Alphabétiquement     [«   »]
καθεωρακότας 1
καθιερούτω 1
καθιστάντα 1
καὶ 412
καί 2
Καινέα 1
καινοτομίας 1
Fréquences     [«    »]
228 δὲ
133 τε
179 τῶν
412 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Les lois, livre XII

καὶ


Livre, pages
[12, 956]   τῆς πόλεως συμπάσης, ὅσα τε  καὶ   δεῖ γίγνεσθαι, καὶ νόμοι
[12, 966]   δὲ δή; περὶ καλοῦ τε  καὶ   ἀγαθοῦ ταὐτὸν τοῦτο διανοούμεθα; ὡς
[12, 951]   ἄπειρος οὖσα πόλις ἀνθρώπων κακῶν  καὶ   ἀγαθῶν δύναιτ' ἄν ποτε, ἀνομίλητος
[12, 957]   ἐν ταῖς ἄλλαις πόλεσιν δικαίων  καὶ   ἀγαθῶν καὶ καλῶν, (τὰ μὲν
[12, 956]   θειότατα δὲ δῶρα ὄρνιθές τε  καὶ   ἀγάλματα ὅσαπερ ἂν ἐν μιᾷ
[12, 947]   εἶναι ψαλίδα προμήκη λίθων ποτίμων  καὶ   ἀγήρων εἰς δύναμιν, ἔχουσαν κλίνας
[12, 950]   χρὴ πέμπειν κοινωνοῦντας θυσιῶν τε  καὶ   ἀγώνων τούτοις τοῖς θεοῖς, πέμπειν
[12, 964]   τῇ τῶν ἐμφρόνων κεφαλῇ τε  καὶ   αἰσθήσεσιν ὁμοιωθήσεται ἡμῖν πόλις,
[12, 961]   αὖ πρὸς τοῖς ἄλλοις ὄψις  καὶ   ἀκοή· συλλήβδην δὲ νοῦς μετὰ
[12, 957]   τοῖς δὲ κακοῖς ἐξ ἀμαθίας  καὶ   ἀκολασίας καὶ δειλίας καὶ συλλήβδην
[12, 953]   μέτριον ἐπιμείναντες χρόνον, ἰδόντες τε  καὶ   ἀκούσαντες ὧν χάριν ἀφίκοντο, (ἀβλαβεῖς
[12, 954]   εἴτε αὑτοῦ εἴτε ἀλλότριον, ἀτελῆ  καὶ   ἄκυρον γίγνεσθαι τὴν δίκην, ~ἐὰν
[12, 956]   λευκὰ πρέποντ' ἂν θεοῖς εἴη  καὶ   ἄλλοθι καὶ ἐν ὑφῇ, βάμματα
[12, 942]   τὸ παράπαν, ἀλλ' ἁθρόον ἀεὶ  καὶ   ἅμα καὶ κοινὸν τὸν βίον
[12, 945]   τοῦτ' ἐν δίκῃ ἀμέμπτῳ τε  καὶ   ἀμέμπτως, πᾶσα οὕτω θάλλει
[12, 944]   καὶ ἔχων ὅπλα μὴ ἀναστρέφῃ  καὶ   ἀμύνηται, ἀφῇ δὲ ἑκὼν
[12, 956]   γίγνεσθαι χρεών, καὶ διαψηφίσεων πέρι  καὶ   ἀναβολῶν, καὶ πάνθ' ὁπόσα τοιαῦτα
[12, 962]   πόλις, οὐδὲν θαυμαστὸν ἄνους οὖσα  καὶ   ἀναίσθητος εἰ πράξει τὸ προστυχὸν
[12, 959]   ἥκιστα, ὅπως ἂν παίδων τε  καὶ   (ἀνδρῶν καὶ πάσης ἡλικίας ἐπιμελούμενοι
[12, 965]   μίαν ἰδέαν ἐκ τῶν πολλῶν  καὶ   ἀνομοίων δυνατὸν εἶναι βλέπειν; (Κλεινίας)
[12, 965]   δὲ νῷ ἀπῃκασμένους τῷ πολλὰ  καὶ   ἄξια λόγου διαφερόντως φρονεῖν, τοὺς
[12, 949]   ἱππικῶν ἄθλων ἐπιστάτας καὶ βραβέας  καὶ   ἁπάντων ὁπόσα μὴ φέρει κέρδος
[12, 950]   γε (παράπαν, ἔτι δὲ ἄγριον  καὶ   ἀπηνὲς φαίνοιτ' ἂν τοῖς ἄλλοις
[12, 963]   διανειμώμεθα γὰρ ἀλλήλοις τὴν ἐρώτησιν  καὶ   ἀπόκρισιν. (Κλεινίας) πῶς αὖ φράζεις;
[12, 945]   τὴν πόλιν εἰς Ἡλίου κοινὸν  καὶ   Ἀπόλλωνος τέμενος, ~τῷ θεῷ ἀποφανουμένους
[12, 956]   ἱερὰ καθιερούτω θεοῖς. ~χρυσὸς δὲ  καὶ   ἄργυρος ἐν ἄλλαις πόλεσιν ἰδίᾳ
[12, 964]   ἣν δύναμιν ἔχει κακία τε  καὶ   ἀρετὴ καὶ πάντως δηλοῦντα, διαφέρειν
[12, 950]   ἄλλων ἀνθρώπων ὅτι (καλλίστην τε  καὶ   ἀρίστην παρασκευάζεσθαι πρὸς ἀρετήν· πᾶσα
[12, 950]   πλείστους ἅμα καὶ καλλίστους τε  καὶ   ἀρίστους, ~οἵτινες εὐδόκιμον τὴν πόλιν
[12, 947]   γίγνεσθαι, κορῶν δὲ χορὸν πεντεκαίδεκα  καὶ   ἀρρένων ἕτερον περιισταμένους τῇ κλίνῃ
[12, 952]   τὰ περὶ νόμους αὐτοῖς φαίνεσθαι  καὶ   ἀσαφῆ. δ' ἂν τούτων
[12, 948]   (ὅρκον τοῖς ἀμφισβητοῦσιν ἀπηλλάττετο ταχὺ  καὶ   ἀσφαλῶς. νῦν δὲ δὴ ὅτε
[12, 960]   γίγνονται περὶ τελευτήσαντας ταφαὶ εἴτε  καὶ   ἄταφοι πράξεις, περὶ πατροφόνων καὶ
[12, 952]   ηὗρεν τινας ἔχοντας φράζειν, εἴτε  καὶ   αὐτὸς νενοηκὼς ἄττα ἥκοι, κοινούτω
[12, 950]   φύρεσθαι δεχομένους τε αὐτοῖς ξένους  καὶ   αὐτοὺς εἰς τὰς ἄλλας ἐπικωμάζοντας
[12, 951]   ἂν ἔτη βουληθῇ τῶν δέκα  καὶ   ἀφικόμενος οἴκαδε, εἰς τὸν σύλλογον
[12, 949]   τε καὶ ἱππικῶν ἄθλων ἐπιστάτας  καὶ   βραβέας καὶ ἁπάντων ὁπόσα μὴ
[12, 949]   πιθανότητος χάριν μήτε ἐπαρώμενον ἑαυτῷ  καὶ   γένει μήτε ἱκετείαις χρώμενον ἀσχήμοσιν
[12, 958]   μετὰ τοῦτο γεννηθέντι καὶ ἐκτραφέντι,  καὶ   γεννήσαντι καὶ ἐκθρέψαντι τέκνα, καὶ
[12, 951]   πόλεσιν οἰκοῦντα, ἐξιόντα κατὰ θάλατταν  καὶ   γῆν, ζητεῖν (ὃς ἂν ἀδιάφθαρτος
[12, 967]   οὐρανὸν φερόμενα, μεστὰ εἶναι λίθων  καὶ   γῆς καὶ πολλῶν ἄλλων ἀψύχων
[12, 955]   φλαύροις (οὔ· τὸ γὰρ γνῶναι  καὶ   γνόντα καρτερεῖν οὐκ εὐπετές, ἀκούοντα
[12, 965]   τὸ ἓν ἐπείγεσθαι γνῶναί τε,  καὶ   γνόντα πρὸς ἐκεῖνο συντάξασθαι πάντα
[12, 942]   ὅταν ἐπιτάττῃ τις καὶ πορεύεσθαι  καὶ   γυμνάζεσθαι καὶ λοῦσθαι καὶ σιτεῖσθαι
[12, 947]   ἐνιαυτὸν δὲ ἀγῶνα μουσικῆς αὐτοῖς  καὶ   γυμνικὸν ἱππικόν τε θήσουσιν. τὰ
[12, 949]   αὖ χορῶν καὶ πάσης μουσικῆς  καὶ   γυμνικῶν τε καὶ ἱππικῶν ἄθλων
[12, 962]   (Ἀθηναῖος) κάλλισθ' ὑπέλαβες, Κλεινία,  καὶ   δεῖ δὴ τοῦτον, ὡς
[12, 957]   κακοῖς ἐξ ἀμαθίας καὶ ἀκολασίας  καὶ   δειλίας καὶ συλλήβδην πάσης ἀδικίας
[12, 953]   πόλεσιν διαφέρον ἐν καλλοναῖς  καὶ   δεῖξαί τι κατὰ (ταὐτὰ ἄλλῃ
[12, 946]   ἐπιτρέψαντας, κλήρῳ διελόντας τὸν νικῶντα  καὶ   δεύτερον καὶ τρίτον στεφανῶσαι θαλλῷ,
[12, 967]   καὶ δυσχερείας τῶν τοιούτων ἅπτεσθαι,  καὶ   δὴ καὶ λοιδορήσεις γε ἐπῆλθον
