Livre, pages
[12, 942]	ποδῶν δύναμιν μὴ διαφθείρειν τῇ	τῶν	ἀλλοτρίων σκεπασμάτων περικαλυφῇ, τὴν τῶν
[12, 964]	ἀρετὴ καὶ πάντως δηλοῦντα, διαφέρειν	τῶν	ἄλλων, ἀλλ' ἢ ποιητήν τινα
[12, 950]	πρέπον ἂν εἴη δόξαν πρὸς	τῶν	ἄλλων ἀνθρώπων ὅτι (καλλίστην τε
[12, 951]	τινες ἐπιθυμῶσι τῶν πολιτῶν τὰ	τῶν	ἄλλων ἀνθρώπων πράγματα θεωρῆσαι κατά
[12, 952]	μὲν κατορθοῦντας, ἀτιμάζειν δὲ μᾶλλον	τῶν	ἄλλων, ἐὰν ἀποβαίνωσι χείρους τῶν
[12, 947]	τάφῳ ἕπεσθαι, ἐὰν ἄρα καὶ	τῶν	ἄλλων εἴργωνται τάφων, ἐὰν καὶ
[12, 951]	τοὺς νέους ὅτι δεύτερα τὰ	τῶν	ἄλλων ἐστὶ νόμιμα τὰ περὶ
[12, 957]	θαυμαστὸς νόμος. καὶ δὴ καὶ	τῶν	ἄλλων λόγων ὅσοι τε ἐν
[12, 957]	κεκτημένον ἐν αὑτῷ, καθάπερ ἀλεξιφάρμακα	τῶν	ἄλλων λόγων, τὸν ἀγαθὸν δικαστὴν
[12, 962]	νῦν, ἢ νίκην στρατηγὸς ἢ	τῶν	ἄλλων ὅσα δὴ διήλθομεν, ἔσθ'
[12, 947]	ἐκφορὰς καὶ θήκας διαφόρους εἶναι	τῶν	ἄλλων πολιτῶν· λευκὴν μὲν τὴν
[12, 961]	εἶναι τὸν σύλλογον, ἡνίκ' ἂν	τῶν	ἄλλων πράξεων ἰδίων τε καὶ
[12, 942]	τε λόγῳ τὸ χωρίς τι	τῶν	ἄλλων πράττειν διδάξαι τὴν ψυχὴν
[12, 964]	ἐξηγητάς, τοὺς διδασκάλους, τοὺς νομοθέτας,	τῶν	ἄλλων τοὺς φύλακας, τῷ δεομένῳ
[12, 948]	ἀρχῆς καὶ τοῦ τάφου καὶ	τῶν	ἄλλων τῶν δοθεισῶν αὐτῷ τιμῶν,
[12, 954]	τῶν ἀστυνόμων κατὰ ταὐτὰ σημηνάσθω.	τῶν	ἀμφισβητησίμων χρόνου ὅρος, ὃν ἐάν
[12, 948]	αὐτῷ· διδοὺς γὰρ περὶ ἑκάστων	τῶν	ἀμφισβητουμένων (ὅρκον τοῖς ἀμφισβητοῦσιν ἀπηλλάττετο
[12, 943]	ἀποβολῆς, μὴ διαμαρτών τις ἄρα	τῶν	ἀναγκαίων ἀποβολῶν, ὡς αἰσχρὰς αὐτὰς
[12, 958]	νικήσαντι χρήματα πάντα ἀποδιδότω, χωρὶς	τῶν	ἀναγκαίων κεκτῆσθαι, (μετὰ τὴν διαψήφισιν
[12, 959]	τοῦ τετάρτου μέτρον ἂν ἔχοι	τῶν	ἀναλωμάτων. νομοφύλαξι δὲ πολλά τε
[12, 945]	τὴν δίκην πρὸς τῷ ἀφεῖσθαι	τῶν	ἀνδρείων κινδύνων κατὰ φύσιν τὴν
