HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Les lois, livre XII

Liste des contextes (ordre alphabétique)


γ  =  88 formes différentes pour 242 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, pages
[12, 952]   ἐὰν δὲ (μή, τεθνάτω, ἐάν  γ'   ἐν δικαστηρίῳ ἁλῷ πολυπραγμονῶν τι
[12, 948]   ἀνώμοτον. δεινὸν γάρ που, δικῶν  γ'   ἐν πόλει πολλῶν (γενομένων, εὖ
[12, 963]   δεῖ βλέπειν. ~(Κλεινίας) οὐκοῦν τό  γ'   ἡμέτερον, ξένε, ὀρθῶς ἂν
[12, 944]   παρὰ θεῶν προῖκα ἐν τοῖς  γάμοις   ἐπιδοθῆναι Θέτιδι, ταῦτα δὲ Ἕκτωρ
[12, 959]   πάτριος λέγει τῷ μὲν  γὰρ   ἀγαθῷ θαρραλέον, τῷ δὲ κακῷ
[12, 943]   μήτ' ἄκοντα (κατὰ δύναμιν παρθένος  γὰρ   Αἰδοῦς Δίκη λέγεταί τε καὶ
[12, 942]   ὑποδημάτων γένεσιν καὶ φύσιν· ταῦτα  γὰρ   ἀκρωτήρια ὄντα σῳζόμενά τε ἔχει
[12, 941]   ἅπερ αὐτοὶ θεοὶ δρῶσιν· οὔτε  γὰρ   ἀληθὲς οὔτ' εἰκός, ἀλλ' ὅς
[12, 961]   (Κλεινίας) ἔοικε γοῦν. (Ἀθηναῖος) ἔοικε  γάρ.   ἀλλ' περὶ τί νοῦς
[12, 963]   χαλεπὸν λέγω δηλῶσαι. διανειμώμεθα  γὰρ   ἀλλήλοις τὴν ἐρώτησιν καὶ ἀπόκρισιν.
[12, 944]   μεταβαλόντα εἰς ἀνδρὸς φύσιν· ἦν  γὰρ   ἀνδρὶ ῥιψάσπιδι τρόπον τινὰ πρέπουσα
[12, 951]   ἀπειργέτω μηδεὶς τούτους νόμος. οὔτε  (γὰρ   ἄπειρος οὖσα πόλις ἀνθρώπων κακῶν
[12, 968]   ταῦτ' ἐν γράμμασιν λέγειν· οὐδὲ  γὰρ   αὐτοῖς τοῖς μανθάνουσι (δῆλα γίγνοιτ'
[12, 955]   ἐπὶ δὲ φλαύροις (οὔ· τὸ  γὰρ   γνῶναι καὶ γνόντα καρτερεῖν οὐκ
[12, 963]   τὰ λοιπὰ δὴ συνακολούθει. νοῦν  γὰρ   δὴ κυβερνητικὸν μὲν καὶ ἰατρικὸν
[12, 967]   ἑαυτοὺς δὲ πολὺ μᾶλλον· τὸ  γὰρ   δὴ πρὸ τῶν ὀμμάτων, πάντα
[12, 967]   ὑπὸ (τῶν πολλῶν. οἱ μὲν  γὰρ   διανοοῦνται τοὺς τὰ τοιαῦτα μεταχειρισαμένους
[12, 944]   ἄρα γίγνοιτ' ἂν πρόσφορος; οὐ  γὰρ   δυνατὸν ἀνθρώπῳ δρᾶν τοὐναντίον ὥς
[12, 959]   μήτινα μεγάλην εἶναι τετελευτηκότι· ζῶντι  γὰρ   ἔδει βοηθεῖν πάντας τοὺς προσήκοντας,
[12, 951]   ἀλλὰ μὴ μόνον ἔθεσιν. εἰσὶ  γὰρ   ἐν τοῖς πολλοῖς ἄνθρωποι ἀεὶ
[12, 963]   ἂν εἴη πάλαι τιθέμενον; πρὸς  γὰρ   ἓν ἔφαμεν δεῖν ἀεὶ πάνθ'
[12, 966]   ἐστιν τὸ πᾶν διακεκοσμηκώς.  γὰρ   ἰδὼν ταῦτα μὴ φαύλως μηδ'
[12, 944]   δικάζων μὴ ἀμελείτω σκοπεῖν. τὸν  γὰρ   κακὸν ἀεὶ δεῖ κολάζειν, ἵν'
[12, 949]   ἐθέλωσι, καὶ διδόναι κυρίως οὐ  γὰρ   καταγηράσουσιν οὐδ' ἐννεοττεύοντες ἐν τῇ
[12, 948]   δεῖ καὶ τοὺς νόμους· ἐν  γὰρ   λήξεσιν δικῶν τοὺς μετὰ νοῦ
[12, 963]   ἤθη τῶν πάνυ νέων· ἄνευ  γὰρ   λόγου καὶ φύσει γίγνεται ἀνδρεία
[12, 957]   γράμματα αὐτῶν πέρι μανθάνειν· πάντων  γὰρ   μαθημάτων κυριώτατα τοῦ τὸν μανθάνοντα
[12, 941]   αὐτῆς δίκης δεῖ. μικρόν τι  γὰρ   κλέπτων ἔρωτι μὲν ταὐτῷ,
[12, 944]   ἀποβολεὺς δὲ ὅπλων. οὐχ ὁμοίως  γὰρ   τε ἀφαιρεθεὶς μετ' εἰκυίας
[12, 945]   διαλυθεῖσαν (οἴχεσθαι πολιτείαν. ἂν μὲν  γὰρ   οἱ τοὺς ἄρχοντας ἐξευθύνοντες βελτίους
[12, 950]   πρὸς τῶν πολλῶν. τὸ μὲν  γὰρ   ὀρθότατον καὶ μέγιστον, ὄντα ἀγαθὸν
