Livre, pages |
[12, 958] |
καὶ
δικαστῶν
ἡγεμόνες.
ἐπειδὰν
δὲ
|
αἱ |
κατ'
ἐνιαυτὸν
δίκαι
τέλος
ἐκδικασθεῖσαι |
[12, 948] |
λεγομένην
κρίσιν
τῶν
δικῶν
ἄξιον
|
ἄγασθαι, |
διότι
κατεῖδεν
τοὺς
τότε
ἀνθρώπους |
[12, 962] |
ἔχειν·
ἧς
ἄρχει
τὸ
μὴ
|
πλανᾶσθαι |
πρὸς
πολλὰ
στοχαζόμενον,
ἀλλ'
εἰς |
[12, 962] |
δὴ
μαθησόμεθα
ὅτι
θαυμαστὸν
οὐδὲν
|
πλανᾶσθαι |
τὰ
τῶν
πόλεων
νόμιμα,
ὅτι |
[12, 965] |
τε,
καὶ
γνόντα
πρὸς
ἐκεῖνο
|
συντάξασθαι |
πάντα
συνορῶντα;
(Κλεινίας)
ὀρθῶς.
(Ἀθηναῖος) |
[12, 944] |
νόμον
ἁμῶς
γέ
πως
ὁρίζειν
|
πειρᾶσθαι |
κατὰ
μέρη.
μύθῳ
δὴ
προσχρώμενοι |
[12, 960] |
δρᾶσαί
τι
σχεδὸν
οὐδὲ
τὸ
|
κτήσασθαι |
κατοικίσαι
τ'
ἐστίν,
ἀλλὰ
τῷ |
[12, 942] |
ψυχὴν
ἔθεσι
μήτε
γιγνώσκειν
μήτ'
|
ἐπίστασθαι |
τὸ
παράπαν,
ἀλλ'
ἁθρόον
ἀεὶ |
[12, 964] |
αὖ
καὶ
λόγος,
πότερον
μόνον
|
ἐπίστασθαι |
τοὔνομα
χρεών,
τὸν
δὲ
λόγον |
[12, 943] |
ἀγωνιστῇ
γενέσθαι
μηδὲ
ἀστρατείας
ἄλλον
|
γράψασθαί |
ποτε
μηδὲ
κατηγόρῳ
τούτων
πέρι |
[12, 954] |
χρόνου
ἐξέστω
τούτῳ
τοῦ
τοιούτου
|
ἐπιλαβέσθαι. |
ἐὰν
δὲ
κατ'
οἰκίας
ἐν |
[12, 954] |
διαγένωνται,
μὴ
ἐξέστω
τοιούτου
κτήματος
|
ἐπιλαβέσθαι |
μηδέν'
ἀπελθόντος
ἐνιαυτοῦ.
ἐὰν
δὲ |
[12, 960] |
καὶ
ἐν
ταῖς
ὁδοῖς
πορευόμενον
|
φθέγγεσθαι, |
καὶ
πρὸ
ἡμέρας
ἔξω
τῆς |
[12, 963] |
ἀρετήν
που
συνεχωροῦμεν
πάνυ
ὀρθῶς
|
λέγεσθαι. |
(Ἀθηναῖος)
ναί.
(Κλεινίας)
τὴν
δέ |
[12, 959] |
ἡμῶν
ἑκάστοις
ἕπεσθαι,
καὶ
τελευτησάντων
|
λέγεσθαι |
καλῶς
εἴδωλα
εἶναι
τὰ
τῶν |
[12, 961] |
εἰληφότας
ἅπαντας
δεῖν
εἰς
ταὐτὸ
|
συλλέγεσθαι |
τούτοις,
ἔτι
δὲ
τοὺς
ἐκδημήσαντας |
[12, 965] |
εἶναι,
πρὸς
δὲ
τὸ
ἓν
|
ἐπείγεσθαι |
γνῶναί
τε,
καὶ
γνόντα
πρὸς |
[12, 954] |
(ἐρευνᾶν
βουλομένῳ
φωρᾶν
μὴ
διδῷ,
|
δικάζεσθαι |
μὲν
τὸν
ἀπειργόμενον,
τιμησάμενον
τὸ |
[12, 964] |
καὶ
εἰδέναι,
ἢ
τῷ
δεομένῳ
|
κολάζεσθαί |
τε
καὶ
ἐπιπλῆξαι
ἁμαρτάνοντι,
πότερον |
[12, 942] |
ἐπιτάττῃ
τις
καὶ
πορεύεσθαι
καὶ
|
γυμνάζεσθαι |
καὶ
λοῦσθαι
καὶ
σιτεῖσθαι
καὶ |
[12, 950] |
ὅτι
(καλλίστην
τε
καὶ
ἀρίστην
|
παρασκευάζεσθαι |
πρὸς
ἀρετήν·
πᾶσα
δ'
ἐλπὶς |
[12, 965] |
λέγομεν
ἤ
πως
ἄλλως
δεῖν
|
κατασκευάζεσθαι; |
μῶν
ὁμοίους
πάντας
κεκτημένους
καὶ |
[12, 956] |
τις
τοῖς
δικασταῖς
τὸ
τρίτον
|
ἀγωνίζεσθαι |
βούληται,
(ἀγέτω
μὲν
ἐπὶ
τοὺς |
[12, 955] |
ἀγῶνα
ἐλεύθερον
ἀφιέντων
τὸν
ἐθέλοντα
|
ἀγωνίζεσθαι· |
ἐὰν
δὲ
ἀδυνατήσωσιν,
ἐὰν
μὲν |
[12, 955] |
ἀδυνατήσωσιν,
ἐὰν
μὲν
ὁ
κωλύων
|
ἀγωνίζεσθαι |
νικήσῃ,
τά
τε
νικητήρια
τῷ |
[12, 945] |
οὗτος
οὐ
σμικρότατος
καιρὸς
τοῦ
|
σῴζεσθαί |
τε
καὶ
διαλυθεῖσαν
(οἴχεσθαι
πολιτείαν. |
[12, 959] |
τριταία
πρὸς
τὸ
μνῆμα
ἐκφορά.
|
πείθεσθαι |
δ'
ἐστὶ
τῷ
νομοθέτῃ
χρεὼν |
[12, 955] |
οὐκ
εὐπετές,
ἀκούοντα
δὲ
ἀσφαλέστατον
|
πείθεσθαι |
τῷ
νόμῳ,
μηδὲν
ἐπὶ
δώροισιν |
[12, 952] |
τιμάτω
δύναμις.
ἐὰν
δὲ
διεφθαρμένος
|
ἀφικέσθαι |
δόξῃ,
μηδενὶ
συγγιγνέσθω
μήτε
νέῳ |
[12, 958] |
ἡ
γῆ
πρὸς
ταῦτα
πέφυκεν
|
βούλεσθαι |
φέρειν,
μήτε
ζῶν
μήτε
τις |
[12, 956] |
δὴ
δίκας
ἂν
εἴη
χρεὼν
|
γίγνεσθαι. |
δικαστηρίων
δὲ
τὸ
μὲν
πρῶτον |
[12, 955] |
ὑπόδικον
δὲ
ἀνδραποδισμοῦ
τῷ
ἐθέλοντι
|
γίγνεσθαι. |
ἐὰν
δὲ
ἀνταγωνιστὴν
γυμναστικῆς
ἢ |
[12, 967] |
ταύτης
ἀναγκαίαις
ἄλλαις
τέχναις
ἀθέους
|
γίγνεσθαι, |
καθεωρακότας
ὡς
οἷόν
τε
γιγνόμενα |
[12, 956] |
ὅσα
τε
καὶ
ἃ
δεῖ
|
γίγνεσθαι, |
καὶ
νόμοι
περὶ
τῶν
συμβολαίων |
[12, 966] |
αὖ
τῶν
πρὸς
ἀρετὴν
ἔγκριτον
|
γίγνεσθαι; |
(Κλεινίας)
δίκαιον
γοῦν,
ὡς
λέγεις, |
[12, 947] |
θρήνων
δὲ
καὶ
ὀδυρμῶν
χωρὶς
|
γίγνεσθαι, |
κορῶν
δὲ
χορὸν
πεντεκαίδεκα
καὶ |
[12, 958] |
ὅσα
προσήκει
τελεῖσθαι,
τοὺς
ἐξηγητὰς
|
γίγνεσθαι |
κυρίους
φράζοντας·
θήκας
δ'
εἶναι |
[12, 952] |
δοκῇ
συμφέρειν
μαθοῦσι
μὲν
εὐαγέστερον
|
γίγνεσθαι, |
μὴ
μαθοῦσι
δὲ
σκοτωδέστερα
τὰ |
[12, 968] |
δὲ
κυρίους
ὧν
αὐτοὺς
δεῖ
|
γίγνεσθαι |
νομοθετεῖν
ἀλλὰ
ἤδη
τὸ
τὰ |
[12, 964] |
μνήμαις,
τοῖς
πρεσβυτέροις
δὲ
ἐξαγγέλους
|
γίγνεσθαι |
πάντων
τῶν
κατὰ
πόλιν,
~(τοὺς |
[12, 956] |
ὁπόσα
τοιαῦτα
ἀναγκαῖα
περὶ
δίκας
|
γίγνεσθαι, |
προτέρων
τε
καὶ
ὑστέρων
λήξεις, |
[12, 957] |
κυριώτατα
τοῦ
τὸν
μανθάνοντα
βελτίω
|
γίγνεσθαι |
τὰ
περὶ
τοὺς
νόμους
κείμενα, |
[12, 949] |
ἐνεχύρων
εἶναι,
τὸ
δὲ
νόμισμα
|
γίγνεσθαι |
τῇ
πόλει·
ἐὰν
δὲ
ζημίας |
[12, 954] |
εἴτε
ἀλλότριον,
ἀτελῆ
καὶ
ἄκυρον
|
γίγνεσθαι |
τὴν
δίκην,
~ἐὰν
δὲ
ἐλεύθερον, |
[12, 961] |
σύλλογον
ἡμῖν
ἐν
τῇ
πόλει
|
γίγνεσθαι |
τοιόνδε
τινά;
δέκα
μὲν
τῶν |
[12, 959] |
μὲν
μὴ
μακρότερον
χρόνον
ἔνδον
|
γίγνεσθαι |
τοῦ
δηλοῦντος
τόν
τε
ἐκτεθνεῶτα |
[12, 958] |
ταῖς
πράξεσι
νόμους
αὐτῶν
χρεὼν
|
γίγνεσθαι |
τούσδε·
πρῶτον
μὲν
ἡ
δικάζουσα |
[12, 942] |
βίον
ὅτι
μάλιστα
πᾶσι
πάντων
|
γίγνεσθαι |
τούτου
γὰρ
οὔτ'
ἔστιν
οὔτε |
[12, 956] |
καὶ
χρόνους
ἐν
οἷς
ἕκαστα
|
γίγνεσθαι |
χρεών,
καὶ
διαψηφίσεων
πέρι
καὶ |
[12, 955] |
ἑτέρου
διακωλύῃ
τις
βίᾳ
μὴ
|
παραγίγνεσθαι, |
φραζέτω
μὲν
ὁ
ἐθέλων
τοῖς |
[12, 960] |
πῶς
χρὴ
τὴν
ἀμετάστροφον
αὐτοῖς
|
ἐγγίγνεσθαι |
κατὰ
φύσιν
δύναμιν.
(Κλεινίας)
οὐ |
[12, 951] |
τινες
οὐ
πολλοί
παντὸς
ἄξιοι
|
συγγίγνεσθαι, |
φυόμενοι
οὐδὲν
μᾶλλον
ἐν
εὐνομουμέναις |
[12, 967] |
πῶς;
(Ἀθηναῖος)
οὐκ
ἔστιν
ποτὲ
|
γενέσθαι |
βεβαίως
θεοσεβῆ
θνητῶν
ἀνθρώπων
οὐδένα, |
[12, 955] |
ἐπιγραφὴν
τοῦ
τοιούτου
ἀγῶνός
ποτε
|
γενέσθαι, |
βλάβης
δὲ
ὑπόδικος
γιγνέσθω,
ἐάντε |
[12, 943] |
μήποτε
τῆς
ὅλης
ἀριστείας
ἀγωνιστῇ
|
γενέσθαι |
μηδὲ
ἀστρατείας
ἄλλον
γράψασθαί
ποτε |
[12, 943] |
ποτε
μηδὲ
κατηγόρῳ
τούτων
πέρι
|
γενέσθαι, |
πρὸς
τούτοις
δ'
ἔτι
προστιμᾶν |
[12, 968] |
ῥᾴδιον
οὔτε
ηὑρηκότος
ἄλλου
μαθητὴν
|
γενέσθαι. |
πρὸς
τούτοις
δὲ
χρόνους,
οὕς |
[12, 954] |
ἐπιλήψεως.
ἐάν
τίς
τινα
δίκῃ
|
παραγενέσθαι |
κωλύσῃ
βίᾳ,
εἴτε
αὐτὸν
εἴτε |
[12, 960] |
νόμων.
ἡμῖν
δ'
ἔτι
μοι
|
φαίνεσθαι |
δοκεῖ
τοῦτ'
ἐλλεῖπον
τοῖς
νόμοις |
[12, 952] |
σκοτωδέστερα
τὰ
περὶ
νόμους
αὐτοῖς
|
φαίνεσθαι |
καὶ
ἀσαφῆ.
ἃ
δ'
ἂν |
[12, 964] |
παιδευτὴν
νέων
φάσκοντ'
εἶναι
βελτίω
|
φαίνεσθαι |
τοῦ
πᾶσαν
ἀρετὴν
νενικηκότος;
εἶτα |
[12, 949] |
δὲ
διὰ
δικῶν
ὅρκων
χωρὶς
|
κρίνεσθαι |
σύμπαντας
τοὺς
ἐπικαλοῦντας
ἀλλήλοις.
καὶ |
[12, 943] |
ποιῆσαι
σύλλογον,
(ἀριστείων
δὲ
πέρι
|
κρίνεσθαι |
τὸν
βουλόμενον
ἐν
τοῖς
αὑτῶν |
[12, 966] |
τὰ
τοιαῦτα
ἀργὸν
ἢ
ἀδύνατον
|
ἀποκρίνεσθαι |
πόρρω
τῶν
καλῶν.
(Ἀθηναῖος)
ἆρα |
[12, 947] |
ἱερείας
ὡς
καθαρεύοντι
τῷ
τάφῳ
|
ἕπεσθαι, |
ἐὰν
ἄρα
καὶ
τῶν
ἄλλων |
[12, 959] |
δὲ
σῶμα
ἰνδαλλόμενον
ἡμῶν
ἑκάστοις
|
ἕπεσθαι, |
καὶ
τελευτησάντων
λέγεσθαι
καλῶς
εἴδωλα |
[12, 942] |
καὶ
λοῦσθαι
καὶ
σιτεῖσθαι
καὶ
|
ἐγείρεσθαι |
νύκτωρ
εἴς
τε
φυλακὰς
καὶ |
[12, 950] |
ἅτε
οὐδαμῶς
εὐνομουμέναις,
οὐδὲν
διαφέρει
|
φύρεσθαι |
δεχομένους
τε
αὐτοῖς
ξένους
καὶ |
[12, 957] |
χρὴ
τὸν
μέλλοντα
δικαστὴν
ἴσον
|
ἔσεσθαι |
κατὰ
δίκην
βλέπειν
τε
καὶ |
[12, 967] |
ἀθεότητας
καὶ
δυσχερείας
τῶν
τοιούτων
|
ἅπτεσθαι, |
καὶ
δὴ
καὶ
λοιδορήσεις
γε |
[12, 965] |
λόγου
διαφερόντως
φρονεῖν,
τοὺς
γέροντας,
|
βουλεύεσθαι, |
καὶ
ὑπηρέταις
χρωμένους
μετὰ
συμβουλίας |
[12, 965] |
ἀρετὴν
ἑνὶ
δικαίως
ἂν
ὀνόματι
|
προσαγορεύεσθαι. |
τοῦτο,
ὦ
φίλοι,
εἰ
μὲν |
[12, 942] |
θ'
ὅταν
ἐπιτάττῃ
τις
καὶ
|
πορεύεσθαι |
καὶ
γυμνάζεσθαι
καὶ
λοῦσθαι
καὶ |
[12, 943] |
βίου,
νόμους
δ'
αὖ
τούσδε·
|
Στρατεύεσθαι |
τὸν
καταλεγέντα
ἢ
τὸν
ἐν |
[12, 947] |
κακὸς
γενόμενος
ὕστερον
τῆς
κρίσεως,
|
γράφεσθαι |
μὲν
τὸν
βουλόμενον
αὐτὸν
ὁ |
[12, 952] |
τῶν
παρακεκλημένων
εἶναι,
τῷ
παρακαλοῦντι
|
μέμφεσθαι |
τὸν
(σύλλογον
ὅλον·
τοὺς
δ' |
[12, 955] |
ὡς
ἐπ'
ἀγαθοῖς
μὲν
δεῖ
|
δέχεσθαι |
δῶρα,
ἐπὶ
δὲ
φλαύροις
(οὔ· |
[12, 950] |
τὸ
δ'
αὖ
μήτε
ἄλλους
|
δέχεσθαι |
μήτε
αὐτοὺς
ἄλλοσε
ἀποδημεῖν
ἅμα |
[12, 949] |
πρὸς
ξένους,
καθάπερ
τὰ
νῦν,
|
δέχεσθαί |
τε
ὅρκους
παρ'
(ἀλλήλων,
ἂν |
[12, 958] |
μὴ
μείζω
ποιεῖν
ἢ
ὅσα
|
δέχεσθαι |
τῶν
τοῦ
τετελευτηκότος
ἐγκώμια
βίου |
[12, 953] |
τιμηθείς.
τούτοις
δὴ
τοῖς
νόμοις
|
ὑποδέχεσθαί |
τε
χρὴ
πάντας
ξένους
(τε |
[12, 953] |
τοῖς
τοιούτοις.
τρίτον
δὲ
ξένον
|
ὑποδέχεσθαι |
χρὴ
δημοσίᾳ
τὸν
κατά
τι |
[12, 952] |
τῆς
πόλεως
πρὸς
τῇ
πόλει
|
ὑποδέχεσθαι |
χρὴ
τοὺς
ἐπὶ
τούτοις
ἄρχοντας |
[12, 959] |
τις
μάλισθ'
ἡγεῖται
ποθῶν
θάπτειν,
|
οἴχεσθαι |
περαίνοντα
καὶ
ἐμπιμπλάντα
τὴν
αὑτοῦ |
[12, 945] |
τοῦ
σῴζεσθαί
τε
καὶ
διαλυθεῖσαν
|
(οἴχεσθαι |
πολιτείαν.
ἂν
μὲν
γὰρ
οἱ |
[12, 942] |
τῶν
παίδων,
ἄρχειν
τε
ἄλλων
|
ἄρχεσθαί |
θ'
ὑφ'
ἑτέρων·
τὴν
δ' |
[12, 950] |
λόγον
γίγνηται,
μετ'
ὀλίγων
ἥλιον
|
ὄψεσθαι |
καὶ
τοὺς
ἄλλους
θεοὺς
ἐν |
[12, 955] |
χρημάτων
εἰσφορᾶς
πέρι
τῷ
κοινῷ,
|
τετιμῆσθαι |
μὲν
ἕκαστον
τὴν
οὐσίαν
ἕνεκα |
[12, 968] |
ὀρθῶς.
(Κλεινίας)
πῶς;
τί
τοῦτο
|
εἰρῆσθαι |
φῶμεν
αὖ;
(Ἀθηναῖος)
πρῶτον
μὲν |
[12, 955] |
εἰσφοραῖν,
ὁποτέρᾳ
τὸ
δημόσιον
(ἂν
|
χρῆσθαι |
βούληται,
χρῆται,
κατ'
ἐνιαυτὸν
ἕκαστον |
[12, 957] |
τέλος
ἐπιθέντας,
ἀκίνητα
οὕτως
ἐπισφραγισαμένους,
|
χρῆσθαι |
τὸν
ἅπαντα
βίον.
ὅσα
δὲ |
[12, 958] |
πάντα
ἀποδιδότω,
χωρὶς
τῶν
ἀναγκαίων
|
κεκτῆσθαι, |
(μετὰ
τὴν
διαψήφισιν
ἑκάστην
εὐθὺς |
[12, 968] |
ὢν
πρὸς
ταῖς
δημοσίαις
ἀρεταῖς
|
κεκτῆσθαι |
σχεδὸν
ἄρχων
μὲν
οὐκ
ἄν |
[12, 943] |
φύσιν
τῶν
τε
οὖν
ἄλλων
|
εὐλαβεῖσθαι |
πέρι
πλημμελεῖν
εἰς
δίκην,
διαφερόντως |
[12, 943] |
ἐπιφέροντα
δίκην
ἀνδρὶ
πάντ'
ἄνδρα
|
φοβεῖσθαι |
τὸ
μήτε
ἐπενεγκεῖν
ψευδῆ
τιμωρίαν, |
[12, 969] |
συγκινδυνεύσω
τῷ
φράζειν
τε
καὶ
|
ἐξηγεῖσθαι |
τά
γε
δεδογμένα
ἐμοὶ
περὶ |
[12, 952] |
ὧν
δεῖ
πέρι
λόγον
τινὰ
|
ποιεῖσθαι· |
ὁ
μὲν
δὴ
πρῶτός
τε |
[12, 950] |
χρὴ
δὲ
οὔποτε
περὶ
σμικροῦ
|
ποιεῖσθαι |
τὸ
δοκεῖν
ἀγαθοὺς
εἶναι
τοῖς |
[12, 968] |
κοινῷ
καὶ
μέσῳ
ἔοικεν
ἡμῖν
|
κεῖσθαι, |
καὶ
εἴπερ
κινδυνεύειν
περὶ
τῆς |
[12, 957] |
ἂν
ἱκανῶς
αὐτῶν
ἕκαστα
δόξῃ
|
κεῖσθαι, |
τότε
δὲ
τέλος
ἐπιθέντας,
ἀκίνητα |
[12, 953] |
τοιούτων
ἱερέας
τε
καὶ
νεωκόρους
|
ἐπιμελεῖσθαι |
καὶ
τημελεῖν,
ἕως
ἂν
τὸν |
[12, 959] |
ἄλλα
ἀνάγκη
πράττειν
καὶ
πολλῶν
|
ἐπιμελεῖσθαι, |
τούτων
δ'
οὐχ
ἥκιστα,
ὅπως |
[12, 958] |
καὶ
τῶν
τῇδε,
ὅσα
προσήκει
|
τελεῖσθαι, |
τοὺς
ἐξηγητὰς
γίγνεσθαι
κυρίους
φράζοντας· |
[12, 963] |
(Ἀθηναῖος)
τί
δ'
ὅτι
δεῖ
|
προθυμεῖσθαί |
τε
συνιδεῖν
αὐτὸ
καὶ
ἐν |
[12, 952] |
δ'
εἰσεπιδημήσαντα
μετὰ
τοῦτον
χρὴ
|
φιλοφρονεῖσθαι. |
τέτταρες
δ'
εἰσὶ
ξένοι
ὧν |
[12, 966] |
ἀνάγκης
δεῖν
καὶ
ὅπως
ἓν
|
διανοεῖσθαι. |
(Ἀθηναῖος)
τί
δ'
ἐννοεῖν
μέν, |
[12, 966] |
εἶναι
τὸ
μηδέποτε
(τῶν
νομοφυλάκων
|
αἱρεῖσθαι |
τὸν
μὴ
θεῖον
καὶ
διαπεπονηκότα |
[12, 955] |
ἔμμετρα
τὸν
μέτριον
ἄνδρα
ἀνατιθέντα
|
δωρεῖσθαι. |
γῆ
μὲν
οὖν
ἑστία
τε |
[12, 942] |
καὶ
γυμνάζεσθαι
καὶ
λοῦσθαι
καὶ
|
σιτεῖσθαι |
καὶ
ἐγείρεσθαι
νύκτωρ
εἴς
τε |
[12, 945] |
ὀφλὼν
τὴν
δίκην
πρὸς
τῷ
|
ἀφεῖσθαι |
τῶν
ἀνδρείων
κινδύνων
κατὰ
φύσιν |
[12, 942] |
θήλειαν,
μηδέ
τινος
ἔθει
ψυχὴν
|
εἰθίσθαι |
μήτε
σπουδάζοντος
μήτ'
ἐν
παιδιαῖς |
[12, 946] |
ἂν
τῶν
ἀρχῶν
μὴ
ὁμολογῇ
|
κεκρίσθαι |
δικαίως,
εἰς
τοὺς
ἐκλεκτοὺς
δικαστὰς |
[12, 947] |
δέ
τις
τούτων,
πιστεύων
τῷ
|
κεκρίσθαι, |
τὴν
ἀνθρωπίνην
φύσιν
ἐπιδείξῃ
κακὸς |
[12, 949] |
καὶ
ξένων
ὑποδοχῆς
ἄλλοθεν
ἀνάγκη
|
βεβουλεῦσθαι |
τί
χρὴ
δρᾶν·
συμβουλεύειν
οὖν |
[12, 966] |
δὲ
ἔνδειξιν
τῷ
λόγῳ
ἀδυνατεῖν
|
ἐνδείκνυσθαι; |
(Κλεινίας)
καὶ
πῶς;
ἀνδραπόδου
γάρ |
[12, 942] |
καὶ
πορεύεσθαι
καὶ
γυμνάζεσθαι
καὶ
|
λοῦσθαι |
καὶ
σιτεῖσθαι
καὶ
ἐγείρεσθαι
νύκτωρ |
[12, 960] |
νομίζειν
πᾶν
ὅσον
δεῖ
πραχθῆναι
|
πεπρᾶχθαι, |
πρότερον
(δ'
ἀτελὲς
εἶναι
τὸ |
[12, 948] |
θεοῖς
δέ,
ὅθεν
ἁπλαῖ
καὶ
|
ταχεῖαι |
δίκαι
ἐκρίνοντ'
αὐτῷ·
διδοὺς
γὰρ |
[12, 947] |
πάσης
τῆς
πόλεως
ἀριστείων
ἠξιωμένοις
|
(προεδρίαι |
τ'
ἐν
ταῖς
πανηγύρεσι
πάσαις |
[12, 943] |
περὶ
τῆς
ἀστρατείας,
ὀφλοῦσίν
τε
|
τιμωρίαι |
ἐπέστωσαν
αἵπερ
καὶ
πρόσθεν
ἐτέθησαν. |
[12, 956] |
τῆς
πόλεως
συμπάσης,
ὅσα
τε
|
καὶ |
ἃ
δεῖ
γίγνεσθαι,
καὶ
νόμοι |
[12, 966] |
δὲ
δή;
περὶ
καλοῦ
τε
|
καὶ |
ἀγαθοῦ
ταὐτὸν
τοῦτο
διανοούμεθα;
ὡς |
[12, 951] |
ἄπειρος
οὖσα
πόλις
ἀνθρώπων
κακῶν
|
καὶ |
ἀγαθῶν
δύναιτ'
ἄν
ποτε,
ἀνομίλητος |
[12, 957] |
ἐν
ταῖς
ἄλλαις
πόλεσιν
δικαίων
|
καὶ |
ἀγαθῶν
καὶ
καλῶν,
(τὰ
μὲν |
[12, 956] |
θειότατα
δὲ
δῶρα
ὄρνιθές
τε
|
καὶ |
ἀγάλματα
ὅσαπερ
ἂν
ἐν
μιᾷ |
[12, 947] |
εἶναι
ψαλίδα
προμήκη
λίθων
ποτίμων
|
καὶ |
ἀγήρων
εἰς
δύναμιν,
ἔχουσαν
κλίνας |
[12, 950] |
χρὴ
πέμπειν
κοινωνοῦντας
θυσιῶν
τε
|
καὶ |
ἀγώνων
τούτοις
τοῖς
θεοῖς,
πέμπειν |
[12, 964] |
τῇ
τῶν
ἐμφρόνων
κεφαλῇ
τε
|
καὶ |
αἰσθήσεσιν
ὁμοιωθήσεται
ἡμῖν
ἡ
πόλις, |
[12, 961] |
αὖ
πρὸς
τοῖς
ἄλλοις
ὄψις
|
καὶ |
ἀκοή·
συλλήβδην
δὲ
νοῦς
μετὰ |
[12, 957] |
τοῖς
δὲ
κακοῖς
ἐξ
ἀμαθίας
|
καὶ |
ἀκολασίας
καὶ
δειλίας
καὶ
συλλήβδην |
[12, 953] |
μέτριον
ἐπιμείναντες
χρόνον,
ἰδόντες
τε
|
καὶ |
ἀκούσαντες
ὧν
χάριν
ἀφίκοντο,
(ἀβλαβεῖς |
[12, 954] |
εἴτε
αὑτοῦ
εἴτε
ἀλλότριον,
ἀτελῆ
|
καὶ |
ἄκυρον
γίγνεσθαι
τὴν
δίκην,
~ἐὰν |
[12, 956] |
λευκὰ
πρέποντ'
ἂν
θεοῖς
εἴη
|
καὶ |
ἄλλοθι
καὶ
ἐν
ὑφῇ,
βάμματα |
[12, 942] |
τὸ
παράπαν,
ἀλλ'
ἁθρόον
ἀεὶ
|
καὶ |
ἅμα
καὶ
κοινὸν
τὸν
βίον |
[12, 945] |
τοῦτ'
ἐν
δίκῃ
ἀμέμπτῳ
τε
|
καὶ |
ἀμέμπτως,
ἡ
πᾶσα
οὕτω
θάλλει |
[12, 944] |
καὶ
ἔχων
ὅπλα
μὴ
ἀναστρέφῃ
|
καὶ |
ἀμύνηται,
ἀφῇ
δὲ
ἑκὼν
ἢ |
[12, 956] |
γίγνεσθαι
χρεών,
καὶ
διαψηφίσεων
πέρι
|
καὶ |
ἀναβολῶν,
καὶ
πάνθ'
ὁπόσα
τοιαῦτα |
[12, 962] |
πόλις,
οὐδὲν
θαυμαστὸν
ἄνους
οὖσα
|
καὶ |
ἀναίσθητος
εἰ
πράξει
τὸ
προστυχὸν |
[12, 959] |
ἥκιστα,
ὅπως
ἂν
παίδων
τε
|
καὶ |
(ἀνδρῶν
καὶ
πάσης
ἡλικίας
ἐπιμελούμενοι |
[12, 965] |
μίαν
ἰδέαν
ἐκ
τῶν
πολλῶν
|
καὶ |
ἀνομοίων
δυνατὸν
εἶναι
βλέπειν;
(Κλεινίας) |
[12, 965] |
δὲ
νῷ
ἀπῃκασμένους
τῷ
πολλὰ
|
καὶ |
ἄξια
λόγου
διαφερόντως
φρονεῖν,
τοὺς |
[12, 949] |
ἱππικῶν
ἄθλων
ἐπιστάτας
καὶ
βραβέας
|
καὶ |
ἁπάντων
ὁπόσα
μὴ
φέρει
κέρδος |
[12, 950] |
γε
(παράπαν,
ἔτι
δὲ
ἄγριον
|
καὶ |
ἀπηνὲς
φαίνοιτ'
ἂν
τοῖς
ἄλλοις |
[12, 963] |
διανειμώμεθα
γὰρ
ἀλλήλοις
τὴν
ἐρώτησιν
|
καὶ |
ἀπόκρισιν.
(Κλεινίας)
πῶς
αὖ
φράζεις; |
[12, 945] |
τὴν
πόλιν
εἰς
Ἡλίου
κοινὸν
|
καὶ |
Ἀπόλλωνος
τέμενος,
~τῷ
θεῷ
ἀποφανουμένους |
[12, 956] |
ἱερὰ
καθιερούτω
θεοῖς.
~χρυσὸς
δὲ
|
καὶ |
ἄργυρος
ἐν
ἄλλαις
πόλεσιν
ἰδίᾳ |
[12, 964] |
ἣν
δύναμιν
ἔχει
κακία
τε
|
καὶ |
ἀρετὴ
καὶ
πάντως
δηλοῦντα,
διαφέρειν |
[12, 950] |
ἄλλων
ἀνθρώπων
ὅτι
(καλλίστην
τε
|
καὶ |
ἀρίστην
παρασκευάζεσθαι
πρὸς
ἀρετήν·
πᾶσα |
[12, 950] |
πλείστους
ἅμα
καὶ
καλλίστους
τε
|
καὶ |
ἀρίστους,
~οἵτινες
εὐδόκιμον
τὴν
πόλιν |
[12, 947] |
γίγνεσθαι,
κορῶν
δὲ
χορὸν
πεντεκαίδεκα
|
καὶ |
ἀρρένων
ἕτερον
περιισταμένους
τῇ
κλίνῃ |
[12, 952] |
τὰ
περὶ
νόμους
αὐτοῖς
φαίνεσθαι
|
καὶ |
ἀσαφῆ.
ἃ
δ'
ἂν
τούτων |
[12, 948] |
(ὅρκον
τοῖς
ἀμφισβητοῦσιν
ἀπηλλάττετο
ταχὺ
|
καὶ |
ἀσφαλῶς.
νῦν
δὲ
δὴ
ὅτε |
[12, 960] |
γίγνονται
περὶ
τελευτήσαντας
ταφαὶ
εἴτε
|
καὶ |
ἄταφοι
πράξεις,
περὶ
πατροφόνων
καὶ |
[12, 952] |
ηὗρεν
τινας
ἔχοντας
φράζειν,
εἴτε
|
καὶ |
αὐτὸς
νενοηκὼς
ἄττα
ἥκοι,
κοινούτω |
[12, 950] |
φύρεσθαι
δεχομένους
τε
αὐτοῖς
ξένους
|
καὶ |
αὐτοὺς
εἰς
τὰς
ἄλλας
ἐπικωμάζοντας |
[12, 951] |
ἂν
ἔτη
βουληθῇ
τῶν
δέκα
|
καὶ |
ἀφικόμενος
οἴκαδε,
εἰς
τὸν
σύλλογον |
[12, 949] |
τε
καὶ
ἱππικῶν
ἄθλων
ἐπιστάτας
|
καὶ |
βραβέας
καὶ
ἁπάντων
ὁπόσα
μὴ |
[12, 949] |
πιθανότητος
χάριν
μήτε
ἐπαρώμενον
ἑαυτῷ
|
καὶ |
γένει
μήτε
ἱκετείαις
χρώμενον
ἀσχήμοσιν |
[12, 958] |
μετὰ
τοῦτο
γεννηθέντι
καὶ
ἐκτραφέντι,
|
καὶ |
γεννήσαντι
καὶ
ἐκθρέψαντι
τέκνα,
καὶ |
[12, 951] |
πόλεσιν
οἰκοῦντα,
ἐξιόντα
κατὰ
θάλατταν
|
καὶ |
γῆν,
ζητεῖν
(ὃς
ἂν
ἀδιάφθαρτος |
[12, 967] |
οὐρανὸν
φερόμενα,
μεστὰ
εἶναι
λίθων
|
καὶ |
γῆς
καὶ
πολλῶν
ἄλλων
ἀψύχων |
[12, 955] |
φλαύροις
(οὔ·
τὸ
γὰρ
γνῶναι
|
καὶ |
γνόντα
καρτερεῖν
οὐκ
εὐπετές,
ἀκούοντα |
[12, 965] |
τὸ
ἓν
ἐπείγεσθαι
γνῶναί
τε,
|
καὶ |
γνόντα
πρὸς
ἐκεῖνο
συντάξασθαι
πάντα |
[12, 942] |
ὅταν
ἐπιτάττῃ
τις
καὶ
πορεύεσθαι
|
καὶ |
γυμνάζεσθαι
καὶ
λοῦσθαι
καὶ
σιτεῖσθαι |
[12, 947] |
ἐνιαυτὸν
δὲ
ἀγῶνα
μουσικῆς
αὐτοῖς
|
καὶ |
γυμνικὸν
ἱππικόν
τε
θήσουσιν.