[12, 950]	ταῖς δόξαις διαιροῦνται τοὺς ἀμείνους	τῶν	ἀνθρώπων καὶ τοὺς χείρονας. διὸ
[12, 942]	(ἐκ παντὸς τοῦ βίου ἁπάντων	τῶν	ἀνθρώπων τε καὶ τῶν ὑπ'
[12, 948]	νόμους ἐξαιρεῖν χρὴ τοὺς ὅρκους	τῶν	ἀντιδικούντων ἑκατέρων, καὶ τὸν λαγχάνοντά
[12, 952]	ἀποκείσθω τοῖς ἄρχουσιν εἰς τὴν	τῶν	ἀριστείων διαδικασίαν. ὁ μὲν οὖν
[12, 948]	ἀνάξιον εἶναι τὸν καὶ τὸν	τῶν	ἀριστείων καὶ τῆς ἀρχῆς· καὶ
[12, 943]	γράψαντα ἀναθεῖναι μαρτύριον εἰς τὴν	τῶν	ἀριστείων κρίσιν παντὸς τοῦ βίου
[12, 945]	ἀξίαν; ῥᾴδιον μὲν (οὐδαμῶς εὑρεῖν	τῶν	ἀρχόντων ἄρχοντα ὑπερβάλλοντα πρὸς ἀρετήν,
[12, 945]	ἄλλως τὰ περὶ τὰς εὐθύνας	τῶν	ἀρχόντων γίγνηται, τότε λυθείσης τῆς
[12, 942]	μήθ' ὑποχωρεῖν ἄλλῳ ἄνευ τῆς	(τῶν	ἀρχόντων δηλώσεως, ἑνί τε λόγῳ
[12, 968]	κατὰ νόμον χάριν σωτηρίας τὸν	τῶν	ἀρχόντων νυκτερινὸν σύλλογον, (παιδείας ὁπόσης
[12, 943]	(μέν τις, μὴ ἀπαγαγόντων δὲ	τῶν	ἀρχόντων οἴκαδε προαπέλθῃ τοῦ χρόνου,
[12, 957]	δεῖ χρωμένας τὰ προσήκοντα ἑκάστῃ	τῶν	ἀρχῶν διοικεῖν, ἔστ' ἐν πολλαῖς
[12, 956]	καὶ πληρώσεις, καὶ ὑπηρεσιῶν ἑκάσταις	τῶν	ἀρχῶν καταστάσεις, καὶ χρόνους ἐν
[12, 946]	εὐθύνων γνώμην. ἥτις δ' ἂν	τῶν	ἀρχῶν μὴ ὁμολογῇ κεκρίσθαι δικαίως,
[12, 954]	δὲ μετὰ τῶν οἰκείων καὶ	τῶν	ἀστυνόμων κατὰ ταὐτὰ σημηνάσθω. τῶν
[12, 942]	εὐκολίαν τε καὶ εὐχέρειαν ἐπιτηδεύειν	τῶν	αὐτῶν εἵνεκα, καρτερήσεις τε αὖ
[12, 947]	κατ' ἐνιαυτὸν τὸν πρῶτον κριθέντα	τῶν	γενομένων ἐκείνῳ τῷ (ἐνιαυτῷ τῶν
[12, 946]	εὐθύνων, ὥσπερ ἀνάγκη, ἁπλῶς θνῃσκέτω,	τῶν	δ' ἄλλων τιμημάτων ὧν ἂν
[12, 945]	τύχην κλήρου καὶ ἐπ' ἐνιαυτόν,	τῶν	δ' εἰς πλείονα ἔτη καὶ
[12, 962]	τινων ὄντες εἴτε καὶ μή,	τῶν	δ' ἡ προθυμία πρὸς τὸν
[12, 954]	τε τῇδε οὐκ ἔστ' ἀμφισβήτησις·	τῶν	δὲ ἄλλων ὅτι ἄν τις
