Livre, pages |
[12, 952] |
ἐὰν
δὲ
(μή,
τεθνάτω,
ἐάν
|
γ' |
ἐν
δικαστηρίῳ
ἁλῷ
πολυπραγμονῶν
τι |
[12, 948] |
ἀνώμοτον.
δεινὸν
γάρ
που,
δικῶν
|
γ' |
ἐν
πόλει
πολλῶν
(γενομένων,
εὖ |
[12, 963] |
δεῖ
βλέπειν.
~(Κλεινίας)
οὐκοῦν
τό
|
γ' |
ἡμέτερον,
ὦ
ξένε,
ὀρθῶς
ἂν |
[12, 944] |
παρὰ
θεῶν
προῖκα
ἐν
τοῖς
|
γάμοις |
ἐπιδοθῆναι
Θέτιδι,
ταῦτα
δὲ
Ἕκτωρ |
[12, 959] |
ὁ
πάτριος
λέγει
τῷ
μὲν
|
γὰρ |
ἀγαθῷ
θαρραλέον,
τῷ
δὲ
κακῷ |
[12, 943] |
μήτ'
ἄκοντα
(κατὰ
δύναμιν
παρθένος
|
γὰρ |
Αἰδοῦς
Δίκη
λέγεταί
τε
καὶ |
[12, 942] |
ὑποδημάτων
γένεσιν
καὶ
φύσιν·
ταῦτα
|
γὰρ |
ἀκρωτήρια
ὄντα
σῳζόμενά
τε
ἔχει |
[12, 941] |
ἅπερ
αὐτοὶ
θεοὶ
δρῶσιν·
οὔτε
|
γὰρ |
ἀληθὲς
οὔτ'
εἰκός,
ἀλλ'
ὅς |
[12, 961] |
(Κλεινίας)
ἔοικε
γοῦν.
(Ἀθηναῖος)
ἔοικε
|
γάρ. |
ἀλλ'
ὁ
περὶ
τί
νοῦς |
[12, 963] |
χαλεπὸν
ὃ
λέγω
δηλῶσαι.
διανειμώμεθα
|
γὰρ |
ἀλλήλοις
τὴν
ἐρώτησιν
καὶ
ἀπόκρισιν. |
[12, 944] |
μεταβαλόντα
εἰς
ἀνδρὸς
φύσιν·
ἦν
|
γὰρ |
ἀνδρὶ
ῥιψάσπιδι
τρόπον
τινὰ
πρέπουσα |
[12, 951] |
ἀπειργέτω
μηδεὶς
τούτους
νόμος.
οὔτε
|
(γὰρ |
ἄπειρος
οὖσα
πόλις
ἀνθρώπων
κακῶν |
[12, 968] |
ταῦτ'
ἐν
γράμμασιν
λέγειν·
οὐδὲ
|
γὰρ |
αὐτοῖς
τοῖς
μανθάνουσι
(δῆλα
γίγνοιτ' |
[12, 955] |
ἐπὶ
δὲ
φλαύροις
(οὔ·
τὸ
|
γὰρ |
γνῶναι
καὶ
γνόντα
καρτερεῖν
οὐκ |
[12, 963] |
τὰ
λοιπὰ
δὴ
συνακολούθει.
νοῦν
|
γὰρ |
δὴ
κυβερνητικὸν
μὲν
καὶ
ἰατρικὸν |
[12, 967] |
ἑαυτοὺς
δὲ
πολὺ
μᾶλλον·
τὸ
|
γὰρ |
δὴ
πρὸ
τῶν
ὀμμάτων,
πάντα |
[12, 967] |
ὑπὸ
(τῶν
πολλῶν.
οἱ
μὲν
|
γὰρ |
διανοοῦνται
τοὺς
τὰ
τοιαῦτα
μεταχειρισαμένους |
[12, 944] |
ἄρα
γίγνοιτ'
ἂν
πρόσφορος;
οὐ
|
γὰρ |
δυνατὸν
ἀνθρώπῳ
δρᾶν
τοὐναντίον
ὥς |
[12, 959] |
μήτινα
μεγάλην
εἶναι
τετελευτηκότι·
ζῶντι
|
γὰρ |
ἔδει
βοηθεῖν
πάντας
τοὺς
προσήκοντας, |
[12, 951] |
ἀλλὰ
μὴ
μόνον
ἔθεσιν.
εἰσὶ
|
γὰρ |
ἐν
τοῖς
πολλοῖς
ἄνθρωποι
ἀεὶ |
[12, 963] |
ἂν
εἴη
πάλαι
τιθέμενον;
πρὸς
|
γὰρ |
ἓν
ἔφαμεν
δεῖν
ἀεὶ
πάνθ' |
[12, 966] |
ἐστιν
τὸ
πᾶν
διακεκοσμηκώς.
ὁ
|
γὰρ |
ἰδὼν
ταῦτα
μὴ
φαύλως
μηδ' |
[12, 944] |
δικάζων
μὴ
ἀμελείτω
σκοπεῖν.
τὸν
|
γὰρ |
κακὸν
ἀεὶ
δεῖ
κολάζειν,
ἵν' |
[12, 949] |
ἐθέλωσι,
καὶ
διδόναι
κυρίως
οὐ
|
γὰρ |
καταγηράσουσιν
οὐδ'
ἐννεοττεύοντες
ἐν
τῇ |
[12, 948] |
δεῖ
καὶ
τοὺς
νόμους·
ἐν
|
γὰρ |
λήξεσιν
δικῶν
τοὺς
μετὰ
νοῦ |
[12, 963] |
ἤθη
τῶν
πάνυ
νέων·
ἄνευ
|
γὰρ |
λόγου
καὶ
φύσει
γίγνεται
ἀνδρεία |
[12, 957] |
γράμματα
αὐτῶν
πέρι
μανθάνειν·
πάντων
|
γὰρ |
μαθημάτων
κυριώτατα
τοῦ
τὸν
μανθάνοντα |
[12, 941] |
αὐτῆς
δίκης
δεῖ.
μικρόν
τι
|
γὰρ |
ὁ
κλέπτων
ἔρωτι
μὲν
ταὐτῷ, |
[12, 944] |
ἀποβολεὺς
δὲ
ὅπλων.
οὐχ
ὁμοίως
|
γὰρ |
ὅ
τε
ἀφαιρεθεὶς
μετ'
εἰκυίας |
[12, 945] |
διαλυθεῖσαν
(οἴχεσθαι
πολιτείαν.
ἂν
μὲν
|
γὰρ |
οἱ
τοὺς
ἄρχοντας
ἐξευθύνοντες
βελτίους |
[12, 950] |
πρὸς
τῶν
πολλῶν.
