Livre, pages
[12, 954]	ἔστω καὶ ὁ προπωλῶν καθάπερ	ὁ	ἀποδόμενος. φωρᾶν δὲ ἂν ἐθέλῃ
[12, 966]	νοῦς ἐστιν τὸ πᾶν διακεκοσμηκώς.	ὁ	γὰρ ἰδὼν ταῦτα μὴ φαύλως
[12, 948]	τῶν ἐκλεκτῶν δικαστήριον, γραφέσθω δὲ	ὁ	γραφόμενος, ὃν ἂν γράφηται, λέγουσαν
[12, 948]	βουλόμενον αὐτὸν ὁ νόμος προσταττέτω,	~ὁ	δ' ἀγὼν (ἐν δικαστηρίῳ γιγνέσθω
[12, 960]	μὲν πειθόμενος ἔστω ζημίας ἐκτός,	ὁ	δὲ ἀπειθῶν ἑνὶ τῶν νομοφυλάκων
[12, 941]	καὶ εἰς χρόνον ἅπαντα εὐτυχοῖ,	ὁ	δὲ ἀπιστήσας τὸ μετὰ ταῦτα
[12, 953]	μέν, ὡς ὀλίγιστα δ' ἐπιχρωμένους.	ὁ	δὲ δεύτερος, ὄμμασιν ὄντως θεωρὸς
[12, 956]	ἡττηθείς, ὥσπερ εἴρηται, τὴν ἡμιολίαν,	ὁ	δὲ διώκων τὴν ἡμίσειαν τοῦ
[12, 954]	(οὕτω τις ἐνιαυτὸν ὁτιοῦν ἐκτημένος,	ὁ	δὲ ζητῶν διαγένωνται, μὴ ἐξέστω
[12, 954]	δὲ ζητεῖν τοῦτον τὸν χρόνον,	ὁ	δὲ μὴ ἀποκρυπτόμενος φανερὸς ᾖ,
[12, 955]	νόμῳ, μηδὲν ἐπὶ δώροισιν διακονεῖν.	ὁ	δὲ μὴ πειθόμενος ἁπλῶς τεθνάτω
[12, 968]	δυνατὸς (ᾖ δοῦναι τὸν λόγον·	ὁ	δὲ μὴ ταῦθ' οἷός τ'
[12, 945]	ἂν δὲ τοῦ τετάρτου, μνᾶν.	ὁ	δὲ ὀφλὼν τὴν δίκην πρὸς
[12, 954]	μὴν ἐλπίζειν εὑρήσειν, οὕτω φωρᾶν·	ὁ	δὲ παρεχέτω τὴν οἰκίαν, τά
[12, 956]	περὶ ζημίας μείζονος ἰόντων ἀγωνιούμενοι,	ὁ	δὲ φεύγων, ἂν ἡττηθῇ τὸ
[12, 967]	τότε, λέγοντες ὡς νοῦς εἴη	ὁ	διακεκοσμηκὼς πάνθ' ὅσα κατ' οὐρανόν.
[12, 944]	ῥιφθέντων, τῆς δὲ εἰρημένης ἔμπροσθεν	ὁ	δικάζων μὴ ἀμελείτω σκοπεῖν. τὸν
[12, 956]	ἂν ὁ φεύγων τε (καὶ	ὁ	διώκων ἕλωνται κοινῇ, διαιτηταὶ δικαστῶν
[12, 956]	τοῦ τιμήματος ἀποτινέτω. ἐὰν δὲ	ὁ	διώκων ἡττηθεὶς ἐν τοῖς πρώτοις
[12, 948]	δοθεισῶν αὐτῷ τιμῶν, ἐὰν δὲ	ὁ	διώκων μὴ μεταλάβῃ τὸ πέμπτον
[12, 955]	βίᾳ μὴ παραγίγνεσθαι, φραζέτω μὲν	ὁ	ἐθέλων τοῖς ἀθλοθέταις, οἱ δ'
[12, 969]	ἐάν γε μὴν οὗτος ἡμῖν	ὁ	θεῖος γένηται σύλλογος, ὦ φίλοι
[12, 957]	τοὔνομα νῷ προσῆκον κεκτῇτ' ἂν	ὁ	θεῖος ἡμῖν καὶ θαυμαστὸς νόμος.
[12, 968]	μᾶλλον ταύτῃ πορευτέον ᾗπερ καὶ	ὁ	θεὸς ἡμᾶς σχεδὸν ἄγει· τίς
[12, 952]	εἰς δὴ τοῦτον τὸν σύλλογον	ὁ	θεωρήσας τὰ ἐν τοῖς ἄλλοις
[12, 951]	ἀμφότερα; (Ἀθηναῖος) τῇδε. πρῶτον μὲν	ὁ	θεωρὸς ὁ τοιοῦτος ἡμῖν γεγονὼς
[12, 962]	ὡς ἔοικεν, εἴπερ μέλλει τέλος	ὁ	κατοικισμὸς τῆς χώρας ἡμῖν ἕξειν,
[12, 941]	δίκης δεῖ. μικρόν τι γὰρ	ὁ	κλέπτων ἔρωτι μὲν ταὐτῷ, δυνάμει
[12, 955]	ἐὰν δὲ ἀδυνατήσωσιν, ἐὰν μὲν	ὁ	κωλύων ἀγωνίζεσθαι νικήσῃ, τά τε
[12, 962]	τοπάζειν δεῖ, δοκεῖ μοι τείνειν	ὁ	λόγος οὗτος εἰς τὸν σύλλογον
[12, 952]	δεῖ πέρι λόγον τινὰ ποιεῖσθαι·	ὁ	μὲν δὴ πρῶτός τε καὶ
[12, 963]	τὸ ἕν, ὃ δὴ σαφῶς	ὁ	μὲν ἰατρικὸς νοῦς ἔχει φράζειν,
[12, 952]	εἰς τὴν τῶν ἀριστείων διαδικασίαν.	ὁ	μὲν οὖν ἐκδημῶν οὕτω καὶ
[12, 941]	προσήκει γιγνώσκειν ἢ ποιηταῖς σύμπασιν.	ὁ	μὲν οὖν πεισθεὶς ἡμῶν τῷ
[12, 960]	περὶ τὰ τοιαῦτα νόμιμα, καὶ	ὁ	μὲν πειθόμενος ἔστω ζημίας ἐκτός,
[12, 948]	πέμπτον μέρος τῶν (ψήφων, τινέτω	ὁ	μὲν τοῦ μεγίστου τιμήματος δώδεκα
[12, 956]	δικαστήριον ἀπειθήσαντες ταῖς ἔμπροσθεν δίκαις,	ὁ	μὲν φεύγων ἡττηθείς, ὥσπερ εἴρηται,
[12, 941]	ἐλάττονος ἕνεκα μεγέθους τοῦ κλέμματος	ὁ	νόμος ἀξιοῖ ζημιοῦν, ἀλλὰ τῷ
[12, 959]	ἄλλους ἀπιέναι δώσοντα λόγον, καθάπερ	ὁ	νόμος ὁ πάτριος λέγει τῷ
[12, 947]	γράφεσθαι μὲν τὸν βουλόμενον αὐτὸν	ὁ	νόμος προσταττέτω, ~ὁ δ' ἀγὼν
[12, 962]	καὶ δεῖ δὴ τοῦτον, ὡς	ὁ	νῦν παρεστηκὼς ἡμῖν λόγος μηνύει,
[12, 959]	δώσοντα λόγον, καθάπερ ὁ νόμος	ὁ	πάτριος λέγει τῷ μὲν γὰρ
[12, 951]	(τοὺς ἀεὶ πρεσβεύοντας δέκα. ἔτι	ὁ	περὶ τῆς παιδείας πάσης ἐπιμελητὴς
[12, 961]	γοῦν. (Ἀθηναῖος) ἔοικε γάρ. ἀλλ'	ὁ	περὶ τί νοῦς μετ' αἰσθήσεων
[12, 944]	ἐκεῖνα ὅπλα, ἃ Πηλεῖ φησιν	ὁ	ποιητὴς παρὰ θεῶν προῖκα ἐν
[12, 962]	λέγομεν, τὸν σκοπόν, ὅστις ποτὲ	ὁ	πολιτικὸς ὢν ἡμῖν τυγχάνει, ἔπειτα
[12, 954]	ἀξιόχρεω· ὑπόδικος δ' ἔστω καὶ	ὁ	προπωλῶν καθάπερ ὁ ἀποδόμενος. φωρᾶν
[12, 954]	πέντε. ἐγγυητὴς μὲν δὴ καὶ	ὁ	προπωλῶν ὁτιοῦν τοῦ μὴ ἐνδίκως
[12, 945]	μὲν ᾖ τοῦ μεγίστου τιμήματος	ὁ	τάξας τὸν κακόν, χιλίας, ἂν
[12, 947]	κώλου ἑνός, ὅπως ἂν αὔξην	ὁ	τάφος ἔχῃ ταύτην τὴν εἰς
[12, 953]	ἴτω μὲν νῦν πᾶς ἀκέλευστος	ὁ	τοιοῦτος ἐπὶ τὰς τῶν πλουσίων
[12, 951]	τῇδε. πρῶτον μὲν ὁ θεωρὸς	ὁ	τοιοῦτος ἡμῖν γεγονὼς ἔστω πλειόνων
[12, 948]	τιμήματος δώδεκα μνᾶς, ὀκτὼ δὲ	ὁ	τοῦ δευτέρου, τρίτου δὲ ἕξ,
[12, 968]	ἡμᾶς σχεδὸν ἄγει· τίς δὲ	ὁ	τρόπος ἡμῖν (γιγνόμενος ὀρθῶς γίγνοιτ'
[12, 958]	ἀκουόντων τῶν δικαστῶν· ἐπειδὰν δὲ	ὁ	τῶν δικασίμων μηνῶν ἐχόμενος γένηται
[12, 948]	τῆς ἀρχῆς· καὶ ἐὰν μὲν	ὁ	φεύγων ἁλῷ, στερέσθω τῆς ἀρχῆς
[12, 956]	δικασταὶ γίγνοιντ' ἄν, οὓς ἂν	ὁ	φεύγων τε (καὶ ὁ διώκων
[12, 954]	ἐθέλῃ φύλακα καταστησάτω πέντε ἡμέρας	ὁ	φωρῶν· ἐὰν δὲ πλείονα χρόνον
[12, 944]	δὲ ὅπλων. οὐχ ὁμοίως γὰρ	ὅ	τε ἀφαιρεθεὶς μετ' εἰκυίας βίας
[12, 944]	εἰκυίας βίας γίγνοιτ' ἂν ῥίψασπις	ὅ	τε ἀφεὶς ἑκών, διαφέρει δὲ
[12, 951]	περὶ τῆς παιδείας πάσης ἐπιμελητὴς	ὅ	τε νέος οἵ τε ἐκ
[12, 941]	ταὐτῷ, δυνάμει δὲ ἐλάττονι (κέκλοφεν,	ὅ	τε τὸ μεῖζον κινῶν οὐ
[12, 965]	εἴπωμεν τί ποτ' ἔστιν εἰς	ὃ	βλεπτέον, εἴτε ὡς ἓν εἴτε
[12, 963]	ποτ' ἐκεῖνό ἐστι τὸ ἕν,	ὃ	δὴ σαφῶς ὁ μὲν ἰατρικὸς
[12, 966]	ἐστὶν τὸ περὶ τοὺς θεούς,	ὃ	δὴ σπουδῇ διεπερανάμεθα, ὡς εἰσίν
[12, 950]	~(καινοτομίας ἀλλήλοις ἐμποιούντων ξένων ξένοις·	ὃ	δὴ τοῖς μὲν εὖ πολιτευομένοις
[12, 965]	(πάντων τῶν τεττάρων ταὐτὸν τυγχάνει,	ὃ	δή φαμεν ἔν τε ἀνδρείᾳ
[12, 958]	ταῖς οὕτω διατεθείσαις ψυχαῖς διανέμοντες,	ὃ	δικαίως εἴη πολλάκις ἂν εἰρημένον,
[12, 964]	ὡς εἰκός. (Ἀθηναῖος) τί οὖν;	ὃ	λέγομεν νῦν ποιητέον ἡμῖν, ἢ
[12, 962]	ἐν αὐτῷ πρῶτον μὲν τοῦτο	ὃ	λέγομεν, τὸν σκοπόν, ὅστις ποτὲ
[12, 963]	πῶς λέγεις; (Ἀθηναῖος) οὐδὲν χαλεπὸν	ὃ	λέγω δηλῶσαι. διανειμώμεθα γὰρ ἀλλήλοις
[12, 966]	(Κλεινίας) ποῖα; (Ἀθηναῖος) ἓν μὲν	ὃ	περὶ τὴν ψυχὴν ἐλέγομεν, ὡς
[12, 962]	δὴ τὸ περὶ σῶμα ἀγνοῶν,	ὃ	προσείπομεν ὑγίειαν νῦν, ἢ νίκην
[12, 962]	διαφερόντως τετιμημένον ἔχοντες φράζειν εἰς	ὃ	τἆλλ' αὐτοῖς δεῖ βλέπειν. ~(Κλεινίας)
[12, 959]	τοῦτον εἶναι τὸν τῶν σαρκῶν	ὄγκον	θαπτόμενον, ἀλλ' ἐκεῖνον τὸν ὑὸν
[12, 944]	κακὸς ὀνείδει συνεχόμενος, ἔστω νόμος	ὅδε	ἐπὶ τούτοις· Ἀνὴρ ὃς ἂν
[12, 960]	ὁδῶν κωλύειν, καὶ ἐν ταῖς	ὁδοῖς	πορευόμενον φθέγγεσθαι, καὶ πρὸ ἡμέρας
[12, 947]	ἔχειν πᾶσαν, θρήνων δὲ καὶ	ὀδυρμῶν	χωρὶς γίγνεσθαι, κορῶν δὲ χορὸν