[12, 949]	ἅμα καὶ νόμος εἰσπράττειν προστάττῃ,	τῶν	δὲ ἀπειθούντων ταῖς ἐνεχυρασίαις πρᾶσιν
[12, 948]	οὐ φροντίζειν ἡμῶν αὐτοὺς διανοοῦνται,	τῶν	δὲ δὴ πλείστων ἐστὶ καὶ
[12, 949]	τὴν ἀνθρωπίνην δόξαν τῷ ἐπιορκοῦντι·	τῶν	δὲ ὁπόσα ἐξαρνηθέντι καὶ ἐξομοσαμένῳ
[12, 946]	μὴ ἔλαττον πεντήκοντα γεγονότα ἐτῶν.	τῶν	δὲ προκριθέντων οὓς ἂν πλεῖστοι
[12, 964]	τῆς πόλεως οὔσης τοῦ κύτους,	τῶν	δὲ φυλάκων τοὺς μὲν νέους
[12, 951]	δὲ ὁπόσ' ἂν ἔτη βουληθῇ	τῶν	δέκα καὶ ἀφικόμενος οἴκαδε, εἰς
[12, 943]	παντὸς τοῦ βίου καὶ τὴν	τῶν	δευτέρων καὶ τρίτων. ἐὰν δὲ
[12, 945]	πλείονα ἔτη καὶ ἐκ προκρίτων;	τῶν	δὴ τοιούτων εὐθυντὴς τίς ἱκανός,
[12, 941]	δ' ἀνίατον. ξένον μὲν δὴ	τῶν	δημοσίων ἢ δοῦλον ἄν τίς
[12, 964]	γε ὄντα τι καὶ περὶ	τῶν	διαφερόντων (μεγέθει τε καὶ κάλλει
[12, 957]	πόλιν, τοῖς μὲν (ἀγαθοῖς μονὰς	τῶν	δικαίων καὶ ἐπαύξησιν παρασκευάζοντα, τοῖς
[12, 962]	τοῖς μὲν τὸν ὅρον εἶναι	τῶν	δικαίων (ὅπως ἄρξουσί τινες ἐν
[12, 958]	τῶν δικαστῶν· ἐπειδὰν δὲ ὁ	τῶν	δικασίμων μηνῶν ἐχόμενος γένηται μήν,
[12, 958]	ἑκάστην εὐθὺς ὑπὸ κήρυκος, ἀκουόντων	τῶν	δικαστῶν· ἐπειδὰν δὲ ὁ τῶν
[12, 948]	δὲ περὶ τὴν λεγομένην κρίσιν	τῶν	δικῶν ἄξιον ἄγασθαι, διότι κατεῖδεν
[12, 941]	χρημάτων ἀνελεύθερον, ἁρπαγὴ δὲ ἀναίσχυντον·	τῶν	Διὸς δὲ ὑέων οὐδεὶς οὔτε
[12, 948]	τοῦ τάφου καὶ τῶν ἄλλων	τῶν	δοθεισῶν αὐτῷ τιμῶν, ἐὰν δὲ
[12, 950]	πᾶσα δ' ἐλπὶς αὐτὴν ἐκ	τῶν	εἰκότων, ἄνπερ κατὰ λόγον γίγνηται,
[12, 941]	δικαστηρίῳ ἕλῃ, ὡς ἰασίμῳ ἐκ	τῶν	εἰκότων ὄντι, ~τί χρὴ παθεῖν
[12, 955]	ἐπ' ἐνιαυτὸν ἑκάστοτε προσόδου, χωρὶς	τῶν	εἰς τὰ συσσίτια τελουμένων. θεοῖσι
[12, 947]	πανηγύρεσι πάσαις ἔστωσαν, ἔτι δὲ	τῶν	εἰς τοὺς Ἕλληνας κοινῇ θυσιῶν
[12, 948]	ζῶντες, πρὸς δὲ τούτοις τὸ	τῶν	ἐκλεκτῶν δικαστήριον, γραφέσθω δὲ ὁ
