Livre, pages
[12, 959]	αὑτοῦ τοῦτον εἶναι τὸν τῶν	σαρκῶν	ὄγκον θαπτόμενον, ἀλλ' ἐκεῖνον τὸν
[12, 965]	ὦ δαιμόνιε, ταύτης οὐκ ἔστιν	σαφεστέρα	μέθοδος ἀνθρώπων οὐδενί. (Κλεινίας) σοὶ
[12, 960]	αὖ ῥηθὲν εἴρηται, φράζ' ἔτι	σαφέστερον.	(Ἀθηναῖος) ὦ Κλεινία, πολλὰ τῶν
[12, 957]	τούτων πάντων ἂν βάσανος εἴη	σαφὴς	τὰ τοῦ νομοθέτου γράμματα, ἃ
[12, 962]	(Κλεινίας) οὐ δῆτα, ὦ ξένε,	σαφῶς	γε· εἰ δ' οὖν τοπάζειν
[12, 963]	ἐστι τὸ ἕν, ὃ δὴ	σαφῶς	ὁ μὲν ἰατρικὸς νοῦς ἔχει
[12, 954]	παρεχέτω τὴν οἰκίαν, τά τε	σεσημασμένα	καὶ τὰ ἀσήμαντα, φωρᾶν. ἐὰν
[12, 954]	οὕτω φωράτω, λύων καὶ τὰ	σεσημασμένα,	(πάλιν δὲ μετὰ τῶν οἰκείων
[12, 954]	οἱ ἐνοικοῦντες ἐρευνᾶν, τὰ δὲ	σεσημασμένα	παρασημηνάσθω καὶ ὃν ἂν ἐθέλῃ
[12, 954]	καὶ τῶν ἀστυνόμων κατὰ ταὐτὰ	σημηνάσθω.	τῶν ἀμφισβητησίμων χρόνου ὅρος, ὃν
[12, 957]	βίον. ὅσα δὲ περί τε	σιγὴν	δικαστῶν καὶ εὐφημίας καὶ τοὐναντίον,
[12, 956]	ψυχὴν σώματος οὐκ εὐαγὲς ἀνάθημα,	σίδηρος	δὲ καὶ χαλκὸς πολέμων ὄργανα·
[12, 942]	καὶ γυμνάζεσθαι καὶ λοῦσθαι καὶ	σιτεῖσθαι	καὶ ἐγείρεσθαι νύκτωρ εἴς τε
[12, 942]	αὐτῶν εἵνεκα, καρτερήσεις τε αὖ	σίτων	καὶ ποτῶν καὶ χειμώνων καὶ
[12, 942]	μὴ διαφθείρειν τῇ τῶν ἀλλοτρίων	σκεπασμάτων	περικαλυφῇ, τὴν τῶν οἰκείων ἀπολλύντας
[12, 947]	προϊέναι τοὺς ἠιθέους τὴν πολεμικὴν	σκευὴν	ἐνδεδυκότας ἑκάστους, σὺν τοῖς ἵπποισι
[12, 952]	ὁπόσ' ἂν ἐν ταύτῃ τῇ	σκέψει	δοκῇ συμφέρειν μαθοῦσι μὲν εὐαγέστερον
[12, 968]	τὰ τοιαῦτ' ἐμπειρίαν τε καὶ	σκέψιν	γεγονυῖάν μοι καὶ μάλα συχνήν.
[12, 965]	ὀρθῶς. (Ἀθηναῖος) ἆρ' οὖν ἀκριβεστέρα	σκέψις	θέα τε ἂν περὶ ὁτουοῦν
[12, 944]	ἅμ' εἴπωμεν, εἰ κομισθεὶς ἐπὶ	σκηνὴν	ἄνευ τῶν ὅπλων Πάτροκλος ἔμπνους
[12, 942]	καὶ τῶν ἐναντίων καὶ κοίτης	σκληρᾶς,	καὶ τὸ μέγιστον, τὴν τῆς
[12, 945]	ἱκανός, ἄν τίς τί εἴπῃ	σκολιὸν	αὐτῶν ἢ> καμφθεὶς ὑπὸ βάρους
[12, 944]	ἔμπροσθεν ὁ δικάζων μὴ ἀμελείτω	σκοπεῖν.	τὸν γὰρ κακὸν ἀεὶ δεῖ
[12, 963]	θαυμάσιε, σὺ δὲ δὴ ποῖ	σκοπεῖς;	τί ποτ' ἐκεῖνό ἐστι τὸ
[12, 961]	στρατοπέδων νοήσωμεν τίνα θέμενοι στρατηγοὶ	σκοπὸν	~καὶ ἰατρικὴ ὑπηρεσία πᾶσα (στοχάζοιτ'
[12, 962]	περὶ πόλιν; εἴ τις τὸν	σκοπὸν	οἷ βλέπειν δεῖ τὸν πολιτικὸν
[12, 962]	μὲν τοῦτο ὃ λέγομεν, τὸν	σκοπόν,	ὅστις ποτὲ ὁ πολιτικὸς ὢν
[12, 962]	δυνατὸς εἴη τοῦτο οὗ τὸν	σκοπὸν	τὸ παράπαν μηδ' εἰδείη; (Κλεινίας)
[12, 964]	καὶ δὴ τὸ μετὰ τοῦτο	σκοπῶμεν	τὸν εἰδότα ἱκανῶς περὶ ὡντινωνοῦν
