Livre, pages |
[12, 965] |
ταύτῃ
πορευώμεθα
λέγοντες.
(Ἀθηναῖος)
ἀναγκαστέον
|
ἄρ' |
ὡς
ἔοικεν,
καὶ
τοὺς
τῆς |
[12, 966] |
δέ;
περὶ
πάντων
τῶν
σπουδαίων
|
ἆρ' |
ἡμῖν
αὑτὸς
λόγος,
ὅτι
δεῖ |
[12, 961] |
καὶ
τοῖς
νόμοις
ἡμῖν;
~(Ἀθηναῖος)
|
ἆρ' |
οὐκ
εἴπομεν
ὅτι
δεῖ
σύλλογον |
[12, 961] |
καὶ
ἐν
εὐδίαις
γίγνοιτ'
ἄν;
|
ἆρ' |
οὐκ
ἐν
νηὶ
κυβερνήτης
ἅμα |
[12, 965] |
πάντα
συνορῶντα;
(Κλεινίας)
ὀρθῶς.
(Ἀθηναῖος)
|
ἆρ' |
οὖν
ἀκριβεστέρα
σκέψις
θέα
τε |
[12, 965] |
τῆς
ἔμπροσθεν.
(Κλεινίας)
ἴσως.
(Ἀθηναῖος)
|
ἆρ' |
οὖν
ἧς
δὴ
νῦν
σχεδὸν |
[12, 962] |
(στοχάζοιτ'
ἂν
τῆς
σωτηρίας
ὀρθῶς.
|
ἆρ' |
οὐχ
ἡ
μὲν
νίκην
καὶ |
[12, 959] |
ὁ
πάτριος
λέγει
τῷ
μὲν
|
γὰρ |
ἀγαθῷ
θαρραλέον,
τῷ
δὲ
κακῷ |
[12, 943] |
μήτ'
ἄκοντα
(κατὰ
δύναμιν
παρθένος
|
γὰρ |
Αἰδοῦς
Δίκη
λέγεταί
τε
καὶ |
[12, 942] |
ὑποδημάτων
γένεσιν
καὶ
φύσιν·
ταῦτα
|
γὰρ |
ἀκρωτήρια
ὄντα
σῳζόμενά
τε
ἔχει |
[12, 941] |
ἅπερ
αὐτοὶ
θεοὶ
δρῶσιν·
οὔτε
|
γὰρ |
ἀληθὲς
οὔτ'
εἰκός,
ἀλλ'
ὅς |
[12, 961] |
(Κλεινίας)
ἔοικε
γοῦν.
(Ἀθηναῖος)
ἔοικε
|
γάρ. |
ἀλλ'
ὁ
περὶ
τί
νοῦς |
[12, 963] |
χαλεπὸν
ὃ
λέγω
δηλῶσαι.
διανειμώμεθα
|
γὰρ |
ἀλλήλοις
τὴν
ἐρώτησιν
καὶ
ἀπόκρισιν. |
[12, 944] |
μεταβαλόντα
εἰς
ἀνδρὸς
φύσιν·
ἦν
|
γὰρ |
ἀνδρὶ
ῥιψάσπιδι
τρόπον
τινὰ
πρέπουσα |
[12, 951] |
ἀπειργέτω
μηδεὶς
τούτους
νόμος.
οὔτε
|
(γὰρ |
ἄπειρος
οὖσα
πόλις
ἀνθρώπων
κακῶν |
[12, 968] |
ταῦτ'
ἐν
γράμμασιν
λέγειν·
οὐδὲ
|
γὰρ |
αὐτοῖς
τοῖς
μανθάνουσι
(δῆλα
γίγνοιτ' |
[12, 955] |
ἐπὶ
δὲ
φλαύροις
(οὔ·
τὸ
|
γὰρ |
γνῶναι
καὶ
γνόντα
καρτερεῖν
οὐκ |
[12, 963] |
τὰ
λοιπὰ
δὴ
συνακολούθει.
νοῦν
|
γὰρ |
δὴ
κυβερνητικὸν
μὲν
καὶ
ἰατρικὸν |
[12, 967] |
ἑαυτοὺς
δὲ
πολὺ
μᾶλλον·
τὸ
|
γὰρ |
δὴ
πρὸ
τῶν
ὀμμάτων,
πάντα |
[12, 967] |
ὑπὸ
(τῶν
πολλῶν.
