Livre, pages
[12, 947]	(καὶ κόρας ἑπομένας ἐξόπισθεν ὅσαι	τ'	ἂν γυναῖκες τῆς παιδοποιήσεως ἀπηλλαγμέναι
[12, 947]	τῆς πόλεως ἀριστείων ἠξιωμένοις (προεδρίαι	τ'	ἐν ταῖς πανηγύρεσι πάσαις ἔστωσαν,
[12, 952]	ἐὰν δὲ πολὺ βελτίων, πολύ	τ'	ἐπαινείσθω μᾶλλον ζῶν, τελευτήσαντά τε
[12, 953]	ταξιάρχοις ὑποδεκτέον ἐστὶν μόνοις, τήν	τ'	ἐπιμέλειαν (τῶν τοιούτων μετὰ τῶν
[12, 960]	σχεδὸν οὐδὲ τὸ κτήσασθαι κατοικίσαι	τ'	ἐστίν, ἀλλὰ τῷ γεννηθέντι σωτηρίαν
[12, 959]	ἐπίσκοπον οἰκεῖοι παραλάβωσιν, ᾧ καλόν	τ'	ἔστω καλῶς καὶ μετρίως τὰ
[12, 968]	ὁ δὲ μὴ ταῦθ' οἷός	τ'	ὢν πρὸς ταῖς δημοσίαις ἀρεταῖς
[12, 946]	καὶ τρίτον στεφανῶσαι θαλλῷ, καὶ	τὰ	ἀριστεῖα ἀποδόντας πᾶσιν ἀνειπεῖν ὅτι
[12, 951]	πρῶτον μὲν τῶν ἱερέων τῶν	τὰ	ἀριστεῖα εἰληφότων, ἔπειτα τῶν νομοφυλάκων
[12, 954]	οἰκίαν, τά τε σεσημασμένα καὶ	τὰ	ἀσήμαντα, φωρᾶν. ἐὰν δέ τις
[12, 942]	βλέποντα καὶ συνεπόμενον ζῆν, καὶ	τὰ	βραχύταθ' ὑπ' ἐκείνου κυβερνώμενον, οἷον
[12, 969]	τῷ φράζειν τε καὶ ἐξηγεῖσθαι	τά	γε δεδογμένα ἐμοὶ περὶ τῆς
[12, 963]	θηρία μετέχει, τῆς ἀνδρείας, καὶ	τά	γε τῶν παίδων ἤθη τῶν
[12, 951]	νομίμων, ὅσα καλῶς αὐτοῖς κεῖται,	τὰ	δ' ἐπανορθούμενον, εἴ τι παραλείπεται.
[12, 957]	καὶ καλῶν, (τὰ μὲν εἴρηται,	τὰ	δ' ἔτι πρὸς τῷ τέλει
[12, 953]	ἔλαττον τριῶν, ὅσα ἐντὸς χιλίων,	τὰ	δ' ὑπὲρ ἐγγύην, ἣν ἂν
[12, 954]	ἔλαττον τριῶν, ὅσα ἐντὸς χιλίων,	~τὰ	δ' ὑπὲρ (χιλίας μὴ ἔλαττον
[12, 957]	πῃ γιγνόμενα μέτρον ἂν ἔχοι·	τὰ	δὲ δημόσια καὶ κοινὰ καὶ
[12, 946]	καὶ τὰ μὲν ἰδίᾳ ἕκαστος,	τὰ	δὲ καὶ κοινῇ μετ' ἀλλήλων
[12, 944]	ἐγένεθ' οἷον δὴ μυρίοις συνέπεσεν,	τὰ	δὲ πρότερα ἐκεῖνα ὅπλα, ἃ
[12, 954]	ἀσήμαντα παρεχόντων οἱ ἐνοικοῦντες ἐρευνᾶν,	τὰ	δὲ σεσημασμένα παρασημηνάσθω καὶ ὃν
[12, 963]	καὶ τὴν φρόνησιν ἀρετήν, (καὶ	τὰ	δύο τἆλλα, ὡς ὄντως ὄντα
[12, 952]	τοῦτον τὸν σύλλογον ὁ θεωρήσας	τὰ	ἐν τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις νόμιμα
[12, 958]	θῆλυς ᾖ, τὰ μὲν περὶ	τὰ	θεῖα νόμιμα τῶν τε ὑπὸ
[12, 963]	ἐστιν περὶ φόβον, οὗ καὶ	τὰ	θηρία μετέχει, τῆς ἀνδρείας, καὶ
[12, 967]	τῶν ὀμμάτων, πάντα αὐτοῖς ἐφάνη,	τὰ	κατ' οὐρανὸν φερόμενα, μεστὰ εἶναι
[12, 956]	ἀνατιθέτω, καὶ λίθου ὡσαύτως πρὸς	τὰ	κοινὰ ἱερά, ὑφὴν δὲ μὴ
[12, 967]	ἀνθρώπων οὐδένα, ὃς ἂν μὴ	τὰ	λεγόμενα ταῦτα νῦν δύο λάβῃ,
[12, 963]	κάλλιστ' ἐπακολουθεῖς, ὦ Κλεινία. καὶ	τὰ	λοιπὰ δὴ συνακολούθει. νοῦν γὰρ
[12, 954]	δὲ ἀποδημῶν οἰκίας δεσπότης τυγχάνῃ,	τὰ	μὲν ἀσήμαντα παρεχόντων οἱ ἐνοικοῦντες
[12, 951]	ζητεῖν (ὃς ἂν ἀδιάφθαρτος ᾖ,	τὰ	μὲν βεβαιούμενον τῶν νομίμων, ὅσα
[12, 947]	καὶ γυμνικὸν ἱππικόν τε θήσουσιν.	τὰ	μὲν δὴ γέρα ταῦτα τοῖς
[12, 948]	τὸν λαγχάνοντά τῴ τινα δίκην	τὰ	μὲν ἐγκλήματα γράφειν, ὅρκον δὲ
[12, 957]	δικαίων καὶ ἀγαθῶν καὶ καλῶν,	(τὰ	μὲν εἴρηται, τὰ δ' ἔτι
[12, 946]	τεμένει, ἐν ᾧπερ ἐκρίθησαν· καὶ	τὰ	μὲν ἰδίᾳ ἕκαστος, τὰ δὲ
[12, 957]	τὸν νέον ἀναπληροῦν χρὴ νομοθέτην.	τὰ	μὲν ἴδια δικαστήρια ταύτῃ πῃ
[12, 958]	ἄρρην εἴτε τις θῆλυς ᾖ,	τὰ	μὲν περὶ τὰ θεῖα νόμιμα
[12, 962]	ἐν τῇ πόλει ἑκάστῃ. καὶ	τὰ	μὲν πολλὰ οὐδὲν θαυμαστὸν τὸ
[12, 959]	δὲ παρὸν δεῖν εὖ ποιεῖν,	(τὰ	μέτρια ἀναλίσκοντα ὡς εἰς ἄψυχον
[12, 966]	τά τε καλῶς γιγνόμενα καὶ	τὰ	μὴ κατὰ φύσιν; (Κλεινίας) πῶς
[12, 949]	δ' εἶναι πρὸς ξένους, καθάπερ	τὰ	νῦν, δέχεσθαί τε ὅρκους παρ'
[12, 968]	ὀρθῶς γίγνοιτ' ἄν, τοῦτο δὴ	τὰ	νῦν λέγωμέν τε καὶ ἐρευνῶμεν.
[12, 965]	ὦ φίλοι, εἰ μὲν βουλόμεθα,	τὰ	νῦν οἷόνπερ σφόδρα πιέσαντες μὴ
[12, 960]	μὴν δυνατόν, ὥς γέ μοι	τὰ	νῦν παντάπασι καταφαίνεται. (Κλεινίας) μὴ
[12, 962]	πῶς; (Ἀθηναῖος) δεῖ δὴ καὶ	τὰ	νῦν, ὡς ἔοικεν, εἴπερ μέλλει
[12, 962]	ἓν βλέποντα πρὸς τοῦτο ἀεὶ	τὰ	πάντα οἷον βέλη ἀφιέναι. (Κλεινίας)
[12, 945]	ἀρχόντων γίγνηται, τότε λυθείσης τῆς	τὰ	πάντα πολιτεύματα συνεχούσης εἰς ἓν
[12, 941]	πολεμίων ἢ καὶ φίλων μὴ	τὰ	παρ' ἐκείνων ὀρθῶς ἀποπρεσβεύσας γένηται
[12, 952]	γίγνεσθαι, μὴ μαθοῦσι δὲ σκοτωδέστερα	τὰ	περὶ νόμους αὐτοῖς φαίνεσθαι καὶ
[12, 945]	καὶ πόλις· ἐὰν δ' ἄλλως	τὰ	περὶ τὰς εὐθύνας τῶν ἀρχόντων
[12, 951]	τὰ τῶν ἄλλων ἐστὶ νόμιμα	τὰ	περὶ τὰς πολιτείας. θεωροὺς δὲ
[12, 968]	ἐπιστήμην γεγονέναι. οὕτω δὴ πάντα	τὰ	περὶ ταῦτα ἀπόρρητα μὲν λεχθέντα
[12, 966]	ἐσομένους τῶν νόμων ὄντως εἰδέναι	τὰ	περὶ τὴν ἀλήθειαν αὐτῶν, καὶ
[12, 961]	συγκερασάμενοι σῴζουσιν αὑτούς τε καὶ	τὰ	περὶ τὴν ναῦν; (Κλεινίας) τί
[12, 959]	τ' ἔστω καλῶς καὶ μετρίως	τὰ	περὶ τὸν τετελευτηκότα γιγνόμενα καὶ
[12, 957]	τοῦ τὸν μανθάνοντα βελτίω γίγνεσθαι	τὰ	περὶ τοὺς νόμους κείμενα, εἴπερ
[12, 956]	μὴ προσφέρειν ἀλλ' ἢ πρὸς	τὰ	πολέμου (κοσμήματα. θειότατα δὲ δῶρα
[12, 965]	φύλακα μὴ μόνον δεῖν πρὸς	τὰ	πολλὰ βλέπειν δυνατὸν εἶναι, πρὸς
[12, 952]	διὰ τέλους ἀεὶ θερινὸς ὡς	τὰ	πολλὰ (διατελῶν ταῖς φοιτήσεσιν, καθάπερ
[12, 957]	ὀλίγα νομοθετήματα, ὅθεν νομοφύλακας (χρὴ	τὰ	πρέποντα τῇ νῦν γεννωμένῃ πολιτείᾳ
[12, 965]	οἰόμεθά ποτε (ἡμῖν ἱκανῶς ἕξειν	τὰ	πρὸς ἀρετήν, περὶ ἧς οὔτ'
[12, 957]	καὶ ὅσοις ἀρχὰς δεῖ χρωμένας	τὰ	προσήκοντα ἑκάστῃ τῶν ἀρχῶν διοικεῖν,
[12, 961]	πάσης τῆς πόλεως, πάντα ἔχουσαν	τὰ	πρόσφορα ἑαυτῇ, σῴζειν ἂν σύμπαντα
[12, 954]	παραλαβὼν οὕτω φωράτω, λύων καὶ	τὰ	σεσημασμένα, (πάλιν δὲ μετὰ τῶν
[12, 955]	ἑκάστοτε προσόδου, χωρὶς τῶν εἰς	τὰ	συσσίτια τελουμένων. θεοῖσι δὲ ἀναθήματα
[12, 951]	πεντήκοντα, ἔτι δὲ τῶν εὐδοκίμων	τά	τε ἄλλα καὶ εἰς τὸν
[12, 959]	δ' ἐστὶ τῷ νομοθέτῃ χρεὼν	τά	τε ἄλλα καὶ λέγοντι ψυχὴν
[12, 963]	τούτων ἡγεμόνα, πρὸς ὃν δὴ	τά	τε ἄλλα πάντα καὶ τούτων
[12, 966]	καὶ τοῖς ἔργοις συνακολουθεῖν, κρίνοντας	τά	τε καλῶς γιγνόμενα καὶ τὰ
[12, 967]	πρὸ τούτων ἀναγκαῖα μαθήματα λάβῃ,	τά	τε κατὰ τὴν μοῦσαν τούτοις
[12, 955]	μὲν ὁ κωλύων ἀγωνίζεσθαι νικήσῃ,	τά	τε νικητήρια τῷ διακωλυθέντι (διδόναι
[12, 967]	τοῖς ἄστροις νοῦν τῶν ὄντων	τά	τε πρὸ τούτων ἀναγκαῖα μαθήματα
[12, 954]	ὁ δὲ παρεχέτω τὴν οἰκίαν,	τά	τε σεσημασμένα καὶ τὰ ἀσήμαντα,
[12, 960]	δὲ πολιτικῷ νομοθετοῦντι παραχωρεῖν χρὴ	τὰ	τοιάδε· δακρύειν (μὲν τὸν τετελευτηκότα
[12, 968]	ἴσως εὑρήσω διὰ τὴν περὶ	τὰ	τοιαῦτ' ἐμπειρίαν τε καὶ σκέψιν
[12, 964]	(μεγέθει τε καὶ κάλλει πάντα	τὰ	τοιαῦτα ἀγνοεῖν αἰσχρόν. (Κλεινίας) ἔοικεν
[12, 956]	ἀποτελῇ· καὶ τἆλλα ἔστω κατὰ	τὰ	τοιαῦτα ἀναθήματα μεμιμημένα. ὅτε δὲ
[12, 966]	γοῦν, ὡς λέγεις, τὸν περὶ	τὰ	τοιαῦτα ἀργὸν ἢ ἀδύνατον ἀποκρίνεσθαι
[12, 941]	ὑπό τινων μυθολόγων πλημμελῶν περὶ	τὰ	τοιαῦτα ἐξαπατώμενος ἀναπειθέσθω, καὶ κλέπτων
[12, 968]	γίγνεσθαι νομοθετεῖν ἀλλὰ ἤδη τὸ	τὰ	τοιαῦτα κατασκευάζον διδαχὴ μετὰ συνουσίας
[12, 967]	οἱ μὲν γὰρ διανοοῦνται τοὺς	τὰ	τοιαῦτα μεταχειρισαμένους ἀστρονομίᾳ τε καὶ
[12, 960]	δὴ κείσθω τε οὕτω περὶ	τὰ	τοιαῦτα νόμιμα, καὶ ὁ μὲν
[12, 959]	ἔστω μὲν κατὰ τὸν περὶ	τὰ	τοιαῦτα νόμον γιγνόμενα, ~τῷ δὲ
[12, 961]	δὴ πολλῶν δεῖ τῶν περὶ	τὰ	τοιαῦτα παραδειγμάτων· ἀλλ' οἷον περὶ
[12, 962]	οἴονται, πρὸς ταῦτά τε καὶ	τὰ	τοιαῦτα σύμπαντα, εἰς ἓν δὲ
[12, 967]	παντὸς τοῦ κόσμου. ταῦτ' ἦν	τὰ	τότε ἐξειργασμένα πολλὰς ἀθεότητας καὶ
[12, 957]	πάντων ἂν βάσανος εἴη σαφὴς	τὰ	τοῦ νομοθέτου γράμματα, ἃ δεῖ
[12, 958]	δικάσασα ἀρχὴ συνεπομένη τῷ νικῶντι	τὰ	τοῦ ὀφλόντος παραδιδότω χρήματα. ἐὰν
[12, 958]	πρῶτον μὲν ἡ δικάζουσα ἀρχὴ	τὰ	τοῦ ὀφλόντος τῷ νικήσαντι χρήματα
[12, 963]	τε ἄλλα πάντα καὶ τούτων	τὰ	τρία δεῖ βλέπειν. (Ἀθηναῖος) κάλλιστ'
[12, 951]	ἄν τινες ἐπιθυμῶσι τῶν πολιτῶν	τὰ	τῶν ἄλλων ἀνθρώπων πράγματα θεωρῆσαι
[12, 951]	διδάξουσι τοὺς νέους ὅτι δεύτερα	τὰ	τῶν ἄλλων ἐστὶ νόμιμα τὰ
[12, 967]	τῆς κοινωνίας συνθεασάμενος, χρήσηται πρὸς	τὰ	τῶν ἠθῶν ἐπιτηδεύματα καὶ νόμιμα
[12, 960]	ὕμνηται, σχεδὸν δὲ οὐχ ἥκιστα	τὰ	τῶν Μοιρῶν προσρήματα. (Κλεινίας) ποῖα
[12, 959]	τελευτησάντων λέγεσθαι καλῶς εἴδωλα εἶναι	τὰ	τῶν νεκρῶν σώματα, τὸν δὲ
[12, 963]	ἔφαμεν δεῖν ἀεὶ πάνθ' ἡμῖν	τὰ	τῶν νόμων βλέποντ' εἶναι, τοῦτο
[12, 943]	εἶναι θαλλοῦ· τοῦτον δὲ εἰς	τὰ	τῶν πολεμικῶν θεῶν ἱερά, ὧν
[12, 962]	μαθησόμεθα ὅτι θαυμαστὸν οὐδὲν πλανᾶσθαι	τὰ	τῶν πόλεων νόμιμα, ὅτι πρὸς
[12, 958]	τοῦτ' αὐτὸ μόνον φύσιν ἔχει,	τὰ	τῶν τετελευτηκότων σώματα μάλιστα ἀλυπήτως
[12, 955]	φυλέτας, ὅπως ἂν δυοῖν οὔσαιν	ταῖν	εἰσφοραῖν, ὁποτέρᾳ τὸ δημόσιον (ἂν
[12, 957]	γράμμασιν εἴτε καθ' ἡμέραν ἐν	ταῖς	ἄλλαις πάσαις συνουσίαις διὰ φιλονικίας
[12, 953]	τι καλὸν ἰδεῖν τῶν ἐν	ταῖς	ἄλλαις πόλεσιν διαφέρον ἐν καλλοναῖς
[12, 957]	ὅσα παραλλάττει τῶν πολλῶν ἐν	ταῖς	ἄλλαις πόλεσιν δικαίων καὶ ἀγαθῶν
[12, 950]	βλάβην ἂν φέροι μεγίστην πασῶν,	ταῖς	δὲ πλείσταις πόλεσιν, ἅτε οὐδαμῶς
[12, 968]	ταῦθ' οἷός τ' ὢν πρὸς	ταῖς	δημοσίαις ἀρεταῖς κεκτῆσθαι σχεδὸν ἄρχων
[12, 950]	κακῶν εὖ τοῖς λόγοις καὶ	ταῖς	δόξαις διαιροῦνται τοὺς ἀμείνους τῶν
[12, 957]	πολιτείᾳ κατασκευάζειν συλλογισαμένους καὶ ἐπανορθουμένους,	ταῖς	ἐμπειρίαις διαβασανίζοντας, ἕως ἂν ἱκανῶς
[12, 956]	τὸ τρίτον ἔλθωσιν δικαστήριον ἀπειθήσαντες	ταῖς	ἔμπροσθεν δίκαις, ὁ μὲν φεύγων
[12, 949]	εἰσπράττειν προστάττῃ, τῶν δὲ ἀπειθούντων	ταῖς	ἐνεχυρασίαις πρᾶσιν τῶν ἐνεχύρων εἶναι,
[12, 950]	καὶ τοὺς ἄλλους θεοὺς ἐν	ταῖς	εὐνόμοις πόλεσι καὶ χώραις. ὧδε
[12, 951]	ἴχνος ἀεὶ χρὴ τὸν ἐν	ταῖς	εὐνομουμέναις πόλεσιν οἰκοῦντα, ἐξιόντα κατὰ
[12, 967]	τοιαῦτα μεταχειρισαμένους ἀστρονομίᾳ τε καὶ	ταῖς	μετὰ ταύτης ἀναγκαίαις ἄλλαις τέχναις
[12, 964]	δὲ παραδιδόναι μὲν τὰς αἰσθήσεις	ταῖς	μνήμαις, τοῖς πρεσβυτέροις δὲ ἐξαγγέλους
[12, 960]	τῶν ὁδῶν κωλύειν, καὶ ἐν	ταῖς	ὁδοῖς πορευόμενον φθέγγεσθαι, καὶ πρὸ
[12, 958]	δὲ ὄντως ἐπικεκλωσμέναι, ~(θάνατον ἴαμα	ταῖς	οὕτω διατεθείσαις ψυχαῖς διανέμοντες, ὃ
[12, 947]	ἀριστείων ἠξιωμένοις (προεδρίαι τ' ἐν	ταῖς	πανηγύρεσι πάσαις ἔστωσαν, ἔτι δὲ
[12, 950]	καὶ τοὺς χείρονας. διὸ καλὸν	ταῖς	πολλαῖς πόλεσι τὸ παρακέλευμά ἐστιν,
[12, 958]	ἐνιαυτὸν δίκαι τέλος ἐκδικασθεῖσαι σχῶσι,	ταῖς	πράξεσι νόμους αὐτῶν χρεὼν γίγνεσθαι
[12, 952]	θερινὸς ὡς τὰ πολλὰ (διατελῶν	ταῖς	φοιτήσεσιν, καθάπερ οἱ τῶν ὀρνίθων
[12, 960]	παρασκευάζειν, ἀλλὰ καὶ εὐνομίαν ἐν	ταῖς	ψυχαῖς, μᾶλλον δὲ σωτηρίαν τῶν
[12, 950]	ἄλλοις ἀνθρώποις, ὀνόμασίν τε χαλεποῖς	ταῖσιν	λεγομέναις ξενηλασίαις χρωμένους καὶ τρόποις
[12, 962]	τετιμημένον ἔχοντες φράζειν εἰς ὃ	τἆλλ'	αὐτοῖς δεῖ βλέπειν. ~(Κλεινίας) οὐκοῦν
[12, 943]	ὁπλίτας τε καὶ ἱππέας καὶ	τἆλλα	ἐμπολέμια ἕκαστα ὡσαύτως, καὶ (εἰσάγειν
[12, 956]	ζωγράφος ἡμέρᾳ εἷς ἀποτελῇ· καὶ	τἆλλα	ἔστω κατὰ τὰ τοιαῦτα ἀναθήματα
[12, 959]	καλῶς αἰσχρόν. πρόθεσις δὲ καὶ	τἆλλα	ἔστω μὲν κατὰ τὸν περὶ
[12, 963]	καὶ δύ' ὀνόματα ἐλαβέτην καὶ	τἆλλα,	οὐδὲν χαλεπὸν εἰπεῖν· ᾗ δὲ
[12, 963]	φρόνησιν ἀρετήν, (καὶ τὰ δύο	τἆλλα,	ὡς ὄντως ὄντα οὐ πολλὰ
[12, 959]	εἴη δ' ἂν σχεδόν, ὡς	τἀνθρώπινα,	μέτρον ἔχουσα τριταία πρὸς τὸ
[12, 945]	ᾖ τοῦ μεγίστου τιμήματος ὁ	τάξας	τὸν κακόν, χιλίας, ἂν δὲ
[12, 966]	περὶ τὴν φοράν, ὡς ἔχει	τάξεως,	ἄστρων τε καὶ ὅσων ἄλλων
[12, 953]	στρατηγοῖς τε καὶ ἱππάρχοις καὶ	ταξιάρχοις	ὑποδεκτέον ἐστὶν μόνοις, τήν τ'
[12, 945]	ἀνδρὶ στρατιώτῃ χρήσηται μηδ' εἰς	τάξιν	κατατάξῃ μηδ' ἡντινοῦν· εἰ δὲ
[12, 961]	τοὺς πρεσβυτάτους ἀεί, τοὺς δὲ	τἀριστεῖα	εἰληφότας ἅπαντας δεῖν εἰς ταὐτὸ
[12, 964]	ὁρᾶν, φρουροῦντας δὲ παραδιδόναι μὲν	τὰς	αἰσθήσεις ταῖς μνήμαις, τοῖς πρεσβυτέροις
[12, 961]	νηὶ κυβερνήτης ἅμα καὶ ναῦται	τὰς	αἰσθήσεις τῷ κυβερνητικῷ νῷ συγκερασάμενοι
[12, 967]	πολλῶν ἄλλων ἀψύχων σωμάτων διανεμόντων	τὰς	αἰτίας παντὸς τοῦ κόσμου. ταῦτ'
[12, 950]	αὐτοῖς ξένους καὶ αὐτοὺς εἰς	τὰς	ἄλλας ἐπικωμάζοντας πόλεις, ὅταν ἐπιθυμήσῃ
[12, 951]	τὸ τῶν νομοφυλάκων δεῖγμα εἰς	τὰς	ἄλλας μεθήσειν πόλεις· πλέον δὲ
[12, 952]	ἐμπορευόμενοι ἔτους ὥραν πέτονται πρὸς	τὰς	ἄλλας πόλεις ὃν ἀγοραῖς καὶ
[12, 942]	δὴ καὶ χορείας πάσας εἰς	τὰς	ἀριστείας τὰς κατὰ πόλεμον βλεπούσας
[12, 949]	ἐὰν δὲ ζημίας δέωνται πλείονος,	τὰς	ἀρχὰς ἑκάστας τοῖς ἀπειθοῦσι τὰς
[12, 946]	προσγιγνέσθων κατ' ἐνιαυτόν· οὗτοι δὲ	τὰς	ἀρχὰς πάσας δώδεκα μέρη διελόμενοι
[12, 949]	ὀμνύναι δικάζειν μέλλοντα, ~καὶ τὸν	τὰς	ἀρχὰς τῷ κοινῷ καθιστάντα (δι'
[12, 946]	ᾖ διπλῆν τεῖσαι, διπλασίαν τινέτω.	τὰς	δ' εὐθύνας αὐτῶν τούτων ἀκούειν
[12, 950]	πρεσβείαις ἢ καί τισι θεωροῖς·	(τὰς	δὲ κατὰ πόλεμον καὶ στρατείας
[12, 959]	~μὴ πλείω τεττάρων ἡρωικῶν (στίχων.	τὰς	δὲ προθέσεις πρῶτον μὲν μὴ
[12, 945]	ἐνιαυτὸν ἕκαστον μετὰ τροπὰς ἡλίου	τὰς	ἐκ θέρους εἰς χειμῶνα συνιέναι
[12, 946]	καὶ ἐὰν μὲν ἀποφύγῃ τις	τὰς	εὐθύνας, αὐτῶν τῶν (εὐθύνων κατηγορείτω,
[12, 947]	μὲν δὴ γέρα ταῦτα τοῖς	τὰς	εὐθύνας διαφυγοῦσιν· ἂν δέ τις
[12, 945]	ἐὰν δ' ἄλλως τὰ περὶ	τὰς	εὐθύνας τῶν ἀρχόντων γίγνηται, τότε
[12, 942]	χορείας πάσας εἰς τὰς ἀριστείας	τὰς	κατὰ πόλεμον βλεπούσας χορεύειν, καὶ
[12, 943]	σώματι, τὸ δὲ ἀρχικώτατον, ~ἔχον	(τὰς	κυρίας ἁπάσας αἰσθήσεις αὐτοῦ φύσει.
[12, 953]	Δία, μὴ βρώμασι καὶ θύμασι	τὰς	ξενηλασίας ποιουμένους, καθάπερ ποιοῦσιν νῦν
[12, 941]	τινα πόλιν, ἢ πεμπόμενος μὴ	τὰς	οὔσας πρεσβείας ἐφ' αἷς πέμπεται
[12, 951]	ἄλλων ἐστὶ νόμιμα τὰ περὶ	τὰς	πολιτείας. θεωροὺς δὲ ἄλλους ἐκπέμπειν
[12, 949]	τὰς ἀρχὰς ἑκάστας τοῖς ἀπειθοῦσι	τὰς	πρεπούσας ζημίας ἐπιβαλλούσας (εἰσάγειν εἰς
[12, 953]	πᾶς ἀκέλευστος ὁ τοιοῦτος ἐπὶ	τὰς	τῶν πλουσίων καὶ σοφῶν θύρας,
[12, 968]	τὸν λόγον· ὁ δὲ μὴ	ταῦθ'	οἷός τ' ὢν πρὸς ταῖς
[12, 969]	ὦ Μέγιλλε, καὶ ἐγὼ ποιήσω	ταῦθ'	οὕτως καὶ συλλάμβανε. (Μέγιλλος) συλλήψομαι.
[12, 969]	οὐδεμία οὐδενὶ τῶν νῦν παρὰ	ταῦθ'	ὡς ἔπος εἰπεῖν νομοθετῶν, ὄντως
[12, 966]	τε εἰς ὅσον δυνατόν ἐστιν	ταῦτ'	ἄνθρωπον γιγνώσκειν, καὶ τοῖς μὲν
[12, 968]	οἷς δεῖ παραλαμβάνειν ἕκαστα, μάταιον	ταῦτ'	ἐν γράμμασιν λέγειν· οὐδὲ γὰρ
[12, 967]	τὰς αἰτίας παντὸς τοῦ κόσμου.	ταῦτ'	ἦν τὰ τότε ἐξειργασμένα πολλὰς
[12, 968]	οὕτω δὴ πάντα τὰ περὶ	ταῦτα	ἀπόρρητα μὲν λεχθέντα οὐκ ἂν
[12, 964]	νικητήρια τούτων αὐτῶν εἴληφεν, ἢ	ταῦτα	αὐτὰ περὶ ὧν νῦν λέγομεν,
[12, 942]	καὶ ὑποδημάτων γένεσιν καὶ φύσιν·	ταῦτα	γὰρ ἀκρωτήρια ὄντα σῳζόμενά τε
[12, 949]	κέρδος μέγα φανερὸν εἶναι δοκεῖ,	ταῦτα	δὲ διὰ δικῶν ὅρκων χωρὶς
[12, 944]	ἐν τοῖς γάμοις ἐπιδοθῆναι Θέτιδι,	ταῦτα	δὲ Ἕκτωρ εἶχεν, ἐξῆν ἂν
[12, 941]	οὔτε παῖς ἐστίν ποτε θεῶν,	(ταῦτα	δὲ νομοθέτῃ μᾶλλον προσήκει γιγνώσκειν
[12, 960]	ἡμέρας ἔξω τῆς πόλεως εἶναι.	ταῦτα	δὴ κείσθω τε οὕτω περὶ
[12, 943]	παθεῖν ἢ ἀποτίνειν. μετὰ δὲ	ταῦτα,	ἐκδικασθεισῶν τῶν τῆς ἀστρατείας δικῶν,
[12, 958]	ἀλυπήτως τοῖς ζῶσι δεχομένη κρύπτειν,	ταῦτα	ἐκπληροῦν, τοῖς δὲ ἀνθρώποις ὅσα
[12, 947]	παιδοποιήσεως ἀπηλλαγμέναι τυγχάνωσιν, μετὰ δὲ	ταῦτα	ἱερέας τε καὶ ἱερείας ὡς
[12, 966]	πᾶν διακεκοσμηκώς. ὁ γὰρ ἰδὼν	ταῦτα	μὴ φαύλως μηδ' ἰδιωτικῶς, οὐδεὶς
[12, 967]	ὃς ἂν μὴ τὰ λεγόμενα	ταῦτα	νῦν δύο λάβῃ, ψυχή τε
[12, 958]	μήτηρ οὖσα ἡ γῆ πρὸς	ταῦτα	πέφυκεν βούλεσθαι φέρειν, μήτε ζῶν
[12, 969]	φασίν, ἢ τρεῖς κύβους βάλλοντες,	(ταῦτα	ποιητέον, ἐγὼ δ' ὑμῖν συγκινδυνεύσω
[12, 963]	καὶ μὴν ἕν γε ἅπαντα	ταῦτα	προσαγορεύομεν. ἀνδρείαν γάρ φαμεν ἀρετὴν
[12, 962]	δὲ σοφώτατοι, ὡς οἴονται, πρὸς	ταῦτά	τε καὶ τὰ τοιαῦτα σύμπαντα,
[12, 947]	θήσουσιν. τὰ μὲν δὴ γέρα	ταῦτα	τοῖς τὰς εὐθύνας διαφυγοῦσιν· ἂν
[12, 941]	ὁ δὲ ἀπιστήσας τὸ μετὰ	ταῦτα	τοιῷδέ τινι μαχέσθω νόμῳ· ἐάν
[12, 953]	ἢ καὶ δεῖξαί τι κατὰ	(ταὐτὰ	ἄλλῃ πόλει. ἴτω μὲν νῦν
[12, 943]	καὶ τοὺς ἄλλους δὲ κατὰ	ταὐτὰ	εἰς τοὺς αὑτῶν συννόμους· ἐὰν
[12, 954]	οἰκείων καὶ τῶν ἀστυνόμων κατὰ	ταὐτὰ	σημηνάσθω. τῶν ἀμφισβητησίμων χρόνου ὅρος,
[12, 948]	ἐπομνύναι, καὶ τὸν φεύγοντα κατὰ	ταὐτὰ	τὴν ἄρνησιν γράψαντα παραδοῦναι τοῖς
[12, 945]	πολιτεύματα συνεχούσης εἰς ἓν δίκης,	ταύτῃ	πᾶσα ἀρχὴ διεσπάσθη χωρὶς ἑτέρα
[12, 957]	νομοθέτην. τὰ μὲν ἴδια δικαστήρια	ταύτῃ	πῃ γιγνόμενα μέτρον ἂν ἔχοι·
[12, 968]	ὦ ξένε, παντὸς μὲν μᾶλλον	ταύτῃ	πορευτέον ᾗπερ καὶ ὁ θεὸς
[12, 965]	ὦ ξένε, συγχωρῶ δή, καὶ	ταύτῃ	πορευώμεθα λέγοντες. (Ἀθηναῖος) ἀναγκαστέον ἄρ'
[12, 947]	τῆς Πυθίας οὕτω τε καὶ	ταύτῃ	σύμψηφον ᾖ. θήκην δὲ ὑπὸ
[12, 952]	περὶ μαθημάτων, ὁπόσ' ἂν ἐν	ταύτῃ	τῇ σκέψει δοκῇ συμφέρειν μαθοῦσι
[12, 947]	ἂν αὔξην ὁ τάφος ἔχῃ	ταύτην	τὴν εἰς τὸν ἅπαντα χρόνον
[12, 964]	πέρι γιγνώσκοντες ἱκανῶς, θαυμαστόν τι	ταύτην	τὴν πόλιν ἀφύλακτον οὖσαν πάσχειν
[12, 967]	ἀστρονομίᾳ τε καὶ ταῖς μετὰ	ταύτης	ἀναγκαίαις ἄλλαις τέχναις ἀθέους γίγνεσθαι,
[12, 951]	οἵ τε ἐκ τῆς ἀρχῆς	ταύτης	ἀπηλλαγμένοι. ἕκαστος δὲ τούτων μὴ
[12, 965]	ἴσως, ἀλλ' ὄντως, ὦ δαιμόνιε,	ταύτης	οὐκ ἔστιν σαφεστέρα μέθοδος ἀνθρώπων
[12, 951]	εἴ τι παραλείπεται. ἄνευ γὰρ	ταύτης	τῆς θεωρίας καὶ ζητήσεως οὐ
[12, 955]	ποιῆται, τοὺς αἰτίους οἱ στρατηγοὶ	ταύτης	τῆς πράξεως εἰσαγόντων εἰς δικαστήριον,
[12, 961]	τἀριστεῖα εἰληφότας ἅπαντας δεῖν εἰς	ταὐτὸ	συλλέγεσθαι τούτοις, ἔτι δὲ τοὺς
[12, 956]	μέρος ἀπολαμβανέτω, νικηθεὶς δὲ ἀποτινέτω	ταὐτὸν	μέρος τῆς δίκης. ἐὰν δ'
[12, 964]	λόγῳ· ᾗ δὲ ἓν καὶ	ταὐτόν,	σὺ πάλιν ἀπόδος ἐμοί. διανοοῦ
[12, 966]	περὶ καλοῦ τε καὶ ἀγαθοῦ	ταὐτὸν	τοῦτο διανοούμεθα; ὡς πόλλ' ἔστιν
[12, 965]	ποτε διὰ (πάντων τῶν τεττάρων	ταὐτὸν	τυγχάνει, ὃ δή φαμεν ἔν
[12, 941]	γὰρ ὁ κλέπτων ἔρωτι μὲν	ταὐτῷ,	δυνάμει δὲ ἐλάττονι (κέκλοφεν, ὅ
[12, 960]	δ' ἄλλαι γίγνονται περὶ τελευτήσαντας	ταφαὶ	εἴτε καὶ ἄταφοι πράξεις, περὶ
[12, 959]	μεγίστου τιμήματος εἰς τὴν πᾶσαν	ταφὴν	ἀναλισκόμενα μὴ πλέον πέντε μνῶν,
[12, 947]	ἑνός, ὅπως ἂν αὔξην ὁ	τάφος	ἔχῃ ταύτην τὴν εἰς τὸν
[12, 948]	στερέσθω τῆς ἀρχῆς καὶ τοῦ	τάφου	καὶ τῶν ἄλλων τῶν δοθεισῶν
[12, 947]	καὶ ἱερείας ὡς καθαρεύοντι τῷ	τάφῳ	ἕπεσθαι, ἐὰν ἄρα καὶ τῶν
[12, 947]	ἄρα καὶ τῶν ἄλλων εἴργωνται	τάφων,	ἐὰν καὶ τὸ τῆς Πυθίας
[12, 948]	θεοῖς δέ, ὅθεν ἁπλαῖ καὶ	ταχεῖαι	δίκαι ἐκρίνοντ' αὐτῷ· διδοὺς γὰρ
[12, 945]	τὴν πόλιν ποιοῦσαι, στάσεων ἐμπλήσασαι	ταχὺ	διώλεσαν. διὸ δὴ δεῖ πάντως
[12, 948]	ἀμφισβητουμένων (ὅρκον τοῖς ἀμφισβητοῦσιν ἀπηλλάττετο	ταχὺ	καὶ ἀσφαλῶς. νῦν δὲ δὴ
[12, 959]	τῶν ἀναλωμάτων. νομοφύλαξι δὲ πολλά	τε	ἄλλα ἀνάγκη πράττειν καὶ πολλῶν
[12, 951]	ἔτι δὲ τῶν εὐδοκίμων τά	τε	ἄλλα καὶ εἰς τὸν πόλεμον
[12, 959]	ἐστὶ τῷ νομοθέτῃ χρεὼν τά	τε	ἄλλα καὶ λέγοντι ψυχὴν σώματος
[12, 963]	ἡγεμόνα, πρὸς ὃν δὴ τά	τε	ἄλλα πάντα καὶ τούτων τὰ
[12, 948]	ἡμίσεις αὐτῶν ἐπιωρκηκότας, ἐν συσσιτίοις	τε	ἀλλήλοις εὐχερῶς συγγιγνομένους καὶ ἐν
[12, 961]	εἶναι τὴν γεγονυῖαν κρίσιν τοῖς	τε	ἄλλοις δὴ καὶ μάλιστ' αὐτῷ
[12, 942]	εὐθὺς ἐκ τῶν παίδων, ἄρχειν	τε	ἄλλων ἄρχεσθαί θ' ὑφ' ἑτέρων·
[12, 957]	ἄλλαις πάσαις συνουσίαις διὰ φιλονικίας	τε	ἀμφισβητοῦνται καὶ διὰ συγχωρήσεων ἔστιν
[12, 965]	ἆρ' οὖν ἀκριβεστέρα σκέψις θέα	τε	ἂν περὶ ὁτουοῦν ὁτῳοῦν γίγνοιτο
[12, 956]	τε καὶ ὑστέρων λήξεις, ἀποκρίσεών	τε	ἀνάγκας καὶ παρακαταβάσεων, καὶ ὅσα
[12, 965]	τυγχάνει, ὃ δή φαμεν ἔν	τε	ἀνδρείᾳ καὶ σωφροσύνῃ καὶ δικαιοσύνῃ
[12, 969]	συμμείξαντες, ἐὰν ἄρα ἡμῖν οἵ	τε	ἄνδρες ἀκριβῶς ἐκλεχθῶσι, παιδευθῶσί τε
[12, 967]	ἁπάντων ὅσα γονῆς μετείληφεν, ἀθάνατόν	τε,	ἄρχει τε δὴ σωμάτων πάντων,
[12, 967]	ματαίαις ἀπεικάζοντας (χρωμέναισιν ὑλακαῖς, ἄλλα	τε	αὖ ἀνόητ' εἰπεῖν· νῦν δέ,
[12, 942]	ἐπιτηδεύειν τῶν αὐτῶν εἵνεκα, καρτερήσεις	τε	αὖ σίτων καὶ ποτῶν καὶ
[12, 950]	εὐνομουμέναις, οὐδὲν διαφέρει φύρεσθαι δεχομένους	τε	αὐτοῖς ξένους καὶ αὐτοὺς εἰς
[12, 959]	δὲ κακῷ μάλα φοβερόν βοήθειάν	τε	αὐτῷ μήτινα μεγάλην εἶναι τετελευτηκότι·
[12, 944]	ὅπλων. οὐχ ὁμοίως γὰρ ὅ	τε	ἀφαιρεθεὶς μετ' εἰκυίας βίας γίγνοιτ'
[12, 944]	βίας γίγνοιτ' ἂν ῥίψασπις ὅ	τε	ἀφεὶς ἑκών, διαφέρει δὲ ὅλον
[12, 967]	ἀθέους γίγνεσθαι, καθεωρακότας ὡς οἷόν	τε	γιγνόμενα ἀνάγκαις πράγματ' ἀλλ' οὐ
[12, 967]	γονῆς μετείληφεν, ἀθάνατόν τε, ἄρχει	τε	δὴ σωμάτων πάντων, ἐπὶ δὲ
[12, 958]	καὶ συμμείξαντι συμβόλαια (μετρίως, διδόντι	τε	δίκας εἴ τινα ἠδικήκει καὶ
[12, 967]	τὸ νῦν εἰρημένον πολλάκις, τόν	τε	εἰρημένον (ἐν τοῖς ἄστροις νοῦν
[12, 961]	τῶν καλλίστων αἰσθήσεων κραθείς, γενόμενός	τε	εἰς ἕν, σωτηρία ἑκάστων δικαιότατ'
[12, 966]	ὅσης φαίνονται κύριοι δυνάμεως, εἰδέναι	τε	εἰς ὅσον δυνατόν ἐστιν ταῦτ'
[12, 951]	ἐπιμελητὴς ὅ τε νέος οἵ	τε	ἐκ τῆς ἀρχῆς ταύτης ἀπηλλαγμένοι.
