Livre, pages
[12, 961]	πρόσφορα ἑαυτῇ, σῴζειν ἂν σύμπαντα	ἃ	βουλόμεθα. (Κλεινίας) πῶς δή; (Ἀθηναῖος)
[12, 952]	νόμους αὐτοῖς φαίνεσθαι καὶ ἀσαφῆ.	ἃ	δ' ἂν τούτων ἐγκρίνωσιν οἱ
[12, 958]	μέγα μήτε (τι σμικρὸν μνῆμα,	ἃ	δὲ ἡ χώρα πρὸς τοῦτ'
[12, 956]	πόλεως συμπάσης, ὅσα τε καὶ	ἃ	δεῖ γίγνεσθαι, καὶ νόμοι περὶ
[12, 957]	σαφὴς τὰ τοῦ νομοθέτου γράμματα,	ἃ	δεῖ κεκτημένον ἐν αὑτῷ, καθάπερ
[12, 968]	καὶ ἔθεσιν· μετὰ δὲ τοῦτο,	ἃ	δεῖ μανθάνειν οὔτε εὑρεῖν ῥᾴδιον
[12, 960]	πυρὶ τὴν ἀμετάστροφον (ἀπεργαζομένων δύναμιν·	ἃ	δὴ καὶ πόλει καὶ πολιτείᾳ
[12, 957]	πρὸς τῷ τέλει ῥηθήσεται. πρὸς	ἃ	πάντα χρὴ τὸν μέλλοντα δικαστὴν
[12, 944]	τὰ δὲ πρότερα ἐκεῖνα ὅπλα,	ἃ	Πηλεῖ φησιν ὁ ποιητὴς παρὰ
[12, 964]	τὴν πόλιν ἀφύλακτον οὖσαν πάσχειν	(ἃ	πολλαὶ πάσχουσι τῶν νῦν πόλεων;
[12, 953]	καὶ ἀκούσαντες ὧν χάριν ἀφίκοντο,	(ἀβλαβεῖς	τοῦ δρᾶσαί τε καὶ παθεῖν
[12, 946]	τοῖν δυοῖν ἴσαι γίγνωνται, τῇ	ἀγαθῇ	μοίρᾳ καὶ τύχῃ ἐπιτρέψαντας, κλήρῳ
[12, 955]	μηδὲ λόγον ἐπαινούμενον, ὡς ἐπ'	ἀγαθοῖς	μὲν δεῖ δέχεσθαι δῶρα, ἐπὶ
[12, 957]	καὶ τὴν πόλιν, τοῖς μὲν	(ἀγαθοῖς	μονὰς τῶν δικαίων καὶ ἐπαύξησιν
[12, 950]	γὰρ ὀρθότατον καὶ μέγιστον, ὄντα	ἀγαθὸν	ἀληθῶς οὕτω τὸν εὔδοξον βίον
[12, 957]	ἀλεξιφάρμακα τῶν ἄλλων λόγων, τὸν	ἀγαθὸν	δικαστὴν αὑτόν τε ὀρθοῦν καὶ
[12, 966]	δή; περὶ καλοῦ τε καὶ	ἀγαθοῦ	ταὐτὸν τοῦτο διανοούμεθα; ὡς πόλλ'
[12, 950]	περὶ σμικροῦ ποιεῖσθαι τὸ δοκεῖν	ἀγαθοὺς	εἶναι τοῖς ἄλλοις ἢ μὴ
[12, 959]	πάτριος λέγει τῷ μὲν γὰρ	ἀγαθῷ	θαρραλέον, τῷ δὲ κακῷ μάλα
[12, 951]	οὖσα πόλις ἀνθρώπων κακῶν καὶ	ἀγαθῶν	δύναιτ' ἄν ποτε, ἀνομίλητος οὖσα,
[12, 957]	ταῖς ἄλλαις πόλεσιν δικαίων καὶ	ἀγαθῶν	καὶ καλῶν, (τὰ μὲν εἴρηται,
[12, 967]	πράγματ' ἀλλ' οὐ διανοίαις βουλήσεως	ἀγαθῶν	πέρι τελουμένων. (Κλεινίας) τὸ δὲ
[12, 956]	δὲ δῶρα ὄρνιθές τε καὶ	ἀγάλματα	ὅσαπερ ἂν ἐν μιᾷ ζωγράφος
[12, 948]	λεγομένην κρίσιν τῶν δικῶν ἄξιον	ἄγασθαι,	διότι κατεῖδεν τοὺς τότε ἀνθρώπους
[12, 941]	ἔστων ὡς Ἑρμοῦ καὶ Διὸς	ἀγγελίας	καὶ ἐπιτάξεις παρὰ νόμον ἀσεβησάντων,
[12, 968]	καὶ ὁ θεὸς ἡμᾶς σχεδὸν	ἄγει·	τίς δὲ ὁ τρόπος ἡμῖν
[12, 956]	δικασταῖς τὸ τρίτον ἀγωνίζεσθαι βούληται,	(ἀγέτω	μὲν ἐπὶ τοὺς δικαστὰς τοὺς
[12, 947]	ψαλίδα προμήκη λίθων ποτίμων καὶ	ἀγήρων	εἰς δύναμιν, ἔχουσαν κλίνας παρ'
[12, 961]	εἴ τις τοῦτον βάλοιτο οἷον	ἄγκυραν	πάσης τῆς πόλεως, πάντα ἔχουσαν
[12, 964]	καὶ κάλλει πάντα τὰ τοιαῦτα	ἀγνοεῖν	αἰσχρόν. (Κλεινίας) ἔοικεν γοῦν. (Ἀθηναῖος)
[12, 964]	τοὔνομα χρεών, τὸν δὲ λόγον	ἀγνοεῖν,	ἢ τόν γε ὄντα τι
[12, 962]	βλέπειν δεῖ τὸν πολιτικὸν φαίνοιτο	ἀγνοῶν,	ἆρα ἄρχων μὲν (πρῶτον δικαίως
[12, 962]	ἰατρὸς δὴ τὸ περὶ σῶμα	ἀγνοῶν,	ὃ προσείπομεν ὑγίειαν νῦν, ἢ
[12, 966]	δύ' ἐστὸν τὼ περὶ θεῶν	ἄγοντε	εἰς πίστιν, ὅσα διήλθομεν ἐν
[12, 952]	πρὸς τὰς ἄλλας πόλεις ὃν	ἀγοραῖς	καὶ λιμέσι καὶ δημοσίοις οἰκοδομήμασιν
[12, 946]	τῇ πόλει, ἀποφηνάντων, εἰς τὴν	ἀγορὰν	γράμματα καταθέντες, περὶ ἑκάστης ἀρχῆς
[12, 954]	μὲν κατὰ ἄστυ καὶ κατ'	ἀγορὰν	καὶ ἱερὰ χρώμενος φαίνηται καὶ
[12, 954]	ἄστυ μὲν μὴ μηδὲ κατ'	ἀγορὰν	χρῆται, κατ' ἀγροὺς δὲ φανερῶς,
[12, 953]	ἔγκλημα αὐτοῖς γίγνηται, πρὸς τοῖς	ἀγορανόμοις	εἶναι δεῖ δίκας τοῖς τοιούτοις.
[12, 950]	οὐκ ἐν ἐκδημίαις πολιτικαῖς ἄξιον	ἀγορεύειν	ὡς τούτων οὔσας. Πυθώδε τῷ
[12, 953]	νῦν θρέμματα Νείλου, μηδὲ κηρύγμασιν	ἀγρίοις.	ἐγγύην, ἣν ἂν ἐγγυᾶταί τις,
[12, 950]	τό γε (παράπαν, ἔτι δὲ	ἄγριον	καὶ ἀπηνὲς φαίνοιτ' ἂν τοῖς
[12, 955]	ἐπέτειον ἐπικαρπίαν ἐν γράμμασιν ἀποφέρειν	ἀγρονόμοις	φυλέτας, ὅπως ἂν δυοῖν οὔσαιν
[12, 954]	μηδὲ κατ' ἀγορὰν χρῆται, κατ'	ἀγροὺς	δὲ φανερῶς, μὴ προστυχὴς δὲ
[12, 954]	προθεσμίαν (εἶναι, ἐὰν δὲ κατ'	ἀγροὺς	ἐν ἀφανεῖ κεκτῆται, δέκα ἐτῶν,
[12, 948]	ὁ νόμος προσταττέτω, ~ὁ δ'	ἀγὼν	(ἐν δικαστηρίῳ γιγνέσθω τοιῷδέ τινι
[12, 955]	ἀθλοθέταις, οἱ δ' εἰς τὸν	ἀγῶνα	ἐλεύθερον ἀφιέντων τὸν ἐθέλοντα ἀγωνίζεσθαι·
[12, 947]	τοῖς τιθεμένοις· κατ' ἐνιαυτὸν δὲ	ἀγῶνα	μουσικῆς αὐτοῖς καὶ γυμνικὸν ἱππικόν
[12, 956]	τις τοῖς δικασταῖς τὸ τρίτον	ἀγωνίζεσθαι	βούληται, (ἀγέτω μὲν ἐπὶ τοὺς
[12, 955]	ἀγῶνα ἐλεύθερον ἀφιέντων τὸν ἐθέλοντα	ἀγωνίζεσθαι·	ἐὰν δὲ ἀδυνατήσωσιν, ἐὰν μὲν
[12, 955]	ἀδυνατήσωσιν, ἐὰν μὲν ὁ κωλύων	ἀγωνίζεσθαι	νικήσῃ, τά τε νικητήρια τῷ
[12, 955]	δὲ ὑπόδικος γιγνέσθω, ἐάντε ἡττῆται	ἀγωνιζόμενος	ἐάντε καὶ νικᾷ. ἐάν τις
[12, 956]	πρώτοις, περὶ ζημίας μείζονος ἰόντων	ἀγωνιούμενοι,	ὁ δὲ φεύγων, ἂν ἡττηθῇ
[12, 943]	αὐτῷ μήποτε τῆς ὅλης ἀριστείας	ἀγωνιστῇ	γενέσθαι μηδὲ ἀστρατείας ἄλλον γράψασθαί
[12, 955]	γυμναστικῆς ἢ μουσικῆς ἤ τινος	ἀγῶνος	ἑτέρου διακωλύῃ τις βίᾳ μὴ
[12, 955]	ἀνάθημα μηδ' ἐπιγραφὴν τοῦ τοιούτου	ἀγῶνός	ποτε γενέσθαι, βλάβης δὲ ὑπόδικος
[12, 950]	πέμπειν κοινωνοῦντας θυσιῶν τε καὶ	ἀγώνων	τούτοις τοῖς θεοῖς, πέμπειν δὲ
[12, 947]	τοὺς ἱερέας ἐν μέρει ἑκατέρους	ᾄδειν,	εὐδαιμονίζοντας ᾠδῇ διὰ πάσης τῆς
[12, 956]	καὶ παρακαταβάσεων, καὶ ὅσα τούτων	ἀδελφὰ	σύμπαντα, εἴπομεν μὲν καὶ πρόσθεν,
[12, 959]	ἀλλ' ἐκεῖνον τὸν ὑὸν ἢ	ἀδελφόν,	ἢ ὅντινά τις μάλισθ' ἡγεῖται
[12, 951]	καὶ γῆν, ζητεῖν (ὃς ἂν	ἀδιάφθαρτος	ᾖ, τὰ μὲν βεβαιούμενον τῶν
[12, 941]	μεῖζον κινῶν οὐ καταθέμενος ὅλον	ἀδικεῖ·	δίκης οὖν οὐδέτερον οὐδετέρου ἐλάττονος
[12, 953]	αὐτοῖς εἶναι τοὺς ἱερέας, ἐὰν	ἀδικῇ	τις αὐτῶν τινα ἤ τιν'
[12, 953]	αὐτῶν τινα ἤ τιν' ἄλλον	ἀδικῇ	τις τούτων ὅσα ἐντὸς δραχμῶν
[12, 957]	καὶ δειλίας καὶ συλλήβδην πάσης	ἀδικίας	εἰς τὸ δυνατὸν μεταβολήν, ὅσοις
[12, 958]	τῶν νομοφυλάκων δικαστήριον οἱ ἀφαιρεθέντες	ἀδίκως,	ἐὰν δέ τις ὄφλῃ τὴν
[12, 966]	τὴν δὲ ἔνδειξιν τῷ λόγῳ	ἀδυνατεῖν	ἐνδείκνυσθαι; (Κλεινίας) καὶ πῶς; ἀνδραπόδου
[12, 955]	τὸν ἐθέλοντα ἀγωνίζεσθαι· ἐὰν δὲ	ἀδυνατήσωσιν,	ἐὰν μὲν ὁ κωλύων ἀγωνίζεσθαι
[12, 965]	πεπαιδευμένους; (Κλεινίας) ἀλλ' ὦ θαυμάσιε,	ἀδύνατον.	(Ἀθηναῖος) ἰτέον ἄρα ἐπί τινα
[12, 966]	περὶ τὰ τοιαῦτα ἀργὸν ἢ	ἀδύνατον	ἀποκρίνεσθαι πόρρω τῶν καλῶν. (Ἀθηναῖος)
[12, 942]	εἰρήνῃ πάσῃ πρὸς τὸν ἄρχοντα	ἀεὶ	βλέποντα καὶ συνεπόμενον ζῆν, καὶ
[12, 944]	ἀμελείτω σκοπεῖν. τὸν γὰρ κακὸν	ἀεὶ	δεῖ κολάζειν, ἵν' ἀμείνων ᾖ,
[12, 949]	μετ' εὐφημίας διδάσκοντα καὶ μανθάνοντα	ἀεὶ	διατελεῖν, εἰ δὲ μή, καθάπερ
[12, 951]	γὰρ ἐν τοῖς πολλοῖς ἄνθρωποι	ἀεὶ	θεῖοί τινες οὐ πολλοί παντὸς
[12, 952]	πρῶτός τε καὶ διὰ τέλους	ἀεὶ	θερινὸς ὡς τὰ πολλὰ (διατελῶν
[12, 942]	ἐπίστασθαι τὸ παράπαν, ἀλλ' ἁθρόον	ἀεὶ	καὶ ἅμα καὶ κοινὸν τὸν
[12, 949]	εἰς τὸν περὶ τοῦ πράγματος	ἀεὶ	λόγον. ξένῳ δ' εἶναι πρὸς
[12, 963]	πρὸς γὰρ ἓν ἔφαμεν δεῖν	ἀεὶ	πάνθ' ἡμῖν τὰ τῶν νόμων
[12, 951]	εἰληφότων, ἔπειτα τῶν νομοφυλάκων (τοὺς	ἀεὶ	πρεσβεύοντας δέκα. ἔτι ὁ περὶ
[12, 946]	γενόμενα, τὸ λοιπὸν δὲ τρεῖς	ἀεὶ	προσγιγνέσθων κατ' ἐνιαυτόν· οὗτοι δὲ
[12, 962]	εἰς ἓν βλέποντα πρὸς τοῦτο	ἀεὶ	τὰ πάντα οἷον βέλη ἀφιέναι.
[12, 952]	καὶ (τοὺς λόγους περὶ νόμων	ἀεὶ	τῆς τε οἰκείας πόλεως πέρι,
[12, 949]	ψήφων ἀφ' ἱερῶν φέροντα δρᾶν	ἀεὶ	τὸ τοιοῦτον, καὶ κριτὴν αὖ
[12, 960]	τῷ γεννηθέντι σωτηρίαν ἐξευρόντα τελέως	ἀεί,	τότ' ἤδη νομίζειν πᾶν ὅσον
[12, 961]	μὲν τῶν νομοφυλάκων τοὺς πρεσβυτάτους	ἀεί,	τοὺς δὲ τἀριστεῖα εἰληφότας ἅπαντας
[12, 951]	καὶ μή, ὧν κατ' ἴχνος	ἀεὶ	χρὴ τὸν ἐν ταῖς εὐνομουμέναις
[12, 966]	πάντων ὧν κίνησις γένεσιν παραλαβοῦσα	ἀέναον	οὐσίαν ἐπόρισεν· ἓν δὲ τὸ
[12, 954]	ὁτῳοῦν, γυμνὸς ἢ χιτωνίσκον ἔχων	ἄζωστος,	προομόσας τοὺς νομίμους θεοὺς ἦ
[12, 959]	δὲ ὄντα ἡμῶν ἕκαστον ὄντως,	ἀθάνατον	εἶναι ψυχὴν ἐπονομαζόμενον, παρὰ θεοὺς
[12, 967]	πρεσβύτατον ἁπάντων ὅσα γονῆς μετείληφεν,	ἀθάνατόν	τε, ἄρχει τε δὴ σωμάτων
[12, 966]	φαύλως μηδ' ἰδιωτικῶς, οὐδεὶς οὕτως	ἄθεος	ἀνθρώπων ποτὲ πέφυκεν, ~ὃς οὐ
[12, 967]	ἦν τὰ τότε ἐξειργασμένα πολλὰς	ἀθεότητας	καὶ δυσχερείας τῶν τοιούτων ἅπτεσθαι,
[12, 967]	μετὰ ταύτης ἀναγκαίαις ἄλλαις τέχναις	ἀθέους	γίγνεσθαι, καθεωρακότας ὡς οἷόν τε
[12, 960]	ἂν παντὶ κτῆμά τι τοιοῦτον.	(Ἀθηναῖος)	ἀλλ' ἔστι μὴν δυνατόν, ὥς
[12, 965]	δή, καὶ ταύτῃ πορευώμεθα λέγοντες.	(Ἀθηναῖος)	ἀναγκαστέον ἄρ' ὡς ἔοικεν, καὶ
[12, 961]	τε καὶ τοῖς νόμοις ἡμῖν;	~(Ἀθηναῖος)	ἆρ' οὐκ εἴπομεν ὅτι δεῖ
[12, 965]	συντάξασθαι πάντα συνορῶντα; (Κλεινίας) ὀρθῶς.	(Ἀθηναῖος)	ἆρ' οὖν ἀκριβεστέρα σκέψις θέα
[12, 965]	παιδείαν τῆς ἔμπροσθεν. (Κλεινίας) ἴσως.	(Ἀθηναῖος)	ἆρ' οὖν ἧς δὴ νῦν
[12, 966]	ἀδύνατον ἀποκρίνεσθαι πόρρω τῶν καλῶν.	(Ἀθηναῖος)	ἆρα οὖν ἴσμεν ὅτι δύ'
[12, 962]	μηδ' εἰδείη; (Κλεινίας) καὶ πῶς;	(Ἀθηναῖος)	δεῖ δὴ καὶ τὰ νῦν,
[12, 964]	ἀπεικάζοντες αὐτὸ τοιούτῳ τινὶ λέγομεν;	(Ἀθηναῖος)	δῆλον ὡς αὐτῆς μὲν τῆς
[12, 941]	~ΙΒ.	(Ἀθηναῖος)	ἐὰν ὡς πρεσβευτής τις ἢ
[12, 966]	ἐν τοῖς πρόσθεν; (Κλεινίας) ποῖα;	(Ἀθηναῖος)	ἓν μὲν ὃ περὶ τὴν
[12, 961]	εἴη καλουμένη. (Κλεινίας) ἔοικε γοῦν.	(Ἀθηναῖος)	ἔοικε γάρ. ἀλλ' ὁ περὶ
[12, 963]	ἀπόκρισιν. (Κλεινίας) πῶς αὖ φράζεις;	(Ἀθηναῖος)	ἐρώτησόν με τί ποτε ἓν
[12, 961]	πεφύκατον. (Κλεινίας) πῶς αὖ φῄς;	(Ἀθηναῖος)	ἡ τούτοιν ἀρετὴ δήπου παντὶ
[12, 963]	ἀρετήν. (Κλεινίας) πάνυ μὲν οὖν.	(Ἀθηναῖος)	ἧι μὲν τοίνυν διαφέρετον αὐτοῖν
[12, 964]	ὄντος ἑτέρου. (Κλεινίας) ἀληθῆ λέγεις.	~(Ἀθηναῖος)	ἧι μὲν τοίνυν ἐστὸν διαφόρω
[12, 962]	παρασκευήν; (Κλεινίας) πῶς γὰρ οὔ;	(Ἀθηναῖος)	ἰατρὸς δὴ τὸ περὶ σῶμα
[12, 965]	(Κλεινίας) ἀλλ' ὦ θαυμάσιε, ἀδύνατον.	(Ἀθηναῖος)	ἰτέον ἄρα ἐπί τινα ἀκριβεστέραν
[12, 963]	γε ὄντων. (Κλεινίας) τί μήν;	(Ἀθηναῖος)	καὶ μὴν ἕν γε ἅπαντα
[12, 968]	πῃ καὶ κατὰ βραχὺ δυνηθῶμεν;	(Ἀθηναῖος)	καὶ μὴν πρός γε τὸ
[12, 962]	εἶπες νυνδὴ νύκτωρ δεῖν συνιέναι.	(Ἀθηναῖος)	κάλλισθ' ὑπέλαβες, ὦ Κλεινία, καὶ
[12, 963]	τούτων τὰ τρία δεῖ βλέπειν.	(Ἀθηναῖος)	κάλλιστ' ἐπακολουθεῖς, ὦ Κλεινία. καὶ
[12, 964]	ἀγνοεῖν αἰσχρόν. (Κλεινίας) ἔοικεν γοῦν.	(Ἀθηναῖος)	μεῖζον δή τι νομοθέτῃ τε
[12, 966]	πῶς τις τοῦτ' ἂν μηχανῷτο;	~(Ἀθηναῖος)	μήπω τὸ πῶς ἂν μηχανησαίμεθα
[12, 966]	φύσιν; (Κλεινίας) πῶς γὰρ οὔ;	(Ἀθηναῖος)	μῶν οὖν οὐχ ἓν τῶν
[12, 963]	που συνεχωροῦμεν πάνυ ὀρθῶς λέγεσθαι.	(Ἀθηναῖος)	ναί. (Κλεινίας) τὴν δέ γε
[12, 962]	ἀφιέναι. (Κλεινίας) παντάπασι μὲν οὖν.	(Ἀθηναῖος)	νῦν δὴ μαθησόμεθα ὅτι θαυμαστὸν
[12, 962]	τῶν πράξεων. (Κλεινίας) ἀληθῆ λέγεις.	(Ἀθηναῖος)	νῦν οὖν ἡμῖν ἐν τίνι
[12, 963]	(Κλεινίας) οἷον ἐν τίσι λέγεις;	(Ἀθηναῖος)	οἷον ὅτε τέτταρα ἐφήσαμεν ἀρετῆς
[12, 960]	ὁτιοῦν εἰς μηδὲν βέβαιον καταβαλεῖν.	(Ἀθηναῖος)	ὀρθῶς παρακελεύῃ, καὶ ἐμὲ τοιοῦτον
[12, 961]	τὴν ναῦν; (Κλεινίας) τί μήν;	(Ἀθηναῖος)	οὐδὲν δὴ πολλῶν δεῖ τῶν
[12, 963]	εὐπετὲς ἔτι. (Κλεινίας) πῶς λέγεις;	(Ἀθηναῖος)	οὐδὲν χαλεπὸν ὃ λέγω δηλῶσαι.
