HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Plutarque, Oeuvres morales, Le démon de Socrate

Liste des contextes (ordre alphabétique)

ν = 58 formes différentes pour 91 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[22]   δ´ εἴσῃ‘ φάναι σαφέστερον, ὦ νεανία, τρίτῳ μηνί· νῦν δ´ ἄπιθι.

[10]   οἷς κἀγὼ τοῦ Εὐθύφρονος ἐχόμενος, νεανίσκοι δέ τινες τὴν εὐθεῖαν βαδίζοντες

[17]   τὴν Σπαρτιατῶν φρουρὰν ἀπώσασθαι δυσὶ νεκροῖς ἢ τρισὶν οὐ ῥᾴδιον (οὐδὲ

[24]   προσφέρηται, ταύτῃ τὸν οἰκεῖον οὐ νεμεσᾷ δαίμονα βοηθεῖν ὁ θεὸς ἀλλ´

[28]   πρὸς τὸν κίνδυνον, ὥσπερ τοῦ Νεοπτολέμου, μήτ´ ὠχριάσαντος μήτ´ ἐκπλαγέντος, ἀλλ´

[21]   εἶπεν ὁ Σιμμίας ὦ Θεόκριτε· νέος γὰρ ὢν κομιδῇ κατέστρεψε τὸν

[13]   ἐπιγραφεὶς οἴχοιτο μακαριστός, ἀπεστάλην ἐγὼ νέος καὶ εἷς ὑπὸ πολλῶν καὶ

[21]   ἣν ἔχει δύναμιν, ἅτε δὴ νέος οὐκ ἀγεννὴς ἄρτι γεγευμένος φιλοσοφίας,

[20]   δίδωσιν· ὀστᾶ γὰρ ἀναίσθητα καὶ νεῦρα καὶ σάρκες ὑγρῶν περίπλεαι καὶ

[18]   ἡσυχῆ προσῆγε. τοῦ δ´ Ἱπποσθενείδου νεύσαντος αὐτῷ καὶ λέγειν κελεύσαντος εἰς

[2]   ἡδέως ἠκροᾶτο συγκαθιεὶς μετὰ τῶν νέων καὶ βουλόμενος ἡμᾶς ἐν λόγοις

[13]   πάντας πλὴν Φιλολάου καὶ Λύσιδος νέων ὄντων ἔτι ῥώμῃ καὶ κουφότητι

[2]   τῶν φυγάδων ὄντας δώδεκα τοὺς νεωτάτους μετὰ κυνῶν περὶ τὸν Κιθαιρῶνα

[27]   ἀλλὰ τί λέγωμεν αὐτοῖς; ὅτι νὴ Δί´’ εἶπεν ὁ Χάρων θεὶς

[18]   ὁδοὺς (κακὰς δ´ ἐπανόδους· ἃ νὴ Δία πάντα τρέψειαν εἰς αὐτὴν

[18]   οὖν ὁ Ἱπποσθενείδας Χλίδων’ ἔφη νὴ τὸν Ἡρακλέα· φεῦ, μή τι

[20]   τοῖς ἀθόρυβον τὸ ἦθος καὶ νήνεμον ἔχουσι τὴν ψυχήν, οὓς δὴ

[22]   γενέσεως. αἱ μὲν γὰρ ἄλλαι νῆσοι θεοὺς ἔχουσι· σελήνη δὲ δαιμόνων

[22]   λιμνῶδες. τῶν δὲ ῥοθίων τὰς νήσους ἅμα περιγινομένας ἐπανάγειν· οὐ μὴν

[22]   τὴν μὲν γῆν οὐδαμοῦ καθορᾶν, νήσους δὲ λαμπομένας μαλακῷ πυρὶ κατ´

[22]   τῆς γλαυκότητος ἐπιμιγνυμένοις· καὶ τῶν νήσων ὀλίγας μὲν δι εκ– πλεῖν

[9]   τὰ πράγματα πεπνῦσθαι καὶ λόγῳ νήφοντι μετιέναι τὴν ἀλήθειαν. ~Εἶεν’ εἶπεν

[17]   ἐκεῖνον ἀνέλωμεν, ἐφεδρεύει τῇ νυκτὶ νήφων Ἑρμιππίδας καὶ Ἄρκεσος) τί σπεύδομεν

