεῖοι	παραλάβωσιν,	ᾧ καλόν τ' ἔστω καλῶς
[12, 956]	διῃρημένοι, ἐν οἷς, ἂν μὴ	διακριθῶσιν	ἐν τοῖς πρώτοις, περὶ ζημίας
[12, 943]	πρὸς τοὺς πολεμικοὺς ἄρχοντας, ὅταν	ἔλθωσιν	ἀπὸ στρατοπέδου, δικάζειν δὲ τοὺς
[12, 956]	ἐὰν δ' εἰς τὸ τρίτον	ἔλθωσιν	δικαστήριον ἀπειθήσαντες ταῖς ἔμπροσθεν δίκαις,
[12, 969]	ἀκροπόλει τῆς χώρας κατοικήσαντες, φύλακες	ἀποτελεσθῶσιν	οἵους ἡμεῖς οὐκ εἴδομεν ἐν
[12, 946]	φέρειν αὖθις, μέχριπερ ἂν τρεῖς	λειφθῶσιν	ἄνισοι· ἐὰν δὲ ἢ πᾶσιν
[12, 946]	καὶ τὸν ἥμισυν ἀριθμὸν πλείω	ποιῶσιν,	ἀφελεῖν τὸ πλέον ἀποκρίναντας (νεότητι,
[12, 961]	κραθεὶς σωτηρία πλοίων ἔν γε	χειμῶσιν	καὶ ἐν εὐδίαις γίγνοιτ' ἄν;
[12, 947]	ἂν γυναῖκες τῆς παιδοποιήσεως ἀπηλλαγμέναι	τυγχάνωσιν,	μετὰ δὲ ταῦτα ἱερέας τε
[12, 952]	ἀσαφῆ. ἃ δ' ἂν τούτων	ἐγκρίνωσιν	οἱ γεραίτεροι, τοὺς νεωτέρους πάσῃ
[12, 946]	ἐλεγχόντων. οἰκούντων δέ, ὅσον ἂν	(εὐθύνωσιν	χρόνον, ἐν τῷ τοῦ Ἀπόλλωνός
[12, 947]	θεωριῶν καὶ ὅσων ἂν ἑτέρων	κοινωνῶσιν	ἱερῶν, ἐκ τούτων τοὺς ἄρχοντας
[12, 941]	ποιεῖν ἀλλ' ἅπερ αὐτοὶ θεοὶ	δρῶσιν·	οὔτε γὰρ ἀληθὲς οὔτ' εἰκός,
[12, 951]	πόλις, οὐδ' ἂν κακῶς αὐτὴν	θεωρῶσιν.	(Κλεινίας) πῶς οὖν ἂν γίγνοιτ'
[12, 955]	τὸν ἐθέλοντα ἀγωνίζεσθαι· ἐὰν δὲ	ἀδυνατήσωσιν,	ἐὰν μὲν ὁ κωλύων ἀγωνίζεσθαι
[12, 958]	παραδιδότω χρήματα. ἐὰν δὲ μὴ	ἔχωσιν	ὁπόθεν, ἐλλείπῃ δὲ μὴ ἔλαττον
[12, 953]	ἀδικῇ τις αὐτῶν τινα ἤ	τιν'	ἄλλον ἀδικῇ τις τούτων ὅσα
[12, 960]	οὐδὲ τὸ κτήσασθαι κατοικίσαι τ'	ἐστίν,	ἀλλὰ τῷ γεννηθέντι σωτηρίαν ἐξευρόντα
[12, 956]	ἰδίᾳ τε (καὶ ἐν ἱεροῖς	ἐστιν	ἐπίφθονον κτῆμα, ἐλέφας δὲ ἀπολελοιπότος
[12, 953]	καὶ ἱππάρχοις καὶ ταξιάρχοις ὑποδεκτέον	ἐστὶν	μόνοις, τήν τ' ἐπιμέλειαν (τῶν
[12, 968]	Κλεινία, περὶ τῶν τοιούτων δυνατόν	ἐστιν	νομοθετεῖν, πρὶν ἂν κοσμηθῇ τότε
[12, 966]	ὡς πρεσβύτατόν (τε καὶ θειότατόν	ἐστιν	πάντων ὧν κίνησις γένεσιν παραλαβοῦσα
[12, 963]	τὴν αἰτίαν, ὅτι τὸ μέν	ἐστιν	περὶ φόβον, οὗ καὶ τὰ
[12, 941]	παρανόμως, οὔτε θεὸς οὔτε παῖς	ἐστίν	ποτε θεῶν, (ταῦτα δὲ νομοθέτῃ
[12, 950]	ταῖς πολλαῖς πόλεσι τὸ παρακέλευμά	ἐστιν,	προτιμᾶν τὴν εὐδοξίαν πρὸς τῶν
[12, 966]	εἰδέναι τε εἰς ὅσον δυνατόν	ἐστιν	ταῦτ' ἄνθρωπον γιγνώσκειν, καὶ τοῖς
[12, 966]	καὶ ὅσων ἄλλων ἐγκρατὴς νοῦς	ἐστιν	τὸ πᾶν διακεκοσμηκώς. ὁ γὰρ
[12, 966]	οὖν οὐχ ἓν τῶν καλλίστων	ἐστὶν	τὸ περὶ τοὺς θεούς, ὃ
[12, 964]	ὡντινωνοῦν οἷς ἔστιν μὲν ὄνομα,	ἔστιν	δὲ αὖ καὶ λόγος, πότερον
[12, 965]	ἂν ἱκανῶς εἴπωμεν τί ποτ'	ἔστιν	εἰς ὃ βλεπτέον, εἴτε ὡς
[12, 962]	τῆς πόλεως μερῶν ἢ ἐπιτηδευμάτων	ἔστιν	ἱκανὸν κατεσκευασμένον ὁτιοῦν τοιοῦτον φυλακτήριον;
[12, 964]	εἰδότα ἱκανῶς περὶ ὡντινωνοῦν οἷς	ἔστιν	μὲν ὄνομα, ἔστιν δὲ αὖ
[12, 966]	ταὐτὸν τοῦτο διανοούμεθα; ὡς πόλλ'	ἔστιν	μόνον ἕκαστον τούτων τοὺς φύλακας
[12, 957]	τε ἀμφισβητοῦνται καὶ διὰ συγχωρήσεων	ἔστιν	ὅτε καὶ μάλα ματαίων, τούτων
[12, 963]	ἔχουσα οὔτ' ἐγένετο πώποτε οὔτ'	ἔστιν	οὐδ' αὖθίς ποτε γενήσεται, ὡς
[12, 965]	πάντας κεκτημένους καὶ μὴ διηκριβωμένους	ἔστιν	οὓς τραφέντας τε καὶ πεπαιδευμένους;
[12, 942]	πάντων γίγνεσθαι τούτου γὰρ οὔτ'	ἔστιν	οὔτε ποτὲ μὴ γένηται κρεῖττον
[12, 967]	ἔχει. (Κλεινίας) πῶς; (Ἀθηναῖος) οὐκ	ἔστιν	ποτὲ γενέσθαι βεβαίως θεοσεβῆ θνητῶν
[12, 967]	δύο λάβῃ, ψυχή τε ὡς	ἔστιν	πρεσβύτατον ἁπάντων ὅσα γονῆς μετείληφεν,
[12, 965]	ὄντως, ὦ δαιμόνιε, ταύτης οὐκ	ἔστιν	σαφεστέρα μέθοδος ἀνθρώπων οὐδενί. (Κλεινίας)
[12, 966]	ἂν μὴ διαπονήσηται τὸ πᾶσαν	πίστιν	λαβεῖν τῶν οὐσῶν περὶ θεῶν;
[12, 966]	τὼ περὶ θεῶν ἄγοντε εἰς	πίστιν,	ὅσα διήλθομεν ἐν τοῖς πρόσθεν;
[12, 968]	τὰ τοιαῦτ' ἐμπειρίαν τε καὶ	σκέψιν	γεγονυῖάν μοι καὶ μάλα συχνήν.
[12, 952]	πέτονται πρὸς τὰς ἄλλας πόλεις	ὃν	ἀγοραῖς καὶ λιμέσι καὶ δημοσίοις
[12, 948]	δικαστήριον, γραφέσθω δὲ ὁ γραφόμενος,	ὃν	ἂν γράφηται, λέγουσαν τὴν γραφὴν
[12, 954]	τὰ δὲ σεσημασμένα παρασημηνάσθω καὶ	ὃν	ἂν ἐθέλῃ φύλακα καταστησάτω πέντε
[12, 946]	θεῷ ἀποφανουμένους (ἄνδρας αὑτῶν τρεῖς,	ὃν	ἂν ἕκαστος αὐτῶν ἡγῆται πάντῃ
[12, 959]	νομοφύλαξ εἷς γέ τις ἐπιστατῇ,	ὃν	ἂν οἱ τοῦ τετελευτηκότος ἐπίσκοπον
[12, 948]	γραφέσθω δὲ ὁ γραφόμενος, ὃν	ἂν	γράφηται, λέγουσαν τὴν γραφὴν ἀνάξιον
[12, 963]	γε πάντων τούτων ἡγεμόνα, πρὸς	ὃν	δὴ τά τε ἄλλα πάντα
[12, 954]	σημηνάσθω. τῶν ἀμφισβητησίμων χρόνου ὅρος,	ὃν	ἐάν τις ᾖ κεκτημένος, μηκέτ'
[12, 954]	δὲ σεσημασμένα παρασημηνάσθω καὶ ὃν	ἂν	ἐθέλῃ φύλακα καταστησάτω πέντε ἡμέρας
[12, 962]	λόγος οὗτος εἰς τὸν σύλλογον	ὃν	εἶπες νυνδὴ νύκτωρ δεῖν συνιέναι.
[12, 946]	ἀποφανουμένους (ἄνδρας αὑτῶν τρεῖς, ὃν	ἂν	ἕκαστος αὐτῶν ἡγῆται πάντῃ ἄριστον
[12, 959]	εἷς γέ τις ἐπιστατῇ, ὃν	ἂν	οἱ τοῦ τετελευτηκότος ἐπίσκοπον οἰκεῖοι
[12, 953]	δημόσιον ἐξ ἄλλης χώρας ἀφιγμένον·	ὃν	στρατηγοῖς τε καὶ ἱππάρχοις καὶ
[12, 966]	πάντων ὧν κίνησις γένεσιν παραλαβοῦσα	ἀέναον	οὐσίαν ἐπόρισεν· ἓν δὲ τὸ
[12, 963]	ὅτι τὸ μέν ἐστιν περὶ	φόβον,	οὗ καὶ τὰ θηρία μετέχει,
[12, 964]	ἐπίστασθαι τοὔνομα χρεών, τὸν δὲ	λόγον	ἀγνοεῖν, ἢ τόν γε ὄντα
[12, 950]	ἐκ τῶν εἰκότων, ἄνπερ κατὰ	λόγον	γίγνηται, μετ' ὀλίγων ἥλιον ὄψεσθαι
[12, 955]	πρόφασιν δ' εἶναι μηδεμίαν μηδὲ	λόγον	ἐπαινούμενον, ὡς ἐπ' ἀγαθοῖς μὲν
[12, 968]	καὶ νόμιμα συναρμοττόντως, ~ὅσα τε	λόγον	ἔχει, τούτων δυνατὸς (ᾖ δοῦναι
[12, 959]	παρὰ θεοὺς ἄλλους ἀπιέναι δώσοντα	λόγον,	καθάπερ ὁ νόμος ὁ πάτριος
[12, 949]	τὸν περὶ τοῦ πράγματος ἀεὶ	λόγον.	ξένῳ δ' εἶναι πρὸς ξένους,
[12, 968]	τούτων δυνατὸς (ᾖ δοῦναι τὸν	λόγον·	ὁ δὲ μὴ ταῦθ' οἷός
[12, 952]	εἰσὶ ξένοι ὧν δεῖ πέρι	λόγον	τινὰ ποιεῖσθαι· ὁ μὲν δὴ
[12, 943]	δικῶν, πάλιν ἑκάστων ἄρχοντας ποιῆσαι	σύλλογον,	(ἀριστείων δὲ πέρι κρίνεσθαι τὸν
[12, 961]	ἆρ' οὐκ εἴπομεν ὅτι δεῖ	σύλλογον	ἡμῖν ἐν τῇ πόλει γίγνεσθαι
[12, 961]	δεῖν δὲ ὄρθριον εἶναι τὸν	σύλλογον,	ἡνίκ' ἂν τῶν ἄλλων πράξεων
[12, 951]	καὶ ἀφικόμενος οἴκαδε, εἰς τὸν	σύλλογον	ἴτω τὸν τῶν περὶ νόμους
[12, 952]	πολλῶν. εἰς δὴ τοῦτον τὸν	σύλλογον	ὁ θεωρήσας τὰ ἐν τοῖς
[12, 952]	εἶναι, τῷ παρακαλοῦντι μέμφεσθαι τὸν	(σύλλογον	ὅλον· τοὺς δ' εὐδοκιμοῦντας τούτων
[12, 962]	ὁ λόγος οὗτος εἰς τὸν	σύλλογον	ὃν εἶπες νυνδὴ νύκτωρ δεῖν
[12, 968]	σωτηρίας τὸν τῶν ἀρχόντων νυκτερινὸν	σύλλογον,	(παιδείας ὁπόσης διεληλύθαμεν κοινωνὸν γενόμενον·
[12, 966]	λέγεις, τὸν περὶ τὰ τοιαῦτα	ἀργὸν	ἢ ἀδύνατον ἀποκρίνεσθαι πόρρω τῶν
[12, 956]	ἱερά, ὑφὴν δὲ μὴ πλέον	ἔργον	γυναικὸς μιᾶς ἔμμηνον. χρώματα δὲ
[12, 958]	μὴ χοῦν ὑψηλότερον πέντε ἀνδρῶν	ἔργον,	ἐν πένθ' ἡμέραις ἀποτελούμενον· λίθινα
[12, 965]	τόν γε πρὸς ἕκαστα ἄκρον	δημιουργόν	τε καὶ φύλακα μὴ μόνον
[12, 968]	ᾗπερ καὶ ὁ θεὸς ἡμᾶς	σχεδὸν	ἄγει· τίς δὲ ὁ τρόπος
[12, 968]	πρὸς ταῖς δημοσίαις ἀρεταῖς κεκτῆσθαι	σχεδὸν	ἄρχων μὲν οὐκ ἄν ποτε
[12, 960]	πολλὰ τῶν ἔμπροσθεν καλῶς ὕμνηται,	σχεδὸν	δὲ οὐχ ἥκιστα τὰ τῶν
[12, 966]	ἕν τε καὶ ὅπῃ; (Κλεινίας)	σχεδὸν	ἔοικ' ἐξ ἀνάγκης δεῖν καὶ
[12, 965]	ἆρ' οὖν ἧς δὴ νῦν	σχεδὸν	ἐφηψάμεθα, τυγχάνοι ἂν οὖσα ἧς
[12, 960]	ἔμπροσθεν κεῖνται διὰ νόμων, ὥστε	σχεδὸν	ἡ νομοθεσία τέλος ἂν ἡμῖν
[12, 960]	τέλος οὐ τὸ δρᾶσαί τι	σχεδὸν	οὐδὲ τὸ κτήσασθαι κατοικίσαι τ'
[12, 944]	δυσχερέστερον κακὸν ἀπὸ τοῦ ἐναντίου.	σχεδὸν	οὖν ἐν τοῖς ὀνείδεσιν ἔχει
[12, 969]	εἰπεῖν νομοθετῶν, ὄντως δὲ ἔσται	σχεδὸν	ὕπαρ ἀποτετελεσμένον οὗ σμικρῷ πρόσθεν
[12, 942]	ἐάντ' ἐπ' αὐτοφώρῳ ἐάντε μή,	σχεδὸν	ὡς ἀνίατον ὄντα θανάτῳ ζημιοῦν.
[12, 959]	ὄντως τεθνηκότα, εἴη δ' ἂν	σχεδόν,	ὡς τἀνθρώπινα, μέτρον ἔχουσα τριταία
[12, 959]	πρῶτον μὲν μὴ μακρότερον χρόνον	ἔνδον	γίγνεσθαι τοῦ δηλοῦντος τόν τε
[12, 965]	νὴ τὸν ξένιον, ὦ ξένε,	θεόν,	ἐατέον που τὸ τοιοῦτον, ἐπεὶ
[12, 946]	ἀνειπεῖν ὅτι Μαγνήτων ἡ κατὰ	θεὸν	πάλιν τυχοῦσα σωτηρίας πόλις, ἀποφήνασα
[12, 944]	ἀνθρώπῳ δρᾶν τοὐναντίον ὥς ποτε	θεόν	φασι δρᾶσαι, Καινέα τὸν Θετταλὸν
[12, 959]	λέγει τῷ μὲν γὰρ ἀγαθῷ	θαρραλέον,	τῷ δὲ κακῷ μάλα φοβερόν
[12, 950]	χωρὶς δὲ μηδαμῶς, τόν γε	τέλεον	ἄνδρα ἐσόμενον, καὶ δὴ καὶ
[12, 946]	ἀριθμὸν πλείω ποιῶσιν, ἀφελεῖν τὸ	πλέον	ἀποκρίναντας (νεότητι, τοὺς δ' ἄλλους
[12, 951]	εἰς τὰς ἄλλας μεθήσειν πόλεις·	πλέον	δὲ ἑξήκοντα γεγονὼς ἐτῶν μηκέτι
[12, 956]	κοινὰ ἱερά, ὑφὴν δὲ μὴ	πλέον	ἔργον γυναικὸς μιᾶς ἔμμηνον. χρώματα
[12, 944]	οὐ τὸν δυστυχῆ· οὐδὲν γὰρ	πλέον.	ζημία δὴ τῷ τὴν τοιαύτην
[12, 959]	τὴν πᾶσαν ταφὴν ἀναλισκόμενα μὴ	πλέον	πέντε μνῶν, τῷ δὲ τοῦ
[12, 957]	εὑρίσκειν, πρεσβύτου νομοθέτου παραλιπόντος, τὸν	νέον	ἀναπληροῦν χρὴ νομοθέτην. τὰ μὲν
[12, 961]	εἶναι φύσει καὶ τροφῇ, τὸν	νέον	οὕτως εἰς τοὺς ἄλλους εἰσφέρειν,
[12, 943]	μὲν δὴ τοῦτον ἀκούειν τὸν	νέον	χρῆν δοκεῖν πολεμικοῦ περὶ βίου,
[12, 965]	τὸν ξένιον, ὦ ξένε, θεόν,	ἐατέον	που τὸ τοιοῦτον, ἐπεὶ δοκεῖς
[12, 969]	εἰρημένων ἁπάντων ἢ τὴν πόλιν	ἐατέον	τῆς κατοικίσεως ἢ τὸν ξένον
[12, 945]	ὑπερβάλλοντα πρὸς ἀρετήν, ὅμως δὲ	πειρατέον	εὐθυντάς τινας ἀνευρίσκειν θείους. ἔχει
[12, 942]	ὑφ' ἑτέρων· τὴν δ' ἀναρχίαν	ἐξαιρετέον	(ἐκ παντὸς τοῦ βίου ἁπάντων
[12, 969]	ἢ τὸν ξένον τόνδε οὐκ	ἀφετέον,	ἀλλὰ δεήσεσιν καὶ μηχαναῖς πάσαις
[12, 969]	ἢ τρεῖς κύβους βάλλοντες, (ταῦτα	ποιητέον,	ἐγὼ δ' ὑμῖν συγκινδυνεύσω τῷ
[12, 953]	(τῶν τοιούτων μετὰ τῶν πρυτάνεων	ποιητέον	ἐκείνῳ παρ' ὅτῳ τις ἂν
[12, 969]	δεήσεσιν καὶ μηχαναῖς πάσαις κοινωνὸν	ποιητέον	ἐπὶ τὴν τῆς πόλεως κατοίκισιν.
[12, 968]	λεγομένων. (Κλεινίας) τί οὖν δὴ	ποιητέον	ἐχόντων τούτων οὕτως, ὦ ξένε;
[12, 964]	τί οὖν; ὃ λέγομεν νῦν	ποιητέον	ἡμῖν, ἢ πῶς; τοὺς φύλακας
[12, 942]	καὶ νίκην τοῦτο ἐν εἰρήνῃ	μελετητέον	εὐθὺς ἐκ τῶν παίδων, ἄρχειν
[12, 965]	ἀλλ' ὦ θαυμάσιε, ἀδύνατον. (Ἀθηναῖος)	ἰτέον	ἄρα ἐπί τινα ἀκριβεστέραν παιδείαν
[12, 953]	τε καὶ ἱππάρχοις καὶ ταξιάρχοις	ὑποδεκτέον	ἐστὶν μόνοις, τήν τ' ἐπιμέλειαν
[12, 969]	γένηται σύλλογος, ὦ φίλοι ἑταῖροι,	παραδοτέον	τούτῳ τὴν πόλιν, ἀμφισβήτησίς τε
[12, 965]	τί ποτ' ἔστιν εἰς ὃ	βλεπτέον,	εἴτε ὡς ἓν εἴτε ὡς
[12, 965]	καὶ ταύτῃ πορευώμεθα λέγοντες. (Ἀθηναῖος)	ἀναγκαστέον	ἄρ' ὡς ἔοικεν, καὶ τοὺς
[12, 964]	περὶ ἀρετῆς ἔργῳ καὶ λόγῳ	κατασκευαστέον;	ἢ τίνα τρόπον τῇ τῶν
[12, 966]	ἕκαστον τούτων τοὺς φύλακας ἡμῖν	γνωστέον,	ἢ καὶ ὅπως ἕν τε
[12, 968]	ξένε, παντὸς μὲν μᾶλλον ταύτῃ	πορευτέον	ᾗπερ καὶ ὁ θεὸς ἡμᾶς
[12, 968]	ἀλλὰ ἤδη τὸ τὰ τοιαῦτα	κατασκευάζον	διδαχὴ μετὰ συνουσίας πολλῆς γίγνοιτ'
[12, 964]	αἰσχρόν. (Κλεινίας) ἔοικεν γοῦν. (Ἀθηναῖος)	μεῖζον	δή τι νομοθέτῃ τε καὶ
[12, 953]	δραχμῶν πεντήκοντα, ἐὰν δέ τι	μεῖζον	ἔγκλημα αὐτοῖς γίγνηται, πρὸς τοῖς
[12, 944]	δὴ χρεὼν κατὰ δύναμιν τὸ	μεῖζον	καὶ τὸ δυσχερέστερον κακὸν ἀπὸ
[12, 941]	ἐλάττονι (κέκλοφεν, ὅ τε τὸ	μεῖζον	κινῶν οὐ καταθέμενος ὅλον ἀδικεῖ·
[12, 950]	γὰρ ὀρθότατον καὶ μέγιστον, ὄντα	ἀγαθὸν	ἀληθῶς οὕτω τὸν εὔδοξον βίον
[12, 957]	ἀλεξιφάρμακα τῶν ἄλλων λόγων, τὸν	ἀγαθὸν	δικαστὴν αὑτόν τε ὀρθοῦν καὶ
[12, 967]	καὶ δὴ καὶ λοιδορήσεις γε	ἐπῆλθον	ποιηταῖς, τοὺς φιλοσοφοῦντας κυσὶ ματαίαις
[12, 957]	πρόσθεν, ~καλὸν δὲ τό γε	ὀρθὸν	καὶ (δὶς καὶ τρίς. πάντα
[12, 945]	κατὰ φύσιν τὴν αὑτοῦ προσαποτεισάτω	μισθόν,	χιλίας μέν, ἂν τοῦ μεγίστου
[12, 960]	μάτην πονήσαντα ὁτιοῦν εἰς μηδὲν	βέβαιον	καταβαλεῖν. (Ἀθηναῖος) ὀρθῶς παρακελεύῃ, καὶ
[12, 966]	πρὸς ἀρετὴν ἔγκριτον γίγνεσθαι; (Κλεινίας)	δίκαιον	γοῦν, ὡς λέγεις, τὸν περὶ
[12, 949]	μήτε οἴκτοις γυναικείοις, ἀλλὰ τὸ	δίκαιον	μετ' εὐφημίας διδάσκοντα καὶ μανθάνοντα
[12, 946]	τρεῖς, ἀκροθίνιον (Ἀπόλλωνι κατὰ τὸν	παλαιὸν	νόμον ἀνατίθησι κοινὸν καὶ Ἡλίῳ,
[12, 968]	ἐν οἷς δεῖ παραλαμβάνειν ἕκαστα,	μάταιον	ταῦτ' ἐν γράμμασιν λέγειν· οὐδὲ
[12, 959]	ἐγίγνετο τὸν μετὰ τὸν ἐνθάδε	βίον.	ἐκ δὲ τούτων οὕτως ἐχόντων
[12, 950]	ἀγαθὸν ἀληθῶς οὕτω τὸν εὔδοξον	βίον	θηρεύειν, χωρὶς δὲ μηδαμῶς, τόν
[12, 944]	φιλοψυχίας ἕνεκα, ἵνα τὸν ἐπίλοιπον	βίον	μὴ κινδυνεύῃ, ζῇ δὲ ὡς
[12, 957]	οὕτως ἐπισφραγισαμένους, χρῆσθαι τὸν ἅπαντα	βίον.	ὅσα δὲ περί τε σιγὴν
[12, 942]	καὶ ἅμα καὶ κοινὸν τὸν	βίον	ὅτι μάλιστα πᾶσι πάντων γίγνεσθαι
[12, 962]	προθυμία πρὸς τὸν ἐλεύθερον δὴ	βίον	ὡρμημένη· οἱ δὲ καὶ σύνδυο
[12, 955]	ἐάντε καὶ νικᾷ. ἐάν τις	κλεμμάδιον	ὁτιοῦν ὑποδέχηται γιγνώσκων, τὴν αὐτὴν
[12, 945]	πρὸς τὴν τῆς ἀρχῆς ἀξίαν;	ῥᾴδιον	μὲν (οὐδαμῶς εὑρεῖν τῶν ἀρχόντων
[12, 944]	τιθείς, ἀναξίῳ ἀναξίας ἐπάγῃ δίκας.	~ῥᾴδιον	μὲν οὖν οὐδαμῶς διορίσαι τούτων
[12, 968]	ἃ δεῖ μανθάνειν οὔτε εὑρεῖν	ῥᾴδιον	οὔτε ηὑρηκότος ἄλλου μαθητὴν γενέσθαι.
[12, 950]	ἄλλους ὅσοι πονηροὶ καὶ χρηστοί,	θεῖον	δέ τι καὶ εὔστοχον ἔνεστι
[12, 966]	(τῶν νομοφυλάκων αἱρεῖσθαι τὸν μὴ	θεῖον	καὶ διαπεπονηκότα πρὸς αὐτά, μηδ'
[12, 955]	ἕνεκα πολλῶν χρεὼν καὶ τὴν	ἐπέτειον	ἐπικαρπίαν ἐν γράμμασιν ἀποφέρειν ἀγρονόμοις
[12, 950]	κατὰ λόγον γίγνηται, μετ' ὀλίγων	ἥλιον	ὄψεσθαι καὶ τοὺς ἄλλους θεοὺς
[12, 945]	ἱκανός, ἄν τίς τί εἴπῃ	σκολιὸν	αὐτῶν ἢ> καμφθεὶς ὑπὸ βάρους
[12, 953]	καὶ τοὺς αὑτῶν ἐκπέμπειν, τιμῶντας	ξένιον	Δία, μὴ βρώμασι καὶ θύμασι
[12, 965]	χρεών. (Κλεινίας) ἥκιστα, νὴ τὸν	ξένιον,	ὦ ξένε, θεόν, ἐατέον που
[12, 946]	Ἡλίῳ ἄνδρας τοὺς ἀρίστους τρεῖς,	ἀκροθίνιον	(Ἀπόλλωνι κατὰ τὸν παλαιὸν νόμον
[12, 948]	τὴν λεγομένην κρίσιν τῶν δικῶν	ἄξιον	ἄγασθαι, διότι κατεῖδεν τοὺς τότε
[12, 950]	ἀποδημίας οὐκ ἐν ἐκδημίαις πολιτικαῖς	ἄξιον	ἀγορεύειν ὡς τούτων οὔσας. Πυθώδε
[12, 952]	καὶ τοὺς νόμους. ἐὰν δὲ	ἄξιον	ὄντα εἰς δικαστήριον εἰσάγειν ἀρχόντων
[12, 948]	ἂν γράφηται, λέγουσαν τὴν γραφὴν	ἀνάξιον	εἶναι τὸν καὶ τὸν τῶν
[12, 961]	γεγονότα, πρῶτον δὲ αὐτὸν κρίναντα	ἐπάξιον	εἶναι φύσει καὶ τροφῇ, τὸν
[12, 961]	φημί, εἴ τις τοῦτον βάλοιτο	οἷον	ἄγκυραν πάσης τῆς πόλεως, πάντα
[12, 962]	πρὸς τοῦτο ἀεὶ τὰ πάντα	οἷον	βέλη ἀφιέναι. (Κλεινίας) παντάπασι μὲν
[12, 944]	τῶν ὅπλων Πάτροκλος ἔμπνους ἐγένεθ'	οἷον	δὴ μυρίοις συνέπεσεν, τὰ δὲ
[12, 964]	δὲ φυλάκων τοὺς μὲν νέους	οἷον	ἐν ἄκρᾳ κορυφῇ, ἀπειλεγμένους τοὺς
[12, 963]	αὐτὸ καὶ ἐν οἷς; (Κλεινίας)	οἷον	ἐν τίσι λέγεις; (Ἀθηναῖος) οἷον
[12, 942]	τὰ βραχύταθ' ὑπ' ἐκείνου κυβερνώμενον,	οἷον	ἑστάναι θ' ὅταν ἐπιτάττῃ τις
[12, 963]	οἷον ἐν τίσι λέγεις; (Ἀθηναῖος)	οἷον	ὅτε τέτταρα ἐφήσαμεν ἀρετῆς εἴδη
[12, 961]	περὶ τὰ τοιαῦτα παραδειγμάτων· ἀλλ'	οἷον	περὶ στρατοπέδων νοήσωμεν τίνα θέμενοι
[12, 952]	οἱ πολλοὶ κατὰ θάλατταν ἀτεχνῶς	οἷον	πετόμενοι χρηματισμοῦ χάριν ἐμπορευόμενοι ἔτους
[12, 967]	τέχναις ἀθέους γίγνεσθαι, καθεωρακότας ὡς	οἷόν	τε γιγνόμενα ἀνάγκαις πράγματ' ἀλλ'
[12, 947]	ἕτερον περιισταμένους τῇ κλίνῃ ἑκατέρους	οἷον	ὕμνον πεποιημένον (ἔπαινον εἰς τοὺς
[12, 960]	αὐτὸ ἐκπορισώμεθα τοῖς εἰρημένοις νόμοις·	γελοῖον	γὰρ τό γε μάτην πονήσαντα
[12, 947]	λιθίνας (κειμένας, οὗ δὴ τὸν	μακάριον	γεγονότα θέντες, κύκλῳ χώσαντες, πέριξ
[12, 950]	τό γε (παράπαν, ἔτι δὲ	ἄγριον	καὶ ἀπηνὲς φαίνοιτ' ἂν τοῖς
[12, 943]	προτέρου πολέμου μηδὲν παρεχόμενον μήτε	τεκμήριον	μήτε μαρτύρων πιστώσεις λόγων, αὐτῆς
[12, 943]	γενομένης αὐτοῖς. στέφανον δὲ τὸ	νικητήριον	ἑκάστοις εἶναι θαλλοῦ· τοῦτον δὲ
[12, 962]	ἔστιν ἱκανὸν κατεσκευασμένον ὁτιοῦν τοιοῦτον	φυλακτήριον;	ἔχομεν φράζειν; (Κλεινίας) οὐ δῆτα,
[12, 956]	δ' εἰς τὸ τρίτον ἔλθωσιν	δικαστήριον	ἀπειθήσαντες ταῖς ἔμπροσθεν δίκαις, ὁ
[12, 948]	δὲ τούτοις τὸ τῶν ἐκλεκτῶν	δικαστήριον,	γραφέσθω δὲ ὁ γραφόμενος, ὃν
[12, 952]	ἐὰν δὲ ἄξιον ὄντα εἰς	δικαστήριον	εἰσάγειν ἀρχόντων μηδεὶς εἰσάγῃ, ὄνειδος
[12, 949]	ζημίας ἐπιβαλλούσας (εἰσάγειν εἰς τὸ	δικαστήριον,	ἕως ἂν ἐθελήσωσι δρᾶν τὸ
[12, 958]	αὐτὸν εἰς τὸ τῶν νομοφυλάκων	δικαστήριον	οἱ ἀφαιρεθέντες ἀδίκως, ἐὰν δέ
[12, 943]	δ' ἔτι προστιμᾶν αὐτῷ τὸ	δικαστήριον	ὅτι χρὴ παθεῖν ἢ ἀποτίνειν.
[12, 955]	ταύτης τῆς πράξεως εἰσαγόντων εἰς	δικαστήριον,	ὀφλόντι δὲ θάνατος ἔστω δίκη.
[12, 961]	αὐτῷ τῷ ἀποκριθέντι· δεῖν δὲ	ὄρθριον	εἶναι τὸν σύλλογον, ἡνίκ' ἂν
[12, 961]	πρὸς τὴν νομοφυλακίαν γίγνοιτο ἓν	καίριον	ἀκοῦσαι καὶ σωθέντας οἴκαδε, δόξαι,
[12, 956]	ἂν ἡττηθῇ τὸ δεύτερον, τὸ	πεμπτημόριον	ἀποτινέτω τοῦ τιμήματος τῆς γραφείσης
[12, 947]	αὐτὴν τὴν κλίνην ἔμπροσθεν τὸ	πάτριον	μέλος ἐφυμνεῖν, (καὶ κόρας ἑπομένας
[12, 955]	δὲ ἀναθήματα χρεὼν ἔμμετρα τὸν	μέτριον	ἄνδρα ἀνατιθέντα δωρεῖσθαι. γῆ μὲν
[12, 953]	καὶ τημελεῖν, ἕως ἂν τὸν	μέτριον	ἐπιμείναντες χρόνον, ἰδόντες τε καὶ
[12, 959]	ἄψυχον χθονίων βωμόν· τὸ δὲ	μέτριον	νομοθέτης ἂν μαντεύσαιτο οὐκ ἀσχημονέστατα.
