Livre, pages
[12, 953]	(ἀβλαβεῖς τοῦ δρᾶσαί τε καὶ	παθεῖν	ἀπαλλάττωνται. δικαστὰς δ' αὐτοῖς εἶναι
[12, 946]	περὶ ἑκάστης ἀρχῆς ὅτι χρὴ	παθεῖν	ἢ ἀποτίνειν κατὰ τὴν τῶν
[12, 943]	αὐτῷ τὸ δικαστήριον ὅτι χρὴ	παθεῖν	ἢ ἀποτίνειν. μετὰ δὲ ταῦτα,
[12, 942]	τῶν εἰκότων ὄντι, ~τί χρὴ	παθεῖν	ἢ τίνα ζημίαν (ἀποτίνειν αὐτὸν
[12, 947]	ὁπλίτας, καὶ τοὺς ἄλλους ὡσαύτως,	παῖδας	δὲ περὶ αὐτὴν τὴν κλίνην
[12, 952]	ἁλῷ πολυπραγμονῶν τι περὶ τὴν	παιδείαν	καὶ τοὺς νόμους. ἐὰν δὲ
[12, 965]	ἰτέον ἄρα ἐπί τινα ἀκριβεστέραν	παιδείαν	τῆς ἔμπροσθεν. (Κλεινίας) ἴσως. (Ἀθηναῖος)
[12, 953]	ἐπὶ γὰρ τὴν τοῦ τῆς	παιδείας	ἐπιμελουμένου πάσης οἴκησιν ἴτω πιστεύων
[12, 952]	τινῶν περὶ θέσεως νόμων ἢ	παιδείας	ἢ τροφῆς ηὗρεν τινας ἔχοντας
[12, 968]	τὸν τῶν ἀρχόντων νυκτερινὸν σύλλογον,	(παιδείας	ὁπόσης διεληλύθαμεν κοινωνὸν γενόμενον· ἢ
[12, 951]	δέκα. ἔτι ὁ περὶ τῆς	παιδείας	πάσης ἐπιμελητὴς ὅ τε νέος
[12, 969]	γε δεδογμένα ἐμοὶ περὶ τῆς	παιδείας	τε καὶ τροφῆς τῆς νῦν
[12, 969]	ἀκριβῶς ἐκλεχθῶσι, παιδευθῶσί τε (προσηκόντως,	παιδευθέντες	τε ἐν ἀκροπόλει τῆς χώρας
[12, 969]	οἵ τε ἄνδρες ἀκριβῶς ἐκλεχθῶσι,	παιδευθῶσί	τε (προσηκόντως, παιδευθέντες τε ἐν
[12, 964]	ἐλθόντα εἰς τὴν πόλιν ἢ	παιδευτὴν	νέων φάσκοντ' εἶναι βελτίω φαίνεσθαι
[12, 942]	εἰθίσθαι μήτε σπουδάζοντος μήτ' ἐν	παιδιαῖς	(αὐτὸν ἐφ' αὑτοῦ τι κατὰ
[12, 947]	ὅσαι τ' ἂν γυναῖκες τῆς	παιδοποιήσεως	ἀπηλλαγμέναι τυγχάνωσιν, μετὰ δὲ ταῦτα
[12, 942]	εἰρήνῃ μελετητέον εὐθὺς ἐκ τῶν	παίδων,	ἄρχειν τε ἄλλων ἄρχεσθαί θ'
[12, 963]	ἀνδρείας, καὶ τά γε τῶν	παίδων	ἤθη τῶν πάνυ νέων· ἄνευ
[12, 959]	δ' οὐχ ἥκιστα, ὅπως ἂν	παίδων	τε καὶ (ἀνδρῶν καὶ πάσης
[12, 941]	τοιοῦτον παρανόμως, οὔτε θεὸς οὔτε	παῖς	ἐστίν ποτε θεῶν, (ταῦτα δὲ
[12, 963]	ὦ ξένε, ὀρθῶς ἂν εἴη	πάλαι	τιθέμενον; πρὸς γὰρ ἓν ἔφαμεν
[12, 946]	τρεῖς, ἀκροθίνιον (Ἀπόλλωνι κατὰ τὸν	παλαιὸν	νόμον ἀνατίθησι κοινὸν καὶ Ἡλίῳ,
[12, 967]	κατ' οὐρανόν. οἱ δὲ αὐτοὶ	πάλιν	ἁμαρτάνοντες ψυχῆς φύσεως ὅτι πρεσβύτερον
[12, 961]	τούτου δὴ πέρι τοῦ συλλόγου	πάλιν	ἀναλαβὼν λέγοιμ' ἂν τὸ τοιόνδε.
[12, 964]	δὲ ἓν καὶ ταὐτόν, σὺ	πάλιν	ἀπόδος ἐμοί. διανοοῦ δὲ ὡς
[12, 941]	ἐφ' αἷς πέμπεται ἀπαγγέλλῃ, ἢ	πάλιν	αὖ παρὰ τῶν πολεμίων ἢ
[12, 963]	ἓν προσαγορεύοντες ἀρετὴν ἀμφότερα, δύο	πάλιν	αὐτὰ προσείπομεν, τὸ μὲν ἀνδρείαν,
[12, 954]	φωράτω, λύων καὶ τὰ σεσημασμένα,	(πάλιν	δὲ μετὰ τῶν οἰκείων καὶ
[12, 967]	ἅπανθ' ὡς εἰπεῖν ἔπος ἀνέτρεψαν	πάλιν,	ἑαυτοὺς δὲ πολὺ μᾶλλον· τὸ
[12, 943]	ἐκδικασθεισῶν τῶν τῆς ἀστρατείας δικῶν,	πάλιν	ἑκάστων ἄρχοντας ποιῆσαι σύλλογον, (ἀριστείων
[12, 949]	τοῦ λόγου λέγοντος, τοὺς ἄρχοντας	πάλιν	ἐπανάγειν εἰς τὸν περὶ τοῦ
[12, 956]	ἐκλεκτοὺς τὴν δίκην, ἐὰν δὲ	πάλιν	ἡττηθῇ, τὴν ἡμιολίαν τοῦ τιμήματος
[12, 964]	ἀξίου, σοῦ δείξαντος ὡς ἕν,	πάλιν	ὅπῃ τέτταρα. καὶ δὴ τὸ
[12, 946]	ὅτι Μαγνήτων ἡ κατὰ θεὸν	πάλιν	τυχοῦσα σωτηρίας πόλις, ἀποφήνασα αὑτῆς
[12, 950]	ἔνεστι καὶ τοῖσιν κακοῖς, ὥστε	πάμπολλοι	(καὶ τῶν σφόδρα κακῶν εὖ
[12, 966]	ἄλλων ἐγκρατὴς νοῦς ἐστιν τὸ	πᾶν	διακεκοσμηκώς. ὁ γὰρ ἰδὼν ταῦτα
[12, 959]	λέγοντι ψυχὴν σώματος εἶναι τὸ	πᾶν	διαφέρουσαν, ἐν αὐτῷ τε τῷ
[12, 967]	πῶς ἔχον ἂν εἴη; (Ἀθηναῖος)	πᾶν,	ὅπερ εἶπον, τοὐναντίον ἔχει νῦν
[12, 960]	τελέως ἀεί, τότ' ἤδη νομίζειν	πᾶν	ὅσον δεῖ πραχθῆναι πεπρᾶχθαι, πρότερον
[12, 967]	εἰπεῖν· νῦν δέ, ὅπερ εἴρηται,	πᾶν	τοὐναντίον ἔχει. (Κλεινίας) πῶς; (Ἀθηναῖος)
[12, 944]	δὲ ὅλον που καὶ τὸ	πᾶν.	ὧδ' οὖν δὴ λεγέσθω νόμῳ·
[12, 947]	ἠξιωμένοις (προεδρίαι τ' ἐν ταῖς	πανηγύρεσι	πάσαις ἔστωσαν, ἔτι δὲ τῶν
[12, 963]	γὰρ ἓν ἔφαμεν δεῖν ἀεὶ	πάνθ'	ἡμῖν τὰ τῶν νόμων βλέποντ'
[12, 956]	διαψηφίσεων πέρι καὶ ἀναβολῶν, καὶ	πάνθ'	ὁπόσα τοιαῦτα ἀναγκαῖα περὶ δίκας
[12, 967]	ὡς νοῦς εἴη ὁ διακεκοσμηκὼς	πάνθ'	ὅσα κατ' οὐρανόν. οἱ δὲ
[12, 943]	δὴ πᾶσαν ἐπιφέροντα δίκην ἀνδρὶ	πάντ'	ἄνδρα φοβεῖσθαι τὸ μήτε ἐπενεγκεῖν
[12, 958]	τοῦ ὀφλόντος τῷ νικήσαντι χρήματα	πάντα	ἀποδιδότω, χωρὶς τῶν ἀναγκαίων κεκτῆσθαι,
[12, 967]	γὰρ δὴ πρὸ τῶν ὀμμάτων,	πάντα	αὐτοῖς ἐφάνη, τὰ κατ' οὐρανὸν
[12, 957]	ὀρθὸν καὶ (δὶς καὶ τρίς.	πάντα	δ' οὖν ὁπόσα σμικρὰ καὶ
[12, 961]	οἷον ἄγκυραν πάσης τῆς πόλεως,	πάντα	ἔχουσαν τὰ πρόσφορα ἑαυτῇ, σῴζειν
[12, 963]	ὃν δὴ τά τε ἄλλα	πάντα	καὶ τούτων τὰ τρία δεῖ
[12, 962]	βλέποντα πρὸς τοῦτο ἀεὶ τὰ	πάντα	οἷον βέλη ἀφιέναι. (Κλεινίας) παντάπασι
[12, 945]	γίγνηται, τότε λυθείσης τῆς τὰ	πάντα	πολιτεύματα συνεχούσης εἰς ἓν δίκης,
[12, 965]	καὶ γνόντα πρὸς ἐκεῖνο συντάξασθαι	πάντα	συνορῶντα; (Κλεινίας) ὀρθῶς. (Ἀθηναῖος) ἆρ'
[12, 968]	μαθήματος ἐπιστήμην γεγονέναι. οὕτω δὴ	πάντα	τὰ περὶ ταῦτα ἀπόρρητα μὲν
[12, 964]	διαφερόντων (μεγέθει τε καὶ κάλλει	πάντα	τὰ τοιαῦτα ἀγνοεῖν αἰσχρόν. (Κλεινίας)
[12, 957]	τῷ τέλει ῥηθήσεται. πρὸς ἃ	πάντα	χρὴ τὸν μέλλοντα δικαστὴν ἴσον
[12, 960]	ὥς γέ μοι τὰ νῦν	παντάπασι	καταφαίνεται. (Κλεινίας) μὴ τοίνυν ἀφιστώμεθα
[12, 962]	πάντα οἷον βέλη ἀφιέναι. (Κλεινίας)	παντάπασι	μὲν οὖν. (Ἀθηναῖος) νῦν δὴ
[12, 965]	ἧς χρείαν ἔχομεν αὕτη; (Κλεινίας)	παντάπασι	μὲν οὖν. (Ἀθηναῖος) οὐκοῦν ἐλέγομεν
[12, 965]	ἄλλως δεῖν κατασκευάζεσθαι; μῶν ὁμοίους	πάντας	κεκτημένους καὶ μὴ διηκριβωμένους ἔστιν
[12, 953]	τοῖς νόμοις ὑποδέχεσθαί τε χρὴ	πάντας	ξένους (τε καὶ ξένας ἐξ
[12, 947]	κεκοσμημένους εἶναι, καὶ ἱερέας μὲν	πάντας	τοῦ Ἀπόλλωνός τε καὶ Ἡλίου,
[12, 959]	τετελευτηκότι· ζῶντι γὰρ ἔδει βοηθεῖν	πάντας	τοὺς προσήκοντας, ὅπως ὅτι δικαιότατος
[12, 968]	πρός γε τὸ τοιοῦτον ἁμιλληθῶμεν	πάντες.	συλλήπτωρ γὰρ τούτου γε ὑμῖν
[12, 946]	ὃν ἂν ἕκαστος αὐτῶν ἡγῆται	πάντῃ	ἄριστον εἶναι, πλὴν αὑτοῦ, μὴ
[12, 942]	δρᾶν, ἀλλ' ἔν τε πολέμῳ	παντὶ	καὶ ἐν εἰρήνῃ πάσῃ πρὸς
[12, 960]	δυνατὸν εὑρεῖν ὅπῃ γίγνοιτ' ἂν	παντὶ	κτῆμά τι τοιοῦτον. (Ἀθηναῖος) ἀλλ'
[12, 961]	(Ἀθηναῖος) ἡ τούτοιν ἀρετὴ δήπου	παντὶ	παρέχει ζῴῳ σωτηρίαν. (Κλεινίας) πῶς;
[12, 961]	καὶ μάλιστ' ᾖ τις σχολὴ	παντί.	τοιοῦτόν τί που λεχθὲν ἡμῖν
[12, 953]	ἔχεται θεωρήματα· τῷ δὴ τοιούτῳ	παντὶ	χρὴ καταλύσεις πρὸς ἱεροῖς εἶναι
[12, 949]	πόλεων ἐπιμειξία πόλεσιν ἤθη κεραννύναι	παντοδαπά,	~(καινοτομίας ἀλλήλοις ἐμποιούντων ξένων ξένοις·
[12, 951]	ἀεὶ θεῖοί τινες οὐ πολλοί	παντὸς	ἄξιοι συγγίγνεσθαι, φυόμενοι οὐδὲν μᾶλλον
[12, 968]	συχνήν. (Κλεινίας) ἀλλ' ὦ ξένε,	παντὸς	μὲν μᾶλλον ταύτῃ πορευτέον ᾗπερ
[12, 961]	(Ἀθηναῖος) χρὴ τοίνυν, ὦ Κλεινία,	παντὸς	πέρι νοῆσαι σωτῆρα τὸν εἰκότα
[12, 942]	τὴν δ' ἀναρχίαν ἐξαιρετέον (ἐκ	παντὸς	τοῦ βίου ἁπάντων τῶν ἀνθρώπων
[12, 943]	εἰς τὴν τῶν ἀριστείων κρίσιν	παντὸς	τοῦ βίου καὶ τὴν τῶν
[12, 967]	ἀψύχων σωμάτων διανεμόντων τὰς αἰτίας	παντὸς	τοῦ κόσμου. ταῦτ' ἦν τὰ
[12, 942]	σῳζόμενά τε ἔχει μεγίστην δύναμιν	παντὸς	τοῦ σώματος καὶ τοὐναντίον ἐναντίως,
[12, 954]	ἐὰν δ' ἐν ἀλλοδημίᾳ, τοῦ	παντὸς	χρόνου, ὅταν ἀνεύρῃ που, μηδεμίαν
[12, 957]	ὅτε καὶ μάλα ματαίων, τούτων	πάντων	ἂν βάσανος εἴη σαφὴς τὰ
[12, 957]	κεκτημένον γράμματα αὐτῶν πέρι μανθάνειν·	πάντων	γὰρ μαθημάτων κυριώτατα τοῦ τὸν
[12, 942]	τὸν βίον ὅτι μάλιστα πᾶσι	πάντων	γίγνεσθαι τούτου γὰρ οὔτ' ἔστιν
[12, 960]	τέλος ἂν ἡμῖν ἔχοι· τῶν	πάντων	δ' ἑκάστοτε τέλος οὐ τὸ
[12, 964]	καὶ νομοφύλακι, καὶ ὃς ἀρετῇ	πάντων	διαφέρειν οἴεται καὶ νικητήρια τούτων
[12, 960]	καὶ ἱεροσύλων καὶ τῶν τοιούτων	πάντων,	εἰρημέναι ἐν τοῖς ἔμπροσθεν κεῖνται
[12, 956]	εἰς δύναμιν τῶν μεγίστων πέρι	πάντων	εἴρηνται, τὸ λοιπὸν δὴ δίκας
[12, 967]	τε, ἄρχει τε δὴ σωμάτων	πάντων,	ἐπὶ δὲ τούτοισι δή, τὸ
[12, 960]	ἀπειθῶν ἑνὶ τῶν νομοφυλάκων ὑπὸ	πάντων	ζημιούσθω (τῇ δοξάσῃ πᾶσι κοινῇ
[12, 955]	ἑστία τε οἰκήσεως ἱερὰ πᾶσι	πάντων	θεῶν· μηδεὶς οὖν δευτέρως ἱερὰ
[12, 963]	οὖν. (Κλεινίας) νοῦν δέ γε	πάντων	τούτων ἡγεμόνα, πρὸς ὃν δὴ
[12, 963]	δὴ διαφέρων, ὡς φαίης ἄν,	πάντων	τῶν ἐμφρόνων, οὐχ ἕξεις εἰπεῖν;
[12, 964]	τοῖς πρεσβυτέροις δὲ ἐξαγγέλους γίγνεσθαι	πάντων	τῶν κατὰ πόλιν, ~(τοὺς δὲ
[12, 966]	ἕξιν. (Ἀθηναῖος) τί δέ; περὶ	πάντων	τῶν σπουδαίων ἆρ' ἡμῖν αὑτὸς
[12, 965]	ἰδεῖν πρῶτον τί ποτε διὰ	(πάντων	τῶν τεττάρων ταὐτὸν τυγχάνει, ὃ
[12, 949]	εἰρηνικῆς ἢ πολεμικῶν εἰσφορῶν εἵνεκα,	πάντων	τῶν τοιούτων τὴν πρώτην ἀνάγκην
[12, 966]	πρεσβύτατόν (τε καὶ θειότατόν ἐστιν	πάντων	ὧν κίνησις γένεσιν παραλαβοῦσα ἀέναον
[12, 964]	κακία τε καὶ ἀρετὴ καὶ	πάντως	δηλοῦντα, διαφέρειν τῶν ἄλλων, ἀλλ'
[12, 945]	ταχὺ διώλεσαν. διὸ δὴ δεῖ	πάντως	τοὺς εὐθύνους θαυμαστοὺς πᾶσαν ἀρετὴν
[12, 963]	ἓν τοῦτο μόνον, ἀρετήν. (Κλεινίας)	πάνυ	μὲν οὖν. (Ἀθηναῖος) ἧι μὲν
[12, 963]	ἀρετὴν τέτταρα ἔθεμέν που. (Ἀθηναῖος)	πάνυ	μὲν οὖν. (Κλεινίας) νοῦν δέ
[12, 963]	γε τῶν παίδων ἤθη τῶν	πάνυ	νέων· ἄνευ γὰρ λόγου καὶ
[12, 963]	τοῦτο δ' ἀρετήν που συνεχωροῦμεν	πάνυ	ὀρθῶς λέγεσθαι. (Ἀθηναῖος) ναί. (Κλεινίας)
[12, 947]	ἀγήρων εἰς δύναμιν, ἔχουσαν κλίνας	παρ'	ἀλλήλας λιθίνας (κειμένας, οὗ δὴ
[12, 949]	τὰ νῦν, δέχεσθαί τε ὅρκους	παρ'	(ἀλλήλων, ἂν ἐθέλωσι, καὶ διδόναι
[12, 941]	ἢ καὶ φίλων μὴ τὰ	παρ'	ἐκείνων ὀρθῶς ἀποπρεσβεύσας γένηται φανερὸς
[12, 964]	ἐστὸν διαφόρω καὶ δύο, σὺ	παρ'	ἐμοῦ ἀπείληφας τῷ λόγῳ· ᾗ
[12, 958]	δίκας εἴ τινα ἠδικήκει καὶ	παρ'	ἑτέρου ἐκλαβόντι, σὺν τοῖς νόμοις
[12, 953]	οὖν ποτέ τις ἔλθῃ τῶν	παρ'	ἡμῖν θεωρῶν ἀντίστροφος ἐξ ἄλλης
[12, 953]	μετὰ τῶν πρυτάνεων ποιητέον ἐκείνῳ	παρ'	ὅτῳ τις ἂν αὐτῶν τὴν
[12, 954]	φωρᾶν δὲ ἂν ἐθέλῃ τις	παρ'	ὁτῳοῦν, γυμνὸς ἢ χιτωνίσκον ἔχων
[12, 959]	ὄντως, ἀθάνατον εἶναι ψυχὴν ἐπονομαζόμενον,	παρὰ	θεοὺς ἄλλους ἀπιέναι δώσοντα λόγον,
[12, 944]	ἃ Πηλεῖ φησιν ὁ ποιητὴς	παρὰ	θεῶν προῖκα ἐν τοῖς γάμοις
[12, 941]	καὶ Διὸς ἀγγελίας καὶ ἐπιτάξεις	παρὰ	νόμον ἀσεβησάντων, τίμημα δὲ ὅτι
[12, 947]	~ζῶσι μὲν οὖν τούτοις τοῖς	παρὰ	πάσης τῆς πόλεως ἀριστείων ἠξιωμένοις
[12, 969]	ἔστ' οὐδεμία οὐδενὶ τῶν νῦν	παρὰ	ταῦθ' ὡς ἔπος εἰπεῖν νομοθετῶν,
[12, 941]	πέμπεται ἀπαγγέλλῃ, ἢ πάλιν αὖ	παρὰ	τῶν πολεμίων ἢ καὶ φίλων
[12, 953]	τὸ δὲ μαθὼν ἀπαλλαττέσθω, φίλος	παρὰ	φίλων δώροις καὶ τιμαῖς πρεπούσαις
[12, 942]	νύκτωρ εἴς τε φυλακὰς καὶ	παραγγέλσεις,	καὶ ἐν αὐτοῖς τοῖς κινδύνοις
[12, 954]	ἐπιλήψεως. ἐάν τίς τινα δίκῃ	παραγενέσθαι	κωλύσῃ βίᾳ, εἴτε αὐτὸν εἴτε
[12, 955]	ἑτέρου διακωλύῃ τις βίᾳ μὴ	παραγίγνεσθαι,	φραζέτω μὲν ὁ ἐθέλων τοῖς
[12, 961]	δεῖ τῶν περὶ τὰ τοιαῦτα	παραδειγμάτων·	ἀλλ' οἷον περὶ στρατοπέδων νοήσωμεν
[12, 964]	τὴν πόλιν ὁρᾶν, φρουροῦντας δὲ	παραδιδόναι	μὲν τὰς αἰσθήσεις ταῖς μνήμαις,
[12, 958]	τῷ νικῶντι τὰ τοῦ ὀφλόντος	παραδιδότω	χρήματα. ἐὰν δὲ μὴ ἔχωσιν
[12, 969]	γένηται σύλλογος, ὦ φίλοι ἑταῖροι,	παραδοτέον	τούτῳ τὴν πόλιν, ἀμφισβήτησίς τε
[12, 948]	κατὰ ταὐτὰ τὴν ἄρνησιν γράψαντα	παραδοῦναι	τοῖς ἄρχουσιν ἀνώμοτον. δεινὸν γάρ
[12, 952]	δοκῇ τῶν παρακεκλημένων εἶναι, τῷ	παρακαλοῦντι	μέμφεσθαι τὸν (σύλλογον ὅλον· τοὺς
[12, 956]	λήξεις, ἀποκρίσεών τε ἀνάγκας καὶ	παρακαταβάσεων,	καὶ ὅσα τούτων ἀδελφὰ σύμπαντα,
[12, 952]	δέ τις ἀνάξιος δοκῇ τῶν	παρακεκλημένων	εἶναι, τῷ παρακαλοῦντι μέμφεσθαι τὸν
[12, 960]	μηδὲν βέβαιον καταβαλεῖν. (Ἀθηναῖος) ὀρθῶς	παρακελεύῃ,	καὶ ἐμὲ τοιοῦτον εὑρήσεις ἄλλον.