οἱ
μὲν
|
γὰρ |
διανοοῦνται
τοὺς
τὰ
τοιαῦτα
μεταχειρισαμένους |
[12, 944] |
ἄρα
γίγνοιτ'
ἂν
πρόσφορος;
οὐ
|
γὰρ |
δυνατὸν
ἀνθρώπῳ
δρᾶν
τοὐναντίον
ὥς |
[12, 959] |
μήτινα
μεγάλην
εἶναι
τετελευτηκότι·
ζῶντι
|
γὰρ |
ἔδει
βοηθεῖν
πάντας
τοὺς
προσήκοντας, |
[12, 951] |
ἀλλὰ
μὴ
μόνον
ἔθεσιν.
εἰσὶ
|
γὰρ |
ἐν
τοῖς
πολλοῖς
ἄνθρωποι
ἀεὶ |
[12, 963] |
ἂν
εἴη
πάλαι
τιθέμενον;
πρὸς
|
γὰρ |
ἓν
ἔφαμεν
δεῖν
ἀεὶ
πάνθ' |
[12, 966] |
ἐστιν
τὸ
πᾶν
διακεκοσμηκώς.
ὁ
|
γὰρ |
ἰδὼν
ταῦτα
μὴ
φαύλως
μηδ' |
[12, 944] |
δικάζων
μὴ
ἀμελείτω
σκοπεῖν.
τὸν
|
γὰρ |
κακὸν
ἀεὶ
δεῖ
κολάζειν,
ἵν' |
[12, 949] |
ἐθέλωσι,
καὶ
διδόναι
κυρίως
οὐ
|
γὰρ |
καταγηράσουσιν
οὐδ'
ἐννεοττεύοντες
ἐν
τῇ |
[12, 948] |
δεῖ
καὶ
τοὺς
νόμους·
ἐν
|
γὰρ |
λήξεσιν
δικῶν
τοὺς
μετὰ
νοῦ |
[12, 963] |
ἤθη
τῶν
πάνυ
νέων·
ἄνευ
|
γὰρ |
λόγου
καὶ
φύσει
γίγνεται
ἀνδρεία |
[12, 957] |
γράμματα
αὐτῶν
πέρι
μανθάνειν·
πάντων
|
γὰρ |
μαθημάτων
κυριώτατα
τοῦ
τὸν
μανθάνοντα |
[12, 941] |
αὐτῆς
δίκης
δεῖ.
μικρόν
τι
|
γὰρ |
ὁ
κλέπτων
ἔρωτι
μὲν
ταὐτῷ, |
[12, 944] |
ἀποβολεὺς
δὲ
ὅπλων.
οὐχ
ὁμοίως
|
γὰρ |
ὅ
τε
ἀφαιρεθεὶς
μετ'
εἰκυίας |
[12, 945] |
διαλυθεῖσαν
(οἴχεσθαι
πολιτείαν.
ἂν
μὲν
|
γὰρ |
οἱ
τοὺς
ἄρχοντας
ἐξευθύνοντες
βελτίους |
[12, 950] |
πρὸς
τῶν
πολλῶν.
τὸ
μὲν
|
γὰρ |
ὀρθότατον
καὶ
μέγιστον,
ὄντα
ἀγαθὸν |
[12, 950] |
ἄλλοις
ἢ
μὴ
δοκεῖν.
οὐ
|
γὰρ |
ὅσον
οὐσίας
ἀρετῆς
ἀπεσφαλμένοι
τυγχάνουσιν |
[12, 962] |
ὑγιείας
σώματι
παρασκευήν;
(Κλεινίας)
πῶς
|
γὰρ |
οὔ;
(Ἀθηναῖος)
ἰατρὸς
δὴ
τὸ |
[12, 966] |
μὴ
κατὰ
φύσιν;
(Κλεινίας)
πῶς
|
γὰρ |
οὔ;
(Ἀθηναῖος)
μῶν
οὖν
οὐχ |
[12, 944] |
τῶν
ὀνομάτων
ἐπιφορά·
ῥίψασπις
μὲν
|
γὰρ |
οὐκ
ἐν
πᾶσιν
ὀνομάζοιτ'
ἂν |
[12, 961] |
τοῖς
(ἔμπροσθεν
λόγοις;
(Κλεινίας)
ἦν
|
γὰρ |
οὖν.
(Ἀθηναῖος)
τούτου
δὴ
πέρι |
[12, 945] |
εὐθυντάς
τινας
ἀνευρίσκειν
θείους.
ἔχει
|
γὰρ |
οὖν
οὕτω.