[12, 959]	ἔνδον γίγνεσθαι τοῦ δηλοῦντος τόν	τε	ἐκτεθνεῶτα καὶ τὸν ὄντως τεθνηκότα,
[12, 969]	ἐκλεχθῶσι, παιδευθῶσί τε (προσηκόντως, παιδευθέντες	τε	ἐν ἀκροπόλει τῆς χώρας κατοικήσαντες,
[12, 957]	καὶ τῶν ἄλλων λόγων ὅσοι	τε	ἐν ποιήμασιν ἔπαινοι καὶ (ψόγοι
[12, 942]	ταῦτα γὰρ ἀκρωτήρια ὄντα σῳζόμενά	τε	ἔχει μεγίστην δύναμιν παντὸς τοῦ
[12, 959]	δικαιότατος ὢν καὶ (ὁσιώτατος ἔζη	τε	ζῶν καὶ τελευτήσας ἀτιμώρητος ἂν
[12, 947]	μουσικῆς αὐτοῖς καὶ γυμνικὸν ἱππικόν	τε	θήσουσιν. τὰ μὲν δὴ γέρα
[12, 950]	ἐξέστω ἀποδημῆσαι μηδαμῇ μηδαμῶς, ἔτι	τε	ἰδίᾳ μηδενί, δημοσίᾳ δ' ἔστω
[12, 964]	πόλει ὅπου μὴ λόγῳ ἔργῳ	τε	ἱκανοὶ φύλακες εἶεν, ἀρετῆς πέρι
[12, 966]	τὴν ἀλήθειαν αὐτῶν, καὶ λόγῳ	τε	ἱκανοὺς ἑρμηνεύειν εἶναι καὶ τοῖς
[12, 956]	διείρηται τῆς πόλεως συμπάσης, ὅσα	τε	καὶ ἃ δεῖ γίγνεσθαι, καὶ
[12, 966]	τί δὲ δή; περὶ καλοῦ	τε	καὶ ἀγαθοῦ ταὐτὸν τοῦτο διανοούμεθα;
[12, 956]	(κοσμήματα. θειότατα δὲ δῶρα ὄρνιθές	τε	καὶ ἀγάλματα ὅσαπερ ἂν ἐν
[12, 950]	Ἰσθμὸν χρὴ πέμπειν κοινωνοῦντας θυσιῶν	τε	καὶ ἀγώνων τούτοις τοῖς θεοῖς,
[12, 964]	τρόπον τῇ τῶν ἐμφρόνων κεφαλῇ	τε	καὶ αἰσθήσεσιν ὁμοιωθήσεται ἡμῖν ἡ
[12, 953]	τὸν μέτριον ἐπιμείναντες χρόνον, ἰδόντες	τε	καὶ ἀκούσαντες ὧν χάριν ἀφίκοντο,
[12, 945]	καὶ τοῦτ' ἐν δίκῃ ἀμέμπτῳ	τε	καὶ ἀμέμπτως, ἡ πᾶσα οὕτω
[12, 959]	οὐχ ἥκιστα, ὅπως ἂν παίδων	τε	καὶ (ἀνδρῶν καὶ πάσης ἡλικίας
[12, 964]	διδάσκοντα ἣν δύναμιν ἔχει κακία	τε	καὶ ἀρετὴ καὶ πάντως δηλοῦντα,
[12, 950]	τῶν ἄλλων ἀνθρώπων ὅτι (καλλίστην	τε	καὶ ἀρίστην παρασκευάζεσθαι πρὸς ἀρετήν·
[12, 950]	ὅτι πλείστους ἅμα καὶ καλλίστους	τε	καὶ ἀρίστους, ~οἵτινες εὐδόκιμον τὴν
[12, 965]	δὲ τὸ ἓν ἐπείγεσθαι γνῶναί	τε,	καὶ γνόντα πρὸς ἐκεῖνο συντάξασθαι
[12, 952]	ποιεῖσθαι· ὁ μὲν δὴ πρῶτός	τε	καὶ διὰ τέλους ἀεὶ θερινὸς
[12, 945]	οὐ σμικρότατος καιρὸς τοῦ σῴζεσθαί	τε	καὶ διαλυθεῖσαν (οἴχεσθαι πολιτείαν. ἂν
[12, 964]	τοὺς φύλακας, τῷ δεομένῳ (γνῶναί	τε	καὶ εἰδέναι, ἢ τῷ δεομένῳ
[12, 951]	εὐδόκιμον τὴν πόλιν ἐν ἱεραῖς	τε	καὶ εἰρηνικαῖς συνουσίαις ποιήσουσι (δοκεῖν,
[12, 941]	πεισθεὶς ἡμῶν τῷ λόγῳ εὐτυχεῖ	τε	καὶ εἰς χρόνον ἅπαντα εὐτυχοῖ,
[12, 956]	ἄργυρος ἐν ἄλλαις πόλεσιν ἰδίᾳ	τε	(καὶ ἐν ἱεροῖς ἐστιν ἐπίφθονον
[12, 968]	πρὸς τούτοις δὲ χρόνους, οὕς	τε	καὶ ἐν οἷς δεῖ παραλαμβάνειν
[12, 969]	δ' ὑμῖν συγκινδυνεύσω τῷ φράζειν	τε	καὶ ἐξηγεῖσθαι τά γε δεδογμένα
[12, 964]	εἰδέναι, ἢ τῷ δεομένῳ κολάζεσθαί	τε	καὶ ἐπιπλῆξαι ἁμαρτάνοντι, πότερον οὐ
[12, 968]	τοῦτο δὴ τὰ νῦν λέγωμέν	τε	καὶ ἐρευνῶμεν. (Ἀθηναῖος) οὐκέτι νόμους,
[12, 945]	ἀμέμπτως, ἡ πᾶσα οὕτω θάλλει	τε	καὶ εὐδαιμονεῖ χώρα καὶ πόλις·
[12, 942]	βλεπούσας χορεύειν, καὶ ὅλην εὐκολίαν	τε	καὶ εὐχέρειαν ἐπιτηδεύειν τῶν αὐτῶν
[12, 955]	ἔστω ζημία. τὸν αὐτὸν φίλον	τε	καὶ ἐχθρὸν νομιζέτω πᾶς τῇ
[12, 947]	ἱερέας μὲν πάντας τοῦ Ἀπόλλωνός	τε	καὶ Ἡλίου, ἀρχιέρεων δὲ ἕνα
[12, 946]	χρόνον, ἐν τῷ τοῦ Ἀπόλλωνός	τε	καὶ Ἡλίου τεμένει, ἐν ᾧπερ
[12, 966]	τὴν ψυχὴν ἐλέγομεν, ὡς πρεσβύτατόν	(τε	καὶ θειότατόν ἐστιν πάντων ὧν
[12, 948]	συγγιγνομένους καὶ ἐν ἄλλαις συνουσίαις	τε	καὶ ἰδιωτικαῖς συγγενήσεσιν ἑκάστων. νόμος
[12, 947]	τυγχάνωσιν, μετὰ δὲ ταῦτα ἱερέας	τε	καὶ ἱερείας ὡς καθαρεύοντι τῷ
[12, 953]	ἄλλης χώρας ἀφιγμένον· ὃν στρατηγοῖς	τε	καὶ ἱππάρχοις καὶ ταξιάρχοις ὑποδεκτέον
[12, 943]	τοὺς στρατεύσαντας ἑκάστους χωρίς, ὁπλίτας	τε	καὶ ἱππέας καὶ τἆλλα ἐμπολέμια
[12, 949]	καὶ πάσης μουσικῆς καὶ γυμνικῶν	τε	καὶ ἱππικῶν ἄθλων ἐπιστάτας καὶ
[12, 964]	καὶ περὶ τῶν διαφερόντων (μεγέθει	τε	καὶ κάλλει πάντα τὰ τοιαῦτα
[12, 957]	ἴσον ἔσεσθαι κατὰ δίκην βλέπειν	τε	καὶ κεκτημένον γράμματα αὐτῶν πέρι
[12, 961]	ἂν τῶν ἄλλων πράξεων ἰδίων	τε	καὶ κοινῶν καὶ μάλιστ' ᾖ
[12, 968]	φυλακῆς φύσιν ἂν εἶεν ἡλικίαις	τε	καὶ μαθημάτων δυνάμεσιν καὶ τρόπων
[12, 953]	δὲ καὶ τῶν τοιούτων ἱερέας	τε	καὶ νεωκόρους ἐπιμελεῖσθαι καὶ τημελεῖν,
[12, 964]	(Ἀθηναῖος) μεῖζον δή τι νομοθέτῃ	τε	καὶ νομοφύλακι, καὶ ὃς ἀρετῇ
[12, 963]	δὲ αὖ λόγου ψυχὴ φρόνιμός	τε	καὶ νοῦν ἔχουσα οὔτ' ἐγένετο
[12, 953]	ὑποδέχεσθαί τε χρὴ πάντας ξένους	(τε	καὶ ξένας ἐξ ἄλλης χώρας
[12, 956]	ἄν, οὓς ἂν ὁ φεύγων	τε	(καὶ ὁ διώκων ἕλωνται κοινῇ,
[12, 943]	παρθένος γὰρ Αἰδοῦς Δίκη λέγεταί	τε	καὶ ὄντως εἴρηται, ψεῦδος δὲ
[12, 966]	γνωστέον, ἢ καὶ ὅπως ἕν	τε	καὶ ὅπῃ; (Κλεινίας) σχεδὸν ἔοικ'
[12, 966]	δὴ σπουδῇ διεπερανάμεθα, ὡς εἰσίν	τε	καὶ ὅσης φαίνονται κύριοι δυνάμεως,
[12, 966]	φοράν, ὡς ἔχει τάξεως, ἄστρων	τε	καὶ ὅσων ἄλλων ἐγκρατὴς νοῦς
[12, 967]	ὅπερ εἶπον, τοὐναντίον ἔχει νῦν	τε	καὶ ὅτε ἄψυχα αὐτὰ οἱ
[12, 953]	χάριν ἀφίκοντο, (ἀβλαβεῖς τοῦ δρᾶσαί	τε	καὶ παθεῖν ἀπαλλάττωνται. δικαστὰς δ'
[12, 965]	μὴ διηκριβωμένους ἔστιν οὓς τραφέντας	τε	καὶ πεπαιδευμένους; (Κλεινίας) ἀλλ' ὦ
[12, 968]	τὴν περὶ τὰ τοιαῦτ' ἐμπειρίαν	τε	καὶ σκέψιν γεγονυῖάν μοι καὶ
[12, 961]	κυβερνητικῷ νῷ συγκερασάμενοι σῴζουσιν αὑτούς	τε	καὶ τὰ περὶ τὴν ναῦν;
[12, 962]	σοφώτατοι, ὡς οἴονται, πρὸς ταῦτά	τε	καὶ τὰ τοιαῦτα σύμπαντα, εἰς
[12, 967]	τοὺς τὰ τοιαῦτα μεταχειρισαμένους ἀστρονομίᾳ	τε	καὶ ταῖς μετὰ ταύτης ἀναγκαίαις
[12, 947]	καὶ τὸ τῆς Πυθίας οὕτω	τε	καὶ ταύτῃ σύμψηφον ᾖ. θήκην
[12, 960]	ἂν καὶ τίνα τρόπον πολιτείᾳ	τε	καὶ τοῖς νόμοις ἡμῖν; ~(Ἀθηναῖος)
[12, 969]	δεδογμένα ἐμοὶ περὶ τῆς παιδείας	τε	καὶ τροφῆς τῆς νῦν αὖ
[12, 942]	τοῦ βίου ἁπάντων τῶν ἀνθρώπων	τε	καὶ τῶν ὑπ' ἀνθρώπους θηρίων.
[12, 962]	κράτος πολεμίων, ἡ δὲ ἰατρῶν	τε	καὶ ὑπηρετῶν ὑγιείας σώματι παρασκευήν;
[12, 942]	τὴν τῶν οἰκείων ἀπολλύντας (πίλων	τε	καὶ ὑποδημάτων γένεσιν καὶ φύσιν·
[12, 945]	ἢ ζῴου τινός, οὓς ἐντόνους	τε	καὶ ὑποζώματα καὶ νεύρων ἐπιτόνους,
[12, 956]	ἀναγκαῖα περὶ δίκας γίγνεσθαι, προτέρων	τε	καὶ ὑστέρων λήξεις, ἀποκρίσεών τε
[12, 965]	γε πρὸς ἕκαστα ἄκρον δημιουργόν	τε	καὶ φύλακα μὴ μόνον δεῖν
[12, 956]	πρέπον ἔχοντες· δεύτεροι δὲ κωμῆταί	τε	καὶ φυλέται, κατὰ τὸ δωδέκατον
[12, 966]	τοῖς ἔργοις συνακολουθεῖν, κρίνοντας τά	τε	καλῶς γιγνόμενα καὶ τὰ μὴ
[12, 967]	τούτων ἀναγκαῖα μαθήματα λάβῃ, τά	τε	κατὰ τὴν μοῦσαν τούτοις τῆς
[12, 969]	τῷ λόγῳ ἐφηψάμεθα, κεφαλῆς νοῦ	τε	κοινωνίας εἰκόνα τινά πως συμμείξαντες,
[12, 968]	ἐπιτηδεύματα καὶ νόμιμα συναρμοττόντως, ~ὅσα	τε	λόγον ἔχει, τούτων δυνατὸς (ᾖ
[12, 942]	τῆς (τῶν ἀρχόντων δηλώσεως, ἑνί	τε	λόγῳ τὸ χωρίς τι τῶν
[12, 953]	δεύτερος, ὄμμασιν ὄντως θεωρὸς ὅσα	τε	μουσῶν ὠσὶν ἔχεται θεωρήματα· τῷ
[12, 951]	τῆς παιδείας πάσης ἐπιμελητὴς ὅ	τε	νέος οἵ τε ἐκ τῆς
[12, 955]	ὁ κωλύων ἀγωνίζεσθαι νικήσῃ, τά	τε	νικητήρια τῷ διακωλυθέντι (διδόναι καὶ
[12, 952]	λόγους περὶ νόμων ἀεὶ τῆς	τε	οἰκείας πόλεως πέρι, καὶ ἐὰν
[12, 955]	δωρεῖσθαι. γῆ μὲν οὖν ἑστία	τε	οἰκήσεως ἱερὰ πᾶσι πάντων θεῶν·
[12, 962]	νομοθετοῦνται, πρὸς ἄμφω βλέποντες, ἐλεύθεροί	τε	ὅπως ἄλλων τε πόλεων ἔσονται
[12, 957]	λόγων, τὸν ἀγαθὸν δικαστὴν αὑτόν	τε	ὀρθοῦν καὶ τὴν πόλιν, τοῖς
[12, 949]	ξένους, καθάπερ τὰ νῦν, δέχεσθαί	τε	ὅρκους παρ' (ἀλλήλων, ἂν ἐθέλωσι,
[12, 969]	παραδοτέον τούτῳ τὴν πόλιν, ἀμφισβήτησίς	τε	οὐκ ἔστ' οὐδεμία οὐδενὶ τῶν
[12, 943]	δίκῃ νεμεσητὸν κατὰ φύσιν τῶν	τε	οὖν ἄλλων εὐλαβεῖσθαι πέρι πλημμελεῖν
[12, 960]	πόλεως εἶναι. ταῦτα δὴ κείσθω	τε	οὕτω περὶ τὰ τοιαῦτα νόμιμα,
[12, 949]	τῆς χώρας παρέξονται συντρόφους δικῶν	τε	περὶ λήξεως τὸν αὐτὸν τρόπον
[12, 942]	κατὰ μόνας δρᾶν, ἀλλ' ἔν	τε	πολέμῳ παντὶ καὶ ἐν εἰρήνῃ
[12, 962]	βλέποντες, ἐλεύθεροί τε ὅπως ἄλλων	τε	πόλεων ἔσονται δεσπόται, οἱ δὲ
[12, 967]	ἄστροις νοῦν τῶν ὄντων τά	τε	πρὸ τούτων ἀναγκαῖα μαθήματα λάβῃ,
[12, 969]	τε ἄνδρες ἀκριβῶς ἐκλεχθῶσι, παιδευθῶσί	τε	(προσηκόντως, παιδευθέντες τε ἐν ἀκροπόλει
[12, 954]	δὲ παρεχέτω τὴν οἰκίαν, τά	τε	σεσημασμένα καὶ τὰ ἀσήμαντα, φωρᾶν.
[12, 957]	ἅπαντα βίον. ὅσα δὲ περί	τε	σιγὴν δικαστῶν καὶ εὐφημίας καὶ
[12, 963]	τί δ' ὅτι δεῖ προθυμεῖσθαί	τε	συνιδεῖν αὐτὸ καὶ ἐν οἷς;
[12, 954]	ἀμφισβητεῖν ἐξεῖναι. χωρίων μὲν οἰκήσεών	τε	τῇδε οὐκ ἔστ' ἀμφισβήτησις· τῶν
[12, 952]	πόλιν, ἀποβλέποντας εἰς αὐτοὺς διαφερόντως	τε	τηροῦντας, καὶ τιμᾶν μὲν κατορθοῦντας,
[12, 952]	τ' ἐπαινείσθω μᾶλλον ζῶν, τελευτήσαντά	τε	τιμαῖς αὐτὸν προσηκούσαις ἡ τῶν
[12, 943]	οἷς περὶ τῆς ἀστρατείας, ὀφλοῦσίν	τε	τιμωρίαι ἐπέστωσαν αἵπερ καὶ πρόσθεν
[12, 954]	δὲ κατ' οἰκίας ἐν ἄστει	τέ	τις χρῆται, τριετῆ τὴν προθεσμίαν
[12, 941]	δυνάμει δὲ ἐλάττονι (κέκλοφεν, ὅ	τε	τὸ μεῖζον κινῶν οὐ καταθέμενος
[12, 959]	τὸ πᾶν διαφέρουσαν, ἐν αὐτῷ	τε	τῷ βίῳ τὸ παρεχόμενον ἡμῶν
[12, 958]	περὶ τὰ θεῖα νόμιμα τῶν	τε	ὑπὸ γῆς θεῶν καὶ τῶν
[12, 942]	σιτεῖσθαι καὶ ἐγείρεσθαι νύκτωρ εἴς	τε	φυλακὰς καὶ παραγγέλσεις, καὶ ἐν
[12, 950]	ἂν τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις, ὀνόμασίν	τε	χαλεποῖς ταῖσιν λεγομέναις ξενηλασίαις χρωμένους
[12, 953]	τούτοις δὴ τοῖς νόμοις ὑποδέχεσθαί	τε	χρὴ πάντας ξένους (τε καὶ
[12, 967]	ταῦτα νῦν δύο λάβῃ, ψυχή	τε	ὡς ἔστιν πρεσβύτατον ἁπάντων ὅσα
[12, 957]	νόμους κείμενα, εἴπερ ὀρθῶς εἴη	τεθέντα,	γίγνοιτ' ἄν, ἢ μάτην τοὔνομα
[12, 955]	ὁ δὲ μὴ πειθόμενος ἁπλῶς	τεθνάτω	ἁλοὺς τῇ δίκῃ. χρημάτων εἰσφορᾶς
[12, 952]	ἰδιώτης ζήτω, ἐὰν δὲ (μή,	τεθνάτω,	ἐάν γ' ἐν δικαστηρίῳ ἁλῷ
[12, 959]	τε ἐκτεθνεῶτα καὶ τὸν ὄντως	τεθνηκότα,	εἴη δ' ἂν σχεδόν, ὡς
[12, 942]	γιγνέσθω· τὸν δὲ ἀστὸν καὶ	τεθραμμένον	ὡς ἔσται τεθραμμένος, ἂν πατρίδα
[12, 942]	ἀστὸν καὶ τεθραμμένον ὡς ἔσται	τεθραμμένος,	ἂν πατρίδα συλῶν ἢ βιαζόμενος
[12, 962]	οὖν τοπάζειν δεῖ, δοκεῖ μοι	τείνειν	ὁ λόγος οὗτος εἰς τὸν
[12, 946]	ὧν ἂν δυνατὸν ᾖ διπλῆν	τεῖσαι,	διπλασίαν τινέτω. τὰς δ' εὐθύνας
[12, 943]	προτέρου πολέμου μηδὲν παρεχόμενον μήτε	τεκμήριον	μήτε μαρτύρων πιστώσεις λόγων, αὐτῆς
[12, 958]	ἐκτραφέντι, καὶ γεννήσαντι καὶ ἐκθρέψαντι	τέκνα,	καὶ συμμείξαντι συμβόλαια (μετρίως, διδόντι
[12, 945]	εὐθύνους θαυμαστοὺς πᾶσαν ἀρετὴν εἶναι.	τεκταινώμεθα	δή τινα τρόπον αὐτῶν τοιάνδε
[12, 957]	τὰ δ' ἔτι πρὸς τῷ	τέλει	ῥηθήσεται. πρὸς ἃ πάντα χρὴ
[12, 958]	καὶ τῶν τῇδε, ὅσα προσήκει	τελεῖσθαι,	τοὺς ἐξηγητὰς γίγνεσθαι κυρίους φράζοντας·
[12, 950]	χωρὶς δὲ μηδαμῶς, τόν γε	τέλεον	ἄνδρα ἐσόμενον, καὶ δὴ καὶ
[12, 951]	οὖσα, ἥμερος ἱκανῶς εἶναι καὶ	τέλεος,	οὐδ' αὖ τοὺς νόμους διαφυλάττειν
[12, 958]	τοῖς νόμοις ἐν μοίρᾳ γηράσαντι	τελευτὴ	γίγνοιτ' ἂν κατὰ φύσιν. περὶ
[12, 952]	πολύ τ' ἐπαινείσθω μᾶλλον ζῶν,	τελευτήσαντά	τε τιμαῖς αὐτὸν προσηκούσαις ἡ
[12, 958]	γίγνοιτ' ἂν κατὰ φύσιν. περὶ	τελευτήσαντας	δή, εἴτε τις ἄρρην εἴτε
[12, 960]	ὅσαι δ' ἄλλαι γίγνονται περὶ	τελευτήσαντας	ταφαὶ εἴτε καὶ ἄταφοι πράξεις,
[12, 947]	οὓς ἂν οἱ προσήκοντες τοῦ	τελευτήσαντος	ἐπιόψωνται, πρώτους δὲ προϊέναι τοὺς
[12, 959]	ἰνδαλλόμενον ἡμῶν ἑκάστοις ἕπεσθαι, καὶ	τελευτησάντων	λέγεσθαι καλῶς εἴδωλα εἶναι τὰ
[12, 959]	(ὁσιώτατος ἔζη τε ζῶν καὶ	τελευτήσας	ἀτιμώρητος ἂν κακῶν ἁμαρτημάτων ἐγίγνετο
[12, 947]	ἕως ἂν ἡ πόλις οἰκῆται.	τελευτήσασι	δὲ προθέσεις καὶ ἐκφορὰς καὶ
[12, 960]	ἀλλὰ τῷ γεννηθέντι σωτηρίαν ἐξευρόντα	τελέως	ἀεί, τότ' ἤδη νομίζειν πᾶν
[12, 951]	καὶ ζητήσεως οὐ μένει ποτὲ	τελέως	πόλις, οὐδ' ἂν κακῶς αὐτὴν
[12, 960]	νόμων, ὥστε σχεδὸν ἡ νομοθεσία	τέλος	ἂν ἡμῖν ἔχοι· τῶν πάντων
[12, 959]	καὶ δὴ καὶ πρὸς τὸ	τέλος	ἁπάντων νομοφύλαξ εἷς γέ τις
[12, 958]	δὲ αἱ κατ' ἐνιαυτὸν δίκαι	τέλος	ἐκδικασθεῖσαι σχῶσι, ταῖς πράξεσι νόμους
[12, 957]	ἕκαστα δόξῃ κεῖσθαι, τότε δὲ	τέλος	ἐπιθέντας, ἀκίνητα οὕτως ἐπισφραγισαμένους, χρῆσθαι
[12, 962]	νῦν, ὡς ἔοικεν, εἴπερ μέλλει	τέλος	ὁ κατοικισμὸς τῆς χώρας ἡμῖν
[12, 960]	ἔχοι· τῶν πάντων δ' ἑκάστοτε	τέλος	οὐ τὸ δρᾶσαί τι σχεδὸν
[12, 955]	χωρὶς τῶν εἰς τὰ συσσίτια	τελουμένων.	θεοῖσι δὲ ἀναθήματα χρεὼν ἔμμετρα
[12, 967]	οὐ διανοίαις βουλήσεως ἀγαθῶν πέρι	τελουμένων.	(Κλεινίας) τὸ δὲ δὴ πῶς
[12, 952]	δὴ πρῶτός τε καὶ διὰ	τέλους	ἀεὶ θερινὸς ὡς τὰ πολλὰ
[12, 944]	παραμυθούμενος ἐπᾴδειν, εὐδιάβολον κακὸν καλλύνων·	τεμεῖν	δὴ χρεὼν κατὰ δύναμιν τὸ
[12, 946]	τοῦ Ἀπόλλωνός τε καὶ Ἡλίου	τεμένει,	ἐν ᾧπερ ἐκρίθησαν· καὶ τὰ
[12, 945]	εἰς Ἡλίου κοινὸν καὶ Ἀπόλλωνος	τέμενος,	~τῷ θεῷ ἀποφανουμένους (ἄνδρας αὑτῶν
[12, 943]	ἢ τὸν ἐν μέρει τινὶ	τεταγμένον.	ἐὰν δέ τις ἐκλείπῃ τινὶ
[12, 952]	χρὴ τοὺς ἐπὶ τούτοις ἄρχοντας	τεταγμένους,	~(φυλάττοντας μὴ νεωτερίζῃ τίς τι
[12, 953]	τὴν κατάλυσιν ξενωθεὶς ποιήσηται μόνῳ.	τέταρτος	δέ, ἄν ποτέ τις ἀφίκηται,
[12, 948]	τοῦ δευτέρου, τρίτου δὲ ἕξ,	τετάρτου	δὲ δύο. Ῥαδαμάνθυος δὲ περὶ
[12, 945]	ὡσαύτως, καθάπερ οἱ πρόσθεν, τοῦ	τετάρτου	μέρους. εὐθύνων δὴ πέρι τίς
[12, 959]	τρίτου, μνᾶ δὲ τῷ τοῦ	τετάρτου	μέτρον ἂν ἔχοι τῶν ἀναλωμάτων.
[12, 945]	τρεῖς μνᾶς, ἂν δὲ τοῦ	τετάρτου,	μνᾶν. ὁ δὲ ὀφλὼν τὴν
[12, 959]	καὶ μετρίως τὰ περὶ τὸν	τετελευτηκότα	γιγνόμενα καὶ μὴ καλῶς αἰσχρόν.