[12, 950]	καλὸν ταῖς πολλαῖς πόλεσι τὸ	παρακέλευμά	ἐστιν, προτιμᾶν τὴν εὐδοξίαν πρὸς
[12, 969]	τοῦτό γε, ὦ Κλεινία, μέλειν	παρακελεύομαι·	σὺ γὰρ τὴν Μαγνήτων πόλιν,
[12, 967]	τινες ἐτόλμων τοῦτό γε αὐτὸ	παρακινδυνεύειν	καὶ τότε, λέγοντες ὡς νοῦς
[12, 966]	ἐστιν πάντων ὧν κίνησις γένεσιν	παραλαβοῦσα	ἀέναον οὐσίαν ἐπόρισεν· ἓν δὲ
[12, 954]	πλείονα χρόνον ἀπῇ, τοὺς ἀστυνόμους	παραλαβὼν	οὕτω φωράτω, λύων καὶ τὰ
[12, 959]	οἱ τοῦ τετελευτηκότος ἐπίσκοπον οἰκεῖοι	παραλάβωσιν,	ᾧ καλόν τ' ἔστω καλῶς
[12, 968]	τε καὶ ἐν οἷς δεῖ	παραλαμβάνειν	ἕκαστα, μάταιον ταῦτ' ἐν γράμμασιν
[12, 951]	τὰ δ' ἐπανορθούμενον, εἴ τι	παραλείπεται.	ἄνευ γὰρ ταύτης τῆς θεωρίας
[12, 957]	ῥᾴδια νόμιμα εὑρίσκειν, πρεσβύτου νομοθέτου	παραλιπόντος,	τὸν νέον ἀναπληροῦν χρὴ νομοθέτην.
[12, 957]	εὐφημίας καὶ τοὐναντίον, καὶ ὅσα	παραλλάττει	τῶν πολλῶν ἐν ταῖς ἄλλαις
[12, 944]	μυρί' ἂν ἔχοι τις τοιαῦτα	παραμυθούμενος	ἐπᾴδειν, εὐδιάβολον κακὸν καλλύνων· τεμεῖν
[12, 941]	ἀλλ' ὅς τι δρᾷ τοιοῦτον	παρανόμως,	οὔτε θεὸς οὔτε παῖς ἐστίν
[12, 942]	μήτε γιγνώσκειν μήτ' ἐπίστασθαι τὸ	παράπαν,	ἀλλ' ἁθρόον ἀεὶ καὶ ἅμα
[12, 965]	ἡμῖν· εἰ δ' ἄρα τὸ	παράπαν	δοκεῖ ἐᾶν, ὁρᾶν δὴ χρεών.
[12, 949]	τοὺς ἐπικαλοῦντας ἀλλήλοις. καὶ τὸ	παράπαν	ἐν δίκῃ τοὺς προέδρους μὴ
[12, 950]	μὲν οὐκ ἐγχωρεῖ τό γε	(παράπαν,	ἔτι δὲ ἄγριον καὶ ἀπηνὲς
[12, 962]	τοῦτο οὗ τὸν σκοπὸν τὸ	παράπαν	μηδ' εἰδείη; (Κλεινίας) καὶ πῶς;
[12, 948]	τι μέν, φαμέν, ἀνθρώπων τὸ	παράπαν	οὐχ ἡγοῦνται θεούς, οἱ δὲ
[12, 941]	ἢ κῆρυξ καταψευδόμενος τῆς πόλεως	παραπρεσβεύηται	πρός τινα πόλιν, ἢ πεμπόμενος
[12, 954]	ἐνοικοῦντες ἐρευνᾶν, τὰ δὲ σεσημασμένα	παρασημηνάσθω	καὶ ὃν ἂν ἐθέλῃ φύλακα
[12, 960]	ὑγίειαν καὶ σωτηρίαν τοῖς σώμασι	παρασκευάζειν,	ἀλλὰ καὶ εὐνομίαν ἐν ταῖς
[12, 950]	ὅτι (καλλίστην τε καὶ ἀρίστην	παρασκευάζεσθαι	πρὸς ἀρετήν· πᾶσα δ' ἐλπὶς
[12, 957]	μονὰς τῶν δικαίων καὶ ἐπαύξησιν	παρασκευάζοντα,	τοῖς δὲ κακοῖς ἐξ ἀμαθίας
[12, 951]	τὸν πόλεμον ἀντίστροφον ἀποδιδόντες δόξης	παρασκευήν,	ἐλθόντες δὲ οἴκαδε διδάξουσι τοὺς
[12, 962]	τε καὶ ὑπηρετῶν ὑγιείας σώματι	παρασκευήν;	(Κλεινίας) πῶς γὰρ οὔ; (Ἀθηναῖος)
[12, 960]	γιγνόμενα, ~τῷ δὲ πολιτικῷ νομοθετοῦντι	παραχωρεῖν	χρὴ τὰ τοιάδε· δακρύειν (μὲν
[12, 951]	χρεὼν τοιούσδε τινὰς τοὺς νομοφύλακας	παρεμένους·	ἄν τινες ἐπιθυμῶσι τῶν πολιτῶν
[12, 949]	τοιούτους ἄλλους κυρίους τῆς χώρας	παρέξονται	συντρόφους δικῶν τε περὶ λήξεως
[12, 953]	πρὸς ἱεροῖς εἶναι φιλοξενίαις ἀνθρώπων	παρεσκευασμένας,	χρὴ δὲ καὶ τῶν τοιούτων
[12, 962]	δὴ τοῦτον, ὡς ὁ νῦν	παρεστηκὼς	ἡμῖν λόγος μηνύει, πᾶσαν ἀρετὴν
[12, 961]	ἡ τούτοιν ἀρετὴ δήπου παντὶ	παρέχει	ζῴῳ σωτηρίαν. (Κλεινίας) πῶς; (Ἀθηναῖος)
[12, 954]	εὑρήσειν, οὕτω φωρᾶν· ὁ δὲ	παρεχέτω	τὴν οἰκίαν, τά τε σεσημασμένα
[12, 959]	αὐτῷ τε τῷ βίῳ τὸ	παρεχόμενον	ἡμῶν ἕκαστον τοῦτ' εἶναι μηδὲν
[12, 943]	μὴ περὶ προτέρου πολέμου μηδὲν	παρεχόμενον	μήτε τεκμήριον μήτε μαρτύρων πιστώσεις
[12, 954]	δεσπότης τυγχάνῃ, τὰ μὲν ἀσήμαντα	παρεχόντων	οἱ ἐνοικοῦντες ἐρευνᾶν, τὰ δὲ
[12, 943]	ἑκόντα μήτ' ἄκοντα (κατὰ δύναμιν	παρθένος	γὰρ Αἰδοῦς Δίκη λέγεταί τε
[12, 959]	τὴν αὑτοῦ μοῖραν, τὸ δὲ	παρὸν	δεῖν εὖ ποιεῖν, (τὰ μέτρια
[12, 953]	ἄλλῃ πόλει. ἴτω μὲν νῦν	πᾶς	ἀκέλευστος ὁ τοιοῦτος ἐπὶ τὰς
[12, 955]	φίλον τε καὶ ἐχθρὸν νομιζέτω	πᾶς	τῇ πόλει· (ἐὰν δέ τις
[12, 945]	συνεχούσης εἰς ἓν δίκης, ταύτῃ	πᾶσα	ἀρχὴ διεσπάσθη χωρὶς ἑτέρα ἀπ'
[12, 950]	καὶ ἀρίστην παρασκευάζεσθαι πρὸς ἀρετήν·	πᾶσα	δ' ἐλπὶς αὐτὴν ἐκ τῶν
[12, 945]	ἀμέμπτῳ τε καὶ ἀμέμπτως, ἡ	πᾶσα	οὕτω θάλλει τε καὶ εὐδαιμονεῖ
[12, 962]	στρατηγοὶ σκοπὸν ~καὶ ἰατρικὴ ὑπηρεσία	πᾶσα	(στοχάζοιτ' ἂν τῆς σωτηρίας ὀρθῶς.
[12, 946]	ἀρχὰς πάσας δώδεκα μέρη διελόμενοι	πάσαις	βασάνοις χρώμενοι ἐλευθέραις ἐλεγχόντων. οἰκούντων
[12, 947]	(προεδρίαι τ' ἐν ταῖς πανηγύρεσι	πάσαις	ἔστωσαν, ἔτι δὲ τῶν εἰς
[12, 969]	ἀφετέον, ἀλλὰ δεήσεσιν καὶ μηχαναῖς	πάσαις	κοινωνὸν ποιητέον ἐπὶ τὴν τῆς
[12, 957]	καθ' ἡμέραν ἐν ταῖς ἄλλαις	πάσαις	συνουσίαις διὰ φιλονικίας τε ἀμφισβητοῦνται
[12, 945]	δεῖ πάντως τοὺς εὐθύνους θαυμαστοὺς	πᾶσαν	ἀρετὴν εἶναι. τεκταινώμεθα δή τινα
[12, 962]	νῦν παρεστηκὼς ἡμῖν λόγος μηνύει,	πᾶσαν	ἀρετὴν ἔχειν· ἧς ἄρχει τὸ
[12, 964]	φάσκοντ' εἶναι βελτίω φαίνεσθαι τοῦ	πᾶσαν	ἀρετὴν νενικηκότος; εἶτα ἐν τῇ
[12, 953]	τις, διαρρήδην ἐγγυάσθω, τὴν πρᾶξιν	πᾶσαν	διομολογούμενος ἐν συγγραφῇ καὶ ἐναντίον
[12, 953]	τις, διαρρήδην ἐγγυάσθω, τὴν πρᾶξιν	πᾶσαν	διομολογούμενος ἐν συγγραφῇ καὶ ἐναντίον
[12, 943]	πρόσθεν ἐτέθησαν. χρὴ μὲν δὴ	πᾶσαν	ἐπιφέροντα δίκην ἀνδρὶ πάντ' ἄνδρα
[12, 947]	λευκὴν μὲν τὴν στολὴν ἔχειν	πᾶσαν,	θρήνων δὲ καὶ ὀδυρμῶν χωρὶς
[12, 966]	ὃς ἂν μὴ διαπονήσηται τὸ	πᾶσαν	πίστιν λαβεῖν τῶν οὐσῶν περὶ
[12, 959]	τοῦ μεγίστου τιμήματος εἰς τὴν	πᾶσαν	ταφὴν ἀναλισκόμενα μὴ πλέον πέντε
[12, 945]	θέρους εἰς χειμῶνα συνιέναι χρεὼν	πᾶσαν	τὴν πόλιν εἰς Ἡλίου κοινὸν
[12, 946]	ἐνιαυτόν· οὗτοι δὲ τὰς ἀρχὰς	πάσας	δώδεκα μέρη διελόμενοι πάσαις βασάνοις
[12, 942]	θηρίων. καὶ δὴ καὶ χορείας	πάσας	εἰς τὰς ἀριστείας τὰς κατὰ
[12, 958]	ἄξιοι ἐπαίνου γίγνοιντ' ἂν τῇ	πάσῃ	πόλει τοιοῦτοι δικασταὶ καὶ δικαστῶν
[12, 942]	πολέμῳ παντὶ καὶ ἐν εἰρήνῃ	πάσῃ	πρὸς τὸν ἄρχοντα ἀεὶ βλέποντα
[12, 952]	ἐγκρίνωσιν οἱ γεραίτεροι, τοὺς νεωτέρους	πάσῃ	σπουδῇ μανθάνειν, ἐὰν δέ τις
[12, 964]	ἀπειλεγμένους τοὺς εὐφυεστάτους, ὀξύτητας ἐν	πάσῃ	τῇ ψυχῇ ἔχοντας, περὶ ὅλην
[12, 957]	ἀκολασίας καὶ δειλίας καὶ συλλήβδην	πάσης	ἀδικίας εἰς τὸ δυνατὸν μεταβολήν,
[12, 951]	ἔτι ὁ περὶ τῆς παιδείας	πάσης	ἐπιμελητὴς ὅ τε νέος οἵ
[12, 959]	παίδων τε καὶ (ἀνδρῶν καὶ	πάσης	ἡλικίας ἐπιμελούμενοι ζῶσι, καὶ δὴ
[12, 949]	καὶ κριτὴν αὖ χορῶν καὶ	πάσης	μουσικῆς καὶ γυμνικῶν τε καὶ
[12, 953]	τὴν τοῦ τῆς παιδείας ἐπιμελουμένου	πάσης	οἴκησιν ἴτω πιστεύων ἱκανῶς εἶναι
[12, 947]	ἑκατέρους ᾄδειν, εὐδαιμονίζοντας ᾠδῇ διὰ	πάσης	τῆς ἡμέρας· ἕωθεν δ' εἰς
[12, 947]	μὲν οὖν τούτοις τοῖς παρὰ	πάσης	τῆς πόλεως ἀριστείων ἠξιωμένοις (προεδρίαι
[12, 961]	τις τοῦτον βάλοιτο οἷον ἄγκυραν	πάσης	τῆς πόλεως, πάντα ἔχουσαν τὰ
[12, 960]	ὑπὸ πάντων ζημιούσθω (τῇ δοξάσῃ	πᾶσι	κοινῇ ζημίᾳ. ὅσαι δ' ἄλλαι
[12, 942]	κοινὸν τὸν βίον ὅτι μάλιστα	πᾶσι	πάντων γίγνεσθαι τούτου γὰρ οὔτ'
[12, 955]	οὖν ἑστία τε οἰκήσεως ἱερὰ	πᾶσι	πάντων θεῶν· μηδεὶς οὖν δευτέρως
[12, 949]	αὐτὸν τρόπον εἶναι πρὸς ἀλλήλους	πᾶσι	τὴν κρίσιν. ὅσα τις ἐλεύθερος
[12, 946]	θαλλῷ, καὶ τὰ ἀριστεῖα ἀποδόντας	πᾶσιν	ἀνειπεῖν ὅτι Μαγνήτων ἡ κατὰ
[12, 946]	λειφθῶσιν ἄνισοι· ἐὰν δὲ ἢ	πᾶσιν	ἢ τοῖν δυοῖν ἴσαι γίγνωνται,
[12, 944]	ῥίψασπις μὲν γὰρ οὐκ ἐν	πᾶσιν	ὀνομάζοιτ' ἂν (δικαίως, ἀποβολεὺς δὲ
[12, 964]	ταύτην τὴν πόλιν ἀφύλακτον οὖσαν	πάσχειν	(ἃ πολλαὶ πάσχουσι τῶν νῦν
[12, 941]	ἀσεβησάντων, τίμημα δὲ ὅτι χρὴ	(πάσχειν	ἢ ἀποτίνειν, ἐὰν ὄφλῃ. κλοπὴ
[12, 964]	ἀφύλακτον οὖσαν πάσχειν (ἃ πολλαὶ	πάσχουσι	τῶν νῦν πόλεων; (Κλεινίας) οὐδέν
[12, 944]	ἀνδρὶ ῥιψάσπιδι τρόπον τινὰ πρέπουσα	πασῶν	(μάλιστα ἡ κείνῃ τῇ γενέσει
[12, 950]	ὀρθῶν βλάβην ἂν φέροι μεγίστην	πασῶν,	ταῖς δὲ πλείσταις πόλεσιν, ἅτε
[12, 942]	τεθραμμένον ὡς ἔσται τεθραμμένος, ἂν	πατρίδα	συλῶν ἢ βιαζόμενος ἁλίσκηται, ἐάντ'
[12, 955]	θάνατος ἔστω δίκη. τοὺς τῇ	πατρίδι	διακονοῦντάς τι δώρων χωρὶς χρὴ
[12, 947]	αὐτὴν τὴν κλίνην ἔμπροσθεν τὸ	πάτριον	μέλος ἐφυμνεῖν, (καὶ κόρας ἑπομένας
[12, 959]	λόγον, καθάπερ ὁ νόμος ὁ	πάτριος	λέγει τῷ μὲν γὰρ ἀγαθῷ
[12, 944]	ἐπὶ σκηνὴν ἄνευ τῶν ὅπλων	Πάτροκλος	ἔμπνους ἐγένεθ' οἷον δὴ μυρίοις
[12, 960]	εἴτε καὶ ἄταφοι πράξεις, περὶ	πατροφόνων	καὶ ἱεροσύλων καὶ τῶν τοιούτων
[12, 959]	τριταία πρὸς τὸ μνῆμα ἐκφορά.	πείθεσθαι	δ' ἐστὶ τῷ νομοθέτῃ χρεὼν
[12, 955]	οὐκ εὐπετές, ἀκούοντα δὲ ἀσφαλέστατον	πείθεσθαι	τῷ νόμῳ, μηδὲν ἐπὶ δώροισιν
[12, 952]	εἶναι σοφός· καὶ ἐὰν μὲν	πείθηται	τοῖς ἄρχουσιν, ἰδιώτης ζήτω, ἐὰν
[12, 949]	τῆς ζημίας, τοῖς δὲ μὴ	πειθομένοις	ἐνεχυρασίαν τούτοις οἷς ἂν πόλις
[12, 955]	δώροισιν διακονεῖν. ὁ δὲ μὴ	πειθόμενος	ἁπλῶς τεθνάτω ἁλοὺς τῇ δίκῃ.
