Livre, pages
[12, 961]	πρόσφορα ἑαυτῇ, σῴζειν ἂν σύμπαντα	ἃ	βουλόμεθα. (Κλεινίας) πῶς δή; (Ἀθηναῖος)
[12, 952]	νόμους αὐτοῖς φαίνεσθαι καὶ ἀσαφῆ.	ἃ	δ' ἂν τούτων ἐγκρίνωσιν οἱ
[12, 958]	μέγα μήτε (τι σμικρὸν μνῆμα,	ἃ	δὲ ἡ χώρα πρὸς τοῦτ'
[12, 956]	πόλεως συμπάσης, ὅσα τε καὶ	ἃ	δεῖ γίγνεσθαι, καὶ νόμοι περὶ
[12, 957]	σαφὴς τὰ τοῦ νομοθέτου γράμματα,	ἃ	δεῖ κεκτημένον ἐν αὑτῷ, καθάπερ
[12, 968]	καὶ ἔθεσιν· μετὰ δὲ τοῦτο,	ἃ	δεῖ μανθάνειν οὔτε εὑρεῖν ῥᾴδιον
[12, 960]	πυρὶ τὴν ἀμετάστροφον (ἀπεργαζομένων δύναμιν·	ἃ	δὴ καὶ πόλει καὶ πολιτείᾳ
[12, 957]	πρὸς τῷ τέλει ῥηθήσεται. πρὸς	ἃ	πάντα χρὴ τὸν μέλλοντα δικαστὴν
[12, 944]	τὰ δὲ πρότερα ἐκεῖνα ὅπλα,	ἃ	Πηλεῖ φησιν ὁ ποιητὴς παρὰ
[12, 964]	τὴν πόλιν ἀφύλακτον οὖσαν πάσχειν	(ἃ	πολλαὶ πάσχουσι τῶν νῦν πόλεων;
[12, 941]	ἐάν τίς τι κλέπτῃ δημόσιον	μέγα	ἢ καὶ σμικρόν, τῆς αὐτῆς
[12, 958]	μὲν ἐργάσιμα μηδαμοῦ, μήτε τι	μέγα	μήτε (τι σμικρὸν μνῆμα, ἃ
[12, 949]	ὁπόσα ἐξαρνηθέντι καὶ ἐξομοσαμένῳ κέρδος	μέγα	φανερὸν εἶναι δοκεῖ, ταῦτα δὲ
[12, 957]	οὐκ ἀσχήμονα ἐπιεικῶν ἀνδρῶν οὐκ	ὀλίγα	νομοθετήματα, ὅθεν νομοφύλακας (χρὴ τὰ
[12, 947]	ὑπὸ γῆς αὐτοῖς εἰργασμένην εἶναι	ψαλίδα	προμήκη λίθων ποτίμων καὶ ἀγήρων
[12, 942]	τεθραμμένον ὡς ἔσται τεθραμμένος, ἂν	πατρίδα	συλῶν ἢ βιαζόμενος ἁλίσκηται, ἐάντ'
[12, 965]	(Ἀθηναῖος) ἆρ' οὖν ἀκριβεστέρα σκέψις	θέα	τε ἂν περὶ ὁτουοῦν ὁτῳοῦν
[12, 944]	ὥς ποτε θεόν φασι δρᾶσαι,	Καινέα	τὸν Θετταλὸν ἐκ γυναικὸς μεταβαλόντα
[12, 966]	τοὺς θεούς, ὃ δὴ σπουδῇ	διεπερανάμεθα,	ὡς εἰσίν τε καὶ ὅσης
[12, 969]	πρόσθεν ὀνείρατος ὣς τῷ λόγῳ	ἐφηψάμεθα,	κεφαλῆς νοῦ τε κοινωνίας εἰκόνα
[12, 965]	οὖν ἧς δὴ νῦν σχεδὸν	ἐφηψάμεθα,	τυγχάνοι ἂν οὖσα ἧς χρείαν
[12, 966]	~(Ἀθηναῖος) μήπω τὸ πῶς ἂν	μηχανησαίμεθα	λέγωμεν· εἰ δεῖ δὲ ἢ
[12, 965]	πέφυκεν· ἢ τούτου διαφυγόντος ἡμᾶς,	οἰόμεθά	ποτε (ἡμῖν ἱκανῶς ἕξειν τὰ
[12, 961]	ἑαυτῇ, σῴζειν ἂν σύμπαντα ἃ	βουλόμεθα.	(Κλεινίας) πῶς δή; (Ἀθηναῖος) τὸ
[12, 965]	τοῦτο, ὦ φίλοι, εἰ μὲν	βουλόμεθα,	τὰ νῦν οἷόνπερ σφόδρα πιέσαντες
[12, 965]	οὔθ' ὡς ἓν δυνατοὶ φράζειν	ἐσόμεθα;	οὔκουν ἐάν γε ἡμῖν συμβούλοις
[12, 962]	μὲν οὖν. (Ἀθηναῖος) νῦν δὴ	μαθησόμεθα	ὅτι θαυμαστὸν οὐδὲν πλανᾶσθαι τὰ
[12, 965]	συμβούλοις πειθώμεθα, ἄλλως δέ πως	μηχανησόμεθα	ἐν τῇ πόλει ἐγγεγονέναι τοῦθ'
[12, 966]	τε καὶ ἀγαθοῦ ταὐτὸν τοῦτο	διανοούμεθα;	ὡς πόλλ' ἔστιν μόνον ἕκαστον
[12, 965]	οὔκουν ἐάν γε ἡμῖν συμβούλοις	πειθώμεθα,	ἄλλως δέ πως μηχανησόμεθα ἐν
[12, 963]	οὐδὲν χαλεπὸν ὃ λέγω δηλῶσαι.	διανειμώμεθα	γὰρ ἀλλήλοις τὴν ἐρώτησιν καὶ
[12, 945]	εὐθύνους θαυμαστοὺς πᾶσαν ἀρετὴν εἶναι.	τεκταινώμεθα	δή τινα τρόπον αὐτῶν τοιάνδε
[12, 960]	τρόπῳ, πρὶν ἂν τοῦτ' αὐτὸ	ἐκπορισώμεθα	τοῖς εἰρημένοις νόμοις· γελοῖον γὰρ
[12, 966]	δεῖ δὲ ἢ μή, πρῶτον	βεβαιωσώμεθα	τῇ συνομολογίᾳ πρὸς ἡμᾶς αὐτούς.
[12, 960]	παντάπασι καταφαίνεται. (Κλεινίας) μὴ τοίνυν	ἀφιστώμεθα	μηδενὶ τρόπῳ, πρὶν ἂν τοῦτ'
[12, 965]	ξένε, συγχωρῶ δή, καὶ ταύτῃ	πορευώμεθα	λέγοντες. (Ἀθηναῖος) ἀναγκαστέον ἄρ' ὡς
[12, 967]	ὄντων τά τε πρὸ τούτων	ἀναγκαῖα	μαθήματα λάβῃ, τά τε κατὰ
[12, 953]	καὶ δίκας αὐτοῖς ὀρθῶς διανέμοντας,	ἀναγκαῖα	μέν, ὡς ὀλίγιστα δ' ἐπιχρωμένους.
[12, 956]	ἀναβολῶν, καὶ πάνθ' ὁπόσα τοιαῦτα	ἀναγκαῖα	περὶ δίκας γίγνεσθαι, προτέρων τε
[12, 958]	καὶ ἐκθρέψαντι τέκνα, καὶ συμμείξαντι	συμβόλαια	(μετρίως, διδόντι τε δίκας εἴ
[12, 959]	σχεδόν, ὡς τἀνθρώπινα, μέτρον ἔχουσα	τριταία	πρὸς τὸ μνῆμα ἐκφορά. πείθεσθαι
[12, 954]	τίς τινα δίκῃ παραγενέσθαι κωλύσῃ	βίᾳ,	εἴτε αὐτὸν εἴτε μάρτυρας, ἐὰν
[12, 955]	τινος ἀγῶνος ἑτέρου διακωλύῃ τις	βίᾳ	μὴ παραγίγνεσθαι, φραζέτω μὲν ὁ
[12, 941]	ὑέων οὐδεὶς οὔτε δόλοις οὔτε	βίᾳ	χαίρων ἐπιτετήδευκεν τούτοιν οὐδέτερον. μηδεὶς
[12, 966]	ἢ μή, πρῶτον βεβαιωσώμεθα τῇ	συνομολογίᾳ	πρὸς ἡμᾶς αὐτούς. (Κλεινίας) ἀλλὰ
[12, 949]	φανερὸν εἶναι δοκεῖ, ταῦτα δὲ	διὰ	δικῶν ὅρκων χωρὶς κρίνεσθαι σύμπαντας
[12, 953]	τοὺς αὑτῶν ἐκπέμπειν, τιμῶντας ξένιον	Δία,	μὴ βρώμασι καὶ θύμασι τὰς
[12, 950]	δὴ τοῖς μὲν εὖ πολιτευομένοις	διὰ	νόμων ὀρθῶν βλάβην ἂν φέροι
[12, 960]	εἰρημέναι ἐν τοῖς ἔμπροσθεν κεῖνται	διὰ	νόμων, ὥστε σχεδὸν ἡ νομοθεσία
[12, 965]	ἀκριβῶς ἰδεῖν πρῶτον τί ποτε	διὰ	(πάντων τῶν τεττάρων ταὐτὸν τυγχάνει,
[12, 947]	μέρει ἑκατέρους ᾄδειν, εὐδαιμονίζοντας ᾠδῇ	διὰ	πάσης τῆς ἡμέρας· ἕωθεν δ'
[12, 957]	διὰ φιλονικίας τε ἀμφισβητοῦνται καὶ	διὰ	συγχωρήσεων ἔστιν ὅτε καὶ μάλα
[12, 952]	μὲν δὴ πρῶτός τε καὶ	διὰ	τέλους ἀεὶ θερινὸς ὡς τὰ
[12, 968]	ἐμοὶ καὶ ἑτέρους ἴσως εὑρήσω	διὰ	τὴν περὶ τὰ τοιαῦτ' ἐμπειρίαν
[12, 968]	ἂν ὀρθῶς λέγοιτο, ἀπρόρρητα δὲ	διὰ	τὸ μηδὲν προρρηθέντα δηλοῦν τῶν
[12, 957]	ἐν ταῖς ἄλλαις πάσαις συνουσίαις	διὰ	φιλονικίας τε ἀμφισβητοῦνται καὶ διὰ
[12, 949]	κοινῷ καθιστάντα (δι' ὅρκων ἢ	διὰ	φορᾶς ψήφων ἀφ' ἱερῶν φέροντα
[12, 957]	δ' οὖν ὁπόσα σμικρὰ καὶ	ῥᾴδια	νόμιμα εὑρίσκειν, πρεσβύτου νομοθέτου παραλιπόντος,
[12, 946]	ᾧπερ ἐκρίθησαν· καὶ τὰ μὲν	ἰδίᾳ	ἕκαστος, τὰ δὲ καὶ κοινῇ
[12, 950]	ἀποδημῆσαι μηδαμῇ μηδαμῶς, ἔτι τε	ἰδίᾳ	μηδενί, δημοσίᾳ δ' ἔστω κήρυξιν
[12, 955]	τῇ πόλει· (ἐὰν δέ τις	ἰδίᾳ	ποιῆται πρός τινας εἰρήνην ἢ
[12, 956]	καὶ ἄργυρος ἐν ἄλλαις πόλεσιν	ἰδίᾳ	τε (καὶ ἐν ἱεροῖς ἐστιν
[12, 957]	ἀναπληροῦν χρὴ νομοθέτην. τὰ μὲν	ἴδια	δικαστήρια ταύτῃ πῃ γιγνόμενα μέτρον
[12, 945]	πράξῃ, τῆς δ' αὑτοῦ δυνάμεως	ἐνδείᾳ	πρὸς τὴν τῆς ἀρχῆς ἀξίαν;
[12, 958]	ᾖ, τὰ μὲν περὶ τὰ	θεῖα	νόμιμα τῶν τε ὑπὸ γῆς
[12, 965]	ὃ δή φαμεν ἔν τε	ἀνδρείᾳ	καὶ σωφροσύνῃ καὶ δικαιοσύνῃ καὶ
[12, 964]	αὐτὰ περὶ ὧν νῦν λέγομεν,	ἀνδρεία,	σωφροσύνη, δικαιοσύνη, φρόνησις; (Κλεινίας) καὶ
[12, 963]	γὰρ λόγου καὶ φύσει γίγνεται	ἀνδρεία	ψυχή, ἄνευ δὲ αὖ λόγου
[12, 960]	ἃ δὴ καὶ πόλει καὶ	πολιτείᾳ	δεῖ μὴ μόνον ὑγίειαν καὶ
[12, 957]	τὰ πρέποντα τῇ νῦν γεννωμένῃ	πολιτείᾳ	κατασκευάζειν συλλογισαμένους καὶ ἐπανορθουμένους, ταῖς
[12, 960]	γίγνοιτ' ἂν καὶ τίνα τρόπον	πολιτείᾳ	τε καὶ τοῖς νόμοις ἡμῖν;
[12, 946]	τρίτον στεφανῶσαι θαλλῷ, καὶ τὰ	ἀριστεῖα	ἀποδόντας πᾶσιν ἀνειπεῖν ὅτι Μαγνήτων
[12, 951]	μὲν τῶν ἱερέων τῶν τὰ	ἀριστεῖα	εἰληφότων, ἔπειτα τῶν νομοφυλάκων (τοὺς
[12, 961]	τοὺς πρεσβυτάτους ἀεί, τοὺς δὲ	τἀριστεῖα	εἰληφότας ἅπαντας δεῖν εἰς ταὐτὸ
[12, 964]	οὐ διδάσκοντα ἣν δύναμιν ἔχει	κακία	τε καὶ ἀρετὴ καὶ πάντως
[12, 956]	καὶ ἀγάλματα ὅσαπερ ἂν ἐν	μιᾷ	ζωγράφος ἡμέρᾳ εἷς ἀποτελῇ· καὶ
[12, 969]	πόλιν, ἀμφισβήτησίς τε οὐκ ἔστ'	οὐδεμία	οὐδενὶ τῶν νῦν παρὰ ταῦθ'
[12, 943]	τε καὶ ἱππέας καὶ τἆλλα	ἐμπολέμια	ἕκαστα ὡσαύτως, καὶ (εἰσάγειν ὁπλίτας
[12, 954]	δέκα ἐτῶν, ἐὰν δ' ἐν	ἀλλοδημίᾳ,	τοῦ παντὸς χρόνου, ὅταν ἀνεύρῃ
[12, 944]	τὸν δυστυχῆ· οὐδὲν γὰρ πλέον.	ζημία	δὴ τῷ τὴν τοιαύτην ἀμυντηρίων
[12, 955]	κοινοῦ, θάνατος ἔστω καὶ τούτῳ	ζημία·	ἐὰν δέ τι μέρος τῆς
[12, 960]	ζημιούσθω (τῇ δοξάσῃ πᾶσι κοινῇ	ζημίᾳ.	ὅσαι δ' ἄλλαι γίγνονται περὶ
[12, 955]	φυγάδος δὲ ὑποδοχῆς θάνατος ἔστω	ζημία.	τὸν αὐτὸν φίλον τε καὶ
[12, 967]	διανοοῦνται τοὺς τὰ τοιαῦτα μεταχειρισαμένους	ἀστρονομίᾳ	τε καὶ ταῖς μετὰ ταύτης
[12, 962]	καὶ μή, τῶν δ' ἡ	προθυμία	πρὸς τὸν ἐλεύθερον δὴ βίον
[12, 958]	ὅσα δέχεσθαι τῶν τοῦ τετελευτηκότος	ἐγκώμια	βίου ~μὴ πλείω τεττάρων ἡρωικῶν
[12, 969]	σωτηρίας γενομένους. (Μέγιλλος) ὦ φίλε	Κλεινία,	ἐκ τῶν νῦν ἡμῖν εἰρημένων
[12, 963]	ἢ σύ γε, Μέγιλλε καὶ	Κλεινία,	ἔχετον διαρθροῦντες ὑπὲρ αὐτοῦ φράζειν
[12, 962]	συνιέναι. (Ἀθηναῖος) κάλλισθ' ὑπέλαβες, ὦ	Κλεινία,	καὶ δεῖ δὴ τοῦτον, ὡς
[12, 968]	ὁρᾶν δὴ χρεὼν νῦν, ὦ	Κλεινία	καὶ Μέγιλλε, ἤδη πρὸς τοῖς
[12, 963]	βλέπειν. (Ἀθηναῖος) κάλλιστ' ἐπακολουθεῖς, ὦ	Κλεινία.	καὶ τὰ λοιπὰ δὴ συνακολούθει.