[12, 950]   ἄλλοις μὴ δοκεῖν. οὐ  γὰρ   ὅσον οὐσίας ἀρετῆς ἀπεσφαλμένοι τυγχάνουσιν
[12, 962]   ὑγιείας σώματι παρασκευήν; (Κλεινίας) πῶς  γὰρ   οὔ; (Ἀθηναῖος) ἰατρὸς δὴ τὸ
[12, 966]   μὴ κατὰ φύσιν; (Κλεινίας) πῶς  γὰρ   οὔ; (Ἀθηναῖος) μῶν οὖν οὐχ
[12, 944]   τῶν ὀνομάτων ἐπιφορά· ῥίψασπις μὲν  γὰρ   οὐκ ἐν πᾶσιν ὀνομάζοιτ' ἂν
[12, 961]   τοῖς (ἔμπροσθεν λόγοις; (Κλεινίας) ἦν  γὰρ   οὖν. (Ἀθηναῖος) τούτου δὴ πέρι
[12, 945]   εὐθυντάς τινας ἀνευρίσκειν θείους. ἔχει  γὰρ   οὖν οὕτω. πολλοὶ καιροὶ πολιτείας
[12, 942]   μάλιστα πᾶσι πάντων γίγνεσθαι τούτου  γὰρ   οὔτ' ἔστιν οὔτε ποτὲ μὴ
[12, 948]   ταχεῖαι δίκαι ἐκρίνοντ' αὐτῷ· διδοὺς  γὰρ   περὶ ἑκάστων τῶν ἀμφισβητουμένων (ὅρκον
[12, 944]   ᾖ, οὐ τὸν δυστυχῆ· οὐδὲν  γὰρ   πλέον. ζημία δὴ τῷ τὴν
[12, 948]   παραδοῦναι τοῖς ἄρχουσιν ἀνώμοτον. δεινὸν  γάρ   που, δικῶν γ' ἐν πόλει
[12, 963]   ἀνδρείαν, τὸ δὲ φρόνησιν. ἐρῶ  γάρ   σοι τὴν αἰτίαν, ὅτι τὸ
[12, 951]   ἐπανορθούμενον, εἴ τι παραλείπεται. ἄνευ  γὰρ   ταύτης τῆς θεωρίας καὶ ζητήσεως
[12, 969]   Κλεινία, μέλειν παρακελεύομαι· σὺ  γὰρ   τὴν Μαγνήτων πόλιν,
[12, 953]   τοιοῦτος ἕτερος αὐτὸς ὤν· ἐπὶ  γὰρ   τὴν τοῦ τῆς παιδείας ἐπιμελουμένου
[12, 966]   ἐνδείκνυσθαι; (Κλεινίας) καὶ πῶς; ἀνδραπόδου  γάρ   τινα σὺ λέγεις ἕξιν. (Ἀθηναῖος)
[12, 960]   ἐκπορισώμεθα τοῖς εἰρημένοις νόμοις· γελοῖον  γὰρ   τό γε μάτην πονήσαντα ὁτιοῦν
[12, 968]   τὸ τοιοῦτον ἁμιλληθῶμεν πάντες. συλλήπτωρ  γὰρ   τούτου γε ὑμῖν καὶ ἐγὼ
[12, 963]   γε ἅπαντα ταῦτα προσαγορεύομεν. ἀνδρείαν  γάρ   φαμεν ἀρετὴν εἶναι, καὶ τὴν
[12, 969]   κατασκευάσας αὐτὴν ὀρθῶς, τό  γε   ἀνδρειότατος (εἶναι δοκεῖν τῶν ὕστερον
[12, 963]   μήν; (Ἀθηναῖος) καὶ μὴν ἕν  γε   ἅπαντα ταῦτα προσαγορεύομεν. ἀνδρείαν γάρ
[12, 963]   (Ἀθηναῖος) ναί. (Κλεινίας) τὴν δέ  γε   ἀρετὴν τέτταρα ἔθεμέν που. (Ἀθηναῖος)
[12, 967]   κεκτημένα· καί τινες ἐτόλμων τοῦτό  γε   αὐτὸ παρακινδυνεύειν καὶ τότε, λέγοντες
[12, 969]   φράζειν τε καὶ ἐξηγεῖσθαι τά  γε   δεδογμένα ἐμοὶ περὶ τῆς παιδείας
[12, 962]   οὐ δῆτα, ξένε, σαφῶς  γε·   εἰ δ' οὖν τοπάζειν δεῖ,
[12, 966]   αὐτούς. (Κλεινίας) ἀλλὰ μὴν δεῖ  γε,   εἴπερ δυνατόν. (Ἀθηναῖος) τί δὲ
[12, 967]   ἅπτεσθαι, καὶ δὴ καὶ λοιδορήσεις  γε   ἐπῆλθον ποιηταῖς, τοὺς φιλοσοφοῦντας κυσὶ
[12, 965]   δυνατοὶ φράζειν ἐσόμεθα; οὔκουν ἐάν  γε   ἡμῖν συμβούλοις πειθώμεθα, ἄλλως δέ
[12, 948]   ὧν εἷς ἦν αὐτός, ὥς  γε   λόγος. ἔοικεν δὴ δικαστῇ μὲν
[12, 960]   εἰρημένοις νόμοις· γελοῖον γὰρ τό  γε   μάτην πονήσαντα ὁτιοῦν εἰς μηδὲν
[12, 963]   οὐχ ἕξεις εἰπεῖν; σύ  γε,   Μέγιλλε καὶ Κλεινία, ἔχετον διαρθροῦντες
[12, 961]   ζῴῳ ψυχὴ καὶ κεφαλή, τό  γε   μέγιστον, πεφύκατον. (Κλεινίας) πῶς αὖ
[12, 969]   ἐπιγιγνομένων οὐκ ἐκφεύξῃ ποτέ. ἐάν  γε   μὴν οὗτος ἡμῖν θεῖος
[12, 960]   ἀλλ' ἔστι μὴν δυνατόν, ὥς  γέ   μοι τὰ νῦν παντάπασι καταφαίνεται.