[12, 967]	πᾶν τοὐναντίον ἔχει. (Κλεινίας) πῶς;	(Ἀθηναῖος)	οὐκ ἔστιν ποτὲ γενέσθαι βεβαίως
[12, 965]	δυνατὸν εἶναι βλέπειν; (Κλεινίας) ἴσως.	(Ἀθηναῖος)	οὐκ ἴσως, ἀλλ' ὄντως, ὦ
[12, 968]	νῦν λέγωμέν τε καὶ ἐρευνῶμεν.	(Ἀθηναῖος)	οὐκέτι νόμους, ὦ Μέγιλλε καὶ
[12, 965]	αὕτη; (Κλεινίας) παντάπασι μὲν οὖν.	(Ἀθηναῖος)	οὐκοῦν ἐλέγομεν τόν γε πρὸς
[12, 967]	δὴ πῶς ἔχον ἂν εἴη;	(Ἀθηναῖος)	πᾶν, ὅπερ εἶπον, τοὐναντίον ἔχει
[12, 963]	γε ἀρετὴν τέτταρα ἔθεμέν που.	(Ἀθηναῖος)	πάνυ μὲν οὖν. (Κλεινίας) νοῦν
[12, 968]	τί τοῦτο εἰρῆσθαι φῶμεν αὖ;	(Ἀθηναῖος)	πρῶτον μὲν δήπου καταλεκτέος ἂν
[12, 951]	πῶς οὖν ἂν γίγνοιτ' ἀμφότερα;	(Ἀθηναῖος)	τῇδε. πρῶτον μὲν ὁ θεωρὸς
[12, 966]	δεῖν καὶ ὅπως ἓν διανοεῖσθαι.	(Ἀθηναῖος)	τί δ' ἐννοεῖν μέν, τὴν
[12, 963]	διωριζόμην; (Κλεινίας) οὐδαμῶς, ὦ ξένε.	(Ἀθηναῖος)	τί δ' ὅτι δεῖ προθυμεῖσθαί
[12, 966]	μὴν δεῖ γε, εἴπερ δυνατόν.	(Ἀθηναῖος)	τί δὲ δή; περὶ καλοῦ
[12, 962]	ἔχων φαίνοιτο; (Κλεινίας) καὶ πῶς;	(Ἀθηναῖος)	τί δὲ δὴ περὶ πόλιν;
[12, 966]	γάρ τινα σὺ λέγεις ἕξιν.	(Ἀθηναῖος)	τί δέ; περὶ πάντων τῶν
[12, 964]	(Κλεινίας) οὐδέν γε, ὡς εἰκός.	(Ἀθηναῖος)	τί οὖν; ὃ λέγομεν νῦν
[12, 960]	Μοιρῶν προσρήματα. (Κλεινίας) ποῖα δή;	(Ἀθηναῖος)	τὸ Λάχεσιν μὲν τὴν πρώτην
[12, 968]	ἐχόντων τούτων οὕτως, ὦ ξένε;	(Ἀθηναῖος)	τὸ λεγόμενον, ὦ φίλοι, ἐν
[12, 961]	ἃ βουλόμεθα. (Κλεινίας) πῶς δή;	(Ἀθηναῖος)	τὸ μετὰ τοῦτο ἡμέτερος ἂν
[12, 961]	λόγοις; (Κλεινίας) ἦν γὰρ οὖν.	(Ἀθηναῖος)	τούτου δὴ πέρι τοῦ συλλόγου
[12, 964]	δικαιοσύνη, φρόνησις; (Κλεινίας) καὶ πῶς;	(Ἀθηναῖος)	τούτων δὴ πέρι τοὺς ἐξηγητάς,
[12, 961]	ποίει θ' ὥσπερ καὶ διανοῇ.	(Ἀθηναῖος)	χρὴ τοίνυν, ὦ Κλεινία, παντὸς
[12, 961]	παρέχει ζῴῳ σωτηρίαν. (Κλεινίας) πῶς;	(Ἀθηναῖος)	ψυχῇ μὲν πρὸς τοῖς ἄλλοις
[12, 960]	ῥηθὲν εἴρηται, φράζ' ἔτι σαφέστερον.	(Ἀθηναῖος)	ὦ Κλεινία, πολλὰ τῶν ἔμπροσθεν
[12, 955]	φραζέτω μὲν ὁ ἐθέλων τοῖς	ἀθλοθέταις,	οἱ δ' εἰς τὸν ἀγῶνα
[12, 949]	καὶ γυμνικῶν τε καὶ ἱππικῶν	ἄθλων	ἐπιστάτας καὶ βραβέας καὶ ἁπάντων
[12, 942]	μήτ' ἐπίστασθαι τὸ παράπαν, ἀλλ'	ἁθρόον	ἀεὶ καὶ ἅμα καὶ κοινὸν
[12, 958]	καὶ δικαστῶν ἡγεμόνες. ἐπειδὰν δὲ	αἱ	κατ' ἐνιαυτὸν δίκαι τέλος ἐκδικασθεῖσαι
[12, 943]	καὶ ὄντως εἴρηται, ψεῦδος δὲ	αἰδοῖ	καὶ δίκῃ νεμεσητὸν κατὰ φύσιν
[12, 943]	ἄκοντα (κατὰ δύναμιν παρθένος γὰρ	Αἰδοῦς	Δίκη λέγεταί τε καὶ ὄντως
[12, 952]	χάριν γοῦν τῆς σφόδρα προθυμίας	αἰνείσθω,	ἐὰν δὲ πολὺ βελτίων, πολύ
[12, 943]	ἀστρατείας, ὀφλοῦσίν τε τιμωρίαι ἐπέστωσαν	αἵπερ	καὶ πρόσθεν ἐτέθησαν. χρὴ μὲν
[12, 966]	εἶναι τὸ μηδέποτε (τῶν νομοφυλάκων	αἱρεῖσθαι	τὸν μὴ θεῖον καὶ διαπεπονηκότα
[12, 956]	δικαστηρίων δὲ τὸ μὲν πρῶτον	αἱρετοὶ	δικασταὶ γίγνοιντ' ἄν, οὓς ἂν
[12, 941]	μὴ τὰς οὔσας πρεσβείας ἐφ'	αἷς	πέμπεται ἀπαγγέλλῃ, ἢ πάλιν αὖ
[12, 943]	ἀρχικώτατον, ~ἔχον (τὰς κυρίας ἁπάσας	αἰσθήσεις	αὐτοῦ φύσει. ἔπαινον μὲν δὴ
[12, 964]	φρουροῦντας δὲ παραδιδόναι μὲν τὰς	αἰσθήσεις	ταῖς μνήμαις, τοῖς πρεσβυτέροις δὲ
[12, 961]	κυβερνήτης ἅμα καὶ ναῦται τὰς	αἰσθήσεις	τῷ κυβερνητικῷ νῷ συγκερασάμενοι σῴζουσιν
[12, 964]	τῶν ἐμφρόνων κεφαλῇ τε καὶ	αἰσθήσεσιν	ὁμοιωθήσεται ἡμῖν ἡ πόλις, ὡς
[12, 961]	δὲ νοῦς μετὰ τῶν καλλίστων	αἰσθήσεων	κραθείς, γενόμενός τε εἰς ἕν,
[12, 961]	ὁ περὶ τί νοῦς μετ'	αἰσθήσεων	κραθεὶς σωτηρία πλοίων ἔν γε
[12, 944]	δὲ ἑκὼν ἢ ῥίψῃ, ζωὴν	αἰσχρὰν	ἀρνύμενος μετὰ κάκης μᾶλλον ἢ
[12, 943]	ἄρα τῶν ἀναγκαίων ἀποβολῶν, ὡς	αἰσχρὰς	αὐτὰς εἰς ὄνειδος τιθείς, ἀναξίῳ
[12, 964]	κάλλει πάντα τὰ τοιαῦτα ἀγνοεῖν	αἰσχρόν.	(Κλεινίας) ἔοικεν γοῦν. (Ἀθηναῖος) μεῖζον
[12, 941]	κλέπτων ἢ βιαζόμενος οἰέσθω μηδὲν	αἰσχρὸν	ποιεῖν ἀλλ' ἅπερ αὐτοὶ θεοὶ
[12, 959]	τετελευτηκότα γιγνόμενα καὶ μὴ καλῶς	αἰσχρόν.	πρόθεσις δὲ καὶ τἆλλα ἔστω
[12, 944]	ὃς ἂν ὄφλῃ δίκην ὡς	αἰσχρῶς	ἀποβαλὼν ὅπλα πολεμικά, ~τούτῳ μήτ'
[12, 963]	φρόνησιν. ἐρῶ γάρ σοι τὴν	αἰτίαν,	ὅτι τὸ μέν ἐστιν περὶ
[12, 967]	ἄλλων ἀψύχων σωμάτων διανεμόντων τὰς	αἰτίας	παντὸς τοῦ κόσμου. ταῦτ' ἦν
[12, 955]	πρός τινας ἑαυτῷ ποιῆται, τοὺς	αἰτίους	οἱ στρατηγοὶ ταύτης τῆς πράξεως
[12, 953]	πόλει. ἴτω μὲν νῦν πᾶς	ἀκέλευστος	ὁ τοιοῦτος ἐπὶ τὰς τῶν
[12, 957]	κεῖσθαι, τότε δὲ τέλος ἐπιθέντας,	ἀκίνητα	οὕτως ἐπισφραγισαμένους, χρῆσθαι τὸν ἅπαντα
[12, 961]	πρὸς τοῖς ἄλλοις ὄψις καὶ	ἀκοή·	συλλήβδην δὲ νοῦς μετὰ τῶν
[12, 957]	δὲ κακοῖς ἐξ ἀμαθίας καὶ	ἀκολασίας	καὶ δειλίας καὶ συλλήβδην πάσης
[12, 943]	τιμωρίαν, μήτ' οὖν ἑκόντα μήτ'	ἄκοντα	(κατὰ δύναμιν παρθένος γὰρ Αἰδοῦς
[12, 943]	φύσει. ἔπαινον μὲν δὴ τοῦτον	ἀκούειν	τὸν νέον χρῆν δοκεῖν πολεμικοῦ
[12, 946]	τὰς δ' εὐθύνας αὐτῶν τούτων	ἀκούειν	χρὴ τίνες ἔσονται καὶ τίνα
[12, 955]	καὶ γνόντα καρτερεῖν οὐκ εὐπετές,	ἀκούοντα	δὲ ἀσφαλέστατον πείθεσθαι τῷ νόμῳ,
[12, 958]	διαψήφισιν ἑκάστην εὐθὺς ὑπὸ κήρυκος,	ἀκουόντων	τῶν δικαστῶν· ἐπειδὰν δὲ ὁ
[12, 961]	τὴν νομοφυλακίαν γίγνοιτο ἓν καίριον	ἀκοῦσαι	καὶ σωθέντας οἴκαδε, δόξαι, τούτοις
[12, 953]	ἐπιμείναντες χρόνον, ἰδόντες τε καὶ	ἀκούσαντες	ὧν χάριν ἀφίκοντο, (ἀβλαβεῖς τοῦ
[12, 964]	τοὺς μὲν νέους οἷον ἐν	ἄκρᾳ	κορυφῇ, ἀπειλεγμένους τοὺς εὐφυεστάτους, ὀξύτητας
[12, 967]	ἂν ἄψυχα ὄντα οὕτως εἰς	ἀκρίβειαν	θαυμαστοῖς λογισμοῖς ἂν ἐχρῆτο, νοῦν
[12, 967]	νῦν ὄντως δεδογμένον, ὅσοι τῆς	ἀκριβείας	αὐτῶν ἥπτοντο, ὅπως μήποτ' ἂν
[12, 965]	(Κλεινίας) ὀρθῶς. (Ἀθηναῖος) ἆρ' οὖν	ἀκριβεστέρα	σκέψις θέα τε ἂν περὶ
[12, 965]	(Ἀθηναῖος) ἰτέον ἄρα ἐπί τινα	ἀκριβεστέραν	παιδείαν τῆς ἔμπροσθεν. (Κλεινίας) ἴσως.
[12, 964]	ἡμῖν, ἢ πῶς; τοὺς φύλακας	ἀκριβεστέρους	τῶν πολλῶν περὶ ἀρετῆς ἔργῳ
[12, 969]	ἄρα ἡμῖν οἵ τε ἄνδρες	ἀκριβῶς	ἐκλεχθῶσι, παιδευθῶσί τε (προσηκόντως, παιδευθέντες
[12, 965]	τῆς θείας πολιτείας ἡμῖν φύλακας	ἀκριβῶς	ἰδεῖν πρῶτον τί ποτε διὰ
[12, 946]	Ἡλίῳ ἄνδρας τοὺς ἀρίστους τρεῖς,	ἀκροθίνιον	(Ἀπόλλωνι κατὰ τὸν παλαιὸν νόμον
[12, 965]	ἐλέγομεν τόν γε πρὸς ἕκαστα	ἄκρον	δημιουργόν τε καὶ φύλακα μὴ
[12, 969]	τε (προσηκόντως, παιδευθέντες τε ἐν	ἀκροπόλει	τῆς χώρας κατοικήσαντες, φύλακες ἀποτελεσθῶσιν
[12, 942]	γένεσιν καὶ φύσιν· ταῦτα γὰρ	ἀκρωτήρια	ὄντα σῳζόμενά τε ἔχει μεγίστην
[12, 954]	αὑτοῦ εἴτε ἀλλότριον, ἀτελῆ καὶ	ἄκυρον	γίγνεσθαι τὴν δίκην, ~ἐὰν δὲ
[12, 957]	δεῖ κεκτημένον ἐν αὑτῷ, καθάπερ	ἀλεξιφάρμακα	τῶν ἄλλων λόγων, τὸν ἀγαθὸν
[12, 966]	ὄντως εἰδέναι τὰ περὶ τὴν	ἀλήθειαν	αὐτῶν, καὶ λόγῳ τε ἱκανοὺς
[12, 941]	αὐτοὶ θεοὶ δρῶσιν· οὔτε γὰρ	ἀληθὲς	οὔτ' εἰκός, ἀλλ' ὅς τι
[12, 969]	τὴν τῆς πόλεως κατοίκισιν. (Κλεινίας)	ἀληθέστατα	λέγεις, ὦ Μέγιλλε, καὶ ἐγὼ
[12, 963]	γενήσεται, ὡς ὄντος ἑτέρου. (Κλεινίας)	ἀληθῆ	λέγεις. ~(Ἀθηναῖος) ἧι μὲν τοίνυν
[12, 962]	ἐν ἑκάσταις τῶν πράξεων. (Κλεινίας)	ἀληθῆ	λέγεις. (Ἀθηναῖος) νῦν οὖν ἡμῖν
[12, 950]	ὀρθότατον καὶ μέγιστον, ὄντα ἀγαθὸν	ἀληθῶς	οὕτω τὸν εὔδοξον βίον θηρεύειν,
[12, 942]	ἂν πατρίδα συλῶν ἢ βιαζόμενος	ἁλίσκηται,	ἐάντ' ἐπ' αὐτοφώρῳ ἐάντε μή,
[12, 942]	γιγνώσκειν μήτ' ἐπίστασθαι τὸ παράπαν,	ἀλλ'	ἁθρόον ἀεὶ καὶ ἅμα καὶ
[12, 941]	βιαζόμενος οἰέσθω μηδὲν αἰσχρὸν ποιεῖν	ἀλλ'	ἅπερ αὐτοὶ θεοὶ δρῶσιν· οὔτε
[12, 962]	μὴ πλανᾶσθαι πρὸς πολλὰ στοχαζόμενον,	ἀλλ'	εἰς ἓν βλέποντα πρὸς τοῦτο
[12, 959]	τὸν τῶν σαρκῶν ὄγκον θαπτόμενον,	ἀλλ'	ἐκεῖνον τὸν ὑὸν ἢ ἀδελφόν,
[12, 942]	αὑτοῦ τι κατὰ μόνας δρᾶν,	ἀλλ'	ἔν τε πολέμῳ παντὶ καὶ
[12, 963]	ὡς ὄντως ὄντα οὐ πολλὰ	ἀλλ'	ἓν τοῦτο μόνον, ἀρετήν. (Κλεινίας)
[12, 960]	παντὶ κτῆμά τι τοιοῦτον. (Ἀθηναῖος)	ἀλλ'	ἔστι μὴν δυνατόν, ὥς γέ
[12, 964]	πάντως δηλοῦντα, διαφέρειν τῶν ἄλλων,	ἀλλ'	ἢ ποιητήν τινα ἐλθόντα εἰς
[12, 956]	ὑφῇ, βάμματα δὲ μὴ προσφέρειν	ἀλλ'	ἢ πρὸς τὰ πολέμου (κοσμήματα.
[12, 959]	ἡμῶν ἕκαστον τοῦτ' εἶναι μηδὲν	ἀλλ'	ἢ τὴν ψυχήν, (τὸ δὲ
[12, 951]	ἕκαστος δὲ τούτων μὴ μόνος,	ἀλλ'	ἴτω μετὰ νέου ἀπὸ τριάκοντα
[12, 961]	ἔοικε γοῦν. (Ἀθηναῖος) ἔοικε γάρ.	ἀλλ'	ὁ περὶ τί νοῦς μετ'
[12, 961]	τῶν περὶ τὰ τοιαῦτα παραδειγμάτων·	ἀλλ'	οἷον περὶ στρατοπέδων νοήσωμεν τίνα
[12, 965]	(Κλεινίας) ἴσως. (Ἀθηναῖος) οὐκ ἴσως,	ἀλλ'	ὄντως, ὦ δαιμόνιε, ταύτης οὐκ
[12, 941]	οὔτε γὰρ ἀληθὲς οὔτ' εἰκός,	ἀλλ'	ὅς τι δρᾷ τοιοῦτον παρανόμως,
[12, 967]	οἷόν τε γιγνόμενα ἀνάγκαις πράγματ'	ἀλλ'	οὐ διανοίαις βουλήσεως ἀγαθῶν πέρι
[12, 965]	τραφέντας τε καὶ πεπαιδευμένους; (Κλεινίας)	ἀλλ'	ὦ θαυμάσιε, ἀδύνατον. (Ἀθηναῖος) ἰτέον
[12, 968]	γενόμενον· ἢ πῶς ποιῶμεν; (Κλεινίας)	ἀλλ'	ὦ λῷστε, πῶς οὐ προσοίσομεν,
[12, 968]	μοι καὶ μάλα συχνήν. (Κλεινίας)	ἀλλ'	ὦ ξένε, παντὸς μὲν μᾶλλον
[12, 969]	τὸν ξένον τόνδε οὐκ ἀφετέον,	ἀλλὰ	δεήσεσιν καὶ μηχαναῖς πάσαις κοινωνὸν
[12, 965]	ἐπεὶ δοκεῖς ἡμῖν ὀρθότατα λέγειν.	ἀλλὰ	δὴ πῶς τις τοῦτ' ἂν
[12, 968]	ὧν αὐτοὺς δεῖ γίγνεσθαι νομοθετεῖν	ἀλλὰ	ἤδη τὸ τὰ τοιαῦτα κατασκευάζον
[12, 960]	καὶ σωτηρίαν τοῖς σώμασι παρασκευάζειν,	ἀλλὰ	καὶ εὐνομίαν ἐν ταῖς ψυχαῖς,
[12, 951]	ἄνευ τοῦ γνώμῃ λαβεῖν αὐτοὺς	ἀλλὰ	μὴ μόνον ἔθεσιν. εἰσὶ γὰρ
[12, 966]	συνομολογίᾳ πρὸς ἡμᾶς αὐτούς. (Κλεινίας)	ἀλλὰ	μὴν δεῖ γε, εἴπερ δυνατόν.