[24]   δαιμόνιον, ἀλλ´ οἷον ἐπὶ τῶν νηχομένων ἐν θαλάττῃ τοὺς μὲν πελαγίους

[14]   πορφύρᾳ συμμεμιγμένῃ πρὸς χρυσίον, ὥσπερ Νικίας ὁ Ἀθηναῖος, διαποικιλοῦμεν; σοὶ δ´,

[18]   τὸν κέλητι τὰ Ἡράκλε ια νικῶντα πέρυσιν; ἐκεῖνον μὲν οὖν αὐτόν’

[30]   δὲ πνεῦμα μᾶλλον ἐπιτεῖνον ἤδη νιφετὸν ὑπεκίνει ψεκάδι λεπτῇ μεμιγμένον, ὥστε

[20]   ἄνθρωπον. ᾗ καὶ μάλιστα τὸ νοηθὲν ἡλίκην ἔχει ῥώμην καταμαθεῖν δίδωσιν·

[20]   ἅπτηται, ῥοπὴν λαβοῦσα πρὸς τὸ νοηθὲν κινεῖσθαι. ἐνταῦθα γὰρ εἰς τὸ

[20]   εἰ καὶ κατὰ (τοῦτο) τὸ νοηθὲν ὑπὸ τῶν δαιμόνων ὁ ἀὴρ

[20]   τὴν εὐφυᾶ ψυχὴν ἐπιθιγγάνων τῷ νοηθέντι πληγῆς μὴ δεομένην, ἡ δ´

[20]   καὶ περιττοῖς ἀνδράσι τὸν τοῦ νοήσαντος λόγον. ὥσπερ γὰρ αἱ πληγαὶ

[20]   συνοφθῆναι, καθ´ ὃν ἡ ψυχὴ νοήσασα ἐφέλκεται ταῖς ὁρμαῖς τὸν ὄγκον,

[20]   λόγων δέ τινων δόξας καὶ νοήσεις λαμβάνοντες οἴονται φθεγγομένων ἀκούειν. ἀλλὰ

[20]   γὰρ ὄντι τὰς μὲν ἀλλήλων νοήσεις οἷον ὑπὸ σκότῳ διὰ φωνῆς

[20]   ψυχὴν τοῦ ἀκροωμένου περαίνει τὴν νόησιν. ὥστε θαυμάζειν οὐκ ἄξιον, εἰ

[20]   φωνῆς τινος αἴσθησις ἢ λόγου νόησις εἴη συνάπτοντος ἀτόπῳ τινὶ τρόπῳ

[22]   σῶμα καταδυομένας ὅλας ψυχὰς ὁρᾶν νόμιζε, τοὺς δ´ οἷον ἀναλάμποντας πάλιν

[15]   ἔργον καὶ (ἀπόδειξιν ἀσκήσεως εἶναι νομίζεις; ἔργον’ εἶπεν ἐγὼ καὶ ἀπόδειξιν.

[21]   εἰς Τροφωνίου κατῆλθε δράσας τὰ νομιζόμενα περὶ τὸ μαντεῖον. ἐμμείνας δὲ

[16]   ἡμῖν ὅπως ἐκεῖ μεταλάχῃ τῶν νομιζομένων. τοιαύτῃ δὲ διανοίᾳ παραγενόμενος καὶ

[5]   λίμνης οὐκ ἀπὸ ταὐτομάτου γενέσθαι νομίζουσιν, ἀλλὰ μήνιμα τοῦ τάφου τοῦτο

[22]   πολλοὶ νοῦν καλοῦντες ἐντὸς εἶναι νομίζουσιν αὑτῶν, ὥσπερ ἐν τοῖς ἐσόπτροις

