HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Les lois, livre XII

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)


ι  =  461 formes différentes pour 1362 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, pages
[12, 958]   καὶ δικαστῶν ἡγεμόνες. ἐπειδὰν δὲ  αἱ   κατ' ἐνιαυτὸν δίκαι τέλος ἐκδικασθεῖσαι
[12, 948]   λεγομένην κρίσιν τῶν δικῶν ἄξιον  ἄγασθαι,   διότι κατεῖδεν τοὺς τότε ἀνθρώπους
[12, 962]   ἔχειν· ἧς ἄρχει τὸ μὴ  πλανᾶσθαι   πρὸς πολλὰ στοχαζόμενον, ἀλλ' εἰς
[12, 962]   δὴ μαθησόμεθα ὅτι θαυμαστὸν οὐδὲν  πλανᾶσθαι   τὰ τῶν πόλεων νόμιμα, ὅτι
[12, 965]   τε, καὶ γνόντα πρὸς ἐκεῖνο  συντάξασθαι   πάντα συνορῶντα; (Κλεινίας) ὀρθῶς. (Ἀθηναῖος)
[12, 944]   νόμον ἁμῶς γέ πως ὁρίζειν  πειρᾶσθαι   κατὰ μέρη. μύθῳ δὴ προσχρώμενοι
[12, 960]   δρᾶσαί τι σχεδὸν οὐδὲ τὸ  κτήσασθαι   κατοικίσαι τ' ἐστίν, ἀλλὰ τῷ
[12, 942]   ψυχὴν ἔθεσι μήτε γιγνώσκειν μήτ'  ἐπίστασθαι   τὸ παράπαν, ἀλλ' ἁθρόον ἀεὶ
[12, 964]   αὖ καὶ λόγος, πότερον μόνον  ἐπίστασθαι   τοὔνομα χρεών, τὸν δὲ λόγον
[12, 943]   ἀγωνιστῇ γενέσθαι μηδὲ ἀστρατείας ἄλλον  γράψασθαί   ποτε μηδὲ κατηγόρῳ τούτων πέρι
[12, 954]   χρόνου ἐξέστω τούτῳ τοῦ τοιούτου  ἐπιλαβέσθαι.   ἐὰν δὲ κατ' οἰκίας ἐν
[12, 954]   διαγένωνται, μὴ ἐξέστω τοιούτου κτήματος  ἐπιλαβέσθαι   μηδέν' ἀπελθόντος ἐνιαυτοῦ. ἐὰν δὲ
[12, 960]   καὶ ἐν ταῖς ὁδοῖς πορευόμενον  φθέγγεσθαι,   καὶ πρὸ ἡμέρας ἔξω τῆς
[12, 963]   ἀρετήν που συνεχωροῦμεν πάνυ ὀρθῶς  λέγεσθαι.   (Ἀθηναῖος) ναί. (Κλεινίας) τὴν δέ
[12, 959]   ἡμῶν ἑκάστοις ἕπεσθαι, καὶ τελευτησάντων  λέγεσθαι   καλῶς εἴδωλα εἶναι τὰ τῶν
[12, 961]   εἰληφότας ἅπαντας δεῖν εἰς ταὐτὸ  συλλέγεσθαι   τούτοις, ἔτι δὲ τοὺς ἐκδημήσαντας
[12, 965]   εἶναι, πρὸς δὲ τὸ ἓν  ἐπείγεσθαι   γνῶναί τε, καὶ γνόντα πρὸς
[12, 954]   (ἐρευνᾶν βουλομένῳ φωρᾶν μὴ διδῷ,  δικάζεσθαι   μὲν τὸν ἀπειργόμενον, τιμησάμενον τὸ
[12, 964]   καὶ εἰδέναι, τῷ δεομένῳ  κολάζεσθαί   τε καὶ ἐπιπλῆξαι ἁμαρτάνοντι, πότερον
[12, 942]   ἐπιτάττῃ τις καὶ πορεύεσθαι καὶ  γυμνάζεσθαι   καὶ λοῦσθαι καὶ σιτεῖσθαι καὶ
[12, 950]   ὅτι (καλλίστην τε καὶ ἀρίστην  παρασκευάζεσθαι   πρὸς ἀρετήν· πᾶσα δ' ἐλπὶς
[12, 965]   λέγομεν πως ἄλλως δεῖν  κατασκευάζεσθαι;   μῶν ὁμοίους πάντας κεκτημένους καὶ
[12, 956]   τις τοῖς δικασταῖς τὸ τρίτον  ἀγωνίζεσθαι   βούληται, (ἀγέτω μὲν ἐπὶ τοὺς
[12, 955]   ἀγῶνα ἐλεύθερον ἀφιέντων τὸν ἐθέλοντα  ἀγωνίζεσθαι·   ἐὰν δὲ ἀδυνατήσωσιν, ἐὰν μὲν
[12, 955]   ἀδυνατήσωσιν, ἐὰν μὲν κωλύων  ἀγωνίζεσθαι   νικήσῃ, τά τε νικητήρια τῷ
[12, 945]   οὗτος οὐ σμικρότατος καιρὸς τοῦ  σῴζεσθαί   τε καὶ διαλυθεῖσαν (οἴχεσθαι πολιτείαν.
[12, 959]   τριταία πρὸς τὸ μνῆμα ἐκφορά.  πείθεσθαι   δ' ἐστὶ τῷ νομοθέτῃ χρεὼν
[12, 955]   οὐκ εὐπετές, ἀκούοντα δὲ ἀσφαλέστατον  πείθεσθαι   τῷ νόμῳ, μηδὲν ἐπὶ δώροισιν
[12, 952]   τιμάτω δύναμις. ἐὰν δὲ διεφθαρμένος  ἀφικέσθαι   δόξῃ, μηδενὶ συγγιγνέσθω μήτε νέῳ
[12, 958]   γῆ πρὸς ταῦτα πέφυκεν  βούλεσθαι   φέρειν, μήτε ζῶν μήτε τις
[12, 956]   δὴ δίκας ἂν εἴη χρεὼν  γίγνεσθαι.   δικαστηρίων δὲ τὸ μὲν πρῶτον
[12, 955]   ὑπόδικον δὲ ἀνδραποδισμοῦ τῷ ἐθέλοντι  γίγνεσθαι.   ἐὰν δὲ ἀνταγωνιστὴν γυμναστικῆς
[12, 967]   ταύτης ἀναγκαίαις ἄλλαις τέχναις ἀθέους  γίγνεσθαι,   καθεωρακότας ὡς οἷόν τε γιγνόμενα
[12, 956]   ὅσα τε καὶ δεῖ  γίγνεσθαι,   καὶ νόμοι περὶ τῶν συμβολαίων
[12, 966]   αὖ τῶν πρὸς ἀρετὴν ἔγκριτον  γίγνεσθαι;   (Κλεινίας) δίκαιον γοῦν, ὡς λέγεις,
[12, 947]   θρήνων δὲ καὶ ὀδυρμῶν χωρὶς  γίγνεσθαι,   κορῶν δὲ χορὸν πεντεκαίδεκα καὶ
[12, 958]   ὅσα προσήκει τελεῖσθαι, τοὺς ἐξηγητὰς  γίγνεσθαι   κυρίους φράζοντας· θήκας δ' εἶναι
[12, 952]   δοκῇ συμφέρειν μαθοῦσι μὲν εὐαγέστερον  γίγνεσθαι,   μὴ μαθοῦσι δὲ σκοτωδέστερα τὰ
[12, 968]   δὲ κυρίους ὧν αὐτοὺς δεῖ  γίγνεσθαι   νομοθετεῖν ἀλλὰ ἤδη τὸ τὰ
[12, 964]   μνήμαις, τοῖς πρεσβυτέροις δὲ ἐξαγγέλους  γίγνεσθαι   πάντων τῶν κατὰ πόλιν, ~(τοὺς
[12, 956]   ὁπόσα τοιαῦτα ἀναγκαῖα περὶ δίκας  γίγνεσθαι,   προτέρων τε καὶ ὑστέρων λήξεις,
[12, 957]   κυριώτατα τοῦ τὸν μανθάνοντα βελτίω  γίγνεσθαι   τὰ περὶ τοὺς νόμους κείμενα,
[12, 949]   ἐνεχύρων εἶναι, τὸ δὲ νόμισμα  γίγνεσθαι   τῇ πόλει· ἐὰν δὲ ζημίας
[12, 954]   εἴτε ἀλλότριον, ἀτελῆ καὶ ἄκυρον  γίγνεσθαι   τὴν δίκην, ~ἐὰν δὲ ἐλεύθερον,
[12, 961]   σύλλογον ἡμῖν ἐν τῇ πόλει  γίγνεσθαι   τοιόνδε τινά; δέκα μὲν τῶν
[12, 959]   μὲν μὴ μακρότερον χρόνον ἔνδον  γίγνεσθαι   τοῦ δηλοῦντος τόν τε ἐκτεθνεῶτα
[12, 958]   ταῖς πράξεσι νόμους αὐτῶν χρεὼν  γίγνεσθαι   τούσδε· πρῶτον μὲν δικάζουσα
[12, 942]   βίον ὅτι μάλιστα πᾶσι πάντων  γίγνεσθαι   τούτου γὰρ οὔτ' ἔστιν οὔτε
[12, 956]   καὶ χρόνους ἐν οἷς ἕκαστα  γίγνεσθαι   χρεών, καὶ διαψηφίσεων πέρι καὶ
[12, 955]   ἑτέρου διακωλύῃ τις βίᾳ μὴ  παραγίγνεσθαι,   φραζέτω μὲν ἐθέλων τοῖς
[12, 960]   πῶς χρὴ τὴν ἀμετάστροφον αὐτοῖς  ἐγγίγνεσθαι   κατὰ φύσιν δύναμιν. (Κλεινίας) οὐ
[12, 951]   τινες οὐ πολλοί παντὸς ἄξιοι  συγγίγνεσθαι,   φυόμενοι οὐδὲν μᾶλλον ἐν εὐνομουμέναις
[12, 967]   πῶς; (Ἀθηναῖος) οὐκ ἔστιν ποτὲ  γενέσθαι   βεβαίως θεοσεβῆ θνητῶν ἀνθρώπων οὐδένα,
[12, 955]   ἐπιγραφὴν τοῦ τοιούτου ἀγῶνός ποτε  γενέσθαι,   βλάβης δὲ ὑπόδικος γιγνέσθω, ἐάντε
[12, 943]   μήποτε τῆς ὅλης ἀριστείας ἀγωνιστῇ  γενέσθαι   μηδὲ ἀστρατείας ἄλλον γράψασθαί ποτε
[12, 943]   ποτε μηδὲ κατηγόρῳ τούτων πέρι  γενέσθαι,   πρὸς τούτοις δ' ἔτι προστιμᾶν
[12, 968]   ῥᾴδιον οὔτε ηὑρηκότος ἄλλου μαθητὴν  γενέσθαι.   πρὸς τούτοις δὲ χρόνους, οὕς
[12, 954]   ἐπιλήψεως. ἐάν τίς τινα δίκῃ  παραγενέσθαι   κωλύσῃ βίᾳ, εἴτε αὐτὸν εἴτε
[12, 960]   νόμων. ἡμῖν δ' ἔτι μοι  φαίνεσθαι   δοκεῖ τοῦτ' ἐλλεῖπον τοῖς νόμοις
[12, 952]   σκοτωδέστερα τὰ περὶ νόμους αὐτοῖς  φαίνεσθαι   καὶ ἀσαφῆ. δ' ἂν
[12, 964]   παιδευτὴν νέων φάσκοντ' εἶναι βελτίω  φαίνεσθαι   τοῦ πᾶσαν ἀρετὴν νενικηκότος; εἶτα
[12, 949]   δὲ διὰ δικῶν ὅρκων χωρὶς  κρίνεσθαι   σύμπαντας τοὺς ἐπικαλοῦντας ἀλλήλοις. καὶ
[12, 943]   ποιῆσαι σύλλογον, (ἀριστείων δὲ πέρι  κρίνεσθαι   τὸν βουλόμενον ἐν τοῖς αὑτῶν
[12, 966]   τὰ τοιαῦτα ἀργὸν ἀδύνατον  ἀποκρίνεσθαι   πόρρω τῶν καλῶν. (Ἀθηναῖος) ἆρα
[12, 947]   ἱερείας ὡς καθαρεύοντι τῷ τάφῳ  ἕπεσθαι,   ἐὰν ἄρα καὶ τῶν ἄλλων
[12, 959]   δὲ σῶμα ἰνδαλλόμενον ἡμῶν ἑκάστοις  ἕπεσθαι,   καὶ τελευτησάντων λέγεσθαι καλῶς εἴδωλα
[12, 942]   καὶ λοῦσθαι καὶ σιτεῖσθαι καὶ  ἐγείρεσθαι   νύκτωρ εἴς τε φυλακὰς καὶ
[12, 950]   ἅτε οὐδαμῶς εὐνομουμέναις, οὐδὲν διαφέρει  φύρεσθαι   δεχομένους τε αὐτοῖς ξένους καὶ
[12, 957]   χρὴ τὸν μέλλοντα δικαστὴν ἴσον  ἔσεσθαι   κατὰ δίκην βλέπειν τε καὶ
[12, 967]   ἀθεότητας καὶ δυσχερείας τῶν τοιούτων  ἅπτεσθαι,   καὶ δὴ καὶ λοιδορήσεις γε
[12, 965]   λόγου διαφερόντως φρονεῖν, τοὺς γέροντας,  βουλεύεσθαι,   καὶ ὑπηρέταις χρωμένους μετὰ συμβουλίας
[12, 965]   ἀρετὴν ἑνὶ δικαίως ἂν ὀνόματι  προσαγορεύεσθαι.   τοῦτο, φίλοι, εἰ μὲν
[12, 942]   θ' ὅταν ἐπιτάττῃ τις καὶ  πορεύεσθαι   καὶ γυμνάζεσθαι καὶ λοῦσθαι καὶ
[12, 943]   βίου, νόμους δ' αὖ τούσδε·  Στρατεύεσθαι   τὸν καταλεγέντα τὸν ἐν
[12, 947]   κακὸς γενόμενος ὕστερον τῆς κρίσεως,  γράφεσθαι   μὲν τὸν βουλόμενον αὐτὸν
[12, 952]   τῶν παρακεκλημένων εἶναι, τῷ παρακαλοῦντι  μέμφεσθαι   τὸν (σύλλογον ὅλον· τοὺς δ'
[12, 955]   ὡς ἐπ' ἀγαθοῖς μὲν δεῖ  δέχεσθαι   δῶρα, ἐπὶ δὲ φλαύροις (οὔ·
[12, 950]   τὸ δ' αὖ μήτε ἄλλους  δέχεσθαι   μήτε αὐτοὺς ἄλλοσε ἀποδημεῖν ἅμα
[12, 949]   πρὸς ξένους, καθάπερ τὰ νῦν,  δέχεσθαί   τε ὅρκους παρ' (ἀλλήλων, ἂν
[12, 958]   μὴ μείζω ποιεῖν ὅσα  δέχεσθαι   τῶν τοῦ τετελευτηκότος ἐγκώμια βίου
[12, 953]   τιμηθείς. τούτοις δὴ τοῖς νόμοις  ὑποδέχεσθαί   τε χρὴ πάντας ξένους (τε
[12, 953]   τοῖς τοιούτοις. τρίτον δὲ ξένον  ὑποδέχεσθαι   χρὴ δημοσίᾳ τὸν κατά τι
[12, 952]   τῆς πόλεως πρὸς τῇ πόλει  ὑποδέχεσθαι   χρὴ τοὺς ἐπὶ τούτοις ἄρχοντας
[12, 959]   τις μάλισθ' ἡγεῖται ποθῶν θάπτειν,  οἴχεσθαι   περαίνοντα καὶ ἐμπιμπλάντα τὴν αὑτοῦ
[12, 945]   τοῦ σῴζεσθαί τε καὶ διαλυθεῖσαν  (οἴχεσθαι   πολιτείαν. ἂν μὲν γὰρ οἱ
[12, 942]   τῶν παίδων, ἄρχειν τε ἄλλων  ἄρχεσθαί   θ' ὑφ' ἑτέρων· τὴν δ'
[12, 950]   λόγον γίγνηται, μετ' ὀλίγων ἥλιον  ὄψεσθαι   καὶ τοὺς ἄλλους θεοὺς ἐν
[12, 955]   χρημάτων εἰσφορᾶς πέρι τῷ κοινῷ,  τετιμῆσθαι   μὲν ἕκαστον τὴν οὐσίαν ἕνεκα
[12, 968]   ὀρθῶς. (Κλεινίας) πῶς; τί τοῦτο  εἰρῆσθαι   φῶμεν αὖ; (Ἀθηναῖος) πρῶτον μὲν
[12, 955]   εἰσφοραῖν, ὁποτέρᾳ τὸ δημόσιον (ἂν  χρῆσθαι   βούληται, χρῆται, κατ' ἐνιαυτὸν ἕκαστον
[12, 957]   τέλος ἐπιθέντας, ἀκίνητα οὕτως ἐπισφραγισαμένους,  χρῆσθαι   τὸν ἅπαντα βίον. ὅσα δὲ
[12, 958]   πάντα ἀποδιδότω, χωρὶς τῶν ἀναγκαίων  κεκτῆσθαι,   (μετὰ τὴν διαψήφισιν ἑκάστην εὐθὺς
[12, 968]   ὢν πρὸς ταῖς δημοσίαις ἀρεταῖς  κεκτῆσθαι   σχεδὸν ἄρχων μὲν οὐκ ἄν
[12, 943]   φύσιν τῶν τε οὖν ἄλλων  εὐλαβεῖσθαι   πέρι πλημμελεῖν εἰς δίκην, διαφερόντως
[12, 943]   ἐπιφέροντα δίκην ἀνδρὶ πάντ' ἄνδρα  φοβεῖσθαι   τὸ μήτε ἐπενεγκεῖν ψευδῆ τιμωρίαν,
[12, 969]   συγκινδυνεύσω τῷ φράζειν τε καὶ  ἐξηγεῖσθαι   τά γε δεδογμένα ἐμοὶ περὶ
[12, 952]   ὧν δεῖ πέρι λόγον τινὰ  ποιεῖσθαι·   μὲν δὴ πρῶτός τε
[12, 950]   χρὴ δὲ οὔποτε περὶ σμικροῦ  ποιεῖσθαι   τὸ δοκεῖν ἀγαθοὺς εἶναι τοῖς
[12, 968]   κοινῷ καὶ μέσῳ ἔοικεν ἡμῖν  κεῖσθαι,   καὶ εἴπερ κινδυνεύειν περὶ τῆς
[12, 957]   ἂν ἱκανῶς αὐτῶν ἕκαστα δόξῃ  κεῖσθαι,   τότε δὲ τέλος ἐπιθέντας, ἀκίνητα
[12, 953]   τοιούτων ἱερέας τε καὶ νεωκόρους  ἐπιμελεῖσθαι   καὶ τημελεῖν, ἕως ἂν τὸν
[12, 959]   ἄλλα ἀνάγκη πράττειν καὶ πολλῶν  ἐπιμελεῖσθαι,   τούτων δ' οὐχ ἥκιστα, ὅπως
[12, 958]   καὶ τῶν τῇδε, ὅσα προσήκει  τελεῖσθαι,   τοὺς ἐξηγητὰς γίγνεσθαι κυρίους φράζοντας·
[12, 963]   (Ἀθηναῖος) τί δ' ὅτι δεῖ  προθυμεῖσθαί   τε συνιδεῖν αὐτὸ καὶ ἐν
[12, 952]   δ' εἰσεπιδημήσαντα μετὰ τοῦτον χρὴ  φιλοφρονεῖσθαι.   τέτταρες δ' εἰσὶ ξένοι ὧν
[12, 966]   ἀνάγκης δεῖν καὶ ὅπως ἓν  διανοεῖσθαι.   (Ἀθηναῖος) τί δ' ἐννοεῖν μέν,
[12, 966]   εἶναι τὸ μηδέποτε (τῶν νομοφυλάκων  αἱρεῖσθαι   τὸν μὴ θεῖον καὶ διαπεπονηκότα
[12, 955]   ἔμμετρα τὸν μέτριον ἄνδρα ἀνατιθέντα  δωρεῖσθαι.   γῆ μὲν οὖν ἑστία τε
[12, 942]   καὶ γυμνάζεσθαι καὶ λοῦσθαι καὶ  σιτεῖσθαι   καὶ ἐγείρεσθαι νύκτωρ εἴς τε
[12, 945]   ὀφλὼν τὴν δίκην πρὸς τῷ  ἀφεῖσθαι   τῶν ἀνδρείων κινδύνων κατὰ φύσιν
[12, 942]   θήλειαν, μηδέ τινος ἔθει ψυχὴν  εἰθίσθαι   μήτε σπουδάζοντος μήτ' ἐν παιδιαῖς
[12, 946]   ἂν τῶν ἀρχῶν μὴ ὁμολογῇ  κεκρίσθαι   δικαίως, εἰς τοὺς ἐκλεκτοὺς δικαστὰς
[12, 947]   δέ τις τούτων, πιστεύων τῷ  κεκρίσθαι,   τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν ἐπιδείξῃ κακὸς
[12, 949]   καὶ ξένων ὑποδοχῆς ἄλλοθεν ἀνάγκη  βεβουλεῦσθαι   τί χρὴ δρᾶν· συμβουλεύειν οὖν
[12, 966]   δὲ ἔνδειξιν τῷ λόγῳ ἀδυνατεῖν  ἐνδείκνυσθαι;   (Κλεινίας) καὶ πῶς; ἀνδραπόδου γάρ
[12, 942]   καὶ πορεύεσθαι καὶ γυμνάζεσθαι καὶ  λοῦσθαι   καὶ σιτεῖσθαι καὶ ἐγείρεσθαι νύκτωρ
[12, 960]   νομίζειν πᾶν ὅσον δεῖ πραχθῆναι  πεπρᾶχθαι,   πρότερον (δ' ἀτελὲς εἶναι τὸ
[12, 948]   θεοῖς δέ, ὅθεν ἁπλαῖ καὶ  ταχεῖαι   δίκαι ἐκρίνοντ' αὐτῷ· διδοὺς γὰρ
[12, 947]   πάσης τῆς πόλεως ἀριστείων ἠξιωμένοις  (προεδρίαι   τ' ἐν ταῖς πανηγύρεσι πάσαις
[12, 943]   περὶ τῆς ἀστρατείας, ὀφλοῦσίν τε  τιμωρίαι   ἐπέστωσαν αἵπερ καὶ πρόσθεν ἐτέθησαν.