[12, 952]	εὐαγέστερον γίγνεσθαι, μὴ μαθοῦσι δὲ	σκοτωδέστερα	τὰ περὶ νόμους αὐτοῖς φαίνεσθαι
[12, 948]	καὶ κακίστων ἡ δόξα ὡς	σμικρὰ	δεχόμενοι θύματα καὶ θωπείας πολλὰ
[12, 957]	τρίς. πάντα δ' οὖν ὁπόσα	σμικρὰ	καὶ ῥᾴδια νόμιμα εὑρίσκειν, πρεσβύτου
[12, 960]	κατὰ φύσιν δύναμιν. (Κλεινίας) οὐ	σμικρὸν	λέγεις, εἴπερ ἐστὶ μὴ δυνατὸν
[12, 958]	μήτε τι μέγα μήτε (τι	σμικρὸν	μνῆμα, ἃ δὲ ἡ χώρα
[12, 969]	λόγοις· τὸ μέντοι κινδύνευμα οὐ	σμικρὸν	οὐδ' ἑτέροις τισὶν προσφερὲς ἂν
[12, 941]	κλέπτῃ δημόσιον μέγα ἢ καὶ	σμικρόν,	τῆς αὐτῆς δίκης δεῖ. μικρόν
[12, 945]	προσαγορεύομεν· εἷς δὲ οὗτος οὐ	σμικρότατος	καιρὸς τοῦ σῴζεσθαί τε καὶ
[12, 948]	πόλει πολλῶν (γενομένων, εὖ εἰδέναι	σμικροῦ	δεῖν τοὺς ἡμίσεις αὐτῶν ἐπιωρκηκότας,
[12, 950]	ἄν· χρὴ δὲ οὔποτε περὶ	σμικροῦ	ποιεῖσθαι τὸ δοκεῖν ἀγαθοὺς εἶναι
[12, 969]	ἔσται σχεδὸν ὕπαρ ἀποτετελεσμένον οὗ	σμικρῷ	πρόσθεν ὀνείρατος ὣς τῷ λόγῳ
[12, 969]	ἑτέροις τισὶν προσφερὲς ἂν εἴη.	σοὶ	δὴ τοῦτό γε, ὦ Κλεινία,
[12, 965]	σαφεστέρα μέθοδος ἀνθρώπων οὐδενί. (Κλεινίας)	σοὶ	πιστεύων, ὦ ξένε, συγχωρῶ δή,
[12, 963]	τὸ δὲ φρόνησιν. ἐρῶ γάρ	σοι	τὴν αἰτίαν, ὅτι τὸ μέν
[12, 964]	ἐστι, καὶ ἐμὲ δὲ ἀξίου,	σοῦ	δείξαντος ὡς ἕν, πάλιν ὅπῃ
[12, 952]	νέῳ μήτε πρεσβυτέρῳ προσποιούμενος εἶναι	σοφός·	καὶ ἐὰν μὲν πείθηται τοῖς
[12, 953]	ἐπὶ τὰς τῶν πλουσίων καὶ	σοφῶν	θύρας, τοιοῦτος ἕτερος αὐτὸς ὤν·
[12, 962]	πόλεων ἔσονται δεσπόται, οἱ δὲ	σοφώτατοι,	ὡς οἴονται, πρὸς ταῦτά τε
[12, 953]	δέ, ἄν ποτέ τις ἀφίκηται,	σπάνιος	μέν, ἂν δ' οὖν ποτέ
[12, 942]	τινος ἔθει ψυχὴν εἰθίσθαι μήτε	σπουδάζοντος	μήτ' ἐν παιδιαῖς (αὐτὸν ἐφ'
[12, 966]	τί δέ; περὶ πάντων τῶν	σπουδαίων	ἆρ' ἡμῖν αὑτὸς λόγος, ὅτι
[12, 966]	περὶ τοὺς θεούς, ὃ δὴ	σπουδῇ	διεπερανάμεθα, ὡς εἰσίν τε καὶ
[12, 952]	οἱ γεραίτεροι, τοὺς νεωτέρους πάσῃ	σπουδῇ	μανθάνειν, ἐὰν δέ τις ἀνάξιος
[12, 945]	ἐκ μιᾶς τὴν πόλιν ποιοῦσαι,	στάσεων	ἐμπλήσασαι ταχὺ διώλεσαν. διὸ δὴ
[12, 958]	μήτε ζῶν μήτε τις ἀποθανὼν	στερείτω	τὸν ζῶνθ' ἡμῶν. χῶμα δὲ
[12, 948]	ἐὰν μὲν ὁ φεύγων ἁλῷ,	στερέσθω	τῆς ἀρχῆς καὶ τοῦ τάφου
[12, 943]	στρατείας τῆς τότε γενομένης αὐτοῖς.	στέφανον	δὲ τὸ νικητήριον ἑκάστοις εἶναι
[12, 947]	ἐκπέμπειν, καὶ τούτους μόνους δάφνης	στεφάνῳ	τῶν ἐν τῇ πόλει κεκοσμημένους
[12, 946]	νικῶντα καὶ δεύτερον καὶ τρίτον	στεφανῶσαι	θαλλῷ, καὶ τὰ ἀριστεῖα ἀποδόντας
[12, 959]	βίου ~μὴ πλείω τεττάρων ἡρωικῶν	(στίχων.	τὰς δὲ προθέσεις πρῶτον μὲν