[12, 952]   τι περὶ τῶν τοιούτων διαφέρον,  καὶ   δὴ καὶ περὶ μαθημάτων, ὁπόσ'
[12, 959]   καὶ πάσης ἡλικίας ἐπιμελούμενοι ζῶσι,  καὶ   δὴ καὶ πρὸς τὸ τέλος
[12, 950]   τόν γε τέλεον ἄνδρα ἐσόμενον,  καὶ   δὴ καὶ τῇ κατὰ Κρήτην
[12, 957]   θεῖος ἡμῖν καὶ θαυμαστὸς νόμος.  καὶ   δὴ καὶ τῶν ἄλλων λόγων
[12, 942]   καὶ τῶν ὑπ' ἀνθρώπους θηρίων.  καὶ   δὴ καὶ χορείας πάσας εἰς
[12, 964]   ὡς ἕν, πάλιν ὅπῃ τέτταρα.  καὶ   δὴ τὸ μετὰ τοῦτο σκοπῶμεν
[12, 952]   πόλεις ὃν ἀγοραῖς καὶ λιμέσι  καὶ   δημοσίοις οἰκοδομήμασιν ἔξω τῆς πόλεως
[12, 957]   συνουσίαις διὰ φιλονικίας τε ἀμφισβητοῦνται  καὶ   διὰ συγχωρήσεων ἔστιν ὅτε καὶ
[12, 952]   μὲν δὴ πρῶτός τε  καὶ   διὰ τέλους ἀεὶ θερινὸς ὡς
[12, 945]   σμικρότατος καιρὸς τοῦ σῴζεσθαί τε  καὶ   διαλυθεῖσαν (οἴχεσθαι πολιτείαν. ἂν μὲν
[12, 961]   καλῶς εἶπες, ποίει θ' ὥσπερ  καὶ   διανοῇ. (Ἀθηναῖος) χρὴ τοίνυν,
[12, 966]   νομοφυλάκων αἱρεῖσθαι τὸν μὴ θεῖον  καὶ   διαπεπονηκότα πρὸς αὐτά, μηδ' αὖ
[12, 956]   ἐν οἷς ἕκαστα γίγνεσθαι χρεών,  καὶ   διαψηφίσεων πέρι καὶ ἀναβολῶν, καὶ
[12, 949]   ὅρκους παρ' (ἀλλήλων, ἂν ἐθέλωσι,  καὶ   διδόναι κυρίως οὐ γὰρ καταγηράσουσιν
[12, 965]   ἔν τε ἀνδρείᾳ καὶ σωφροσύνῃ  καὶ   δικαιοσύνῃ καὶ ἐν φρονήσει ἓν
[12, 953]   τίς τι τῶν τοιούτων ξένων,  καὶ   δίκας αὐτοῖς ὀρθῶς διανέμοντας, ἀναγκαῖα
[12, 958]   τῇ πάσῃ πόλει τοιοῦτοι δικασταὶ  καὶ   δικαστῶν ἡγεμόνες. ἐπειδὰν δὲ αἱ
[12, 943]   ὄντως εἴρηται, ψεῦδος δὲ αἰδοῖ  καὶ   δίκῃ νεμεσητὸν κατὰ φύσιν τῶν
[12, 941]   κατὰ τούτων ἔστων ὡς Ἑρμοῦ  καὶ   Διὸς ἀγγελίας καὶ ἐπιτάξεις παρὰ
[12, 957]   ~καλὸν δὲ τό γε ὀρθὸν  καὶ   (δὶς καὶ τρίς. πάντα δ'
[12, 963]   διαφέρετον αὐτοῖν τούτω τὼ δύο  καὶ   δύ' ὀνόματα ἐλαβέτην καὶ τἆλλα,
[12, 964]   ἧι μὲν τοίνυν ἐστὸν διαφόρω  καὶ   δύο, σὺ παρ' ἐμοῦ ἀπείληφας
[12, 959]   δὲ τοῦ δευτέρου τρεῖς μναῖ,  καὶ   δύο τῷ τοῦ τρίτου, μνᾶ
[12, 967]   τὰ τότε ἐξειργασμένα πολλὰς ἀθεότητας  καὶ   δυσχερείας τῶν τοιούτων ἅπτεσθαι, καὶ
[12, 952]   τῆς τε οἰκείας πόλεως πέρι,  καὶ   ἐὰν ἄλλοθι πυνθάνωνταί τι περὶ
[12, 946]   ἐκλεκτοὺς δικαστὰς εἰσαγέτω τοὺς εὐθύνους,  καὶ   ἐὰν μὲν ἀποφύγῃ τις τὰς
[12, 961]   οὕτως εἰς τοὺς ἄλλους εἰσφέρειν,  καὶ   ἐὰν μὲν δόξῃ καὶ τοῖς
[12, 948]   τῶν ἀριστείων καὶ τῆς ἀρχῆς·  καὶ   ἐὰν μὲν φεύγων ἁλῷ,
[12, 952]   μήτε πρεσβυτέρῳ προσποιούμενος εἶναι σοφός·  καὶ   ἐὰν μὲν πείθηται τοῖς ἄρχουσιν,
[12, 952]   ἥκοι, κοινούτω τῷ συλλόγῳ ἅπαντι·  (καὶ   ἐάντε μηδὲν χείρων μηδέ τι
[12, 946]   ἀποδεῖξαι, μέχριπερ ἂν ἑκάστῳ πέντε  καὶ   ἑβδομήκοντα ἔτη συμβῇ γενόμενα, τὸ
[12, 942]   γυμνάζεσθαι καὶ λοῦσθαι καὶ σιτεῖσθαι  καὶ   ἐγείρεσθαι νύκτωρ εἴς τε φυλακὰς
[12, 968]   συλλήπτωρ γὰρ τούτου γε ὑμῖν  καὶ   ἐγὼ γιγνοίμην ἂν προθύμως πρὸς
[12, 969]   (Κλεινίας) ἀληθέστατα λέγεις, Μέγιλλε,  καὶ   ἐγὼ ποιήσω ταῦθ' οὕτως καὶ
[12, 968]   μαθημάτων δυνάμεσιν καὶ τρόπων ἤθεσιν  καὶ   ἔθεσιν· μετὰ δὲ τοῦτο,
[12, 952]   ἀνθρώποις νόμιμα ἀφικόμενος εὐθὺς πορευέσθω,  καὶ   εἴ τινα φήμην τινῶν περὶ
[12, 964]   φύλακας, τῷ δεομένῳ (γνῶναί τε  καὶ   εἰδέναι, τῷ δεομένῳ κολάζεσθαί
[12, 968]   καὶ μέσῳ ἔοικεν ἡμῖν κεῖσθαι,  καὶ   εἴπερ κινδυνεύειν περὶ τῆς πολιτείας
[12, 951]   τὴν πόλιν ἐν ἱεραῖς τε  καὶ   εἰρηνικαῖς συνουσίαις ποιήσουσι (δοκεῖν, τοῖς
[12, 950]   τῷ Διὶ καὶ εἰς Νεμέαν  καὶ   εἰς Ἰσθμὸν χρὴ πέμπειν κοινωνοῦντας
[12, 950]   καὶ εἰς Ὀλυμπίαν τῷ Διὶ  καὶ   εἰς Νεμέαν καὶ εἰς Ἰσθμὸν
[12, 950]   τούτων οὔσας. Πυθώδε τῷ Ἀπόλλωνι  καὶ   εἰς Ὀλυμπίαν τῷ Διὶ καὶ
[12, 951]   τῶν εὐδοκίμων τά τε ἄλλα  καὶ   εἰς τὸν πόλεμον ἔστω γεγενημένος,
[12, 941]   ἡμῶν τῷ λόγῳ εὐτυχεῖ τε  καὶ   εἰς χρόνον ἅπαντα εὐτυχοῖ,
[12, 943]   καὶ τἆλλα ἐμπολέμια ἕκαστα ὡσαύτως,  καὶ   (εἰσάγειν ὁπλίτας μὲν εἰς τοὺς
[12, 945]   τῶν δ' εἰς πλείονα ἔτη  καὶ   ἐκ προκρίτων; τῶν δὴ τοιούτων
[12, 958]   γεννηθέντι καὶ ἐκτραφέντι, καὶ γεννήσαντι  καὶ   ἐκθρέψαντι τέκνα, καὶ συμμείξαντι συμβόλαια
[12, 958]   δὴ τὸ μετὰ τοῦτο γεννηθέντι  καὶ   ἐκτραφέντι, καὶ γεννήσαντι καὶ ἐκθρέψαντι
[12, 947]   πόλις οἰκῆται. τελευτήσασι δὲ προθέσεις  καὶ   ἐκφορὰς καὶ θήκας διαφόρους εἶναι
[12, 964]   ὅπῃ τέτταρα ὄντα ἕν ἐστι,  καὶ   ἐμὲ δὲ ἀξίου, σοῦ δείξαντος
[12, 960]   βέβαιον καταβαλεῖν. (Ἀθηναῖος) ὀρθῶς παρακελεύῃ,  καὶ   ἐμὲ τοιοῦτον εὑρήσεις ἄλλον. (Κλεινίας)
[12, 959]   ἡγεῖται ποθῶν θάπτειν, οἴχεσθαι περαίνοντα  καὶ   ἐμπιμπλάντα τὴν αὑτοῦ μοῖραν, τὸ
[12, 948]   συσσιτίοις τε ἀλλήλοις εὐχερῶς συγγιγνομένους  καὶ   ἐν ἄλλαις συνουσίαις τε καὶ
[12, 942]   εἴς τε φυλακὰς καὶ παραγγέλσεις,  καὶ   ἐν αὐτοῖς τοῖς κινδύνοις μήτε
[12, 942]   ἀλλ' ἔν τε πολέμῳ παντὶ  καὶ   ἐν εἰρήνῃ πάσῃ πρὸς τὸν
[12, 961]   σωτηρία πλοίων ἔν γε χειμῶσιν  καὶ   ἐν εὐδίαις γίγνοιτ' ἄν; ἆρ'
[12, 956]   ἐν ἄλλαις πόλεσιν ἰδίᾳ τε  (καὶ   ἐν ἱεροῖς ἐστιν ἐπίφθονον κτῆμα,