[12, 960]	εἰς τὸ φανερὸν προάγειν τῶν	ὁδῶν	κωλύειν, καὶ ἐν ταῖς ὁδοῖς
[12, 948]	διανοούμενος δεῖν ἐπιτρέπειν, θεοῖς δέ,	ὅθεν	ἁπλαῖ καὶ ταχεῖαι δίκαι ἐκρίνοντ'
[12, 957]	ἐπιεικῶν ἀνδρῶν οὐκ ὀλίγα νομοθετήματα,	ὅθεν	νομοφύλακας (χρὴ τὰ πρέποντα τῇ
[12, 958]	εἰς τὸ τῶν νομοφυλάκων δικαστήριον	οἱ	ἀφαιρεθέντες ἀδίκως, ἐὰν δέ τις
[12, 952]	ἃ δ' ἂν τούτων ἐγκρίνωσιν	οἱ	γεραίτεροι, τοὺς νεωτέρους πάσῃ σπουδῇ
[12, 955]	μὲν ὁ ἐθέλων τοῖς ἀθλοθέταις,	οἱ	δ' εἰς τὸν ἀγῶνα ἐλεύθερον
[12, 967]	διακεκοσμηκὼς πάνθ' ὅσα κατ' οὐρανόν.	οἱ	δὲ αὐτοὶ πάλιν ἁμαρτάνοντες ψυχῆς
[12, 962]	τὸν ἐλεύθερον δὴ βίον ὡρμημένη·	οἱ	δὲ καὶ σύνδυο νομοθετοῦνται, πρὸς
[12, 948]	τὸ παράπαν οὐχ ἡγοῦνται θεούς,	οἱ	δὲ οὐ φροντίζειν ἡμῶν αὐτοὺς
[12, 962]	ἄλλων τε πόλεων ἔσονται δεσπόται,	οἱ	δὲ σοφώτατοι, ὡς οἴονται, πρὸς
[12, 967]	τε καὶ ὅτε ἄψυχα αὐτὰ	οἱ	διανοούμενοι διενοοῦντο. θαύματα μὲν οὖν
[12, 954]	τυγχάνῃ, τὰ μὲν ἀσήμαντα παρεχόντων	οἱ	ἐνοικοῦντες ἐρευνᾶν, τὰ δὲ σεσημασμένα
[12, 948]	τοῦ δικαστηρίου, ἔπειτα αὐτῶν τούτων	οἱ	ζῶντες, πρὸς δὲ τούτοις τὸ
[12, 967]	τὸ προσδοκώμενον ὑπὸ (τῶν πολλῶν.	οἱ	μὲν γὰρ διανοοῦνται τοὺς τὰ
[12, 952]	τῶν ὀρνίθων διαπορευόμενοι καὶ τούτων	οἱ	πολλοὶ κατὰ θάλατταν ἀτεχνῶς οἷον
[12, 950]	ὅσον οὐσίας ἀρετῆς ἀπεσφαλμένοι τυγχάνουσιν	οἱ	πολλοί, τοσοῦτον καὶ τοῦ κρίνειν
[12, 947]	ἐν τοῖς γυμνασίοις, οὓς ἂν	οἱ	προσήκοντες τοῦ τελευτήσαντος ἐπιόψωνται, πρώτους
[12, 945]	τρίτου, μνᾶν δὲ ὡσαύτως, καθάπερ	οἱ	πρόσθεν, τοῦ τετάρτου μέρους. εὐθύνων
[12, 955]	τινας ἑαυτῷ ποιῆται, τοὺς αἰτίους	οἱ	στρατηγοὶ ταύτης τῆς πράξεως εἰσαγόντων
[12, 959]	γέ τις ἐπιστατῇ, ὃν ἂν	οἱ	τοῦ τετελευτηκότος ἐπίσκοπον οἰκεῖοι παραλάβωσιν,
[12, 945]	(οἴχεσθαι πολιτείαν. ἂν μὲν γὰρ	οἱ	τοὺς ἄρχοντας ἐξευθύνοντες βελτίους ὦσιν
[12, 952]	πολλὰ (διατελῶν ταῖς φοιτήσεσιν, καθάπερ	οἱ	τῶν ὀρνίθων διαπορευόμενοι καὶ τούτων
[12, 969]	πως συμμείξαντες, ἐὰν ἄρα ἡμῖν	οἵ	τε ἄνδρες ἀκριβῶς ἐκλεχθῶσι, παιδευθῶσί
[12, 951]	πάσης ἐπιμελητὴς ὅ τε νέος	οἵ	τε ἐκ τῆς ἀρχῆς ταύτης
[12, 962]	πόλιν; εἴ τις τὸν σκοπὸν	οἷ	βλέπειν δεῖ τὸν πολιτικὸν φαίνοιτο
[12, 963]	εἴπομεν εἰς τὸ ἓν ἐκεῖνο	οἷ	δεῖ βλέπειν, τὸν δὲ πολιτικὸν
[12, 941]	ἀναπειθέσθω, καὶ κλέπτων ἢ βιαζόμενος	οἰέσθω	μηδὲν αἰσχρὸν ποιεῖν ἀλλ' ἅπερ
[12, 964]	καὶ ὃς ἀρετῇ πάντων διαφέρειν	οἴεται	καὶ νικητήρια τούτων αὐτῶν εἴληφεν,
[12, 951]	ἀποδιδόντες δόξης παρασκευήν, ἐλθόντες δὲ	οἴκαδε	διδάξουσι τοὺς νέους ὅτι δεύτερα
[12, 961]	ἓν καίριον ἀκοῦσαι καὶ σωθέντας	οἴκαδε,	δόξαι, τούτοις αὐτοῖς διαβασανισθέντας, τοῦ
[12, 951]	βουληθῇ τῶν δέκα καὶ ἀφικόμενος	οἴκαδε,	εἰς τὸν σύλλογον ἴτω τὸν
[12, 943]	μὴ ἀπαγαγόντων δὲ τῶν ἀρχόντων	οἴκαδε	προαπέλθῃ τοῦ χρόνου, λιποταξίου τούτων
[12, 952]	περὶ νόμων ἀεὶ τῆς τε	οἰκείας	πόλεως πέρι, καὶ ἐὰν ἄλλοθι
[12, 959]	ἂν οἱ τοῦ τετελευτηκότος ἐπίσκοπον	οἰκεῖοι	παραλάβωσιν, ᾧ καλόν τ' ἔστω
[12, 942]	ἀλλοτρίων σκεπασμάτων περικαλυφῇ, τὴν τῶν	οἰκείων	ἀπολλύντας (πίλων τε καὶ ὑποδημάτων
[12, 954]	σεσημασμένα, (πάλιν δὲ μετὰ τῶν	οἰκείων	καὶ τῶν ἀστυνόμων κατὰ ταὐτὰ
[12, 954]	μηκέτ' ἀμφισβητεῖν ἐξεῖναι. χωρίων μὲν	οἰκήσεών	τε τῇδε οὐκ ἔστ' ἀμφισβήτησις·
[12, 955]	γῆ μὲν οὖν ἑστία τε	οἰκήσεως	ἱερὰ πᾶσι πάντων θεῶν· μηδεὶς
[12, 953]	τοῦ τῆς παιδείας ἐπιμελουμένου πάσης	οἴκησιν	ἴτω πιστεύων ἱκανῶς εἶναι ξένος
[12, 947]	χρόνου, ἕως ἂν ἡ πόλις	οἰκῆται.	τελευτήσασι δὲ προθέσεις καὶ ἐκφορὰς
[12, 954]	φωρᾶν· ὁ δὲ παρεχέτω τὴν	οἰκίαν,	τά τε σεσημασμένα καὶ τὰ
[12, 954]	βλάβην ἐκτίνειν. ἐὰν δὲ ἀποδημῶν	οἰκίας	δεσπότης τυγχάνῃ, τὰ μὲν ἀσήμαντα
[12, 954]	τοιούτου ἐπιλαβέσθαι. ἐὰν δὲ κατ'	οἰκίας	ἐν ἄστει τέ τις χρῆται,
[12, 960]	θρηνεῖν δὲ καὶ ἔξω τῆς	οἰκίας	φωνὴν ἐξαγγέλλειν ἀπαγορεύειν, καὶ τὸν
[12, 950]	δὴ καὶ τῇ κατὰ Κρήτην	οἰκιζομένῃ	πόλει πρέπον ἂν εἴη δόξαν
[12, 952]	ἀγοραῖς καὶ λιμέσι καὶ δημοσίοις	οἰκοδομήμασιν	ἔξω τῆς πόλεως πρὸς τῇ
[12, 951]	τὸν ἐν ταῖς εὐνομουμέναις πόλεσιν	οἰκοῦντα,	ἐξιόντα κατὰ θάλατταν καὶ γῆν,
[12, 946]	πάσαις βασάνοις χρώμενοι ἐλευθέραις ἐλεγχόντων.	οἰκούντων	δέ, ὅσον ἂν (εὐθύνωσιν χρόνον,
[12, 959]	δὲ τούτων οὕτως ἐχόντων οὐδέποτε	οἰκοφθορεῖν	χρή, διαφερόντως νομίζοντα τὸν αὑτοῦ
[12, 949]	μήτε ἱκετείαις χρώμενον ἀσχήμοσιν μήτε	οἴκτοις	γυναικείοις, ἀλλὰ τὸ δίκαιον μετ'
[12, 965]	πέφυκεν· ἢ τούτου διαφυγόντος ἡμᾶς,	οἰόμεθά	ποτε (ἡμῖν ἱκανῶς ἕξειν τὰ
[12, 961]	φημί, εἴ τις τοῦτον βάλοιτο	οἷον	ἄγκυραν πάσης τῆς πόλεως, πάντα
[12, 962]	πρὸς τοῦτο ἀεὶ τὰ πάντα	οἷον	βέλη ἀφιέναι. (Κλεινίας) παντάπασι μὲν
[12, 944]	τῶν ὅπλων Πάτροκλος ἔμπνους ἐγένεθ'	οἷον	δὴ μυρίοις συνέπεσεν, τὰ δὲ
[12, 964]	δὲ φυλάκων τοὺς μὲν νέους	οἷον	ἐν ἄκρᾳ κορυφῇ, ἀπειλεγμένους τοὺς
[12, 963]	αὐτὸ καὶ ἐν οἷς; (Κλεινίας)	οἷον	ἐν τίσι λέγεις; (Ἀθηναῖος) οἷον
[12, 942]	τὰ βραχύταθ' ὑπ' ἐκείνου κυβερνώμενον,	οἷον	ἑστάναι θ' ὅταν ἐπιτάττῃ τις
[12, 963]	οἷον ἐν τίσι λέγεις; (Ἀθηναῖος)	οἷον	ὅτε τέτταρα ἐφήσαμεν ἀρετῆς εἴδη
[12, 961]	περὶ τὰ τοιαῦτα παραδειγμάτων· ἀλλ'	οἷον	περὶ στρατοπέδων νοήσωμεν τίνα θέμενοι
[12, 952]	οἱ πολλοὶ κατὰ θάλατταν ἀτεχνῶς	οἷον	πετόμενοι χρηματισμοῦ χάριν ἐμπορευόμενοι ἔτους
[12, 967]	τέχναις ἀθέους γίγνεσθαι, καθεωρακότας ὡς	οἷόν	τε γιγνόμενα ἀνάγκαις πράγματ' ἀλλ'
[12, 947]	ἕτερον περιισταμένους τῇ κλίνῃ ἑκατέρους	οἷον	ὕμνον πεποιημένον (ἔπαινον εἰς τοὺς
[12, 965]	εἰ μὲν βουλόμεθα, τὰ νῦν	οἷόνπερ	σφόδρα πιέσαντες μὴ ἀνῶμεν, πρὶν
[12, 962]	δεσπόται, οἱ δὲ σοφώτατοι, ὡς	οἴονται,	πρὸς ταῦτά τε καὶ τὰ
[12, 968]	λόγον· ὁ δὲ μὴ ταῦθ'	οἷός	τ' ὢν πρὸς ταῖς δημοσίαις
[12, 969]	τῆς χώρας κατοικήσαντες, φύλακες ἀποτελεσθῶσιν	οἵους	ἡμεῖς οὐκ εἴδομεν ἐν τῷ
[12, 955]	καὶ νικήσαντα γράφειν ἐν ἱεροῖς	οἷς	ἂν ἐθέλῃ, τῷ δὲ διακωλύσαντι
[12, 956]	τὸ δωδέκατον μέρος διῃρημένοι, ἐν	οἷς,	ἂν μὴ διακριθῶσιν ἐν τοῖς
[12, 949]	δὲ μὴ πειθομένοις ἐνεχυρασίαν τούτοις	οἷς	ἂν πόλις ἅμα καὶ νόμος
[12, 968]	χρόνους, οὕς τε καὶ ἐν	οἷς	δεῖ παραλαμβάνειν ἕκαστα, μάταιον ταῦτ'
[12, 956]	ἀρχῶν καταστάσεις, καὶ χρόνους ἐν	οἷς	ἕκαστα γίγνεσθαι χρεών, καὶ διαψηφίσεων
[12, 964]	τὸν εἰδότα ἱκανῶς περὶ ὡντινωνοῦν	οἷς	ἔστιν μὲν ὄνομα, ἔστιν δὲ
