Livre, pages
[12, 946]	καὶ τρίτον στεφανῶσαι θαλλῷ, καὶ	τὰ	ἀριστεῖα ἀποδόντας πᾶσιν ἀνειπεῖν ὅτι
[12, 951]	πρῶτον μὲν τῶν ἱερέων τῶν	τὰ	ἀριστεῖα εἰληφότων, ἔπειτα τῶν νομοφυλάκων
[12, 954]	οἰκίαν, τά τε σεσημασμένα καὶ	τὰ	ἀσήμαντα, φωρᾶν. ἐὰν δέ τις
[12, 942]	βλέποντα καὶ συνεπόμενον ζῆν, καὶ	τὰ	βραχύταθ' ὑπ' ἐκείνου κυβερνώμενον, οἷον
[12, 951]	νομίμων, ὅσα καλῶς αὐτοῖς κεῖται,	τὰ	δ' ἐπανορθούμενον, εἴ τι παραλείπεται.
[12, 957]	καὶ καλῶν, (τὰ μὲν εἴρηται,	τὰ	δ' ἔτι πρὸς τῷ τέλει
[12, 953]	ἔλαττον τριῶν, ὅσα ἐντὸς χιλίων,	τὰ	δ' ὑπὲρ ἐγγύην, ἣν ἂν
[12, 954]	ἔλαττον τριῶν, ὅσα ἐντὸς χιλίων,	~τὰ	δ' ὑπὲρ (χιλίας μὴ ἔλαττον
[12, 957]	πῃ γιγνόμενα μέτρον ἂν ἔχοι·	τὰ	δὲ δημόσια καὶ κοινὰ καὶ
[12, 946]	καὶ τὰ μὲν ἰδίᾳ ἕκαστος,	τὰ	δὲ καὶ κοινῇ μετ' ἀλλήλων
[12, 944]	ἐγένεθ' οἷον δὴ μυρίοις συνέπεσεν,	τὰ	δὲ πρότερα ἐκεῖνα ὅπλα, ἃ
[12, 954]	ἀσήμαντα παρεχόντων οἱ ἐνοικοῦντες ἐρευνᾶν,	τὰ	δὲ σεσημασμένα παρασημηνάσθω καὶ ὃν
[12, 963]	καὶ τὴν φρόνησιν ἀρετήν, (καὶ	τὰ	δύο τἆλλα, ὡς ὄντως ὄντα
[12, 952]	τοῦτον τὸν σύλλογον ὁ θεωρήσας	τὰ	ἐν τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις νόμιμα
[12, 958]	θῆλυς ᾖ, τὰ μὲν περὶ	τὰ	θεῖα νόμιμα τῶν τε ὑπὸ
[12, 963]	ἐστιν περὶ φόβον, οὗ καὶ	τὰ	θηρία μετέχει, τῆς ἀνδρείας, καὶ
[12, 967]	τῶν ὀμμάτων, πάντα αὐτοῖς ἐφάνη,	τὰ	κατ' οὐρανὸν φερόμενα, μεστὰ εἶναι
[12, 956]	ἀνατιθέτω, καὶ λίθου ὡσαύτως πρὸς	τὰ	κοινὰ ἱερά, ὑφὴν δὲ μὴ
[12, 967]	ἀνθρώπων οὐδένα, ὃς ἂν μὴ	τὰ	λεγόμενα ταῦτα νῦν δύο λάβῃ,
[12, 963]	κάλλιστ' ἐπακολουθεῖς, ὦ Κλεινία. καὶ	τὰ	λοιπὰ δὴ συνακολούθει. νοῦν γὰρ
[12, 954]	δὲ ἀποδημῶν οἰκίας δεσπότης τυγχάνῃ,	τὰ	μὲν ἀσήμαντα παρεχόντων οἱ ἐνοικοῦντες
[12, 951]	ζητεῖν (ὃς ἂν ἀδιάφθαρτος ᾖ,	τὰ	μὲν βεβαιούμενον τῶν νομίμων, ὅσα
[12, 947]	καὶ γυμνικὸν ἱππικόν τε θήσουσιν.	τὰ	μὲν δὴ γέρα ταῦτα τοῖς
[12, 948]	τὸν λαγχάνοντά τῴ τινα δίκην	τὰ	μὲν ἐγκλήματα γράφειν, ὅρκον δὲ
[12, 957]	δικαίων καὶ ἀγαθῶν καὶ καλῶν,	(τὰ	μὲν εἴρηται, τὰ δ' ἔτι
[12, 946]	τεμένει, ἐν ᾧπερ ἐκρίθησαν· καὶ	τὰ	μὲν ἰδίᾳ ἕκαστος, τὰ δὲ
[12, 957]	τὸν νέον ἀναπληροῦν χρὴ νομοθέτην.	τὰ	μὲν ἴδια δικαστήρια ταύτῃ πῃ
[12, 958]	ἄρρην εἴτε τις θῆλυς ᾖ,	τὰ	μὲν περὶ τὰ θεῖα νόμιμα
[12, 962]	ἐν τῇ πόλει ἑκάστῃ. καὶ	τὰ	μὲν πολλὰ οὐδὲν θαυμαστὸν τὸ
[12, 959]	δὲ παρὸν δεῖν εὖ ποιεῖν,	(τὰ	μέτρια ἀναλίσκοντα ὡς εἰς ἄψυχον
[12, 966]	τά τε καλῶς γιγνόμενα καὶ	τὰ	μὴ κατὰ φύσιν; (Κλεινίας) πῶς
[12, 949]	δ' εἶναι πρὸς ξένους, καθάπερ	τὰ	νῦν, δέχεσθαί τε ὅρκους παρ'
[12, 968]	ὀρθῶς γίγνοιτ' ἄν, τοῦτο δὴ	τὰ	νῦν λέγωμέν τε καὶ ἐρευνῶμεν.