[12, 960]	τοιαῦτα νόμιμα, καὶ ὁ μὲν	πειθόμενος	ἔστω ζημίας ἐκτός, ὁ δὲ
[12, 949]	νομοθέτην δεῖ τούτων πέρι πρῶτον	πείθοντα	εἰς δύναμιν. πέφυκεν δὲ ἡ
[12, 965]	οὔκουν ἐάν γε ἡμῖν συμβούλοις	πειθώμεθα,	ἄλλως δέ πως μηχανησόμεθα ἐν
[12, 944]	νόμον ἁμῶς γέ πως ὁρίζειν	πειρᾶσθαι	κατὰ μέρη. μύθῳ δὴ προσχρώμενοι
[12, 945]	ὑπερβάλλοντα πρὸς ἀρετήν, ὅμως δὲ	πειρατέον	εὐθυντάς τινας ἀνευρίσκειν θείους. ἔχει
[12, 941]	ποιηταῖς σύμπασιν. ὁ μὲν οὖν	πεισθεὶς	ἡμῶν τῷ λόγῳ εὐτυχεῖ τε
[12, 950]	καὶ ἀγώνων τούτοις τοῖς θεοῖς,	πέμπειν	δὲ εἰς δύναμιν ὅτι πλείστους
[12, 950]	Νεμέαν καὶ εἰς Ἰσθμὸν χρὴ	πέμπειν	κοινωνοῦντας θυσιῶν τε καὶ ἀγώνων
[12, 941]	τὰς οὔσας πρεσβείας ἐφ' αἷς	πέμπεται	ἀπαγγέλλῃ, ἢ πάλιν αὖ παρὰ
[12, 941]	παραπρεσβεύηται πρός τινα πόλιν, ἢ	πεμπόμενος	μὴ τὰς οὔσας πρεσβείας ἐφ'
[12, 956]	ἂν ἡττηθῇ τὸ δεύτερον, τὸ	πεμπτημόριον	ἀποτινέτω τοῦ τιμήματος τῆς γραφείσης
[12, 956]	ἴῃ, νικήσας μὲν δὴ τὸ	πέμπτον	μέρος ἀπολαμβανέτω, νικηθεὶς δὲ ἀποτινέτω
[12, 948]	ὁ διώκων μὴ μεταλάβῃ τὸ	πέμπτον	μέρος τῶν (ψήφων, τινέτω ὁ
[12, 958]	ὑψηλότερον πέντε ἀνδρῶν ἔργον, ἐν	πένθ'	ἡμέραις ἀποτελούμενον· λίθινα δὲ ἐπιστήματα
[12, 958]	χῶμα δὲ μὴ χοῦν ὑψηλότερον	πέντε	ἀνδρῶν ἔργον, ἐν πένθ' ἡμέραις
[12, 945]	ἂν τοῦ μεγίστου τιμήματος ᾖ,	πέντε	δέ, τοῦ δευτέρου, τρεῖς δέ,
[12, 954]	ὑπὲρ (χιλίας μὴ ἔλαττον ἢ	πέντε.	ἐγγυητὴς μὲν δὴ καὶ ὁ
[12, 954]	πέντε ἔτεσιν γένηταί τις, τῶν	πέντε	ἐξελθόντων ἐτῶν, μηκέτι τοῦ λοιποῦ
[12, 954]	φανερῶς, μὴ προστυχὴς δὲ ἐν	πέντε	ἔτεσιν γένηταί τις, τῶν πέντε
[12, 954]	ὃν ἂν ἐθέλῃ φύλακα καταστησάτω	πέντε	ἡμέρας ὁ φωρῶν· ἐὰν δὲ
[12, 946]	εὐθύνους ἀποδεῖξαι, μέχριπερ ἂν ἑκάστῳ	πέντε	καὶ ἑβδομήκοντα ἔτη συμβῇ γενόμενα,
[12, 945]	χιλίας, ἂν δὲ τοῦ δευτέρου,	πέντε	μνᾶς, ἂν δὲ τοῦ τρίτου,
[12, 959]	πᾶσαν ταφὴν ἀναλισκόμενα μὴ πλέον	πέντε	μνῶν, τῷ δὲ τοῦ δευτέρου
[12, 947]	χωρὶς γίγνεσθαι, κορῶν δὲ χορὸν	πεντεκαίδεκα	καὶ ἀρρένων ἕτερον περιισταμένους τῇ
[12, 946]	εἶναι, πλὴν αὑτοῦ, μὴ ἔλαττον	πεντήκοντα	γεγονότα ἐτῶν. τῶν δὲ προκριθέντων
[12, 953]	πρῶτον μὲν ἔλαττον ἐτῶν μηδὲν	πεντήκοντα	γεγονὼς ἔστω, πρὸς τούτῳ δὲ
[12, 953]	τις τούτων ὅσα ἐντὸς δραχμῶν	πεντήκοντα,	ἐὰν δέ τι μεῖζον ἔγκλημα
[12, 951]	γεγονὼς ἔστω πλειόνων ἐτῶν ἢ	πεντήκοντα,	ἔτι δὲ τῶν εὐδοκίμων τά
[12, 965]	ἔστιν οὓς τραφέντας τε καὶ	πεπαιδευμένους;	(Κλεινίας) ἀλλ' ὦ θαυμάσιε, ἀδύνατον.
[12, 947]	τῇ κλίνῃ ἑκατέρους οἷον ὕμνον	πεποιημένον	(ἔπαινον εἰς τοὺς ἱερέας ἐν
[12, 960]	νομίζειν πᾶν ὅσον δεῖ πραχθῆναι	πεπρᾶχθαι,	πρότερον (δ' ἀτελὲς εἶναι τὸ
[12, 959]	μάλισθ' ἡγεῖται ποθῶν θάπτειν, οἴχεσθαι	περαίνοντα	καὶ ἐμπιμπλάντα τὴν αὑτοῦ μοῖραν,
[12, 949]	ἐκ γῆς χρηματισμὸν μήτ' ἐμπορεύηται,	περὶ	ἀποδημίας ἑαυτῶν ἔξω τῆς χώρας
[12, 950]	χώραις. ὧδε οὖν χρὴ ποιεῖν	περὶ	ἀποδημίας εἰς ἄλλας χώρας καὶ
[12, 964]	τοὺς φύλακας ἀκριβεστέρους τῶν πολλῶν	περὶ	ἀρετῆς ἔργῳ καὶ λόγῳ κατασκευαστέον;
[12, 967]	μὲν οὖν (καὶ τότε ὑπεδύετο	περὶ	αὐτά, καὶ ὑπωπτεύετο τὸ νῦν
[12, 947]	τοὺς ἄλλους ὡσαύτως, παῖδας δὲ	περὶ	αὐτὴν τὴν κλίνην ἔμπροσθεν τὸ
[12, 943]	τὸν νέον χρῆν δοκεῖν πολεμικοῦ	περὶ	βίου, νόμους δ' αὖ τούσδε·
[12, 943]	γράψασθαί ποτε μηδὲ κατηγόρῳ τούτων	πέρι	γενέσθαι, πρὸς τούτοις δ' ἔτι
[12, 964]	τε ἱκανοὶ φύλακες εἶεν, ἀρετῆς	πέρι	γιγνώσκοντες ἱκανῶς, θαυμαστόν τι ταύτην
[12, 949]	μηδ' αὖ δεσμῶν μηδὲ θανάτου,	περὶ	δὲ χορείας τινῶν φοιτήσεων ἢ
[12, 956]	καὶ πάνθ' ὁπόσα τοιαῦτα ἀναγκαῖα	περὶ	δίκας γίγνεσθαι, προτέρων τε καὶ
[12, 946]	εἰς τὴν ἀγορὰν γράμματα καταθέντες,	περὶ	ἑκάστης ἀρχῆς ὅτι χρὴ παθεῖν
[12, 948]	δίκαι ἐκρίνοντ' αὐτῷ· διδοὺς γὰρ	περὶ	ἑκάστων τῶν ἀμφισβητουμένων (ὅρκον τοῖς
[12, 956]	μὴ διακριθῶσιν ἐν τοῖς πρώτοις,	περὶ	ζημίας μείζονος ἰόντων ἀγωνιούμενοι, ὁ
[12, 965]	ἱκανῶς ἕξειν τὰ πρὸς ἀρετήν,	περὶ	ἧς οὔτ' εἰ πολλά ἐστ'
[12, 948]	ἐν δίκαις. μεταβεβληκυιῶν οὖν τῶν	περὶ	θεοὺς δοξῶν ἐν τοῖς ἀνθρώποις
[12, 952]	καὶ εἴ τινα φήμην τινῶν	περὶ	θέσεως νόμων ἢ παιδείας ἢ
[12, 966]	ἴσμεν ὅτι δύ' ἐστὸν τὼ	περὶ	θεῶν ἄγοντε εἰς πίστιν, ὅσα
[12, 966]	πᾶσαν πίστιν λαβεῖν τῶν οὐσῶν	περὶ	θεῶν; τὴν δὲ μὴ ἐπιτροπὴν
[12, 949]	κοινῶν (κοσμήσεων ἢ λῃτουργιῶν, ὁπόσα	περὶ	θυσίας εἰρηνικῆς ἢ πολεμικῶν εἰσφορῶν
[12, 956]	ἕκαστα γίγνεσθαι χρεών, καὶ διαψηφίσεων	πέρι	καὶ ἀναβολῶν, καὶ πάνθ' ὁπόσα
[12, 952]	ἀεὶ τῆς τε οἰκείας πόλεως	πέρι,	καὶ ἐὰν ἄλλοθι πυνθάνωνταί τι
[12, 966]	δυνατόν. (Ἀθηναῖος) τί δὲ δή;	περὶ	καλοῦ τε καὶ ἀγαθοῦ ταὐτὸν
[12, 943]	ἄρχοντας ποιῆσαι σύλλογον, (ἀριστείων δὲ	πέρι	κρίνεσθαι τὸν βουλόμενον ἐν τοῖς
[12, 949]	χώρας παρέξονται συντρόφους δικῶν τε	περὶ	λήξεως τὸν αὐτὸν τρόπον εἶναι
[12, 952]	δ' εἰσὶ ξένοι ὧν δεῖ	πέρι	λόγον τινὰ ποιεῖσθαι· ὁ μὲν
[12, 952]	τοιούτων διαφέρον, καὶ δὴ καὶ	περὶ	μαθημάτων, ὁπόσ' ἂν ἐν ταύτῃ
[12, 957]	τε καὶ κεκτημένον γράμματα αὐτῶν	πέρι	μανθάνειν· πάντων γὰρ μαθημάτων κυριώτατα
[12, 961]	χρὴ τοίνυν, ὦ Κλεινία, παντὸς	πέρι	νοῆσαι σωτῆρα τὸν εἰκότα ἐν
[12, 952]	μὴ μαθοῦσι δὲ σκοτωδέστερα τὰ	περὶ	νόμους αὐτοῖς φαίνεσθαι καὶ ἀσαφῆ.
[12, 951]	τὸν σύλλογον ἴτω τὸν τῶν	περὶ	νόμους ἐποπτευόντων· οὗτος δ' ἔστω
[12, 952]	εἶναι τούτοις καὶ (τοὺς λόγους	περὶ	νόμων ἀεὶ τῆς τε οἰκείας
[12, 964]	ἐν πάσῃ τῇ ψυχῇ ἔχοντας,	περὶ	ὅλην κύκλῳ τὴν πόλιν ὁρᾶν,
[12, 965]	ἀκριβεστέρα σκέψις θέα τε ἂν	περὶ	ὁτουοῦν ὁτῳοῦν γίγνοιτο ἢ τὸ
[12, 956]	συμβολαίων εἰς δύναμιν τῶν μεγίστων	πέρι	πάντων εἴρηνται, τὸ λοιπὸν δὴ
[12, 966]	λέγεις ἕξιν. (Ἀθηναῖος) τί δέ;	περὶ	πάντων τῶν σπουδαίων ἆρ' ἡμῖν
[12, 960]	ταφαὶ εἴτε καὶ ἄταφοι πράξεις,	περὶ	πατροφόνων καὶ ἱεροσύλων καὶ τῶν
[12, 943]	τῶν τε οὖν ἄλλων εὐλαβεῖσθαι	πέρι	πλημμελεῖν εἰς δίκην, διαφερόντως δὲ
[12, 962]	πῶς; (Ἀθηναῖος) τί δὲ δὴ	περὶ	πόλιν; εἴ τις τὸν σκοπὸν
[12, 943]	ἐν τοῖς αὑτῶν ἔθνεσιν, μὴ	περὶ	προτέρου πολέμου μηδὲν παρεχόμενον μήτε
[12, 949]	οὖν τὸν νομοθέτην δεῖ τούτων	πέρι	πρῶτον πείθοντα εἰς δύναμιν. πέφυκεν
[12, 950]	δοκοῖεν ἄν· χρὴ δὲ οὔποτε	περὶ	σμικροῦ ποιεῖσθαι τὸ δοκεῖν ἀγαθοὺς
[12, 961]	τὰ τοιαῦτα παραδειγμάτων· ἀλλ' οἷον	περὶ	στρατοπέδων νοήσωμεν τίνα θέμενοι στρατηγοὶ
[12, 962]	οὔ; (Ἀθηναῖος) ἰατρὸς δὴ τὸ	περὶ	σῶμα ἀγνοῶν, ὃ προσείπομεν ὑγίειαν
[12, 958]	τις θῆλυς ᾖ, τὰ μὲν	περὶ	τὰ θεῖα νόμιμα τῶν τε
[12, 968]	ἑτέρους ἴσως εὑρήσω διὰ τὴν	περὶ	τὰ τοιαῦτ' ἐμπειρίαν τε καὶ
[12, 966]	δίκαιον γοῦν, ὡς λέγεις, τὸν	περὶ	τὰ τοιαῦτα ἀργὸν ἢ ἀδύνατον
[12, 941]	ἄλλως ὑπό τινων μυθολόγων πλημμελῶν	περὶ	τὰ τοιαῦτα ἐξαπατώμενος ἀναπειθέσθω, καὶ
[12, 960]	ταῦτα δὴ κείσθω τε οὕτω	περὶ	τὰ τοιαῦτα νόμιμα, καὶ ὁ
[12, 959]	τἆλλα ἔστω μὲν κατὰ τὸν	περὶ	τὰ τοιαῦτα νόμον γιγνόμενα, ~τῷ
[12, 961]	οὐδὲν δὴ πολλῶν δεῖ τῶν	περὶ	τὰ τοιαῦτα παραδειγμάτων· ἀλλ' οἷον
[12, 945]	πόλις· ἐὰν δ' ἄλλως τὰ	περὶ	τὰς εὐθύνας τῶν ἀρχόντων γίγνηται,
[12, 951]	τῶν ἄλλων ἐστὶ νόμιμα τὰ	περὶ	τὰς πολιτείας. θεωροὺς δὲ ἄλλους
[12, 968]	γεγονέναι. οὕτω δὴ πάντα τὰ	περὶ	ταῦτα ἀπόρρητα μὲν λεχθέντα οὐκ
[12, 957]	τὸν ἅπαντα βίον. ὅσα δὲ	περί	τε σιγὴν δικαστῶν καὶ εὐφημίας
[12, 958]	τελευτὴ γίγνοιτ' ἂν κατὰ φύσιν.	περὶ	τελευτήσαντας δή, εἴτε τις ἄρρην
[12, 960]	ζημίᾳ. ὅσαι δ' ἄλλαι γίγνονται	περὶ	τελευτήσαντας ταφαὶ εἴτε καὶ ἄταφοι
[12, 967]	ἀλλ' οὐ διανοίαις βουλήσεως ἀγαθῶν	πέρι	τελουμένων. (Κλεινίας) τὸ δὲ δὴ
[12, 966]	τῶν νόμων ὄντως εἰδέναι τὰ	περὶ	τὴν ἀλήθειαν αὐτῶν, καὶ λόγῳ
[12, 948]	τετάρτου δὲ δύο. Ῥαδαμάνθυος δὲ	περὶ	τὴν λεγομένην κρίσιν τῶν δικῶν
[12, 961]	σῴζουσιν αὑτούς τε καὶ τὰ	περὶ	τὴν ναῦν; (Κλεινίας) τί μήν;
[12, 952]	ἐν δικαστηρίῳ ἁλῷ πολυπραγμονῶν τι	περὶ	τὴν παιδείαν καὶ τοὺς νόμους.