[12, 954]	μὲν δοῦλον εἴτε αὑτοῦ εἴτε	ἀλλότριον,	ἀτελῆ καὶ ἄκυρον γίγνεσθαι τὴν
[12, 943]	ἄν τις βούληται, γράψαντα ἀναθεῖναι	μαρτύριον	εἰς τὴν τῶν ἀριστείων κρίσιν
[12, 955]	οὔσαιν ταῖν εἰσφοραῖν, ὁποτέρᾳ τὸ	δημόσιον	(ἂν χρῆσθαι βούληται, χρῆται, κατ'
[12, 953]	χρὴ δημοσίᾳ τὸν κατά τι	δημόσιον	ἐξ ἄλλης χώρας ἀφιγμένον· ὃν
[12, 941]	νόμῳ· ἐάν τίς τι κλέπτῃ	δημόσιον	μέγα ἢ καὶ σμικρόν, τῆς
[12, 953]	πᾶσαν διομολογούμενος ἐν συγγραφῇ καὶ	ἐναντίον	μαρτύρων μὴ ἔλαττον τριῶν, ὅσα
[12, 953]	πᾶσαν διομολογούμενος ἐν συγγραφῇ καὶ	ἐναντίον	μαρτύρων μὴ ἔλαττον τριῶν, ὅσα
[12, 944]	τὴν τοιαύτην ἀμυντηρίων ὅπλων εἰς	τοὐναντίον	ἀφέντι δύναμιν τίς ἄρα γίγνοιτ'
[12, 942]	δύναμιν παντὸς τοῦ σώματος καὶ	τοὐναντίον	ἐναντίως, καὶ τὸ μὲν ὑπηρετικώτατον
[12, 967]	ἀνθρώπων ποτὲ πέφυκεν, ~ὃς οὐ	τοὐναντίον	ἔπαθεν ἢ τὸ προσδοκώμενον ὑπὸ
[12, 967]	νῦν δέ, ὅπερ εἴρηται, πᾶν	τοὐναντίον	ἔχει. (Κλεινίας) πῶς; (Ἀθηναῖος) οὐκ
[12, 967]	εἴη; (Ἀθηναῖος) πᾶν, ὅπερ εἶπον,	τοὐναντίον	ἔχει νῦν τε καὶ ὅτε
[12, 957]	σιγὴν δικαστῶν καὶ εὐφημίας καὶ	τοὐναντίον,	καὶ ὅσα παραλλάττει τῶν πολλῶν
[12, 944]	οὐ γὰρ δυνατὸν ἀνθρώπῳ δρᾶν	τοὐναντίον	ὥς ποτε θεόν φασι δρᾶσαι,
[12, 944]	μὴ ἀμελείτω σκοπεῖν. τὸν γὰρ	κακὸν	ἀεὶ δεῖ κολάζειν, ἵν' ἀμείνων
[12, 944]	τὸ μεῖζον καὶ τὸ δυσχερέστερον	κακὸν	ἀπὸ τοῦ ἐναντίου. σχεδὸν οὖν
[12, 944]	τις τοιαῦτα παραμυθούμενος ἐπᾴδειν, εὐδιάβολον	κακὸν	καλλύνων· τεμεῖν δὴ χρεὼν κατὰ
[12, 945]	μεγίστου τιμήματος ὁ τάξας τὸν	κακόν,	χιλίας, ἂν δὲ τοῦ δευτέρου,
[12, 959]	τοῦτον εἶναι τὸν τῶν σαρκῶν	ὄγκον	θαπτόμενον, ἀλλ' ἐκεῖνον τὸν ὑὸν
[12, 957]	ἄν, ἢ μάτην τοὔνομα νῷ	προσῆκον	κεκτῇτ' ἂν ὁ θεῖος ἡμῖν
[12, 963]	κυβερνητικὸν μὲν καὶ ἰατρικὸν (καὶ	στρατηγικὸν	εἴπομεν εἰς τὸ ἓν ἐκεῖνο
[12, 955]	τῷ ἀτελῆ, δεθῆναι μὲν ἐνιαυτόν,	ὑπόδικον	δὲ ἀνδραποδισμοῦ τῷ ἐθέλοντι γίγνεσθαι.
[12, 947]	δὲ ἀγῶνα μουσικῆς αὐτοῖς καὶ	γυμνικὸν	ἱππικόν τε θήσουσιν. τὰ μὲν
[12, 947]	ἀγῶνα μουσικῆς αὐτοῖς καὶ γυμνικὸν	ἱππικόν	τε θήσουσιν. τὰ μὲν δὴ
[12, 963]	γὰρ δὴ κυβερνητικὸν μὲν καὶ	ἰατρικὸν	(καὶ στρατηγικὸν εἴπομεν εἰς τὸ
[12, 963]	δὴ συνακολούθει. νοῦν γὰρ δὴ	κυβερνητικὸν	μὲν καὶ ἰατρικὸν (καὶ στρατηγικὸν
[12, 963]	οἷ δεῖ βλέπειν, τὸν δὲ	πολιτικὸν	ἐλέγχοντες ἐνταῦθ' ἐσμὲν νῦν, καὶ
[12, 962]	σκοπὸν οἷ βλέπειν δεῖ τὸν	πολιτικὸν	φαίνοιτο ἀγνοῶν, ἆρα ἄρχων μὲν
[12, 948]	δίκην τὰ μὲν ἐγκλήματα γράφειν,	ὅρκον	δὲ μὴ ἐπομνύναι, καὶ τὸν
[12, 948]	γὰρ περὶ ἑκάστων τῶν ἀμφισβητουμένων	(ὅρκον	τοῖς ἀμφισβητοῦσιν ἀπηλλάττετο ταχὺ καὶ
[12, 954]	τις παρ' ὁτῳοῦν, γυμνὸς ἢ	χιτωνίσκον	ἔχων ἄζωστος, προομόσας τοὺς νομίμους
[12, 962]	ἡμῖν ἕξειν, εἶναί τι τὸ	γιγνῶσκον	ἐν αὐτῷ πρῶτον μὲν τοῦτο
[12, 957]	σύμπαντα, εἴπομεν μὲν καὶ πρόσθεν,	~καλὸν	δὲ τό γε ὀρθὸν καὶ
[12, 953]	πρὸς τούτῳ δὲ ἀξιῶν τι	καλὸν	ἰδεῖν τῶν ἐν ταῖς ἄλλαις
[12, 944]	κάκης μᾶλλον ἢ μετ' ἀνδρείας	καλὸν	καὶ εὐδαίμονα θάνατον, τοιαύτης μὲν
[12, 959]	τετελευτηκότος ἐπίσκοπον οἰκεῖοι παραλάβωσιν, ᾧ	καλόν	τ' ἔστω καλῶς καὶ μετρίως
[12, 950]	ἀνθρώπων καὶ τοὺς χείρονας. διὸ	καλὸν	ταῖς πολλαῖς πόλεσι τὸ παρακέλευμά
[12, 944]	θεόν φασι δρᾶσαι, Καινέα τὸν	Θετταλὸν	ἐκ γυναικὸς μεταβαλόντα εἰς ἀνδρὸς
[12, 964]	αὐτὸ τοιούτῳ τινὶ λέγομεν; (Ἀθηναῖος)	δῆλον	ὡς αὐτῆς μὲν τῆς πόλεως
[12, 963]	τέτταρα ἐφήσαμεν ἀρετῆς εἴδη γεγονέναι,	δῆλον	ὡς ἓν ἕκαστον ἀνάγκη φάναι,
[12, 955]	θάνατος ἔστω ζημία. τὸν αὐτὸν	φίλον	τε καὶ ἐχθρὸν νομιζέτω πᾶς
[12, 953]	τις αὐτῶν τινα ἤ τιν'	ἄλλον	ἀδικῇ τις τούτων ὅσα ἐντὸς
[12, 943]	ἀριστείας ἀγωνιστῇ γενέσθαι μηδὲ ἀστρατείας	ἄλλον	γράψασθαί ποτε μηδὲ κατηγόρῳ τούτων
[12, 960]	παρακελεύῃ, καὶ ἐμὲ τοιοῦτον εὑρήσεις	ἄλλον.	(Κλεινίας) καλῶς δὴ λέγεις. τίς
[12, 958]	πρότερον εἶναι τούτῳ δίκας πρὸς	ἄλλον	μηδένα, πρὶν ἂν ἐκπληρώσῃ τὸ
[12, 960]	καὶ εὐνομίαν ἐν ταῖς ψυχαῖς,	μᾶλλον	δὲ σωτηρίαν τῶν νόμων. ἡμῖν
[12, 951]	παντὸς ἄξιοι συγγίγνεσθαι, φυόμενοι οὐδὲν	μᾶλλον	ἐν εὐνομουμέναις πόλεσιν ἢ καὶ
[12, 952]	πολὺ βελτίων, πολύ τ' ἐπαινείσθω	μᾶλλον	ζῶν, τελευτήσαντά τε τιμαῖς αὐτὸν
[12, 944]	ζωὴν αἰσχρὰν ἀρνύμενος μετὰ κάκης	μᾶλλον	ἢ μετ' ἀνδρείας καλὸν καὶ
[12, 956]	ἕλωνται κοινῇ, διαιτηταὶ δικαστῶν τοὔνομα	μᾶλλον	πρέπον ἔχοντες· δεύτεροι δὲ κωμῆταί
[12, 941]	ποτε θεῶν, (ταῦτα δὲ νομοθέτῃ	μᾶλλον	προσήκει γιγνώσκειν ἢ ποιηταῖς σύμπασιν.
[12, 968]	ἀλλ' ὦ ξένε, παντὸς μὲν	μᾶλλον	ταύτῃ πορευτέον ᾗπερ καὶ ὁ
[12, 967]	ἀνέτρεψαν πάλιν, ἑαυτοὺς δὲ πολὺ	μᾶλλον·	τὸ γὰρ δὴ πρὸ τῶν
[12, 952]	τιμᾶν μὲν κατορθοῦντας, ἀτιμάζειν δὲ	μᾶλλον	τῶν ἄλλων, ἐὰν ἀποβαίνωσι χείρους
[12, 941]	τὸ μεῖζον κινῶν οὐ καταθέμενος	ὅλον	ἀδικεῖ· δίκης οὖν οὐδέτερον οὐδετέρου
[12, 965]	εἴτε ὡς ἓν εἴτε ὡς	ὅλον	εἴτε ἀμφότερα εἴτε ὅπως ποτὲ
[12, 960]	πρότερον (δ' ἀτελὲς εἶναι τὸ	ὅλον.	(Κλεινίας) καλῶς, ὦ ξένε, λέγεις·
[12, 944]	τε ἀφεὶς ἑκών, διαφέρει δὲ	ὅλον	που καὶ τὸ πᾶν. ὧδ'
[12, 952]	τῷ παρακαλοῦντι μέμφεσθαι τὸν (σύλλογον	ὅλον·	τοὺς δ' εὐδοκιμοῦντας τούτων τῶν
[12, 944]	ἔχοι τις τοιαῦτα παραμυθούμενος ἐπᾴδειν,	εὐδιάβολον	κακὸν καλλύνων· τεμεῖν δὴ χρεὼν
[12, 956]	χαλκὸς πολέμων ὄργανα· ξύλου δὲ	μονόξυλον	ὅτι ἂν ἐθέλῃ τις ἀνατιθέτω,
[12, 941]	μὲν δὴ τῶν δημοσίων ἢ	δοῦλον	ἄν τίς τι κλέπτοντα ἐν
[12, 954]	αὐτὸν εἴτε μάρτυρας, ἐὰν μὲν	δοῦλον	εἴτε αὑτοῦ εἴτε ἀλλότριον, ἀτελῆ
[12, 955]	ποιῆται πρός τινας εἰρήνην ἢ	πόλεμον	ἄνευ τοῦ κοινοῦ, θάνατος ἔστω
[12, 951]	ποιήσουσι (δοκεῖν, τοῖς περὶ τὸν	πόλεμον	ἀντίστροφον ἀποδιδόντες δόξης παρασκευήν, ἐλθόντες
[12, 945]	μήτ' ἄλλος ποτὲ τῶν κατὰ	πόλεμον	(ἀρχόντων ὡς ἀνδρὶ στρατιώτῃ χρήσηται
[12, 942]	εἰς τὰς ἀριστείας τὰς κατὰ	πόλεμον	βλεπούσας χορεύειν, καὶ ὅλην εὐκολίαν
[12, 951]	τε ἄλλα καὶ εἰς τὸν	πόλεμον	ἔστω γεγενημένος, (εἰ μέλλει τὸ
[12, 942]	τεχνικώτερον εἰς σωτηρίαν τὴν κατὰ	πόλεμον	καὶ νίκην τοῦτο ἐν εἰρήνῃ
[12, 950]	τισι θεωροῖς· (τὰς δὲ κατὰ	πόλεμον	καὶ στρατείας ἀποδημίας οὐκ ἐν
[12, 943]	δὲ καὶ τῆς τῶν κατὰ	πόλεμον	ὅπλων ἀποβολῆς, μὴ διαμαρτών τις
[12, 955]	μέρος τῆς πόλεως εἰρήνην ἢ	πόλεμον	πρός τινας ἑαυτῷ ποιῆται, τοὺς
[12, 946]	ἴσαι γίγνωνται καὶ τὸν ἥμισυν	ἀριθμὸν	πλείω ποιῶσιν, ἀφελεῖν τὸ πλέον
[12, 950]	καὶ εἰς Νεμέαν καὶ εἰς	Ἰσθμὸν	χρὴ πέμπειν κοινωνοῦντας θυσιῶν τε
[12, 951]	καλλίστους τε καὶ ἀρίστους, ~οἵτινες	εὐδόκιμον	τὴν πόλιν ἐν ἱεραῖς τε
[12, 941]	τῷ τὸν μὲν ἴσως ἂν	ἰάσιμον	ἔτ' εἶναι, τὸν δ' ἀνίατον.
[12, 944]	θάτερον, (ὅμως δὲ χρὴ τὸν	νόμον	ἁμῶς γέ πως ὁρίζειν πειρᾶσθαι
[12, 946]	ἀκροθίνιον (Ἀπόλλωνι κατὰ τὸν παλαιὸν	νόμον	ἀνατίθησι κοινὸν καὶ Ἡλίῳ, ὅσονπερ
[12, 941]	Διὸς ἀγγελίας καὶ ἐπιτάξεις παρὰ	νόμον	ἀσεβησάντων, τίμημα δὲ ὅτι χρὴ
[12, 959]	κατὰ τὸν περὶ τὰ τοιαῦτα	νόμον	γιγνόμενα, ~τῷ δὲ πολιτικῷ νομοθετοῦντι
[12, 968]	προσοίσομεν, ὡς φυλακὴν ἐσόμενον κατὰ	νόμον	χάριν σωτηρίας τὸν τῶν ἀρχόντων
[12, 949]	χρηματίζηται πλὴν τὸν ἐκ γῆς	χρηματισμὸν	μήτ' ἐμπορεύηται, περὶ ἀποδημίας ἑαυτῶν
[12, 969]	πόλιν, ἢ ᾧ ἂν θεὸς	ἐπώνυμον	αὐτὴν ποιήσῃ, κλέος ἀρῇ μέγιστον
[12, 959]	ἀναλίσκοντα ὡς εἰς ἄψυχον χθονίων	βωμόν·	τὸ δὲ μέτριον νομοθέτης ἂν
[12, 962]	πόλεως μερῶν ἢ ἐπιτηδευμάτων ἔστιν	ἱκανὸν	κατεσκευασμένον ὁτιοῦν τοιοῦτον φυλακτήριον; ἔχομεν
[12, 967]	ὁ διακεκοσμηκὼς πάνθ' ὅσα κατ'	οὐρανόν.	οἱ δὲ αὐτοὶ πάλιν ἁμαρτάνοντες
[12, 967]	πάντα αὐτοῖς ἐφάνη, τὰ κατ'	οὐρανὸν	φερόμενα, μεστὰ εἶναι λίθων καὶ
[12, 943]	στρατείας τῆς τότε γενομένης αὐτοῖς.	στέφανον	δὲ τὸ νικητήριον ἑκάστοις εἶναι
[12, 954]	διδῷ, δικάζεσθαι μὲν τὸν ἀπειργόμενον,	τιμησάμενον	τὸ ἐρευνώμενον, ἂν δέ τις
[12, 943]	ἢ τὸν ἐν μέρει τινὶ	τεταγμένον.	ἐὰν δέ τις ἐκλείπῃ τινὶ
[12, 953]	τι δημόσιον ἐξ ἄλλης χώρας	ἀφιγμένον·	ὃν στρατηγοῖς τε καὶ ἱππάρχοις
[12, 967]	καὶ ὑπωπτεύετο τὸ νῦν ὄντως	δεδογμένον,	ὅσοι τῆς ἀκριβείας αὐτῶν ἥπτοντο,
[12, 963]	ξένε, ὀρθῶς ἂν εἴη πάλαι	τιθέμενον;	πρὸς γὰρ ἓν ἔφαμεν δεῖν
[12, 947]	τῇ κλίνῃ ἑκατέρους οἷον ὕμνον	πεποιημένον	(ἔπαινον εἰς τοὺς ἱερέας ἐν
[12, 962]	εἰς ἓν δὲ οὐδὲν διαφερόντως	τετιμημένον	ἔχοντες φράζειν εἰς ὃ τἆλλ'
[12, 946]	ἐὰν μὲν ᾖ τῳ θανάτου	τετιμημένον	ὑπὸ τῶν εὐθύνων, ὥσπερ ἀνάγκη,
[12, 958]	ὃ δικαίως εἴη πολλάκις ἂν	εἰρημένον,	ἄξιοι ἐπαίνου γίγνοιντ' ἂν τῇ
[12, 967]	νῦν εἰρημένον πολλάκις, τόν τε	εἰρημένον	(ἐν τοῖς ἄστροις νοῦν τῶν
[12, 967]	δὲ τούτοισι δή, τὸ νῦν	εἰρημένον	πολλάκις, τόν τε εἰρημένον (ἐν
[12, 957]	κατὰ δίκην βλέπειν τε καὶ	κεκτημένον	γράμματα αὐτῶν πέρι μανθάνειν· πάντων
[12, 957]	τοῦ νομοθέτου γράμματα, ἃ δεῖ	κεκτημένον	ἐν αὑτῷ, καθάπερ ἀλεξιφάρμακα τῶν
[12, 942]	γιγνέσθω· τὸν δὲ ἀστὸν καὶ	τεθραμμένον	ὡς ἔσται τεθραμμένος, ἂν πατρίδα
[12, 968]	οὕτως, ὦ ξένε; (Ἀθηναῖος) τὸ	λεγόμενον,	ὦ φίλοι, ἐν κοινῷ καὶ
[12, 954]	μὴ διδῷ, δικάζεσθαι μὲν τὸν	ἀπειργόμενον,	τιμησάμενον τὸ ἐρευνώμενον, ἂν δέ
[12, 959]	ἕκαστον ὄντως, ἀθάνατον εἶναι ψυχὴν	ἐπονομαζόμενον,	παρὰ θεοὺς ἄλλους ἀπιέναι δώσοντα
[12, 962]	τὸ μὴ πλανᾶσθαι πρὸς πολλὰ	στοχαζόμενον,	ἀλλ' εἰς ἓν βλέποντα πρὸς
[12, 959]	τὴν ψυχήν, (τὸ δὲ σῶμα	ἰνδαλλόμενον	ἡμῶν ἑκάστοις ἕπεσθαι, καὶ τελευτησάντων
[12, 947]	τῆς κρίσεως, γράφεσθαι μὲν τὸν	βουλόμενον	αὐτὸν ὁ νόμος προσταττέτω, ~ὁ
[12, 943]	(ἀριστείων δὲ πέρι κρίνεσθαι τὸν	βουλόμενον	ἐν τοῖς αὑτῶν ἔθνεσιν, μὴ
[12, 968]	σύλλογον, (παιδείας ὁπόσης διεληλύθαμεν κοινωνὸν	γενόμενον·	ἢ πῶς ποιῶμεν; (Κλεινίας) ἀλλ'
[12, 942]	τὸν ἄρχοντα ἀεὶ βλέποντα καὶ	συνεπόμενον	ζῆν, καὶ τὰ βραχύταθ' ὑπ'
[12, 950]	μηδαμῶς, τόν γε τέλεον ἄνδρα	ἐσόμενον,	καὶ δὴ καὶ τῇ κατὰ
[12, 968]	καὶ τοῦτον προσοίσομεν, ὡς φυλακὴν	ἐσόμενον	κατὰ νόμον χάριν σωτηρίας τὸν
[12, 959]	εἶναι τὸν τῶν σαρκῶν ὄγκον	θαπτόμενον,	ἀλλ' ἐκεῖνον τὸν ὑὸν ἢ
[12, 960]	κωλύειν, καὶ ἐν ταῖς ὁδοῖς	πορευόμενον	φθέγγεσθαι, καὶ πρὸ ἡμέρας ἔξω
[12, 959]	αὐτῷ τε τῷ βίῳ τὸ	παρεχόμενον	ἡμῶν ἕκαστον τοῦτ' εἶναι μηδὲν
[12, 943]	μὴ περὶ προτέρου πολέμου μηδὲν	παρεχόμενον	μήτε τεκμήριον μήτε μαρτύρων πιστώσεις
[12, 962]	μερῶν ἢ ἐπιτηδευμάτων ἔστιν ἱκανὸν	κατεσκευασμένον	ὁτιοῦν τοιοῦτον φυλακτήριον; ἔχομεν φράζειν;
[12, 969]	ὄντως δὲ ἔσται σχεδὸν ὕπαρ	ἀποτετελεσμένον	οὗ σμικρῷ πρόσθεν ὀνείρατος ὣς
[12, 951]	καλῶς αὐτοῖς κεῖται, τὰ δ'	ἐπανορθούμενον,	εἴ τι παραλείπεται. ἄνευ γὰρ
[12, 951]	ἂν ἀδιάφθαρτος ᾖ, τὰ μὲν	βεβαιούμενον	τῶν νομίμων, ὅσα καλῶς αὐτοῖς
[12, 958]	ἀνδρῶν ἔργον, ἐν πένθ' ἡμέραις	ἀποτελούμενον·	λίθινα δὲ ἐπιστήματα μὴ μείζω
[12, 955]	δ' εἶναι μηδεμίαν μηδὲ λόγον	ἐπαινούμενον,	ὡς ἐπ' ἀγαθοῖς μὲν δεῖ
[12, 967]	οὐ τοὐναντίον ἔπαθεν ἢ τὸ	προσδοκώμενον	ὑπὸ (τῶν πολλῶν. οἱ μὲν
[12, 942]	καὶ τὰ βραχύταθ' ὑπ' ἐκείνου	κυβερνώμενον,	οἷον ἑστάναι θ' ὅταν ἐπιτάττῃ
[12, 954]	μὲν τὸν ἀπειργόμενον, τιμησάμενον τὸ	ἐρευνώμενον,	ἂν δέ τις ὄφλῃ, τὴν
[12, 949]	ὀμνύντι λέγειν πιθανότητος χάριν μήτε	ἐπαρώμενον	ἑαυτῷ καὶ γένει μήτε ἱκετείαις
[12, 949]	ἑαυτῷ καὶ γένει μήτε ἱκετείαις	χρώμενον	ἀσχήμοσιν μήτε οἴκτοις γυναικείοις, ἀλλὰ
[12, 941]	ἔτ' εἶναι, τὸν δ' ἀνίατον.	ξένον	μὲν δὴ τῶν δημοσίων ἢ
[12, 969]	ἐατέον τῆς κατοικίσεως ἢ τὸν	ξένον	τόνδε οὐκ ἀφετέον, ἀλλὰ δεήσεσιν
[12, 953]	δίκας τοῖς τοιούτοις. τρίτον δὲ	ξένον	ὑποδέχεσθαι χρὴ δημοσίᾳ τὸν κατά
[12, 956]	μὴ πλέον ἔργον γυναικὸς μιᾶς	ἔμμηνον.	χρώματα δὲ λευκὰ πρέποντ' ἂν
[12, 947]	κλίνῃ ἑκατέρους οἷον ὕμνον πεποιημένον	(ἔπαινον	εἰς τοὺς ἱερέας ἐν μέρει
[12, 943]	κυρίας ἁπάσας αἰσθήσεις αὐτοῦ φύσει.	ἔπαινον	μὲν δὴ τοῦτον ἀκούειν τὸν
[12, 948]	γράψαντα παραδοῦναι τοῖς ἄρχουσιν ἀνώμοτον.	δεινὸν	γάρ που, δικῶν γ' ἐν
[12, 959]	τῶν σαρκῶν ὄγκον θαπτόμενον, ἀλλ'	ἐκεῖνον	τὸν ὑὸν ἢ ἀδελφόν, ἢ
[12, 942]	ποτὲ μὴ γένηται κρεῖττον οὔτε	ἄμεινον	οὔτε τεχνικώτερον εἰς σωτηρίαν τὴν
[12, 945]	πᾶσαν τὴν πόλιν εἰς Ἡλίου	κοινὸν	καὶ Ἀπόλλωνος τέμενος, ~τῷ θεῷ
[12, 946]	κατὰ τὸν παλαιὸν νόμον ἀνατίθησι	κοινὸν	καὶ Ἡλίῳ, ὅσονπερ ἂν ἕπωνται
[12, 942]	ἁθρόον ἀεὶ καὶ ἅμα καὶ	κοινὸν	τὸν βίον ὅτι μάλιστα πᾶσι
[12, 968]	χάριν σωτηρίας τὸν τῶν ἀρχόντων	νυκτερινὸν	σύλλογον, (παιδείας ὁπόσης διεληλύθαμεν κοινωνὸν
[12, 947]	περιισταμένους τῇ κλίνῃ ἑκατέρους οἷον	ὕμνον	πεποιημένον (ἔπαινον εἰς τοὺς ἱερέας
[12, 956]	τε (καὶ ἐν ἱεροῖς ἐστιν	ἐπίφθονον	κτῆμα, ἐλέφας δὲ ἀπολελοιπότος ψυχὴν
[12, 963]	οὐ πολλὰ ἀλλ' ἓν τοῦτο	μόνον,	ἀρετήν. (Κλεινίας) πάνυ μὲν οὖν.
[12, 965]	δημιουργόν τε καὶ φύλακα μὴ	μόνον	δεῖν πρὸς τὰ πολλὰ βλέπειν
[12, 951]	γνώμῃ λαβεῖν αὐτοὺς ἀλλὰ μὴ	μόνον	ἔθεσιν. εἰσὶ γὰρ ἐν τοῖς
[12, 966]	τοῦτο διανοούμεθα; ὡς πόλλ' ἔστιν	μόνον	ἕκαστον τούτων τοὺς φύλακας ἡμῖν
[12, 964]	δὲ αὖ καὶ λόγος, πότερον	μόνον	ἐπίστασθαι τοὔνομα χρεών, τὸν δὲ
[12, 966]	κατὰ πόλιν συγγιγνώσκειν τῇ φήμῃ	μόνον	τῶν νόμων συνακολουθοῦσιν, τοῖς δὲ
[12, 960]	πόλει καὶ πολιτείᾳ δεῖ μὴ	μόνον	ὑγίειαν καὶ σωτηρίαν τοῖς σώμασι
[12, 958]	ἡ χώρα πρὸς τοῦτ' αὐτὸ	μόνον	φύσιν ἔχει, τὰ τῶν τετελευτηκότων
[12, 941]	λόγῳ εὐτυχεῖ τε καὶ εἰς	χρόνον	ἅπαντα εὐτυχοῖ, ὁ δὲ ἀπιστήσας
[12, 954]	ὁ φωρῶν· ἐὰν δὲ πλείονα	χρόνον	ἀπῇ, τοὺς ἀστυνόμους παραλαβὼν οὕτω
[12, 946]	οἰκούντων δέ, ὅσον ἂν (εὐθύνωσιν	χρόνον,	ἐν τῷ τοῦ Ἀπόλλωνός τε
[12, 959]	προθέσεις πρῶτον μὲν μὴ μακρότερον	χρόνον	ἔνδον γίγνεσθαι τοῦ δηλοῦντος τόν
[12, 947]	ταύτην τὴν εἰς τὸν ἅπαντα	χρόνον	ἐπιδεῆ χώματος τοῖς τιθεμένοις· κατ'
[12, 953]	ἕως ἂν τὸν μέτριον ἐπιμείναντες	χρόνον,	ἰδόντες τε καὶ ἀκούσαντες ὧν
[12, 954]	φῇ δὲ ζητεῖν τοῦτον τὸν	χρόνον,	ὁ δὲ μὴ ἀποκρυπτόμενος φανερὸς
[12, 946]	καὶ Ἡλίῳ, ὅσονπερ ἂν ἕπωνται	χρόνον	τῇ κρίσει. τούτους δὲ πρώτῳ
[12, 948]	εἰκότως, ἅτε κατὰ τὸν τότε	χρόνον	τῶν πολλῶν ἐκ θεῶν ὄντων,
[12, 944]	κινδυνεύῃ, ζῇ δὲ ὡς πλεῖστον	χρόνον	ὢν κακὸς ὀνείδει συνεχόμενος, ἔστω
[12, 945]	δὲ μή, κατευθύνειν αὐτοῦ τὸν	εὔθυνον,	ἂν μὲν ᾖ τοῦ μεγίστου
[12, 968]	νυκτερινὸν σύλλογον, (παιδείας ὁπόσης διεληλύθαμεν	κοινωνὸν	γενόμενον· ἢ πῶς ποιῶμεν; (Κλεινίας)
[12, 969]	ἀλλὰ δεήσεσιν καὶ μηχαναῖς πάσαις	κοινωνὸν	ποιητέον ἐπὶ τὴν τῆς πόλεως
[12, 950]	ὄντα ἀγαθὸν ἀληθῶς οὕτω τὸν	εὔδοξον	βίον θηρεύειν, χωρὶς δὲ μηδαμῶς,
[12, 942]	μήτ' ἐπίστασθαι τὸ παράπαν, ἀλλ'	ἁθρόον	ἀεὶ καὶ ἅμα καὶ κοινὸν
[12, 963]	ὀνόματα ἐλαβέτην καὶ τἆλλα, οὐδὲν	χαλεπὸν	εἰπεῖν· ᾗ δὲ ἓν ἀμφοῖν
[12, 963]	(Κλεινίας) πῶς λέγεις; (Ἀθηναῖος) οὐδὲν	χαλεπὸν	ὃ λέγω δηλῶσαι. διανειμώμεθα γὰρ
[12, 950]	τῇ κατὰ Κρήτην οἰκιζομένῃ πόλει	πρέπον	ἂν εἴη δόξαν πρὸς τῶν
[12, 956]	κοινῇ, διαιτηταὶ δικαστῶν τοὔνομα μᾶλλον	πρέπον	ἔχοντες· δεύτεροι δὲ κωμῆταί τε
[12, 967]	ἂν εἴη; (Ἀθηναῖος) πᾶν, ὅπερ	εἶπον,	τοὐναντίον ἔχει νῦν τε καὶ
[12, 960]	ἔτι μοι φαίνεσθαι δοκεῖ τοῦτ'	ἐλλεῖπον	τοῖς νόμοις εἶναι, πῶς χρὴ
[12, 946]	ἑβδομήκοντα ἔτη συμβῇ γενόμενα, τὸ	λοιπὸν	δὲ τρεῖς ἀεὶ προσγιγνέσθων κατ'
[12, 956]	μεγίστων πέρι πάντων εἴρηνται, τὸ	λοιπὸν	δὴ δίκας ἂν εἴη χρεὼν
[12, 944]	ἐγγύτατα φιλοψυχίας ἕνεκα, ἵνα τὸν	ἐπίλοιπον	βίον μὴ κινδυνεύῃ, ζῇ δὲ
[12, 961]	στρατοπέδων νοήσωμεν τίνα θέμενοι στρατηγοὶ	σκοπὸν	~καὶ ἰατρικὴ ὑπηρεσία πᾶσα (στοχάζοιτ'
[12, 962]	περὶ πόλιν; εἴ τις τὸν	σκοπὸν	οἷ βλέπειν δεῖ τὸν πολιτικὸν
[12, 962]	μὲν τοῦτο ὃ λέγομεν, τὸν	σκοπόν,	ὅστις ποτὲ ὁ πολιτικὸς ὢν
[12, 962]	δυνατὸς εἴη τοῦτο οὗ τὸν	σκοπὸν	τὸ παράπαν μηδ' εἰδείη; (Κλεινίας)
[12, 959]	ὃν ἂν οἱ τοῦ τετελευτηκότος	ἐπίσκοπον	οἰκεῖοι παραλάβωσιν, ᾧ καλόν τ'
[12, 945]	ἀρετὴν εἶναι. τεκταινώμεθα δή τινα	τρόπον	αὐτῶν τοιάνδε γένεσιν. κατ' ἐνιαυτὸν
[12, 962]	ὢν ἡμῖν τυγχάνει, ἔπειτα ὅντινα	τρόπον	δεῖ μετασχεῖν τούτου καὶ τίς
[12, 949]	τε περὶ λήξεως τὸν αὐτὸν	τρόπον	εἶναι πρὸς ἀλλήλους πᾶσι τὴν
[12, 946]	χρὴ τίνες ἔσονται καὶ τίνα	τρόπον.	~ζῶσι μὲν οὖν τούτοις τοῖς
[12, 942]	πολλοὶ δὲ νόμοι γίγνονται κατὰ	τρόπον,	μέγιστον δὲ τὸ μηδέποτε ἄναρχον
[12, 960]	σωτηρία γίγνοιτ' ἂν καὶ τίνα	τρόπον	πολιτείᾳ τε καὶ τοῖς νόμοις
[12, 964]	καὶ λόγῳ κατασκευαστέον; ἢ τίνα	τρόπον	τῇ τῶν ἐμφρόνων κεφαλῇ τε
[12, 944]	φύσιν· ἦν γὰρ ἀνδρὶ ῥιψάσπιδι	τρόπον	τινὰ πρέπουσα πασῶν (μάλιστα ἡ
[12, 964]	πῶς οὖν δὴ καὶ τίνα	τρόπον,	ὦ ξένε, ἀπεικάζοντες αὐτὸ τοιούτῳ
[12, 960]	Κλωθὼ δὲ τὴν δευτέραν, τὴν	Ἄτροπον	δὴ τρίτην σώτειραν τῶν λεχθέντων,
[12, 966]	εἰς ὅσον δυνατόν ἐστιν ταῦτ'	ἄνθρωπον	γιγνώσκειν, καὶ τοῖς μὲν πλείστοις
[12, 963]	ἐνταῦθ' ἐσμὲν νῦν, καὶ καθάπερ	ἄνθρωπον	ἐπανερωτῶντες εἴποιμεν ἄν· ὦ θαυμάσιε,
[12, 959]	τὴν αὑτοῦ μοῖραν, τὸ δὲ	παρὸν	δεῖν εὖ ποιεῖν, (τὰ μέτρια
[12, 959]	θαρραλέον, τῷ δὲ κακῷ μάλα	φοβερόν	βοήθειάν τε αὐτῷ μήτινα μεγάλην
[12, 955]	οἱ δ' εἰς τὸν ἀγῶνα	ἐλεύθερον	ἀφιέντων τὸν ἐθέλοντα ἀγωνίζεσθαι· ἐὰν
[12, 962]	δ' ἡ προθυμία πρὸς τὸν	ἐλεύθερον	δὴ βίον ὡρμημένη· οἱ δὲ
[12, 955]	γίγνεσθαι τὴν δίκην, ~ἐὰν δὲ	ἐλεύθερον,	(πρὸς τῷ ἀτελῆ, δεθῆναι μὲν
[12, 941]	ἐὰν ὄφλῃ. κλοπὴ μὲν χρημάτων	ἀνελεύθερον,	ἁρπαγὴ δὲ ἀναίσχυντον· τῶν Διὸς
[12, 949]	ἐξαρνηθέντι καὶ ἐξομοσαμένῳ κέρδος μέγα	φανερὸν	εἶναι δοκεῖ, ταῦτα δὲ διὰ
[12, 960]	καὶ τὸν νεκρὸν εἰς τὸ	φανερὸν	προάγειν τῶν ὁδῶν κωλύειν, καὶ
[12, 944]	μὲν οὖν οὐδαμῶς διορίσαι τούτων	θάτερον,	(ὅμως δὲ χρὴ τὸν νόμον
[12, 947]	δὲ χορὸν πεντεκαίδεκα καὶ ἀρρένων	ἕτερον	περιισταμένους τῇ κλίνῃ ἑκατέρους οἷον
[12, 941]	οὔτε βίᾳ χαίρων ἐπιτετήδευκεν τούτοιν	οὐδέτερον.	μηδεὶς οὖν ὑπὸ ποιητῶν μηδ'
[12, 941]	καταθέμενος ὅλον ἀδικεῖ· δίκης οὖν	οὐδέτερον	οὐδετέρου ἐλάττονος ἕνεκα μεγέθους τοῦ
[12, 963]	βλέπειν. ~(Κλεινίας) οὐκοῦν τό γ'	ἡμέτερον,	ὦ ξένε, ὀρθῶς ἂν εἴη
[12, 958]	ἡμῶν. χῶμα δὲ μὴ χοῦν	ὑψηλότερον	πέντε ἀνδρῶν ἔργον, ἐν πένθ'
[12, 964]	ἔστιν δὲ αὖ καὶ λόγος,	πότερον	μόνον ἐπίστασθαι τοὔνομα χρεών, τὸν
[12, 964]	κολάζεσθαί τε καὶ ἐπιπλῆξαι ἁμαρτάνοντι,	πότερον	οὐ διδάσκοντα ἣν δύναμιν ἔχει
[12, 965]	ἀμφοτέρους ὄντως τὴν πόλιν ὅλην.	πότερον	οὕτω λέγομεν ἤ πως ἄλλως
[12, 959]	δὲ προθέσεις πρῶτον μὲν μὴ	μακρότερον	χρόνον ἔνδον γίγνεσθαι τοῦ δηλοῦντος
[12, 960]	πᾶν ὅσον δεῖ πραχθῆναι πεπρᾶχθαι,	πρότερον	(δ' ἀτελὲς εἶναι τὸ ὅλον.