[12, 949]	χρώμενον ἀσχήμοσιν μήτε οἴκτοις γυναικείοις,	ἀλλὰ	τὸ δίκαιον μετ' εὐφημίας διδάσκοντα
[12, 960]	τὸ κτήσασθαι κατοικίσαι τ' ἐστίν,	ἀλλὰ	τῷ γεννηθέντι σωτηρίαν ἐξευρόντα τελέως
[12, 941]	κλέμματος ὁ νόμος ἀξιοῖ ζημιοῦν,	ἀλλὰ	τῷ τὸν μὲν ἴσως ἂν
[12, 959]	ἀναλωμάτων. νομοφύλαξι δὲ πολλά τε	ἄλλα	ἀνάγκη πράττειν καὶ πολλῶν ἐπιμελεῖσθαι,
[12, 951]	δὲ τῶν εὐδοκίμων τά τε	ἄλλα	καὶ εἰς τὸν πόλεμον ἔστω
[12, 959]	τῷ νομοθέτῃ χρεὼν τά τε	ἄλλα	καὶ λέγοντι ψυχὴν σώματος εἶναι
[12, 963]	πρὸς ὃν δὴ τά τε	ἄλλα	πάντα καὶ τούτων τὰ τρία
[12, 967]	κυσὶ ματαίαις ἀπεικάζοντας (χρωμέναισιν ὑλακαῖς,	ἄλλα	τε αὖ ἀνόητ' εἰπεῖν· νῦν
[12, 960]	πᾶσι κοινῇ ζημίᾳ. ὅσαι δ'	ἄλλαι	γίγνονται περὶ τελευτήσαντας ταφαὶ εἴτε
[12, 957]	εἴτε καθ' ἡμέραν ἐν ταῖς	ἄλλαις	πάσαις συνουσίαις διὰ φιλονικίας τε
[12, 953]	καλὸν ἰδεῖν τῶν ἐν ταῖς	ἄλλαις	πόλεσιν διαφέρον ἐν καλλοναῖς ἢ
[12, 957]	παραλλάττει τῶν πολλῶν ἐν ταῖς	ἄλλαις	πόλεσιν δικαίων καὶ ἀγαθῶν καὶ
[12, 956]	~χρυσὸς δὲ καὶ ἄργυρος ἐν	ἄλλαις	πόλεσιν ἰδίᾳ τε (καὶ ἐν
[12, 948]	ἀλλήλοις εὐχερῶς συγγιγνομένους καὶ ἐν	ἄλλαις	συνουσίαις τε καὶ ἰδιωτικαῖς συγγενήσεσιν
[12, 967]	καὶ ταῖς μετὰ ταύτης ἀναγκαίαις	ἄλλαις	τέχναις ἀθέους γίγνεσθαι, καθεωρακότας ὡς
[12, 950]	ξένους καὶ αὐτοὺς εἰς τὰς	ἄλλας	ἐπικωμάζοντας πόλεις, ὅταν ἐπιθυμήσῃ τις
[12, 951]	τῶν νομοφυλάκων δεῖγμα εἰς τὰς	ἄλλας	μεθήσειν πόλεις· πλέον δὲ ἑξήκοντα
[12, 952]	ἔτους ὥραν πέτονται πρὸς τὰς	ἄλλας	πόλεις ὃν ἀγοραῖς καὶ λιμέσι
[12, 950]	χρὴ ποιεῖν περὶ ἀποδημίας εἰς	ἄλλας	χώρας καὶ τόπους καὶ περὶ
[12, 962]	πόλεων νόμιμα, ὅτι πρὸς ἄλλο	ἄλλη	βλέπει τῶν νομοθεσιῶν ἐν τῇ
[12, 953]	καὶ δεῖξαί τι κατὰ (ταὐτὰ	ἄλλῃ	πόλει. ἴτω μὲν νῦν πᾶς
[12, 947]	εἰς δύναμιν, ἔχουσαν κλίνας παρ'	ἀλλήλας	λιθίνας (κειμένας, οὗ δὴ τὸν
[12, 950]	πόλεσιν ἤθη κεραννύναι παντοδαπά, ~(καινοτομίας	ἀλλήλοις	ἐμποιούντων ξένων ξένοις· ὃ δὴ
[12, 948]	αὐτῶν ἐπιωρκηκότας, ἐν συσσιτίοις τε	ἀλλήλοις	εὐχερῶς συγγιγνομένους καὶ ἐν ἄλλαις
[12, 949]	χωρὶς κρίνεσθαι σύμπαντας τοὺς ἐπικαλοῦντας	ἀλλήλοις.	καὶ τὸ παράπαν ἐν δίκῃ
[12, 963]	ὃ λέγω δηλῶσαι. διανειμώμεθα γὰρ	ἀλλήλοις	τὴν ἐρώτησιν καὶ ἀπόκρισιν. (Κλεινίας)
[12, 949]	τὸν αὐτὸν τρόπον εἶναι πρὸς	ἀλλήλους	πᾶσι τὴν κρίσιν. ὅσα τις
[12, 949]	νῦν, δέχεσθαί τε ὅρκους παρ'	(ἀλλήλων,	ἂν ἐθέλωσι, καὶ διδόναι κυρίως
[12, 946]	τὰ δὲ καὶ κοινῇ μετ'	ἀλλήλων	κρίναντες τοὺς ἄρξαντας τῇ πόλει,
[12, 952]	τούτων τῶν νέων φυλάττειν τὴν	ἄλλην	πόλιν, ἀποβλέποντας εἰς αὐτοὺς διαφερόντως
[12, 945]	ἀρχὴ διεσπάσθη χωρὶς ἑτέρα ἀπ'	ἄλλης,	καὶ οὐκ εἰς τὸ αὐτὸ
[12, 953]	τὸν κατά τι δημόσιον ἐξ	ἄλλης	χώρας ἀφιγμένον· ὃν στρατηγοῖς τε
[12, 953]	ξένους (τε καὶ ξένας ἐξ	ἄλλης	χώρας καὶ τοὺς αὑτῶν ἐκπέμπειν,
[12, 953]	παρ' ἡμῖν θεωρῶν ἀντίστροφος ἐξ	ἄλλης	χώρας, πρῶτον μὲν ἔλαττον ἐτῶν
[12, 962]	τῶν πόλεων νόμιμα, ὅτι πρὸς	ἄλλο	ἄλλη βλέπει τῶν νομοθεσιῶν ἐν
[12, 954]	δέκα ἐτῶν, ἐὰν δ' ἐν	ἀλλοδημίᾳ,	τοῦ παντὸς χρόνου, ὅταν ἀνεύρῃ
[12, 949]	τῆς χώρας καὶ ξένων ὑποδοχῆς	ἄλλοθεν	ἀνάγκη βεβουλεῦσθαι τί χρὴ δρᾶν·
[12, 956]	πρέποντ' ἂν θεοῖς εἴη καὶ	ἄλλοθι	καὶ ἐν ὑφῇ, βάμματα δὲ
[12, 952]	οἰκείας πόλεως πέρι, καὶ ἐὰν	ἄλλοθι	πυνθάνωνταί τι περὶ τῶν τοιούτων
[12, 952]	ὁ θεωρήσας τὰ ἐν τοῖς	ἄλλοις	ἀνθρώποις νόμιμα ἀφικόμενος εὐθὺς πορευέσθω,
[12, 950]	καὶ ἀπηνὲς φαίνοιτ' ἂν τοῖς	ἄλλοις	ἀνθρώποις, ὀνόμασίν τε χαλεποῖς ταῖσιν
[12, 968]	ὅλης πόλεως, ὑπηρέτης δ' ἂν	ἄλλοις	ἄρχουσιν. ὁρᾶν δὴ χρεὼν νῦν,
[12, 958]	τὸ χρέος (ἅπαν τῷ νικήσαντι·	ἄλλοις	δὲ πρὸς τοῦτον ἔστωσαν δίκαι
[12, 961]	τὴν γεγονυῖαν κρίσιν τοῖς τε	ἄλλοις	δὴ καὶ μάλιστ' αὐτῷ τῷ
[12, 950]	τὸ δοκεῖν ἀγαθοὺς εἶναι τοῖς	ἄλλοις	ἢ μὴ δοκεῖν. οὐ γὰρ
[12, 961]	(Ἀθηναῖος) ψυχῇ μὲν πρὸς τοῖς	ἄλλοις	νοῦς ἐγγιγνόμενος, κεφαλῇ δ' αὖ
[12, 963]	ἀμφοῖν ἐπωνομάσαμεν, ἀρετήν, καὶ τοῖς	ἄλλοις,	οὐκ εὐπετὲς ἔτι. (Κλεινίας) πῶς
[12, 961]	κεφαλῇ δ' αὖ πρὸς τοῖς	ἄλλοις	ὄψις καὶ ἀκοή· συλλήβδην δὲ
[12, 961]	ἐὰν μὲν δόξῃ καὶ τοῖς	ἄλλοις,	προσλαμβάνειν, εἰ δὲ μή, ἀπόρρητον
[12, 953]	τις αὐτῶν τινα ἤ τιν'	ἄλλον	ἀδικῇ τις τούτων ὅσα ἐντὸς
[12, 943]	ἀριστείας ἀγωνιστῇ γενέσθαι μηδὲ ἀστρατείας	ἄλλον	γράψασθαί ποτε μηδὲ κατηγόρῳ τούτων
[12, 960]	παρακελεύῃ, καὶ ἐμὲ τοιοῦτον εὑρήσεις	ἄλλον.	(Κλεινίας) καλῶς δὴ λέγεις. τίς
[12, 958]	πρότερον εἶναι τούτῳ δίκας πρὸς	ἄλλον	μηδένα, πρὶν ἂν ἐκπληρώσῃ τὸ
[12, 945]	μήτ' οὖν τις στρατηγὸς μήτ'	ἄλλος	ποτὲ τῶν κατὰ πόλεμον (ἀρχόντων
[12, 950]	μήτε ἄλλους δέχεσθαι μήτε αὐτοὺς	ἄλλοσε	ἀποδημεῖν ἅμα μὲν οὐκ ἐγχωρεῖ
[12, 954]	μὲν δοῦλον εἴτε αὑτοῦ εἴτε	ἀλλότριον,	ἀτελῆ καὶ ἄκυρον γίγνεσθαι τὴν
[12, 942]	δύναμιν μὴ διαφθείρειν τῇ τῶν	ἀλλοτρίων	σκεπασμάτων περικαλυφῇ, τὴν τῶν οἰκείων
[12, 968]	οὔτε εὑρεῖν ῥᾴδιον οὔτε ηὑρηκότος	ἄλλου	μαθητὴν γενέσθαι. πρὸς τούτοις δὲ
[12, 959]	εἶναι ψυχὴν ἐπονομαζόμενον, παρὰ θεοὺς	ἄλλους	ἀπιέναι δώσοντα λόγον, καθάπερ ὁ
[12, 943]	εἰς τοὺς ἱππέας καὶ τοὺς	ἄλλους	δὲ κατὰ ταὐτὰ εἰς τοὺς
[12, 950]	ὤν. τὸ δ' αὖ μήτε	ἄλλους	δέχεσθαι μήτε αὐτοὺς ἄλλοσε ἀποδημεῖν
[12, 946]	πλέον ἀποκρίναντας (νεότητι, τοὺς δ'	ἄλλους	ἐγκρίναντας φέρειν αὖθις, μέχριπερ ἂν
[12, 961]	τὸν νέον οὕτως εἰς τοὺς	ἄλλους	εἰσφέρειν, καὶ ἐὰν μὲν δόξῃ
[12, 951]	περὶ τὰς πολιτείας. θεωροὺς δὲ	ἄλλους	ἐκπέμπειν χρεὼν τοιούσδε τινὰς τοὺς
[12, 950]	ὀλίγων ἥλιον ὄψεσθαι καὶ τοὺς	ἄλλους	θεοὺς ἐν ταῖς εὐνόμοις πόλεσι
[12, 949]	πόλει ὡς τὸ πολὺ τοιούτους	ἄλλους	κυρίους τῆς χώρας παρέξονται συντρόφους
[12, 950]	τοσοῦτον καὶ τοῦ κρίνειν τοὺς	ἄλλους	ὅσοι πονηροὶ καὶ χρηστοί, θεῖον
[12, 947]	δὲ ὅπλοις ὁπλίτας, καὶ τοὺς	ἄλλους	ὡσαύτως, παῖδας δὲ περὶ αὐτὴν
[12, 942]	μήτε τινὰ διώκειν μήθ' ὑποχωρεῖν	ἄλλῳ	ἄνευ τῆς (τῶν ἀρχόντων δηλώσεως,
[12, 964]	καὶ πάντως δηλοῦντα, διαφέρειν τῶν	ἄλλων,	ἀλλ' ἢ ποιητήν τινα ἐλθόντα
[12, 950]	ἂν εἴη δόξαν πρὸς τῶν	ἄλλων	ἀνθρώπων ὅτι (καλλίστην τε καὶ
[12, 951]	ἐπιθυμῶσι τῶν πολιτῶν τὰ τῶν	ἄλλων	ἀνθρώπων πράγματα θεωρῆσαι κατά τινα
[12, 942]	ἐκ τῶν παίδων, ἄρχειν τε	ἄλλων	ἄρχεσθαί θ' ὑφ' ἑτέρων· τὴν
[12, 967]	λίθων καὶ γῆς καὶ πολλῶν	ἄλλων	ἀψύχων σωμάτων διανεμόντων τὰς αἰτίας
[12, 952]	κατορθοῦντας, ἀτιμάζειν δὲ μᾶλλον τῶν	ἄλλων,	ἐὰν ἀποβαίνωσι χείρους τῶν πολλῶν.
[12, 966]	τάξεως, ἄστρων τε καὶ ὅσων	ἄλλων	ἐγκρατὴς νοῦς ἐστιν τὸ πᾶν
[12, 963]	φατε εἶναι τοῦτο, (καθάπερ ὑπὲρ	ἄλλων	ἐγὼ πρὸς ὑμᾶς συχνῶν διωριζόμην;
[12, 947]	ἕπεσθαι, ἐὰν ἄρα καὶ τῶν	ἄλλων	εἴργωνται τάφων, ἐὰν καὶ τὸ
[12, 951]	νέους ὅτι δεύτερα τὰ τῶν	ἄλλων	ἐστὶ νόμιμα τὰ περὶ τὰς
[12, 943]	κατὰ φύσιν τῶν τε οὖν	ἄλλων	εὐλαβεῖσθαι πέρι πλημμελεῖν εἰς δίκην,
[12, 949]	ἢ πομπεύσεων ἢ τοιούτων τινῶν	ἄλλων	κοινῶν (κοσμήσεων ἢ λῃτουργιῶν, ὁπόσα
[12, 957]	νόμος. καὶ δὴ καὶ τῶν	ἄλλων	λόγων ὅσοι τε ἐν ποιήμασιν
[12, 957]	ἐν αὑτῷ, καθάπερ ἀλεξιφάρμακα τῶν	ἄλλων	λόγων, τὸν ἀγαθὸν δικαστὴν αὑτόν
[12, 962]	ἢ νίκην στρατηγὸς ἢ τῶν	ἄλλων	ὅσα δὴ διήλθομεν, ἔσθ' ὅπως
[12, 954]	οὐκ ἔστ' ἀμφισβήτησις· τῶν δὲ	ἄλλων	ὅτι ἄν τις ἐκτημένος ᾖ,
[12, 947]	καὶ θήκας διαφόρους εἶναι τῶν	ἄλλων	πολιτῶν· λευκὴν μὲν τὴν στολὴν
[12, 961]	τὸν σύλλογον, ἡνίκ' ἂν τῶν	ἄλλων	πράξεων ἰδίων τε καὶ κοινῶν
[12, 942]	λόγῳ τὸ χωρίς τι τῶν	ἄλλων	πράττειν διδάξαι τὴν ψυχὴν ἔθεσι
[12, 962]	ἄμφω βλέποντες, ἐλεύθεροί τε ὅπως	ἄλλων	τε πόλεων ἔσονται δεσπόται, οἱ
[12, 946]	ἀνάγκη, ἁπλῶς θνῃσκέτω, τῶν δ'	ἄλλων	τιμημάτων ὧν ἂν δυνατὸν ᾖ
[12, 964]	τοὺς διδασκάλους, τοὺς νομοθέτας, τῶν	ἄλλων	τοὺς φύλακας, τῷ δεομένῳ (γνῶναί
[12, 948]	καὶ τοῦ τάφου καὶ τῶν	ἄλλων	τῶν δοθεισῶν αὐτῷ τιμῶν, ἐὰν
[12, 965]	ἐάν γε ἡμῖν συμβούλοις πειθώμεθα,	ἄλλως	δέ πως μηχανησόμεθα ἐν τῇ
[12, 965]	πότερον οὕτω λέγομεν ἤ πως	ἄλλως	δεῖν κατασκευάζεσθαι; μῶν ὁμοίους πάντας
[12, 945]	χώρα καὶ πόλις· ἐὰν δ'	ἄλλως	τὰ περὶ τὰς εὐθύνας τῶν
[12, 941]	μηδεὶς οὖν ὑπὸ ποιητῶν μηδ'	ἄλλως	ὑπό τινων μυθολόγων πλημμελῶν περὶ
[12, 955]	δὲ μὴ πειθόμενος ἁπλῶς τεθνάτω	ἁλοὺς	τῇ δίκῃ. χρημάτων εἰσφορᾶς πέρι
[12, 947]	θέντες, κύκλῳ χώσαντες, πέριξ δένδρων	ἄλσος	περιφυτεύσουσι πλὴν κώλου ἑνός, ὅπως
[12, 958]	τὰ τῶν τετελευτηκότων σώματα μάλιστα	ἀλυπήτως	τοῖς ζῶσι δεχομένη κρύπτειν, ταῦτα
[12, 946]	κατηγορείτω, ἐὰν ἐθέλῃ· ἐὰν δὲ	ἁλῷ,	ἐὰν μὲν ᾖ τῳ θανάτου
[12, 952]	τεθνάτω, ἐάν γ' ἐν δικαστηρίῳ	ἁλῷ	πολυπραγμονῶν τι περὶ τὴν παιδείαν
[12, 948]	καὶ ἐὰν μὲν ὁ φεύγων	ἁλῷ,	στερέσθω τῆς ἀρχῆς καὶ τοῦ
[12, 944]	κατὰ μέρη. μύθῳ δὴ προσχρώμενοι	ἅμ'	εἴπωμεν, εἰ κομισθεὶς ἐπὶ σκηνὴν
[12, 950]	δὲ εἰς δύναμιν ὅτι πλείστους	ἅμα	καὶ καλλίστους τε καὶ ἀρίστους,
[12, 942]	παράπαν, ἀλλ' ἁθρόον ἀεὶ καὶ	ἅμα	καὶ κοινὸν τὸν βίον ὅτι
[12, 961]	ἆρ' οὐκ ἐν νηὶ κυβερνήτης	ἅμα	καὶ ναῦται τὰς αἰσθήσεις τῷ
[12, 949]	ἐνεχυρασίαν τούτοις οἷς ἂν πόλις	ἅμα	καὶ νόμος εἰσπράττειν προστάττῃ, τῶν
[12, 950]	δέχεσθαι μήτε αὐτοὺς ἄλλοσε ἀποδημεῖν	ἅμα	μὲν οὐκ ἐγχωρεῖ τό γε
[12, 957]	παρασκευάζοντα, τοῖς δὲ κακοῖς ἐξ	ἀμαθίας	καὶ ἀκολασίας καὶ δειλίας καὶ
[12, 967]	οὐρανόν. οἱ δὲ αὐτοὶ πάλιν	ἁμαρτάνοντες	ψυχῆς φύσεως ὅτι πρεσβύτερον εἴη
[12, 964]	δεομένῳ κολάζεσθαί τε καὶ ἐπιπλῆξαι	ἁμαρτάνοντι,	πότερον οὐ διδάσκοντα ἣν δύναμιν
[12, 959]	καὶ τελευτήσας ἀτιμώρητος ἂν κακῶν	ἁμαρτημάτων	ἐγίγνετο τὸν μετὰ τὸν ἐνθάδε
[12, 942]	ποτὲ μὴ γένηται κρεῖττον οὔτε	ἄμεινον	οὔτε τεχνικώτερον εἰς σωτηρίαν τὴν
[12, 950]	καὶ ταῖς δόξαις διαιροῦνται τοὺς	ἀμείνους	τῶν ἀνθρώπων καὶ τοὺς χείρονας.
[12, 944]	κακὸν ἀεὶ δεῖ κολάζειν, ἵν'	ἀμείνων	ᾖ, οὐ τὸν δυστυχῆ· οὐδὲν
[12, 944]	εἰρημένης ἔμπροσθεν ὁ δικάζων μὴ	ἀμελείτω	σκοπεῖν. τὸν γὰρ κακὸν ἀεὶ
[12, 945]	ἐκείνων, καὶ τοῦτ' ἐν δίκῃ	ἀμέμπτῳ	τε καὶ ἀμέμπτως, ἡ πᾶσα
[12, 945]	ἐν δίκῃ ἀμέμπτῳ τε καὶ	ἀμέμπτως,	ἡ πᾶσα οὕτω θάλλει τε
[12, 960]	τῶν κλωσθέντων τῷ πυρὶ τὴν	ἀμετάστροφον	(ἀπεργαζομένων δύναμιν· ἃ δὴ καὶ
[12, 960]	νόμοις εἶναι, πῶς χρὴ τὴν	ἀμετάστροφον	αὐτοῖς ἐγγίγνεσθαι κατὰ φύσιν δύναμιν.
[12, 968]	μὴν πρός γε τὸ τοιοῦτον	ἁμιλληθῶμεν	πάντες. συλλήπτωρ γὰρ τούτου γε
[12, 960]	τὸν τετελευτηκότα ἐπιτάττειν ἢ μὴ	ἄμορφον,	θρηνεῖν δὲ καὶ ἔξω τῆς
[12, 944]	ἔχων ὅπλα μὴ ἀναστρέφῃ καὶ	ἀμύνηται,	ἀφῇ δὲ ἑκὼν ἢ ῥίψῃ,
[12, 944]	ζημία δὴ τῷ τὴν τοιαύτην	ἀμυντηρίων	ὅπλων εἰς τοὐναντίον ἀφέντι δύναμιν
[12, 954]	ἐάν τις ᾖ κεκτημένος, μηκέτ'	ἀμφισβητεῖν	ἐξεῖναι. χωρίων μὲν οἰκήσεών τε
[12, 954]	ἀστυνόμων κατὰ ταὐτὰ σημηνάσθω. τῶν	ἀμφισβητησίμων	χρόνου ὅρος, ὃν ἐάν τις
[12, 969]	ἑταῖροι, παραδοτέον τούτῳ τὴν πόλιν,	ἀμφισβήτησίς	τε οὐκ ἔστ' οὐδεμία οὐδενὶ
[12, 954]	οἰκήσεών τε τῇδε οὐκ ἔστ'	ἀμφισβήτησις·	τῶν δὲ ἄλλων ὅτι ἄν
[12, 948]	διδοὺς γὰρ περὶ ἑκάστων τῶν	ἀμφισβητουμένων	(ὅρκον τοῖς ἀμφισβητοῦσιν ἀπηλλάττετο ταχὺ
[12, 957]	πάσαις συνουσίαις διὰ φιλονικίας τε	ἀμφισβητοῦνται	καὶ διὰ συγχωρήσεων ἔστιν ὅτε
[12, 948]	ἑκάστων τῶν ἀμφισβητουμένων (ὅρκον τοῖς	ἀμφισβητοῦσιν	ἀπηλλάττετο ταχὺ καὶ ἀσφαλῶς. νῦν
[12, 963]	χαλεπὸν εἰπεῖν· ᾗ δὲ ἓν	ἀμφοῖν	ἐπωνομάσαμεν, ἀρετήν, καὶ τοῖς ἄλλοις,
[12, 951]	(Κλεινίας) πῶς οὖν ἂν γίγνοιτ'	ἀμφότερα;	(Ἀθηναῖος) τῇδε. πρῶτον μὲν ὁ
[12, 963]	τί ποτε ἓν προσαγορεύοντες ἀρετὴν	ἀμφότερα,	δύο πάλιν αὐτὰ προσείπομεν, τὸ
[12, 965]	ἓν εἴτε ὡς ὅλον εἴτε	ἀμφότερα	εἴτε ὅπως ποτὲ πέφυκεν· ἢ
[12, 965]	νέοις, οὕτω δὴ κοινῇ σῴζειν	ἀμφοτέρους	ὄντως τὴν πόλιν ὅλην. πότερον
[12, 962]	δὲ καὶ σύνδυο νομοθετοῦνται, πρὸς	ἄμφω	βλέποντες, ἐλεύθεροί τε ὅπως ἄλλων
[12, 944]	(ὅμως δὲ χρὴ τὸν νόμον	ἁμῶς	γέ πως ὁρίζειν πειρᾶσθαι κατὰ
[12, 961]	χειμῶσιν καὶ ἐν εὐδίαις γίγνοιτ'	ἄν;	ἆρ' οὐκ ἐν νηὶ κυβερνήτης
[12, 968]	διδαχὴ μετὰ συνουσίας πολλῆς γίγνοιτ'	ἄν,	εἰ γίγνοιτο ὀρθῶς. (Κλεινίας) πῶς;
[12, 957]	εἴπερ ὀρθῶς εἴη τεθέντα, γίγνοιτ'	ἄν,	ἢ μάτην τοὔνομα νῷ προσῆκον
[12, 956]	μὲν πρῶτον αἱρετοὶ δικασταὶ γίγνοιντ'	ἄν,	οὓς ἂν ὁ φεύγων τε
[12, 963]	ὢν δὴ διαφέρων, ὡς φαίης	ἄν,	πάντων τῶν ἐμφρόνων, οὐχ ἕξεις
[12, 968]	ὦ λῷστε, πῶς οὐ προσοίσομεν,	ἄν	πῃ καὶ κατὰ βραχὺ δυνηθῶμεν;
[12, 951]	ἀνθρώπων κακῶν καὶ ἀγαθῶν δύναιτ'	ἄν	ποτε, ἀνομίλητος οὖσα, ἥμερος ἱκανῶς
[12, 968]	κεκτῆσθαι σχεδὸν ἄρχων μὲν οὐκ	ἄν	ποτε γένοιτο ἱκανὸς ὅλης πόλεως,
[12, 953]	ξενωθεὶς ποιήσηται μόνῳ. τέταρτος δέ,	ἄν	ποτέ τις ἀφίκηται, σπάνιος μέν,
[12, 951]	τοιούσδε τινὰς τοὺς νομοφύλακας παρεμένους·	ἄν	τινες ἐπιθυμῶσι τῶν πολιτῶν τὰ
[12, 943]	τῶν πολεμικῶν θεῶν ἱερά, ὧν	ἄν	τις βούληται, γράψαντα ἀναθεῖναι μαρτύριον
[12, 954]	ἀμφισβήτησις· τῶν δὲ ἄλλων ὅτι	ἄν	τις ἐκτημένος ᾖ, ἐὰν μὲν
[12, 945]	δὴ τοιούτων εὐθυντὴς τίς ἱκανός,	ἄν	τίς τί εἴπῃ σκολιὸν αὐτῶν
[12, 941]	δὴ τῶν δημοσίων ἢ δοῦλον	ἄν	τίς τι κλέπτοντα ἐν δικαστηρίῳ
[12, 968]	τρόπος ἡμῖν (γιγνόμενος ὀρθῶς γίγνοιτ'	ἄν,	τοῦτο δὴ τὰ νῦν λέγωμέν
[12, 950]	αὐθάδεσι καὶ χαλεποῖς, ὡς δοκοῖεν	ἄν·	χρὴ δὲ οὔποτε περὶ σμικροῦ
[12, 963]	καὶ καθάπερ ἄνθρωπον ἐπανερωτῶντες εἴποιμεν	ἄν·	ὦ θαυμάσιε, σὺ δὲ δὴ
[12, 951]	θάλατταν καὶ γῆν, ζητεῖν (ὃς	ἂν	ἀδιάφθαρτος ᾖ, τὰ μὲν βεβαιούμενον
[12, 968]	ἱκανὸς ὅλης πόλεως, ὑπηρέτης δ'	ἂν	ἄλλοις ἄρχουσιν. ὁρᾶν δὴ χρεὼν
[12, 947]	περιφυτεύσουσι πλὴν κώλου ἑνός, ὅπως	ἂν	αὔξην ὁ τάφος ἔχῃ ταύτην
[12, 953]	ποιητέον ἐκείνῳ παρ' ὅτῳ τις	ἂν	αὐτῶν τὴν κατάλυσιν ξενωθεὶς ποιήσηται
[12, 967]	ἀκριβείας αὐτῶν ἥπτοντο, ὅπως μήποτ'	ἂν	ἄψυχα ὄντα οὕτως εἰς ἀκρίβειαν
[12, 957]	καὶ μάλα ματαίων, τούτων πάντων	ἂν	βάσανος εἴη σαφὴς τὰ τοῦ
[12, 947]	ἀναγράφειν τούτου κατ' ἐνιαυτόν, ὅπως	ἂν	γίγνηται μέτρον ἀριθμοῦ τοῦ χρόνου,
[12, 951]	αὐτὴν θεωρῶσιν. (Κλεινίας) πῶς οὖν	ἂν	γίγνοιτ' ἀμφότερα; (Ἀθηναῖος) τῇδε. πρῶτον
[12, 948]	γραφέσθω δὲ ὁ γραφόμενος, ὃν	ἂν	γράφηται, λέγουσαν τὴν γραφὴν ἀνάξιον
[12, 947]	κόρας ἑπομένας ἐξόπισθεν ὅσαι τ'	ἂν	γυναῖκες τῆς παιδοποιήσεως ἀπηλλαγμέναι τυγχάνωσιν,
[12, 953]	ποτέ τις ἀφίκηται, σπάνιος μέν,	ἂν	δ' οὖν ποτέ τις ἔλθῃ
[12, 954]	τὸν ἀπειργόμενον, τιμησάμενον τὸ ἐρευνώμενον,	ἂν	δέ τις ὄφλῃ, τὴν διπλασίαν
[12, 947]	ταῦτα τοῖς τὰς εὐθύνας διαφυγοῦσιν·	ἂν	δέ τις τούτων, πιστεύων τῷ
[12, 945]	ὁ τάξας τὸν κακόν, χιλίας,	ἂν	δὲ τοῦ δευτέρου, πέντε μνᾶς,
[12, 945]	δὲ τοῦ τρίτου, τρεῖς μνᾶς,	ἂν	δὲ τοῦ τετάρτου, μνᾶν. ὁ
[12, 945]	δὲ τοῦ δευτέρου, πέντε μνᾶς,	ἂν	δὲ τοῦ τρίτου, τρεῖς μνᾶς,
[12, 944]	γὰρ οὐκ ἐν πᾶσιν ὀνομάζοιτ'	ἂν	(δικαίως, ἀποβολεὺς δὲ ὅπλων. οὐχ
[12, 946]	τῶν δ' ἄλλων τιμημάτων ὧν	ἂν	δυνατὸν ᾖ διπλῆν τεῖσαι, διπλασίαν
[12, 962]	δικαίως ἂν προσαγορεύοιτο, εἶτα σῴζειν	ἂν	δυνατὸς εἴη τοῦτο οὗ τὸν
[12, 955]	γράμμασιν ἀποφέρειν ἀγρονόμοις φυλέτας, ὅπως	ἂν	δυοῖν οὔσαιν ταῖν εἰσφοραῖν, ὁποτέρᾳ
[12, 953]	τὰ δ' ὑπὲρ ἐγγύην, ἣν	ἂν	ἐγγυᾶταί τις, διαρρήδην ἐγγυάσθω, τὴν
[12, 953]	μηδὲ κηρύγμασιν ἀγρίοις. ἐγγύην, ἣν	ἂν	ἐγγυᾶταί τις, διαρρήδην ἐγγυάσθω, τὴν
[12, 956]	ὄργανα· ξύλου δὲ μονόξυλον ὅτι	ἂν	ἐθέλῃ τις ἀνατιθέτω, καὶ λίθου
[12, 954]	καθάπερ ὁ ἀποδόμενος. φωρᾶν δὲ	ἂν	ἐθέλῃ τις παρ' ὁτῳοῦν, γυμνὸς
[12, 955]	νικήσαντα γράφειν ἐν ἱεροῖς οἷς	ἂν	ἐθέλῃ, τῷ δὲ διακωλύσαντι μὴ
[12, 954]	δὲ σεσημασμένα παρασημηνάσθω καὶ ὃν	ἂν	ἐθέλῃ φύλακα καταστησάτω πέντε ἡμέρας
[12, 949]	(εἰσάγειν εἰς τὸ δικαστήριον, ἕως	ἂν	ἐθελήσωσι δρᾶν τὸ προσταχθέν. πόλει
[12, 949]	δέχεσθαί τε ὅρκους παρ' (ἀλλήλων,	ἂν	ἐθέλωσι, καὶ διδόναι κυρίως οὐ
[12, 968]	πρὸς τὴν τῆς φυλακῆς φύσιν	ἂν	εἶεν ἡλικίαις τε καὶ μαθημάτων
[12, 967]	τὸ δὲ δὴ πῶς ἔχον	ἂν	εἴη; (Ἀθηναῖος) πᾶν, ὅπερ εἶπον,
[12, 950]	κατὰ Κρήτην οἰκιζομένῃ πόλει πρέπον	ἂν	εἴη δόξαν πρὸς τῶν ἄλλων
[12, 961]	εἰς ἕν, σωτηρία ἑκάστων δικαιότατ'	ἂν	εἴη καλουμένη. (Κλεινίας) ἔοικε γοῦν.
