Livre, pages
[12, 956]	τῆς πόλεως συμπάσης, ὅσα τε	καὶ	ἃ δεῖ γίγνεσθαι, καὶ νόμοι
[12, 966]	δὲ δή; περὶ καλοῦ τε	καὶ	ἀγαθοῦ ταὐτὸν τοῦτο διανοούμεθα; ὡς
[12, 951]	ἄπειρος οὖσα πόλις ἀνθρώπων κακῶν	καὶ	ἀγαθῶν δύναιτ' ἄν ποτε, ἀνομίλητος
[12, 957]	ἐν ταῖς ἄλλαις πόλεσιν δικαίων	καὶ	ἀγαθῶν καὶ καλῶν, (τὰ μὲν
[12, 956]	θειότατα δὲ δῶρα ὄρνιθές τε	καὶ	ἀγάλματα ὅσαπερ ἂν ἐν μιᾷ
[12, 947]	εἶναι ψαλίδα προμήκη λίθων ποτίμων	καὶ	ἀγήρων εἰς δύναμιν, ἔχουσαν κλίνας
[12, 950]	χρὴ πέμπειν κοινωνοῦντας θυσιῶν τε	καὶ	ἀγώνων τούτοις τοῖς θεοῖς, πέμπειν
[12, 964]	τῇ τῶν ἐμφρόνων κεφαλῇ τε	καὶ	αἰσθήσεσιν ὁμοιωθήσεται ἡμῖν ἡ πόλις,
[12, 961]	αὖ πρὸς τοῖς ἄλλοις ὄψις	καὶ	ἀκοή· συλλήβδην δὲ νοῦς μετὰ
[12, 957]	τοῖς δὲ κακοῖς ἐξ ἀμαθίας	καὶ	ἀκολασίας καὶ δειλίας καὶ συλλήβδην
[12, 953]	μέτριον ἐπιμείναντες χρόνον, ἰδόντες τε	καὶ	ἀκούσαντες ὧν χάριν ἀφίκοντο, (ἀβλαβεῖς
[12, 954]	εἴτε αὑτοῦ εἴτε ἀλλότριον, ἀτελῆ	καὶ	ἄκυρον γίγνεσθαι τὴν δίκην, ~ἐὰν
[12, 956]	λευκὰ πρέποντ' ἂν θεοῖς εἴη	καὶ	ἄλλοθι καὶ ἐν ὑφῇ, βάμματα
[12, 942]	τὸ παράπαν, ἀλλ' ἁθρόον ἀεὶ	καὶ	ἅμα καὶ κοινὸν τὸν βίον
[12, 945]	τοῦτ' ἐν δίκῃ ἀμέμπτῳ τε	καὶ	ἀμέμπτως, ἡ πᾶσα οὕτω θάλλει
[12, 944]	καὶ ἔχων ὅπλα μὴ ἀναστρέφῃ	καὶ	ἀμύνηται, ἀφῇ δὲ ἑκὼν ἢ
[12, 956]	γίγνεσθαι χρεών, καὶ διαψηφίσεων πέρι	καὶ	ἀναβολῶν, καὶ πάνθ' ὁπόσα τοιαῦτα
[12, 962]	πόλις, οὐδὲν θαυμαστὸν ἄνους οὖσα	καὶ	ἀναίσθητος εἰ πράξει τὸ προστυχὸν
[12, 959]	ἥκιστα, ὅπως ἂν παίδων τε	καὶ	(ἀνδρῶν καὶ πάσης ἡλικίας ἐπιμελούμενοι
[12, 965]	μίαν ἰδέαν ἐκ τῶν πολλῶν	καὶ	ἀνομοίων δυνατὸν εἶναι βλέπειν; (Κλεινίας)
[12, 965]	δὲ νῷ ἀπῃκασμένους τῷ πολλὰ	καὶ	ἄξια λόγου διαφερόντως φρονεῖν, τοὺς
[12, 949]	ἱππικῶν ἄθλων ἐπιστάτας καὶ βραβέας	καὶ	ἁπάντων ὁπόσα μὴ φέρει κέρδος
[12, 950]	γε (παράπαν, ἔτι δὲ ἄγριον	καὶ	ἀπηνὲς φαίνοιτ' ἂν τοῖς ἄλλοις
[12, 963]	διανειμώμεθα γὰρ ἀλλήλοις τὴν ἐρώτησιν	καὶ	ἀπόκρισιν. (Κλεινίας) πῶς αὖ φράζεις;
[12, 945]	τὴν πόλιν εἰς Ἡλίου κοινὸν	καὶ	Ἀπόλλωνος τέμενος, ~τῷ θεῷ ἀποφανουμένους
[12, 956]	ἱερὰ καθιερούτω θεοῖς. ~χρυσὸς δὲ	καὶ	ἄργυρος ἐν ἄλλαις πόλεσιν ἰδίᾳ
[12, 964]	ἣν δύναμιν ἔχει κακία τε	καὶ	ἀρετὴ καὶ πάντως δηλοῦντα, διαφέρειν
[12, 950]	ἄλλων ἀνθρώπων ὅτι (καλλίστην τε	καὶ	ἀρίστην παρασκευάζεσθαι πρὸς ἀρετήν· πᾶσα
[12, 950]	πλείστους ἅμα καὶ καλλίστους τε	καὶ	ἀρίστους, ~οἵτινες εὐδόκιμον τὴν πόλιν
[12, 947]	γίγνεσθαι, κορῶν δὲ χορὸν πεντεκαίδεκα	καὶ	ἀρρένων ἕτερον περιισταμένους τῇ κλίνῃ
[12, 952]	τὰ περὶ νόμους αὐτοῖς φαίνεσθαι	καὶ	ἀσαφῆ. ἃ δ' ἂν τούτων
[12, 948]	(ὅρκον τοῖς ἀμφισβητοῦσιν ἀπηλλάττετο ταχὺ	καὶ	ἀσφαλῶς. νῦν δὲ δὴ ὅτε
[12, 960]	γίγνονται περὶ τελευτήσαντας ταφαὶ εἴτε	καὶ	ἄταφοι πράξεις, περὶ πατροφόνων καὶ
[12, 952]	ηὗρεν τινας ἔχοντας φράζειν, εἴτε	καὶ	αὐτὸς νενοηκὼς ἄττα ἥκοι, κοινούτω
[12, 950]	φύρεσθαι δεχομένους τε αὐτοῖς ξένους	καὶ	αὐτοὺς εἰς τὰς ἄλλας ἐπικωμάζοντας
[12, 951]	ἂν ἔτη βουληθῇ τῶν δέκα	καὶ	ἀφικόμενος οἴκαδε, εἰς τὸν σύλλογον
[12, 949]	τε καὶ ἱππικῶν ἄθλων ἐπιστάτας	καὶ	βραβέας καὶ ἁπάντων ὁπόσα μὴ
[12, 949]	πιθανότητος χάριν μήτε ἐπαρώμενον ἑαυτῷ	καὶ	γένει μήτε ἱκετείαις χρώμενον ἀσχήμοσιν
[12, 958]	μετὰ τοῦτο γεννηθέντι καὶ ἐκτραφέντι,	καὶ	γεννήσαντι καὶ ἐκθρέψαντι τέκνα, καὶ
[12, 951]	πόλεσιν οἰκοῦντα, ἐξιόντα κατὰ θάλατταν	καὶ	γῆν, ζητεῖν (ὃς ἂν ἀδιάφθαρτος
[12, 967]	οὐρανὸν φερόμενα, μεστὰ εἶναι λίθων	καὶ	γῆς καὶ πολλῶν ἄλλων ἀψύχων
[12, 955]	φλαύροις (οὔ· τὸ γὰρ γνῶναι	καὶ	γνόντα καρτερεῖν οὐκ εὐπετές, ἀκούοντα
[12, 965]	τὸ ἓν ἐπείγεσθαι γνῶναί τε,	καὶ	γνόντα πρὸς ἐκεῖνο συντάξασθαι πάντα
[12, 942]	ὅταν ἐπιτάττῃ τις καὶ πορεύεσθαι	καὶ	γυμνάζεσθαι καὶ λοῦσθαι καὶ σιτεῖσθαι
[12, 947]	ἐνιαυτὸν δὲ ἀγῶνα μουσικῆς αὐτοῖς	καὶ	γυμνικὸν ἱππικόν τε θήσουσιν. τὰ
[12, 949]	αὖ χορῶν καὶ πάσης μουσικῆς	καὶ	γυμνικῶν τε καὶ ἱππικῶν ἄθλων
[12, 962]	(Ἀθηναῖος) κάλλισθ' ὑπέλαβες, ὦ Κλεινία,	καὶ	δεῖ δὴ τοῦτον, ὡς ὁ
[12, 957]	κακοῖς ἐξ ἀμαθίας καὶ ἀκολασίας	καὶ	δειλίας καὶ συλλήβδην πάσης ἀδικίας
[12, 953]	πόλεσιν διαφέρον ἐν καλλοναῖς ἢ	καὶ	δεῖξαί τι κατὰ (ταὐτὰ ἄλλῃ
[12, 946]	ἐπιτρέψαντας, κλήρῳ διελόντας τὸν νικῶντα	καὶ	δεύτερον καὶ τρίτον στεφανῶσαι θαλλῷ,
[12, 967]	καὶ δυσχερείας τῶν τοιούτων ἅπτεσθαι,	καὶ	δὴ καὶ λοιδορήσεις γε ἐπῆλθον
[12, 952]	τι περὶ τῶν τοιούτων διαφέρον,	καὶ	δὴ καὶ περὶ μαθημάτων, ὁπόσ'
[12, 959]	καὶ πάσης ἡλικίας ἐπιμελούμενοι ζῶσι,	καὶ	δὴ καὶ πρὸς τὸ τέλος