[12, 958]	δὲ μὴ ἔλαττον δραχμῆς, μὴ	πρότερον	εἶναι τούτῳ δίκας πρὸς ἄλλον
[12, 952]	σκέψει δοκῇ συμφέρειν μαθοῦσι μὲν	εὐαγέστερον	γίγνεσθαι, μὴ μαθοῦσι δὲ σκοτωδέστερα
[12, 944]	δύναμιν τὸ μεῖζον καὶ τὸ	δυσχερέστερον	κακὸν ἀπὸ τοῦ ἐναντίου. σχεδὸν
[12, 960]	αὖ ῥηθὲν εἴρηται, φράζ' ἔτι	σαφέστερον.	(Ἀθηναῖος) ὦ Κλεινία, πολλὰ τῶν
[12, 969]	γε ἀνδρειότατος (εἶναι δοκεῖν τῶν	ὕστερον	ἐπιγιγνομένων οὐκ ἐκφεύξῃ ποτέ. ἐάν
[12, 947]	ἀνθρωπίνην φύσιν ἐπιδείξῃ κακὸς γενόμενος	ὕστερον	τῆς κρίσεως, γράφεσθαι μὲν τὸν
[12, 967]	πάλιν ἁμαρτάνοντες ψυχῆς φύσεως ὅτι	πρεσβύτερον	εἴη σωμάτων, (διανοηθέντες δὲ ὡς
[12, 946]	κλήρῳ διελόντας τὸν νικῶντα καὶ	δεύτερον	καὶ τρίτον στεφανῶσαι θαλλῷ, καὶ
[12, 956]	δὲ φεύγων, ἂν ἡττηθῇ τὸ	δεύτερον,	τὸ πεμπτημόριον ἀποτινέτω τοῦ τιμήματος
[12, 967]	εἴη σωμάτων, (διανοηθέντες δὲ ὡς	νεώτερον,	ἅπανθ' ὡς εἰπεῖν ἔπος ἀνέτρεψαν
[12, 942]	γένηται κρεῖττον οὔτε ἄμεινον οὔτε	τεχνικώτερον	εἰς σωτηρίαν τὴν κατὰ πόλεμον
[12, 953]	τῶν ἐν ταῖς ἄλλαις πόλεσιν	διαφέρον	ἐν καλλοναῖς ἢ καὶ δεῖξαί
[12, 952]	πυνθάνωνταί τι περὶ τῶν τοιούτων	διαφέρον,	καὶ δὴ καὶ περὶ μαθημάτων,
[12, 955]	τὸν αὐτὸν φίλον τε καὶ	ἐχθρὸν	νομιζέτω πᾶς τῇ πόλει· (ἐὰν
[12, 968]	(δῆλα γίγνοιτ' ἂν ὅτι πρὸς	καιρὸν	μανθάνεται, πρὶν ἐντὸς τῆς ψυχῆς
[12, 965]	ἐλέγομεν τόν γε πρὸς ἕκαστα	ἄκρον	δημιουργόν τε καὶ φύλακα μὴ
[12, 960]	φωνὴν ἐξαγγέλλειν ἀπαγορεύειν, καὶ τὸν	νεκρὸν	εἰς τὸ φανερὸν προάγειν τῶν
[12, 941]	σμικρόν, τῆς αὐτῆς δίκης δεῖ.	μικρόν	τι γὰρ ὁ κλέπτων ἔρωτι
[12, 960]	κατὰ φύσιν δύναμιν. (Κλεινίας) οὐ	σμικρὸν	λέγεις, εἴπερ ἐστὶ μὴ δυνατὸν
[12, 958]	μήτε τι μέγα μήτε (τι	σμικρὸν	μνῆμα, ἃ δὲ ἡ χώρα
[12, 969]	λόγοις· τὸ μέντοι κινδύνευμα οὐ	σμικρὸν	οὐδ' ἑτέροις τισὶν προσφερὲς ἂν
[12, 941]	κλέπτῃ δημόσιον μέγα ἢ καὶ	σμικρόν,	τῆς αὐτῆς δίκης δεῖ. μικρόν
[12, 962]	θαυμαστὸν τὸ τοῖς μὲν τὸν	ὅρον	εἶναι τῶν δικαίων (ὅπως ἄρξουσί
[12, 947]	ὀδυρμῶν χωρὶς γίγνεσθαι, κορῶν δὲ	χορὸν	πεντεκαίδεκα καὶ ἀρρένων ἕτερον περιισταμένους
[12, 957]	ἴδια δικαστήρια ταύτῃ πῃ γιγνόμενα	μέτρον	ἂν ἔχοι· τὰ δὲ δημόσια
[12, 959]	μνᾶ δὲ τῷ τοῦ τετάρτου	μέτρον	ἂν ἔχοι τῶν ἀναλωμάτων. νομοφύλαξι
[12, 947]	κατ' ἐνιαυτόν, ὅπως ἂν γίγνηται	μέτρον	ἀριθμοῦ τοῦ χρόνου, ἕως ἂν
[12, 959]	δ' ἂν σχεδόν, ὡς τἀνθρώπινα,	μέτρον	ἔχουσα τριταία πρὸς τὸ μνῆμα
[12, 954]	αὑτοῦ εἴτε ἀλλότριον, ἀτελῆ καὶ	ἄκυρον	γίγνεσθαι τὴν δίκην, ~ἐὰν δὲ
[12, 964]	κάλλει πάντα τὰ τοιαῦτα ἀγνοεῖν	αἰσχρόν.	(Κλεινίας) ἔοικεν γοῦν. (Ἀθηναῖος) μεῖζον
[12, 941]	κλέπτων ἢ βιαζόμενος οἰέσθω μηδὲν	αἰσχρὸν	ποιεῖν ἀλλ' ἅπερ αὐτοὶ θεοὶ
[12, 959]	τετελευτηκότα γιγνόμενα καὶ μὴ καλῶς	αἰσχρόν.	πρόθεσις δὲ καὶ τἆλλα ἔστω
[12, 963]	(Κλεινίας) πῶς αὖ φράζεις; (Ἀθηναῖος)	ἐρώτησόν	με τί ποτε ἓν προσαγορεύοντες
[12, 957]	πάντα χρὴ τὸν μέλλοντα δικαστὴν	ἴσον	ἔσεσθαι κατὰ δίκην βλέπειν τε
[12, 946]	χρώμενοι ἐλευθέραις ἐλεγχόντων. οἰκούντων δέ,	ὅσον	ἂν (εὐθύνωσιν χρόνον, ἐν τῷ
[12, 960]	ἀεί, τότ' ἤδη νομίζειν πᾶν	ὅσον	δεῖ πραχθῆναι πεπρᾶχθαι, πρότερον (δ'
[12, 966]	κύριοι δυνάμεως, εἰδέναι τε εἰς	ὅσον	δυνατόν ἐστιν ταῦτ' ἄνθρωπον γιγνώσκειν,
[12, 950]	ἢ μὴ δοκεῖν. οὐ γὰρ	ὅσον	οὐσίας ἀρετῆς ἀπεσφαλμένοι τυγχάνουσιν οἱ
[12, 957]	καθάπερ ἀλεξιφάρμακα τῶν ἄλλων λόγων,	τὸν	ἀγαθὸν δικαστὴν αὑτόν τε ὀρθοῦν
[12, 955]	τοῖς ἀθλοθέταις, οἱ δ' εἰς	τὸν	ἀγῶνα ἐλεύθερον ἀφιέντων τὸν ἐθέλοντα
[12, 957]	ἐπιθέντας, ἀκίνητα οὕτως ἐπισφραγισαμένους, χρῆσθαι	τὸν	ἅπαντα βίον. ὅσα δὲ περί
[12, 947]	τάφος ἔχῃ ταύτην τὴν εἰς	τὸν	ἅπαντα χρόνον ἐπιδεῆ χώματος τοῖς
[12, 954]	φωρᾶν μὴ διδῷ, δικάζεσθαι μὲν	τὸν	ἀπειργόμενον, τιμησάμενον τὸ ἐρευνώμενον, ἂν
[12, 951]	ἀπὸ τριάκοντα ἐτῶν μέχρι τετταράκοντα,	τὸν	ἀρέσκοντα αὑτῷ προσλαμβάνων. ~τὴν δὲ
[12, 948]	ἀνάξιον εἶναι τὸν καὶ τὸν	τῶν	ἀριστείων καὶ τῆς ἀρχῆς· καὶ
[12, 942]	καὶ ἐν εἰρήνῃ πάσῃ πρὸς	τὸν	ἄρχοντα ἀεὶ βλέποντα καὶ συνεπόμενον
[12, 968]	κατὰ νόμον χάριν σωτηρίας τὸν	τῶν	ἀρχόντων νυκτερινὸν σύλλογον, (παιδείας ὁπόσης
[12, 949]	συντρόφους δικῶν τε περὶ λήξεως	τὸν	αὐτὸν τρόπον εἶναι πρὸς ἀλλήλους
[12, 955]	δὲ ὑποδοχῆς θάνατος ἔστω ζημία.	τὸν	αὐτὸν φίλον τε καὶ ἐχθρὸν
[12, 959]	οὐδέποτε οἰκοφθορεῖν χρή, διαφερόντως νομίζοντα	τὸν	αὑτοῦ τοῦτον εἶναι τὸν τῶν
[12, 942]	ἀεὶ καὶ ἅμα καὶ κοινὸν	τὸν	βίον ὅτι μάλιστα πᾶσι πάντων
[12, 947]	ὕστερον τῆς κρίσεως, γράφεσθαι μὲν	τὸν	βουλόμενον αὐτὸν ὁ νόμος προσταττέτω,
[12, 943]	σύλλογον, (ἀριστείων δὲ πέρι κρίνεσθαι	τὸν	βουλόμενον ἐν τοῖς αὑτῶν ἔθνεσιν,
[12, 944]	ὁ δικάζων μὴ ἀμελείτω σκοπεῖν.	τὸν	γὰρ κακὸν ἀεὶ δεῖ κολάζειν,
[12, 964]	τὸν δὲ λόγον ἀγνοεῖν, ἢ	τόν	γε ὄντα τι καὶ περὶ
[12, 965]	μὲν οὖν. (Ἀθηναῖος) οὐκοῦν ἐλέγομεν	τόν	γε πρὸς ἕκαστα ἄκρον δημιουργόν
[12, 950]	βίον θηρεύειν, χωρὶς δὲ μηδαμῶς,	τόν	γε τέλεον ἄνδρα ἐσόμενον, καὶ
[12, 941]	ἴσως ἂν ἰάσιμον ἔτ' εἶναι,	τὸν	δ' ἀνίατον. ξένον μὲν δὴ
[12, 952]	οὕτω καὶ τοιοῦτος ὢν ἐκδημείτω,	τὸν	δ' εἰσεπιδημήσαντα μετὰ τοῦτον χρὴ
[12, 942]	(ἀποτίνειν αὐτὸν ἡ κρίσις γιγνέσθω·	τὸν	δὲ ἀστὸν καὶ τεθραμμένον ὡς
[12, 964]	πότερον μόνον ἐπίστασθαι τοὔνομα χρεών,	τὸν	δὲ λόγον ἀγνοεῖν, ἢ τόν
[12, 959]	εἶναι τὰ τῶν νεκρῶν σώματα,	τὸν	δὲ ὄντα ἡμῶν ἕκαστον ὄντως,
[12, 963]	ἓν ἐκεῖνο οἷ δεῖ βλέπειν,	τὸν	δὲ πολιτικὸν ἐλέγχοντες ἐνταῦθ' ἐσμὲν
[12, 944]	κολάζειν, ἵν' ἀμείνων ᾖ, οὐ	τὸν	δυστυχῆ· οὐδὲν γὰρ πλέον. ζημία
[12, 955]	εἰς τὸν ἀγῶνα ἐλεύθερον ἀφιέντων	τὸν	ἐθέλοντα ἀγωνίζεσθαι· ἐὰν δὲ ἀδυνατήσωσιν,
[12, 964]	δὴ τὸ μετὰ τοῦτο σκοπῶμεν	τὸν	εἰδότα ἱκανῶς περὶ ὡντινωνοῦν οἷς
[12, 961]	Κλεινία, παντὸς πέρι νοῆσαι σωτῆρα	τὸν	εἰκότα ἐν ἑκάστοις τῶν ἔργων,
[12, 949]	ἥτις ἂν μήτε χρηματίζηται πλὴν	τὸν	ἐκ γῆς χρηματισμὸν μήτ' ἐμπορεύηται,
[12, 962]	τῶν δ' ἡ προθυμία πρὸς	τὸν	ἐλεύθερον δὴ βίον ὡρμημένη· οἱ
[12, 943]	τούσδε· Στρατεύεσθαι τὸν καταλεγέντα ἢ	τὸν	ἐν μέρει τινὶ τεταγμένον. ἐὰν
[12, 951]	ὧν κατ' ἴχνος ἀεὶ χρὴ	τὸν	ἐν ταῖς εὐνομουμέναις πόλεσιν οἰκοῦντα,
[12, 959]	κακῶν ἁμαρτημάτων ἐγίγνετο τὸν μετὰ	τὸν	ἐνθάδε βίον. ἐκ δὲ τούτων
[12, 944]	τούτων ἐγγύτατα φιλοψυχίας ἕνεκα, ἵνα	τὸν	ἐπίλοιπον βίον μὴ κινδυνεύῃ, ζῇ
[12, 950]	μέγιστον, ὄντα ἀγαθὸν ἀληθῶς οὕτω	τὸν	εὔδοξον βίον θηρεύειν, χωρὶς δὲ
[12, 945]	εἰ δὲ μή, κατευθύνειν αὐτοῦ	τὸν	εὔθυνον, ἂν μὲν ᾖ τοῦ
[12, 958]	ζῶν μήτε τις ἀποθανὼν στερείτω	τὸν	ζῶνθ' ἡμῶν. χῶμα δὲ μὴ
[12, 946]	δέ τισιν ἴσαι γίγνωνται καὶ	τὸν	ἥμισυν ἀριθμὸν πλείω ποιῶσιν, ἀφελεῖν
[12, 944]	ποτε θεόν φασι δρᾶσαι, Καινέα	τὸν	Θετταλὸν ἐκ γυναικὸς μεταβαλόντα εἰς
[12, 948]	λέγουσαν τὴν γραφὴν ἀνάξιον εἶναι	τὸν	καὶ τὸν τῶν ἀριστείων καὶ
[12, 945]	τοῦ μεγίστου τιμήματος ὁ τάξας	τὸν	κακόν, χιλίας, ἂν δὲ τοῦ
[12, 953]	δὲ ξένον ὑποδέχεσθαι χρὴ δημοσίᾳ	τὸν	κατά τι δημόσιον ἐξ ἄλλης
[12, 943]	νόμους δ' αὖ τούσδε· Στρατεύεσθαι	τὸν	καταλεγέντα ἢ τὸν ἐν μέρει
[12, 948]	ὅρκους τῶν ἀντιδικούντων ἑκατέρων, καὶ	τὸν	λαγχάνοντά τῴ τινα δίκην τὰ
[12, 968]	ἔχει, τούτων δυνατὸς (ᾖ δοῦναι	τὸν	λόγον· ὁ δὲ μὴ ταῦθ'
[12, 947]	ἀλλήλας λιθίνας (κειμένας, οὗ δὴ	τὸν	μακάριον γεγονότα θέντες, κύκλῳ χώσαντες,
[12, 957]	πάντων γὰρ μαθημάτων κυριώτατα τοῦ	τὸν	μανθάνοντα βελτίω γίγνεσθαι τὰ περὶ
[12, 957]	ῥηθήσεται. πρὸς ἃ πάντα χρὴ	τὸν	μέλλοντα δικαστὴν ἴσον ἔσεσθαι κατὰ
[12, 941]	νόμος ἀξιοῖ ζημιοῦν, ἀλλὰ τῷ	τὸν	μὲν ἴσως ἂν ἰάσιμον ἔτ'
[12, 959]	ἀτιμώρητος ἂν κακῶν ἁμαρτημάτων ἐγίγνετο	τὸν	μετὰ τὸν ἐνθάδε βίον. ἐκ
[12, 955]	θεοῖσι δὲ ἀναθήματα χρεὼν ἔμμετρα	τὸν	μέτριον ἄνδρα ἀνατιθέντα δωρεῖσθαι. γῆ
[12, 953]	ἐπιμελεῖσθαι καὶ τημελεῖν, ἕως ἂν	τὸν	μέτριον ἐπιμείναντες χρόνον, ἰδόντες τε
[12, 966]	τὸ μηδέποτε (τῶν νομοφυλάκων αἱρεῖσθαι	τὸν	μὴ θεῖον καὶ διαπεπονηκότα πρὸς
[12, 960]	οἰκίας φωνὴν ἐξαγγέλλειν ἀπαγορεύειν, καὶ	τὸν	νεκρὸν εἰς τὸ φανερὸν προάγειν
[12, 957]	νόμιμα εὑρίσκειν, πρεσβύτου νομοθέτου παραλιπόντος,	τὸν	νέον ἀναπληροῦν χρὴ νομοθέτην. τὰ
[12, 961]	ἐπάξιον εἶναι φύσει καὶ τροφῇ,	τὸν	νέον οὕτως εἰς τοὺς ἄλλους
[12, 943]	ἔπαινον μὲν δὴ τοῦτον ἀκούειν	τὸν	νέον χρῆν δοκεῖν πολεμικοῦ περὶ
[12, 958]	μήν, ἐάν τις μὴ ἀπαλλάττῃ	τὸν	νικήσαντα ἑκόντα ἑκών, ἡ δικάσασα
[12, 946]	καὶ τύχῃ ἐπιτρέψαντας, κλήρῳ διελόντας	τὸν	νικῶντα καὶ δεύτερον καὶ τρίτον
[12, 949]	τί χρὴ δρᾶν· συμβουλεύειν οὖν	τὸν	νομοθέτην δεῖ τούτων πέρι πρῶτον
[12, 944]	τούτων θάτερον, (ὅμως δὲ χρὴ	τὸν	νόμον ἁμῶς γέ πως ὁρίζειν
[12, 965]	δὴ χρεών. (Κλεινίας) ἥκιστα, νὴ	τὸν	ξένιον, ὦ ξένε, θεόν, ἐατέον
[12, 969]	πόλιν ἐατέον τῆς κατοικίσεως ἢ	τὸν	ξένον τόνδε οὐκ ἀφετέον, ἀλλὰ
[12, 959]	δηλοῦντος τόν τε ἐκτεθνεῶτα καὶ	τὸν	ὄντως τεθνηκότα, εἴη δ' ἂν
[12, 962]	οὐδὲν θαυμαστὸν τὸ τοῖς μὲν	τὸν	ὅρον εἶναι τῶν δικαίων (ὅπως
[12, 946]	ἀρίστους τρεῖς, ἀκροθίνιον (Ἀπόλλωνι κατὰ	τὸν	παλαιὸν νόμον ἀνατίθησι κοινὸν καὶ
[12, 951]	εἰς τὸν σύλλογον ἴτω τὸν	τῶν	περὶ νόμους ἐποπτευόντων· οὗτος δ'
[12, 966]	(Κλεινίας) δίκαιον γοῦν, ὡς λέγεις,	τὸν	περὶ τὰ τοιαῦτα ἀργὸν ἢ
[12, 959]	καὶ τἆλλα ἔστω μὲν κατὰ	τὸν	περὶ τὰ τοιαῦτα νόμον γιγνόμενα,
[12, 949]	τοὺς ἄρχοντας πάλιν ἐπανάγειν εἰς	τὸν	περὶ τοῦ πράγματος ἀεὶ λόγον.
[12, 951]	συνουσίαις ποιήσουσι (δοκεῖν, τοῖς περὶ	τὸν	πόλεμον ἀντίστροφον ἀποδιδόντες δόξης παρασκευήν,
[12, 951]	τά τε ἄλλα καὶ εἰς	τὸν	πόλεμον ἔστω γεγενημένος, (εἰ μέλλει
[12, 962]	τὸν σκοπὸν οἷ βλέπειν δεῖ	τὸν	πολιτικὸν φαίνοιτο ἀγνοῶν, ἆρα ἄρχων
[12, 947]	ἀρχιέρεων δὲ ἕνα κατ' ἐνιαυτὸν	τὸν	πρῶτον κριθέντα τῶν γενομένων ἐκείνῳ
[12, 959]	τὸν αὑτοῦ τοῦτον εἶναι τὸν	τῶν	σαρκῶν ὄγκον θαπτόμενον, ἀλλ' ἐκεῖνον
[12, 962]	δὴ περὶ πόλιν; εἴ τις	τὸν	σκοπὸν οἷ βλέπειν δεῖ τὸν
[12, 962]	πρῶτον μὲν τοῦτο ὃ λέγομεν,	τὸν	σκοπόν, ὅστις ποτὲ ὁ πολιτικὸς
[12, 962]	ἂν δυνατὸς εἴη τοῦτο οὗ	τὸν	σκοπὸν τὸ παράπαν μηδ' εἰδείη;
[12, 961]	ἀποκριθέντι· δεῖν δὲ ὄρθριον εἶναι	τὸν	σύλλογον, ἡνίκ' ἂν τῶν ἄλλων
[12, 951]	δέκα καὶ ἀφικόμενος οἴκαδε, εἰς	τὸν	σύλλογον ἴτω τὸν τῶν περὶ
[12, 952]	τῶν πολλῶν. εἰς δὴ τοῦτον	τὸν	σύλλογον ὁ θεωρήσας τὰ ἐν
[12, 952]	παρακεκλημένων εἶναι, τῷ παρακαλοῦντι μέμφεσθαι	τὸν	(σύλλογον ὅλον· τοὺς δ' εὐδοκιμοῦντας
[12, 962]	τείνειν ὁ λόγος οὗτος εἰς	τὸν	σύλλογον ὃν εἶπες νυνδὴ νύκτωρ
[12, 949]	μὲν ὀμνύναι δικάζειν μέλλοντα, ~καὶ	τὸν	τὰς ἀρχὰς τῷ κοινῷ καθιστάντα
[12, 967]	δή, τὸ νῦν εἰρημένον πολλάκις,	τόν	τε εἰρημένον (ἐν τοῖς ἄστροις
[12, 959]	χρόνον ἔνδον γίγνεσθαι τοῦ δηλοῦντος	τόν	τε ἐκτεθνεῶτα καὶ τὸν ὄντως
[12, 959]	καλῶς καὶ μετρίως τὰ περὶ	τὸν	τετελευτηκότα γιγνόμενα καὶ μὴ καλῶς
[12, 960]	χρὴ τὰ τοιάδε· δακρύειν (μὲν	τὸν	τετελευτηκότα ἐπιτάττειν ἢ μὴ ἄμορφον,
[12, 948]	εἶναι θεούς, εἰκότως, ἅτε κατὰ	τὸν	τότε χρόνον τῶν πολλῶν ἐκ
[12, 948]	γραφὴν ἀνάξιον εἶναι τὸν καὶ	τὸν	τῶν ἀριστείων καὶ τῆς ἀρχῆς·
[12, 968]	ἐσόμενον κατὰ νόμον χάριν σωτηρίας	τὸν	τῶν ἀρχόντων νυκτερινὸν σύλλογον, (παιδείας
[12, 951]	οἴκαδε, εἰς τὸν σύλλογον ἴτω	τὸν	τῶν περὶ νόμους ἐποπτευόντων· οὗτος
[12, 959]	νομίζοντα τὸν αὑτοῦ τοῦτον εἶναι	τὸν	τῶν σαρκῶν ὄγκον θαπτόμενον, ἀλλ'
[12, 959]	σαρκῶν ὄγκον θαπτόμενον, ἀλλ' ἐκεῖνον	τὸν	ὑὸν ἢ ἀδελφόν, ἢ ὅντινά
[12, 948]	ὅρκον δὲ μὴ ἐπομνύναι, καὶ	τὸν	φεύγοντα κατὰ ταὐτὰ τὴν ἄρνησιν
[12, 954]	ἐπιλάβηται, φῇ δὲ ζητεῖν τοῦτον	τὸν	χρόνον, ὁ δὲ μὴ ἀποκρυπτόμενος
[12, 941]	ἰάσιμον ἔτ' εἶναι, τὸν δ'	ἀνίατον.	ξένον μὲν δὴ τῶν δημοσίων
[12, 942]	αὐτοφώρῳ ἐάντε μή, σχεδὸν ὡς	ἀνίατον	ὄντα θανάτῳ ζημιοῦν. στρατιῶν δὲ
[12, 947]	φέρειν αὐτὴν μὲν τὴν κλίνην	ἑκατὸν	τῶν νέων τῶν ἐν τοῖς
[12, 956]	τε καὶ φυλέται, κατὰ τὸ	δωδέκατον	μέρος διῃρημένοι, ἐν οἷς, ἂν
[12, 961]	καὶ κεφαλή, τό γε μέγιστον,	πεφύκατον.	(Κλεινίας) πῶς αὖ φῄς; (Ἀθηναῖος)
[12, 958]	κακῶν· οἷσιν δὲ ὄντως ἐπικεκλωσμέναι,	~(θάνατον	ἴαμα ταῖς οὕτω διατεθείσαις ψυχαῖς
[12, 944]	μετ' ἀνδρείας καλὸν καὶ εὐδαίμονα	θάνατον,	τοιαύτης μὲν ὅπλων ἀποβολῆς (ἔστω
[12, 959]	δὲ ὄντα ἡμῶν ἕκαστον ὄντως,	ἀθάνατον	εἶναι ψυχὴν ἐπονομαζόμενον, παρὰ θεοὺς
[12, 967]	πρεσβύτατον ἁπάντων ὅσα γονῆς μετείληφεν,	ἀθάνατόν	τε, ἄρχει τε δὴ σωμάτων
[12, 966]	ἀλλὰ μὴν δεῖ γε, εἴπερ	δυνατόν.	(Ἀθηναῖος) τί δὲ δή; περὶ
[12, 944]	γίγνοιτ' ἂν πρόσφορος; οὐ γὰρ	δυνατὸν	ἀνθρώπῳ δρᾶν τοὐναντίον ὥς ποτε
[12, 965]	ἐκ τῶν πολλῶν καὶ ἀνομοίων	δυνατὸν	εἶναι βλέπειν; (Κλεινίας) ἴσως. (Ἀθηναῖος)
[12, 965]	δεῖν πρὸς τὰ πολλὰ βλέπειν	δυνατὸν	εἶναι, πρὸς δὲ τὸ ἓν
[12, 968]	καὶ Κλεινία, περὶ τῶν τοιούτων	δυνατόν	ἐστιν νομοθετεῖν, πρὶν ἂν κοσμηθῇ
[12, 966]	δυνάμεως, εἰδέναι τε εἰς ὅσον	δυνατόν	ἐστιν ταῦτ' ἄνθρωπον γιγνώσκειν, καὶ
[12, 960]	σμικρὸν λέγεις, εἴπερ ἐστὶ μὴ	δυνατὸν	εὑρεῖν ὅπῃ γίγνοιτ' ἂν παντὶ
[12, 946]	δ' ἄλλων τιμημάτων ὧν ἂν	δυνατὸν	ᾖ διπλῆν τεῖσαι, διπλασίαν τινέτω.
[12, 957]	συλλήβδην πάσης ἀδικίας εἰς τὸ	δυνατὸν	μεταβολήν, ὅσοις ἰάσιμοι δόξαι τῶν
[12, 960]	τοιοῦτον. (Ἀθηναῖος) ἀλλ' ἔστι μὴν	δυνατόν,	ὥς γέ μοι τὰ νῦν
[12, 965]	πεπαιδευμένους; (Κλεινίας) ἀλλ' ὦ θαυμάσιε,	ἀδύνατον.	(Ἀθηναῖος) ἰτέον ἄρα ἐπί τινα
[12, 966]	περὶ τὰ τοιαῦτα ἀργὸν ἢ	ἀδύνατον	ἀποκρίνεσθαι πόρρω τῶν καλῶν. (Ἀθηναῖος)
[12, 950]	τῶν πολλῶν. τὸ μὲν γὰρ	ὀρθότατον	καὶ μέγιστον, ὄντα ἀγαθὸν ἀληθῶς
[12, 966]	ἐλέγομεν, ὡς πρεσβύτατόν (τε καὶ	θειότατόν	ἐστιν πάντων ὧν κίνησις γένεσιν
[12, 955]	καρτερεῖν οὐκ εὐπετές, ἀκούοντα δὲ	ἀσφαλέστατον	πείθεσθαι τῷ νόμῳ, μηδὲν ἐπὶ
[12, 967]	λάβῃ, ψυχή τε ὡς ἔστιν	πρεσβύτατον	ἁπάντων ὅσα γονῆς μετείληφεν, ἀθάνατόν
[12, 966]	περὶ τὴν ψυχὴν ἐλέγομεν, ὡς	πρεσβύτατόν	(τε καὶ θειότατόν ἐστιν πάντων
[12, 942]	τοὐναντίον ἐναντίως, καὶ τὸ μὲν	ὑπηρετικώτατον	ἅπαντι τῷ σώματι, τὸ δὲ
[12, 942]	ἅπαντι τῷ σώματι, τὸ δὲ	ἀρχικώτατον,	~ἔχον (τὰς κυρίας ἁπάσας αἰσθήσεις
[12, 963]	οὖν. (Ἀθηναῖος) ἧι μὲν τοίνυν	διαφέρετον	αὐτοῖν τούτω τὼ δύο καὶ
[12, 963]	σύ γε, Μέγιλλε καὶ Κλεινία,	ἔχετον	διαρθροῦντες ὑπὲρ αὐτοῦ φράζειν πρὸς
[12, 961]	ἄλλοις, προσλαμβάνειν, εἰ δὲ μή,	ἀπόρρητον	εἶναι τὴν γεγονυῖαν κρίσιν τοῖς
[12, 943]	ψεῦδος δὲ αἰδοῖ καὶ δίκῃ	νεμεσητὸν	κατὰ φύσιν τῶν τε οὖν
[12, 966]	μηδ' αὖ τῶν πρὸς ἀρετὴν	ἔγκριτον	γίγνεσθαι; (Κλεινίας) δίκαιον γοῦν, ὡς
[12, 956]	ἐγκαλῶν τις τοῖς δικασταῖς τὸ	τρίτον	ἀγωνίζεσθαι βούληται, (ἀγέτω μὲν ἐπὶ
[12, 953]	εἶναι δεῖ δίκας τοῖς τοιούτοις.	τρίτον	δὲ ξένον ὑποδέχεσθαι χρὴ δημοσίᾳ
[12, 956]	δίκης. ἐὰν δ' εἰς τὸ	τρίτον	ἔλθωσιν δικαστήριον ἀπειθήσαντες ταῖς ἔμπροσθεν
[12, 946]	τὸν νικῶντα καὶ δεύτερον καὶ	τρίτον	στεφανῶσαι θαλλῷ, καὶ τὰ ἀριστεῖα
[12, 964]	θαυμαστόν τι ταύτην τὴν πόλιν	ἀφύλακτον	οὖσαν πάσχειν (ἃ πολλαὶ πάσχουσι
[12, 941]	μὲν χρημάτων ἀνελεύθερον, ἁρπαγὴ δὲ	ἀναίσχυντον·	τῶν Διὸς δὲ ὑέων οὐδεὶς
[12, 948]	ἄρνησιν γράψαντα παραδοῦναι τοῖς ἄρχουσιν	ἀνώμοτον.	δεινὸν γάρ που, δικῶν γ'
[12, 956]	ἴῃ, νικήσας μὲν δὴ τὸ	πέμπτον	μέρος ἀπολαμβανέτω, νικηθεὶς δὲ ἀποτινέτω
[12, 948]	ὁ διώκων μὴ μεταλάβῃ τὸ	πέμπτον	μέρος τῶν (ψήφων, τινέτω ὁ
[12, 942]	ἡ κρίσις γιγνέσθω· τὸν δὲ	ἀστὸν	καὶ τεθραμμένον ὡς ἔσται τεθραμμένος,
[12, 963]	εἴδη γεγονέναι, δῆλον ὡς ἓν	ἕκαστον	ἀνάγκη φάναι, τεττάρων γε ὄντων.
