Livre, pages |
[12, 962] |
ἡ
προθυμία
πρὸς
τὸν
ἐλεύθερον
|
δὴ |
βίον
ὡρμημένη·
οἱ
δὲ
καὶ |
[12, 947] |
ἱππικόν
τε
θήσουσιν.
τὰ
μὲν
|
δὴ |
γέρα
ταῦτα
τοῖς
τὰς
εὐθύνας |
[12, 945] |
στάσεων
ἐμπλήσασαι
ταχὺ
διώλεσαν.
διὸ
|
δὴ |
δεῖ
πάντως
τοὺς
εὐθύνους
θαυμαστοὺς |
[12, 963] |
ἔχει
φράζειν,
σὺ
δ'
ὢν
|
δὴ |
διαφέρων,
ὡς
φαίης
ἄν,
πάντων |
[12, 962] |
στρατηγὸς
ἢ
τῶν
ἄλλων
ὅσα
|
δὴ |
διήλθομεν,
ἔσθ'
ὅπως
ἂν
νοῦν |
[12, 956] |
πέρι
πάντων
εἴρηνται,
τὸ
λοιπὸν
|
δὴ |
δίκας
ἂν
εἴη
χρεὼν
γίγνεσθαι. |
[12, 948] |
αὐτός,
ὥς
γε
λόγος.
ἔοικεν
|
δὴ |
δικαστῇ
μὲν
ἀνθρώπων
οὐδενὶ
διανοούμενος |
[12, 967] |
δυσχερείας
τῶν
τοιούτων
ἅπτεσθαι,
καὶ
|
δὴ |
καὶ
λοιδορήσεις
γε
ἐπῆλθον
ποιηταῖς, |
[12, 961] |
γεγονυῖαν
κρίσιν
τοῖς
τε
ἄλλοις
|
δὴ |
καὶ
μάλιστ'
αὐτῷ
τῷ
ἀποκριθέντι· |
[12, 954] |
ἔλαττον
ἢ
πέντε.
ἐγγυητὴς
μὲν
|
δὴ |
καὶ
ὁ
προπωλῶν
ὁτιοῦν
τοῦ |
[12, 952] |
περὶ
τῶν
τοιούτων
διαφέρον,
καὶ
|
δὴ |
καὶ
περὶ
μαθημάτων,
ὁπόσ'
ἂν |
[12, 960] |
τὴν
ἀμετάστροφον
(ἀπεργαζομένων
δύναμιν·
ἃ
|
δὴ |
καὶ
πόλει
καὶ
πολιτείᾳ
δεῖ |
[12, 959] |
πάσης
ἡλικίας
ἐπιμελούμενοι
ζῶσι,
καὶ
|
δὴ |
καὶ
πρὸς
τὸ
τέλος
ἁπάντων |
[12, 962] |
(Κλεινίας)
καὶ
πῶς;
(Ἀθηναῖος)
δεῖ
|
δὴ |
καὶ
τὰ
νῦν,
ὡς
ἔοικεν, |
[12, 950] |
γε
τέλεον
ἄνδρα
ἐσόμενον,
καὶ
|
δὴ |
καὶ
τῇ
κατὰ
Κρήτην
οἰκιζομένῃ |
[12, 964] |
ἐν
αὑτῇ;
(Κλεινίας)
πῶς
οὖν
|
δὴ |
καὶ
τίνα
τρόπον,
ὦ
ξένε, |
[12, 957] |
ἡμῖν
καὶ
θαυμαστὸς
νόμος.
καὶ
|
δὴ |
καὶ
τῶν
ἄλλων
λόγων
ὅσοι |
[12, 942] |
τῶν
ὑπ'
ἀνθρώπους
θηρίων.
καὶ
|
δὴ |
καὶ
χορείας
πάσας
εἰς
τὰς |
[12, 948] |
καὶ
ἰδιωτικαῖς
συγγενήσεσιν
ἑκάστων.
νόμος
|
δὴ |
κείσθω
δικαστὴν
μὲν
ὀμνύναι
δικάζειν |
[12, 960] |
ἔξω
τῆς
πόλεως
εἶναι.
ταῦτα
|
δὴ |
κείσθω
τε
οὕτω
περὶ
τὰ |
[12, 965] |
μετὰ
συμβουλίας
τοῖς
νέοις,
οὕτω
|
δὴ |
κοινῇ
σῴζειν
ἀμφοτέρους
ὄντως
τὴν |
[12, 963] |
λοιπὰ
δὴ
συνακολούθει.
νοῦν
γὰρ
|
δὴ |
κυβερνητικὸν
μὲν
καὶ
ἰατρικὸν
(καὶ |
[12, 960] |
τοιοῦτον
εὑρήσεις
ἄλλον.
(Κλεινίας)
καλῶς
|
δὴ |
λέγεις.
τίς
οὖν
δή,
φῄς, |
[12, 944] |
καὶ
τὸ
πᾶν.
ὧδ'
οὖν
|
δὴ |
λεγέσθω
νόμῳ·
ἐὰν
καταλαμβανόμενός
τις |
[12, 962] |
παντάπασι
μὲν
οὖν.
