Livre, pages
[12, 946]	ἀριστεῖα ἀποδόντας πᾶσιν ἀνειπεῖν ὅτι	Μαγνήτων	ἡ κατὰ θεὸν πάλιν τυχοῦσα
[12, 969]	μέλειν παρακελεύομαι· σὺ γὰρ τὴν	Μαγνήτων	πόλιν, ἢ ᾧ ἂν θεὸς
[12, 967]	τά τε πρὸ τούτων ἀναγκαῖα	μαθήματα	λάβῃ, τά τε κατὰ τὴν
[12, 968]	ἐντὸς τῆς ψυχῆς ἑκάστῳ που	μαθήματος	ἐπιστήμην γεγονέναι. οὕτω δὴ πάντα
[12, 968]	ἂν εἶεν ἡλικίαις τε καὶ	μαθημάτων	δυνάμεσιν καὶ τρόπων ἤθεσιν καὶ
[12, 957]	αὐτῶν πέρι μανθάνειν· πάντων γὰρ	μαθημάτων	κυριώτατα τοῦ τὸν μανθάνοντα βελτίω
[12, 952]	διαφέρον, καὶ δὴ καὶ περὶ	μαθημάτων,	ὁπόσ' ἂν ἐν ταύτῃ τῇ
[12, 962]	μὲν οὖν. (Ἀθηναῖος) νῦν δὴ	μαθησόμεθα	ὅτι θαυμαστὸν οὐδὲν πλανᾶσθαι τὰ
[12, 968]	εὑρεῖν ῥᾴδιον οὔτε ηὑρηκότος ἄλλου	μαθητὴν	γενέσθαι. πρὸς τούτοις δὲ χρόνους,
[12, 952]	μαθοῦσι μὲν εὐαγέστερον γίγνεσθαι, μὴ	μαθοῦσι	δὲ σκοτωδέστερα τὰ περὶ νόμους
[12, 952]	ταύτῃ τῇ σκέψει δοκῇ συμφέρειν	μαθοῦσι	μὲν εὐαγέστερον γίγνεσθαι, μὴ μαθοῦσι
[12, 953]	τὸ μὲν διδάξας, τὸ δὲ	μαθὼν	ἀπαλλαττέσθω, φίλος παρὰ φίλων δώροις
[12, 947]	λιθίνας (κειμένας, οὗ δὴ τὸν	μακάριον	γεγονότα θέντες, κύκλῳ χώσαντες, πέριξ
[12, 959]	δὲ προθέσεις πρῶτον μὲν μὴ	μακρότερον	χρόνον ἔνδον γίγνεσθαι τοῦ δηλοῦντος
[12, 961]	μηδὲν ἀπολείπειν προθυμίας. (Κλεινίας) καὶ	μάλα	καλῶς εἶπες, ποίει θ' ὥσπερ
[12, 957]	διὰ συγχωρήσεων ἔστιν ὅτε καὶ	μάλα	ματαίων, τούτων πάντων ἂν βάσανος
[12, 968]	καὶ σκέψιν γεγονυῖάν μοι καὶ	μάλα	συχνήν. (Κλεινίας) ἀλλ' ὦ ξένε,
[12, 959]	ἀγαθῷ θαρραλέον, τῷ δὲ κακῷ	μάλα	φοβερόν βοήθειάν τε αὐτῷ μήτινα
[12, 959]	ἢ ἀδελφόν, ἢ ὅντινά τις	μάλισθ'	ἡγεῖται ποθῶν θάπτειν, οἴχεσθαι περαίνοντα
[12, 961]	τοῖς τε ἄλλοις δὴ καὶ	μάλιστ'	αὐτῷ τῷ ἀποκριθέντι· δεῖν δὲ
[12, 961]	ἰδίων τε καὶ κοινῶν καὶ	μάλιστ'	ᾖ τις σχολὴ παντί. τοιοῦτόν
[12, 958]	ἔχει, τὰ τῶν τετελευτηκότων σώματα	μάλιστα	ἀλυπήτως τοῖς ζῶσι δεχομένη κρύπτειν,
[12, 944]	ῥιψάσπιδι τρόπον τινὰ πρέπουσα πασῶν	(μάλιστα	ἡ κείνῃ τῇ γενέσει ἐναντία
[12, 942]	καὶ κοινὸν τὸν βίον ὅτι	μάλιστα	πᾶσι πάντων γίγνεσθαι τούτου γὰρ
[12, 960]	καὶ εὐνομίαν ἐν ταῖς ψυχαῖς,	μᾶλλον	δὲ σωτηρίαν τῶν νόμων. ἡμῖν
[12, 951]	παντὸς ἄξιοι συγγίγνεσθαι, φυόμενοι οὐδὲν	μᾶλλον	ἐν εὐνομουμέναις πόλεσιν ἢ καὶ
[12, 952]	πολὺ βελτίων, πολύ τ' ἐπαινείσθω	μᾶλλον	ζῶν, τελευτήσαντά τε τιμαῖς αὐτὸν
[12, 944]	ζωὴν αἰσχρὰν ἀρνύμενος μετὰ κάκης	μᾶλλον	ἢ μετ' ἀνδρείας καλὸν καὶ
[12, 956]	ἕλωνται κοινῇ, διαιτηταὶ δικαστῶν τοὔνομα	μᾶλλον	πρέπον ἔχοντες· δεύτεροι δὲ κωμῆταί
[12, 941]	ποτε θεῶν, (ταῦτα δὲ νομοθέτῃ	μᾶλλον	προσήκει γιγνώσκειν ἢ ποιηταῖς σύμπασιν.
[12, 968]	ἀλλ' ὦ ξένε, παντὸς μὲν	μᾶλλον	ταύτῃ πορευτέον ᾗπερ καὶ ὁ
[12, 967]	ἀνέτρεψαν πάλιν, ἑαυτοὺς δὲ πολὺ	μᾶλλον·	τὸ γὰρ δὴ πρὸ τῶν
[12, 952]	τιμᾶν μὲν κατορθοῦντας, ἀτιμάζειν δὲ	μᾶλλον	τῶν ἄλλων, ἐὰν ἀποβαίνωσι χείρους
[12, 952]	γεραίτεροι, τοὺς νεωτέρους πάσῃ σπουδῇ	μανθάνειν,	ἐὰν δέ τις ἀνάξιος δοκῇ
[12, 968]	μετὰ δὲ τοῦτο, ἃ δεῖ	μανθάνειν	οὔτε εὑρεῖν ῥᾴδιον οὔτε ηὑρηκότος
[12, 957]	καὶ κεκτημένον γράμματα αὐτῶν πέρι	μανθάνειν·	πάντων γὰρ μαθημάτων κυριώτατα τοῦ
[12, 968]	γίγνοιτ' ἂν ὅτι πρὸς καιρὸν	μανθάνεται,	πρὶν ἐντὸς τῆς ψυχῆς ἑκάστῳ
[12, 949]	δίκαιον μετ' εὐφημίας διδάσκοντα καὶ	μανθάνοντα	ἀεὶ διατελεῖν, εἰ δὲ μή,
[12, 957]	γὰρ μαθημάτων κυριώτατα τοῦ τὸν	μανθάνοντα	βελτίω γίγνεσθαι τὰ περὶ τοὺς
[12, 968]	λέγειν· οὐδὲ γὰρ αὐτοῖς τοῖς	μανθάνουσι	(δῆλα γίγνοιτ' ἂν ὅτι πρὸς
[12, 959]	τὸ δὲ μέτριον νομοθέτης ἂν	μαντεύσαιτο	οὐκ ἀσχημονέστατα. ἔστω δὴ νόμος
[12, 954]	κωλύσῃ βίᾳ, εἴτε αὐτὸν εἴτε	μάρτυρας,	ἐὰν μὲν δοῦλον εἴτε αὑτοῦ
[12, 943]	ἄν τις βούληται, γράψαντα ἀναθεῖναι	μαρτύριον	εἰς τὴν τῶν ἀριστείων κρίσιν
[12, 953]	διομολογούμενος ἐν συγγραφῇ καὶ ἐναντίον	μαρτύρων	μὴ ἔλαττον τριῶν, ὅσα ἐντὸς
[12, 953]	διομολογούμενος ἐν συγγραφῇ καὶ ἐναντίον	μαρτύρων	μὴ ἔλαττον τριῶν, ὅσα ἐντὸς
[12, 943]	μηδὲν παρεχόμενον μήτε τεκμήριον μήτε	μαρτύρων	πιστώσεις λόγων, αὐτῆς δὲ περὶ
[12, 967]	ἐπῆλθον ποιηταῖς, τοὺς φιλοσοφοῦντας κυσὶ	ματαίαις	ἀπεικάζοντας (χρωμέναισιν ὑλακαῖς, ἄλλα τε
[12, 968]	ἐν οἷς δεῖ παραλαμβάνειν ἕκαστα,	μάταιον	ταῦτ' ἐν γράμμασιν λέγειν· οὐδὲ
[12, 957]	συγχωρήσεων ἔστιν ὅτε καὶ μάλα	ματαίων,	τούτων πάντων ἂν βάσανος εἴη
[12, 960]	νόμοις· γελοῖον γὰρ τό γε	μάτην	πονήσαντα ὁτιοῦν εἰς μηδὲν βέβαιον
[12, 957]	εἴη τεθέντα, γίγνοιτ' ἄν, ἢ	μάτην	τοὔνομα νῷ προσῆκον κεκτῇτ' ἂν
[12, 941]	τὸ μετὰ ταῦτα τοιῷδέ τινι	μαχέσθω	νόμῳ· ἐάν τίς τι κλέπτῃ
[12, 963]	πῶς αὖ φράζεις; (Ἀθηναῖος) ἐρώτησόν	με	τί ποτε ἓν προσαγορεύοντες ἀρετὴν
[12, 941]	ἐάν τίς τι κλέπτῃ δημόσιον	μέγα	ἢ καὶ σμικρόν, τῆς αὐτῆς
[12, 958]	μὲν ἐργάσιμα μηδαμοῦ, μήτε τι	μέγα	μήτε (τι σμικρὸν μνῆμα, ἃ
[12, 949]	ὁπόσα ἐξαρνηθέντι καὶ ἐξομοσαμένῳ κέρδος	μέγα	φανερὸν εἶναι δοκεῖ, ταῦτα δὲ
[12, 959]	φοβερόν βοήθειάν τε αὐτῷ μήτινα	μεγάλην	εἶναι τετελευτηκότι· ζῶντι γὰρ ἔδει
[12, 948]	θωπείας πολλὰ συναποστεροῦσι χρήματα καὶ	μεγάλων	σφᾶς ἐκλύονται κατὰ πολλὰ ζημιῶν,
[12, 964]	τι καὶ περὶ τῶν διαφερόντων	(μεγέθει	τε καὶ κάλλει πάντα τὰ
[12, 941]	οὖν οὐδέτερον οὐδετέρου ἐλάττονος ἕνεκα	μεγέθους	τοῦ κλέμματος ὁ νόμος ἀξιοῖ
[12, 968]	χρεὼν νῦν, ὦ Κλεινία καὶ	Μέγιλλε,	ἤδη πρὸς τοῖς εἰρημένοις νόμοις
[12, 969]	κατοίκισιν. (Κλεινίας) ἀληθέστατα λέγεις, ὦ	Μέγιλλε,	καὶ ἐγὼ ποιήσω ταῦθ' οὕτως
[12, 963]	ἕξεις εἰπεῖν; ἢ σύ γε,	Μέγιλλε	καὶ Κλεινία, ἔχετον διαρθροῦντες ὑπὲρ
[12, 968]	ἐρευνῶμεν. (Ἀθηναῖος) οὐκέτι νόμους, ὦ	Μέγιλλε	καὶ Κλεινία, περὶ τῶν τοιούτων
[12, 969]	ποιήσω ταῦθ' οὕτως καὶ συλλάμβανε.	(Μέγιλλος)	συλλήψομαι.