[12, 963]	τε συνιδεῖν αὐτὸ καὶ ἐν	οἷς;	(Κλεινίας) οἷον ἐν τίσι λέγεις;
[12, 943]	εἶναι γραφὰς ἐν τοῖς αὐτοῖς	οἷς	περὶ τῆς ἀστρατείας, ὀφλοῦσίν τε
[12, 957]	ὅσοις ἰάσιμοι δόξαι τῶν κακῶν·	οἷσιν	δὲ ὄντως ἐπικεκλωσμέναι, ~(θάνατον ἴαμα
[12, 951]	καὶ καλλίστους τε καὶ ἀρίστους,	~οἵτινες	εὐδόκιμον τὴν πόλιν ἐν ἱεραῖς
[12, 959]	τις μάλισθ' ἡγεῖται ποθῶν θάπτειν,	οἴχεσθαι	περαίνοντα καὶ ἐμπιμπλάντα τὴν αὑτοῦ
[12, 945]	τοῦ σῴζεσθαί τε καὶ διαλυθεῖσαν	(οἴχεσθαι	πολιτείαν. ἂν μὲν γὰρ οἱ
[12, 948]	τοῦ μεγίστου τιμήματος δώδεκα μνᾶς,	ὀκτὼ	δὲ ὁ τοῦ δευτέρου, τρίτου
[12, 942]	κατὰ πόλεμον βλεπούσας χορεύειν, καὶ	ὅλην	εὐκολίαν τε καὶ εὐχέρειαν ἐπιτηδεύειν
[12, 964]	πάσῃ τῇ ψυχῇ ἔχοντας, περὶ	ὅλην	κύκλῳ τὴν πόλιν ὁρᾶν, φρουροῦντας
[12, 965]	σῴζειν ἀμφοτέρους ὄντως τὴν πόλιν	ὅλην.	πότερον οὕτω λέγομεν ἤ πως
[12, 958]	ὄφλῃ τὴν τοιαύτην δίκην, ὡς	ὅλην	τὴν πόλιν καὶ νόμους φθείρων
[12, 943]	ὑπάρχειν μὲν αὐτῷ μήποτε τῆς	ὅλης	ἀριστείας ἀγωνιστῇ γενέσθαι μηδὲ ἀστρατείας
[12, 968]	οὐκ ἄν ποτε γένοιτο ἱκανὸς	ὅλης	πόλεως, ὑπηρέτης δ' ἂν ἄλλοις
[12, 957]	οὐκ ἀσχήμονα ἐπιεικῶν ἀνδρῶν οὐκ	ὀλίγα	νομοθετήματα, ὅθεν νομοφύλακας (χρὴ τὰ
[12, 953]	ὀρθῶς διανέμοντας, ἀναγκαῖα μέν, ὡς	ὀλίγιστα	δ' ἐπιχρωμένους. ὁ δὲ δεύτερος,
[12, 950]	ἄνπερ κατὰ λόγον γίγνηται, μετ'	ὀλίγων	ἥλιον ὄψεσθαι καὶ τοὺς ἄλλους
[12, 941]	τὸ μεῖζον κινῶν οὐ καταθέμενος	ὅλον	ἀδικεῖ· δίκης οὖν οὐδέτερον οὐδετέρου
[12, 965]	εἴτε ὡς ἓν εἴτε ὡς	ὅλον	εἴτε ἀμφότερα εἴτε ὅπως ποτὲ
[12, 960]	πρότερον (δ' ἀτελὲς εἶναι τὸ	ὅλον.	(Κλεινίας) καλῶς, ὦ ξένε, λέγεις·
[12, 944]	τε ἀφεὶς ἑκών, διαφέρει δὲ	ὅλον	που καὶ τὸ πᾶν. ὧδ'
[12, 952]	τῷ παρακαλοῦντι μέμφεσθαι τὸν (σύλλογον	ὅλον·	τοὺς δ' εὐδοκιμοῦντας τούτων τῶν
[12, 955]	ἕκαστον βουλευομένων, ἐάντε τοῦ τιμήματος	ὅλου	μέρει ἐάντε τῆς γενομένης ἐπ'
[12, 950]	Πυθώδε τῷ Ἀπόλλωνι καὶ εἰς	Ὀλυμπίαν	τῷ Διὶ καὶ εἰς Νεμέαν
[12, 953]	δ' ἐπιχρωμένους. ὁ δὲ δεύτερος,	ὄμμασιν	ὄντως θεωρὸς ὅσα τε μουσῶν
[12, 967]	τὸ γὰρ δὴ πρὸ τῶν	ὀμμάτων,	πάντα αὐτοῖς ἐφάνη, τὰ κατ'
[12, 948]	νόμος δὴ κείσθω δικαστὴν μὲν	ὀμνύναι	δικάζειν μέλλοντα, ~καὶ τὸν τὰς
[12, 949]	τοὺς προέδρους μὴ (ἐπιτρέπειν μήτε	ὀμνύντι	λέγειν πιθανότητος χάριν μήτε ἐπαρώμενον
[12, 965]	πως ἄλλως δεῖν κατασκευάζεσθαι; μῶν	ὁμοίους	πάντας κεκτημένους καὶ μὴ διηκριβωμένους
[12, 964]	ἐμφρόνων κεφαλῇ τε καὶ αἰσθήσεσιν	ὁμοιωθήσεται	ἡμῖν ἡ πόλις, ὡς τοιαύτην
[12, 944]	(δικαίως, ἀποβολεὺς δὲ ὅπλων. οὐχ	ὁμοίως	γὰρ ὅ τε ἀφαιρεθεὶς μετ'
[12, 946]	δ' ἂν τῶν ἀρχῶν μὴ	ὁμολογῇ	κεκρίσθαι δικαίως, εἰς τοὺς ἐκλεκτοὺς
[12, 945]	ἀρχόντων ἄρχοντα ὑπερβάλλοντα πρὸς ἀρετήν,	ὅμως	δὲ πειρατέον εὐθυντάς τινας ἀνευρίσκειν
[12, 944]	οὖν οὐδαμῶς διορίσαι τούτων θάτερον,	(ὅμως	δὲ χρὴ τὸν νόμον ἁμῶς
[12, 965]	δικαιοσύνῃ καὶ ἐν φρονήσει ἓν	ὄν,	ἀρετὴν ἑνὶ δικαίως ἂν ὀνόματι
[12, 952]	πέτονται πρὸς τὰς ἄλλας πόλεις	ὃν	ἀγοραῖς καὶ λιμέσι καὶ δημοσίοις
[12, 948]	δικαστήριον, γραφέσθω δὲ ὁ γραφόμενος,	ὃν	ἂν γράφηται, λέγουσαν τὴν γραφὴν
[12, 954]	τὰ δὲ σεσημασμένα παρασημηνάσθω καὶ	ὃν	ἂν ἐθέλῃ φύλακα καταστησάτω πέντε
[12, 946]	θεῷ ἀποφανουμένους (ἄνδρας αὑτῶν τρεῖς,	ὃν	ἂν ἕκαστος αὐτῶν ἡγῆται πάντῃ
[12, 959]	νομοφύλαξ εἷς γέ τις ἐπιστατῇ,	ὃν	ἂν οἱ τοῦ τετελευτηκότος ἐπίσκοπον
[12, 963]	γε πάντων τούτων ἡγεμόνα, πρὸς	ὃν	δὴ τά τε ἄλλα πάντα
[12, 954]	σημηνάσθω. τῶν ἀμφισβητησίμων χρόνου ὅρος,	ὃν	ἐάν τις ᾖ κεκτημένος, μηκέτ'
[12, 962]	λόγος οὗτος εἰς τὸν σύλλογον	ὃν	εἶπες νυνδὴ νύκτωρ δεῖν συνιέναι.
[12, 953]	δημόσιον ἐξ ἄλλης χώρας ἀφιγμένον·	ὃν	στρατηγοῖς τε καὶ ἱππάρχοις καὶ
[12, 944]	ὡς πλεῖστον χρόνον ὢν κακὸς	ὀνείδει	συνεχόμενος, ἔστω νόμος ὅδε ἐπὶ
[12, 944]	ἐναντίου. σχεδὸν οὖν ἐν τοῖς	ὀνείδεσιν	ἔχει τινὰ τομὴν ἡ τούτων
[12, 944]	ἂν τῶν τότε ὅσοι κακοὶ	ὀνειδίζειν	ὅπλων ἀποβολὴν τῷ τοῦ Μενοιτίου.
[12, 952]	δικαστήριον εἰσάγειν ἀρχόντων μηδεὶς εἰσάγῃ,	ὄνειδος	ἀποκείσθω τοῖς ἄρχουσιν εἰς τὴν
[12, 943]	ἀποβολῶν, ὡς αἰσχρὰς αὐτὰς εἰς	ὄνειδος	τιθείς, ἀναξίῳ ἀναξίας ἐπάγῃ δίκας.
[12, 969]	ὕπαρ ἀποτετελεσμένον οὗ σμικρῷ πρόσθεν	ὀνείρατος	ὣς τῷ λόγῳ ἐφηψάμεθα, κεφαλῆς
[12, 964]	περὶ ὡντινωνοῦν οἷς ἔστιν μὲν	ὄνομα,	ἔστιν δὲ αὖ καὶ λόγος,
[12, 944]	μὲν γὰρ οὐκ ἐν πᾶσιν	ὀνομάζοιτ'	ἂν (δικαίως, ἀποβολεὺς δὲ ὅπλων.
[12, 945]	οὖσαν φύσιν διεσπαρμένην, πολλαχοῦ πολλοῖς	ὀνόμασιν	προσαγορεύομεν· εἷς δὲ οὗτος οὐ
[12, 950]	φαίνοιτ' ἂν τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις,	ὀνόμασίν	τε χαλεποῖς ταῖσιν λεγομέναις ξενηλασίαις
[12, 963]	τούτω τὼ δύο καὶ δύ'	ὀνόματα	ἐλαβέτην καὶ τἆλλα, οὐδὲν χαλεπὸν
[12, 965]	ὄν, ἀρετὴν ἑνὶ δικαίως ἂν	ὀνόματι	προσαγορεύεσθαι. τοῦτο, ὦ φίλοι, εἰ
[12, 944]	τινὰ τομὴν ἡ τούτων τῶν	ὀνομάτων	ἐπιφορά· ῥίψασπις μὲν γὰρ οὐκ
[12, 950]	μὲν γὰρ ὀρθότατον καὶ μέγιστον,	ὄντα	ἀγαθὸν ἀληθῶς οὕτω τὸν εὔδοξον
[12, 952]	τοὺς νόμους. ἐὰν δὲ ἄξιον	ὄντα	εἰς δικαστήριον εἰσάγειν ἀρχόντων μηδεὶς
[12, 964]	ὡς ἐρῶν καὶ ὅπῃ τέτταρα	ὄντα	ἕν ἐστι, καὶ ἐμὲ δὲ
[12, 959]	τῶν νεκρῶν σώματα, τὸν δὲ	ὄντα	ἡμῶν ἕκαστον ὄντως, ἀθάνατον εἶναι
[12, 942]	ἐάντε μή, σχεδὸν ὡς ἀνίατον	ὄντα	θανάτῳ ζημιοῦν. στρατιῶν δὲ ἕνεκα
[12, 963]	τὰ δύο τἆλλα, ὡς ὄντως	ὄντα	οὐ πολλὰ ἀλλ' ἓν τοῦτο
[12, 967]	ἥπτοντο, ὅπως μήποτ' ἂν ἄψυχα	ὄντα	οὕτως εἰς ἀκρίβειαν θαυμαστοῖς λογισμοῖς
[12, 942]	καὶ φύσιν· ταῦτα γὰρ ἀκρωτήρια	ὄντα	σῳζόμενά τε ἔχει μεγίστην δύναμιν
[12, 964]	λόγον ἀγνοεῖν, ἢ τόν γε	ὄντα	τι καὶ περὶ τῶν διαφερόντων
[12, 962]	πλουτήσουσιν, εἴτ' οὖν δοῦλοί τινων	ὄντες	εἴτε καὶ μή, τῶν δ'
[12, 962]	οὖν βελτίους εἴτε χείρους τυγχάνουσιν	ὄντες,	τοῖς δ' ὅπως πλουτήσουσιν, εἴτ'
[12, 941]	ὡς ἰασίμῳ ἐκ τῶν εἰκότων	ὄντι,	~τί χρὴ παθεῖν ἢ τίνα
[12, 959]	τὸν ὑὸν ἢ ἀδελφόν, ἢ	ὅντινά	τις μάλισθ' ἡγεῖται ποθῶν θάπτειν,
[12, 962]	πολιτικὸς ὢν ἡμῖν τυγχάνει, ἔπειτα	ὅντινα	τρόπον δεῖ μετασχεῖν τούτου καὶ
[12, 963]	οὐδ' αὖθίς ποτε γενήσεται, ὡς	ὄντος	ἑτέρου. (Κλεινίας) ἀληθῆ λέγεις. ~(Ἀθηναῖος)
[12, 963]	ἕκαστον ἀνάγκη φάναι, τεττάρων γε	ὄντων.	(Κλεινίας) τί μήν; (Ἀθηναῖος) καὶ
[12, 967]	(ἐν τοῖς ἄστροις νοῦν τῶν	ὄντων	τά τε πρὸ τούτων ἀναγκαῖα
[12, 948]	χρόνον τῶν πολλῶν ἐκ θεῶν	ὄντων,	ὧν εἷς ἦν αὐτός, ὥς