[12, 950]	τόν γε τέλεον ἄνδρα ἐσόμενον,	καὶ	δὴ καὶ τῇ κατὰ Κρήτην
[12, 957]	θεῖος ἡμῖν καὶ θαυμαστὸς νόμος.	καὶ	δὴ καὶ τῶν ἄλλων λόγων
[12, 942]	καὶ τῶν ὑπ' ἀνθρώπους θηρίων.	καὶ	δὴ καὶ χορείας πάσας εἰς
[12, 964]	ὡς ἕν, πάλιν ὅπῃ τέτταρα.	καὶ	δὴ τὸ μετὰ τοῦτο σκοπῶμεν
[12, 952]	πόλεις ὃν ἀγοραῖς καὶ λιμέσι	καὶ	δημοσίοις οἰκοδομήμασιν ἔξω τῆς πόλεως
[12, 957]	συνουσίαις διὰ φιλονικίας τε ἀμφισβητοῦνται	καὶ	διὰ συγχωρήσεων ἔστιν ὅτε καὶ
[12, 952]	ὁ μὲν δὴ πρῶτός τε	καὶ	διὰ τέλους ἀεὶ θερινὸς ὡς
[12, 945]	σμικρότατος καιρὸς τοῦ σῴζεσθαί τε	καὶ	διαλυθεῖσαν (οἴχεσθαι πολιτείαν. ἂν μὲν
[12, 961]	καλῶς εἶπες, ποίει θ' ὥσπερ	καὶ	διανοῇ. (Ἀθηναῖος) χρὴ τοίνυν, ὦ
[12, 966]	νομοφυλάκων αἱρεῖσθαι τὸν μὴ θεῖον	καὶ	διαπεπονηκότα πρὸς αὐτά, μηδ' αὖ
[12, 956]	ἐν οἷς ἕκαστα γίγνεσθαι χρεών,	καὶ	διαψηφίσεων πέρι καὶ ἀναβολῶν, καὶ
[12, 949]	ὅρκους παρ' (ἀλλήλων, ἂν ἐθέλωσι,	καὶ	διδόναι κυρίως οὐ γὰρ καταγηράσουσιν
[12, 965]	ἔν τε ἀνδρείᾳ καὶ σωφροσύνῃ	καὶ	δικαιοσύνῃ καὶ ἐν φρονήσει ἓν
[12, 953]	τίς τι τῶν τοιούτων ξένων,	καὶ	δίκας αὐτοῖς ὀρθῶς διανέμοντας, ἀναγκαῖα
[12, 958]	τῇ πάσῃ πόλει τοιοῦτοι δικασταὶ	καὶ	δικαστῶν ἡγεμόνες. ἐπειδὰν δὲ αἱ
[12, 943]	ὄντως εἴρηται, ψεῦδος δὲ αἰδοῖ	καὶ	δίκῃ νεμεσητὸν κατὰ φύσιν τῶν
[12, 941]	κατὰ τούτων ἔστων ὡς Ἑρμοῦ	καὶ	Διὸς ἀγγελίας καὶ ἐπιτάξεις παρὰ
[12, 957]	~καλὸν δὲ τό γε ὀρθὸν	καὶ	(δὶς καὶ τρίς. πάντα δ'
[12, 963]	διαφέρετον αὐτοῖν τούτω τὼ δύο	καὶ	δύ' ὀνόματα ἐλαβέτην καὶ τἆλλα,
[12, 964]	ἧι μὲν τοίνυν ἐστὸν διαφόρω	καὶ	δύο, σὺ παρ' ἐμοῦ ἀπείληφας
[12, 959]	δὲ τοῦ δευτέρου τρεῖς μναῖ,	καὶ	δύο τῷ τοῦ τρίτου, μνᾶ
[12, 967]	τὰ τότε ἐξειργασμένα πολλὰς ἀθεότητας	καὶ	δυσχερείας τῶν τοιούτων ἅπτεσθαι, καὶ
[12, 952]	τῆς τε οἰκείας πόλεως πέρι,	καὶ	ἐὰν ἄλλοθι πυνθάνωνταί τι περὶ
[12, 946]	ἐκλεκτοὺς δικαστὰς εἰσαγέτω τοὺς εὐθύνους,	καὶ	ἐὰν μὲν ἀποφύγῃ τις τὰς
[12, 961]	οὕτως εἰς τοὺς ἄλλους εἰσφέρειν,	καὶ	ἐὰν μὲν δόξῃ καὶ τοῖς
[12, 948]	τῶν ἀριστείων καὶ τῆς ἀρχῆς·	καὶ	ἐὰν μὲν ὁ φεύγων ἁλῷ,
[12, 952]	μήτε πρεσβυτέρῳ προσποιούμενος εἶναι σοφός·	καὶ	ἐὰν μὲν πείθηται τοῖς ἄρχουσιν,
[12, 952]	ἥκοι, κοινούτω τῷ συλλόγῳ ἅπαντι·	(καὶ	ἐάντε μηδὲν χείρων μηδέ τι
[12, 946]	ἀποδεῖξαι, μέχριπερ ἂν ἑκάστῳ πέντε	καὶ	ἑβδομήκοντα ἔτη συμβῇ γενόμενα, τὸ
[12, 942]	γυμνάζεσθαι καὶ λοῦσθαι καὶ σιτεῖσθαι	καὶ	ἐγείρεσθαι νύκτωρ εἴς τε φυλακὰς
[12, 968]	συλλήπτωρ γὰρ τούτου γε ὑμῖν	καὶ	ἐγὼ γιγνοίμην ἂν προθύμως πρὸς
[12, 969]	(Κλεινίας) ἀληθέστατα λέγεις, ὦ Μέγιλλε,	καὶ	ἐγὼ ποιήσω ταῦθ' οὕτως καὶ
[12, 968]	μαθημάτων δυνάμεσιν καὶ τρόπων ἤθεσιν	καὶ	ἔθεσιν· μετὰ δὲ τοῦτο, ἃ
[12, 952]	ἀνθρώποις νόμιμα ἀφικόμενος εὐθὺς πορευέσθω,	καὶ	εἴ τινα φήμην τινῶν περὶ
[12, 964]	φύλακας, τῷ δεομένῳ (γνῶναί τε	καὶ	εἰδέναι, ἢ τῷ δεομένῳ κολάζεσθαί
[12, 968]	καὶ μέσῳ ἔοικεν ἡμῖν κεῖσθαι,	καὶ	εἴπερ κινδυνεύειν περὶ τῆς πολιτείας
[12, 951]	τὴν πόλιν ἐν ἱεραῖς τε	καὶ	εἰρηνικαῖς συνουσίαις ποιήσουσι (δοκεῖν, τοῖς
[12, 950]	τῷ Διὶ καὶ εἰς Νεμέαν	καὶ	εἰς Ἰσθμὸν χρὴ πέμπειν κοινωνοῦντας
[12, 950]	καὶ εἰς Ὀλυμπίαν τῷ Διὶ	καὶ	εἰς Νεμέαν καὶ εἰς Ἰσθμὸν
[12, 950]	τούτων οὔσας. Πυθώδε τῷ Ἀπόλλωνι	καὶ	εἰς Ὀλυμπίαν τῷ Διὶ καὶ
[12, 951]	τῶν εὐδοκίμων τά τε ἄλλα	καὶ	εἰς τὸν πόλεμον ἔστω γεγενημένος,
[12, 941]	ἡμῶν τῷ λόγῳ εὐτυχεῖ τε	καὶ	εἰς χρόνον ἅπαντα εὐτυχοῖ, ὁ
[12, 943]	καὶ τἆλλα ἐμπολέμια ἕκαστα ὡσαύτως,	καὶ	(εἰσάγειν ὁπλίτας μὲν εἰς τοὺς
[12, 945]	τῶν δ' εἰς πλείονα ἔτη	καὶ	ἐκ προκρίτων; τῶν δὴ τοιούτων
[12, 958]	γεννηθέντι καὶ ἐκτραφέντι, καὶ γεννήσαντι	καὶ	ἐκθρέψαντι τέκνα, καὶ συμμείξαντι συμβόλαια
[12, 958]	δὴ τὸ μετὰ τοῦτο γεννηθέντι	καὶ	ἐκτραφέντι, καὶ γεννήσαντι καὶ ἐκθρέψαντι
[12, 947]	πόλις οἰκῆται. τελευτήσασι δὲ προθέσεις	καὶ	ἐκφορὰς καὶ θήκας διαφόρους εἶναι
[12, 964]	ὅπῃ τέτταρα ὄντα ἕν ἐστι,	καὶ	ἐμὲ δὲ ἀξίου, σοῦ δείξαντος
[12, 960]	βέβαιον καταβαλεῖν. (Ἀθηναῖος) ὀρθῶς παρακελεύῃ,	καὶ	ἐμὲ τοιοῦτον εὑρήσεις ἄλλον. (Κλεινίας)
[12, 959]	ἡγεῖται ποθῶν θάπτειν, οἴχεσθαι περαίνοντα	καὶ	ἐμπιμπλάντα τὴν αὑτοῦ μοῖραν, τὸ
[12, 948]	συσσιτίοις τε ἀλλήλοις εὐχερῶς συγγιγνομένους	καὶ	ἐν ἄλλαις συνουσίαις τε καὶ
[12, 942]	εἴς τε φυλακὰς καὶ παραγγέλσεις,	καὶ	ἐν αὐτοῖς τοῖς κινδύνοις μήτε
[12, 942]	ἀλλ' ἔν τε πολέμῳ παντὶ	καὶ	ἐν εἰρήνῃ πάσῃ πρὸς τὸν
[12, 961]	σωτηρία πλοίων ἔν γε χειμῶσιν	καὶ	ἐν εὐδίαις γίγνοιτ' ἄν; ἆρ'
[12, 956]	ἐν ἄλλαις πόλεσιν ἰδίᾳ τε	(καὶ	ἐν ἱεροῖς ἐστιν ἐπίφθονον κτῆμα,
[12, 968]	τούτοις δὲ χρόνους, οὕς τε	καὶ	ἐν οἷς δεῖ παραλαμβάνειν ἕκαστα,