[12, 969]	βίῳ πρὸς ἀρετὴν σωτηρίας γενομένους.	(Μέγιλλος)	ὦ φίλε Κλεινία, ἐκ τῶν
[12, 942]	ἀκρωτήρια ὄντα σῳζόμενά τε ἔχει	μεγίστην	δύναμιν παντὸς τοῦ σώματος καὶ
[12, 950]	νόμων ὀρθῶν βλάβην ἂν φέροι	μεγίστην	πασῶν, ταῖς δὲ πλείσταις πόλεσιν,
[12, 942]	δὲ νόμοι γίγνονται κατὰ τρόπον,	μέγιστον	δὲ τὸ μηδέποτε ἄναρχον μηδένα
[12, 969]	ἐπώνυμον αὐτὴν ποιήσῃ, κλέος ἀρῇ	μέγιστον	κατασκευάσας αὐτὴν ὀρθῶς, ἢ τό
[12, 950]	τὸ μὲν γὰρ ὀρθότατον καὶ	μέγιστον,	ὄντα ἀγαθὸν ἀληθῶς οὕτω τὸν
[12, 961]	ψυχὴ καὶ κεφαλή, τό γε	μέγιστον,	πεφύκατον. (Κλεινίας) πῶς αὖ φῄς;
[12, 942]	καὶ κοίτης σκληρᾶς, καὶ τὸ	μέγιστον,	τὴν τῆς κεφαλῆς καὶ ποδῶν
[12, 948]	(ψήφων, τινέτω ὁ μὲν τοῦ	μεγίστου	τιμήματος δώδεκα μνᾶς, ὀκτὼ δὲ
[12, 959]	οὗτος· τῷ μὲν δὴ τοῦ	μεγίστου	τιμήματος εἰς τὴν πᾶσαν ταφὴν
[12, 945]	μισθόν, χιλίας μέν, ἂν τοῦ	μεγίστου	τιμήματος ᾖ, πέντε δέ, τοῦ
[12, 945]	εὔθυνον, ἂν μὲν ᾖ τοῦ	μεγίστου	τιμήματος ὁ τάξας τὸν κακόν,
[12, 956]	τῶν συμβολαίων εἰς δύναμιν τῶν	μεγίστων	πέρι πάντων εἴρηνται, τὸ λοιπὸν
[12, 966]	νόμων συνακολουθοῦσιν, τοῖς δὲ φυλακῆς	μεθέξουσιν	μηδὲ ἐπιτρέπειν, ὃς ἂν μὴ
[12, 951]	νομοφυλάκων δεῖγμα εἰς τὰς ἄλλας	μεθήσειν	πόλεις· πλέον δὲ ἑξήκοντα γεγονὼς
[12, 965]	δαιμόνιε, ταύτης οὐκ ἔστιν σαφεστέρα	μέθοδος	ἀνθρώπων οὐδενί. (Κλεινίας) σοὶ πιστεύων,
[12, 964]	αἰσχρόν. (Κλεινίας) ἔοικεν γοῦν. (Ἀθηναῖος)	μεῖζον	δή τι νομοθέτῃ τε καὶ
[12, 953]	δραχμῶν πεντήκοντα, ἐὰν δέ τι	μεῖζον	ἔγκλημα αὐτοῖς γίγνηται, πρὸς τοῖς
[12, 944]	δὴ χρεὼν κατὰ δύναμιν τὸ	μεῖζον	καὶ τὸ δυσχερέστερον κακὸν ἀπὸ
[12, 941]	ἐλάττονι (κέκλοφεν, ὅ τε τὸ	μεῖζον	κινῶν οὐ καταθέμενος ὅλον ἀδικεῖ·
[12, 956]	ἐν τοῖς πρώτοις, περὶ ζημίας	μείζονος	ἰόντων ἀγωνιούμενοι, ὁ δὲ φεύγων,
[12, 958]	ἀποτελούμενον· λίθινα δὲ ἐπιστήματα μὴ	μείζω	ποιεῖν ἢ ὅσα δέχεσθαι τῶν
[12, 969]	δὴ τοῦτό γε, ὦ Κλεινία,	μέλειν	παρακελεύομαι· σὺ γὰρ τὴν Μαγνήτων
[12, 942]	καὶ νίκην τοῦτο ἐν εἰρήνῃ	μελετητέον	εὐθὺς ἐκ τῶν παίδων, ἄρχειν
[12, 962]	τὰ νῦν, ὡς ἔοικεν, εἴπερ	μέλλει	τέλος ὁ κατοικισμὸς τῆς χώρας
[12, 951]	τὸν πόλεμον ἔστω γεγενημένος, (εἰ	μέλλει	τὸ τῶν νομοφυλάκων δεῖγμα εἰς
[12, 957]	πρὸς ἃ πάντα χρὴ τὸν	μέλλοντα	δικαστὴν ἴσον ἔσεσθαι κατὰ δίκην
[12, 948]	κείσθω δικαστὴν μὲν ὀμνύναι δικάζειν	μέλλοντα,	~καὶ τὸν τὰς ἀρχὰς τῷ
[12, 947]	τὴν κλίνην ἔμπροσθεν τὸ πάτριον	μέλος	ἐφυμνεῖν, (καὶ κόρας ἑπομένας ἐξόπισθεν
[12, 951]	δ' ἔστω νέων καὶ πρεσβυτέρων	μεμειγμένος,	ἑκάστης μὲν ἡμέρας συλλεγόμενος ἐξ
[12, 956]	ἔστω κατὰ τὰ τοιαῦτα ἀναθήματα	μεμιμημένα.	ὅτε δὲ μέρη διείρηται τῆς
[12, 952]	τῶν παρακεκλημένων εἶναι, τῷ παρακαλοῦντι	μέμφεσθαι	τὸν (σύλλογον ὅλον· τοὺς δ'
[12, 957]	ὀρθοῦν καὶ τὴν πόλιν, τοῖς	μὲν	(ἀγαθοῖς μονὰς τῶν δικαίων καὶ
[12, 953]	ἄν ποτέ τις ἀφίκηται, σπάνιος	μέν,	ἂν δ' οὖν ποτέ τις
[12, 945]	τὴν αὑτοῦ προσαποτεισάτω μισθόν, χιλίας	μέν,	ἂν τοῦ μεγίστου τιμήματος ᾖ,
[12, 963]	δύο πάλιν αὐτὰ προσείπομεν, τὸ	μὲν	ἀνδρείαν, τὸ δὲ φρόνησιν. ἐρῶ
[12, 948]	γε λόγος. ἔοικεν δὴ δικαστῇ	μὲν	ἀνθρώπων οὐδενὶ διανοούμενος δεῖν ἐπιτρέπειν,
[12, 946]	εἰσαγέτω τοὺς εὐθύνους, καὶ ἐὰν	μὲν	ἀποφύγῃ τις τὰς εὐθύνας, αὐτῶν
[12, 954]	ἀποδημῶν οἰκίας δεσπότης τυγχάνῃ, τὰ	μὲν	ἀσήμαντα παρεχόντων οἱ ἐνοικοῦντες ἐρευνᾶν,
[12, 958]	ἀρχὴν τὴν καταδικάσασαν καταδικασθείς, εἰσαγόντων	μὲν	αὐτὸν εἰς τὸ τῶν νομοφυλάκων
[12, 943]	ἐὰν δέ τις ὄφλῃ, ὑπάρχειν	μὲν	αὐτῷ μήποτε τῆς ὅλης ἀριστείας
[12, 951]	(ὃς ἂν ἀδιάφθαρτος ᾖ, τὰ	μὲν	βεβαιούμενον τῶν νομίμων, ὅσα καλῶς
[12, 965]	προσαγορεύεσθαι. τοῦτο, ὦ φίλοι, εἰ	μὲν	βουλόμεθα, τὰ νῦν οἷόνπερ σφόδρα
[12, 959]	νόμος ὁ πάτριος λέγει τῷ	μὲν	γὰρ ἀγαθῷ θαρραλέον, τῷ δὲ
[12, 967]	προσδοκώμενον ὑπὸ (τῶν πολλῶν. οἱ	μὲν	γὰρ διανοοῦνται τοὺς τὰ τοιαῦτα
[12, 945]	καὶ διαλυθεῖσαν (οἴχεσθαι πολιτείαν. ἂν	μὲν	γὰρ οἱ τοὺς ἄρχοντας ἐξευθύνοντες
[12, 950]	εὐδοξίαν πρὸς τῶν πολλῶν. τὸ	μὲν	γὰρ ὀρθότατον καὶ μέγιστον, ὄντα
[12, 944]	τούτων τῶν ὀνομάτων ἐπιφορά· ῥίψασπις	μὲν	γὰρ οὐκ ἐν πᾶσιν ὀνομάζοιτ'
[12, 955]	λόγον ἐπαινούμενον, ὡς ἐπ' ἀγαθοῖς	μὲν	δεῖ δέχεσθαι δῶρα, ἐπὶ δὲ
[12, 947]	γυμνικὸν ἱππικόν τε θήσουσιν. τὰ	μὲν	δὴ γέρα ταῦτα τοῖς τὰς
[12, 954]	μὴ ἔλαττον ἢ πέντε. ἐγγυητὴς	μὲν	δὴ καὶ ὁ προπωλῶν ὁτιοῦν
[12, 943]	αἵπερ καὶ πρόσθεν ἐτέθησαν. χρὴ	μὲν	δὴ πᾶσαν ἐπιφέροντα δίκην ἀνδρὶ
[12, 952]	πέρι λόγον τινὰ ποιεῖσθαι· ὁ	μὲν	δὴ πρῶτός τε καὶ διὰ
[12, 956]	δὲ τοὺς δευτέρους ἴῃ, νικήσας	μὲν	δὴ τὸ πέμπτον μέρος ἀπολαμβανέτω,
[12, 959]	ἔστω δὴ νόμος οὗτος· τῷ	μὲν	δὴ τοῦ μεγίστου τιμήματος εἰς
[12, 943]	ἁπάσας αἰσθήσεις αὐτοῦ φύσει. ἔπαινον	μὲν	δὴ τοῦτον ἀκούειν τὸν νέον
[12, 941]	εἶναι, τὸν δ' ἀνίατον. ξένον	μὲν	δὴ τῶν δημοσίων ἢ δοῦλον
[12, 968]	εἰρῆσθαι φῶμεν αὖ; (Ἀθηναῖος) πρῶτον	μὲν	δήπου καταλεκτέος ἂν εἴη κατάλογος
[12, 953]	συνὼν δὲ τούτων τισὶν τὸ	μὲν	διδάξας, τὸ δὲ μαθὼν ἀπαλλαττέσθω,
[12, 961]	τοὺς ἄλλους εἰσφέρειν, καὶ ἐὰν	μὲν	δόξῃ καὶ τοῖς ἄλλοις, προσλαμβάνειν,
[12, 954]	εἴτε αὐτὸν εἴτε μάρτυρας, ἐὰν	μὲν	δοῦλον εἴτε αὑτοῦ εἴτε ἀλλότριον,
[12, 948]	λαγχάνοντά τῴ τινα δίκην τὰ	μὲν	ἐγκλήματα γράφειν, ὅρκον δὲ μὴ
[12, 957]	καὶ ἀγαθῶν καὶ καλῶν, (τὰ	μὲν	εἴρηται, τὰ δ' ἔτι πρὸς
[12, 943]	ἕκαστα ὡσαύτως, καὶ (εἰσάγειν ὁπλίτας	μὲν	εἰς τοὺς ὁπλίτας, ἱππέας δὲ
[12, 955]	εἰσφορᾶς πέρι τῷ κοινῷ, τετιμῆσθαι	μὲν	ἕκαστον τὴν οὐσίαν ἕνεκα πολλῶν
[12, 953]	ἀντίστροφος ἐξ ἄλλης χώρας, πρῶτον	μὲν	ἔλαττον ἐτῶν μηδὲν πεντήκοντα γεγονὼς
[12, 955]	ἐλεύθερον, (πρὸς τῷ ἀτελῆ, δεθῆναι	μὲν	ἐνιαυτόν, ὑπόδικον δὲ ἀνδραποδισμοῦ τῷ
[12, 946]	τῇ κρίσει. τούτους δὲ πρώτῳ	μὲν	ἐνιαυτῷ δώδεκα εὐθύνους ἀποδεῖξαι, μέχριπερ
[12, 956]	τὸ τρίτον ἀγωνίζεσθαι βούληται, (ἀγέτω	μὲν	ἐπὶ τοὺς δικαστὰς τοὺς ἐκλεκτοὺς
[12, 958]	δ' εἶναι τῶν χωρίων ὁπόσα	μὲν	ἐργάσιμα μηδαμοῦ, μήτε τι μέγα
[12, 963]	σοι τὴν αἰτίαν, ὅτι τὸ	μέν	ἐστιν περὶ φόβον, οὗ καὶ
