HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
εἰληφότας 1
εἰληφότων 1
εἶναί 1
εἶναι 56
εἵνεκα 2
εἰπεῖν 5
εἴπερ 5

Fréquences [« »]
53 Ἀθηναῖος
55 ἐὰν
53 Κλεινίας
56 εἶναι
58 δ
58 ὁ
58 τοῦ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Les lois, livre XII

εἶναι

Livre, pages

[12, 964]   πόλιν ἢ παιδευτὴν νέων φάσκοντ' εἶναι βελτίω φαίνεσθαι τοῦ πᾶσαν ἀρετὴν

[12, 965]   τῶν πολλῶν καὶ ἀνομοίων δυνατὸν εἶναι βλέπειν; (Κλεινίας) ἴσως. (Ἀθηναῖος) οὐκ

[12, 943]   προαπέλθῃ τοῦ χρόνου, λιποταξίου τούτων εἶναι γραφὰς ἐν τοῖς αὐτοῖς οἷς

[12, 953]   αὐτοῖς γίγνηται, πρὸς τοῖς ἀγορανόμοις εἶναι δεῖ δίκας τοῖς τοιούτοις. τρίτον

[12, 949]   καὶ ἐξομοσαμένῳ κέρδος μέγα φανερὸν εἶναι δοκεῖ, ταῦτα δὲ διὰ δικῶν

[12, 969]   ὀρθῶς, ἢ τό γε ἀνδρειότατος (εἶναι δοκεῖν τῶν ὕστερον ἐπιγιγνομένων οὐκ

[12, 954]   τις χρῆται, τριετῆ τὴν προθεσμίαν (εἶναι, ἐὰν δὲ κατ' ἀγροὺς ἐν

[12, 943]   στέφανον δὲ τὸ νικητήριον ἑκάστοις εἶναι θαλλοῦ· τοῦτον δὲ εἰς τὰ

[12, 948]   τοὺς τότε ἀνθρώπους ἡγουμένους ἐναργῶς εἶναι θεούς, εἰκότως, ἅτε κατὰ τὸν

[12, 947]   τῶν ἐν τῇ πόλει κεκοσμημένους εἶναι, καὶ ἱερέας μὲν πάντας τοῦ

[12, 951]   ποτε, ἀνομίλητος οὖσα, ἥμερος ἱκανῶς εἶναι καὶ τέλεος, οὐδ' αὖ τοὺς

[12, 963]   προσαγορεύομεν. ἀνδρείαν γάρ φαμεν ἀρετὴν εἶναι, καὶ τὴν φρόνησιν ἀρετήν, (καὶ

[12, 966]   καὶ λόγῳ τε ἱκανοὺς ἑρμηνεύειν εἶναι καὶ τοῖς ἔργοις συνακολουθεῖν, κρίνοντας

[12, 960]   τὸ Λάχεσιν μὲν τὴν πρώτην εἶναι, Κλωθὼ δὲ τὴν δευτέραν, τὴν

[12, 967]   τὰ κατ' οὐρανὸν φερόμενα, μεστὰ εἶναι λίθων καὶ γῆς καὶ πολλῶν

[12, 955]   χωρὶς χρὴ διακονεῖν, πρόφασιν δ' εἶναι μηδεμίαν μηδὲ λόγον ἐπαινούμενον, ὡς

[12, 959]   τὸ παρεχόμενον ἡμῶν ἕκαστον τοῦτ' εἶναι μηδὲν ἀλλ' ἢ τὴν ψυχήν,

[12, 942]   δὲ τὸ μηδέποτε ἄναρχον μηδένα εἶναι, μήτ' ἄρρενα μήτε θήλειαν, μηδέ

[12, 953]   πάσης οἴκησιν ἴτω πιστεύων ἱκανῶς εἶναι ξένος τῷ τοιούτῳ ξένῳ, ἢ

[12, 946]   ἕκαστος αὐτῶν ἡγῆται πάντῃ ἄριστον εἶναι, πλὴν αὑτοῦ, μὴ ἔλαττον πεντήκοντα

[12, 954]   χρόνου, ὅταν ἀνεύρῃ που, μηδεμίαν εἶναι προθεσμίαν τῆς ἐπιλήψεως. ἐάν τίς

[12, 949]   περὶ λήξεως τὸν αὐτὸν τρόπον εἶναι πρὸς ἀλλήλους πᾶσι τὴν κρίσιν.