[12, 955]	χρῆσθαι βούληται, χρῆται, κατ' ἐνιαυτὸν	ἕκαστον	βουλευομένων, ἐάντε τοῦ τιμήματος ὅλου
[12, 961]	εἶναι· πρὸς τούτοις δὲ ἕνα	ἕκαστον	δεῖν προσλαμβάνειν τῶν (νέων, μὴ
[12, 945]	αὐτῶν τοιάνδε γένεσιν. κατ' ἐνιαυτὸν	ἕκαστον	μετὰ τροπὰς ἡλίου τὰς ἐκ
[12, 959]	σώματα, τὸν δὲ ὄντα ἡμῶν	ἕκαστον	ὄντως, ἀθάνατον εἶναι ψυχὴν ἐπονομαζόμενον,
[12, 955]	πέρι τῷ κοινῷ, τετιμῆσθαι μὲν	ἕκαστον	τὴν οὐσίαν ἕνεκα πολλῶν χρεὼν
[12, 959]	τῷ βίῳ τὸ παρεχόμενον ἡμῶν	ἕκαστον	τοῦτ' εἶναι μηδὲν ἀλλ' ἢ
[12, 966]	διανοούμεθα; ὡς πόλλ' ἔστιν μόνον	ἕκαστον	τούτων τοὺς φύλακας ἡμῖν γνωστέον,
[12, 962]	τοιούτου κενή τις πόλις, οὐδὲν	θαυμαστὸν	ἄνους οὖσα καὶ ἀναίσθητος εἰ
[12, 962]	(Ἀθηναῖος) νῦν δὴ μαθησόμεθα ὅτι	θαυμαστὸν	οὐδὲν πλανᾶσθαι τὰ τῶν πόλεων
[12, 964]	εἶεν, ἀρετῆς πέρι γιγνώσκοντες ἱκανῶς,	θαυμαστόν	τι ταύτην τὴν πόλιν ἀφύλακτον
[12, 962]	καὶ τὰ μὲν πολλὰ οὐδὲν	θαυμαστὸν	τὸ τοῖς μὲν τὸν ὅρον
[12, 964]	λέγεις. ~(Ἀθηναῖος) ἧι μὲν τοίνυν	ἐστὸν	διαφόρω καὶ δύο, σὺ παρ'
[12, 966]	ἆρα οὖν ἴσμεν ὅτι δύ'	ἐστὸν	τὼ περὶ θεῶν ἄγοντε εἰς
[12, 942]	δὲ νόμοι γίγνονται κατὰ τρόπον,	μέγιστον	δὲ τὸ μηδέποτε ἄναρχον μηδένα
[12, 969]	ἐπώνυμον αὐτὴν ποιήσῃ, κλέος ἀρῇ	μέγιστον	κατασκευάσας αὐτὴν ὀρθῶς, ἢ τό
[12, 950]	τὸ μὲν γὰρ ὀρθότατον καὶ	μέγιστον,	ὄντα ἀγαθὸν ἀληθῶς οὕτω τὸν
[12, 961]	ψυχὴ καὶ κεφαλή, τό γε	μέγιστον,	πεφύκατον. (Κλεινίας) πῶς αὖ φῄς;
[12, 942]	καὶ κοίτης σκληρᾶς, καὶ τὸ	μέγιστον,	τὴν τῆς κεφαλῆς καὶ ποδῶν
[12, 944]	μὴ κινδυνεύῃ, ζῇ δὲ ὡς	πλεῖστον	χρόνον ὢν κακὸς ὀνείδει συνεχόμενος,
[12, 946]	ἂν ἕκαστος αὐτῶν ἡγῆται πάντῃ	ἄριστον	εἶναι, πλὴν αὑτοῦ, μὴ ἔλαττον
[12, 958]	ἔχωσιν ὁπόθεν, ἐλλείπῃ δὲ μὴ	ἔλαττον	δραχμῆς, μὴ πρότερον εἶναι τούτῳ
[12, 953]	ἐξ ἄλλης χώρας, πρῶτον μὲν	ἔλαττον	ἐτῶν μηδὲν πεντήκοντα γεγονὼς ἔστω,
[12, 954]	~τὰ δ' ὑπὲρ (χιλίας μὴ	ἔλαττον	ἢ πέντε. ἐγγυητὴς μὲν δὴ
[12, 961]	δεῖν προσλαμβάνειν τῶν (νέων, μὴ	ἔλαττον	ἢ τριάκοντ' ἔτη γεγονότα, πρῶτον
[12, 946]	ἄριστον εἶναι, πλὴν αὑτοῦ, μὴ	ἔλαττον	πεντήκοντα γεγονότα ἐτῶν. τῶν δὲ
[12, 953]	συγγραφῇ καὶ ἐναντίον μαρτύρων μὴ	ἔλαττον	τριῶν, ὅσα ἐντὸς χιλίων, ~τὰ
[12, 953]	συγγραφῇ καὶ ἐναντίον μαρτύρων μὴ	ἔλαττον	τριῶν, ὅσα ἐντὸς χιλίων, τὰ
[12, 942]	ἔστιν οὔτε ποτὲ μὴ γένηται	κρεῖττον	οὔτε ἄμεινον οὔτε τεχνικώτερον εἰς
[12, 958]	τὴν καταδικάσασαν καταδικασθείς, εἰσαγόντων μὲν	αὐτὸν	εἰς τὸ τῶν νομοφυλάκων δικαστήριον
[12, 954]	δίκῃ παραγενέσθαι κωλύσῃ βίᾳ, εἴτε	αὐτὸν	εἴτε μάρτυρας, ἐὰν μὲν δοῦλον
[12, 942]	μήτε σπουδάζοντος μήτ' ἐν παιδιαῖς	(αὐτὸν	ἐφ' αὑτοῦ τι κατὰ μόνας
[12, 942]	παθεῖν ἢ τίνα ζημίαν (ἀποτίνειν	αὐτὸν	ἡ κρίσις γιγνέσθω· τὸν δὲ
[12, 961]	τριάκοντ' ἔτη γεγονότα, πρῶτον δὲ	αὐτὸν	κρίναντα ἐπάξιον εἶναι φύσει καὶ
[12, 947]	κρίσεως, γράφεσθαι μὲν τὸν βουλόμενον	αὐτὸν	ὁ νόμος προσταττέτω, ~ὁ δ'
[12, 952]	μᾶλλον ζῶν, τελευτήσαντά τε τιμαῖς	αὐτὸν	προσηκούσαις ἡ τῶν συλλεγομένων τιμάτω
[12, 949]	δικῶν τε περὶ λήξεως τὸν	αὐτὸν	τρόπον εἶναι πρὸς ἀλλήλους πᾶσι
[12, 955]	ὑποδοχῆς θάνατος ἔστω ζημία. τὸν	αὐτὸν	φίλον τε καὶ ἐχθρὸν νομιζέτω
[12, 957]	ἄλλων λόγων, τὸν ἀγαθὸν δικαστὴν	αὑτόν	τε ὀρθοῦν καὶ τὴν πόλιν,
[12, 947]	ἐπιδεῆ χώματος τοῖς τιθεμένοις· κατ'	ἐνιαυτὸν	δὲ ἀγῶνα μουσικῆς αὐτοῖς καὶ
[12, 958]	ἡγεμόνες. ἐπειδὰν δὲ αἱ κατ'	ἐνιαυτὸν	δίκαι τέλος ἐκδικασθεῖσαι σχῶσι, ταῖς
[12, 955]	(ἂν χρῆσθαι βούληται, χρῆται, κατ'	ἐνιαυτὸν	ἕκαστον βουλευομένων, ἐάντε τοῦ τιμήματος
[12, 945]	τρόπον αὐτῶν τοιάνδε γένεσιν. κατ'	ἐνιαυτὸν	ἕκαστον μετὰ τροπὰς ἡλίου τὰς
[12, 955]	μέρει ἐάντε τῆς γενομένης ἐπ'	ἐνιαυτὸν	ἑκάστοτε προσόδου, χωρὶς τῶν εἰς
[12, 947]	καὶ τοὔνομα ἀναγράφειν τούτου κατ'	ἐνιαυτόν,	ὅπως ἂν γίγνηται μέτρον ἀριθμοῦ
[12, 954]	φανερὸς ᾖ, ἐὰν (οὕτω τις	ἐνιαυτὸν	ὁτιοῦν ἐκτημένος, ὁ δὲ ζητῶν
[12, 946]	δὲ τρεῖς ἀεὶ προσγιγνέσθων κατ'	ἐνιαυτόν·	οὗτοι δὲ τὰς ἀρχὰς πάσας
[12, 947]	Ἡλίου, ἀρχιέρεων δὲ ἕνα κατ'	ἐνιαυτὸν	τὸν πρῶτον κριθέντα τῶν γενομένων
[12, 945]	κατὰ τύχην κλήρου καὶ ἐπ'	ἐνιαυτόν,	τῶν δ' εἰς πλείονα ἔτη
[12, 955]	(πρὸς τῷ ἀτελῆ, δεθῆναι μὲν	ἐνιαυτόν,	ὑπόδικον δὲ ἀνδραποδισμοῦ τῷ ἐθέλοντι
[12, 956]	μέρος ἀπολαμβανέτω, νικηθεὶς δὲ ἀποτινέτω	ταὐτὸν	μέρος τῆς δίκης. ἐὰν δ'
[12, 964]	λόγῳ· ᾗ δὲ ἓν καὶ	ταὐτόν,	σὺ πάλιν ἀπόδος ἐμοί. διανοοῦ
[12, 966]	περὶ καλοῦ τε καὶ ἀγαθοῦ	ταὐτὸν	τοῦτο διανοούμεθα; ὡς πόλλ' ἔστιν
[12, 965]	ποτε διὰ (πάντων τῶν τεττάρων	ταὐτὸν	τυγχάνει, ὃ δή φαμεν ἔν
[12, 960]	γίγνοιτ' ἂν παντὶ κτῆμά τι	τοιοῦτον.	(Ἀθηναῖος) ἀλλ' ἔστι μὴν δυνατόν,
[12, 968]	καὶ μὴν πρός γε τὸ	τοιοῦτον	ἁμιλληθῶμεν πάντες. συλλήπτωρ γὰρ τούτου
[12, 965]	ξένε, θεόν, ἐατέον που τὸ	τοιοῦτον,	ἐπεὶ δοκεῖς ἡμῖν ὀρθότατα λέγειν.
[12, 960]	(Ἀθηναῖος) ὀρθῶς παρακελεύῃ, καὶ ἐμὲ	τοιοῦτον	εὑρήσεις ἄλλον. (Κλεινίας) καλῶς δὴ
[12, 949]	ἱερῶν φέροντα δρᾶν ἀεὶ τὸ	τοιοῦτον,	καὶ κριτὴν αὖ χορῶν καὶ
[12, 941]	εἰκός, ἀλλ' ὅς τι δρᾷ	τοιοῦτον	παρανόμως, οὔτε θεὸς οὔτε παῖς
[12, 961]	μάλιστ' ᾖ τις σχολὴ παντί.	τοιοῦτόν	τί που λεχθὲν ἡμῖν ἦν
[12, 962]	ἐπιτηδευμάτων ἔστιν ἱκανὸν κατεσκευασμένον ὁτιοῦν	τοιοῦτον	φυλακτήριον; ἔχομεν φράζειν; (Κλεινίας) οὐ
[12, 950]	ἀρετῆς ἀπεσφαλμένοι τυγχάνουσιν οἱ πολλοί,	τοσοῦτον	καὶ τοῦ κρίνειν τοὺς ἄλλους
[12, 943]	αὐτοῦ φύσει. ἔπαινον μὲν δὴ	τοῦτον	ἀκούειν τὸν νέον χρῆν δοκεῖν
[12, 961]	τὸ τοιόνδε. φημί, εἴ τις	τοῦτον	βάλοιτο οἷον ἄγκυραν πάσης τῆς
[12, 943]	τὸ νικητήριον ἑκάστοις εἶναι θαλλοῦ·	τοῦτον	δὲ εἰς τὰ τῶν πολεμικῶν
[12, 959]	χρή, διαφερόντως νομίζοντα τὸν αὑτοῦ	τοῦτον	εἶναι τὸν τῶν σαρκῶν ὄγκον
[12, 958]	τῷ νικήσαντι· ἄλλοις δὲ πρὸς	τοῦτον	ἔστωσαν δίκαι κυρίως. ἐὰν δέ
[12, 968]	ἅπασιν ὅσους διεληλύθαμεν εἰ καὶ	τοῦτον	προσοίσομεν, ὡς φυλακὴν ἐσόμενον κατὰ
[12, 952]	χείρους τῶν πολλῶν. εἰς δὴ	τοῦτον	τὸν σύλλογον ὁ θεωρήσας τὰ
[12, 954]	μηδεὶς ἐπιλάβηται, φῇ δὲ ζητεῖν	τοῦτον	τὸν χρόνον, ὁ δὲ μὴ
[12, 952]	ἐκδημείτω, τὸν δ' εἰσεπιδημήσαντα μετὰ	τοῦτον	χρὴ φιλοφρονεῖσθαι. τέτταρες δ' εἰσὶ
[12, 962]	ὦ Κλεινία, καὶ δεῖ δὴ	τοῦτον,	ὡς ὁ νῦν παρεστηκὼς ἡμῖν
[12, 956]	γίγνεσθαι. δικαστηρίων δὲ τὸ μὲν	πρῶτον	αἱρετοὶ δικασταὶ γίγνοιντ' ἄν, οὓς
[12, 966]	εἰ δεῖ δὲ ἢ μή,	πρῶτον	βεβαιωσώμεθα τῇ συνομολογίᾳ πρὸς ἡμᾶς
[12, 961]	ἔλαττον ἢ τριάκοντ' ἔτη γεγονότα,	πρῶτον	δὲ αὐτὸν κρίναντα ἐπάξιον εἶναι
[12, 962]	φαίνοιτο ἀγνοῶν, ἆρα ἄρχων μὲν	(πρῶτον	δικαίως ἂν προσαγορεύοιτο, εἶτα σῴζειν
[12, 962]	μὴ συμβουλεύει, τῶν νόμων αὐτῶν	πρῶτον,	ἔπειτα ἀνθρώπων· εἰ δ' ἔσται
[12, 947]	δὲ ἕνα κατ' ἐνιαυτὸν τὸν	πρῶτον	κριθέντα τῶν γενομένων ἐκείνῳ τῷ
[12, 968]	τοῦτο εἰρῆσθαι φῶμεν αὖ; (Ἀθηναῖος)	πρῶτον	μὲν δήπου καταλεκτέος ἂν εἴη
[12, 953]	θεωρῶν ἀντίστροφος ἐξ ἄλλης χώρας,	πρῶτον	μὲν ἔλαττον ἐτῶν μηδὲν πεντήκοντα
[12, 958]	νόμους αὐτῶν χρεὼν γίγνεσθαι τούσδε·	πρῶτον	μὲν ἡ δικάζουσα ἀρχὴ τὰ
[12, 959]	ἡρωικῶν (στίχων. τὰς δὲ προθέσεις	πρῶτον	μὲν μὴ μακρότερον χρόνον ἔνδον
[12, 950]	τόπους καὶ περὶ ὑποδοχῆς ξένων.	πρῶτον	μὲν νεωτέρῳ ἐτῶν τετταράκοντα μὴ
[12, 948]	δικαστηρίῳ γιγνέσθω τοιῷδέ τινι τρόπῳ.	πρῶτον	μὲν νομοφύλακες ἔστωσαν τούτου τοῦ
[12, 951]	ἂν γίγνοιτ' ἀμφότερα; (Ἀθηναῖος) τῇδε.	πρῶτον	μὲν ὁ θεωρὸς ὁ τοιοῦτος
[12, 962]	τι τὸ γιγνῶσκον ἐν αὐτῷ	πρῶτον	μὲν τοῦτο ὃ λέγομεν, τὸν
[12, 951]	ὄρθρου μέχριπερ ἂν ἥλιος ἀνάσχῃ,	πρῶτον	μὲν τῶν ἱερέων τῶν τὰ
[12, 949]	τὸν νομοθέτην δεῖ τούτων πέρι	πρῶτον	πείθοντα εἰς δύναμιν. πέφυκεν δὲ
[12, 965]	πολιτείας ἡμῖν φύλακας ἀκριβῶς ἰδεῖν	πρῶτον	τί ποτε διὰ (πάντων τῶν
[12, 959]	ὄγκον θαπτόμενον, ἀλλ' ἐκεῖνον τὸν	ὑὸν	ἢ ἀδελφόν, ἢ ὅντινά τις
[12, 947]	Πυθίας οὕτω τε καὶ ταύτῃ	σύμψηφον	ᾖ. θήκην δὲ ὑπὸ γῆς
[12, 959]	ἀλλ' ἐκεῖνον τὸν ὑὸν ἢ	ἀδελφόν,	ἢ ὅντινά τις μάλισθ' ἡγεῖται
[12, 960]	τῶν κλωσθέντων τῷ πυρὶ τὴν	ἀμετάστροφον	(ἀπεργαζομένων δύναμιν· ἃ δὴ καὶ
[12, 960]	νόμοις εἶναι, πῶς χρὴ τὴν	ἀμετάστροφον	αὐτοῖς ἐγγίγνεσθαι κατὰ φύσιν δύναμιν.
[12, 951]	(δοκεῖν, τοῖς περὶ τὸν πόλεμον	ἀντίστροφον	ἀποδιδόντες δόξης παρασκευήν, ἐλθόντες δὲ
[12, 960]	τὸν τετελευτηκότα ἐπιτάττειν ἢ μὴ	ἄμορφον,	θρηνεῖν δὲ καὶ ἔξω τῆς
[12, 967]	(Κλεινίας) τὸ δὲ δὴ πῶς	ἔχον	ἂν εἴη; (Ἀθηναῖος) πᾶν, ὅπερ
[12, 943]	τῷ σώματι, τὸ δὲ ἀρχικώτατον,	~ἔχον	(τὰς κυρίας ἁπάσας αἰσθήσεις αὐτοῦ
[12, 950]	χρηστοί, θεῖον δέ τι καὶ	εὔστοχον	ἔνεστι καὶ τοῖσιν κακοῖς, ὥστε
[12, 942]	τρόπον, μέγιστον δὲ τὸ μηδέποτε	ἄναρχον	μηδένα εἶναι, μήτ' ἄρρενα μήτε
[12, 962]	καὶ ἀναίσθητος εἰ πράξει τὸ	προστυχὸν	ἑκάστοτε ἐν ἑκάσταις τῶν πράξεων.
[12, 959]	(τὰ μέτρια ἀναλίσκοντα ὡς εἰς	ἄψυχον	χθονίων βωμόν· τὸ δὲ μέτριον
[12, 961]	τε καὶ τὰ περὶ τὴν	ναῦν;	(Κλεινίας) τί μήν; (Ἀθηναῖος) οὐδὲν
[12, 948]	πολλὰ ζημιῶν, οὐκέτι δὴ τοῖς	νῦν	ἀνθρώποις ἡ Ῥαδαμάνθυος (ἂν εἴη
[12, 969]	παιδείας τε καὶ τροφῆς τῆς	νῦν	αὖ κεκινημένης τοῖς λόγοις· τὸ
[12, 960]	λέγεις· πρὸς ὅτι δὲ τὸ	νῦν	αὖ ῥηθὲν εἴρηται, φράζ' ἔτι
[12, 957]	νομοφύλακας (χρὴ τὰ πρέποντα τῇ	νῦν	γεννωμένῃ πολιτείᾳ κατασκευάζειν συλλογισαμένους καὶ
[12, 944]	ἀνδρὸς μεταβαλοῦσα, τιμωρία τούτῳ γενομένη.	νῦν	δ' ὅτι τούτων ἐγγύτατα φιλοψυχίας
[12, 948]	ἀμφισβητοῦσιν ἀπηλλάττετο ταχὺ καὶ ἀσφαλῶς.	νῦν	δὲ δὴ ὅτε μέρος τι
[12, 967]	ἄλλα τε αὖ ἀνόητ' εἰπεῖν·	νῦν	δέ, ὅπερ εἴρηται, πᾶν τοὐναντίον
[12, 949]	εἶναι πρὸς ξένους, καθάπερ τὰ	νῦν,	δέχεσθαί τε ὅρκους παρ' (ἀλλήλων,
[12, 962]	(Κλεινίας) παντάπασι μὲν οὖν. (Ἀθηναῖος)	νῦν	δὴ μαθησόμεθα ὅτι θαυμαστὸν οὐδὲν
[12, 967]	ἂν μὴ τὰ λεγόμενα ταῦτα	νῦν	δύο λάβῃ, ψυχή τε ὡς
[12, 967]	ἐπὶ δὲ τούτοισι δή, τὸ	νῦν	εἰρημένον πολλάκις, τόν τε εἰρημένον
[12, 962]	σῶμα ἀγνοῶν, ὃ προσείπομεν ὑγίειαν	νῦν,	ἢ νίκην στρατηγὸς ἢ τῶν
[12, 969]	ὦ φίλε Κλεινία, ἐκ τῶν	νῦν	ἡμῖν εἰρημένων ἁπάντων ἢ τὴν
[12, 953]	τὰς ξενηλασίας ποιουμένους, καθάπερ ποιοῦσιν	νῦν	θρέμματα Νείλου, μηδὲ κηρύγμασιν ἀγρίοις.
[12, 963]	δὲ πολιτικὸν ἐλέγχοντες ἐνταῦθ' ἐσμὲν	νῦν,	καὶ καθάπερ ἄνθρωπον ἐπανερωτῶντες εἴποιμεν
[12, 964]	ἢ ταῦτα αὐτὰ περὶ ὧν	νῦν	λέγομεν, ἀνδρεία, σωφροσύνη, δικαιοσύνη, φρόνησις;
[12, 968]	γίγνοιτ' ἄν, τοῦτο δὴ τὰ	νῦν	λέγωμέν τε καὶ ἐρευνῶμεν. (Ἀθηναῖος)
[12, 965]	φίλοι, εἰ μὲν βουλόμεθα, τὰ	νῦν	οἷόνπερ σφόδρα πιέσαντες μὴ ἀνῶμεν,
[12, 967]	περὶ αὐτά, καὶ ὑπωπτεύετο τὸ	νῦν	ὄντως δεδογμένον, ὅσοι τῆς ἀκριβείας
[12, 962]	πράξεων. (Κλεινίας) ἀληθῆ λέγεις. (Ἀθηναῖος)	νῦν	οὖν ἡμῖν ἐν τίνι ποτὲ
[12, 960]	δυνατόν, ὥς γέ μοι τὰ	νῦν	παντάπασι καταφαίνεται. (Κλεινίας) μὴ τοίνυν
[12, 969]	οὐκ ἔστ' οὐδεμία οὐδενὶ τῶν	νῦν	παρὰ ταῦθ' ὡς ἔπος εἰπεῖν
[12, 962]	δεῖ δὴ τοῦτον, ὡς ὁ	νῦν	παρεστηκὼς ἡμῖν λόγος μηνύει, πᾶσαν
[12, 953]	(ταὐτὰ ἄλλῃ πόλει. ἴτω μὲν	νῦν	πᾶς ἀκέλευστος ὁ τοιοῦτος ἐπὶ
[12, 964]	(Ἀθηναῖος) τί οὖν; ὃ λέγομεν	νῦν	ποιητέον ἡμῖν, ἢ πῶς; τοὺς
[12, 964]	πάσχειν (ἃ πολλαὶ πάσχουσι τῶν	νῦν	πόλεων; (Κλεινίας) οὐδέν γε, ὡς
[12, 965]	(Ἀθηναῖος) ἆρ' οὖν ἧς δὴ	νῦν	σχεδὸν ἐφηψάμεθα, τυγχάνοι ἂν οὖσα
[12, 967]	πᾶν, ὅπερ εἶπον, τοὐναντίον ἔχει	νῦν	τε καὶ ὅτε ἄψυχα αὐτὰ
[12, 968]	ἄλλοις ἄρχουσιν. ὁρᾶν δὴ χρεὼν	νῦν,	ὦ Κλεινία καὶ Μέγιλλε, ἤδη
[12, 962]	(Ἀθηναῖος) δεῖ δὴ καὶ τὰ	νῦν,	ὡς ἔοικεν, εἴπερ μέλλει τέλος
[12, 960]	νῦν παντάπασι καταφαίνεται. (Κλεινίας) μὴ	τοίνυν	ἀφιστώμεθα μηδενὶ τρόπῳ, πρὶν ἂν
[12, 963]	μὲν οὖν. (Ἀθηναῖος) ἧι μὲν	τοίνυν	διαφέρετον αὐτοῖν τούτω τὼ δύο
[12, 964]	ἀληθῆ λέγεις. ~(Ἀθηναῖος) ἧι μὲν	τοίνυν	ἐστὸν διαφόρω καὶ δύο, σὺ
[12, 961]	ὥσπερ καὶ διανοῇ. (Ἀθηναῖος) χρὴ	τοίνυν,	ὦ Κλεινία, παντὸς πέρι νοῆσαι
[12, 963]	μόνον, ἀρετήν. (Κλεινίας) πάνυ μὲν	οὖν.	(Ἀθηναῖος) ἧι μὲν τοίνυν διαφέρετον
[12, 962]	βέλη ἀφιέναι. (Κλεινίας) παντάπασι μὲν	οὖν.	(Ἀθηναῖος) νῦν δὴ μαθησόμεθα ὅτι
[12, 965]	ἔχομεν αὕτη; (Κλεινίας) παντάπασι μὲν	οὖν.	(Ἀθηναῖος) οὐκοῦν ἐλέγομεν τόν γε
[12, 961]	(ἔμπροσθεν λόγοις; (Κλεινίας) ἦν γὰρ	οὖν.	(Ἀθηναῖος) τούτου δὴ πέρι τοῦ
[12, 965]	συνορῶντα; (Κλεινίας) ὀρθῶς. (Ἀθηναῖος) ἆρ'	οὖν	ἀκριβεστέρα σκέψις θέα τε ἂν
[12, 943]	νεμεσητὸν κατὰ φύσιν τῶν τε	οὖν	ἄλλων εὐλαβεῖσθαι πέρι πλημμελεῖν εἰς
[12, 951]	κακῶς αὐτὴν θεωρῶσιν. (Κλεινίας) πῶς	οὖν	ἂν γίγνοιτ' ἀμφότερα; (Ἀθηναῖος) τῇδε.