τὸ
μὲν
|
γὰρ |
ὀρθότατον
καὶ
μέγιστον,
ὄντα
ἀγαθὸν |
[12, 950] |
ἄλλοις
ἢ
μὴ
δοκεῖν.
οὐ
|
γὰρ |
ὅσον
οὐσίας
ἀρετῆς
ἀπεσφαλμένοι
τυγχάνουσιν |
[12, 962] |
ὑγιείας
σώματι
παρασκευήν;
(Κλεινίας)
πῶς
|
γὰρ |
οὔ;
(Ἀθηναῖος)
ἰατρὸς
δὴ
τὸ |
[12, 966] |
μὴ
κατὰ
φύσιν;
(Κλεινίας)
πῶς
|
γὰρ |
οὔ;
(Ἀθηναῖος)
μῶν
οὖν
οὐχ |
[12, 944] |
τῶν
ὀνομάτων
ἐπιφορά·
ῥίψασπις
μὲν
|
γὰρ |
οὐκ
ἐν
πᾶσιν
ὀνομάζοιτ'
ἂν |
[12, 961] |
τοῖς
(ἔμπροσθεν
λόγοις;
(Κλεινίας)
ἦν
|
γὰρ |
οὖν.
(Ἀθηναῖος)
τούτου
δὴ
πέρι |
[12, 945] |
εὐθυντάς
τινας
ἀνευρίσκειν
θείους.
ἔχει
|
γὰρ |
οὖν
οὕτω.
πολλοὶ
καιροὶ
πολιτείας |
[12, 942] |
μάλιστα
πᾶσι
πάντων
γίγνεσθαι
τούτου
|
γὰρ |
οὔτ'
ἔστιν
οὔτε
ποτὲ
μὴ |
[12, 948] |
ταχεῖαι
δίκαι
ἐκρίνοντ'
αὐτῷ·
διδοὺς
|
γὰρ |
περὶ
ἑκάστων
τῶν
ἀμφισβητουμένων
(ὅρκον |
[12, 944] |
ᾖ,
οὐ
τὸν
δυστυχῆ·
οὐδὲν
|
γὰρ |
πλέον.
ζημία
δὴ
τῷ
τὴν |
[12, 948] |
παραδοῦναι
τοῖς
ἄρχουσιν
ἀνώμοτον.
δεινὸν
|
γάρ |
που,
δικῶν
γ'
ἐν
πόλει |
[12, 963] |
ἀνδρείαν,
τὸ
δὲ
φρόνησιν.
ἐρῶ
|
γάρ |
σοι
τὴν
αἰτίαν,
ὅτι
τὸ |
[12, 951] |
ἐπανορθούμενον,
εἴ
τι
παραλείπεται.
ἄνευ
|
γὰρ |
ταύτης
τῆς
θεωρίας
καὶ
ζητήσεως |
[12, 969] |
ὦ
Κλεινία,
μέλειν
παρακελεύομαι·
σὺ
|
γὰρ |
τὴν
Μαγνήτων
πόλιν,
ἢ
ᾧ |
[12, 953] |
τοιοῦτος
ἕτερος
αὐτὸς
ὤν·
ἐπὶ
|
γὰρ |
τὴν
τοῦ
τῆς
παιδείας
ἐπιμελουμένου |
[12, 966] |
ἐνδείκνυσθαι;
(Κλεινίας)
καὶ
πῶς;
ἀνδραπόδου
|
γάρ |
τινα
σὺ
λέγεις
ἕξιν.
(Ἀθηναῖος) |
[12, 960] |
ἐκπορισώμεθα
τοῖς
εἰρημένοις
νόμοις·
γελοῖον
|
γὰρ |
τό
γε
μάτην
πονήσαντα
ὁτιοῦν |
[12, 968] |
τὸ
τοιοῦτον
ἁμιλληθῶμεν
πάντες.
συλλήπτωρ
|
γὰρ |
τούτου
γε
ὑμῖν
καὶ
ἐγὼ |
[12, 963] |
γε
ἅπαντα
ταῦτα
προσαγορεύομεν.
ἀνδρείαν
|
γάρ |
φαμεν
ἀρετὴν
εἶναι,
καὶ
τὴν |
[12, 969] |
κατασκευάσας
αὐτὴν
ὀρθῶς,
ἢ
τό
|
γε |
ἀνδρειότατος
(εἶναι
δοκεῖν
τῶν
ὕστερον |
[12, 963] |
μήν;
(Ἀθηναῖος)
καὶ
μὴν
ἕν
|
γε |
ἅπαντα
ταῦτα
προσαγορεύομεν.
ἀνδρείαν
γάρ |
[12, 963] |
(Ἀθηναῖος)
ναί.
(Κλεινίας)
τὴν
δέ
|
γε |
ἀρετὴν
τέτταρα
ἔθεμέν
που.
(Ἀθηναῖος) |
[12, 967] |
κεκτημένα·
καί
τινες
ἐτόλμων
τοῦτό
|
γε |
αὐτὸ
παρακινδυνεύειν
καὶ
τότε,
λέγοντες |
[12, 969] |
φράζειν
τε
καὶ
ἐξηγεῖσθαι
τά
|
γε |
δεδογμένα
ἐμοὶ
περὶ
τῆς
παιδείας |
[12, 962] |
οὐ
δῆτα,
ὦ
ξένε,
σαφῶς
|
γε· |
εἰ
δ'
οὖν
τοπάζειν
δεῖ, |
[12, 966] |
αὐτούς.
(Κλεινίας)
ἀλλὰ
μὴν
δεῖ
|
γε, |
εἴπερ
δυνατόν.
(Ἀθηναῖος)
τί
δὲ |
[12, 967] |
ἅπτεσθαι,
καὶ
δὴ
καὶ
λοιδορήσεις
|
γε |
ἐπῆλθον
ποιηταῖς,
τοὺς
φιλοσοφοῦντας
κυσὶ |
[12, 965] |
δυνατοὶ
φράζειν
ἐσόμεθα;
οὔκουν
ἐάν
|
γε |
ἡμῖν
συμβούλοις
πειθώμεθα,
ἄλλως
δέ |
[12, 948] |
ὧν
εἷς
ἦν
αὐτός,
ὥς
|
γε |
λόγος.
ἔοικεν
δὴ
δικαστῇ
μὲν |
[12, 960] |
εἰρημένοις
νόμοις·
γελοῖον
γὰρ
τό
|
γε |
μάτην
πονήσαντα
ὁτιοῦν
εἰς
μηδὲν |
[12, 963] |
οὐχ
ἕξεις
εἰπεῖν;
ἢ
σύ
|
γε, |
Μέγιλλε
καὶ
Κλεινία,
ἔχετον
διαρθροῦντες |
[12, 961] |
ζῴῳ
ψυχὴ
καὶ
κεφαλή,
τό
|
γε |
μέγιστον,
πεφύκατον.