[12, 963]	δεῖ προθυμεῖσθαί τε συνιδεῖν αὐτὸ	καὶ	ἐν οἷς; (Κλεινίας) οἷον ἐν
[12, 960]	φανερὸν προάγειν τῶν ὁδῶν κωλύειν,	καὶ	ἐν ταῖς ὁδοῖς πορευόμενον φθέγγεσθαι,
[12, 956]	ἂν θεοῖς εἴη καὶ ἄλλοθι	καὶ	ἐν ὑφῇ, βάμματα δὲ μὴ
[12, 965]	ἀνδρείᾳ καὶ σωφροσύνῃ καὶ δικαιοσύνῃ	καὶ	ἐν φρονήσει ἓν ὄν, ἀρετὴν
[12, 953]	πρᾶξιν πᾶσαν διομολογούμενος ἐν συγγραφῇ	καὶ	ἐναντίον μαρτύρων μὴ ἔλαττον τριῶν,
[12, 953]	πρᾶξιν πᾶσαν διομολογούμενος ἐν συγγραφῇ	καὶ	ἐναντίον μαρτύρων μὴ ἔλαττον τριῶν,
[12, 969]	ὑμῖν συγκινδυνεύσω τῷ φράζειν τε	καὶ	ἐξηγεῖσθαι τά γε δεδογμένα ἐμοὶ
[12, 949]	ἐπιορκοῦντι· τῶν δὲ ὁπόσα ἐξαρνηθέντι	καὶ	ἐξομοσαμένῳ κέρδος μέγα φανερὸν εἶναι
[12, 960]	ἢ μὴ ἄμορφον, θρηνεῖν δὲ	καὶ	ἔξω τῆς οἰκίας φωνὴν ἐξαγγέλλειν
[12, 945]	τῶν μὲν κατὰ τύχην κλήρου	καὶ	ἐπ' ἐνιαυτόν, τῶν δ' εἰς
[12, 957]	νῦν γεννωμένῃ πολιτείᾳ κατασκευάζειν συλλογισαμένους	καὶ	ἐπανορθουμένους, ταῖς ἐμπειρίαις διαβασανίζοντας, ἕως
[12, 957]	μὲν (ἀγαθοῖς μονὰς τῶν δικαίων	καὶ	ἐπαύξησιν παρασκευάζοντα, τοῖς δὲ κακοῖς
[12, 964]	ἢ τῷ δεομένῳ κολάζεσθαί τε	καὶ	ἐπιπλῆξαι ἁμαρτάνοντι, πότερον οὐ διδάσκοντα
[12, 941]	ὡς Ἑρμοῦ καὶ Διὸς ἀγγελίας	καὶ	ἐπιτάξεις παρὰ νόμον ἀσεβησάντων, τίμημα
[12, 968]	δὴ τὰ νῦν λέγωμέν τε	καὶ	ἐρευνῶμεν. (Ἀθηναῖος) οὐκέτι νόμους, ὦ
[12, 968]	ἂν προθύμως πρὸς δ' ἐμοὶ	καὶ	ἑτέρους ἴσως εὑρήσω διὰ τὴν
[12, 944]	μᾶλλον ἢ μετ' ἀνδρείας καλὸν	καὶ	εὐδαίμονα θάνατον, τοιαύτης μὲν ὅπλων
[12, 945]	ἡ πᾶσα οὕτω θάλλει τε	καὶ	εὐδαιμονεῖ χώρα καὶ πόλις· ἐὰν
[12, 960]	σωτηρίαν τοῖς σώμασι παρασκευάζειν, ἀλλὰ	καὶ	εὐνομίαν ἐν ταῖς ψυχαῖς, μᾶλλον
[12, 950]	καὶ χρηστοί, θεῖον δέ τι	καὶ	εὔστοχον ἔνεστι καὶ τοῖσιν κακοῖς,
[12, 957]	δὲ περί τε σιγὴν δικαστῶν	καὶ	εὐφημίας καὶ τοὐναντίον, καὶ ὅσα
[12, 942]	χορεύειν, καὶ ὅλην εὐκολίαν τε	καὶ	εὐχέρειαν ἐπιτηδεύειν τῶν αὐτῶν εἵνεκα,
[12, 955]	ζημία. τὸν αὐτὸν φίλον τε	καὶ	ἐχθρὸν νομιζέτω πᾶς τῇ πόλει·
[12, 944]	ἐὰν καταλαμβανόμενός τις ὑπὸ πολεμίων	καὶ	ἔχων ὅπλα μὴ ἀναστρέφῃ καὶ
[12, 951]	ἄνευ γὰρ ταύτης τῆς θεωρίας	καὶ	ζητήσεως οὐ μένει ποτὲ τελέως
[12, 947]	μὲν πάντας τοῦ Ἀπόλλωνός τε	καὶ	Ἡλίου, ἀρχιέρεων δὲ ἕνα κατ'
[12, 946]	ἐν τῷ τοῦ Ἀπόλλωνός τε	καὶ	Ἡλίου τεμένει, ἐν ᾧπερ ἐκρίθησαν·
[12, 946]	τὸν παλαιὸν νόμον ἀνατίθησι κοινὸν	καὶ	Ἡλίῳ, ὅσονπερ ἂν ἕπωνται χρόνον
[12, 957]	κεκτῇτ' ἂν ὁ θεῖος ἡμῖν	καὶ	θαυμαστὸς νόμος. καὶ δὴ καὶ
[12, 966]	ψυχὴν ἐλέγομεν, ὡς πρεσβύτατόν (τε	καὶ	θειότατόν ἐστιν πάντων ὧν κίνησις
[12, 947]	εἰς τοὺς Ἕλληνας κοινῇ θυσιῶν	καὶ	θεωριῶν καὶ ὅσων ἂν ἑτέρων
[12, 947]	τελευτήσασι δὲ προθέσεις καὶ ἐκφορὰς	καὶ	θήκας διαφόρους εἶναι τῶν ἄλλων
[12, 953]	τιμῶντας ξένιον Δία, μὴ βρώμασι	καὶ	θύμασι τὰς ξενηλασίας ποιουμένους, καθάπερ
[12, 948]	δόξα ὡς σμικρὰ δεχόμενοι θύματα	καὶ	θωπείας πολλὰ συναποστεροῦσι χρήματα καὶ
[12, 962]	νοήσωμεν τίνα θέμενοι στρατηγοὶ σκοπὸν	~καὶ	ἰατρικὴ ὑπηρεσία πᾶσα (στοχάζοιτ' ἂν
[12, 963]	νοῦν γὰρ δὴ κυβερνητικὸν μὲν	καὶ	ἰατρικὸν (καὶ στρατηγικὸν εἴπομεν εἰς
[12, 948]	καὶ ἐν ἄλλαις συνουσίαις τε	καὶ	ἰδιωτικαῖς συγγενήσεσιν ἑκάστων. νόμος δὴ
[12, 954]	κατὰ ἄστυ καὶ κατ' ἀγορὰν	καὶ	ἱερὰ χρώμενος φαίνηται καὶ μηδεὶς
[12, 947]	ἐν τῇ πόλει κεκοσμημένους εἶναι,	καὶ	ἱερέας μὲν πάντας τοῦ Ἀπόλλωνός
[12, 947]	μετὰ δὲ ταῦτα ἱερέας τε	καὶ	ἱερείας ὡς καθαρεύοντι τῷ τάφῳ
[12, 960]	καὶ ἄταφοι πράξεις, περὶ πατροφόνων	καὶ	ἱεροσύλων καὶ τῶν τοιούτων πάντων,
[12, 953]	χώρας ἀφιγμένον· ὃν στρατηγοῖς τε	καὶ	ἱππάρχοις καὶ ταξιάρχοις ὑποδεκτέον ἐστὶν
[12, 943]	στρατεύσαντας ἑκάστους χωρίς, ὁπλίτας τε	καὶ	ἱππέας καὶ τἆλλα ἐμπολέμια ἕκαστα
[12, 949]	πάσης μουσικῆς καὶ γυμνικῶν τε	καὶ	ἱππικῶν ἄθλων ἐπιστάτας καὶ βραβέας
[12, 963]	πολιτικὸν ἐλέγχοντες ἐνταῦθ' ἐσμὲν νῦν,	καὶ	καθάπερ ἄνθρωπον ἐπανερωτῶντες εἴποιμεν ἄν·
[12, 948]	τῶν δὲ δὴ πλείστων ἐστὶ	καὶ	κακίστων ἡ δόξα ὡς σμικρὰ
[12, 964]	περὶ τῶν διαφερόντων (μεγέθει τε	καὶ	κάλλει πάντα τὰ τοιαῦτα ἀγνοεῖν
[12, 950]	εἰς δύναμιν ὅτι πλείστους ἅμα	καὶ	καλλίστους τε καὶ ἀρίστους, ~οἵτινες
[12, 957]	ἄλλαις πόλεσιν δικαίων καὶ ἀγαθῶν	καὶ	καλῶν, (τὰ μὲν εἴρηται, τὰ
[12, 954]	ᾖ, ἐὰν μὲν κατὰ ἄστυ	καὶ	κατ' ἀγορὰν καὶ ἱερὰ χρώμενος
[12, 968]	πῶς οὐ προσοίσομεν, ἄν πῃ	καὶ	κατὰ βραχὺ δυνηθῶμεν; (Ἀθηναῖος) καὶ
[12, 957]	ἔσεσθαι κατὰ δίκην βλέπειν τε	καὶ	κεκτημένον γράμματα αὐτῶν πέρι μανθάνειν·
[12, 961]	ἔργων, ὡς ἐν ζῴῳ ψυχὴ	καὶ	κεφαλή, τό γε μέγιστον, πεφύκατον.