[12, 956]   τῆς πόλεως συμπάσης, ὅσα τε  καὶ   δεῖ γίγνεσθαι, καὶ νόμοι
[12, 966]   δὲ δή; περὶ καλοῦ τε  καὶ   ἀγαθοῦ ταὐτὸν τοῦτο διανοούμεθα; ὡς
[12, 951]   ἄπειρος οὖσα πόλις ἀνθρώπων κακῶν  καὶ   ἀγαθῶν δύναιτ' ἄν ποτε, ἀνομίλητος
[12, 957]   ἐν ταῖς ἄλλαις πόλεσιν δικαίων  καὶ   ἀγαθῶν καὶ καλῶν, (τὰ μὲν
[12, 956]   θειότατα δὲ δῶρα ὄρνιθές τε  καὶ   ἀγάλματα ὅσαπερ ἂν ἐν μιᾷ
[12, 947]   εἶναι ψαλίδα προμήκη λίθων ποτίμων  καὶ   ἀγήρων εἰς δύναμιν, ἔχουσαν κλίνας
[12, 950]   χρὴ πέμπειν κοινωνοῦντας θυσιῶν τε  καὶ   ἀγώνων τούτοις τοῖς θεοῖς, πέμπειν
[12, 964]   τῇ τῶν ἐμφρόνων κεφαλῇ τε  καὶ   αἰσθήσεσιν ὁμοιωθήσεται ἡμῖν πόλις,
[12, 961]   αὖ πρὸς τοῖς ἄλλοις ὄψις  καὶ   ἀκοή· συλλήβδην δὲ νοῦς μετὰ
[12, 957]   τοῖς δὲ κακοῖς ἐξ ἀμαθίας  καὶ   ἀκολασίας καὶ δειλίας καὶ συλλήβδην
[12, 953]   μέτριον ἐπιμείναντες χρόνον, ἰδόντες τε  καὶ   ἀκούσαντες ὧν χάριν ἀφίκοντο, (ἀβλαβεῖς
[12, 954]   εἴτε αὑτοῦ εἴτε ἀλλότριον, ἀτελῆ  καὶ   ἄκυρον γίγνεσθαι τὴν δίκην, ~ἐὰν
[12, 956]   λευκὰ πρέποντ' ἂν θεοῖς εἴη  καὶ   ἄλλοθι καὶ ἐν ὑφῇ, βάμματα
[12, 942]   τὸ παράπαν, ἀλλ' ἁθρόον ἀεὶ  καὶ   ἅμα καὶ κοινὸν τὸν βίον
[12, 945]   τοῦτ' ἐν δίκῃ ἀμέμπτῳ τε  καὶ   ἀμέμπτως, πᾶσα οὕτω θάλλει
[12, 944]   καὶ ἔχων ὅπλα μὴ ἀναστρέφῃ  καὶ   ἀμύνηται, ἀφῇ δὲ ἑκὼν
[12, 956]   γίγνεσθαι χρεών, καὶ διαψηφίσεων πέρι  καὶ   ἀναβολῶν, καὶ πάνθ' ὁπόσα τοιαῦτα
[12, 962]   πόλις, οὐδὲν θαυμαστὸν ἄνους οὖσα  καὶ   ἀναίσθητος εἰ πράξει τὸ προστυχὸν
[12, 959]   ἥκιστα, ὅπως ἂν παίδων τε  καὶ   (ἀνδρῶν καὶ πάσης ἡλικίας ἐπιμελούμενοι
[12, 965]   μίαν ἰδέαν ἐκ τῶν πολλῶν  καὶ   ἀνομοίων δυνατὸν εἶναι βλέπειν; (Κλεινίας)
[12, 965]   δὲ νῷ ἀπῃκασμένους τῷ πολλὰ  καὶ   ἄξια λόγου διαφερόντως φρονεῖν, τοὺς
[12, 949]   ἱππικῶν ἄθλων ἐπιστάτας καὶ βραβέας  καὶ   ἁπάντων ὁπόσα μὴ φέρει κέρδος
[12, 950]   γε (παράπαν, ἔτι δὲ ἄγριον  καὶ   ἀπηνὲς φαίνοιτ' ἂν τοῖς ἄλλοις
[12, 963]   διανειμώμεθα γὰρ ἀλλήλοις τὴν ἐρώτησιν  καὶ   ἀπόκρισιν. (Κλεινίας) πῶς αὖ φράζεις;
[12, 945]   τὴν πόλιν εἰς Ἡλίου κοινὸν  καὶ   Ἀπόλλωνος τέμενος, ~τῷ θεῷ ἀποφανουμένους
[12, 956]   ἱερὰ καθιερούτω θεοῖς. ~χρυσὸς δὲ  καὶ   ἄργυρος ἐν ἄλλαις πόλεσιν ἰδίᾳ
[12, 964]   ἣν δύναμιν ἔχει κακία τε  καὶ   ἀρετὴ καὶ πάντως δηλοῦντα, διαφέρειν
[12, 950]   ἄλλων ἀνθρώπων ὅτι (καλλίστην τε  καὶ   ἀρίστην παρασκευάζεσθαι πρὸς ἀρετήν· πᾶσα
[12, 950]   πλείστους ἅμα καὶ καλλίστους τε  καὶ   ἀρίστους, ~οἵτινες εὐδόκιμον τὴν πόλιν
[12, 947]   γίγνεσθαι, κορῶν δὲ χορὸν πεντεκαίδεκα  καὶ   ἀρρένων ἕτερον περιισταμένους τῇ κλίνῃ
[12, 952]   τὰ περὶ νόμους αὐτοῖς φαίνεσθαι  καὶ   ἀσαφῆ. δ' ἂν τούτων
[12, 948]   (ὅρκον τοῖς ἀμφισβητοῦσιν ἀπηλλάττετο ταχὺ  καὶ   ἀσφαλῶς. νῦν δὲ δὴ ὅτε
[12, 960]   γίγνονται περὶ τελευτήσαντας ταφαὶ εἴτε  καὶ   ἄταφοι πράξεις, περὶ πατροφόνων καὶ
[12, 952]   ηὗρεν τινας ἔχοντας φράζειν, εἴτε  καὶ   αὐτὸς νενοηκὼς ἄττα ἥκοι, κοινούτω
[12, 950]   φύρεσθαι δεχομένους τε αὐτοῖς ξένους  καὶ   αὐτοὺς εἰς τὰς ἄλλας ἐπικωμάζοντας
[12, 951]   ἂν ἔτη βουληθῇ τῶν δέκα  καὶ   ἀφικόμενος οἴκαδε, εἰς τὸν σύλλογον
[12, 949]   τε καὶ ἱππικῶν ἄθλων ἐπιστάτας  καὶ   βραβέας καὶ ἁπάντων ὁπόσα μὴ
[12, 949]   πιθανότητος χάριν μήτε ἐπαρώμενον ἑαυτῷ  καὶ   γένει μήτε ἱκετείαις χρώμενον ἀσχήμοσιν
[12, 958]   μετὰ τοῦτο γεννηθέντι καὶ ἐκτραφέντι,  καὶ   γεννήσαντι καὶ ἐκθρέψαντι τέκνα, καὶ
[12, 951]   πόλεσιν οἰκοῦντα, ἐξιόντα κατὰ θάλατταν  καὶ   γῆν, ζητεῖν (ὃς ἂν ἀδιάφθαρτος
[12, 967]   οὐρανὸν φερόμενα, μεστὰ εἶναι λίθων  καὶ   γῆς καὶ πολλῶν ἄλλων ἀψύχων
[12, 955]   φλαύροις (οὔ· τὸ γὰρ γνῶναι  καὶ   γνόντα καρτερεῖν οὐκ εὐπετές, ἀκούοντα
[12, 965]   τὸ ἓν ἐπείγεσθαι γνῶναί τε,  καὶ   γνόντα πρὸς ἐκεῖνο συντάξασθαι πάντα
[12, 942]   ὅταν ἐπιτάττῃ τις καὶ πορεύεσθαι  καὶ   γυμνάζεσθαι καὶ λοῦσθαι καὶ σιτεῖσθαι
[12, 947]   ἐνιαυτὸν δὲ ἀγῶνα μουσικῆς αὐτοῖς  καὶ   γυμνικὸν ἱππικόν τε θήσουσιν. τὰ
[12, 949]   αὖ χορῶν καὶ πάσης μουσικῆς  καὶ   γυμνικῶν τε καὶ ἱππικῶν ἄθλων
[12, 962]   (Ἀθηναῖος) κάλλισθ' ὑπέλαβες, Κλεινία,  καὶ   δεῖ δὴ τοῦτον, ὡς
[12, 957]   κακοῖς ἐξ ἀμαθίας καὶ ἀκολασίας  καὶ   δειλίας καὶ συλλήβδην πάσης ἀδικίας
[12, 953]   πόλεσιν διαφέρον ἐν καλλοναῖς  καὶ   δεῖξαί τι κατὰ (ταὐτὰ ἄλλῃ
[12, 946]   ἐπιτρέψαντας, κλήρῳ διελόντας τὸν νικῶντα  καὶ   δεύτερον καὶ τρίτον στεφανῶσαι θαλλῷ,
[12, 967]   καὶ δυσχερείας τῶν τοιούτων ἅπτεσθαι,  καὶ   δὴ καὶ λοιδορήσεις γε ἐπῆλθον
[12, 952]   τι περὶ τῶν τοιούτων διαφέρον,  καὶ   δὴ καὶ περὶ μαθημάτων, ὁπόσ'
[12, 959]   καὶ πάσης ἡλικίας ἐπιμελούμενοι ζῶσι,  καὶ   δὴ καὶ πρὸς τὸ τέλος
[12, 950]   τόν γε τέλεον ἄνδρα ἐσόμενον,  καὶ   δὴ καὶ τῇ κατὰ Κρήτην
[12, 957]   θεῖος ἡμῖν καὶ θαυμαστὸς νόμος.  καὶ   δὴ καὶ τῶν ἄλλων λόγων
[12, 942]   καὶ τῶν ὑπ' ἀνθρώπους θηρίων.  καὶ   δὴ καὶ χορείας πάσας εἰς
[12, 964]   ὡς ἕν, πάλιν ὅπῃ τέτταρα.  καὶ   δὴ τὸ μετὰ τοῦτο σκοπῶμεν
[12, 952]   πόλεις ὃν ἀγοραῖς καὶ λιμέσι  καὶ   δημοσίοις οἰκοδομήμασιν ἔξω τῆς πόλεως
[12, 957]   συνουσίαις διὰ φιλονικίας τε ἀμφισβητοῦνται  καὶ   διὰ συγχωρήσεων ἔστιν ὅτε καὶ
[12, 952]   μὲν δὴ πρῶτός τε  καὶ   διὰ τέλους ἀεὶ θερινὸς ὡς
[12, 945]   σμικρότατος καιρὸς τοῦ σῴζεσθαί τε  καὶ   διαλυθεῖσαν (οἴχεσθαι πολιτείαν. ἂν μὲν
[12, 961]   καλῶς εἶπες, ποίει θ' ὥσπερ  καὶ   διανοῇ. (Ἀθηναῖος) χρὴ τοίνυν,
[12, 966]   νομοφυλάκων αἱρεῖσθαι τὸν μὴ θεῖον  καὶ   διαπεπονηκότα πρὸς αὐτά, μηδ' αὖ
[12, 956]   ἐν οἷς ἕκαστα γίγνεσθαι χρεών,  καὶ   διαψηφίσεων πέρι καὶ ἀναβολῶν, καὶ
[12, 949]   ὅρκους παρ' (ἀλλήλων, ἂν ἐθέλωσι,  καὶ   διδόναι κυρίως οὐ γὰρ καταγηράσουσιν
[12, 965]   ἔν τε ἀνδρείᾳ καὶ σωφροσύνῃ  καὶ   δικαιοσύνῃ καὶ ἐν φρονήσει ἓν
[12, 953]   τίς τι τῶν τοιούτων ξένων,  καὶ   δίκας αὐτοῖς ὀρθῶς διανέμοντας, ἀναγκαῖα
[12, 958]   τῇ πάσῃ πόλει τοιοῦτοι δικασταὶ  καὶ   δικαστῶν ἡγεμόνες. ἐπειδὰν δὲ αἱ
[12, 943]   ὄντως εἴρηται, ψεῦδος δὲ αἰδοῖ  καὶ   δίκῃ νεμεσητὸν κατὰ φύσιν τῶν
[12, 941]   κατὰ τούτων ἔστων ὡς Ἑρμοῦ  καὶ   Διὸς ἀγγελίας καὶ ἐπιτάξεις παρὰ
[12, 957]   ~καλὸν δὲ τό γε ὀρθὸν  καὶ   (δὶς καὶ τρίς. πάντα δ'
[12, 963]   διαφέρετον αὐτοῖν τούτω τὼ δύο  καὶ   δύ' ὀνόματα ἐλαβέτην καὶ τἆλλα,
[12, 964]   ἧι μὲν τοίνυν ἐστὸν διαφόρω  καὶ   δύο, σὺ παρ' ἐμοῦ ἀπείληφας
[12, 959]   δὲ τοῦ δευτέρου τρεῖς μναῖ,  καὶ   δύο τῷ τοῦ τρίτου, μνᾶ
[12, 967]   τὰ τότε ἐξειργασμένα πολλὰς ἀθεότητας  καὶ   δυσχερείας τῶν τοιούτων ἅπτεσθαι, καὶ
[12, 952]   τῆς τε οἰκείας πόλεως πέρι,  καὶ   ἐὰν ἄλλοθι πυνθάνωνταί τι περὶ
[12, 946]   ἐκλεκτοὺς δικαστὰς εἰσαγέτω τοὺς εὐθύνους,  καὶ   ἐὰν μὲν ἀποφύγῃ τις τὰς
[12, 961]   οὕτως εἰς τοὺς ἄλλους εἰσφέρειν,  καὶ   ἐὰν μὲν δόξῃ καὶ τοῖς
[12, 948]   τῶν ἀριστείων καὶ τῆς ἀρχῆς·  καὶ   ἐὰν μὲν φεύγων ἁλῷ,
[12, 952]   μήτε πρεσβυτέρῳ προσποιούμενος εἶναι σοφός·  καὶ   ἐὰν μὲν πείθηται τοῖς ἄρχουσιν,
[12, 952]   ἥκοι, κοινούτω τῷ συλλόγῳ ἅπαντι·  (καὶ   ἐάντε μηδὲν χείρων μηδέ τι
[12, 946]   ἀποδεῖξαι, μέχριπερ ἂν ἑκάστῳ πέντε  καὶ   ἑβδομήκοντα ἔτη συμβῇ γενόμενα, τὸ
[12, 942]   γυμνάζεσθαι καὶ λοῦσθαι καὶ σιτεῖσθαι  καὶ   ἐγείρεσθαι νύκτωρ εἴς τε φυλακὰς
[12, 968]   συλλήπτωρ γὰρ τούτου γε ὑμῖν  καὶ   ἐγὼ γιγνοίμην ἂν προθύμως πρὸς
[12, 969]   (Κλεινίας) ἀληθέστατα λέγεις, Μέγιλλε,  καὶ   ἐγὼ ποιήσω ταῦθ' οὕτως καὶ
[12, 968]   μαθημάτων δυνάμεσιν καὶ τρόπων ἤθεσιν  καὶ   ἔθεσιν· μετὰ δὲ τοῦτο,
[12, 952]   ἀνθρώποις νόμιμα ἀφικόμενος εὐθὺς πορευέσθω,  καὶ   εἴ τινα φήμην τινῶν περὶ
[12, 964]   φύλακας, τῷ δεομένῳ (γνῶναί τε  καὶ   εἰδέναι, τῷ δεομένῳ κολάζεσθαί
[12, 968]   καὶ μέσῳ ἔοικεν ἡμῖν κεῖσθαι,  καὶ   εἴπερ κινδυνεύειν περὶ τῆς πολιτείας
[12, 951]   τὴν πόλιν ἐν ἱεραῖς τε  καὶ   εἰρηνικαῖς συνουσίαις ποιήσουσι (δοκεῖν, τοῖς
[12, 950]   τῷ Διὶ καὶ εἰς Νεμέαν  καὶ   εἰς Ἰσθμὸν χρὴ πέμπειν κοινωνοῦντας
[12, 950]   καὶ εἰς Ὀλυμπίαν τῷ Διὶ  καὶ   εἰς Νεμέαν καὶ εἰς Ἰσθμὸν
[12, 950]   τούτων οὔσας. Πυθώδε τῷ Ἀπόλλωνι  καὶ   εἰς Ὀλυμπίαν τῷ Διὶ καὶ
[12, 951]   τῶν εὐδοκίμων τά τε ἄλλα  καὶ   εἰς τὸν πόλεμον ἔστω γεγενημένος,
[12, 941]   ἡμῶν τῷ λόγῳ εὐτυχεῖ τε  καὶ   εἰς χρόνον ἅπαντα εὐτυχοῖ,
[12, 943]   καὶ τἆλλα ἐμπολέμια ἕκαστα ὡσαύτως,  καὶ   (εἰσάγειν ὁπλίτας μὲν εἰς τοὺς
[12, 945]   τῶν δ' εἰς πλείονα ἔτη  καὶ   ἐκ προκρίτων; τῶν δὴ τοιούτων
[12, 958]   γεννηθέντι καὶ ἐκτραφέντι, καὶ γεννήσαντι  καὶ   ἐκθρέψαντι τέκνα, καὶ συμμείξαντι συμβόλαια
[12, 958]   δὴ τὸ μετὰ τοῦτο γεννηθέντι  καὶ   ἐκτραφέντι, καὶ γεννήσαντι καὶ ἐκθρέψαντι
[12, 947]   πόλις οἰκῆται. τελευτήσασι δὲ προθέσεις  καὶ   ἐκφορὰς καὶ θήκας διαφόρους εἶναι
[12, 964]   ὅπῃ τέτταρα ὄντα ἕν ἐστι,  καὶ   ἐμὲ δὲ ἀξίου, σοῦ δείξαντος
[12, 960]   βέβαιον καταβαλεῖν. (Ἀθηναῖος) ὀρθῶς παρακελεύῃ,  καὶ   ἐμὲ τοιοῦτον εὑρήσεις ἄλλον. (Κλεινίας)
[12, 959]   ἡγεῖται ποθῶν θάπτειν, οἴχεσθαι περαίνοντα  καὶ   ἐμπιμπλάντα τὴν αὑτοῦ μοῖραν, τὸ
[12, 948]   συσσιτίοις τε ἀλλήλοις εὐχερῶς συγγιγνομένους  καὶ   ἐν ἄλλαις συνουσίαις τε καὶ
[12, 942]   εἴς τε φυλακὰς καὶ παραγγέλσεις,  καὶ   ἐν αὐτοῖς τοῖς κινδύνοις μήτε
[12, 942]   ἀλλ' ἔν τε πολέμῳ παντὶ  καὶ   ἐν εἰρήνῃ πάσῃ πρὸς τὸν
[12, 961]   σωτηρία πλοίων ἔν γε χειμῶσιν  καὶ   ἐν εὐδίαις γίγνοιτ' ἄν; ἆρ'
[12, 956]   ἐν ἄλλαις πόλεσιν ἰδίᾳ τε  (καὶ   ἐν ἱεροῖς ἐστιν ἐπίφθονον κτῆμα,
[12, 968]   τούτοις δὲ χρόνους, οὕς τε  καὶ   ἐν οἷς δεῖ παραλαμβάνειν ἕκαστα,
[12, 963]   δεῖ προθυμεῖσθαί τε συνιδεῖν αὐτὸ  καὶ   ἐν οἷς; (Κλεινίας) οἷον ἐν
[12, 960]   φανερὸν προάγειν τῶν ὁδῶν κωλύειν,  καὶ   ἐν ταῖς ὁδοῖς πορευόμενον φθέγγεσθαι,
[12, 956]   ἂν θεοῖς εἴη καὶ ἄλλοθι  καὶ   ἐν ὑφῇ, βάμματα δὲ μὴ
[12, 965]   ἀνδρείᾳ καὶ σωφροσύνῃ καὶ δικαιοσύνῃ  καὶ   ἐν φρονήσει ἓν ὄν, ἀρετὴν
[12, 953]   πρᾶξιν πᾶσαν διομολογούμενος ἐν συγγραφῇ  καὶ   ἐναντίον μαρτύρων μὴ ἔλαττον τριῶν,
[12, 953]   πρᾶξιν πᾶσαν διομολογούμενος ἐν συγγραφῇ  καὶ   ἐναντίον μαρτύρων μὴ ἔλαττον τριῶν,
[12, 969]   ὑμῖν συγκινδυνεύσω τῷ φράζειν τε  καὶ   ἐξηγεῖσθαι τά γε δεδογμένα ἐμοὶ
[12, 949]   ἐπιορκοῦντι· τῶν δὲ ὁπόσα ἐξαρνηθέντι  καὶ   ἐξομοσαμένῳ κέρδος μέγα φανερὸν εἶναι
[12, 960]   μὴ ἄμορφον, θρηνεῖν δὲ  καὶ   ἔξω τῆς οἰκίας φωνὴν ἐξαγγέλλειν
[12, 945]   τῶν μὲν κατὰ τύχην κλήρου  καὶ   ἐπ' ἐνιαυτόν, τῶν δ' εἰς
[12, 957]   νῦν γεννωμένῃ πολιτείᾳ κατασκευάζειν συλλογισαμένους  καὶ   ἐπανορθουμένους, ταῖς ἐμπειρίαις διαβασανίζοντας, ἕως
[12, 957]   μὲν (ἀγαθοῖς μονὰς τῶν δικαίων  καὶ   ἐπαύξησιν παρασκευάζοντα, τοῖς δὲ κακοῖς
[12, 964]   τῷ δεομένῳ κολάζεσθαί τε  καὶ   ἐπιπλῆξαι ἁμαρτάνοντι, πότερον οὐ διδάσκοντα
[12, 941]   ὡς Ἑρμοῦ καὶ Διὸς ἀγγελίας  καὶ   ἐπιτάξεις παρὰ νόμον ἀσεβησάντων, τίμημα
[12, 968]   δὴ τὰ νῦν λέγωμέν τε  καὶ   ἐρευνῶμεν. (Ἀθηναῖος) οὐκέτι νόμους,
[12, 968]   ἂν προθύμως πρὸς δ' ἐμοὶ  καὶ   ἑτέρους ἴσως εὑρήσω διὰ τὴν
[12, 944]   μᾶλλον μετ' ἀνδρείας καλὸν  καὶ   εὐδαίμονα θάνατον, τοιαύτης μὲν ὅπλων
[12, 945]   πᾶσα οὕτω θάλλει τε  καὶ   εὐδαιμονεῖ χώρα καὶ πόλις· ἐὰν
[12, 960]   σωτηρίαν τοῖς σώμασι παρασκευάζειν, ἀλλὰ  καὶ   εὐνομίαν ἐν ταῖς ψυχαῖς, μᾶλλον
[12, 950]   καὶ χρηστοί, θεῖον δέ τι  καὶ   εὔστοχον ἔνεστι καὶ τοῖσιν κακοῖς,
[12, 957]   δὲ περί τε σιγὴν δικαστῶν  καὶ   εὐφημίας καὶ τοὐναντίον, καὶ ὅσα
[12, 942]   χορεύειν, καὶ ὅλην εὐκολίαν τε  καὶ   εὐχέρειαν ἐπιτηδεύειν τῶν αὐτῶν εἵνεκα,
[12, 955]   ζημία. τὸν αὐτὸν φίλον τε  καὶ   ἐχθρὸν νομιζέτω πᾶς τῇ πόλει·
[12, 944]   ἐὰν καταλαμβανόμενός τις ὑπὸ πολεμίων  καὶ   ἔχων ὅπλα μὴ ἀναστρέφῃ καὶ
[12, 951]   ἄνευ γὰρ ταύτης τῆς θεωρίας  καὶ   ζητήσεως οὐ μένει ποτὲ τελέως
[12, 947]   μὲν πάντας τοῦ Ἀπόλλωνός τε  καὶ   Ἡλίου, ἀρχιέρεων δὲ ἕνα κατ'
[12, 946]   ἐν τῷ τοῦ Ἀπόλλωνός τε  καὶ   Ἡλίου τεμένει, ἐν ᾧπερ ἐκρίθησαν·
[12, 946]   τὸν παλαιὸν νόμον ἀνατίθησι κοινὸν  καὶ   Ἡλίῳ, ὅσονπερ ἂν ἕπωνται χρόνον
[12, 957]   κεκτῇτ' ἂν θεῖος ἡμῖν  καὶ   θαυμαστὸς νόμος. καὶ δὴ καὶ
[12, 966]   ψυχὴν ἐλέγομεν, ὡς πρεσβύτατόν (τε  καὶ   θειότατόν ἐστιν πάντων ὧν κίνησις
[12, 947]   εἰς τοὺς Ἕλληνας κοινῇ θυσιῶν  καὶ   θεωριῶν καὶ ὅσων ἂν ἑτέρων
[12, 947]   τελευτήσασι δὲ προθέσεις καὶ ἐκφορὰς  καὶ   θήκας διαφόρους εἶναι τῶν ἄλλων
[12, 953]   τιμῶντας ξένιον Δία, μὴ βρώμασι  καὶ   θύμασι τὰς ξενηλασίας ποιουμένους, καθάπερ
[12, 948]   δόξα ὡς σμικρὰ δεχόμενοι θύματα  καὶ   θωπείας πολλὰ συναποστεροῦσι χρήματα καὶ
[12, 962]   νοήσωμεν τίνα θέμενοι στρατηγοὶ σκοπὸν  ~καὶ   ἰατρικὴ ὑπηρεσία πᾶσα (στοχάζοιτ' ἂν
[12, 963]   νοῦν γὰρ δὴ κυβερνητικὸν μὲν  καὶ   ἰατρικὸν (καὶ στρατηγικὸν εἴπομεν εἰς
[12, 948]   καὶ ἐν ἄλλαις συνουσίαις τε  καὶ   ἰδιωτικαῖς συγγενήσεσιν ἑκάστων. νόμος δὴ
[12, 954]   κατὰ ἄστυ καὶ κατ' ἀγορὰν  καὶ   ἱερὰ χρώμενος φαίνηται καὶ μηδεὶς
[12, 947]   ἐν τῇ πόλει κεκοσμημένους εἶναι,  καὶ   ἱερέας μὲν πάντας τοῦ Ἀπόλλωνός
[12, 947]   μετὰ δὲ ταῦτα ἱερέας τε  καὶ   ἱερείας ὡς καθαρεύοντι τῷ τάφῳ
[12, 960]   καὶ ἄταφοι πράξεις, περὶ πατροφόνων  καὶ   ἱεροσύλων καὶ τῶν τοιούτων πάντων,
[12, 953]   χώρας ἀφιγμένον· ὃν στρατηγοῖς τε  καὶ   ἱππάρχοις καὶ ταξιάρχοις ὑποδεκτέον ἐστὶν
[12, 943]   στρατεύσαντας ἑκάστους χωρίς, ὁπλίτας τε  καὶ   ἱππέας καὶ τἆλλα ἐμπολέμια ἕκαστα
[12, 949]   πάσης μουσικῆς καὶ γυμνικῶν τε  καὶ   ἱππικῶν ἄθλων ἐπιστάτας καὶ βραβέας
[12, 963]   πολιτικὸν ἐλέγχοντες ἐνταῦθ' ἐσμὲν νῦν,  καὶ   καθάπερ ἄνθρωπον ἐπανερωτῶντες εἴποιμεν ἄν·
[12, 948]   τῶν δὲ δὴ πλείστων ἐστὶ  καὶ   κακίστων δόξα ὡς σμικρὰ
[12, 964]   περὶ τῶν διαφερόντων (μεγέθει τε  καὶ   κάλλει πάντα τὰ τοιαῦτα ἀγνοεῖν
[12, 950]   εἰς δύναμιν ὅτι πλείστους ἅμα  καὶ   καλλίστους τε καὶ ἀρίστους, ~οἵτινες
[12, 957]   ἄλλαις πόλεσιν δικαίων καὶ ἀγαθῶν  καὶ   καλῶν, (τὰ μὲν εἴρηται, τὰ
[12, 954]   ᾖ, ἐὰν μὲν κατὰ ἄστυ  καὶ   κατ' ἀγορὰν καὶ ἱερὰ χρώμενος
[12, 968]   πῶς οὐ προσοίσομεν, ἄν πῃ  καὶ   κατὰ βραχὺ δυνηθῶμεν; (Ἀθηναῖος) καὶ
[12, 957]   ἔσεσθαι κατὰ δίκην βλέπειν τε  καὶ   κεκτημένον γράμματα αὐτῶν πέρι μανθάνειν·
[12, 961]   ἔργων, ὡς ἐν ζῴῳ ψυχὴ  καὶ   κεφαλή, τό γε μέγιστον, πεφύκατον.
[12, 963]   εἰπεῖν; σύ γε, Μέγιλλε  καὶ   Κλεινία, ἔχετον διαρθροῦντες ὑπὲρ αὐτοῦ
[12, 968]   (Ἀθηναῖος) οὐκέτι νόμους, Μέγιλλε  καὶ   Κλεινία, περὶ τῶν τοιούτων δυνατόν
[12, 941]   περὶ τὰ τοιαῦτα ἐξαπατώμενος ἀναπειθέσθω,  καὶ   κλέπτων βιαζόμενος οἰέσθω μηδὲν
[12, 957]   ἂν ἔχοι· τὰ δὲ δημόσια  καὶ   κοινὰ καὶ ὅσοις ἀρχὰς δεῖ
[12, 946]   μὲν ἰδίᾳ ἕκαστος, τὰ δὲ  καὶ   κοινῇ μετ' ἀλλήλων κρίναντες τοὺς
[12, 942]   ἀλλ' ἁθρόον ἀεὶ καὶ ἅμα  καὶ   κοινὸν τὸν βίον ὅτι μάλιστα
[12, 961]   τῶν ἄλλων πράξεων ἰδίων τε  καὶ   κοινῶν καὶ μάλιστ' τις
[12, 942]   καὶ χειμώνων καὶ τῶν ἐναντίων  καὶ   κοίτης σκληρᾶς, καὶ τὸ μέγιστον,
[12, 947]   ἔμπροσθεν τὸ πάτριον μέλος ἐφυμνεῖν,  (καὶ   κόρας ἑπομένας ἐξόπισθεν ὅσαι τ'
[12, 962]   ἆρ' οὐχ μὲν νίκην  καὶ   κράτος πολεμίων, δὲ ἰατρῶν
[12, 949]   φέροντα δρᾶν ἀεὶ τὸ τοιοῦτον,  καὶ   κριτὴν αὖ χορῶν καὶ πάσης
[12, 959]   νομοθέτῃ χρεὼν τά τε ἄλλα  καὶ   λέγοντι ψυχὴν σώματος εἶναι τὸ
[12, 956]   ὅτι ἂν ἐθέλῃ τις ἀνατιθέτω,  καὶ   λίθου ὡσαύτως πρὸς τὰ κοινὰ
[12, 952]   τὰς ἄλλας πόλεις ὃν ἀγοραῖς  καὶ   λιμέσι καὶ δημοσίοις οἰκοδομήμασιν ἔξω
[12, 964]   μὲν ὄνομα, ἔστιν δὲ αὖ  καὶ   λόγος, πότερον μόνον ἐπίστασθαι τοὔνομα
[12, 964]   τῶν πολλῶν περὶ ἀρετῆς ἔργῳ  καὶ   λόγῳ κατασκευαστέον; τίνα τρόπον
[12, 966]   τὰ περὶ τὴν ἀλήθειαν αὐτῶν,  καὶ   λόγῳ τε ἱκανοὺς ἑρμηνεύειν εἶναι
[12, 967]   τῶν τοιούτων ἅπτεσθαι, καὶ δὴ  καὶ   λοιδορήσεις γε ἐπῆλθον ποιηταῖς, τοὺς
[12, 942]   τις καὶ πορεύεσθαι καὶ γυμνάζεσθαι  καὶ   λοῦσθαι καὶ σιτεῖσθαι καὶ ἐγείρεσθαι
[12, 968]   φύσιν ἂν εἶεν ἡλικίαις τε  καὶ   μαθημάτων δυνάμεσιν καὶ τρόπων ἤθεσιν
[12, 961]   φράζοντας μηδὲν ἀπολείπειν προθυμίας. (Κλεινίας)  καὶ   μάλα καλῶς εἶπες, ποίει θ'
[12, 957]   καὶ διὰ συγχωρήσεων ἔστιν ὅτε  καὶ   μάλα ματαίων, τούτων πάντων ἂν
[12, 968]   τε καὶ σκέψιν γεγονυῖάν μοι  καὶ   μάλα συχνήν. (Κλεινίας) ἀλλ'
[12, 961]   κρίσιν τοῖς τε ἄλλοις δὴ  καὶ   μάλιστ' αὐτῷ τῷ ἀποκριθέντι· δεῖν
[12, 961]   πράξεων ἰδίων τε καὶ κοινῶν  καὶ   μάλιστ' τις σχολὴ παντί.
[12, 949]   τὸ δίκαιον μετ' εὐφημίας διδάσκοντα  καὶ   μανθάνοντα ἀεὶ διατελεῖν, εἰ δὲ
[12, 948]   καὶ θωπείας πολλὰ συναποστεροῦσι χρήματα  καὶ   μεγάλων σφᾶς ἐκλύονται κατὰ πολλὰ
[12, 968]   δὴ χρεὼν νῦν, Κλεινία  καὶ   Μέγιλλε, ἤδη πρὸς τοῖς εἰρημένοις
[12, 950]   πολλῶν. τὸ μὲν γὰρ ὀρθότατον  καὶ   μέγιστον, ὄντα ἀγαθὸν ἀληθῶς οὕτω
[12, 968]   λεγόμενον, φίλοι, ἐν κοινῷ  καὶ   μέσῳ ἔοικεν ἡμῖν κεῖσθαι, καὶ
[12, 959]   καλόν τ' ἔστω καλῶς  καὶ   μετρίως τὰ περὶ τὸν τετελευτηκότα
[12, 965]   κατασκευάζεσθαι; μῶν ὁμοίους πάντας κεκτημένους  καὶ   μὴ διηκριβωμένους ἔστιν οὓς τραφέντας
[12, 959]   τὰ περὶ τὸν τετελευτηκότα γιγνόμενα  καὶ   μὴ καλῶς αἰσχρόν. πρόθεσις δὲ
[12, 962]   οὖν δοῦλοί τινων ὄντες εἴτε  καὶ   μή, τῶν δ' προθυμία
[12, 951]   μᾶλλον ἐν εὐνομουμέναις πόλεσιν  καὶ   μή, ὧν κατ' ἴχνος ἀεὶ
[12, 954]   τοῦ μὴ ἐνδίκως πωλοῦντος  καὶ   μηδαμῶς ἀξιόχρεω· ὑπόδικος δ' ἔστω
[12, 954]   ἀγορὰν καὶ ἱερὰ χρώμενος φαίνηται  καὶ   μηδεὶς ἐπιλάβηται, φῇ δὲ ζητεῖν
[12, 963]   ὄντων. (Κλεινίας) τί μήν; (Ἀθηναῖος)  καὶ   μὴν ἕν γε ἅπαντα ταῦτα
[12, 968]   καὶ κατὰ βραχὺ δυνηθῶμεν; (Ἀθηναῖος)  καὶ   μὴν πρός γε τὸ τοιοῦτον
[12, 969]   τόνδε οὐκ ἀφετέον, ἀλλὰ δεήσεσιν  καὶ   μηχαναῖς πάσαις κοινωνὸν ποιητέον ἐπὶ
[12, 961]   οὐκ ἐν νηὶ κυβερνήτης ἅμα  καὶ   ναῦται τὰς αἰσθήσεις τῷ κυβερνητικῷ
[12, 945]   οὓς ἐντόνους τε καὶ ὑποζώματα  καὶ   νεύρων ἐπιτόνους, μίαν οὖσαν φύσιν
[12, 953]   καὶ τῶν τοιούτων ἱερέας τε  καὶ   νεωκόρους ἐπιμελεῖσθαι καὶ τημελεῖν, ἕως
[12, 955]   γιγνέσθω, ἐάντε ἡττῆται ἀγωνιζόμενος ἐάντε  καὶ   νικᾷ. ἐάν τις κλεμμάδιον ὁτιοῦν
[12, 942]   εἰς σωτηρίαν τὴν κατὰ πόλεμον  καὶ   νίκην τοῦτο ἐν εἰρήνῃ μελετητέον
[12, 955]   τε νικητήρια τῷ διακωλυθέντι (διδόναι  καὶ   νικήσαντα γράφειν ἐν ἱεροῖς οἷς
[12, 964]   ὃς ἀρετῇ πάντων διαφέρειν οἴεται  καὶ   νικητήρια τούτων αὐτῶν εἴληφεν,
[12, 967]   πρὸς τὰ τῶν ἠθῶν ἐπιτηδεύματα  καὶ   νόμιμα συναρμοττόντως, ~ὅσα τε λόγον
[12, 956]   τε καὶ δεῖ γίγνεσθαι,  καὶ   νόμοι περὶ τῶν συμβολαίων εἰς
[12, 949]   τούτοις οἷς ἂν πόλις ἅμα  καὶ   νόμος εἰσπράττειν προστάττῃ, τῶν δὲ
[12, 958]   δίκην, ὡς ὅλην τὴν πόλιν  καὶ   νόμους φθείρων θανάτῳ ζημιούσθω. ἀνδρὶ
[12, 964]   μεῖζον δή τι νομοθέτῃ τε  καὶ   νομοφύλακι, καὶ ὃς ἀρετῇ πάντων
[12, 963]   αὖ λόγου ψυχὴ φρόνιμός τε  καὶ   νοῦν ἔχουσα οὔτ' ἐγένετο πώποτε
[12, 953]   τε χρὴ πάντας ξένους (τε  καὶ   ξένας ἐξ ἄλλης χώρας καὶ
[12, 949]   ἀποδημίας ἑαυτῶν ἔξω τῆς χώρας  καὶ   ξένων ὑποδοχῆς ἄλλοθεν ἀνάγκη βεβουλεῦσθαι
[12, 956]   οὓς ἂν φεύγων τε  (καὶ   διώκων ἕλωνται κοινῇ, διαιτηταὶ
[12, 968]   μὲν μᾶλλον ταύτῃ πορευτέον ᾗπερ  καὶ   θεὸς ἡμᾶς σχεδὸν ἄγει·
[12, 960]   οὕτω περὶ τὰ τοιαῦτα νόμιμα,  καὶ   μὲν πειθόμενος ἔστω ζημίας
[12, 954]   μηδαμῶς ἀξιόχρεω· ὑπόδικος δ' ἔστω  καὶ   προπωλῶν καθάπερ ἀποδόμενος.