[12, 960]	τὰ τοιάδε· δακρύειν (μὲν τὸν	τετελευτηκότα	ἐπιτάττειν ἢ μὴ ἄμορφον, θρηνεῖν
[12, 959]	τε αὐτῷ μήτινα μεγάλην εἶναι	τετελευτηκότι·	ζῶντι γὰρ ἔδει βοηθεῖν πάντας
[12, 958]	ἢ ὅσα δέχεσθαι τῶν τοῦ	τετελευτηκότος	ἐγκώμια βίου ~μὴ πλείω τεττάρων
[12, 959]	ἐπιστατῇ, ὃν ἂν οἱ τοῦ	τετελευτηκότος	ἐπίσκοπον οἰκεῖοι παραλάβωσιν, ᾧ καλόν
[12, 958]	μόνον φύσιν ἔχει, τὰ τῶν	τετελευτηκότων	σώματα μάλιστα ἀλυπήτως τοῖς ζῶσι
[12, 962]	εἰς ἓν δὲ οὐδὲν διαφερόντως	τετιμημένον	ἔχοντες φράζειν εἰς ὃ τἆλλ'
[12, 946]	ἐὰν μὲν ᾖ τῳ θανάτου	τετιμημένον	ὑπὸ τῶν εὐθύνων, ὥσπερ ἀνάγκη,
[12, 955]	χρημάτων εἰσφορᾶς πέρι τῷ κοινῷ,	τετιμῆσθαι	μὲν ἕκαστον τὴν οὐσίαν ἕνεκα
[12, 963]	(Κλεινίας) τὴν δέ γε ἀρετὴν	τέτταρα	ἔθεμέν που. (Ἀθηναῖος) πάνυ μὲν
[12, 963]	τίσι λέγεις; (Ἀθηναῖος) οἷον ὅτε	τέτταρα	ἐφήσαμεν ἀρετῆς εἴδη γεγονέναι, δῆλον
[12, 964]	δείξαντος ὡς ἕν, πάλιν ὅπῃ	τέτταρα.	καὶ δὴ τὸ μετὰ τοῦτο
[12, 964]	δὲ ὡς ἐρῶν καὶ ὅπῃ	τέτταρα	ὄντα ἕν ἐστι, καὶ ἐμὲ
[12, 965]	εἰ πολλά ἐστ' οὔτ' εἰ	τέτταρα	οὔθ' ὡς ἓν δυνατοὶ φράζειν
[12, 950]	ξένων. πρῶτον μὲν νεωτέρῳ ἐτῶν	τετταράκοντα	μὴ ἐξέστω ἀποδημῆσαι μηδαμῇ μηδαμῶς,
[12, 951]	νέου ἀπὸ τριάκοντα ἐτῶν μέχρι	τετταράκοντα,	τὸν ἀρέσκοντα αὑτῷ προσλαμβάνων. ~τὴν
[12, 952]	εἰσεπιδημήσαντα μετὰ τοῦτον χρὴ φιλοφρονεῖσθαι.	τέτταρες	δ' εἰσὶ ξένοι ὧν δεῖ
[12, 963]	ὡς ἓν ἕκαστον ἀνάγκη φάναι,	τεττάρων	γε ὄντων. (Κλεινίας) τί μήν;
[12, 959]	τετελευτηκότος ἐγκώμια βίου ~μὴ πλείω	τεττάρων	ἡρωικῶν (στίχων. τὰς δὲ προθέσεις
[12, 965]	τί ποτε διὰ (πάντων τῶν	τεττάρων	ταὐτὸν τυγχάνει, ὃ δή φαμεν
[12, 967]	ταῖς μετὰ ταύτης ἀναγκαίαις ἄλλαις	τέχναις	ἀθέους γίγνεσθαι, καθεωρακότας ὡς οἷόν
[12, 948]	ἀνθρώποις ἡ Ῥαδαμάνθυος (ἂν εἴη	τέχνη	πρέπουσα ἐν δίκαις. μεταβεβληκυιῶν οὖν
[12, 942]	γένηται κρεῖττον οὔτε ἄμεινον οὔτε	τεχνικώτερον	εἰς σωτηρίαν τὴν κατὰ πόλεμον
[12, 946]	ἢ τοῖν δυοῖν ἴσαι γίγνωνται,	τῇ	ἀγαθῇ μοίρᾳ καὶ τύχῃ ἐπιτρέψαντας,
[12, 944]	πρέπουσα πασῶν (μάλιστα ἡ κείνῃ	τῇ	γενέσει ἐναντία γένεσις, εἰς γυναῖκα
[12, 955]	μὴ πειθόμενος ἁπλῶς τεθνάτω ἁλοὺς	τῇ	δίκῃ. χρημάτων εἰσφορᾶς πέρι τῷ
[12, 960]	τῶν νομοφυλάκων ὑπὸ πάντων ζημιούσθω	(τῇ	δοξάσῃ πᾶσι κοινῇ ζημίᾳ. ὅσαι
[12, 950]	ἄνδρα ἐσόμενον, καὶ δὴ καὶ	τῇ	κατὰ Κρήτην οἰκιζομένῃ πόλει πρέπον
[12, 947]	πεντεκαίδεκα καὶ ἀρρένων ἕτερον περιισταμένους	τῇ	κλίνῃ ἑκατέρους οἷον ὕμνον πεποιημένον
[12, 946]	Ἡλίῳ, ὅσονπερ ἂν ἕπωνται χρόνον	τῇ	κρίσει. τούτους δὲ πρώτῳ μὲν
[12, 957]	ὅθεν νομοφύλακας (χρὴ τὰ πρέποντα	τῇ	νῦν γεννωμένῃ πολιτείᾳ κατασκευάζειν συλλογισαμένους
[12, 958]	εἰρημένον, ἄξιοι ἐπαίνου γίγνοιντ' ἂν	τῇ	πάσῃ πόλει τοιοῦτοι δικασταὶ καὶ
[12, 955]	δὲ θάνατος ἔστω δίκη. τοὺς	τῇ	πατρίδι διακονοῦντάς τι δώρων χωρὶς
[12, 946]	μετ' ἀλλήλων κρίναντες τοὺς ἄρξαντας	τῇ	πόλει, ἀποφηνάντων, εἰς τὴν ἀγορὰν
[12, 961]	ὅτι δεῖ σύλλογον ἡμῖν ἐν	τῇ	πόλει γίγνεσθαι τοιόνδε τινά; δέκα
[12, 949]	εἶναι, τὸ δὲ νόμισμα γίγνεσθαι	τῇ	πόλει· ἐὰν δὲ ζημίας δέωνται
[12, 955]	τε καὶ ἐχθρὸν νομιζέτω πᾶς	τῇ	πόλει· (ἐὰν δέ τις ἰδίᾳ
[12, 965]	ἄλλως δέ πως μηχανησόμεθα ἐν	τῇ	πόλει ἐγγεγονέναι τοῦθ' ἡμῖν· εἰ
[12, 962]	δικαίων (ὅπως ἄρξουσί τινες ἐν	τῇ	πόλει, εἴτ' οὖν βελτίους εἴτε
[12, 962]	ἄλλη βλέπει τῶν νομοθεσιῶν ἐν	τῇ	πόλει ἑκάστῃ. καὶ τὰ μὲν
[12, 947]	μόνους δάφνης στεφάνῳ τῶν ἐν	τῇ	πόλει κεκοσμημένους εἶναι, καὶ ἱερέας
[12, 949]	κρίσιν. ὅσα τις ἐλεύθερος ἀπειθεῖ	τῇ	πόλει, μήτ' οὖν πληγῶν ἄξια
[12, 952]	οἰκοδομήμασιν ἔξω τῆς πόλεως πρὸς	τῇ	πόλει ὑποδέχεσθαι χρὴ τοὺς ἐπὶ
[12, 949]	γὰρ καταγηράσουσιν οὐδ' ἐννεοττεύοντες ἐν	τῇ	πόλει ὡς τὸ πολὺ τοιούτους
[12, 952]	μαθημάτων, ὁπόσ' ἂν ἐν ταύτῃ	τῇ	σκέψει δοκῇ συμφέρειν μαθοῦσι μὲν
[12, 966]	δὲ ἢ μή, πρῶτον βεβαιωσώμεθα	τῇ	συνομολογίᾳ πρὸς ἡμᾶς αὐτούς. (Κλεινίας)
[12, 964]	πᾶσαν ἀρετὴν νενικηκότος; εἶτα ἐν	τῇ	τοιαύτῃ πόλει ὅπου μὴ λόγῳ
[12, 942]	καὶ ποδῶν δύναμιν μὴ διαφθείρειν	τῇ	τῶν ἀλλοτρίων σκεπασμάτων περικαλυφῇ, τὴν
[12, 964]	λόγῳ κατασκευαστέον; ἢ τίνα τρόπον	τῇ	τῶν ἐμφρόνων κεφαλῇ τε καὶ
[12, 960]	τρίτην σώτειραν τῶν λεχθέντων, ἀπῃκασμένα	τῇ	τῶν κλωσθέντων τῷ πυρὶ τὴν
[12, 966]	πλείστοις τῶν κατὰ πόλιν συγγιγνώσκειν	τῇ	φήμῃ μόνον τῶν νόμων συνακολουθοῦσιν,
[12, 964]	τοὺς εὐφυεστάτους, ὀξύτητας ἐν πάσῃ	τῇ	ψυχῇ ἔχοντας, περὶ ὅλην κύκλῳ
[12, 958]	ὑπὸ γῆς θεῶν καὶ τῶν	τῇδε,	ὅσα προσήκει τελεῖσθαι, τοὺς ἐξηγητὰς
[12, 954]	ἐξεῖναι. χωρίων μὲν οἰκήσεών τε	τῇδε	οὐκ ἔστ' ἀμφισβήτησις· τῶν δὲ
[12, 951]	οὖν ἂν γίγνοιτ' ἀμφότερα; (Ἀθηναῖος)	τῇδε.	πρῶτον μὲν ὁ θεωρὸς ὁ
[12, 953]	τε καὶ νεωκόρους ἐπιμελεῖσθαι καὶ	τημελεῖν,	ἕως ἂν τὸν μέτριον ἐπιμείναντες
[12, 946]	ἄρξαντας τῇ πόλει, ἀποφηνάντων, εἰς	τὴν	ἀγορὰν γράμματα καταθέντες, περὶ ἑκάστης
[12, 963]	δὲ φρόνησιν. ἐρῶ γάρ σοι	τὴν	αἰτίαν, ὅτι τὸ μέν ἐστιν
[12, 966]	νόμων ὄντως εἰδέναι τὰ περὶ	τὴν	ἀλήθειαν αὐτῶν, καὶ λόγῳ τε
[12, 952]	εὐδοκιμοῦντας τούτων τῶν νέων φυλάττειν	τὴν	ἄλλην πόλιν, ἀποβλέποντας εἰς αὐτοὺς
[12, 960]	τῇ τῶν κλωσθέντων τῷ πυρὶ	τὴν	ἀμετάστροφον (ἀπεργαζομένων δύναμιν· ἃ δὴ
[12, 960]	τοῖς νόμοις εἶναι, πῶς χρὴ	τὴν	ἀμετάστροφον αὐτοῖς ἐγγίγνεσθαι κατὰ φύσιν
[12, 949]	ὁπόσα μὴ φέρει κέρδος κατὰ	τὴν	ἀνθρωπίνην δόξαν τῷ ἐπιορκοῦντι· τῶν
[12, 947]	τις τούτων, πιστεύων τῷ κεκρίσθαι,	τὴν	ἀνθρωπίνην φύσιν ἐπιδείξῃ κακὸς γενόμενος
[12, 948]	καὶ τὸν φεύγοντα κατὰ ταὐτὰ	τὴν	ἄρνησιν γράψαντα παραδοῦναι τοῖς ἄρχουσιν
[12, 945]	ἢ> καμφθεὶς ὑπὸ βάρους μὲν	τὴν	ἀρχὴν πράξῃ, τῆς δ' αὑτοῦ
[12, 958]	κυρίως. ἐὰν δέ τις ἀφῃρῆται	τὴν	ἀρχὴν τὴν καταδικάσασαν καταδικασθείς, εἰσαγόντων
[12, 960]	εἶναι, Κλωθὼ δὲ τὴν δευτέραν,	τὴν	Ἄτροπον δὴ τρίτην σώτειραν τῶν
[12, 955]	τις κλεμμάδιον ὁτιοῦν ὑποδέχηται γιγνώσκων,	τὴν	αὐτὴν ὑπεχέτω δίκην τῷ κλέψαντι·
[12, 959]	θάπτειν, οἴχεσθαι περαίνοντα καὶ ἐμπιμπλάντα	τὴν	αὑτοῦ μοῖραν, τὸ δὲ παρὸν
[12, 945]	τῶν ἀνδρείων κινδύνων κατὰ φύσιν	τὴν	αὑτοῦ προσαποτεισάτω μισθόν, χιλίας μέν,
[12, 961]	εἰ δὲ μή, ἀπόρρητον εἶναι	τὴν	γεγονυῖαν κρίσιν τοῖς τε ἄλλοις
[12, 948]	γραφόμενος, ὃν ἂν γράφηται, λέγουσαν	τὴν	γραφὴν ἀνάξιον εἶναι τὸν καὶ
[12, 942]	ἄλλων ἄρχεσθαί θ' ὑφ' ἑτέρων·	τὴν	δ' ἀναρχίαν ἐξαιρετέον (ἐκ παντὸς
[12, 963]	ὀρθῶς λέγεσθαι. (Ἀθηναῖος) ναί. (Κλεινίας)	τὴν	δέ γε ἀρετὴν τέτταρα ἔθεμέν
[12, 966]	(Ἀθηναῖος) τί δ' ἐννοεῖν μέν,	τὴν	δὲ ἔνδειξιν τῷ λόγῳ ἀδυνατεῖν
[12, 966]	λαβεῖν τῶν οὐσῶν περὶ θεῶν;	τὴν	δὲ μὴ ἐπιτροπὴν εἶναι τὸ
[12, 952]	τετταράκοντα, τὸν ἀρέσκοντα αὑτῷ προσλαμβάνων.	~τὴν	δὲ συνουσίαν εἶναι τούτοις καὶ
[12, 960]	τὴν πρώτην εἶναι, Κλωθὼ δὲ	τὴν	δευτέραν, τὴν Ἄτροπον δὴ τρίτην
[12, 958]	χωρὶς τῶν ἀναγκαίων κεκτῆσθαι, (μετὰ	τὴν	διαψήφισιν ἑκάστην εὐθὺς ὑπὸ κήρυκος,
[12, 954]	ἀλλότριον, ἀτελῆ καὶ ἄκυρον γίγνεσθαι	τὴν	δίκην, ~ἐὰν δὲ ἐλεύθερον, (πρὸς
[12, 956]	ἐπὶ τοὺς δικαστὰς τοὺς ἐκλεκτοὺς	τὴν	δίκην, ἐὰν δὲ πάλιν ἡττηθῇ,
[12, 945]	τετάρτου, μνᾶν. ὁ δὲ ὀφλὼν	τὴν	δίκην πρὸς τῷ ἀφεῖσθαι τῶν
[12, 954]	ἐρευνώμενον, ἂν δέ τις ὄφλῃ,	τὴν	διπλασίαν τοῦ τιμηθέντος βλάβην ἐκτίνειν.
[12, 947]	αὔξην ὁ τάφος ἔχῃ ταύτην	τὴν	εἰς τὸν ἅπαντα χρόνον ἐπιδεῆ
[12, 955]	οὐσίαν ἕνεκα πολλῶν χρεὼν καὶ	τὴν	ἐπέτειον ἐπικαρπίαν ἐν γράμμασιν ἀποφέρειν
[12, 963]	λέγω δηλῶσαι. διανειμώμεθα γὰρ ἀλλήλοις	τὴν	ἐρώτησιν καὶ ἀπόκρισιν. (Κλεινίας) πῶς
[12, 950]	πόλεσι τὸ παρακέλευμά ἐστιν, προτιμᾶν	τὴν	εὐδοξίαν πρὸς τῶν πολλῶν. τὸ
[12, 956]	μὲν φεύγων ἡττηθείς, ὥσπερ εἴρηται,	τὴν	ἡμιολίαν, ὁ δὲ διώκων τὴν
[12, 956]	δίκην, ἐὰν δὲ πάλιν ἡττηθῇ,	τὴν	ἡμιολίαν τοῦ τιμήματος ἀποτινέτω. ἐὰν
[12, 956]	τὴν ἡμιολίαν, ὁ δὲ διώκων	τὴν	ἡμίσειαν τοῦ τιμήματος (ἀποτινέτω. κληρώσεις
[12, 947]	τῆς ἡμέρας· ἕωθεν δ' εἰς	τὴν	θήκην φέρειν αὐτὴν μὲν τὴν
[12, 942]	ἄμεινον οὔτε τεχνικώτερον εἰς σωτηρίαν	τὴν	κατὰ πόλεμον καὶ νίκην τοῦτο
[12, 958]	δέ τις ἀφῃρῆται τὴν ἀρχὴν	τὴν	καταδικάσασαν καταδικασθείς, εἰσαγόντων μὲν αὐτὸν
[12, 953]	παρ' ὅτῳ τις ἂν αὐτῶν	τὴν	κατάλυσιν ξενωθεὶς ποιήσηται μόνῳ. τέταρτος
[12, 947]	τὴν θήκην φέρειν αὐτὴν μὲν	τὴν	κλίνην ἑκατὸν τῶν νέων τῶν
[12, 947]	ὡσαύτως, παῖδας δὲ περὶ αὐτὴν	τὴν	κλίνην ἔμπροσθεν τὸ πάτριον μέλος
[12, 949]	τρόπον εἶναι πρὸς ἀλλήλους πᾶσι	τὴν	κρίσιν. ὅσα τις ἐλεύθερος ἀπειθεῖ
[12, 948]	δὲ δύο. Ῥαδαμάνθυος δὲ περὶ	τὴν	λεγομένην κρίσιν τῶν δικῶν ἄξιον
[12, 969]	Κλεινία, μέλειν παρακελεύομαι· σὺ γὰρ	τὴν	Μαγνήτων πόλιν, ἢ ᾧ ἂν
[12, 967]	μαθήματα λάβῃ, τά τε κατὰ	τὴν	μοῦσαν τούτοις τῆς κοινωνίας συνθεασάμενος,
[12, 961]	αὑτούς τε καὶ τὰ περὶ	τὴν	ναῦν; (Κλεινίας) τί μήν; (Ἀθηναῖος)
[12, 961]	ζήτησιν εἴ τί που πρὸς	τὴν	νομοφυλακίαν γίγνοιτο ἓν καίριον ἀκοῦσαι
[12, 954]	οὕτω φωρᾶν· ὁ δὲ παρεχέτω	τὴν	οἰκίαν, τά τε σεσημασμένα καὶ
[12, 955]	τῷ κοινῷ, τετιμῆσθαι μὲν ἕκαστον	τὴν	οὐσίαν ἕνεκα πολλῶν χρεὼν καὶ
[12, 952]	δικαστηρίῳ ἁλῷ πολυπραγμονῶν τι περὶ	τὴν	παιδείαν καὶ τοὺς νόμους. ἐὰν
[12, 959]	δὴ τοῦ μεγίστου τιμήματος εἰς	τὴν	πᾶσαν ταφὴν ἀναλισκόμενα μὴ πλέον
[12, 968]	καὶ ἑτέρους ἴσως εὑρήσω διὰ	τὴν	περὶ τὰ τοιαῦτ' ἐμπειρίαν τε
[12, 947]	πρώτους δὲ προϊέναι τοὺς ἠιθέους	τὴν	πολεμικὴν σκευὴν ἐνδεδυκότας ἑκάστους, σὺν
[12, 969]	ὦ φίλοι ἑταῖροι, παραδοτέον τούτῳ	τὴν	πόλιν, ἀμφισβήτησίς τε οὐκ ἔστ'
[12, 964]	γιγνώσκοντες ἱκανῶς, θαυμαστόν τι ταύτην	τὴν	πόλιν ἀφύλακτον οὖσαν πάσχειν (ἃ
[12, 969]	νῦν ἡμῖν εἰρημένων ἁπάντων ἢ	τὴν	πόλιν ἐατέον τῆς κατοικίσεως ἢ
[12, 945]	εἰς χειμῶνα συνιέναι χρεὼν πᾶσαν	τὴν	πόλιν εἰς Ἡλίου κοινὸν καὶ
[12, 951]	τε καὶ ἀρίστους, ~οἵτινες εὐδόκιμον	τὴν	πόλιν ἐν ἱεραῖς τε καὶ
[12, 964]	ἢ ποιητήν τινα ἐλθόντα εἰς	τὴν	πόλιν ἢ παιδευτὴν νέων φάσκοντ'
[12, 958]	τὴν τοιαύτην δίκην, ὡς ὅλην	τὴν	πόλιν καὶ νόμους φθείρων θανάτῳ
[12, 965]	δὴ κοινῇ σῴζειν ἀμφοτέρους ὄντως	τὴν	πόλιν ὅλην. πότερον οὕτω λέγομεν
[12, 964]	ψυχῇ ἔχοντας, περὶ ὅλην κύκλῳ	τὴν	πόλιν ὁρᾶν, φρουροῦντας δὲ παραδιδόναι
[12, 945]	ἔτι νεύουσαι, (πολλὰς ἐκ μιᾶς	τὴν	πόλιν ποιοῦσαι, στάσεων ἐμπλήσασαι ταχὺ
[12, 957]	δικαστὴν αὑτόν τε ὀρθοῦν καὶ	τὴν	πόλιν, τοῖς μὲν (ἀγαθοῖς μονὰς
[12, 953]	ἂν ἐγγυᾶταί τις, διαρρήδην ἐγγυάσθω,	τὴν	πρᾶξιν πᾶσαν διομολογούμενος ἐν συγγραφῇ
[12, 953]	ἂν ἐγγυᾶταί τις, διαρρήδην ἐγγυάσθω,	τὴν	πρᾶξιν πᾶσαν διομολογούμενος ἐν συγγραφῇ
[12, 954]	ἄστει τέ τις χρῆται, τριετῆ	τὴν	προθεσμίαν (εἶναι, ἐὰν δὲ κατ'
[12, 949]	εἰσφορῶν εἵνεκα, πάντων τῶν τοιούτων	τὴν	πρώτην ἀνάγκην ἰατὴν εἶναι τῆς
[12, 960]	δή; (Ἀθηναῖος) τὸ Λάχεσιν μὲν	τὴν	πρώτην εἶναι, Κλωθὼ δὲ τὴν
[12, 947]	τῶν ἄλλων πολιτῶν· λευκὴν μὲν	τὴν	στολὴν ἔχειν πᾶσαν, θρήνων δὲ
[12, 953]	καὶ ταξιάρχοις ὑποδεκτέον ἐστὶν μόνοις,	τήν	τ' ἐπιμέλειαν (τῶν τοιούτων μετὰ
[12, 945]	δ' αὑτοῦ δυνάμεως ἐνδείᾳ πρὸς	τὴν	τῆς ἀρχῆς ἀξίαν; ῥᾴδιον μὲν
[12, 942]	κοίτης σκληρᾶς, καὶ τὸ μέγιστον,	τὴν	τῆς κεφαλῆς καὶ ποδῶν δύναμιν
[12, 969]	μηχαναῖς πάσαις κοινωνὸν ποιητέον ἐπὶ	τὴν	τῆς πόλεως κατοίκισιν. (Κλεινίας) ἀληθέστατα
[12, 968]	κατάλογος (τῶν ὅσοι ἐπιτήδειοι πρὸς	τὴν	τῆς φυλακῆς φύσιν ἂν εἶεν
[12, 944]	γὰρ πλέον. ζημία δὴ τῷ	τὴν	τοιαύτην ἀμυντηρίων ὅπλων εἰς τοὐναντίον
[12, 958]	ἀδίκως, ἐὰν δέ τις ὄφλῃ	τὴν	τοιαύτην δίκην, ὡς ὅλην τὴν
[12, 953]	ἕτερος αὐτὸς ὤν· ἐπὶ γὰρ	τὴν	τοῦ τῆς παιδείας ἐπιμελουμένου πάσης
[12, 952]	ὄνειδος ἀποκείσθω τοῖς ἄρχουσιν εἰς	τὴν	τῶν ἀριστείων διαδικασίαν. ὁ μὲν
[12, 943]	βούληται, γράψαντα ἀναθεῖναι μαρτύριον εἰς	τὴν	τῶν ἀριστείων κρίσιν παντὸς τοῦ
[12, 943]	κρίσιν παντὸς τοῦ βίου καὶ	τὴν	τῶν δευτέρων καὶ τρίτων. ἐὰν
[12, 946]	χρὴ παθεῖν ἢ ἀποτίνειν κατὰ	τὴν	τῶν εὐθύνων γνώμην. ἥτις δ'
[12, 953]	ξένος τῷ τοιούτῳ ξένῳ, ἢ	τὴν	τῶν νικηφόρων τινὸς ἐπ' ἀρετῇ,
[12, 942]	τῇ τῶν ἀλλοτρίων σκεπασμάτων περικαλυφῇ,	τὴν	τῶν οἰκείων ἀπολλύντας (πίλων τε
[12, 966]	ἐπόρισεν· ἓν δὲ τὸ περὶ	τὴν	φοράν, ὡς ἔχει τάξεως, ἄστρων
[12, 963]	γάρ φαμεν ἀρετὴν εἶναι, καὶ	τὴν	φρόνησιν ἀρετήν, (καὶ τὰ δύο
[12, 942]	τι τῶν ἄλλων πράττειν διδάξαι	τὴν	ψυχὴν ἔθεσι μήτε γιγνώσκειν μήτ'
[12, 966]	(Ἀθηναῖος) ἓν μὲν ὃ περὶ	τὴν	ψυχὴν ἐλέγομεν, ὡς πρεσβύτατόν (τε
[12, 959]	τοῦτ' εἶναι μηδὲν ἀλλ' ἢ	τὴν	ψυχήν, (τὸ δὲ σῶμα ἰνδαλλόμενον
[12, 952]	ἀποβλέποντας εἰς αὐτοὺς διαφερόντως τε	τηροῦντας,	καὶ τιμᾶν μὲν κατορθοῦντας, ἀτιμάζειν
[12, 967]	τὸ νῦν ὄντως δεδογμένον, ὅσοι	τῆς	ἀκριβείας αὐτῶν ἥπτοντο, ὅπως μήποτ'
[12, 963]	οὗ καὶ τὰ θηρία μετέχει,	τῆς	ἀνδρείας, καὶ τά γε τῶν
[12, 945]	αὑτοῦ δυνάμεως ἐνδείᾳ πρὸς τὴν	τῆς	ἀρχῆς ἀξίαν; ῥᾴδιον μὲν (οὐδαμῶς
[12, 948]	καὶ τὸν τῶν ἀριστείων καὶ	τῆς	ἀρχῆς· καὶ ἐὰν μὲν ὁ
[12, 948]	μὲν ὁ φεύγων ἁλῷ, στερέσθω	τῆς	ἀρχῆς καὶ τοῦ τάφου καὶ
[12, 951]	τε νέος οἵ τε ἐκ	τῆς	ἀρχῆς ταύτης ἀπηλλαγμένοι. ἕκαστος δὲ
[12, 943]	μετὰ δὲ ταῦτα, ἐκδικασθεισῶν τῶν	τῆς	ἀστρατείας δικῶν, πάλιν ἑκάστων ἄρχοντας
[12, 943]	ἐν τοῖς αὐτοῖς οἷς περὶ	τῆς	ἀστρατείας, ὀφλοῦσίν τε τιμωρίαι ἐπέστωσαν
[12, 941]	δημόσιον μέγα ἢ καὶ σμικρόν,	τῆς	αὐτῆς δίκης δεῖ. μικρόν τι
[12, 955]	τοῦ τιμήματος ὅλου μέρει ἐάντε	τῆς	γενομένης ἐπ' ἐνιαυτὸν ἑκάστοτε προσόδου,
[12, 956]	τὸ πεμπτημόριον ἀποτινέτω τοῦ τιμήματος	τῆς	γραφείσης δίκης. ἐὰν δ' ἐγκαλῶν
[12, 945]	βάρους μὲν τὴν ἀρχὴν πράξῃ,	τῆς	δ' αὑτοῦ δυνάμεως ἐνδείᾳ πρὸς
[12, 944]	ὅπλων ἀποβολῆς (ἔστω δίκη ῥιφθέντων,	τῆς	δὲ εἰρημένης ἔμπροσθεν ὁ δικάζων
[12, 956]	νικηθεὶς δὲ ἀποτινέτω ταὐτὸν μέρος	τῆς	δίκης. ἐὰν δ' εἰς τὸ
[12, 965]	ἄρα ἐπί τινα ἀκριβεστέραν παιδείαν	τῆς	ἔμπροσθεν. (Κλεινίας) ἴσως. (Ἀθηναῖος) ἆρ'
[12, 954]	ἀνεύρῃ που, μηδεμίαν εἶναι προθεσμίαν	τῆς	ἐπιλήψεως. ἐάν τίς τινα δίκῃ
[12, 949]	τὴν πρώτην ἀνάγκην ἰατὴν εἶναι	τῆς	ζημίας, τοῖς δὲ μὴ πειθομένοις
[12, 947]	ᾄδειν, εὐδαιμονίζοντας ᾠδῇ διὰ πάσης	τῆς	ἡμέρας· ἕωθεν δ' εἰς τὴν
[12, 965]	ἄρ' ὡς ἔοικεν, καὶ τοὺς	τῆς	θείας πολιτείας ἡμῖν φύλακας ἀκριβῶς
[12, 947]	ἱερῶν, ἐκ τούτων τοὺς ἄρχοντας	τῆς	θεωρίας ἑκάστης ἐκπέμπειν, καὶ τούτους
[12, 951]	τι παραλείπεται. ἄνευ γὰρ ταύτης	τῆς	θεωρίας καὶ ζητήσεως οὐ μένει
[12, 969]	ἁπάντων ἢ τὴν πόλιν ἐατέον	τῆς	κατοικίσεως ἢ τὸν ξένον τόνδε
[12, 942]	σκληρᾶς, καὶ τὸ μέγιστον, τὴν	τῆς	κεφαλῆς καὶ ποδῶν δύναμιν μὴ
[12, 967]	τε κατὰ τὴν μοῦσαν τούτοις	τῆς	κοινωνίας συνθεασάμενος, χρήσηται πρὸς τὰ
[12, 947]	φύσιν ἐπιδείξῃ κακὸς γενόμενος ὕστερον	τῆς	κρίσεως, γράφεσθαι μὲν τὸν βουλόμενον
[12, 969]	τῆς παιδείας τε καὶ τροφῆς	τῆς	νῦν αὖ κεκινημένης τοῖς λόγοις·
[12, 960]	ἄμορφον, θρηνεῖν δὲ καὶ ἔξω	τῆς	οἰκίας φωνὴν ἐξαγγέλλειν ἀπαγορεύειν, καὶ
[12, 943]	ὄφλῃ, ὑπάρχειν μὲν αὐτῷ μήποτε	τῆς	ὅλης ἀριστείας ἀγωνιστῇ γενέσθαι μηδὲ
[12, 953]	ὤν· ἐπὶ γὰρ τὴν τοῦ	τῆς	παιδείας ἐπιμελουμένου πάσης οἴκησιν ἴτω
[12, 951]	πρεσβεύοντας δέκα. ἔτι ὁ περὶ	τῆς	παιδείας πάσης ἐπιμελητὴς ὅ τε
[12, 969]	τά γε δεδογμένα ἐμοὶ περὶ	τῆς	παιδείας τε καὶ τροφῆς τῆς
[12, 947]	ἐξόπισθεν ὅσαι τ' ἂν γυναῖκες	τῆς	παιδοποιήσεως ἀπηλλαγμέναι τυγχάνωσιν, μετὰ δὲ
[12, 947]	οὖν τούτοις τοῖς παρὰ πάσης	τῆς	πόλεως ἀριστείων ἠξιωμένοις (προεδρίαι τ'
[12, 960]	φθέγγεσθαι, καὶ πρὸ ἡμέρας ἔξω	τῆς	πόλεως εἶναι. ταῦτα δὴ κείσθω
[12, 955]	ζημία· ἐὰν δέ τι μέρος	τῆς	πόλεως εἰρήνην ἢ πόλεμον πρός
[12, 969]	πάσαις κοινωνὸν ποιητέον ἐπὶ τὴν	τῆς	πόλεως κατοίκισιν. (Κλεινίας) ἀληθέστατα λέγεις,
[12, 962]	ἡμῖν ἐν τίνι ποτὲ τῶν	τῆς	πόλεως μερῶν ἢ ἐπιτηδευμάτων ἔστιν
[12, 964]	(Ἀθηναῖος) δῆλον ὡς αὐτῆς μὲν	τῆς	πόλεως οὔσης τοῦ κύτους, τῶν
[12, 961]	τοῦτον βάλοιτο οἷον ἄγκυραν πάσης	τῆς	πόλεως, πάντα ἔχουσαν τὰ πρόσφορα
[12, 941]	πρεσβευτής τις ἢ κῆρυξ καταψευδόμενος	τῆς	πόλεως παραπρεσβεύηται πρός τινα πόλιν,
[12, 952]	λιμέσι καὶ δημοσίοις οἰκοδομήμασιν ἔξω	τῆς	πόλεως πρὸς τῇ πόλει ὑποδέχεσθαι
[12, 956]	μεμιμημένα. ὅτε δὲ μέρη διείρηται	τῆς	πόλεως συμπάσης, ὅσα τε καὶ
[12, 968]	κεῖσθαι, καὶ εἴπερ κινδυνεύειν περὶ	τῆς	πολιτείας ἐθέλομεν συμπάσης, ~ἢ τρὶς
[12, 955]	τοὺς αἰτίους οἱ στρατηγοὶ ταύτης	τῆς	πράξεως εἰσαγόντων εἰς δικαστήριον, ὀφλόντι
[12, 947]	εἴργωνται τάφων, ἐὰν καὶ τὸ	τῆς	Πυθίας οὕτω τε καὶ ταύτῃ
[12, 943]	πιστώσεις λόγων, αὐτῆς δὲ περὶ	τῆς	στρατείας τῆς τότε γενομένης αὐτοῖς.
