Livre, pages
[12, 948]	αὐτὸν ὁ νόμος προσταττέτω, ~ὁ	δ'	ἀγὼν (ἐν δικαστηρίῳ γιγνέσθω τοιῷδέ
[12, 960]	δοξάσῃ πᾶσι κοινῇ ζημίᾳ. ὅσαι	δ'	ἄλλαι γίγνονται περὶ τελευτήσαντας ταφαὶ
[12, 946]	τὸ πλέον ἀποκρίναντας (νεότητι, τοὺς	δ'	ἄλλους ἐγκρίναντας φέρειν αὖθις, μέχριπερ
[12, 946]	ὥσπερ ἀνάγκη, ἁπλῶς θνῃσκέτω, τῶν	δ'	ἄλλων τιμημάτων ὧν ἂν δυνατὸν
[12, 945]	εὐδαιμονεῖ χώρα καὶ πόλις· ἐὰν	δ'	ἄλλως τὰ περὶ τὰς εὐθύνας
[12, 968]	γένοιτο ἱκανὸς ὅλης πόλεως, ὑπηρέτης	δ'	ἂν ἄλλοις ἄρχουσιν. ὁρᾶν δὴ
[12, 959]	καὶ τὸν ὄντως τεθνηκότα, εἴη	δ'	ἂν σχεδόν, ὡς τἀνθρώπινα, μέτρον
[12, 952]	αὐτοῖς φαίνεσθαι καὶ ἀσαφῆ. ἃ	δ'	ἂν τούτων ἐγκρίνωσιν οἱ γεραίτεροι,
[12, 946]	τὴν τῶν εὐθύνων γνώμην. ἥτις	δ'	ἂν τῶν ἀρχῶν μὴ ὁμολογῇ
[12, 942]	ἄρχεσθαί θ' ὑφ' ἑτέρων· τὴν	δ'	ἀναρχίαν ἐξαιρετέον (ἐκ παντὸς τοῦ
[12, 941]	ἂν ἰάσιμον ἔτ' εἶναι, τὸν	δ'	ἀνίατον. ξένον μὲν δὴ τῶν
[12, 965]	πόλει ἐγγεγονέναι τοῦθ' ἡμῖν· εἰ	δ'	ἄρα τὸ παράπαν δοκεῖ ἐᾶν,
[12, 963]	τῶν νόμων βλέποντ' εἶναι, τοῦτο	δ'	ἀρετήν που συνεχωροῦμεν πάνυ ὀρθῶς
[12, 960]	ὅσον δεῖ πραχθῆναι πεπρᾶχθαι, πρότερον	(δ'	ἀτελὲς εἶναι τὸ ὅλον. (Κλεινίας)
[12, 950]	εἴτε καὶ πρεσβύτερος ὤν. τὸ	δ'	αὖ μήτε ἄλλους δέχεσθαι μήτε
[12, 961]	τοῖς ἄλλοις νοῦς ἐγγιγνόμενος, κεφαλῇ	δ'	αὖ πρὸς τοῖς ἄλλοις ὄψις
[12, 943]	δοκεῖν πολεμικοῦ περὶ βίου, νόμους	δ'	αὖ τούσδε· Στρατεύεσθαι τὸν καταλεγέντα
[12, 953]	τε καὶ παθεῖν ἀπαλλάττωνται. δικαστὰς	δ'	αὐτοῖς εἶναι τοὺς ἱερέας, ἐὰν
[12, 945]	μὲν τὴν ἀρχὴν πράξῃ, τῆς	δ'	αὑτοῦ δυνάμεως ἐνδείᾳ πρὸς τὴν
[12, 956]	τιμήματος τῆς γραφείσης δίκης. ἐὰν	δ'	ἐγκαλῶν τις τοῖς δικασταῖς τὸ
[12, 955]	δώρων χωρὶς χρὴ διακονεῖν, πρόφασιν	δ'	εἶναι μηδεμίαν μηδὲ λόγον ἐπαινούμενον,
[12, 949]	τοῦ πράγματος ἀεὶ λόγον. ξένῳ	δ'	εἶναι πρὸς ξένους, καθάπερ τὰ
[12, 958]	ἐξηγητὰς γίγνεσθαι κυρίους φράζοντας· θήκας	δ'	εἶναι τῶν χωρίων ὁπόσα μὲν
[12, 945]	κλήρου καὶ ἐπ' ἐνιαυτόν, τῶν	δ'	εἰς πλείονα ἔτη καὶ ἐκ
[12, 947]	διὰ πάσης τῆς ἡμέρας· ἕωθεν	δ'	εἰς τὴν θήκην φέρειν αὐτὴν
[12, 956]	ταὐτὸν μέρος τῆς δίκης. ἐὰν	δ'	εἰς τὸ τρίτον ἔλθωσιν δικαστήριον
[12, 955]	ὁ ἐθέλων τοῖς ἀθλοθέταις, οἱ	δ'	εἰς τὸν ἀγῶνα ἐλεύθερον ἀφιέντων
[12, 952]	καὶ τοιοῦτος ὢν ἐκδημείτω, τὸν	δ'	εἰσεπιδημήσαντα μετὰ τοῦτον χρὴ φιλοφρονεῖσθαι.
[12, 952]	μετὰ τοῦτον χρὴ φιλοφρονεῖσθαι. τέτταρες	δ'	εἰσὶ ξένοι ὧν δεῖ πέρι
[12, 960]	ἂν ἡμῖν ἔχοι· τῶν πάντων	δ'	ἑκάστοτε τέλος οὐ τὸ δρᾶσαί
[12, 950]	ἀρίστην παρασκευάζεσθαι πρὸς ἀρετήν· πᾶσα	δ'	ἐλπὶς αὐτὴν ἐκ τῶν εἰκότων,
[12, 968]	ἐγὼ γιγνοίμην ἂν προθύμως πρὸς	δ'	ἐμοὶ καὶ ἑτέρους ἴσως εὑρήσω
[12, 954]	ἀφανεῖ κεκτῆται, δέκα ἐτῶν, ἐὰν	δ'	ἐν ἀλλοδημίᾳ, τοῦ παντὸς χρόνου,
[12, 966]	ὅπως ἓν διανοεῖσθαι. (Ἀθηναῖος) τί	δ'	ἐννοεῖν μέν, τὴν δὲ ἔνδειξιν
[12, 951]	ὅσα καλῶς αὐτοῖς κεῖται, τὰ	δ'	ἐπανορθούμενον, εἴ τι παραλείπεται. ἄνευ
[12, 953]	διανέμοντας, ἀναγκαῖα μέν, ὡς ὀλίγιστα	δ'	ἐπιχρωμένους. ὁ δὲ δεύτερος, ὄμμασιν
[12, 962]	αὐτῶν πρῶτον, ἔπειτα ἀνθρώπων· εἰ	δ'	ἔσται (τοῦ τοιούτου κενή τις
[12, 959]	πρὸς τὸ μνῆμα ἐκφορά. πείθεσθαι	δ'	ἐστὶ τῷ νομοθέτῃ χρεὼν τά
[12, 954]	ἢ καὶ μηδαμῶς ἀξιόχρεω· ὑπόδικος	δ'	ἔστω καὶ ὁ προπωλῶν καθάπερ
[12, 950]	ἔτι τε ἰδίᾳ μηδενί, δημοσίᾳ	δ'	ἔστω κήρυξιν ἢ πρεσβείαις ἢ
[12, 951]	τῶν περὶ νόμους ἐποπτευόντων· οὗτος	δ'	ἔστω νέων καὶ πρεσβυτέρων μεμειγμένος,
[12, 960]	δὲ σωτηρίαν τῶν νόμων. ἡμῖν	δ'	ἔτι μοι φαίνεσθαι δοκεῖ τοῦτ'
[12, 957]	καλῶν, (τὰ μὲν εἴρηται, τὰ	δ'	ἔτι πρὸς τῷ τέλει ῥηθήσεται.
[12, 943]	τούτων πέρι γενέσθαι, πρὸς τούτοις	δ'	ἔτι προστιμᾶν αὐτῷ τὸ δικαστήριον
[12, 952]	μέμφεσθαι τὸν (σύλλογον ὅλον· τοὺς	δ'	εὐδοκιμοῦντας τούτων τῶν νέων φυλάττειν
[12, 946]	διπλῆν τεῖσαι, διπλασίαν τινέτω. τὰς	δ'	εὐθύνας αὐτῶν τούτων ἀκούειν χρὴ
[12, 962]	ὄντες εἴτε καὶ μή, τῶν	δ'	ἡ προθυμία πρὸς τὸν ἐλεύθερον
[12, 962]	εἴτε χείρους τυγχάνουσιν ὄντες, τοῖς	δ'	ὅπως πλουτήσουσιν, εἴτ' οὖν δοῦλοί
[12, 963]	οὐδαμῶς, ὦ ξένε. (Ἀθηναῖος) τί	δ'	ὅτι δεῖ προθυμεῖσθαί τε συνιδεῖν
[12, 944]	μεταβαλοῦσα, τιμωρία τούτῳ γενομένη. νῦν	δ'	ὅτι τούτων ἐγγύτατα φιλοψυχίας ἕνεκα,
[12, 957]	καὶ (δὶς καὶ τρίς. πάντα	δ'	οὖν ὁπόσα σμικρὰ καὶ ῥᾴδια
[12, 953]	τις ἀφίκηται, σπάνιος μέν, ἂν	δ'	οὖν ποτέ τις ἔλθῃ τῶν
[12, 962]	ὦ ξένε, σαφῶς γε· εἰ	δ'	οὖν τοπάζειν δεῖ, δοκεῖ μοι
[12, 959]	πράττειν καὶ πολλῶν ἐπιμελεῖσθαι, τούτων	δ'	οὐχ ἥκιστα, ὅπως ἂν παίδων
[12, 969]	κύβους βάλλοντες, (ταῦτα ποιητέον, ἐγὼ	δ'	ὑμῖν συγκινδυνεύσω τῷ φράζειν τε
[12, 953]	τριῶν, ὅσα ἐντὸς χιλίων, τὰ	δ'	ὑπὲρ ἐγγύην, ἣν ἂν ἐγγυᾶταί
[12, 954]	τριῶν, ὅσα ἐντὸς χιλίων, ~τὰ	δ'	ὑπὲρ (χιλίας μὴ ἔλαττον ἢ
[12, 963]	ἰατρικὸς νοῦς ἔχει φράζειν, σὺ	δ'	ὢν δὴ διαφέρων, ὡς φαίης
[12, 965]	οὐκ ἴσως, ἀλλ' ὄντως, ὦ	δαιμόνιε,	ταύτης οὐκ ἔστιν σαφεστέρα μέθοδος
[12, 960]	νομοθετοῦντι παραχωρεῖν χρὴ τὰ τοιάδε·	δακρύειν	(μὲν τὸν τετελευτηκότα ἐπιτάττειν ἢ
[12, 947]	ἑκάστης ἐκπέμπειν, καὶ τούτους μόνους	δάφνης	στεφάνῳ τῶν ἐν τῇ πόλει
[12, 950]	ἐγχωρεῖ τό γε (παράπαν, ἔτι	δὲ	ἄγριον καὶ ἀπηνὲς φαίνοιτ' ἂν
[12, 947]	χώματος τοῖς τιθεμένοις· κατ' ἐνιαυτὸν	δὲ	ἀγῶνα μουσικῆς αὐτοῖς καὶ γυμνικὸν
[12, 955]	ἀφιέντων τὸν ἐθέλοντα ἀγωνίζεσθαι· ἐὰν	δὲ	ἀδυνατήσωσιν, ἐὰν μὲν ὁ κωλύων
[12, 958]	δικασταὶ καὶ δικαστῶν ἡγεμόνες. ἐπειδὰν	δὲ	αἱ κατ' ἐνιαυτὸν δίκαι τέλος
[12, 943]	τε καὶ ὄντως εἴρηται, ψεῦδος	δὲ	αἰδοῖ καὶ δίκῃ νεμεσητὸν κατὰ
[12, 951]	τὰ περὶ τὰς πολιτείας. θεωροὺς	δὲ	ἄλλους ἐκπέμπειν χρεὼν τοιούσδε τινὰς
[12, 954]	τῇδε οὐκ ἔστ' ἀμφισβήτησις· τῶν	δὲ	ἄλλων ὅτι ἄν τις ἐκτημένος
[12, 946]	(εὐθύνων κατηγορείτω, ἐὰν ἐθέλῃ· ἐὰν	δὲ	ἁλῷ, ἐὰν μὲν ᾖ τῳ
[12, 953]	κατάλυσιν ξενωθεὶς ποιήσηται μόνῳ. τέταρτος	δέ,	ἄν ποτέ τις ἀφίκηται, σπάνιος
[12, 954]	προπωλῶν καθάπερ ὁ ἀποδόμενος. φωρᾶν	δὲ	ἂν ἐθέλῃ τις παρ' ὁτῳοῦν,
[12, 945]	πέντε δέ, τοῦ δευτέρου, τρεῖς	δέ,	(ἂν τοῦ τρίτου, μνᾶν δὲ
[12, 955]	εἰς τὰ συσσίτια τελουμένων. θεοῖσι	δὲ	ἀναθήματα χρεὼν ἔμμετρα τὸν μέτριον
[12, 941]	κλοπὴ μὲν χρημάτων ἀνελεύθερον, ἁρπαγὴ	δὲ	ἀναίσχυντον· τῶν Διὸς δὲ ὑέων
[12, 955]	ἀτελῆ, δεθῆναι μὲν ἐνιαυτόν, ὑπόδικον	δὲ	ἀνδραποδισμοῦ τῷ ἐθέλοντι γίγνεσθαι. ἐὰν
[12, 958]	δεχομένη κρύπτειν, ταῦτα ἐκπληροῦν, τοῖς	δὲ	ἀνθρώποις ὅσα τροφὴν μήτηρ οὖσα
[12, 955]	ἀνδραποδισμοῦ τῷ ἐθέλοντι γίγνεσθαι. ἐὰν	δὲ	ἀνταγωνιστὴν γυμναστικῆς ἢ μουσικῆς ἤ
[12, 952]	παιδείαν καὶ τοὺς νόμους. ἐὰν	δὲ	ἄξιον ὄντα εἰς δικαστήριον εἰσάγειν
[12, 964]	ὄντα ἕν ἐστι, καὶ ἐμὲ	δὲ	ἀξίου, σοῦ δείξαντος ὡς ἕν,
[12, 953]	πεντήκοντα γεγονὼς ἔστω, πρὸς τούτῳ	δὲ	ἀξιῶν τι καλὸν ἰδεῖν τῶν
[12, 949]	καὶ νόμος εἰσπράττειν προστάττῃ, τῶν	δὲ	ἀπειθούντων ταῖς ἐνεχυρασίαις πρᾶσιν τῶν
[12, 960]	πειθόμενος ἔστω ζημίας ἐκτός, ὁ	δὲ	ἀπειθῶν ἑνὶ τῶν νομοφυλάκων ὑπὸ
[12, 941]	εἰς χρόνον ἅπαντα εὐτυχοῖ, ὁ	δὲ	ἀπιστήσας τὸ μετὰ ταῦτα τοιῷδέ
[12, 954]	τοῦ τιμηθέντος βλάβην ἐκτίνειν. ἐὰν	δὲ	ἀποδημῶν οἰκίας δεσπότης τυγχάνῃ, τὰ
[12, 956]	ἱεροῖς ἐστιν ἐπίφθονον κτῆμα, ἐλέφας	δὲ	ἀπολελοιπότος ψυχὴν σώματος οὐκ εὐαγὲς
[12, 956]	τὸ πέμπτον μέρος ἀπολαμβανέτω, νικηθεὶς	δὲ	ἀποτινέτω ταὐτὸν μέρος τῆς δίκης.
[12, 942]	ὑπηρετικώτατον ἅπαντι τῷ σώματι, τὸ	δὲ	ἀρχικώτατον, ~ἔχον (τὰς κυρίας ἁπάσας
[12, 942]	αὐτὸν ἡ κρίσις γιγνέσθω· τὸν	δὲ	ἀστὸν καὶ τεθραμμένον ὡς ἔσται
[12, 955]	γνόντα καρτερεῖν οὐκ εὐπετές, ἀκούοντα	δὲ	ἀσφαλέστατον πείθεσθαι τῷ νόμῳ, μηδὲν
[12, 964]	οἷς ἔστιν μὲν ὄνομα, ἔστιν	δὲ	αὖ καὶ λόγος, πότερον μόνον
[12, 963]	φύσει γίγνεται ἀνδρεία ψυχή, ἄνευ	δὲ	αὖ λόγου ψυχὴ φρόνιμός τε
[12, 967]	πάνθ' ὅσα κατ' οὐρανόν. οἱ	δὲ	αὐτοὶ πάλιν ἁμαρτάνοντες ψυχῆς φύσεως
[12, 961]	ἢ τριάκοντ' ἔτη γεγονότα, πρῶτον	δὲ	αὐτὸν κρίναντα ἐπάξιον εἶναι φύσει
[12, 963]	λέγεσθαι. (Ἀθηναῖος) ναί. (Κλεινίας) τὴν	δέ	γε ἀρετὴν τέτταρα ἔθεμέν που.