[12, 954]   πέντε. ἐγγυητὴς μὲν δὴ  καὶ   προπωλῶν ὁτιοῦν τοῦ μὴ
[12, 947]   στολὴν ἔχειν πᾶσαν, θρήνων δὲ  καὶ   ὀδυρμῶν χωρὶς γίγνεσθαι, κορῶν δὲ
[12, 942]   τὰς κατὰ πόλεμον βλεπούσας χορεύειν,  καὶ   ὅλην εὐκολίαν τε καὶ εὐχέρειαν
[12, 954]   ἐρευνᾶν, τὰ δὲ σεσημασμένα παρασημηνάσθω  καὶ   ὃν ἂν ἐθέλῃ φύλακα καταστησάτω
[12, 943]   γὰρ Αἰδοῦς Δίκη λέγεταί τε  καὶ   ὄντως εἴρηται, ψεῦδος δὲ αἰδοῖ
[12, 966]   καὶ ὅπως ἕν τε  καὶ   ὅπῃ; (Κλεινίας) σχεδὸν ἔοικ' ἐξ
[12, 964]   ἐμοί. διανοοῦ δὲ ὡς ἐρῶν  καὶ   ὅπῃ τέτταρα ὄντα ἕν ἐστι,
[12, 950]   ὅταν ἐπιθυμήσῃ τις ἀποδημίας ὁπῃοῦν  καὶ   ὁπότε, εἴτε νέος εἴτε καὶ
[12, 966]   τοὺς φύλακας ἡμῖν γνωστέον,  καὶ   ὅπως ἕν τε καὶ ὅπῃ;
[12, 966]   σχεδὸν ἔοικ' ἐξ ἀνάγκης δεῖν  καὶ   ὅπως ἓν διανοεῖσθαι. (Ἀθηναῖος) τί
[12, 964]   τι νομοθέτῃ τε καὶ νομοφύλακι,  καὶ   ὃς ἀρετῇ πάντων διαφέρειν οἴεται
[12, 957]   δικαστῶν καὶ εὐφημίας καὶ τοὐναντίον,  καὶ   ὅσα παραλλάττει τῶν πολλῶν ἐν
[12, 956]   ἀποκρίσεών τε ἀνάγκας καὶ παρακαταβάσεων,  καὶ   ὅσα τούτων ἀδελφὰ σύμπαντα, εἴπομεν
[12, 966]   σπουδῇ διεπερανάμεθα, ὡς εἰσίν τε  καὶ   ὅσης φαίνονται κύριοι δυνάμεως, εἰδέναι
[12, 959]   προσήκοντας, ὅπως ὅτι δικαιότατος ὢν  καὶ   (ὁσιώτατος ἔζη τε ζῶν καὶ
[12, 957]   καὶ (ψόγοι περί τινων λέγονται  καὶ   ὅσοι καταλογάδην, εἴτ' ἐν γράμμασιν
[12, 957]   τὰ δὲ δημόσια καὶ κοινὰ  καὶ   ὅσοις ἀρχὰς δεῖ χρωμένας τὰ
[12, 966]   ὡς ἔχει τάξεως, ἄστρων τε  καὶ   ὅσων ἄλλων ἐγκρατὴς νοῦς ἐστιν
[12, 947]   Ἕλληνας κοινῇ θυσιῶν καὶ θεωριῶν  καὶ   ὅσων ἂν ἑτέρων κοινωνῶσιν ἱερῶν,
[12, 967]   εἶπον, τοὐναντίον ἔχει νῦν τε  καὶ   ὅτε ἄψυχα αὐτὰ οἱ διανοούμενοι
[12, 945]   διεσπάσθη χωρὶς ἑτέρα ἀπ' ἄλλης,  καὶ   οὐκ εἰς τὸ αὐτὸ ἔτι
[12, 953]   ἀφίκοντο, (ἀβλαβεῖς τοῦ δρᾶσαί τε  καὶ   παθεῖν ἀπαλλάττωνται. δικαστὰς δ' αὐτοῖς
[12, 956]   καὶ διαψηφίσεων πέρι καὶ ἀναβολῶν,  καὶ   πάνθ' ὁπόσα τοιαῦτα ἀναγκαῖα περὶ
[12, 964]   ἔχει κακία τε καὶ ἀρετὴ  καὶ   πάντως δηλοῦντα, διαφέρειν τῶν ἄλλων,
[12, 958]   τε δίκας εἴ τινα ἠδικήκει  καὶ   παρ' ἑτέρου ἐκλαβόντι, σὺν τοῖς
[12, 942]   ἐγείρεσθαι νύκτωρ εἴς τε φυλακὰς  καὶ   παραγγέλσεις, καὶ ἐν αὐτοῖς τοῖς
[12, 956]   ὑστέρων λήξεις, ἀποκρίσεών τε ἀνάγκας  καὶ   παρακαταβάσεων, καὶ ὅσα τούτων ἀδελφὰ
[12, 959]   ἂν παίδων τε καὶ (ἀνδρῶν  καὶ   πάσης ἡλικίας ἐπιμελούμενοι ζῶσι, καὶ
[12, 949]   τοιοῦτον, καὶ κριτὴν αὖ χορῶν  καὶ   πάσης μουσικῆς καὶ γυμνικῶν τε
[12, 965]   διηκριβωμένους ἔστιν οὓς τραφέντας τε  καὶ   πεπαιδευμένους; (Κλεινίας) ἀλλ' θαυμάσιε,
[12, 952]   τῶν τοιούτων διαφέρον, καὶ δὴ  καὶ   περὶ μαθημάτων, ὁπόσ' ἂν ἐν
[12, 964]   τόν γε ὄντα τι  καὶ   περὶ τῶν διαφερόντων (μεγέθει τε
[12, 950]   εἰς ἄλλας χώρας καὶ τόπους  καὶ   περὶ ὑποδοχῆς ξένων. πρῶτον μὲν
[12, 956]   τιμήματος (ἀποτινέτω. κληρώσεις δὲ δικαστηρίων  καὶ   πληρώσεις, καὶ ὑπηρεσιῶν ἑκάσταις τῶν
[12, 942]   τὸ μέγιστον, τὴν τῆς κεφαλῆς  καὶ   ποδῶν δύναμιν μὴ διαφθείρειν τῇ
[12, 960]   ἀμετάστροφον (ἀπεργαζομένων δύναμιν· δὴ  καὶ   πόλει καὶ πολιτείᾳ δεῖ μὴ
[12, 945]   θάλλει τε καὶ εὐδαιμονεῖ χώρα  καὶ   πόλις· ἐὰν δ' ἄλλως τὰ
[12, 960]   δύναμιν· δὴ καὶ πόλει  καὶ   πολιτείᾳ δεῖ μὴ μόνον ὑγίειαν
[12, 967]   μεστὰ εἶναι λίθων καὶ γῆς  καὶ   πολλῶν ἄλλων ἀψύχων σωμάτων διανεμόντων
[12, 959]   πολλά τε ἄλλα ἀνάγκη πράττειν  καὶ   πολλῶν ἐπιμελεῖσθαι, τούτων δ' οὐχ
[12, 942]   ἑστάναι θ' ὅταν ἐπιτάττῃ τις  καὶ   πορεύεσθαι καὶ γυμνάζεσθαι καὶ λοῦσθαι
[12, 942]   εἵνεκα, καρτερήσεις τε αὖ σίτων  καὶ   ποτῶν καὶ χειμώνων καὶ τῶν
[12, 950]   καὶ ὁπότε, εἴτε νέος εἴτε  καὶ   πρεσβύτερος ὤν. τὸ δ' αὖ
[12, 951]   ἐποπτευόντων· οὗτος δ' ἔστω νέων  καὶ   πρεσβυτέρων μεμειγμένος, ἑκάστης μὲν ἡμέρας
[12, 960]   ἐν ταῖς ὁδοῖς πορευόμενον φθέγγεσθαι,  καὶ   πρὸ ἡμέρας ἔξω τῆς πόλεως
[12, 959]   ἡλικίας ἐπιμελούμενοι ζῶσι, καὶ δὴ  καὶ   πρὸς τὸ τέλος ἁπάντων νομοφύλαξ
[12, 943]   ὀφλοῦσίν τε τιμωρίαι ἐπέστωσαν αἵπερ  καὶ   πρόσθεν ἐτέθησαν. χρὴ μὲν δὴ
[12, 956]   τούτων ἀδελφὰ σύμπαντα, εἴπομεν μὲν  καὶ   πρόσθεν, ~καλὸν δὲ τό γε
[12, 962]   τὸ παράπαν μηδ' εἰδείη; (Κλεινίας)  καὶ   πῶς; (Ἀθηναῖος) δεῖ δὴ καὶ
[12, 962]   τούτων ἂν ἔχων φαίνοιτο; (Κλεινίας)  καὶ   πῶς; (Ἀθηναῖος) τί δὲ δὴ
[12, 964]   ἀνδρεία, σωφροσύνη, δικαιοσύνη, φρόνησις; (Κλεινίας)  καὶ   πῶς; (Ἀθηναῖος) τούτων δὴ πέρι
[12, 966]   τῷ λόγῳ ἀδυνατεῖν ἐνδείκνυσθαι; (Κλεινίας)  καὶ   πῶς; ἀνδραπόδου γάρ τινα σὺ
[12, 957]   πάντα δ' οὖν ὁπόσα σμικρὰ  καὶ   ῥᾴδια νόμιμα εὑρίσκειν, πρεσβύτου νομοθέτου
[12, 942]   πορεύεσθαι καὶ γυμνάζεσθαι καὶ λοῦσθαι  καὶ   σιτεῖσθαι καὶ ἐγείρεσθαι νύκτωρ εἴς
[12, 968]   περὶ τὰ τοιαῦτ' ἐμπειρίαν τε  καὶ   σκέψιν γεγονυῖάν μοι καὶ μάλα
[12, 941]   τι κλέπτῃ δημόσιον μέγα  καὶ   σμικρόν, τῆς αὐτῆς δίκης δεῖ.
[12, 953]   τοιοῦτος ἐπὶ τὰς τῶν πλουσίων  καὶ   σοφῶν θύρας, τοιοῦτος ἕτερος αὐτὸς
[12, 950]   θεωροῖς· (τὰς δὲ κατὰ πόλεμον  καὶ   στρατείας ἀποδημίας οὐκ ἐν ἐκδημίαις
[12, 963]   δὴ κυβερνητικὸν μὲν καὶ ἰατρικὸν  (καὶ   στρατηγικὸν εἴπομεν εἰς τὸ ἓν
[12, 969]   καὶ ἐγὼ ποιήσω ταῦθ' οὕτως  καὶ   συλλάμβανε. (Μέγιλλος) συλλήψομαι.
[12, 957]   ἀμαθίας καὶ ἀκολασίας καὶ δειλίας  καὶ   συλλήβδην πάσης ἀδικίας εἰς τὸ
[12, 958]   καὶ γεννήσαντι καὶ ἐκθρέψαντι τέκνα,  καὶ   συμμείξαντι συμβόλαια (μετρίως, διδόντι τε
[12, 962]   δὴ βίον ὡρμημένη· οἱ δὲ  καὶ   σύνδυο νομοθετοῦνται, πρὸς ἄμφω βλέποντες,
[12, 942]   πρὸς τὸν ἄρχοντα ἀεὶ βλέποντα  καὶ   συνεπόμενον ζῆν, καὶ τὰ βραχύταθ'
[12, 961]   νομοφυλακίαν γίγνοιτο ἓν καίριον ἀκοῦσαι  καὶ   σωθέντας οἴκαδε, δόξαι, τούτοις αὐτοῖς
[12, 960]   πολιτείᾳ δεῖ μὴ μόνον ὑγίειαν  καὶ   σωτηρίαν τοῖς σώμασι παρασκευάζειν, ἀλλὰ
[12, 965]   δή φαμεν ἔν τε ἀνδρείᾳ  καὶ   σωφροσύνῃ καὶ δικαιοσύνῃ καὶ ἐν
[12, 946]   δεύτερον καὶ τρίτον στεφανῶσαι θαλλῷ,  καὶ   τὰ ἀριστεῖα ἀποδόντας πᾶσιν ἀνειπεῖν
[12, 954]   τὴν οἰκίαν, τά τε σεσημασμένα  καὶ   τὰ ἀσήμαντα, φωρᾶν. ἐὰν δέ
[12, 942]   ἀεὶ βλέποντα καὶ συνεπόμενον ζῆν,  καὶ   τὰ βραχύταθ' ὑπ' ἐκείνου κυβερνώμενον,
[12, 963]   τὰ θηρία μετέχει, τῆς ἀνδρείας,  καὶ   τά γε τῶν παίδων ἤθη
[12, 963]   εἶναι, καὶ τὴν φρόνησιν ἀρετήν,  (καὶ   τὰ δύο τἆλλα, ὡς ὄντως
[12, 963]   μέν ἐστιν περὶ φόβον, οὗ  καὶ   τὰ θηρία μετέχει, τῆς ἀνδρείας,
[12, 963]   (Ἀθηναῖος) κάλλιστ' ἐπακολουθεῖς, Κλεινία.  καὶ   τὰ λοιπὰ δὴ συνακολούθει. νοῦν
[12, 946]   Ἡλίου τεμένει, ἐν ᾧπερ ἐκρίθησαν·  καὶ   τὰ μὲν ἰδίᾳ ἕκαστος, τὰ
[12, 962]   νομοθεσιῶν ἐν τῇ πόλει ἑκάστῃ.  καὶ   τὰ μὲν πολλὰ οὐδὲν θαυμαστὸν
[12, 966]   κρίνοντας τά τε καλῶς γιγνόμενα  καὶ   τὰ μὴ κατὰ φύσιν; (Κλεινίας)
[12, 962]   καὶ πῶς; (Ἀθηναῖος) δεῖ δὴ  καὶ   τὰ νῦν, ὡς ἔοικεν, εἴπερ
[12, 961]   νῷ συγκερασάμενοι σῴζουσιν αὑτούς τε  καὶ   τὰ περὶ τὴν ναῦν; (Κλεινίας)
[12, 954]   ἀστυνόμους παραλαβὼν οὕτω φωράτω, λύων  καὶ   τὰ σεσημασμένα, (πάλιν δὲ μετὰ
[12, 962]   ὡς οἴονται, πρὸς ταῦτά τε  καὶ   τὰ τοιαῦτα σύμπαντα, εἰς ἓν
[12, 950]   σφόδρα κακῶν εὖ τοῖς λόγοις  καὶ   ταῖς δόξαις διαιροῦνται τοὺς ἀμείνους
[12, 967]   τὰ τοιαῦτα μεταχειρισαμένους ἀστρονομίᾳ τε  καὶ   ταῖς μετὰ ταύτης ἀναγκαίαις ἄλλαις
[12, 943]   χωρίς, ὁπλίτας τε καὶ ἱππέας  καὶ   τἆλλα ἐμπολέμια ἕκαστα ὡσαύτως, καὶ
[12, 956]   μιᾷ ζωγράφος ἡμέρᾳ εἷς ἀποτελῇ·  καὶ   τἆλλα ἔστω κατὰ τὰ τοιαῦτα
[12, 959]   μὴ καλῶς αἰσχρόν. πρόθεσις δὲ  καὶ   τἆλλα ἔστω μὲν κατὰ τὸν
[12, 963]   δύο καὶ δύ' ὀνόματα ἐλαβέτην  καὶ   τἆλλα, οὐδὲν χαλεπὸν εἰπεῖν·
[12, 953]   ὃν στρατηγοῖς τε καὶ ἱππάρχοις  καὶ   ταξιάρχοις ὑποδεκτέον ἐστὶν μόνοις, τήν
[12, 965]   πιστεύων, ξένε, συγχωρῶ δή,  καὶ   ταύτῃ πορευώμεθα λέγοντες. (Ἀθηναῖος) ἀναγκαστέον
[12, 947]   τὸ τῆς Πυθίας οὕτω τε  καὶ   ταύτῃ σύμψηφον ᾖ. θήκην δὲ
[12, 964]   τῷ λόγῳ· δὲ ἓν  καὶ   ταὐτόν, σὺ πάλιν ἀπόδος ἐμοί.
[12, 948]   ἐπιτρέπειν, θεοῖς δέ, ὅθεν ἁπλαῖ  καὶ   ταχεῖαι δίκαι ἐκρίνοντ' αὐτῷ· διδοὺς
[12, 942]   κρίσις γιγνέσθω· τὸν δὲ ἀστὸν  καὶ   τεθραμμένον ὡς ἔσται τεθραμμένος, ἂν
[12, 951]   ἀνομίλητος οὖσα, ἥμερος ἱκανῶς εἶναι  καὶ   τέλεος, οὐδ' αὖ τοὺς νόμους
[12, 959]   σῶμα ἰνδαλλόμενον ἡμῶν ἑκάστοις ἕπεσθαι,  καὶ   τελευτησάντων λέγεσθαι καλῶς εἴδωλα εἶναι
[12, 959]   καὶ (ὁσιώτατος ἔζη τε ζῶν  καὶ   τελευτήσας ἀτιμώρητος ἂν κακῶν ἁμαρτημάτων
[12, 950]   τέλεον ἄνδρα ἐσόμενον, καὶ δὴ  καὶ   τῇ κατὰ Κρήτην οἰκιζομένῃ πόλει
[12, 953]   ἱερέας τε καὶ νεωκόρους ἐπιμελεῖσθαι  καὶ   τημελεῖν, ἕως ἂν τὸν μέτριον
[12, 955]   τὴν οὐσίαν ἕνεκα πολλῶν χρεὼν  καὶ   τὴν ἐπέτειον ἐπικαρπίαν ἐν γράμμασιν
[12, 957]   ἀγαθὸν δικαστὴν αὑτόν τε ὀρθοῦν  καὶ   τὴν πόλιν, τοῖς μὲν (ἀγαθοῖς
[12, 943]   ἀριστείων κρίσιν παντὸς τοῦ βίου  καὶ   τὴν τῶν δευτέρων καὶ τρίτων.
[12, 963]   ἀνδρείαν γάρ φαμεν ἀρετὴν εἶναι,  καὶ   τὴν φρόνησιν ἀρετήν, (καὶ τὰ
[12, 948]   τὸν καὶ τὸν τῶν ἀριστείων  καὶ   τῆς ἀρχῆς· καὶ ἐὰν μὲν
[12, 943]   πλημμελεῖν εἰς δίκην, διαφερόντως δὲ  καὶ   τῆς τῶν κατὰ πόλεμον ὅπλων
[12, 953]   ἀπαλλαττέσθω, φίλος παρὰ φίλων δώροις  καὶ   τιμαῖς πρεπούσαις τιμηθείς. τούτοις δὴ
[12, 952]   εἰς αὐτοὺς διαφερόντως τε τηροῦντας,  καὶ   τιμᾶν μὲν κατορθοῦντας, ἀτιμάζειν δὲ
[12, 946]   τούτων ἀκούειν χρὴ τίνες ἔσονται  καὶ   τίνα τρόπον. ~ζῶσι μὲν οὖν
[12, 960]   δή, φῄς, σωτηρία γίγνοιτ' ἂν  καὶ   τίνα τρόπον πολιτείᾳ τε καὶ
[12, 964]   αὑτῇ; (Κλεινίας) πῶς οὖν δὴ  καὶ   τίνα τρόπον, ξένε, ἀπεικάζοντες
[12, 967]   ἂν ἐχρῆτο, νοῦν μὴ κεκτημένα·  καί   τινες ἐτόλμων τοῦτό γε αὐτὸ
[12, 962]   ὅντινα τρόπον δεῖ μετασχεῖν τούτου  καὶ   τίς αὐτῷ καλῶς μὴ
[12, 950]   ἔστω κήρυξιν πρεσβείαις  καί   τισι θεωροῖς· (τὰς δὲ κατὰ
[12, 944]   χρεὼν κατὰ δύναμιν τὸ μεῖζον  καὶ   τὸ δυσχερέστερον κακὸν ἀπὸ τοῦ
[12, 942]   τῶν ἐναντίων καὶ κοίτης σκληρᾶς,  καὶ   τὸ μέγιστον, τὴν τῆς κεφαλῆς
[12, 942]   τοῦ σώματος καὶ τοὐναντίον ἐναντίως,  καὶ   τὸ μὲν ὑπηρετικώτατον ἅπαντι τῷ
[12, 944]   ἑκών, διαφέρει δὲ ὅλον που  καὶ   τὸ πᾶν. ὧδ' οὖν δὴ
[12, 949]   κρίνεσθαι σύμπαντας τοὺς ἐπικαλοῦντας ἀλλήλοις.  καὶ   τὸ παράπαν ἐν δίκῃ τοὺς
[12, 947]   τῶν ἄλλων εἴργωνται τάφων, ἐὰν  καὶ   τὸ τῆς Πυθίας οὕτω τε
[12, 952]   μὲν οὖν ἐκδημῶν οὕτω  καὶ   τοιοῦτος ὢν ἐκδημείτω, τὸν δ'
[12, 963]   δὲ ἓν ἀμφοῖν ἐπωνομάσαμεν, ἀρετήν,  καὶ   τοῖς ἄλλοις, οὐκ εὐπετὲς ἔτι.
[12, 961]   εἰσφέρειν, καὶ ἐὰν μὲν δόξῃ  καὶ   τοῖς ἄλλοις, προσλαμβάνειν, εἰ δὲ
[12, 966]   λόγῳ τε ἱκανοὺς ἑρμηνεύειν εἶναι  καὶ   τοῖς ἔργοις συνακολουθεῖν, κρίνοντας τά
[12, 966]   δυνατόν ἐστιν ταῦτ' ἄνθρωπον γιγνώσκειν,  καὶ   τοῖς μὲν πλείστοις τῶν κατὰ
[12, 960]   καὶ τίνα τρόπον πολιτείᾳ τε  καὶ   τοῖς νόμοις ἡμῖν; ~(Ἀθηναῖος) ἆρ'
[12, 950]   δέ τι καὶ εὔστοχον ἔνεστι  καὶ   τοῖσιν κακοῖς, ὥστε πάμπολλοι (καὶ
[12, 946]   ἐὰν δέ τισιν ἴσαι γίγνωνται  καὶ   τὸν ἥμισυν ἀριθμὸν πλείω ποιῶσιν,
[12, 948]   τοὺς ὅρκους τῶν ἀντιδικούντων ἑκατέρων,  καὶ   τὸν λαγχάνοντά τῴ τινα δίκην
[12, 960]   τῆς οἰκίας φωνὴν ἐξαγγέλλειν ἀπαγορεύειν,  καὶ   τὸν νεκρὸν εἰς τὸ φανερὸν
[12, 959]   τοῦ δηλοῦντος τόν τε ἐκτεθνεῶτα  καὶ   τὸν ὄντως τεθνηκότα, εἴη δ'
[12, 949]   δικαστὴν μὲν ὀμνύναι δικάζειν μέλλοντα,  ~καὶ   τὸν τὰς ἀρχὰς τῷ κοινῷ
[12, 948]   τὴν γραφὴν ἀνάξιον εἶναι τὸν  καὶ   τὸν τῶν ἀριστείων καὶ τῆς
[12, 948]   γράφειν, ὅρκον δὲ μὴ ἐπομνύναι,  καὶ   τὸν φεύγοντα κατὰ ταὐτὰ τὴν
[12, 950]   περὶ ἀποδημίας εἰς ἄλλας χώρας  καὶ   τόπους καὶ περὶ ὑποδοχῆς ξένων.
[12, 967]   ἐτόλμων τοῦτό γε αὐτὸ παρακινδυνεύειν  καὶ   τότε, λέγοντες ὡς νοῦς εἴη
[12, 967]   διανοούμενοι διενοοῦντο. θαύματα μὲν οὖν  (καὶ   τότε ὑπεδύετο περὶ αὐτά, καὶ
[12, 950]   ἀπεσφαλμένοι τυγχάνουσιν οἱ πολλοί, τοσοῦτον  καὶ   τοῦ κρίνειν τοὺς ἄλλους ὅσοι
[12, 948]   φεύγων ἁλῷ, στερέσθω τῆς ἀρχῆς  καὶ   τοῦ τάφου καὶ τῶν ἄλλων
[12, 942]   μεγίστην δύναμιν παντὸς τοῦ σώματος  καὶ   τοὐναντίον ἐναντίως, καὶ τὸ μὲν
[12, 957]   τε σιγὴν δικαστῶν καὶ εὐφημίας  καὶ   τοὐναντίον, καὶ ὅσα παραλλάττει τῶν
[12, 947]   ἐκείνῳ τῷ (ἐνιαυτῷ τῶν ἱερέων,  καὶ   τοὔνομα ἀναγράφειν τούτου κατ' ἐνιαυτόν,
[12, 943]   ἱππέας δὲ εἰς τοὺς ἱππέας  καὶ   τοὺς ἄλλους δὲ κατὰ ταὐτὰ
[12, 950]   γίγνηται, μετ' ὀλίγων ἥλιον ὄψεσθαι  καὶ   τοὺς ἄλλους θεοὺς ἐν ταῖς
[12, 947]   ἱππέας, σὺν δὲ ὅπλοις ὁπλίτας,  καὶ   τοὺς ἄλλους ὡσαύτως, παῖδας δὲ
[12, 953]   καὶ ξένας ἐξ ἄλλης χώρας  καὶ   τοὺς αὑτῶν ἐκπέμπειν, τιμῶντας ξένιον
[12, 952]   ~τὴν δὲ συνουσίαν εἶναι τούτοις  καὶ   (τοὺς λόγους περὶ νόμων ἀεὶ
[12, 952]   πολυπραγμονῶν τι περὶ τὴν παιδείαν  καὶ   τοὺς νόμους. ἐὰν δὲ ἄξιον
[12, 948]   ἐν τοῖς ἀνθρώποις μεταβάλλειν δεῖ  καὶ   τοὺς νόμους· ἐν γὰρ λήξεσιν
[12, 965]   (Ἀθηναῖος) ἀναγκαστέον ἄρ' ὡς ἔοικεν,  καὶ   τοὺς τῆς θείας πολιτείας ἡμῖν
[12, 950]   διαιροῦνται τοὺς ἀμείνους τῶν ἀνθρώπων  καὶ   τοὺς χείρονας. διὸ καλὸν ταῖς
[12, 945]   ἄρχοντας ἐξευθύνοντες βελτίους ὦσιν ἐκείνων,  καὶ   τοῦτ' ἐν δίκῃ ἀμέμπτῳ τε
[12, 968]   νόμοις ἅπασιν ὅσους διεληλύθαμεν εἰ  καὶ   τοῦτον προσοίσομεν, ὡς φυλακὴν ἐσόμενον
[12, 947]   ἄρχοντας τῆς θεωρίας ἑκάστης ἐκπέμπειν,  καὶ   τούτους μόνους δάφνης στεφάνῳ τῶν
[12, 955]   ἄνευ τοῦ κοινοῦ, θάνατος ἔστω  καὶ   τούτῳ ζημία· ἐὰν δέ τι
[12, 952]   καθάπερ οἱ τῶν ὀρνίθων διαπορευόμενοι  καὶ   τούτων οἱ πολλοὶ κατὰ θάλατταν
[12, 963]   δὴ τά τε ἄλλα πάντα  καὶ   τούτων τὰ τρία δεῖ βλέπειν.
[12, 957]   τό γε ὀρθὸν καὶ (δὶς  καὶ   τρίς. πάντα δ' οὖν ὁπόσα
[12, 946]   διελόντας τὸν νικῶντα καὶ δεύτερον  καὶ   τρίτον στεφανῶσαι θαλλῷ, καὶ τὰ
[12, 943]   βίου καὶ τὴν τῶν δευτέρων  καὶ   τρίτων. ἐὰν δὲ στρατεύσηται (μέν
[12, 950]   χαλεποῖς ταῖσιν λεγομέναις ξενηλασίαις χρωμένους  καὶ   τρόποις αὐθάδεσι καὶ χαλεποῖς, ὡς
[12, 968]   ἡλικίαις τε καὶ μαθημάτων δυνάμεσιν  καὶ   τρόπων ἤθεσιν καὶ ἔθεσιν· μετὰ
[12, 961]   αὐτὸν κρίναντα ἐπάξιον εἶναι φύσει  καὶ   τροφῇ, τὸν νέον οὕτως εἰς
[12, 969]   ἐμοὶ περὶ τῆς παιδείας τε  καὶ   τροφῆς τῆς νῦν αὖ κεκινημένης
[12, 946]   ἴσαι γίγνωνται, τῇ ἀγαθῇ μοίρᾳ  καὶ   τύχῃ ἐπιτρέψαντας, κλήρῳ διελόντας τὸν
[12, 947]   τῷ τάφῳ ἕπεσθαι, ἐὰν ἄρα  καὶ   τῶν ἄλλων εἴργωνται τάφων, ἐὰν
[12, 957]   καὶ θαυμαστὸς νόμος. καὶ δὴ  καὶ   τῶν ἄλλων λόγων ὅσοι τε
[12, 948]   τῆς ἀρχῆς καὶ τοῦ τάφου  καὶ   τῶν ἄλλων τῶν δοθεισῶν αὐτῷ
[12, 954]   (πάλιν δὲ μετὰ τῶν οἰκείων  καὶ   τῶν ἀστυνόμων κατὰ ταὐτὰ σημηνάσθω.