[12, 964]   δὲ λόγον ἀγνοεῖν, τόν  γε   ὄντα τι καὶ περὶ τῶν
[12, 963]   ἓν ἕκαστον ἀνάγκη φάναι, τεττάρων  γε   ὄντων. (Κλεινίας) τί μήν; (Ἀθηναῖος)
[12, 957]   καὶ πρόσθεν, ~καλὸν δὲ τό  γε   ὀρθὸν καὶ (δὶς καὶ τρίς.
[12, 963]   μὲν οὖν. (Κλεινίας) νοῦν δέ  γε   πάντων τούτων ἡγεμόνα, πρὸς ὃν
[12, 950]   ἅμα μὲν οὐκ ἐγχωρεῖ τό  γε   (παράπαν, ἔτι δὲ ἄγριον καὶ
[12, 965]   οὖν. (Ἀθηναῖος) οὐκοῦν ἐλέγομεν τόν  γε   πρὸς ἕκαστα ἄκρον δημιουργόν τε
[12, 944]   δὲ χρὴ τὸν νόμον ἁμῶς  γέ   πως ὁρίζειν πειρᾶσθαι κατὰ μέρη.
[12, 950]   θηρεύειν, χωρὶς δὲ μηδαμῶς, τόν  γε   τέλεον ἄνδρα ἐσόμενον, καὶ δὴ
[12, 959]   τὸ τέλος ἁπάντων νομοφύλαξ εἷς  γέ   τις ἐπιστατῇ, ὃν ἂν οἱ
[12, 968]   δυνηθῶμεν; (Ἀθηναῖος) καὶ μὴν πρός  γε   τὸ τοιοῦτον ἁμιλληθῶμεν πάντες. συλλήπτωρ
[12, 963]   μετέχει, τῆς ἀνδρείας, καὶ τά  γε   τῶν παίδων ἤθη τῶν πάνυ
[12, 968]   ἁμιλληθῶμεν πάντες. συλλήπτωρ γὰρ τούτου  γε   ὑμῖν καὶ ἐγὼ γιγνοίμην ἂν
[12, 961]   αἰσθήσεων κραθεὶς σωτηρία πλοίων ἔν  γε   χειμῶσιν καὶ ἐν εὐδίαις γίγνοιτ'
[12, 969]   ἂν εἴη. σοὶ δὴ τοῦτό  γε,   Κλεινία, μέλειν παρακελεύομαι· σὺ
[12, 964]   τῶν νῦν πόλεων; (Κλεινίας) οὐδέν  γε,   ὡς εἰκός. (Ἀθηναῖος) τί οὖν;
[12, 951]   καὶ εἰς τὸν πόλεμον ἔστω  γεγενημένος,   (εἰ μέλλει τὸ τῶν νομοφυλάκων
[12, 963]   ὅτε τέτταρα ἐφήσαμεν ἀρετῆς εἴδη  γεγονέναι,   δῆλον ὡς ἓν ἕκαστον ἀνάγκη
[12, 968]   ψυχῆς ἑκάστῳ που μαθήματος ἐπιστήμην  γεγονέναι.   οὕτω δὴ πάντα τὰ περὶ
[12, 946]   πλὴν αὑτοῦ, μὴ ἔλαττον πεντήκοντα  γεγονότα   ἐτῶν. τῶν δὲ προκριθέντων οὓς
[12, 947]   (κειμένας, οὗ δὴ τὸν μακάριον  γεγονότα   θέντες, κύκλῳ χώσαντες, πέριξ δένδρων
[12, 961]   μὴ ἔλαττον τριάκοντ' ἔτη  γεγονότα,   πρῶτον δὲ αὐτὸν κρίναντα ἐπάξιον
[12, 961]   δὲ μή, ἀπόρρητον εἶναι τὴν  γεγονυῖαν   κρίσιν τοῖς τε ἄλλοις δὴ
[12, 968]   τοιαῦτ' ἐμπειρίαν τε καὶ σκέψιν  γεγονυῖάν   μοι καὶ μάλα συχνήν. (Κλεινίας)
[12, 951]   θεωρὸς τοιοῦτος ἡμῖν  γεγονὼς   ἔστω πλειόνων ἐτῶν πεντήκοντα,
[12, 953]   μὲν ἔλαττον ἐτῶν μηδὲν πεντήκοντα  γεγονὼς   ἔστω, πρὸς τούτῳ δὲ ἀξιῶν
[12, 951]   μεθήσειν πόλεις· πλέον δὲ ἑξήκοντα  γεγονὼς   ἐτῶν μηκέτι θεωρείτω. θεωρήσας δὲ
[12, 960]   αὐτὸ ἐκπορισώμεθα τοῖς εἰρημένοις νόμοις·  γελοῖον   γὰρ τό γε μάτην πονήσαντα
[12, 949]   χάριν μήτε ἐπαρώμενον ἑαυτῷ καὶ  γένει   μήτε ἱκετείαις χρώμενον ἀσχήμοσιν μήτε
[12, 944]   πασῶν (μάλιστα κείνῃ τῇ  γενέσει   ἐναντία γένεσις, εἰς γυναῖκα ἐξ
[12, 967]   πῶς; (Ἀθηναῖος) οὐκ ἔστιν ποτὲ  γενέσθαι   βεβαίως θεοσεβῆ θνητῶν ἀνθρώπων οὐδένα,