[12, 963]	πάνυ μὲν οὖν. (Κλεινίας) νοῦν	δέ	γε πάντων τούτων ἡγεμόνα, πρὸς
[12, 953]	ὡς ὀλίγιστα δ' ἐπιχρωμένους. ὁ	δὲ	δεύτερος, ὄμμασιν ὄντως θεωρὸς ὅσα
[12, 948]	ἀπηλλάττετο ταχὺ καὶ ἀσφαλῶς. νῦν	δὲ	δὴ ὅτε μέρος τι μέν,
[12, 966]	γε, εἴπερ δυνατόν. (Ἀθηναῖος) τί	δὲ	δή; περὶ καλοῦ τε καὶ
[12, 962]	(Κλεινίας) καὶ πῶς; (Ἀθηναῖος) τί	δὲ	δὴ περὶ πόλιν; εἴ τις
[12, 948]	φροντίζειν ἡμῶν αὐτοὺς διανοοῦνται, τῶν	δὲ	δὴ πλείστων ἐστὶ καὶ κακίστων
[12, 963]	εἴποιμεν ἄν· ὦ θαυμάσιε, σὺ	δὲ	δὴ ποῖ σκοπεῖς; τί ποτ'
[12, 967]	ἀγαθῶν πέρι τελουμένων. (Κλεινίας) τὸ	δὲ	δὴ πῶς ἔχον ἂν εἴη;
[12, 957]	γιγνόμενα μέτρον ἂν ἔχοι· τὰ	δὲ	δημόσια καὶ κοινὰ καὶ ὅσοις
[12, 949]	μέγα φανερὸν εἶναι δοκεῖ, ταῦτα	δὲ	διὰ δικῶν ὅρκων χωρὶς κρίνεσθαι
[12, 968]	οὐκ ἂν ὀρθῶς λέγοιτο, ἀπρόρρητα	δὲ	διὰ τὸ μηδὲν προρρηθέντα δηλοῦν
[12, 955]	ἱεροῖς οἷς ἂν ἐθέλῃ, τῷ	δὲ	διακωλύσαντι μὴ ἐξέστω μηδὲν ἀνάθημα
[12, 952]	τῶν συλλεγομένων τιμάτω δύναμις. ἐὰν	δὲ	διεφθαρμένος ἀφικέσθαι δόξῃ, μηδενὶ συγγιγνέσθω
[12, 956]	ἡμίσειαν τοῦ τιμήματος (ἀποτινέτω. κληρώσεις	δὲ	δικαστηρίων καὶ πληρώσεις, καὶ ὑπηρεσιῶν
[12, 956]	ὥσπερ εἴρηται, τὴν ἡμιολίαν, ὁ	δὲ	διώκων τὴν ἡμίσειαν τοῦ τιμήματος
[12, 948]	δευτέρου, τρίτου δὲ ἕξ, τετάρτου	δὲ	δύο. Ῥαδαμάνθυος δὲ περὶ τὴν
[12, 956]	πρὸς τὰ πολέμου (κοσμήματα. θειότατα	δὲ	δῶρα ὄρνιθές τε καὶ ἀγάλματα
[12, 946]	ἡμίσεων, ἐὰν ἄρτιοι γίγνωνται, περιττοὶ	δὲ	ἐὰν ὦσιν, ἕνα ἀφελεῖν, ᾧ
[12, 944]	ἀποβολῆς (ἔστω δίκη ῥιφθέντων, τῆς	δὲ	εἰρημένης ἔμπροσθεν ὁ δικάζων μὴ
[12, 950]	ἀγώνων τούτοις τοῖς θεοῖς, πέμπειν	δὲ	εἰς δύναμιν ὅτι πλείστους ἅμα
[12, 943]	νικητήριον ἑκάστοις εἶναι θαλλοῦ· τοῦτον	δὲ	εἰς τὰ τῶν πολεμικῶν θεῶν
[12, 943]	μὲν εἰς τοὺς ὁπλίτας, ἱππέας	δὲ	εἰς τοὺς ἱππέας καὶ τοὺς
[12, 944]	τοῖς γάμοις ἐπιδοθῆναι Θέτιδι, ταῦτα	δὲ	Ἕκτωρ εἶχεν, ἐξῆν ἂν τῶν
[12, 944]	μὴ ἀναστρέφῃ καὶ ἀμύνηται, ἀφῇ	δὲ	ἑκὼν ἢ ῥίψῃ, ζωὴν αἰσχρὰν
[12, 941]	κλέπτων ἔρωτι μὲν ταὐτῷ, δυνάμει	δὲ	ἐλάττονι (κέκλοφεν, ὅ τε τὸ
[12, 955]	ἄκυρον γίγνεσθαι τὴν δίκην, ~ἐὰν	δὲ	ἐλεύθερον, (πρὸς τῷ ἀτελῆ, δεθῆναι
[12, 954]	ἀγροὺς δὲ φανερῶς, μὴ προστυχὴς	δὲ	ἐν πέντε ἔτεσιν γένηταί τις,
[12, 963]	τἆλλα, οὐδὲν χαλεπὸν εἰπεῖν· ᾗ	δὲ	ἓν ἀμφοῖν ἐπωνομάσαμεν, ἀρετήν, καὶ
[12, 964]	ἐμοῦ ἀπείληφας τῷ λόγῳ· ᾗ	δὲ	ἓν καὶ ταὐτόν, σὺ πάλιν
[12, 961]	συλλόγου ἀξιοκοινωνήτους εἶναι· πρὸς τούτοις	δὲ	ἕνα ἕκαστον δεῖν προσλαμβάνειν τῶν
[12, 947]	Ἀπόλλωνός τε καὶ Ἡλίου, ἀρχιέρεων	δὲ	ἕνα κατ' ἐνιαυτὸν τὸν πρῶτον
[12, 966]	τί δ' ἐννοεῖν μέν, τὴν	δὲ	ἔνδειξιν τῷ λόγῳ ἀδυνατεῖν ἐνδείκνυσθαι;
[12, 942]	ἀνίατον ὄντα θανάτῳ ζημιοῦν. στρατιῶν	δὲ	ἕνεκα πολλὴ μὲν συμβουλή, πολλοὶ
[12, 948]	δὲ ὁ τοῦ δευτέρου, τρίτου	δὲ	ἕξ, τετάρτου δὲ δύο. Ῥαδαμάνθυος
[12, 964]	αἰσθήσεις ταῖς μνήμαις, τοῖς πρεσβυτέροις	δὲ	ἐξαγγέλους γίγνεσθαι πάντων τῶν κατὰ
[12, 951]	τὰς ἄλλας μεθήσειν πόλεις· πλέον	δὲ	ἑξήκοντα γεγονὼς ἐτῶν μηκέτι θεωρείτω.
[12, 958]	ἐν πένθ' ἡμέραις ἀποτελούμενον· λίθινα	δὲ	ἐπιστήματα μὴ μείζω ποιεῖν ἢ
[12, 969]	ὡς ἔπος εἰπεῖν νομοθετῶν, ὄντως	δὲ	ἔσται σχεδὸν ὕπαρ ἀποτετελεσμένον οὗ
[12, 949]	νόμισμα γίγνεσθαι τῇ πόλει· ἐὰν	δὲ	ζημίας δέωνται πλείονος, τὰς ἀρχὰς
[12, 954]	φαίνηται καὶ μηδεὶς ἐπιλάβηται, φῇ	δὲ	ζητεῖν τοῦτον τὸν χρόνον, ὁ
[12, 954]	τις ἐνιαυτὸν ὁτιοῦν ἐκτημένος, ὁ	δὲ	ζητῶν διαγένωνται, μὴ ἐξέστω τοιούτου
[12, 966]	ἂν μηχανησαίμεθα λέγωμεν· εἰ δεῖ	δὲ	ἢ μή, πρῶτον βεβαιωσώμεθα τῇ
[12, 946]	ἂν τρεῖς λειφθῶσιν ἄνισοι· ἐὰν	δὲ	ἢ πᾶσιν ἢ τοῖν δυοῖν
[12, 949]	πρῶτον πείθοντα εἰς δύναμιν. πέφυκεν	δὲ	ἡ πόλεων ἐπιμειξία πόλεσιν ἤθη
[12, 958]	μήτε (τι σμικρὸν μνῆμα, ἃ	δὲ	ἡ χώρα πρὸς τοῦτ' αὐτὸ
[12, 949]	ἐθελήσωσι δρᾶν τὸ προσταχθέν. πόλει	δέ,	ἥτις ἂν μήτε χρηματίζηται πλὴν
[12, 955]	πράξεως εἰσαγόντων εἰς δικαστήριον, ὀφλόντι	δὲ	θάνατος ἔστω δίκη. τοὺς τῇ
[12, 962]	νίκην καὶ κράτος πολεμίων, ἡ	δὲ	ἰατρῶν τε καὶ ὑπηρετῶν ὑγιείας
[12, 956]	δευτέρως ἱερὰ καθιερούτω θεοῖς. ~χρυσὸς	δὲ	καὶ ἄργυρος ἐν ἄλλαις πόλεσιν
[12, 960]	ἐπιτάττειν ἢ μὴ ἄμορφον, θρηνεῖν	δὲ	καὶ ἔξω τῆς οἰκίας φωνὴν
[12, 946]	τὰ μὲν ἰδίᾳ ἕκαστος, τὰ	δὲ	καὶ κοινῇ μετ' ἀλλήλων κρίναντες
[12, 947]	τὴν στολὴν ἔχειν πᾶσαν, θρήνων	δὲ	καὶ ὀδυρμῶν χωρὶς γίγνεσθαι, κορῶν
[12, 962]	ἐλεύθερον δὴ βίον ὡρμημένη· οἱ	δὲ	καὶ σύνδυο νομοθετοῦνται, πρὸς ἄμφω
[12, 959]	καὶ μὴ καλῶς αἰσχρόν. πρόθεσις	δὲ	καὶ τἆλλα ἔστω μὲν κατὰ
[12, 943]	πέρι πλημμελεῖν εἰς δίκην, διαφερόντως	δὲ	καὶ τῆς τῶν κατὰ πόλεμον
[12, 953]	εἶναι φιλοξενίαις ἀνθρώπων παρεσκευασμένας, χρὴ	δὲ	καὶ τῶν τοιούτων ἱερέας τε
[12, 956]	σώματος οὐκ εὐαγὲς ἀνάθημα, σίδηρος	δὲ	καὶ χαλκὸς πολέμων ὄργανα· ξύλου
[12, 957]	δικαίων καὶ ἐπαύξησιν παρασκευάζοντα, τοῖς	δὲ	κακοῖς ἐξ ἀμαθίας καὶ ἀκολασίας
[12, 959]	μὲν γὰρ ἀγαθῷ θαρραλέον, τῷ	δὲ	κακῷ μάλα φοβερόν βοήθειάν τε
[12, 954]	τριετῆ τὴν προθεσμίαν (εἶναι, ἐὰν	δὲ	κατ' ἀγροὺς ἐν ἀφανεῖ κεκτῆται,
[12, 954]	ἐπιλαβέσθαι μηδέν' ἀπελθόντος ἐνιαυτοῦ. ἐὰν	δὲ	κατ' ἄστυ μὲν μὴ μηδὲ
[12, 954]	τούτῳ τοῦ τοιούτου ἐπιλαβέσθαι. ἐὰν	δὲ	κατ' οἰκίας ἐν ἄστει τέ
[12, 950]	ἢ καί τισι θεωροῖς· (τὰς	δὲ	κατὰ πόλεμον καὶ στρατείας ἀποδημίας
[12, 943]	τοὺς ἱππέας καὶ τοὺς ἄλλους	δὲ	κατὰ ταὐτὰ εἰς τοὺς αὑτῶν
[12, 968]	νομοθετεῖν, πρὶν ἂν κοσμηθῇ τότε	δὲ	κυρίους ὧν αὐτοὺς δεῖ γίγνεσθαι
[12, 956]	τοὔνομα μᾶλλον πρέπον ἔχοντες· δεύτεροι	δὲ	κωμῆταί τε καὶ φυλέται, κατὰ
[12, 956]	ἔργον γυναικὸς μιᾶς ἔμμηνον. χρώματα	δὲ	λευκὰ πρέποντ' ἂν θεοῖς εἴη
[12, 964]	μόνον ἐπίστασθαι τοὔνομα χρεών, τὸν	δὲ	λόγον ἀγνοεῖν, ἢ τόν γε
[12, 953]	τισὶν τὸ μὲν διδάξας, τὸ	δὲ	μαθὼν ἀπαλλαττέσθω, φίλος παρὰ φίλων
[12, 952]	καὶ τιμᾶν μὲν κατορθοῦντας, ἀτιμάζειν	δὲ	μᾶλλον τῶν ἄλλων, ἐὰν ἀποβαίνωσι
[12, 956]	τὰ τοιαῦτα ἀναθήματα μεμιμημένα. ὅτε	δὲ	μέρη διείρηται τῆς πόλεως συμπάσης,
[12, 954]	λύων καὶ τὰ σεσημασμένα, (πάλιν	δὲ	μετὰ τῶν οἰκείων καὶ τῶν
[12, 959]	εἰς ἄψυχον χθονίων βωμόν· τὸ	δὲ	μέτριον νομοθέτης ἂν μαντεύσαιτο οὐκ
[12, 954]	ζητεῖν τοῦτον τὸν χρόνον, ὁ	δὲ	μὴ ἀποκρυπτόμενος φανερὸς ᾖ, ἐὰν
[12, 961]	καὶ τοῖς ἄλλοις, προσλαμβάνειν, εἰ	δὲ	μή, ἀπόρρητον εἶναι τὴν γεγονυῖαν
[12, 958]	δὲ μὴ ἔχωσιν ὁπόθεν, ἐλλείπῃ	δὲ	μὴ ἔλαττον δραχμῆς, μὴ πρότερον
[12, 966]	τῶν οὐσῶν περὶ θεῶν; τὴν	δὲ	μὴ ἐπιτροπὴν εἶναι τὸ μηδέποτε
[12, 948]	τὰ μὲν ἐγκλήματα γράφειν, ὅρκον	δὲ	μὴ ἐπομνύναι, καὶ τὸν φεύγοντα
[12, 958]	τοῦ ὀφλόντος παραδιδότω χρήματα. ἐὰν	δὲ	μὴ ἔχωσιν ὁπόθεν, ἐλλείπῃ δὲ
[12, 949]	καὶ μανθάνοντα ἀεὶ διατελεῖν, εἰ	δὲ	μή, καθάπερ ἔξω τοῦ λόγου
[12, 945]	τάξιν κατατάξῃ μηδ' ἡντινοῦν· εἰ	δὲ	μή, κατευθύνειν αὐτοῦ τὸν εὔθυνον,
[12, 949]	ἰατὴν εἶναι τῆς ζημίας, τοῖς	δὲ	μὴ πειθομένοις ἐνεχυρασίαν τούτοις οἷς
[12, 955]	μηδὲν ἐπὶ δώροισιν διακονεῖν. ὁ	δὲ	μὴ πειθόμενος ἁπλῶς τεθνάτω ἁλοὺς
[12, 956]	πρὸς τὰ κοινὰ ἱερά, ὑφὴν	δὲ	μὴ πλέον ἔργον γυναικὸς μιᾶς
[12, 956]	ἄλλοθι καὶ ἐν ὑφῇ, βάμματα	δὲ	μὴ προσφέρειν ἀλλ' ἢ πρὸς
[12, 968]	(ᾖ δοῦναι τὸν λόγον· ὁ	δὲ	μὴ ταῦθ' οἷός τ' ὢν
[12, 952]	τοῖς ἄρχουσιν, ἰδιώτης ζήτω, ἐὰν	δὲ	(μή, τεθνάτω, ἐάν γ' ἐν
[12, 958]	στερείτω τὸν ζῶνθ' ἡμῶν. χῶμα	δὲ	μὴ χοῦν ὑψηλότερον πέντε ἀνδρῶν
[12, 950]	τὸν εὔδοξον βίον θηρεύειν, χωρὶς	δὲ	μηδαμῶς, τόν γε τέλεον ἄνδρα
[12, 956]	καὶ χαλκὸς πολέμων ὄργανα· ξύλου	δὲ	μονόξυλον ὅτι ἂν ἐθέλῃ τις
[12, 949]	πρᾶσιν τῶν ἐνεχύρων εἶναι, τὸ	δὲ	νόμισμα γίγνεσθαι τῇ πόλει· ἐὰν
[12, 941]	παῖς ἐστίν ποτε θεῶν, (ταῦτα	δὲ	νομοθέτῃ μᾶλλον προσήκει γιγνώσκειν ἢ
[12, 942]	ἕνεκα πολλὴ μὲν συμβουλή, πολλοὶ	δὲ	νόμοι γίγνονται κατὰ τρόπον, μέγιστον
[12, 961]	ἄλλοις ὄψις καὶ ἀκοή· συλλήβδην	δὲ	νοῦς μετὰ τῶν καλλίστων αἰσθήσεων
[12, 965]	πάντων τῶν κατὰ πόλιν, ~(τοὺς	δὲ	νῷ ἀπῃκασμένους τῷ πολλὰ καὶ
[12, 953]	δεῖ δίκας τοῖς τοιούτοις. τρίτον	δὲ	ξένον ὑποδέχεσθαι χρὴ δημοσίᾳ τὸν
[12, 948]	τὸ τῶν ἐκλεκτῶν δικαστήριον, γραφέσθω	δὲ	ὁ γραφόμενος, ὃν ἂν γράφηται,
[12, 956]	ἡμιολίαν τοῦ τιμήματος ἀποτινέτω. ἐὰν	δὲ	ὁ διώκων ἡττηθεὶς ἐν τοῖς
[12, 948]	τῶν δοθεισῶν αὐτῷ τιμῶν, ἐὰν	δὲ	ὁ διώκων μὴ μεταλάβῃ τὸ
[12, 948]	μεγίστου τιμήματος δώδεκα μνᾶς, ὀκτὼ	δὲ	ὁ τοῦ δευτέρου, τρίτου δὲ
[12, 968]	θεὸς ἡμᾶς σχεδὸν ἄγει· τίς	δὲ	ὁ τρόπος ἡμῖν (γιγνόμενος ὀρθῶς
[12, 958]	κήρυκος, ἀκουόντων τῶν δικαστῶν· ἐπειδὰν	δὲ	ὁ τῶν δικασίμων μηνῶν ἐχόμενος
[12, 948]	οὐδενὶ διανοούμενος δεῖν ἐπιτρέπειν, θεοῖς	δέ,	ὅθεν ἁπλαῖ καὶ ταχεῖαι δίκαι
[12, 951]	ἀντίστροφον ἀποδιδόντες δόξης παρασκευήν, ἐλθόντες	δὲ	οἴκαδε διδάξουσι τοὺς νέους ὅτι
[12, 944]	ὅ τε ἀφεὶς ἑκών, διαφέρει	δὲ	ὅλον που καὶ τὸ πᾶν.
[12, 959]	τὰ τῶν νεκρῶν σώματα, τὸν	δὲ	ὄντα ἡμῶν ἕκαστον ὄντως, ἀθάνατον
[12, 957]	ἰάσιμοι δόξαι τῶν κακῶν· οἷσιν	δὲ	ὄντως ἐπικεκλωσμέναι, ~(θάνατον ἴαμα ταῖς
[12, 967]	τε αὖ ἀνόητ' εἰπεῖν· νῦν	δέ,	ὅπερ εἴρηται, πᾶν τοὐναντίον ἔχει.