[12, 969]	σοὶ δὴ τοῦτό γε, ὦ	Κλεινία,	μέλειν παρακελεύομαι· σὺ γὰρ τὴν
[12, 961]	διανοῇ. (Ἀθηναῖος) χρὴ τοίνυν, ὦ	Κλεινία,	παντὸς πέρι νοῆσαι σωτῆρα τὸν
[12, 968]	οὐκέτι νόμους, ὦ Μέγιλλε καὶ	Κλεινία,	περὶ τῶν τοιούτων δυνατόν ἐστιν
[12, 960]	φράζ' ἔτι σαφέστερον. (Ἀθηναῖος) ὦ	Κλεινία,	πολλὰ τῶν ἔμπροσθεν καλῶς ὕμνηται,
[12, 965]	νῷ ἀπῃκασμένους τῷ πολλὰ καὶ	ἄξια	λόγου διαφερόντως φρονεῖν, τοὺς γέροντας,
[12, 949]	τῇ πόλει, μήτ' οὖν πληγῶν	ἄξια	μηδ' αὖ δεσμῶν μηδὲ θανάτου,
[12, 949]	δύναμιν. πέφυκεν δὲ ἡ πόλεων	ἐπιμειξία	πόλεσιν ἤθη κεραννύναι παντοδαπά, ~(καινοτομίας
[12, 966]	διήλθομεν ἐν τοῖς πρόσθεν; (Κλεινίας)	ποῖα;	(Ἀθηναῖος) ἓν μὲν ὃ περὶ
[12, 960]	τὰ τῶν Μοιρῶν προσρήματα. (Κλεινίας)	ποῖα	δή; (Ἀθηναῖος) τὸ Λάχεσιν μὲν
[12, 963]	περὶ φόβον, οὗ καὶ τὰ	θηρία	μετέχει, τῆς ἀνδρείας, καὶ τά
[12, 964]	ἀρετῇ πάντων διαφέρειν οἴεται καὶ	νικητήρια	τούτων αὐτῶν εἴληφεν, ἢ ταῦτα
[12, 955]	κωλύων ἀγωνίζεσθαι νικήσῃ, τά τε	νικητήρια	τῷ διακωλυθέντι (διδόναι καὶ νικήσαντα
[12, 957]	χρὴ νομοθέτην. τὰ μὲν ἴδια	δικαστήρια	ταύτῃ πῃ γιγνόμενα μέτρον ἂν
[12, 942]	γένεσιν καὶ φύσιν· ταῦτα γὰρ	ἀκρωτήρια	ὄντα σῳζόμενά τε ἔχει μεγίστην
[12, 960]	λέγεις. τίς οὖν δή, φῄς,	σωτηρία	γίγνοιτ' ἂν καὶ τίνα τρόπον
[12, 961]	κραθείς, γενόμενός τε εἰς ἕν,	σωτηρία	ἑκάστων δικαιότατ' ἂν εἴη καλουμένη.
[12, 961]	τί νοῦς μετ' αἰσθήσεων κραθεὶς	σωτηρία	πλοίων ἔν γε χειμῶσιν καὶ
[12, 963]	ἄλλα πάντα καὶ τούτων τὰ	τρία	δεῖ βλέπειν. (Ἀθηναῖος) κάλλιστ' ἐπακολουθεῖς,
[12, 959]	παρὸν δεῖν εὖ ποιεῖν, (τὰ	μέτρια	ἀναλίσκοντα ὡς εἰς ἄψυχον χθονίων
[12, 944]	εἰς γυναῖκα ἐξ ἀνδρὸς μεταβαλοῦσα,	τιμωρία	τούτῳ γενομένη. νῦν δ' ὅτι
[12, 960]	διὰ νόμων, ὥστε σχεδὸν ἡ	νομοθεσία	τέλος ἂν ἡμῖν ἔχοι· τῶν
[12, 962]	θέμενοι στρατηγοὶ σκοπὸν ~καὶ ἰατρικὴ	ὑπηρεσία	πᾶσα (στοχάζοιτ' ἂν τῆς σωτηρίας
[12, 950]	μηδαμῶς, ἔτι τε ἰδίᾳ μηδενί,	δημοσίᾳ	δ' ἔστω κήρυξιν ἢ πρεσβείαις
[12, 957]	μέτρον ἂν ἔχοι· τὰ δὲ	δημόσια	καὶ κοινὰ καὶ ὅσοις ἀρχὰς
[12, 953]	τρίτον δὲ ξένον ὑποδέχεσθαι χρὴ	δημοσίᾳ	τὸν κατά τι δημόσιον ἐξ
[12, 955]	προσόδου, χωρὶς τῶν εἰς τὰ	συσσίτια	τελουμένων. θεοῖσι δὲ ἀναθήματα χρεὼν
[12, 944]	(μάλιστα ἡ κείνῃ τῇ γενέσει	ἐναντία	γένεσις, εἰς γυναῖκα ἐξ ἀνδρὸς
[12, 955]	ἀνατιθέντα δωρεῖσθαι. γῆ μὲν οὖν	ἑστία	τε οἰκήσεως ἱερὰ πᾶσι πάντων
[12, 954]	παρασημηνάσθω καὶ ὃν ἂν ἐθέλῃ	φύλακα	καταστησάτω πέντε ἡμέρας ὁ φωρῶν·
[12, 965]	ἕκαστα ἄκρον δημιουργόν τε καὶ	φύλακα	μὴ μόνον δεῖν πρὸς τὰ
[12, 957]	δεῖ κεκτημένον ἐν αὑτῷ, καθάπερ	ἀλεξιφάρμακα	τῶν ἄλλων λόγων, τὸν ἀγαθὸν
[12, 951]	τῶν νομοφυλάκων (τοὺς ἀεὶ πρεσβεύοντας	δέκα.	ἔτι ὁ περὶ τῆς παιδείας
[12, 954]	κατ' ἀγροὺς ἐν ἀφανεῖ κεκτῆται,	δέκα	ἐτῶν, ἐὰν δ' ἐν ἀλλοδημίᾳ,
[12, 951]	ὁπόσ' ἂν ἔτη βουληθῇ τῶν	δέκα	καὶ ἀφικόμενος οἴκαδε, εἰς τὸν
[12, 961]	τῇ πόλει γίγνεσθαι τοιόνδε τινά;	δέκα	μὲν τῶν νομοφυλάκων τοὺς πρεσβυτάτους
[12, 947]	χωρὶς γίγνεσθαι, κορῶν δὲ χορὸν	πεντεκαίδεκα	καὶ ἀρρένων ἕτερον περιισταμένους τῇ
[12, 946]	τούτους δὲ πρώτῳ μὲν ἐνιαυτῷ	δώδεκα	εὐθύνους ἀποδεῖξαι, μέχριπερ ἂν ἑκάστῳ
[12, 946]	οὗτοι δὲ τὰς ἀρχὰς πάσας	δώδεκα	μέρη διελόμενοι πάσαις βασάνοις χρώμενοι
[12, 948]	ὁ μὲν τοῦ μεγίστου τιμήματος	δώδεκα	μνᾶς, ὀκτὼ δὲ ὁ τοῦ
[12, 944]	δ' ὅτι τούτων ἐγγύτατα φιλοψυχίας	ἕνεκα,	ἵνα τὸν ἐπίλοιπον βίον μὴ
[12, 941]	δίκης οὖν οὐδέτερον οὐδετέρου ἐλάττονος	ἕνεκα	μεγέθους τοῦ κλέμματος ὁ νόμος
[12, 942]	ὄντα θανάτῳ ζημιοῦν. στρατιῶν δὲ	ἕνεκα	πολλὴ μὲν συμβουλή, πολλοὶ δὲ
[12, 955]	τετιμῆσθαι μὲν ἕκαστον τὴν οὐσίαν	ἕνεκα	πολλῶν χρεὼν καὶ τὴν ἐπέτειον
[12, 942]	καὶ εὐχέρειαν ἐπιτηδεύειν τῶν αὐτῶν	εἵνεκα,	καρτερήσεις τε αὖ σίτων καὶ
[12, 949]	θυσίας εἰρηνικῆς ἢ πολεμικῶν εἰσφορῶν	εἵνεκα,	πάντων τῶν τοιούτων τὴν πρώτην
[12, 944]	τῇ γενέσει ἐναντία γένεσις, εἰς	γυναῖκα	ἐξ ἀνδρὸς μεταβαλοῦσα, τιμωρία τούτῳ
[12, 944]	δίκην ὡς αἰσχρῶς ἀποβαλὼν ὅπλα	πολεμικά,	~τούτῳ μήτ' οὖν τις στρατηγὸς
[12, 955]	ἐάντε ἡττῆται ἀγωνιζόμενος ἐάντε καὶ	νικᾷ.	ἐάν τις κλεμμάδιον ὁτιοῦν ὑποδέχηται
[12, 944]	φησιν ὁ ποιητὴς παρὰ θεῶν	προῖκα	ἐν τοῖς γάμοις ἐπιδοθῆναι Θέτιδι,
[12, 956]	γυναικὸς μιᾶς ἔμμηνον. χρώματα δὲ	λευκὰ	πρέποντ' ἂν θεοῖς εἴη καὶ
[12, 961]	μηδὲν ἀπολείπειν προθυμίας. (Κλεινίας) καὶ	μάλα	καλῶς εἶπες, ποίει θ' ὥσπερ
[12, 957]	διὰ συγχωρήσεων ἔστιν ὅτε καὶ	μάλα	ματαίων, τούτων πάντων ἂν βάσανος
[12, 968]	καὶ σκέψιν γεγονυῖάν μοι καὶ	μάλα	συχνήν. (Κλεινίας) ἀλλ' ὦ ξένε,
[12, 959]	ἀγαθῷ θαρραλέον, τῷ δὲ κακῷ	μάλα	φοβερόν βοήθειάν τε αὐτῷ μήτινα
[12, 968]	οὐδὲ γὰρ αὐτοῖς τοῖς μανθάνουσι	(δῆλα	γίγνοιτ' ἂν ὅτι πρὸς καιρὸν
[12, 969]	τὸν ξένον τόνδε οὐκ ἀφετέον,	ἀλλὰ	δεήσεσιν καὶ μηχαναῖς πάσαις κοινωνὸν
[12, 965]	ἐπεὶ δοκεῖς ἡμῖν ὀρθότατα λέγειν.	ἀλλὰ	δὴ πῶς τις τοῦτ' ἂν
[12, 968]	ὧν αὐτοὺς δεῖ γίγνεσθαι νομοθετεῖν	ἀλλὰ	ἤδη τὸ τὰ τοιαῦτα κατασκευάζον
[12, 960]	καὶ σωτηρίαν τοῖς σώμασι παρασκευάζειν,	ἀλλὰ	καὶ εὐνομίαν ἐν ταῖς ψυχαῖς,
[12, 951]	ἄνευ τοῦ γνώμῃ λαβεῖν αὐτοὺς	ἀλλὰ	μὴ μόνον ἔθεσιν. εἰσὶ γὰρ
[12, 966]	συνομολογίᾳ πρὸς ἡμᾶς αὐτούς. (Κλεινίας)	ἀλλὰ	μὴν δεῖ γε, εἴπερ δυνατόν.
[12, 949]	χρώμενον ἀσχήμοσιν μήτε οἴκτοις γυναικείοις,	ἀλλὰ	τὸ δίκαιον μετ' εὐφημίας διδάσκοντα
[12, 960]	τὸ κτήσασθαι κατοικίσαι τ' ἐστίν,	ἀλλὰ	τῷ γεννηθέντι σωτηρίαν ἐξευρόντα τελέως
[12, 941]	κλέμματος ὁ νόμος ἀξιοῖ ζημιοῦν,	ἀλλὰ	τῷ τὸν μὲν ἴσως ἂν
[12, 959]	ἀναλωμάτων. νομοφύλαξι δὲ πολλά τε	ἄλλα	ἀνάγκη πράττειν καὶ πολλῶν ἐπιμελεῖσθαι,
[12, 951]	δὲ τῶν εὐδοκίμων τά τε	ἄλλα	καὶ εἰς τὸν πόλεμον ἔστω
[12, 959]	τῷ νομοθέτῃ χρεὼν τά τε	ἄλλα	καὶ λέγοντι ψυχὴν σώματος εἶναι
[12, 963]	πρὸς ὃν δὴ τά τε	ἄλλα	πάντα καὶ τούτων τὰ τρία
[12, 967]	κυσὶ ματαίαις ἀπεικάζοντας (χρωμέναισιν ὑλακαῖς,	ἄλλα	τε αὖ ἀνόητ' εἰπεῖν· νῦν
[12, 943]	ὁπλίτας τε καὶ ἱππέας καὶ	τἆλλα	ἐμπολέμια ἕκαστα ὡσαύτως, καὶ (εἰσάγειν
[12, 956]	ζωγράφος ἡμέρᾳ εἷς ἀποτελῇ· καὶ	τἆλλα	ἔστω κατὰ τὰ τοιαῦτα ἀναθήματα
[12, 959]	καλῶς αἰσχρόν. πρόθεσις δὲ καὶ	τἆλλα	ἔστω μὲν κατὰ τὸν περὶ
[12, 963]	καὶ δύ' ὀνόματα ἐλαβέτην καὶ	τἆλλα,	οὐδὲν χαλεπὸν εἰπεῖν· ᾗ δὲ
[12, 963]	φρόνησιν ἀρετήν, (καὶ τὰ δύο	τἆλλα,	ὡς ὄντως ὄντα οὐ πολλὰ
[12, 963]	τἆλλα, ὡς ὄντως ὄντα οὐ	πολλὰ	ἀλλ' ἓν τοῦτο μόνον, ἀρετήν.