[15]   χάριν τε καὶ κτῆσιν εἶναι νομίζω τὴν μὲν αἰσχρὰν τὴν δ´

[5]   ὦ Φειδόλαε, καλῶς ἐξευρήσειν αὐτοὺς νομίζω· φεύγουσι γὰρ οἱ πλεῖστοι τῶν

[5]   γὰρ οἱ πλεῖστοι τῶν ἱππαρχηκότων νομίμως, μᾶλλον δὲ πάντες πλὴν Γοργίδου

[15]   πρὸς φιλαργυρίαν (καὶ γὰρ ὁ νόμος ἴσως ἐνταῦθα καὶ ὁ φόβος

[15]   δικαίων καὶ συγκεχωρημένων ὑπὸ τοῦ νόμου κερδῶν πολλάκις ἀφιστὰς ἑαυτὸν ἑκουσίως

[3]   πρὸς τὸ καλὸν ὑπὸ τῶν νόμων ἀγόμενος τὸν μέγιστον ὑποδύεται κίνδυνον

[20]   οἱ ἄνθρωποι συμβόλοις εἴδωλα τῶν νοουμένων καὶ εἰκόνας ὁρῶσιν, αὐτὰ δ´

[20]   κινεῖσθαι. ἐνταῦθα γὰρ εἰς τὸ νοοῦν αἱ τῶν παθῶν καὶ ὁρμῶν

[20]   ἐφαπτόμενον αὐτῷ τῷ δηλουμένῳ τοῦ νοοῦντος. πληγῇ γὰρ ἡ φωνὴ προσέοικε

[3]   σιδήρου καὶ πυρὸς ὑπισχνούμενον τὸ νόσημα παύσειν εὐγνωμονοίης ἄν, οἶμαι, τέμνειν

[14]   ἥκεις δὲ φάρμακα φίλοις μὴ νοσοῦσι κομίζων. ὥσπερ οὖν εἰ πολεμεῖσθαι

[22]   πῆ μὲν πολὺ βάθος κατὰ νότον μάλιστα, πῆ δ´ ἀραιὰ τενάγη

[20]   ἂν οἶμαι δυσπείστως ἔχοιμεν ὑπὸ νοῦ κρείσσονος νοῦν καὶ ψυχὴν ψυχῆς

[22]   ἔχει γὰρ ὧδε· ψυχὴ πᾶσα νοῦ μετέσχεν, ἄλογος δὲ καὶ ἄνους

[22]   (δια) φερόμενοι δαίμονές εἰσι τῶν νοῦν ἔχειν λεγομένων ἀνθρώπων. πειράθητι δὲ

[12]   τὸ μέλλον, εὐήθως ἀγανακτῶμεν, εἰ νοῦν ἔχων ἄνθρωπος ἐκ τούτων (ἂν)

[20]   ἐκέλευσεν ὅ τι ἂν ἐπὶ νοῦν ἴῃ πράττειν, καὶ μὴ βιάζεσθαι

[9]   ἄλλον ὄγκον προϊστάμενοι τῶν ἐπὶ νοῦν ἰόντων. (ὃ πολιτικοῖς μὲν ἀνδράσι

[20]   τινος φωνῆς φάσκουσι προσέχοντι τὸν νοῦν καὶ διαπυνθανομένῳ μετὰ σπουδῆς. ὅθεν

[20]   δυσπείστως ἔχοιμεν ὑπὸ νοῦ κρείσσονος νοῦν καὶ ψυχὴν ψυχῆς θειοτέρας ἄγεσθαι

