HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Plutarque, Oeuvres morales, Le démon de Socrate

Liste des contextes (ordre alphabétique)


α  =  739 formes différentes pour 1297 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Chapitre
[15]   καλῶς δίδωσιν; ὡμολόγησεν. δ´     τις καλῶς δίδωσι δεξάμενος οὐ
[21]   τι τοιοῦτον παρ– αγόντων καταφρονοῦσιν·     δὲ Τιμάρχου τοῦ Χαιρωνέως ἠκούσαμεν
[15]   ἄσκησίς ἐστι τῇ ψυχῇ πρὸς     κεκώλυται. πάνυ μὲν οὖν’ εἶπεν.
[20]   εἴη τὸ Σωκράτους λεγόμενον δαιμόνιον.     μὲν οὖν πρὸς τὸν Γαλαξιδώρου
[3]   μὴ πράσσειν εἰκότως ἀντιτείνει πρὸς     μὴ πέφυκε μηδὲ δοκιμάζει παρακαλούμενος.
[18]   μὲν ὁδοὺς (κακὰς δ´ ἐπανόδους·     νὴ Δία πάντα τρέψειαν εἰς
[7]   τὰ γράμματα συμβαλεῖν τοῦ πίνακος,     παρ´ ἡμῶν ἔλαβεν Ἀγησίλαος τὸν
[23]   μήτ´ ἐλάσσονα φθεγγομένῳ. σὺ οὖν     φρονεῖς αὐτὸς δίελθε περὶ τῶν
[7]   καὶ μαθημάτων τὰ πάθη καταπραΰνοντας  ἀβλαβῶς   καὶ ὠφελίμως ἀλλήλοις συμφέρεσθαι. ~Μεταξὺ
[25]   σοι διαλεχθῆναι (ὁ) Θεόκριτος οὑτοσί.  ἀγαθῇ   τύχῃ’ εἶπε διαλεγέσθω’ καὶ προῆγεν
[14]   ἔφην ἐγώ τὴν φίλην καὶ  ἀγαθὴν   κουροτρόφον‘ ἀλλ´ ἄμυνε· σὸς γὰρ
[27]   τὸ δὲ λοιπόν, ἄνδρες  ἀγαθοί,   πρὸς τὸ συμπεσὸν ἀντιτάξασθε, μὴ
[34]   αὐτούς, ἧκον δὲ πολλοὶ καὶ  ἀγαθοὶ   τῶν πολιτῶν ὁμοῦ καὶ συνέρρεον
[1]   μὴν ἄξιον εἰδέναι πατέρων ὄντας  ἀγαθῶν   καὶ πρὸς ὑμᾶς ~(ΠΕΡΙ ΤΟΥ
[27]   καὶ κινδύνευε μετὰ πολλῶν καὶ  ἀγαθῶν   πολιτῶν ὑπὲρ ἐλευθερίας καὶ ἀρετῆς·
[22]   τροφὴν καὶ παίδευσιν ἀστείαν, οὐκ  ἄγαν   σκληρὸν καὶ ἄγριον παρεχομέναις τὸ
[27]   Χάρωνα καὶ κελεύειν ἀνοίγειν καὶ  ἀγανακτεῖν   βράδιον ὑπακουόντων. θορυβηθεὶς οὖν
[18]   ἑσπέρας αἰτησαμένης αὐτοῦ τῆς γυναικός.  ἀγανακτοῦντος   δ´ ἐμοῦ καὶ κακῶς αὐτὴν
[12]   συμβάλλει πρὸς τὸ μέλλον, εὐήθως  ἀγανακτῶμεν,   εἰ νοῦν ἔχων ἄνθρωπος ἐκ
[5]   παρέτυχον, καὶ πολλὰ δυσανασχετῶν καὶ  ἀγανακτῶν   πρὸς τοὺς πολίτας ἐγκατελείφθην ὑπ´
[24]   αὑτὸν ἀσκεῖ καὶ τρέφει καὶ  ἀγαπᾷ   διαφερόντως, οὕτω καὶ ἡμῶν οἱ
[27]   ἄνδρες, ἐμοὶ μόνος ἐστὶ καὶ  ἀγαπητός,   ὥσπερ ἴστε· τοῦτον ὑμῖν παραδίδωμι
[14]   γὰρ καὶ φιλόσοφος) δέχομαι καὶ  ἀγαπῶ   διαφερόντως, ἥκεις δὲ φάρμακα φίλοις
[4]   φεύγοντας μενεῖν μεθ´ ἡσυχίας  ἀγαπῶντας   ἄν τις διδῷ τὴν ἀσφάλειαν.
[27]   καὶ μετὰ μικρὸν ἧκέ τις  ἀγγέλλων   ὑπηρέτας τοῦ Ἀρχίου δύο κόπτειν
[20]   δὲ τοῦ κρείττονος νοῦς  ἄγει   τὴν εὐφυᾶ ψυχὴν ἐπιθιγγάνων τῷ
[11]   ὁλκὴ μία καθ´ αὑτὴν οὐκ  ἄγει   (τὸν ζυγόν, ἰσορροποῦντι δὲ βάρει
[33]   καὶ Φίλιππος κελεύουσί σε ταχέως  ἄγειν   ἐπ´ αὐτοὺς Ἀμφίθεον. δ´
[7]   διὰ τῶν γραμμάτων τὸν θεὸν  ἄγειν   σχολὴν καὶ εἰρήνην διὰ φιλοσοφίας
[24]   εὐθύνοντες· ὧν οἱ πολλοὶ καὶ  ἀγελαῖοι   παντάπασιν ἀπείρως ἔχουσιν. οὐδὲ γὰρ
[24]   ἡμᾶς τοὺς βελτίστους οἷον ἐξ  ἀγέλης   χαράξαντες ἰδίας τινὸς καὶ περιττῆς
[15]   οὖν’ ἔφη τὸ πενίαν δυσχεραίνειν  ἀγεννές   ἐστι τὸ δὲ πλοῦτον δεδιέναι
[13]   ἑπόμενον δὲ τὸν ξένον οὐκ  ἀγεννῆ   τὸ εἶδος ἀλλὰ πραότητα καὶ
[21]   δύναμιν, ἅτε δὴ νέος οὐκ  ἀγεννὴς   ἄρτι γεγευμένος φιλοσοφίας, ἐμοὶ καὶ
[20]   ἦσαν ἤδη πρόσω ζητήσεως οὐκ  ἀγεννοῦς   ἀλλ´ ἧς ὀλίγον ἔμπροσθεν οἱ
[20]   νοῦν καὶ ψυχὴν ψυχῆς θειοτέρας  ἄγεσθαι   θύραθεν ἐφαπτομένης ἣν πέφυκεν ἐπαφὴν
[5]   παρεγένου καὶ αὐτός, ὅτε πέμψας  Ἀγησίλαος   εἰς Σπάρτην τὰ λείψανα μετεκόμιζε.
[7]   πίνακος, παρ´ ἡμῶν ἔλαβεν  Ἀγησίλαος   τὸν Ἀλκμήνης τάφον ἀνασκευασάμενος. καὶ
[5]   χαρακτήρων ἐμφερέστατος Αἰγυπτίοις· διὸ καὶ  Ἀγησίλαος,   ὡς ἔφασαν, ἐξέπεμψεν ἀντίγραφα τῷ
[7]   Φειδόλαε, γράμματα δὲ πολλὰ παρ´  Ἀγησιλάου   κομίζων Ἀγητορίδας Σπαρτιάτης ἧκεν
[7]   δὲ πολλὰ παρ´ Ἀγησιλάου κομίζων  Ἀγητορίδας   Σπαρτιάτης ἧκεν εἰς Μέμφιν
[29]   πρᾶξιν οὐδενός· οὐ γὰρ ἂν  ἀγνοεῖν   τὴν οἰκίαν αὐτούς, εἴ τις
[22]   ἄρα‘ φάναι τοὺς δαίμονας ὁρῶν  ἀγνοεῖς.   ἔχει γὰρ ὧδε· ψυχὴ πᾶσα
[1]   τοὺς λόγους προσπεριβαλέσθαι κελεύεις. (ΑΡΧΙΔΑΜΟΣ)  Ἀγνοεῖς,   Καφισία, τοὺς ἄνδρας;
[18]   καὶ συνέτεινον εὐθύς, ἵνα μηδὲν  ἀγνοῆτε   τῶν γεγονότων. ὡς γὰρ ἐκέλευσας
[30]   τὰς τῶν πολεμίων μαλακίας καὶ  ἀγνοίας   ταῖς ἡμετέραις ἐπανισοῦσα τόλμαις καὶ
[29]   εἶπον εἶναι λέγονται καὶ τίνες;  ἀγνοοῦμεν‘   Ἀρχίας εἶπε καί σε
[12]   τῶν μαντικῶν ἑκάστου τὴν δύναμιν  ἀγνοοῦντες,   συμβάλλει πρὸς τὸ μέλλον,
[17]   προῦπτον ὄλεθρον καὶ τοῦτο μηδ´  ἀγνοούντων   τῶν ἐχθρῶν παντάπασι τὴν κάθοδον;
[6]   κατηυλισμένον ἐπὶ στιβάδων· φαίνεσθαι γὰρ  ἄγνου   καὶ μυρίκης χαμεύνας ἔτι δ´
[5]   Ἀλέῳ κατὰ δή τινα χρησμόν,  ἀγνοῶν   τὸν Ἄλεον ὅστις ἦν· ἐπανελθὼν
[5]   ἐστι τὸν Δίρκης ἀναζητεῖν τάφον  ἄγνωστον   ὄντα τοῖς Θηβαίοις πλὴν τῶν
[27]   τηνικαῦτα βαδίζων διαταράξω τινὰς (ὡς  ἀγόμενος.   οὕτως’ ἔφη ποίει· καὶ γὰρ
[3]   τὸ καλὸν ὑπὸ τῶν νόμων  ἀγόμενος   τὸν μέγιστον ὑποδύεται κίνδυνον ἑκουσίως
[11]   ὑπὸ μείζονος ἐπιστασίας καὶ ἀρχῆς  ἀγομένου   πρὸς τὸ καλόν. ἀκούω δὲ
[22]   οὖν ὀψέ ποτε καὶ βραδέως  ἄγονται   καὶ καθίστανται πρὸς τὸ δέον.
[1]   πρεσβείας ἀφιγμένους ἕνεκα καὶ σχολὴν  ἄγοντας,   ἄχρι οὗ τὰς ἀποκρίσεις τοῦ
[31]   διεφθείραμεν ἡμεῖς, τοὺς δ´ ἡσυχίαν  ἄγοντας   εἰς τὸν ἀνδρῶνα κατεκλείσαμεν οὐ
[21]   πταρμοὺς τι τοιοῦτον παρ–  αγόντων   καταφρονοῦσιν· δὲ Τιμάρχου τοῦ
[20]   παιδός, εὐχόμενον ὑπὲρ αὐτοῦ Διὶ  Ἀγοραίῳ   καὶ Μούσαις, τὰ δ´ ἄλλα
[34]   παρεκάλουν βοηθεῖν ἐλθόντας εἰς τὴν  ἀγοράν,   ἅμα πάντες εὐθὺς ἐπὶ τὴν
[34]   ἐπιχεομένων, ἡμᾶς δὲ περὶ τὴν  ἀγορὰν   ἀφορῶντες, οὐδενὸς μέρους ἡσυχάζοντος, ἀλλὰ
[18]   κατ´ οἶκον εὑρὼν μήτ´ ἐπ´  ἀγορᾶς   δεῦρο πρὸς τούτους ἐτεκμαιρόμην ἥκειν
[34]   δ´ οἱ μὲν ἐπὶ τῆς  ἀγορᾶς   ἐσήμαινον οἱ δὲ κατ´ ἄλλους
[16]   ὀλίγαι δ´ ἃς δαίμονες ἀνθρώπους  ἄγουσιν.   μὲν οὖν Θεάνωρ ταῦτ´
[22]   ἀστείαν, οὐκ ἄγαν σκληρὸν καὶ  ἄγριον   παρεχομέναις τὸ ἄλογον· τοὺς δ´
[6]   ἅπαντας ἡμᾶς Ἡράκλεις, εἶπεν  ἀγρίων   καὶ βαρβάρων ἠθῶν· εἶτ´ οὐχ
[1]   τοῦ δήμου λάβωμεν, ἀντιτείνειν καὶ  ἀγροικίζεσθαι   πρὸς εὐγνώμονα καὶ φίλον ἑταῖρον
[14]   πρὸς ἡμᾶς καὶ δεομένῳ λαβεῖν  ἀγροικότερος   ἐφάνην ἀποκρινόμενος ἀδίκων χειρῶν αὐτὸν
[17]   Χάρων, εὐλαβείας, ἐχθὲς ἐξ  ἀγροῦ   μοι συνοδεύων Ὑπατόδωρος Ἐριάνθους,
[32]   πολιτῶν καὶ κατ´ ἀλκὴν διαφέρουσιν.  ἀγὼν   δ´ ἦν τῷ Πελοπίδᾳ πρὸς
[5]   τὸν παραλαμβάνοντα τὴν ἀρχὴν μόνος  ἄγων   μόνον ἔδειξε νύκτωρ, καί τινας
[2]   ὑπόπλεως· ὧν ὁπότε τυγχάνοι σχολὴν  ἄγων   Ἀρχίας, ἡδέως ἠκροᾶτο συγκαθιεὶς
[7]   πρὸς ἡμᾶς ἔφρασεν, ὡς Μούσαις  ἀγῶνα   συντελεῖσθαι κελεύει τὰ γράμματα, τοὺς
[30]   ἐπιφέρουσα καὶ δεινὸν ἀνελπίστου περιπετείας  ἀγῶνα.   τοῦ γὰρ Χάρωνος ὡς ἀνέπεισε
[1]   ταῖς αἰτίαις καὶ τοῖς μέρους  ἀγῶνας   ἀρετῆς πρὸς τὰ συντυγχάνοντα καὶ
[24]   διὰ μυρίων γενέσεων ἠγωνισμένη μακροὺς  ἀγῶνας   εὖ καὶ προθύμως (ψυχὴ τῆς
[14]   πρὸς τοὺς ἐν ταῖς παλαίστραις  ἀγῶνας·   ὁπηνίκα δ´ οὗτος οὐ προδίδωσι
[33]   Φυλλίδαν, ἀλλὰ θερμὸν ὄντα τῷ  ἀγῶνι   καὶ μετέωρον, (ὑπ( ε) ιδόμενος
[4]   ὑπὸ τὸ Ἄμφιον, ὥσθ´ ἡμᾶς  ἀγωνιᾶν,   μή τις ὑπόνοια προσπέπτωκεν
[19]   ὡς οὐκ οὔσης ἀναβολῆς, εἰς  ἀγωνίαν   ὑπηγόμεθα καὶ φόβον. οὐ μὴν
[7]   σχολὴν καὶ εἰρήνην διὰ φιλοσοφίας  ἀγωνιζομένους   ἀεί, Μούσαις καὶ λόγῳ διακρινομένους
[27]   πού τις ἐφορᾷ θεῶν ἡμᾶς  ἀγωνιζομένους   περὶ τῶν δικαίων. ~Δάκρυα πολλοῖς
[17]   οἰκίαν οἱ φυγάδες καταίρειν μέλλουσιν,  ἀγωνιῶ,   μὴ μεγάλων κακῶν ἐμπλήσωμεν ἡμᾶς
[24]   πεπαυμένοι τῶν περὶ τὸν βίον  ἀγώνων   δι´ ἀρετὴν ψυχῆς γενόμενοι δαίμονες
[28]   τοὺς λόγους τἀνδρός, αὐτὸς δ´  ἄδακρυς   καὶ ἄτεγκτος ἐγχειρίσας Πελοπίδᾳ τὸν
[28]   αὐτοῦ τὴν φαιδρότητα καὶ τὸ  ἀδεὲς   πρὸς τὸν κίνδυνον, ὥσπερ τοῦ
[1]   οἰκείως ἐχόντων. ὁδὶ μέν ἐστιν  ἀδελφιδοῦς   Θρασυβούλου Λυσιθείδης, ὁδὶ δὲ Τιμόθεος
[13]   γενομένης σιωπῆς Σιμμίας τὸν  ἀδελφὸν   ἡμῶν καλέσας εἶεν, εἶπεν
[3]   περιττῆς ὥσπερ Ἐπαμεινώνδας σὸς  ἀδελφός·   ἀλλ´ ὁρᾷς, ὅτι φύσει πρὸς
[14]   Λύσιδος πολὺν χρόνον, δ´  ἀδελφὸς   ὑπομειδιῶν ὥσπερ εἰώθει πρὸς ἐμέ
[16]   τὴν ἀρετὴν ἐκείνην. ~Ταῦτα τοῦ  ἀδελφοῦ   διελθόντος Σιμμίας δὶς
[13]   παρὰ τὸν Σιμμίαν τοῦ δ´  ἀδελφοῦ   παρ´ ἐμὲ τῶν δ´ ἄλλων
[26]   χειμὼν τὰ πρόσωπα συγκεκαλυμμένοις  ἀδεῶς   διελθεῖν τὴν πόλιν· ἐνίοις δ´
[11]   ἄνδρα πείρᾳ βεβαιωσάμενον ἐν τοῖς  ἀδήλοις   καὶ ἀτεκμάρτοις τῷ λογισμῷ ῥοπὴν
[10]   ἰοῦσα τίθει φάος‘ ἐν πράγμασιν  ἀδήλοις   καὶ πρὸς ἀνθρωπίνην ἀσυλλογίστοις φρόνησιν,
[12]   (ἂν) ἀποφαίνεταί τι περὶ τῶν  ἀδήλων,   καὶ ταῦτα φάσκων αὐτὸς οὐ
[20]   ἀναφερόμεναι προσπέσωσι, τὰ δ´ ἄλλ´  ἀδήλως   διεκθέουσαι λανθάνουσιν, οὕτως οἱ τῶν
[29]   Φυλλίδας εἶπε μηδέν, Χάρων,  ἀδιερεύνητον   μηδ´ ἄπυστον ὑπὲρ τούτων ἀπολίπῃς·
[13]   δ´ παραιτούμενος καὶ ὑποφεύγων  ἀδικεῖ   τὴν χάριν εἰς ἔσπευκε
[15]   φόβος ἀπείργει τὴν πλεονεξίαν τοῦ  ἀδικεῖν)   ἀλλ´ τῶν δικαίων καὶ
[6]   γὰρ μηδὲν ἰδίᾳ συμβέβηκεν  ἀδικεῖσθαι,   τὸ βάρος αὐτὸ καὶ τὴν
[15]   φιλοπλουτίαν οὐκ ἐπανίσταται πρὸς τὰς  ἀδικίας   οὐδὲ θορυβεῖ τὴν διάνοιαν, ἀλλ´
[32]   τὸ ἐγχειρίδιον ὥρμησε πρὸς ἄμυναν,  ἄδικος   μὲν ἀνὴρ καὶ τυραννικὸς εὔρωστος
[15]   καὶ προσεθίζεται μακρὰν εἶναι παντὸς  ἀδίκου   καὶ παρανόμου λήμματος. οὔτε γὰρ
[15]   ἀνατεθραμμένον ὅταν σπαργᾷ περὶ τάς  ἀδικους   μάλα μόλις καὶ χαλεπῶς τοῦ
[14]   δεομένῳ λαβεῖν ἀγροικότερος ἐφάνην ἀποκρινόμενος  ἀδίκων   χειρῶν αὐτὸν κατάρχειν, ὅτι μοναρχίας
[4]   οὐ ῥᾴδιον, ἔφη μᾶλλον δ´  ἀδύνατον·   γὰρ Ἀρχίας ἐλπίζων τινὰ
[23]   ὀλίγον αὐτῷ συνδιατρίψας ἐνταῦθα χρόνον  ἀεὶ   δήπου λέγει μηδενί (πη τῶν
[22]   ψυχὴ τοῦ σώματος, ὑπείκουσα δ´  ἀεὶ   καὶ χαλῶσα τῷ δαίμονι τὸν
[7]   καὶ εἰρήνην διὰ φιλοσοφίας ἀγωνιζομένους  ἀεί,   Μούσαις καὶ λόγῳ διακρινομένους περὶ
[34]   τῶν πολιτῶν ὁμοῦ καὶ συνέρρεον  ἀεὶ   πλείονες. ὡς δ´ ἀπήγγειλα καθ´
[1]   εὐκαίρως ἔχουσιν· οὐ γὰρ ἔφευγον  ἀεὶ   συνδιατρίβοντες αὐτοῖς· καὶ πάλιν ὡς
[24]   τῶν ὑπὸ τὸ γένος, ἀλλ´  ἀεί   τιν´ ἄριστον ἐξαιρῶν καὶ ἀποκρίνων
[10]   τὰ ἱμάτια βορβόρου μεστός, ὥστ´  ἀεὶ   τοῦ Σωκράτους δαιμονίου μεμνῆσθαι μετὰ
[31]   κατ´ αἰχμήν, ὅπερ ἐξ ἔθους  ἀεὶ   φοροῦσιν οἱ παρ´ ἡμῖν ἄρχοντες,
[18]   Ἱπποσθενείδα, παρέστη, καίπερ ἱεροῖς  ἀεὶ   χρησαμένῳ καλοῖς ὑπὲρ τῶν φυγάδων,
[22]   ὡς δ´ ἀναχωροῦσα κατεμίγνυτο πρὸς  ἀέρα   διαυγῆ καὶ καθαρὸν ἀσμένη, πρῶτον
[20]   νοηθὲν ὑπὸ τῶν δαιμόνων  ἀὴρ   τρεπόμενος δι´ εὐπάθειαν ἐνσημαίνεται τοῖς
[20]   παραμυθεῖται τοὺς ἀπιστοῦντας· γὰρ  ἀὴρ   φθόγγοις ἐνάρθροις τυπωθεὶς καὶ γενόμενος
[27]   ἀκλεῶς, ἀλλ´ ἀμύνασθε τὰς ψυχὰς  ἀηττήτους   τῇ πατρίδι φυλάττοντες. ταῦτα τοῦ
[1]   μέρος τὸ ἔργον διαλαμβάνοντας οὐδὲν  ἀθέατον   οὐδ´ ἀπροσφώνητον ἐκφεύγει τῶν καλῶς
[23]   μῦθος οὗτος· ἐπεὶ δ´ ἐλθὼν  Ἀθήναζε   τρίτῳ μηνὶ κατὰ τὴν γενομένην
[1]   ἐλθεῖν, εἰ μὴ καὶ νῦν  Ἀθηναίοις   πέρα τοῦ δέοντος ἐδόκουν βοιωτίζειν.
[14]   πρὸς χρυσίον, ὥσπερ Νικίας  Ἀθηναῖος,   διαποικιλοῦμεν; σοὶ δ´, πάτερ,
[9]   τοῦτο γὰρ αὐτοῦ καὶ πρὸς  Ἀθηναίους   κατηγόρησεν’ οὐδαμῶς’ ἔφη τά γε
[11]   καὶ τὴν ἐν Σικελίᾳ τῆς  Ἀθηναίων   δυνάμεως φθορὰν προειπεῖν αὐτὸν ἐνίοις
[10]   οἵαν Ὅμηρος Ὀδυσσεῖ πεποίηκε τὴν  Ἀθηνᾶν   ἐν πάντεσσι πόνοισι παρισταμένην, τοιαύτην
[34]   φίλων συναθροίζεσθαι περὶ τὸ τῆς  Ἀθηνᾶς   ἱερὸν ἐπορευόμην πρὸς αὐτούς, ἧκον
[10]   καὶ αὐτὸν μετ´ ἐμοῦ εἰς  Ἀθήνας   πρὸς Κέβητα· πορευομένοις δ´ αὐτοῖς
[32]   ὑπακούσαντα τῶν οἰκετῶν ἔφασαν ἥκειν  Ἀθήνηθεν   γράμματα τῷ Λεοντίδῃ παρὰ Καλλιστράτου
[11]   τῶν ἐπὶ τὰς σπονδὰς ἀφικομένων  Ἀθήνηθεν,   ὅτι Σωκράτης μετ´ Ἀλκιβιάδου καὶ
[11]   γὰρ οὐκ ἠρέμα τὸ Σωκράτους  Ἀθήνησιν   ἐκ τούτων δαιμόνιον. ~Τί οὖν,
[24]   ἐπιμελεῖς καθ´ Ἡσίοδον. ὡς γὰρ  ἀθλητὰς   καταλύσαντας ἄσκησιν ὑπὸ γήρως οὐ
[15]   ἄσκησις ἔργου, καὶ καθάπερ  ἀθλητικῆς   ἔργον μὲν ἂν εἴποις τὴν
[13]   ζῶντι συντελέσαι τοὺς φίλους τὸν  ἆθλον.   ἐπεὶ δ´ ἡμῖν τὸ Λύσιδος
[27]   παρ´ ἡλικίαν, παῖ, γευόμενος  ἄθλων   ἀναγκαίων καὶ κινδύνευε μετὰ πολλῶν
[20]   πάντων φερόμενοι μόνοις ἐνηχοῦσι τοῖς  ἀθόρυβον   τὸ ἦθος καὶ νήνεμον ἔχουσι
[10]   παρὰ τὰ δικαστήρια σύες ἀπαντῶσιν  ἀθρόαι   βορβόρου περίπλεαι καὶ κατ´ ἀλλήλων
[13]   τοὺς ἄλλους φίλους ἤδη πάλιν  ἀθροιζομένους   καὶ κρατοῦντας τῶν Κυλωνείων, Λῦσις
[32]   μικρὸν ἐνέδωκε τὴν θύραν, ἐμπεσόντες  ἀθρόοι   καὶ ἀνατρέψαντες τὸν ἄνθρωπον ἵεντο
[33]   καὶ διεπυνθάνοντο παρὰ τῶν ἀπαντώντων,  αἱ   δ´ ἀνευροῦσαι πατέρας ἄνδρας
[24]   θείους ὡς ἀληθῶς ἀπεργάσασθαι βουληθῶσιν·  αἱ   δ´ ἀπηλλαγμέναι γενέσεως ψυχαὶ καὶ
[15]   βλαστάνουσαι πρὸς τὰς ἀναγκαίας ἡδονάς,  αἱ   δ´ ἐπήλυδες, αἳ ἕνεκα κενῶν
[33]   αἰσθανόμενοι τὰ πραττόμενα καὶ χαίροντες.  αἱ   δὲ γυναῖκες, ὡς ἑκάστη περὶ
[22]   παθῶν διαφέρονται κατὰ τὸν βίον·  αἱ   δὲ πῆ μὲν ἀνεκράθησαν, πῆ
[11]   ἀνατρέπεσθαι καὶ προΐεσθαι τὸ δεδογμένον.  αἱ   δὲ Σωκράτους ὁρμαὶ τὸ ἔχουσαι
[20]   σκότῳ διὰ φωνῆς ψηλαφῶντες γνωρίζομεν·  αἱ   δὲ τῶν δαιμόνων φέγγος ἔχουσαι
[1]   Καφισία, σχεδὸν ὡς εἶχον  αἱ   Θῆβαι πρὸ τῆς καθόδου τῶν
[13]   σε δικασταῖς. ἐπεὶ γὰρ ἐξέπεσον  αἱ   κατὰ πόλεις ἑταιρεῖαι τῶν Πυθαγορικῶν
[22]   ἣν καμπὴ τῆς γενέσεως.  αἱ   μὲν γὰρ ἄλλαι νῆσοι θεοὺς
[22]   πᾶσα τὸν αὐτὸν τρόπον· ἀλλ´  αἱ   μὲν ὅλαι κατέδυσαν εἰς σῶμα,
[20]   τοῦ νοήσαντος λόγον. ὥσπερ γὰρ  αἱ   πληγαὶ τῶν ὑπορυττ όντων ἀσπίσι
[20]   ἐνταῦθα γὰρ εἰς τὸ νοοῦν  αἱ   τῶν παθῶν καὶ ὁρμῶν κατατείνουσιν
[22]   ἑπτά. καὶ τῆς Στυγὸς ἐπιφερομένης  αἱ   ψυχαὶ βοῶσι δειμαίνουσαι· πολλὰς γὰρ
[34]   ὄχλοις τῶν συνισταμένων ὅπλα παρεῖχον  αἵ   τε στοαὶ πλήρεις οὖσαι παντοδαπῶν
[15]   ἀναγκαίας ἡδονάς, αἱ δ´ ἐπήλυδες,  αἳ   ἕνεκα κενῶν δοξῶν, ἰσχὺν δὲ
[5]   καὶ βαρβαρικὸς τῶν χαρακτήρων ἐμφερέστατος  Αἰγυπτίοις·   διὸ καὶ Ἀγησίλαος, ὡς ἔφασαν,
[7]   ἐπεκαλοῦντο βοηθόν. δὲ τοῦ  Αἰγυπτίου   μνησθεὶς προσπαίζειν ἔφη τὸν θεὸν
[7]   ἡμῖν· λέγονται γὰρ οἱ κατ´  Αἴγυπτον   ἱερεῖς τὰ γράμματα συμβαλεῖν τοῦ
[7]   μᾶλλον ὁπηνίκα κομιζομένοις ἡμῖν ἀπ´  Αἰγύπτου   περὶ Καρίαν Δηλίων τινὲς ἀπήντησαν
[5]   κατ´ ἐκεῖνον τὸν χρόνον ἐν  Αἰγύπτῳ   πολλὰ τοῖς ἱερεῦσι διὰ φιλοσοφίαν
[22]   βοῶσι δειμαίνουσαι· πολλὰς γὰρ  Ἅιδης   ἀφαρπάζει περιολισθανούσας, ἄλλας δ´ ἀνακομίζεται
[22]   δ´, ὡς ὁρᾷς, ἐκ τοῦ  Ἅιδου   κάτωθεν ψαύει περιφερομένη (καὶ)
[22]   Στύξ ἐστιν, ὁδὸς εἰς  Ἅιδου‘   φάναι καὶ πρόεισιν ἐξ ἐναντίας,
[24]   γὰρ ἐγὼν ὄπ´ ἄκουσα θεῶν  αἰει   γενετάων. ὥσπερ γὰρ τῶν βασιλέων
[22]   κυκλοτερεῖς· οἴεσθαι δὲ ταύταις τὸν  αἰθέρα   κύκλῳ φερομέναις ὑπορροιζεῖν λιγυρῶς εἶναι
[3]   τῶν πολιτῶν ἄκριτον, ἀλλὰ καὶ  αἵματος   ἐμφυλίου καὶ σφαγῆς τὴν πόλιν
[21]   Λαμπροκλέα τὸν Σωκράτους υἱόν, ὀλίγ  αις   πρότερον ἡμέραις αὐτοῦ τεθνηκότα, φίλον
[22]   ἀνακομίζεται κάτωθεν σελήνη προσνηχομένας,  αἷς   εἰς καιρὸν τῆς γενέσεως
[22]   συμπιεσθεῖσαν, οὐδὲν ἔτι γιγνώσκειν οὐδ´  αἰσθάνεσθαι   τῶν καθ´ ἑαυτόν, εἶτα μέντοι
[22]   ὑπὸ συμβόλων ὀξέως καὶ σημείων  αἰσθανομένη   τοῦ δαίμονος. αὗται μὲν οὖν
[24]   τυχόντος ποππυσμοῦ τὸ προσταττόμενον  αἰσθανόμενοι   ῥᾳδίως εἰς δεῖ καθίστανται.