[12, 959]	τὸν δὲ ὄντα ἡμῶν ἕκαστον	ὄντως,	ἀθάνατον εἶναι ψυχὴν ἐπονομαζόμενον, παρὰ
[12, 969]	ταῦθ' ὡς ἔπος εἰπεῖν νομοθετῶν,	ὄντως	δὲ ἔσται σχεδὸν ὕπαρ ἀποτετελεσμένον
[12, 967]	αὐτά, καὶ ὑπωπτεύετο τὸ νῦν	ὄντως	δεδογμένον, ὅσοι τῆς ἀκριβείας αὐτῶν
[12, 966]	ὄντως φύλακας ἐσομένους τῶν νόμων	ὄντως	εἰδέναι τὰ περὶ τὴν ἀλήθειαν
[12, 943]	Αἰδοῦς Δίκη λέγεταί τε καὶ	ὄντως	εἴρηται, ψεῦδος δὲ αἰδοῖ καὶ
[12, 957]	δόξαι τῶν κακῶν· οἷσιν δὲ	ὄντως	ἐπικεκλωσμέναι, ~(θάνατον ἴαμα ταῖς οὕτω
[12, 953]	ἐπιχρωμένους. ὁ δὲ δεύτερος, ὄμμασιν	ὄντως	θεωρὸς ὅσα τε μουσῶν ὠσὶν
[12, 963]	(καὶ τὰ δύο τἆλλα, ὡς	ὄντως	ὄντα οὐ πολλὰ ἀλλ' ἓν
[12, 959]	τόν τε ἐκτεθνεῶτα καὶ τὸν	ὄντως	τεθνηκότα, εἴη δ' ἂν σχεδόν,
[12, 965]	οὕτω δὴ κοινῇ σῴζειν ἀμφοτέρους	ὄντως	τὴν πόλιν ὅλην. πότερον οὕτω
[12, 966]	αὑτὸς λόγος, ὅτι δεῖ τοὺς	ὄντως	φύλακας ἐσομένους τῶν νόμων ὄντως
[12, 965]	ἴσως. (Ἀθηναῖος) οὐκ ἴσως, ἀλλ'	ὄντως,	ὦ δαιμόνιε, ταύτης οὐκ ἔστιν
[12, 964]	ἄκρᾳ κορυφῇ, ἀπειλεγμένους τοὺς εὐφυεστάτους,	ὀξύτητας	ἐν πάσῃ τῇ ψυχῇ ἔχοντας,
[12, 967]	ἔχον ἂν εἴη; (Ἀθηναῖος) πᾶν,	ὅπερ	εἶπον, τοὐναντίον ἔχει νῦν τε
[12, 967]	αὖ ἀνόητ' εἰπεῖν· νῦν δέ,	ὅπερ	εἴρηται, πᾶν τοὐναντίον ἔχει. (Κλεινίας)
[12, 960]	εἴπερ ἐστὶ μὴ δυνατὸν εὑρεῖν	ὅπῃ	γίγνοιτ' ἂν παντὶ κτῆμά τι
[12, 966]	καὶ ὅπως ἕν τε καὶ	ὅπῃ;	(Κλεινίας) σχεδὸν ἔοικ' ἐξ ἀνάγκης
[12, 964]	σοῦ δείξαντος ὡς ἕν, πάλιν	ὅπῃ	τέτταρα. καὶ δὴ τὸ μετὰ
[12, 964]	διανοοῦ δὲ ὡς ἐρῶν καὶ	ὅπῃ	τέτταρα ὄντα ἕν ἐστι, καὶ
[12, 950]	πόλεις, ὅταν ἐπιθυμήσῃ τις ἀποδημίας	ὁπῃοῦν	καὶ ὁπότε, εἴτε νέος εἴτε
[12, 944]	συνέπεσεν, τὰ δὲ πρότερα ἐκεῖνα	ὅπλα,	ἃ Πηλεῖ φησιν ὁ ποιητὴς
[12, 944]	ὁπόσοι κατὰ κρημνῶν ῥιφέντες ἀπώλεσαν	(ὅπλα,	ἢ κατὰ θάλατταν, ἢ χειμώνων
[12, 944]	τις ὑπὸ πολεμίων καὶ ἔχων	ὅπλα	μὴ ἀναστρέφῃ καὶ ἀμύνηται, ἀφῇ
[12, 944]	ὄφλῃ δίκην ὡς αἰσχρῶς ἀποβαλὼν	ὅπλα	πολεμικά, ~τούτῳ μήτ' οὖν τις
[12, 943]	(εἰσάγειν ὁπλίτας μὲν εἰς τοὺς	ὁπλίτας,	ἱππέας δὲ εἰς τοὺς ἱππέας
[12, 947]	μὲν ἱππέας, σὺν δὲ ὅπλοις	ὁπλίτας,	καὶ τοὺς ἄλλους ὡσαύτως, παῖδας
[12, 943]	ἐμπολέμια ἕκαστα ὡσαύτως, καὶ (εἰσάγειν	ὁπλίτας	μὲν εἰς τοὺς ὁπλίτας, ἱππέας
[12, 943]	δὲ τοὺς στρατεύσαντας ἑκάστους χωρίς,	ὁπλίτας	τε καὶ ἱππέας καὶ τἆλλα
[12, 947]	ἵπποισι μὲν ἱππέας, σὺν δὲ	ὅπλοις	ὁπλίτας, καὶ τοὺς ἄλλους ὡσαύτως,
[12, 944]	τῶν τότε ὅσοι κακοὶ ὀνειδίζειν	ὅπλων	ἀποβολὴν τῷ τοῦ Μενοιτίου. ἔτι
[12, 944]	καὶ εὐδαίμονα θάνατον, τοιαύτης μὲν	ὅπλων	ἀποβολῆς (ἔστω δίκη ῥιφθέντων, τῆς
[12, 943]	καὶ τῆς τῶν κατὰ πόλεμον	ὅπλων	ἀποβολῆς, μὴ διαμαρτών τις ἄρα
[12, 944]	δὴ τῷ τὴν τοιαύτην ἀμυντηρίων	ὅπλων	εἰς τοὐναντίον ἀφέντι δύναμιν τίς
[12, 944]	ὀνομάζοιτ' ἂν (δικαίως, ἀποβολεὺς δὲ	ὅπλων.	οὐχ ὁμοίως γὰρ ὅ τε
[12, 944]	κομισθεὶς ἐπὶ σκηνὴν ἄνευ τῶν	ὅπλων	Πάτροκλος ἔμπνους ἐγένεθ' οἷον δὴ
[12, 958]	χρήματα. ἐὰν δὲ μὴ ἔχωσιν	ὁπόθεν,	ἐλλείπῃ δὲ μὴ ἔλαττον δραχμῆς,
[12, 952]	καὶ δὴ καὶ περὶ μαθημάτων,	ὁπόσ'	ἂν ἐν ταύτῃ τῇ σκέψει
[12, 951]	ἐτῶν μηκέτι θεωρείτω. θεωρήσας δὲ	ὁπόσ'	ἂν ἔτη βουληθῇ τῶν δέκα
[12, 949]	δόξαν τῷ ἐπιορκοῦντι· τῶν δὲ	ὁπόσα	ἐξαρνηθέντι καὶ ἐξομοσαμένῳ κέρδος μέγα
[12, 958]	θήκας δ' εἶναι τῶν χωρίων	ὁπόσα	μὲν ἐργάσιμα μηδαμοῦ, μήτε τι
[12, 949]	ἐπιστάτας καὶ βραβέας καὶ ἁπάντων	ὁπόσα	μὴ φέρει κέρδος κατὰ τὴν
[12, 949]	ἄλλων κοινῶν (κοσμήσεων ἢ λῃτουργιῶν,	ὁπόσα	περὶ θυσίας εἰρηνικῆς ἢ πολεμικῶν
[12, 957]	καὶ τρίς. πάντα δ' οὖν	ὁπόσα	σμικρὰ καὶ ῥᾴδια νόμιμα εὑρίσκειν,
[12, 956]	πέρι καὶ ἀναβολῶν, καὶ πάνθ'	ὁπόσα	τοιαῦτα ἀναγκαῖα περὶ δίκας γίγνεσθαι,
[12, 968]	τῶν ἀρχόντων νυκτερινὸν σύλλογον, (παιδείας	ὁπόσης	διεληλύθαμεν κοινωνὸν γενόμενον· ἢ πῶς
[12, 944]	τῷ τοῦ Μενοιτίου. ἔτι δὲ	ὁπόσοι	κατὰ κρημνῶν ῥιφέντες ἀπώλεσαν (ὅπλα,
[12, 950]	ἐπιθυμήσῃ τις ἀποδημίας ὁπῃοῦν καὶ	ὁπότε,	εἴτε νέος εἴτε καὶ πρεσβύτερος
[12, 955]	ἂν δυοῖν οὔσαιν ταῖν εἰσφοραῖν,	ὁποτέρᾳ	τὸ δημόσιον (ἂν χρῆσθαι βούληται,
[12, 964]	εἶτα ἐν τῇ τοιαύτῃ πόλει	ὅπου	μὴ λόγῳ ἔργῳ τε ἱκανοὶ
[12, 962]	πρὸς ἄμφω βλέποντες, ἐλεύθεροί τε	ὅπως	ἄλλων τε πόλεων ἔσονται δεσπόται,
[12, 947]	ἄλσος περιφυτεύσουσι πλὴν κώλου ἑνός,	ὅπως	ἂν αὔξην ὁ τάφος ἔχῃ
[12, 947]	τοὔνομα ἀναγράφειν τούτου κατ' ἐνιαυτόν,	ὅπως	ἂν γίγνηται μέτρον ἀριθμοῦ τοῦ
[12, 955]	ἐν γράμμασιν ἀποφέρειν ἀγρονόμοις φυλέτας,	ὅπως	ἂν δυοῖν οὔσαιν ταῖν εἰσφοραῖν,
[12, 962]	ἄλλων ὅσα δὴ διήλθομεν, ἔσθ'	ὅπως	ἂν νοῦν περί τι τούτων
[12, 959]	ἐπιμελεῖσθαι, τούτων δ' οὐχ ἥκιστα,	ὅπως	ἂν παίδων τε καὶ (ἀνδρῶν
[12, 962]	τὸν ὅρον εἶναι τῶν δικαίων	(ὅπως	ἄρξουσί τινες ἐν τῇ πόλει,
[12, 966]	φύλακας ἡμῖν γνωστέον, ἢ καὶ	ὅπως	ἕν τε καὶ ὅπῃ; (Κλεινίας)
[12, 966]	ἔοικ' ἐξ ἀνάγκης δεῖν καὶ	ὅπως	ἓν διανοεῖσθαι. (Ἀθηναῖος) τί δ'
[12, 967]	ὅσοι τῆς ἀκριβείας αὐτῶν ἥπτοντο,	ὅπως	μήποτ' ἂν ἄψυχα ὄντα οὕτως
[12, 959]	ἔδει βοηθεῖν πάντας τοὺς προσήκοντας,	ὅπως	ὅτι δικαιότατος ὢν καὶ (ὁσιώτατος
[12, 962]	χείρους τυγχάνουσιν ὄντες, τοῖς δ'	ὅπως	πλουτήσουσιν, εἴτ' οὖν δοῦλοί τινων
[12, 965]	ὡς ὅλον εἴτε ἀμφότερα εἴτε	ὅπως	ποτὲ πέφυκεν· ἢ τούτου διαφυγόντος
[12, 965]	ἄρα τὸ παράπαν δοκεῖ ἐᾶν,	ὁρᾶν	δὴ χρεών. (Κλεινίας) ἥκιστα, νὴ
[12, 968]	ὑπηρέτης δ' ἂν ἄλλοις ἄρχουσιν.	ὁρᾶν	δὴ χρεὼν νῦν, ὦ Κλεινία
[12, 964]	περὶ ὅλην κύκλῳ τὴν πόλιν	ὁρᾶν,	φρουροῦντας δὲ παραδιδόναι μὲν τὰς
[12, 956]	σίδηρος δὲ καὶ χαλκὸς πολέμων	ὄργανα·	ξύλου δὲ μονόξυλον ὅτι ἂν
[12, 957]	πρόσθεν, ~καλὸν δὲ τό γε	ὀρθὸν	καὶ (δὶς καὶ τρίς. πάντα
[12, 965]	τὸ τοιοῦτον, ἐπεὶ δοκεῖς ἡμῖν	ὀρθότατα	λέγειν. ἀλλὰ δὴ πῶς τις
[12, 950]	τῶν πολλῶν. τὸ μὲν γὰρ	ὀρθότατον	καὶ μέγιστον, ὄντα ἀγαθὸν ἀληθῶς
[12, 957]	τὸν ἀγαθὸν δικαστὴν αὑτόν τε	ὀρθοῦν	καὶ τὴν πόλιν, τοῖς μὲν
[12, 961]	αὐτῷ τῷ ἀποκριθέντι· δεῖν δὲ	ὄρθριον	εἶναι τὸν σύλλογον, ἡνίκ' ἂν
[12, 951]	ἡμέρας συλλεγόμενος ἐξ ἀνάγκης ἀπ'	ὄρθρου	μέχριπερ ἂν ἥλιος ἀνάσχῃ, πρῶτον
[12, 950]	μὲν εὖ πολιτευομένοις διὰ νόμων	ὀρθῶν	βλάβην ἂν φέροι μεγίστην πασῶν,
[12, 965]	ἐκεῖνο συντάξασθαι πάντα συνορῶντα; (Κλεινίας)	ὀρθῶς.	(Ἀθηναῖος) ἆρ' οὖν ἀκριβεστέρα σκέψις
[12, 963]	τό γ' ἡμέτερον, ὦ ξένε,	ὀρθῶς	ἂν εἴη πάλαι τιθέμενον; πρὸς
[12, 941]	φίλων μὴ τὰ παρ' ἐκείνων	ὀρθῶς	ἀποπρεσβεύσας γένηται φανερὸς ἢ κηρυκεύσας,