(Ἀθηναῖος)
νῦν
|
δὴ |
μαθησόμεθα
ὅτι
θαυμαστὸν
οὐδὲν
πλανᾶσθαι |
[12, 944] |
ὅπλων
Πάτροκλος
ἔμπνους
ἐγένεθ'
οἷον
|
δὴ |
μυρίοις
συνέπεσεν,
τὰ
δὲ
πρότερα |
[12, 959] |
ἂν
μαντεύσαιτο
οὐκ
ἀσχημονέστατα.
ἔστω
|
δὴ |
νόμος
οὗτος·
τῷ
μὲν
δὴ |
[12, 965] |
ἴσως.
(Ἀθηναῖος)
ἆρ'
οὖν
ἧς
|
δὴ |
νῦν
σχεδὸν
ἐφηψάμεθα,
τυγχάνοι
ἂν |
[12, 948] |
ταχὺ
καὶ
ἀσφαλῶς.
νῦν
δὲ
|
δὴ |
ὅτε
μέρος
τι
μέν,
φαμέν, |
[12, 968] |
που
μαθήματος
ἐπιστήμην
γεγονέναι.
οὕτω
|
δὴ |
πάντα
τὰ
περὶ
ταῦτα
ἀπόρρητα |
[12, 943] |
καὶ
πρόσθεν
ἐτέθησαν.
χρὴ
μὲν
|
δὴ |
πᾶσαν
ἐπιφέροντα
δίκην
ἀνδρὶ
πάντ' |
[12, 962] |
καὶ
πῶς;
(Ἀθηναῖος)
τί
δὲ
|
δὴ |
περὶ
πόλιν;
εἴ
τις
τὸν |
[12, 945] |
πρόσθεν,
τοῦ
τετάρτου
μέρους.
εὐθύνων
|
δὴ |
πέρι
τίς
ἡμῖν
λόγος
ἂν |
[12, 961] |
ἦν
γὰρ
οὖν.
(Ἀθηναῖος)
τούτου
|
δὴ |
πέρι
τοῦ
συλλόγου
πάλιν
ἀναλαβὼν |
[12, 964] |
(Κλεινίας)
καὶ
πῶς;
(Ἀθηναῖος)
τούτων
|
δὴ |
πέρι
τοὺς
ἐξηγητάς,
τοὺς
διδασκάλους, |
[12, 948] |
ἡμῶν
αὐτοὺς
διανοοῦνται,
τῶν
δὲ
|
δὴ |
πλείστων
ἐστὶ
καὶ
κακίστων
ἡ |
[12, 963] |
ἄν·
ὦ
θαυμάσιε,
σὺ
δὲ
|
δὴ |
ποῖ
σκοπεῖς;
τί
ποτ'
ἐκεῖνό |
[12, 968] |
τῶν
λεγομένων.
(Κλεινίας)
τί
οὖν
|
δὴ |
ποιητέον
ἐχόντων
τούτων
οὕτως,
ὦ |
[12, 961] |
(Κλεινίας)
τί
μήν;
(Ἀθηναῖος)
οὐδὲν
|
δὴ |
πολλῶν
δεῖ
τῶν
περὶ
τὰ |
[12, 967] |
δὲ
πολὺ
μᾶλλον·
τὸ
γὰρ
|
δὴ |
πρὸ
τῶν
ὀμμάτων,
πάντα
αὐτοῖς |
[12, 944] |
ὁρίζειν
πειρᾶσθαι
κατὰ
μέρη.
μύθῳ
|
δὴ |
προσχρώμενοι
ἅμ'
εἴπωμεν,
εἰ
κομισθεὶς |
[12, 952] |
λόγον
τινὰ
ποιεῖσθαι·
ὁ
μὲν
|
δὴ |
πρῶτός
τε
καὶ
διὰ
τέλους |
[12, 967] |
πέρι
τελουμένων.
(Κλεινίας)
τὸ
δὲ
|
δὴ |
πῶς
ἔχον
ἂν
εἴη;
(Ἀθηναῖος) |
[12, 965] |
δοκεῖς
ἡμῖν
ὀρθότατα
λέγειν.
ἀλλὰ
|
δὴ |
πῶς
τις
τοῦτ'
ἂν
μηχανῷτο; |
[12, 963] |
ἐκεῖνό
ἐστι
τὸ
ἕν,
ὃ
|
δὴ |
σαφῶς
ὁ
μὲν
ἰατρικὸς
νοῦς |
[12, 966] |
τὸ
περὶ
τοὺς
θεούς,
ὃ
|
δὴ |
σπουδῇ
διεπερανάμεθα,
ὡς
εἰσίν
τε |
[12, 963] |
ὦ
Κλεινία.
καὶ
τὰ
λοιπὰ
|
δὴ |
συνακολούθει.