[12, 963]	εἰπεῖν; ἢ σύ γε, Μέγιλλε	καὶ	Κλεινία, ἔχετον διαρθροῦντες ὑπὲρ αὐτοῦ
[12, 968]	(Ἀθηναῖος) οὐκέτι νόμους, ὦ Μέγιλλε	καὶ	Κλεινία, περὶ τῶν τοιούτων δυνατόν
[12, 941]	περὶ τὰ τοιαῦτα ἐξαπατώμενος ἀναπειθέσθω,	καὶ	κλέπτων ἢ βιαζόμενος οἰέσθω μηδὲν
[12, 957]	ἂν ἔχοι· τὰ δὲ δημόσια	καὶ	κοινὰ καὶ ὅσοις ἀρχὰς δεῖ
[12, 946]	μὲν ἰδίᾳ ἕκαστος, τὰ δὲ	καὶ	κοινῇ μετ' ἀλλήλων κρίναντες τοὺς
[12, 942]	ἀλλ' ἁθρόον ἀεὶ καὶ ἅμα	καὶ	κοινὸν τὸν βίον ὅτι μάλιστα
[12, 961]	τῶν ἄλλων πράξεων ἰδίων τε	καὶ	κοινῶν καὶ μάλιστ' ᾖ τις
[12, 942]	καὶ χειμώνων καὶ τῶν ἐναντίων	καὶ	κοίτης σκληρᾶς, καὶ τὸ μέγιστον,
[12, 947]	ἔμπροσθεν τὸ πάτριον μέλος ἐφυμνεῖν,	(καὶ	κόρας ἑπομένας ἐξόπισθεν ὅσαι τ'
[12, 962]	ἆρ' οὐχ ἡ μὲν νίκην	καὶ	κράτος πολεμίων, ἡ δὲ ἰατρῶν
[12, 949]	φέροντα δρᾶν ἀεὶ τὸ τοιοῦτον,	καὶ	κριτὴν αὖ χορῶν καὶ πάσης
[12, 959]	νομοθέτῃ χρεὼν τά τε ἄλλα	καὶ	λέγοντι ψυχὴν σώματος εἶναι τὸ
[12, 956]	ὅτι ἂν ἐθέλῃ τις ἀνατιθέτω,	καὶ	λίθου ὡσαύτως πρὸς τὰ κοινὰ
[12, 952]	τὰς ἄλλας πόλεις ὃν ἀγοραῖς	καὶ	λιμέσι καὶ δημοσίοις οἰκοδομήμασιν ἔξω
[12, 964]	μὲν ὄνομα, ἔστιν δὲ αὖ	καὶ	λόγος, πότερον μόνον ἐπίστασθαι τοὔνομα
[12, 964]	τῶν πολλῶν περὶ ἀρετῆς ἔργῳ	καὶ	λόγῳ κατασκευαστέον; ἢ τίνα τρόπον
[12, 966]	τὰ περὶ τὴν ἀλήθειαν αὐτῶν,	καὶ	λόγῳ τε ἱκανοὺς ἑρμηνεύειν εἶναι
[12, 967]	τῶν τοιούτων ἅπτεσθαι, καὶ δὴ	καὶ	λοιδορήσεις γε ἐπῆλθον ποιηταῖς, τοὺς
[12, 942]	τις καὶ πορεύεσθαι καὶ γυμνάζεσθαι	καὶ	λοῦσθαι καὶ σιτεῖσθαι καὶ ἐγείρεσθαι
[12, 968]	φύσιν ἂν εἶεν ἡλικίαις τε	καὶ	μαθημάτων δυνάμεσιν καὶ τρόπων ἤθεσιν
[12, 961]	φράζοντας μηδὲν ἀπολείπειν προθυμίας. (Κλεινίας)	καὶ	μάλα καλῶς εἶπες, ποίει θ'
[12, 957]	καὶ διὰ συγχωρήσεων ἔστιν ὅτε	καὶ	μάλα ματαίων, τούτων πάντων ἂν
[12, 968]	τε καὶ σκέψιν γεγονυῖάν μοι	καὶ	μάλα συχνήν. (Κλεινίας) ἀλλ' ὦ
[12, 961]	κρίσιν τοῖς τε ἄλλοις δὴ	καὶ	μάλιστ' αὐτῷ τῷ ἀποκριθέντι· δεῖν
[12, 961]	πράξεων ἰδίων τε καὶ κοινῶν	καὶ	μάλιστ' ᾖ τις σχολὴ παντί.
[12, 949]	τὸ δίκαιον μετ' εὐφημίας διδάσκοντα	καὶ	μανθάνοντα ἀεὶ διατελεῖν, εἰ δὲ
[12, 948]	καὶ θωπείας πολλὰ συναποστεροῦσι χρήματα	καὶ	μεγάλων σφᾶς ἐκλύονται κατὰ πολλὰ
[12, 968]	δὴ χρεὼν νῦν, ὦ Κλεινία	καὶ	Μέγιλλε, ἤδη πρὸς τοῖς εἰρημένοις
[12, 950]	πολλῶν. τὸ μὲν γὰρ ὀρθότατον	καὶ	μέγιστον, ὄντα ἀγαθὸν ἀληθῶς οὕτω
[12, 968]	λεγόμενον, ὦ φίλοι, ἐν κοινῷ	καὶ	μέσῳ ἔοικεν ἡμῖν κεῖσθαι, καὶ
[12, 959]	ᾧ καλόν τ' ἔστω καλῶς	καὶ	μετρίως τὰ περὶ τὸν τετελευτηκότα
[12, 965]	κατασκευάζεσθαι; μῶν ὁμοίους πάντας κεκτημένους	καὶ	μὴ διηκριβωμένους ἔστιν οὓς τραφέντας
[12, 959]	τὰ περὶ τὸν τετελευτηκότα γιγνόμενα	καὶ	μὴ καλῶς αἰσχρόν. πρόθεσις δὲ
[12, 962]	οὖν δοῦλοί τινων ὄντες εἴτε	καὶ	μή, τῶν δ' ἡ προθυμία
[12, 951]	μᾶλλον ἐν εὐνομουμέναις πόλεσιν ἢ	καὶ	μή, ὧν κατ' ἴχνος ἀεὶ
[12, 954]	τοῦ μὴ ἐνδίκως πωλοῦντος ἢ	καὶ	μηδαμῶς ἀξιόχρεω· ὑπόδικος δ' ἔστω
[12, 954]	ἀγορὰν καὶ ἱερὰ χρώμενος φαίνηται	καὶ	μηδεὶς ἐπιλάβηται, φῇ δὲ ζητεῖν
[12, 963]	ὄντων. (Κλεινίας) τί μήν; (Ἀθηναῖος)	καὶ	μὴν ἕν γε ἅπαντα ταῦτα
[12, 968]	καὶ κατὰ βραχὺ δυνηθῶμεν; (Ἀθηναῖος)	καὶ	μὴν πρός γε τὸ τοιοῦτον
[12, 969]	τόνδε οὐκ ἀφετέον, ἀλλὰ δεήσεσιν	καὶ	μηχαναῖς πάσαις κοινωνὸν ποιητέον ἐπὶ
[12, 961]	οὐκ ἐν νηὶ κυβερνήτης ἅμα	καὶ	ναῦται τὰς αἰσθήσεις τῷ κυβερνητικῷ
[12, 945]	οὓς ἐντόνους τε καὶ ὑποζώματα	καὶ	νεύρων ἐπιτόνους, μίαν οὖσαν φύσιν
[12, 953]	καὶ τῶν τοιούτων ἱερέας τε	καὶ	νεωκόρους ἐπιμελεῖσθαι καὶ τημελεῖν, ἕως
[12, 955]	γιγνέσθω, ἐάντε ἡττῆται ἀγωνιζόμενος ἐάντε	καὶ	νικᾷ. ἐάν τις κλεμμάδιον ὁτιοῦν
[12, 942]	εἰς σωτηρίαν τὴν κατὰ πόλεμον	καὶ	νίκην τοῦτο ἐν εἰρήνῃ μελετητέον
[12, 955]	τε νικητήρια τῷ διακωλυθέντι (διδόναι	καὶ	νικήσαντα γράφειν ἐν ἱεροῖς οἷς
[12, 964]	ὃς ἀρετῇ πάντων διαφέρειν οἴεται	καὶ	νικητήρια τούτων αὐτῶν εἴληφεν, ἢ
[12, 967]	πρὸς τὰ τῶν ἠθῶν ἐπιτηδεύματα	καὶ	νόμιμα συναρμοττόντως, ~ὅσα τε λόγον
[12, 956]	τε καὶ ἃ δεῖ γίγνεσθαι,	καὶ	νόμοι περὶ τῶν συμβολαίων εἰς
[12, 949]	τούτοις οἷς ἂν πόλις ἅμα	καὶ	νόμος εἰσπράττειν προστάττῃ, τῶν δὲ