[12, 968]   τούτοις δὲ χρόνους, οὕς τε  καὶ   ἐν οἷς δεῖ παραλαμβάνειν ἕκαστα,
[12, 963]   δεῖ προθυμεῖσθαί τε συνιδεῖν αὐτὸ  καὶ   ἐν οἷς; (Κλεινίας) οἷον ἐν
[12, 960]   φανερὸν προάγειν τῶν ὁδῶν κωλύειν,  καὶ   ἐν ταῖς ὁδοῖς πορευόμενον φθέγγεσθαι,
[12, 956]   ἂν θεοῖς εἴη καὶ ἄλλοθι  καὶ   ἐν ὑφῇ, βάμματα δὲ μὴ
[12, 965]   ἀνδρείᾳ καὶ σωφροσύνῃ καὶ δικαιοσύνῃ  καὶ   ἐν φρονήσει ἓν ὄν, ἀρετὴν
[12, 953]   πρᾶξιν πᾶσαν διομολογούμενος ἐν συγγραφῇ  καὶ   ἐναντίον μαρτύρων μὴ ἔλαττον τριῶν,
[12, 953]   πρᾶξιν πᾶσαν διομολογούμενος ἐν συγγραφῇ  καὶ   ἐναντίον μαρτύρων μὴ ἔλαττον τριῶν,
[12, 969]   ὑμῖν συγκινδυνεύσω τῷ φράζειν τε  καὶ   ἐξηγεῖσθαι τά γε δεδογμένα ἐμοὶ
[12, 949]   ἐπιορκοῦντι· τῶν δὲ ὁπόσα ἐξαρνηθέντι  καὶ   ἐξομοσαμένῳ κέρδος μέγα φανερὸν εἶναι
[12, 960]   μὴ ἄμορφον, θρηνεῖν δὲ  καὶ   ἔξω τῆς οἰκίας φωνὴν ἐξαγγέλλειν
[12, 945]   τῶν μὲν κατὰ τύχην κλήρου  καὶ   ἐπ' ἐνιαυτόν, τῶν δ' εἰς
[12, 957]   νῦν γεννωμένῃ πολιτείᾳ κατασκευάζειν συλλογισαμένους  καὶ   ἐπανορθουμένους, ταῖς ἐμπειρίαις διαβασανίζοντας, ἕως
[12, 957]   μὲν (ἀγαθοῖς μονὰς τῶν δικαίων  καὶ   ἐπαύξησιν παρασκευάζοντα, τοῖς δὲ κακοῖς
[12, 964]   τῷ δεομένῳ κολάζεσθαί τε  καὶ   ἐπιπλῆξαι ἁμαρτάνοντι, πότερον οὐ διδάσκοντα
[12, 941]   ὡς Ἑρμοῦ καὶ Διὸς ἀγγελίας  καὶ   ἐπιτάξεις παρὰ νόμον ἀσεβησάντων, τίμημα
[12, 968]   δὴ τὰ νῦν λέγωμέν τε  καὶ   ἐρευνῶμεν. (Ἀθηναῖος) οὐκέτι νόμους,
[12, 968]   ἂν προθύμως πρὸς δ' ἐμοὶ  καὶ   ἑτέρους ἴσως εὑρήσω διὰ τὴν
[12, 944]   μᾶλλον μετ' ἀνδρείας καλὸν  καὶ   εὐδαίμονα θάνατον, τοιαύτης μὲν ὅπλων
[12, 945]   πᾶσα οὕτω θάλλει τε  καὶ   εὐδαιμονεῖ χώρα καὶ πόλις· ἐὰν
[12, 960]   σωτηρίαν τοῖς σώμασι παρασκευάζειν, ἀλλὰ  καὶ   εὐνομίαν ἐν ταῖς ψυχαῖς, μᾶλλον
[12, 950]   καὶ χρηστοί, θεῖον δέ τι  καὶ   εὔστοχον ἔνεστι καὶ τοῖσιν κακοῖς,
[12, 957]   δὲ περί τε σιγὴν δικαστῶν  καὶ   εὐφημίας καὶ τοὐναντίον, καὶ ὅσα
[12, 942]   χορεύειν, καὶ ὅλην εὐκολίαν τε  καὶ   εὐχέρειαν ἐπιτηδεύειν τῶν αὐτῶν εἵνεκα,
[12, 955]   ζημία. τὸν αὐτὸν φίλον τε  καὶ   ἐχθρὸν νομιζέτω πᾶς τῇ πόλει·
[12, 944]   ἐὰν καταλαμβανόμενός τις ὑπὸ πολεμίων  καὶ   ἔχων ὅπλα μὴ ἀναστρέφῃ καὶ
[12, 951]   ἄνευ γὰρ ταύτης τῆς θεωρίας  καὶ   ζητήσεως οὐ μένει ποτὲ τελέως
[12, 947]   μὲν πάντας τοῦ Ἀπόλλωνός τε  καὶ   Ἡλίου, ἀρχιέρεων δὲ ἕνα κατ'
[12, 946]   ἐν τῷ τοῦ Ἀπόλλωνός τε  καὶ   Ἡλίου τεμένει, ἐν ᾧπερ ἐκρίθησαν·
[12, 946]   τὸν παλαιὸν νόμον ἀνατίθησι κοινὸν  καὶ   Ἡλίῳ, ὅσονπερ ἂν ἕπωνται χρόνον
[12, 957]   κεκτῇτ' ἂν θεῖος ἡμῖν  καὶ   θαυμαστὸς νόμος. καὶ δὴ καὶ
[12, 966]   ψυχὴν ἐλέγομεν, ὡς πρεσβύτατόν (τε  καὶ   θειότατόν ἐστιν πάντων ὧν κίνησις
[12, 947]   εἰς τοὺς Ἕλληνας κοινῇ θυσιῶν  καὶ   θεωριῶν καὶ ὅσων ἂν ἑτέρων
[12, 947]   τελευτήσασι δὲ προθέσεις καὶ ἐκφορὰς  καὶ   θήκας διαφόρους εἶναι τῶν ἄλλων
[12, 953]   τιμῶντας ξένιον Δία, μὴ βρώμασι  καὶ   θύμασι τὰς ξενηλασίας ποιουμένους, καθάπερ
[12, 948]   δόξα ὡς σμικρὰ δεχόμενοι θύματα  καὶ   θωπείας πολλὰ συναποστεροῦσι χρήματα καὶ
[12, 962]   νοήσωμεν τίνα θέμενοι στρατηγοὶ σκοπὸν  ~καὶ   ἰατρικὴ ὑπηρεσία πᾶσα (στοχάζοιτ' ἂν
[12, 963]   νοῦν γὰρ δὴ κυβερνητικὸν μὲν  καὶ   ἰατρικὸν (καὶ στρατηγικὸν εἴπομεν εἰς
[12, 948]   καὶ ἐν ἄλλαις συνουσίαις τε  καὶ   ἰδιωτικαῖς συγγενήσεσιν ἑκάστων. νόμος δὴ
[12, 954]   κατὰ ἄστυ καὶ κατ' ἀγορὰν  καὶ   ἱερὰ χρώμενος φαίνηται καὶ μηδεὶς
[12, 947]   ἐν τῇ πόλει κεκοσμημένους εἶναι,  καὶ   ἱερέας μὲν πάντας τοῦ Ἀπόλλωνός
[12, 947]   μετὰ δὲ ταῦτα ἱερέας τε  καὶ   ἱερείας ὡς καθαρεύοντι τῷ τάφῳ
[12, 960]   καὶ ἄταφοι πράξεις, περὶ πατροφόνων  καὶ   ἱεροσύλων καὶ τῶν τοιούτων πάντων,
[12, 953]   χώρας ἀφιγμένον· ὃν στρατηγοῖς τε  καὶ   ἱππάρχοις καὶ ταξιάρχοις ὑποδεκτέον ἐστὶν
[12, 943]   στρατεύσαντας ἑκάστους χωρίς, ὁπλίτας τε  καὶ   ἱππέας καὶ τἆλλα ἐμπολέμια ἕκαστα
[12, 949]   πάσης μουσικῆς καὶ γυμνικῶν τε  καὶ   ἱππικῶν ἄθλων ἐπιστάτας καὶ βραβέας
[12, 963]   πολιτικὸν ἐλέγχοντες ἐνταῦθ' ἐσμὲν νῦν,  καὶ   καθάπερ ἄνθρωπον ἐπανερωτῶντες εἴποιμεν ἄν·
[12, 948]   τῶν δὲ δὴ πλείστων ἐστὶ  καὶ   κακίστων δόξα ὡς σμικρὰ
[12, 964]   περὶ τῶν διαφερόντων (μεγέθει τε  καὶ   κάλλει πάντα τὰ τοιαῦτα ἀγνοεῖν
[12, 950]   εἰς δύναμιν ὅτι πλείστους ἅμα  καὶ   καλλίστους τε καὶ ἀρίστους, ~οἵτινες
[12, 957]   ἄλλαις πόλεσιν δικαίων καὶ ἀγαθῶν  καὶ   καλῶν, (τὰ μὲν εἴρηται, τὰ
[12, 954]   ᾖ, ἐὰν μὲν κατὰ ἄστυ  καὶ   κατ' ἀγορὰν καὶ ἱερὰ χρώμενος
[12, 968]   πῶς οὐ προσοίσομεν, ἄν πῃ  καὶ   κατὰ βραχὺ δυνηθῶμεν; (Ἀθηναῖος) καὶ
[12, 957]   ἔσεσθαι κατὰ δίκην βλέπειν τε  καὶ   κεκτημένον γράμματα αὐτῶν πέρι μανθάνειν·
[12, 961]   ἔργων, ὡς ἐν ζῴῳ ψυχὴ  καὶ   κεφαλή, τό γε μέγιστον, πεφύκατον.