[12, 962]	τινες ἐν τῇ πόλει, εἴτ'	οὖν	βελτίους εἴτε χείρους τυγχάνουσιν ὄντες,
[12, 955]	ἱερὰ πᾶσι πάντων θεῶν· μηδεὶς	οὖν	δευτέρως ἱερὰ καθιερούτω θεοῖς. ~χρυσὸς
[12, 964]	κεκτημένη ἐν αὑτῇ; (Κλεινίας) πῶς	οὖν	δὴ καὶ τίνα τρόπον, ὦ
[12, 944]	που καὶ τὸ πᾶν. ὧδ'	οὖν	δὴ λεγέσθω νόμῳ· ἐὰν καταλαμβανόμενός
[12, 968]	δηλοῦν τῶν λεγομένων. (Κλεινίας) τί	οὖν	δὴ ποιητέον ἐχόντων τούτων οὕτως,
[12, 960]	(Κλεινίας) καλῶς δὴ λέγεις. τίς	οὖν	δή, φῄς, σωτηρία γίγνοιτ' ἂν
[12, 962]	τοῖς δ' ὅπως πλουτήσουσιν, εἴτ'	οὖν	δοῦλοί τινων ὄντες εἴτε καὶ
[12, 952]	τῶν ἀριστείων διαδικασίαν. ὁ μὲν	οὖν	ἐκδημῶν οὕτω καὶ τοιοῦτος ὢν
[12, 943]	μήτε ἐπενεγκεῖν ψευδῆ τιμωρίαν, μήτ'	οὖν	ἑκόντα μήτ' ἄκοντα (κατὰ δύναμιν
[12, 944]	κακὸν ἀπὸ τοῦ ἐναντίου. σχεδὸν	οὖν	ἐν τοῖς ὀνείδεσιν ἔχει τινὰ
[12, 955]	ἄνδρα ἀνατιθέντα δωρεῖσθαι. γῆ μὲν	οὖν	ἑστία τε οἰκήσεως ἱερὰ πᾶσι
[12, 962]	(Κλεινίας) ἀληθῆ λέγεις. (Ἀθηναῖος) νῦν	οὖν	ἡμῖν ἐν τίνι ποτὲ τῶν
[12, 965]	ἔμπροσθεν. (Κλεινίας) ἴσως. (Ἀθηναῖος) ἆρ'	οὖν	ἧς δὴ νῦν σχεδὸν ἐφηψάμεθα,
[12, 966]	πόρρω τῶν καλῶν. (Ἀθηναῖος) ἆρα	οὖν	ἴσμεν ὅτι δύ' ἐστὸν τὼ
[12, 967]	οἱ διανοούμενοι διενοοῦντο. θαύματα μὲν	οὖν	(καὶ τότε ὑπεδύετο περὶ αὐτά,
[12, 963]	ἔθεμέν που. (Ἀθηναῖος) πάνυ μὲν	οὖν.	(Κλεινίας) νοῦν δέ γε πάντων
[12, 964]	γε, ὡς εἰκός. (Ἀθηναῖος) τί	οὖν;	ὃ λέγομεν νῦν ποιητέον ἡμῖν,
[12, 957]	(δὶς καὶ τρίς. πάντα δ'	οὖν	ὁπόσα σμικρὰ καὶ ῥᾴδια νόμιμα
[12, 944]	ἀναξίας ἐπάγῃ δίκας. ~ῥᾴδιον μὲν	οὖν	οὐδαμῶς διορίσαι τούτων θάτερον, (ὅμως
[12, 941]	οὐ καταθέμενος ὅλον ἀδικεῖ· δίκης	οὖν	οὐδέτερον οὐδετέρου ἐλάττονος ἕνεκα μεγέθους
[12, 945]	τινας ἀνευρίσκειν θείους. ἔχει γὰρ	οὖν	οὕτω. πολλοὶ καιροὶ πολιτείας λύσεώς
[12, 966]	πῶς γὰρ οὔ; (Ἀθηναῖος) μῶν	οὖν	οὐχ ἓν τῶν καλλίστων ἐστὶν
[12, 941]	ἢ ποιηταῖς σύμπασιν. ὁ μὲν	οὖν	πεισθεὶς ἡμῶν τῷ λόγῳ εὐτυχεῖ
[12, 949]	ἐλεύθερος ἀπειθεῖ τῇ πόλει, μήτ'	οὖν	πληγῶν ἄξια μηδ' αὖ δεσμῶν
[12, 953]	ἀφίκηται, σπάνιος μέν, ἂν δ'	οὖν	ποτέ τις ἔλθῃ τῶν παρ'
[12, 945]	ἀποβαλὼν ὅπλα πολεμικά, ~τούτῳ μήτ'	οὖν	τις στρατηγὸς μήτ' ἄλλος ποτὲ
[12, 949]	βεβουλεῦσθαι τί χρὴ δρᾶν· συμβουλεύειν	οὖν	τὸν νομοθέτην δεῖ τούτων πέρι
[12, 962]	ξένε, σαφῶς γε· εἰ δ'	οὖν	τοπάζειν δεῖ, δοκεῖ μοι τείνειν
[12, 947]	καὶ τίνα τρόπον. ~ζῶσι μὲν	οὖν	τούτοις τοῖς παρὰ πάσης τῆς
[12, 948]	τέχνη πρέπουσα ἐν δίκαις. μεταβεβληκυιῶν	οὖν	τῶν περὶ θεοὺς δοξῶν ἐν
[12, 941]	χαίρων ἐπιτετήδευκεν τούτοιν οὐδέτερον. μηδεὶς	οὖν	ὑπὸ ποιητῶν μηδ' ἄλλως ὑπό
[12, 950]	εὐνόμοις πόλεσι καὶ χώραις. ὧδε	οὖν	χρὴ ποιεῖν περὶ ἀποδημίας εἰς
[12, 961]	ἂν εἴη καλουμένη. (Κλεινίας) ἔοικε	γοῦν.	(Ἀθηναῖος) ἔοικε γάρ. ἀλλ' ὁ
[12, 964]	τοιαῦτα ἀγνοεῖν αἰσχρόν. (Κλεινίας) ἔοικεν	γοῦν.	(Ἀθηναῖος) μεῖζον δή τι νομοθέτῃ
[12, 952]	τι βελτίων ἥκειν δόξῃ, χάριν	γοῦν	τῆς σφόδρα προθυμίας αἰνείσθω, ἐὰν
[12, 966]	ἀρετὴν ἔγκριτον γίγνεσθαι; (Κλεινίας) δίκαιον	γοῦν,	ὡς λέγεις, τὸν περὶ τὰ
[12, 950]	πόλεις, ὅταν ἐπιθυμήσῃ τις ἀποδημίας	ὁπῃοῦν	καὶ ὁπότε, εἴτε νέος εἴτε
[12, 957]	τὸν ἀγαθὸν δικαστὴν αὑτόν τε	ὀρθοῦν	καὶ τὴν πόλιν, τοῖς μὲν
[12, 941]	τοῦ κλέμματος ὁ νόμος ἀξιοῖ	ζημιοῦν,	ἀλλὰ τῷ τὸν μὲν ἴσως
[12, 942]	σχεδὸν ὡς ἀνίατον ὄντα θανάτῳ	ζημιοῦν.	στρατιῶν δὲ ἕνεκα πολλὴ μὲν
[12, 960]	γὰρ τό γε μάτην πονήσαντα	ὁτιοῦν	εἰς μηδὲν βέβαιον καταβαλεῖν. (Ἀθηναῖος)
[12, 954]	ᾖ, ἐὰν (οὕτω τις ἐνιαυτὸν	ὁτιοῦν	ἐκτημένος, ὁ δὲ ζητῶν διαγένωνται,
[12, 962]	ἢ ἐπιτηδευμάτων ἔστιν ἱκανὸν κατεσκευασμένον	ὁτιοῦν	τοιοῦτον φυλακτήριον; ἔχομεν φράζειν; (Κλεινίας)
[12, 954]	μὲν δὴ καὶ ὁ προπωλῶν	ὁτιοῦν	τοῦ μὴ ἐνδίκως πωλοῦντος ἢ
[12, 955]	καὶ νικᾷ. ἐάν τις κλεμμάδιον	ὁτιοῦν	ὑποδέχηται γιγνώσκων, τὴν αὐτὴν ὑπεχέτω
[12, 965]	(Κλεινίας) παντάπασι μὲν οὖν. (Ἀθηναῖος)	οὐκοῦν	ἐλέγομεν τόν γε πρὸς ἕκαστα
[12, 963]	τἆλλ' αὐτοῖς δεῖ βλέπειν. ~(Κλεινίας)	οὐκοῦν	τό γ' ἡμέτερον, ὦ ξένε,
[12, 965]	ὡς ἓν δυνατοὶ φράζειν ἐσόμεθα;	οὔκουν	ἐάν γε ἡμῖν συμβούλοις πειθώμεθα,
[12, 968]	δὲ διὰ τὸ μηδὲν προρρηθέντα	δηλοῦν	τῶν λεγομένων. (Κλεινίας) τί οὖν
[12, 963]	καὶ τὰ λοιπὰ δὴ συνακολούθει.	νοῦν	γὰρ δὴ κυβερνητικὸν μὲν καὶ
[12, 963]	(Ἀθηναῖος) πάνυ μὲν οὖν. (Κλεινίας)	νοῦν	δέ γε πάντων τούτων ἡγεμόνα,
[12, 963]	λόγου ψυχὴ φρόνιμός τε καὶ	νοῦν	ἔχουσα οὔτ' ἐγένετο πώποτε οὔτ'
[12, 967]	ἀκρίβειαν θαυμαστοῖς λογισμοῖς ἂν ἐχρῆτο,	νοῦν	μὴ κεκτημένα· καί τινες ἐτόλμων
[12, 962]	δὴ διήλθομεν, ἔσθ' ὅπως ἂν	νοῦν	περί τι τούτων ἂν ἔχων
[12, 967]	τε εἰρημένον (ἐν τοῖς ἄστροις	νοῦν	τῶν ὄντων τά τε πρὸ
[12, 945]	μηδ' εἰς τάξιν κατατάξῃ μηδ'	ἡντινοῦν·	εἰ δὲ μή, κατευθύνειν αὐτοῦ
[12, 964]	σκοπῶμεν τὸν εἰδότα ἱκανῶς περὶ	ὡντινωνοῦν	οἷς ἔστιν μὲν ὄνομα, ἔστιν
[12, 957]	πρεσβύτου νομοθέτου παραλιπόντος, τὸν νέον	ἀναπληροῦν	χρὴ νομοθέτην. τὰ μὲν ἴδια
[12, 958]	τοῖς ζῶσι δεχομένη κρύπτειν, ταῦτα	ἐκπληροῦν,	τοῖς δὲ ἀνθρώποις ὅσα τροφὴν
[12, 965]	σκέψις θέα τε ἂν περὶ	ὁτουοῦν	ὁτῳοῦν γίγνοιτο ἢ τὸ πρὸς
[12, 958]	ζῶνθ' ἡμῶν. χῶμα δὲ μὴ	χοῦν	ὑψηλότερον πέντε ἀνδρῶν ἔργον, ἐν
[12, 965]	θέα τε ἂν περὶ ὁτουοῦν	ὁτῳοῦν	γίγνοιτο ἢ τὸ πρὸς μίαν
[12, 954]	δὲ ἂν ἐθέλῃ τις παρ'	ὁτῳοῦν,	γυμνὸς ἢ χιτωνίσκον ἔχων ἄζωστος,
[12, 947]	σὺν τοῖς ἵπποισι μὲν ἱππέας,	σὺν	δὲ ὅπλοις ὁπλίτας, καὶ τοὺς
[12, 947]	τὴν πολεμικὴν σκευὴν ἐνδεδυκότας ἑκάστους,	σὺν	τοῖς ἵπποισι μὲν ἱππέας, σὺν
[12, 958]	ἠδικήκει καὶ παρ' ἑτέρου ἐκλαβόντι,	σὺν	τοῖς νόμοις ἐν μοίρᾳ γηράσαντι
[12, 946]	τισιν ἴσαι γίγνωνται καὶ τὸν	ἥμισυν	ἀριθμὸν πλείω ποιῶσιν, ἀφελεῖν τὸ
[12, 953]	σοφῶν θύρας, τοιοῦτος ἕτερος αὐτὸς	ὤν·	ἐπὶ γὰρ τὴν τοῦ τῆς
[12, 950]	εἴτε νέος εἴτε καὶ πρεσβύτερος	ὤν.	τὸ δ' αὖ μήτε ἄλλους
[12, 963]	νοῦς ἔχει φράζειν, σὺ δ'	ὢν	δὴ διαφέρων, ὡς φαίης ἄν,
[12, 952]	οὖν ἐκδημῶν οὕτω καὶ τοιοῦτος	ὢν	ἐκδημείτω, τὸν δ' εἰσεπιδημήσαντα μετὰ
[12, 962]	σκοπόν, ὅστις ποτὲ ὁ πολιτικὸς	ὢν	ἡμῖν τυγχάνει, ἔπειτα ὅντινα τρόπον
[12, 959]	τοὺς προσήκοντας, ὅπως ὅτι δικαιότατος	ὢν	καὶ (ὁσιώτατος ἔζη τε ζῶν
[12, 944]	ζῇ δὲ ὡς πλεῖστον χρόνον	ὢν	κακὸς ὀνείδει συνεχόμενος, ἔστω νόμος
[12, 968]	δὲ μὴ ταῦθ' οἷός τ'	ὢν	πρὸς ταῖς δημοσίαις ἀρεταῖς κεκτῆσθαι
[12, 943]	τὰ τῶν πολεμικῶν θεῶν ἱερά,	ὧν	ἄν τις βούληται, γράψαντα ἀναθεῖναι
[12, 946]	θνῃσκέτω, τῶν δ' ἄλλων τιμημάτων	ὧν	ἂν δυνατὸν ᾖ διπλῆν τεῖσαι,
[12, 968]	ἂν κοσμηθῇ τότε δὲ κυρίους	ὧν	αὐτοὺς δεῖ γίγνεσθαι νομοθετεῖν ἀλλὰ
[12, 952]	φιλοφρονεῖσθαι. τέτταρες δ' εἰσὶ ξένοι	ὧν	δεῖ πέρι λόγον τινὰ ποιεῖσθαι·
[12, 946]	τῶν δ' ἄλλων τιμημάτων ὧν	ἂν	δυνατὸν ᾖ διπλῆν τεῖσαι, διπλασίαν
[12, 948]	τῶν πολλῶν ἐκ θεῶν ὄντων,	ὧν	εἷς ἦν αὐτός, ὥς γε
[12, 951]	εὐνομουμέναις πόλεσιν ἢ καὶ μή,	ὧν	κατ' ἴχνος ἀεὶ χρὴ τὸν
[12, 966]	(τε καὶ θειότατόν ἐστιν πάντων	ὧν	κίνησις γένεσιν παραλαβοῦσα ἀέναον οὐσίαν
[12, 964]	εἴληφεν, ἢ ταῦτα αὐτὰ περὶ	ὧν	νῦν λέγομεν, ἀνδρεία, σωφροσύνη, δικαιοσύνη,
[12, 943]	τῶν πολεμικῶν θεῶν ἱερά, ὧν	ἄν	τις βούληται, γράψαντα ἀναθεῖναι μαρτύριον
[12, 953]	χρόνον, ἰδόντες τε καὶ ἀκούσαντες	ὧν	χάριν ἀφίκοντο, (ἀβλαβεῖς τοῦ δρᾶσαί
[12, 961]	δὴ πέρι τοῦ συλλόγου πάλιν	ἀναλαβὼν	λέγοιμ' ἂν τὸ τοιόνδε. φημί,
[12, 954]	πλείονα χρόνον ἀπῇ, τοὺς ἀστυνόμους	παραλαβὼν	οὕτω φωράτω, λύων καὶ τὰ
[12, 948]	ὁ νόμος προσταττέτω, ~ὁ δ'	ἀγὼν	(ἐν δικαστηρίῳ γιγνέσθω τοιῷδέ τινι
[12, 949]	ἀπειθεῖ τῇ πόλει, μήτ' οὖν	πληγῶν	ἄξια μηδ' αὖ δεσμῶν μηδὲ
[12, 943]	τις ἐκλείπῃ τινὶ κάκῃ μὴ	στρατηγῶν	ἀφέντων, γραφὰς ἀστρατείας εἶναι πρὸς
[12, 950]	ἄνπερ κατὰ λόγον γίγνηται, μετ'	ὀλίγων	ἥλιον ὄψεσθαι καὶ τοὺς ἄλλους
[12, 943]	μήτε τεκμήριον μήτε μαρτύρων πιστώσεις	λόγων,	αὐτῆς δὲ περὶ τῆς στρατείας
[12, 957]	καὶ δὴ καὶ τῶν ἄλλων	λόγων	ὅσοι τε ἐν ποιήμασιν ἔπαινοι
[12, 957]	αὑτῷ, καθάπερ ἀλεξιφάρμακα τῶν ἄλλων	λόγων,	τὸν ἀγαθὸν δικαστὴν αὑτόν τε
[12, 941]	ποιητῶν μηδ' ἄλλως ὑπό τινων	μυθολόγων	πλημμελῶν περὶ τὰ τοιαῦτα ἐξαπατώμενος
[12, 961]	τὸν εἰκότα ἐν ἑκάστοις τῶν	ἔργων,	ὡς ἐν ζῴῳ ψυχὴ καὶ
[12, 948]	ἀρχῆς· καὶ ἐὰν μὲν ὁ	φεύγων	ἁλῷ, στερέσθω τῆς ἀρχῆς καὶ
[12, 956]	μείζονος ἰόντων ἀγωνιούμενοι, ὁ δὲ	φεύγων,	ἂν ἡττηθῇ τὸ δεύτερον, τὸ
[12, 956]	ταῖς ἔμπροσθεν δίκαις, ὁ μὲν	φεύγων	ἡττηθείς, ὥσπερ εἴρηται, τὴν ἡμιολίαν,
[12, 956]	γίγνοιντ' ἄν, οὓς ἂν ὁ	φεύγων	τε (καὶ ὁ διώκων ἕλωνται
[12, 961]	τοιαῦτα παραδειγμάτων· ἀλλ' οἷον περὶ	στρατοπέδων	νοήσωμεν τίνα θέμενοι στρατηγοὶ σκοπὸν
[12, 966]	τὸ πᾶν διακεκοσμηκώς. ὁ γὰρ	ἰδὼν	ταῦτα μὴ φαύλως μηδ' ἰδιωτικῶς,
[12, 942]	εἰρήνῃ μελετητέον εὐθὺς ἐκ τῶν	παίδων,	ἄρχειν τε ἄλλων ἄρχεσθαί θ'
[12, 963]	ἀνδρείας, καὶ τά γε τῶν	παίδων	ἤθη τῶν πάνυ νέων· ἄνευ
[12, 959]	δ' οὐχ ἥκιστα, ὅπως ἂν	παίδων	τε καὶ (ἀνδρῶν καὶ πάσης
[12, 960]	εἰς τὸ φανερὸν προάγειν τῶν	ὁδῶν	κωλύειν, καὶ ἐν ταῖς ὁδοῖς
[12, 942]	μέγιστον, τὴν τῆς κεφαλῆς καὶ	ποδῶν	δύναμιν μὴ διαφθείρειν τῇ τῶν
[12, 966]	ὅτι δύ' ἐστὸν τὼ περὶ	θεῶν	ἄγοντε εἰς πίστιν, ὅσα διήλθομεν
[12, 943]	δὲ εἰς τὰ τῶν πολεμικῶν	θεῶν	ἱερά, ὧν ἄν τις βούληται,
[12, 958]	νόμιμα τῶν τε ὑπὸ γῆς	θεῶν	καὶ τῶν τῇδε, ὅσα προσήκει
[12, 955]	τε οἰκήσεως ἱερὰ πᾶσι πάντων	θεῶν·	μηδεὶς οὖν δευτέρως ἱερὰ καθιερούτω
[12, 948]	τότε χρόνον τῶν πολλῶν ἐκ	θεῶν	ὄντων, ὧν εἷς ἦν αὐτός,
[12, 944]	Πηλεῖ φησιν ὁ ποιητὴς παρὰ	θεῶν	προῖκα ἐν τοῖς γάμοις ἐπιδοθῆναι
[12, 941]	θεὸς οὔτε παῖς ἐστίν ποτε	θεῶν,	(ταῦτα δὲ νομοθέτῃ μᾶλλον προσήκει
[12, 966]	πίστιν λαβεῖν τῶν οὐσῶν περὶ	θεῶν;	τὴν δὲ μὴ ἐπιτροπὴν εἶναι
[12, 949]	εἰς δύναμιν. πέφυκεν δὲ ἡ	πόλεων	ἐπιμειξία πόλεσιν ἤθη κεραννύναι παντοδαπά,
[12, 962]	ἐλεύθεροί τε ὅπως ἄλλων τε	πόλεων	ἔσονται δεσπόται, οἱ δὲ σοφώτατοι,
[12, 964]	(ἃ πολλαὶ πάσχουσι τῶν νῦν	πόλεων;	(Κλεινίας) οὐδέν γε, ὡς εἰκός.
[12, 962]	θαυμαστὸν οὐδὲν πλανᾶσθαι τὰ τῶν	πόλεων	νόμιμα, ὅτι πρὸς ἄλλο ἄλλη
[12, 963]	τῶν παίδων ἤθη τῶν πάνυ	νέων·	ἄνευ γὰρ λόγου καὶ φύσει
[12, 951]	νόμους ἐποπτευόντων· οὗτος δ' ἔστω	νέων	καὶ πρεσβυτέρων μεμειγμένος, ἑκάστης μὲν
[12, 961]	ἕνα ἕκαστον δεῖν προσλαμβάνειν τῶν	(νέων,	μὴ ἔλαττον ἢ τριάκοντ' ἔτη
[12, 947]	μὲν τὴν κλίνην ἑκατὸν τῶν	νέων	τῶν ἐν τοῖς γυμνασίοις, οὓς
[12, 964]	εἰς τὴν πόλιν ἢ παιδευτὴν	νέων	φάσκοντ' εἶναι βελτίω φαίνεσθαι τοῦ
[12, 952]	τοὺς δ' εὐδοκιμοῦντας τούτων τῶν	νέων	φυλάττειν τὴν ἄλλην πόλιν, ἀποβλέποντας
[12, 953]	ἐπιμέλειαν (τῶν τοιούτων μετὰ τῶν	πρυτάνεων	ποιητέον ἐκείνῳ παρ' ὅτῳ τις
[12, 961]	σύλλογον, ἡνίκ' ἂν τῶν ἄλλων	πράξεων	ἰδίων τε καὶ κοινῶν καὶ
[12, 962]	προστυχὸν ἑκάστοτε ἐν ἑκάσταις τῶν	πράξεων.	(Κλεινίας) ἀληθῆ λέγεις. (Ἀθηναῖος) νῦν
[12, 947]	γενομένων ἐκείνῳ τῷ (ἐνιαυτῷ τῶν	ἱερέων,	καὶ τοὔνομα ἀναγράφειν τούτου κατ'
[12, 951]	ἥλιος ἀνάσχῃ, πρῶτον μὲν τῶν	ἱερέων	τῶν τὰ ἀριστεῖα εἰληφότων, ἔπειτα
[12, 947]	τοῦ Ἀπόλλωνός τε καὶ Ἡλίου,	ἀρχιέρεων	δὲ ἕνα κατ' ἐνιαυτὸν τὸν
[12, 956]	λοιπὸν δὴ δίκας ἂν εἴη	χρεὼν	γίγνεσθαι. δικαστηρίων δὲ τὸ μὲν
[12, 958]	σχῶσι, ταῖς πράξεσι νόμους αὐτῶν	χρεὼν	γίγνεσθαι τούσδε· πρῶτον μὲν ἡ
[12, 955]	συσσίτια τελουμένων. θεοῖσι δὲ ἀναθήματα	χρεὼν	ἔμμετρα τὸν μέτριον ἄνδρα ἀνατιθέντα
[12, 956]	χρόνους ἐν οἷς ἕκαστα γίγνεσθαι	χρεών,	καὶ διαψηφίσεων πέρι καὶ ἀναβολῶν,
[12, 955]	ἕκαστον τὴν οὐσίαν ἕνεκα πολλῶν	χρεὼν	καὶ τὴν ἐπέτειον ἐπικαρπίαν ἐν
[12, 944]	εὐδιάβολον κακὸν καλλύνων· τεμεῖν δὴ	χρεὼν	κατὰ δύναμιν τὸ μεῖζον καὶ
[12, 965]	παράπαν δοκεῖ ἐᾶν, ὁρᾶν δὴ	χρεών.	(Κλεινίας) ἥκιστα, νὴ τὸν ξένιον,
[12, 968]	ἂν ἄλλοις ἄρχουσιν. ὁρᾶν δὴ	χρεὼν	νῦν, ὦ Κλεινία καὶ Μέγιλλε,
[12, 945]	ἐκ θέρους εἰς χειμῶνα συνιέναι	χρεὼν	πᾶσαν τὴν πόλιν εἰς Ἡλίου
[12, 959]	πείθεσθαι δ' ἐστὶ τῷ νομοθέτῃ	χρεὼν	τά τε ἄλλα καὶ λέγοντι
[12, 951]	πολιτείας. θεωροὺς δὲ ἄλλους ἐκπέμπειν	χρεὼν	τοιούσδε τινὰς τοὺς νομοφύλακας παρεμένους·
[12, 964]	λόγος, πότερον μόνον ἐπίστασθαι τοὔνομα	χρεών,	τὸν δὲ λόγον ἀγνοεῖν, ἢ
[12, 956]	λήξεις, ἀποκρίσεών τε ἀνάγκας καὶ	παρακαταβάσεων,	καὶ ὅσα τούτων ἀδελφὰ σύμπαντα,
[12, 945]	ἐκ μιᾶς τὴν πόλιν ποιοῦσαι,	στάσεων	ἐμπλήσασαι ταχὺ διώλεσαν. διὸ δὴ
[12, 961]	δὲ νοῦς μετὰ τῶν καλλίστων	αἰσθήσεων	κραθείς, γενόμενός τε εἰς ἕν,
[12, 961]	ὁ περὶ τί νοῦς μετ'	αἰσθήσεων	κραθεὶς σωτηρία πλοίων ἔν γε
[12, 954]	μηκέτ' ἀμφισβητεῖν ἐξεῖναι. χωρίων μὲν	οἰκήσεών	τε τῇδε οὐκ ἔστ' ἀμφισβήτησις·
[12, 949]	ἢ τοιούτων τινῶν ἄλλων κοινῶν	(κοσμήσεων	ἢ λῃτουργιῶν, ὁπόσα περὶ θυσίας
[12, 957]	φιλονικίας τε ἀμφισβητοῦνται καὶ διὰ	συγχωρήσεων	ἔστιν ὅτε καὶ μάλα ματαίων,
[12, 949]	θανάτου, περὶ δὲ χορείας τινῶν	φοιτήσεων	ἢ πομπεύσεων ἢ τοιούτων τινῶν
[12, 946]	ἐνέγκωσι, τούτους ἐκλέξαι μέχρι τῶν	ἡμίσεων,	ἐὰν ἄρτιοι γίγνωνται, περιττοὶ δὲ
[12, 956]	προτέρων τε καὶ ὑστέρων λήξεις,	ἀποκρίσεών	τε ἀνάγκας καὶ παρακαταβάσεων, καὶ
[12, 956]	οἷς ἕκαστα γίγνεσθαι χρεών, καὶ	διαψηφίσεων	πέρι καὶ ἀναβολῶν, καὶ πάνθ'
[12, 949]	δὲ χορείας τινῶν φοιτήσεων ἢ	πομπεύσεων	ἢ τοιούτων τινῶν ἄλλων κοινῶν
[12, 941]	δὲ ἀναίσχυντον· τῶν Διὸς δὲ	ὑέων	οὐδεὶς οὔτε δόλοις οὔτε βίᾳ
[12, 959]	ὢν καὶ (ὁσιώτατος ἔζη τε	ζῶν	καὶ τελευτήσας ἀτιμώρητος ἂν κακῶν
[12, 958]	ταῦτα πέφυκεν βούλεσθαι φέρειν, μήτε	ζῶν	μήτε τις ἀποθανὼν στερείτω τὸν
[12, 952]	βελτίων, πολύ τ' ἐπαινείσθω μᾶλλον	ζῶν,	τελευτήσαντά τε τιμαῖς αὐτὸν προσηκούσαις
[12, 944]	τῆς δὲ εἰρημένης ἔμπροσθεν ὁ	δικάζων	μὴ ἀμελείτω σκοπεῖν. τὸν γὰρ
[12, 951]	οὖσα πόλις ἀνθρώπων κακῶν καὶ	ἀγαθῶν	δύναιτ' ἄν ποτε, ἀνομίλητος οὖσα,
[12, 957]	ταῖς ἄλλαις πόλεσιν δικαίων καὶ	ἀγαθῶν	καὶ καλῶν, (τὰ μὲν εἴρηται,
[12, 967]	πράγματ' ἀλλ' οὐ διανοίαις βουλήσεως	ἀγαθῶν	πέρι τελουμένων. (Κλεινίας) τὸ δὲ
[12, 953]	τὸ μὲν διδάξας, τὸ δὲ	μαθὼν	ἀπαλλαττέσθω, φίλος παρὰ φίλων δώροις
[12, 967]	συνθεασάμενος, χρήσηται πρὸς τὰ τῶν	ἠθῶν	ἐπιτηδεύματα καὶ νόμιμα συναρμοττόντως, ~ὅσα
[12, 960]	ἔστω ζημίας ἐκτός, ὁ δὲ	ἀπειθῶν	ἑνὶ τῶν νομοφυλάκων ὑπὸ πάντων
[12, 967]	κατ' οὐρανὸν φερόμενα, μεστὰ εἶναι	λίθων	καὶ γῆς καὶ πολλῶν ἄλλων
[12, 947]	αὐτοῖς εἰργασμένην εἶναι ψαλίδα προμήκη	λίθων	ποτίμων καὶ ἀγήρων εἰς δύναμιν,
[12, 952]	ταῖς φοιτήσεσιν, καθάπερ οἱ τῶν	ὀρνίθων	διαπορευόμενοι καὶ τούτων οἱ πολλοὶ
[12, 959]	ἢ ὅντινά τις μάλισθ' ἡγεῖται	ποθῶν	θάπτειν, οἴχεσθαι περαίνοντα καὶ ἐμπιμπλάντα
[12, 950]	μὲν εὖ πολιτευομένοις διὰ νόμων	ὀρθῶν	βλάβην ἂν φέροι μεγίστην πασῶν,
[12, 946]	τὸ λοιπὸν δὲ τρεῖς ἀεὶ	προσγιγνέσθων	κατ' ἐνιαυτόν· οὗτοι δὲ τὰς
[12, 966]	τί δέ; περὶ πάντων τῶν	σπουδαίων	ἆρ' ἡμῖν αὑτὸς λόγος, ὅτι
[12, 943]	μὴ διαμαρτών τις ἄρα τῶν	ἀναγκαίων	ἀποβολῶν, ὡς αἰσχρὰς αὐτὰς εἰς
[12, 958]	χρήματα πάντα ἀποδιδότω, χωρὶς τῶν	ἀναγκαίων	κεκτῆσθαι, (μετὰ τὴν διαψήφισιν ἑκάστην
[12, 957]	πολλῶν ἐν ταῖς ἄλλαις πόλεσιν	δικαίων	καὶ ἀγαθῶν καὶ καλῶν, (τὰ
[12, 957]	τοῖς μὲν (ἀγαθοῖς μονὰς τῶν	δικαίων	καὶ ἐπαύξησιν παρασκευάζοντα, τοῖς δὲ
[12, 962]	μὲν τὸν ὅρον εἶναι τῶν	δικαίων	(ὅπως ἄρξουσί τινες ἐν τῇ
[12, 956]	γίγνεσθαι, καὶ νόμοι περὶ τῶν	συμβολαίων	εἰς δύναμιν τῶν μεγίστων πέρι
[12, 957]	συγχωρήσεων ἔστιν ὅτε καὶ μάλα	ματαίων,	τούτων πάντων ἂν βάσανος εἴη
[12, 949]	τινῶν ἄλλων κοινῶν (κοσμήσεων ἢ	λῃτουργιῶν,	ὁπόσα περὶ θυσίας εἰρηνικῆς ἢ
[12, 961]	ἡνίκ' ἂν τῶν ἄλλων πράξεων	ἰδίων	τε καὶ κοινῶν καὶ μάλιστ'
[12, 942]	ἀλλοτρίων σκεπασμάτων περικαλυφῇ, τὴν τῶν	οἰκείων	ἀπολλύντας (πίλων τε καὶ ὑποδημάτων
[12, 954]	σεσημασμένα, (πάλιν δὲ μετὰ τῶν	οἰκείων	καὶ τῶν ἀστυνόμων κατὰ ταὐτὰ
[12, 945]	δίκην πρὸς τῷ ἀφεῖσθαι τῶν	ἀνδρείων	κινδύνων κατὰ φύσιν τὴν αὑτοῦ
[12, 943]	πάλιν ἑκάστων ἄρχοντας ποιῆσαι σύλλογον,	(ἀριστείων	δὲ πέρι κρίνεσθαι τὸν βουλόμενον
[12, 952]	τοῖς ἄρχουσιν εἰς τὴν τῶν	ἀριστείων	διαδικασίαν. ὁ μὲν οὖν ἐκδημῶν
[12, 947]	τοῖς παρὰ πάσης τῆς πόλεως	ἀριστείων	ἠξιωμένοις (προεδρίαι τ' ἐν ταῖς
[12, 948]	εἶναι τὸν καὶ τὸν τῶν	ἀριστείων	καὶ τῆς ἀρχῆς· καὶ ἐὰν
[12, 943]	ἀναθεῖναι μαρτύριον εἰς τὴν τῶν	ἀριστείων	κρίσιν παντὸς τοῦ βίου καὶ
[12, 953]	μὴ ἔλαττον τριῶν, ὅσα ἐντὸς	χιλίων,	τὰ δ' ὑπὲρ ἐγγύην, ἣν
[12, 953]	μὴ ἔλαττον τριῶν, ὅσα ἐντὸς	χιλίων,	~τὰ δ' ὑπὲρ (χιλίας μὴ
[12, 941]	ἢ πάλιν αὖ παρὰ τῶν	πολεμίων	ἢ καὶ φίλων μὴ τὰ
[12, 962]	ἡ μὲν νίκην καὶ κράτος	πολεμίων,	ἡ δὲ ἰατρῶν τε καὶ
[12, 944]	νόμῳ· ἐὰν καταλαμβανόμενός τις ὑπὸ	πολεμίων	καὶ ἔχων ὅπλα μὴ ἀναστρέφῃ
[12, 948]	μεγάλων σφᾶς ἐκλύονται κατὰ πολλὰ	ζημιῶν,	οὐκέτι δὴ τοῖς νῦν ἀνθρώποις
[12, 959]	μέτρια ἀναλίσκοντα ὡς εἰς ἄψυχον	χθονίων	βωμόν· τὸ δὲ μέτριον νομοθέτης
[12, 953]	γεγονὼς ἔστω, πρὸς τούτῳ δὲ	ἀξιῶν	τι καλὸν ἰδεῖν τῶν ἐν
[12, 961]	νοῦς μετ' αἰσθήσεων κραθεὶς σωτηρία	πλοίων	ἔν γε χειμῶσιν καὶ ἐν
[12, 965]	ἰδέαν ἐκ τῶν πολλῶν καὶ	ἀνομοίων	δυνατὸν εἶναι βλέπειν; (Κλεινίας) ἴσως.
[12, 942]	τε καὶ τῶν ὑπ' ἀνθρώπους	θηρίων.	καὶ δὴ καὶ χορείας πάσας
[12, 944]	ζημία δὴ τῷ τὴν τοιαύτην	ἀμυντηρίων	ὅπλων εἰς τοὐναντίον ἀφέντι δύναμιν
[12, 956]	δίκας ἂν εἴη χρεὼν γίγνεσθαι.	δικαστηρίων	δὲ τὸ μὲν πρῶτον αἱρετοὶ
[12, 956]	τοῦ τιμήματος (ἀποτινέτω. κληρώσεις δὲ	δικαστηρίων	καὶ πληρώσεις, καὶ ὑπηρεσιῶν ἑκάσταις
[12, 953]	καὶ ἐναντίον μαρτύρων μὴ ἔλαττον	τριῶν,	ὅσα ἐντὸς χιλίων, ~τὰ δ'
[12, 953]	καὶ ἐναντίον μαρτύρων μὴ ἔλαττον	τριῶν,	ὅσα ἐντὸς χιλίων, τὰ δ'
[12, 942]	δύναμιν μὴ διαφθείρειν τῇ τῶν	ἀλλοτρίων	σκεπασμάτων περικαλυφῇ, τὴν τῶν οἰκείων
[12, 947]	τοὺς Ἕλληνας κοινῇ θυσιῶν καὶ	θεωριῶν	καὶ ὅσων ἂν ἑτέρων κοινωνῶσιν
[12, 954]	ᾖ κεκτημένος, μηκέτ' ἀμφισβητεῖν ἐξεῖναι.	χωρίων	μὲν οἰκήσεών τε τῇδε οὐκ
[12, 958]	φράζοντας· θήκας δ' εἶναι τῶν	χωρίων	ὁπόσα μὲν ἐργάσιμα μηδαμοῦ, μήτε
[12, 962]	πρὸς ἄλλο ἄλλη βλέπει τῶν	νομοθεσιῶν	ἐν τῇ πόλει ἑκάστῃ. καὶ
[12, 956]	δὲ δικαστηρίων καὶ πληρώσεις, καὶ	ὑπηρεσιῶν	ἑκάσταις τῶν ἀρχῶν καταστάσεις, καὶ
[12, 941]	ἀνίατον. ξένον μὲν δὴ τῶν	δημοσίων	ἢ δοῦλον ἄν τίς τι
[12, 947]	τῶν εἰς τοὺς Ἕλληνας κοινῇ	θυσιῶν	καὶ θεωριῶν καὶ ὅσων ἂν
[12, 950]	εἰς Ἰσθμὸν χρὴ πέμπειν κοινωνοῦντας	θυσιῶν	τε καὶ ἀγώνων τούτοις τοῖς
[12, 953]	ὁ τοιοῦτος ἐπὶ τὰς τῶν	πλουσίων	καὶ σοφῶν θύρας, τοιοῦτος ἕτερος
[12, 942]	ὡς ἀνίατον ὄντα θανάτῳ ζημιοῦν.	στρατιῶν	δὲ ἕνεκα πολλὴ μὲν συμβουλή,
[12, 952]	ἐάντε μηδὲν χείρων μηδέ τι	βελτίων	ἥκειν δόξῃ, χάριν γοῦν τῆς
[12, 952]	προθυμίας αἰνείσθω, ἐὰν δὲ πολὺ	βελτίων,	πολύ τ' ἐπαινείσθω μᾶλλον ζῶν,
[12, 942]	ποτῶν καὶ χειμώνων καὶ τῶν	ἐναντίων	καὶ κοίτης σκληρᾶς, καὶ τὸ
[12, 948]	εἴη τέχνη πρέπουσα ἐν δίκαις.	μεταβεβληκυιῶν	οὖν τῶν περὶ θεοὺς δοξῶν
[12, 959]	ζῶν καὶ τελευτήσας ἀτιμώρητος ἂν	κακῶν	ἁμαρτημάτων ἐγίγνετο τὸν μετὰ τὸν
[12, 950]	ὥστε πάμπολλοι (καὶ τῶν σφόδρα	κακῶν	εὖ τοῖς λόγοις καὶ ταῖς
[12, 951]	(γὰρ ἄπειρος οὖσα πόλις ἀνθρώπων	κακῶν	καὶ ἀγαθῶν δύναιτ' ἄν ποτε,
[12, 957]	μεταβολήν, ὅσοις ἰάσιμοι δόξαι τῶν	κακῶν·	οἷσιν δὲ ὄντως ἐπικεκλωσμέναι, ~(θάνατον
[12, 964]	οὔσης τοῦ κύτους, τῶν δὲ	φυλάκων	τοὺς μὲν νέους οἷον ἐν
[12, 966]	ἐπιτροπὴν εἶναι τὸ μηδέποτε (τῶν	νομοφυλάκων	αἱρεῖσθαι τὸν μὴ θεῖον καὶ
[12, 951]	γεγενημένος, (εἰ μέλλει τὸ τῶν	νομοφυλάκων	δεῖγμα εἰς τὰς ἄλλας μεθήσειν
[12, 958]	μὲν αὐτὸν εἰς τὸ τῶν	νομοφυλάκων	δικαστήριον οἱ ἀφαιρεθέντες ἀδίκως, ἐὰν
[12, 951]	τὰ ἀριστεῖα εἰληφότων, ἔπειτα τῶν	νομοφυλάκων	(τοὺς ἀεὶ πρεσβεύοντας δέκα. ἔτι
[12, 961]	τοιόνδε τινά; δέκα μὲν τῶν	νομοφυλάκων	τοὺς πρεσβυτάτους ἀεί, τοὺς δὲ
[12, 960]	ὁ δὲ ἀπειθῶν ἑνὶ τῶν	νομοφυλάκων	ὑπὸ πάντων ζημιούσθω (τῇ δοξάσῃ
[12, 944]	ἂν ῥίψασπις ὅ τε ἀφεὶς	ἑκών,	διαφέρει δὲ ὅλον που καὶ
[12, 944]	ἀναστρέφῃ καὶ ἀμύνηται, ἀφῇ δὲ	ἑκὼν	ἢ ῥίψῃ, ζωὴν αἰσχρὰν ἀρνύμενος
[12, 958]	μὴ ἀπαλλάττῃ τὸν νικήσαντα ἑκόντα	ἑκών,	ἡ δικάσασα ἀρχὴ συνεπομένη τῷ
[12, 948]	περὶ τὴν λεγομένην κρίσιν τῶν	δικῶν	ἄξιον ἄγασθαι, διότι κατεῖδεν τοὺς
[12, 948]	ἄρχουσιν ἀνώμοτον. δεινὸν γάρ που,	δικῶν	γ' ἐν πόλει πολλῶν (γενομένων,
[12, 949]	εἶναι δοκεῖ, ταῦτα δὲ διὰ	δικῶν	ὅρκων χωρὶς κρίνεσθαι σύμπαντας τοὺς
[12, 943]	ταῦτα, ἐκδικασθεισῶν τῶν τῆς ἀστρατείας	δικῶν,	πάλιν ἑκάστων ἄρχοντας ποιῆσαι σύλλογον,
[12, 949]	κυρίους τῆς χώρας παρέξονται συντρόφους	δικῶν	τε περὶ λήξεως τὸν αὐτὸν
[12, 948]	τοὺς νόμους· ἐν γὰρ λήξεσιν	δικῶν	τοὺς μετὰ νοῦ τιθεμένους νόμους
[12, 957]	ἐν πολλαῖς πόλεσιν οὐκ ἀσχήμονα	ἐπιεικῶν	ἀνδρῶν οὐκ ὀλίγα νομοθετήματα, ὅθεν
[12, 949]	ὁπόσα περὶ θυσίας εἰρηνικῆς ἢ	πολεμικῶν	εἰσφορῶν εἵνεκα, πάντων τῶν τοιούτων
[12, 943]	τοῦτον δὲ εἰς τὰ τῶν	πολεμικῶν	θεῶν ἱερά, ὧν ἄν τις
[12, 949]	χορῶν καὶ πάσης μουσικῆς καὶ	γυμνικῶν	τε καὶ ἱππικῶν ἄθλων ἐπιστάτας
[12, 949]	μουσικῆς καὶ γυμνικῶν τε καὶ	ἱππικῶν	ἄθλων ἐπιστάτας καὶ βραβέας καὶ
[12, 959]	ἐγκώμια βίου ~μὴ πλείω τεττάρων	ἡρωικῶν	(στίχων. τὰς δὲ προθέσεις πρῶτον
[12, 959]	αὑτοῦ τοῦτον εἶναι τὸν τῶν	σαρκῶν	ὄγκον θαπτόμενον, ἀλλ' ἐκεῖνον τὸν
[12, 949]	ἀρχὰς τῷ κοινῷ καθιστάντα (δι'	ὅρκων	ἢ διὰ φορᾶς ψήφων ἀφ'
[12, 949]	δοκεῖ, ταῦτα δὲ διὰ δικῶν	ὅρκων	χωρὶς κρίνεσθαι σύμπαντας τοὺς ἐπικαλοῦντας
[12, 955]	ἐάν τις κλεμμάδιον ὁτιοῦν ὑποδέχηται	γιγνώσκων,	τὴν αὐτὴν ὑπεχέτω δίκην τῷ
[12, 956]	ὁ φεύγων τε (καὶ ὁ	διώκων	ἕλωνται κοινῇ, διαιτηταὶ δικαστῶν τοὔνομα
[12, 956]	τιμήματος ἀποτινέτω. ἐὰν δὲ ὁ	διώκων	ἡττηθεὶς ἐν τοῖς πρώτοις μὴ
[12, 948]	αὐτῷ τιμῶν, ἐὰν δὲ ὁ	διώκων	μὴ μεταλάβῃ τὸ πέμπτον μέρος
[12, 956]	εἴρηται, τὴν ἡμιολίαν, ὁ δὲ	διώκων	τὴν ἡμίσειαν τοῦ τιμήματος (ἀποτινέτω.