[33]   πολλοὶ προσεφέροντο τῶν ἐγγὺς οἰκούντων  αἰσθανόμενοι   τὰ πραττόμενα καὶ χαίροντες. αἱ
[24]   τὴν διάνοιαν οἱ μὲν ἐκτὸς  αἰσθάνονται   καὶ γιγνώσκουσι πυρσοῖς τισι καὶ
[20]   οὐκ ὄψις ἀλλὰ φωνῆς τινος  αἴσθησις   λόγου νόησις εἴη συνάπτοντος
[18]   ὄχλου γειτόνων καὶ γυναικῶν συνδραμόντος  αἴσχιστα   ποιήσας καὶ παθὼν μόλις ἀφῖγμαι
[15]   κτῆσιν εἶναι νομίζω τὴν μὲν  αἰσχρὰν   τὴν δ´ ἀστείαν. ἆρ´ οὖν’
[13]   εὖ ποιεῖν φίλους καλόν, οὐκ  αἰσχρὸν   εὖ πάσχειν ὑπὸ φίλων·
[15]   ἐπὶ τῆς ἐγκρατείας τὸ τῶν  αἰσχρῶν   καὶ παρανόμων ἡδονῶν ἀπέχεσθαι πότερον
[22]   ἡδοναῖς, ὅσαι παράνομοι καὶ ἀκρατεῖς,  αἰσχύνην,   ἀλγηδόνα καὶ πληγὴν οὖσαν ἔνδοθεν
[18]   τῷ γείτονι τὸν χαλινὸν ἑσπέρας  αἰτησαμένης   αὐτοῦ τῆς γυναικός. ἀγανακτοῦντος δ´
[30]   ἐπιστολὴν ὑπέθηκεν ὑπὸ τὸ προσκεφάλαιον,  αἰτήσας   δὲ ποτήριον ἐκέλευσεν ἐγχεῖν καὶ
[8]   φιλοσοφίας ἄξιον· ἀλλὰ τίς  αἰτία,   δι´ ἣν οὐκ εὐθὺς ἥκει
[1]   ἔχοντος, τοὺς δ´ ἐν ταῖς  αἰτίαις   καὶ τοῖς μέρους ἀγῶνας ἀρετῆς
[13]   περαίνουσαν. σοὶ μὲν οὖν τὰς  αἰτίας   ἤδη διῆλθον, ὑφ´ ὧν ἔπλευσα
[20]   ἅπτεσθαι μηδὲ χρῆσθαι. τὸ γὰρ  αἴτιον   οὐ συνορῶσι, τὴν ἐν αὐτοῖς
[16]   ἀνήρ ἐστιν Ἐπαμεινώνδας, τούτου δ´  αἴτιος   οὑτοσὶ Πολύμνις ἐξ ἀρχῆς τὴν
[3]   ἴσως καὶ Πελοπίδαν ἐπὶ τοὺς  αἰτίους   μάλιστα τρέψεσθαι καὶ πονηρούς, Εὐμολπίδαν
[18]   εἰσῆλθον οἴκαδε ληψόμενος τὸν ἵππον,  αἰτοῦντι   δέ μοι τὸν χαλινὸν οὐκ
[31]   καὶ τὸ δόρυ προεβάλλετο κατ´  αἰχμήν,   ὅπερ ἐξ ἔθους ἀεὶ φοροῦσιν
[22]   συνέπεσε, πλὴν ὅσαι μιαραὶ καὶ  ἀκάθαρτοι·   ταύτας δ´ ἀστράπτουσα καὶ μυκωμένη
[29]   ἡμῖν, νυνὶ δ´‘ ἔφην οὐδὲν  ἀκήκοα   τοιοῦτον, Ἀρχία· σκέψομαι δὲ
[22]   τὴν Ἑρμοδώρου τοῦ Κλαζομενίου ψυχὴν  ἀκήκοας   δήπουθεν, ὡς ἀπολείπουσα παντάπασι τὸ
[11]   ταῦτα δ´ οἶμαι καὶ Σιμμίαν  ἀκηκοέναι.   πολλάκις’ Σιμμίας ἔφη καὶ
[29]   εἰ δή τι τυγχάνοις σαφέστερον  ἀκηκοώς.   κἀγὼ μικρὸν ὥσπερ ἐκ πληγῆς
[26]   ἀσφάλειαν καὶ δόξαν, ὡς λαμπρῶν  ἀκινδύνων   δὲ τῶν πράξεων ἐσομένων. ~Ὡς
[16]   ἀκοῦσαι δὲ φωνῆς ἔδοξα τὰ  ἀκίνητα   μὴ κινεῖν· ὁσίως γὰρ ὑπὸ
[27]   διαφθεῖραι τοῖς ἐχθίστοις ἀνάνδρως καὶ  ἀκλεῶς,   ἀλλ´ ἀμύνασθε τὰς ψυχὰς ἀηττήτους
[9]   ἀνδράσι καὶ πρὸς αὐθάδη καὶ  ἀκόλαστον   ὄχλον ἠναγκασμένοις ζῆν οὐκ ἄχρηστον
[6]   Λύσιδος μνημεῖον ἐκ νυκτῶν ἀνιστάμενον,  ἀκολουθίας   πλήθει καὶ κατασκευῇ σοβαρόν, αὐτόθι
[9]   καὶ δεισιδαιμονίας. οἱ μὲν γὰρ  ἄκοντες   ὑπὸ τῶν παθῶν τούτων ἁλίσκονται
[20]   καὶ νοήσεις λαμβάνοντες οἴονται φθεγγομένων  ἀκούειν.   ἀλλὰ τοῖς μὲν ὡς ἀληθῶς
[22]   ἐκταραττομένου καὶ ἀνακλύζοντος πολλάκις· ὅθεν  ἀκούεσθαι   μυρίας μὲν ὠρυγὰς καὶ στεναγμοὺς
[1]   καὶ τοῦ λόγου μετάδος ὃν  ἀκούομεν   γενέσθαι τότε σοῦ παρόντος, ὡς
[29]   τοῦ Ἀρχίου φυγάδας, Χάρων,  ἀκούομεν   ἐν τῇ πόλει κρύπτεσθαι παρεισελθόντας‘
[24]   καί ὣς γὰρ ἐγὼν ὄπ´  ἄκουσα   θεῶν αἰει γενετάων. ὥσπερ γὰρ
[16]   τῆς νυκτὸς εἶδον μὲν οὐδέν,  ἀκοῦσαι   δὲ φωνῆς ἔδοξα τὰ ἀκίνητα
[21]   θαυμάσια πολλὰ καὶ ἰδεῖν καὶ  ἀκοῦσαι.   ~Ἔφη δὲ καταβὰς εἰς τὸ
[16]   δὲ Λῦσιν ἡμῖν, εἰ θέμις  ἀκοῦσαι,   πότερον ἄρα κινεῖς ἐκ τοῦ
[20]   λέγοντας ἀλαζόνας ἡγουμένῳ, τοῖς δ´  ἀκοῦσαί   τινος φωνῆς φάσκουσι προσέχοντι τὸν
[22]   τῇ ψυχῇ συμπέφυκε. ταῦτ´  ἀκούσας   αὐτὸς ἀκριβέστερον προσέχειν καὶ θεᾶσθαι
[1]   γεγραμμένους πίνακας λόγον οὐ φαῦλον  ἀκούσας   ἐν εἰκόνι λελεγμένον. ἔφη γὰρ
[17]   παραχρῆμα κατέδεισα καὶ πολὺ μᾶλλον  ἀκούσας   σήμερον ὡς εἰς τὴν σὴν
[16]   ἕωθεν Ἐπαμεινώνδᾳ (καὶ τὸν τρόπον  ἀκούσας   θάψειε Λῦσιν ἐπέγνων ὅτι
[12]   εἴ τι Σιμμίας ἔχει λέγειν,  ἀκουστέον,   ὡς εἰδότος ἀκριβέστερον. ~Καὶ
[11]   ἀρχῆς ἀγομένου πρὸς τὸ καλόν.  ἀκούω   δὲ καὶ τὴν ἐν Σικελίᾳ
[1]   ἐκείνου πέμψαντες ἐγκρατέστερον ἐφρούρουν τὴν  ἄκραν,   ἠκούσαμεν· ἔγνωμεν δὲ καὶ τὸν
[34]   λεγομένους, εἰωθότας δὲ περὶ τὴν  ἄκραν   κάτω νυκτερεύειν, οἱ δ´ ἄνω,
[20]   τοῦτο δὲ τροχῶν κεραμεικῶν δίνησιν  ἄκρας   παραψαύσει χειρὸς ὁμαλῶς περιφερομένων· ἄψυχα
[22]   ταῖς ἡδοναῖς, ὅσαι παράνομοι καὶ  ἀκρατεῖς,   αἰσχύνην, ἀλγηδόνα καὶ πληγὴν οὖσαν
[22]   καὶ τῆς χρόας τὸ μὲν  ἄκρατον   καὶ πελάγιον, τὸ δ´ οὐ
[17]   καὶ τὰς ὑποδοχὰς παρεσκεύακε Φυλλίδας  ἄκρατον,   ὥστε τοὺς χιλίους καὶ πεντακοσίους
[12]   ἔχει λέγειν, ἀκουστέον, ὡς εἰδότος  ἀκριβέστερον.   ~Καὶ Θεόκριτος πρότερόν γ´’
[22]   ψυχῇ συμπέφυκε. ταῦτ´ ἀκούσας αὐτὸς  ἀκριβέστερον   προσέχειν καὶ θεᾶσθαι τῶν ἀστέρων
[1]   προσαγορεύουσι. τοῖς μὲν γὰρ οὐκ  ἀκριβὴς   ἀλλὰ τύπῳ τινὶ γίγνεται μόνον
[21]   καὶ γὰρ εἰ μὴ λίαν  ἀκριβῶς,   ἀλλ´ ἔστιν ὅπη ψαύει τῆς
[29]   οἰκίαν αὐτούς, εἴ τις εἰδὼς  ἀκριβῶς   ἐμήνυεν, ἄλλως δ´ ὑποψίαν
[18]   ἅπαντας οἶδ´’ ἔφη τοὺς ἄνδρας  ἀκριβῶς,   Ἱπποσθενείδα, καί σε μήτε κατ´
[3]   δήπου μηδὲ διὰ τῶν πολιτῶν  ἄκριτον,   ἀλλὰ καὶ αἵματος ἐμφυλίου καὶ
[25]   καιρόν, ἀποκτενεῖν δὲ τῶν πολιτῶν  ἄκριτον   οὐδένα μὴ μεγάλης ἀνάγκης γενομένης,
[23]   ἄπληστον δὲ τοῦ μανθάνειν καὶ  ἀκροᾶσθαι·   διὸ καὶ Σπίνθαρος Ταραντῖνος
[12]   Σωκράτους αὐτὸς λέγοντος ἤκουσεν, ἕτοιμος  ἀκροᾶσθαι   καὶ πείθεσθαι μεθ´ ὑμῶν· τὰ
[1]   ὅρα τοὺς παρόντας, εἰ πρὸς  ἀκρόασιν   ἅμα πράξεων καὶ λόγων τοσούτων
[22]   καθαρώτατον, οὐκ ἐπισπώμενον ἀλλ´ οἷον  ἀκρόπλουν   ἐπιψαῦον ἐκ κεφαλῆς τοῦ ἀνθρώπου
[12]   γὰρ ἂν τοὐναντίον ἐθαύμαζον ἀνδρὸς  ἄκρου   διαλέγεσθαι καὶ κρατεῖν ὀνομάτων, ὥσπερ
[20]   φωνὴ πρὸς τὴν ψυχὴν τοῦ  ἀκροωμένου   περαίνει τὴν νόησιν. ὥστε θαυμάζειν
[7]   φαύλης οὐδ´ ἀμβλὺ διανοίας ὁρώσης  ἄκρως   δὲ τὰς γραμμὰς ἠσκημένης ἔργον
[24]   ἀνθρώπων κοσμοῦσι βίον, οὓς ἂν  ἄκρως   μακαρίους τε καὶ θείους ὡς
[20]   ὄψεως ἐντυχεῖν θείῳ τινὶ λέγοντας  ἀλαζόνας   ἡγουμένῳ, τοῖς δ´ ἀκοῦσαί τινος
[22]   ὅσαι παράνομοι καὶ ἀκρατεῖς, αἰσχύνην,  ἀλγηδόνα   καὶ πληγὴν οὖσαν ἔνδοθεν τῆς
[22]   ἀλλοιούμενον τρέπεται καθ´ ἡδονὰς καὶ  ἀλγηδόνας   εἰς τὸ ἄλογον. μίγνυται δ´
[22]   θρέμμα πρᾶον ἄνευ πληγῆς καὶ  ἀλγηδόνος   ὑπὸ συμβόλων ὀξέως καὶ σημείων
[22]   σφόδρα δὲ τὴν κεφαλὴν αὖθις  ἀλγήσας,   καθάπερ βίᾳ συμπιεσθεῖσαν, οὐδὲν ἔτι
[5]   δή τινα χρησμόν, ἀγνοῶν τὸν  Ἄλεον   ὅστις ἦν· ἐπανελθὼν δ´ ἐκεῖθεν
[5]   καὶ χοὰς ποιησόμενος Ἀλκμήνῃ καὶ  Ἀλέῳ   κατὰ δή τινα χρησμόν, ἀγνοῶν
[9]   καὶ λόγῳ νήφοντι μετιέναι τὴν  ἀλήθειαν.   ~Εἶεν’ εἶπεν Θεόκριτος, τὸ
[32]   δ´ εὐθὺς ἐπὶ τὴν  ἀλήθειαν   ἐξενεχθεὶς τῇ ὑπονοίᾳ καὶ σπασάμενος
[9]   ὡς ἐλευθέριον καὶ μάλιστα φίλον  ἀληθείας   ἑλόμενος τὸν δὲ τῦφον ὥσπερ
[11]   καὶ κόμπου τὸ τοιοῦτον, οὐκ  ἀληθείας   καὶ ἁπλότητος οἷς τὸν ἄνδρα
[21]   ἀλλ´ ἔστιν ὅπη ψαύει τῆς  ἀληθείας   καὶ τὸ μυθῶδες. (πρότερον δὲ
[22]   κατέπρησαν. τοῦτο μὲν οὖν οὐκ  ἀληθές   ἐστιν· οὐ γὰρ ἐξέβαινεν
[1]   οἶμαι δὴ καὶ περὶ τὰς  ἀληθινὰς   πράξεις ὁμοίως τῷ μὲν ἀργοτέρῳ
[24]   μακαρίους τε καὶ θείους ὡς  ἀληθῶς   ἀπεργάσασθαι βουληθῶσιν· αἱ δ´ ἀπηλλαγμέναι
[11]   οἷς τὸν ἄνδρα μέγαν ὡς  ἀληθῶς   καὶ διαφέροντα τῶν πολλῶν γεγονέναι
[20]   ἀκούειν. ἀλλὰ τοῖς μὲν ὡς  ἀληθῶς   ὄναρ τοιαύτη σύνεσις γίγνεται
[25]   τοὺς περὶ Ἀρχίαν καὶ Φίλιππον  ἀληλιμμένους   ἀπιόντας ἐπὶ τὸ δεῖπνον.
[4]   προτεθεσπίσθαι τῇ Σπάρτῃ. Φειδόλαος  Ἁλιάρ   τιος ἀπαντήσας μικρόν’ εἶπεν ὑμᾶς
[5]   τοῖς ἱερεῦσι διὰ φιλοσοφίαν συγγενόμενος.  Ἁλιάρτιοι   δὲ τὴν μεγάλην ἀφορίαν καὶ
[5]   καὶ νῦν μὲν ἄπεισιν εἰς  Ἁλίαρτον   ἐπιχώσων αὖθις τὸ σῆμα καὶ
[9]   ἄκοντες ὑπὸ τῶν παθῶν τούτων  ἁλίσκονται   δι´ ἀπειρίαν δι´ ἀσθένειαν,
[20]   τῶν ὑπορυττ όντων ἀσπίσι χαλκαῖς  ἁλίσκονται   διὰ τὴν ἀντήχησιν, ὅταν ἐκ
[32]   ἐπιφανεστάτοις τῶν πολιτῶν καὶ κατ´  ἀλκὴν   διαφέρουσιν. ἀγὼν δ´ ἦν τῷ
[11]   ἀφικομένων Ἀθήνηθεν, ὅτι Σωκράτης μετ´  Ἀλκιβιάδου   καὶ Λάχητος ἐπὶ Ῥηγίστης καταβὰς
[5]   τὸ σῆμα καὶ χοὰς ποιησόμενος  Ἀλκμήνῃ   καὶ Ἀλέῳ κατὰ δή τινα
[7]   παρ´ ἡμῶν ἔλαβεν Ἀγησίλαος τὸν  Ἀλκμήνης   τάφον ἀνασκευασάμενος. καὶ Σιμμίας
[5]   τίς ὅλως ὄψις τοῦ  Ἀλκμήνης   τάφου παρ´ ὑμῖν ἀνοιχθέντος, εἰ
[24]   ἐπιμελεῖται τῶν ὑπὸ τὸ γένος,  ἀλλ´   ἀεί τιν´ ἄριστον ἐξαιρῶν καὶ
[22]   οὐ πᾶσα τὸν αὐτὸν τρόπον·  ἀλλ´   αἱ μὲν ὅλαι κατέδυσαν εἰς
[27]   τοῖς ἐχθίστοις ἀνάνδρως καὶ ἀκλεῶς,  ἀλλ´   ἀμύνασθε τὰς ψυχὰς ἀηττήτους τῇ
[14]   τὴν φίλην καὶ ἀγαθὴν κουροτρόφον‘  ἀλλ´   ἄμυνε· σὸς γὰρ λόγος.
[14]   ὅπλων ἐπ´ αὐτὴν μηδὲν ἀνιῶσαν,  ἀλλ´   ἀπάγγελλε τοῖς ἐκεῖ γνωρίμοις, ὅτι
[27]   οὐκ ἔστιν’ εἶπεν Χάρων,  ἀλλ´   αὐτοῦ παραμενεῖ καὶ κινδυνεύσει μεθ´
[24]   νεμεσᾷ δαίμονα βοηθεῖν θεὸς  ἀλλ´   ἀφίησι τῷ προθυμουμένῳ· προθυμεῖται δ´
[17]   καὶ ἡμᾶς καὶ τὴν πόλιν,  ἀλλ´   ἔασον ἀσφαλῶς, εἴπερ εἵμαρται, κατελθεῖν
[19]   ὑπηγόμεθα καὶ φόβον. οὐ μὴν  ἀλλ´   ἐγὼ προσαγορεύσας τὸν Ἱπποσθενείδαν καὶ
[1]   τοῦ δέοντος ἐδόκουν βοιωτίζειν. (ΚΑΦΕΙΣΙΑΣ)  Ἀλλ´   ἔδει μέν, Ἀρχίδαμε, σοῦ
[13]   παθεῖν ἀξίου διὰ χάριτος ἐφιέμενον;  ἀλλ´   ἐκεῖ μὲν τοῦ σκοποῦ
[11]   ἐπέχειν καὶ κωλύειν τὴν ὁρμήν.  ἀλλ´   ἐκεῖνό μοι δοκεῖ θαυμαστόν, εἰ
[32]   μέγα βοῶν ἀνεκαλεῖτο τοὺς θεράποντας.  ἀλλ´   ἐκείνους μὲν οἱ περὶ τὸν
[22]   πολλοῦ σκότους πλῆρες οὐχ ἡσυχάζοντος  ἀλλ´   ἐκταραττομένου καὶ ἀνακλύζοντος πολλάκις· ὅθεν
[28]   Νεοπτολέμου, μήτ´ ὠχριάσαντος μήτ´ ἐκπλαγέντος,  ἀλλ´   ἕλκοντος τὸ ξίφος τοῦ Πελοπίδου
[18]   εἰπεῖν τι πρὸς τὸν Ἱπποσθενείδαν  ἀλλ´   ἔμοιγ´’ εἶπεν ἀπ´ οὐδενὸς οὕτως
[15]   δέδεται καὶ κεκόλασται τὸ φιλοκερδές,  ἀλλ´   ἐν οἷς ἔξεστιν ἀνέδην εἰς
[20]   ἐφέλκεται ταῖς ὁρμαῖς τὸν ὄγκον,  ἀλλ´   ἐν ὅσῳ μάλα δίχα φωνῆς
[32]   διὰ σκότους συμμῖξαι τοῖς ἐπιφερομένοις,  ἀλλ´   ἐν φωτὶ καθορώμενος ὑπὸ τούτων
[21]   γὰρ εἰ μὴ λίαν ἀκριβῶς,  ἀλλ´   ἔστιν ὅπη ψαύει τῆς ἀληθείας
[15]   γὰρ οὖν’ εἶπεν Ἐπαμεινώνδας,  ἀλλ´   ἔστιν ὅτῳ μὴ λαβόντι τὸ
[24]   ἀπολείπει τὸ φιλότιμον καὶ φιλοσώματον,  ἀλλ´   ἑτέρους ἀσκοῦντας ὁρῶντες ἥδονται καὶ
[15]   ἀδικίας οὐδὲ θορυβεῖ τὴν διάνοιαν,  ἀλλ´   εὐκόλως χρῆται πρὸς τὸ καλὸν
[20]   οὐ βιαίους ὑπὸ παθῶν ἀντιτεινόντων,  ἀλλ´   εὐστρόφους καὶ μαλακὰς ὥσπερ ἡνίας
[20]   καὶ μὴ βιάζεσθαι μηδὲ παράγειν  ἀλλ´   ἐφιέναι τὴν ὁρμὴν τοῦ παιδός,
[17]   καὶ τὴν ἑσπέραν μὴ περιμένωμεν  ἀλλ´   ἤδη βαδίζωμεν ἐπὶ τοὺς τυράννους
[22]   πάντα, τί γὰρ οὐ θαυμάσιον;  ἀλλ´   ἡμῖν‘ φάναι τῶν ἄνω μέτεστι
[20]   ἤδη πρόσω ζητήσεως οὐκ ἀγεννοῦς  ἀλλ´   ἧς ὀλίγον ἔμπροσθεν οἱ περὶ
[22]   τὸ πέρας οὐδὲ ποιεῖν κύκλον,  ἀλλ´   ἡσυχῆ παραλλάσσειν τὰς ἐπιβολὰς ἕλικα
[5]   καίπερ ἐκφανέντα τοῦ χαλκοῦ καταπλυθέντος,  ἀλλ´   ἴδιός τις τύπος καὶ
[15]   ἀπείργει τὴν πλεονεξίαν τοῦ ἀδικεῖν)  ἀλλ´   τῶν δικαίων καὶ συγκεχωρημένων
[24]   πολλοὶ) ἵπποι τῶν ἱππικῶν συνιᾶσιν,  ἀλλ´   οἱ μεμαθηκότες εὐθὺς ἀπὸ σιγμοῦ
[22]   ἔξω τὸ καθαρώτατον, οὐκ ἐπισπώμενον  ἀλλ´   οἷον ἀκρόπλουν ἐπιψαῦον ἐκ κεφαλῆς
[24]   οἷς ἔτυχε συμφέρεται τὸ δαιμόνιον,  ἀλλ´   οἷον ἐπὶ τῶν νηχομένων ἐν
[27]   τῶν ἄλλων εἰς τὴν οἰκίαν,  ἀλλ´   ὅλως ἐδόκει πονηρὸς γεγονέναι καὶ
[22]   ὑπερφυεῖς, οὐκ ἴσας δὲ πάσας  ἀλλ´   ὁμοίως κυκλοτερεῖς· οἴεσθαι δὲ ταύταις
[20]   ὁμαλῶς περιφερομένων· ἄψυχα μὲν γὰρ  ἀλλ´   ὅμως τροχαλὰ ταῖς κατασκευαῖς ὑπὸ
[12]   σημεῖον χρῆται τὸ σημαῖνον.  ἀλλ´   ὅπερ εἶπον, εἴ τι Σιμμίας
[23]   μετὰ τοῦ λόγου τὸν μῦθον,  ἀλλ´   ὅρα μὴ καὶ τὸν ξένον
[1]   τὸν ἱερὸν σπουδάζοντες οὕτω διεφάνημεν.  ἀλλ´   ὅρα τοὺς παρόντας, εἰ πρὸς
[3]   ὥσπερ Ἐπαμεινώνδας σὸς ἀδελφός·  ἀλλ´   ὁρᾷς, ὅτι φύσει πρὸς τὸ
[22]   δὲ καὶ ἄνους οὐκ ἔστιν,  ἀλλ´   ὅσον ἂν αὐτῆς σαρκὶ μιχθῇ
[17]   οὐδὲν ἀξιόλογον τοὺς πολεμίους δράσαντες  ἀλλ´   ὅσον διαταράξαντες. τὴν γὰρ πόλιν
[17]   κράτιστον ἐπισχεῖν χρόνον οὐχὶ πολὺν  ἀλλ´   ὅσον ἐξοσιώσασθαι τὰ θεῖα; καὶ
[4]   εἰς ταὐτὸ τῶν ἐχθρῶν συναγαγεῖν.  ἀλλ´   οὐ ῥᾴδιον, ἔφη μᾶλλον δ´
[12]   γὰρ τοῦ ὀργάνου τὸ ἔργον,  ἀλλ´   οὗ καὶ τὸ ὄργανον
[5]   καὶ Θεόκριτος μικρὸν διαλιπών  ἀλλ´   οὐδ´ αὐτοῖς’ ἔφη Λακεδαιμονίοις ἀμήνιτον
[22]   ἐπ´ ἄλλην γένεσιν, ὡς ὁρᾷς.  ἀλλ´   οὐδὲν ὁρῶ‘ τὸν Τίμαρχον εἰπεῖν
[11]   μεταβαλλομένην ὅτε τύχοι γνώμην ἔχοντος  ἀλλ´   ὑπὸ μείζονος ἐπιστασίας καὶ ἀρχῆς
[15]   λαμβάνοντας; οὐδαμῶς’ εἶπεν Ἐπαμεινώνδας,  ἀλλ´   ὥσπερ ἄλλου τινὸς ἐγὼ καὶ
[12]   καὶ δι´ ὀλίγων πολλὰ προμηνύειν.  ἀλλ´   ὥσπερ εἴ τις ἄπειρος γραμμάτων
[20]   βάθους ἀναφερόμεναι προσπέσωσι, τὰ δ´  ἄλλ´   ἀδήλως διεκθέουσαι λανθάνουσιν, οὕτως οἱ
[12]   αὐτὸς οὐ πταρμὸν οὐδὲ φωνὴν  ἀλλὰ   δαιμόνιον αὐτῷ τῶν πράξεων ὑφηγεῖσθαι.