τὰ |
[12, 949] |
αὖ
χορῶν
καὶ
πάσης
μουσικῆς
|
καὶ |
γυμνικῶν
τε
καὶ
ἱππικῶν
ἄθλων |
[12, 962] |
(Ἀθηναῖος)
κάλλισθ'
ὑπέλαβες,
ὦ
Κλεινία,
|
καὶ |
δεῖ
δὴ
τοῦτον,
ὡς
ὁ |
[12, 957] |
κακοῖς
ἐξ
ἀμαθίας
καὶ
ἀκολασίας
|
καὶ |
δειλίας
καὶ
συλλήβδην
πάσης
ἀδικίας |
[12, 953] |
πόλεσιν
διαφέρον
ἐν
καλλοναῖς
ἢ
|
καὶ |
δεῖξαί
τι
κατὰ
(ταὐτὰ
ἄλλῃ |
[12, 946] |
ἐπιτρέψαντας,
κλήρῳ
διελόντας
τὸν
νικῶντα
|
καὶ |
δεύτερον
καὶ
τρίτον
στεφανῶσαι
θαλλῷ, |
[12, 967] |
καὶ
δυσχερείας
τῶν
τοιούτων
ἅπτεσθαι,
|
καὶ |
δὴ
καὶ
λοιδορήσεις
γε
ἐπῆλθον |
[12, 952] |
τι
περὶ
τῶν
τοιούτων
διαφέρον,
|
καὶ |
δὴ
καὶ
περὶ
μαθημάτων,
ὁπόσ' |
[12, 959] |
καὶ
πάσης
ἡλικίας
ἐπιμελούμενοι
ζῶσι,
|
καὶ |
δὴ
καὶ
πρὸς
τὸ
τέλος |
[12, 950] |
τόν
γε
τέλεον
ἄνδρα
ἐσόμενον,
|
καὶ |
δὴ
καὶ
τῇ
κατὰ
Κρήτην |
[12, 957] |
θεῖος
ἡμῖν
καὶ
θαυμαστὸς
νόμος.
|
καὶ |
δὴ
καὶ
τῶν
ἄλλων
λόγων |
[12, 942] |
καὶ
τῶν
ὑπ'
ἀνθρώπους
θηρίων.
|
καὶ |
δὴ
καὶ
χορείας
πάσας
εἰς |
[12, 964] |
ὡς
ἕν,
πάλιν
ὅπῃ
τέτταρα.
|
καὶ |
δὴ
τὸ
μετὰ
τοῦτο
σκοπῶμεν |
[12, 952] |
πόλεις
ὃν
ἀγοραῖς
καὶ
λιμέσι
|
καὶ |
δημοσίοις
οἰκοδομήμασιν
ἔξω
τῆς
πόλεως |
[12, 957] |
συνουσίαις
διὰ
φιλονικίας
τε
ἀμφισβητοῦνται
|
καὶ |
διὰ
συγχωρήσεων
ἔστιν
ὅτε
καὶ |
[12, 952] |
ὁ
μὲν
δὴ
πρῶτός
τε
|
καὶ |
διὰ
τέλους
ἀεὶ
θερινὸς
ὡς |
[12, 945] |
σμικρότατος
καιρὸς
τοῦ
σῴζεσθαί
τε
|
καὶ |
διαλυθεῖσαν
(οἴχεσθαι
πολιτείαν.
ἂν
μὲν |
[12, 961] |
καλῶς
εἶπες,
ποίει
θ'
ὥσπερ
|
καὶ |
διανοῇ.
(Ἀθηναῖος)
χρὴ
τοίνυν,
ὦ |
[12, 966] |
νομοφυλάκων
αἱρεῖσθαι
τὸν
μὴ
θεῖον
|
καὶ |
διαπεπονηκότα
πρὸς
αὐτά,
μηδ'
αὖ |
[12, 956] |
ἐν
οἷς
ἕκαστα
γίγνεσθαι
χρεών,
|
καὶ |
διαψηφίσεων
πέρι
καὶ
ἀναβολῶν,
καὶ |
[12, 949] |
ὅρκους
παρ'
(ἀλλήλων,
ἂν
ἐθέλωσι,
|
καὶ |
διδόναι
κυρίως
οὐ
γὰρ
καταγηράσουσιν |
[12, 965] |
ἔν
τε
ἀνδρείᾳ
καὶ
σωφροσύνῃ
|
καὶ |
δικαιοσύνῃ
καὶ
ἐν
φρονήσει
ἓν |
[12, 953] |
τίς
τι
τῶν
τοιούτων
ξένων,
|
καὶ |
δίκας
αὐτοῖς
ὀρθῶς
διανέμοντας,
ἀναγκαῖα |
[12, 958] |
τῇ
πάσῃ
πόλει
τοιοῦτοι
δικασταὶ
|
καὶ |
δικαστῶν
ἡγεμόνες.
ἐπειδὰν
δὲ
αἱ |
[12, 943] |
ὄντως
εἴρηται,
ψεῦδος
δὲ
αἰδοῖ
|
καὶ |
δίκῃ
νεμεσητὸν
κατὰ
φύσιν
τῶν |
[12, 941] |
κατὰ
τούτων
ἔστων
ὡς
Ἑρμοῦ
|
καὶ |
Διὸς
ἀγγελίας
καὶ
ἐπιτάξεις
παρὰ |
[12, 957] |
~καλὸν
δὲ
τό
γε
ὀρθὸν
|
καὶ |
(δὶς
καὶ
τρίς.
πάντα
δ' |
[12, 963] |
διαφέρετον
αὐτοῖν
τούτω
τὼ
δύο
|
καὶ |
δύ'
ὀνόματα
ἐλαβέτην
καὶ
τἆλλα, |
[12, 964] |
ἧι
μὲν
τοίνυν
ἐστὸν
διαφόρω
|
καὶ |
δύο,
σὺ
παρ'
ἐμοῦ
ἀπείληφας |
[12, 959] |
δὲ
τοῦ
δευτέρου
τρεῖς
μναῖ,
|
καὶ |
δύο
τῷ
τοῦ
τρίτου,
μνᾶ |
[12, 967] |
τὰ
τότε
ἐξειργασμένα
πολλὰς
ἀθεότητας
|
καὶ |
δυσχερείας
τῶν
τοιούτων
ἅπτεσθαι,
καὶ |
[12, 952] |
τῆς
τε
οἰκείας
πόλεως
πέρι,
|
καὶ |
ἐὰν
ἄλλοθι
πυνθάνωνταί
τι
περὶ |
[12, 946] |
ἐκλεκτοὺς
δικαστὰς
εἰσαγέτω
τοὺς
εὐθύνους,
|
καὶ |
ἐὰν
μὲν
ἀποφύγῃ
τις
τὰς |
[12, 961] |
οὕτως
εἰς
τοὺς
ἄλλους
εἰσφέρειν,
|
καὶ |
ἐὰν
μὲν
δόξῃ
καὶ
τοῖς |
[12, 948] |
τῶν
ἀριστείων
καὶ
τῆς
ἀρχῆς·
|
καὶ |
ἐὰν
μὲν
ὁ
φεύγων
ἁλῷ, |
[12, 952] |
μήτε
πρεσβυτέρῳ
προσποιούμενος
εἶναι
σοφός·
|
καὶ |
ἐὰν
μὲν
πείθηται
τοῖς
ἄρχουσιν, |
[12, 952] |
ἥκοι,
κοινούτω
τῷ
συλλόγῳ
ἅπαντι·
|
(καὶ |
ἐάντε
μηδὲν
χείρων
μηδέ
τι |
[12, 946] |
ἀποδεῖξαι,
μέχριπερ
ἂν
ἑκάστῳ
πέντε
|
καὶ |
ἑβδομήκοντα
ἔτη
συμβῇ
γενόμενα,
τὸ |
[12, 942] |
γυμνάζεσθαι
καὶ
λοῦσθαι
καὶ
σιτεῖσθαι
|
καὶ |
ἐγείρεσθαι
νύκτωρ
εἴς
τε
φυλακὰς |
[12, 968] |
συλλήπτωρ
γὰρ
τούτου
γε
ὑμῖν
|
καὶ |
ἐγὼ
γιγνοίμην
ἂν
προθύμως
πρὸς |
[12, 969] |
(Κλεινίας)
ἀληθέστατα
λέγεις,
ὦ
Μέγιλλε,
|
καὶ |
ἐγὼ
ποιήσω
ταῦθ'
οὕτως
καὶ |
[12, 968] |
μαθημάτων
δυνάμεσιν
καὶ
τρόπων
ἤθεσιν
|
καὶ |
ἔθεσιν·
μετὰ
δὲ
τοῦτο,
ἃ |
[12, 952] |
ἀνθρώποις
νόμιμα
ἀφικόμενος
εὐθὺς
πορευέσθω,
|
καὶ |
εἴ
τινα
φήμην
τινῶν
περὶ |
[12, 964] |
φύλακας,
τῷ
δεομένῳ
(γνῶναί
τε
|
καὶ |
εἰδέναι,
ἢ
τῷ
δεομένῳ
κολάζεσθαί |
[12, 968] |
καὶ
μέσῳ
ἔοικεν
ἡμῖν
κεῖσθαι,
|
καὶ |
εἴπερ
κινδυνεύειν
περὶ
τῆς
πολιτείας |
[12, 951] |
τὴν
πόλιν
ἐν
ἱεραῖς
τε
|
καὶ |
εἰρηνικαῖς
συνουσίαις
ποιήσουσι
(δοκεῖν,
τοῖς |
[12, 950] |
τῷ
Διὶ
καὶ
εἰς
Νεμέαν
|
καὶ |
εἰς
Ἰσθμὸν
χρὴ
πέμπειν
κοινωνοῦντας |
[12, 950] |
καὶ
εἰς
Ὀλυμπίαν
τῷ
Διὶ
|
καὶ |
εἰς
Νεμέαν
καὶ
εἰς
Ἰσθμὸν |
[12, 950] |
τούτων
οὔσας.
Πυθώδε
τῷ
Ἀπόλλωνι
|
καὶ |
εἰς
Ὀλυμπίαν
τῷ
Διὶ
καὶ |
[12, 951] |
τῶν
εὐδοκίμων
τά
τε
ἄλλα
|
καὶ |
εἰς
τὸν
πόλεμον
ἔστω
γεγενημένος, |
[12, 941] |
ἡμῶν
τῷ
λόγῳ
εὐτυχεῖ
τε
|
καὶ |
εἰς
χρόνον
ἅπαντα
εὐτυχοῖ,
ὁ |
[12, 943] |
καὶ
τἆλλα
ἐμπολέμια
ἕκαστα
ὡσαύτως,
|
καὶ |
(εἰσάγειν
ὁπλίτας
μὲν
εἰς
τοὺς |
[12, 945] |
τῶν
δ'
εἰς
πλείονα
ἔτη
|
καὶ |
ἐκ
προκρίτων;
τῶν
δὴ
τοιούτων |
[12, 958] |
γεννηθέντι
καὶ
ἐκτραφέντι,
καὶ
γεννήσαντι
|
καὶ |
ἐκθρέψαντι
τέκνα,
καὶ
συμμείξαντι
συμβόλαια |
[12, 958] |
δὴ
τὸ
μετὰ
τοῦτο
γεννηθέντι
|
καὶ |
ἐκτραφέντι,
καὶ
γεννήσαντι
καὶ
ἐκθρέψαντι |
[12, 947] |
πόλις
οἰκῆται.
τελευτήσασι
δὲ
προθέσεις
|
καὶ |
ἐκφορὰς
καὶ
θήκας
διαφόρους
εἶναι |
[12, 964] |
ὅπῃ
τέτταρα
ὄντα
ἕν
ἐστι,
|
καὶ |
ἐμὲ
δὲ
ἀξίου,
σοῦ
δείξαντος |
[12, 960] |
βέβαιον
καταβαλεῖν.
(Ἀθηναῖος)
ὀρθῶς
παρακελεύῃ,
|
καὶ |
ἐμὲ
τοιοῦτον
εὑρήσεις
ἄλλον.
(Κλεινίας) |
[12, 959] |
ἡγεῖται
ποθῶν
θάπτειν,
οἴχεσθαι
περαίνοντα
|
καὶ |
ἐμπιμπλάντα
τὴν
αὑτοῦ
μοῖραν,
τὸ |
[12, 948] |
συσσιτίοις
τε
ἀλλήλοις
εὐχερῶς
συγγιγνομένους
|
καὶ |
ἐν
ἄλλαις
συνουσίαις
τε
καὶ |
[12, 942] |
εἴς
τε
φυλακὰς
καὶ
παραγγέλσεις,
|
καὶ |
ἐν
αὐτοῖς
τοῖς
κινδύνοις
μήτε |
[12, 942] |
ἀλλ'
ἔν
τε
πολέμῳ
παντὶ
|
καὶ |
ἐν
εἰρήνῃ
πάσῃ
πρὸς
τὸν |
[12, 961] |
σωτηρία
πλοίων
ἔν
γε
χειμῶσιν
|
καὶ |
ἐν
εὐδίαις
γίγνοιτ'
ἄν;
ἆρ' |
[12, 956] |
ἐν
ἄλλαις
πόλεσιν
ἰδίᾳ
τε
|
(καὶ |
ἐν
ἱεροῖς
ἐστιν
ἐπίφθονον
κτῆμα, |
[12, 968] |
τούτοις
δὲ
χρόνους,
οὕς
τε
|
καὶ |
ἐν
οἷς
δεῖ
παραλαμβάνειν
ἕκαστα, |
[12, 963] |
δεῖ
προθυμεῖσθαί
τε
συνιδεῖν
αὐτὸ
|
καὶ |
ἐν
οἷς;
(Κλεινίας)
οἷον
ἐν |
[12, 960] |
φανερὸν
προάγειν
τῶν
ὁδῶν
κωλύειν,
|
καὶ |
ἐν
ταῖς
ὁδοῖς
πορευόμενον
φθέγγεσθαι, |
[12, 956] |
ἂν
θεοῖς
εἴη
καὶ
ἄλλοθι
|
καὶ |
ἐν
ὑφῇ,
βάμματα
δὲ
μὴ |
[12, 965] |
ἀνδρείᾳ
καὶ
σωφροσύνῃ
καὶ
δικαιοσύνῃ
|
καὶ |
ἐν
φρονήσει
ἓν
ὄν,
ἀρετὴν |
[12, 953] |
πρᾶξιν
πᾶσαν
διομολογούμενος
ἐν
συγγραφῇ
|
καὶ |
ἐναντίον
μαρτύρων
μὴ
ἔλαττον
τριῶν, |
[12, 953] |
πρᾶξιν
πᾶσαν
διομολογούμενος
ἐν
συγγραφῇ
|
καὶ |
ἐναντίον
μαρτύρων
μὴ
ἔλαττον
τριῶν, |
[12, 969] |
ὑμῖν
συγκινδυνεύσω
τῷ
φράζειν
τε
|
καὶ |
ἐξηγεῖσθαι
τά
γε
δεδογμένα
ἐμοὶ |
[12, 949] |
ἐπιορκοῦντι·
τῶν
δὲ
ὁπόσα
ἐξαρνηθέντι
|
καὶ |
ἐξομοσαμένῳ
κέρδος
μέγα
φανερὸν
εἶναι |
[12, 960] |
ἢ
μὴ
ἄμορφον,
θρηνεῖν
δὲ
|
καὶ |
ἔξω
τῆς
οἰκίας
φωνὴν
ἐξαγγέλλειν |
[12, 945] |
τῶν
μὲν
κατὰ
τύχην
κλήρου
|
καὶ |
ἐπ'
ἐνιαυτόν,
τῶν
δ'
εἰς |
[12, 957] |
νῦν
γεννωμένῃ
πολιτείᾳ
κατασκευάζειν
συλλογισαμένους
|
καὶ |
ἐπανορθουμένους,
ταῖς
ἐμπειρίαις
διαβασανίζοντας,
ἕως |
[12, 957] |
μὲν
(ἀγαθοῖς
μονὰς
τῶν
δικαίων
|
καὶ |
ἐπαύξησιν
παρασκευάζοντα,
τοῖς
δὲ
κακοῖς |
[12, 964] |
ἢ
τῷ
δεομένῳ
κολάζεσθαί
τε
|
καὶ |
ἐπιπλῆξαι
ἁμαρτάνοντι,
πότερον
οὐ
διδάσκοντα |
[12, 941] |
ὡς
Ἑρμοῦ
καὶ
Διὸς
ἀγγελίας
|
καὶ |
ἐπιτάξεις
παρὰ
νόμον
ἀσεβησάντων,
τίμημα |
[12, 968] |
δὴ
τὰ
νῦν
λέγωμέν
τε
|
καὶ |
ἐρευνῶμεν.
(Ἀθηναῖος)
οὐκέτι
νόμους,
ὦ |
[12, 968] |
ἂν
προθύμως
πρὸς
δ'
ἐμοὶ
|
καὶ |
ἑτέρους
ἴσως
εὑρήσω
διὰ
τὴν |
[12, 944] |
μᾶλλον
ἢ
μετ'
ἀνδρείας
καλὸν
|
καὶ |
εὐδαίμονα
θάνατον,
τοιαύτης
μὲν
ὅπλων |
[12, 945] |
ἡ
πᾶσα
οὕτω
θάλλει
τε
|
καὶ |
εὐδαιμονεῖ
χώρα
καὶ
πόλις·
ἐὰν |
[12, 960] |
σωτηρίαν
τοῖς
σώμασι
παρασκευάζειν,
ἀλλὰ
|
καὶ |
εὐνομίαν
ἐν
ταῖς
ψυχαῖς,
μᾶλλον |
[12, 950] |
καὶ
χρηστοί,
θεῖον
δέ
τι
|
καὶ |
εὔστοχον
ἔνεστι
καὶ
τοῖσιν
κακοῖς, |
[12, 957] |
δὲ
περί
τε
σιγὴν
δικαστῶν
|
καὶ |
εὐφημίας
καὶ
τοὐναντίον,
καὶ
ὅσα |
[12, 942] |
χορεύειν,
καὶ
ὅλην
εὐκολίαν
τε
|
καὶ |
εὐχέρειαν
ἐπιτηδεύειν
τῶν
αὐτῶν
εἵνεκα, |
[12, 955] |
ζημία.
τὸν
αὐτὸν
φίλον
τε
|
καὶ |
ἐχθρὸν
νομιζέτω
πᾶς
τῇ
πόλει· |
[12, 944] |
ἐὰν
καταλαμβανόμενός
τις
ὑπὸ
πολεμίων
|
καὶ |
ἔχων
ὅπλα
μὴ
ἀναστρέφῃ
καὶ |
[12, 951] |
ἄνευ
γὰρ
ταύτης
τῆς
θεωρίας
|
καὶ |
ζητήσεως
οὐ
μένει
ποτὲ
τελέως |
[12, 947] |
μὲν
πάντας
τοῦ
Ἀπόλλωνός
τε
|
καὶ |
Ἡλίου,
ἀρχιέρεων
δὲ
ἕνα
κατ' |
[12, 946] |
ἐν
τῷ
τοῦ
Ἀπόλλωνός
τε
|
καὶ |
Ἡλίου
τεμένει,
ἐν
ᾧπερ
ἐκρίθησαν· |
[12, 946] |
τὸν
παλαιὸν
νόμον
ἀνατίθησι
κοινὸν
|
καὶ |
Ἡλίῳ,
ὅσονπερ
ἂν
ἕπωνται
χρόνον |
[12, 957] |
κεκτῇτ'
ἂν
ὁ
θεῖος
ἡμῖν
|
καὶ |
θαυμαστὸς
νόμος.
καὶ
δὴ
καὶ |
[12, 966] |
ψυχὴν
ἐλέγομεν,
ὡς
πρεσβύτατόν
(τε
|
καὶ |
θειότατόν
ἐστιν
πάντων
ὧν
κίνησις |
[12, 947] |
εἰς
τοὺς
Ἕλληνας
κοινῇ
θυσιῶν
|
καὶ |
θεωριῶν
καὶ
ὅσων
ἂν
ἑτέρων |
[12, 947] |
τελευτήσασι
δὲ
προθέσεις
καὶ
ἐκφορὰς
|
καὶ |
θήκας
διαφόρους
εἶναι
τῶν
ἄλλων |
[12, 953] |
τιμῶντας
ξένιον
Δία,
μὴ
βρώμασι
|
καὶ |
θύμασι
τὰς
ξενηλασίας
ποιουμένους,
καθάπερ |
[12, 948] |
δόξα
ὡς
σμικρὰ
δεχόμενοι
θύματα
|
καὶ |
θωπείας
πολλὰ
συναποστεροῦσι
χρήματα
καὶ |
[12, 962] |
νοήσωμεν
τίνα
θέμενοι
στρατηγοὶ
σκοπὸν
|
~καὶ |
ἰατρικὴ
ὑπηρεσία
πᾶσα
(στοχάζοιτ'
ἂν |
[12, 963] |
νοῦν
γὰρ
δὴ
κυβερνητικὸν
μὲν
|
καὶ |
ἰατρικὸν
(καὶ
στρατηγικὸν
εἴπομεν
εἰς |
[12, 948] |
καὶ
ἐν
ἄλλαις
συνουσίαις
τε
|
καὶ |
ἰδιωτικαῖς
συγγενήσεσιν
ἑκάστων.
νόμος
δὴ |
[12, 954] |
κατὰ
ἄστυ
καὶ
κατ'
ἀγορὰν
|
καὶ |
ἱερὰ
χρώμενος
φαίνηται
καὶ
μηδεὶς |
[12, 947] |
ἐν
τῇ
πόλει
κεκοσμημένους
εἶναι,
|
καὶ |
ἱερέας
μὲν
πάντας
τοῦ
Ἀπόλλωνός |
[12, 947] |
μετὰ
δὲ
ταῦτα
ἱερέας
τε
|
καὶ |
ἱερείας
ὡς
καθαρεύοντι
τῷ
τάφῳ |
[12, 960] |
καὶ
ἄταφοι
πράξεις,
περὶ
πατροφόνων
|
καὶ |
ἱεροσύλων
καὶ
τῶν
τοιούτων
πάντων, |
[12, 953] |
χώρας
ἀφιγμένον·
ὃν
στρατηγοῖς
τε
|
καὶ |
ἱππάρχοις
καὶ
ταξιάρχοις
ὑποδεκτέον
ἐστὶν |
[12, 943] |
στρατεύσαντας
ἑκάστους
χωρίς,
ὁπλίτας
τε
|
καὶ |
ἱππέας
καὶ
τἆλλα
ἐμπολέμια
ἕκαστα |
[12, 949] |
πάσης
μουσικῆς
καὶ
γυμνικῶν
τε
|
καὶ |
ἱππικῶν
ἄθλων
ἐπιστάτας
καὶ
βραβέας |
[12, 963] |
πολιτικὸν
ἐλέγχοντες
ἐνταῦθ'
ἐσμὲν
νῦν,
|
καὶ |
καθάπερ
ἄνθρωπον
ἐπανερωτῶντες
εἴποιμεν
ἄν· |
[12, 948] |
τῶν
δὲ
δὴ
πλείστων
ἐστὶ
|
καὶ |
κακίστων
ἡ
δόξα
ὡς
σμικρὰ |
[12, 964] |
περὶ
τῶν
διαφερόντων
(μεγέθει
τε
|
καὶ |
κάλλει
πάντα
τὰ
τοιαῦτα
ἀγνοεῖν |
[12, 950] |
εἰς
δύναμιν
ὅτι
πλείστους
ἅμα
|
καὶ |
καλλίστους
τε
καὶ
ἀρίστους,
~οἵτινες |
[12, 957] |
ἄλλαις
πόλεσιν
δικαίων
καὶ
ἀγαθῶν
|
καὶ |
καλῶν,
(τὰ
μὲν
εἴρηται,
τὰ |
[12, 954] |
ᾖ,
ἐὰν
μὲν
κατὰ
ἄστυ
|
καὶ |
κατ'
ἀγορὰν
καὶ
ἱερὰ
χρώμενος |
[12, 968] |
πῶς
οὐ
προσοίσομεν,
ἄν
πῃ
|
καὶ |
κατὰ
βραχὺ
δυνηθῶμεν;
(Ἀθηναῖος)
καὶ |
[12, 957] |
ἔσεσθαι
κατὰ
δίκην
βλέπειν
τε
|
καὶ |
κεκτημένον
γράμματα
αὐτῶν
πέρι
μανθάνειν· |
[12, 961] |
ἔργων,
ὡς
ἐν
ζῴῳ
ψυχὴ
|
καὶ |
κεφαλή,
τό
γε
μέγιστον,
πεφύκατον. |
[12, 963] |
εἰπεῖν;
ἢ
σύ
γε,
Μέγιλλε
|
καὶ |
Κλεινία,
ἔχετον
διαρθροῦντες
ὑπὲρ
αὐτοῦ |
[12, 968] |
(Ἀθηναῖος)
οὐκέτι
νόμους,
ὦ
Μέγιλλε
|
καὶ |
Κλεινία,
περὶ
τῶν
τοιούτων
δυνατόν |
[12, 941] |
περὶ
τὰ
τοιαῦτα
ἐξαπατώμενος
ἀναπειθέσθω,
|
καὶ |
κλέπτων
ἢ
βιαζόμενος
οἰέσθω
μηδὲν |
[12, 957] |
ἂν
ἔχοι·
τὰ
δὲ
δημόσια
|
καὶ |
κοινὰ
καὶ
ὅσοις
ἀρχὰς
δεῖ |
[12, 946] |
μὲν
ἰδίᾳ
ἕκαστος,
τὰ
δὲ
|
καὶ |
κοινῇ
μετ'
ἀλλήλων
κρίναντες
τοὺς |
[12, 942] |
ἀλλ'
ἁθρόον
ἀεὶ
καὶ
ἅμα
|
καὶ |
κοινὸν
τὸν
βίον
ὅτι
μάλιστα |
[12, 961] |
τῶν
ἄλλων
πράξεων
ἰδίων
τε
|
καὶ |
κοινῶν
καὶ
μάλιστ'
ᾖ
τις |
[12, 942] |
καὶ
χειμώνων
καὶ
τῶν
ἐναντίων
|
καὶ |
κοίτης
σκληρᾶς,
καὶ
τὸ
μέγιστον, |
[12, 947] |
ἔμπροσθεν
τὸ
πάτριον
μέλος
ἐφυμνεῖν,
|
(καὶ |
κόρας
ἑπομένας
ἐξόπισθεν
ὅσαι
τ' |
[12, 962] |
ἆρ'
οὐχ
ἡ
μὲν
νίκην
|
καὶ |
κράτος
πολεμίων,
ἡ
δὲ
ἰατρῶν |
[12, 949] |
φέροντα
δρᾶν
ἀεὶ
τὸ
τοιοῦτον,
|
καὶ |
κριτὴν
αὖ
χορῶν
καὶ
πάσης |
[12, 959] |
νομοθέτῃ
χρεὼν
τά
τε
ἄλλα
|
καὶ |
λέγοντι
ψυχὴν
σώματος
εἶναι
τὸ |
[12, 956] |
ὅτι
ἂν
ἐθέλῃ
τις
ἀνατιθέτω,
|
καὶ |
λίθου
ὡσαύτως
πρὸς
τὰ
κοινὰ |
[12, 952] |
τὰς
ἄλλας
πόλεις
ὃν
ἀγοραῖς
|
καὶ |
λιμέσι
καὶ
δημοσίοις
οἰκοδομήμασιν
ἔξω |
[12, 964] |
μὲν
ὄνομα,
ἔστιν
δὲ
αὖ
|
καὶ |
λόγος,
πότερον
μόνον
ἐπίστασθαι
τοὔνομα |
[12, 964] |
τῶν
πολλῶν
περὶ
ἀρετῆς
ἔργῳ
|
καὶ |
λόγῳ
κατασκευαστέον;
ἢ
τίνα
τρόπον |
[12, 966] |
τὰ
περὶ
τὴν
ἀλήθειαν
αὐτῶν,
|
καὶ |
λόγῳ
τε
ἱκανοὺς
ἑρμηνεύειν
εἶναι |
[12, 967] |
τῶν
τοιούτων
ἅπτεσθαι,
καὶ
δὴ
|
καὶ |
λοιδορήσεις
γε
ἐπῆλθον
ποιηταῖς,
τοὺς |
[12, 942] |
τις
καὶ
πορεύεσθαι
καὶ
γυμνάζεσθαι
|
καὶ |
λοῦσθαι
καὶ
σιτεῖσθαι
καὶ
ἐγείρεσθαι |
[12, 968] |
φύσιν
ἂν
εἶεν
ἡλικίαις
τε
|
καὶ |
μαθημάτων
δυνάμεσιν
καὶ
τρόπων
ἤθεσιν |
[12, 961] |
φράζοντας
μηδὲν
ἀπολείπειν
προθυμίας.
(Κλεινίας)
|
καὶ |
μάλα
καλῶς
εἶπες,
ποίει
θ' |
[12, 957] |
καὶ
διὰ
συγχωρήσεων
ἔστιν
ὅτε
|
καὶ |
μάλα
ματαίων,
τούτων
πάντων
ἂν |
[12, 968] |
τε
καὶ
σκέψιν
γεγονυῖάν
μοι
|
καὶ |
μάλα
συχνήν.
(Κλεινίας)
ἀλλ'
ὦ |
[12, 961] |
κρίσιν
τοῖς
τε
ἄλλοις
δὴ
|
καὶ |
μάλιστ'
αὐτῷ
τῷ
ἀποκριθέντι·
δεῖν |
[12, 961] |
πράξεων
ἰδίων
τε
καὶ
κοινῶν
|
καὶ |
μάλιστ'
ᾖ
τις
σχολὴ
παντί. |
[12, 949] |
τὸ
δίκαιον
μετ'
εὐφημίας
διδάσκοντα
|
καὶ |
μανθάνοντα
ἀεὶ
διατελεῖν,
εἰ
δὲ |
[12, 948] |
καὶ
θωπείας
πολλὰ
συναποστεροῦσι
χρήματα
|
καὶ |
μεγάλων
σφᾶς
ἐκλύονται
κατὰ
πολλὰ |
[12, 968] |
δὴ
χρεὼν
νῦν,
ὦ
Κλεινία
|
καὶ |
Μέγιλλε,
ἤδη
πρὸς
τοῖς
εἰρημένοις |
[12, 950] |
πολλῶν.
τὸ
μὲν
γὰρ
ὀρθότατον
|
καὶ |
μέγιστον,
ὄντα
ἀγαθὸν
ἀληθῶς
οὕτω |
[12, 968] |
λεγόμενον,
ὦ
φίλοι,
ἐν
κοινῷ
|
καὶ |
μέσῳ
ἔοικεν
ἡμῖν
κεῖσθαι,
καὶ |
[12, 959] |
ᾧ
καλόν
τ'
ἔστω
καλῶς
|
καὶ |
μετρίως
τὰ
περὶ
τὸν
τετελευτηκότα |
[12, 965] |
κατασκευάζεσθαι;
μῶν
ὁμοίους
πάντας
κεκτημένους
|
καὶ |
μὴ
διηκριβωμένους
ἔστιν
οὓς
τραφέντας |
[12, 959] |
τὰ
περὶ
τὸν
τετελευτηκότα
γιγνόμενα
|
καὶ |
μὴ
καλῶς
αἰσχρόν.
πρόθεσις
δὲ |
[12, 962] |
οὖν
δοῦλοί
τινων
ὄντες
εἴτε
|
καὶ |
μή,
τῶν
δ'
ἡ
προθυμία |
[12, 951] |
μᾶλλον
ἐν
εὐνομουμέναις
πόλεσιν
ἢ
|
καὶ |
μή,
ὧν
κατ'
ἴχνος
ἀεὶ |
[12, 954] |
τοῦ
μὴ
ἐνδίκως
πωλοῦντος
ἢ
|
καὶ |
μηδαμῶς
ἀξιόχρεω·
ὑπόδικος
δ'
ἔστω |
[12, 954] |
ἀγορὰν
καὶ
ἱερὰ
χρώμενος
φαίνηται
|
καὶ |
μηδεὶς
ἐπιλάβηται,
φῇ
δὲ
ζητεῖν |
[12, 963] |
ὄντων.
(Κλεινίας)
τί
μήν;
(Ἀθηναῖος)
|
καὶ |
μὴν
ἕν
γε
ἅπαντα
ταῦτα |
[12, 968] |
καὶ
κατὰ
βραχὺ
δυνηθῶμεν;
(Ἀθηναῖος)
|
καὶ |
μὴν
πρός
γε
τὸ
τοιοῦτον |
[12, 969] |
τόνδε
οὐκ
ἀφετέον,
ἀλλὰ
δεήσεσιν
|
καὶ |
μηχαναῖς
πάσαις
κοινωνὸν
ποιητέον
ἐπὶ |
[12, 961] |
οὐκ
ἐν
νηὶ
κυβερνήτης
ἅμα
|
καὶ |
ναῦται
τὰς
αἰσθήσεις
τῷ
κυβερνητικῷ |
[12, 945] |
οὓς
ἐντόνους
τε
καὶ
ὑποζώματα
|
καὶ |
νεύρων
ἐπιτόνους,
μίαν
οὖσαν
φύσιν |
[12, 953] |
καὶ
τῶν
τοιούτων
ἱερέας
τε
|
καὶ |
νεωκόρους
ἐπιμελεῖσθαι
καὶ
τημελεῖν,
ἕως |
[12, 955] |
γιγνέσθω,
ἐάντε
ἡττῆται
ἀγωνιζόμενος
ἐάντε
|
καὶ |
νικᾷ.
ἐάν
τις
κλεμμάδιον
ὁτιοῦν |
[12, 942] |
εἰς
σωτηρίαν
τὴν
κατὰ
πόλεμον
|
καὶ |
νίκην
τοῦτο
ἐν
εἰρήνῃ
μελετητέον |
[12, 955] |
τε
νικητήρια
τῷ
διακωλυθέντι
(διδόναι
|
καὶ |
νικήσαντα
γράφειν
ἐν
ἱεροῖς
οἷς |
[12, 964] |
ὃς
ἀρετῇ
πάντων
διαφέρειν
οἴεται
|
καὶ |
νικητήρια
τούτων
αὐτῶν
εἴληφεν,
ἢ |
[12, 967] |
πρὸς
τὰ
τῶν
ἠθῶν
ἐπιτηδεύματα
|
καὶ |
νόμιμα
συναρμοττόντως,
~ὅσα
τε
λόγον |
[12, 956] |
τε
καὶ
ἃ
δεῖ
γίγνεσθαι,
|
καὶ |
νόμοι
περὶ
τῶν
συμβολαίων
εἰς |
[12, 949] |
τούτοις
οἷς
ἂν
πόλις
ἅμα
|
καὶ |
νόμος
εἰσπράττειν
προστάττῃ,
τῶν
δὲ |
[12, 958] |
δίκην,
ὡς
ὅλην
τὴν
πόλιν
|
καὶ |
νόμους
φθείρων
θανάτῳ
ζημιούσθω.