[12, 963]   εἰπεῖν; σύ γε, Μέγιλλε  καὶ   Κλεινία, ἔχετον διαρθροῦντες ὑπὲρ αὐτοῦ
[12, 968]   (Ἀθηναῖος) οὐκέτι νόμους, Μέγιλλε  καὶ   Κλεινία, περὶ τῶν τοιούτων δυνατόν
[12, 941]   περὶ τὰ τοιαῦτα ἐξαπατώμενος ἀναπειθέσθω,  καὶ   κλέπτων βιαζόμενος οἰέσθω μηδὲν
[12, 957]   ἂν ἔχοι· τὰ δὲ δημόσια  καὶ   κοινὰ καὶ ὅσοις ἀρχὰς δεῖ
[12, 946]   μὲν ἰδίᾳ ἕκαστος, τὰ δὲ  καὶ   κοινῇ μετ' ἀλλήλων κρίναντες τοὺς
[12, 942]   ἀλλ' ἁθρόον ἀεὶ καὶ ἅμα  καὶ   κοινὸν τὸν βίον ὅτι μάλιστα
[12, 961]   τῶν ἄλλων πράξεων ἰδίων τε  καὶ   κοινῶν καὶ μάλιστ' τις
[12, 942]   καὶ χειμώνων καὶ τῶν ἐναντίων  καὶ   κοίτης σκληρᾶς, καὶ τὸ μέγιστον,
[12, 947]   ἔμπροσθεν τὸ πάτριον μέλος ἐφυμνεῖν,  (καὶ   κόρας ἑπομένας ἐξόπισθεν ὅσαι τ'
[12, 962]   ἆρ' οὐχ μὲν νίκην  καὶ   κράτος πολεμίων, δὲ ἰατρῶν
[12, 949]   φέροντα δρᾶν ἀεὶ τὸ τοιοῦτον,  καὶ   κριτὴν αὖ χορῶν καὶ πάσης
[12, 959]   νομοθέτῃ χρεὼν τά τε ἄλλα  καὶ   λέγοντι ψυχὴν σώματος εἶναι τὸ
[12, 956]   ὅτι ἂν ἐθέλῃ τις ἀνατιθέτω,  καὶ   λίθου ὡσαύτως πρὸς τὰ κοινὰ
[12, 952]   τὰς ἄλλας πόλεις ὃν ἀγοραῖς  καὶ   λιμέσι καὶ δημοσίοις οἰκοδομήμασιν ἔξω
[12, 964]   μὲν ὄνομα, ἔστιν δὲ αὖ  καὶ   λόγος, πότερον μόνον ἐπίστασθαι τοὔνομα
[12, 964]   τῶν πολλῶν περὶ ἀρετῆς ἔργῳ  καὶ   λόγῳ κατασκευαστέον; τίνα τρόπον
[12, 966]   τὰ περὶ τὴν ἀλήθειαν αὐτῶν,  καὶ   λόγῳ τε ἱκανοὺς ἑρμηνεύειν εἶναι
[12, 967]   τῶν τοιούτων ἅπτεσθαι, καὶ δὴ  καὶ   λοιδορήσεις γε ἐπῆλθον ποιηταῖς, τοὺς
[12, 942]   τις καὶ πορεύεσθαι καὶ γυμνάζεσθαι  καὶ   λοῦσθαι καὶ σιτεῖσθαι καὶ ἐγείρεσθαι
[12, 968]   φύσιν ἂν εἶεν ἡλικίαις τε  καὶ   μαθημάτων δυνάμεσιν καὶ τρόπων ἤθεσιν
[12, 961]   φράζοντας μηδὲν ἀπολείπειν προθυμίας. (Κλεινίας)  καὶ   μάλα καλῶς εἶπες, ποίει θ'
[12, 957]   καὶ διὰ συγχωρήσεων ἔστιν ὅτε  καὶ   μάλα ματαίων, τούτων πάντων ἂν
[12, 968]   τε καὶ σκέψιν γεγονυῖάν μοι  καὶ   μάλα συχνήν. (Κλεινίας) ἀλλ'
[12, 961]   κρίσιν τοῖς τε ἄλλοις δὴ  καὶ   μάλιστ' αὐτῷ τῷ ἀποκριθέντι· δεῖν
[12, 961]   πράξεων ἰδίων τε καὶ κοινῶν  καὶ   μάλιστ' τις σχολὴ παντί.
[12, 949]   τὸ δίκαιον μετ' εὐφημίας διδάσκοντα  καὶ   μανθάνοντα ἀεὶ διατελεῖν, εἰ δὲ
[12, 948]   καὶ θωπείας πολλὰ συναποστεροῦσι χρήματα  καὶ   μεγάλων σφᾶς ἐκλύονται κατὰ πολλὰ
[12, 968]   δὴ χρεὼν νῦν, Κλεινία  καὶ   Μέγιλλε, ἤδη πρὸς τοῖς εἰρημένοις
[12, 950]   πολλῶν. τὸ μὲν γὰρ ὀρθότατον  καὶ   μέγιστον, ὄντα ἀγαθὸν ἀληθῶς οὕτω
[12, 968]   λεγόμενον, φίλοι, ἐν κοινῷ  καὶ   μέσῳ ἔοικεν ἡμῖν κεῖσθαι, καὶ
[12, 959]   καλόν τ' ἔστω καλῶς  καὶ   μετρίως τὰ περὶ τὸν τετελευτηκότα
[12, 965]   κατασκευάζεσθαι; μῶν ὁμοίους πάντας κεκτημένους  καὶ   μὴ διηκριβωμένους ἔστιν οὓς τραφέντας
[12, 959]   τὰ περὶ τὸν τετελευτηκότα γιγνόμενα  καὶ   μὴ καλῶς αἰσχρόν. πρόθεσις δὲ
[12, 962]   οὖν δοῦλοί τινων ὄντες εἴτε  καὶ   μή, τῶν δ' προθυμία
[12, 951]   μᾶλλον ἐν εὐνομουμέναις πόλεσιν  καὶ   μή, ὧν κατ' ἴχνος ἀεὶ
[12, 954]   τοῦ μὴ ἐνδίκως πωλοῦντος  καὶ   μηδαμῶς ἀξιόχρεω· ὑπόδικος δ' ἔστω
[12, 954]   ἀγορὰν καὶ ἱερὰ χρώμενος φαίνηται  καὶ   μηδεὶς ἐπιλάβηται, φῇ δὲ ζητεῖν
[12, 963]   ὄντων. (Κλεινίας) τί μήν; (Ἀθηναῖος)  καὶ   μὴν ἕν γε ἅπαντα ταῦτα
[12, 968]   καὶ κατὰ βραχὺ δυνηθῶμεν; (Ἀθηναῖος)  καὶ   μὴν πρός γε τὸ τοιοῦτον
[12, 969]   τόνδε οὐκ ἀφετέον, ἀλλὰ δεήσεσιν  καὶ   μηχαναῖς πάσαις κοινωνὸν ποιητέον ἐπὶ
[12, 961]   οὐκ ἐν νηὶ κυβερνήτης ἅμα  καὶ   ναῦται τὰς αἰσθήσεις τῷ κυβερνητικῷ
[12, 945]   οὓς ἐντόνους τε καὶ ὑποζώματα  καὶ   νεύρων ἐπιτόνους, μίαν οὖσαν φύσιν
[12, 953]   καὶ τῶν τοιούτων ἱερέας τε  καὶ   νεωκόρους ἐπιμελεῖσθαι καὶ τημελεῖν, ἕως
[12, 955]   γιγνέσθω, ἐάντε ἡττῆται ἀγωνιζόμενος ἐάντε  καὶ   νικᾷ. ἐάν τις κλεμμάδιον ὁτιοῦν
[12, 942]   εἰς σωτηρίαν τὴν κατὰ πόλεμον  καὶ   νίκην τοῦτο ἐν εἰρήνῃ μελετητέον
[12, 955]   τε νικητήρια τῷ διακωλυθέντι (διδόναι  καὶ   νικήσαντα γράφειν ἐν ἱεροῖς οἷς
[12, 964]   ὃς ἀρετῇ πάντων διαφέρειν οἴεται  καὶ   νικητήρια τούτων αὐτῶν εἴληφεν,
[12, 967]   πρὸς τὰ τῶν ἠθῶν ἐπιτηδεύματα  καὶ   νόμιμα συναρμοττόντως, ~ὅσα τε λόγον
[12, 956]   τε καὶ δεῖ γίγνεσθαι,  καὶ   νόμοι περὶ τῶν συμβολαίων εἰς
[12, 949]   τούτοις οἷς ἂν πόλις ἅμα  καὶ   νόμος εἰσπράττειν προστάττῃ, τῶν δὲ
