HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
τοῖσιν 1
τοιῷδέ 2
τομὴν 1
τὸν 88
τόν 5
τόνδε 1
τοπάζειν 1

Fréquences [« »]
77 ἢ
82 τὰ
88 τὴν
88 τὸν
93 ἐν
98 τὸ
114 μὲν

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Les lois, livre XII

τὸν

Livre, pages

[12, 957]   καθάπερ ἀλεξιφάρμακα τῶν ἄλλων λόγων, τὸν ἀγαθὸν δικαστὴν αὑτόν τε ὀρθοῦν

[12, 955]   τοῖς ἀθλοθέταις, οἱ δ' εἰς τὸν ἀγῶνα ἐλεύθερον ἀφιέντων τὸν ἐθέλοντα

[12, 957]   ἐπιθέντας, ἀκίνητα οὕτως ἐπισφραγισαμένους, χρῆσθαι τὸν ἅπαντα βίον. ὅσα δὲ περί

[12, 947]   τάφος ἔχῃ ταύτην τὴν εἰς τὸν ἅπαντα χρόνον ἐπιδεῆ χώματος τοῖς

[12, 954]   φωρᾶν μὴ διδῷ, δικάζεσθαι μὲν τὸν ἀπειργόμενον, τιμησάμενον τὸ ἐρευνώμενον, ἂν

[12, 951]   ἀπὸ τριάκοντα ἐτῶν μέχρι τετταράκοντα, τὸν ἀρέσκοντα αὑτῷ προσλαμβάνων. ~τὴν δὲ

[12, 942]   καὶ ἐν εἰρήνῃ πάσῃ πρὸς τὸν ἄρχοντα ἀεὶ βλέποντα καὶ συνεπόμενον

[12, 949]   συντρόφους δικῶν τε περὶ λήξεως τὸν αὐτὸν τρόπον εἶναι πρὸς ἀλλήλους

[12, 955]   δὲ ὑποδοχῆς θάνατος ἔστω ζημία. τὸν αὐτὸν φίλον τε καὶ ἐχθρὸν

[12, 959]   οὐδέποτε οἰκοφθορεῖν χρή, διαφερόντως νομίζοντα τὸν αὑτοῦ τοῦτον εἶναι τὸν τῶν

[12, 942]   ἀεὶ καὶ ἅμα καὶ κοινὸν τὸν βίον ὅτι μάλιστα πᾶσι πάντων

[12, 947]   ὕστερον τῆς κρίσεως, γράφεσθαι μὲν τὸν βουλόμενον αὐτὸν ὁ νόμος προσταττέτω,

[12, 943]   σύλλογον, (ἀριστείων δὲ πέρι κρίνεσθαι τὸν βουλόμενον ἐν τοῖς αὑτῶν ἔθνεσιν,

[12, 944]   ὁ δικάζων μὴ ἀμελείτω σκοπεῖν. τὸν γὰρ κακὸν ἀεὶ δεῖ κολάζειν,

[12, 941]   ἴσως ἂν ἰάσιμον ἔτ' εἶναι, τὸν δ' ἀνίατον. ξένον μὲν δὴ

[12, 952]   οὕτω καὶ τοιοῦτος ὢν ἐκδημείτω, τὸν δ' εἰσεπιδημήσαντα μετὰ τοῦτον χρὴ

[12, 942]   (ἀποτίνειν αὐτὸν ἡ κρίσις γιγνέσθω· τὸν δὲ ἀστὸν καὶ τεθραμμένον ὡς

[12, 964]   πότερον μόνον ἐπίστασθαι τοὔνομα χρεών, τὸν δὲ λόγον ἀγνοεῖν, ἢ τόν

[12, 959]   εἶναι τὰ τῶν νεκρῶν σώματα, τὸν δὲ ὄντα ἡμῶν ἕκαστον ὄντως,

[12, 963]   ἓν ἐκεῖνο οἷ δεῖ βλέπειν, τὸν δὲ πολιτικὸν ἐλέγχοντες ἐνταῦθ' ἐσμὲν

[12, 944]   κολάζειν, ἵν' ἀμείνων ᾖ, οὐ τὸν δυστυχῆ· οὐδὲν γὰρ πλέον. ζημία

[12, 955]   εἰς τὸν ἀγῶνα ἐλεύθερον ἀφιέντων τὸν ἐθέλοντα ἀγωνίζεσθαι· ἐὰν δὲ ἀδυνατήσωσιν,