ἀνδρὶ |
[12, 964] |
μεῖζον
δή
τι
νομοθέτῃ
τε
|
καὶ |
νομοφύλακι,
καὶ
ὃς
ἀρετῇ
πάντων |
[12, 963] |
αὖ
λόγου
ψυχὴ
φρόνιμός
τε
|
καὶ |
νοῦν
ἔχουσα
οὔτ'
ἐγένετο
πώποτε |
[12, 953] |
τε
χρὴ
πάντας
ξένους
(τε
|
καὶ |
ξένας
ἐξ
ἄλλης
χώρας
καὶ |
[12, 949] |
ἀποδημίας
ἑαυτῶν
ἔξω
τῆς
χώρας
|
καὶ |
ξένων
ὑποδοχῆς
ἄλλοθεν
ἀνάγκη
βεβουλεῦσθαι |
[12, 956] |
οὓς
ἂν
ὁ
φεύγων
τε
|
(καὶ |
ὁ
διώκων
ἕλωνται
κοινῇ,
διαιτηταὶ |
[12, 968] |
μὲν
μᾶλλον
ταύτῃ
πορευτέον
ᾗπερ
|
καὶ |
ὁ
θεὸς
ἡμᾶς
σχεδὸν
ἄγει· |
[12, 960] |
οὕτω
περὶ
τὰ
τοιαῦτα
νόμιμα,
|
καὶ |
ὁ
μὲν
πειθόμενος
ἔστω
ζημίας |
[12, 954] |
μηδαμῶς
ἀξιόχρεω·
ὑπόδικος
δ'
ἔστω
|
καὶ |
ὁ
προπωλῶν
καθάπερ
ὁ
ἀποδόμενος. |
[12, 954] |
ἢ
πέντε.
ἐγγυητὴς
μὲν
δὴ
|
καὶ |
ὁ
προπωλῶν
ὁτιοῦν
τοῦ
μὴ |
[12, 947] |
στολὴν
ἔχειν
πᾶσαν,
θρήνων
δὲ
|
καὶ |
ὀδυρμῶν
χωρὶς
γίγνεσθαι,
κορῶν
δὲ |
[12, 942] |
τὰς
κατὰ
πόλεμον
βλεπούσας
χορεύειν,
|
καὶ |
ὅλην
εὐκολίαν
τε
καὶ
εὐχέρειαν |
[12, 954] |
ἐρευνᾶν,
τὰ
δὲ
σεσημασμένα
παρασημηνάσθω
|
καὶ |
ὃν
ἂν
ἐθέλῃ
φύλακα
καταστησάτω |
[12, 943] |
γὰρ
Αἰδοῦς
Δίκη
λέγεταί
τε
|
καὶ |
ὄντως
εἴρηται,
ψεῦδος
δὲ
αἰδοῖ |
[12, 966] |
ἢ
καὶ
ὅπως
ἕν
τε
|
καὶ |
ὅπῃ;
(Κλεινίας)
σχεδὸν
ἔοικ'
ἐξ |
[12, 964] |
ἐμοί.
διανοοῦ
δὲ
ὡς
ἐρῶν
|
καὶ |
ὅπῃ
τέτταρα
ὄντα
ἕν
ἐστι, |
[12, 950] |
ὅταν
ἐπιθυμήσῃ
τις
ἀποδημίας
ὁπῃοῦν
|
καὶ |
ὁπότε,
εἴτε
νέος
εἴτε
καὶ |
[12, 966] |
τοὺς
φύλακας
ἡμῖν
γνωστέον,
ἢ
|
καὶ |
ὅπως
ἕν
τε
καὶ
ὅπῃ; |
[12, 966] |
σχεδὸν
ἔοικ'
ἐξ
ἀνάγκης
δεῖν
|
καὶ |
ὅπως
ἓν
διανοεῖσθαι.
(Ἀθηναῖος)
τί |
[12, 964] |
τι
νομοθέτῃ
τε
καὶ
νομοφύλακι,
|
καὶ |
ὃς
ἀρετῇ
πάντων
διαφέρειν
οἴεται |
[12, 957] |
δικαστῶν
καὶ
εὐφημίας
καὶ
τοὐναντίον,
|
καὶ |
ὅσα
παραλλάττει
τῶν
πολλῶν
ἐν |
[12, 956] |
ἀποκρίσεών
τε
ἀνάγκας
καὶ
παρακαταβάσεων,
|
καὶ |
ὅσα
τούτων
ἀδελφὰ
σύμπαντα,
εἴπομεν |
[12, 966] |
σπουδῇ
διεπερανάμεθα,
ὡς
εἰσίν
τε
|
καὶ |
ὅσης
φαίνονται
κύριοι
δυνάμεως,
εἰδέναι |
[12, 959] |
προσήκοντας,
ὅπως
ὅτι
δικαιότατος
ὢν
|
καὶ |
(ὁσιώτατος
ἔζη
τε
ζῶν
καὶ |
[12, 957] |
καὶ
(ψόγοι
περί
τινων
λέγονται
|
καὶ |
ὅσοι
καταλογάδην,
εἴτ'
ἐν
γράμμασιν |
[12, 957] |
τὰ
δὲ
δημόσια
καὶ
κοινὰ
|
καὶ |
ὅσοις
ἀρχὰς
δεῖ
χρωμένας
τὰ |
[12, 966] |
ὡς
ἔχει
τάξεως,
ἄστρων
τε
|
καὶ |
ὅσων
ἄλλων
ἐγκρατὴς
νοῦς
ἐστιν |
[12, 947] |
Ἕλληνας
κοινῇ
θυσιῶν
καὶ
θεωριῶν
|
καὶ |
ὅσων
ἂν
ἑτέρων
κοινωνῶσιν
ἱερῶν, |
[12, 967] |
εἶπον,
τοὐναντίον
ἔχει
νῦν
τε
|
καὶ |
ὅτε
ἄψυχα
αὐτὰ
οἱ
διανοούμενοι |
[12, 945] |
διεσπάσθη
χωρὶς
ἑτέρα
ἀπ'
ἄλλης,
|
καὶ |
οὐκ
εἰς
τὸ
αὐτὸ
ἔτι |
[12, 953] |
ἀφίκοντο,
(ἀβλαβεῖς
τοῦ
δρᾶσαί
τε
|
καὶ |
παθεῖν
ἀπαλλάττωνται.
δικαστὰς
δ'
αὐτοῖς |
[12, 956] |
καὶ
διαψηφίσεων
πέρι
καὶ
ἀναβολῶν,
|
καὶ |
πάνθ'
ὁπόσα
τοιαῦτα
ἀναγκαῖα
περὶ |
[12, 964] |
ἔχει
κακία
τε
καὶ
ἀρετὴ
|
καὶ |
πάντως
δηλοῦντα,
διαφέρειν
τῶν
ἄλλων, |
[12, 958] |
τε
δίκας
εἴ
τινα
ἠδικήκει
|
καὶ |
παρ'
ἑτέρου
ἐκλαβόντι,
σὺν
τοῖς |
[12, 942] |
ἐγείρεσθαι
νύκτωρ
εἴς
τε
φυλακὰς
|
καὶ |
παραγγέλσεις,
καὶ
ἐν
αὐτοῖς
τοῖς |
[12, 956] |
ὑστέρων
λήξεις,
ἀποκρίσεών
τε
ἀνάγκας
|
καὶ |
παρακαταβάσεων,
καὶ
ὅσα
τούτων
ἀδελφὰ |
[12, 959] |
ἂν
παίδων
τε
καὶ
(ἀνδρῶν
|
καὶ |
πάσης
ἡλικίας
ἐπιμελούμενοι
ζῶσι,
καὶ |
[12, 949] |
τοιοῦτον,
καὶ
κριτὴν
αὖ
χορῶν
|
καὶ |
πάσης
μουσικῆς
καὶ
γυμνικῶν
τε |
[12, 965] |
διηκριβωμένους
ἔστιν
οὓς
τραφέντας
τε
|
καὶ |
πεπαιδευμένους;
(Κλεινίας)
ἀλλ'
ὦ
θαυμάσιε, |
[12, 952] |
τῶν
τοιούτων
διαφέρον,
καὶ
δὴ
|
καὶ |
περὶ
μαθημάτων,
ὁπόσ'
ἂν
ἐν |
[12, 964] |
ἢ
τόν
γε
ὄντα
τι
|
καὶ |
περὶ
τῶν
διαφερόντων
(μεγέθει
τε |
[12, 950] |
εἰς
ἄλλας
χώρας
καὶ
τόπους
|
καὶ |
περὶ
ὑποδοχῆς
ξένων.
πρῶτον
μὲν |
[12, 956] |
τιμήματος
(ἀποτινέτω.
κληρώσεις
δὲ
δικαστηρίων
|
καὶ |
πληρώσεις,
καὶ
ὑπηρεσιῶν
ἑκάσταις
τῶν |
[12, 942] |
τὸ
μέγιστον,
τὴν
τῆς
κεφαλῆς
|
καὶ |
ποδῶν
δύναμιν
μὴ
διαφθείρειν
τῇ |
[12, 960] |
ἀμετάστροφον
(ἀπεργαζομένων
δύναμιν·
ἃ
δὴ
|
καὶ |
πόλει
καὶ
πολιτείᾳ
δεῖ
μὴ |
[12, 945] |
θάλλει
τε
καὶ
εὐδαιμονεῖ
χώρα
|
καὶ |
πόλις·
ἐὰν
δ'
ἄλλως
τὰ |
[12, 960] |
δύναμιν·
ἃ
δὴ
καὶ
πόλει
|
καὶ |
πολιτείᾳ
δεῖ
μὴ
μόνον
ὑγίειαν |
[12, 967] |
μεστὰ
εἶναι
λίθων
καὶ
γῆς
|
καὶ |
πολλῶν
ἄλλων
ἀψύχων
σωμάτων
διανεμόντων |
[12, 959] |
πολλά
τε
ἄλλα
ἀνάγκη
πράττειν
|
καὶ |
πολλῶν
ἐπιμελεῖσθαι,
τούτων
δ'
οὐχ |
[12, 942] |
ἑστάναι
θ'
ὅταν
ἐπιτάττῃ
τις
|
καὶ |
πορεύεσθαι
καὶ
γυμνάζεσθαι
καὶ
λοῦσθαι |
[12, 942] |
εἵνεκα,
καρτερήσεις
τε
αὖ
σίτων
|
καὶ |
ποτῶν
καὶ
χειμώνων
καὶ
τῶν |
[12, 950] |
καὶ
ὁπότε,
εἴτε
νέος
εἴτε
|
καὶ |
πρεσβύτερος
ὤν.
τὸ
δ'
αὖ |
[12, 951] |
ἐποπτευόντων·
οὗτος
δ'
ἔστω
νέων
|
καὶ |
πρεσβυτέρων
μεμειγμένος,
ἑκάστης
μὲν
ἡμέρας |
[12, 960] |
ἐν
ταῖς
ὁδοῖς
πορευόμενον
φθέγγεσθαι,
|
καὶ |
πρὸ
ἡμέρας
ἔξω
τῆς
πόλεως |
[12, 959] |
ἡλικίας
ἐπιμελούμενοι
ζῶσι,
καὶ
δὴ
|
καὶ |
πρὸς
τὸ
τέλος
ἁπάντων
νομοφύλαξ |
[12, 943] |
ὀφλοῦσίν
τε
τιμωρίαι
ἐπέστωσαν
αἵπερ
|
καὶ |
πρόσθεν
ἐτέθησαν.
χρὴ
μὲν
δὴ |
[12, 956] |
τούτων
ἀδελφὰ
σύμπαντα,
εἴπομεν
μὲν
|
καὶ |
πρόσθεν,
~καλὸν
δὲ
τό
γε |
[12, 962] |
τὸ
παράπαν
μηδ'
εἰδείη;
(Κλεινίας)
|
καὶ |
πῶς;
(Ἀθηναῖος)
δεῖ
δὴ
καὶ |
[12, 962] |
τούτων
ἂν
ἔχων
φαίνοιτο;
(Κλεινίας)
|
καὶ |
πῶς;
(Ἀθηναῖος)
τί
δὲ
δὴ |
[12, 964] |
ἀνδρεία,
σωφροσύνη,
δικαιοσύνη,
φρόνησις;
(Κλεινίας)
|
καὶ |
πῶς;
(Ἀθηναῖος)
τούτων
δὴ
πέρι |
[12, 966] |
τῷ
λόγῳ
ἀδυνατεῖν
ἐνδείκνυσθαι;
(Κλεινίας)
|
καὶ |
πῶς;
ἀνδραπόδου
γάρ
τινα
σὺ |
[12, 957] |
πάντα
δ'
οὖν
ὁπόσα
σμικρὰ
|
καὶ |
ῥᾴδια
νόμιμα
εὑρίσκειν,
πρεσβύτου
νομοθέτου |
[12, 942] |
πορεύεσθαι
καὶ
γυμνάζεσθαι
καὶ
λοῦσθαι
|
καὶ |
σιτεῖσθαι
καὶ
ἐγείρεσθαι
νύκτωρ
εἴς |
[12, 968] |
περὶ
τὰ
τοιαῦτ'
ἐμπειρίαν
τε
|
καὶ |
σκέψιν
γεγονυῖάν
μοι
καὶ
μάλα |
[12, 941] |
τι
κλέπτῃ
δημόσιον
μέγα
ἢ
|
καὶ |
σμικρόν,
τῆς
αὐτῆς
δίκης
δεῖ. |
[12, 953] |
τοιοῦτος
ἐπὶ
τὰς
τῶν
πλουσίων
|
καὶ |
σοφῶν
θύρας,
τοιοῦτος
ἕτερος
αὐτὸς |
[12, 950] |
θεωροῖς·
(τὰς
δὲ
κατὰ
πόλεμον
|
καὶ |
στρατείας
ἀποδημίας
οὐκ
ἐν
ἐκδημίαις |
[12, 963] |
δὴ
κυβερνητικὸν
μὲν
καὶ
ἰατρικὸν
|
(καὶ |
στρατηγικὸν
εἴπομεν
εἰς
τὸ
ἓν |
[12, 969] |
καὶ
ἐγὼ
ποιήσω
ταῦθ'
οὕτως
|
καὶ |
συλλάμβανε.
(Μέγιλλος)
συλλήψομαι.
|
[12, 957] |
ἀμαθίας
καὶ
ἀκολασίας
καὶ
δειλίας
|
καὶ |
συλλήβδην
πάσης
ἀδικίας
εἰς
τὸ |
[12, 958] |
καὶ
γεννήσαντι
καὶ
ἐκθρέψαντι
τέκνα,
|
καὶ |
συμμείξαντι
συμβόλαια
(μετρίως,
διδόντι
τε |
[12, 962] |
δὴ
βίον
ὡρμημένη·
οἱ
δὲ
|
καὶ |
σύνδυο
νομοθετοῦνται,
πρὸς
ἄμφω
βλέποντες, |
[12, 942] |
πρὸς
τὸν
ἄρχοντα
ἀεὶ
βλέποντα
|
καὶ |
συνεπόμενον
ζῆν,
καὶ
τὰ
βραχύταθ' |
[12, 961] |
νομοφυλακίαν
γίγνοιτο
ἓν
καίριον
ἀκοῦσαι
|
καὶ |
σωθέντας
οἴκαδε,
δόξαι,
τούτοις
αὐτοῖς |
[12, 960] |
πολιτείᾳ
δεῖ
μὴ
μόνον
ὑγίειαν
|
καὶ |
σωτηρίαν
τοῖς
σώμασι
παρασκευάζειν,
ἀλλὰ |
[12, 965] |
δή
φαμεν
ἔν
τε
ἀνδρείᾳ
|
καὶ |
σωφροσύνῃ
καὶ
δικαιοσύνῃ
καὶ
ἐν |
[12, 946] |
δεύτερον
καὶ
τρίτον
στεφανῶσαι
θαλλῷ,
|
καὶ |
τὰ
ἀριστεῖα
ἀποδόντας
πᾶσιν
ἀνειπεῖν |
[12, 954] |
τὴν
οἰκίαν,
τά
τε
σεσημασμένα
|
καὶ |
τὰ
ἀσήμαντα,
φωρᾶν.
ἐὰν
δέ |
[12, 942] |
ἀεὶ
βλέποντα
καὶ
συνεπόμενον
ζῆν,
|
καὶ |
τὰ
βραχύταθ'
ὑπ'
ἐκείνου
κυβερνώμενον, |
[12, 963] |
τὰ
θηρία
μετέχει,
τῆς
ἀνδρείας,
|
καὶ |
τά
γε
τῶν
παίδων
ἤθη |
[12, 963] |
εἶναι,
καὶ
τὴν
φρόνησιν
ἀρετήν,
|
(καὶ |
τὰ
δύο
τἆλλα,
ὡς
ὄντως |
[12, 963] |
μέν
ἐστιν
περὶ
φόβον,
οὗ
|
καὶ |
τὰ
θηρία
μετέχει,
τῆς
ἀνδρείας, |
[12, 963] |
(Ἀθηναῖος)
κάλλιστ'
ἐπακολουθεῖς,
ὦ
Κλεινία.
|
καὶ |
τὰ
λοιπὰ
δὴ
συνακολούθει.
νοῦν |
[12, 946] |
Ἡλίου
τεμένει,
ἐν
ᾧπερ
ἐκρίθησαν·
|
καὶ |
τὰ
μὲν
ἰδίᾳ
ἕκαστος,
τὰ |
[12, 962] |
νομοθεσιῶν
ἐν
τῇ
πόλει
ἑκάστῃ.
|
καὶ |
τὰ
μὲν
πολλὰ
οὐδὲν
θαυμαστὸν |
[12, 966] |
κρίνοντας
τά
τε
καλῶς
γιγνόμενα
|
καὶ |
τὰ
μὴ
κατὰ
φύσιν;
(Κλεινίας) |
[12, 962] |
καὶ
πῶς;
(Ἀθηναῖος)
δεῖ
δὴ
|
καὶ |
τὰ
νῦν,
ὡς
ἔοικεν,
εἴπερ |
[12, 961] |
νῷ
συγκερασάμενοι
σῴζουσιν
αὑτούς
τε
|
καὶ |
τὰ
περὶ
τὴν
ναῦν;
(Κλεινίας) |
[12, 954] |
ἀστυνόμους
παραλαβὼν
οὕτω
φωράτω,
λύων
|
καὶ |
τὰ
σεσημασμένα,
(πάλιν
δὲ
μετὰ |
[12, 962] |
ὡς
οἴονται,
πρὸς
ταῦτά
τε
|
καὶ |
τὰ
τοιαῦτα
σύμπαντα,
εἰς
ἓν |
[12, 950] |
σφόδρα
κακῶν
εὖ
τοῖς
λόγοις
|
καὶ |
ταῖς
δόξαις
διαιροῦνται
τοὺς
ἀμείνους |
[12, 967] |
τὰ
τοιαῦτα
μεταχειρισαμένους
ἀστρονομίᾳ
τε
|
καὶ |
ταῖς
μετὰ
ταύτης
ἀναγκαίαις
ἄλλαις |
[12, 943] |
χωρίς,
ὁπλίτας
τε
καὶ
ἱππέας
|
καὶ |
τἆλλα
ἐμπολέμια
ἕκαστα
ὡσαύτως,
καὶ |
[12, 956] |
μιᾷ
ζωγράφος
ἡμέρᾳ
εἷς
ἀποτελῇ·
|
καὶ |
τἆλλα
ἔστω
κατὰ
τὰ
τοιαῦτα |
[12, 959] |
μὴ
καλῶς
αἰσχρόν.
πρόθεσις
δὲ
|
καὶ |
τἆλλα
ἔστω
μὲν
κατὰ
τὸν |
[12, 963] |
δύο
καὶ
δύ'
ὀνόματα
ἐλαβέτην
|
καὶ |
τἆλλα,
οὐδὲν
χαλεπὸν
εἰπεῖν·
ᾗ |
[12, 953] |
ὃν
στρατηγοῖς
τε
καὶ
ἱππάρχοις
|
καὶ |
ταξιάρχοις
ὑποδεκτέον
ἐστὶν
μόνοις,
τήν |
[12, 965] |
πιστεύων,
ὦ
ξένε,
συγχωρῶ
δή,
|
καὶ |
ταύτῃ
πορευώμεθα
λέγοντες.
(Ἀθηναῖος)
ἀναγκαστέον |
[12, 947] |
τὸ
τῆς
Πυθίας
οὕτω
τε
|
καὶ |
ταύτῃ
σύμψηφον
ᾖ.
θήκην
δὲ |
[12, 964] |
τῷ
λόγῳ·
ᾗ
δὲ
ἓν
|
καὶ |
ταὐτόν,
σὺ
πάλιν
ἀπόδος
ἐμοί. |
[12, 948] |
ἐπιτρέπειν,
θεοῖς
δέ,
ὅθεν
ἁπλαῖ
|
καὶ |
ταχεῖαι
δίκαι
ἐκρίνοντ'
αὐτῷ·
διδοὺς |
[12, 942] |
κρίσις
γιγνέσθω·
τὸν
δὲ
ἀστὸν
|
καὶ |
τεθραμμένον
ὡς
ἔσται
τεθραμμένος,
ἂν |
[12, 951] |
ἀνομίλητος
οὖσα,
ἥμερος
ἱκανῶς
εἶναι
|
καὶ |
τέλεος,
οὐδ'
αὖ
τοὺς
νόμους |
[12, 959] |
σῶμα
ἰνδαλλόμενον
ἡμῶν
ἑκάστοις
ἕπεσθαι,
|
καὶ |
τελευτησάντων
λέγεσθαι
καλῶς
εἴδωλα
εἶναι |
[12, 959] |
καὶ
(ὁσιώτατος
ἔζη
τε
ζῶν
|
καὶ |
τελευτήσας
ἀτιμώρητος
ἂν
κακῶν
ἁμαρτημάτων |
[12, 950] |
τέλεον
ἄνδρα
ἐσόμενον,
καὶ
δὴ
|
καὶ |
τῇ
κατὰ
Κρήτην
οἰκιζομένῃ
πόλει |
[12, 953] |
ἱερέας
τε
καὶ
νεωκόρους
ἐπιμελεῖσθαι
|
καὶ |
τημελεῖν,
ἕως
ἂν
τὸν
μέτριον |
[12, 955] |
τὴν
οὐσίαν
ἕνεκα
πολλῶν
χρεὼν
|
καὶ |
τὴν
ἐπέτειον
ἐπικαρπίαν
ἐν
γράμμασιν |
[12, 957] |
ἀγαθὸν
δικαστὴν
αὑτόν
τε
ὀρθοῦν
|
καὶ |
τὴν
πόλιν,
τοῖς
μὲν
(ἀγαθοῖς |
[12, 943] |
ἀριστείων
κρίσιν
παντὸς
τοῦ
βίου
|
καὶ |
τὴν
τῶν
δευτέρων
καὶ
τρίτων. |
[12, 963] |
ἀνδρείαν
γάρ
φαμεν
ἀρετὴν
εἶναι,
|
καὶ |
τὴν
φρόνησιν
ἀρετήν,
(καὶ
τὰ |
[12, 948] |
τὸν
καὶ
τὸν
τῶν
ἀριστείων
|
καὶ |
τῆς
ἀρχῆς·
καὶ
ἐὰν
μὲν |
[12, 943] |
πλημμελεῖν
εἰς
δίκην,
διαφερόντως
δὲ
|
καὶ |
τῆς
τῶν
κατὰ
πόλεμον
ὅπλων |
[12, 953] |
ἀπαλλαττέσθω,
φίλος
παρὰ
φίλων
δώροις
|
καὶ |
τιμαῖς
πρεπούσαις
τιμηθείς.
τούτοις
δὴ |
[12, 952] |
εἰς
αὐτοὺς
διαφερόντως
τε
τηροῦντας,
|
καὶ |
τιμᾶν
μὲν
κατορθοῦντας,
ἀτιμάζειν
δὲ |
[12, 946] |
τούτων
ἀκούειν
χρὴ
τίνες
ἔσονται
|
καὶ |
τίνα
τρόπον.
~ζῶσι
μὲν
οὖν |
[12, 960] |
δή,
φῄς,
σωτηρία
γίγνοιτ'
ἂν
|
καὶ |
τίνα
τρόπον
πολιτείᾳ
τε
καὶ |
[12, 964] |
αὑτῇ;
(Κλεινίας)
πῶς
οὖν
δὴ
|
καὶ |
τίνα
τρόπον,
ὦ
ξένε,
ἀπεικάζοντες |
[12, 967] |
ἂν
ἐχρῆτο,
νοῦν
μὴ
κεκτημένα·
|
καί |
τινες
ἐτόλμων
τοῦτό
γε
αὐτὸ |
[12, 962] |
ὅντινα
τρόπον
δεῖ
μετασχεῖν
τούτου
|
καὶ |
τίς
αὐτῷ
καλῶς
ἢ
μὴ |
[12, 950] |
ἔστω
κήρυξιν
ἢ
πρεσβείαις
ἢ
|
καί |
τισι
θεωροῖς·
(τὰς
δὲ
κατὰ |
[12, 944] |
χρεὼν
κατὰ
δύναμιν
τὸ
μεῖζον
|
καὶ |
τὸ
δυσχερέστερον
κακὸν
ἀπὸ
τοῦ |
[12, 942] |
τῶν
ἐναντίων
καὶ
κοίτης
σκληρᾶς,
|
καὶ |
τὸ
μέγιστον,
τὴν
τῆς
κεφαλῆς |
[12, 942] |
τοῦ
σώματος
καὶ
τοὐναντίον
ἐναντίως,
|
καὶ |
τὸ
μὲν
ὑπηρετικώτατον
ἅπαντι
τῷ |
[12, 944] |
ἑκών,
διαφέρει
δὲ
ὅλον
που
|
καὶ |
τὸ
πᾶν.
ὧδ'
οὖν
δὴ |
[12, 949] |
κρίνεσθαι
σύμπαντας
τοὺς
ἐπικαλοῦντας
ἀλλήλοις.
|
καὶ |
τὸ
παράπαν
ἐν
δίκῃ
τοὺς |
[12, 947] |
τῶν
ἄλλων
εἴργωνται
τάφων,
ἐὰν
|
καὶ |
τὸ
τῆς
Πυθίας
οὕτω
τε |
[12, 952] |
ὁ
μὲν
οὖν
ἐκδημῶν
οὕτω
|
καὶ |
τοιοῦτος
ὢν
ἐκδημείτω,
τὸν
δ' |
[12, 963] |
δὲ
ἓν
ἀμφοῖν
ἐπωνομάσαμεν,
ἀρετήν,
|
καὶ |
τοῖς
ἄλλοις,
οὐκ
εὐπετὲς
ἔτι. |
[12, 961] |
εἰσφέρειν,
καὶ
ἐὰν
μὲν
δόξῃ
|
καὶ |
τοῖς
ἄλλοις,
προσλαμβάνειν,
εἰ
δὲ |
[12, 966] |
λόγῳ
τε
ἱκανοὺς
ἑρμηνεύειν
εἶναι
|
καὶ |
τοῖς
ἔργοις
συνακολουθεῖν,
κρίνοντας
τά |
[12, 966] |
δυνατόν
ἐστιν
ταῦτ'
ἄνθρωπον
γιγνώσκειν,
|
καὶ |
τοῖς
μὲν
πλείστοις
τῶν
κατὰ |
[12, 960] |
καὶ
τίνα
τρόπον
πολιτείᾳ
τε
|
καὶ |
τοῖς
νόμοις
ἡμῖν;
~(Ἀθηναῖος)
ἆρ' |
[12, 950] |
δέ
τι
καὶ
εὔστοχον
ἔνεστι
|
καὶ |
τοῖσιν
κακοῖς,
ὥστε
πάμπολλοι
(καὶ |
[12, 946] |
ἐὰν
δέ
τισιν
ἴσαι
γίγνωνται
|
καὶ |
τὸν
ἥμισυν
ἀριθμὸν
πλείω
ποιῶσιν, |
[12, 948] |
τοὺς
ὅρκους
τῶν
ἀντιδικούντων
ἑκατέρων,
|
καὶ |
τὸν
λαγχάνοντά
τῴ
τινα
δίκην |
[12, 960] |
τῆς
οἰκίας
φωνὴν
ἐξαγγέλλειν
ἀπαγορεύειν,
|
καὶ |
τὸν
νεκρὸν
εἰς
τὸ
φανερὸν |
[12, 959] |
τοῦ
δηλοῦντος
τόν
τε
ἐκτεθνεῶτα
|
καὶ |
τὸν
ὄντως
τεθνηκότα,
εἴη
δ' |
[12, 949] |
δικαστὴν
μὲν
ὀμνύναι
δικάζειν
μέλλοντα,
|
~καὶ |
τὸν
τὰς
ἀρχὰς
τῷ
κοινῷ |
[12, 948] |
τὴν
γραφὴν
ἀνάξιον
εἶναι
τὸν
|
καὶ |
τὸν
τῶν
ἀριστείων
καὶ
τῆς |
[12, 948] |
γράφειν,
ὅρκον
δὲ
μὴ
ἐπομνύναι,
|
καὶ |
τὸν
φεύγοντα
κατὰ
ταὐτὰ
τὴν |
[12, 950] |
περὶ
ἀποδημίας
εἰς
ἄλλας
χώρας
|
καὶ |
τόπους
καὶ
περὶ
ὑποδοχῆς
ξένων. |
[12, 967] |
ἐτόλμων
τοῦτό
γε
αὐτὸ
παρακινδυνεύειν
|
καὶ |
τότε,
λέγοντες
ὡς
νοῦς
εἴη |
[12, 967] |
διανοούμενοι
διενοοῦντο.
θαύματα
μὲν
οὖν
|
(καὶ |
τότε
ὑπεδύετο
περὶ
αὐτά,
καὶ |
[12, 950] |
ἀπεσφαλμένοι
τυγχάνουσιν
οἱ
πολλοί,
τοσοῦτον
|
καὶ |
τοῦ
κρίνειν
τοὺς
ἄλλους
ὅσοι |
[12, 948] |
φεύγων
ἁλῷ,
στερέσθω
τῆς
ἀρχῆς
|
καὶ |
τοῦ
τάφου
καὶ
τῶν
ἄλλων |
[12, 942] |
μεγίστην
δύναμιν
παντὸς
τοῦ
σώματος
|
καὶ |
τοὐναντίον
ἐναντίως,
καὶ
τὸ
μὲν |
[12, 957] |
τε
σιγὴν
δικαστῶν
καὶ
εὐφημίας
|
καὶ |
τοὐναντίον,
καὶ
ὅσα
παραλλάττει
τῶν |
[12, 947] |
ἐκείνῳ
τῷ
(ἐνιαυτῷ
τῶν
ἱερέων,
|
καὶ |
τοὔνομα
ἀναγράφειν
τούτου
κατ'
ἐνιαυτόν, |
[12, 943] |
ἱππέας
δὲ
εἰς
τοὺς
ἱππέας
|
καὶ |
τοὺς
ἄλλους
δὲ
κατὰ
ταὐτὰ |
[12, 950] |
γίγνηται,
μετ'
ὀλίγων
ἥλιον
ὄψεσθαι
|
καὶ |
τοὺς
ἄλλους
θεοὺς
ἐν
ταῖς |
[12, 947] |
ἱππέας,
σὺν
δὲ
ὅπλοις
ὁπλίτας,
|
καὶ |
τοὺς
ἄλλους
ὡσαύτως,
παῖδας
δὲ |
[12, 953] |
καὶ
ξένας
ἐξ
ἄλλης
χώρας
|
καὶ |
τοὺς
αὑτῶν
ἐκπέμπειν,
τιμῶντας
ξένιον |
[12, 952] |
~τὴν
δὲ
συνουσίαν
εἶναι
τούτοις
|
καὶ |
(τοὺς
λόγους
περὶ
νόμων
ἀεὶ |
[12, 952] |
πολυπραγμονῶν
τι
περὶ
τὴν
παιδείαν
|
καὶ |
τοὺς
νόμους.
ἐὰν
δὲ
ἄξιον |
[12, 948] |
ἐν
τοῖς
ἀνθρώποις
μεταβάλλειν
δεῖ
|
καὶ |
τοὺς
νόμους·
ἐν
γὰρ
λήξεσιν |
[12, 965] |
(Ἀθηναῖος)
ἀναγκαστέον
ἄρ'
ὡς
ἔοικεν,
|
καὶ |
τοὺς
τῆς
θείας
πολιτείας
ἡμῖν |
[12, 950] |
διαιροῦνται
τοὺς
ἀμείνους
τῶν
ἀνθρώπων
|
καὶ |
τοὺς
χείρονας.
διὸ
καλὸν
ταῖς |
[12, 945] |
ἄρχοντας
ἐξευθύνοντες
βελτίους
ὦσιν
ἐκείνων,
|
καὶ |
τοῦτ'
ἐν
δίκῃ
ἀμέμπτῳ
τε |
[12, 968] |
νόμοις
ἅπασιν
ὅσους
διεληλύθαμεν
εἰ
|
καὶ |
τοῦτον
προσοίσομεν,
ὡς
φυλακὴν
ἐσόμενον |
[12, 947] |
ἄρχοντας
τῆς
θεωρίας
ἑκάστης
ἐκπέμπειν,
|
καὶ |
τούτους
μόνους
δάφνης
στεφάνῳ
τῶν |
[12, 955] |
ἄνευ
τοῦ
κοινοῦ,
θάνατος
ἔστω
|
καὶ |
τούτῳ
ζημία·
ἐὰν
δέ
τι |
[12, 952] |
καθάπερ
οἱ
τῶν
ὀρνίθων
διαπορευόμενοι
|
καὶ |
τούτων
οἱ
πολλοὶ
κατὰ
θάλατταν |
[12, 963] |
δὴ
τά
τε
ἄλλα
πάντα
|
καὶ |
τούτων
τὰ
τρία
δεῖ
βλέπειν. |
[12, 957] |
τό
γε
ὀρθὸν
καὶ
(δὶς
|
καὶ |
τρίς.
πάντα
δ'
οὖν
ὁπόσα |
[12, 946] |
διελόντας
τὸν
νικῶντα
καὶ
δεύτερον
|
καὶ |
τρίτον
στεφανῶσαι
θαλλῷ,
καὶ
τὰ |
[12, 943] |
βίου
καὶ
τὴν
τῶν
δευτέρων
|
καὶ |
τρίτων.
ἐὰν
δὲ
στρατεύσηται
(μέν |
[12, 950] |
χαλεποῖς
ταῖσιν
λεγομέναις
ξενηλασίαις
χρωμένους
|
καὶ |
τρόποις
αὐθάδεσι
καὶ
χαλεποῖς,
ὡς |
[12, 968] |
ἡλικίαις
τε
καὶ
μαθημάτων
δυνάμεσιν
|
καὶ |
τρόπων
ἤθεσιν
καὶ
ἔθεσιν·
μετὰ |
[12, 961] |
αὐτὸν
κρίναντα
ἐπάξιον
εἶναι
φύσει
|
καὶ |
τροφῇ,
τὸν
νέον
οὕτως
εἰς |
[12, 969] |
ἐμοὶ
περὶ
τῆς
παιδείας
τε
|
καὶ |
τροφῆς
τῆς
νῦν
αὖ
κεκινημένης |
[12, 946] |
ἴσαι
γίγνωνται,
τῇ
ἀγαθῇ
μοίρᾳ
|
καὶ |
τύχῃ
ἐπιτρέψαντας,
κλήρῳ
διελόντας
τὸν |
[12, 947] |
τῷ
τάφῳ
ἕπεσθαι,
ἐὰν
ἄρα
|
καὶ |
τῶν
ἄλλων
εἴργωνται
τάφων,
ἐὰν |
[12, 957] |
καὶ
θαυμαστὸς
νόμος.