[12, 952]	βελτίων ἥκειν δόξῃ, χάριν γοῦν	τῆς	σφόδρα προθυμίας αἰνείσθω, ἐὰν δὲ
[12, 962]	ἰατρικὴ ὑπηρεσία πᾶσα (στοχάζοιτ' ἂν	τῆς	σωτηρίας ὀρθῶς. ἆρ' οὐχ ἡ
[12, 945]	τῶν ἀρχόντων γίγνηται, τότε λυθείσης	τῆς	τὰ πάντα πολιτεύματα συνεχούσης εἰς
[12, 952]	(τοὺς λόγους περὶ νόμων ἀεὶ	τῆς	τε οἰκείας πόλεως πέρι, καὶ
[12, 943]	αὐτῆς δὲ περὶ τῆς στρατείας	τῆς	τότε γενομένης αὐτοῖς. στέφανον δὲ
[12, 942]	διώκειν μήθ' ὑποχωρεῖν ἄλλῳ ἄνευ	τῆς	(τῶν ἀρχόντων δηλώσεως, ἑνί τε
[12, 943]	εἰς δίκην, διαφερόντως δὲ καὶ	τῆς	τῶν κατὰ πόλεμον ὅπλων ἀποβολῆς,
[12, 968]	(τῶν ὅσοι ἐπιτήδειοι πρὸς τὴν	τῆς	φυλακῆς φύσιν ἂν εἶεν ἡλικίαις
[12, 962]	εἴπερ μέλλει τέλος ὁ κατοικισμὸς	τῆς	χώρας ἡμῖν ἕξειν, εἶναί τι
[12, 949]	ἐμπορεύηται, περὶ ἀποδημίας ἑαυτῶν ἔξω	τῆς	χώρας καὶ ξένων ὑποδοχῆς ἄλλοθεν
[12, 969]	(προσηκόντως, παιδευθέντες τε ἐν ἀκροπόλει	τῆς	χώρας κατοικήσαντες, φύλακες ἀποτελεσθῶσιν οἵους
[12, 949]	τὸ πολὺ τοιούτους ἄλλους κυρίους	τῆς	χώρας παρέξονται συντρόφους δικῶν τε
[12, 968]	πρὸς καιρὸν μανθάνεται, πρὶν ἐντὸς	τῆς	ψυχῆς ἑκάστῳ που μαθήματος ἐπιστήμην
[12, 952]	(καὶ ἐάντε μηδὲν χείρων μηδέ	τι	βελτίων ἥκειν δόξῃ, χάριν γοῦν
[12, 941]	τῆς αὐτῆς δίκης δεῖ. μικρόν	τι	γὰρ ὁ κλέπτων ἔρωτι μὲν
[12, 966]	καὶ ὅπως ἓν διανοεῖσθαι. (Ἀθηναῖος)	τί	δ' ἐννοεῖν μέν, τὴν δὲ
[12, 963]	(Κλεινίας) οὐδαμῶς, ὦ ξένε. (Ἀθηναῖος)	τί	δ' ὅτι δεῖ προθυμεῖσθαί τε
[12, 966]	δεῖ γε, εἴπερ δυνατόν. (Ἀθηναῖος)	τί	δὲ δή; περὶ καλοῦ τε
[12, 962]	φαίνοιτο; (Κλεινίας) καὶ πῶς; (Ἀθηναῖος)	τί	δὲ δὴ περὶ πόλιν; εἴ
[12, 966]	τινα σὺ λέγεις ἕξιν. (Ἀθηναῖος)	τί	δέ; περὶ πάντων τῶν σπουδαίων
[12, 953]	ὑποδέχεσθαι χρὴ δημοσίᾳ τὸν κατά	τι	δημόσιον ἐξ ἄλλης χώρας ἀφιγμένον·
[12, 941]	ἀληθὲς οὔτ' εἰκός, ἀλλ' ὅς	τι	δρᾷ τοιοῦτον παρανόμως, οὔτε θεὸς
[12, 955]	δίκη. τοὺς τῇ πατρίδι διακονοῦντάς	τι	δώρων χωρὶς χρὴ διακονεῖν, πρόφασιν
[12, 945]	εὐθυντὴς τίς ἱκανός, ἄν τίς	τί	εἴπῃ σκολιὸν αὐτῶν ἢ> καμφθεὶς
[12, 950]	πονηροὶ καὶ χρηστοί, θεῖον δέ	τι	καὶ εὔστοχον ἔνεστι καὶ τοῖσιν
[12, 964]	ἀγνοεῖν, ἢ τόν γε ὄντα	τι	καὶ περὶ τῶν διαφερόντων (μεγέθει
[12, 953]	ἔστω, πρὸς τούτῳ δὲ ἀξιῶν	τι	καλὸν ἰδεῖν τῶν ἐν ταῖς
[12, 942]	ἐν παιδιαῖς (αὐτὸν ἐφ' αὑτοῦ	τι	κατὰ μόνας δρᾶν, ἀλλ' ἔν
[12, 953]	ἐν καλλοναῖς ἢ καὶ δεῖξαί	τι	κατὰ (ταὐτὰ ἄλλῃ πόλει. ἴτω
[12, 941]	τινι μαχέσθω νόμῳ· ἐάν τίς	τι	κλέπτῃ δημόσιον μέγα ἢ καὶ
[12, 941]	δημοσίων ἢ δοῦλον ἄν τίς	τι	κλέπτοντα ἐν δικαστηρίῳ ἕλῃ, ὡς
[12, 958]	ὁπόσα μὲν ἐργάσιμα μηδαμοῦ, μήτε	τι	μέγα μήτε (τι σμικρὸν μνῆμα,
[12, 953]	ἐντὸς δραχμῶν πεντήκοντα, ἐὰν δέ	τι	μεῖζον ἔγκλημα αὐτοῖς γίγνηται, πρὸς
[12, 948]	νῦν δὲ δὴ ὅτε μέρος	τι	μέν, φαμέν, ἀνθρώπων τὸ παράπαν
[12, 955]	καὶ τούτῳ ζημία· ἐὰν δέ	τι	μέρος τῆς πόλεως εἰρήνην ἢ
[12, 963]	φάναι, τεττάρων γε ὄντων. (Κλεινίας)	τί	μήν; (Ἀθηναῖος) καὶ μὴν ἕν
[12, 961]	τὰ περὶ τὴν ναῦν; (Κλεινίας)	τί	μήν; (Ἀθηναῖος) οὐδὲν δὴ πολλῶν
[12, 964]	ἔοικεν γοῦν. (Ἀθηναῖος) μεῖζον δή	τι	νομοθέτῃ τε καὶ νομοφύλακι, καὶ
[12, 961]	ἔοικε γάρ. ἀλλ' ὁ περὶ	τί	νοῦς μετ' αἰσθήσεων κραθεὶς σωτηρία
[12, 968]	προρρηθέντα δηλοῦν τῶν λεγομένων. (Κλεινίας)	τί	οὖν δὴ ποιητέον ἐχόντων τούτων
[12, 964]	οὐδέν γε, ὡς εἰκός. (Ἀθηναῖος)	τί	οὖν; ὃ λέγομεν νῦν ποιητέον
[12, 951]	κεῖται, τὰ δ' ἐπανορθούμενον, εἴ	τι	παραλείπεται. ἄνευ γὰρ ταύτης τῆς
[12, 952]	γ' ἐν δικαστηρίῳ ἁλῷ πολυπραγμονῶν	τι	περὶ τὴν παιδείαν καὶ τοὺς
[12, 952]	πέρι, καὶ ἐὰν ἄλλοθι πυνθάνωνταί	τι	περὶ τῶν τοιούτων διαφέρον, καὶ
[12, 963]	σὺ δὲ δὴ ποῖ σκοπεῖς;	τί	ποτ' ἐκεῖνό ἐστι τὸ ἕν,
[12, 965]	ἀνῶμεν, πρὶν ἂν ἱκανῶς εἴπωμεν	τί	ποτ' ἔστιν εἰς ὃ βλεπτέον,
[12, 965]	ἡμῖν φύλακας ἀκριβῶς ἰδεῖν πρῶτον	τί	ποτε διὰ (πάντων τῶν τεττάρων
[12, 963]	αὖ φράζεις; (Ἀθηναῖος) ἐρώτησόν με	τί	ποτε ἓν προσαγορεύοντες ἀρετὴν ἀμφότερα,
[12, 963]	ὑπὲρ αὐτοῦ φράζειν πρὸς ἐμὲ	τί	ποτέ φατε εἶναι τοῦτο, (καθάπερ
[12, 961]	ᾖ τις σχολὴ παντί. τοιοῦτόν	τί	που λεχθὲν ἡμῖν ἦν ἐν
[12, 961]	τοὺς ἐκδημήσαντας ἐπὶ ζήτησιν εἴ	τί	που πρὸς τὴν νομοφυλακίαν γίγνοιτο
[12, 958]	μηδαμοῦ, μήτε τι μέγα μήτε	(τι	σμικρὸν μνῆμα, ἃ δὲ ἡ
[12, 960]	ἑκάστοτε τέλος οὐ τὸ δρᾶσαί	τι	σχεδὸν οὐδὲ τὸ κτήσασθαι κατοικίσαι
[12, 964]	ἀρετῆς πέρι γιγνώσκοντες ἱκανῶς, θαυμαστόν	τι	ταύτην τὴν πόλιν ἀφύλακτον οὖσαν
[12, 962]	τῆς χώρας ἡμῖν ἕξειν, εἶναί	τι	τὸ γιγνῶσκον ἐν αὐτῷ πρῶτον
[12, 960]	ὅπῃ γίγνοιτ' ἂν παντὶ κτῆμά	τι	τοιοῦτον. (Ἀθηναῖος) ἀλλ' ἔστι μὴν
[12, 968]	εἰ γίγνοιτο ὀρθῶς. (Κλεινίας) πῶς;	τί	τοῦτο εἰρῆσθαι φῶμεν αὖ; (Ἀθηναῖος)
[12, 962]	ἔσθ' ὅπως ἂν νοῦν περί	τι	τούτων ἂν ἔχων φαίνοιτο; (Κλεινίας)
[12, 942]	ἑνί τε λόγῳ τὸ χωρίς	τι	τῶν ἄλλων πράττειν διδάξαι τὴν
[12, 953]	τεταγμένους, ~(φυλάττοντας μὴ νεωτερίζῃ τίς	τι	τῶν τοιούτων ξένων, καὶ δίκας
[12, 949]	ξένων ὑποδοχῆς ἄλλοθεν ἀνάγκη βεβουλεῦσθαι	τί	χρὴ δρᾶν· συμβουλεύειν οὖν τὸν
[12, 942]	ἰασίμῳ ἐκ τῶν εἰκότων ὄντι,	~τί	χρὴ παθεῖν ἢ τίνα ζημίαν
[12, 943]	ὡς αἰσχρὰς αὐτὰς εἰς ὄνειδος	τιθείς,	ἀναξίῳ ἀναξίας ἐπάγῃ δίκας. ~ῥᾴδιον
[12, 947]	ἅπαντα χρόνον ἐπιδεῆ χώματος τοῖς	τιθεμένοις·	κατ' ἐνιαυτὸν δὲ ἀγῶνα μουσικῆς
[12, 963]	ξένε, ὀρθῶς ἂν εἴη πάλαι	τιθέμενον;	πρὸς γὰρ ἓν ἔφαμεν δεῖν
[12, 948]	λήξεσιν δικῶν τοὺς μετὰ νοῦ	τιθεμένους	νόμους ἐξαιρεῖν χρὴ τοὺς ὅρκους
[12, 952]	ἐπαινείσθω μᾶλλον ζῶν, τελευτήσαντά τε	τιμαῖς	αὐτὸν προσηκούσαις ἡ τῶν συλλεγομένων
[12, 953]	φίλος παρὰ φίλων δώροις καὶ	τιμαῖς	πρεπούσαις τιμηθείς. τούτοις δὴ τοῖς
[12, 952]	αὐτοὺς διαφερόντως τε τηροῦντας, καὶ	τιμᾶν	μὲν κατορθοῦντας, ἀτιμάζειν δὲ μᾶλλον
[12, 952]	αὐτὸν προσηκούσαις ἡ τῶν συλλεγομένων	τιμάτω	δύναμις. ἐὰν δὲ διεφθαρμένος ἀφικέσθαι
[12, 953]	φίλων δώροις καὶ τιμαῖς πρεπούσαις	τιμηθείς.	τούτοις δὴ τοῖς νόμοις ὑποδέχεσθαί
[12, 954]	τις ὄφλῃ, τὴν διπλασίαν τοῦ	τιμηθέντος	βλάβην ἐκτίνειν. ἐὰν δὲ ἀποδημῶν
[12, 941]	καὶ ἐπιτάξεις παρὰ νόμον ἀσεβησάντων,	τίμημα	δὲ ὅτι χρὴ (πάσχειν ἢ
[12, 956]	πάλιν ἡττηθῇ, τὴν ἡμιολίαν τοῦ	τιμήματος	ἀποτινέτω. ἐὰν δὲ ὁ διώκων
[12, 956]	δὲ διώκων τὴν ἡμίσειαν τοῦ	τιμήματος	(ἀποτινέτω. κληρώσεις δὲ δικαστηρίων καὶ
[12, 948]	τινέτω ὁ μὲν τοῦ μεγίστου	τιμήματος	δώδεκα μνᾶς, ὀκτὼ δὲ ὁ
[12, 959]	τῷ μὲν δὴ τοῦ μεγίστου	τιμήματος	εἰς τὴν πᾶσαν ταφὴν ἀναλισκόμενα
[12, 945]	χιλίας μέν, ἂν τοῦ μεγίστου	τιμήματος	ᾖ, πέντε δέ, τοῦ δευτέρου,
[12, 945]	ἂν μὲν ᾖ τοῦ μεγίστου	τιμήματος	ὁ τάξας τὸν κακόν, χιλίας,
[12, 955]	ἐνιαυτὸν ἕκαστον βουλευομένων, ἐάντε τοῦ	τιμήματος	ὅλου μέρει ἐάντε τῆς γενομένης
[12, 956]	δεύτερον, τὸ πεμπτημόριον ἀποτινέτω τοῦ	τιμήματος	τῆς γραφείσης δίκης. ἐὰν δ'
[12, 946]	ἁπλῶς θνῃσκέτω, τῶν δ' ἄλλων	τιμημάτων	ὧν ἂν δυνατὸν ᾖ διπλῆν
[12, 954]	διδῷ, δικάζεσθαι μὲν τὸν ἀπειργόμενον,	τιμησάμενον	τὸ ἐρευνώμενον, ἂν δέ τις
[12, 948]	τῶν ἄλλων τῶν δοθεισῶν αὐτῷ	τιμῶν,	ἐὰν δὲ ὁ διώκων μὴ
[12, 953]	χώρας καὶ τοὺς αὑτῶν ἐκπέμπειν,	τιμῶντας	ξένιον Δία, μὴ βρώμασι καὶ
[12, 944]	εἰς γυναῖκα ἐξ ἀνδρὸς μεταβαλοῦσα,	τιμωρία	τούτῳ γενομένη. νῦν δ' ὅτι
[12, 943]	περὶ τῆς ἀστρατείας, ὀφλοῦσίν τε	τιμωρίαι	ἐπέστωσαν αἵπερ καὶ πρόσθεν ἐτέθησαν.
[12, 943]	φοβεῖσθαι τὸ μήτε ἐπενεγκεῖν ψευδῆ	τιμωρίαν,	μήτ' οὖν ἑκόντα μήτ' ἄκοντα
[12, 953]	ἀδικῇ τις αὐτῶν τινα ἤ	τιν'	ἄλλον ἀδικῇ τις τούτων ὅσα
[12, 965]	ἀδύνατον. (Ἀθηναῖος) ἰτέον ἄρα ἐπί	τινα	ἀκριβεστέραν παιδείαν τῆς ἔμπροσθεν. (Κλεινίας)
[12, 961]	ἐν τῇ πόλει γίγνεσθαι τοιόνδε	τινά;	δέκα μὲν τῶν νομοφυλάκων τοὺς
[12, 954]	προθεσμίαν τῆς ἐπιλήψεως. ἐάν τίς	τινα	δίκῃ παραγενέσθαι κωλύσῃ βίᾳ, εἴτε
[12, 948]	ἑκατέρων, καὶ τὸν λαγχάνοντά τῴ	τινα	δίκην τὰ μὲν ἐγκλήματα γράφειν,
[12, 942]	ἐν αὐτοῖς τοῖς κινδύνοις μήτε	τινὰ	διώκειν μήθ' ὑποχωρεῖν ἄλλῳ ἄνευ
[12, 964]	τῶν ἄλλων, ἀλλ' ἢ ποιητήν	τινα	ἐλθόντα εἰς τὴν πόλιν ἢ
[12, 942]	ὄντι, ~τί χρὴ παθεῖν ἢ	τίνα	ζημίαν (ἀποτίνειν αὐτὸν ἡ κρίσις
[12, 953]	ἱερέας, ἐὰν ἀδικῇ τις αὐτῶν	τινα	ἤ τιν' ἄλλον ἀδικῇ τις
[12, 958]	(μετρίως, διδόντι τε δίκας εἴ	τινα	ἠδικήκει καὶ παρ' ἑτέρου ἐκλαβόντι,
[12, 961]	ἀλλ' οἷον περὶ στρατοπέδων νοήσωμεν	τίνα	θέμενοι στρατηγοὶ σκοπὸν ~καὶ ἰατρικὴ
[12, 951]	ἄλλων ἀνθρώπων πράγματα θεωρῆσαι κατά	τινα	πλείω σχολήν, ἀπειργέτω μηδεὶς τούτους
[12, 952]	ξένοι ὧν δεῖ πέρι λόγον	τινὰ	ποιεῖσθαι· ὁ μὲν δὴ πρῶτός
[12, 941]	καταψευδόμενος τῆς πόλεως παραπρεσβεύηται πρός	τινα	πόλιν, ἢ πεμπόμενος μὴ τὰς
[12, 944]	ἦν γὰρ ἀνδρὶ ῥιψάσπιδι τρόπον	τινὰ	πρέπουσα πασῶν (μάλιστα ἡ κείνῃ
[12, 969]	κεφαλῆς νοῦ τε κοινωνίας εἰκόνα	τινά	πως συμμείξαντες, ἐὰν ἄρα ἡμῖν
[12, 966]	(Κλεινίας) καὶ πῶς; ἀνδραπόδου γάρ	τινα	σὺ λέγεις ἕξιν. (Ἀθηναῖος) τί
[12, 944]	οὖν ἐν τοῖς ὀνείδεσιν ἔχει	τινὰ	τομὴν ἡ τούτων τῶν ὀνομάτων
[12, 945]	πᾶσαν ἀρετὴν εἶναι. τεκταινώμεθα δή	τινα	τρόπον αὐτῶν τοιάνδε γένεσιν. κατ'
[12, 946]	ἀκούειν χρὴ τίνες ἔσονται καὶ	τίνα	τρόπον. ~ζῶσι μὲν οὖν τούτοις
[12, 960]	φῄς, σωτηρία γίγνοιτ' ἂν καὶ	τίνα	τρόπον πολιτείᾳ τε καὶ τοῖς
[12, 964]	ἔργῳ καὶ λόγῳ κατασκευαστέον; ἢ	τίνα	τρόπον τῇ τῶν ἐμφρόνων κεφαλῇ
[12, 964]	(Κλεινίας) πῶς οὖν δὴ καὶ	τίνα	τρόπον, ὦ ξένε, ἀπεικάζοντες αὐτὸ
[12, 952]	ἀφικόμενος εὐθὺς πορευέσθω, καὶ εἴ	τινα	φήμην τινῶν περὶ θέσεως νόμων
[12, 964]	ἡμῖν ἡ πόλις, ὡς τοιαύτην	τινὰ	φυλακὴν κεκτημένη ἐν αὑτῇ; (Κλεινίας)
[12, 945]	ἀρετήν, ὅμως δὲ πειρατέον εὐθυντάς	τινας	ἀνευρίσκειν θείους. ἔχει γὰρ οὖν
[12, 955]	πόλεως εἰρήνην ἢ πόλεμον πρός	τινας	ἑαυτῷ ποιῆται, τοὺς αἰτίους οἱ
[12, 955]	δέ τις ἰδίᾳ ποιῆται πρός	τινας	εἰρήνην ἢ πόλεμον ἄνευ τοῦ
[12, 952]	ἢ παιδείας ἢ τροφῆς ηὗρεν	τινας	ἔχοντας φράζειν, εἴτε καὶ αὐτὸς
[12, 951]	δὲ ἄλλους ἐκπέμπειν χρεὼν τοιούσδε	τινὰς	τοὺς νομοφύλακας παρεμένους· ἄν τινες
[12, 962]	εἶναι τῶν δικαίων (ὅπως ἄρξουσί	τινες	ἐν τῇ πόλει, εἴτ' οὖν
[12, 951]	τινὰς τοὺς νομοφύλακας παρεμένους· ἄν	τινες	ἐπιθυμῶσι τῶν πολιτῶν τὰ τῶν
[12, 946]	εὐθύνας αὐτῶν τούτων ἀκούειν χρὴ	τίνες	ἔσονται καὶ τίνα τρόπον. ~ζῶσι
[12, 967]	ἐχρῆτο, νοῦν μὴ κεκτημένα· καί	τινες	ἐτόλμων τοῦτό γε αὐτὸ παρακινδυνεύειν
[12, 951]	τοῖς πολλοῖς ἄνθρωποι ἀεὶ θεῖοί	τινες	οὐ πολλοί παντὸς ἄξιοι συγγίγνεσθαι,
[12, 948]	τὸ πέμπτον μέρος τῶν (ψήφων,	τινέτω	ὁ μὲν τοῦ μεγίστου τιμήματος
[12, 946]	δυνατὸν ᾖ διπλῆν τεῖσαι, διπλασίαν	τινέτω.	τὰς δ' εὐθύνας αὐτῶν τούτων
[12, 943]	τεταγμένον. ἐὰν δέ τις ἐκλείπῃ	τινὶ	κάκῃ μὴ στρατηγῶν ἀφέντων, γραφὰς
[12, 964]	ὦ ξένε, ἀπεικάζοντες αὐτὸ τοιούτῳ	τινὶ	λέγομεν; (Ἀθηναῖος) δῆλον ὡς αὐτῆς
[12, 941]	ἀπιστήσας τὸ μετὰ ταῦτα τοιῷδέ	τινι	μαχέσθω νόμῳ· ἐάν τίς τι
[12, 962]	(Ἀθηναῖος) νῦν οὖν ἡμῖν ἐν	τίνι	ποτὲ τῶν τῆς πόλεως μερῶν
[12, 943]	καταλεγέντα ἢ τὸν ἐν μέρει	τινὶ	τεταγμένον. ἐὰν δέ τις ἐκλείπῃ
[12, 948]	ἀγὼν (ἐν δικαστηρίῳ γιγνέσθω τοιῷδέ	τινι	τρόπῳ. πρῶτον μὲν νομοφύλακες ἔστωσαν
[12, 955]	ἀνταγωνιστὴν γυμναστικῆς ἢ μουσικῆς ἤ	τινος	ἀγῶνος ἑτέρου διακωλύῃ τις βίᾳ
[12, 942]	μήτ' ἄρρενα μήτε θήλειαν, μηδέ	τινος	ἔθει ψυχὴν εἰθίσθαι μήτε σπουδάζοντος
[12, 953]	ξένῳ, ἢ τὴν τῶν νικηφόρων	τινὸς	ἐπ' ἀρετῇ, συνὼν δὲ τούτων
[12, 945]	εἰσιν, καθάπερ νεὼς ἢ ζῴου	τινός,	οὓς ἐντόνους τε καὶ ὑποζώματα
[12, 949]	φοιτήσεων ἢ πομπεύσεων ἢ τοιούτων	τινῶν	ἄλλων κοινῶν (κοσμήσεων ἢ λῃτουργιῶν,
[12, 957]	ποιήμασιν ἔπαινοι καὶ (ψόγοι περί	τινων	λέγονται καὶ ὅσοι καταλογάδην, εἴτ'
[12, 941]	ὑπὸ ποιητῶν μηδ' ἄλλως ὑπό	τινων	μυθολόγων πλημμελῶν περὶ τὰ τοιαῦτα
[12, 962]	ὅπως πλουτήσουσιν, εἴτ' οὖν δοῦλοί	τινων	ὄντες εἴτε καὶ μή, τῶν
[12, 952]	πορευέσθω, καὶ εἴ τινα φήμην	τινῶν	περὶ θέσεως νόμων ἢ παιδείας
[12, 949]	μηδὲ θανάτου, περὶ δὲ χορείας	τινῶν	φοιτήσεων ἢ πομπεύσεων ἢ τοιούτων
[12, 953]	πρυτάνεων ποιητέον ἐκείνῳ παρ' ὅτῳ	τις	ἂν αὐτῶν τὴν κατάλυσιν ξενωθεὶς
[12, 952]	πάσῃ σπουδῇ μανθάνειν, ἐὰν δέ	τις	ἀνάξιος δοκῇ τῶν παρακεκλημένων εἶναι,
[12, 956]	δὲ μονόξυλον ὅτι ἂν ἐθέλῃ	τις	ἀνατιθέτω, καὶ λίθου ὡσαύτως πρὸς
[12, 950]	ἄλλας ἐπικωμάζοντας πόλεις, ὅταν ἐπιθυμήσῃ	τις	ἀποδημίας ὁπῃοῦν καὶ ὁπότε, εἴτε
[12, 958]	βούλεσθαι φέρειν, μήτε ζῶν μήτε	τις	ἀποθανὼν στερείτω τὸν ζῶνθ' ἡμῶν.
[12, 944]	ὅπλων εἰς τοὐναντίον ἀφέντι δύναμιν	τίς	ἄρα γίγνοιτ' ἂν πρόσφορος; οὐ
[12, 943]	πόλεμον ὅπλων ἀποβολῆς, μὴ διαμαρτών	τις	ἄρα τῶν ἀναγκαίων ἀποβολῶν, ὡς
[12, 958]	φύσιν. περὶ τελευτήσαντας δή, εἴτε	τις	ἄρρην εἴτε τις θῆλυς ᾖ,
[12, 962]	τρόπον δεῖ μετασχεῖν τούτου καὶ	τίς	αὐτῷ καλῶς ἢ μὴ συμβουλεύει,
[12, 953]	εἶναι τοὺς ἱερέας, ἐὰν ἀδικῇ	τις	αὐτῶν τινα ἤ τιν' ἄλλον
[12, 958]	ἔστωσαν δίκαι κυρίως. ἐὰν δέ	τις	ἀφῃρῆται τὴν ἀρχὴν τὴν καταδικάσασαν
[12, 953]	μόνῳ. τέταρτος δέ, ἄν ποτέ	τις	ἀφίκηται, σπάνιος μέν, ἂν δ'
[12, 955]	ἤ τινος ἀγῶνος ἑτέρου διακωλύῃ	τις	βίᾳ μὴ παραγίγνεσθαι, φραζέτω μὲν
[12, 943]	πολεμικῶν θεῶν ἱερά, ὧν ἄν	τις	βούληται, γράψαντα ἀναθεῖναι μαρτύριον εἰς
[12, 968]	ὁ θεὸς ἡμᾶς σχεδὸν ἄγει·	τίς	δὲ ὁ τρόπος ἡμῖν (γιγνόμενος
[12, 953]	ἀγρίοις. ἐγγύην, ἣν ἂν ἐγγυᾶταί	τις,	διαρρήδην ἐγγυάσθω, τὴν πρᾶξιν πᾶσαν
[12, 953]	ὑπὲρ ἐγγύην, ἣν ἂν ἐγγυᾶταί	τις,	διαρρήδην ἐγγυάσθω, τὴν πρᾶξιν πᾶσαν
[12, 943]	μέρει τινὶ τεταγμένον. ἐὰν δέ	τις	ἐκλείπῃ τινὶ κάκῃ μὴ στρατηγῶν
[12, 954]	τῶν δὲ ἄλλων ὅτι ἄν	τις	ἐκτημένος ᾖ, ἐὰν μὲν κατὰ
[12, 949]	ἀλλήλους πᾶσι τὴν κρίσιν. ὅσα	τις	ἐλεύθερος ἀπειθεῖ τῇ πόλει, μήτ'
[12, 953]	μέν, ἂν δ' οὖν ποτέ	τις	ἔλθῃ τῶν παρ' ἡμῖν θεωρῶν
[12, 954]	ἀποκρυπτόμενος φανερὸς ᾖ, ἐὰν (οὕτω	τις	ἐνιαυτὸν ὁτιοῦν ἐκτημένος, ὁ δὲ
[12, 959]	τέλος ἁπάντων νομοφύλαξ εἷς γέ	τις	ἐπιστατῇ, ὃν ἂν οἱ τοῦ
[12, 954]	τὰ ἀσήμαντα, φωρᾶν. ἐὰν δέ	τις	(ἐρευνᾶν βουλομένῳ φωρᾶν μὴ διδῷ,
[12, 941]	~ΙΒ. (Ἀθηναῖος) ἐὰν ὡς πρεσβευτής	τις	ἢ κῆρυξ καταψευδόμενος τῆς πόλεως
[12, 954]	ἀμφισβητησίμων χρόνου ὅρος, ὃν ἐάν	τις	ᾖ κεκτημένος, μηκέτ' ἀμφισβητεῖν ἐξεῖναι.
[12, 945]	τετάρτου μέρους. εὐθύνων δὴ πέρι	τίς	ἡμῖν λόγος ἂν εἴη πρέπων
[12, 958]	δή, εἴτε τις ἄρρην εἴτε	τις	θῆλυς ᾖ, τὰ μὲν περὶ
[12, 955]	πᾶς τῇ πόλει· (ἐὰν δέ	τις	ἰδίᾳ ποιῆται πρός τινας εἰρήνην
[12, 945]	προκρίτων; τῶν δὴ τοιούτων εὐθυντὴς	τίς	ἱκανός, ἄν τίς τί εἴπῃ
[12, 942]	οἷον ἑστάναι θ' ὅταν ἐπιτάττῃ	τις	καὶ πορεύεσθαι καὶ γυμνάζεσθαι καὶ
[12, 955]	ἀγωνιζόμενος ἐάντε καὶ νικᾷ. ἐάν	τις	κλεμμάδιον ὁτιοῦν ὑποδέχηται γιγνώσκων, τὴν
[12, 959]	ὑὸν ἢ ἀδελφόν, ἢ ὅντινά	τις	μάλισθ' ἡγεῖται ποθῶν θάπτειν, οἴχεσθαι
[12, 943]	τρίτων. ἐὰν δὲ στρατεύσηται (μέν	τις,	μὴ ἀπαγαγόντων δὲ τῶν ἀρχόντων
[12, 958]	μηνῶν ἐχόμενος γένηται μήν, ἐάν	τις	μὴ ἀπαλλάττῃ τὸν νικήσαντα ἑκόντα
[12, 960]	ἄλλον. (Κλεινίας) καλῶς δὴ λέγεις.	τίς	οὖν δή, φῄς, σωτηρία γίγνοιτ'
[12, 954]	τιμησάμενον τὸ ἐρευνώμενον, ἂν δέ	τις	ὄφλῃ, τὴν διπλασίαν τοῦ τιμηθέντος
[12, 958]	οἱ ἀφαιρεθέντες ἀδίκως, ἐὰν δέ	τις	ὄφλῃ τὴν τοιαύτην δίκην, ὡς
[12, 943]	τοὺς αὑτῶν συννόμους· ἐὰν δέ	τις	ὄφλῃ, ὑπάρχειν μὲν αὐτῷ μήποτε
[12, 954]	ἀποδόμενος. φωρᾶν δὲ ἂν ἐθέλῃ	τις	παρ' ὁτῳοῦν, γυμνὸς ἢ χιτωνίσκον
[12, 962]	δ' ἔσται (τοῦ τοιούτου κενή	τις	πόλις, οὐδὲν θαυμαστὸν ἄνους οὖσα
[12, 945]	ὅπλα πολεμικά, ~τούτῳ μήτ' οὖν	τις	στρατηγὸς μήτ' ἄλλος ποτὲ τῶν
[12, 961]	καὶ κοινῶν καὶ μάλιστ' ᾖ	τις	σχολὴ παντί. τοιοῦτόν τί που
[12, 946]	εὐθύνους, καὶ ἐὰν μὲν ἀποφύγῃ	τις	τὰς εὐθύνας, αὐτῶν τῶν (εὐθύνων
[12, 945]	τοιούτων εὐθυντὴς τίς ἱκανός, ἄν	τίς	τί εἴπῃ σκολιὸν αὐτῶν ἢ>
[12, 941]	τοιῷδέ τινι μαχέσθω νόμῳ· ἐάν	τίς	τι κλέπτῃ δημόσιον μέγα ἢ
[12, 941]	τῶν δημοσίων ἢ δοῦλον ἄν	τίς	τι κλέπτοντα ἐν δικαστηρίῳ ἕλῃ,
[12, 953]	ἄρχοντας τεταγμένους, ~(φυλάττοντας μὴ νεωτερίζῃ	τίς	τι τῶν τοιούτων ξένων, καὶ
[12, 954]	εἶναι προθεσμίαν τῆς ἐπιλήψεως. ἐάν	τίς	τινα δίκῃ παραγενέσθαι κωλύσῃ βίᾳ,
[12, 944]	ὕδατος, ἢ μυρί' ἂν ἔχοι	τις	τοιαῦτα παραμυθούμενος ἐπᾴδειν, εὐδιάβολον κακὸν
[12, 956]	γραφείσης δίκης. ἐὰν δ' ἐγκαλῶν	τις	τοῖς δικασταῖς τὸ τρίτον ἀγωνίζεσθαι
[12, 962]	δὲ δὴ περὶ πόλιν; εἴ	τις	τὸν σκοπὸν οἷ βλέπειν δεῖ
[12, 965]	ὀρθότατα λέγειν. ἀλλὰ δὴ πῶς	τις	τοῦτ' ἂν μηχανῷτο; ~(Ἀθηναῖος) μήπω
[12, 961]	ἂν τὸ τοιόνδε. φημί, εἴ	τις	τοῦτον βάλοιτο οἷον ἄγκυραν πάσης
[12, 953]	τινα ἤ τιν' ἄλλον ἀδικῇ	τις	τούτων ὅσα ἐντὸς δραχμῶν πεντήκοντα,
[12, 947]	τὰς εὐθύνας διαφυγοῦσιν· ἂν δέ	τις	τούτων, πιστεύων τῷ κεκρίσθαι, τὴν
[12, 954]	δὲ ἐν πέντε ἔτεσιν γένηταί	τις,	τῶν πέντε ἐξελθόντων ἐτῶν, μηκέτι
[12, 944]	δὴ λεγέσθω νόμῳ· ἐὰν καταλαμβανόμενός	τις	ὑπὸ πολεμίων καὶ ἔχων ὅπλα
[12, 954]	κατ' οἰκίας ἐν ἄστει τέ	τις	χρῆται, τριετῆ τὴν προθεσμίαν (εἶναι,
[12, 950]	κήρυξιν ἢ πρεσβείαις ἢ καί	τισι	θεωροῖς· (τὰς δὲ κατὰ πόλεμον
[12, 963]	ἐν οἷς; (Κλεινίας) οἷον ἐν	τίσι	λέγεις; (Ἀθηναῖος) οἷον ὅτε τέτταρα
[12, 946]	τῶν ψήφων ἀποκρίναντας, ἐὰν δέ	τισιν	ἴσαι γίγνωνται καὶ τὸν ἥμισυν
[12, 969]	κινδύνευμα οὐ σμικρὸν οὐδ' ἑτέροις	τισὶν	προσφερὲς ἂν εἴη. σοὶ δὴ
[12, 953]	ἐπ' ἀρετῇ, συνὼν δὲ τούτων	τισὶν	τὸ μὲν διδάξας, τὸ δὲ
[12, 945]	ἀπ' ἄλλης, καὶ οὐκ εἰς	τὸ	αὐτὸ ἔτι νεύουσαι, (πολλὰς ἐκ
[12, 963]	αὐτοῖς δεῖ βλέπειν. ~(Κλεινίας) οὐκοῦν	τό	γ' ἡμέτερον, ὦ ξένε, ὀρθῶς
[12, 955]	δῶρα, ἐπὶ δὲ φλαύροις (οὔ·	τὸ	γὰρ γνῶναι καὶ γνόντα καρτερεῖν
[12, 967]	πάλιν, ἑαυτοὺς δὲ πολὺ μᾶλλον·	τὸ	γὰρ δὴ πρὸ τῶν ὀμμάτων,
[12, 969]	μέγιστον κατασκευάσας αὐτὴν ὀρθῶς, ἢ	τό	γε ἀνδρειότατος (εἶναι δοκεῖν τῶν
[12, 960]	τοῖς εἰρημένοις νόμοις· γελοῖον γὰρ	τό	γε μάτην πονήσαντα ὁτιοῦν εἰς
[12, 961]	ἐν ζῴῳ ψυχὴ καὶ κεφαλή,	τό	γε μέγιστον, πεφύκατον. (Κλεινίας) πῶς
[12, 957]	μὲν καὶ πρόσθεν, ~καλὸν δὲ	τό	γε ὀρθὸν καὶ (δὶς καὶ
[12, 950]	ἀποδημεῖν ἅμα μὲν οὐκ ἐγχωρεῖ	τό	γε (παράπαν, ἔτι δὲ ἄγριον
[12, 962]	χώρας ἡμῖν ἕξειν, εἶναί τι	τὸ	γιγνῶσκον ἐν αὐτῷ πρῶτον μὲν
[12, 950]	νέος εἴτε καὶ πρεσβύτερος ὤν.	τὸ	δ' αὖ μήτε ἄλλους δέχεσθαι
[12, 942]	μὲν ὑπηρετικώτατον ἅπαντι τῷ σώματι,	τὸ	δὲ ἀρχικώτατον, ~ἔχον (τὰς κυρίας
[12, 967]	βουλήσεως ἀγαθῶν πέρι τελουμένων. (Κλεινίας)	τὸ	δὲ δὴ πῶς ἔχον ἂν
[12, 953]	τούτων τισὶν τὸ μὲν διδάξας,	τὸ	δὲ μαθὼν ἀπαλλαττέσθω, φίλος παρὰ
[12, 959]	ὡς εἰς ἄψυχον χθονίων βωμόν·	τὸ	δὲ μέτριον νομοθέτης ἂν μαντεύσαιτο
[12, 949]	ἐνεχυρασίαις πρᾶσιν τῶν ἐνεχύρων εἶναι,	τὸ	δὲ νόμισμα γίγνεσθαι τῇ πόλει·
[12, 959]	καὶ ἐμπιμπλάντα τὴν αὑτοῦ μοῖραν,	τὸ	δὲ παρὸν δεῖν εὖ ποιεῖν,
[12, 959]	μηδὲν ἀλλ' ἢ τὴν ψυχήν,	(τὸ	δὲ σῶμα ἰνδαλλόμενον ἡμῶν ἑκάστοις
[12, 963]	αὐτὰ προσείπομεν, τὸ μὲν ἀνδρείαν,	τὸ	δὲ φρόνησιν. ἐρῶ γάρ σοι
[12, 956]	ὁ δὲ φεύγων, ἂν ἡττηθῇ	τὸ	δεύτερον, τὸ πεμπτημόριον ἀποτινέτω τοῦ
[12, 955]	δυοῖν οὔσαιν ταῖν εἰσφοραῖν, ὁποτέρᾳ	τὸ	δημόσιον (ἂν χρῆσθαι βούληται, χρῆται,
[12, 949]	ἀσχήμοσιν μήτε οἴκτοις γυναικείοις, ἀλλὰ	τὸ	δίκαιον μετ' εὐφημίας διδάσκοντα καὶ
[12, 949]	πρεπούσας ζημίας ἐπιβαλλούσας (εἰσάγειν εἰς	τὸ	δικαστήριον, ἕως ἂν ἐθελήσωσι δρᾶν
[12, 943]	τούτοις δ' ἔτι προστιμᾶν αὐτῷ	τὸ	δικαστήριον ὅτι χρὴ παθεῖν ἢ
[12, 950]	δὲ οὔποτε περὶ σμικροῦ ποιεῖσθαι	τὸ	δοκεῖν ἀγαθοὺς εἶναι τοῖς ἄλλοις
[12, 960]	πάντων δ' ἑκάστοτε τέλος οὐ	τὸ	δρᾶσαί τι σχεδὸν οὐδὲ τὸ
[12, 957]	καὶ συλλήβδην πάσης ἀδικίας εἰς	τὸ	δυνατὸν μεταβολήν, ὅσοις ἰάσιμοι δόξαι
[12, 944]	κατὰ δύναμιν τὸ μεῖζον καὶ	τὸ	δυσχερέστερον κακὸν ἀπὸ τοῦ ἐναντίου.
[12, 956]	κωμῆταί τε καὶ φυλέται, κατὰ	τὸ	δωδέκατον μέρος διῃρημένοι, ἐν οἷς,
[12, 963]	σκοπεῖς; τί ποτ' ἐκεῖνό ἐστι	τὸ	ἕν, ὃ δὴ σαφῶς ὁ
[12, 963]	ἰατρικὸν (καὶ στρατηγικὸν εἴπομεν εἰς	τὸ	ἓν ἐκεῖνο οἷ δεῖ βλέπειν,
[12, 965]	βλέπειν δυνατὸν εἶναι, πρὸς δὲ	τὸ	ἓν ἐπείγεσθαι γνῶναί τε, καὶ
[12, 954]	δικάζεσθαι μὲν τὸν ἀπειργόμενον, τιμησάμενον	τὸ	ἐρευνώμενον, ἂν δέ τις ὄφλῃ,
[12, 960]	τὸ δρᾶσαί τι σχεδὸν οὐδὲ	τὸ	κτήσασθαι κατοικίσαι τ' ἐστίν, ἀλλὰ
[12, 960]	προσρήματα. (Κλεινίας) ποῖα δή; (Ἀθηναῖος)	τὸ	Λάχεσιν μὲν τὴν πρώτην εἶναι,
[12, 968]	τούτων οὕτως, ὦ ξένε; (Ἀθηναῖος)	τὸ	λεγόμενον, ὦ φίλοι, ἐν κοινῷ
[12, 946]	καὶ ἑβδομήκοντα ἔτη συμβῇ γενόμενα,	τὸ	λοιπὸν δὲ τρεῖς ἀεὶ προσγιγνέσθων
[12, 956]	τῶν μεγίστων πέρι πάντων εἴρηνται,	τὸ	λοιπὸν δὴ δίκας ἂν εἴη
[12, 942]	ἐναντίων καὶ κοίτης σκληρᾶς, καὶ	τὸ	μέγιστον, τὴν τῆς κεφαλῆς καὶ
[12, 944]	τεμεῖν δὴ χρεὼν κατὰ δύναμιν	τὸ	μεῖζον καὶ τὸ δυσχερέστερον κακὸν
[12, 941]	δὲ ἐλάττονι (κέκλοφεν, ὅ τε	τὸ	μεῖζον κινῶν οὐ καταθέμενος ὅλον
[12, 963]	ἀμφότερα, δύο πάλιν αὐτὰ προσείπομεν,	τὸ	μὲν ἀνδρείαν, τὸ δὲ φρόνησιν.
