Livre, pages |
[12, 948] |
αὐτὸν
ὁ
νόμος
προσταττέτω,
~ὁ
|
δ' |
ἀγὼν
(ἐν
δικαστηρίῳ
γιγνέσθω
τοιῷδέ |
[12, 960] |
δοξάσῃ
πᾶσι
κοινῇ
ζημίᾳ.
ὅσαι
|
δ' |
ἄλλαι
γίγνονται
περὶ
τελευτήσαντας
ταφαὶ |
[12, 946] |
τὸ
πλέον
ἀποκρίναντας
(νεότητι,
τοὺς
|
δ' |
ἄλλους
ἐγκρίναντας
φέρειν
αὖθις,
μέχριπερ |
[12, 946] |
ὥσπερ
ἀνάγκη,
ἁπλῶς
θνῃσκέτω,
τῶν
|
δ' |
ἄλλων
τιμημάτων
ὧν
ἂν
δυνατὸν |
[12, 945] |
εὐδαιμονεῖ
χώρα
καὶ
πόλις·
ἐὰν
|
δ' |
ἄλλως
τὰ
περὶ
τὰς
εὐθύνας |
[12, 968] |
γένοιτο
ἱκανὸς
ὅλης
πόλεως,
ὑπηρέτης
|
δ' |
ἂν
ἄλλοις
ἄρχουσιν.
ὁρᾶν
δὴ |
[12, 959] |
καὶ
τὸν
ὄντως
τεθνηκότα,
εἴη
|
δ' |
ἂν
σχεδόν,
ὡς
τἀνθρώπινα,
μέτρον |
[12, 952] |
αὐτοῖς
φαίνεσθαι
καὶ
ἀσαφῆ.
ἃ
|
δ' |
ἂν
τούτων
ἐγκρίνωσιν
οἱ
γεραίτεροι, |
[12, 946] |
τὴν
τῶν
εὐθύνων
γνώμην.
ἥτις
|
δ' |
ἂν
τῶν
ἀρχῶν
μὴ
ὁμολογῇ |
[12, 942] |
ἄρχεσθαί
θ'
ὑφ'
ἑτέρων·
τὴν
|
δ' |
ἀναρχίαν
ἐξαιρετέον
(ἐκ
παντὸς
τοῦ |
[12, 941] |
ἂν
ἰάσιμον
ἔτ'
εἶναι,
τὸν
|
δ' |
ἀνίατον.
ξένον
μὲν
δὴ
τῶν |
[12, 965] |
πόλει
ἐγγεγονέναι
τοῦθ'
ἡμῖν·
εἰ
|
δ' |
ἄρα
τὸ
παράπαν
δοκεῖ
ἐᾶν, |
[12, 963] |
τῶν
νόμων
βλέποντ'
εἶναι,
τοῦτο
|
δ' |
ἀρετήν
που
συνεχωροῦμεν
πάνυ
ὀρθῶς |
[12, 960] |
ὅσον
δεῖ
πραχθῆναι
πεπρᾶχθαι,
πρότερον
|
(δ' |
ἀτελὲς
εἶναι
τὸ
ὅλον.
(Κλεινίας) |
[12, 950] |
εἴτε
καὶ
πρεσβύτερος
ὤν.
τὸ
|
δ' |
αὖ
μήτε
ἄλλους
δέχεσθαι
μήτε |
[12, 961] |
τοῖς
ἄλλοις
νοῦς
ἐγγιγνόμενος,
κεφαλῇ
|
δ' |
αὖ
πρὸς
τοῖς
ἄλλοις
ὄψις |
[12, 943] |
δοκεῖν
πολεμικοῦ
περὶ
βίου,
νόμους
|
δ' |
αὖ
τούσδε·
Στρατεύεσθαι
τὸν
καταλεγέντα |
[12, 953] |
τε
καὶ
παθεῖν
ἀπαλλάττωνται.
δικαστὰς
|
δ' |
αὐτοῖς
εἶναι
τοὺς
ἱερέας,
ἐὰν |
[12, 945] |
μὲν
τὴν
ἀρχὴν
πράξῃ,
τῆς
|
δ' |
αὑτοῦ
δυνάμεως
ἐνδείᾳ
πρὸς
τὴν |
[12, 956] |
τιμήματος
τῆς
γραφείσης
δίκης.