[22]   δὲ φθορᾶς λειφθὲν οἱ πολλοὶ νοῦν καλοῦντες ἐντὸς εἶναι νομίζουσιν αὑτῶν,

[2]   διάγειν μᾶλλον ἢ προσέχειν τὸν νοῦν οἷς ἔπραττον ἐκεῖνοι. τῆς δ´

[20]   ἐντυγχάνωμεν· ὁ δὲ τοῦ κρείττονος νοῦς ἄγει τὴν εὐφυᾶ ψυχὴν ἐπιθιγγάνων

[22]   τὴν δὲ δευτέραν τῇ τρίτῃ Νοῦς καθ´ ἥλιον, τὴν δὲ τρίτην

[20]   τοῖς δηλουμένοις. Σωκράτει δ´ ὁ νοῦς καθαρὸς ὢν καὶ ἀπαθής, τῷ

[21]   τὸ μαντεῖον. ἐμμείνας δὲ δύο νύκτας κάτω καὶ μίαν ἡμέραν, τῶν

[34]   δὲ περὶ τὴν ἄκραν κάτω νυκτερεύειν, οἱ δ´ ἄνω, τούτων μὲν

[8]   ἥκει πρὸς ἡμᾶς; ἐκεῖνον’ ἔφη νυκτερεύσαντα περὶ τὸν τάφον ἐμοὶ δοκεῖ

[3]   πρὸς ὀργὴν καὶ θυμοειδεῖς, ἐν νυκτὶ λαβόντας ἐξουσίαν οὐκ ἀποθήσεσθαι τὰ

[17]   κἂν ἐκεῖνον ἀνέλωμεν, ἐφεδρεύει τῇ νυκτὶ νήφων Ἑρμιππίδας καὶ Ἄρκεσος) τί

[16]   ταῦτα πράσσειν. προϊούσης δὲ τῆς νυκτὸς εἶδον μὲν οὐδέν, ἀκοῦσαι δὲ

[17]   καὶ ἀτόπου. τῆς γὰρ ἄλλης νυκτὸς ᾤμην αὐτοῦ τὴν οἰκίαν ὠδίνειν

[6]   παρὰ τὸ Λύσιδος μνημεῖον ἐκ νυκτῶν ἀνιστάμενον, ἀκολουθίας πλήθει καὶ κατασκευῇ

[22]   ὡς ἀπολείπουσα παντάπασι τὸ σῶμα νύκτωρ καὶ μεθ´ ἡμέραν ἐπλανᾶτο πολὺν

[5]   ἀρχὴν μόνος ἄγων μόνον ἔδειξε νύκτωρ, καί τινας ἐπ´ αὐτῷ δράσαντες

[15]   οὐ τὸ μὴ κλέπτειν ἐπιόντα νύκτωρ τὰ τῶν πέλας μηδὲ λωποδυτεῖν,

[8]   εἰς Ἰταλίαν, εἰ μή τι νύκτωρ ὑπεναντιωθείη δαιμόνιον. ὁ μὲν οὖν

[1]   κατοκνήσαντος ἐλθεῖν, εἰ μὴ καὶ νῦν Ἀθηναίοις πέρα τοῦ δέοντος ἐδόκουν

[5]   δεδιότες τοὺς ἄνδρας· οἱ δὲ νῦν ἄρχοντες ἐν τῇ Καδμείᾳ τὸ

[22]   σαφέστερον, ὦ νεανία, τρίτῳ μηνί· νῦν δ´ ἄπιθι. παυσαμένης δὲ τῆς

[22]   ἀφανίσαντες τὸ σῶμα κοιμωμένου μέχρι νῦν δίκην ἐν τῷ ταρτάρῳ τίνουσι.

[27]   κινδυνεύειν μεθ´ ἡμῶν ἐγκαταλαμβανόμενον; καὶ νῦν ἐκπεμπτέος, ἵν´ ἡμῖν, ἐάν τι

[15]   (μετὰ) ἐγκρατείας οὐχ ᾗπερ ἔτι νῦν ἐφείλκυσθε πάντες ὑμεῖς, ὅταν γυμνασάμενοι

[13]   μέγα Πυθαγόρου κλέος· ἀλλὰ καὶ νῦν ἥκει δεῦρο μακρὰν ὁδὸν ἐξ

[5]   ἄρτι Λυσανορίδας ἡμῖν ἐκοινοῦτο· καὶ νῦν μὲν ἄπεισιν εἰς Ἁλίαρτον ἐπιχώσων

[29]   καὶ λόγους ψευδεῖς ἐνοχλήσαντας ἡμῖν, νυνὶ δ´‘ ἔφην οὐδὲν ἀκήκοα τοιοῦτον,