[11]   χρώμενος οὐ τοῦτο τοῖς ἑταίροις  ἀλλὰ   δαιμόνιον εἶναι τὸ κωλῦον
[21]   ἄμεινον. μηδαμῶς’ εἶπεν Θεόκριτος,  ἀλλὰ   δίελθ´ αὐτά· καὶ γὰρ εἰ
[18]   οὐκ εἶχεν γυνὴ δοῦναι,  ἀλλὰ   διέτριβεν ἐν τῷ ταμιείῳ πολὺν
[33]   καθεστηκότα λαλεῖν αὐτῷ τὸν Φυλλίδαν,  ἀλλὰ   θερμὸν ὄντα τῷ ἀγῶνι καὶ
[22]   μυκωμένη φοβερὸν οὐκ ἐᾷ πελάζειν,  ἀλλὰ   θρηνοῦσαι τὸν ἑαυτῶν πότμον ἀποσφαλλόμεναι
[3]   μηδὲ διὰ τῶν πολιτῶν ἄκριτον,  ἀλλὰ   καὶ αἵματος ἐμφυλίου καὶ σφαγῆς
[13]   καταισχύνων τὸ μέγα Πυθαγόρου κλέος·  ἀλλὰ   καὶ νῦν ἥκει δεῦρο μακρὰν
[9]   ἀσχήμων τοιοῦτος εἶναι σχηματισμός,  ἀλλὰ   καὶ πρὸς τὴν ἐπαγγελίαν ἐναντίος,
[15]   χάρισι μὴ βασιλέων δωρεαῖς αὑτόν,  ἀλλὰ   καὶ τύχης κλῆρον ἀπειπαμένῳ καὶ
[14]   βαφὴν ἀνίησι τὴν πάτριον πενίαν,  ἀλλὰ   καίπερ ὢν μειράκιον εὐτελείᾳ καλλωπίζεται
[17]   καὶ πεντακοσίους Ἀρχία μεθυσθῆναι δορυφόρους·  ἀλλὰ   κἂν ἐκεῖνον ἀνέλωμεν, ἐφεδρεύει τῇ
[20]   τὸ δὲ προσπῖπτον οὐ φθόγγον  ἀλλὰ   λόγον ἄν τις εἰκάσειε δαίμονος
[24]   οὐχ ὑφ´ ἡνίας οὐδὲ ῥυτήρων  ἀλλὰ   λόγῳ διὰ συμβόλων εὐθύνοντες· ὧν
[31]   τῷ λογισμῷ πρὸς τὸ συμφέρον  ἀλλὰ   μετέωρος καὶ τεταραγμένος ἀνίστατο καὶ
[29]   οἶκον, ἐν πίνοντες τυγχάνουσιν.  ἀλλὰ   μὴ μέλλωμεν, ἄνδρες, ἔφη, προσευξάμενοι
[11]   ὁρμήν. ὑπολαβὼν δ´ πατήρ  ἀλλὰ   μήν’ ἔφη καὶ αὐτός,
[5]   οὐκ ἀπὸ ταὐτομάτου γενέσθαι νομίζουσιν,  ἀλλὰ   μήνιμα τοῦ τάφου τοῦτο περιελθεῖν
[25]   συνουσίαν. κἀγώ ταῦτ´’ ἔφην πράττωμεν·  ἀλλὰ   μικρὸν οἶμαί τι μετ´ ἐμοῦ
[29]   τί γὰρ κωλύει μηδενὸς καταφρονεῖν  ἀλλὰ   πάντα φυλάττεσθαι καὶ προσέχειν; καλὸν
[34]   ἀγορὰν ἀφορῶντες, οὐδενὸς μέρους ἡσυχάζοντος,  ἀλλὰ   πανταχόθεν ψόφων καὶ θορύβων ἀναφερομένων,
[16]   ἐν φιλοσοφίᾳ τοῖς παισὶ παρασκευασάμενος.  ἀλλὰ   περὶ μὲν τούτων αὐτοὶ διαλύεσθε
[5]   δεῖξαι τοῖς ἱερεῦσιν, εἰ ξυνήσουσιν.  ἀλλὰ   περὶ τούτων μὲν ἴσως (ἂν
[13]   ξένον οὐκ ἀγεννῆ τὸ εἶδος  ἀλλὰ   πραότητα καὶ φιλοφροσύνην τοῦ ἤθους
[7]   οἴεσθαι χρῆναι ποθεῖν τὸν θεὸν  ἀλλὰ   προστάσσειν Ἕλλησι πᾶσι πολέμου καὶ
[22]   πελάγιον, τὸ δ´ οὐ καθαρὸν  ἀλλὰ   συγκεχυμένον καὶ λιμνῶδες. τῶν δὲ
[15]   εἰ μὴ λόγῳ τις αὐτὸν  ἀλλὰ   σχηματιζόμενος δι´ ἀπειροκαλίαν
[6]   τῶν ἀνόμων καὶ ἀνυπευθύνων δυναστειῶν.  ἀλλὰ   ταῦτα μὲν ἴσως θεῷ μελήσει·
[3]   δ´ οὐ πείθει τοὺς πολλούς,  ἀλλὰ   ταύτην ὡρμήκαμεν τὴν ὁδόν, (ἐᾶν
[31]   ἀξιοῦντες μὴ τοῖς τυράννοις βοηθεῖν  ἀλλὰ   τὴν πατρίδα συνελευθεροῦν ἱερὸν ὄντα
[29]   ἐκέλευεν, ὡς δεινοῦ μηδενὸς ὄντος  ἀλλὰ   τῆς πράξεως ὁδῷ βαδιζούσης.
[27]   ἴσμεν’ ὑπηρέτης ἔφη πλέον,  ἀλλὰ   τί λέγωμεν αὐτοῖς; ὅτι νὴ
[4]   τὴν ἀσφάλειαν. οὕτως’ ἔφην ποιήσομεν.  ἀλλὰ   τί πρᾶγμα τούτοις πρὸς Θεόκριτόν
[1]   τὴν διήγησιν. (ΚΑΦΕΙΣΙΑΣ) Εὖ λέγεις.  ἀλλὰ   τίς ἂν ὑμῖν μέτριος ἀρχὴ
[8]   εἶπεν ἄνδρα καὶ φιλοσοφίας ἄξιον·  ἀλλὰ   τίς αἰτία, δι´ ἣν
[24]   πράγματα καὶ λόγους καὶ σπουδάς,  ἀλλὰ   τοῖς ἐπὶ ταὐτὸ γυμναζομένοις τέλος
[20]   νοήσεις λαμβάνοντες οἴονται φθεγγομένων ἀκούειν.  ἀλλὰ   τοῖς μὲν ὡς ἀληθῶς ὄναρ
[27]   καλὸν ὑποχείριον γενέσθαι τοῖς ἐχθροῖς,  ἀλλὰ   τόλμα παρ´ ἡλικίαν, παῖ,
[27]   γεγονέναι καὶ παλίμβολος. οὐ μὴν  ἀλλὰ   τόν γε Χάρωνα πάντες ᾠόμεθα
[12]   Σωκράτης, εἰ μὴ τὸ δαιμόνιον  ἀλλὰ   τὸν πταρμὸν αὑτῷ σημαίνειν ἔλεγεν·
[7]   γὰρ οὖν’ εἶπεν Φειδόλαος·  ἀλλὰ   τοῦτον μέν, ὅταν ἥκῃ πρὸς
[12]   πταρμὸν μηδὲ κληδόνα τὸ σημεῖον  ἀλλὰ   τραγικῶς πάνυ (τὸ) δαιμόνιον ὠνόμαζεν.
[1]   τοῖς μὲν γὰρ οὐκ ἀκριβὴς  ἀλλὰ   τύπῳ τινὶ γίγνεται μόνον
[18]   καὶ τὸ ἱερεῖον οὐ δημόσιον  ἀλλὰ   τῶν κρατούντων ἐστίν. ἔτι δὲ
[3]   γὰρ ὅρον ἕξειν τὸ ἔργον,  ἀλλὰ   Φερένικον μὲν ἴσως καὶ Πελοπίδαν
[24]   ταῦτα τὸν θεὸν οὐ φίλορνιν  ἀλλὰ   φιλάνθρωπον ἡγούμενοι. καθάπερ οὖν ἀνὴρ
[20]   τὸ Σωκράτους δαιμόνιον οὐκ ὄψις  ἀλλὰ   φωνῆς τινος αἴσθησις λόγου
[14]   αὑτοῦ Λῦσις ἀπέδωκε, τά τ´  ἄλλα   καὶ πενίαν διδάξας μὴ δυσχεραίνειν.
[20]   Ἀγοραίῳ καὶ Μούσαις, τὰ δ´  ἄλλα   μὴ πολυπραγμονεῖν περὶ Σωκράτους, ὡς
[22]   τῆς γενέσεως. αἱ μὲν γὰρ  ἄλλαι   νῆσοι θεοὺς ἔχουσι· σελήνη δὲ
[22]   γὰρ Ἅιδης ἀφαρπάζει περιολισθανούσας,  ἄλλας   δ´ ἀνακομίζεται κάτωθεν σελήνη
[22]   καὶ διακομίζεσθαι πέραν τοῦ ῥεύματος,  ἄλλας   δὲ πολλὰς ἐφέλκεσθαι τῇ σχεδὸν
[33]   τοῖς Βοιωτῶν ἔθεσιν ἐξέτρεχον πρὸς  ἀλλήλας   καὶ διεπυνθάνοντο παρὰ τῶν ἀπαντώντων,
[2]   σκέλος ἀναλαμβάνοντος αὑτὸν ἐντυγχάνειν μὲν  ἀλλήλοις   εἴ του δεήσειε, φανερῶς δὲ
[20]   βίᾳ τὸν λόγον εἰσδεχομένης, ὅταν  ἀλλήλοις   ἐντυγχάνωμεν· δὲ τοῦ κρείττονος
[7]   πάθη καταπραΰνοντας ἀβλαβῶς καὶ ὠφελίμως  ἀλλήλοις   συμφέρεσθαι. ~Μεταξὺ δὲ τοῦ Σιμμίου
[28]   προελθόντας ἐν ὑπαίθρῳ συμπλέκεσθαι πρὸς  (ἀλλήλους)   ἀσυντάκτους καὶ σποράδας μένειν
[33]   παρὰ τὴν πολύστυλον. ἀσπασάμενοι δ´  ἀλλήλους   καὶ συλλαλήσαντες ἐχωροῦμεν ἐπὶ τὸ
[20]   οὐδ´ ὀνομάτων, οἷς χρώμενοι πρὸς  ἀλλήλους   οἱ ἄνθρωποι συμβόλοις εἴδωλα τῶν
[20]   ἡμῖν παρίστατο σκοπουμένοις ἰδίᾳ πρὸς  ἀλλήλους   ὑπονοεῖν μήποτε τὸ Σωκράτους δαιμόνιον
[29]   εὐχόμεθα τοῖς θεοῖς καὶ παρεκαλοῦμεν  ἀλλήλους.   ~Ὥρα μὲν οὖν ἦν καθ´
[22]   δὲ λαμπομένας μαλακῷ πυρὶ κατ´  ἀλλήλων   ἐξαμειβούσας ἄλλην ἄλλοτε χρόαν ὥσπερ
[20]   τῷ γὰρ ὄντι τὰς μὲν  ἀλλήλων   νοήσεις οἷον ὑπὸ σκότῳ διὰ
[30]   καὶ τὸν Ὑπάτην ταχθέντες ἐγγὺς  ἀλλήλων   οἰκοῦντας ἐν ἱματίοις ἐξῄεσαν ἔχοντες
[10]   ἀθρόαι βορβόρου περίπλεαι καὶ κατ´  ἀλλήλων   ὠθούμεναι διὰ πλῆθος, ἐκτροπῆς δὲ
[22]   μαλακῷ πυρὶ κατ´ ἀλλήλων ἐξαμειβούσας  ἄλλην   ἄλλοτε χρόαν ὥσπερ βαφὴν ἅμα
[24]   τῷ προθυμουμένῳ· προθυμεῖται δ´ ἄλλος  ἄλλην   ἀνασῴζειν ἐγκελευόμενος, δὲ συνακούει
[16]   ψυχὴν ἤδη κεκριμένην ἀφεῖσθαι πρὸς  ἄλλην   γένεσιν ἄλλῳ δαίμονι συλλαχοῦσαν. καὶ
[22]   ἀποσφαλλόμεναι φέρονται κάτω πάλιν ἐπ´  ἄλλην   γένεσιν, ὡς ὁρᾷς. ἀλλ´ οὐδὲν
[17]   δυσχεροῦς καὶ ἀτόπου. τῆς γὰρ  ἄλλης   νυκτὸς ᾤμην αὐτοῦ τὴν οἰκίαν
[2]   ξένης γεγονὼς καὶ πεπλανημένος ἐν  ἀλλοδαποῖς   ἀνθρώποις ὀλίγῳ πρόσθεν εἰς Θήβας
[26]   Πελοπίδαν καὶ Θεόπομπον ἐντυχόντες ἀνελαμβάνομεν,  ἄλλοι   δ´ ἄλλους· ἐσχίσθησαν γὰρ εὐθὺς
[1]   δ´ Ἀρχίνου παῖδες, οἱ δ´  ἄλλοι   τῆς ἑταιρίας καὶ αὐτοὶ τῆς
[22]   αὐτῆς σαρκὶ μιχθῇ καὶ πάθεσιν,  ἀλλοιούμενον   τρέπεται καθ´ ἡδονὰς καὶ ἀλγηδόνας
[7]   χρησμὸς Δηλίοις καὶ τοῖς  ἄλλοις   Ἕλλησι παῦλαν τῶν παρόντων κακῶν
[18]   μόλις ἀφῖγμαι πρὸς ὑμᾶς, ὅπως  ἄλλον   ἐκπέμπητε πρὸς τοὺς ἄνδρας, ὡς
[25]   τοῖς φίλοις, καὶ διαλαμβάνων ἄλλος  ἄλλον   ἐν τῷ συμπαλαίειν τὰ μὲν
[9]   ὀνείρατα καὶ φάσματα καὶ τοιοῦτον  ἄλλον   ὄγκον προϊστάμενοι τῶν ἐπὶ νοῦν
[24]   ἀφίησι τῷ προθυμουμένῳ· προθυμεῖται δ´  ἄλλος   ἄλλην ἀνασῴζειν ἐγκελευόμενος, δὲ
[25]   ἐνετυγχάνομεν τοῖς φίλοις, καὶ διαλαμβάνων  ἄλλος   ἄλλον ἐν τῷ συμπαλαίειν τὰ
[22]   πυρὶ κατ´ ἀλλήλων ἐξαμειβούσας ἄλλην  ἄλλοτε   χρόαν ὥσπερ βαφὴν ἅμα τῷ
[2]   εἰς τὸ ἀνύποπτον οὐκ ὄντας  ἀλλοτρίους   παντάπασι τῆς τοιαύτης διατριβῆς. καὶ
[15]   εἶπεν Ἐπαμεινώνδας, ἀλλ´ ὥσπερ  ἄλλου   τινὸς ἐγὼ καὶ πλούτου χάριν
[32]   τὴν δεξιὰν ἐνέβαλε καὶ τοὺς  ἄλλους   ἀσπασάμενος ἅμ´ ἵλεως ἐξέπνευσε. γενόμενοι
[4]   καὶ Λεοντίδου προκαταληφθέντων οἶμαι τοὺς  ἄλλους   ἐκποδὼν ἔσεσθαι φεύγοντας μενεῖν
[26]   Θεόπομπον ἐντυχόντες ἀνελαμβάνομεν, ἄλλοι δ´  ἄλλους·   ἐσχίσθησαν γὰρ εὐθὺς ὑπερβάλλοντες τὸν
[32]   θνήσκοντος, ὥστε μὴ δύνασθαι τοὺς  ἄλλους   προσβοηθεῖν. τέλος δ´ ἡμέτερος
[34]   ἀγορᾶς ἐσήμαινον οἱ δὲ κατ´  ἄλλους   τόπους, πανταχόθεν ἐκταράττοντες τοὺς ὑπεναντίους,
[13]   φυγὼν ἐκεῖθεν ἀνεσώθη πρὸς τοὺς  ἄλλους   φίλους ἤδη πάλιν ἀθροιζομένους καὶ
[16]   κεκριμένην ἀφεῖσθαι πρὸς ἄλλην γένεσιν  ἄλλῳ   δαίμονι συλλαχοῦσαν. καὶ μέντοι καὶ
[4]   τὴν πάλην, εἶτα πόρρω τῶν  ἄλλων   ἀπαγαγὼν ἐπυνθάνετο περὶ τῶν φυγάδων,
[22]   φάναι τῶν ἄνω μέτεστι μικρόν·  ἄλλων   γὰρ θεῶν ἐκεῖνα· τὴν δὲ
[27]   οὐ γὰρ ἀφίκετο μετὰ τῶν  ἄλλων   εἰς τὴν οἰκίαν, ἀλλ´ ὅλως
[10]   μείζονα Σιμμίου χρὴ καὶ τῶν  ἄλλων   ἐκπυνθάνεσθαι Σωκράτους ἑταίρων· ἐμοῦ δὲ
[11]   παρ´ αὐτοῦ καὶ παρ´  ἄλλων.   ἑτέρου μὲν γὰρ πταρόντος ἐκ
[33]   μὲν τὸν Ἀμφίθεον, εἶτα τῶν  ἄλλων   πρὸς ὃν ἕκαστος ἐπιτηδείως εἶχεν·
[13]   ἀδελφοῦ παρ´ ἐμὲ τῶν δ´  ἄλλων   ὡς ἕκαστος ἔτυχε καὶ γενομένης
[29]   εἴ τις εἰδὼς ἀκριβῶς ἐμήνυεν,  ἄλλως   δ´ ὑποψίαν λόγον ἄσημον
[25]   οὐδένα μὴ μεγάλης ἀνάγκης γενομένης,  ἄλλως   δὲ καὶ πρὸς τὸ πλῆθος
[17]   Ὑπατόδωρος Ἐριάνθους, χρηστὸς μὲν  ἄλλως   καὶ (οἰκεῖος ἀνὴρ οὐδὲν δὲ
[16]   ὡς ἐπὶ ξένης Λῦσις  ἄλλως   κεκήδευται καὶ κινητέος ἐστὶν ἡμῖν
[34]   ὄντες, ἐκπεπληγμένοι δὲ τὸν κίνδυνον  ἄλλως   προυφασίζοντο Λυσανορίδαν περιμένειν· γὰρ
[22]   ἡδονὰς καὶ ἀλγηδόνας εἰς τὸ  ἄλογον.   μίγνυται δ´ οὐ πᾶσα τὸν
[22]   σκληρὸν καὶ ἄγριον παρεχομέναις τὸ  ἄλογον·   τοὺς δ´ ἄνω καὶ κάτω
[22]   ὧδε· ψυχὴ πᾶσα νοῦ μετέσχεν,  ἄλογος   δὲ καὶ ἄνους οὐκ ἔστιν,
[22]   γὰρ σύνδεσμον οἷα χαλινὸν τῷ  ἀλόγῳ   τῆς ψυχῆς ἐμβεβλημένον, ὅταν ἀντισπάσῃ,
[11]   ἔτι τούτων Πυριλάμπης Ἀντιφῶντος  ἁλοὺς   ἐν τῇ διώξει περὶ Δήλιον
[33]   ἐκ τῶν χαμευνῶν ἄσμενοι τὰς  ἁλύσεις   ἐφέλκοντες, οἱ δὲ τοὺς πόδας
[14]   ταύτῃ μόνον τὴν οἰκίαν ἐδεδίειν  ἁλώσιμον   ὑπὸ χρημάτων εἶναι, κατὰ τὸ
[32]   ἐνέβαλε καὶ τοὺς ἄλλους ἀσπασάμενος  ἅμ´   ἵλεως ἐξέπνευσε. γενόμενοι δ´ ἀπὸ
[29]   πρόνοια καὶ τὸ ἀσφαλές.  ἅμα   δὲ τὸν Ἀρχίαν ὑπολαβὼν ἀπῆγεν
[33]   σοῦ; τί δὲ κομίζεις παράσημον;  ἅμα   δὲ τῷ λόγῳ ξυστὸν ἱππικὸν
[20]   τούτων ὄγκος ἡσυχάζων καὶ κείμενος,  ἅμα   δὲ τῷ τὴν ψυχὴν ἐν
[4]   ἐπὶ τὰς οἰκίας· Ἀρχίου γὰρ  ἅμα   καὶ Λεοντίδου προκαταληφθέντων οἶμαι τοὺς
[18]   ὑπόνοιαν πρᾶξις λαβοῦσα μόνον  ἅμα   καὶ φανήσεται καὶ κρατήσει. δυσιερεῖν
[24]   ἐγγὺς ἤδη παραθέοντες καὶ παρεμβαίνοντες  ἅμα   καὶ χειρὶ καὶ φωνῇ βοηθοῦντες
[34]   βοηθεῖν ἐλθόντας εἰς τὴν ἀγοράν,  ἅμα   πάντες εὐθὺς ἐπὶ τὴν ἐλευθερίαν
[22]   τῶν δὲ ῥοθίων τὰς νήσους  ἅμα   περιγινομένας ἐπανάγειν· οὐ μὴν εἰς
[1]   τοὺς παρόντας, εἰ πρὸς ἀκρόασιν  ἅμα   πράξεων καὶ λόγων τοσούτων εὐκαίρως
[32]   ἐν φωτὶ καθορώμενος ὑπὸ τούτων  ἅμα   τῆς θύρας ἀνοιγομένης παίει τὸν
[10]   τὴν οἰκίαν τὴν Ἀνδοκίδου βαδίζων  ἅμα   τι διερωτῶν καὶ διασείων τὸν
[31]   ἐξέκρουσε τὴν (ἐπιβο( υ) λὴν  ἅμα   τὸ ξίφος ἀνέλκων, διανιστάμενον δὲ
[22]   ἄλλην ἄλλοτε χρόαν ὥσπερ βαφὴν  ἅμα   τῷ φωτὶ ποικιλλομένῳ κατὰ τὰς
[22]   πλὴν δόξαι γε τῆς κεφαλῆς  ἅμα   ψόφῳ προσπεσόντι πληγείσης τὰς ῥαφὰς
[7]   ὀλιγωροῦσι παιδείας οἷον ἐφυβρίζοντα τὴν  ἀμαθίαν   ἡμῶν καὶ κελεύοντα γεωμετρίας ἅπτεσθαι
[15]   μηδεμίαν καὶ τοὺς διδόντας  ἁμαρτάνειν   πάντως καὶ τοὺς λαμβάνοντας; οὐδαμῶς’
[22]   τῶν παθῶν καὶ συνεφελκομένους τοῖς  ἁμαρτήμασιν,   εἶτα πάλιν ἀντιτείνοντας καὶ βιαζομένους.
[22]   τὴν λεγομένην μεταμέλειαν ἐπάγειν ταῖς  ἁμαρτίαις   καὶ τὴν ἐπὶ ταῖς ἡδοναῖς,
[22]   ὥσπερ ἱστίον ἐκπεταννύμενον, ἔπειτα κατακούειν  ἀμαυρῶς   ῥοίζου τινὸς ὑπὲρ κεφαλῆς περιελαυνομένου
[7]   οὐ γάρ τοι φαύλης οὐδ´  ἀμβλὺ   διανοίας ὁρώσης ἄκρως δὲ τὰς
[3]   πεπαιδεῦσθαι πρὸς ἀρετὴν ἀξιῶν διαφέρειν  ἀμβλύς   ἐστι καὶ ἀπρόθυμος τοῦτον
[21]   ὁμοιότερ´ λόγοις ὄντα σιωπᾶν  ἄμεινον.   μηδαμῶς’ εἶπεν Θεόκριτος, ἀλλὰ
[10]   μηδαμοῦ προλείπει τὸν ἄνδρα μηδ´  ἀμελεῖ   τὸ θεῖον αὐτοῦ. ~Καὶ
[5]   ἀλλ´ οὐδ´ αὐτοῖς’ ἔφη Λακεδαιμονίοις  ἀμήνιτον   ἔοικεν εἶναι τὸ δαιμόνιον, ὡς
[15]   τοῦ στεφάνου πρὸς τὸν ἀντίπαλον  ἅμιλλαν,   ἄσκησιν δὲ τὴν ἐπὶ τοῦτο
[24]   ὅταν ἐγγὺς ἤδη τῆς ἐλπίδος  ἁμιλλωμένους   καὶ ψαύοντας ὁρῶσιν. οὐ γὰρ
[30]   καὶ χιτώνια τῶν γυναικεί ων  ἀμπεχόμενοι,   μεθύοντας ἀπομιμούμενοι κώμῳ χρωμένους μετὰ
[13]   τοῦ ἤθους ὑποφαίνοντα καὶ σεμνῶς  ἀμπεχόμενον   τὸ σῶμα. καθίσαντος οὖν ἐκείνου
[22]   καὶ θορύβους ἐκ βάθους πόρρωθεν  (ἀμυδροὺς   ἀναπεμπομένους οἷς οὐ μετρίως αὐτὸς
[32]   σπασάμενος τὸ ἐγχειρίδιον ὥρμησε πρὸς  ἄμυναν,   ἄδικος μὲν ἀνὴρ καὶ τυραννικὸς
[31]   τῶν δὲ θεραπόντων ὀλίγους τολμήσαντας  ἀμύνασθαι   διεφθείραμεν ἡμεῖς, τοὺς δ´ ἡσυχίαν
[27]   ἐχθίστοις ἀνάνδρως καὶ ἀκλεῶς, ἀλλ´  ἀμύνασθε   τὰς ψυχὰς ἀηττήτους τῇ πατρίδι
[14]   φίλην καὶ ἀγαθὴν κουροτρόφον‘ ἀλλ´  ἄμυνε·   σὸς γὰρ λόγος. καὶ
[31]   μὲν Χάρων παρὰ τὸν τράχηλον,  ἀμυνόμενον   δὲ τοῖς παρακειμένοις ἐκπώμασιν
[17]   ὅταν οἱ Σπαρτιατῶν ἡγεμόνες καλῶσιν;  Ἀμφίθεον   δὲ σήμερον, ὡς πυνθάνομαι, μέλλουσιν
[33]   ἐκαλοῦμεν ὀνομαστὶ πρῶτον μὲν τὸν  Ἀμφίθεον,   εἶτα τῶν ἄλλων πρὸς ὃν
[33]   σε ταχέως ἄγειν ἐπ´ αὐτοὺς  Ἀμφίθεον.   δ´ ὁρῶν καὶ τῆς
[25]   γὰρ Φυλλίδας δεδιὼς μὴ τὸν  Ἀμφίθεον   προανέλωσιν, εὐθὺς ἀπὸ τῆς Λυσανορίδου
[4]   ἐντυγχάνει γὰρ ἰδίᾳ Λεοντίδῃ περὶ  Ἀμφιθέου   παραιτούμενος (μεῖναι) αὐτὸν διαπράξασθαι φυγὴν
[4]   τῆς ὁδοῦ μικρὸν ὑπὸ τὸ  Ἄμφιον,   ὥσθ´ ἡμᾶς ἀγωνιᾶν, μή τις
[7]   βασιλεύοντι γραμματικῆς, ἣν Ἡρακλέα τὸν  Ἀμφιτρύωνος   ἐκμαθεῖν, ὑφηγεῖσθαι μέντοι καὶ παραινεῖν
[13]   λαμβάνοντος τοῦ διδόντος ἐξ  ἀμφοῖν   τελειοῦται πρὸς τὸ καλόν,
[5]   χαλκοῦν οὐ μέγα καὶ δύ´  ἀμφορεῖς   κεραμεοῖ γῆν ἔχοντες ἐντὸς ὑπὸ
[6]   παῖδας ἐνδημοῦντας εὑρήσει. καὶ τίς  ἄν’   εἶπον ξένος εἴη; περιττῷ
[15]   παρὰ τοῦ δικαίως διδόντος; οὐκ  ἄν’   ἔφη γένοιτο. δυεῖν ἄρα φίλων,
[15]   τῦφόν τινα διωθεῖται. καὶ τίς  ἄν’   ἔφη λόγος ἀπείργοι τὴν ἐκ
[3]   ὑπισχνούμενον τὸ νόσημα παύσειν εὐγνωμονοίης  ἄν,   οἶμαι, τέμνειν ἀποκάειν βιαζόμενος
[4]   μενεῖν μεθ´ ἡσυχίας ἀγαπῶντας  ἄν   τις διδῷ τὴν ἀσφάλειαν. οὕτως’
[20]   προσπῖπτον οὐ φθόγγον ἀλλὰ λόγον  ἄν   τις εἰκάσειε δαίμονος ἄνευ φωνῆς
[20]   μακρῷ πάντων ὀργάνων εὐστροφώτατόν ἐστιν,  ἄν   τις κατὰ λόγον ἅπτηται, ῥοπὴν
[12]   τῶν ἱστορικῶν τούτων ἕκαστον, ἡδὺς  ἄν,   φίλε, γέλως σοι τοῦ
[29]   τὴν πρᾶξιν οὐδενός· οὐ γὰρ  ἂν   ἀγνοεῖν τὴν οἰκίαν αὐτούς, εἴ
[24]   ὀλίγων ἀνθρώπων κοσμοῦσι βίον, οὓς  ἂν   ἄκρως μακαρίους τε καὶ θείους
[12]   νοῦν ἔχων ἄνθρωπος ἐκ τούτων  (ἂν)   ἀποφαίνεταί τι περὶ τῶν ἀδήλων,
[22]   ἄνους οὐκ ἔστιν, ἀλλ´ ὅσον  ἂν   αὐτῆς σαρκὶ μιχθῇ καὶ πάθεσιν,
[15]   οὐ καλῶς εἴληφεν; γένοιτ´  ἂν   δικαιοτέρα χρημάτων λῆψις τῆς παρὰ
[1]   εὐγνώμονα καὶ φίλον ἑταῖρον δόξειεν  ἂν   ἐγείρειν τὸ κατὰ Βοιωτῶν ἀρχαῖον
[20]   θαυμαστὸν ἡγοῦνται καὶ ἄπιστον· ὥσπερ  ἂν   εἴ τις οἴοιτο τὸν μουσικὸν
[2]   παρελθόντες, ὃς παρέξει, γνωσόμενος, ὡς  ἂν   εἰδότες εὐθὺς ἐκεῖ βαδίζοιεν. ἀπορουμένων
[15]   καὶ καθάπερ ἀθλητικῆς ἔργον μὲν  ἂν   εἴποις τὴν ὑπὲρ τοῦ στεφάνου
[1]   σοῦ παρόντος, ὡς ἐμοῦ μηδ´  ἂν   εἰς Θήβας ἐπὶ τούτῳ κατοκνήσαντος
[11]   σφοδρότητα φαίνονται πρὸς ἅπαν, ὡς  ἂν   ἐξ ὀρθῆς καὶ ἰσχυρᾶς ἀφειμέναι
[20]   γὰρ αὐτὸν ἐκέλευσεν τι  ἂν   ἐπὶ νοῦν ἴῃ πράττειν, καὶ
[5]   Γοργίδου καὶ Πλάτωνος, ὧν οὐδ´  ἂν   ἐπιχειρήσειαν ἐκπυνθάνεσθαι δεδιότες τοὺς ἄνδρας·
[5]   ἀλλὰ περὶ τούτων μὲν ἴσως  (ἂν   ἔχοι τι καὶ Σιμμίας ἡμῖν
[28]   καὶ παραθαρρύνων. ἔτι δὲ μᾶλλον  ἂν   ἠγάσω τοῦ παιδὸς αὐτοῦ τὴν
[23]   τοῦ Τιμάρχου διήλθομεν· αὐτοῦ γὰρ  ἂν   ἡδέως ἐκείνου πυθέσθαι καὶ προσανακρῖναι
[24]   καὶ τυγχάνειν λιμένος. ἥτις δ´  ἂν   ἤδη διὰ μυρίων γενέσεων ἠγωνισμένη
[14]   καὶ στέργει τὰ παρόντα, τίς  ἂν   ἡμῖν γένοιτο τῶν χρημάτων διάθεσις
[11]   κελεῦον ἔλεγε· τύφου γὰρ  ἂν   ἦν τινος, φίλε, κενοῦ
[20]   κινεῖ λόγος ἀπραγμόνως, οὕτως οὐκ  ἂν   οἶμαι δυσπείστως ἔχοιμεν ὑπὸ νοῦ
[22]   κρατοῦντος καὶ ἄρχοντος ἐπιστομιζομένης, μέχρι  ἂν   οὕτω κολαζομένη πειθήνιος γένηται καὶ
[14]   οἴκοι τὸν πλοῦτον· ἄχαρις γὰρ  ἂν   οὕτως χάρις καὶ ἄτιμος
[18]   ὑμῖν τἀληθῆ λέγειν) εἰ καταλάβοις  ἂν   τὸν ἄνθρωπον ἵππῳ χρώμενον τῶν
[12]   (τὸ) δαιμόνιον ὠνόμαζεν. ἐγὼ γὰρ  ἂν   τοὐναντίον ἐθαύμαζον ἀνδρὸς ἄκρου διαλέγεσθαι
[1]   (ΚΑΦΕΙΣΙΑΣ) Εὖ λέγεις. ἀλλὰ τίς  ἂν   ὑμῖν μέτριος ἀρχὴ γένοιτο τῆς
[14]   φιλίαν καὶ εἰρήνην εὗρες, οὐκ  ἂν   ᾤου δεῖν ἐκεῖνα διδόναι καὶ
[22]   κεφαλῆς περιελαυνομένου φωνὴν ἡδεῖαν ἱέντος.  ἀναβλέψας   δὲ τὴν μὲν γῆν οὐδαμοῦ
[19]   τὸ τάχος, ὡς οὐκ οὔσης  ἀναβολῆς,   εἰς ἀγωνίαν ὑπηγόμεθα καὶ φόβον.