[12, 950]	τὴν εὐδοξίαν πρὸς τῶν πολλῶν.	τὸ	μὲν γὰρ ὀρθότατον καὶ μέγιστον,
[12, 953]	ἀρετῇ, συνὼν δὲ τούτων τισὶν	τὸ	μὲν διδάξας, τὸ δὲ μαθὼν
[12, 963]	γάρ σοι τὴν αἰτίαν, ὅτι	τὸ	μέν ἐστιν περὶ φόβον, οὗ
[12, 956]	εἴη χρεὼν γίγνεσθαι. δικαστηρίων δὲ	τὸ	μὲν πρῶτον αἱρετοὶ δικασταὶ γίγνοιντ'
[12, 942]	σώματος καὶ τοὐναντίον ἐναντίως, καὶ	τὸ	μὲν ὑπηρετικώτατον ἅπαντι τῷ σώματι,
[12, 969]	νῦν αὖ κεκινημένης τοῖς λόγοις·	τὸ	μέντοι κινδύνευμα οὐ σμικρὸν οὐδ'
[12, 941]	ἅπαντα εὐτυχοῖ, ὁ δὲ ἀπιστήσας	τὸ	μετὰ ταῦτα τοιῷδέ τινι μαχέσθω
[12, 958]	φθείρων θανάτῳ ζημιούσθω. ἀνδρὶ δὴ	τὸ	μετὰ τοῦτο γεννηθέντι καὶ ἐκτραφέντι,
[12, 961]	βουλόμεθα. (Κλεινίας) πῶς δή; (Ἀθηναῖος)	τὸ	μετὰ τοῦτο ἡμέτερος ἂν καιρὸς
[12, 964]	πάλιν ὅπῃ τέτταρα. καὶ δὴ	τὸ	μετὰ τοῦτο σκοπῶμεν τὸν εἰδότα
[12, 962]	πᾶσαν ἀρετὴν ἔχειν· ἧς ἄρχει	τὸ	μὴ πλανᾶσθαι πρὸς πολλὰ στοχαζόμενον,
[12, 968]	ὀρθῶς λέγοιτο, ἀπρόρρητα δὲ διὰ	τὸ	μηδὲν προρρηθέντα δηλοῦν τῶν λεγομένων.
[12, 942]	γίγνονται κατὰ τρόπον, μέγιστον δὲ	τὸ	μηδέποτε ἄναρχον μηδένα εἶναι, μήτ'
[12, 966]	τὴν δὲ μὴ ἐπιτροπὴν εἶναι	τὸ	μηδέποτε (τῶν νομοφυλάκων αἱρεῖσθαι τὸν
[12, 943]	δίκην ἀνδρὶ πάντ' ἄνδρα φοβεῖσθαι	τὸ	μήτε ἐπενεγκεῖν ψευδῆ τιμωρίαν, μήτ'
[12, 959]	τἀνθρώπινα, μέτρον ἔχουσα τριταία πρὸς	τὸ	μνῆμα ἐκφορά. πείθεσθαι δ' ἐστὶ
[12, 943]	τότε γενομένης αὐτοῖς. στέφανον δὲ	τὸ	νικητήριον ἑκάστοις εἶναι θαλλοῦ· τοῦτον
[12, 960]	ξένε, λέγεις· πρὸς ὅτι δὲ	τὸ	νῦν αὖ ῥηθὲν εἴρηται, φράζ'
[12, 967]	πάντων, ἐπὶ δὲ τούτοισι δή,	τὸ	νῦν εἰρημένον πολλάκις, τόν τε
[12, 967]	ὑπεδύετο περὶ αὐτά, καὶ ὑπωπτεύετο	τὸ	νῦν ὄντως δεδογμένον, ὅσοι τῆς
[12, 960]	πεπρᾶχθαι, πρότερον (δ' ἀτελὲς εἶναι	τὸ	ὅλον. (Κλεινίας) καλῶς, ὦ ξένε,
[12, 966]	ὅσων ἄλλων ἐγκρατὴς νοῦς ἐστιν	τὸ	πᾶν διακεκοσμηκώς. ὁ γὰρ ἰδὼν
[12, 959]	καὶ λέγοντι ψυχὴν σώματος εἶναι	τὸ	πᾶν διαφέρουσαν, ἐν αὐτῷ τε
[12, 944]	διαφέρει δὲ ὅλον που καὶ	τὸ	πᾶν. ὧδ' οὖν δὴ λεγέσθω
[12, 950]	διὸ καλὸν ταῖς πολλαῖς πόλεσι	τὸ	παρακέλευμά ἐστιν, προτιμᾶν τὴν εὐδοξίαν
[12, 942]	ἔθεσι μήτε γιγνώσκειν μήτ' ἐπίστασθαι	τὸ	παράπαν, ἀλλ' ἁθρόον ἀεὶ καὶ
[12, 965]	τοῦθ' ἡμῖν· εἰ δ' ἄρα	τὸ	παράπαν δοκεῖ ἐᾶν, ὁρᾶν δὴ
[12, 949]	σύμπαντας τοὺς ἐπικαλοῦντας ἀλλήλοις. καὶ	τὸ	παράπαν ἐν δίκῃ τοὺς προέδρους
[12, 962]	εἴη τοῦτο οὗ τὸν σκοπὸν	τὸ	παράπαν μηδ' εἰδείη; (Κλεινίας) καὶ
[12, 948]	μέρος τι μέν, φαμέν, ἀνθρώπων	τὸ	παράπαν οὐχ ἡγοῦνται θεούς, οἱ
[12, 959]	ἐν αὐτῷ τε τῷ βίῳ	τὸ	παρεχόμενον ἡμῶν ἕκαστον τοῦτ' εἶναι
[12, 966]	ἐπιτρέπειν, ὃς ἂν μὴ διαπονήσηται	τὸ	πᾶσαν πίστιν λαβεῖν τῶν οὐσῶν
[12, 947]	περὶ αὐτὴν τὴν κλίνην ἔμπροσθεν	τὸ	πάτριον μέλος ἐφυμνεῖν, (καὶ κόρας
[12, 956]	φεύγων, ἂν ἡττηθῇ τὸ δεύτερον,	τὸ	πεμπτημόριον ἀποτινέτω τοῦ τιμήματος τῆς
[12, 956]	δευτέρους ἴῃ, νικήσας μὲν δὴ	τὸ	πέμπτον μέρος ἀπολαμβανέτω, νικηθεὶς δὲ
[12, 948]	δὲ ὁ διώκων μὴ μεταλάβῃ	τὸ	πέμπτον μέρος τῶν (ψήφων, τινέτω
[12, 962]	γὰρ οὔ; (Ἀθηναῖος) ἰατρὸς δὴ	τὸ	περὶ σῶμα ἀγνοῶν, ὃ προσείπομεν
[12, 966]	ἀέναον οὐσίαν ἐπόρισεν· ἓν δὲ	τὸ	περὶ τὴν φοράν, ὡς ἔχει
[12, 966]	οὐχ ἓν τῶν καλλίστων ἐστὶν	τὸ	περὶ τοὺς θεούς, ὃ δὴ
[12, 946]	ἥμισυν ἀριθμὸν πλείω ποιῶσιν, ἀφελεῖν	τὸ	πλέον ἀποκρίναντας (νεότητι, τοὺς δ'
[12, 949]	ἐννεοττεύοντες ἐν τῇ πόλει ὡς	τὸ	πολὺ τοιούτους ἄλλους κυρίους τῆς
[12, 965]	περὶ ὁτουοῦν ὁτῳοῦν γίγνοιτο ἢ	τὸ	πρὸς μίαν ἰδέαν ἐκ τῶν
[12, 967]	~ὃς οὐ τοὐναντίον ἔπαθεν ἢ	τὸ	προσδοκώμενον ὑπὸ (τῶν πολλῶν. οἱ
[12, 949]	δικαστήριον, ἕως ἂν ἐθελήσωσι δρᾶν	τὸ	προσταχθέν. πόλει δέ, ἥτις ἂν
[12, 962]	οὖσα καὶ ἀναίσθητος εἰ πράξει	τὸ	προστυχὸν ἑκάστοτε ἐν ἑκάσταις τῶν
[12, 966]	τοῦτ' ἂν μηχανῷτο; ~(Ἀθηναῖος) μήπω	τὸ	πῶς ἂν μηχανησαίμεθα λέγωμεν· εἰ
[12, 968]	δεῖ γίγνεσθαι νομοθετεῖν ἀλλὰ ἤδη	τὸ	τὰ τοιαῦτα κατασκευάζον διδαχὴ μετὰ
[12, 959]	ζῶσι, καὶ δὴ καὶ πρὸς	τὸ	τέλος ἁπάντων νομοφύλαξ εἷς γέ
[12, 947]	ἄλλων εἴργωνται τάφων, ἐὰν καὶ	τὸ	τῆς Πυθίας οὕτω τε καὶ
[12, 961]	συλλόγου πάλιν ἀναλαβὼν λέγοιμ' ἂν	τὸ	τοιόνδε. φημί, εἴ τις τοῦτον
[12, 968]	(Ἀθηναῖος) καὶ μὴν πρός γε	τὸ	τοιοῦτον ἁμιλληθῶμεν πάντες. συλλήπτωρ γὰρ
[12, 965]	ὦ ξένε, θεόν, ἐατέον που	τὸ	τοιοῦτον, ἐπεὶ δοκεῖς ἡμῖν ὀρθότατα
[12, 949]	ἀφ' ἱερῶν φέροντα δρᾶν ἀεὶ	τὸ	τοιοῦτον, καὶ κριτὴν αὖ χορῶν
[12, 962]	τὰ μὲν πολλὰ οὐδὲν θαυμαστὸν	τὸ	τοῖς μὲν τὸν ὅρον εἶναι
[12, 956]	δ' ἐγκαλῶν τις τοῖς δικασταῖς	τὸ	τρίτον ἀγωνίζεσθαι βούληται, (ἀγέτω μὲν
[12, 956]	τῆς δίκης. ἐὰν δ' εἰς	τὸ	τρίτον ἔλθωσιν δικαστήριον ἀπειθήσαντες ταῖς
[12, 948]	οἱ ζῶντες, πρὸς δὲ τούτοις	τὸ	τῶν ἐκλεκτῶν δικαστήριον, γραφέσθω δὲ
[12, 951]	πόλεμον ἔστω γεγενημένος, (εἰ μέλλει	τὸ	τῶν νομοφυλάκων δεῖγμα εἰς τὰς
[12, 958]	καταδικασθείς, εἰσαγόντων μὲν αὐτὸν εἰς	τὸ	τῶν νομοφυλάκων δικαστήριον οἱ ἀφαιρεθέντες
[12, 960]	ἀπαγορεύειν, καὶ τὸν νεκρὸν εἰς	τὸ	φανερὸν προάγειν τῶν ὁδῶν κωλύειν,
[12, 958]	ἄλλον μηδένα, πρὶν ἂν ἐκπληρώσῃ	τὸ	χρέος (ἅπαν τῷ νικήσαντι· ἄλλοις
[12, 942]	ἀρχόντων δηλώσεως, ἑνί τε λόγῳ	τὸ	χωρίς τι τῶν ἄλλων πράττειν
[12, 960]	πολιτικῷ νομοθετοῦντι παραχωρεῖν χρὴ τὰ	τοιάδε·	δακρύειν (μὲν τὸν τετελευτηκότα ἐπιτάττειν
[12, 945]	τεκταινώμεθα δή τινα τρόπον αὐτῶν	τοιάνδε	γένεσιν. κατ' ἐνιαυτὸν ἕκαστον μετὰ
[12, 968]	εὑρήσω διὰ τὴν περὶ τὰ	τοιαῦτ'	ἐμπειρίαν τε καὶ σκέψιν γεγονυῖάν
[12, 964]	τε καὶ κάλλει πάντα τὰ	τοιαῦτα	ἀγνοεῖν αἰσχρόν. (Κλεινίας) ἔοικεν γοῦν.
[12, 956]	καὶ ἀναβολῶν, καὶ πάνθ' ὁπόσα	τοιαῦτα	ἀναγκαῖα περὶ δίκας γίγνεσθαι, προτέρων
[12, 956]	καὶ τἆλλα ἔστω κατὰ τὰ	τοιαῦτα	ἀναθήματα μεμιμημένα. ὅτε δὲ μέρη
[12, 966]	ὡς λέγεις, τὸν περὶ τὰ	τοιαῦτα	ἀργὸν ἢ ἀδύνατον ἀποκρίνεσθαι πόρρω
[12, 941]	τινων μυθολόγων πλημμελῶν περὶ τὰ	τοιαῦτα	ἐξαπατώμενος ἀναπειθέσθω, καὶ κλέπτων ἢ
[12, 968]	νομοθετεῖν ἀλλὰ ἤδη τὸ τὰ	τοιαῦτα	κατασκευάζον διδαχὴ μετὰ συνουσίας πολλῆς
[12, 967]	μὲν γὰρ διανοοῦνται τοὺς τὰ	τοιαῦτα	μεταχειρισαμένους ἀστρονομίᾳ τε καὶ ταῖς
[12, 960]	κείσθω τε οὕτω περὶ τὰ	τοιαῦτα	νόμιμα, καὶ ὁ μὲν πειθόμενος
[12, 959]	μὲν κατὰ τὸν περὶ τὰ	τοιαῦτα	νόμον γιγνόμενα, ~τῷ δὲ πολιτικῷ
[12, 961]	πολλῶν δεῖ τῶν περὶ τὰ	τοιαῦτα	παραδειγμάτων· ἀλλ' οἷον περὶ στρατοπέδων
[12, 944]	ἢ μυρί' ἂν ἔχοι τις	τοιαῦτα	παραμυθούμενος ἐπᾴδειν, εὐδιάβολον κακὸν καλλύνων·
[12, 962]	πρὸς ταῦτά τε καὶ τὰ	τοιαῦτα	σύμπαντα, εἰς ἓν δὲ οὐδὲν
[12, 964]	ἀρετὴν νενικηκότος; εἶτα ἐν τῇ	τοιαύτῃ	πόλει ὅπου μὴ λόγῳ ἔργῳ
[12, 944]	πλέον. ζημία δὴ τῷ τὴν	τοιαύτην	ἀμυντηρίων ὅπλων εἰς τοὐναντίον ἀφέντι
[12, 958]	ἐὰν δέ τις ὄφλῃ τὴν	τοιαύτην	δίκην, ὡς ὅλην τὴν πόλιν
[12, 964]	ὁμοιωθήσεται ἡμῖν ἡ πόλις, ὡς	τοιαύτην	τινὰ φυλακὴν κεκτημένη ἐν αὑτῇ;
[12, 944]	ἀνδρείας καλὸν καὶ εὐδαίμονα θάνατον,	τοιαύτης	μὲν ὅπλων ἀποβολῆς (ἔστω δίκη
[12, 946]	ἐὰν δὲ ἢ πᾶσιν ἢ	τοῖν	δυοῖν ἴσαι γίγνωνται, τῇ ἀγαθῇ
[12, 960]	νῦν παντάπασι καταφαίνεται. (Κλεινίας) μὴ	τοίνυν	ἀφιστώμεθα μηδενὶ τρόπῳ, πρὶν ἂν
[12, 963]	μὲν οὖν. (Ἀθηναῖος) ἧι μὲν	τοίνυν	διαφέρετον αὐτοῖν τούτω τὼ δύο
[12, 964]	ἀληθῆ λέγεις. ~(Ἀθηναῖος) ἧι μὲν	τοίνυν	ἐστὸν διαφόρω καὶ δύο, σὺ
[12, 961]	ὥσπερ καὶ διανοῇ. (Ἀθηναῖος) χρὴ	τοίνυν,	ὦ Κλεινία, παντὸς πέρι νοῆσαι
[12, 961]	ἡμῖν ἐν τῇ πόλει γίγνεσθαι	τοιόνδε	τινά; δέκα μὲν τῶν νομοφυλάκων
[12, 961]	πάλιν ἀναλαβὼν λέγοιμ' ἂν τὸ	τοιόνδε.	φημί, εἴ τις τοῦτον βάλοιτο
[12, 951]	θεωροὺς δὲ ἄλλους ἐκπέμπειν χρεὼν	τοιούσδε	τινὰς τοὺς νομοφύλακας παρεμένους· ἄν
[12, 958]	γίγνοιντ' ἂν τῇ πάσῃ πόλει	τοιοῦτοι	δικασταὶ καὶ δικαστῶν ἡγεμόνες. ἐπειδὰν
[12, 953]	ἀγορανόμοις εἶναι δεῖ δίκας τοῖς	τοιούτοις.	τρίτον δὲ ξένον ὑποδέχεσθαι χρὴ
[12, 960]	γίγνοιτ' ἂν παντὶ κτῆμά τι	τοιοῦτον.	(Ἀθηναῖος) ἀλλ' ἔστι μὴν δυνατόν,
[12, 968]	καὶ μὴν πρός γε τὸ	τοιοῦτον	ἁμιλληθῶμεν πάντες. συλλήπτωρ γὰρ τούτου
[12, 965]	ξένε, θεόν, ἐατέον που τὸ	τοιοῦτον,	ἐπεὶ δοκεῖς ἡμῖν ὀρθότατα λέγειν.
[12, 960]	(Ἀθηναῖος) ὀρθῶς παρακελεύῃ, καὶ ἐμὲ	τοιοῦτον	εὑρήσεις ἄλλον. (Κλεινίας) καλῶς δὴ
[12, 949]	ἱερῶν φέροντα δρᾶν ἀεὶ τὸ	τοιοῦτον,	καὶ κριτὴν αὖ χορῶν καὶ
[12, 941]	εἰκός, ἀλλ' ὅς τι δρᾷ	τοιοῦτον	παρανόμως, οὔτε θεὸς οὔτε παῖς
[12, 961]	μάλιστ' ᾖ τις σχολὴ παντί.	τοιοῦτόν	τί που λεχθὲν ἡμῖν ἦν
[12, 962]	ἐπιτηδευμάτων ἔστιν ἱκανὸν κατεσκευασμένον ὁτιοῦν	τοιοῦτον	φυλακτήριον; ἔχομεν φράζειν; (Κλεινίας) οὐ
[12, 953]	μὲν νῦν πᾶς ἀκέλευστος ὁ	τοιοῦτος	ἐπὶ τὰς τῶν πλουσίων καὶ
[12, 953]	τῶν πλουσίων καὶ σοφῶν θύρας,	τοιοῦτος	ἕτερος αὐτὸς ὤν· ἐπὶ γὰρ
[12, 951]	πρῶτον μὲν ὁ θεωρὸς ὁ	τοιοῦτος	ἡμῖν γεγονὼς ἔστω πλειόνων ἐτῶν
[12, 952]	μὲν οὖν ἐκδημῶν οὕτω καὶ	τοιοῦτος	ὢν ἐκδημείτω, τὸν δ' εἰσεπιδημήσαντα
[12, 955]	μηδὲν ἀνάθημα μηδ' ἐπιγραφὴν τοῦ	τοιούτου	ἀγῶνός ποτε γενέσθαι, βλάβης δὲ
[12, 954]	λοιποῦ χρόνου ἐξέστω τούτῳ τοῦ	τοιούτου	ἐπιλαβέσθαι. ἐὰν δὲ κατ' οἰκίας
[12, 962]	ἀνθρώπων· εἰ δ' ἔσται (τοῦ	τοιούτου	κενή τις πόλις, οὐδὲν θαυμαστὸν
[12, 954]	δὲ ζητῶν διαγένωνται, μὴ ἐξέστω	τοιούτου	κτήματος ἐπιλαβέσθαι μηδέν' ἀπελθόντος ἐνιαυτοῦ.
[12, 949]	τῇ πόλει ὡς τὸ πολὺ	τοιούτους	ἄλλους κυρίους τῆς χώρας παρέξονται
[12, 953]	πιστεύων ἱκανῶς εἶναι ξένος τῷ	τοιούτῳ	ξένῳ, ἢ τὴν τῶν νικηφόρων
[12, 953]	ὠσὶν ἔχεται θεωρήματα· τῷ δὴ	τοιούτῳ	παντὶ χρὴ καταλύσεις πρὸς ἱεροῖς
[12, 964]	τρόπον, ὦ ξένε, ἀπεικάζοντες αὐτὸ	τοιούτῳ	τινὶ λέγομεν; (Ἀθηναῖος) δῆλον ὡς
[12, 967]	πολλὰς ἀθεότητας καὶ δυσχερείας τῶν	τοιούτων	ἅπτεσθαι, καὶ δὴ καὶ λοιδορήσεις
[12, 952]	ἄλλοθι πυνθάνωνταί τι περὶ τῶν	τοιούτων	διαφέρον, καὶ δὴ καὶ περὶ
[12, 968]	Μέγιλλε καὶ Κλεινία, περὶ τῶν	τοιούτων	δυνατόν ἐστιν νομοθετεῖν, πρὶν ἂν
[12, 945]	καὶ ἐκ προκρίτων; τῶν δὴ	τοιούτων	εὐθυντὴς τίς ἱκανός, ἄν τίς
[12, 953]	παρεσκευασμένας, χρὴ δὲ καὶ τῶν	τοιούτων	ἱερέας τε καὶ νεωκόρους ἐπιμελεῖσθαι
[12, 953]	μόνοις, τήν τ' ἐπιμέλειαν (τῶν	τοιούτων	μετὰ τῶν πρυτάνεων ποιητέον ἐκείνῳ
[12, 953]	μὴ νεωτερίζῃ τίς τι τῶν	τοιούτων	ξένων, καὶ δίκας αὐτοῖς ὀρθῶς
[12, 960]	πατροφόνων καὶ ἱεροσύλων καὶ τῶν	τοιούτων	πάντων, εἰρημέναι ἐν τοῖς ἔμπροσθεν
[12, 949]	πολεμικῶν εἰσφορῶν εἵνεκα, πάντων τῶν	τοιούτων	τὴν πρώτην ἀνάγκην ἰατὴν εἶναι
[12, 949]	τινῶν φοιτήσεων ἢ πομπεύσεων ἢ	τοιούτων	τινῶν ἄλλων κοινῶν (κοσμήσεων ἢ
[12, 953]	μεῖζον ἔγκλημα αὐτοῖς γίγνηται, πρὸς	τοῖς	ἀγορανόμοις εἶναι δεῖ δίκας τοῖς
[12, 955]	παραγίγνεσθαι, φραζέτω μὲν ὁ ἐθέλων	τοῖς	ἀθλοθέταις, οἱ δ' εἰς τὸν
[12, 952]	σύλλογον ὁ θεωρήσας τὰ ἐν	τοῖς	ἄλλοις ἀνθρώποις νόμιμα ἀφικόμενος εὐθὺς
[12, 950]	ἄγριον καὶ ἀπηνὲς φαίνοιτ' ἂν	τοῖς	ἄλλοις ἀνθρώποις, ὀνόμασίν τε χαλεποῖς
[12, 950]	ποιεῖσθαι τὸ δοκεῖν ἀγαθοὺς εἶναι	τοῖς	ἄλλοις ἢ μὴ δοκεῖν. οὐ
[12, 961]	πῶς; (Ἀθηναῖος) ψυχῇ μὲν πρὸς	τοῖς	ἄλλοις νοῦς ἐγγιγνόμενος, κεφαλῇ δ'
[12, 963]	ἓν ἀμφοῖν ἐπωνομάσαμεν, ἀρετήν, καὶ	τοῖς	ἄλλοις, οὐκ εὐπετὲς ἔτι. (Κλεινίας)
[12, 961]	ἐγγιγνόμενος, κεφαλῇ δ' αὖ πρὸς	τοῖς	ἄλλοις ὄψις καὶ ἀκοή· συλλήβδην
[12, 961]	καὶ ἐὰν μὲν δόξῃ καὶ	τοῖς	ἄλλοις, προσλαμβάνειν, εἰ δὲ μή,
[12, 948]	περὶ ἑκάστων τῶν ἀμφισβητουμένων (ὅρκον	τοῖς	ἀμφισβητοῦσιν ἀπηλλάττετο ταχὺ καὶ ἀσφαλῶς.
[12, 948]	τῶν περὶ θεοὺς δοξῶν ἐν	τοῖς	ἀνθρώποις μεταβάλλειν δεῖ καὶ τοὺς
[12, 949]	δέωνται πλείονος, τὰς ἀρχὰς ἑκάστας	τοῖς	ἀπειθοῦσι τὰς πρεπούσας ζημίας ἐπιβαλλούσας
[12, 948]	ταὐτὰ τὴν ἄρνησιν γράψαντα παραδοῦναι	τοῖς	ἄρχουσιν ἀνώμοτον. δεινὸν γάρ που,
[12, 952]	ἀρχόντων μηδεὶς εἰσάγῃ, ὄνειδος ἀποκείσθω	τοῖς	ἄρχουσιν εἰς τὴν τῶν ἀριστείων
[12, 952]	σοφός· καὶ ἐὰν μὲν πείθηται	τοῖς	ἄρχουσιν, ἰδιώτης ζήτω, ἐὰν δὲ
[12, 967]	πολλάκις, τόν τε εἰρημένον (ἐν	τοῖς	ἄστροις νοῦν τῶν ὄντων τά
[12, 943]	λιποταξίου τούτων εἶναι γραφὰς ἐν	τοῖς	αὐτοῖς οἷς περὶ τῆς ἀστρατείας,
[12, 943]	πέρι κρίνεσθαι τὸν βουλόμενον ἐν	τοῖς	αὑτῶν ἔθνεσιν, μὴ περὶ προτέρου
[12, 944]	ποιητὴς παρὰ θεῶν προῖκα ἐν	τοῖς	γάμοις ἐπιδοθῆναι Θέτιδι, ταῦτα δὲ
[12, 947]	ἑκατὸν τῶν νέων τῶν ἐν	τοῖς	γυμνασίοις, οὓς ἂν οἱ προσήκοντες
[12, 962]	βελτίους εἴτε χείρους τυγχάνουσιν ὄντες,	τοῖς	δ' ὅπως πλουτήσουσιν, εἴτ' οὖν
[12, 958]	ζῶσι δεχομένη κρύπτειν, ταῦτα ἐκπληροῦν,	τοῖς	δὲ ἀνθρώποις ὅσα τροφὴν μήτηρ
[12, 957]	τῶν δικαίων καὶ ἐπαύξησιν παρασκευάζοντα,	τοῖς	δὲ κακοῖς ἐξ ἀμαθίας καὶ
[12, 949]	ἀνάγκην ἰατὴν εἶναι τῆς ζημίας,	τοῖς	δὲ μὴ πειθομένοις ἐνεχυρασίαν τούτοις
[12, 966]	φήμῃ μόνον τῶν νόμων συνακολουθοῦσιν,	τοῖς	δὲ φυλακῆς μεθέξουσιν μηδὲ ἐπιτρέπειν,
[12, 956]	δίκης. ἐὰν δ' ἐγκαλῶν τις	τοῖς	δικασταῖς τὸ τρίτον ἀγωνίζεσθαι βούληται,
[12, 968]	Κλεινία καὶ Μέγιλλε, ἤδη πρὸς	τοῖς	εἰρημένοις νόμοις ἅπασιν ὅσους διεληλύθαμεν
[12, 960]	πρὶν ἂν τοῦτ' αὐτὸ ἐκπορισώμεθα	τοῖς	εἰρημένοις νόμοις· γελοῖον γὰρ τό
[12, 960]	τῶν τοιούτων πάντων, εἰρημέναι ἐν	τοῖς	ἔμπροσθεν κεῖνται διὰ νόμων, ὥστε
[12, 961]	που λεχθὲν ἡμῖν ἦν ἐν	τοῖς	(ἔμπροσθεν λόγοις; (Κλεινίας) ἦν γὰρ
[12, 966]	τε ἱκανοὺς ἑρμηνεύειν εἶναι καὶ	τοῖς	ἔργοις συνακολουθεῖν, κρίνοντας τά τε
[12, 958]	τῶν τετελευτηκότων σώματα μάλιστα ἀλυπήτως	τοῖς	ζῶσι δεχομένη κρύπτειν, ταῦτα ἐκπληροῦν,
[12, 950]	θυσιῶν τε καὶ ἀγώνων τούτοις	τοῖς	θεοῖς, πέμπειν δὲ εἰς δύναμιν
[12, 947]	πολεμικὴν σκευὴν ἐνδεδυκότας ἑκάστους, σὺν	τοῖς	ἵπποισι μὲν ἱππέας, σὺν δὲ
[12, 942]	καὶ παραγγέλσεις, καὶ ἐν αὐτοῖς	τοῖς	κινδύνοις μήτε τινὰ διώκειν μήθ'
[12, 950]	(καὶ τῶν σφόδρα κακῶν εὖ	τοῖς	λόγοις καὶ ταῖς δόξαις διαιροῦνται
[12, 969]	τροφῆς τῆς νῦν αὖ κεκινημένης	τοῖς	λόγοις· τὸ μέντοι κινδύνευμα οὐ
[12, 968]	γράμμασιν λέγειν· οὐδὲ γὰρ αὐτοῖς	τοῖς	μανθάνουσι (δῆλα γίγνοιτ' ἂν ὅτι
[12, 957]	τε ὀρθοῦν καὶ τὴν πόλιν,	τοῖς	μὲν (ἀγαθοῖς μονὰς τῶν δικαίων
[12, 950]	ἐμποιούντων ξένων ξένοις· ὃ δὴ	τοῖς	μὲν εὖ πολιτευομένοις διὰ νόμων
[12, 966]	ἐστιν ταῦτ' ἄνθρωπον γιγνώσκειν, καὶ	τοῖς	μὲν πλείστοις τῶν κατὰ πόλιν
[12, 962]	μὲν πολλὰ οὐδὲν θαυμαστὸν τὸ	τοῖς	μὲν τὸν ὅρον εἶναι τῶν
[12, 965]	καὶ ὑπηρέταις χρωμένους μετὰ συμβουλίας	τοῖς	νέοις, οὕτω δὴ κοινῇ σῴζειν
[12, 960]	μοι φαίνεσθαι δοκεῖ τοῦτ' ἐλλεῖπον	τοῖς	νόμοις εἶναι, πῶς χρὴ τὴν
[12, 958]	καὶ παρ' ἑτέρου ἐκλαβόντι, σὺν	τοῖς	νόμοις ἐν μοίρᾳ γηράσαντι τελευτὴ
[12, 960]	τίνα τρόπον πολιτείᾳ τε καὶ	τοῖς	νόμοις ἡμῖν; ~(Ἀθηναῖος) ἆρ' οὐκ
[12, 953]	τιμαῖς πρεπούσαις τιμηθείς. τούτοις δὴ	τοῖς	νόμοις ὑποδέχεσθαί τε χρὴ πάντας
[12, 948]	κατὰ πολλὰ ζημιῶν, οὐκέτι δὴ	τοῖς	νῦν ἀνθρώποις ἡ Ῥαδαμάνθυος (ἂν
[12, 944]	τοῦ ἐναντίου. σχεδὸν οὖν ἐν	τοῖς	ὀνείδεσιν ἔχει τινὰ τομὴν ἡ
[12, 947]	τρόπον. ~ζῶσι μὲν οὖν τούτοις	τοῖς	παρὰ πάσης τῆς πόλεως ἀριστείων
[12, 951]	καὶ εἰρηνικαῖς συνουσίαις ποιήσουσι (δοκεῖν,	τοῖς	περὶ τὸν πόλεμον ἀντίστροφον ἀποδιδόντες
[12, 951]	μόνον ἔθεσιν. εἰσὶ γὰρ ἐν	τοῖς	πολλοῖς ἄνθρωποι ἀεὶ θεῖοί τινες
[12, 964]	μὲν τὰς αἰσθήσεις ταῖς μνήμαις,	τοῖς	πρεσβυτέροις δὲ ἐξαγγέλους γίγνεσθαι πάντων
[12, 966]	εἰς πίστιν, ὅσα διήλθομεν ἐν	τοῖς	πρόσθεν; (Κλεινίας) ποῖα; (Ἀθηναῖος) ἓν
[12, 956]	δὲ ὁ διώκων ἡττηθεὶς ἐν	τοῖς	πρώτοις μὴ ἠρεμῇ, εἰς δὲ
[12, 956]	οἷς, ἂν μὴ διακριθῶσιν ἐν	τοῖς	πρώτοις, περὶ ζημίας μείζονος ἰόντων
[12, 960]	μὴ μόνον ὑγίειαν καὶ σωτηρίαν	τοῖς	σώμασι παρασκευάζειν, ἀλλὰ καὶ εὐνομίαν
[12, 947]	τὰ μὲν δὴ γέρα ταῦτα	τοῖς	τὰς εὐθύνας διαφυγοῦσιν· ἂν δέ
[12, 961]	ἀπόρρητον εἶναι τὴν γεγονυῖαν κρίσιν	τοῖς	τε ἄλλοις δὴ καὶ μάλιστ'
[12, 947]	τὸν ἅπαντα χρόνον ἐπιδεῆ χώματος	τοῖς	τιθεμένοις· κατ' ἐνιαυτὸν δὲ ἀγῶνα
[12, 953]	τοῖς ἀγορανόμοις εἶναι δεῖ δίκας	τοῖς	τοιούτοις. τρίτον δὲ ξένον ὑποδέχεσθαι
[12, 950]	τι καὶ εὔστοχον ἔνεστι καὶ	τοῖσιν	κακοῖς, ὥστε πάμπολλοι (καὶ τῶν
[12, 941]	δὲ ἀπιστήσας τὸ μετὰ ταῦτα	τοιῷδέ	τινι μαχέσθω νόμῳ· ἐάν τίς
[12, 948]	δ' ἀγὼν (ἐν δικαστηρίῳ γιγνέσθω	τοιῷδέ	τινι τρόπῳ. πρῶτον μὲν νομοφύλακες
[12, 944]	ἐν τοῖς ὀνείδεσιν ἔχει τινὰ	τομὴν	ἡ τούτων τῶν ὀνομάτων ἐπιφορά·
[12, 957]	καθάπερ ἀλεξιφάρμακα τῶν ἄλλων λόγων,	τὸν	ἀγαθὸν δικαστὴν αὑτόν τε ὀρθοῦν
[12, 955]	τοῖς ἀθλοθέταις, οἱ δ' εἰς	τὸν	ἀγῶνα ἐλεύθερον ἀφιέντων τὸν ἐθέλοντα
[12, 957]	ἐπιθέντας, ἀκίνητα οὕτως ἐπισφραγισαμένους, χρῆσθαι	τὸν	ἅπαντα βίον. ὅσα δὲ περί
[12, 947]	τάφος ἔχῃ ταύτην τὴν εἰς	τὸν	ἅπαντα χρόνον ἐπιδεῆ χώματος τοῖς
[12, 954]	φωρᾶν μὴ διδῷ, δικάζεσθαι μὲν	τὸν	ἀπειργόμενον, τιμησάμενον τὸ ἐρευνώμενον, ἂν
[12, 951]	ἀπὸ τριάκοντα ἐτῶν μέχρι τετταράκοντα,	τὸν	ἀρέσκοντα αὑτῷ προσλαμβάνων. ~τὴν δὲ
[12, 942]	καὶ ἐν εἰρήνῃ πάσῃ πρὸς	τὸν	ἄρχοντα ἀεὶ βλέποντα καὶ συνεπόμενον
[12, 949]	συντρόφους δικῶν τε περὶ λήξεως	τὸν	αὐτὸν τρόπον εἶναι πρὸς ἀλλήλους
[12, 955]	δὲ ὑποδοχῆς θάνατος ἔστω ζημία.	τὸν	αὐτὸν φίλον τε καὶ ἐχθρὸν
[12, 959]	οὐδέποτε οἰκοφθορεῖν χρή, διαφερόντως νομίζοντα	τὸν	αὑτοῦ τοῦτον εἶναι τὸν τῶν
[12, 942]	ἀεὶ καὶ ἅμα καὶ κοινὸν	τὸν	βίον ὅτι μάλιστα πᾶσι πάντων
[12, 947]	ὕστερον τῆς κρίσεως, γράφεσθαι μὲν	τὸν	βουλόμενον αὐτὸν ὁ νόμος προσταττέτω,
[12, 943]	σύλλογον, (ἀριστείων δὲ πέρι κρίνεσθαι	τὸν	βουλόμενον ἐν τοῖς αὑτῶν ἔθνεσιν,
[12, 944]	ὁ δικάζων μὴ ἀμελείτω σκοπεῖν.	τὸν	γὰρ κακὸν ἀεὶ δεῖ κολάζειν,
[12, 964]	τὸν δὲ λόγον ἀγνοεῖν, ἢ	τόν	γε ὄντα τι καὶ περὶ
[12, 965]	μὲν οὖν. (Ἀθηναῖος) οὐκοῦν ἐλέγομεν	τόν	γε πρὸς ἕκαστα ἄκρον δημιουργόν
[12, 950]	βίον θηρεύειν, χωρὶς δὲ μηδαμῶς,	τόν	γε τέλεον ἄνδρα ἐσόμενον, καὶ
[12, 941]	ἴσως ἂν ἰάσιμον ἔτ' εἶναι,	τὸν	δ' ἀνίατον. ξένον μὲν δὴ
[12, 952]	οὕτω καὶ τοιοῦτος ὢν ἐκδημείτω,	τὸν	δ' εἰσεπιδημήσαντα μετὰ τοῦτον χρὴ
[12, 942]	(ἀποτίνειν αὐτὸν ἡ κρίσις γιγνέσθω·	τὸν	δὲ ἀστὸν καὶ τεθραμμένον ὡς
[12, 964]	πότερον μόνον ἐπίστασθαι τοὔνομα χρεών,	τὸν	δὲ λόγον ἀγνοεῖν, ἢ τόν
[12, 959]	εἶναι τὰ τῶν νεκρῶν σώματα,	τὸν	δὲ ὄντα ἡμῶν ἕκαστον ὄντως,
[12, 963]	ἓν ἐκεῖνο οἷ δεῖ βλέπειν,	τὸν	δὲ πολιτικὸν ἐλέγχοντες ἐνταῦθ' ἐσμὲν
[12, 944]	κολάζειν, ἵν' ἀμείνων ᾖ, οὐ	τὸν	δυστυχῆ· οὐδὲν γὰρ πλέον. ζημία
[12, 955]	εἰς τὸν ἀγῶνα ἐλεύθερον ἀφιέντων	τὸν	ἐθέλοντα ἀγωνίζεσθαι· ἐὰν δὲ ἀδυνατήσωσιν,
[12, 964]	δὴ τὸ μετὰ τοῦτο σκοπῶμεν	τὸν	εἰδότα ἱκανῶς περὶ ὡντινωνοῦν οἷς
[12, 961]	Κλεινία, παντὸς πέρι νοῆσαι σωτῆρα	τὸν	εἰκότα ἐν ἑκάστοις τῶν ἔργων,
[12, 949]	ἥτις ἂν μήτε χρηματίζηται πλὴν	τὸν	ἐκ γῆς χρηματισμὸν μήτ' ἐμπορεύηται,
[12, 962]	τῶν δ' ἡ προθυμία πρὸς	τὸν	ἐλεύθερον δὴ βίον ὡρμημένη· οἱ
[12, 943]	τούσδε· Στρατεύεσθαι τὸν καταλεγέντα ἢ	τὸν	ἐν μέρει τινὶ τεταγμένον. ἐὰν
[12, 951]	ὧν κατ' ἴχνος ἀεὶ χρὴ	τὸν	ἐν ταῖς εὐνομουμέναις πόλεσιν οἰκοῦντα,
[12, 959]	κακῶν ἁμαρτημάτων ἐγίγνετο τὸν μετὰ	τὸν	ἐνθάδε βίον. ἐκ δὲ τούτων
[12, 944]	τούτων ἐγγύτατα φιλοψυχίας ἕνεκα, ἵνα	τὸν	ἐπίλοιπον βίον μὴ κινδυνεύῃ, ζῇ
[12, 950]	μέγιστον, ὄντα ἀγαθὸν ἀληθῶς οὕτω	τὸν	εὔδοξον βίον θηρεύειν, χωρὶς δὲ
[12, 945]	εἰ δὲ μή, κατευθύνειν αὐτοῦ	τὸν	εὔθυνον, ἂν μὲν ᾖ τοῦ
[12, 958]	ζῶν μήτε τις ἀποθανὼν στερείτω	τὸν	ζῶνθ' ἡμῶν. χῶμα δὲ μὴ
[12, 946]	δέ τισιν ἴσαι γίγνωνται καὶ	τὸν	ἥμισυν ἀριθμὸν πλείω ποιῶσιν, ἀφελεῖν
[12, 944]	ποτε θεόν φασι δρᾶσαι, Καινέα	τὸν	Θετταλὸν ἐκ γυναικὸς μεταβαλόντα εἰς
[12, 948]	λέγουσαν τὴν γραφὴν ἀνάξιον εἶναι	τὸν	καὶ τὸν τῶν ἀριστείων καὶ
[12, 945]	τοῦ μεγίστου τιμήματος ὁ τάξας	τὸν	κακόν, χιλίας, ἂν δὲ τοῦ
[12, 953]	δὲ ξένον ὑποδέχεσθαι χρὴ δημοσίᾳ	τὸν	κατά τι δημόσιον ἐξ ἄλλης
[12, 943]	νόμους δ' αὖ τούσδε· Στρατεύεσθαι	τὸν	καταλεγέντα ἢ τὸν ἐν μέρει
[12, 948]	ὅρκους τῶν ἀντιδικούντων ἑκατέρων, καὶ	τὸν	λαγχάνοντά τῴ τινα δίκην τὰ
[12, 968]	ἔχει, τούτων δυνατὸς (ᾖ δοῦναι	τὸν	λόγον· ὁ δὲ μὴ ταῦθ'
[12, 947]	ἀλλήλας λιθίνας (κειμένας, οὗ δὴ	τὸν	μακάριον γεγονότα θέντες, κύκλῳ χώσαντες,
[12, 957]	πάντων γὰρ μαθημάτων κυριώτατα τοῦ	τὸν	μανθάνοντα βελτίω γίγνεσθαι τὰ περὶ
[12, 957]	ῥηθήσεται. πρὸς ἃ πάντα χρὴ	τὸν	μέλλοντα δικαστὴν ἴσον ἔσεσθαι κατὰ
[12, 941]	νόμος ἀξιοῖ ζημιοῦν, ἀλλὰ τῷ	τὸν	μὲν ἴσως ἂν ἰάσιμον ἔτ'
[12, 959]	ἀτιμώρητος ἂν κακῶν ἁμαρτημάτων ἐγίγνετο	τὸν	μετὰ τὸν ἐνθάδε βίον. ἐκ
[12, 955]	θεοῖσι δὲ ἀναθήματα χρεὼν ἔμμετρα	τὸν	μέτριον ἄνδρα ἀνατιθέντα δωρεῖσθαι. γῆ
[12, 953]	ἐπιμελεῖσθαι καὶ τημελεῖν, ἕως ἂν	τὸν	μέτριον ἐπιμείναντες χρόνον, ἰδόντες τε
[12, 966]	τὸ μηδέποτε (τῶν νομοφυλάκων αἱρεῖσθαι	τὸν	μὴ θεῖον καὶ διαπεπονηκότα πρὸς
[12, 960]	οἰκίας φωνὴν ἐξαγγέλλειν ἀπαγορεύειν, καὶ	τὸν	νεκρὸν εἰς τὸ φανερὸν προάγειν
[12, 957]	νόμιμα εὑρίσκειν, πρεσβύτου νομοθέτου παραλιπόντος,	τὸν	νέον ἀναπληροῦν χρὴ νομοθέτην. τὰ
[12, 961]	ἐπάξιον εἶναι φύσει καὶ τροφῇ,	τὸν	νέον οὕτως εἰς τοὺς ἄλλους
[12, 943]	ἔπαινον μὲν δὴ τοῦτον ἀκούειν	τὸν	νέον χρῆν δοκεῖν πολεμικοῦ περὶ
[12, 958]	μήν, ἐάν τις μὴ ἀπαλλάττῃ	τὸν	νικήσαντα ἑκόντα ἑκών, ἡ δικάσασα
[12, 946]	καὶ τύχῃ ἐπιτρέψαντας, κλήρῳ διελόντας	τὸν	νικῶντα καὶ δεύτερον καὶ τρίτον
[12, 949]	τί χρὴ δρᾶν· συμβουλεύειν οὖν	τὸν	νομοθέτην δεῖ τούτων πέρι πρῶτον
[12, 944]	τούτων θάτερον, (ὅμως δὲ χρὴ	τὸν	νόμον ἁμῶς γέ πως ὁρίζειν
[12, 965]	δὴ χρεών. (Κλεινίας) ἥκιστα, νὴ	τὸν	ξένιον, ὦ ξένε, θεόν, ἐατέον
[12, 969]	πόλιν ἐατέον τῆς κατοικίσεως ἢ	τὸν	ξένον τόνδε οὐκ ἀφετέον, ἀλλὰ
[12, 959]	δηλοῦντος τόν τε ἐκτεθνεῶτα καὶ	τὸν	ὄντως τεθνηκότα, εἴη δ' ἂν
[12, 962]	οὐδὲν θαυμαστὸν τὸ τοῖς μὲν	τὸν	ὅρον εἶναι τῶν δικαίων (ὅπως
[12, 946]	ἀρίστους τρεῖς, ἀκροθίνιον (Ἀπόλλωνι κατὰ	τὸν	παλαιὸν νόμον ἀνατίθησι κοινὸν καὶ
[12, 966]	(Κλεινίας) δίκαιον γοῦν, ὡς λέγεις,	τὸν	περὶ τὰ τοιαῦτα ἀργὸν ἢ
[12, 959]	καὶ τἆλλα ἔστω μὲν κατὰ	τὸν	περὶ τὰ τοιαῦτα νόμον γιγνόμενα,
[12, 949]	τοὺς ἄρχοντας πάλιν ἐπανάγειν εἰς	τὸν	περὶ τοῦ πράγματος ἀεὶ λόγον.
