Chapitre |
[15] |
καλῶς
δίδωσιν;
ὡμολόγησεν.
ὁ
δ´
|
ἅ |
τις
καλῶς
δίδωσι
δεξάμενος
οὐ |
[21] |
τι
τοιοῦτον
παρ–
αγόντων
καταφρονοῦσιν·
|
ἃ |
δὲ
Τιμάρχου
τοῦ
Χαιρωνέως
ἠκούσαμεν |
[15] |
ἄσκησίς
ἐστι
τῇ
ψυχῇ
πρὸς
|
ἃ |
κεκώλυται.
πάνυ
μὲν
οὖν’
εἶπεν. |
[20] |
εἴη
τὸ
Σωκράτους
λεγόμενον
δαιμόνιον.
|
ἃ |
μὲν
οὖν
πρὸς
τὸν
Γαλαξιδώρου |
[3] |
μὴ
πράσσειν
εἰκότως
ἀντιτείνει
πρὸς
|
ἃ |
μὴ
πέφυκε
μηδὲ
δοκιμάζει
παρακαλούμενος. |
[18] |
μὲν
ὁδοὺς
(κακὰς
δ´
ἐπανόδους·
|
ἃ |
νὴ
Δία
πάντα
τρέψειαν
εἰς |
[7] |
τὰ
γράμματα
συμβαλεῖν
τοῦ
πίνακος,
|
ἃ |
παρ´
ἡμῶν
ἔλαβεν
Ἀγησίλαος
τὸν |
[23] |
μήτ´
ἐλάσσονα
φθεγγομένῳ.
σὺ
οὖν
|
ἃ |
φρονεῖς
αὐτὸς
δίελθε
περὶ
τῶν |
[7] |
καὶ
μαθημάτων
τὰ
πάθη
καταπραΰνοντας
|
ἀβλαβῶς |
καὶ
ὠφελίμως
ἀλλήλοις
συμφέρεσθαι.
~Μεταξὺ |
[25] |
σοι
διαλεχθῆναι
(ὁ)
Θεόκριτος
οὑτοσί.
|
ἀγαθῇ |
τύχῃ’
εἶπε
διαλεγέσθω’
καὶ
προῆγεν |
[14] |
ἔφην
ἐγώ
τὴν
φίλην
καὶ
|
ἀγαθὴν |
κουροτρόφον‘
ἀλλ´
ἄμυνε·
σὸς
γὰρ |
[27] |
τὸ
δὲ
λοιπόν,
ὦ
ἄνδρες
|
ἀγαθοί, |
πρὸς
τὸ
συμπεσὸν
ἀντιτάξασθε,
μὴ |
[34] |
αὐτούς,
ἧκον
δὲ
πολλοὶ
καὶ
|
ἀγαθοὶ |
τῶν
πολιτῶν
ὁμοῦ
καὶ
συνέρρεον |
[1] |
μὴν
ἄξιον
εἰδέναι
πατέρων
ὄντας
|
ἀγαθῶν |
καὶ
πρὸς
ὑμᾶς
~(ΠΕΡΙ
ΤΟΥ |
[27] |
καὶ
κινδύνευε
μετὰ
πολλῶν
καὶ
|
ἀγαθῶν
|
πολιτῶν
ὑπὲρ
ἐλευθερίας
καὶ
ἀρετῆς· |
[22] |
τροφὴν
καὶ
παίδευσιν
ἀστείαν,
οὐκ
|
ἄγαν |
σκληρὸν
καὶ
ἄγριον
παρεχομέναις
τὸ |
[27] |
Χάρωνα
καὶ
κελεύειν
ἀνοίγειν
καὶ
|
ἀγανακτεῖν |
βράδιον
ὑπακουόντων.