[7]   ὅταν ἥκῃ πρὸς ἡμᾶς, δεξόμεθα· νυνὶ δ´ ὑπὲρ ὧν ἀρτίως ἠποροῦμεν,

[20]   δὲ τῷ τὴν ψυχὴν ἐν νῷ τι βαλέσθαι καὶ πρὸς αὐτὸ

Chapitre
[22]	δ´ εἴσῃ‘ φάναι σαφέστερον, ὦ	νεανία,	τρίτῳ μηνί· νῦν δ´ ἄπιθι.
[10]	οἷς κἀγὼ τοῦ Εὐθύφρονος ἐχόμενος,	νεανίσκοι	δέ τινες τὴν εὐθεῖαν βαδίζοντες
[17]	τὴν Σπαρτιατῶν φρουρὰν ἀπώσασθαι δυσὶ	νεκροῖς	ἢ τρισὶν οὐ ῥᾴδιον (οὐδὲ
[24]	προσφέρηται, ταύτῃ τὸν οἰκεῖον οὐ	νεμεσᾷ	δαίμονα βοηθεῖν ὁ θεὸς ἀλλ´
[28]	πρὸς τὸν κίνδυνον, ὥσπερ τοῦ	Νεοπτολέμου,	μήτ´ ὠχριάσαντος μήτ´ ἐκπλαγέντος, ἀλλ´
[21]	εἶπεν ὁ Σιμμίας ὦ Θεόκριτε·	νέος	γὰρ ὢν κομιδῇ κατέστρεψε τὸν
[13]	ἐπιγραφεὶς οἴχοιτο μακαριστός, ἀπεστάλην ἐγὼ	νέος	καὶ εἷς ὑπὸ πολλῶν καὶ
[21]	ἣν ἔχει δύναμιν, ἅτε δὴ	νέος	οὐκ ἀγεννὴς ἄρτι γεγευμένος φιλοσοφίας,
[20]	δίδωσιν· ὀστᾶ γὰρ ἀναίσθητα καὶ	νεῦρα	καὶ σάρκες ὑγρῶν περίπλεαι καὶ
[18]	ἡσυχῆ προσῆγε. τοῦ δ´ Ἱπποσθενείδου	νεύσαντος	αὐτῷ καὶ λέγειν κελεύσαντος εἰς
[2]	ἡδέως ἠκροᾶτο συγκαθιεὶς μετὰ τῶν	νέων	καὶ βουλόμενος ἡμᾶς ἐν λόγοις
[13]	πάντας πλὴν Φιλολάου καὶ Λύσιδος	νέων	ὄντων ἔτι ῥώμῃ καὶ κουφότητι
[2]	τῶν φυγάδων ὄντας δώδεκα τοὺς	νεωτάτους	μετὰ κυνῶν περὶ τὸν Κιθαιρῶνα
[27]	ἀλλὰ τί λέγωμεν αὐτοῖς; ὅτι	νὴ	Δί´’ εἶπεν ὁ Χάρων θεὶς
[18]	ὁδοὺς (κακὰς δ´ ἐπανόδους· ἃ	νὴ	Δία πάντα τρέψειαν εἰς αὐτὴν
[18]	οὖν ὁ Ἱπποσθενείδας Χλίδων’ ἔφη	νὴ	τὸν Ἡρακλέα· φεῦ, μή τι
[20]	τοῖς ἀθόρυβον τὸ ἦθος καὶ	νήνεμον	ἔχουσι τὴν ψυχήν, οὓς δὴ
[22]	γενέσεως. αἱ μὲν γὰρ ἄλλαι	νῆσοι	θεοὺς ἔχουσι· σελήνη δὲ δαιμόνων
[22]	λιμνῶδες. τῶν δὲ ῥοθίων τὰς	νήσους	ἅμα περιγινομένας ἐπανάγειν· οὐ μὴν
[22]	τὴν μὲν γῆν οὐδαμοῦ καθορᾶν,	νήσους	δὲ λαμπομένας μαλακῷ πυρὶ κατ´
[22]	τῆς γλαυκότητος ἐπιμιγνυμένοις· καὶ τῶν	νήσων	ὀλίγας μὲν δι εκ– πλεῖν
[9]	τὰ πράγματα πεπνῦσθαι καὶ λόγῳ	νήφοντι	μετιέναι τὴν ἀλήθειαν. ~Εἶεν’ εἶπεν