[12, 966]	οὐσίαν ἐπόρισεν· ἓν δὲ τὸ	περὶ	τὴν φοράν, ὡς ἔχει τάξεως,
[12, 966]	ποῖα; (Ἀθηναῖος) ἓν μὲν ὃ	περὶ	τὴν ψυχὴν ἐλέγομεν, ὡς πρεσβύτατόν
[12, 943]	γραφὰς ἐν τοῖς αὐτοῖς οἷς	περὶ	τῆς ἀστρατείας, ὀφλοῦσίν τε τιμωρίαι
[12, 951]	ἀεὶ πρεσβεύοντας δέκα. ἔτι ὁ	περὶ	τῆς παιδείας πάσης ἐπιμελητὴς ὅ
[12, 969]	ἐξηγεῖσθαι τά γε δεδογμένα ἐμοὶ	περὶ	τῆς παιδείας τε καὶ τροφῆς
[12, 968]	ἡμῖν κεῖσθαι, καὶ εἴπερ κινδυνεύειν	περὶ	τῆς πολιτείας ἐθέλομεν συμπάσης, ~ἢ
[12, 943]	μαρτύρων πιστώσεις λόγων, αὐτῆς δὲ	περὶ	τῆς στρατείας τῆς τότε γενομένης
[12, 961]	(Ἀθηναῖος) ἔοικε γάρ. ἀλλ' ὁ	περὶ	τί νοῦς μετ' αἰσθήσεων κραθεὶς
[12, 962]	διήλθομεν, ἔσθ' ὅπως ἂν νοῦν	περί	τι τούτων ἂν ἔχων φαίνοιτο;
[12, 957]	ἐν ποιήμασιν ἔπαινοι καὶ (ψόγοι	περί	τινων λέγονται καὶ ὅσοι καταλογάδην,
[12, 945]	τοῦ τετάρτου μέρους. εὐθύνων δὴ	πέρι	τίς ἡμῖν λόγος ἂν εἴη
[12, 951]	εἰρηνικαῖς συνουσίαις ποιήσουσι (δοκεῖν, τοῖς	περὶ	τὸν πόλεμον ἀντίστροφον ἀποδιδόντες δόξης
[12, 959]	ἔστω καλῶς καὶ μετρίως τὰ	περὶ	τὸν τετελευτηκότα γιγνόμενα καὶ μὴ
[12, 949]	ἄρχοντας πάλιν ἐπανάγειν εἰς τὸν	περὶ	τοῦ πράγματος ἀεὶ λόγον. ξένῳ
[12, 961]	γὰρ οὖν. (Ἀθηναῖος) τούτου δὴ	πέρι	τοῦ συλλόγου πάλιν ἀναλαβὼν λέγοιμ'
[12, 964]	καὶ πῶς; (Ἀθηναῖος) τούτων δὴ	πέρι	τοὺς ἐξηγητάς, τοὺς διδασκάλους, τοὺς
[12, 966]	ἓν τῶν καλλίστων ἐστὶν τὸ	περὶ	τοὺς θεούς, ὃ δὴ σπουδῇ
[12, 957]	τὸν μανθάνοντα βελτίω γίγνεσθαι τὰ	περὶ	τοὺς νόμους κείμενα, εἴπερ ὀρθῶς
[12, 955]	ἁλοὺς τῇ δίκῃ. χρημάτων εἰσφορᾶς	πέρι	τῷ κοινῷ, τετιμῆσθαι μὲν ἕκαστον
[12, 964]	τόν γε ὄντα τι καὶ	περὶ	τῶν διαφερόντων (μεγέθει τε καὶ
[12, 956]	ἃ δεῖ γίγνεσθαι, καὶ νόμοι	περὶ	τῶν συμβολαίων εἰς δύναμιν τῶν
[12, 952]	καὶ ἐὰν ἄλλοθι πυνθάνωνταί τι	περὶ	τῶν τοιούτων διαφέρον, καὶ δὴ
[12, 968]	νόμους, ὦ Μέγιλλε καὶ Κλεινία,	περὶ	τῶν τοιούτων δυνατόν ἐστιν νομοθετεῖν,
[12, 950]	ἄλλας χώρας καὶ τόπους καὶ	περὶ	ὑποδοχῆς ξένων. πρῶτον μὲν νεωτέρῳ
[12, 963]	αἰτίαν, ὅτι τὸ μέν ἐστιν	περὶ	φόβον, οὗ καὶ τὰ θηρία
[12, 964]	αὐτῶν εἴληφεν, ἢ ταῦτα αὐτὰ	περὶ	ὧν νῦν λέγομεν, ἀνδρεία, σωφροσύνη,
[12, 964]	τοῦτο σκοπῶμεν τὸν εἰδότα ἱκανῶς	περὶ	ὡντινωνοῦν οἷς ἔστιν μὲν ὄνομα,
[12, 947]	χορὸν πεντεκαίδεκα καὶ ἀρρένων ἕτερον	περιισταμένους	τῇ κλίνῃ ἑκατέρους οἷον ὕμνον
[12, 942]	διαφθείρειν τῇ τῶν ἀλλοτρίων σκεπασμάτων	περικαλυφῇ,	τὴν τῶν οἰκείων ἀπολλύντας (πίλων
[12, 947]	μακάριον γεγονότα θέντες, κύκλῳ χώσαντες,	πέριξ	δένδρων ἄλσος περιφυτεύσουσι πλὴν κώλου
[12, 946]	τῶν ἡμίσεων, ἐὰν ἄρτιοι γίγνωνται,	περιττοὶ	δὲ ἐὰν ὦσιν, ἕνα ἀφελεῖν,
[12, 947]	κύκλῳ χώσαντες, πέριξ δένδρων ἄλσος	περιφυτεύσουσι	πλὴν κώλου ἑνός, ὅπως ἂν
[12, 952]	πολλοὶ κατὰ θάλατταν ἀτεχνῶς οἷον	πετόμενοι	χρηματισμοῦ χάριν ἐμπορευόμενοι ἔτους ὥραν
[12, 952]	χρηματισμοῦ χάριν ἐμπορευόμενοι ἔτους ὥραν	πέτονται	πρὸς τὰς ἄλλας πόλεις ὃν
[12, 961]	καὶ κεφαλή, τό γε μέγιστον,	πεφύκατον.	(Κλεινίας) πῶς αὖ φῄς; (Ἀθηναῖος)
[12, 958]	οὖσα ἡ γῆ πρὸς ταῦτα	πέφυκεν	βούλεσθαι φέρειν, μήτε ζῶν μήτε
[12, 949]	πέρι πρῶτον πείθοντα εἰς δύναμιν.	πέφυκεν	δὲ ἡ πόλεων ἐπιμειξία πόλεσιν
[12, 965]	εἴτε ἀμφότερα εἴτε ὅπως ποτὲ	πέφυκεν·	ἢ τούτου διαφυγόντος ἡμᾶς, οἰόμεθά
[12, 966]	οὐδεὶς οὕτως ἄθεος ἀνθρώπων ποτὲ	πέφυκεν,	~ὃς οὐ τοὐναντίον ἔπαθεν ἢ
[12, 957]	τὰ μὲν ἴδια δικαστήρια ταύτῃ	πῃ	γιγνόμενα μέτρον ἂν ἔχοι· τὰ
[12, 968]	λῷστε, πῶς οὐ προσοίσομεν, ἄν	πῃ	καὶ κατὰ βραχὺ δυνηθῶμεν; (Ἀθηναῖος)
[12, 944]	δὲ πρότερα ἐκεῖνα ὅπλα, ἃ	Πηλεῖ	φησιν ὁ ποιητὴς παρὰ θεῶν
[12, 965]	βουλόμεθα, τὰ νῦν οἷόνπερ σφόδρα	πιέσαντες	μὴ ἀνῶμεν, πρὶν ἂν ἱκανῶς
[12, 949]	μὴ (ἐπιτρέπειν μήτε ὀμνύντι λέγειν	πιθανότητος	χάριν μήτε ἐπαρώμενον ἑαυτῷ καὶ
[12, 942]	περικαλυφῇ, τὴν τῶν οἰκείων ἀπολλύντας	(πίλων	τε καὶ ὑποδημάτων γένεσιν καὶ
[12, 953]	παιδείας ἐπιμελουμένου πάσης οἴκησιν ἴτω	πιστεύων	ἱκανῶς εἶναι ξένος τῷ τοιούτῳ
[12, 947]	διαφυγοῦσιν· ἂν δέ τις τούτων,	πιστεύων	τῷ κεκρίσθαι, τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν
[12, 965]	μέθοδος ἀνθρώπων οὐδενί. (Κλεινίας) σοὶ	πιστεύων,	ὦ ξένε, συγχωρῶ δή, καὶ
[12, 966]	ἂν μὴ διαπονήσηται τὸ πᾶσαν	πίστιν	λαβεῖν τῶν οὐσῶν περὶ θεῶν;
[12, 966]	τὼ περὶ θεῶν ἄγοντε εἰς	πίστιν,	ὅσα διήλθομεν ἐν τοῖς πρόσθεν;
[12, 943]	παρεχόμενον μήτε τεκμήριον μήτε μαρτύρων	πιστώσεις	λόγων, αὐτῆς δὲ περὶ τῆς
[12, 962]	ἔχειν· ἧς ἄρχει τὸ μὴ	πλανᾶσθαι	πρὸς πολλὰ στοχαζόμενον, ἀλλ' εἰς
[12, 962]	δὴ μαθησόμεθα ὅτι θαυμαστὸν οὐδὲν	πλανᾶσθαι	τὰ τῶν πόλεων νόμιμα, ὅτι
[12, 945]	ἐπ' ἐνιαυτόν, τῶν δ' εἰς	πλείονα	ἔτη καὶ ἐκ προκρίτων; τῶν
[12, 954]	ἡμέρας ὁ φωρῶν· ἐὰν δὲ	πλείονα	χρόνον ἀπῇ, τοὺς ἀστυνόμους παραλαβὼν
[12, 949]	πόλει· ἐὰν δὲ ζημίας δέωνται	πλείονος,	τὰς ἀρχὰς ἑκάστας τοῖς ἀπειθοῦσι
[12, 951]	ὁ τοιοῦτος ἡμῖν γεγονὼς ἔστω	πλειόνων	ἐτῶν ἢ πεντήκοντα, ἔτι δὲ
[12, 950]	φέροι μεγίστην πασῶν, ταῖς δὲ	πλείσταις	πόλεσιν, ἅτε οὐδαμῶς εὐνομουμέναις, οὐδὲν
[12, 946]	τῶν δὲ προκριθέντων οὓς ἂν	πλεῖστοι	ἐνέγκωσι, τούτους ἐκλέξαι μέχρι τῶν
[12, 966]	ἄνθρωπον γιγνώσκειν, καὶ τοῖς μὲν	πλείστοις	τῶν κατὰ πόλιν συγγιγνώσκειν τῇ
[12, 944]	μὴ κινδυνεύῃ, ζῇ δὲ ὡς	πλεῖστον	χρόνον ὢν κακὸς ὀνείδει συνεχόμενος,
[12, 950]	πέμπειν δὲ εἰς δύναμιν ὅτι	πλείστους	ἅμα καὶ καλλίστους τε καὶ
[12, 948]	αὐτοὺς διανοοῦνται, τῶν δὲ δὴ	πλείστων	ἐστὶ καὶ κακίστων ἡ δόξα
[12, 946]	γίγνωνται καὶ τὸν ἥμισυν ἀριθμὸν	πλείω	ποιῶσιν, ἀφελεῖν τὸ πλέον ἀποκρίναντας
[12, 951]	ἀνθρώπων πράγματα θεωρῆσαι κατά τινα	πλείω	σχολήν, ἀπειργέτω μηδεὶς τούτους νόμος.
[12, 959]	τοῦ τετελευτηκότος ἐγκώμια βίου ~μὴ	πλείω	τεττάρων ἡρωικῶν (στίχων. τὰς δὲ
[12, 946]	ἀριθμὸν πλείω ποιῶσιν, ἀφελεῖν τὸ	πλέον	ἀποκρίναντας (νεότητι, τοὺς δ' ἄλλους
[12, 951]	εἰς τὰς ἄλλας μεθήσειν πόλεις·	πλέον	δὲ ἑξήκοντα γεγονὼς ἐτῶν μηκέτι
[12, 956]	κοινὰ ἱερά, ὑφὴν δὲ μὴ	πλέον	ἔργον γυναικὸς μιᾶς ἔμμηνον. χρώματα
[12, 944]	οὐ τὸν δυστυχῆ· οὐδὲν γὰρ	πλέον.	ζημία δὴ τῷ τὴν τοιαύτην
[12, 959]	τὴν πᾶσαν ταφὴν ἀναλισκόμενα μὴ	πλέον	πέντε μνῶν, τῷ δὲ τοῦ
[12, 949]	ἀπειθεῖ τῇ πόλει, μήτ' οὖν	πληγῶν	ἄξια μηδ' αὖ δεσμῶν μηδὲ
[12, 946]	καταλιπεῖν δὲ τοὺς ἡμίσεις αὐτῶν	πλήθει	τῶν ψήφων ἀποκρίναντας, ἐὰν δέ
[12, 943]	τε οὖν ἄλλων εὐλαβεῖσθαι πέρι	πλημμελεῖν	εἰς δίκην, διαφερόντως δὲ καὶ
[12, 941]	μηδ' ἄλλως ὑπό τινων μυθολόγων	πλημμελῶν	περὶ τὰ τοιαῦτα ἐξαπατώμενος ἀναπειθέσθω,
[12, 946]	αὐτῶν ἡγῆται πάντῃ ἄριστον εἶναι,	πλὴν	αὑτοῦ, μὴ ἔλαττον πεντήκοντα γεγονότα
[12, 947]	χώσαντες, πέριξ δένδρων ἄλσος περιφυτεύσουσι	πλὴν	κώλου ἑνός, ὅπως ἂν αὔξην
[12, 949]	δέ, ἥτις ἂν μήτε χρηματίζηται	πλὴν	τὸν ἐκ γῆς χρηματισμὸν μήτ'
[12, 956]	(ἀποτινέτω. κληρώσεις δὲ δικαστηρίων καὶ	πληρώσεις,	καὶ ὑπηρεσιῶν ἑκάσταις τῶν ἀρχῶν
[12, 961]	νοῦς μετ' αἰσθήσεων κραθεὶς σωτηρία	πλοίων	ἔν γε χειμῶσιν καὶ ἐν
[12, 953]	ὁ τοιοῦτος ἐπὶ τὰς τῶν	πλουσίων	καὶ σοφῶν θύρας, τοιοῦτος ἕτερος
[12, 962]	τυγχάνουσιν ὄντες, τοῖς δ' ὅπως	πλουτήσουσιν,	εἴτ' οὖν δοῦλοί τινων ὄντες
[12, 942]	μέγιστον, τὴν τῆς κεφαλῆς καὶ	ποδῶν	δύναμιν μὴ διαφθείρειν τῇ τῶν
[12, 959]	ἢ ὅντινά τις μάλισθ' ἡγεῖται	ποθῶν	θάπτειν, οἴχεσθαι περαίνοντα καὶ ἐμπιμπλάντα
[12, 963]	ὦ θαυμάσιε, σὺ δὲ δὴ	ποῖ	σκοπεῖς; τί ποτ' ἐκεῖνό ἐστι
[12, 966]	διήλθομεν ἐν τοῖς πρόσθεν; (Κλεινίας)	ποῖα;	(Ἀθηναῖος) ἓν μὲν ὃ περὶ
[12, 960]	τὰ τῶν Μοιρῶν προσρήματα. (Κλεινίας)	ποῖα	δή; (Ἀθηναῖος) τὸ Λάχεσιν μὲν
[12, 961]	(Κλεινίας) καὶ μάλα καλῶς εἶπες,	ποίει	θ' ὥσπερ καὶ διανοῇ. (Ἀθηναῖος)
[12, 941]	ἢ βιαζόμενος οἰέσθω μηδὲν αἰσχρὸν	ποιεῖν	ἀλλ' ἅπερ αὐτοὶ θεοὶ δρῶσιν·
[12, 958]	λίθινα δὲ ἐπιστήματα μὴ μείζω	ποιεῖν	ἢ ὅσα δέχεσθαι τῶν τοῦ
[12, 950]	καὶ χώραις. ὧδε οὖν χρὴ	ποιεῖν	περὶ ἀποδημίας εἰς ἄλλας χώρας
[12, 959]	τὸ δὲ παρὸν δεῖν εὖ	ποιεῖν,	(τὰ μέτρια ἀναλίσκοντα ὡς εἰς
[12, 952]	ὧν δεῖ πέρι λόγον τινὰ	ποιεῖσθαι·	ὁ μὲν δὴ πρῶτός τε
[12, 950]	χρὴ δὲ οὔποτε περὶ σμικροῦ	ποιεῖσθαι	τὸ δοκεῖν ἀγαθοὺς εἶναι τοῖς
[12, 957]	ἄλλων λόγων ὅσοι τε ἐν	ποιήμασιν	ἔπαινοι καὶ (ψόγοι περί τινων
[12, 943]	ἀστρατείας δικῶν, πάλιν ἑκάστων ἄρχοντας	ποιῆσαι	σύλλογον, (ἀριστείων δὲ πέρι κρίνεσθαι
[12, 969]	ᾧ ἂν θεὸς ἐπώνυμον αὐτὴν	ποιήσῃ,	κλέος ἀρῇ μέγιστον κατασκευάσας αὐτὴν
[12, 953]	ἂν αὐτῶν τὴν κατάλυσιν ξενωθεὶς	ποιήσηται	μόνῳ. τέταρτος δέ, ἄν ποτέ
[12, 951]	ἱεραῖς τε καὶ εἰρηνικαῖς συνουσίαις	ποιήσουσι	(δοκεῖν, τοῖς περὶ τὸν πόλεμον
[12, 969]	λέγεις, ὦ Μέγιλλε, καὶ ἐγὼ	ποιήσω	ταῦθ' οὕτως καὶ συλλάμβανε. (Μέγιλλος)
[12, 955]	πόλει· (ἐὰν δέ τις ἰδίᾳ	ποιῆται	πρός τινας εἰρήνην ἢ πόλεμον
[12, 955]	ἢ πόλεμον πρός τινας ἑαυτῷ	ποιῆται,	τοὺς αἰτίους οἱ στρατηγοὶ ταύτης
[12, 941]	νομοθέτῃ μᾶλλον προσήκει γιγνώσκειν ἢ	ποιηταῖς	σύμπασιν. ὁ μὲν οὖν πεισθεὶς
[12, 967]	δὴ καὶ λοιδορήσεις γε ἐπῆλθον	ποιηταῖς,	τοὺς φιλοσοφοῦντας κυσὶ ματαίαις ἀπεικάζοντας
[12, 969]	ἢ τρεῖς κύβους βάλλοντες, (ταῦτα	ποιητέον,	ἐγὼ δ' ὑμῖν συγκινδυνεύσω τῷ
[12, 953]	(τῶν τοιούτων μετὰ τῶν πρυτάνεων	ποιητέον	ἐκείνῳ παρ' ὅτῳ τις ἂν
[12, 969]	δεήσεσιν καὶ μηχαναῖς πάσαις κοινωνὸν	ποιητέον	ἐπὶ τὴν τῆς πόλεως κατοίκισιν.
[12, 968]	λεγομένων. (Κλεινίας) τί οὖν δὴ	ποιητέον	ἐχόντων τούτων οὕτως, ὦ ξένε;
[12, 964]	τί οὖν; ὃ λέγομεν νῦν	ποιητέον	ἡμῖν, ἢ πῶς; τοὺς φύλακας
[12, 964]	διαφέρειν τῶν ἄλλων, ἀλλ' ἢ	ποιητήν	τινα ἐλθόντα εἰς τὴν πόλιν
[12, 944]	ὅπλα, ἃ Πηλεῖ φησιν ὁ	ποιητὴς	παρὰ θεῶν προῖκα ἐν τοῖς
[12, 941]	τούτοιν οὐδέτερον. μηδεὶς οὖν ὑπὸ	ποιητῶν	μηδ' ἄλλως ὑπό τινων μυθολόγων
[12, 953]	βρώμασι καὶ θύμασι τὰς ξενηλασίας	ποιουμένους,	καθάπερ ποιοῦσιν νῦν θρέμματα Νείλου,
[12, 945]	(πολλὰς ἐκ μιᾶς τὴν πόλιν	ποιοῦσαι,	στάσεων ἐμπλήσασαι ταχὺ διώλεσαν. διὸ
[12, 953]	θύμασι τὰς ξενηλασίας ποιουμένους, καθάπερ	ποιοῦσιν	νῦν θρέμματα Νείλου, μηδὲ κηρύγμασιν
[12, 968]	διεληλύθαμεν κοινωνὸν γενόμενον· ἢ πῶς	ποιῶμεν;	(Κλεινίας) ἀλλ' ὦ λῷστε, πῶς
[12, 946]	καὶ τὸν ἥμισυν ἀριθμὸν πλείω	ποιῶσιν,	ἀφελεῖν τὸ πλέον ἀποκρίναντας (νεότητι,
[12, 946]	ἀλλήλων κρίναντες τοὺς ἄρξαντας τῇ	πόλει,	ἀποφηνάντων, εἰς τὴν ἀγορὰν γράμματα
[12, 961]	δεῖ σύλλογον ἡμῖν ἐν τῇ	πόλει	γίγνεσθαι τοιόνδε τινά; δέκα μὲν
[12, 949]	ἂν ἐθελήσωσι δρᾶν τὸ προσταχθέν.	πόλει	δέ, ἥτις ἂν μήτε χρηματίζηται
[12, 949]	τὸ δὲ νόμισμα γίγνεσθαι τῇ	πόλει·	ἐὰν δὲ ζημίας δέωνται πλείονος,
[12, 955]	καὶ ἐχθρὸν νομιζέτω πᾶς τῇ	πόλει·	(ἐὰν δέ τις ἰδίᾳ ποιῆται
[12, 965]	δέ πως μηχανησόμεθα ἐν τῇ	πόλει	ἐγγεγονέναι τοῦθ' ἡμῖν· εἰ δ'
[12, 962]	(ὅπως ἄρξουσί τινες ἐν τῇ	πόλει,	εἴτ' οὖν βελτίους εἴτε χείρους
[12, 962]	βλέπει τῶν νομοθεσιῶν ἐν τῇ	πόλει	ἑκάστῃ. καὶ τὰ μὲν πολλὰ
[12, 953]	δεῖξαί τι κατὰ (ταὐτὰ ἄλλῃ	πόλει.	ἴτω μὲν νῦν πᾶς ἀκέλευστος
[12, 960]	(ἀπεργαζομένων δύναμιν· ἃ δὴ καὶ	πόλει	καὶ πολιτείᾳ δεῖ μὴ μόνον
[12, 947]	δάφνης στεφάνῳ τῶν ἐν τῇ	πόλει	κεκοσμημένους εἶναι, καὶ ἱερέας μὲν
[12, 949]	ὅσα τις ἐλεύθερος ἀπειθεῖ τῇ	πόλει,	μήτ' οὖν πληγῶν ἄξια μηδ'
[12, 964]	νενικηκότος; εἶτα ἐν τῇ τοιαύτῃ	πόλει	ὅπου μὴ λόγῳ ἔργῳ τε
[12, 948]	γάρ που, δικῶν γ' ἐν	πόλει	πολλῶν (γενομένων, εὖ εἰδέναι σμικροῦ
[12, 950]	καὶ τῇ κατὰ Κρήτην οἰκιζομένῃ	πόλει	πρέπον ἂν εἴη δόξαν πρὸς
[12, 958]	ἐπαίνου γίγνοιντ' ἂν τῇ πάσῃ	πόλει	τοιοῦτοι δικασταὶ καὶ δικαστῶν ἡγεμόνες.