[15]   τὸ σῶμα βλαστάνουσαι πρὸς τὰς  ἀναγκαίας   ἡδονάς, αἱ δ´ ἐπήλυδες, αἳ
[15]   ταπεινοῦσι τὴν ψυχὴν ἐρρωμενέστερον τῶν  ἀναγκαίων.   ἔθει δὲ καὶ μελέτῃ πολὺ
[27]   ἡλικίαν, παῖ, γευόμενος ἄθλων  ἀναγκαίων   καὶ κινδύνευε μετὰ πολλῶν καὶ
[20]   τῷ σώματι (μὴ) μικρὰ τῶν  ἀναγκαίων   χάριν καταμιγνὺς αὑτόν, εὐαφὴς ἦν
[25]   πολιτῶν ἄκριτον οὐδένα μὴ μεγάλης  ἀνάγκης   γενομένης, ἄλλως δὲ καὶ πρὸς
[22]   δὲ συνδέσμων ἑκάστου Μοῖρα κλειδοῦχος  Ἀνάγκης   θυγάτηρ κάθηται, τοῦ μὲν πρώτου
[11]   οὐχὶ τῆς κοινῆς μόριόν τι  ἀνάγκης   τὸν ἄνδρα πείρᾳ βεβαιωσάμενον ἐν
[23]   συμβάλλεται γνώμην ἀπὸ τῶν αὐτῶν  ἀναγόμενος   ἡμῖν; καὶ πατὴρ μειδιάσας
[22]   ἐκ δεσμοῦ σπαραττομένους, δυσπειθέσι καὶ  ἀναγώγοις   δι´ ἀπαιδευσίαν ζυγομαχεῖν ἤθεσι, πῆ
[5]   ἐκεῖθεν οἷός ἐστι τὸν Δίρκης  ἀναζητεῖν   τάφον ἄγνωστον ὄντα τοῖς Θηβαίοις
[16]   Ἐπαμεινώνδᾳ προσέβλεψεν, οἷον ἐξ ὑπαρχῆς  ἀναθεώμενος   αὐτοῦ τὴν φύσιν καὶ τὸ
[11]   ἔλυσε τὴν ἀπορίαν τῆς ἰσότητος  ἀναιρεθείσης,   ὥστε κίνησιν γίγνεσθαι καὶ ὁρμήν.
[20]   ῥώμην καταμαθεῖν δίδωσιν· ὀστᾶ γὰρ  ἀναίσθητα   καὶ νεῦρα καὶ σάρκες ὑγρῶν
[3]   κελεύει φόνου καθαρὸν ὄντα καὶ  ἀναίτιον   ἐφεστάναι τοῖς καιροῖς μετὰ τοῦ
[25]   ἁρμόζειν τὸ Θηβαίων εἶναί τινας  ἀναιτίους   καὶ καθαροὺς τῶν πεπραγμένων, οἳ
[16]   ὁδηγηθεὶς ἑσπέρας ἤδη χοὰς ἐχεόμην  ἀνακαλούμενος   τὴν Λύσιδος ψυχὴν κατελθεῖν ἀποθεσπίσουσαν
[24]   λόγον ὥσπερ ἱερὸν καὶ ἄσυλον  ἀνακεῖσθαί   φημι τῷ θεῷ χρῆναι· θαυμάζω
[26]   πολλῶν τάχιον εἰς τὰς οἰκίας  ἀνακεχωρηκότων   ἡμεῖς μὲν τοὺς περὶ Δαμοκλείδαν
[22]   οὐχ ἡσυχάζοντος ἀλλ´ ἐκταραττομένου καὶ  ἀνακλύζοντος   πολλάκις· ὅθεν ἀκούεσθαι μυρίας μὲν
[17]   τὴν Ἱπποσθενείδου μαλακίαν δεόμενος μὴ  ἀνακοινοῦσθαι   μηδὲ παραλαμβάνειν εἰς τὴν πρᾶξιν’
[22]   Ἅιδης ἀφαρπάζει περιολισθανούσας, ἄλλας δ´  ἀνακομίζεται   κάτωθεν σελήνη προσνηχομένας, αἷς
[22]   ποταμοὺς δεχομένας, ὥστ´ ἐπὶ πλεῖστον  ἀνακοπτομένην   κοχλάζειν καὶ ἀπολευκαίνεσθαι τὴν γλαυκότητα.
[17]   δὲ σήμερον, ὡς πυνθάνομαι, μέλλουσιν  ἀνακρίναντες,   ὅταν Ἀρχίας ἐπανέλθῃ, διαφθερεῖν. οὐ
[4]   μήνυσις αὐτοῖς, περὶ ἧς  ἀνακρίνουσι   τὸν Θεόκριτον. ἐν τούτῳ δὲ
[2]   τινος πληγῆς περὶ τὸ σκέλος  ἀναλαμβάνοντος   αὑτὸν ἐντυγχάνειν μὲν ἀλλήλοις εἴ
[22]   ὁρᾶν νόμιζε, τοὺς δ´ οἷον  ἀναλάμποντας   πάλιν καὶ ἀναφαινομένους κάτωθεν, ἀχλύν
[12]   ἀπιστοίη ἄνδρα γραμματικὸν ἐκ τούτων  ἀναλέγεσθαι   πολέμους μεγάλους, οἳ τοῖς πάλαι
[7]   πρὸς ἑαυτὸν δὲ τρεῖς ἡμέρας  ἀναλεξάμενος   βιβλίων τῶν παλαιῶν παντοδαποὺς (χαρακτῆρας
[7]   στερεὸν ὀκταπλάσιον ἀπεργασάμενοι δι´ ἀπειρίαν  ἀναλογίας   ἣν τὸ μήκει διπλάσιον παρέχεται)
[7]   ἔργον εἶναι (καὶ) δυεῖν μέσων  ἀνάλογον   λῆψιν, μόνῃ διπλασιάζεται σχῆμα
[7]   ἀνασκευασάμενος. καὶ Σιμμίας εὐθὺς  ἀναμνησθείς   οὐκ οἶδ´’ ἔφη τὸν πίνακα
[27]   τὰ σώματα διαφθεῖραι τοῖς ἐχθίστοις  ἀνάνδρως   καὶ ἀκλεῶς, ἀλλ´ ἀμύνασθε τὰς
[22]   θορύβους ἐκ βάθους πόρρωθεν (ἀμυδροὺς  ἀναπεμπομένους   οἷς οὐ μετρίως αὐτὸς ἐκπεπλῆχθαι.
[9]   δὲ καὶ μύθων καὶ δεισιδαιμονίας  ἀνάπλεω   φιλοσοφίαν ἀπὸ Πυθαγόρου Ἐμπεδοκλέους δεξάμενος
[13]   Λεοντῖνος ἐκ τῆς Ἑλλάδος  ἀναπλέων   εἰς Σικελίαν ἀπήγγελλε τοῖς περὶ
[22]   καὶ καθαρὸν ἀσμένη, πρῶτον μὲν  ἀναπνεῦσαι   τότε δοκεῖν διὰ χρόνου συχνοῦ
[17]   μυκᾶσθαι καὶ ἀφιέναι φωνάς τινας  ἀνάρθρους,   τέλος δὲ πῦρ λάμψαι πολὺ
[22]   μεταβολάς. φαίνεσθαι δὲ πλήθει μὲν  ἀναρίθμους   μεγέθει δ´ ὑπερφυεῖς, οὐκ ἴσας
[20]   οὐ συνορῶσι, τὴν ἐν αὐτοῖς  ἀναρμοστίαν   καὶ ταραχήν, ἧς ἀπήλλακτο Σωκράτης
[7]   ἔλαβεν Ἀγησίλαος τὸν Ἀλκμήνης τάφον  ἀνασκευασάμενος.   καὶ Σιμμίας εὐθὺς ἀναμνησθείς
[25]   τύχῃ’ εἶπε διαλεγέσθω’ καὶ προῆγεν  ἀναστὰς   εἰς τὸ ἐπικάμπειον τῆς στοᾶς.
[20]   αὐτὸ κινῆσαι τὴν ὁρμὴν ὅλος  ἀναστὰς   καὶ συνταθεὶς πᾶσι τοῖς μέρεσιν
[22]   κατεφαίνετο· δύο δ´ αὐτὴν ἔχειν  ἀναστομώσεις   πυρὸς ἐμβάλλοντας ἐναντίους ποταμοὺς δεχομένας,
[17]   ἄνδρας ἤδη καθ´ ὁδὸν ὄντας,  ἀναστρέφειν   κελεύσας καὶ μὴ κατατεῖναι σήμερον,
[10]   προσέσχεν αὑτῷ συχνὸν χρόνον, εἶτ´  ἀναστρέψας   ἐπορεύετο τὴν διὰ τῶν κιβωτοποιῶν
[18]   πόλει λέγεις ἐξ οἰκίας φίλης  ἀνασχεῖν,   καπνῷ δὲ συμμελανθῆναι τὸ τῶν
[5]   μήνιμα τοῦ τάφου τοῦτο περιελθεῖν  ἀνασχομένους   ὀρυττόμενον’ καὶ Θεόκριτος μικρὸν
[24]   προθυμουμένῳ· προθυμεῖται δ´ ἄλλος ἄλλην  ἀνασῴζειν   ἐγκελευόμενος, δὲ συνακούει διὰ
[24]   καὶ χειρὶ καὶ φωνῇ βοηθοῦντες  ἀνασῴζουσιν,   οὗτος, τοῦ δαιμονίου
[22]   εἰς σῶμα, καὶ δι´ ὅλων  ἀναταραχθεῖσαι   τὸ σύμπαν ὑπὸ παθῶν διαφέρονται
[15]   ἔξεστιν ἀνέδην εἰς τὸ κερδαίνειν  ἀνατεθραμμένον   ὅταν σπαργᾷ περὶ τάς ἀδικους
[22]   σχίζουσα τῇ κορυφῇ τὸ φῶς·  ἀνατείνουσα   δ´, ὡς ὁρᾷς, ἐκ τοῦ
[11]   τύχοι θορυβούμενον ἐκ τῶν πράξεων  ἀνατρέπεσθαι   καὶ προΐεσθαι τὸ δεδογμένον. αἱ
[32]   τὴν θύραν, ἐμπεσόντες ἀθρόοι καὶ  ἀνατρέψαντες   τὸν ἄνθρωπον ἵεντο δρόμῳ διὰ
[17]   μηδὲ τὴν προπέτειαν εὐτολμίαν οἰόμενος  ἀνατρέψῃς   καὶ ἡμᾶς καὶ τὴν πόλιν,
[22]   δ´ οἷον ἀναλάμποντας πάλιν καὶ  ἀναφαινομένους   κάτωθεν, ἀχλύν τινα καὶ ζόφον
[20]   τὴν ἀντήχησιν, ὅταν ἐκ βάθους  ἀναφερόμεναι   προσπέσωσι, τὰ δ´ ἄλλ´ ἀδήλως
[34]   ἀλλὰ πανταχόθεν ψόφων καὶ θορύβων  ἀναφερομένων,   καταβαίνειν μὲν οὐ διενοοῦντο, καίπερ
[29]   κἀγὼ μικρὸν ὥσπερ ἐκ πληγῆς  ἀναφέρων   τὴν διάνοιαν ἐλογιζόμην λόγον εἶναι
[30]   τοὺς περὶ Ἀρχίαν καὶ Φίλιππον  ἀναχωρήσαντος   οἴκαδε καὶ διασκευάζοντος ἡμᾶς ἐπὶ
[22]   μεθιέναι τὴν ψυχήν. ὡς δ´  ἀναχωροῦσα   κατεμίγνυτο πρὸς ἀέρα διαυγῆ καὶ
[10]   Σωκράτης καὶ τὴν οἰκίαν τὴν  Ἀνδοκίδου   βαδίζων ἅμα τι διερωτῶν καὶ
[8]   βουλόμενος ὑμῖν γνωρίσαι τὸν ξένον,  ἄνδρα   γενναῖον μὲν αὐτὸν ὄντα μετὰ
[12]   καὶ φαῦλα τὴν μορφὴν ἀπιστοίη  ἄνδρα   γραμματικὸν ἐκ τούτων ἀναλέγεσθαι πολέμους
[14]   κατάρχειν, ὅτι μοναρχίας ὢν ἐραστὴς  ἄνδρα   δημότην ἐλευθέρας καὶ αὐτονόμου (πόλεως
[9]   εἶπεν ὡς ἔργον ἐστὶν εὑρεῖν  ἄνδρα   καθαρεύοντα τύφου καὶ δεισιδαιμονίας. οἱ
[8]   πάνυ θαυμαστόν γε λέγεις’ εἶπεν  ἄνδρα   καὶ φιλοσοφίας ἄξιον· ἀλλὰ τίς
[11]   ἀληθείας καὶ ἁπλότητος οἷς τὸν  ἄνδρα   μέγαν ὡς ἀληθῶς καὶ διαφέροντα
[10]   θαυμάζοντας, εἰ μηδαμοῦ προλείπει τὸν  ἄνδρα   μηδ´ ἀμελεῖ τὸ θεῖον αὐτοῦ.
[11]   κοινῆς μόριόν τι ἀνάγκης τὸν  ἄνδρα   πείρᾳ βεβαιωσάμενον ἐν τοῖς ἀδήλοις
[18]   εἰς ἅπαντας οἶδ´’ ἔφη τοὺς  ἄνδρας   ἀκριβῶς, Ἱπποσθενείδα, καί σε μήτε
[33]   αἱ δ´ ἀνευροῦσαι πατέρας  ἄνδρας   αὑτῶν ἠκολούθουν, οὐδεὶς δ´ ἐκώλυε·
[18]   τὸν Ἱπποσθενείδαν τίνα πρὸς τοὺς  ἄνδρας   ἐξαπέστειλας; εἰ γὰρ οὐ πολὺ
[17]   σπεύδομεν κατάγειν φίλους καὶ οἰκείους  ἄνδρας   ἐπὶ προῦπτον ὄλεθρον καὶ τοῦτο
[1]   (ΑΡΧΙΔΑΜΟΣ) Ἀγνοεῖς, Καφισία, τοὺς  ἄνδρας;   μὴν ἄξιον εἰδέναι πατέρων
[17]   διακεκώλυκας ἐκπέμψας ἱππέα πρὸς τοὺς  ἄνδρας   ἤδη καθ´ ὁδὸν ὄντας, ἀναστρέφειν
[17]   ἀσφαλῶς, εἴπερ εἵμαρται, κατελθεῖν τοὺς  ἄνδρας’   καὶ Φυλλίδας παροξυνόμενος εἰπέ
[5]   ἂν ἐπιχειρήσειαν ἐκπυνθάνεσθαι δεδιότες τοὺς  ἄνδρας·   οἱ δὲ νῦν ἄρχοντες ἐν
[18]   ὅπως ἄλλον ἐκπέμπητε πρὸς τοὺς  ἄνδρας,   ὡς ἐμοῦ παντάπασιν ἐκστατικῶς ἐν
[9]   νοῦν ἰόντων. (ὃ πολιτικοῖς μὲν  ἀνδράσι   καὶ πρὸς αὐθάδη καὶ ἀκόλαστον
[23]   γὰρ πάνυ καὶ προσήκουσα θείοις  ἀνδράσι.   τί δ´’ εἶπεν Ἐπαμεινώνδας οὐ
[20]   ἐνσημαίνεται τοῖς θείοις καὶ περιττοῖς  ἀνδράσι   τὸν τοῦ νοήσαντος λόγον. ὥσπερ
[18]   ἐπὶ τοῦ ὄρους ἀπαντῆσαι τοῖς  ἀνδράσιν,   εἰσῆλθον οἴκαδε ληψόμενος τὸν ἵππον,
[32]   οὐ παρακινδυνεύοντας εἰς χεῖρας ἐλθεῖν  ἀνδράσιν   ἐπιφανεστάτοις τῶν πολιτῶν καὶ κατ´
[4]   ἐν οἴνῳ καὶ μέθῃ τοῖς  ἀνδράσιν   εὐχείρωτον. ἄριστα μὲν οὖν, εἶπον
[27]   ἡμῶν· τὸ δὲ λοιπόν,  ἄνδρες   ἀγαθοί, πρὸς τὸ συμπεσὸν ἀντιτάξασθε,
[27]   τῶν ὁμηλίκων, οὗτος, εἶπεν  ἄνδρες,   ἐμοὶ μόνος ἐστὶ καὶ ἀγαπητός,
[29]   πίνοντες τυγχάνουσιν. ἀλλὰ μὴ μέλλωμεν,  ἄνδρες,   ἔφη, προσευξάμενοι δὲ τοῖς θεοῖς
[13]   Σιμμία, ὄνομα μὲν τῷ  ἀνδρί,   γένος δὲ Κροτωνιάτης τῶν ἐκεῖ
[15]   καὶ χαλεπῶς τοῦ πλεονεκτεῖν ἀπεχόμενον.  ἀνδρὶ   δὲ μὴ φίλων προϊεμένῳ χάρισι
[29]   πρὸς αὐτὸν ὅτι ζῶντος μὲν  Ἀνδροκλείδου   πολλάκις ἐπίσταμαι φήμας τοιαύτας ῥυείσας
[12]   ἐγὼ γὰρ ἂν τοὐναντίον ἐθαύμαζον  ἀνδρὸς   ἄκρου διαλέγεσθαι καὶ κρατεῖν ὀνομάτων,
[12]   σέ, Πολύμνι, θαυμάζοντα Σωκράτους  ἀνδρὸς   ἀτυφίᾳ καὶ ἀφελείᾳ μάλιστα δὴ
[13]   μὲν Ἄρκεσος πόθῳ τοῦ  ἀνδρὸς   αὐτὸς ὡς εἶχε πλεῦσαι, κομιδῇ
[11]   πρὸς τὸ δεινόν, οὐκ ἔστιν  ἀνδρὸς   ἐκ κληδόνων πταρμῶν μεταβαλλομένην
[13]   ἡδὺ καὶ διαμαρτάνειν ἀνιαρὸν ὡς  ἀνδρὸς   εὖ παθεῖν ἀξίου διὰ χάριτος
[17]   ἀνεὶς τὴν τραχύτητα τῆς φωνῆς  ἀνδρὸς   ἡλικιώτου καὶ πολιὰς παραπλησίως ἔχοντος
[13]   Πολύμνι, θεραπείας καὶ διαίτας τοῦ  ἀνδρὸς   οἱ σαφῶς εἰδότες ἀπήγγελλον, ὅτι
[22]   δὲ κλαυθμὸν βρεφῶν καὶ μεμιγμένους  ἀνδρῶν   καὶ γυναικῶν ὀδυρμούς, ψόφους δὲ
[31]   δ´ ἡσυχίαν ἄγοντας εἰς τὸν  ἀνδρῶνα   κατεκλείσαμεν οὐ βουλόμενοι διαπεσόντας ἐξαγγεῖλαι
[31]   οἰκετῶν εὐθὺς ὠσάμενοι πρὸς τὸν  ἀνδρῶνα   μικρὸν ἐπὶ ταῖς θύραις ἔστημεν
[31]   τοῦ βραχίονος αὐτὸν παραπορευόμενον ἀντισπάσας  ἀνεβόησεν   οὐ Μέλων οὗτος, Φυλλίδα;
[15]   φιλοκερδές, ἀλλ´ ἐν οἷς ἔξεστιν  ἀνέδην   εἰς τὸ κερδαίνειν ἀνατεθραμμένον ὅταν
[31]   ἀπὸ τῆς κλίνης χαμαὶ καταβαλὼν  ἀνεῖλε.   τὸν δὲ Καβίριχον ἡμεῖς κατεπραΰνομεν
[20]   εἴ τις οἴοιτο τὸν μουσικὸν  ἀνειμένῃ   τῇ λύρᾳ χρώμενον, ὅταν συστῇ
[32]   μὲν οἱ περὶ τὸν Σαμίδαν  ἀνεῖργον   οὐ παρακινδυνεύοντας εἰς χεῖρας ἐλθεῖν
[15]   ἐκπονεῖν χρὴ καὶ ἀποκόπτειν αὐτὰς  ἀνείρξεσι   καὶ κατοχαῖς ὑπὸ τοῦ λόγου
[15]   φιλοδοξίαν ἀποχαῖς ὧν ἐφίενται καὶ  ἀνείρξεσιν   εἰς τέλος καταλυθείσας· οὐ
[17]   ἔφη δεινόν’ Ἱπποσθενείδας, ἐὰν  ἀνεὶς   τὴν τραχύτητα τῆς φωνῆς ἀνδρὸς
[32]   τῷ Πελοπίδᾳ συμπεσὼν μέγα βοῶν  ἀνεκαλεῖτο   τοὺς θεράποντας. ἀλλ´ ἐκείνους μὲν
[11]   καταβὰς ἀπονενοστήκοι, πολλὰ μὲν τοῦτον  ἀνεκαλέσατο,   πολλὰ δὲ φίλους τινὰς καὶ
[22]   βίον· αἱ δὲ πῆ μὲν  ἀνεκράθησαν,   πῆ δ´ ἔλιπον ἔξω τὸ
[26]   καὶ Πελοπίδαν καὶ Θεόπομπον ἐντυχόντες  ἀνελαμβάνομεν,   ἄλλοι δ´ ἄλλους· ἐσχίσθησαν γὰρ
[12]   λελεγμένα καὶ Πολύμνιος οὐ χαλεπὸν  ἀνελεῖν.   ὡς γὰρ ἐν ἰατρικῇ σφυγμὸς
[8]   ἐντυχεῖν ἐνηυλίσατο τῷ τάφῳ διανοούμενος  ἀνελέσθαι   τὰ λείψανα τοῦ σώματος καὶ
[31]   υ) λὴν ἅμα τὸ ξίφος  ἀνέλκων,   διανιστάμενον δὲ χαλεπῶς τὸν Ἀρχίαν
[30]   ἔργον, ὀξὺν ἐπιφέρουσα καὶ δεινὸν  ἀνελπίστου   περιπετείας ἀγῶνα. τοῦ γὰρ Χάρωνος
[17]   μεθυσθῆναι δορυφόρους· ἀλλὰ κἂν ἐκεῖνον  ἀνέλωμεν,   ἐφεδρεύει τῇ νυκτὶ νήφων Ἑρμιππίδας
[10]   μὲν ἀνέτρεψαν ἐμβαλοῦσαι τοὺς δ´  ἀνεμόλυναν.   ἧκεν οὖν καὶ Χάριλλος
[22]   ἑαυτόν, εἶτα μέντοι μετὰ μικρὸν  ἀνενεγκὼν   ὁρᾶν αὑτὸν ἐν Τροφωνίου παρὰ
[30]   ἀγῶνα. τοῦ γὰρ Χάρωνος ὡς  ἀνέπεισε   τοὺς περὶ Ἀρχίαν καὶ Φίλιππον
[33]   οἱ δὲ τὴν φωνὴν γνωρίζοντες  ἀνεπήδων   ἐκ τῶν χαμευνῶν ἄσμενοι τὰς
[30]   καὶ τῇ προσδοκίᾳ τῶν γυναικῶν  ἀνεπτοημένος   ἐδέξατο μὲν τὴν ἐπιστολήν, τοῦ
[25]   πότον, ἔπεισε πρὸς ῥᾳθυμίαν καὶ  ἄνεσιν   τραπέσθαι μετὰ τῶν εἰωθότων αὐτῷ
[13]   μὲν εἰς Λευκανοὺς φυγὼν ἐκεῖθεν  ἀνεσώθη   πρὸς τοὺς ἄλλους φίλους ἤδη
[10]   δὲ μὴ παρούσης τοὺς μὲν  ἀνέτρεψαν   ἐμβαλοῦσαι τοὺς δ´ ἀνεμόλυναν. ἧκεν
[26]   πόλιν· ἐνίοις δ´ ἐπήστραψε δεξιὸν  ἄνευ   βροντῆς εἰσιοῦσι διὰ τῶν πυλῶν·
[22]   καὶ συνήθης ὥσπερ θρέμμα πρᾶον  ἄνευ   πληγῆς καὶ ἀλγηδόνος ὑπὸ συμβόλων
[3]   δοκιμάζει παρακαλούμενος. οὐδὲ γὰρ ἰατρὸν  ἄνευ   σιδήρου καὶ πυρὸς ὑπισχνούμενον τὸ
[20]   λόγον ἄν τις εἰκάσειε δαίμονος  ἄνευ   φωνῆς ἐφαπτόμενον αὐτῷ τῷ δηλουμένῳ
[33]   παρὰ τῶν ἀπαντώντων, αἱ δ´  ἀνευροῦσαι   πατέρας ἄνδρας αὑτῶν ἠκολούθουν,
[22]   ὀρθουμένης περὶ αὐτὸ τῆς ψυχῆς  ἀνέχον   ὅσον ὑπακούει καὶ οὐ κρατεῖται
[25]   ἐδόκει ταῦθ´ ἡμῖν. κἀκεῖνος μὲν  ἀνεχώρησεν   αὖθις ὡς τοὺς περὶ Σιμμίαν,
[31]   χαλεπῶς τὸν Ἀρχίαν ἐπιδραμὼν οὐκ  ἀνῆκε   παίων ἕως ἀπέκτεινε. τὸν δὲ
[21]   οἰκείων ὀδυρομένων, πρωὶ μάλα φαιδρὸς  ἀνῆλθε·   προσκυνήσας δὲ τὸν θεόν, ὡς
[16]   τῇ κεφαλῇ μέγας’ ἔφη μέγας  ἀνήρ   ἐστιν Ἐπαμεινώνδας, τούτου δ´ αἴτιος
[32]   ὥρμησε πρὸς ἄμυναν, ἄδικος μὲν  ἀνὴρ   καὶ τυραννικὸς εὔρωστος δὲ τῇ
[32]   εἶδε πίπτοντα τὸν ἐχθρὸν  ἀνὴρ   καὶ τῷ Πελοπίδᾳ τὴν δεξιὰν
[17]   χρηστὸς μὲν ἄλλως καὶ (οἰκεῖος  ἀνὴρ   οὐδὲν δὲ τῶν πρασσομένων συνειδώς,
[24]   ἀλλὰ φιλάνθρωπον ἡγούμενοι. καθάπερ οὖν  ἀνὴρ   φίλιππος οὐ πάντων ὁμοίως ἐπιμελεῖται
[17]   ὄντων τὰ πᾶσι δόξαντα μόνος  ἀνῄρηκας   καὶ διακεκώλυκας ἐκπέμψας ἱππέα πρὸς
[31]   μὲν ἱερὸν δόρυ Θεόκριτος παρὼν  ἀνήρπασεν   ἐκ τοῦ φόνου, τῶν δὲ
[17]   ὄψιν ἐνερείσας μοχθηρέ’ εἶπεν  ἄνθρωπε,   τί δέδρακας ἡμᾶς; οὐδέν’ ἔφη
[10]   ἐν πράγμασιν ἀδήλοις καὶ πρὸς  ἀνθρωπίνην   ἀσυλλογίστοις φρόνησιν, ἐν οἷς αὐτῷ
[20]   οἷς χρώμενοι πρὸς ἀλλήλους οἱ  ἄνθρωποι   συμβόλοις εἴδωλα τῶν νοουμένων καὶ
[30]   μὲν οὖν ἦν καθ´ ἣν  ἅνθρωποι   μάλιστα περὶ δεῖπνόν εἰσι, τὸ
[20]   πολλοὶ καταδαρθοῦσιν οἴονται τὸ δαιμόνιον  ἀνθρώποις   ἐπιθειάζειν, εἰ δ´ ἐγρηγορότας καὶ