καὶ
δὴ
|
καὶ |
τῶν
ἄλλων
λόγων
ὅσοι
τε |
[12, 948] |
τῆς
ἀρχῆς
καὶ
τοῦ
τάφου
|
καὶ |
τῶν
ἄλλων
τῶν
δοθεισῶν
αὐτῷ |
[12, 954] |
(πάλιν
δὲ
μετὰ
τῶν
οἰκείων
|
καὶ |
τῶν
ἀστυνόμων
κατὰ
ταὐτὰ
σημηνάσθω. |
[12, 942] |
σίτων
καὶ
ποτῶν
καὶ
χειμώνων
|
καὶ |
τῶν
ἐναντίων
καὶ
κοίτης
σκληρᾶς, |
[12, 950] |
καὶ
τοῖσιν
κακοῖς,
ὥστε
πάμπολλοι
|
(καὶ |
τῶν
σφόδρα
κακῶν
εὖ
τοῖς |
[12, 958] |
τῶν
τε
ὑπὸ
γῆς
θεῶν
|
καὶ |
τῶν
τῇδε,
ὅσα
προσήκει
τελεῖσθαι, |
[12, 953] |
φιλοξενίαις
ἀνθρώπων
παρεσκευασμένας,
χρὴ
δὲ
|
καὶ |
τῶν
τοιούτων
ἱερέας
τε
καὶ |
[12, 960] |
πράξεις,
περὶ
πατροφόνων
καὶ
ἱεροσύλων
|
καὶ |
τῶν
τοιούτων
πάντων,
εἰρημέναι
ἐν |
[12, 942] |
βίου
ἁπάντων
τῶν
ἀνθρώπων
τε
|
καὶ |
τῶν
ὑπ'
ἀνθρώπους
θηρίων.
καὶ |
[12, 956] |
κληρώσεις
δὲ
δικαστηρίων
καὶ
πληρώσεις,
|
καὶ |
ὑπηρεσιῶν
ἑκάσταις
τῶν
ἀρχῶν
καταστάσεις, |
[12, 965] |
διαφερόντως
φρονεῖν,
τοὺς
γέροντας,
βουλεύεσθαι,
|
καὶ |
ὑπηρέταις
χρωμένους
μετὰ
συμβουλίας
τοῖς |
[12, 962] |
πολεμίων,
ἡ
δὲ
ἰατρῶν
τε
|
καὶ |
ὑπηρετῶν
ὑγιείας
σώματι
παρασκευήν;
(Κλεινίας) |
[12, 942] |
τῶν
οἰκείων
ἀπολλύντας
(πίλων
τε
|
καὶ |
ὑποδημάτων
γένεσιν
καὶ
φύσιν·
ταῦτα |
[12, 945] |
ζῴου
τινός,
οὓς
ἐντόνους
τε
|
καὶ |
ὑποζώματα
καὶ
νεύρων
ἐπιτόνους,
μίαν |
[12, 967] |
(καὶ
τότε
ὑπεδύετο
περὶ
αὐτά,
|
καὶ |
ὑπωπτεύετο
τὸ
νῦν
ὄντως
δεδογμένον, |
[12, 956] |
περὶ
δίκας
γίγνεσθαι,
προτέρων
τε
|
καὶ |
ὑστέρων
λήξεις,
ἀποκρίσεών
τε
ἀνάγκας |
[12, 941] |
αὖ
παρὰ
τῶν
πολεμίων
ἢ
|
καὶ |
φίλων
μὴ
τὰ
παρ'
ἐκείνων |
[12, 965] |
πρὸς
ἕκαστα
ἄκρον
δημιουργόν
τε
|
καὶ |
φύλακα
μὴ
μόνον
δεῖν
πρὸς |
[12, 956] |
ἔχοντες·
δεύτεροι
δὲ
κωμῆταί
τε
|
καὶ |
φυλέται,
κατὰ
τὸ
δωδέκατον
μέρος |
[12, 963] |
πάνυ
νέων·
ἄνευ
γὰρ
λόγου
|
καὶ |
φύσει
γίγνεται
ἀνδρεία
ψυχή,
ἄνευ |
[12, 942] |
(πίλων
τε
καὶ
ὑποδημάτων
γένεσιν
|
καὶ |
φύσιν·
ταῦτα
γὰρ
ἀκρωτήρια
ὄντα |
[12, 950] |
ξενηλασίαις
χρωμένους
καὶ
τρόποις
αὐθάδεσι
|
καὶ |
χαλεποῖς,
ὡς
δοκοῖεν
ἄν·
χρὴ |
[12, 956] |
οὐκ
εὐαγὲς
ἀνάθημα,
σίδηρος
δὲ
|
καὶ |
χαλκὸς
πολέμων
ὄργανα·
ξύλου
δὲ |
[12, 942] |
τε
αὖ
σίτων
καὶ
ποτῶν
|
καὶ |
χειμώνων
καὶ
τῶν
ἐναντίων
καὶ |
[12, 942] |
ὑπ'
ἀνθρώπους
θηρίων.
καὶ
δὴ
|
καὶ |
χορείας
πάσας
εἰς
τὰς
ἀριστείας |
[12, 950] |
κρίνειν
τοὺς
ἄλλους
ὅσοι
πονηροὶ
|
καὶ |
χρηστοί,
θεῖον
δέ
τι
καὶ |
[12, 956] |
ὑπηρεσιῶν
ἑκάσταις
τῶν
ἀρχῶν
καταστάσεις,
|
καὶ |
χρόνους
ἐν
οἷς
ἕκαστα
γίγνεσθαι |
[12, 950] |
θεοὺς
ἐν
ταῖς
εὐνόμοις
πόλεσι
|
καὶ |
χώραις.
ὧδε
οὖν
χρὴ
ποιεῖν |
[12, 957] |
ὅσοι
τε
ἐν
ποιήμασιν
ἔπαινοι
|
καὶ |
(ψόγοι
περί
τινων
λέγονται
καὶ |
[12, 948] |
δέ,
ὅθεν
ἁπλαῖ
καὶ
ταχεῖαι
|
δίκαι |
ἐκρίνοντ'
αὐτῷ·
διδοὺς
γὰρ
περὶ |
[12, 958] |
ἄλλοις
δὲ
πρὸς
τοῦτον
ἔστωσαν
|
δίκαι |
κυρίως.
ἐὰν
δέ
τις
ἀφῃρῆται |
[12, 958] |
ἐπειδὰν
δὲ
αἱ
κατ'
ἐνιαυτὸν
|
δίκαι |
τέλος
ἐκδικασθεῖσαι
σχῶσι,
ταῖς
πράξεσι |
[12, 963] |
ὦ
ξένε,
ὀρθῶς
ἂν
εἴη
|
πάλαι |
τιθέμενον;
πρὸς
γὰρ
ἓν
ἔφαμεν |
[12, 960] |
πᾶσι
κοινῇ
ζημίᾳ.
ὅσαι
δ'
|
ἄλλαι |
γίγνονται
περὶ
τελευτήσαντας
ταφαὶ
εἴτε |
[12, 964] |
πόλιν
ἀφύλακτον
οὖσαν
πάσχειν
(ἃ
|
πολλαὶ |
πάσχουσι
τῶν
νῦν
πόλεων;
(Κλεινίας) |
[12, 948] |
δεῖν
ἐπιτρέπειν,
θεοῖς
δέ,
ὅθεν
|
ἁπλαῖ |
καὶ
ταχεῖαι
δίκαι
ἐκρίνοντ'
αὐτῷ· |
[12, 969] |
τοῦτό
γε,
ὦ
Κλεινία,
μέλειν
|
παρακελεύομαι· |
σὺ
γὰρ
τὴν
Μαγνήτων
πόλιν, |
[12, 969] |
ταῦθ'
οὕτως
καὶ
συλλάμβανε.
(Μέγιλλος)
|
συλλήψομαι. |
|
[12, 963] |
συνεχωροῦμεν
πάνυ
ὀρθῶς
λέγεσθαι.
(Ἀθηναῖος)
|
ναί. |
(Κλεινίας)
τὴν
δέ
γε
ἀρετὴν |
[12, 942] |
βραχύταθ'
ὑπ'
ἐκείνου
κυβερνώμενον,
οἷον
|
ἑστάναι |
θ'
ὅταν
ἐπιτάττῃ
τις
καὶ |
[12, 963] |
δῆλον
ὡς
ἓν
ἕκαστον
ἀνάγκη
|
φάναι, |
τεττάρων
γε
ὄντων.
(Κλεινίας)
τί |
[12, 964] |
τῷ
δεομένῳ
(γνῶναί
τε
καὶ
|
εἰδέναι, |
ἢ
τῷ
δεομένῳ
κολάζεσθαί
τε |
[12, 948] |
ἐν
πόλει
πολλῶν
(γενομένων,
εὖ
|
εἰδέναι |
σμικροῦ
δεῖν
τοὺς
ἡμίσεις
αὐτῶν |
[12, 966] |
φύλακας
ἐσομένους
τῶν
νόμων
ὄντως
|
εἰδέναι |
τὰ
περὶ
τὴν
ἀλήθειαν
αὐτῶν, |
[12, 966] |
καὶ
ὅσης
φαίνονται
κύριοι
δυνάμεως,
|
εἰδέναι |
τε
εἰς
ὅσον
δυνατόν
ἐστιν |
[12, 962] |
ὃν
εἶπες
νυνδὴ
νύκτωρ
δεῖν
|
συνιέναι. |
(Ἀθηναῖος)
κάλλισθ'
ὑπέλαβες,
ὦ
Κλεινία, |
[12, 945] |
τὰς
ἐκ
θέρους
εἰς
χειμῶνα
|
συνιέναι |
χρεὼν
πᾶσαν
τὴν
πόλιν
εἰς |
[12, 947] |
τοῦ
τελευτήσαντος
ἐπιόψωνται,
πρώτους
δὲ
|
προϊέναι |
τοὺς
ἠιθέους
τὴν
πολεμικὴν
σκευὴν |
[12, 959] |
ψυχὴν
ἐπονομαζόμενον,
παρὰ
θεοὺς
ἄλλους
|
ἀπιέναι |
δώσοντα
λόγον,
καθάπερ
ὁ
νόμος |
[12, 962] |
ἀεὶ
τὰ
πάντα
οἷον
βέλη
|
ἀφιέναι. |
(Κλεινίας)
παντάπασι
μὲν
οὖν.
(Ἀθηναῖος) |
[12, 947] |
τ'
ἂν
γυναῖκες
τῆς
παιδοποιήσεως
|
ἀπηλλαγμέναι |
τυγχάνωσιν,
μετὰ
δὲ
ταῦτα
ἱερέας |
[12, 960] |
ἱεροσύλων
καὶ
τῶν
τοιούτων
πάντων,
|
εἰρημέναι |
ἐν
τοῖς
ἔμπροσθεν
κεῖνται
διὰ |
[12, 957] |
τῶν
κακῶν·
οἷσιν
δὲ
ὄντως
|
ἐπικεκλωσμέναι, |
~(θάνατον
ἴαμα
ταῖς
οὕτω
διατεθείσαις |
[12, 963] |
ὅτε
τέτταρα
ἐφήσαμεν
ἀρετῆς
εἴδη
|
γεγονέναι, |
δῆλον
ὡς
ἓν
ἕκαστον
ἀνάγκη |
[12, 968] |
ψυχῆς
ἑκάστῳ
που
μαθήματος
ἐπιστήμην
|
γεγονέναι. |
οὕτω
δὴ
πάντα
τὰ
περὶ |
[12, 965] |
πως
μηχανησόμεθα
ἐν
τῇ
πόλει
|
ἐγγεγονέναι |
τοῦθ'
ἡμῖν·
εἰ
δ'
ἄρα |
[12, 955] |
δὲ
ἐλεύθερον,
(πρὸς
τῷ
ἀτελῆ,
|
δεθῆναι |
μὲν
ἐνιαυτόν,
ὑπόδικον
δὲ
ἀνδραποδισμοῦ |
[12, 944] |
θεῶν
προῖκα
ἐν
τοῖς
γάμοις
|
ἐπιδοθῆναι |
Θέτιδι,
ταῦτα
δὲ
Ἕκτωρ
εἶχεν, |
[12, 960] |
ἤδη
νομίζειν
πᾶν
ὅσον
δεῖ
|
πραχθῆναι |
πεπρᾶχθαι,
πρότερον
(δ'
ἀτελὲς
εἶναι |
[12, 964] |
πόλιν
ἢ
παιδευτὴν
νέων
φάσκοντ'
|
εἶναι |
βελτίω
φαίνεσθαι
τοῦ
πᾶσαν
ἀρετὴν |
[12, 965] |
τῶν
πολλῶν
καὶ
ἀνομοίων
δυνατὸν
|
εἶναι |
βλέπειν;
(Κλεινίας)
ἴσως.
(Ἀθηναῖος)
οὐκ |
[12, 943] |
προαπέλθῃ
τοῦ
χρόνου,
λιποταξίου
τούτων
|
εἶναι |
γραφὰς
ἐν
τοῖς
αὐτοῖς
οἷς |
[12, 953] |
αὐτοῖς
γίγνηται,
πρὸς
τοῖς
ἀγορανόμοις
|
εἶναι |
δεῖ
δίκας
τοῖς
τοιούτοις.
τρίτον |
[12, 949] |
καὶ
ἐξομοσαμένῳ
κέρδος
μέγα
φανερὸν
|
εἶναι |
δοκεῖ,
ταῦτα
δὲ
διὰ
δικῶν |
[12, 969] |
ὀρθῶς,
ἢ
τό
γε
ἀνδρειότατος
|
(εἶναι |
δοκεῖν
τῶν
ὕστερον
ἐπιγιγνομένων
οὐκ |
[12, 954] |
τις
χρῆται,
τριετῆ
τὴν
προθεσμίαν
|
(εἶναι, |
ἐὰν
δὲ
κατ'
ἀγροὺς
ἐν |
[12, 943] |
στέφανον
δὲ
τὸ
νικητήριον
ἑκάστοις
|
εἶναι |
θαλλοῦ·
τοῦτον
δὲ
εἰς
τὰ |
[12, 948] |
τοὺς
τότε
ἀνθρώπους
ἡγουμένους
ἐναργῶς
|
εἶναι |
θεούς,
εἰκότως,
ἅτε
κατὰ
τὸν |
[12, 947] |
τῶν
ἐν
τῇ
πόλει
κεκοσμημένους
|
εἶναι, |
καὶ
ἱερέας
μὲν
πάντας
τοῦ |
[12, 951] |
ποτε,
ἀνομίλητος
οὖσα,
ἥμερος
ἱκανῶς
|
εἶναι |
καὶ
τέλεος,
οὐδ'
αὖ
τοὺς |
[12, 963] |
προσαγορεύομεν.
ἀνδρείαν
γάρ
φαμεν
ἀρετὴν
|
εἶναι, |
καὶ
τὴν
φρόνησιν
ἀρετήν,
(καὶ |
[12, 966] |
καὶ
λόγῳ
τε
ἱκανοὺς
ἑρμηνεύειν
|
εἶναι |
καὶ
τοῖς
ἔργοις
συνακολουθεῖν,
κρίνοντας |
[12, 960] |
τὸ
Λάχεσιν
μὲν
τὴν
πρώτην
|
εἶναι, |
Κλωθὼ
δὲ
τὴν
δευτέραν,
τὴν |
[12, 967] |
τὰ
κατ'
οὐρανὸν
φερόμενα,
μεστὰ
|
εἶναι |
λίθων
καὶ
γῆς
καὶ
πολλῶν |
[12, 955] |
χωρὶς
χρὴ
διακονεῖν,
πρόφασιν
δ'
|
εἶναι |
μηδεμίαν
μηδὲ
λόγον
ἐπαινούμενον,
ὡς |
[12, 959] |
τὸ
παρεχόμενον
ἡμῶν
ἕκαστον
τοῦτ'
|
εἶναι |
μηδὲν
ἀλλ'
ἢ
τὴν
ψυχήν, |
[12, 942] |
δὲ
τὸ
μηδέποτε
ἄναρχον
μηδένα
|
εἶναι, |
μήτ'
ἄρρενα
μήτε
θήλειαν,
μηδέ |
[12, 953] |
πάσης
οἴκησιν
ἴτω
πιστεύων
ἱκανῶς
|
εἶναι |
ξένος
τῷ
τοιούτῳ
ξένῳ,
ἢ |
[12, 946] |
ἕκαστος
αὐτῶν
ἡγῆται
πάντῃ
ἄριστον
|
εἶναι, |
πλὴν
αὑτοῦ,
μὴ
ἔλαττον
πεντήκοντα |
[12, 954] |
χρόνου,
ὅταν
ἀνεύρῃ
που,
μηδεμίαν
|
εἶναι |
προθεσμίαν
τῆς
ἐπιλήψεως.
ἐάν
τίς |
[12, 949] |
περὶ
λήξεως
τὸν
αὐτὸν
τρόπον
|
εἶναι |
πρὸς
ἀλλήλους
πᾶσι
τὴν
κρίσιν. |
[12, 965] |
πρὸς
τὰ
πολλὰ
βλέπειν
δυνατὸν
|
εἶναι, |
πρὸς
δὲ
τὸ
ἓν
ἐπείγεσθαι |
[12, 949] |
πράγματος
ἀεὶ
λόγον.
ξένῳ
δ'
|
εἶναι |
πρὸς
ξένους,
καθάπερ
τὰ
νῦν, |
[12, 943] |
μὴ
στρατηγῶν
ἀφέντων,
γραφὰς
ἀστρατείας
|
εἶναι |
πρὸς
τοὺς
πολεμικοὺς
ἄρχοντας,
ὅταν |
[12, 961] |
αὐτοῖς
διαβασανισθέντας,
τοῦ
συλλόγου
ἀξιοκοινωνήτους
|
εἶναι· |
πρὸς
τούτοις
δὲ
ἕνα
ἕκαστον |
[12, 960] |
δοκεῖ
τοῦτ'
ἐλλεῖπον
τοῖς
νόμοις
|
εἶναι, |
πῶς
χρὴ
τὴν
ἀμετάστροφον
αὐτοῖς |
[12, 952] |
μήτε
νέῳ
μήτε
πρεσβυτέρῳ
προσποιούμενος
|
εἶναι |
σοφός·
καὶ
ἐὰν
μὲν
πείθηται |
[12, 959] |
καὶ
τελευτησάντων
λέγεσθαι
καλῶς
εἴδωλα
|
εἶναι |
τὰ
τῶν
νεκρῶν
σώματα,
τὸν |
[12, 960] |
πρὸ
ἡμέρας
ἔξω
τῆς
πόλεως
|
εἶναι. |
ταῦτα
δὴ
κείσθω
τε
οὕτω |
[12, 945] |
τοὺς
εὐθύνους
θαυμαστοὺς
πᾶσαν
ἀρετὴν
|
εἶναι. |
τεκταινώμεθα
δή
τινα
τρόπον
αὐτῶν |
[12, 959] |
βοήθειάν
τε
αὐτῷ
μήτινα
μεγάλην
|
εἶναι |
τετελευτηκότι·
ζῶντι
γὰρ
ἔδει
βοηθεῖν |
[12, 961] |
προσλαμβάνειν,
εἰ
δὲ
μή,
ἀπόρρητον
|
εἶναι |
τὴν
γεγονυῖαν
κρίσιν
τοῖς
τε |
[12, 949] |
τοιούτων
τὴν
πρώτην
ἀνάγκην
ἰατὴν
|
εἶναι |
τῆς
ζημίας,
τοῖς
δὲ
μὴ |
[12, 962] |
κατοικισμὸς
τῆς
χώρας
ἡμῖν
ἕξειν,
|
εἶναί |
τι
τὸ
γιγνῶσκον
ἐν
αὐτῷ |
[12, 949] |
ταῖς
ἐνεχυρασίαις
πρᾶσιν
τῶν
ἐνεχύρων
|
εἶναι, |
τὸ
δὲ
νόμισμα
γίγνεσθαι
τῇ |
[12, 966] |
θεῶν;
τὴν
δὲ
μὴ
ἐπιτροπὴν
|
εἶναι |
τὸ
μηδέποτε
(τῶν
νομοφυλάκων
αἱρεῖσθαι |
[12, 960] |
πραχθῆναι
πεπρᾶχθαι,
πρότερον
(δ'
ἀτελὲς
|
εἶναι |
τὸ
ὅλον.
(Κλεινίας)
καλῶς,
ὦ |
[12, 959] |
ἄλλα
καὶ
λέγοντι
ψυχὴν
σώματος
|
εἶναι |
τὸ
πᾶν
διαφέρουσαν,
ἐν
αὐτῷ |
[12, 950] |
σμικροῦ
ποιεῖσθαι
τὸ
δοκεῖν
ἀγαθοὺς
|
εἶναι |
τοῖς
ἄλλοις
ἢ
μὴ
δοκεῖν. |
[12, 941] |
μὲν
ἴσως
ἂν
ἰάσιμον
ἔτ'
|
εἶναι, |
τὸν
δ'
ἀνίατον.
ξένον
μὲν |
[12, 948] |
γράφηται,
λέγουσαν
τὴν
γραφὴν
ἀνάξιον
|
εἶναι |
τὸν
καὶ
τὸν
τῶν
ἀριστείων |
[12, 961] |
τῷ
ἀποκριθέντι·
δεῖν
δὲ
ὄρθριον
|
εἶναι |
τὸν
σύλλογον,
ἡνίκ'
ἂν
τῶν |
[12, 959] |
διαφερόντως
νομίζοντα
τὸν
αὑτοῦ
τοῦτον
|
εἶναι |
τὸν
τῶν
σαρκῶν
ὄγκον
θαπτόμενον, |
[12, 953] |
παθεῖν
ἀπαλλάττωνται.
δικαστὰς
δ'
αὐτοῖς
|
εἶναι |
τοὺς
ἱερέας,
ἐὰν
ἀδικῇ
τις |
[12, 963] |
ἡμῖν
τὰ
τῶν
νόμων
βλέποντ'
|
εἶναι, |
τοῦτο
δ'
ἀρετήν
που
συνεχωροῦμεν |
[12, 963] |
πρὸς
ἐμὲ
τί
ποτέ
φατε
|
εἶναι |
τοῦτο,
(καθάπερ
ὑπὲρ
ἄλλων
ἐγὼ |
[12, 952] |
αὑτῷ
προσλαμβάνων.
~τὴν
δὲ
συνουσίαν
|
εἶναι |
τούτοις
καὶ
(τοὺς
λόγους
περὶ |
[12, 958] |
μὴ
ἔλαττον
δραχμῆς,
μὴ
πρότερον
|
εἶναι |
τούτῳ
δίκας
πρὸς
ἄλλον
μηδένα, |
[12, 952] |
τις
ἀνάξιος
δοκῇ
τῶν
παρακεκλημένων
|
εἶναι, |
τῷ
παρακαλοῦντι
μέμφεσθαι
τὸν
(σύλλογον |
[12, 947] |
καὶ
ἐκφορὰς
καὶ
θήκας
διαφόρους
|
εἶναι |
τῶν
ἄλλων
πολιτῶν·
λευκὴν
μὲν |
[12, 962] |
τὸ
τοῖς
μὲν
τὸν
ὅρον
|
εἶναι |
τῶν
δικαίων
(ὅπως
ἄρξουσί
τινες |
[12, 958] |
γίγνεσθαι
κυρίους
φράζοντας·
θήκας
δ'
|
εἶναι |
τῶν
χωρίων
ὁπόσα
μὲν
ἐργάσιμα |
[12, 953] |
παντὶ
χρὴ
καταλύσεις
πρὸς
ἱεροῖς
|
εἶναι |
φιλοξενίαις
ἀνθρώπων
παρεσκευασμένας,
χρὴ
δὲ |
[12, 961] |
πρῶτον
δὲ
αὐτὸν
κρίναντα
ἐπάξιον
|
εἶναι |
φύσει
καὶ
τροφῇ,
τὸν
νέον |
[12, 947] |
δὲ
ὑπὸ
γῆς
αὐτοῖς
εἰργασμένην
|
εἶναι |
ψαλίδα
προμήκη
λίθων
ποτίμων
καὶ |
[12, 959] |
ὄντα
ἡμῶν
ἕκαστον
ὄντως,
ἀθάνατον
|
εἶναι |
ψυχὴν
ἐπονομαζόμενον,
παρὰ
θεοὺς
ἄλλους |
[12, 943] |
ὧν
ἄν
τις
βούληται,
γράψαντα
|
ἀναθεῖναι |
μαρτύριον
εἰς
τὴν
τῶν
ἀριστείων |
[12, 954] |
τις
ᾖ
κεκτημένος,
μηκέτ'
ἀμφισβητεῖν
|
ἐξεῖναι. |
χωρίων
μὲν
οἰκήσεών
τε
τῇδε |
[12, 959] |
τῷ
δὲ
τοῦ
δευτέρου
τρεῖς
|
μναῖ, |
καὶ
δύο
τῷ
τοῦ
τρίτου, |
[12, 955] |
τά
τε
νικητήρια
τῷ
διακωλυθέντι
|
(διδόναι |
καὶ
νικήσαντα
γράφειν
ἐν
ἱεροῖς |
[12, 949] |
παρ'
(ἀλλήλων,
ἂν
ἐθέλωσι,
καὶ
|
διδόναι |
κυρίως
οὐ
γὰρ
καταγηράσουσιν
οὐδ' |
[12, 964] |
τὴν
πόλιν
ὁρᾶν,
φρουροῦντας
δὲ
|
παραδιδόναι |
μὲν
τὰς
αἰσθήσεις
ταῖς
μνήμαις, |
[12, 948] |
νόμος
δὴ
κείσθω
δικαστὴν
μὲν
|
ὀμνύναι |
δικάζειν
μέλλοντα,
~καὶ
τὸν
τὰς |
[12, 948] |
ἐγκλήματα
γράφειν,
ὅρκον
δὲ
μὴ
|
ἐπομνύναι, |
καὶ
τὸν
φεύγοντα
κατὰ
ταὐτὰ |
[12, 949] |
ἡ
πόλεων
ἐπιμειξία
πόλεσιν
ἤθη
|
κεραννύναι |
παντοδαπά,
~(καινοτομίας
ἀλλήλοις
ἐμποιούντων
ξένων |
[12, 968] |
λόγον
ἔχει,
τούτων
δυνατὸς
(ᾖ
|
δοῦναι |
τὸν
λόγον·
ὁ
δὲ
μὴ |
[12, 948] |
κατὰ
ταὐτὰ
τὴν
ἄρνησιν
γράψαντα
|
παραδοῦναι |
τοῖς
ἄρχουσιν
ἀνώμοτον.
δεινὸν
γάρ |
[12, 955] |
δὲ
φλαύροις
(οὔ·
τὸ
γὰρ
|
γνῶναι |
καὶ
γνόντα
καρτερεῖν
οὐκ
εὐπετές, |
[12, 965] |
πρὸς
δὲ
τὸ
ἓν
ἐπείγεσθαι
|
γνῶναί |
τε,
καὶ
γνόντα
πρὸς
ἐκεῖνο |
[12, 964] |
ἄλλων
τοὺς
φύλακας,
τῷ
δεομένῳ
|
(γνῶναί |
τε
καὶ
εἰδέναι,
ἢ
τῷ |
[12, 942] |
χωρίς
τι
τῶν
ἄλλων
πράττειν
|
διδάξαι |
τὴν
ψυχὴν
ἔθεσι
μήτε
γιγνώσκειν |
[12, 946] |
οὓς
ἂν
πλεῖστοι
ἐνέγκωσι,
τούτους
|
ἐκλέξαι |
μέχρι
τῶν
ἡμίσεων,
ἐὰν
ἄρτιοι |
[12, 964] |
τῷ
δεομένῳ
κολάζεσθαί
τε
καὶ
|
ἐπιπλῆξαι |
ἁμαρτάνοντι,
πότερον
οὐ
διδάσκοντα
ἣν |
[12, 953] |
διαφέρον
ἐν
καλλοναῖς
ἢ
καὶ
|
δεῖξαί |
τι
κατὰ
(ταὐτὰ
ἄλλῃ
πόλει. |
[12, 946] |
πρώτῳ
μὲν
ἐνιαυτῷ
δώδεκα
εὐθύνους
|
ἀποδεῖξαι, |
μέχριπερ
ἂν
ἑκάστῳ
πέντε
καὶ |
[12, 961] |
καίριον
ἀκοῦσαι
καὶ
σωθέντας
οἴκαδε,
|
δόξαι, |
τούτοις
αὐτοῖς
διαβασανισθέντας,
τοῦ
συλλόγου |
[12, 957] |
τὸ
δυνατὸν
μεταβολήν,
ὅσοις
ἰάσιμοι
|
δόξαι |
τῶν
κακῶν·
οἷσιν
δὲ
ὄντως |
[12, 944] |
τοὐναντίον
ὥς
ποτε
θεόν
φασι
|
δρᾶσαι, |
Καινέα
τὸν
Θετταλὸν
ἐκ
γυναικὸς |
[12, 953] |
ὧν
χάριν
ἀφίκοντο,
(ἀβλαβεῖς
τοῦ
|
δρᾶσαί |
τε
καὶ
παθεῖν
ἀπαλλάττωνται.
δικαστὰς |
[12, 960] |
δ'
ἑκάστοτε
τέλος
οὐ
τὸ
|
δρᾶσαί |
τι
σχεδὸν
οὐδὲ
τὸ
κτήσασθαι |
[12, 945] |
μιᾶς
τὴν
πόλιν
ποιοῦσαι,
στάσεων
|
ἐμπλήσασαι |
ταχὺ
διώλεσαν.
διὸ
δὴ
δεῖ |
[12, 943] |
ἀστρατείας
δικῶν,
πάλιν
ἑκάστων
ἄρχοντας
|
ποιῆσαι |
σύλλογον,
(ἀριστείων
δὲ
πέρι
κρίνεσθαι |
[12, 950] |
νεωτέρῳ
ἐτῶν
τετταράκοντα
μὴ
ἐξέστω
|
ἀποδημῆσαι |
μηδαμῇ
μηδαμῶς,
ἔτι
τε
ἰδίᾳ |
[12, 961] |
τοίνυν,
ὦ
Κλεινία,
παντὸς
πέρι
|
νοῆσαι |
σωτῆρα
τὸν
εἰκότα
ἐν
ἑκάστοις |
[12, 951] |
τὰ
τῶν
ἄλλων
ἀνθρώπων
πράγματα
|
θεωρῆσαι |
κατά
τινα
πλείω
σχολήν,
ἀπειργέτω |
[12, 946] |
ψήφων
ἀποκρίναντας,
ἐὰν
δέ
τισιν
|
ἴσαι |
γίγνωνται
καὶ
τὸν
ἥμισυν
ἀριθμὸν |
[12, 946] |
ἢ
πᾶσιν
ἢ
τοῖν
δυοῖν
|
ἴσαι |
γίγνωνται,
τῇ
ἀγαθῇ
μοίρᾳ
καὶ |
[12, 958] |
αἱ
κατ'
ἐνιαυτὸν
δίκαι
τέλος
|
ἐκδικασθεῖσαι |
σχῶσι,
ταῖς
πράξεσι
νόμους
αὐτῶν |
[12, 946] |
ὧν
ἂν
δυνατὸν
ᾖ
διπλῆν
|
τεῖσαι, |
διπλασίαν
τινέτω.
τὰς
δ'
εὐθύνας |
[12, 960] |
τι
σχεδὸν
οὐδὲ
τὸ
κτήσασθαι
|
κατοικίσαι |
τ'
ἐστίν,
ἀλλὰ
τῷ
γεννηθέντι |
[12, 944] |
δίκας.
~ῥᾴδιον
μὲν
οὖν
οὐδαμῶς
|
διορίσαι |
τούτων
θάτερον,
(ὅμως
δὲ
χρὴ |
[12, 960] |
(τῇ
δοξάσῃ
πᾶσι
κοινῇ
ζημίᾳ.
|
ὅσαι |
δ'
ἄλλαι
γίγνονται
περὶ
τελευτήσαντας |
[12, 947] |
ἐφυμνεῖν,
(καὶ
κόρας
ἑπομένας
ἐξόπισθεν
|
ὅσαι |
τ'
ἂν
γυναῖκες
τῆς
παιδοποιήσεως |
[12, 945] |
(πολλὰς
ἐκ
μιᾶς
τὴν
πόλιν
|
ποιοῦσαι, |
στάσεων
ἐμπλήσασαι
ταχὺ
διώλεσαν.
διὸ |
[12, 961] |
τὴν
νομοφυλακίαν
γίγνοιτο
ἓν
καίριον
|
ἀκοῦσαι |
καὶ
σωθέντας
οἴκαδε,
δόξαι,
τούτοις |
[12, 945] |
οὐκ
εἰς
τὸ
αὐτὸ
ἔτι
|
νεύουσαι, |
(πολλὰς
ἐκ
μιᾶς
τὴν
πόλιν |
[12, 963] |
(Ἀθηναῖος)
οὐδὲν
χαλεπὸν
ὃ
λέγω
|
δηλῶσαι. |
διανειμώμεθα
γὰρ
ἀλλήλοις
τὴν
ἐρώτησιν |
[12, 946] |
νικῶντα
καὶ
δεύτερον
καὶ
τρίτον
|
στεφανῶσαι |
θαλλῷ,
καὶ
τὰ
ἀριστεῖα
ἀποδόντας |
[12, 953] |
δ'
ὑπὲρ
ἐγγύην,
ἣν
ἂν
|
ἐγγυᾶταί |
τις,
διαρρήδην
ἐγγυάσθω,
τὴν
πρᾶξιν |
[12, 953] |
κηρύγμασιν
ἀγρίοις.
ἐγγύην,
ἣν
ἂν
|
ἐγγυᾶταί |
τις,
διαρρήδην
ἐγγυάσθω,
τὴν
πρᾶξιν |
[12, 943] |
δύναμιν
παρθένος
γὰρ
Αἰδοῦς
Δίκη
|
λέγεταί |
τε
καὶ
ὄντως
εἴρηται,
ψεῦδος |
[12, 964] |
καὶ
ὃς
ἀρετῇ
πάντων
διαφέρειν
|
οἴεται |
καὶ
νικητήρια
τούτων
αὐτῶν
εἴληφεν, |
[12, 956] |
δεύτεροι
δὲ
κωμῆταί
τε
καὶ
|
φυλέται, |
κατὰ
τὸ
δωδέκατον
μέρος
διῃρημένοι, |
[12, 968] |
γίγνοιτ'
ἂν
ὅτι
πρὸς
καιρὸν
|
μανθάνεται, |
πρὶν
ἐντὸς
τῆς
ψυχῆς
ἑκάστῳ |
[12, 963] |
ἄνευ
γὰρ
λόγου
καὶ
φύσει
|
γίγνεται |
ἀνδρεία
ψυχή,
ἄνευ
δὲ
αὖ |
[12, 960] |
γέ
μοι
τὰ
νῦν
παντάπασι
|
καταφαίνεται. |
(Κλεινίας)
μὴ
τοίνυν
ἀφιστώμεθα
μηδενὶ |
[12, 951] |
τὰ
δ'
ἐπανορθούμενον,
εἴ
τι
|
παραλείπεται. |
ἄνευ
γὰρ
ταύτης
τῆς
θεωρίας |
[12, 941] |
τὰς
οὔσας
πρεσβείας
ἐφ'
αἷς
|
πέμπεται |
ἀπαγγέλλῃ,
ἢ
πάλιν
αὖ
παρὰ |
[12, 957] |
δ'
ἔτι
πρὸς
τῷ
τέλει
|
ῥηθήσεται. |
πρὸς
ἃ
πάντα
χρὴ
τὸν |
[12, 964] |
ἐμφρόνων
κεφαλῇ
τε
καὶ
αἰσθήσεσιν
|
ὁμοιωθήσεται |
ἡμῖν
ἡ
πόλις,
ὡς
τοιαύτην |
[12, 963] |
οὔτ'
ἔστιν
οὐδ'
αὖθίς
ποτε
|
γενήσεται, |
ὡς
ὄντος
ἑτέρου.