[12, 952]	ἔξω τῆς πόλεως πρὸς τῇ	πόλει	ὑποδέχεσθαι χρὴ τοὺς ἐπὶ τούτοις
[12, 949]	καταγηράσουσιν οὐδ' ἐννεοττεύοντες ἐν τῇ	πόλει	ὡς τὸ πολὺ τοιούτους ἄλλους
[12, 952]	ὥραν πέτονται πρὸς τὰς ἄλλας	πόλεις	ὃν ἀγοραῖς καὶ λιμέσι καὶ
[12, 950]	αὐτοὺς εἰς τὰς ἄλλας ἐπικωμάζοντας	πόλεις,	ὅταν ἐπιθυμήσῃ τις ἀποδημίας ὁπῃοῦν
[12, 951]	δεῖγμα εἰς τὰς ἄλλας μεθήσειν	πόλεις·	πλέον δὲ ἑξήκοντα γεγονὼς ἐτῶν
[12, 944]	δίκην ὡς αἰσχρῶς ἀποβαλὼν ὅπλα	πολεμικά,	~τούτῳ μήτ' οὖν τις στρατηγὸς
[12, 947]	δὲ προϊέναι τοὺς ἠιθέους τὴν	πολεμικὴν	σκευὴν ἐνδεδυκότας ἑκάστους, σὺν τοῖς
[12, 943]	ἀκούειν τὸν νέον χρῆν δοκεῖν	πολεμικοῦ	περὶ βίου, νόμους δ' αὖ
[12, 943]	γραφὰς ἀστρατείας εἶναι πρὸς τοὺς	πολεμικοὺς	ἄρχοντας, ὅταν ἔλθωσιν ἀπὸ στρατοπέδου,
[12, 949]	ὁπόσα περὶ θυσίας εἰρηνικῆς ἢ	πολεμικῶν	εἰσφορῶν εἵνεκα, πάντων τῶν τοιούτων
[12, 943]	τοῦτον δὲ εἰς τὰ τῶν	πολεμικῶν	θεῶν ἱερά, ὧν ἄν τις
[12, 941]	ἢ πάλιν αὖ παρὰ τῶν	πολεμίων	ἢ καὶ φίλων μὴ τὰ
[12, 962]	ἡ μὲν νίκην καὶ κράτος	πολεμίων,	ἡ δὲ ἰατρῶν τε καὶ
[12, 944]	νόμῳ· ἐὰν καταλαμβανόμενός τις ὑπὸ	πολεμίων	καὶ ἔχων ὅπλα μὴ ἀναστρέφῃ
[12, 955]	ποιῆται πρός τινας εἰρήνην ἢ	πόλεμον	ἄνευ τοῦ κοινοῦ, θάνατος ἔστω
[12, 951]	ποιήσουσι (δοκεῖν, τοῖς περὶ τὸν	πόλεμον	ἀντίστροφον ἀποδιδόντες δόξης παρασκευήν, ἐλθόντες
[12, 945]	μήτ' ἄλλος ποτὲ τῶν κατὰ	πόλεμον	(ἀρχόντων ὡς ἀνδρὶ στρατιώτῃ χρήσηται
[12, 942]	εἰς τὰς ἀριστείας τὰς κατὰ	πόλεμον	βλεπούσας χορεύειν, καὶ ὅλην εὐκολίαν
[12, 951]	τε ἄλλα καὶ εἰς τὸν	πόλεμον	ἔστω γεγενημένος, (εἰ μέλλει τὸ
[12, 942]	τεχνικώτερον εἰς σωτηρίαν τὴν κατὰ	πόλεμον	καὶ νίκην τοῦτο ἐν εἰρήνῃ
[12, 950]	τισι θεωροῖς· (τὰς δὲ κατὰ	πόλεμον	καὶ στρατείας ἀποδημίας οὐκ ἐν
[12, 943]	δὲ καὶ τῆς τῶν κατὰ	πόλεμον	ὅπλων ἀποβολῆς, μὴ διαμαρτών τις
[12, 955]	μέρος τῆς πόλεως εἰρήνην ἢ	πόλεμον	πρός τινας ἑαυτῷ ποιῆται, τοὺς
[12, 956]	προσφέρειν ἀλλ' ἢ πρὸς τὰ	πολέμου	(κοσμήματα. θειότατα δὲ δῶρα ὄρνιθές
[12, 943]	αὑτῶν ἔθνεσιν, μὴ περὶ προτέρου	πολέμου	μηδὲν παρεχόμενον μήτε τεκμήριον μήτε
[12, 942]	μόνας δρᾶν, ἀλλ' ἔν τε	πολέμῳ	παντὶ καὶ ἐν εἰρήνῃ πάσῃ
[12, 956]	ἀνάθημα, σίδηρος δὲ καὶ χαλκὸς	πολέμων	ὄργανα· ξύλου δὲ μονόξυλον ὅτι
[12, 950]	ἄλλους θεοὺς ἐν ταῖς εὐνόμοις	πόλεσι	καὶ χώραις. ὧδε οὖν χρὴ
[12, 950]	χείρονας. διὸ καλὸν ταῖς πολλαῖς	πόλεσι	τὸ παρακέλευμά ἐστιν, προτιμᾶν τὴν
[12, 950]	μεγίστην πασῶν, ταῖς δὲ πλείσταις	πόλεσιν,	ἅτε οὐδαμῶς εὐνομουμέναις, οὐδὲν διαφέρει
[12, 953]	ἰδεῖν τῶν ἐν ταῖς ἄλλαις	πόλεσιν	διαφέρον ἐν καλλοναῖς ἢ καὶ
[12, 957]	τῶν πολλῶν ἐν ταῖς ἄλλαις	πόλεσιν	δικαίων καὶ ἀγαθῶν καὶ καλῶν,
[12, 951]	φυόμενοι οὐδὲν μᾶλλον ἐν εὐνομουμέναις	πόλεσιν	ἢ καὶ μή, ὧν κατ'
[12, 949]	πέφυκεν δὲ ἡ πόλεων ἐπιμειξία	πόλεσιν	ἤθη κεραννύναι παντοδαπά, ~(καινοτομίας ἀλλήλοις
[12, 956]	δὲ καὶ ἄργυρος ἐν ἄλλαις	πόλεσιν	ἰδίᾳ τε (καὶ ἐν ἱεροῖς
[12, 951]	χρὴ τὸν ἐν ταῖς εὐνομουμέναις	πόλεσιν	οἰκοῦντα, ἐξιόντα κατὰ θάλατταν καὶ
[12, 957]	ἀρχῶν διοικεῖν, ἔστ' ἐν πολλαῖς	πόλεσιν	οὐκ ἀσχήμονα ἐπιεικῶν ἀνδρῶν οὐκ
[12, 949]	εἰς δύναμιν. πέφυκεν δὲ ἡ	πόλεων	ἐπιμειξία πόλεσιν ἤθη κεραννύναι παντοδαπά,
[12, 962]	ἐλεύθεροί τε ὅπως ἄλλων τε	πόλεων	ἔσονται δεσπόται, οἱ δὲ σοφώτατοι,
[12, 964]	(ἃ πολλαὶ πάσχουσι τῶν νῦν	πόλεων;	(Κλεινίας) οὐδέν γε, ὡς εἰκός.
[12, 962]	θαυμαστὸν οὐδὲν πλανᾶσθαι τὰ τῶν	πόλεων	νόμιμα, ὅτι πρὸς ἄλλο ἄλλη
[12, 947]	τούτοις τοῖς παρὰ πάσης τῆς	πόλεως	ἀριστείων ἠξιωμένοις (προεδρίαι τ' ἐν
[12, 960]	καὶ πρὸ ἡμέρας ἔξω τῆς	πόλεως	εἶναι. ταῦτα δὴ κείσθω τε
[12, 955]	ἐὰν δέ τι μέρος τῆς	πόλεως	εἰρήνην ἢ πόλεμον πρός τινας
[12, 969]	κοινωνὸν ποιητέον ἐπὶ τὴν τῆς	πόλεως	κατοίκισιν. (Κλεινίας) ἀληθέστατα λέγεις, ὦ
[12, 962]	ἐν τίνι ποτὲ τῶν τῆς	πόλεως	μερῶν ἢ ἐπιτηδευμάτων ἔστιν ἱκανὸν
[12, 964]	δῆλον ὡς αὐτῆς μὲν τῆς	πόλεως	οὔσης τοῦ κύτους, τῶν δὲ
[12, 961]	βάλοιτο οἷον ἄγκυραν πάσης τῆς	πόλεως,	πάντα ἔχουσαν τὰ πρόσφορα ἑαυτῇ,
[12, 941]	τις ἢ κῆρυξ καταψευδόμενος τῆς	πόλεως	παραπρεσβεύηται πρός τινα πόλιν, ἢ
[12, 952]	νόμων ἀεὶ τῆς τε οἰκείας	πόλεως	πέρι, καὶ ἐὰν ἄλλοθι πυνθάνωνταί
[12, 952]	καὶ δημοσίοις οἰκοδομήμασιν ἔξω τῆς	πόλεως	πρὸς τῇ πόλει ὑποδέχεσθαι χρὴ
[12, 956]	ὅτε δὲ μέρη διείρηται τῆς	πόλεως	συμπάσης, ὅσα τε καὶ ἃ
[12, 968]	ἄν ποτε γένοιτο ἱκανὸς ὅλης	πόλεως,	ὑπηρέτης δ' ἂν ἄλλοις ἄρχουσιν.
[12, 969]	φίλοι ἑταῖροι, παραδοτέον τούτῳ τὴν	πόλιν,	ἀμφισβήτησίς τε οὐκ ἔστ' οὐδεμία
[12, 952]	τῶν νέων φυλάττειν τὴν ἄλλην	πόλιν,	ἀποβλέποντας εἰς αὐτοὺς διαφερόντως τε
[12, 964]	ἱκανῶς, θαυμαστόν τι ταύτην τὴν	πόλιν	ἀφύλακτον οὖσαν πάσχειν (ἃ πολλαὶ
[12, 969]	ἡμῖν εἰρημένων ἁπάντων ἢ τὴν	πόλιν	ἐατέον τῆς κατοικίσεως ἢ τὸν
[12, 962]	(Ἀθηναῖος) τί δὲ δὴ περὶ	πόλιν;	εἴ τις τὸν σκοπὸν οἷ
[12, 945]	χειμῶνα συνιέναι χρεὼν πᾶσαν τὴν	πόλιν	εἰς Ἡλίου κοινὸν καὶ Ἀπόλλωνος
[12, 951]	καὶ ἀρίστους, ~οἵτινες εὐδόκιμον τὴν	πόλιν	ἐν ἱεραῖς τε καὶ εἰρηνικαῖς
[12, 964]	ποιητήν τινα ἐλθόντα εἰς τὴν	πόλιν	ἢ παιδευτὴν νέων φάσκοντ' εἶναι
[12, 941]	τῆς πόλεως παραπρεσβεύηται πρός τινα	πόλιν,	ἢ πεμπόμενος μὴ τὰς οὔσας
[12, 969]	παρακελεύομαι· σὺ γὰρ τὴν Μαγνήτων	πόλιν,	ἢ ᾧ ἂν θεὸς ἐπώνυμον
[12, 958]	τοιαύτην δίκην, ὡς ὅλην τὴν	πόλιν	καὶ νόμους φθείρων θανάτῳ ζημιούσθω.
[12, 965]	κοινῇ σῴζειν ἀμφοτέρους ὄντως τὴν	πόλιν	ὅλην. πότερον οὕτω λέγομεν ἤ
[12, 964]	ἔχοντας, περὶ ὅλην κύκλῳ τὴν	πόλιν	ὁρᾶν, φρουροῦντας δὲ παραδιδόναι μὲν
[12, 945]	νεύουσαι, (πολλὰς ἐκ μιᾶς τὴν	πόλιν	ποιοῦσαι, στάσεων ἐμπλήσασαι ταχὺ διώλεσαν.
[12, 966]	τοῖς μὲν πλείστοις τῶν κατὰ	πόλιν	συγγιγνώσκειν τῇ φήμῃ μόνον τῶν
[12, 957]	αὑτόν τε ὀρθοῦν καὶ τὴν	πόλιν,	τοῖς μὲν (ἀγαθοῖς μονὰς τῶν
[12, 964]	ἐξαγγέλους γίγνεσθαι πάντων τῶν κατὰ	πόλιν,	~(τοὺς δὲ νῷ ἀπῃκασμένους τῷ
[12, 949]	πειθομένοις ἐνεχυρασίαν τούτοις οἷς ἂν	πόλις	ἅμα καὶ νόμος εἰσπράττειν προστάττῃ,
[12, 951]	νόμος. οὔτε (γὰρ ἄπειρος οὖσα	πόλις	ἀνθρώπων κακῶν καὶ ἀγαθῶν δύναιτ'
[12, 946]	κατὰ θεὸν πάλιν τυχοῦσα σωτηρίας	πόλις,	ἀποφήνασα αὑτῆς Ἡλίῳ ἄνδρας τοὺς
[12, 945]	τε καὶ εὐδαιμονεῖ χώρα καὶ	πόλις·	ἐὰν δ' ἄλλως τὰ περὶ
[12, 947]	τοῦ χρόνου, ἕως ἂν ἡ	πόλις	οἰκῆται. τελευτήσασι δὲ προθέσεις καὶ
[12, 951]	ζητήσεως οὐ μένει ποτὲ τελέως	πόλις,	οὐδ' ἂν κακῶς αὐτὴν θεωρῶσιν.
[12, 962]	ἔσται (τοῦ τοιούτου κενή τις	πόλις,	οὐδὲν θαυμαστὸν ἄνους οὖσα καὶ
[12, 964]	καὶ αἰσθήσεσιν ὁμοιωθήσεται ἡμῖν ἡ	πόλις,	ὡς τοιαύτην τινὰ φυλακὴν κεκτημένη
[12, 960]	ἃ δὴ καὶ πόλει καὶ	πολιτείᾳ	δεῖ μὴ μόνον ὑγίειαν καὶ
[12, 957]	τὰ πρέποντα τῇ νῦν γεννωμένῃ	πολιτείᾳ	κατασκευάζειν συλλογισαμένους καὶ ἐπανορθουμένους, ταῖς
[12, 960]	γίγνοιτ' ἂν καὶ τίνα τρόπον	πολιτείᾳ	τε καὶ τοῖς νόμοις ἡμῖν;
[12, 945]	σῴζεσθαί τε καὶ διαλυθεῖσαν (οἴχεσθαι	πολιτείαν.	ἂν μὲν γὰρ οἱ τοὺς
[12, 968]	καὶ εἴπερ κινδυνεύειν περὶ τῆς	πολιτείας	ἐθέλομεν συμπάσης, ~ἢ τρὶς ἕξ,
[12, 965]	ἔοικεν, καὶ τοὺς τῆς θείας	πολιτείας	ἡμῖν φύλακας ἀκριβῶς ἰδεῖν πρῶτον
[12, 951]	ἐστὶ νόμιμα τὰ περὶ τὰς	πολιτείας.	θεωροὺς δὲ ἄλλους ἐκπέμπειν χρεὼν
[12, 945]	γὰρ οὖν οὕτω. πολλοὶ καιροὶ	πολιτείας	λύσεώς εἰσιν, καθάπερ νεὼς ἢ
[12, 945]	τότε λυθείσης τῆς τὰ πάντα	πολιτεύματα	συνεχούσης εἰς ἓν δίκης, ταύτῃ
[12, 950]	ὃ δὴ τοῖς μὲν εὖ	πολιτευομένοις	διὰ νόμων ὀρθῶν βλάβην ἂν
[12, 950]	στρατείας ἀποδημίας οὐκ ἐν ἐκδημίαις	πολιτικαῖς	ἄξιον ἀγορεύειν ὡς τούτων οὔσας.
[12, 963]	οἷ δεῖ βλέπειν, τὸν δὲ	πολιτικὸν	ἐλέγχοντες ἐνταῦθ' ἐσμὲν νῦν, καὶ
[12, 962]	σκοπὸν οἷ βλέπειν δεῖ τὸν	πολιτικὸν	φαίνοιτο ἀγνοῶν, ἆρα ἄρχων μὲν
[12, 962]	τὸν σκοπόν, ὅστις ποτὲ ὁ	πολιτικὸς	ὢν ἡμῖν τυγχάνει, ἔπειτα ὅντινα
[12, 960]	τοιαῦτα νόμον γιγνόμενα, ~τῷ δὲ	πολιτικῷ	νομοθετοῦντι παραχωρεῖν χρὴ τὰ τοιάδε·
[12, 947]	θήκας διαφόρους εἶναι τῶν ἄλλων	πολιτῶν·	λευκὴν μὲν τὴν στολὴν ἔχειν
[12, 951]	παρεμένους· ἄν τινες ἐπιθυμῶσι τῶν	πολιτῶν	τὰ τῶν ἄλλων ἀνθρώπων πράγματα
[12, 966]	ἀγαθοῦ ταὐτὸν τοῦτο διανοούμεθα; ὡς	πόλλ'	ἔστιν μόνον ἕκαστον τούτων τοὺς
[12, 963]	τἆλλα, ὡς ὄντως ὄντα οὐ	πολλὰ	ἀλλ' ἓν τοῦτο μόνον, ἀρετήν.