[12, 965]	ὦ φίλοι, εἰ μὲν βουλόμεθα,	τὰ	νῦν οἷόνπερ σφόδρα πιέσαντες μὴ
[12, 960]	μὴν δυνατόν, ὥς γέ μοι	τὰ	νῦν παντάπασι καταφαίνεται. (Κλεινίας) μὴ
[12, 962]	πῶς; (Ἀθηναῖος) δεῖ δὴ καὶ	τὰ	νῦν, ὡς ἔοικεν, εἴπερ μέλλει
[12, 962]	ἓν βλέποντα πρὸς τοῦτο ἀεὶ	τὰ	πάντα οἷον βέλη ἀφιέναι. (Κλεινίας)
[12, 945]	ἀρχόντων γίγνηται, τότε λυθείσης τῆς	τὰ	πάντα πολιτεύματα συνεχούσης εἰς ἓν
[12, 941]	πολεμίων ἢ καὶ φίλων μὴ	τὰ	παρ' ἐκείνων ὀρθῶς ἀποπρεσβεύσας γένηται
[12, 952]	γίγνεσθαι, μὴ μαθοῦσι δὲ σκοτωδέστερα	τὰ	περὶ νόμους αὐτοῖς φαίνεσθαι καὶ
[12, 945]	καὶ πόλις· ἐὰν δ' ἄλλως	τὰ	περὶ τὰς εὐθύνας τῶν ἀρχόντων
[12, 951]	τὰ τῶν ἄλλων ἐστὶ νόμιμα	τὰ	περὶ τὰς πολιτείας. θεωροὺς δὲ
[12, 968]	ἐπιστήμην γεγονέναι. οὕτω δὴ πάντα	τὰ	περὶ ταῦτα ἀπόρρητα μὲν λεχθέντα
[12, 966]	ἐσομένους τῶν νόμων ὄντως εἰδέναι	τὰ	περὶ τὴν ἀλήθειαν αὐτῶν, καὶ
[12, 961]	συγκερασάμενοι σῴζουσιν αὑτούς τε καὶ	τὰ	περὶ τὴν ναῦν; (Κλεινίας) τί
[12, 959]	τ' ἔστω καλῶς καὶ μετρίως	τὰ	περὶ τὸν τετελευτηκότα γιγνόμενα καὶ
[12, 957]	τοῦ τὸν μανθάνοντα βελτίω γίγνεσθαι	τὰ	περὶ τοὺς νόμους κείμενα, εἴπερ
[12, 956]	μὴ προσφέρειν ἀλλ' ἢ πρὸς	τὰ	πολέμου (κοσμήματα. θειότατα δὲ δῶρα
[12, 965]	φύλακα μὴ μόνον δεῖν πρὸς	τὰ	πολλὰ βλέπειν δυνατὸν εἶναι, πρὸς
[12, 952]	διὰ τέλους ἀεὶ θερινὸς ὡς	τὰ	πολλὰ (διατελῶν ταῖς φοιτήσεσιν, καθάπερ
[12, 957]	ὀλίγα νομοθετήματα, ὅθεν νομοφύλακας (χρὴ	τὰ	πρέποντα τῇ νῦν γεννωμένῃ πολιτείᾳ
[12, 965]	οἰόμεθά ποτε (ἡμῖν ἱκανῶς ἕξειν	τὰ	πρὸς ἀρετήν, περὶ ἧς οὔτ'
[12, 957]	καὶ ὅσοις ἀρχὰς δεῖ χρωμένας	τὰ	προσήκοντα ἑκάστῃ τῶν ἀρχῶν διοικεῖν,
[12, 961]	πάσης τῆς πόλεως, πάντα ἔχουσαν	τὰ	πρόσφορα ἑαυτῇ, σῴζειν ἂν σύμπαντα
[12, 954]	παραλαβὼν οὕτω φωράτω, λύων καὶ	τὰ	σεσημασμένα, (πάλιν δὲ μετὰ τῶν
[12, 955]	ἑκάστοτε προσόδου, χωρὶς τῶν εἰς	τὰ	συσσίτια τελουμένων. θεοῖσι δὲ ἀναθήματα
[12, 960]	δὲ πολιτικῷ νομοθετοῦντι παραχωρεῖν χρὴ	τὰ	τοιάδε· δακρύειν (μὲν τὸν τετελευτηκότα
[12, 968]	ἴσως εὑρήσω διὰ τὴν περὶ	τὰ	τοιαῦτ' ἐμπειρίαν τε καὶ σκέψιν