[17]	ἐκεῖνον ἀνέλωμεν, ἐφεδρεύει τῇ νυκτὶ	νήφων	Ἑρμιππίδας καὶ Ἄρκεσος) τί σπεύδομεν
[24]	δαιμόνιον, ἀλλ´ οἷον ἐπὶ τῶν	νηχομένων	ἐν θαλάττῃ τοὺς μὲν πελαγίους
[14]	πορφύρᾳ συμμεμιγμένῃ πρὸς χρυσίον, ὥσπερ	Νικίας	ὁ Ἀθηναῖος, διαποικιλοῦμεν; σοὶ δ´,
[18]	τὸν κέλητι τὰ Ἡράκλε ια	νικῶντα	πέρυσιν; ἐκεῖνον μὲν οὖν αὐτόν’
[30]	δὲ πνεῦμα μᾶλλον ἐπιτεῖνον ἤδη	νιφετὸν	ὑπεκίνει ψεκάδι λεπτῇ μεμιγμένον, ὥστε
[20]	ἄνθρωπον. ᾗ καὶ μάλιστα τὸ	νοηθὲν	ἡλίκην ἔχει ῥώμην καταμαθεῖν δίδωσιν·
[20]	ἅπτηται, ῥοπὴν λαβοῦσα πρὸς τὸ	νοηθὲν	κινεῖσθαι. ἐνταῦθα γὰρ εἰς τὸ
[20]	εἰ καὶ κατὰ (τοῦτο) τὸ	νοηθὲν	ὑπὸ τῶν δαιμόνων ὁ ἀὴρ
[20]	τὴν εὐφυᾶ ψυχὴν ἐπιθιγγάνων τῷ	νοηθέντι	πληγῆς μὴ δεομένην, ἡ δ´
[20]	καὶ περιττοῖς ἀνδράσι τὸν τοῦ	νοήσαντος	λόγον. ὥσπερ γὰρ αἱ πληγαὶ
[20]	συνοφθῆναι, καθ´ ὃν ἡ ψυχὴ	νοήσασα	ἐφέλκεται ταῖς ὁρμαῖς τὸν ὄγκον,
[20]	λόγων δέ τινων δόξας καὶ	νοήσεις	λαμβάνοντες οἴονται φθεγγομένων ἀκούειν. ἀλλὰ
[20]	γὰρ ὄντι τὰς μὲν ἀλλήλων	νοήσεις	οἷον ὑπὸ σκότῳ διὰ φωνῆς
[20]	ψυχὴν τοῦ ἀκροωμένου περαίνει τὴν	νόησιν.	ὥστε θαυμάζειν οὐκ ἄξιον, εἰ
[20]	φωνῆς τινος αἴσθησις ἢ λόγου	νόησις	εἴη συνάπτοντος ἀτόπῳ τινὶ τρόπῳ
[22]	σῶμα καταδυομένας ὅλας ψυχὰς ὁρᾶν	νόμιζε,	τοὺς δ´ οἷον ἀναλάμποντας πάλιν
[15]	ἔργον καὶ (ἀπόδειξιν ἀσκήσεως εἶναι	νομίζεις;	ἔργον’ εἶπεν ἐγὼ καὶ ἀπόδειξιν.
[21]	εἰς Τροφωνίου κατῆλθε δράσας τὰ	νομιζόμενα	περὶ τὸ μαντεῖον. ἐμμείνας δὲ
[16]	ἡμῖν ὅπως ἐκεῖ μεταλάχῃ τῶν	νομιζομένων.	τοιαύτῃ δὲ διανοίᾳ παραγενόμενος καὶ
[5]	λίμνης οὐκ ἀπὸ ταὐτομάτου γενέσθαι	νομίζουσιν,	ἀλλὰ μήνιμα τοῦ τάφου τοῦτο
[22]	πολλοὶ νοῦν καλοῦντες ἐντὸς εἶναι	νομίζουσιν	αὑτῶν, ὥσπερ ἐν τοῖς ἐσόπτροις
[15]	χάριν τε καὶ κτῆσιν εἶναι	νομίζω	τὴν μὲν αἰσχρὰν τὴν δ´
[5]	ὦ Φειδόλαε, καλῶς ἐξευρήσειν αὐτοὺς	νομίζω·	φεύγουσι γὰρ οἱ πλεῖστοι τῶν
