Livre, pages
[12, 951]	νόμους διαφυλάττειν ἄνευ τοῦ γνώμῃ	λαβεῖν	αὐτοὺς ἀλλὰ μὴ μόνον ἔθεσιν.
[12, 966]	μὴ διαπονήσηται τὸ πᾶσαν πίστιν	λαβεῖν	τῶν οὐσῶν περὶ θεῶν; τὴν
[12, 967]	τε πρὸ τούτων ἀναγκαῖα μαθήματα	λάβῃ,	τά τε κατὰ τὴν μοῦσαν
[12, 967]	τὰ λεγόμενα ταῦτα νῦν δύο	λάβῃ,	ψυχή τε ὡς ἔστιν πρεσβύτατον
[12, 948]	τῶν ἀντιδικούντων ἑκατέρων, καὶ τὸν	λαγχάνοντά	τῴ τινα δίκην τὰ μὲν
[12, 960]	(Κλεινίας) ποῖα δή; (Ἀθηναῖος) τὸ	Λάχεσιν	μὲν τὴν πρώτην εἶναι, Κλωθὼ
[12, 959]	καθάπερ ὁ νόμος ὁ πάτριος	λέγει	τῷ μὲν γὰρ ἀγαθῷ θαρραλέον,
[12, 965]	τοιοῦτον, ἐπεὶ δοκεῖς ἡμῖν ὀρθότατα	λέγειν.	ἀλλὰ δὴ πῶς τις τοῦτ'
[12, 968]	ἕκαστα, μάταιον ταῦτ' ἐν γράμμασιν	λέγειν·	οὐδὲ γὰρ αὐτοῖς τοῖς μανθάνουσι
[12, 949]	προέδρους μὴ (ἐπιτρέπειν μήτε ὀμνύντι	λέγειν	πιθανότητος χάριν μήτε ἐπαρώμενον ἑαυτῷ
[12, 963]	ὡς ὄντος ἑτέρου. (Κλεινίας) ἀληθῆ	λέγεις.	~(Ἀθηναῖος) ἧι μὲν τοίνυν ἐστὸν
[12, 962]	ἑκάσταις τῶν πράξεων. (Κλεινίας) ἀληθῆ	λέγεις.	(Ἀθηναῖος) νῦν οὖν ἡμῖν ἐν
[12, 963]	οἷς; (Κλεινίας) οἷον ἐν τίσι	λέγεις;	(Ἀθηναῖος) οἷον ὅτε τέτταρα ἐφήσαμεν
[12, 963]	οὐκ εὐπετὲς ἔτι. (Κλεινίας) πῶς	λέγεις;	(Ἀθηναῖος) οὐδὲν χαλεπὸν ὃ λέγω
[12, 960]	φύσιν δύναμιν. (Κλεινίας) οὐ σμικρὸν	λέγεις,	εἴπερ ἐστὶ μὴ δυνατὸν εὑρεῖν
[12, 966]	πῶς; ἀνδραπόδου γάρ τινα σὺ	λέγεις	ἕξιν. (Ἀθηναῖος) τί δέ; περὶ
[12, 960]	ὅλον. (Κλεινίας) καλῶς, ὦ ξένε,	λέγεις·	πρὸς ὅτι δὲ τὸ νῦν
[12, 960]	εὑρήσεις ἄλλον. (Κλεινίας) καλῶς δὴ	λέγεις.	τίς οὖν δή, φῄς, σωτηρία
[12, 966]	γίγνεσθαι; (Κλεινίας) δίκαιον γοῦν, ὡς	λέγεις,	τὸν περὶ τὰ τοιαῦτα ἀργὸν
[12, 969]	τῆς πόλεως κατοίκισιν. (Κλεινίας) ἀληθέστατα	λέγεις,	ὦ Μέγιλλε, καὶ ἐγὼ ποιήσω
[12, 963]	ἀρετήν που συνεχωροῦμεν πάνυ ὀρθῶς	λέγεσθαι.	(Ἀθηναῖος) ναί. (Κλεινίας) τὴν δέ