θορυβηθεὶς
οὖν
ὁ |
[18] |
ἑσπέρας
αἰτησαμένης
αὐτοῦ
τῆς
γυναικός.
|
ἀγανακτοῦντος
|
δ´
ἐμοῦ
καὶ
κακῶς
αὐτὴν |
[12] |
συμβάλλει
πρὸς
τὸ
μέλλον,
εὐήθως
|
ἀγανακτῶμεν, |
εἰ
νοῦν
ἔχων
ἄνθρωπος
ἐκ |
[5] |
παρέτυχον,
καὶ
πολλὰ
δυσανασχετῶν
καὶ
|
ἀγανακτῶν |
πρὸς
τοὺς
πολίτας
ἐγκατελείφθην
ὑπ´
|
[24] |
αὑτὸν
ἀσκεῖ
καὶ
τρέφει
καὶ
|
ἀγαπᾷ |
διαφερόντως,
οὕτω
καὶ
ἡμῶν
οἱ
|
[27] |
ἄνδρες,
ἐμοὶ
μόνος
ἐστὶ
καὶ
|
ἀγαπητός, |
ὥσπερ
ἴστε·
τοῦτον
ὑμῖν
παραδίδωμι |
[14] |
γὰρ
καὶ
φιλόσοφος)
δέχομαι
καὶ
|
ἀγαπῶ
|
διαφερόντως,
ἥκεις
δὲ
φάρμακα
φίλοις |
[4] |
φεύγοντας
ἢ
μενεῖν
μεθ´
ἡσυχίας
|
ἀγαπῶντας |
ἄν
τις
διδῷ
τὴν
ἀσφάλειαν. |
[27] |
καὶ
μετὰ
μικρὸν
ἧκέ
τις
|
ἀγγέλλων |
ὑπηρέτας
τοῦ
Ἀρχίου
δύο
κόπτειν |
[20] |
ὁ
δὲ
τοῦ
κρείττονος
νοῦς
|
ἄγει |
τὴν
εὐφυᾶ
ψυχὴν
ἐπιθιγγάνων
τῷ
|
[11] |
ὁλκὴ
μία
καθ´
αὑτὴν
οὐκ
|
ἄγει
|
(τὸν
ζυγόν,
ἰσορροποῦντι
δὲ
βάρει |
[33] |
καὶ
Φίλιππος
κελεύουσί
σε
ταχέως
|
ἄγειν
|
ἐπ´
αὐτοὺς
Ἀμφίθεον.
ὁ
δ´ |
[7] |
διὰ
τῶν
γραμμάτων
τὸν
θεὸν
|
ἄγειν |
σχολὴν
καὶ
εἰρήνην
διὰ
φιλοσοφίας
|
[24] |
εὐθύνοντες·
ὧν
οἱ
πολλοὶ
καὶ
|
ἀγελαῖοι |
παντάπασιν
ἀπείρως
ἔχουσιν.
οὐδὲ
γὰρ |
[24] |
ἡμᾶς
τοὺς
βελτίστους
οἷον
ἐξ
|
ἀγέλης |
χαράξαντες
ἰδίας
τινὸς
καὶ
περιττῆς |
[15] |
οὖν’
ἔφη
τὸ
πενίαν
δυσχεραίνειν
|
ἀγεννές |
ἐστι
τὸ
δὲ
πλοῦτον
δεδιέναι |
[13] |
ἑπόμενον
δὲ
τὸν
ξένον
οὐκ
|
ἀγεννῆ |
τὸ
εἶδος
ἀλλὰ
πραότητα
καὶ |
[21] |
δύναμιν,
ἅτε
δὴ
νέος
οὐκ
|
ἀγεννὴς |
ἄρτι
γεγευμένος
φιλοσοφίας,
ἐμοὶ
καὶ
|
[20] |
ἦσαν
ἤδη
πρόσω
ζητήσεως
οὐκ
|
ἀγεννοῦς |
ἀλλ´
ἧς
ὀλίγον
ἔμπροσθεν
οἱ |
[20] |
νοῦν
καὶ
ψυχὴν
ψυχῆς
θειοτέρας
|
ἄγεσθαι
|
θύραθεν
ἐφαπτομένης
ἣν
πέφυκεν
ἐπαφὴν |
[5] |
παρεγένου
καὶ
αὐτός,
ὅτε
πέμψας
|
Ἀγησίλαος
|
εἰς
Σπάρτην
τὰ
λείψανα
μετεκόμιζε. |
[7] |
πίνακος,
ἃ
παρ´
ἡμῶν
ἔλαβεν
|
Ἀγησίλαος |
τὸν
Ἀλκμήνης
τάφον
ἀνασκευασάμενος.