[5]	γὰρ οἱ πλεῖστοι τῶν ἱππαρχηκότων	νομίμως,	μᾶλλον δὲ πάντες πλὴν Γοργίδου
[15]	πρὸς φιλαργυρίαν (καὶ γὰρ ὁ	νόμος	ἴσως ἐνταῦθα καὶ ὁ φόβος
[15]	δικαίων καὶ συγκεχωρημένων ὑπὸ τοῦ	νόμου	κερδῶν πολλάκις ἀφιστὰς ἑαυτὸν ἑκουσίως
[3]	πρὸς τὸ καλὸν ὑπὸ τῶν	νόμων	ἀγόμενος τὸν μέγιστον ὑποδύεται κίνδυνον
[20]	οἱ ἄνθρωποι συμβόλοις εἴδωλα τῶν	νοουμένων	καὶ εἰκόνας ὁρῶσιν, αὐτὰ δ´
[20]	κινεῖσθαι. ἐνταῦθα γὰρ εἰς τὸ	νοοῦν	αἱ τῶν παθῶν καὶ ὁρμῶν
[20]	ἐφαπτόμενον αὐτῷ τῷ δηλουμένῳ τοῦ	νοοῦντος.	πληγῇ γὰρ ἡ φωνὴ προσέοικε
[3]	σιδήρου καὶ πυρὸς ὑπισχνούμενον τὸ	νόσημα	παύσειν εὐγνωμονοίης ἄν, οἶμαι, τέμνειν
[14]	ἥκεις δὲ φάρμακα φίλοις μὴ	νοσοῦσι	κομίζων. ὥσπερ οὖν εἰ πολεμεῖσθαι
[22]	πῆ μὲν πολὺ βάθος κατὰ	νότον	μάλιστα, πῆ δ´ ἀραιὰ τενάγη
[20]	ἂν οἶμαι δυσπείστως ἔχοιμεν ὑπὸ	νοῦ	κρείσσονος νοῦν καὶ ψυχὴν ψυχῆς
[22]	ἔχει γὰρ ὧδε· ψυχὴ πᾶσα	νοῦ	μετέσχεν, ἄλογος δὲ καὶ ἄνους
[22]	(δια) φερόμενοι δαίμονές εἰσι τῶν	νοῦν	ἔχειν λεγομένων ἀνθρώπων. πειράθητι δὲ
[12]	τὸ μέλλον, εὐήθως ἀγανακτῶμεν, εἰ	νοῦν	ἔχων ἄνθρωπος ἐκ τούτων (ἂν)
[20]	ἐκέλευσεν ὅ τι ἂν ἐπὶ	νοῦν	ἴῃ πράττειν, καὶ μὴ βιάζεσθαι
[9]	ἄλλον ὄγκον προϊστάμενοι τῶν ἐπὶ	νοῦν	ἰόντων. (ὃ πολιτικοῖς μὲν ἀνδράσι
[20]	τινος φωνῆς φάσκουσι προσέχοντι τὸν	νοῦν	καὶ διαπυνθανομένῳ μετὰ σπουδῆς. ὅθεν
[20]	δυσπείστως ἔχοιμεν ὑπὸ νοῦ κρείσσονος	νοῦν	καὶ ψυχὴν ψυχῆς θειοτέρας ἄγεσθαι
[22]	δὲ φθορᾶς λειφθὲν οἱ πολλοὶ	νοῦν	καλοῦντες ἐντὸς εἶναι νομίζουσιν αὑτῶν,
[2]	διάγειν μᾶλλον ἢ προσέχειν τὸν	νοῦν	οἷς ἔπραττον ἐκεῖνοι. τῆς δ´
[20]	ἐντυγχάνωμεν· ὁ δὲ τοῦ κρείττονος	νοῦς	ἄγει τὴν εὐφυᾶ ψυχὴν ἐπιθιγγάνων
[22]	τὴν δὲ δευτέραν τῇ τρίτῃ	Νοῦς	καθ´ ἥλιον, τὴν δὲ τρίτην
[20]	τοῖς δηλουμένοις. Σωκράτει δ´ ὁ	νοῦς	καθαρὸς ὢν καὶ ἀπαθής, τῷ