[12, 951]	συνουσίαις ποιήσουσι (δοκεῖν, τοῖς περὶ	τὸν	πόλεμον ἀντίστροφον ἀποδιδόντες δόξης παρασκευήν,
[12, 951]	τά τε ἄλλα καὶ εἰς	τὸν	πόλεμον ἔστω γεγενημένος, (εἰ μέλλει
[12, 962]	τὸν σκοπὸν οἷ βλέπειν δεῖ	τὸν	πολιτικὸν φαίνοιτο ἀγνοῶν, ἆρα ἄρχων
[12, 947]	ἀρχιέρεων δὲ ἕνα κατ' ἐνιαυτὸν	τὸν	πρῶτον κριθέντα τῶν γενομένων ἐκείνῳ
[12, 962]	δὴ περὶ πόλιν; εἴ τις	τὸν	σκοπὸν οἷ βλέπειν δεῖ τὸν
[12, 962]	πρῶτον μὲν τοῦτο ὃ λέγομεν,	τὸν	σκοπόν, ὅστις ποτὲ ὁ πολιτικὸς
[12, 962]	ἂν δυνατὸς εἴη τοῦτο οὗ	τὸν	σκοπὸν τὸ παράπαν μηδ' εἰδείη;
[12, 961]	ἀποκριθέντι· δεῖν δὲ ὄρθριον εἶναι	τὸν	σύλλογον, ἡνίκ' ἂν τῶν ἄλλων
[12, 951]	δέκα καὶ ἀφικόμενος οἴκαδε, εἰς	τὸν	σύλλογον ἴτω τὸν τῶν περὶ
[12, 952]	τῶν πολλῶν. εἰς δὴ τοῦτον	τὸν	σύλλογον ὁ θεωρήσας τὰ ἐν
[12, 952]	παρακεκλημένων εἶναι, τῷ παρακαλοῦντι μέμφεσθαι	τὸν	(σύλλογον ὅλον· τοὺς δ' εὐδοκιμοῦντας
[12, 962]	τείνειν ὁ λόγος οὗτος εἰς	τὸν	σύλλογον ὃν εἶπες νυνδὴ νύκτωρ
[12, 949]	μὲν ὀμνύναι δικάζειν μέλλοντα, ~καὶ	τὸν	τὰς ἀρχὰς τῷ κοινῷ καθιστάντα
[12, 967]	δή, τὸ νῦν εἰρημένον πολλάκις,	τόν	τε εἰρημένον (ἐν τοῖς ἄστροις
[12, 959]	χρόνον ἔνδον γίγνεσθαι τοῦ δηλοῦντος	τόν	τε ἐκτεθνεῶτα καὶ τὸν ὄντως
[12, 959]	καλῶς καὶ μετρίως τὰ περὶ	τὸν	τετελευτηκότα γιγνόμενα καὶ μὴ καλῶς
[12, 960]	χρὴ τὰ τοιάδε· δακρύειν (μὲν	τὸν	τετελευτηκότα ἐπιτάττειν ἢ μὴ ἄμορφον,
[12, 948]	εἶναι θεούς, εἰκότως, ἅτε κατὰ	τὸν	τότε χρόνον τῶν πολλῶν ἐκ
[12, 948]	γραφὴν ἀνάξιον εἶναι τὸν καὶ	τὸν	τῶν ἀριστείων καὶ τῆς ἀρχῆς·
[12, 968]	ἐσόμενον κατὰ νόμον χάριν σωτηρίας	τὸν	τῶν ἀρχόντων νυκτερινὸν σύλλογον, (παιδείας
[12, 951]	οἴκαδε, εἰς τὸν σύλλογον ἴτω	τὸν	τῶν περὶ νόμους ἐποπτευόντων· οὗτος
[12, 959]	νομίζοντα τὸν αὑτοῦ τοῦτον εἶναι	τὸν	τῶν σαρκῶν ὄγκον θαπτόμενον, ἀλλ'
[12, 959]	σαρκῶν ὄγκον θαπτόμενον, ἀλλ' ἐκεῖνον	τὸν	ὑὸν ἢ ἀδελφόν, ἢ ὅντινά
[12, 948]	ὅρκον δὲ μὴ ἐπομνύναι, καὶ	τὸν	φεύγοντα κατὰ ταὐτὰ τὴν ἄρνησιν
[12, 954]	ἐπιλάβηται, φῇ δὲ ζητεῖν τοῦτον	τὸν	χρόνον, ὁ δὲ μὴ ἀποκρυπτόμενος
[12, 969]	τῆς κατοικίσεως ἢ τὸν ξένον	τόνδε	οὐκ ἀφετέον, ἀλλὰ δεήσεσιν καὶ
[12, 962]	σαφῶς γε· εἰ δ' οὖν	τοπάζειν	δεῖ, δοκεῖ μοι τείνειν ὁ
[12, 950]	ἀποδημίας εἰς ἄλλας χώρας καὶ	τόπους	καὶ περὶ ὑποδοχῆς ξένων. πρῶτον
[12, 950]	ἀρετῆς ἀπεσφαλμένοι τυγχάνουσιν οἱ πολλοί,	τοσοῦτον	καὶ τοῦ κρίνειν τοὺς ἄλλους
[12, 960]	γεννηθέντι σωτηρίαν ἐξευρόντα τελέως ἀεί,	τότ'	ἤδη νομίζειν πᾶν ὅσον δεῖ
[12, 948]	ἄξιον ἄγασθαι, διότι κατεῖδεν τοὺς	τότε	ἀνθρώπους ἡγουμένους ἐναργῶς εἶναι θεούς,
[12, 943]	δὲ περὶ τῆς στρατείας τῆς	τότε	γενομένης αὐτοῖς. στέφανον δὲ τὸ
[12, 968]	ἐστιν νομοθετεῖν, πρὶν ἂν κοσμηθῇ	τότε	δὲ κυρίους ὧν αὐτοὺς δεῖ
[12, 957]	ἱκανῶς αὐτῶν ἕκαστα δόξῃ κεῖσθαι,	τότε	δὲ τέλος ἐπιθέντας, ἀκίνητα οὕτως
[12, 967]	τοῦ κόσμου. ταῦτ' ἦν τὰ	τότε	ἐξειργασμένα πολλὰς ἀθεότητας καὶ δυσχερείας
[12, 967]	τοῦτό γε αὐτὸ παρακινδυνεύειν καὶ	τότε,	λέγοντες ὡς νοῦς εἴη ὁ
[12, 945]	τὰς εὐθύνας τῶν ἀρχόντων γίγνηται,	τότε	λυθείσης τῆς τὰ πάντα πολιτεύματα
[12, 944]	Ἕκτωρ εἶχεν, ἐξῆν ἂν τῶν	τότε	ὅσοι κακοὶ ὀνειδίζειν ὅπλων ἀποβολὴν
[12, 967]	διενοοῦντο. θαύματα μὲν οὖν (καὶ	τότε	ὑπεδύετο περὶ αὐτά, καὶ ὑπωπτεύετο
[12, 948]	θεούς, εἰκότως, ἅτε κατὰ τὸν	τότε	χρόνον τῶν πολλῶν ἐκ θεῶν
[12, 947]	εἶναι, καὶ ἱερέας μὲν πάντας	τοῦ	Ἀπόλλωνός τε καὶ Ἡλίου, ἀρχιέρεων
[12, 946]	ἂν (εὐθύνωσιν χρόνον, ἐν τῷ	τοῦ	Ἀπόλλωνός τε καὶ Ἡλίου τεμένει,
[12, 942]	δ' ἀναρχίαν ἐξαιρετέον (ἐκ παντὸς	τοῦ	βίου ἁπάντων τῶν ἀνθρώπων τε
[12, 943]	τὴν τῶν ἀριστείων κρίσιν παντὸς	τοῦ	βίου καὶ τὴν τῶν δευτέρων
[12, 951]	αὖ τοὺς νόμους διαφυλάττειν ἄνευ	τοῦ	γνώμῃ λαβεῖν αὐτοὺς ἀλλὰ μὴ
[12, 945]	τὸν κακόν, χιλίας, ἂν δὲ	τοῦ	δευτέρου, πέντε μνᾶς, ἂν δὲ
[12, 945]	μεγίστου τιμήματος ᾖ, πέντε δέ,	τοῦ	δευτέρου, τρεῖς δέ, (ἂν τοῦ
[12, 959]	πλέον πέντε μνῶν, τῷ δὲ	τοῦ	δευτέρου τρεῖς μναῖ, καὶ δύο
[12, 948]	δώδεκα μνᾶς, ὀκτὼ δὲ ὁ	τοῦ	δευτέρου, τρίτου δὲ ἕξ, τετάρτου
[12, 959]	μὴ μακρότερον χρόνον ἔνδον γίγνεσθαι	τοῦ	δηλοῦντος τόν τε ἐκτεθνεῶτα καὶ
[12, 948]	πρῶτον μὲν νομοφύλακες ἔστωσαν τούτου	τοῦ	δικαστηρίου, ἔπειτα αὐτῶν τούτων οἱ
[12, 953]	ἀκούσαντες ὧν χάριν ἀφίκοντο, (ἀβλαβεῖς	τοῦ	δρᾶσαί τε καὶ παθεῖν ἀπαλλάττωνται.
[12, 944]	καὶ τὸ δυσχερέστερον κακὸν ἀπὸ	τοῦ	ἐναντίου. σχεδὸν οὖν ἐν τοῖς
[12, 941]	οὐδέτερον οὐδετέρου ἐλάττονος ἕνεκα μεγέθους	τοῦ	κλέμματος ὁ νόμος ἀξιοῖ ζημιοῦν,
[12, 955]	τινας εἰρήνην ἢ πόλεμον ἄνευ	τοῦ	κοινοῦ, θάνατος ἔστω καὶ τούτῳ
[12, 967]	σωμάτων διανεμόντων τὰς αἰτίας παντὸς	τοῦ	κόσμου. ταῦτ' ἦν τὰ τότε
[12, 950]	τυγχάνουσιν οἱ πολλοί, τοσοῦτον καὶ	τοῦ	κρίνειν τοὺς ἄλλους ὅσοι πονηροὶ
[12, 964]	αὐτῆς μὲν τῆς πόλεως οὔσης	τοῦ	κύτους, τῶν δὲ φυλάκων τοὺς
[12, 949]	εἰ δὲ μή, καθάπερ ἔξω	τοῦ	λόγου λέγοντος, τοὺς ἄρχοντας πάλιν
[12, 954]	τῶν πέντε ἐξελθόντων ἐτῶν, μηκέτι	τοῦ	λοιποῦ χρόνου ἐξέστω τούτῳ τοῦ
[12, 948]	τῶν (ψήφων, τινέτω ὁ μὲν	τοῦ	μεγίστου τιμήματος δώδεκα μνᾶς, ὀκτὼ
[12, 959]	νόμος οὗτος· τῷ μὲν δὴ	τοῦ	μεγίστου τιμήματος εἰς τὴν πᾶσαν
[12, 945]	προσαποτεισάτω μισθόν, χιλίας μέν, ἂν	τοῦ	μεγίστου τιμήματος ᾖ, πέντε δέ,
[12, 945]	τὸν εὔθυνον, ἂν μὲν ᾖ	τοῦ	μεγίστου τιμήματος ὁ τάξας τὸν
[12, 944]	κακοὶ ὀνειδίζειν ὅπλων ἀποβολὴν τῷ	τοῦ	Μενοιτίου. ἔτι δὲ ὁπόσοι κατὰ
[12, 954]	δὴ καὶ ὁ προπωλῶν ὁτιοῦν	τοῦ	μὴ ἐνδίκως πωλοῦντος ἢ καὶ
[12, 957]	ἂν βάσανος εἴη σαφὴς τὰ	τοῦ	νομοθέτου γράμματα, ἃ δεῖ κεκτημένον
[12, 958]	ἀρχὴ συνεπομένη τῷ νικῶντι τὰ	τοῦ	ὀφλόντος παραδιδότω χρήματα. ἐὰν δὲ
[12, 958]	μὲν ἡ δικάζουσα ἀρχὴ τὰ	τοῦ	ὀφλόντος τῷ νικήσαντι χρήματα πάντα
[12, 954]	ἐτῶν, ἐὰν δ' ἐν ἀλλοδημίᾳ,	τοῦ	παντὸς χρόνου, ὅταν ἀνεύρῃ που,
[12, 964]	νέων φάσκοντ' εἶναι βελτίω φαίνεσθαι	τοῦ	πᾶσαν ἀρετὴν νενικηκότος; εἶτα ἐν
[12, 949]	πάλιν ἐπανάγειν εἰς τὸν περὶ	τοῦ	πράγματος ἀεὶ λόγον. ξένῳ δ'
[12, 961]	οἴκαδε, δόξαι, τούτοις αὐτοῖς διαβασανισθέντας,	τοῦ	συλλόγου ἀξιοκοινωνήτους εἶναι· πρὸς τούτοις
[12, 961]	οὖν. (Ἀθηναῖος) τούτου δὴ πέρι	τοῦ	συλλόγου πάλιν ἀναλαβὼν λέγοιμ' ἂν
[12, 945]	δὲ οὗτος οὐ σμικρότατος καιρὸς	τοῦ	σῴζεσθαί τε καὶ διαλυθεῖσαν (οἴχεσθαι
[12, 942]	τε ἔχει μεγίστην δύναμιν παντὸς	τοῦ	σώματος καὶ τοὐναντίον ἐναντίως, καὶ
[12, 948]	ἁλῷ, στερέσθω τῆς ἀρχῆς καὶ	τοῦ	τάφου καὶ τῶν ἄλλων τῶν
[12, 947]	γυμνασίοις, οὓς ἂν οἱ προσήκοντες	τοῦ	τελευτήσαντος ἐπιόψωνται, πρώτους δὲ προϊέναι
[12, 945]	δὲ ὡσαύτως, καθάπερ οἱ πρόσθεν,	τοῦ	τετάρτου μέρους. εὐθύνων δὴ πέρι
[12, 959]	τοῦ τρίτου, μνᾶ δὲ τῷ	τοῦ	τετάρτου μέτρον ἂν ἔχοι τῶν
[12, 945]	τρίτου, τρεῖς μνᾶς, ἂν δὲ	τοῦ	τετάρτου, μνᾶν. ὁ δὲ ὀφλὼν
[12, 958]	ποιεῖν ἢ ὅσα δέχεσθαι τῶν	τοῦ	τετελευτηκότος ἐγκώμια βίου ~μὴ πλείω
[12, 959]	τις ἐπιστατῇ, ὃν ἂν οἱ	τοῦ	τετελευτηκότος ἐπίσκοπον οἰκεῖοι παραλάβωσιν, ᾧ
[12, 953]	αὐτὸς ὤν· ἐπὶ γὰρ τὴν	τοῦ	τῆς παιδείας ἐπιμελουμένου πάσης οἴκησιν
[12, 954]	δέ τις ὄφλῃ, τὴν διπλασίαν	τοῦ	τιμηθέντος βλάβην ἐκτίνειν. ἐὰν δὲ
[12, 956]	δὲ πάλιν ἡττηθῇ, τὴν ἡμιολίαν	τοῦ	τιμήματος ἀποτινέτω. ἐὰν δὲ ὁ
[12, 956]	ὁ δὲ διώκων τὴν ἡμίσειαν	τοῦ	τιμήματος (ἀποτινέτω. κληρώσεις δὲ δικαστηρίων
[12, 955]	κατ' ἐνιαυτὸν ἕκαστον βουλευομένων, ἐάντε	τοῦ	τιμήματος ὅλου μέρει ἐάντε τῆς
[12, 956]	τὸ δεύτερον, τὸ πεμπτημόριον ἀποτινέτω	τοῦ	τιμήματος τῆς γραφείσης δίκης. ἐὰν
[12, 955]	ἐξέστω μηδὲν ἀνάθημα μηδ' ἐπιγραφὴν	τοῦ	τοιούτου ἀγῶνός ποτε γενέσθαι, βλάβης
[12, 954]	τοῦ λοιποῦ χρόνου ἐξέστω τούτῳ	τοῦ	τοιούτου ἐπιλαβέσθαι. ἐὰν δὲ κατ'
[12, 962]	ἔπειτα ἀνθρώπων· εἰ δ' ἔσται	(τοῦ	τοιούτου κενή τις πόλις, οὐδὲν
[12, 957]	μανθάνειν· πάντων γὰρ μαθημάτων κυριώτατα	τοῦ	τὸν μανθάνοντα βελτίω γίγνεσθαι τὰ
[12, 959]	τρεῖς μναῖ, καὶ δύο τῷ	τοῦ	τρίτου, μνᾶ δὲ τῷ τοῦ
[12, 945]	τοῦ δευτέρου, τρεῖς δέ, (ἂν	τοῦ	τρίτου, μνᾶν δὲ ὡσαύτως, καθάπερ
[12, 945]	δευτέρου, πέντε μνᾶς, ἂν δὲ	τοῦ	τρίτου, τρεῖς μνᾶς, ἂν δὲ
[12, 947]	ὅπως ἂν γίγνηται μέτρον ἀριθμοῦ	τοῦ	χρόνου, ἕως ἂν ἡ πόλις
[12, 943]	δὲ τῶν ἀρχόντων οἴκαδε προαπέλθῃ	τοῦ	χρόνου, λιποταξίου τούτων εἶναι γραφὰς
[12, 965]	μηχανησόμεθα ἐν τῇ πόλει ἐγγεγονέναι	τοῦθ'	ἡμῖν· εἰ δ' ἄρα τὸ
[12, 944]	τὴν τοιαύτην ἀμυντηρίων ὅπλων εἰς	τοὐναντίον	ἀφέντι δύναμιν τίς ἄρα γίγνοιτ'
[12, 942]	δύναμιν παντὸς τοῦ σώματος καὶ	τοὐναντίον	ἐναντίως, καὶ τὸ μὲν ὑπηρετικώτατον
[12, 967]	ἀνθρώπων ποτὲ πέφυκεν, ~ὃς οὐ	τοὐναντίον	ἔπαθεν ἢ τὸ προσδοκώμενον ὑπὸ
[12, 967]	νῦν δέ, ὅπερ εἴρηται, πᾶν	τοὐναντίον	ἔχει. (Κλεινίας) πῶς; (Ἀθηναῖος) οὐκ
[12, 967]	εἴη; (Ἀθηναῖος) πᾶν, ὅπερ εἶπον,	τοὐναντίον	ἔχει νῦν τε καὶ ὅτε
[12, 957]	σιγὴν δικαστῶν καὶ εὐφημίας καὶ	τοὐναντίον,	καὶ ὅσα παραλλάττει τῶν πολλῶν
[12, 944]	οὐ γὰρ δυνατὸν ἀνθρώπῳ δρᾶν	τοὐναντίον	ὥς ποτε θεόν φασι δρᾶσαι,
[12, 947]	τῷ (ἐνιαυτῷ τῶν ἱερέων, καὶ	τοὔνομα	ἀναγράφειν τούτου κατ' ἐνιαυτόν, ὅπως
[12, 956]	διώκων ἕλωνται κοινῇ, διαιτηταὶ δικαστῶν	τοὔνομα	μᾶλλον πρέπον ἔχοντες· δεύτεροι δὲ
[12, 957]	τεθέντα, γίγνοιτ' ἄν, ἢ μάτην	τοὔνομα	νῷ προσῆκον κεκτῇτ' ἂν ὁ
[12, 964]	καὶ λόγος, πότερον μόνον ἐπίστασθαι	τοὔνομα	χρεών, τὸν δὲ λόγον ἀγνοεῖν,
[12, 951]	ἀριστεῖα εἰληφότων, ἔπειτα τῶν νομοφυλάκων	(τοὺς	ἀεὶ πρεσβεύοντας δέκα. ἔτι ὁ
[12, 955]	πόλεμον πρός τινας ἑαυτῷ ποιῆται,	τοὺς	αἰτίους οἱ στρατηγοὶ ταύτης τῆς
[12, 943]	δὲ εἰς τοὺς ἱππέας καὶ	τοὺς	ἄλλους δὲ κατὰ ταὐτὰ εἰς
[12, 961]	τροφῇ, τὸν νέον οὕτως εἰς	τοὺς	ἄλλους εἰσφέρειν, καὶ ἐὰν μὲν
[12, 950]	μετ' ὀλίγων ἥλιον ὄψεσθαι καὶ	τοὺς	ἄλλους θεοὺς ἐν ταῖς εὐνόμοις
[12, 950]	πολλοί, τοσοῦτον καὶ τοῦ κρίνειν	τοὺς	ἄλλους ὅσοι πονηροὶ καὶ χρηστοί,
[12, 947]	σὺν δὲ ὅπλοις ὁπλίτας, καὶ	τοὺς	ἄλλους ὡσαύτως, παῖδας δὲ περὶ
[12, 950]	λόγοις καὶ ταῖς δόξαις διαιροῦνται	τοὺς	ἀμείνους τῶν ἀνθρώπων καὶ τοὺς
[12, 946]	πόλις, ἀποφήνασα αὑτῆς Ἡλίῳ ἄνδρας	τοὺς	ἀρίστους τρεῖς, ἀκροθίνιον (Ἀπόλλωνι κατὰ
[12, 946]	καὶ κοινῇ μετ' ἀλλήλων κρίναντες	τοὺς	ἄρξαντας τῇ πόλει, ἀποφηνάντων, εἰς
[12, 945]	πολιτείαν. ἂν μὲν γὰρ οἱ	τοὺς	ἄρχοντας ἐξευθύνοντες βελτίους ὦσιν ἐκείνων,
[12, 949]	καθάπερ ἔξω τοῦ λόγου λέγοντος,	τοὺς	ἄρχοντας πάλιν ἐπανάγειν εἰς τὸν
[12, 947]	ἑτέρων κοινωνῶσιν ἱερῶν, ἐκ τούτων	τοὺς	ἄρχοντας τῆς θεωρίας ἑκάστης ἐκπέμπειν,
[12, 954]	ἐὰν δὲ πλείονα χρόνον ἀπῇ,	τοὺς	ἀστυνόμους παραλαβὼν οὕτω φωράτω, λύων
[12, 953]	ξένας ἐξ ἄλλης χώρας καὶ	τοὺς	αὑτῶν ἐκπέμπειν, τιμῶντας ξένιον Δία,
[12, 943]	ἄλλους δὲ κατὰ ταὐτὰ εἰς	τοὺς	αὑτῶν συννόμους· ἐὰν δέ τις
[12, 965]	καὶ ἄξια λόγου διαφερόντως φρονεῖν,	τοὺς	γέροντας, βουλεύεσθαι, καὶ ὑπηρέταις χρωμένους
[12, 946]	ἀφελεῖν τὸ πλέον ἀποκρίναντας (νεότητι,	τοὺς	δ' ἄλλους ἐγκρίναντας φέρειν αὖθις,
[12, 952]	παρακαλοῦντι μέμφεσθαι τὸν (σύλλογον ὅλον·	τοὺς	δ' εὐδοκιμοῦντας τούτων τῶν νέων
[12, 965]	γίγνεσθαι πάντων τῶν κατὰ πόλιν,	~(τοὺς	δὲ νῷ ἀπῃκασμένους τῷ πολλὰ
[12, 961]	τῶν νομοφυλάκων τοὺς πρεσβυτάτους ἀεί,	τοὺς	δὲ τἀριστεῖα εἰληφότας ἅπαντας δεῖν
[12, 956]	πρώτοις μὴ ἠρεμῇ, εἰς δὲ	τοὺς	δευτέρους ἴῃ, νικήσας μὲν δὴ
[12, 964]	τούτων δὴ πέρι τοὺς ἐξηγητάς,	τοὺς	διδασκάλους, τοὺς νομοθέτας, τῶν ἄλλων
[12, 956]	ἀγωνίζεσθαι βούληται, (ἀγέτω μὲν ἐπὶ	τοὺς	δικαστὰς τοὺς ἐκλεκτοὺς τὴν δίκην,
[12, 961]	ταὐτὸ συλλέγεσθαι τούτοις, ἔτι δὲ	τοὺς	ἐκδημήσαντας ἐπὶ ζήτησιν εἴ τί
[12, 946]	μὴ ὁμολογῇ κεκρίσθαι δικαίως, εἰς	τοὺς	ἐκλεκτοὺς δικαστὰς εἰσαγέτω τοὺς εὐθύνους,
[12, 956]	(ἀγέτω μὲν ἐπὶ τοὺς δικαστὰς	τοὺς	ἐκλεκτοὺς τὴν δίκην, ἐὰν δὲ
[12, 947]	ἔστωσαν, ἔτι δὲ τῶν εἰς	τοὺς	Ἕλληνας κοινῇ θυσιῶν καὶ θεωριῶν
[12, 958]	τῶν τῇδε, ὅσα προσήκει τελεῖσθαι,	τοὺς	ἐξηγητὰς γίγνεσθαι κυρίους φράζοντας· θήκας
[12, 964]	πῶς; (Ἀθηναῖος) τούτων δὴ πέρι	τοὺς	ἐξηγητάς, τοὺς διδασκάλους, τοὺς νομοθέτας,
[12, 952]	πρὸς τῇ πόλει ὑποδέχεσθαι χρὴ	τοὺς	ἐπὶ τούτοις ἄρχοντας τεταγμένους, ~(φυλάττοντας
[12, 949]	δικῶν ὅρκων χωρὶς κρίνεσθαι σύμπαντας	τοὺς	ἐπικαλοῦντας ἀλλήλοις. καὶ τὸ παράπαν
[12, 945]	διώλεσαν. διὸ δὴ δεῖ πάντως	τοὺς	εὐθύνους θαυμαστοὺς πᾶσαν ἀρετὴν εἶναι.
