Livre, pages |
[12, 947] |
εἶναι,
καὶ
ἱερέας
μὲν
πάντας
|
τοῦ |
Ἀπόλλωνός
τε
καὶ
Ἡλίου,
ἀρχιέρεων |
[12, 946] |
ἂν
(εὐθύνωσιν
χρόνον,
ἐν
τῷ
|
τοῦ |
Ἀπόλλωνός
τε
καὶ
Ἡλίου
τεμένει, |
[12, 942] |
δ'
ἀναρχίαν
ἐξαιρετέον
(ἐκ
παντὸς
|
τοῦ |
βίου
ἁπάντων
τῶν
ἀνθρώπων
τε |
[12, 943] |
τὴν
τῶν
ἀριστείων
κρίσιν
παντὸς
|
τοῦ |
βίου
καὶ
τὴν
τῶν
δευτέρων |
[12, 951] |
αὖ
τοὺς
νόμους
διαφυλάττειν
ἄνευ
|
τοῦ |
γνώμῃ
λαβεῖν
αὐτοὺς
ἀλλὰ
μὴ |
[12, 945] |
τὸν
κακόν,
χιλίας,
ἂν
δὲ
|
τοῦ |
δευτέρου,
πέντε
μνᾶς,
ἂν
δὲ |
[12, 945] |
μεγίστου
τιμήματος
ᾖ,
πέντε
δέ,
|
τοῦ |
δευτέρου,
τρεῖς
δέ,
(ἂν
τοῦ |
[12, 959] |
πλέον
πέντε
μνῶν,
τῷ
δὲ
|
τοῦ |
δευτέρου
τρεῖς
μναῖ,
καὶ
δύο |
[12, 948] |
δώδεκα
μνᾶς,
ὀκτὼ
δὲ
ὁ
|
τοῦ |
δευτέρου,
τρίτου
δὲ
ἕξ,
τετάρτου |
[12, 959] |
μὴ
μακρότερον
χρόνον
ἔνδον
γίγνεσθαι
|
τοῦ |
δηλοῦντος
τόν
τε
ἐκτεθνεῶτα
καὶ |
[12, 948] |
πρῶτον
μὲν
νομοφύλακες
ἔστωσαν
τούτου
|
τοῦ |
δικαστηρίου,
ἔπειτα
αὐτῶν
τούτων
οἱ |
[12, 953] |
ἀκούσαντες
ὧν
χάριν
ἀφίκοντο,
(ἀβλαβεῖς
|
τοῦ |
δρᾶσαί
τε
καὶ
παθεῖν
ἀπαλλάττωνται. |
[12, 944] |
καὶ
τὸ
δυσχερέστερον
κακὸν
ἀπὸ
|
τοῦ |
ἐναντίου.
σχεδὸν
οὖν
ἐν
τοῖς |
[12, 941] |
οὐδέτερον
οὐδετέρου
ἐλάττονος
ἕνεκα
μεγέθους
|
τοῦ |
κλέμματος
ὁ
νόμος
ἀξιοῖ
ζημιοῦν, |
[12, 955] |
τινας
εἰρήνην
ἢ
πόλεμον
ἄνευ
|
τοῦ |
κοινοῦ,
θάνατος
ἔστω
καὶ
τούτῳ |
[12, 967] |
σωμάτων
διανεμόντων
τὰς
αἰτίας
παντὸς
|
τοῦ |
κόσμου.
