Livre, pages |
[12, 942] |
γιγνώσκειν
μήτ'
ἐπίστασθαι
τὸ
παράπαν,
|
ἀλλ' |
ἁθρόον
ἀεὶ
καὶ
ἅμα
καὶ |
[12, 941] |
βιαζόμενος
οἰέσθω
μηδὲν
αἰσχρὸν
ποιεῖν
|
ἀλλ' |
ἅπερ
αὐτοὶ
θεοὶ
δρῶσιν·
οὔτε |
[12, 962] |
μὴ
πλανᾶσθαι
πρὸς
πολλὰ
στοχαζόμενον,
|
ἀλλ' |
εἰς
ἓν
βλέποντα
πρὸς
τοῦτο |
[12, 959] |
τὸν
τῶν
σαρκῶν
ὄγκον
θαπτόμενον,
|
ἀλλ' |
ἐκεῖνον
τὸν
ὑὸν
ἢ
ἀδελφόν, |
[12, 942] |
αὑτοῦ
τι
κατὰ
μόνας
δρᾶν,
|
ἀλλ' |
ἔν
τε
πολέμῳ
παντὶ
καὶ |
[12, 963] |
ὡς
ὄντως
ὄντα
οὐ
πολλὰ
|
ἀλλ' |
ἓν
τοῦτο
μόνον,
ἀρετήν.
(Κλεινίας) |
[12, 960] |
παντὶ
κτῆμά
τι
τοιοῦτον.
(Ἀθηναῖος)
|
ἀλλ' |
ἔστι
μὴν
δυνατόν,
ὥς
γέ |
[12, 964] |
πάντως
δηλοῦντα,
διαφέρειν
τῶν
ἄλλων,
|
ἀλλ' |
ἢ
ποιητήν
τινα
ἐλθόντα
εἰς |
[12, 956] |
ὑφῇ,
βάμματα
δὲ
μὴ
προσφέρειν
|
ἀλλ' |
ἢ
πρὸς
τὰ
πολέμου
(κοσμήματα. |
[12, 959] |
ἡμῶν
ἕκαστον
τοῦτ'
εἶναι
μηδὲν
|
ἀλλ' |
ἢ
τὴν
ψυχήν,
(τὸ
δὲ |
[12, 951] |
ἕκαστος
δὲ
τούτων
μὴ
μόνος,
|
ἀλλ' |
ἴτω
μετὰ
νέου
ἀπὸ
τριάκοντα |
[12, 961] |
ἔοικε
γοῦν.
(Ἀθηναῖος)
ἔοικε
γάρ.
|
ἀλλ' |
ὁ
περὶ
τί
νοῦς
μετ' |
[12, 961] |
τῶν
περὶ
τὰ
τοιαῦτα
παραδειγμάτων·
|
ἀλλ' |
οἷον
περὶ
στρατοπέδων
νοήσωμεν
τίνα |
[12, 965] |
(Κλεινίας)
ἴσως.
(Ἀθηναῖος)
οὐκ
ἴσως,
|
ἀλλ' |
ὄντως,
ὦ
δαιμόνιε,
ταύτης
οὐκ |
[12, 941] |
οὔτε
γὰρ
ἀληθὲς
οὔτ'
εἰκός,
|
ἀλλ' |
ὅς
τι
δρᾷ
τοιοῦτον
παρανόμως, |
[12, 967] |
οἷόν
τε
γιγνόμενα
ἀνάγκαις
πράγματ'
|
ἀλλ' |
οὐ
διανοίαις
βουλήσεως
ἀγαθῶν
πέρι |
[12, 965] |
τραφέντας
τε
καὶ
πεπαιδευμένους;
(Κλεινίας)
|
ἀλλ' |
ὦ
θαυμάσιε,
ἀδύνατον.
(Ἀθηναῖος)
ἰτέον |
[12, 968] |
γενόμενον·
ἢ
πῶς
ποιῶμεν;
(Κλεινίας)
|
ἀλλ' |
ὦ
λῷστε,
πῶς
οὐ
προσοίσομεν, |
[12, 968] |
μοι
καὶ
μάλα
συχνήν.
(Κλεινίας)
|
ἀλλ' |
ὦ
ξένε,
παντὸς
μὲν
μᾶλλον |