καὶ
|
[5] |
χαρακτήρων
ἐμφερέστατος
Αἰγυπτίοις·
διὸ
καὶ
|
Ἀγησίλαος, |
ὡς
ἔφασαν,
ἐξέπεμψεν
ἀντίγραφα
τῷ |
[7] |
Φειδόλαε,
γράμματα
δὲ
πολλὰ
παρ´
|
Ἀγησιλάου
|
κομίζων
Ἀγητορίδας
ὁ
Σπαρτιάτης
ἧκεν |
[7] |
δὲ
πολλὰ
παρ´
Ἀγησιλάου
κομίζων
|
Ἀγητορίδας |
ὁ
Σπαρτιάτης
ἧκεν
εἰς
Μέμφιν
|
[29] |
πρᾶξιν
οὐδενός·
οὐ
γὰρ
ἂν
|
ἀγνοεῖν |
τὴν
οἰκίαν
αὐτούς,
εἴ
τις |
[22] |
ἄρα‘
φάναι
τοὺς
δαίμονας
ὁρῶν
|
ἀγνοεῖς. |
ἔχει
γὰρ
ὧδε·
ψυχὴ
πᾶσα |
[1] |
τοὺς
λόγους
προσπεριβαλέσθαι
κελεύεις.
(ΑΡΧΙΔΑΜΟΣ)
|
Ἀγνοεῖς, |
ὦ
Καφισία,
τοὺς
ἄνδρας;
ἦ |
[18] |
καὶ
συνέτεινον
εὐθύς,
ἵνα
μηδὲν
|
ἀγνοῆτε |
τῶν
γεγονότων.
ὡς
γὰρ
ἐκέλευσας |
[30] |
τὰς
τῶν
πολεμίων
μαλακίας
καὶ
|
ἀγνοίας |
ταῖς
ἡμετέραις
ἐπανισοῦσα
τόλμαις
καὶ |
[29] |
εἶπον
εἶναι
λέγονται
καὶ
τίνες;
|
ἀγνοοῦμεν‘ |
ὁ
Ἀρχίας
εἶπε
καί
σε |
[12] |
τῶν
μαντικῶν
ἑκάστου
τὴν
δύναμιν
|
ἀγνοοῦντες, |
ᾗ
συμβάλλει
πρὸς
τὸ
μέλλον, |
[17] |
προῦπτον
ὄλεθρον
καὶ
τοῦτο
μηδ´
|
ἀγνοούντων |
τῶν
ἐχθρῶν
παντάπασι
τὴν
κάθοδον; |
[6] |
κατηυλισμένον
ἐπὶ
στιβάδων·
φαίνεσθαι
γὰρ
|
ἄγνου
|
καὶ
μυρίκης
χαμεύνας
ἔτι
δ´ |
[5] |
Ἀλέῳ
κατὰ
δή
τινα
χρησμόν,
|
ἀγνοῶν
|
τὸν
Ἄλεον
ὅστις
ἦν·
ἐπανελθὼν |
[5] |
ἐστι
τὸν
Δίρκης
ἀναζητεῖν
τάφον
|
ἄγνωστον |
ὄντα
τοῖς
Θηβαίοις
πλὴν
τῶν |
[27] |
τηνικαῦτα
βαδίζων
διαταράξω
τινὰς
(ὡς
|
ἀγόμενος. |
οὕτως’
ἔφη
ποίει·
καὶ
γὰρ |
[3] |
τὸ
καλὸν
ὑπὸ
τῶν
νόμων
|
ἀγόμενος |
τὸν
μέγιστον
ὑποδύεται
κίνδυνον
ἑκουσίως |
[11] |
ὑπὸ
μείζονος
ἐπιστασίας
καὶ
ἀρχῆς
|
ἀγομένου |
πρὸς
τὸ
καλόν.
