Chapitre
[14]	ἔναγχος πρὸς ἡμᾶς καὶ δεομένῳ	λαβεῖν	ἀγροικότερος ἐφάνην ἀποκρινόμενος ἀδίκων χειρῶν
[31]	διὰ μέσου τὴν χεῖρα τῇ	λαβῇ	τοῦ ξίφους ἐπιβεβληκώς, Καβίριχος ὁ
[4]	ἥξειν καὶ τῆς πράξεως μετέχων,	λαβόμενός	μου τῆς χειρὸς ὥσπερ εἰώθει
[3]	ὀργὴν καὶ θυμοειδεῖς, ἐν νυκτὶ	λαβόντας	ἐξουσίαν οὐκ ἀποθήσεσθαι τὰ ξίφη,
[17]	ἐπὶ τοὺς τυράννους τὰ ξίφη	λαβόντες·	ἀποκτιννύωμεν, ἀποθνήσκωμεν, ἀφειδῶμεν ἑαυτῶν. εἰ
[19]	ἐπανήλθομεν, ὅπως τῷ Ἐπαμεινώνδᾳ καιρὸν	λαβόντες	ἐντύχοιμεν. ~Οἱ δ´ ἦσαν ἤδη
[22]	τὸ σῶμα τῆς γυναικὸς προδούσης	λαβόντες	οἱ ἐχθροὶ ψυχῆς ἔρημον οἴκοι
[34]	Ἄρκεσον ἀπέκτειναν εὐθὺς ἐν Κορίνθῳ	λαβόντες,	τὴν δὲ Καδμείαν ὑπόσπονδον παραδόντες
[15]	Ἐπαμεινώνδας, ἀλλ´ ἔστιν ὅτῳ μὴ	λαβόντι	τὸ καλῶς διδόμενον τιμιώτερον ὑπάρχει
[18]	καὶ τυφλὴν ὑπόνοιαν ἡ πρᾶξις	λαβοῦσα	μόνον ἅμα καὶ φανήσεται καὶ
[20]	τις κατὰ λόγον ἅπτηται, ῥοπὴν	λαβοῦσα	πρὸς τὸ νοηθὲν κινεῖσθαι. ἐνταῦθα
[15]	καὶ συνηθείας ἐν τροφῇ μοχθηρᾷ	λαβοῦσαι	πολλάκις ἕλκουσι καὶ ταπεινοῦσι τὴν
[1]	οὗ τὰς ἀποκρίσεις τοῦ δήμου	λάβωμεν,	ἀντιτείνειν καὶ ἀγροικίζεσθαι πρὸς εὐγνώμονα
[32]	προσβοηθεῖν. τέλος δ´ ὁ ἡμέτερος	λαβὼν	μὲν εἰς τὴν κεφαλὴν οὐ
[27]	θεὶς τὸν στέφανον ἤδη καὶ	λαβὼν	τὸ ἱμάτιον ἕπομαι· μεθ´ ὑμῶν
[32]	παίει τὸν Κηφισόδωρον εἰς τὸν	λαγόνα	καὶ δευτέρῳ τῷ Πελοπίδᾳ συμπεσὼν
[1]	συνδιατρίβοντες αὐτοῖς· καὶ πάλιν ὡς	Λακεδαιμόνιοι	Φοιβίδαν μὲν ἐζημίωσαν ἐπὶ τῷ
[5]	διαλιπών ἀλλ´ οὐδ´ αὐτοῖς’ ἔφη	Λακεδαιμονίοις	ἀμήνιτον ἔοικεν εἶναι τὸ δαιμόνιον,
[34]	χρήμασιν οὐκ ὀλίγοις ἐζημίωσαν τῶν	Λακεδαιμονίων	οἱ γέροντες, Ἑρμιππίδαν δὲ καὶ
[34]	πάντων ἀφεστώτων. οἱ μὲν οὖν	λακωνίζοντες	τὴν Καδμείαν ἔφευγον ἐπισπασάμενοι καὶ
[4]	τῷ Λυσανορίδᾳ προσαγαγὼν ἰδίᾳ διε	λάλει	πολὺν χρόνον ἐκνεύσας τῆς ὁδοῦ
[33]	ἀτοπίαν καὶ τὸ μὴ καθεστηκότα	λαλεῖν	αὐτῷ τὸν Φυλλίδαν, ἀλλὰ θερμὸν
[22]	φεύγει τὴν Στύγα μικρὸν ὑπερφέρουσα,	λαμβάνεται	δ´ ἅπαξ ἐν μέτροις δευτέροις
[15]	διδόντας ἁμαρτάνειν πάντως καὶ τοὺς	λαμβάνοντας;	οὐδαμῶς’ εἶπεν ὁ Ἐπαμεινώνδας, ἀλλ´
[20]	δέ τινων δόξας καὶ νοήσεις	λαμβάνοντες	οἴονται φθεγγομένων ἀκούειν. ἀλλὰ τοῖς
[13]	χάρις οὐχ ἧττον δεομένη τοῦ	λαμβάνοντος	ἢ τοῦ διδόντος ἐξ ἀμφοῖν
[22]	ἀπολείπειν αὖθις οὐ μεγάλας ἐκβολὰς	λαμβάνουσαν,	καὶ τῆς χρόας τὸ μὲν
[22]	γῆν οὐδαμοῦ καθορᾶν, νήσους δὲ	λαμπομένας	μαλακῷ πυρὶ κατ´ ἀλλήλων ἐξαμειβούσας
[15]	ὥσπερ ζῷα τὰς ὀρέξεις ἐπιστῆτε	λαμπραῖς	τραπέζαις καὶ ποικίλοις ἐδέσμασι πολὺν
[21]	καὶ Σωκράτους δεηθεὶς ταφῆναι παρὰ	Λαμπροκλέα	τὸν Σωκράτους υἱόν, ὀλίγ αις
[18]	γε φῶς μὲν πολὺ καὶ	λαμπρὸν	ἐν τῇ πόλει λέγεις ἐξ
[26]	πρὸς ἀσφάλειαν καὶ δόξαν, ὡς	λαμπρῶν	ἀκινδύνων δὲ τῶν πράξεων ἐσομένων.
