Livre, pages |
[12, 966] |
καὶ
ὅπως
ἓν
διανοεῖσθαι.
(Ἀθηναῖος)
|
τί |
δ'
ἐννοεῖν
μέν,
τὴν
δὲ |
[12, 963] |
(Κλεινίας)
οὐδαμῶς,
ὦ
ξένε.
(Ἀθηναῖος)
|
τί |
δ'
ὅτι
δεῖ
προθυμεῖσθαί
τε |
[12, 966] |
δεῖ
γε,
εἴπερ
δυνατόν.
(Ἀθηναῖος)
|
τί |
δὲ
δή;
περὶ
καλοῦ
τε |
[12, 962] |
φαίνοιτο;
(Κλεινίας)
καὶ
πῶς;
(Ἀθηναῖος)
|
τί |
δὲ
δὴ
περὶ
πόλιν;
εἴ |
[12, 966] |
τινα
σὺ
λέγεις
ἕξιν.
(Ἀθηναῖος)
|
τί |
δέ;
περὶ
πάντων
τῶν
σπουδαίων |
[12, 945] |
εὐθυντὴς
τίς
ἱκανός,
ἄν
τίς
|
τί |
εἴπῃ
σκολιὸν
αὐτῶν
ἢ>
καμφθεὶς |
[12, 963] |
φάναι,
τεττάρων
γε
ὄντων.
(Κλεινίας)
|
τί |
μήν;
(Ἀθηναῖος)
καὶ
μὴν
ἕν |
[12, 961] |
τὰ
περὶ
τὴν
ναῦν;
(Κλεινίας)
|
τί |
μήν;
(Ἀθηναῖος)
οὐδὲν
δὴ
πολλῶν |
[12, 961] |
ἔοικε
γάρ.
ἀλλ'
ὁ
περὶ
|
τί |
νοῦς
μετ'
αἰσθήσεων
κραθεὶς
σωτηρία |
[12, 968] |
προρρηθέντα
δηλοῦν
τῶν
λεγομένων.
(Κλεινίας)
|
τί |
οὖν
δὴ
ποιητέον
ἐχόντων
τούτων |
[12, 964] |
οὐδέν
γε,
ὡς
εἰκός.
(Ἀθηναῖος)
|
τί |
οὖν;
ὃ
λέγομεν
νῦν
ποιητέον |
[12, 963] |
σὺ
δὲ
δὴ
ποῖ
σκοπεῖς;
|
τί |
ποτ'
ἐκεῖνό
ἐστι
τὸ
ἕν, |
[12, 965] |
ἀνῶμεν,
πρὶν
ἂν
ἱκανῶς
εἴπωμεν
|
τί |
ποτ'
ἔστιν
εἰς
ὃ
βλεπτέον, |
[12, 965] |
ἡμῖν
φύλακας
ἀκριβῶς
ἰδεῖν
πρῶτον
|
τί |
ποτε
διὰ
(πάντων
τῶν
τεττάρων |
[12, 963] |
αὖ
φράζεις;
(Ἀθηναῖος)
ἐρώτησόν
με
|
τί |
ποτε
ἓν
προσαγορεύοντες
ἀρετὴν
ἀμφότερα, |
[12, 963] |
ὑπὲρ
αὐτοῦ
φράζειν
πρὸς
ἐμὲ
|
τί |
ποτέ
φατε
εἶναι
τοῦτο,
(καθάπερ |
[12, 961] |
ᾖ
τις
σχολὴ
παντί.
τοιοῦτόν
|
τί |
που
λεχθὲν
ἡμῖν
ἦν
ἐν |
[12, 961] |
τοὺς
ἐκδημήσαντας
ἐπὶ
ζήτησιν
εἴ
|
τί |
που
πρὸς
τὴν
νομοφυλακίαν
γίγνοιτο |
[12, 968] |
εἰ
γίγνοιτο
ὀρθῶς.
(Κλεινίας)
πῶς;
|
τί |
τοῦτο
εἰρῆσθαι
φῶμεν
αὖ;
(Ἀθηναῖος) |
[12, 949] |
ξένων
ὑποδοχῆς
ἄλλοθεν
ἀνάγκη
βεβουλεῦσθαι
|
τί |
χρὴ
δρᾶν·
συμβουλεύειν
οὖν
τὸν |
[12, 942] |
ἰασίμῳ
ἐκ
τῶν
εἰκότων
ὄντι,
|
~τί |
χρὴ
παθεῖν
ἢ
τίνα
ζημίαν |