[12, 965]	μὴ μόνον δεῖν πρὸς τὰ	πολλὰ	βλέπειν δυνατὸν εἶναι, πρὸς δὲ
[12, 952]	τέλους ἀεὶ θερινὸς ὡς τὰ	πολλὰ	(διατελῶν ταῖς φοιτήσεσιν, καθάπερ οἱ
[12, 965]	ἀρετήν, περὶ ἧς οὔτ' εἰ	πολλά	ἐστ' οὔτ' εἰ τέτταρα οὔθ'
[12, 948]	καὶ μεγάλων σφᾶς ἐκλύονται κατὰ	πολλὰ	ζημιῶν, οὐκέτι δὴ τοῖς νῦν
[12, 965]	~(τοὺς δὲ νῷ ἀπῃκασμένους τῷ	πολλὰ	καὶ ἄξια λόγου διαφερόντως φρονεῖν,
[12, 962]	πόλει ἑκάστῃ. καὶ τὰ μὲν	πολλὰ	οὐδὲν θαυμαστὸν τὸ τοῖς μὲν
[12, 962]	ἄρχει τὸ μὴ πλανᾶσθαι πρὸς	πολλὰ	στοχαζόμενον, ἀλλ' εἰς ἓν βλέποντα
[12, 948]	σμικρὰ δεχόμενοι θύματα καὶ θωπείας	πολλὰ	συναποστεροῦσι χρήματα καὶ μεγάλων σφᾶς
[12, 959]	ἔχοι τῶν ἀναλωμάτων. νομοφύλαξι δὲ	πολλά	τε ἄλλα ἀνάγκη πράττειν καὶ
[12, 960]	ἔτι σαφέστερον. (Ἀθηναῖος) ὦ Κλεινία,	πολλὰ	τῶν ἔμπροσθεν καλῶς ὕμνηται, σχεδὸν
[12, 964]	πόλιν ἀφύλακτον οὖσαν πάσχειν (ἃ	πολλαὶ	πάσχουσι τῶν νῦν πόλεων; (Κλεινίας)
[12, 950]	τοὺς χείρονας. διὸ καλὸν ταῖς	πολλαῖς	πόλεσι τὸ παρακέλευμά ἐστιν, προτιμᾶν
[12, 957]	τῶν ἀρχῶν διοικεῖν, ἔστ' ἐν	πολλαῖς	πόλεσιν οὐκ ἀσχήμονα ἐπιεικῶν ἀνδρῶν
[12, 958]	ψυχαῖς διανέμοντες, ὃ δικαίως εἴη	πολλάκις	ἂν εἰρημένον, ἄξιοι ἐπαίνου γίγνοιντ'
[12, 967]	τούτοισι δή, τὸ νῦν εἰρημένον	πολλάκις,	τόν τε εἰρημένον (ἐν τοῖς
[12, 967]	ταῦτ' ἦν τὰ τότε ἐξειργασμένα	πολλὰς	ἀθεότητας καὶ δυσχερείας τῶν τοιούτων
[12, 945]	εἰς τὸ αὐτὸ ἔτι νεύουσαι,	(πολλὰς	ἐκ μιᾶς τὴν πόλιν ποιοῦσαι,
[12, 945]	ἐπιτόνους, μίαν οὖσαν φύσιν διεσπαρμένην,	πολλαχοῦ	πολλοῖς ὀνόμασιν προσαγορεύομεν· εἷς δὲ
[12, 942]	θανάτῳ ζημιοῦν. στρατιῶν δὲ ἕνεκα	πολλὴ	μὲν συμβουλή, πολλοὶ δὲ νόμοι
[12, 968]	τοιαῦτα κατασκευάζον διδαχὴ μετὰ συνουσίας	πολλῆς	γίγνοιτ' ἄν, εἰ γίγνοιτο ὀρθῶς.
[12, 944]	ἐν κόποις ὑποδεξαμένης αὐτοὺς ἐξαίφνης	πολλῆς	ῥύσεως ὕδατος, ἢ μυρί' ἂν
[12, 942]	δὲ ἕνεκα πολλὴ μὲν συμβουλή,	πολλοὶ	δὲ νόμοι γίγνονται κατὰ τρόπον,
[12, 945]	θείους. ἔχει γὰρ οὖν οὕτω.	πολλοὶ	καιροὶ πολιτείας λύσεώς εἰσιν, καθάπερ
[12, 952]	ὀρνίθων διαπορευόμενοι καὶ τούτων οἱ	πολλοὶ	κατὰ θάλατταν ἀτεχνῶς οἷον πετόμενοι
[12, 951]	ἄνθρωποι ἀεὶ θεῖοί τινες οὐ	πολλοί	παντὸς ἄξιοι συγγίγνεσθαι, φυόμενοι οὐδὲν
[12, 950]	οὐσίας ἀρετῆς ἀπεσφαλμένοι τυγχάνουσιν οἱ	πολλοί,	τοσοῦτον καὶ τοῦ κρίνειν τοὺς
[12, 951]	ἔθεσιν. εἰσὶ γὰρ ἐν τοῖς	πολλοῖς	ἄνθρωποι ἀεὶ θεῖοί τινες οὐ
[12, 945]	μίαν οὖσαν φύσιν διεσπαρμένην, πολλαχοῦ	πολλοῖς	ὀνόμασιν προσαγορεύομεν· εἷς δὲ οὗτος
[12, 967]	εἶναι λίθων καὶ γῆς καὶ	πολλῶν	ἄλλων ἀψύχων σωμάτων διανεμόντων τὰς
[12, 948]	που, δικῶν γ' ἐν πόλει	πολλῶν	(γενομένων, εὖ εἰδέναι σμικροῦ δεῖν
[12, 961]	τί μήν; (Ἀθηναῖος) οὐδὲν δὴ	πολλῶν	δεῖ τῶν περὶ τὰ τοιαῦτα
[12, 952]	ἄλλων, ἐὰν ἀποβαίνωσι χείρους τῶν	πολλῶν.	εἰς δὴ τοῦτον τὸν σύλλογον
[12, 948]	κατὰ τὸν τότε χρόνον τῶν	πολλῶν	ἐκ θεῶν ὄντων, ὧν εἷς
[12, 957]	τοὐναντίον, καὶ ὅσα παραλλάττει τῶν	πολλῶν	ἐν ταῖς ἄλλαις πόλεσιν δικαίων
[12, 959]	τε ἄλλα ἀνάγκη πράττειν καὶ	πολλῶν	ἐπιμελεῖσθαι, τούτων δ' οὐχ ἥκιστα,
[12, 965]	πρὸς μίαν ἰδέαν ἐκ τῶν	πολλῶν	καὶ ἀνομοίων δυνατὸν εἶναι βλέπειν;
[12, 967]	ἢ τὸ προσδοκώμενον ὑπὸ (τῶν	πολλῶν.	οἱ μὲν γὰρ διανοοῦνται τοὺς
[12, 964]	πῶς; τοὺς φύλακας ἀκριβεστέρους τῶν	πολλῶν	περὶ ἀρετῆς ἔργῳ καὶ λόγῳ
[12, 950]	προτιμᾶν τὴν εὐδοξίαν πρὸς τῶν	πολλῶν.	τὸ μὲν γὰρ ὀρθότατον καὶ
[12, 955]	μὲν ἕκαστον τὴν οὐσίαν ἕνεκα	πολλῶν	χρεὼν καὶ τὴν ἐπέτειον ἐπικαρπίαν
[12, 952]	σφόδρα προθυμίας αἰνείσθω, ἐὰν δὲ	πολὺ	βελτίων, πολύ τ' ἐπαινείσθω μᾶλλον
[12, 967]	ἔπος ἀνέτρεψαν πάλιν, ἑαυτοὺς δὲ	πολὺ	μᾶλλον· τὸ γὰρ δὴ πρὸ
[12, 952]	αἰνείσθω, ἐὰν δὲ πολὺ βελτίων,	πολύ	τ' ἐπαινείσθω μᾶλλον ζῶν, τελευτήσαντά
[12, 949]	ἐν τῇ πόλει ὡς τὸ	πολὺ	τοιούτους ἄλλους κυρίους τῆς χώρας
[12, 952]	ἐάν γ' ἐν δικαστηρίῳ ἁλῷ	πολυπραγμονῶν	τι περὶ τὴν παιδείαν καὶ
[12, 949]	δὲ χορείας τινῶν φοιτήσεων ἢ	πομπεύσεων	ἢ τοιούτων τινῶν ἄλλων κοινῶν
[12, 950]	τοῦ κρίνειν τοὺς ἄλλους ὅσοι	πονηροὶ	καὶ χρηστοί, θεῖον δέ τι
[12, 960]	γελοῖον γὰρ τό γε μάτην	πονήσαντα	ὁτιοῦν εἰς μηδὲν βέβαιον καταβαλεῖν.
[12, 942]	θ' ὅταν ἐπιτάττῃ τις καὶ	πορεύεσθαι	καὶ γυμνάζεσθαι καὶ λοῦσθαι καὶ
[12, 952]	ἄλλοις ἀνθρώποις νόμιμα ἀφικόμενος εὐθὺς	πορευέσθω,	καὶ εἴ τινα φήμην τινῶν
[12, 960]	κωλύειν, καὶ ἐν ταῖς ὁδοῖς	πορευόμενον	φθέγγεσθαι, καὶ πρὸ ἡμέρας ἔξω
[12, 968]	ξένε, παντὸς μὲν μᾶλλον ταύτῃ	πορευτέον	ᾗπερ καὶ ὁ θεὸς ἡμᾶς
[12, 965]	ξένε, συγχωρῶ δή, καὶ ταύτῃ	πορευώμεθα	λέγοντες. (Ἀθηναῖος) ἀναγκαστέον ἄρ' ὡς
[12, 966]	τοιαῦτα ἀργὸν ἢ ἀδύνατον ἀποκρίνεσθαι	πόρρω	τῶν καλῶν. (Ἀθηναῖος) ἆρα οὖν
[12, 963]	δὲ δὴ ποῖ σκοπεῖς; τί	ποτ'	ἐκεῖνό ἐστι τὸ ἕν, ὃ
[12, 965]	πρὶν ἂν ἱκανῶς εἴπωμεν τί	ποτ'	ἔστιν εἰς ὃ βλεπτέον, εἴτε
[12, 951]	κακῶν καὶ ἀγαθῶν δύναιτ' ἄν	ποτε,	ἀνομίλητος οὖσα, ἥμερος ἱκανῶς εἶναι
[12, 967]	(Κλεινίας) πῶς; (Ἀθηναῖος) οὐκ ἔστιν	ποτὲ	γενέσθαι βεβαίως θεοσεβῆ θνητῶν ἀνθρώπων
[12, 955]	μηδ' ἐπιγραφὴν τοῦ τοιούτου ἀγῶνός	ποτε	γενέσθαι, βλάβης δὲ ὑπόδικος γιγνέσθω,
[12, 963]	πώποτε οὔτ' ἔστιν οὐδ' αὖθίς	ποτε	γενήσεται, ὡς ὄντος ἑτέρου. (Κλεινίας)
[12, 968]	σχεδὸν ἄρχων μὲν οὐκ ἄν	ποτε	γένοιτο ἱκανὸς ὅλης πόλεως, ὑπηρέτης
[12, 965]	φύλακας ἀκριβῶς ἰδεῖν πρῶτον τί	ποτε	διὰ (πάντων τῶν τεττάρων ταὐτὸν
[12, 969]	τῶν ὕστερον ἐπιγιγνομένων οὐκ ἐκφεύξῃ	ποτέ.	ἐάν γε μὴν οὗτος ἡμῖν
[12, 963]	φράζεις; (Ἀθηναῖος) ἐρώτησόν με τί	ποτε	ἓν προσαγορεύοντες ἀρετὴν ἀμφότερα, δύο
[12, 965]	ἢ τούτου διαφυγόντος ἡμᾶς, οἰόμεθά	ποτε	(ἡμῖν ἱκανῶς ἕξειν τὰ πρὸς
[12, 944]	δυνατὸν ἀνθρώπῳ δρᾶν τοὐναντίον ὥς	ποτε	θεόν φασι δρᾶσαι, Καινέα τὸν
[12, 941]	οὔτε θεὸς οὔτε παῖς ἐστίν	ποτε	θεῶν, (ταῦτα δὲ νομοθέτῃ μᾶλλον
[12, 942]	τούτου γὰρ οὔτ' ἔστιν οὔτε	ποτὲ	μὴ γένηται κρεῖττον οὔτε ἄμεινον
[12, 943]	γενέσθαι μηδὲ ἀστρατείας ἄλλον γράψασθαί	ποτε	μηδὲ κατηγόρῳ τούτων πέρι γενέσθαι,
[12, 962]	ὃ λέγομεν, τὸν σκοπόν, ὅστις	ποτὲ	ὁ πολιτικὸς ὢν ἡμῖν τυγχάνει,
[12, 965]	ὅλον εἴτε ἀμφότερα εἴτε ὅπως	ποτὲ	πέφυκεν· ἢ τούτου διαφυγόντος ἡμᾶς,
[12, 966]	ἰδιωτικῶς, οὐδεὶς οὕτως ἄθεος ἀνθρώπων	ποτὲ	πέφυκεν, ~ὃς οὐ τοὐναντίον ἔπαθεν
[12, 951]	θεωρίας καὶ ζητήσεως οὐ μένει	ποτὲ	τελέως πόλις, οὐδ' ἂν κακῶς
[12, 953]	ποιήσηται μόνῳ. τέταρτος δέ, ἄν	ποτέ	τις ἀφίκηται, σπάνιος μέν, ἂν
[12, 953]	σπάνιος μέν, ἂν δ' οὖν	ποτέ	τις ἔλθῃ τῶν παρ' ἡμῖν
[12, 945]	οὖν τις στρατηγὸς μήτ' ἄλλος	ποτὲ	τῶν κατὰ πόλεμον (ἀρχόντων ὡς
[12, 962]	νῦν οὖν ἡμῖν ἐν τίνι	ποτὲ	τῶν τῆς πόλεως μερῶν ἢ
[12, 963]	αὐτοῦ φράζειν πρὸς ἐμὲ τί	ποτέ	φατε εἶναι τοῦτο, (καθάπερ ὑπὲρ
[12, 964]	ἔστιν δὲ αὖ καὶ λόγος,	πότερον	μόνον ἐπίστασθαι τοὔνομα χρεών, τὸν
[12, 964]	κολάζεσθαί τε καὶ ἐπιπλῆξαι ἁμαρτάνοντι,	πότερον	οὐ διδάσκοντα ἣν δύναμιν ἔχει
[12, 965]	ἀμφοτέρους ὄντως τὴν πόλιν ὅλην.	πότερον	οὕτω λέγομεν ἤ πως ἄλλως
[12, 947]	εἰργασμένην εἶναι ψαλίδα προμήκη λίθων	ποτίμων	καὶ ἀγήρων εἰς δύναμιν, ἔχουσαν
[12, 942]	καρτερήσεις τε αὖ σίτων καὶ	ποτῶν	καὶ χειμώνων καὶ τῶν ἐναντίων
[12, 963]	δέ γε ἀρετὴν τέτταρα ἔθεμέν	που.	(Ἀθηναῖος) πάνυ μὲν οὖν. (Κλεινίας)
[12, 948]	τοῖς ἄρχουσιν ἀνώμοτον. δεινὸν γάρ	που,	δικῶν γ' ἐν πόλει πολλῶν
[12, 944]	ἀφεὶς ἑκών, διαφέρει δὲ ὅλον	που	καὶ τὸ πᾶν. ὧδ' οὖν
[12, 961]	τις σχολὴ παντί. τοιοῦτόν τί	που	λεχθὲν ἡμῖν ἦν ἐν τοῖς
[12, 968]	πρὶν ἐντὸς τῆς ψυχῆς ἑκάστῳ	που	μαθήματος ἐπιστήμην γεγονέναι. οὕτω δὴ
[12, 954]	τοῦ παντὸς χρόνου, ὅταν ἀνεύρῃ	που,	μηδεμίαν εἶναι προθεσμίαν τῆς ἐπιλήψεως.
[12, 961]	ἐκδημήσαντας ἐπὶ ζήτησιν εἴ τί	που	πρὸς τὴν νομοφυλακίαν γίγνοιτο ἓν
[12, 963]	βλέποντ' εἶναι, τοῦτο δ' ἀρετήν	που	συνεχωροῦμεν πάνυ ὀρθῶς λέγεσθαι. (Ἀθηναῖος)
[12, 965]	ξένιον, ὦ ξένε, θεόν, ἐατέον	που	τὸ τοιοῦτον, ἐπεὶ δοκεῖς ἡμῖν
[12, 967]	ὡς οἷόν τε γιγνόμενα ἀνάγκαις	πράγματ'	ἀλλ' οὐ διανοίαις βουλήσεως ἀγαθῶν
[12, 951]	πολιτῶν τὰ τῶν ἄλλων ἀνθρώπων	πράγματα	θεωρῆσαι κατά τινα πλείω σχολήν,
[12, 949]	ἐπανάγειν εἰς τὸν περὶ τοῦ	πράγματος	ἀεὶ λόγον. ξένῳ δ' εἶναι
[12, 962]	ἄνους οὖσα καὶ ἀναίσθητος εἰ	πράξει	τὸ προστυχὸν ἑκάστοτε ἐν ἑκάσταις
[12, 960]	τελευτήσαντας ταφαὶ εἴτε καὶ ἄταφοι	πράξεις,	περὶ πατροφόνων καὶ ἱεροσύλων καὶ
[12, 958]	δίκαι τέλος ἐκδικασθεῖσαι σχῶσι, ταῖς	πράξεσι	νόμους αὐτῶν χρεὼν γίγνεσθαι τούσδε·
[12, 961]	σύλλογον, ἡνίκ' ἂν τῶν ἄλλων	πράξεων	ἰδίων τε καὶ κοινῶν καὶ
[12, 962]	προστυχὸν ἑκάστοτε ἐν ἑκάσταις τῶν	πράξεων.	(Κλεινίας) ἀληθῆ λέγεις. (Ἀθηναῖος) νῦν
[12, 955]	αἰτίους οἱ στρατηγοὶ ταύτης τῆς	πράξεως	εἰσαγόντων εἰς δικαστήριον, ὀφλόντι δὲ
[12, 945]	ὑπὸ βάρους μὲν τὴν ἀρχὴν	πράξῃ,	τῆς δ' αὑτοῦ δυνάμεως ἐνδείᾳ
[12, 953]	ἐγγυᾶταί τις, διαρρήδην ἐγγυάσθω, τὴν	πρᾶξιν	πᾶσαν διομολογούμενος ἐν συγγραφῇ καὶ
[12, 953]	ἐγγυᾶταί τις, διαρρήδην ἐγγυάσθω, τὴν	πρᾶξιν	πᾶσαν διομολογούμενος ἐν συγγραφῇ καὶ
[12, 949]	τῶν δὲ ἀπειθούντων ταῖς ἐνεχυρασίαις	πρᾶσιν	τῶν ἐνεχύρων εἶναι, τὸ δὲ
[12, 942]	τὸ χωρίς τι τῶν ἄλλων	πράττειν	διδάξαι τὴν ψυχὴν ἔθεσι μήτε
[12, 959]	δὲ πολλά τε ἄλλα ἀνάγκη	πράττειν	καὶ πολλῶν ἐπιμελεῖσθαι, τούτων δ'
[12, 960]	ἤδη νομίζειν πᾶν ὅσον δεῖ	πραχθῆναι	πεπρᾶχθαι, πρότερον (δ' ἀτελὲς εἶναι
[12, 950]	τῇ κατὰ Κρήτην οἰκιζομένῃ πόλει	πρέπον	ἂν εἴη δόξαν πρὸς τῶν
[12, 956]	κοινῇ, διαιτηταὶ δικαστῶν τοὔνομα μᾶλλον	πρέπον	ἔχοντες· δεύτεροι δὲ κωμῆταί τε
[12, 956]	μιᾶς ἔμμηνον. χρώματα δὲ λευκὰ	πρέποντ'	ἂν θεοῖς εἴη καὶ ἄλλοθι
[12, 957]	νομοθετήματα, ὅθεν νομοφύλακας (χρὴ τὰ	πρέποντα	τῇ νῦν γεννωμένῃ πολιτείᾳ κατασκευάζειν
[12, 948]	ἡ Ῥαδαμάνθυος (ἂν εἴη τέχνη	πρέπουσα	ἐν δίκαις. μεταβεβληκυιῶν οὖν τῶν
[12, 944]	γὰρ ἀνδρὶ ῥιψάσπιδι τρόπον τινὰ	πρέπουσα	πασῶν (μάλιστα ἡ κείνῃ τῇ
[12, 953]	παρὰ φίλων δώροις καὶ τιμαῖς	πρεπούσαις	τιμηθείς. τούτοις δὴ τοῖς νόμοις
[12, 949]	ἀρχὰς ἑκάστας τοῖς ἀπειθοῦσι τὰς	πρεπούσας	ζημίας ἐπιβαλλούσας (εἰσάγειν εἰς τὸ
[12, 945]	τίς ἡμῖν λόγος ἂν εἴη	πρέπων	ἀρχόντων γενομένων τῶν μὲν κατὰ
[12, 950]	δημοσίᾳ δ' ἔστω κήρυξιν ἢ	πρεσβείαις	ἢ καί τισι θεωροῖς· (τὰς
[12, 941]	ἢ πεμπόμενος μὴ τὰς οὔσας	πρεσβείας	ἐφ' αἷς πέμπεται ἀπαγγέλλῃ, ἢ
[12, 951]	ἔπειτα τῶν νομοφυλάκων (τοὺς ἀεὶ	πρεσβεύοντας	δέκα. ἔτι ὁ περὶ τῆς
[12, 941]	~ΙΒ. (Ἀθηναῖος) ἐὰν ὡς	πρεσβευτής	τις ἢ κῆρυξ καταψευδόμενος τῆς
[12, 967]	λάβῃ, ψυχή τε ὡς ἔστιν	πρεσβύτατον	ἁπάντων ὅσα γονῆς μετείληφεν, ἀθάνατόν
[12, 966]	περὶ τὴν ψυχὴν ἐλέγομεν, ὡς	πρεσβύτατόν	(τε καὶ θειότατόν ἐστιν πάντων
[12, 961]	δέκα μὲν τῶν νομοφυλάκων τοὺς	πρεσβυτάτους	ἀεί, τοὺς δὲ τἀριστεῖα εἰληφότας
[12, 964]	τὰς αἰσθήσεις ταῖς μνήμαις, τοῖς	πρεσβυτέροις	δὲ ἐξαγγέλους γίγνεσθαι πάντων τῶν
[12, 967]	πάλιν ἁμαρτάνοντες ψυχῆς φύσεως ὅτι	πρεσβύτερον	εἴη σωμάτων, (διανοηθέντες δὲ ὡς
[12, 950]	ὁπότε, εἴτε νέος εἴτε καὶ	πρεσβύτερος	ὤν. τὸ δ' αὖ μήτε
[12, 952]	μηδενὶ συγγιγνέσθω μήτε νέῳ μήτε	πρεσβυτέρῳ	προσποιούμενος εἶναι σοφός· καὶ ἐὰν
[12, 951]	οὗτος δ' ἔστω νέων καὶ	πρεσβυτέρων	μεμειγμένος, ἑκάστης μὲν ἡμέρας συλλεγόμενος
[12, 957]	σμικρὰ καὶ ῥᾴδια νόμιμα εὑρίσκειν,	πρεσβύτου	νομοθέτου παραλιπόντος, τὸν νέον ἀναπληροῦν
[12, 958]	τούτῳ δίκας πρὸς ἄλλον μηδένα,	πρὶν	ἂν ἐκπληρώσῃ τὸ χρέος (ἅπαν
[12, 965]	οἷόνπερ σφόδρα πιέσαντες μὴ ἀνῶμεν,	πρὶν	ἂν ἱκανῶς εἴπωμεν τί ποτ'
[12, 968]	τῶν τοιούτων δυνατόν ἐστιν νομοθετεῖν,	πρὶν	ἂν κοσμηθῇ τότε δὲ κυρίους
[12, 960]	μὴ τοίνυν ἀφιστώμεθα μηδενὶ τρόπῳ,	πρὶν	ἂν τοῦτ' αὐτὸ ἐκπορισώμεθα τοῖς
[12, 968]	ἂν ὅτι πρὸς καιρὸν μανθάνεται,	πρὶν	ἐντὸς τῆς ψυχῆς ἑκάστῳ που
[12, 960]	ταῖς ὁδοῖς πορευόμενον φθέγγεσθαι, καὶ	πρὸ	ἡμέρας ἔξω τῆς πόλεως εἶναι.