[12, 955]   ἐπιγραφὴν τοῦ τοιούτου ἀγῶνός ποτε  γενέσθαι,   βλάβης δὲ ὑπόδικος γιγνέσθω, ἐάντε
[12, 943]   μήποτε τῆς ὅλης ἀριστείας ἀγωνιστῇ  γενέσθαι   μηδὲ ἀστρατείας ἄλλον γράψασθαί ποτε
[12, 943]   ποτε μηδὲ κατηγόρῳ τούτων πέρι  γενέσθαι,   πρὸς τούτοις δ' ἔτι προστιμᾶν
[12, 968]   ῥᾴδιον οὔτε ηὑρηκότος ἄλλου μαθητὴν  γενέσθαι.   πρὸς τούτοις δὲ χρόνους, οὕς
[12, 942]   ἀπολλύντας (πίλων τε καὶ ὑποδημάτων  γένεσιν   καὶ φύσιν· ταῦτα γὰρ ἀκρωτήρια
[12, 945]   δή τινα τρόπον αὐτῶν τοιάνδε  γένεσιν.   κατ' ἐνιαυτὸν ἕκαστον μετὰ τροπὰς
[12, 966]   θειότατόν ἐστιν πάντων ὧν κίνησις  γένεσιν   παραλαβοῦσα ἀέναον οὐσίαν ἐπόρισεν· ἓν
[12, 944]   κείνῃ τῇ γενέσει ἐναντία  γένεσις,   εἰς γυναῖκα ἐξ ἀνδρὸς μεταβαλοῦσα,
[12, 963]   οὔτ' ἔστιν οὐδ' αὖθίς ποτε  γενήσεται,   ὡς ὄντος ἑτέρου. (Κλεινίας) ἀληθῆ
[12, 942]   οὔτ' ἔστιν οὔτε ποτὲ μὴ  γένηται   κρεῖττον οὔτε ἄμεινον οὔτε τεχνικώτερον
[12, 958]   τῶν δικασίμων μηνῶν ἐχόμενος  γένηται   μήν, ἐάν τις μὴ ἀπαλλάττῃ
[12, 969]   μὴν οὗτος ἡμῖν θεῖος  γένηται   σύλλογος, φίλοι ἑταῖροι, παραδοτέον
[12, 954]   προστυχὴς δὲ ἐν πέντε ἔτεσιν  γένηταί   τις, τῶν πέντε ἐξελθόντων ἐτῶν,
[12, 941]   τὰ παρ' ἐκείνων ὀρθῶς ἀποπρεσβεύσας  γένηται   φανερὸς κηρυκεύσας, γραφαὶ κατὰ
[12, 958]   ἀνδρὶ δὴ τὸ μετὰ τοῦτο  γεννηθέντι   καὶ ἐκτραφέντι, καὶ γεννήσαντι καὶ
[12, 960]   κατοικίσαι τ' ἐστίν, ἀλλὰ τῷ  γεννηθέντι   σωτηρίαν ἐξευρόντα τελέως ἀεί, τότ'
[12, 958]   τοῦτο γεννηθέντι καὶ ἐκτραφέντι, καὶ  γεννήσαντι   καὶ ἐκθρέψαντι τέκνα, καὶ συμμείξαντι
[12, 957]   (χρὴ τὰ πρέποντα τῇ νῦν  γεννωμένῃ   πολιτείᾳ κατασκευάζειν συλλογισαμένους καὶ ἐπανορθουμένους,
[12, 968]   ἄρχων μὲν οὐκ ἄν ποτε  γένοιτο   ἱκανὸς ὅλης πόλεως, ὑπηρέτης δ'
[12, 946]   πέντε καὶ ἑβδομήκοντα ἔτη συμβῇ  γενόμενα,   τὸ λοιπὸν δὲ τρεῖς ἀεὶ
[12, 944]   ἐξ ἀνδρὸς μεταβαλοῦσα, τιμωρία τούτῳ  γενομένη.   νῦν δ' ὅτι τούτων ἐγγύτατα
[12, 943]   περὶ τῆς στρατείας τῆς τότε  γενομένης   αὐτοῖς. στέφανον δὲ τὸ νικητήριον
[12, 955]   τιμήματος ὅλου μέρει ἐάντε τῆς  γενομένης   ἐπ' ἐνιαυτὸν ἑκάστοτε προσόδου, χωρὶς
[12, 968]   σύλλογον, (παιδείας ὁπόσης διεληλύθαμεν κοινωνὸν  γενόμενον·   πῶς ποιῶμεν; (Κλεινίας) ἀλλ'
[12, 961]   μετὰ τῶν καλλίστων αἰσθήσεων κραθείς,  γενόμενός   τε εἰς ἕν, σωτηρία ἑκάστων
[12, 947]   τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν ἐπιδείξῃ κακὸς  γενόμενος   ὕστερον τῆς κρίσεως, γράφεσθαι μὲν
[12, 969]   πρόσθεν βίῳ πρὸς ἀρετὴν σωτηρίας  γενομένους.   (Μέγιλλος) φίλε Κλεινία, ἐκ
[12, 947]   ἐνιαυτὸν τὸν πρῶτον κριθέντα τῶν  γενομένων   ἐκείνῳ τῷ (ἐνιαυτῷ τῶν ἱερέων,