ἐὰν
|
δ' |
ἐγκαλῶν
τις
τοῖς
δικασταῖς
τὸ |
[12, 955] |
δώρων
χωρὶς
χρὴ
διακονεῖν,
πρόφασιν
|
δ' |
εἶναι
μηδεμίαν
μηδὲ
λόγον
ἐπαινούμενον, |
[12, 949] |
τοῦ
πράγματος
ἀεὶ
λόγον.
ξένῳ
|
δ' |
εἶναι
πρὸς
ξένους,
καθάπερ
τὰ |
[12, 958] |
ἐξηγητὰς
γίγνεσθαι
κυρίους
φράζοντας·
θήκας
|
δ' |
εἶναι
τῶν
χωρίων
ὁπόσα
μὲν |
[12, 945] |
κλήρου
καὶ
ἐπ'
ἐνιαυτόν,
τῶν
|
δ' |
εἰς
πλείονα
ἔτη
καὶ
ἐκ |
[12, 947] |
διὰ
πάσης
τῆς
ἡμέρας·
ἕωθεν
|
δ' |
εἰς
τὴν
θήκην
φέρειν
αὐτὴν |
[12, 956] |
ταὐτὸν
μέρος
τῆς
δίκης.
ἐὰν
|
δ' |
εἰς
τὸ
τρίτον
ἔλθωσιν
δικαστήριον |
[12, 955] |
ὁ
ἐθέλων
τοῖς
ἀθλοθέταις,
οἱ
|
δ' |
εἰς
τὸν
ἀγῶνα
ἐλεύθερον
ἀφιέντων |
[12, 952] |
καὶ
τοιοῦτος
ὢν
ἐκδημείτω,
τὸν
|
δ' |
εἰσεπιδημήσαντα
μετὰ
τοῦτον
χρὴ
φιλοφρονεῖσθαι. |
[12, 952] |
μετὰ
τοῦτον
χρὴ
φιλοφρονεῖσθαι.
τέτταρες
|
δ' |
εἰσὶ
ξένοι
ὧν
δεῖ
πέρι |
[12, 960] |
ἂν
ἡμῖν
ἔχοι·
τῶν
πάντων
|
δ' |
ἑκάστοτε
τέλος
οὐ
τὸ
δρᾶσαί |
[12, 950] |
ἀρίστην
παρασκευάζεσθαι
πρὸς
ἀρετήν·
πᾶσα
|
δ' |
ἐλπὶς
αὐτὴν
ἐκ
τῶν
εἰκότων, |
[12, 968] |
ἐγὼ
γιγνοίμην
ἂν
προθύμως
πρὸς
|
δ' |
ἐμοὶ
καὶ
ἑτέρους
ἴσως
εὑρήσω |
[12, 954] |
ἀφανεῖ
κεκτῆται,
δέκα
ἐτῶν,
ἐὰν
|
δ' |
ἐν
ἀλλοδημίᾳ,
τοῦ
παντὸς
χρόνου, |
[12, 966] |
ὅπως
ἓν
διανοεῖσθαι.
(Ἀθηναῖος)
τί
|
δ' |
ἐννοεῖν
μέν,
τὴν
δὲ
ἔνδειξιν |
[12, 951] |
ὅσα
καλῶς
αὐτοῖς
κεῖται,
τὰ
|
δ' |
ἐπανορθούμενον,
εἴ
τι
παραλείπεται.
ἄνευ |
[12, 953] |
διανέμοντας,
ἀναγκαῖα
μέν,
ὡς
ὀλίγιστα
|
δ' |
ἐπιχρωμένους.
ὁ
δὲ
δεύτερος,
ὄμμασιν |
[12, 962] |
αὐτῶν
πρῶτον,
ἔπειτα
ἀνθρώπων·
εἰ
|
δ' |
ἔσται
(τοῦ
τοιούτου
κενή
τις |
[12, 959] |
πρὸς
τὸ
μνῆμα
ἐκφορά.