[12, 968]	(Ἀθηναῖος) πρῶτον μὲν δήπου καταλεκτέος	ἂν	εἴη κατάλογος (τῶν ὅσοι ἐπιτήδειοι
[12, 963]	γ' ἡμέτερον, ὦ ξένε, ὀρθῶς	ἂν	εἴη πάλαι τιθέμενον; πρὸς γὰρ
[12, 945]	δὴ πέρι τίς ἡμῖν λόγος	ἂν	εἴη πρέπων ἀρχόντων γενομένων τῶν
[12, 969]	σμικρὸν οὐδ' ἑτέροις τισὶν προσφερὲς	ἂν	εἴη. σοὶ δὴ τοῦτό γε,
[12, 948]	τοῖς νῦν ἀνθρώποις ἡ Ῥαδαμάνθυος	(ἂν	εἴη τέχνη πρέπουσα ἐν δίκαις.
[12, 956]	εἴρηνται, τὸ λοιπὸν δὴ δίκας	ἂν	εἴη χρεὼν γίγνεσθαι. δικαστηρίων δὲ
[12, 958]	διανέμοντες, ὃ δικαίως εἴη πολλάκις	ἂν	εἰρημένον, ἄξιοι ἐπαίνου γίγνοιντ' ἂν
[12, 946]	ἀποφανουμένους (ἄνδρας αὑτῶν τρεῖς, ὃν	ἂν	ἕκαστος αὐτῶν ἡγῆται πάντῃ ἄριστον
[12, 946]	ἐνιαυτῷ δώδεκα εὐθύνους ἀποδεῖξαι, μέχριπερ	ἂν	ἑκάστῳ πέντε καὶ ἑβδομήκοντα ἔτη
[12, 958]	δίκας πρὸς ἄλλον μηδένα, πρὶν	ἂν	ἐκπληρώσῃ τὸ χρέος (ἅπαν τῷ
[12, 946]	ἐὰν ὦσιν, ἕνα ἀφελεῖν, ᾧ	ἂν	ἐλάχισται γένωνται, καταλιπεῖν δὲ τοὺς
[12, 956]	ὄρνιθές τε καὶ ἀγάλματα ὅσαπερ	ἂν	ἐν μιᾷ ζωγράφος ἡμέρᾳ εἷς
[12, 952]	δὴ καὶ περὶ μαθημάτων, ὁπόσ'	ἂν	ἐν ταύτῃ τῇ σκέψει δοκῇ
[12, 946]	ἀνατίθησι κοινὸν καὶ Ἡλίῳ, ὅσονπερ	ἂν	ἕπωνται χρόνον τῇ κρίσει. τούτους
[12, 947]	θυσιῶν καὶ θεωριῶν καὶ ὅσων	ἂν	ἑτέρων κοινωνῶσιν ἱερῶν, ἐκ τούτων
[12, 951]	μηκέτι θεωρείτω. θεωρήσας δὲ ὁπόσ'	ἂν	ἔτη βουληθῇ τῶν δέκα καὶ
[12, 946]	ἐλευθέραις ἐλεγχόντων. οἰκούντων δέ, ὅσον	ἂν	(εὐθύνωσιν χρόνον, ἐν τῷ τοῦ
[12, 957]	δικαστήρια ταύτῃ πῃ γιγνόμενα μέτρον	ἂν	ἔχοι· τὰ δὲ δημόσια καὶ
[12, 944]	πολλῆς ῥύσεως ὕδατος, ἢ μυρί'	ἂν	ἔχοι τις τοιαῦτα παραμυθούμενος ἐπᾴδειν,
[12, 959]	δὲ τῷ τοῦ τετάρτου μέτρον	ἂν	ἔχοι τῶν ἀναλωμάτων. νομοφύλαξι δὲ
[12, 967]	οὕτως εἰς ἀκρίβειαν θαυμαστοῖς λογισμοῖς	ἂν	ἐχρῆτο, νοῦν μὴ κεκτημένα· καί
[12, 962]	ἂν νοῦν περί τι τούτων	ἂν	ἔχων φαίνοιτο; (Κλεινίας) καὶ πῶς;
[12, 947]	μέτρον ἀριθμοῦ τοῦ χρόνου, ἕως	ἂν	ἡ πόλις οἰκῆται. τελευτήσασι δὲ
[12, 951]	ἐξ ἀνάγκης ἀπ' ὄρθρου μέχριπερ	ἂν	ἥλιος ἀνάσχῃ, πρῶτον μὲν τῶν
[12, 960]	ὥστε σχεδὸν ἡ νομοθεσία τέλος	ἂν	ἡμῖν ἔχοι· τῶν πάντων δ'
[12, 956]	ἰόντων ἀγωνιούμενοι, ὁ δὲ φεύγων,	ἂν	ἡττηθῇ τὸ δεύτερον, τὸ πεμπτημόριον
[12, 956]	ἔμμηνον. χρώματα δὲ λευκὰ πρέποντ'	ἂν	θεοῖς εἴη καὶ ἄλλοθι καὶ
[12, 969]	τὴν Μαγνήτων πόλιν, ἢ ᾧ	ἂν	θεὸς ἐπώνυμον αὐτὴν ποιήσῃ, κλέος
[12, 941]	ἀλλὰ τῷ τὸν μὲν ἴσως	ἂν	ἰάσιμον ἔτ' εἶναι, τὸν δ'
[12, 957]	ἐπανορθουμένους, ταῖς ἐμπειρίαις διαβασανίζοντας, ἕως	ἂν	ἱκανῶς αὐτῶν ἕκαστα δόξῃ κεῖσθαι,
[12, 965]	σφόδρα πιέσαντες μὴ ἀνῶμεν, πρὶν	ἂν	ἱκανῶς εἴπωμεν τί ποτ' ἔστιν
[12, 960]	οὖν δή, φῄς, σωτηρία γίγνοιτ'	ἂν	καὶ τίνα τρόπον πολιτείᾳ τε
[12, 961]	(Ἀθηναῖος) τὸ μετὰ τοῦτο ἡμέτερος	ἂν	καιρὸς γίγνοιτο ὀρθῶς φράζοντας μηδὲν
[12, 959]	τε ζῶν καὶ τελευτήσας ἀτιμώρητος	ἂν	κακῶν ἁμαρτημάτων ἐγίγνετο τὸν μετὰ
[12, 951]	μένει ποτὲ τελέως πόλις, οὐδ'	ἂν	κακῶς αὐτὴν θεωρῶσιν. (Κλεινίας) πῶς
[12, 958]	ἐν μοίρᾳ γηράσαντι τελευτὴ γίγνοιτ'	ἂν	κατὰ φύσιν. περὶ τελευτήσαντας δή,
[12, 968]	τοιούτων δυνατόν ἐστιν νομοθετεῖν, πρὶν	ἂν	κοσμηθῇ τότε δὲ κυρίους ὧν
[12, 959]	βωμόν· τὸ δὲ μέτριον νομοθέτης	ἂν	μαντεύσαιτο οὐκ ἀσχημονέστατα. ἔστω δὴ
[12, 945]	τε καὶ διαλυθεῖσαν (οἴχεσθαι πολιτείαν.	ἂν	μὲν γὰρ οἱ τοὺς ἄρχοντας
[12, 945]	μή, κατευθύνειν αὐτοῦ τὸν εὔθυνον,	ἂν	μὲν ᾖ τοῦ μεγίστου τιμήματος
[12, 956]	δωδέκατον μέρος διῃρημένοι, ἐν οἷς,	ἂν	μὴ διακριθῶσιν ἐν τοῖς πρώτοις,
[12, 966]	φυλακῆς μεθέξουσιν μηδὲ ἐπιτρέπειν, ὃς	ἂν	μὴ διαπονήσηται τὸ πᾶσαν πίστιν
[12, 967]	θεοσεβῆ θνητῶν ἀνθρώπων οὐδένα, ὃς	ἂν	μὴ τὰ λεγόμενα ταῦτα νῦν
[12, 949]	τὸ προσταχθέν. πόλει δέ, ἥτις	ἂν	μήτε χρηματίζηται πλὴν τὸν ἐκ
[12, 966]	μηχανῷτο; ~(Ἀθηναῖος) μήπω τὸ πῶς	ἂν	μηχανησαίμεθα λέγωμεν· εἰ δεῖ δὲ
[12, 965]	ἀλλὰ δὴ πῶς τις τοῦτ'	ἂν	μηχανῷτο; ~(Ἀθηναῖος) μήπω τὸ πῶς
[12, 962]	ὅσα δὴ διήλθομεν, ἔσθ' ὅπως	ἂν	νοῦν περί τι τούτων ἂν
[12, 957]	μάτην τοὔνομα νῷ προσῆκον κεκτῇτ'	ἂν	ὁ θεῖος ἡμῖν καὶ θαυμαστὸς
[12, 956]	αἱρετοὶ δικασταὶ γίγνοιντ' ἄν, οὓς	ἂν	ὁ φεύγων τε (καὶ ὁ
[12, 947]	τῶν ἐν τοῖς γυμνασίοις, οὓς	ἂν	οἱ προσήκοντες τοῦ τελευτήσαντος ἐπιόψωνται,
[12, 959]	εἷς γέ τις ἐπιστατῇ, ὃν	ἂν	οἱ τοῦ τετελευτηκότος ἐπίσκοπον οἰκεῖοι
[12, 965]	ἓν ὄν, ἀρετὴν ἑνὶ δικαίως	ἂν	ὀνόματι προσαγορεύεσθαι. τοῦτο, ὦ φίλοι,
[12, 968]	ταῦτα ἀπόρρητα μὲν λεχθέντα οὐκ	ἂν	ὀρθῶς λέγοιτο, ἀπρόρρητα δὲ διὰ
[12, 968]	αὐτοῖς τοῖς μανθάνουσι (δῆλα γίγνοιτ'	ἂν	ὅτι πρὸς καιρὸν μανθάνεται, πρὶν
[12, 965]	δὴ νῦν σχεδὸν ἐφηψάμεθα, τυγχάνοι	ἂν	οὖσα ἧς χρείαν ἔχομεν αὕτη;
[12, 944]	ὅδε ἐπὶ τούτοις· Ἀνὴρ ὃς	ἂν	ὄφλῃ δίκην ὡς αἰσχρῶς ἀποβαλὼν
[12, 959]	τούτων δ' οὐχ ἥκιστα, ὅπως	ἂν	παίδων τε καὶ (ἀνδρῶν καὶ
[12, 960]	μὴ δυνατὸν εὑρεῖν ὅπῃ γίγνοιτ'	ἂν	παντὶ κτῆμά τι τοιοῦτον. (Ἀθηναῖος)
[12, 942]	καὶ τεθραμμένον ὡς ἔσται τεθραμμένος,	ἂν	πατρίδα συλῶν ἢ βιαζόμενος ἁλίσκηται,
[12, 965]	οὖν ἀκριβεστέρα σκέψις θέα τε	ἂν	περὶ ὁτουοῦν ὁτῳοῦν γίγνοιτο ἢ
[12, 946]	ἐτῶν. τῶν δὲ προκριθέντων οὓς	ἂν	πλεῖστοι ἐνέγκωσι, τούτους ἐκλέξαι μέχρι
[12, 949]	μὴ πειθομένοις ἐνεχυρασίαν τούτοις οἷς	ἂν	πόλις ἅμα καὶ νόμος εἰσπράττειν
[12, 968]	γε ὑμῖν καὶ ἐγὼ γιγνοίμην	ἂν	προθύμως πρὸς δ' ἐμοὶ καὶ
[12, 962]	ἆρα ἄρχων μὲν (πρῶτον δικαίως	ἂν	προσαγορεύοιτο, εἶτα σῴζειν ἂν δυνατὸς
[12, 944]	ἀφέντι δύναμιν τίς ἄρα γίγνοιτ'	ἂν	πρόσφορος; οὐ γὰρ δυνατὸν ἀνθρώπῳ
[12, 944]	ἀφαιρεθεὶς μετ' εἰκυίας βίας γίγνοιτ'	ἂν	ῥίψασπις ὅ τε ἀφεὶς ἑκών,
[12, 961]	ἔχουσαν τὰ πρόσφορα ἑαυτῇ, σῴζειν	ἂν	σύμπαντα ἃ βουλόμεθα. (Κλεινίας) πῶς
[12, 959]	τὸν ὄντως τεθνηκότα, εἴη δ'	ἂν	σχεδόν, ὡς τἀνθρώπινα, μέτρον ἔχουσα
[12, 958]	ἂν εἰρημένον, ἄξιοι ἐπαίνου γίγνοιντ'	ἂν	τῇ πάσῃ πόλει τοιοῦτοι δικασταὶ
[12, 962]	~καὶ ἰατρικὴ ὑπηρεσία πᾶσα (στοχάζοιτ'	ἂν	τῆς σωτηρίας ὀρθῶς. ἆρ' οὐχ
[12, 961]	τοῦ συλλόγου πάλιν ἀναλαβὼν λέγοιμ'	ἂν	τὸ τοιόνδε. φημί, εἴ τις
[12, 950]	δὲ ἄγριον καὶ ἀπηνὲς φαίνοιτ'	ἂν	τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις, ὀνόμασίν τε
[12, 953]	νεωκόρους ἐπιμελεῖσθαι καὶ τημελεῖν, ἕως	ἂν	τὸν μέτριον ἐπιμείναντες χρόνον, ἰδόντες
[12, 945]	αὑτοῦ προσαποτεισάτω μισθόν, χιλίας μέν,	ἂν	τοῦ μεγίστου τιμήματος ᾖ, πέντε
[12, 945]	δέ, τοῦ δευτέρου, τρεῖς δέ,	(ἂν	τοῦ τρίτου, μνᾶν δὲ ὡσαύτως,
[12, 960]	τοίνυν ἀφιστώμεθα μηδενὶ τρόπῳ, πρὶν	ἂν	τοῦτ' αὐτὸ ἐκπορισώμεθα τοῖς εἰρημένοις
[12, 952]	φαίνεσθαι καὶ ἀσαφῆ. ἃ δ'	ἂν	τούτων ἐγκρίνωσιν οἱ γεραίτεροι, τοὺς
[12, 946]	ἄλλους ἐγκρίναντας φέρειν αὖθις, μέχριπερ	ἂν	τρεῖς λειφθῶσιν ἄνισοι· ἐὰν δὲ
[12, 961]	ὄρθριον εἶναι τὸν σύλλογον, ἡνίκ'	ἂν	τῶν ἄλλων πράξεων ἰδίων τε
[12, 946]	τῶν εὐθύνων γνώμην. ἥτις δ'	ἂν	τῶν ἀρχῶν μὴ ὁμολογῇ κεκρίσθαι
[12, 944]	ταῦτα δὲ Ἕκτωρ εἶχεν, ἐξῆν	ἂν	τῶν τότε ὅσοι κακοὶ ὀνειδίζειν
[12, 950]	πολιτευομένοις διὰ νόμων ὀρθῶν βλάβην	ἂν	φέροι μεγίστην πασῶν, ταῖς δὲ
[12, 955]	ταῖν εἰσφοραῖν, ὁποτέρᾳ τὸ δημόσιον	(ἂν	χρῆσθαι βούληται, χρῆται, κατ' ἐνιαυτὸν
[12, 956]	χρεών, καὶ διαψηφίσεων πέρι καὶ	ἀναβολῶν,	καὶ πάνθ' ὁπόσα τοιαῦτα ἀναγκαῖα
[12, 967]	ὄντων τά τε πρὸ τούτων	ἀναγκαῖα	μαθήματα λάβῃ, τά τε κατὰ
[12, 953]	καὶ δίκας αὐτοῖς ὀρθῶς διανέμοντας,	ἀναγκαῖα	μέν, ὡς ὀλίγιστα δ' ἐπιχρωμένους.
[12, 956]	ἀναβολῶν, καὶ πάνθ' ὁπόσα τοιαῦτα	ἀναγκαῖα	περὶ δίκας γίγνεσθαι, προτέρων τε
[12, 967]	τε καὶ ταῖς μετὰ ταύτης	ἀναγκαίαις	ἄλλαις τέχναις ἀθέους γίγνεσθαι, καθεωρακότας
[12, 967]	καθεωρακότας ὡς οἷόν τε γιγνόμενα	ἀνάγκαις	πράγματ' ἀλλ' οὐ διανοίαις βουλήσεως
[12, 943]	μὴ διαμαρτών τις ἄρα τῶν	ἀναγκαίων	ἀποβολῶν, ὡς αἰσχρὰς αὐτὰς εἰς
[12, 958]	χρήματα πάντα ἀποδιδότω, χωρὶς τῶν	ἀναγκαίων	κεκτῆσθαι, (μετὰ τὴν διαψήφισιν ἑκάστην
[12, 956]	καὶ ὑστέρων λήξεις, ἀποκρίσεών τε	ἀνάγκας	καὶ παρακαταβάσεων, καὶ ὅσα τούτων
[12, 965]	καὶ ταύτῃ πορευώμεθα λέγοντες. (Ἀθηναῖος)	ἀναγκαστέον	ἄρ' ὡς ἔοικεν, καὶ τοὺς
[12, 946]	τετιμημένον ὑπὸ τῶν εὐθύνων, ὥσπερ	ἀνάγκη,	ἁπλῶς θνῃσκέτω, τῶν δ' ἄλλων
[12, 949]	χώρας καὶ ξένων ὑποδοχῆς ἄλλοθεν	ἀνάγκη	βεβουλεῦσθαι τί χρὴ δρᾶν· συμβουλεύειν
[12, 959]	νομοφύλαξι δὲ πολλά τε ἄλλα	ἀνάγκη	πράττειν καὶ πολλῶν ἐπιμελεῖσθαι, τούτων
[12, 963]	γεγονέναι, δῆλον ὡς ἓν ἕκαστον	ἀνάγκη	φάναι, τεττάρων γε ὄντων. (Κλεινίας)
[12, 949]	πάντων τῶν τοιούτων τὴν πρώτην	ἀνάγκην	ἰατὴν εἶναι τῆς ζημίας, τοῖς
[12, 951]	ἑκάστης μὲν ἡμέρας συλλεγόμενος ἐξ	ἀνάγκης	ἀπ' ὄρθρου μέχριπερ ἂν ἥλιος
[12, 966]	ὅπῃ; (Κλεινίας) σχεδὸν ἔοικ' ἐξ	ἀνάγκης	δεῖν καὶ ὅπως ἓν διανοεῖσθαι.