[12, 950]	ξένων ξένοις· ὃ δὴ τοῖς	μὲν	εὖ πολιτευομένοις διὰ νόμων ὀρθῶν
[12, 952]	τῇ σκέψει δοκῇ συμφέρειν μαθοῦσι	μὲν	εὐαγέστερον γίγνεσθαι, μὴ μαθοῦσι δὲ
[12, 945]	κατευθύνειν αὐτοῦ τὸν εὔθυνον, ἂν	μὲν	ᾖ τοῦ μεγίστου τιμήματος ὁ
[12, 946]	ἐθέλῃ· ἐὰν δὲ ἁλῷ, ἐὰν	μὲν	ᾖ τῳ θανάτου τετιμημένον ὑπὸ
[12, 958]	αὐτῶν χρεὼν γίγνεσθαι τούσδε· πρῶτον	μὲν	ἡ δικάζουσα ἀρχὴ τὰ τοῦ
[12, 951]	νέων καὶ πρεσβυτέρων μεμειγμένος, ἑκάστης	μὲν	ἡμέρας συλλεγόμενος ἐξ ἀνάγκης ἀπ'
[12, 963]	ἕν, ὃ δὴ σαφῶς ὁ	μὲν	ἰατρικὸς νοῦς ἔχει φράζειν, σὺ
[12, 946]	ἐν ᾧπερ ἐκρίθησαν· καὶ τὰ	μὲν	ἰδίᾳ ἕκαστος, τὰ δὲ καὶ
[12, 957]	νέον ἀναπληροῦν χρὴ νομοθέτην. τὰ	μὲν	ἴδια δικαστήρια ταύτῃ πῃ γιγνόμενα
[12, 947]	ἐνδεδυκότας ἑκάστους, σὺν τοῖς ἵπποισι	μὲν	ἱππέας, σὺν δὲ ὅπλοις ὁπλίτας,
[12, 941]	ἀξιοῖ ζημιοῦν, ἀλλὰ τῷ τὸν	μὲν	ἴσως ἂν ἰάσιμον ἔτ' εἶναι,
[12, 963]	συνακολούθει. νοῦν γὰρ δὴ κυβερνητικὸν	μὲν	καὶ ἰατρικὸν (καὶ στρατηγικὸν εἴπομεν
[12, 956]	ὅσα τούτων ἀδελφὰ σύμπαντα, εἴπομεν	μὲν	καὶ πρόσθεν, ~καλὸν δὲ τό
[12, 954]	ἄν τις ἐκτημένος ᾖ, ἐὰν	μὲν	κατὰ ἄστυ καὶ κατ' ἀγορὰν
[12, 959]	πρόθεσις δὲ καὶ τἆλλα ἔστω	μὲν	κατὰ τὸν περὶ τὰ τοιαῦτα
[12, 945]	εἴη πρέπων ἀρχόντων γενομένων τῶν	μὲν	κατὰ τύχην κλήρου καὶ ἐπ'
[12, 952]	διαφερόντως τε τηροῦντας, καὶ τιμᾶν	μὲν	κατορθοῦντας, ἀτιμάζειν δὲ μᾶλλον τῶν
[12, 968]	πάντα τὰ περὶ ταῦτα ἀπόρρητα	μὲν	λεχθέντα οὐκ ἂν ὀρθῶς λέγοιτο,
[12, 968]	(Κλεινίας) ἀλλ' ὦ ξένε, παντὸς	μὲν	μᾶλλον ταύτῃ πορευτέον ᾗπερ καὶ
[12, 959]	(στίχων. τὰς δὲ προθέσεις πρῶτον	μὲν	μὴ μακρότερον χρόνον ἔνδον γίγνεσθαι
[12, 954]	ἐνιαυτοῦ. ἐὰν δὲ κατ' ἄστυ	μὲν	μὴ μηδὲ κατ' ἀγορὰν χρῆται,
[12, 964]	κύτους, τῶν δὲ φυλάκων τοὺς	μὲν	νέους οἷον ἐν ἄκρᾳ κορυφῇ,
[12, 950]	καὶ περὶ ὑποδοχῆς ξένων. πρῶτον	μὲν	νεωτέρῳ ἐτῶν τετταράκοντα μὴ ἐξέστω
[12, 962]	σωτηρίας ὀρθῶς. ἆρ' οὐχ ἡ	μὲν	νίκην καὶ κράτος πολεμίων, ἡ
[12, 948]	γιγνέσθω τοιῷδέ τινι τρόπῳ. πρῶτον	μὲν	νομοφύλακες ἔστωσαν τούτου τοῦ δικαστηρίου,
[12, 953]	κατὰ (ταὐτὰ ἄλλῃ πόλει. ἴτω	μὲν	νῦν πᾶς ἀκέλευστος ὁ τοιοῦτος
[12, 955]	τις βίᾳ μὴ παραγίγνεσθαι, φραζέτω	μὲν	ὁ ἐθέλων τοῖς ἀθλοθέταις, οἱ
[12, 951]	γίγνοιτ' ἀμφότερα; (Ἀθηναῖος) τῇδε. πρῶτον	μὲν	ὁ θεωρὸς ὁ τοιοῦτος ἡμῖν
[12, 955]	ἀγωνίζεσθαι· ἐὰν δὲ ἀδυνατήσωσιν, ἐὰν	μὲν	ὁ κωλύων ἀγωνίζεσθαι νικήσῃ, τά
[12, 948]	καὶ τῆς ἀρχῆς· καὶ ἐὰν	μὲν	ὁ φεύγων ἁλῷ, στερέσθω τῆς
[12, 966]	πρόσθεν; (Κλεινίας) ποῖα; (Ἀθηναῖος) ἓν	μὲν	ὃ περὶ τὴν ψυχὴν ἐλέγομεν,
[12, 954]	κεκτημένος, μηκέτ' ἀμφισβητεῖν ἐξεῖναι. χωρίων	μὲν	οἰκήσεών τε τῇδε οὐκ ἔστ'
[12, 948]	ἑκάστων. νόμος δὴ κείσθω δικαστὴν	μὲν	ὀμνύναι δικάζειν μέλλοντα, ~καὶ τὸν
[12, 964]	ἱκανῶς περὶ ὡντινωνοῦν οἷς ἔστιν	μὲν	ὄνομα, ἔστιν δὲ αὖ καὶ
[12, 944]	καλὸν καὶ εὐδαίμονα θάνατον, τοιαύτης	μὲν	ὅπλων ἀποβολῆς (ἔστω δίκη ῥιφθέντων,
[12, 945]	τὴν τῆς ἀρχῆς ἀξίαν; ῥᾴδιον	μὲν	(οὐδαμῶς εὑρεῖν τῶν ἀρχόντων ἄρχοντα
[12, 968]	δημοσίαις ἀρεταῖς κεκτῆσθαι σχεδὸν ἄρχων	μὲν	οὐκ ἄν ποτε γένοιτο ἱκανὸς
[12, 950]	μήτε αὐτοὺς ἄλλοσε ἀποδημεῖν ἅμα	μὲν	οὐκ ἐγχωρεῖ τό γε (παράπαν,
[12, 963]	τοῦτο μόνον, ἀρετήν. (Κλεινίας) πάνυ	μὲν	οὖν. (Ἀθηναῖος) ἧι μὲν τοίνυν
[12, 962]	οἷον βέλη ἀφιέναι. (Κλεινίας) παντάπασι	μὲν	οὖν. (Ἀθηναῖος) νῦν δὴ μαθησόμεθα
[12, 965]	χρείαν ἔχομεν αὕτη; (Κλεινίας) παντάπασι	μὲν	οὖν. (Ἀθηναῖος) οὐκοῦν ἐλέγομεν τόν
[12, 952]	τὴν τῶν ἀριστείων διαδικασίαν. ὁ	μὲν	οὖν ἐκδημῶν οὕτω καὶ τοιοῦτος
[12, 955]	μέτριον ἄνδρα ἀνατιθέντα δωρεῖσθαι. γῆ	μὲν	οὖν ἑστία τε οἰκήσεως ἱερὰ
[12, 967]	αὐτὰ οἱ διανοούμενοι διενοοῦντο. θαύματα	μὲν	οὖν (καὶ τότε ὑπεδύετο περὶ
[12, 963]	τέτταρα ἔθεμέν που. (Ἀθηναῖος) πάνυ	μὲν	οὖν. (Κλεινίας) νοῦν δέ γε
[12, 944]	ἀναξίῳ ἀναξίας ἐπάγῃ δίκας. ~ῥᾴδιον	μὲν	οὖν οὐδαμῶς διορίσαι τούτων θάτερον,
[12, 941]	γιγνώσκειν ἢ ποιηταῖς σύμπασιν. ὁ	μὲν	οὖν πεισθεὶς ἡμῶν τῷ λόγῳ
[12, 947]	ἔσονται καὶ τίνα τρόπον. ~ζῶσι	μὲν	οὖν τούτοις τοῖς παρὰ πάσης
[12, 947]	πόλει κεκοσμημένους εἶναι, καὶ ἱερέας	μὲν	πάντας τοῦ Ἀπόλλωνός τε καὶ
[12, 952]	προσποιούμενος εἶναι σοφός· καὶ ἐὰν	μὲν	πείθηται τοῖς ἄρχουσιν, ἰδιώτης ζήτω,
[12, 960]	τὰ τοιαῦτα νόμιμα, καὶ ὁ	μὲν	πειθόμενος ἔστω ζημίας ἐκτός, ὁ
[12, 958]	εἴτε τις θῆλυς ᾖ, τὰ	μὲν	περὶ τὰ θεῖα νόμιμα τῶν
[12, 966]	ταῦτ' ἄνθρωπον γιγνώσκειν, καὶ τοῖς	μὲν	πλείστοις τῶν κατὰ πόλιν συγγιγνώσκειν
[12, 962]	τῇ πόλει ἑκάστῃ. καὶ τὰ	μὲν	πολλὰ οὐδὲν θαυμαστὸν τὸ τοῖς
[12, 961]	σωτηρίαν. (Κλεινίας) πῶς; (Ἀθηναῖος) ψυχῇ	μὲν	πρὸς τοῖς ἄλλοις νοῦς ἐγγιγνόμενος,
[12, 956]	χρεὼν γίγνεσθαι. δικαστηρίων δὲ τὸ	μὲν	πρῶτον αἱρετοὶ δικασταὶ γίγνοιντ' ἄν,
[12, 962]	πολιτικὸν φαίνοιτο ἀγνοῶν, ἆρα ἄρχων	μὲν	(πρῶτον δικαίως ἂν προσαγορεύοιτο, εἶτα
[12, 942]	ζημιοῦν. στρατιῶν δὲ ἕνεκα πολλὴ	μὲν	συμβουλή, πολλοὶ δὲ νόμοι γίγνονται
[12, 964]	πόλιν ὁρᾶν, φρουροῦντας δὲ παραδιδόναι	μὲν	τὰς αἰσθήσεις ταῖς μνήμαις, τοῖς
[12, 941]	τι γὰρ ὁ κλέπτων ἔρωτι	μὲν	ταὐτῷ, δυνάμει δὲ ἐλάττονι (κέκλοφεν,
[12, 945]	αὐτῶν ἢ> καμφθεὶς ὑπὸ βάρους	μὲν	τὴν ἀρχὴν πράξῃ, τῆς δ'
[12, 966]	διανοεῖσθαι. (Ἀθηναῖος) τί δ' ἐννοεῖν	μέν,	τὴν δὲ ἔνδειξιν τῷ λόγῳ
[12, 947]	εἰς τὴν θήκην φέρειν αὐτὴν	μὲν	τὴν κλίνην ἑκατὸν τῶν νέων
[12, 960]	ποῖα δή; (Ἀθηναῖος) τὸ Λάχεσιν	μὲν	τὴν πρώτην εἶναι, Κλωθὼ δὲ
[12, 947]	εἶναι τῶν ἄλλων πολιτῶν· λευκὴν	μὲν	τὴν στολὴν ἔχειν πᾶσαν, θρήνων
[12, 964]	λέγομεν; (Ἀθηναῖος) δῆλον ὡς αὐτῆς	μὲν	τῆς πόλεως οὔσης τοῦ κύτους,
[12, 943]	καὶ τρίτων. ἐὰν δὲ στρατεύσηται	(μέν	τις, μὴ ἀπαγαγόντων δὲ τῶν
[12, 963]	πάνυ μὲν οὖν. (Ἀθηναῖος) ἧι	μὲν	τοίνυν διαφέρετον αὐτοῖν τούτω τὼ
[12, 964]	(Κλεινίας) ἀληθῆ λέγεις. ~(Ἀθηναῖος) ἧι	μὲν	τοίνυν ἐστὸν διαφόρω καὶ δύο,
[12, 954]	βουλομένῳ φωρᾶν μὴ διδῷ, δικάζεσθαι	μὲν	τὸν ἀπειργόμενον, τιμησάμενον τὸ ἐρευνώμενον,
[12, 947]	γενόμενος ὕστερον τῆς κρίσεως, γράφεσθαι	μὲν	τὸν βουλόμενον αὐτὸν ὁ νόμος
