Livre, pages |
[12, 959] |
ὁ
πάτριος
λέγει
τῷ
μὲν
|
γὰρ |
ἀγαθῷ
θαρραλέον,
τῷ
δὲ
κακῷ |
[12, 943] |
μήτ'
ἄκοντα
(κατὰ
δύναμιν
παρθένος
|
γὰρ |
Αἰδοῦς
Δίκη
λέγεταί
τε
καὶ |
[12, 942] |
ὑποδημάτων
γένεσιν
καὶ
φύσιν·
ταῦτα
|
γὰρ |
ἀκρωτήρια
ὄντα
σῳζόμενά
τε
ἔχει |
[12, 941] |
ἅπερ
αὐτοὶ
θεοὶ
δρῶσιν·
οὔτε
|
γὰρ |
ἀληθὲς
οὔτ'
εἰκός,
ἀλλ'
ὅς |
[12, 963] |
χαλεπὸν
ὃ
λέγω
δηλῶσαι.
διανειμώμεθα
|
γὰρ |
ἀλλήλοις
τὴν
ἐρώτησιν
καὶ
ἀπόκρισιν. |
[12, 944] |
μεταβαλόντα
εἰς
ἀνδρὸς
φύσιν·
ἦν
|
γὰρ |
ἀνδρὶ
ῥιψάσπιδι
τρόπον
τινὰ
πρέπουσα |
[12, 951] |
ἀπειργέτω
μηδεὶς
τούτους
νόμος.
οὔτε
|
(γὰρ |
ἄπειρος
οὖσα
πόλις
ἀνθρώπων
κακῶν |
[12, 968] |
ταῦτ'
ἐν
γράμμασιν
λέγειν·
οὐδὲ
|
γὰρ |
αὐτοῖς
τοῖς
μανθάνουσι
(δῆλα
γίγνοιτ' |
[12, 955] |
ἐπὶ
δὲ
φλαύροις
(οὔ·
τὸ
|
γὰρ |
γνῶναι
καὶ
γνόντα
καρτερεῖν
οὐκ |
[12, 963] |
τὰ
λοιπὰ
δὴ
συνακολούθει.
νοῦν
|
γὰρ |
δὴ
κυβερνητικὸν
μὲν
καὶ
ἰατρικὸν |
[12, 967] |
ἑαυτοὺς
δὲ
πολὺ
μᾶλλον·
τὸ
|
γὰρ |
δὴ
πρὸ
τῶν
ὀμμάτων,
πάντα |
[12, 967] |
ὑπὸ
(τῶν
πολλῶν.
οἱ
μὲν
|
γὰρ |
διανοοῦνται
τοὺς
τὰ
τοιαῦτα
μεταχειρισαμένους |
[12, 944] |
ἄρα
γίγνοιτ'
ἂν
πρόσφορος;
οὐ
|
γὰρ |
δυνατὸν
ἀνθρώπῳ
δρᾶν
τοὐναντίον
ὥς |
[12, 959] |
μήτινα
μεγάλην
εἶναι
τετελευτηκότι·
ζῶντι
|
γὰρ |
ἔδει
βοηθεῖν
πάντας
τοὺς
προσήκοντας, |
[12, 951] |
ἀλλὰ
μὴ
μόνον
ἔθεσιν.
εἰσὶ
|
γὰρ |
ἐν
τοῖς
πολλοῖς
ἄνθρωποι
ἀεὶ |
[12, 963] |
ἂν
εἴη
πάλαι
τιθέμενον;
πρὸς
|
γὰρ |
ἓν
ἔφαμεν
δεῖν
ἀεὶ
πάνθ' |
[12, 966] |
ἐστιν
τὸ
πᾶν
διακεκοσμηκώς.
ὁ
|
γὰρ |
ἰδὼν
ταῦτα
μὴ
φαύλως
μηδ' |
[12, 944] |
δικάζων
μὴ
ἀμελείτω
σκοπεῖν.
τὸν
|
γὰρ |
κακὸν
ἀεὶ
δεῖ
κολάζειν,
ἵν' |
[12, 949] |
ἐθέλωσι,
καὶ
διδόναι
κυρίως
οὐ
|
γὰρ |
καταγηράσουσιν
οὐδ'
ἐννεοττεύοντες
ἐν
τῇ |
[12, 948] |
δεῖ
καὶ
τοὺς
νόμους·
ἐν
|
γὰρ |
λήξεσιν
δικῶν
τοὺς
μετὰ
νοῦ |
[12, 963] |
ἤθη
τῶν
πάνυ
νέων·
ἄνευ
|
γὰρ |
λόγου
καὶ
φύσει
γίγνεται
ἀνδρεία |
[12, 957] |
γράμματα
αὐτῶν
πέρι
μανθάνειν·
πάντων
|
γὰρ |
μαθημάτων
κυριώτατα
τοῦ
τὸν
μανθάνοντα |
[12, 941] |
αὐτῆς
δίκης
δεῖ.