[12, 958]   δίκην, ὡς ὅλην τὴν πόλιν  καὶ   νόμους φθείρων θανάτῳ ζημιούσθω. ἀνδρὶ
[12, 964]   μεῖζον δή τι νομοθέτῃ τε  καὶ   νομοφύλακι, καὶ ὃς ἀρετῇ πάντων
[12, 963]   αὖ λόγου ψυχὴ φρόνιμός τε  καὶ   νοῦν ἔχουσα οὔτ' ἐγένετο πώποτε
[12, 953]   τε χρὴ πάντας ξένους (τε  καὶ   ξένας ἐξ ἄλλης χώρας καὶ
[12, 949]   ἀποδημίας ἑαυτῶν ἔξω τῆς χώρας  καὶ   ξένων ὑποδοχῆς ἄλλοθεν ἀνάγκη βεβουλεῦσθαι
[12, 956]   οὓς ἂν φεύγων τε  (καὶ   διώκων ἕλωνται κοινῇ, διαιτηταὶ
[12, 968]   μὲν μᾶλλον ταύτῃ πορευτέον ᾗπερ  καὶ   θεὸς ἡμᾶς σχεδὸν ἄγει·
[12, 960]   οὕτω περὶ τὰ τοιαῦτα νόμιμα,  καὶ   μὲν πειθόμενος ἔστω ζημίας
[12, 954]   μηδαμῶς ἀξιόχρεω· ὑπόδικος δ' ἔστω  καὶ   προπωλῶν καθάπερ ἀποδόμενος.
[12, 954]   πέντε. ἐγγυητὴς μὲν δὴ  καὶ   προπωλῶν ὁτιοῦν τοῦ μὴ
[12, 947]   στολὴν ἔχειν πᾶσαν, θρήνων δὲ  καὶ   ὀδυρμῶν χωρὶς γίγνεσθαι, κορῶν δὲ
[12, 942]   τὰς κατὰ πόλεμον βλεπούσας χορεύειν,  καὶ   ὅλην εὐκολίαν τε καὶ εὐχέρειαν
[12, 954]   ἐρευνᾶν, τὰ δὲ σεσημασμένα παρασημηνάσθω  καὶ   ὃν ἂν ἐθέλῃ φύλακα καταστησάτω
[12, 943]   γὰρ Αἰδοῦς Δίκη λέγεταί τε  καὶ   ὄντως εἴρηται, ψεῦδος δὲ αἰδοῖ
[12, 966]   καὶ ὅπως ἕν τε  καὶ   ὅπῃ; (Κλεινίας) σχεδὸν ἔοικ' ἐξ
[12, 964]   ἐμοί. διανοοῦ δὲ ὡς ἐρῶν  καὶ   ὅπῃ τέτταρα ὄντα ἕν ἐστι,
[12, 950]   ὅταν ἐπιθυμήσῃ τις ἀποδημίας ὁπῃοῦν  καὶ   ὁπότε, εἴτε νέος εἴτε καὶ
[12, 966]   τοὺς φύλακας ἡμῖν γνωστέον,  καὶ   ὅπως ἕν τε καὶ ὅπῃ;
[12, 966]   σχεδὸν ἔοικ' ἐξ ἀνάγκης δεῖν  καὶ   ὅπως ἓν διανοεῖσθαι. (Ἀθηναῖος) τί
[12, 964]   τι νομοθέτῃ τε καὶ νομοφύλακι,  καὶ   ὃς ἀρετῇ πάντων διαφέρειν οἴεται
[12, 957]   δικαστῶν καὶ εὐφημίας καὶ τοὐναντίον,  καὶ   ὅσα παραλλάττει τῶν πολλῶν ἐν
[12, 956]   ἀποκρίσεών τε ἀνάγκας καὶ παρακαταβάσεων,  καὶ   ὅσα τούτων ἀδελφὰ σύμπαντα, εἴπομεν
[12, 966]   σπουδῇ διεπερανάμεθα, ὡς εἰσίν τε  καὶ   ὅσης φαίνονται κύριοι δυνάμεως, εἰδέναι
[12, 959]   προσήκοντας, ὅπως ὅτι δικαιότατος ὢν  καὶ   (ὁσιώτατος ἔζη τε ζῶν καὶ
[12, 957]   καὶ (ψόγοι περί τινων λέγονται  καὶ   ὅσοι καταλογάδην, εἴτ' ἐν γράμμασιν
[12, 957]   τὰ δὲ δημόσια καὶ κοινὰ  καὶ   ὅσοις ἀρχὰς δεῖ χρωμένας τὰ
[12, 966]   ὡς ἔχει τάξεως, ἄστρων τε  καὶ   ὅσων ἄλλων ἐγκρατὴς νοῦς ἐστιν
[12, 947]   Ἕλληνας κοινῇ θυσιῶν καὶ θεωριῶν  καὶ   ὅσων ἂν ἑτέρων κοινωνῶσιν ἱερῶν,
[12, 967]   εἶπον, τοὐναντίον ἔχει νῦν τε  καὶ   ὅτε ἄψυχα αὐτὰ οἱ διανοούμενοι
[12, 945]   διεσπάσθη χωρὶς ἑτέρα ἀπ' ἄλλης,  καὶ   οὐκ εἰς τὸ αὐτὸ ἔτι
[12, 953]   ἀφίκοντο, (ἀβλαβεῖς τοῦ δρᾶσαί τε  καὶ   παθεῖν ἀπαλλάττωνται. δικαστὰς δ' αὐτοῖς
[12, 956]   καὶ διαψηφίσεων πέρι καὶ ἀναβολῶν,  καὶ   πάνθ' ὁπόσα τοιαῦτα ἀναγκαῖα περὶ
[12, 964]   ἔχει κακία τε καὶ ἀρετὴ  καὶ   πάντως δηλοῦντα, διαφέρειν τῶν ἄλλων,
[12, 958]   τε δίκας εἴ τινα ἠδικήκει  καὶ   παρ' ἑτέρου ἐκλαβόντι, σὺν τοῖς
[12, 942]   ἐγείρεσθαι νύκτωρ εἴς τε φυλακὰς  καὶ   παραγγέλσεις, καὶ ἐν αὐτοῖς τοῖς
[12, 956]   ὑστέρων λήξεις, ἀποκρίσεών τε ἀνάγκας  καὶ   παρακαταβάσεων, καὶ ὅσα τούτων ἀδελφὰ
[12, 959]   ἂν παίδων τε καὶ (ἀνδρῶν  καὶ   πάσης ἡλικίας ἐπιμελούμενοι ζῶσι, καὶ
[12, 949]   τοιοῦτον, καὶ κριτὴν αὖ χορῶν  καὶ   πάσης μουσικῆς καὶ γυμνικῶν τε
[12, 965]   διηκριβωμένους ἔστιν οὓς τραφέντας τε  καὶ   πεπαιδευμένους; (Κλεινίας) ἀλλ' θαυμάσιε,
[12, 952]   τῶν τοιούτων διαφέρον, καὶ δὴ  καὶ   περὶ μαθημάτων, ὁπόσ' ἂν ἐν
[12, 964]   τόν γε ὄντα τι  καὶ   περὶ τῶν διαφερόντων (μεγέθει τε
[12, 950]   εἰς ἄλλας χώρας καὶ τόπους  καὶ   περὶ ὑποδοχῆς ξένων. πρῶτον μὲν
[12, 956]   τιμήματος (ἀποτινέτω. κληρώσεις δὲ δικαστηρίων  καὶ   πληρώσεις, καὶ ὑπηρεσιῶν ἑκάσταις τῶν
[12, 942]   τὸ μέγιστον, τὴν τῆς κεφαλῆς  καὶ   ποδῶν δύναμιν μὴ διαφθείρειν τῇ
[12, 960]   ἀμετάστροφον (ἀπεργαζομένων δύναμιν· δὴ  καὶ   πόλει καὶ πολιτείᾳ δεῖ μὴ
[12, 945]   θάλλει τε καὶ εὐδαιμονεῖ χώρα  καὶ   πόλις· ἐὰν δ' ἄλλως τὰ
[12, 960]   δύναμιν· δὴ καὶ πόλει  καὶ   πολιτείᾳ δεῖ μὴ μόνον ὑγίειαν
[12, 967]   μεστὰ εἶναι λίθων καὶ γῆς  καὶ   πολλῶν ἄλλων ἀψύχων σωμάτων διανεμόντων
[12, 959]   πολλά τε ἄλλα ἀνάγκη πράττειν  καὶ   πολλῶν ἐπιμελεῖσθαι, τούτων δ' οὐχ
[12, 942]   ἑστάναι θ' ὅταν ἐπιτάττῃ τις  καὶ   πορεύεσθαι καὶ γυμνάζεσθαι καὶ λοῦσθαι
[12, 942]   εἵνεκα, καρτερήσεις τε αὖ σίτων  καὶ   ποτῶν καὶ χειμώνων καὶ τῶν