[17]	τινας ἀνάρθρους, τέλος δὲ πῦρ	λάμψαι	πολὺ καὶ δεινὸν ἐξ αὐτῆς
[17]	μεγάλα ταῦτα σημεῖα τοῦ μὴ	λανθάνειν	τὴν πρᾶξιν; οὐ κράτιστον ἐπισχεῖν
[20]	τὰ δ´ ἄλλ´ ἀδήλως διεκθέουσαι	λανθάνουσιν,	οὕτως οἱ τῶν δαιμόνων λόγοι
[34]	τε στοαὶ πλήρεις οὖσαι παντοδαπῶν	λαφύρων	καὶ τὰ τῶν ἐγγὺς οἰκούντων
[22]	Κλωθώ, τοῦ δὲ πρὸς σελήνην	Λάχεσις,	περὶ ἣν ἡ καμπὴ τῆς
[11]	ὅτι Σωκράτης μετ´ Ἀλκιβιάδου καὶ	Λάχητος	ἐπὶ Ῥηγίστης καταβὰς ἀπονενοστήκοι, πολλὰ
[17]	λόγον ἡμῶν ὁ Ἱπποσθενείδας μὴ	λέγε	πρὸς θεῶν, ἔφη Φυλλίδα, ταῦτα
[27]	τῶν ὑπηρετῶν ὅ τι βούλοιντο.	λέγει	δ´ ἅτερος Ἀρχίας καὶ Φίλιππος
[23]	συνδιατρίψας ἐνταῦθα χρόνον ἀεὶ δήπου	λέγει	μηδενί (πη τῶν καθ´ ἑαυτὸν
[24]	οἴεται τὸ μέλλον, ἐν οἷς	λέγει	τῶν δ´ Ἕλενος, Πριάμοιο φίλος
[12]	εἶπον, εἴ τι Σιμμίας ἔχει	λέγειν,	ἀκουστέον, ὡς εἰδότος ἀκριβέστερον. ~Καὶ
[22]	καταστῆσαι τὴν κίνησιν ἐπ´ εὐθείας.	λέγειν	δὲ τὴν φωνὴν τοὺς μὲν
[18]	Καφισία (δεῖ γὰρ ὑμῖν τἀληθῆ	λέγειν)	εἰ καταλάβοις ἂν τὸν ἄνθρωπον
[7]	καταθέντας. ἡμεῖς δὲ καὶ τότε	λέγειν	καλῶς ἡγούμεθα τὸν Χόνουφιν καὶ
[18]	δ´ Ἱπποσθενείδου νεύσαντος αὐτῷ καὶ	λέγειν	κελεύσαντος εἰς ἅπαντας οἶδ´’ ἔφη
[4]	Φυλλίδας οὐ σαφῶς’ εἶπεν ἔχω	λέγειν	οὐδ´ ὡς ἐπιστάμενος, ἤκουον δὲ
[1]	ἔχειν τὴν διήγησιν. (ΚΑΦΕΙΣΙΑΣ) Εὖ	λέγεις.	ἀλλὰ τίς ἂν ὑμῖν μέτριος
[8]	Σιμμίας ἡσθείς πάνυ θαυμαστόν γε	λέγεις’	εἶπεν ἄνδρα καὶ φιλοσοφίας ἄξιον·
[18]	τὸν ἄνθρωπον ἆρ´ οὐ Χλίδωνα	λέγεις,	εἶπον ὦ Ἱπποσθενείδα, τὸν κέλητι
[18]	καὶ λαμπρὸν ἐν τῇ πόλει	λέγεις	ἐξ οἰκίας φίλης ἀνασχεῖν, καπνῷ
[6]	οὐκ οἶδ´, ἔφην ἐγώ τίνα	λέγεις’	καὶ μήν’ ἔφη Λεοντίδης φησὶν
[6]	εἴη; περιττῷ γὰρ ἀφ´ ὧν	λέγεις	τινὶ καὶ οὐκ ἰδιώτῃ προσέοικεν.