[12, 958]	δίκην, ὡς ὅλην τὴν πόλιν	καὶ	νόμους φθείρων θανάτῳ ζημιούσθω. ἀνδρὶ
[12, 964]	μεῖζον δή τι νομοθέτῃ τε	καὶ	νομοφύλακι, καὶ ὃς ἀρετῇ πάντων
[12, 963]	αὖ λόγου ψυχὴ φρόνιμός τε	καὶ	νοῦν ἔχουσα οὔτ' ἐγένετο πώποτε
[12, 953]	τε χρὴ πάντας ξένους (τε	καὶ	ξένας ἐξ ἄλλης χώρας καὶ
[12, 949]	ἀποδημίας ἑαυτῶν ἔξω τῆς χώρας	καὶ	ξένων ὑποδοχῆς ἄλλοθεν ἀνάγκη βεβουλεῦσθαι
[12, 956]	οὓς ἂν ὁ φεύγων τε	(καὶ	ὁ διώκων ἕλωνται κοινῇ, διαιτηταὶ
[12, 968]	μὲν μᾶλλον ταύτῃ πορευτέον ᾗπερ	καὶ	ὁ θεὸς ἡμᾶς σχεδὸν ἄγει·
[12, 960]	οὕτω περὶ τὰ τοιαῦτα νόμιμα,	καὶ	ὁ μὲν πειθόμενος ἔστω ζημίας
[12, 954]	μηδαμῶς ἀξιόχρεω· ὑπόδικος δ' ἔστω	καὶ	ὁ προπωλῶν καθάπερ ὁ ἀποδόμενος.
[12, 954]	ἢ πέντε. ἐγγυητὴς μὲν δὴ	καὶ	ὁ προπωλῶν ὁτιοῦν τοῦ μὴ
[12, 947]	στολὴν ἔχειν πᾶσαν, θρήνων δὲ	καὶ	ὀδυρμῶν χωρὶς γίγνεσθαι, κορῶν δὲ
[12, 942]	τὰς κατὰ πόλεμον βλεπούσας χορεύειν,	καὶ	ὅλην εὐκολίαν τε καὶ εὐχέρειαν
[12, 954]	ἐρευνᾶν, τὰ δὲ σεσημασμένα παρασημηνάσθω	καὶ	ὃν ἂν ἐθέλῃ φύλακα καταστησάτω
[12, 943]	γὰρ Αἰδοῦς Δίκη λέγεταί τε	καὶ	ὄντως εἴρηται, ψεῦδος δὲ αἰδοῖ
[12, 966]	ἢ καὶ ὅπως ἕν τε	καὶ	ὅπῃ; (Κλεινίας) σχεδὸν ἔοικ' ἐξ
[12, 964]	ἐμοί. διανοοῦ δὲ ὡς ἐρῶν	καὶ	ὅπῃ τέτταρα ὄντα ἕν ἐστι,
[12, 950]	ὅταν ἐπιθυμήσῃ τις ἀποδημίας ὁπῃοῦν	καὶ	ὁπότε, εἴτε νέος εἴτε καὶ
[12, 966]	τοὺς φύλακας ἡμῖν γνωστέον, ἢ	καὶ	ὅπως ἕν τε καὶ ὅπῃ;
[12, 966]	σχεδὸν ἔοικ' ἐξ ἀνάγκης δεῖν	καὶ	ὅπως ἓν διανοεῖσθαι. (Ἀθηναῖος) τί
[12, 964]	τι νομοθέτῃ τε καὶ νομοφύλακι,	καὶ	ὃς ἀρετῇ πάντων διαφέρειν οἴεται
[12, 957]	δικαστῶν καὶ εὐφημίας καὶ τοὐναντίον,	καὶ	ὅσα παραλλάττει τῶν πολλῶν ἐν
[12, 956]	ἀποκρίσεών τε ἀνάγκας καὶ παρακαταβάσεων,	καὶ	ὅσα τούτων ἀδελφὰ σύμπαντα, εἴπομεν
[12, 966]	σπουδῇ διεπερανάμεθα, ὡς εἰσίν τε	καὶ	ὅσης φαίνονται κύριοι δυνάμεως, εἰδέναι
[12, 959]	προσήκοντας, ὅπως ὅτι δικαιότατος ὢν	καὶ	(ὁσιώτατος ἔζη τε ζῶν καὶ
[12, 957]	καὶ (ψόγοι περί τινων λέγονται	καὶ	ὅσοι καταλογάδην, εἴτ' ἐν γράμμασιν
[12, 957]	τὰ δὲ δημόσια καὶ κοινὰ	καὶ	ὅσοις ἀρχὰς δεῖ χρωμένας τὰ
[12, 966]	ὡς ἔχει τάξεως, ἄστρων τε	καὶ	ὅσων ἄλλων ἐγκρατὴς νοῦς ἐστιν
[12, 947]	Ἕλληνας κοινῇ θυσιῶν καὶ θεωριῶν	καὶ	ὅσων ἂν ἑτέρων κοινωνῶσιν ἱερῶν,
[12, 967]	εἶπον, τοὐναντίον ἔχει νῦν τε	καὶ	ὅτε ἄψυχα αὐτὰ οἱ διανοούμενοι
[12, 945]	διεσπάσθη χωρὶς ἑτέρα ἀπ' ἄλλης,	καὶ	οὐκ εἰς τὸ αὐτὸ ἔτι
[12, 953]	ἀφίκοντο, (ἀβλαβεῖς τοῦ δρᾶσαί τε	καὶ	παθεῖν ἀπαλλάττωνται. δικαστὰς δ' αὐτοῖς
[12, 956]	καὶ διαψηφίσεων πέρι καὶ ἀναβολῶν,	καὶ	πάνθ' ὁπόσα τοιαῦτα ἀναγκαῖα περὶ
[12, 964]	ἔχει κακία τε καὶ ἀρετὴ	καὶ	πάντως δηλοῦντα, διαφέρειν τῶν ἄλλων,
[12, 958]	τε δίκας εἴ τινα ἠδικήκει	καὶ	παρ' ἑτέρου ἐκλαβόντι, σὺν τοῖς
[12, 942]	ἐγείρεσθαι νύκτωρ εἴς τε φυλακὰς	καὶ	παραγγέλσεις, καὶ ἐν αὐτοῖς τοῖς
[12, 956]	ὑστέρων λήξεις, ἀποκρίσεών τε ἀνάγκας	καὶ	παρακαταβάσεων, καὶ ὅσα τούτων ἀδελφὰ
[12, 959]	ἂν παίδων τε καὶ (ἀνδρῶν	καὶ	πάσης ἡλικίας ἐπιμελούμενοι ζῶσι, καὶ
[12, 949]	τοιοῦτον, καὶ κριτὴν αὖ χορῶν	καὶ	πάσης μουσικῆς καὶ γυμνικῶν τε
[12, 965]	διηκριβωμένους ἔστιν οὓς τραφέντας τε	καὶ	πεπαιδευμένους; (Κλεινίας) ἀλλ' ὦ θαυμάσιε,
[12, 952]	τῶν τοιούτων διαφέρον, καὶ δὴ	καὶ	περὶ μαθημάτων, ὁπόσ' ἂν ἐν
[12, 964]	ἢ τόν γε ὄντα τι	καὶ	περὶ τῶν διαφερόντων (μεγέθει τε
[12, 950]	εἰς ἄλλας χώρας καὶ τόπους	καὶ	περὶ ὑποδοχῆς ξένων. πρῶτον μὲν
[12, 956]	τιμήματος (ἀποτινέτω. κληρώσεις δὲ δικαστηρίων	καὶ	πληρώσεις, καὶ ὑπηρεσιῶν ἑκάσταις τῶν
[12, 942]	τὸ μέγιστον, τὴν τῆς κεφαλῆς	καὶ	ποδῶν δύναμιν μὴ διαφθείρειν τῇ
[12, 960]	ἀμετάστροφον (ἀπεργαζομένων δύναμιν· ἃ δὴ	καὶ	πόλει καὶ πολιτείᾳ δεῖ μὴ
[12, 945]	θάλλει τε καὶ εὐδαιμονεῖ χώρα	καὶ	πόλις· ἐὰν δ' ἄλλως τὰ
[12, 960]	δύναμιν· ἃ δὴ καὶ πόλει	καὶ	πολιτείᾳ δεῖ μὴ μόνον ὑγίειαν
[12, 967]	μεστὰ εἶναι λίθων καὶ γῆς	καὶ	πολλῶν ἄλλων ἀψύχων σωμάτων διανεμόντων
[12, 959]	πολλά τε ἄλλα ἀνάγκη πράττειν	καὶ	πολλῶν ἐπιμελεῖσθαι, τούτων δ' οὐχ
[12, 942]	ἑστάναι θ' ὅταν ἐπιτάττῃ τις	καὶ	πορεύεσθαι καὶ γυμνάζεσθαι καὶ λοῦσθαι
[12, 942]	εἵνεκα, καρτερήσεις τε αὖ σίτων	καὶ	ποτῶν καὶ χειμώνων καὶ τῶν