[12, 950]   καὶ ὁπότε, εἴτε νέος εἴτε  καὶ   πρεσβύτερος ὤν. τὸ δ' αὖ
[12, 951]   ἐποπτευόντων· οὗτος δ' ἔστω νέων  καὶ   πρεσβυτέρων μεμειγμένος, ἑκάστης μὲν ἡμέρας
[12, 960]   ἐν ταῖς ὁδοῖς πορευόμενον φθέγγεσθαι,  καὶ   πρὸ ἡμέρας ἔξω τῆς πόλεως
[12, 959]   ἡλικίας ἐπιμελούμενοι ζῶσι, καὶ δὴ  καὶ   πρὸς τὸ τέλος ἁπάντων νομοφύλαξ
[12, 943]   ὀφλοῦσίν τε τιμωρίαι ἐπέστωσαν αἵπερ  καὶ   πρόσθεν ἐτέθησαν. χρὴ μὲν δὴ
[12, 956]   τούτων ἀδελφὰ σύμπαντα, εἴπομεν μὲν  καὶ   πρόσθεν, ~καλὸν δὲ τό γε
[12, 962]   τὸ παράπαν μηδ' εἰδείη; (Κλεινίας)  καὶ   πῶς; (Ἀθηναῖος) δεῖ δὴ καὶ
[12, 962]   τούτων ἂν ἔχων φαίνοιτο; (Κλεινίας)  καὶ   πῶς; (Ἀθηναῖος) τί δὲ δὴ
[12, 964]   ἀνδρεία, σωφροσύνη, δικαιοσύνη, φρόνησις; (Κλεινίας)  καὶ   πῶς; (Ἀθηναῖος) τούτων δὴ πέρι
[12, 966]   τῷ λόγῳ ἀδυνατεῖν ἐνδείκνυσθαι; (Κλεινίας)  καὶ   πῶς; ἀνδραπόδου γάρ τινα σὺ
[12, 957]   πάντα δ' οὖν ὁπόσα σμικρὰ  καὶ   ῥᾴδια νόμιμα εὑρίσκειν, πρεσβύτου νομοθέτου
[12, 942]   πορεύεσθαι καὶ γυμνάζεσθαι καὶ λοῦσθαι  καὶ   σιτεῖσθαι καὶ ἐγείρεσθαι νύκτωρ εἴς
[12, 968]   περὶ τὰ τοιαῦτ' ἐμπειρίαν τε  καὶ   σκέψιν γεγονυῖάν μοι καὶ μάλα
[12, 941]   τι κλέπτῃ δημόσιον μέγα  καὶ   σμικρόν, τῆς αὐτῆς δίκης δεῖ.
[12, 953]   τοιοῦτος ἐπὶ τὰς τῶν πλουσίων  καὶ   σοφῶν θύρας, τοιοῦτος ἕτερος αὐτὸς
[12, 950]   θεωροῖς· (τὰς δὲ κατὰ πόλεμον  καὶ   στρατείας ἀποδημίας οὐκ ἐν ἐκδημίαις
[12, 963]   δὴ κυβερνητικὸν μὲν καὶ ἰατρικὸν  (καὶ   στρατηγικὸν εἴπομεν εἰς τὸ ἓν
[12, 969]   καὶ ἐγὼ ποιήσω ταῦθ' οὕτως  καὶ   συλλάμβανε. (Μέγιλλος) συλλήψομαι.
[12, 957]   ἀμαθίας καὶ ἀκολασίας καὶ δειλίας  καὶ   συλλήβδην πάσης ἀδικίας εἰς τὸ
[12, 958]   καὶ γεννήσαντι καὶ ἐκθρέψαντι τέκνα,  καὶ   συμμείξαντι συμβόλαια (μετρίως, διδόντι τε
[12, 962]   δὴ βίον ὡρμημένη· οἱ δὲ  καὶ   σύνδυο νομοθετοῦνται, πρὸς ἄμφω βλέποντες,
[12, 942]   πρὸς τὸν ἄρχοντα ἀεὶ βλέποντα  καὶ   συνεπόμενον ζῆν, καὶ τὰ βραχύταθ'
[12, 961]   νομοφυλακίαν γίγνοιτο ἓν καίριον ἀκοῦσαι  καὶ   σωθέντας οἴκαδε, δόξαι, τούτοις αὐτοῖς
[12, 960]   πολιτείᾳ δεῖ μὴ μόνον ὑγίειαν  καὶ   σωτηρίαν τοῖς σώμασι παρασκευάζειν, ἀλλὰ
[12, 965]   δή φαμεν ἔν τε ἀνδρείᾳ  καὶ   σωφροσύνῃ καὶ δικαιοσύνῃ καὶ ἐν
[12, 946]   δεύτερον καὶ τρίτον στεφανῶσαι θαλλῷ,  καὶ   τὰ ἀριστεῖα ἀποδόντας πᾶσιν ἀνειπεῖν
[12, 954]   τὴν οἰκίαν, τά τε σεσημασμένα  καὶ   τὰ ἀσήμαντα, φωρᾶν. ἐὰν δέ
[12, 942]   ἀεὶ βλέποντα καὶ συνεπόμενον ζῆν,  καὶ   τὰ βραχύταθ' ὑπ' ἐκείνου κυβερνώμενον,
[12, 963]   τὰ θηρία μετέχει, τῆς ἀνδρείας,  καὶ   τά γε τῶν παίδων ἤθη
[12, 963]   εἶναι, καὶ τὴν φρόνησιν ἀρετήν,  (καὶ   τὰ δύο τἆλλα, ὡς ὄντως
[12, 963]   μέν ἐστιν περὶ φόβον, οὗ  καὶ   τὰ θηρία μετέχει, τῆς ἀνδρείας,
[12, 963]   (Ἀθηναῖος) κάλλιστ' ἐπακολουθεῖς, Κλεινία.  καὶ   τὰ λοιπὰ δὴ συνακολούθει. νοῦν
[12, 946]   Ἡλίου τεμένει, ἐν ᾧπερ ἐκρίθησαν·  καὶ   τὰ μὲν ἰδίᾳ ἕκαστος, τὰ
[12, 962]   νομοθεσιῶν ἐν τῇ πόλει ἑκάστῃ.  καὶ   τὰ μὲν πολλὰ οὐδὲν θαυμαστὸν
[12, 966]   κρίνοντας τά τε καλῶς γιγνόμενα  καὶ   τὰ μὴ κατὰ φύσιν; (Κλεινίας)
[12, 962]   καὶ πῶς; (Ἀθηναῖος) δεῖ δὴ  καὶ   τὰ νῦν, ὡς ἔοικεν, εἴπερ
[12, 961]   νῷ συγκερασάμενοι σῴζουσιν αὑτούς τε  καὶ   τὰ περὶ τὴν ναῦν; (Κλεινίας)
[12, 954]   ἀστυνόμους παραλαβὼν οὕτω φωράτω, λύων  καὶ   τὰ σεσημασμένα, (πάλιν δὲ μετὰ
[12, 962]   ὡς οἴονται, πρὸς ταῦτά τε  καὶ   τὰ τοιαῦτα σύμπαντα, εἰς ἓν
[12, 950]   σφόδρα κακῶν εὖ τοῖς λόγοις  καὶ   ταῖς δόξαις διαιροῦνται τοὺς ἀμείνους
[12, 967]   τὰ τοιαῦτα μεταχειρισαμένους ἀστρονομίᾳ τε  καὶ   ταῖς μετὰ ταύτης ἀναγκαίαις ἄλλαις
[12, 943]   χωρίς, ὁπλίτας τε καὶ ἱππέας  καὶ   τἆλλα ἐμπολέμια ἕκαστα ὡσαύτως, καὶ
[12, 956]   μιᾷ ζωγράφος ἡμέρᾳ εἷς ἀποτελῇ·  καὶ   τἆλλα ἔστω κατὰ τὰ τοιαῦτα
[12, 959]   μὴ καλῶς αἰσχρόν. πρόθεσις δὲ  καὶ   τἆλλα ἔστω μὲν κατὰ τὸν
[12, 963]   δύο καὶ δύ' ὀνόματα ἐλαβέτην  καὶ   τἆλλα, οὐδὲν χαλεπὸν εἰπεῖν·
[12, 953]   ὃν στρατηγοῖς τε καὶ ἱππάρχοις  καὶ   ταξιάρχοις ὑποδεκτέον ἐστὶν μόνοις, τήν
[12, 965]   πιστεύων, ξένε, συγχωρῶ δή,  καὶ   ταύτῃ πορευώμεθα λέγοντες. (Ἀθηναῖος) ἀναγκαστέον
[12, 947]   τὸ τῆς Πυθίας οὕτω τε  καὶ   ταύτῃ σύμψηφον ᾖ. θήκην δὲ
[12, 964]   τῷ λόγῳ· δὲ ἓν  καὶ   ταὐτόν, σὺ πάλιν ἀπόδος ἐμοί.