[12, 948]   δικῶν γ' ἐν πόλει πολλῶν  (γενομένων,   εὖ εἰδέναι σμικροῦ δεῖν τοὺς
[12, 945]   λόγος ἂν εἴη πρέπων ἀρχόντων  γενομένων   τῶν μὲν κατὰ τύχην κλήρου
[12, 946]   ἕνα ἀφελεῖν, ἂν ἐλάχισται  γένωνται,   καταλιπεῖν δὲ τοὺς ἡμίσεις αὐτῶν
[12, 947]   τε θήσουσιν. τὰ μὲν δὴ  γέρα   ταῦτα τοῖς τὰς εὐθύνας διαφυγοῦσιν·
[12, 952]   δ' ἂν τούτων ἐγκρίνωσιν οἱ  γεραίτεροι,   τοὺς νεωτέρους πάσῃ σπουδῇ μανθάνειν,
[12, 965]   ἄξια λόγου διαφερόντως φρονεῖν, τοὺς  γέροντας,   βουλεύεσθαι, καὶ ὑπηρέταις χρωμένους μετὰ
[12, 955]   τὸν μέτριον ἄνδρα ἀνατιθέντα δωρεῖσθαι.  γῆ   μὲν οὖν ἑστία τε οἰκήσεως
[12, 958]   ὅσα τροφὴν μήτηρ οὖσα  γῆ   πρὸς ταῦτα πέφυκεν βούλεσθαι φέρειν,
[12, 951]   οἰκοῦντα, ἐξιόντα κατὰ θάλατταν καὶ  γῆν,   ζητεῖν (ὃς ἂν ἀδιάφθαρτος ᾖ,
[12, 958]   σὺν τοῖς νόμοις ἐν μοίρᾳ  γηράσαντι   τελευτὴ γίγνοιτ' ἂν κατὰ φύσιν.
[12, 947]   σύμψηφον ᾖ. θήκην δὲ ὑπὸ  γῆς   αὐτοῖς εἰργασμένην εἶναι ψαλίδα προμήκη
[12, 958]   θεῖα νόμιμα τῶν τε ὑπὸ  γῆς   θεῶν καὶ τῶν τῇδε, ὅσα
[12, 967]   φερόμενα, μεστὰ εἶναι λίθων καὶ  γῆς   καὶ πολλῶν ἄλλων ἀψύχων σωμάτων
[12, 949]   μήτε χρηματίζηται πλὴν τὸν ἐκ  γῆς   χρηματισμὸν μήτ' ἐμπορεύηται, περὶ ἀποδημίας
[12, 956]   δὴ δίκας ἂν εἴη χρεὼν  γίγνεσθαι.   δικαστηρίων δὲ τὸ μὲν πρῶτον
[12, 955]   ὑπόδικον δὲ ἀνδραποδισμοῦ τῷ ἐθέλοντι  γίγνεσθαι.   ἐὰν δὲ ἀνταγωνιστὴν γυμναστικῆς
[12, 967]   ταύτης ἀναγκαίαις ἄλλαις τέχναις ἀθέους  γίγνεσθαι,   καθεωρακότας ὡς οἷόν τε γιγνόμενα
[12, 956]   ὅσα τε καὶ δεῖ  γίγνεσθαι,   καὶ νόμοι περὶ τῶν συμβολαίων
[12, 966]   αὖ τῶν πρὸς ἀρετὴν ἔγκριτον  γίγνεσθαι;   (Κλεινίας) δίκαιον γοῦν, ὡς λέγεις,
[12, 947]   θρήνων δὲ καὶ ὀδυρμῶν χωρὶς  γίγνεσθαι,   κορῶν δὲ χορὸν πεντεκαίδεκα καὶ
[12, 958]   ὅσα προσήκει τελεῖσθαι, τοὺς ἐξηγητὰς  γίγνεσθαι   κυρίους φράζοντας· θήκας δ' εἶναι
[12, 952]   δοκῇ συμφέρειν μαθοῦσι μὲν εὐαγέστερον  γίγνεσθαι,   μὴ μαθοῦσι δὲ σκοτωδέστερα τὰ
[12, 968]   δὲ κυρίους ὧν αὐτοὺς δεῖ  γίγνεσθαι   νομοθετεῖν ἀλλὰ ἤδη τὸ τὰ
[12, 964]   μνήμαις, τοῖς πρεσβυτέροις δὲ ἐξαγγέλους  γίγνεσθαι   πάντων τῶν κατὰ πόλιν, ~(τοὺς
[12, 956]   ὁπόσα τοιαῦτα ἀναγκαῖα περὶ δίκας  γίγνεσθαι,   προτέρων τε καὶ ὑστέρων λήξεις,
[12, 957]   κυριώτατα τοῦ τὸν μανθάνοντα βελτίω  γίγνεσθαι   τὰ περὶ τοὺς νόμους κείμενα,
[12, 949]   ἐνεχύρων εἶναι, τὸ δὲ νόμισμα  γίγνεσθαι   τῇ πόλει· ἐὰν δὲ ζημίας
[12, 954]   εἴτε ἀλλότριον, ἀτελῆ καὶ ἄκυρον  γίγνεσθαι   τὴν δίκην, ~ἐὰν δὲ ἐλεύθερον,
[12, 961]   σύλλογον ἡμῖν ἐν τῇ πόλει  γίγνεσθαι   τοιόνδε τινά; δέκα μὲν τῶν