(Κλεινίας)
πῶς
αὖ |
[12, 969] |
ἐπιγιγνομένων
οὐκ
ἐκφεύξῃ
ποτέ.
ἐάν
|
γε |
μὴν
οὗτος
ἡμῖν
ὁ
θεῖος |
[12, 960] |
ἀλλ'
ἔστι
μὴν
δυνατόν,
ὥς
|
γέ |
μοι
τὰ
νῦν
παντάπασι
καταφαίνεται. |
[12, 964] |
δὲ
λόγον
ἀγνοεῖν,
ἢ
τόν
|
γε |
ὄντα
τι
καὶ
περὶ
τῶν |
[12, 963] |
ἓν
ἕκαστον
ἀνάγκη
φάναι,
τεττάρων
|
γε |
ὄντων.
(Κλεινίας)
τί
μήν;
(Ἀθηναῖος) |
[12, 957] |
καὶ
πρόσθεν,
~καλὸν
δὲ
τό
|
γε |
ὀρθὸν
καὶ
(δὶς
καὶ
τρίς. |
[12, 963] |
μὲν
οὖν.
(Κλεινίας)
νοῦν
δέ
|
γε |
πάντων
τούτων
ἡγεμόνα,
πρὸς
ὃν |
[12, 950] |
ἅμα
μὲν
οὐκ
ἐγχωρεῖ
τό
|
γε |
(παράπαν,
ἔτι
δὲ
ἄγριον
καὶ |
[12, 965] |
οὖν.
(Ἀθηναῖος)
οὐκοῦν
ἐλέγομεν
τόν
|
γε |
πρὸς
ἕκαστα
ἄκρον
δημιουργόν
τε |
[12, 944] |
δὲ
χρὴ
τὸν
νόμον
ἁμῶς
|
γέ |
πως
ὁρίζειν
πειρᾶσθαι
κατὰ
μέρη. |
[12, 950] |
θηρεύειν,
χωρὶς
δὲ
μηδαμῶς,
τόν
|
γε |
τέλεον
ἄνδρα
ἐσόμενον,
καὶ
δὴ |
[12, 959] |
τὸ
τέλος
ἁπάντων
νομοφύλαξ
εἷς
|
γέ |
τις
ἐπιστατῇ,
ὃν
ἂν
οἱ |
[12, 968] |
δυνηθῶμεν;
(Ἀθηναῖος)
καὶ
μὴν
πρός
|
γε |
τὸ
τοιοῦτον
ἁμιλληθῶμεν
πάντες.
συλλήπτωρ |
[12, 963] |
μετέχει,
τῆς
ἀνδρείας,
καὶ
τά
|
γε |
τῶν
παίδων
ἤθη
τῶν
πάνυ |
[12, 968] |
ἁμιλληθῶμεν
πάντες.
συλλήπτωρ
γὰρ
τούτου
|
γε |
ὑμῖν
καὶ
ἐγὼ
γιγνοίμην
ἂν |
[12, 961] |
αἰσθήσεων
κραθεὶς
σωτηρία
πλοίων
ἔν
|
γε |
χειμῶσιν
καὶ
ἐν
εὐδίαις
γίγνοιτ' |
[12, 969] |
ἂν
εἴη.
σοὶ
δὴ
τοῦτό
|
γε, |
ὦ
Κλεινία,
μέλειν
παρακελεύομαι·
σὺ |
[12, 964] |
τῶν
νῦν
πόλεων;
(Κλεινίας)
οὐδέν
|
γε, |
ὡς
εἰκός.
(Ἀθηναῖος)
τί
οὖν; |
[12, 951] |
καὶ
εἰς
τὸν
πόλεμον
ἔστω
|
γεγενημένος, |
(εἰ
μέλλει
τὸ
τῶν
νομοφυλάκων |
[12, 963] |
ὅτε
τέτταρα
ἐφήσαμεν
ἀρετῆς
εἴδη
|
γεγονέναι, |
δῆλον
ὡς
ἓν
ἕκαστον
ἀνάγκη |
[12, 968] |
ψυχῆς
ἑκάστῳ
που
μαθήματος
ἐπιστήμην
|
γεγονέναι. |
οὕτω
δὴ
πάντα
τὰ
περὶ |
[12, 946] |
πλὴν
αὑτοῦ,
μὴ
ἔλαττον
πεντήκοντα
|
γεγονότα |
ἐτῶν.
τῶν
δὲ
προκριθέντων
οὓς |
[12, 947] |
(κειμένας,
οὗ
δὴ
τὸν
μακάριον
|
γεγονότα |
θέντες,
κύκλῳ
χώσαντες,
πέριξ
δένδρων |
[12, 961] |
μὴ
ἔλαττον
ἢ
τριάκοντ'
ἔτη
|
γεγονότα, |
πρῶτον
δὲ
αὐτὸν
κρίναντα
ἐπάξιον |
[12, 961] |
δὲ
μή,
ἀπόρρητον
εἶναι
τὴν
|
γεγονυῖαν |
κρίσιν
τοῖς
τε
ἄλλοις
δὴ |
[12, 968] |
τοιαῦτ'
ἐμπειρίαν
τε
καὶ
σκέψιν
|
γεγονυῖάν |
μοι
καὶ
μάλα
συχνήν.
(Κλεινίας) |
[12, 951] |
ὁ
θεωρὸς
ὁ
τοιοῦτος
ἡμῖν
|
γεγονὼς |
ἔστω
πλειόνων
ἐτῶν
ἢ
πεντήκοντα, |
[12, 953] |
μὲν
ἔλαττον
ἐτῶν
μηδὲν
πεντήκοντα
|
γεγονὼς |
ἔστω,
πρὸς
τούτῳ
δὲ
ἀξιῶν |
[12, 951] |
μεθήσειν
πόλεις·
πλέον
δὲ
ἑξήκοντα
|
γεγονὼς |
ἐτῶν
μηκέτι
θεωρείτω.