[12, 962]	πολλὰ οὐδὲν θαυμαστὸν τὸ τοῖς	μὲν	τὸν ὅρον εἶναι τῶν δικαίων
[12, 960]	παραχωρεῖν χρὴ τὰ τοιάδε· δακρύειν	(μὲν	τὸν τετελευτηκότα ἐπιτάττειν ἢ μὴ
[12, 948]	μέρος τῶν (ψήφων, τινέτω ὁ	μὲν	τοῦ μεγίστου τιμήματος δώδεκα μνᾶς,
[12, 962]	τὸ γιγνῶσκον ἐν αὐτῷ πρῶτον	μὲν	τοῦτο ὃ λέγομεν, τὸν σκοπόν,
[12, 951]	μέχριπερ ἂν ἥλιος ἀνάσχῃ, πρῶτον	μὲν	τῶν ἱερέων τῶν τὰ ἀριστεῖα
[12, 961]	πόλει γίγνεσθαι τοιόνδε τινά; δέκα	μὲν	τῶν νομοφυλάκων τοὺς πρεσβυτάτους ἀεί,
[12, 942]	καὶ τοὐναντίον ἐναντίως, καὶ τὸ	μὲν	ὑπηρετικώτατον ἅπαντι τῷ σώματι, τὸ
[12, 948]	δὲ δὴ ὅτε μέρος τι	μέν,	φαμέν, ἀνθρώπων τὸ παράπαν οὐχ
[12, 956]	ἀπειθήσαντες ταῖς ἔμπροσθεν δίκαις, ὁ	μὲν	φεύγων ἡττηθείς, ὥσπερ εἴρηται, τὴν
[12, 941]	ἢ ἀποτίνειν, ἐὰν ὄφλῃ. κλοπὴ	μὲν	χρημάτων ἀνελεύθερον, ἁρπαγὴ δὲ ἀναίσχυντον·
[12, 953]	δίκας αὐτοῖς ὀρθῶς διανέμοντας, ἀναγκαῖα	μέν,	ὡς ὀλίγιστα δ' ἐπιχρωμένους. ὁ
[12, 951]	τῆς θεωρίας καὶ ζητήσεως οὐ	μένει	ποτὲ τελέως πόλις, οὐδ' ἂν
[12, 944]	ὀνειδίζειν ὅπλων ἀποβολὴν τῷ τοῦ	Μενοιτίου.	ἔτι δὲ ὁπόσοι κατὰ κρημνῶν
[12, 969]	αὖ κεκινημένης τοῖς λόγοις· τὸ	μέντοι	κινδύνευμα οὐ σμικρὸν οὐδ' ἑτέροις
[12, 955]	βουλευομένων, ἐάντε τοῦ τιμήματος ὅλου	μέρει	ἐάντε τῆς γενομένης ἐπ' ἐνιαυτὸν
[12, 947]	(ἔπαινον εἰς τοὺς ἱερέας ἐν	μέρει	ἑκατέρους ᾄδειν, εὐδαιμονίζοντας ᾠδῇ διὰ
[12, 943]	τὸν καταλεγέντα ἢ τὸν ἐν	μέρει	τινὶ τεταγμένον. ἐὰν δέ τις
[12, 956]	τοιαῦτα ἀναθήματα μεμιμημένα. ὅτε δὲ	μέρη	διείρηται τῆς πόλεως συμπάσης, ὅσα
[12, 946]	δὲ τὰς ἀρχὰς πάσας δώδεκα	μέρη	διελόμενοι πάσαις βασάνοις χρώμενοι ἐλευθέραις
[12, 944]	γέ πως ὁρίζειν πειρᾶσθαι κατὰ	μέρη.	μύθῳ δὴ προσχρώμενοι ἅμ' εἴπωμεν,
[12, 956]	νικήσας μὲν δὴ τὸ πέμπτον	μέρος	ἀπολαμβανέτω, νικηθεὶς δὲ ἀποτινέτω ταὐτὸν
[12, 956]	καὶ φυλέται, κατὰ τὸ δωδέκατον	μέρος	διῃρημένοι, ἐν οἷς, ἂν μὴ
[12, 956]	ἀπολαμβανέτω, νικηθεὶς δὲ ἀποτινέτω ταὐτὸν	μέρος	τῆς δίκης. ἐὰν δ' εἰς
[12, 955]	τούτῳ ζημία· ἐὰν δέ τι	μέρος	τῆς πόλεως εἰρήνην ἢ πόλεμον
[12, 948]	ἀσφαλῶς. νῦν δὲ δὴ ὅτε	μέρος	τι μέν, φαμέν, ἀνθρώπων τὸ
[12, 948]	διώκων μὴ μεταλάβῃ τὸ πέμπτον	μέρος	τῶν (ψήφων, τινέτω ὁ μὲν
[12, 945]	καθάπερ οἱ πρόσθεν, τοῦ τετάρτου	μέρους.	εὐθύνων δὴ πέρι τίς ἡμῖν
[12, 962]	τίνι ποτὲ τῶν τῆς πόλεως	μερῶν	ἢ ἐπιτηδευμάτων ἔστιν ἱκανὸν κατεσκευασμένον
[12, 967]	ἐφάνη, τὰ κατ' οὐρανὸν φερόμενα,	μεστὰ	εἶναι λίθων καὶ γῆς καὶ
[12, 968]	ὦ φίλοι, ἐν κοινῷ καὶ	μέσῳ	ἔοικεν ἡμῖν κεῖσθαι, καὶ εἴπερ
[12, 961]	ἀλλ' ὁ περὶ τί νοῦς	μετ'	αἰσθήσεων κραθεὶς σωτηρία πλοίων ἔν
[12, 946]	ἕκαστος, τὰ δὲ καὶ κοινῇ	μετ'	ἀλλήλων κρίναντες τοὺς ἄρξαντας τῇ
[12, 944]	ἀρνύμενος μετὰ κάκης μᾶλλον ἢ	μετ'	ἀνδρείας καλὸν καὶ εὐδαίμονα θάνατον,
[12, 944]	ὁμοίως γὰρ ὅ τε ἀφαιρεθεὶς	μετ'	εἰκυίας βίας γίγνοιτ' ἂν ῥίψασπις
[12, 949]	οἴκτοις γυναικείοις, ἀλλὰ τὸ δίκαιον	μετ'	εὐφημίας διδάσκοντα καὶ μανθάνοντα ἀεὶ
[12, 950]	εἰκότων, ἄνπερ κατὰ λόγον γίγνηται,	μετ'	ὀλίγων ἥλιον ὄψεσθαι καὶ τοὺς
[12, 943]	ὅτι χρὴ παθεῖν ἢ ἀποτίνειν.	μετὰ	δὲ ταῦτα, ἐκδικασθεισῶν τῶν τῆς
[12, 947]	γυναῖκες τῆς παιδοποιήσεως ἀπηλλαγμέναι τυγχάνωσιν,	μετὰ	δὲ ταῦτα ἱερέας τε καὶ
[12, 968]	καὶ τρόπων ἤθεσιν καὶ ἔθεσιν·	μετὰ	δὲ τοῦτο, ἃ δεῖ μανθάνειν
[12, 944]	ἢ ῥίψῃ, ζωὴν αἰσχρὰν ἀρνύμενος	μετὰ	κάκης μᾶλλον ἢ μετ' ἀνδρείας
[12, 951]	τούτων μὴ μόνος, ἀλλ' ἴτω	μετὰ	νέου ἀπὸ τριάκοντα ἐτῶν μέχρι
[12, 948]	ἐν γὰρ λήξεσιν δικῶν τοὺς	μετὰ	νοῦ τιθεμένους νόμους ἐξαιρεῖν χρὴ
[12, 965]	γέροντας, βουλεύεσθαι, καὶ ὑπηρέταις χρωμένους	μετὰ	συμβουλίας τοῖς νέοις, οὕτω δὴ
[12, 968]	τὸ τὰ τοιαῦτα κατασκευάζον διδαχὴ	μετὰ	συνουσίας πολλῆς γίγνοιτ' ἄν, εἰ
[12, 941]	εὐτυχοῖ, ὁ δὲ ἀπιστήσας τὸ	μετὰ	ταῦτα τοιῷδέ τινι μαχέσθω νόμῳ·
[12, 967]	μεταχειρισαμένους ἀστρονομίᾳ τε καὶ ταῖς	μετὰ	ταύτης ἀναγκαίαις ἄλλαις τέχναις ἀθέους
[12, 958]	ἀποδιδότω, χωρὶς τῶν ἀναγκαίων κεκτῆσθαι,	(μετὰ	τὴν διαψήφισιν ἑκάστην εὐθὺς ὑπὸ
[12, 959]	ἂν κακῶν ἁμαρτημάτων ἐγίγνετο τὸν	μετὰ	τὸν ἐνθάδε βίον. ἐκ δὲ
[12, 958]	θανάτῳ ζημιούσθω. ἀνδρὶ δὴ τὸ	μετὰ	τοῦτο γεννηθέντι καὶ ἐκτραφέντι, καὶ
[12, 961]	(Κλεινίας) πῶς δή; (Ἀθηναῖος) τὸ	μετὰ	τοῦτο ἡμέτερος ἂν καιρὸς γίγνοιτο
[12, 964]	ὅπῃ τέτταρα. καὶ δὴ τὸ	μετὰ	τοῦτο σκοπῶμεν τὸν εἰδότα ἱκανῶς
[12, 952]	ὢν ἐκδημείτω, τὸν δ' εἰσεπιδημήσαντα	μετὰ	τοῦτον χρὴ φιλοφρονεῖσθαι. τέτταρες δ'
[12, 945]	τοιάνδε γένεσιν. κατ' ἐνιαυτὸν ἕκαστον	μετὰ	τροπὰς ἡλίου τὰς ἐκ θέρους
[12, 961]	καὶ ἀκοή· συλλήβδην δὲ νοῦς	μετὰ	τῶν καλλίστων αἰσθήσεων κραθείς, γενόμενός
[12, 954]	καὶ τὰ σεσημασμένα, (πάλιν δὲ	μετὰ	τῶν οἰκείων καὶ τῶν ἀστυνόμων
[12, 953]	τήν τ' ἐπιμέλειαν (τῶν τοιούτων	μετὰ	τῶν πρυτάνεων ποιητέον ἐκείνῳ παρ'
[12, 948]	θεοὺς δοξῶν ἐν τοῖς ἀνθρώποις	μεταβάλλειν	δεῖ καὶ τοὺς νόμους· ἐν
[12, 944]	Καινέα τὸν Θετταλὸν ἐκ γυναικὸς	μεταβαλόντα	εἰς ἀνδρὸς φύσιν· ἦν γὰρ
[12, 944]	γένεσις, εἰς γυναῖκα ἐξ ἀνδρὸς	μεταβαλοῦσα,	τιμωρία τούτῳ γενομένη. νῦν δ'
[12, 948]	εἴη τέχνη πρέπουσα ἐν δίκαις.	μεταβεβληκυιῶν	οὖν τῶν περὶ θεοὺς δοξῶν
[12, 957]	πάσης ἀδικίας εἰς τὸ δυνατὸν	μεταβολήν,	ὅσοις ἰάσιμοι δόξαι τῶν κακῶν·
[12, 948]	ἐὰν δὲ ὁ διώκων μὴ	μεταλάβῃ	τὸ πέμπτον μέρος τῶν (ψήφων,
[12, 962]	τυγχάνει, ἔπειτα ὅντινα τρόπον δεῖ	μετασχεῖν	τούτου καὶ τίς αὐτῷ καλῶς
[12, 967]	γὰρ διανοοῦνται τοὺς τὰ τοιαῦτα	μεταχειρισαμένους	ἀστρονομίᾳ τε καὶ ταῖς μετὰ
[12, 967]	ἔστιν πρεσβύτατον ἁπάντων ὅσα γονῆς	μετείληφεν,	ἀθάνατόν τε, ἄρχει τε δὴ
[12, 963]	φόβον, οὗ καὶ τὰ θηρία	μετέχει,	τῆς ἀνδρείας, καὶ τά γε
[12, 959]	παρὸν δεῖν εὖ ποιεῖν, (τὰ	μέτρια	ἀναλίσκοντα ὡς εἰς ἄψυχον χθονίων
[12, 955]	δὲ ἀναθήματα χρεὼν ἔμμετρα τὸν	μέτριον	ἄνδρα ἀνατιθέντα δωρεῖσθαι. γῆ μὲν
[12, 953]	καὶ τημελεῖν, ἕως ἂν τὸν	μέτριον	ἐπιμείναντες χρόνον, ἰδόντες τε καὶ
[12, 959]	ἄψυχον χθονίων βωμόν· τὸ δὲ	μέτριον	νομοθέτης ἂν μαντεύσαιτο οὐκ ἀσχημονέστατα.