[12, 962]	πᾶσα (στοχάζοιτ' ἂν τῆς σωτηρίας	ὀρθῶς.	ἆρ' οὐχ ἡ μὲν νίκην
[12, 968]	δὲ ὁ τρόπος ἡμῖν (γιγνόμενος	ὀρθῶς	γίγνοιτ' ἄν, τοῦτο δὴ τὰ
[12, 953]	τοιούτων ξένων, καὶ δίκας αὐτοῖς	ὀρθῶς	διανέμοντας, ἀναγκαῖα μέν, ὡς ὀλίγιστα
[12, 957]	περὶ τοὺς νόμους κείμενα, εἴπερ	ὀρθῶς	εἴη τεθέντα, γίγνοιτ' ἄν, ἢ
[12, 969]	κλέος ἀρῇ μέγιστον κατασκευάσας αὐτὴν	ὀρθῶς,	ἢ τό γε ἀνδρειότατος (εἶναι
[12, 968]	πολλῆς γίγνοιτ' ἄν, εἰ γίγνοιτο	ὀρθῶς.	(Κλεινίας) πῶς; τί τοῦτο εἰρῆσθαι
[12, 963]	δ' ἀρετήν που συνεχωροῦμεν πάνυ	ὀρθῶς	λέγεσθαι. (Ἀθηναῖος) ναί. (Κλεινίας) τὴν
[12, 968]	ἀπόρρητα μὲν λεχθέντα οὐκ ἂν	ὀρθῶς	λέγοιτο, ἀπρόρρητα δὲ διὰ τὸ
[12, 960]	εἰς μηδὲν βέβαιον καταβαλεῖν. (Ἀθηναῖος)	ὀρθῶς	παρακελεύῃ, καὶ ἐμὲ τοιοῦτον εὑρήσεις
[12, 961]	τοῦτο ἡμέτερος ἂν καιρὸς γίγνοιτο	ὀρθῶς	φράζοντας μηδὲν ἀπολείπειν προθυμίας. (Κλεινίας)
[12, 944]	τὸν νόμον ἁμῶς γέ πως	ὁρίζειν	πειρᾶσθαι κατὰ μέρη. μύθῳ δὴ
[12, 948]	δίκην τὰ μὲν ἐγκλήματα γράφειν,	ὅρκον	δὲ μὴ ἐπομνύναι, καὶ τὸν
[12, 948]	γὰρ περὶ ἑκάστων τῶν ἀμφισβητουμένων	(ὅρκον	τοῖς ἀμφισβητοῦσιν ἀπηλλάττετο ταχὺ καὶ
[12, 949]	καθάπερ τὰ νῦν, δέχεσθαί τε	ὅρκους	παρ' (ἀλλήλων, ἂν ἐθέλωσι, καὶ
[12, 948]	τιθεμένους νόμους ἐξαιρεῖν χρὴ τοὺς	ὅρκους	τῶν ἀντιδικούντων ἑκατέρων, καὶ τὸν
[12, 949]	ἀρχὰς τῷ κοινῷ καθιστάντα (δι'	ὅρκων	ἢ διὰ φορᾶς ψήφων ἀφ'
[12, 949]	δοκεῖ, ταῦτα δὲ διὰ δικῶν	ὅρκων	χωρὶς κρίνεσθαι σύμπαντας τοὺς ἐπικαλοῦντας
[12, 956]	πολέμου (κοσμήματα. θειότατα δὲ δῶρα	ὄρνιθές	τε καὶ ἀγάλματα ὅσαπερ ἂν
[12, 952]	ταῖς φοιτήσεσιν, καθάπερ οἱ τῶν	ὀρνίθων	διαπορευόμενοι καὶ τούτων οἱ πολλοὶ
[12, 962]	θαυμαστὸν τὸ τοῖς μὲν τὸν	ὅρον	εἶναι τῶν δικαίων (ὅπως ἄρξουσί
[12, 954]	ταὐτὰ σημηνάσθω. τῶν ἀμφισβητησίμων χρόνου	ὅρος,	ὃν ἐάν τις ᾖ κεκτημένος,
[12, 941]	γὰρ ἀληθὲς οὔτ' εἰκός, ἀλλ'	ὅς	τι δρᾷ τοιοῦτον παρανόμως, οὔτε
[12, 951]	κατὰ θάλατταν καὶ γῆν, ζητεῖν	(ὃς	ἂν ἀδιάφθαρτος ᾖ, τὰ μὲν
[12, 966]	δὲ φυλακῆς μεθέξουσιν μηδὲ ἐπιτρέπειν,	ὃς	ἂν μὴ διαπονήσηται τὸ πᾶσαν
[12, 967]	βεβαίως θεοσεβῆ θνητῶν ἀνθρώπων οὐδένα,	ὃς	ἂν μὴ τὰ λεγόμενα ταῦτα
[12, 944]	νόμος ὅδε ἐπὶ τούτοις· Ἀνὴρ	ὃς	ἂν ὄφλῃ δίκην ὡς αἰσχρῶς
[12, 964]	νομοθέτῃ τε καὶ νομοφύλακι, καὶ	ὃς	ἀρετῇ πάντων διαφέρειν οἴεται καὶ
[12, 967]	οὕτως ἄθεος ἀνθρώπων ποτὲ πέφυκεν,	~ὃς	οὐ τοὐναντίον ἔπαθεν ἢ τὸ
[12, 967]	τε ὡς ἔστιν πρεσβύτατον ἁπάντων	ὅσα	γονῆς μετείληφεν, ἀθάνατόν τε, ἄρχει
[12, 957]	ἐπισφραγισαμένους, χρῆσθαι τὸν ἅπαντα βίον.	ὅσα	δὲ περί τε σιγὴν δικαστῶν
[12, 958]	ἐπιστήματα μὴ μείζω ποιεῖν ἢ	ὅσα	δέχεσθαι τῶν τοῦ τετελευτηκότος ἐγκώμια
[12, 962]	νίκην στρατηγὸς ἢ τῶν ἄλλων	ὅσα	δὴ διήλθομεν, ἔσθ' ὅπως ἂν
[12, 966]	περὶ θεῶν ἄγοντε εἰς πίστιν,	ὅσα	διήλθομεν ἐν τοῖς πρόσθεν; (Κλεινίας)
[12, 953]	τιν' ἄλλον ἀδικῇ τις τούτων	ὅσα	ἐντὸς δραχμῶν πεντήκοντα, ἐὰν δέ
[12, 953]	ἐναντίον μαρτύρων μὴ ἔλαττον τριῶν,	ὅσα	ἐντὸς χιλίων, τὰ δ' ὑπὲρ
[12, 953]	ἐναντίον μαρτύρων μὴ ἔλαττον τριῶν,	ὅσα	ἐντὸς χιλίων, ~τὰ δ' ὑπὲρ
[12, 951]	τὰ μὲν βεβαιούμενον τῶν νομίμων,	ὅσα	καλῶς αὐτοῖς κεῖται, τὰ δ'
[12, 967]	νοῦς εἴη ὁ διακεκοσμηκὼς πάνθ'	ὅσα	κατ' οὐρανόν. οἱ δὲ αὐτοὶ
[12, 957]	καὶ εὐφημίας καὶ τοὐναντίον, καὶ	ὅσα	παραλλάττει τῶν πολλῶν ἐν ταῖς
[12, 958]	γῆς θεῶν καὶ τῶν τῇδε,	ὅσα	προσήκει τελεῖσθαι, τοὺς ἐξηγητὰς γίγνεσθαι
[12, 956]	μέρη διείρηται τῆς πόλεως συμπάσης,	ὅσα	τε καὶ ἃ δεῖ γίγνεσθαι,
[12, 968]	ἠθῶν ἐπιτηδεύματα καὶ νόμιμα συναρμοττόντως,	~ὅσα	τε λόγον ἔχει, τούτων δυνατὸς
[12, 953]	δὲ δεύτερος, ὄμμασιν ὄντως θεωρὸς	ὅσα	τε μουσῶν ὠσὶν ἔχεται θεωρήματα·
[12, 949]	πρὸς ἀλλήλους πᾶσι τὴν κρίσιν.	ὅσα	τις ἐλεύθερος ἀπειθεῖ τῇ πόλει,
[12, 956]	τε ἀνάγκας καὶ παρακαταβάσεων, καὶ	ὅσα	τούτων ἀδελφὰ σύμπαντα, εἴπομεν μὲν
[12, 958]	ταῦτα ἐκπληροῦν, τοῖς δὲ ἀνθρώποις	ὅσα	τροφὴν μήτηρ οὖσα ἡ γῆ
[12, 960]	(τῇ δοξάσῃ πᾶσι κοινῇ ζημίᾳ.	ὅσαι	δ' ἄλλαι γίγνονται περὶ τελευτήσαντας
[12, 947]	ἐφυμνεῖν, (καὶ κόρας ἑπομένας ἐξόπισθεν	ὅσαι	τ' ἂν γυναῖκες τῆς παιδοποιήσεως
[12, 956]	δῶρα ὄρνιθές τε καὶ ἀγάλματα	ὅσαπερ	ἂν ἐν μιᾷ ζωγράφος ἡμέρᾳ
[12, 966]	διεπερανάμεθα, ὡς εἰσίν τε καὶ	ὅσης	φαίνονται κύριοι δυνάμεως, εἰδέναι τε
[12, 959]	ὅπως ὅτι δικαιότατος ὢν καὶ	(ὁσιώτατος	ἔζη τε ζῶν καὶ τελευτήσας
[12, 968]	καταλεκτέος ἂν εἴη κατάλογος (τῶν	ὅσοι	ἐπιτήδειοι πρὸς τὴν τῆς φυλακῆς
[12, 944]	εἶχεν, ἐξῆν ἂν τῶν τότε	ὅσοι	κακοὶ ὀνειδίζειν ὅπλων ἀποβολὴν τῷ
[12, 957]	(ψόγοι περί τινων λέγονται καὶ	ὅσοι	καταλογάδην, εἴτ' ἐν γράμμασιν εἴτε
[12, 950]	καὶ τοῦ κρίνειν τοὺς ἄλλους	ὅσοι	πονηροὶ καὶ χρηστοί, θεῖον δέ
[12, 957]	δὴ καὶ τῶν ἄλλων λόγων	ὅσοι	τε ἐν ποιήμασιν ἔπαινοι καὶ
[12, 967]	ὑπωπτεύετο τὸ νῦν ὄντως δεδογμένον,	ὅσοι	τῆς ἀκριβείας αὐτῶν ἥπτοντο, ὅπως
[12, 957]	δὲ δημόσια καὶ κοινὰ καὶ	ὅσοις	ἀρχὰς δεῖ χρωμένας τὰ προσήκοντα
[12, 957]	ἀδικίας εἰς τὸ δυνατὸν μεταβολήν,	ὅσοις	ἰάσιμοι δόξαι τῶν κακῶν· οἷσιν
[12, 946]	χρώμενοι ἐλευθέραις ἐλεγχόντων. οἰκούντων δέ,	ὅσον	ἂν (εὐθύνωσιν χρόνον, ἐν τῷ
[12, 960]	ἀεί, τότ' ἤδη νομίζειν πᾶν	ὅσον	δεῖ πραχθῆναι πεπρᾶχθαι, πρότερον (δ'
[12, 966]	κύριοι δυνάμεως, εἰδέναι τε εἰς	ὅσον	δυνατόν ἐστιν ταῦτ' ἄνθρωπον γιγνώσκειν,
[12, 950]	ἢ μὴ δοκεῖν. οὐ γὰρ	ὅσον	οὐσίας ἀρετῆς ἀπεσφαλμένοι τυγχάνουσιν οἱ
[12, 946]	νόμον ἀνατίθησι κοινὸν καὶ Ἡλίῳ,	ὅσονπερ	ἂν ἕπωνται χρόνον τῇ κρίσει.
[12, 968]	πρὸς τοῖς εἰρημένοις νόμοις ἅπασιν	ὅσους	διεληλύθαμεν εἰ καὶ τοῦτον προσοίσομεν,
[12, 962]	τοῦτο ὃ λέγομεν, τὸν σκοπόν,	ὅστις	ποτὲ ὁ πολιτικὸς ὢν ἡμῖν
[12, 966]	ἔχει τάξεως, ἄστρων τε καὶ	ὅσων	ἄλλων ἐγκρατὴς νοῦς ἐστιν τὸ
[12, 947]	κοινῇ θυσιῶν καὶ θεωριῶν καὶ	ὅσων	ἂν ἑτέρων κοινωνῶσιν ἱερῶν, ἐκ
[12, 954]	ἐν ἀλλοδημίᾳ, τοῦ παντὸς χρόνου,	ὅταν	ἀνεύρῃ που, μηδεμίαν εἶναι προθεσμίαν
[12, 943]	εἶναι πρὸς τοὺς πολεμικοὺς ἄρχοντας,	ὅταν	ἔλθωσιν ἀπὸ στρατοπέδου, δικάζειν δὲ
[12, 950]	εἰς τὰς ἄλλας ἐπικωμάζοντας πόλεις,	ὅταν	ἐπιθυμήσῃ τις ἀποδημίας ὁπῃοῦν καὶ
[12, 942]	ἐκείνου κυβερνώμενον, οἷον ἑστάναι θ'	ὅταν	ἐπιτάττῃ τις καὶ πορεύεσθαι καὶ
[12, 967]	τοὐναντίον ἔχει νῦν τε καὶ	ὅτε	ἄψυχα αὐτὰ οἱ διανοούμενοι διενοοῦντο.