θεωρήσας
δὲ |
[12, 960] |
αὐτὸ
ἐκπορισώμεθα
τοῖς
εἰρημένοις
νόμοις·
|
γελοῖον |
γὰρ
τό
γε
μάτην
πονήσαντα |
[12, 949] |
χάριν
μήτε
ἐπαρώμενον
ἑαυτῷ
καὶ
|
γένει |
μήτε
ἱκετείαις
χρώμενον
ἀσχήμοσιν
μήτε |
[12, 944] |
πασῶν
(μάλιστα
ἡ
κείνῃ
τῇ
|
γενέσει |
ἐναντία
γένεσις,
εἰς
γυναῖκα
ἐξ |
[12, 967] |
πῶς;
(Ἀθηναῖος)
οὐκ
ἔστιν
ποτὲ
|
γενέσθαι |
βεβαίως
θεοσεβῆ
θνητῶν
ἀνθρώπων
οὐδένα, |
[12, 955] |
ἐπιγραφὴν
τοῦ
τοιούτου
ἀγῶνός
ποτε
|
γενέσθαι, |
βλάβης
δὲ
ὑπόδικος
γιγνέσθω,
ἐάντε |
[12, 943] |
μήποτε
τῆς
ὅλης
ἀριστείας
ἀγωνιστῇ
|
γενέσθαι |
μηδὲ
ἀστρατείας
ἄλλον
γράψασθαί
ποτε |
[12, 943] |
ποτε
μηδὲ
κατηγόρῳ
τούτων
πέρι
|
γενέσθαι, |
πρὸς
τούτοις
δ'
ἔτι
προστιμᾶν |
[12, 968] |
ῥᾴδιον
οὔτε
ηὑρηκότος
ἄλλου
μαθητὴν
|
γενέσθαι. |
πρὸς
τούτοις
δὲ
χρόνους,
οὕς |
[12, 942] |
ἀπολλύντας
(πίλων
τε
καὶ
ὑποδημάτων
|
γένεσιν |
καὶ
φύσιν·
ταῦτα
γὰρ
ἀκρωτήρια |
[12, 945] |
δή
τινα
τρόπον
αὐτῶν
τοιάνδε
|
γένεσιν. |
κατ'
ἐνιαυτὸν
ἕκαστον
μετὰ
τροπὰς |
[12, 966] |
θειότατόν
ἐστιν
πάντων
ὧν
κίνησις
|
γένεσιν |
παραλαβοῦσα
ἀέναον
οὐσίαν
ἐπόρισεν·
ἓν |
[12, 944] |
ἡ
κείνῃ
τῇ
γενέσει
ἐναντία
|
γένεσις, |
εἰς
γυναῖκα
ἐξ
ἀνδρὸς
μεταβαλοῦσα, |
[12, 963] |
οὔτ'
ἔστιν
οὐδ'
αὖθίς
ποτε
|
γενήσεται, |
ὡς
ὄντος
ἑτέρου.
(Κλεινίας)
ἀληθῆ |
[12, 942] |
οὔτ'
ἔστιν
οὔτε
ποτὲ
μὴ
|
γένηται |
κρεῖττον
οὔτε
ἄμεινον
οὔτε
τεχνικώτερον |
[12, 958] |
ὁ
τῶν
δικασίμων
μηνῶν
ἐχόμενος
|
γένηται |
μήν,
ἐάν
τις
μὴ
ἀπαλλάττῃ |
[12, 969] |
μὴν
οὗτος
ἡμῖν
ὁ
θεῖος
|
γένηται |
σύλλογος,
ὦ
φίλοι
ἑταῖροι,
παραδοτέον |
[12, 954] |
προστυχὴς
δὲ
ἐν
πέντε
ἔτεσιν
|
γένηταί |
τις,
τῶν
πέντε
ἐξελθόντων
ἐτῶν, |
[12, 941] |
τὰ
παρ'
ἐκείνων
ὀρθῶς
ἀποπρεσβεύσας
|
γένηται |
φανερὸς
ἢ
κηρυκεύσας,
γραφαὶ
κατὰ |
[12, 958] |
ἀνδρὶ
δὴ
τὸ
μετὰ
τοῦτο
|
γεννηθέντι |
καὶ
ἐκτραφέντι,
καὶ
γεννήσαντι
καὶ |
[12, 960] |
κατοικίσαι
τ'
ἐστίν,
ἀλλὰ
τῷ
|
γεννηθέντι |
σωτηρίαν
ἐξευρόντα
τελέως
ἀεί,
τότ' |
[12, 958] |
τοῦτο
γεννηθέντι
καὶ
ἐκτραφέντι,
καὶ
|
γεννήσαντι |
καὶ
ἐκθρέψαντι
τέκνα,
καὶ
συμμείξαντι |
[12, 957] |
(χρὴ
τὰ
πρέποντα
τῇ
νῦν
|
γεννωμένῃ |
πολιτείᾳ
κατασκευάζειν
συλλογισαμένους
καὶ
ἐπανορθουμένους, |
[12, 968] |
ἄρχων
μὲν
οὐκ
ἄν
ποτε
|
γένοιτο |
ἱκανὸς
ὅλης
πόλεως,
ὑπηρέτης
δ' |
[12, 946] |
πέντε
καὶ
ἑβδομήκοντα
ἔτη
συμβῇ
|
γενόμενα, |
τὸ
λοιπὸν
δὲ
τρεῖς
ἀεὶ |
[12, 944] |
ἐξ
ἀνδρὸς
μεταβαλοῦσα,
τιμωρία
τούτῳ
|
γενομένη. |
νῦν
δ'
ὅτι
τούτων
ἐγγύτατα |
[12, 943] |
περὶ
τῆς
στρατείας
τῆς
τότε
|
γενομένης |
αὐτοῖς.
στέφανον
δὲ
τὸ
νικητήριον |
[12, 955] |
τιμήματος
ὅλου
μέρει
ἐάντε
τῆς
|
γενομένης |
ἐπ'
ἐνιαυτὸν
ἑκάστοτε
προσόδου,
χωρὶς |
[12, 968] |
σύλλογον,
(παιδείας
ὁπόσης
διεληλύθαμεν
κοινωνὸν
|
γενόμενον· |
ἢ
πῶς
ποιῶμεν;
(Κλεινίας)
ἀλλ' |
[12, 961] |
μετὰ
τῶν
καλλίστων
αἰσθήσεων
κραθείς,
|
γενόμενός |
τε
εἰς
ἕν,
σωτηρία
ἑκάστων |
[12, 947] |
τὴν
ἀνθρωπίνην
φύσιν
ἐπιδείξῃ
κακὸς
|
γενόμενος |
ὕστερον
τῆς
κρίσεως,
γράφεσθαι
μὲν |
[12, 969] |
πρόσθεν
βίῳ
πρὸς
ἀρετὴν
σωτηρίας
|
γενομένους. |
(Μέγιλλος)
ὦ
φίλε
Κλεινία,
ἐκ |
[12, 947] |
ἐνιαυτὸν
τὸν
πρῶτον
κριθέντα
τῶν
|
γενομένων |
ἐκείνῳ
τῷ
(ἐνιαυτῷ
τῶν
ἱερέων, |
[12, 948] |
δικῶν
γ'
ἐν
πόλει
πολλῶν
|
(γενομένων, |
εὖ
εἰδέναι
σμικροῦ
δεῖν
τοὺς |
[12, 945] |
λόγος
ἂν
εἴη
πρέπων
ἀρχόντων
|
γενομένων |
τῶν
μὲν
κατὰ
τύχην
κλήρου |
[12, 946] |
ἕνα
ἀφελεῖν,
ᾧ
ἂν
ἐλάχισται
|
γένωνται, |
καταλιπεῖν
δὲ
τοὺς
ἡμίσεις
αὐτῶν |
[12, 947] |
τε
θήσουσιν.