[12, 965]   πρὸς τὰ πολλὰ βλέπειν δυνατὸν εἶναι, πρὸς δὲ τὸ ἓν ἐπείγεσθαι

[12, 949]   πράγματος ἀεὶ λόγον. ξένῳ δ' εἶναι πρὸς ξένους, καθάπερ τὰ νῦν,

[12, 943]   μὴ στρατηγῶν ἀφέντων, γραφὰς ἀστρατείας εἶναι πρὸς τοὺς πολεμικοὺς ἄρχοντας, ὅταν

[12, 961]   αὐτοῖς διαβασανισθέντας, τοῦ συλλόγου ἀξιοκοινωνήτους εἶναι· πρὸς τούτοις δὲ ἕνα ἕκαστον

[12, 960]   δοκεῖ τοῦτ' ἐλλεῖπον τοῖς νόμοις εἶναι, πῶς χρὴ τὴν ἀμετάστροφον αὐτοῖς

[12, 952]   μήτε νέῳ μήτε πρεσβυτέρῳ προσποιούμενος εἶναι σοφός· καὶ ἐὰν μὲν πείθηται

[12, 959]   καὶ τελευτησάντων λέγεσθαι καλῶς εἴδωλα εἶναι τὰ τῶν νεκρῶν σώματα, τὸν

[12, 960]   πρὸ ἡμέρας ἔξω τῆς πόλεως εἶναι. ταῦτα δὴ κείσθω τε οὕτω

[12, 945]   τοὺς εὐθύνους θαυμαστοὺς πᾶσαν ἀρετὴν εἶναι. τεκταινώμεθα δή τινα τρόπον αὐτῶν

[12, 959]   βοήθειάν τε αὐτῷ μήτινα μεγάλην εἶναι τετελευτηκότι· ζῶντι γὰρ ἔδει βοηθεῖν

[12, 961]   προσλαμβάνειν, εἰ δὲ μή, ἀπόρρητον εἶναι τὴν γεγονυῖαν κρίσιν τοῖς τε

[12, 949]   τοιούτων τὴν πρώτην ἀνάγκην ἰατὴν εἶναι τῆς ζημίας, τοῖς δὲ μὴ

[12, 949]   ταῖς ἐνεχυρασίαις πρᾶσιν τῶν ἐνεχύρων εἶναι, τὸ δὲ νόμισμα γίγνεσθαι τῇ

[12, 966]   θεῶν; τὴν δὲ μὴ ἐπιτροπὴν εἶναι τὸ μηδέποτε (τῶν νομοφυλάκων αἱρεῖσθαι

[12, 960]   πραχθῆναι πεπρᾶχθαι, πρότερον (δ' ἀτελὲς εἶναι τὸ ὅλον. (Κλεινίας) καλῶς, ὦ

[12, 959]   ἄλλα καὶ λέγοντι ψυχὴν σώματος εἶναι τὸ πᾶν διαφέρουσαν, ἐν αὐτῷ

[12, 950]   σμικροῦ ποιεῖσθαι τὸ δοκεῖν ἀγαθοὺς εἶναι τοῖς ἄλλοις ἢ μὴ δοκεῖν.

[12, 941]   μὲν ἴσως ἂν ἰάσιμον ἔτ' εἶναι, τὸν δ' ἀνίατον. ξένον μὲν

[12, 948]   γράφηται, λέγουσαν τὴν γραφὴν ἀνάξιον εἶναι τὸν καὶ τὸν τῶν ἀριστείων

[12, 961]   τῷ ἀποκριθέντι· δεῖν δὲ ὄρθριον εἶναι τὸν σύλλογον, ἡνίκ' ἂν τῶν

[12, 959]   διαφερόντως νομίζοντα τὸν αὑτοῦ τοῦτον εἶναι τὸν τῶν σαρκῶν ὄγκον θαπτόμενον,

[12, 953]   παθεῖν ἀπαλλάττωνται. δικαστὰς δ' αὐτοῖς εἶναι τοὺς ἱερέας, ἐὰν ἀδικῇ τις