[12, 950]	καὶ ὁπότε, εἴτε νέος εἴτε	καὶ	πρεσβύτερος ὤν. τὸ δ' αὖ
[12, 951]	ἐποπτευόντων· οὗτος δ' ἔστω νέων	καὶ	πρεσβυτέρων μεμειγμένος, ἑκάστης μὲν ἡμέρας
[12, 960]	ἐν ταῖς ὁδοῖς πορευόμενον φθέγγεσθαι,	καὶ	πρὸ ἡμέρας ἔξω τῆς πόλεως
[12, 959]	ἡλικίας ἐπιμελούμενοι ζῶσι, καὶ δὴ	καὶ	πρὸς τὸ τέλος ἁπάντων νομοφύλαξ
[12, 943]	ὀφλοῦσίν τε τιμωρίαι ἐπέστωσαν αἵπερ	καὶ	πρόσθεν ἐτέθησαν. χρὴ μὲν δὴ
[12, 956]	τούτων ἀδελφὰ σύμπαντα, εἴπομεν μὲν	καὶ	πρόσθεν, ~καλὸν δὲ τό γε
[12, 962]	τὸ παράπαν μηδ' εἰδείη; (Κλεινίας)	καὶ	πῶς; (Ἀθηναῖος) δεῖ δὴ καὶ
[12, 962]	τούτων ἂν ἔχων φαίνοιτο; (Κλεινίας)	καὶ	πῶς; (Ἀθηναῖος) τί δὲ δὴ
[12, 964]	ἀνδρεία, σωφροσύνη, δικαιοσύνη, φρόνησις; (Κλεινίας)	καὶ	πῶς; (Ἀθηναῖος) τούτων δὴ πέρι
[12, 966]	τῷ λόγῳ ἀδυνατεῖν ἐνδείκνυσθαι; (Κλεινίας)	καὶ	πῶς; ἀνδραπόδου γάρ τινα σὺ
[12, 957]	πάντα δ' οὖν ὁπόσα σμικρὰ	καὶ	ῥᾴδια νόμιμα εὑρίσκειν, πρεσβύτου νομοθέτου
[12, 942]	πορεύεσθαι καὶ γυμνάζεσθαι καὶ λοῦσθαι	καὶ	σιτεῖσθαι καὶ ἐγείρεσθαι νύκτωρ εἴς
[12, 968]	περὶ τὰ τοιαῦτ' ἐμπειρίαν τε	καὶ	σκέψιν γεγονυῖάν μοι καὶ μάλα
[12, 941]	τι κλέπτῃ δημόσιον μέγα ἢ	καὶ	σμικρόν, τῆς αὐτῆς δίκης δεῖ.
[12, 953]	τοιοῦτος ἐπὶ τὰς τῶν πλουσίων	καὶ	σοφῶν θύρας, τοιοῦτος ἕτερος αὐτὸς
[12, 950]	θεωροῖς· (τὰς δὲ κατὰ πόλεμον	καὶ	στρατείας ἀποδημίας οὐκ ἐν ἐκδημίαις
[12, 963]	δὴ κυβερνητικὸν μὲν καὶ ἰατρικὸν	(καὶ	στρατηγικὸν εἴπομεν εἰς τὸ ἓν
[12, 969]	καὶ ἐγὼ ποιήσω ταῦθ' οὕτως	καὶ	συλλάμβανε. (Μέγιλλος) συλλήψομαι.
[12, 957]	ἀμαθίας καὶ ἀκολασίας καὶ δειλίας	καὶ	συλλήβδην πάσης ἀδικίας εἰς τὸ
[12, 958]	καὶ γεννήσαντι καὶ ἐκθρέψαντι τέκνα,	καὶ	συμμείξαντι συμβόλαια (μετρίως, διδόντι τε
[12, 962]	δὴ βίον ὡρμημένη· οἱ δὲ	καὶ	σύνδυο νομοθετοῦνται, πρὸς ἄμφω βλέποντες,
[12, 942]	πρὸς τὸν ἄρχοντα ἀεὶ βλέποντα	καὶ	συνεπόμενον ζῆν, καὶ τὰ βραχύταθ'
[12, 961]	νομοφυλακίαν γίγνοιτο ἓν καίριον ἀκοῦσαι	καὶ	σωθέντας οἴκαδε, δόξαι, τούτοις αὐτοῖς
[12, 960]	πολιτείᾳ δεῖ μὴ μόνον ὑγίειαν	καὶ	σωτηρίαν τοῖς σώμασι παρασκευάζειν, ἀλλὰ
[12, 965]	δή φαμεν ἔν τε ἀνδρείᾳ	καὶ	σωφροσύνῃ καὶ δικαιοσύνῃ καὶ ἐν
[12, 946]	δεύτερον καὶ τρίτον στεφανῶσαι θαλλῷ,	καὶ	τὰ ἀριστεῖα ἀποδόντας πᾶσιν ἀνειπεῖν
[12, 954]	τὴν οἰκίαν, τά τε σεσημασμένα	καὶ	τὰ ἀσήμαντα, φωρᾶν. ἐὰν δέ
[12, 942]	ἀεὶ βλέποντα καὶ συνεπόμενον ζῆν,	καὶ	τὰ βραχύταθ' ὑπ' ἐκείνου κυβερνώμενον,
[12, 963]	τὰ θηρία μετέχει, τῆς ἀνδρείας,	καὶ	τά γε τῶν παίδων ἤθη
[12, 963]	εἶναι, καὶ τὴν φρόνησιν ἀρετήν,	(καὶ	τὰ δύο τἆλλα, ὡς ὄντως
[12, 963]	μέν ἐστιν περὶ φόβον, οὗ	καὶ	τὰ θηρία μετέχει, τῆς ἀνδρείας,
[12, 963]	(Ἀθηναῖος) κάλλιστ' ἐπακολουθεῖς, ὦ Κλεινία.	καὶ	τὰ λοιπὰ δὴ συνακολούθει. νοῦν
[12, 946]	Ἡλίου τεμένει, ἐν ᾧπερ ἐκρίθησαν·	καὶ	τὰ μὲν ἰδίᾳ ἕκαστος, τὰ
[12, 962]	νομοθεσιῶν ἐν τῇ πόλει ἑκάστῃ.	καὶ	τὰ μὲν πολλὰ οὐδὲν θαυμαστὸν
[12, 966]	κρίνοντας τά τε καλῶς γιγνόμενα	καὶ	τὰ μὴ κατὰ φύσιν; (Κλεινίας)
[12, 962]	καὶ πῶς; (Ἀθηναῖος) δεῖ δὴ	καὶ	τὰ νῦν, ὡς ἔοικεν, εἴπερ
[12, 961]	νῷ συγκερασάμενοι σῴζουσιν αὑτούς τε	καὶ	τὰ περὶ τὴν ναῦν; (Κλεινίας)
[12, 954]	ἀστυνόμους παραλαβὼν οὕτω φωράτω, λύων	καὶ	τὰ σεσημασμένα, (πάλιν δὲ μετὰ
[12, 962]	ὡς οἴονται, πρὸς ταῦτά τε	καὶ	τὰ τοιαῦτα σύμπαντα, εἰς ἓν
[12, 950]	σφόδρα κακῶν εὖ τοῖς λόγοις	καὶ	ταῖς δόξαις διαιροῦνται τοὺς ἀμείνους
[12, 967]	τὰ τοιαῦτα μεταχειρισαμένους ἀστρονομίᾳ τε	καὶ	ταῖς μετὰ ταύτης ἀναγκαίαις ἄλλαις
[12, 943]	χωρίς, ὁπλίτας τε καὶ ἱππέας	καὶ	τἆλλα ἐμπολέμια ἕκαστα ὡσαύτως, καὶ
[12, 956]	μιᾷ ζωγράφος ἡμέρᾳ εἷς ἀποτελῇ·	καὶ	τἆλλα ἔστω κατὰ τὰ τοιαῦτα
[12, 959]	μὴ καλῶς αἰσχρόν. πρόθεσις δὲ	καὶ	τἆλλα ἔστω μὲν κατὰ τὸν
[12, 963]	δύο καὶ δύ' ὀνόματα ἐλαβέτην	καὶ	τἆλλα, οὐδὲν χαλεπὸν εἰπεῖν· ᾗ
[12, 953]	ὃν στρατηγοῖς τε καὶ ἱππάρχοις	καὶ	ταξιάρχοις ὑποδεκτέον ἐστὶν μόνοις, τήν
[12, 965]	πιστεύων, ὦ ξένε, συγχωρῶ δή,	καὶ	ταύτῃ πορευώμεθα λέγοντες. (Ἀθηναῖος) ἀναγκαστέον
[12, 947]	τὸ τῆς Πυθίας οὕτω τε	καὶ	ταύτῃ σύμψηφον ᾖ. θήκην δὲ
[12, 964]	τῷ λόγῳ· ᾗ δὲ ἓν	καὶ	ταὐτόν, σὺ πάλιν ἀπόδος ἐμοί.