[12, 948]   ἐπιτρέπειν, θεοῖς δέ, ὅθεν ἁπλαῖ  καὶ   ταχεῖαι δίκαι ἐκρίνοντ' αὐτῷ· διδοὺς
[12, 942]   κρίσις γιγνέσθω· τὸν δὲ ἀστὸν  καὶ   τεθραμμένον ὡς ἔσται τεθραμμένος, ἂν
[12, 951]   ἀνομίλητος οὖσα, ἥμερος ἱκανῶς εἶναι  καὶ   τέλεος, οὐδ' αὖ τοὺς νόμους
[12, 959]   σῶμα ἰνδαλλόμενον ἡμῶν ἑκάστοις ἕπεσθαι,  καὶ   τελευτησάντων λέγεσθαι καλῶς εἴδωλα εἶναι
[12, 959]   καὶ (ὁσιώτατος ἔζη τε ζῶν  καὶ   τελευτήσας ἀτιμώρητος ἂν κακῶν ἁμαρτημάτων
[12, 950]   τέλεον ἄνδρα ἐσόμενον, καὶ δὴ  καὶ   τῇ κατὰ Κρήτην οἰκιζομένῃ πόλει
[12, 953]   ἱερέας τε καὶ νεωκόρους ἐπιμελεῖσθαι  καὶ   τημελεῖν, ἕως ἂν τὸν μέτριον
[12, 955]   τὴν οὐσίαν ἕνεκα πολλῶν χρεὼν  καὶ   τὴν ἐπέτειον ἐπικαρπίαν ἐν γράμμασιν
[12, 957]   ἀγαθὸν δικαστὴν αὑτόν τε ὀρθοῦν  καὶ   τὴν πόλιν, τοῖς μὲν (ἀγαθοῖς
[12, 943]   ἀριστείων κρίσιν παντὸς τοῦ βίου  καὶ   τὴν τῶν δευτέρων καὶ τρίτων.
[12, 963]   ἀνδρείαν γάρ φαμεν ἀρετὴν εἶναι,  καὶ   τὴν φρόνησιν ἀρετήν, (καὶ τὰ
[12, 948]   τὸν καὶ τὸν τῶν ἀριστείων  καὶ   τῆς ἀρχῆς· καὶ ἐὰν μὲν
[12, 943]   πλημμελεῖν εἰς δίκην, διαφερόντως δὲ  καὶ   τῆς τῶν κατὰ πόλεμον ὅπλων
[12, 953]   ἀπαλλαττέσθω, φίλος παρὰ φίλων δώροις  καὶ   τιμαῖς πρεπούσαις τιμηθείς. τούτοις δὴ
[12, 952]   εἰς αὐτοὺς διαφερόντως τε τηροῦντας,  καὶ   τιμᾶν μὲν κατορθοῦντας, ἀτιμάζειν δὲ
[12, 946]   τούτων ἀκούειν χρὴ τίνες ἔσονται  καὶ   τίνα τρόπον. ~ζῶσι μὲν οὖν
[12, 960]   δή, φῄς, σωτηρία γίγνοιτ' ἂν  καὶ   τίνα τρόπον πολιτείᾳ τε καὶ
[12, 964]   αὑτῇ; (Κλεινίας) πῶς οὖν δὴ  καὶ   τίνα τρόπον, ξένε, ἀπεικάζοντες
[12, 962]   ὅντινα τρόπον δεῖ μετασχεῖν τούτου  καὶ   τίς αὐτῷ καλῶς μὴ
[12, 944]   χρεὼν κατὰ δύναμιν τὸ μεῖζον  καὶ   τὸ δυσχερέστερον κακὸν ἀπὸ τοῦ
[12, 942]   τῶν ἐναντίων καὶ κοίτης σκληρᾶς,  καὶ   τὸ μέγιστον, τὴν τῆς κεφαλῆς
[12, 942]   τοῦ σώματος καὶ τοὐναντίον ἐναντίως,  καὶ   τὸ μὲν ὑπηρετικώτατον ἅπαντι τῷ
[12, 944]   ἑκών, διαφέρει δὲ ὅλον που  καὶ   τὸ πᾶν. ὧδ' οὖν δὴ
[12, 949]   κρίνεσθαι σύμπαντας τοὺς ἐπικαλοῦντας ἀλλήλοις.  καὶ   τὸ παράπαν ἐν δίκῃ τοὺς
[12, 947]   τῶν ἄλλων εἴργωνται τάφων, ἐὰν  καὶ   τὸ τῆς Πυθίας οὕτω τε
[12, 952]   μὲν οὖν ἐκδημῶν οὕτω  καὶ   τοιοῦτος ὢν ἐκδημείτω, τὸν δ'
[12, 963]   δὲ ἓν ἀμφοῖν ἐπωνομάσαμεν, ἀρετήν,  καὶ   τοῖς ἄλλοις, οὐκ εὐπετὲς ἔτι.
[12, 961]   εἰσφέρειν, καὶ ἐὰν μὲν δόξῃ  καὶ   τοῖς ἄλλοις, προσλαμβάνειν, εἰ δὲ
[12, 966]   λόγῳ τε ἱκανοὺς ἑρμηνεύειν εἶναι  καὶ   τοῖς ἔργοις συνακολουθεῖν, κρίνοντας τά
[12, 966]   δυνατόν ἐστιν ταῦτ' ἄνθρωπον γιγνώσκειν,  καὶ   τοῖς μὲν πλείστοις τῶν κατὰ
[12, 960]   καὶ τίνα τρόπον πολιτείᾳ τε  καὶ   τοῖς νόμοις ἡμῖν; ~(Ἀθηναῖος) ἆρ'
[12, 950]   δέ τι καὶ εὔστοχον ἔνεστι  καὶ   τοῖσιν κακοῖς, ὥστε πάμπολλοι (καὶ
[12, 946]   ἐὰν δέ τισιν ἴσαι γίγνωνται  καὶ   τὸν ἥμισυν ἀριθμὸν πλείω ποιῶσιν,
[12, 948]   τοὺς ὅρκους τῶν ἀντιδικούντων ἑκατέρων,  καὶ   τὸν λαγχάνοντά τῴ τινα δίκην
[12, 960]   τῆς οἰκίας φωνὴν ἐξαγγέλλειν ἀπαγορεύειν,  καὶ   τὸν νεκρὸν εἰς τὸ φανερὸν
[12, 959]   τοῦ δηλοῦντος τόν τε ἐκτεθνεῶτα  καὶ   τὸν ὄντως τεθνηκότα, εἴη δ'
[12, 949]   δικαστὴν μὲν ὀμνύναι δικάζειν μέλλοντα,  ~καὶ   τὸν τὰς ἀρχὰς τῷ κοινῷ
[12, 948]   τὴν γραφὴν ἀνάξιον εἶναι τὸν  καὶ   τὸν τῶν ἀριστείων καὶ τῆς
[12, 948]   γράφειν, ὅρκον δὲ μὴ ἐπομνύναι,  καὶ   τὸν φεύγοντα κατὰ ταὐτὰ τὴν
[12, 950]   περὶ ἀποδημίας εἰς ἄλλας χώρας  καὶ   τόπους καὶ περὶ ὑποδοχῆς ξένων.