ἀκούω
δὲ |
[22] |
οὖν
ὀψέ
ποτε
καὶ
βραδέως
|
ἄγονται |
καὶ
καθίστανται
πρὸς
τὸ
δέον. |
[1] |
πρεσβείας
ἀφιγμένους
ἕνεκα
καὶ
σχολὴν
|
ἄγοντας, |
ἄχρι
οὗ
τὰς
ἀποκρίσεις
τοῦ |
[31] |
διεφθείραμεν
ἡμεῖς,
τοὺς
δ´
ἡσυχίαν
|
ἄγοντας
|
εἰς
τὸν
ἀνδρῶνα
κατεκλείσαμεν
οὐ |
[21] |
πταρμοὺς
ἤ
τι
τοιοῦτον
παρ–
|
αγόντων |
καταφρονοῦσιν·
ἃ
δὲ
Τιμάρχου
τοῦ |
[20] |
παιδός,
εὐχόμενον
ὑπὲρ
αὐτοῦ
Διὶ
|
Ἀγοραίῳ |
καὶ
Μούσαις,
τὰ
δ´
ἄλλα |
[34] |
παρεκάλουν
βοηθεῖν
ἐλθόντας
εἰς
τὴν
|
ἀγοράν, |
ἅμα
πάντες
εὐθὺς
ἐπὶ
τὴν |
[34] |
ἐπιχεομένων,
ἡμᾶς
δὲ
περὶ
τὴν
|
ἀγορὰν |
ἀφορῶντες,
οὐδενὸς
μέρους
ἡσυχάζοντος,
ἀλλὰ |
[18] |
κατ´
οἶκον
εὑρὼν
μήτ´
ἐπ´
|
ἀγορᾶς |
δεῦρο
πρὸς
τούτους
ἐτεκμαιρόμην
ἥκειν |
[34] |
δ´
οἱ
μὲν
ἐπὶ
τῆς
|
ἀγορᾶς |
ἐσήμαινον
οἱ
δὲ
κατ´
ἄλλους |
[16] |
ὀλίγαι
δ´
ἃς
δαίμονες
ἀνθρώπους
|
ἄγουσιν. |
ὁ
μὲν
οὖν
Θεάνωρ
ταῦτ´ |
[22] |
ἀστείαν,
οὐκ
ἄγαν
σκληρὸν
καὶ
|
ἄγριον |
παρεχομέναις
τὸ
ἄλογον·
τοὺς
δ´ |
[6] |
ἅπαντας
ἡμᾶς
ὦ
Ἡράκλεις,
εἶπεν
|
ἀγρίων |
καὶ
βαρβάρων
ἠθῶν·
εἶτ´
οὐχ |
[1] |
τοῦ
δήμου
λάβωμεν,
ἀντιτείνειν
καὶ
|
ἀγροικίζεσθαι |
πρὸς
εὐγνώμονα
καὶ
φίλον
ἑταῖρον |
[14] |
πρὸς
ἡμᾶς
καὶ
δεομένῳ
λαβεῖν
|
ἀγροικότερος |
ἐφάνην
ἀποκρινόμενος
ἀδίκων
χειρῶν
αὐτὸν |
[17] |
ὦ
Χάρων,
εὐλαβείας,
ἐχθὲς
ἐξ
|
ἀγροῦ |
μοι
συνοδεύων
Ὑπατόδωρος
ὁ
Ἐριάνθους, |
[32] |
πολιτῶν
καὶ
κατ´
ἀλκὴν
διαφέρουσιν.