[12, 960]	σαφέστερον. (Ἀθηναῖος) ὦ Κλεινία, πολλὰ	τῶν	ἔμπροσθεν καλῶς ὕμνηται, σχεδὸν δὲ
[12, 964]	κατασκευαστέον; ἢ τίνα τρόπον τῇ	τῶν	ἐμφρόνων κεφαλῇ τε καὶ αἰσθήσεσιν
[12, 963]	διαφέρων, ὡς φαίης ἄν, πάντων	τῶν	ἐμφρόνων, οὐχ ἕξεις εἰπεῖν; ἢ
[12, 953]	δὲ ἀξιῶν τι καλὸν ἰδεῖν	τῶν	ἐν ταῖς ἄλλαις πόλεσιν διαφέρον
[12, 947]	καὶ τούτους μόνους δάφνης στεφάνῳ	τῶν	ἐν τῇ πόλει κεκοσμημένους εἶναι,
[12, 947]	τὴν κλίνην ἑκατὸν τῶν νέων	τῶν	ἐν τοῖς γυμνασίοις, οὓς ἂν
[12, 942]	καὶ ποτῶν καὶ χειμώνων καὶ	τῶν	ἐναντίων καὶ κοίτης σκληρᾶς, καὶ
[12, 949]	δὲ ἀπειθούντων ταῖς ἐνεχυρασίαις πρᾶσιν	τῶν	ἐνεχύρων εἶναι, τὸ δὲ νόμισμα
[12, 961]	σωτῆρα τὸν εἰκότα ἐν ἑκάστοις	τῶν	ἔργων, ὡς ἐν ζῴῳ ψυχὴ
[12, 951]	ἐτῶν ἢ πεντήκοντα, ἔτι δὲ	τῶν	εὐδοκίμων τά τε ἄλλα καὶ
[12, 946]	παθεῖν ἢ ἀποτίνειν κατὰ τὴν	τῶν	εὐθύνων γνώμην. ἥτις δ' ἂν
[12, 946]	ἀποφύγῃ τις τὰς εὐθύνας, αὐτῶν	τῶν	(εὐθύνων κατηγορείτω, ἐὰν ἐθέλῃ· ἐὰν
[12, 946]	ᾖ τῳ θανάτου τετιμημένον ὑπὸ	τῶν	εὐθύνων, ὥσπερ ἀνάγκη, ἁπλῶς θνῃσκέτω,
[12, 967]	κοινωνίας συνθεασάμενος, χρήσηται πρὸς τὰ	τῶν	ἠθῶν ἐπιτηδεύματα καὶ νόμιμα συναρμοττόντως,
[12, 946]	πλεῖστοι ἐνέγκωσι, τούτους ἐκλέξαι μέχρι	τῶν	ἡμίσεων, ἐὰν ἄρτιοι γίγνωνται, περιττοὶ
[12, 947]	τῶν γενομένων ἐκείνῳ τῷ (ἐνιαυτῷ	τῶν	ἱερέων, καὶ τοὔνομα ἀναγράφειν τούτου
[12, 951]	ἂν ἥλιος ἀνάσχῃ, πρῶτον μὲν	τῶν	ἱερέων τῶν τὰ ἀριστεῖα εἰληφότων,
[12, 957]	δυνατὸν μεταβολήν, ὅσοις ἰάσιμοι δόξαι	τῶν	κακῶν· οἷσιν δὲ ὄντως ἐπικεκλωσμέναι,
[12, 961]	ἀκοή· συλλήβδην δὲ νοῦς μετὰ	τῶν	καλλίστων αἰσθήσεων κραθείς, γενόμενός τε
[12, 966]	(Ἀθηναῖος) μῶν οὖν οὐχ ἓν	τῶν	καλλίστων ἐστὶν τὸ περὶ τοὺς
[12, 966]	ἀργὸν ἢ ἀδύνατον ἀποκρίνεσθαι πόρρω	τῶν	καλῶν. (Ἀθηναῖος) ἆρα οὖν ἴσμεν