[12, 964]   δὴ τὸ μετὰ τοῦτο σκοπῶμεν τὸν εἰδότα ἱκανῶς περὶ ὡντινωνοῦν οἷς

[12, 961]   Κλεινία, παντὸς πέρι νοῆσαι σωτῆρα τὸν εἰκότα ἐν ἑκάστοις τῶν ἔργων,

[12, 949]   ἥτις ἂν μήτε χρηματίζηται πλὴν τὸν ἐκ γῆς χρηματισμὸν μήτ' ἐμπορεύηται,

[12, 962]   τῶν δ' ἡ προθυμία πρὸς τὸν ἐλεύθερον δὴ βίον ὡρμημένη· οἱ

[12, 943]   τούσδε· Στρατεύεσθαι τὸν καταλεγέντα ἢ τὸν ἐν μέρει τινὶ τεταγμένον. ἐὰν

[12, 951]   ὧν κατ' ἴχνος ἀεὶ χρὴ τὸν ἐν ταῖς εὐνομουμέναις πόλεσιν οἰκοῦντα,

[12, 959]   κακῶν ἁμαρτημάτων ἐγίγνετο τὸν μετὰ τὸν ἐνθάδε βίον. ἐκ δὲ τούτων

[12, 944]   τούτων ἐγγύτατα φιλοψυχίας ἕνεκα, ἵνα τὸν ἐπίλοιπον βίον μὴ κινδυνεύῃ, ζῇ

[12, 950]   μέγιστον, ὄντα ἀγαθὸν ἀληθῶς οὕτω τὸν εὔδοξον βίον θηρεύειν, χωρὶς δὲ

[12, 945]   εἰ δὲ μή, κατευθύνειν αὐτοῦ τὸν εὔθυνον, ἂν μὲν ᾖ τοῦ

[12, 958]   ζῶν μήτε τις ἀποθανὼν στερείτω τὸν ζῶνθ' ἡμῶν. χῶμα δὲ μὴ

[12, 946]   δέ τισιν ἴσαι γίγνωνται καὶ τὸν ἥμισυν ἀριθμὸν πλείω ποιῶσιν, ἀφελεῖν

[12, 944]   ποτε θεόν φασι δρᾶσαι, Καινέα τὸν Θετταλὸν ἐκ γυναικὸς μεταβαλόντα εἰς

[12, 948]   λέγουσαν τὴν γραφὴν ἀνάξιον εἶναι τὸν καὶ τὸν τῶν ἀριστείων καὶ

[12, 945]   τοῦ μεγίστου τιμήματος ὁ τάξας τὸν κακόν, χιλίας, ἂν δὲ τοῦ

[12, 953]   δὲ ξένον ὑποδέχεσθαι χρὴ δημοσίᾳ τὸν κατά τι δημόσιον ἐξ ἄλλης

[12, 943]   νόμους δ' αὖ τούσδε· Στρατεύεσθαι τὸν καταλεγέντα ἢ τὸν ἐν μέρει

[12, 948]   ὅρκους τῶν ἀντιδικούντων ἑκατέρων, καὶ τὸν λαγχάνοντά τῴ τινα δίκην τὰ

[12, 968]   ἔχει, τούτων δυνατὸς (ᾖ δοῦναι τὸν λόγον· ὁ δὲ μὴ ταῦθ'

[12, 947]   ἀλλήλας λιθίνας (κειμένας, οὗ δὴ τὸν μακάριον γεγονότα θέντες, κύκλῳ χώσαντες,

[12, 957]   πάντων γὰρ μαθημάτων κυριώτατα τοῦ τὸν μανθάνοντα βελτίω γίγνεσθαι τὰ περὶ