[12, 946]	εἰς τοὺς ἐκλεκτοὺς δικαστὰς εἰσαγέτω	τοὺς	εὐθύνους, καὶ ἐὰν μὲν ἀποφύγῃ
[12, 964]	οἷον ἐν ἄκρᾳ κορυφῇ, ἀπειλεγμένους	τοὺς	εὐφυεστάτους, ὀξύτητας ἐν πάσῃ τῇ
[12, 947]	τελευτήσαντος ἐπιόψωνται, πρώτους δὲ προϊέναι	τοὺς	ἠιθέους τὴν πολεμικὴν σκευὴν ἐνδεδυκότας
[12, 948]	(γενομένων, εὖ εἰδέναι σμικροῦ δεῖν	τοὺς	ἡμίσεις αὐτῶν ἐπιωρκηκότας, ἐν συσσιτίοις
[12, 946]	ἂν ἐλάχισται γένωνται, καταλιπεῖν δὲ	τοὺς	ἡμίσεις αὐτῶν πλήθει τῶν ψήφων
[12, 966]	τῶν καλλίστων ἐστὶν τὸ περὶ	τοὺς	θεούς, ὃ δὴ σπουδῇ διεπερανάμεθα,
[12, 953]	ἀπαλλάττωνται. δικαστὰς δ' αὐτοῖς εἶναι	τοὺς	ἱερέας, ἐὰν ἀδικῇ τις αὐτῶν
[12, 947]	οἷον ὕμνον πεποιημένον (ἔπαινον εἰς	τοὺς	ἱερέας ἐν μέρει ἑκατέρους ᾄδειν,
[12, 943]	τοὺς ὁπλίτας, ἱππέας δὲ εἰς	τοὺς	ἱππέας καὶ τοὺς ἄλλους δὲ
[12, 952]	δὲ συνουσίαν εἶναι τούτοις καὶ	(τοὺς	λόγους περὶ νόμων ἀεὶ τῆς
[12, 964]	τοῦ κύτους, τῶν δὲ φυλάκων	τοὺς	μὲν νέους οἷον ἐν ἄκρᾳ
[12, 948]	νόμους· ἐν γὰρ λήξεσιν δικῶν	τοὺς	μετὰ νοῦ τιθεμένους νόμους ἐξαιρεῖν
[12, 951]	παρασκευήν, ἐλθόντες δὲ οἴκαδε διδάξουσι	τοὺς	νέους ὅτι δεύτερα τὰ τῶν
[12, 952]	ἂν τούτων ἐγκρίνωσιν οἱ γεραίτεροι,	τοὺς	νεωτέρους πάσῃ σπουδῇ μανθάνειν, ἐὰν
[12, 954]	ἢ χιτωνίσκον ἔχων ἄζωστος, προομόσας	τοὺς	νομίμους θεοὺς ἦ μὴν ἐλπίζειν
[12, 964]	πέρι τοὺς ἐξηγητάς, τοὺς διδασκάλους,	τοὺς	νομοθέτας, τῶν ἄλλων τοὺς φύλακας,
[12, 951]	εἶναι καὶ τέλεος, οὐδ' αὖ	τοὺς	νόμους διαφυλάττειν ἄνευ τοῦ γνώμῃ
[12, 952]	τι περὶ τὴν παιδείαν καὶ	τοὺς	νόμους. ἐὰν δὲ ἄξιον ὄντα
[12, 948]	τοῖς ἀνθρώποις μεταβάλλειν δεῖ καὶ	τοὺς	νόμους· ἐν γὰρ λήξεσιν δικῶν
[12, 957]	μανθάνοντα βελτίω γίγνεσθαι τὰ περὶ	τοὺς	νόμους κείμενα, εἴπερ ὀρθῶς εἴη
[12, 951]	ἄλλους ἐκπέμπειν χρεὼν τοιούσδε τινὰς	τοὺς	νομοφύλακας παρεμένους· ἄν τινες ἐπιθυμῶσι
[12, 966]	ἡμῖν αὑτὸς λόγος, ὅτι δεῖ	τοὺς	ὄντως φύλακας ἐσομένους τῶν νόμων
[12, 943]	καὶ (εἰσάγειν ὁπλίτας μὲν εἰς	τοὺς	ὁπλίτας, ἱππέας δὲ εἰς τοὺς
[12, 948]	νοῦ τιθεμένους νόμους ἐξαιρεῖν χρὴ	τοὺς	ὅρκους τῶν ἀντιδικούντων ἑκατέρων, καὶ
[12, 943]	ἀφέντων, γραφὰς ἀστρατείας εἶναι πρὸς	τοὺς	πολεμικοὺς ἄρχοντας, ὅταν ἔλθωσιν ἀπὸ
[12, 961]	τινά; δέκα μὲν τῶν νομοφυλάκων	τοὺς	πρεσβυτάτους ἀεί, τοὺς δὲ τἀριστεῖα
[12, 949]	καὶ τὸ παράπαν ἐν δίκῃ	τοὺς	προέδρους μὴ (ἐπιτρέπειν μήτε ὀμνύντι
[12, 959]	ζῶντι γὰρ ἔδει βοηθεῖν πάντας	τοὺς	προσήκοντας, ὅπως ὅτι δικαιότατος ὢν
[12, 943]	ἔλθωσιν ἀπὸ στρατοπέδου, δικάζειν δὲ	τοὺς	στρατεύσαντας ἑκάστους χωρίς, ὁπλίτας τε
[12, 967]	πολλῶν. οἱ μὲν γὰρ διανοοῦνται	τοὺς	τὰ τοιαῦτα μεταχειρισαμένους ἀστρονομίᾳ τε
[12, 955]	ὀφλόντι δὲ θάνατος ἔστω δίκη.	τοὺς	τῇ πατρίδι διακονοῦντάς τι δώρων
[12, 965]	ἀναγκαστέον ἄρ' ὡς ἔοικεν, καὶ	τοὺς	τῆς θείας πολιτείας ἡμῖν φύλακας
[12, 948]	δικῶν ἄξιον ἄγασθαι, διότι κατεῖδεν	τοὺς	τότε ἀνθρώπους ἡγουμένους ἐναργῶς εἶναι
[12, 967]	καὶ λοιδορήσεις γε ἐπῆλθον ποιηταῖς,	τοὺς	φιλοσοφοῦντας κυσὶ ματαίαις ἀπεικάζοντας (χρωμέναισιν
[12, 964]	νῦν ποιητέον ἡμῖν, ἢ πῶς;	τοὺς	φύλακας ἀκριβεστέρους τῶν πολλῶν περὶ
[12, 966]	πόλλ' ἔστιν μόνον ἕκαστον τούτων	τοὺς	φύλακας ἡμῖν γνωστέον, ἢ καὶ
[12, 964]	διδασκάλους, τοὺς νομοθέτας, τῶν ἄλλων	τοὺς	φύλακας, τῷ δεομένῳ (γνῶναί τε
[12, 950]	τοὺς ἀμείνους τῶν ἀνθρώπων καὶ	τοὺς	χείρονας. διὸ καλὸν ταῖς πολλαῖς
[12, 958]	πράξεσι νόμους αὐτῶν χρεὼν γίγνεσθαι	τούσδε·	πρῶτον μὲν ἡ δικάζουσα ἀρχὴ
[12, 943]	περὶ βίου, νόμους δ' αὖ	τούσδε·	Στρατεύεσθαι τὸν καταλεγέντα ἢ τὸν
[12, 965]	λέγειν. ἀλλὰ δὴ πῶς τις	τοῦτ'	ἂν μηχανῷτο; ~(Ἀθηναῖος) μήπω τὸ
[12, 960]	ἀφιστώμεθα μηδενὶ τρόπῳ, πρὶν ἂν	τοῦτ'	αὐτὸ ἐκπορισώμεθα τοῖς εἰρημένοις νόμοις·
[12, 958]	ἃ δὲ ἡ χώρα πρὸς	τοῦτ'	αὐτὸ μόνον φύσιν ἔχει, τὰ
[12, 959]	βίῳ τὸ παρεχόμενον ἡμῶν ἕκαστον	τοῦτ'	εἶναι μηδὲν ἀλλ' ἢ τὴν
[12, 960]	δ' ἔτι μοι φαίνεσθαι δοκεῖ	τοῦτ'	ἐλλεῖπον τοῖς νόμοις εἶναι, πῶς
[12, 945]	ἐξευθύνοντες βελτίους ὦσιν ἐκείνων, καὶ	τοῦτ'	ἐν δίκῃ ἀμέμπτῳ τε καὶ
[12, 968]	ἤθεσιν καὶ ἔθεσιν· μετὰ δὲ	τοῦτο,	ἃ δεῖ μανθάνειν οὔτε εὑρεῖν
[12, 962]	ἀλλ' εἰς ἓν βλέποντα πρὸς	τοῦτο	ἀεὶ τὰ πάντα οἷον βέλη
[12, 967]	μὴ κεκτημένα· καί τινες ἐτόλμων	τοῦτό	γε αὐτὸ παρακινδυνεύειν καὶ τότε,
[12, 969]	προσφερὲς ἂν εἴη. σοὶ δὴ	τοῦτό	γε, ὦ Κλεινία, μέλειν παρακελεύομαι·
[12, 958]	ζημιούσθω. ἀνδρὶ δὴ τὸ μετὰ	τοῦτο	γεννηθέντι καὶ ἐκτραφέντι, καὶ γεννήσαντι
[12, 963]	τὰ τῶν νόμων βλέποντ' εἶναι,	τοῦτο	δ' ἀρετήν που συνεχωροῦμεν πάνυ
[12, 968]	ἡμῖν (γιγνόμενος ὀρθῶς γίγνοιτ' ἄν,	τοῦτο	δὴ τὰ νῦν λέγωμέν τε
[12, 966]	καλοῦ τε καὶ ἀγαθοῦ ταὐτὸν	τοῦτο	διανοούμεθα; ὡς πόλλ' ἔστιν μόνον
[12, 968]	γίγνοιτο ὀρθῶς. (Κλεινίας) πῶς; τί	τοῦτο	εἰρῆσθαι φῶμεν αὖ; (Ἀθηναῖος) πρῶτον
[12, 942]	τὴν κατὰ πόλεμον καὶ νίκην	τοῦτο	ἐν εἰρήνῃ μελετητέον εὐθὺς ἐκ
[12, 961]	πῶς δή; (Ἀθηναῖος) τὸ μετὰ	τοῦτο	ἡμέτερος ἂν καιρὸς γίγνοιτο ὀρθῶς
[12, 963]	ἐμὲ τί ποτέ φατε εἶναι	τοῦτο,	(καθάπερ ὑπὲρ ἄλλων ἐγὼ πρὸς
[12, 963]	ὄντα οὐ πολλὰ ἀλλ' ἓν	τοῦτο	μόνον, ἀρετήν. (Κλεινίας) πάνυ μὲν
[12, 962]	γιγνῶσκον ἐν αὐτῷ πρῶτον μὲν	τοῦτο	ὃ λέγομεν, τὸν σκοπόν, ὅστις
[12, 962]	εἶτα σῴζειν ἂν δυνατὸς εἴη	τοῦτο	οὗ τὸν σκοπὸν τὸ παράπαν
[12, 964]	τέτταρα. καὶ δὴ τὸ μετὰ	τοῦτο	σκοπῶμεν τὸν εἰδότα ἱκανῶς περὶ
[12, 965]	ἑνὶ δικαίως ἂν ὀνόματι προσαγορεύεσθαι.	τοῦτο,	ὦ φίλοι, εἰ μὲν βουλόμεθα,
[12, 961]	πῶς αὖ φῄς; (Ἀθηναῖος) ἡ	τούτοιν	ἀρετὴ δήπου παντὶ παρέχει ζῴῳ
[12, 941]	δόλοις οὔτε βίᾳ χαίρων ἐπιτετήδευκεν	τούτοιν	οὐδέτερον. μηδεὶς οὖν ὑπὸ ποιητῶν
[12, 944]	συνεχόμενος, ἔστω νόμος ὅδε ἐπὶ	τούτοις·	Ἀνὴρ ὃς ἂν ὄφλῃ δίκην
[12, 952]	πόλει ὑποδέχεσθαι χρὴ τοὺς ἐπὶ	τούτοις	ἄρχοντας τεταγμένους, ~(φυλάττοντας μὴ νεωτερίζῃ
[12, 961]	ἀκοῦσαι καὶ σωθέντας οἴκαδε, δόξαι,	τούτοις	αὐτοῖς διαβασανισθέντας, τοῦ συλλόγου ἀξιοκοινωνήτους
[12, 943]	κατηγόρῳ τούτων πέρι γενέσθαι, πρὸς	τούτοις	δ' ἔτι προστιμᾶν αὐτῷ τὸ
[12, 961]	τοῦ συλλόγου ἀξιοκοινωνήτους εἶναι· πρὸς	τούτοις	δὲ ἕνα ἕκαστον δεῖν προσλαμβάνειν
[12, 968]	ηὑρηκότος ἄλλου μαθητὴν γενέσθαι. πρὸς	τούτοις	δὲ χρόνους, οὕς τε καὶ
[12, 953]	δώροις καὶ τιμαῖς πρεπούσαις τιμηθείς.	τούτοις	δὴ τοῖς νόμοις ὑποδέχεσθαί τε
[12, 961]	ἅπαντας δεῖν εἰς ταὐτὸ συλλέγεσθαι	τούτοις,	ἔτι δὲ τοὺς ἐκδημήσαντας ἐπὶ
[12, 952]	προσλαμβάνων. ~τὴν δὲ συνουσίαν εἶναι	τούτοις	καὶ (τοὺς λόγους περὶ νόμων
[12, 949]	τοῖς δὲ μὴ πειθομένοις ἐνεχυρασίαν	τούτοις	οἷς ἂν πόλις ἅμα καὶ
[12, 967]	τά τε κατὰ τὴν μοῦσαν	τούτοις	τῆς κοινωνίας συνθεασάμενος, χρήσηται πρὸς
[12, 948]	τούτων οἱ ζῶντες, πρὸς δὲ	τούτοις	τὸ τῶν ἐκλεκτῶν δικαστήριον, γραφέσθω
[12, 950]	κοινωνοῦντας θυσιῶν τε καὶ ἀγώνων	τούτοις	τοῖς θεοῖς, πέμπειν δὲ εἰς
[12, 947]	τίνα τρόπον. ~ζῶσι μὲν οὖν	τούτοις	τοῖς παρὰ πάσης τῆς πόλεως
[12, 967]	δὴ σωμάτων πάντων, ἐπὶ δὲ	τούτοισι	δή, τὸ νῦν εἰρημένον πολλάκις,
[12, 943]	αὐτοῦ φύσει. ἔπαινον μὲν δὴ	τοῦτον	ἀκούειν τὸν νέον χρῆν δοκεῖν
[12, 961]	τὸ τοιόνδε. φημί, εἴ τις	τοῦτον	βάλοιτο οἷον ἄγκυραν πάσης τῆς
[12, 943]	τὸ νικητήριον ἑκάστοις εἶναι θαλλοῦ·	τοῦτον	δὲ εἰς τὰ τῶν πολεμικῶν
[12, 959]	χρή, διαφερόντως νομίζοντα τὸν αὑτοῦ	τοῦτον	εἶναι τὸν τῶν σαρκῶν ὄγκον
[12, 958]	τῷ νικήσαντι· ἄλλοις δὲ πρὸς	τοῦτον	ἔστωσαν δίκαι κυρίως. ἐὰν δέ
[12, 968]	ἅπασιν ὅσους διεληλύθαμεν εἰ καὶ	τοῦτον	προσοίσομεν, ὡς φυλακὴν ἐσόμενον κατὰ
[12, 952]	χείρους τῶν πολλῶν. εἰς δὴ	τοῦτον	τὸν σύλλογον ὁ θεωρήσας τὰ
[12, 954]	μηδεὶς ἐπιλάβηται, φῇ δὲ ζητεῖν	τοῦτον	τὸν χρόνον, ὁ δὲ μὴ
[12, 952]	ἐκδημείτω, τὸν δ' εἰσεπιδημήσαντα μετὰ	τοῦτον	χρὴ φιλοφρονεῖσθαι. τέτταρες δ' εἰσὶ
[12, 962]	ὦ Κλεινία, καὶ δεῖ δὴ	τοῦτον,	ὡς ὁ νῦν παρεστηκὼς ἡμῖν
[12, 942]	ὅτι μάλιστα πᾶσι πάντων γίγνεσθαι	τούτου	γὰρ οὔτ' ἔστιν οὔτε ποτὲ
[12, 968]	τοιοῦτον ἁμιλληθῶμεν πάντες. συλλήπτωρ γὰρ	τούτου	γε ὑμῖν καὶ ἐγὼ γιγνοίμην
[12, 961]	(Κλεινίας) ἦν γὰρ οὖν. (Ἀθηναῖος)	τούτου	δὴ πέρι τοῦ συλλόγου πάλιν
[12, 965]	εἴτε ὅπως ποτὲ πέφυκεν· ἢ	τούτου	διαφυγόντος ἡμᾶς, οἰόμεθά ποτε (ἡμῖν
[12, 962]	ἔπειτα ὅντινα τρόπον δεῖ μετασχεῖν	τούτου	καὶ τίς αὐτῷ καλῶς ἢ
[12, 947]	τῶν ἱερέων, καὶ τοὔνομα ἀναγράφειν	τούτου	κατ' ἐνιαυτόν, ὅπως ἂν γίγνηται
[12, 948]	τρόπῳ. πρῶτον μὲν νομοφύλακες ἔστωσαν	τούτου	τοῦ δικαστηρίου, ἔπειτα αὐτῶν τούτων
[12, 946]	ἂν ἕπωνται χρόνον τῇ κρίσει.	τούτους	δὲ πρώτῳ μὲν ἐνιαυτῷ δώδεκα
[12, 946]	προκριθέντων οὓς ἂν πλεῖστοι ἐνέγκωσι,	τούτους	ἐκλέξαι μέχρι τῶν ἡμίσεων, ἐὰν
[12, 947]	τῆς θεωρίας ἑκάστης ἐκπέμπειν, καὶ	τούτους	μόνους δάφνης στεφάνῳ τῶν ἐν
[12, 951]	τινα πλείω σχολήν, ἀπειργέτω μηδεὶς	τούτους	νόμος. οὔτε (γὰρ ἄπειρος οὖσα
[12, 944]	γυναῖκα ἐξ ἀνδρὸς μεταβαλοῦσα, τιμωρία	τούτῳ	γενομένη. νῦν δ' ὅτι τούτων
[12, 953]	μηδὲν πεντήκοντα γεγονὼς ἔστω, πρὸς	τούτῳ	δὲ ἀξιῶν τι καλὸν ἰδεῖν
[12, 958]	ἔλαττον δραχμῆς, μὴ πρότερον εἶναι	τούτῳ	δίκας πρὸς ἄλλον μηδένα, πρὶν
[12, 955]	τοῦ κοινοῦ, θάνατος ἔστω καὶ	τούτῳ	ζημία· ἐὰν δέ τι μέρος
[12, 945]	ὡς αἰσχρῶς ἀποβαλὼν ὅπλα πολεμικά,	~τούτῳ	μήτ' οὖν τις στρατηγὸς μήτ'
[12, 969]	σύλλογος, ὦ φίλοι ἑταῖροι, παραδοτέον	τούτῳ	τὴν πόλιν, ἀμφισβήτησίς τε οὐκ
[12, 954]	μηκέτι τοῦ λοιποῦ χρόνου ἐξέστω	τούτῳ	τοῦ τοιούτου ἐπιλαβέσθαι. ἐὰν δὲ
[12, 963]	ἧι μὲν τοίνυν διαφέρετον αὐτοῖν	τούτω	τὼ δύο καὶ δύ' ὀνόματα
[12, 956]	ἀνάγκας καὶ παρακαταβάσεων, καὶ ὅσα	τούτων	ἀδελφὰ σύμπαντα, εἴπομεν μὲν καὶ
[12, 946]	τινέτω. τὰς δ' εὐθύνας αὐτῶν	τούτων	ἀκούειν χρὴ τίνες ἔσονται καὶ
[12, 962]	ὅπως ἂν νοῦν περί τι	τούτων	ἂν ἔχων φαίνοιτο; (Κλεινίας) καὶ
[12, 967]	τῶν ὄντων τά τε πρὸ	τούτων	ἀναγκαῖα μαθήματα λάβῃ, τά τε
[12, 964]	πάντων διαφέρειν οἴεται καὶ νικητήρια	τούτων	αὐτῶν εἴληφεν, ἢ ταῦτα αὐτὰ
[12, 959]	ἀνάγκη πράττειν καὶ πολλῶν ἐπιμελεῖσθαι,	τούτων	δ' οὐχ ἥκιστα, ὅπως ἂν
[12, 964]	φρόνησις; (Κλεινίας) καὶ πῶς; (Ἀθηναῖος)	τούτων	δὴ πέρι τοὺς ἐξηγητάς, τοὺς
[12, 968]	συναρμοττόντως, ~ὅσα τε λόγον ἔχει,	τούτων	δυνατὸς (ᾖ δοῦναι τὸν λόγον·
[12, 944]	τούτῳ γενομένη. νῦν δ' ὅτι	τούτων	ἐγγύτατα φιλοψυχίας ἕνεκα, ἵνα τὸν
[12, 952]	καὶ ἀσαφῆ. ἃ δ' ἂν	τούτων	ἐγκρίνωσιν οἱ γεραίτεροι, τοὺς νεωτέρους
[12, 943]	οἴκαδε προαπέλθῃ τοῦ χρόνου, λιποταξίου	τούτων	εἶναι γραφὰς ἐν τοῖς αὐτοῖς
[12, 941]	φανερὸς ἢ κηρυκεύσας, γραφαὶ κατὰ	τούτων	ἔστων ὡς Ἑρμοῦ καὶ Διὸς
[12, 963]	(Κλεινίας) νοῦν δέ γε πάντων	τούτων	ἡγεμόνα, πρὸς ὃν δὴ τά
[12, 944]	~ῥᾴδιον μὲν οὖν οὐδαμῶς διορίσαι	τούτων	θάτερον, (ὅμως δὲ χρὴ τὸν
[12, 951]	ἀρχῆς ταύτης ἀπηλλαγμένοι. ἕκαστος δὲ	τούτων	μὴ μόνος, ἀλλ' ἴτω μετὰ
[12, 948]	τούτου τοῦ δικαστηρίου, ἔπειτα αὐτῶν	τούτων	οἱ ζῶντες, πρὸς δὲ τούτοις
[12, 952]	οἱ τῶν ὀρνίθων διαπορευόμενοι καὶ	τούτων	οἱ πολλοὶ κατὰ θάλατταν ἀτεχνῶς
[12, 953]	ἤ τιν' ἄλλον ἀδικῇ τις	τούτων	ὅσα ἐντὸς δραχμῶν πεντήκοντα, ἐὰν
[12, 950]	ἐκδημίαις πολιτικαῖς ἄξιον ἀγορεύειν ὡς	τούτων	οὔσας. Πυθώδε τῷ Ἀπόλλωνι καὶ
[12, 959]	τὸν ἐνθάδε βίον. ἐκ δὲ	τούτων	οὕτως ἐχόντων οὐδέποτε οἰκοφθορεῖν χρή,
[12, 968]	τί οὖν δὴ ποιητέον ἐχόντων	τούτων	οὕτως, ὦ ξένε; (Ἀθηναῖος) τὸ
[12, 957]	ἔστιν ὅτε καὶ μάλα ματαίων,	τούτων	πάντων ἂν βάσανος εἴη σαφὴς
[12, 943]	ἄλλον γράψασθαί ποτε μηδὲ κατηγόρῳ	τούτων	πέρι γενέσθαι, πρὸς τούτοις δ'
[12, 949]	συμβουλεύειν οὖν τὸν νομοθέτην δεῖ	τούτων	πέρι πρῶτον πείθοντα εἰς δύναμιν.
[12, 947]	εὐθύνας διαφυγοῦσιν· ἂν δέ τις	τούτων,	πιστεύων τῷ κεκρίσθαι, τὴν ἀνθρωπίνην
[12, 963]	τά τε ἄλλα πάντα καὶ	τούτων	τὰ τρία δεῖ βλέπειν. (Ἀθηναῖος)
[12, 953]	τινὸς ἐπ' ἀρετῇ, συνὼν δὲ	τούτων	τισὶν τὸ μὲν διδάξας, τὸ
[12, 947]	ἂν ἑτέρων κοινωνῶσιν ἱερῶν, ἐκ	τούτων	τοὺς ἄρχοντας τῆς θεωρίας ἑκάστης
[12, 966]	ὡς πόλλ' ἔστιν μόνον ἕκαστον	τούτων	τοὺς φύλακας ἡμῖν γνωστέον, ἢ
[12, 952]	(σύλλογον ὅλον· τοὺς δ' εὐδοκιμοῦντας	τούτων	τῶν νέων φυλάττειν τὴν ἄλλην
[12, 944]	ὀνείδεσιν ἔχει τινὰ τομὴν ἡ	τούτων	τῶν ὀνομάτων ἐπιφορά· ῥίψασπις μὲν
[12, 965]	καὶ μὴ διηκριβωμένους ἔστιν οὓς	τραφέντας	τε καὶ πεπαιδευμένους; (Κλεινίας) ἀλλ'
[12, 946]	συμβῇ γενόμενα, τὸ λοιπὸν δὲ	τρεῖς	ἀεὶ προσγιγνέσθων κατ' ἐνιαυτόν· οὗτοι
[12, 946]	αὑτῆς Ἡλίῳ ἄνδρας τοὺς ἀρίστους	τρεῖς,	ἀκροθίνιον (Ἀπόλλωνι κατὰ τὸν παλαιὸν
[12, 945]	ᾖ, πέντε δέ, τοῦ δευτέρου,	τρεῖς	δέ, (ἂν τοῦ τρίτου, μνᾶν
[12, 969]	~ἢ τρὶς ἕξ, φασίν, ἢ	τρεῖς	κύβους βάλλοντες, (ταῦτα ποιητέον, ἐγὼ
[12, 946]	ἐγκρίναντας φέρειν αὖθις, μέχριπερ ἂν	τρεῖς	λειφθῶσιν ἄνισοι· ἐὰν δὲ ἢ
[12, 959]	μνῶν, τῷ δὲ τοῦ δευτέρου	τρεῖς	μναῖ, καὶ δύο τῷ τοῦ
[12, 945]	μνᾶς, ἂν δὲ τοῦ τρίτου,	τρεῖς	μνᾶς, ἂν δὲ τοῦ τετάρτου,
[12, 946]	~τῷ θεῷ ἀποφανουμένους (ἄνδρας αὑτῶν	τρεῖς,	ὃν ἂν ἕκαστος αὐτῶν ἡγῆται
[12, 963]	ἄλλα πάντα καὶ τούτων τὰ	τρία	δεῖ βλέπειν. (Ἀθηναῖος) κάλλιστ' ἐπακολουθεῖς,
[12, 961]	τῶν (νέων, μὴ ἔλαττον ἢ	τριάκοντ'	ἔτη γεγονότα, πρῶτον δὲ αὐτὸν
[12, 951]	ἀλλ' ἴτω μετὰ νέου ἀπὸ	τριάκοντα	ἐτῶν μέχρι τετταράκοντα, τὸν ἀρέσκοντα
[12, 954]	ἐν ἄστει τέ τις χρῆται,	τριετῆ	τὴν προθεσμίαν (εἶναι, ἐὰν δὲ
[12, 969]	τῆς πολιτείας ἐθέλομεν συμπάσης, ~ἢ	τρὶς	ἕξ, φασίν, ἢ τρεῖς κύβους
[12, 957]	γε ὀρθὸν καὶ (δὶς καὶ	τρίς.	πάντα δ' οὖν ὁπόσα σμικρὰ
[12, 959]	σχεδόν, ὡς τἀνθρώπινα, μέτρον ἔχουσα	τριταία	πρὸς τὸ μνῆμα ἐκφορά. πείθεσθαι
[12, 960]	τὴν δευτέραν, τὴν Ἄτροπον δὴ	τρίτην	σώτειραν τῶν λεχθέντων, ἀπῃκασμένα τῇ
[12, 956]	ἐγκαλῶν τις τοῖς δικασταῖς τὸ	τρίτον	ἀγωνίζεσθαι βούληται, (ἀγέτω μὲν ἐπὶ
[12, 953]	εἶναι δεῖ δίκας τοῖς τοιούτοις.	τρίτον	δὲ ξένον ὑποδέχεσθαι χρὴ δημοσίᾳ
[12, 956]	δίκης. ἐὰν δ' εἰς τὸ	τρίτον	ἔλθωσιν δικαστήριον ἀπειθήσαντες ταῖς ἔμπροσθεν
[12, 946]	τὸν νικῶντα καὶ δεύτερον καὶ	τρίτον	στεφανῶσαι θαλλῷ, καὶ τὰ ἀριστεῖα
[12, 948]	ὀκτὼ δὲ ὁ τοῦ δευτέρου,	τρίτου	δὲ ἕξ, τετάρτου δὲ δύο.
[12, 959]	μναῖ, καὶ δύο τῷ τοῦ	τρίτου,	μνᾶ δὲ τῷ τοῦ τετάρτου
[12, 945]	δευτέρου, τρεῖς δέ, (ἂν τοῦ	τρίτου,	μνᾶν δὲ ὡσαύτως, καθάπερ οἱ
[12, 945]	πέντε μνᾶς, ἂν δὲ τοῦ	τρίτου,	τρεῖς μνᾶς, ἂν δὲ τοῦ
[12, 943]	καὶ τὴν τῶν δευτέρων καὶ	τρίτων.	ἐὰν δὲ στρατεύσηται (μέν τις,
[12, 953]	καὶ ἐναντίον μαρτύρων μὴ ἔλαττον	τριῶν,	ὅσα ἐντὸς χιλίων, τὰ δ'
[12, 953]	καὶ ἐναντίον μαρτύρων μὴ ἔλαττον	τριῶν,	ὅσα ἐντὸς χιλίων, ~τὰ δ'
[12, 945]	γένεσιν. κατ' ἐνιαυτὸν ἕκαστον μετὰ	τροπὰς	ἡλίου τὰς ἐκ θέρους εἰς
[12, 950]	ταῖσιν λεγομέναις ξενηλασίαις χρωμένους καὶ	τρόποις	αὐθάδεσι καὶ χαλεποῖς, ὡς δοκοῖεν
[12, 945]	ἀρετὴν εἶναι. τεκταινώμεθα δή τινα	τρόπον	αὐτῶν τοιάνδε γένεσιν. κατ' ἐνιαυτὸν
[12, 962]	ὢν ἡμῖν τυγχάνει, ἔπειτα ὅντινα	τρόπον	δεῖ μετασχεῖν τούτου καὶ τίς
[12, 949]	τε περὶ λήξεως τὸν αὐτὸν	τρόπον	εἶναι πρὸς ἀλλήλους πᾶσι τὴν
[12, 946]	χρὴ τίνες ἔσονται καὶ τίνα	τρόπον.	~ζῶσι μὲν οὖν τούτοις τοῖς
[12, 942]	πολλοὶ δὲ νόμοι γίγνονται κατὰ	τρόπον,	μέγιστον δὲ τὸ μηδέποτε ἄναρχον
[12, 960]	σωτηρία γίγνοιτ' ἂν καὶ τίνα	τρόπον	πολιτείᾳ τε καὶ τοῖς νόμοις
[12, 964]	καὶ λόγῳ κατασκευαστέον; ἢ τίνα	τρόπον	τῇ τῶν ἐμφρόνων κεφαλῇ τε
[12, 944]	φύσιν· ἦν γὰρ ἀνδρὶ ῥιψάσπιδι	τρόπον	τινὰ πρέπουσα πασῶν (μάλιστα ἡ
[12, 964]	πῶς οὖν δὴ καὶ τίνα	τρόπον,	ὦ ξένε, ἀπεικάζοντες αὐτὸ τοιούτῳ
[12, 968]	σχεδὸν ἄγει· τίς δὲ ὁ	τρόπος	ἡμῖν (γιγνόμενος ὀρθῶς γίγνοιτ' ἄν,
[12, 960]	(Κλεινίας) μὴ τοίνυν ἀφιστώμεθα μηδενὶ	τρόπῳ,	πρὶν ἂν τοῦτ' αὐτὸ ἐκπορισώμεθα
[12, 948]	(ἐν δικαστηρίῳ γιγνέσθω τοιῷδέ τινι	τρόπῳ.	πρῶτον μὲν νομοφύλακες ἔστωσαν τούτου
[12, 968]	τε καὶ μαθημάτων δυνάμεσιν καὶ	τρόπων	ἤθεσιν καὶ ἔθεσιν· μετὰ δὲ
[12, 961]	κρίναντα ἐπάξιον εἶναι φύσει καὶ	τροφῇ,	τὸν νέον οὕτως εἰς τοὺς
[12, 958]	ἐκπληροῦν, τοῖς δὲ ἀνθρώποις ὅσα	τροφὴν	μήτηρ οὖσα ἡ γῆ πρὸς
[12, 952]	θέσεως νόμων ἢ παιδείας ἢ	τροφῆς	ηὗρεν τινας ἔχοντας φράζειν, εἴτε
[12, 969]	περὶ τῆς παιδείας τε καὶ	τροφῆς	τῆς νῦν αὖ κεκινημένης τοῖς
[12, 962]	ποτὲ ὁ πολιτικὸς ὢν ἡμῖν	τυγχάνει,	ἔπειτα ὅντινα τρόπον δεῖ μετασχεῖν
[12, 965]	διὰ (πάντων τῶν τεττάρων ταὐτὸν	τυγχάνει,	ὃ δή φαμεν ἔν τε
[12, 954]	ἐὰν δὲ ἀποδημῶν οἰκίας δεσπότης	τυγχάνῃ,	τὰ μὲν ἀσήμαντα παρεχόντων οἱ
[12, 965]	ἧς δὴ νῦν σχεδὸν ἐφηψάμεθα,	τυγχάνοι	ἂν οὖσα ἧς χρείαν ἔχομεν
[12, 950]	γὰρ ὅσον οὐσίας ἀρετῆς ἀπεσφαλμένοι	τυγχάνουσιν	οἱ πολλοί, τοσοῦτον καὶ τοῦ
[12, 962]	εἴτ' οὖν βελτίους εἴτε χείρους	τυγχάνουσιν	ὄντες, τοῖς δ' ὅπως πλουτήσουσιν,
[12, 947]	ἂν γυναῖκες τῆς παιδοποιήσεως ἀπηλλαγμέναι	τυγχάνωσιν,	μετὰ δὲ ταῦτα ἱερέας τε
[12, 946]	γίγνωνται, τῇ ἀγαθῇ μοίρᾳ καὶ	τύχῃ	ἐπιτρέψαντας, κλήρῳ διελόντας τὸν νικῶντα
[12, 945]	ἀρχόντων γενομένων τῶν μὲν κατὰ	τύχην	κλήρου καὶ ἐπ' ἐνιαυτόν, τῶν
[12, 946]	Μαγνήτων ἡ κατὰ θεὸν πάλιν	τυχοῦσα	σωτηρίας πόλις, ἀποφήνασα αὑτῆς Ἡλίῳ
[12, 961]	ἄλλοις δὴ καὶ μάλιστ' αὐτῷ	τῷ	ἀποκριθέντι· δεῖν δὲ ὄρθριον εἶναι
[12, 950]	ἀγορεύειν ὡς τούτων οὔσας. Πυθώδε	τῷ	Ἀπόλλωνι καὶ εἰς Ὀλυμπίαν τῷ
[12, 955]	δίκην, ~ἐὰν δὲ ἐλεύθερον, (πρὸς	τῷ	ἀτελῆ, δεθῆναι μὲν ἐνιαυτόν, ὑπόδικον
[12, 945]	δὲ ὀφλὼν τὴν δίκην πρὸς	τῷ	ἀφεῖσθαι τῶν ἀνδρείων κινδύνων κατὰ
[12, 959]	πᾶν διαφέρουσαν, ἐν αὐτῷ τε	τῷ	βίῳ τὸ παρεχόμενον ἡμῶν ἕκαστον
[12, 960]	κτήσασθαι κατοικίσαι τ' ἐστίν, ἀλλὰ	τῷ	γεννηθέντι σωτηρίαν ἐξευρόντα τελέως ἀεί,
[12, 955]	ἐν ἱεροῖς οἷς ἂν ἐθέλῃ,	τῷ	δὲ διακωλύσαντι μὴ ἐξέστω μηδὲν
[12, 959]	τῷ μὲν γὰρ ἀγαθῷ θαρραλέον,	τῷ	δὲ κακῷ μάλα φοβερόν βοήθειάν
[12, 960]	περὶ τὰ τοιαῦτα νόμον γιγνόμενα,	~τῷ	δὲ πολιτικῷ νομοθετοῦντι παραχωρεῖν χρὴ
[12, 959]	ἀναλισκόμενα μὴ πλέον πέντε μνῶν,	τῷ	δὲ τοῦ δευτέρου τρεῖς μναῖ,
[12, 964]	νομοθέτας, τῶν ἄλλων τοὺς φύλακας,	τῷ	δεομένῳ (γνῶναί τε καὶ εἰδέναι,
[12, 964]	(γνῶναί τε καὶ εἰδέναι, ἢ	τῷ	δεομένῳ κολάζεσθαί τε καὶ ἐπιπλῆξαι
[12, 953]	τε μουσῶν ὠσὶν ἔχεται θεωρήματα·	τῷ	δὴ τοιούτῳ παντὶ χρὴ καταλύσεις
[12, 955]	ἀγωνίζεσθαι νικήσῃ, τά τε νικητήρια	τῷ	διακωλυθέντι (διδόναι καὶ νικήσαντα γράφειν
[12, 950]	τῷ Ἀπόλλωνι καὶ εἰς Ὀλυμπίαν	τῷ	Διὶ καὶ εἰς Νεμέαν καὶ
[12, 963]	μὲν τοίνυν διαφέρετον αὐτοῖν τούτω	τὼ	δύο καὶ δύ' ὀνόματα ἐλαβέτην
[12, 955]	μὲν ἐνιαυτόν, ὑπόδικον δὲ ἀνδραποδισμοῦ	τῷ	ἐθέλοντι γίγνεσθαι. ἐὰν δὲ ἀνταγωνιστὴν
[12, 947]	πρῶτον κριθέντα τῶν γενομένων ἐκείνῳ	τῷ	(ἐνιαυτῷ τῶν ἱερέων, καὶ τοὔνομα
[12, 949]	κέρδος κατὰ τὴν ἀνθρωπίνην δόξαν	τῷ	ἐπιορκοῦντι· τῶν δὲ ὁπόσα ἐξαρνηθέντι
[12, 946]	δὲ ἁλῷ, ἐὰν μὲν ᾖ	τῳ	θανάτου τετιμημένον ὑπὸ τῶν εὐθύνων,
[12, 946]	Ἡλίου κοινὸν καὶ Ἀπόλλωνος τέμενος,	~τῷ	θεῷ ἀποφανουμένους (ἄνδρας αὑτῶν τρεῖς,
[12, 947]	ἂν δέ τις τούτων, πιστεύων	τῷ	κεκρίσθαι, τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν ἐπιδείξῃ
[12, 955]	γιγνώσκων, τὴν αὐτὴν ὑπεχέτω δίκην	τῷ	κλέψαντι· φυγάδος δὲ ὑποδοχῆς θάνατος
[12, 949]	μέλλοντα, ~καὶ τὸν τὰς ἀρχὰς	τῷ	κοινῷ καθιστάντα (δι' ὅρκων ἢ
[12, 955]	τῇ δίκῃ. χρημάτων εἰσφορᾶς πέρι	τῷ	κοινῷ, τετιμῆσθαι μὲν ἕκαστον τὴν
[12, 961]	ἅμα καὶ ναῦται τὰς αἰσθήσεις	τῷ	κυβερνητικῷ νῷ συγκερασάμενοι σῴζουσιν αὑτούς
[12, 966]	ἐννοεῖν μέν, τὴν δὲ ἔνδειξιν	τῷ	λόγῳ ἀδυνατεῖν ἐνδείκνυσθαι; (Κλεινίας) καὶ
[12, 941]	ὁ μὲν οὖν πεισθεὶς ἡμῶν	τῷ	λόγῳ εὐτυχεῖ τε καὶ εἰς
[12, 969]	οὗ σμικρῷ πρόσθεν ὀνείρατος ὣς	τῷ	λόγῳ ἐφηψάμεθα, κεφαλῆς νοῦ τε
[12, 964]	δύο, σὺ παρ' ἐμοῦ ἀπείληφας	τῷ	λόγῳ· ᾗ δὲ ἓν καὶ
[12, 959]	ὁ νόμος ὁ πάτριος λέγει	τῷ	μὲν γὰρ ἀγαθῷ θαρραλέον, τῷ
[12, 959]	ἀσχημονέστατα. ἔστω δὴ νόμος οὗτος·	τῷ	μὲν δὴ τοῦ μεγίστου τιμήματος
[12, 958]	ἂν ἐκπληρώσῃ τὸ χρέος (ἅπαν	τῷ	νικήσαντι· ἄλλοις δὲ πρὸς τοῦτον
[12, 958]	δικάζουσα ἀρχὴ τὰ τοῦ ὀφλόντος	τῷ	νικήσαντι χρήματα πάντα ἀποδιδότω, χωρὶς
[12, 958]	ἑκών, ἡ δικάσασα ἀρχὴ συνεπομένη	τῷ	νικῶντι τὰ τοῦ ὀφλόντος παραδιδότω
[12, 959]	μνῆμα ἐκφορά. πείθεσθαι δ' ἐστὶ	τῷ	νομοθέτῃ χρεὼν τά τε ἄλλα
[12, 955]	εὐπετές, ἀκούοντα δὲ ἀσφαλέστατον πείθεσθαι	τῷ	νόμῳ, μηδὲν ἐπὶ δώροισιν διακονεῖν.