[22]	ἐν τῷ σώματι φερόμενον ψυχὴ	λέγεται·	τὸ δὲ φθορᾶς λειφθὲν οἱ
[24]	δὲ γιγνώσκων καὶ Ὅμηρος ἣν	λέγομεν	διαφορὰν ἡμεῖς· τῶν γὰρ μάντεων
[15]	καὶ πολλῶν, ἔνιαι μὲν ἔμφυτοι	λεγόμεναι	καὶ περὶ τὸ σῶμα βλαστάνουσαι
[24]	σημεῖα δίδωσιν, ἐξ ὧν ἡ	λεγομένη	μαντικὴ συνέστηκε. θεοὶ μὲν (γὰρ)
[22]	ψυχῆς ἐμβεβλημένον, ὅταν ἀντισπάσῃ, τὴν	λεγομένην	μεταμέλειαν ἐπάγειν ταῖς ἁμαρτίαις καὶ
[24]	δ´ εἰ τοῖς ὑπὸ Σιμμίου	λεγομένοις	αὐτοῦ δυσπιστήσουσί τινες, κύκνους μὲν
[20]	καὶ δυνάμεως εἴη τὸ Σωκράτους	λεγόμενον	δαιμόνιον. ἃ μὲν οὖν πρὸς
[34]	ἔφευγον ἐπισπασάμενοι καὶ τοὺς κρείττους	λεγομένους,	εἰωθότας δὲ περὶ τὴν ἄκραν
[22]	δαίμονές εἰσι τῶν νοῦν ἔχειν	λεγομένων	ἀνθρώπων. πειράθητι δὲ κατιδεῖν ἑκάστου
[10]	οὕτω μέγα τῶν περὶ Πυθαγόρου	λεγομένων	εἰς μαντικὴν ἔδοξε καὶ θεῖον·
[22]	αὖθις ἐπανῄει πολλοῖς τῶν μακρὰν	λεγομένων	καὶ πραττομένων ἐντυχοῦσα καὶ παραγενομένη,
[7]	τι γιγνώσκεις πλεῖον ἐξάγγειλον ἡμῖν·	λέγονται	γὰρ οἱ κατ´ Αἴγυπτον ἱερεῖς
[29]	διαταραχθείς ποῦ δ´‘ εἶπον εἶναι	λέγονται	καὶ τίνες; ἀγνοοῦμεν‘ ὁ Ἀρχίας
[20]	δι´ ὄψεως ἐντυχεῖν θείῳ τινὶ	λέγοντας	ἀλαζόνας ἡγουμένῳ, τοῖς δ´ ἀκοῦσαί
[12]	τούτων, εἴ τι Σωκράτους αὐτὸς	λέγοντος	ἤκουσεν, ἕτοιμος ἀκροᾶσθαι καὶ πείθεσθαι
[18]	ἐστίν. ἔτι δὲ τοῦ Θεοκρίτου	λέγοντος	λέγω πρὸς τὸν Ἱπποσθενείδαν τίνα
[6]	οὐδὲν οὔτε ~Ταῦτα τοῦ Θεοκρίτου	λέγοντος	ὁ Λεοντίδης ἐξῄει μετὰ τῶν
[14]	καὶ οἰκείων. ~Ταῦτα τοῦ ξένου	λέγοντος	ὁ μὲν πατὴρ ἐπεδάκρυσε τῇ
[8]	συμφέρεσθαι. ~Μεταξὺ δὲ τοῦ Σιμμίου	λέγοντος	ὁ πατὴρ ἡμῶν Πολύμνις ἐπεισῆλθε
[27]	πατρίδι φυλάττοντες. ταῦτα τοῦ Χάρωνος	λέγοντος	τὸ μὲν φρόνημα καὶ τὴν
[18]	δ´ ἐμοῦ καὶ κακῶς αὐτὴν	λέγοντος	τρέπεται πρὸς δυσφημίας ἀποτροπαίους ἐπαρωμένη
[17]	θύοντες πολὺν θόρυβον καὶ κίνδυνον	λέγουσι	δημόσιον ἀποσημαίνειν τὰ ἔμπυρα. καὶ
[18]	ἔτι δὲ τοῦ Θεοκρίτου λέγοντος	λέγω	πρὸς τὸν Ἱπποσθενείδαν τίνα πρὸς
[27]	ὑπηρέτης ἔφη πλέον, ἀλλὰ τί	λέγωμεν	αὐτοῖς; ὅτι νὴ Δί´’ εἶπεν
[22]	γὰρ ὁμολογουμένην τῇ τῆς κινήσεως	λειότητι	τὴν πραότητα τῆς φωνῆς ἐκείνης