[12, 965]	μὴ μόνον δεῖν πρὸς τὰ	πολλὰ	βλέπειν δυνατὸν εἶναι, πρὸς δὲ
[12, 952]	τέλους ἀεὶ θερινὸς ὡς τὰ	πολλὰ	(διατελῶν ταῖς φοιτήσεσιν, καθάπερ οἱ
[12, 965]	ἀρετήν, περὶ ἧς οὔτ' εἰ	πολλά	ἐστ' οὔτ' εἰ τέτταρα οὔθ'
[12, 948]	καὶ μεγάλων σφᾶς ἐκλύονται κατὰ	πολλὰ	ζημιῶν, οὐκέτι δὴ τοῖς νῦν
[12, 965]	~(τοὺς δὲ νῷ ἀπῃκασμένους τῷ	πολλὰ	καὶ ἄξια λόγου διαφερόντως φρονεῖν,
[12, 962]	πόλει ἑκάστῃ. καὶ τὰ μὲν	πολλὰ	οὐδὲν θαυμαστὸν τὸ τοῖς μὲν
[12, 962]	ἄρχει τὸ μὴ πλανᾶσθαι πρὸς	πολλὰ	στοχαζόμενον, ἀλλ' εἰς ἓν βλέποντα
[12, 948]	σμικρὰ δεχόμενοι θύματα καὶ θωπείας	πολλὰ	συναποστεροῦσι χρήματα καὶ μεγάλων σφᾶς
[12, 959]	ἔχοι τῶν ἀναλωμάτων. νομοφύλαξι δὲ	πολλά	τε ἄλλα ἀνάγκη πράττειν καὶ
[12, 960]	ἔτι σαφέστερον. (Ἀθηναῖος) ὦ Κλεινία,	πολλὰ	τῶν ἔμπροσθεν καλῶς ὕμνηται, σχεδὸν
[12, 944]	συνέπεσεν, τὰ δὲ πρότερα ἐκεῖνα	ὅπλα,	ἃ Πηλεῖ φησιν ὁ ποιητὴς
[12, 944]	ὁπόσοι κατὰ κρημνῶν ῥιφέντες ἀπώλεσαν	(ὅπλα,	ἢ κατὰ θάλατταν, ἢ χειμώνων
[12, 944]	τις ὑπὸ πολεμίων καὶ ἔχων	ὅπλα	μὴ ἀναστρέφῃ καὶ ἀμύνηται, ἀφῇ
[12, 944]	ὄφλῃ δίκην ὡς αἰσχρῶς ἀποβαλὼν	ὅπλα	πολεμικά, ~τούτῳ μήτ' οὖν τις
[12, 959]	ἕπεσθαι, καὶ τελευτησάντων λέγεσθαι καλῶς	εἴδωλα	εἶναι τὰ τῶν νεκρῶν σώματα,
[12, 950]	δὲ εἰς δύναμιν ὅτι πλείστους	ἅμα	καὶ καλλίστους τε καὶ ἀρίστους,
[12, 942]	παράπαν, ἀλλ' ἁθρόον ἀεὶ καὶ	ἅμα	καὶ κοινὸν τὸν βίον ὅτι
[12, 961]	ἆρ' οὐκ ἐν νηὶ κυβερνήτης	ἅμα	καὶ ναῦται τὰς αἰσθήσεις τῷ
[12, 949]	ἐνεχυρασίαν τούτοις οἷς ἂν πόλις	ἅμα	καὶ νόμος εἰσπράττειν προστάττῃ, τῶν
[12, 950]	δέχεσθαι μήτε αὐτοὺς ἄλλοσε ἀποδημεῖν	ἅμα	μὲν οὐκ ἐγχωρεῖ τό γε
[12, 958]	οἷσιν δὲ ὄντως ἐπικεκλωσμέναι, ~(θάνατον	ἴαμα	ταῖς οὕτω διατεθείσαις ψυχαῖς διανέμοντες,
[12, 951]	(εἰ μέλλει τὸ τῶν νομοφυλάκων	δεῖγμα	εἰς τὰς ἄλλας μεθήσειν πόλεις·
[12, 955]	δὲ διακωλύσαντι μὴ ἐξέστω μηδὲν	ἀνάθημα	μηδ' ἐπιγραφὴν τοῦ τοιούτου ἀγῶνός
[12, 956]	ἀπολελοιπότος ψυχὴν σώματος οὐκ εὐαγὲς	ἀνάθημα,	σίδηρος δὲ καὶ χαλκὸς πολέμων
[12, 953]	πεντήκοντα, ἐὰν δέ τι μεῖζον	ἔγκλημα	αὐτοῖς γίγνηται, πρὸς τοῖς ἀγορανόμοις
[12, 941]	καὶ ἐπιτάξεις παρὰ νόμον ἀσεβησάντων,	τίμημα	δὲ ὅτι χρὴ (πάσχειν ἢ
[12, 958]	τι μέγα μήτε (τι σμικρὸν	μνῆμα,	ἃ δὲ ἡ χώρα πρὸς
[12, 959]	μέτρον ἔχουσα τριταία πρὸς τὸ	μνῆμα	ἐκφορά. πείθεσθαι δ' ἐστὶ τῷ
[12, 956]	(καὶ ἐν ἱεροῖς ἐστιν ἐπίφθονον	κτῆμα,	ἐλέφας δὲ ἀπολελοιπότος ψυχὴν σώματος
[12, 960]	εὑρεῖν ὅπῃ γίγνοιτ' ἂν παντὶ	κτῆμά	τι τοιοῦτον. (Ἀθηναῖος) ἀλλ' ἔστι
[12, 952]	τὰ ἐν τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις	νόμιμα	ἀφικόμενος εὐθὺς πορευέσθω, καὶ εἴ
[12, 957]	οὖν ὁπόσα σμικρὰ καὶ ῥᾴδια	νόμιμα	εὑρίσκειν, πρεσβύτου νομοθέτου παραλιπόντος, τὸν
[12, 960]	τε οὕτω περὶ τὰ τοιαῦτα	νόμιμα,	καὶ ὁ μὲν πειθόμενος ἔστω
[12, 962]	οὐδὲν πλανᾶσθαι τὰ τῶν πόλεων	νόμιμα,	ὅτι πρὸς ἄλλο ἄλλη βλέπει
[12, 967]	τὰ τῶν ἠθῶν ἐπιτηδεύματα καὶ	νόμιμα	συναρμοττόντως, ~ὅσα τε λόγον ἔχει,
[12, 951]	δεύτερα τὰ τῶν ἄλλων ἐστὶ	νόμιμα	τὰ περὶ τὰς πολιτείας. θεωροὺς
[12, 958]	τὰ μὲν περὶ τὰ θεῖα	νόμιμα	τῶν τε ὑπὸ γῆς θεῶν
[12, 958]	εἶναι τῶν χωρίων ὁπόσα μὲν	ἐργάσιμα	μηδαμοῦ, μήτε τι μέγα μήτε
[12, 964]	περὶ ὡντινωνοῦν οἷς ἔστιν μὲν	ὄνομα,	ἔστιν δὲ αὖ καὶ λόγος,
[12, 947]	τῷ (ἐνιαυτῷ τῶν ἱερέων, καὶ	τοὔνομα	ἀναγράφειν τούτου κατ' ἐνιαυτόν, ὅπως
[12, 956]	διώκων ἕλωνται κοινῇ, διαιτηταὶ δικαστῶν	τοὔνομα	μᾶλλον πρέπον ἔχοντες· δεύτεροι δὲ
[12, 957]	τεθέντα, γίγνοιτ' ἄν, ἢ μάτην	τοὔνομα	νῷ προσῆκον κεκτῇτ' ἂν ὁ
[12, 964]	καὶ λόγος, πότερον μόνον ἐπίστασθαι	τοὔνομα	χρεών, τὸν δὲ λόγον ἀγνοεῖν,
[12, 949]	τῶν ἐνεχύρων εἶναι, τὸ δὲ	νόμισμα	γίγνεσθαι τῇ πόλει· ἐὰν δὲ
[12, 950]	καλὸν ταῖς πολλαῖς πόλεσι τὸ	παρακέλευμά	ἐστιν, προτιμᾶν τὴν εὐδοξίαν πρὸς
[12, 969]	κεκινημένης τοῖς λόγοις· τὸ μέντοι	κινδύνευμα	οὐ σμικρὸν οὐδ' ἑτέροις τισὶν
[12, 962]	(Ἀθηναῖος) ἰατρὸς δὴ τὸ περὶ	σῶμα	ἀγνοῶν, ὃ προσείπομεν ὑγίειαν νῦν,
[12, 959]	ἢ τὴν ψυχήν, (τὸ δὲ	σῶμα	ἰνδαλλόμενον ἡμῶν ἑκάστοις ἕπεσθαι, καὶ
[12, 958]	ἀποθανὼν στερείτω τὸν ζῶνθ' ἡμῶν.	χῶμα	δὲ μὴ χοῦν ὑψηλότερον πέντε
[12, 956]	σίδηρος δὲ καὶ χαλκὸς πολέμων	ὄργανα·	ξύλου δὲ μονόξυλον ὅτι ἂν
[12, 946]	γίγνωνται, περιττοὶ δὲ ἐὰν ὦσιν,	ἕνα	ἀφελεῖν, ᾧ ἂν ἐλάχισται γένωνται,
[12, 961]	ἀξιοκοινωνήτους εἶναι· πρὸς τούτοις δὲ	ἕνα	ἕκαστον δεῖν προσλαμβάνειν τῶν (νέων,
[12, 947]	τε καὶ Ἡλίου, ἀρχιέρεων δὲ	ἕνα	κατ' ἐνιαυτὸν τὸν πρῶτον κριθέντα
[12, 942]	μέγιστον δὲ τὸ μηδέποτε ἄναρχον	μηδένα	εἶναι, μήτ' ἄρρενα μήτε θήλειαν,
[12, 958]	εἶναι τούτῳ δίκας πρὸς ἄλλον	μηδένα,	πρὶν ἂν ἐκπληρώσῃ τὸ χρέος
[12, 967]	γενέσθαι βεβαίως θεοσεβῆ θνητῶν ἀνθρώπων	οὐδένα,	ὃς ἂν μὴ τὰ λεγόμενα
[12, 969]	τε καὶ ἐξηγεῖσθαι τά γε	δεδογμένα	ἐμοὶ περὶ τῆς παιδείας τε
[12, 956]	ἔστω κατὰ τὰ τοιαῦτα ἀναθήματα	μεμιμημένα.	ὅτε δὲ μέρη διείρηται τῆς
[12, 967]	λογισμοῖς ἂν ἐχρῆτο, νοῦν μὴ	κεκτημένα·	καί τινες ἐτόλμων τοῦτό γε
[12, 957]	γίγνεσθαι τὰ περὶ τοὺς νόμους	κείμενα,	εἴπερ ὀρθῶς εἴη τεθέντα, γίγνοιτ'
[12, 967]	οὐδένα, ὃς ἂν μὴ τὰ	λεγόμενα	ταῦτα νῦν δύο λάβῃ, ψυχή
[12, 942]	φύσιν· ταῦτα γὰρ ἀκρωτήρια ὄντα	σῳζόμενά	τε ἔχει μεγίστην δύναμιν παντὸς
[12, 959]	τιμήματος εἰς τὴν πᾶσαν ταφὴν	ἀναλισκόμενα	μὴ πλέον πέντε μνῶν, τῷ
[12, 967]	γίγνεσθαι, καθεωρακότας ὡς οἷόν τε	γιγνόμενα	ἀνάγκαις πράγματ' ἀλλ' οὐ διανοίαις
[12, 959]	μετρίως τὰ περὶ τὸν τετελευτηκότα	γιγνόμενα	καὶ μὴ καλῶς αἰσχρόν. πρόθεσις
[12, 966]	συνακολουθεῖν, κρίνοντας τά τε καλῶς	γιγνόμενα	καὶ τὰ μὴ κατὰ φύσιν;
[12, 957]	μὲν ἴδια δικαστήρια ταύτῃ πῃ	γιγνόμενα	μέτρον ἂν ἔχοι· τὰ δὲ
[12, 959]	τὸν περὶ τὰ τοιαῦτα νόμον	γιγνόμενα,	~τῷ δὲ πολιτικῷ νομοθετοῦντι παραχωρεῖν
[12, 946]	πέντε καὶ ἑβδομήκοντα ἔτη συμβῇ	γενόμενα,	τὸ λοιπὸν δὲ τρεῖς ἀεὶ
[12, 967]	αὐτοῖς ἐφάνη, τὰ κατ' οὐρανὸν	φερόμενα,	μεστὰ εἶναι λίθων καὶ γῆς
[12, 967]	κόσμου. ταῦτ' ἦν τὰ τότε	ἐξειργασμένα	πολλὰς ἀθεότητας καὶ δυσχερείας τῶν
[12, 960]	δὴ τρίτην σώτειραν τῶν λεχθέντων,	ἀπῃκασμένα	τῇ τῶν κλωσθέντων τῷ πυρὶ
[12, 954]	παρεχέτω τὴν οἰκίαν, τά τε	σεσημασμένα	καὶ τὰ ἀσήμαντα, φωρᾶν. ἐὰν
[12, 954]	οὕτω φωράτω, λύων καὶ τὰ	σεσημασμένα,	(πάλιν δὲ μετὰ τῶν οἰκείων
[12, 954]	οἱ ἐνοικοῦντες ἐρευνᾶν, τὰ δὲ	σεσημασμένα	παρασημηνάσθω καὶ ὃν ἂν ἐθέλῃ
[12, 942]	μηδέποτε ἄναρχον μηδένα εἶναι, μήτ'	ἄρρενα	μήτε θήλειαν, μηδέ τινος ἔθει
[12, 944]	ὅτι τούτων ἐγγύτατα φιλοψυχίας ἕνεκα,	ἵνα	τὸν ἐπίλοιπον βίον μὴ κινδυνεύῃ,
[12, 944]	μυρίοις συνέπεσεν, τὰ δὲ πρότερα	ἐκεῖνα	ὅπλα, ἃ Πηλεῖ φησιν ὁ
[12, 958]	ἔργον, ἐν πένθ' ἡμέραις ἀποτελούμενον·	λίθινα	δὲ ἐπιστήματα μὴ μείζω ποιεῖν
[12, 956]	καὶ λίθου ὡσαύτως πρὸς τὰ	κοινὰ	ἱερά, ὑφὴν δὲ μὴ πλέον
[12, 957]	ἔχοι· τὰ δὲ δημόσια καὶ	κοινὰ	καὶ ὅσοις ἀρχὰς δεῖ χρωμένας
[12, 959]	εἴη δ' ἂν σχεδόν, ὡς	τἀνθρώπινα,	μέτρον ἔχουσα τριταία πρὸς τὸ
[12, 965]	ἀδύνατον. (Ἀθηναῖος) ἰτέον ἄρα ἐπί	τινα	ἀκριβεστέραν παιδείαν τῆς ἔμπροσθεν. (Κλεινίας)
[12, 961]	ἐν τῇ πόλει γίγνεσθαι τοιόνδε	τινά;	δέκα μὲν τῶν νομοφυλάκων τοὺς
[12, 954]	προθεσμίαν τῆς ἐπιλήψεως. ἐάν τίς	τινα	δίκῃ παραγενέσθαι κωλύσῃ βίᾳ, εἴτε
[12, 948]	ἑκατέρων, καὶ τὸν λαγχάνοντά τῴ	τινα	δίκην τὰ μὲν ἐγκλήματα γράφειν,
[12, 942]	ἐν αὐτοῖς τοῖς κινδύνοις μήτε	τινὰ	διώκειν μήθ' ὑποχωρεῖν ἄλλῳ ἄνευ
[12, 964]	τῶν ἄλλων, ἀλλ' ἢ ποιητήν	τινα	ἐλθόντα εἰς τὴν πόλιν ἢ
[12, 942]	ὄντι, ~τί χρὴ παθεῖν ἢ	τίνα	ζημίαν (ἀποτίνειν αὐτὸν ἡ κρίσις
[12, 953]	ἱερέας, ἐὰν ἀδικῇ τις αὐτῶν	τινα	ἤ τιν' ἄλλον ἀδικῇ τις
[12, 958]	(μετρίως, διδόντι τε δίκας εἴ	τινα	ἠδικήκει καὶ παρ' ἑτέρου ἐκλαβόντι,
[12, 961]	ἀλλ' οἷον περὶ στρατοπέδων νοήσωμεν	τίνα	θέμενοι στρατηγοὶ σκοπὸν ~καὶ ἰατρικὴ
[12, 951]	ἄλλων ἀνθρώπων πράγματα θεωρῆσαι κατά	τινα	πλείω σχολήν, ἀπειργέτω μηδεὶς τούτους
[12, 952]	ξένοι ὧν δεῖ πέρι λόγον	τινὰ	ποιεῖσθαι· ὁ μὲν δὴ πρῶτός
[12, 941]	καταψευδόμενος τῆς πόλεως παραπρεσβεύηται πρός	τινα	πόλιν, ἢ πεμπόμενος μὴ τὰς
[12, 944]	ἦν γὰρ ἀνδρὶ ῥιψάσπιδι τρόπον	τινὰ	πρέπουσα πασῶν (μάλιστα ἡ κείνῃ
[12, 969]	κεφαλῆς νοῦ τε κοινωνίας εἰκόνα	τινά	πως συμμείξαντες, ἐὰν ἄρα ἡμῖν
[12, 966]	(Κλεινίας) καὶ πῶς; ἀνδραπόδου γάρ	τινα	σὺ λέγεις ἕξιν. (Ἀθηναῖος) τί
[12, 944]	οὖν ἐν τοῖς ὀνείδεσιν ἔχει	τινὰ	τομὴν ἡ τούτων τῶν ὀνομάτων
[12, 945]	πᾶσαν ἀρετὴν εἶναι. τεκταινώμεθα δή	τινα	τρόπον αὐτῶν τοιάνδε γένεσιν. κατ'
[12, 946]	ἀκούειν χρὴ τίνες ἔσονται καὶ	τίνα	τρόπον. ~ζῶσι μὲν οὖν τούτοις
[12, 960]	φῄς, σωτηρία γίγνοιτ' ἂν καὶ	τίνα	τρόπον πολιτείᾳ τε καὶ τοῖς
[12, 964]	ἔργῳ καὶ λόγῳ κατασκευαστέον; ἢ	τίνα	τρόπον τῇ τῶν ἐμφρόνων κεφαλῇ
[12, 964]	(Κλεινίας) πῶς οὖν δὴ καὶ	τίνα	τρόπον, ὦ ξένε, ἀπεικάζοντες αὐτὸ
[12, 952]	ἀφικόμενος εὐθὺς πορευέσθω, καὶ εἴ	τινα	φήμην τινῶν περὶ θέσεως νόμων
[12, 964]	ἡμῖν ἡ πόλις, ὡς τοιαύτην	τινὰ	φυλακὴν κεκτημένη ἐν αὑτῇ; (Κλεινίας)
[12, 959]	μάλα φοβερόν βοήθειάν τε αὐτῷ	μήτινα	μεγάλην εἶναι τετελευτηκότι· ζῶντι γὰρ
[12, 959]	τὸν ὑὸν ἢ ἀδελφόν, ἢ	ὅντινά	τις μάλισθ' ἡγεῖται ποθῶν θάπτειν,
[12, 962]	πολιτικὸς ὢν ἡμῖν τυγχάνει, ἔπειτα	ὅντινα	τρόπον δεῖ μετασχεῖν τούτου καὶ
[12, 958]	ἐκτραφέντι, καὶ γεννήσαντι καὶ ἐκθρέψαντι	τέκνα,	καὶ συμμείξαντι συμβόλαια (μετρίως, διδόντι
[12, 959]	καὶ δύο τῷ τοῦ τρίτου,	μνᾶ	δὲ τῷ τοῦ τετάρτου μέτρον