[12, 952]	ἀνάξιος δοκῇ τῶν παρακεκλημένων εἶναι,	τῷ	παρακαλοῦντι μέμφεσθαι τὸν (σύλλογον ὅλον·
[12, 966]	οὖν ἴσμεν ὅτι δύ' ἐστὸν	τὼ	περὶ θεῶν ἄγοντε εἰς πίστιν,
[12, 965]	πόλιν, ~(τοὺς δὲ νῷ ἀπῃκασμένους	τῷ	πολλὰ καὶ ἄξια λόγου διαφερόντως
[12, 969]	οἵους ἡμεῖς οὐκ εἴδομεν ἐν	τῷ	πρόσθεν βίῳ πρὸς ἀρετὴν σωτηρίας
[12, 960]	λεχθέντων, ἀπῃκασμένα τῇ τῶν κλωσθέντων	τῷ	πυρὶ τὴν ἀμετάστροφον (ἀπεργαζομένων δύναμιν·
[12, 952]	αὐτὸς νενοηκὼς ἄττα ἥκοι, κοινούτω	τῷ	συλλόγῳ ἅπαντι· (καὶ ἐάντε μηδὲν
[12, 942]	καὶ τὸ μὲν ὑπηρετικώτατον ἅπαντι	τῷ	σώματι, τὸ δὲ ἀρχικώτατον, ~ἔχον
[12, 947]	τε καὶ ἱερείας ὡς καθαρεύοντι	τῷ	τάφῳ ἕπεσθαι, ἐὰν ἄρα καὶ
[12, 957]	εἴρηται, τὰ δ' ἔτι πρὸς	τῷ	τέλει ῥηθήσεται. πρὸς ἃ πάντα
[12, 944]	οὐδὲν γὰρ πλέον. ζημία δὴ	τῷ	τὴν τοιαύτην ἀμυντηρίων ὅπλων εἰς
[12, 948]	ἀντιδικούντων ἑκατέρων, καὶ τὸν λαγχάνοντά	τῴ	τινα δίκην τὰ μὲν ἐγκλήματα
[12, 953]	ἴτω πιστεύων ἱκανῶς εἶναι ξένος	τῷ	τοιούτῳ ξένῳ, ἢ τὴν τῶν
[12, 941]	ὁ νόμος ἀξιοῖ ζημιοῦν, ἀλλὰ	τῷ	τὸν μὲν ἴσως ἂν ἰάσιμον
[12, 946]	ὅσον ἂν (εὐθύνωσιν χρόνον, ἐν	τῷ	τοῦ Ἀπόλλωνός τε καὶ Ἡλίου
[12, 944]	ὅσοι κακοὶ ὀνειδίζειν ὅπλων ἀποβολὴν	τῷ	τοῦ Μενοιτίου. ἔτι δὲ ὁπόσοι
[12, 959]	τῷ τοῦ τρίτου, μνᾶ δὲ	τῷ	τοῦ τετάρτου μέτρον ἂν ἔχοι
[12, 959]	δευτέρου τρεῖς μναῖ, καὶ δύο	τῷ	τοῦ τρίτου, μνᾶ δὲ τῷ
[12, 969]	ποιητέον, ἐγὼ δ' ὑμῖν συγκινδυνεύσω	τῷ	φράζειν τε καὶ ἐξηγεῖσθαι τά
[12, 942]	ποδῶν δύναμιν μὴ διαφθείρειν τῇ	τῶν	ἀλλοτρίων σκεπασμάτων περικαλυφῇ, τὴν τῶν
[12, 964]	ἀρετὴ καὶ πάντως δηλοῦντα, διαφέρειν	τῶν	ἄλλων, ἀλλ' ἢ ποιητήν τινα
[12, 950]	πρέπον ἂν εἴη δόξαν πρὸς	τῶν	ἄλλων ἀνθρώπων ὅτι (καλλίστην τε
[12, 951]	τινες ἐπιθυμῶσι τῶν πολιτῶν τὰ	τῶν	ἄλλων ἀνθρώπων πράγματα θεωρῆσαι κατά
[12, 952]	μὲν κατορθοῦντας, ἀτιμάζειν δὲ μᾶλλον	τῶν	ἄλλων, ἐὰν ἀποβαίνωσι χείρους τῶν
[12, 947]	τάφῳ ἕπεσθαι, ἐὰν ἄρα καὶ	τῶν	ἄλλων εἴργωνται τάφων, ἐὰν καὶ
[12, 951]	τοὺς νέους ὅτι δεύτερα τὰ	τῶν	ἄλλων ἐστὶ νόμιμα τὰ περὶ
[12, 957]	θαυμαστὸς νόμος. καὶ δὴ καὶ	τῶν	ἄλλων λόγων ὅσοι τε ἐν
[12, 957]	κεκτημένον ἐν αὑτῷ, καθάπερ ἀλεξιφάρμακα	τῶν	ἄλλων λόγων, τὸν ἀγαθὸν δικαστὴν
[12, 962]	νῦν, ἢ νίκην στρατηγὸς ἢ	τῶν	ἄλλων ὅσα δὴ διήλθομεν, ἔσθ'
[12, 947]	ἐκφορὰς καὶ θήκας διαφόρους εἶναι	τῶν	ἄλλων πολιτῶν· λευκὴν μὲν τὴν
[12, 961]	εἶναι τὸν σύλλογον, ἡνίκ' ἂν	τῶν	ἄλλων πράξεων ἰδίων τε καὶ
[12, 942]	τε λόγῳ τὸ χωρίς τι	τῶν	ἄλλων πράττειν διδάξαι τὴν ψυχὴν
[12, 964]	ἐξηγητάς, τοὺς διδασκάλους, τοὺς νομοθέτας,	τῶν	ἄλλων τοὺς φύλακας, τῷ δεομένῳ
[12, 948]	ἀρχῆς καὶ τοῦ τάφου καὶ	τῶν	ἄλλων τῶν δοθεισῶν αὐτῷ τιμῶν,
[12, 954]	τῶν ἀστυνόμων κατὰ ταὐτὰ σημηνάσθω.	τῶν	ἀμφισβητησίμων χρόνου ὅρος, ὃν ἐάν
[12, 948]	αὐτῷ· διδοὺς γὰρ περὶ ἑκάστων	τῶν	ἀμφισβητουμένων (ὅρκον τοῖς ἀμφισβητοῦσιν ἀπηλλάττετο
[12, 943]	ἀποβολῆς, μὴ διαμαρτών τις ἄρα	τῶν	ἀναγκαίων ἀποβολῶν, ὡς αἰσχρὰς αὐτὰς
[12, 958]	νικήσαντι χρήματα πάντα ἀποδιδότω, χωρὶς	τῶν	ἀναγκαίων κεκτῆσθαι, (μετὰ τὴν διαψήφισιν
[12, 959]	τοῦ τετάρτου μέτρον ἂν ἔχοι	τῶν	ἀναλωμάτων. νομοφύλαξι δὲ πολλά τε
[12, 945]	τὴν δίκην πρὸς τῷ ἀφεῖσθαι	τῶν	ἀνδρείων κινδύνων κατὰ φύσιν τὴν
[12, 950]	ταῖς δόξαις διαιροῦνται τοὺς ἀμείνους	τῶν	ἀνθρώπων καὶ τοὺς χείρονας. διὸ
[12, 942]	(ἐκ παντὸς τοῦ βίου ἁπάντων	τῶν	ἀνθρώπων τε καὶ τῶν ὑπ'
[12, 948]	νόμους ἐξαιρεῖν χρὴ τοὺς ὅρκους	τῶν	ἀντιδικούντων ἑκατέρων, καὶ τὸν λαγχάνοντά
[12, 952]	ἀποκείσθω τοῖς ἄρχουσιν εἰς τὴν	τῶν	ἀριστείων διαδικασίαν. ὁ μὲν οὖν
[12, 948]	ἀνάξιον εἶναι τὸν καὶ τὸν	τῶν	ἀριστείων καὶ τῆς ἀρχῆς· καὶ
[12, 943]	γράψαντα ἀναθεῖναι μαρτύριον εἰς τὴν	τῶν	ἀριστείων κρίσιν παντὸς τοῦ βίου
[12, 945]	ἀξίαν; ῥᾴδιον μὲν (οὐδαμῶς εὑρεῖν	τῶν	ἀρχόντων ἄρχοντα ὑπερβάλλοντα πρὸς ἀρετήν,
[12, 945]	ἄλλως τὰ περὶ τὰς εὐθύνας	τῶν	ἀρχόντων γίγνηται, τότε λυθείσης τῆς
[12, 942]	μήθ' ὑποχωρεῖν ἄλλῳ ἄνευ τῆς	(τῶν	ἀρχόντων δηλώσεως, ἑνί τε λόγῳ
[12, 968]	κατὰ νόμον χάριν σωτηρίας τὸν	τῶν	ἀρχόντων νυκτερινὸν σύλλογον, (παιδείας ὁπόσης
[12, 943]	(μέν τις, μὴ ἀπαγαγόντων δὲ	τῶν	ἀρχόντων οἴκαδε προαπέλθῃ τοῦ χρόνου,
[12, 957]	δεῖ χρωμένας τὰ προσήκοντα ἑκάστῃ	τῶν	ἀρχῶν διοικεῖν, ἔστ' ἐν πολλαῖς
[12, 956]	καὶ πληρώσεις, καὶ ὑπηρεσιῶν ἑκάσταις	τῶν	ἀρχῶν καταστάσεις, καὶ χρόνους ἐν
[12, 946]	εὐθύνων γνώμην. ἥτις δ' ἂν	τῶν	ἀρχῶν μὴ ὁμολογῇ κεκρίσθαι δικαίως,
[12, 954]	δὲ μετὰ τῶν οἰκείων καὶ	τῶν	ἀστυνόμων κατὰ ταὐτὰ σημηνάσθω. τῶν
[12, 942]	εὐκολίαν τε καὶ εὐχέρειαν ἐπιτηδεύειν	τῶν	αὐτῶν εἵνεκα, καρτερήσεις τε αὖ
[12, 947]	κατ' ἐνιαυτὸν τὸν πρῶτον κριθέντα	τῶν	γενομένων ἐκείνῳ τῷ (ἐνιαυτῷ τῶν
[12, 946]	εὐθύνων, ὥσπερ ἀνάγκη, ἁπλῶς θνῃσκέτω,	τῶν	δ' ἄλλων τιμημάτων ὧν ἂν
[12, 945]	τύχην κλήρου καὶ ἐπ' ἐνιαυτόν,	τῶν	δ' εἰς πλείονα ἔτη καὶ
[12, 962]	τινων ὄντες εἴτε καὶ μή,	τῶν	δ' ἡ προθυμία πρὸς τὸν
[12, 954]	τε τῇδε οὐκ ἔστ' ἀμφισβήτησις·	τῶν	δὲ ἄλλων ὅτι ἄν τις
[12, 949]	ἅμα καὶ νόμος εἰσπράττειν προστάττῃ,	τῶν	δὲ ἀπειθούντων ταῖς ἐνεχυρασίαις πρᾶσιν
[12, 948]	οὐ φροντίζειν ἡμῶν αὐτοὺς διανοοῦνται,	τῶν	δὲ δὴ πλείστων ἐστὶ καὶ
[12, 949]	τὴν ἀνθρωπίνην δόξαν τῷ ἐπιορκοῦντι·	τῶν	δὲ ὁπόσα ἐξαρνηθέντι καὶ ἐξομοσαμένῳ
[12, 946]	μὴ ἔλαττον πεντήκοντα γεγονότα ἐτῶν.	τῶν	δὲ προκριθέντων οὓς ἂν πλεῖστοι
[12, 964]	τῆς πόλεως οὔσης τοῦ κύτους,	τῶν	δὲ φυλάκων τοὺς μὲν νέους
[12, 951]	δὲ ὁπόσ' ἂν ἔτη βουληθῇ	τῶν	δέκα καὶ ἀφικόμενος οἴκαδε, εἰς
[12, 943]	παντὸς τοῦ βίου καὶ τὴν	τῶν	δευτέρων καὶ τρίτων. ἐὰν δὲ
[12, 945]	πλείονα ἔτη καὶ ἐκ προκρίτων;	τῶν	δὴ τοιούτων εὐθυντὴς τίς ἱκανός,
[12, 941]	δ' ἀνίατον. ξένον μὲν δὴ	τῶν	δημοσίων ἢ δοῦλον ἄν τίς
[12, 964]	γε ὄντα τι καὶ περὶ	τῶν	διαφερόντων (μεγέθει τε καὶ κάλλει
[12, 957]	πόλιν, τοῖς μὲν (ἀγαθοῖς μονὰς	τῶν	δικαίων καὶ ἐπαύξησιν παρασκευάζοντα, τοῖς
[12, 962]	τοῖς μὲν τὸν ὅρον εἶναι	τῶν	δικαίων (ὅπως ἄρξουσί τινες ἐν
[12, 958]	τῶν δικαστῶν· ἐπειδὰν δὲ ὁ	τῶν	δικασίμων μηνῶν ἐχόμενος γένηται μήν,
[12, 958]	ἑκάστην εὐθὺς ὑπὸ κήρυκος, ἀκουόντων	τῶν	δικαστῶν· ἐπειδὰν δὲ ὁ τῶν
[12, 948]	δὲ περὶ τὴν λεγομένην κρίσιν	τῶν	δικῶν ἄξιον ἄγασθαι, διότι κατεῖδεν
[12, 941]	χρημάτων ἀνελεύθερον, ἁρπαγὴ δὲ ἀναίσχυντον·	τῶν	Διὸς δὲ ὑέων οὐδεὶς οὔτε
[12, 948]	τοῦ τάφου καὶ τῶν ἄλλων	τῶν	δοθεισῶν αὐτῷ τιμῶν, ἐὰν δὲ
[12, 950]	πᾶσα δ' ἐλπὶς αὐτὴν ἐκ	τῶν	εἰκότων, ἄνπερ κατὰ λόγον γίγνηται,
[12, 941]	δικαστηρίῳ ἕλῃ, ὡς ἰασίμῳ ἐκ	τῶν	εἰκότων ὄντι, ~τί χρὴ παθεῖν
[12, 955]	ἐπ' ἐνιαυτὸν ἑκάστοτε προσόδου, χωρὶς	τῶν	εἰς τὰ συσσίτια τελουμένων. θεοῖσι
[12, 947]	πανηγύρεσι πάσαις ἔστωσαν, ἔτι δὲ	τῶν	εἰς τοὺς Ἕλληνας κοινῇ θυσιῶν
[12, 948]	ζῶντες, πρὸς δὲ τούτοις τὸ	τῶν	ἐκλεκτῶν δικαστήριον, γραφέσθω δὲ ὁ
[12, 960]	σαφέστερον. (Ἀθηναῖος) ὦ Κλεινία, πολλὰ	τῶν	ἔμπροσθεν καλῶς ὕμνηται, σχεδὸν δὲ
[12, 964]	κατασκευαστέον; ἢ τίνα τρόπον τῇ	τῶν	ἐμφρόνων κεφαλῇ τε καὶ αἰσθήσεσιν
[12, 963]	διαφέρων, ὡς φαίης ἄν, πάντων	τῶν	ἐμφρόνων, οὐχ ἕξεις εἰπεῖν; ἢ
[12, 953]	δὲ ἀξιῶν τι καλὸν ἰδεῖν	τῶν	ἐν ταῖς ἄλλαις πόλεσιν διαφέρον
[12, 947]	καὶ τούτους μόνους δάφνης στεφάνῳ	τῶν	ἐν τῇ πόλει κεκοσμημένους εἶναι,
[12, 947]	τὴν κλίνην ἑκατὸν τῶν νέων	τῶν	ἐν τοῖς γυμνασίοις, οὓς ἂν
[12, 942]	καὶ ποτῶν καὶ χειμώνων καὶ	τῶν	ἐναντίων καὶ κοίτης σκληρᾶς, καὶ
[12, 949]	δὲ ἀπειθούντων ταῖς ἐνεχυρασίαις πρᾶσιν	τῶν	ἐνεχύρων εἶναι, τὸ δὲ νόμισμα
[12, 961]	σωτῆρα τὸν εἰκότα ἐν ἑκάστοις	τῶν	ἔργων, ὡς ἐν ζῴῳ ψυχὴ
[12, 951]	ἐτῶν ἢ πεντήκοντα, ἔτι δὲ	τῶν	εὐδοκίμων τά τε ἄλλα καὶ
[12, 946]	παθεῖν ἢ ἀποτίνειν κατὰ τὴν	τῶν	εὐθύνων γνώμην. ἥτις δ' ἂν
[12, 946]	ἀποφύγῃ τις τὰς εὐθύνας, αὐτῶν	τῶν	(εὐθύνων κατηγορείτω, ἐὰν ἐθέλῃ· ἐὰν
[12, 946]	ᾖ τῳ θανάτου τετιμημένον ὑπὸ	τῶν	εὐθύνων, ὥσπερ ἀνάγκη, ἁπλῶς θνῃσκέτω,
[12, 967]	κοινωνίας συνθεασάμενος, χρήσηται πρὸς τὰ	τῶν	ἠθῶν ἐπιτηδεύματα καὶ νόμιμα συναρμοττόντως,
[12, 946]	πλεῖστοι ἐνέγκωσι, τούτους ἐκλέξαι μέχρι	τῶν	ἡμίσεων, ἐὰν ἄρτιοι γίγνωνται, περιττοὶ
[12, 947]	τῶν γενομένων ἐκείνῳ τῷ (ἐνιαυτῷ	τῶν	ἱερέων, καὶ τοὔνομα ἀναγράφειν τούτου
[12, 951]	ἂν ἥλιος ἀνάσχῃ, πρῶτον μὲν	τῶν	ἱερέων τῶν τὰ ἀριστεῖα εἰληφότων,
[12, 957]	δυνατὸν μεταβολήν, ὅσοις ἰάσιμοι δόξαι	τῶν	κακῶν· οἷσιν δὲ ὄντως ἐπικεκλωσμέναι,
[12, 961]	ἀκοή· συλλήβδην δὲ νοῦς μετὰ	τῶν	καλλίστων αἰσθήσεων κραθείς, γενόμενός τε
[12, 966]	(Ἀθηναῖος) μῶν οὖν οὐχ ἓν	τῶν	καλλίστων ἐστὶν τὸ περὶ τοὺς
[12, 966]	ἀργὸν ἢ ἀδύνατον ἀποκρίνεσθαι πόρρω	τῶν	καλῶν. (Ἀθηναῖος) ἆρα οὖν ἴσμεν
[12, 945]	τις στρατηγὸς μήτ' ἄλλος ποτὲ	τῶν	κατὰ πόλεμον (ἀρχόντων ὡς ἀνδρὶ
[12, 943]	δίκην, διαφερόντως δὲ καὶ τῆς	τῶν	κατὰ πόλεμον ὅπλων ἀποβολῆς, μὴ
[12, 966]	γιγνώσκειν, καὶ τοῖς μὲν πλείστοις	τῶν	κατὰ πόλιν συγγιγνώσκειν τῇ φήμῃ
[12, 964]	πρεσβυτέροις δὲ ἐξαγγέλους γίγνεσθαι πάντων	τῶν	κατὰ πόλιν, ~(τοὺς δὲ νῷ
[12, 960]	σώτειραν τῶν λεχθέντων, ἀπῃκασμένα τῇ	τῶν	κλωσθέντων τῷ πυρὶ τὴν ἀμετάστροφον
[12, 968]	διὰ τὸ μηδὲν προρρηθέντα δηλοῦν	τῶν	λεγομένων. (Κλεινίας) τί οὖν δὴ
[12, 960]	τὴν Ἄτροπον δὴ τρίτην σώτειραν	τῶν	λεχθέντων, ἀπῃκασμένα τῇ τῶν κλωσθέντων
[12, 956]	περὶ τῶν συμβολαίων εἰς δύναμιν	τῶν	μεγίστων πέρι πάντων εἴρηνται, τὸ
[12, 945]	ἂν εἴη πρέπων ἀρχόντων γενομένων	τῶν	μὲν κατὰ τύχην κλήρου καὶ
[12, 960]	σχεδὸν δὲ οὐχ ἥκιστα τὰ	τῶν	Μοιρῶν προσρήματα. (Κλεινίας) ποῖα δή;
[12, 959]	λέγεσθαι καλῶς εἴδωλα εἶναι τὰ	τῶν	νεκρῶν σώματα, τὸν δὲ ὄντα
[12, 961]	δὲ ἕνα ἕκαστον δεῖν προσλαμβάνειν	τῶν	(νέων, μὴ ἔλαττον ἢ τριάκοντ'
[12, 947]	αὐτὴν μὲν τὴν κλίνην ἑκατὸν	τῶν	νέων τῶν ἐν τοῖς γυμνασίοις,
[12, 952]	ὅλον· τοὺς δ' εὐδοκιμοῦντας τούτων	τῶν	νέων φυλάττειν τὴν ἄλλην πόλιν,
[12, 953]	τῷ τοιούτῳ ξένῳ, ἢ τὴν	τῶν	νικηφόρων τινὸς ἐπ' ἀρετῇ, συνὼν
[12, 951]	ἀδιάφθαρτος ᾖ, τὰ μὲν βεβαιούμενον	τῶν	νομίμων, ὅσα καλῶς αὐτοῖς κεῖται,
[12, 962]	ὅτι πρὸς ἄλλο ἄλλη βλέπει	τῶν	νομοθεσιῶν ἐν τῇ πόλει ἑκάστῃ.
[12, 966]	μὴ ἐπιτροπὴν εἶναι τὸ μηδέποτε	(τῶν	νομοφυλάκων αἱρεῖσθαι τὸν μὴ θεῖον
[12, 951]	ἔστω γεγενημένος, (εἰ μέλλει τὸ	τῶν	νομοφυλάκων δεῖγμα εἰς τὰς ἄλλας
[12, 958]	εἰσαγόντων μὲν αὐτὸν εἰς τὸ	τῶν	νομοφυλάκων δικαστήριον οἱ ἀφαιρεθέντες ἀδίκως,
[12, 951]	τῶν τὰ ἀριστεῖα εἰληφότων, ἔπειτα	τῶν	νομοφυλάκων (τοὺς ἀεὶ πρεσβεύοντας δέκα.
[12, 961]	γίγνεσθαι τοιόνδε τινά; δέκα μὲν	τῶν	νομοφυλάκων τοὺς πρεσβυτάτους ἀεί, τοὺς
[12, 960]	ἐκτός, ὁ δὲ ἀπειθῶν ἑνὶ	τῶν	νομοφυλάκων ὑπὸ πάντων ζημιούσθω (τῇ
[12, 962]	αὐτῷ καλῶς ἢ μὴ συμβουλεύει,	τῶν	νόμων αὐτῶν πρῶτον, ἔπειτα ἀνθρώπων·
[12, 963]	δεῖν ἀεὶ πάνθ' ἡμῖν τὰ	τῶν	νόμων βλέποντ' εἶναι, τοῦτο δ'
[12, 960]	ταῖς ψυχαῖς, μᾶλλον δὲ σωτηρίαν	τῶν	νόμων. ἡμῖν δ' ἔτι μοι
[12, 966]	δεῖ τοὺς ὄντως φύλακας ἐσομένους	τῶν	νόμων ὄντως εἰδέναι τὰ περὶ
[12, 966]	πόλιν συγγιγνώσκειν τῇ φήμῃ μόνον	τῶν	νόμων συνακολουθοῦσιν, τοῖς δὲ φυλακῆς
[12, 969]	(Μέγιλλος) ὦ φίλε Κλεινία, ἐκ	τῶν	νῦν ἡμῖν εἰρημένων ἁπάντων ἢ
[12, 969]	τε οὐκ ἔστ' οὐδεμία οὐδενὶ	τῶν	νῦν παρὰ ταῦθ' ὡς ἔπος
[12, 964]	οὖσαν πάσχειν (ἃ πολλαὶ πάσχουσι	τῶν	νῦν πόλεων; (Κλεινίας) οὐδέν γε,
[12, 960]	νεκρὸν εἰς τὸ φανερὸν προάγειν	τῶν	ὁδῶν κωλύειν, καὶ ἐν ταῖς
[12, 942]	τῶν ἀλλοτρίων σκεπασμάτων περικαλυφῇ, τὴν	τῶν	οἰκείων ἀπολλύντας (πίλων τε καὶ
[12, 954]	τὰ σεσημασμένα, (πάλιν δὲ μετὰ	τῶν	οἰκείων καὶ τῶν ἀστυνόμων κατὰ
[12, 967]	μᾶλλον· τὸ γὰρ δὴ πρὸ	τῶν	ὀμμάτων, πάντα αὐτοῖς ἐφάνη, τὰ
[12, 944]	ἔχει τινὰ τομὴν ἡ τούτων	τῶν	ὀνομάτων ἐπιφορά· ῥίψασπις μὲν γὰρ
[12, 967]	εἰρημένον (ἐν τοῖς ἄστροις νοῦν	τῶν	ὄντων τά τε πρὸ τούτων
[12, 944]	εἰ κομισθεὶς ἐπὶ σκηνὴν ἄνευ	τῶν	ὅπλων Πάτροκλος ἔμπνους ἐγένεθ' οἷον
[12, 952]	(διατελῶν ταῖς φοιτήσεσιν, καθάπερ οἱ	τῶν	ὀρνίθων διαπορευόμενοι καὶ τούτων οἱ
[12, 968]	δήπου καταλεκτέος ἂν εἴη κατάλογος	(τῶν	ὅσοι ἐπιτήδειοι πρὸς τὴν τῆς
[12, 966]	διαπονήσηται τὸ πᾶσαν πίστιν λαβεῖν	τῶν	οὐσῶν περὶ θεῶν; τὴν δὲ
[12, 942]	ἐν εἰρήνῃ μελετητέον εὐθὺς ἐκ	τῶν	παίδων, ἄρχειν τε ἄλλων ἄρχεσθαί
[12, 963]	τῆς ἀνδρείας, καὶ τά γε	τῶν	παίδων ἤθη τῶν πάνυ νέων·
[12, 960]	νομοθεσία τέλος ἂν ἡμῖν ἔχοι·	τῶν	πάντων δ' ἑκάστοτε τέλος οὐ
[12, 963]	τά γε τῶν παίδων ἤθη	τῶν	πάνυ νέων· ἄνευ γὰρ λόγου
[12, 953]	δ' οὖν ποτέ τις ἔλθῃ	τῶν	παρ' ἡμῖν θεωρῶν ἀντίστροφος ἐξ
[12, 952]	ἐὰν δέ τις ἀνάξιος δοκῇ	τῶν	παρακεκλημένων εἶναι, τῷ παρακαλοῦντι μέμφεσθαι
[12, 954]	ἐν πέντε ἔτεσιν γένηταί τις,	τῶν	πέντε ἐξελθόντων ἐτῶν, μηκέτι τοῦ
[12, 948]	πρέπουσα ἐν δίκαις. μεταβεβληκυιῶν οὖν	τῶν	περὶ θεοὺς δοξῶν ἐν τοῖς
[12, 951]	εἰς τὸν σύλλογον ἴτω τὸν	τῶν	περὶ νόμους ἐποπτευόντων· οὗτος δ'
[12, 961]	(Ἀθηναῖος) οὐδὲν δὴ πολλῶν δεῖ	τῶν	περὶ τὰ τοιαῦτα παραδειγμάτων· ἀλλ'
[12, 953]	ἀκέλευστος ὁ τοιοῦτος ἐπὶ τὰς	τῶν	πλουσίων καὶ σοφῶν θύρας, τοιοῦτος
[12, 943]	θαλλοῦ· τοῦτον δὲ εἰς τὰ	τῶν	πολεμικῶν θεῶν ἱερά, ὧν ἄν
[12, 941]	ἀπαγγέλλῃ, ἢ πάλιν αὖ παρὰ	τῶν	πολεμίων ἢ καὶ φίλων μὴ
[12, 962]	ὅτι θαυμαστὸν οὐδὲν πλανᾶσθαι τὰ	τῶν	πόλεων νόμιμα, ὅτι πρὸς ἄλλο
[12, 951]	νομοφύλακας παρεμένους· ἄν τινες ἐπιθυμῶσι	τῶν	πολιτῶν τὰ τῶν ἄλλων ἀνθρώπων
[12, 952]	τῶν ἄλλων, ἐὰν ἀποβαίνωσι χείρους	τῶν	πολλῶν. εἰς δὴ τοῦτον τὸν
[12, 948]	ἅτε κατὰ τὸν τότε χρόνον	τῶν	πολλῶν ἐκ θεῶν ὄντων, ὧν
[12, 957]	καὶ τοὐναντίον, καὶ ὅσα παραλλάττει	τῶν	πολλῶν ἐν ταῖς ἄλλαις πόλεσιν
[12, 965]	τὸ πρὸς μίαν ἰδέαν ἐκ	τῶν	πολλῶν καὶ ἀνομοίων δυνατὸν εἶναι
[12, 967]	ἔπαθεν ἢ τὸ προσδοκώμενον ὑπὸ	(τῶν	πολλῶν. οἱ μὲν γὰρ διανοοῦνται
[12, 964]	ἢ πῶς; τοὺς φύλακας ἀκριβεστέρους	τῶν	πολλῶν περὶ ἀρετῆς ἔργῳ καὶ
[12, 950]	ἐστιν, προτιμᾶν τὴν εὐδοξίαν πρὸς	τῶν	πολλῶν. τὸ μὲν γὰρ ὀρθότατον
[12, 962]	τὸ προστυχὸν ἑκάστοτε ἐν ἑκάσταις	τῶν	πράξεων. (Κλεινίας) ἀληθῆ λέγεις. (Ἀθηναῖος)
[12, 966]	διαπεπονηκότα πρὸς αὐτά, μηδ' αὖ	τῶν	πρὸς ἀρετὴν ἔγκριτον γίγνεσθαι; (Κλεινίας)
[12, 953]	τ' ἐπιμέλειαν (τῶν τοιούτων μετὰ	τῶν	πρυτάνεων ποιητέον ἐκείνῳ παρ' ὅτῳ
[12, 959]	τὸν αὑτοῦ τοῦτον εἶναι τὸν	τῶν	σαρκῶν ὄγκον θαπτόμενον, ἀλλ' ἐκεῖνον
[12, 966]	(Ἀθηναῖος) τί δέ; περὶ πάντων	τῶν	σπουδαίων ἆρ' ἡμῖν αὑτὸς λόγος,
[12, 952]	τε τιμαῖς αὐτὸν προσηκούσαις ἡ	τῶν	συλλεγομένων τιμάτω δύναμις. ἐὰν δὲ
[12, 956]	δεῖ γίγνεσθαι, καὶ νόμοι περὶ	τῶν	συμβολαίων εἰς δύναμιν τῶν μεγίστων
[12, 950]	τοῖσιν κακοῖς, ὥστε πάμπολλοι (καὶ	τῶν	σφόδρα κακῶν εὖ τοῖς λόγοις
[12, 951]	ἀνάσχῃ, πρῶτον μὲν τῶν ἱερέων	τῶν	τὰ ἀριστεῖα εἰληφότων, ἔπειτα τῶν
[12, 943]	καὶ δίκῃ νεμεσητὸν κατὰ φύσιν	τῶν	τε οὖν ἄλλων εὐλαβεῖσθαι πέρι
[12, 958]	μὲν περὶ τὰ θεῖα νόμιμα	τῶν	τε ὑπὸ γῆς θεῶν καὶ
[12, 958]	αὐτὸ μόνον φύσιν ἔχει, τὰ	τῶν	τετελευτηκότων σώματα μάλιστα ἀλυπήτως τοῖς
[12, 965]	πρῶτον τί ποτε διὰ (πάντων	τῶν	τεττάρων ταὐτὸν τυγχάνει, ὃ δή
[12, 958]	τε ὑπὸ γῆς θεῶν καὶ	τῶν	τῇδε, ὅσα προσήκει τελεῖσθαι, τοὺς
[12, 943]	ἀποτίνειν. μετὰ δὲ ταῦτα, ἐκδικασθεισῶν	τῶν	τῆς ἀστρατείας δικῶν, πάλιν ἑκάστων
[12, 962]	οὖν ἡμῖν ἐν τίνι ποτὲ	τῶν	τῆς πόλεως μερῶν ἢ ἐπιτηδευμάτων
[12, 967]	ἐξειργασμένα πολλὰς ἀθεότητας καὶ δυσχερείας	τῶν	τοιούτων ἅπτεσθαι, καὶ δὴ καὶ
[12, 952]	ἐὰν ἄλλοθι πυνθάνωνταί τι περὶ	τῶν	τοιούτων διαφέρον, καὶ δὴ καὶ
[12, 968]	ὦ Μέγιλλε καὶ Κλεινία, περὶ	τῶν	τοιούτων δυνατόν ἐστιν νομοθετεῖν, πρὶν
[12, 953]	ἀνθρώπων παρεσκευασμένας, χρὴ δὲ καὶ	τῶν	τοιούτων ἱερέας τε καὶ νεωκόρους
[12, 953]	ἐστὶν μόνοις, τήν τ' ἐπιμέλειαν	(τῶν	τοιούτων μετὰ τῶν πρυτάνεων ποιητέον
[12, 953]	~(φυλάττοντας μὴ νεωτερίζῃ τίς τι	τῶν	τοιούτων ξένων, καὶ δίκας αὐτοῖς
[12, 960]	περὶ πατροφόνων καὶ ἱεροσύλων καὶ	τῶν	τοιούτων πάντων, εἰρημέναι ἐν τοῖς
[12, 949]	ἢ πολεμικῶν εἰσφορῶν εἵνεκα, πάντων	τῶν	τοιούτων τὴν πρώτην ἀνάγκην ἰατὴν
[12, 944]	δὲ Ἕκτωρ εἶχεν, ἐξῆν ἂν	τῶν	τότε ὅσοι κακοὶ ὀνειδίζειν ὅπλων
[12, 958]	μείζω ποιεῖν ἢ ὅσα δέχεσθαι	τῶν	τοῦ τετελευτηκότος ἐγκώμια βίου ~μὴ
[12, 942]	ἁπάντων τῶν ἀνθρώπων τε καὶ	τῶν	ὑπ' ἀνθρώπους θηρίων. καὶ δὴ
[12, 969]	τό γε ἀνδρειότατος (εἶναι δοκεῖν	τῶν	ὕστερον ἐπιγιγνομένων οὐκ ἐκφεύξῃ ποτέ.
[12, 958]	κυρίους φράζοντας· θήκας δ' εἶναι	τῶν	χωρίων ὁπόσα μὲν ἐργάσιμα μηδαμοῦ,
[12, 946]	δὲ τοὺς ἡμίσεις αὐτῶν πλήθει	τῶν	ψήφων ἀποκρίναντας, ἐὰν δέ τισιν
[12, 948]	μὴ μεταλάβῃ τὸ πέμπτον μέρος	τῶν	(ψήφων, τινέτω ὁ μὲν τοῦ