[12, 945]	τις στρατηγὸς μήτ' ἄλλος ποτὲ	τῶν	κατὰ πόλεμον (ἀρχόντων ὡς ἀνδρὶ
[12, 943]	δίκην, διαφερόντως δὲ καὶ τῆς	τῶν	κατὰ πόλεμον ὅπλων ἀποβολῆς, μὴ
[12, 966]	γιγνώσκειν, καὶ τοῖς μὲν πλείστοις	τῶν	κατὰ πόλιν συγγιγνώσκειν τῇ φήμῃ
[12, 964]	πρεσβυτέροις δὲ ἐξαγγέλους γίγνεσθαι πάντων	τῶν	κατὰ πόλιν, ~(τοὺς δὲ νῷ
[12, 960]	σώτειραν τῶν λεχθέντων, ἀπῃκασμένα τῇ	τῶν	κλωσθέντων τῷ πυρὶ τὴν ἀμετάστροφον
[12, 968]	διὰ τὸ μηδὲν προρρηθέντα δηλοῦν	τῶν	λεγομένων. (Κλεινίας) τί οὖν δὴ
[12, 960]	τὴν Ἄτροπον δὴ τρίτην σώτειραν	τῶν	λεχθέντων, ἀπῃκασμένα τῇ τῶν κλωσθέντων
[12, 956]	περὶ τῶν συμβολαίων εἰς δύναμιν	τῶν	μεγίστων πέρι πάντων εἴρηνται, τὸ
[12, 945]	ἂν εἴη πρέπων ἀρχόντων γενομένων	τῶν	μὲν κατὰ τύχην κλήρου καὶ
[12, 960]	σχεδὸν δὲ οὐχ ἥκιστα τὰ	τῶν	Μοιρῶν προσρήματα. (Κλεινίας) ποῖα δή;
[12, 959]	λέγεσθαι καλῶς εἴδωλα εἶναι τὰ	τῶν	νεκρῶν σώματα, τὸν δὲ ὄντα
[12, 961]	δὲ ἕνα ἕκαστον δεῖν προσλαμβάνειν	τῶν	(νέων, μὴ ἔλαττον ἢ τριάκοντ'
[12, 947]	αὐτὴν μὲν τὴν κλίνην ἑκατὸν	τῶν	νέων τῶν ἐν τοῖς γυμνασίοις,
[12, 952]	ὅλον· τοὺς δ' εὐδοκιμοῦντας τούτων	τῶν	νέων φυλάττειν τὴν ἄλλην πόλιν,
[12, 953]	τῷ τοιούτῳ ξένῳ, ἢ τὴν	τῶν	νικηφόρων τινὸς ἐπ' ἀρετῇ, συνὼν
[12, 951]	ἀδιάφθαρτος ᾖ, τὰ μὲν βεβαιούμενον	τῶν	νομίμων, ὅσα καλῶς αὐτοῖς κεῖται,
[12, 962]	ὅτι πρὸς ἄλλο ἄλλη βλέπει	τῶν	νομοθεσιῶν ἐν τῇ πόλει ἑκάστῃ.
[12, 966]	μὴ ἐπιτροπὴν εἶναι τὸ μηδέποτε	(τῶν	νομοφυλάκων αἱρεῖσθαι τὸν μὴ θεῖον
[12, 951]	ἔστω γεγενημένος, (εἰ μέλλει τὸ	τῶν	νομοφυλάκων δεῖγμα εἰς τὰς ἄλλας
[12, 958]	εἰσαγόντων μὲν αὐτὸν εἰς τὸ	τῶν	νομοφυλάκων δικαστήριον οἱ ἀφαιρεθέντες ἀδίκως,
[12, 951]	τῶν τὰ ἀριστεῖα εἰληφότων, ἔπειτα	τῶν	νομοφυλάκων (τοὺς ἀεὶ πρεσβεύοντας δέκα.