[12, 945]	ἐπ' ἐνιαυτόν, τῶν δ' εἰς	πλείονα	ἔτη καὶ ἐκ προκρίτων; τῶν
[12, 954]	ἡμέρας ὁ φωρῶν· ἐὰν δὲ	πλείονα	χρόνον ἀπῇ, τοὺς ἀστυνόμους παραλαβὼν
[12, 969]	ἐφηψάμεθα, κεφαλῆς νοῦ τε κοινωνίας	εἰκόνα	τινά πως συμμείξαντες, ἐὰν ἄρα
[12, 963]	νοῦν δέ γε πάντων τούτων	ἡγεμόνα,	πρὸς ὃν δὴ τά τε
[12, 957]	ἔστ' ἐν πολλαῖς πόλεσιν οὐκ	ἀσχήμονα	ἐπιεικῶν ἀνδρῶν οὐκ ὀλίγα νομοθετήματα,
[12, 944]	ἢ μετ' ἀνδρείας καλὸν καὶ	εὐδαίμονα	θάνατον, τοιαύτης μὲν ὅπλων ἀποβολῆς
[12, 955]	ἀθλοθέταις, οἱ δ' εἰς τὸν	ἀγῶνα	ἐλεύθερον ἀφιέντων τὸν ἐθέλοντα ἀγωνίζεσθαι·
[12, 947]	τοῖς τιθεμένοις· κατ' ἐνιαυτὸν δὲ	ἀγῶνα	μουσικῆς αὐτοῖς καὶ γυμνικὸν ἱππικόν
[12, 945]	ἡλίου τὰς ἐκ θέρους εἰς	χειμῶνα	συνιέναι χρεὼν πᾶσαν τὴν πόλιν
[12, 948]	πλείστων ἐστὶ καὶ κακίστων ἡ	δόξα	ὡς σμικρὰ δεχόμενοι θύματα καὶ
[12, 949]	πόλεων ἐπιμειξία πόλεσιν ἤθη κεραννύναι	παντοδαπά,	~(καινοτομίας ἀλλήλοις ἐμποιούντων ξένων ξένοις·
[12, 963]	ἐπακολουθεῖς, ὦ Κλεινία. καὶ τὰ	λοιπὰ	δὴ συνακολούθει. νοῦν γὰρ δὴ
[12, 944]	εἰς τοὐναντίον ἀφέντι δύναμιν τίς	ἄρα	γίγνοιτ' ἂν πρόσφορος; οὐ γὰρ
[12, 965]	ὦ θαυμάσιε, ἀδύνατον. (Ἀθηναῖος) ἰτέον	ἄρα	ἐπί τινα ἀκριβεστέραν παιδείαν τῆς
[12, 969]	εἰκόνα τινά πως συμμείξαντες, ἐὰν	ἄρα	ἡμῖν οἵ τε ἄνδρες ἀκριβῶς
[12, 947]	καθαρεύοντι τῷ τάφῳ ἕπεσθαι, ἐὰν	ἄρα	καὶ τῶν ἄλλων εἴργωνται τάφων,
[12, 965]	ἐγγεγονέναι τοῦθ' ἡμῖν· εἰ δ'	ἄρα	τὸ παράπαν δοκεῖ ἐᾶν, ὁρᾶν
[12, 943]	ὅπλων ἀποβολῆς, μὴ διαμαρτών τις	ἄρα	τῶν ἀναγκαίων ἀποβολῶν, ὡς αἰσχρὰς
[12, 962]	δεῖ τὸν πολιτικὸν φαίνοιτο ἀγνοῶν,	ἆρα	ἄρχων μὲν (πρῶτον δικαίως ἂν
[12, 966]	ἀποκρίνεσθαι πόρρω τῶν καλῶν. (Ἀθηναῖος)	ἆρα	οὖν ἴσμεν ὅτι δύ' ἐστὸν
[12, 959]	ὄντως, ἀθάνατον εἶναι ψυχὴν ἐπονομαζόμενον,	παρὰ	θεοὺς ἄλλους ἀπιέναι δώσοντα λόγον,
[12, 944]	ἃ Πηλεῖ φησιν ὁ ποιητὴς	παρὰ	θεῶν προῖκα ἐν τοῖς γάμοις
[12, 941]	καὶ Διὸς ἀγγελίας καὶ ἐπιτάξεις	παρὰ	νόμον ἀσεβησάντων, τίμημα δὲ ὅτι
[12, 947]	~ζῶσι μὲν οὖν τούτοις τοῖς	παρὰ	πάσης τῆς πόλεως ἀριστείων ἠξιωμένοις
[12, 969]	ἔστ' οὐδεμία οὐδενὶ τῶν νῦν	παρὰ	ταῦθ' ὡς ἔπος εἰπεῖν νομοθετῶν,
[12, 941]	πέμπεται ἀπαγγέλλῃ, ἢ πάλιν αὖ	παρὰ	τῶν πολεμίων ἢ καὶ φίλων
[12, 953]	τὸ δὲ μαθὼν ἀπαλλαττέσθω, φίλος	παρὰ	φίλων δώροις καὶ τιμαῖς πρεπούσαις
[12, 963]	(Κλεινίας) τὴν δέ γε ἀρετὴν	τέτταρα	ἔθεμέν που. (Ἀθηναῖος) πάνυ μὲν
[12, 963]	τίσι λέγεις; (Ἀθηναῖος) οἷον ὅτε	τέτταρα	ἐφήσαμεν ἀρετῆς εἴδη γεγονέναι, δῆλον
[12, 964]	δείξαντος ὡς ἕν, πάλιν ὅπῃ	τέτταρα.	καὶ δὴ τὸ μετὰ τοῦτο
[12, 964]	δὲ ὡς ἐρῶν καὶ ὅπῃ	τέτταρα	ὄντα ἕν ἐστι, καὶ ἐμὲ
[12, 965]	εἰ πολλά ἐστ' οὔτ' εἰ	τέτταρα	οὔθ' ὡς ἓν δυνατοὶ φράζειν
[12, 941]	οὔτ' εἰκός, ἀλλ' ὅς τι	δρᾷ	τοιοῦτον παρανόμως, οὔτε θεὸς οὔτε
[12, 955]	ἀναθήματα χρεὼν ἔμμετρα τὸν μέτριον	ἄνδρα	ἀνατιθέντα δωρεῖσθαι. γῆ μὲν οὖν
[12, 950]	δὲ μηδαμῶς, τόν γε τέλεον	ἄνδρα	ἐσόμενον, καὶ δὴ καὶ τῇ
[12, 943]	πᾶσαν ἐπιφέροντα δίκην ἀνδρὶ πάντ'	ἄνδρα	φοβεῖσθαι τὸ μήτε ἐπενεγκεῖν ψευδῆ
[12, 950]	κακοῖς, ὥστε πάμπολλοι (καὶ τῶν	σφόδρα	κακῶν εὖ τοῖς λόγοις καὶ
[12, 965]	μὲν βουλόμεθα, τὰ νῦν οἷόνπερ	σφόδρα	πιέσαντες μὴ ἀνῶμεν, πρὶν ἂν
[12, 952]	ἥκειν δόξῃ, χάριν γοῦν τῆς	σφόδρα	προθυμίας αἰνείσθω, ἐὰν δὲ πολὺ
[12, 947]	τε θήσουσιν. τὰ μὲν δὴ	γέρα	ταῦτα τοῖς τὰς εὐθύνας διαφυγοῦσιν·
[12, 955]	πάντων θεῶν· μηδεὶς οὖν δευτέρως	ἱερὰ	καθιερούτω θεοῖς. ~χρυσὸς δὲ καὶ
[12, 955]	μὲν οὖν ἑστία τε οἰκήσεως	ἱερὰ	πᾶσι πάντων θεῶν· μηδεὶς οὖν
[12, 956]	λίθου ὡσαύτως πρὸς τὰ κοινὰ	ἱερά,	ὑφὴν δὲ μὴ πλέον ἔργον
[12, 954]	ἄστυ καὶ κατ' ἀγορὰν καὶ	ἱερὰ	χρώμενος φαίνηται καὶ μηδεὶς ἐπιλάβηται,
[12, 943]	εἰς τὰ τῶν πολεμικῶν θεῶν	ἱερά,	ὧν ἄν τις βούληται, γράψαντα
[12, 956]	ὅσαπερ ἂν ἐν μιᾷ ζωγράφος	ἡμέρᾳ	εἷς ἀποτελῇ· καὶ τἆλλα ἔστω
[12, 945]	ταύτῃ πᾶσα ἀρχὴ διεσπάσθη χωρὶς	ἑτέρα	ἀπ' ἄλλης, καὶ οὐκ εἰς
[12, 955]	ἂν δυοῖν οὔσαιν ταῖν εἰσφοραῖν,	ὁποτέρᾳ	τὸ δημόσιον (ἂν χρῆσθαι βούληται,
[12, 944]	δὴ μυρίοις συνέπεσεν, τὰ δὲ	πρότερα	ἐκεῖνα ὅπλα, ἃ Πηλεῖ φησιν
[12, 951]	(Κλεινίας) πῶς οὖν ἂν γίγνοιτ'	ἀμφότερα;	(Ἀθηναῖος) τῇδε. πρῶτον μὲν ὁ
[12, 963]	τί ποτε ἓν προσαγορεύοντες ἀρετὴν	ἀμφότερα,	δύο πάλιν αὐτὰ προσείπομεν, τὸ
[12, 965]	ἓν εἴτε ὡς ὅλον εἴτε	ἀμφότερα	εἴτε ὅπως ποτὲ πέφυκεν· ἢ
[12, 965]	(Κλεινίας) ὀρθῶς. (Ἀθηναῖος) ἆρ' οὖν	ἀκριβεστέρα	σκέψις θέα τε ἂν περὶ
[12, 952]	εὐαγέστερον γίγνεσθαι, μὴ μαθοῦσι δὲ	σκοτωδέστερα	τὰ περὶ νόμους αὐτοῖς φαίνεσθαι
[12, 965]	ὦ δαιμόνιε, ταύτης οὐκ ἔστιν	σαφεστέρα	μέθοδος ἀνθρώπων οὐδενί. (Κλεινίας) σοὶ
[12, 951]	οἴκαδε διδάξουσι τοὺς νέους ὅτι	δεύτερα	τὰ τῶν ἄλλων ἐστὶ νόμιμα
[12, 961]	ὦ Κλεινία, παντὸς πέρι νοῆσαι	σωτῆρα	τὸν εἰκότα ἐν ἑκάστοις τῶν
[12, 958]	ἐκλαβόντι, σὺν τοῖς νόμοις ἐν	μοίρᾳ	γηράσαντι τελευτὴ γίγνοιτ' ἂν κατὰ
[12, 946]	δυοῖν ἴσαι γίγνωνται, τῇ ἀγαθῇ	μοίρᾳ	καὶ τύχῃ ἐπιτρέψαντας, κλήρῳ διελόντας
[12, 964]	τοὺς μὲν νέους οἷον ἐν	ἄκρᾳ	κορυφῇ, ἀπειλεγμένους τοὺς εὐφυεστάτους, ὀξύτητας
[12, 948]	καὶ κακίστων ἡ δόξα ὡς	σμικρὰ	δεχόμενοι θύματα καὶ θωπείας πολλὰ
[12, 957]	τρίς. πάντα δ' οὖν ὁπόσα	σμικρὰ	καὶ ῥᾴδια νόμιμα εὑρίσκειν, πρεσβύτου
[12, 944]	τομὴν ἡ τούτων τῶν ὀνομάτων	ἐπιφορά·	ῥίψασπις μὲν γὰρ οὐκ ἐν
[12, 959]	ἔχουσα τριταία πρὸς τὸ μνῆμα	ἐκφορά.	πείθεσθαι δ' ἐστὶ τῷ νομοθέτῃ
[12, 961]	τῆς πόλεως, πάντα ἔχουσαν τὰ	πρόσφορα	ἑαυτῇ, σῴζειν ἂν σύμπαντα ἃ
[12, 955]	τελουμένων. θεοῖσι δὲ ἀναθήματα χρεὼν	ἔμμετρα	τὸν μέτριον ἄνδρα ἀνατιθέντα δωρεῖσθαι.
[12, 955]	ἐπ' ἀγαθοῖς μὲν δεῖ δέχεσθαι	δῶρα,	ἐπὶ δὲ φλαύροις (οὔ· τὸ
[12, 956]	τὰ πολέμου (κοσμήματα. θειότατα δὲ	δῶρα	ὄρνιθές τε καὶ ἀγάλματα ὅσαπερ
[12, 945]	οὕτω θάλλει τε καὶ εὐδαιμονεῖ	χώρα	καὶ πόλις· ἐὰν δ' ἄλλως
[12, 958]	σμικρὸν μνῆμα, ἃ δὲ ἡ	χώρα	πρὸς τοῦτ' αὐτὸ μόνον φύσιν
[12, 946]	θεὸν πάλιν τυχοῦσα σωτηρίας πόλις,	ἀποφήνασα	αὑτῆς Ἡλίῳ ἄνδρας τοὺς ἀρίστους
[12, 945]	συνεχούσης εἰς ἓν δίκης, ταύτῃ	πᾶσα	ἀρχὴ διεσπάσθη χωρὶς ἑτέρα ἀπ'
[12, 950]	καὶ ἀρίστην παρασκευάζεσθαι πρὸς ἀρετήν·	πᾶσα	δ' ἐλπὶς αὐτὴν ἐκ τῶν
[12, 945]	ἀμέμπτῳ τε καὶ ἀμέμπτως, ἡ	πᾶσα	οὕτω θάλλει τε καὶ εὐδαιμονεῖ
[12, 962]	στρατηγοὶ σκοπὸν ~καὶ ἰατρικὴ ὑπηρεσία	πᾶσα	(στοχάζοιτ' ἂν τῆς σωτηρίας ὀρθῶς.
[12, 958]	τὸν νικήσαντα ἑκόντα ἑκών, ἡ	δικάσασα	ἀρχὴ συνεπομένη τῷ νικῶντι τὰ
[12, 967]	τε ὡς ἔστιν πρεσβύτατον ἁπάντων	ὅσα	γονῆς μετείληφεν, ἀθάνατόν τε, ἄρχει
[12, 957]	ἐπισφραγισαμένους, χρῆσθαι τὸν ἅπαντα βίον.	ὅσα	δὲ περί τε σιγὴν δικαστῶν
[12, 958]	ἐπιστήματα μὴ μείζω ποιεῖν ἢ	ὅσα	δέχεσθαι τῶν τοῦ τετελευτηκότος ἐγκώμια
[12, 962]	νίκην στρατηγὸς ἢ τῶν ἄλλων	ὅσα	δὴ διήλθομεν, ἔσθ' ὅπως ἂν
[12, 966]	περὶ θεῶν ἄγοντε εἰς πίστιν,	ὅσα	διήλθομεν ἐν τοῖς πρόσθεν; (Κλεινίας)
[12, 953]	τιν' ἄλλον ἀδικῇ τις τούτων	ὅσα	ἐντὸς δραχμῶν πεντήκοντα, ἐὰν δέ
[12, 953]	ἐναντίον μαρτύρων μὴ ἔλαττον τριῶν,	ὅσα	ἐντὸς χιλίων, ~τὰ δ' ὑπὲρ
[12, 953]	ἐναντίον μαρτύρων μὴ ἔλαττον τριῶν,	ὅσα	ἐντὸς χιλίων, τὰ δ' ὑπὲρ
[12, 951]	τὰ μὲν βεβαιούμενον τῶν νομίμων,	ὅσα	καλῶς αὐτοῖς κεῖται, τὰ δ'
[12, 967]	νοῦς εἴη ὁ διακεκοσμηκὼς πάνθ'	ὅσα	κατ' οὐρανόν. οἱ δὲ αὐτοὶ
[12, 957]	καὶ εὐφημίας καὶ τοὐναντίον, καὶ	ὅσα	παραλλάττει τῶν πολλῶν ἐν ταῖς
[12, 958]	γῆς θεῶν καὶ τῶν τῇδε,	ὅσα	προσήκει τελεῖσθαι, τοὺς ἐξηγητὰς γίγνεσθαι
[12, 956]	μέρη διείρηται τῆς πόλεως συμπάσης,	ὅσα	τε καὶ ἃ δεῖ γίγνεσθαι,
[12, 968]	ἠθῶν ἐπιτηδεύματα καὶ νόμιμα συναρμοττόντως,	~ὅσα	τε λόγον ἔχει, τούτων δυνατὸς
[12, 953]	δὲ δεύτερος, ὄμμασιν ὄντως θεωρὸς	ὅσα	τε μουσῶν ὠσὶν ἔχεται θεωρήματα·
[12, 949]	πρὸς ἀλλήλους πᾶσι τὴν κρίσιν.	ὅσα	τις ἐλεύθερος ἀπειθεῖ τῇ πόλει,
[12, 956]	τε ἀνάγκας καὶ παρακαταβάσεων, καὶ	ὅσα	τούτων ἀδελφὰ σύμπαντα, εἴπομεν μὲν
[12, 958]	ταῦτα ἐκπληροῦν, τοῖς δὲ ἀνθρώποις	ὅσα	τροφὴν μήτηρ οὖσα ἡ γῆ
[12, 949]	δόξαν τῷ ἐπιορκοῦντι· τῶν δὲ	ὁπόσα	ἐξαρνηθέντι καὶ ἐξομοσαμένῳ κέρδος μέγα
[12, 958]	θήκας δ' εἶναι τῶν χωρίων	ὁπόσα	μὲν ἐργάσιμα μηδαμοῦ, μήτε τι
[12, 949]	ἐπιστάτας καὶ βραβέας καὶ ἁπάντων	ὁπόσα	μὴ φέρει κέρδος κατὰ τὴν
[12, 949]	ἄλλων κοινῶν (κοσμήσεων ἢ λῃτουργιῶν,	ὁπόσα	περὶ θυσίας εἰρηνικῆς ἢ πολεμικῶν
[12, 957]	καὶ τρίς. πάντα δ' οὖν	ὁπόσα	σμικρὰ καὶ ῥᾴδια νόμιμα εὑρίσκειν,
[12, 956]	πέρι καὶ ἀναβολῶν, καὶ πάνθ'	ὁπόσα	τοιαῦτα ἀναγκαῖα περὶ δίκας γίγνεσθαι,
[12, 958]	δὲ ἀνθρώποις ὅσα τροφὴν μήτηρ	οὖσα	ἡ γῆ πρὸς ταῦτα πέφυκεν
[12, 951]	ἀγαθῶν δύναιτ' ἄν ποτε, ἀνομίλητος	οὖσα,	ἥμερος ἱκανῶς εἶναι καὶ τέλεος,
[12, 965]	νῦν σχεδὸν ἐφηψάμεθα, τυγχάνοι ἂν	οὖσα	ἧς χρείαν ἔχομεν αὕτη; (Κλεινίας)
[12, 962]	τις πόλις, οὐδὲν θαυμαστὸν ἄνους	οὖσα	καὶ ἀναίσθητος εἰ πράξει τὸ
[12, 951]	τούτους νόμος. οὔτε (γὰρ ἄπειρος	οὖσα	πόλις ἀνθρώπων κακῶν καὶ ἀγαθῶν
[12, 966]	ἐστιν πάντων ὧν κίνησις γένεσιν	παραλαβοῦσα	ἀέναον οὐσίαν ἐπόρισεν· ἓν δὲ
[12, 958]	γίγνεσθαι τούσδε· πρῶτον μὲν ἡ	δικάζουσα	ἀρχὴ τὰ τοῦ ὀφλόντος τῷ
[12, 944]	γένεσις, εἰς γυναῖκα ἐξ ἀνδρὸς	μεταβαλοῦσα,	τιμωρία τούτῳ γενομένη. νῦν δ'
[12, 948]	ἡ Ῥαδαμάνθυος (ἂν εἴη τέχνη	πρέπουσα	ἐν δίκαις. μεταβεβληκυιῶν οὖν τῶν
[12, 944]	γὰρ ἀνδρὶ ῥιψάσπιδι τρόπον τινὰ	πρέπουσα	πασῶν (μάλιστα ἡ κείνῃ τῇ
[12, 963]	ψυχὴ φρόνιμός τε καὶ νοῦν	ἔχουσα	οὔτ' ἐγένετο πώποτε οὔτ' ἔστιν
[12, 959]	ἂν σχεδόν, ὡς τἀνθρώπινα, μέτρον	ἔχουσα	τριταία πρὸς τὸ μνῆμα ἐκφορά.