|
ἀγὼν |
δ´
ἦν
τῷ
Πελοπίδᾳ
πρὸς |
[5] |
τὸν
παραλαμβάνοντα
τὴν
ἀρχὴν
μόνος
|
ἄγων |
μόνον
ἔδειξε
νύκτωρ,
καί
τινας |
[2] |
ὑπόπλεως·
ὧν
ὁπότε
τυγχάνοι
σχολὴν
|
ἄγων |
ὁ
Ἀρχίας,
ἡδέως
ἠκροᾶτο
συγκαθιεὶς |
[7] |
πρὸς
ἡμᾶς
ἔφρασεν,
ὡς
Μούσαις
|
ἀγῶνα |
συντελεῖσθαι
κελεύει
τὰ
γράμματα,
τοὺς |
[30] |
ἐπιφέρουσα
καὶ
δεινὸν
ἀνελπίστου
περιπετείας
|
ἀγῶνα. |
τοῦ
γὰρ
Χάρωνος
ὡς
ἀνέπεισε |
[1] |
ταῖς
αἰτίαις
καὶ
τοῖς
μέρους
|
ἀγῶνας |
ἀρετῆς
πρὸς
τὰ
συντυγχάνοντα
καὶ |
[24] |
διὰ
μυρίων
γενέσεων
ἠγωνισμένη
μακροὺς
|
ἀγῶνας |
εὖ
καὶ
προθύμως
(ψυχὴ
τῆς |
[14] |
πρὸς
τοὺς
ἐν
ταῖς
παλαίστραις
|
ἀγῶνας· |
ὁπηνίκα
δ´
οὗτος
οὐ
προδίδωσι |
[33] |
Φυλλίδαν,
ἀλλὰ
θερμὸν
ὄντα
τῷ
|
ἀγῶνι |
καὶ
μετέωρον,
(ὑπ(
ε)
ιδόμενος
|
[4] |
ὑπὸ
τὸ
Ἄμφιον,
ὥσθ´
ἡμᾶς
|
ἀγωνιᾶν, |
μή
τις
ὑπόνοια
προσπέπτωκεν
ἢ |
[19] |
ὡς
οὐκ
οὔσης
ἀναβολῆς,
εἰς
|
ἀγωνίαν |
ὑπηγόμεθα
καὶ
φόβον.
οὐ
μὴν |
[7] |
σχολὴν
καὶ
εἰρήνην
διὰ
φιλοσοφίας
|
ἀγωνιζομένους |
ἀεί,
Μούσαις
καὶ
λόγῳ
διακρινομένους
|
[27] |
πού
τις
ἐφορᾷ
θεῶν
ἡμᾶς
|
ἀγωνιζομένους
|
περὶ
τῶν
δικαίων.
~Δάκρυα
πολλοῖς |
[17] |
οἰκίαν
οἱ
φυγάδες
καταίρειν
μέλλουσιν,
|
ἀγωνιῶ, |
μὴ
μεγάλων
κακῶν
ἐμπλήσωμεν
ἡμᾶς
|
[24] |
πεπαυμένοι
τῶν
περὶ
τὸν
βίον
|
ἀγώνων |
δι´
ἀρετὴν
ψυχῆς
γενόμενοι
δαίμονες |
[28] |
τοὺς
λόγους
τἀνδρός,
αὐτὸς
δ´
|
ἄδακρυς |
καὶ
ἄτεγκτος
ἐγχειρίσας
Πελοπίδᾳ
τὸν |
[28] |
αὐτοῦ
τὴν
φαιδρότητα
καὶ
τὸ
|
ἀδεὲς
|
πρὸς
τὸν
κίνδυνον,
ὥσπερ
τοῦ |
[1] |
οἰκείως
ἐχόντων.