[12, 967]   ἐτόλμων τοῦτό γε αὐτὸ παρακινδυνεύειν  καὶ   τότε, λέγοντες ὡς νοῦς εἴη
[12, 967]   διανοούμενοι διενοοῦντο. θαύματα μὲν οὖν  (καὶ   τότε ὑπεδύετο περὶ αὐτά, καὶ
[12, 950]   ἀπεσφαλμένοι τυγχάνουσιν οἱ πολλοί, τοσοῦτον  καὶ   τοῦ κρίνειν τοὺς ἄλλους ὅσοι
[12, 948]   φεύγων ἁλῷ, στερέσθω τῆς ἀρχῆς  καὶ   τοῦ τάφου καὶ τῶν ἄλλων
[12, 942]   μεγίστην δύναμιν παντὸς τοῦ σώματος  καὶ   τοὐναντίον ἐναντίως, καὶ τὸ μὲν
[12, 957]   τε σιγὴν δικαστῶν καὶ εὐφημίας  καὶ   τοὐναντίον, καὶ ὅσα παραλλάττει τῶν
[12, 947]   ἐκείνῳ τῷ (ἐνιαυτῷ τῶν ἱερέων,  καὶ   τοὔνομα ἀναγράφειν τούτου κατ' ἐνιαυτόν,
[12, 943]   ἱππέας δὲ εἰς τοὺς ἱππέας  καὶ   τοὺς ἄλλους δὲ κατὰ ταὐτὰ
[12, 950]   γίγνηται, μετ' ὀλίγων ἥλιον ὄψεσθαι  καὶ   τοὺς ἄλλους θεοὺς ἐν ταῖς
[12, 947]   ἱππέας, σὺν δὲ ὅπλοις ὁπλίτας,  καὶ   τοὺς ἄλλους ὡσαύτως, παῖδας δὲ
[12, 953]   καὶ ξένας ἐξ ἄλλης χώρας  καὶ   τοὺς αὑτῶν ἐκπέμπειν, τιμῶντας ξένιον
[12, 952]   ~τὴν δὲ συνουσίαν εἶναι τούτοις  καὶ   (τοὺς λόγους περὶ νόμων ἀεὶ
[12, 952]   πολυπραγμονῶν τι περὶ τὴν παιδείαν  καὶ   τοὺς νόμους. ἐὰν δὲ ἄξιον
[12, 948]   ἐν τοῖς ἀνθρώποις μεταβάλλειν δεῖ  καὶ   τοὺς νόμους· ἐν γὰρ λήξεσιν
[12, 965]   (Ἀθηναῖος) ἀναγκαστέον ἄρ' ὡς ἔοικεν,  καὶ   τοὺς τῆς θείας πολιτείας ἡμῖν
[12, 950]   διαιροῦνται τοὺς ἀμείνους τῶν ἀνθρώπων  καὶ   τοὺς χείρονας. διὸ καλὸν ταῖς
[12, 945]   ἄρχοντας ἐξευθύνοντες βελτίους ὦσιν ἐκείνων,  καὶ   τοῦτ' ἐν δίκῃ ἀμέμπτῳ τε
[12, 968]   νόμοις ἅπασιν ὅσους διεληλύθαμεν εἰ  καὶ   τοῦτον προσοίσομεν, ὡς φυλακὴν ἐσόμενον
[12, 947]   ἄρχοντας τῆς θεωρίας ἑκάστης ἐκπέμπειν,  καὶ   τούτους μόνους δάφνης στεφάνῳ τῶν
[12, 955]   ἄνευ τοῦ κοινοῦ, θάνατος ἔστω  καὶ   τούτῳ ζημία· ἐὰν δέ τι
[12, 952]   καθάπερ οἱ τῶν ὀρνίθων διαπορευόμενοι  καὶ   τούτων οἱ πολλοὶ κατὰ θάλατταν
[12, 963]   δὴ τά τε ἄλλα πάντα  καὶ   τούτων τὰ τρία δεῖ βλέπειν.
[12, 957]   τό γε ὀρθὸν καὶ (δὶς  καὶ   τρίς. πάντα δ' οὖν ὁπόσα
[12, 946]   διελόντας τὸν νικῶντα καὶ δεύτερον  καὶ   τρίτον στεφανῶσαι θαλλῷ, καὶ τὰ
[12, 943]   βίου καὶ τὴν τῶν δευτέρων  καὶ   τρίτων. ἐὰν δὲ στρατεύσηται (μέν
[12, 950]   χαλεποῖς ταῖσιν λεγομέναις ξενηλασίαις χρωμένους  καὶ   τρόποις αὐθάδεσι καὶ χαλεποῖς, ὡς
[12, 968]   ἡλικίαις τε καὶ μαθημάτων δυνάμεσιν  καὶ   τρόπων ἤθεσιν καὶ ἔθεσιν· μετὰ
[12, 961]   αὐτὸν κρίναντα ἐπάξιον εἶναι φύσει  καὶ   τροφῇ, τὸν νέον οὕτως εἰς
[12, 969]   ἐμοὶ περὶ τῆς παιδείας τε  καὶ   τροφῆς τῆς νῦν αὖ κεκινημένης
[12, 946]   ἴσαι γίγνωνται, τῇ ἀγαθῇ μοίρᾳ  καὶ   τύχῃ ἐπιτρέψαντας, κλήρῳ διελόντας τὸν
[12, 947]   τῷ τάφῳ ἕπεσθαι, ἐὰν ἄρα  καὶ   τῶν ἄλλων εἴργωνται τάφων, ἐὰν
[12, 957]   καὶ θαυμαστὸς νόμος. καὶ δὴ  καὶ   τῶν ἄλλων λόγων ὅσοι τε
[12, 948]   τῆς ἀρχῆς καὶ τοῦ τάφου  καὶ   τῶν ἄλλων τῶν δοθεισῶν αὐτῷ
[12, 954]   (πάλιν δὲ μετὰ τῶν οἰκείων  καὶ   τῶν ἀστυνόμων κατὰ ταὐτὰ σημηνάσθω.
[12, 942]   σίτων καὶ ποτῶν καὶ χειμώνων  καὶ   τῶν ἐναντίων καὶ κοίτης σκληρᾶς,
[12, 950]   καὶ τοῖσιν κακοῖς, ὥστε πάμπολλοι  (καὶ   τῶν σφόδρα κακῶν εὖ τοῖς
[12, 958]   τῶν τε ὑπὸ γῆς θεῶν  καὶ   τῶν τῇδε, ὅσα προσήκει τελεῖσθαι,
[12, 953]   φιλοξενίαις ἀνθρώπων παρεσκευασμένας, χρὴ δὲ  καὶ   τῶν τοιούτων ἱερέας τε καὶ
[12, 960]   πράξεις, περὶ πατροφόνων καὶ ἱεροσύλων  καὶ   τῶν τοιούτων πάντων, εἰρημέναι ἐν
[12, 942]   βίου ἁπάντων τῶν ἀνθρώπων τε  καὶ   τῶν ὑπ' ἀνθρώπους θηρίων. καὶ
[12, 956]   κληρώσεις δὲ δικαστηρίων καὶ πληρώσεις,  καὶ   ὑπηρεσιῶν ἑκάσταις τῶν ἀρχῶν καταστάσεις,
[12, 965]   διαφερόντως φρονεῖν, τοὺς γέροντας, βουλεύεσθαι,  καὶ   ὑπηρέταις χρωμένους μετὰ συμβουλίας τοῖς
[12, 962]   πολεμίων, δὲ ἰατρῶν τε  καὶ   ὑπηρετῶν ὑγιείας σώματι παρασκευήν; (Κλεινίας)
[12, 942]   τῶν οἰκείων ἀπολλύντας (πίλων τε  καὶ   ὑποδημάτων γένεσιν καὶ φύσιν· ταῦτα
[12, 945]   ζῴου τινός, οὓς ἐντόνους τε  καὶ   ὑποζώματα καὶ νεύρων ἐπιτόνους, μίαν
[12, 967]   (καὶ τότε ὑπεδύετο περὶ αὐτά,  καὶ   ὑπωπτεύετο τὸ νῦν ὄντως δεδογμένον,
[12, 956]   περὶ δίκας γίγνεσθαι, προτέρων τε  καὶ   ὑστέρων λήξεις, ἀποκρίσεών τε ἀνάγκας
[12, 941]   αὖ παρὰ τῶν πολεμίων  καὶ   φίλων μὴ τὰ παρ' ἐκείνων
[12, 965]   πρὸς ἕκαστα ἄκρον δημιουργόν τε  καὶ   φύλακα μὴ μόνον δεῖν πρὸς
[12, 956]   ἔχοντες· δεύτεροι δὲ κωμῆταί τε  καὶ   φυλέται, κατὰ τὸ δωδέκατον μέρος
[12, 963]   πάνυ νέων· ἄνευ γὰρ λόγου  καὶ   φύσει γίγνεται ἀνδρεία ψυχή, ἄνευ
[12, 942]   (πίλων τε καὶ ὑποδημάτων γένεσιν  καὶ   φύσιν· ταῦτα γὰρ ἀκρωτήρια ὄντα
[12, 950]   ξενηλασίαις χρωμένους καὶ τρόποις αὐθάδεσι  καὶ   χαλεποῖς, ὡς δοκοῖεν ἄν· χρὴ
[12, 956]   οὐκ εὐαγὲς ἀνάθημα, σίδηρος δὲ  καὶ   χαλκὸς πολέμων ὄργανα· ξύλου δὲ
[12, 942]   τε αὖ σίτων καὶ ποτῶν  καὶ   χειμώνων καὶ τῶν ἐναντίων καὶ
[12, 942]   ὑπ' ἀνθρώπους θηρίων. καὶ δὴ  καὶ   χορείας πάσας εἰς τὰς ἀριστείας
[12, 950]   κρίνειν τοὺς ἄλλους ὅσοι πονηροὶ  καὶ   χρηστοί, θεῖον δέ τι καὶ
[12, 956]   ὑπηρεσιῶν ἑκάσταις τῶν ἀρχῶν καταστάσεις,  καὶ   χρόνους ἐν οἷς ἕκαστα γίγνεσθαι
[12, 950]   θεοὺς ἐν ταῖς εὐνόμοις πόλεσι  καὶ   χώραις. ὧδε οὖν χρὴ ποιεῖν
[12, 957]   ὅσοι τε ἐν ποιήμασιν ἔπαινοι  καὶ   (ψόγοι περί τινων λέγονται καὶ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 24/05/2007