[12, 948]	ἐπιτρέπειν, θεοῖς δέ, ὅθεν ἁπλαῖ	καὶ	ταχεῖαι δίκαι ἐκρίνοντ' αὐτῷ· διδοὺς
[12, 942]	κρίσις γιγνέσθω· τὸν δὲ ἀστὸν	καὶ	τεθραμμένον ὡς ἔσται τεθραμμένος, ἂν
[12, 951]	ἀνομίλητος οὖσα, ἥμερος ἱκανῶς εἶναι	καὶ	τέλεος, οὐδ' αὖ τοὺς νόμους
[12, 959]	σῶμα ἰνδαλλόμενον ἡμῶν ἑκάστοις ἕπεσθαι,	καὶ	τελευτησάντων λέγεσθαι καλῶς εἴδωλα εἶναι
[12, 959]	καὶ (ὁσιώτατος ἔζη τε ζῶν	καὶ	τελευτήσας ἀτιμώρητος ἂν κακῶν ἁμαρτημάτων
[12, 950]	τέλεον ἄνδρα ἐσόμενον, καὶ δὴ	καὶ	τῇ κατὰ Κρήτην οἰκιζομένῃ πόλει
[12, 953]	ἱερέας τε καὶ νεωκόρους ἐπιμελεῖσθαι	καὶ	τημελεῖν, ἕως ἂν τὸν μέτριον
[12, 955]	τὴν οὐσίαν ἕνεκα πολλῶν χρεὼν	καὶ	τὴν ἐπέτειον ἐπικαρπίαν ἐν γράμμασιν
[12, 957]	ἀγαθὸν δικαστὴν αὑτόν τε ὀρθοῦν	καὶ	τὴν πόλιν, τοῖς μὲν (ἀγαθοῖς
[12, 943]	ἀριστείων κρίσιν παντὸς τοῦ βίου	καὶ	τὴν τῶν δευτέρων καὶ τρίτων.
[12, 963]	ἀνδρείαν γάρ φαμεν ἀρετὴν εἶναι,	καὶ	τὴν φρόνησιν ἀρετήν, (καὶ τὰ
[12, 948]	τὸν καὶ τὸν τῶν ἀριστείων	καὶ	τῆς ἀρχῆς· καὶ ἐὰν μὲν
[12, 943]	πλημμελεῖν εἰς δίκην, διαφερόντως δὲ	καὶ	τῆς τῶν κατὰ πόλεμον ὅπλων
[12, 953]	ἀπαλλαττέσθω, φίλος παρὰ φίλων δώροις	καὶ	τιμαῖς πρεπούσαις τιμηθείς. τούτοις δὴ
[12, 952]	εἰς αὐτοὺς διαφερόντως τε τηροῦντας,	καὶ	τιμᾶν μὲν κατορθοῦντας, ἀτιμάζειν δὲ
[12, 946]	τούτων ἀκούειν χρὴ τίνες ἔσονται	καὶ	τίνα τρόπον. ~ζῶσι μὲν οὖν
[12, 960]	δή, φῄς, σωτηρία γίγνοιτ' ἂν	καὶ	τίνα τρόπον πολιτείᾳ τε καὶ
[12, 964]	αὑτῇ; (Κλεινίας) πῶς οὖν δὴ	καὶ	τίνα τρόπον, ὦ ξένε, ἀπεικάζοντες
[12, 962]	ὅντινα τρόπον δεῖ μετασχεῖν τούτου	καὶ	τίς αὐτῷ καλῶς ἢ μὴ
[12, 944]	χρεὼν κατὰ δύναμιν τὸ μεῖζον	καὶ	τὸ δυσχερέστερον κακὸν ἀπὸ τοῦ
[12, 942]	τῶν ἐναντίων καὶ κοίτης σκληρᾶς,	καὶ	τὸ μέγιστον, τὴν τῆς κεφαλῆς
[12, 942]	τοῦ σώματος καὶ τοὐναντίον ἐναντίως,	καὶ	τὸ μὲν ὑπηρετικώτατον ἅπαντι τῷ
[12, 944]	ἑκών, διαφέρει δὲ ὅλον που	καὶ	τὸ πᾶν. ὧδ' οὖν δὴ
[12, 949]	κρίνεσθαι σύμπαντας τοὺς ἐπικαλοῦντας ἀλλήλοις.	καὶ	τὸ παράπαν ἐν δίκῃ τοὺς
[12, 947]	τῶν ἄλλων εἴργωνται τάφων, ἐὰν	καὶ	τὸ τῆς Πυθίας οὕτω τε
[12, 952]	ὁ μὲν οὖν ἐκδημῶν οὕτω	καὶ	τοιοῦτος ὢν ἐκδημείτω, τὸν δ'
[12, 963]	δὲ ἓν ἀμφοῖν ἐπωνομάσαμεν, ἀρετήν,	καὶ	τοῖς ἄλλοις, οὐκ εὐπετὲς ἔτι.
[12, 961]	εἰσφέρειν, καὶ ἐὰν μὲν δόξῃ	καὶ	τοῖς ἄλλοις, προσλαμβάνειν, εἰ δὲ
[12, 966]	λόγῳ τε ἱκανοὺς ἑρμηνεύειν εἶναι	καὶ	τοῖς ἔργοις συνακολουθεῖν, κρίνοντας τά
[12, 966]	δυνατόν ἐστιν ταῦτ' ἄνθρωπον γιγνώσκειν,	καὶ	τοῖς μὲν πλείστοις τῶν κατὰ
[12, 960]	καὶ τίνα τρόπον πολιτείᾳ τε	καὶ	τοῖς νόμοις ἡμῖν; ~(Ἀθηναῖος) ἆρ'
[12, 950]	δέ τι καὶ εὔστοχον ἔνεστι	καὶ	τοῖσιν κακοῖς, ὥστε πάμπολλοι (καὶ
[12, 946]	ἐὰν δέ τισιν ἴσαι γίγνωνται	καὶ	τὸν ἥμισυν ἀριθμὸν πλείω ποιῶσιν,
[12, 948]	τοὺς ὅρκους τῶν ἀντιδικούντων ἑκατέρων,	καὶ	τὸν λαγχάνοντά τῴ τινα δίκην
[12, 960]	τῆς οἰκίας φωνὴν ἐξαγγέλλειν ἀπαγορεύειν,	καὶ	τὸν νεκρὸν εἰς τὸ φανερὸν
[12, 959]	τοῦ δηλοῦντος τόν τε ἐκτεθνεῶτα	καὶ	τὸν ὄντως τεθνηκότα, εἴη δ'
[12, 949]	δικαστὴν μὲν ὀμνύναι δικάζειν μέλλοντα,	~καὶ	τὸν τὰς ἀρχὰς τῷ κοινῷ
[12, 948]	τὴν γραφὴν ἀνάξιον εἶναι τὸν	καὶ	τὸν τῶν ἀριστείων καὶ τῆς
[12, 948]	γράφειν, ὅρκον δὲ μὴ ἐπομνύναι,	καὶ	τὸν φεύγοντα κατὰ ταὐτὰ τὴν
[12, 950]	περὶ ἀποδημίας εἰς ἄλλας χώρας	καὶ	τόπους καὶ περὶ ὑποδοχῆς ξένων.