[12, 964]	(μεγέθει τε καὶ κάλλει πάντα	τὰ	τοιαῦτα ἀγνοεῖν αἰσχρόν. (Κλεινίας) ἔοικεν
[12, 956]	ἀποτελῇ· καὶ τἆλλα ἔστω κατὰ	τὰ	τοιαῦτα ἀναθήματα μεμιμημένα. ὅτε δὲ
[12, 966]	γοῦν, ὡς λέγεις, τὸν περὶ	τὰ	τοιαῦτα ἀργὸν ἢ ἀδύνατον ἀποκρίνεσθαι
[12, 941]	ὑπό τινων μυθολόγων πλημμελῶν περὶ	τὰ	τοιαῦτα ἐξαπατώμενος ἀναπειθέσθω, καὶ κλέπτων
[12, 968]	γίγνεσθαι νομοθετεῖν ἀλλὰ ἤδη τὸ	τὰ	τοιαῦτα κατασκευάζον διδαχὴ μετὰ συνουσίας
[12, 967]	οἱ μὲν γὰρ διανοοῦνται τοὺς	τὰ	τοιαῦτα μεταχειρισαμένους ἀστρονομίᾳ τε καὶ
[12, 960]	δὴ κείσθω τε οὕτω περὶ	τὰ	τοιαῦτα νόμιμα, καὶ ὁ μὲν
[12, 959]	ἔστω μὲν κατὰ τὸν περὶ	τὰ	τοιαῦτα νόμον γιγνόμενα, ~τῷ δὲ
[12, 961]	δὴ πολλῶν δεῖ τῶν περὶ	τὰ	τοιαῦτα παραδειγμάτων· ἀλλ' οἷον περὶ
[12, 962]	οἴονται, πρὸς ταῦτά τε καὶ	τὰ	τοιαῦτα σύμπαντα, εἰς ἓν δὲ
[12, 967]	παντὸς τοῦ κόσμου. ταῦτ' ἦν	τὰ	τότε ἐξειργασμένα πολλὰς ἀθεότητας καὶ
[12, 957]	πάντων ἂν βάσανος εἴη σαφὴς	τὰ	τοῦ νομοθέτου γράμματα, ἃ δεῖ
[12, 958]	δικάσασα ἀρχὴ συνεπομένη τῷ νικῶντι	τὰ	τοῦ ὀφλόντος παραδιδότω χρήματα. ἐὰν
[12, 958]	πρῶτον μὲν ἡ δικάζουσα ἀρχὴ	τὰ	τοῦ ὀφλόντος τῷ νικήσαντι χρήματα
[12, 963]	τε ἄλλα πάντα καὶ τούτων	τὰ	τρία δεῖ βλέπειν. (Ἀθηναῖος) κάλλιστ'
[12, 951]	ἄν τινες ἐπιθυμῶσι τῶν πολιτῶν	τὰ	τῶν ἄλλων ἀνθρώπων πράγματα θεωρῆσαι
[12, 951]	διδάξουσι τοὺς νέους ὅτι δεύτερα	τὰ	τῶν ἄλλων ἐστὶ νόμιμα τὰ
[12, 967]	τῆς κοινωνίας συνθεασάμενος, χρήσηται πρὸς	τὰ	τῶν ἠθῶν ἐπιτηδεύματα καὶ νόμιμα
[12, 960]	ὕμνηται, σχεδὸν δὲ οὐχ ἥκιστα	τὰ	τῶν Μοιρῶν προσρήματα. (Κλεινίας) ποῖα
[12, 959]	τελευτησάντων λέγεσθαι καλῶς εἴδωλα εἶναι	τὰ	τῶν νεκρῶν σώματα, τὸν δὲ
[12, 963]	ἔφαμεν δεῖν ἀεὶ πάνθ' ἡμῖν	τὰ	τῶν νόμων βλέποντ' εἶναι, τοῦτο
[12, 943]	εἶναι θαλλοῦ· τοῦτον δὲ εἰς	τὰ	τῶν πολεμικῶν θεῶν ἱερά, ὧν
[12, 962]	μαθησόμεθα ὅτι θαυμαστὸν οὐδὲν πλανᾶσθαι	τὰ	τῶν πόλεων νόμιμα, ὅτι πρὸς
[12, 958]	τοῦτ' αὐτὸ μόνον φύσιν ἔχει,	τὰ	τῶν τετελευτηκότων σώματα μάλιστα ἀλυπήτως

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 24/05/2007