ὁδὶ
μέν
ἐστιν
|
ἀδελφιδοῦς |
Θρασυβούλου
Λυσιθείδης,
ὁδὶ
δὲ
Τιμόθεος |
[13] |
γενομένης
σιωπῆς
ὁ
Σιμμίας
τὸν
|
ἀδελφὸν
|
ἡμῶν
καλέσας
εἶεν,
εἶπεν
ὦ |
[3] |
περιττῆς
ὥσπερ
Ἐπαμεινώνδας
ὁ
σὸς
|
ἀδελφός· |
ἀλλ´
ὁρᾷς,
ὅτι
φύσει
πρὸς |
[14] |
Λύσιδος
πολὺν
χρόνον,
ὁ
δ´
|
ἀδελφὸς |
ὑπομειδιῶν
ὥσπερ
εἰώθει
πρὸς
ἐμέ |
[16] |
τὴν
ἀρετὴν
ἐκείνην.
~Ταῦτα
τοῦ
|
ἀδελφοῦ |
διελθόντος
ὁ
Σιμμίας
δὶς
ἢ |
[13] |
παρὰ
τὸν
Σιμμίαν
τοῦ
δ´
|
ἀδελφοῦ |
παρ´
ἐμὲ
τῶν
δ´
ἄλλων |
[26] |
ὁ
χειμὼν
τὰ
πρόσωπα
συγκεκαλυμμένοις
|
ἀδεῶς |
διελθεῖν
τὴν
πόλιν·
ἐνίοις
δ´
|
[11] |
ἄνδρα
πείρᾳ
βεβαιωσάμενον
ἐν
τοῖς
|
ἀδήλοις |
καὶ
ἀτεκμάρτοις
τῷ
λογισμῷ
ῥοπὴν |
[10] |
ἰοῦσα
τίθει
φάος‘
ἐν
πράγμασιν
|
ἀδήλοις |
καὶ
πρὸς
ἀνθρωπίνην
ἀσυλλογίστοις
φρόνησιν, |
[12] |
(ἂν)
ἀποφαίνεταί
τι
περὶ
τῶν
|
ἀδήλων, |
καὶ
ταῦτα
φάσκων
αὐτὸς
οὐ |
[20] |
ἀναφερόμεναι
προσπέσωσι,
τὰ
δ´
ἄλλ´
|
ἀδήλως |
διεκθέουσαι
λανθάνουσιν,
οὕτως
οἱ
τῶν
|
[29] |
Φυλλίδας
εἶπε
μηδέν,
ὦ
Χάρων,
|
ἀδιερεύνητον |
μηδ´
ἄπυστον
ὑπὲρ
τούτων
ἀπολίπῃς· |
[13] |
δ´
ὁ
παραιτούμενος
καὶ
ὑποφεύγων
|
ἀδικεῖ |
τὴν
χάριν
εἰς
ὃ
ἔσπευκε |
[15] |
φόβος
ἀπείργει
τὴν
πλεονεξίαν
τοῦ
|
ἀδικεῖν) |
ἀλλ´
ὁ
τῶν
δικαίων
καὶ |
[6] |
γὰρ
ᾧ
μηδὲν
ἰδίᾳ
συμβέβηκεν
|
ἀδικεῖσθαι, |
τὸ
βάρος
αὐτὸ
καὶ
τὴν |
[15] |
φιλοπλουτίαν
οὐκ
ἐπανίσταται
πρὸς
τὰς
|
ἀδικίας |
οὐδὲ
θορυβεῖ
τὴν
διάνοιαν,
ἀλλ´ |
[32] |
τὸ
ἐγχειρίδιον
ὥρμησε
πρὸς
ἄμυναν,
|
ἄδικος |
μὲν
ἀνὴρ
καὶ
τυραννικὸς
εὔρωστος |
[15] |
καὶ
προσεθίζεται
μακρὰν
εἶναι
παντὸς
|
ἀδίκου |
καὶ
παρανόμου
λήμματος.