πολλοὶ
καιροὶ
πολιτείας |
[12, 942] |
μάλιστα
πᾶσι
πάντων
γίγνεσθαι
τούτου
|
γὰρ |
οὔτ'
ἔστιν
οὔτε
ποτὲ
μὴ |
[12, 948] |
ταχεῖαι
δίκαι
ἐκρίνοντ'
αὐτῷ·
διδοὺς
|
γὰρ |
περὶ
ἑκάστων
τῶν
ἀμφισβητουμένων
(ὅρκον |
[12, 944] |
ᾖ,
οὐ
τὸν
δυστυχῆ·
οὐδὲν
|
γὰρ |
πλέον.
ζημία
δὴ
τῷ
τὴν |
[12, 948] |
παραδοῦναι
τοῖς
ἄρχουσιν
ἀνώμοτον.
δεινὸν
|
γάρ |
που,
δικῶν
γ'
ἐν
πόλει |
[12, 963] |
ἀνδρείαν,
τὸ
δὲ
φρόνησιν.
ἐρῶ
|
γάρ |
σοι
τὴν
αἰτίαν,
ὅτι
τὸ |
[12, 951] |
ἐπανορθούμενον,
εἴ
τι
παραλείπεται.
ἄνευ
|
γὰρ |
ταύτης
τῆς
θεωρίας
καὶ
ζητήσεως |
[12, 969] |
ὦ
Κλεινία,
μέλειν
παρακελεύομαι·
σὺ
|
γὰρ |
τὴν
Μαγνήτων
πόλιν,
ἢ
ᾧ |
[12, 953] |
τοιοῦτος
ἕτερος
αὐτὸς
ὤν·
ἐπὶ
|
γὰρ |
τὴν
τοῦ
τῆς
παιδείας
ἐπιμελουμένου |
[12, 966] |
ἐνδείκνυσθαι;
(Κλεινίας)
καὶ
πῶς;
ἀνδραπόδου
|
γάρ |
τινα
σὺ
λέγεις
ἕξιν.
(Ἀθηναῖος) |
[12, 960] |
ἐκπορισώμεθα
τοῖς
εἰρημένοις
νόμοις·
γελοῖον
|
γὰρ |
τό
γε
μάτην
πονήσαντα
ὁτιοῦν |
[12, 968] |
τὸ
τοιοῦτον
ἁμιλληθῶμεν
πάντες.
συλλήπτωρ
|
γὰρ |
τούτου
γε
ὑμῖν
καὶ
ἐγὼ |
[12, 963] |
γε
ἅπαντα
ταῦτα
προσαγορεύομεν.
ἀνδρείαν
|
γάρ |
φαμεν
ἀρετὴν
εἶναι,
καὶ
τὴν |
[12, 947] |
ἀγήρων
εἰς
δύναμιν,
ἔχουσαν
κλίνας
|
παρ' |
ἀλλήλας
λιθίνας
(κειμένας,
οὗ
δὴ |
[12, 949] |
τὰ
νῦν,
δέχεσθαί
τε
ὅρκους
|
παρ' |
(ἀλλήλων,
ἂν
ἐθέλωσι,
καὶ
διδόναι |
[12, 941] |
ἢ
καὶ
φίλων
μὴ
τὰ
|
παρ' |
ἐκείνων
ὀρθῶς
ἀποπρεσβεύσας
γένηται
φανερὸς |
[12, 964] |
ἐστὸν
διαφόρω
καὶ
δύο,
σὺ
|
παρ' |
ἐμοῦ
ἀπείληφας
τῷ
λόγῳ·
ᾗ |
[12, 958] |
δίκας
εἴ
τινα
ἠδικήκει
καὶ
|
παρ' |
ἑτέρου
ἐκλαβόντι,
σὺν
τοῖς
νόμοις |
[12, 953] |
οὖν
ποτέ
τις
ἔλθῃ
τῶν
|
παρ' |
ἡμῖν
θεωρῶν
ἀντίστροφος
ἐξ
ἄλλης |
[12, 953] |
μετὰ
τῶν
πρυτάνεων
ποιητέον
ἐκείνῳ
|
παρ' |
ὅτῳ
τις
ἂν
αὐτῶν
τὴν |
[12, 954] |
φωρᾶν
δὲ
ἂν
ἐθέλῃ
τις
|
παρ' |
ὁτῳοῦν,
γυμνὸς
ἢ
χιτωνίσκον
ἔχων |
[12, 969] |
νομοθετῶν,
ὄντως
δὲ
ἔσται
σχεδὸν
|
ὕπαρ |
ἀποτετελεσμένον
οὗ
σμικρῷ
πρόσθεν
ὀνείρατος |
[12, 941] |
οἰέσθω
μηδὲν
αἰσχρὸν
ποιεῖν
ἀλλ'
|
ἅπερ |
αὐτοὶ
θεοὶ
δρῶσιν·
οὔτε
γὰρ |
[12, 957] |
ἃ
δεῖ
κεκτημένον
ἐν
αὑτῷ,
|
καθάπερ |
ἀλεξιφάρμακα
τῶν
ἄλλων
λόγων,
τὸν |
[12, 963] |
ἐλέγχοντες
ἐνταῦθ'
ἐσμὲν
νῦν,
καὶ
|
καθάπερ |
ἄνθρωπον
ἐπανερωτῶντες
εἴποιμεν
ἄν·
ὦ |
[12, 949] |
ἀεὶ
διατελεῖν,
εἰ
δὲ
μή,
|
καθάπερ |
ἔξω
τοῦ
λόγου
λέγοντος,
τοὺς |
[12, 945] |
πολλοὶ
καιροὶ
πολιτείας
λύσεώς
εἰσιν,
|
καθάπερ |
νεὼς
ἢ
ζῴου
τινός,
οὓς |
[12, 954] |
δ'
ἔστω
καὶ
ὁ
προπωλῶν
|
καθάπερ |
ὁ
ἀποδόμενος.