[12, 942]   σίτων καὶ ποτῶν καὶ χειμώνων  καὶ   τῶν ἐναντίων καὶ κοίτης σκληρᾶς,
[12, 950]   καὶ τοῖσιν κακοῖς, ὥστε πάμπολλοι  (καὶ   τῶν σφόδρα κακῶν εὖ τοῖς
[12, 958]   τῶν τε ὑπὸ γῆς θεῶν  καὶ   τῶν τῇδε, ὅσα προσήκει τελεῖσθαι,
[12, 953]   φιλοξενίαις ἀνθρώπων παρεσκευασμένας, χρὴ δὲ  καὶ   τῶν τοιούτων ἱερέας τε καὶ
[12, 960]   πράξεις, περὶ πατροφόνων καὶ ἱεροσύλων  καὶ   τῶν τοιούτων πάντων, εἰρημέναι ἐν
[12, 942]   βίου ἁπάντων τῶν ἀνθρώπων τε  καὶ   τῶν ὑπ' ἀνθρώπους θηρίων. καὶ
[12, 956]   κληρώσεις δὲ δικαστηρίων καὶ πληρώσεις,  καὶ   ὑπηρεσιῶν ἑκάσταις τῶν ἀρχῶν καταστάσεις,
[12, 965]   διαφερόντως φρονεῖν, τοὺς γέροντας, βουλεύεσθαι,  καὶ   ὑπηρέταις χρωμένους μετὰ συμβουλίας τοῖς
[12, 962]   πολεμίων, δὲ ἰατρῶν τε  καὶ   ὑπηρετῶν ὑγιείας σώματι παρασκευήν; (Κλεινίας)
[12, 942]   τῶν οἰκείων ἀπολλύντας (πίλων τε  καὶ   ὑποδημάτων γένεσιν καὶ φύσιν· ταῦτα
[12, 945]   ζῴου τινός, οὓς ἐντόνους τε  καὶ   ὑποζώματα καὶ νεύρων ἐπιτόνους, μίαν
[12, 967]   (καὶ τότε ὑπεδύετο περὶ αὐτά,  καὶ   ὑπωπτεύετο τὸ νῦν ὄντως δεδογμένον,
[12, 956]   περὶ δίκας γίγνεσθαι, προτέρων τε  καὶ   ὑστέρων λήξεις, ἀποκρίσεών τε ἀνάγκας
[12, 941]   αὖ παρὰ τῶν πολεμίων  καὶ   φίλων μὴ τὰ παρ' ἐκείνων
[12, 965]   πρὸς ἕκαστα ἄκρον δημιουργόν τε  καὶ   φύλακα μὴ μόνον δεῖν πρὸς
[12, 956]   ἔχοντες· δεύτεροι δὲ κωμῆταί τε  καὶ   φυλέται, κατὰ τὸ δωδέκατον μέρος
[12, 963]   πάνυ νέων· ἄνευ γὰρ λόγου  καὶ   φύσει γίγνεται ἀνδρεία ψυχή, ἄνευ
[12, 942]   (πίλων τε καὶ ὑποδημάτων γένεσιν  καὶ   φύσιν· ταῦτα γὰρ ἀκρωτήρια ὄντα
[12, 950]   ξενηλασίαις χρωμένους καὶ τρόποις αὐθάδεσι  καὶ   χαλεποῖς, ὡς δοκοῖεν ἄν· χρὴ
[12, 956]   οὐκ εὐαγὲς ἀνάθημα, σίδηρος δὲ  καὶ   χαλκὸς πολέμων ὄργανα· ξύλου δὲ
[12, 942]   τε αὖ σίτων καὶ ποτῶν  καὶ   χειμώνων καὶ τῶν ἐναντίων καὶ
[12, 942]   ὑπ' ἀνθρώπους θηρίων. καὶ δὴ  καὶ   χορείας πάσας εἰς τὰς ἀριστείας
[12, 950]   κρίνειν τοὺς ἄλλους ὅσοι πονηροὶ  καὶ   χρηστοί, θεῖον δέ τι καὶ
[12, 956]   ὑπηρεσιῶν ἑκάσταις τῶν ἀρχῶν καταστάσεις,  καὶ   χρόνους ἐν οἷς ἕκαστα γίγνεσθαι
[12, 950]   θεοὺς ἐν ταῖς εὐνόμοις πόλεσι  καὶ   χώραις. ὧδε οὖν χρὴ ποιεῖν
[12, 957]   ὅσοι τε ἐν ποιήμασιν ἔπαινοι  καὶ   (ψόγοι περί τινων λέγονται καὶ
[12, 948]   δέ, ὅθεν ἁπλαῖ καὶ ταχεῖαι  δίκαι   ἐκρίνοντ' αὐτῷ· διδοὺς γὰρ περὶ
[12, 958]   ἄλλοις δὲ πρὸς τοῦτον ἔστωσαν  δίκαι   κυρίως. ἐὰν δέ τις ἀφῃρῆται
[12, 958]   ἐπειδὰν δὲ αἱ κατ' ἐνιαυτὸν  δίκαι   τέλος ἐκδικασθεῖσαι σχῶσι, ταῖς πράξεσι
[12, 963]   ξένε, ὀρθῶς ἂν εἴη  πάλαι   τιθέμενον; πρὸς γὰρ ἓν ἔφαμεν
[12, 960]   πᾶσι κοινῇ ζημίᾳ. ὅσαι δ'  ἄλλαι   γίγνονται περὶ τελευτήσαντας ταφαὶ εἴτε
[12, 964]   πόλιν ἀφύλακτον οὖσαν πάσχειν (ἃ  πολλαὶ   πάσχουσι τῶν νῦν πόλεων; (Κλεινίας)
[12, 948]   δεῖν ἐπιτρέπειν, θεοῖς δέ, ὅθεν  ἁπλαῖ   καὶ ταχεῖαι δίκαι ἐκρίνοντ' αὐτῷ·
[12, 969]   τοῦτό γε, Κλεινία, μέλειν  παρακελεύομαι·   σὺ γὰρ τὴν Μαγνήτων πόλιν,
[12, 969]   ταῦθ' οὕτως καὶ συλλάμβανε. (Μέγιλλος)  συλλήψομαι.  
[12, 963]   συνεχωροῦμεν πάνυ ὀρθῶς λέγεσθαι. (Ἀθηναῖος)  ναί.   (Κλεινίας) τὴν δέ γε ἀρετὴν
[12, 942]   βραχύταθ' ὑπ' ἐκείνου κυβερνώμενον, οἷον  ἑστάναι   θ' ὅταν ἐπιτάττῃ τις καὶ
[12, 963]   δῆλον ὡς ἓν ἕκαστον ἀνάγκη  φάναι,   τεττάρων γε ὄντων. (Κλεινίας) τί
[12, 964]   τῷ δεομένῳ (γνῶναί τε καὶ  εἰδέναι,   τῷ δεομένῳ κολάζεσθαί τε
[12, 948]   ἐν πόλει πολλῶν (γενομένων, εὖ  εἰδέναι   σμικροῦ δεῖν τοὺς ἡμίσεις αὐτῶν
[12, 966]   φύλακας ἐσομένους τῶν νόμων ὄντως  εἰδέναι   τὰ περὶ τὴν ἀλήθειαν αὐτῶν,
[12, 966]   καὶ ὅσης φαίνονται κύριοι δυνάμεως,  εἰδέναι   τε εἰς ὅσον δυνατόν ἐστιν
[12, 962]   ὃν εἶπες νυνδὴ νύκτωρ δεῖν  συνιέναι.   (Ἀθηναῖος) κάλλισθ' ὑπέλαβες, Κλεινία,
[12, 945]   τὰς ἐκ θέρους εἰς χειμῶνα  συνιέναι   χρεὼν πᾶσαν τὴν πόλιν εἰς
[12, 947]   τοῦ τελευτήσαντος ἐπιόψωνται, πρώτους δὲ  προϊέναι   τοὺς ἠιθέους τὴν πολεμικὴν σκευὴν
[12, 959]   ψυχὴν ἐπονομαζόμενον, παρὰ θεοὺς ἄλλους  ἀπιέναι   δώσοντα λόγον, καθάπερ νόμος
[12, 962]   ἀεὶ τὰ πάντα οἷον βέλη  ἀφιέναι.   (Κλεινίας) παντάπασι μὲν οὖν. (Ἀθηναῖος)
[12, 947]   τ' ἂν γυναῖκες τῆς παιδοποιήσεως  ἀπηλλαγμέναι   τυγχάνωσιν, μετὰ δὲ ταῦτα ἱερέας
[12, 960]   ἱεροσύλων καὶ τῶν τοιούτων πάντων,  εἰρημέναι   ἐν τοῖς ἔμπροσθεν κεῖνται διὰ
[12, 957]   τῶν κακῶν· οἷσιν δὲ ὄντως  ἐπικεκλωσμέναι,   ~(θάνατον ἴαμα ταῖς οὕτω διατεθείσαις
[12, 963]   ὅτε τέτταρα ἐφήσαμεν ἀρετῆς εἴδη  γεγονέναι,   δῆλον ὡς ἓν ἕκαστον ἀνάγκη
[12, 968]   ψυχῆς ἑκάστῳ που μαθήματος ἐπιστήμην  γεγονέναι.   οὕτω δὴ πάντα τὰ περὶ
[12, 965]   πως μηχανησόμεθα ἐν τῇ πόλει  ἐγγεγονέναι   τοῦθ' ἡμῖν· εἰ δ' ἄρα
[12, 955]   δὲ ἐλεύθερον, (πρὸς τῷ ἀτελῆ,  δεθῆναι   μὲν ἐνιαυτόν, ὑπόδικον δὲ ἀνδραποδισμοῦ
[12, 944]   θεῶν προῖκα ἐν τοῖς γάμοις  ἐπιδοθῆναι   Θέτιδι, ταῦτα δὲ Ἕκτωρ εἶχεν,
[12, 960]   ἤδη νομίζειν πᾶν ὅσον δεῖ  πραχθῆναι   πεπρᾶχθαι, πρότερον (δ' ἀτελὲς εἶναι
[12, 964]   πόλιν παιδευτὴν νέων φάσκοντ'  εἶναι   βελτίω φαίνεσθαι τοῦ πᾶσαν ἀρετὴν
[12, 965]   τῶν πολλῶν καὶ ἀνομοίων δυνατὸν  εἶναι   βλέπειν; (Κλεινίας) ἴσως. (Ἀθηναῖος) οὐκ
[12, 943]   προαπέλθῃ τοῦ χρόνου, λιποταξίου τούτων  εἶναι   γραφὰς ἐν τοῖς αὐτοῖς οἷς
[12, 953]   αὐτοῖς γίγνηται, πρὸς τοῖς ἀγορανόμοις  εἶναι   δεῖ δίκας τοῖς τοιούτοις. τρίτον
[12, 949]   καὶ ἐξομοσαμένῳ κέρδος μέγα φανερὸν  εἶναι   δοκεῖ, ταῦτα δὲ διὰ δικῶν
[12, 969]   ὀρθῶς, τό γε ἀνδρειότατος  (εἶναι   δοκεῖν τῶν ὕστερον ἐπιγιγνομένων οὐκ
[12, 954]   τις χρῆται, τριετῆ τὴν προθεσμίαν  (εἶναι,   ἐὰν δὲ κατ' ἀγροὺς ἐν
[12, 943]   στέφανον δὲ τὸ νικητήριον ἑκάστοις  εἶναι   θαλλοῦ· τοῦτον δὲ εἰς τὰ
[12, 948]   τοὺς τότε ἀνθρώπους ἡγουμένους ἐναργῶς  εἶναι   θεούς, εἰκότως, ἅτε κατὰ τὸν
[12, 947]   τῶν ἐν τῇ πόλει κεκοσμημένους  εἶναι,   καὶ ἱερέας μὲν πάντας τοῦ
[12, 951]   ποτε, ἀνομίλητος οὖσα, ἥμερος ἱκανῶς  εἶναι   καὶ τέλεος, οὐδ' αὖ τοὺς
[12, 963]   προσαγορεύομεν. ἀνδρείαν γάρ φαμεν ἀρετὴν  εἶναι,   καὶ τὴν φρόνησιν ἀρετήν, (καὶ
[12, 966]   καὶ λόγῳ τε ἱκανοὺς ἑρμηνεύειν  εἶναι   καὶ τοῖς ἔργοις συνακολουθεῖν, κρίνοντας
[12, 960]   τὸ Λάχεσιν μὲν τὴν πρώτην  εἶναι,   Κλωθὼ δὲ τὴν δευτέραν, τὴν
[12, 967]   τὰ κατ' οὐρανὸν φερόμενα, μεστὰ  εἶναι   λίθων καὶ γῆς καὶ πολλῶν
[12, 955]   χωρὶς χρὴ διακονεῖν, πρόφασιν δ'  εἶναι   μηδεμίαν μηδὲ λόγον ἐπαινούμενον, ὡς
[12, 959]   τὸ παρεχόμενον ἡμῶν ἕκαστον τοῦτ'  εἶναι   μηδὲν ἀλλ' τὴν ψυχήν,
[12, 942]   δὲ τὸ μηδέποτε ἄναρχον μηδένα  εἶναι,   μήτ' ἄρρενα μήτε θήλειαν, μηδέ
[12, 953]   πάσης οἴκησιν ἴτω πιστεύων ἱκανῶς  εἶναι   ξένος τῷ τοιούτῳ ξένῳ,
[12, 946]   ἕκαστος αὐτῶν ἡγῆται πάντῃ ἄριστον  εἶναι,   πλὴν αὑτοῦ, μὴ ἔλαττον πεντήκοντα
[12, 954]   χρόνου, ὅταν ἀνεύρῃ που, μηδεμίαν  εἶναι   προθεσμίαν τῆς ἐπιλήψεως. ἐάν τίς
[12, 949]   περὶ λήξεως τὸν αὐτὸν τρόπον  εἶναι   πρὸς ἀλλήλους πᾶσι τὴν κρίσιν.
[12, 965]   πρὸς τὰ πολλὰ βλέπειν δυνατὸν  εἶναι,   πρὸς δὲ τὸ ἓν ἐπείγεσθαι
[12, 949]   πράγματος ἀεὶ λόγον. ξένῳ δ'  εἶναι   πρὸς ξένους, καθάπερ τὰ νῦν,
[12, 943]   μὴ στρατηγῶν ἀφέντων, γραφὰς ἀστρατείας  εἶναι   πρὸς τοὺς πολεμικοὺς ἄρχοντας, ὅταν
[12, 961]   αὐτοῖς διαβασανισθέντας, τοῦ συλλόγου ἀξιοκοινωνήτους  εἶναι·   πρὸς τούτοις δὲ ἕνα ἕκαστον
[12, 960]   δοκεῖ τοῦτ' ἐλλεῖπον τοῖς νόμοις  εἶναι,   πῶς χρὴ τὴν ἀμετάστροφον αὐτοῖς
[12, 952]   μήτε νέῳ μήτε πρεσβυτέρῳ προσποιούμενος  εἶναι   σοφός· καὶ ἐὰν μὲν πείθηται
[12, 959]   καὶ τελευτησάντων λέγεσθαι καλῶς εἴδωλα  εἶναι   τὰ τῶν νεκρῶν σώματα, τὸν
[12, 960]   πρὸ ἡμέρας ἔξω τῆς πόλεως  εἶναι.   ταῦτα δὴ κείσθω τε οὕτω
[12, 945]   τοὺς εὐθύνους θαυμαστοὺς πᾶσαν ἀρετὴν  εἶναι.   τεκταινώμεθα δή τινα τρόπον αὐτῶν
[12, 959]   βοήθειάν τε αὐτῷ μήτινα μεγάλην  εἶναι   τετελευτηκότι· ζῶντι γὰρ ἔδει βοηθεῖν
[12, 961]   προσλαμβάνειν, εἰ δὲ μή, ἀπόρρητον  εἶναι   τὴν γεγονυῖαν κρίσιν τοῖς τε
[12, 949]   τοιούτων τὴν πρώτην ἀνάγκην ἰατὴν  εἶναι   τῆς ζημίας, τοῖς δὲ μὴ
[12, 962]   κατοικισμὸς τῆς χώρας ἡμῖν ἕξειν,  εἶναί   τι τὸ γιγνῶσκον ἐν αὐτῷ
[12, 949]   ταῖς ἐνεχυρασίαις πρᾶσιν τῶν ἐνεχύρων  εἶναι,   τὸ δὲ νόμισμα γίγνεσθαι τῇ
[12, 966]   θεῶν; τὴν δὲ μὴ ἐπιτροπὴν  εἶναι   τὸ μηδέποτε (τῶν νομοφυλάκων αἱρεῖσθαι
[12, 960]   πραχθῆναι πεπρᾶχθαι, πρότερον (δ' ἀτελὲς  εἶναι   τὸ ὅλον. (Κλεινίας) καλῶς,
[12, 959]   ἄλλα καὶ λέγοντι ψυχὴν σώματος  εἶναι   τὸ πᾶν διαφέρουσαν, ἐν αὐτῷ
[12, 950]   σμικροῦ ποιεῖσθαι τὸ δοκεῖν ἀγαθοὺς  εἶναι   τοῖς ἄλλοις μὴ δοκεῖν.
[12, 941]   μὲν ἴσως ἂν ἰάσιμον ἔτ'  εἶναι,   τὸν δ' ἀνίατον. ξένον μὲν
[12, 948]   γράφηται, λέγουσαν τὴν γραφὴν ἀνάξιον  εἶναι   τὸν καὶ τὸν τῶν ἀριστείων
[12, 961]   τῷ ἀποκριθέντι· δεῖν δὲ ὄρθριον  εἶναι   τὸν σύλλογον, ἡνίκ' ἂν τῶν
[12, 959]   διαφερόντως νομίζοντα τὸν αὑτοῦ τοῦτον  εἶναι   τὸν τῶν σαρκῶν ὄγκον θαπτόμενον,
[12, 953]   παθεῖν ἀπαλλάττωνται. δικαστὰς δ' αὐτοῖς  εἶναι   τοὺς ἱερέας, ἐὰν ἀδικῇ τις
[12, 963]   ἡμῖν τὰ τῶν νόμων βλέποντ'  εἶναι,   τοῦτο δ' ἀρετήν που συνεχωροῦμεν
[12, 963]   πρὸς ἐμὲ τί ποτέ φατε  εἶναι   τοῦτο, (καθάπερ ὑπὲρ ἄλλων ἐγὼ
[12, 952]   αὑτῷ προσλαμβάνων. ~τὴν δὲ συνουσίαν  εἶναι   τούτοις καὶ (τοὺς λόγους περὶ
[12, 958]   μὴ ἔλαττον δραχμῆς, μὴ πρότερον  εἶναι   τούτῳ δίκας πρὸς ἄλλον μηδένα,
[12, 952]   τις ἀνάξιος δοκῇ τῶν παρακεκλημένων  εἶναι,   τῷ παρακαλοῦντι μέμφεσθαι τὸν (σύλλογον
[12, 947]   καὶ ἐκφορὰς καὶ θήκας διαφόρους  εἶναι   τῶν ἄλλων πολιτῶν· λευκὴν μὲν
[12, 962]   τὸ τοῖς μὲν τὸν ὅρον  εἶναι   τῶν δικαίων (ὅπως ἄρξουσί τινες
[12, 958]   γίγνεσθαι κυρίους φράζοντας· θήκας δ'  εἶναι   τῶν χωρίων ὁπόσα μὲν ἐργάσιμα
[12, 953]   παντὶ χρὴ καταλύσεις πρὸς ἱεροῖς  εἶναι   φιλοξενίαις ἀνθρώπων παρεσκευασμένας, χρὴ δὲ
[12, 961]   πρῶτον δὲ αὐτὸν κρίναντα ἐπάξιον  εἶναι   φύσει καὶ τροφῇ, τὸν νέον
[12, 947]   δὲ ὑπὸ γῆς αὐτοῖς εἰργασμένην  εἶναι   ψαλίδα προμήκη λίθων ποτίμων καὶ
[12, 959]   ὄντα ἡμῶν ἕκαστον ὄντως, ἀθάνατον  εἶναι   ψυχὴν ἐπονομαζόμενον, παρὰ θεοὺς ἄλλους
[12, 943]   ὧν ἄν τις βούληται, γράψαντα  ἀναθεῖναι   μαρτύριον εἰς τὴν τῶν ἀριστείων
[12, 954]   τις κεκτημένος, μηκέτ' ἀμφισβητεῖν  ἐξεῖναι.   χωρίων μὲν οἰκήσεών τε τῇδε
[12, 959]   τῷ δὲ τοῦ δευτέρου τρεῖς  μναῖ,   καὶ δύο τῷ τοῦ τρίτου,
[12, 955]   τά τε νικητήρια τῷ διακωλυθέντι  (διδόναι   καὶ νικήσαντα γράφειν ἐν ἱεροῖς
[12, 949]   παρ' (ἀλλήλων, ἂν ἐθέλωσι, καὶ  διδόναι   κυρίως οὐ γὰρ καταγηράσουσιν οὐδ'
[12, 964]   τὴν πόλιν ὁρᾶν, φρουροῦντας δὲ  παραδιδόναι   μὲν τὰς αἰσθήσεις ταῖς μνήμαις,
[12, 948]   νόμος δὴ κείσθω δικαστὴν μὲν  ὀμνύναι   δικάζειν μέλλοντα, ~καὶ τὸν τὰς
[12, 948]   ἐγκλήματα γράφειν, ὅρκον δὲ μὴ  ἐπομνύναι,   καὶ τὸν φεύγοντα κατὰ ταὐτὰ
[12, 949]   πόλεων ἐπιμειξία πόλεσιν ἤθη  κεραννύναι   παντοδαπά, ~(καινοτομίας ἀλλήλοις ἐμποιούντων ξένων
[12, 968]   λόγον ἔχει, τούτων δυνατὸς (ᾖ  δοῦναι   τὸν λόγον· δὲ μὴ
[12, 948]   κατὰ ταὐτὰ τὴν ἄρνησιν γράψαντα  παραδοῦναι   τοῖς ἄρχουσιν ἀνώμοτον. δεινὸν γάρ
[12, 955]   δὲ φλαύροις (οὔ· τὸ γὰρ  γνῶναι   καὶ γνόντα καρτερεῖν οὐκ εὐπετές,
[12, 965]   πρὸς δὲ τὸ ἓν ἐπείγεσθαι  γνῶναί   τε, καὶ γνόντα πρὸς ἐκεῖνο
[12, 964]   ἄλλων τοὺς φύλακας, τῷ δεομένῳ  (γνῶναί   τε καὶ εἰδέναι, τῷ
[12, 942]   χωρίς τι τῶν ἄλλων πράττειν  διδάξαι   τὴν ψυχὴν ἔθεσι μήτε γιγνώσκειν
[12, 946]   οὓς ἂν πλεῖστοι ἐνέγκωσι, τούτους  ἐκλέξαι   μέχρι τῶν ἡμίσεων, ἐὰν ἄρτιοι
[12, 964]   τῷ δεομένῳ κολάζεσθαί τε καὶ  ἐπιπλῆξαι   ἁμαρτάνοντι, πότερον οὐ διδάσκοντα ἣν
[12, 953]   διαφέρον ἐν καλλοναῖς καὶ  δεῖξαί   τι κατὰ (ταὐτὰ ἄλλῃ πόλει.