[2]   γεγονὼς καὶ πεπλανημένος ἐν ἀλλοδαποῖς  ἀνθρώποις   ὀλίγῳ πρόσθεν εἰς Θήβας ἀφῖκτο
[18]   ἀρχῆς συνειδώς. κἀγὼ κατιδὼν τὸν  ἄνθρωπον   ἆρ´ οὐ Χλίδωνα λέγεις, εἶπον
[21]   φράσον· οὐ γὰρ ἔγνων τὸν  ἄνθρωπον.   εἰκότως γ´, εἶπεν Σιμμίας
[20]   ἑλκόμεναι σπῶσι καὶ συντείνουσι τὸν  ἄνθρωπον.   καὶ μάλιστα τὸ νοηθὲν
[32]   ἐμπεσόντες ἀθρόοι καὶ ἀνατρέψαντες τὸν  ἄνθρωπον   ἵεντο δρόμῳ διὰ τῆς αὐλῆς
[18]   λέγειν) εἰ καταλάβοις ἂν τὸν  ἄνθρωπον   ἵππῳ χρώμενον τῶν ἐν Θήβαις
[33]   τῶν πλευρῶν καὶ κατέβαλε πονηρὸν  ἄνθρωπον,   καὶ μεθ´ ἡμέραν ἐπενέβησαν
[6]   καὶ μήν’ ἔφη Λεοντίδης φησὶν  ἄνθρωπον   ὦφθαι παρὰ τὸ Λύσιδος μνημεῖον
[17]   ὄψις, Χάρων, ἣν  ἄνθρωπος   διεξῆλθε, τοιαύτη τις ἦν· ἐγὼ
[2]   Χάρων παρέξειν. μὲν οὖν  ἄνθρωπος   ἔγνω πάλιν ἀπελθεῖν σπουδῇ πρὸς
[12]   εὐήθως ἀγανακτῶμεν, εἰ νοῦν ἔχων  ἄνθρωπος   ἐκ τούτων (ἂν) ἀποφαίνεταί τι
[18]   κρατίστῳ· γνώριμος δ´ ὑμῖν  ἄνθρωπός   ἐστι τῶν Μέλωνος ἁρματηλατῶν ἐπιστάτης
[2]   ἀφικνεῖταί τις ἐνθένδε Φερενίκου πέμψαντος  ἄνθρωπος   οὐδενὶ τῶν παρ´ ἡμῖν
[22]   ἀκρόπλουν ἐπιψαῦον ἐκ κεφαλῆς τοῦ  ἀνθρώπου   καθάπερ ἐν βυθῷ δεδυκότος ἄρτημα
[20]   κινοῦν ῥοπῆς γενομένης, ψυχὴ δ´  ἀνθρώπου   μυρίαις ὁρμαῖς οἷον ὕσπληξιν ἐντεταμένη
[12]   φίλε, γέλως σοι τοῦ  ἀνθρώπου   τῆς ἀπειρίας ἐπέλθοι, οὕτω σκόπει,
[16]   βίων, ὀλίγαι δ´ ἃς δαίμονες  ἀνθρώπους   ἄγουσιν. μὲν οὖν Θεάνωρ
[24]   καὶ κύνας καὶ ἵππους ὀνομάζοντες,  ἀνθρώπους   δὲ θείους εἶναι καὶ θεοφιλεῖς
[3]   πονηρούς, Εὐμολπίδαν δὲ καὶ Σαμίδαν,  ἀνθρώπους   διαπύρους πρὸς ὀργὴν καὶ θυμοειδεῖς,
[20]   δὴ καὶ ἱεροὺς καὶ δαιμονίους  ἀνθρώπους   καλοῦμεν. οἱ δὲ πολλοὶ καταδαρθοῦσιν
[4]   διαπράξασθαι φυγὴν ἀντὶ θανάτου τῷ  ἀνθρώπῳ.   ~Καὶ Θεόκριτος εἰς καιρόν’
[23]   μηδενί (πη τῶν καθ´ ἑαυτὸν  ἀνθρώπων   ἐντετυχηκέναι μήτε πλείονα γιγνώσκοντι μήτ´
[24]   ἐλεύθεραι πάμπαν ἀφειμέναι, δαίμονές εἰσιν  ἀνθρώπων   ἐπιμελεῖς καθ´ Ἡσίοδον. ὡς γὰρ
[24]   θεοὶ μὲν (γὰρ) οὖν ὀλίγων  ἀνθρώπων   κοσμοῦσι βίον, οὓς ἂν ἄκρως
[15]   ἐγὼ καὶ Καφισίας ἐρασταὶ τῶν  ἀνθρώπων   ὄντες, φίλε Σιμμία, παραιτούμεθα
[22]   εἰσι τῶν νοῦν ἔχειν λεγομένων  ἀνθρώπων.   πειράθητι δὲ κατιδεῖν ἑκάστου τὸν
[13]   καὶ τυχεῖν ἡδὺ καὶ διαμαρτάνειν  ἀνιαρὸν   ὡς ἀνδρὸς εὖ παθεῖν ἀξίου
[14]   (τὴν πενίαν) οὐδ´ ὡς βαφὴν  ἀνίησι   τὴν πάτριον πενίαν, ἀλλὰ καίπερ
[6]   τὸ Λύσιδος μνημεῖον ἐκ νυκτῶν  ἀνιστάμενον,   ἀκολουθίας πλήθει καὶ κατασκευῇ σοβαρόν,
[31]   συμφέρον ἀλλὰ μετέωρος καὶ τεταραγμένος  ἀνίστατο   καὶ τὸ δόρυ προεβάλλετο κατ´
[14]   (οὐδ´) ὅπλων ἐπ´ αὐτὴν μηδὲν  ἀνιῶσαν,   ἀλλ´ ἀπάγγελλε τοῖς ἐκεῖ γνωρίμοις,
[27]   σπουδῇ πρὸς Χάρωνα καὶ κελεύειν  ἀνοίγειν   καὶ ἀγανακτεῖν βράδιον ὑπακουόντων. θορυβηθεὶς
[27]   Χάρων ἐκείνοις μὲν εὐθὺς  ἀνοιγνύναι   προσέταξεν, αὐτὸς δ´ ἀπαντήσας ἔχων
[32]   ὑπὸ τούτων ἅμα τῆς θύρας  ἀνοιγομένης   παίει τὸν Κηφισόδωρον εἰς τὸν
[32]   ὡς δ´ ἀπαγγείλας καὶ κελευσθεὶς  ἀνοῖξαι   τὸν μοχλὸν ἀφεῖλε καὶ μικρὸν
[32]   καὶ τῶν θυρῶν ὁμοίως αὐτοῖς  ἀνοιχθεισῶν   φεύγοντα τὸν Ὑπάτην ὑπὲρ τέγους
[5]   τοῦ Ἀλκμήνης τάφου παρ´ ὑμῖν  ἀνοιχθέντος,   εἰ δὴ παρεγένου καὶ αὐτός,
[6]   ὁμιλίας δυσχεραίνων ἐχθρός ἐστι τῶν  ἀνόμων   καὶ ἀνυπευθύνων δυναστειῶν. ἀλλὰ ταῦτα
[22]   νοῦ μετέσχεν, ἄλογος δὲ καὶ  ἄνους   οὐκ ἔστιν, ἀλλ´ ὅσον ἂν
[1]   ἀπέστησαν, Λυσανορίδαν δὲ τρίτον αὐτὸν  ἀντ´   ἐκείνου πέμψαντες ἐγκρατέστερον ἐφρούρουν τὴν
[22]   τοῖς ἐσόπτροις τὰ φαινόμενα κατ´  ἀνταύγειαν·   οἱ δ´ ὀρθῶς ὑπονοοῦντες, ὡς
[20]   ἴσχειν πρὸς λόγον ὥσπερ φῶς  ἀνταύγειαν.   τῷ γὰρ ὄντι τὰς μὲν
[7]   βιβλίων τῶν παλαιῶν παντοδαποὺς (χαρακτῆρας  ἀντέγραψε   τῷ βασιλεῖ καὶ πρὸς ἡμᾶς
[20]   οὖν πρὸς τὸν Γαλαξιδώρου λόγον  ἀντεῖπεν   Σιμμίας οὐκ ἠκούσαμεν· αὐτὸς
[9]   τῆς δεισιδαιμονίας πρὸς τὸ συμφέρον  ἀντεπισπάσαι   καὶ μεταστῆσαι τοὺς πολλούς· φιλοσοφίᾳ
[14]   δὲ καὶ πολλῆς τροφῆς ἵν´  ἀντέχῃ   πρὸς τὰ γυμνάσια καὶ πρὸς
[20]   ἀσπίσι χαλκαῖς ἁλίσκονται διὰ τὴν  ἀντήχησιν,   ὅταν ἐκ βάθους ἀναφερόμεναι προσπέσωσι,
[4]   παραιτούμενος (μεῖναι) αὐτὸν διαπράξασθαι φυγὴν  ἀντὶ   θανάτου τῷ ἀνθρώπῳ. ~Καὶ
[15]   πρὸς τροφὴν καὶ ποτὸν  ἀντίβασις   τοῦ λογισμοῦ, μακρῷ δήπου ῥᾷόν
[5]   καὶ Ἀγησίλαος, ὡς ἔφασαν, ἐξέπεμψεν  ἀντίγραφα   τῷ βασιλεῖ δεόμενος δεῖξαι τοῖς
[13]   πολλὴν δὲ χάριν καὶ φιλίαν  ἀντιλαμβανόντων.   Λῦσις δὲ καὶ κεῖται καλῶς
[15]   ὑπὲρ τοῦ στεφάνου πρὸς τὸν  ἀντίπαλον   ἅμιλλαν, ἄσκησιν δὲ τὴν ἐπὶ
[31]   ἄρχων τοῦ βραχίονος αὐτὸν παραπορευόμενον  ἀντισπάσας   ἀνεβόησεν οὐ Μέλων οὗτος,
[22]   ἀλόγῳ τῆς ψυχῆς ἐμβεβλημένον, ὅταν  ἀντισπάσῃ,   τὴν λεγομένην μεταμέλειαν ἐπάγειν ταῖς
[27]   ἄνδρες ἀγαθοί, πρὸς τὸ συμπεσὸν  ἀντιτάξασθε,   μὴ πρόησθε τὰ σώματα διαφθεῖραι
[3]   εἶναι, ταῦτα μὴ πράσσειν εἰκότως  ἀντιτείνει   πρὸς μὴ πέφυκε μηδὲ
[1]   τὰς ἀποκρίσεις τοῦ δήμου λάβωμεν,  ἀντιτείνειν   καὶ ἀγροικίζεσθαι πρὸς εὐγνώμονα καὶ
[22]   συνεφελκομένους τοῖς ἁμαρτήμασιν, εἶτα πάλιν  ἀντιτείνοντας   καὶ βιαζομένους. τὸν μὲν γὰρ
[20]   ὁρμὰς οὐ βιαίους ὑπὸ παθῶν  ἀντιτεινόντων,   ἀλλ´ εὐστρόφους καὶ μαλακὰς ὥσπερ
[11]   πρότερον ἔτι τούτων Πυριλάμπης  Ἀντιφῶντος   ἁλοὺς ἐν τῇ διώξει περὶ
[6]   ἐχθρός ἐστι τῶν ἀνόμων καὶ  ἀνυπευθύνων   δυναστειῶν. ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἴσως
[2]   καὶ τὸν Λεοντίδην εἰς τὸ  ἀνύποπτον   οὐκ ὄντας ἀλλοτρίους παντάπασι τῆς
[25]   τῶν πεπραγμένων, οἳ μᾶλλον ἕξουσιν  ἀνυπόπτως   πρὸς τὸν δῆμον ὡς ἀπὸ
[22]   μετὰ τὸν θάνατον· οἱ δ´  ἄνω   (δια) φερόμενοι δαίμονές εἰσι τῶν
[22]   παρεχομέναις τὸ ἄλογον· τοὺς δ´  ἄνω   καὶ κάτω πολλάκις ἀνωμάλως καὶ
[22]   θαυμάσιον; ἀλλ´ ἡμῖν‘ φάναι τῶν  ἄνω   μέτεστι μικρόν· ἄλλων γὰρ θεῶν
[17]   μόνῳ περιέχεσθαι τὸ δὲ πῦρ  ἄνω   μὴ ἐπιπολάζειν. μὲν οὖν
[10]   μέν, Σιμμία, μέμνησαι γάρ,  ἄνω   πρὸς τὸ Σύμβολον Σωκράτης καὶ
[24]   τὴν ἔκβασιν ἱδρῶτι πολλῷ τοῖς  ἄνω   προσφέρηται, ταύτῃ τὸν οἰκεῖον οὐ
[34]   ἄκραν κάτω νυκτερεύειν, οἱ δ´  ἄνω,   τούτων μὲν ἀτάκτως καὶ τεθορυβημένως
[22]   ἀτράκτοις ὁμοίως ἕλικα τεταραγμένην καὶ  ἀνώμαλον   ἕλκοντας, οὐ δυναμένους καταστῆσαι τὴν
[22]   δ´ ἄνω καὶ κάτω πολλάκις  ἀνωμάλως   καὶ τεταραγμένως ἐγκλίνοντας, οἷον ἐκ
[17]   κακῶν ἐμπλήσωμεν ἡμᾶς αὐτοὺς οὐδὲν  ἀξιόλογον   τοὺς πολεμίους δράσαντες ἀλλ´ ὅσον
[8]   λέγεις’ εἶπεν ἄνδρα καὶ φιλοσοφίας  ἄξιον·   ἀλλὰ τίς αἰτία, δι´
[20]   τὴν νόησιν. ὥστε θαυμάζειν οὐκ  ἄξιον,   εἰ καὶ κατὰ (τοῦτο) τὸ
[1]   Καφισία, τοὺς ἄνδρας; μὴν  ἄξιον   εἰδέναι πατέρων ὄντας ἀγαθῶν καὶ
[29]   κελεύεις, κἂν πύθωμαί τι φροντίδος  ἄξιον,   ὑμᾶς οὐ λήσεται. πάνυ μὲν
[13]   ἀνιαρὸν ὡς ἀνδρὸς εὖ παθεῖν  ἀξίου   διὰ χάριτος ἐφιέμενον; ἀλλ´ ἐκεῖ
[31]   τὸν δὲ Καβίριχον ἡμεῖς κατεπραΰνομεν  ἀξιοῦντες   μὴ τοῖς τυράννοις βοηθεῖν ἀλλὰ
[24]   ἰδίας τινὸς καὶ περιττῆς παιδαγωγίας  ἀξιοῦσι,   οὐχ ὑφ´ ἡνίας οὐδὲ ῥυτήρων
[4]   Ἀρχίας ἐλπίζων τινὰ τῶν ἐν  ἀξιώματι   γυναικῶν ἀφίξεσθαι τηνικαῦτα πρὸς αὐτὸν
[3]   ἁπάντων τῷ πεπαιδεῦσθαι πρὸς ἀρετὴν  ἀξιῶν   διαφέρειν ἀμβλύς ἐστι καὶ ἀπρόθυμος
[22]   τὴν πρώτην Μονὰς κατὰ τὸ  ἀόρατον,   τὴν δὲ δευτέραν τῇ τρίτῃ
[7]   καὶ μᾶλλον ὁπηνίκα κομιζομένοις ἡμῖν  ἀπ´   Αἰγύπτου περὶ Καρίαν Δηλίων τινὲς
[30]   καθάπερ δρᾶμα τὴν πρᾶξιν ἡμῶν  ἀπ´   ἀρχῆς διαποικίλλουσα κινδυνώδεσιν ἐπεισοδίοις εἰς
[18]   καὶ διὰ Μέλωνα τὴν πρᾶξιν  ἀπ´   ἀρχῆς συνειδώς. κἀγὼ κατιδὼν τὸν
[1]   δίελθέ τε τὴν πρᾶξιν ἡμῖν  ἀπ´   ἀρχῆς ὡς ἐπράχθη καὶ τοῦ
[18]   τὸν Ἱπποσθενείδαν ἀλλ´ ἔμοιγ´’ εἶπεν  ἀπ´   οὐδενὸς οὕτως οὐδέποτε θαρρῆσαι πρὸς
[14]   ξένον ὑποδεδεγμένοι βαρύτερον τὸν πλοῦτον.  ἄπαγ´,   εἶπεν πατήρ παῖ·
[4]   πάλην, εἶτα πόρρω τῶν ἄλλων  ἀπαγαγὼν   ἐπυνθάνετο περὶ τῶν φυγάδων, εἰ
[5]   ἔχοι τι καὶ Σιμμίας ἡμῖν  ἀπαγγεῖλαι,   κατ´ ἐκεῖνον τὸν χρόνον ἐν
[32]   παρὰ Καλλιστράτου κομίζοντες. ὡς δ´  ἀπαγγείλας   καὶ κελευσθεὶς ἀνοῖξαι τὸν μοχλὸν
[14]   ἐπ´ αὐτὴν μηδὲν ἀνιῶσαν, ἀλλ´  ἀπάγγελλε   τοῖς ἐκεῖ γνωρίμοις, ὅτι κάλλιστα
[27]   δὲ τὴν ὑποψίαν ἠγανακτοῦμεν καὶ  ἀπάγειν   ἐκελεύομεν τὸν παῖδα. τὸ δ´
[20]   νοῦς καθαρὸς ὢν καὶ  ἀπαθής,   τῷ σώματι (μὴ) μικρὰ τῶν
[22]   σπαραττομένους, δυσπειθέσι καὶ ἀναγώγοις δι´  ἀπαιδευσίαν   ζυγομαχεῖν ἤθεσι, πῆ μὲν κρατοῦντας
[24]   ἀπολιπόντος τοῦ δαίμονος, οὐκ εὐτυχῶς  ἀπαλλάσσει.   ~Τούτων εἰρημένων Ἐπαμεινώνδας ἀποβλέψας
[5]   πλὴν τῶν ἱππαρχηκότων. γὰρ  ἀπαλλαττόμενος   τὸν παραλαμβάνοντα τὴν ἀρχὴν μόνος
[11]   ἔχουσαι καὶ σφοδρότητα φαίνονται πρὸς  ἅπαν,   ὡς ἂν ἐξ ὀρθῆς καὶ
[27]   ἡμᾶς καὶ ταῦτα φράσαντος ἔκπληξις  ἅπαντας   ἔσχεν οἰομένους μεμηνῦσθαι, καὶ τὸν
[6]   καὶ διαλελυπημένον· ἀποβλέψας δὲ πρὸς  ἅπαντας   ἡμᾶς Ἡράκλεις, εἶπεν ἀγρίων
[18]   αὐτῷ καὶ λέγειν κελεύσαντος εἰς  ἅπαντας   οἶδ´’ ἔφη τοὺς ἄνδρας ἀκριβῶς,
[27]   τῶν πράξεων ἐσομένων. ~Ὡς οὖν  ἅπαντες   ἔνδον ἦμεν πεντήκοντα δυεῖν δέοντες,
[18]   παντὶ χρησάμενον ἐπὶ τοῦ ὄρους  ἀπαντῆσαι   τοῖς ἀνδράσιν, εἰσῆλθον οἴκαδε ληψόμενος
[27]   εὐθὺς ἀνοιγνύναι προσέταξεν, αὐτὸς δ´  ἀπαντήσας   ἔχων στέφανον ὡς τεθυκὼς καὶ
[4]   Σπάρτῃ. Φειδόλαος Ἁλιάρ τιος  ἀπαντήσας   μικρόν’ εἶπεν ὑμᾶς ἐνταῦθα περιμεῖναι
[3]   τῆς πατρίδος. Ἐπαμεινώνδας δὲ Βοιωτῶν  ἁπάντων   τῷ πεπαιδεῦσθαι πρὸς ἀρετὴν ἀξιῶν
[33]   ἀλλήλας καὶ διεπυνθάνοντο παρὰ τῶν  ἀπαντώντων,   αἱ δ´ ἀνευροῦσαι πατέρας
[6]   γάλακτος· ἕωθεν δὲ πυνθάνεσθαι τῶν  ἀπαντώντων,   εἰ τοὺς Πολύμνιος παῖδας ἐνδημοῦντας
[10]   ἑρμογλύφων παρὰ τὰ δικαστήρια σύες  ἀπαντῶσιν   ἀθρόαι βορβόρου περίπλεαι καὶ κατ´
[22]   Στύγα μικρὸν ὑπερφέρουσα, λαμβάνεται δ´  ἅπαξ   ἐν μέτροις δευτέροις ἑκατὸν ἑβδομήκοντα
[15]   τις ἤδη καὶ τῶν ἐμφύτων  ἀπαρύσαι   παθῶν τῷ λόγῳ παρέσχε· τὸ
[27]   τοῦτον ὑμῖν παραδίδωμι πρὸς θεῶν  ἅπασι   πρὸς δαιμόνων ἐπισκήπτων· εἰ φανείην
[21]   καὶ μίαν ἡμέραν, τῶν πολλῶν  ἀπεγνωκότων   αὐτὸν ἤδη καὶ τῶν οἰκείων
[14]   ταφὰς αὐτὸς ὑπὲρ αὑτοῦ Λῦσις  ἀπέδωκε,   τά τ´ ἄλλα καὶ πενίαν
[20]   ὄντος αὐτοῦ τῷ πατρὶ χρησμὸς  ἀπεθέσπισεν·   ἐᾶν γὰρ αὐτὸν ἐκέλευσεν
[15]   αὑτόν, ἀλλὰ καὶ τύχης κλῆρον  ἀπειπαμένῳ   καὶ θησαυροῦ φανέντος ἐπιπηδῶσαν ἀποστήσαντι
[1]   ὑπ´ ἀρετῆς ὥσπερ τέχνης μεγάλης  ἀπειργασμένων   θεατὴν τὰ καθ´ ἕκαστα μᾶλλον
[15]   ἴσως ἐνταῦθα καὶ φόβος  ἀπείργει   τὴν πλεονεξίαν τοῦ ἀδικεῖν) ἀλλ´
[15]   καὶ τίς ἄν’ ἔφη λόγος  ἀπείργοι   τὴν ἐκ καλῶν καὶ δικαίων
[7]   τόπον στερεὸν ὀκταπλάσιον ἀπεργασάμενοι δι´  ἀπειρίαν   ἀναλογίας ἣν τὸ μήκει διπλάσιον
[9]   τῶν παθῶν τούτων ἁλίσκονται δι´  ἀπειρίαν   δι´ ἀσθένειαν, οἱ δέ,
[12]   γέλως σοι τοῦ ἀνθρώπου τῆς  ἀπειρίας   ἐπέλθοι, οὕτω σκόπει, μὴ καὶ
[15]   αὐτὸν ἀλλὰ σχηματιζόμενος δι´  ἀπειροκαλίαν   τῦφόν τινα διωθεῖται. καὶ
[12]   προμηνύειν. ἀλλ´ ὥσπερ εἴ τις  ἄπειρος   γραμμάτων δυνάμεως ὁρῶν ὀλίγα πλήθει
[24]   οἱ πολλοὶ καὶ ἀγελαῖοι παντάπασιν  ἀπείρως   ἔχουσιν. οὐδὲ γὰρ οἱ πολλοὶ
[5]   ἡμῖν ἐκοινοῦτο· καὶ νῦν μὲν  ἄπεισιν   εἰς Ἁλίαρτον ἐπιχώσων αὖθις τὸ
[34]   γέροντες, Ἑρμιππίδαν δὲ καὶ Ἄρκεσον  ἀπέκτειναν   εὐθὺς ἐν Κορίνθῳ λαβόντες, τὴν
[31]   ἐπιδραμὼν οὐκ ἀνῆκε παίων ἕως  ἀπέκτεινε.   τὸν δὲ Φίλιππον ἔτρωσε μὲν
[2]   μὲν οὖν ἄνθρωπος ἔγνω πάλιν  ἀπελθεῖν   σπουδῇ πρὸς τοὺς φυγάδας· ~Ἐμοῦ
[7]   τῇ αὐξήσει τόπον στερεὸν ὀκταπλάσιον  ἀπεργασάμενοι   δι´ ἀπειρίαν ἀναλογίας ἣν τὸ
[24]   τε καὶ θείους ὡς ἀληθῶς  ἀπεργάσασθαι   βουληθῶσιν· αἱ δ´ ἀπηλλαγμέναι γενέσεως
[5]   συγχέουσι καὶ ἀφανίζουσιν, ὑπὸ σκότος  ἀπέρχονται   χωρισθέντες. ἐγὼ δέτ μέν,
[13]   σῶν υἱέων ἐπιγραφεὶς οἴχοιτο μακαριστός,  ἀπεστάλην   ἐγὼ νέος καὶ εἷς ὑπὸ
[27]   Ἀρχίου δύο κόπτειν τὴν αὔλειον  ἀπεσταλμένους   σπουδῇ πρὸς Χάρωνα καὶ κελεύειν
[1]   καὶ τῆς εἰς Ὄλυνθον στρατηγίας  ἀπέστησαν,   Λυσανορίδαν δὲ τρίτον αὐτὸν ἀντ´
[27]   διὰ τοῦ Χλίδωνος, ἐπεὶ δ´  ἀπέτυχε   καὶ συνῆπτε τῷ καιρῷ τὸ
[16]   οὗ μὴ τυχόντες οὐ δοκοῦμεν  ἀπέχειν   τὸ μακαριστὸν καὶ οἰκεῖον τέλος.
[23]   ἐκείνου πυθέσθαι καὶ προσανακρῖναι σαφέστερον.  Ἀπέχεις,   Θεόκριτε, μετὰ τοῦ λόγου
[15]   τῶν αἰσχρῶν καὶ παρανόμων ἡδονῶν  ἀπέχεσθαι   πότερον ἄσκησιν μᾶλλον ἔργον
[15]   μόλις καὶ χαλεπῶς τοῦ πλεονεκτεῖν  ἀπεχόμενον.   ἀνδρὶ δὲ μὴ φίλων προϊεμένῳ
[34]   συνέρρεον ἀεὶ πλείονες. ὡς δ´  ἀπήγγειλα   καθ´ ἕκαστον αὐτοῖς τὰ πεπραγμένα
[13]   τῆς Ἑλλάδος ἀναπλέων εἰς Σικελίαν  ἀπήγγελλε   τοῖς περὶ Ἄρκεσον βεβαίως Λύσιδι
[23]   ἐτελεύτησεν, ἡμεῖς δὲ Σωκράτει θαυμάζοντες  ἀπηγγέλλομεν,   ἐμέμψατο Σωκράτης ἡμᾶς, ὅτι μὴ
[13]   τοῦ ἀνδρὸς οἱ σαφῶς εἰδότες  ἀπήγγελλον,   ὅτι πλουσίας ἐν οἴκῳ πένητι
[29]   ἅμα δὲ τὸν Ἀρχίαν ὑπολαβὼν  ἀπῆγεν   εἰς τὸν οἶκον, ἐν
[24]   ἀληθῶς ἀπεργάσασθαι βουληθῶσιν· αἱ δ´  ἀπηλλαγμέναι   γενέσεως ψυχαὶ καὶ σχολάζουσαι τὸ
[20]   αὐτοῖς ἀναρμοστίαν καὶ ταραχήν, ἧς  ἀπήλλακτο   Σωκράτης ἑταῖρος ἡμῶν, ὥσπερ
[34]   δὲ Καδμείαν ὑπόσπονδον παραδόντες ἡμῖν  ἀπήλλαττον   μετὰ τῶν στρατιωτῶν.