[12, 947]	(ἐνιαυτῷ τῶν ἱερέων, καὶ τοὔνομα	ἀναγράφειν	τούτου κατ' ἐνιαυτόν, ὅπως ἂν
[12, 943]	ὧν ἄν τις βούληται, γράψαντα	ἀναθεῖναι	μαρτύριον εἰς τὴν τῶν ἀριστείων
[12, 955]	δὲ διακωλύσαντι μὴ ἐξέστω μηδὲν	ἀνάθημα	μηδ' ἐπιγραφὴν τοῦ τοιούτου ἀγῶνός
[12, 956]	ἀπολελοιπότος ψυχὴν σώματος οὐκ εὐαγὲς	ἀνάθημα,	σίδηρος δὲ καὶ χαλκὸς πολέμων
[12, 956]	τἆλλα ἔστω κατὰ τὰ τοιαῦτα	ἀναθήματα	μεμιμημένα. ὅτε δὲ μέρη διείρηται
[12, 955]	τὰ συσσίτια τελουμένων. θεοῖσι δὲ	ἀναθήματα	χρεὼν ἔμμετρα τὸν μέτριον ἄνδρα
[12, 962]	οὐδὲν θαυμαστὸν ἄνους οὖσα καὶ	ἀναίσθητος	εἰ πράξει τὸ προστυχὸν ἑκάστοτε
[12, 941]	μὲν χρημάτων ἀνελεύθερον, ἁρπαγὴ δὲ	ἀναίσχυντον·	τῶν Διὸς δὲ ὑέων οὐδεὶς
[12, 961]	δὴ πέρι τοῦ συλλόγου πάλιν	ἀναλαβὼν	λέγοιμ' ἂν τὸ τοιόνδε. φημί,
[12, 959]	τιμήματος εἰς τὴν πᾶσαν ταφὴν	ἀναλισκόμενα	μὴ πλέον πέντε μνῶν, τῷ
[12, 959]	δεῖν εὖ ποιεῖν, (τὰ μέτρια	ἀναλίσκοντα	ὡς εἰς ἄψυχον χθονίων βωμόν·
[12, 959]	τετάρτου μέτρον ἂν ἔχοι τῶν	ἀναλωμάτων.	νομοφύλαξι δὲ πολλά τε ἄλλα
[12, 943]	αὐτὰς εἰς ὄνειδος τιθείς, ἀναξίῳ	ἀναξίας	ἐπάγῃ δίκας. ~ῥᾴδιον μὲν οὖν
[12, 948]	ἂν γράφηται, λέγουσαν τὴν γραφὴν	ἀνάξιον	εἶναι τὸν καὶ τὸν τῶν
[12, 952]	σπουδῇ μανθάνειν, ἐὰν δέ τις	ἀνάξιος	δοκῇ τῶν παρακεκλημένων εἶναι, τῷ
[12, 943]	αἰσχρὰς αὐτὰς εἰς ὄνειδος τιθείς,	ἀναξίῳ	ἀναξίας ἐπάγῃ δίκας. ~ῥᾴδιον μὲν
[12, 941]	πλημμελῶν περὶ τὰ τοιαῦτα ἐξαπατώμενος	ἀναπειθέσθω,	καὶ κλέπτων ἢ βιαζόμενος οἰέσθω
[12, 957]	πρεσβύτου νομοθέτου παραλιπόντος, τὸν νέον	ἀναπληροῦν	χρὴ νομοθέτην. τὰ μὲν ἴδια
[12, 942]	θ' ὑφ' ἑτέρων· τὴν δ'	ἀναρχίαν	ἐξαιρετέον (ἐκ παντὸς τοῦ βίου
[12, 942]	τρόπον, μέγιστον δὲ τὸ μηδέποτε	ἄναρχον	μηδένα εἶναι, μήτ' ἄρρενα μήτε
[12, 944]	πολεμίων καὶ ἔχων ὅπλα μὴ	ἀναστρέφῃ	καὶ ἀμύνηται, ἀφῇ δὲ ἑκὼν
[12, 951]	ἀπ' ὄρθρου μέχριπερ ἂν ἥλιος	ἀνάσχῃ,	πρῶτον μὲν τῶν ἱερέων τῶν
[12, 955]	χρεὼν ἔμμετρα τὸν μέτριον ἄνδρα	ἀνατιθέντα	δωρεῖσθαι. γῆ μὲν οὖν ἑστία
[12, 956]	μονόξυλον ὅτι ἂν ἐθέλῃ τις	ἀνατιθέτω,	καὶ λίθου ὡσαύτως πρὸς τὰ
[12, 946]	(Ἀπόλλωνι κατὰ τὸν παλαιὸν νόμον	ἀνατίθησι	κοινὸν καὶ Ἡλίῳ, ὅσονπερ ἂν
[12, 955]	ἀναθήματα χρεὼν ἔμμετρα τὸν μέτριον	ἄνδρα	ἀνατιθέντα δωρεῖσθαι. γῆ μὲν οὖν
[12, 950]	δὲ μηδαμῶς, τόν γε τέλεον	ἄνδρα	ἐσόμενον, καὶ δὴ καὶ τῇ
[12, 943]	πᾶσαν ἐπιφέροντα δίκην ἀνδρὶ πάντ'	ἄνδρα	φοβεῖσθαι τὸ μήτε ἐπενεγκεῖν ψευδῆ
[12, 955]	δεθῆναι μὲν ἐνιαυτόν, ὑπόδικον δὲ	ἀνδραποδισμοῦ	τῷ ἐθέλοντι γίγνεσθαι. ἐὰν δὲ
[12, 966]	ἀδυνατεῖν ἐνδείκνυσθαι; (Κλεινίας) καὶ πῶς;	ἀνδραπόδου	γάρ τινα σὺ λέγεις ἕξιν.
[12, 946]	Ἀπόλλωνος τέμενος, ~τῷ θεῷ ἀποφανουμένους	(ἄνδρας	αὑτῶν τρεῖς, ὃν ἂν ἕκαστος
[12, 946]	σωτηρίας πόλις, ἀποφήνασα αὑτῆς Ἡλίῳ	ἄνδρας	τοὺς ἀρίστους τρεῖς, ἀκροθίνιον (Ἀπόλλωνι
[12, 965]	ὃ δή φαμεν ἔν τε	ἀνδρείᾳ	καὶ σωφροσύνῃ καὶ δικαιοσύνῃ καὶ
[12, 964]	αὐτὰ περὶ ὧν νῦν λέγομεν,	ἀνδρεία,	σωφροσύνη, δικαιοσύνη, φρόνησις; (Κλεινίας) καὶ
[12, 963]	γὰρ λόγου καὶ φύσει γίγνεται	ἀνδρεία	ψυχή, ἄνευ δὲ αὖ λόγου
[12, 963]	ἕν γε ἅπαντα ταῦτα προσαγορεύομεν.	ἀνδρείαν	γάρ φαμεν ἀρετὴν εἶναι, καὶ
[12, 963]	πάλιν αὐτὰ προσείπομεν, τὸ μὲν	ἀνδρείαν,	τὸ δὲ φρόνησιν. ἐρῶ γάρ
[12, 963]	καὶ τὰ θηρία μετέχει, τῆς	ἀνδρείας,	καὶ τά γε τῶν παίδων
[12, 944]	μετὰ κάκης μᾶλλον ἢ μετ'	ἀνδρείας	καλὸν καὶ εὐδαίμονα θάνατον, τοιαύτης
[12, 969]	αὐτὴν ὀρθῶς, ἢ τό γε	ἀνδρειότατος	(εἶναι δοκεῖν τῶν ὕστερον ἐπιγιγνομένων
[12, 945]	δίκην πρὸς τῷ ἀφεῖσθαι τῶν	ἀνδρείων	κινδύνων κατὰ φύσιν τὴν αὑτοῦ
[12, 969]	ἐὰν ἄρα ἡμῖν οἵ τε	ἄνδρες	ἀκριβῶς ἐκλεχθῶσι, παιδευθῶσί τε (προσηκόντως,
[12, 958]	καὶ νόμους φθείρων θανάτῳ ζημιούσθω.	ἀνδρὶ	δὴ τὸ μετὰ τοῦτο γεννηθέντι
[12, 943]	μὲν δὴ πᾶσαν ἐπιφέροντα δίκην	ἀνδρὶ	πάντ' ἄνδρα φοβεῖσθαι τὸ μήτε
[12, 944]	εἰς ἀνδρὸς φύσιν· ἦν γὰρ	ἀνδρὶ	ῥιψάσπιδι τρόπον τινὰ πρέπουσα πασῶν
[12, 945]	τῶν κατὰ πόλεμον (ἀρχόντων ὡς	ἀνδρὶ	στρατιώτῃ χρήσηται μηδ' εἰς τάξιν
[12, 944]	ἐναντία γένεσις, εἰς γυναῖκα ἐξ	ἀνδρὸς	μεταβαλοῦσα, τιμωρία τούτῳ γενομένη. νῦν
[12, 944]	Θετταλὸν ἐκ γυναικὸς μεταβαλόντα εἰς	ἀνδρὸς	φύσιν· ἦν γὰρ ἀνδρὶ ῥιψάσπιδι
[12, 958]	δὲ μὴ χοῦν ὑψηλότερον πέντε	ἀνδρῶν	ἔργον, ἐν πένθ' ἡμέραις ἀποτελούμενον·
[12, 959]	ὅπως ἂν παίδων τε καὶ	(ἀνδρῶν	καὶ πάσης ἡλικίας ἐπιμελούμενοι ζῶσι,
[12, 957]	πολλαῖς πόλεσιν οὐκ ἀσχήμονα ἐπιεικῶν	ἀνδρῶν	οὐκ ὀλίγα νομοθετήματα, ὅθεν νομοφύλακας
[12, 946]	καὶ τὰ ἀριστεῖα ἀποδόντας πᾶσιν	ἀνειπεῖν	ὅτι Μαγνήτων ἡ κατὰ θεὸν
[12, 941]	ἐὰν ὄφλῃ. κλοπὴ μὲν χρημάτων	ἀνελεύθερον,	ἁρπαγὴ δὲ ἀναίσχυντον· τῶν Διὸς
[12, 967]	νεώτερον, ἅπανθ' ὡς εἰπεῖν ἔπος	ἀνέτρεψαν	πάλιν, ἑαυτοὺς δὲ πολὺ μᾶλλον·
[12, 963]	παίδων ἤθη τῶν πάνυ νέων·	ἄνευ	γὰρ λόγου καὶ φύσει γίγνεται
[12, 951]	δ' ἐπανορθούμενον, εἴ τι παραλείπεται.	ἄνευ	γὰρ ταύτης τῆς θεωρίας καὶ
[12, 963]	καὶ φύσει γίγνεται ἀνδρεία ψυχή,	ἄνευ	δὲ αὖ λόγου ψυχὴ φρόνιμός
[12, 942]	τινὰ διώκειν μήθ' ὑποχωρεῖν ἄλλῳ	ἄνευ	τῆς (τῶν ἀρχόντων δηλώσεως, ἑνί
[12, 951]	οὐδ' αὖ τοὺς νόμους διαφυλάττειν	ἄνευ	τοῦ γνώμῃ λαβεῖν αὐτοὺς ἀλλὰ
[12, 955]	πρός τινας εἰρήνην ἢ πόλεμον	ἄνευ	τοῦ κοινοῦ, θάνατος ἔστω καὶ
[12, 944]	εἴπωμεν, εἰ κομισθεὶς ἐπὶ σκηνὴν	ἄνευ	τῶν ὅπλων Πάτροκλος ἔμπνους ἐγένεθ'
[12, 954]	ἀλλοδημίᾳ, τοῦ παντὸς χρόνου, ὅταν	ἀνεύρῃ	που, μηδεμίαν εἶναι προθεσμίαν τῆς
[12, 945]	ὅμως δὲ πειρατέον εὐθυντάς τινας	ἀνευρίσκειν	θείους. ἔχει γὰρ οὖν οὕτω.
[12, 944]	ἔστω νόμος ὅδε ἐπὶ τούτοις·	Ἀνὴρ	ὃς ἂν ὄφλῃ δίκην ὡς
[12, 949]	μὴ φέρει κέρδος κατὰ τὴν	ἀνθρωπίνην	δόξαν τῷ ἐπιορκοῦντι· τῶν δὲ
[12, 947]	τούτων, πιστεύων τῷ κεκρίσθαι, τὴν	ἀνθρωπίνην	φύσιν ἐπιδείξῃ κακὸς γενόμενος ὕστερον
[12, 951]	εἰσὶ γὰρ ἐν τοῖς πολλοῖς	ἄνθρωποι	ἀεὶ θεῖοί τινες οὐ πολλοί
[12, 948]	ζημιῶν, οὐκέτι δὴ τοῖς νῦν	ἀνθρώποις	ἡ Ῥαδαμάνθυος (ἂν εἴη τέχνη
[12, 948]	περὶ θεοὺς δοξῶν ἐν τοῖς	ἀνθρώποις	μεταβάλλειν δεῖ καὶ τοὺς νόμους·
[12, 952]	θεωρήσας τὰ ἐν τοῖς ἄλλοις	ἀνθρώποις	νόμιμα ἀφικόμενος εὐθὺς πορευέσθω, καὶ
[12, 950]	ἀπηνὲς φαίνοιτ' ἂν τοῖς ἄλλοις	ἀνθρώποις,	ὀνόμασίν τε χαλεποῖς ταῖσιν λεγομέναις
[12, 958]	κρύπτειν, ταῦτα ἐκπληροῦν, τοῖς δὲ	ἀνθρώποις	ὅσα τροφὴν μήτηρ οὖσα ἡ
[12, 966]	εἰς ὅσον δυνατόν ἐστιν ταῦτ'	ἄνθρωπον	γιγνώσκειν, καὶ τοῖς μὲν πλείστοις
[12, 963]	ἐνταῦθ' ἐσμὲν νῦν, καὶ καθάπερ	ἄνθρωπον	ἐπανερωτῶντες εἴποιμεν ἄν· ὦ θαυμάσιε,
[12, 948]	ἄγασθαι, διότι κατεῖδεν τοὺς τότε	ἀνθρώπους	ἡγουμένους ἐναργῶς εἶναι θεούς, εἰκότως,
[12, 942]	ἀνθρώπων τε καὶ τῶν ὑπ'	ἀνθρώπους	θηρίων. καὶ δὴ καὶ χορείας
[12, 944]	ἂν πρόσφορος; οὐ γὰρ δυνατὸν	ἀνθρώπῳ	δρᾶν τοὐναντίον ὥς ποτε θεόν
[12, 962]	τῶν νόμων αὐτῶν πρῶτον, ἔπειτα	ἀνθρώπων·	εἰ δ' ἔσται (τοῦ τοιούτου
[12, 950]	δόξαις διαιροῦνται τοὺς ἀμείνους τῶν	ἀνθρώπων	καὶ τοὺς χείρονας. διὸ καλὸν
[12, 951]	οὔτε (γὰρ ἄπειρος οὖσα πόλις	ἀνθρώπων	κακῶν καὶ ἀγαθῶν δύναιτ' ἄν
[12, 950]	εἴη δόξαν πρὸς τῶν ἄλλων	ἀνθρώπων	ὅτι (καλλίστην τε καὶ ἀρίστην
[12, 967]	ποτὲ γενέσθαι βεβαίως θεοσεβῆ θνητῶν	ἀνθρώπων	οὐδένα, ὃς ἂν μὴ τὰ
[12, 948]	λόγος. ἔοικεν δὴ δικαστῇ μὲν	ἀνθρώπων	οὐδενὶ διανοούμενος δεῖν ἐπιτρέπειν, θεοῖς
[12, 965]	ταύτης οὐκ ἔστιν σαφεστέρα μέθοδος	ἀνθρώπων	οὐδενί. (Κλεινίας) σοὶ πιστεύων, ὦ
[12, 953]	καταλύσεις πρὸς ἱεροῖς εἶναι φιλοξενίαις	ἀνθρώπων	παρεσκευασμένας, χρὴ δὲ καὶ τῶν
[12, 966]	μηδ' ἰδιωτικῶς, οὐδεὶς οὕτως ἄθεος	ἀνθρώπων	ποτὲ πέφυκεν, ~ὃς οὐ τοὐναντίον
[12, 951]	τῶν πολιτῶν τὰ τῶν ἄλλων	ἀνθρώπων	πράγματα θεωρῆσαι κατά τινα πλείω
[12, 942]	παντὸς τοῦ βίου ἁπάντων τῶν	ἀνθρώπων	τε καὶ τῶν ὑπ' ἀνθρώπους
[12, 948]	ὅτε μέρος τι μέν, φαμέν,	ἀνθρώπων	τὸ παράπαν οὐχ ἡγοῦνται θεούς,
[12, 941]	ἰάσιμον ἔτ' εἶναι, τὸν δ'	ἀνίατον.	ξένον μὲν δὴ τῶν δημοσίων
[12, 942]	αὐτοφώρῳ ἐάντε μή, σχεδὸν ὡς	ἀνίατον	ὄντα θανάτῳ ζημιοῦν. στρατιῶν δὲ
[12, 946]	αὖθις, μέχριπερ ἂν τρεῖς λειφθῶσιν	ἄνισοι·	ἐὰν δὲ ἢ πᾶσιν ἢ
[12, 967]	(χρωμέναισιν ὑλακαῖς, ἄλλα τε αὖ	ἀνόητ'	εἰπεῖν· νῦν δέ, ὅπερ εἴρηται,
[12, 951]	καὶ ἀγαθῶν δύναιτ' ἄν ποτε,	ἀνομίλητος	οὖσα, ἥμερος ἱκανῶς εἶναι καὶ
[12, 965]	ἰδέαν ἐκ τῶν πολλῶν καὶ	ἀνομοίων	δυνατὸν εἶναι βλέπειν; (Κλεινίας) ἴσως.
[12, 962]	κενή τις πόλις, οὐδὲν θαυμαστὸν	ἄνους	οὖσα καὶ ἀναίσθητος εἰ πράξει
[12, 950]	ἐλπὶς αὐτὴν ἐκ τῶν εἰκότων,	ἄνπερ	κατὰ λόγον γίγνηται, μετ' ὀλίγων
[12, 955]	τῷ ἐθέλοντι γίγνεσθαι. ἐὰν δὲ	ἀνταγωνιστὴν	γυμναστικῆς ἢ μουσικῆς ἤ τινος
[12, 948]	ἐξαιρεῖν χρὴ τοὺς ὅρκους τῶν	ἀντιδικούντων	ἑκατέρων, καὶ τὸν λαγχάνοντά τῴ
[12, 951]	(δοκεῖν, τοῖς περὶ τὸν πόλεμον	ἀντίστροφον	ἀποδιδόντες δόξης παρασκευήν, ἐλθόντες δὲ
[12, 953]	ἔλθῃ τῶν παρ' ἡμῖν θεωρῶν	ἀντίστροφος	ἐξ ἄλλης χώρας, πρῶτον μὲν
[12, 965]	νῦν οἷόνπερ σφόδρα πιέσαντες μὴ	ἀνῶμεν,	πρὶν ἂν ἱκανῶς εἴπωμεν τί
[12, 948]	ἄρνησιν γράψαντα παραδοῦναι τοῖς ἄρχουσιν	ἀνώμοτον.	δεινὸν γάρ που, δικῶν γ'
[12, 965]	νῷ ἀπῃκασμένους τῷ πολλὰ καὶ	ἄξια	λόγου διαφερόντως φρονεῖν, τοὺς γέροντας,
[12, 949]	τῇ πόλει, μήτ' οὖν πληγῶν	ἄξια	μηδ' αὖ δεσμῶν μηδὲ θανάτου,
[12, 945]	ἐνδείᾳ πρὸς τὴν τῆς ἀρχῆς	ἀξίαν;	ῥᾴδιον μὲν (οὐδαμῶς εὑρεῖν τῶν
[12, 941]	μεγέθους τοῦ κλέμματος ὁ νόμος	ἀξιοῖ	ζημιοῦν, ἀλλὰ τῷ τὸν μὲν
[12, 958]	δικαίως εἴη πολλάκις ἂν εἰρημένον,	ἄξιοι	ἐπαίνου γίγνοιντ' ἂν τῇ πάσῃ
[12, 951]	θεῖοί τινες οὐ πολλοί παντὸς	ἄξιοι	συγγίγνεσθαι, φυόμενοι οὐδὲν μᾶλλον ἐν
[12, 961]	τούτοις αὐτοῖς διαβασανισθέντας, τοῦ συλλόγου	ἀξιοκοινωνήτους	εἶναι· πρὸς τούτοις δὲ ἕνα
[12, 948]	τὴν λεγομένην κρίσιν τῶν δικῶν	ἄξιον	ἄγασθαι, διότι κατεῖδεν τοὺς τότε
[12, 950]	ἀποδημίας οὐκ ἐν ἐκδημίαις πολιτικαῖς	ἄξιον	ἀγορεύειν ὡς τούτων οὔσας. Πυθώδε
[12, 952]	καὶ τοὺς νόμους. ἐὰν δὲ	ἄξιον	ὄντα εἰς δικαστήριον εἰσάγειν ἀρχόντων
[12, 964]	ἕν ἐστι, καὶ ἐμὲ δὲ	ἀξίου,	σοῦ δείξαντος ὡς ἕν, πάλιν
[12, 954]	ἐνδίκως πωλοῦντος ἢ καὶ μηδαμῶς	ἀξιόχρεω·	ὑπόδικος δ' ἔστω καὶ ὁ
[12, 953]	γεγονὼς ἔστω, πρὸς τούτῳ δὲ	ἀξιῶν	τι καλὸν ἰδεῖν τῶν ἐν
[12, 945]	πᾶσα ἀρχὴ διεσπάσθη χωρὶς ἑτέρα	ἀπ'	ἄλλης, καὶ οὐκ εἰς τὸ
[12, 951]	μὲν ἡμέρας συλλεγόμενος ἐξ ἀνάγκης	ἀπ'	ὄρθρου μέχριπερ ἂν ἥλιος ἀνάσχῃ,
[12, 943]	δὲ στρατεύσηται (μέν τις, μὴ	ἀπαγαγόντων	δὲ τῶν ἀρχόντων οἴκαδε προαπέλθῃ
[12, 941]	οὔσας πρεσβείας ἐφ' αἷς πέμπεται	ἀπαγγέλλῃ,	ἢ πάλιν αὖ παρὰ τῶν
[12, 960]	ἔξω τῆς οἰκίας φωνὴν ἐξαγγέλλειν	ἀπαγορεύειν,	καὶ τὸν νεκρὸν εἰς τὸ
[12, 953]	μὲν διδάξας, τὸ δὲ μαθὼν	ἀπαλλαττέσθω,	φίλος παρὰ φίλων δώροις καὶ
[12, 958]	γένηται μήν, ἐάν τις μὴ	ἀπαλλάττῃ	τὸν νικήσαντα ἑκόντα ἑκών, ἡ
[12, 953]	τοῦ δρᾶσαί τε καὶ παθεῖν	ἀπαλλάττωνται.	δικαστὰς δ' αὐτοῖς εἶναι τοὺς
[12, 958]	πρὶν ἂν ἐκπληρώσῃ τὸ χρέος	(ἅπαν	τῷ νικήσαντι· ἄλλοις δὲ πρὸς
[12, 967]	σωμάτων, (διανοηθέντες δὲ ὡς νεώτερον,	ἅπανθ'	ὡς εἰπεῖν ἔπος ἀνέτρεψαν πάλιν,
[12, 957]	ἀκίνητα οὕτως ἐπισφραγισαμένους, χρῆσθαι τὸν	ἅπαντα	βίον. ὅσα δὲ περί τε
[12, 941]	εὐτυχεῖ τε καὶ εἰς χρόνον	ἅπαντα	εὐτυχοῖ, ὁ δὲ ἀπιστήσας τὸ
[12, 963]	(Ἀθηναῖος) καὶ μὴν ἕν γε	ἅπαντα	ταῦτα προσαγορεύομεν. ἀνδρείαν γάρ φαμεν
[12, 947]	ἔχῃ ταύτην τὴν εἰς τὸν	ἅπαντα	χρόνον ἐπιδεῆ χώματος τοῖς τιθεμένοις·
[12, 961]	ἀεί, τοὺς δὲ τἀριστεῖα εἰληφότας	ἅπαντας	δεῖν εἰς ταὐτὸ συλλέγεσθαι τούτοις,
[12, 952]	ἄττα ἥκοι, κοινούτω τῷ συλλόγῳ	ἅπαντι·	(καὶ ἐάντε μηδὲν χείρων μηδέ
[12, 942]	ἐναντίως, καὶ τὸ μὲν ὑπηρετικώτατον	ἅπαντι	τῷ σώματι, τὸ δὲ ἀρχικώτατον,
[12, 969]	ἐκ τῶν νῦν ἡμῖν εἰρημένων	ἁπάντων	ἢ τὴν πόλιν ἐατέον τῆς
[12, 959]	δὴ καὶ πρὸς τὸ τέλος	ἁπάντων	νομοφύλαξ εἷς γέ τις ἐπιστατῇ,
[12, 949]	ἄθλων ἐπιστάτας καὶ βραβέας καὶ	ἁπάντων	ὁπόσα μὴ φέρει κέρδος κατὰ