(Κλεινίας)
ἀληθῆ |
[12, 953] |
θεωρὸς
ὅσα
τε
μουσῶν
ὠσὶν
|
ἔχεται |
θεωρήματα·
τῷ
δὴ
τοιούτῳ
παντὶ |
[12, 954] |
ἱερὰ
χρώμενος
φαίνηται
καὶ
μηδεὶς
|
ἐπιλάβηται, |
φῇ
δὲ
ζητεῖν
τοῦτον
τὸν |
[12, 946] |
τρεῖς,
ὃν
ἂν
ἕκαστος
αὐτῶν
|
ἡγῆται |
πάντῃ
ἄριστον
εἶναι,
πλὴν
αὑτοῦ, |
[12, 949] |
πόλει
δέ,
ἥτις
ἂν
μήτε
|
χρηματίζηται |
πλὴν
τὸν
ἐκ
γῆς
χρηματισμὸν |
[12, 952] |
εἶναι
σοφός·
καὶ
ἐὰν
μὲν
|
πείθηται |
τοῖς
ἄρχουσιν,
ἰδιώτης
ζήτω,
ἐὰν |
[12, 955] |
πόλει·
(ἐὰν
δέ
τις
ἰδίᾳ
|
ποιῆται |
πρός
τινας
εἰρήνην
ἢ
πόλεμον |
[12, 955] |
ἢ
πόλεμον
πρός
τινας
ἑαυτῷ
|
ποιῆται, |
τοὺς
αἰτίους
οἱ
στρατηγοὶ
ταύτης |
[12, 947] |
χρόνου,
ἕως
ἂν
ἡ
πόλις
|
οἰκῆται. |
τελευτήσασι
δὲ
προθέσεις
καὶ
ἐκφορὰς |
[12, 953] |
τέταρτος
δέ,
ἄν
ποτέ
τις
|
ἀφίκηται, |
σπάνιος
μέν,
ἂν
δ'
οὖν |
[12, 942] |
ἂν
πατρίδα
συλῶν
ἢ
βιαζόμενος
|
ἁλίσκηται, |
ἐάντ'
ἐπ'
αὐτοφώρῳ
ἐάντε
μή, |
[12, 956] |
τοῖς
δικασταῖς
τὸ
τρίτον
ἀγωνίζεσθαι
|
βούληται, |
(ἀγέτω
μὲν
ἐπὶ
τοὺς
δικαστὰς |
[12, 943] |
θεῶν
ἱερά,
ὧν
ἄν
τις
|
βούληται, |
γράψαντα
ἀναθεῖναι
μαρτύριον
εἰς
τὴν |
[12, 955] |
ὁποτέρᾳ
τὸ
δημόσιον
(ἂν
χρῆσθαι
|
βούληται, |
χρῆται,
κατ'
ἐνιαυτὸν
ἕκαστον
βουλευομένων, |
[12, 956] |
μᾶλλον
πρέπον
ἔχοντες·
δεύτεροι
δὲ
|
κωμῆταί |
τε
καὶ
φυλέται,
κατὰ
τὸ |
[12, 950] |
τῶν
εἰκότων,
ἄνπερ
κατὰ
λόγον
|
γίγνηται, |
μετ'
ὀλίγων
ἥλιον
ὄψεσθαι
καὶ |
[12, 947] |
τούτου
κατ'
ἐνιαυτόν,
ὅπως
ἂν
|
γίγνηται |
μέτρον
ἀριθμοῦ
τοῦ
χρόνου,
ἕως |
[12, 953] |
δέ
τι
μεῖζον
ἔγκλημα
αὐτοῖς
|
γίγνηται, |
πρὸς
τοῖς
ἀγορανόμοις
εἶναι
δεῖ |
[12, 945] |
περὶ
τὰς
εὐθύνας
τῶν
ἀρχόντων
|
γίγνηται, |
τότε
λυθείσης
τῆς
τὰ
πάντα |
[12, 942] |
οὔτ'
ἔστιν
οὔτε
ποτὲ
μὴ
|
γένηται |
κρεῖττον
οὔτε
ἄμεινον
οὔτε
τεχνικώτερον |
[12, 958] |
ὁ
τῶν
δικασίμων
μηνῶν
ἐχόμενος
|
γένηται |
μήν,
ἐάν
τις
μὴ
ἀπαλλάττῃ |
[12, 969] |
μὴν
οὗτος
ἡμῖν
ὁ
θεῖος
|
γένηται |
σύλλογος,
ὦ
φίλοι
ἑταῖροι,
παραδοτέον |
[12, 954] |
προστυχὴς
δὲ
ἐν
πέντε
ἔτεσιν
|
γένηταί |
τις,
τῶν
πέντε
ἐξελθόντων
ἐτῶν, |
[12, 941] |
τὰ
παρ'
ἐκείνων
ὀρθῶς
ἀποπρεσβεύσας
|
γένηται |
φανερὸς
ἢ
κηρυκεύσας,
γραφαὶ
κατὰ |
[12, 954] |
κατ'
ἀγορὰν
καὶ
ἱερὰ
χρώμενος
|
φαίνηται |
καὶ
μηδεὶς
ἐπιλάβηται,
φῇ
δὲ |
[12, 960] |
Κλεινία,
πολλὰ
τῶν
ἔμπροσθεν
καλῶς
|
ὕμνηται, |
σχεδὸν
δὲ
οὐχ
ἥκιστα
τὰ |
[12, 944] |
ἔχων
ὅπλα
μὴ
ἀναστρέφῃ
καὶ
|
ἀμύνηται, |
ἀφῇ
δὲ
ἑκὼν
ἢ
ῥίψῃ, |
[12, 958] |
δίκαι
κυρίως.
ἐὰν
δέ
τις
|
ἀφῃρῆται |
τὴν
ἀρχὴν
τὴν
καταδικάσασαν
καταδικασθείς, |
[12, 967] |
ἀνόητ'
εἰπεῖν·
νῦν
δέ,
ὅπερ
|
εἴρηται, |
πᾶν
τοὐναντίον
ἔχει.
(Κλεινίας)
πῶς; |
[12, 957] |
ἀγαθῶν
καὶ
καλῶν,
(τὰ
μὲν
|
εἴρηται, |
τὰ
δ'
ἔτι
πρὸς
τῷ |
[12, 956] |
ὁ
μὲν
φεύγων
ἡττηθείς,
ὥσπερ
|
εἴρηται, |
τὴν
ἡμιολίαν,
ὁ
δὲ
διώκων |
[12, 960] |
δὲ
τὸ
νῦν
αὖ
ῥηθὲν
|
εἴρηται, |
φράζ'
ἔτι
σαφέστερον.
(Ἀθηναῖος)
ὦ |
[12, 943] |
Δίκη
λέγεταί
τε
καὶ
ὄντως
|
εἴρηται, |
ψεῦδος
δὲ
αἰδοῖ
καὶ
δίκῃ |
[12, 956] |
ἀναθήματα
μεμιμημένα.
ὅτε
δὲ
μέρη
|
διείρηται |
τῆς
πόλεως
συμπάσης,
ὅσα
τε |
[12, 954] |
μὲν
μὴ
μηδὲ
κατ'
ἀγορὰν
|
χρῆται, |
κατ'
ἀγροὺς
δὲ
φανερῶς,
μὴ |
[12, 955] |
τὸ
δημόσιον
(ἂν
χρῆσθαι
βούληται,
|
χρῆται, |
κατ'
ἐνιαυτὸν
ἕκαστον
βουλευομένων,
ἐάντε |
[12, 954] |
οἰκίας
ἐν
ἄστει
τέ
τις
|
χρῆται, |
τριετῆ
τὴν
προθεσμίαν
(εἶναι,
ἐὰν |
[12, 953] |
ἂν
αὐτῶν
τὴν
κατάλυσιν
ξενωθεὶς
|
ποιήσηται |
μόνῳ.
τέταρτος
δέ,
ἄν
ποτέ |
[12, 966] |
μηδὲ
ἐπιτρέπειν,
ὃς
ἂν
μὴ
|
διαπονήσηται |
τὸ
πᾶσαν
πίστιν
λαβεῖν
τῶν |
[12, 945] |
πόλεμον
(ἀρχόντων
ὡς
ἀνδρὶ
στρατιώτῃ
|
χρήσηται |
μηδ'
εἰς
τάξιν
κατατάξῃ
μηδ' |
[12, 967] |
μοῦσαν
τούτοις
τῆς
κοινωνίας
συνθεασάμενος,
|
χρήσηται |
πρὸς
τὰ
τῶν
ἠθῶν
ἐπιτηδεύματα |
[12, 943] |
δευτέρων
καὶ
τρίτων.
ἐὰν
δὲ
|
στρατεύσηται |
(μέν
τις,
μὴ
ἀπαγαγόντων
δὲ |
[12, 956] |
(καὶ
ὁ
διώκων
ἕλωνται
κοινῇ,
|
διαιτηταὶ |
δικαστῶν
τοὔνομα
μᾶλλον
πρέπον
ἔχοντες· |
[12, 954] |
δὲ
κατ'
ἀγροὺς
ἐν
ἀφανεῖ
|
κεκτῆται, |
δέκα
ἐτῶν,
ἐὰν
δ'
ἐν |
[12, 955] |
βλάβης
δὲ
ὑπόδικος
γιγνέσθω,
ἐάντε
|
ἡττῆται |
ἀγωνιζόμενος
ἐάντε
καὶ
νικᾷ.
ἐάν |
[12, 941] |
ἢ
κῆρυξ
καταψευδόμενος
τῆς
πόλεως
|
παραπρεσβεύηται |
πρός
τινα
πόλιν,
ἢ
πεμπόμενος |
[12, 949] |
τὸν
ἐκ
γῆς
χρηματισμὸν
μήτ'
|
ἐμπορεύηται, |
περὶ
ἀποδημίας
ἑαυτῶν
ἔξω
τῆς |
[12, 948] |
δὲ
ὁ
γραφόμενος,
ὃν
ἂν
|
γράφηται, |
λέγουσαν
τὴν
γραφὴν
ἀνάξιον
εἶναι |
[12, 955] |
νικᾷ.
ἐάν
τις
κλεμμάδιον
ὁτιοῦν
|
ὑποδέχηται |
γιγνώσκων,
τὴν
αὐτὴν
ὑπεχέτω
δίκην |
[12, 959] |
ἀδελφόν,
ἢ
ὅντινά
τις
μάλισθ'
|
ἡγεῖται |
ποθῶν
θάπτειν,
οἴχεσθαι
περαίνοντα
καὶ |
[12, 951] |
τῶν
νομίμων,
ὅσα
καλῶς
αὐτοῖς
|
κεῖται, |
τὰ
δ'
ἐπανορθούμενον,
εἴ
τι |
[12, 956] |
δύναμιν
τῶν
μεγίστων
πέρι
πάντων
|
εἴρηνται, |
τὸ
λοιπὸν
δὴ
δίκας
ἂν |
[12, 960] |
πάντων,
εἰρημέναι
ἐν
τοῖς
ἔμπροσθεν
|
κεῖνται |
διὰ
νόμων,
ὥστε
σχεδὸν
ἡ |
[12, 957] |
ἔπαινοι
καὶ
(ψόγοι
περί
τινων
|
λέγονται |
καὶ
ὅσοι
καταλογάδην,
εἴτ'
ἐν |
[12, 962] |
δεσπόται,
οἱ
δὲ
σοφώτατοι,
ὡς
|
οἴονται, |
πρὸς
ταῦτά
τε
καὶ
τὰ |
[12, 942] |
μὲν
συμβουλή,
πολλοὶ
δὲ
νόμοι
|
γίγνονται |
κατὰ
τρόπον,
μέγιστον
δὲ
τὸ |
[12, 960] |
κοινῇ
ζημίᾳ.
ὅσαι
δ'
ἄλλαι
|
γίγνονται |
περὶ
τελευτήσαντας
ταφαὶ
εἴτε
καὶ |
[12, 966] |
ὡς
εἰσίν
τε
καὶ
ὅσης
|
φαίνονται |
κύριοι
δυνάμεως,
εἰδέναι
τε
εἰς |
[12, 949] |
τοιούτους
ἄλλους
κυρίους
τῆς
χώρας
|
παρέξονται |
συντρόφους
δικῶν
τε
περὶ
λήξεως |
[12, 962] |
τε
ὅπως
ἄλλων
τε
πόλεων
|
ἔσονται |
δεσπόται,
οἱ
δὲ
σοφώτατοι,
ὡς |
[12, 946] |
αὐτῶν
τούτων
ἀκούειν
χρὴ
τίνες
|
ἔσονται |
καὶ
τίνα
τρόπον.
~ζῶσι
μὲν |
[12, 952] |
χρηματισμοῦ
χάριν
ἐμπορευόμενοι
ἔτους
ὥραν
|
πέτονται |
πρὸς
τὰς
ἄλλας
πόλεις
ὃν |
[12, 948] |
συναποστεροῦσι
χρήματα
καὶ
μεγάλων
σφᾶς
|
ἐκλύονται |
κατὰ
πολλὰ
ζημιῶν,
οὐκέτι
δὴ |
[12, 948] |
φαμέν,
ἀνθρώπων
τὸ
παράπαν
οὐχ
|
ἡγοῦνται |
θεούς,
οἱ
δὲ
οὐ
φροντίζειν |
[12, 967] |
(τῶν
πολλῶν.
οἱ
μὲν
γὰρ
|
διανοοῦνται |
τοὺς
τὰ
τοιαῦτα
μεταχειρισαμένους
ἀστρονομίᾳ |
[12, 948] |
δὲ
οὐ
φροντίζειν
ἡμῶν
αὐτοὺς
|
διανοοῦνται, |
τῶν
δὲ
δὴ
πλείστων
ἐστὶ |
[12, 950] |
τοῖς
λόγοις
καὶ
ταῖς
δόξαις
|
διαιροῦνται |
τοὺς
ἀμείνους
τῶν
ἀνθρώπων
καὶ |
[12, 962] |
ὡρμημένη·
οἱ
δὲ
καὶ
σύνδυο
|
νομοθετοῦνται, |
πρὸς
ἄμφω
βλέποντες,
ἐλεύθεροί
τε |
[12, 957] |
πάσαις
συνουσίαις
διὰ
φιλονικίας
τε
|
ἀμφισβητοῦνται |
καὶ
διὰ
συγχωρήσεων
ἔστιν
ὅτε |
[12, 947] |
ἐὰν
ἄρα
καὶ
τῶν
ἄλλων
|
εἴργωνται |
τάφων,
ἐὰν
καὶ
τὸ
τῆς |
[12, 949] |
τῇ
πόλει·
ἐὰν
δὲ
ζημίας
|
δέωνται |
πλείονος,
τὰς
ἀρχὰς
ἑκάστας
τοῖς |
[12, 956] |
φεύγων
τε
(καὶ
ὁ
διώκων
|
ἕλωνται |
κοινῇ,
διαιτηταὶ
δικαστῶν
τοὔνομα
μᾶλλον |
[12, 952] |
πόλεως
πέρι,
καὶ
ἐὰν
ἄλλοθι
|
πυνθάνωνταί |
τι
περὶ
τῶν
τοιούτων
διαφέρον, |
[12, 946] |
ἀποκρίναντας,
ἐὰν
δέ
τισιν
ἴσαι
|
γίγνωνται |
καὶ
τὸν
ἥμισυν
ἀριθμὸν
πλείω |
[12, 946] |
μέχρι
τῶν
ἡμίσεων,
ἐὰν
ἄρτιοι
|
γίγνωνται, |
περιττοὶ
δὲ
ἐὰν
ὦσιν,
ἕνα |
[12, 946] |
πᾶσιν
ἢ
τοῖν
δυοῖν
ἴσαι
|
γίγνωνται, |
τῇ
ἀγαθῇ
μοίρᾳ
καὶ
τύχῃ |
[12, 946] |
ἕνα
ἀφελεῖν,
ᾧ
ἂν
ἐλάχισται
|
γένωνται, |
καταλιπεῖν
δὲ
τοὺς
ἡμίσεις
αὐτῶν |
[12, 954] |
ὁτιοῦν
ἐκτημένος,
ὁ
δὲ
ζητῶν
|
διαγένωνται, |
μὴ
ἐξέστω
τοιούτου
κτήματος
ἐπιλαβέσθαι |
[12, 946] |
κοινὸν
καὶ
Ἡλίῳ,
ὅσονπερ
ἂν
|
ἕπωνται |
χρόνον
τῇ
κρίσει.
τούτους
δὲ |
[12, 953] |
τοῦ
δρᾶσαί
τε
καὶ
παθεῖν
|
ἀπαλλάττωνται. |
δικαστὰς
δ'
αὐτοῖς
εἶναι
τοὺς |
[12, 947] |
ἂν
οἱ
προσήκοντες
τοῦ
τελευτήσαντος
|
ἐπιόψωνται, |
πρώτους
δὲ
προϊέναι
τοὺς
ἠιθέους |
[12, 962] |
ὅπως
ἄλλων
τε
πόλεων
ἔσονται
|
δεσπόται, |
οἱ
δὲ
σοφώτατοι,
ὡς
οἴονται, |
[12, 956] |
δὲ
τὸ
μὲν
πρῶτον
αἱρετοὶ
|
δικασταὶ |
γίγνοιντ'
ἄν,
οὓς
ἂν
ὁ |
[12, 958] |
ἂν
τῇ
πάσῃ
πόλει
τοιοῦτοι
|
δικασταὶ |
καὶ
δικαστῶν
ἡγεμόνες.
ἐπειδὰν
δὲ |
[12, 969] |
ἔπος
εἰπεῖν
νομοθετῶν,
ὄντως
δὲ
|
ἔσται |
σχεδὸν
ὕπαρ
ἀποτετελεσμένον
οὗ
σμικρῷ |
[12, 942] |
δὲ
ἀστὸν
καὶ
τεθραμμένον
ὡς
|
ἔσται |
τεθραμμένος,
ἂν
πατρίδα
συλῶν
ἢ |
[12, 962] |
πρῶτον,
ἔπειτα
ἀνθρώπων·
εἰ
δ'
|
ἔσται |
(τοῦ
τοιούτου
κενή
τις
πόλις, |
[12, 946] |
ὦσιν,
ἕνα
ἀφελεῖν,
ᾧ
ἂν
|
ἐλάχισται |
γένωνται,
καταλιπεῖν
δὲ
τοὺς
ἡμίσεις |
[12, 961] |
ἐν
νηὶ
κυβερνήτης
ἅμα
καὶ
|
ναῦται |
τὰς
αἰσθήσεις
τῷ
κυβερνητικῷ
νῷ |
[12, 941] |
ἀποπρεσβεύσας
γένηται
φανερὸς
ἢ
κηρυκεύσας,
|
γραφαὶ |
κατὰ
τούτων
ἔστων
ὡς
Ἑρμοῦ |
[12, 960] |
δ'
ἄλλαι
γίγνονται
περὶ
τελευτήσαντας
|
ταφαὶ |
εἴτε
καὶ
ἄταφοι
πράξεις,
περὶ |
[12, 949] |
τὰς
ἀρχὰς
τῷ
κοινῷ
καθιστάντα
|
(δι' |
ὅρκων
ἢ
διὰ
φορᾶς
ψήφων |
[12, 944] |
ἀνδρὸς
φύσιν·
ἦν
γὰρ
ἀνδρὶ
|
ῥιψάσπιδι |
τρόπον
τινὰ
πρέπουσα
πασῶν
(μάλιστα |
[12, 955] |
θάνατος
ἔστω
δίκη.
τοὺς
τῇ
|
πατρίδι |
διακονοῦντάς
τι
δώρων
χωρὶς
χρὴ |
[12, 944] |
προῖκα
ἐν
τοῖς
γάμοις
ἐπιδοθῆναι
|
Θέτιδι, |
ταῦτα
δὲ
Ἕκτωρ
εἶχεν,
ἐξῆν |
[12, 968] |
μετὰ
συνουσίας
πολλῆς
γίγνοιτ'
ἄν,
|
εἰ |
γίγνοιτο
ὀρθῶς.
(Κλεινίας)
πῶς;
τί |
[12, 965] |
τῇ
πόλει
ἐγγεγονέναι
τοῦθ'
ἡμῖν·
|
εἰ |
δ'
ἄρα
τὸ
παράπαν
δοκεῖ |
[12, 962] |
νόμων
αὐτῶν
πρῶτον,
ἔπειτα
ἀνθρώπων·
|
εἰ |
δ'
ἔσται
(τοῦ
τοιούτου
κενή |
[12, 962] |
δῆτα,
ὦ
ξένε,
σαφῶς
γε·
|
εἰ |
δ'
οὖν
τοπάζειν
δεῖ,
δοκεῖ |
[12, 961] |
δόξῃ
καὶ
τοῖς
ἄλλοις,
προσλαμβάνειν,
|
εἰ |
δὲ
μή,
ἀπόρρητον
εἶναι
τὴν |
[12, 949] |
διδάσκοντα
καὶ
μανθάνοντα
ἀεὶ
διατελεῖν,
|
εἰ |
δὲ
μή,
καθάπερ
ἔξω
τοῦ |
[12, 945] |
εἰς
τάξιν
κατατάξῃ
μηδ'
ἡντινοῦν·
|
εἰ |
δὲ
μή,
κατευθύνειν
αὐτοῦ
τὸν |
[12, 966] |
τὸ
πῶς
ἂν
μηχανησαίμεθα
λέγωμεν·
|
εἰ |
δεῖ
δὲ
ἢ
μή,
πρῶτον |
[12, 968] |
εἰρημένοις
νόμοις
ἅπασιν
ὅσους
διεληλύθαμεν
|
εἰ |
καὶ
τοῦτον
προσοίσομεν,
ὡς
φυλακὴν |
[12, 944] |
μύθῳ
δὴ
προσχρώμενοι
ἅμ'
εἴπωμεν,
|
εἰ |
κομισθεὶς
ἐπὶ
σκηνὴν
ἄνευ
τῶν |
[12, 951] |
εἰς
τὸν
πόλεμον
ἔστω
γεγενημένος,
|
(εἰ |
μέλλει
τὸ
τῶν
νομοφυλάκων
δεῖγμα |
[12, 965] |
ὀνόματι
προσαγορεύεσθαι.
τοῦτο,
ὦ
φίλοι,
|
εἰ |
μὲν
βουλόμεθα,
τὰ
νῦν
οἷόνπερ |
[12, 965] |
πρὸς
ἀρετήν,
περὶ
ἧς
οὔτ'
|
εἰ |
πολλά
ἐστ'
οὔτ'
εἰ
τέτταρα |
[12, 962] |
θαυμαστὸν
ἄνους
οὖσα
καὶ
ἀναίσθητος
|
εἰ |
πράξει
τὸ
προστυχὸν
ἑκάστοτε
ἐν |
[12, 965] |
οὔτ'
εἰ
πολλά
ἐστ'
οὔτ'
|
εἰ |
τέτταρα
οὔθ'
ὡς
ἓν
δυνατοὶ |
[12, 951] |
αὐτοῖς
κεῖται,
τὰ
δ'
ἐπανορθούμενον,
|
εἴ |
τι
παραλείπεται.
ἄνευ
γὰρ
ταύτης |
[12, 961] |
δὲ
τοὺς
ἐκδημήσαντας
ἐπὶ
ζήτησιν
|
εἴ |
τί
που
πρὸς
τὴν
νομοφυλακίαν |
[12, 958] |
συμβόλαια
(μετρίως,
διδόντι
τε
δίκας
|
εἴ |
τινα
ἠδικήκει
καὶ
παρ'
ἑτέρου |
[12, 952] |
νόμιμα
ἀφικόμενος
εὐθὺς
πορευέσθω,
καὶ
|
εἴ |
τινα
φήμην
τινῶν
περὶ
θέσεως |
[12, 962] |
τί
δὲ
δὴ
περὶ
πόλιν;
|
εἴ |
τις
τὸν
σκοπὸν
οἷ
βλέπειν |
[12, 961] |
λέγοιμ'
ἂν
τὸ
τοιόνδε.
φημί,
|
εἴ |
τις
τοῦτον
βάλοιτο
οἷον
ἄγκυραν |
[12, 942] |
εἰρήνῃ
πάσῃ
πρὸς
τὸν
ἄρχοντα
|
ἀεὶ |
βλέποντα
καὶ
συνεπόμενον
ζῆν,
καὶ |
[12, 944] |
ἀμελείτω
σκοπεῖν.
τὸν
γὰρ
κακὸν
|
ἀεὶ |
δεῖ
κολάζειν,
ἵν'
ἀμείνων
ᾖ, |
[12, 949] |
μετ'
εὐφημίας
διδάσκοντα
καὶ
μανθάνοντα
|
ἀεὶ |
διατελεῖν,
εἰ
δὲ
μή,
καθάπερ |
[12, 951] |
γὰρ
ἐν
τοῖς
πολλοῖς
ἄνθρωποι
|
ἀεὶ |
θεῖοί
τινες
οὐ
πολλοί
παντὸς |
[12, 952] |
πρῶτός
τε
καὶ
διὰ
τέλους
|
ἀεὶ |
θερινὸς
ὡς
τὰ
πολλὰ
(διατελῶν |
[12, 942] |
ἐπίστασθαι
τὸ
παράπαν,
ἀλλ'
ἁθρόον
|
ἀεὶ |
καὶ
ἅμα
καὶ
κοινὸν
τὸν |
[12, 949] |
εἰς
τὸν
περὶ
τοῦ
πράγματος
|
ἀεὶ |
λόγον.
ξένῳ
δ'
εἶναι
πρὸς |
[12, 963] |
πρὸς
γὰρ
ἓν
ἔφαμεν
δεῖν
|
ἀεὶ |
πάνθ'
ἡμῖν
τὰ
τῶν
νόμων |
[12, 951] |
εἰληφότων,
ἔπειτα
τῶν
νομοφυλάκων
(τοὺς
|
ἀεὶ |
πρεσβεύοντας
δέκα.
ἔτι
ὁ
περὶ |
[12, 946] |
γενόμενα,
τὸ
λοιπὸν
δὲ
τρεῖς
|
ἀεὶ |
προσγιγνέσθων
κατ'
ἐνιαυτόν·
οὗτοι
δὲ |
[12, 962] |
εἰς
ἓν
βλέποντα
πρὸς
τοῦτο
|
ἀεὶ |
τὰ
πάντα
οἷον
βέλη
ἀφιέναι. |
[12, 952] |
καὶ
(τοὺς
λόγους
περὶ
νόμων
|
ἀεὶ |
τῆς
τε
οἰκείας
πόλεως
πέρι, |
[12, 949] |
ψήφων
ἀφ'
ἱερῶν
φέροντα
δρᾶν
|
ἀεὶ |
τὸ
τοιοῦτον,
καὶ
κριτὴν
αὖ |
[12, 960] |
τῷ
γεννηθέντι
σωτηρίαν
ἐξευρόντα
τελέως
|
ἀεί, |
τότ'
ἤδη
νομίζειν
πᾶν
ὅσον |
[12, 961] |
μὲν
τῶν
νομοφυλάκων
τοὺς
πρεσβυτάτους
|
ἀεί, |
τοὺς
δὲ
τἀριστεῖα
εἰληφότας
ἅπαντας |
[12, 951] |
καὶ
μή,
ὧν
κατ'
ἴχνος
|
ἀεὶ |
χρὴ
τὸν
ἐν
ταῖς
εὐνομουμέναις |
[12, 968] |
καὶ
ὁ
θεὸς
ἡμᾶς
σχεδὸν
|
ἄγει· |
τίς
δὲ
ὁ
τρόπος
ἡμῖν |
[12, 959] |
καθάπερ
ὁ
νόμος
ὁ
πάτριος
|
λέγει |
τῷ
μὲν
γὰρ
ἀγαθῷ
θαρραλέον, |
[12, 963] |
πάντα
καὶ
τούτων
τὰ
τρία
|
δεῖ |
βλέπειν.
(Ἀθηναῖος)
κάλλιστ'
ἐπακολουθεῖς,
ὦ |
[12, 962] |
φράζειν
εἰς
ὃ
τἆλλ'
αὐτοῖς
|
δεῖ |
βλέπειν.
~(Κλεινίας)
οὐκοῦν
τό
γ' |
[12, 963] |
εἰς
τὸ
ἓν
ἐκεῖνο
οἷ
|
δεῖ |
βλέπειν,
τὸν
δὲ
πολιτικὸν
ἐλέγχοντες |
[12, 966] |
ἡμᾶς
αὐτούς.
(Κλεινίας)
ἀλλὰ
μὴν
|
δεῖ |
γε,
εἴπερ
δυνατόν.
(Ἀθηναῖος)
τί |
[12, 956] |
συμπάσης,
ὅσα
τε
καὶ
ἃ
|
δεῖ |
γίγνεσθαι,
καὶ
νόμοι
περὶ
τῶν |
[12, 968] |
τότε
δὲ
κυρίους
ὧν
αὐτοὺς
|
δεῖ |
γίγνεσθαι
νομοθετεῖν
ἀλλὰ
ἤδη
τὸ |
[12, 966] |
πῶς
ἂν
μηχανησαίμεθα
λέγωμεν·
εἰ
|
δεῖ |
δὲ
ἢ
μή,
πρῶτον
βεβαιωσώμεθα |
[12, 955] |
ἐπαινούμενον,
ὡς
ἐπ'
ἀγαθοῖς
μὲν
|
δεῖ |
δέχεσθαι
δῶρα,
ἐπὶ
δὲ
φλαύροις |
[12, 962] |
εἰδείη;
(Κλεινίας)
καὶ
πῶς;
(Ἀθηναῖος)
|
δεῖ |
δὴ
καὶ
τὰ
νῦν,
ὡς |
[12, 962] |
κάλλισθ'
ὑπέλαβες,
ὦ
Κλεινία,
καὶ
|
δεῖ |
δὴ
τοῦτον,
ὡς
ὁ
νῦν |
[12, 953] |
γίγνηται,
πρὸς
τοῖς
ἀγορανόμοις
εἶναι
|
δεῖ |
δίκας
τοῖς
τοιούτοις.
τρίτον
δὲ |
[12, 962] |
γε·
εἰ
δ'
οὖν
τοπάζειν
|
δεῖ, |
δοκεῖ
μοι
τείνειν
ὁ
λόγος |
[12, 948] |
δοξῶν
ἐν
τοῖς
ἀνθρώποις
μεταβάλλειν
|
δεῖ |
καὶ
τοὺς
νόμους·
ἐν
γὰρ |
[12, 957] |
τὰ
τοῦ
νομοθέτου
γράμματα,
ἃ
|
δεῖ |
κεκτημένον
ἐν
αὑτῷ,
καθάπερ
ἀλεξιφάρμακα |
[12, 944] |
σκοπεῖν.
τὸν
γὰρ
κακὸν
ἀεὶ
|
δεῖ |
κολάζειν,
ἵν'
ἀμείνων
ᾖ,
οὐ |
[12, 968] |
ἔθεσιν·
μετὰ
δὲ
τοῦτο,
ἃ
|
δεῖ |
μανθάνειν
οὔτε
εὑρεῖν
ῥᾴδιον
οὔτε |
[12, 962] |
ἡμῖν
τυγχάνει,
ἔπειτα
ὅντινα
τρόπον
|
δεῖ |
μετασχεῖν
τούτου
καὶ
τίς
αὐτῷ |
[12, 960] |
δὴ
καὶ
πόλει
καὶ
πολιτείᾳ
|
δεῖ |
μὴ
μόνον
ὑγίειαν
καὶ
σωτηρίαν |
[12, 941] |
καὶ
σμικρόν,
τῆς
αὐτῆς
δίκης
|
δεῖ. |
μικρόν
τι
γὰρ
ὁ
κλέπτων |
[12, 945] |
ἐμπλήσασαι
ταχὺ
διώλεσαν.
διὸ
δὴ
|
δεῖ |
πάντως
τοὺς
εὐθύνους
θαυμαστοὺς
πᾶσαν |
[12, 968] |
οὕς
τε
καὶ
ἐν
οἷς
|
δεῖ |
παραλαμβάνειν
ἕκαστα,
μάταιον
ταῦτ'
ἐν |
[12, 952] |
τέτταρες
δ'
εἰσὶ
ξένοι
ὧν
|
δεῖ |
πέρι
λόγον
τινὰ
ποιεῖσθαι·
ὁ |
[12, 960] |
τότ'
ἤδη
νομίζειν
πᾶν
ὅσον
|
δεῖ |
πραχθῆναι
πεπρᾶχθαι,
πρότερον
(δ'
ἀτελὲς |
[12, 963] |
ξένε.
(Ἀθηναῖος)
τί
δ'
ὅτι
|
δεῖ |
προθυμεῖσθαί
τε
συνιδεῖν
αὐτὸ
καὶ |
[12, 961] |
~(Ἀθηναῖος)
ἆρ'
οὐκ
εἴπομεν
ὅτι
|
δεῖ |
σύλλογον
ἡμῖν
ἐν
τῇ
πόλει |
[12, 962] |
τις
τὸν
σκοπὸν
οἷ
βλέπειν
|
δεῖ |
τὸν
πολιτικὸν
φαίνοιτο
ἀγνοῶν,
ἆρα |
[12, 966] |
ἆρ'
ἡμῖν
αὑτὸς
λόγος,
ὅτι
|
δεῖ |
τοὺς
ὄντως
φύλακας
ἐσομένους
τῶν |
[12, 949] |
δρᾶν·
συμβουλεύειν
οὖν
τὸν
νομοθέτην
|
δεῖ |
τούτων
πέρι
πρῶτον
πείθοντα
εἰς |
[12, 961] |
μήν;
(Ἀθηναῖος)
οὐδὲν
δὴ
πολλῶν
|
δεῖ |
τῶν
περὶ
τὰ
τοιαῦτα
παραδειγμάτων· |
[12, 957] |
καὶ
κοινὰ
καὶ
ὅσοις
ἀρχὰς
|
δεῖ |
χρωμένας
τὰ
προσήκοντα
ἑκάστῃ
τῶν |
[12, 959] |
μεγάλην
εἶναι
τετελευτηκότι·
ζῶντι
γὰρ
|
ἔδει |
βοηθεῖν
πάντας
τοὺς
προσήκοντας,
ὅπως |
[12, 944] |
ὡς
πλεῖστον
χρόνον
ὢν
κακὸς
|
ὀνείδει |
συνεχόμενος,
ἔστω
νόμος
ὅδε
ἐπὶ |
[12, 942] |
ἄρρενα
μήτε
θήλειαν,
μηδέ
τινος
|
ἔθει |
ψυχὴν
εἰθίσθαι
μήτε
σπουδάζοντος
μήτ' |
[12, 964] |
τι
καὶ
περὶ
τῶν
διαφερόντων
|
(μεγέθει |
τε
καὶ
κάλλει
πάντα
τὰ |
[12, 946] |
καταλιπεῖν
δὲ
τοὺς
ἡμίσεις
αὐτῶν
|
πλήθει |
τῶν
ψήφων
ἀποκρίναντας,
ἐὰν
δέ |
[12, 949] |
τὴν
κρίσιν.
ὅσα
τις
ἐλεύθερος
|
ἀπειθεῖ |
τῇ
πόλει,
μήτ'
οὖν
πληγῶν |
[12, 963] |
Κλεινία.
καὶ
τὰ
λοιπὰ
δὴ
|
συνακολούθει. |
νοῦν
γὰρ
δὴ
κυβερνητικὸν
μὲν |
[12, 961] |
(Κλεινίας)
καὶ
μάλα
καλῶς
εἶπες,
|
ποίει |
θ'
ὥσπερ
καὶ
διανοῇ.
(Ἀθηναῖος) |
[12, 958] |
διδόντι
τε
δίκας
εἴ
τινα
|
ἠδικήκει |
καὶ
παρ'
ἑτέρου
ἐκλαβόντι,
σὺν |
[12, 941] |
θεῶν,
(ταῦτα
δὲ
νομοθέτῃ
μᾶλλον
|
προσήκει |
γιγνώσκειν
ἢ
ποιηταῖς
σύμπασιν.