[12, 946]	Μαγνήτων ἡ κατὰ θεὸν πάλιν	τυχοῦσα	σωτηρίας πόλις, ἀποφήνασα αὑτῆς Ἡλίῳ
[12, 946]	καὶ τρίτον στεφανῶσαι θαλλῷ, καὶ	τὰ	ἀριστεῖα ἀποδόντας πᾶσιν ἀνειπεῖν ὅτι
[12, 951]	πρῶτον μὲν τῶν ἱερέων τῶν	τὰ	ἀριστεῖα εἰληφότων, ἔπειτα τῶν νομοφυλάκων
[12, 954]	οἰκίαν, τά τε σεσημασμένα καὶ	τὰ	ἀσήμαντα, φωρᾶν. ἐὰν δέ τις
[12, 942]	βλέποντα καὶ συνεπόμενον ζῆν, καὶ	τὰ	βραχύταθ' ὑπ' ἐκείνου κυβερνώμενον, οἷον
[12, 969]	τῷ φράζειν τε καὶ ἐξηγεῖσθαι	τά	γε δεδογμένα ἐμοὶ περὶ τῆς
[12, 963]	θηρία μετέχει, τῆς ἀνδρείας, καὶ	τά	γε τῶν παίδων ἤθη τῶν
[12, 951]	νομίμων, ὅσα καλῶς αὐτοῖς κεῖται,	τὰ	δ' ἐπανορθούμενον, εἴ τι παραλείπεται.
[12, 957]	καὶ καλῶν, (τὰ μὲν εἴρηται,	τὰ	δ' ἔτι πρὸς τῷ τέλει
[12, 953]	ἔλαττον τριῶν, ὅσα ἐντὸς χιλίων,	τὰ	δ' ὑπὲρ ἐγγύην, ἣν ἂν
[12, 954]	ἔλαττον τριῶν, ὅσα ἐντὸς χιλίων,	~τὰ	δ' ὑπὲρ (χιλίας μὴ ἔλαττον
[12, 957]	πῃ γιγνόμενα μέτρον ἂν ἔχοι·	τὰ	δὲ δημόσια καὶ κοινὰ καὶ
[12, 946]	καὶ τὰ μὲν ἰδίᾳ ἕκαστος,	τὰ	δὲ καὶ κοινῇ μετ' ἀλλήλων
[12, 944]	ἐγένεθ' οἷον δὴ μυρίοις συνέπεσεν,	τὰ	δὲ πρότερα ἐκεῖνα ὅπλα, ἃ
[12, 954]	ἀσήμαντα παρεχόντων οἱ ἐνοικοῦντες ἐρευνᾶν,	τὰ	δὲ σεσημασμένα παρασημηνάσθω καὶ ὃν
[12, 963]	καὶ τὴν φρόνησιν ἀρετήν, (καὶ	τὰ	δύο τἆλλα, ὡς ὄντως ὄντα
[12, 952]	τοῦτον τὸν σύλλογον ὁ θεωρήσας	τὰ	ἐν τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις νόμιμα
[12, 958]	θῆλυς ᾖ, τὰ μὲν περὶ	τὰ	θεῖα νόμιμα τῶν τε ὑπὸ
[12, 963]	ἐστιν περὶ φόβον, οὗ καὶ	τὰ	θηρία μετέχει, τῆς ἀνδρείας, καὶ
[12, 967]	τῶν ὀμμάτων, πάντα αὐτοῖς ἐφάνη,	τὰ	κατ' οὐρανὸν φερόμενα, μεστὰ εἶναι
[12, 956]	ἀνατιθέτω, καὶ λίθου ὡσαύτως πρὸς	τὰ	κοινὰ ἱερά, ὑφὴν δὲ μὴ
[12, 967]	ἀνθρώπων οὐδένα, ὃς ἂν μὴ	τὰ	λεγόμενα ταῦτα νῦν δύο λάβῃ,
[12, 963]	κάλλιστ' ἐπακολουθεῖς, ὦ Κλεινία. καὶ	τὰ	λοιπὰ δὴ συνακολούθει. νοῦν γὰρ
[12, 954]	δὲ ἀποδημῶν οἰκίας δεσπότης τυγχάνῃ,	τὰ	μὲν ἀσήμαντα παρεχόντων οἱ ἐνοικοῦντες
[12, 951]	ζητεῖν (ὃς ἂν ἀδιάφθαρτος ᾖ,	τὰ	μὲν βεβαιούμενον τῶν νομίμων, ὅσα
[12, 947]	καὶ γυμνικὸν ἱππικόν τε θήσουσιν.	τὰ	μὲν δὴ γέρα ταῦτα τοῖς
[12, 948]	τὸν λαγχάνοντά τῴ τινα δίκην	τὰ	μὲν ἐγκλήματα γράφειν, ὅρκον δὲ
[12, 957]	δικαίων καὶ ἀγαθῶν καὶ καλῶν,	(τὰ	μὲν εἴρηται, τὰ δ' ἔτι
[12, 946]	τεμένει, ἐν ᾧπερ ἐκρίθησαν· καὶ	τὰ	μὲν ἰδίᾳ ἕκαστος, τὰ δὲ
[12, 957]	τὸν νέον ἀναπληροῦν χρὴ νομοθέτην.	τὰ	μὲν ἴδια δικαστήρια ταύτῃ πῃ
[12, 958]	ἄρρην εἴτε τις θῆλυς ᾖ,	τὰ	μὲν περὶ τὰ θεῖα νόμιμα
[12, 962]	ἐν τῇ πόλει ἑκάστῃ. καὶ	τὰ	μὲν πολλὰ οὐδὲν θαυμαστὸν τὸ
[12, 959]	δὲ παρὸν δεῖν εὖ ποιεῖν,	(τὰ	μέτρια ἀναλίσκοντα ὡς εἰς ἄψυχον
[12, 966]	τά τε καλῶς γιγνόμενα καὶ	τὰ	μὴ κατὰ φύσιν; (Κλεινίας) πῶς
[12, 949]	δ' εἶναι πρὸς ξένους, καθάπερ	τὰ	νῦν, δέχεσθαί τε ὅρκους παρ'
[12, 968]	ὀρθῶς γίγνοιτ' ἄν, τοῦτο δὴ	τὰ	νῦν λέγωμέν τε καὶ ἐρευνῶμεν.
[12, 965]	ὦ φίλοι, εἰ μὲν βουλόμεθα,	τὰ	νῦν οἷόνπερ σφόδρα πιέσαντες μὴ
[12, 960]	μὴν δυνατόν, ὥς γέ μοι	τὰ	νῦν παντάπασι καταφαίνεται. (Κλεινίας) μὴ
[12, 962]	πῶς; (Ἀθηναῖος) δεῖ δὴ καὶ	τὰ	νῦν, ὡς ἔοικεν, εἴπερ μέλλει
[12, 962]	ἓν βλέποντα πρὸς τοῦτο ἀεὶ	τὰ	πάντα οἷον βέλη ἀφιέναι. (Κλεινίας)
[12, 945]	ἀρχόντων γίγνηται, τότε λυθείσης τῆς	τὰ	πάντα πολιτεύματα συνεχούσης εἰς ἓν
[12, 941]	πολεμίων ἢ καὶ φίλων μὴ	τὰ	παρ' ἐκείνων ὀρθῶς ἀποπρεσβεύσας γένηται
[12, 952]	γίγνεσθαι, μὴ μαθοῦσι δὲ σκοτωδέστερα	τὰ	περὶ νόμους αὐτοῖς φαίνεσθαι καὶ
[12, 945]	καὶ πόλις· ἐὰν δ' ἄλλως	τὰ	περὶ τὰς εὐθύνας τῶν ἀρχόντων
[12, 951]	τὰ τῶν ἄλλων ἐστὶ νόμιμα	τὰ	περὶ τὰς πολιτείας. θεωροὺς δὲ
[12, 968]	ἐπιστήμην γεγονέναι. οὕτω δὴ πάντα	τὰ	περὶ ταῦτα ἀπόρρητα μὲν λεχθέντα
[12, 966]	ἐσομένους τῶν νόμων ὄντως εἰδέναι	τὰ	περὶ τὴν ἀλήθειαν αὐτῶν, καὶ
[12, 961]	συγκερασάμενοι σῴζουσιν αὑτούς τε καὶ	τὰ	περὶ τὴν ναῦν; (Κλεινίας) τί
[12, 959]	τ' ἔστω καλῶς καὶ μετρίως	τὰ	περὶ τὸν τετελευτηκότα γιγνόμενα καὶ
[12, 957]	τοῦ τὸν μανθάνοντα βελτίω γίγνεσθαι	τὰ	περὶ τοὺς νόμους κείμενα, εἴπερ
[12, 956]	μὴ προσφέρειν ἀλλ' ἢ πρὸς	τὰ	πολέμου (κοσμήματα. θειότατα δὲ δῶρα
[12, 965]	φύλακα μὴ μόνον δεῖν πρὸς	τὰ	πολλὰ βλέπειν δυνατὸν εἶναι, πρὸς
[12, 952]	διὰ τέλους ἀεὶ θερινὸς ὡς	τὰ	πολλὰ (διατελῶν ταῖς φοιτήσεσιν, καθάπερ
[12, 957]	ὀλίγα νομοθετήματα, ὅθεν νομοφύλακας (χρὴ	τὰ	πρέποντα τῇ νῦν γεννωμένῃ πολιτείᾳ
[12, 965]	οἰόμεθά ποτε (ἡμῖν ἱκανῶς ἕξειν	τὰ	πρὸς ἀρετήν, περὶ ἧς οὔτ'
[12, 957]	καὶ ὅσοις ἀρχὰς δεῖ χρωμένας	τὰ	προσήκοντα ἑκάστῃ τῶν ἀρχῶν διοικεῖν,
[12, 961]	πάσης τῆς πόλεως, πάντα ἔχουσαν	τὰ	πρόσφορα ἑαυτῇ, σῴζειν ἂν σύμπαντα
[12, 954]	παραλαβὼν οὕτω φωράτω, λύων καὶ	τὰ	σεσημασμένα, (πάλιν δὲ μετὰ τῶν
[12, 955]	ἑκάστοτε προσόδου, χωρὶς τῶν εἰς	τὰ	συσσίτια τελουμένων. θεοῖσι δὲ ἀναθήματα
[12, 951]	πεντήκοντα, ἔτι δὲ τῶν εὐδοκίμων	τά	τε ἄλλα καὶ εἰς τὸν
[12, 959]	δ' ἐστὶ τῷ νομοθέτῃ χρεὼν	τά	τε ἄλλα καὶ λέγοντι ψυχὴν
[12, 963]	τούτων ἡγεμόνα, πρὸς ὃν δὴ	τά	τε ἄλλα πάντα καὶ τούτων
[12, 966]	καὶ τοῖς ἔργοις συνακολουθεῖν, κρίνοντας	τά	τε καλῶς γιγνόμενα καὶ τὰ
[12, 967]	πρὸ τούτων ἀναγκαῖα μαθήματα λάβῃ,	τά	τε κατὰ τὴν μοῦσαν τούτοις
[12, 955]	μὲν ὁ κωλύων ἀγωνίζεσθαι νικήσῃ,	τά	τε νικητήρια τῷ διακωλυθέντι (διδόναι
[12, 967]	τοῖς ἄστροις νοῦν τῶν ὄντων	τά	τε πρὸ τούτων ἀναγκαῖα μαθήματα
[12, 954]	ὁ δὲ παρεχέτω τὴν οἰκίαν,	τά	τε σεσημασμένα καὶ τὰ ἀσήμαντα,
[12, 960]	δὲ πολιτικῷ νομοθετοῦντι παραχωρεῖν χρὴ	τὰ	τοιάδε· δακρύειν (μὲν τὸν τετελευτηκότα
[12, 968]	ἴσως εὑρήσω διὰ τὴν περὶ	τὰ	τοιαῦτ' ἐμπειρίαν τε καὶ σκέψιν
[12, 964]	(μεγέθει τε καὶ κάλλει πάντα	τὰ	τοιαῦτα ἀγνοεῖν αἰσχρόν. (Κλεινίας) ἔοικεν
[12, 956]	ἀποτελῇ· καὶ τἆλλα ἔστω κατὰ	τὰ	τοιαῦτα ἀναθήματα μεμιμημένα. ὅτε δὲ
[12, 966]	γοῦν, ὡς λέγεις, τὸν περὶ	τὰ	τοιαῦτα ἀργὸν ἢ ἀδύνατον ἀποκρίνεσθαι
[12, 941]	ὑπό τινων μυθολόγων πλημμελῶν περὶ	τὰ	τοιαῦτα ἐξαπατώμενος ἀναπειθέσθω, καὶ κλέπτων
[12, 967]	οἱ μὲν γὰρ διανοοῦνται τοὺς	τὰ	τοιαῦτα μεταχειρισαμένους ἀστρονομίᾳ τε καὶ
[12, 960]	δὴ κείσθω τε οὕτω περὶ	τὰ	τοιαῦτα νόμιμα, καὶ ὁ μὲν
[12, 959]	ἔστω μὲν κατὰ τὸν περὶ	τὰ	τοιαῦτα νόμον γιγνόμενα, ~τῷ δὲ
[12, 961]	δὴ πολλῶν δεῖ τῶν περὶ	τὰ	τοιαῦτα παραδειγμάτων· ἀλλ' οἷον περὶ
[12, 962]	οἴονται, πρὸς ταῦτά τε καὶ	τὰ	τοιαῦτα σύμπαντα, εἰς ἓν δὲ
[12, 967]	παντὸς τοῦ κόσμου. ταῦτ' ἦν	τὰ	τότε ἐξειργασμένα πολλὰς ἀθεότητας καὶ
[12, 957]	πάντων ἂν βάσανος εἴη σαφὴς	τὰ	τοῦ νομοθέτου γράμματα, ἃ δεῖ
[12, 958]	δικάσασα ἀρχὴ συνεπομένη τῷ νικῶντι	τὰ	τοῦ ὀφλόντος παραδιδότω χρήματα. ἐὰν
[12, 958]	πρῶτον μὲν ἡ δικάζουσα ἀρχὴ	τὰ	τοῦ ὀφλόντος τῷ νικήσαντι χρήματα
[12, 963]	τε ἄλλα πάντα καὶ τούτων	τὰ	τρία δεῖ βλέπειν. (Ἀθηναῖος) κάλλιστ'
[12, 951]	ἄν τινες ἐπιθυμῶσι τῶν πολιτῶν	τὰ	τῶν ἄλλων ἀνθρώπων πράγματα θεωρῆσαι
[12, 951]	διδάξουσι τοὺς νέους ὅτι δεύτερα	τὰ	τῶν ἄλλων ἐστὶ νόμιμα τὰ
[12, 967]	τῆς κοινωνίας συνθεασάμενος, χρήσηται πρὸς	τὰ	τῶν ἠθῶν ἐπιτηδεύματα καὶ νόμιμα
[12, 960]	ὕμνηται, σχεδὸν δὲ οὐχ ἥκιστα	τὰ	τῶν Μοιρῶν προσρήματα. (Κλεινίας) ποῖα
[12, 959]	τελευτησάντων λέγεσθαι καλῶς εἴδωλα εἶναι	τὰ	τῶν νεκρῶν σώματα, τὸν δὲ
[12, 963]	ἔφαμεν δεῖν ἀεὶ πάνθ' ἡμῖν	τὰ	τῶν νόμων βλέποντ' εἶναι, τοῦτο
[12, 943]	εἶναι θαλλοῦ· τοῦτον δὲ εἰς	τὰ	τῶν πολεμικῶν θεῶν ἱερά, ὧν
[12, 962]	μαθησόμεθα ὅτι θαυμαστὸν οὐδὲν πλανᾶσθαι	τὰ	τῶν πόλεων νόμιμα, ὅτι πρὸς
[12, 958]	τοῦτ' αὐτὸ μόνον φύσιν ἔχει,	τὰ	τῶν τετελευτηκότων σώματα μάλιστα ἀλυπήτως
[12, 954]	τις ἐκτημένος ᾖ, ἐὰν μὲν	κατὰ	ἄστυ καὶ κατ' ἀγορὰν καὶ
[12, 968]	οὐ προσοίσομεν, ἄν πῃ καὶ	κατὰ	βραχὺ δυνηθῶμεν; (Ἀθηναῖος) καὶ μὴν