[12, 947]	τοῖς ἵπποισι μὲν ἱππέας, σὺν	δὲ	ὅπλοις ὁπλίτας, καὶ τοὺς ἄλλους
[12, 944]	πᾶσιν ὀνομάζοιτ' ἂν (δικαίως, ἀποβολεὺς	δὲ	ὅπλων. οὐχ ὁμοίως γὰρ ὅ
[12, 951]	γεγονὼς ἐτῶν μηκέτι θεωρείτω. θεωρήσας	δὲ	ὁπόσ' ἂν ἔτη βουληθῇ τῶν
[12, 949]	ἀνθρωπίνην δόξαν τῷ ἐπιορκοῦντι· τῶν	δὲ	ὁπόσα ἐξαρνηθέντι καὶ ἐξομοσαμένῳ κέρδος
[12, 944]	ἀποβολὴν τῷ τοῦ Μενοιτίου. ἔτι	δὲ	ὁπόσοι κατὰ κρημνῶν ῥιφέντες ἀπώλεσαν
[12, 961]	μάλιστ' αὐτῷ τῷ ἀποκριθέντι· δεῖν	δὲ	ὄρθριον εἶναι τὸν σύλλογον, ἡνίκ'
[12, 946]	βασάνοις χρώμενοι ἐλευθέραις ἐλεγχόντων. οἰκούντων	δέ,	ὅσον ἂν (εὐθύνωσιν χρόνον, ἐν
[12, 941]	ἐπιτάξεις παρὰ νόμον ἀσεβησάντων, τίμημα	δὲ	ὅτι χρὴ (πάσχειν ἢ ἀποτίνειν,
[12, 948]	παράπαν οὐχ ἡγοῦνται θεούς, οἱ	δὲ	οὐ φροντίζειν ἡμῶν αὐτοὺς διανοοῦνται,
[12, 962]	τὰ τοιαῦτα σύμπαντα, εἰς ἓν	δὲ	οὐδὲν διαφερόντως τετιμημένον ἔχοντες φράζειν
[12, 950]	χαλεποῖς, ὡς δοκοῖεν ἄν· χρὴ	δὲ	οὔποτε περὶ σμικροῦ ποιεῖσθαι τὸ
[12, 945]	πολλαχοῦ πολλοῖς ὀνόμασιν προσαγορεύομεν· εἷς	δὲ	οὗτος οὐ σμικρότατος καιρὸς τοῦ
[12, 960]	τῶν ἔμπροσθεν καλῶς ὕμνηται, σχεδὸν	δὲ	οὐχ ἥκιστα τὰ τῶν Μοιρῶν
[12, 945]	δὲ τοῦ τετάρτου, μνᾶν. ὁ	δὲ	ὀφλὼν τὴν δίκην πρὸς τῷ
[12, 956]	τοὺς ἐκλεκτοὺς τὴν δίκην, ἐὰν	δὲ	πάλιν ἡττηθῇ, τὴν ἡμιολίαν τοῦ
[12, 964]	κύκλῳ τὴν πόλιν ὁρᾶν, φρουροῦντας	δὲ	παραδιδόναι μὲν τὰς αἰσθήσεις ταῖς
[12, 954]	ἐλπίζειν εὑρήσειν, οὕτω φωρᾶν· ὁ	δὲ	παρεχέτω τὴν οἰκίαν, τά τε
[12, 959]	ἐμπιμπλάντα τὴν αὑτοῦ μοῖραν, τὸ	δὲ	παρὸν δεῖν εὖ ποιεῖν, (τὰ
[12, 945]	ἄρχοντα ὑπερβάλλοντα πρὸς ἀρετήν, ὅμως	δὲ	πειρατέον εὐθυντάς τινας ἀνευρίσκειν θείους.
[12, 947]	καὶ τοὺς ἄλλους ὡσαύτως, παῖδας	δὲ	περὶ αὐτὴν τὴν κλίνην ἔμπροσθεν
[12, 943]	ἑκάστων ἄρχοντας ποιῆσαι σύλλογον, (ἀριστείων	δὲ	πέρι κρίνεσθαι τὸν βουλόμενον ἐν
[12, 966]	σὺ λέγεις ἕξιν. (Ἀθηναῖος) τί	δέ;	περὶ πάντων τῶν σπουδαίων ἆρ'
[12, 957]	χρῆσθαι τὸν ἅπαντα βίον. ὅσα	δὲ	περί τε σιγὴν δικαστῶν καὶ
[12, 948]	ἕξ, τετάρτου δὲ δύο. Ῥαδαμάνθυος	δὲ	περὶ τὴν λεγομένην κρίσιν τῶν
[12, 943]	μήτε μαρτύρων πιστώσεις λόγων, αὐτῆς	δὲ	περὶ τῆς στρατείας τῆς τότε
[12, 954]	πέντε ἡμέρας ὁ φωρῶν· ἐὰν	δὲ	πλείονα χρόνον ἀπῇ, τοὺς ἀστυνόμους
[12, 950]	ἂν φέροι μεγίστην πασῶν, ταῖς	δὲ	πλείσταις πόλεσιν, ἅτε οὐδαμῶς εὐνομουμέναις,
[12, 963]	ἐκεῖνο οἷ δεῖ βλέπειν, τὸν	δὲ	πολιτικὸν ἐλέγχοντες ἐνταῦθ' ἐσμὲν νῦν,
[12, 960]	τὰ τοιαῦτα νόμον γιγνόμενα, ~τῷ	δὲ	πολιτικῷ νομοθετοῦντι παραχωρεῖν χρὴ τὰ
[12, 959]	ἂν ἔχοι τῶν ἀναλωμάτων. νομοφύλαξι	δὲ	πολλά τε ἄλλα ἀνάγκη πράττειν
[12, 952]	τῆς σφόδρα προθυμίας αἰνείσθω, ἐὰν	δὲ	πολὺ βελτίων, πολύ τ' ἐπαινείσθω
[12, 967]	εἰπεῖν ἔπος ἀνέτρεψαν πάλιν, ἑαυτοὺς	δὲ	πολὺ μᾶλλον· τὸ γὰρ δὴ
[12, 947]	ἂν ἡ πόλις οἰκῆται. τελευτήσασι	δὲ	προθέσεις καὶ ἐκφορὰς καὶ θήκας
[12, 959]	πλείω τεττάρων ἡρωικῶν (στίχων. τὰς	δὲ	προθέσεις πρῶτον μὲν μὴ μακρότερον
[12, 947]	προσήκοντες τοῦ τελευτήσαντος ἐπιόψωνται, πρώτους	δὲ	προϊέναι τοὺς ἠιθέους τὴν πολεμικὴν
[12, 946]	ἔλαττον πεντήκοντα γεγονότα ἐτῶν. τῶν	δὲ	προκριθέντων οὓς ἂν πλεῖστοι ἐνέγκωσι,
[12, 958]	χρέος (ἅπαν τῷ νικήσαντι· ἄλλοις	δὲ	πρὸς τοῦτον ἔστωσαν δίκαι κυρίως.
[12, 944]	οἷον δὴ μυρίοις συνέπεσεν, τὰ	δὲ	πρότερα ἐκεῖνα ὅπλα, ἃ Πηλεῖ
[12, 946]	ἕπωνται χρόνον τῇ κρίσει. τούτους	δὲ	πρώτῳ μὲν ἐνιαυτῷ δώδεκα εὐθύνους
[12, 965]	γε ἡμῖν συμβούλοις πειθώμεθα, ἄλλως	δέ	πως μηχανησόμεθα ἐν τῇ πόλει
[12, 954]	παρεχόντων οἱ ἐνοικοῦντες ἐρευνᾶν, τὰ	δὲ	σεσημασμένα παρασημηνάσθω καὶ ὃν ἂν
[12, 952]	μὲν εὐαγέστερον γίγνεσθαι, μὴ μαθοῦσι	δὲ	σκοτωδέστερα τὰ περὶ νόμους αὐτοῖς
[12, 962]	τε πόλεων ἔσονται δεσπόται, οἱ	δὲ	σοφώτατοι, ὡς οἴονται, πρὸς ταῦτά
[12, 943]	τῶν δευτέρων καὶ τρίτων. ἐὰν	δὲ	στρατεύσηται (μέν τις, μὴ ἀπαγαγόντων
[12, 952]	τὸν ἀρέσκοντα αὑτῷ προσλαμβάνων. ~τὴν	δὲ	συνουσίαν εἶναι τούτοις καὶ (τοὺς
[12, 959]	ἀλλ' ἢ τὴν ψυχήν, (τὸ	δὲ	σῶμα ἰνδαλλόμενον ἡμῶν ἑκάστοις ἕπεσθαι,
[12, 960]	εὐνομίαν ἐν ταῖς ψυχαῖς, μᾶλλον	δὲ	σωτηρίαν τῶν νόμων. ἡμῖν δ'
[12, 961]	νομοφυλάκων τοὺς πρεσβυτάτους ἀεί, τοὺς	δὲ	τἀριστεῖα εἰληφότας ἅπαντας δεῖν εἰς
[12, 946]	ἀεὶ προσγιγνέσθων κατ' ἐνιαυτόν· οὗτοι	δὲ	τὰς ἀρχὰς πάσας δώδεκα μέρη
[12, 943]	χρὴ παθεῖν ἢ ἀποτίνειν. μετὰ	δὲ	ταῦτα, ἐκδικασθεισῶν τῶν τῆς ἀστρατείας
[12, 947]	τῆς παιδοποιήσεως ἀπηλλαγμέναι τυγχάνωσιν, μετὰ	δὲ	ταῦτα ἱερέας τε καὶ ἱερείας
[12, 957]	αὐτῶν ἕκαστα δόξῃ κεῖσθαι, τότε	δὲ	τέλος ἐπιθέντας, ἀκίνητα οὕτως ἐπισφραγισαμένους,
[12, 960]	μὲν τὴν πρώτην εἶναι, Κλωθὼ	δὲ	τὴν δευτέραν, τὴν Ἄτροπον δὴ
[12, 950]	ὅσοι πονηροὶ καὶ χρηστοί, θεῖον	δέ	τι καὶ εὔστοχον ἔνεστι καὶ
[12, 953]	ὅσα ἐντὸς δραχμῶν πεντήκοντα, ἐὰν	δέ	τι μεῖζον ἔγκλημα αὐτοῖς γίγνηται,
[12, 955]	ἔστω καὶ τούτῳ ζημία· ἐὰν	δέ	τι μέρος τῆς πόλεως εἰρήνην
[12, 952]	νεωτέρους πάσῃ σπουδῇ μανθάνειν, ἐὰν	δέ	τις ἀνάξιος δοκῇ τῶν παρακεκλημένων
[12, 958]	τοῦτον ἔστωσαν δίκαι κυρίως. ἐὰν	δέ	τις ἀφῃρῆται τὴν ἀρχὴν τὴν
[12, 943]	ἐν μέρει τινὶ τεταγμένον. ἐὰν	δέ	τις ἐκλείπῃ τινὶ κάκῃ μὴ
[12, 954]	καὶ τὰ ἀσήμαντα, φωρᾶν. ἐὰν	δέ	τις (ἐρευνᾶν βουλομένῳ φωρᾶν μὴ
[12, 955]	νομιζέτω πᾶς τῇ πόλει· (ἐὰν	δέ	τις ἰδίᾳ ποιῆται πρός τινας
[12, 954]	ἀπειργόμενον, τιμησάμενον τὸ ἐρευνώμενον, ἂν	δέ	τις ὄφλῃ, τὴν διπλασίαν τοῦ
[12, 958]	δικαστήριον οἱ ἀφαιρεθέντες ἀδίκως, ἐὰν	δέ	τις ὄφλῃ τὴν τοιαύτην δίκην,
[12, 943]	εἰς τοὺς αὑτῶν συννόμους· ἐὰν	δέ	τις ὄφλῃ, ὑπάρχειν μὲν αὐτῷ
[12, 947]	τοῖς τὰς εὐθύνας διαφυγοῦσιν· ἂν	δέ	τις τούτων, πιστεύων τῷ κεκρίσθαι,
[12, 946]	πλήθει τῶν ψήφων ἀποκρίναντας, ἐὰν	δέ	τισιν ἴσαι γίγνωνται καὶ τὸν
[12, 957]	εἴπομεν μὲν καὶ πρόσθεν, ~καλὸν	δὲ	τό γε ὀρθὸν καὶ (δὶς
[12, 965]	πολλὰ βλέπειν δυνατὸν εἶναι, πρὸς	δὲ	τὸ ἓν ἐπείγεσθαι γνῶναί τε,
[12, 956]	ἂν εἴη χρεὼν γίγνεσθαι. δικαστηρίων	δὲ	τὸ μὲν πρῶτον αἱρετοὶ δικασταὶ
[12, 942]	νόμοι γίγνονται κατὰ τρόπον, μέγιστον	δὲ	τὸ μηδέποτε ἄναρχον μηδένα εἶναι,
[12, 943]	τῆς τότε γενομένης αὐτοῖς. στέφανον	δὲ	τὸ νικητήριον ἑκάστοις εἶναι θαλλοῦ·
[12, 960]	ὦ ξένε, λέγεις· πρὸς ὅτι	δὲ	τὸ νῦν αὖ ῥηθὲν εἴρηται,
[12, 966]	παραλαβοῦσα ἀέναον οὐσίαν ἐπόρισεν· ἓν	δὲ	τὸ περὶ τὴν φοράν, ὡς
[12, 945]	τάξας τὸν κακόν, χιλίας, ἂν	δὲ	τοῦ δευτέρου, πέντε μνᾶς, ἂν
[12, 945]	τοῦ μεγίστου τιμήματος ᾖ, πέντε	δέ,	τοῦ δευτέρου, τρεῖς δέ, (ἂν
[12, 959]	μὴ πλέον πέντε μνῶν, τῷ	δὲ	τοῦ δευτέρου τρεῖς μναῖ, καὶ
[12, 945]	τοῦ τρίτου, τρεῖς μνᾶς, ἂν	δὲ	τοῦ τετάρτου, μνᾶν. ὁ δὲ
[12, 945]	τοῦ δευτέρου, πέντε μνᾶς, ἂν	δὲ	τοῦ τρίτου, τρεῖς μνᾶς, ἂν
[12, 956]	τοῖς πρώτοις μὴ ἠρεμῇ, εἰς	δὲ	τοὺς δευτέρους ἴῃ, νικήσας μὲν
[12, 961]	εἰς ταὐτὸ συλλέγεσθαι τούτοις, ἔτι	δὲ	τοὺς ἐκδημήσαντας ἐπὶ ζήτησιν εἴ
[12, 946]	ᾧ ἂν ἐλάχισται γένωνται, καταλιπεῖν	δὲ	τοὺς ἡμίσεις αὐτῶν πλήθει τῶν
[12, 943]	ὅταν ἔλθωσιν ἀπὸ στρατοπέδου, δικάζειν	δὲ	τοὺς στρατεύσαντας ἑκάστους χωρίς, ὁπλίτας
[12, 968]	τρόπων ἤθεσιν καὶ ἔθεσιν· μετὰ	δὲ	τοῦτο, ἃ δεῖ μανθάνειν οὔτε
[12, 948]	αὐτῶν τούτων οἱ ζῶντες, πρὸς	δὲ	τούτοις τὸ τῶν ἐκλεκτῶν δικαστήριον,
[12, 967]	τε δὴ σωμάτων πάντων, ἐπὶ	δὲ	τούτοισι δή, τὸ νῦν εἰρημένον
[12, 951]	τῆς ἀρχῆς ταύτης ἀπηλλαγμένοι. ἕκαστος	δὲ	τούτων μὴ μόνος, ἀλλ' ἴτω
[12, 959]	μετὰ τὸν ἐνθάδε βίον. ἐκ	δὲ	τούτων οὕτως ἐχόντων οὐδέποτε οἰκοφθορεῖν
[12, 953]	νικηφόρων τινὸς ἐπ' ἀρετῇ, συνὼν	δὲ	τούτων τισὶν τὸ μὲν διδάξας,
[12, 946]	ἔτη συμβῇ γενόμενα, τὸ λοιπὸν	δὲ	τρεῖς ἀεὶ προσγιγνέσθων κατ' ἐνιαυτόν·
[12, 959]	δύο τῷ τοῦ τρίτου, μνᾶ	δὲ	τῷ τοῦ τετάρτου μέτρον ἂν
[12, 943]	στρατεύσηται (μέν τις, μὴ ἀπαγαγόντων	δὲ	τῶν ἀρχόντων οἴκαδε προαπέλθῃ τοῦ
[12, 947]	ταῖς πανηγύρεσι πάσαις ἔστωσαν, ἔτι	δὲ	τῶν εἰς τοὺς Ἕλληνας κοινῇ
[12, 951]	πλειόνων ἐτῶν ἢ πεντήκοντα, ἔτι	δὲ	τῶν εὐδοκίμων τά τε ἄλλα
[12, 941]	ἁρπαγὴ δὲ ἀναίσχυντον· τῶν Διὸς	δὲ	ὑέων οὐδεὶς οὔτε δόλοις οὔτε
[12, 947]	καὶ ταύτῃ σύμψηφον ᾖ. θήκην	δὲ	ὑπὸ γῆς αὐτοῖς εἰργασμένην εἶναι
[12, 955]	τοιούτου ἀγῶνός ποτε γενέσθαι, βλάβης	δὲ	ὑπόδικος γιγνέσθω, ἐάντε ἡττῆται ἀγωνιζόμενος
[12, 955]	ὑπεχέτω δίκην τῷ κλέψαντι· φυγάδος	δὲ	ὑποδοχῆς θάνατος ἔστω ζημία. τὸν
[12, 954]	κατ' ἀγορὰν χρῆται, κατ' ἀγροὺς	δὲ	φανερῶς, μὴ προστυχὴς δὲ ἐν
[12, 956]	ζημίας μείζονος ἰόντων ἀγωνιούμενοι, ὁ	δὲ	φεύγων, ἂν ἡττηθῇ τὸ δεύτερον,