ὁ |
[12, 958] |
θεῶν
καὶ
τῶν
τῇδε,
ὅσα
|
προσήκει |
τελεῖσθαι,
τοὺς
ἐξηγητὰς
γίγνεσθαι
κυρίους |
[12, 941] |
μεῖζον
κινῶν
οὐ
καταθέμενος
ὅλον
|
ἀδικεῖ· |
δίκης
οὖν
οὐδέτερον
οὐδετέρου
ἐλάττονος |
[12, 965] |
εἰ
δ'
ἄρα
τὸ
παράπαν
|
δοκεῖ |
ἐᾶν,
ὁρᾶν
δὴ
χρεών.
(Κλεινίας) |
[12, 962] |
εἰ
δ'
οὖν
τοπάζειν
δεῖ,
|
δοκεῖ |
μοι
τείνειν
ὁ
λόγος
οὗτος |
[12, 949] |
ἐξομοσαμένῳ
κέρδος
μέγα
φανερὸν
εἶναι
|
δοκεῖ, |
ταῦτα
δὲ
διὰ
δικῶν
ὅρκων |
[12, 960] |
ἡμῖν
δ'
ἔτι
μοι
φαίνεσθαι
|
δοκεῖ |
τοῦτ'
ἐλλεῖπον
τοῖς
νόμοις
εἶναι, |
[12, 957] |
τὰ
δ'
ἔτι
πρὸς
τῷ
|
τέλει |
ῥηθήσεται.
πρὸς
ἃ
πάντα
χρὴ |
[12, 944] |
δὲ
πρότερα
ἐκεῖνα
ὅπλα,
ἃ
|
Πηλεῖ |
φησιν
ὁ
ποιητὴς
παρὰ
θεῶν |
[12, 945] |
καὶ
ἀμέμπτως,
ἡ
πᾶσα
οὕτω
|
θάλλει |
τε
καὶ
εὐδαιμονεῖ
χώρα
καὶ |
[12, 964] |
τῶν
διαφερόντων
(μεγέθει
τε
καὶ
|
κάλλει |
πάντα
τὰ
τοιαῦτα
ἀγνοεῖν
αἰσχρόν. |
[12, 962] |
τὰ
νῦν,
ὡς
ἔοικεν,
εἴπερ
|
μέλλει |
τέλος
ὁ
κατοικισμὸς
τῆς
χώρας |
[12, 951] |
τὸν
πόλεμον
ἔστω
γεγενημένος,
(εἰ
|
μέλλει |
τὸ
τῶν
νομοφυλάκων
δεῖγμα
εἰς |
[12, 946] |
ἀλλήλων
κρίναντες
τοὺς
ἄρξαντας
τῇ
|
πόλει, |
ἀποφηνάντων,
εἰς
τὴν
ἀγορὰν
γράμματα |
[12, 961] |
δεῖ
σύλλογον
ἡμῖν
ἐν
τῇ
|
πόλει |
γίγνεσθαι
τοιόνδε
τινά;
δέκα
μὲν |
[12, 949] |
ἂν
ἐθελήσωσι
δρᾶν
τὸ
προσταχθέν.
|
πόλει |
δέ,
ἥτις
ἂν
μήτε
χρηματίζηται |
[12, 949] |
τὸ
δὲ
νόμισμα
γίγνεσθαι
τῇ
|
πόλει· |
ἐὰν
δὲ
ζημίας
δέωνται
πλείονος, |
[12, 955] |
καὶ
ἐχθρὸν
νομιζέτω
πᾶς
τῇ
|
πόλει· |
(ἐὰν
δέ
τις
ἰδίᾳ
ποιῆται |
[12, 965] |
δέ
πως
μηχανησόμεθα
ἐν
τῇ
|
πόλει |
ἐγγεγονέναι
τοῦθ'
ἡμῖν·
εἰ
δ' |
[12, 962] |
(ὅπως
ἄρξουσί
τινες
ἐν
τῇ
|
πόλει, |
εἴτ'
οὖν
βελτίους
εἴτε
χείρους |
[12, 962] |
βλέπει
τῶν
νομοθεσιῶν
ἐν
τῇ
|
πόλει |
ἑκάστῃ.
καὶ
τὰ
μὲν
πολλὰ |
[12, 953] |
δεῖξαί
τι
κατὰ
(ταὐτὰ
ἄλλῃ
|
πόλει. |
ἴτω
μὲν
νῦν
πᾶς
ἀκέλευστος |
[12, 960] |
(ἀπεργαζομένων
δύναμιν·
ἃ
δὴ
καὶ
|
πόλει |
καὶ
πολιτείᾳ
δεῖ
μὴ
μόνον |
[12, 947] |
δάφνης
στεφάνῳ
τῶν
ἐν
τῇ
|
πόλει |
κεκοσμημένους
εἶναι,
καὶ
ἱερέας
μὲν |
[12, 949] |
ὅσα
τις
ἐλεύθερος
ἀπειθεῖ
τῇ
|
πόλει, |
μήτ'
οὖν
πληγῶν
ἄξια
μηδ' |
[12, 964] |
νενικηκότος;
εἶτα
ἐν
τῇ
τοιαύτῃ
|
πόλει |
ὅπου
μὴ
λόγῳ
ἔργῳ
τε |
[12, 948] |
γάρ
που,
δικῶν
γ'
ἐν
|
πόλει |
πολλῶν
(γενομένων,
εὖ
εἰδέναι
σμικροῦ |
[12, 950] |
καὶ
τῇ
κατὰ
Κρήτην
οἰκιζομένῃ
|
πόλει |
πρέπον
ἂν
εἴη
δόξαν
πρὸς |
[12, 958] |
ἐπαίνου
γίγνοιντ'
ἂν
τῇ
πάσῃ
|
πόλει |
τοιοῦτοι
δικασταὶ
καὶ
δικαστῶν
ἡγεμόνες. |
[12, 952] |
ἔξω
τῆς
πόλεως
πρὸς
τῇ
|
πόλει |
ὑποδέχεσθαι
χρὴ
τοὺς
ἐπὶ
τούτοις |
[12, 949] |
καταγηράσουσιν
οὐδ'
ἐννεοττεύοντες
ἐν
τῇ
|
πόλει |
ὡς
τὸ
πολὺ
τοιούτους
ἄλλους |
[12, 969] |
τε
(προσηκόντως,
παιδευθέντες
τε
ἐν
|
ἀκροπόλει |
τῆς
χώρας
κατοικήσαντες,
φύλακες
ἀποτελεσθῶσιν |
[12, 941] |
ὁ
κλέπτων
ἔρωτι
μὲν
ταὐτῷ,
|
δυνάμει |
δὲ
ἐλάττονι
(κέκλοφεν,
ὅ
τε |
[12, 954] |
ἐὰν
δὲ
κατ'
ἀγροὺς
ἐν
|
ἀφανεῖ |
κεκτῆται,
δέκα
ἐτῶν,
ἐὰν
δ' |
[12, 962] |
ποτὲ
ὁ
πολιτικὸς
ὢν
ἡμῖν
|
τυγχάνει, |
ἔπειτα
ὅντινα
τρόπον
δεῖ
μετασχεῖν |
[12, 965] |
διὰ
(πάντων
τῶν
τεττάρων
ταὐτὸν
|
τυγχάνει, |
ὃ
δή
φαμεν
ἔν
τε |
[12, 949] |
χάριν
μήτε
ἐπαρώμενον
ἑαυτῷ
καὶ
|
γένει |
μήτε
ἱκετείαις
χρώμενον
ἀσχήμοσιν
μήτε |
[12, 951] |
τῆς
θεωρίας
καὶ
ζητήσεως
οὐ
|
μένει |
ποτὲ
τελέως
πόλις,
οὐδ'
ἂν |
[12, 946] |
τοῦ
Ἀπόλλωνός
τε
καὶ
Ἡλίου
|
τεμένει, |
ἐν
ᾧπερ
ἐκρίθησαν·
καὶ
τὰ |
[12, 945] |
πᾶσα
οὕτω
θάλλει
τε
καὶ
|
εὐδαιμονεῖ |
χώρα
καὶ
πόλις·
ἐὰν
δ' |
[12, 962] |
ἄνους
οὖσα
καὶ
ἀναίσθητος
εἰ
|
πράξει |
τὸ
προστυχὸν
ἑκάστοτε
ἐν
ἑκάσταις |
[12, 965] |
θεόν,
ἐατέον
που
τὸ
τοιοῦτον,
|
ἐπεὶ |
δοκεῖς
ἡμῖν
ὀρθότατα
λέγειν.
ἀλλὰ |
[12, 962] |
νόμιμα,
ὅτι
πρὸς
ἄλλο
ἄλλη
|
βλέπει |
τῶν
νομοθεσιῶν
ἐν
τῇ
πόλει |
[12, 955] |
βουλευομένων,
ἐάντε
τοῦ
τιμήματος
ὅλου
|
μέρει |
ἐάντε
τῆς
γενομένης
ἐπ'
ἐνιαυτὸν |
[12, 947] |
(ἔπαινον
εἰς
τοὺς
ἱερέας
ἐν
|
μέρει |
ἑκατέρους
ᾄδειν,
εὐδαιμονίζοντας
ᾠδῇ
διὰ |
[12, 943] |
τὸν
καταλεγέντα
ἢ
τὸν
ἐν
|
μέρει |
τινὶ
τεταγμένον.
ἐὰν
δέ
τις |
[12, 949] |
βραβέας
καὶ
ἁπάντων
ὁπόσα
μὴ
|
φέρει |
κέρδος
κατὰ
τὴν
ἀνθρωπίνην
δόξαν |
[12, 944] |
ῥίψασπις
ὅ
τε
ἀφεὶς
ἑκών,
|
διαφέρει |
δὲ
ὅλον
που
καὶ
τὸ |
[12, 950] |
πόλεσιν,
ἅτε
οὐδαμῶς
εὐνομουμέναις,
οὐδὲν
|
διαφέρει |
φύρεσθαι
δεχομένους
τε
αὐτοῖς
ξένους |
[12, 950] |
ἄλλοσε
ἀποδημεῖν
ἅμα
μὲν
οὐκ
|
ἐγχωρεῖ |
τό
γε
(παράπαν,
ἔτι
δὲ |
[12, 944] |
πασῶν
(μάλιστα
ἡ
κείνῃ
τῇ
|
γενέσει |
ἐναντία
γένεσις,
εἰς
γυναῖκα
ἐξ |
[12, 965] |
σωφροσύνῃ
καὶ
δικαιοσύνῃ
καὶ
ἐν
|
φρονήσει |
ἓν
ὄν,
ἀρετὴν
ἑνὶ
δικαίως |
[12, 946] |
ὅσονπερ
ἂν
ἕπωνται
χρόνον
τῇ
|
κρίσει. |
τούτους
δὲ
πρώτῳ
μὲν
ἐνιαυτῷ |
[12, 963] |
νέων·
ἄνευ
γὰρ
λόγου
καὶ
|
φύσει |
γίγνεται
ἀνδρεία
ψυχή,
ἄνευ
δὲ |
[12, 943] |
(τὰς
κυρίας
ἁπάσας
αἰσθήσεις
αὐτοῦ
|
φύσει. |
ἔπαινον
μὲν
δὴ
τοῦτον
ἀκούειν |
[12, 961] |
δὲ
αὐτὸν
κρίναντα
ἐπάξιον
εἶναι
|
φύσει |
καὶ
τροφῇ,
τὸν
νέον
οὕτως |
[12, 954] |
ἐὰν
δὲ
κατ'
οἰκίας
ἐν
|
ἄστει |
τέ
τις
χρῆται,
τριετῆ
τὴν |
[12, 957] |
εὐφημίας
καὶ
τοὐναντίον,
καὶ
ὅσα
|
παραλλάττει |
τῶν
πολλῶν
ἐν
ταῖς
ἄλλαις |
[12, 962] |
τίς
αὐτῷ
καλῶς
ἢ
μὴ
|
συμβουλεύει, |
τῶν
νόμων
αὐτῶν
πρῶτον,
ἔπειτα |
[12, 962] |
ὁ
νῦν
παρεστηκὼς
ἡμῖν
λόγος
|
μηνύει, |
πᾶσαν
ἀρετὴν
ἔχειν·
ἧς
ἄρχει |
[12, 945] |
πειρατέον
εὐθυντάς
τινας
ἀνευρίσκειν
θείους.
|
ἔχει |
γὰρ
οὖν
οὕτω.
πολλοὶ
καιροὶ |
[12, 964] |
πότερον
οὐ
διδάσκοντα
ἣν
δύναμιν
|
ἔχει |
κακία
τε
καὶ
ἀρετὴ
καὶ |
[12, 967] |
δέ,
ὅπερ
εἴρηται,
πᾶν
τοὐναντίον
|
ἔχει. |
(Κλεινίας)
πῶς;
(Ἀθηναῖος)
οὐκ
ἔστιν |
[12, 942] |
γὰρ
ἀκρωτήρια
ὄντα
σῳζόμενά
τε
|
ἔχει |
μεγίστην
δύναμιν
παντὸς
τοῦ
σώματος |
[12, 967] |
(Ἀθηναῖος)
πᾶν,
ὅπερ
εἶπον,
τοὐναντίον
|
ἔχει |
νῦν
τε
καὶ
ὅτε
ἄψυχα |
[12, 958] |
πρὸς
τοῦτ'
αὐτὸ
μόνον
φύσιν
|
ἔχει, |
τὰ
τῶν
τετελευτηκότων
σώματα
μάλιστα |
[12, 966] |
τὸ
περὶ
τὴν
φοράν,
ὡς
|
ἔχει |
τάξεως,
ἄστρων
τε
καὶ
ὅσων |
[12, 944] |
σχεδὸν
οὖν
ἐν
τοῖς
ὀνείδεσιν
|
ἔχει |
τινὰ
τομὴν
ἡ
τούτων
τῶν |
[12, 968] |
νόμιμα
συναρμοττόντως,
~ὅσα
τε
λόγον
|
ἔχει, |
τούτων
δυνατὸς
(ᾖ
δοῦναι
τὸν |
[12, 963] |
σαφῶς
ὁ
μὲν
ἰατρικὸς
νοῦς
|
ἔχει |
φράζειν,
σὺ
δ'
ὢν
δὴ |
[12, 961] |
ἡ
τούτοιν
ἀρετὴ
δήπου
παντὶ
|
παρέχει |
ζῴῳ
σωτηρίαν.
(Κλεινίας)
πῶς;
(Ἀθηναῖος) |
[12, 963] |
φόβον,
οὗ
καὶ
τὰ
θηρία
|
μετέχει, |
τῆς
ἀνδρείας,
καὶ
τά
γε |
[12, 967] |
ὅσα
γονῆς
μετείληφεν,
ἀθάνατόν
τε,
|
ἄρχει |
τε
δὴ
σωμάτων
πάντων,
ἐπὶ |
[12, 962] |
μηνύει,
πᾶσαν
ἀρετὴν
ἔχειν·
ἧς
|
ἄρχει |
τὸ
μὴ
πλανᾶσθαι
πρὸς
πολλὰ |
[12, 941] |
οὖν
πεισθεὶς
ἡμῶν
τῷ
λόγῳ
|
εὐτυχεῖ |
τε
καὶ
εἰς
χρόνον
ἅπαντα |
[12, 952] |
ὁπόσ'
ἂν
ἐν
ταύτῃ
τῇ
|
σκέψει |
δοκῇ
συμφέρειν
μαθοῦσι
μὲν
εὐαγέστερον |
[12, 963] |
(Κλεινίας)
πάνυ
μὲν
οὖν.
(Ἀθηναῖος)
|
ἧι |
μὲν
τοίνυν
διαφέρετον
αὐτοῖν
τούτω |
[12, 964] |
ἑτέρου.
(Κλεινίας)
ἀληθῆ
λέγεις.
~(Ἀθηναῖος)
|
ἧι |
μὲν
τοίνυν
ἐστὸν
διαφόρω
καὶ |
[12, 961] |
γίγνοιτ'
ἄν;
ἆρ'
οὐκ
ἐν
|
νηὶ |
κυβερνήτης
ἅμα
καὶ
ναῦται
τὰς |
[12, 956] |
πρέποντ'
ἂν
θεοῖς
εἴη
καὶ
|
ἄλλοθι |
καὶ
ἐν
ὑφῇ,
βάμματα
δὲ |
[12, 952] |
οἰκείας
πόλεως
πέρι,
καὶ
ἐὰν
|
ἄλλοθι |
πυνθάνωνταί
τι
περὶ
τῶν
τοιούτων |
[12, 950] |
Ἀπόλλωνι
καὶ
εἰς
Ὀλυμπίαν
τῷ
|
Διὶ |
καὶ
εἰς
Νεμέαν
καὶ
εἰς |
[12, 964] |
δή
τι
νομοθέτῃ
τε
καὶ
|
νομοφύλακι, |
καὶ
ὃς
ἀρετῇ
πάντων
διαφέρειν |
[12, 961] |
ἀναλαβὼν
λέγοιμ'
ἂν
τὸ
τοιόνδε.
|
φημί, |
εἴ
τις
τοῦτον
βάλοιτο
οἷον |
[12, 965] |
ἐν
φρονήσει
ἓν
ὄν,
ἀρετὴν
|
ἑνὶ |
δικαίως
ἂν
ὀνόματι
προσαγορεύεσθαι.
τοῦτο, |
[12, 942] |
ἄνευ
τῆς
(τῶν
ἀρχόντων
δηλώσεως,
|
ἑνί |
τε
λόγῳ
τὸ
χωρίς
τι |
[12, 960] |
ζημίας
ἐκτός,
ὁ
δὲ
ἀπειθῶν
|
ἑνὶ |
τῶν
νομοφυλάκων
ὑπὸ
πάντων
ζημιούσθω |
[12, 950] |
μηδαμῇ
μηδαμῶς,
ἔτι
τε
ἰδίᾳ
|
μηδενί, |
δημοσίᾳ
δ'
ἔστω
κήρυξιν
ἢ |
[12, 952] |
ἐὰν
δὲ
διεφθαρμένος
ἀφικέσθαι
δόξῃ,
|
μηδενὶ |
συγγιγνέσθω
μήτε
νέῳ
μήτε
πρεσβυτέρῳ |
[12, 960] |
καταφαίνεται.
(Κλεινίας)
μὴ
τοίνυν
ἀφιστώμεθα
|
μηδενὶ |
τρόπῳ,
πρὶν
ἂν
τοῦτ'
αὐτὸ |
[12, 948] |
ἔοικεν
δὴ
δικαστῇ
μὲν
ἀνθρώπων
|
οὐδενὶ |
διανοούμενος
δεῖν
ἐπιτρέπειν,
θεοῖς
δέ, |
[12, 965] |
οὐκ
ἔστιν
σαφεστέρα
μέθοδος
ἀνθρώπων
|
οὐδενί. |
(Κλεινίας)
σοὶ
πιστεύων,
ὦ
ξένε, |
[12, 969] |
ἀμφισβήτησίς
τε
οὐκ
ἔστ'
οὐδεμία
|
οὐδενὶ |
τῶν
νῦν
παρὰ
ταῦθ'
ὡς |
[12, 943] |
τεταγμένον.
ἐὰν
δέ
τις
ἐκλείπῃ
|
τινὶ |
κάκῃ
μὴ
στρατηγῶν
ἀφέντων,
γραφὰς |
[12, 964] |
ὦ
ξένε,
ἀπεικάζοντες
αὐτὸ
τοιούτῳ
|
τινὶ |
λέγομεν;
(Ἀθηναῖος)
δῆλον
ὡς
αὐτῆς |
[12, 941] |
ἀπιστήσας
τὸ
μετὰ
ταῦτα
τοιῷδέ
|
τινι |
μαχέσθω
νόμῳ·
ἐάν
τίς
τι |
[12, 962] |
(Ἀθηναῖος)
νῦν
οὖν
ἡμῖν
ἐν
|
τίνι |
ποτὲ
τῶν
τῆς
πόλεως
μερῶν |
[12, 943] |
καταλεγέντα
ἢ
τὸν
ἐν
μέρει
|
τινὶ |
τεταγμένον.
ἐὰν
δέ
τις
ἐκλείπῃ |
[12, 948] |
ἀγὼν
(ἐν
δικαστηρίῳ
γιγνέσθω
τοιῷδέ
|
τινι |
τρόπῳ.
πρῶτον
μὲν
νομοφύλακες
ἔστωσαν |
[12, 941] |
ἔρωτι
μὲν
ταὐτῷ,
δυνάμει
δὲ
|
ἐλάττονι |
(κέκλοφεν,
ὅ
τε
τὸ
μεῖζον |
[12, 950] |
ὡς
τούτων
οὔσας.
Πυθώδε
τῷ
|
Ἀπόλλωνι |
καὶ
εἰς
Ὀλυμπίαν
τῷ
Διὶ |
[12, 946] |
ἄνδρας
τοὺς
ἀρίστους
τρεῖς,
ἀκροθίνιον
|
(Ἀπόλλωνι |
κατὰ
τὸν
παλαιὸν
νόμον
ἀνατίθησι |
[12, 959] |
μέτρον
ἂν
ἔχοι
τῶν
ἀναλωμάτων.
|
νομοφύλαξι |
δὲ
πολλά
τε
ἄλλα
ἀνάγκη |
[12, 958] |
εἰς
τὸ
τῶν
νομοφυλάκων
δικαστήριον
|
οἱ |
ἀφαιρεθέντες
ἀδίκως,
ἐὰν
δέ
τις |
[12, 952] |
ἃ
δ'
ἂν
τούτων
ἐγκρίνωσιν
|
οἱ |
γεραίτεροι,
τοὺς
νεωτέρους
πάσῃ
σπουδῇ |
[12, 955] |
μὲν
ὁ
ἐθέλων
τοῖς
ἀθλοθέταις,
|
οἱ |
δ'
εἰς
τὸν
ἀγῶνα
ἐλεύθερον |
[12, 967] |
διακεκοσμηκὼς
πάνθ'
ὅσα
κατ'
οὐρανόν.
|
οἱ |
δὲ
αὐτοὶ
πάλιν
ἁμαρτάνοντες
ψυχῆς |
[12, 962] |
τὸν
ἐλεύθερον
δὴ
βίον
ὡρμημένη·
|
οἱ |
δὲ
καὶ
σύνδυο
νομοθετοῦνται,
πρὸς |
[12, 948] |
τὸ
παράπαν
οὐχ
ἡγοῦνται
θεούς,
|
οἱ |
δὲ
οὐ
φροντίζειν
ἡμῶν
αὐτοὺς |
[12, 962] |
ἄλλων
τε
πόλεων
ἔσονται
δεσπόται,
|
οἱ |
δὲ
σοφώτατοι,
ὡς
οἴονται,
πρὸς |
[12, 967] |
τε
καὶ
ὅτε
ἄψυχα
αὐτὰ
|
οἱ |
διανοούμενοι
διενοοῦντο.
θαύματα
μὲν
οὖν |
[12, 954] |
τυγχάνῃ,
τὰ
μὲν
ἀσήμαντα
παρεχόντων
|
οἱ |
ἐνοικοῦντες
ἐρευνᾶν,
τὰ
δὲ
σεσημασμένα |
[12, 948] |
τοῦ
δικαστηρίου,
ἔπειτα
αὐτῶν
τούτων
|
οἱ |
ζῶντες,
πρὸς
δὲ
τούτοις
τὸ |
[12, 967] |
τὸ
προσδοκώμενον
ὑπὸ
(τῶν
πολλῶν.
|
οἱ |
μὲν
γὰρ
διανοοῦνται
τοὺς
τὰ |
[12, 952] |
τῶν
ὀρνίθων
διαπορευόμενοι
καὶ
τούτων
|
οἱ |
πολλοὶ
κατὰ
θάλατταν
ἀτεχνῶς
οἷον |
[12, 950] |
ὅσον
οὐσίας
ἀρετῆς
ἀπεσφαλμένοι
τυγχάνουσιν
|
οἱ |
πολλοί,
τοσοῦτον
καὶ
τοῦ
κρίνειν |
[12, 947] |
ἐν
τοῖς
γυμνασίοις,
οὓς
ἂν
|
οἱ |
προσήκοντες
τοῦ
τελευτήσαντος
ἐπιόψωνται,
πρώτους |
[12, 945] |
τρίτου,
μνᾶν
δὲ
ὡσαύτως,
καθάπερ
|
οἱ |
πρόσθεν,
τοῦ
τετάρτου
μέρους.
εὐθύνων |
[12, 955] |
τινας
ἑαυτῷ
ποιῆται,
τοὺς
αἰτίους
|
οἱ |
στρατηγοὶ
ταύτης
τῆς
πράξεως
εἰσαγόντων |
[12, 959] |
γέ
τις
ἐπιστατῇ,
ὃν
ἂν
|
οἱ |
τοῦ
τετελευτηκότος
ἐπίσκοπον
οἰκεῖοι
παραλάβωσιν, |
[12, 945] |
(οἴχεσθαι
πολιτείαν.
ἂν
μὲν
γὰρ
|
οἱ |
τοὺς
ἄρχοντας
ἐξευθύνοντες
βελτίους
ὦσιν |
[12, 952] |
πολλὰ
(διατελῶν
ταῖς
φοιτήσεσιν,
καθάπερ
|
οἱ |
τῶν
ὀρνίθων
διαπορευόμενοι
καὶ
τούτων |
[12, 969] |
πως
συμμείξαντες,
ἐὰν
ἄρα
ἡμῖν
|
οἵ |
τε
ἄνδρες
ἀκριβῶς
ἐκλεχθῶσι,
παιδευθῶσί |
[12, 951] |
πάσης
ἐπιμελητὴς
ὅ
τε
νέος
|
οἵ |
τε
ἐκ
τῆς
ἀρχῆς
ταύτης |
[12, 962] |
πόλιν;
εἴ
τις
τὸν
σκοπὸν
|
οἷ |
βλέπειν
δεῖ
τὸν
πολιτικὸν
φαίνοιτο |
[12, 963] |
εἴπομεν
εἰς
τὸ
ἓν
ἐκεῖνο
|
οἷ |
δεῖ
βλέπειν,
τὸν
δὲ
πολιτικὸν |
[12, 961] |
περὶ
στρατοπέδων
νοήσωμεν
τίνα
θέμενοι
|
στρατηγοὶ |
σκοπὸν
~καὶ
ἰατρικὴ
ὑπηρεσία
πᾶσα |
[12, 955] |
ἑαυτῷ
ποιῆται,
τοὺς
αἰτίους
οἱ
|
στρατηγοὶ |
ταύτης
τῆς
πράξεως
εἰσαγόντων
εἰς |
[12, 957] |
τε
ἐν
ποιήμασιν
ἔπαινοι
καὶ
|
(ψόγοι |
περί
τινων
λέγονται
καὶ
ὅσοι |
[12, 943] |
καὶ
ὄντως
εἴρηται,
ψεῦδος
δὲ
|
αἰδοῖ |
καὶ
δίκῃ
νεμεσητὸν
κατὰ
φύσιν |
[12, 941] |
αἰσχρὸν
ποιεῖν
ἀλλ'
ἅπερ
αὐτοὶ
|
θεοὶ |
δρῶσιν·
οὔτε
γὰρ
ἀληθὲς
οὔτ' |
[12, 968] |
ἂν
εἴη
κατάλογος
(τῶν
ὅσοι
|
ἐπιτήδειοι |
πρὸς
τὴν
τῆς
φυλακῆς
φύσιν |
[12, 951] |
ἐν
τοῖς
πολλοῖς
ἄνθρωποι
ἀεὶ
|
θεῖοί |
τινες
οὐ
πολλοί
παντὸς
ἄξιοι |
[12, 959] |
ἂν
οἱ
τοῦ
τετελευτηκότος
ἐπίσκοπον
|
οἰκεῖοι |
παραλάβωσιν,
ᾧ
καλόν
τ'
ἔστω |
[12, 941] |
μεγέθους
τοῦ
κλέμματος
ὁ
νόμος
|
ἀξιοῖ |
ζημιοῦν,
ἀλλὰ
τῷ
τὸν
μὲν |
[12, 958] |
δικαίως
εἴη
πολλάκις
ἂν
εἰρημένον,
|
ἄξιοι |
ἐπαίνου
γίγνοιντ'
ἂν
τῇ
πάσῃ |
[12, 951] |
θεῖοί
τινες
οὐ
πολλοί
παντὸς
|
ἄξιοι |
συγγίγνεσθαι,
φυόμενοι
οὐδὲν
μᾶλλον
ἐν |
[12, 966] |
εἰσίν
τε
καὶ
ὅσης
φαίνονται
|
κύριοι |
δυνάμεως,
εἰδέναι
τε
εἰς
ὅσον |
[12, 946] |
ἐκλέξαι
μέχρι
τῶν
ἡμίσεων,
ἐὰν
|
ἄρτιοι |
γίγνωνται,
περιττοὶ
δὲ
ἐὰν
ὦσιν, |
[12, 944] |
ἐξῆν
ἂν
τῶν
τότε
ὅσοι
|
κακοὶ |
ὀνειδίζειν
ὅπλων
ἀποβολὴν
τῷ
τοῦ |
[12, 952] |
εἴτε
καὶ
αὐτὸς
νενοηκὼς
ἄττα
|
ἥκοι, |
κοινούτω
τῷ
συλλόγῳ
ἅπαντι·
(καὶ |
[12, 965] |
ἂν
ὀνόματι
προσαγορεύεσθαι.
τοῦτο,
ὦ
|
φίλοι, |
εἰ
μὲν
βουλόμεθα,
τὰ
νῦν |
[12, 968] |
ξένε;
(Ἀθηναῖος)
τὸ
λεγόμενον,
ὦ
|
φίλοι, |
ἐν
κοινῷ
καὶ
μέσῳ
ἔοικεν |
[12, 969] |
ὁ
θεῖος
γένηται
σύλλογος,
ὦ
|
φίλοι |
ἑταῖροι,
παραδοτέον
τούτῳ
τὴν
πόλιν, |
[12, 942] |
δὲ
ἕνεκα
πολλὴ
μὲν
συμβουλή,
|
πολλοὶ |
δὲ
νόμοι
γίγνονται
κατὰ
τρόπον, |
[12, 945] |
θείους.
ἔχει
γὰρ
οὖν
οὕτω.
|
πολλοὶ |
καιροὶ
πολιτείας
λύσεώς
εἰσιν,
καθάπερ |
[12, 952] |
ὀρνίθων
διαπορευόμενοι
καὶ
τούτων
οἱ
|
πολλοὶ |
κατὰ
θάλατταν
ἀτεχνῶς
οἷον
πετόμενοι |
[12, 951] |
ἄνθρωποι
ἀεὶ
θεῖοί
τινες
οὐ
|
πολλοί |
παντὸς
ἄξιοι
συγγίγνεσθαι,
φυόμενοι
οὐδὲν |
[12, 950] |
οὐσίας
ἀρετῆς
ἀπεσφαλμένοι
τυγχάνουσιν
οἱ
|
πολλοί, |
τοσοῦτον
καὶ
τοῦ
κρίνειν
τοὺς |
[12, 950] |
ἔνεστι
καὶ
τοῖσιν
κακοῖς,
ὥστε
|
πάμπολλοι |
(καὶ
τῶν
σφόδρα
κακῶν
εὖ |
[12, 962] |
δ'
ὅπως
πλουτήσουσιν,
εἴτ'
οὖν
|
δοῦλοί |
τινων
ὄντες
εἴτε
καὶ
μή, |
[12, 968] |
ἐμπειρίαν
τε
καὶ
σκέψιν
γεγονυῖάν
|
μοι |
καὶ
μάλα
συχνήν.
(Κλεινίας)
ἀλλ' |
[12, 960] |
ἔστι
μὴν
δυνατόν,
ὥς
γέ
|
μοι |
τὰ
νῦν
παντάπασι
καταφαίνεται.
(Κλεινίας) |
[12, 962] |
δ'
οὖν
τοπάζειν
δεῖ,
δοκεῖ
|
μοι |
τείνειν
ὁ
λόγος
οὗτος
εἰς |
[12, 960] |
τῶν
νόμων.
ἡμῖν
δ'
ἔτι
|
μοι |
φαίνεσθαι
δοκεῖ
τοῦτ'
ἐλλεῖπον
τοῖς |
[12, 964] |
καὶ
ταὐτόν,
σὺ
πάλιν
ἀπόδος
|
ἐμοί. |
διανοοῦ
δὲ
ὡς
ἐρῶν
καὶ |
[12, 968] |
γιγνοίμην
ἂν
προθύμως
πρὸς
δ'
|
ἐμοὶ |
καὶ
ἑτέρους
ἴσως
εὑρήσω
διὰ |
[12, 969] |
καὶ
ἐξηγεῖσθαι
τά
γε
δεδογμένα
|
ἐμοὶ |
περὶ
τῆς
παιδείας
τε
καὶ |
[12, 957] |
εἰς
τὸ
δυνατὸν
μεταβολήν,
ὅσοις
|
ἰάσιμοι |
δόξαι
τῶν
κακῶν·
οἷσιν
δὲ |
[12, 942] |
πολλὴ
μὲν
συμβουλή,
πολλοὶ
δὲ
|
νόμοι |
γίγνονται
κατὰ
τρόπον,
μέγιστον
δὲ |
[12, 956] |
καὶ
ἃ
δεῖ
γίγνεσθαι,
καὶ
|
νόμοι |
περὶ
τῶν
συμβολαίων
εἰς
δύναμιν |
[12, 964] |
ὅπου
μὴ
λόγῳ
ἔργῳ
τε
|
ἱκανοὶ |
φύλακες
εἶεν,
ἀρετῆς
πέρι
γιγνώσκοντες |
[12, 965] |
ἧς
δὴ
νῦν
σχεδὸν
ἐφηψάμεθα,
|
τυγχάνοι |
ἂν
οὖσα
ἧς
χρείαν
ἔχομεν |
[12, 961] |
τὰς
αἰσθήσεις
τῷ
κυβερνητικῷ
νῷ
|
συγκερασάμενοι |
σῴζουσιν
αὑτούς
τε
καὶ
τὰ |
[12, 951] |
τε
ἐκ
τῆς
ἀρχῆς
ταύτης
|
ἀπηλλαγμένοι. |
ἕκαστος
δὲ
τούτων
μὴ
μόνος, |
[12, 961] |
οἷον
περὶ
στρατοπέδων
νοήσωμεν
τίνα
|
θέμενοι |
στρατηγοὶ
σκοπὸν
~καὶ
ἰατρικὴ
ὑπηρεσία |
[12, 956] |
φυλέται,
κατὰ
τὸ
δωδέκατον
μέρος
|
διῃρημένοι, |
ἐν
οἷς,
ἂν
μὴ
διακριθῶσιν |
[12, 950] |
οὐ
γὰρ
ὅσον
οὐσίας
ἀρετῆς
|
ἀπεσφαλμένοι |
τυγχάνουσιν
οἱ
πολλοί,
τοσοῦτον
καὶ |
[12, 946] |
τὰς
ἀρχὰς
πάσας
δώδεκα
μέρη
|
διελόμενοι |
πάσαις
βασάνοις
χρώμενοι
ἐλευθέραις
ἐλεγχόντων. |
[12, 952] |
πολλοὶ
κατὰ
θάλατταν
ἀτεχνῶς
οἷον
|
πετόμενοι |
χρηματισμοῦ
χάριν
ἐμπορευόμενοι
ἔτους
ὥραν |
[12, 952] |
φοιτήσεσιν,
καθάπερ
οἱ
τῶν
ὀρνίθων
|
διαπορευόμενοι |
καὶ
τούτων
οἱ
πολλοὶ
κατὰ |
[12, 952] |
ἀτεχνῶς
οἷον
πετόμενοι
χρηματισμοῦ
χάριν
|
ἐμπορευόμενοι |
ἔτους
ὥραν
πέτονται
πρὸς
τὰς |
[12, 951] |
οὐ
πολλοί
παντὸς
ἄξιοι
συγγίγνεσθαι,
|
φυόμενοι |
οὐδὲν
μᾶλλον
ἐν
εὐνομουμέναις
πόλεσιν |
[12, 948] |
κακίστων
ἡ
δόξα
ὡς
σμικρὰ
|
δεχόμενοι |
θύματα
καὶ
θωπείας
πολλὰ
συναποστεροῦσι |
[12, 956] |
πρώτοις,
περὶ
ζημίας
μείζονος
ἰόντων
|
ἀγωνιούμενοι, |
ὁ
δὲ
φεύγων,
ἂν
ἡττηθῇ |
[12, 959] |
καὶ
(ἀνδρῶν
καὶ
πάσης
ἡλικίας
|
ἐπιμελούμενοι |
ζῶσι,
καὶ
δὴ
καὶ
πρὸς |
[12, 967] |
καὶ
ὅτε
ἄψυχα
αὐτὰ
οἱ
|
διανοούμενοι |
διενοοῦντο.