[12, 944]	ἂν ὄφλῃ δίκην ὡς αἰσχρῶς	ἀποβαλὼν	ὅπλα πολεμικά, ~τούτῳ μήτ' οὖν
[12, 948]	θωπείας πολλὰ συναποστεροῦσι χρήματα καὶ	μεγάλων	σφᾶς ἐκλύονται κατὰ πολλὰ ζημιῶν,
[12, 966]	ἢ ἀδύνατον ἀποκρίνεσθαι πόρρω τῶν	καλῶν.	(Ἀθηναῖος) ἆρα οὖν ἴσμεν ὅτι
[12, 957]	πόλεσιν δικαίων καὶ ἀγαθῶν καὶ	καλῶν,	(τὰ μὲν εἴρηται, τὰ δ'
[12, 956]	τῆς γραφείσης δίκης. ἐὰν δ'	ἐγκαλῶν	τις τοῖς δικασταῖς τὸ τρίτον
[12, 955]	μὴ παραγίγνεσθαι, φραζέτω μὲν ὁ	ἐθέλων	τοῖς ἀθλοθέταις, οἱ δ' εἰς
[12, 941]	μηδ' ἄλλως ὑπό τινων μυθολόγων	πλημμελῶν	περὶ τὰ τοιαῦτα ἐξαπατώμενος ἀναπειθέσθω,
[12, 952]	ἀεὶ θερινὸς ὡς τὰ πολλὰ	(διατελῶν	ταῖς φοιτήσεσιν, καθάπερ οἱ τῶν
[12, 949]	νῦν, δέχεσθαί τε ὅρκους παρ'	(ἀλλήλων,	ἂν ἐθέλωσι, καὶ διδόναι κυρίως
[12, 946]	τὰ δὲ καὶ κοινῇ μετ'	ἀλλήλων	κρίναντες τοὺς ἄρξαντας τῇ πόλει,
[12, 949]	καὶ γυμνικῶν τε καὶ ἱππικῶν	ἄθλων	ἐπιστάτας καὶ βραβέας καὶ ἁπάντων
[12, 942]	περικαλυφῇ, τὴν τῶν οἰκείων ἀπολλύντας	(πίλων	τε καὶ ὑποδημάτων γένεσιν καὶ
[12, 953]	δὲ μαθὼν ἀπαλλαττέσθω, φίλος παρὰ	φίλων	δώροις καὶ τιμαῖς πρεπούσαις τιμηθείς.
[12, 941]	παρὰ τῶν πολεμίων ἢ καὶ	φίλων	μὴ τὰ παρ' ἐκείνων ὀρθῶς
[12, 964]	καὶ πάντως δηλοῦντα, διαφέρειν τῶν	ἄλλων,	ἀλλ' ἢ ποιητήν τινα ἐλθόντα
[12, 950]	ἂν εἴη δόξαν πρὸς τῶν	ἄλλων	ἀνθρώπων ὅτι (καλλίστην τε καὶ
[12, 951]	ἐπιθυμῶσι τῶν πολιτῶν τὰ τῶν	ἄλλων	ἀνθρώπων πράγματα θεωρῆσαι κατά τινα
[12, 942]	ἐκ τῶν παίδων, ἄρχειν τε	ἄλλων	ἄρχεσθαί θ' ὑφ' ἑτέρων· τὴν
[12, 967]	λίθων καὶ γῆς καὶ πολλῶν	ἄλλων	ἀψύχων σωμάτων διανεμόντων τὰς αἰτίας
[12, 952]	κατορθοῦντας, ἀτιμάζειν δὲ μᾶλλον τῶν	ἄλλων,	ἐὰν ἀποβαίνωσι χείρους τῶν πολλῶν.
[12, 966]	τάξεως, ἄστρων τε καὶ ὅσων	ἄλλων	ἐγκρατὴς νοῦς ἐστιν τὸ πᾶν
[12, 963]	φατε εἶναι τοῦτο, (καθάπερ ὑπὲρ	ἄλλων	ἐγὼ πρὸς ὑμᾶς συχνῶν διωριζόμην;
[12, 947]	ἕπεσθαι, ἐὰν ἄρα καὶ τῶν	ἄλλων	εἴργωνται τάφων, ἐὰν καὶ τὸ
[12, 951]	νέους ὅτι δεύτερα τὰ τῶν	ἄλλων	ἐστὶ νόμιμα τὰ περὶ τὰς
[12, 943]	κατὰ φύσιν τῶν τε οὖν	ἄλλων	εὐλαβεῖσθαι πέρι πλημμελεῖν εἰς δίκην,
[12, 949]	ἢ πομπεύσεων ἢ τοιούτων τινῶν	ἄλλων	κοινῶν (κοσμήσεων ἢ λῃτουργιῶν, ὁπόσα
[12, 957]	νόμος. καὶ δὴ καὶ τῶν	ἄλλων	λόγων ὅσοι τε ἐν ποιήμασιν
[12, 957]	ἐν αὑτῷ, καθάπερ ἀλεξιφάρμακα τῶν	ἄλλων	λόγων, τὸν ἀγαθὸν δικαστὴν αὑτόν
[12, 962]	ἢ νίκην στρατηγὸς ἢ τῶν	ἄλλων	ὅσα δὴ διήλθομεν, ἔσθ' ὅπως
[12, 954]	οὐκ ἔστ' ἀμφισβήτησις· τῶν δὲ	ἄλλων	ὅτι ἄν τις ἐκτημένος ᾖ,
[12, 947]	καὶ θήκας διαφόρους εἶναι τῶν	ἄλλων	πολιτῶν· λευκὴν μὲν τὴν στολὴν
[12, 961]	τὸν σύλλογον, ἡνίκ' ἂν τῶν	ἄλλων	πράξεων ἰδίων τε καὶ κοινῶν
[12, 942]	λόγῳ τὸ χωρίς τι τῶν	ἄλλων	πράττειν διδάξαι τὴν ψυχὴν ἔθεσι
[12, 962]	ἄμφω βλέποντες, ἐλεύθεροί τε ὅπως	ἄλλων	τε πόλεων ἔσονται δεσπόται, οἱ
[12, 946]	ἀνάγκη, ἁπλῶς θνῃσκέτω, τῶν δ'	ἄλλων	τιμημάτων ὧν ἂν δυνατὸν ᾖ
[12, 964]	τοὺς διδασκάλους, τοὺς νομοθέτας, τῶν	ἄλλων	τοὺς φύλακας, τῷ δεομένῳ (γνῶναί
[12, 948]	καὶ τοῦ τάφου καὶ τῶν	ἄλλων	τῶν δοθεισῶν αὐτῷ τιμῶν, ἐὰν
[12, 967]	εἶναι λίθων καὶ γῆς καὶ	πολλῶν	ἄλλων ἀψύχων σωμάτων διανεμόντων τὰς
[12, 948]	που, δικῶν γ' ἐν πόλει	πολλῶν	(γενομένων, εὖ εἰδέναι σμικροῦ δεῖν
[12, 961]	τί μήν; (Ἀθηναῖος) οὐδὲν δὴ	πολλῶν	δεῖ τῶν περὶ τὰ τοιαῦτα
[12, 952]	ἄλλων, ἐὰν ἀποβαίνωσι χείρους τῶν	πολλῶν.	εἰς δὴ τοῦτον τὸν σύλλογον
[12, 948]	κατὰ τὸν τότε χρόνον τῶν	πολλῶν	ἐκ θεῶν ὄντων, ὧν εἷς
[12, 957]	τοὐναντίον, καὶ ὅσα παραλλάττει τῶν	πολλῶν	ἐν ταῖς ἄλλαις πόλεσιν δικαίων
[12, 959]	τε ἄλλα ἀνάγκη πράττειν καὶ	πολλῶν	ἐπιμελεῖσθαι, τούτων δ' οὐχ ἥκιστα,
[12, 965]	πρὸς μίαν ἰδέαν ἐκ τῶν	πολλῶν	καὶ ἀνομοίων δυνατὸν εἶναι βλέπειν;
[12, 967]	ἢ τὸ προσδοκώμενον ὑπὸ (τῶν	πολλῶν.	οἱ μὲν γὰρ διανοοῦνται τοὺς
[12, 964]	πῶς; τοὺς φύλακας ἀκριβεστέρους τῶν	πολλῶν	περὶ ἀρετῆς ἔργῳ καὶ λόγῳ
[12, 950]	προτιμᾶν τὴν εὐδοξίαν πρὸς τῶν	πολλῶν.	τὸ μὲν γὰρ ὀρθότατον καὶ
[12, 955]	μὲν ἕκαστον τὴν οὐσίαν ἕνεκα	πολλῶν	χρεὼν καὶ τὴν ἐπέτειον ἐπικαρπίαν
[12, 956]	χρεών, καὶ διαψηφίσεων πέρι καὶ	ἀναβολῶν,	καὶ πάνθ' ὁπόσα τοιαῦτα ἀναγκαῖα
[12, 943]	διαμαρτών τις ἄρα τῶν ἀναγκαίων	ἀποβολῶν,	ὡς αἰσχρὰς αὐτὰς εἰς ὄνειδος
[12, 944]	τῶν τότε ὅσοι κακοὶ ὀνειδίζειν	ὅπλων	ἀποβολὴν τῷ τοῦ Μενοιτίου. ἔτι
[12, 944]	καὶ εὐδαίμονα θάνατον, τοιαύτης μὲν	ὅπλων	ἀποβολῆς (ἔστω δίκη ῥιφθέντων, τῆς
[12, 943]	καὶ τῆς τῶν κατὰ πόλεμον	ὅπλων	ἀποβολῆς, μὴ διαμαρτών τις ἄρα
[12, 944]	δὴ τῷ τὴν τοιαύτην ἀμυντηρίων	ὅπλων	εἰς τοὐναντίον ἀφέντι δύναμιν τίς
[12, 944]	ὀνομάζοιτ' ἂν (δικαίως, ἀποβολεὺς δὲ	ὅπλων.	οὐχ ὁμοίως γὰρ ὅ τε
[12, 944]	κομισθεὶς ἐπὶ σκηνὴν ἄνευ τῶν	ὅπλων	Πάτροκλος ἔμπνους ἐγένεθ' οἷον δὴ
[12, 942]	ὡς ἔσται τεθραμμένος, ἂν πατρίδα	συλῶν	ἢ βιαζόμενος ἁλίσκηται, ἐάντ' ἐπ'
[12, 960]	ἄταφοι πράξεις, περὶ πατροφόνων καὶ	ἱεροσύλων	καὶ τῶν τοιούτων πάντων, εἰρημέναι
[12, 945]	τοῦ τετάρτου, μνᾶν. ὁ δὲ	ὀφλὼν	τὴν δίκην πρὸς τῷ ἀφεῖσθαι
[12, 954]	ὑπόδικος δ' ἔστω καὶ ὁ	προπωλῶν	καθάπερ ὁ ἀποδόμενος. φωρᾶν δὲ
[12, 954]	ἐγγυητὴς μὲν δὴ καὶ ὁ	προπωλῶν	ὁτιοῦν τοῦ μὴ ἐνδίκως πωλοῦντος
[12, 965]	ἤ πως ἄλλως δεῖν κατασκευάζεσθαι;	μῶν	ὁμοίους πάντας κεκτημένους καὶ μὴ
[12, 966]	(Κλεινίας) πῶς γὰρ οὔ; (Ἀθηναῖος)	μῶν	οὖν οὐχ ἓν τῶν καλλίστων
[12, 956]	ἀνάθημα, σίδηρος δὲ καὶ χαλκὸς	πολέμων	ὄργανα· ξύλου δὲ μονόξυλον ὅτι
[12, 948]	θεούς, οἱ δὲ οὐ φροντίζειν	ἡμῶν	αὐτοὺς διανοοῦνται, τῶν δὲ δὴ
[12, 959]	ψυχήν, (τὸ δὲ σῶμα ἰνδαλλόμενον	ἡμῶν	ἑκάστοις ἕπεσθαι, καὶ τελευτησάντων λέγεσθαι
[12, 959]	νεκρῶν σώματα, τὸν δὲ ὄντα	ἡμῶν	ἕκαστον ὄντως, ἀθάνατον εἶναι ψυχὴν
[12, 959]	τε τῷ βίῳ τὸ παρεχόμενον	ἡμῶν	ἕκαστον τοῦτ' εἶναι μηδὲν ἀλλ'
[12, 941]	σύμπασιν. ὁ μὲν οὖν πεισθεὶς	ἡμῶν	τῷ λόγῳ εὐτυχεῖ τε καὶ
[12, 958]	τις ἀποθανὼν στερείτω τὸν ζῶνθ'	ἡμῶν.	χῶμα δὲ μὴ χοῦν ὑψηλότερον
[12, 952]	ἀριστείων διαδικασίαν. ὁ μὲν οὖν	ἐκδημῶν	οὕτω καὶ τοιοῦτος ὢν ἐκδημείτω,
[12, 954]	τιμηθέντος βλάβην ἐκτίνειν. ἐὰν δὲ	ἀποδημῶν	οἰκίας δεσπότης τυγχάνῃ, τὰ μὲν
[12, 951]	ἢ πεντήκοντα, ἔτι δὲ τῶν	εὐδοκίμων	τά τε ἄλλα καὶ εἰς
[12, 951]	ᾖ, τὰ μὲν βεβαιούμενον τῶν	νομίμων,	ὅσα καλῶς αὐτοῖς κεῖται, τὰ
[12, 958]	δικαστῶν· ἐπειδὰν δὲ ὁ τῶν	δικασίμων	μηνῶν ἐχόμενος γένηται μήν, ἐάν
[12, 954]	ἀστυνόμων κατὰ ταὐτὰ σημηνάσθω. τῶν	ἀμφισβητησίμων	χρόνου ὅρος, ὃν ἐάν τις
[12, 948]	τῶν ἄλλων τῶν δοθεισῶν αὐτῷ	τιμῶν,	ἐὰν δὲ ὁ διώκων μὴ
[12, 947]	εἰργασμένην εἶναι ψαλίδα προμήκη λίθων	ποτίμων	καὶ ἀγήρων εἰς δύναμιν, ἔχουσαν
[12, 967]	νοῦν μὴ κεκτημένα· καί τινες	ἐτόλμων	τοῦτό γε αὐτὸ παρακινδυνεύειν καὶ
[12, 952]	τούτοις καὶ (τοὺς λόγους περὶ	νόμων	ἀεὶ τῆς τε οἰκείας πόλεως
[12, 962]	καλῶς ἢ μὴ συμβουλεύει, τῶν	νόμων	αὐτῶν πρῶτον, ἔπειτα ἀνθρώπων· εἰ
[12, 963]	ἀεὶ πάνθ' ἡμῖν τὰ τῶν	νόμων	βλέποντ' εἶναι, τοῦτο δ' ἀρετήν
[12, 952]	τινα φήμην τινῶν περὶ θέσεως	νόμων	ἢ παιδείας ἢ τροφῆς ηὗρεν
[12, 960]	ψυχαῖς, μᾶλλον δὲ σωτηρίαν τῶν	νόμων.	ἡμῖν δ' ἔτι μοι φαίνεσθαι
[12, 966]	τοὺς ὄντως φύλακας ἐσομένους τῶν	νόμων	ὄντως εἰδέναι τὰ περὶ τὴν
[12, 950]	τοῖς μὲν εὖ πολιτευομένοις διὰ	νόμων	ὀρθῶν βλάβην ἂν φέροι μεγίστην
[12, 966]	συγγιγνώσκειν τῇ φήμῃ μόνον τῶν	νόμων	συνακολουθοῦσιν, τοῖς δὲ φυλακῆς μεθέξουσιν
[12, 960]	ἐν τοῖς ἔμπροσθεν κεῖνται διὰ	νόμων,	ὥστε σχεδὸν ἡ νομοθεσία τέλος
[12, 954]	μετὰ τῶν οἰκείων καὶ τῶν	ἀστυνόμων	κατὰ ταὐτὰ σημηνάσθω. τῶν ἀμφισβητησίμων
[12, 947]	ἔχειν πᾶσαν, θρήνων δὲ καὶ	ὀδυρμῶν	χωρὶς γίγνεσθαι, κορῶν δὲ χορὸν
[12, 949]	οὖν πληγῶν ἄξια μηδ' αὖ	δεσμῶν	μηδὲ θανάτου, περὶ δὲ χορείας
[12, 953]	ἀδικῇ τις τούτων ὅσα ἐντὸς	δραχμῶν	πεντήκοντα, ἐὰν δέ τι μεῖζον
[12, 951]	μέχρι τετταράκοντα, τὸν ἀρέσκοντα αὑτῷ	προσλαμβάνων.	~τὴν δὲ συνουσίαν εἶναι τούτοις
[12, 958]	φέρειν, μήτε ζῶν μήτε τις	ἀποθανὼν	στερείτω τὸν ζῶνθ' ἡμῶν. χῶμα
[12, 952]	δέ τις ἀνάξιος δοκῇ τῶν	παρακεκλημένων	εἶναι, τῷ παρακαλοῦντι μέμφεσθαι τὸν
[12, 969]	Κλεινία, ἐκ τῶν νῦν ἡμῖν	εἰρημένων	ἁπάντων ἢ τὴν πόλιν ἐατέον
[12, 968]	τὸ μηδὲν προρρηθέντα δηλοῦν τῶν	λεγομένων.	(Κλεινίας) τί οὖν δὴ ποιητέον
[12, 952]	τιμαῖς αὐτὸν προσηκούσαις ἡ τῶν	συλλεγομένων	τιμάτω δύναμις. ἐὰν δὲ διεφθαρμένος
[12, 960]	κλωσθέντων τῷ πυρὶ τὴν ἀμετάστροφον	(ἀπεργαζομένων	δύναμιν· ἃ δὴ καὶ πόλει
[12, 969]	ἀνδρειότατος (εἶναι δοκεῖν τῶν ὕστερον	ἐπιγιγνομένων	οὐκ ἐκφεύξῃ ποτέ. ἐάν γε
[12, 947]	ἐνιαυτὸν τὸν πρῶτον κριθέντα τῶν	γενομένων	ἐκείνῳ τῷ (ἐνιαυτῷ τῶν ἱερέων,
[12, 948]	δικῶν γ' ἐν πόλει πολλῶν	(γενομένων,	εὖ εἰδέναι σμικροῦ δεῖν τοὺς
[12, 945]	λόγος ἂν εἴη πρέπων ἀρχόντων	γενομένων	τῶν μὲν κατὰ τύχην κλήρου
[12, 955]	βούληται, χρῆται, κατ' ἐνιαυτὸν ἕκαστον	βουλευομένων,	ἐάντε τοῦ τιμήματος ὅλου μέρει
[12, 955]	χωρὶς τῶν εἰς τὰ συσσίτια	τελουμένων.	θεοῖσι δὲ ἀναθήματα χρεὼν ἔμμετρα
[12, 967]	οὐ διανοίαις βουλήσεως ἀγαθῶν πέρι	τελουμένων.	(Κλεινίας) τὸ δὲ δὴ πῶς
[12, 948]	διδοὺς γὰρ περὶ ἑκάστων τῶν	ἀμφισβητουμένων	(ὅρκον τοῖς ἀμφισβητοῦσιν ἀπηλλάττετο ταχὺ
[12, 953]	νεωτερίζῃ τίς τι τῶν τοιούτων	ξένων,	καὶ δίκας αὐτοῖς ὀρθῶς διανέμοντας,
[12, 950]	κεραννύναι παντοδαπά, ~(καινοτομίας ἀλλήλοις ἐμποιούντων	ξένων	ξένοις· ὃ δὴ τοῖς μὲν
[12, 950]	καὶ τόπους καὶ περὶ ὑποδοχῆς	ξένων.	πρῶτον μὲν νεωτέρῳ ἐτῶν τετταράκοντα
[12, 949]	ἑαυτῶν ἔξω τῆς χώρας καὶ	ξένων	ὑποδοχῆς ἄλλοθεν ἀνάγκη βεβουλεῦσθαι τί
[12, 947]	κορῶν δὲ χορὸν πεντεκαίδεκα καὶ	ἀρρένων	ἕτερον περιισταμένους τῇ κλίνῃ ἑκατέρους
[12, 958]	ἐπειδὰν δὲ ὁ τῶν δικασίμων	μηνῶν	ἐχόμενος γένηται μήν, ἐάν τις
[12, 947]	μὲν τὴν στολὴν ἔχειν πᾶσαν,	θρήνων	δὲ καὶ ὀδυρμῶν χωρὶς γίγνεσθαι,
[12, 945]	τοὺς ἄρχοντας ἐξευθύνοντες βελτίους ὦσιν	ἐκείνων,	καὶ τοῦτ' ἐν δίκῃ ἀμέμπτῳ
[12, 941]	καὶ φίλων μὴ τὰ παρ'	ἐκείνων	ὀρθῶς ἀποπρεσβεύσας γένηται φανερὸς ἢ
[12, 944]	κακὸν ἀεὶ δεῖ κολάζειν, ἵν'	ἀμείνων	ᾖ, οὐ τὸν δυστυχῆ· οὐδὲν
[12, 941]	(κέκλοφεν, ὅ τε τὸ μεῖζον	κινῶν	οὐ καταθέμενος ὅλον ἀδικεῖ· δίκης
[12, 961]	ἄλλων πράξεων ἰδίων τε καὶ	κοινῶν	καὶ μάλιστ' ᾖ τις σχολὴ
[12, 949]	πομπεύσεων ἢ τοιούτων τινῶν ἄλλων	κοινῶν	(κοσμήσεων ἢ λῃτουργιῶν, ὁπόσα περὶ
[12, 949]	φοιτήσεων ἢ πομπεύσεων ἢ τοιούτων	τινῶν	ἄλλων κοινῶν (κοσμήσεων ἢ λῃτουργιῶν,
[12, 957]	ποιήμασιν ἔπαινοι καὶ (ψόγοι περί	τινων	λέγονται καὶ ὅσοι καταλογάδην, εἴτ'
[12, 941]	ὑπὸ ποιητῶν μηδ' ἄλλως ὑπό	τινων	μυθολόγων πλημμελῶν περὶ τὰ τοιαῦτα
[12, 962]	ὅπως πλουτήσουσιν, εἴτ' οὖν δοῦλοί	τινων	ὄντες εἴτε καὶ μή, τῶν
[12, 952]	πορευέσθω, καὶ εἴ τινα φήμην	τινῶν	περὶ θέσεως νόμων ἢ παιδείας
[12, 949]	μηδὲ θανάτου, περὶ δὲ χορείας	τινῶν	φοιτήσεων ἢ πομπεύσεων ἢ τοιούτων
[12, 959]	ταφὴν ἀναλισκόμενα μὴ πλέον πέντε	μνῶν,	τῷ δὲ τοῦ δευτέρου τρεῖς
[12, 944]	Μενοιτίου. ἔτι δὲ ὁπόσοι κατὰ	κρημνῶν	ῥιφέντες ἀπώλεσαν (ὅπλα, ἢ κατὰ
[12, 951]	ὁ τοιοῦτος ἡμῖν γεγονὼς ἔστω	πλειόνων	ἐτῶν ἢ πεντήκοντα, ἔτι δὲ
[12, 952]	ἐάν γ' ἐν δικαστηρίῳ ἁλῷ	πολυπραγμονῶν	τι περὶ τὴν παιδείαν καὶ
[12, 964]	ἢ τίνα τρόπον τῇ τῶν	ἐμφρόνων	κεφαλῇ τε καὶ αἰσθήσεσιν ὁμοιωθήσεται
[12, 963]	ὡς φαίης ἄν, πάντων τῶν	ἐμφρόνων,	οὐχ ἕξεις εἰπεῖν; ἢ σύ
[12, 960]	εἴτε καὶ ἄταφοι πράξεις, περὶ	πατροφόνων	καὶ ἱεροσύλων καὶ τῶν τοιούτων
[12, 945]	πρὸς τῷ ἀφεῖσθαι τῶν ἀνδρείων	κινδύνων	κατὰ φύσιν τὴν αὑτοῦ προσαποτεισάτω
[12, 946]	ἢ ἀποτίνειν κατὰ τὴν τῶν	εὐθύνων	γνώμην. ἥτις δ' ἂν τῶν
[12, 945]	οἱ πρόσθεν, τοῦ τετάρτου μέρους.	εὐθύνων	δὴ πέρι τίς ἡμῖν λόγος
[12, 946]	τις τὰς εὐθύνας, αὐτῶν τῶν	(εὐθύνων	κατηγορείτω, ἐὰν ἐθέλῃ· ἐὰν δὲ
[12, 946]	τῳ θανάτου τετιμημένον ὑπὸ τῶν	εὐθύνων,	ὥσπερ ἀνάγκη, ἁπλῶς θνῃσκέτω, τῶν
[12, 944]	τοιαῦτα παραμυθούμενος ἐπᾴδειν, εὐδιάβολον κακὸν	καλλύνων·	τεμεῖν δὴ χρεὼν κατὰ δύναμιν
[12, 953]	τῶν νικηφόρων τινὸς ἐπ' ἀρετῇ,	συνὼν	δὲ τούτων τισὶν τὸ μὲν
[12, 963]	ὑπὲρ ἄλλων ἐγὼ πρὸς ὑμᾶς	συχνῶν	διωριζόμην; (Κλεινίας) οὐδαμῶς, ὦ ξένε.