τὰ
μὲν
δὴ
|
γέρα |
ταῦτα
τοῖς
τὰς
εὐθύνας
διαφυγοῦσιν· |
[12, 952] |
δ'
ἂν
τούτων
ἐγκρίνωσιν
οἱ
|
γεραίτεροι, |
τοὺς
νεωτέρους
πάσῃ
σπουδῇ
μανθάνειν, |
[12, 965] |
ἄξια
λόγου
διαφερόντως
φρονεῖν,
τοὺς
|
γέροντας, |
βουλεύεσθαι,
καὶ
ὑπηρέταις
χρωμένους
μετὰ |
[12, 955] |
τὸν
μέτριον
ἄνδρα
ἀνατιθέντα
δωρεῖσθαι.
|
γῆ |
μὲν
οὖν
ἑστία
τε
οἰκήσεως |
[12, 958] |
ὅσα
τροφὴν
μήτηρ
οὖσα
ἡ
|
γῆ |
πρὸς
ταῦτα
πέφυκεν
βούλεσθαι
φέρειν, |
[12, 951] |
οἰκοῦντα,
ἐξιόντα
κατὰ
θάλατταν
καὶ
|
γῆν, |
ζητεῖν
(ὃς
ἂν
ἀδιάφθαρτος
ᾖ, |
[12, 958] |
σὺν
τοῖς
νόμοις
ἐν
μοίρᾳ
|
γηράσαντι |
τελευτὴ
γίγνοιτ'
ἂν
κατὰ
φύσιν. |
[12, 947] |
σύμψηφον
ᾖ.
θήκην
δὲ
ὑπὸ
|
γῆς |
αὐτοῖς
εἰργασμένην
εἶναι
ψαλίδα
προμήκη |
[12, 958] |
θεῖα
νόμιμα
τῶν
τε
ὑπὸ
|
γῆς |
θεῶν
καὶ
τῶν
τῇδε,
ὅσα |
[12, 967] |
φερόμενα,
μεστὰ
εἶναι
λίθων
καὶ
|
γῆς |
καὶ
πολλῶν
ἄλλων
ἀψύχων
σωμάτων |
[12, 949] |
μήτε
χρηματίζηται
πλὴν
τὸν
ἐκ
|
γῆς |
χρηματισμὸν
μήτ'
ἐμπορεύηται,
περὶ
ἀποδημίας |
[12, 956] |
δὴ
δίκας
ἂν
εἴη
χρεὼν
|
γίγνεσθαι. |
δικαστηρίων
δὲ
τὸ
μὲν
πρῶτον |
[12, 955] |
ὑπόδικον
δὲ
ἀνδραποδισμοῦ
τῷ
ἐθέλοντι
|
γίγνεσθαι. |
ἐὰν
δὲ
ἀνταγωνιστὴν
γυμναστικῆς
ἢ |
[12, 967] |
ταύτης
ἀναγκαίαις
ἄλλαις
τέχναις
ἀθέους
|
γίγνεσθαι, |
καθεωρακότας
ὡς
οἷόν
τε
γιγνόμενα |
[12, 956] |
ὅσα
τε
καὶ
ἃ
δεῖ
|
γίγνεσθαι, |
καὶ
νόμοι
περὶ
τῶν
συμβολαίων |
[12, 966] |
αὖ
τῶν
πρὸς
ἀρετὴν
ἔγκριτον
|
γίγνεσθαι; |
(Κλεινίας)
δίκαιον
γοῦν,
ὡς
λέγεις, |
[12, 947] |
θρήνων
δὲ
καὶ
ὀδυρμῶν
χωρὶς
|
γίγνεσθαι, |
κορῶν
δὲ
χορὸν
πεντεκαίδεκα
καὶ |
[12, 958] |
ὅσα
προσήκει
τελεῖσθαι,
τοὺς
ἐξηγητὰς
|
γίγνεσθαι |
κυρίους
φράζοντας·
θήκας
δ'
εἶναι |
[12, 952] |
δοκῇ
συμφέρειν
μαθοῦσι
μὲν
εὐαγέστερον
|
γίγνεσθαι, |
μὴ
μαθοῦσι
δὲ
σκοτωδέστερα
τὰ |
[12, 968] |
δὲ
κυρίους
ὧν
αὐτοὺς
δεῖ
|
γίγνεσθαι |
νομοθετεῖν
ἀλλὰ
ἤδη
τὸ
τὰ |
[12, 964] |
μνήμαις,
τοῖς
πρεσβυτέροις
δὲ
ἐξαγγέλους
|
γίγνεσθαι |
πάντων
τῶν
κατὰ
πόλιν,
~(τοὺς |
[12, 956] |
ὁπόσα
τοιαῦτα
ἀναγκαῖα
περὶ
δίκας
|
γίγνεσθαι, |
προτέρων
τε
καὶ
ὑστέρων
λήξεις, |
[12, 957] |
κυριώτατα
τοῦ
τὸν
μανθάνοντα
βελτίω
|
γίγνεσθαι |
τὰ
περὶ
τοὺς
νόμους
κείμενα, |
[12, 949] |
ἐνεχύρων
εἶναι,
τὸ
δὲ
νόμισμα
|
γίγνεσθαι |
τῇ
πόλει·
ἐὰν
δὲ
ζημίας |
[12, 954] |
εἴτε
ἀλλότριον,
ἀτελῆ
καὶ
ἄκυρον
|
γίγνεσθαι |
τὴν
δίκην,
~ἐὰν
δὲ
ἐλεύθερον, |
[12, 961] |
σύλλογον
ἡμῖν
ἐν
τῇ
πόλει
|
γίγνεσθαι |
τοιόνδε
τινά;
δέκα
μὲν
τῶν |
[12, 959] |
μὲν
μὴ
μακρότερον
χρόνον
ἔνδον
|
γίγνεσθαι |
τοῦ
δηλοῦντος
τόν
τε
ἐκτεθνεῶτα |
[12, 958] |
ταῖς
πράξεσι
νόμους
αὐτῶν
χρεὼν
|
γίγνεσθαι |
τούσδε·
πρῶτον
μὲν
ἡ
δικάζουσα |
[12, 942] |
βίον
ὅτι
μάλιστα
πᾶσι
πάντων
|
γίγνεσθαι |
τούτου
γὰρ
οὔτ'
ἔστιν
οὔτε |
[12, 956] |
καὶ
χρόνους
ἐν
οἷς
ἕκαστα
|
γίγνεσθαι |
χρεών,
καὶ
διαψηφίσεων
πέρι
καὶ |
[12, 955] |
ποτε
γενέσθαι,
βλάβης
δὲ
ὑπόδικος
|
γιγνέσθω, |
ἐάντε
ἡττῆται
ἀγωνιζόμενος
ἐάντε
καὶ |
[12, 948] |
~ὁ
δ'
ἀγὼν
(ἐν
δικαστηρίῳ
|
γιγνέσθω |
τοιῷδέ
τινι
τρόπῳ.