[12, 947]	ἄλλων πολιτῶν· λευκὴν μὲν τὴν	στολὴν	ἔχειν πᾶσαν, θρήνων δὲ καὶ
[12, 962]	σκοπὸν ~καὶ ἰατρικὴ ὑπηρεσία πᾶσα	(στοχάζοιτ'	ἂν τῆς σωτηρίας ὀρθῶς. ἆρ'
[12, 962]	τὸ μὴ πλανᾶσθαι πρὸς πολλὰ	στοχαζόμενον,	ἀλλ' εἰς ἓν βλέποντα πρὸς
[12, 950]	(τὰς δὲ κατὰ πόλεμον καὶ	στρατείας	ἀποδημίας οὐκ ἐν ἐκδημίαις πολιτικαῖς
[12, 943]	λόγων, αὐτῆς δὲ περὶ τῆς	στρατείας	τῆς τότε γενομένης αὐτοῖς. στέφανον
[12, 943]	βίου, νόμους δ' αὖ τούσδε·	Στρατεύεσθαι	τὸν καταλεγέντα ἢ τὸν ἐν
[12, 943]	ἀπὸ στρατοπέδου, δικάζειν δὲ τοὺς	στρατεύσαντας	ἑκάστους χωρίς, ὁπλίτας τε καὶ
[12, 943]	δευτέρων καὶ τρίτων. ἐὰν δὲ	στρατεύσηται	(μέν τις, μὴ ἀπαγαγόντων δὲ
[12, 963]	κυβερνητικὸν μὲν καὶ ἰατρικὸν (καὶ	στρατηγικὸν	εἴπομεν εἰς τὸ ἓν ἐκεῖνο
[12, 961]	περὶ στρατοπέδων νοήσωμεν τίνα θέμενοι	στρατηγοὶ	σκοπὸν ~καὶ ἰατρικὴ ὑπηρεσία πᾶσα
[12, 955]	ἑαυτῷ ποιῆται, τοὺς αἰτίους οἱ	στρατηγοὶ	ταύτης τῆς πράξεως εἰσαγόντων εἰς
[12, 953]	ἐξ ἄλλης χώρας ἀφιγμένον· ὃν	στρατηγοῖς	τε καὶ ἱππάρχοις καὶ ταξιάρχοις
[12, 962]	προσείπομεν ὑγίειαν νῦν, ἢ νίκην	στρατηγὸς	ἢ τῶν ἄλλων ὅσα δὴ
[12, 945]	πολεμικά, ~τούτῳ μήτ' οὖν τις	στρατηγὸς	μήτ' ἄλλος ποτὲ τῶν κατὰ
[12, 943]	τις ἐκλείπῃ τινὶ κάκῃ μὴ	στρατηγῶν	ἀφέντων, γραφὰς ἀστρατείας εἶναι πρὸς
[12, 942]	ὡς ἀνίατον ὄντα θανάτῳ ζημιοῦν.	στρατιῶν	δὲ ἕνεκα πολλὴ μὲν συμβουλή,
[12, 945]	κατὰ πόλεμον (ἀρχόντων ὡς ἀνδρὶ	στρατιώτῃ	χρήσηται μηδ' εἰς τάξιν κατατάξῃ
[12, 943]	πολεμικοὺς ἄρχοντας, ὅταν ἔλθωσιν ἀπὸ	στρατοπέδου,	δικάζειν δὲ τοὺς στρατεύσαντας ἑκάστους
[12, 961]	τοιαῦτα παραδειγμάτων· ἀλλ' οἷον περὶ	στρατοπέδων	νοήσωμεν τίνα θέμενοι στρατηγοὶ σκοπὸν
[12, 969]	γε, ὦ Κλεινία, μέλειν παρακελεύομαι·	σὺ	γὰρ τὴν Μαγνήτων πόλιν, ἢ
[12, 963]	ἐμφρόνων, οὐχ ἕξεις εἰπεῖν; ἢ	σύ	γε, Μέγιλλε καὶ Κλεινία, ἔχετον
[12, 963]	μὲν ἰατρικὸς νοῦς ἔχει φράζειν,	σὺ	δ' ὢν δὴ διαφέρων, ὡς
[12, 963]	ἐπανερωτῶντες εἴποιμεν ἄν· ὦ θαυμάσιε,	σὺ	δὲ δὴ ποῖ σκοπεῖς; τί
[12, 966]	καὶ πῶς; ἀνδραπόδου γάρ τινα	σὺ	λέγεις ἕξιν. (Ἀθηναῖος) τί δέ;
[12, 964]	ᾗ δὲ ἓν καὶ ταὐτόν,	σὺ	πάλιν ἀπόδος ἐμοί. διανοοῦ δὲ
[12, 964]	τοίνυν ἐστὸν διαφόρω καὶ δύο,	σὺ	παρ' ἐμοῦ ἀπείληφας τῷ λόγῳ·
[12, 948]	ἄλλαις συνουσίαις τε καὶ ἰδιωτικαῖς	συγγενήσεσιν	ἑκάστων. νόμος δὴ κείσθω δικαστὴν
[12, 951]	τινες οὐ πολλοί παντὸς ἄξιοι	συγγίγνεσθαι,	φυόμενοι οὐδὲν μᾶλλον ἐν εὐνομουμέναις
[12, 952]	δὲ διεφθαρμένος ἀφικέσθαι δόξῃ, μηδενὶ	συγγιγνέσθω	μήτε νέῳ μήτε πρεσβυτέρῳ προσποιούμενος