[12, 961]	γίγνεσθαι τοιόνδε τινά; δέκα μὲν	τῶν	νομοφυλάκων τοὺς πρεσβυτάτους ἀεί, τοὺς
[12, 960]	ἐκτός, ὁ δὲ ἀπειθῶν ἑνὶ	τῶν	νομοφυλάκων ὑπὸ πάντων ζημιούσθω (τῇ
[12, 962]	αὐτῷ καλῶς ἢ μὴ συμβουλεύει,	τῶν	νόμων αὐτῶν πρῶτον, ἔπειτα ἀνθρώπων·
[12, 963]	δεῖν ἀεὶ πάνθ' ἡμῖν τὰ	τῶν	νόμων βλέποντ' εἶναι, τοῦτο δ'
[12, 960]	ταῖς ψυχαῖς, μᾶλλον δὲ σωτηρίαν	τῶν	νόμων. ἡμῖν δ' ἔτι μοι
[12, 966]	δεῖ τοὺς ὄντως φύλακας ἐσομένους	τῶν	νόμων ὄντως εἰδέναι τὰ περὶ
[12, 966]	πόλιν συγγιγνώσκειν τῇ φήμῃ μόνον	τῶν	νόμων συνακολουθοῦσιν, τοῖς δὲ φυλακῆς
[12, 969]	(Μέγιλλος) ὦ φίλε Κλεινία, ἐκ	τῶν	νῦν ἡμῖν εἰρημένων ἁπάντων ἢ
[12, 969]	τε οὐκ ἔστ' οὐδεμία οὐδενὶ	τῶν	νῦν παρὰ ταῦθ' ὡς ἔπος
[12, 964]	οὖσαν πάσχειν (ἃ πολλαὶ πάσχουσι	τῶν	νῦν πόλεων; (Κλεινίας) οὐδέν γε,
[12, 960]	νεκρὸν εἰς τὸ φανερὸν προάγειν	τῶν	ὁδῶν κωλύειν, καὶ ἐν ταῖς
[12, 942]	τῶν ἀλλοτρίων σκεπασμάτων περικαλυφῇ, τὴν	τῶν	οἰκείων ἀπολλύντας (πίλων τε καὶ
[12, 954]	τὰ σεσημασμένα, (πάλιν δὲ μετὰ	τῶν	οἰκείων καὶ τῶν ἀστυνόμων κατὰ
[12, 967]	μᾶλλον· τὸ γὰρ δὴ πρὸ	τῶν	ὀμμάτων, πάντα αὐτοῖς ἐφάνη, τὰ
[12, 944]	ἔχει τινὰ τομὴν ἡ τούτων	τῶν	ὀνομάτων ἐπιφορά· ῥίψασπις μὲν γὰρ
[12, 967]	εἰρημένον (ἐν τοῖς ἄστροις νοῦν	τῶν	ὄντων τά τε πρὸ τούτων
[12, 944]	εἰ κομισθεὶς ἐπὶ σκηνὴν ἄνευ	τῶν	ὅπλων Πάτροκλος ἔμπνους ἐγένεθ' οἷον
[12, 952]	(διατελῶν ταῖς φοιτήσεσιν, καθάπερ οἱ	τῶν	ὀρνίθων διαπορευόμενοι καὶ τούτων οἱ
[12, 968]	δήπου καταλεκτέος ἂν εἴη κατάλογος	(τῶν	ὅσοι ἐπιτήδειοι πρὸς τὴν τῆς
[12, 966]	διαπονήσηται τὸ πᾶσαν πίστιν λαβεῖν	τῶν	οὐσῶν περὶ θεῶν; τὴν δὲ
[12, 942]	ἐν εἰρήνῃ μελετητέον εὐθὺς ἐκ	τῶν	παίδων, ἄρχειν τε ἄλλων ἄρχεσθαί
[12, 963]	τῆς ἀνδρείας, καὶ τά γε	τῶν	παίδων ἤθη τῶν πάνυ νέων·
[12, 960]	νομοθεσία τέλος ἂν ἡμῖν ἔχοι·	τῶν	πάντων δ' ἑκάστοτε τέλος οὐ
[12, 963]	τά γε τῶν παίδων ἤθη	τῶν	πάνυ νέων· ἄνευ γὰρ λόγου
[12, 953]	δ' οὖν ποτέ τις ἔλθῃ	τῶν	παρ' ἡμῖν θεωρῶν ἀντίστροφος ἐξ