ταῦτ'
ἦν
τὰ
τότε |
[12, 950] |
τυγχάνουσιν
οἱ
πολλοί,
τοσοῦτον
καὶ
|
τοῦ |
κρίνειν
τοὺς
ἄλλους
ὅσοι
πονηροὶ |
[12, 964] |
αὐτῆς
μὲν
τῆς
πόλεως
οὔσης
|
τοῦ |
κύτους,
τῶν
δὲ
φυλάκων
τοὺς |
[12, 949] |
εἰ
δὲ
μή,
καθάπερ
ἔξω
|
τοῦ |
λόγου
λέγοντος,
τοὺς
ἄρχοντας
πάλιν |
[12, 954] |
τῶν
πέντε
ἐξελθόντων
ἐτῶν,
μηκέτι
|
τοῦ |
λοιποῦ
χρόνου
ἐξέστω
τούτῳ
τοῦ |
[12, 948] |
τῶν
(ψήφων,
τινέτω
ὁ
μὲν
|
τοῦ |
μεγίστου
τιμήματος
δώδεκα
μνᾶς,
ὀκτὼ |
[12, 959] |
νόμος
οὗτος·
τῷ
μὲν
δὴ
|
τοῦ |
μεγίστου
τιμήματος
εἰς
τὴν
πᾶσαν |
[12, 945] |
προσαποτεισάτω
μισθόν,
χιλίας
μέν,
ἂν
|
τοῦ |
μεγίστου
τιμήματος
ᾖ,
πέντε
δέ, |
[12, 945] |
τὸν
εὔθυνον,
ἂν
μὲν
ᾖ
|
τοῦ |
μεγίστου
τιμήματος
ὁ
τάξας
τὸν |
[12, 944] |
κακοὶ
ὀνειδίζειν
ὅπλων
ἀποβολὴν
τῷ
|
τοῦ |
Μενοιτίου.
ἔτι
δὲ
ὁπόσοι
κατὰ |
[12, 954] |
δὴ
καὶ
ὁ
προπωλῶν
ὁτιοῦν
|
τοῦ |
μὴ
ἐνδίκως
πωλοῦντος
ἢ
καὶ |
[12, 957] |
ἂν
βάσανος
εἴη
σαφὴς
τὰ
|
τοῦ |
νομοθέτου
γράμματα,
ἃ
δεῖ
κεκτημένον |
[12, 958] |
ἀρχὴ
συνεπομένη
τῷ
νικῶντι
τὰ
|
τοῦ |
ὀφλόντος
παραδιδότω
χρήματα.
ἐὰν
δὲ |
[12, 958] |
μὲν
ἡ
δικάζουσα
ἀρχὴ
τὰ
|
τοῦ |
ὀφλόντος
τῷ
νικήσαντι
χρήματα
πάντα |
[12, 954] |
ἐτῶν,
ἐὰν
δ'
ἐν
ἀλλοδημίᾳ,
|
τοῦ |
παντὸς
χρόνου,
ὅταν
ἀνεύρῃ
που, |
[12, 964] |
νέων
φάσκοντ'
εἶναι
βελτίω
φαίνεσθαι
|
τοῦ |
πᾶσαν
ἀρετὴν
νενικηκότος;
εἶτα
ἐν |
[12, 949] |
πάλιν
ἐπανάγειν
εἰς
τὸν
περὶ
|
τοῦ |
πράγματος
ἀεὶ
λόγον.
ξένῳ
δ' |
[12, 961] |
οἴκαδε,
δόξαι,
τούτοις
αὐτοῖς
διαβασανισθέντας,
|
τοῦ |
συλλόγου
ἀξιοκοινωνήτους
εἶναι·
πρὸς
τούτοις |
[12, 961] |
οὖν.
(Ἀθηναῖος)
τούτου
δὴ
πέρι
|
τοῦ |
συλλόγου
πάλιν
ἀναλαβὼν
λέγοιμ'
ἂν |
[12, 945] |
δὲ
οὗτος
οὐ
σμικρότατος
καιρὸς
|
τοῦ |
σῴζεσθαί
τε
καὶ
διαλυθεῖσαν
(οἴχεσθαι |
[12, 942] |
τε
ἔχει
μεγίστην
δύναμιν
παντὸς
|
τοῦ |
σώματος
καὶ
τοὐναντίον
ἐναντίως,
καὶ |
[12, 948] |
ἁλῷ,
στερέσθω
τῆς
ἀρχῆς
καὶ
|
τοῦ |
τάφου
καὶ
τῶν
ἄλλων
τῶν |
[12, 947] |
γυμνασίοις,
οὓς
ἂν
οἱ
προσήκοντες
|
τοῦ |
τελευτήσαντος
ἐπιόψωνται,
πρώτους
δὲ
προϊέναι |
[12, 945] |
δὲ
ὡσαύτως,
καθάπερ
οἱ
πρόσθεν,
|
τοῦ |
τετάρτου
μέρους.