πείθεσθαι
|
δ' |
ἐστὶ
τῷ
νομοθέτῃ
χρεὼν
τά |
[12, 954] |
ἢ
καὶ
μηδαμῶς
ἀξιόχρεω·
ὑπόδικος
|
δ' |
ἔστω
καὶ
ὁ
προπωλῶν
καθάπερ |
[12, 950] |
ἔτι
τε
ἰδίᾳ
μηδενί,
δημοσίᾳ
|
δ' |
ἔστω
κήρυξιν
ἢ
πρεσβείαις
ἢ |
[12, 951] |
τῶν
περὶ
νόμους
ἐποπτευόντων·
οὗτος
|
δ' |
ἔστω
νέων
καὶ
πρεσβυτέρων
μεμειγμένος, |
[12, 960] |
δὲ
σωτηρίαν
τῶν
νόμων.
ἡμῖν
|
δ' |
ἔτι
μοι
φαίνεσθαι
δοκεῖ
τοῦτ' |
[12, 957] |
καλῶν,
(τὰ
μὲν
εἴρηται,
τὰ
|
δ' |
ἔτι
πρὸς
τῷ
τέλει
ῥηθήσεται. |
[12, 943] |
τούτων
πέρι
γενέσθαι,
πρὸς
τούτοις
|
δ' |
ἔτι
προστιμᾶν
αὐτῷ
τὸ
δικαστήριον |
[12, 952] |
μέμφεσθαι
τὸν
(σύλλογον
ὅλον·
τοὺς
|
δ' |
εὐδοκιμοῦντας
τούτων
τῶν
νέων
φυλάττειν |
[12, 946] |
διπλῆν
τεῖσαι,
διπλασίαν
τινέτω.
τὰς
|
δ' |
εὐθύνας
αὐτῶν
τούτων
ἀκούειν
χρὴ |
[12, 962] |
ὄντες
εἴτε
καὶ
μή,
τῶν
|
δ' |
ἡ
προθυμία
πρὸς
τὸν
ἐλεύθερον |
[12, 962] |
εἴτε
χείρους
τυγχάνουσιν
ὄντες,
τοῖς
|
δ' |
ὅπως
πλουτήσουσιν,
εἴτ'
οὖν
δοῦλοί |
[12, 963] |
οὐδαμῶς,
ὦ
ξένε.
(Ἀθηναῖος)
τί
|
δ' |
ὅτι
δεῖ
προθυμεῖσθαί
τε
συνιδεῖν |
[12, 944] |
μεταβαλοῦσα,
τιμωρία
τούτῳ
γενομένη.
νῦν
|
δ' |
ὅτι
τούτων
ἐγγύτατα
φιλοψυχίας
ἕνεκα, |
[12, 957] |
καὶ
(δὶς
καὶ
τρίς.
πάντα
|
δ' |
οὖν
ὁπόσα
σμικρὰ
καὶ
ῥᾴδια |
[12, 953] |
τις
ἀφίκηται,
σπάνιος
μέν,
ἂν
|
δ' |
οὖν
ποτέ
τις
ἔλθῃ
τῶν |
[12, 962] |
ὦ
ξένε,
σαφῶς
γε·
εἰ
|
δ' |
οὖν
τοπάζειν
δεῖ,
δοκεῖ
μοι |
[12, 959] |
πράττειν
καὶ
πολλῶν
ἐπιμελεῖσθαι,
τούτων
|
δ' |
οὐχ
ἥκιστα,
ὅπως
ἂν
παίδων |
[12, 969] |
κύβους
βάλλοντες,
(ταῦτα
ποιητέον,
ἐγὼ
|
δ' |
ὑμῖν
συγκινδυνεύσω
τῷ
φράζειν
τε |
[12, 953] |
τριῶν,
ὅσα
ἐντὸς
χιλίων,
τὰ
|
δ' |
ὑπὲρ
ἐγγύην,
ἣν
ἂν
ἐγγυᾶταί |
[12, 954] |
τριῶν,
ὅσα
ἐντὸς
χιλίων,
~τὰ
|
δ' |
ὑπὲρ
(χιλίας
μὴ
ἔλαττον
ἢ |
[12, 963] |
ἰατρικὸς
νοῦς
ἔχει
φράζειν,
σὺ
|
δ' |
ὢν
δὴ
διαφέρων,
ὡς
φαίης |