[12, 963]   ἡμῖν τὰ τῶν νόμων βλέποντ' εἶναι, τοῦτο δ' ἀρετήν που συνεχωροῦμεν

[12, 963]   πρὸς ἐμὲ τί ποτέ φατε εἶναι τοῦτο, (καθάπερ ὑπὲρ ἄλλων ἐγὼ

[12, 952]   αὑτῷ προσλαμβάνων. ~τὴν δὲ συνουσίαν εἶναι τούτοις καὶ (τοὺς λόγους περὶ

[12, 958]   μὴ ἔλαττον δραχμῆς, μὴ πρότερον εἶναι τούτῳ δίκας πρὸς ἄλλον μηδένα,

[12, 952]   τις ἀνάξιος δοκῇ τῶν παρακεκλημένων εἶναι, τῷ παρακαλοῦντι μέμφεσθαι τὸν (σύλλογον

[12, 947]   καὶ ἐκφορὰς καὶ θήκας διαφόρους εἶναι τῶν ἄλλων πολιτῶν· λευκὴν μὲν

[12, 962]   τὸ τοῖς μὲν τὸν ὅρον εἶναι τῶν δικαίων (ὅπως ἄρξουσί τινες

[12, 958]   γίγνεσθαι κυρίους φράζοντας· θήκας δ' εἶναι τῶν χωρίων ὁπόσα μὲν ἐργάσιμα

[12, 953]   παντὶ χρὴ καταλύσεις πρὸς ἱεροῖς εἶναι φιλοξενίαις ἀνθρώπων παρεσκευασμένας, χρὴ δὲ

[12, 961]   πρῶτον δὲ αὐτὸν κρίναντα ἐπάξιον εἶναι φύσει καὶ τροφῇ, τὸν νέον

[12, 947]   δὲ ὑπὸ γῆς αὐτοῖς εἰργασμένην εἶναι ψαλίδα προμήκη λίθων ποτίμων καὶ

[12, 959]   ὄντα ἡμῶν ἕκαστον ὄντως, ἀθάνατον εἶναι ψυχὴν ἐπονομαζόμενον, παρὰ θεοὺς ἄλλους