[20]	ὅμως τροχαλὰ ταῖς κατασκευαῖς ὑπὸ	λειότητος	ἐνδίδωσι πρὸς τὸ κινοῦν ῥοπῆς
[27]	ἀρετῆς· πολλὴ δ´ ἐλπὶς ἔτι	λείπεται,	καί πού τις ἐφορᾷ θεῶν
[1]	διὰ γραμμάτων ἐξαγγείλαντος. ὥστε σοι	λείπεται	τὰ περὶ τὴν κάθοδον αὐτὴν
[22]	ψυχὴ λέγεται· τὸ δὲ φθορᾶς	λειφθὲν	οἱ πολλοὶ νοῦν καλοῦντες ἐντὸς
[6]	μυρίκης χαμεύνας ἔτι δ´ ἐμπύρων	λείψανα	καὶ χοὰς γάλακτος· ἕωθεν δὲ
[5]	πέμψας Ἀγησίλαος εἰς Σπάρτην τὰ	λείψανα	μετεκόμιζε. καὶ ὁ Φειδόλαος οὐ
[13]	Λῦσιν εἰς Ἰταλίαν ἢ τὰ	λείψανα	τεθνηκότος. οἱ δ´ ἐν μέσῳ
[8]	τῷ τάφῳ διανοούμενος ἀνελέσθαι τὰ	λείψανα	τοῦ σώματος καὶ κομίζειν εἰς
[12]	ὑμῶν· τὰ δ´ ὑπὸ σοῦ	λελεγμένα	καὶ Πολύμνιος οὐ χαλεπὸν ἀνελεῖν.
[1]	οὐ φαῦλον ἀκούσας ἐν εἰκόνι	λελεγμένον.	ἔφη γὰρ ἐοικέναι τοὺς μὲν
[5]	γῆν ἔχοντες ἐντὸς ὑπὸ χρόνου	λελιθωμένην	ἤδη καὶ συμπεπηγυῖαν, ἐπάνω δὲ
[32]	ἔφασαν ἥκειν Ἀθήνηθεν γράμματα τῷ	Λεοντίδῃ	παρὰ Καλλιστράτου κομίζοντες. ὡς δ´
[4]	καλεῖ Σιμμίας· ἐντυγχάνει γὰρ ἰδίᾳ	Λεοντίδῃ	περὶ Ἀμφιθέου παραιτούμενος (μεῖναι) αὐτὸν
[2]	ἐφελκόμενοι τὸν Ἀρχίαν καὶ τὸν	Λεοντίδην	εἰς τὸ ἀνύποπτον οὐκ ὄντας
[32]	δὲ πολλὰ καὶ καταβαλὼν τὸν	Λεοντίδην	ἐπέσφαξε θερμῷ τῷ Κηφισοδώρῳ· καὶ
[32]	ἦν τῷ Πελοπίδᾳ πρὸς τὸν	Λεοντίδην	καὶ διαξιφισμὸς ἐν ταῖς θύραις
[30]	οἱ μὲν οὖν ἐπὶ τὸν	Λεοντίδην	καὶ τὸν Ὑπάτην ταχθέντες ἐγγὺς
[1]	ὡς οἱ περὶ Ἀρχίαν καὶ	Λεοντίδην	Φοιβίδαν πείσαντες ἐν σπονδαῖς καταλαβεῖν
[4]	αὐτὸν οὐ βούλεται παρεῖναι τὸν	Λεοντίδην.	ὥσθ´ ἡμῖν δίχα διαιρετέον αὐτοὺς
[6]	~Ταῦτα τοῦ Θεοκρίτου λέγοντος ὁ	Λεοντίδης	ἐξῄει μετὰ τῶν φίλων, ἡμεῖς
[6]	τίνα λέγεις’ καὶ μήν’ ἔφη	Λεοντίδης	φησὶν ἄνθρωπον ὦφθαι παρὰ τὸ
[4]	οἰκίας· Ἀρχίου γὰρ ἅμα καὶ	Λεοντίδου	προκαταληφθέντων οἶμαι τοὺς ἄλλους ἐκποδὼν
[32]	ἔκοψαν οἱ περὶ Πελοπίδαν τοῦ	Λεοντίδου	τὴν αὔλειον ἡσυχῆ προσελθόντες καὶ
[13]	πρίν γε δὴ Γοργίας ὁ	Λεοντῖνος	ἐκ τῆς Ἑλλάδος ἀναπλέων εἰς
[30]	ἐπιτεῖνον ἤδη νιφετὸν ὑπεκίνει ψεκάδι	λεπτῇ	μεμιγμένον, ὥστε πολλὴν ἐρημίαν εἶναι
[20]	καταμιγνὺς αὑτόν, εὐαφὴς ἦν καὶ	λεπτὸς	ὑπὸ τοῦ προσπεσόντος ὀξέως μεταβαλεῖν·
[13]	τὸ πῦρ, Φιλόλαος μὲν εἰς	Λευκανοὺς	φυγὼν ἐκεῖθεν ἀνεσώθη πρὸς τοὺς