[12, 967]	ἐτόλμων τοῦτό γε αὐτὸ παρακινδυνεύειν	καὶ	τότε, λέγοντες ὡς νοῦς εἴη
[12, 967]	διανοούμενοι διενοοῦντο. θαύματα μὲν οὖν	(καὶ	τότε ὑπεδύετο περὶ αὐτά, καὶ
[12, 950]	ἀπεσφαλμένοι τυγχάνουσιν οἱ πολλοί, τοσοῦτον	καὶ	τοῦ κρίνειν τοὺς ἄλλους ὅσοι
[12, 948]	φεύγων ἁλῷ, στερέσθω τῆς ἀρχῆς	καὶ	τοῦ τάφου καὶ τῶν ἄλλων
[12, 942]	μεγίστην δύναμιν παντὸς τοῦ σώματος	καὶ	τοὐναντίον ἐναντίως, καὶ τὸ μὲν
[12, 957]	τε σιγὴν δικαστῶν καὶ εὐφημίας	καὶ	τοὐναντίον, καὶ ὅσα παραλλάττει τῶν
[12, 947]	ἐκείνῳ τῷ (ἐνιαυτῷ τῶν ἱερέων,	καὶ	τοὔνομα ἀναγράφειν τούτου κατ' ἐνιαυτόν,
[12, 943]	ἱππέας δὲ εἰς τοὺς ἱππέας	καὶ	τοὺς ἄλλους δὲ κατὰ ταὐτὰ
[12, 950]	γίγνηται, μετ' ὀλίγων ἥλιον ὄψεσθαι	καὶ	τοὺς ἄλλους θεοὺς ἐν ταῖς
[12, 947]	ἱππέας, σὺν δὲ ὅπλοις ὁπλίτας,	καὶ	τοὺς ἄλλους ὡσαύτως, παῖδας δὲ
[12, 953]	καὶ ξένας ἐξ ἄλλης χώρας	καὶ	τοὺς αὑτῶν ἐκπέμπειν, τιμῶντας ξένιον
[12, 952]	~τὴν δὲ συνουσίαν εἶναι τούτοις	καὶ	(τοὺς λόγους περὶ νόμων ἀεὶ
[12, 952]	πολυπραγμονῶν τι περὶ τὴν παιδείαν	καὶ	τοὺς νόμους. ἐὰν δὲ ἄξιον
[12, 948]	ἐν τοῖς ἀνθρώποις μεταβάλλειν δεῖ	καὶ	τοὺς νόμους· ἐν γὰρ λήξεσιν
[12, 965]	(Ἀθηναῖος) ἀναγκαστέον ἄρ' ὡς ἔοικεν,	καὶ	τοὺς τῆς θείας πολιτείας ἡμῖν
[12, 950]	διαιροῦνται τοὺς ἀμείνους τῶν ἀνθρώπων	καὶ	τοὺς χείρονας. διὸ καλὸν ταῖς
[12, 945]	ἄρχοντας ἐξευθύνοντες βελτίους ὦσιν ἐκείνων,	καὶ	τοῦτ' ἐν δίκῃ ἀμέμπτῳ τε
[12, 968]	νόμοις ἅπασιν ὅσους διεληλύθαμεν εἰ	καὶ	τοῦτον προσοίσομεν, ὡς φυλακὴν ἐσόμενον
[12, 947]	ἄρχοντας τῆς θεωρίας ἑκάστης ἐκπέμπειν,	καὶ	τούτους μόνους δάφνης στεφάνῳ τῶν
[12, 955]	ἄνευ τοῦ κοινοῦ, θάνατος ἔστω	καὶ	τούτῳ ζημία· ἐὰν δέ τι
[12, 952]	καθάπερ οἱ τῶν ὀρνίθων διαπορευόμενοι	καὶ	τούτων οἱ πολλοὶ κατὰ θάλατταν
[12, 963]	δὴ τά τε ἄλλα πάντα	καὶ	τούτων τὰ τρία δεῖ βλέπειν.
[12, 957]	τό γε ὀρθὸν καὶ (δὶς	καὶ	τρίς. πάντα δ' οὖν ὁπόσα
[12, 946]	διελόντας τὸν νικῶντα καὶ δεύτερον	καὶ	τρίτον στεφανῶσαι θαλλῷ, καὶ τὰ
[12, 943]	βίου καὶ τὴν τῶν δευτέρων	καὶ	τρίτων. ἐὰν δὲ στρατεύσηται (μέν
[12, 950]	χαλεποῖς ταῖσιν λεγομέναις ξενηλασίαις χρωμένους	καὶ	τρόποις αὐθάδεσι καὶ χαλεποῖς, ὡς
[12, 968]	ἡλικίαις τε καὶ μαθημάτων δυνάμεσιν	καὶ	τρόπων ἤθεσιν καὶ ἔθεσιν· μετὰ
[12, 961]	αὐτὸν κρίναντα ἐπάξιον εἶναι φύσει	καὶ	τροφῇ, τὸν νέον οὕτως εἰς
[12, 969]	ἐμοὶ περὶ τῆς παιδείας τε	καὶ	τροφῆς τῆς νῦν αὖ κεκινημένης
[12, 946]	ἴσαι γίγνωνται, τῇ ἀγαθῇ μοίρᾳ	καὶ	τύχῃ ἐπιτρέψαντας, κλήρῳ διελόντας τὸν
[12, 947]	τῷ τάφῳ ἕπεσθαι, ἐὰν ἄρα	καὶ	τῶν ἄλλων εἴργωνται τάφων, ἐὰν
[12, 957]	καὶ θαυμαστὸς νόμος. καὶ δὴ	καὶ	τῶν ἄλλων λόγων ὅσοι τε
[12, 948]	τῆς ἀρχῆς καὶ τοῦ τάφου	καὶ	τῶν ἄλλων τῶν δοθεισῶν αὐτῷ
[12, 954]	(πάλιν δὲ μετὰ τῶν οἰκείων	καὶ	τῶν ἀστυνόμων κατὰ ταὐτὰ σημηνάσθω.
[12, 942]	σίτων καὶ ποτῶν καὶ χειμώνων	καὶ	τῶν ἐναντίων καὶ κοίτης σκληρᾶς,
[12, 950]	καὶ τοῖσιν κακοῖς, ὥστε πάμπολλοι	(καὶ	τῶν σφόδρα κακῶν εὖ τοῖς
[12, 958]	τῶν τε ὑπὸ γῆς θεῶν	καὶ	τῶν τῇδε, ὅσα προσήκει τελεῖσθαι,
[12, 953]	φιλοξενίαις ἀνθρώπων παρεσκευασμένας, χρὴ δὲ	καὶ	τῶν τοιούτων ἱερέας τε καὶ
[12, 960]	πράξεις, περὶ πατροφόνων καὶ ἱεροσύλων	καὶ	τῶν τοιούτων πάντων, εἰρημέναι ἐν
[12, 942]	βίου ἁπάντων τῶν ἀνθρώπων τε	καὶ	τῶν ὑπ' ἀνθρώπους θηρίων. καὶ
[12, 956]	κληρώσεις δὲ δικαστηρίων καὶ πληρώσεις,	καὶ	ὑπηρεσιῶν ἑκάσταις τῶν ἀρχῶν καταστάσεις,
[12, 965]	διαφερόντως φρονεῖν, τοὺς γέροντας, βουλεύεσθαι,	καὶ	ὑπηρέταις χρωμένους μετὰ συμβουλίας τοῖς
[12, 962]	πολεμίων, ἡ δὲ ἰατρῶν τε	καὶ	ὑπηρετῶν ὑγιείας σώματι παρασκευήν; (Κλεινίας)
[12, 942]	τῶν οἰκείων ἀπολλύντας (πίλων τε	καὶ	ὑποδημάτων γένεσιν καὶ φύσιν· ταῦτα
[12, 945]	ζῴου τινός, οὓς ἐντόνους τε	καὶ	ὑποζώματα καὶ νεύρων ἐπιτόνους, μίαν
[12, 967]	(καὶ τότε ὑπεδύετο περὶ αὐτά,	καὶ	ὑπωπτεύετο τὸ νῦν ὄντως δεδογμένον,
[12, 956]	περὶ δίκας γίγνεσθαι, προτέρων τε	καὶ	ὑστέρων λήξεις, ἀποκρίσεών τε ἀνάγκας
[12, 941]	αὖ παρὰ τῶν πολεμίων ἢ	καὶ	φίλων μὴ τὰ παρ' ἐκείνων
[12, 965]	πρὸς ἕκαστα ἄκρον δημιουργόν τε	καὶ	φύλακα μὴ μόνον δεῖν πρὸς
[12, 956]	ἔχοντες· δεύτεροι δὲ κωμῆταί τε	καὶ	φυλέται, κατὰ τὸ δωδέκατον μέρος
[12, 963]	πάνυ νέων· ἄνευ γὰρ λόγου	καὶ	φύσει γίγνεται ἀνδρεία ψυχή, ἄνευ
[12, 942]	(πίλων τε καὶ ὑποδημάτων γένεσιν	καὶ	φύσιν· ταῦτα γὰρ ἀκρωτήρια ὄντα
[12, 950]	ξενηλασίαις χρωμένους καὶ τρόποις αὐθάδεσι	καὶ	χαλεποῖς, ὡς δοκοῖεν ἄν· χρὴ
[12, 956]	οὐκ εὐαγὲς ἀνάθημα, σίδηρος δὲ	καὶ	χαλκὸς πολέμων ὄργανα· ξύλου δὲ
[12, 942]	τε αὖ σίτων καὶ ποτῶν	καὶ	χειμώνων καὶ τῶν ἐναντίων καὶ
[12, 942]	ὑπ' ἀνθρώπους θηρίων. καὶ δὴ	καὶ	χορείας πάσας εἰς τὰς ἀριστείας
[12, 950]	κρίνειν τοὺς ἄλλους ὅσοι πονηροὶ	καὶ	χρηστοί, θεῖον δέ τι καὶ
[12, 956]	ὑπηρεσιῶν ἑκάσταις τῶν ἀρχῶν καταστάσεις,	καὶ	χρόνους ἐν οἷς ἕκαστα γίγνεσθαι
[12, 950]	θεοὺς ἐν ταῖς εὐνόμοις πόλεσι	καὶ	χώραις. ὧδε οὖν χρὴ ποιεῖν
[12, 957]	ὅσοι τε ἐν ποιήμασιν ἔπαινοι	καὶ	(ψόγοι περί τινων λέγονται καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 24/05/2007