θαύματα
μὲν
οὖν
(καὶ |
[12, 946] |
δώδεκα
μέρη
διελόμενοι
πάσαις
βασάνοις
|
χρώμενοι |
ἐλευθέραις
ἐλεγχόντων.
οἰκούντων
δέ,
ὅσον |
[12, 944] |
πειρᾶσθαι
κατὰ
μέρη.
μύθῳ
δὴ
|
προσχρώμενοι |
ἅμ'
εἴπωμεν,
εἰ
κομισθεὶς
ἐπὶ |
[12, 952] |
χρὴ
φιλοφρονεῖσθαι.
τέτταρες
δ'
εἰσὶ
|
ξένοι |
ὧν
δεῖ
πέρι
λόγον
τινὰ |
[12, 957] |
λόγων
ὅσοι
τε
ἐν
ποιήμασιν
|
ἔπαινοι |
καὶ
(ψόγοι
περί
τινων
λέγονται |
[12, 963] |
ὦ
θαυμάσιε,
σὺ
δὲ
δὴ
|
ποῖ |
σκοπεῖς;
τί
ποτ'
ἐκεῖνό
ἐστι |
[12, 951] |
εἰσὶ
γὰρ
ἐν
τοῖς
πολλοῖς
|
ἄνθρωποι |
ἀεὶ
θεῖοί
τινες
οὐ
πολλοί |
[12, 962] |
σύνδυο
νομοθετοῦνται,
πρὸς
ἄμφω
βλέποντες,
|
ἐλεύθεροί |
τε
ὅπως
ἄλλων
τε
πόλεων |
[12, 952] |
δ'
ἂν
τούτων
ἐγκρίνωσιν
οἱ
|
γεραίτεροι, |
τοὺς
νεωτέρους
πάσῃ
σπουδῇ
μανθάνειν, |
[12, 956] |
δικαστῶν
τοὔνομα
μᾶλλον
πρέπον
ἔχοντες·
|
δεύτεροι |
δὲ
κωμῆταί
τε
καὶ
φυλέται, |
[12, 950] |
διὰ
νόμων
ὀρθῶν
βλάβην
ἂν
|
φέροι |
μεγίστην
πασῶν,
ταῖς
δὲ
πλείσταις |
[12, 950] |
τοῦ
κρίνειν
τοὺς
ἄλλους
ὅσοι
|
πονηροὶ |
καὶ
χρηστοί,
θεῖον
δέ
τι |
[12, 945] |
ἔχει
γὰρ
οὖν
οὕτω.
πολλοὶ
|
καιροὶ |
πολιτείας
λύσεώς
εἰσιν,
καθάπερ
νεὼς |
[12, 969] |
θεῖος
γένηται
σύλλογος,
ὦ
φίλοι
|
ἑταῖροι, |
παραδοτέον
τούτῳ
τὴν
πόλιν,
ἀμφισβήτησίς |
[12, 969] |
ἑτέροις
τισὶν
προσφερὲς
ἂν
εἴη.
|
σοὶ |
δὴ
τοῦτό
γε,
ὦ
Κλεινία, |
[12, 965] |
σαφεστέρα
μέθοδος
ἀνθρώπων
οὐδενί.
(Κλεινίας)
|
σοὶ |
πιστεύων,
ὦ
ξένε,
συγχωρῶ
δή, |
[12, 963] |
τὸ
δὲ
φρόνησιν.
ἐρῶ
γάρ
|
σοι |
τὴν
αἰτίαν,
ὅτι
τὸ
μέν |
[12, 946] |
αὖθις,
μέχριπερ
ἂν
τρεῖς
λειφθῶσιν
|
ἄνισοι· |
ἐὰν
δὲ
ἢ
πᾶσιν
ἢ |
[12, 968] |
καταλεκτέος
ἂν
εἴη
κατάλογος
(τῶν
|
ὅσοι |
ἐπιτήδειοι
πρὸς
τὴν
τῆς
φυλακῆς |
[12, 944] |
εἶχεν,
ἐξῆν
ἂν
τῶν
τότε
|
ὅσοι |
κακοὶ
ὀνειδίζειν
ὅπλων
ἀποβολὴν
τῷ |
[12, 957] |
(ψόγοι
περί
τινων
λέγονται
καὶ
|
ὅσοι |
καταλογάδην,
εἴτ'
ἐν
γράμμασιν
εἴτε |
[12, 950] |
καὶ
τοῦ
κρίνειν
τοὺς
ἄλλους
|
ὅσοι |
πονηροὶ
καὶ
χρηστοί,
θεῖον
δέ |
[12, 957] |
δὴ
καὶ
τῶν
ἄλλων
λόγων
|
ὅσοι |
τε
ἐν
ποιήμασιν
ἔπαινοι
καὶ |
[12, 967] |
ὑπωπτεύετο
τὸ
νῦν
ὄντως
δεδογμένον,
|
ὅσοι |
τῆς
ἀκριβείας
αὐτῶν
ἥπτοντο,
ὅπως |
[12, 944] |
τῷ
τοῦ
Μενοιτίου.
ἔτι
δὲ
|
ὁπόσοι |
κατὰ
κρημνῶν
ῥιφέντες
ἀπώλεσαν
(ὅπλα, |
[12, 965] |
εἰ
τέτταρα
οὔθ'
ὡς
ἓν
|
δυνατοὶ |
φράζειν
ἐσόμεθα;
οὔκουν
ἐάν
γε |
[12, 962] |
πόλεων
ἔσονται
δεσπόται,
οἱ
δὲ
|
σοφώτατοι, |
ὡς
οἴονται,
πρὸς
ταῦτά
τε |
[12, 956] |
δικαστηρίων
δὲ
τὸ
μὲν
πρῶτον
|
αἱρετοὶ |
δικασταὶ
γίγνοιντ'
ἄν,
οὓς
ἂν |
[12, 969] |
αὖ
κεκινημένης
τοῖς
λόγοις·
τὸ
|
μέντοι |
κινδύνευμα
οὐ
σμικρὸν
οὐδ'
ἑτέροις |
[12, 950] |
τοὺς
ἄλλους
ὅσοι
πονηροὶ
καὶ
|
χρηστοί, |
θεῖον
δέ
τι
καὶ
εὔστοχον |
[12, 946] |
τῶν
δὲ
προκριθέντων
οὓς
ἂν
|
πλεῖστοι |
ἐνέγκωσι,
τούτους
ἐκλέξαι
μέχρι
τῶν |
[12, 946] |
τῶν
ἡμίσεων,
ἐὰν
ἄρτιοι
γίγνωνται,
|
περιττοὶ |
δὲ
ἐὰν
ὦσιν,
ἕνα
ἀφελεῖν, |
[12, 941] |
μηδὲν
αἰσχρὸν
ποιεῖν
ἀλλ'
ἅπερ
|
αὐτοὶ |
θεοὶ
δρῶσιν·
οὔτε
γὰρ
ἀληθὲς |
[12, 967] |
ὅσα
κατ'
οὐρανόν.
οἱ
δὲ
|
αὐτοὶ |
πάλιν
ἁμαρτάνοντες
ψυχῆς
φύσεως
ὅτι |
[12, 946] |
τρεῖς
ἀεὶ
προσγιγνέσθων
κατ'
ἐνιαυτόν·
|
οὗτοι |
δὲ
τὰς
ἀρχὰς
πάσας
δώδεκα |
[12, 958] |
γίγνοιντ'
ἂν
τῇ
πάσῃ
πόλει
|
τοιοῦτοι |
δικασταὶ
καὶ
δικαστῶν
ἡγεμόνες.
ἐπειδὰν |
[12, 960] |
περὶ
τελευτήσαντας
ταφαὶ
εἴτε
καὶ
|
ἄταφοι |
πράξεις,
περὶ
πατροφόνων
καὶ
ἱεροσύλων |
[12, 957] |
ταύτῃ
πῃ
γιγνόμενα
μέτρον
ἂν
|
ἔχοι· |
τὰ
δὲ
δημόσια
καὶ
κοινὰ |
[12, 944] |
ῥύσεως
ὕδατος,
ἢ
μυρί'
ἂν
|
ἔχοι |
τις
τοιαῦτα
παραμυθούμενος
ἐπᾴδειν,
εὐδιάβολον |
[12, 959] |
τῷ
τοῦ
τετάρτου
μέτρον
ἂν
|
ἔχοι |
τῶν
ἀναλωμάτων.
νομοφύλαξι
δὲ
πολλά |
[12, 960] |
ἡ
νομοθεσία
τέλος
ἂν
ἡμῖν
|
ἔχοι· |
τῶν
πάντων
δ'
ἑκάστοτε
τέλος |
[12, 941] |
τε
καὶ
εἰς
χρόνον
ἅπαντα
|
εὐτυχοῖ, |
ὁ
δὲ
ἀπιστήσας
τὸ
μετὰ |
[12, 953] |
θύρας,
τοιοῦτος
ἕτερος
αὐτὸς
ὤν·
|
ἐπὶ |
γὰρ
τὴν
τοῦ
τῆς
παιδείας |
[12, 967] |
ἄρχει
τε
δὴ
σωμάτων
πάντων,
|
ἐπὶ |
δὲ
τούτοισι
δή,
τὸ
νῦν |
[12, 955] |
ἀγαθοῖς
μὲν
δεῖ
δέχεσθαι
δῶρα,
|
ἐπὶ |
δὲ
φλαύροις
(οὔ·
τὸ
γὰρ |
[12, 955] |
ἀσφαλέστατον
πείθεσθαι
τῷ
νόμῳ,
μηδὲν
|
ἐπὶ |
δώροισιν
διακονεῖν.
ὁ
δὲ
μὴ |
[12, 961] |
τούτοις,
ἔτι
δὲ
τοὺς
ἐκδημήσαντας
|
ἐπὶ |
ζήτησιν
εἴ
τί
που
πρὸς |
[12, 944] |
προσχρώμενοι
ἅμ'
εἴπωμεν,
εἰ
κομισθεὶς
|
ἐπὶ |
σκηνὴν
ἄνευ
τῶν
ὅπλων
Πάτροκλος |
[12, 953] |
νῦν
πᾶς
ἀκέλευστος
ὁ
τοιοῦτος
|
ἐπὶ |
τὰς
τῶν
πλουσίων
καὶ
σοφῶν |
[12, 969] |
καὶ
μηχαναῖς
πάσαις
κοινωνὸν
ποιητέον
|
ἐπὶ |
τὴν
τῆς
πόλεως
κατοίκισιν.
(Κλεινίας) |
[12, 965] |
θαυμάσιε,
ἀδύνατον.
(Ἀθηναῖος)
ἰτέον
ἄρα
|
ἐπί |
τινα
ἀκριβεστέραν
παιδείαν
τῆς
ἔμπροσθεν. |
[12, 956] |
τρίτον
ἀγωνίζεσθαι
βούληται,
(ἀγέτω
μὲν
|
ἐπὶ |
τοὺς
δικαστὰς
τοὺς
ἐκλεκτοὺς
τὴν |
[12, 944] |
ὀνείδει
συνεχόμενος,
ἔστω
νόμος
ὅδε
|
ἐπὶ |
τούτοις·
Ἀνὴρ
ὃς
ἂν
ὄφλῃ |
[12, 952] |
τῇ
πόλει
ὑποδέχεσθαι
χρὴ
τοὺς
|
ἐπὶ |
τούτοις
ἄρχοντας
τεταγμένους,
~(φυλάττοντας
μὴ |
[12, 958] |
καὶ
νόμους
φθείρων
θανάτῳ
ζημιούσθω.
|
ἀνδρὶ |
δὴ
τὸ
μετὰ
τοῦτο
γεννηθέντι |
[12, 943] |
μὲν
δὴ
πᾶσαν
ἐπιφέροντα
δίκην
|
ἀνδρὶ |
πάντ'
ἄνδρα
φοβεῖσθαι
τὸ
μήτε |
[12, 944] |
εἰς
ἀνδρὸς
φύσιν·
ἦν
γὰρ
|
ἀνδρὶ |
ῥιψάσπιδι
τρόπον
τινὰ
πρέπουσα
πασῶν |
[12, 945] |
τῶν
κατὰ
πόλεμον
(ἀρχόντων
ὡς
|
ἀνδρὶ |
στρατιώτῃ
χρήσηται
μηδ'
εἰς
τάξιν |
[12, 949] |
ἐκ
γῆς
χρηματισμὸν
μήτ'
ἐμπορεύηται,
|
περὶ |
ἀποδημίας
ἑαυτῶν
ἔξω
τῆς
χώρας |
[12, 950] |
χώραις.
ὧδε
οὖν
χρὴ
ποιεῖν
|
περὶ |
ἀποδημίας
εἰς
ἄλλας
χώρας
καὶ |
[12, 964] |
τοὺς
φύλακας
ἀκριβεστέρους
τῶν
πολλῶν
|
περὶ |
ἀρετῆς
ἔργῳ
καὶ
λόγῳ
κατασκευαστέον; |
[12, 967] |
μὲν
οὖν
(καὶ
τότε
ὑπεδύετο
|
περὶ |
αὐτά,
καὶ
ὑπωπτεύετο
τὸ
νῦν |
[12, 947] |
τοὺς
ἄλλους
ὡσαύτως,
παῖδας
δὲ
|
περὶ |
αὐτὴν
τὴν
κλίνην
ἔμπροσθεν
τὸ |
[12, 943] |
τὸν
νέον
χρῆν
δοκεῖν
πολεμικοῦ
|
περὶ |
βίου,
νόμους
δ'
αὖ
τούσδε· |
[12, 943] |
γράψασθαί
ποτε
μηδὲ
κατηγόρῳ
τούτων
|
πέρι |
γενέσθαι,
πρὸς
τούτοις
δ'
ἔτι |
[12, 964] |
τε
ἱκανοὶ
φύλακες
εἶεν,
ἀρετῆς
|
πέρι |
γιγνώσκοντες
ἱκανῶς,
θαυμαστόν
τι
ταύτην |
[12, 949] |
μηδ'
αὖ
δεσμῶν
μηδὲ
θανάτου,
|
περὶ |
δὲ
χορείας
τινῶν
φοιτήσεων
ἢ |
[12, 956] |
καὶ
πάνθ'
ὁπόσα
τοιαῦτα
ἀναγκαῖα
|
περὶ |
δίκας
γίγνεσθαι,
προτέρων
τε
καὶ |
[12, 946] |
εἰς
τὴν
ἀγορὰν
γράμματα
καταθέντες,
|
περὶ |
ἑκάστης
ἀρχῆς
ὅτι
χρὴ
παθεῖν |
[12, 948] |
δίκαι
ἐκρίνοντ'
αὐτῷ·
διδοὺς
γὰρ
|
περὶ |
ἑκάστων
τῶν
ἀμφισβητουμένων
(ὅρκον
τοῖς |
[12, 956] |
μὴ
διακριθῶσιν
ἐν
τοῖς
πρώτοις,
|
περὶ |
ζημίας
μείζονος
ἰόντων
ἀγωνιούμενοι,
ὁ |
[12, 965] |
ἱκανῶς
ἕξειν
τὰ
πρὸς
ἀρετήν,
|
περὶ |
ἧς
οὔτ'
εἰ
πολλά
ἐστ' |
[12, 948] |
ἐν
δίκαις.
μεταβεβληκυιῶν
οὖν
τῶν
|
περὶ |
θεοὺς
δοξῶν
ἐν
τοῖς
ἀνθρώποις |
[12, 952] |
καὶ
εἴ
τινα
φήμην
τινῶν
|
περὶ |
θέσεως
νόμων
ἢ
παιδείας
ἢ |
[12, 966] |
ἴσμεν
ὅτι
δύ'
ἐστὸν
τὼ
|
περὶ |
θεῶν
ἄγοντε
εἰς
πίστιν,
ὅσα |
[12, 966] |
πᾶσαν
πίστιν
λαβεῖν
τῶν
οὐσῶν
|
περὶ |
θεῶν;
τὴν
δὲ
μὴ
ἐπιτροπὴν |
[12, 949] |
κοινῶν
(κοσμήσεων
ἢ
λῃτουργιῶν,
ὁπόσα
|
περὶ |
θυσίας
εἰρηνικῆς
ἢ
πολεμικῶν
εἰσφορῶν |
[12, 956] |
ἕκαστα
γίγνεσθαι
χρεών,
καὶ
διαψηφίσεων
|
πέρι |
καὶ
ἀναβολῶν,
καὶ
πάνθ'
ὁπόσα |
[12, 952] |
ἀεὶ
τῆς
τε
οἰκείας
πόλεως
|
πέρι, |
καὶ
ἐὰν
ἄλλοθι
πυνθάνωνταί
τι |
[12, 966] |
δυνατόν.
(Ἀθηναῖος)
τί
δὲ
δή;
|
περὶ |
καλοῦ
τε
καὶ
ἀγαθοῦ
ταὐτὸν |
[12, 943] |
ἄρχοντας
ποιῆσαι
σύλλογον,
(ἀριστείων
δὲ
|
πέρι |
κρίνεσθαι
τὸν
βουλόμενον
ἐν
τοῖς |
[12, 949] |
χώρας
παρέξονται
συντρόφους
δικῶν
τε
|
περὶ |
λήξεως
τὸν
αὐτὸν
τρόπον
εἶναι |
[12, 952] |
δ'
εἰσὶ
ξένοι
ὧν
δεῖ
|
πέρι |
λόγον
τινὰ
ποιεῖσθαι·
ὁ
μὲν |
[12, 952] |
τοιούτων
διαφέρον,
καὶ
δὴ
καὶ
|
περὶ |
μαθημάτων,
ὁπόσ'
ἂν
ἐν
ταύτῃ |
[12, 957] |
τε
καὶ
κεκτημένον
γράμματα
αὐτῶν
|
πέρι |
μανθάνειν·
πάντων
γὰρ
μαθημάτων
κυριώτατα |
[12, 961] |
χρὴ
τοίνυν,
ὦ
Κλεινία,
παντὸς
|
πέρι |
νοῆσαι
σωτῆρα
τὸν
εἰκότα
ἐν |
[12, 952] |
μὴ
μαθοῦσι
δὲ
σκοτωδέστερα
τὰ
|
περὶ |
νόμους
αὐτοῖς
φαίνεσθαι
καὶ
ἀσαφῆ. |
[12, 951] |
τὸν
σύλλογον
ἴτω
τὸν
τῶν
|
περὶ |
νόμους
ἐποπτευόντων·
οὗτος
δ'
ἔστω |
[12, 952] |
εἶναι
τούτοις
καὶ
(τοὺς
λόγους
|
περὶ |
νόμων
ἀεὶ
τῆς
τε
οἰκείας |
[12, 964] |
ἐν
πάσῃ
τῇ
ψυχῇ
ἔχοντας,
|
περὶ |
ὅλην
κύκλῳ
τὴν
πόλιν
ὁρᾶν, |
[12, 965] |
ἀκριβεστέρα
σκέψις
θέα
τε
ἂν
|
περὶ |
ὁτουοῦν
ὁτῳοῦν
γίγνοιτο
ἢ
τὸ |
[12, 956] |
συμβολαίων
εἰς
δύναμιν
τῶν
μεγίστων
|
πέρι |
πάντων
εἴρηνται,
τὸ
λοιπὸν
δὴ |
[12, 966] |
λέγεις
ἕξιν.
(Ἀθηναῖος)
τί
δέ;
|
περὶ |
πάντων
τῶν
σπουδαίων
ἆρ'
ἡμῖν |
[12, 960] |
ταφαὶ
εἴτε
καὶ
ἄταφοι
πράξεις,
|
περὶ |
πατροφόνων
καὶ
ἱεροσύλων
καὶ
τῶν |
[12, 943] |
τῶν
τε
οὖν
ἄλλων
εὐλαβεῖσθαι
|
πέρι |
πλημμελεῖν
εἰς
δίκην,
διαφερόντως
δὲ |
[12, 962] |
πῶς;
(Ἀθηναῖος)
τί
δὲ
δὴ
|
περὶ |
πόλιν;
εἴ
τις
τὸν
σκοπὸν |
[12, 943] |
ἐν
τοῖς
αὑτῶν
ἔθνεσιν,
μὴ
|
περὶ |
προτέρου
πολέμου
μηδὲν
παρεχόμενον
μήτε |
[12, 949] |
οὖν
τὸν
νομοθέτην
δεῖ
τούτων
|
πέρι |
πρῶτον
πείθοντα
εἰς
δύναμιν.
πέφυκεν |
[12, 950] |
δοκοῖεν
ἄν·
χρὴ
δὲ
οὔποτε
|
περὶ |
σμικροῦ
ποιεῖσθαι
τὸ
δοκεῖν
ἀγαθοὺς |
[12, 961] |
τὰ
τοιαῦτα
παραδειγμάτων·
ἀλλ'
οἷον
|
περὶ |
στρατοπέδων
νοήσωμεν
τίνα
θέμενοι
στρατηγοὶ |
[12, 962] |
οὔ;
(Ἀθηναῖος)
ἰατρὸς
δὴ
τὸ
|
περὶ |
σῶμα
ἀγνοῶν,
ὃ
προσείπομεν
ὑγίειαν |
[12, 958] |
τις
θῆλυς
ᾖ,
τὰ
μὲν
|
περὶ |
τὰ
θεῖα
νόμιμα
τῶν
τε |
[12, 968] |
ἑτέρους
ἴσως
εὑρήσω
διὰ
τὴν
|
περὶ |
τὰ
τοιαῦτ'
ἐμπειρίαν
τε
καὶ |
[12, 966] |
δίκαιον
γοῦν,
ὡς
λέγεις,
τὸν
|
περὶ |
τὰ
τοιαῦτα
ἀργὸν
ἢ
ἀδύνατον |
[12, 941] |
ἄλλως
ὑπό
τινων
μυθολόγων
πλημμελῶν
|
περὶ |
τὰ
τοιαῦτα
ἐξαπατώμενος
ἀναπειθέσθω,
καὶ |
[12, 960] |
ταῦτα
δὴ
κείσθω
τε
οὕτω
|
περὶ |
τὰ
τοιαῦτα
νόμιμα,
καὶ
ὁ |
[12, 959] |
τἆλλα
ἔστω
μὲν
κατὰ
τὸν
|
περὶ |
τὰ
τοιαῦτα
νόμον
γιγνόμενα,
~τῷ |
[12, 961] |
οὐδὲν
δὴ
πολλῶν
δεῖ
τῶν
|
περὶ |
τὰ
τοιαῦτα
παραδειγμάτων·
ἀλλ'
οἷον |
[12, 945] |
πόλις·
ἐὰν
δ'
ἄλλως
τὰ
|
περὶ |
τὰς
εὐθύνας
τῶν
ἀρχόντων
γίγνηται, |
[12, 951] |
τῶν
ἄλλων
ἐστὶ
νόμιμα
τὰ
|
περὶ |
τὰς
πολιτείας.
θεωροὺς
δὲ
ἄλλους |
[12, 968] |
γεγονέναι.
οὕτω
δὴ
πάντα
τὰ
|
περὶ |
ταῦτα
ἀπόρρητα
μὲν
λεχθέντα
οὐκ |
[12, 957] |
τὸν
ἅπαντα
βίον.
ὅσα
δὲ
|
περί |
τε
σιγὴν
δικαστῶν
καὶ
εὐφημίας |
[12, 958] |
τελευτὴ
γίγνοιτ'
ἂν
κατὰ
φύσιν.
|
περὶ |
τελευτήσαντας
δή,
εἴτε
τις
ἄρρην |
[12, 960] |
ζημίᾳ.
ὅσαι
δ'
ἄλλαι
γίγνονται
|
περὶ |
τελευτήσαντας
ταφαὶ
εἴτε
καὶ
ἄταφοι |
[12, 967] |
ἀλλ'
οὐ
διανοίαις
βουλήσεως
ἀγαθῶν
|
πέρι |
τελουμένων.
(Κλεινίας)
τὸ
δὲ
δὴ |
[12, 966] |
τῶν
νόμων
ὄντως
εἰδέναι
τὰ
|
περὶ |
τὴν
ἀλήθειαν
αὐτῶν,
καὶ
λόγῳ |
[12, 948] |
τετάρτου
δὲ
δύο.
Ῥαδαμάνθυος
δὲ
|
περὶ |
τὴν
λεγομένην
κρίσιν
τῶν
δικῶν |
[12, 961] |
σῴζουσιν
αὑτούς
τε
καὶ
τὰ
|
περὶ |
τὴν
ναῦν;
(Κλεινίας)
τί
μήν; |
[12, 952] |
ἐν
δικαστηρίῳ
ἁλῷ
πολυπραγμονῶν
τι
|
περὶ |
τὴν
παιδείαν
καὶ
τοὺς
νόμους. |
[12, 966] |
οὐσίαν
ἐπόρισεν·
ἓν
δὲ
τὸ
|
περὶ |
τὴν
φοράν,
ὡς
ἔχει
τάξεως, |
[12, 966] |
ποῖα;
(Ἀθηναῖος)
ἓν
μὲν
ὃ
|
περὶ |
τὴν
ψυχὴν
ἐλέγομεν,
ὡς
πρεσβύτατόν |
[12, 943] |
γραφὰς
ἐν
τοῖς
αὐτοῖς
οἷς
|
περὶ |
τῆς
ἀστρατείας,
ὀφλοῦσίν
τε
τιμωρίαι |
[12, 951] |
ἀεὶ
πρεσβεύοντας
δέκα.
ἔτι
ὁ
|
περὶ |
τῆς
παιδείας
πάσης
ἐπιμελητὴς
ὅ |
[12, 969] |
ἐξηγεῖσθαι
τά
γε
δεδογμένα
ἐμοὶ
|
περὶ |
τῆς
παιδείας
τε
καὶ
τροφῆς |
[12, 968] |
ἡμῖν
κεῖσθαι,
καὶ
εἴπερ
κινδυνεύειν
|
περὶ |
τῆς
πολιτείας
ἐθέλομεν
συμπάσης,
~ἢ |
[12, 943] |
μαρτύρων
πιστώσεις
λόγων,
αὐτῆς
δὲ
|
περὶ |
τῆς
στρατείας
τῆς
τότε
γενομένης |
[12, 961] |
(Ἀθηναῖος)
ἔοικε
γάρ.
ἀλλ'
ὁ
|
περὶ |
τί
νοῦς
μετ'
αἰσθήσεων
κραθεὶς |
[12, 962] |
διήλθομεν,
ἔσθ'
ὅπως
ἂν
νοῦν
|
περί |
τι
τούτων
ἂν
ἔχων
φαίνοιτο; |
[12, 957] |
ἐν
ποιήμασιν
ἔπαινοι
καὶ
(ψόγοι
|
περί |
τινων
λέγονται
καὶ
ὅσοι
καταλογάδην, |
[12, 945] |
τοῦ
τετάρτου
μέρους.
εὐθύνων
δὴ
|
πέρι |
τίς
ἡμῖν
λόγος
ἂν
εἴη |
[12, 951] |
εἰρηνικαῖς
συνουσίαις
ποιήσουσι
(δοκεῖν,
τοῖς
|
περὶ |
τὸν
πόλεμον
ἀντίστροφον
ἀποδιδόντες
δόξης |
[12, 959] |
ἔστω
καλῶς
καὶ
μετρίως
τὰ
|
περὶ |
τὸν
τετελευτηκότα
γιγνόμενα
καὶ
μὴ |
[12, 949] |
ἄρχοντας
πάλιν
ἐπανάγειν
εἰς
τὸν
|
περὶ |
τοῦ
πράγματος
ἀεὶ
λόγον.
ξένῳ |
[12, 961] |
γὰρ
οὖν.
(Ἀθηναῖος)
τούτου
δὴ
|
πέρι |
τοῦ
συλλόγου
πάλιν
ἀναλαβὼν
λέγοιμ' |
[12, 964] |
καὶ
πῶς;
(Ἀθηναῖος)
τούτων
δὴ
|
πέρι |
τοὺς
ἐξηγητάς,
τοὺς
διδασκάλους,
τοὺς |
[12, 966] |
ἓν
τῶν
καλλίστων
ἐστὶν
τὸ
|
περὶ |
τοὺς
θεούς,
ὃ
δὴ
σπουδῇ |
[12, 957] |
τὸν
μανθάνοντα
βελτίω
γίγνεσθαι
τὰ
|
περὶ |
τοὺς
νόμους
κείμενα,
εἴπερ
ὀρθῶς |
[12, 955] |
ἁλοὺς
τῇ
δίκῃ.
χρημάτων
εἰσφορᾶς
|
πέρι |
τῷ
κοινῷ,
τετιμῆσθαι
μὲν
ἕκαστον |
[12, 964] |
τόν
γε
ὄντα
τι
καὶ
|
περὶ |
τῶν
διαφερόντων
(μεγέθει
τε
καὶ |
[12, 956] |
ἃ
δεῖ
γίγνεσθαι,
καὶ
νόμοι
|
περὶ |
τῶν
συμβολαίων
εἰς
δύναμιν
τῶν |
[12, 952] |
καὶ
ἐὰν
ἄλλοθι
πυνθάνωνταί
τι
|
περὶ |
τῶν
τοιούτων
διαφέρον,
καὶ
δὴ |
[12, 968] |
νόμους,
ὦ
Μέγιλλε
καὶ
Κλεινία,
|
περὶ |
τῶν
τοιούτων
δυνατόν
ἐστιν
νομοθετεῖν, |
[12, 950] |
ἄλλας
χώρας
καὶ
τόπους
καὶ
|
περὶ |
ὑποδοχῆς
ξένων.
πρῶτον
μὲν
νεωτέρῳ |
[12, 963] |
αἰτίαν,
ὅτι
τὸ
μέν
ἐστιν
|
περὶ |
φόβον,
οὗ
καὶ
τὰ
θηρία |
[12, 964] |
αὐτῶν
εἴληφεν,
ἢ
ταῦτα
αὐτὰ
|
περὶ |
ὧν
νῦν
λέγομεν,
ἀνδρεία,
σωφροσύνη, |
[12, 964] |
τοῦτο
σκοπῶμεν
τὸν
εἰδότα
ἱκανῶς
|
περὶ |
ὡντινωνοῦν
οἷς
ἔστιν
μὲν
ὄνομα, |
[12, 944] |
ἐξαίφνης
πολλῆς
ῥύσεως
ὕδατος,
ἢ
|
μυρί' |
ἂν
ἔχοι
τις
τοιαῦτα
παραμυθούμενος |
[12, 960] |
ἀπῃκασμένα
τῇ
τῶν
κλωσθέντων
τῷ
|
πυρὶ |
τὴν
ἀμετάστροφον
(ἀπεργαζομένων
δύναμιν·
ἃ |
[12, 951] |
μετὰ
νέου
ἀπὸ
τριάκοντα
ἐτῶν
|
μέχρι |
τετταράκοντα,
τὸν
ἀρέσκοντα
αὑτῷ
προσλαμβάνων. |
[12, 946] |
ἂν
πλεῖστοι
ἐνέγκωσι,
τούτους
ἐκλέξαι
|
μέχρι |
τῶν
ἡμίσεων,
ἐὰν
ἄρτιοι
γίγνωνται, |
[12, 953] |
ξένιον
Δία,
μὴ
βρώμασι
καὶ
|
θύμασι |
τὰς
ξενηλασίας
ποιουμένους,
καθάπερ
ποιοῦσιν |
[12, 953] |
ἐκπέμπειν,
τιμῶντας
ξένιον
Δία,
μὴ
|
βρώμασι |
καὶ
θύμασι
τὰς
ξενηλασίας
ποιουμένους, |
[12, 960] |
μόνον
ὑγίειαν
καὶ
σωτηρίαν
τοῖς
|
σώμασι |
παρασκευάζειν,
ἀλλὰ
καὶ
εὐνομίαν
ἐν |
[12, 960] |
ὑπὸ
πάντων
ζημιούσθω
(τῇ
δοξάσῃ
|
πᾶσι |
κοινῇ
ζημίᾳ.
ὅσαι
δ'
ἄλλαι |
[12, 942] |
κοινὸν
τὸν
βίον
ὅτι
μάλιστα
|
πᾶσι |
πάντων
γίγνεσθαι
τούτου
γὰρ
οὔτ' |
[12, 955] |
οὖν
ἑστία
τε
οἰκήσεως
ἱερὰ
|
πᾶσι |
πάντων
θεῶν·
μηδεὶς
οὖν
δευτέρως |
[12, 949] |
αὐτὸν
τρόπον
εἶναι
πρὸς
ἀλλήλους
|
πᾶσι |
τὴν
κρίσιν.
ὅσα
τις
ἐλεύθερος |
[12, 960] |
ὥς
γέ
μοι
τὰ
νῦν
|
παντάπασι |
καταφαίνεται.
(Κλεινίας)
μὴ
τοίνυν
ἀφιστώμεθα |
[12, 962] |
πάντα
οἷον
βέλη
ἀφιέναι.
(Κλεινίας)
|
παντάπασι |
μὲν
οὖν.
(Ἀθηναῖος)
νῦν
δὴ |
[12, 965] |
ἧς
χρείαν
ἔχομεν
αὕτη;
(Κλεινίας)
|
παντάπασι |
μὲν
οὖν.
(Ἀθηναῖος)
οὐκοῦν
ἐλέγομεν |
[12, 947] |
ἕως
ἂν
ἡ
πόλις
οἰκῆται.
|
τελευτήσασι |
δὲ
προθέσεις
καὶ
ἐκφορὰς
καὶ |
[12, 944] |
δρᾶν
τοὐναντίον
ὥς
ποτε
θεόν
|
φασι |
δρᾶσαι,
Καινέα
τὸν
Θετταλὸν
ἐκ |
[12, 950] |
λεγομέναις
ξενηλασίαις
χρωμένους
καὶ
τρόποις
|
αὐθάδεσι |
καὶ
χαλεποῖς,
ὡς
δοκοῖεν
ἄν· |
[12, 942] |
ἄλλων
πράττειν
διδάξαι
τὴν
ψυχὴν
|
ἔθεσι |
μήτε
γιγνώσκειν
μήτ'
ἐπίστασθαι
τὸ |
[12, 950] |
ἄλλους
θεοὺς
ἐν
ταῖς
εὐνόμοις
|
πόλεσι |
καὶ
χώραις.
ὧδε
οὖν
χρὴ |
[12, 950] |
χείρονας.