[12, 958]	ἐκθρέψαντι τέκνα, καὶ συμμείξαντι συμβόλαια	(μετρίως,	διδόντι τε δίκας εἴ τινα
[12, 959]	καλόν τ' ἔστω καλῶς καὶ	μετρίως	τὰ περὶ τὸν τετελευτηκότα γιγνόμενα
[12, 957]	ἴδια δικαστήρια ταύτῃ πῃ γιγνόμενα	μέτρον	ἂν ἔχοι· τὰ δὲ δημόσια
[12, 959]	μνᾶ δὲ τῷ τοῦ τετάρτου	μέτρον	ἂν ἔχοι τῶν ἀναλωμάτων. νομοφύλαξι
[12, 947]	κατ' ἐνιαυτόν, ὅπως ἂν γίγνηται	μέτρον	ἀριθμοῦ τοῦ χρόνου, ἕως ἂν
[12, 959]	δ' ἂν σχεδόν, ὡς τἀνθρώπινα,	μέτρον	ἔχουσα τριταία πρὸς τὸ μνῆμα
[12, 951]	μετὰ νέου ἀπὸ τριάκοντα ἐτῶν	μέχρι	τετταράκοντα, τὸν ἀρέσκοντα αὑτῷ προσλαμβάνων.
[12, 946]	ἂν πλεῖστοι ἐνέγκωσι, τούτους ἐκλέξαι	μέχρι	τῶν ἡμίσεων, ἐὰν ἄρτιοι γίγνωνται,
[12, 946]	μὲν ἐνιαυτῷ δώδεκα εὐθύνους ἀποδεῖξαι,	μέχριπερ	ἂν ἑκάστῳ πέντε καὶ ἑβδομήκοντα
[12, 951]	συλλεγόμενος ἐξ ἀνάγκης ἀπ' ὄρθρου	μέχριπερ	ἂν ἥλιος ἀνάσχῃ, πρῶτον μὲν
[12, 946]	δ' ἄλλους ἐγκρίναντας φέρειν αὖθις,	μέχριπερ	ἂν τρεῖς λειφθῶσιν ἄνισοι· ἐὰν
[12, 944]	δὲ εἰρημένης ἔμπροσθεν ὁ δικάζων	μὴ	ἀμελείτω σκοπεῖν. τὸν γὰρ κακὸν
[12, 960]	(μὲν τὸν τετελευτηκότα ἐπιτάττειν ἢ	μὴ	ἄμορφον, θρηνεῖν δὲ καὶ ἔξω
[12, 944]	ὑπὸ πολεμίων καὶ ἔχων ὅπλα	μὴ	ἀναστρέφῃ καὶ ἀμύνηται, ἀφῇ δὲ
[12, 965]	τὰ νῦν οἷόνπερ σφόδρα πιέσαντες	μὴ	ἀνῶμεν, πρὶν ἂν ἱκανῶς εἴπωμεν
[12, 943]	ἐὰν δὲ στρατεύσηται (μέν τις,	μὴ	ἀπαγαγόντων δὲ τῶν ἀρχόντων οἴκαδε
[12, 958]	ἐχόμενος γένηται μήν, ἐάν τις	μὴ	ἀπαλλάττῃ τὸν νικήσαντα ἑκόντα ἑκών,
[12, 954]	τοῦτον τὸν χρόνον, ὁ δὲ	μὴ	ἀποκρυπτόμενος φανερὸς ᾖ, ἐὰν (οὕτω
[12, 961]	τοῖς ἄλλοις, προσλαμβάνειν, εἰ δὲ	μή,	ἀπόρρητον εἶναι τὴν γεγονυῖαν κρίσιν
[12, 953]	αὑτῶν ἐκπέμπειν, τιμῶντας ξένιον Δία,	μὴ	βρώμασι καὶ θύμασι τὰς ξενηλασίας
[12, 942]	γὰρ οὔτ' ἔστιν οὔτε ποτὲ	μὴ	γένηται κρεῖττον οὔτε ἄμεινον οὔτε
[12, 956]	μέρος διῃρημένοι, ἐν οἷς, ἂν	μὴ	διακριθῶσιν ἐν τοῖς πρώτοις, περὶ
[12, 943]	τῶν κατὰ πόλεμον ὅπλων ἀποβολῆς,	μὴ	διαμαρτών τις ἄρα τῶν ἀναγκαίων
[12, 966]	μεθέξουσιν μηδὲ ἐπιτρέπειν, ὃς ἂν	μὴ	διαπονήσηται τὸ πᾶσαν πίστιν λαβεῖν
[12, 942]	τῆς κεφαλῆς καὶ ποδῶν δύναμιν	μὴ	διαφθείρειν τῇ τῶν ἀλλοτρίων σκεπασμάτων
[12, 954]	δέ τις (ἐρευνᾶν βουλομένῳ φωρᾶν	μὴ	διδῷ, δικάζεσθαι μὲν τὸν ἀπειργόμενον,
[12, 965]	μῶν ὁμοίους πάντας κεκτημένους καὶ	μὴ	διηκριβωμένους ἔστιν οὓς τραφέντας τε
[12, 950]	ἀγαθοὺς εἶναι τοῖς ἄλλοις ἢ	μὴ	δοκεῖν. οὐ γὰρ ὅσον οὐσίας
[12, 960]	οὐ σμικρὸν λέγεις, εἴπερ ἐστὶ	μὴ	δυνατὸν εὑρεῖν ὅπῃ γίγνοιτ' ἂν
[12, 958]	μὴ ἔχωσιν ὁπόθεν, ἐλλείπῃ δὲ	μὴ	ἔλαττον δραχμῆς, μὴ πρότερον εἶναι
[12, 954]	χιλίων, ~τὰ δ' ὑπὲρ (χιλίας	μὴ	ἔλαττον ἢ πέντε. ἐγγυητὴς μὲν
[12, 961]	ἕκαστον δεῖν προσλαμβάνειν τῶν (νέων,	μὴ	ἔλαττον ἢ τριάκοντ' ἔτη γεγονότα,
[12, 946]	πάντῃ ἄριστον εἶναι, πλὴν αὑτοῦ,	μὴ	ἔλαττον πεντήκοντα γεγονότα ἐτῶν. τῶν
[12, 953]	ἐν συγγραφῇ καὶ ἐναντίον μαρτύρων	μὴ	ἔλαττον τριῶν, ὅσα ἐντὸς χιλίων,
[12, 953]	ἐν συγγραφῇ καὶ ἐναντίον μαρτύρων	μὴ	ἔλαττον τριῶν, ὅσα ἐντὸς χιλίων,
[12, 954]	καὶ ὁ προπωλῶν ὁτιοῦν τοῦ	μὴ	ἐνδίκως πωλοῦντος ἢ καὶ μηδαμῶς
[12, 950]	πρῶτον μὲν νεωτέρῳ ἐτῶν τετταράκοντα	μὴ	ἐξέστω ἀποδημῆσαι μηδαμῇ μηδαμῶς, ἔτι
[12, 955]	ἂν ἐθέλῃ, τῷ δὲ διακωλύσαντι	μὴ	ἐξέστω μηδὲν ἀνάθημα μηδ' ἐπιγραφὴν
[12, 954]	ἐκτημένος, ὁ δὲ ζητῶν διαγένωνται,	μὴ	ἐξέστω τοιούτου κτήματος ἐπιλαβέσθαι μηδέν'
[12, 949]	παράπαν ἐν δίκῃ τοὺς προέδρους	μὴ	(ἐπιτρέπειν μήτε ὀμνύντι λέγειν πιθανότητος
[12, 966]	οὐσῶν περὶ θεῶν; τὴν δὲ	μὴ	ἐπιτροπὴν εἶναι τὸ μηδέποτε (τῶν
[12, 948]	μὲν ἐγκλήματα γράφειν, ὅρκον δὲ	μὴ	ἐπομνύναι, καὶ τὸν φεύγοντα κατὰ
[12, 958]	ὀφλόντος παραδιδότω χρήματα. ἐὰν δὲ	μὴ	ἔχωσιν ὁπόθεν, ἐλλείπῃ δὲ μὴ
[12, 956]	διώκων ἡττηθεὶς ἐν τοῖς πρώτοις	μὴ	ἠρεμῇ, εἰς δὲ τοὺς δευτέρους
[12, 966]	μηδέποτε (τῶν νομοφυλάκων αἱρεῖσθαι τὸν	μὴ	θεῖον καὶ διαπεπονηκότα πρὸς αὐτά,
[12, 949]	μανθάνοντα ἀεὶ διατελεῖν, εἰ δὲ	μή,	καθάπερ ἔξω τοῦ λόγου λέγοντος,
[12, 959]	περὶ τὸν τετελευτηκότα γιγνόμενα καὶ	μὴ	καλῶς αἰσχρόν. πρόθεσις δὲ καὶ
[12, 966]	τε καλῶς γιγνόμενα καὶ τὰ	μὴ	κατὰ φύσιν; (Κλεινίας) πῶς γὰρ
[12, 945]	κατατάξῃ μηδ' ἡντινοῦν· εἰ δὲ	μή,	κατευθύνειν αὐτοῦ τὸν εὔθυνον, ἂν
[12, 967]	θαυμαστοῖς λογισμοῖς ἂν ἐχρῆτο, νοῦν	μὴ	κεκτημένα· καί τινες ἐτόλμων τοῦτό
[12, 944]	ἕνεκα, ἵνα τὸν ἐπίλοιπον βίον	μὴ	κινδυνεύῃ, ζῇ δὲ ὡς πλεῖστον
[12, 964]	ἐν τῇ τοιαύτῃ πόλει ὅπου	μὴ	λόγῳ ἔργῳ τε ἱκανοὶ φύλακες
[12, 952]	συμφέρειν μαθοῦσι μὲν εὐαγέστερον γίγνεσθαι,	μὴ	μαθοῦσι δὲ σκοτωδέστερα τὰ περὶ
[12, 959]	τὰς δὲ προθέσεις πρῶτον μὲν	μὴ	μακρότερον χρόνον ἔνδον γίγνεσθαι τοῦ
[12, 958]	ἡμέραις ἀποτελούμενον· λίθινα δὲ ἐπιστήματα	μὴ	μείζω ποιεῖν ἢ ὅσα δέχεσθαι
[12, 948]	τιμῶν, ἐὰν δὲ ὁ διώκων	μὴ	μεταλάβῃ τὸ πέμπτον μέρος τῶν