[12, 946]   πρώτῳ μὲν ἐνιαυτῷ δώδεκα εὐθύνους  ἀποδεῖξαι,   μέχριπερ ἂν ἑκάστῳ πέντε καὶ
[12, 961]   καίριον ἀκοῦσαι καὶ σωθέντας οἴκαδε,  δόξαι,   τούτοις αὐτοῖς διαβασανισθέντας, τοῦ συλλόγου
[12, 957]   τὸ δυνατὸν μεταβολήν, ὅσοις ἰάσιμοι  δόξαι   τῶν κακῶν· οἷσιν δὲ ὄντως
[12, 944]   τοὐναντίον ὥς ποτε θεόν φασι  δρᾶσαι,   Καινέα τὸν Θετταλὸν ἐκ γυναικὸς
[12, 953]   ὧν χάριν ἀφίκοντο, (ἀβλαβεῖς τοῦ  δρᾶσαί   τε καὶ παθεῖν ἀπαλλάττωνται. δικαστὰς
[12, 960]   δ' ἑκάστοτε τέλος οὐ τὸ  δρᾶσαί   τι σχεδὸν οὐδὲ τὸ κτήσασθαι
[12, 945]   μιᾶς τὴν πόλιν ποιοῦσαι, στάσεων  ἐμπλήσασαι   ταχὺ διώλεσαν. διὸ δὴ δεῖ
[12, 943]   ἀστρατείας δικῶν, πάλιν ἑκάστων ἄρχοντας  ποιῆσαι   σύλλογον, (ἀριστείων δὲ πέρι κρίνεσθαι
[12, 950]   νεωτέρῳ ἐτῶν τετταράκοντα μὴ ἐξέστω  ἀποδημῆσαι   μηδαμῇ μηδαμῶς, ἔτι τε ἰδίᾳ
[12, 961]   τοίνυν, Κλεινία, παντὸς πέρι  νοῆσαι   σωτῆρα τὸν εἰκότα ἐν ἑκάστοις
[12, 951]   τὰ τῶν ἄλλων ἀνθρώπων πράγματα  θεωρῆσαι   κατά τινα πλείω σχολήν, ἀπειργέτω
[12, 946]   ψήφων ἀποκρίναντας, ἐὰν δέ τισιν  ἴσαι   γίγνωνται καὶ τὸν ἥμισυν ἀριθμὸν
[12, 946]   πᾶσιν τοῖν δυοῖν  ἴσαι   γίγνωνται, τῇ ἀγαθῇ μοίρᾳ καὶ
[12, 958]   αἱ κατ' ἐνιαυτὸν δίκαι τέλος  ἐκδικασθεῖσαι   σχῶσι, ταῖς πράξεσι νόμους αὐτῶν
[12, 946]   ὧν ἂν δυνατὸν διπλῆν  τεῖσαι,   διπλασίαν τινέτω. τὰς δ' εὐθύνας
[12, 960]   τι σχεδὸν οὐδὲ τὸ κτήσασθαι  κατοικίσαι   τ' ἐστίν, ἀλλὰ τῷ γεννηθέντι
[12, 944]   δίκας. ~ῥᾴδιον μὲν οὖν οὐδαμῶς  διορίσαι   τούτων θάτερον, (ὅμως δὲ χρὴ
[12, 960]   (τῇ δοξάσῃ πᾶσι κοινῇ ζημίᾳ.  ὅσαι   δ' ἄλλαι γίγνονται περὶ τελευτήσαντας
[12, 947]   ἐφυμνεῖν, (καὶ κόρας ἑπομένας ἐξόπισθεν  ὅσαι   τ' ἂν γυναῖκες τῆς παιδοποιήσεως
[12, 945]   (πολλὰς ἐκ μιᾶς τὴν πόλιν  ποιοῦσαι,   στάσεων ἐμπλήσασαι ταχὺ διώλεσαν. διὸ
[12, 961]   τὴν νομοφυλακίαν γίγνοιτο ἓν καίριον  ἀκοῦσαι   καὶ σωθέντας οἴκαδε, δόξαι, τούτοις
[12, 945]   οὐκ εἰς τὸ αὐτὸ ἔτι  νεύουσαι,   (πολλὰς ἐκ μιᾶς τὴν πόλιν
[12, 963]   (Ἀθηναῖος) οὐδὲν χαλεπὸν λέγω  δηλῶσαι.   διανειμώμεθα γὰρ ἀλλήλοις τὴν ἐρώτησιν
[12, 946]   νικῶντα καὶ δεύτερον καὶ τρίτον  στεφανῶσαι   θαλλῷ, καὶ τὰ ἀριστεῖα ἀποδόντας
[12, 953]   δ' ὑπὲρ ἐγγύην, ἣν ἂν  ἐγγυᾶταί   τις, διαρρήδην ἐγγυάσθω, τὴν πρᾶξιν
[12, 953]   κηρύγμασιν ἀγρίοις. ἐγγύην, ἣν ἂν  ἐγγυᾶταί   τις, διαρρήδην ἐγγυάσθω, τὴν πρᾶξιν
[12, 943]   δύναμιν παρθένος γὰρ Αἰδοῦς Δίκη  λέγεταί   τε καὶ ὄντως εἴρηται, ψεῦδος
[12, 964]   καὶ ὃς ἀρετῇ πάντων διαφέρειν  οἴεται   καὶ νικητήρια τούτων αὐτῶν εἴληφεν,
[12, 956]   δεύτεροι δὲ κωμῆταί τε καὶ  φυλέται,   κατὰ τὸ δωδέκατον μέρος διῃρημένοι,
[12, 968]   γίγνοιτ' ἂν ὅτι πρὸς καιρὸν  μανθάνεται,   πρὶν ἐντὸς τῆς ψυχῆς ἑκάστῳ
[12, 963]   ἄνευ γὰρ λόγου καὶ φύσει  γίγνεται   ἀνδρεία ψυχή, ἄνευ δὲ αὖ
[12, 960]   γέ μοι τὰ νῦν παντάπασι  καταφαίνεται.   (Κλεινίας) μὴ τοίνυν ἀφιστώμεθα μηδενὶ
[12, 951]   τὰ δ' ἐπανορθούμενον, εἴ τι  παραλείπεται.   ἄνευ γὰρ ταύτης τῆς θεωρίας
[12, 941]   τὰς οὔσας πρεσβείας ἐφ' αἷς  πέμπεται   ἀπαγγέλλῃ, πάλιν αὖ παρὰ
[12, 957]   δ' ἔτι πρὸς τῷ τέλει  ῥηθήσεται.   πρὸς πάντα χρὴ τὸν
[12, 964]   ἐμφρόνων κεφαλῇ τε καὶ αἰσθήσεσιν  ὁμοιωθήσεται   ἡμῖν πόλις, ὡς τοιαύτην
[12, 963]   οὔτ' ἔστιν οὐδ' αὖθίς ποτε  γενήσεται,   ὡς ὄντος ἑτέρου. (Κλεινίας) ἀληθῆ
[12, 953]   θεωρὸς ὅσα τε μουσῶν ὠσὶν  ἔχεται   θεωρήματα· τῷ δὴ τοιούτῳ παντὶ
[12, 954]   ἱερὰ χρώμενος φαίνηται καὶ μηδεὶς  ἐπιλάβηται,   φῇ δὲ ζητεῖν τοῦτον τὸν
[12, 946]   τρεῖς, ὃν ἂν ἕκαστος αὐτῶν  ἡγῆται   πάντῃ ἄριστον εἶναι, πλὴν αὑτοῦ,
[12, 949]   πόλει δέ, ἥτις ἂν μήτε  χρηματίζηται   πλὴν τὸν ἐκ γῆς χρηματισμὸν
[12, 952]   εἶναι σοφός· καὶ ἐὰν μὲν  πείθηται   τοῖς ἄρχουσιν, ἰδιώτης ζήτω, ἐὰν
[12, 955]   πόλει· (ἐὰν δέ τις ἰδίᾳ  ποιῆται   πρός τινας εἰρήνην πόλεμον
[12, 955]   πόλεμον πρός τινας ἑαυτῷ  ποιῆται,   τοὺς αἰτίους οἱ στρατηγοὶ ταύτης
[12, 947]   χρόνου, ἕως ἂν πόλις  οἰκῆται.   τελευτήσασι δὲ προθέσεις καὶ ἐκφορὰς
[12, 953]   τέταρτος δέ, ἄν ποτέ τις  ἀφίκηται,   σπάνιος μέν, ἂν δ' οὖν
[12, 942]   ἂν πατρίδα συλῶν βιαζόμενος  ἁλίσκηται,   ἐάντ' ἐπ' αὐτοφώρῳ ἐάντε μή,
[12, 956]   τοῖς δικασταῖς τὸ τρίτον ἀγωνίζεσθαι  βούληται,   (ἀγέτω μὲν ἐπὶ τοὺς δικαστὰς
[12, 943]   θεῶν ἱερά, ὧν ἄν τις  βούληται,   γράψαντα ἀναθεῖναι μαρτύριον εἰς τὴν
[12, 955]   ὁποτέρᾳ τὸ δημόσιον (ἂν χρῆσθαι  βούληται,   χρῆται, κατ' ἐνιαυτὸν ἕκαστον βουλευομένων,
[12, 956]   μᾶλλον πρέπον ἔχοντες· δεύτεροι δὲ  κωμῆταί   τε καὶ φυλέται, κατὰ τὸ
[12, 950]   τῶν εἰκότων, ἄνπερ κατὰ λόγον  γίγνηται,   μετ' ὀλίγων ἥλιον ὄψεσθαι καὶ
[12, 947]   τούτου κατ' ἐνιαυτόν, ὅπως ἂν  γίγνηται   μέτρον ἀριθμοῦ τοῦ χρόνου, ἕως
[12, 953]   δέ τι μεῖζον ἔγκλημα αὐτοῖς  γίγνηται,   πρὸς τοῖς ἀγορανόμοις εἶναι δεῖ
[12, 945]   περὶ τὰς εὐθύνας τῶν ἀρχόντων  γίγνηται,   τότε λυθείσης τῆς τὰ πάντα
[12, 942]   οὔτ' ἔστιν οὔτε ποτὲ μὴ  γένηται   κρεῖττον οὔτε ἄμεινον οὔτε τεχνικώτερον
[12, 958]   τῶν δικασίμων μηνῶν ἐχόμενος  γένηται   μήν, ἐάν τις μὴ ἀπαλλάττῃ
[12, 969]   μὴν οὗτος ἡμῖν θεῖος  γένηται   σύλλογος, φίλοι ἑταῖροι, παραδοτέον
[12, 954]   προστυχὴς δὲ ἐν πέντε ἔτεσιν  γένηταί   τις, τῶν πέντε ἐξελθόντων ἐτῶν,
[12, 941]   τὰ παρ' ἐκείνων ὀρθῶς ἀποπρεσβεύσας  γένηται   φανερὸς κηρυκεύσας, γραφαὶ κατὰ
[12, 954]   κατ' ἀγορὰν καὶ ἱερὰ χρώμενος  φαίνηται   καὶ μηδεὶς ἐπιλάβηται, φῇ δὲ
[12, 960]   Κλεινία, πολλὰ τῶν ἔμπροσθεν καλῶς  ὕμνηται,   σχεδὸν δὲ οὐχ ἥκιστα τὰ
[12, 944]   ἔχων ὅπλα μὴ ἀναστρέφῃ καὶ  ἀμύνηται,   ἀφῇ δὲ ἑκὼν ῥίψῃ,
[12, 958]   δίκαι κυρίως. ἐὰν δέ τις  ἀφῃρῆται   τὴν ἀρχὴν τὴν καταδικάσασαν καταδικασθείς,
[12, 967]   ἀνόητ' εἰπεῖν· νῦν δέ, ὅπερ  εἴρηται,   πᾶν τοὐναντίον ἔχει. (Κλεινίας) πῶς;
[12, 957]   ἀγαθῶν καὶ καλῶν, (τὰ μὲν  εἴρηται,   τὰ δ' ἔτι πρὸς τῷ
[12, 956]   μὲν φεύγων ἡττηθείς, ὥσπερ  εἴρηται,   τὴν ἡμιολίαν, δὲ διώκων
[12, 960]   δὲ τὸ νῦν αὖ ῥηθὲν  εἴρηται,   φράζ' ἔτι σαφέστερον. (Ἀθηναῖος)
[12, 943]   Δίκη λέγεταί τε καὶ ὄντως  εἴρηται,   ψεῦδος δὲ αἰδοῖ καὶ δίκῃ
[12, 956]   ἀναθήματα μεμιμημένα. ὅτε δὲ μέρη  διείρηται   τῆς πόλεως συμπάσης, ὅσα τε
[12, 954]   μὲν μὴ μηδὲ κατ' ἀγορὰν  χρῆται,   κατ' ἀγροὺς δὲ φανερῶς, μὴ
[12, 955]   τὸ δημόσιον (ἂν χρῆσθαι βούληται,  χρῆται,   κατ' ἐνιαυτὸν ἕκαστον βουλευομένων, ἐάντε
[12, 954]   οἰκίας ἐν ἄστει τέ τις  χρῆται,   τριετῆ τὴν προθεσμίαν (εἶναι, ἐὰν
[12, 953]   ἂν αὐτῶν τὴν κατάλυσιν ξενωθεὶς  ποιήσηται   μόνῳ. τέταρτος δέ, ἄν ποτέ
[12, 966]   μηδὲ ἐπιτρέπειν, ὃς ἂν μὴ  διαπονήσηται   τὸ πᾶσαν πίστιν λαβεῖν τῶν
[12, 945]   πόλεμον (ἀρχόντων ὡς ἀνδρὶ στρατιώτῃ  χρήσηται   μηδ' εἰς τάξιν κατατάξῃ μηδ'
[12, 967]   μοῦσαν τούτοις τῆς κοινωνίας συνθεασάμενος,  χρήσηται   πρὸς τὰ τῶν ἠθῶν ἐπιτηδεύματα
[12, 943]   δευτέρων καὶ τρίτων. ἐὰν δὲ  στρατεύσηται   (μέν τις, μὴ ἀπαγαγόντων δὲ
[12, 956]   (καὶ διώκων ἕλωνται κοινῇ,  διαιτηταὶ   δικαστῶν τοὔνομα μᾶλλον πρέπον ἔχοντες·
[12, 954]   δὲ κατ' ἀγροὺς ἐν ἀφανεῖ  κεκτῆται,   δέκα ἐτῶν, ἐὰν δ' ἐν
[12, 955]   βλάβης δὲ ὑπόδικος γιγνέσθω, ἐάντε  ἡττῆται   ἀγωνιζόμενος ἐάντε καὶ νικᾷ. ἐάν
[12, 941]   κῆρυξ καταψευδόμενος τῆς πόλεως  παραπρεσβεύηται   πρός τινα πόλιν, πεμπόμενος
[12, 949]   τὸν ἐκ γῆς χρηματισμὸν μήτ'  ἐμπορεύηται,   περὶ ἀποδημίας ἑαυτῶν ἔξω τῆς
[12, 948]   δὲ γραφόμενος, ὃν ἂν  γράφηται,   λέγουσαν τὴν γραφὴν ἀνάξιον εἶναι
[12, 955]   νικᾷ. ἐάν τις κλεμμάδιον ὁτιοῦν  ὑποδέχηται   γιγνώσκων, τὴν αὐτὴν ὑπεχέτω δίκην
[12, 959]   ἀδελφόν, ὅντινά τις μάλισθ'  ἡγεῖται   ποθῶν θάπτειν, οἴχεσθαι περαίνοντα καὶ
[12, 951]   τῶν νομίμων, ὅσα καλῶς αὐτοῖς  κεῖται,   τὰ δ' ἐπανορθούμενον, εἴ τι
[12, 956]   δύναμιν τῶν μεγίστων πέρι πάντων  εἴρηνται,   τὸ λοιπὸν δὴ δίκας ἂν
[12, 960]   πάντων, εἰρημέναι ἐν τοῖς ἔμπροσθεν  κεῖνται   διὰ νόμων, ὥστε σχεδὸν
[12, 957]   ἔπαινοι καὶ (ψόγοι περί τινων  λέγονται   καὶ ὅσοι καταλογάδην, εἴτ' ἐν
[12, 962]   δεσπόται, οἱ δὲ σοφώτατοι, ὡς  οἴονται,   πρὸς ταῦτά τε καὶ τὰ
[12, 942]   μὲν συμβουλή, πολλοὶ δὲ νόμοι  γίγνονται   κατὰ τρόπον, μέγιστον δὲ τὸ
[12, 960]   κοινῇ ζημίᾳ. ὅσαι δ' ἄλλαι  γίγνονται   περὶ τελευτήσαντας ταφαὶ εἴτε καὶ
[12, 966]   ὡς εἰσίν τε καὶ ὅσης  φαίνονται   κύριοι δυνάμεως, εἰδέναι τε εἰς
[12, 949]   τοιούτους ἄλλους κυρίους τῆς χώρας  παρέξονται   συντρόφους δικῶν τε περὶ λήξεως
[12, 962]   τε ὅπως ἄλλων τε πόλεων  ἔσονται   δεσπόται, οἱ δὲ σοφώτατοι, ὡς
[12, 946]   αὐτῶν τούτων ἀκούειν χρὴ τίνες  ἔσονται   καὶ τίνα τρόπον. ~ζῶσι μὲν
[12, 952]   χρηματισμοῦ χάριν ἐμπορευόμενοι ἔτους ὥραν  πέτονται   πρὸς τὰς ἄλλας πόλεις ὃν
[12, 948]   συναποστεροῦσι χρήματα καὶ μεγάλων σφᾶς  ἐκλύονται   κατὰ πολλὰ ζημιῶν, οὐκέτι δὴ
[12, 948]   φαμέν, ἀνθρώπων τὸ παράπαν οὐχ  ἡγοῦνται   θεούς, οἱ δὲ οὐ φροντίζειν
[12, 967]   (τῶν πολλῶν. οἱ μὲν γὰρ  διανοοῦνται   τοὺς τὰ τοιαῦτα μεταχειρισαμένους ἀστρονομίᾳ
[12, 948]   δὲ οὐ φροντίζειν ἡμῶν αὐτοὺς  διανοοῦνται,   τῶν δὲ δὴ πλείστων ἐστὶ
[12, 950]   τοῖς λόγοις καὶ ταῖς δόξαις  διαιροῦνται   τοὺς ἀμείνους τῶν ἀνθρώπων καὶ
[12, 962]   ὡρμημένη· οἱ δὲ καὶ σύνδυο  νομοθετοῦνται,   πρὸς ἄμφω βλέποντες, ἐλεύθεροί τε
[12, 957]   πάσαις συνουσίαις διὰ φιλονικίας τε  ἀμφισβητοῦνται   καὶ διὰ συγχωρήσεων ἔστιν ὅτε
[12, 947]   ἐὰν ἄρα καὶ τῶν ἄλλων  εἴργωνται   τάφων, ἐὰν καὶ τὸ τῆς
[12, 949]   τῇ πόλει· ἐὰν δὲ ζημίας  δέωνται   πλείονος, τὰς ἀρχὰς ἑκάστας τοῖς
[12, 956]   φεύγων τε (καὶ διώκων  ἕλωνται   κοινῇ, διαιτηταὶ δικαστῶν τοὔνομα μᾶλλον
[12, 952]   πόλεως πέρι, καὶ ἐὰν ἄλλοθι  πυνθάνωνταί   τι περὶ τῶν τοιούτων διαφέρον,
[12, 946]   ἀποκρίναντας, ἐὰν δέ τισιν ἴσαι  γίγνωνται   καὶ τὸν ἥμισυν ἀριθμὸν πλείω
[12, 946]   μέχρι τῶν ἡμίσεων, ἐὰν ἄρτιοι  γίγνωνται,   περιττοὶ δὲ ἐὰν ὦσιν, ἕνα
[12, 946]   πᾶσιν τοῖν δυοῖν ἴσαι  γίγνωνται,   τῇ ἀγαθῇ μοίρᾳ καὶ τύχῃ
[12, 946]   ἕνα ἀφελεῖν, ἂν ἐλάχισται  γένωνται,   καταλιπεῖν δὲ τοὺς ἡμίσεις αὐτῶν
[12, 954]   ὁτιοῦν ἐκτημένος, δὲ ζητῶν  διαγένωνται,   μὴ ἐξέστω τοιούτου κτήματος ἐπιλαβέσθαι
[12, 946]   κοινὸν καὶ Ἡλίῳ, ὅσονπερ ἂν  ἕπωνται   χρόνον τῇ κρίσει. τούτους δὲ
[12, 953]   τοῦ δρᾶσαί τε καὶ παθεῖν  ἀπαλλάττωνται.   δικαστὰς δ' αὐτοῖς εἶναι τοὺς
[12, 947]   ἂν οἱ προσήκοντες τοῦ τελευτήσαντος  ἐπιόψωνται,   πρώτους δὲ προϊέναι τοὺς ἠιθέους
[12, 962]   ὅπως ἄλλων τε πόλεων ἔσονται  δεσπόται,   οἱ δὲ σοφώτατοι, ὡς οἴονται,
[12, 956]   δὲ τὸ μὲν πρῶτον αἱρετοὶ  δικασταὶ   γίγνοιντ' ἄν, οὓς ἂν
[12, 958]   ἂν τῇ πάσῃ πόλει τοιοῦτοι  δικασταὶ   καὶ δικαστῶν ἡγεμόνες. ἐπειδὰν δὲ
[12, 969]   ἔπος εἰπεῖν νομοθετῶν, ὄντως δὲ  ἔσται   σχεδὸν ὕπαρ ἀποτετελεσμένον οὗ σμικρῷ
[12, 942]   δὲ ἀστὸν καὶ τεθραμμένον ὡς  ἔσται   τεθραμμένος, ἂν πατρίδα συλῶν
[12, 962]   πρῶτον, ἔπειτα ἀνθρώπων· εἰ δ'  ἔσται   (τοῦ τοιούτου κενή τις πόλις,
[12, 946]   ὦσιν, ἕνα ἀφελεῖν, ἂν  ἐλάχισται   γένωνται, καταλιπεῖν δὲ τοὺς ἡμίσεις
[12, 961]   ἐν νηὶ κυβερνήτης ἅμα καὶ  ναῦται   τὰς αἰσθήσεις τῷ κυβερνητικῷ νῷ
[12, 941]   ἀποπρεσβεύσας γένηται φανερὸς κηρυκεύσας,  γραφαὶ   κατὰ τούτων ἔστων ὡς Ἑρμοῦ
[12, 960]   δ' ἄλλαι γίγνονται περὶ τελευτήσαντας  ταφαὶ   εἴτε καὶ ἄταφοι πράξεις, περὶ
[12, 949]   τὰς ἀρχὰς τῷ κοινῷ καθιστάντα  (δι'   ὅρκων διὰ φορᾶς ψήφων
[12, 944]   ἀνδρὸς φύσιν· ἦν γὰρ ἀνδρὶ  ῥιψάσπιδι   τρόπον τινὰ πρέπουσα πασῶν (μάλιστα
[12, 955]   θάνατος ἔστω δίκη. τοὺς τῇ  πατρίδι   διακονοῦντάς τι δώρων χωρὶς χρὴ
[12, 944]   προῖκα ἐν τοῖς γάμοις ἐπιδοθῆναι  Θέτιδι,   ταῦτα δὲ Ἕκτωρ εἶχεν, ἐξῆν
[12, 968]   μετὰ συνουσίας πολλῆς γίγνοιτ' ἄν,  εἰ   γίγνοιτο ὀρθῶς. (Κλεινίας) πῶς; τί
[12, 965]   τῇ πόλει ἐγγεγονέναι τοῦθ' ἡμῖν·  εἰ   δ' ἄρα τὸ παράπαν δοκεῖ
[12, 962]   νόμων αὐτῶν πρῶτον, ἔπειτα ἀνθρώπων·  εἰ   δ' ἔσται (τοῦ τοιούτου κενή
[12, 962]   δῆτα, ξένε, σαφῶς γε·  εἰ   δ' οὖν τοπάζειν δεῖ, δοκεῖ
[12, 961]   δόξῃ καὶ τοῖς ἄλλοις, προσλαμβάνειν,  εἰ   δὲ μή, ἀπόρρητον εἶναι τὴν
[12, 949]   διδάσκοντα καὶ μανθάνοντα ἀεὶ διατελεῖν,  εἰ   δὲ μή, καθάπερ ἔξω τοῦ
[12, 945]   εἰς τάξιν κατατάξῃ μηδ' ἡντινοῦν·  εἰ   δὲ μή, κατευθύνειν αὐτοῦ τὸν
[12, 966]   τὸ πῶς ἂν μηχανησαίμεθα λέγωμεν·  εἰ   δεῖ δὲ μή, πρῶτον
[12, 968]   εἰρημένοις νόμοις ἅπασιν ὅσους διεληλύθαμεν  εἰ   καὶ τοῦτον προσοίσομεν, ὡς φυλακὴν
[12, 944]   μύθῳ δὴ προσχρώμενοι ἅμ' εἴπωμεν,  εἰ   κομισθεὶς ἐπὶ σκηνὴν ἄνευ τῶν
[12, 951]   εἰς τὸν πόλεμον ἔστω γεγενημένος,  (εἰ   μέλλει τὸ τῶν νομοφυλάκων δεῖγμα
[12, 965]   ὀνόματι προσαγορεύεσθαι. τοῦτο, φίλοι,  εἰ   μὲν βουλόμεθα, τὰ νῦν οἷόνπερ
[12, 965]   πρὸς ἀρετήν, περὶ ἧς οὔτ'  εἰ   πολλά ἐστ' οὔτ' εἰ τέτταρα
[12, 962]   θαυμαστὸν ἄνους οὖσα καὶ ἀναίσθητος  εἰ   πράξει τὸ προστυχὸν ἑκάστοτε ἐν
[12, 965]   οὔτ' εἰ πολλά ἐστ' οὔτ'  εἰ   τέτταρα οὔθ' ὡς ἓν δυνατοὶ
[12, 951]   αὐτοῖς κεῖται, τὰ δ' ἐπανορθούμενον,  εἴ   τι παραλείπεται. ἄνευ γὰρ ταύτης
[12, 961]   δὲ τοὺς ἐκδημήσαντας ἐπὶ ζήτησιν  εἴ   τί που πρὸς τὴν νομοφυλακίαν
[12, 958]   συμβόλαια (μετρίως, διδόντι τε δίκας  εἴ   τινα ἠδικήκει καὶ παρ' ἑτέρου
[12, 952]   νόμιμα ἀφικόμενος εὐθὺς πορευέσθω, καὶ  εἴ   τινα φήμην τινῶν περὶ θέσεως
[12, 962]   τί δὲ δὴ περὶ πόλιν;  εἴ   τις τὸν σκοπὸν οἷ βλέπειν
[12, 961]   λέγοιμ' ἂν τὸ τοιόνδε. φημί,  εἴ   τις τοῦτον βάλοιτο οἷον ἄγκυραν
[12, 942]   εἰρήνῃ πάσῃ πρὸς τὸν ἄρχοντα  ἀεὶ   βλέποντα καὶ συνεπόμενον ζῆν, καὶ
[12, 944]   ἀμελείτω σκοπεῖν. τὸν γὰρ κακὸν  ἀεὶ   δεῖ κολάζειν, ἵν' ἀμείνων ᾖ,
[12, 949]   μετ' εὐφημίας διδάσκοντα καὶ μανθάνοντα  ἀεὶ   διατελεῖν, εἰ δὲ μή, καθάπερ
[12, 951]   γὰρ ἐν τοῖς πολλοῖς ἄνθρωποι  ἀεὶ   θεῖοί τινες οὐ πολλοί παντὸς
[12, 952]   πρῶτός τε καὶ διὰ τέλους  ἀεὶ   θερινὸς ὡς τὰ πολλὰ (διατελῶν
[12, 942]   ἐπίστασθαι τὸ παράπαν, ἀλλ' ἁθρόον  ἀεὶ   καὶ ἅμα καὶ κοινὸν τὸν
[12, 949]   εἰς τὸν περὶ τοῦ πράγματος  ἀεὶ   λόγον. ξένῳ δ' εἶναι πρὸς
[12, 963]   πρὸς γὰρ ἓν ἔφαμεν δεῖν  ἀεὶ   πάνθ' ἡμῖν τὰ τῶν νόμων
[12, 951]   εἰληφότων, ἔπειτα τῶν νομοφυλάκων (τοὺς  ἀεὶ   πρεσβεύοντας δέκα. ἔτι περὶ
[12, 946]   γενόμενα, τὸ λοιπὸν δὲ τρεῖς  ἀεὶ   προσγιγνέσθων κατ' ἐνιαυτόν· οὗτοι δὲ
[12, 962]   εἰς ἓν βλέποντα πρὸς τοῦτο  ἀεὶ   τὰ πάντα οἷον βέλη ἀφιέναι.
[12, 952]   καὶ (τοὺς λόγους περὶ νόμων  ἀεὶ   τῆς τε οἰκείας πόλεως πέρι,
[12, 949]   ψήφων ἀφ' ἱερῶν φέροντα δρᾶν  ἀεὶ   τὸ τοιοῦτον, καὶ κριτὴν αὖ
[12, 960]   τῷ γεννηθέντι σωτηρίαν ἐξευρόντα τελέως  ἀεί,   τότ' ἤδη νομίζειν πᾶν ὅσον
[12, 961]   μὲν τῶν νομοφυλάκων τοὺς πρεσβυτάτους  ἀεί,   τοὺς δὲ τἀριστεῖα εἰληφότας ἅπαντας
[12, 951]   καὶ μή, ὧν κατ' ἴχνος  ἀεὶ   χρὴ τὸν ἐν ταῖς εὐνομουμέναις
[12, 968]   καὶ θεὸς ἡμᾶς σχεδὸν  ἄγει·   τίς δὲ τρόπος ἡμῖν
[12, 959]   καθάπερ νόμος πάτριος  λέγει   τῷ μὲν γὰρ ἀγαθῷ θαρραλέον,
[12, 963]   πάντα καὶ τούτων τὰ τρία  δεῖ   βλέπειν. (Ἀθηναῖος) κάλλιστ' ἐπακολουθεῖς,
[12, 962]   φράζειν εἰς τἆλλ' αὐτοῖς  δεῖ   βλέπειν. ~(Κλεινίας) οὐκοῦν τό γ'
[12, 963]   εἰς τὸ ἓν ἐκεῖνο οἷ  δεῖ   βλέπειν, τὸν δὲ πολιτικὸν ἐλέγχοντες
[12, 966]   ἡμᾶς αὐτούς. (Κλεινίας) ἀλλὰ μὴν  δεῖ   γε, εἴπερ δυνατόν. (Ἀθηναῖος) τί
[12, 956]   συμπάσης, ὅσα τε καὶ  δεῖ   γίγνεσθαι, καὶ νόμοι περὶ τῶν
[12, 968]   τότε δὲ κυρίους ὧν αὐτοὺς  δεῖ   γίγνεσθαι νομοθετεῖν ἀλλὰ ἤδη τὸ
[12, 966]   πῶς ἂν μηχανησαίμεθα λέγωμεν· εἰ  δεῖ   δὲ μή, πρῶτον βεβαιωσώμεθα
[12, 955]   ἐπαινούμενον, ὡς ἐπ' ἀγαθοῖς μὲν  δεῖ   δέχεσθαι δῶρα, ἐπὶ δὲ φλαύροις
[12, 962]   εἰδείη; (Κλεινίας) καὶ πῶς; (Ἀθηναῖος)  δεῖ   δὴ καὶ τὰ νῦν, ὡς
[12, 962]   κάλλισθ' ὑπέλαβες, Κλεινία, καὶ  δεῖ   δὴ τοῦτον, ὡς νῦν
[12, 953]   γίγνηται, πρὸς τοῖς ἀγορανόμοις εἶναι  δεῖ   δίκας τοῖς τοιούτοις. τρίτον δὲ
[12, 962]   γε· εἰ δ' οὖν τοπάζειν  δεῖ,   δοκεῖ μοι τείνειν λόγος
[12, 948]   δοξῶν ἐν τοῖς ἀνθρώποις μεταβάλλειν  δεῖ   καὶ τοὺς νόμους· ἐν γὰρ
[12, 957]   τὰ τοῦ νομοθέτου γράμματα,  δεῖ   κεκτημένον ἐν αὑτῷ, καθάπερ ἀλεξιφάρμακα
[12, 944]   σκοπεῖν. τὸν γὰρ κακὸν ἀεὶ  δεῖ   κολάζειν, ἵν' ἀμείνων ᾖ, οὐ
[12, 968]   ἔθεσιν· μετὰ δὲ τοῦτο,  δεῖ   μανθάνειν οὔτε εὑρεῖν ῥᾴδιον οὔτε
[12, 962]   ἡμῖν τυγχάνει, ἔπειτα ὅντινα τρόπον  δεῖ   μετασχεῖν τούτου καὶ τίς αὐτῷ
[12, 960]   δὴ καὶ πόλει καὶ πολιτείᾳ  δεῖ   μὴ μόνον ὑγίειαν καὶ σωτηρίαν
[12, 941]   καὶ σμικρόν, τῆς αὐτῆς δίκης  δεῖ.   μικρόν τι γὰρ κλέπτων
[12, 945]   ἐμπλήσασαι ταχὺ διώλεσαν. διὸ δὴ  δεῖ   πάντως τοὺς εὐθύνους θαυμαστοὺς πᾶσαν
[12, 968]   οὕς τε καὶ ἐν οἷς  δεῖ   παραλαμβάνειν ἕκαστα, μάταιον ταῦτ' ἐν
[12, 952]   τέτταρες δ' εἰσὶ ξένοι ὧν  δεῖ   πέρι λόγον τινὰ ποιεῖσθαι·
[12, 960]   τότ' ἤδη νομίζειν πᾶν ὅσον  δεῖ   πραχθῆναι πεπρᾶχθαι, πρότερον (δ' ἀτελὲς
[12, 963]   ξένε. (Ἀθηναῖος) τί δ' ὅτι  δεῖ   προθυμεῖσθαί τε συνιδεῖν αὐτὸ καὶ
[12, 961]   ~(Ἀθηναῖος) ἆρ' οὐκ εἴπομεν ὅτι  δεῖ   σύλλογον ἡμῖν ἐν τῇ πόλει
[12, 962]   τις τὸν σκοπὸν οἷ βλέπειν  δεῖ   τὸν πολιτικὸν φαίνοιτο ἀγνοῶν, ἆρα
[12, 966]   ἆρ' ἡμῖν αὑτὸς λόγος, ὅτι  δεῖ   τοὺς ὄντως φύλακας ἐσομένους τῶν
[12, 949]   δρᾶν· συμβουλεύειν οὖν τὸν νομοθέτην  δεῖ   τούτων πέρι πρῶτον πείθοντα εἰς
[12, 961]   μήν; (Ἀθηναῖος) οὐδὲν δὴ πολλῶν  δεῖ   τῶν περὶ τὰ τοιαῦτα παραδειγμάτων·
[12, 957]   καὶ κοινὰ καὶ ὅσοις ἀρχὰς  δεῖ   χρωμένας τὰ προσήκοντα ἑκάστῃ τῶν
[12, 959]   μεγάλην εἶναι τετελευτηκότι· ζῶντι γὰρ  ἔδει   βοηθεῖν πάντας τοὺς προσήκοντας, ὅπως
[12, 944]   ὡς πλεῖστον χρόνον ὢν κακὸς  ὀνείδει   συνεχόμενος, ἔστω νόμος ὅδε ἐπὶ
[12, 942]   ἄρρενα μήτε θήλειαν, μηδέ τινος  ἔθει   ψυχὴν εἰθίσθαι μήτε σπουδάζοντος μήτ'
[12, 964]   τι καὶ περὶ τῶν διαφερόντων  (μεγέθει   τε καὶ κάλλει πάντα τὰ
[12, 946]   καταλιπεῖν δὲ τοὺς ἡμίσεις αὐτῶν  πλήθει   τῶν ψήφων ἀποκρίναντας, ἐὰν δέ
[12, 949]   τὴν κρίσιν. ὅσα τις ἐλεύθερος  ἀπειθεῖ   τῇ πόλει, μήτ' οὖν πληγῶν
[12, 963]   Κλεινία. καὶ τὰ λοιπὰ δὴ  συνακολούθει.   νοῦν γὰρ δὴ κυβερνητικὸν μὲν
[12, 961]   (Κλεινίας) καὶ μάλα καλῶς εἶπες,  ποίει   θ' ὥσπερ καὶ διανοῇ. (Ἀθηναῖος)
[12, 958]   διδόντι τε δίκας εἴ τινα  ἠδικήκει   καὶ παρ' ἑτέρου ἐκλαβόντι, σὺν
[12, 941]   θεῶν, (ταῦτα δὲ νομοθέτῃ μᾶλλον  προσήκει   γιγνώσκειν ποιηταῖς σύμπασιν.