[12, 957]   ῥηθήσεται. πρὸς ἃ πάντα χρὴ τὸν μέλλοντα δικαστὴν ἴσον ἔσεσθαι κατὰ

[12, 941]   νόμος ἀξιοῖ ζημιοῦν, ἀλλὰ τῷ τὸν μὲν ἴσως ἂν ἰάσιμον ἔτ'

[12, 959]   ἀτιμώρητος ἂν κακῶν ἁμαρτημάτων ἐγίγνετο τὸν μετὰ τὸν ἐνθάδε βίον. ἐκ

[12, 955]   θεοῖσι δὲ ἀναθήματα χρεὼν ἔμμετρα τὸν μέτριον ἄνδρα ἀνατιθέντα δωρεῖσθαι. γῆ

[12, 953]   ἐπιμελεῖσθαι καὶ τημελεῖν, ἕως ἂν τὸν μέτριον ἐπιμείναντες χρόνον, ἰδόντες τε

[12, 966]   τὸ μηδέποτε (τῶν νομοφυλάκων αἱρεῖσθαι τὸν μὴ θεῖον καὶ διαπεπονηκότα πρὸς

[12, 960]   οἰκίας φωνὴν ἐξαγγέλλειν ἀπαγορεύειν, καὶ τὸν νεκρὸν εἰς τὸ φανερὸν προάγειν

[12, 957]   νόμιμα εὑρίσκειν, πρεσβύτου νομοθέτου παραλιπόντος, τὸν νέον ἀναπληροῦν χρὴ νομοθέτην. τὰ

[12, 961]   ἐπάξιον εἶναι φύσει καὶ τροφῇ, τὸν νέον οὕτως εἰς τοὺς ἄλλους

[12, 943]   ἔπαινον μὲν δὴ τοῦτον ἀκούειν τὸν νέον χρῆν δοκεῖν πολεμικοῦ περὶ

[12, 958]   μήν, ἐάν τις μὴ ἀπαλλάττῃ τὸν νικήσαντα ἑκόντα ἑκών, ἡ δικάσασα

[12, 946]   καὶ τύχῃ ἐπιτρέψαντας, κλήρῳ διελόντας τὸν νικῶντα καὶ δεύτερον καὶ τρίτον

[12, 949]   τί χρὴ δρᾶν· συμβουλεύειν οὖν τὸν νομοθέτην δεῖ τούτων πέρι πρῶτον

[12, 944]   τούτων θάτερον, (ὅμως δὲ χρὴ τὸν νόμον ἁμῶς γέ πως ὁρίζειν

[12, 965]   δὴ χρεών. (Κλεινίας) ἥκιστα, νὴ τὸν ξένιον, ὦ ξένε, θεόν, ἐατέον

[12, 969]   πόλιν ἐατέον τῆς κατοικίσεως ἢ τὸν ξένον τόνδε οὐκ ἀφετέον, ἀλλὰ

[12, 959]   δηλοῦντος τόν τε ἐκτεθνεῶτα καὶ τὸν ὄντως τεθνηκότα, εἴη δ' ἂν

[12, 962]   οὐδὲν θαυμαστὸν τὸ τοῖς μὲν τὸν ὅρον εἶναι τῶν δικαίων (ὅπως

[12, 946]   ἀρίστους τρεῖς, ἀκροθίνιον (Ἀπόλλωνι κατὰ τὸν παλαιὸν νόμον ἀνατίθησι κοινὸν καὶ

[12, 966]   (Κλεινίας) δίκαιον γοῦν, ὡς λέγεις, τὸν περὶ τὰ τοιαῦτα ἀργὸν ἢ

[12, 959]   καὶ τἆλλα ἔστω μὲν κατὰ τὸν περὶ τὰ τοιαῦτα νόμον γιγνόμενα,

[12, 949]   τοὺς ἄρχοντας πάλιν ἐπανάγειν εἰς τὸν περὶ τοῦ πράγματος ἀεὶ λόγον.