πρῶτον
μὲν |
[12, 942] |
ζημίαν
(ἀποτίνειν
αὐτὸν
ἡ
κρίσις
|
γιγνέσθω· |
τὸν
δὲ
ἀστὸν
καὶ
τεθραμμένον |
[12, 963] |
ἄνευ
γὰρ
λόγου
καὶ
φύσει
|
γίγνεται |
ἀνδρεία
ψυχή,
ἄνευ
δὲ
αὖ |
[12, 950] |
τῶν
εἰκότων,
ἄνπερ
κατὰ
λόγον
|
γίγνηται, |
μετ'
ὀλίγων
ἥλιον
ὄψεσθαι
καὶ |
[12, 947] |
τούτου
κατ'
ἐνιαυτόν,
ὅπως
ἂν
|
γίγνηται |
μέτρον
ἀριθμοῦ
τοῦ
χρόνου,
ἕως |
[12, 953] |
δέ
τι
μεῖζον
ἔγκλημα
αὐτοῖς
|
γίγνηται, |
πρὸς
τοῖς
ἀγορανόμοις
εἶναι
δεῖ |
[12, 945] |
περὶ
τὰς
εὐθύνας
τῶν
ἀρχόντων
|
γίγνηται, |
τότε
λυθείσης
τῆς
τὰ
πάντα |
[12, 968] |
τούτου
γε
ὑμῖν
καὶ
ἐγὼ
|
γιγνοίμην |
ἂν
προθύμως
πρὸς
δ'
ἐμοὶ |
[12, 956] |
τὸ
μὲν
πρῶτον
αἱρετοὶ
δικασταὶ
|
γίγνοιντ' |
ἄν,
οὓς
ἂν
ὁ
φεύγων |
[12, 958] |
πολλάκις
ἂν
εἰρημένον,
ἄξιοι
ἐπαίνου
|
γίγνοιντ' |
ἂν
τῇ
πάσῃ
πόλει
τοιοῦτοι |
[12, 951] |
θεωρῶσιν.
(Κλεινίας)
πῶς
οὖν
ἂν
|
γίγνοιτ' |
ἀμφότερα;
(Ἀθηναῖος)
τῇδε.
πρῶτον
μὲν |
[12, 961] |
γε
χειμῶσιν
καὶ
ἐν
εὐδίαις
|
γίγνοιτ' |
ἄν;
ἆρ'
οὐκ
ἐν
νηὶ |
[12, 968] |
κατασκευάζον
διδαχὴ
μετὰ
συνουσίας
πολλῆς
|
γίγνοιτ' |
ἄν,
εἰ
γίγνοιτο
ὀρθῶς.
(Κλεινίας) |
[12, 957] |
κείμενα,
εἴπερ
ὀρθῶς
εἴη
τεθέντα,
|
γίγνοιτ' |
ἄν,
ἢ
μάτην
τοὔνομα
νῷ |
[12, 968] |
ὁ
τρόπος
ἡμῖν
(γιγνόμενος
ὀρθῶς
|
γίγνοιτ' |
ἄν,
τοῦτο
δὴ
τὰ
νῦν |
[12, 960] |
τίς
οὖν
δή,
φῄς,
σωτηρία
|
γίγνοιτ' |
ἂν
καὶ
τίνα
τρόπον
πολιτείᾳ |
[12, 958] |
νόμοις
ἐν
μοίρᾳ
γηράσαντι
τελευτὴ
|
γίγνοιτ' |
ἂν
κατὰ
φύσιν.
περὶ
τελευτήσαντας |
[12, 968] |
γὰρ
αὐτοῖς
τοῖς
μανθάνουσι
(δῆλα
|
γίγνοιτ' |
ἂν
ὅτι
πρὸς
καιρὸν
μανθάνεται, |
[12, 960] |
ἐστὶ
μὴ
δυνατὸν
εὑρεῖν
ὅπῃ
|
γίγνοιτ' |
ἂν
παντὶ
κτῆμά
τι
τοιοῦτον. |
[12, 944] |
τοὐναντίον
ἀφέντι
δύναμιν
τίς
ἄρα
|
γίγνοιτ' |
ἂν
πρόσφορος;
οὐ
γὰρ
δυνατὸν |
[12, 944] |
τε
ἀφαιρεθεὶς
μετ'
εἰκυίας
βίας
|
γίγνοιτ' |
ἂν
ῥίψασπις
ὅ
τε
ἀφεὶς |
[12, 961] |
τί
που
πρὸς
τὴν
νομοφυλακίαν
|
γίγνοιτο |
ἓν
καίριον
ἀκοῦσαι
καὶ
σωθέντας |
[12, 965] |
τε
ἂν
περὶ
ὁτουοῦν
ὁτῳοῦν
|
γίγνοιτο |
ἢ
τὸ
πρὸς
μίαν
ἰδέαν |
[12, 968] |
συνουσίας
πολλῆς
γίγνοιτ'
ἄν,
εἰ
|
γίγνοιτο |
ὀρθῶς.
(Κλεινίας)
πῶς;
τί
τοῦτο |
[12, 961] |
μετὰ
τοῦτο
ἡμέτερος
ἂν
καιρὸς
|
γίγνοιτο |
ὀρθῶς
φράζοντας
μηδὲν
ἀπολείπειν
προθυμίας. |
[12, 967] |
γίγνεσθαι,
καθεωρακότας
ὡς
οἷόν
τε
|
γιγνόμενα |
ἀνάγκαις
πράγματ'
ἀλλ'
οὐ
διανοίαις |
[12, 959] |
μετρίως
τὰ
περὶ
τὸν
τετελευτηκότα
|
γιγνόμενα |
καὶ
μὴ
καλῶς
αἰσχρόν.