[12, 956]	κατὰ τὰ τοιαῦτα ἀναθήματα μεμιμημένα.	ὅτε	δὲ μέρη διείρηται τῆς πόλεως
[12, 957]	ἀμφισβητοῦνται καὶ διὰ συγχωρήσεων ἔστιν	ὅτε	καὶ μάλα ματαίων, τούτων πάντων
[12, 948]	καὶ ἀσφαλῶς. νῦν δὲ δὴ	ὅτε	μέρος τι μέν, φαμέν, ἀνθρώπων
[12, 963]	ἐν τίσι λέγεις; (Ἀθηναῖος) οἷον	ὅτε	τέτταρα ἐφήσαμεν ἀρετῆς εἴδη γεγονέναι,
[12, 954]	ἔστ' ἀμφισβήτησις· τῶν δὲ ἄλλων	ὅτι	ἄν τις ἐκτημένος ᾖ, ἐὰν
[12, 956]	πολέμων ὄργανα· ξύλου δὲ μονόξυλον	ὅτι	ἂν ἐθέλῃ τις ἀνατιθέτω, καὶ
[12, 960]	καλῶς, ὦ ξένε, λέγεις· πρὸς	ὅτι	δὲ τὸ νῦν αὖ ῥηθὲν
[12, 963]	ὦ ξένε. (Ἀθηναῖος) τί δ'	ὅτι	δεῖ προθυμεῖσθαί τε συνιδεῖν αὐτὸ
[12, 961]	ἡμῖν; ~(Ἀθηναῖος) ἆρ' οὐκ εἴπομεν	ὅτι	δεῖ σύλλογον ἡμῖν ἐν τῇ
[12, 966]	σπουδαίων ἆρ' ἡμῖν αὑτὸς λόγος,	ὅτι	δεῖ τοὺς ὄντως φύλακας ἐσομένους
[12, 951]	δὲ οἴκαδε διδάξουσι τοὺς νέους	ὅτι	δεύτερα τὰ τῶν ἄλλων ἐστὶ
[12, 959]	βοηθεῖν πάντας τοὺς προσήκοντας, ὅπως	ὅτι	δικαιότατος ὢν καὶ (ὁσιώτατος ἔζη
[12, 966]	καλῶν. (Ἀθηναῖος) ἆρα οὖν ἴσμεν	ὅτι	δύ' ἐστὸν τὼ περὶ θεῶν
[12, 962]	οὖν. (Ἀθηναῖος) νῦν δὴ μαθησόμεθα	ὅτι	θαυμαστὸν οὐδὲν πλανᾶσθαι τὰ τῶν
[12, 950]	δόξαν πρὸς τῶν ἄλλων ἀνθρώπων	ὅτι	(καλλίστην τε καὶ ἀρίστην παρασκευάζεσθαι
[12, 946]	τὰ ἀριστεῖα ἀποδόντας πᾶσιν ἀνειπεῖν	ὅτι	Μαγνήτων ἡ κατὰ θεὸν πάλιν
[12, 942]	ἅμα καὶ κοινὸν τὸν βίον	ὅτι	μάλιστα πᾶσι πάντων γίγνεσθαι τούτου
[12, 950]	θεοῖς, πέμπειν δὲ εἰς δύναμιν	ὅτι	πλείστους ἅμα καὶ καλλίστους τε
[12, 967]	αὐτοὶ πάλιν ἁμαρτάνοντες ψυχῆς φύσεως	ὅτι	πρεσβύτερον εἴη σωμάτων, (διανοηθέντες δὲ
[12, 962]	πλανᾶσθαι τὰ τῶν πόλεων νόμιμα,	ὅτι	πρὸς ἄλλο ἄλλη βλέπει τῶν
[12, 968]	τοῖς μανθάνουσι (δῆλα γίγνοιτ' ἂν	ὅτι	πρὸς καιρὸν μανθάνεται, πρὶν ἐντὸς
[12, 963]	ἐρῶ γάρ σοι τὴν αἰτίαν,	ὅτι	τὸ μέν ἐστιν περὶ φόβον,
[12, 944]	τιμωρία τούτῳ γενομένη. νῦν δ'	ὅτι	τούτων ἐγγύτατα φιλοψυχίας ἕνεκα, ἵνα
[12, 946]	γράμματα καταθέντες, περὶ ἑκάστης ἀρχῆς	ὅτι	χρὴ παθεῖν ἢ ἀποτίνειν κατὰ
[12, 943]	ἔτι προστιμᾶν αὐτῷ τὸ δικαστήριον	ὅτι	χρὴ παθεῖν ἢ ἀποτίνειν. μετὰ
[12, 941]	παρὰ νόμον ἀσεβησάντων, τίμημα δὲ	ὅτι	χρὴ (πάσχειν ἢ ἀποτίνειν, ἐὰν
[12, 960]	γὰρ τό γε μάτην πονήσαντα	ὁτιοῦν	εἰς μηδὲν βέβαιον καταβαλεῖν. (Ἀθηναῖος)
[12, 954]	ᾖ, ἐὰν (οὕτω τις ἐνιαυτὸν	ὁτιοῦν	ἐκτημένος, ὁ δὲ ζητῶν διαγένωνται,
[12, 962]	ἢ ἐπιτηδευμάτων ἔστιν ἱκανὸν κατεσκευασμένον	ὁτιοῦν	τοιοῦτον φυλακτήριον; ἔχομεν φράζειν; (Κλεινίας)
[12, 954]	μὲν δὴ καὶ ὁ προπωλῶν	ὁτιοῦν	τοῦ μὴ ἐνδίκως πωλοῦντος ἢ
[12, 955]	καὶ νικᾷ. ἐάν τις κλεμμάδιον	ὁτιοῦν	ὑποδέχηται γιγνώσκων, τὴν αὐτὴν ὑπεχέτω
[12, 965]	σκέψις θέα τε ἂν περὶ	ὁτουοῦν	ὁτῳοῦν γίγνοιτο ἢ τὸ πρὸς
[12, 953]	τῶν πρυτάνεων ποιητέον ἐκείνῳ παρ'	ὅτῳ	τις ἂν αὐτῶν τὴν κατάλυσιν
[12, 965]	θέα τε ἂν περὶ ὁτουοῦν	ὁτῳοῦν	γίγνοιτο ἢ τὸ πρὸς μίαν
[12, 954]	δὲ ἂν ἐθέλῃ τις παρ'	ὁτῳοῦν,	γυμνὸς ἢ χιτωνίσκον ἔχων ἄζωστος,
[12, 944]	τίς ἄρα γίγνοιτ' ἂν πρόσφορος;	οὐ	γὰρ δυνατὸν ἀνθρώπῳ δρᾶν τοὐναντίον
[12, 949]	ἂν ἐθέλωσι, καὶ διδόναι κυρίως	οὐ	γὰρ καταγηράσουσιν οὐδ' ἐννεοττεύοντες ἐν
[12, 950]	τοῖς ἄλλοις ἢ μὴ δοκεῖν.	οὐ	γὰρ ὅσον οὐσίας ἀρετῆς ἀπεσφαλμένοι
[12, 962]	τοιοῦτον φυλακτήριον; ἔχομεν φράζειν; (Κλεινίας)	οὐ	δῆτα, ὦ ξένε, σαφῶς γε·
[12, 967]	τε γιγνόμενα ἀνάγκαις πράγματ' ἀλλ'	οὐ	διανοίαις βουλήσεως ἀγαθῶν πέρι τελουμένων.
[12, 964]	τε καὶ ἐπιπλῆξαι ἁμαρτάνοντι, πότερον	οὐ	διδάσκοντα ἣν δύναμιν ἔχει κακία
[12, 941]	ὅ τε τὸ μεῖζον κινῶν	οὐ	καταθέμενος ὅλον ἀδικεῖ· δίκης οὖν
[12, 951]	ταύτης τῆς θεωρίας καὶ ζητήσεως	οὐ	μένει ποτὲ τελέως πόλις, οὐδ'
[12, 963]	δύο τἆλλα, ὡς ὄντως ὄντα	οὐ	πολλὰ ἀλλ' ἓν τοῦτο μόνον,
[12, 951]	πολλοῖς ἄνθρωποι ἀεὶ θεῖοί τινες	οὐ	πολλοί παντὸς ἄξιοι συγγίγνεσθαι, φυόμενοι
[12, 968]	(Κλεινίας) ἀλλ' ὦ λῷστε, πῶς	οὐ	προσοίσομεν, ἄν πῃ καὶ κατὰ
[12, 960]	ἐγγίγνεσθαι κατὰ φύσιν δύναμιν. (Κλεινίας)	οὐ	σμικρὸν λέγεις, εἴπερ ἐστὶ μὴ
[12, 969]	τοῖς λόγοις· τὸ μέντοι κινδύνευμα	οὐ	σμικρὸν οὐδ' ἑτέροις τισὶν προσφερὲς
[12, 945]	ὀνόμασιν προσαγορεύομεν· εἷς δὲ οὗτος	οὐ	σμικρότατος καιρὸς τοῦ σῴζεσθαί τε
[12, 960]	τῶν πάντων δ' ἑκάστοτε τέλος	οὐ	τὸ δρᾶσαί τι σχεδὸν οὐδὲ
[12, 944]	δεῖ κολάζειν, ἵν' ἀμείνων ᾖ,	οὐ	τὸν δυστυχῆ· οὐδὲν γὰρ πλέον.
[12, 967]	ἄθεος ἀνθρώπων ποτὲ πέφυκεν, ~ὃς	οὐ	τοὐναντίον ἔπαθεν ἢ τὸ προσδοκώμενον
[12, 948]	οὐχ ἡγοῦνται θεούς, οἱ δὲ	οὐ	φροντίζειν ἡμῶν αὐτοὺς διανοοῦνται, τῶν
[12, 962]	σώματι παρασκευήν; (Κλεινίας) πῶς γὰρ	οὔ;	(Ἀθηναῖος) ἰατρὸς δὴ τὸ περὶ
[12, 966]	κατὰ φύσιν; (Κλεινίας) πῶς γὰρ	οὔ;	(Ἀθηναῖος) μῶν οὖν οὐχ ἓν
[12, 955]	δέχεσθαι δῶρα, ἐπὶ δὲ φλαύροις	(οὔ·	τὸ γὰρ γνῶναι καὶ γνόντα
[12, 947]	κλίνας παρ' ἀλλήλας λιθίνας (κειμένας,	οὗ	δὴ τὸν μακάριον γεγονότα θέντες,
[12, 963]	τὸ μέν ἐστιν περὶ φόβον,	οὗ	καὶ τὰ θηρία μετέχει, τῆς
[12, 969]	δὲ ἔσται σχεδὸν ὕπαρ ἀποτετελεσμένον	οὗ	σμικρῷ πρόσθεν ὀνείρατος ὣς τῷ
[12, 962]	σῴζειν ἂν δυνατὸς εἴη τοῦτο	οὗ	τὸν σκοπὸν τὸ παράπαν μηδ'
[12, 951]	οὐ μένει ποτὲ τελέως πόλις,	οὐδ'	ἂν κακῶς αὐτὴν θεωρῶσιν. (Κλεινίας)
[12, 951]	ἥμερος ἱκανῶς εἶναι καὶ τέλεος,	οὐδ'	αὖ τοὺς νόμους διαφυλάττειν ἄνευ
[12, 963]	οὔτ' ἐγένετο πώποτε οὔτ' ἔστιν	οὐδ'	αὖθίς ποτε γενήσεται, ὡς ὄντος
[12, 949]	διδόναι κυρίως οὐ γὰρ καταγηράσουσιν	οὐδ'	ἐννεοττεύοντες ἐν τῇ πόλει ὡς
[12, 969]	τὸ μέντοι κινδύνευμα οὐ σμικρὸν	οὐδ'	ἑτέροις τισὶν προσφερὲς ἂν εἴη.
[12, 944]	ἐπάγῃ δίκας. ~ῥᾴδιον μὲν οὖν	οὐδαμῶς	διορίσαι τούτων θάτερον, (ὅμως δὲ
[12, 950]	ταῖς δὲ πλείσταις πόλεσιν, ἅτε	οὐδαμῶς	εὐνομουμέναις, οὐδὲν διαφέρει φύρεσθαι δεχομένους
[12, 945]	τῆς ἀρχῆς ἀξίαν; ῥᾴδιον μὲν	(οὐδαμῶς	εὑρεῖν τῶν ἀρχόντων ἄρχοντα ὑπερβάλλοντα
[12, 963]	πρὸς ὑμᾶς συχνῶν διωριζόμην; (Κλεινίας)	οὐδαμῶς,	ὦ ξένε. (Ἀθηναῖος) τί δ'
[12, 968]	μάταιον ταῦτ' ἐν γράμμασιν λέγειν·	οὐδὲ	γὰρ αὐτοῖς τοῖς μανθάνουσι (δῆλα
[12, 960]	οὐ τὸ δρᾶσαί τι σχεδὸν	οὐδὲ	τὸ κτήσασθαι κατοικίσαι τ' ἐστίν,
[12, 941]	ἀναίσχυντον· τῶν Διὸς δὲ ὑέων	οὐδεὶς	οὔτε δόλοις οὔτε βίᾳ χαίρων
[12, 966]	ταῦτα μὴ φαύλως μηδ' ἰδιωτικῶς,	οὐδεὶς	οὕτως ἄθεος ἀνθρώπων ποτὲ πέφυκεν,
[12, 969]	πόλιν, ἀμφισβήτησίς τε οὐκ ἔστ'	οὐδεμία	οὐδενὶ τῶν νῦν παρὰ ταῦθ'
[12, 944]	ἀμείνων ᾖ, οὐ τὸν δυστυχῆ·	οὐδὲν	γὰρ πλέον. ζημία δὴ τῷ
[12, 964]	πάσχουσι τῶν νῦν πόλεων; (Κλεινίας)	οὐδέν	γε, ὡς εἰκός. (Ἀθηναῖος) τί
[12, 961]	ναῦν; (Κλεινίας) τί μήν; (Ἀθηναῖος)	οὐδὲν	δὴ πολλῶν δεῖ τῶν περὶ
[12, 950]	πλείσταις πόλεσιν, ἅτε οὐδαμῶς εὐνομουμέναις,	οὐδὲν	διαφέρει φύρεσθαι δεχομένους τε αὐτοῖς
[12, 962]	τοιαῦτα σύμπαντα, εἰς ἓν δὲ	οὐδὲν	διαφερόντως τετιμημένον ἔχοντες φράζειν εἰς
[12, 962]	(τοῦ τοιούτου κενή τις πόλις,	οὐδὲν	θαυμαστὸν ἄνους οὖσα καὶ ἀναίσθητος
[12, 962]	ἑκάστῃ. καὶ τὰ μὲν πολλὰ	οὐδὲν	θαυμαστὸν τὸ τοῖς μὲν τὸν
[12, 951]	πολλοί παντὸς ἄξιοι συγγίγνεσθαι, φυόμενοι	οὐδὲν	μᾶλλον ἐν εὐνομουμέναις πόλεσιν ἢ
[12, 962]	νῦν δὴ μαθησόμεθα ὅτι θαυμαστὸν	οὐδὲν	πλανᾶσθαι τὰ τῶν πόλεων νόμιμα,
[12, 963]	δύ' ὀνόματα ἐλαβέτην καὶ τἆλλα,	οὐδὲν	χαλεπὸν εἰπεῖν· ᾗ δὲ ἓν
[12, 963]	ἔτι. (Κλεινίας) πῶς λέγεις; (Ἀθηναῖος)	οὐδὲν	χαλεπὸν ὃ λέγω δηλῶσαι. διανειμώμεθα
[12, 967]	γενέσθαι βεβαίως θεοσεβῆ θνητῶν ἀνθρώπων	οὐδένα,	ὃς ἂν μὴ τὰ λεγόμενα
[12, 948]	ἔοικεν δὴ δικαστῇ μὲν ἀνθρώπων	οὐδενὶ	διανοούμενος δεῖν ἐπιτρέπειν, θεοῖς δέ,
[12, 965]	οὐκ ἔστιν σαφεστέρα μέθοδος ἀνθρώπων	οὐδενί.	(Κλεινίας) σοὶ πιστεύων, ὦ ξένε,
[12, 969]	ἀμφισβήτησίς τε οὐκ ἔστ' οὐδεμία	οὐδενὶ	τῶν νῦν παρὰ ταῦθ' ὡς
[12, 959]	ἐκ δὲ τούτων οὕτως ἐχόντων	οὐδέποτε	οἰκοφθορεῖν χρή, διαφερόντως νομίζοντα τὸν
[12, 941]	οὔτε βίᾳ χαίρων ἐπιτετήδευκεν τούτοιν	οὐδέτερον.	μηδεὶς οὖν ὑπὸ ποιητῶν μηδ'
[12, 941]	καταθέμενος ὅλον ἀδικεῖ· δίκης οὖν	οὐδέτερον	οὐδετέρου ἐλάττονος ἕνεκα μεγέθους τοῦ
[12, 941]	ὅλον ἀδικεῖ· δίκης οὖν οὐδέτερον	οὐδετέρου	ἐλάττονος ἕνεκα μεγέθους τοῦ κλέμματος
[12, 965]	πολλά ἐστ' οὔτ' εἰ τέτταρα	οὔθ'	ὡς ἓν δυνατοὶ φράζειν ἐσόμεθα;
[12, 968]	ἀρεταῖς κεκτῆσθαι σχεδὸν ἄρχων μὲν	οὐκ	ἄν ποτε γένοιτο ἱκανὸς ὅλης
[12, 968]	περὶ ταῦτα ἀπόρρητα μὲν λεχθέντα	οὐκ	ἂν ὀρθῶς λέγοιτο, ἀπρόρρητα δὲ
[12, 957]	διοικεῖν, ἔστ' ἐν πολλαῖς πόλεσιν	οὐκ	ἀσχήμονα ἐπιεικῶν ἀνδρῶν οὐκ ὀλίγα
[12, 959]	δὲ μέτριον νομοθέτης ἂν μαντεύσαιτο	οὐκ	ἀσχημονέστατα. ἔστω δὴ νόμος οὗτος·
[12, 969]	κατοικίσεως ἢ τὸν ξένον τόνδε	οὐκ	ἀφετέον, ἀλλὰ δεήσεσιν καὶ μηχαναῖς
[12, 950]	αὐτοὺς ἄλλοσε ἀποδημεῖν ἅμα μὲν	οὐκ	ἐγχωρεῖ τό γε (παράπαν, ἔτι
[12, 969]	κατοικήσαντες, φύλακες ἀποτελεσθῶσιν οἵους ἡμεῖς	οὐκ	εἴδομεν ἐν τῷ πρόσθεν βίῳ
[12, 961]	τοῖς νόμοις ἡμῖν; ~(Ἀθηναῖος) ἆρ'	οὐκ	εἴπομεν ὅτι δεῖ σύλλογον ἡμῖν
[12, 945]	χωρὶς ἑτέρα ἀπ' ἄλλης, καὶ	οὐκ	εἰς τὸ αὐτὸ ἔτι νεύουσαι,
[12, 969]	(εἶναι δοκεῖν τῶν ὕστερον ἐπιγιγνομένων	οὐκ	ἐκφεύξῃ ποτέ. ἐάν γε μὴν
[12, 950]	κατὰ πόλεμον καὶ στρατείας ἀποδημίας	οὐκ	ἐν ἐκδημίαις πολιτικαῖς ἄξιον ἀγορεύειν
[12, 961]	ἐν εὐδίαις γίγνοιτ' ἄν; ἆρ'	οὐκ	ἐν νηὶ κυβερνήτης ἅμα καὶ
[12, 944]	ὀνομάτων ἐπιφορά· ῥίψασπις μὲν γὰρ	οὐκ	ἐν πᾶσιν ὀνομάζοιτ' ἂν (δικαίως,
[12, 954]	χωρίων μὲν οἰκήσεών τε τῇδε	οὐκ	ἔστ' ἀμφισβήτησις· τῶν δὲ ἄλλων
[12, 969]	τούτῳ τὴν πόλιν, ἀμφισβήτησίς τε	οὐκ	ἔστ' οὐδεμία οὐδενὶ τῶν νῦν
[12, 967]	τοὐναντίον ἔχει. (Κλεινίας) πῶς; (Ἀθηναῖος)	οὐκ	ἔστιν ποτὲ γενέσθαι βεβαίως θεοσεβῆ
[12, 965]	ἀλλ' ὄντως, ὦ δαιμόνιε, ταύτης	οὐκ	ἔστιν σαφεστέρα μέθοδος ἀνθρώπων οὐδενί.