[7]   Αἰγύπτου περὶ Καρίαν Δηλίων τινὲς  ἀπήντησαν   δεόμενοι Πλάτωνος ὡς γεωμετρικοῦ λῦσαι
[22]   τερπόμενος τῇ θέᾳ· κάτω δ´  ἀπιδόντι   φαίνεσθαι χάσμα μέγα στρογγύλον οἷον
[22]   νεανία, τρίτῳ μηνί· νῦν δ´  ἄπιθι.   παυσαμένης δὲ τῆς φωνῆς βούλεσθαι
[25]   περὶ Ἀρχίαν καὶ Φίλιππον ἀληλιμμένους  ἀπιόντας   ἐπὶ τὸ δεῖπνον. γὰρ
[12]   πλήθει καὶ φαῦλα τὴν μορφὴν  ἀπιστοίη   ἄνδρα γραμματικὸν ἐκ τούτων ἀναλέγεσθαι
[20]   ὁμοίως κινοῦσι, θαυμαστὸν ἡγοῦνται καὶ  ἄπιστον·   ὥσπερ ἂν εἴ τις οἴοιτο
[20]   γιγνόμενον ἔστιν παραμυθεῖται τοὺς  ἀπιστοῦντας·   γὰρ ἀὴρ φθόγγοις ἐνάρθροις
[24]   δὲ θείους εἶναι καὶ θεοφιλεῖς  ἀπιστοῦντες,   καὶ ταῦτα τὸν θεὸν οὐ
[15]   παραδόντες αὐτοὶ τὰ λιτὰ καὶ  ἁπλᾶ   προσφέρησθε κεκολασμέναις ἤδη ταῖς ἐπιθυμίαις;
[9]   περιβάλλεσθαι, τὸ ἀφελὲς τοῦτο καὶ  ἄπλαστον   ὡς ἐλευθέριον καὶ μάλιστα φίλον
[23]   καὶ πρὸς τοὺς λόγους εὐλαβές,  ἄπληστον   δὲ τοῦ μανθάνειν καὶ ἀκροᾶσθαι·
[11]   τὸ τοιοῦτον, οὐκ ἀληθείας καὶ  ἁπλότητος   οἷς τὸν ἄνδρα μέγαν ὡς
[6]   οὐχ ὑπέρευ Θαλῆς παλαιὸς  ἀπὸ   ξένης ἐλθὼν διὰ χρόνου τῶν
[9]   μύθων καὶ δεισιδαιμονίας ἀνάπλεω φιλοσοφίαν  ἀπὸ   Πυθαγόρου Ἐμπεδοκλέους δεξάμενος εὖ μάλα
[24]   συνιᾶσιν, ἀλλ´ οἱ μεμαθηκότες εὐθὺς  ἀπὸ   σιγμοῦ τοῦ τυχόντος ποππυσμοῦ
[24]   ψυχαὶ καὶ σχολάζουσαι τὸ λοιπὸν  ἀπὸ   σώματος, οἷον ἐλεύθεραι πάμπαν ἀφειμέναι,
[5]   τὴν ἐπίβασιν τῆς λίμνης οὐκ  ἀπὸ   ταὐτομάτου γενέσθαι νομίζουσιν, ἀλλὰ μήνιμα
[1]   τοῦ βελτίστου θανάτου τυχόντ´ εὐθὺς  ἀπὸ   τῆς δίκης τῆς περὶ αὐτοῦ
[18]   ὡς εἶδεν ἡμᾶς προσέχοντας αὐτῷ,  ἀπὸ   τῆς θύρας ἡσυχῆ προσῆγε. τοῦ
[4]   ἔδειξε καὶ Λυσανορίδαν τὸν Σπαρτιάτην  ἀπὸ   τῆς Καδμείας ὥσπερ εἰς ταὐτὸν
[31]   τοῖς παρακειμένοις ἐκπώμασιν Λυσίθεος  ἀπὸ   τῆς κλίνης χαμαὶ καταβαλὼν ἀνεῖλε.
[25]   μὴ τὸν Ἀμφίθεον προανέλωσιν, εὐθὺς  ἀπὸ   τῆς Λυσανορίδου προπομπῆς τὸν Ἀρχίαν
[11]   οὐχ ἣν ἐκεῖνος ἦγε τρεπομένους  ἀπὸ   τῆς μάχης. ταῦτα δ´ οἶμαι
[18]   καλοῖς ὑπὲρ τῶν φυγάδων, ὡς  ἀπὸ   τῆς ὄψεως ταύτης· εἴ γε
[25]   ἀνυπόπτως πρὸς τὸν δῆμον ὡς  ἀπὸ   τοῦ βελτίστου παραινοῦντες. ἐδόκει ταῦθ´
[32]   ἅμ´ ἵλεως ἐξέπνευσε. γενόμενοι δ´  ἀπὸ   τούτων ἐπὶ τὸν Ὑπάτην τρέπονται
[23]   εἶπεν Ἐπαμεινώνδας οὐ συμβάλλεται γνώμην  ἀπὸ   τῶν αὐτῶν ἀναγόμενος ἡμῖν; καὶ
[13]   ἔοικεν ἡμῖν Ἐπαμεινώνδας ὁδὶ κομίζειν.  ἀποβλέψαντες   οὖν πρὸς τὰς θύρας ἑωρῶμεν
[6]   οἶμαι, μάλα σύννουν καὶ διαλελυπημένον·  ἀποβλέψας   δὲ πρὸς ἅπαντας ἡμᾶς
[25]   ἀπαλλάσσει. ~Τούτων εἰρημένων Ἐπαμεινώνδας  ἀποβλέψας   εἰς ἐμέ σοὶ μέν, εἶπεν
[15]   πλοῦτος οὕτως ἄτιμος καὶ  ἀπόβλητος.   οὐ γὰρ οὖν’ εἶπεν
[17]   εἰ μὲν γὰρ εὐψυχίαν φιλοκίνδυνον  ἀποδείξασθαι   τοῖς πολίταις καὶ θυμὸν ὀλιγωροῦντα
[15]   ἄσκησιν μᾶλλον ἔργον καὶ  (ἀπόδειξιν   ἀσκήσεως εἶναι νομίζεις; ἔργον’ εἶπεν
[15]   νομίζεις; ἔργον’ εἶπεν ἐγὼ καὶ  ἀπόδειξιν.   ἄσκησιν δὲ καὶ μελέτην (μετὰ)
[9]   τοῦ λόγου καταφρονοῦσα, καὶ τὴν  ἀπόδειξιν   δοκεῖ διαφέρειν ἀτιμάσασα πρὸς
[11]   φεύγουσιν ὑπὸ τῶν ἡμετέρων ἱππέων  ἀποθανεῖν,   ὡς τοῦ Σωκράτους δαιμονίου παρακούσαντας
[16]   ἀνακαλούμενος τὴν Λύσιδος ψυχὴν κατελθεῖν  ἀποθεσπίσουσαν   ὡς χρὴ ταῦτα πράσσειν. προϊούσης
[3]   ἐν νυκτὶ λαβόντας ἐξουσίαν οὐκ  ἀποθήσεσθαι   τὰ ξίφη, πρὶν ἐμπλῆσαι τὴν
[17]   τυράννους τὰ ξίφη λαβόντες· ἀποκτιννύωμεν,  ἀποθνήσκωμεν,   ἀφειδῶμεν ἑαυτῶν. εἰ δὲ ταῦτα
[3]   εὐγνωμονοίης ἄν, οἶμαι, τέμνειν  ἀποκάειν   βιαζόμενος οὐκοῦν καὶ οὗτος δήπου
[15]   προσάγοντας ἐπιθυμίαις ἐκπονεῖν χρὴ καὶ  ἀποκόπτειν   αὐτὰς ἀνείρξεσι καὶ κατοχαῖς ὑπὸ
[14]   καὶ δεομένῳ λαβεῖν ἀγροικότερος ἐφάνην  ἀποκρινόμενος   ἀδίκων χειρῶν αὐτὸν κατάρχειν, ὅτι
[24]   ἀεί τιν´ ἄριστον ἐξαιρῶν καὶ  ἀποκρίνων   καθ´ αὑτὸν ἀσκεῖ καὶ τρέφει
[15]   τῷ Θετταλῷ πρὸς τὰς  ἀποκρίσεις   ἐνδίδου σαυτὸν ὑπὲρ τούτων) εἰπέ
[1]   σχολὴν ἄγοντας, ἄχρι οὗ τὰς  ἀποκρίσεις   τοῦ δήμου λάβωμεν, ἀντιτείνειν καὶ
[20]   τούτων ἐρόμενός ποτε μὴ τυχεῖν  ἀποκρίσεως,   διὸ μηδ´ αὖθις ἐρέσθαι, πολλάκις
[27]   φανείην ἐγὼ πονηρὸς περὶ ὑμᾶς,  ἀποκτείνατε,   μὴ φείσησθ´ ἡμῶν· τὸ δὲ
[25]   τοῖς φίλοις πρὸς τὸν καιρόν,  ἀποκτενεῖν   δὲ τῶν πολιτῶν ἄκριτον οὐδένα
[17]   τοὺς τυράννους τὰ ξίφη λαβόντες·  ἀποκτιννύωμεν,   ἀποθνήσκωμεν, ἀφειδῶμεν ἑαυτῶν. εἰ δὲ
[15]   μὴ πολλάκις ἐν ἐξουσίᾳ τοῦ  ἀπολαύειν   καταφρονήσασαν, οὔτε λήμματα μοχθηρὰ καὶ
[18]   σκευωρουμένη τὰ ἔνδον· ἱκανῶς δ´  ἀπολαύσασά   μου τέλος ὡμολόγησε κεχρηκέναι τῷ
[24]   ἄσκησιν ὑπὸ γήρως οὐ τελέως  ἀπολείπει   τὸ φιλότιμον καὶ φιλοσώματον, ἀλλ´
[22]   πολλαχῆ δὲ καὶ ὑπερχεῖσθαι καὶ  ἀπολείπειν   αὖθις οὐ μεγάλας ἐκβολὰς λαμβάνουσαν,
[14]   ᾤου δεῖν ἐκεῖνα διδόναι καὶ  ἀπολείπειν   μὴ δεομένοις, οὕτω σύμμαχος μὲν
[25]   τὸ γυμνάσιον ἤδη καὶ μὴ  ἀπολείπειν   τοὺς συνήθεις, ἡμεῖς δὲ Θεάνορος
[22]   Κλαζομενίου ψυχὴν ἀκήκοας δήπουθεν, ὡς  ἀπολείπουσα   παντάπασι τὸ σῶμα νύκτωρ καὶ
[33]   χεῖρας ὀρέγοντες ἐβόων δεόμενοι μὴ  ἀπολειφθῆναι.   λυομένων δὲ τούτων ἤδη πολλοὶ
[22]   ἐπὶ πλεῖστον ἀνακοπτομένην κοχλάζειν καὶ  ἀπολευκαίνεσθαι   τὴν γλαυκότητα. ταῦτα μὲν οὖν
[29]   ἀδιερεύνητον μηδ´ ἄπυστον ὑπὲρ τούτων  ἀπολίπῃς·   τί γὰρ κωλύει μηδενὸς καταφρονεῖν
[24]   καὶ σῴζεται, μὴ πειθομένη δέ,  ἀπολιπόντος   τοῦ δαίμονος, οὐκ εὐτυχῶς ἀπαλλάσσει.
[8]   ἦγεν Ἐπαμεινώνδας πρὸς τὸν Ἰσμηνὸν  ἀπολουσόμενον,   εἶτ´ ἀφίξονται δεῦρο πρὸς ἡμᾶς·
[30]   τῶν γυναικεί ων ἀμπεχόμενοι, μεθύοντας  ἀπομιμούμενοι   κώμῳ χρωμένους μετὰ γυναικῶν.
[11]   καὶ Λάχητος ἐπὶ Ῥηγίστης καταβὰς  ἀπονενοστήκοι,   πολλὰ μὲν τοῦτον ἀνεκαλέσατο, πολλὰ
[11]   λογισμῶν θατέρῳ προσελθὸν ἔλυσε τὴν  ἀπορίαν   τῆς ἰσότητος ἀναιρεθείσης, ὥστε κίνησιν
[7]   μήκει διπλάσιον παρέχεται) Πλάτωνα τῆς  ἀπορίας   ἐπεκαλοῦντο βοηθόν. δὲ τοῦ
[20]   παραστάσεως τρόπος χαλεπὸς παντελῶς  ἄπορος   συνοφθῆναι, καθ´ ὃν ψυχὴ
[2]   ἂν εἰδότες εὐθὺς ἐκεῖ βαδίζοιεν.  ἀπορουμένων   δ´ ἡμῶν καὶ σκοπούντων αὐτὸς
[17]   Ἱπποσθενείδα, πόσους οἴει μετέχειν τῶν  ἀπορρήτων   εἰς τὴν πρᾶξιν ἡμῖν; ἐγὼ
[16]   ἐπέγνων ὅτι καλῶς ἄχρι τῶν  ἀπορρήτων   πεπαιδευμένος ὑπ´ ἐκείνου τἀνδρὸς εἴη
[22]   προσέχειν καὶ θεᾶσθαι τῶν ἀστέρων  ἀποσαλεύοντας   τοὺς μὲν ἧττον τοὺς δὲ
[22]   δαίμονα προσαγορεύουσι. τοὺς μὲν οὖν  ἀποσβέννυσθαι   δοκοῦντας ἀστέρας, Τίμαρχε, φάναι
[22]   τινα καὶ ζόφον ὥσπερ πηλὸν  ἀποσειομένους,   τὰς ἐκ τῶν σωμάτων ἐπαναπλεούσας
[24]   αὐτῶν διαλεγομένων συνιέντας καὶ συμφρονοῦντας  ἀποσημαίνειν   οἴεται τὸ μέλλον, ἐν οἷς
[17]   θόρυβον καὶ κίνδυνον λέγουσι δημόσιον  ἀποσημαίνειν   τὰ ἔμπυρα. καὶ τὸ σοὶ
[9]   καπνὸν φιλοσοφίας εἰς τοὺς σοφιστὰς  ἀποσκεδάσας.   ὑπολαβὼν δ´ Θεόκριτος τί
[13]   ἔφη τοὺς εἰσιόντας οἵτινές εἰσιν  ἀποσκεψαμένοις,   μᾶλλον δὲ τὸν ξένον ὃν
[7]   συμβάλλοι τῶν γεγραμμένων, ἑρμηνεύσαντα ταχέως  ἀποστεῖλαι·   πρὸς ἑαυτὸν δὲ τρεῖς ἡμέρας
[8]   καὶ καλῆς ἀφιγμένον τῆς προαιρέσεως  ἀποστειλάντων   ἐξ Ἰταλίας τῶν Πυθαγορικῶν. ἀφῖκται
[15]   ἀπειπαμένῳ καὶ θησαυροῦ φανέντος ἐπιπηδῶσαν  ἀποστήσαντι   τὴν φιλοπλουτίαν οὐκ ἐπανίσταται πρὸς
[22]   ἀλλὰ θρηνοῦσαι τὸν ἑαυτῶν πότμον  ἀποσφαλλόμεναι   φέρονται κάτω πάλιν ἐπ´ ἄλλην
[32]   τέγους τινὸς εἰς τοὺς γείτονας  ἀποσφάττουσιν.   ~(Ἐκεῖθεν δὲ πρὸς ἡμᾶς ἠπείγοντο
[1]   τινὶ γίγνεται μόνον τῶν  ἀποτελεσμάτων   σύνοψις, τοὺς δὲ τῇ κρίσει
[8]   δεῖν Ἐπαμεινώνδᾳ τὰς Λύσιδος γηροτροφίας  ἀποτίνειν   καὶ προθυμότατός ἐστιν οὐ δεομένων
[11]   πρᾶξιν, εἰ δ´ ἐξ ἀριστερᾶς,  ἀποτρέπεσθαι·   τῶν δ´ αὐτοῦ πταρμῶν τὸν
[18]   αὐτὴν λέγοντος τρέπεται πρὸς δυσφημίας  ἀποτροπαίους   ἐπαρωμένη κακὰς μὲν ὁδοὺς (κακὰς
[12]   ἔχων ἄνθρωπος ἐκ τούτων (ἂν)  ἀποφαίνεταί   τι περὶ τῶν ἀδήλων, καὶ
[15]   ἐστι φιλοπλουτίαν κολοῦσαι καὶ φιλοδοξίαν  ἀποχαῖς   ὧν ἐφίενται καὶ ἀνείρξεσιν εἰς
[15]   γὰρ ἐν οἷς ἔξεστιν  ἀποχὴ   τῶν ἡδονῶν ἄσκησίς ἐστι τῇ
[20]   δίχα φωνῆς ἐννοηθεὶς κινεῖ λόγος  ἀπραγμόνως,   οὕτως οὐκ ἂν οἶμαι δυσπείστως
[3]   ἀξιῶν διαφέρειν ἀμβλύς ἐστι καὶ  ἀπρόθυμος   τοῦτον τινα βελτίονα καιρὸν
[1]   ἔργον διαλαμβάνοντας οὐδὲν ἀθέατον οὐδ´  ἀπροσφώνητον   ἐκφεύγει τῶν καλῶς τοὐναντίον
[7]   ἀμαθίαν ἡμῶν καὶ κελεύοντα γεωμετρίας  ἅπτεσθαι   μὴ παρέργως· οὐ γάρ τοι
[20]   τοῖς τόνοις καθαρμοσθῇ, μὴ  ἅπτεσθαι   μηδὲ χρῆσθαι. τὸ γὰρ αἴτιον
[20]   ἐστιν, ἄν τις κατὰ λόγον  ἅπτηται,   ῥοπὴν λαβοῦσα πρὸς τὸ νοηθὲν
[5]   καί τινας ἐπ´ αὐτῷ δράσαντες  ἀπύρους   ἱερουργίας, ὧν τὰ σημεῖα συγχέουσι
[29]   μηδέν, Χάρων, ἀδιερεύνητον μηδ´  ἄπυστον   ὑπὲρ τούτων ἀπολίπῃς· τί γὰρ
[15]   τῶν φίλων οὔτε φεύγειν οὔτ´  ἀπωθεῖσθαι   δίκαιον· εἰ γὰρ πενία
[17]   περιεχόντων καὶ τὴν Σπαρτιατῶν φρουρὰν  ἀπώσασθαι   δυσὶ νεκροῖς τρισὶν οὐ
[18]   συνειδώς. κἀγὼ κατιδὼν τὸν ἄνθρωπον  ἆρ´   οὐ Χλίδωνα λέγεις, εἶπον
[15]   δοκεῖ σοι; ὡμολόγησεν ξένος.  ἆρ´   οὖν’ ἔφη διαφορὰν ὁρᾷς ἀσκήσεως
[15]   μὲν αἰσχρὰν τὴν δ´ ἀστείαν.  ἆρ´   οὖν’ ἔφη Θεάνωρ
[15]   δυσχεραίνειν. ~Ὑπολαβὼν δ´ Θεάνωρ  ἆρ´   οὖν’ ἔφη τὸ πενίαν δυσχεραίνειν
[16]   ἡμῖν, εἰ θέμις ἀκοῦσαι, πότερον  ἄρα   κινεῖς ἐκ τοῦ τάφου καὶ
[22]   δ´ ᾄττοντας αὖ κάτωθεν. αὐτοὺς  ἄρα‘   φάναι τοὺς δαίμονας ὁρῶν ἀγνοεῖς.
[15]   οὐκ ἄν’ ἔφη γένοιτο. δυεῖν  ἄρα   φίλων, εἶπεν Ἐπαμεινώνδα, εἰ
[27]   σφαγιαζομένου πολὺς ἦν τῆς θύρας  ἀραγμός,   καὶ μετὰ μικρὸν ἧκέ τις
[22]   κατὰ νότον μάλιστα, πῆ δ´  ἀραιὰ   τενάγη καὶ βραχέα, πολλαχῆ δὲ
[12]   φθόγγος ὄρνιθος (διαδρομὴ κνηκίδος  ἀραιᾶς   πνεῦμα σημαίνει καὶ κίνησιν τραχυτέραν
[14]   βίου (ἡμῶν) καὶ μὴν οὐδ´  ἀργόν’   ἔφη καθισόμεθα φρουροῦντες οἴκοι τὸν
[1]   ἀληθινὰς πράξεις ὁμοίως τῷ μὲν  ἀργοτέρῳ   τὴν διάνοιαν ἐξαρκεῖν πρὸς ἱστορίαν,
[15]   τις πατρίδα καὶ φίλους δι´  ἀργύριον,   οὗτος ἀσκεῖ πρὸς φιλαργυρίαν (καὶ
[3]   Βοιωτῶν ἁπάντων τῷ πεπαιδεῦσθαι πρὸς  ἀρετὴν   ἀξιῶν διαφέρειν ἀμβλύς ἐστι καὶ
[24]   ὄντες καὶ συμφιλοτιμούμενοι πρὸς τὴν  ἀρετὴν   ἐγκελεύονται καὶ συνεξορμῶσιν, ὅταν ἐγγὺς
[15]   ἐγγυμνάσασθαι τῇ πενίᾳ πρὸς τὴν  ἀρετὴν   ἐκείνην. ~Ταῦτα τοῦ ἀδελφοῦ διελθόντος
[24]   περὶ τὸν βίον ἀγώνων δι´  ἀρετὴν   ψυχῆς γενόμενοι δαίμονες οὐ παντελῶς
[15]   παρασκευὴν τοῦ σώματος, οὕτω καὶ  ἀρετῆς   ὁμολογεῖς τὸ μὲν ἔργον εἶναι
[27]   ἀγαθῶν πολιτῶν ὑπὲρ ἐλευθερίας καὶ  ἀρετῆς·   πολλὴ δ´ ἐλπὶς ἔτι λείπεται,
[1]   αἰτίαις καὶ τοῖς μέρους ἀγῶνας  ἀρετῆς   πρὸς τὰ συντυγχάνοντα καὶ τόλμας
[24]   καὶ μακροθυμεῖν δι´ οἰκείας πειρωμένους  ἀρετῆς   σῴζεσθαι καὶ τυγχάνειν λιμένος. ἥτις
[1]   φιλότιμον καὶ φιλόκαλον τῶν ὑπ´  ἀρετῆς   ὥσπερ τέχνης μεγάλης ἀπειργασμένων θεατὴν
[4]   καὶ μέθῃ τοῖς ἀνδράσιν εὐχείρωτον.  ἄριστα   μὲν οὖν, εἶπον Φυλλίδα,
[11]   τὴν πρᾶξιν, εἰ δ´ ἐξ  ἀριστερᾶς,   ἀποτρέπεσθαι· τῶν δ´ αὐτοῦ πταρμῶν
[16]   οὑτοσὶ Πολύμνις ἐξ ἀρχῆς τὴν  ἀρίστην   τροφὴν ἐν φιλοσοφίᾳ τοῖς παισὶ
[24]   τὸ γένος, ἀλλ´ ἀεί τιν´  ἄριστον   ἐξαιρῶν καὶ ἀποκρίνων καθ´ αὑτὸν
[34]   οἱ γέροντες, Ἑρμιππίδαν δὲ καὶ  Ἄρκεσον   ἀπέκτειναν εὐθὺς ἐν Κορίνθῳ λαβόντες,
[13]   εἰς Σικελίαν ἀπήγγελλε τοῖς περὶ  Ἄρκεσον   βεβαίως Λύσιδι συγγεγονέναι διατρίβοντι περὶ
[13]   περὶ Θήβας. ὥρμησε μὲν  Ἄρκεσος   πόθῳ τοῦ ἀνδρὸς αὐτὸς ὡς
[17]   τῇ νυκτὶ νήφων Ἑρμιππίδας καὶ  Ἄρκεσος)   τί σπεύδομεν κατάγειν φίλους καὶ
[18]   ἄνθρωπός ἐστι τῶν Μέλωνος  ἁρματηλατῶν   ἐπιστάτης καὶ διὰ Μέλωνα τὴν
[25]   δὲ καὶ πρὸς τὸ πλῆθος  ἁρμόζειν   τὸ Θηβαίων εἶναί τινας ἀναιτίους
[22]   ἀνθρώπου καθάπερ ἐν βυθῷ δεδυκότος  ἄρτημα   κορυφαῖον, ὀρθουμένης περὶ αὐτὸ τῆς
[21]   ἅτε δὴ νέος οὐκ ἀγεννὴς  ἄρτι   γεγευμένος φιλοσοφίας, ἐμοὶ καὶ Κέβητι
[5]   προδείκνυσι τὰ σημεῖα περὶ ὧν  ἄρτι   Λυσανορίδας ἡμῖν ἐκοινοῦτο· καὶ νῦν
[7]   δεξόμεθα· νυνὶ δ´ ὑπὲρ ὧν  ἀρτίως   ἠποροῦμεν, Σιμμία, γραμμάτων, εἴ
[22]   τῶν ὅλων. τέσσαρες δ´ εἰσὶν  ἀρχαὶ   πάντων, ζωῆς μὲν πρώτη
[20]   τῶν παθῶν καὶ ὁρμῶν κατατείνουσιν  ἀρχαί,   τούτου δὲ σεισθέντος ἑλκόμεναι σπῶσι
[1]   ἂν ἐγείρειν τὸ κατὰ Βοιωτῶν  ἀρχαῖον   εἰς μισολογίαν ὄνειδος ἤδη μαραινόμενον
[13]   καὶ πῶς καὶ πόθεν προσαγορεύειν;  ἀρχὴ   γάρ τις ἐντυχίας καὶ γνώσεως
[1]   ἀλλὰ τίς ἂν ὑμῖν μέτριος  ἀρχὴ   γένοιτο τῆς διηγήσεως πρὸς ἃς
[18]   γε θύοντας εἰκός· γὰρ  ἀρχὴ   καὶ τὸ ἱερεῖον οὐ δημόσιον
[22]   οὐ μὴν εἰς ταὐτὸ τῇ  ἀρχῇ   συνάπτειν τὸ πέρας οὐδὲ ποιεῖν
[5]   γὰρ ἀπαλλαττόμενος τὸν παραλαμβάνοντα τὴν  ἀρχὴν   μόνος ἄγων μόνον ἔδειξε νύκτωρ,
[11]   ἀλλ´ ὑπὸ μείζονος ἐπιστασίας καὶ  ἀρχῆς   ἀγομένου πρὸς τὸ καλόν. ἀκούω
[30]   δρᾶμα τὴν πρᾶξιν ἡμῶν ἀπ´  ἀρχῆς   διαποικίλλουσα κινδυνώδεσιν ἐπεισοδίοις εἰς αὐτὸ
[22]   ἐκείνων καὶ κατηκόων εὐθὺς ἐξ  ἀρχῆς   καὶ γενέσεως τοῦ οἰκείου δαίμονος
[22]   παρὰ τὴν εἴσοδον, οὗπερ ἐξ  ἀρχῆς   κατεκλίθη, κείμενον. ~Ὁ μὲν οὖν
[11]   καὶ ἰσχυρᾶς ἀφειμέναι κρίσεως καὶ  ἀρχῆς·   πενίᾳ γὰρ ἐμμεῖναι παρὰ πάντα
[18]   διὰ Μέλωνα τὴν πρᾶξιν ἀπ´  ἀρχῆς   συνειδώς. κἀγὼ κατιδὼν τὸν ἄνθρωπον
[16]   δ´ αἴτιος οὑτοσὶ Πολύμνις ἐξ  ἀρχῆς   τὴν ἀρίστην τροφὴν ἐν φιλοσοφίᾳ
[10]   Σωκράτει τοῦ βίου προποδηγὸν ἐξ  ἀρχῆς   τινα συνάψαι τὸ δαιμόνιον ὄψιν,
[1]   τε τὴν πρᾶξιν ἡμῖν ἀπ´  ἀρχῆς   ὡς ἐπράχθη καὶ τοῦ λόγου
[9]   ἐπαναχωρεῖ περὶ τῆς τῶν πράξεων  ἀρχῆς   ὡς τοῦ λόγου καταφρονοῦσα, καὶ
[17]   ὥστε τοὺς χιλίους καὶ πεντακοσίους  Ἀρχία   μεθυσθῆναι δορυφόρους· ἀλλὰ κἂν ἐκεῖνον
[29]   ἔφην οὐδὲν ἀκήκοα τοιοῦτον,  Ἀρχία·   σκέψομαι δὲ τὸν λόγον, εἰ
[25]   ἀπὸ τῆς Λυσανορίδου προπομπῆς τὸν  Ἀρχίαν   δεξάμενος καὶ περὶ τῆς γυναικός,
[4]   διέκρουσεν Γαλαξίδωρος, ἐγγὺς γὰρ  Ἀρχίαν   ἔδειξε καὶ Λυσανορίδαν τὸν Σπαρτιάτην
[30]   παρ´ Ἀρχίου τοῦ ἱεροφάντου πρὸς  Ἀρχίαν   ἐκεῖνον ὄντα φίλον αὐτῷ καὶ
[31]   ἀνέλκων, διανιστάμενον δὲ χαλεπῶς τὸν  Ἀρχίαν   ἐπιδραμὼν οὐκ ἀνῆκε παίων ἕως
[19]   τῆς ὑποδοχῆς ἐπιμελησόμενος καὶ τὸν  Ἀρχίαν   εὐθὺς ἐνσείσων εἰς τὸν πότον,
[1]   καὶ γάρ, ὡς οἱ περὶ  Ἀρχίαν   καὶ Λεοντίδην Φοιβίδαν πείσαντες ἐν
[4]   ὑποδοχὴν παρεσκεύακα σήμερον ὡς δεξόμενος  Ἀρχίαν   καὶ παρέξων ἐν οἴνῳ καὶ
[2]   καὶ φιλοσοφίᾳ, πολλάκις ἐφελκόμενοι τὸν  Ἀρχίαν   καὶ τὸν Λεοντίδην εἰς τὸ
[25]   ἑωρῶμεν δὲ καὶ τοὺς περὶ  Ἀρχίαν   καὶ Φίλιππον ἀληλιμμένους ἀπιόντας ἐπὶ
[30]   Χάρωνος ὡς ἀνέπεισε τοὺς περὶ  Ἀρχίαν   καὶ Φίλιππον ἀναχωρήσαντος οἴκαδε καὶ
[30]   μετ´ αὐτῶν ἐπιτίθεσθαι τοῖς περὶ  Ἀρχίαν   μέλλοντες, ἡμιθωράκια ἐνδεδυμένοι καὶ στεφάνους