φωρᾶν
δὲ
ἂν |
[12, 959] |
θεοὺς
ἄλλους
ἀπιέναι
δώσοντα
λόγον,
|
καθάπερ |
ὁ
νόμος
ὁ
πάτριος
λέγει |
[12, 945] |
τοῦ
τρίτου,
μνᾶν
δὲ
ὡσαύτως,
|
καθάπερ |
οἱ
πρόσθεν,
τοῦ
τετάρτου
μέρους. |
[12, 952] |
τὰ
πολλὰ
(διατελῶν
ταῖς
φοιτήσεσιν,
|
καθάπερ |
οἱ
τῶν
ὀρνίθων
διαπορευόμενοι
καὶ |
[12, 953] |
καὶ
θύμασι
τὰς
ξενηλασίας
ποιουμένους,
|
καθάπερ |
ποιοῦσιν
νῦν
θρέμματα
Νείλου,
μηδὲ |
[12, 949] |
ξένῳ
δ'
εἶναι
πρὸς
ξένους,
|
καθάπερ |
τὰ
νῦν,
δέχεσθαί
τε
ὅρκους |
[12, 963] |
τί
ποτέ
φατε
εἶναι
τοῦτο,
|
(καθάπερ |
ὑπὲρ
ἄλλων
ἐγὼ
πρὸς
ὑμᾶς |
[12, 956] |
δῶρα
ὄρνιθές
τε
καὶ
ἀγάλματα
|
ὅσαπερ |
ἂν
ἐν
μιᾷ
ζωγράφος
ἡμέρᾳ |
[12, 968] |
παντὸς
μὲν
μᾶλλον
ταύτῃ
πορευτέον
|
ᾗπερ |
καὶ
ὁ
θεὸς
ἡμᾶς
σχεδὸν |
[12, 943] |
ἀστρατείας,
ὀφλοῦσίν
τε
τιμωρίαι
ἐπέστωσαν
|
αἵπερ |
καὶ
πρόσθεν
ἐτέθησαν.
χρὴ
μὲν |
[12, 966] |
(Κλεινίας)
ἀλλὰ
μὴν
δεῖ
γε,
|
εἴπερ |
δυνατόν.
(Ἀθηναῖος)
τί
δὲ
δή; |
[12, 960] |
δύναμιν.