πρόθεσις |
[12, 966] |
συνακολουθεῖν,
κρίνοντας
τά
τε
καλῶς
|
γιγνόμενα |
καὶ
τὰ
μὴ
κατὰ
φύσιν; |
[12, 957] |
μὲν
ἴδια
δικαστήρια
ταύτῃ
πῃ
|
γιγνόμενα |
μέτρον
ἂν
ἔχοι·
τὰ
δὲ |
[12, 959] |
τὸν
περὶ
τὰ
τοιαῦτα
νόμον
|
γιγνόμενα, |
~τῷ
δὲ
πολιτικῷ
νομοθετοῦντι
παραχωρεῖν |
[12, 968] |
τίς
δὲ
ὁ
τρόπος
ἡμῖν
|
(γιγνόμενος |
ὀρθῶς
γίγνοιτ'
ἄν,
τοῦτο
δὴ |
[12, 942] |
μὲν
συμβουλή,
πολλοὶ
δὲ
νόμοι
|
γίγνονται |
κατὰ
τρόπον,
μέγιστον
δὲ
τὸ |
[12, 960] |
κοινῇ
ζημίᾳ.
ὅσαι
δ'
ἄλλαι
|
γίγνονται |
περὶ
τελευτήσαντας
ταφαὶ
εἴτε
καὶ |
[12, 946] |
ἀποκρίναντας,
ἐὰν
δέ
τισιν
ἴσαι
|
γίγνωνται |
καὶ
τὸν
ἥμισυν
ἀριθμὸν
πλείω |
[12, 946] |
μέχρι
τῶν
ἡμίσεων,
ἐὰν
ἄρτιοι
|
γίγνωνται, |
περιττοὶ
δὲ
ἐὰν
ὦσιν,
ἕνα |
[12, 946] |
πᾶσιν
ἢ
τοῖν
δυοῖν
ἴσαι
|
γίγνωνται, |
τῇ
ἀγαθῇ
μοίρᾳ
καὶ
τύχῃ |
[12, 941] |
(ταῦτα
δὲ
νομοθέτῃ
μᾶλλον
προσήκει
|
γιγνώσκειν |
ἢ
ποιηταῖς
σύμπασιν.
ὁ
μὲν |
[12, 966] |
ὅσον
δυνατόν
ἐστιν
ταῦτ'
ἄνθρωπον
|
γιγνώσκειν, |
καὶ
τοῖς
μὲν
πλείστοις
τῶν |
[12, 942] |
διδάξαι
τὴν
ψυχὴν
ἔθεσι
μήτε
|
γιγνώσκειν |
μήτ'
ἐπίστασθαι
τὸ
παράπαν,
ἀλλ' |
[12, 962] |
ἡμῖν
ἕξειν,
εἶναί
τι
τὸ
|
γιγνῶσκον |
ἐν
αὐτῷ
πρῶτον
μὲν
τοῦτο |
[12, 964] |
ἱκανοὶ
φύλακες
εἶεν,
ἀρετῆς
πέρι
|
γιγνώσκοντες |
ἱκανῶς,
θαυμαστόν
τι
ταύτην
τὴν |
[12, 955] |
ἐάν
τις
κλεμμάδιον
ὁτιοῦν
ὑποδέχηται
|
γιγνώσκων, |
τὴν
αὐτὴν
ὑπεχέτω
δίκην
τῷ |
[12, 955] |
(οὔ·
τὸ
γὰρ
γνῶναι
καὶ
|
γνόντα |
καρτερεῖν
οὐκ
εὐπετές,
ἀκούοντα
δὲ |
[12, 965] |
ἓν
ἐπείγεσθαι
γνῶναί
τε,
καὶ
|
γνόντα |
πρὸς
ἐκεῖνο
συντάξασθαι
πάντα
συνορῶντα; |
[12, 951] |
τοὺς
νόμους
διαφυλάττειν
ἄνευ
τοῦ
|
γνώμῃ |
λαβεῖν
αὐτοὺς
ἀλλὰ
μὴ
μόνον |
[12, 946] |
ἀποτίνειν
κατὰ
τὴν
τῶν
εὐθύνων
|
γνώμην. |
ἥτις
δ'
ἂν
τῶν
ἀρχῶν |
[12, 955] |
δὲ
φλαύροις
(οὔ·
τὸ
γὰρ
|
γνῶναι |
καὶ
γνόντα
καρτερεῖν
οὐκ
εὐπετές, |
[12, 965] |
πρὸς
δὲ
τὸ
ἓν
ἐπείγεσθαι
|
γνῶναί |
τε,
καὶ
γνόντα
πρὸς
ἐκεῖνο |
[12, 964] |
ἄλλων
τοὺς
φύλακας,
τῷ
δεομένῳ
|
(γνῶναί |
τε
καὶ
εἰδέναι,
ἢ
τῷ |
[12, 966] |
ἕκαστον
τούτων
τοὺς
φύλακας
ἡμῖν
|
γνωστέον, |
ἢ
καὶ
ὅπως
ἕν
τε |
[12, 967] |
ὡς
ἔστιν
πρεσβύτατον
ἁπάντων
ὅσα
|
γονῆς |
μετείληφεν,
ἀθάνατόν
τε,
ἄρχει
τε |
[12, 961] |
ἂν
εἴη
καλουμένη.
(Κλεινίας)
ἔοικε
|
γοῦν. |
(Ἀθηναῖος)
ἔοικε
γάρ.
ἀλλ'
ὁ |
[12, 964] |
τοιαῦτα
ἀγνοεῖν
αἰσχρόν.