[12, 967]	ψυχή τε ὡς ἔστιν πρεσβύτατον	ἁπάντων	ὅσα γονῆς μετείληφεν, ἀθάνατόν τε,
[12, 942]	ἐξαιρετέον (ἐκ παντὸς τοῦ βίου	ἁπάντων	τῶν ἀνθρώπων τε καὶ τῶν
[12, 943]	δὲ ἀρχικώτατον, ~ἔχον (τὰς κυρίας	ἁπάσας	αἰσθήσεις αὐτοῦ φύσει. ἔπαινον μὲν
[12, 968]	ἤδη πρὸς τοῖς εἰρημένοις νόμοις	ἅπασιν	ὅσους διεληλύθαμεν εἰ καὶ τοῦτον
[12, 949]	τὴν κρίσιν. ὅσα τις ἐλεύθερος	ἀπειθεῖ	τῇ πόλει, μήτ' οὖν πληγῶν
[12, 956]	εἰς τὸ τρίτον ἔλθωσιν δικαστήριον	ἀπειθήσαντες	ταῖς ἔμπροσθεν δίκαις, ὁ μὲν
[12, 949]	νόμος εἰσπράττειν προστάττῃ, τῶν δὲ	ἀπειθούντων	ταῖς ἐνεχυρασίαις πρᾶσιν τῶν ἐνεχύρων
[12, 949]	πλείονος, τὰς ἀρχὰς ἑκάστας τοῖς	ἀπειθοῦσι	τὰς πρεπούσας ζημίας ἐπιβαλλούσας (εἰσάγειν
[12, 960]	ἔστω ζημίας ἐκτός, ὁ δὲ	ἀπειθῶν	ἑνὶ τῶν νομοφυλάκων ὑπὸ πάντων
[12, 967]	ποιηταῖς, τοὺς φιλοσοφοῦντας κυσὶ ματαίαις	ἀπεικάζοντας	(χρωμέναισιν ὑλακαῖς, ἄλλα τε αὖ
[12, 964]	καὶ τίνα τρόπον, ὦ ξένε,	ἀπεικάζοντες	αὐτὸ τοιούτῳ τινὶ λέγομεν; (Ἀθηναῖος)
[12, 964]	νέους οἷον ἐν ἄκρᾳ κορυφῇ,	ἀπειλεγμένους	τοὺς εὐφυεστάτους, ὀξύτητας ἐν πάσῃ
[12, 964]	καὶ δύο, σὺ παρ' ἐμοῦ	ἀπείληφας	τῷ λόγῳ· ᾗ δὲ ἓν
[12, 951]	θεωρῆσαι κατά τινα πλείω σχολήν,	ἀπειργέτω	μηδεὶς τούτους νόμος. οὔτε (γὰρ
[12, 954]	μὴ διδῷ, δικάζεσθαι μὲν τὸν	ἀπειργόμενον,	τιμησάμενον τὸ ἐρευνώμενον, ἂν δέ
[12, 951]	μηδεὶς τούτους νόμος. οὔτε (γὰρ	ἄπειρος	οὖσα πόλις ἀνθρώπων κακῶν καὶ
[12, 954]	ἐξέστω τοιούτου κτήματος ἐπιλαβέσθαι μηδέν'	ἀπελθόντος	ἐνιαυτοῦ. ἐὰν δὲ κατ' ἄστυ
[12, 941]	οἰέσθω μηδὲν αἰσχρὸν ποιεῖν ἀλλ'	ἅπερ	αὐτοὶ θεοὶ δρῶσιν· οὔτε γὰρ
[12, 960]	κλωσθέντων τῷ πυρὶ τὴν ἀμετάστροφον	(ἀπεργαζομένων	δύναμιν· ἃ δὴ καὶ πόλει
[12, 950]	οὐ γὰρ ὅσον οὐσίας ἀρετῆς	ἀπεσφαλμένοι	τυγχάνουσιν οἱ πολλοί, τοσοῦτον καὶ
[12, 954]	φωρῶν· ἐὰν δὲ πλείονα χρόνον	ἀπῇ,	τοὺς ἀστυνόμους παραλαβὼν οὕτω φωράτω,
[12, 960]	δὴ τρίτην σώτειραν τῶν λεχθέντων,	ἀπῃκασμένα	τῇ τῶν κλωσθέντων τῷ πυρὶ
[12, 965]	κατὰ πόλιν, ~(τοὺς δὲ νῷ	ἀπῃκασμένους	τῷ πολλὰ καὶ ἄξια λόγου
[12, 947]	τ' ἂν γυναῖκες τῆς παιδοποιήσεως	ἀπηλλαγμέναι	τυγχάνωσιν, μετὰ δὲ ταῦτα ἱερέας
[12, 951]	τε ἐκ τῆς ἀρχῆς ταύτης	ἀπηλλαγμένοι.	ἕκαστος δὲ τούτων μὴ μόνος,
[12, 948]	τῶν ἀμφισβητουμένων (ὅρκον τοῖς ἀμφισβητοῦσιν	ἀπηλλάττετο	ταχὺ καὶ ἀσφαλῶς. νῦν δὲ
[12, 950]	(παράπαν, ἔτι δὲ ἄγριον καὶ	ἀπηνὲς	φαίνοιτ' ἂν τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις,
[12, 959]	ψυχὴν ἐπονομαζόμενον, παρὰ θεοὺς ἄλλους	ἀπιέναι	δώσοντα λόγον, καθάπερ ὁ νόμος
[12, 941]	χρόνον ἅπαντα εὐτυχοῖ, ὁ δὲ	ἀπιστήσας	τὸ μετὰ ταῦτα τοιῷδέ τινι
[12, 948]	δεῖν ἐπιτρέπειν, θεοῖς δέ, ὅθεν	ἁπλαῖ	καὶ ταχεῖαι δίκαι ἐκρίνοντ' αὐτῷ·
[12, 946]	ὑπὸ τῶν εὐθύνων, ὥσπερ ἀνάγκη,	ἁπλῶς	θνῃσκέτω, τῶν δ' ἄλλων τιμημάτων
[12, 955]	διακονεῖν. ὁ δὲ μὴ πειθόμενος	ἁπλῶς	τεθνάτω ἁλοὺς τῇ δίκῃ. χρημάτων
[12, 943]	τοὺς πολεμικοὺς ἄρχοντας, ὅταν ἔλθωσιν	ἀπὸ	στρατοπέδου, δικάζειν δὲ τοὺς στρατεύσαντας
[12, 944]	μεῖζον καὶ τὸ δυσχερέστερον κακὸν	ἀπὸ	τοῦ ἐναντίου. σχεδὸν οὖν ἐν
[12, 951]	μόνος, ἀλλ' ἴτω μετὰ νέου	ἀπὸ	τριάκοντα ἐτῶν μέχρι τετταράκοντα, τὸν
[12, 952]	δὲ μᾶλλον τῶν ἄλλων, ἐὰν	ἀποβαίνωσι	χείρους τῶν πολλῶν. εἰς δὴ
[12, 944]	ἂν ὄφλῃ δίκην ὡς αἰσχρῶς	ἀποβαλὼν	ὅπλα πολεμικά, ~τούτῳ μήτ' οὖν
[12, 952]	νέων φυλάττειν τὴν ἄλλην πόλιν,	ἀποβλέποντας	εἰς αὐτοὺς διαφερόντως τε τηροῦντας,
[12, 944]	ἐν πᾶσιν ὀνομάζοιτ' ἂν (δικαίως,	ἀποβολεὺς	δὲ ὅπλων. οὐχ ὁμοίως γὰρ
[12, 944]	τότε ὅσοι κακοὶ ὀνειδίζειν ὅπλων	ἀποβολὴν	τῷ τοῦ Μενοιτίου. ἔτι δὲ
[12, 944]	εὐδαίμονα θάνατον, τοιαύτης μὲν ὅπλων	ἀποβολῆς	(ἔστω δίκη ῥιφθέντων, τῆς δὲ
[12, 943]	τῆς τῶν κατὰ πόλεμον ὅπλων	ἀποβολῆς,	μὴ διαμαρτών τις ἄρα τῶν
[12, 943]	διαμαρτών τις ἄρα τῶν ἀναγκαίων	ἀποβολῶν,	ὡς αἰσχρὰς αὐτὰς εἰς ὄνειδος
[12, 946]	πρώτῳ μὲν ἐνιαυτῷ δώδεκα εὐθύνους	ἀποδεῖξαι,	μέχριπερ ἂν ἑκάστῳ πέντε καὶ
[12, 950]	ἄλλους δέχεσθαι μήτε αὐτοὺς ἄλλοσε	ἀποδημεῖν	ἅμα μὲν οὐκ ἐγχωρεῖ τό
[12, 950]	νεωτέρῳ ἐτῶν τετταράκοντα μὴ ἐξέστω	ἀποδημῆσαι	μηδαμῇ μηδαμῶς, ἔτι τε ἰδίᾳ
[12, 949]	γῆς χρηματισμὸν μήτ' ἐμπορεύηται, περὶ	ἀποδημίας	ἑαυτῶν ἔξω τῆς χώρας καὶ
[12, 950]	ὧδε οὖν χρὴ ποιεῖν περὶ	ἀποδημίας	εἰς ἄλλας χώρας καὶ τόπους
[12, 950]	ἐπικωμάζοντας πόλεις, ὅταν ἐπιθυμήσῃ τις	ἀποδημίας	ὁπῃοῦν καὶ ὁπότε, εἴτε νέος
[12, 950]	δὲ κατὰ πόλεμον καὶ στρατείας	ἀποδημίας	οὐκ ἐν ἐκδημίαις πολιτικαῖς ἄξιον
[12, 954]	τιμηθέντος βλάβην ἐκτίνειν. ἐὰν δὲ	ἀποδημῶν	οἰκίας δεσπότης τυγχάνῃ, τὰ μὲν
[12, 951]	τοῖς περὶ τὸν πόλεμον ἀντίστροφον	ἀποδιδόντες	δόξης παρασκευήν, ἐλθόντες δὲ οἴκαδε
[12, 958]	ὀφλόντος τῷ νικήσαντι χρήματα πάντα	ἀποδιδότω,	χωρὶς τῶν ἀναγκαίων κεκτῆσθαι, (μετὰ
[12, 954]	καὶ ὁ προπωλῶν καθάπερ ὁ	ἀποδόμενος.	φωρᾶν δὲ ἂν ἐθέλῃ τις
[12, 946]	στεφανῶσαι θαλλῷ, καὶ τὰ ἀριστεῖα	ἀποδόντας	πᾶσιν ἀνειπεῖν ὅτι Μαγνήτων ἡ
[12, 964]	ἓν καὶ ταὐτόν, σὺ πάλιν	ἀπόδος	ἐμοί. διανοοῦ δὲ ὡς ἐρῶν
[12, 958]	φέρειν, μήτε ζῶν μήτε τις	ἀποθανὼν	στερείτω τὸν ζῶνθ' ἡμῶν. χῶμα
[12, 952]	εἰσάγειν ἀρχόντων μηδεὶς εἰσάγῃ, ὄνειδος	ἀποκείσθω	τοῖς ἄρχουσιν εἰς τὴν τῶν
[12, 961]	δὴ καὶ μάλιστ' αὐτῷ τῷ	ἀποκριθέντι·	δεῖν δὲ ὄρθριον εἶναι τὸν
[12, 946]	ἡμίσεις αὐτῶν πλήθει τῶν ψήφων	ἀποκρίναντας,	ἐὰν δέ τισιν ἴσαι γίγνωνται
[12, 946]	πλείω ποιῶσιν, ἀφελεῖν τὸ πλέον	ἀποκρίναντας	(νεότητι, τοὺς δ' ἄλλους ἐγκρίναντας
[12, 966]	τὰ τοιαῦτα ἀργὸν ἢ ἀδύνατον	ἀποκρίνεσθαι	πόρρω τῶν καλῶν. (Ἀθηναῖος) ἆρα
[12, 956]	προτέρων τε καὶ ὑστέρων λήξεις,	ἀποκρίσεών	τε ἀνάγκας καὶ παρακαταβάσεων, καὶ
[12, 963]	γὰρ ἀλλήλοις τὴν ἐρώτησιν καὶ	ἀπόκρισιν.	(Κλεινίας) πῶς αὖ φράζεις; (Ἀθηναῖος)
[12, 954]	τὸν χρόνον, ὁ δὲ μὴ	ἀποκρυπτόμενος	φανερὸς ᾖ, ἐὰν (οὕτω τις
[12, 956]	μὲν δὴ τὸ πέμπτον μέρος	ἀπολαμβανέτω,	νικηθεὶς δὲ ἀποτινέτω ταὐτὸν μέρος
[12, 961]	καιρὸς γίγνοιτο ὀρθῶς φράζοντας μηδὲν	ἀπολείπειν	προθυμίας. (Κλεινίας) καὶ μάλα καλῶς
[12, 956]	ἐστιν ἐπίφθονον κτῆμα, ἐλέφας δὲ	ἀπολελοιπότος	ψυχὴν σώματος οὐκ εὐαγὲς ἀνάθημα,
[12, 942]	σκεπασμάτων περικαλυφῇ, τὴν τῶν οἰκείων	ἀπολλύντας	(πίλων τε καὶ ὑποδημάτων γένεσιν
[12, 950]	ὡς τούτων οὔσας. Πυθώδε τῷ	Ἀπόλλωνι	καὶ εἰς Ὀλυμπίαν τῷ Διὶ
[12, 946]	ἄνδρας τοὺς ἀρίστους τρεῖς, ἀκροθίνιον	(Ἀπόλλωνι	κατὰ τὸν παλαιὸν νόμον ἀνατίθησι
[12, 947]	καὶ ἱερέας μὲν πάντας τοῦ	Ἀπόλλωνός	τε καὶ Ἡλίου, ἀρχιέρεων δὲ
[12, 946]	(εὐθύνωσιν χρόνον, ἐν τῷ τοῦ	Ἀπόλλωνός	τε καὶ Ἡλίου τεμένει, ἐν
[12, 945]	πόλιν εἰς Ἡλίου κοινὸν καὶ	Ἀπόλλωνος	τέμενος, ~τῷ θεῷ ἀποφανουμένους (ἄνδρας
[12, 941]	μὴ τὰ παρ' ἐκείνων ὀρθῶς	ἀποπρεσβεύσας	γένηται φανερὸς ἢ κηρυκεύσας, γραφαὶ
[12, 968]	δὴ πάντα τὰ περὶ ταῦτα	ἀπόρρητα	μὲν λεχθέντα οὐκ ἂν ὀρθῶς
[12, 961]	ἄλλοις, προσλαμβάνειν, εἰ δὲ μή,	ἀπόρρητον	εἶναι τὴν γεγονυῖαν κρίσιν τοῖς
[12, 969]	ἀκροπόλει τῆς χώρας κατοικήσαντες, φύλακες	ἀποτελεσθῶσιν	οἵους ἡμεῖς οὐκ εἴδομεν ἐν
[12, 956]	ἐν μιᾷ ζωγράφος ἡμέρᾳ εἷς	ἀποτελῇ·	καὶ τἆλλα ἔστω κατὰ τὰ
[12, 958]	ἀνδρῶν ἔργον, ἐν πένθ' ἡμέραις	ἀποτελούμενον·	λίθινα δὲ ἐπιστήματα μὴ μείζω
[12, 969]	ὄντως δὲ ἔσται σχεδὸν ὕπαρ	ἀποτετελεσμένον	οὗ σμικρῷ πρόσθεν ὀνείρατος ὣς
[12, 942]	χρὴ παθεῖν ἢ τίνα ζημίαν	(ἀποτίνειν	αὐτὸν ἡ κρίσις γιγνέσθω· τὸν
[12, 941]	δὲ ὅτι χρὴ (πάσχειν ἢ	ἀποτίνειν,	ἐὰν ὄφλῃ. κλοπὴ μὲν χρημάτων
[12, 946]	ἀρχῆς ὅτι χρὴ παθεῖν ἢ	ἀποτίνειν	κατὰ τὴν τῶν εὐθύνων γνώμην.
[12, 943]	δικαστήριον ὅτι χρὴ παθεῖν ἢ	ἀποτίνειν.	μετὰ δὲ ταῦτα, ἐκδικασθεισῶν τῶν
[12, 956]	ἡττηθῇ, τὴν ἡμιολίαν τοῦ τιμήματος	ἀποτινέτω.	ἐὰν δὲ ὁ διώκων ἡττηθεὶς
[12, 956]	διώκων τὴν ἡμίσειαν τοῦ τιμήματος	(ἀποτινέτω.	κληρώσεις δὲ δικαστηρίων καὶ πληρώσεις,
[12, 956]	πέμπτον μέρος ἀπολαμβανέτω, νικηθεὶς δὲ	ἀποτινέτω	ταὐτὸν μέρος τῆς δίκης. ἐὰν
[12, 956]	ἡττηθῇ τὸ δεύτερον, τὸ πεμπτημόριον	ἀποτινέτω	τοῦ τιμήματος τῆς γραφείσης δίκης.
[12, 946]	καὶ Ἀπόλλωνος τέμενος, ~τῷ θεῷ	ἀποφανουμένους	(ἄνδρας αὑτῶν τρεῖς, ὃν ἂν
[12, 955]	τὴν ἐπέτειον ἐπικαρπίαν ἐν γράμμασιν	ἀποφέρειν	ἀγρονόμοις φυλέτας, ὅπως ἂν δυοῖν
[12, 946]	κρίναντες τοὺς ἄρξαντας τῇ πόλει,	ἀποφηνάντων,	εἰς τὴν ἀγορὰν γράμματα καταθέντες,
[12, 946]	θεὸν πάλιν τυχοῦσα σωτηρίας πόλις,	ἀποφήνασα	αὑτῆς Ἡλίῳ ἄνδρας τοὺς ἀρίστους
[12, 946]	τοὺς εὐθύνους, καὶ ἐὰν μὲν	ἀποφύγῃ	τις τὰς εὐθύνας, αὐτῶν τῶν
[12, 968]	λεχθέντα οὐκ ἂν ὀρθῶς λέγοιτο,	ἀπρόρρητα	δὲ διὰ τὸ μηδὲν προρρηθέντα
[12, 967]	ἀθεότητας καὶ δυσχερείας τῶν τοιούτων	ἅπτεσθαι,	καὶ δὴ καὶ λοιδορήσεις γε
[12, 944]	δὲ ὁπόσοι κατὰ κρημνῶν ῥιφέντες	ἀπώλεσαν	(ὅπλα, ἢ κατὰ θάλατταν, ἢ
[12, 965]	ταύτῃ πορευώμεθα λέγοντες. (Ἀθηναῖος) ἀναγκαστέον	ἄρ'	ὡς ἔοικεν, καὶ τοὺς τῆς
[12, 966]	δέ; περὶ πάντων τῶν σπουδαίων	ἆρ'	ἡμῖν αὑτὸς λόγος, ὅτι δεῖ
[12, 961]	καὶ τοῖς νόμοις ἡμῖν; ~(Ἀθηναῖος)	ἆρ'	οὐκ εἴπομεν ὅτι δεῖ σύλλογον
[12, 961]	καὶ ἐν εὐδίαις γίγνοιτ' ἄν;	ἆρ'	οὐκ ἐν νηὶ κυβερνήτης ἅμα
[12, 965]	πάντα συνορῶντα; (Κλεινίας) ὀρθῶς. (Ἀθηναῖος)	ἆρ'	οὖν ἀκριβεστέρα σκέψις θέα τε
[12, 965]	τῆς ἔμπροσθεν. (Κλεινίας) ἴσως. (Ἀθηναῖος)	ἆρ'	οὖν ἧς δὴ νῦν σχεδὸν
[12, 962]	(στοχάζοιτ' ἂν τῆς σωτηρίας ὀρθῶς.	ἆρ'	οὐχ ἡ μὲν νίκην καὶ
[12, 944]	εἰς τοὐναντίον ἀφέντι δύναμιν τίς	ἄρα	γίγνοιτ' ἂν πρόσφορος; οὐ γὰρ
[12, 965]	ὦ θαυμάσιε, ἀδύνατον. (Ἀθηναῖος) ἰτέον	ἄρα	ἐπί τινα ἀκριβεστέραν παιδείαν τῆς
[12, 969]	εἰκόνα τινά πως συμμείξαντες, ἐὰν	ἄρα	ἡμῖν οἵ τε ἄνδρες ἀκριβῶς
[12, 947]	καθαρεύοντι τῷ τάφῳ ἕπεσθαι, ἐὰν	ἄρα	καὶ τῶν ἄλλων εἴργωνται τάφων,
[12, 965]	ἐγγεγονέναι τοῦθ' ἡμῖν· εἰ δ'	ἄρα	τὸ παράπαν δοκεῖ ἐᾶν, ὁρᾶν
[12, 943]	ὅπλων ἀποβολῆς, μὴ διαμαρτών τις	ἄρα	τῶν ἀναγκαίων ἀποβολῶν, ὡς αἰσχρὰς
[12, 962]	δεῖ τὸν πολιτικὸν φαίνοιτο ἀγνοῶν,	ἆρα	ἄρχων μὲν (πρῶτον δικαίως ἂν
[12, 966]	ἀποκρίνεσθαι πόρρω τῶν καλῶν. (Ἀθηναῖος)	ἆρα	οὖν ἴσμεν ὅτι δύ' ἐστὸν
[12, 966]	λέγεις, τὸν περὶ τὰ τοιαῦτα	ἀργὸν	ἢ ἀδύνατον ἀποκρίνεσθαι πόρρω τῶν
[12, 956]	καθιερούτω θεοῖς. ~χρυσὸς δὲ καὶ	ἄργυρος	ἐν ἄλλαις πόλεσιν ἰδίᾳ τε
[12, 951]	τριάκοντα ἐτῶν μέχρι τετταράκοντα, τὸν	ἀρέσκοντα	αὑτῷ προσλαμβάνων. ~τὴν δὲ συνουσίαν
[12, 968]	τ' ὢν πρὸς ταῖς δημοσίαις	ἀρεταῖς	κεκτῆσθαι σχεδὸν ἄρχων μὲν οὐκ
[12, 961]	αὖ φῄς; (Ἀθηναῖος) ἡ τούτοιν	ἀρετὴ	δήπου παντὶ παρέχει ζῴῳ σωτηρίαν.
[12, 964]	δύναμιν ἔχει κακία τε καὶ	ἀρετὴ	καὶ πάντως δηλοῦντα, διαφέρειν τῶν
[12, 964]	τε καὶ νομοφύλακι, καὶ ὃς	ἀρετῇ	πάντων διαφέρειν οἴεται καὶ νικητήρια
[12, 953]	τὴν τῶν νικηφόρων τινὸς ἐπ'	ἀρετῇ,	συνὼν δὲ τούτων τισὶν τὸ
[12, 963]	με τί ποτε ἓν προσαγορεύοντες	ἀρετὴν	ἀμφότερα, δύο πάλιν αὐτὰ προσείπομεν,
[12, 966]	αὐτά, μηδ' αὖ τῶν πρὸς	ἀρετὴν	ἔγκριτον γίγνεσθαι; (Κλεινίας) δίκαιον γοῦν,
[12, 963]	ταῦτα προσαγορεύομεν. ἀνδρείαν γάρ φαμεν	ἀρετὴν	εἶναι, καὶ τὴν φρόνησιν ἀρετήν,
[12, 945]	πάντως τοὺς εὐθύνους θαυμαστοὺς πᾶσαν	ἀρετὴν	εἶναι. τεκταινώμεθα δή τινα τρόπον
[12, 965]	καὶ ἐν φρονήσει ἓν ὄν,	ἀρετὴν	ἑνὶ δικαίως ἂν ὀνόματι προσαγορεύεσθαι.
[12, 962]	παρεστηκὼς ἡμῖν λόγος μηνύει, πᾶσαν	ἀρετὴν	ἔχειν· ἧς ἄρχει τὸ μὴ
[12, 963]	ἀρετὴν εἶναι, καὶ τὴν φρόνησιν	ἀρετήν,	(καὶ τὰ δύο τἆλλα, ὡς
[12, 963]	ᾗ δὲ ἓν ἀμφοῖν ἐπωνομάσαμεν,	ἀρετήν,	καὶ τοῖς ἄλλοις, οὐκ εὐπετὲς
[12, 963]	πολλὰ ἀλλ' ἓν τοῦτο μόνον,	ἀρετήν.	(Κλεινίας) πάνυ μὲν οὖν. (Ἀθηναῖος)
[12, 964]	εἶναι βελτίω φαίνεσθαι τοῦ πᾶσαν	ἀρετὴν	νενικηκότος; εἶτα ἐν τῇ τοιαύτῃ
[12, 945]	τῶν ἀρχόντων ἄρχοντα ὑπερβάλλοντα πρὸς	ἀρετήν,	ὅμως δὲ πειρατέον εὐθυντάς τινας
[12, 950]	τε καὶ ἀρίστην παρασκευάζεσθαι πρὸς	ἀρετήν·	πᾶσα δ' ἐλπὶς αὐτὴν ἐκ
[12, 965]	(ἡμῖν ἱκανῶς ἕξειν τὰ πρὸς	ἀρετήν,	περὶ ἧς οὔτ' εἰ πολλά
[12, 963]	νόμων βλέποντ' εἶναι, τοῦτο δ'	ἀρετήν	που συνεχωροῦμεν πάνυ ὀρθῶς λέγεσθαι.