οὔτε
γὰρ |
[15] |
ἀνατεθραμμένον
ὅταν
σπαργᾷ
περὶ
τάς
|
ἀδικους |
μάλα
μόλις
καὶ
χαλεπῶς
τοῦ |
[14] |
δεομένῳ
λαβεῖν
ἀγροικότερος
ἐφάνην
ἀποκρινόμενος
|
ἀδίκων |
χειρῶν
αὐτὸν
κατάρχειν,
ὅτι
μοναρχίας
|
[4] |
οὐ
ῥᾴδιον,
ἔφη
μᾶλλον
δ´
|
ἀδύνατον· |
ὁ
γὰρ
Ἀρχίας
ἐλπίζων
τινὰ |
[23] |
ὀλίγον
αὐτῷ
συνδιατρίψας
ἐνταῦθα
χρόνον
|
ἀεὶ |
δήπου
λέγει
μηδενί
(πη
τῶν |
[22] |
ψυχὴ
τοῦ
σώματος,
ὑπείκουσα
δ´
|
ἀεὶ |
καὶ
χαλῶσα
τῷ
δαίμονι
τὸν |
[7] |
καὶ
εἰρήνην
διὰ
φιλοσοφίας
ἀγωνιζομένους
|
ἀεί, |
Μούσαις
καὶ
λόγῳ
διακρινομένους
περὶ |
[34] |
τῶν
πολιτῶν
ὁμοῦ
καὶ
συνέρρεον
|
ἀεὶ |
πλείονες.
ὡς
δ´
ἀπήγγειλα
καθ´
|
[1] |
εὐκαίρως
ἔχουσιν·
οὐ
γὰρ
ἔφευγον
|
ἀεὶ |
συνδιατρίβοντες
αὐτοῖς·
καὶ
πάλιν
ὡς |
[24] |
τῶν
ὑπὸ
τὸ
γένος,
ἀλλ´
|
ἀεί |
τιν´
ἄριστον
ἐξαιρῶν
καὶ
ἀποκρίνων |
[10] |
τὰ
ἱμάτια
βορβόρου
μεστός,
ὥστ´
|
ἀεὶ |
τοῦ
Σωκράτους
δαιμονίου
μεμνῆσθαι
μετὰ |
[31] |
κατ´
αἰχμήν,
ὅπερ
ἐξ
ἔθους
|
ἀεὶ
|
φοροῦσιν
οἱ
παρ´
ἡμῖν
ἄρχοντες, |
[18] |
ὦ
Ἱπποσθενείδα,
παρέστη,
καίπερ
ἱεροῖς
|
ἀεὶ
|
χρησαμένῳ
καλοῖς
ὑπὲρ
τῶν
φυγάδων, |
[22] |
ὡς
δ´
ἀναχωροῦσα
κατεμίγνυτο
πρὸς
|
ἀέρα |
διαυγῆ
καὶ
καθαρὸν
ἀσμένη,
πρῶτον |
[20] |
νοηθὲν
ὑπὸ
τῶν
δαιμόνων
ὁ
|
ἀὴρ |
τρεπόμενος
δι´
εὐπάθειαν
ἐνσημαίνεται
τοῖς |
[20] |
παραμυθεῖται
τοὺς
ἀπιστοῦντας·
ὁ
γὰρ
|
ἀὴρ
|
φθόγγοις
ἐνάρθροις
τυπωθεὶς
καὶ
γενόμενος |
[27] |
ἀκλεῶς,
ἀλλ´
ἀμύνασθε
τὰς
ψυχὰς
|
ἀηττήτους |
τῇ
πατρίδι
φυλάττοντες.