[12, 948]	ἐν συσσιτίοις τε ἀλλήλοις εὐχερῶς	συγγιγνομένους	καὶ ἐν ἄλλαις συνουσίαις τε
[12, 966]	μὲν πλείστοις τῶν κατὰ πόλιν	συγγιγνώσκειν	τῇ φήμῃ μόνον τῶν νόμων
[12, 953]	τὴν πρᾶξιν πᾶσαν διομολογούμενος ἐν	συγγραφῇ	καὶ ἐναντίον μαρτύρων μὴ ἔλαττον
[12, 953]	τὴν πρᾶξιν πᾶσαν διομολογούμενος ἐν	συγγραφῇ	καὶ ἐναντίον μαρτύρων μὴ ἔλαττον
[12, 961]	τὰς αἰσθήσεις τῷ κυβερνητικῷ νῷ	συγκερασάμενοι	σῴζουσιν αὑτούς τε καὶ τὰ
[12, 969]	(ταῦτα ποιητέον, ἐγὼ δ' ὑμῖν	συγκινδυνεύσω	τῷ φράζειν τε καὶ ἐξηγεῖσθαι
[12, 957]	φιλονικίας τε ἀμφισβητοῦνται καὶ διὰ	συγχωρήσεων	ἔστιν ὅτε καὶ μάλα ματαίων,
[12, 965]	(Κλεινίας) σοὶ πιστεύων, ὦ ξένε,	συγχωρῶ	δή, καὶ ταύτῃ πορευώμεθα λέγοντες.
[12, 969]	ἐγὼ ποιήσω ταῦθ' οὕτως καὶ	συλλάμβανε.	(Μέγιλλος) συλλήψομαι.
[12, 961]	εἰληφότας ἅπαντας δεῖν εἰς ταὐτὸ	συλλέγεσθαι	τούτοις, ἔτι δὲ τοὺς ἐκδημήσαντας
[12, 951]	πρεσβυτέρων μεμειγμένος, ἑκάστης μὲν ἡμέρας	συλλεγόμενος	ἐξ ἀνάγκης ἀπ' ὄρθρου μέχριπερ
[12, 952]	τιμαῖς αὐτὸν προσηκούσαις ἡ τῶν	συλλεγομένων	τιμάτω δύναμις. ἐὰν δὲ διεφθαρμένος
[12, 961]	τοῖς ἄλλοις ὄψις καὶ ἀκοή·	συλλήβδην	δὲ νοῦς μετὰ τῶν καλλίστων
[12, 957]	καὶ ἀκολασίας καὶ δειλίας καὶ	συλλήβδην	πάσης ἀδικίας εἰς τὸ δυνατὸν
[12, 968]	γε τὸ τοιοῦτον ἁμιλληθῶμεν πάντες.	συλλήπτωρ	γὰρ τούτου γε ὑμῖν καὶ
[12, 969]	ταῦθ' οὕτως καὶ συλλάμβανε. (Μέγιλλος)	συλλήψομαι.
[12, 957]	τῇ νῦν γεννωμένῃ πολιτείᾳ κατασκευάζειν	συλλογισαμένους	καὶ ἐπανορθουμένους, ταῖς ἐμπειρίαις διαβασανίζοντας,
[12, 943]	δικῶν, πάλιν ἑκάστων ἄρχοντας ποιῆσαι	σύλλογον,	(ἀριστείων δὲ πέρι κρίνεσθαι τὸν
[12, 961]	ἆρ' οὐκ εἴπομεν ὅτι δεῖ	σύλλογον	ἡμῖν ἐν τῇ πόλει γίγνεσθαι
[12, 961]	δεῖν δὲ ὄρθριον εἶναι τὸν	σύλλογον,	ἡνίκ' ἂν τῶν ἄλλων πράξεων
[12, 951]	καὶ ἀφικόμενος οἴκαδε, εἰς τὸν	σύλλογον	ἴτω τὸν τῶν περὶ νόμους
[12, 952]	πολλῶν. εἰς δὴ τοῦτον τὸν	σύλλογον	ὁ θεωρήσας τὰ ἐν τοῖς
[12, 952]	εἶναι, τῷ παρακαλοῦντι μέμφεσθαι τὸν	(σύλλογον	ὅλον· τοὺς δ' εὐδοκιμοῦντας τούτων
[12, 962]	ὁ λόγος οὗτος εἰς τὸν	σύλλογον	ὃν εἶπες νυνδὴ νύκτωρ δεῖν
[12, 968]	σωτηρίας τὸν τῶν ἀρχόντων νυκτερινὸν	σύλλογον,	(παιδείας ὁπόσης διεληλύθαμεν κοινωνὸν γενόμενον·
[12, 969]	οὗτος ἡμῖν ὁ θεῖος γένηται	σύλλογος,	ὦ φίλοι ἑταῖροι, παραδοτέον τούτῳ
[12, 961]	δόξαι, τούτοις αὐτοῖς διαβασανισθέντας, τοῦ	συλλόγου	ἀξιοκοινωνήτους εἶναι· πρὸς τούτοις δὲ