[12, 969]	ἐν τῷ πρόσθεν βίῳ πρὸς	ἀρετὴν	σωτηρίας γενομένους. (Μέγιλλος) ὦ φίλε
[12, 963]	ναί. (Κλεινίας) τὴν δέ γε	ἀρετὴν	τέτταρα ἔθεμέν που. (Ἀθηναῖος) πάνυ
[12, 950]	δοκεῖν. οὐ γὰρ ὅσον οὐσίας	ἀρετῆς	ἀπεσφαλμένοι τυγχάνουσιν οἱ πολλοί, τοσοῦτον
[12, 963]	(Ἀθηναῖος) οἷον ὅτε τέτταρα ἐφήσαμεν	ἀρετῆς	εἴδη γεγονέναι, δῆλον ὡς ἓν
[12, 964]	φύλακας ἀκριβεστέρους τῶν πολλῶν περὶ	ἀρετῆς	ἔργῳ καὶ λόγῳ κατασκευαστέον; ἢ
[12, 964]	ἔργῳ τε ἱκανοὶ φύλακες εἶεν,	ἀρετῆς	πέρι γιγνώσκοντες ἱκανῶς, θαυμαστόν τι
[12, 969]	θεὸς ἐπώνυμον αὐτὴν ποιήσῃ, κλέος	ἀρῇ	μέγιστον κατασκευάσας αὐτὴν ὀρθῶς, ἢ
[12, 946]	ἴσαι γίγνωνται καὶ τὸν ἥμισυν	ἀριθμὸν	πλείω ποιῶσιν, ἀφελεῖν τὸ πλέον
[12, 947]	ἐνιαυτόν, ὅπως ἂν γίγνηται μέτρον	ἀριθμοῦ	τοῦ χρόνου, ἕως ἂν ἡ
[12, 946]	τρίτον στεφανῶσαι θαλλῷ, καὶ τὰ	ἀριστεῖα	ἀποδόντας πᾶσιν ἀνειπεῖν ὅτι Μαγνήτων
[12, 951]	μὲν τῶν ἱερέων τῶν τὰ	ἀριστεῖα	εἰληφότων, ἔπειτα τῶν νομοφυλάκων (τοὺς
[12, 943]	μὲν αὐτῷ μήποτε τῆς ὅλης	ἀριστείας	ἀγωνιστῇ γενέσθαι μηδὲ ἀστρατείας ἄλλον
[12, 942]	καὶ χορείας πάσας εἰς τὰς	ἀριστείας	τὰς κατὰ πόλεμον βλεπούσας χορεύειν,
[12, 943]	πάλιν ἑκάστων ἄρχοντας ποιῆσαι σύλλογον,	(ἀριστείων	δὲ πέρι κρίνεσθαι τὸν βουλόμενον
[12, 952]	τοῖς ἄρχουσιν εἰς τὴν τῶν	ἀριστείων	διαδικασίαν. ὁ μὲν οὖν ἐκδημῶν
[12, 947]	τοῖς παρὰ πάσης τῆς πόλεως	ἀριστείων	ἠξιωμένοις (προεδρίαι τ' ἐν ταῖς
[12, 948]	εἶναι τὸν καὶ τὸν τῶν	ἀριστείων	καὶ τῆς ἀρχῆς· καὶ ἐὰν
[12, 943]	ἀναθεῖναι μαρτύριον εἰς τὴν τῶν	ἀριστείων	κρίσιν παντὸς τοῦ βίου καὶ
[12, 950]	ἀνθρώπων ὅτι (καλλίστην τε καὶ	ἀρίστην	παρασκευάζεσθαι πρὸς ἀρετήν· πᾶσα δ'
[12, 946]	ἂν ἕκαστος αὐτῶν ἡγῆται πάντῃ	ἄριστον	εἶναι, πλὴν αὑτοῦ, μὴ ἔλαττον
[12, 950]	ἅμα καὶ καλλίστους τε καὶ	ἀρίστους,	~οἵτινες εὐδόκιμον τὴν πόλιν ἐν
[12, 946]	ἀποφήνασα αὑτῆς Ἡλίῳ ἄνδρας τοὺς	ἀρίστους	τρεῖς, ἀκροθίνιον (Ἀπόλλωνι κατὰ τὸν
[12, 948]	τὸν φεύγοντα κατὰ ταὐτὰ τὴν	ἄρνησιν	γράψαντα παραδοῦναι τοῖς ἄρχουσιν ἀνώμοτον.
[12, 944]	ἑκὼν ἢ ῥίψῃ, ζωὴν αἰσχρὰν	ἀρνύμενος	μετὰ κάκης μᾶλλον ἢ μετ'
[12, 946]	κοινῇ μετ' ἀλλήλων κρίναντες τοὺς	ἄρξαντας	τῇ πόλει, ἀποφηνάντων, εἰς τὴν
[12, 962]	ὅρον εἶναι τῶν δικαίων (ὅπως	ἄρξουσί	τινες ἐν τῇ πόλει, εἴτ'
[12, 941]	ὄφλῃ. κλοπὴ μὲν χρημάτων ἀνελεύθερον,	ἁρπαγὴ	δὲ ἀναίσχυντον· τῶν Διὸς δὲ
[12, 942]	μηδέποτε ἄναρχον μηδένα εἶναι, μήτ'	ἄρρενα	μήτε θήλειαν, μηδέ τινος ἔθει
[12, 947]	κορῶν δὲ χορὸν πεντεκαίδεκα καὶ	ἀρρένων	ἕτερον περιισταμένους τῇ κλίνῃ ἑκατέρους
[12, 958]	περὶ τελευτήσαντας δή, εἴτε τις	ἄρρην	εἴτε τις θῆλυς ᾖ, τὰ
[12, 946]	ἐκλέξαι μέχρι τῶν ἡμίσεων, ἐὰν	ἄρτιοι	γίγνωνται, περιττοὶ δὲ ἐὰν ὦσιν,
[12, 957]	δημόσια καὶ κοινὰ καὶ ὅσοις	ἀρχὰς	δεῖ χρωμένας τὰ προσήκοντα ἑκάστῃ
[12, 949]	δὲ ζημίας δέωνται πλείονος, τὰς	ἀρχὰς	ἑκάστας τοῖς ἀπειθοῦσι τὰς πρεπούσας
[12, 946]	κατ' ἐνιαυτόν· οὗτοι δὲ τὰς	ἀρχὰς	πάσας δώδεκα μέρη διελόμενοι πάσαις
[12, 949]	δικάζειν μέλλοντα, ~καὶ τὸν τὰς	ἀρχὰς	τῷ κοινῷ καθιστάντα (δι' ὅρκων
[12, 967]	ὅσα γονῆς μετείληφεν, ἀθάνατόν τε,	ἄρχει	τε δὴ σωμάτων πάντων, ἐπὶ
[12, 962]	μηνύει, πᾶσαν ἀρετὴν ἔχειν· ἧς	ἄρχει	τὸ μὴ πλανᾶσθαι πρὸς πολλὰ
[12, 942]	μελετητέον εὐθὺς ἐκ τῶν παίδων,	ἄρχειν	τε ἄλλων ἄρχεσθαί θ' ὑφ'
[12, 942]	τῶν παίδων, ἄρχειν τε ἄλλων	ἄρχεσθαί	θ' ὑφ' ἑτέρων· τὴν δ'
[12, 945]	εἰς ἓν δίκης, ταύτῃ πᾶσα	ἀρχὴ	διεσπάσθη χωρὶς ἑτέρα ἀπ' ἄλλης,
[12, 958]	νικήσαντα ἑκόντα ἑκών, ἡ δικάσασα	ἀρχὴ	συνεπομένη τῷ νικῶντι τὰ τοῦ
[12, 958]	τούσδε· πρῶτον μὲν ἡ δικάζουσα	ἀρχὴ	τὰ τοῦ ὀφλόντος τῷ νικήσαντι
[12, 945]	καμφθεὶς ὑπὸ βάρους μὲν τὴν	ἀρχὴν	πράξῃ, τῆς δ' αὑτοῦ δυνάμεως
[12, 958]	ἐὰν δέ τις ἀφῃρῆται τὴν	ἀρχὴν	τὴν καταδικάσασαν καταδικασθείς, εἰσαγόντων μὲν
[12, 945]	δυνάμεως ἐνδείᾳ πρὸς τὴν τῆς	ἀρχῆς	ἀξίαν; ῥᾴδιον μὲν (οὐδαμῶς εὑρεῖν
[12, 948]	τὸν τῶν ἀριστείων καὶ τῆς	ἀρχῆς·	καὶ ἐὰν μὲν ὁ φεύγων
[12, 948]	ὁ φεύγων ἁλῷ, στερέσθω τῆς	ἀρχῆς	καὶ τοῦ τάφου καὶ τῶν
[12, 946]	ἀγορὰν γράμματα καταθέντες, περὶ ἑκάστης	ἀρχῆς	ὅτι χρὴ παθεῖν ἢ ἀποτίνειν
[12, 951]	νέος οἵ τε ἐκ τῆς	ἀρχῆς	ταύτης ἀπηλλαγμένοι. ἕκαστος δὲ τούτων
[12, 947]	τοῦ Ἀπόλλωνός τε καὶ Ἡλίου,	ἀρχιέρεων	δὲ ἕνα κατ' ἐνιαυτὸν τὸν
[12, 942]	ἅπαντι τῷ σώματι, τὸ δὲ	ἀρχικώτατον,	~ἔχον (τὰς κυρίας ἁπάσας αἰσθήσεις
[12, 942]	ἐν εἰρήνῃ πάσῃ πρὸς τὸν	ἄρχοντα	ἀεὶ βλέποντα καὶ συνεπόμενον ζῆν,
[12, 945]	μὲν (οὐδαμῶς εὑρεῖν τῶν ἀρχόντων	ἄρχοντα	ὑπερβάλλοντα πρὸς ἀρετήν, ὅμως δὲ
[12, 945]	ἂν μὲν γὰρ οἱ τοὺς	ἄρχοντας	ἐξευθύνοντες βελτίους ὦσιν ἐκείνων, καὶ
[12, 943]	ἀστρατείας εἶναι πρὸς τοὺς πολεμικοὺς	ἄρχοντας,	ὅταν ἔλθωσιν ἀπὸ στρατοπέδου, δικάζειν
[12, 949]	ἔξω τοῦ λόγου λέγοντος, τοὺς	ἄρχοντας	πάλιν ἐπανάγειν εἰς τὸν περὶ
[12, 943]	τῆς ἀστρατείας δικῶν, πάλιν ἑκάστων	ἄρχοντας	ποιῆσαι σύλλογον, (ἀριστείων δὲ πέρι
[12, 952]	ὑποδέχεσθαι χρὴ τοὺς ἐπὶ τούτοις	ἄρχοντας	τεταγμένους, ~(φυλάττοντας μὴ νεωτερίζῃ τίς
[12, 947]	κοινωνῶσιν ἱερῶν, ἐκ τούτων τοὺς	ἄρχοντας	τῆς θεωρίας ἑκάστης ἐκπέμπειν, καὶ
[12, 945]	ῥᾴδιον μὲν (οὐδαμῶς εὑρεῖν τῶν	ἀρχόντων	ἄρχοντα ὑπερβάλλοντα πρὸς ἀρετήν, ὅμως
[12, 945]	ἡμῖν λόγος ἂν εἴη πρέπων	ἀρχόντων	γενομένων τῶν μὲν κατὰ τύχην
[12, 945]	τὰ περὶ τὰς εὐθύνας τῶν	ἀρχόντων	γίγνηται, τότε λυθείσης τῆς τὰ
[12, 942]	ὑποχωρεῖν ἄλλῳ ἄνευ τῆς (τῶν	ἀρχόντων	δηλώσεως, ἑνί τε λόγῳ τὸ
[12, 952]	ἄξιον ὄντα εἰς δικαστήριον εἰσάγειν	ἀρχόντων	μηδεὶς εἰσάγῃ, ὄνειδος ἀποκείσθω τοῖς
[12, 968]	νόμον χάριν σωτηρίας τὸν τῶν	ἀρχόντων	νυκτερινὸν σύλλογον, (παιδείας ὁπόσης διεληλύθαμεν
[12, 943]	τις, μὴ ἀπαγαγόντων δὲ τῶν	ἀρχόντων	οἴκαδε προαπέλθῃ τοῦ χρόνου, λιποταξίου
[12, 945]	ἄλλος ποτὲ τῶν κατὰ πόλεμον	(ἀρχόντων	ὡς ἀνδρὶ στρατιώτῃ χρήσηται μηδ'
[12, 948]	τὴν ἄρνησιν γράψαντα παραδοῦναι τοῖς	ἄρχουσιν	ἀνώμοτον. δεινὸν γάρ που, δικῶν
[12, 952]	μηδεὶς εἰσάγῃ, ὄνειδος ἀποκείσθω τοῖς	ἄρχουσιν	εἰς τὴν τῶν ἀριστείων διαδικασίαν.
[12, 952]	καὶ ἐὰν μὲν πείθηται τοῖς	ἄρχουσιν,	ἰδιώτης ζήτω, ἐὰν δὲ (μή,
[12, 968]	πόλεως, ὑπηρέτης δ' ἂν ἄλλοις	ἄρχουσιν.	ὁρᾶν δὴ χρεὼν νῦν, ὦ
[12, 957]	χρωμένας τὰ προσήκοντα ἑκάστῃ τῶν	ἀρχῶν	διοικεῖν, ἔστ' ἐν πολλαῖς πόλεσιν
[12, 956]	πληρώσεις, καὶ ὑπηρεσιῶν ἑκάσταις τῶν	ἀρχῶν	καταστάσεις, καὶ χρόνους ἐν οἷς
[12, 946]	γνώμην. ἥτις δ' ἂν τῶν	ἀρχῶν	μὴ ὁμολογῇ κεκρίσθαι δικαίως, εἰς
[12, 968]	ταῖς δημοσίαις ἀρεταῖς κεκτῆσθαι σχεδὸν	ἄρχων	μὲν οὐκ ἄν ποτε γένοιτο
[12, 962]	τὸν πολιτικὸν φαίνοιτο ἀγνοῶν, ἆρα	ἄρχων	μὲν (πρῶτον δικαίως ἂν προσαγορεύοιτο,
[12, 952]	περὶ νόμους αὐτοῖς φαίνεσθαι καὶ	ἀσαφῆ.	ἃ δ' ἂν τούτων ἐγκρίνωσιν
[12, 941]	ἀγγελίας καὶ ἐπιτάξεις παρὰ νόμον	ἀσεβησάντων,	τίμημα δὲ ὅτι χρὴ (πάσχειν
[12, 954]	οἰκίας δεσπότης τυγχάνῃ, τὰ μὲν	ἀσήμαντα	παρεχόντων οἱ ἐνοικοῦντες ἐρευνᾶν, τὰ
[12, 954]	τά τε σεσημασμένα καὶ τὰ	ἀσήμαντα,	φωρᾶν. ἐὰν δέ τις (ἐρευνᾶν
[12, 954]	ἐὰν δὲ κατ' οἰκίας ἐν	ἄστει	τέ τις χρῆται, τριετῆ τὴν
[12, 942]	ἡ κρίσις γιγνέσθω· τὸν δὲ	ἀστὸν	καὶ τεθραμμένον ὡς ἔσται τεθραμμένος,
[12, 943]	ὅλης ἀριστείας ἀγωνιστῇ γενέσθαι μηδὲ	ἀστρατείας	ἄλλον γράψασθαί ποτε μηδὲ κατηγόρῳ
[12, 943]	δὲ ταῦτα, ἐκδικασθεισῶν τῶν τῆς	ἀστρατείας	δικῶν, πάλιν ἑκάστων ἄρχοντας ποιῆσαι
[12, 943]	κάκῃ μὴ στρατηγῶν ἀφέντων, γραφὰς	ἀστρατείας	εἶναι πρὸς τοὺς πολεμικοὺς ἄρχοντας,
[12, 943]	τοῖς αὐτοῖς οἷς περὶ τῆς	ἀστρατείας,	ὀφλοῦσίν τε τιμωρίαι ἐπέστωσαν αἵπερ
[12, 967]	τόν τε εἰρημένον (ἐν τοῖς	ἄστροις	νοῦν τῶν ὄντων τά τε
[12, 967]	διανοοῦνται τοὺς τὰ τοιαῦτα μεταχειρισαμένους	ἀστρονομίᾳ	τε καὶ ταῖς μετὰ ταύτης
[12, 966]	τὴν φοράν, ὡς ἔχει τάξεως,	ἄστρων	τε καὶ ὅσων ἄλλων ἐγκρατὴς
[12, 954]	ἐκτημένος ᾖ, ἐὰν μὲν κατὰ	ἄστυ	καὶ κατ' ἀγορὰν καὶ ἱερὰ
[12, 954]	ἀπελθόντος ἐνιαυτοῦ. ἐὰν δὲ κατ'	ἄστυ	μὲν μὴ μηδὲ κατ' ἀγορὰν
[12, 954]	δὲ πλείονα χρόνον ἀπῇ, τοὺς	ἀστυνόμους	παραλαβὼν οὕτω φωράτω, λύων καὶ
[12, 954]	μετὰ τῶν οἰκείων καὶ τῶν	ἀστυνόμων	κατὰ ταὐτὰ σημηνάσθω. τῶν ἀμφισβητησίμων
[12, 955]	καρτερεῖν οὐκ εὐπετές, ἀκούοντα δὲ	ἀσφαλέστατον	πείθεσθαι τῷ νόμῳ, μηδὲν ἐπὶ
[12, 948]	τοῖς ἀμφισβητοῦσιν ἀπηλλάττετο ταχὺ καὶ	ἀσφαλῶς.	νῦν δὲ δὴ ὅτε μέρος
[12, 957]	ἔστ' ἐν πολλαῖς πόλεσιν οὐκ	ἀσχήμονα	ἐπιεικῶν ἀνδρῶν οὐκ ὀλίγα νομοθετήματα,
[12, 959]	μέτριον νομοθέτης ἂν μαντεύσαιτο οὐκ	ἀσχημονέστατα.	ἔστω δὴ νόμος οὗτος· τῷ
[12, 949]	καὶ γένει μήτε ἱκετείαις χρώμενον	ἀσχήμοσιν	μήτε οἴκτοις γυναικείοις, ἀλλὰ τὸ
[12, 960]	περὶ τελευτήσαντας ταφαὶ εἴτε καὶ	ἄταφοι	πράξεις, περὶ πατροφόνων καὶ ἱεροσύλων
[12, 948]	ἡγουμένους ἐναργῶς εἶναι θεούς, εἰκότως,	ἅτε	κατὰ τὸν τότε χρόνον τῶν
[12, 950]	πασῶν, ταῖς δὲ πλείσταις πόλεσιν,	ἅτε	οὐδαμῶς εὐνομουμέναις, οὐδὲν διαφέρει φύρεσθαι
[12, 960]	δεῖ πραχθῆναι πεπρᾶχθαι, πρότερον (δ'	ἀτελὲς	εἶναι τὸ ὅλον. (Κλεινίας) καλῶς,
[12, 955]	~ἐὰν δὲ ἐλεύθερον, (πρὸς τῷ	ἀτελῆ,	δεθῆναι μὲν ἐνιαυτόν, ὑπόδικον δὲ
[12, 954]	δοῦλον εἴτε αὑτοῦ εἴτε ἀλλότριον,	ἀτελῆ	καὶ ἄκυρον γίγνεσθαι τὴν δίκην,
[12, 952]	τούτων οἱ πολλοὶ κατὰ θάλατταν	ἀτεχνῶς	οἷον πετόμενοι χρηματισμοῦ χάριν ἐμπορευόμενοι
[12, 952]	τηροῦντας, καὶ τιμᾶν μὲν κατορθοῦντας,	ἀτιμάζειν	δὲ μᾶλλον τῶν ἄλλων, ἐὰν
[12, 959]	ἔζη τε ζῶν καὶ τελευτήσας	ἀτιμώρητος	ἂν κακῶν ἁμαρτημάτων ἐγίγνετο τὸν
[12, 960]	Κλωθὼ δὲ τὴν δευτέραν, τὴν	Ἄτροπον	δὴ τρίτην σώτειραν τῶν λεχθέντων,
[12, 952]	φράζειν, εἴτε καὶ αὐτὸς νενοηκὼς	ἄττα	ἥκοι, κοινούτω τῷ συλλόγῳ ἅπαντι·
[12, 968]	πῶς; τί τοῦτο εἰρῆσθαι φῶμεν	αὖ;	(Ἀθηναῖος) πρῶτον μὲν δήπου καταλεκτέος
[12, 967]	ἀπεικάζοντας (χρωμέναισιν ὑλακαῖς, ἄλλα τε	αὖ	ἀνόητ' εἰπεῖν· νῦν δέ, ὅπερ
[12, 949]	μήτ' οὖν πληγῶν ἄξια μηδ'	αὖ	δεσμῶν μηδὲ θανάτου, περὶ δὲ
[12, 964]	ἔστιν μὲν ὄνομα, ἔστιν δὲ	αὖ	καὶ λόγος, πότερον μόνον ἐπίστασθαι
[12, 969]	τε καὶ τροφῆς τῆς νῦν	αὖ	κεκινημένης τοῖς λόγοις· τὸ μέντοι
[12, 963]	γίγνεται ἀνδρεία ψυχή, ἄνευ δὲ	αὖ	λόγου ψυχὴ φρόνιμός τε καὶ
[12, 950]	καὶ πρεσβύτερος ὤν. τὸ δ'	αὖ	μήτε ἄλλους δέχεσθαι μήτε αὐτοὺς
[12, 941]	αἷς πέμπεται ἀπαγγέλλῃ, ἢ πάλιν	αὖ	παρὰ τῶν πολεμίων ἢ καὶ
[12, 961]	ἄλλοις νοῦς ἐγγιγνόμενος, κεφαλῇ δ'	αὖ	πρὸς τοῖς ἄλλοις ὄψις καὶ
[12, 960]	πρὸς ὅτι δὲ τὸ νῦν	αὖ	ῥηθὲν εἴρηται, φράζ' ἔτι σαφέστερον.
[12, 942]	τῶν αὐτῶν εἵνεκα, καρτερήσεις τε	αὖ	σίτων καὶ ποτῶν καὶ χειμώνων
[12, 951]	ἱκανῶς εἶναι καὶ τέλεος, οὐδ'	αὖ	τοὺς νόμους διαφυλάττειν ἄνευ τοῦ
[12, 943]	πολεμικοῦ περὶ βίου, νόμους δ'	αὖ	τούσδε· Στρατεύεσθαι τὸν καταλεγέντα ἢ
[12, 966]	καὶ διαπεπονηκότα πρὸς αὐτά, μηδ'	αὖ	τῶν πρὸς ἀρετὴν ἔγκριτον γίγνεσθαι;
[12, 961]	γε μέγιστον, πεφύκατον. (Κλεινίας) πῶς	αὖ	φῄς; (Ἀθηναῖος) ἡ τούτοιν ἀρετὴ
[12, 963]	ἐρώτησιν καὶ ἀπόκρισιν. (Κλεινίας) πῶς	αὖ	φράζεις; (Ἀθηναῖος) ἐρώτησόν με τί
[12, 949]	ἀεὶ τὸ τοιοῦτον, καὶ κριτὴν	αὖ	χορῶν καὶ πάσης μουσικῆς καὶ
[12, 950]	λεγομέναις ξενηλασίαις χρωμένους καὶ τρόποις	αὐθάδεσι	καὶ χαλεποῖς, ὡς δοκοῖεν ἄν·
[12, 946]	τοὺς δ' ἄλλους ἐγκρίναντας φέρειν	αὖθις,	μέχριπερ ἂν τρεῖς λειφθῶσιν ἄνισοι·
[12, 963]	ἐγένετο πώποτε οὔτ' ἔστιν οὐδ'	αὖθίς	ποτε γενήσεται, ὡς ὄντος ἑτέρου.