[21]	τὸ μαντεῖον. ἐμμείνας δὲ δύο	νύκτας	κάτω καὶ μίαν ἡμέραν, τῶν
[34]	δὲ περὶ τὴν ἄκραν κάτω	νυκτερεύειν,	οἱ δ´ ἄνω, τούτων μὲν
[8]	ἥκει πρὸς ἡμᾶς; ἐκεῖνον’ ἔφη	νυκτερεύσαντα	περὶ τὸν τάφον ἐμοὶ δοκεῖ
[3]	πρὸς ὀργὴν καὶ θυμοειδεῖς, ἐν	νυκτὶ	λαβόντας ἐξουσίαν οὐκ ἀποθήσεσθαι τὰ
[17]	κἂν ἐκεῖνον ἀνέλωμεν, ἐφεδρεύει τῇ	νυκτὶ	νήφων Ἑρμιππίδας καὶ Ἄρκεσος) τί
[16]	ταῦτα πράσσειν. προϊούσης δὲ τῆς	νυκτὸς	εἶδον μὲν οὐδέν, ἀκοῦσαι δὲ
[17]	καὶ ἀτόπου. τῆς γὰρ ἄλλης	νυκτὸς	ᾤμην αὐτοῦ τὴν οἰκίαν ὠδίνειν
[6]	παρὰ τὸ Λύσιδος μνημεῖον ἐκ	νυκτῶν	ἀνιστάμενον, ἀκολουθίας πλήθει καὶ κατασκευῇ
[22]	ὡς ἀπολείπουσα παντάπασι τὸ σῶμα	νύκτωρ	καὶ μεθ´ ἡμέραν ἐπλανᾶτο πολὺν
[5]	ἀρχὴν μόνος ἄγων μόνον ἔδειξε	νύκτωρ,	καί τινας ἐπ´ αὐτῷ δράσαντες
[15]	οὐ τὸ μὴ κλέπτειν ἐπιόντα	νύκτωρ	τὰ τῶν πέλας μηδὲ λωποδυτεῖν,
[8]	εἰς Ἰταλίαν, εἰ μή τι	νύκτωρ	ὑπεναντιωθείη δαιμόνιον. ὁ μὲν οὖν
[1]	κατοκνήσαντος ἐλθεῖν, εἰ μὴ καὶ	νῦν	Ἀθηναίοις πέρα τοῦ δέοντος ἐδόκουν
[5]	δεδιότες τοὺς ἄνδρας· οἱ δὲ	νῦν	ἄρχοντες ἐν τῇ Καδμείᾳ τὸ
[22]	σαφέστερον, ὦ νεανία, τρίτῳ μηνί·	νῦν	δ´ ἄπιθι. παυσαμένης δὲ τῆς
[22]	ἀφανίσαντες τὸ σῶμα κοιμωμένου μέχρι	νῦν	δίκην ἐν τῷ ταρτάρῳ τίνουσι.
[27]	κινδυνεύειν μεθ´ ἡμῶν ἐγκαταλαμβανόμενον; καὶ	νῦν	ἐκπεμπτέος, ἵν´ ἡμῖν, ἐάν τι
[15]	(μετὰ) ἐγκρατείας οὐχ ᾗπερ ἔτι	νῦν	ἐφείλκυσθε πάντες ὑμεῖς, ὅταν γυμνασάμενοι
[13]	μέγα Πυθαγόρου κλέος· ἀλλὰ καὶ	νῦν	ἥκει δεῦρο μακρὰν ὁδὸν ἐξ
[5]	ἄρτι Λυσανορίδας ἡμῖν ἐκοινοῦτο· καὶ	νῦν	μὲν ἄπεισιν εἰς Ἁλίαρτον ἐπιχώσων
[29]	καὶ λόγους ψευδεῖς ἐνοχλήσαντας ἡμῖν,	νυνὶ	δ´‘ ἔφην οὐδὲν ἀκήκοα τοιοῦτον,
[7]	ὅταν ἥκῃ πρὸς ἡμᾶς, δεξόμεθα·	νυνὶ	δ´ ὑπὲρ ὧν ἀρτίως ἠποροῦμεν,
[20]	δὲ τῷ τὴν ψυχὴν ἐν	νῷ	τι βαλέσθαι καὶ πρὸς αὐτὸ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 24/08/2005