[12, 951]   συνουσίαις ποιήσουσι (δοκεῖν, τοῖς περὶ τὸν πόλεμον ἀντίστροφον ἀποδιδόντες δόξης παρασκευήν,

[12, 951]   τά τε ἄλλα καὶ εἰς τὸν πόλεμον ἔστω γεγενημένος, (εἰ μέλλει

[12, 962]   τὸν σκοπὸν οἷ βλέπειν δεῖ τὸν πολιτικὸν φαίνοιτο ἀγνοῶν, ἆρα ἄρχων

[12, 947]   ἀρχιέρεων δὲ ἕνα κατ' ἐνιαυτὸν τὸν πρῶτον κριθέντα τῶν γενομένων ἐκείνῳ

[12, 962]   δὴ περὶ πόλιν; εἴ τις τὸν σκοπὸν οἷ βλέπειν δεῖ τὸν

[12, 962]   πρῶτον μὲν τοῦτο ὃ λέγομεν, τὸν σκοπόν, ὅστις ποτὲ ὁ πολιτικὸς

[12, 962]   ἂν δυνατὸς εἴη τοῦτο οὗ τὸν σκοπὸν τὸ παράπαν μηδ' εἰδείη;

[12, 961]   ἀποκριθέντι· δεῖν δὲ ὄρθριον εἶναι τὸν σύλλογον, ἡνίκ' ἂν τῶν ἄλλων

[12, 951]   δέκα καὶ ἀφικόμενος οἴκαδε, εἰς τὸν σύλλογον ἴτω τὸν τῶν περὶ

[12, 952]   τῶν πολλῶν. εἰς δὴ τοῦτον τὸν σύλλογον ὁ θεωρήσας τὰ ἐν

[12, 952]   παρακεκλημένων εἶναι, τῷ παρακαλοῦντι μέμφεσθαι τὸν (σύλλογον ὅλον· τοὺς δ' εὐδοκιμοῦντας

[12, 962]   τείνειν ὁ λόγος οὗτος εἰς τὸν σύλλογον ὃν εἶπες νυνδὴ νύκτωρ

[12, 949]   μὲν ὀμνύναι δικάζειν μέλλοντα, ~καὶ τὸν τὰς ἀρχὰς τῷ κοινῷ καθιστάντα

[12, 959]   καλῶς καὶ μετρίως τὰ περὶ τὸν τετελευτηκότα γιγνόμενα καὶ μὴ καλῶς

[12, 960]   χρὴ τὰ τοιάδε· δακρύειν (μὲν τὸν τετελευτηκότα ἐπιτάττειν ἢ μὴ ἄμορφον,

[12, 948]   εἶναι θεούς, εἰκότως, ἅτε κατὰ τὸν τότε χρόνον τῶν πολλῶν ἐκ

[12, 948]   γραφὴν ἀνάξιον εἶναι τὸν καὶ τὸν τῶν ἀριστείων καὶ τῆς ἀρχῆς·

[12, 968]   ἐσόμενον κατὰ νόμον χάριν σωτηρίας τὸν τῶν ἀρχόντων νυκτερινὸν σύλλογον, (παιδείας

[12, 951]   οἴκαδε, εἰς τὸν σύλλογον ἴτω τὸν τῶν περὶ νόμους ἐποπτευόντων· οὗτος

[12, 959]   νομίζοντα τὸν αὑτοῦ τοῦτον εἶναι τὸν τῶν σαρκῶν ὄγκον θαπτόμενον, ἀλλ'