[12, 959]	ἡμῶν ἑκάστοις ἕπεσθαι, καὶ τελευτησάντων	λέγεσθαι	καλῶς εἴδωλα εἶναι τὰ τῶν
[12, 944]	τὸ πᾶν. ὧδ' οὖν δὴ	λεγέσθω	νόμῳ· ἐὰν καταλαμβανόμενός τις ὑπὸ
[12, 943]	δύναμιν παρθένος γὰρ Αἰδοῦς Δίκη	λέγεταί	τε καὶ ὄντως εἴρηται, ψεῦδος
[12, 961]	πέρι τοῦ συλλόγου πάλιν ἀναλαβὼν	λέγοιμ'	ἂν τὸ τοιόνδε. φημί, εἴ
[12, 968]	μὲν λεχθέντα οὐκ ἂν ὀρθῶς	λέγοιτο,	ἀπρόρρητα δὲ διὰ τὸ μηδὲν
[12, 964]	ξένε, ἀπεικάζοντες αὐτὸ τοιούτῳ τινὶ	λέγομεν;	(Ἀθηναῖος) δῆλον ὡς αὐτῆς μὲν
[12, 964]	ταῦτα αὐτὰ περὶ ὧν νῦν	λέγομεν,	ἀνδρεία, σωφροσύνη, δικαιοσύνη, φρόνησις; (Κλεινίας)
[12, 965]	τὴν πόλιν ὅλην. πότερον οὕτω	λέγομεν	ἤ πως ἄλλως δεῖν κατασκευάζεσθαι;
[12, 964]	εἰκός. (Ἀθηναῖος) τί οὖν; ὃ	λέγομεν	νῦν ποιητέον ἡμῖν, ἢ πῶς;
[12, 962]	αὐτῷ πρῶτον μὲν τοῦτο ὃ	λέγομεν,	τὸν σκοπόν, ὅστις ποτὲ ὁ
[12, 967]	οὐδένα, ὃς ἂν μὴ τὰ	λεγόμενα	ταῦτα νῦν δύο λάβῃ, ψυχή
[12, 950]	ἀνθρώποις, ὀνόμασίν τε χαλεποῖς ταῖσιν	λεγομέναις	ξενηλασίαις χρωμένους καὶ τρόποις αὐθάδεσι
[12, 948]	δύο. Ῥαδαμάνθυος δὲ περὶ τὴν	λεγομένην	κρίσιν τῶν δικῶν ἄξιον ἄγασθαι,
[12, 968]	οὕτως, ὦ ξένε; (Ἀθηναῖος) τὸ	λεγόμενον,	ὦ φίλοι, ἐν κοινῷ καὶ
[12, 968]	τὸ μηδὲν προρρηθέντα δηλοῦν τῶν	λεγομένων.	(Κλεινίας) τί οὖν δὴ ποιητέον
[12, 957]	ἔπαινοι καὶ (ψόγοι περί τινων	λέγονται	καὶ ὅσοι καταλογάδην, εἴτ' ἐν
[12, 965]	συγχωρῶ δή, καὶ ταύτῃ πορευώμεθα	λέγοντες.	(Ἀθηναῖος) ἀναγκαστέον ἄρ' ὡς ἔοικεν,
[12, 967]	γε αὐτὸ παρακινδυνεύειν καὶ τότε,	λέγοντες	ὡς νοῦς εἴη ὁ διακεκοσμηκὼς
[12, 959]	χρεὼν τά τε ἄλλα καὶ	λέγοντι	ψυχὴν σώματος εἶναι τὸ πᾶν
[12, 949]	μή, καθάπερ ἔξω τοῦ λόγου	λέγοντος,	τοὺς ἄρχοντας πάλιν ἐπανάγειν εἰς
[12, 948]	ὁ γραφόμενος, ὃν ἂν γράφηται,	λέγουσαν	τὴν γραφὴν ἀνάξιον εἶναι τὸν