[15]	ἐξουσίᾳ τοῦ ἀπολαύειν καταφρονήσασαν, οὔτε	λήμματα	μοχθηρὰ καὶ πλεονεξίας μεγάλας εἰς
[15]	εἶναι παντὸς ἀδίκου καὶ παρανόμου	λήμματος.	οὔτε γὰρ ἐν ἡδοναῖς μεγάλαις
[31]	οὖν ἐξέκρουσε τὴν (ἐπιβο( υ)	λὴν	ἅμα τὸ ξίφος ἀνέλκων, διανιστάμενον
[15]	εἰ θατέρῳ δοτέον, θατέρῳ δήπου	ληπτέον·	ἐν μὲν γὰρ ταῖς μάχαις
[29]	τι φροντίδος ἄξιον, ὑμᾶς οὐ	λήσεται.	πάνυ μὲν οὖν‘ ὁ Φυλλίδας
[15]	μὲν εἶναί τινα χρημάτων ὀρθὴν	λῆψιν	δὲ μηδεμίαν ἢ καὶ τοὺς
[7]	εἶναι (καὶ) δυεῖν μέσων ἀνάλογον	λῆψιν,	ᾗ μόνῃ διπλασιάζεται σχῆμα κυβικοῦ
[15]	ἢ γένοιτ´ ἂν δικαιοτέρα χρημάτων	λῆψις	τῆς παρὰ τοῦ δικαίως διδόντος;
[18]	ἀπαντῆσαι τοῖς ἀνδράσιν, εἰσῆλθον οἴκαδε	ληψόμενος	τὸν ἵππον, αἰτοῦντι δέ μοι
[21]	αὐτά· καὶ γὰρ εἰ μὴ	λίαν	ἀκριβῶς, ἀλλ´ ἔστιν ὅπη ψαύει
[22]	τὸν αἰθέρα κύκλῳ φερομέναις ὑπορροιζεῖν	λιγυρῶς	εἶναι γὰρ ὁμολογουμένην τῇ τῆς
[24]	πειρωμένους ἀρετῆς σῴζεσθαι καὶ τυγχάνειν	λιμένος.	ἥτις δ´ ἂν ἤδη διὰ
[22]	μέσου δ´ αὐτῶν θάλασσαν ἢ	λίμνην	ὑποκεχύσθαι τοῖς χρώμασι διαλάμπουσαν διὰ
[5]	ἀφορίαν καὶ τὴν ἐπίβασιν τῆς	λίμνης	οὐκ ἀπὸ ταὐτομάτου γενέσθαι νομίζουσιν,
[22]	οὐ καθαρὸν ἀλλὰ συγκεχυμένον καὶ	λιμνῶδες.	τῶν δὲ ῥοθίων τὰς νήσους
[11]	παρασκευῆς εὐμηχάνου γενομένης μήτε καμφθῆναι	λιπαροῦσι	μήθ´ ὑποχωρῆσαι τῷ θανάτῳ πελάζοντι,
[15]	ὑμῶν εὐωχεῖσθαι παραδόντες αὐτοὶ τὰ	λιτὰ	καὶ ἁπλᾶ προσφέρησθε κεκολασμέναις ἤδη
[15]	τροφὴν καὶ ποτὸν ἀντίβασις τοῦ	λογισμοῦ,	μακρῷ δήπου ῥᾷόν ἐστι φιλοπλουτίαν
[1]	καθορῶντα καιρῷ καὶ πάθει μεμιγμένου	λογισμοῦ.	τούτου δὴ τοῦ γένους τῶν
[11]	πελάζοντι, χρῆσθαι δ´ ἀτρέπτῳ τῷ	λογισμῷ	πρὸς τὸ δεινόν, οὐκ ἔστιν
[31]	οἶνον οὐκ ἦν εὐπαρακόμιστος τῷ	λογισμῷ	πρὸς τὸ συμφέρον ἀλλὰ μετέωρος
[11]	τοῖς ἀδήλοις καὶ ἀτεκμάρτοις τῷ	λογισμῷ	ῥοπὴν ἐπάγειν; ὡς γὰρ ὁλκὴ
[11]	πρὸς πρᾶξιν· δυεῖν δ´ ἐναντίων	λογισμῶν	θατέρῳ προσελθὸν ἔλυσε τὴν ἀπορίαν
[17]	ἡλικιώτου καὶ πολιὰς παραπλησίως ἔχοντος	λογισμῶν	μετάσχῃς. εἰ μὲν γὰρ εὐψυχίαν
[20]	λανθάνουσιν, οὕτως οἱ τῶν δαιμόνων	λόγοι	διὰ πάντων φερόμενοι μόνοις ἐνηχοῦσι
[2]	νέων καὶ βουλόμενος ἡμᾶς ἐν	λόγοις	διάγειν μᾶλλον ἢ προσέχειν τὸν