[12, 959]   μὲν μὴ μακρότερον χρόνον ἔνδον  γίγνεσθαι   τοῦ δηλοῦντος τόν τε ἐκτεθνεῶτα
[12, 958]   ταῖς πράξεσι νόμους αὐτῶν χρεὼν  γίγνεσθαι   τούσδε· πρῶτον μὲν δικάζουσα
[12, 942]   βίον ὅτι μάλιστα πᾶσι πάντων  γίγνεσθαι   τούτου γὰρ οὔτ' ἔστιν οὔτε
[12, 956]   καὶ χρόνους ἐν οἷς ἕκαστα  γίγνεσθαι   χρεών, καὶ διαψηφίσεων πέρι καὶ
[12, 955]   ποτε γενέσθαι, βλάβης δὲ ὑπόδικος  γιγνέσθω,   ἐάντε ἡττῆται ἀγωνιζόμενος ἐάντε καὶ
[12, 948]   ~ὁ δ' ἀγὼν (ἐν δικαστηρίῳ  γιγνέσθω   τοιῷδέ τινι τρόπῳ. πρῶτον μὲν
[12, 942]   ζημίαν (ἀποτίνειν αὐτὸν κρίσις  γιγνέσθω·   τὸν δὲ ἀστὸν καὶ τεθραμμένον
[12, 963]   ἄνευ γὰρ λόγου καὶ φύσει  γίγνεται   ἀνδρεία ψυχή, ἄνευ δὲ αὖ
[12, 950]   τῶν εἰκότων, ἄνπερ κατὰ λόγον  γίγνηται,   μετ' ὀλίγων ἥλιον ὄψεσθαι καὶ
[12, 947]   τούτου κατ' ἐνιαυτόν, ὅπως ἂν  γίγνηται   μέτρον ἀριθμοῦ τοῦ χρόνου, ἕως
[12, 953]   δέ τι μεῖζον ἔγκλημα αὐτοῖς  γίγνηται,   πρὸς τοῖς ἀγορανόμοις εἶναι δεῖ
[12, 945]   περὶ τὰς εὐθύνας τῶν ἀρχόντων  γίγνηται,   τότε λυθείσης τῆς τὰ πάντα
[12, 968]   τούτου γε ὑμῖν καὶ ἐγὼ  γιγνοίμην   ἂν προθύμως πρὸς δ' ἐμοὶ
[12, 956]   τὸ μὲν πρῶτον αἱρετοὶ δικασταὶ  γίγνοιντ'   ἄν, οὓς ἂν φεύγων
[12, 958]   πολλάκις ἂν εἰρημένον, ἄξιοι ἐπαίνου  γίγνοιντ'   ἂν τῇ πάσῃ πόλει τοιοῦτοι
[12, 951]   θεωρῶσιν. (Κλεινίας) πῶς οὖν ἂν  γίγνοιτ'   ἀμφότερα; (Ἀθηναῖος) τῇδε. πρῶτον μὲν
[12, 961]   γε χειμῶσιν καὶ ἐν εὐδίαις  γίγνοιτ'   ἄν; ἆρ' οὐκ ἐν νηὶ
[12, 968]   κατασκευάζον διδαχὴ μετὰ συνουσίας πολλῆς  γίγνοιτ'   ἄν, εἰ γίγνοιτο ὀρθῶς. (Κλεινίας)
[12, 957]   κείμενα, εἴπερ ὀρθῶς εἴη τεθέντα,  γίγνοιτ'   ἄν, μάτην τοὔνομα νῷ
[12, 968]   τρόπος ἡμῖν (γιγνόμενος ὀρθῶς  γίγνοιτ'   ἄν, τοῦτο δὴ τὰ νῦν
[12, 960]   τίς οὖν δή, φῄς, σωτηρία  γίγνοιτ'   ἂν καὶ τίνα τρόπον πολιτείᾳ
[12, 958]   νόμοις ἐν μοίρᾳ γηράσαντι τελευτὴ  γίγνοιτ'   ἂν κατὰ φύσιν. περὶ τελευτήσαντας
[12, 968]   γὰρ αὐτοῖς τοῖς μανθάνουσι (δῆλα  γίγνοιτ'   ἂν ὅτι πρὸς καιρὸν μανθάνεται,
[12, 960]   ἐστὶ μὴ δυνατὸν εὑρεῖν ὅπῃ  γίγνοιτ'   ἂν παντὶ κτῆμά τι τοιοῦτον.
[12, 944]   τοὐναντίον ἀφέντι δύναμιν τίς ἄρα  γίγνοιτ'   ἂν πρόσφορος; οὐ γὰρ δυνατὸν
[12, 944]   τε ἀφαιρεθεὶς μετ' εἰκυίας βίας  γίγνοιτ'   ἂν ῥίψασπις τε ἀφεὶς
[12, 961]   τί που πρὸς τὴν νομοφυλακίαν  γίγνοιτο   ἓν καίριον ἀκοῦσαι καὶ σωθέντας
[12, 965]   τε ἂν περὶ ὁτουοῦν ὁτῳοῦν  γίγνοιτο   τὸ πρὸς μίαν ἰδέαν
[12, 968]   συνουσίας πολλῆς γίγνοιτ' ἄν, εἰ  γίγνοιτο   ὀρθῶς. (Κλεινίας) πῶς; τί τοῦτο
[12, 961]   μετὰ τοῦτο ἡμέτερος ἂν καιρὸς  γίγνοιτο   ὀρθῶς φράζοντας μηδὲν ἀπολείπειν προθυμίας.