[12, 959]   σαρκῶν ὄγκον θαπτόμενον, ἀλλ' ἐκεῖνον τὸν ὑὸν ἢ ἀδελφόν, ἢ ὅντινά

[12, 948]   ὅρκον δὲ μὴ ἐπομνύναι, καὶ τὸν φεύγοντα κατὰ ταὐτὰ τὴν ἄρνησιν

[12, 954]   ἐπιλάβηται, φῇ δὲ ζητεῖν τοῦτον τὸν χρόνον, ὁ δὲ μὴ ἀποκρυπτόμενος

Livre, pages
[12, 957]	καθάπερ ἀλεξιφάρμακα τῶν ἄλλων λόγων,	τὸν	ἀγαθὸν δικαστὴν αὑτόν τε ὀρθοῦν
[12, 955]	τοῖς ἀθλοθέταις, οἱ δ' εἰς	τὸν	ἀγῶνα ἐλεύθερον ἀφιέντων τὸν ἐθέλοντα
[12, 957]	ἐπιθέντας, ἀκίνητα οὕτως ἐπισφραγισαμένους, χρῆσθαι	τὸν	ἅπαντα βίον. ὅσα δὲ περί
[12, 947]	τάφος ἔχῃ ταύτην τὴν εἰς	τὸν	ἅπαντα χρόνον ἐπιδεῆ χώματος τοῖς
[12, 954]	φωρᾶν μὴ διδῷ, δικάζεσθαι μὲν	τὸν	ἀπειργόμενον, τιμησάμενον τὸ ἐρευνώμενον, ἂν
[12, 951]	ἀπὸ τριάκοντα ἐτῶν μέχρι τετταράκοντα,	τὸν	ἀρέσκοντα αὑτῷ προσλαμβάνων. ~τὴν δὲ
[12, 942]	καὶ ἐν εἰρήνῃ πάσῃ πρὸς	τὸν	ἄρχοντα ἀεὶ βλέποντα καὶ συνεπόμενον
[12, 949]	συντρόφους δικῶν τε περὶ λήξεως	τὸν	αὐτὸν τρόπον εἶναι πρὸς ἀλλήλους
[12, 955]	δὲ ὑποδοχῆς θάνατος ἔστω ζημία.	τὸν	αὐτὸν φίλον τε καὶ ἐχθρὸν
[12, 959]	οὐδέποτε οἰκοφθορεῖν χρή, διαφερόντως νομίζοντα	τὸν	αὑτοῦ τοῦτον εἶναι τὸν τῶν
[12, 942]	ἀεὶ καὶ ἅμα καὶ κοινὸν	τὸν	βίον ὅτι μάλιστα πᾶσι πάντων
[12, 947]	ὕστερον τῆς κρίσεως, γράφεσθαι μὲν	τὸν	βουλόμενον αὐτὸν ὁ νόμος προσταττέτω,
[12, 943]	σύλλογον, (ἀριστείων δὲ πέρι κρίνεσθαι	τὸν	βουλόμενον ἐν τοῖς αὑτῶν ἔθνεσιν,
[12, 944]	ὁ δικάζων μὴ ἀμελείτω σκοπεῖν.	τὸν	γὰρ κακὸν ἀεὶ δεῖ κολάζειν,
[12, 941]	ἴσως ἂν ἰάσιμον ἔτ' εἶναι,	τὸν	δ' ἀνίατον. ξένον μὲν δὴ
[12, 952]	οὕτω καὶ τοιοῦτος ὢν ἐκδημείτω,	τὸν	δ' εἰσεπιδημήσαντα μετὰ τοῦτον χρὴ
[12, 942]	(ἀποτίνειν αὐτὸν ἡ κρίσις γιγνέσθω·	τὸν	δὲ ἀστὸν καὶ τεθραμμένον ὡς
[12, 964]	πότερον μόνον ἐπίστασθαι τοὔνομα χρεών,	τὸν	δὲ λόγον ἀγνοεῖν, ἢ τόν
[12, 959]	εἶναι τὰ τῶν νεκρῶν σώματα,	τὸν	δὲ ὄντα ἡμῶν ἕκαστον ὄντως,
[12, 963]	ἓν ἐκεῖνο οἷ δεῖ βλέπειν,	τὸν	δὲ πολιτικὸν ἐλέγχοντες ἐνταῦθ' ἐσμὲν