[2]	δεήσειε, φανερῶς δὲ διατρίβειν ἐπὶ	λόγοις	καὶ φιλοσοφίᾳ, πολλάκις ἐφελκόμενοι τὸν
[21]	οἶδα μὴ μύθοις ὁμοιότερ´ ἢ	λόγοις	ὄντα σιωπᾶν ἄμεινον. μηδαμῶς’ εἶπεν
[20]	δὲ προσπῖπτον οὐ φθόγγον ἀλλὰ	λόγον	ἄν τις εἰκάσειε δαίμονος ἄνευ
[20]	μὲν οὖν πρὸς τὸν Γαλαξιδώρου	λόγον	ἀντεῖπεν ὁ Σιμμίας οὐκ ἠκούσαμεν·
[20]	εὐστροφώτατόν ἐστιν, ἄν τις κατὰ	λόγον	ἅπτηται, ῥοπὴν λαβοῦσα πρὸς τὸ
[29]	ἐμήνυεν, ἄλλως δ´ ὑποψίαν ἢ	λόγον	ἄσημον ἐν τῇ πόλει περιφερόμενον
[29]	ὦ Ἀρχία· σκέψομαι δὲ τὸν	λόγον,	εἰ κελεύεις, κἂν πύθωμαί τι
[29]	πληγῆς ἀναφέρων τὴν διάνοιαν ἐλογιζόμην	λόγον	εἶναι τὴν μήνυσιν οὐ βέβαιον,
[20]	ψυχῆς δι´ ὤτων βίᾳ τὸν	λόγον	εἰσδεχομένης, ὅταν ἀλλήλοις ἐντυγχάνωμεν· ὁ
[17]	τὴν πρᾶξιν’ ἐκπλαγέντων δὲ τὸν	λόγον	ἡμῶν ὁ Ἱπποσθενείδας μὴ λέγε
[1]	τῶν θεωμένων τοὺς γεγραμμένους πίνακας	λόγον	οὐ φαῦλον ἀκούσας ἐν εἰκόνι
[20]	περιττοῖς ἀνδράσι τὸν τοῦ νοήσαντος	λόγον.	ὥσπερ γὰρ αἱ πληγαὶ τῶν
[24]	τοίνυν’ ἔφη τὸν μὲν Τιμάρχου	λόγον	ὥσπερ ἱερὸν καὶ ἄσυλον ἀνακεῖσθαί
[20]	πέφυκεν ἐπαφὴν λόγος ἴσχειν πρὸς	λόγον	ὥσπερ φῶς ἀνταύγειαν. τῷ γὰρ
[15]	διωθεῖται. καὶ τίς ἄν’ ἔφη	λόγος	ἀπείργοι τὴν ἐκ καλῶν καὶ
[20]	μάλα δίχα φωνῆς ἐννοηθεὶς κινεῖ	λόγος	ἀπραγμόνως, οὕτως οὐκ ἂν οἶμαι
[20]	θύραθεν ἐφαπτομένης ἣν πέφυκεν ἐπαφὴν	λόγος	ἴσχειν πρὸς λόγον ὥσπερ φῶς
[14]	ἀλλ´ ἄμυνε· σὸς γὰρ ὁ	λόγος.	καὶ μὴν ἐγώ, εἶπεν ὦ
[20]	τυπωθεὶς καὶ γενόμενος δι´ ὅλου	λόγος	καὶ φωνὴ πρὸς τὴν ψυχὴν
[9]	τῶν πράξεων ἀρχῆς ὡς τοῦ	λόγου	καταφρονοῦσα, καὶ τὴν ἀπόδειξιν ᾗ
[15]	ἀνείρξεσι καὶ κατοχαῖς ὑπὸ τοῦ	λόγου	κολαζομένας. εἰ γὰρ δίψαν ἐκβιάζεται
[1]	ἀρχῆς ὡς ἐπράχθη καὶ τοῦ	λόγου	μετάδος ὃν ἀκούομεν γενέσθαι τότε
[20]	ἀλλὰ φωνῆς τινος αἴσθησις ἢ	λόγου	νόησις εἴη συνάπτοντος ἀτόπῳ τινὶ
[9]	μοι φιλοσοφώτερον χαρακτῆρα παιδείας καὶ	λόγου	περιβάλλεσθαι, τὸ ἀφελὲς τοῦτο καὶ
[23]	Ἀπέχεις, ὦ Θεόκριτε, μετὰ τοῦ	λόγου	τὸν μῦθον, ἀλλ´ ὅρα μὴ
[23]	τούτου, σιωπηλὸν καὶ πρὸς τοὺς	λόγους	εὐλαβές, ἄπληστον δὲ τοῦ μανθάνειν
[24]	ἀτιμάζουσι τὰ ἐνταῦθα πράγματα καὶ	λόγους	καὶ σπουδάς, ἀλλὰ τοῖς ἐπὶ
