HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Plutarque, Oeuvres morales, Le démon de Socrate

Liste des contextes (ordre alphabétique)

ξ = 13 formes différentes pour 31 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[14]   χρη| μάτων· σοῦ δ´, ὦ ξένε, τὴν μὲν προθυμίαν (καλὴ γὰρ

[23]   τον’ ἔφη τὸ ἦθος, ὦ ξένε, τὸ τούτου, σιωπηλὸν καὶ πρὸς

[16]   αὐτοὶ διαλύεσθε πρὸς αὑτούς, ὦ ξένε· τὸν δὲ Λῦσιν ἡμῖν, εἰ

[2]   Σιμμίας πολὺν χρόνον ἐπὶ τῆς ξένης γεγονὼς καὶ πεπλανημένος ἐν ἀλλοδαποῖς

[6]   ὑπέρευ Θαλῆς ὁ παλαιὸς ἀπὸ ξένης ἐλθὼν διὰ χρόνου τῶν φίλων

[16]   ἔννοια πολλοῖς ἐπεισῆλθεν, ὡς ἐπὶ ξένης ὁ Λῦσις ἄλλως κεκήδευται καὶ

[8]   περιμεῖναι βουλόμενος ὑμῖν γνωρίσαι τὸν ξένον, ἄνδρα γενναῖον μὲν αὐτὸν ὄντα

[15]   ὦ φίλε Σιμμία, παραιτούμεθα τὸν ξένον ἐᾶν ἡμᾶς ἱκανῶς ἐγγυμνάσασθαι τῇ

[23]   ἀλλ´ ὅρα μὴ καὶ τὸν ξένον ἡμῖν παρακλητέον ἐπὶ τὴν ζήτησιν·

[6]   ἴσως θεῷ μελήσει· τὸν δὲ ξένον ἴστε τὸν ἀφιγμένον, ὦ Καφισία,

[13]   ὦ Ἐπαμεινώνδα, τίνα χρὴ τὸν ξένον καὶ πῶς καὶ πόθεν προσαγορεύειν;

[13]   εἰσιν ἀποσκεψαμένοις, μᾶλλον δὲ τὸν ξένον ὃν ἔοικεν ἡμῖν Ἐπαμεινώνδας ὁδὶ

[13]   τὸν αὐλητήν, ἑπόμενον δὲ τὸν ξένον οὐκ ἀγεννῆ τὸ εἶδος ἀλλὰ

[14]   δωρεὰν εὐωχοῦντες αὑτοὺς πολυτελέστερον, ὥσπερ ξένον ὑποδεδεγμένοι βαρύτερον τὸν πλοῦτον. ἄπαγ´,

[30]   ἐκεῖνον ὄντα φίλον αὐτῷ καὶ ξένον, ὡς ἔοικεν, ἐξαγγέλλουσα τὴν κάθοδον

[15]   οὐ δοκεῖ σοι; ὡμολόγησεν ὁ ξένος. ἆρ´ οὖν’ ἔφη διαφορὰν ὁρᾷς

[6]   καὶ τίς ἄν’ εἶπον ὁ ξένος εἴη; περιττῷ γὰρ ἀφ´ ὧν

[13]   δόγματα βεβαιῶν. ὑπολαβὼν δ´ ὁ ξένος οὐκοῦν’ ἔφη σὺ κωλύεις, ὦ

[14]   φίλων καὶ οἰκείων. ~Ταῦτα τοῦ ξένου λέγοντος ὁ μὲν πατὴρ ἐπεδάκρυσε

[15]   δ´ ἄσκησιν; ὁμολογήσαντος δὲ τοῦ ξένου φέρε τοίνυν πρῶτον ἐπὶ τῆς

[31]   παραστὰς ἐκ δεξιῶν καὶ τῷ ξίφει πατάξας αὐτόν ἐνταῦθ´’ ἔφη κεῖσο

[17]   βαδίζωμεν ἐπὶ τοὺς τυράννους τὰ ξίφη λαβόντες· ἀποκτιννύωμεν, ἀποθνήσκωμεν, ἀφειδῶμεν ἑαυτῶν.

[3]   λαβόντας ἐξουσίαν οὐκ ἀποθήσεσθαι τὰ ξίφη, πρὶν ἐμπλῆσαι τὴν πόλιν ὅλην

[31]   (ἐπιβο( υ) λὴν ἅμα τὸ ξίφος ἀνέλκων, διανιστάμενον δὲ χαλεπῶς τὸν

[28]   τῶν φίλων, παρῆν πρὸς ἡμᾶς ξίφος ἔχων καὶ θώρακα σιδηροῦν ὑπενδεδυμένος

[28]   μήτ´ ἐκπλαγέντος, ἀλλ´ ἕλκοντος τὸ ξίφος τοῦ Πελοπίδου καὶ καταμανθάνοντος. ἐν