[12, 956]	ἐλέφας δὲ ἀπολελοιπότος ψυχὴν σώματος	οὐκ	εὐαγὲς ἀνάθημα, σίδηρος δὲ καὶ
[12, 955]	γὰρ γνῶναι καὶ γνόντα καρτερεῖν	οὐκ	εὐπετές, ἀκούοντα δὲ ἀσφαλέστατον πείθεσθαι
[12, 963]	ἐπωνομάσαμεν, ἀρετήν, καὶ τοῖς ἄλλοις,	οὐκ	εὐπετὲς ἔτι. (Κλεινίας) πῶς λέγεις;
[12, 965]	εἶναι βλέπειν; (Κλεινίας) ἴσως. (Ἀθηναῖος)	οὐκ	ἴσως, ἀλλ' ὄντως, ὦ δαιμόνιε,
[12, 957]	πόλεσιν οὐκ ἀσχήμονα ἐπιεικῶν ἀνδρῶν	οὐκ	ὀλίγα νομοθετήματα, ὅθεν νομοφύλακας (χρὴ
[12, 948]	σφᾶς ἐκλύονται κατὰ πολλὰ ζημιῶν,	οὐκέτι	δὴ τοῖς νῦν ἀνθρώποις ἡ
[12, 968]	λέγωμέν τε καὶ ἐρευνῶμεν. (Ἀθηναῖος)	οὐκέτι	νόμους, ὦ Μέγιλλε καὶ Κλεινία,
[12, 965]	(Κλεινίας) παντάπασι μὲν οὖν. (Ἀθηναῖος)	οὐκοῦν	ἐλέγομεν τόν γε πρὸς ἕκαστα
[12, 963]	τἆλλ' αὐτοῖς δεῖ βλέπειν. ~(Κλεινίας)	οὐκοῦν	τό γ' ἡμέτερον, ὦ ξένε,
[12, 965]	ὡς ἓν δυνατοὶ φράζειν ἐσόμεθα;	οὔκουν	ἐάν γε ἡμῖν συμβούλοις πειθώμεθα,
[12, 963]	μόνον, ἀρετήν. (Κλεινίας) πάνυ μὲν	οὖν.	(Ἀθηναῖος) ἧι μὲν τοίνυν διαφέρετον
[12, 962]	βέλη ἀφιέναι. (Κλεινίας) παντάπασι μὲν	οὖν.	(Ἀθηναῖος) νῦν δὴ μαθησόμεθα ὅτι
[12, 965]	ἔχομεν αὕτη; (Κλεινίας) παντάπασι μὲν	οὖν.	(Ἀθηναῖος) οὐκοῦν ἐλέγομεν τόν γε
[12, 961]	(ἔμπροσθεν λόγοις; (Κλεινίας) ἦν γὰρ	οὖν.	(Ἀθηναῖος) τούτου δὴ πέρι τοῦ
[12, 965]	συνορῶντα; (Κλεινίας) ὀρθῶς. (Ἀθηναῖος) ἆρ'	οὖν	ἀκριβεστέρα σκέψις θέα τε ἂν
[12, 943]	νεμεσητὸν κατὰ φύσιν τῶν τε	οὖν	ἄλλων εὐλαβεῖσθαι πέρι πλημμελεῖν εἰς
[12, 951]	κακῶς αὐτὴν θεωρῶσιν. (Κλεινίας) πῶς	οὖν	ἂν γίγνοιτ' ἀμφότερα; (Ἀθηναῖος) τῇδε.
[12, 962]	τινες ἐν τῇ πόλει, εἴτ'	οὖν	βελτίους εἴτε χείρους τυγχάνουσιν ὄντες,
[12, 955]	ἱερὰ πᾶσι πάντων θεῶν· μηδεὶς	οὖν	δευτέρως ἱερὰ καθιερούτω θεοῖς. ~χρυσὸς
[12, 964]	κεκτημένη ἐν αὑτῇ; (Κλεινίας) πῶς	οὖν	δὴ καὶ τίνα τρόπον, ὦ
[12, 944]	που καὶ τὸ πᾶν. ὧδ'	οὖν	δὴ λεγέσθω νόμῳ· ἐὰν καταλαμβανόμενός
[12, 968]	δηλοῦν τῶν λεγομένων. (Κλεινίας) τί	οὖν	δὴ ποιητέον ἐχόντων τούτων οὕτως,
[12, 960]	(Κλεινίας) καλῶς δὴ λέγεις. τίς	οὖν	δή, φῄς, σωτηρία γίγνοιτ' ἂν
[12, 962]	τοῖς δ' ὅπως πλουτήσουσιν, εἴτ'	οὖν	δοῦλοί τινων ὄντες εἴτε καὶ
[12, 952]	τῶν ἀριστείων διαδικασίαν. ὁ μὲν	οὖν	ἐκδημῶν οὕτω καὶ τοιοῦτος ὢν
[12, 943]	μήτε ἐπενεγκεῖν ψευδῆ τιμωρίαν, μήτ'	οὖν	ἑκόντα μήτ' ἄκοντα (κατὰ δύναμιν
[12, 944]	κακὸν ἀπὸ τοῦ ἐναντίου. σχεδὸν	οὖν	ἐν τοῖς ὀνείδεσιν ἔχει τινὰ
[12, 955]	ἄνδρα ἀνατιθέντα δωρεῖσθαι. γῆ μὲν	οὖν	ἑστία τε οἰκήσεως ἱερὰ πᾶσι
[12, 962]	(Κλεινίας) ἀληθῆ λέγεις. (Ἀθηναῖος) νῦν	οὖν	ἡμῖν ἐν τίνι ποτὲ τῶν
[12, 965]	ἔμπροσθεν. (Κλεινίας) ἴσως. (Ἀθηναῖος) ἆρ'	οὖν	ἧς δὴ νῦν σχεδὸν ἐφηψάμεθα,
[12, 966]	πόρρω τῶν καλῶν. (Ἀθηναῖος) ἆρα	οὖν	ἴσμεν ὅτι δύ' ἐστὸν τὼ
[12, 967]	οἱ διανοούμενοι διενοοῦντο. θαύματα μὲν	οὖν	(καὶ τότε ὑπεδύετο περὶ αὐτά,
[12, 963]	ἔθεμέν που. (Ἀθηναῖος) πάνυ μὲν	οὖν.	(Κλεινίας) νοῦν δέ γε πάντων
[12, 964]	γε, ὡς εἰκός. (Ἀθηναῖος) τί	οὖν;	ὃ λέγομεν νῦν ποιητέον ἡμῖν,
[12, 957]	(δὶς καὶ τρίς. πάντα δ'	οὖν	ὁπόσα σμικρὰ καὶ ῥᾴδια νόμιμα
[12, 944]	ἀναξίας ἐπάγῃ δίκας. ~ῥᾴδιον μὲν	οὖν	οὐδαμῶς διορίσαι τούτων θάτερον, (ὅμως
[12, 941]	οὐ καταθέμενος ὅλον ἀδικεῖ· δίκης	οὖν	οὐδέτερον οὐδετέρου ἐλάττονος ἕνεκα μεγέθους
[12, 945]	τινας ἀνευρίσκειν θείους. ἔχει γὰρ	οὖν	οὕτω. πολλοὶ καιροὶ πολιτείας λύσεώς
[12, 966]	πῶς γὰρ οὔ; (Ἀθηναῖος) μῶν	οὖν	οὐχ ἓν τῶν καλλίστων ἐστὶν
[12, 941]	ἢ ποιηταῖς σύμπασιν. ὁ μὲν	οὖν	πεισθεὶς ἡμῶν τῷ λόγῳ εὐτυχεῖ
[12, 949]	ἐλεύθερος ἀπειθεῖ τῇ πόλει, μήτ'	οὖν	πληγῶν ἄξια μηδ' αὖ δεσμῶν
[12, 953]	ἀφίκηται, σπάνιος μέν, ἂν δ'	οὖν	ποτέ τις ἔλθῃ τῶν παρ'
[12, 945]	ἀποβαλὼν ὅπλα πολεμικά, ~τούτῳ μήτ'	οὖν	τις στρατηγὸς μήτ' ἄλλος ποτὲ
[12, 949]	βεβουλεῦσθαι τί χρὴ δρᾶν· συμβουλεύειν	οὖν	τὸν νομοθέτην δεῖ τούτων πέρι
[12, 962]	ξένε, σαφῶς γε· εἰ δ'	οὖν	τοπάζειν δεῖ, δοκεῖ μοι τείνειν
[12, 947]	καὶ τίνα τρόπον. ~ζῶσι μὲν	οὖν	τούτοις τοῖς παρὰ πάσης τῆς
[12, 948]	τέχνη πρέπουσα ἐν δίκαις. μεταβεβληκυιῶν	οὖν	τῶν περὶ θεοὺς δοξῶν ἐν
[12, 941]	χαίρων ἐπιτετήδευκεν τούτοιν οὐδέτερον. μηδεὶς	οὖν	ὑπὸ ποιητῶν μηδ' ἄλλως ὑπό
[12, 950]	εὐνόμοις πόλεσι καὶ χώραις. ὧδε	οὖν	χρὴ ποιεῖν περὶ ἀποδημίας εἰς
[12, 950]	ὡς δοκοῖεν ἄν· χρὴ δὲ	οὔποτε	περὶ σμικροῦ ποιεῖσθαι τὸ δοκεῖν
[12, 967]	ὁ διακεκοσμηκὼς πάνθ' ὅσα κατ'	οὐρανόν.	οἱ δὲ αὐτοὶ πάλιν ἁμαρτάνοντες
[12, 967]	πάντα αὐτοῖς ἐφάνη, τὰ κατ'	οὐρανὸν	φερόμενα, μεστὰ εἶναι λίθων καὶ
[12, 968]	γενέσθαι. πρὸς τούτοις δὲ χρόνους,	οὕς	τε καὶ ἐν οἷς δεῖ
[12, 956]	πρῶτον αἱρετοὶ δικασταὶ γίγνοιντ' ἄν,	οὓς	ἂν ὁ φεύγων τε (καὶ
[12, 947]	νέων τῶν ἐν τοῖς γυμνασίοις,	οὓς	ἂν οἱ προσήκοντες τοῦ τελευτήσαντος
[12, 946]	γεγονότα ἐτῶν. τῶν δὲ προκριθέντων	οὓς	ἂν πλεῖστοι ἐνέγκωσι, τούτους ἐκλέξαι
[12, 945]	καθάπερ νεὼς ἢ ζῴου τινός,	οὓς	ἐντόνους τε καὶ ὑποζώματα καὶ
[12, 965]	κεκτημένους καὶ μὴ διηκριβωμένους ἔστιν	οὓς	τραφέντας τε καὶ πεπαιδευμένους; (Κλεινίας)
[12, 958]	δὲ ἀνθρώποις ὅσα τροφὴν μήτηρ	οὖσα	ἡ γῆ πρὸς ταῦτα πέφυκεν
[12, 951]	ἀγαθῶν δύναιτ' ἄν ποτε, ἀνομίλητος	οὖσα,	ἥμερος ἱκανῶς εἶναι καὶ τέλεος,
[12, 965]	νῦν σχεδὸν ἐφηψάμεθα, τυγχάνοι ἂν	οὖσα	ἧς χρείαν ἔχομεν αὕτη; (Κλεινίας)
[12, 962]	τις πόλις, οὐδὲν θαυμαστὸν ἄνους	οὖσα	καὶ ἀναίσθητος εἰ πράξει τὸ
[12, 951]	τούτους νόμος. οὔτε (γὰρ ἄπειρος	οὖσα	πόλις ἀνθρώπων κακῶν καὶ ἀγαθῶν
[12, 955]	ἀγρονόμοις φυλέτας, ὅπως ἂν δυοῖν	οὔσαιν	ταῖν εἰσφοραῖν, ὁποτέρᾳ τὸ δημόσιον
[12, 964]	τι ταύτην τὴν πόλιν ἀφύλακτον	οὖσαν	πάσχειν (ἃ πολλαὶ πάσχουσι τῶν
[12, 945]	ὑποζώματα καὶ νεύρων ἐπιτόνους, μίαν	οὖσαν	φύσιν διεσπαρμένην, πολλαχοῦ πολλοῖς ὀνόμασιν