διὸ
καλὸν
ταῖς
πολλαῖς
|
πόλεσι |
τὸ
παρακέλευμά
ἐστιν,
προτιμᾶν
τὴν |
[12, 952] |
ἄλλας
πόλεις
ὃν
ἀγοραῖς
καὶ
|
λιμέσι |
καὶ
δημοσίοις
οἰκοδομήμασιν
ἔξω
τῆς |
[12, 958] |
δίκαι
τέλος
ἐκδικασθεῖσαι
σχῶσι,
ταῖς
|
πράξεσι |
νόμους
αὐτῶν
χρεὼν
γίγνεσθαι
τούσδε· |
[12, 947] |
ἠξιωμένοις
(προεδρίαι
τ'
ἐν
ταῖς
|
πανηγύρεσι |
πάσαις
ἔστωσαν,
ἔτι
δὲ
τῶν |
[12, 946] |
(Ἀπόλλωνι
κατὰ
τὸν
παλαιὸν
νόμον
|
ἀνατίθησι |
κοινὸν
καὶ
Ἡλίῳ,
ὅσονπερ
ἂν |
[12, 951] |
αὐτοὺς
ἀλλὰ
μὴ
μόνον
ἔθεσιν.
|
εἰσὶ |
γὰρ
ἐν
τοῖς
πολλοῖς
ἄνθρωποι |
[12, 952] |
τοῦτον
χρὴ
φιλοφρονεῖσθαι.
τέτταρες
δ'
|
εἰσὶ |
ξένοι
ὧν
δεῖ
πέρι
λόγον |
[12, 955] |
τῶν
εἰς
τὰ
συσσίτια
τελουμένων.
|
θεοῖσι |
δὲ
ἀναθήματα
χρεὼν
ἔμμετρα
τὸν |
[12, 947] |
σκευὴν
ἐνδεδυκότας
ἑκάστους,
σὺν
τοῖς
|
ἵπποισι |
μὲν
ἱππέας,
σὺν
δὲ
ὅπλοις |
[12, 967] |
δὴ
σωμάτων
πάντων,
ἐπὶ
δὲ
|
τούτοισι |
δή,
τὸ
νῦν
εἰρημένον
πολλάκις, |
[12, 950] |
κήρυξιν
ἢ
πρεσβείαις
ἢ
καί
|
τισι |
θεωροῖς·
(τὰς
δὲ
κατὰ
πόλεμον |
[12, 963] |
ἐν
οἷς;
(Κλεινίας)
οἷον
ἐν
|
τίσι |
λέγεις;
(Ἀθηναῖος)
οἷον
ὅτε
τέτταρα |
[12, 967] |
γε
ἐπῆλθον
ποιηταῖς,
τοὺς
φιλοσοφοῦντας
|
κυσὶ |
ματαίαις
ἀπεικάζοντας
(χρωμέναισιν
ὑλακαῖς,
ἄλλα |
[12, 952] |
μαθοῦσι
μὲν
εὐαγέστερον
γίγνεσθαι,
μὴ
|
μαθοῦσι |
δὲ
σκοτωδέστερα
τὰ
περὶ
νόμους |
[12, 952] |
ταύτῃ
τῇ
σκέψει
δοκῇ
συμφέρειν
|
μαθοῦσι |
μὲν
εὐαγέστερον
γίγνεσθαι,
μὴ
μαθοῦσι |
[12, 949] |
πλείονος,
τὰς
ἀρχὰς
ἑκάστας
τοῖς
|
ἀπειθοῦσι |
τὰς
πρεπούσας
ζημίας
ἐπιβαλλούσας
(εἰσάγειν |
[12, 968] |
λέγειν·
οὐδὲ
γὰρ
αὐτοῖς
τοῖς
|
μανθάνουσι |
(δῆλα
γίγνοιτ'
ἂν
ὅτι
πρὸς |
[12, 951] |
δόξης
παρασκευήν,
ἐλθόντες
δὲ
οἴκαδε
|
διδάξουσι |
τοὺς
νέους
ὅτι
δεύτερα
τὰ |
[12, 962] |
ὅρον
εἶναι
τῶν
δικαίων
(ὅπως
|
ἄρξουσί |
τινες
ἐν
τῇ
πόλει,
εἴτ' |
[12, 948] |
δεχόμενοι
θύματα
καὶ
θωπείας
πολλὰ
|
συναποστεροῦσι |
χρήματα
καὶ
μεγάλων
σφᾶς
ἐκλύονται |
[12, 951] |
ἱεραῖς
τε
καὶ
εἰρηνικαῖς
συνουσίαις
|
ποιήσουσι |
(δοκεῖν,
τοῖς
περὶ
τὸν
πόλεμον |
[12, 947] |
κύκλῳ
χώσαντες,
πέριξ
δένδρων
ἄλσος
|
περιφυτεύσουσι |
πλὴν
κώλου
ἑνός,
ὅπως
ἂν |
[12, 964] |
ἀφύλακτον
οὖσαν
πάσχειν
(ἃ
πολλαὶ
|
πάσχουσι |
τῶν
νῦν
πόλεων;
(Κλεινίας)
οὐδέν |
[12, 958] |
τετελευτηκότων
σώματα
μάλιστα
ἀλυπήτως
τοῖς
|
ζῶσι |
δεχομένη
κρύπτειν,
ταῦτα
ἐκπληροῦν,
τοῖς |
[12, 959] |
(ἀνδρῶν
καὶ
πάσης
ἡλικίας
ἐπιμελούμενοι
|
ζῶσι, |
καὶ
δὴ
καὶ
πρὸς
τὸ |
[12, 947] |
τίνες
ἔσονται
καὶ
τίνα
τρόπον.
|
~ζῶσι |
μὲν
οὖν
τούτοις
τοῖς
παρὰ |
[12, 969] |
οἵ
τε
ἄνδρες
ἀκριβῶς
ἐκλεχθῶσι,
|
παιδευθῶσί |
τε
(προσηκόντως,
παιδευθέντες
τε
ἐν |
[12, 969] |
ἡμῖν
οἵ
τε
ἄνδρες
ἀκριβῶς
|
ἐκλεχθῶσι, |
παιδευθῶσί
τε
(προσηκόντως,
παιδευθέντες
τε |
[12, 946] |
δὲ
προκριθέντων
οὓς
ἂν
πλεῖστοι
|
ἐνέγκωσι, |
τούτους
ἐκλέξαι
μέχρι
τῶν
ἡμίσεων, |
[12, 949] |
τε
ὅρκους
παρ'
(ἀλλήλων,
ἂν
|
ἐθέλωσι, |
καὶ
διδόναι
κυρίως
οὐ
γὰρ |
[12, 951] |
τοὺς
νομοφύλακας
παρεμένους·
ἄν
τινες
|
ἐπιθυμῶσι |
τῶν
πολιτῶν
τὰ
τῶν
ἄλλων |
[12, 952] |
δὲ
μᾶλλον
τῶν
ἄλλων,
ἐὰν
|
ἀποβαίνωσι |
χείρους
τῶν
πολλῶν.
εἰς
δὴ |
[12, 949] |
εἰς
τὸ
δικαστήριον,
ἕως
ἂν
|
ἐθελήσωσι |
δρᾶν
τὸ
προσταχθέν.
πόλει
δέ, |
[12, 958] |
κατ'
ἐνιαυτὸν
δίκαι
τέλος
ἐκδικασθεῖσαι
|
σχῶσι, |
ταῖς
πράξεσι
νόμους
αὐτῶν
χρεὼν |
[12, 952] |
(καὶ
ἐάντε
μηδὲν
χείρων
μηδέ
|
τι |
βελτίων
ἥκειν
δόξῃ,
χάριν
γοῦν |
[12, 941] |
τῆς
αὐτῆς
δίκης
δεῖ.
μικρόν
|
τι |
γὰρ
ὁ
κλέπτων
ἔρωτι
μὲν |
[12, 966] |
καὶ
ὅπως
ἓν
διανοεῖσθαι.
(Ἀθηναῖος)
|
τί |
δ'
ἐννοεῖν
μέν,
τὴν
δὲ |
[12, 963] |
(Κλεινίας)
οὐδαμῶς,
ὦ
ξένε.
(Ἀθηναῖος)
|
τί |
δ'
ὅτι
δεῖ
προθυμεῖσθαί
τε |
[12, 966] |
δεῖ
γε,
εἴπερ
δυνατόν.
(Ἀθηναῖος)
|
τί |
δὲ
δή;
περὶ
καλοῦ
τε |
[12, 962] |
φαίνοιτο;
(Κλεινίας)
καὶ
πῶς;
(Ἀθηναῖος)
|
τί |
δὲ
δὴ
περὶ
πόλιν;
εἴ |
[12, 966] |
τινα
σὺ
λέγεις
ἕξιν.
(Ἀθηναῖος)
|
τί |
δέ;
περὶ
πάντων
τῶν
σπουδαίων |
[12, 953] |
ὑποδέχεσθαι
χρὴ
δημοσίᾳ
τὸν
κατά
|
τι |
δημόσιον
ἐξ
ἄλλης
χώρας
ἀφιγμένον· |
[12, 941] |
ἀληθὲς
οὔτ'
εἰκός,
ἀλλ'
ὅς
|
τι |
δρᾷ
τοιοῦτον
παρανόμως,
οὔτε
θεὸς |
[12, 955] |
δίκη.
τοὺς
τῇ
πατρίδι
διακονοῦντάς
|
τι |
δώρων
χωρὶς
χρὴ
διακονεῖν,
πρόφασιν |
[12, 945] |
εὐθυντὴς
τίς
ἱκανός,
ἄν
τίς
|
τί |
εἴπῃ
σκολιὸν
αὐτῶν
ἢ>
καμφθεὶς |
[12, 950] |
πονηροὶ
καὶ
χρηστοί,
θεῖον
δέ
|
τι |
καὶ
εὔστοχον
ἔνεστι
καὶ
τοῖσιν |
[12, 964] |
ἀγνοεῖν,
ἢ
τόν
γε
ὄντα
|
τι |
καὶ
περὶ
τῶν
διαφερόντων
(μεγέθει |
[12, 953] |
ἔστω,
πρὸς
τούτῳ
δὲ
ἀξιῶν
|
τι |
καλὸν
ἰδεῖν
τῶν
ἐν
ταῖς |
[12, 942] |
ἐν
παιδιαῖς
(αὐτὸν
ἐφ'
αὑτοῦ
|
τι |
κατὰ
μόνας
δρᾶν,
ἀλλ'
ἔν |
[12, 953] |
ἐν
καλλοναῖς
ἢ
καὶ
δεῖξαί
|
τι |
κατὰ
(ταὐτὰ
ἄλλῃ
πόλει.
ἴτω |
[12, 941] |
τινι
μαχέσθω
νόμῳ·
ἐάν
τίς
|
τι |
κλέπτῃ
δημόσιον
μέγα
ἢ
καὶ |
[12, 941] |
δημοσίων
ἢ
δοῦλον
ἄν
τίς
|
τι |
κλέπτοντα
ἐν
δικαστηρίῳ
ἕλῃ,
ὡς |
[12, 958] |
ὁπόσα
μὲν
ἐργάσιμα
μηδαμοῦ,
μήτε
|
τι |
μέγα
μήτε
(τι
σμικρὸν
μνῆμα, |
[12, 953] |
ἐντὸς
δραχμῶν
πεντήκοντα,
ἐὰν
δέ
|
τι |
μεῖζον
ἔγκλημα
αὐτοῖς
γίγνηται,
πρὸς |
[12, 948] |
νῦν
δὲ
δὴ
ὅτε
μέρος
|
τι |
μέν,
φαμέν,
ἀνθρώπων
τὸ
παράπαν |
[12, 955] |
καὶ
τούτῳ
ζημία·
ἐὰν
δέ
|
τι |
μέρος
τῆς
πόλεως
εἰρήνην
ἢ |
[12, 963] |
φάναι,
τεττάρων
γε
ὄντων.
(Κλεινίας)
|
τί |
μήν;
(Ἀθηναῖος)
καὶ
μὴν
ἕν |
[12, 961] |
τὰ
περὶ
τὴν
ναῦν;
(Κλεινίας)
|
τί |
μήν;
(Ἀθηναῖος)
οὐδὲν
δὴ
πολλῶν |
[12, 964] |
ἔοικεν
γοῦν.
(Ἀθηναῖος)
μεῖζον
δή
|
τι |
νομοθέτῃ
τε
καὶ
νομοφύλακι,
καὶ |
[12, 961] |
ἔοικε
γάρ.
ἀλλ'
ὁ
περὶ
|
τί |
νοῦς
μετ'
αἰσθήσεων
κραθεὶς
σωτηρία |
[12, 968] |
προρρηθέντα
δηλοῦν
τῶν
λεγομένων.
(Κλεινίας)
|
τί |
οὖν
δὴ
ποιητέον
ἐχόντων
τούτων |
[12, 964] |
οὐδέν
γε,
ὡς
εἰκός.
(Ἀθηναῖος)
|
τί |
οὖν;
ὃ
λέγομεν
νῦν
ποιητέον |
[12, 951] |
κεῖται,
τὰ
δ'
ἐπανορθούμενον,
εἴ
|
τι |
παραλείπεται.
ἄνευ
γὰρ
ταύτης
τῆς |
[12, 952] |
γ'
ἐν
δικαστηρίῳ
ἁλῷ
πολυπραγμονῶν
|
τι |
περὶ
τὴν
παιδείαν
καὶ
τοὺς |
[12, 952] |
πέρι,
καὶ
ἐὰν
ἄλλοθι
πυνθάνωνταί
|
τι |
περὶ
τῶν
τοιούτων
διαφέρον,
καὶ |
[12, 963] |
σὺ
δὲ
δὴ
ποῖ
σκοπεῖς;
|
τί |
ποτ'
ἐκεῖνό
ἐστι
τὸ
ἕν, |
[12, 965] |
ἀνῶμεν,
πρὶν
ἂν
ἱκανῶς
εἴπωμεν
|
τί |
ποτ'
ἔστιν
εἰς
ὃ
βλεπτέον, |
[12, 965] |
ἡμῖν
φύλακας
ἀκριβῶς
ἰδεῖν
πρῶτον
|
τί |
ποτε
διὰ
(πάντων
τῶν
τεττάρων |
[12, 963] |
αὖ
φράζεις;
(Ἀθηναῖος)
ἐρώτησόν
με
|
τί |
ποτε
ἓν
προσαγορεύοντες
ἀρετὴν
ἀμφότερα, |
[12, 963] |
ὑπὲρ
αὐτοῦ
φράζειν
πρὸς
ἐμὲ
|
τί |
ποτέ
φατε
εἶναι
τοῦτο,
(καθάπερ |
[12, 961] |
ᾖ
τις
σχολὴ
παντί.
τοιοῦτόν
|
τί |
που
λεχθὲν
ἡμῖν
ἦν
ἐν |
[12, 961] |
τοὺς
ἐκδημήσαντας
ἐπὶ
ζήτησιν
εἴ
|
τί |
που
πρὸς
τὴν
νομοφυλακίαν
γίγνοιτο |
[12, 958] |
μηδαμοῦ,
μήτε
τι
μέγα
μήτε
|
(τι |
σμικρὸν
μνῆμα,
ἃ
δὲ
ἡ |
[12, 960] |
ἑκάστοτε
τέλος
οὐ
τὸ
δρᾶσαί
|
τι |
σχεδὸν
οὐδὲ
τὸ
κτήσασθαι
κατοικίσαι |
[12, 964] |
ἀρετῆς
πέρι
γιγνώσκοντες
ἱκανῶς,
θαυμαστόν
|
τι |
ταύτην
τὴν
πόλιν
ἀφύλακτον
οὖσαν |
[12, 962] |
τῆς
χώρας
ἡμῖν
ἕξειν,
εἶναί
|
τι |
τὸ
γιγνῶσκον
ἐν
αὐτῷ
πρῶτον |
[12, 960] |
ὅπῃ
γίγνοιτ'
ἂν
παντὶ
κτῆμά
|
τι |
τοιοῦτον.
(Ἀθηναῖος)
ἀλλ'
ἔστι
μὴν |
[12, 968] |
εἰ
γίγνοιτο
ὀρθῶς.
(Κλεινίας)
πῶς;
|
τί |
τοῦτο
εἰρῆσθαι
φῶμεν
αὖ;
(Ἀθηναῖος) |
[12, 962] |
ἔσθ'
ὅπως
ἂν
νοῦν
περί
|
τι |
τούτων
ἂν
ἔχων
φαίνοιτο;
(Κλεινίας) |
[12, 942] |
ἑνί
τε
λόγῳ
τὸ
χωρίς
|
τι |
τῶν
ἄλλων
πράττειν
διδάξαι
τὴν |
[12, 953] |
τεταγμένους,
~(φυλάττοντας
μὴ
νεωτερίζῃ
τίς
|
τι |
τῶν
τοιούτων
ξένων,
καὶ
δίκας |
[12, 949] |
ξένων
ὑποδοχῆς
ἄλλοθεν
ἀνάγκη
βεβουλεῦσθαι
|
τί |
χρὴ
δρᾶν·
συμβουλεύειν
οὖν
τὸν |
[12, 942] |
ἰασίμῳ
ἐκ
τῶν
εἰκότων
ὄντι,
|
~τί |
χρὴ
παθεῖν
ἢ
τίνα
ζημίαν |
[12, 965] |
ὄν,
ἀρετὴν
ἑνὶ
δικαίως
ἂν
|
ὀνόματι |
προσαγορεύεσθαι.
τοῦτο,
ὦ
φίλοι,
εἰ |
[12, 962] |
ἰατρῶν
τε
καὶ
ὑπηρετῶν
ὑγιείας
|
σώματι |
παρασκευήν;
(Κλεινίας)
πῶς
γὰρ
οὔ; |
[12, 942] |
τὸ
μὲν
ὑπηρετικώτατον
ἅπαντι
τῷ
|
σώματι, |
τὸ
δὲ
ἀρχικώτατον,
~ἔχον
(τὰς |
[12, 950] |
οὐκ
ἐγχωρεῖ
τό
γε
(παράπαν,
|
ἔτι |
δὲ
ἄγριον
καὶ
ἀπηνὲς
φαίνοιτ' |
[12, 944] |
ὅπλων
ἀποβολὴν
τῷ
τοῦ
Μενοιτίου.
|
ἔτι |
δὲ
ὁπόσοι
κατὰ
κρημνῶν
ῥιφέντες |
[12, 961] |
δεῖν
εἰς
ταὐτὸ
συλλέγεσθαι
τούτοις,
|
ἔτι |
δὲ
τοὺς
ἐκδημήσαντας
ἐπὶ
ζήτησιν |
[12, 947] |
ἐν
ταῖς
πανηγύρεσι
πάσαις
ἔστωσαν,
|
ἔτι |
δὲ
τῶν
εἰς
τοὺς
Ἕλληνας |
[12, 951] |
ἔστω
πλειόνων
ἐτῶν
ἢ
πεντήκοντα,
|
ἔτι |
δὲ
τῶν
εὐδοκίμων
τά
τε |
[12, 963] |
καὶ
τοῖς
ἄλλοις,
οὐκ
εὐπετὲς
|
ἔτι. |
(Κλεινίας)
πῶς
λέγεις;
(Ἀθηναῖος)
οὐδὲν |
[12, 960] |
σωτηρίαν
τῶν
νόμων.
ἡμῖν
δ'
|
ἔτι |
μοι
φαίνεσθαι
δοκεῖ
τοῦτ'
ἐλλεῖπον |
[12, 945] |
καὶ
οὐκ
εἰς
τὸ
αὐτὸ
|
ἔτι |
νεύουσαι,
(πολλὰς
ἐκ
μιᾶς
τὴν |
[12, 951] |
νομοφυλάκων
(τοὺς
ἀεὶ
πρεσβεύοντας
δέκα.
|
ἔτι |
ὁ
περὶ
τῆς
παιδείας
πάσης |
[12, 957] |
(τὰ
μὲν
εἴρηται,
τὰ
δ'
|
ἔτι |
πρὸς
τῷ
τέλει
ῥηθήσεται.
πρὸς |
[12, 943] |
πέρι
γενέσθαι,
πρὸς
τούτοις
δ'
|
ἔτι |
προστιμᾶν
αὐτῷ
τὸ
δικαστήριον
ὅτι |
[12, 960] |
νῦν
αὖ
ῥηθὲν
εἴρηται,
φράζ'
|
ἔτι |
σαφέστερον.
(Ἀθηναῖος)
ὦ
Κλεινία,
πολλὰ |
[12, 950] |
μὴ
ἐξέστω
ἀποδημῆσαι
μηδαμῇ
μηδαμῶς,
|
ἔτι |
τε
ἰδίᾳ
μηδενί,
δημοσίᾳ
δ' |
[12, 951] |
πλέον
δὲ
ἑξήκοντα
γεγονὼς
ἐτῶν
|
μηκέτι |
θεωρείτω.
θεωρήσας
δὲ
ὁπόσ'
ἂν |
[12, 954] |
τις,
τῶν
πέντε
ἐξελθόντων
ἐτῶν,
|
μηκέτι |
τοῦ
λοιποῦ
χρόνου
ἐξέστω
τούτῳ |
[12, 948] |
σφᾶς
ἐκλύονται
κατὰ
πολλὰ
ζημιῶν,
|
οὐκέτι |
δὴ
τοῖς
νῦν
ἀνθρώποις
ἡ |
[12, 968] |
λέγωμέν
τε
καὶ
ἐρευνῶμεν.
(Ἀθηναῖος)
|
οὐκέτι |
νόμους,
ὦ
Μέγιλλε
καὶ
Κλεινία, |
[12, 946] |
ποιῶσιν,
ἀφελεῖν
τὸ
πλέον
ἀποκρίναντας
|
(νεότητι, |
τοὺς
δ'
ἄλλους
ἐγκρίναντας
φέρειν |
[12, 958] |
γεννήσαντι
καὶ
ἐκθρέψαντι
τέκνα,
καὶ
|
συμμείξαντι |
συμβόλαια
(μετρίως,
διδόντι
τε
δίκας |
[12, 942] |
δρᾶν,
ἀλλ'
ἔν
τε
πολέμῳ
|
παντὶ |
καὶ
ἐν
εἰρήνῃ
πάσῃ
πρὸς |
[12, 960] |
δυνατὸν
εὑρεῖν
ὅπῃ
γίγνοιτ'
ἂν
|
παντὶ |
κτῆμά
τι
τοιοῦτον.
(Ἀθηναῖος)
ἀλλ' |
[12, 961] |
(Ἀθηναῖος)
ἡ
τούτοιν
ἀρετὴ
δήπου
|
παντὶ |
παρέχει
ζῴῳ
σωτηρίαν.
(Κλεινίας)
πῶς; |
[12, 961] |
καὶ
μάλιστ'
ᾖ
τις
σχολὴ
|
παντί. |
τοιοῦτόν
τί
που
λεχθὲν
ἡμῖν |
[12, 953] |
ἔχεται
θεωρήματα·
τῷ
δὴ
τοιούτῳ
|
παντὶ |
χρὴ
καταλύσεις
πρὸς
ἱεροῖς
εἶναι |
[12, 952] |
ἄττα
ἥκοι,
κοινούτω
τῷ
συλλόγῳ
|
ἅπαντι· |
(καὶ
ἐάντε
μηδὲν
χείρων
μηδέ |
[12, 942] |
ἐναντίως,
καὶ
τὸ
μὲν
ὑπηρετικώτατον
|
ἅπαντι |
τῷ
σώματι,
τὸ
δὲ
ἀρχικώτατον, |
[12, 958] |
σὺν
τοῖς
νόμοις
ἐν
μοίρᾳ
|
γηράσαντι |
τελευτὴ
γίγνοιτ'
ἂν
κατὰ
φύσιν. |
[12, 958] |
ἐκπληρώσῃ
τὸ
χρέος
(ἅπαν
τῷ
|
νικήσαντι· |
ἄλλοις
δὲ
πρὸς
τοῦτον
ἔστωσαν |
[12, 958] |
ἀρχὴ
τὰ
τοῦ
ὀφλόντος
τῷ
|
νικήσαντι |
χρήματα
πάντα
ἀποδιδότω,
χωρὶς
τῶν |
[12, 958] |
τοῦτο
γεννηθέντι
καὶ
ἐκτραφέντι,
καὶ
|
γεννήσαντι |
καὶ
ἐκθρέψαντι
τέκνα,
καὶ
συμμείξαντι |
[12, 955] |
οἷς
ἂν
ἐθέλῃ,
τῷ
δὲ
|
διακωλύσαντι |
μὴ
ἐξέστω
μηδὲν
ἀνάθημα
μηδ' |
[12, 955] |
τὴν
αὐτὴν
ὑπεχέτω
δίκην
τῷ
|
κλέψαντι· |
φυγάδος
δὲ
ὑποδοχῆς
θάνατος
ἔστω |
[12, 958] |
καὶ
ἐκτραφέντι,
καὶ
γεννήσαντι
καὶ
|
ἐκθρέψαντι |
τέκνα,
καὶ
συμμείξαντι
συμβόλαια
(μετρίως, |
[12, 958] |
ἀνδρὶ
δὴ
τὸ
μετὰ
τοῦτο
|
γεννηθέντι |
καὶ
ἐκτραφέντι,
καὶ
γεννήσαντι
καὶ |
[12, 960] |
κατοικίσαι
τ'
ἐστίν,
ἀλλὰ
τῷ
|
γεννηθέντι |
σωτηρίαν
ἐξευρόντα
τελέως
ἀεί,
τότ' |
[12, 949] |
τῷ
ἐπιορκοῦντι·
τῶν
δὲ
ὁπόσα
|
ἐξαρνηθέντι |
καὶ
ἐξομοσαμένῳ
κέρδος
μέγα
φανερὸν |
[12, 961] |
δὴ
καὶ
μάλιστ'
αὐτῷ
τῷ
|
ἀποκριθέντι· |
δεῖν
δὲ
ὄρθριον
εἶναι
τὸν |
[12, 955] |
νικήσῃ,
τά
τε
νικητήρια
τῷ
|
διακωλυθέντι |
(διδόναι
καὶ
νικήσαντα
γράφειν
ἐν |
[12, 944] |
τοιαύτην
ἀμυντηρίων
ὅπλων
εἰς
τοὐναντίον
|
ἀφέντι |
δύναμιν
τίς
ἄρα
γίγνοιτ'
ἂν |
[12, 958] |
τὸ
μετὰ
τοῦτο
γεννηθέντι
καὶ
|
ἐκτραφέντι, |
καὶ
γεννήσαντι
καὶ
ἐκθρέψαντι
τέκνα, |
[12, 941] |
ὡς
ἰασίμῳ
ἐκ
τῶν
εἰκότων
|
ὄντι, |
~τί
χρὴ
παθεῖν
ἢ
τίνα |
[12, 958] |
τινα
ἠδικήκει
καὶ
παρ'
ἑτέρου
|
ἐκλαβόντι, |
σὺν
τοῖς
νόμοις
ἐν
μοίρᾳ |
[12, 959] |
χρεὼν
τά
τε
ἄλλα
καὶ
|
λέγοντι |
ψυχὴν
σώματος
εἶναι
τὸ
πᾶν |
[12, 958] |
τέκνα,
καὶ
συμμείξαντι
συμβόλαια
(μετρίως,
|
διδόντι |
τε
δίκας
εἴ
τινα
ἠδικήκει |
[12, 955] |
ἐνιαυτόν,
ὑπόδικον
δὲ
ἀνδραποδισμοῦ
τῷ
|
ἐθέλοντι |
γίγνεσθαι.
ἐὰν
δὲ
ἀνταγωνιστὴν
γυμναστικῆς |
[12, 955] |
τῆς
πράξεως
εἰσαγόντων
εἰς
δικαστήριον,
|
ὀφλόντι |
δὲ
θάνατος
ἔστω
δίκη.
τοὺς |
[12, 964] |
δεομένῳ
κολάζεσθαί
τε
καὶ
ἐπιπλῆξαι
|
ἁμαρτάνοντι, |
πότερον
οὐ
διδάσκοντα
ἣν
δύναμιν |
[12, 947] |
ἱερέας
τε
καὶ
ἱερείας
ὡς
|
καθαρεύοντι |
τῷ
τάφῳ
ἕπεσθαι,
ἐὰν
ἄρα |
[12, 949] |
τοὺς
προέδρους
μὴ
(ἐπιτρέπειν
μήτε
|
ὀμνύντι |
λέγειν
πιθανότητος
χάριν
μήτε
ἐπαρώμενον |
[12, 949] |
κατὰ
τὴν
ἀνθρωπίνην
δόξαν
τῷ
|
ἐπιορκοῦντι· |
τῶν
δὲ
ὁπόσα
ἐξαρνηθέντι
καὶ |
[12, 952] |
δοκῇ
τῶν
παρακεκλημένων
εἶναι,
τῷ
|
παρακαλοῦντι |
μέμφεσθαι
τὸν
(σύλλογον
ὅλον·
τοὺς |
[12, 960] |
νόμον
γιγνόμενα,
~τῷ
δὲ
πολιτικῷ
|
νομοθετοῦντι |
παραχωρεῖν
χρὴ
τὰ
τοιάδε·
δακρύειν |
[12, 959] |
αὐτῷ
μήτινα
μεγάλην
εἶναι
τετελευτηκότι·
|
ζῶντι |
γὰρ
ἔδει
βοηθεῖν
πάντας
τοὺς |
[12, 958] |
ἡ
δικάσασα
ἀρχὴ
συνεπομένη
τῷ
|
νικῶντι |
τὰ
τοῦ
ὀφλόντος
παραδιδότω
χρήματα. |
[12, 954] |
ἔστ'
ἀμφισβήτησις·
τῶν
δὲ
ἄλλων
|
ὅτι |
ἄν
τις
ἐκτημένος
ᾖ,
ἐὰν |
[12, 956] |
πολέμων
ὄργανα·
ξύλου
δὲ
μονόξυλον
|
ὅτι |
ἂν
ἐθέλῃ
τις
ἀνατιθέτω,
καὶ |
[12, 960] |
καλῶς,
ὦ
ξένε,
λέγεις·
πρὸς
|
ὅτι |
δὲ
τὸ
νῦν
αὖ
ῥηθὲν |
[12, 963] |
ὦ
ξένε.
(Ἀθηναῖος)
τί
δ'
|
ὅτι |
δεῖ
προθυμεῖσθαί
τε
συνιδεῖν
αὐτὸ |
[12, 961] |
ἡμῖν;
~(Ἀθηναῖος)
ἆρ'
οὐκ
εἴπομεν
|
ὅτι |
δεῖ
σύλλογον
ἡμῖν
ἐν
τῇ |
[12, 966] |
σπουδαίων
ἆρ'
ἡμῖν
αὑτὸς
λόγος,
|
ὅτι |
δεῖ
τοὺς
ὄντως
φύλακας
ἐσομένους |
[12, 951] |
δὲ
οἴκαδε
διδάξουσι
τοὺς
νέους
|
ὅτι |
δεύτερα
τὰ
τῶν
ἄλλων
ἐστὶ |
[12, 959] |
βοηθεῖν
πάντας
τοὺς
προσήκοντας,
ὅπως
|
ὅτι |
δικαιότατος
ὢν
καὶ
(ὁσιώτατος
ἔζη |
[12, 966] |
καλῶν.
(Ἀθηναῖος)
ἆρα
οὖν
ἴσμεν
|
ὅτι |
δύ'
ἐστὸν
τὼ
περὶ
θεῶν |
[12, 962] |
οὖν.
(Ἀθηναῖος)
νῦν
δὴ
μαθησόμεθα
|
ὅτι |
θαυμαστὸν
οὐδὲν
πλανᾶσθαι
τὰ
τῶν |
[12, 950] |
δόξαν
πρὸς
τῶν
ἄλλων
ἀνθρώπων
|
ὅτι |
(καλλίστην
τε
καὶ
ἀρίστην
παρασκευάζεσθαι |
[12, 946] |
τὰ
ἀριστεῖα
ἀποδόντας
πᾶσιν
ἀνειπεῖν
|
ὅτι |
Μαγνήτων
ἡ
κατὰ
θεὸν
πάλιν |
[12, 942] |
ἅμα
καὶ
κοινὸν
τὸν
βίον
|
ὅτι |
μάλιστα
πᾶσι
πάντων
γίγνεσθαι
τούτου |
[12, 950] |
θεοῖς,
πέμπειν
δὲ
εἰς
δύναμιν
|
ὅτι |
πλείστους
ἅμα
καὶ
καλλίστους
τε |
[12, 967] |
αὐτοὶ
πάλιν
ἁμαρτάνοντες
ψυχῆς
φύσεως
|
ὅτι |
πρεσβύτερον
εἴη
σωμάτων,
(διανοηθέντες
δὲ |
[12, 962] |
πλανᾶσθαι
τὰ
τῶν
πόλεων
νόμιμα,
|
ὅτι |
πρὸς
ἄλλο
ἄλλη
βλέπει
τῶν |
[12, 968] |
τοῖς
μανθάνουσι
(δῆλα
γίγνοιτ'
ἂν
|
ὅτι |
πρὸς
καιρὸν
μανθάνεται,
πρὶν
ἐντὸς |
[12, 963] |
ἐρῶ
γάρ
σοι
τὴν
αἰτίαν,
|
ὅτι |
τὸ
μέν
ἐστιν
περὶ
φόβον, |
[12, 944] |
τιμωρία
τούτῳ
γενομένη.
νῦν
δ'
|
ὅτι |
τούτων
ἐγγύτατα
φιλοψυχίας
ἕνεκα,
ἵνα |
[12, 946] |
γράμματα
καταθέντες,
περὶ
ἑκάστης
ἀρχῆς
|
ὅτι |
χρὴ
παθεῖν
ἢ
ἀποτίνειν
κατὰ |
[12, 943] |
ἔτι
προστιμᾶν
αὐτῷ
τὸ
δικαστήριον
|
ὅτι |
χρὴ
παθεῖν
ἢ
ἀποτίνειν.
μετὰ |
[12, 941] |
παρὰ
νόμον
ἀσεβησάντων,
τίμημα
δὲ
|
ὅτι |
χρὴ
(πάσχειν
ἢ
ἀποτίνειν,
ἐὰν |
[12, 948] |
κρίσιν
τῶν
δικῶν
ἄξιον
ἄγασθαι,
|
διότι |
κατεῖδεν
τοὺς
τότε
ἀνθρώπους
ἡγουμένους |
[12, 959] |
τε
αὐτῷ
μήτινα
μεγάλην
εἶναι
|
τετελευτηκότι· |
ζῶντι
γὰρ
ἔδει
βοηθεῖν
πάντας |
[12, 964] |
καὶ
ὅπῃ
τέτταρα
ὄντα
ἕν
|
ἐστι, |
καὶ
ἐμὲ
δὲ
ἀξίου,
σοῦ |
[12, 948] |
διανοοῦνται,
τῶν
δὲ
δὴ
πλείστων
|
ἐστὶ |
καὶ
κακίστων
ἡ
δόξα
ὡς |
[12, 960] |
(Κλεινίας)
οὐ
σμικρὸν
λέγεις,
εἴπερ
|
ἐστὶ |
μὴ
δυνατὸν
εὑρεῖν
ὅπῃ
γίγνοιτ' |
[12, 951] |
ὅτι
δεύτερα
τὰ
τῶν
ἄλλων
|
ἐστὶ |
νόμιμα
τὰ
περὶ
τὰς
πολιτείας. |
[12, 963] |
ποῖ
σκοπεῖς;
τί
ποτ'
ἐκεῖνό
|
ἐστι |
τὸ
ἕν,
ὃ
δὴ
σαφῶς |
[12, 959] |
τὸ
μνῆμα
ἐκφορά.
πείθεσθαι
δ'
|
ἐστὶ |
τῷ
νομοθέτῃ
χρεὼν
τά
τε |
[12, 960] |
κτῆμά
τι
τοιοῦτον.
(Ἀθηναῖος)
ἀλλ'
|
ἔστι |
μὴν
δυνατόν,
ὥς
γέ
μοι |
[12, 950] |
θεῖον
δέ
τι
καὶ
εὔστοχον
|
ἔνεστι |
καὶ
τοῖσιν
κακοῖς,
ὥστε
πάμπολλοι |
[12, 941] |
μικρόν
τι
γὰρ
ὁ
κλέπτων
|
ἔρωτι |
μὲν
ταὐτῷ,
δυνάμει
δὲ
ἐλάττονι |