[12, 952]	ἐὰν δέ τις ἀνάξιος δοκῇ	τῶν	παρακεκλημένων εἶναι, τῷ παρακαλοῦντι μέμφεσθαι
[12, 954]	ἐν πέντε ἔτεσιν γένηταί τις,	τῶν	πέντε ἐξελθόντων ἐτῶν, μηκέτι τοῦ
[12, 948]	πρέπουσα ἐν δίκαις. μεταβεβληκυιῶν οὖν	τῶν	περὶ θεοὺς δοξῶν ἐν τοῖς
[12, 951]	εἰς τὸν σύλλογον ἴτω τὸν	τῶν	περὶ νόμους ἐποπτευόντων· οὗτος δ'
[12, 961]	(Ἀθηναῖος) οὐδὲν δὴ πολλῶν δεῖ	τῶν	περὶ τὰ τοιαῦτα παραδειγμάτων· ἀλλ'
[12, 953]	ἀκέλευστος ὁ τοιοῦτος ἐπὶ τὰς	τῶν	πλουσίων καὶ σοφῶν θύρας, τοιοῦτος
[12, 943]	θαλλοῦ· τοῦτον δὲ εἰς τὰ	τῶν	πολεμικῶν θεῶν ἱερά, ὧν ἄν
[12, 941]	ἀπαγγέλλῃ, ἢ πάλιν αὖ παρὰ	τῶν	πολεμίων ἢ καὶ φίλων μὴ
[12, 962]	ὅτι θαυμαστὸν οὐδὲν πλανᾶσθαι τὰ	τῶν	πόλεων νόμιμα, ὅτι πρὸς ἄλλο
[12, 951]	νομοφύλακας παρεμένους· ἄν τινες ἐπιθυμῶσι	τῶν	πολιτῶν τὰ τῶν ἄλλων ἀνθρώπων
[12, 952]	τῶν ἄλλων, ἐὰν ἀποβαίνωσι χείρους	τῶν	πολλῶν. εἰς δὴ τοῦτον τὸν
[12, 948]	ἅτε κατὰ τὸν τότε χρόνον	τῶν	πολλῶν ἐκ θεῶν ὄντων, ὧν
[12, 957]	καὶ τοὐναντίον, καὶ ὅσα παραλλάττει	τῶν	πολλῶν ἐν ταῖς ἄλλαις πόλεσιν
[12, 965]	τὸ πρὸς μίαν ἰδέαν ἐκ	τῶν	πολλῶν καὶ ἀνομοίων δυνατὸν εἶναι
[12, 967]	ἔπαθεν ἢ τὸ προσδοκώμενον ὑπὸ	(τῶν	πολλῶν. οἱ μὲν γὰρ διανοοῦνται
[12, 964]	ἢ πῶς; τοὺς φύλακας ἀκριβεστέρους	τῶν	πολλῶν περὶ ἀρετῆς ἔργῳ καὶ
[12, 950]	ἐστιν, προτιμᾶν τὴν εὐδοξίαν πρὸς	τῶν	πολλῶν. τὸ μὲν γὰρ ὀρθότατον
[12, 962]	τὸ προστυχὸν ἑκάστοτε ἐν ἑκάσταις	τῶν	πράξεων. (Κλεινίας) ἀληθῆ λέγεις. (Ἀθηναῖος)
[12, 966]	διαπεπονηκότα πρὸς αὐτά, μηδ' αὖ	τῶν	πρὸς ἀρετὴν ἔγκριτον γίγνεσθαι; (Κλεινίας)
[12, 953]	τ' ἐπιμέλειαν (τῶν τοιούτων μετὰ	τῶν	πρυτάνεων ποιητέον ἐκείνῳ παρ' ὅτῳ
[12, 959]	τὸν αὑτοῦ τοῦτον εἶναι τὸν	τῶν	σαρκῶν ὄγκον θαπτόμενον, ἀλλ' ἐκεῖνον
[12, 966]	(Ἀθηναῖος) τί δέ; περὶ πάντων	τῶν	σπουδαίων ἆρ' ἡμῖν αὑτὸς λόγος,
[12, 952]	τε τιμαῖς αὐτὸν προσηκούσαις ἡ	τῶν	συλλεγομένων τιμάτω δύναμις. ἐὰν δὲ
[12, 956]	δεῖ γίγνεσθαι, καὶ νόμοι περὶ	τῶν	συμβολαίων εἰς δύναμιν τῶν μεγίστων
[12, 950]	τοῖσιν κακοῖς, ὥστε πάμπολλοι (καὶ	τῶν	σφόδρα κακῶν εὖ τοῖς λόγοις