(Κλεινίας)
ἔοικεν
|
γοῦν. |
(Ἀθηναῖος)
μεῖζον
δή
τι
νομοθέτῃ |
[12, 952] |
τι
βελτίων
ἥκειν
δόξῃ,
χάριν
|
γοῦν |
τῆς
σφόδρα
προθυμίας
αἰνείσθω,
ἐὰν |
[12, 966] |
ἀρετὴν
ἔγκριτον
γίγνεσθαι;
(Κλεινίας)
δίκαιον
|
γοῦν, |
ὡς
λέγεις,
τὸν
περὶ
τὰ |
[12, 955] |
καὶ
τὴν
ἐπέτειον
ἐπικαρπίαν
ἐν
|
γράμμασιν |
ἀποφέρειν
ἀγρονόμοις
φυλέτας,
ὅπως
ἂν |
[12, 957] |
καὶ
ὅσοι
καταλογάδην,
εἴτ'
ἐν
|
γράμμασιν |
εἴτε
καθ'
ἡμέραν
ἐν
ταῖς |
[12, 968] |
παραλαμβάνειν
ἕκαστα,
μάταιον
ταῦτ'
ἐν
|
γράμμασιν |
λέγειν·
οὐδὲ
γὰρ
αὐτοῖς
τοῖς |
[12, 957] |
εἴη
σαφὴς
τὰ
τοῦ
νομοθέτου
|
γράμματα, |
ἃ
δεῖ
κεκτημένον
ἐν
αὑτῷ, |
[12, 957] |
δίκην
βλέπειν
τε
καὶ
κεκτημένον
|
γράμματα |
αὐτῶν
πέρι
μανθάνειν·
πάντων
γὰρ |
[12, 946] |
πόλει,
ἀποφηνάντων,
εἰς
τὴν
ἀγορὰν
|
γράμματα |
καταθέντες,
περὶ
ἑκάστης
ἀρχῆς
ὅτι |
[12, 941] |
ἀποπρεσβεύσας
γένηται
φανερὸς
ἢ
κηρυκεύσας,
|
γραφαὶ |
κατὰ
τούτων
ἔστων
ὡς
Ἑρμοῦ |
[12, 943] |
τινὶ
κάκῃ
μὴ
στρατηγῶν
ἀφέντων,
|
γραφὰς |
ἀστρατείας
εἶναι
πρὸς
τοὺς
πολεμικοὺς |
[12, 943] |
τοῦ
χρόνου,
λιποταξίου
τούτων
εἶναι
|
γραφὰς |
ἐν
τοῖς
αὐτοῖς
οἷς
περὶ |
[12, 955] |
τῷ
διακωλυθέντι
(διδόναι
καὶ
νικήσαντα
|
γράφειν |
ἐν
ἱεροῖς
οἷς
ἂν
ἐθέλῃ, |
[12, 948] |
τινα
δίκην
τὰ
μὲν
ἐγκλήματα
|
γράφειν, |
ὅρκον
δὲ
μὴ
ἐπομνύναι,
καὶ |
[12, 956] |
πεμπτημόριον
ἀποτινέτω
τοῦ
τιμήματος
τῆς
|
γραφείσης |
δίκης.
ἐὰν
δ'
ἐγκαλῶν
τις |
[12, 947] |
κακὸς
γενόμενος
ὕστερον
τῆς
κρίσεως,
|
γράφεσθαι |
μὲν
τὸν
βουλόμενον
αὐτὸν
ὁ |
[12, 948] |
τούτοις
τὸ
τῶν
ἐκλεκτῶν
δικαστήριον,
|
γραφέσθω |
δὲ
ὁ
γραφόμενος,
ὃν
ἂν |
[12, 948] |
ὃν
ἂν
γράφηται,
λέγουσαν
τὴν
|
γραφὴν |
ἀνάξιον
εἶναι
τὸν
καὶ
τὸν |
[12, 948] |
δὲ
ὁ
γραφόμενος,
ὃν
ἂν
|
γράφηται, |
λέγουσαν
τὴν
γραφὴν
ἀνάξιον
εἶναι |
[12, 948] |
ἐκλεκτῶν
δικαστήριον,
γραφέσθω
δὲ
ὁ
|
γραφόμενος, |
ὃν
ἂν
γράφηται,
λέγουσαν
τὴν |
[12, 943] |
ἱερά,
ὧν
ἄν
τις
βούληται,
|
γράψαντα |
ἀναθεῖναι
μαρτύριον
εἰς
τὴν
τῶν |
[12, 948] |
φεύγοντα
κατὰ
ταὐτὰ
τὴν
ἄρνησιν
|
γράψαντα |
παραδοῦναι
τοῖς
ἄρχουσιν
ἀνώμοτον.
δεινὸν |
[12, 943] |
ἀγωνιστῇ
γενέσθαι
μηδὲ
ἀστρατείας
ἄλλον
|
γράψασθαί |
ποτε
μηδὲ
κατηγόρῳ
τούτων
πέρι |
[12, 942] |
ἐπιτάττῃ
τις
καὶ
πορεύεσθαι
καὶ
|
γυμνάζεσθαι |
καὶ
λοῦσθαι
καὶ
σιτεῖσθαι
καὶ |
[12, 947] |
τῶν
νέων
τῶν
ἐν
τοῖς
|
γυμνασίοις, |
οὓς
ἂν
οἱ
προσήκοντες
τοῦ |
[12, 955] |
ἐθέλοντι
γίγνεσθαι.
ἐὰν
δὲ
ἀνταγωνιστὴν
|
γυμναστικῆς |
ἢ
μουσικῆς
ἤ
τινος
ἀγῶνος |
[12, 947] |
δὲ
ἀγῶνα
μουσικῆς
αὐτοῖς
καὶ
|
γυμνικὸν |
ἱππικόν
τε
θήσουσιν.
τὰ
μὲν |
[12, 949] |
χορῶν
καὶ
πάσης
μουσικῆς
καὶ
|
γυμνικῶν |
τε
καὶ
ἱππικῶν
ἄθλων
ἐπιστάτας |
[12, 954] |
ἂν
ἐθέλῃ
τις
παρ'
ὁτῳοῦν,
|
γυμνὸς |
ἢ
χιτωνίσκον
ἔχων
ἄζωστος,
προομόσας |
[12, 944] |
τῇ
γενέσει
ἐναντία
γένεσις,
εἰς
|
γυναῖκα |
ἐξ
ἀνδρὸς
μεταβαλοῦσα,
τιμωρία
τούτῳ |
[12, 949] |
ἱκετείαις
χρώμενον
ἀσχήμοσιν
μήτε
οἴκτοις
|
γυναικείοις, |
ἀλλὰ
τὸ
δίκαιον
μετ'
εὐφημίας |
[12, 947] |
ἑπομένας
ἐξόπισθεν
ὅσαι
τ'
ἂν
|
γυναῖκες |
τῆς
παιδοποιήσεως
ἀπηλλαγμέναι
τυγχάνωσιν,
μετὰ |
[12, 944] |
δρᾶσαι,
Καινέα
τὸν
Θετταλὸν
ἐκ
|
γυναικὸς |
μεταβαλόντα
εἰς
ἀνδρὸς
φύσιν·
ἦν |
[12, 956] |
ὑφὴν
δὲ
μὴ
πλέον
ἔργον
|
γυναικὸς |
μιᾶς
ἔμμηνον.
χρώματα
δὲ
λευκὰ |