[12, 954]	ἐὰν δὲ κατ' ἄστυ μὲν	μὴ	μηδὲ κατ' ἀγορὰν χρῆται, κατ'
[12, 965]	ἄκρον δημιουργόν τε καὶ φύλακα	μὴ	μόνον δεῖν πρὸς τὰ πολλὰ
[12, 951]	τοῦ γνώμῃ λαβεῖν αὐτοὺς ἀλλὰ	μὴ	μόνον ἔθεσιν. εἰσὶ γὰρ ἐν
[12, 960]	καὶ πόλει καὶ πολιτείᾳ δεῖ	μὴ	μόνον ὑγίειαν καὶ σωτηρίαν τοῖς
[12, 951]	ταύτης ἀπηλλαγμένοι. ἕκαστος δὲ τούτων	μὴ	μόνος, ἀλλ' ἴτω μετὰ νέου
[12, 953]	ἐπὶ τούτοις ἄρχοντας τεταγμένους, ~(φυλάττοντας	μὴ	νεωτερίζῃ τίς τι τῶν τοιούτων
[12, 946]	ἥτις δ' ἂν τῶν ἀρχῶν	μὴ	ὁμολογῇ κεκρίσθαι δικαίως, εἰς τοὺς
[12, 955]	ἀγῶνος ἑτέρου διακωλύῃ τις βίᾳ	μὴ	παραγίγνεσθαι, φραζέτω μὲν ὁ ἐθέλων
[12, 949]	εἶναι τῆς ζημίας, τοῖς δὲ	μὴ	πειθομένοις ἐνεχυρασίαν τούτοις οἷς ἂν
[12, 955]	ἐπὶ δώροισιν διακονεῖν. ὁ δὲ	μὴ	πειθόμενος ἁπλῶς τεθνάτω ἁλοὺς τῇ
[12, 943]	βουλόμενον ἐν τοῖς αὑτῶν ἔθνεσιν,	μὴ	περὶ προτέρου πολέμου μηδὲν παρεχόμενον
[12, 962]	ἀρετὴν ἔχειν· ἧς ἄρχει τὸ	μὴ	πλανᾶσθαι πρὸς πολλὰ στοχαζόμενον, ἀλλ'
[12, 959]	τῶν τοῦ τετελευτηκότος ἐγκώμια βίου	~μὴ	πλείω τεττάρων ἡρωικῶν (στίχων. τὰς
[12, 956]	τὰ κοινὰ ἱερά, ὑφὴν δὲ	μὴ	πλέον ἔργον γυναικὸς μιᾶς ἔμμηνον.
[12, 959]	εἰς τὴν πᾶσαν ταφὴν ἀναλισκόμενα	μὴ	πλέον πέντε μνῶν, τῷ δὲ
[12, 954]	χρῆται, κατ' ἀγροὺς δὲ φανερῶς,	μὴ	προστυχὴς δὲ ἐν πέντε ἔτεσιν
[12, 956]	καὶ ἐν ὑφῇ, βάμματα δὲ	μὴ	προσφέρειν ἀλλ' ἢ πρὸς τὰ
[12, 958]	ἐλλείπῃ δὲ μὴ ἔλαττον δραχμῆς,	μὴ	πρότερον εἶναι τούτῳ δίκας πρὸς
[12, 966]	λέγωμεν· εἰ δεῖ δὲ ἢ	μή,	πρῶτον βεβαιωσώμεθα τῇ συνομολογίᾳ πρὸς
[12, 943]	δέ τις ἐκλείπῃ τινὶ κάκῃ	μὴ	στρατηγῶν ἀφέντων, γραφὰς ἀστρατείας εἶναι
[12, 962]	καὶ τίς αὐτῷ καλῶς ἢ	μὴ	συμβουλεύει, τῶν νόμων αὐτῶν πρῶτον,
[12, 942]	ἁλίσκηται, ἐάντ' ἐπ' αὐτοφώρῳ ἐάντε	μή,	σχεδὸν ὡς ἀνίατον ὄντα θανάτῳ
[12, 967]	θνητῶν ἀνθρώπων οὐδένα, ὃς ἂν	μὴ	τὰ λεγόμενα ταῦτα νῦν δύο
[12, 941]	τῶν πολεμίων ἢ καὶ φίλων	μὴ	τὰ παρ' ἐκείνων ὀρθῶς ἀποπρεσβεύσας
[12, 941]	πρός τινα πόλιν, ἢ πεμπόμενος	μὴ	τὰς οὔσας πρεσβείας ἐφ' αἷς
[12, 968]	δοῦναι τὸν λόγον· ὁ δὲ	μὴ	ταῦθ' οἷός τ' ὢν πρὸς
[12, 952]	ἄρχουσιν, ἰδιώτης ζήτω, ἐὰν δὲ	(μή,	τεθνάτω, ἐάν γ' ἐν δικαστηρίῳ
[12, 960]	τὰ νῦν παντάπασι καταφαίνεται. (Κλεινίας)	μὴ	τοίνυν ἀφιστώμεθα μηδενὶ τρόπῳ, πρὶν
[12, 962]	δοῦλοί τινων ὄντες εἴτε καὶ	μή,	τῶν δ' ἡ προθυμία πρὸς
[12, 966]	διακεκοσμηκώς. ὁ γὰρ ἰδὼν ταῦτα	μὴ	φαύλως μηδ' ἰδιωτικῶς, οὐδεὶς οὕτως
[12, 949]	καὶ βραβέας καὶ ἁπάντων ὁπόσα	μὴ	φέρει κέρδος κατὰ τὴν ἀνθρωπίνην
[12, 958]	τὸν ζῶνθ' ἡμῶν. χῶμα δὲ	μὴ	χοῦν ὑψηλότερον πέντε ἀνδρῶν ἔργον,
[12, 951]	ἐν εὐνομουμέναις πόλεσιν ἢ καὶ	μή,	ὧν κατ' ἴχνος ἀεὶ χρὴ
[12, 941]	οὐδέτερον. μηδεὶς οὖν ὑπὸ ποιητῶν	μηδ'	ἄλλως ὑπό τινων μυθολόγων πλημμελῶν
[12, 949]	πόλει, μήτ' οὖν πληγῶν ἄξια	μηδ'	αὖ δεσμῶν μηδὲ θανάτου, περὶ
[12, 966]	θεῖον καὶ διαπεπονηκότα πρὸς αὐτά,	μηδ'	αὖ τῶν πρὸς ἀρετὴν ἔγκριτον
[12, 962]	οὗ τὸν σκοπὸν τὸ παράπαν	μηδ'	εἰδείη; (Κλεινίας) καὶ πῶς; (Ἀθηναῖος)
[12, 945]	(ἀρχόντων ὡς ἀνδρὶ στρατιώτῃ χρήσηται	μηδ'	εἰς τάξιν κατατάξῃ μηδ' ἡντινοῦν·
[12, 955]	διακωλύσαντι μὴ ἐξέστω μηδὲν ἀνάθημα	μηδ'	ἐπιγραφὴν τοῦ τοιούτου ἀγῶνός ποτε
[12, 945]	χρήσηται μηδ' εἰς τάξιν κατατάξῃ	μηδ'	ἡντινοῦν· εἰ δὲ μή, κατευθύνειν
[12, 966]	γὰρ ἰδὼν ταῦτα μὴ φαύλως	μηδ'	ἰδιωτικῶς, οὐδεὶς οὕτως ἄθεος ἀνθρώπων
[12, 950]	ἐτῶν τετταράκοντα μὴ ἐξέστω ἀποδημῆσαι	μηδαμῇ	μηδαμῶς, ἔτι τε ἰδίᾳ μηδενί,
[12, 958]	τῶν χωρίων ὁπόσα μὲν ἐργάσιμα	μηδαμοῦ,	μήτε τι μέγα μήτε (τι
[12, 954]	μὴ ἐνδίκως πωλοῦντος ἢ καὶ	μηδαμῶς	ἀξιόχρεω· ὑπόδικος δ' ἔστω καὶ
[12, 950]	τετταράκοντα μὴ ἐξέστω ἀποδημῆσαι μηδαμῇ	μηδαμῶς,	ἔτι τε ἰδίᾳ μηδενί, δημοσίᾳ
[12, 950]	εὔδοξον βίον θηρεύειν, χωρὶς δὲ	μηδαμῶς,	τόν γε τέλεον ἄνδρα ἐσόμενον,
[12, 943]	τῆς ὅλης ἀριστείας ἀγωνιστῇ γενέσθαι	μηδὲ	ἀστρατείας ἄλλον γράψασθαί ποτε μηδὲ
[12, 966]	συνακολουθοῦσιν, τοῖς δὲ φυλακῆς μεθέξουσιν	μηδὲ	ἐπιτρέπειν, ὃς ἂν μὴ διαπονήσηται
[12, 949]	πληγῶν ἄξια μηδ' αὖ δεσμῶν	μηδὲ	θανάτου, περὶ δὲ χορείας τινῶν
[12, 954]	δὲ κατ' ἄστυ μὲν μὴ	μηδὲ	κατ' ἀγορὰν χρῆται, κατ' ἀγροὺς
[12, 943]	μηδὲ ἀστρατείας ἄλλον γράψασθαί ποτε	μηδὲ	κατηγόρῳ τούτων πέρι γενέσθαι, πρὸς
[12, 953]	καθάπερ ποιοῦσιν νῦν θρέμματα Νείλου,	μηδὲ	κηρύγμασιν ἀγρίοις. ἐγγύην, ἣν ἂν
[12, 955]	διακονεῖν, πρόφασιν δ' εἶναι μηδεμίαν	μηδὲ	λόγον ἐπαινούμενον, ὡς ἐπ' ἀγαθοῖς
[12, 952]	ἅπαντι· (καὶ ἐάντε μηδὲν χείρων	μηδέ	τι βελτίων ἥκειν δόξῃ, χάριν
[12, 942]	εἶναι, μήτ' ἄρρενα μήτε θήλειαν,	μηδέ	τινος ἔθει ψυχὴν εἰθίσθαι μήτε
[12, 952]	ὄντα εἰς δικαστήριον εἰσάγειν ἀρχόντων	μηδεὶς	εἰσάγῃ, ὄνειδος ἀποκείσθω τοῖς ἄρχουσιν
[12, 954]	καὶ ἱερὰ χρώμενος φαίνηται καὶ	μηδεὶς	ἐπιλάβηται, φῇ δὲ ζητεῖν τοῦτον
[12, 955]	οἰκήσεως ἱερὰ πᾶσι πάντων θεῶν·	μηδεὶς	οὖν δευτέρως ἱερὰ καθιερούτω θεοῖς.