[12, 963]	λέγεις; (Ἀθηναῖος) οὐδὲν χαλεπὸν ὃ	λέγω	δηλῶσαι. διανειμώμεθα γὰρ ἀλλήλοις τὴν
[12, 966]	μήπω τὸ πῶς ἂν μηχανησαίμεθα	λέγωμεν·	εἰ δεῖ δὲ ἢ μή,
[12, 968]	ἄν, τοῦτο δὴ τὰ νῦν	λέγωμέν	τε καὶ ἐρευνῶμεν. (Ἀθηναῖος) οὐκέτι
[12, 946]	φέρειν αὖθις, μέχριπερ ἂν τρεῖς	λειφθῶσιν	ἄνισοι· ἐὰν δὲ ἢ πᾶσιν
[12, 956]	γυναικὸς μιᾶς ἔμμηνον. χρώματα δὲ	λευκὰ	πρέποντ' ἂν θεοῖς εἴη καὶ
[12, 947]	διαφόρους εἶναι τῶν ἄλλων πολιτῶν·	λευκὴν	μὲν τὴν στολὴν ἔχειν πᾶσαν,
[12, 961]	σχολὴ παντί. τοιοῦτόν τί που	λεχθὲν	ἡμῖν ἦν ἐν τοῖς (ἔμπροσθεν
[12, 968]	τὰ περὶ ταῦτα ἀπόρρητα μὲν	λεχθέντα	οὐκ ἂν ὀρθῶς λέγοιτο, ἀπρόρρητα
[12, 960]	Ἄτροπον δὴ τρίτην σώτειραν τῶν	λεχθέντων,	ἀπῃκασμένα τῇ τῶν κλωσθέντων τῷ
[12, 956]	γίγνεσθαι, προτέρων τε καὶ ὑστέρων	λήξεις,	ἀποκρίσεών τε ἀνάγκας καὶ παρακαταβάσεων,
[12, 948]	καὶ τοὺς νόμους· ἐν γὰρ	λήξεσιν	δικῶν τοὺς μετὰ νοῦ τιθεμένους
[12, 949]	παρέξονται συντρόφους δικῶν τε περὶ	λήξεως	τὸν αὐτὸν τρόπον εἶναι πρὸς
[12, 949]	τινῶν ἄλλων κοινῶν (κοσμήσεων ἢ	λῃτουργιῶν,	ὁπόσα περὶ θυσίας εἰρηνικῆς ἢ
[12, 958]	ἔργον, ἐν πένθ' ἡμέραις ἀποτελούμενον·	λίθινα	δὲ ἐπιστήματα μὴ μείζω ποιεῖν
[12, 947]	δύναμιν, ἔχουσαν κλίνας παρ' ἀλλήλας	λιθίνας	(κειμένας, οὗ δὴ τὸν μακάριον
[12, 956]	ἂν ἐθέλῃ τις ἀνατιθέτω, καὶ	λίθου	ὡσαύτως πρὸς τὰ κοινὰ ἱερά,
[12, 967]	κατ' οὐρανὸν φερόμενα, μεστὰ εἶναι	λίθων	καὶ γῆς καὶ πολλῶν ἄλλων
[12, 947]	αὐτοῖς εἰργασμένην εἶναι ψαλίδα προμήκη	λίθων	ποτίμων καὶ ἀγήρων εἰς δύναμιν,
[12, 952]	ἄλλας πόλεις ὃν ἀγοραῖς καὶ	λιμέσι	καὶ δημοσίοις οἰκοδομήμασιν ἔξω τῆς
[12, 943]	ἀρχόντων οἴκαδε προαπέλθῃ τοῦ χρόνου,	λιποταξίου	τούτων εἶναι γραφὰς ἐν τοῖς
[12, 967]	ὄντα οὕτως εἰς ἀκρίβειαν θαυμαστοῖς	λογισμοῖς	ἂν ἐχρῆτο, νοῦν μὴ κεκτημένα·