μικρόν
τι
|
γὰρ |
ὁ
κλέπτων
ἔρωτι
μὲν
ταὐτῷ, |
[12, 944] |
ἀποβολεὺς
δὲ
ὅπλων.
οὐχ
ὁμοίως
|
γὰρ |
ὅ
τε
ἀφαιρεθεὶς
μετ'
εἰκυίας |
[12, 945] |
διαλυθεῖσαν
(οἴχεσθαι
πολιτείαν.
ἂν
μὲν
|
γὰρ |
οἱ
τοὺς
ἄρχοντας
ἐξευθύνοντες
βελτίους |
[12, 950] |
πρὸς
τῶν
πολλῶν.
τὸ
μὲν
|
γὰρ |
ὀρθότατον
καὶ
μέγιστον,
ὄντα
ἀγαθὸν |
[12, 950] |
ἄλλοις
ἢ
μὴ
δοκεῖν.
οὐ
|
γὰρ |
ὅσον
οὐσίας
ἀρετῆς
ἀπεσφαλμένοι
τυγχάνουσιν |
[12, 962] |
ὑγιείας
σώματι
παρασκευήν;
(Κλεινίας)
πῶς
|
γὰρ |
οὔ;
(Ἀθηναῖος)
ἰατρὸς
δὴ
τὸ |
[12, 966] |
μὴ
κατὰ
φύσιν;
(Κλεινίας)
πῶς
|
γὰρ |
οὔ;
(Ἀθηναῖος)
μῶν
οὖν
οὐχ |
[12, 944] |
τῶν
ὀνομάτων
ἐπιφορά·
ῥίψασπις
μὲν
|
γὰρ |
οὐκ
ἐν
πᾶσιν
ὀνομάζοιτ'
ἂν |
[12, 961] |
τοῖς
(ἔμπροσθεν
λόγοις;
(Κλεινίας)
ἦν
|
γὰρ |
οὖν.
(Ἀθηναῖος)
τούτου
δὴ
πέρι |
[12, 945] |
εὐθυντάς
τινας
ἀνευρίσκειν
θείους.
ἔχει
|
γὰρ |
οὖν
οὕτω.
πολλοὶ
καιροὶ
πολιτείας |
[12, 942] |
μάλιστα
πᾶσι
πάντων
γίγνεσθαι
τούτου
|
γὰρ |
οὔτ'
ἔστιν
οὔτε
ποτὲ
μὴ |
[12, 948] |
ταχεῖαι
δίκαι
ἐκρίνοντ'
αὐτῷ·
διδοὺς
|
γὰρ |
περὶ
ἑκάστων
τῶν
ἀμφισβητουμένων
(ὅρκον |
[12, 944] |
ᾖ,
οὐ
τὸν
δυστυχῆ·
οὐδὲν
|
γὰρ |
πλέον.
ζημία
δὴ
τῷ
τὴν |
[12, 951] |
ἐπανορθούμενον,
εἴ
τι
παραλείπεται.
ἄνευ
|
γὰρ |
ταύτης
τῆς
θεωρίας
καὶ
ζητήσεως |
[12, 969] |
ὦ
Κλεινία,
μέλειν
παρακελεύομαι·
σὺ
|
γὰρ |
τὴν
Μαγνήτων
πόλιν,
ἢ
ᾧ |
[12, 953] |
τοιοῦτος
ἕτερος
αὐτὸς
ὤν·
ἐπὶ
|
γὰρ |
τὴν
τοῦ
τῆς
παιδείας
ἐπιμελουμένου |
[12, 960] |
ἐκπορισώμεθα
τοῖς
εἰρημένοις
νόμοις·
γελοῖον
|
γὰρ |
τό
γε
μάτην
πονήσαντα
ὁτιοῦν |
[12, 968] |
τὸ
τοιοῦτον
ἁμιλληθῶμεν
πάντες.
συλλήπτωρ
|
γὰρ |
τούτου
γε
ὑμῖν
καὶ
ἐγὼ |