[1]	διηγήσεως, ἐπεὶ σὺ καὶ τοὺς	λόγους	προσπεριβαλέσθαι κελεύεις. (ΑΡΧΙΔΑΜΟΣ) Ἀγνοεῖς, ὦ
[28]	ἡμῶν, ὦ Ἀρχίδαμε, πρὸς τοὺς	λόγους	τἀνδρός, αὐτὸς δ´ ἄδακρυς καὶ
[29]	φήμας τοιαύτας ῥυείσας διακενῆς καὶ	λόγους	ψευδεῖς ἐνοχλήσαντας ἡμῖν, νυνὶ δ´‘
[24]	ὑφ´ ἡνίας οὐδὲ ῥυτήρων ἀλλὰ	λόγῳ	διὰ συμβόλων εὐθύνοντες· ὧν οἱ
[7]	φιλοσοφίας ἀγωνιζομένους ἀεί, Μούσαις καὶ	λόγῳ	διακρινομένους περὶ τῶν δικαίων τὰ
[9]	πρὸς τὰ πράγματα πεπνῦσθαι καὶ	λόγῳ	νήφοντι μετιέναι τὴν ἀλήθειαν. ~Εἶεν’
[33]	κομίζεις παράσημον; ἅμα δὲ τῷ	λόγῳ	ξυστὸν ἱππικὸν ἔχων διῆκε τῶν
[15]	τῶν ἐμφύτων ἀπαρύσαι παθῶν τῷ	λόγῳ	παρέσχε· τὸ δὲ πᾶν τῆς
[9]	ἐπαγγελίαν ἐναντίος, εἰ πᾶν ἐπαγγειλαμένη	λόγῳ	τἀγαθὸν καὶ τὸ συμφέρον διδάσκειν
[15]	εἶπεν ὁ Ἐπαμεινώνδας εἰ μὴ	λόγῳ	τις αὐτὸν ἀλλὰ σχηματιζόμενος ἢ
[2]	ἀφῖκτο μύθων τε παντοδαπῶν καὶ	λόγων	βαρβαρικῶν ὑπόπλεως· ὧν ὁπότε τυγχάνοι
[20]	καθ´ ὕπνον οὐκ ἔστι φωνή,	λόγων	δέ τινων δόξας καὶ νοήσεις
[7]	μεθεμένους Μούσαις ὁμιλεῖν καὶ διὰ	λόγων	καὶ μαθημάτων τὰ πάθη καταπραΰνοντας
[1]	πρὸς ἀκρόασιν ἅμα πράξεων καὶ	λόγων	τοσούτων εὐκαίρως ἔχουσιν· οὐ γὰρ
[24]	γενέσεως ψυχαὶ καὶ σχολάζουσαι τὸ	λοιπὸν	ἀπὸ σώματος, οἷον ἐλεύθεραι πάμπαν
[27]	μὴ φείσησθ´ ἡμῶν· τὸ δὲ	λοιπόν,	ὦ ἄνδρες ἀγαθοί, πρὸς τὸ
[11]	πολλὰ δὲ φίλους τινὰς καὶ	λοχίτας	οἷς συνέβη μετ´ αὐτοῦ παρὰ
[33]	ὀρέγοντες ἐβόων δεόμενοι μὴ ἀπολειφθῆναι.	λυομένων	δὲ τούτων ἤδη πολλοὶ προσεφέροντο
[20]	οἴοιτο τὸν μουσικὸν ἀνειμένῃ τῇ	λύρᾳ	χρώμενον, ὅταν συστῇ τοῖς τόνοις
[7]	ἀπήντησαν δεόμενοι Πλάτωνος ὡς γεωμετρικοῦ	λῦσαι	χρησμὸν αὐτοῖς ἄτοπον ὑπὸ τοῦ
[4]	καλέσας τὸν Θεόκριτον καὶ τῷ	Λυσανορίδᾳ	προσαγαγὼν ἰδίᾳ διε λάλει πολὺν
[1]	τῆς εἰς Ὄλυνθον στρατηγίας ἀπέστησαν,	Λυσανορίδαν	δὲ τρίτον αὐτὸν ἀντ´ ἐκείνου
[34]	δὲ τὸν κίνδυνον ἄλλως προυφασίζοντο	Λυσανορίδαν	περιμένειν· γὰρ ἡ τῆς ἡμέρας
[4]	ἐγγὺς γὰρ Ἀρχίαν ἔδειξε καὶ	Λυσανορίδαν	τὸν Σπαρτιάτην ἀπὸ τῆς Καδμείας
[5]	τὰ σημεῖα περὶ ὧν ἄρτι	Λυσανορίδας	ἡμῖν ἐκοινοῦτο· καὶ νῦν μὲν
[25]	Ἀμφίθεον προανέλωσιν, εὐθὺς ἀπὸ τῆς	Λυσανορίδου	προπομπῆς τὸν Ἀρχίαν δεξάμενος καὶ