Livre, pages
[12, 964]	πόλιν ἢ παιδευτὴν νέων φάσκοντ'	εἶναι	βελτίω φαίνεσθαι τοῦ πᾶσαν ἀρετὴν
[12, 965]	τῶν πολλῶν καὶ ἀνομοίων δυνατὸν	εἶναι	βλέπειν; (Κλεινίας) ἴσως. (Ἀθηναῖος) οὐκ
[12, 943]	προαπέλθῃ τοῦ χρόνου, λιποταξίου τούτων	εἶναι	γραφὰς ἐν τοῖς αὐτοῖς οἷς
[12, 953]	αὐτοῖς γίγνηται, πρὸς τοῖς ἀγορανόμοις	εἶναι	δεῖ δίκας τοῖς τοιούτοις. τρίτον
[12, 949]	καὶ ἐξομοσαμένῳ κέρδος μέγα φανερὸν	εἶναι	δοκεῖ, ταῦτα δὲ διὰ δικῶν
[12, 969]	ὀρθῶς, ἢ τό γε ἀνδρειότατος	(εἶναι	δοκεῖν τῶν ὕστερον ἐπιγιγνομένων οὐκ
[12, 954]	τις χρῆται, τριετῆ τὴν προθεσμίαν	(εἶναι,	ἐὰν δὲ κατ' ἀγροὺς ἐν
[12, 943]	στέφανον δὲ τὸ νικητήριον ἑκάστοις	εἶναι	θαλλοῦ· τοῦτον δὲ εἰς τὰ
[12, 948]	τοὺς τότε ἀνθρώπους ἡγουμένους ἐναργῶς	εἶναι	θεούς, εἰκότως, ἅτε κατὰ τὸν
[12, 947]	τῶν ἐν τῇ πόλει κεκοσμημένους	εἶναι,	καὶ ἱερέας μὲν πάντας τοῦ
[12, 951]	ποτε, ἀνομίλητος οὖσα, ἥμερος ἱκανῶς	εἶναι	καὶ τέλεος, οὐδ' αὖ τοὺς
[12, 963]	προσαγορεύομεν. ἀνδρείαν γάρ φαμεν ἀρετὴν	εἶναι,	καὶ τὴν φρόνησιν ἀρετήν, (καὶ
[12, 966]	καὶ λόγῳ τε ἱκανοὺς ἑρμηνεύειν	εἶναι	καὶ τοῖς ἔργοις συνακολουθεῖν, κρίνοντας
[12, 960]	τὸ Λάχεσιν μὲν τὴν πρώτην	εἶναι,	Κλωθὼ δὲ τὴν δευτέραν, τὴν
[12, 967]	τὰ κατ' οὐρανὸν φερόμενα, μεστὰ	εἶναι	λίθων καὶ γῆς καὶ πολλῶν
[12, 955]	χωρὶς χρὴ διακονεῖν, πρόφασιν δ'	εἶναι	μηδεμίαν μηδὲ λόγον ἐπαινούμενον, ὡς
[12, 959]	τὸ παρεχόμενον ἡμῶν ἕκαστον τοῦτ'	εἶναι	μηδὲν ἀλλ' ἢ τὴν ψυχήν,
[12, 942]	δὲ τὸ μηδέποτε ἄναρχον μηδένα	εἶναι,	μήτ' ἄρρενα μήτε θήλειαν, μηδέ
[12, 953]	πάσης οἴκησιν ἴτω πιστεύων ἱκανῶς	εἶναι	ξένος τῷ τοιούτῳ ξένῳ, ἢ
[12, 946]	ἕκαστος αὐτῶν ἡγῆται πάντῃ ἄριστον	εἶναι,	πλὴν αὑτοῦ, μὴ ἔλαττον πεντήκοντα
[12, 954]	χρόνου, ὅταν ἀνεύρῃ που, μηδεμίαν	εἶναι	προθεσμίαν τῆς ἐπιλήψεως. ἐάν τίς
[12, 949]	περὶ λήξεως τὸν αὐτὸν τρόπον	εἶναι	πρὸς ἀλλήλους πᾶσι τὴν κρίσιν.
[12, 965]	πρὸς τὰ πολλὰ βλέπειν δυνατὸν	εἶναι,	πρὸς δὲ τὸ ἓν ἐπείγεσθαι
[12, 949]	πράγματος ἀεὶ λόγον. ξένῳ δ'	εἶναι	πρὸς ξένους, καθάπερ τὰ νῦν,
[12, 943]	μὴ στρατηγῶν ἀφέντων, γραφὰς ἀστρατείας	εἶναι	πρὸς τοὺς πολεμικοὺς ἄρχοντας, ὅταν
[12, 961]	αὐτοῖς διαβασανισθέντας, τοῦ συλλόγου ἀξιοκοινωνήτους	εἶναι·	πρὸς τούτοις δὲ ἕνα ἕκαστον
[12, 960]	δοκεῖ τοῦτ' ἐλλεῖπον τοῖς νόμοις	εἶναι,	πῶς χρὴ τὴν ἀμετάστροφον αὐτοῖς
[12, 952]	μήτε νέῳ μήτε πρεσβυτέρῳ προσποιούμενος	εἶναι	σοφός· καὶ ἐὰν μὲν πείθηται