[12, 944]	κολάζειν, ἵν' ἀμείνων ᾖ, οὐ	τὸν	δυστυχῆ· οὐδὲν γὰρ πλέον. ζημία
[12, 955]	εἰς τὸν ἀγῶνα ἐλεύθερον ἀφιέντων	τὸν	ἐθέλοντα ἀγωνίζεσθαι· ἐὰν δὲ ἀδυνατήσωσιν,
[12, 964]	δὴ τὸ μετὰ τοῦτο σκοπῶμεν	τὸν	εἰδότα ἱκανῶς περὶ ὡντινωνοῦν οἷς
[12, 961]	Κλεινία, παντὸς πέρι νοῆσαι σωτῆρα	τὸν	εἰκότα ἐν ἑκάστοις τῶν ἔργων,
[12, 949]	ἥτις ἂν μήτε χρηματίζηται πλὴν	τὸν	ἐκ γῆς χρηματισμὸν μήτ' ἐμπορεύηται,
[12, 962]	τῶν δ' ἡ προθυμία πρὸς	τὸν	ἐλεύθερον δὴ βίον ὡρμημένη· οἱ
[12, 943]	τούσδε· Στρατεύεσθαι τὸν καταλεγέντα ἢ	τὸν	ἐν μέρει τινὶ τεταγμένον. ἐὰν
[12, 951]	ὧν κατ' ἴχνος ἀεὶ χρὴ	τὸν	ἐν ταῖς εὐνομουμέναις πόλεσιν οἰκοῦντα,
[12, 959]	κακῶν ἁμαρτημάτων ἐγίγνετο τὸν μετὰ	τὸν	ἐνθάδε βίον. ἐκ δὲ τούτων
[12, 944]	τούτων ἐγγύτατα φιλοψυχίας ἕνεκα, ἵνα	τὸν	ἐπίλοιπον βίον μὴ κινδυνεύῃ, ζῇ
[12, 950]	μέγιστον, ὄντα ἀγαθὸν ἀληθῶς οὕτω	τὸν	εὔδοξον βίον θηρεύειν, χωρὶς δὲ
[12, 945]	εἰ δὲ μή, κατευθύνειν αὐτοῦ	τὸν	εὔθυνον, ἂν μὲν ᾖ τοῦ
[12, 958]	ζῶν μήτε τις ἀποθανὼν στερείτω	τὸν	ζῶνθ' ἡμῶν. χῶμα δὲ μὴ
[12, 946]	δέ τισιν ἴσαι γίγνωνται καὶ	τὸν	ἥμισυν ἀριθμὸν πλείω ποιῶσιν, ἀφελεῖν
[12, 944]	ποτε θεόν φασι δρᾶσαι, Καινέα	τὸν	Θετταλὸν ἐκ γυναικὸς μεταβαλόντα εἰς
[12, 948]	λέγουσαν τὴν γραφὴν ἀνάξιον εἶναι	τὸν	καὶ τὸν τῶν ἀριστείων καὶ
[12, 945]	τοῦ μεγίστου τιμήματος ὁ τάξας	τὸν	κακόν, χιλίας, ἂν δὲ τοῦ
[12, 953]	δὲ ξένον ὑποδέχεσθαι χρὴ δημοσίᾳ	τὸν	κατά τι δημόσιον ἐξ ἄλλης
[12, 943]	νόμους δ' αὖ τούσδε· Στρατεύεσθαι	τὸν	καταλεγέντα ἢ τὸν ἐν μέρει
[12, 948]	ὅρκους τῶν ἀντιδικούντων ἑκατέρων, καὶ	τὸν	λαγχάνοντά τῴ τινα δίκην τὰ
[12, 968]	ἔχει, τούτων δυνατὸς (ᾖ δοῦναι	τὸν	λόγον· ὁ δὲ μὴ ταῦθ'
[12, 947]	ἀλλήλας λιθίνας (κειμένας, οὗ δὴ	τὸν	μακάριον γεγονότα θέντες, κύκλῳ χώσαντες,
[12, 957]	πάντων γὰρ μαθημάτων κυριώτατα τοῦ	τὸν	μανθάνοντα βελτίω γίγνεσθαι τὰ περὶ