[12, 955]	μὲν δεῖ δέχεσθαι δῶρα, ἐπὶ	δὲ	φλαύροις (οὔ· τὸ γὰρ γνῶναι
[12, 963]	προσείπομεν, τὸ μὲν ἀνδρείαν, τὸ	δὲ	φρόνησιν. ἐρῶ γάρ σοι τὴν
[12, 966]	μόνον τῶν νόμων συνακολουθοῦσιν, τοῖς	δὲ	φυλακῆς μεθέξουσιν μηδὲ ἐπιτρέπειν, ὃς
[12, 964]	πόλεως οὔσης τοῦ κύτους, τῶν	δὲ	φυλάκων τοὺς μὲν νέους οἷον
[12, 949]	αὖ δεσμῶν μηδὲ θανάτου, περὶ	δὲ	χορείας τινῶν φοιτήσεων ἢ πομπεύσεων
[12, 947]	καὶ ὀδυρμῶν χωρὶς γίγνεσθαι, κορῶν	δὲ	χορὸν πεντεκαίδεκα καὶ ἀρρένων ἕτερον
[12, 944]	οὐδαμῶς διορίσαι τούτων θάτερον, (ὅμως	δὲ	χρὴ τὸν νόμον ἁμῶς γέ
[12, 968]	ἄλλου μαθητὴν γενέσθαι. πρὸς τούτοις	δὲ	χρόνους, οὕς τε καὶ ἐν
[12, 964]	σὺ πάλιν ἀπόδος ἐμοί. διανοοῦ	δὲ	ὡς ἐρῶν καὶ ὅπῃ τέτταρα
[12, 967]	ὅτι πρεσβύτερον εἴη σωμάτων, (διανοηθέντες	δὲ	ὡς νεώτερον, ἅπανθ' ὡς εἰπεῖν
[12, 944]	ἐπίλοιπον βίον μὴ κινδυνεύῃ, ζῇ	δὲ	ὡς πλεῖστον χρόνον ὢν κακὸς
[12, 945]	δέ, (ἂν τοῦ τρίτου, μνᾶν	δὲ	ὡσαύτως, καθάπερ οἱ πρόσθεν, τοῦ
[12, 969]	τε καὶ ἐξηγεῖσθαι τά γε	δεδογμένα	ἐμοὶ περὶ τῆς παιδείας τε
[12, 967]	καὶ ὑπωπτεύετο τὸ νῦν ὄντως	δεδογμένον,	ὅσοι τῆς ἀκριβείας αὐτῶν ἥπτοντο,
[12, 969]	ξένον τόνδε οὐκ ἀφετέον, ἀλλὰ	δεήσεσιν	καὶ μηχαναῖς πάσαις κοινωνὸν ποιητέον
[12, 955]	δὲ ἐλεύθερον, (πρὸς τῷ ἀτελῆ,	δεθῆναι	μὲν ἐνιαυτόν, ὑπόδικον δὲ ἀνδραποδισμοῦ
[12, 963]	πάντα καὶ τούτων τὰ τρία	δεῖ	βλέπειν. (Ἀθηναῖος) κάλλιστ' ἐπακολουθεῖς, ὦ
[12, 962]	φράζειν εἰς ὃ τἆλλ' αὐτοῖς	δεῖ	βλέπειν. ~(Κλεινίας) οὐκοῦν τό γ'
[12, 963]	εἰς τὸ ἓν ἐκεῖνο οἷ	δεῖ	βλέπειν, τὸν δὲ πολιτικὸν ἐλέγχοντες
[12, 966]	ἡμᾶς αὐτούς. (Κλεινίας) ἀλλὰ μὴν	δεῖ	γε, εἴπερ δυνατόν. (Ἀθηναῖος) τί
[12, 956]	συμπάσης, ὅσα τε καὶ ἃ	δεῖ	γίγνεσθαι, καὶ νόμοι περὶ τῶν
[12, 968]	τότε δὲ κυρίους ὧν αὐτοὺς	δεῖ	γίγνεσθαι νομοθετεῖν ἀλλὰ ἤδη τὸ
[12, 966]	πῶς ἂν μηχανησαίμεθα λέγωμεν· εἰ	δεῖ	δὲ ἢ μή, πρῶτον βεβαιωσώμεθα
[12, 955]	ἐπαινούμενον, ὡς ἐπ' ἀγαθοῖς μὲν	δεῖ	δέχεσθαι δῶρα, ἐπὶ δὲ φλαύροις
[12, 962]	εἰδείη; (Κλεινίας) καὶ πῶς; (Ἀθηναῖος)	δεῖ	δὴ καὶ τὰ νῦν, ὡς
[12, 962]	κάλλισθ' ὑπέλαβες, ὦ Κλεινία, καὶ	δεῖ	δὴ τοῦτον, ὡς ὁ νῦν
[12, 953]	γίγνηται, πρὸς τοῖς ἀγορανόμοις εἶναι	δεῖ	δίκας τοῖς τοιούτοις. τρίτον δὲ
[12, 962]	γε· εἰ δ' οὖν τοπάζειν	δεῖ,	δοκεῖ μοι τείνειν ὁ λόγος
[12, 948]	δοξῶν ἐν τοῖς ἀνθρώποις μεταβάλλειν	δεῖ	καὶ τοὺς νόμους· ἐν γὰρ
[12, 957]	τὰ τοῦ νομοθέτου γράμματα, ἃ	δεῖ	κεκτημένον ἐν αὑτῷ, καθάπερ ἀλεξιφάρμακα
[12, 944]	σκοπεῖν. τὸν γὰρ κακὸν ἀεὶ	δεῖ	κολάζειν, ἵν' ἀμείνων ᾖ, οὐ
[12, 968]	ἔθεσιν· μετὰ δὲ τοῦτο, ἃ	δεῖ	μανθάνειν οὔτε εὑρεῖν ῥᾴδιον οὔτε
[12, 962]	ἡμῖν τυγχάνει, ἔπειτα ὅντινα τρόπον	δεῖ	μετασχεῖν τούτου καὶ τίς αὐτῷ
[12, 960]	δὴ καὶ πόλει καὶ πολιτείᾳ	δεῖ	μὴ μόνον ὑγίειαν καὶ σωτηρίαν
[12, 941]	καὶ σμικρόν, τῆς αὐτῆς δίκης	δεῖ.	μικρόν τι γὰρ ὁ κλέπτων
[12, 945]	ἐμπλήσασαι ταχὺ διώλεσαν. διὸ δὴ	δεῖ	πάντως τοὺς εὐθύνους θαυμαστοὺς πᾶσαν
[12, 968]	οὕς τε καὶ ἐν οἷς	δεῖ	παραλαμβάνειν ἕκαστα, μάταιον ταῦτ' ἐν
[12, 952]	τέτταρες δ' εἰσὶ ξένοι ὧν	δεῖ	πέρι λόγον τινὰ ποιεῖσθαι· ὁ
[12, 960]	τότ' ἤδη νομίζειν πᾶν ὅσον	δεῖ	πραχθῆναι πεπρᾶχθαι, πρότερον (δ' ἀτελὲς
[12, 963]	ξένε. (Ἀθηναῖος) τί δ' ὅτι	δεῖ	προθυμεῖσθαί τε συνιδεῖν αὐτὸ καὶ
[12, 961]	~(Ἀθηναῖος) ἆρ' οὐκ εἴπομεν ὅτι	δεῖ	σύλλογον ἡμῖν ἐν τῇ πόλει
[12, 962]	τις τὸν σκοπὸν οἷ βλέπειν	δεῖ	τὸν πολιτικὸν φαίνοιτο ἀγνοῶν, ἆρα
[12, 966]	ἆρ' ἡμῖν αὑτὸς λόγος, ὅτι	δεῖ	τοὺς ὄντως φύλακας ἐσομένους τῶν
[12, 949]	δρᾶν· συμβουλεύειν οὖν τὸν νομοθέτην	δεῖ	τούτων πέρι πρῶτον πείθοντα εἰς
[12, 961]	μήν; (Ἀθηναῖος) οὐδὲν δὴ πολλῶν	δεῖ	τῶν περὶ τὰ τοιαῦτα παραδειγμάτων·
[12, 957]	καὶ κοινὰ καὶ ὅσοις ἀρχὰς	δεῖ	χρωμένας τὰ προσήκοντα ἑκάστῃ τῶν
[12, 951]	(εἰ μέλλει τὸ τῶν νομοφυλάκων	δεῖγμα	εἰς τὰς ἄλλας μεθήσειν πόλεις·
[12, 957]	ἐξ ἀμαθίας καὶ ἀκολασίας καὶ	δειλίας	καὶ συλλήβδην πάσης ἀδικίας εἰς
[12, 963]	τιθέμενον; πρὸς γὰρ ἓν ἔφαμεν	δεῖν	ἀεὶ πάνθ' ἡμῖν τὰ τῶν
[12, 961]	καὶ μάλιστ' αὐτῷ τῷ ἀποκριθέντι·	δεῖν	δὲ ὄρθριον εἶναι τὸν σύλλογον,
[12, 961]	τοὺς δὲ τἀριστεῖα εἰληφότας ἅπαντας	δεῖν	εἰς ταὐτὸ συλλέγεσθαι τούτοις, ἔτι
[12, 948]	δικαστῇ μὲν ἀνθρώπων οὐδενὶ διανοούμενος	δεῖν	ἐπιτρέπειν, θεοῖς δέ, ὅθεν ἁπλαῖ
[12, 959]	αὑτοῦ μοῖραν, τὸ δὲ παρὸν	δεῖν	εὖ ποιεῖν, (τὰ μέτρια ἀναλίσκοντα
[12, 966]	(Κλεινίας) σχεδὸν ἔοικ' ἐξ ἀνάγκης	δεῖν	καὶ ὅπως ἓν διανοεῖσθαι. (Ἀθηναῖος)
[12, 965]	οὕτω λέγομεν ἤ πως ἄλλως	δεῖν	κατασκευάζεσθαι; μῶν ὁμοίους πάντας κεκτημένους
[12, 965]	τε καὶ φύλακα μὴ μόνον	δεῖν	πρὸς τὰ πολλὰ βλέπειν δυνατὸν
[12, 961]	πρὸς τούτοις δὲ ἕνα ἕκαστον	δεῖν	προσλαμβάνειν τῶν (νέων, μὴ ἔλαττον
[12, 962]	σύλλογον ὃν εἶπες νυνδὴ νύκτωρ	δεῖν	συνιέναι. (Ἀθηναῖος) κάλλισθ' ὑπέλαβες, ὦ
[12, 948]	πολλῶν (γενομένων, εὖ εἰδέναι σμικροῦ	δεῖν	τοὺς ἡμίσεις αὐτῶν ἐπιωρκηκότας, ἐν
[12, 948]	γράψαντα παραδοῦναι τοῖς ἄρχουσιν ἀνώμοτον.	δεινὸν	γάρ που, δικῶν γ' ἐν
[12, 953]	διαφέρον ἐν καλλοναῖς ἢ καὶ	δεῖξαί	τι κατὰ (ταὐτὰ ἄλλῃ πόλει.
[12, 964]	καὶ ἐμὲ δὲ ἀξίου, σοῦ	δείξαντος	ὡς ἕν, πάλιν ὅπῃ τέτταρα.
[12, 951]	τῶν νομοφυλάκων (τοὺς ἀεὶ πρεσβεύοντας	δέκα.	ἔτι ὁ περὶ τῆς παιδείας
[12, 954]	κατ' ἀγροὺς ἐν ἀφανεῖ κεκτῆται,	δέκα	ἐτῶν, ἐὰν δ' ἐν ἀλλοδημίᾳ,
[12, 951]	ὁπόσ' ἂν ἔτη βουληθῇ τῶν	δέκα	καὶ ἀφικόμενος οἴκαδε, εἰς τὸν
[12, 961]	τῇ πόλει γίγνεσθαι τοιόνδε τινά;	δέκα	μὲν τῶν νομοφυλάκων τοὺς πρεσβυτάτους
[12, 947]	γεγονότα θέντες, κύκλῳ χώσαντες, πέριξ	δένδρων	ἄλσος περιφυτεύσουσι πλὴν κώλου ἑνός,
[12, 964]	τῶν ἄλλων τοὺς φύλακας, τῷ	δεομένῳ	(γνῶναί τε καὶ εἰδέναι, ἢ
[12, 964]	τε καὶ εἰδέναι, ἢ τῷ	δεομένῳ	κολάζεσθαί τε καὶ ἐπιπλῆξαι ἁμαρτάνοντι,
[12, 949]	οὖν πληγῶν ἄξια μηδ' αὖ	δεσμῶν	μηδὲ θανάτου, περὶ δὲ χορείας
[12, 962]	ὅπως ἄλλων τε πόλεων ἔσονται	δεσπόται,	οἱ δὲ σοφώτατοι, ὡς οἴονται,
[12, 954]	ἐκτίνειν. ἐὰν δὲ ἀποδημῶν οἰκίας	δεσπότης	τυγχάνῃ, τὰ μὲν ἀσήμαντα παρεχόντων
[12, 951]	οἴκαδε διδάξουσι τοὺς νέους ὅτι	δεύτερα	τὰ τῶν ἄλλων ἐστὶ νόμιμα
[12, 960]	πρώτην εἶναι, Κλωθὼ δὲ τὴν	δευτέραν,	τὴν Ἄτροπον δὴ τρίτην σώτειραν
[12, 956]	δικαστῶν τοὔνομα μᾶλλον πρέπον ἔχοντες·	δεύτεροι	δὲ κωμῆταί τε καὶ φυλέται,
[12, 946]	κλήρῳ διελόντας τὸν νικῶντα καὶ	δεύτερον	καὶ τρίτον στεφανῶσαι θαλλῷ, καὶ
[12, 956]	δὲ φεύγων, ἂν ἡττηθῇ τὸ	δεύτερον,	τὸ πεμπτημόριον ἀποτινέτω τοῦ τιμήματος
[12, 953]	ὀλίγιστα δ' ἐπιχρωμένους. ὁ δὲ	δεύτερος,	ὄμμασιν ὄντως θεωρὸς ὅσα τε
[12, 945]	κακόν, χιλίας, ἂν δὲ τοῦ	δευτέρου,	πέντε μνᾶς, ἂν δὲ τοῦ
[12, 945]	τιμήματος ᾖ, πέντε δέ, τοῦ	δευτέρου,	τρεῖς δέ, (ἂν τοῦ τρίτου,
[12, 959]	πέντε μνῶν, τῷ δὲ τοῦ	δευτέρου	τρεῖς μναῖ, καὶ δύο τῷ
[12, 948]	μνᾶς, ὀκτὼ δὲ ὁ τοῦ	δευτέρου,	τρίτου δὲ ἕξ, τετάρτου δὲ
[12, 956]	μὴ ἠρεμῇ, εἰς δὲ τοὺς	δευτέρους	ἴῃ, νικήσας μὲν δὴ τὸ
[12, 943]	τοῦ βίου καὶ τὴν τῶν	δευτέρων	καὶ τρίτων. ἐὰν δὲ στρατεύσηται
[12, 955]	πᾶσι πάντων θεῶν· μηδεὶς οὖν	δευτέρως	ἱερὰ καθιερούτω θεοῖς. ~χρυσὸς δὲ
[12, 955]	ὡς ἐπ' ἀγαθοῖς μὲν δεῖ	δέχεσθαι	δῶρα, ἐπὶ δὲ φλαύροις (οὔ·
[12, 950]	τὸ δ' αὖ μήτε ἄλλους	δέχεσθαι	μήτε αὐτοὺς ἄλλοσε ἀποδημεῖν ἅμα
[12, 949]	πρὸς ξένους, καθάπερ τὰ νῦν,	δέχεσθαί	τε ὅρκους παρ' (ἀλλήλων, ἂν
[12, 958]	μὴ μείζω ποιεῖν ἢ ὅσα	δέχεσθαι	τῶν τοῦ τετελευτηκότος ἐγκώμια βίου
[12, 958]	σώματα μάλιστα ἀλυπήτως τοῖς ζῶσι	δεχομένη	κρύπτειν, ταῦτα ἐκπληροῦν, τοῖς δὲ
[12, 948]	κακίστων ἡ δόξα ὡς σμικρὰ	δεχόμενοι	θύματα καὶ θωπείας πολλὰ συναποστεροῦσι
[12, 950]	οὐδαμῶς εὐνομουμέναις, οὐδὲν διαφέρει φύρεσθαι	δεχομένους	τε αὐτοῖς ξένους καὶ αὐτοὺς
[12, 949]	τῇ πόλει· ἐὰν δὲ ζημίας	δέωνται	πλείονος, τὰς ἀρχὰς ἑκάστας τοῖς
[12, 960]	τῶν Μοιρῶν προσρήματα. (Κλεινίας) ποῖα	δή;	(Ἀθηναῖος) τὸ Λάχεσιν μὲν τὴν
[12, 961]	σύμπαντα ἃ βουλόμεθα. (Κλεινίας) πῶς	δή;	(Ἀθηναῖος) τὸ μετὰ τοῦτο ἡμέτερος
[12, 962]	ἡ προθυμία πρὸς τὸν ἐλεύθερον	δὴ	βίον ὡρμημένη· οἱ δὲ καὶ
[12, 947]	ἱππικόν τε θήσουσιν. τὰ μὲν	δὴ	γέρα ταῦτα τοῖς τὰς εὐθύνας
[12, 945]	στάσεων ἐμπλήσασαι ταχὺ διώλεσαν. διὸ	δὴ	δεῖ πάντως τοὺς εὐθύνους θαυμαστοὺς
[12, 963]	ἔχει φράζειν, σὺ δ' ὢν	δὴ	διαφέρων, ὡς φαίης ἄν, πάντων
[12, 962]	στρατηγὸς ἢ τῶν ἄλλων ὅσα	δὴ	διήλθομεν, ἔσθ' ὅπως ἂν νοῦν
[12, 956]	πέρι πάντων εἴρηνται, τὸ λοιπὸν	δὴ	δίκας ἂν εἴη χρεὼν γίγνεσθαι.