[12, 941]	βίᾳ χαίρων ἐπιτετήδευκεν τούτοιν οὐδέτερον.	μηδεὶς	οὖν ὑπὸ ποιητῶν μηδ' ἄλλως
[12, 951]	κατά τινα πλείω σχολήν, ἀπειργέτω	μηδεὶς	τούτους νόμος. οὔτε (γὰρ ἄπειρος
[12, 954]	παντὸς χρόνου, ὅταν ἀνεύρῃ που,	μηδεμίαν	εἶναι προθεσμίαν τῆς ἐπιλήψεως. ἐάν
[12, 955]	χρὴ διακονεῖν, πρόφασιν δ' εἶναι	μηδεμίαν	μηδὲ λόγον ἐπαινούμενον, ὡς ἐπ'
[12, 941]	καὶ κλέπτων ἢ βιαζόμενος οἰέσθω	μηδὲν	αἰσχρὸν ποιεῖν ἀλλ' ἅπερ αὐτοὶ
[12, 959]	παρεχόμενον ἡμῶν ἕκαστον τοῦτ' εἶναι	μηδὲν	ἀλλ' ἢ τὴν ψυχήν, (τὸ
[12, 955]	τῷ δὲ διακωλύσαντι μὴ ἐξέστω	μηδὲν	ἀνάθημα μηδ' ἐπιγραφὴν τοῦ τοιούτου
[12, 954]	μὴ ἐξέστω τοιούτου κτήματος ἐπιλαβέσθαι	μηδέν'	ἀπελθόντος ἐνιαυτοῦ. ἐὰν δὲ κατ'
[12, 961]	ἂν καιρὸς γίγνοιτο ὀρθῶς φράζοντας	μηδὲν	ἀπολείπειν προθυμίας. (Κλεινίας) καὶ μάλα
[12, 960]	γε μάτην πονήσαντα ὁτιοῦν εἰς	μηδὲν	βέβαιον καταβαλεῖν. (Ἀθηναῖος) ὀρθῶς παρακελεύῃ,
[12, 955]	δὲ ἀσφαλέστατον πείθεσθαι τῷ νόμῳ,	μηδὲν	ἐπὶ δώροισιν διακονεῖν. ὁ δὲ
[12, 943]	ἔθνεσιν, μὴ περὶ προτέρου πολέμου	μηδὲν	παρεχόμενον μήτε τεκμήριον μήτε μαρτύρων
[12, 953]	χώρας, πρῶτον μὲν ἔλαττον ἐτῶν	μηδὲν	πεντήκοντα γεγονὼς ἔστω, πρὸς τούτῳ
[12, 968]	λέγοιτο, ἀπρόρρητα δὲ διὰ τὸ	μηδὲν	προρρηθέντα δηλοῦν τῶν λεγομένων. (Κλεινίας)
[12, 952]	τῷ συλλόγῳ ἅπαντι· (καὶ ἐάντε	μηδὲν	χείρων μηδέ τι βελτίων ἥκειν
[12, 942]	μέγιστον δὲ τὸ μηδέποτε ἄναρχον	μηδένα	εἶναι, μήτ' ἄρρενα μήτε θήλειαν,
[12, 958]	εἶναι τούτῳ δίκας πρὸς ἄλλον	μηδένα,	πρὶν ἂν ἐκπληρώσῃ τὸ χρέος
[12, 950]	μηδαμῇ μηδαμῶς, ἔτι τε ἰδίᾳ	μηδενί,	δημοσίᾳ δ' ἔστω κήρυξιν ἢ
[12, 952]	ἐὰν δὲ διεφθαρμένος ἀφικέσθαι δόξῃ,	μηδενὶ	συγγιγνέσθω μήτε νέῳ μήτε πρεσβυτέρῳ
[12, 960]	καταφαίνεται. (Κλεινίας) μὴ τοίνυν ἀφιστώμεθα	μηδενὶ	τρόπῳ, πρὶν ἂν τοῦτ' αὐτὸ
[12, 942]	κατὰ τρόπον, μέγιστον δὲ τὸ	μηδέποτε	ἄναρχον μηδένα εἶναι, μήτ' ἄρρενα
[12, 966]	δὲ μὴ ἐπιτροπὴν εἶναι τὸ	μηδέποτε	(τῶν νομοφυλάκων αἱρεῖσθαι τὸν μὴ
[12, 942]	τοῖς κινδύνοις μήτε τινὰ διώκειν	μήθ'	ὑποχωρεῖν ἄλλῳ ἄνευ τῆς (τῶν
[12, 954]	ὃν ἐάν τις ᾖ κεκτημένος,	μηκέτ'	ἀμφισβητεῖν ἐξεῖναι. χωρίων μὲν οἰκήσεών
[12, 951]	πλέον δὲ ἑξήκοντα γεγονὼς ἐτῶν	μηκέτι	θεωρείτω. θεωρήσας δὲ ὁπόσ' ἂν
[12, 954]	τις, τῶν πέντε ἐξελθόντων ἐτῶν,	μηκέτι	τοῦ λοιποῦ χρόνου ἐξέστω τούτῳ
[12, 963]	τεττάρων γε ὄντων. (Κλεινίας) τί	μήν;	(Ἀθηναῖος) καὶ μὴν ἕν γε
[12, 961]	περὶ τὴν ναῦν; (Κλεινίας) τί	μήν;	(Ἀθηναῖος) οὐδὲν δὴ πολλῶν δεῖ
[12, 966]	πρὸς ἡμᾶς αὐτούς. (Κλεινίας) ἀλλὰ	μὴν	δεῖ γε, εἴπερ δυνατόν. (Ἀθηναῖος)
[12, 960]	τι τοιοῦτον. (Ἀθηναῖος) ἀλλ' ἔστι	μὴν	δυνατόν, ὥς γέ μοι τὰ
[12, 958]	τῶν δικασίμων μηνῶν ἐχόμενος γένηται	μήν,	ἐάν τις μὴ ἀπαλλάττῃ τὸν
[12, 954]	προομόσας τοὺς νομίμους θεοὺς ἦ	μὴν	ἐλπίζειν εὑρήσειν, οὕτω φωρᾶν· ὁ
[12, 963]	(Κλεινίας) τί μήν; (Ἀθηναῖος) καὶ	μὴν	ἕν γε ἅπαντα ταῦτα προσαγορεύομεν.
[12, 969]	οὐκ ἐκφεύξῃ ποτέ. ἐάν γε	μὴν	οὗτος ἡμῖν ὁ θεῖος γένηται
[12, 968]	κατὰ βραχὺ δυνηθῶμεν; (Ἀθηναῖος) καὶ	μὴν	πρός γε τὸ τοιοῦτον ἁμιλληθῶμεν
[12, 962]	ὁ νῦν παρεστηκὼς ἡμῖν λόγος	μηνύει,	πᾶσαν ἀρετὴν ἔχειν· ἧς ἄρχει
[12, 958]	ἐπειδὰν δὲ ὁ τῶν δικασίμων	μηνῶν	ἐχόμενος γένηται μήν, ἐάν τις
[12, 967]	τῆς ἀκριβείας αὐτῶν ἥπτοντο, ὅπως	μήποτ'	ἂν ἄψυχα ὄντα οὕτως εἰς
[12, 943]	τις ὄφλῃ, ὑπάρχειν μὲν αὐτῷ	μήποτε	τῆς ὅλης ἀριστείας ἀγωνιστῇ γενέσθαι
[12, 966]	τις τοῦτ' ἂν μηχανῷτο; ~(Ἀθηναῖος)	μήπω	τὸ πῶς ἂν μηχανησαίμεθα λέγωμεν·
[12, 943]	ψευδῆ τιμωρίαν, μήτ' οὖν ἑκόντα	μήτ'	ἄκοντα (κατὰ δύναμιν παρθένος γὰρ
[12, 945]	~τούτῳ μήτ' οὖν τις στρατηγὸς	μήτ'	ἄλλος ποτὲ τῶν κατὰ πόλεμον
[12, 942]	τὸ μηδέποτε ἄναρχον μηδένα εἶναι,	μήτ'	ἄρρενα μήτε θήλειαν, μηδέ τινος
[12, 949]	πλὴν τὸν ἐκ γῆς χρηματισμὸν	μήτ'	ἐμπορεύηται, περὶ ἀποδημίας ἑαυτῶν ἔξω
[12, 942]	ἔθει ψυχὴν εἰθίσθαι μήτε σπουδάζοντος	μήτ'	ἐν παιδιαῖς (αὐτὸν ἐφ' αὑτοῦ
[12, 942]	τὴν ψυχὴν ἔθεσι μήτε γιγνώσκειν	μήτ'	ἐπίστασθαι τὸ παράπαν, ἀλλ' ἁθρόον
[12, 943]	τὸ μήτε ἐπενεγκεῖν ψευδῆ τιμωρίαν,	μήτ'	οὖν ἑκόντα μήτ' ἄκοντα (κατὰ
[12, 949]	τις ἐλεύθερος ἀπειθεῖ τῇ πόλει,	μήτ'	οὖν πληγῶν ἄξια μηδ' αὖ
[12, 945]	αἰσχρῶς ἀποβαλὼν ὅπλα πολεμικά, ~τούτῳ	μήτ'	οὖν τις στρατηγὸς μήτ' ἄλλος
[12, 950]	πρεσβύτερος ὤν. τὸ δ' αὖ	μήτε	ἄλλους δέχεσθαι μήτε αὐτοὺς ἄλλοσε
[12, 950]	δ' αὖ μήτε ἄλλους δέχεσθαι	μήτε	αὐτοὺς ἄλλοσε ἀποδημεῖν ἅμα μὲν
[12, 942]	πράττειν διδάξαι τὴν ψυχὴν ἔθεσι	μήτε	γιγνώσκειν μήτ' ἐπίστασθαι τὸ παράπαν,
[12, 949]	μήτε ὀμνύντι λέγειν πιθανότητος χάριν	μήτε	ἐπαρώμενον ἑαυτῷ καὶ γένει μήτε
[12, 943]	ἀνδρὶ πάντ' ἄνδρα φοβεῖσθαι τὸ	μήτε	ἐπενεγκεῖν ψευδῆ τιμωρίαν, μήτ' οὖν
[12, 958]	πρὸς ταῦτα πέφυκεν βούλεσθαι φέρειν,	μήτε	ζῶν μήτε τις ἀποθανὼν στερείτω
[12, 942]	ἄναρχον μηδένα εἶναι, μήτ' ἄρρενα	μήτε	θήλειαν, μηδέ τινος ἔθει ψυχὴν
[12, 949]	μήτε ἐπαρώμενον ἑαυτῷ καὶ γένει	μήτε	ἱκετείαις χρώμενον ἀσχήμοσιν μήτε οἴκτοις
[12, 943]	πολέμου μηδὲν παρεχόμενον μήτε τεκμήριον	μήτε	μαρτύρων πιστώσεις λόγων, αὐτῆς δὲ
[12, 952]	διεφθαρμένος ἀφικέσθαι δόξῃ, μηδενὶ συγγιγνέσθω	μήτε	νέῳ μήτε πρεσβυτέρῳ προσποιούμενος εἶναι
[12, 949]	γένει μήτε ἱκετείαις χρώμενον ἀσχήμοσιν	μήτε	οἴκτοις γυναικείοις, ἀλλὰ τὸ δίκαιον
[12, 949]	δίκῃ τοὺς προέδρους μὴ (ἐπιτρέπειν	μήτε	ὀμνύντι λέγειν πιθανότητος χάριν μήτε
[12, 952]	δόξῃ, μηδενὶ συγγιγνέσθω μήτε νέῳ	μήτε	πρεσβυτέρῳ προσποιούμενος εἶναι σοφός· καὶ