[12, 961]	(Ἀθηναῖος) τούτου δὴ πέρι τοῦ	συλλόγου	πάλιν ἀναλαβὼν λέγοιμ' ἂν τὸ
[12, 952]	νενοηκὼς ἄττα ἥκοι, κοινούτω τῷ	συλλόγῳ	ἅπαντι· (καὶ ἐάντε μηδὲν χείρων
[12, 942]	ὡς ἔσται τεθραμμένος, ἂν πατρίδα	συλῶν	ἢ βιαζόμενος ἁλίσκηται, ἐάντ' ἐπ'
[12, 946]	ἑκάστῳ πέντε καὶ ἑβδομήκοντα ἔτη	συμβῇ	γενόμενα, τὸ λοιπὸν δὲ τρεῖς
[12, 958]	καὶ ἐκθρέψαντι τέκνα, καὶ συμμείξαντι	συμβόλαια	(μετρίως, διδόντι τε δίκας εἴ
[12, 956]	γίγνεσθαι, καὶ νόμοι περὶ τῶν	συμβολαίων	εἰς δύναμιν τῶν μεγίστων πέρι
[12, 962]	τίς αὐτῷ καλῶς ἢ μὴ	συμβουλεύει,	τῶν νόμων αὐτῶν πρῶτον, ἔπειτα
[12, 949]	ἀνάγκη βεβουλεῦσθαι τί χρὴ δρᾶν·	συμβουλεύειν	οὖν τὸν νομοθέτην δεῖ τούτων
[12, 942]	στρατιῶν δὲ ἕνεκα πολλὴ μὲν	συμβουλή,	πολλοὶ δὲ νόμοι γίγνονται κατὰ
[12, 965]	βουλεύεσθαι, καὶ ὑπηρέταις χρωμένους μετὰ	συμβουλίας	τοῖς νέοις, οὕτω δὴ κοινῇ
[12, 965]	ἐσόμεθα; οὔκουν ἐάν γε ἡμῖν	συμβούλοις	πειθώμεθα, ἄλλως δέ πως μηχανησόμεθα
[12, 969]	τε κοινωνίας εἰκόνα τινά πως	συμμείξαντες,	ἐὰν ἄρα ἡμῖν οἵ τε
[12, 958]	γεννήσαντι καὶ ἐκθρέψαντι τέκνα, καὶ	συμμείξαντι	συμβόλαια (μετρίως, διδόντι τε δίκας
[12, 961]	τὰ πρόσφορα ἑαυτῇ, σῴζειν ἂν	σύμπαντα	ἃ βουλόμεθα. (Κλεινίας) πῶς δή;
[12, 956]	παρακαταβάσεων, καὶ ὅσα τούτων ἀδελφὰ	σύμπαντα,	εἴπομεν μὲν καὶ πρόσθεν, ~καλὸν
[12, 962]	ταῦτά τε καὶ τὰ τοιαῦτα	σύμπαντα,	εἰς ἓν δὲ οὐδὲν διαφερόντως
[12, 949]	διὰ δικῶν ὅρκων χωρὶς κρίνεσθαι	σύμπαντας	τοὺς ἐπικαλοῦντας ἀλλήλοις. καὶ τὸ
[12, 968]	κινδυνεύειν περὶ τῆς πολιτείας ἐθέλομεν	συμπάσης,	~ἢ τρὶς ἕξ, φασίν, ἢ
[12, 956]	δὲ μέρη διείρηται τῆς πόλεως	συμπάσης,	ὅσα τε καὶ ἃ δεῖ
[12, 941]	μᾶλλον προσήκει γιγνώσκειν ἢ ποιηταῖς	σύμπασιν.	ὁ μὲν οὖν πεισθεὶς ἡμῶν
[12, 952]	ἐν ταύτῃ τῇ σκέψει δοκῇ	συμφέρειν	μαθοῦσι μὲν εὐαγέστερον γίγνεσθαι, μὴ
[12, 947]	Πυθίας οὕτω τε καὶ ταύτῃ	σύμψηφον	ᾖ. θήκην δὲ ὑπὸ γῆς
[12, 947]	σὺν τοῖς ἵπποισι μὲν ἱππέας,	σὺν	δὲ ὅπλοις ὁπλίτας, καὶ τοὺς
[12, 947]	τὴν πολεμικὴν σκευὴν ἐνδεδυκότας ἑκάστους,	σὺν	τοῖς ἵπποισι μὲν ἱππέας, σὺν
[12, 958]	ἠδικήκει καὶ παρ' ἑτέρου ἐκλαβόντι,	σὺν	τοῖς νόμοις ἐν μοίρᾳ γηράσαντι
[12, 963]	Κλεινία. καὶ τὰ λοιπὰ δὴ	συνακολούθει.	νοῦν γὰρ δὴ κυβερνητικὸν μὲν
[12, 966]	ἑρμηνεύειν εἶναι καὶ τοῖς ἔργοις	συνακολουθεῖν,	κρίνοντας τά τε καλῶς γιγνόμενα
[12, 966]	τῇ φήμῃ μόνον τῶν νόμων	συνακολουθοῦσιν,	τοῖς δὲ φυλακῆς μεθέξουσιν μηδὲ
[12, 948]	δεχόμενοι θύματα καὶ θωπείας πολλὰ	συναποστεροῦσι	χρήματα καὶ μεγάλων σφᾶς ἐκλύονται