[12, 967]	νοῦν τῶν ὄντων τά τε	πρὸ	τούτων ἀναγκαῖα μαθήματα λάβῃ, τά
[12, 967]	πολὺ μᾶλλον· τὸ γὰρ δὴ	πρὸ	τῶν ὀμμάτων, πάντα αὐτοῖς ἐφάνη,
[12, 960]	τὸν νεκρὸν εἰς τὸ φανερὸν	προάγειν	τῶν ὁδῶν κωλύειν, καὶ ἐν
[12, 943]	ἀπαγαγόντων δὲ τῶν ἀρχόντων οἴκαδε	προαπέλθῃ	τοῦ χρόνου, λιποταξίου τούτων εἶναι
[12, 947]	πάσης τῆς πόλεως ἀριστείων ἠξιωμένοις	(προεδρίαι	τ' ἐν ταῖς πανηγύρεσι πάσαις
[12, 949]	τὸ παράπαν ἐν δίκῃ τοὺς	προέδρους	μὴ (ἐπιτρέπειν μήτε ὀμνύντι λέγειν
[12, 947]	ἡ πόλις οἰκῆται. τελευτήσασι δὲ	προθέσεις	καὶ ἐκφορὰς καὶ θήκας διαφόρους
[12, 959]	τεττάρων ἡρωικῶν (στίχων. τὰς δὲ	προθέσεις	πρῶτον μὲν μὴ μακρότερον χρόνον
[12, 959]	γιγνόμενα καὶ μὴ καλῶς αἰσχρόν.	πρόθεσις	δὲ καὶ τἆλλα ἔστω μὲν
[12, 954]	τέ τις χρῆται, τριετῆ τὴν	προθεσμίαν	(εἶναι, ἐὰν δὲ κατ' ἀγροὺς
[12, 954]	ὅταν ἀνεύρῃ που, μηδεμίαν εἶναι	προθεσμίαν	τῆς ἐπιλήψεως. ἐάν τίς τινα
[12, 963]	(Ἀθηναῖος) τί δ' ὅτι δεῖ	προθυμεῖσθαί	τε συνιδεῖν αὐτὸ καὶ ἐν
[12, 962]	καὶ μή, τῶν δ' ἡ	προθυμία	πρὸς τὸν ἐλεύθερον δὴ βίον
[12, 952]	δόξῃ, χάριν γοῦν τῆς σφόδρα	προθυμίας	αἰνείσθω, ἐὰν δὲ πολὺ βελτίων,
[12, 961]	γίγνοιτο ὀρθῶς φράζοντας μηδὲν ἀπολείπειν	προθυμίας.	(Κλεινίας) καὶ μάλα καλῶς εἶπες,
[12, 968]	ὑμῖν καὶ ἐγὼ γιγνοίμην ἂν	προθύμως	πρὸς δ' ἐμοὶ καὶ ἑτέρους
[12, 947]	τοῦ τελευτήσαντος ἐπιόψωνται, πρώτους δὲ	προϊέναι	τοὺς ἠιθέους τὴν πολεμικὴν σκευὴν
[12, 944]	φησιν ὁ ποιητὴς παρὰ θεῶν	προῖκα	ἐν τοῖς γάμοις ἐπιδοθῆναι Θέτιδι,
[12, 946]	πεντήκοντα γεγονότα ἐτῶν. τῶν δὲ	προκριθέντων	οὓς ἂν πλεῖστοι ἐνέγκωσι, τούτους
[12, 945]	εἰς πλείονα ἔτη καὶ ἐκ	προκρίτων;	τῶν δὴ τοιούτων εὐθυντὴς τίς
[12, 947]	γῆς αὐτοῖς εἰργασμένην εἶναι ψαλίδα	προμήκη	λίθων ποτίμων καὶ ἀγήρων εἰς
[12, 954]	γυμνὸς ἢ χιτωνίσκον ἔχων ἄζωστος,	προομόσας	τοὺς νομίμους θεοὺς ἦ μὴν
[12, 954]	ὑπόδικος δ' ἔστω καὶ ὁ	προπωλῶν	καθάπερ ὁ ἀποδόμενος. φωρᾶν δὲ
[12, 954]	ἐγγυητὴς μὲν δὴ καὶ ὁ	προπωλῶν	ὁτιοῦν τοῦ μὴ ἐνδίκως πωλοῦντος
[12, 968]	ἀπρόρρητα δὲ διὰ τὸ μηδὲν	προρρηθέντα	δηλοῦν τῶν λεγομένων. (Κλεινίας) τί
[12, 957]	ἔτι πρὸς τῷ τέλει ῥηθήσεται.	πρὸς	ἃ πάντα χρὴ τὸν μέλλοντα
[12, 949]	λήξεως τὸν αὐτὸν τρόπον εἶναι	πρὸς	ἀλλήλους πᾶσι τὴν κρίσιν. ὅσα
[12, 962]	τὰ τῶν πόλεων νόμιμα, ὅτι	πρὸς	ἄλλο ἄλλη βλέπει τῶν νομοθεσιῶν
[12, 958]	μὴ πρότερον εἶναι τούτῳ δίκας	πρὸς	ἄλλον μηδένα, πρὶν ἂν ἐκπληρώσῃ
[12, 962]	οἱ δὲ καὶ σύνδυο νομοθετοῦνται,	πρὸς	ἄμφω βλέποντες, ἐλεύθεροί τε ὅπως
[12, 966]	πρὸς αὐτά, μηδ' αὖ τῶν	πρὸς	ἀρετὴν ἔγκριτον γίγνεσθαι; (Κλεινίας) δίκαιον
[12, 945]	εὑρεῖν τῶν ἀρχόντων ἄρχοντα ὑπερβάλλοντα	πρὸς	ἀρετήν, ὅμως δὲ πειρατέον εὐθυντάς
[12, 950]	(καλλίστην τε καὶ ἀρίστην παρασκευάζεσθαι	πρὸς	ἀρετήν· πᾶσα δ' ἐλπὶς αὐτὴν
[12, 965]	ποτε (ἡμῖν ἱκανῶς ἕξειν τὰ	πρὸς	ἀρετήν, περὶ ἧς οὔτ' εἰ
[12, 969]	εἴδομεν ἐν τῷ πρόσθεν βίῳ	πρὸς	ἀρετὴν σωτηρίας γενομένους. (Μέγιλλος) ὦ
[12, 966]	τὸν μὴ θεῖον καὶ διαπεπονηκότα	πρὸς	αὐτά, μηδ' αὖ τῶν πρὸς
[12, 963]	ὀρθῶς ἂν εἴη πάλαι τιθέμενον;	πρὸς	γὰρ ἓν ἔφαμεν δεῖν ἀεὶ
[12, 968]	βραχὺ δυνηθῶμεν; (Ἀθηναῖος) καὶ μὴν	πρός	γε τὸ τοιοῦτον ἁμιλληθῶμεν πάντες.
[12, 968]	καὶ ἐγὼ γιγνοίμην ἂν προθύμως	πρὸς	δ' ἐμοὶ καὶ ἑτέρους ἴσως
[12, 965]	τὰ πολλὰ βλέπειν δυνατὸν εἶναι,	πρὸς	δὲ τὸ ἓν ἐπείγεσθαι γνῶναί
[12, 948]	ἔπειτα αὐτῶν τούτων οἱ ζῶντες,	πρὸς	δὲ τούτοις τὸ τῶν ἐκλεκτῶν
[12, 965]	(Ἀθηναῖος) οὐκοῦν ἐλέγομεν τόν γε	πρὸς	ἕκαστα ἄκρον δημιουργόν τε καὶ
[12, 965]	ἐπείγεσθαι γνῶναί τε, καὶ γνόντα	πρὸς	ἐκεῖνο συντάξασθαι πάντα συνορῶντα; (Κλεινίας)
[12, 963]	ἔχετον διαρθροῦντες ὑπὲρ αὐτοῦ φράζειν	πρὸς	ἐμὲ τί ποτέ φατε εἶναι
[12, 966]	μή, πρῶτον βεβαιωσώμεθα τῇ συνομολογίᾳ	πρὸς	ἡμᾶς αὐτούς. (Κλεινίας) ἀλλὰ μὴν
[12, 953]	δὴ τοιούτῳ παντὶ χρὴ καταλύσεις	πρὸς	ἱεροῖς εἶναι φιλοξενίαις ἀνθρώπων παρεσκευασμένας,
[12, 968]	μανθάνουσι (δῆλα γίγνοιτ' ἂν ὅτι	πρὸς	καιρὸν μανθάνεται, πρὶν ἐντὸς τῆς
[12, 965]	ὁτουοῦν ὁτῳοῦν γίγνοιτο ἢ τὸ	πρὸς	μίαν ἰδέαν ἐκ τῶν πολλῶν
[12, 949]	ἀεὶ λόγον. ξένῳ δ' εἶναι	πρὸς	ξένους, καθάπερ τὰ νῦν, δέχεσθαί
[12, 963]	δέ γε πάντων τούτων ἡγεμόνα,	πρὸς	ὃν δὴ τά τε ἄλλα
[12, 960]	(Κλεινίας) καλῶς, ὦ ξένε, λέγεις·	πρὸς	ὅτι δὲ τὸ νῦν αὖ
[12, 962]	ἧς ἄρχει τὸ μὴ πλανᾶσθαι	πρὸς	πολλὰ στοχαζόμενον, ἀλλ' εἰς ἓν
[12, 956]	τις ἀνατιθέτω, καὶ λίθου ὡσαύτως	πρὸς	τὰ κοινὰ ἱερά, ὑφὴν δὲ
[12, 956]	δὲ μὴ προσφέρειν ἀλλ' ἢ	πρὸς	τὰ πολέμου (κοσμήματα. θειότατα δὲ
[12, 965]	καὶ φύλακα μὴ μόνον δεῖν	πρὸς	τὰ πολλὰ βλέπειν δυνατὸν εἶναι,
[12, 967]	τούτοις τῆς κοινωνίας συνθεασάμενος, χρήσηται	πρὸς	τὰ τῶν ἠθῶν ἐπιτηδεύματα καὶ
[12, 968]	μὴ ταῦθ' οἷός τ' ὢν	πρὸς	ταῖς δημοσίαις ἀρεταῖς κεκτῆσθαι σχεδὸν
[12, 952]	χάριν ἐμπορευόμενοι ἔτους ὥραν πέτονται	πρὸς	τὰς ἄλλας πόλεις ὃν ἀγοραῖς
[12, 958]	τροφὴν μήτηρ οὖσα ἡ γῆ	πρὸς	ταῦτα πέφυκεν βούλεσθαι φέρειν, μήτε
[12, 962]	οἱ δὲ σοφώτατοι, ὡς οἴονται,	πρὸς	ταῦτά τε καὶ τὰ τοιαῦτα
[12, 952]	δημοσίοις οἰκοδομήμασιν ἔξω τῆς πόλεως	πρὸς	τῇ πόλει ὑποδέχεσθαι χρὴ τοὺς
[12, 961]	ἐπὶ ζήτησιν εἴ τί που	πρὸς	τὴν νομοφυλακίαν γίγνοιτο ἓν καίριον
[12, 945]	τῆς δ' αὑτοῦ δυνάμεως ἐνδείᾳ	πρὸς	τὴν τῆς ἀρχῆς ἀξίαν; ῥᾴδιον
[12, 968]	εἴη κατάλογος (τῶν ὅσοι ἐπιτήδειοι	πρὸς	τὴν τῆς φυλακῆς φύσιν ἂν
[12, 941]	κῆρυξ καταψευδόμενος τῆς πόλεως παραπρεσβεύηται	πρός	τινα πόλιν, ἢ πεμπόμενος μὴ
[12, 955]	τῆς πόλεως εἰρήνην ἢ πόλεμον	πρός	τινας ἑαυτῷ ποιῆται, τοὺς αἰτίους
[12, 955]	(ἐὰν δέ τις ἰδίᾳ ποιῆται	πρός	τινας εἰρήνην ἢ πόλεμον ἄνευ
[12, 959]	ὡς τἀνθρώπινα, μέτρον ἔχουσα τριταία	πρὸς	τὸ μνῆμα ἐκφορά. πείθεσθαι δ'
[12, 959]	ἐπιμελούμενοι ζῶσι, καὶ δὴ καὶ	πρὸς	τὸ τέλος ἁπάντων νομοφύλαξ εἷς
[12, 953]	τι μεῖζον ἔγκλημα αὐτοῖς γίγνηται,	πρὸς	τοῖς ἀγορανόμοις εἶναι δεῖ δίκας
[12, 961]	(Κλεινίας) πῶς; (Ἀθηναῖος) ψυχῇ μὲν	πρὸς	τοῖς ἄλλοις νοῦς ἐγγιγνόμενος, κεφαλῇ
[12, 961]	νοῦς ἐγγιγνόμενος, κεφαλῇ δ' αὖ	πρὸς	τοῖς ἄλλοις ὄψις καὶ ἀκοή·
[12, 968]	ὦ Κλεινία καὶ Μέγιλλε, ἤδη	πρὸς	τοῖς εἰρημένοις νόμοις ἅπασιν ὅσους
[12, 942]	παντὶ καὶ ἐν εἰρήνῃ πάσῃ	πρὸς	τὸν ἄρχοντα ἀεὶ βλέποντα καὶ
[12, 962]	μή, τῶν δ' ἡ προθυμία	πρὸς	τὸν ἐλεύθερον δὴ βίον ὡρμημένη·
[12, 943]	στρατηγῶν ἀφέντων, γραφὰς ἀστρατείας εἶναι	πρὸς	τοὺς πολεμικοὺς ἄρχοντας, ὅταν ἔλθωσιν
[12, 958]	μνῆμα, ἃ δὲ ἡ χώρα	πρὸς	τοῦτ' αὐτὸ μόνον φύσιν ἔχει,
[12, 962]	στοχαζόμενον, ἀλλ' εἰς ἓν βλέποντα	πρὸς	τοῦτο ἀεὶ τὰ πάντα οἷον
[12, 943]	μηδὲ κατηγόρῳ τούτων πέρι γενέσθαι,	πρὸς	τούτοις δ' ἔτι προστιμᾶν αὐτῷ
[12, 961]	διαβασανισθέντας, τοῦ συλλόγου ἀξιοκοινωνήτους εἶναι·	πρὸς	τούτοις δὲ ἕνα ἕκαστον δεῖν
[12, 968]	οὔτε ηὑρηκότος ἄλλου μαθητὴν γενέσθαι.	πρὸς	τούτοις δὲ χρόνους, οὕς τε
[12, 958]	(ἅπαν τῷ νικήσαντι· ἄλλοις δὲ	πρὸς	τοῦτον ἔστωσαν δίκαι κυρίως. ἐὰν
[12, 953]	ἐτῶν μηδὲν πεντήκοντα γεγονὼς ἔστω,	πρὸς	τούτῳ δὲ ἀξιῶν τι καλὸν
[12, 955]	τὴν δίκην, ~ἐὰν δὲ ἐλεύθερον,	(πρὸς	τῷ ἀτελῆ, δεθῆναι μὲν ἐνιαυτόν,
[12, 945]	ὁ δὲ ὀφλὼν τὴν δίκην	πρὸς	τῷ ἀφεῖσθαι τῶν ἀνδρείων κινδύνων
[12, 957]	μὲν εἴρηται, τὰ δ' ἔτι	πρὸς	τῷ τέλει ῥηθήσεται. πρὸς ἃ
[12, 950]	πόλει πρέπον ἂν εἴη δόξαν	πρὸς	τῶν ἄλλων ἀνθρώπων ὅτι (καλλίστην
[12, 950]	παρακέλευμά ἐστιν, προτιμᾶν τὴν εὐδοξίαν	πρὸς	τῶν πολλῶν. τὸ μὲν γὰρ
[12, 963]	τοῦτο, (καθάπερ ὑπὲρ ἄλλων ἐγὼ	πρὸς	ὑμᾶς συχνῶν διωριζόμην; (Κλεινίας) οὐδαμῶς,
[12, 965]	ἀρετὴν ἑνὶ δικαίως ἂν ὀνόματι	προσαγορεύεσθαι.	τοῦτο, ὦ φίλοι, εἰ μὲν
[12, 962]	ἄρχων μὲν (πρῶτον δικαίως ἂν	προσαγορεύοιτο,	εἶτα σῴζειν ἂν δυνατὸς εἴη
[12, 963]	μὴν ἕν γε ἅπαντα ταῦτα	προσαγορεύομεν.	ἀνδρείαν γάρ φαμεν ἀρετὴν εἶναι,
[12, 945]	φύσιν διεσπαρμένην, πολλαχοῦ πολλοῖς ὀνόμασιν	προσαγορεύομεν·	εἷς δὲ οὗτος οὐ σμικρότατος
[12, 963]	ἐρώτησόν με τί ποτε ἓν	προσαγορεύοντες	ἀρετὴν ἀμφότερα, δύο πάλιν αὐτὰ
[12, 945]	κινδύνων κατὰ φύσιν τὴν αὑτοῦ	προσαποτεισάτω	μισθόν, χιλίας μέν, ἂν τοῦ
[12, 946]	τὸ λοιπὸν δὲ τρεῖς ἀεὶ	προσγιγνέσθων	κατ' ἐνιαυτόν· οὗτοι δὲ τὰς
[12, 967]	οὐ τοὐναντίον ἔπαθεν ἢ τὸ	προσδοκώμενον	ὑπὸ (τῶν πολλῶν. οἱ μὲν
[12, 963]	ἀρετὴν ἀμφότερα, δύο πάλιν αὐτὰ	προσείπομεν,	τὸ μὲν ἀνδρείαν, τὸ δὲ
[12, 962]	τὸ περὶ σῶμα ἀγνοῶν, ὃ	προσείπομεν	ὑγίειαν νῦν, ἢ νίκην στρατηγὸς
[12, 941]	θεῶν, (ταῦτα δὲ νομοθέτῃ μᾶλλον	προσήκει	γιγνώσκειν ἢ ποιηταῖς σύμπασιν. ὁ
[12, 958]	θεῶν καὶ τῶν τῇδε, ὅσα	προσήκει	τελεῖσθαι, τοὺς ἐξηγητὰς γίγνεσθαι κυρίους
[12, 957]	ἄν, ἢ μάτην τοὔνομα νῷ	προσῆκον	κεκτῇτ' ἂν ὁ θεῖος ἡμῖν
[12, 957]	ὅσοις ἀρχὰς δεῖ χρωμένας τὰ	προσήκοντα	ἑκάστῃ τῶν ἀρχῶν διοικεῖν, ἔστ'
[12, 959]	γὰρ ἔδει βοηθεῖν πάντας τοὺς	προσήκοντας,	ὅπως ὅτι δικαιότατος ὢν καὶ
[12, 947]	τοῖς γυμνασίοις, οὓς ἂν οἱ	προσήκοντες	τοῦ τελευτήσαντος ἐπιόψωνται, πρώτους δὲ
[12, 969]	ἄνδρες ἀκριβῶς ἐκλεχθῶσι, παιδευθῶσί τε	(προσηκόντως,	παιδευθέντες τε ἐν ἀκροπόλει τῆς
[12, 952]	ζῶν, τελευτήσαντά τε τιμαῖς αὐτὸν	προσηκούσαις	ἡ τῶν συλλεγομένων τιμάτω δύναμις.