[12, 941]	πόλιν, ἢ πεμπόμενος μὴ τὰς	οὔσας	πρεσβείας ἐφ' αἷς πέμπεται ἀπαγγέλλῃ,
[12, 950]	πολιτικαῖς ἄξιον ἀγορεύειν ὡς τούτων	οὔσας.	Πυθώδε τῷ Ἀπόλλωνι καὶ εἰς
[12, 964]	ὡς αὐτῆς μὲν τῆς πόλεως	οὔσης	τοῦ κύτους, τῶν δὲ φυλάκων
[12, 955]	κοινῷ, τετιμῆσθαι μὲν ἕκαστον τὴν	οὐσίαν	ἕνεκα πολλῶν χρεὼν καὶ τὴν
[12, 966]	ὧν κίνησις γένεσιν παραλαβοῦσα ἀέναον	οὐσίαν	ἐπόρισεν· ἓν δὲ τὸ περὶ
[12, 950]	μὴ δοκεῖν. οὐ γὰρ ὅσον	οὐσίας	ἀρετῆς ἀπεσφαλμένοι τυγχάνουσιν οἱ πολλοί,
[12, 966]	τὸ πᾶσαν πίστιν λαβεῖν τῶν	οὐσῶν	περὶ θεῶν; τὴν δὲ μὴ
[12, 963]	φρόνιμός τε καὶ νοῦν ἔχουσα	οὔτ'	ἐγένετο πώποτε οὔτ' ἔστιν οὐδ'
[12, 965]	τὰ πρὸς ἀρετήν, περὶ ἧς	οὔτ'	εἰ πολλά ἐστ' οὔτ' εἰ
[12, 965]	ἧς οὔτ' εἰ πολλά ἐστ'	οὔτ'	εἰ τέτταρα οὔθ' ὡς ἓν
[12, 941]	θεοὶ δρῶσιν· οὔτε γὰρ ἀληθὲς	οὔτ'	εἰκός, ἀλλ' ὅς τι δρᾷ
[12, 963]	νοῦν ἔχουσα οὔτ' ἐγένετο πώποτε	οὔτ'	ἔστιν οὐδ' αὖθίς ποτε γενήσεται,
[12, 942]	πᾶσι πάντων γίγνεσθαι τούτου γὰρ	οὔτ'	ἔστιν οὔτε ποτὲ μὴ γένηται
[12, 942]	οὔτε ποτὲ μὴ γένηται κρεῖττον	οὔτε	ἄμεινον οὔτε τεχνικώτερον εἰς σωτηρίαν
[12, 941]	δὲ ὑέων οὐδεὶς οὔτε δόλοις	οὔτε	βίᾳ χαίρων ἐπιτετήδευκεν τούτοιν οὐδέτερον.
[12, 941]	ἀλλ' ἅπερ αὐτοὶ θεοὶ δρῶσιν·	οὔτε	γὰρ ἀληθὲς οὔτ' εἰκός, ἀλλ'
[12, 951]	σχολήν, ἀπειργέτω μηδεὶς τούτους νόμος.	οὔτε	(γὰρ ἄπειρος οὖσα πόλις ἀνθρώπων
[12, 941]	τῶν Διὸς δὲ ὑέων οὐδεὶς	οὔτε	δόλοις οὔτε βίᾳ χαίρων ἐπιτετήδευκεν
[12, 968]	δὲ τοῦτο, ἃ δεῖ μανθάνειν	οὔτε	εὑρεῖν ῥᾴδιον οὔτε ηὑρηκότος ἄλλου
[12, 968]	δεῖ μανθάνειν οὔτε εὑρεῖν ῥᾴδιον	οὔτε	ηὑρηκότος ἄλλου μαθητὴν γενέσθαι. πρὸς
[12, 941]	ὅς τι δρᾷ τοιοῦτον παρανόμως,	οὔτε	θεὸς οὔτε παῖς ἐστίν ποτε
[12, 941]	δρᾷ τοιοῦτον παρανόμως, οὔτε θεὸς	οὔτε	παῖς ἐστίν ποτε θεῶν, (ταῦτα
[12, 942]	γίγνεσθαι τούτου γὰρ οὔτ' ἔστιν	οὔτε	ποτὲ μὴ γένηται κρεῖττον οὔτε
[12, 942]	μὴ γένηται κρεῖττον οὔτε ἄμεινον	οὔτε	τεχνικώτερον εἰς σωτηρίαν τὴν κατὰ
[12, 946]	τρεῖς ἀεὶ προσγιγνέσθων κατ' ἐνιαυτόν·	οὗτοι	δὲ τὰς ἀρχὰς πάσας δώδεκα
[12, 951]	τὸν τῶν περὶ νόμους ἐποπτευόντων·	οὗτος	δ' ἔστω νέων καὶ πρεσβυτέρων
[12, 962]	δοκεῖ μοι τείνειν ὁ λόγος	οὗτος	εἰς τὸν σύλλογον ὃν εἶπες
[12, 969]	ἐκφεύξῃ ποτέ. ἐάν γε μὴν	οὗτος	ἡμῖν ὁ θεῖος γένηται σύλλογος,
[12, 945]	πολλοῖς ὀνόμασιν προσαγορεύομεν· εἷς δὲ	οὗτος	οὐ σμικρότατος καιρὸς τοῦ σῴζεσθαί
[12, 959]	οὐκ ἀσχημονέστατα. ἔστω δὴ νόμος	οὗτος·	τῷ μὲν δὴ τοῦ μεγίστου
[12, 965]	χρωμένους μετὰ συμβουλίας τοῖς νέοις,	οὕτω	δὴ κοινῇ σῴζειν ἀμφοτέρους ὄντως
[12, 968]	ἑκάστῳ που μαθήματος ἐπιστήμην γεγονέναι.	οὕτω	δὴ πάντα τὰ περὶ ταῦτα
[12, 958]	ὄντως ἐπικεκλωσμέναι, ~(θάνατον ἴαμα ταῖς	οὕτω	διατεθείσαις ψυχαῖς διανέμοντες, ὃ δικαίως
[12, 945]	τε καὶ ἀμέμπτως, ἡ πᾶσα	οὕτω	θάλλει τε καὶ εὐδαιμονεῖ χώρα
[12, 952]	διαδικασίαν. ὁ μὲν οὖν ἐκδημῶν	οὕτω	καὶ τοιοῦτος ὢν ἐκδημείτω, τὸν
[12, 965]	ὄντως τὴν πόλιν ὅλην. πότερον	οὕτω	λέγομεν ἤ πως ἄλλως δεῖν
[12, 960]	εἶναι. ταῦτα δὴ κείσθω τε	οὕτω	περὶ τὰ τοιαῦτα νόμιμα, καὶ
[12, 945]	ἀνευρίσκειν θείους. ἔχει γὰρ οὖν	οὕτω.	πολλοὶ καιροὶ πολιτείας λύσεώς εἰσιν,
[12, 947]	ἐὰν καὶ τὸ τῆς Πυθίας	οὕτω	τε καὶ ταύτῃ σύμψηφον ᾖ.
[12, 954]	μὴ ἀποκρυπτόμενος φανερὸς ᾖ, ἐὰν	(οὕτω	τις ἐνιαυτὸν ὁτιοῦν ἐκτημένος, ὁ
[12, 950]	καὶ μέγιστον, ὄντα ἀγαθὸν ἀληθῶς	οὕτω	τὸν εὔδοξον βίον θηρεύειν, χωρὶς
[12, 954]	θεοὺς ἦ μὴν ἐλπίζειν εὑρήσειν,	οὕτω	φωρᾶν· ὁ δὲ παρεχέτω τὴν
[12, 954]	χρόνον ἀπῇ, τοὺς ἀστυνόμους παραλαβὼν	οὕτω	φωράτω, λύων καὶ τὰ σεσημασμένα,
[12, 966]	μὴ φαύλως μηδ' ἰδιωτικῶς, οὐδεὶς	οὕτως	ἄθεος ἀνθρώπων ποτὲ πέφυκεν, ~ὃς
[12, 967]	ὅπως μήποτ' ἂν ἄψυχα ὄντα	οὕτως	εἰς ἀκρίβειαν θαυμαστοῖς λογισμοῖς ἂν
[12, 961]	φύσει καὶ τροφῇ, τὸν νέον	οὕτως	εἰς τοὺς ἄλλους εἰσφέρειν, καὶ
[12, 957]	τότε δὲ τέλος ἐπιθέντας, ἀκίνητα	οὕτως	ἐπισφραγισαμένους, χρῆσθαι τὸν ἅπαντα βίον.
[12, 959]	ἐνθάδε βίον. ἐκ δὲ τούτων	οὕτως	ἐχόντων οὐδέποτε οἰκοφθορεῖν χρή, διαφερόντως
[12, 969]	Μέγιλλε, καὶ ἐγὼ ποιήσω ταῦθ'	οὕτως	καὶ συλλάμβανε. (Μέγιλλος) συλλήψομαι.
[12, 968]	οὖν δὴ ποιητέον ἐχόντων τούτων	οὕτως,	ὦ ξένε; (Ἀθηναῖος) τὸ λεγόμενον,
[12, 966]	γὰρ οὔ; (Ἀθηναῖος) μῶν οὖν	οὐχ	ἓν τῶν καλλίστων ἐστὶν τὸ
[12, 963]	φαίης ἄν, πάντων τῶν ἐμφρόνων,	οὐχ	ἕξεις εἰπεῖν; ἢ σύ γε,
[12, 962]	ἂν τῆς σωτηρίας ὀρθῶς. ἆρ'	οὐχ	ἡ μὲν νίκην καὶ κράτος
[12, 948]	μέν, φαμέν, ἀνθρώπων τὸ παράπαν	οὐχ	ἡγοῦνται θεούς, οἱ δὲ οὐ
[12, 959]	καὶ πολλῶν ἐπιμελεῖσθαι, τούτων δ'	οὐχ	ἥκιστα, ὅπως ἂν παίδων τε
[12, 960]	ἔμπροσθεν καλῶς ὕμνηται, σχεδὸν δὲ	οὐχ	ἥκιστα τὰ τῶν Μοιρῶν προσρήματα.
[12, 944]	ἂν (δικαίως, ἀποβολεὺς δὲ ὅπλων.	οὐχ	ὁμοίως γὰρ ὅ τε ἀφαιρεθεὶς
[12, 944]	ἐπὶ τούτοις· Ἀνὴρ ὃς ἂν	ὄφλῃ	δίκην ὡς αἰσχρῶς ἀποβαλὼν ὅπλα
[12, 941]	χρὴ (πάσχειν ἢ ἀποτίνειν, ἐὰν	ὄφλῃ.	κλοπὴ μὲν χρημάτων ἀνελεύθερον, ἁρπαγὴ
[12, 954]	τὸ ἐρευνώμενον, ἂν δέ τις	ὄφλῃ,	τὴν διπλασίαν τοῦ τιμηθέντος βλάβην
[12, 958]	ἀφαιρεθέντες ἀδίκως, ἐὰν δέ τις	ὄφλῃ	τὴν τοιαύτην δίκην, ὡς ὅλην
[12, 943]	αὑτῶν συννόμους· ἐὰν δέ τις	ὄφλῃ,	ὑπάρχειν μὲν αὐτῷ μήποτε τῆς
[12, 955]	τῆς πράξεως εἰσαγόντων εἰς δικαστήριον,	ὀφλόντι	δὲ θάνατος ἔστω δίκη. τοὺς
[12, 958]	συνεπομένη τῷ νικῶντι τὰ τοῦ	ὀφλόντος	παραδιδότω χρήματα. ἐὰν δὲ μὴ
[12, 958]	ἡ δικάζουσα ἀρχὴ τὰ τοῦ	ὀφλόντος	τῷ νικήσαντι χρήματα πάντα ἀποδιδότω,
[12, 943]	αὐτοῖς οἷς περὶ τῆς ἀστρατείας,	ὀφλοῦσίν	τε τιμωρίαι ἐπέστωσαν αἵπερ καὶ
[12, 945]	τοῦ τετάρτου, μνᾶν. ὁ δὲ	ὀφλὼν	τὴν δίκην πρὸς τῷ ἀφεῖσθαι
[12, 950]	λόγον γίγνηται, μετ' ὀλίγων ἥλιον	ὄψεσθαι	καὶ τοὺς ἄλλους θεοὺς ἐν
[12, 961]	δ' αὖ πρὸς τοῖς ἄλλοις	ὄψις	καὶ ἀκοή· συλλήβδην δὲ νοῦς