[4]   Ἀρχίδαμε, τότε τοῖς περὶ τὸν  Ἀρχίαν   πολεμαρχοῦσι γραμματεύων ἥξειν καὶ τῆς
[29]   τὸ ἀσφαλές. ἅμα δὲ τὸν  Ἀρχίαν   ὑπολαβὼν ἀπῆγεν εἰς τὸν οἶκον,
[29]   λέγονται καὶ τίνες; ἀγνοοῦμεν‘  Ἀρχίας   εἶπε καί σε τούτου χάριν
[4]   μᾶλλον δ´ ἀδύνατον· γὰρ  Ἀρχίας   ἐλπίζων τινὰ τῶν ἐν ἀξιώματι
[17]   ὡς πυνθάνομαι, μέλλουσιν ἀνακρίναντες, ὅταν  Ἀρχίας   ἐπανέλθῃ, διαφθερεῖν. οὐ μεγάλα ταῦτα
[29]   πράξεως ὁδῷ βαδιζούσης. γὰρ  Ἀρχίας’   ἔφη καὶ Φίλιππος ὡς
[33]   ἐπὶ τῆς εἱρκτῆς Φυλλίδας  Ἀρχίας’   ἔφη καὶ Φίλιππος κελεύουσί σε
[2]   ὁπότε τυγχάνοι σχολὴν ἄγων  Ἀρχίας,   ἡδέως ἠκροᾶτο συγκαθιεὶς μετὰ τῶν
[30]   καὶ τῇ μέθῃ κατακεκλυσμένος  Ἀρχίας   καὶ τῇ προσδοκίᾳ τῶν γυναικῶν
[27]   τι βούλοιντο. λέγει δ´ ἅτερος  Ἀρχίας   καὶ Φίλιππος ἔπεμψαν ἡμᾶς κελεύοντες
[4]   μὲν οὖν ἐπέσχομεν, δ´  Ἀρχίας   καλέσας τὸν Θεόκριτον καὶ τῷ
[27]   ἐλθεῖν κάλλιστον ὄντα Θηβαίων,  Ἀρχίδαμε,   παῖδα καὶ φιλοπονώτατον περὶ τὰ
[2]   ἐκείναις γε ταῖς ἡμέραις,  Ἀρχίδαμε,   πάντες οἱ τῶν πραττομένων μετέχοντες
[28]   ~Δάκρυα πολλοῖς ἐπῆλθεν ἡμῶν,  Ἀρχίδαμε,   πρὸς τοὺς λόγους τἀνδρός, αὐτὸς
[1]   (ΚΑΦΕΙΣΙΑΣ) Ἀλλ´ ἔδει μέν,  Ἀρχίδαμε,   σοῦ δι´ εὔνοιαν οὕτω προθύμως
[4]   δὲ Φυλλίδας, ὃν οἶσθ´,  Ἀρχίδαμε,   τότε τοῖς περὶ τὸν Ἀρχίαν
[30]   γυναικῶν. δὲ χείρων,  Ἀρχίδαμε,   τύχη καὶ τὰς τῶν πολεμίων
[1]   καὶ τοὺς λόγους προσπεριβαλέσθαι κελεύεις.  (ΑΡΧΙΔΑΜΟΣ)   Ἀγνοεῖς, Καφισία, τοὺς ἄνδρας;
[1]   ὑμᾶς ~(ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ ΔΑΙΜΟΝΙΟΥ.  ~(ΑΡΧΙΔΑΜΟΣ)   Ζωγράφου τινός, Καφισία, μέμνημαί
[1]   διηγήσεως πρὸς ἃς ἴστε πράξεις;  (ΑΡΧΙΔΑΜΟΣ)   Ἡμεῖς, Καφισία, σχεδὸν ὡς
[1]   Τιμόθεος Κόνωνος υἱός, οὗτοι δ´  Ἀρχίνου   παῖδες, οἱ δ´ ἄλλοι τῆς
[4]   διαιρετέον αὐτοὺς ἐπὶ τὰς οἰκίας·  Ἀρχίου   γὰρ ἅμα καὶ Λεοντίδου προκαταληφθέντων
[27]   ἧκέ τις ἀγγέλλων ὑπηρέτας τοῦ  Ἀρχίου   δύο κόπτειν τὴν αὔλειον ἀπεσταλμένους
[28]   καὶ πυθόμενος τὴν Χάρωνος ὑπ´  Ἀρχίου   μετάπεμψιν ᾐτιᾶτο τὴν μέλλησιν ἡμῶν
[30]   ἐνθένδε παρ´ ὑμῶν ἐπιστολὴ παρ´  Ἀρχίου   τοῦ ἱεροφάντου πρὸς Ἀρχίαν ἐκεῖνον
[29]   τὰς θύρας. εἰπόντος δὲ τοῦ  Ἀρχίου   φυγάδας, Χάρων, ἀκούομεν ἐν
[1]   (πολιτῶν τοὺς δὲ φόβῳ κατεῖργον  ἄρχοντες   αὐτοὶ παρανόμως καὶ βιαίως, ἔγνωμεν
[31]   ἀεὶ φοροῦσιν οἱ παρ´ ἡμῖν  ἄρχοντες,   ἐγὼ μὲν ἐκ μέσου διαλαβὼν
[5]   τοὺς ἄνδρας· οἱ δὲ νῦν  ἄρχοντες   ἐν τῇ Καδμείᾳ τὸ δόρυ
[22]   ψυχῆς ὑπὸ τοῦ κρατοῦντος καὶ  ἄρχοντος   ἐπιστομιζομένης, μέχρι ἂν οὕτω κολαζομένη
[27]   κομίσαι τι πρόσταγμα παρὰ τῶν  ἀρχόντων.   ἐκεῖνοι μὲν οὖν ᾤχοντο, τοῦ
[27]   χρῆναι βαδίζειν καὶ ὑπακούειν τοῖς  ἄρχουσι   καλούμενον. δὲ κελεύσας τὸν
[31]   ξίφους ἐπιβεβληκώς, Καβίριχος κυαμευτὸς  ἄρχων   τοῦ βραχίονος αὐτὸν παραπορευόμενον ἀντισπάσας
[16]   γὰρ ἀτραποὶ βίων, ὀλίγαι δ´  ἃς   δαίμονες ἀνθρώπους ἄγουσιν. μὲν
[1]   ἀρχὴ γένοιτο τῆς διηγήσεως πρὸς  ἃς   ἴστε πράξεις; (ΑΡΧΙΔΑΜΟΣ) Ἡμεῖς,
[18]   (εἰ) τις ἐπιχειρῇ κατηγορεῖν, περιφώνησιν  ἀσαφῆ   καὶ τυφλὴν ὑπόνοιαν πρᾶξις
[29]   ἄλλως δ´ ὑποψίαν λόγον  ἄσημον   ἐν τῇ πόλει περιφερόμενον ἥκειν
[18]   δακρύων καὶ ταραχῆς φέροντι κρεῖττον,  ἀσήμους   δὲ φωνὰς ἐκφέρεσθαι παρ´ ἡμῶν,
[13]   κομιδῇ δὲ διὰ γῆρας καὶ  ἀσθένειαν   ἐλλείπων ἐπέσκηψε μάλιστα μὲν ζῶντα
[9]   ἁλίσκονται δι´ ἀπειρίαν δι´  ἀσθένειαν,   οἱ δέ, ὡς θεοφιλεῖς καὶ
[15]   κερδῶν πολλάκις ἀφιστὰς ἑαυτὸν ἑκουσίως  ἀσκεῖ   καὶ προσεθίζεται μακρὰν εἶναι παντὸς
[24]   ἐξαιρῶν καὶ ἀποκρίνων καθ´ αὑτὸν  ἀσκεῖ   καὶ τρέφει καὶ ἀγαπᾷ διαφερόντως,
[15]   καὶ φίλους δι´ ἀργύριον, οὗτος  ἀσκεῖ   πρὸς φιλαργυρίαν (καὶ γὰρ
[15]   μᾶλλον ἔργον καὶ (ἀπόδειξιν  ἀσκήσεως   εἶναι νομίζεις; ἔργον’ εἶπεν ἐγὼ
[15]   ἆρ´ οὖν’ ἔφη διαφορὰν ὁρᾷς  ἀσκήσεως   καὶ τοῦ πρὸς
[15]   παρέσχε· τὸ δὲ πᾶν τῆς  ἀσκήσεως   κράτος, φίλε, ταῖς ἐπεισοδίοις
[15]   ἔργον’ εἶπεν ἐγὼ καὶ ἀπόδειξιν.  ἄσκησιν   δὲ καὶ μελέτην (μετὰ) ἐγκρατείας
[15]   στεφάνου πρὸς τὸν ἀντίπαλον ἅμιλλαν,  ἄσκησιν   δὲ τὴν ἐπὶ τοῦτο διὰ
[15]   καὶ παρανόμων ἡδονῶν ἀπέχεσθαι πότερον  ἄσκησιν   μᾶλλον ἔργον καὶ (ἀπόδειξιν
[15]   μὲν ἔργον εἶναι τὸ δ´  ἄσκησιν;   ὁμολογήσαντος δὲ τοῦ ξένου φέρε
[24]   Ἡσίοδον. ὡς γὰρ ἀθλητὰς καταλύσαντας  ἄσκησιν   ὑπὸ γήρως οὐ τελέως ἀπολείπει
[15]   καὶ τοῦ πρὸς  ἄσκησις   ἔργου, καὶ καθάπερ ἀθλητικῆς ἔργον
[15]   οἷς ἔξεστιν ἀποχὴ τῶν ἡδονῶν  ἄσκησίς   ἐστι τῇ ψυχῇ πρὸς
[15]   δικαιοσύνῃ πρὸς φιλοπλουτίαν καὶ φιλαργυρίαν  ἄσκησις,   οὐ τὸ μὴ κλέπτειν ἐπιόντα
[24]   φιλότιμον καὶ φιλοσώματον, ἀλλ´ ἑτέρους  ἀσκοῦντας   ὁρῶντες ἥδονται καὶ παρακαλοῦσι καὶ
[22]   πρὸς ἀέρα διαυγῆ καὶ καθαρὸν  ἀσμένη,   πρῶτον μὲν ἀναπνεῦσαι τότε δοκεῖν
[33]   γνωρίζοντες ἀνεπήδων ἐκ τῶν χαμευνῶν  ἄσμενοι   τὰς ἁλύσεις ἐφέλκοντες, οἱ δὲ
[1]   ἀτέχνους θεατὰς ὄχλον ὁμοῦ πολὺν  ἀσπαζομένοις,   τοὺς δὲ κομψοὺς καὶ φιλοτέχνους
[33]   ἡμῖν ἔξωθεν παρὰ τὴν πολύστυλον.  ἀσπασάμενοι   δ´ ἀλλήλους καὶ συλλαλήσαντες ἐχωροῦμεν
[32]   δεξιὰν ἐνέβαλε καὶ τοὺς ἄλλους  ἀσπασάμενος   ἅμ´ ἵλεως ἐξέπνευσε. γενόμενοι δ´
[14]   καταχρυσώσομεν τὰ ὅπλα καὶ τὴν  ἀσπίδα   πορφύρᾳ συμμεμιγμένῃ πρὸς χρυσίον, ὥσπερ
[20]   αἱ πληγαὶ τῶν ὑπορυττ όντων  ἀσπίσι   χαλκαῖς ἁλίσκονται διὰ τὴν ἀντήχησιν,
[15]   τὴν μὲν αἰσχρὰν τὴν δ´  ἀστείαν.   ἆρ´ οὖν’ ἔφη Θεάνωρ
[22]   χρῆσθαι διὰ τροφὴν καὶ παίδευσιν  ἀστείαν,   οὐκ ἄγαν σκληρὸν καὶ ἄγριον
[22]   τὸν Τίμαρχον εἰπεῖν πολλοὺς  ἀστέρας   περὶ τὸ χάσμα παλλομένους, ἑτέρους
[22]   τοὺς μὲν οὖν ἀποσβέννυσθαι δοκοῦντας  ἀστέρας,   Τίμαρχε, φάναι τὰς εἰς
[22]   ἀκριβέστερον προσέχειν καὶ θεᾶσθαι τῶν  ἀστέρων   ἀποσαλεύοντας τοὺς μὲν ἧττον τοὺς
[22]   μιαραὶ καὶ ἀκάθαρτοι· ταύτας δ´  ἀστράπτουσα   καὶ μυκωμένη φοβερὸν οὐκ ἐᾷ
[10]   πράγμασιν ἀδήλοις καὶ πρὸς ἀνθρωπίνην  ἀσυλλογίστοις   φρόνησιν, ἐν οἷς αὐτῷ συνεφθέγγετο
[24]   Τιμάρχου λόγον ὥσπερ ἱερὸν καὶ  ἄσυλον   ἀνακεῖσθαί φημι τῷ θεῷ χρῆναι·
[28]   ἐν ὑπαίθρῳ συμπλέκεσθαι πρὸς (ἀλλήλους)  ἀσυντάκτους   καὶ σποράδας μένειν ἐν
[28]   σωτηρίων καὶ καλῶν καὶ πρὸς  ἀσφάλειαν   ἐχεγγύων αὐτῷ γεγονότων. ~Ὁπλιζομένων δ´
[26]   τὸ σημεῖον ἐδόκει καλὸν πρὸς  ἀσφάλειαν   καὶ δόξαν, ὡς λαμπρῶν ἀκινδύνων
[4]   ἀγαπῶντας ἄν τις διδῷ τὴν  ἀσφάλειαν.   οὕτως’ ἔφην ποιήσομεν. ἀλλὰ τί
[29]   γὰρ πρόνοια καὶ τὸ  ἀσφαλές.   ἅμα δὲ τὸν Ἀρχίαν ὑπολαβὼν
[17]   καὶ τὴν πόλιν, ἀλλ´ ἔασον  ἀσφαλῶς,   εἴπερ εἵμαρται, κατελθεῖν τοὺς ἄνδρας’
[9]   φιλοσοφίᾳ δ´ οὐ μόνον ἔοικεν  ἀσχήμων   τοιοῦτος εἶναι σχηματισμός, ἀλλὰ
[8]   παρακαλεῖ πάντας, εἰ μή τις  ἀσχολία   μείζων, ἐνταῦθα περιμεῖναι βουλόμενος ὑμῖν
[1]   πεπραγμένα μαθεῖν σπουδάζοντος ἐμέ καὶ  ἀσχολίας   ὑπέρτερον θέσθαι’ κατὰ Πίνδαρον τὸ
[34]   οἱ δ´ ἄνω, τούτων μὲν  ἀτάκτως   καὶ τεθορυβημένως ἐπιχεομένων, ἡμᾶς δὲ
[21]   Σωκράτους δαιμόνιον ἣν ἔχει δύναμιν,  ἅτε   δὴ νέος οὐκ ἀγεννὴς ἄρτι
[28]   τἀνδρός, αὐτὸς δ´ ἄδακρυς καὶ  ἄτεγκτος   ἐγχειρίσας Πελοπίδᾳ τὸν υἱὸν ἐχώρει
[11]   βεβαιωσάμενον ἐν τοῖς ἀδήλοις καὶ  ἀτεκμάρτοις   τῷ λογισμῷ ῥοπὴν ἐπάγειν; ὡς
[13]   ὥσπερ σφαῖραν εὖ φερομένην κατῄσχυνεν  ἀτελῆ   πεσοῦσαν. ποίου γὰρ οὕτω σκοποῦ
[27]   τι βούλοιντο. λέγει δ´  ἅτερος   Ἀρχίας καὶ Φίλιππος ἔπεμψαν ἡμᾶς
[1]   ἐοικέναι τοὺς μὲν ἰδιώτας καὶ  ἀτέχνους   θεατὰς ὄχλον ὁμοῦ πολὺν ἀσπαζομένοις,
[10]   εἰς μαντικὴν ἔδοξε καὶ θεῖον·  ἀτεχνῶς   γὰρ οἵαν Ὅμηρος Ὀδυσσεῖ πεποίηκε
[24]   ψυχῆς γενόμενοι δαίμονες οὐ παντελῶς  ἀτιμάζουσι   τὰ ἐνταῦθα πράγματα καὶ λόγους
[9]   τὴν ἀπόδειξιν δοκεῖ διαφέρειν  ἀτιμάσασα   πρὸς μαντεύματα τρέπεται καὶ ὀνειράτων
[14]   ἂν οὕτως χάρις καὶ  ἄτιμος   κτῆσις εἴη. τί μήν;
[15]   αὖ πάλιν πλοῦτος οὕτως  ἄτιμος   καὶ ἀπόβλητος. οὐ γὰρ οὖν’
[33]   ὁρῶν καὶ τῆς ὥρας τὴν  ἀτοπίαν   καὶ τὸ μὴ καθεστηκότα λαλεῖν
[15]   γὰρ ἐν ἡδοναῖς μεγάλαις μὲν  ἀτόποις   δὲ καὶ βλαβεραῖς οἷόν τε
[15]   πλοῦτον δεδιέναι καὶ φεύγειν οὐκ  ἄτοπον;   ἄτοπον’ εἶπεν Ἐπαμεινώνδας εἰ
[15]   δεδιέναι καὶ φεύγειν οὐκ ἄτοπον;  ἄτοπον’   εἶπεν Ἐπαμεινώνδας εἰ μὴ
[7]   ὡς γεωμετρικοῦ λῦσαι χρησμὸν αὐτοῖς  ἄτοπον   ὑπὸ τοῦ θεοῦ προβεβλημένον. ἦν
[19]   ἔχοντος. ~Ἡμᾶς δέ τις ἔσχεν  ἄτοπος   μεταβολὴ τοῦ πάθους. μικρὸν γὰρ
[17]   ἐξ ἐνυπνίου μάλα δυσχεροῦς καὶ  ἀτόπου.   τῆς γὰρ ἄλλης νυκτὸς ᾤμην
[20]   λόγου νόησις εἴη συνάπτοντος  ἀτόπῳ   τινὶ τρόπῳ πρὸς αὐτόν, ὥσπερ
[22]   ἐπιφερομένους· ἐνίους δὲ τοῖς κλωθομένοις  ἀτράκτοις   ὁμοίως ἕλικα τεταραγμένην καὶ ἀνώμαλον
[16]   τὸν κυβερνήτην. μυρίαι μὲν γὰρ  ἀτραποὶ   βίων, ὀλίγαι δ´ ἃς δαίμονες
[11]   τῷ θανάτῳ πελάζοντι, χρῆσθαι δ´  ἀτρέπτῳ   τῷ λογισμῷ πρὸς τὸ δεινόν,
[22]   θυγάτηρ κάθηται, τοῦ μὲν πρώτου  Ἄτροπος   τοῦ δὲ δευτέρου Κλωθώ, τοῦ
[22]   καταδυομένους εἰς αὐτό, τοὺς δ´  ᾄττοντας   αὖ κάτωθεν. αὐτοὺς ἄρα‘ φάναι
[12]   Πολύμνι, θαυμάζοντα Σωκράτους ἀνδρὸς  ἀτυφίᾳ   καὶ ἀφελείᾳ μάλιστα δὴ φιλοσοφίαν
[13]   μὲν τοῦ σκοποῦ μένοντος  ἀτυχήσας   σφάλλεται δι´ αὑτόν, ἐνταυθοῖ δ´
[22]   εἰς αὐτό, τοὺς δ´ ᾄττοντας  αὖ   κάτωθεν. αὐτοὺς ἄρα‘ φάναι τοὺς
[15]   πενία μὴ δυσχερές, οὐδ´  αὖ   πάλιν πλοῦτος οὕτως ἄτιμος
[12]   ὑπὸ τοῦ βαλόντος, μεμετρῆσθαι δ´  αὖ   τὸ βάρος ὑπὸ τοῦ ζυγοῦ
[9]   πολιτικοῖς μὲν ἀνδράσι καὶ πρὸς  αὐθάδη   καὶ ἀκόλαστον ὄχλον ἠναγκασμένοις ζῆν
[22]   εἴη· σφόδρα δὲ τὴν κεφαλὴν  αὖθις   ἀλγήσας, καθάπερ βίᾳ συμπιεσθεῖσαν, οὐδὲν
[29]   ~Ὁπλιζομένων δ´ ἡμῶν καὶ συνταττομένων  αὖθις   ἀφικνεῖται Χάρων ἱλαρῷ τῷ προσώπῳ
[22]   ἡμέραν ἐπλανᾶτο πολὺν τόπον, εἶτ´  αὖθις   ἐπανῄει πολλοῖς τῶν μακρὰν λεγομένων
[20]   μὴ τυχεῖν ἀποκρίσεως, διὸ μηδ´  αὖθις   ἐρέσθαι, πολλάκις δ´ αὐτῷ παραγενέσθαι
[22]   δὲ καὶ ὑπερχεῖσθαι καὶ ἀπολείπειν  αὖθις   οὐ μεγάλας ἐκβολὰς λαμβάνουσαν, καὶ
[5]   μὲν ἄπεισιν εἰς Ἁλίαρτον ἐπιχώσων  αὖθις   τὸ σῆμα καὶ χοὰς ποιησόμενος
[25]   ταῦθ´ ἡμῖν. κἀκεῖνος μὲν ἀνεχώρησεν  αὖθις   ὡς τοὺς περὶ Σιμμίαν, ἡμεῖς
[18]   ἔφην ἐστὶν πρὸς ταῖς  αὐλείοις   θύραις ἐφεστὼς πάλαι καὶ προσβλέπων
[27]   τοῦ Ἀρχίου δύο κόπτειν τὴν  αὔλειον   ἀπεσταλμένους σπουδῇ πρὸς Χάρωνα καὶ
[32]   περὶ Πελοπίδαν τοῦ Λεοντίδου τὴν  αὔλειον   ἡσυχῆ προσελθόντες καὶ πρὸς τὸν
[32]   ἄνθρωπον ἵεντο δρόμῳ διὰ τῆς  αὐλῆς   ἐπὶ τὸν θάλαμον. δ´
[13]   καὶ Βακχυλίδαν καὶ Μέλισσον τὸν  αὐλητήν,   ἑπόμενον δὲ τὸν ξένον οὐκ
[10]   ἐλέγξοντες δαιμόνιον ἐπεσπάσαντο Χάριλλον τὸν  αὐλητὴν   ἥκοντα καὶ αὐτὸν μετ´ ἐμοῦ
[7]   τεσσάρων πλευρῶν διπλασιαζομένης ἔλαθον τῇ  αὐξήσει   τόπον στερεὸν ὀκταπλάσιον ἀπεργασάμενοι δι´
[7]   κυβικοῦ σώματος ἐκ πάσης ὁμοίως  αὐξόμενον   διαστάσεως. τοῦτο μὲν οὖν Εὔδοξον
[30]   γεγράφθαι τὰ σπουδαῖα τοίνυν εἰς  αὔριον’   ἔφη. καὶ τὴν μὲν ἐπιστολὴν
[20]   τῶν νοουμένων καὶ εἰκόνας ὁρῶσιν,  αὐτὰ   δ´ οὐ γιγνώσκουσι πλὴν οἷς
[21]   εἶπεν Θεόκριτος, ἀλλὰ δίελθ´  αὐτά·   καὶ γὰρ εἰ μὴ λίαν
[22]   καὶ σημείων αἰσθανομένη τοῦ δαίμονος.  αὗται   μὲν οὖν ὀψέ ποτε καὶ
[32]   τοῦ Κηφισοδώρου πεπτωκότος ἐν μέσαις  αὐταῖς   καὶ θνήσκοντος, ὥστε μὴ δύνασθαι
[15]   ἐπιθυμίαις ἐκπονεῖν χρὴ καὶ ἀποκόπτειν  αὐτὰς   ἀνείρξεσι καὶ κατοχαῖς ὑπὸ τοῦ
[22]   φάναι καὶ πρόεισιν ἐξ ἐναντίας,  αὐτῇ   σχίζουσα τῇ κορυφῇ τὸ φῶς·
[13]   γάρ τις ἐντυχίας καὶ γνώσεως  αὕτη   συνήθης. καὶ Ἐπαμεινώνδας Θεάνωρ,
[18]   νὴ Δία πάντα τρέψειαν εἰς  αὐτὴν   ἐκείνην οἱ θεοί. τέλος δὲ
[22]   ὡς αὐτῷ κατεφαίνετο· δύο δ´  αὐτὴν   ἔχειν ἀναστομώσεις πυρὸς ἐμβάλλοντας ἐναντίους
[18]   ἀγανακτοῦντος δ´ ἐμοῦ καὶ κακῶς  αὐτὴν   λέγοντος τρέπεται πρὸς δυσφημίας ἀποτροπαίους
[14]   δεῖ χρημάτων (οὐδ´) ὅπλων ἐπ´  αὐτὴν   μηδὲν ἀνιῶσαν, ἀλλ´ ἀπάγγελλε τοῖς
[1]   λείπεται τὰ περὶ τὴν κάθοδον  αὐτὴν   τῶν φίλων καὶ τὴν κατάλυσιν
[11]   ὡς γὰρ ὁλκὴ μία καθ´  αὑτὴν   οὐκ ἄγει (τὸν ζυγόν, ἰσορροποῦντι
[17]   λάμψαι πολὺ καὶ δεινὸν ἐξ  αὐτῆς   ἔνδοθεν, ὡς τὰ πλεῖστα τῆς
[14]   πρὸς πενίαν ὡς ἐνοχλουμένοις ὑπ´  αὐτῆς,   δ´ ἐστὶ ῥᾴστη φέρειν
[22]   οὐκ ἔστιν, ἀλλ´ ὅσον ἂν  αὐτῆς   σαρκὶ μιχθῇ καὶ πάθεσιν, ἀλλοιούμενον
[31]   καὶ τοῖς θεοῖς καθωσιωμένον ὑπὲρ  αὐτῆς·   ὡς δὲ καὶ διὰ τὸν
[6]   ἰδίᾳ συμβέβηκεν ἀδικεῖσθαι, τὸ βάρος  αὐτὸ   καὶ τὴν σκληρότητα τῆς ὁμιλίας
[1]   πρὸς ἱστορίαν, εἰ τὸ κεφάλαιον  αὐτὸ   καὶ τὸ πέρας πύθοιτο τοῦ
[20]   νῷ τι βαλέσθαι καὶ πρὸς  αὐτὸ   κινῆσαι τὴν ὁρμὴν ὅλος ἀναστὰς
[30]   ἀρχῆς διαποικίλλουσα κινδυνώδεσιν ἐπεισοδίοις εἰς  αὐτὸ   συνέδραμε τὸ ἔργον, ὀξὺν ἐπιφέρουσα
[22]   δεδυκότος ἄρτημα κορυφαῖον, ὀρθουμένης περὶ  αὐτὸ   τῆς ψυχῆς ἀνέχον ὅσον ὑπακούει
[22]   παλλομένους, ἑτέρους δὲ καταδυομένους εἰς  αὐτό,   τοὺς δ´ ᾄττοντας αὖ κάτωθεν.
[12]   κληδὼν οὐ μέγα καθ´  αὑτὸ   μεγάλου δὲ σημεῖον συμπτώματος· ἐπ´
[6]   ἀκολουθίας πλήθει καὶ κατασκευῇ σοβαρόν,  αὐτόθι   κατηυλισμένον ἐπὶ στιβάδων· φαίνεσθαι γὰρ
[14]   χρῶνται καλῶς δὲ πενίᾳ χρωμένους  αὐτόθι   φίλους ἔχουσι, τὰς δὲ Λύσιδος
[16]   παρασκευασάμενος. ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων  αὐτοὶ   διαλύεσθε πρὸς αὑτούς, ξένε·
[1]   τοὺς δὲ φόβῳ κατεῖργον ἄρχοντες  αὐτοὶ   παρανόμως καὶ βιαίως, ἔγνωμεν ἐνταῦθα
[14]   ἐκεῖ γνωρίμοις, ὅτι κάλλιστα μὲν  αὐτοὶ   πλούτῳ χρῶνται καλῶς δὲ πενίᾳ
[15]   τοῖς οἰκέταις ὑμῶν εὐωχεῖσθαι παραδόντες  αὐτοὶ   τὰ λιτὰ καὶ ἁπλᾶ προσφέρησθε
[1]   δ´ ἄλλοι τῆς ἑταιρίας καὶ  αὐτοὶ   τῆς ἡμετέρας πάντες· ὥστε σοι
[24]   τοῖς δὲ πιστοῖς καὶ συνήθεσιν  αὐτοὶ   φράζουσιν, οὕτω τὸ θεῖον ὀλίγοις
[20]   αἴτιον οὐ συνορῶσι, τὴν ἐν  αὐτοῖς   ἀναρμοστίαν καὶ ταραχήν, ἧς ἀπήλλακτο
[32]   τρέπονται καὶ τῶν θυρῶν ὁμοίως  αὐτοῖς   ἀνοιχθεισῶν φεύγοντα τὸν Ὑπάτην ὑπὲρ
[7]   Πλάτωνος ὡς γεωμετρικοῦ λῦσαι χρησμὸν  αὐτοῖς   ἄτοπον ὑπὸ τοῦ θεοῦ προβεβλημένον.
[10]   Ἀθήνας πρὸς Κέβητα· πορευομένοις δ´  αὐτοῖς   διὰ τῶν ἑρμογλύφων παρὰ τὰ
[28]   οἰκίας βαδίζειν· φθήσεσθαι γὰρ ἐμπεσόντας  αὐτοῖς,   εἰ δὲ μή, βέλτιον εἶναι
[5]   Θεόκριτος μικρὸν διαλιπών ἀλλ´ οὐδ´  αὐτοῖς’   ἔφη Λακεδαιμονίοις ἀμήνιτον ἔοικεν εἶναι
[30]   ἣν παρεληλύθεισαν, καὶ τοὺς συμπράττοντας  αὐτοῖς.   ἤδη δὲ καὶ τῇ μέθῃ
[1]   οὐ γὰρ ἔφευγον ἀεὶ συνδιατρίβοντες  αὐτοῖς·   καὶ πάλιν ὡς Λακεδαιμόνιοι Φοιβίδαν
[26]   ὑπερβάλλοντες τὸν Κιθαιρῶνα, καὶ παρέσχεν  αὐτοῖς   χειμὼν τὰ πρόσωπα συγκεκαλυμμένοις
[27]   ἔφη πλέον, ἀλλὰ τί λέγωμεν  αὐτοῖς;   ὅτι νὴ Δί´’ εἶπεν
[4]   τις ὑπόνοια προσπέπτωκεν μήνυσις  αὐτοῖς,   περὶ ἧς ἀνακρίνουσι τὸν Θεόκριτον.