[13]	ἀπήγγελλε τοῖς περὶ Ἄρκεσον βεβαίως	Λύσιδι	συγγεγονέναι διατρίβοντι περὶ Θήβας. ὥρμησε
[8]	Ἰταλίας τῶν Πυθαγορικῶν. ἀφῖκται δὲ	Λύσιδι	τῷ γέροντι χοὰς χέασθαι περὶ
[8]	χρυσίον οἴεται δεῖν Ἐπαμεινώνδᾳ τὰς	Λύσιδος	γηροτροφίας ἀποτίνειν καὶ προθυμότατός ἐστιν
[13]	ἆθλον. ἐπεὶ δ´ ἡμῖν τὸ	Λύσιδος	δαιμόνιον ἤδη τεθνηκότος ἐναργῶς προϋπέφαινε
[8]	τὸν τάφον ἐμοὶ δοκεῖ τὸν	Λύσιδος	ἦγεν Ἐπαμεινώνδας πρὸς τὸν Ἰσμηνὸν
[14]	αὐτόθι φίλους ἔχουσι, τὰς δὲ	Λύσιδος	ἡμῖν τροφὰς καὶ ταφὰς αὐτὸς
[6]	φησὶν ἄνθρωπον ὦφθαι παρὰ τὸ	Λύσιδος	μνημεῖον ἐκ νυκτῶν ἀνιστάμενον, ἀκολουθίας
[13]	ταὐτῷ πάντας πλὴν Φιλολάου καὶ	Λύσιδος	νέων ὄντων ἔτι ῥώμῃ καὶ
[14]	πατὴρ ἐπεδάκρυσε τῇ μνήμῃ τοῦ	Λύσιδος	πολὺν χρόνον, ὁ δ´ ἀδελφὸς
[16]	ὑπὸ τῶν φίλων κεκηδεῦσθαι τὸ	Λύσιδος	σῶμα, τὴν δὲ ψυχὴν ἤδη
[16]	ἔγνωμεν ἐκ τῶν ὀνείρων τὴν	Λύσιδος	τελευτήν (δια– γιγνώσκομεν δὲ σημείῳ
[16]	ἤδη χοὰς ἐχεόμην ἀνακαλούμενος τὴν	Λύσιδος	ψυχὴν κατελθεῖν ἀποθεσπίσουσαν ὡς χρὴ
[1]	ὁδὶ μέν ἐστιν ἀδελφιδοῦς Θρασυβούλου	Λυσιθείδης,	ὁδὶ δὲ Τιμόθεος Κόνωνος υἱός,
[31]	δὲ τοῖς παρακειμένοις ἐκπώμασιν ὁ	Λυσίθεος	ἀπὸ τῆς κλίνης χαμαὶ καταβαλὼν
[13]	μάλιστα μὲν ζῶντα κομίσαι τὸν	Λῦσιν	εἰς Ἰταλίαν ἢ τὰ λείψανα
[16]	τὸν τρόπον ἀκούσας ᾧ θάψειε	Λῦσιν	ἐπέγνων ὅτι καλῶς ἄχρι τῶν
[16]	αὑτούς, ὦ ξένε· τὸν δὲ	Λῦσιν	ἡμῖν, εἰ θέμις ἀκοῦσαι, πότερον
[1]	τὸν ὑμέτερον, ἡμεῖς δὲ παρὰ	Λῦσιν	τὸν ἱερὸν σπουδάζοντες οὕτω διεφάνημεν.
[16]	ἐπεισῆλθεν, ὡς ἐπὶ ξένης ὁ	Λῦσις	ἄλλως κεκήδευται καὶ κινητέος ἐστὶν
[14]	καὶ ταφὰς αὐτὸς ὑπὲρ αὑτοῦ	Λῦσις	ἀπέδωκε, τά τ´ ἄλλα καὶ
[13]	ἀθροιζομένους καὶ κρατοῦντας τῶν Κυλωνείων,	Λῦσις	δ´ ὅπου γέγονεν ἠγνοεῖτο πολὺν
[13]	δὲ χάριν καὶ φιλίαν ἀντιλαμβανόντων.	Λῦσις	δὲ καὶ κεῖται καλῶς ὑφ´
[16]	ὁ Θεάνωρ ἐπιμειδιάσας ἔοικεν’ ἔφη	Λῦσις,	ὦ Σιμμία, φιλοχωρεῖν οὐδενὸς τῶν
[32]	οὐ μὴν ἔγνω γε τὸν	λύχνον	καταβαλεῖν καὶ διὰ σκότους συμμῖξαι
[15]	νύκτωρ τὰ τῶν πέλας μηδὲ	λωποδυτεῖν,	οὐδ´ εἰ μὴ προδίδωσί τις

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 24/08/2005