[12, 967]   γίγνεσθαι, καθεωρακότας ὡς οἷόν τε  γιγνόμενα   ἀνάγκαις πράγματ' ἀλλ' οὐ διανοίαις
[12, 959]   μετρίως τὰ περὶ τὸν τετελευτηκότα  γιγνόμενα   καὶ μὴ καλῶς αἰσχρόν. πρόθεσις
[12, 966]   συνακολουθεῖν, κρίνοντας τά τε καλῶς  γιγνόμενα   καὶ τὰ μὴ κατὰ φύσιν;
[12, 957]   μὲν ἴδια δικαστήρια ταύτῃ πῃ  γιγνόμενα   μέτρον ἂν ἔχοι· τὰ δὲ
[12, 959]   τὸν περὶ τὰ τοιαῦτα νόμον  γιγνόμενα,   ~τῷ δὲ πολιτικῷ νομοθετοῦντι παραχωρεῖν
[12, 968]   τίς δὲ τρόπος ἡμῖν  (γιγνόμενος   ὀρθῶς γίγνοιτ' ἄν, τοῦτο δὴ
[12, 942]   μὲν συμβουλή, πολλοὶ δὲ νόμοι  γίγνονται   κατὰ τρόπον, μέγιστον δὲ τὸ
[12, 960]   κοινῇ ζημίᾳ. ὅσαι δ' ἄλλαι  γίγνονται   περὶ τελευτήσαντας ταφαὶ εἴτε καὶ
[12, 946]   ἀποκρίναντας, ἐὰν δέ τισιν ἴσαι  γίγνωνται   καὶ τὸν ἥμισυν ἀριθμὸν πλείω
[12, 946]   μέχρι τῶν ἡμίσεων, ἐὰν ἄρτιοι  γίγνωνται,   περιττοὶ δὲ ἐὰν ὦσιν, ἕνα
[12, 946]   πᾶσιν τοῖν δυοῖν ἴσαι  γίγνωνται,   τῇ ἀγαθῇ μοίρᾳ καὶ τύχῃ
[12, 941]   (ταῦτα δὲ νομοθέτῃ μᾶλλον προσήκει  γιγνώσκειν   ποιηταῖς σύμπασιν. μὲν
[12, 966]   ὅσον δυνατόν ἐστιν ταῦτ' ἄνθρωπον  γιγνώσκειν,   καὶ τοῖς μὲν πλείστοις τῶν
[12, 942]   διδάξαι τὴν ψυχὴν ἔθεσι μήτε  γιγνώσκειν   μήτ' ἐπίστασθαι τὸ παράπαν, ἀλλ'
[12, 962]   ἡμῖν ἕξειν, εἶναί τι τὸ  γιγνῶσκον   ἐν αὐτῷ πρῶτον μὲν τοῦτο
[12, 964]   ἱκανοὶ φύλακες εἶεν, ἀρετῆς πέρι  γιγνώσκοντες   ἱκανῶς, θαυμαστόν τι ταύτην τὴν
[12, 955]   ἐάν τις κλεμμάδιον ὁτιοῦν ὑποδέχηται  γιγνώσκων,   τὴν αὐτὴν ὑπεχέτω δίκην τῷ
[12, 955]   (οὔ· τὸ γὰρ γνῶναι καὶ  γνόντα   καρτερεῖν οὐκ εὐπετές, ἀκούοντα δὲ
[12, 965]   ἓν ἐπείγεσθαι γνῶναί τε, καὶ  γνόντα   πρὸς ἐκεῖνο συντάξασθαι πάντα συνορῶντα;
[12, 951]   τοὺς νόμους διαφυλάττειν ἄνευ τοῦ  γνώμῃ   λαβεῖν αὐτοὺς ἀλλὰ μὴ μόνον
[12, 946]   ἀποτίνειν κατὰ τὴν τῶν εὐθύνων  γνώμην.   ἥτις δ' ἂν τῶν ἀρχῶν
[12, 955]   δὲ φλαύροις (οὔ· τὸ γὰρ  γνῶναι   καὶ γνόντα καρτερεῖν οὐκ εὐπετές,
[12, 965]   πρὸς δὲ τὸ ἓν ἐπείγεσθαι  γνῶναί   τε, καὶ γνόντα πρὸς ἐκεῖνο
[12, 964]   ἄλλων τοὺς φύλακας, τῷ δεομένῳ  (γνῶναί   τε καὶ εἰδέναι, τῷ
[12, 966]   ἕκαστον τούτων τοὺς φύλακας ἡμῖν  γνωστέον,   καὶ ὅπως ἕν τε
[12, 967]   ὡς ἔστιν πρεσβύτατον ἁπάντων ὅσα  γονῆς   μετείληφεν, ἀθάνατόν τε, ἄρχει τε
[12, 961]   ἂν εἴη καλουμένη. (Κλεινίας) ἔοικε  γοῦν.   (Ἀθηναῖος) ἔοικε γάρ. ἀλλ'
[12, 964]   τοιαῦτα ἀγνοεῖν αἰσχρόν. (Κλεινίας) ἔοικεν  γοῦν.   (Ἀθηναῖος) μεῖζον δή τι νομοθέτῃ
[12, 952]   τι βελτίων ἥκειν δόξῃ, χάριν  γοῦν   τῆς σφόδρα προθυμίας αἰνείσθω, ἐὰν
[12, 966]   ἀρετὴν ἔγκριτον γίγνεσθαι; (Κλεινίας) δίκαιον  γοῦν,   ὡς λέγεις, τὸν περὶ τὰ
[12, 955]   καὶ τὴν ἐπέτειον ἐπικαρπίαν ἐν  γράμμασιν   ἀποφέρειν ἀγρονόμοις φυλέτας, ὅπως ἂν