[12, 957]	τὸν μέλλοντα δικαστὴν ἴσον ἔσεσθαι	κατὰ	δίκην βλέπειν τε καὶ κεκτημένον
[12, 943]	μήτ' οὖν ἑκόντα μήτ' ἄκοντα	(κατὰ	δύναμιν παρθένος γὰρ Αἰδοῦς Δίκη
[12, 944]	κακὸν καλλύνων· τεμεῖν δὴ χρεὼν	κατὰ	δύναμιν τὸ μεῖζον καὶ τὸ
[12, 952]	διαπορευόμενοι καὶ τούτων οἱ πολλοὶ	κατὰ	θάλατταν ἀτεχνῶς οἷον πετόμενοι χρηματισμοῦ
[12, 944]	κρημνῶν ῥιφέντες ἀπώλεσαν (ὅπλα, ἢ	κατὰ	θάλατταν, ἢ χειμώνων ἐν κόποις
[12, 951]	ταῖς εὐνομουμέναις πόλεσιν οἰκοῦντα, ἐξιόντα	κατὰ	θάλατταν καὶ γῆν, ζητεῖν (ὃς
[12, 946]	πᾶσιν ἀνειπεῖν ὅτι Μαγνήτων ἡ	κατὰ	θεὸν πάλιν τυχοῦσα σωτηρίας πόλις,
[12, 944]	τοῦ Μενοιτίου. ἔτι δὲ ὁπόσοι	κατὰ	κρημνῶν ῥιφέντες ἀπώλεσαν (ὅπλα, ἢ
[12, 950]	ἐσόμενον, καὶ δὴ καὶ τῇ	κατὰ	Κρήτην οἰκιζομένῃ πόλει πρέπον ἂν
[12, 950]	αὐτὴν ἐκ τῶν εἰκότων, ἄνπερ	κατὰ	λόγον γίγνηται, μετ' ὀλίγων ἥλιον
[12, 944]	ἁμῶς γέ πως ὁρίζειν πειρᾶσθαι	κατὰ	μέρη. μύθῳ δὴ προσχρώμενοι ἅμ'
[12, 942]	παιδιαῖς (αὐτὸν ἐφ' αὑτοῦ τι	κατὰ	μόνας δρᾶν, ἀλλ' ἔν τε
[12, 968]	τοῦτον προσοίσομεν, ὡς φυλακὴν ἐσόμενον	κατὰ	νόμον χάριν σωτηρίας τὸν τῶν
[12, 945]	στρατηγὸς μήτ' ἄλλος ποτὲ τῶν	κατὰ	πόλεμον (ἀρχόντων ὡς ἀνδρὶ στρατιώτῃ
[12, 942]	πάσας εἰς τὰς ἀριστείας τὰς	κατὰ	πόλεμον βλεπούσας χορεύειν, καὶ ὅλην
[12, 942]	οὔτε τεχνικώτερον εἰς σωτηρίαν τὴν	κατὰ	πόλεμον καὶ νίκην τοῦτο ἐν
[12, 950]	καί τισι θεωροῖς· (τὰς δὲ	κατὰ	πόλεμον καὶ στρατείας ἀποδημίας οὐκ
[12, 943]	διαφερόντως δὲ καὶ τῆς τῶν	κατὰ	πόλεμον ὅπλων ἀποβολῆς, μὴ διαμαρτών
[12, 966]	καὶ τοῖς μὲν πλείστοις τῶν	κατὰ	πόλιν συγγιγνώσκειν τῇ φήμῃ μόνον
[12, 964]	δὲ ἐξαγγέλους γίγνεσθαι πάντων τῶν	κατὰ	πόλιν, ~(τοὺς δὲ νῷ ἀπῃκασμένους
[12, 948]	χρήματα καὶ μεγάλων σφᾶς ἐκλύονται	κατὰ	πολλὰ ζημιῶν, οὐκέτι δὴ τοῖς
[12, 956]	εἷς ἀποτελῇ· καὶ τἆλλα ἔστω	κατὰ	τὰ τοιαῦτα ἀναθήματα μεμιμημένα. ὅτε
[12, 953]	καλλοναῖς ἢ καὶ δεῖξαί τι	κατὰ	(ταὐτὰ ἄλλῃ πόλει. ἴτω μὲν
[12, 943]	ἱππέας καὶ τοὺς ἄλλους δὲ	κατὰ	ταὐτὰ εἰς τοὺς αὑτῶν συννόμους·
[12, 954]	τῶν οἰκείων καὶ τῶν ἀστυνόμων	κατὰ	ταὐτὰ σημηνάσθω. τῶν ἀμφισβητησίμων χρόνου
[12, 948]	μὴ ἐπομνύναι, καὶ τὸν φεύγοντα	κατὰ	ταὐτὰ τὴν ἄρνησιν γράψαντα παραδοῦναι
[12, 949]	ἁπάντων ὁπόσα μὴ φέρει κέρδος	κατὰ	τὴν ἀνθρωπίνην δόξαν τῷ ἐπιορκοῦντι·
[12, 967]	ἀναγκαῖα μαθήματα λάβῃ, τά τε	κατὰ	τὴν μοῦσαν τούτοις τῆς κοινωνίας
[12, 946]	ὅτι χρὴ παθεῖν ἢ ἀποτίνειν	κατὰ	τὴν τῶν εὐθύνων γνώμην. ἥτις
[12, 953]	ξένον ὑποδέχεσθαι χρὴ δημοσίᾳ τὸν	κατά	τι δημόσιον ἐξ ἄλλης χώρας
[12, 951]	τῶν ἄλλων ἀνθρώπων πράγματα θεωρῆσαι	κατά	τινα πλείω σχολήν, ἀπειργέτω μηδεὶς
[12, 956]	δὲ κωμῆταί τε καὶ φυλέται,	κατὰ	τὸ δωδέκατον μέρος διῃρημένοι, ἐν
[12, 946]	τοὺς ἀρίστους τρεῖς, ἀκροθίνιον (Ἀπόλλωνι	κατὰ	τὸν παλαιὸν νόμον ἀνατίθησι κοινὸν
[12, 959]	δὲ καὶ τἆλλα ἔστω μὲν	κατὰ	τὸν περὶ τὰ τοιαῦτα νόμον
[12, 948]	ἐναργῶς εἶναι θεούς, εἰκότως, ἅτε	κατὰ	τὸν τότε χρόνον τῶν πολλῶν
[12, 941]	γένηται φανερὸς ἢ κηρυκεύσας, γραφαὶ	κατὰ	τούτων ἔστων ὡς Ἑρμοῦ καὶ
[12, 942]	συμβουλή, πολλοὶ δὲ νόμοι γίγνονται	κατὰ	τρόπον, μέγιστον δὲ τὸ μηδέποτε
[12, 945]	πρέπων ἀρχόντων γενομένων τῶν μὲν	κατὰ	τύχην κλήρου καὶ ἐπ' ἐνιαυτόν,
[12, 960]	χρὴ τὴν ἀμετάστροφον αὐτοῖς ἐγγίγνεσθαι	κατὰ	φύσιν δύναμιν. (Κλεινίας) οὐ σμικρὸν
[12, 966]	καλῶς γιγνόμενα καὶ τὰ μὴ	κατὰ	φύσιν; (Κλεινίας) πῶς γὰρ οὔ;
[12, 958]	μοίρᾳ γηράσαντι τελευτὴ γίγνοιτ' ἂν	κατὰ	φύσιν. περὶ τελευτήσαντας δή, εἴτε
[12, 945]	τῷ ἀφεῖσθαι τῶν ἀνδρείων κινδύνων	κατὰ	φύσιν τὴν αὑτοῦ προσαποτεισάτω μισθόν,
[12, 943]	δὲ αἰδοῖ καὶ δίκῃ νεμεσητὸν	κατὰ	φύσιν τῶν τε οὖν ἄλλων
[12, 951]	πολιτῶν τὰ τῶν ἄλλων ἀνθρώπων	πράγματα	θεωρῆσαι κατά τινα πλείω σχολήν,
[12, 967]	τά τε πρὸ τούτων ἀναγκαῖα	μαθήματα	λάβῃ, τά τε κατὰ τὴν
[12, 956]	τἆλλα ἔστω κατὰ τὰ τοιαῦτα	ἀναθήματα	μεμιμημένα. ὅτε δὲ μέρη διείρηται
[12, 955]	τὰ συσσίτια τελουμένων. θεοῖσι δὲ	ἀναθήματα	χρεὼν ἔμμετρα τὸν μέτριον ἄνδρα
[12, 948]	τῴ τινα δίκην τὰ μὲν	ἐγκλήματα	γράφειν, ὅρκον δὲ μὴ ἐπομνύναι,
[12, 956]	ἀλλ' ἢ πρὸς τὰ πολέμου	(κοσμήματα.	θειότατα δὲ δῶρα ὄρνιθές τε
[12, 960]	οὐχ ἥκιστα τὰ τῶν Μοιρῶν	προσρήματα.	(Κλεινίας) ποῖα δή; (Ἀθηναῖος) τὸ
[12, 958]	νικῶντι τὰ τοῦ ὀφλόντος παραδιδότω	χρήματα.	ἐὰν δὲ μὴ ἔχωσιν ὁπόθεν,
[12, 948]	θύματα καὶ θωπείας πολλὰ συναποστεροῦσι	χρήματα	καὶ μεγάλων σφᾶς ἐκλύονται κατὰ
[12, 958]	τὰ τοῦ ὀφλόντος τῷ νικήσαντι	χρήματα	πάντα ἀποδιδότω, χωρὶς τῶν ἀναγκαίων
[12, 953]	ὅσα τε μουσῶν ὠσὶν ἔχεται	θεωρήματα·	τῷ δὴ τοιούτῳ παντὶ χρὴ
[12, 957]	ἀσχήμονα ἐπιεικῶν ἀνδρῶν οὐκ ὀλίγα	νομοθετήματα,	ὅθεν νομοφύλακας (χρὴ τὰ πρέποντα
[12, 958]	πένθ' ἡμέραις ἀποτελούμενον· λίθινα δὲ	ἐπιστήματα	μὴ μείζω ποιεῖν ἢ ὅσα
[12, 956]	δὲ δῶρα ὄρνιθές τε καὶ	ἀγάλματα	ὅσαπερ ἂν ἐν μιᾷ ζωγράφος
[12, 956]	καὶ ἄλλοθι καὶ ἐν ὑφῇ,	βάμματα	δὲ μὴ προσφέρειν ἀλλ' ἢ
[12, 957]	εἴη σαφὴς τὰ τοῦ νομοθέτου	γράμματα,	ἃ δεῖ κεκτημένον ἐν αὑτῷ,
[12, 957]	δίκην βλέπειν τε καὶ κεκτημένον	γράμματα	αὐτῶν πέρι μανθάνειν· πάντων γὰρ
[12, 946]	πόλει, ἀποφηνάντων, εἰς τὴν ἀγορὰν	γράμματα	καταθέντες, περὶ ἑκάστης ἀρχῆς ὅτι
[12, 953]	ξενηλασίας ποιουμένους, καθάπερ ποιοῦσιν νῦν	θρέμματα	Νείλου, μηδὲ κηρύγμασιν ἀγρίοις. ἐγγύην,
[12, 963]	τούτω τὼ δύο καὶ δύ'	ὀνόματα	ἐλαβέτην καὶ τἆλλα, οὐδὲν χαλεπὸν
[12, 967]	ἄψυχα αὐτὰ οἱ διανοούμενοι διενοοῦντο.	θαύματα	μὲν οὖν (καὶ τότε ὑπεδύετο
[12, 967]	χρήσηται πρὸς τὰ τῶν ἠθῶν	ἐπιτηδεύματα	καὶ νόμιμα συναρμοττόντως, ~ὅσα τε
[12, 945]	τότε λυθείσης τῆς τὰ πάντα	πολιτεύματα	συνεχούσης εἰς ἓν δίκης, ταύτῃ
[12, 948]	ἡ δόξα ὡς σμικρὰ δεχόμενοι	θύματα	καὶ θωπείας πολλὰ συναποστεροῦσι χρήματα
[12, 945]	τινός, οὓς ἐντόνους τε καὶ	ὑποζώματα	καὶ νεύρων ἐπιτόνους, μίαν οὖσαν
[12, 956]	πλέον ἔργον γυναικὸς μιᾶς ἔμμηνον.	χρώματα	δὲ λευκὰ πρέποντ' ἂν θεοῖς
[12, 958]	φύσιν ἔχει, τὰ τῶν τετελευτηκότων	σώματα	μάλιστα ἀλυπήτως τοῖς ζῶσι δεχομένη
[12, 959]	εἴδωλα εἶναι τὰ τῶν νεκρῶν	σώματα,	τὸν δὲ ὄντα ἡμῶν ἕκαστον
[12, 965]	τὸ τοιοῦτον, ἐπεὶ δοκεῖς ἡμῖν	ὀρθότατα	λέγειν. ἀλλὰ δὴ πῶς τις
[12, 956]	ἢ πρὸς τὰ πολέμου (κοσμήματα.	θειότατα	δὲ δῶρα ὄρνιθές τε καὶ
[12, 969]	τὴν τῆς πόλεως κατοίκισιν. (Κλεινίας)	ἀληθέστατα	λέγεις, ὦ Μέγιλλε, καὶ ἐγὼ
[12, 959]	μέτριον νομοθέτης ἂν μαντεύσαιτο οὐκ	ἀσχημονέστατα.	ἔστω δὴ νόμος οὗτος· τῷ
[12, 944]	γενομένη. νῦν δ' ὅτι τούτων	ἐγγύτατα	φιλοψυχίας ἕνεκα, ἵνα τὸν ἐπίλοιπον
[12, 957]	πέρι μανθάνειν· πάντων γὰρ μαθημάτων	κυριώτατα	τοῦ τὸν μανθάνοντα βελτίω γίγνεσθαι
[12, 943]	ὅτι χρὴ παθεῖν ἢ ἀποτίνειν.	μετὰ	δὲ ταῦτα, ἐκδικασθεισῶν τῶν τῆς
[12, 947]	γυναῖκες τῆς παιδοποιήσεως ἀπηλλαγμέναι τυγχάνωσιν,	μετὰ	δὲ ταῦτα ἱερέας τε καὶ
[12, 968]	καὶ τρόπων ἤθεσιν καὶ ἔθεσιν·	μετὰ	δὲ τοῦτο, ἃ δεῖ μανθάνειν
[12, 944]	ἢ ῥίψῃ, ζωὴν αἰσχρὰν ἀρνύμενος	μετὰ	κάκης μᾶλλον ἢ μετ' ἀνδρείας
[12, 951]	τούτων μὴ μόνος, ἀλλ' ἴτω	μετὰ	νέου ἀπὸ τριάκοντα ἐτῶν μέχρι
[12, 948]	ἐν γὰρ λήξεσιν δικῶν τοὺς	μετὰ	νοῦ τιθεμένους νόμους ἐξαιρεῖν χρὴ
[12, 965]	γέροντας, βουλεύεσθαι, καὶ ὑπηρέταις χρωμένους	μετὰ	συμβουλίας τοῖς νέοις, οὕτω δὴ
[12, 968]	τὸ τὰ τοιαῦτα κατασκευάζον διδαχὴ	μετὰ	συνουσίας πολλῆς γίγνοιτ' ἄν, εἰ
[12, 941]	εὐτυχοῖ, ὁ δὲ ἀπιστήσας τὸ	μετὰ	ταῦτα τοιῷδέ τινι μαχέσθω νόμῳ·
[12, 967]	μεταχειρισαμένους ἀστρονομίᾳ τε καὶ ταῖς	μετὰ	ταύτης ἀναγκαίαις ἄλλαις τέχναις ἀθέους
[12, 958]	ἀποδιδότω, χωρὶς τῶν ἀναγκαίων κεκτῆσθαι,	(μετὰ	τὴν διαψήφισιν ἑκάστην εὐθὺς ὑπὸ
[12, 959]	ἂν κακῶν ἁμαρτημάτων ἐγίγνετο τὸν	μετὰ	τὸν ἐνθάδε βίον. ἐκ δὲ
[12, 958]	θανάτῳ ζημιούσθω. ἀνδρὶ δὴ τὸ	μετὰ	τοῦτο γεννηθέντι καὶ ἐκτραφέντι, καὶ