[12, 948]	αὐτός, ὥς γε λόγος. ἔοικεν	δὴ	δικαστῇ μὲν ἀνθρώπων οὐδενὶ διανοούμενος
[12, 958]	ἂν κατὰ φύσιν. περὶ τελευτήσαντας	δή,	εἴτε τις ἄρρην εἴτε τις
[12, 967]	δυσχερείας τῶν τοιούτων ἅπτεσθαι, καὶ	δὴ	καὶ λοιδορήσεις γε ἐπῆλθον ποιηταῖς,
[12, 961]	γεγονυῖαν κρίσιν τοῖς τε ἄλλοις	δὴ	καὶ μάλιστ' αὐτῷ τῷ ἀποκριθέντι·
[12, 954]	ἔλαττον ἢ πέντε. ἐγγυητὴς μὲν	δὴ	καὶ ὁ προπωλῶν ὁτιοῦν τοῦ
[12, 952]	περὶ τῶν τοιούτων διαφέρον, καὶ	δὴ	καὶ περὶ μαθημάτων, ὁπόσ' ἂν
[12, 960]	τὴν ἀμετάστροφον (ἀπεργαζομένων δύναμιν· ἃ	δὴ	καὶ πόλει καὶ πολιτείᾳ δεῖ
[12, 959]	πάσης ἡλικίας ἐπιμελούμενοι ζῶσι, καὶ	δὴ	καὶ πρὸς τὸ τέλος ἁπάντων
[12, 962]	(Κλεινίας) καὶ πῶς; (Ἀθηναῖος) δεῖ	δὴ	καὶ τὰ νῦν, ὡς ἔοικεν,
[12, 965]	σοὶ πιστεύων, ὦ ξένε, συγχωρῶ	δή,	καὶ ταύτῃ πορευώμεθα λέγοντες. (Ἀθηναῖος)
[12, 950]	γε τέλεον ἄνδρα ἐσόμενον, καὶ	δὴ	καὶ τῇ κατὰ Κρήτην οἰκιζομένῃ
[12, 964]	ἐν αὑτῇ; (Κλεινίας) πῶς οὖν	δὴ	καὶ τίνα τρόπον, ὦ ξένε,
[12, 957]	ἡμῖν καὶ θαυμαστὸς νόμος. καὶ	δὴ	καὶ τῶν ἄλλων λόγων ὅσοι
[12, 942]	τῶν ὑπ' ἀνθρώπους θηρίων. καὶ	δὴ	καὶ χορείας πάσας εἰς τὰς
[12, 948]	καὶ ἰδιωτικαῖς συγγενήσεσιν ἑκάστων. νόμος	δὴ	κείσθω δικαστὴν μὲν ὀμνύναι δικάζειν
[12, 960]	ἔξω τῆς πόλεως εἶναι. ταῦτα	δὴ	κείσθω τε οὕτω περὶ τὰ
[12, 965]	μετὰ συμβουλίας τοῖς νέοις, οὕτω	δὴ	κοινῇ σῴζειν ἀμφοτέρους ὄντως τὴν
[12, 963]	λοιπὰ δὴ συνακολούθει. νοῦν γὰρ	δὴ	κυβερνητικὸν μὲν καὶ ἰατρικὸν (καὶ
[12, 960]	τοιοῦτον εὑρήσεις ἄλλον. (Κλεινίας) καλῶς	δὴ	λέγεις. τίς οὖν δή, φῄς,
[12, 944]	καὶ τὸ πᾶν. ὧδ' οὖν	δὴ	λεγέσθω νόμῳ· ἐὰν καταλαμβανόμενός τις
[12, 962]	παντάπασι μὲν οὖν. (Ἀθηναῖος) νῦν	δὴ	μαθησόμεθα ὅτι θαυμαστὸν οὐδὲν πλανᾶσθαι
[12, 944]	ὅπλων Πάτροκλος ἔμπνους ἐγένεθ' οἷον	δὴ	μυρίοις συνέπεσεν, τὰ δὲ πρότερα
[12, 959]	ἂν μαντεύσαιτο οὐκ ἀσχημονέστατα. ἔστω	δὴ	νόμος οὗτος· τῷ μὲν δὴ
[12, 965]	ἴσως. (Ἀθηναῖος) ἆρ' οὖν ἧς	δὴ	νῦν σχεδὸν ἐφηψάμεθα, τυγχάνοι ἂν
[12, 948]	ταχὺ καὶ ἀσφαλῶς. νῦν δὲ	δὴ	ὅτε μέρος τι μέν, φαμέν,
[12, 968]	που μαθήματος ἐπιστήμην γεγονέναι. οὕτω	δὴ	πάντα τὰ περὶ ταῦτα ἀπόρρητα
[12, 943]	καὶ πρόσθεν ἐτέθησαν. χρὴ μὲν	δὴ	πᾶσαν ἐπιφέροντα δίκην ἀνδρὶ πάντ'
[12, 966]	εἴπερ δυνατόν. (Ἀθηναῖος) τί δὲ	δή;	περὶ καλοῦ τε καὶ ἀγαθοῦ
[12, 962]	καὶ πῶς; (Ἀθηναῖος) τί δὲ	δὴ	περὶ πόλιν; εἴ τις τὸν
[12, 945]	πρόσθεν, τοῦ τετάρτου μέρους. εὐθύνων	δὴ	πέρι τίς ἡμῖν λόγος ἂν
[12, 961]	ἦν γὰρ οὖν. (Ἀθηναῖος) τούτου	δὴ	πέρι τοῦ συλλόγου πάλιν ἀναλαβὼν
[12, 964]	(Κλεινίας) καὶ πῶς; (Ἀθηναῖος) τούτων	δὴ	πέρι τοὺς ἐξηγητάς, τοὺς διδασκάλους,
[12, 948]	ἡμῶν αὐτοὺς διανοοῦνται, τῶν δὲ	δὴ	πλείστων ἐστὶ καὶ κακίστων ἡ
[12, 963]	ἄν· ὦ θαυμάσιε, σὺ δὲ	δὴ	ποῖ σκοπεῖς; τί ποτ' ἐκεῖνό
[12, 968]	τῶν λεγομένων. (Κλεινίας) τί οὖν	δὴ	ποιητέον ἐχόντων τούτων οὕτως, ὦ
[12, 961]	(Κλεινίας) τί μήν; (Ἀθηναῖος) οὐδὲν	δὴ	πολλῶν δεῖ τῶν περὶ τὰ
[12, 967]	δὲ πολὺ μᾶλλον· τὸ γὰρ	δὴ	πρὸ τῶν ὀμμάτων, πάντα αὐτοῖς
[12, 944]	ὁρίζειν πειρᾶσθαι κατὰ μέρη. μύθῳ	δὴ	προσχρώμενοι ἅμ' εἴπωμεν, εἰ κομισθεὶς
[12, 952]	λόγον τινὰ ποιεῖσθαι· ὁ μὲν	δὴ	πρῶτός τε καὶ διὰ τέλους
[12, 967]	πέρι τελουμένων. (Κλεινίας) τὸ δὲ	δὴ	πῶς ἔχον ἂν εἴη; (Ἀθηναῖος)
[12, 965]	δοκεῖς ἡμῖν ὀρθότατα λέγειν. ἀλλὰ	δὴ	πῶς τις τοῦτ' ἂν μηχανῷτο;
[12, 963]	ἐκεῖνό ἐστι τὸ ἕν, ὃ	δὴ	σαφῶς ὁ μὲν ἰατρικὸς νοῦς
[12, 966]	τὸ περὶ τοὺς θεούς, ὃ	δὴ	σπουδῇ διεπερανάμεθα, ὡς εἰσίν τε
[12, 963]	ὦ Κλεινία. καὶ τὰ λοιπὰ	δὴ	συνακολούθει. νοῦν γὰρ δὴ κυβερνητικὸν
[12, 967]	μετείληφεν, ἀθάνατόν τε, ἄρχει τε	δὴ	σωμάτων πάντων, ἐπὶ δὲ τούτοισι
[12, 968]	(γιγνόμενος ὀρθῶς γίγνοιτ' ἄν, τοῦτο	δὴ	τὰ νῦν λέγωμέν τε καὶ
[12, 963]	πάντων τούτων ἡγεμόνα, πρὸς ὃν	δὴ	τά τε ἄλλα πάντα καὶ
[12, 964]	(Κλεινίας) ἔοικεν γοῦν. (Ἀθηναῖος) μεῖζον	δή	τι νομοθέτῃ τε καὶ νομοφύλακι,
[12, 945]	θαυμαστοὺς πᾶσαν ἀρετὴν εἶναι. τεκταινώμεθα	δή	τινα τρόπον αὐτῶν τοιάνδε γένεσιν.
[12, 958]	νόμους φθείρων θανάτῳ ζημιούσθω. ἀνδρὶ	δὴ	τὸ μετὰ τοῦτο γεννηθέντι καὶ
[12, 964]	ἕν, πάλιν ὅπῃ τέτταρα. καὶ	δὴ	τὸ μετὰ τοῦτο σκοπῶμεν τὸν
[12, 967]	σωμάτων πάντων, ἐπὶ δὲ τούτοισι	δή,	τὸ νῦν εἰρημένον πολλάκις, τόν
[12, 956]	τοὺς δευτέρους ἴῃ, νικήσας μὲν	δὴ	τὸ πέμπτον μέρος ἀπολαμβανέτω, νικηθεὶς
[12, 962]	πῶς γὰρ οὔ; (Ἀθηναῖος) ἰατρὸς	δὴ	τὸ περὶ σῶμα ἀγνοῶν, ὃ
[12, 953]	μουσῶν ὠσὶν ἔχεται θεωρήματα· τῷ	δὴ	τοιούτῳ παντὶ χρὴ καταλύσεις πρὸς
[12, 945]	ἔτη καὶ ἐκ προκρίτων; τῶν	δὴ	τοιούτων εὐθυντὴς τίς ἱκανός, ἄν
[12, 950]	ἀλλήλοις ἐμποιούντων ξένων ξένοις· ὃ	δὴ	τοῖς μὲν εὖ πολιτευομένοις διὰ
[12, 953]	καὶ τιμαῖς πρεπούσαις τιμηθείς. τούτοις	δὴ	τοῖς νόμοις ὑποδέχεσθαί τε χρὴ
[12, 948]	ἐκλύονται κατὰ πολλὰ ζημιῶν, οὐκέτι	δὴ	τοῖς νῦν ἀνθρώποις ἡ Ῥαδαμάνθυος
[12, 947]	παρ' ἀλλήλας λιθίνας (κειμένας, οὗ	δὴ	τὸν μακάριον γεγονότα θέντες, κύκλῳ
[12, 959]	δὴ νόμος οὗτος· τῷ μὲν	δὴ	τοῦ μεγίστου τιμήματος εἰς τὴν
[12, 969]	τισὶν προσφερὲς ἂν εἴη. σοὶ	δὴ	τοῦτό γε, ὦ Κλεινία, μέλειν
[12, 943]	αἰσθήσεις αὐτοῦ φύσει. ἔπαινον μὲν	δὴ	τοῦτον ἀκούειν τὸν νέον χρῆν
[12, 952]	ἀποβαίνωσι χείρους τῶν πολλῶν. εἰς	δὴ	τοῦτον τὸν σύλλογον ὁ θεωρήσας
[12, 962]	ὑπέλαβες, ὦ Κλεινία, καὶ δεῖ	δὴ	τοῦτον, ὡς ὁ νῦν παρεστηκὼς
[12, 960]	δὲ τὴν δευτέραν, τὴν Ἄτροπον	δὴ	τρίτην σώτειραν τῶν λεχθέντων, ἀπῃκασμένα
[12, 944]	δυστυχῆ· οὐδὲν γὰρ πλέον. ζημία	δὴ	τῷ τὴν τοιαύτην ἀμυντηρίων ὅπλων
[12, 941]	τὸν δ' ἀνίατον. ξένον μὲν	δὴ	τῶν δημοσίων ἢ δοῦλον ἄν
[12, 965]	τῶν τεττάρων ταὐτὸν τυγχάνει, ὃ	δή	φαμεν ἔν τε ἀνδρείᾳ καὶ
[12, 960]	καλῶς δὴ λέγεις. τίς οὖν	δή,	φῄς, σωτηρία γίγνοιτ' ἂν καὶ
[12, 944]	ἐπᾴδειν, εὐδιάβολον κακὸν καλλύνων· τεμεῖν	δὴ	χρεὼν κατὰ δύναμιν τὸ μεῖζον
[12, 965]	τὸ παράπαν δοκεῖ ἐᾶν, ὁρᾶν	δὴ	χρεών. (Κλεινίας) ἥκιστα, νὴ τὸν
[12, 968]	δ' ἂν ἄλλοις ἄρχουσιν. ὁρᾶν	δὴ	χρεὼν νῦν, ὦ Κλεινία καὶ
[12, 968]	οὐδὲ γὰρ αὐτοῖς τοῖς μανθάνουσι	(δῆλα	γίγνοιτ' ἂν ὅτι πρὸς καιρὸν
[12, 964]	αὐτὸ τοιούτῳ τινὶ λέγομεν; (Ἀθηναῖος)	δῆλον	ὡς αὐτῆς μὲν τῆς πόλεως
[12, 963]	τέτταρα ἐφήσαμεν ἀρετῆς εἴδη γεγονέναι,	δῆλον	ὡς ἓν ἕκαστον ἀνάγκη φάναι,
[12, 968]	δὲ διὰ τὸ μηδὲν προρρηθέντα	δηλοῦν	τῶν λεγομένων. (Κλεινίας) τί οὖν
[12, 964]	τε καὶ ἀρετὴ καὶ πάντως	δηλοῦντα,	διαφέρειν τῶν ἄλλων, ἀλλ' ἢ
[12, 959]	μακρότερον χρόνον ἔνδον γίγνεσθαι τοῦ	δηλοῦντος	τόν τε ἐκτεθνεῶτα καὶ τὸν
[12, 963]	(Ἀθηναῖος) οὐδὲν χαλεπὸν ὃ λέγω	δηλῶσαι.	διανειμώμεθα γὰρ ἀλλήλοις τὴν ἐρώτησιν
[12, 942]	ἄλλῳ ἄνευ τῆς (τῶν ἀρχόντων	δηλώσεως,	ἑνί τε λόγῳ τὸ χωρίς
[12, 965]	τόν γε πρὸς ἕκαστα ἄκρον	δημιουργόν	τε καὶ φύλακα μὴ μόνον
[12, 950]	μηδαμῶς, ἔτι τε ἰδίᾳ μηδενί,	δημοσίᾳ	δ' ἔστω κήρυξιν ἢ πρεσβείαις
[12, 957]	μέτρον ἂν ἔχοι· τὰ δὲ	δημόσια	καὶ κοινὰ καὶ ὅσοις ἀρχὰς
[12, 953]	τρίτον δὲ ξένον ὑποδέχεσθαι χρὴ	δημοσίᾳ	τὸν κατά τι δημόσιον ἐξ
[12, 968]	οἷός τ' ὢν πρὸς ταῖς	δημοσίαις	ἀρεταῖς κεκτῆσθαι σχεδὸν ἄρχων μὲν
[12, 952]	ὃν ἀγοραῖς καὶ λιμέσι καὶ	δημοσίοις	οἰκοδομήμασιν ἔξω τῆς πόλεως πρὸς
[12, 955]	οὔσαιν ταῖν εἰσφοραῖν, ὁποτέρᾳ τὸ	δημόσιον	(ἂν χρῆσθαι βούληται, χρῆται, κατ'
[12, 953]	χρὴ δημοσίᾳ τὸν κατά τι	δημόσιον	ἐξ ἄλλης χώρας ἀφιγμένον· ὃν
[12, 941]	νόμῳ· ἐάν τίς τι κλέπτῃ	δημόσιον	μέγα ἢ καὶ σμικρόν, τῆς
[12, 941]	ἀνίατον. ξένον μὲν δὴ τῶν	δημοσίων	ἢ δοῦλον ἄν τίς τι
[12, 968]	φῶμεν αὖ; (Ἀθηναῖος) πρῶτον μὲν	δήπου	καταλεκτέος ἂν εἴη κατάλογος (τῶν
[12, 961]	φῄς; (Ἀθηναῖος) ἡ τούτοιν ἀρετὴ	δήπου	παντὶ παρέχει ζῴῳ σωτηρίαν. (Κλεινίας)
[12, 962]	φυλακτήριον; ἔχομεν φράζειν; (Κλεινίας) οὐ	δῆτα,	ὦ ξένε, σαφῶς γε· εἰ
[12, 949]	τὰς ἀρχὰς τῷ κοινῷ καθιστάντα	(δι'	ὅρκων ἢ διὰ φορᾶς ψήφων
[12, 949]	φανερὸν εἶναι δοκεῖ, ταῦτα δὲ	διὰ	δικῶν ὅρκων χωρὶς κρίνεσθαι σύμπαντας
[12, 953]	τοὺς αὑτῶν ἐκπέμπειν, τιμῶντας ξένιον	Δία,	μὴ βρώμασι καὶ θύμασι τὰς
[12, 950]	δὴ τοῖς μὲν εὖ πολιτευομένοις	διὰ	νόμων ὀρθῶν βλάβην ἂν φέροι
[12, 960]	εἰρημέναι ἐν τοῖς ἔμπροσθεν κεῖνται	διὰ	νόμων, ὥστε σχεδὸν ἡ νομοθεσία
[12, 965]	ἀκριβῶς ἰδεῖν πρῶτον τί ποτε	διὰ	(πάντων τῶν τεττάρων ταὐτὸν τυγχάνει,
[12, 947]	μέρει ἑκατέρους ᾄδειν, εὐδαιμονίζοντας ᾠδῇ	διὰ	πάσης τῆς ἡμέρας· ἕωθεν δ'
[12, 957]	διὰ φιλονικίας τε ἀμφισβητοῦνται καὶ	διὰ	συγχωρήσεων ἔστιν ὅτε καὶ μάλα
[12, 952]	μὲν δὴ πρῶτός τε καὶ	διὰ	τέλους ἀεὶ θερινὸς ὡς τὰ
[12, 968]	ἐμοὶ καὶ ἑτέρους ἴσως εὑρήσω	διὰ	τὴν περὶ τὰ τοιαῦτ' ἐμπειρίαν
[12, 968]	ἂν ὀρθῶς λέγοιτο, ἀπρόρρητα δὲ	διὰ	τὸ μηδὲν προρρηθέντα δηλοῦν τῶν
[12, 957]	ἐν ταῖς ἄλλαις πάσαις συνουσίαις	διὰ	φιλονικίας τε ἀμφισβητοῦνται καὶ διὰ
[12, 949]	κοινῷ καθιστάντα (δι' ὅρκων ἢ	διὰ	φορᾶς ψήφων ἀφ' ἱερῶν φέροντα
[12, 957]	συλλογισαμένους καὶ ἐπανορθουμένους, ταῖς ἐμπειρίαις	διαβασανίζοντας,	ἕως ἂν ἱκανῶς αὐτῶν ἕκαστα
[12, 961]	σωθέντας οἴκαδε, δόξαι, τούτοις αὐτοῖς	διαβασανισθέντας,	τοῦ συλλόγου ἀξιοκοινωνήτους εἶναι· πρὸς
[12, 954]	ὁτιοῦν ἐκτημένος, ὁ δὲ ζητῶν	διαγένωνται,	μὴ ἐξέστω τοιούτου κτήματος ἐπιλαβέσθαι
[12, 952]	ἄρχουσιν εἰς τὴν τῶν ἀριστείων	διαδικασίαν.	ὁ μὲν οὖν ἐκδημῶν οὕτω
[12, 950]	τοῖς λόγοις καὶ ταῖς δόξαις	διαιροῦνται	τοὺς ἀμείνους τῶν ἀνθρώπων καὶ
[12, 956]	(καὶ ὁ διώκων ἕλωνται κοινῇ,	διαιτηταὶ	δικαστῶν τοὔνομα μᾶλλον πρέπον ἔχοντες·
[12, 966]	ἐγκρατὴς νοῦς ἐστιν τὸ πᾶν	διακεκοσμηκώς.	ὁ γὰρ ἰδὼν ταῦτα μὴ
[12, 967]	λέγοντες ὡς νοῦς εἴη ὁ	διακεκοσμηκὼς	πάνθ' ὅσα κατ' οὐρανόν. οἱ
[12, 955]	τῷ νόμῳ, μηδὲν ἐπὶ δώροισιν	διακονεῖν.	ὁ δὲ μὴ πειθόμενος ἁπλῶς
[12, 955]	διακονοῦντάς τι δώρων χωρὶς χρὴ	διακονεῖν,	πρόφασιν δ' εἶναι μηδεμίαν μηδὲ
[12, 955]	ἔστω δίκη. τοὺς τῇ πατρίδι	διακονοῦντάς	τι δώρων χωρὶς χρὴ διακονεῖν,
[12, 956]	διῃρημένοι, ἐν οἷς, ἂν μὴ	διακριθῶσιν	ἐν τοῖς πρώτοις, περὶ ζημίας
[12, 955]	μουσικῆς ἤ τινος ἀγῶνος ἑτέρου	διακωλύῃ	τις βίᾳ μὴ παραγίγνεσθαι, φραζέτω
[12, 955]	νικήσῃ, τά τε νικητήρια τῷ	διακωλυθέντι	(διδόναι καὶ νικήσαντα γράφειν ἐν
[12, 955]	οἷς ἂν ἐθέλῃ, τῷ δὲ	διακωλύσαντι	μὴ ἐξέστω μηδὲν ἀνάθημα μηδ'
[12, 945]	καιρὸς τοῦ σῴζεσθαί τε καὶ	διαλυθεῖσαν	(οἴχεσθαι πολιτείαν. ἂν μὲν γὰρ
[12, 943]	κατὰ πόλεμον ὅπλων ἀποβολῆς, μὴ	διαμαρτών	τις ἄρα τῶν ἀναγκαίων ἀποβολῶν,
[12, 963]	οὐδὲν χαλεπὸν ὃ λέγω δηλῶσαι.	διανειμώμεθα	γὰρ ἀλλήλοις τὴν ἐρώτησιν καὶ
[12, 953]	ξένων, καὶ δίκας αὐτοῖς ὀρθῶς	διανέμοντας,	ἀναγκαῖα μέν, ὡς ὀλίγιστα δ'
[12, 958]	ἴαμα ταῖς οὕτω διατεθείσαις ψυχαῖς	διανέμοντες,	ὃ δικαίως εἴη πολλάκις ἂν
[12, 967]	καὶ πολλῶν ἄλλων ἀψύχων σωμάτων	διανεμόντων	τὰς αἰτίας παντὸς τοῦ κόσμου.