[12, 947]	πλὴν κώλου ἑνός, ὅπως ἂν	αὔξην	ὁ τάφος ἔχῃ ταύτην τὴν
[12, 967]	οὖν (καὶ τότε ὑπεδύετο περὶ	αὐτά,	καὶ ὑπωπτεύετο τὸ νῦν ὄντως
[12, 966]	μὴ θεῖον καὶ διαπεπονηκότα πρὸς	αὐτά,	μηδ' αὖ τῶν πρὸς ἀρετὴν
[12, 967]	νῦν τε καὶ ὅτε ἄψυχα	αὐτὰ	οἱ διανοούμενοι διενοοῦντο. θαύματα μὲν
[12, 964]	τούτων αὐτῶν εἴληφεν, ἢ ταῦτα	αὐτὰ	περὶ ὧν νῦν λέγομεν, ἀνδρεία,
[12, 963]	προσαγορεύοντες ἀρετὴν ἀμφότερα, δύο πάλιν	αὐτὰ	προσείπομεν, τὸ μὲν ἀνδρείαν, τὸ
[12, 943]	τῶν ἀναγκαίων ἀποβολῶν, ὡς αἰσχρὰς	αὐτὰς	εἰς ὄνειδος τιθείς, ἀναξίῳ ἀναξίας
[12, 964]	τοιαύτην τινὰ φυλακὴν κεκτημένη ἐν	αὑτῇ;	(Κλεινίας) πῶς οὖν δὴ καὶ
[12, 965]	ἂν οὖσα ἧς χρείαν ἔχομεν	αὕτη;	(Κλεινίας) παντάπασι μὲν οὖν. (Ἀθηναῖος)
[12, 950]	πρὸς ἀρετήν· πᾶσα δ' ἐλπὶς	αὐτὴν	ἐκ τῶν εἰκότων, ἄνπερ κατὰ
[12, 951]	τελέως πόλις, οὐδ' ἂν κακῶς	αὐτὴν	θεωρῶσιν. (Κλεινίας) πῶς οὖν ἂν
[12, 947]	δ' εἰς τὴν θήκην φέρειν	αὐτὴν	μὲν τὴν κλίνην ἑκατὸν τῶν
[12, 969]	ποιήσῃ, κλέος ἀρῇ μέγιστον κατασκευάσας	αὐτὴν	ὀρθῶς, ἢ τό γε ἀνδρειότατος
[12, 969]	ἢ ᾧ ἂν θεὸς ἐπώνυμον	αὐτὴν	ποιήσῃ, κλέος ἀρῇ μέγιστον κατασκευάσας
[12, 947]	ἄλλους ὡσαύτως, παῖδας δὲ περὶ	αὐτὴν	τὴν κλίνην ἔμπροσθεν τὸ πάτριον
[12, 955]	κλεμμάδιον ὁτιοῦν ὑποδέχηται γιγνώσκων, τὴν	αὐτὴν	ὑπεχέτω δίκην τῷ κλέψαντι· φυγάδος
[12, 943]	τεκμήριον μήτε μαρτύρων πιστώσεις λόγων,	αὐτῆς	δὲ περὶ τῆς στρατείας τῆς
[12, 941]	μέγα ἢ καὶ σμικρόν, τῆς	αὐτῆς	δίκης δεῖ. μικρόν τι γὰρ
[12, 964]	τινὶ λέγομεν; (Ἀθηναῖος) δῆλον ὡς	αὐτῆς	μὲν τῆς πόλεως οὔσης τοῦ
[12, 946]	πάλιν τυχοῦσα σωτηρίας πόλις, ἀποφήνασα	αὑτῆς	Ἡλίῳ ἄνδρας τοὺς ἀρίστους τρεῖς,
[12, 960]	μηδενὶ τρόπῳ, πρὶν ἂν τοῦτ'	αὐτὸ	ἐκπορισώμεθα τοῖς εἰρημένοις νόμοις· γελοῖον
[12, 945]	ἄλλης, καὶ οὐκ εἰς τὸ	αὐτὸ	ἔτι νεύουσαι, (πολλὰς ἐκ μιᾶς
[12, 963]	ὅτι δεῖ προθυμεῖσθαί τε συνιδεῖν	αὐτὸ	καὶ ἐν οἷς; (Κλεινίας) οἷον
[12, 958]	δὲ ἡ χώρα πρὸς τοῦτ'	αὐτὸ	μόνον φύσιν ἔχει, τὰ τῶν
[12, 967]	καί τινες ἐτόλμων τοῦτό γε	αὐτὸ	παρακινδυνεύειν καὶ τότε, λέγοντες ὡς
[12, 964]	τίνα τρόπον, ὦ ξένε, ἀπεικάζοντες	αὐτὸ	τοιούτῳ τινὶ λέγομεν; (Ἀθηναῖος) δῆλον
[12, 941]	μηδὲν αἰσχρὸν ποιεῖν ἀλλ' ἅπερ	αὐτοὶ	θεοὶ δρῶσιν· οὔτε γὰρ ἀληθὲς
[12, 967]	ὅσα κατ' οὐρανόν. οἱ δὲ	αὐτοὶ	πάλιν ἁμαρτάνοντες ψυχῆς φύσεως ὅτι
[12, 963]	(Ἀθηναῖος) ἧι μὲν τοίνυν διαφέρετον	αὐτοῖν	τούτω τὼ δύο καὶ δύ'
[12, 953]	ἐὰν δέ τι μεῖζον ἔγκλημα	αὐτοῖς	γίγνηται, πρὸς τοῖς ἀγορανόμοις εἶναι
[12, 962]	ἔχοντες φράζειν εἰς ὃ τἆλλ'	αὐτοῖς	δεῖ βλέπειν. ~(Κλεινίας) οὐκοῦν τό
[12, 961]	καὶ σωθέντας οἴκαδε, δόξαι, τούτοις	αὐτοῖς	διαβασανισθέντας, τοῦ συλλόγου ἀξιοκοινωνήτους εἶναι·
[12, 960]	εἶναι, πῶς χρὴ τὴν ἀμετάστροφον	αὐτοῖς	ἐγγίγνεσθαι κατὰ φύσιν δύναμιν. (Κλεινίας)
[12, 953]	καὶ παθεῖν ἀπαλλάττωνται. δικαστὰς δ'	αὐτοῖς	εἶναι τοὺς ἱερέας, ἐὰν ἀδικῇ
[12, 947]	ᾖ. θήκην δὲ ὑπὸ γῆς	αὐτοῖς	εἰργασμένην εἶναι ψαλίδα προμήκη λίθων
[12, 967]	δὴ πρὸ τῶν ὀμμάτων, πάντα	αὐτοῖς	ἐφάνη, τὰ κατ' οὐρανὸν φερόμενα,
[12, 947]	κατ' ἐνιαυτὸν δὲ ἀγῶνα μουσικῆς	αὐτοῖς	καὶ γυμνικὸν ἱππικόν τε θήσουσιν.
[12, 951]	βεβαιούμενον τῶν νομίμων, ὅσα καλῶς	αὐτοῖς	κεῖται, τὰ δ' ἐπανορθούμενον, εἴ
[12, 950]	οὐδὲν διαφέρει φύρεσθαι δεχομένους τε	αὐτοῖς	ξένους καὶ αὐτοὺς εἰς τὰς
[12, 943]	τούτων εἶναι γραφὰς ἐν τοῖς	αὐτοῖς	οἷς περὶ τῆς ἀστρατείας, ὀφλοῦσίν
[12, 953]	τῶν τοιούτων ξένων, καὶ δίκας	αὐτοῖς	ὀρθῶς διανέμοντας, ἀναγκαῖα μέν, ὡς
[12, 943]	τῆς στρατείας τῆς τότε γενομένης	αὐτοῖς.	στέφανον δὲ τὸ νικητήριον ἑκάστοις
[12, 942]	φυλακὰς καὶ παραγγέλσεις, καὶ ἐν	αὐτοῖς	τοῖς κινδύνοις μήτε τινὰ διώκειν
[12, 968]	ἐν γράμμασιν λέγειν· οὐδὲ γὰρ	αὐτοῖς	τοῖς μανθάνουσι (δῆλα γίγνοιτ' ἂν
[12, 952]	δὲ σκοτωδέστερα τὰ περὶ νόμους	αὐτοῖς	φαίνεσθαι καὶ ἀσαφῆ. ἃ δ'
[12, 958]	τὴν καταδικάσασαν καταδικασθείς, εἰσαγόντων μὲν	αὐτὸν	εἰς τὸ τῶν νομοφυλάκων δικαστήριον
[12, 954]	δίκῃ παραγενέσθαι κωλύσῃ βίᾳ, εἴτε	αὐτὸν	εἴτε μάρτυρας, ἐὰν μὲν δοῦλον
[12, 942]	μήτε σπουδάζοντος μήτ' ἐν παιδιαῖς	(αὐτὸν	ἐφ' αὑτοῦ τι κατὰ μόνας
[12, 942]	παθεῖν ἢ τίνα ζημίαν (ἀποτίνειν	αὐτὸν	ἡ κρίσις γιγνέσθω· τὸν δὲ
[12, 961]	τριάκοντ' ἔτη γεγονότα, πρῶτον δὲ	αὐτὸν	κρίναντα ἐπάξιον εἶναι φύσει καὶ
[12, 947]	κρίσεως, γράφεσθαι μὲν τὸν βουλόμενον	αὐτὸν	ὁ νόμος προσταττέτω, ~ὁ δ'
[12, 952]	μᾶλλον ζῶν, τελευτήσαντά τε τιμαῖς	αὐτὸν	προσηκούσαις ἡ τῶν συλλεγομένων τιμάτω
[12, 949]	δικῶν τε περὶ λήξεως τὸν	αὐτὸν	τρόπον εἶναι πρὸς ἀλλήλους πᾶσι
[12, 955]	ὑποδοχῆς θάνατος ἔστω ζημία. τὸν	αὐτὸν	φίλον τε καὶ ἐχθρὸν νομιζέτω
[12, 957]	ἄλλων λόγων, τὸν ἀγαθὸν δικαστὴν	αὑτόν	τε ὀρθοῦν καὶ τὴν πόλιν,
[12, 952]	τινας ἔχοντας φράζειν, εἴτε καὶ	αὐτὸς	νενοηκὼς ἄττα ἥκοι, κοινούτω τῷ
[12, 953]	καὶ σοφῶν θύρας, τοιοῦτος ἕτερος	αὐτὸς	ὤν· ἐπὶ γὰρ τὴν τοῦ
[12, 948]	θεῶν ὄντων, ὧν εἷς ἦν	αὐτός,	ὥς γε λόγος. ἔοικεν δὴ
[12, 966]	πάντων τῶν σπουδαίων ἆρ' ἡμῖν	αὑτὸς	λόγος, ὅτι δεῖ τοὺς ὄντως
[12, 945]	ἡντινοῦν· εἰ δὲ μή, κατευθύνειν	αὐτοῦ	τὸν εὔθυνον, ἂν μὲν ᾖ
[12, 963]	καὶ Κλεινία, ἔχετον διαρθροῦντες ὑπὲρ	αὐτοῦ	φράζειν πρὸς ἐμὲ τί ποτέ
[12, 943]	~ἔχον (τὰς κυρίας ἁπάσας αἰσθήσεις	αὐτοῦ	φύσει. ἔπαινον μὲν δὴ τοῦτον
[12, 945]	τὴν ἀρχὴν πράξῃ, τῆς δ'	αὑτοῦ	δυνάμεως ἐνδείᾳ πρὸς τὴν τῆς
[12, 954]	μάρτυρας, ἐὰν μὲν δοῦλον εἴτε	αὑτοῦ	εἴτε ἀλλότριον, ἀτελῆ καὶ ἄκυρον
[12, 946]	ἡγῆται πάντῃ ἄριστον εἶναι, πλὴν	αὑτοῦ,	μὴ ἔλαττον πεντήκοντα γεγονότα ἐτῶν.
[12, 959]	οἴχεσθαι περαίνοντα καὶ ἐμπιμπλάντα τὴν	αὑτοῦ	μοῖραν, τὸ δὲ παρὸν δεῖν
[12, 945]	ἀνδρείων κινδύνων κατὰ φύσιν τὴν	αὑτοῦ	προσαποτεισάτω μισθόν, χιλίας μέν, ἂν
[12, 942]	μήτ' ἐν παιδιαῖς (αὐτὸν ἐφ'	αὑτοῦ	τι κατὰ μόνας δρᾶν, ἀλλ'
[12, 959]	οἰκοφθορεῖν χρή, διαφερόντως νομίζοντα τὸν	αὑτοῦ	τοῦτον εἶναι τὸν τῶν σαρκῶν
[12, 951]	διαφυλάττειν ἄνευ τοῦ γνώμῃ λαβεῖν	αὐτοὺς	ἀλλὰ μὴ μόνον ἔθεσιν. εἰσὶ
[12, 950]	αὖ μήτε ἄλλους δέχεσθαι μήτε	αὐτοὺς	ἄλλοσε ἀποδημεῖν ἅμα μὲν οὐκ
[12, 968]	κοσμηθῇ τότε δὲ κυρίους ὧν	αὐτοὺς	δεῖ γίγνεσθαι νομοθετεῖν ἀλλὰ ἤδη
[12, 948]	οἱ δὲ οὐ φροντίζειν ἡμῶν	αὐτοὺς	διανοοῦνται, τῶν δὲ δὴ πλείστων
[12, 952]	τὴν ἄλλην πόλιν, ἀποβλέποντας εἰς	αὐτοὺς	διαφερόντως τε τηροῦντας, καὶ τιμᾶν
[12, 950]	δεχομένους τε αὐτοῖς ξένους καὶ	αὐτοὺς	εἰς τὰς ἄλλας ἐπικωμάζοντας πόλεις,
[12, 944]	ἢ χειμώνων ἐν κόποις ὑποδεξαμένης	αὐτοὺς	ἐξαίφνης πολλῆς ῥύσεως ὕδατος, ἢ
[12, 966]	βεβαιωσώμεθα τῇ συνομολογίᾳ πρὸς ἡμᾶς	αὐτούς.	(Κλεινίας) ἀλλὰ μὴν δεῖ γε,
[12, 961]	τῷ κυβερνητικῷ νῷ συγκερασάμενοι σῴζουσιν	αὑτούς	τε καὶ τὰ περὶ τὴν
[12, 942]	ἢ βιαζόμενος ἁλίσκηται, ἐάντ' ἐπ'	αὐτοφώρῳ	ἐάντε μή, σχεδὸν ὡς ἀνίατον
[12, 948]	ἁπλαῖ καὶ ταχεῖαι δίκαι ἐκρίνοντ'	αὐτῷ·	διδοὺς γὰρ περὶ ἑκάστων τῶν
[12, 962]	δεῖ μετασχεῖν τούτου καὶ τίς	αὐτῷ	καλῶς ἢ μὴ συμβουλεύει, τῶν
[12, 943]	δέ τις ὄφλῃ, ὑπάρχειν μὲν	αὐτῷ	μήποτε τῆς ὅλης ἀριστείας ἀγωνιστῇ
[12, 959]	κακῷ μάλα φοβερόν βοήθειάν τε	αὐτῷ	μήτινα μεγάλην εἶναι τετελευτηκότι· ζῶντι
[12, 962]	εἶναί τι τὸ γιγνῶσκον ἐν	αὐτῷ	πρῶτον μὲν τοῦτο ὃ λέγομεν,
[12, 959]	εἶναι τὸ πᾶν διαφέρουσαν, ἐν	αὐτῷ	τε τῷ βίῳ τὸ παρεχόμενον
[12, 948]	καὶ τῶν ἄλλων τῶν δοθεισῶν	αὐτῷ	τιμῶν, ἐὰν δὲ ὁ διώκων
[12, 943]	πρὸς τούτοις δ' ἔτι προστιμᾶν	αὐτῷ	τὸ δικαστήριον ὅτι χρὴ παθεῖν
[12, 961]	τε ἄλλοις δὴ καὶ μάλιστ'	αὐτῷ	τῷ ἀποκριθέντι· δεῖν δὲ ὄρθριον
[12, 957]	γράμματα, ἃ δεῖ κεκτημένον ἐν	αὑτῷ,	καθάπερ ἀλεξιφάρμακα τῶν ἄλλων λόγων,
[12, 951]	ἐτῶν μέχρι τετταράκοντα, τὸν ἀρέσκοντα	αὑτῷ	προσλαμβάνων. ~τὴν δὲ συνουσίαν εἶναι
[12, 964]	διαφέρειν οἴεται καὶ νικητήρια τούτων	αὐτῶν	εἴληφεν, ἢ ταῦτα αὐτὰ περὶ
[12, 942]	τε καὶ εὐχέρειαν ἐπιτηδεύειν τῶν	αὐτῶν	εἵνεκα, καρτερήσεις τε αὖ σίτων
[12, 957]	ἐμπειρίαις διαβασανίζοντας, ἕως ἂν ἱκανῶς	αὐτῶν	ἕκαστα δόξῃ κεῖσθαι, τότε δὲ
[12, 948]	εἰδέναι σμικροῦ δεῖν τοὺς ἡμίσεις	αὐτῶν	ἐπιωρκηκότας, ἐν συσσιτίοις τε ἀλλήλοις
[12, 945]	ἄν τίς τί εἴπῃ σκολιὸν	αὐτῶν	ἢ> καμφθεὶς ὑπὸ βάρους μὲν
[12, 946]	αὑτῶν τρεῖς, ὃν ἂν ἕκαστος	αὐτῶν	ἡγῆται πάντῃ ἄριστον εἶναι, πλὴν
[12, 967]	ὄντως δεδογμένον, ὅσοι τῆς ἀκριβείας	αὐτῶν	ἥπτοντο, ὅπως μήποτ' ἂν ἄψυχα
[12, 966]	εἰδέναι τὰ περὶ τὴν ἀλήθειαν	αὐτῶν,	καὶ λόγῳ τε ἱκανοὺς ἑρμηνεύειν
[12, 957]	βλέπειν τε καὶ κεκτημένον γράμματα	αὐτῶν	πέρι μανθάνειν· πάντων γὰρ μαθημάτων
[12, 946]	γένωνται, καταλιπεῖν δὲ τοὺς ἡμίσεις	αὐτῶν	πλήθει τῶν ψήφων ἀποκρίναντας, ἐὰν
[12, 962]	ἢ μὴ συμβουλεύει, τῶν νόμων	αὐτῶν	πρῶτον, ἔπειτα ἀνθρώπων· εἰ δ'
[12, 953]	ἐκείνῳ παρ' ὅτῳ τις ἂν	αὐτῶν	τὴν κατάλυσιν ξενωθεὶς ποιήσηται μόνῳ.
[12, 953]	τοὺς ἱερέας, ἐὰν ἀδικῇ τις	αὐτῶν	τινα ἤ τιν' ἄλλον ἀδικῇ
[12, 945]	εἶναι. τεκταινώμεθα δή τινα τρόπον	αὐτῶν	τοιάνδε γένεσιν. κατ' ἐνιαυτὸν ἕκαστον
[12, 946]	διπλασίαν τινέτω. τὰς δ' εὐθύνας	αὐτῶν	τούτων ἀκούειν χρὴ τίνες ἔσονται
[12, 948]	ἔστωσαν τούτου τοῦ δικαστηρίου, ἔπειτα	αὐτῶν	τούτων οἱ ζῶντες, πρὸς δὲ
[12, 946]	μὲν ἀποφύγῃ τις τὰς εὐθύνας,	αὐτῶν	τῶν (εὐθύνων κατηγορείτω, ἐὰν ἐθέλῃ·
[12, 958]	ἐκδικασθεῖσαι σχῶσι, ταῖς πράξεσι νόμους	αὐτῶν	χρεὼν γίγνεσθαι τούσδε· πρῶτον μὲν
[12, 943]	κρίνεσθαι τὸν βουλόμενον ἐν τοῖς	αὑτῶν	ἔθνεσιν, μὴ περὶ προτέρου πολέμου
[12, 953]	ἐξ ἄλλης χώρας καὶ τοὺς	αὑτῶν	ἐκπέμπειν, τιμῶντας ξένιον Δία, μὴ
[12, 943]	δὲ κατὰ ταὐτὰ εἰς τοὺς	αὑτῶν	συννόμους· ἐὰν δέ τις ὄφλῃ,
[12, 946]	τέμενος, ~τῷ θεῷ ἀποφανουμένους (ἄνδρας	αὑτῶν	τρεῖς, ὃν ἂν ἕκαστος αὐτῶν
[12, 949]	ὅρκων ἢ διὰ φορᾶς ψήφων	ἀφ'	ἱερῶν φέροντα δρᾶν ἀεὶ τὸ
[12, 944]	οὐχ ὁμοίως γὰρ ὅ τε	ἀφαιρεθεὶς	μετ' εἰκυίας βίας γίγνοιτ' ἂν
[12, 958]	τὸ τῶν νομοφυλάκων δικαστήριον οἱ	ἀφαιρεθέντες	ἀδίκως, ἐὰν δέ τις ὄφλῃ
[12, 954]	ἐὰν δὲ κατ' ἀγροὺς ἐν	ἀφανεῖ	κεκτῆται, δέκα ἐτῶν, ἐὰν δ'
[12, 944]	γίγνοιτ' ἂν ῥίψασπις ὅ τε	ἀφεὶς	ἑκών, διαφέρει δὲ ὅλον που
[12, 945]	ὀφλὼν τὴν δίκην πρὸς τῷ	ἀφεῖσθαι	τῶν ἀνδρείων κινδύνων κατὰ φύσιν
[12, 946]	τὸν ἥμισυν ἀριθμὸν πλείω ποιῶσιν,	ἀφελεῖν	τὸ πλέον ἀποκρίναντας (νεότητι, τοὺς
[12, 946]	περιττοὶ δὲ ἐὰν ὦσιν, ἕνα	ἀφελεῖν,	ᾧ ἂν ἐλάχισται γένωνται, καταλιπεῖν
[12, 944]	τοιαύτην ἀμυντηρίων ὅπλων εἰς τοὐναντίον	ἀφέντι	δύναμιν τίς ἄρα γίγνοιτ' ἂν
[12, 943]	ἐκλείπῃ τινὶ κάκῃ μὴ στρατηγῶν	ἀφέντων,	γραφὰς ἀστρατείας εἶναι πρὸς τοὺς
[12, 969]	ἢ τὸν ξένον τόνδε οὐκ	ἀφετέον,	ἀλλὰ δεήσεσιν καὶ μηχαναῖς πάσαις
[12, 944]	ὅπλα μὴ ἀναστρέφῃ καὶ ἀμύνηται,	ἀφῇ	δὲ ἑκὼν ἢ ῥίψῃ, ζωὴν
[12, 958]	δίκαι κυρίως. ἐὰν δέ τις	ἀφῃρῆται	τὴν ἀρχὴν τὴν καταδικάσασαν καταδικασθείς,
[12, 953]	τι δημόσιον ἐξ ἄλλης χώρας	ἀφιγμένον·	ὃν στρατηγοῖς τε καὶ ἱππάρχοις
[12, 962]	ἀεὶ τὰ πάντα οἷον βέλη	ἀφιέναι.	(Κλεινίας) παντάπασι μὲν οὖν. (Ἀθηναῖος)
[12, 955]	δ' εἰς τὸν ἀγῶνα ἐλεύθερον	ἀφιέντων	τὸν ἐθέλοντα ἀγωνίζεσθαι· ἐὰν δὲ
[12, 952]	τιμάτω δύναμις. ἐὰν δὲ διεφθαρμένος	ἀφικέσθαι	δόξῃ, μηδενὶ συγγιγνέσθω μήτε νέῳ
[12, 953]	τέταρτος δέ, ἄν ποτέ τις	ἀφίκηται,	σπάνιος μέν, ἂν δ' οὖν
[12, 952]	ἐν τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις νόμιμα	ἀφικόμενος	εὐθὺς πορευέσθω, καὶ εἴ τινα
[12, 951]	ἔτη βουληθῇ τῶν δέκα καὶ	ἀφικόμενος	οἴκαδε, εἰς τὸν σύλλογον ἴτω
[12, 953]	τε καὶ ἀκούσαντες ὧν χάριν	ἀφίκοντο,	(ἀβλαβεῖς τοῦ δρᾶσαί τε καὶ
[12, 960]	παντάπασι καταφαίνεται. (Κλεινίας) μὴ τοίνυν	ἀφιστώμεθα	μηδενὶ τρόπῳ, πρὶν ἂν τοῦτ'
[12, 964]	θαυμαστόν τι ταύτην τὴν πόλιν	ἀφύλακτον	οὖσαν πάσχειν (ἃ πολλαὶ πάσχουσι
[12, 967]	ἔχει νῦν τε καὶ ὅτε	ἄψυχα	αὐτὰ οἱ διανοούμενοι διενοοῦντο. θαύματα
[12, 967]	αὐτῶν ἥπτοντο, ὅπως μήποτ' ἂν	ἄψυχα	ὄντα οὕτως εἰς ἀκρίβειαν θαυμαστοῖς
[12, 959]	(τὰ μέτρια ἀναλίσκοντα ὡς εἰς	ἄψυχον	χθονίων βωμόν· τὸ δὲ μέτριον
[12, 967]	καὶ γῆς καὶ πολλῶν ἄλλων	ἀψύχων	σωμάτων διανεμόντων τὰς αἰτίας παντὸς