νοῦν
γὰρ
δὴ
κυβερνητικὸν |
[12, 967] |
μετείληφεν,
ἀθάνατόν
τε,
ἄρχει
τε
|
δὴ |
σωμάτων
πάντων,
ἐπὶ
δὲ
τούτοισι |
[12, 968] |
(γιγνόμενος
ὀρθῶς
γίγνοιτ'
ἄν,
τοῦτο
|
δὴ |
τὰ
νῦν
λέγωμέν
τε
καὶ |
[12, 963] |
πάντων
τούτων
ἡγεμόνα,
πρὸς
ὃν
|
δὴ |
τά
τε
ἄλλα
πάντα
καὶ |
[12, 958] |
νόμους
φθείρων
θανάτῳ
ζημιούσθω.
ἀνδρὶ
|
δὴ |
τὸ
μετὰ
τοῦτο
γεννηθέντι
καὶ |
[12, 964] |
ἕν,
πάλιν
ὅπῃ
τέτταρα.
καὶ
|
δὴ |
τὸ
μετὰ
τοῦτο
σκοπῶμεν
τὸν |
[12, 956] |
τοὺς
δευτέρους
ἴῃ,
νικήσας
μὲν
|
δὴ |
τὸ
πέμπτον
μέρος
ἀπολαμβανέτω,
νικηθεὶς |
[12, 962] |
πῶς
γὰρ
οὔ;
(Ἀθηναῖος)
ἰατρὸς
|
δὴ |
τὸ
περὶ
σῶμα
ἀγνοῶν,
ὃ |
[12, 953] |
μουσῶν
ὠσὶν
ἔχεται
θεωρήματα·
τῷ
|
δὴ |
τοιούτῳ
παντὶ
χρὴ
καταλύσεις
πρὸς |
[12, 945] |
ἔτη
καὶ
ἐκ
προκρίτων;
τῶν
|
δὴ |
τοιούτων
εὐθυντὴς
τίς
ἱκανός,
ἄν |
[12, 950] |
ἀλλήλοις
ἐμποιούντων
ξένων
ξένοις·
ὃ
|
δὴ |
τοῖς
μὲν
εὖ
πολιτευομένοις
διὰ |
[12, 953] |
καὶ
τιμαῖς
πρεπούσαις
τιμηθείς.
τούτοις
|
δὴ |
τοῖς
νόμοις
ὑποδέχεσθαί
τε
χρὴ |
[12, 948] |
ἐκλύονται
κατὰ
πολλὰ
ζημιῶν,
οὐκέτι
|
δὴ |
τοῖς
νῦν
ἀνθρώποις
ἡ
Ῥαδαμάνθυος |
[12, 947] |
παρ'
ἀλλήλας
λιθίνας
(κειμένας,
οὗ
|
δὴ |
τὸν
μακάριον
γεγονότα
θέντες,
κύκλῳ |
[12, 959] |
δὴ
νόμος
οὗτος·
τῷ
μὲν
|
δὴ |
τοῦ
μεγίστου
τιμήματος
εἰς
τὴν |
[12, 969] |
τισὶν
προσφερὲς
ἂν
εἴη.
σοὶ
|
δὴ |
τοῦτό
γε,
ὦ
Κλεινία,
μέλειν |
[12, 943] |
αἰσθήσεις
αὐτοῦ
φύσει.
ἔπαινον
μὲν
|
δὴ |
τοῦτον
ἀκούειν
τὸν
νέον
χρῆν |
[12, 952] |
ἀποβαίνωσι
χείρους
τῶν
πολλῶν.
εἰς
|
δὴ |
τοῦτον
τὸν
σύλλογον
ὁ
θεωρήσας |
[12, 962] |
ὑπέλαβες,
ὦ
Κλεινία,
καὶ
δεῖ
|
δὴ |
τοῦτον,
ὡς
ὁ
νῦν
παρεστηκὼς |
[12, 960] |
δὲ
τὴν
δευτέραν,
τὴν
Ἄτροπον
|
δὴ |
τρίτην
σώτειραν
τῶν
λεχθέντων,
ἀπῃκασμένα |
[12, 944] |
δυστυχῆ·
οὐδὲν
γὰρ
πλέον.
ζημία
|
δὴ |
τῷ
τὴν
τοιαύτην
ἀμυντηρίων
ὅπλων |
[12, 941] |
τὸν
δ'
ἀνίατον.
ξένον
μὲν
|
δὴ |
τῶν
δημοσίων
ἢ
δοῦλον
ἄν |
[12, 944] |
ἐπᾴδειν,
εὐδιάβολον
κακὸν
καλλύνων·
τεμεῖν
|
δὴ |
χρεὼν
κατὰ
δύναμιν
τὸ
μεῖζον |
[12, 965] |
τὸ
παράπαν
δοκεῖ
ἐᾶν,
ὁρᾶν
|
δὴ |
χρεών.
(Κλεινίας)
ἥκιστα,
νὴ
τὸν |
[12, 968] |
δ'
ἂν
ἄλλοις
ἄρχουσιν.
ὁρᾶν
|
δὴ |
χρεὼν
νῦν,
ὦ
Κλεινία
καὶ |