[12, 942]	μηδέ τινος ἔθει ψυχὴν εἰθίσθαι	μήτε	σπουδάζοντος μήτ' ἐν παιδιαῖς (αὐτὸν
[12, 943]	περὶ προτέρου πολέμου μηδὲν παρεχόμενον	μήτε	τεκμήριον μήτε μαρτύρων πιστώσεις λόγων,
[12, 958]	χωρίων ὁπόσα μὲν ἐργάσιμα μηδαμοῦ,	μήτε	τι μέγα μήτε (τι σμικρὸν
[12, 958]	ἐργάσιμα μηδαμοῦ, μήτε τι μέγα	μήτε	(τι σμικρὸν μνῆμα, ἃ δὲ
[12, 942]	καὶ ἐν αὐτοῖς τοῖς κινδύνοις	μήτε	τινὰ διώκειν μήθ' ὑποχωρεῖν ἄλλῳ
[12, 958]	πέφυκεν βούλεσθαι φέρειν, μήτε ζῶν	μήτε	τις ἀποθανὼν στερείτω τὸν ζῶνθ'
[12, 949]	προσταχθέν. πόλει δέ, ἥτις ἂν	μήτε	χρηματίζηται πλὴν τὸν ἐκ γῆς
[12, 958]	τοῖς δὲ ἀνθρώποις ὅσα τροφὴν	μήτηρ	οὖσα ἡ γῆ πρὸς ταῦτα
[12, 959]	μάλα φοβερόν βοήθειάν τε αὐτῷ	μήτινα	μεγάλην εἶναι τετελευτηκότι· ζῶντι γὰρ
[12, 969]	οὐκ ἀφετέον, ἀλλὰ δεήσεσιν καὶ	μηχαναῖς	πάσαις κοινωνὸν ποιητέον ἐπὶ τὴν
[12, 966]	~(Ἀθηναῖος) μήπω τὸ πῶς ἂν	μηχανησαίμεθα	λέγωμεν· εἰ δεῖ δὲ ἢ
[12, 965]	συμβούλοις πειθώμεθα, ἄλλως δέ πως	μηχανησόμεθα	ἐν τῇ πόλει ἐγγεγονέναι τοῦθ'
[12, 965]	δὴ πῶς τις τοῦτ' ἂν	μηχανῷτο;	~(Ἀθηναῖος) μήπω τὸ πῶς ἂν
[12, 956]	καὶ ἀγάλματα ὅσαπερ ἂν ἐν	μιᾷ	ζωγράφος ἡμέρᾳ εἷς ἀποτελῇ· καὶ
[12, 965]	ὁτῳοῦν γίγνοιτο ἢ τὸ πρὸς	μίαν	ἰδέαν ἐκ τῶν πολλῶν καὶ
[12, 945]	καὶ ὑποζώματα καὶ νεύρων ἐπιτόνους,	μίαν	οὖσαν φύσιν διεσπαρμένην, πολλαχοῦ πολλοῖς
[12, 956]	δὲ μὴ πλέον ἔργον γυναικὸς	μιᾶς	ἔμμηνον. χρώματα δὲ λευκὰ πρέποντ'
[12, 945]	αὐτὸ ἔτι νεύουσαι, (πολλὰς ἐκ	μιᾶς	τὴν πόλιν ποιοῦσαι, στάσεων ἐμπλήσασαι
[12, 941]	σμικρόν, τῆς αὐτῆς δίκης δεῖ.	μικρόν	τι γὰρ ὁ κλέπτων ἔρωτι
[12, 945]	κατὰ φύσιν τὴν αὑτοῦ προσαποτεισάτω	μισθόν,	χιλίας μέν, ἂν τοῦ μεγίστου
[12, 959]	καὶ δύο τῷ τοῦ τρίτου,	μνᾶ	δὲ τῷ τοῦ τετάρτου μέτρον
[12, 959]	τῷ δὲ τοῦ δευτέρου τρεῖς	μναῖ,	καὶ δύο τῷ τοῦ τρίτου,
[12, 945]	τρεῖς δέ, (ἂν τοῦ τρίτου,	μνᾶν	δὲ ὡσαύτως, καθάπερ οἱ πρόσθεν,
[12, 945]	μνᾶς, ἂν δὲ τοῦ τετάρτου,	μνᾶν.	ὁ δὲ ὀφλὼν τὴν δίκην
[12, 945]	ἂν δὲ τοῦ τρίτου, τρεῖς	μνᾶς,	ἂν δὲ τοῦ τετάρτου, μνᾶν.
[12, 945]	ἂν δὲ τοῦ δευτέρου, πέντε	μνᾶς,	ἂν δὲ τοῦ τρίτου, τρεῖς
[12, 948]	μὲν τοῦ μεγίστου τιμήματος δώδεκα	μνᾶς,	ὀκτὼ δὲ ὁ τοῦ δευτέρου,
[12, 958]	τι μέγα μήτε (τι σμικρὸν	μνῆμα,	ἃ δὲ ἡ χώρα πρὸς
[12, 959]	μέτρον ἔχουσα τριταία πρὸς τὸ	μνῆμα	ἐκφορά. πείθεσθαι δ' ἐστὶ τῷ
[12, 964]	παραδιδόναι μὲν τὰς αἰσθήσεις ταῖς	μνήμαις,	τοῖς πρεσβυτέροις δὲ ἐξαγγέλους γίγνεσθαι
[12, 959]	ταφὴν ἀναλισκόμενα μὴ πλέον πέντε	μνῶν,	τῷ δὲ τοῦ δευτέρου τρεῖς
[12, 968]	ἐμπειρίαν τε καὶ σκέψιν γεγονυῖάν	μοι	καὶ μάλα συχνήν. (Κλεινίας) ἀλλ'
[12, 960]	ἔστι μὴν δυνατόν, ὥς γέ	μοι	τὰ νῦν παντάπασι καταφαίνεται. (Κλεινίας)
[12, 962]	δ' οὖν τοπάζειν δεῖ, δοκεῖ	μοι	τείνειν ὁ λόγος οὗτος εἰς
[12, 960]	τῶν νόμων. ἡμῖν δ' ἔτι	μοι	φαίνεσθαι δοκεῖ τοῦτ' ἐλλεῖπον τοῖς
[12, 958]	ἐκλαβόντι, σὺν τοῖς νόμοις ἐν	μοίρᾳ	γηράσαντι τελευτὴ γίγνοιτ' ἂν κατὰ
[12, 946]	δυοῖν ἴσαι γίγνωνται, τῇ ἀγαθῇ	μοίρᾳ	καὶ τύχῃ ἐπιτρέψαντας, κλήρῳ διελόντας
[12, 959]	περαίνοντα καὶ ἐμπιμπλάντα τὴν αὑτοῦ	μοῖραν,	τὸ δὲ παρὸν δεῖν εὖ
[12, 960]	δὲ οὐχ ἥκιστα τὰ τῶν	Μοιρῶν	προσρήματα. (Κλεινίας) ποῖα δή; (Ἀθηναῖος)
[12, 942]	(αὐτὸν ἐφ' αὑτοῦ τι κατὰ	μόνας	δρᾶν, ἀλλ' ἔν τε πολέμῳ
[12, 957]	τὴν πόλιν, τοῖς μὲν (ἀγαθοῖς	μονὰς	τῶν δικαίων καὶ ἐπαύξησιν παρασκευάζοντα,
[12, 953]	ἱππάρχοις καὶ ταξιάρχοις ὑποδεκτέον ἐστὶν	μόνοις,	τήν τ' ἐπιμέλειαν (τῶν τοιούτων
[12, 963]	οὐ πολλὰ ἀλλ' ἓν τοῦτο	μόνον,	ἀρετήν. (Κλεινίας) πάνυ μὲν οὖν.
[12, 965]	δημιουργόν τε καὶ φύλακα μὴ	μόνον	δεῖν πρὸς τὰ πολλὰ βλέπειν
[12, 951]	γνώμῃ λαβεῖν αὐτοὺς ἀλλὰ μὴ	μόνον	ἔθεσιν. εἰσὶ γὰρ ἐν τοῖς
[12, 966]	τοῦτο διανοούμεθα; ὡς πόλλ' ἔστιν	μόνον	ἕκαστον τούτων τοὺς φύλακας ἡμῖν
[12, 964]	δὲ αὖ καὶ λόγος, πότερον	μόνον	ἐπίστασθαι τοὔνομα χρεών, τὸν δὲ
[12, 966]	κατὰ πόλιν συγγιγνώσκειν τῇ φήμῃ	μόνον	τῶν νόμων συνακολουθοῦσιν, τοῖς δὲ
[12, 960]	πόλει καὶ πολιτείᾳ δεῖ μὴ	μόνον	ὑγίειαν καὶ σωτηρίαν τοῖς σώμασι
[12, 958]	ἡ χώρα πρὸς τοῦτ' αὐτὸ	μόνον	φύσιν ἔχει, τὰ τῶν τετελευτηκότων
[12, 956]	χαλκὸς πολέμων ὄργανα· ξύλου δὲ	μονόξυλον	ὅτι ἂν ἐθέλῃ τις ἀνατιθέτω,
[12, 951]	ἀπηλλαγμένοι. ἕκαστος δὲ τούτων μὴ	μόνος,	ἀλλ' ἴτω μετὰ νέου ἀπὸ
[12, 947]	θεωρίας ἑκάστης ἐκπέμπειν, καὶ τούτους	μόνους	δάφνης στεφάνῳ τῶν ἐν τῇ
[12, 953]	αὐτῶν τὴν κατάλυσιν ξενωθεὶς ποιήσηται	μόνῳ.	τέταρτος δέ, ἄν ποτέ τις
[12, 967]	λάβῃ, τά τε κατὰ τὴν	μοῦσαν	τούτοις τῆς κοινωνίας συνθεασάμενος, χρήσηται
[12, 947]	τιθεμένοις· κατ' ἐνιαυτὸν δὲ ἀγῶνα	μουσικῆς	αὐτοῖς καὶ γυμνικὸν ἱππικόν τε
[12, 955]	ἐὰν δὲ ἀνταγωνιστὴν γυμναστικῆς ἢ	μουσικῆς	ἤ τινος ἀγῶνος ἑτέρου διακωλύῃ
[12, 949]	κριτὴν αὖ χορῶν καὶ πάσης	μουσικῆς	καὶ γυμνικῶν τε καὶ ἱππικῶν
[12, 953]	ὄμμασιν ὄντως θεωρὸς ὅσα τε	μουσῶν	ὠσὶν ἔχεται θεωρήματα· τῷ δὴ
[12, 941]	ποιητῶν μηδ' ἄλλως ὑπό τινων	μυθολόγων	πλημμελῶν περὶ τὰ τοιαῦτα ἐξαπατώμενος
[12, 944]	πως ὁρίζειν πειρᾶσθαι κατὰ μέρη.	μύθῳ	δὴ προσχρώμενοι ἅμ' εἴπωμεν, εἰ
[12, 944]	ἐξαίφνης πολλῆς ῥύσεως ὕδατος, ἢ	μυρί'	ἂν ἔχοι τις τοιαῦτα παραμυθούμενος
[12, 944]	Πάτροκλος ἔμπνους ἐγένεθ' οἷον δὴ	μυρίοις	συνέπεσεν, τὰ δὲ πρότερα ἐκεῖνα
[12, 965]	ἤ πως ἄλλως δεῖν κατασκευάζεσθαι;	μῶν	ὁμοίους πάντας κεκτημένους καὶ μὴ
[12, 966]	(Κλεινίας) πῶς γὰρ οὔ; (Ἀθηναῖος)	μῶν	οὖν οὐχ ἓν τῶν καλλίστων