εὐθύνων
δὴ
πέρι |
[12, 959] |
τοῦ
τρίτου,
μνᾶ
δὲ
τῷ
|
τοῦ |
τετάρτου
μέτρον
ἂν
ἔχοι
τῶν |
[12, 945] |
τρίτου,
τρεῖς
μνᾶς,
ἂν
δὲ
|
τοῦ |
τετάρτου,
μνᾶν.
ὁ
δὲ
ὀφλὼν |
[12, 958] |
ποιεῖν
ἢ
ὅσα
δέχεσθαι
τῶν
|
τοῦ |
τετελευτηκότος
ἐγκώμια
βίου
~μὴ
πλείω |
[12, 959] |
τις
ἐπιστατῇ,
ὃν
ἂν
οἱ
|
τοῦ |
τετελευτηκότος
ἐπίσκοπον
οἰκεῖοι
παραλάβωσιν,
ᾧ |
[12, 953] |
αὐτὸς
ὤν·
ἐπὶ
γὰρ
τὴν
|
τοῦ |
τῆς
παιδείας
ἐπιμελουμένου
πάσης
οἴκησιν |
[12, 954] |
δέ
τις
ὄφλῃ,
τὴν
διπλασίαν
|
τοῦ |
τιμηθέντος
βλάβην
ἐκτίνειν.
ἐὰν
δὲ |
[12, 956] |
δὲ
πάλιν
ἡττηθῇ,
τὴν
ἡμιολίαν
|
τοῦ |
τιμήματος
ἀποτινέτω.
ἐὰν
δὲ
ὁ |
[12, 956] |
ὁ
δὲ
διώκων
τὴν
ἡμίσειαν
|
τοῦ |
τιμήματος
(ἀποτινέτω.
κληρώσεις
δὲ
δικαστηρίων |
[12, 955] |
κατ'
ἐνιαυτὸν
ἕκαστον
βουλευομένων,
ἐάντε
|
τοῦ |
τιμήματος
ὅλου
μέρει
ἐάντε
τῆς |
[12, 956] |
τὸ
δεύτερον,
τὸ
πεμπτημόριον
ἀποτινέτω
|
τοῦ |
τιμήματος
τῆς
γραφείσης
δίκης.
ἐὰν |
[12, 955] |
ἐξέστω
μηδὲν
ἀνάθημα
μηδ'
ἐπιγραφὴν
|
τοῦ |
τοιούτου
ἀγῶνός
ποτε
γενέσθαι,
βλάβης |
[12, 954] |
τοῦ
λοιποῦ
χρόνου
ἐξέστω
τούτῳ
|
τοῦ |
τοιούτου
ἐπιλαβέσθαι.
ἐὰν
δὲ
κατ' |
[12, 962] |
ἔπειτα
ἀνθρώπων·
εἰ
δ'
ἔσται
|
(τοῦ |
τοιούτου
κενή
τις
πόλις,
οὐδὲν |
[12, 957] |
μανθάνειν·
πάντων
γὰρ
μαθημάτων
κυριώτατα
|
τοῦ |
τὸν
μανθάνοντα
βελτίω
γίγνεσθαι
τὰ |
[12, 959] |
τρεῖς
μναῖ,
καὶ
δύο
τῷ
|
τοῦ |
τρίτου,
μνᾶ
δὲ
τῷ
τοῦ |
[12, 945] |
τοῦ
δευτέρου,
τρεῖς
δέ,
(ἂν
|
τοῦ |
τρίτου,
μνᾶν
δὲ
ὡσαύτως,
καθάπερ |
[12, 945] |
δευτέρου,
πέντε
μνᾶς,
ἂν
δὲ
|
τοῦ |
τρίτου,
τρεῖς
μνᾶς,
ἂν
δὲ |
[12, 947] |
ὅπως
ἂν
γίγνηται
μέτρον
ἀριθμοῦ
|
τοῦ |
χρόνου,
ἕως
ἂν
ἡ
πόλις |
[12, 943] |
δὲ
τῶν
ἀρχόντων
οἴκαδε
προαπέλθῃ
|
τοῦ |
χρόνου,
λιποταξίου
τούτων
εἶναι
γραφὰς |