[12, 967]	τῶν ἠθῶν ἐπιτηδεύματα καὶ νόμιμα	συναρμοττόντως,	~ὅσα τε λόγον ἔχει, τούτων
[12, 962]	βίον ὡρμημένη· οἱ δὲ καὶ	σύνδυο	νομοθετοῦνται, πρὸς ἄμφω βλέποντες, ἐλεύθεροί
[12, 944]	ἔμπνους ἐγένεθ' οἷον δὴ μυρίοις	συνέπεσεν,	τὰ δὲ πρότερα ἐκεῖνα ὅπλα,
[12, 958]	ἑκόντα ἑκών, ἡ δικάσασα ἀρχὴ	συνεπομένη	τῷ νικῶντι τὰ τοῦ ὀφλόντος
[12, 942]	τὸν ἄρχοντα ἀεὶ βλέποντα καὶ	συνεπόμενον	ζῆν, καὶ τὰ βραχύταθ' ὑπ'
[12, 944]	πλεῖστον χρόνον ὢν κακὸς ὀνείδει	συνεχόμενος,	ἔστω νόμος ὅδε ἐπὶ τούτοις·
[12, 945]	λυθείσης τῆς τὰ πάντα πολιτεύματα	συνεχούσης	εἰς ἓν δίκης, ταύτῃ πᾶσα
[12, 963]	εἶναι, τοῦτο δ' ἀρετήν που	συνεχωροῦμεν	πάνυ ὀρθῶς λέγεσθαι. (Ἀθηναῖος) ναί.
[12, 967]	τὴν μοῦσαν τούτοις τῆς κοινωνίας	συνθεασάμενος,	χρήσηται πρὸς τὰ τῶν ἠθῶν
[12, 963]	δ' ὅτι δεῖ προθυμεῖσθαί τε	συνιδεῖν	αὐτὸ καὶ ἐν οἷς; (Κλεινίας)
[12, 962]	ὃν εἶπες νυνδὴ νύκτωρ δεῖν	συνιέναι.	(Ἀθηναῖος) κάλλισθ' ὑπέλαβες, ὦ Κλεινία,
[12, 945]	τὰς ἐκ θέρους εἰς χειμῶνα	συνιέναι	χρεὼν πᾶσαν τὴν πόλιν εἰς
[12, 943]	κατὰ ταὐτὰ εἰς τοὺς αὑτῶν	συννόμους·	ἐὰν δέ τις ὄφλῃ, ὑπάρχειν
[12, 966]	ἢ μή, πρῶτον βεβαιωσώμεθα τῇ	συνομολογίᾳ	πρὸς ἡμᾶς αὐτούς. (Κλεινίας) ἀλλὰ
[12, 965]	γνόντα πρὸς ἐκεῖνο συντάξασθαι πάντα	συνορῶντα;	(Κλεινίας) ὀρθῶς. (Ἀθηναῖος) ἆρ' οὖν
[12, 957]	ἡμέραν ἐν ταῖς ἄλλαις πάσαις	συνουσίαις	διὰ φιλονικίας τε ἀμφισβητοῦνται καὶ
[12, 951]	ἐν ἱεραῖς τε καὶ εἰρηνικαῖς	συνουσίαις	ποιήσουσι (δοκεῖν, τοῖς περὶ τὸν
[12, 948]	εὐχερῶς συγγιγνομένους καὶ ἐν ἄλλαις	συνουσίαις	τε καὶ ἰδιωτικαῖς συγγενήσεσιν ἑκάστων.
[12, 952]	ἀρέσκοντα αὑτῷ προσλαμβάνων. ~τὴν δὲ	συνουσίαν	εἶναι τούτοις καὶ (τοὺς λόγους
[12, 968]	τὰ τοιαῦτα κατασκευάζον διδαχὴ μετὰ	συνουσίας	πολλῆς γίγνοιτ' ἄν, εἰ γίγνοιτο
[12, 965]	τε, καὶ γνόντα πρὸς ἐκεῖνο	συντάξασθαι	πάντα συνορῶντα; (Κλεινίας) ὀρθῶς. (Ἀθηναῖος)
[12, 949]	ἄλλους κυρίους τῆς χώρας παρέξονται	συντρόφους	δικῶν τε περὶ λήξεως τὸν
[12, 953]	τῶν νικηφόρων τινὸς ἐπ' ἀρετῇ,	συνὼν	δὲ τούτων τισὶν τὸ μὲν
[12, 955]	προσόδου, χωρὶς τῶν εἰς τὰ	συσσίτια	τελουμένων. θεοῖσι δὲ ἀναθήματα χρεὼν
[12, 948]	τοὺς ἡμίσεις αὐτῶν ἐπιωρκηκότας, ἐν	συσσιτίοις	τε ἀλλήλοις εὐχερῶς συγγιγνομένους καὶ
[12, 968]	σκέψιν γεγονυῖάν μοι καὶ μάλα	συχνήν.	(Κλεινίας) ἀλλ' ὦ ξένε, παντὸς
[12, 963]	ὑπὲρ ἄλλων ἐγὼ πρὸς ὑμᾶς	συχνῶν	διωριζόμην; (Κλεινίας) οὐδαμῶς, ὦ ξένε.