(Κλεινίας)
οὐ
σμικρὸν
λέγεις,
|
εἴπερ |
ἐστὶ
μὴ
δυνατὸν
εὑρεῖν
ὅπῃ |
[12, 968] |
μέσῳ
ἔοικεν
ἡμῖν
κεῖσθαι,
καὶ
|
εἴπερ |
κινδυνεύειν
περὶ
τῆς
πολιτείας
ἐθέλομεν |
[12, 962] |
καὶ
τὰ
νῦν,
ὡς
ἔοικεν,
|
εἴπερ |
μέλλει
τέλος
ὁ
κατοικισμὸς
τῆς |
[12, 957] |
τὰ
περὶ
τοὺς
νόμους
κείμενα,
|
εἴπερ |
ὀρθῶς
εἴη
τεθέντα,
γίγνοιτ'
ἄν, |
[12, 946] |
μὲν
ἐνιαυτῷ
δώδεκα
εὐθύνους
ἀποδεῖξαι,
|
μέχριπερ |
ἂν
ἑκάστῳ
πέντε
καὶ
ἑβδομήκοντα |
[12, 951] |
συλλεγόμενος
ἐξ
ἀνάγκης
ἀπ'
ὄρθρου
|
μέχριπερ |
ἂν
ἥλιος
ἀνάσχῃ,
πρῶτον
μὲν |
[12, 946] |
δ'
ἄλλους
ἐγκρίναντας
φέρειν
αὖθις,
|
μέχριπερ |
ἂν
τρεῖς
λειφθῶσιν
ἄνισοι·
ἐὰν |
[12, 950] |
ἐλπὶς
αὐτὴν
ἐκ
τῶν
εἰκότων,
|
ἄνπερ |
κατὰ
λόγον
γίγνηται,
μετ'
ὀλίγων |
[12, 965] |
εἰ
μὲν
βουλόμεθα,
τὰ
νῦν
|
οἷόνπερ |
σφόδρα
πιέσαντες
μὴ
ἀνῶμεν,
πρὶν |
[12, 946] |
νόμον
ἀνατίθησι
κοινὸν
καὶ
Ἡλίῳ,
|
ὅσονπερ |
ἂν
ἕπωνται
χρόνον
τῇ
κρίσει. |
[12, 967] |
ἔχον
ἂν
εἴη;
(Ἀθηναῖος)
πᾶν,
|
ὅπερ |
εἶπον,
τοὐναντίον
ἔχει
νῦν
τε |
[12, 967] |
αὖ
ἀνόητ'
εἰπεῖν·
νῦν
δέ,
|
ὅπερ |
εἴρηται,
πᾶν
τοὐναντίον
ἔχει.
(Κλεινίας) |
[12, 946] |
θανάτου
τετιμημένον
ὑπὸ
τῶν
εὐθύνων,
|
ὥσπερ |
ἀνάγκη,
ἁπλῶς
θνῃσκέτω,
τῶν
δ' |
[12, 956] |
δίκαις,
ὁ
μὲν
φεύγων
ἡττηθείς,
|
ὥσπερ |
εἴρηται,
τὴν
ἡμιολίαν,
ὁ
δὲ |
[12, 961] |
μάλα
καλῶς
εἶπες,
ποίει
θ'
|
ὥσπερ |
καὶ
διανοῇ.
(Ἀθηναῖος)
χρὴ
τοίνυν, |
[12, 963] |
ποτέ
φατε
εἶναι
τοῦτο,
(καθάπερ
|
ὑπὲρ |
ἄλλων
ἐγὼ
πρὸς
ὑμᾶς
συχνῶν |
[12, 963] |
Μέγιλλε
καὶ
Κλεινία,
ἔχετον
διαρθροῦντες
|
ὑπὲρ |
αὐτοῦ
φράζειν
πρὸς
ἐμὲ
τί |
[12, 953] |
ὅσα
ἐντὸς
χιλίων,
τὰ
δ'
|
ὑπὲρ |
ἐγγύην,
ἣν
ἂν
ἐγγυᾶταί
τις, |
[12, 954] |
ὅσα
ἐντὸς
χιλίων,
~τὰ
δ'
|
ὑπὲρ |
(χιλίας
μὴ
ἔλαττον
ἢ
πέντε. |
[12, 946] |
τε
καὶ
Ἡλίου
τεμένει,
ἐν
|
ᾧπερ |
ἐκρίθησαν·
καὶ
τὰ
μὲν
ἰδίᾳ |
[12, 944] |
ἔστω
νόμος
ὅδε
ἐπὶ
τούτοις·
|
Ἀνὴρ |
ὃς
ἂν
ὄφλῃ
δίκην
ὡς |
[12, 958] |
τοῖς
δὲ
ἀνθρώποις
ὅσα
τροφὴν
|
μήτηρ |
οὖσα
ἡ
γῆ
πρὸς
ταῦτα |
[12, 944] |
γάμοις
ἐπιδοθῆναι
Θέτιδι,
ταῦτα
δὲ
|
Ἕκτωρ |
εἶχεν,
ἐξῆν
ἂν
τῶν
τότε |
[12, 962] |
τὸν
σύλλογον
ὃν
εἶπες
νυνδὴ
|
νύκτωρ |
δεῖν
συνιέναι.
(Ἀθηναῖος)
κάλλισθ'
ὑπέλαβες, |
[12, 942] |
λοῦσθαι
καὶ
σιτεῖσθαι
καὶ
ἐγείρεσθαι
|
νύκτωρ |
εἴς
τε
φυλακὰς
καὶ
παραγγέλσεις, |
[12, 968] |
γε
τὸ
τοιοῦτον
ἁμιλληθῶμεν
πάντες.
|
συλλήπτωρ |
γὰρ
τούτου
γε
ὑμῖν
καὶ |