[12, 958]   θεῶν καὶ τῶν τῇδε, ὅσα  προσήκει   τελεῖσθαι, τοὺς ἐξηγητὰς γίγνεσθαι κυρίους
[12, 941]   μεῖζον κινῶν οὐ καταθέμενος ὅλον  ἀδικεῖ·   δίκης οὖν οὐδέτερον οὐδετέρου ἐλάττονος
[12, 965]   εἰ δ' ἄρα τὸ παράπαν  δοκεῖ   ἐᾶν, ὁρᾶν δὴ χρεών. (Κλεινίας)
[12, 962]   εἰ δ' οὖν τοπάζειν δεῖ,  δοκεῖ   μοι τείνειν λόγος οὗτος
[12, 949]   ἐξομοσαμένῳ κέρδος μέγα φανερὸν εἶναι  δοκεῖ,   ταῦτα δὲ διὰ δικῶν ὅρκων
[12, 960]   ἡμῖν δ' ἔτι μοι φαίνεσθαι  δοκεῖ   τοῦτ' ἐλλεῖπον τοῖς νόμοις εἶναι,
[12, 957]   τὰ δ' ἔτι πρὸς τῷ  τέλει   ῥηθήσεται. πρὸς πάντα χρὴ
[12, 944]   δὲ πρότερα ἐκεῖνα ὅπλα,  Πηλεῖ   φησιν ποιητὴς παρὰ θεῶν
[12, 945]   καὶ ἀμέμπτως, πᾶσα οὕτω  θάλλει   τε καὶ εὐδαιμονεῖ χώρα καὶ
[12, 964]   τῶν διαφερόντων (μεγέθει τε καὶ  κάλλει   πάντα τὰ τοιαῦτα ἀγνοεῖν αἰσχρόν.
[12, 962]   τὰ νῦν, ὡς ἔοικεν, εἴπερ  μέλλει   τέλος κατοικισμὸς τῆς χώρας
[12, 951]   τὸν πόλεμον ἔστω γεγενημένος, (εἰ  μέλλει   τὸ τῶν νομοφυλάκων δεῖγμα εἰς
[12, 946]   ἀλλήλων κρίναντες τοὺς ἄρξαντας τῇ  πόλει,   ἀποφηνάντων, εἰς τὴν ἀγορὰν γράμματα
[12, 961]   δεῖ σύλλογον ἡμῖν ἐν τῇ  πόλει   γίγνεσθαι τοιόνδε τινά; δέκα μὲν
[12, 949]   ἂν ἐθελήσωσι δρᾶν τὸ προσταχθέν.  πόλει   δέ, ἥτις ἂν μήτε χρηματίζηται
[12, 949]   τὸ δὲ νόμισμα γίγνεσθαι τῇ  πόλει·   ἐὰν δὲ ζημίας δέωνται πλείονος,
[12, 955]   καὶ ἐχθρὸν νομιζέτω πᾶς τῇ  πόλει·   (ἐὰν δέ τις ἰδίᾳ ποιῆται
[12, 965]   δέ πως μηχανησόμεθα ἐν τῇ  πόλει   ἐγγεγονέναι τοῦθ' ἡμῖν· εἰ δ'
[12, 962]   (ὅπως ἄρξουσί τινες ἐν τῇ  πόλει,   εἴτ' οὖν βελτίους εἴτε χείρους
[12, 962]   βλέπει τῶν νομοθεσιῶν ἐν τῇ  πόλει   ἑκάστῃ. καὶ τὰ μὲν πολλὰ
[12, 953]   δεῖξαί τι κατὰ (ταὐτὰ ἄλλῃ  πόλει.   ἴτω μὲν νῦν πᾶς ἀκέλευστος
[12, 960]   (ἀπεργαζομένων δύναμιν· δὴ καὶ  πόλει   καὶ πολιτείᾳ δεῖ μὴ μόνον
[12, 947]   δάφνης στεφάνῳ τῶν ἐν τῇ  πόλει   κεκοσμημένους εἶναι, καὶ ἱερέας μὲν
[12, 949]   ὅσα τις ἐλεύθερος ἀπειθεῖ τῇ  πόλει,   μήτ' οὖν πληγῶν ἄξια μηδ'
[12, 964]   νενικηκότος; εἶτα ἐν τῇ τοιαύτῃ  πόλει   ὅπου μὴ λόγῳ ἔργῳ τε
[12, 948]   γάρ που, δικῶν γ' ἐν  πόλει   πολλῶν (γενομένων, εὖ εἰδέναι σμικροῦ
[12, 950]   καὶ τῇ κατὰ Κρήτην οἰκιζομένῃ  πόλει   πρέπον ἂν εἴη δόξαν πρὸς
[12, 958]   ἐπαίνου γίγνοιντ' ἂν τῇ πάσῃ  πόλει   τοιοῦτοι δικασταὶ καὶ δικαστῶν ἡγεμόνες.
[12, 952]   ἔξω τῆς πόλεως πρὸς τῇ  πόλει   ὑποδέχεσθαι χρὴ τοὺς ἐπὶ τούτοις
[12, 949]   καταγηράσουσιν οὐδ' ἐννεοττεύοντες ἐν τῇ  πόλει   ὡς τὸ πολὺ τοιούτους ἄλλους
[12, 969]   τε (προσηκόντως, παιδευθέντες τε ἐν  ἀκροπόλει   τῆς χώρας κατοικήσαντες, φύλακες ἀποτελεσθῶσιν
[12, 941]   κλέπτων ἔρωτι μὲν ταὐτῷ,  δυνάμει   δὲ ἐλάττονι (κέκλοφεν, τε
[12, 954]   ἐὰν δὲ κατ' ἀγροὺς ἐν  ἀφανεῖ   κεκτῆται, δέκα ἐτῶν, ἐὰν δ'
[12, 962]   ποτὲ πολιτικὸς ὢν ἡμῖν  τυγχάνει,   ἔπειτα ὅντινα τρόπον δεῖ μετασχεῖν
[12, 965]   διὰ (πάντων τῶν τεττάρων ταὐτὸν  τυγχάνει,   δή φαμεν ἔν τε
[12, 949]   χάριν μήτε ἐπαρώμενον ἑαυτῷ καὶ  γένει   μήτε ἱκετείαις χρώμενον ἀσχήμοσιν μήτε
[12, 951]   τῆς θεωρίας καὶ ζητήσεως οὐ  μένει   ποτὲ τελέως πόλις, οὐδ' ἂν
[12, 946]   τοῦ Ἀπόλλωνός τε καὶ Ἡλίου  τεμένει,   ἐν ᾧπερ ἐκρίθησαν· καὶ τὰ
[12, 945]   πᾶσα οὕτω θάλλει τε καὶ  εὐδαιμονεῖ   χώρα καὶ πόλις· ἐὰν δ'
[12, 962]   ἄνους οὖσα καὶ ἀναίσθητος εἰ  πράξει   τὸ προστυχὸν ἑκάστοτε ἐν ἑκάσταις
[12, 965]   θεόν, ἐατέον που τὸ τοιοῦτον,  ἐπεὶ   δοκεῖς ἡμῖν ὀρθότατα λέγειν. ἀλλὰ
[12, 962]   νόμιμα, ὅτι πρὸς ἄλλο ἄλλη  βλέπει   τῶν νομοθεσιῶν ἐν τῇ πόλει
[12, 955]   βουλευομένων, ἐάντε τοῦ τιμήματος ὅλου  μέρει   ἐάντε τῆς γενομένης ἐπ' ἐνιαυτὸν
[12, 947]   (ἔπαινον εἰς τοὺς ἱερέας ἐν  μέρει   ἑκατέρους ᾄδειν, εὐδαιμονίζοντας ᾠδῇ διὰ
[12, 943]   τὸν καταλεγέντα τὸν ἐν  μέρει   τινὶ τεταγμένον. ἐὰν δέ τις
[12, 949]   βραβέας καὶ ἁπάντων ὁπόσα μὴ  φέρει   κέρδος κατὰ τὴν ἀνθρωπίνην δόξαν
[12, 944]   ῥίψασπις τε ἀφεὶς ἑκών,  διαφέρει   δὲ ὅλον που καὶ τὸ
[12, 950]   πόλεσιν, ἅτε οὐδαμῶς εὐνομουμέναις, οὐδὲν  διαφέρει   φύρεσθαι δεχομένους τε αὐτοῖς ξένους
[12, 950]   ἄλλοσε ἀποδημεῖν ἅμα μὲν οὐκ  ἐγχωρεῖ   τό γε (παράπαν, ἔτι δὲ
[12, 944]   πασῶν (μάλιστα κείνῃ τῇ  γενέσει   ἐναντία γένεσις, εἰς γυναῖκα ἐξ
[12, 965]   σωφροσύνῃ καὶ δικαιοσύνῃ καὶ ἐν  φρονήσει   ἓν ὄν, ἀρετὴν ἑνὶ δικαίως
[12, 946]   ὅσονπερ ἂν ἕπωνται χρόνον τῇ  κρίσει.   τούτους δὲ πρώτῳ μὲν ἐνιαυτῷ
[12, 963]   νέων· ἄνευ γὰρ λόγου καὶ  φύσει   γίγνεται ἀνδρεία ψυχή, ἄνευ δὲ
[12, 943]   (τὰς κυρίας ἁπάσας αἰσθήσεις αὐτοῦ  φύσει.   ἔπαινον μὲν δὴ τοῦτον ἀκούειν
[12, 961]   δὲ αὐτὸν κρίναντα ἐπάξιον εἶναι  φύσει   καὶ τροφῇ, τὸν νέον οὕτως
[12, 954]   ἐὰν δὲ κατ' οἰκίας ἐν  ἄστει   τέ τις χρῆται, τριετῆ τὴν
[12, 957]   εὐφημίας καὶ τοὐναντίον, καὶ ὅσα  παραλλάττει   τῶν πολλῶν ἐν ταῖς ἄλλαις
[12, 962]   τίς αὐτῷ καλῶς μὴ  συμβουλεύει,   τῶν νόμων αὐτῶν πρῶτον, ἔπειτα
[12, 962]   νῦν παρεστηκὼς ἡμῖν λόγος  μηνύει,   πᾶσαν ἀρετὴν ἔχειν· ἧς ἄρχει
[12, 945]   πειρατέον εὐθυντάς τινας ἀνευρίσκειν θείους.  ἔχει   γὰρ οὖν οὕτω. πολλοὶ καιροὶ
[12, 964]   πότερον οὐ διδάσκοντα ἣν δύναμιν  ἔχει   κακία τε καὶ ἀρετὴ καὶ
[12, 967]   δέ, ὅπερ εἴρηται, πᾶν τοὐναντίον  ἔχει.   (Κλεινίας) πῶς; (Ἀθηναῖος) οὐκ ἔστιν
[12, 942]   γὰρ ἀκρωτήρια ὄντα σῳζόμενά τε  ἔχει   μεγίστην δύναμιν παντὸς τοῦ σώματος
[12, 967]   (Ἀθηναῖος) πᾶν, ὅπερ εἶπον, τοὐναντίον  ἔχει   νῦν τε καὶ ὅτε ἄψυχα
[12, 958]   πρὸς τοῦτ' αὐτὸ μόνον φύσιν  ἔχει,   τὰ τῶν τετελευτηκότων σώματα μάλιστα
[12, 966]   τὸ περὶ τὴν φοράν, ὡς  ἔχει   τάξεως, ἄστρων τε καὶ ὅσων
[12, 944]   σχεδὸν οὖν ἐν τοῖς ὀνείδεσιν  ἔχει   τινὰ τομὴν τούτων τῶν
[12, 968]   νόμιμα συναρμοττόντως, ~ὅσα τε λόγον  ἔχει,   τούτων δυνατὸς (ᾖ δοῦναι τὸν
[12, 963]   σαφῶς μὲν ἰατρικὸς νοῦς  ἔχει   φράζειν, σὺ δ' ὢν δὴ
[12, 961]   τούτοιν ἀρετὴ δήπου παντὶ  παρέχει   ζῴῳ σωτηρίαν. (Κλεινίας) πῶς; (Ἀθηναῖος)
[12, 963]   φόβον, οὗ καὶ τὰ θηρία  μετέχει,   τῆς ἀνδρείας, καὶ τά γε
[12, 967]   ὅσα γονῆς μετείληφεν, ἀθάνατόν τε,  ἄρχει   τε δὴ σωμάτων πάντων, ἐπὶ
[12, 962]   μηνύει, πᾶσαν ἀρετὴν ἔχειν· ἧς  ἄρχει   τὸ μὴ πλανᾶσθαι πρὸς πολλὰ
[12, 941]   οὖν πεισθεὶς ἡμῶν τῷ λόγῳ  εὐτυχεῖ   τε καὶ εἰς χρόνον ἅπαντα
[12, 952]   ὁπόσ' ἂν ἐν ταύτῃ τῇ  σκέψει   δοκῇ συμφέρειν μαθοῦσι μὲν εὐαγέστερον
[12, 963]   (Κλεινίας) πάνυ μὲν οὖν. (Ἀθηναῖος)  ἧι   μὲν τοίνυν διαφέρετον αὐτοῖν τούτω
[12, 964]   ἑτέρου. (Κλεινίας) ἀληθῆ λέγεις. ~(Ἀθηναῖος)  ἧι   μὲν τοίνυν ἐστὸν διαφόρω καὶ
[12, 961]   γίγνοιτ' ἄν; ἆρ' οὐκ ἐν  νηὶ   κυβερνήτης ἅμα καὶ ναῦται τὰς
[12, 956]   πρέποντ' ἂν θεοῖς εἴη καὶ  ἄλλοθι   καὶ ἐν ὑφῇ, βάμματα δὲ
[12, 952]   οἰκείας πόλεως πέρι, καὶ ἐὰν  ἄλλοθι   πυνθάνωνταί τι περὶ τῶν τοιούτων
[12, 950]   Ἀπόλλωνι καὶ εἰς Ὀλυμπίαν τῷ  Διὶ   καὶ εἰς Νεμέαν καὶ εἰς
[12, 964]   δή τι νομοθέτῃ τε καὶ  νομοφύλακι,   καὶ ὃς ἀρετῇ πάντων διαφέρειν
[12, 961]   ἀναλαβὼν λέγοιμ' ἂν τὸ τοιόνδε.  φημί,   εἴ τις τοῦτον βάλοιτο οἷον
[12, 965]   ἐν φρονήσει ἓν ὄν, ἀρετὴν  ἑνὶ   δικαίως ἂν ὀνόματι προσαγορεύεσθαι. τοῦτο,
[12, 942]   ἄνευ τῆς (τῶν ἀρχόντων δηλώσεως,  ἑνί   τε λόγῳ τὸ χωρίς τι
[12, 960]   ζημίας ἐκτός, δὲ ἀπειθῶν  ἑνὶ   τῶν νομοφυλάκων ὑπὸ πάντων ζημιούσθω
[12, 950]   μηδαμῇ μηδαμῶς, ἔτι τε ἰδίᾳ  μηδενί,   δημοσίᾳ δ' ἔστω κήρυξιν
[12, 952]   ἐὰν δὲ διεφθαρμένος ἀφικέσθαι δόξῃ,  μηδενὶ   συγγιγνέσθω μήτε νέῳ μήτε πρεσβυτέρῳ
[12, 960]   καταφαίνεται. (Κλεινίας) μὴ τοίνυν ἀφιστώμεθα  μηδενὶ   τρόπῳ, πρὶν ἂν τοῦτ' αὐτὸ
[12, 948]   ἔοικεν δὴ δικαστῇ μὲν ἀνθρώπων  οὐδενὶ   διανοούμενος δεῖν ἐπιτρέπειν, θεοῖς δέ,
[12, 965]   οὐκ ἔστιν σαφεστέρα μέθοδος ἀνθρώπων  οὐδενί.   (Κλεινίας) σοὶ πιστεύων, ξένε,
[12, 969]   ἀμφισβήτησίς τε οὐκ ἔστ' οὐδεμία  οὐδενὶ   τῶν νῦν παρὰ ταῦθ' ὡς
[12, 943]   τεταγμένον. ἐὰν δέ τις ἐκλείπῃ  τινὶ   κάκῃ μὴ στρατηγῶν ἀφέντων, γραφὰς
[12, 964]   ξένε, ἀπεικάζοντες αὐτὸ τοιούτῳ  τινὶ   λέγομεν; (Ἀθηναῖος) δῆλον ὡς αὐτῆς
[12, 941]   ἀπιστήσας τὸ μετὰ ταῦτα τοιῷδέ  τινι   μαχέσθω νόμῳ· ἐάν τίς τι
[12, 962]   (Ἀθηναῖος) νῦν οὖν ἡμῖν ἐν  τίνι   ποτὲ τῶν τῆς πόλεως μερῶν
[12, 943]   καταλεγέντα τὸν ἐν μέρει  τινὶ   τεταγμένον. ἐὰν δέ τις ἐκλείπῃ
[12, 948]   ἀγὼν (ἐν δικαστηρίῳ γιγνέσθω τοιῷδέ  τινι   τρόπῳ. πρῶτον μὲν νομοφύλακες ἔστωσαν
[12, 941]   ἔρωτι μὲν ταὐτῷ, δυνάμει δὲ  ἐλάττονι   (κέκλοφεν, τε τὸ μεῖζον
[12, 950]   ὡς τούτων οὔσας. Πυθώδε τῷ  Ἀπόλλωνι   καὶ εἰς Ὀλυμπίαν τῷ Διὶ
[12, 946]   ἄνδρας τοὺς ἀρίστους τρεῖς, ἀκροθίνιον  (Ἀπόλλωνι   κατὰ τὸν παλαιὸν νόμον ἀνατίθησι
[12, 959]   μέτρον ἂν ἔχοι τῶν ἀναλωμάτων.  νομοφύλαξι   δὲ πολλά τε ἄλλα ἀνάγκη
[12, 958]   εἰς τὸ τῶν νομοφυλάκων δικαστήριον  οἱ   ἀφαιρεθέντες ἀδίκως, ἐὰν δέ τις
[12, 952]   δ' ἂν τούτων ἐγκρίνωσιν  οἱ   γεραίτεροι, τοὺς νεωτέρους πάσῃ σπουδῇ
[12, 955]   μὲν ἐθέλων τοῖς ἀθλοθέταις,  οἱ   δ' εἰς τὸν ἀγῶνα ἐλεύθερον
[12, 967]   διακεκοσμηκὼς πάνθ' ὅσα κατ' οὐρανόν.  οἱ   δὲ αὐτοὶ πάλιν ἁμαρτάνοντες ψυχῆς
[12, 962]   τὸν ἐλεύθερον δὴ βίον ὡρμημένη·  οἱ   δὲ καὶ σύνδυο νομοθετοῦνται, πρὸς
[12, 948]   τὸ παράπαν οὐχ ἡγοῦνται θεούς,  οἱ   δὲ οὐ φροντίζειν ἡμῶν αὐτοὺς
[12, 962]   ἄλλων τε πόλεων ἔσονται δεσπόται,  οἱ   δὲ σοφώτατοι, ὡς οἴονται, πρὸς
[12, 967]   τε καὶ ὅτε ἄψυχα αὐτὰ  οἱ   διανοούμενοι διενοοῦντο. θαύματα μὲν οὖν
[12, 954]   τυγχάνῃ, τὰ μὲν ἀσήμαντα παρεχόντων  οἱ   ἐνοικοῦντες ἐρευνᾶν, τὰ δὲ σεσημασμένα
[12, 948]   τοῦ δικαστηρίου, ἔπειτα αὐτῶν τούτων  οἱ   ζῶντες, πρὸς δὲ τούτοις τὸ
[12, 967]   τὸ προσδοκώμενον ὑπὸ (τῶν πολλῶν.  οἱ   μὲν γὰρ διανοοῦνται τοὺς τὰ
[12, 952]   τῶν ὀρνίθων διαπορευόμενοι καὶ τούτων  οἱ   πολλοὶ κατὰ θάλατταν ἀτεχνῶς οἷον
[12, 950]   ὅσον οὐσίας ἀρετῆς ἀπεσφαλμένοι τυγχάνουσιν  οἱ   πολλοί, τοσοῦτον καὶ τοῦ κρίνειν
[12, 947]   ἐν τοῖς γυμνασίοις, οὓς ἂν  οἱ   προσήκοντες τοῦ τελευτήσαντος ἐπιόψωνται, πρώτους
[12, 945]   τρίτου, μνᾶν δὲ ὡσαύτως, καθάπερ  οἱ   πρόσθεν, τοῦ τετάρτου μέρους. εὐθύνων
[12, 955]   τινας ἑαυτῷ ποιῆται, τοὺς αἰτίους  οἱ   στρατηγοὶ ταύτης τῆς πράξεως εἰσαγόντων
[12, 959]   γέ τις ἐπιστατῇ, ὃν ἂν  οἱ   τοῦ τετελευτηκότος ἐπίσκοπον οἰκεῖοι παραλάβωσιν,
[12, 945]   (οἴχεσθαι πολιτείαν. ἂν μὲν γὰρ  οἱ   τοὺς ἄρχοντας ἐξευθύνοντες βελτίους ὦσιν
[12, 952]   πολλὰ (διατελῶν ταῖς φοιτήσεσιν, καθάπερ  οἱ   τῶν ὀρνίθων διαπορευόμενοι καὶ τούτων
[12, 969]   πως συμμείξαντες, ἐὰν ἄρα ἡμῖν  οἵ   τε ἄνδρες ἀκριβῶς ἐκλεχθῶσι, παιδευθῶσί
[12, 951]   πάσης ἐπιμελητὴς τε νέος  οἵ   τε ἐκ τῆς ἀρχῆς ταύτης
[12, 962]   πόλιν; εἴ τις τὸν σκοπὸν  οἷ   βλέπειν δεῖ τὸν πολιτικὸν φαίνοιτο
[12, 963]   εἴπομεν εἰς τὸ ἓν ἐκεῖνο  οἷ   δεῖ βλέπειν, τὸν δὲ πολιτικὸν
[12, 961]   περὶ στρατοπέδων νοήσωμεν τίνα θέμενοι  στρατηγοὶ   σκοπὸν ~καὶ ἰατρικὴ ὑπηρεσία πᾶσα
[12, 955]   ἑαυτῷ ποιῆται, τοὺς αἰτίους οἱ  στρατηγοὶ   ταύτης τῆς πράξεως εἰσαγόντων εἰς
[12, 957]   τε ἐν ποιήμασιν ἔπαινοι καὶ  (ψόγοι   περί τινων λέγονται καὶ ὅσοι
[12, 943]   καὶ ὄντως εἴρηται, ψεῦδος δὲ  αἰδοῖ   καὶ δίκῃ νεμεσητὸν κατὰ φύσιν
[12, 941]   αἰσχρὸν ποιεῖν ἀλλ' ἅπερ αὐτοὶ  θεοὶ   δρῶσιν· οὔτε γὰρ ἀληθὲς οὔτ'
[12, 968]   ἂν εἴη κατάλογος (τῶν ὅσοι  ἐπιτήδειοι   πρὸς τὴν τῆς φυλακῆς φύσιν
[12, 951]   ἐν τοῖς πολλοῖς ἄνθρωποι ἀεὶ  θεῖοί   τινες οὐ πολλοί παντὸς ἄξιοι
[12, 959]   ἂν οἱ τοῦ τετελευτηκότος ἐπίσκοπον  οἰκεῖοι   παραλάβωσιν, καλόν τ' ἔστω
[12, 941]   μεγέθους τοῦ κλέμματος νόμος  ἀξιοῖ   ζημιοῦν, ἀλλὰ τῷ τὸν μὲν
[12, 958]   δικαίως εἴη πολλάκις ἂν εἰρημένον,  ἄξιοι   ἐπαίνου γίγνοιντ' ἂν τῇ πάσῃ
[12, 951]   θεῖοί τινες οὐ πολλοί παντὸς  ἄξιοι   συγγίγνεσθαι, φυόμενοι οὐδὲν μᾶλλον ἐν
[12, 966]   εἰσίν τε καὶ ὅσης φαίνονται  κύριοι   δυνάμεως, εἰδέναι τε εἰς ὅσον
[12, 946]   ἐκλέξαι μέχρι τῶν ἡμίσεων, ἐὰν  ἄρτιοι   γίγνωνται, περιττοὶ δὲ ἐὰν ὦσιν,
[12, 944]   ἐξῆν ἂν τῶν τότε ὅσοι  κακοὶ   ὀνειδίζειν ὅπλων ἀποβολὴν τῷ τοῦ
[12, 952]   εἴτε καὶ αὐτὸς νενοηκὼς ἄττα  ἥκοι,   κοινούτω τῷ συλλόγῳ ἅπαντι· (καὶ
[12, 965]   ἂν ὀνόματι προσαγορεύεσθαι. τοῦτο,  φίλοι,   εἰ μὲν βουλόμεθα, τὰ νῦν
[12, 968]   ξένε; (Ἀθηναῖος) τὸ λεγόμενον,  φίλοι,   ἐν κοινῷ καὶ μέσῳ ἔοικεν
[12, 969]   θεῖος γένηται σύλλογος,  φίλοι   ἑταῖροι, παραδοτέον τούτῳ τὴν πόλιν,
[12, 942]   δὲ ἕνεκα πολλὴ μὲν συμβουλή,  πολλοὶ   δὲ νόμοι γίγνονται κατὰ τρόπον,
[12, 945]   θείους. ἔχει γὰρ οὖν οὕτω.  πολλοὶ   καιροὶ πολιτείας λύσεώς εἰσιν, καθάπερ
[12, 952]   ὀρνίθων διαπορευόμενοι καὶ τούτων οἱ  πολλοὶ   κατὰ θάλατταν ἀτεχνῶς οἷον πετόμενοι
[12, 951]   ἄνθρωποι ἀεὶ θεῖοί τινες οὐ  πολλοί   παντὸς ἄξιοι συγγίγνεσθαι, φυόμενοι οὐδὲν
[12, 950]   οὐσίας ἀρετῆς ἀπεσφαλμένοι τυγχάνουσιν οἱ  πολλοί,   τοσοῦτον καὶ τοῦ κρίνειν τοὺς
[12, 950]   ἔνεστι καὶ τοῖσιν κακοῖς, ὥστε  πάμπολλοι   (καὶ τῶν σφόδρα κακῶν εὖ
[12, 962]   δ' ὅπως πλουτήσουσιν, εἴτ' οὖν  δοῦλοί   τινων ὄντες εἴτε καὶ μή,
[12, 968]   ἐμπειρίαν τε καὶ σκέψιν γεγονυῖάν  μοι   καὶ μάλα συχνήν. (Κλεινίας) ἀλλ'
[12, 960]   ἔστι μὴν δυνατόν, ὥς γέ  μοι   τὰ νῦν παντάπασι καταφαίνεται. (Κλεινίας)
[12, 962]   δ' οὖν τοπάζειν δεῖ, δοκεῖ  μοι   τείνειν λόγος οὗτος εἰς
[12, 960]   τῶν νόμων. ἡμῖν δ' ἔτι  μοι   φαίνεσθαι δοκεῖ τοῦτ' ἐλλεῖπον τοῖς
[12, 964]   καὶ ταὐτόν, σὺ πάλιν ἀπόδος  ἐμοί.   διανοοῦ δὲ ὡς ἐρῶν καὶ
[12, 968]   γιγνοίμην ἂν προθύμως πρὸς δ'  ἐμοὶ   καὶ ἑτέρους ἴσως εὑρήσω διὰ
[12, 969]   καὶ ἐξηγεῖσθαι τά γε δεδογμένα  ἐμοὶ   περὶ τῆς παιδείας τε καὶ
[12, 957]   εἰς τὸ δυνατὸν μεταβολήν, ὅσοις  ἰάσιμοι   δόξαι τῶν κακῶν· οἷσιν δὲ
[12, 942]   πολλὴ μὲν συμβουλή, πολλοὶ δὲ  νόμοι   γίγνονται κατὰ τρόπον, μέγιστον δὲ
[12, 956]   καὶ δεῖ γίγνεσθαι, καὶ  νόμοι   περὶ τῶν συμβολαίων εἰς δύναμιν
[12, 964]   ὅπου μὴ λόγῳ ἔργῳ τε  ἱκανοὶ   φύλακες εἶεν, ἀρετῆς πέρι γιγνώσκοντες
[12, 965]   ἧς δὴ νῦν σχεδὸν ἐφηψάμεθα,  τυγχάνοι   ἂν οὖσα ἧς χρείαν ἔχομεν
[12, 961]   τὰς αἰσθήσεις τῷ κυβερνητικῷ νῷ  συγκερασάμενοι   σῴζουσιν αὑτούς τε καὶ τὰ
[12, 951]   τε ἐκ τῆς ἀρχῆς ταύτης  ἀπηλλαγμένοι.   ἕκαστος δὲ τούτων μὴ μόνος,
[12, 961]   οἷον περὶ στρατοπέδων νοήσωμεν τίνα  θέμενοι   στρατηγοὶ σκοπὸν ~καὶ ἰατρικὴ ὑπηρεσία
[12, 956]   φυλέται, κατὰ τὸ δωδέκατον μέρος  διῃρημένοι,   ἐν οἷς, ἂν μὴ διακριθῶσιν
[12, 950]   οὐ γὰρ ὅσον οὐσίας ἀρετῆς  ἀπεσφαλμένοι   τυγχάνουσιν οἱ πολλοί, τοσοῦτον καὶ
[12, 946]   τὰς ἀρχὰς πάσας δώδεκα μέρη  διελόμενοι   πάσαις βασάνοις χρώμενοι ἐλευθέραις ἐλεγχόντων.