[12, 948]	πολλὰ συναποστεροῦσι χρήματα καὶ μεγάλων	σφᾶς	ἐκλύονται κατὰ πολλὰ ζημιῶν, οὐκέτι
[12, 950]	κακοῖς, ὥστε πάμπολλοι (καὶ τῶν	σφόδρα	κακῶν εὖ τοῖς λόγοις καὶ
[12, 965]	μὲν βουλόμεθα, τὰ νῦν οἷόνπερ	σφόδρα	πιέσαντες μὴ ἀνῶμεν, πρὶν ἂν
[12, 952]	ἥκειν δόξῃ, χάριν γοῦν τῆς	σφόδρα	προθυμίας αἰνείσθω, ἐὰν δὲ πολὺ
[12, 968]	ᾗπερ καὶ ὁ θεὸς ἡμᾶς	σχεδὸν	ἄγει· τίς δὲ ὁ τρόπος
[12, 968]	πρὸς ταῖς δημοσίαις ἀρεταῖς κεκτῆσθαι	σχεδὸν	ἄρχων μὲν οὐκ ἄν ποτε
[12, 960]	πολλὰ τῶν ἔμπροσθεν καλῶς ὕμνηται,	σχεδὸν	δὲ οὐχ ἥκιστα τὰ τῶν
[12, 966]	ἕν τε καὶ ὅπῃ; (Κλεινίας)	σχεδὸν	ἔοικ' ἐξ ἀνάγκης δεῖν καὶ
[12, 965]	ἆρ' οὖν ἧς δὴ νῦν	σχεδὸν	ἐφηψάμεθα, τυγχάνοι ἂν οὖσα ἧς
[12, 960]	ἔμπροσθεν κεῖνται διὰ νόμων, ὥστε	σχεδὸν	ἡ νομοθεσία τέλος ἂν ἡμῖν
[12, 960]	τέλος οὐ τὸ δρᾶσαί τι	σχεδὸν	οὐδὲ τὸ κτήσασθαι κατοικίσαι τ'
[12, 944]	δυσχερέστερον κακὸν ἀπὸ τοῦ ἐναντίου.	σχεδὸν	οὖν ἐν τοῖς ὀνείδεσιν ἔχει
[12, 969]	εἰπεῖν νομοθετῶν, ὄντως δὲ ἔσται	σχεδὸν	ὕπαρ ἀποτετελεσμένον οὗ σμικρῷ πρόσθεν
[12, 942]	ἐάντ' ἐπ' αὐτοφώρῳ ἐάντε μή,	σχεδὸν	ὡς ἀνίατον ὄντα θανάτῳ ζημιοῦν.
[12, 959]	ὄντως τεθνηκότα, εἴη δ' ἂν	σχεδόν,	ὡς τἀνθρώπινα, μέτρον ἔχουσα τριταία
[12, 961]	κοινῶν καὶ μάλιστ' ᾖ τις	σχολὴ	παντί. τοιοῦτόν τί που λεχθὲν
[12, 951]	πράγματα θεωρῆσαι κατά τινα πλείω	σχολήν,	ἀπειργέτω μηδεὶς τούτους νόμος. οὔτε
[12, 958]	κατ' ἐνιαυτὸν δίκαι τέλος ἐκδικασθεῖσαι	σχῶσι,	ταῖς πράξεσι νόμους αὐτῶν χρεὼν
[12, 965]	τοῖς νέοις, οὕτω δὴ κοινῇ	σῴζειν	ἀμφοτέρους ὄντως τὴν πόλιν ὅλην.
[12, 962]	(πρῶτον δικαίως ἂν προσαγορεύοιτο, εἶτα	σῴζειν	ἂν δυνατὸς εἴη τοῦτο οὗ
[12, 961]	πάντα ἔχουσαν τὰ πρόσφορα ἑαυτῇ,	σῴζειν	ἂν σύμπαντα ἃ βουλόμεθα. (Κλεινίας)
[12, 945]	οὗτος οὐ σμικρότατος καιρὸς τοῦ	σῴζεσθαί	τε καὶ διαλυθεῖσαν (οἴχεσθαι πολιτείαν.