[12, 966]	ἀνάγκης δεῖν καὶ ὅπως ἓν	διανοεῖσθαι.	(Ἀθηναῖος) τί δ' ἐννοεῖν μέν,
[12, 961]	εἶπες, ποίει θ' ὥσπερ καὶ	διανοῇ.	(Ἀθηναῖος) χρὴ τοίνυν, ὦ Κλεινία,
[12, 967]	φύσεως ὅτι πρεσβύτερον εἴη σωμάτων,	(διανοηθέντες	δὲ ὡς νεώτερον, ἅπανθ' ὡς
[12, 967]	γιγνόμενα ἀνάγκαις πράγματ' ἀλλ' οὐ	διανοίαις	βουλήσεως ἀγαθῶν πέρι τελουμένων. (Κλεινίας)
[12, 964]	ταὐτόν, σὺ πάλιν ἀπόδος ἐμοί.	διανοοῦ	δὲ ὡς ἐρῶν καὶ ὅπῃ
[12, 966]	τε καὶ ἀγαθοῦ ταὐτὸν τοῦτο	διανοούμεθα;	ὡς πόλλ' ἔστιν μόνον ἕκαστον
[12, 967]	καὶ ὅτε ἄψυχα αὐτὰ οἱ	διανοούμενοι	διενοοῦντο. θαύματα μὲν οὖν (καὶ
[12, 948]	δὴ δικαστῇ μὲν ἀνθρώπων οὐδενὶ	διανοούμενος	δεῖν ἐπιτρέπειν, θεοῖς δέ, ὅθεν
[12, 967]	(τῶν πολλῶν. οἱ μὲν γὰρ	διανοοῦνται	τοὺς τὰ τοιαῦτα μεταχειρισαμένους ἀστρονομίᾳ
[12, 948]	δὲ οὐ φροντίζειν ἡμῶν αὐτοὺς	διανοοῦνται,	τῶν δὲ δὴ πλείστων ἐστὶ
[12, 966]	αἱρεῖσθαι τὸν μὴ θεῖον καὶ	διαπεπονηκότα	πρὸς αὐτά, μηδ' αὖ τῶν
[12, 966]	μηδὲ ἐπιτρέπειν, ὃς ἂν μὴ	διαπονήσηται	τὸ πᾶσαν πίστιν λαβεῖν τῶν
[12, 952]	φοιτήσεσιν, καθάπερ οἱ τῶν ὀρνίθων	διαπορευόμενοι	καὶ τούτων οἱ πολλοὶ κατὰ
[12, 963]	γε, Μέγιλλε καὶ Κλεινία, ἔχετον	διαρθροῦντες	ὑπὲρ αὐτοῦ φράζειν πρὸς ἐμὲ
[12, 953]	ἐγγύην, ἣν ἂν ἐγγυᾶταί τις,	διαρρήδην	ἐγγυάσθω, τὴν πρᾶξιν πᾶσαν διομολογούμενος
[12, 953]	ἐγγύην, ἣν ἂν ἐγγυᾶταί τις,	διαρρήδην	ἐγγυάσθω, τὴν πρᾶξιν πᾶσαν διομολογούμενος
[12, 958]	ἐπικεκλωσμέναι, ~(θάνατον ἴαμα ταῖς οὕτω	διατεθείσαις	ψυχαῖς διανέμοντες, ὃ δικαίως εἴη
[12, 949]	εὐφημίας διδάσκοντα καὶ μανθάνοντα ἀεὶ	διατελεῖν,	εἰ δὲ μή, καθάπερ ἔξω
[12, 952]	ἀεὶ θερινὸς ὡς τὰ πολλὰ	(διατελῶν	ταῖς φοιτήσεσιν, καθάπερ οἱ τῶν
[12, 944]	ῥίψασπις ὅ τε ἀφεὶς ἑκών,	διαφέρει	δὲ ὅλον που καὶ τὸ
[12, 950]	πόλεσιν, ἅτε οὐδαμῶς εὐνομουμέναις, οὐδὲν	διαφέρει	φύρεσθαι δεχομένους τε αὐτοῖς ξένους
[12, 964]	νομοφύλακι, καὶ ὃς ἀρετῇ πάντων	διαφέρειν	οἴεται καὶ νικητήρια τούτων αὐτῶν
[12, 964]	καὶ ἀρετὴ καὶ πάντως δηλοῦντα,	διαφέρειν	τῶν ἄλλων, ἀλλ' ἢ ποιητήν
[12, 963]	οὖν. (Ἀθηναῖος) ἧι μὲν τοίνυν	διαφέρετον	αὐτοῖν τούτω τὼ δύο καὶ
[12, 953]	τῶν ἐν ταῖς ἄλλαις πόλεσιν	διαφέρον	ἐν καλλοναῖς ἢ καὶ δεῖξαί
[12, 952]	πυνθάνωνταί τι περὶ τῶν τοιούτων	διαφέρον,	καὶ δὴ καὶ περὶ μαθημάτων,
[12, 964]	ὄντα τι καὶ περὶ τῶν	διαφερόντων	(μεγέθει τε καὶ κάλλει πάντα
[12, 943]	εὐλαβεῖσθαι πέρι πλημμελεῖν εἰς δίκην,	διαφερόντως	δὲ καὶ τῆς τῶν κατὰ
[12, 959]	οὕτως ἐχόντων οὐδέποτε οἰκοφθορεῖν χρή,	διαφερόντως	νομίζοντα τὸν αὑτοῦ τοῦτον εἶναι
[12, 952]	ἄλλην πόλιν, ἀποβλέποντας εἰς αὐτοὺς	διαφερόντως	τε τηροῦντας, καὶ τιμᾶν μὲν
[12, 962]	σύμπαντα, εἰς ἓν δὲ οὐδὲν	διαφερόντως	τετιμημένον ἔχοντες φράζειν εἰς ὃ
[12, 965]	τῷ πολλὰ καὶ ἄξια λόγου	διαφερόντως	φρονεῖν, τοὺς γέροντας, βουλεύεσθαι, καὶ
[12, 959]	ψυχὴν σώματος εἶναι τὸ πᾶν	διαφέρουσαν,	ἐν αὐτῷ τε τῷ βίῳ
[12, 963]	φράζειν, σὺ δ' ὢν δὴ	διαφέρων,	ὡς φαίης ἄν, πάντων τῶν
[12, 942]	κεφαλῆς καὶ ποδῶν δύναμιν μὴ	διαφθείρειν	τῇ τῶν ἀλλοτρίων σκεπασμάτων περικαλυφῇ,
[12, 947]	προθέσεις καὶ ἐκφορὰς καὶ θήκας	διαφόρους	εἶναι τῶν ἄλλων πολιτῶν· λευκὴν
[12, 964]	~(Ἀθηναῖος) ἧι μὲν τοίνυν ἐστὸν	διαφόρω	καὶ δύο, σὺ παρ' ἐμοῦ
[12, 965]	ὅπως ποτὲ πέφυκεν· ἢ τούτου	διαφυγόντος	ἡμᾶς, οἰόμεθά ποτε (ἡμῖν ἱκανῶς
[12, 947]	γέρα ταῦτα τοῖς τὰς εὐθύνας	διαφυγοῦσιν·	ἂν δέ τις τούτων, πιστεύων
[12, 951]	τέλεος, οὐδ' αὖ τοὺς νόμους	διαφυλάττειν	ἄνευ τοῦ γνώμῃ λαβεῖν αὐτοὺς
[12, 956]	οἷς ἕκαστα γίγνεσθαι χρεών, καὶ	διαψηφίσεων	πέρι καὶ ἀναβολῶν, καὶ πάνθ'
[12, 958]	τῶν ἀναγκαίων κεκτῆσθαι, (μετὰ τὴν	διαψήφισιν	ἑκάστην εὐθὺς ὑπὸ κήρυκος, ἀκουόντων
[12, 942]	χωρίς τι τῶν ἄλλων πράττειν	διδάξαι	τὴν ψυχὴν ἔθεσι μήτε γιγνώσκειν
[12, 953]	δὲ τούτων τισὶν τὸ μὲν	διδάξας,	τὸ δὲ μαθὼν ἀπαλλαττέσθω, φίλος
[12, 951]	δόξης παρασκευήν, ἐλθόντες δὲ οἴκαδε	διδάξουσι	τοὺς νέους ὅτι δεύτερα τὰ
[12, 964]	δὴ πέρι τοὺς ἐξηγητάς, τοὺς	διδασκάλους,	τοὺς νομοθέτας, τῶν ἄλλων τοὺς
[12, 964]	καὶ ἐπιπλῆξαι ἁμαρτάνοντι, πότερον οὐ	διδάσκοντα	ἣν δύναμιν ἔχει κακία τε
[12, 949]	ἀλλὰ τὸ δίκαιον μετ' εὐφημίας	διδάσκοντα	καὶ μανθάνοντα ἀεὶ διατελεῖν, εἰ
[12, 968]	ἤδη τὸ τὰ τοιαῦτα κατασκευάζον	διδαχὴ	μετὰ συνουσίας πολλῆς γίγνοιτ' ἄν,
[12, 955]	τά τε νικητήρια τῷ διακωλυθέντι	(διδόναι	καὶ νικήσαντα γράφειν ἐν ἱεροῖς
[12, 949]	παρ' (ἀλλήλων, ἂν ἐθέλωσι, καὶ	διδόναι	κυρίως οὐ γὰρ καταγηράσουσιν οὐδ'
[12, 958]	τέκνα, καὶ συμμείξαντι συμβόλαια (μετρίως,	διδόντι	τε δίκας εἴ τινα ἠδικήκει
[12, 948]	καὶ ταχεῖαι δίκαι ἐκρίνοντ' αὐτῷ·	διδοὺς	γὰρ περὶ ἑκάστων τῶν ἀμφισβητουμένων
[12, 954]	τις (ἐρευνᾶν βουλομένῳ φωρᾶν μὴ	διδῷ,	δικάζεσθαι μὲν τὸν ἀπειργόμενον, τιμησάμενον
[12, 956]	ἀναθήματα μεμιμημένα. ὅτε δὲ μέρη	διείρηται	τῆς πόλεως συμπάσης, ὅσα τε
[12, 968]	τοῖς εἰρημένοις νόμοις ἅπασιν ὅσους	διεληλύθαμεν	εἰ καὶ τοῦτον προσοίσομεν, ὡς
[12, 968]	ἀρχόντων νυκτερινὸν σύλλογον, (παιδείας ὁπόσης	διεληλύθαμεν	κοινωνὸν γενόμενον· ἢ πῶς ποιῶμεν;
[12, 946]	τὰς ἀρχὰς πάσας δώδεκα μέρη	διελόμενοι	πάσαις βασάνοις χρώμενοι ἐλευθέραις ἐλεγχόντων.