[31]   τὴν χεῖρα τῇ λαβῇ τοῦ ξίφους ἐπιβεβληκώς, Καβίριχος ὁ κυαμευτὸς ἄρχων

[33]   δὲ τοὺς πόδας ἐν τῷ ξύλῳ δεδεμένοι τὰς χεῖρας ὀρέγοντες ἐβόων

[5]   δεόμενος δεῖξαι τοῖς ἱερεῦσιν, εἰ ξυνήσουσιν. ἀλλὰ περὶ τούτων μὲν ἴσως

[24]   δ´ Ἕλενος, Πριάμοιο φίλος παῖς, ξύνθετο θυμῷ βουλήν, ἥ ῥα θεοῖσιν

[33]   παράσημον; ἅμα δὲ τῷ λόγῳ ξυστὸν ἱππικὸν ἔχων διῆκε τῶν πλευρῶν

Chapitre
[14]	χρη\| μάτων· σοῦ δ´, ὦ	ξένε,	τὴν μὲν προθυμίαν (καλὴ γὰρ
[23]	τον’ ἔφη τὸ ἦθος, ὦ	ξένε,	τὸ τούτου, σιωπηλὸν καὶ πρὸς
[16]	αὐτοὶ διαλύεσθε πρὸς αὑτούς, ὦ	ξένε·	τὸν δὲ Λῦσιν ἡμῖν, εἰ
[2]	Σιμμίας πολὺν χρόνον ἐπὶ τῆς	ξένης	γεγονὼς καὶ πεπλανημένος ἐν ἀλλοδαποῖς
[6]	ὑπέρευ Θαλῆς ὁ παλαιὸς ἀπὸ	ξένης	ἐλθὼν διὰ χρόνου τῶν φίλων
[16]	ἔννοια πολλοῖς ἐπεισῆλθεν, ὡς ἐπὶ	ξένης	ὁ Λῦσις ἄλλως κεκήδευται καὶ
[8]	περιμεῖναι βουλόμενος ὑμῖν γνωρίσαι τὸν	ξένον,	ἄνδρα γενναῖον μὲν αὐτὸν ὄντα
[15]	ὦ φίλε Σιμμία, παραιτούμεθα τὸν	ξένον	ἐᾶν ἡμᾶς ἱκανῶς ἐγγυμνάσασθαι τῇ
[23]	ἀλλ´ ὅρα μὴ καὶ τὸν	ξένον	ἡμῖν παρακλητέον ἐπὶ τὴν ζήτησιν·
[6]	ἴσως θεῷ μελήσει· τὸν δὲ	ξένον	ἴστε τὸν ἀφιγμένον, ὦ Καφισία,
[13]	ὦ Ἐπαμεινώνδα, τίνα χρὴ τὸν	ξένον	καὶ πῶς καὶ πόθεν προσαγορεύειν;
[13]	εἰσιν ἀποσκεψαμένοις, μᾶλλον δὲ τὸν	ξένον	ὃν ἔοικεν ἡμῖν Ἐπαμεινώνδας ὁδὶ
[13]	τὸν αὐλητήν, ἑπόμενον δὲ τὸν	ξένον	οὐκ ἀγεννῆ τὸ εἶδος ἀλλὰ
[14]	δωρεὰν εὐωχοῦντες αὑτοὺς πολυτελέστερον, ὥσπερ	ξένον	ὑποδεδεγμένοι βαρύτερον τὸν πλοῦτον. ἄπαγ´,
[30]	ἐκεῖνον ὄντα φίλον αὐτῷ καὶ	ξένον,	ὡς ἔοικεν, ἐξαγγέλλουσα τὴν κάθοδον
[15]	οὐ δοκεῖ σοι; ὡμολόγησεν ὁ	ξένος.	ἆρ´ οὖν’ ἔφη διαφορὰν ὁρᾷς
[6]	καὶ τίς ἄν’ εἶπον ὁ	ξένος	εἴη; περιττῷ γὰρ ἀφ´ ὧν
[13]	δόγματα βεβαιῶν. ὑπολαβὼν δ´ ὁ	ξένος	οὐκοῦν’ ἔφη σὺ κωλύεις, ὦ
[14]	φίλων καὶ οἰκείων. ~Ταῦτα τοῦ	ξένου	λέγοντος ὁ μὲν πατὴρ ἐπεδάκρυσε
[15]	δ´ ἄσκησιν; ὁμολογήσαντος δὲ τοῦ	ξένου	φέρε τοίνυν πρῶτον ἐπὶ τῆς
[31]	παραστὰς ἐκ δεξιῶν καὶ τῷ	ξίφει	πατάξας αὐτόν ἐνταῦθ´’ ἔφη κεῖσο
[17]	βαδίζωμεν ἐπὶ τοὺς τυράννους τὰ	ξίφη	λαβόντες· ἀποκτιννύωμεν, ἀποθνήσκωμεν, ἀφειδῶμεν ἑαυτῶν.
[3]	λαβόντας ἐξουσίαν οὐκ ἀποθήσεσθαι τὰ	ξίφη,	πρὶν ἐμπλῆσαι τὴν πόλιν ὅλην
[31]	(ἐπιβο( υ) λὴν ἅμα τὸ	ξίφος	ἀνέλκων, διανιστάμενον δὲ χαλεπῶς τὸν
[28]	τῶν φίλων, παρῆν πρὸς ἡμᾶς	ξίφος	ἔχων καὶ θώρακα σιδηροῦν ὑπενδεδυμένος
[28]	μήτ´ ἐκπλαγέντος, ἀλλ´ ἕλκοντος τὸ	ξίφος	τοῦ Πελοπίδου καὶ καταμανθάνοντος. ἐν
[31]	τὴν χεῖρα τῇ λαβῇ τοῦ	ξίφους	ἐπιβεβληκώς, Καβίριχος ὁ κυαμευτὸς ἄρχων
[33]	δὲ τοὺς πόδας ἐν τῷ	ξύλῳ	δεδεμένοι τὰς χεῖρας ὀρέγοντες ἐβόων
[5]	δεόμενος δεῖξαι τοῖς ἱερεῦσιν, εἰ	ξυνήσουσιν.	ἀλλὰ περὶ τούτων μὲν ἴσως
[24]	δ´ Ἕλενος, Πριάμοιο φίλος παῖς,	ξύνθετο	θυμῷ βουλήν, ἥ ῥα θεοῖσιν
[33]	παράσημον; ἅμα δὲ τῷ λόγῳ	ξυστὸν	ἱππικὸν ἔχων διῆκε τῶν πλευρῶν

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 24/08/2005