[12, 942]	φύσιν· ταῦτα γὰρ ἀκρωτήρια ὄντα	σῳζόμενά	τε ἔχει μεγίστην δύναμιν παντὸς
[12, 961]	αἰσθήσεις τῷ κυβερνητικῷ νῷ συγκερασάμενοι	σῴζουσιν	αὑτούς τε καὶ τὰ περὶ
[12, 961]	γίγνοιτο ἓν καίριον ἀκοῦσαι καὶ	σωθέντας	οἴκαδε, δόξαι, τούτοις αὐτοῖς διαβασανισθέντας,
[12, 962]	(Ἀθηναῖος) ἰατρὸς δὴ τὸ περὶ	σῶμα	ἀγνοῶν, ὃ προσείπομεν ὑγίειαν νῦν,
[12, 959]	ἢ τὴν ψυχήν, (τὸ δὲ	σῶμα	ἰνδαλλόμενον ἡμῶν ἑκάστοις ἕπεσθαι, καὶ
[12, 960]	μόνον ὑγίειαν καὶ σωτηρίαν τοῖς	σώμασι	παρασκευάζειν, ἀλλὰ καὶ εὐνομίαν ἐν
[12, 958]	φύσιν ἔχει, τὰ τῶν τετελευτηκότων	σώματα	μάλιστα ἀλυπήτως τοῖς ζῶσι δεχομένη
[12, 959]	εἴδωλα εἶναι τὰ τῶν νεκρῶν	σώματα,	τὸν δὲ ὄντα ἡμῶν ἕκαστον
[12, 962]	ἰατρῶν τε καὶ ὑπηρετῶν ὑγιείας	σώματι	παρασκευήν; (Κλεινίας) πῶς γὰρ οὔ;
[12, 942]	τὸ μὲν ὑπηρετικώτατον ἅπαντι τῷ	σώματι,	τὸ δὲ ἀρχικώτατον, ~ἔχον (τὰς
[12, 959]	τε ἄλλα καὶ λέγοντι ψυχὴν	σώματος	εἶναι τὸ πᾶν διαφέρουσαν, ἐν
[12, 942]	ἔχει μεγίστην δύναμιν παντὸς τοῦ	σώματος	καὶ τοὐναντίον ἐναντίως, καὶ τὸ
[12, 956]	κτῆμα, ἐλέφας δὲ ἀπολελοιπότος ψυχὴν	σώματος	οὐκ εὐαγὲς ἀνάθημα, σίδηρος δὲ
[12, 967]	γῆς καὶ πολλῶν ἄλλων ἀψύχων	σωμάτων	διανεμόντων τὰς αἰτίας παντὸς τοῦ
[12, 967]	ψυχῆς φύσεως ὅτι πρεσβύτερον εἴη	σωμάτων,	(διανοηθέντες δὲ ὡς νεώτερον, ἅπανθ'
[12, 967]	ἀθάνατόν τε, ἄρχει τε δὴ	σωμάτων	πάντων, ἐπὶ δὲ τούτοισι δή,
[12, 960]	δευτέραν, τὴν Ἄτροπον δὴ τρίτην	σώτειραν	τῶν λεχθέντων, ἀπῃκασμένα τῇ τῶν
[12, 961]	ὦ Κλεινία, παντὸς πέρι νοῆσαι	σωτῆρα	τὸν εἰκότα ἐν ἑκάστοις τῶν
[12, 960]	λέγεις. τίς οὖν δή, φῄς,	σωτηρία	γίγνοιτ' ἂν καὶ τίνα τρόπον
[12, 961]	κραθείς, γενόμενός τε εἰς ἕν,	σωτηρία	ἑκάστων δικαιότατ' ἂν εἴη καλουμένη.
[12, 961]	τί νοῦς μετ' αἰσθήσεων κραθεὶς	σωτηρία	πλοίων ἔν γε χειμῶσιν καὶ
[12, 960]	τ' ἐστίν, ἀλλὰ τῷ γεννηθέντι	σωτηρίαν	ἐξευρόντα τελέως ἀεί, τότ' ἤδη
[12, 961]	ἀρετὴ δήπου παντὶ παρέχει ζῴῳ	σωτηρίαν.	(Κλεινίας) πῶς; (Ἀθηναῖος) ψυχῇ μὲν
[12, 942]	οὔτε ἄμεινον οὔτε τεχνικώτερον εἰς	σωτηρίαν	τὴν κατὰ πόλεμον καὶ νίκην
[12, 960]	δεῖ μὴ μόνον ὑγίειαν καὶ	σωτηρίαν	τοῖς σώμασι παρασκευάζειν, ἀλλὰ καὶ
[12, 960]	ἐν ταῖς ψυχαῖς, μᾶλλον δὲ	σωτηρίαν	τῶν νόμων. ἡμῖν δ' ἔτι
[12, 969]	τῷ πρόσθεν βίῳ πρὸς ἀρετὴν	σωτηρίας	γενομένους. (Μέγιλλος) ὦ φίλε Κλεινία,
[12, 962]	ὑπηρεσία πᾶσα (στοχάζοιτ' ἂν τῆς	σωτηρίας	ὀρθῶς. ἆρ' οὐχ ἡ μὲν
[12, 946]	ἡ κατὰ θεὸν πάλιν τυχοῦσα	σωτηρίας	πόλις, ἀποφήνασα αὑτῆς Ἡλίῳ ἄνδρας
[12, 968]	φυλακὴν ἐσόμενον κατὰ νόμον χάριν	σωτηρίας	τὸν τῶν ἀρχόντων νυκτερινὸν σύλλογον,
[12, 964]	περὶ ὧν νῦν λέγομεν, ἀνδρεία,	σωφροσύνη,	δικαιοσύνη, φρόνησις; (Κλεινίας) καὶ πῶς;
[12, 965]	φαμεν ἔν τε ἀνδρείᾳ καὶ	σωφροσύνῃ	καὶ δικαιοσύνῃ καὶ ἐν φρονήσει

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 24/05/2007