[12, 957]	ῥηθήσεται. πρὸς ἃ πάντα χρὴ	τὸν	μέλλοντα δικαστὴν ἴσον ἔσεσθαι κατὰ
[12, 941]	νόμος ἀξιοῖ ζημιοῦν, ἀλλὰ τῷ	τὸν	μὲν ἴσως ἂν ἰάσιμον ἔτ'
[12, 959]	ἀτιμώρητος ἂν κακῶν ἁμαρτημάτων ἐγίγνετο	τὸν	μετὰ τὸν ἐνθάδε βίον. ἐκ
[12, 955]	θεοῖσι δὲ ἀναθήματα χρεὼν ἔμμετρα	τὸν	μέτριον ἄνδρα ἀνατιθέντα δωρεῖσθαι. γῆ
[12, 953]	ἐπιμελεῖσθαι καὶ τημελεῖν, ἕως ἂν	τὸν	μέτριον ἐπιμείναντες χρόνον, ἰδόντες τε
[12, 966]	τὸ μηδέποτε (τῶν νομοφυλάκων αἱρεῖσθαι	τὸν	μὴ θεῖον καὶ διαπεπονηκότα πρὸς
[12, 960]	οἰκίας φωνὴν ἐξαγγέλλειν ἀπαγορεύειν, καὶ	τὸν	νεκρὸν εἰς τὸ φανερὸν προάγειν
[12, 957]	νόμιμα εὑρίσκειν, πρεσβύτου νομοθέτου παραλιπόντος,	τὸν	νέον ἀναπληροῦν χρὴ νομοθέτην. τὰ
[12, 961]	ἐπάξιον εἶναι φύσει καὶ τροφῇ,	τὸν	νέον οὕτως εἰς τοὺς ἄλλους
[12, 943]	ἔπαινον μὲν δὴ τοῦτον ἀκούειν	τὸν	νέον χρῆν δοκεῖν πολεμικοῦ περὶ
[12, 958]	μήν, ἐάν τις μὴ ἀπαλλάττῃ	τὸν	νικήσαντα ἑκόντα ἑκών, ἡ δικάσασα
[12, 946]	καὶ τύχῃ ἐπιτρέψαντας, κλήρῳ διελόντας	τὸν	νικῶντα καὶ δεύτερον καὶ τρίτον
[12, 949]	τί χρὴ δρᾶν· συμβουλεύειν οὖν	τὸν	νομοθέτην δεῖ τούτων πέρι πρῶτον
[12, 944]	τούτων θάτερον, (ὅμως δὲ χρὴ	τὸν	νόμον ἁμῶς γέ πως ὁρίζειν
[12, 965]	δὴ χρεών. (Κλεινίας) ἥκιστα, νὴ	τὸν	ξένιον, ὦ ξένε, θεόν, ἐατέον
[12, 969]	πόλιν ἐατέον τῆς κατοικίσεως ἢ	τὸν	ξένον τόνδε οὐκ ἀφετέον, ἀλλὰ
[12, 959]	δηλοῦντος τόν τε ἐκτεθνεῶτα καὶ	τὸν	ὄντως τεθνηκότα, εἴη δ' ἂν
[12, 962]	οὐδὲν θαυμαστὸν τὸ τοῖς μὲν	τὸν	ὅρον εἶναι τῶν δικαίων (ὅπως
[12, 946]	ἀρίστους τρεῖς, ἀκροθίνιον (Ἀπόλλωνι κατὰ	τὸν	παλαιὸν νόμον ἀνατίθησι κοινὸν καὶ
[12, 966]	(Κλεινίας) δίκαιον γοῦν, ὡς λέγεις,	τὸν	περὶ τὰ τοιαῦτα ἀργὸν ἢ
[12, 959]	καὶ τἆλλα ἔστω μὲν κατὰ	τὸν	περὶ τὰ τοιαῦτα νόμον γιγνόμενα,
[12, 949]	τοὺς ἄρχοντας πάλιν ἐπανάγειν εἰς	τὸν	περὶ τοῦ πράγματος ἀεὶ λόγον.
[12, 951]	συνουσίαις ποιήσουσι (δοκεῖν, τοῖς περὶ	τὸν	πόλεμον ἀντίστροφον ἀποδιδόντες δόξης παρασκευήν,