[12, 950]	πέμπειν κοινωνοῦντας θυσιῶν τε καὶ	ἀγώνων	τούτοις τοῖς θεοῖς, πέμπειν δὲ
[12, 944]	(ὅπλα, ἢ κατὰ θάλατταν, ἢ	χειμώνων	ἐν κόποις ὑποδεξαμένης αὐτοὺς ἐξαίφνης
[12, 942]	αὖ σίτων καὶ ποτῶν καὶ	χειμώνων	καὶ τῶν ἐναντίων καὶ κοίτης
[12, 948]	μεταβεβληκυιῶν οὖν τῶν περὶ θεοὺς	δοξῶν	ἐν τοῖς ἀνθρώποις μεταβάλλειν δεῖ
[12, 962]	βλέπειν δεῖ τὸν πολιτικὸν φαίνοιτο	ἀγνοῶν,	ἆρα ἄρχων μὲν (πρῶτον δικαίως
[12, 962]	ἰατρὸς δὴ τὸ περὶ σῶμα	ἀγνοῶν,	ὃ προσείπομεν ὑγίειαν νῦν, ἢ
[12, 945]	τίς ἡμῖν λόγος ἂν εἴη	πρέπων	ἀρχόντων γενομένων τῶν μὲν κατὰ
[12, 968]	τε καὶ μαθημάτων δυνάμεσιν καὶ	τρόπων	ἤθεσιν καὶ ἔθεσιν· μετὰ δὲ
[12, 962]	τῶν νόμων αὐτῶν πρῶτον, ἔπειτα	ἀνθρώπων·	εἰ δ' ἔσται (τοῦ τοιούτου
[12, 950]	δόξαις διαιροῦνται τοὺς ἀμείνους τῶν	ἀνθρώπων	καὶ τοὺς χείρονας. διὸ καλὸν
[12, 951]	οὔτε (γὰρ ἄπειρος οὖσα πόλις	ἀνθρώπων	κακῶν καὶ ἀγαθῶν δύναιτ' ἄν
[12, 950]	εἴη δόξαν πρὸς τῶν ἄλλων	ἀνθρώπων	ὅτι (καλλίστην τε καὶ ἀρίστην
[12, 967]	ποτὲ γενέσθαι βεβαίως θεοσεβῆ θνητῶν	ἀνθρώπων	οὐδένα, ὃς ἂν μὴ τὰ
[12, 948]	λόγος. ἔοικεν δὴ δικαστῇ μὲν	ἀνθρώπων	οὐδενὶ διανοούμενος δεῖν ἐπιτρέπειν, θεοῖς
[12, 965]	ταύτης οὐκ ἔστιν σαφεστέρα μέθοδος	ἀνθρώπων	οὐδενί. (Κλεινίας) σοὶ πιστεύων, ὦ
[12, 953]	καταλύσεις πρὸς ἱεροῖς εἶναι φιλοξενίαις	ἀνθρώπων	παρεσκευασμένας, χρὴ δὲ καὶ τῶν
[12, 966]	μηδ' ἰδιωτικῶς, οὐδεὶς οὕτως ἄθεος	ἀνθρώπων	ποτὲ πέφυκεν, ~ὃς οὐ τοὐναντίον
[12, 951]	τῶν πολιτῶν τὰ τῶν ἄλλων	ἀνθρώπων	πράγματα θεωρῆσαι κατά τινα πλείω
[12, 942]	παντὸς τοῦ βίου ἁπάντων τῶν	ἀνθρώπων	τε καὶ τῶν ὑπ' ἀνθρώπους
[12, 948]	ὅτε μέρος τι μέν, φαμέν,	ἀνθρώπων	τὸ παράπαν οὐχ ἡγοῦνται θεούς,
[12, 963]	ὡς ἓν ἕκαστον ἀνάγκη φάναι,	τεττάρων	γε ὄντων. (Κλεινίας) τί μήν;
[12, 959]	τετελευτηκότος ἐγκώμια βίου ~μὴ πλείω	τεττάρων	ἡρωικῶν (στίχων. τὰς δὲ προθέσεις
[12, 965]	τί ποτε διὰ (πάντων τῶν	τεττάρων	ταὐτὸν τυγχάνει, ὃ δή φαμεν
[12, 958]	δὲ μὴ χοῦν ὑψηλότερον πέντε	ἀνδρῶν	ἔργον, ἐν πένθ' ἡμέραις ἀποτελούμενον·
[12, 959]	ὅπως ἂν παίδων τε καὶ	(ἀνδρῶν	καὶ πάσης ἡλικίας ἐπιμελούμενοι ζῶσι,
[12, 957]	πολλαῖς πόλεσιν οὐκ ἀσχήμονα ἐπιεικῶν	ἀνδρῶν	οὐκ ὀλίγα νομοθετήματα, ὅθεν νομοφύλακας
[12, 947]	γεγονότα θέντες, κύκλῳ χώσαντες, πέριξ	δένδρων	ἄλσος περιφυτεύσουσι πλὴν κώλου ἑνός,
[12, 964]	ἀπόδος ἐμοί. διανοοῦ δὲ ὡς	ἐρῶν	καὶ ὅπῃ τέτταρα ὄντα ἕν
[12, 947]	καὶ ὅσων ἂν ἑτέρων κοινωνῶσιν	ἱερῶν,	ἐκ τούτων τοὺς ἄρχοντας τῆς
[12, 949]	ἢ διὰ φορᾶς ψήφων ἀφ'	ἱερῶν	φέροντα δρᾶν ἀεὶ τὸ τοιοῦτον,
[12, 962]	τίνι ποτὲ τῶν τῆς πόλεως	μερῶν	ἢ ἐπιτηδευμάτων ἔστιν ἱκανὸν κατεσκευασμένον
[12, 948]	χρὴ τοὺς ὅρκους τῶν ἀντιδικούντων	ἑκατέρων,	καὶ τὸν λαγχάνοντά τῴ τινα
[12, 947]	καὶ θεωριῶν καὶ ὅσων ἂν	ἑτέρων	κοινωνῶσιν ἱερῶν, ἐκ τούτων τοὺς
[12, 942]	τε ἄλλων ἄρχεσθαί θ' ὑφ'	ἑτέρων·	τὴν δ' ἀναρχίαν ἐξαιρετέον (ἐκ
[12, 956]	τοιαῦτα ἀναγκαῖα περὶ δίκας γίγνεσθαι,	προτέρων	τε καὶ ὑστέρων λήξεις, ἀποκρίσεών
[12, 956]	δίκας γίγνεσθαι, προτέρων τε καὶ	ὑστέρων	λήξεις, ἀποκρίσεών τε ἀνάγκας καὶ
[12, 951]	οὗτος δ' ἔστω νέων καὶ	πρεσβυτέρων	μεμειγμένος, ἑκάστης μὲν ἡμέρας συλλεγόμενος
[12, 943]	τοῦ βίου καὶ τὴν τῶν	δευτέρων	καὶ τρίτων. ἐὰν δὲ στρατεύσηται
[12, 963]	φράζειν, σὺ δ' ὢν δὴ	διαφέρων,	ὡς φαίης ἄν, πάντων τῶν
[12, 947]	ψαλίδα προμήκη λίθων ποτίμων καὶ	ἀγήρων	εἰς δύναμιν, ἔχουσαν κλίνας παρ'
[12, 941]	οὐδεὶς οὔτε δόλοις οὔτε βίᾳ	χαίρων	ἐπιτετήδευκεν τούτοιν οὐδέτερον. μηδεὶς οὖν
[12, 958]	ὅλην τὴν πόλιν καὶ νόμους	φθείρων	θανάτῳ ζημιούσθω. ἀνδρὶ δὴ τὸ
[12, 952]	συλλόγῳ ἅπαντι· (καὶ ἐάντε μηδὲν	χείρων	μηδέ τι βελτίων ἥκειν δόξῃ,
[12, 960]	δὲ οὐχ ἥκιστα τὰ τῶν	Μοιρῶν	προσρήματα. (Κλεινίας) ποῖα δή; (Ἀθηναῖος)
[12, 959]	καλῶς εἴδωλα εἶναι τὰ τῶν	νεκρῶν	σώματα, τὸν δὲ ὄντα ἡμῶν
[12, 947]	δὲ καὶ ὀδυρμῶν χωρὶς γίγνεσθαι,	κορῶν	δὲ χορὸν πεντεκαίδεκα καὶ ἀρρένων
[12, 953]	τοιούτῳ ξένῳ, ἢ τὴν τῶν	νικηφόρων	τινὸς ἐπ' ἀρετῇ, συνὼν δὲ
[12, 949]	περὶ θυσίας εἰρηνικῆς ἢ πολεμικῶν	εἰσφορῶν	εἵνεκα, πάντων τῶν τοιούτων τὴν
[12, 949]	τὸ τοιοῦτον, καὶ κριτὴν αὖ	χορῶν	καὶ πάσης μουσικῆς καὶ γυμνικῶν
[12, 962]	καὶ κράτος πολεμίων, ἡ δὲ	ἰατρῶν	τε καὶ ὑπηρετῶν ὑγιείας σώματι
[12, 966]	τὴν φοράν, ὡς ἔχει τάξεως,	ἄστρων	τε καὶ ὅσων ἄλλων ἐγκρατὴς
[12, 945]	ἐντόνους τε καὶ ὑποζώματα καὶ	νεύρων	ἐπιτόνους, μίαν οὖσαν φύσιν διεσπαρμένην,
[12, 953]	διομολογούμενος ἐν συγγραφῇ καὶ ἐναντίον	μαρτύρων	μὴ ἔλαττον τριῶν, ὅσα ἐντὸς
[12, 953]	διομολογούμενος ἐν συγγραφῇ καὶ ἐναντίον	μαρτύρων	μὴ ἔλαττον τριῶν, ὅσα ἐντὸς
[12, 943]	μηδὲν παρεχόμενον μήτε τεκμήριον μήτε	μαρτύρων	πιστώσεις λόγων, αὐτῆς δὲ περὶ
[12, 949]	ἀπειθούντων ταῖς ἐνεχυρασίαις πρᾶσιν τῶν	ἐνεχύρων	εἶναι, τὸ δὲ νόμισμα γίγνεσθαι
[12, 955]	τοὺς τῇ πατρίδι διακονοῦντάς τι	δώρων	χωρὶς χρὴ διακονεῖν, πρόφασιν δ'
[12, 953]	τις ἔλθῃ τῶν παρ' ἡμῖν	θεωρῶν	ἀντίστροφος ἐξ ἄλλης χώρας, πρῶτον
[12, 954]	φύλακα καταστησάτω πέντε ἡμέρας ὁ	φωρῶν·	ἐὰν δὲ πλείονα χρόνον ἀπῇ,
[12, 944]	ἀνδρὶ ῥιψάσπιδι τρόπον τινὰ πρέπουσα	πασῶν	(μάλιστα ἡ κείνῃ τῇ γενέσει
[12, 950]	ὀρθῶν βλάβην ἂν φέροι μεγίστην	πασῶν,	ταῖς δὲ πλείσταις πόλεσιν, ἅτε
[12, 948]	τάφου καὶ τῶν ἄλλων τῶν	δοθεισῶν	αὐτῷ τιμῶν, ἐὰν δὲ ὁ
[12, 943]	ἢ ἀποτίνειν. μετὰ δὲ ταῦτα,	ἐκδικασθεισῶν	τῶν τῆς ἀστρατείας δικῶν, πάλιν
[12, 966]	ἔχει τάξεως, ἄστρων τε καὶ	ὅσων	ἄλλων ἐγκρατὴς νοῦς ἐστιν τὸ
[12, 947]	κοινῇ θυσιῶν καὶ θεωριῶν καὶ	ὅσων	ἂν ἑτέρων κοινωνῶσιν ἱερῶν, ἐκ
[12, 966]	τὸ πᾶσαν πίστιν λαβεῖν τῶν	οὐσῶν	περὶ θεῶν; τὴν δὲ μὴ
[12, 953]	ὄμμασιν ὄντως θεωρὸς ὅσα τε	μουσῶν	ὠσὶν ἔχεται θεωρήματα· τῷ δὴ
[12, 942]	ποδῶν δύναμιν μὴ διαφθείρειν τῇ	τῶν	ἀλλοτρίων σκεπασμάτων περικαλυφῇ, τὴν τῶν
[12, 964]	ἀρετὴ καὶ πάντως δηλοῦντα, διαφέρειν	τῶν	ἄλλων, ἀλλ' ἢ ποιητήν τινα
[12, 950]	πρέπον ἂν εἴη δόξαν πρὸς	τῶν	ἄλλων ἀνθρώπων ὅτι (καλλίστην τε
[12, 951]	τινες ἐπιθυμῶσι τῶν πολιτῶν τὰ	τῶν	ἄλλων ἀνθρώπων πράγματα θεωρῆσαι κατά
[12, 952]	μὲν κατορθοῦντας, ἀτιμάζειν δὲ μᾶλλον	τῶν	ἄλλων, ἐὰν ἀποβαίνωσι χείρους τῶν
[12, 947]	τάφῳ ἕπεσθαι, ἐὰν ἄρα καὶ	τῶν	ἄλλων εἴργωνται τάφων, ἐὰν καὶ
[12, 951]	τοὺς νέους ὅτι δεύτερα τὰ	τῶν	ἄλλων ἐστὶ νόμιμα τὰ περὶ
[12, 957]	θαυμαστὸς νόμος. καὶ δὴ καὶ	τῶν	ἄλλων λόγων ὅσοι τε ἐν
[12, 957]	κεκτημένον ἐν αὑτῷ, καθάπερ ἀλεξιφάρμακα	τῶν	ἄλλων λόγων, τὸν ἀγαθὸν δικαστὴν
[12, 962]	νῦν, ἢ νίκην στρατηγὸς ἢ	τῶν	ἄλλων ὅσα δὴ διήλθομεν, ἔσθ'
[12, 947]	ἐκφορὰς καὶ θήκας διαφόρους εἶναι	τῶν	ἄλλων πολιτῶν· λευκὴν μὲν τὴν
[12, 961]	εἶναι τὸν σύλλογον, ἡνίκ' ἂν	τῶν	ἄλλων πράξεων ἰδίων τε καὶ
[12, 942]	τε λόγῳ τὸ χωρίς τι	τῶν	ἄλλων πράττειν διδάξαι τὴν ψυχὴν
[12, 964]	ἐξηγητάς, τοὺς διδασκάλους, τοὺς νομοθέτας,	τῶν	ἄλλων τοὺς φύλακας, τῷ δεομένῳ
[12, 948]	ἀρχῆς καὶ τοῦ τάφου καὶ	τῶν	ἄλλων τῶν δοθεισῶν αὐτῷ τιμῶν,
[12, 954]	τῶν ἀστυνόμων κατὰ ταὐτὰ σημηνάσθω.	τῶν	ἀμφισβητησίμων χρόνου ὅρος, ὃν ἐάν
[12, 948]	αὐτῷ· διδοὺς γὰρ περὶ ἑκάστων	τῶν	ἀμφισβητουμένων (ὅρκον τοῖς ἀμφισβητοῦσιν ἀπηλλάττετο
[12, 943]	ἀποβολῆς, μὴ διαμαρτών τις ἄρα	τῶν	ἀναγκαίων ἀποβολῶν, ὡς αἰσχρὰς αὐτὰς
[12, 958]	νικήσαντι χρήματα πάντα ἀποδιδότω, χωρὶς	τῶν	ἀναγκαίων κεκτῆσθαι, (μετὰ τὴν διαψήφισιν
[12, 959]	τοῦ τετάρτου μέτρον ἂν ἔχοι	τῶν	ἀναλωμάτων. νομοφύλαξι δὲ πολλά τε
[12, 945]	τὴν δίκην πρὸς τῷ ἀφεῖσθαι	τῶν	ἀνδρείων κινδύνων κατὰ φύσιν τὴν
[12, 950]	ταῖς δόξαις διαιροῦνται τοὺς ἀμείνους	τῶν	ἀνθρώπων καὶ τοὺς χείρονας. διὸ
[12, 942]	(ἐκ παντὸς τοῦ βίου ἁπάντων	τῶν	ἀνθρώπων τε καὶ τῶν ὑπ'
[12, 948]	νόμους ἐξαιρεῖν χρὴ τοὺς ὅρκους	τῶν	ἀντιδικούντων ἑκατέρων, καὶ τὸν λαγχάνοντά
[12, 945]	ἀξίαν; ῥᾴδιον μὲν (οὐδαμῶς εὑρεῖν	τῶν	ἀρχόντων ἄρχοντα ὑπερβάλλοντα πρὸς ἀρετήν,
[12, 945]	ἄλλως τὰ περὶ τὰς εὐθύνας	τῶν	ἀρχόντων γίγνηται, τότε λυθείσης τῆς
[12, 942]	μήθ' ὑποχωρεῖν ἄλλῳ ἄνευ τῆς	(τῶν	ἀρχόντων δηλώσεως, ἑνί τε λόγῳ
[12, 943]	(μέν τις, μὴ ἀπαγαγόντων δὲ	τῶν	ἀρχόντων οἴκαδε προαπέλθῃ τοῦ χρόνου,
[12, 957]	δεῖ χρωμένας τὰ προσήκοντα ἑκάστῃ	τῶν	ἀρχῶν διοικεῖν, ἔστ' ἐν πολλαῖς
[12, 956]	καὶ πληρώσεις, καὶ ὑπηρεσιῶν ἑκάσταις	τῶν	ἀρχῶν καταστάσεις, καὶ χρόνους ἐν
[12, 946]	εὐθύνων γνώμην. ἥτις δ' ἂν	τῶν	ἀρχῶν μὴ ὁμολογῇ κεκρίσθαι δικαίως,
[12, 954]	δὲ μετὰ τῶν οἰκείων καὶ	τῶν	ἀστυνόμων κατὰ ταὐτὰ σημηνάσθω. τῶν
[12, 942]	εὐκολίαν τε καὶ εὐχέρειαν ἐπιτηδεύειν	τῶν	αὐτῶν εἵνεκα, καρτερήσεις τε αὖ
[12, 947]	κατ' ἐνιαυτὸν τὸν πρῶτον κριθέντα	τῶν	γενομένων ἐκείνῳ τῷ (ἐνιαυτῷ τῶν
[12, 946]	εὐθύνων, ὥσπερ ἀνάγκη, ἁπλῶς θνῃσκέτω,	τῶν	δ' ἄλλων τιμημάτων ὧν ἂν
[12, 945]	τύχην κλήρου καὶ ἐπ' ἐνιαυτόν,	τῶν	δ' εἰς πλείονα ἔτη καὶ
[12, 962]	τινων ὄντες εἴτε καὶ μή,	τῶν	δ' ἡ προθυμία πρὸς τὸν
[12, 954]	τε τῇδε οὐκ ἔστ' ἀμφισβήτησις·	τῶν	δὲ ἄλλων ὅτι ἄν τις
[12, 949]	ἅμα καὶ νόμος εἰσπράττειν προστάττῃ,	τῶν	δὲ ἀπειθούντων ταῖς ἐνεχυρασίαις πρᾶσιν
[12, 948]	οὐ φροντίζειν ἡμῶν αὐτοὺς διανοοῦνται,	τῶν	δὲ δὴ πλείστων ἐστὶ καὶ
[12, 949]	τὴν ἀνθρωπίνην δόξαν τῷ ἐπιορκοῦντι·	τῶν	δὲ ὁπόσα ἐξαρνηθέντι καὶ ἐξομοσαμένῳ
[12, 946]	μὴ ἔλαττον πεντήκοντα γεγονότα ἐτῶν.	τῶν	δὲ προκριθέντων οὓς ἂν πλεῖστοι
[12, 964]	τῆς πόλεως οὔσης τοῦ κύτους,	τῶν	δὲ φυλάκων τοὺς μὲν νέους
[12, 951]	δὲ ὁπόσ' ἂν ἔτη βουληθῇ	τῶν	δέκα καὶ ἀφικόμενος οἴκαδε, εἰς
[12, 945]	πλείονα ἔτη καὶ ἐκ προκρίτων;	τῶν	δὴ τοιούτων εὐθυντὴς τίς ἱκανός,
[12, 941]	δ' ἀνίατον. ξένον μὲν δὴ	τῶν	δημοσίων ἢ δοῦλον ἄν τίς
[12, 964]	γε ὄντα τι καὶ περὶ	τῶν	διαφερόντων (μεγέθει τε καὶ κάλλει
[12, 957]	πόλιν, τοῖς μὲν (ἀγαθοῖς μονὰς	τῶν	δικαίων καὶ ἐπαύξησιν παρασκευάζοντα, τοῖς
[12, 962]	τοῖς μὲν τὸν ὅρον εἶναι	τῶν	δικαίων (ὅπως ἄρξουσί τινες ἐν
[12, 958]	τῶν δικαστῶν· ἐπειδὰν δὲ ὁ	τῶν	δικασίμων μηνῶν ἐχόμενος γένηται μήν,
[12, 958]	ἑκάστην εὐθὺς ὑπὸ κήρυκος, ἀκουόντων	τῶν	δικαστῶν· ἐπειδὰν δὲ ὁ τῶν
[12, 948]	δὲ περὶ τὴν λεγομένην κρίσιν	τῶν	δικῶν ἄξιον ἄγασθαι, διότι κατεῖδεν
[12, 941]	χρημάτων ἀνελεύθερον, ἁρπαγὴ δὲ ἀναίσχυντον·	τῶν	Διὸς δὲ ὑέων οὐδεὶς οὔτε
[12, 948]	τοῦ τάφου καὶ τῶν ἄλλων	τῶν	δοθεισῶν αὐτῷ τιμῶν, ἐὰν δὲ
[12, 950]	πᾶσα δ' ἐλπὶς αὐτὴν ἐκ	τῶν	εἰκότων, ἄνπερ κατὰ λόγον γίγνηται,
[12, 941]	δικαστηρίῳ ἕλῃ, ὡς ἰασίμῳ ἐκ	τῶν	εἰκότων ὄντι, ~τί χρὴ παθεῖν
[12, 955]	ἐπ' ἐνιαυτὸν ἑκάστοτε προσόδου, χωρὶς	τῶν	εἰς τὰ συσσίτια τελουμένων. θεοῖσι
[12, 947]	πανηγύρεσι πάσαις ἔστωσαν, ἔτι δὲ	τῶν	εἰς τοὺς Ἕλληνας κοινῇ θυσιῶν
[12, 948]	ζῶντες, πρὸς δὲ τούτοις τὸ	τῶν	ἐκλεκτῶν δικαστήριον, γραφέσθω δὲ ὁ
[12, 960]	σαφέστερον. (Ἀθηναῖος) ὦ Κλεινία, πολλὰ	τῶν	ἔμπροσθεν καλῶς ὕμνηται, σχεδὸν δὲ
[12, 964]	κατασκευαστέον; ἢ τίνα τρόπον τῇ	τῶν	ἐμφρόνων κεφαλῇ τε καὶ αἰσθήσεσιν
[12, 963]	διαφέρων, ὡς φαίης ἄν, πάντων	τῶν	ἐμφρόνων, οὐχ ἕξεις εἰπεῖν; ἢ
[12, 953]	δὲ ἀξιῶν τι καλὸν ἰδεῖν	τῶν	ἐν ταῖς ἄλλαις πόλεσιν διαφέρον
[12, 947]	καὶ τούτους μόνους δάφνης στεφάνῳ	τῶν	ἐν τῇ πόλει κεκοσμημένους εἶναι,
[12, 947]	τὴν κλίνην ἑκατὸν τῶν νέων	τῶν	ἐν τοῖς γυμνασίοις, οὓς ἂν
[12, 942]	καὶ ποτῶν καὶ χειμώνων καὶ	τῶν	ἐναντίων καὶ κοίτης σκληρᾶς, καὶ
[12, 949]	δὲ ἀπειθούντων ταῖς ἐνεχυρασίαις πρᾶσιν	τῶν	ἐνεχύρων εἶναι, τὸ δὲ νόμισμα
[12, 961]	σωτῆρα τὸν εἰκότα ἐν ἑκάστοις	τῶν	ἔργων, ὡς ἐν ζῴῳ ψυχὴ
[12, 951]	ἐτῶν ἢ πεντήκοντα, ἔτι δὲ	τῶν	εὐδοκίμων τά τε ἄλλα καὶ
[12, 946]	ἀποφύγῃ τις τὰς εὐθύνας, αὐτῶν	τῶν	(εὐθύνων κατηγορείτω, ἐὰν ἐθέλῃ· ἐὰν
[12, 946]	ᾖ τῳ θανάτου τετιμημένον ὑπὸ	τῶν	εὐθύνων, ὥσπερ ἀνάγκη, ἁπλῶς θνῃσκέτω,
[12, 967]	κοινωνίας συνθεασάμενος, χρήσηται πρὸς τὰ	τῶν	ἠθῶν ἐπιτηδεύματα καὶ νόμιμα συναρμοττόντως,
[12, 946]	πλεῖστοι ἐνέγκωσι, τούτους ἐκλέξαι μέχρι	τῶν	ἡμίσεων, ἐὰν ἄρτιοι γίγνωνται, περιττοὶ
[12, 947]	τῶν γενομένων ἐκείνῳ τῷ (ἐνιαυτῷ	τῶν	ἱερέων, καὶ τοὔνομα ἀναγράφειν τούτου
[12, 951]	ἂν ἥλιος ἀνάσχῃ, πρῶτον μὲν	τῶν	ἱερέων τῶν τὰ ἀριστεῖα εἰληφότων,
[12, 957]	δυνατὸν μεταβολήν, ὅσοις ἰάσιμοι δόξαι	τῶν	κακῶν· οἷσιν δὲ ὄντως ἐπικεκλωσμέναι,
[12, 961]	ἀκοή· συλλήβδην δὲ νοῦς μετὰ	τῶν	καλλίστων αἰσθήσεων κραθείς, γενόμενός τε
[12, 966]	(Ἀθηναῖος) μῶν οὖν οὐχ ἓν	τῶν	καλλίστων ἐστὶν τὸ περὶ τοὺς
[12, 966]	ἀργὸν ἢ ἀδύνατον ἀποκρίνεσθαι πόρρω	τῶν	καλῶν. (Ἀθηναῖος) ἆρα οὖν ἴσμεν
[12, 945]	τις στρατηγὸς μήτ' ἄλλος ποτὲ	τῶν	κατὰ πόλεμον (ἀρχόντων ὡς ἀνδρὶ
[12, 943]	δίκην, διαφερόντως δὲ καὶ τῆς	τῶν	κατὰ πόλεμον ὅπλων ἀποβολῆς, μὴ
[12, 966]	γιγνώσκειν, καὶ τοῖς μὲν πλείστοις	τῶν	κατὰ πόλιν συγγιγνώσκειν τῇ φήμῃ
[12, 964]	πρεσβυτέροις δὲ ἐξαγγέλους γίγνεσθαι πάντων	τῶν	κατὰ πόλιν, ~(τοὺς δὲ νῷ
[12, 960]	σώτειραν τῶν λεχθέντων, ἀπῃκασμένα τῇ	τῶν	κλωσθέντων τῷ πυρὶ τὴν ἀμετάστροφον
[12, 968]	διὰ τὸ μηδὲν προρρηθέντα δηλοῦν	τῶν	λεγομένων. (Κλεινίας) τί οὖν δὴ
[12, 960]	τὴν Ἄτροπον δὴ τρίτην σώτειραν	τῶν	λεχθέντων, ἀπῃκασμένα τῇ τῶν κλωσθέντων
[12, 956]	περὶ τῶν συμβολαίων εἰς δύναμιν	τῶν	μεγίστων πέρι πάντων εἴρηνται, τὸ
[12, 945]	ἂν εἴη πρέπων ἀρχόντων γενομένων	τῶν	μὲν κατὰ τύχην κλήρου καὶ
[12, 960]	σχεδὸν δὲ οὐχ ἥκιστα τὰ	τῶν	Μοιρῶν προσρήματα. (Κλεινίας) ποῖα δή;
[12, 959]	λέγεσθαι καλῶς εἴδωλα εἶναι τὰ	τῶν	νεκρῶν σώματα, τὸν δὲ ὄντα
[12, 961]	δὲ ἕνα ἕκαστον δεῖν προσλαμβάνειν	τῶν	(νέων, μὴ ἔλαττον ἢ τριάκοντ'
[12, 947]	αὐτὴν μὲν τὴν κλίνην ἑκατὸν	τῶν	νέων τῶν ἐν τοῖς γυμνασίοις,
[12, 952]	ὅλον· τοὺς δ' εὐδοκιμοῦντας τούτων	τῶν	νέων φυλάττειν τὴν ἄλλην πόλιν,
[12, 951]	ἀδιάφθαρτος ᾖ, τὰ μὲν βεβαιούμενον	τῶν	νομίμων, ὅσα καλῶς αὐτοῖς κεῖται,
[12, 962]	ὅτι πρὸς ἄλλο ἄλλη βλέπει	τῶν	νομοθεσιῶν ἐν τῇ πόλει ἑκάστῃ.
[12, 966]	μὴ ἐπιτροπὴν εἶναι τὸ μηδέποτε	(τῶν	νομοφυλάκων αἱρεῖσθαι τὸν μὴ θεῖον
[12, 951]	ἔστω γεγενημένος, (εἰ μέλλει τὸ	τῶν	νομοφυλάκων δεῖγμα εἰς τὰς ἄλλας
[12, 958]	εἰσαγόντων μὲν αὐτὸν εἰς τὸ	τῶν	νομοφυλάκων δικαστήριον οἱ ἀφαιρεθέντες ἀδίκως,
[12, 951]	τῶν τὰ ἀριστεῖα εἰληφότων, ἔπειτα	τῶν	νομοφυλάκων (τοὺς ἀεὶ πρεσβεύοντας δέκα.
[12, 961]	γίγνεσθαι τοιόνδε τινά; δέκα μὲν	τῶν	νομοφυλάκων τοὺς πρεσβυτάτους ἀεί, τοὺς
[12, 960]	ἐκτός, ὁ δὲ ἀπειθῶν ἑνὶ	τῶν	νομοφυλάκων ὑπὸ πάντων ζημιούσθω (τῇ
[12, 962]	αὐτῷ καλῶς ἢ μὴ συμβουλεύει,	τῶν	νόμων αὐτῶν πρῶτον, ἔπειτα ἀνθρώπων·
[12, 963]	δεῖν ἀεὶ πάνθ' ἡμῖν τὰ	τῶν	νόμων βλέποντ' εἶναι, τοῦτο δ'
[12, 960]	ταῖς ψυχαῖς, μᾶλλον δὲ σωτηρίαν	τῶν	νόμων. ἡμῖν δ' ἔτι μοι
[12, 966]	δεῖ τοὺς ὄντως φύλακας ἐσομένους	τῶν	νόμων ὄντως εἰδέναι τὰ περὶ
[12, 966]	πόλιν συγγιγνώσκειν τῇ φήμῃ μόνον	τῶν	νόμων συνακολουθοῦσιν, τοῖς δὲ φυλακῆς
[12, 969]	(Μέγιλλος) ὦ φίλε Κλεινία, ἐκ	τῶν	νῦν ἡμῖν εἰρημένων ἁπάντων ἢ
[12, 969]	τε οὐκ ἔστ' οὐδεμία οὐδενὶ	τῶν	νῦν παρὰ ταῦθ' ὡς ἔπος
[12, 964]	οὖσαν πάσχειν (ἃ πολλαὶ πάσχουσι	τῶν	νῦν πόλεων; (Κλεινίας) οὐδέν γε,
[12, 960]	νεκρὸν εἰς τὸ φανερὸν προάγειν	τῶν	ὁδῶν κωλύειν, καὶ ἐν ταῖς
[12, 954]	τὰ σεσημασμένα, (πάλιν δὲ μετὰ	τῶν	οἰκείων καὶ τῶν ἀστυνόμων κατὰ
[12, 967]	μᾶλλον· τὸ γὰρ δὴ πρὸ	τῶν	ὀμμάτων, πάντα αὐτοῖς ἐφάνη, τὰ
[12, 944]	ἔχει τινὰ τομὴν ἡ τούτων	τῶν	ὀνομάτων ἐπιφορά· ῥίψασπις μὲν γὰρ
[12, 967]	εἰρημένον (ἐν τοῖς ἄστροις νοῦν	τῶν	ὄντων τά τε πρὸ τούτων
[12, 944]	εἰ κομισθεὶς ἐπὶ σκηνὴν ἄνευ	τῶν	ὅπλων Πάτροκλος ἔμπνους ἐγένεθ' οἷον
[12, 952]	(διατελῶν ταῖς φοιτήσεσιν, καθάπερ οἱ	τῶν	ὀρνίθων διαπορευόμενοι καὶ τούτων οἱ
[12, 968]	δήπου καταλεκτέος ἂν εἴη κατάλογος	(τῶν	ὅσοι ἐπιτήδειοι πρὸς τὴν τῆς
[12, 966]	διαπονήσηται τὸ πᾶσαν πίστιν λαβεῖν	τῶν	οὐσῶν περὶ θεῶν; τὴν δὲ
[12, 942]	ἐν εἰρήνῃ μελετητέον εὐθὺς ἐκ	τῶν	παίδων, ἄρχειν τε ἄλλων ἄρχεσθαί
[12, 963]	τῆς ἀνδρείας, καὶ τά γε	τῶν	παίδων ἤθη τῶν πάνυ νέων·
[12, 960]	νομοθεσία τέλος ἂν ἡμῖν ἔχοι·	τῶν	πάντων δ' ἑκάστοτε τέλος οὐ
[12, 963]	τά γε τῶν παίδων ἤθη	τῶν	πάνυ νέων· ἄνευ γὰρ λόγου
[12, 953]	δ' οὖν ποτέ τις ἔλθῃ	τῶν	παρ' ἡμῖν θεωρῶν ἀντίστροφος ἐξ
[12, 952]	ἐὰν δέ τις ἀνάξιος δοκῇ	τῶν	παρακεκλημένων εἶναι, τῷ παρακαλοῦντι μέμφεσθαι
[12, 954]	ἐν πέντε ἔτεσιν γένηταί τις,	τῶν	πέντε ἐξελθόντων ἐτῶν, μηκέτι τοῦ
[12, 948]	πρέπουσα ἐν δίκαις. μεταβεβληκυιῶν οὖν	τῶν	περὶ θεοὺς δοξῶν ἐν τοῖς
[12, 961]	(Ἀθηναῖος) οὐδὲν δὴ πολλῶν δεῖ	τῶν	περὶ τὰ τοιαῦτα παραδειγμάτων· ἀλλ'
[12, 953]	ἀκέλευστος ὁ τοιοῦτος ἐπὶ τὰς	τῶν	πλουσίων καὶ σοφῶν θύρας, τοιοῦτος
[12, 943]	θαλλοῦ· τοῦτον δὲ εἰς τὰ	τῶν	πολεμικῶν θεῶν ἱερά, ὧν ἄν
[12, 941]	ἀπαγγέλλῃ, ἢ πάλιν αὖ παρὰ	τῶν	πολεμίων ἢ καὶ φίλων μὴ
[12, 962]	ὅτι θαυμαστὸν οὐδὲν πλανᾶσθαι τὰ	τῶν	πόλεων νόμιμα, ὅτι πρὸς ἄλλο
[12, 951]	νομοφύλακας παρεμένους· ἄν τινες ἐπιθυμῶσι	τῶν	πολιτῶν τὰ τῶν ἄλλων ἀνθρώπων
[12, 952]	τῶν ἄλλων, ἐὰν ἀποβαίνωσι χείρους	τῶν	πολλῶν. εἰς δὴ τοῦτον τὸν
[12, 948]	ἅτε κατὰ τὸν τότε χρόνον	τῶν	πολλῶν ἐκ θεῶν ὄντων, ὧν
[12, 957]	καὶ τοὐναντίον, καὶ ὅσα παραλλάττει	τῶν	πολλῶν ἐν ταῖς ἄλλαις πόλεσιν
[12, 965]	τὸ πρὸς μίαν ἰδέαν ἐκ	τῶν	πολλῶν καὶ ἀνομοίων δυνατὸν εἶναι
[12, 967]	ἔπαθεν ἢ τὸ προσδοκώμενον ὑπὸ	(τῶν	πολλῶν. οἱ μὲν γὰρ διανοοῦνται
[12, 964]	ἢ πῶς; τοὺς φύλακας ἀκριβεστέρους	τῶν	πολλῶν περὶ ἀρετῆς ἔργῳ καὶ
[12, 950]	ἐστιν, προτιμᾶν τὴν εὐδοξίαν πρὸς	τῶν	πολλῶν. τὸ μὲν γὰρ ὀρθότατον
[12, 962]	τὸ προστυχὸν ἑκάστοτε ἐν ἑκάσταις	τῶν	πράξεων. (Κλεινίας) ἀληθῆ λέγεις. (Ἀθηναῖος)
[12, 966]	διαπεπονηκότα πρὸς αὐτά, μηδ' αὖ	τῶν	πρὸς ἀρετὴν ἔγκριτον γίγνεσθαι; (Κλεινίας)
[12, 953]	τ' ἐπιμέλειαν (τῶν τοιούτων μετὰ	τῶν	πρυτάνεων ποιητέον ἐκείνῳ παρ' ὅτῳ
[12, 966]	(Ἀθηναῖος) τί δέ; περὶ πάντων	τῶν	σπουδαίων ἆρ' ἡμῖν αὑτὸς λόγος,
[12, 952]	τε τιμαῖς αὐτὸν προσηκούσαις ἡ	τῶν	συλλεγομένων τιμάτω δύναμις. ἐὰν δὲ
[12, 956]	δεῖ γίγνεσθαι, καὶ νόμοι περὶ	τῶν	συμβολαίων εἰς δύναμιν τῶν μεγίστων
[12, 950]	τοῖσιν κακοῖς, ὥστε πάμπολλοι (καὶ	τῶν	σφόδρα κακῶν εὖ τοῖς λόγοις
[12, 951]	ἀνάσχῃ, πρῶτον μὲν τῶν ἱερέων	τῶν	τὰ ἀριστεῖα εἰληφότων, ἔπειτα τῶν
[12, 943]	καὶ δίκῃ νεμεσητὸν κατὰ φύσιν	τῶν	τε οὖν ἄλλων εὐλαβεῖσθαι πέρι
[12, 958]	μὲν περὶ τὰ θεῖα νόμιμα	τῶν	τε ὑπὸ γῆς θεῶν καὶ
[12, 958]	αὐτὸ μόνον φύσιν ἔχει, τὰ	τῶν	τετελευτηκότων σώματα μάλιστα ἀλυπήτως τοῖς
[12, 965]	πρῶτον τί ποτε διὰ (πάντων	τῶν	τεττάρων ταὐτὸν τυγχάνει, ὃ δή
[12, 958]	τε ὑπὸ γῆς θεῶν καὶ	τῶν	τῇδε, ὅσα προσήκει τελεῖσθαι, τοὺς
[12, 943]	ἀποτίνειν. μετὰ δὲ ταῦτα, ἐκδικασθεισῶν	τῶν	τῆς ἀστρατείας δικῶν, πάλιν ἑκάστων
[12, 962]	οὖν ἡμῖν ἐν τίνι ποτὲ	τῶν	τῆς πόλεως μερῶν ἢ ἐπιτηδευμάτων
[12, 967]	ἐξειργασμένα πολλὰς ἀθεότητας καὶ δυσχερείας	τῶν	τοιούτων ἅπτεσθαι, καὶ δὴ καὶ
[12, 952]	ἐὰν ἄλλοθι πυνθάνωνταί τι περὶ	τῶν	τοιούτων διαφέρον, καὶ δὴ καὶ
[12, 968]	ὦ Μέγιλλε καὶ Κλεινία, περὶ	τῶν	τοιούτων δυνατόν ἐστιν νομοθετεῖν, πρὶν
[12, 953]	ἀνθρώπων παρεσκευασμένας, χρὴ δὲ καὶ	τῶν	τοιούτων ἱερέας τε καὶ νεωκόρους
[12, 953]	ἐστὶν μόνοις, τήν τ' ἐπιμέλειαν	(τῶν	τοιούτων μετὰ τῶν πρυτάνεων ποιητέον
[12, 953]	~(φυλάττοντας μὴ νεωτερίζῃ τίς τι	τῶν	τοιούτων ξένων, καὶ δίκας αὐτοῖς
[12, 960]	περὶ πατροφόνων καὶ ἱεροσύλων καὶ	τῶν	τοιούτων πάντων, εἰρημέναι ἐν τοῖς
[12, 949]	ἢ πολεμικῶν εἰσφορῶν εἵνεκα, πάντων	τῶν	τοιούτων τὴν πρώτην ἀνάγκην ἰατὴν
[12, 944]	δὲ Ἕκτωρ εἶχεν, ἐξῆν ἂν	τῶν	τότε ὅσοι κακοὶ ὀνειδίζειν ὅπλων
[12, 958]	μείζω ποιεῖν ἢ ὅσα δέχεσθαι	τῶν	τοῦ τετελευτηκότος ἐγκώμια βίου ~μὴ
[12, 942]	ἁπάντων τῶν ἀνθρώπων τε καὶ	τῶν	ὑπ' ἀνθρώπους θηρίων. καὶ δὴ
[12, 969]	τό γε ἀνδρειότατος (εἶναι δοκεῖν	τῶν	ὕστερον ἐπιγιγνομένων οὐκ ἐκφεύξῃ ποτέ.