[12, 952]   πολλοὶ κατὰ θάλατταν ἀτεχνῶς οἷον  πετόμενοι   χρηματισμοῦ χάριν ἐμπορευόμενοι ἔτους ὥραν
[12, 952]   φοιτήσεσιν, καθάπερ οἱ τῶν ὀρνίθων  διαπορευόμενοι   καὶ τούτων οἱ πολλοὶ κατὰ
[12, 952]   ἀτεχνῶς οἷον πετόμενοι χρηματισμοῦ χάριν  ἐμπορευόμενοι   ἔτους ὥραν πέτονται πρὸς τὰς
[12, 951]   οὐ πολλοί παντὸς ἄξιοι συγγίγνεσθαι,  φυόμενοι   οὐδὲν μᾶλλον ἐν εὐνομουμέναις πόλεσιν
[12, 948]   κακίστων δόξα ὡς σμικρὰ  δεχόμενοι   θύματα καὶ θωπείας πολλὰ συναποστεροῦσι
[12, 956]   πρώτοις, περὶ ζημίας μείζονος ἰόντων  ἀγωνιούμενοι,   δὲ φεύγων, ἂν ἡττηθῇ
[12, 959]   καὶ (ἀνδρῶν καὶ πάσης ἡλικίας  ἐπιμελούμενοι   ζῶσι, καὶ δὴ καὶ πρὸς
[12, 967]   καὶ ὅτε ἄψυχα αὐτὰ οἱ  διανοούμενοι   διενοοῦντο. θαύματα μὲν οὖν (καὶ
[12, 946]   δώδεκα μέρη διελόμενοι πάσαις βασάνοις  χρώμενοι   ἐλευθέραις ἐλεγχόντων. οἰκούντων δέ, ὅσον
[12, 944]   πειρᾶσθαι κατὰ μέρη. μύθῳ δὴ  προσχρώμενοι   ἅμ' εἴπωμεν, εἰ κομισθεὶς ἐπὶ
[12, 952]   χρὴ φιλοφρονεῖσθαι. τέτταρες δ' εἰσὶ  ξένοι   ὧν δεῖ πέρι λόγον τινὰ
[12, 957]   λόγων ὅσοι τε ἐν ποιήμασιν  ἔπαινοι   καὶ (ψόγοι περί τινων λέγονται
[12, 963]   θαυμάσιε, σὺ δὲ δὴ  ποῖ   σκοπεῖς; τί ποτ' ἐκεῖνό ἐστι
[12, 951]   εἰσὶ γὰρ ἐν τοῖς πολλοῖς  ἄνθρωποι   ἀεὶ θεῖοί τινες οὐ πολλοί
[12, 962]   σύνδυο νομοθετοῦνται, πρὸς ἄμφω βλέποντες,  ἐλεύθεροί   τε ὅπως ἄλλων τε πόλεων
[12, 952]   δ' ἂν τούτων ἐγκρίνωσιν οἱ  γεραίτεροι,   τοὺς νεωτέρους πάσῃ σπουδῇ μανθάνειν,
[12, 956]   δικαστῶν τοὔνομα μᾶλλον πρέπον ἔχοντες·  δεύτεροι   δὲ κωμῆταί τε καὶ φυλέται,
[12, 950]   διὰ νόμων ὀρθῶν βλάβην ἂν  φέροι   μεγίστην πασῶν, ταῖς δὲ πλείσταις
[12, 950]   τοῦ κρίνειν τοὺς ἄλλους ὅσοι  πονηροὶ   καὶ χρηστοί, θεῖον δέ τι
[12, 945]   ἔχει γὰρ οὖν οὕτω. πολλοὶ  καιροὶ   πολιτείας λύσεώς εἰσιν, καθάπερ νεὼς
[12, 969]   θεῖος γένηται σύλλογος, φίλοι  ἑταῖροι,   παραδοτέον τούτῳ τὴν πόλιν, ἀμφισβήτησίς
[12, 969]   ἑτέροις τισὶν προσφερὲς ἂν εἴη.  σοὶ   δὴ τοῦτό γε, Κλεινία,
[12, 965]   σαφεστέρα μέθοδος ἀνθρώπων οὐδενί. (Κλεινίας)  σοὶ   πιστεύων, ξένε, συγχωρῶ δή,
[12, 963]   τὸ δὲ φρόνησιν. ἐρῶ γάρ  σοι   τὴν αἰτίαν, ὅτι τὸ μέν
[12, 946]   αὖθις, μέχριπερ ἂν τρεῖς λειφθῶσιν  ἄνισοι·   ἐὰν δὲ πᾶσιν
[12, 968]   καταλεκτέος ἂν εἴη κατάλογος (τῶν  ὅσοι   ἐπιτήδειοι πρὸς τὴν τῆς φυλακῆς
[12, 944]   εἶχεν, ἐξῆν ἂν τῶν τότε  ὅσοι   κακοὶ ὀνειδίζειν ὅπλων ἀποβολὴν τῷ
[12, 957]   (ψόγοι περί τινων λέγονται καὶ  ὅσοι   καταλογάδην, εἴτ' ἐν γράμμασιν εἴτε
[12, 950]   καὶ τοῦ κρίνειν τοὺς ἄλλους  ὅσοι   πονηροὶ καὶ χρηστοί, θεῖον δέ
[12, 957]   δὴ καὶ τῶν ἄλλων λόγων  ὅσοι   τε ἐν ποιήμασιν ἔπαινοι καὶ
[12, 967]   ὑπωπτεύετο τὸ νῦν ὄντως δεδογμένον,  ὅσοι   τῆς ἀκριβείας αὐτῶν ἥπτοντο, ὅπως
[12, 944]   τῷ τοῦ Μενοιτίου. ἔτι δὲ  ὁπόσοι   κατὰ κρημνῶν ῥιφέντες ἀπώλεσαν (ὅπλα,
[12, 965]   εἰ τέτταρα οὔθ' ὡς ἓν  δυνατοὶ   φράζειν ἐσόμεθα; οὔκουν ἐάν γε
[12, 962]   πόλεων ἔσονται δεσπόται, οἱ δὲ  σοφώτατοι,   ὡς οἴονται, πρὸς ταῦτά τε
[12, 956]   δικαστηρίων δὲ τὸ μὲν πρῶτον  αἱρετοὶ   δικασταὶ γίγνοιντ' ἄν, οὓς ἂν
[12, 969]   αὖ κεκινημένης τοῖς λόγοις· τὸ  μέντοι   κινδύνευμα οὐ σμικρὸν οὐδ' ἑτέροις
[12, 950]   τοὺς ἄλλους ὅσοι πονηροὶ καὶ  χρηστοί,   θεῖον δέ τι καὶ εὔστοχον
[12, 946]   τῶν δὲ προκριθέντων οὓς ἂν  πλεῖστοι   ἐνέγκωσι, τούτους ἐκλέξαι μέχρι τῶν
[12, 946]   τῶν ἡμίσεων, ἐὰν ἄρτιοι γίγνωνται,  περιττοὶ   δὲ ἐὰν ὦσιν, ἕνα ἀφελεῖν,
[12, 941]   μηδὲν αἰσχρὸν ποιεῖν ἀλλ' ἅπερ  αὐτοὶ   θεοὶ δρῶσιν· οὔτε γὰρ ἀληθὲς
[12, 967]   ὅσα κατ' οὐρανόν. οἱ δὲ  αὐτοὶ   πάλιν ἁμαρτάνοντες ψυχῆς φύσεως ὅτι
[12, 946]   τρεῖς ἀεὶ προσγιγνέσθων κατ' ἐνιαυτόν·  οὗτοι   δὲ τὰς ἀρχὰς πάσας δώδεκα
[12, 958]   γίγνοιντ' ἂν τῇ πάσῃ πόλει  τοιοῦτοι   δικασταὶ καὶ δικαστῶν ἡγεμόνες. ἐπειδὰν
[12, 960]   περὶ τελευτήσαντας ταφαὶ εἴτε καὶ  ἄταφοι   πράξεις, περὶ πατροφόνων καὶ ἱεροσύλων
[12, 957]   ταύτῃ πῃ γιγνόμενα μέτρον ἂν  ἔχοι·   τὰ δὲ δημόσια καὶ κοινὰ
[12, 944]   ῥύσεως ὕδατος, μυρί' ἂν  ἔχοι   τις τοιαῦτα παραμυθούμενος ἐπᾴδειν, εὐδιάβολον
[12, 959]   τῷ τοῦ τετάρτου μέτρον ἂν  ἔχοι   τῶν ἀναλωμάτων. νομοφύλαξι δὲ πολλά
[12, 960]   νομοθεσία τέλος ἂν ἡμῖν  ἔχοι·   τῶν πάντων δ' ἑκάστοτε τέλος
[12, 941]   τε καὶ εἰς χρόνον ἅπαντα  εὐτυχοῖ,   δὲ ἀπιστήσας τὸ μετὰ
[12, 953]   θύρας, τοιοῦτος ἕτερος αὐτὸς ὤν·  ἐπὶ   γὰρ τὴν τοῦ τῆς παιδείας
[12, 967]   ἄρχει τε δὴ σωμάτων πάντων,  ἐπὶ   δὲ τούτοισι δή, τὸ νῦν
[12, 955]   ἀγαθοῖς μὲν δεῖ δέχεσθαι δῶρα,  ἐπὶ   δὲ φλαύροις (οὔ· τὸ γὰρ
[12, 955]   ἀσφαλέστατον πείθεσθαι τῷ νόμῳ, μηδὲν  ἐπὶ   δώροισιν διακονεῖν. δὲ μὴ
[12, 961]   τούτοις, ἔτι δὲ τοὺς ἐκδημήσαντας  ἐπὶ   ζήτησιν εἴ τί που πρὸς
[12, 944]   προσχρώμενοι ἅμ' εἴπωμεν, εἰ κομισθεὶς  ἐπὶ   σκηνὴν ἄνευ τῶν ὅπλων Πάτροκλος
[12, 953]   νῦν πᾶς ἀκέλευστος τοιοῦτος  ἐπὶ   τὰς τῶν πλουσίων καὶ σοφῶν
[12, 969]   καὶ μηχαναῖς πάσαις κοινωνὸν ποιητέον  ἐπὶ   τὴν τῆς πόλεως κατοίκισιν. (Κλεινίας)
[12, 965]   θαυμάσιε, ἀδύνατον. (Ἀθηναῖος) ἰτέον ἄρα  ἐπί   τινα ἀκριβεστέραν παιδείαν τῆς ἔμπροσθεν.
[12, 956]   τρίτον ἀγωνίζεσθαι βούληται, (ἀγέτω μὲν  ἐπὶ   τοὺς δικαστὰς τοὺς ἐκλεκτοὺς τὴν
[12, 944]   ὀνείδει συνεχόμενος, ἔστω νόμος ὅδε  ἐπὶ   τούτοις· Ἀνὴρ ὃς ἂν ὄφλῃ
[12, 952]   τῇ πόλει ὑποδέχεσθαι χρὴ τοὺς  ἐπὶ   τούτοις ἄρχοντας τεταγμένους, ~(φυλάττοντας μὴ
[12, 958]   καὶ νόμους φθείρων θανάτῳ ζημιούσθω.  ἀνδρὶ   δὴ τὸ μετὰ τοῦτο γεννηθέντι
[12, 943]   μὲν δὴ πᾶσαν ἐπιφέροντα δίκην  ἀνδρὶ   πάντ' ἄνδρα φοβεῖσθαι τὸ μήτε
[12, 944]   εἰς ἀνδρὸς φύσιν· ἦν γὰρ  ἀνδρὶ   ῥιψάσπιδι τρόπον τινὰ πρέπουσα πασῶν
[12, 945]   τῶν κατὰ πόλεμον (ἀρχόντων ὡς  ἀνδρὶ   στρατιώτῃ χρήσηται μηδ' εἰς τάξιν
[12, 949]   ἐκ γῆς χρηματισμὸν μήτ' ἐμπορεύηται,  περὶ   ἀποδημίας ἑαυτῶν ἔξω τῆς χώρας
[12, 950]   χώραις. ὧδε οὖν χρὴ ποιεῖν  περὶ   ἀποδημίας εἰς ἄλλας χώρας καὶ
[12, 964]   τοὺς φύλακας ἀκριβεστέρους τῶν πολλῶν  περὶ   ἀρετῆς ἔργῳ καὶ λόγῳ κατασκευαστέον;
[12, 967]   μὲν οὖν (καὶ τότε ὑπεδύετο  περὶ   αὐτά, καὶ ὑπωπτεύετο τὸ νῦν
[12, 947]   τοὺς ἄλλους ὡσαύτως, παῖδας δὲ  περὶ   αὐτὴν τὴν κλίνην ἔμπροσθεν τὸ
[12, 943]   τὸν νέον χρῆν δοκεῖν πολεμικοῦ  περὶ   βίου, νόμους δ' αὖ τούσδε·
[12, 943]   γράψασθαί ποτε μηδὲ κατηγόρῳ τούτων  πέρι   γενέσθαι, πρὸς τούτοις δ' ἔτι
[12, 964]   τε ἱκανοὶ φύλακες εἶεν, ἀρετῆς  πέρι   γιγνώσκοντες ἱκανῶς, θαυμαστόν τι ταύτην
[12, 949]   μηδ' αὖ δεσμῶν μηδὲ θανάτου,  περὶ   δὲ χορείας τινῶν φοιτήσεων
[12, 956]   καὶ πάνθ' ὁπόσα τοιαῦτα ἀναγκαῖα  περὶ   δίκας γίγνεσθαι, προτέρων τε καὶ
[12, 946]   εἰς τὴν ἀγορὰν γράμματα καταθέντες,  περὶ   ἑκάστης ἀρχῆς ὅτι χρὴ παθεῖν
[12, 948]   δίκαι ἐκρίνοντ' αὐτῷ· διδοὺς γὰρ  περὶ   ἑκάστων τῶν ἀμφισβητουμένων (ὅρκον τοῖς
[12, 956]   μὴ διακριθῶσιν ἐν τοῖς πρώτοις,  περὶ   ζημίας μείζονος ἰόντων ἀγωνιούμενοι,
[12, 965]   ἱκανῶς ἕξειν τὰ πρὸς ἀρετήν,  περὶ   ἧς οὔτ' εἰ πολλά ἐστ'
[12, 948]   ἐν δίκαις. μεταβεβληκυιῶν οὖν τῶν  περὶ   θεοὺς δοξῶν ἐν τοῖς ἀνθρώποις
[12, 952]   καὶ εἴ τινα φήμην τινῶν  περὶ   θέσεως νόμων παιδείας
[12, 966]   ἴσμεν ὅτι δύ' ἐστὸν τὼ  περὶ   θεῶν ἄγοντε εἰς πίστιν, ὅσα
[12, 966]   πᾶσαν πίστιν λαβεῖν τῶν οὐσῶν  περὶ   θεῶν; τὴν δὲ μὴ ἐπιτροπὴν
[12, 949]   κοινῶν (κοσμήσεων λῃτουργιῶν, ὁπόσα  περὶ   θυσίας εἰρηνικῆς πολεμικῶν εἰσφορῶν
[12, 956]   ἕκαστα γίγνεσθαι χρεών, καὶ διαψηφίσεων  πέρι   καὶ ἀναβολῶν, καὶ πάνθ' ὁπόσα
[12, 952]   ἀεὶ τῆς τε οἰκείας πόλεως  πέρι,   καὶ ἐὰν ἄλλοθι πυνθάνωνταί τι
[12, 966]   δυνατόν. (Ἀθηναῖος) τί δὲ δή;  περὶ   καλοῦ τε καὶ ἀγαθοῦ ταὐτὸν
[12, 943]   ἄρχοντας ποιῆσαι σύλλογον, (ἀριστείων δὲ  πέρι   κρίνεσθαι τὸν βουλόμενον ἐν τοῖς
[12, 949]   χώρας παρέξονται συντρόφους δικῶν τε  περὶ   λήξεως τὸν αὐτὸν τρόπον εἶναι
[12, 952]   δ' εἰσὶ ξένοι ὧν δεῖ  πέρι   λόγον τινὰ ποιεῖσθαι· μὲν
[12, 952]   τοιούτων διαφέρον, καὶ δὴ καὶ  περὶ   μαθημάτων, ὁπόσ' ἂν ἐν ταύτῃ
[12, 957]   τε καὶ κεκτημένον γράμματα αὐτῶν  πέρι   μανθάνειν· πάντων γὰρ μαθημάτων κυριώτατα
[12, 961]   χρὴ τοίνυν, Κλεινία, παντὸς  πέρι   νοῆσαι σωτῆρα τὸν εἰκότα ἐν
[12, 952]   μὴ μαθοῦσι δὲ σκοτωδέστερα τὰ  περὶ   νόμους αὐτοῖς φαίνεσθαι καὶ ἀσαφῆ.
[12, 951]   τὸν σύλλογον ἴτω τὸν τῶν  περὶ   νόμους ἐποπτευόντων· οὗτος δ' ἔστω
[12, 952]   εἶναι τούτοις καὶ (τοὺς λόγους  περὶ   νόμων ἀεὶ τῆς τε οἰκείας
[12, 964]   ἐν πάσῃ τῇ ψυχῇ ἔχοντας,  περὶ   ὅλην κύκλῳ τὴν πόλιν ὁρᾶν,
[12, 965]   ἀκριβεστέρα σκέψις θέα τε ἂν  περὶ   ὁτουοῦν ὁτῳοῦν γίγνοιτο τὸ
[12, 956]   συμβολαίων εἰς δύναμιν τῶν μεγίστων  πέρι   πάντων εἴρηνται, τὸ λοιπὸν δὴ
[12, 966]   λέγεις ἕξιν. (Ἀθηναῖος) τί δέ;  περὶ   πάντων τῶν σπουδαίων ἆρ' ἡμῖν
[12, 960]   ταφαὶ εἴτε καὶ ἄταφοι πράξεις,  περὶ   πατροφόνων καὶ ἱεροσύλων καὶ τῶν
[12, 943]   τῶν τε οὖν ἄλλων εὐλαβεῖσθαι  πέρι   πλημμελεῖν εἰς δίκην, διαφερόντως δὲ
[12, 962]   πῶς; (Ἀθηναῖος) τί δὲ δὴ  περὶ   πόλιν; εἴ τις τὸν σκοπὸν
[12, 943]   ἐν τοῖς αὑτῶν ἔθνεσιν, μὴ  περὶ   προτέρου πολέμου μηδὲν παρεχόμενον μήτε
[12, 949]   οὖν τὸν νομοθέτην δεῖ τούτων  πέρι   πρῶτον πείθοντα εἰς δύναμιν. πέφυκεν
[12, 950]   δοκοῖεν ἄν· χρὴ δὲ οὔποτε  περὶ   σμικροῦ ποιεῖσθαι τὸ δοκεῖν ἀγαθοὺς
[12, 961]   τὰ τοιαῦτα παραδειγμάτων· ἀλλ' οἷον  περὶ   στρατοπέδων νοήσωμεν τίνα θέμενοι στρατηγοὶ
[12, 962]   οὔ; (Ἀθηναῖος) ἰατρὸς δὴ τὸ  περὶ   σῶμα ἀγνοῶν, προσείπομεν ὑγίειαν
[12, 958]   τις θῆλυς ᾖ, τὰ μὲν  περὶ   τὰ θεῖα νόμιμα τῶν τε
[12, 968]   ἑτέρους ἴσως εὑρήσω διὰ τὴν  περὶ   τὰ τοιαῦτ' ἐμπειρίαν τε καὶ
[12, 966]   δίκαιον γοῦν, ὡς λέγεις, τὸν  περὶ   τὰ τοιαῦτα ἀργὸν ἀδύνατον
[12, 941]   ἄλλως ὑπό τινων μυθολόγων πλημμελῶν  περὶ   τὰ τοιαῦτα ἐξαπατώμενος ἀναπειθέσθω, καὶ
[12, 960]   ταῦτα δὴ κείσθω τε οὕτω  περὶ   τὰ τοιαῦτα νόμιμα, καὶ
[12, 959]   τἆλλα ἔστω μὲν κατὰ τὸν  περὶ   τὰ τοιαῦτα νόμον γιγνόμενα, ~τῷ
[12, 961]   οὐδὲν δὴ πολλῶν δεῖ τῶν  περὶ   τὰ τοιαῦτα παραδειγμάτων· ἀλλ' οἷον
[12, 945]   πόλις· ἐὰν δ' ἄλλως τὰ  περὶ   τὰς εὐθύνας τῶν ἀρχόντων γίγνηται,
[12, 951]   τῶν ἄλλων ἐστὶ νόμιμα τὰ  περὶ   τὰς πολιτείας. θεωροὺς δὲ ἄλλους
[12, 968]   γεγονέναι. οὕτω δὴ πάντα τὰ  περὶ   ταῦτα ἀπόρρητα μὲν λεχθέντα οὐκ
[12, 957]   τὸν ἅπαντα βίον. ὅσα δὲ  περί   τε σιγὴν δικαστῶν καὶ εὐφημίας
[12, 958]   τελευτὴ γίγνοιτ' ἂν κατὰ φύσιν.  περὶ   τελευτήσαντας δή, εἴτε τις ἄρρην
[12, 960]   ζημίᾳ. ὅσαι δ' ἄλλαι γίγνονται  περὶ   τελευτήσαντας ταφαὶ εἴτε καὶ ἄταφοι
[12, 967]   ἀλλ' οὐ διανοίαις βουλήσεως ἀγαθῶν  πέρι   τελουμένων. (Κλεινίας) τὸ δὲ δὴ
[12, 966]   τῶν νόμων ὄντως εἰδέναι τὰ  περὶ   τὴν ἀλήθειαν αὐτῶν, καὶ λόγῳ
[12, 948]   τετάρτου δὲ δύο. Ῥαδαμάνθυος δὲ  περὶ   τὴν λεγομένην κρίσιν τῶν δικῶν
[12, 961]   σῴζουσιν αὑτούς τε καὶ τὰ  περὶ   τὴν ναῦν; (Κλεινίας) τί μήν;
[12, 952]   ἐν δικαστηρίῳ ἁλῷ πολυπραγμονῶν τι  περὶ   τὴν παιδείαν καὶ τοὺς νόμους.
[12, 966]   οὐσίαν ἐπόρισεν· ἓν δὲ τὸ  περὶ   τὴν φοράν, ὡς ἔχει τάξεως,
[12, 966]   ποῖα; (Ἀθηναῖος) ἓν μὲν  περὶ   τὴν ψυχὴν ἐλέγομεν, ὡς πρεσβύτατόν
[12, 943]   γραφὰς ἐν τοῖς αὐτοῖς οἷς  περὶ   τῆς ἀστρατείας, ὀφλοῦσίν τε τιμωρίαι
[12, 951]   ἀεὶ πρεσβεύοντας δέκα. ἔτι  περὶ   τῆς παιδείας πάσης ἐπιμελητὴς
[12, 969]   ἐξηγεῖσθαι τά γε δεδογμένα ἐμοὶ  περὶ   τῆς παιδείας τε καὶ τροφῆς
[12, 968]   ἡμῖν κεῖσθαι, καὶ εἴπερ κινδυνεύειν  περὶ   τῆς πολιτείας ἐθέλομεν συμπάσης, ~ἢ
[12, 943]   μαρτύρων πιστώσεις λόγων, αὐτῆς δὲ  περὶ   τῆς στρατείας τῆς τότε γενομένης
[12, 961]   (Ἀθηναῖος) ἔοικε γάρ. ἀλλ'  περὶ   τί νοῦς μετ' αἰσθήσεων κραθεὶς
[12, 962]   διήλθομεν, ἔσθ' ὅπως ἂν νοῦν  περί   τι τούτων ἂν ἔχων φαίνοιτο;
[12, 957]   ἐν ποιήμασιν ἔπαινοι καὶ (ψόγοι  περί   τινων λέγονται καὶ ὅσοι καταλογάδην,
[12, 945]   τοῦ τετάρτου μέρους. εὐθύνων δὴ  πέρι   τίς ἡμῖν λόγος ἂν εἴη
[12, 951]   εἰρηνικαῖς συνουσίαις ποιήσουσι (δοκεῖν, τοῖς  περὶ   τὸν πόλεμον ἀντίστροφον ἀποδιδόντες δόξης
[12, 959]   ἔστω καλῶς καὶ μετρίως τὰ  περὶ   τὸν τετελευτηκότα γιγνόμενα καὶ μὴ
[12, 949]   ἄρχοντας πάλιν ἐπανάγειν εἰς τὸν  περὶ   τοῦ πράγματος ἀεὶ λόγον. ξένῳ
[12, 961]   γὰρ οὖν. (Ἀθηναῖος) τούτου δὴ  πέρι   τοῦ συλλόγου πάλιν ἀναλαβὼν λέγοιμ'
[12, 964]   καὶ πῶς; (Ἀθηναῖος) τούτων δὴ  πέρι   τοὺς ἐξηγητάς, τοὺς διδασκάλους, τοὺς
[12, 966]   ἓν τῶν καλλίστων ἐστὶν τὸ  περὶ   τοὺς θεούς, δὴ σπουδῇ
[12, 957]   τὸν μανθάνοντα βελτίω γίγνεσθαι τὰ  περὶ   τοὺς νόμους κείμενα, εἴπερ ὀρθῶς
[12, 955]   ἁλοὺς τῇ δίκῃ. χρημάτων εἰσφορᾶς  πέρι   τῷ κοινῷ, τετιμῆσθαι μὲν ἕκαστον
[12, 964]   τόν γε ὄντα τι καὶ  περὶ   τῶν διαφερόντων (μεγέθει τε καὶ
[12, 956]   δεῖ γίγνεσθαι, καὶ νόμοι  περὶ   τῶν συμβολαίων εἰς δύναμιν τῶν
[12, 952]   καὶ ἐὰν ἄλλοθι πυνθάνωνταί τι  περὶ   τῶν τοιούτων διαφέρον, καὶ δὴ
[12, 968]   νόμους, Μέγιλλε καὶ Κλεινία,  περὶ   τῶν τοιούτων δυνατόν ἐστιν νομοθετεῖν,
[12, 950]   ἄλλας χώρας καὶ τόπους καὶ  περὶ   ὑποδοχῆς ξένων. πρῶτον μὲν νεωτέρῳ
[12, 963]   αἰτίαν, ὅτι τὸ μέν ἐστιν  περὶ   φόβον, οὗ καὶ τὰ θηρία
[12, 964]   αὐτῶν εἴληφεν, ταῦτα αὐτὰ  περὶ   ὧν νῦν λέγομεν, ἀνδρεία, σωφροσύνη,
[12, 964]   τοῦτο σκοπῶμεν τὸν εἰδότα ἱκανῶς  περὶ   ὡντινωνοῦν οἷς ἔστιν μὲν ὄνομα,
[12, 944]   ἐξαίφνης πολλῆς ῥύσεως ὕδατος,  μυρί'   ἂν ἔχοι τις τοιαῦτα παραμυθούμενος
[12, 960]   ἀπῃκασμένα τῇ τῶν κλωσθέντων τῷ  πυρὶ   τὴν ἀμετάστροφον (ἀπεργαζομένων δύναμιν·
[12, 951]   μετὰ νέου ἀπὸ τριάκοντα ἐτῶν  μέχρι   τετταράκοντα, τὸν ἀρέσκοντα αὑτῷ προσλαμβάνων.