[12, 951]	τά τε ἄλλα καὶ εἰς	τὸν	πόλεμον ἔστω γεγενημένος, (εἰ μέλλει
[12, 962]	τὸν σκοπὸν οἷ βλέπειν δεῖ	τὸν	πολιτικὸν φαίνοιτο ἀγνοῶν, ἆρα ἄρχων
[12, 947]	ἀρχιέρεων δὲ ἕνα κατ' ἐνιαυτὸν	τὸν	πρῶτον κριθέντα τῶν γενομένων ἐκείνῳ
[12, 962]	δὴ περὶ πόλιν; εἴ τις	τὸν	σκοπὸν οἷ βλέπειν δεῖ τὸν
[12, 962]	πρῶτον μὲν τοῦτο ὃ λέγομεν,	τὸν	σκοπόν, ὅστις ποτὲ ὁ πολιτικὸς
[12, 962]	ἂν δυνατὸς εἴη τοῦτο οὗ	τὸν	σκοπὸν τὸ παράπαν μηδ' εἰδείη;
[12, 961]	ἀποκριθέντι· δεῖν δὲ ὄρθριον εἶναι	τὸν	σύλλογον, ἡνίκ' ἂν τῶν ἄλλων
[12, 951]	δέκα καὶ ἀφικόμενος οἴκαδε, εἰς	τὸν	σύλλογον ἴτω τὸν τῶν περὶ
[12, 952]	τῶν πολλῶν. εἰς δὴ τοῦτον	τὸν	σύλλογον ὁ θεωρήσας τὰ ἐν
[12, 952]	παρακεκλημένων εἶναι, τῷ παρακαλοῦντι μέμφεσθαι	τὸν	(σύλλογον ὅλον· τοὺς δ' εὐδοκιμοῦντας
[12, 962]	τείνειν ὁ λόγος οὗτος εἰς	τὸν	σύλλογον ὃν εἶπες νυνδὴ νύκτωρ
[12, 949]	μὲν ὀμνύναι δικάζειν μέλλοντα, ~καὶ	τὸν	τὰς ἀρχὰς τῷ κοινῷ καθιστάντα
[12, 959]	καλῶς καὶ μετρίως τὰ περὶ	τὸν	τετελευτηκότα γιγνόμενα καὶ μὴ καλῶς
[12, 960]	χρὴ τὰ τοιάδε· δακρύειν (μὲν	τὸν	τετελευτηκότα ἐπιτάττειν ἢ μὴ ἄμορφον,
[12, 948]	εἶναι θεούς, εἰκότως, ἅτε κατὰ	τὸν	τότε χρόνον τῶν πολλῶν ἐκ
[12, 948]	γραφὴν ἀνάξιον εἶναι τὸν καὶ	τὸν	τῶν ἀριστείων καὶ τῆς ἀρχῆς·
[12, 968]	ἐσόμενον κατὰ νόμον χάριν σωτηρίας	τὸν	τῶν ἀρχόντων νυκτερινὸν σύλλογον, (παιδείας
[12, 951]	οἴκαδε, εἰς τὸν σύλλογον ἴτω	τὸν	τῶν περὶ νόμους ἐποπτευόντων· οὗτος
[12, 959]	νομίζοντα τὸν αὑτοῦ τοῦτον εἶναι	τὸν	τῶν σαρκῶν ὄγκον θαπτόμενον, ἀλλ'
[12, 959]	σαρκῶν ὄγκον θαπτόμενον, ἀλλ' ἐκεῖνον	τὸν	ὑὸν ἢ ἀδελφόν, ἢ ὅντινά
[12, 948]	ὅρκον δὲ μὴ ἐπομνύναι, καὶ	τὸν	φεύγοντα κατὰ ταὐτὰ τὴν ἄρνησιν
[12, 954]	ἐπιλάβηται, φῇ δὲ ζητεῖν τοῦτον	τὸν	χρόνον, ὁ δὲ μὴ ἀποκρυπτόμενος

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 24/05/2007