[12, 958]	κυρίους φράζοντας· θήκας δ' εἶναι	τῶν	χωρίων ὁπόσα μὲν ἐργάσιμα μηδαμοῦ,
[12, 946]	δὲ τοὺς ἡμίσεις αὐτῶν πλήθει	τῶν	ψήφων ἀποκρίναντας, ἐὰν δέ τισιν
[12, 948]	μὴ μεταλάβῃ τὸ πέμπτον μέρος	τῶν	(ψήφων, τινέτω ὁ μὲν τοῦ
[12, 961]	δεῖ τῶν περὶ τὰ τοιαῦτα	παραδειγμάτων·	ἀλλ' οἷον περὶ στρατοπέδων νοήσωμεν
[12, 942]	οἰκείων ἀπολλύντας (πίλων τε καὶ	ὑποδημάτων	γένεσιν καὶ φύσιν· ταῦτα γὰρ
[12, 968]	ἂν εἶεν ἡλικίαις τε καὶ	μαθημάτων	δυνάμεσιν καὶ τρόπων ἤθεσιν καὶ
[12, 957]	αὐτῶν πέρι μανθάνειν· πάντων γὰρ	μαθημάτων	κυριώτατα τοῦ τὸν μανθάνοντα βελτίω
[12, 952]	διαφέρον, καὶ δὴ καὶ περὶ	μαθημάτων,	ὁπόσ' ἂν ἐν ταύτῃ τῇ
[12, 946]	ἁπλῶς θνῃσκέτω, τῶν δ' ἄλλων	τιμημάτων	ὧν ἂν δυνατὸν ᾖ διπλῆν
[12, 941]	ἀποτίνειν, ἐὰν ὄφλῃ. κλοπὴ μὲν	χρημάτων	ἀνελεύθερον, ἁρπαγὴ δὲ ἀναίσχυντον· τῶν
[12, 955]	ἁπλῶς τεθνάτω ἁλοὺς τῇ δίκῃ.	χρημάτων	εἰσφορᾶς πέρι τῷ κοινῷ, τετιμῆσθαι
[12, 959]	καὶ τελευτήσας ἀτιμώρητος ἂν κακῶν	ἁμαρτημάτων	ἐγίγνετο τὸν μετὰ τὸν ἐνθάδε
[12, 967]	τὸ γὰρ δὴ πρὸ τῶν	ὀμμάτων,	πάντα αὐτοῖς ἐφάνη, τὰ κατ'
[12, 944]	τινὰ τομὴν ἡ τούτων τῶν	ὀνομάτων	ἐπιφορά· ῥίψασπις μὲν γὰρ οὐκ
[12, 942]	μὴ διαφθείρειν τῇ τῶν ἀλλοτρίων	σκεπασμάτων	περικαλυφῇ, τὴν τῶν οἰκείων ἀπολλύντας
[12, 962]	τῶν τῆς πόλεως μερῶν ἢ	ἐπιτηδευμάτων	ἔστιν ἱκανὸν κατεσκευασμένον ὁτιοῦν τοιοῦτον
[12, 959]	τετάρτου μέτρον ἂν ἔχοι τῶν	ἀναλωμάτων.	νομοφύλαξι δὲ πολλά τε ἄλλα
[12, 967]	γῆς καὶ πολλῶν ἄλλων ἀψύχων	σωμάτων	διανεμόντων τὰς αἰτίας παντὸς τοῦ
[12, 967]	ψυχῆς φύσεως ὅτι πρεσβύτερον εἴη	σωμάτων,	(διανοηθέντες δὲ ὡς νεώτερον, ἅπανθ'
[12, 967]	ἀθάνατόν τε, ἄρχει τε δὴ	σωμάτων	πάντων, ἐπὶ δὲ τούτοισι δή,
[12, 954]	ἀγροὺς ἐν ἀφανεῖ κεκτῆται, δέκα	ἐτῶν,	ἐὰν δ' ἐν ἀλλοδημίᾳ, τοῦ
[12, 951]	τοιοῦτος ἡμῖν γεγονὼς ἔστω πλειόνων	ἐτῶν	ἢ πεντήκοντα, ἔτι δὲ τῶν
[12, 951]	ἴτω μετὰ νέου ἀπὸ τριάκοντα	ἐτῶν	μέχρι τετταράκοντα, τὸν ἀρέσκοντα αὑτῷ
[12, 953]	ἄλλης χώρας, πρῶτον μὲν ἔλαττον	ἐτῶν	μηδὲν πεντήκοντα γεγονὼς ἔστω, πρὸς
[12, 951]	πόλεις· πλέον δὲ ἑξήκοντα γεγονὼς	ἐτῶν	μηκέτι θεωρείτω. θεωρήσας δὲ ὁπόσ'
[12, 954]	γένηταί τις, τῶν πέντε ἐξελθόντων	ἐτῶν,	μηκέτι τοῦ λοιποῦ χρόνου ἐξέστω
[12, 950]	ὑποδοχῆς ξένων. πρῶτον μὲν νεωτέρῳ	ἐτῶν	τετταράκοντα μὴ ἐξέστω ἀποδημῆσαι μηδαμῇ
[12, 946]	αὑτοῦ, μὴ ἔλαττον πεντήκοντα γεγονότα	ἐτῶν.	τῶν δὲ προκριθέντων οὓς ἂν
[12, 969]	παρὰ ταῦθ' ὡς ἔπος εἰπεῖν	νομοθετῶν,	ὄντως δὲ ἔσται σχεδὸν ὕπαρ
[12, 962]	ἡ δὲ ἰατρῶν τε καὶ	ὑπηρετῶν	ὑγιείας σώματι παρασκευήν; (Κλεινίας) πῶς
[12, 954]	ἐνιαυτὸν ὁτιοῦν ἐκτημένος, ὁ δὲ	ζητῶν	διαγένωνται, μὴ ἐξέστω τοιούτου κτήματος
[12, 941]	τούτοιν οὐδέτερον. μηδεὶς οὖν ὑπὸ	ποιητῶν	μηδ' ἄλλως ὑπό τινων μυθολόγων
[12, 946]	ἀριστεῖα ἀποδόντας πᾶσιν ἀνειπεῖν ὅτι	Μαγνήτων	ἡ κατὰ θεὸν πάλιν τυχοῦσα
[12, 969]	μέλειν παρακελεύομαι· σὺ γὰρ τὴν	Μαγνήτων	πόλιν, ἢ ᾧ ἂν θεὸς
[12, 967]	ἔστιν ποτὲ γενέσθαι βεβαίως θεοσεβῆ	θνητῶν	ἀνθρώπων οὐδένα, ὃς ἂν μὴ
[12, 947]	θήκας διαφόρους εἶναι τῶν ἄλλων	πολιτῶν·	λευκὴν μὲν τὴν στολὴν ἔχειν
[12, 951]	παρεμένους· ἄν τινες ἐπιθυμῶσι τῶν	πολιτῶν	τὰ τῶν ἄλλων ἀνθρώπων πράγματα
[12, 945]	εἰς πλείονα ἔτη καὶ ἐκ	προκρίτων;	τῶν δὴ τοιούτων εὐθυντὴς τίς
[12, 943]	καὶ τὴν τῶν δευτέρων καὶ	τρίτων.	ἐὰν δὲ στρατεύσηται (μέν τις,
[12, 942]	αὐτῶν εἵνεκα, καρτερήσεις τε αὖ	σίτων	καὶ ποτῶν καὶ χειμώνων καὶ
[12, 948]	πρὸς δὲ τούτοις τὸ τῶν	ἐκλεκτῶν	δικαστήριον, γραφέσθω δὲ ὁ γραφόμενος,
[12, 946]	κρίναντες τοὺς ἄρξαντας τῇ πόλει,	ἀποφηνάντων,	εἰς τὴν ἀγορὰν γράμματα καταθέντες,
[12, 957]	ὅτε καὶ μάλα ματαίων, τούτων	πάντων	ἂν βάσανος εἴη σαφὴς τὰ
[12, 957]	κεκτημένον γράμματα αὐτῶν πέρι μανθάνειν·	πάντων	γὰρ μαθημάτων κυριώτατα τοῦ τὸν
[12, 942]	τὸν βίον ὅτι μάλιστα πᾶσι	πάντων	γίγνεσθαι τούτου γὰρ οὔτ' ἔστιν
[12, 960]	τέλος ἂν ἡμῖν ἔχοι· τῶν	πάντων	δ' ἑκάστοτε τέλος οὐ τὸ
[12, 964]	καὶ νομοφύλακι, καὶ ὃς ἀρετῇ	πάντων	διαφέρειν οἴεται καὶ νικητήρια τούτων
[12, 960]	καὶ ἱεροσύλων καὶ τῶν τοιούτων	πάντων,	εἰρημέναι ἐν τοῖς ἔμπροσθεν κεῖνται
[12, 956]	εἰς δύναμιν τῶν μεγίστων πέρι	πάντων	εἴρηνται, τὸ λοιπὸν δὴ δίκας
[12, 967]	τε, ἄρχει τε δὴ σωμάτων	πάντων,	ἐπὶ δὲ τούτοισι δή, τὸ
[12, 960]	ἀπειθῶν ἑνὶ τῶν νομοφυλάκων ὑπὸ	πάντων	ζημιούσθω (τῇ δοξάσῃ πᾶσι κοινῇ
[12, 955]	ἑστία τε οἰκήσεως ἱερὰ πᾶσι	πάντων	θεῶν· μηδεὶς οὖν δευτέρως ἱερὰ
[12, 963]	οὖν. (Κλεινίας) νοῦν δέ γε	πάντων	τούτων ἡγεμόνα, πρὸς ὃν δὴ
[12, 963]	δὴ διαφέρων, ὡς φαίης ἄν,	πάντων	τῶν ἐμφρόνων, οὐχ ἕξεις εἰπεῖν;
[12, 964]	τοῖς πρεσβυτέροις δὲ ἐξαγγέλους γίγνεσθαι	πάντων	τῶν κατὰ πόλιν, ~(τοὺς δὲ
[12, 966]	ἕξιν. (Ἀθηναῖος) τί δέ; περὶ	πάντων	τῶν σπουδαίων ἆρ' ἡμῖν αὑτὸς
[12, 965]	ἰδεῖν πρῶτον τί ποτε διὰ	(πάντων	τῶν τεττάρων ταὐτὸν τυγχάνει, ὃ
[12, 949]	εἰρηνικῆς ἢ πολεμικῶν εἰσφορῶν εἵνεκα,	πάντων	τῶν τοιούτων τὴν πρώτην ἀνάγκην
[12, 966]	πρεσβύτατόν (τε καὶ θειότατόν ἐστιν	πάντων	ὧν κίνησις γένεσιν παραλαβοῦσα ἀέναον
[12, 969]	ἐκ τῶν νῦν ἡμῖν εἰρημένων	ἁπάντων	ἢ τὴν πόλιν ἐατέον τῆς
[12, 959]	δὴ καὶ πρὸς τὸ τέλος	ἁπάντων	νομοφύλαξ εἷς γέ τις ἐπιστατῇ,
[12, 949]	ἄθλων ἐπιστάτας καὶ βραβέας καὶ	ἁπάντων	ὁπόσα μὴ φέρει κέρδος κατὰ
[12, 967]	ψυχή τε ὡς ἔστιν πρεσβύτατον	ἁπάντων	ὅσα γονῆς μετείληφεν, ἀθάνατόν τε,
[12, 942]	ἐξαιρετέον (ἐκ παντὸς τοῦ βίου	ἁπάντων	τῶν ἀνθρώπων τε καὶ τῶν
[12, 941]	ἀγγελίας καὶ ἐπιτάξεις παρὰ νόμον	ἀσεβησάντων,	τίμημα δὲ ὅτι χρὴ (πάσχειν
[12, 959]	ἰνδαλλόμενον ἡμῶν ἑκάστοις ἕπεσθαι, καὶ	τελευτησάντων	λέγεσθαι καλῶς εἴδωλα εἶναι τὰ
[12, 946]	πεντήκοντα γεγονότα ἐτῶν. τῶν δὲ	προκριθέντων	οὓς ἂν πλεῖστοι ἐνέγκωσι, τούτους
[12, 960]	τῶν λεχθέντων, ἀπῃκασμένα τῇ τῶν	κλωσθέντων	τῷ πυρὶ τὴν ἀμετάστροφον (ἀπεργαζομένων
[12, 944]	μὲν ὅπλων ἀποβολῆς (ἔστω δίκη	ῥιφθέντων,	τῆς δὲ εἰρημένης ἔμπροσθεν ὁ
[12, 960]	Ἄτροπον δὴ τρίτην σώτειραν τῶν	λεχθέντων,	ἀπῃκασμένα τῇ τῶν κλωσθέντων τῷ
[12, 955]	δ' εἰς τὸν ἀγῶνα ἐλεύθερον	ἀφιέντων	τὸν ἐθέλοντα ἀγωνίζεσθαι· ἐὰν δὲ
[12, 943]	ἐκλείπῃ τινὶ κάκῃ μὴ στρατηγῶν	ἀφέντων,	γραφὰς ἀστρατείας εἶναι πρὸς τοὺς
[12, 963]	ἕκαστον ἀνάγκη φάναι, τεττάρων γε	ὄντων.	(Κλεινίας) τί μήν; (Ἀθηναῖος) καὶ
[12, 967]	(ἐν τοῖς ἄστροις νοῦν τῶν	ὄντων	τά τε πρὸ τούτων ἀναγκαῖα
[12, 948]	χρόνον τῶν πολλῶν ἐκ θεῶν	ὄντων,	ὧν εἷς ἦν αὐτός, ὥς
[12, 943]	δὲ στρατεύσηται (μέν τις, μὴ	ἀπαγαγόντων	δὲ τῶν ἀρχόντων οἴκαδε προαπέλθῃ
[12, 955]	οἱ στρατηγοὶ ταύτης τῆς πράξεως	εἰσαγόντων	εἰς δικαστήριον, ὀφλόντι δὲ θάνατος
[12, 958]	τὴν ἀρχὴν τὴν καταδικάσασαν καταδικασθείς,	εἰσαγόντων	μὲν αὐτὸν εἰς τὸ τῶν
[12, 954]	ἔτεσιν γένηταί τις, τῶν πέντε	ἐξελθόντων	ἐτῶν, μηκέτι τοῦ λοιποῦ χρόνου
[12, 956]	τοῖς πρώτοις, περὶ ζημίας μείζονος	ἰόντων	ἀγωνιούμενοι, ὁ δὲ φεύγων, ἂν
[12, 967]	καὶ πολλῶν ἄλλων ἀψύχων σωμάτων	διανεμόντων	τὰς αἰτίας παντὸς τοῦ κόσμου.
[12, 964]	ὄντα τι καὶ περὶ τῶν	διαφερόντων	(μεγέθει τε καὶ κάλλει πάντα
[12, 951]	ἴτω τὸν τῶν περὶ νόμους	ἐποπτευόντων·	οὗτος δ' ἔστω νέων καὶ
[12, 958]	διαψήφισιν ἑκάστην εὐθὺς ὑπὸ κήρυκος,	ἀκουόντων	τῶν δικαστῶν· ἐπειδὰν δὲ ὁ
[12, 946]	διελόμενοι πάσαις βασάνοις χρώμενοι ἐλευθέραις	ἐλεγχόντων.	οἰκούντων δέ, ὅσον ἂν (εὐθύνωσιν
[12, 959]	βίον. ἐκ δὲ τούτων οὕτως	ἐχόντων	οὐδέποτε οἰκοφθορεῖν χρή, διαφερόντως νομίζοντα
[12, 968]	(Κλεινίας) τί οὖν δὴ ποιητέον	ἐχόντων	τούτων οὕτως, ὦ ξένε; (Ἀθηναῖος)
[12, 954]	δεσπότης τυγχάνῃ, τὰ μὲν ἀσήμαντα	παρεχόντων	οἱ ἐνοικοῦντες ἐρευνᾶν, τὰ δὲ
[12, 945]	ῥᾴδιον μὲν (οὐδαμῶς εὑρεῖν τῶν	ἀρχόντων	ἄρχοντα ὑπερβάλλοντα πρὸς ἀρετήν, ὅμως
[12, 945]	ἡμῖν λόγος ἂν εἴη πρέπων	ἀρχόντων	γενομένων τῶν μὲν κατὰ τύχην
[12, 945]	τὰ περὶ τὰς εὐθύνας τῶν	ἀρχόντων	γίγνηται, τότε λυθείσης τῆς τὰ
[12, 942]	ὑποχωρεῖν ἄλλῳ ἄνευ τῆς (τῶν	ἀρχόντων	δηλώσεως, ἑνί τε λόγῳ τὸ
[12, 952]	ἄξιον ὄντα εἰς δικαστήριον εἰσάγειν	ἀρχόντων	μηδεὶς εἰσάγῃ, ὄνειδος ἀποκείσθω τοῖς
[12, 968]	νόμον χάριν σωτηρίας τὸν τῶν	ἀρχόντων	νυκτερινὸν σύλλογον, (παιδείας ὁπόσης διεληλύθαμεν
[12, 943]	τις, μὴ ἀπαγαγόντων δὲ τῶν	ἀρχόντων	οἴκαδε προαπέλθῃ τοῦ χρόνου, λιποταξίου
[12, 945]	ἄλλος ποτὲ τῶν κατὰ πόλεμον	(ἀρχόντων	ὡς ἀνδρὶ στρατιώτῃ χρήσηται μηδ'
[12, 949]	νόμος εἰσπράττειν προστάττῃ, τῶν δὲ	ἀπειθούντων	ταῖς ἐνεχυρασίαις πρᾶσιν τῶν ἐνεχύρων
[12, 950]	ἤθη κεραννύναι παντοδαπά, ~(καινοτομίας ἀλλήλοις	ἐμποιούντων	ξένων ξένοις· ὃ δὴ τοῖς
[12, 948]	ἐξαιρεῖν χρὴ τοὺς ὅρκους τῶν	ἀντιδικούντων	ἑκατέρων, καὶ τὸν λαγχάνοντά τῴ
[12, 946]	πάσαις βασάνοις χρώμενοι ἐλευθέραις ἐλεγχόντων.	οἰκούντων	δέ, ὅσον ἂν (εὐθύνωσιν χρόνον,
[12, 958]	μόνον φύσιν ἔχει, τὰ τῶν	τετελευτηκότων	σώματα μάλιστα ἀλυπήτως τοῖς ζῶσι
[12, 950]	δ' ἐλπὶς αὐτὴν ἐκ τῶν	εἰκότων,	ἄνπερ κατὰ λόγον γίγνηται, μετ'
[12, 941]	ἕλῃ, ὡς ἰασίμῳ ἐκ τῶν	εἰκότων	ὄντι, ~τί χρὴ παθεῖν ἢ
[12, 942]	καρτερήσεις τε αὖ σίτων καὶ	ποτῶν	καὶ χειμώνων καὶ τῶν ἐναντίων
[12, 951]	τῶν ἱερέων τῶν τὰ ἀριστεῖα	εἰληφότων,	ἔπειτα τῶν νομοφυλάκων (τοὺς ἀεὶ
[12, 941]	δεῖ. μικρόν τι γὰρ ὁ	κλέπτων	ἔρωτι μὲν ταὐτῷ, δυνάμει δὲ
[12, 941]	τὰ τοιαῦτα ἐξαπατώμενος ἀναπειθέσθω, καὶ	κλέπτων	ἢ βιαζόμενος οἰέσθω μηδὲν αἰσχρὸν
[12, 943]	κατὰ πόλεμον ὅπλων ἀποβολῆς, μὴ	διαμαρτών	τις ἄρα τῶν ἀναγκαίων ἀποβολῶν,
[12, 943]	τῶν τῆς ἀστρατείας δικῶν, πάλιν	ἑκάστων	ἄρχοντας ποιῆσαι σύλλογον, (ἀριστείων δὲ
[12, 961]	γενόμενός τε εἰς ἕν, σωτηρία	ἑκάστων	δικαιότατ' ἂν εἴη καλουμένη. (Κλεινίας)
[12, 948]	συνουσίαις τε καὶ ἰδιωτικαῖς συγγενήσεσιν	ἑκάστων.	νόμος δὴ κείσθω δικαστὴν μὲν
[12, 948]	ἐκρίνοντ' αὐτῷ· διδοὺς γὰρ περὶ	ἑκάστων	τῶν ἀμφισβητουμένων (ὅρκον τοῖς ἀμφισβητοῦσιν
[12, 958]	εὐθὺς ὑπὸ κήρυκος, ἀκουόντων τῶν	δικαστῶν·	ἐπειδὰν δὲ ὁ τῶν δικασίμων
[12, 958]	πάσῃ πόλει τοιοῦτοι δικασταὶ καὶ	δικαστῶν	ἡγεμόνες. ἐπειδὰν δὲ αἱ κατ'
[12, 957]	ὅσα δὲ περί τε σιγὴν	δικαστῶν	καὶ εὐφημίας καὶ τοὐναντίον, καὶ
[12, 956]	ὁ διώκων ἕλωνται κοινῇ, διαιτηταὶ	δικαστῶν	τοὔνομα μᾶλλον πρέπον ἔχοντες· δεύτεροι
[12, 941]	ἢ κηρυκεύσας, γραφαὶ κατὰ τούτων	ἔστων	ὡς Ἑρμοῦ καὶ Διὸς ἀγγελίας
[12, 956]	τῶν συμβολαίων εἰς δύναμιν τῶν	μεγίστων	πέρι πάντων εἴρηνται, τὸ λοιπὸν
[12, 948]	αὐτοὺς διανοοῦνται, τῶν δὲ δὴ	πλείστων	ἐστὶ καὶ κακίστων ἡ δόξα
[12, 948]	δὲ δὴ πλείστων ἐστὶ καὶ	κακίστων	ἡ δόξα ὡς σμικρὰ δεχόμενοι
[12, 961]	συλλήβδην δὲ νοῦς μετὰ τῶν	καλλίστων	αἰσθήσεων κραθείς, γενόμενός τε εἰς
[12, 966]	μῶν οὖν οὐχ ἓν τῶν	καλλίστων	ἐστὶν τὸ περὶ τοὺς θεούς,
[12, 964]	διαφέρειν οἴεται καὶ νικητήρια τούτων	αὐτῶν	εἴληφεν, ἢ ταῦτα αὐτὰ περὶ
[12, 942]	τε καὶ εὐχέρειαν ἐπιτηδεύειν τῶν	αὐτῶν	εἵνεκα, καρτερήσεις τε αὖ σίτων
[12, 957]	ἐμπειρίαις διαβασανίζοντας, ἕως ἂν ἱκανῶς	αὐτῶν	ἕκαστα δόξῃ κεῖσθαι, τότε δὲ
[12, 948]	εἰδέναι σμικροῦ δεῖν τοὺς ἡμίσεις	αὐτῶν	ἐπιωρκηκότας, ἐν συσσιτίοις τε ἀλλήλοις
[12, 945]	ἄν τίς τί εἴπῃ σκολιὸν	αὐτῶν	ἢ> καμφθεὶς ὑπὸ βάρους μὲν
[12, 946]	αὑτῶν τρεῖς, ὃν ἂν ἕκαστος	αὐτῶν	ἡγῆται πάντῃ ἄριστον εἶναι, πλὴν
[12, 967]	ὄντως δεδογμένον, ὅσοι τῆς ἀκριβείας	αὐτῶν	ἥπτοντο, ὅπως μήποτ' ἂν ἄψυχα
[12, 966]	εἰδέναι τὰ περὶ τὴν ἀλήθειαν	αὐτῶν,	καὶ λόγῳ τε ἱκανοὺς ἑρμηνεύειν
[12, 957]	βλέπειν τε καὶ κεκτημένον γράμματα	αὐτῶν	πέρι μανθάνειν· πάντων γὰρ μαθημάτων
[12, 946]	γένωνται, καταλιπεῖν δὲ τοὺς ἡμίσεις	αὐτῶν	πλήθει τῶν ψήφων ἀποκρίναντας, ἐὰν
[12, 962]	ἢ μὴ συμβουλεύει, τῶν νόμων	αὐτῶν	πρῶτον, ἔπειτα ἀνθρώπων· εἰ δ'
[12, 953]	ἐκείνῳ παρ' ὅτῳ τις ἂν	αὐτῶν	τὴν κατάλυσιν ξενωθεὶς ποιήσηται μόνῳ.
[12, 953]	τοὺς ἱερέας, ἐὰν ἀδικῇ τις	αὐτῶν	τινα ἤ τιν' ἄλλον ἀδικῇ
[12, 945]	εἶναι. τεκταινώμεθα δή τινα τρόπον	αὐτῶν	τοιάνδε γένεσιν. κατ' ἐνιαυτὸν ἕκαστον
[12, 946]	διπλασίαν τινέτω. τὰς δ' εὐθύνας	αὐτῶν	τούτων ἀκούειν χρὴ τίνες ἔσονται
[12, 948]	ἔστωσαν τούτου τοῦ δικαστηρίου, ἔπειτα	αὐτῶν	τούτων οἱ ζῶντες, πρὸς δὲ
[12, 946]	μὲν ἀποφύγῃ τις τὰς εὐθύνας,	αὐτῶν	τῶν (εὐθύνων κατηγορείτω, ἐὰν ἐθέλῃ·
[12, 958]	ἐκδικασθεῖσαι σχῶσι, ταῖς πράξεσι νόμους	αὐτῶν	χρεὼν γίγνεσθαι τούσδε· πρῶτον μὲν
[12, 943]	κρίνεσθαι τὸν βουλόμενον ἐν τοῖς	αὑτῶν	ἔθνεσιν, μὴ περὶ προτέρου πολέμου
[12, 953]	ἐξ ἄλλης χώρας καὶ τοὺς	αὑτῶν	ἐκπέμπειν, τιμῶντας ξένιον Δία, μὴ
[12, 943]	δὲ κατὰ ταὐτὰ εἰς τοὺς	αὑτῶν	συννόμους· ἐὰν δέ τις ὄφλῃ,
[12, 946]	τέμενος, ~τῷ θεῷ ἀποφανουμένους (ἄνδρας	αὑτῶν	τρεῖς, ὃν ἂν ἕκαστος αὐτῶν
[12, 949]	χρηματισμὸν μήτ' ἐμπορεύηται, περὶ ἀποδημίας	ἑαυτῶν	ἔξω τῆς χώρας καὶ ξένων
[12, 967]	πολλὰς ἀθεότητας καὶ δυσχερείας τῶν	τοιούτων	ἅπτεσθαι, καὶ δὴ καὶ λοιδορήσεις
[12, 952]	ἄλλοθι πυνθάνωνταί τι περὶ τῶν	τοιούτων	διαφέρον, καὶ δὴ καὶ περὶ
[12, 968]	Μέγιλλε καὶ Κλεινία, περὶ τῶν	τοιούτων	δυνατόν ἐστιν νομοθετεῖν, πρὶν ἂν
[12, 945]	καὶ ἐκ προκρίτων; τῶν δὴ	τοιούτων	εὐθυντὴς τίς ἱκανός, ἄν τίς
[12, 953]	παρεσκευασμένας, χρὴ δὲ καὶ τῶν	τοιούτων	ἱερέας τε καὶ νεωκόρους ἐπιμελεῖσθαι
[12, 953]	μόνοις, τήν τ' ἐπιμέλειαν (τῶν	τοιούτων	μετὰ τῶν πρυτάνεων ποιητέον ἐκείνῳ
[12, 953]	μὴ νεωτερίζῃ τίς τι τῶν	τοιούτων	ξένων, καὶ δίκας αὐτοῖς ὀρθῶς
[12, 960]	πατροφόνων καὶ ἱεροσύλων καὶ τῶν	τοιούτων	πάντων, εἰρημέναι ἐν τοῖς ἔμπροσθεν
[12, 949]	πολεμικῶν εἰσφορῶν εἵνεκα, πάντων τῶν	τοιούτων	τὴν πρώτην ἀνάγκην ἰατὴν εἶναι
[12, 949]	τινῶν φοιτήσεων ἢ πομπεύσεων ἢ	τοιούτων	τινῶν ἄλλων κοινῶν (κοσμήσεων ἢ
[12, 956]	ἀνάγκας καὶ παρακαταβάσεων, καὶ ὅσα	τούτων	ἀδελφὰ σύμπαντα, εἴπομεν μὲν καὶ
[12, 946]	τινέτω. τὰς δ' εὐθύνας αὐτῶν	τούτων	ἀκούειν χρὴ τίνες ἔσονται καὶ
[12, 962]	ὅπως ἂν νοῦν περί τι	τούτων	ἂν ἔχων φαίνοιτο; (Κλεινίας) καὶ
[12, 967]	τῶν ὄντων τά τε πρὸ	τούτων	ἀναγκαῖα μαθήματα λάβῃ, τά τε
[12, 964]	πάντων διαφέρειν οἴεται καὶ νικητήρια	τούτων	αὐτῶν εἴληφεν, ἢ ταῦτα αὐτὰ
[12, 959]	ἀνάγκη πράττειν καὶ πολλῶν ἐπιμελεῖσθαι,	τούτων	δ' οὐχ ἥκιστα, ὅπως ἂν
[12, 964]	φρόνησις; (Κλεινίας) καὶ πῶς; (Ἀθηναῖος)	τούτων	δὴ πέρι τοὺς ἐξηγητάς, τοὺς
[12, 968]	συναρμοττόντως, ~ὅσα τε λόγον ἔχει,	τούτων	δυνατὸς (ᾖ δοῦναι τὸν λόγον·
[12, 944]	τούτῳ γενομένη. νῦν δ' ὅτι	τούτων	ἐγγύτατα φιλοψυχίας ἕνεκα, ἵνα τὸν
[12, 952]	καὶ ἀσαφῆ. ἃ δ' ἂν	τούτων	ἐγκρίνωσιν οἱ γεραίτεροι, τοὺς νεωτέρους
[12, 943]	οἴκαδε προαπέλθῃ τοῦ χρόνου, λιποταξίου	τούτων	εἶναι γραφὰς ἐν τοῖς αὐτοῖς
[12, 941]	φανερὸς ἢ κηρυκεύσας, γραφαὶ κατὰ	τούτων	ἔστων ὡς Ἑρμοῦ καὶ Διὸς
[12, 963]	(Κλεινίας) νοῦν δέ γε πάντων	τούτων	ἡγεμόνα, πρὸς ὃν δὴ τά
[12, 944]	~ῥᾴδιον μὲν οὖν οὐδαμῶς διορίσαι	τούτων	θάτερον, (ὅμως δὲ χρὴ τὸν
[12, 951]	ἀρχῆς ταύτης ἀπηλλαγμένοι. ἕκαστος δὲ	τούτων	μὴ μόνος, ἀλλ' ἴτω μετὰ
[12, 948]	τούτου τοῦ δικαστηρίου, ἔπειτα αὐτῶν	τούτων	οἱ ζῶντες, πρὸς δὲ τούτοις
[12, 952]	οἱ τῶν ὀρνίθων διαπορευόμενοι καὶ	τούτων	οἱ πολλοὶ κατὰ θάλατταν ἀτεχνῶς
[12, 953]	ἤ τιν' ἄλλον ἀδικῇ τις	τούτων	ὅσα ἐντὸς δραχμῶν πεντήκοντα, ἐὰν
[12, 950]	ἐκδημίαις πολιτικαῖς ἄξιον ἀγορεύειν ὡς	τούτων	οὔσας. Πυθώδε τῷ Ἀπόλλωνι καὶ
[12, 959]	τὸν ἐνθάδε βίον. ἐκ δὲ	τούτων	οὕτως ἐχόντων οὐδέποτε οἰκοφθορεῖν χρή,
[12, 968]	τί οὖν δὴ ποιητέον ἐχόντων	τούτων	οὕτως, ὦ ξένε; (Ἀθηναῖος) τὸ
[12, 957]	ἔστιν ὅτε καὶ μάλα ματαίων,	τούτων	πάντων ἂν βάσανος εἴη σαφὴς
[12, 943]	ἄλλον γράψασθαί ποτε μηδὲ κατηγόρῳ	τούτων	πέρι γενέσθαι, πρὸς τούτοις δ'
[12, 949]	συμβουλεύειν οὖν τὸν νομοθέτην δεῖ	τούτων	πέρι πρῶτον πείθοντα εἰς δύναμιν.
[12, 947]	εὐθύνας διαφυγοῦσιν· ἂν δέ τις	τούτων,	πιστεύων τῷ κεκρίσθαι, τὴν ἀνθρωπίνην
[12, 963]	τά τε ἄλλα πάντα καὶ	τούτων	τὰ τρία δεῖ βλέπειν. (Ἀθηναῖος)
[12, 953]	τινὸς ἐπ' ἀρετῇ, συνὼν δὲ	τούτων	τισὶν τὸ μὲν διδάξας, τὸ
[12, 947]	ἂν ἑτέρων κοινωνῶσιν ἱερῶν, ἐκ	τούτων	τοὺς ἄρχοντας τῆς θεωρίας ἑκάστης
[12, 966]	ὡς πόλλ' ἔστιν μόνον ἕκαστον	τούτων	τοὺς φύλακας ἡμῖν γνωστέον, ἢ
[12, 952]	(σύλλογον ὅλον· τοὺς δ' εὐδοκιμοῦντας	τούτων	τῶν νέων φυλάττειν τὴν ἄλλην
[12, 944]	ὀνείδεσιν ἔχει τινὰ τομὴν ἡ	τούτων	τῶν ὀνομάτων ἐπιφορά· ῥίψασπις μὲν
[12, 953]	παιδείας ἐπιμελουμένου πάσης οἴκησιν ἴτω	πιστεύων	ἱκανῶς εἶναι ξένος τῷ τοιούτῳ
[12, 947]	διαφυγοῦσιν· ἂν δέ τις τούτων,	πιστεύων	τῷ κεκρίσθαι, τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν
[12, 965]	μέθοδος ἀνθρώπων οὐδενί. (Κλεινίας) σοὶ	πιστεύων,	ὦ ξένε, συγχωρῶ δή, καὶ
[12, 954]	τοὺς ἀστυνόμους παραλαβὼν οὕτω φωράτω,	λύων	καὶ τὰ σεσημασμένα, (πάλιν δὲ
[12, 955]	δὲ ἀδυνατήσωσιν, ἐὰν μὲν ὁ	κωλύων	ἀγωνίζεσθαι νικήσῃ, τά τε νικητήρια
[12, 947]	ἄρα καὶ τῶν ἄλλων εἴργωνται	τάφων,	ἐὰν καὶ τὸ τῆς Πυθίας
[12, 946]	τοὺς ἡμίσεις αὐτῶν πλήθει τῶν	ψήφων	ἀποκρίναντας, ἐὰν δέ τισιν ἴσαι
[12, 949]	(δι' ὅρκων ἢ διὰ φορᾶς	ψήφων	ἀφ' ἱερῶν φέροντα δρᾶν ἀεὶ
[12, 948]	μεταλάβῃ τὸ πέμπτον μέρος τῶν	(ψήφων,	τινέτω ὁ μὲν τοῦ μεγίστου
[12, 953]	ἐπὶ τὰς τῶν πλουσίων καὶ	σοφῶν	θύρας, τοιοῦτος ἕτερος αὐτὸς ὤν·
[12, 954]	παρ' ὁτῳοῦν, γυμνὸς ἢ χιτωνίσκον	ἔχων	ἄζωστος, προομόσας τοὺς νομίμους θεοὺς
[12, 944]	καταλαμβανόμενός τις ὑπὸ πολεμίων καὶ	ἔχων	ὅπλα μὴ ἀναστρέφῃ καὶ ἀμύνηται,
[12, 962]	νοῦν περί τι τούτων ἂν	ἔχων	φαίνοιτο; (Κλεινίας) καὶ πῶς; (Ἀθηναῖος)
[12, 959]	βίου ~μὴ πλείω τεττάρων ἡρωικῶν	(στίχων.	τὰς δὲ προθέσεις πρῶτον μὲν
[12, 957]	χρωμένας τὰ προσήκοντα ἑκάστῃ τῶν	ἀρχῶν	διοικεῖν, ἔστ' ἐν πολλαῖς πόλεσιν
[12, 956]	πληρώσεις, καὶ ὑπηρεσιῶν ἑκάσταις τῶν	ἀρχῶν	καταστάσεις, καὶ χρόνους ἐν οἷς
[12, 946]	γνώμην. ἥτις δ' ἂν τῶν	ἀρχῶν	μὴ ὁμολογῇ κεκρίσθαι δικαίως, εἰς
[12, 968]	ταῖς δημοσίαις ἀρεταῖς κεκτῆσθαι σχεδὸν	ἄρχων	μὲν οὐκ ἄν ποτε γένοιτο
[12, 962]	τὸν πολιτικὸν φαίνοιτο ἀγνοῶν, ἆρα	ἄρχων	μὲν (πρῶτον δικαίως ἂν προσαγορεύοιτο,
[12, 967]	καὶ γῆς καὶ πολλῶν ἄλλων	ἀψύχων	σωμάτων διανεμόντων τὰς αἰτίας παντὸς