[12, 961]	(Κλεινίας) πῶς δή; (Ἀθηναῖος) τὸ	μετὰ	τοῦτο ἡμέτερος ἂν καιρὸς γίγνοιτο
[12, 964]	ὅπῃ τέτταρα. καὶ δὴ τὸ	μετὰ	τοῦτο σκοπῶμεν τὸν εἰδότα ἱκανῶς
[12, 952]	ὢν ἐκδημείτω, τὸν δ' εἰσεπιδημήσαντα	μετὰ	τοῦτον χρὴ φιλοφρονεῖσθαι. τέτταρες δ'
[12, 945]	τοιάνδε γένεσιν. κατ' ἐνιαυτὸν ἕκαστον	μετὰ	τροπὰς ἡλίου τὰς ἐκ θέρους
[12, 961]	καὶ ἀκοή· συλλήβδην δὲ νοῦς	μετὰ	τῶν καλλίστων αἰσθήσεων κραθείς, γενόμενός
[12, 954]	καὶ τὰ σεσημασμένα, (πάλιν δὲ	μετὰ	τῶν οἰκείων καὶ τῶν ἀστυνόμων
[12, 953]	τήν τ' ἐπιμέλειαν (τῶν τοιούτων	μετὰ	τῶν πρυτάνεων ποιητέον ἐκείνῳ παρ'
[12, 962]	φυλακτήριον; ἔχομεν φράζειν; (Κλεινίας) οὐ	δῆτα,	ὦ ξένε, σαφῶς γε· εἰ
[12, 957]	κεῖσθαι, τότε δὲ τέλος ἐπιθέντας,	ἀκίνητα	οὕτως ἐπισφραγισαμένους, χρῆσθαι τὸν ἅπαντα
[12, 968]	δὴ πάντα τὰ περὶ ταῦτα	ἀπόρρητα	μὲν λεχθέντα οὐκ ἂν ὀρθῶς
[12, 968]	λεχθέντα οὐκ ἂν ὀρθῶς λέγοιτο,	ἀπρόρρητα	δὲ διὰ τὸ μηδὲν προρρηθέντα
[12, 964]	φαίνεσθαι τοῦ πᾶσαν ἀρετὴν νενικηκότος;	εἶτα	ἐν τῇ τοιαύτῃ πόλει ὅπου
[12, 962]	μὲν (πρῶτον δικαίως ἂν προσαγορεύοιτο,	εἶτα	σῴζειν ἂν δυνατὸς εἴη τοῦτο
[12, 962]	συμβουλεύει, τῶν νόμων αὐτῶν πρῶτον,	ἔπειτα	ἀνθρώπων· εἰ δ' ἔσται (τοῦ
[12, 948]	νομοφύλακες ἔστωσαν τούτου τοῦ δικαστηρίου,	ἔπειτα	αὐτῶν τούτων οἱ ζῶντες, πρὸς
[12, 962]	ὁ πολιτικὸς ὢν ἡμῖν τυγχάνει,	ἔπειτα	ὅντινα τρόπον δεῖ μετασχεῖν τούτου
[12, 951]	ἱερέων τῶν τὰ ἀριστεῖα εἰληφότων,	ἔπειτα	τῶν νομοφυλάκων (τοὺς ἀεὶ πρεσβεύοντας
[12, 959]	ποθῶν θάπτειν, οἴχεσθαι περαίνοντα καὶ	ἐμπιμπλάντα	τὴν αὑτοῦ μοῖραν, τὸ δὲ
[12, 954]	οἰκίας δεσπότης τυγχάνῃ, τὰ μὲν	ἀσήμαντα	παρεχόντων οἱ ἐνοικοῦντες ἐρευνᾶν, τὰ
[12, 954]	τά τε σεσημασμένα καὶ τὰ	ἀσήμαντα,	φωρᾶν. ἐὰν δέ τις (ἐρευνᾶν
[12, 961]	ἔτη γεγονότα, πρῶτον δὲ αὐτὸν	κρίναντα	ἐπάξιον εἶναι φύσει καὶ τροφῇ,
[12, 958]	τοῦ ὀφλόντος τῷ νικήσαντι χρήματα	πάντα	ἀποδιδότω, χωρὶς τῶν ἀναγκαίων κεκτῆσθαι,
[12, 967]	γὰρ δὴ πρὸ τῶν ὀμμάτων,	πάντα	αὐτοῖς ἐφάνη, τὰ κατ' οὐρανὸν
[12, 957]	ὀρθὸν καὶ (δὶς καὶ τρίς.	πάντα	δ' οὖν ὁπόσα σμικρὰ καὶ
[12, 961]	οἷον ἄγκυραν πάσης τῆς πόλεως,	πάντα	ἔχουσαν τὰ πρόσφορα ἑαυτῇ, σῴζειν
[12, 963]	ὃν δὴ τά τε ἄλλα	πάντα	καὶ τούτων τὰ τρία δεῖ
[12, 962]	βλέποντα πρὸς τοῦτο ἀεὶ τὰ	πάντα	οἷον βέλη ἀφιέναι. (Κλεινίας) παντάπασι
[12, 945]	γίγνηται, τότε λυθείσης τῆς τὰ	πάντα	πολιτεύματα συνεχούσης εἰς ἓν δίκης,
[12, 965]	καὶ γνόντα πρὸς ἐκεῖνο συντάξασθαι	πάντα	συνορῶντα; (Κλεινίας) ὀρθῶς. (Ἀθηναῖος) ἆρ'
[12, 968]	μαθήματος ἐπιστήμην γεγονέναι. οὕτω δὴ	πάντα	τὰ περὶ ταῦτα ἀπόρρητα μὲν
[12, 964]	διαφερόντων (μεγέθει τε καὶ κάλλει	πάντα	τὰ τοιαῦτα ἀγνοεῖν αἰσχρόν. (Κλεινίας)
[12, 957]	τῷ τέλει ῥηθήσεται. πρὸς ἃ	πάντα	χρὴ τὸν μέλλοντα δικαστὴν ἴσον
[12, 957]	ἀκίνητα οὕτως ἐπισφραγισαμένους, χρῆσθαι τὸν	ἅπαντα	βίον. ὅσα δὲ περί τε
[12, 941]	εὐτυχεῖ τε καὶ εἰς χρόνον	ἅπαντα	εὐτυχοῖ, ὁ δὲ ἀπιστήσας τὸ
[12, 963]	(Ἀθηναῖος) καὶ μὴν ἕν γε	ἅπαντα	ταῦτα προσαγορεύομεν. ἀνδρείαν γάρ φαμεν
[12, 947]	ἔχῃ ταύτην τὴν εἰς τὸν	ἅπαντα	χρόνον ἐπιδεῆ χώματος τοῖς τιθεμένοις·
[12, 961]	τὰ πρόσφορα ἑαυτῇ, σῴζειν ἂν	σύμπαντα	ἃ βουλόμεθα. (Κλεινίας) πῶς δή;
[12, 956]	παρακαταβάσεων, καὶ ὅσα τούτων ἀδελφὰ	σύμπαντα,	εἴπομεν μὲν καὶ πρόσθεν, ~καλὸν
[12, 962]	ταῦτά τε καὶ τὰ τοιαῦτα	σύμπαντα,	εἰς ἓν δὲ οὐδὲν διαφερόντως
[12, 955]	νικητήρια τῷ διακωλυθέντι (διδόναι καὶ	νικήσαντα	γράφειν ἐν ἱεροῖς οἷς ἂν
[12, 958]	ἐάν τις μὴ ἀπαλλάττῃ τὸν	νικήσαντα	ἑκόντα ἑκών, ἡ δικάσασα ἀρχὴ
[12, 952]	τοιοῦτος ὢν ἐκδημείτω, τὸν δ'	εἰσεπιδημήσαντα	μετὰ τοῦτον χρὴ φιλοφρονεῖσθαι. τέτταρες
[12, 960]	γελοῖον γὰρ τό γε μάτην	πονήσαντα	ὁτιοῦν εἰς μηδὲν βέβαιον καταβαλεῖν.
[12, 952]	πολύ τ' ἐπαινείσθω μᾶλλον ζῶν,	τελευτήσαντά	τε τιμαῖς αὐτὸν προσηκούσαις ἡ
[12, 949]	τὸν τὰς ἀρχὰς τῷ κοινῷ	καθιστάντα	(δι' ὅρκων ἢ διὰ φορᾶς
[12, 943]	ἱερά, ὧν ἄν τις βούληται,	γράψαντα	ἀναθεῖναι μαρτύριον εἰς τὴν τῶν
[12, 948]	φεύγοντα κατὰ ταὐτὰ τὴν ἄρνησιν	γράψαντα	παραδοῦναι τοῖς ἄρχουσιν ἀνώμοτον. δεινὸν
[12, 943]	δ' αὖ τούσδε· Στρατεύεσθαι τὸν	καταλεγέντα	ἢ τὸν ἐν μέρει τινὶ
[12, 957]	νόμους κείμενα, εἴπερ ὀρθῶς εἴη	τεθέντα,	γίγνοιτ' ἄν, ἢ μάτην τοὔνομα
[12, 968]	ἀπρόρρητα δὲ διὰ τὸ μηδὲν	προρρηθέντα	δηλοῦν τῶν λεγομένων. (Κλεινίας) τί
[12, 947]	ἕνα κατ' ἐνιαυτὸν τὸν πρῶτον	κριθέντα	τῶν γενομένων ἐκείνῳ τῷ (ἐνιαυτῷ
[12, 955]	χρεὼν ἔμμετρα τὸν μέτριον ἄνδρα	ἀνατιθέντα	δωρεῖσθαι. γῆ μὲν οὖν ἑστία
[12, 968]	τὰ περὶ ταῦτα ἀπόρρητα μὲν	λεχθέντα	οὐκ ἂν ὀρθῶς λέγοιτο, ἀπρόρρητα
[12, 950]	μὲν γὰρ ὀρθότατον καὶ μέγιστον,	ὄντα	ἀγαθὸν ἀληθῶς οὕτω τὸν εὔδοξον
[12, 952]	τοὺς νόμους. ἐὰν δὲ ἄξιον	ὄντα	εἰς δικαστήριον εἰσάγειν ἀρχόντων μηδεὶς
[12, 964]	ὡς ἐρῶν καὶ ὅπῃ τέτταρα	ὄντα	ἕν ἐστι, καὶ ἐμὲ δὲ
[12, 959]	τῶν νεκρῶν σώματα, τὸν δὲ	ὄντα	ἡμῶν ἕκαστον ὄντως, ἀθάνατον εἶναι
[12, 942]	ἐάντε μή, σχεδὸν ὡς ἀνίατον	ὄντα	θανάτῳ ζημιοῦν. στρατιῶν δὲ ἕνεκα
[12, 963]	τὰ δύο τἆλλα, ὡς ὄντως	ὄντα	οὐ πολλὰ ἀλλ' ἓν τοῦτο
[12, 967]	ἥπτοντο, ὅπως μήποτ' ἂν ἄψυχα	ὄντα	οὕτως εἰς ἀκρίβειαν θαυμαστοῖς λογισμοῖς
[12, 942]	καὶ φύσιν· ταῦτα γὰρ ἀκρωτήρια	ὄντα	σῳζόμενά τε ἔχει μεγίστην δύναμιν
[12, 964]	λόγον ἀγνοεῖν, ἢ τόν γε	ὄντα	τι καὶ περὶ τῶν διαφερόντων
[12, 948]	δὲ μὴ ἐπομνύναι, καὶ τὸν	φεύγοντα	κατὰ ταὐτὰ τὴν ἄρνησιν γράψαντα
[12, 957]	μονὰς τῶν δικαίων καὶ ἐπαύξησιν	παρασκευάζοντα,	τοῖς δὲ κακοῖς ἐξ ἀμαθίας
[12, 959]	ἐχόντων οὐδέποτε οἰκοφθορεῖν χρή, διαφερόντως	νομίζοντα	τὸν αὑτοῦ τοῦτον εἶναι τὸν
[12, 949]	νομοθέτην δεῖ τούτων πέρι πρῶτον	πείθοντα	εἰς δύναμιν. πέφυκεν δὲ ἡ
[12, 964]	ἄλλων, ἀλλ' ἢ ποιητήν τινα	ἐλθόντα	εἰς τὴν πόλιν ἢ παιδευτὴν
[12, 951]	ἐν ταῖς εὐνομουμέναις πόλεσιν οἰκοῦντα,	ἐξιόντα	κατὰ θάλατταν καὶ γῆν, ζητεῖν
[12, 943]	τιμωρίαν, μήτ' οὖν ἑκόντα μήτ'	ἄκοντα	(κατὰ δύναμιν παρθένος γὰρ Αἰδοῦς
[12, 951]	ἀλλ' ἴτω μετὰ νέου ἀπὸ	τριάκοντα	ἐτῶν μέχρι τετταράκοντα, τὸν ἀρέσκοντα
[12, 950]	ξένων. πρῶτον μὲν νεωτέρῳ ἐτῶν	τετταράκοντα	μὴ ἐξέστω ἀποδημῆσαι μηδαμῇ μηδαμῶς,
[12, 951]	νέου ἀπὸ τριάκοντα ἐτῶν μέχρι	τετταράκοντα,	τὸν ἀρέσκοντα αὑτῷ προσλαμβάνων. ~τὴν
[12, 958]	τις μὴ ἀπαλλάττῃ τὸν νικήσαντα	ἑκόντα	ἑκών, ἡ δικάσασα ἀρχὴ συνεπομένη
[12, 943]	ἐπενεγκεῖν ψευδῆ τιμωρίαν, μήτ' οὖν	ἑκόντα	μήτ' ἄκοντα (κατὰ δύναμιν παρθένος
[12, 946]	μέχριπερ ἂν ἑκάστῳ πέντε καὶ	ἑβδομήκοντα	ἔτη συμβῇ γενόμενα, τὸ λοιπὸν
[12, 951]	ἄλλας μεθήσειν πόλεις· πλέον δὲ	ἑξήκοντα	γεγονὼς ἐτῶν μηκέτι θεωρείτω. θεωρήσας
[12, 957]	ὅσοις ἀρχὰς δεῖ χρωμένας τὰ	προσήκοντα	ἑκάστῃ τῶν ἀρχῶν διοικεῖν, ἔστ'
[12, 946]	εἶναι, πλὴν αὑτοῦ, μὴ ἔλαττον	πεντήκοντα	γεγονότα ἐτῶν. τῶν δὲ προκριθέντων
[12, 953]	πρῶτον μὲν ἔλαττον ἐτῶν μηδὲν	πεντήκοντα	γεγονὼς ἔστω, πρὸς τούτῳ δὲ
[12, 953]	τις τούτων ὅσα ἐντὸς δραχμῶν	πεντήκοντα,	ἐὰν δέ τι μεῖζον ἔγκλημα
[12, 951]	γεγονὼς ἔστω πλειόνων ἐτῶν ἢ	πεντήκοντα,	ἔτι δὲ τῶν εὐδοκίμων τά
[12, 964]	καὶ ἐπιπλῆξαι ἁμαρτάνοντι, πότερον οὐ	διδάσκοντα	ἣν δύναμιν ἔχει κακία τε
[12, 949]	ἀλλὰ τὸ δίκαιον μετ' εὐφημίας	διδάσκοντα	καὶ μανθάνοντα ἀεὶ διατελεῖν, εἰ
[12, 951]	τριάκοντα ἐτῶν μέχρι τετταράκοντα, τὸν	ἀρέσκοντα	αὑτῷ προσλαμβάνων. ~τὴν δὲ συνουσίαν
[12, 959]	δεῖν εὖ ποιεῖν, (τὰ μέτρια	ἀναλίσκοντα	ὡς εἰς ἄψυχον χθονίων βωμόν·
[12, 944]	Καινέα τὸν Θετταλὸν ἐκ γυναικὸς	μεταβαλόντα	εἰς ἀνδρὸς φύσιν· ἦν γὰρ
[12, 955]	τὸν ἀγῶνα ἐλεύθερον ἀφιέντων τὸν	ἐθέλοντα	ἀγωνίζεσθαι· ἐὰν δὲ ἀδυνατήσωσιν, ἐὰν
[12, 945]	(οὐδαμῶς εὑρεῖν τῶν ἀρχόντων ἄρχοντα	ὑπερβάλλοντα	πρὸς ἀρετήν, ὅμως δὲ πειρατέον
