Livre, pages |
[12, 965] |
(Ἀθηναῖος)
οὐκ
ἴσως,
ἀλλ'
ὄντως,
|
ὦ |
δαιμόνιε,
ταύτης
οὐκ
ἔστιν
σαφεστέρα |
[12, 965] |
τε
καὶ
πεπαιδευμένους;
(Κλεινίας)
ἀλλ'
|
ὦ |
θαυμάσιε,
ἀδύνατον.
(Ἀθηναῖος)
ἰτέον
ἄρα |
[12, 963] |
καθάπερ
ἄνθρωπον
ἐπανερωτῶντες
εἴποιμεν
ἄν·
|
ὦ |
θαυμάσιε,
σὺ
δὲ
δὴ
ποῖ |
[12, 962] |
δεῖν
συνιέναι.
(Ἀθηναῖος)
κάλλισθ'
ὑπέλαβες,
|
ὦ |
Κλεινία,
καὶ
δεῖ
δὴ
τοῦτον, |
[12, 968] |
ἄρχουσιν.
ὁρᾶν
δὴ
χρεὼν
νῦν,
|
ὦ |
Κλεινία
καὶ
Μέγιλλε,
ἤδη
πρὸς |
[12, 963] |
δεῖ
βλέπειν.
(Ἀθηναῖος)
κάλλιστ'
ἐπακολουθεῖς,
|
ὦ |
Κλεινία.
καὶ
τὰ
λοιπὰ
δὴ |
[12, 969] |
εἴη.
σοὶ
δὴ
τοῦτό
γε,
|
ὦ |
Κλεινία,
μέλειν
παρακελεύομαι·
σὺ
γὰρ |
[12, 961] |
καὶ
διανοῇ.
(Ἀθηναῖος)
χρὴ
τοίνυν,
|
ὦ |
Κλεινία,
παντὸς
πέρι
νοῆσαι
σωτῆρα |
[12, 960] |
εἴρηται,
φράζ'
ἔτι
σαφέστερον.
(Ἀθηναῖος)
|
ὦ |
Κλεινία,
πολλὰ
τῶν
ἔμπροσθεν
καλῶς |
[12, 968] |
ἢ
πῶς
ποιῶμεν;
(Κλεινίας)
ἀλλ'
|
ὦ |
λῷστε,
πῶς
οὐ
προσοίσομεν,
ἄν |
[12, 969] |
πόλεως
κατοίκισιν.
(Κλεινίας)
ἀληθέστατα
λέγεις,
|
ὦ |
Μέγιλλε,
καὶ
ἐγὼ
ποιήσω
ταῦθ' |
[12, 968] |
καὶ
ἐρευνῶμεν.
(Ἀθηναῖος)
οὐκέτι
νόμους,
|
ὦ |
Μέγιλλε
καὶ
Κλεινία,
περὶ
τῶν |
[12, 963] |
ὑμᾶς
συχνῶν
διωριζόμην;
(Κλεινίας)
οὐδαμῶς,
|
ὦ |
ξένε.
(Ἀθηναῖος)
τί
δ'
ὅτι |
[12, 968] |
δὴ
ποιητέον
ἐχόντων
τούτων
οὕτως,
|
ὦ |
ξένε;
(Ἀθηναῖος)
τὸ
λεγόμενον,
ὦ |
[12, 964] |
οὖν
δὴ
καὶ
τίνα
τρόπον,
|
ὦ |
ξένε,
ἀπεικάζοντες
αὐτὸ
τοιούτῳ
τινὶ |
[12, 965] |
(Κλεινίας)
ἥκιστα,
νὴ
τὸν
ξένιον,
|
ὦ |
ξένε,
θεόν,
ἐατέον
που
τὸ |
[12, 960] |
εἶναι
τὸ
ὅλον.
(Κλεινίας)
καλῶς,
|
ὦ |
ξένε,
λέγεις·
πρὸς
ὅτι
δὲ |
[12, 963] |
~(Κλεινίας)
οὐκοῦν
τό
γ'
ἡμέτερον,
|
ὦ |
ξένε,
ὀρθῶς
ἂν
εἴη
πάλαι |
[12, 968] |
καὶ
μάλα
συχνήν.
(Κλεινίας)
ἀλλ'
|
ὦ |
ξένε,
παντὸς
μὲν
μᾶλλον
ταύτῃ |
[12, 962] |
ἔχομεν
φράζειν;
(Κλεινίας)
οὐ
δῆτα,
|
ὦ |
ξένε,
σαφῶς
γε·
εἰ
δ' |
[12, 965] |
ἀνθρώπων
οὐδενί.
(Κλεινίας)
σοὶ
πιστεύων,
|
ὦ |
ξένε,
συγχωρῶ
δή,
καὶ
ταύτῃ |
[12, 969] |
πρὸς
ἀρετὴν
σωτηρίας
γενομένους.
(Μέγιλλος)
|
ὦ |
φίλε
Κλεινία,
ἐκ
τῶν
νῦν |
[12, 965] |
δικαίως
ἂν
ὀνόματι
προσαγορεύεσθαι.
τοῦτο,
|
ὦ |
φίλοι,
εἰ
μὲν
βουλόμεθα,
τὰ |
[12, 968] |
ὦ
ξένε;
(Ἀθηναῖος)
τὸ
λεγόμενον,
|
ὦ |
φίλοι,
ἐν
κοινῷ
καὶ
μέσῳ |
[12, 969] |
ἡμῖν
ὁ
θεῖος
γένηται
σύλλογος,
|
ὦ |
φίλοι
ἑταῖροι,
παραδοτέον
τούτῳ
τὴν |