[12, 946]	μοίρᾳ καὶ τύχῃ ἐπιτρέψαντας, κλήρῳ	διελόντας	τὸν νικῶντα καὶ δεύτερον καὶ
[12, 967]	ὅτε ἄψυχα αὐτὰ οἱ διανοούμενοι	διενοοῦντο.	θαύματα μὲν οὖν (καὶ τότε
[12, 966]	τοὺς θεούς, ὃ δὴ σπουδῇ	διεπερανάμεθα,	ὡς εἰσίν τε καὶ ὅσης
[12, 945]	νεύρων ἐπιτόνους, μίαν οὖσαν φύσιν	διεσπαρμένην,	πολλαχοῦ πολλοῖς ὀνόμασιν προσαγορεύομεν· εἷς
[12, 945]	ἓν δίκης, ταύτῃ πᾶσα ἀρχὴ	διεσπάσθη	χωρὶς ἑτέρα ἀπ' ἄλλης, καὶ
[12, 952]	συλλεγομένων τιμάτω δύναμις. ἐὰν δὲ	διεφθαρμένος	ἀφικέσθαι δόξῃ, μηδενὶ συγγιγνέσθω μήτε
[12, 965]	ὁμοίους πάντας κεκτημένους καὶ μὴ	διηκριβωμένους	ἔστιν οὓς τραφέντας τε καὶ
[12, 966]	θεῶν ἄγοντε εἰς πίστιν, ὅσα	διήλθομεν	ἐν τοῖς πρόσθεν; (Κλεινίας) ποῖα;
[12, 962]	ἢ τῶν ἄλλων ὅσα δὴ	διήλθομεν,	ἔσθ' ὅπως ἂν νοῦν περί
[12, 956]	φυλέται, κατὰ τὸ δωδέκατον μέρος	διῃρημένοι,	ἐν οἷς, ἂν μὴ διακριθῶσιν
[12, 950]	Ἀπόλλωνι καὶ εἰς Ὀλυμπίαν τῷ	Διὶ	καὶ εἰς Νεμέαν καὶ εἰς
[12, 943]	ἄρχοντας, ὅταν ἔλθωσιν ἀπὸ στρατοπέδου,	δικάζειν	δὲ τοὺς στρατεύσαντας ἑκάστους χωρίς,
[12, 948]	δὴ κείσθω δικαστὴν μὲν ὀμνύναι	δικάζειν	μέλλοντα, ~καὶ τὸν τὰς ἀρχὰς
[12, 954]	(ἐρευνᾶν βουλομένῳ φωρᾶν μὴ διδῷ,	δικάζεσθαι	μὲν τὸν ἀπειργόμενον, τιμησάμενον τὸ
[12, 958]	γίγνεσθαι τούσδε· πρῶτον μὲν ἡ	δικάζουσα	ἀρχὴ τὰ τοῦ ὀφλόντος τῷ
[12, 944]	τῆς δὲ εἰρημένης ἔμπροσθεν ὁ	δικάζων	μὴ ἀμελείτω σκοπεῖν. τὸν γὰρ
[12, 948]	δέ, ὅθεν ἁπλαῖ καὶ ταχεῖαι	δίκαι	ἐκρίνοντ' αὐτῷ· διδοὺς γὰρ περὶ
[12, 958]	ἄλλοις δὲ πρὸς τοῦτον ἔστωσαν	δίκαι	κυρίως. ἐὰν δέ τις ἀφῃρῆται
[12, 958]	ἐπειδὰν δὲ αἱ κατ' ἐνιαυτὸν	δίκαι	τέλος ἐκδικασθεῖσαι σχῶσι, ταῖς πράξεσι
[12, 966]	πρὸς ἀρετὴν ἔγκριτον γίγνεσθαι; (Κλεινίας)	δίκαιον	γοῦν, ὡς λέγεις, τὸν περὶ
[12, 949]	μήτε οἴκτοις γυναικείοις, ἀλλὰ τὸ	δίκαιον	μετ' εὐφημίας διδάσκοντα καὶ μανθάνοντα
[12, 965]	τε ἀνδρείᾳ καὶ σωφροσύνῃ καὶ	δικαιοσύνῃ	καὶ ἐν φρονήσει ἓν ὄν,
[12, 964]	ὧν νῦν λέγομεν, ἀνδρεία, σωφροσύνη,	δικαιοσύνη,	φρόνησις; (Κλεινίας) καὶ πῶς; (Ἀθηναῖος)
[12, 961]	τε εἰς ἕν, σωτηρία ἑκάστων	δικαιότατ'	ἂν εἴη καλουμένη. (Κλεινίας) ἔοικε
[12, 959]	πάντας τοὺς προσήκοντας, ὅπως ὅτι	δικαιότατος	ὢν καὶ (ὁσιώτατος ἔζη τε
[12, 948]	(ἂν εἴη τέχνη πρέπουσα ἐν	δίκαις.	μεταβεβληκυιῶν οὖν τῶν περὶ θεοὺς
[12, 956]	ἔλθωσιν δικαστήριον ἀπειθήσαντες ταῖς ἔμπροσθεν	δίκαις,	ὁ μὲν φεύγων ἡττηθείς, ὥσπερ
[12, 957]	πολλῶν ἐν ταῖς ἄλλαις πόλεσιν	δικαίων	καὶ ἀγαθῶν καὶ καλῶν, (τὰ
[12, 957]	τοῖς μὲν (ἀγαθοῖς μονὰς τῶν	δικαίων	καὶ ἐπαύξησιν παρασκευάζοντα, τοῖς δὲ
[12, 962]	μὲν τὸν ὅρον εἶναι τῶν	δικαίων	(ὅπως ἄρξουσί τινες ἐν τῇ
[12, 965]	φρονήσει ἓν ὄν, ἀρετὴν ἑνὶ	δικαίως	ἂν ὀνόματι προσαγορεύεσθαι. τοῦτο, ὦ
[12, 962]	ἀγνοῶν, ἆρα ἄρχων μὲν (πρῶτον	δικαίως	ἂν προσαγορεύοιτο, εἶτα σῴζειν ἂν
[12, 944]	οὐκ ἐν πᾶσιν ὀνομάζοιτ' ἂν	(δικαίως,	ἀποβολεὺς δὲ ὅπλων. οὐχ ὁμοίως
[12, 958]	οὕτω διατεθείσαις ψυχαῖς διανέμοντες, ὃ	δικαίως	εἴη πολλάκις ἂν εἰρημένον, ἄξιοι
[12, 946]	τῶν ἀρχῶν μὴ ὁμολογῇ κεκρίσθαι	δικαίως,	εἰς τοὺς ἐκλεκτοὺς δικαστὰς εἰσαγέτω
[12, 956]	πάντων εἴρηνται, τὸ λοιπὸν δὴ	δίκας	ἂν εἴη χρεὼν γίγνεσθαι. δικαστηρίων
[12, 953]	τι τῶν τοιούτων ξένων, καὶ	δίκας	αὐτοῖς ὀρθῶς διανέμοντας, ἀναγκαῖα μέν,
[12, 956]	πάνθ' ὁπόσα τοιαῦτα ἀναγκαῖα περὶ	δίκας	γίγνεσθαι, προτέρων τε καὶ ὑστέρων
[12, 958]	συμμείξαντι συμβόλαια (μετρίως, διδόντι τε	δίκας	εἴ τινα ἠδικήκει καὶ παρ'
[12, 958]	δραχμῆς, μὴ πρότερον εἶναι τούτῳ	δίκας	πρὸς ἄλλον μηδένα, πρὶν ἂν
[12, 943]	ὄνειδος τιθείς, ἀναξίῳ ἀναξίας ἐπάγῃ	δίκας.	~ῥᾴδιον μὲν οὖν οὐδαμῶς διορίσαι
[12, 953]	πρὸς τοῖς ἀγορανόμοις εἶναι δεῖ	δίκας	τοῖς τοιούτοις. τρίτον δὲ ξένον
[12, 958]	τὸν νικήσαντα ἑκόντα ἑκών, ἡ	δικάσασα	ἀρχὴ συνεπομένη τῷ νικῶντι τὰ
[12, 958]	δικαστῶν· ἐπειδὰν δὲ ὁ τῶν	δικασίμων	μηνῶν ἐχόμενος γένηται μήν, ἐάν
[12, 956]	δὲ τὸ μὲν πρῶτον αἱρετοὶ	δικασταὶ	γίγνοιντ' ἄν, οὓς ἂν ὁ
[12, 958]	ἂν τῇ πάσῃ πόλει τοιοῦτοι	δικασταὶ	καὶ δικαστῶν ἡγεμόνες. ἐπειδὰν δὲ
[12, 956]	ἐὰν δ' ἐγκαλῶν τις τοῖς	δικασταῖς	τὸ τρίτον ἀγωνίζεσθαι βούληται, (ἀγέτω
[12, 953]	δρᾶσαί τε καὶ παθεῖν ἀπαλλάττωνται.	δικαστὰς	δ' αὐτοῖς εἶναι τοὺς ἱερέας,
[12, 946]	κεκρίσθαι δικαίως, εἰς τοὺς ἐκλεκτοὺς	δικαστὰς	εἰσαγέτω τοὺς εὐθύνους, καὶ ἐὰν
[12, 956]	βούληται, (ἀγέτω μὲν ἐπὶ τοὺς	δικαστὰς	τοὺς ἐκλεκτοὺς τὴν δίκην, ἐὰν
[12, 948]	ὥς γε λόγος. ἔοικεν δὴ	δικαστῇ	μὲν ἀνθρώπων οὐδενὶ διανοούμενος δεῖν
[12, 957]	τῶν ἄλλων λόγων, τὸν ἀγαθὸν	δικαστὴν	αὑτόν τε ὀρθοῦν καὶ τὴν
[12, 957]	ἃ πάντα χρὴ τὸν μέλλοντα	δικαστὴν	ἴσον ἔσεσθαι κατὰ δίκην βλέπειν
[12, 948]	συγγενήσεσιν ἑκάστων. νόμος δὴ κείσθω	δικαστὴν	μὲν ὀμνύναι δικάζειν μέλλοντα, ~καὶ
[12, 957]	χρὴ νομοθέτην. τὰ μὲν ἴδια	δικαστήρια	ταύτῃ πῃ γιγνόμενα μέτρον ἂν
[12, 956]	δ' εἰς τὸ τρίτον ἔλθωσιν	δικαστήριον	ἀπειθήσαντες ταῖς ἔμπροσθεν δίκαις, ὁ
[12, 948]	δὲ τούτοις τὸ τῶν ἐκλεκτῶν	δικαστήριον,	γραφέσθω δὲ ὁ γραφόμενος, ὃν
[12, 952]	ἐὰν δὲ ἄξιον ὄντα εἰς	δικαστήριον	εἰσάγειν ἀρχόντων μηδεὶς εἰσάγῃ, ὄνειδος
[12, 949]	ζημίας ἐπιβαλλούσας (εἰσάγειν εἰς τὸ	δικαστήριον,	ἕως ἂν ἐθελήσωσι δρᾶν τὸ
[12, 958]	αὐτὸν εἰς τὸ τῶν νομοφυλάκων	δικαστήριον	οἱ ἀφαιρεθέντες ἀδίκως, ἐὰν δέ
[12, 943]	δ' ἔτι προστιμᾶν αὐτῷ τὸ	δικαστήριον	ὅτι χρὴ παθεῖν ἢ ἀποτίνειν.
[12, 955]	ταύτης τῆς πράξεως εἰσαγόντων εἰς	δικαστήριον,	ὀφλόντι δὲ θάνατος ἔστω δίκη.
[12, 948]	μὲν νομοφύλακες ἔστωσαν τούτου τοῦ	δικαστηρίου,	ἔπειτα αὐτῶν τούτων οἱ ζῶντες,
[12, 952]	(μή, τεθνάτω, ἐάν γ' ἐν	δικαστηρίῳ	ἁλῷ πολυπραγμονῶν τι περὶ τὴν
[12, 948]	προσταττέτω, ~ὁ δ' ἀγὼν (ἐν	δικαστηρίῳ	γιγνέσθω τοιῷδέ τινι τρόπῳ. πρῶτον
[12, 941]	ἄν τίς τι κλέπτοντα ἐν	δικαστηρίῳ	ἕλῃ, ὡς ἰασίμῳ ἐκ τῶν
[12, 956]	δίκας ἂν εἴη χρεὼν γίγνεσθαι.	δικαστηρίων	δὲ τὸ μὲν πρῶτον αἱρετοὶ
[12, 956]	τοῦ τιμήματος (ἀποτινέτω. κληρώσεις δὲ	δικαστηρίων	καὶ πληρώσεις, καὶ ὑπηρεσιῶν ἑκάσταις
[12, 958]	εὐθὺς ὑπὸ κήρυκος, ἀκουόντων τῶν	δικαστῶν·	ἐπειδὰν δὲ ὁ τῶν δικασίμων
[12, 958]	πάσῃ πόλει τοιοῦτοι δικασταὶ καὶ	δικαστῶν	ἡγεμόνες. ἐπειδὰν δὲ αἱ κατ'
[12, 957]	ὅσα δὲ περί τε σιγὴν	δικαστῶν	καὶ εὐφημίας καὶ τοὐναντίον, καὶ
[12, 956]	ὁ διώκων ἕλωνται κοινῇ, διαιτηταὶ	δικαστῶν	τοὔνομα μᾶλλον πρέπον ἔχοντες· δεύτεροι
[12, 945]	ὦσιν ἐκείνων, καὶ τοῦτ' ἐν	δίκῃ	ἀμέμπτῳ τε καὶ ἀμέμπτως, ἡ
[12, 943]	(κατὰ δύναμιν παρθένος γὰρ Αἰδοῦς	Δίκη	λέγεταί τε καὶ ὄντως εἴρηται,
[12, 943]	εἴρηται, ψεῦδος δὲ αἰδοῖ καὶ	δίκῃ	νεμεσητὸν κατὰ φύσιν τῶν τε
[12, 954]	τῆς ἐπιλήψεως. ἐάν τίς τινα	δίκῃ	παραγενέσθαι κωλύσῃ βίᾳ, εἴτε αὐτὸν
[12, 944]	τοιαύτης μὲν ὅπλων ἀποβολῆς (ἔστω	δίκη	ῥιφθέντων, τῆς δὲ εἰρημένης ἔμπροσθεν
[12, 949]	ἀλλήλοις. καὶ τὸ παράπαν ἐν	δίκῃ	τοὺς προέδρους μὴ (ἐπιτρέπειν μήτε
[12, 955]	δικαστήριον, ὀφλόντι δὲ θάνατος ἔστω	δίκη.	τοὺς τῇ πατρίδι διακονοῦντάς τι
[12, 955]	πειθόμενος ἁπλῶς τεθνάτω ἁλοὺς τῇ	δίκῃ.	χρημάτων εἰσφορᾶς πέρι τῷ κοινῷ,
[12, 943]	χρὴ μὲν δὴ πᾶσαν ἐπιφέροντα	δίκην	ἀνδρὶ πάντ' ἄνδρα φοβεῖσθαι τὸ
[12, 957]	μέλλοντα δικαστὴν ἴσον ἔσεσθαι κατὰ	δίκην	βλέπειν τε καὶ κεκτημένον γράμματα
[12, 943]	ἄλλων εὐλαβεῖσθαι πέρι πλημμελεῖν εἰς	δίκην,	διαφερόντως δὲ καὶ τῆς τῶν
[12, 954]	ἀτελῆ καὶ ἄκυρον γίγνεσθαι τὴν	δίκην,	~ἐὰν δὲ ἐλεύθερον, (πρὸς τῷ
[12, 956]	τοὺς δικαστὰς τοὺς ἐκλεκτοὺς τὴν	δίκην,	ἐὰν δὲ πάλιν ἡττηθῇ, τὴν
[12, 945]	μνᾶν. ὁ δὲ ὀφλὼν τὴν	δίκην	πρὸς τῷ ἀφεῖσθαι τῶν ἀνδρείων
[12, 948]	καὶ τὸν λαγχάνοντά τῴ τινα	δίκην	τὰ μὲν ἐγκλήματα γράφειν, ὅρκον
[12, 955]	ὑποδέχηται γιγνώσκων, τὴν αὐτὴν ὑπεχέτω	δίκην	τῷ κλέψαντι· φυγάδος δὲ ὑποδοχῆς
[12, 944]	τούτοις· Ἀνὴρ ὃς ἂν ὄφλῃ	δίκην	ὡς αἰσχρῶς ἀποβαλὼν ὅπλα πολεμικά,
[12, 958]	δέ τις ὄφλῃ τὴν τοιαύτην	δίκην,	ὡς ὅλην τὴν πόλιν καὶ
[12, 941]	ἢ καὶ σμικρόν, τῆς αὐτῆς	δίκης	δεῖ. μικρόν τι γὰρ ὁ
[12, 956]	ἀποτινέτω τοῦ τιμήματος τῆς γραφείσης	δίκης.	ἐὰν δ' ἐγκαλῶν τις τοῖς
[12, 956]	δὲ ἀποτινέτω ταὐτὸν μέρος τῆς	δίκης.	ἐὰν δ' εἰς τὸ τρίτον
[12, 941]	κινῶν οὐ καταθέμενος ὅλον ἀδικεῖ·	δίκης	οὖν οὐδέτερον οὐδετέρου ἐλάττονος ἕνεκα
[12, 945]	πάντα πολιτεύματα συνεχούσης εἰς ἓν	δίκης,	ταύτῃ πᾶσα ἀρχὴ διεσπάσθη χωρὶς
[12, 948]	περὶ τὴν λεγομένην κρίσιν τῶν	δικῶν	ἄξιον ἄγασθαι, διότι κατεῖδεν τοὺς
[12, 948]	ἄρχουσιν ἀνώμοτον. δεινὸν γάρ που,	δικῶν	γ' ἐν πόλει πολλῶν (γενομένων,
[12, 949]	εἶναι δοκεῖ, ταῦτα δὲ διὰ	δικῶν	ὅρκων χωρὶς κρίνεσθαι σύμπαντας τοὺς
[12, 943]	ταῦτα, ἐκδικασθεισῶν τῶν τῆς ἀστρατείας	δικῶν,	πάλιν ἑκάστων ἄρχοντας ποιῆσαι σύλλογον,
[12, 949]	κυρίους τῆς χώρας παρέξονται συντρόφους	δικῶν	τε περὶ λήξεως τὸν αὐτὸν
[12, 948]	τοὺς νόμους· ἐν γὰρ λήξεσιν	δικῶν	τοὺς μετὰ νοῦ τιθεμένους νόμους
[12, 945]	ποιοῦσαι, στάσεων ἐμπλήσασαι ταχὺ διώλεσαν.	διὸ	δὴ δεῖ πάντως τοὺς εὐθύνους
[12, 950]	τῶν ἀνθρώπων καὶ τοὺς χείρονας.	διὸ	καλὸν ταῖς πολλαῖς πόλεσι τὸ
[12, 957]	τὰ προσήκοντα ἑκάστῃ τῶν ἀρχῶν	διοικεῖν,	ἔστ' ἐν πολλαῖς πόλεσιν οὐκ
[12, 953]	διαρρήδην ἐγγυάσθω, τὴν πρᾶξιν πᾶσαν	διομολογούμενος	ἐν συγγραφῇ καὶ ἐναντίον μαρτύρων
[12, 953]	διαρρήδην ἐγγυάσθω, τὴν πρᾶξιν πᾶσαν	διομολογούμενος	ἐν συγγραφῇ καὶ ἐναντίον μαρτύρων
[12, 944]	δίκας. ~ῥᾴδιον μὲν οὖν οὐδαμῶς	διορίσαι	τούτων θάτερον, (ὅμως δὲ χρὴ
[12, 941]	τούτων ἔστων ὡς Ἑρμοῦ καὶ	Διὸς	ἀγγελίας καὶ ἐπιτάξεις παρὰ νόμον
[12, 941]	ἀνελεύθερον, ἁρπαγὴ δὲ ἀναίσχυντον· τῶν	Διὸς	δὲ ὑέων οὐδεὶς οὔτε δόλοις
[12, 948]	κρίσιν τῶν δικῶν ἄξιον ἄγασθαι,	διότι	κατεῖδεν τοὺς τότε ἀνθρώπους ἡγουμένους
[12, 946]	ἂν δυνατὸν ᾖ διπλῆν τεῖσαι,	διπλασίαν	τινέτω. τὰς δ' εὐθύνας αὐτῶν
[12, 954]	ἂν δέ τις ὄφλῃ, τὴν	διπλασίαν	τοῦ τιμηθέντος βλάβην ἐκτίνειν. ἐὰν
[12, 946]	τιμημάτων ὧν ἂν δυνατὸν ᾖ	διπλῆν	τεῖσαι, διπλασίαν τινέτω. τὰς δ'
[12, 957]	δὲ τό γε ὀρθὸν καὶ	(δὶς	καὶ τρίς. πάντα δ' οὖν
[12, 942]	αὐτοῖς τοῖς κινδύνοις μήτε τινὰ	διώκειν	μήθ' ὑποχωρεῖν ἄλλῳ ἄνευ τῆς
[12, 956]	ὁ φεύγων τε (καὶ ὁ	διώκων	ἕλωνται κοινῇ, διαιτηταὶ δικαστῶν τοὔνομα
[12, 956]	τιμήματος ἀποτινέτω. ἐὰν δὲ ὁ	διώκων	ἡττηθεὶς ἐν τοῖς πρώτοις μὴ
[12, 948]	αὐτῷ τιμῶν, ἐὰν δὲ ὁ	διώκων	μὴ μεταλάβῃ τὸ πέμπτον μέρος
[12, 956]	εἴρηται, τὴν ἡμιολίαν, ὁ δὲ	διώκων	τὴν ἡμίσειαν τοῦ τιμήματος (ἀποτινέτω.