[12, 959]	καὶ τελευτησάντων λέγεσθαι καλῶς εἴδωλα	εἶναι	τὰ τῶν νεκρῶν σώματα, τὸν
[12, 960]	πρὸ ἡμέρας ἔξω τῆς πόλεως	εἶναι.	ταῦτα δὴ κείσθω τε οὕτω
[12, 945]	τοὺς εὐθύνους θαυμαστοὺς πᾶσαν ἀρετὴν	εἶναι.	τεκταινώμεθα δή τινα τρόπον αὐτῶν
[12, 959]	βοήθειάν τε αὐτῷ μήτινα μεγάλην	εἶναι	τετελευτηκότι· ζῶντι γὰρ ἔδει βοηθεῖν
[12, 961]	προσλαμβάνειν, εἰ δὲ μή, ἀπόρρητον	εἶναι	τὴν γεγονυῖαν κρίσιν τοῖς τε
[12, 949]	τοιούτων τὴν πρώτην ἀνάγκην ἰατὴν	εἶναι	τῆς ζημίας, τοῖς δὲ μὴ
[12, 949]	ταῖς ἐνεχυρασίαις πρᾶσιν τῶν ἐνεχύρων	εἶναι,	τὸ δὲ νόμισμα γίγνεσθαι τῇ
[12, 966]	θεῶν; τὴν δὲ μὴ ἐπιτροπὴν	εἶναι	τὸ μηδέποτε (τῶν νομοφυλάκων αἱρεῖσθαι
[12, 960]	πραχθῆναι πεπρᾶχθαι, πρότερον (δ' ἀτελὲς	εἶναι	τὸ ὅλον. (Κλεινίας) καλῶς, ὦ
[12, 959]	ἄλλα καὶ λέγοντι ψυχὴν σώματος	εἶναι	τὸ πᾶν διαφέρουσαν, ἐν αὐτῷ
[12, 950]	σμικροῦ ποιεῖσθαι τὸ δοκεῖν ἀγαθοὺς	εἶναι	τοῖς ἄλλοις ἢ μὴ δοκεῖν.
[12, 941]	μὲν ἴσως ἂν ἰάσιμον ἔτ'	εἶναι,	τὸν δ' ἀνίατον. ξένον μὲν
[12, 948]	γράφηται, λέγουσαν τὴν γραφὴν ἀνάξιον	εἶναι	τὸν καὶ τὸν τῶν ἀριστείων
[12, 961]	τῷ ἀποκριθέντι· δεῖν δὲ ὄρθριον	εἶναι	τὸν σύλλογον, ἡνίκ' ἂν τῶν
[12, 959]	διαφερόντως νομίζοντα τὸν αὑτοῦ τοῦτον	εἶναι	τὸν τῶν σαρκῶν ὄγκον θαπτόμενον,
[12, 953]	παθεῖν ἀπαλλάττωνται. δικαστὰς δ' αὐτοῖς	εἶναι	τοὺς ἱερέας, ἐὰν ἀδικῇ τις
[12, 963]	ἡμῖν τὰ τῶν νόμων βλέποντ'	εἶναι,	τοῦτο δ' ἀρετήν που συνεχωροῦμεν
[12, 963]	πρὸς ἐμὲ τί ποτέ φατε	εἶναι	τοῦτο, (καθάπερ ὑπὲρ ἄλλων ἐγὼ
[12, 952]	αὑτῷ προσλαμβάνων. ~τὴν δὲ συνουσίαν	εἶναι	τούτοις καὶ (τοὺς λόγους περὶ
[12, 958]	μὴ ἔλαττον δραχμῆς, μὴ πρότερον	εἶναι	τούτῳ δίκας πρὸς ἄλλον μηδένα,
[12, 952]	τις ἀνάξιος δοκῇ τῶν παρακεκλημένων	εἶναι,	τῷ παρακαλοῦντι μέμφεσθαι τὸν (σύλλογον
[12, 947]	καὶ ἐκφορὰς καὶ θήκας διαφόρους	εἶναι	τῶν ἄλλων πολιτῶν· λευκὴν μὲν
[12, 962]	τὸ τοῖς μὲν τὸν ὅρον	εἶναι	τῶν δικαίων (ὅπως ἄρξουσί τινες
[12, 958]	γίγνεσθαι κυρίους φράζοντας· θήκας δ'	εἶναι	τῶν χωρίων ὁπόσα μὲν ἐργάσιμα
[12, 953]	παντὶ χρὴ καταλύσεις πρὸς ἱεροῖς	εἶναι	φιλοξενίαις ἀνθρώπων παρεσκευασμένας, χρὴ δὲ
[12, 961]	πρῶτον δὲ αὐτὸν κρίναντα ἐπάξιον	εἶναι	φύσει καὶ τροφῇ, τὸν νέον
[12, 947]	δὲ ὑπὸ γῆς αὐτοῖς εἰργασμένην	εἶναι	ψαλίδα προμήκη λίθων ποτίμων καὶ
[12, 959]	ὄντα ἡμῶν ἕκαστον ὄντως, ἀθάνατον	εἶναι	ψυχὴν ἐπονομαζόμενον, παρὰ θεοὺς ἄλλους

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 24/05/2007