[34]   ὡς δ´ ἀπήγγειλα καθ´ ἕκαστον  αὐτοῖς   τὰ πεπραγμένα καὶ παρεκάλουν βοηθεῖν
[17]   ὅτε τῶν πρὸς τὴν κάθοδον  αὐτοῖς   τὰ πλεῖστα καὶ τὸ αὐτόματον
[7]   διαστάσεως. τοῦτο μὲν οὖν Εὔδοξον  αὐτοῖς   τὸν Κνίδιον τὸν Κυζικηνὸν
[17]   αὐτοῖς τὰ πλεῖστα καὶ τὸ  αὐτόματον   συμπαρεσκεύασεν. εἰπόντος δὲ ταῦτα τοῦ
[15]   Ἐπαμεινώνδας εἰ μὴ λόγῳ τις  αὐτὸν   ἀλλὰ σχηματιζόμενος δι´ ἀπειροκαλίαν
[1]   στρατηγίας ἀπέστησαν, Λυσανορίδαν δὲ τρίτον  αὐτὸν   ἀντ´ ἐκείνου πέμψαντες ἐγκρατέστερον ἐφρούρουν
[17]   τὴν οἰκίαν ὠδίνειν ὥσπερ κύουσαν,  αὐτὸν   δὲ καὶ τοὺς φίλους συναγωνιῶντας
[27]   ἑτέραν τὸν υἱόν· τί γὰρ  αὐτὸν   δεῖ κινδυνεύειν μεθ´ ἡμῶν ἐγκαταλαμβανόμενον;
[4]   Λεοντίδῃ περὶ Ἀμφιθέου παραιτούμενος (μεῖναι)  αὐτὸν   διαπράξασθαι φυγὴν ἀντὶ θανάτου τῷ
[20]   πατρὶ χρησμὸς ἀπεθέσπισεν· ἐᾶν γὰρ  αὐτὸν   ἐκέλευσεν τι ἂν ἐπὶ
[11]   τῆς Ἀθηναίων δυνάμεως φθορὰν προειπεῖν  αὐτὸν   ἐνίοις τῶν φίλων. καὶ πρότερον
[31]   δεξιῶν καὶ τῷ ξίφει πατάξας  αὐτόν   ἐνταῦθ´’ ἔφη κεῖσο μετὰ τούτων,
[25]   τῆς στοᾶς. καὶ ἡμεῖς περισχόντες  αὐτὸν   ἐπεχειροῦμεν παρακαλεῖν ἐπὶ τὴν πρᾶξιν.
[11]   εἴτ´ ὄπισθεν εἴτ´ ἔμπροσθεν ὁρμᾶν  αὐτὸν   ἐπὶ τὴν πρᾶξιν, εἰ δ´
[18]   νικῶντα πέρυσιν; ἐκεῖνον μὲν οὖν  αὐτόν’   ἔφησε. καὶ τίς οὗτος’ ἔφην
[21]   μίαν ἡμέραν, τῶν πολλῶν ἀπεγνωκότων  αὐτὸν   ἤδη καὶ τῶν οἰκείων ὀδυρομένων,
[14]   ἀγροικότερος ἐφάνην ἀποκρινόμενος ἀδίκων χειρῶν  αὐτὸν   κατάρχειν, ὅτι μοναρχίας ὢν ἐραστὴς
[10]   Χάριλλον τὸν αὐλητὴν ἥκοντα καὶ  αὐτὸν   μετ´ ἐμοῦ εἰς Ἀθήνας πρὸς
[8]   τὸν ξένον, ἄνδρα γενναῖον μὲν  αὐτὸν   ὄντα μετὰ δὲ γενναίας καὶ
[29]   εἰς ἐκείνους. εἶπον οὖν πρὸς  αὐτὸν   ὅτι ζῶντος μὲν Ἀνδροκλείδου πολλάκις
[22]   τί ποθεῖς πυθέσθαι; φράσαι δ´  αὐτὸν   ὅτι πάντα, τί γὰρ οὐ
[4]   ἀξιώματι γυναικῶν ἀφίξεσθαι τηνικαῦτα πρὸς  αὐτὸν   οὐ βούλεται παρεῖναι τὸν Λεοντίδην.
[22]   δὲ προϊόντος εἰπεῖν τινα πρὸς  αὐτὸν   οὐχ ὁρώμενον Τίμαρχε, τί
[31]   κυαμευτὸς ἄρχων τοῦ βραχίονος  αὐτὸν   παραπορευόμενον ἀντισπάσας ἀνεβόησεν οὐ Μέλων
[22]   μίγνυται δ´ οὐ πᾶσα τὸν  αὐτὸν   τρόπον· ἀλλ´ αἱ μὲν ὅλαι
[3]   καλῶς οὕτω χρησόμενος. κἀγὼ πρὸς  αὐτόν   προθυμότατε’ εἶπον Θεόκριτε, τὰ
[20]   συνάπτοντος ἀτόπῳ τινὶ τρόπῳ πρὸς  αὐτόν,   ὥσπερ καὶ καθ´ ὕπνον οὐκ
[15]   προϊεμένῳ χάρισι μὴ βασιλέων δωρεαῖς  αὑτόν,   ἀλλὰ καὶ τύχης κλῆρον ἀπειπαμένῳ
[24]   ἄριστον ἐξαιρῶν καὶ ἀποκρίνων καθ´  αὑτὸν   ἀσκεῖ καὶ τρέφει καὶ ἀγαπᾷ
[22]   μέντοι μετὰ μικρὸν ἀνενεγκὼν ὁρᾶν  αὑτὸν   ἐν Τροφωνίου παρὰ τὴν εἴσοδον,
[13]   σκοποῦ μένοντος ἀτυχήσας σφάλλεται δι´  αὑτόν,   ἐνταυθοῖ δ´ παραιτούμενος καὶ
[2]   πληγῆς περὶ τὸ σκέλος ἀναλαμβάνοντος  αὑτὸν   ἐντυγχάνειν μὲν ἀλλήλοις εἴ του
[20]   μικρὰ τῶν ἀναγκαίων χάριν καταμιγνὺς  αὑτόν,   εὐαφὴς ἦν καὶ λεπτὸς ὑπὸ
[3]   ταύτην ὡρμήκαμεν τὴν ὁδόν, (ἐᾶν  αὑτὸν   κελεύει φόνου καθαρὸν ὄντα καὶ
[22]   δὲ τῆς φωνῆς βούλεσθαι μὲν  αὑτὸν   Τίμαρχος ἔφη θεάσασθαι περιστρέφοντα,
[14]   ἐραστὴς ἄνδρα δημότην ἐλευθέρας καὶ  αὐτονόμου   (πόλεως ἐπείρα διὰ χρη| μάτων·
[22]   τῇ ψυχῇ συμπέφυκε. ταῦτ´ ἀκούσας  αὐτὸς   ἀκριβέστερον προσέχειν καὶ θεᾶσθαι τῶν
[28]   Ἀρχίδαμε, πρὸς τοὺς λόγους τἀνδρός,  αὐτὸς   δ´ ἄδακρυς καὶ ἄτεγκτος ἐγχειρίσας
[27]   ἐκείνοις μὲν εὐθὺς ἀνοιγνύναι προσέταξεν,  αὐτὸς   δ´ ἀπαντήσας ἔχων στέφανον ὡς
[2]   θηρεῦσαι ὡς πρὸς ἑσπέραν ἀφιξομένους·  αὐτὸς   δὲ πεμφθῆναι ταῦτά τε προερῶν
[20]   ἀντεῖπεν Σιμμίας οὐκ ἠκούσαμεν·  αὐτὸς   δὲ Σωκράτη μὲν ἔφη περὶ
[23]   φθεγγομένῳ. σὺ οὖν φρονεῖς  αὐτὸς   δίελθε περὶ τῶν εἰρημένων. ~Ἐγὼ
[22]   (ἀμυδροὺς ἀναπεμπομένους οἷς οὐ μετρίως  αὐτὸς   ἐκπεπλῆχθαι. χρόνου δὲ προϊόντος εἰπεῖν
[12]   περὶ τούτων, εἴ τι Σωκράτους  αὐτὸς   λέγοντος ἤκουσεν, ἕτοιμος ἀκροᾶσθαι καὶ
[5]   ἀνοιχθέντος, εἰ δὴ παρεγένου καὶ  αὐτός,   ὅτε πέμψας Ἀγησίλαος εἰς Σπάρτην
[12]   τῶν ἀδήλων, καὶ ταῦτα φάσκων  αὐτὸς   οὐ πταρμὸν οὐδὲ φωνὴν ἀλλὰ
[14]   Λύσιδος ἡμῖν τροφὰς καὶ ταφὰς  αὐτὸς   ὑπὲρ αὑτοῦ Λῦσις ἀπέδωκε, τά
[11]   πατήρ ἀλλὰ μήν’ ἔφη καὶ  αὐτός,   Γαλαξίδωρε, Μεγαρικοῦ τινος ἤκουσα,
[2]   ἀπορουμένων δ´ ἡμῶν καὶ σκοπούντων  αὐτὸς   ὡμολόγησεν Χάρων παρέξειν.
[13]   Ἄρκεσος πόθῳ τοῦ ἀνδρὸς  αὐτὸς   ὡς εἶχε πλεῦσαι, κομιδῇ δὲ
[23]   ζῶντος ἔτι τοῦ Τιμάρχου διήλθομεν·  αὐτοῦ   γὰρ ἂν ἡδέως ἐκείνου πυθέσθαι
[1]   ἀπὸ τῆς δίκης τῆς περὶ  αὐτοῦ   γενομένης, Γοργίδου πάντα τοῖς φυγάσι
[20]   ὁρμὴν τοῦ παιδός, εὐχόμενον ὑπὲρ  αὐτοῦ   Διὶ Ἀγοραίῳ καὶ Μούσαις, τὰ
[24]   εἰ τοῖς ὑπὸ Σιμμίου λεγομένοις  αὐτοῦ   δυσπιστήσουσί τινες, κύκνους μὲν (γὰρ)
[27]   σπουδὴ τῆς τηνικαῦτα μεταπέμψεως  αὐτοῦ   καὶ μή τι καινότερον, οὐδὲν
[10]   ἄνδρα μηδ´ ἀμελεῖ τὸ θεῖον  αὐτοῦ.   ~Καὶ Γαλαξίδωρος οἴει γάρ,
[11]   πταρμὸς ἦν, τε παρ´  αὐτοῦ   καὶ παρ´ ἄλλων. ἑτέρου
[9]   ὑπερεώρα τὰ θεῖα; τοῦτο γὰρ  αὐτοῦ   καὶ πρὸς Ἀθηναίους κατηγόρησεν’ οὐδαμῶς’
[11]   καὶ λοχίτας οἷς συνέβη μετ´  αὐτοῦ   παρὰ τὴν Πάρνηθα φεύγουσιν ὑπὸ
[13]   σῶμα. καθίσαντος οὖν ἐκείνου μὲν  αὐτοῦ   παρὰ τὸν Σιμμίαν τοῦ δ´
[27]   ἔστιν’ εἶπεν Χάρων, ἀλλ´  αὐτοῦ   παραμενεῖ καὶ κινδυνεύσει μεθ´ ὑμῶν·
[10]   πολλάκις τὸ δαιμόνιον ἐπιθειάζον ταῖς  αὐτοῦ   προαιρέσεσι. τὰ μὲν οὖν πλείονα
[11]   ἐξ ἀριστερᾶς, ἀποτρέπεσθαι· τῶν δ´  αὐτοῦ   πταρμῶν τὸν μὲν ἔτι μέλλοντος
[21]   υἱόν, ὀλίγ αις πρότερον ἡμέραις  αὐτοῦ   τεθνηκότα, φίλον καὶ ἡλικιώτην γενόμενον.
[17]   τῆς γὰρ ἄλλης νυκτὸς ᾤμην  αὐτοῦ   τὴν οἰκίαν ὠδίνειν ὥσπερ κύουσαν,
[28]   μᾶλλον ἂν ἠγάσω τοῦ παιδὸς  αὐτοῦ   τὴν φαιδρότητα καὶ τὸ ἀδεὲς
[16]   προσέβλεψεν, οἷον ἐξ ὑπαρχῆς ἀναθεώμενος  αὐτοῦ   τὴν φύσιν καὶ τὸ εἶδος.
[18]   γείτονι τὸν χαλινὸν ἑσπέρας αἰτησαμένης  αὐτοῦ   τῆς γυναικός. ἀγανακτοῦντος δ´ ἐμοῦ
[22]   σοι σκοπεῖν πάρεστιν. ἐρομένου δ´  αὐτοῦ   τίς Στύξ ἐστιν, ὁδὸς
[20]   δοθεὶς ἔτι παιδὸς ὄντος  αὐτοῦ   τῷ πατρὶ χρησμὸς ἀπεθέσπισεν· ἐᾶν
[24]   τὸ θεῖον ὀλίγοις ἐντυγχάνει δι´  αὑτοῦ   καὶ σπανίως, τοῖς δὲ πολλοῖς
[14]   τροφὰς καὶ ταφὰς αὐτὸς ὑπὲρ  αὑτοῦ   Λῦσις ἀπέδωκε, τά τ´ ἄλλα
[33]   κελεύουσί σε ταχέως ἄγειν ἐπ´  αὐτοὺς   Ἀμφίθεον. δ´ ὁρῶν καὶ
[22]   τοὺς δ´ ᾄττοντας αὖ κάτωθεν.  αὐτοὺς   ἄρα‘ φάναι τοὺς δαίμονας ὁρῶν
[29]   γὰρ ἂν ἀγνοεῖν τὴν οἰκίαν  αὐτούς,   εἴ τις εἰδὼς ἀκριβῶς ἐμήνυεν,
[24]   σώματα πολλὰ καθάπερ ὀχήματα μεταλαμβάνοντας  αὐτοὺς   ἐξαμιλλᾶσθαι καὶ μακροθυμεῖν δι´ οἰκείας
[4]   Λεοντίδην. ὥσθ´ ἡμῖν δίχα διαιρετέον  αὐτοὺς   ἐπὶ τὰς οἰκίας· Ἀρχίου γὰρ
[27]   ὡς τάχιστά ς´ ἥκειν πρὸς  αὐτούς.   ἐρομένου δὲ τοῦ Χάρωνος, τίς
[34]   τῆς Ἀθηνᾶς ἱερὸν ἐπορευόμην πρὸς  αὐτούς,   ἧκον δὲ πολλοὶ καὶ ἀγαθοὶ
[5]   μέν, Φειδόλαε, καλῶς ἐξευρήσειν  αὐτοὺς   νομίζω· φεύγουσι γὰρ οἱ πλεῖστοι
[17]   μὴ μεγάλων κακῶν ἐμπλήσωμεν ἡμᾶς  αὐτοὺς   οὐδὲν ἀξιόλογον τοὺς πολεμίους δράσαντες
[14]   δήπου καταχρησόμεθα τὴν δωρεὰν εὐωχοῦντες  αὑτοὺς   πολυτελέστερον, ὥσπερ ξένον ὑποδεδεγμένοι βαρύτερον
[16]   μὲν τούτων αὐτοὶ διαλύεσθε πρὸς  αὑτούς,   ξένε· τὸν δὲ Λῦσιν
[28]   μένειν ἐν οἰκίσκῳ καθείρξαντας  αὑτοὺς   ὥσπερ σμῆνος ἐξαιρεθησομένους ὑπὸ τῶν
[18]   κἀκεῖνος, ὡς εἶδεν ἡμᾶς προσέχοντας  αὐτῷ,   ἀπὸ τῆς θύρας ἡσυχῆ προσῆγε.
[28]   καλῶν καὶ πρὸς ἀσφάλειαν ἐχεγγύων  αὐτῷ   γεγονότων. ~Ὁπλιζομένων δ´ ἡμῶν καὶ
[30]   γραμματοφόρου φήσαντος ὑπὲρ (τῶν) σπουδαίων  αὐτῷ   γεγράφθαι τὰ σπουδαῖα τοίνυν εἰς
[5]   ἔδειξε νύκτωρ, καί τινας ἐπ´  αὐτῷ   δράσαντες ἀπύρους ἱερουργίας, ὧν τὰ
[13]   καὶ στάσεις καὶ τυραννίδες ἐκώλυσαν  αὐτῷ   ζῶντι συντελέσαι τοὺς φίλους τὸν
[18]   προσῆγε. τοῦ δ´ Ἱπποσθενείδου νεύσαντος  αὐτῷ   καὶ λέγειν κελεύσαντος εἰς ἅπαντας
[30]   πρὸς Ἀρχίαν ἐκεῖνον ὄντα φίλον  αὐτῷ   καὶ ξένον, ὡς ἔοικεν, ἐξαγγέλλουσα
[22]   μερῶν τοῦ παντὸς ἔλαττον, ὡς  αὐτῷ   κατεφαίνετο· δύο δ´ αὐτὴν ἔχειν
[20]   μηδ´ αὖθις ἐρέσθαι, πολλάκις δ´  αὐτῷ   παραγενέσθαι τοὺς μὲν δι´ ὄψεως
[11]   τέλος εἰς σωτηρίαν καὶ φυγὴν  αὐτῷ   σπουδῆς ἑταίρων καὶ παρασκευῆς εὐμηχάνου
[25]   ἄνεσιν τραπέσθαι μετὰ τῶν εἰωθότων  αὐτῷ   συνακολασταίνειν. ~Ὀψὲ δ´ ἦν ἤδη
[23]   Σπίνθαρος Ταραντῖνος οὐκ ὀλίγον  αὐτῷ   συνδιατρίψας ἐνταῦθα χρόνον ἀεὶ δήπου
[10]   ἀνθρωπίνην ἀσυλλογίστοις φρόνησιν, ἐν οἷς  αὐτῷ   συνεφθέγγετο πολλάκις τὸ δαιμόνιον ἐπιθειάζον
[33]   καὶ τὸ μὴ καθεστηκότα λαλεῖν  αὐτῷ   τὸν Φυλλίδαν, ἀλλὰ θερμὸν ὄντα
[20]   εἰκάσειε δαίμονος ἄνευ φωνῆς ἐφαπτόμενον  αὐτῷ   τῷ δηλουμένῳ τοῦ νοοῦντος. πληγῇ
[12]   πταρμὸν οὐδὲ φωνὴν ἀλλὰ δαιμόνιον  αὐτῷ   τῶν πράξεων ὑφηγεῖσθαι. μέτειμι γὰρ
[17]   ἐὰν οὖν δοκῇ σοι, φράσον  αὐτῷ   φυλάττεσθαί τινα κίνδυνον ἐξ ἐνυπνίου
[20]   μὴ δεομένην, δ´ ἐνδίδωσιν  αὐτῷ   χαλῶντι καὶ συντείνοντι τὰς ὁρμὰς
[13]   ὑμῶν, καὶ τάφου καλοῦ κρείττων  αὐτῷ   χάρις ἐκτινομένη φίλοις ὑπὸ φίλων
[15]   εὐκόλως χρῆται πρὸς τὸ καλὸν  αὑτῷ   μέγα φρονῶν καὶ τὰ κάλλιστα
[20]   ὡς κρείττονα δήπουθεν ἔχοντος ἐν  αὑτῷ   μυρίων διδασκάλων καὶ παιδαγωγῶν ἡγεμόνα
[3]   τοῦτον τινα βελτίονα καιρὸν  αὑτῷ   πεφυκότι καὶ παρεσκευασμένῳ καλῶς οὕτω
[12]   τὸ δαιμόνιον ἀλλὰ τὸν πταρμὸν  αὑτῷ   σημαίνειν ἔλεγεν· ὥσπερ εἴ τις
[10]   δ´ ἐπιστὰς καὶ σιωπήσας προσέσχεν  αὑτῷ   συχνὸν χρόνον, εἶτ´ ἀναστρέψας ἐπορεύετο
[23]   οὐ συμβάλλεται γνώμην ἀπὸ τῶν  αὐτῶν   ἀναγόμενος ἡμῖν; καὶ πατὴρ
[24]   ἱερεῖς, ἑτέρους δὲ τῶν θεῶν  αὐτῶν   διαλεγομένων συνιέντας καὶ συμφρονοῦντας ἀποσημαίνειν
[33]   πρὸς τοὺς ἐντυγχάνοντας παρ´  αὐτῶν   ἔλεος καὶ δάκρυα καὶ δεήσεις
[30]   καὶ Μέλων καὶ οἱ μετ´  αὐτῶν   ἐπιτίθεσθαι τοῖς περὶ Ἀρχίαν μέλλοντες,
[5]   πρὸς τοὺς πολίτας ἐγκατελείφθην ὑπ´  αὐτῶν.   εὑρέθη δ´ οὖν σώματος, ψέλλιον
[22]   πασῶν συνηρμοσμένης. διὰ μέσου δ´  αὐτῶν   θάλασσαν λίμνην ὑποκεχύσθαι τοῖς
[33]   δ´ ἀνευροῦσαι πατέρας ἄνδρας  αὑτῶν   ἠκολούθουν, οὐδεὶς δ´ ἐκώλυε· ῥοπὴ
[5]   ὡς παμπάλαια· γνῶναι γὰρ ἐξ  αὑτῶν   οὐδὲν παρεῖχε καίπερ ἐκφανέντα τοῦ
[22]   νοῦν καλοῦντες ἐντὸς εἶναι νομίζουσιν  αὑτῶν,   ὥσπερ ἐν τοῖς ἐσόπτροις τὰ
[6]   ξένος εἴη; περιττῷ γὰρ  ἀφ´   ὧν λέγεις τινὶ καὶ οὐκ
[5]   ὧν τὰ σημεῖα συγχέουσι καὶ  ἀφανίζουσιν,   ὑπὸ σκότος ἀπέρχονται χωρισθέντες. ἐγὼ
[22]   τῶν ἐκτὸς εἰσαγγέλλειν. οἱ δ´  ἀφανίσαντες   τὸ σῶμα κοιμωμένου μέχρι νῦν
[22]   δειμαίνουσαι· πολλὰς γὰρ Ἅιδης  ἀφαρπάζει   περιολισθανούσας, ἄλλας δ´ ἀνακομίζεται κάτωθεν
[17]   τὰ ξίφη λαβόντες· ἀποκτιννύωμεν, ἀποθνήσκωμεν,  ἀφειδῶμεν   ἑαυτῶν. εἰ δὲ ταῦτα μὲν
[32]   καὶ κελευσθεὶς ἀνοῖξαι τὸν μοχλὸν  ἀφεῖλε   καὶ μικρὸν ἐνέδωκε τὴν θύραν,
[24]   ἀπὸ σώματος, οἷον ἐλεύθεραι πάμπαν  ἀφειμέναι,   δαίμονές εἰσιν ἀνθρώπων ἐπιμελεῖς καθ´
[11]   ἂν ἐξ ὀρθῆς καὶ ἰσχυρᾶς  ἀφειμέναι   κρίσεως καὶ ἀρχῆς· πενίᾳ γὰρ
[31]   καὶ μετεωρίσας ὑπὲρ κεφαλῆς ἐβόων  ἀφεῖναι   καὶ σῴζειν ἑαυτόν, εἰ δὲ
[16]   τὴν δὲ ψυχὴν ἤδη κεκριμένην  ἀφεῖσθαι   πρὸς ἄλλην γένεσιν ἄλλῳ δαίμονι
[12]   θαυμάζοντα Σωκράτους ἀνδρὸς ἀτυφίᾳ καὶ  ἀφελείᾳ   μάλιστα δὴ φιλοσοφίαν ἐξανθρωπίσαντος, εἰ
[9]   παιδείας καὶ λόγου περιβάλλεσθαι, τὸ  ἀφελὲς   τοῦτο καὶ ἄπλαστον ὡς ἐλευθέριον
[34]   ἐκταράττοντες τοὺς ὑπεναντίους, ὡς πάντων  ἀφεστώτων.   οἱ μὲν οὖν λακωνίζοντες τὴν
[14]   τοῖς ἐρασταῖς ἐγκαλλωπίσηται τοσούτοις οὖσιν,  ἀφθόνου   δὲ καὶ πολλῆς τροφῆς ἵν´
[18]   αἴσχιστα ποιήσας καὶ παθὼν μόλις  ἀφῖγμαι   πρὸς ὑμᾶς, ὅπως ἄλλον ἐκπέμπητε
[8]   μετὰ δὲ γενναίας καὶ καλῆς  ἀφιγμένον   τῆς προαιρέσεως ἀποστειλάντων ἐξ Ἰταλίας
[6]   τὸν δὲ ξένον ἴστε τὸν  ἀφιγμένον,   Καφισία, πρὸς ὑμᾶς ὅστις
[1]   τὴν διήγησιν· τὸ δὲ πρεσβείας  ἀφιγμένους   ἕνεκα καὶ σχολὴν ἄγοντας, ἄχρι
[17]   παρεῖναι, τὴν δὲ μυκᾶσθαι καὶ  ἀφιέναι   φωνάς τινας ἀνάρθρους, τέλος δὲ
[24]   δαίμονα βοηθεῖν θεὸς ἀλλ´  ἀφίησι   τῷ προθυμουμένῳ· προθυμεῖται δ´ ἄλλος
[27]   πρᾶξιν ὑπὸ δέους· οὐ γὰρ  ἀφίκετο   μετὰ τῶν ἄλλων εἰς τὴν
[2]   ἥκειν κρύφα πρὸς τὸ τεῖχος,  ἀφικνεῖταί   τις ἐνθένδε Φερενίκου πέμψαντος ἄνθρωπος
[29]   δ´ ἡμῶν καὶ συνταττομένων αὖθις  ἀφικνεῖται   Χάρων ἱλαρῷ τῷ προσώπῳ καὶ
[11]   ἤκουσε τῶν ἐπὶ τὰς σπονδὰς  ἀφικομένων   Ἀθήνηθεν, ὅτι Σωκράτης μετ´ Ἀλκιβιάδου
[8]   ἀποστειλάντων ἐξ Ἰταλίας τῶν Πυθαγορικῶν.  ἀφῖκται   δὲ Λύσιδι τῷ γέροντι χοὰς
[2]   ἀνθρώποις ὀλίγῳ πρόσθεν εἰς Θήβας  ἀφῖκτο   μύθων τε παντοδαπῶν καὶ λόγων
[14]   μὴ δεομένοις, οὕτω σύμμαχος μὲν  ἀφῖξαι   πρὸς πενίαν ὡς ἐνοχλουμένοις ὑπ´
[4]   τινὰ τῶν ἐν ἀξιώματι γυναικῶν  ἀφίξεσθαι   τηνικαῦτα πρὸς αὐτὸν οὐ βούλεται
[25]   ἐτύγχανεν, εἰς ἐλπίδας ἐμβαλὼν ὡς  ἀφιξομένης   εἰς τὸν πότον, ἔπεισε πρὸς
[2]   Κιθαιρῶνα θηρεῦσαι ὡς πρὸς ἑσπέραν  ἀφιξομένους·   αὐτὸς δὲ πεμφθῆναι ταῦτά τε
[8]   πρὸς τὸν Ἰσμηνὸν ἀπολουσόμενον, εἶτ´  ἀφίξονται   δεῦρο πρὸς ἡμᾶς· πρὶν δ´
[15]   ὑπὸ τοῦ νόμου κερδῶν πολλάκις  ἀφιστὰς   ἑαυτὸν ἑκουσίως ἀσκεῖ καὶ προσεθίζεται
[10]   διασείων τὸν Εὐθύφρονα μετὰ παιδιᾶς.  ἄφνω   δ´ ἐπιστὰς καὶ σιωπήσας προσέσχεν
[5]   συγγενόμενος. Ἁλιάρτιοι δὲ τὴν μεγάλην  ἀφορίαν   καὶ τὴν ἐπίβασιν τῆς λίμνης
[22]   ψαύει περιφερομένη (καὶ) τοῦ φωτός,  ἀφορίζει   τὴν ἐσχάτην μερίδα τῶν ὅλων.
[34]   ἡμᾶς δὲ περὶ τὴν ἀγορὰν  ἀφορῶντες,   οὐδενὸς μέρους ἡσυχάζοντος, ἀλλὰ πανταχόθεν
[14]   καθισόμεθα φρουροῦντες οἴκοι τὸν πλοῦτον·  ἄχαρις   γὰρ ἂν οὕτως χάρις
[22]   ἀναλάμποντας πάλιν καὶ ἀναφαινομένους κάτωθεν,  ἀχλύν   τινα καὶ ζόφον ὥσπερ πηλὸν
[9]   ἀκόλαστον ὄχλον ἠναγκασμένοις ζῆν οὐκ  ἄχρηστον   ἴσως ἐστὶν ὥσπερ ἐκ χαλινοῦ
[1]   ἀφιγμένους ἕνεκα καὶ σχολὴν ἄγοντας,  ἄχρι   οὗ τὰς ἀποκρίσεις τοῦ δήμου
[16]   θάψειε Λῦσιν ἐπέγνων ὅτι καλῶς  ἄχρι   τῶν ἀπορρήτων πεπαιδευμένος ὑπ´ ἐκείνου
[20]   ἄκρας παραψαύσει χειρὸς ὁμαλῶς περιφερομένων·  ἄψυχα   μὲν γὰρ ἀλλ´ ὅμως τροχαλὰ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Bibliotheca Classica Selecta (BCS)

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 24/08/2005