[12, 951]	ἀνάσχῃ, πρῶτον μὲν τῶν ἱερέων	τῶν	τὰ ἀριστεῖα εἰληφότων, ἔπειτα τῶν
[12, 943]	καὶ δίκῃ νεμεσητὸν κατὰ φύσιν	τῶν	τε οὖν ἄλλων εὐλαβεῖσθαι πέρι
[12, 958]	μὲν περὶ τὰ θεῖα νόμιμα	τῶν	τε ὑπὸ γῆς θεῶν καὶ
[12, 958]	αὐτὸ μόνον φύσιν ἔχει, τὰ	τῶν	τετελευτηκότων σώματα μάλιστα ἀλυπήτως τοῖς
[12, 965]	πρῶτον τί ποτε διὰ (πάντων	τῶν	τεττάρων ταὐτὸν τυγχάνει, ὃ δή
[12, 958]	τε ὑπὸ γῆς θεῶν καὶ	τῶν	τῇδε, ὅσα προσήκει τελεῖσθαι, τοὺς
[12, 943]	ἀποτίνειν. μετὰ δὲ ταῦτα, ἐκδικασθεισῶν	τῶν	τῆς ἀστρατείας δικῶν, πάλιν ἑκάστων
[12, 962]	οὖν ἡμῖν ἐν τίνι ποτὲ	τῶν	τῆς πόλεως μερῶν ἢ ἐπιτηδευμάτων
[12, 967]	ἐξειργασμένα πολλὰς ἀθεότητας καὶ δυσχερείας	τῶν	τοιούτων ἅπτεσθαι, καὶ δὴ καὶ
[12, 952]	ἐὰν ἄλλοθι πυνθάνωνταί τι περὶ	τῶν	τοιούτων διαφέρον, καὶ δὴ καὶ
[12, 968]	ὦ Μέγιλλε καὶ Κλεινία, περὶ	τῶν	τοιούτων δυνατόν ἐστιν νομοθετεῖν, πρὶν
[12, 953]	ἀνθρώπων παρεσκευασμένας, χρὴ δὲ καὶ	τῶν	τοιούτων ἱερέας τε καὶ νεωκόρους
[12, 953]	ἐστὶν μόνοις, τήν τ' ἐπιμέλειαν	(τῶν	τοιούτων μετὰ τῶν πρυτάνεων ποιητέον
[12, 953]	~(φυλάττοντας μὴ νεωτερίζῃ τίς τι	τῶν	τοιούτων ξένων, καὶ δίκας αὐτοῖς
[12, 960]	περὶ πατροφόνων καὶ ἱεροσύλων καὶ	τῶν	τοιούτων πάντων, εἰρημέναι ἐν τοῖς
[12, 949]	ἢ πολεμικῶν εἰσφορῶν εἵνεκα, πάντων	τῶν	τοιούτων τὴν πρώτην ἀνάγκην ἰατὴν
[12, 944]	δὲ Ἕκτωρ εἶχεν, ἐξῆν ἂν	τῶν	τότε ὅσοι κακοὶ ὀνειδίζειν ὅπλων
[12, 958]	μείζω ποιεῖν ἢ ὅσα δέχεσθαι	τῶν	τοῦ τετελευτηκότος ἐγκώμια βίου ~μὴ
[12, 942]	ἁπάντων τῶν ἀνθρώπων τε καὶ	τῶν	ὑπ' ἀνθρώπους θηρίων. καὶ δὴ
[12, 969]	τό γε ἀνδρειότατος (εἶναι δοκεῖν	τῶν	ὕστερον ἐπιγιγνομένων οὐκ ἐκφεύξῃ ποτέ.
[12, 958]	κυρίους φράζοντας· θήκας δ' εἶναι	τῶν	χωρίων ὁπόσα μὲν ἐργάσιμα μηδαμοῦ,
[12, 946]	δὲ τοὺς ἡμίσεις αὐτῶν πλήθει	τῶν	ψήφων ἀποκρίναντας, ἐὰν δέ τισιν
[12, 948]	μὴ μεταλάβῃ τὸ πέμπτον μέρος	τῶν	(ψήφων, τινέτω ὁ μὲν τοῦ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 24/05/2007