[12, 945]	πόλιν ποιοῦσαι, στάσεων ἐμπλήσασαι ταχὺ	διώλεσαν.	διὸ δὴ δεῖ πάντως τοὺς
[12, 963]	ἄλλων ἐγὼ πρὸς ὑμᾶς συχνῶν	διωριζόμην;	(Κλεινίας) οὐδαμῶς, ὦ ξένε. (Ἀθηναῖος)
[12, 948]	τάφου καὶ τῶν ἄλλων τῶν	δοθεισῶν	αὐτῷ τιμῶν, ἐὰν δὲ ὁ
[12, 965]	εἰ δ' ἄρα τὸ παράπαν	δοκεῖ	ἐᾶν, ὁρᾶν δὴ χρεών. (Κλεινίας)
[12, 962]	εἰ δ' οὖν τοπάζειν δεῖ,	δοκεῖ	μοι τείνειν ὁ λόγος οὗτος
[12, 949]	ἐξομοσαμένῳ κέρδος μέγα φανερὸν εἶναι	δοκεῖ,	ταῦτα δὲ διὰ δικῶν ὅρκων
[12, 960]	ἡμῖν δ' ἔτι μοι φαίνεσθαι	δοκεῖ	τοῦτ' ἐλλεῖπον τοῖς νόμοις εἶναι,
[12, 950]	οὔποτε περὶ σμικροῦ ποιεῖσθαι τὸ	δοκεῖν	ἀγαθοὺς εἶναι τοῖς ἄλλοις ἢ
[12, 950]	εἶναι τοῖς ἄλλοις ἢ μὴ	δοκεῖν.	οὐ γὰρ ὅσον οὐσίας ἀρετῆς
[12, 943]	τοῦτον ἀκούειν τὸν νέον χρῆν	δοκεῖν	πολεμικοῦ περὶ βίου, νόμους δ'
[12, 951]	τε καὶ εἰρηνικαῖς συνουσίαις ποιήσουσι	(δοκεῖν,	τοῖς περὶ τὸν πόλεμον ἀντίστροφον
[12, 969]	ἢ τό γε ἀνδρειότατος (εἶναι	δοκεῖν	τῶν ὕστερον ἐπιγιγνομένων οὐκ ἐκφεύξῃ
[12, 965]	ἐατέον που τὸ τοιοῦτον, ἐπεὶ	δοκεῖς	ἡμῖν ὀρθότατα λέγειν. ἀλλὰ δὴ
[12, 952]	ἂν ἐν ταύτῃ τῇ σκέψει	δοκῇ	συμφέρειν μαθοῦσι μὲν εὐαγέστερον γίγνεσθαι,
[12, 952]	μανθάνειν, ἐὰν δέ τις ἀνάξιος	δοκῇ	τῶν παρακεκλημένων εἶναι, τῷ παρακαλοῦντι
[12, 950]	τρόποις αὐθάδεσι καὶ χαλεποῖς, ὡς	δοκοῖεν	ἄν· χρὴ δὲ οὔποτε περὶ
[12, 941]	Διὸς δὲ ὑέων οὐδεὶς οὔτε	δόλοις	οὔτε βίᾳ χαίρων ἐπιτετήδευκεν τούτοιν
[12, 948]	πλείστων ἐστὶ καὶ κακίστων ἡ	δόξα	ὡς σμικρὰ δεχόμενοι θύματα καὶ
[12, 961]	καίριον ἀκοῦσαι καὶ σωθέντας οἴκαδε,	δόξαι,	τούτοις αὐτοῖς διαβασανισθέντας, τοῦ συλλόγου
[12, 957]	τὸ δυνατὸν μεταβολήν, ὅσοις ἰάσιμοι	δόξαι	τῶν κακῶν· οἷσιν δὲ ὄντως
[12, 950]	εὖ τοῖς λόγοις καὶ ταῖς	δόξαις	διαιροῦνται τοὺς ἀμείνους τῶν ἀνθρώπων
[12, 950]	οἰκιζομένῃ πόλει πρέπον ἂν εἴη	δόξαν	πρὸς τῶν ἄλλων ἀνθρώπων ὅτι
[12, 949]	φέρει κέρδος κατὰ τὴν ἀνθρωπίνην	δόξαν	τῷ ἐπιορκοῦντι· τῶν δὲ ὁπόσα
[12, 960]	νομοφυλάκων ὑπὸ πάντων ζημιούσθω (τῇ	δοξάσῃ	πᾶσι κοινῇ ζημίᾳ. ὅσαι δ'
[12, 961]	ἄλλους εἰσφέρειν, καὶ ἐὰν μὲν	δόξῃ	καὶ τοῖς ἄλλοις, προσλαμβάνειν, εἰ
[12, 957]	ἕως ἂν ἱκανῶς αὐτῶν ἕκαστα	δόξῃ	κεῖσθαι, τότε δὲ τέλος ἐπιθέντας,
[12, 952]	δύναμις. ἐὰν δὲ διεφθαρμένος ἀφικέσθαι	δόξῃ,	μηδενὶ συγγιγνέσθω μήτε νέῳ μήτε
[12, 952]	χείρων μηδέ τι βελτίων ἥκειν	δόξῃ,	χάριν γοῦν τῆς σφόδρα προθυμίας
[12, 951]	περὶ τὸν πόλεμον ἀντίστροφον ἀποδιδόντες	δόξης	παρασκευήν, ἐλθόντες δὲ οἴκαδε διδάξουσι
[12, 948]	μεταβεβληκυιῶν οὖν τῶν περὶ θεοὺς	δοξῶν	ἐν τοῖς ἀνθρώποις μεταβάλλειν δεῖ
[12, 962]	δ' ὅπως πλουτήσουσιν, εἴτ' οὖν	δοῦλοί	τινων ὄντες εἴτε καὶ μή,
[12, 941]	μὲν δὴ τῶν δημοσίων ἢ	δοῦλον	ἄν τίς τι κλέπτοντα ἐν
[12, 954]	αὐτὸν εἴτε μάρτυρας, ἐὰν μὲν	δοῦλον	εἴτε αὑτοῦ εἴτε ἀλλότριον, ἀτελῆ
[12, 968]	λόγον ἔχει, τούτων δυνατὸς (ᾖ	δοῦναι	τὸν λόγον· ὁ δὲ μὴ
[12, 941]	οὔτ' εἰκός, ἀλλ' ὅς τι	δρᾷ	τοιοῦτον παρανόμως, οὔτε θεὸς οὔτε
[12, 949]	φορᾶς ψήφων ἀφ' ἱερῶν φέροντα	δρᾶν	ἀεὶ τὸ τοιοῦτον, καὶ κριτὴν
[12, 942]	ἐφ' αὑτοῦ τι κατὰ μόνας	δρᾶν,	ἀλλ' ἔν τε πολέμῳ παντὶ
[12, 949]	ἄλλοθεν ἀνάγκη βεβουλεῦσθαι τί χρὴ	δρᾶν·	συμβουλεύειν οὖν τὸν νομοθέτην δεῖ
[12, 949]	τὸ δικαστήριον, ἕως ἂν ἐθελήσωσι	δρᾶν	τὸ προσταχθέν. πόλει δέ, ἥτις
[12, 944]	πρόσφορος; οὐ γὰρ δυνατὸν ἀνθρώπῳ	δρᾶν	τοὐναντίον ὥς ποτε θεόν φασι
[12, 944]	τοὐναντίον ὥς ποτε θεόν φασι	δρᾶσαι,	Καινέα τὸν Θετταλὸν ἐκ γυναικὸς
[12, 953]	ὧν χάριν ἀφίκοντο, (ἀβλαβεῖς τοῦ	δρᾶσαί	τε καὶ παθεῖν ἀπαλλάττωνται. δικαστὰς
[12, 960]	δ' ἑκάστοτε τέλος οὐ τὸ	δρᾶσαί	τι σχεδὸν οὐδὲ τὸ κτήσασθαι
[12, 958]	ὁπόθεν, ἐλλείπῃ δὲ μὴ ἔλαττον	δραχμῆς,	μὴ πρότερον εἶναι τούτῳ δίκας
[12, 953]	ἀδικῇ τις τούτων ὅσα ἐντὸς	δραχμῶν	πεντήκοντα, ἐὰν δέ τι μεῖζον
[12, 941]	ποιεῖν ἀλλ' ἅπερ αὐτοὶ θεοὶ	δρῶσιν·	οὔτε γὰρ ἀληθὲς οὔτ' εἰκός,
[12, 966]	(Ἀθηναῖος) ἆρα οὖν ἴσμεν ὅτι	δύ'	ἐστὸν τὼ περὶ θεῶν ἄγοντε
[12, 963]	αὐτοῖν τούτω τὼ δύο καὶ	δύ'	ὀνόματα ἐλαβέτην καὶ τἆλλα, οὐδὲν
[12, 951]	πόλις ἀνθρώπων κακῶν καὶ ἀγαθῶν	δύναιτ'	ἄν ποτε, ἀνομίλητος οὖσα, ἥμερος
[12, 941]	ὁ κλέπτων ἔρωτι μὲν ταὐτῷ,	δυνάμει	δὲ ἐλάττονι (κέκλοφεν, ὅ τε
[12, 968]	εἶεν ἡλικίαις τε καὶ μαθημάτων	δυνάμεσιν	καὶ τρόπων ἤθεσιν καὶ ἔθεσιν·
[12, 966]	τε καὶ ὅσης φαίνονται κύριοι	δυνάμεως,	εἰδέναι τε εἰς ὅσον δυνατόν
[12, 945]	ἀρχὴν πράξῃ, τῆς δ' αὑτοῦ	δυνάμεως	ἐνδείᾳ πρὸς τὴν τῆς ἀρχῆς
[12, 960]	τῷ πυρὶ τὴν ἀμετάστροφον (ἀπεργαζομένων	δύναμιν·	ἃ δὴ καὶ πόλει καὶ
[12, 964]	ἁμαρτάνοντι, πότερον οὐ διδάσκοντα ἣν	δύναμιν	ἔχει κακία τε καὶ ἀρετὴ
[12, 947]	λίθων ποτίμων καὶ ἀγήρων εἰς	δύναμιν,	ἔχουσαν κλίνας παρ' ἀλλήλας λιθίνας
[12, 960]	ἀμετάστροφον αὐτοῖς ἐγγίγνεσθαι κατὰ φύσιν	δύναμιν.	(Κλεινίας) οὐ σμικρὸν λέγεις, εἴπερ
[12, 942]	τὴν τῆς κεφαλῆς καὶ ποδῶν	δύναμιν	μὴ διαφθείρειν τῇ τῶν ἀλλοτρίων
[12, 950]	τοῖς θεοῖς, πέμπειν δὲ εἰς	δύναμιν	ὅτι πλείστους ἅμα καὶ καλλίστους
[12, 942]	ὄντα σῳζόμενά τε ἔχει μεγίστην	δύναμιν	παντὸς τοῦ σώματος καὶ τοὐναντίον
[12, 943]	οὖν ἑκόντα μήτ' ἄκοντα (κατὰ	δύναμιν	παρθένος γὰρ Αἰδοῦς Δίκη λέγεταί
[12, 949]	τούτων πέρι πρῶτον πείθοντα εἰς	δύναμιν.	πέφυκεν δὲ ἡ πόλεων ἐπιμειξία
[12, 944]	ἀμυντηρίων ὅπλων εἰς τοὐναντίον ἀφέντι	δύναμιν	τίς ἄρα γίγνοιτ' ἂν πρόσφορος;
[12, 944]	καλλύνων· τεμεῖν δὴ χρεὼν κατὰ	δύναμιν	τὸ μεῖζον καὶ τὸ δυσχερέστερον
[12, 956]	νόμοι περὶ τῶν συμβολαίων εἰς	δύναμιν	τῶν μεγίστων πέρι πάντων εἴρηνται,
[12, 952]	προσηκούσαις ἡ τῶν συλλεγομένων τιμάτω	δύναμις.	ἐὰν δὲ διεφθαρμένος ἀφικέσθαι δόξῃ,
[12, 965]	εἰ τέτταρα οὔθ' ὡς ἓν	δυνατοὶ	φράζειν ἐσόμεθα; οὔκουν ἐάν γε
[12, 966]	ἀλλὰ μὴν δεῖ γε, εἴπερ	δυνατόν.	(Ἀθηναῖος) τί δὲ δή; περὶ
[12, 944]	γίγνοιτ' ἂν πρόσφορος; οὐ γὰρ	δυνατὸν	ἀνθρώπῳ δρᾶν τοὐναντίον ὥς ποτε
[12, 965]	ἐκ τῶν πολλῶν καὶ ἀνομοίων	δυνατὸν	εἶναι βλέπειν; (Κλεινίας) ἴσως. (Ἀθηναῖος)
[12, 965]	δεῖν πρὸς τὰ πολλὰ βλέπειν	δυνατὸν	εἶναι, πρὸς δὲ τὸ ἓν
[12, 968]	καὶ Κλεινία, περὶ τῶν τοιούτων	δυνατόν	ἐστιν νομοθετεῖν, πρὶν ἂν κοσμηθῇ
[12, 966]	δυνάμεως, εἰδέναι τε εἰς ὅσον	δυνατόν	ἐστιν ταῦτ' ἄνθρωπον γιγνώσκειν, καὶ
[12, 960]	σμικρὸν λέγεις, εἴπερ ἐστὶ μὴ	δυνατὸν	εὑρεῖν ὅπῃ γίγνοιτ' ἂν παντὶ
[12, 946]	δ' ἄλλων τιμημάτων ὧν ἂν	δυνατὸν	ᾖ διπλῆν τεῖσαι, διπλασίαν τινέτω.
[12, 957]	συλλήβδην πάσης ἀδικίας εἰς τὸ	δυνατὸν	μεταβολήν, ὅσοις ἰάσιμοι δόξαι τῶν
[12, 960]	τοιοῦτον. (Ἀθηναῖος) ἀλλ' ἔστι μὴν	δυνατόν,	ὥς γέ μοι τὰ νῦν
[12, 962]	ἂν προσαγορεύοιτο, εἶτα σῴζειν ἂν	δυνατὸς	εἴη τοῦτο οὗ τὸν σκοπὸν
[12, 968]	~ὅσα τε λόγον ἔχει, τούτων	δυνατὸς	(ᾖ δοῦναι τὸν λόγον· ὁ
[12, 968]	ἄν πῃ καὶ κατὰ βραχὺ	δυνηθῶμεν;	(Ἀθηναῖος) καὶ μὴν πρός γε
[12, 963]	τοίνυν διαφέρετον αὐτοῖν τούτω τὼ	δύο	καὶ δύ' ὀνόματα ἐλαβέτην καὶ
[12, 967]	μὴ τὰ λεγόμενα ταῦτα νῦν	δύο	λάβῃ, ψυχή τε ὡς ἔστιν
[12, 963]	ποτε ἓν προσαγορεύοντες ἀρετὴν ἀμφότερα,	δύο	πάλιν αὐτὰ προσείπομεν, τὸ μὲν
[12, 948]	τρίτου δὲ ἕξ, τετάρτου δὲ	δύο.	Ῥαδαμάνθυος δὲ περὶ τὴν λεγομένην
[12, 964]	μὲν τοίνυν ἐστὸν διαφόρω καὶ	δύο,	σὺ παρ' ἐμοῦ ἀπείληφας τῷ
[12, 963]	τὴν φρόνησιν ἀρετήν, (καὶ τὰ	δύο	τἆλλα, ὡς ὄντως ὄντα οὐ
[12, 959]	τοῦ δευτέρου τρεῖς μναῖ, καὶ	δύο	τῷ τοῦ τρίτου, μνᾶ δὲ
[12, 946]	δὲ ἢ πᾶσιν ἢ τοῖν	δυοῖν	ἴσαι γίγνωνται, τῇ ἀγαθῇ μοίρᾳ
[12, 955]	ἀποφέρειν ἀγρονόμοις φυλέτας, ὅπως ἂν	δυοῖν	οὔσαιν ταῖν εἰσφοραῖν, ὁποτέρᾳ τὸ
[12, 944]	ἵν' ἀμείνων ᾖ, οὐ τὸν	δυστυχῆ·	οὐδὲν γὰρ πλέον. ζημία δὴ
[12, 967]	τότε ἐξειργασμένα πολλὰς ἀθεότητας καὶ	δυσχερείας	τῶν τοιούτων ἅπτεσθαι, καὶ δὴ
[12, 944]	δύναμιν τὸ μεῖζον καὶ τὸ	δυσχερέστερον	κακὸν ἀπὸ τοῦ ἐναντίου. σχεδὸν
[12, 946]	τούτους δὲ πρώτῳ μὲν ἐνιαυτῷ	δώδεκα	εὐθύνους ἀποδεῖξαι, μέχριπερ ἂν ἑκάστῳ
[12, 946]	οὗτοι δὲ τὰς ἀρχὰς πάσας	δώδεκα	μέρη διελόμενοι πάσαις βασάνοις χρώμενοι
[12, 948]	ὁ μὲν τοῦ μεγίστου τιμήματος	δώδεκα	μνᾶς, ὀκτὼ δὲ ὁ τοῦ
[12, 956]	τε καὶ φυλέται, κατὰ τὸ	δωδέκατον	μέρος διῃρημένοι, ἐν οἷς, ἂν
[12, 955]	ἐπ' ἀγαθοῖς μὲν δεῖ δέχεσθαι	δῶρα,	ἐπὶ δὲ φλαύροις (οὔ· τὸ
[12, 956]	τὰ πολέμου (κοσμήματα. θειότατα δὲ	δῶρα	ὄρνιθές τε καὶ ἀγάλματα ὅσαπερ
[12, 955]	ἔμμετρα τὸν μέτριον ἄνδρα ἀνατιθέντα	δωρεῖσθαι.	γῆ μὲν οὖν ἑστία τε
[12, 953]	μαθὼν ἀπαλλαττέσθω, φίλος παρὰ φίλων	δώροις	καὶ τιμαῖς πρεπούσαις τιμηθείς. τούτοις
[12, 955]	πείθεσθαι τῷ νόμῳ, μηδὲν ἐπὶ	δώροισιν	διακονεῖν. ὁ δὲ μὴ πειθόμενος
[12, 955]	τοὺς τῇ πατρίδι διακονοῦντάς τι	δώρων	χωρὶς χρὴ διακονεῖν, πρόφασιν δ'
[12, 959]	ἐπονομαζόμενον, παρὰ θεοὺς ἄλλους ἀπιέναι	δώσοντα	λόγον, καθάπερ ὁ νόμος ὁ