[12, 950]	τῶν σφόδρα κακῶν εὖ τοῖς	λόγοις	καὶ ταῖς δόξαις διαιροῦνται τοὺς
[12, 961]	ἡμῖν ἦν ἐν τοῖς (ἔμπροσθεν	λόγοις;	(Κλεινίας) ἦν γὰρ οὖν. (Ἀθηναῖος)
[12, 969]	τῆς νῦν αὖ κεκινημένης τοῖς	λόγοις·	τὸ μέντοι κινδύνευμα οὐ σμικρὸν
[12, 964]	ἐπίστασθαι τοὔνομα χρεών, τὸν δὲ	λόγον	ἀγνοεῖν, ἢ τόν γε ὄντα
[12, 950]	ἐκ τῶν εἰκότων, ἄνπερ κατὰ	λόγον	γίγνηται, μετ' ὀλίγων ἥλιον ὄψεσθαι
[12, 955]	πρόφασιν δ' εἶναι μηδεμίαν μηδὲ	λόγον	ἐπαινούμενον, ὡς ἐπ' ἀγαθοῖς μὲν
[12, 968]	καὶ νόμιμα συναρμοττόντως, ~ὅσα τε	λόγον	ἔχει, τούτων δυνατὸς (ᾖ δοῦναι
[12, 959]	παρὰ θεοὺς ἄλλους ἀπιέναι δώσοντα	λόγον,	καθάπερ ὁ νόμος ὁ πάτριος
[12, 949]	τὸν περὶ τοῦ πράγματος ἀεὶ	λόγον.	ξένῳ δ' εἶναι πρὸς ξένους,
[12, 968]	τούτων δυνατὸς (ᾖ δοῦναι τὸν	λόγον·	ὁ δὲ μὴ ταῦθ' οἷός
[12, 952]	εἰσὶ ξένοι ὧν δεῖ πέρι	λόγον	τινὰ ποιεῖσθαι· ὁ μὲν δὴ
[12, 945]	εὐθύνων δὴ πέρι τίς ἡμῖν	λόγος	ἂν εἴη πρέπων ἀρχόντων γενομένων
[12, 948]	εἷς ἦν αὐτός, ὥς γε	λόγος.	ἔοικεν δὴ δικαστῇ μὲν ἀνθρώπων
[12, 962]	ὡς ὁ νῦν παρεστηκὼς ἡμῖν	λόγος	μηνύει, πᾶσαν ἀρετὴν ἔχειν· ἧς
[12, 966]	τῶν σπουδαίων ἆρ' ἡμῖν αὑτὸς	λόγος,	ὅτι δεῖ τοὺς ὄντως φύλακας
[12, 962]	δεῖ, δοκεῖ μοι τείνειν ὁ	λόγος	οὗτος εἰς τὸν σύλλογον ὃν
[12, 964]	ὄνομα, ἔστιν δὲ αὖ καὶ	λόγος,	πότερον μόνον ἐπίστασθαι τοὔνομα χρεών,
[12, 965]	ἀπῃκασμένους τῷ πολλὰ καὶ ἄξια	λόγου	διαφερόντως φρονεῖν, τοὺς γέροντας, βουλεύεσθαι,
[12, 963]	τῶν πάνυ νέων· ἄνευ γὰρ	λόγου	καὶ φύσει γίγνεται ἀνδρεία ψυχή,
[12, 949]	δὲ μή, καθάπερ ἔξω τοῦ	λόγου	λέγοντος, τοὺς ἄρχοντας πάλιν ἐπανάγειν
[12, 963]	ἀνδρεία ψυχή, ἄνευ δὲ αὖ	λόγου	ψυχὴ φρόνιμός τε καὶ νοῦν
[12, 952]	συνουσίαν εἶναι τούτοις καὶ (τοὺς	λόγους	περὶ νόμων ἀεὶ τῆς τε