[12, 969]	ἡμεῖς οὐκ εἴδομεν ἐν τῷ	πρόσθεν	βίῳ πρὸς ἀρετὴν σωτηρίας γενομένους.
[12, 943]	τε τιμωρίαι ἐπέστωσαν αἵπερ καὶ	πρόσθεν	ἐτέθησαν. χρὴ μὲν δὴ πᾶσαν
[12, 956]	ἀδελφὰ σύμπαντα, εἴπομεν μὲν καὶ	πρόσθεν,	~καλὸν δὲ τό γε ὀρθὸν
[12, 966]	πίστιν, ὅσα διήλθομεν ἐν τοῖς	πρόσθεν;	(Κλεινίας) ποῖα; (Ἀθηναῖος) ἓν μὲν
[12, 969]	σχεδὸν ὕπαρ ἀποτετελεσμένον οὗ σμικρῷ	πρόσθεν	ὀνείρατος ὣς τῷ λόγῳ ἐφηψάμεθα,
[12, 945]	μνᾶν δὲ ὡσαύτως, καθάπερ οἱ	πρόσθεν,	τοῦ τετάρτου μέρους. εὐθύνων δὴ
[12, 961]	μὲν δόξῃ καὶ τοῖς ἄλλοις,	προσλαμβάνειν,	εἰ δὲ μή, ἀπόρρητον εἶναι
[12, 961]	τούτοις δὲ ἕνα ἕκαστον δεῖν	προσλαμβάνειν	τῶν (νέων, μὴ ἔλαττον ἢ
[12, 951]	μέχρι τετταράκοντα, τὸν ἀρέσκοντα αὑτῷ	προσλαμβάνων.	~τὴν δὲ συνουσίαν εἶναι τούτοις
[12, 955]	τῆς γενομένης ἐπ' ἐνιαυτὸν ἑκάστοτε	προσόδου,	χωρὶς τῶν εἰς τὰ συσσίτια
[12, 968]	ἀλλ' ὦ λῷστε, πῶς οὐ	προσοίσομεν,	ἄν πῃ καὶ κατὰ βραχὺ
[12, 968]	ὅσους διεληλύθαμεν εἰ καὶ τοῦτον	προσοίσομεν,	ὡς φυλακὴν ἐσόμενον κατὰ νόμον
[12, 952]	συγγιγνέσθω μήτε νέῳ μήτε πρεσβυτέρῳ	προσποιούμενος	εἶναι σοφός· καὶ ἐὰν μὲν
[12, 960]	οὐχ ἥκιστα τὰ τῶν Μοιρῶν	προσρήματα.	(Κλεινίας) ποῖα δή; (Ἀθηναῖος) τὸ
[12, 947]	τὸν βουλόμενον αὐτὸν ὁ νόμος	προσταττέτω,	~ὁ δ' ἀγὼν (ἐν δικαστηρίῳ
[12, 949]	πόλις ἅμα καὶ νόμος εἰσπράττειν	προστάττῃ,	τῶν δὲ ἀπειθούντων ταῖς ἐνεχυρασίαις
[12, 949]	ἕως ἂν ἐθελήσωσι δρᾶν τὸ	προσταχθέν.	πόλει δέ, ἥτις ἂν μήτε
[12, 943]	γενέσθαι, πρὸς τούτοις δ' ἔτι	προστιμᾶν	αὐτῷ τὸ δικαστήριον ὅτι χρὴ
[12, 954]	κατ' ἀγροὺς δὲ φανερῶς, μὴ	προστυχὴς	δὲ ἐν πέντε ἔτεσιν γένηταί
[12, 962]	καὶ ἀναίσθητος εἰ πράξει τὸ	προστυχὸν	ἑκάστοτε ἐν ἑκάσταις τῶν πράξεων.
[12, 956]	ἐν ὑφῇ, βάμματα δὲ μὴ	προσφέρειν	ἀλλ' ἢ πρὸς τὰ πολέμου
[12, 969]	οὐ σμικρὸν οὐδ' ἑτέροις τισὶν	προσφερὲς	ἂν εἴη. σοὶ δὴ τοῦτό
[12, 961]	τῆς πόλεως, πάντα ἔχουσαν τὰ	πρόσφορα	ἑαυτῇ, σῴζειν ἂν σύμπαντα ἃ
[12, 944]	δύναμιν τίς ἄρα γίγνοιτ' ἂν	πρόσφορος;	οὐ γὰρ δυνατὸν ἀνθρώπῳ δρᾶν
[12, 944]	πειρᾶσθαι κατὰ μέρη. μύθῳ δὴ	προσχρώμενοι	ἅμ' εἴπωμεν, εἰ κομισθεὶς ἐπὶ
[12, 944]	δὴ μυρίοις συνέπεσεν, τὰ δὲ	πρότερα	ἐκεῖνα ὅπλα, ἃ Πηλεῖ φησιν
[12, 960]	πᾶν ὅσον δεῖ πραχθῆναι πεπρᾶχθαι,	πρότερον	(δ' ἀτελὲς εἶναι τὸ ὅλον.
[12, 958]	δὲ μὴ ἔλαττον δραχμῆς, μὴ	πρότερον	εἶναι τούτῳ δίκας πρὸς ἄλλον
[12, 943]	τοῖς αὑτῶν ἔθνεσιν, μὴ περὶ	προτέρου	πολέμου μηδὲν παρεχόμενον μήτε τεκμήριον
[12, 956]	τοιαῦτα ἀναγκαῖα περὶ δίκας γίγνεσθαι,	προτέρων	τε καὶ ὑστέρων λήξεις, ἀποκρίσεών
[12, 950]	πολλαῖς πόλεσι τὸ παρακέλευμά ἐστιν,	προτιμᾶν	τὴν εὐδοξίαν πρὸς τῶν πολλῶν.
[12, 955]	τι δώρων χωρὶς χρὴ διακονεῖν,	πρόφασιν	δ' εἶναι μηδεμίαν μηδὲ λόγον
[12, 953]	ἐπιμέλειαν (τῶν τοιούτων μετὰ τῶν	πρυτάνεων	ποιητέον ἐκείνῳ παρ' ὅτῳ τις
[12, 949]	εἵνεκα, πάντων τῶν τοιούτων τὴν	πρώτην	ἀνάγκην ἰατὴν εἶναι τῆς ζημίας,
[12, 960]	(Ἀθηναῖος) τὸ Λάχεσιν μὲν τὴν	πρώτην	εἶναι, Κλωθὼ δὲ τὴν δευτέραν,
[12, 956]	ὁ διώκων ἡττηθεὶς ἐν τοῖς	πρώτοις	μὴ ἠρεμῇ, εἰς δὲ τοὺς
[12, 956]	ἂν μὴ διακριθῶσιν ἐν τοῖς	πρώτοις,	περὶ ζημίας μείζονος ἰόντων ἀγωνιούμενοι,
[12, 956]	γίγνεσθαι. δικαστηρίων δὲ τὸ μὲν	πρῶτον	αἱρετοὶ δικασταὶ γίγνοιντ' ἄν, οὓς
[12, 966]	εἰ δεῖ δὲ ἢ μή,	πρῶτον	βεβαιωσώμεθα τῇ συνομολογίᾳ πρὸς ἡμᾶς
[12, 961]	ἔλαττον ἢ τριάκοντ' ἔτη γεγονότα,	πρῶτον	δὲ αὐτὸν κρίναντα ἐπάξιον εἶναι
[12, 962]	φαίνοιτο ἀγνοῶν, ἆρα ἄρχων μὲν	(πρῶτον	δικαίως ἂν προσαγορεύοιτο, εἶτα σῴζειν
[12, 962]	μὴ συμβουλεύει, τῶν νόμων αὐτῶν	πρῶτον,	ἔπειτα ἀνθρώπων· εἰ δ' ἔσται
[12, 947]	δὲ ἕνα κατ' ἐνιαυτὸν τὸν	πρῶτον	κριθέντα τῶν γενομένων ἐκείνῳ τῷ
[12, 968]	τοῦτο εἰρῆσθαι φῶμεν αὖ; (Ἀθηναῖος)	πρῶτον	μὲν δήπου καταλεκτέος ἂν εἴη
[12, 953]	θεωρῶν ἀντίστροφος ἐξ ἄλλης χώρας,	πρῶτον	μὲν ἔλαττον ἐτῶν μηδὲν πεντήκοντα
[12, 958]	νόμους αὐτῶν χρεὼν γίγνεσθαι τούσδε·	πρῶτον	μὲν ἡ δικάζουσα ἀρχὴ τὰ
[12, 959]	ἡρωικῶν (στίχων. τὰς δὲ προθέσεις	πρῶτον	μὲν μὴ μακρότερον χρόνον ἔνδον
[12, 950]	τόπους καὶ περὶ ὑποδοχῆς ξένων.	πρῶτον	μὲν νεωτέρῳ ἐτῶν τετταράκοντα μὴ
[12, 948]	δικαστηρίῳ γιγνέσθω τοιῷδέ τινι τρόπῳ.	πρῶτον	μὲν νομοφύλακες ἔστωσαν τούτου τοῦ
[12, 951]	ἂν γίγνοιτ' ἀμφότερα; (Ἀθηναῖος) τῇδε.	πρῶτον	μὲν ὁ θεωρὸς ὁ τοιοῦτος
[12, 962]	τι τὸ γιγνῶσκον ἐν αὐτῷ	πρῶτον	μὲν τοῦτο ὃ λέγομεν, τὸν
[12, 951]	ὄρθρου μέχριπερ ἂν ἥλιος ἀνάσχῃ,	πρῶτον	μὲν τῶν ἱερέων τῶν τὰ
[12, 949]	τὸν νομοθέτην δεῖ τούτων πέρι	πρῶτον	πείθοντα εἰς δύναμιν. πέφυκεν δὲ
[12, 965]	πολιτείας ἡμῖν φύλακας ἀκριβῶς ἰδεῖν	πρῶτον	τί ποτε διὰ (πάντων τῶν
[12, 952]	τινὰ ποιεῖσθαι· ὁ μὲν δὴ	πρῶτός	τε καὶ διὰ τέλους ἀεὶ
[12, 947]	οἱ προσήκοντες τοῦ τελευτήσαντος ἐπιόψωνται,	πρώτους	δὲ προϊέναι τοὺς ἠιθέους τὴν
[12, 946]	χρόνον τῇ κρίσει. τούτους δὲ	πρώτῳ	μὲν ἐνιαυτῷ δώδεκα εὐθύνους ἀποδεῖξαι,
[12, 947]	τάφων, ἐὰν καὶ τὸ τῆς	Πυθίας	οὕτω τε καὶ ταύτῃ σύμψηφον
[12, 950]	ἄξιον ἀγορεύειν ὡς τούτων οὔσας.	Πυθώδε	τῷ Ἀπόλλωνι καὶ εἰς Ὀλυμπίαν
[12, 952]	πόλεως πέρι, καὶ ἐὰν ἄλλοθι	πυνθάνωνταί	τι περὶ τῶν τοιούτων διαφέρον,
[12, 960]	ἀπῃκασμένα τῇ τῶν κλωσθέντων τῷ	πυρὶ	τὴν ἀμετάστροφον (ἀπεργαζομένων δύναμιν· ἃ
[12, 954]	προπωλῶν ὁτιοῦν τοῦ μὴ ἐνδίκως	πωλοῦντος	ἢ καὶ μηδαμῶς ἀξιόχρεω· ὑπόδικος
[12, 963]	καὶ νοῦν ἔχουσα οὔτ' ἐγένετο	πώποτε	οὔτ' ἔστιν οὐδ' αὖθίς ποτε
[12, 962]	παράπαν μηδ' εἰδείη; (Κλεινίας) καὶ	πῶς;	(Ἀθηναῖος) δεῖ δὴ καὶ τὰ
[12, 967]	εἴρηται, πᾶν τοὐναντίον ἔχει. (Κλεινίας)	πῶς;	(Ἀθηναῖος) οὐκ ἔστιν ποτὲ γενέσθαι
[12, 962]	ἂν ἔχων φαίνοιτο; (Κλεινίας) καὶ	πῶς;	(Ἀθηναῖος) τί δὲ δὴ περὶ
[12, 964]	σωφροσύνη, δικαιοσύνη, φρόνησις; (Κλεινίας) καὶ	πῶς;	(Ἀθηναῖος) τούτων δὴ πέρι τοὺς
[12, 961]	παντὶ παρέχει ζῴῳ σωτηρίαν. (Κλεινίας)	πῶς;	(Ἀθηναῖος) ψυχῇ μὲν πρὸς τοῖς
[12, 965]	ὅλην. πότερον οὕτω λέγομεν ἤ	πως	ἄλλως δεῖν κατασκευάζεσθαι; μῶν ὁμοίους
[12, 966]	ἂν μηχανῷτο; ~(Ἀθηναῖος) μήπω τὸ	πῶς	ἂν μηχανησαίμεθα λέγωμεν· εἰ δεῖ
[12, 966]	λόγῳ ἀδυνατεῖν ἐνδείκνυσθαι; (Κλεινίας) καὶ	πῶς;	ἀνδραπόδου γάρ τινα σὺ λέγεις
[12, 961]	τό γε μέγιστον, πεφύκατον. (Κλεινίας)	πῶς	αὖ φῄς; (Ἀθηναῖος) ἡ τούτοιν
[12, 963]	τὴν ἐρώτησιν καὶ ἀπόκρισιν. (Κλεινίας)	πῶς	αὖ φράζεις; (Ἀθηναῖος) ἐρώτησόν με
[12, 962]	ὑπηρετῶν ὑγιείας σώματι παρασκευήν; (Κλεινίας)	πῶς	γὰρ οὔ; (Ἀθηναῖος) ἰατρὸς δὴ
[12, 966]	τὰ μὴ κατὰ φύσιν; (Κλεινίας)	πῶς	γὰρ οὔ; (Ἀθηναῖος) μῶν οὖν
[12, 961]	ἂν σύμπαντα ἃ βουλόμεθα. (Κλεινίας)	πῶς	δή; (Ἀθηναῖος) τὸ μετὰ τοῦτο
[12, 967]	τελουμένων. (Κλεινίας) τὸ δὲ δὴ	πῶς	ἔχον ἂν εἴη; (Ἀθηναῖος) πᾶν,
[12, 963]	ἄλλοις, οὐκ εὐπετὲς ἔτι. (Κλεινίας)	πῶς	λέγεις; (Ἀθηναῖος) οὐδὲν χαλεπὸν ὃ
[12, 965]	ἡμῖν συμβούλοις πειθώμεθα, ἄλλως δέ	πως	μηχανησόμεθα ἐν τῇ πόλει ἐγγεγονέναι
[12, 944]	χρὴ τὸν νόμον ἁμῶς γέ	πως	ὁρίζειν πειρᾶσθαι κατὰ μέρη. μύθῳ
[12, 968]	ποιῶμεν; (Κλεινίας) ἀλλ' ὦ λῷστε,	πῶς	οὐ προσοίσομεν, ἄν πῃ καὶ
[12, 951]	ἂν κακῶς αὐτὴν θεωρῶσιν. (Κλεινίας)	πῶς	οὖν ἂν γίγνοιτ' ἀμφότερα; (Ἀθηναῖος)
[12, 964]	φυλακὴν κεκτημένη ἐν αὑτῇ; (Κλεινίας)	πῶς	οὖν δὴ καὶ τίνα τρόπον,
[12, 968]	ὁπόσης διεληλύθαμεν κοινωνὸν γενόμενον· ἢ	πῶς	ποιῶμεν; (Κλεινίας) ἀλλ' ὦ λῷστε,
[12, 969]	νοῦ τε κοινωνίας εἰκόνα τινά	πως	συμμείξαντες, ἐὰν ἄρα ἡμῖν οἵ
[12, 968]	ἄν, εἰ γίγνοιτο ὀρθῶς. (Κλεινίας)	πῶς;	τί τοῦτο εἰρῆσθαι φῶμεν αὖ;
[12, 965]	ἡμῖν ὀρθότατα λέγειν. ἀλλὰ δὴ	πῶς	τις τοῦτ' ἂν μηχανῷτο; ~(Ἀθηναῖος)
[12, 964]	λέγομεν νῦν ποιητέον ἡμῖν, ἢ	πῶς;	τοὺς φύλακας ἀκριβεστέρους τῶν πολλῶν
[12, 960]	τοῦτ' ἐλλεῖπον τοῖς νόμοις εἶναι,	πῶς	χρὴ τὴν ἀμετάστροφον αὐτοῖς ἐγγίγνεσθαι