[12, 957]	πρὸς ἃ πάντα χρὴ τὸν	μέλλοντα	δικαστὴν ἴσον ἔσεσθαι κατὰ δίκην
[12, 948]	κείσθω δικαστὴν μὲν ὀμνύναι δικάζειν	μέλλοντα,	~καὶ τὸν τὰς ἀρχὰς τῷ
[12, 949]	δίκαιον μετ' εὐφημίας διδάσκοντα καὶ	μανθάνοντα	ἀεὶ διατελεῖν, εἰ δὲ μή,
[12, 957]	γὰρ μαθημάτων κυριώτατα τοῦ τὸν	μανθάνοντα	βελτίω γίγνεσθαι τὰ περὶ τοὺς
[12, 948]	τῶν ἀντιδικούντων ἑκατέρων, καὶ τὸν	λαγχάνοντά	τῴ τινα δίκην τὰ μὲν
[12, 955]	(οὔ· τὸ γὰρ γνῶναι καὶ	γνόντα	καρτερεῖν οὐκ εὐπετές, ἀκούοντα δὲ
[12, 965]	ἓν ἐπείγεσθαι γνῶναί τε, καὶ	γνόντα	πρὸς ἐκεῖνο συντάξασθαι πάντα συνορῶντα;
[12, 959]	μάλισθ' ἡγεῖται ποθῶν θάπτειν, οἴχεσθαι	περαίνοντα	καὶ ἐμπιμπλάντα τὴν αὑτοῦ μοῖραν,
[12, 942]	πάσῃ πρὸς τὸν ἄρχοντα ἀεὶ	βλέποντα	καὶ συνεπόμενον ζῆν, καὶ τὰ
[12, 962]	πολλὰ στοχαζόμενον, ἀλλ' εἰς ἓν	βλέποντα	πρὸς τοῦτο ἀεὶ τὰ πάντα
[12, 957]	νομοθετήματα, ὅθεν νομοφύλακας (χρὴ τὰ	πρέποντα	τῇ νῦν γεννωμένῃ πολιτείᾳ κατασκευάζειν
[12, 949]	διὰ φορᾶς ψήφων ἀφ' ἱερῶν	φέροντα	δρᾶν ἀεὶ τὸ τοιοῦτον, καὶ
[12, 943]	ἐτέθησαν. χρὴ μὲν δὴ πᾶσαν	ἐπιφέροντα	δίκην ἀνδρὶ πάντ' ἄνδρα φοβεῖσθαι
[12, 960]	ἐστίν, ἀλλὰ τῷ γεννηθέντι σωτηρίαν	ἐξευρόντα	τελέως ἀεί, τότ' ἤδη νομίζειν
[12, 959]	ἐπονομαζόμενον, παρὰ θεοὺς ἄλλους ἀπιέναι	δώσοντα	λόγον, καθάπερ ὁ νόμος ὁ
[12, 941]	ἢ δοῦλον ἄν τίς τι	κλέπτοντα	ἐν δικαστηρίῳ ἕλῃ, ὡς ἰασίμῳ
[12, 955]	καὶ γνόντα καρτερεῖν οὐκ εὐπετές,	ἀκούοντα	δὲ ἀσφαλέστατον πείθεσθαι τῷ νόμῳ,
[12, 942]	ἐν εἰρήνῃ πάσῃ πρὸς τὸν	ἄρχοντα	ἀεὶ βλέποντα καὶ συνεπόμενον ζῆν,
[12, 945]	μὲν (οὐδαμῶς εὑρεῖν τῶν ἀρχόντων	ἄρχοντα	ὑπερβάλλοντα πρὸς ἀρετήν, ὅμως δὲ
[12, 951]	τὸν ἐν ταῖς εὐνομουμέναις πόλεσιν	οἰκοῦντα,	ἐξιόντα κατὰ θάλατταν καὶ γῆν,
[12, 964]	τε καὶ ἀρετὴ καὶ πάντως	δηλοῦντα,	διαφέρειν τῶν ἄλλων, ἀλλ' ἢ
[12, 946]	τύχῃ ἐπιτρέψαντας, κλήρῳ διελόντας τὸν	νικῶντα	καὶ δεύτερον καὶ τρίτον στεφανῶσαι
[12, 965]	γνόντα πρὸς ἐκεῖνο συντάξασθαι πάντα	συνορῶντα;	(Κλεινίας) ὀρθῶς. (Ἀθηναῖος) ἆρ' οὖν
[12, 964]	τὸ μετὰ τοῦτο σκοπῶμεν τὸν	εἰδότα	ἱκανῶς περὶ ὡντινωνοῦν οἷς ἔστιν
[12, 959]	τε ἐκτεθνεῶτα καὶ τὸν ὄντως	τεθνηκότα,	εἴη δ' ἂν σχεδόν, ὡς
[12, 966]	αἱρεῖσθαι τὸν μὴ θεῖον καὶ	διαπεπονηκότα	πρὸς αὐτά, μηδ' αὖ τῶν
[12, 959]	καὶ μετρίως τὰ περὶ τὸν	τετελευτηκότα	γιγνόμενα καὶ μὴ καλῶς αἰσχρόν.
[12, 960]	τὰ τοιάδε· δακρύειν (μὲν τὸν	τετελευτηκότα	ἐπιτάττειν ἢ μὴ ἄμορφον, θρηνεῖν
[12, 961]	παντὸς πέρι νοῆσαι σωτῆρα τὸν	εἰκότα	ἐν ἑκάστοις τῶν ἔργων, ὡς
[12, 946]	πλὴν αὑτοῦ, μὴ ἔλαττον πεντήκοντα	γεγονότα	ἐτῶν. τῶν δὲ προκριθέντων οὓς
[12, 947]	(κειμένας, οὗ δὴ τὸν μακάριον	γεγονότα	θέντες, κύκλῳ χώσαντες, πέριξ δένδρων
[12, 961]	μὴ ἔλαττον ἢ τριάκοντ' ἔτη	γεγονότα,	πρῶτον δὲ αὐτὸν κρίναντα ἐπάξιον
[12, 965]	οὐκοῦν ἐλέγομεν τόν γε πρὸς	ἕκαστα	ἄκρον δημιουργόν τε καὶ φύλακα
[12, 956]	καταστάσεις, καὶ χρόνους ἐν οἷς	ἕκαστα	γίγνεσθαι χρεών, καὶ διαψηφίσεων πέρι
[12, 957]	διαβασανίζοντας, ἕως ἂν ἱκανῶς αὐτῶν	ἕκαστα	δόξῃ κεῖσθαι, τότε δὲ τέλος
[12, 968]	καὶ ἐν οἷς δεῖ παραλαμβάνειν	ἕκαστα,	μάταιον ταῦτ' ἐν γράμμασιν λέγειν·
[12, 943]	καὶ ἱππέας καὶ τἆλλα ἐμπολέμια	ἕκαστα	ὡσαύτως, καὶ (εἰσάγειν ὁπλίτας μὲν
[12, 967]	ἐφάνη, τὰ κατ' οὐρανὸν φερόμενα,	μεστὰ	εἶναι λίθων καὶ γῆς καὶ
[12, 953]	ὀρθῶς διανέμοντας, ἀναγκαῖα μέν, ὡς	ὀλίγιστα	δ' ἐπιχρωμένους. ὁ δὲ δεύτερος,
[12, 965]	ἐᾶν, ὁρᾶν δὴ χρεών. (Κλεινίας)	ἥκιστα,	νὴ τὸν ξένιον, ὦ ξένε,
[12, 959]	πολλῶν ἐπιμελεῖσθαι, τούτων δ' οὐχ	ἥκιστα,	ὅπως ἂν παίδων τε καὶ
[12, 960]	καλῶς ὕμνηται, σχεδὸν δὲ οὐχ	ἥκιστα	τὰ τῶν Μοιρῶν προσρήματα. (Κλεινίας)
[12, 958]	ἔχει, τὰ τῶν τετελευτηκότων σώματα	μάλιστα	ἀλυπήτως τοῖς ζῶσι δεχομένη κρύπτειν,
[12, 944]	ῥιψάσπιδι τρόπον τινὰ πρέπουσα πασῶν	(μάλιστα	ἡ κείνῃ τῇ γενέσει ἐναντία
[12, 942]	καὶ κοινὸν τὸν βίον ὅτι	μάλιστα	πᾶσι πάντων γίγνεσθαι τούτου γὰρ
[12, 952]	φράζειν, εἴτε καὶ αὐτὸς νενοηκὼς	ἄττα	ἥκοι, κοινούτω τῷ συλλόγῳ ἅπαντι·
[12, 967]	οὖν (καὶ τότε ὑπεδύετο περὶ	αὐτά,	καὶ ὑπωπτεύετο τὸ νῦν ὄντως
[12, 966]	μὴ θεῖον καὶ διαπεπονηκότα πρὸς	αὐτά,	μηδ' αὖ τῶν πρὸς ἀρετὴν
[12, 967]	νῦν τε καὶ ὅτε ἄψυχα	αὐτὰ	οἱ διανοούμενοι διενοοῦντο. θαύματα μὲν
[12, 964]	τούτων αὐτῶν εἴληφεν, ἢ ταῦτα	αὐτὰ	περὶ ὧν νῦν λέγομεν, ἀνδρεία,
[12, 963]	προσαγορεύοντες ἀρετὴν ἀμφότερα, δύο πάλιν	αὐτὰ	προσείπομεν, τὸ μὲν ἀνδρείαν, τὸ
[12, 964]	τε καὶ κάλλει πάντα τὰ	τοιαῦτα	ἀγνοεῖν αἰσχρόν. (Κλεινίας) ἔοικεν γοῦν.
[12, 956]	καὶ ἀναβολῶν, καὶ πάνθ' ὁπόσα	τοιαῦτα	ἀναγκαῖα περὶ δίκας γίγνεσθαι, προτέρων
[12, 956]	καὶ τἆλλα ἔστω κατὰ τὰ	τοιαῦτα	ἀναθήματα μεμιμημένα. ὅτε δὲ μέρη
[12, 966]	ὡς λέγεις, τὸν περὶ τὰ	τοιαῦτα	ἀργὸν ἢ ἀδύνατον ἀποκρίνεσθαι πόρρω
[12, 941]	τινων μυθολόγων πλημμελῶν περὶ τὰ	τοιαῦτα	ἐξαπατώμενος ἀναπειθέσθω, καὶ κλέπτων ἢ
[12, 968]	νομοθετεῖν ἀλλὰ ἤδη τὸ τὰ	τοιαῦτα	κατασκευάζον διδαχὴ μετὰ συνουσίας πολλῆς
[12, 967]	μὲν γὰρ διανοοῦνται τοὺς τὰ	τοιαῦτα	μεταχειρισαμένους ἀστρονομίᾳ τε καὶ ταῖς
[12, 960]	κείσθω τε οὕτω περὶ τὰ	τοιαῦτα	νόμιμα, καὶ ὁ μὲν πειθόμενος
[12, 959]	μὲν κατὰ τὸν περὶ τὰ	τοιαῦτα	νόμον γιγνόμενα, ~τῷ δὲ πολιτικῷ
[12, 961]	πολλῶν δεῖ τῶν περὶ τὰ	τοιαῦτα	παραδειγμάτων· ἀλλ' οἷον περὶ στρατοπέδων
[12, 944]	ἢ μυρί' ἂν ἔχοι τις	τοιαῦτα	παραμυθούμενος ἐπᾴδειν, εὐδιάβολον κακὸν καλλύνων·
[12, 962]	πρὸς ταῦτά τε καὶ τὰ	τοιαῦτα	σύμπαντα, εἰς ἓν δὲ οὐδὲν
[12, 968]	οὕτω δὴ πάντα τὰ περὶ	ταῦτα	ἀπόρρητα μὲν λεχθέντα οὐκ ἂν
[12, 964]	νικητήρια τούτων αὐτῶν εἴληφεν, ἢ	ταῦτα	αὐτὰ περὶ ὧν νῦν λέγομεν,
[12, 942]	καὶ ὑποδημάτων γένεσιν καὶ φύσιν·	ταῦτα	γὰρ ἀκρωτήρια ὄντα σῳζόμενά τε
[12, 949]	κέρδος μέγα φανερὸν εἶναι δοκεῖ,	ταῦτα	δὲ διὰ δικῶν ὅρκων χωρὶς
[12, 944]	ἐν τοῖς γάμοις ἐπιδοθῆναι Θέτιδι,	ταῦτα	δὲ Ἕκτωρ εἶχεν, ἐξῆν ἂν
[12, 941]	οὔτε παῖς ἐστίν ποτε θεῶν,	(ταῦτα	δὲ νομοθέτῃ μᾶλλον προσήκει γιγνώσκειν
[12, 960]	ἡμέρας ἔξω τῆς πόλεως εἶναι.	ταῦτα	δὴ κείσθω τε οὕτω περὶ
[12, 943]	παθεῖν ἢ ἀποτίνειν. μετὰ δὲ	ταῦτα,	ἐκδικασθεισῶν τῶν τῆς ἀστρατείας δικῶν,
[12, 958]	ἀλυπήτως τοῖς ζῶσι δεχομένη κρύπτειν,	ταῦτα	ἐκπληροῦν, τοῖς δὲ ἀνθρώποις ὅσα
[12, 947]	παιδοποιήσεως ἀπηλλαγμέναι τυγχάνωσιν, μετὰ δὲ	ταῦτα	ἱερέας τε καὶ ἱερείας ὡς
[12, 966]	πᾶν διακεκοσμηκώς. ὁ γὰρ ἰδὼν	ταῦτα	μὴ φαύλως μηδ' ἰδιωτικῶς, οὐδεὶς
[12, 967]	ὃς ἂν μὴ τὰ λεγόμενα	ταῦτα	νῦν δύο λάβῃ, ψυχή τε
[12, 958]	μήτηρ οὖσα ἡ γῆ πρὸς	ταῦτα	πέφυκεν βούλεσθαι φέρειν, μήτε ζῶν
[12, 969]	φασίν, ἢ τρεῖς κύβους βάλλοντες,	(ταῦτα	ποιητέον, ἐγὼ δ' ὑμῖν συγκινδυνεύσω
[12, 963]	καὶ μὴν ἕν γε ἅπαντα	ταῦτα	προσαγορεύομεν. ἀνδρείαν γάρ φαμεν ἀρετὴν
[12, 962]	δὲ σοφώτατοι, ὡς οἴονται, πρὸς	ταῦτά	τε καὶ τὰ τοιαῦτα σύμπαντα,
[12, 947]	θήσουσιν. τὰ μὲν δὴ γέρα	ταῦτα	τοῖς τὰς εὐθύνας διαφυγοῦσιν· ἂν
[12, 941]	ὁ δὲ ἀπιστήσας τὸ μετὰ	ταῦτα	τοιῷδέ τινι μαχέσθω νόμῳ· ἐάν
[12, 953]	ἢ καὶ δεῖξαί τι κατὰ	(ταὐτὰ	ἄλλῃ πόλει. ἴτω μὲν νῦν
[12, 943]	καὶ τοὺς ἄλλους δὲ κατὰ	ταὐτὰ	εἰς τοὺς αὑτῶν συννόμους· ἐὰν
[12, 954]	οἰκείων καὶ τῶν ἀστυνόμων κατὰ	ταὐτὰ	σημηνάσθω. τῶν ἀμφισβητησίμων χρόνου ὅρος,
[12, 948]	ἐπομνύναι, καὶ τὸν φεύγοντα κατὰ	ταὐτὰ	τὴν ἄρνησιν γράψαντα παραδοῦναι τοῖς
[12, 959]	γίγνεσθαι τοῦ δηλοῦντος τόν τε	ἐκτεθνεῶτα	καὶ τὸν ὄντως τεθνηκότα, εἴη
[12, 956]	καὶ παρακαταβάσεων, καὶ ὅσα τούτων	ἀδελφὰ	σύμπαντα, εἴπομεν μὲν καὶ πρόσθεν,
[12, 967]	ἔχει νῦν τε καὶ ὅτε	ἄψυχα	αὐτὰ οἱ διανοούμενοι διενοοῦντο. θαύματα
[12, 967]	αὐτῶν ἥπτοντο, ὅπως μήποτ' ἂν	ἄψυχα	ὄντα οὕτως εἰς ἀκρίβειαν θαυμαστοῖς
[12, 968]	γίγνεσθαι νομοθετεῖν ἀλλὰ ἤδη τὸ	τὰ	τοιαῦτα κατασκευάζον διδαχὴ μετὰ συνουσίας