[12, 966]	μέν, τὴν δὲ ἔνδειξιν τῷ	λόγῳ	ἀδυνατεῖν ἐνδείκνυσθαι; (Κλεινίας) καὶ πῶς;
[12, 964]	τῇ τοιαύτῃ πόλει ὅπου μὴ	λόγῳ	ἔργῳ τε ἱκανοὶ φύλακες εἶεν,
[12, 941]	μὲν οὖν πεισθεὶς ἡμῶν τῷ	λόγῳ	εὐτυχεῖ τε καὶ εἰς χρόνον
[12, 969]	σμικρῷ πρόσθεν ὀνείρατος ὣς τῷ	λόγῳ	ἐφηψάμεθα, κεφαλῆς νοῦ τε κοινωνίας
[12, 964]	σὺ παρ' ἐμοῦ ἀπείληφας τῷ	λόγῳ·	ᾗ δὲ ἓν καὶ ταὐτόν,
[12, 964]	πολλῶν περὶ ἀρετῆς ἔργῳ καὶ	λόγῳ	κατασκευαστέον; ἢ τίνα τρόπον τῇ
[12, 966]	περὶ τὴν ἀλήθειαν αὐτῶν, καὶ	λόγῳ	τε ἱκανοὺς ἑρμηνεύειν εἶναι καὶ
[12, 942]	(τῶν ἀρχόντων δηλώσεως, ἑνί τε	λόγῳ	τὸ χωρίς τι τῶν ἄλλων
[12, 943]	μήτε τεκμήριον μήτε μαρτύρων πιστώσεις	λόγων,	αὐτῆς δὲ περὶ τῆς στρατείας
[12, 957]	καὶ δὴ καὶ τῶν ἄλλων	λόγων	ὅσοι τε ἐν ποιήμασιν ἔπαινοι
[12, 957]	αὑτῷ, καθάπερ ἀλεξιφάρμακα τῶν ἄλλων	λόγων,	τὸν ἀγαθὸν δικαστὴν αὑτόν τε
[12, 967]	τοιούτων ἅπτεσθαι, καὶ δὴ καὶ	λοιδορήσεις	γε ἐπῆλθον ποιηταῖς, τοὺς φιλοσοφοῦντας
[12, 963]	ἐπακολουθεῖς, ὦ Κλεινία. καὶ τὰ	λοιπὰ	δὴ συνακολούθει. νοῦν γὰρ δὴ
[12, 946]	ἑβδομήκοντα ἔτη συμβῇ γενόμενα, τὸ	λοιπὸν	δὲ τρεῖς ἀεὶ προσγιγνέσθων κατ'
[12, 956]	μεγίστων πέρι πάντων εἴρηνται, τὸ	λοιπὸν	δὴ δίκας ἂν εἴη χρεὼν
[12, 954]	πέντε ἐξελθόντων ἐτῶν, μηκέτι τοῦ	λοιποῦ	χρόνου ἐξέστω τούτῳ τοῦ τοιούτου
[12, 942]	καὶ πορεύεσθαι καὶ γυμνάζεσθαι καὶ	λοῦσθαι	καὶ σιτεῖσθαι καὶ ἐγείρεσθαι νύκτωρ
[12, 945]	εὐθύνας τῶν ἀρχόντων γίγνηται, τότε	λυθείσης	τῆς τὰ πάντα πολιτεύματα συνεχούσης
[12, 945]	οὖν οὕτω. πολλοὶ καιροὶ πολιτείας	λύσεώς	εἰσιν, καθάπερ νεὼς ἢ ζῴου
[12, 954]	τοὺς ἀστυνόμους παραλαβὼν οὕτω φωράτω,	λύων	καὶ τὰ σεσημασμένα, (πάλιν δὲ
[12, 968]	πῶς ποιῶμεν; (Κλεινίας) ἀλλ' ὦ	λῷστε,	πῶς οὐ προσοίσομεν, ἄν πῃ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 24/05/2007