[12, 946]   ἂν πλεῖστοι ἐνέγκωσι, τούτους ἐκλέξαι  μέχρι   τῶν ἡμίσεων, ἐὰν ἄρτιοι γίγνωνται,
[12, 953]   ξένιον Δία, μὴ βρώμασι καὶ  θύμασι   τὰς ξενηλασίας ποιουμένους, καθάπερ ποιοῦσιν
[12, 953]   ἐκπέμπειν, τιμῶντας ξένιον Δία, μὴ  βρώμασι   καὶ θύμασι τὰς ξενηλασίας ποιουμένους,
[12, 960]   μόνον ὑγίειαν καὶ σωτηρίαν τοῖς  σώμασι   παρασκευάζειν, ἀλλὰ καὶ εὐνομίαν ἐν
[12, 960]   ὑπὸ πάντων ζημιούσθω (τῇ δοξάσῃ  πᾶσι   κοινῇ ζημίᾳ. ὅσαι δ' ἄλλαι
[12, 942]   κοινὸν τὸν βίον ὅτι μάλιστα  πᾶσι   πάντων γίγνεσθαι τούτου γὰρ οὔτ'
[12, 955]   οὖν ἑστία τε οἰκήσεως ἱερὰ  πᾶσι   πάντων θεῶν· μηδεὶς οὖν δευτέρως
[12, 949]   αὐτὸν τρόπον εἶναι πρὸς ἀλλήλους  πᾶσι   τὴν κρίσιν. ὅσα τις ἐλεύθερος
[12, 960]   ὥς γέ μοι τὰ νῦν  παντάπασι   καταφαίνεται. (Κλεινίας) μὴ τοίνυν ἀφιστώμεθα
[12, 962]   πάντα οἷον βέλη ἀφιέναι. (Κλεινίας)  παντάπασι   μὲν οὖν. (Ἀθηναῖος) νῦν δὴ
[12, 965]   ἧς χρείαν ἔχομεν αὕτη; (Κλεινίας)  παντάπασι   μὲν οὖν. (Ἀθηναῖος) οὐκοῦν ἐλέγομεν
[12, 947]   ἕως ἂν πόλις οἰκῆται.  τελευτήσασι   δὲ προθέσεις καὶ ἐκφορὰς καὶ
[12, 944]   δρᾶν τοὐναντίον ὥς ποτε θεόν  φασι   δρᾶσαι, Καινέα τὸν Θετταλὸν ἐκ
[12, 950]   λεγομέναις ξενηλασίαις χρωμένους καὶ τρόποις  αὐθάδεσι   καὶ χαλεποῖς, ὡς δοκοῖεν ἄν·
[12, 942]   ἄλλων πράττειν διδάξαι τὴν ψυχὴν  ἔθεσι   μήτε γιγνώσκειν μήτ' ἐπίστασθαι τὸ
[12, 950]   ἄλλους θεοὺς ἐν ταῖς εὐνόμοις  πόλεσι   καὶ χώραις. ὧδε οὖν χρὴ
[12, 950]   χείρονας. διὸ καλὸν ταῖς πολλαῖς  πόλεσι   τὸ παρακέλευμά ἐστιν, προτιμᾶν τὴν
[12, 952]   ἄλλας πόλεις ὃν ἀγοραῖς καὶ  λιμέσι   καὶ δημοσίοις οἰκοδομήμασιν ἔξω τῆς
[12, 958]   δίκαι τέλος ἐκδικασθεῖσαι σχῶσι, ταῖς  πράξεσι   νόμους αὐτῶν χρεὼν γίγνεσθαι τούσδε·
[12, 947]   ἠξιωμένοις (προεδρίαι τ' ἐν ταῖς  πανηγύρεσι   πάσαις ἔστωσαν, ἔτι δὲ τῶν
[12, 946]   (Ἀπόλλωνι κατὰ τὸν παλαιὸν νόμον  ἀνατίθησι   κοινὸν καὶ Ἡλίῳ, ὅσονπερ ἂν
[12, 951]   αὐτοὺς ἀλλὰ μὴ μόνον ἔθεσιν.  εἰσὶ   γὰρ ἐν τοῖς πολλοῖς ἄνθρωποι
[12, 952]   τοῦτον χρὴ φιλοφρονεῖσθαι. τέτταρες δ'  εἰσὶ   ξένοι ὧν δεῖ πέρι λόγον
[12, 955]   τῶν εἰς τὰ συσσίτια τελουμένων.  θεοῖσι   δὲ ἀναθήματα χρεὼν ἔμμετρα τὸν
[12, 947]   σκευὴν ἐνδεδυκότας ἑκάστους, σὺν τοῖς  ἵπποισι   μὲν ἱππέας, σὺν δὲ ὅπλοις
[12, 967]   δὴ σωμάτων πάντων, ἐπὶ δὲ  τούτοισι   δή, τὸ νῦν εἰρημένον πολλάκις,
[12, 950]   κήρυξιν πρεσβείαις καί  τισι   θεωροῖς· (τὰς δὲ κατὰ πόλεμον
[12, 963]   ἐν οἷς; (Κλεινίας) οἷον ἐν  τίσι   λέγεις; (Ἀθηναῖος) οἷον ὅτε τέτταρα
[12, 967]   γε ἐπῆλθον ποιηταῖς, τοὺς φιλοσοφοῦντας  κυσὶ   ματαίαις ἀπεικάζοντας (χρωμέναισιν ὑλακαῖς, ἄλλα
[12, 952]   μαθοῦσι μὲν εὐαγέστερον γίγνεσθαι, μὴ  μαθοῦσι   δὲ σκοτωδέστερα τὰ περὶ νόμους
[12, 952]   ταύτῃ τῇ σκέψει δοκῇ συμφέρειν  μαθοῦσι   μὲν εὐαγέστερον γίγνεσθαι, μὴ μαθοῦσι
[12, 949]   πλείονος, τὰς ἀρχὰς ἑκάστας τοῖς  ἀπειθοῦσι   τὰς πρεπούσας ζημίας ἐπιβαλλούσας (εἰσάγειν
[12, 968]   λέγειν· οὐδὲ γὰρ αὐτοῖς τοῖς  μανθάνουσι   (δῆλα γίγνοιτ' ἂν ὅτι πρὸς
[12, 951]   δόξης παρασκευήν, ἐλθόντες δὲ οἴκαδε  διδάξουσι   τοὺς νέους ὅτι δεύτερα τὰ
[12, 962]   ὅρον εἶναι τῶν δικαίων (ὅπως  ἄρξουσί   τινες ἐν τῇ πόλει, εἴτ'
[12, 948]   δεχόμενοι θύματα καὶ θωπείας πολλὰ  συναποστεροῦσι   χρήματα καὶ μεγάλων σφᾶς ἐκλύονται
[12, 951]   ἱεραῖς τε καὶ εἰρηνικαῖς συνουσίαις  ποιήσουσι   (δοκεῖν, τοῖς περὶ τὸν πόλεμον
[12, 947]   κύκλῳ χώσαντες, πέριξ δένδρων ἄλσος  περιφυτεύσουσι   πλὴν κώλου ἑνός, ὅπως ἂν
[12, 964]   ἀφύλακτον οὖσαν πάσχειν (ἃ πολλαὶ  πάσχουσι   τῶν νῦν πόλεων; (Κλεινίας) οὐδέν
[12, 958]   τετελευτηκότων σώματα μάλιστα ἀλυπήτως τοῖς  ζῶσι   δεχομένη κρύπτειν, ταῦτα ἐκπληροῦν, τοῖς
[12, 959]   (ἀνδρῶν καὶ πάσης ἡλικίας ἐπιμελούμενοι  ζῶσι,   καὶ δὴ καὶ πρὸς τὸ
[12, 947]   τίνες ἔσονται καὶ τίνα τρόπον.  ~ζῶσι   μὲν οὖν τούτοις τοῖς παρὰ
[12, 969]   οἵ τε ἄνδρες ἀκριβῶς ἐκλεχθῶσι,  παιδευθῶσί   τε (προσηκόντως, παιδευθέντες τε ἐν
[12, 969]   ἡμῖν οἵ τε ἄνδρες ἀκριβῶς  ἐκλεχθῶσι,   παιδευθῶσί τε (προσηκόντως, παιδευθέντες τε
[12, 946]   δὲ προκριθέντων οὓς ἂν πλεῖστοι  ἐνέγκωσι,   τούτους ἐκλέξαι μέχρι τῶν ἡμίσεων,
[12, 949]   τε ὅρκους παρ' (ἀλλήλων, ἂν  ἐθέλωσι,   καὶ διδόναι κυρίως οὐ γὰρ
[12, 951]   τοὺς νομοφύλακας παρεμένους· ἄν τινες  ἐπιθυμῶσι   τῶν πολιτῶν τὰ τῶν ἄλλων
[12, 952]   δὲ μᾶλλον τῶν ἄλλων, ἐὰν  ἀποβαίνωσι   χείρους τῶν πολλῶν. εἰς δὴ
[12, 949]   εἰς τὸ δικαστήριον, ἕως ἂν  ἐθελήσωσι   δρᾶν τὸ προσταχθέν. πόλει δέ,
[12, 958]   κατ' ἐνιαυτὸν δίκαι τέλος ἐκδικασθεῖσαι  σχῶσι,   ταῖς πράξεσι νόμους αὐτῶν χρεὼν
[12, 952]   (καὶ ἐάντε μηδὲν χείρων μηδέ  τι   βελτίων ἥκειν δόξῃ, χάριν γοῦν
[12, 941]   τῆς αὐτῆς δίκης δεῖ. μικρόν  τι   γὰρ κλέπτων ἔρωτι μὲν
[12, 966]   καὶ ὅπως ἓν διανοεῖσθαι. (Ἀθηναῖος)  τί   δ' ἐννοεῖν μέν, τὴν δὲ
[12, 963]   (Κλεινίας) οὐδαμῶς, ξένε. (Ἀθηναῖος)  τί   δ' ὅτι δεῖ προθυμεῖσθαί τε
[12, 966]   δεῖ γε, εἴπερ δυνατόν. (Ἀθηναῖος)  τί   δὲ δή; περὶ καλοῦ τε
[12, 962]   φαίνοιτο; (Κλεινίας) καὶ πῶς; (Ἀθηναῖος)  τί   δὲ δὴ περὶ πόλιν; εἴ
[12, 966]   τινα σὺ λέγεις ἕξιν. (Ἀθηναῖος)  τί   δέ; περὶ πάντων τῶν σπουδαίων
[12, 953]   ὑποδέχεσθαι χρὴ δημοσίᾳ τὸν κατά  τι   δημόσιον ἐξ ἄλλης χώρας ἀφιγμένον·
[12, 941]   ἀληθὲς οὔτ' εἰκός, ἀλλ' ὅς  τι   δρᾷ τοιοῦτον παρανόμως, οὔτε θεὸς
[12, 955]   δίκη. τοὺς τῇ πατρίδι διακονοῦντάς  τι   δώρων χωρὶς χρὴ διακονεῖν, πρόφασιν
[12, 945]   εὐθυντὴς τίς ἱκανός, ἄν τίς  τί   εἴπῃ σκολιὸν αὐτῶν ἢ> καμφθεὶς
[12, 950]   πονηροὶ καὶ χρηστοί, θεῖον δέ  τι   καὶ εὔστοχον ἔνεστι καὶ τοῖσιν
[12, 964]   ἀγνοεῖν, τόν γε ὄντα  τι   καὶ περὶ τῶν διαφερόντων (μεγέθει
[12, 953]   ἔστω, πρὸς τούτῳ δὲ ἀξιῶν  τι   καλὸν ἰδεῖν τῶν ἐν ταῖς
[12, 942]   ἐν παιδιαῖς (αὐτὸν ἐφ' αὑτοῦ  τι   κατὰ μόνας δρᾶν, ἀλλ' ἔν
[12, 953]   ἐν καλλοναῖς καὶ δεῖξαί  τι   κατὰ (ταὐτὰ ἄλλῃ πόλει. ἴτω
[12, 941]   τινι μαχέσθω νόμῳ· ἐάν τίς  τι   κλέπτῃ δημόσιον μέγα καὶ
[12, 941]   δημοσίων δοῦλον ἄν τίς  τι   κλέπτοντα ἐν δικαστηρίῳ ἕλῃ, ὡς
[12, 958]   ὁπόσα μὲν ἐργάσιμα μηδαμοῦ, μήτε  τι   μέγα μήτε (τι σμικρὸν μνῆμα,
[12, 953]   ἐντὸς δραχμῶν πεντήκοντα, ἐὰν δέ  τι   μεῖζον ἔγκλημα αὐτοῖς γίγνηται, πρὸς
[12, 948]   νῦν δὲ δὴ ὅτε μέρος  τι   μέν, φαμέν, ἀνθρώπων τὸ παράπαν
[12, 955]   καὶ τούτῳ ζημία· ἐὰν δέ  τι   μέρος τῆς πόλεως εἰρήνην
[12, 963]   φάναι, τεττάρων γε ὄντων. (Κλεινίας)  τί   μήν; (Ἀθηναῖος) καὶ μὴν ἕν
[12, 961]   τὰ περὶ τὴν ναῦν; (Κλεινίας)  τί   μήν; (Ἀθηναῖος) οὐδὲν δὴ πολλῶν
[12, 964]   ἔοικεν γοῦν. (Ἀθηναῖος) μεῖζον δή  τι   νομοθέτῃ τε καὶ νομοφύλακι, καὶ
[12, 961]   ἔοικε γάρ. ἀλλ' περὶ  τί   νοῦς μετ' αἰσθήσεων κραθεὶς σωτηρία
[12, 968]   προρρηθέντα δηλοῦν τῶν λεγομένων. (Κλεινίας)  τί   οὖν δὴ ποιητέον ἐχόντων τούτων
[12, 964]   οὐδέν γε, ὡς εἰκός. (Ἀθηναῖος)  τί   οὖν; λέγομεν νῦν ποιητέον
[12, 951]   κεῖται, τὰ δ' ἐπανορθούμενον, εἴ  τι   παραλείπεται. ἄνευ γὰρ ταύτης τῆς
[12, 952]   γ' ἐν δικαστηρίῳ ἁλῷ πολυπραγμονῶν  τι   περὶ τὴν παιδείαν καὶ τοὺς
[12, 952]   πέρι, καὶ ἐὰν ἄλλοθι πυνθάνωνταί  τι   περὶ τῶν τοιούτων διαφέρον, καὶ
[12, 963]   σὺ δὲ δὴ ποῖ σκοπεῖς;  τί   ποτ' ἐκεῖνό ἐστι τὸ ἕν,
[12, 965]   ἀνῶμεν, πρὶν ἂν ἱκανῶς εἴπωμεν  τί   ποτ' ἔστιν εἰς βλεπτέον,
[12, 965]   ἡμῖν φύλακας ἀκριβῶς ἰδεῖν πρῶτον  τί   ποτε διὰ (πάντων τῶν τεττάρων
[12, 963]   αὖ φράζεις; (Ἀθηναῖος) ἐρώτησόν με  τί   ποτε ἓν προσαγορεύοντες ἀρετὴν ἀμφότερα,
[12, 963]   ὑπὲρ αὐτοῦ φράζειν πρὸς ἐμὲ  τί   ποτέ φατε εἶναι τοῦτο, (καθάπερ
[12, 961]   τις σχολὴ παντί. τοιοῦτόν  τί   που λεχθὲν ἡμῖν ἦν ἐν
[12, 961]   τοὺς ἐκδημήσαντας ἐπὶ ζήτησιν εἴ  τί   που πρὸς τὴν νομοφυλακίαν γίγνοιτο
[12, 958]   μηδαμοῦ, μήτε τι μέγα μήτε  (τι   σμικρὸν μνῆμα, δὲ
[12, 960]   ἑκάστοτε τέλος οὐ τὸ δρᾶσαί  τι   σχεδὸν οὐδὲ τὸ κτήσασθαι κατοικίσαι
[12, 964]   ἀρετῆς πέρι γιγνώσκοντες ἱκανῶς, θαυμαστόν  τι   ταύτην τὴν πόλιν ἀφύλακτον οὖσαν
[12, 962]   τῆς χώρας ἡμῖν ἕξειν, εἶναί  τι   τὸ γιγνῶσκον ἐν αὐτῷ πρῶτον
[12, 960]   ὅπῃ γίγνοιτ' ἂν παντὶ κτῆμά  τι   τοιοῦτον. (Ἀθηναῖος) ἀλλ' ἔστι μὴν
[12, 968]   εἰ γίγνοιτο ὀρθῶς. (Κλεινίας) πῶς;  τί   τοῦτο εἰρῆσθαι φῶμεν αὖ; (Ἀθηναῖος)
[12, 962]   ἔσθ' ὅπως ἂν νοῦν περί  τι   τούτων ἂν ἔχων φαίνοιτο; (Κλεινίας)
[12, 942]   ἑνί τε λόγῳ τὸ χωρίς  τι   τῶν ἄλλων πράττειν διδάξαι τὴν
[12, 953]   τεταγμένους, ~(φυλάττοντας μὴ νεωτερίζῃ τίς  τι   τῶν τοιούτων ξένων, καὶ δίκας
[12, 949]   ξένων ὑποδοχῆς ἄλλοθεν ἀνάγκη βεβουλεῦσθαι  τί   χρὴ δρᾶν· συμβουλεύειν οὖν τὸν
[12, 942]   ἰασίμῳ ἐκ τῶν εἰκότων ὄντι,  ~τί   χρὴ παθεῖν τίνα ζημίαν
[12, 965]   ὄν, ἀρετὴν ἑνὶ δικαίως ἂν  ὀνόματι   προσαγορεύεσθαι. τοῦτο, φίλοι, εἰ
[12, 962]   ἰατρῶν τε καὶ ὑπηρετῶν ὑγιείας  σώματι   παρασκευήν; (Κλεινίας) πῶς γὰρ οὔ;
[12, 942]   τὸ μὲν ὑπηρετικώτατον ἅπαντι τῷ  σώματι,   τὸ δὲ ἀρχικώτατον, ~ἔχον (τὰς
[12, 950]   οὐκ ἐγχωρεῖ τό γε (παράπαν,  ἔτι   δὲ ἄγριον καὶ ἀπηνὲς φαίνοιτ'
[12, 944]   ὅπλων ἀποβολὴν τῷ τοῦ Μενοιτίου.  ἔτι   δὲ ὁπόσοι κατὰ κρημνῶν ῥιφέντες
[12, 961]   δεῖν εἰς ταὐτὸ συλλέγεσθαι τούτοις,  ἔτι   δὲ τοὺς ἐκδημήσαντας ἐπὶ ζήτησιν
[12, 947]   ἐν ταῖς πανηγύρεσι πάσαις ἔστωσαν,  ἔτι   δὲ τῶν εἰς τοὺς Ἕλληνας
[12, 951]   ἔστω πλειόνων ἐτῶν πεντήκοντα,  ἔτι   δὲ τῶν εὐδοκίμων τά τε
[12, 963]   καὶ τοῖς ἄλλοις, οὐκ εὐπετὲς  ἔτι.   (Κλεινίας) πῶς λέγεις; (Ἀθηναῖος) οὐδὲν
[12, 960]   σωτηρίαν τῶν νόμων. ἡμῖν δ'  ἔτι   μοι φαίνεσθαι δοκεῖ τοῦτ' ἐλλεῖπον
[12, 945]   καὶ οὐκ εἰς τὸ αὐτὸ  ἔτι   νεύουσαι, (πολλὰς ἐκ μιᾶς τὴν
[12, 951]   νομοφυλάκων (τοὺς ἀεὶ πρεσβεύοντας δέκα.  ἔτι   περὶ τῆς παιδείας πάσης
[12, 957]   (τὰ μὲν εἴρηται, τὰ δ'  ἔτι   πρὸς τῷ τέλει ῥηθήσεται. πρὸς
[12, 943]   πέρι γενέσθαι, πρὸς τούτοις δ'  ἔτι   προστιμᾶν αὐτῷ τὸ δικαστήριον ὅτι
[12, 960]   νῦν αὖ ῥηθὲν εἴρηται, φράζ'  ἔτι   σαφέστερον. (Ἀθηναῖος) Κλεινία, πολλὰ
[12, 950]   μὴ ἐξέστω ἀποδημῆσαι μηδαμῇ μηδαμῶς,  ἔτι   τε ἰδίᾳ μηδενί, δημοσίᾳ δ'
[12, 951]   πλέον δὲ ἑξήκοντα γεγονὼς ἐτῶν  μηκέτι   θεωρείτω. θεωρήσας δὲ ὁπόσ' ἂν
[12, 954]   τις, τῶν πέντε ἐξελθόντων ἐτῶν,  μηκέτι   τοῦ λοιποῦ χρόνου ἐξέστω τούτῳ
[12, 948]   σφᾶς ἐκλύονται κατὰ πολλὰ ζημιῶν,  οὐκέτι   δὴ τοῖς νῦν ἀνθρώποις
[12, 968]   λέγωμέν τε καὶ ἐρευνῶμεν. (Ἀθηναῖος)  οὐκέτι   νόμους, Μέγιλλε καὶ Κλεινία,
[12, 946]   ποιῶσιν, ἀφελεῖν τὸ πλέον ἀποκρίναντας  (νεότητι,   τοὺς δ' ἄλλους ἐγκρίναντας φέρειν
[12, 958]   γεννήσαντι καὶ ἐκθρέψαντι τέκνα, καὶ  συμμείξαντι   συμβόλαια (μετρίως, διδόντι τε δίκας
[12, 942]   δρᾶν, ἀλλ' ἔν τε πολέμῳ  παντὶ   καὶ ἐν εἰρήνῃ πάσῃ πρὸς
[12, 960]   δυνατὸν εὑρεῖν ὅπῃ γίγνοιτ' ἂν  παντὶ   κτῆμά τι τοιοῦτον. (Ἀθηναῖος) ἀλλ'
[12, 961]   (Ἀθηναῖος) τούτοιν ἀρετὴ δήπου  παντὶ   παρέχει ζῴῳ σωτηρίαν. (Κλεινίας) πῶς;
[12, 961]   καὶ μάλιστ' τις σχολὴ  παντί.   τοιοῦτόν τί που λεχθὲν ἡμῖν
[12, 953]   ἔχεται θεωρήματα· τῷ δὴ τοιούτῳ  παντὶ   χρὴ καταλύσεις πρὸς ἱεροῖς εἶναι
[12, 952]   ἄττα ἥκοι, κοινούτω τῷ συλλόγῳ  ἅπαντι·   (καὶ ἐάντε μηδὲν χείρων μηδέ
[12, 942]   ἐναντίως, καὶ τὸ μὲν ὑπηρετικώτατον  ἅπαντι   τῷ σώματι, τὸ δὲ ἀρχικώτατον,
[12, 958]   σὺν τοῖς νόμοις ἐν μοίρᾳ  γηράσαντι   τελευτὴ γίγνοιτ' ἂν κατὰ φύσιν.
[12, 958]   ἐκπληρώσῃ τὸ χρέος (ἅπαν τῷ  νικήσαντι·   ἄλλοις δὲ πρὸς τοῦτον ἔστωσαν
[12, 958]   ἀρχὴ τὰ τοῦ ὀφλόντος τῷ  νικήσαντι   χρήματα πάντα ἀποδιδότω, χωρὶς τῶν
[12, 958]   τοῦτο γεννηθέντι καὶ ἐκτραφέντι, καὶ  γεννήσαντι   καὶ ἐκθρέψαντι τέκνα, καὶ συμμείξαντι
[12, 955]   οἷς ἂν ἐθέλῃ, τῷ δὲ  διακωλύσαντι   μὴ ἐξέστω μηδὲν ἀνάθημα μηδ'
[12, 955]   τὴν αὐτὴν ὑπεχέτω δίκην τῷ  κλέψαντι·   φυγάδος δὲ ὑποδοχῆς θάνατος ἔστω
[12, 958]   καὶ ἐκτραφέντι, καὶ γεννήσαντι καὶ  ἐκθρέψαντι   τέκνα, καὶ συμμείξαντι συμβόλαια (μετρίως,
[12, 958]   ἀνδρὶ δὴ τὸ μετὰ τοῦτο  γεννηθέντι   καὶ ἐκτραφέντι, καὶ γεννήσαντι καὶ
[12, 960]   κατοικίσαι τ' ἐστίν, ἀλλὰ τῷ  γεννηθέντι   σωτηρίαν ἐξευρόντα τελέως ἀεί, τότ'
[12, 949]   τῷ ἐπιορκοῦντι· τῶν δὲ ὁπόσα  ἐξαρνηθέντι   καὶ ἐξομοσαμένῳ κέρδος μέγα φανερὸν
[12, 961]   δὴ καὶ μάλιστ' αὐτῷ τῷ  ἀποκριθέντι·   δεῖν δὲ ὄρθριον εἶναι τὸν
[12, 955]   νικήσῃ, τά τε νικητήρια τῷ  διακωλυθέντι   (διδόναι καὶ νικήσαντα γράφειν ἐν
[12, 944]   τοιαύτην ἀμυντηρίων ὅπλων εἰς τοὐναντίον  ἀφέντι   δύναμιν τίς ἄρα γίγνοιτ' ἂν
[12, 958]   τὸ μετὰ τοῦτο γεννηθέντι καὶ  ἐκτραφέντι,   καὶ γεννήσαντι καὶ ἐκθρέψαντι τέκνα,
[12, 941]   ὡς ἰασίμῳ ἐκ τῶν εἰκότων  ὄντι,   ~τί χρὴ παθεῖν τίνα
[12, 958]   τινα ἠδικήκει καὶ παρ' ἑτέρου  ἐκλαβόντι,   σὺν τοῖς νόμοις ἐν μοίρᾳ
[12, 959]   χρεὼν τά τε ἄλλα καὶ  λέγοντι   ψυχὴν σώματος εἶναι τὸ πᾶν
[12, 958]   τέκνα, καὶ συμμείξαντι συμβόλαια (μετρίως,  διδόντι   τε δίκας εἴ τινα ἠδικήκει
[12, 955]   ἐνιαυτόν, ὑπόδικον δὲ ἀνδραποδισμοῦ τῷ  ἐθέλοντι   γίγνεσθαι. ἐὰν δὲ ἀνταγωνιστὴν γυμναστικῆς
[12, 955]   τῆς πράξεως εἰσαγόντων εἰς δικαστήριον,  ὀφλόντι   δὲ θάνατος ἔστω δίκη. τοὺς
[12, 964]   δεομένῳ κολάζεσθαί τε καὶ ἐπιπλῆξαι  ἁμαρτάνοντι,   πότερον οὐ διδάσκοντα ἣν δύναμιν
[12, 947]   ἱερέας τε καὶ ἱερείας ὡς  καθαρεύοντι   τῷ τάφῳ ἕπεσθαι, ἐὰν ἄρα
[12, 949]   τοὺς προέδρους μὴ (ἐπιτρέπειν μήτε  ὀμνύντι   λέγειν πιθανότητος χάριν μήτε ἐπαρώμενον
[12, 949]   κατὰ τὴν ἀνθρωπίνην δόξαν τῷ  ἐπιορκοῦντι·   τῶν δὲ ὁπόσα ἐξαρνηθέντι καὶ
[12, 952]   δοκῇ τῶν παρακεκλημένων εἶναι, τῷ  παρακαλοῦντι   μέμφεσθαι τὸν (σύλλογον ὅλον· τοὺς
[12, 960]   νόμον γιγνόμενα, ~τῷ δὲ πολιτικῷ  νομοθετοῦντι   παραχωρεῖν χρὴ τὰ τοιάδε· δακρύειν
[12, 959]   αὐτῷ μήτινα μεγάλην εἶναι τετελευτηκότι·  ζῶντι   γὰρ ἔδει βοηθεῖν πάντας τοὺς
[12, 958]   δικάσασα ἀρχὴ συνεπομένη τῷ  νικῶντι   τὰ τοῦ ὀφλόντος παραδιδότω χρήματα.
[12, 954]   ἔστ' ἀμφισβήτησις· τῶν δὲ ἄλλων  ὅτι   ἄν τις ἐκτημένος ᾖ, ἐὰν
[12, 956]   πολέμων ὄργανα· ξύλου δὲ μονόξυλον  ὅτι   ἂν ἐθέλῃ τις ἀνατιθέτω, καὶ
[12, 960]   καλῶς, ξένε, λέγεις· πρὸς  ὅτι   δὲ τὸ νῦν αὖ ῥηθὲν
[12, 963]   ξένε. (Ἀθηναῖος) τί δ'  ὅτι   δεῖ προθυμεῖσθαί τε συνιδεῖν αὐτὸ
[12, 961]   ἡμῖν; ~(Ἀθηναῖος) ἆρ' οὐκ εἴπομεν  ὅτι   δεῖ σύλλογον ἡμῖν ἐν τῇ
[12, 966]   σπουδαίων ἆρ' ἡμῖν αὑτὸς λόγος,  ὅτι   δεῖ τοὺς ὄντως φύλακας ἐσομένους
[12, 951]   δὲ οἴκαδε διδάξουσι τοὺς νέους  ὅτι   δεύτερα τὰ τῶν ἄλλων ἐστὶ
[12, 959]   βοηθεῖν πάντας τοὺς προσήκοντας, ὅπως  ὅτι   δικαιότατος ὢν καὶ (ὁσιώτατος ἔζη
[12, 966]   καλῶν. (Ἀθηναῖος) ἆρα οὖν ἴσμεν  ὅτι   δύ' ἐστὸν τὼ περὶ θεῶν
[12, 962]   οὖν. (Ἀθηναῖος) νῦν δὴ μαθησόμεθα  ὅτι   θαυμαστὸν οὐδὲν πλανᾶσθαι τὰ τῶν
[12, 950]   δόξαν πρὸς τῶν ἄλλων ἀνθρώπων  ὅτι   (καλλίστην τε καὶ ἀρίστην παρασκευάζεσθαι
[12, 946]   τὰ ἀριστεῖα ἀποδόντας πᾶσιν ἀνειπεῖν  ὅτι   Μαγνήτων κατὰ θεὸν πάλιν
[12, 942]   ἅμα καὶ κοινὸν τὸν βίον  ὅτι   μάλιστα πᾶσι πάντων γίγνεσθαι τούτου
[12, 950]   θεοῖς, πέμπειν δὲ εἰς δύναμιν  ὅτι   πλείστους ἅμα καὶ καλλίστους τε
[12, 967]   αὐτοὶ πάλιν ἁμαρτάνοντες ψυχῆς φύσεως  ὅτι   πρεσβύτερον εἴη σωμάτων, (διανοηθέντες δὲ
[12, 962]   πλανᾶσθαι τὰ τῶν πόλεων νόμιμα,  ὅτι   πρὸς ἄλλο ἄλλη βλέπει τῶν
[12, 968]   τοῖς μανθάνουσι (δῆλα γίγνοιτ' ἂν  ὅτι   πρὸς καιρὸν μανθάνεται, πρὶν ἐντὸς
[12, 963]   ἐρῶ γάρ σοι τὴν αἰτίαν,  ὅτι   τὸ μέν ἐστιν περὶ φόβον,
[12, 944]   τιμωρία τούτῳ γενομένη. νῦν δ'  ὅτι   τούτων ἐγγύτατα φιλοψυχίας ἕνεκα, ἵνα
[12, 946]   γράμματα καταθέντες, περὶ ἑκάστης ἀρχῆς  ὅτι   χρὴ παθεῖν ἀποτίνειν κατὰ
[12, 943]   ἔτι προστιμᾶν αὐτῷ τὸ δικαστήριον  ὅτι   χρὴ παθεῖν ἀποτίνειν. μετὰ
[12, 941]   παρὰ νόμον ἀσεβησάντων, τίμημα δὲ  ὅτι   χρὴ (πάσχειν ἀποτίνειν, ἐὰν
[12, 948]   κρίσιν τῶν δικῶν ἄξιον ἄγασθαι,  διότι   κατεῖδεν τοὺς τότε ἀνθρώπους ἡγουμένους
[12, 959]   τε αὐτῷ μήτινα μεγάλην εἶναι  τετελευτηκότι·   ζῶντι γὰρ ἔδει βοηθεῖν πάντας
[12, 964]   καὶ ὅπῃ τέτταρα ὄντα ἕν  ἐστι,   καὶ ἐμὲ δὲ ἀξίου, σοῦ
[12, 948]   διανοοῦνται, τῶν δὲ δὴ πλείστων  ἐστὶ   καὶ κακίστων δόξα ὡς
[12, 960]   (Κλεινίας) οὐ σμικρὸν λέγεις, εἴπερ  ἐστὶ   μὴ δυνατὸν εὑρεῖν ὅπῃ γίγνοιτ'
[12, 951]   ὅτι δεύτερα τὰ τῶν ἄλλων  ἐστὶ   νόμιμα τὰ περὶ τὰς πολιτείας.
[12, 963]   ποῖ σκοπεῖς; τί ποτ' ἐκεῖνό  ἐστι   τὸ ἕν, δὴ σαφῶς
[12, 959]   τὸ μνῆμα ἐκφορά. πείθεσθαι δ'  ἐστὶ   τῷ νομοθέτῃ χρεὼν τά τε
[12, 960]   κτῆμά τι τοιοῦτον. (Ἀθηναῖος) ἀλλ'  ἔστι   μὴν δυνατόν, ὥς γέ μοι
[12, 950]   θεῖον δέ τι καὶ εὔστοχον  ἔνεστι   καὶ τοῖσιν κακοῖς, ὥστε πάμπολλοι
[12, 941]   μικρόν τι γὰρ κλέπτων  ἔρωτι   μὲν ταὐτῷ, δυνάμει δὲ ἐλάττονι




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 24/05/2007