[12, 957]   καὶ ὅσοι καταλογάδην, εἴτ' ἐν  γράμμασιν   εἴτε καθ' ἡμέραν ἐν ταῖς
[12, 968]   παραλαμβάνειν ἕκαστα, μάταιον ταῦτ' ἐν  γράμμασιν   λέγειν· οὐδὲ γὰρ αὐτοῖς τοῖς
[12, 957]   εἴη σαφὴς τὰ τοῦ νομοθέτου  γράμματα,   δεῖ κεκτημένον ἐν αὑτῷ,
[12, 957]   δίκην βλέπειν τε καὶ κεκτημένον  γράμματα   αὐτῶν πέρι μανθάνειν· πάντων γὰρ
[12, 946]   πόλει, ἀποφηνάντων, εἰς τὴν ἀγορὰν  γράμματα   καταθέντες, περὶ ἑκάστης ἀρχῆς ὅτι
[12, 941]   ἀποπρεσβεύσας γένηται φανερὸς κηρυκεύσας,  γραφαὶ   κατὰ τούτων ἔστων ὡς Ἑρμοῦ
[12, 943]   τινὶ κάκῃ μὴ στρατηγῶν ἀφέντων,  γραφὰς   ἀστρατείας εἶναι πρὸς τοὺς πολεμικοὺς
[12, 943]   τοῦ χρόνου, λιποταξίου τούτων εἶναι  γραφὰς   ἐν τοῖς αὐτοῖς οἷς περὶ
[12, 955]   τῷ διακωλυθέντι (διδόναι καὶ νικήσαντα  γράφειν   ἐν ἱεροῖς οἷς ἂν ἐθέλῃ,
[12, 948]   τινα δίκην τὰ μὲν ἐγκλήματα  γράφειν,   ὅρκον δὲ μὴ ἐπομνύναι, καὶ
[12, 956]   πεμπτημόριον ἀποτινέτω τοῦ τιμήματος τῆς  γραφείσης   δίκης. ἐὰν δ' ἐγκαλῶν τις
[12, 947]   κακὸς γενόμενος ὕστερον τῆς κρίσεως,  γράφεσθαι   μὲν τὸν βουλόμενον αὐτὸν
[12, 948]   τούτοις τὸ τῶν ἐκλεκτῶν δικαστήριον,  γραφέσθω   δὲ γραφόμενος, ὃν ἂν
[12, 948]   ὃν ἂν γράφηται, λέγουσαν τὴν  γραφὴν   ἀνάξιον εἶναι τὸν καὶ τὸν
[12, 948]   δὲ γραφόμενος, ὃν ἂν  γράφηται,   λέγουσαν τὴν γραφὴν ἀνάξιον εἶναι
[12, 948]   ἐκλεκτῶν δικαστήριον, γραφέσθω δὲ  γραφόμενος,   ὃν ἂν γράφηται, λέγουσαν τὴν
[12, 943]   ἱερά, ὧν ἄν τις βούληται,  γράψαντα   ἀναθεῖναι μαρτύριον εἰς τὴν τῶν
[12, 948]   φεύγοντα κατὰ ταὐτὰ τὴν ἄρνησιν  γράψαντα   παραδοῦναι τοῖς ἄρχουσιν ἀνώμοτον. δεινὸν
[12, 943]   ἀγωνιστῇ γενέσθαι μηδὲ ἀστρατείας ἄλλον  γράψασθαί   ποτε μηδὲ κατηγόρῳ τούτων πέρι
[12, 942]   ἐπιτάττῃ τις καὶ πορεύεσθαι καὶ  γυμνάζεσθαι   καὶ λοῦσθαι καὶ σιτεῖσθαι καὶ
[12, 947]   τῶν νέων τῶν ἐν τοῖς  γυμνασίοις,   οὓς ἂν οἱ προσήκοντες τοῦ
[12, 955]   ἐθέλοντι γίγνεσθαι. ἐὰν δὲ ἀνταγωνιστὴν  γυμναστικῆς   μουσικῆς τινος ἀγῶνος
[12, 947]   δὲ ἀγῶνα μουσικῆς αὐτοῖς καὶ  γυμνικὸν   ἱππικόν τε θήσουσιν. τὰ μὲν
[12, 949]   χορῶν καὶ πάσης μουσικῆς καὶ  γυμνικῶν   τε καὶ ἱππικῶν ἄθλων ἐπιστάτας
[12, 954]   ἂν ἐθέλῃ τις παρ' ὁτῳοῦν,  γυμνὸς   χιτωνίσκον ἔχων ἄζωστος, προομόσας
[12, 944]   τῇ γενέσει ἐναντία γένεσις, εἰς  γυναῖκα   ἐξ ἀνδρὸς μεταβαλοῦσα, τιμωρία τούτῳ
[12, 949]   ἱκετείαις χρώμενον ἀσχήμοσιν μήτε οἴκτοις  γυναικείοις,   ἀλλὰ τὸ δίκαιον μετ' εὐφημίας
[12, 947]   ἑπομένας ἐξόπισθεν ὅσαι τ' ἂν  γυναῖκες   τῆς παιδοποιήσεως ἀπηλλαγμέναι τυγχάνωσιν, μετὰ
[12, 944]   δρᾶσαι, Καινέα τὸν Θετταλὸν ἐκ  γυναικὸς   μεταβαλόντα εἰς ἀνδρὸς φύσιν· ἦν
[12, 956]   ὑφὴν δὲ μὴ πλέον ἔργον  γυναικὸς   μιᾶς ἔμμηνον. χρώματα δὲ λευκὰ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 24/05/2007