ταῦτα
τοῦ
|
[1] |
μέρος
τὸ
ἔργον
διαλαμβάνοντας
οὐδὲν
|
ἀθέατον |
οὐδ´
ἀπροσφώνητον
ἐκφεύγει
τῶν
καλῶς |
[23] |
μῦθος
οὗτος·
ἐπεὶ
δ´
ἐλθὼν
|
Ἀθήναζε |
τρίτῳ
μηνὶ
κατὰ
τὴν
γενομένην |
[1] |
ἐλθεῖν,
εἰ
μὴ
καὶ
νῦν
|
Ἀθηναίοις |
πέρα
τοῦ
δέοντος
ἐδόκουν
βοιωτίζειν. |
[14] |
πρὸς
χρυσίον,
ὥσπερ
Νικίας
ὁ
|
Ἀθηναῖος, |
διαποικιλοῦμεν;
σοὶ
δ´,
ὦ
πάτερ, |
[9] |
τοῦτο
γὰρ
αὐτοῦ
καὶ
πρὸς
|
Ἀθηναίους |
κατηγόρησεν’
οὐδαμῶς’
ἔφη
τά
γε |
[11] |
καὶ
τὴν
ἐν
Σικελίᾳ
τῆς
|
Ἀθηναίων |
δυνάμεως
φθορὰν
προειπεῖν
αὐτὸν
ἐνίοις |
[10] |
οἵαν
Ὅμηρος
Ὀδυσσεῖ
πεποίηκε
τὴν
|
Ἀθηνᾶν |
ἐν
πάντεσσι
πόνοισι
παρισταμένην,
τοιαύτην |
[34] |
φίλων
συναθροίζεσθαι
περὶ
τὸ
τῆς
|
Ἀθηνᾶς |
ἱερὸν
ἐπορευόμην
πρὸς
αὐτούς,
ἧκον |
[10] |
καὶ
αὐτὸν
μετ´
ἐμοῦ
εἰς
|
Ἀθήνας |
πρὸς
Κέβητα·
πορευομένοις
δ´
αὐτοῖς |
[32] |
ὑπακούσαντα
τῶν
οἰκετῶν
ἔφασαν
ἥκειν
|
Ἀθήνηθεν |
γράμματα
τῷ
Λεοντίδῃ
παρὰ
Καλλιστράτου
|
[11] |
τῶν
ἐπὶ
τὰς
σπονδὰς
ἀφικομένων
|
Ἀθήνηθεν, |
ὅτι
Σωκράτης
μετ´
Ἀλκιβιάδου
καὶ |
[11] |
γὰρ
οὐκ
ἠρέμα
τὸ
Σωκράτους
|
Ἀθήνησιν
|
ἐκ
τούτων
δαιμόνιον.
~Τί
οὖν, |
[24] |
ἐπιμελεῖς
καθ´
Ἡσίοδον.
ὡς
γὰρ
|
ἀθλητὰς |
καταλύσαντας
ἄσκησιν
ὑπὸ
γήρως
οὐ |
[15] |
ἡ
ἄσκησις
ἔργου,
καὶ
καθάπερ
|
ἀθλητικῆς |
ἔργον
μὲν
ἂν
εἴποις
τὴν
|
[13] |
ζῶντι
συντελέσαι
τοὺς
φίλους
τὸν
|
ἆθλον. |
ἐπεὶ
δ´
ἡμῖν
τὸ
Λύσιδος |
[27] |
παρ´
ἡλικίαν,
ὦ
παῖ,
γευόμενος
|
ἄθλων
|
ἀναγκαίων
καὶ
κινδύνευε
μετὰ
πολλῶν |
[20] |
πάντων
φερόμενοι
μόνοις
ἐνηχοῦσι
τοῖς
|
ἀθόρυβον |
τὸ
ἦθος
καὶ
νήνεμον
ἔχουσι |
[10] |
παρὰ
τὰ
δικαστήρια
σύες
ἀπαντῶσιν
|
ἀθρόαι
|
βορβόρου
περίπλεαι
καὶ
κατ´
ἀλλήλων |
[13] |
τοὺς
ἄλλους
φίλους
ἤδη
πάλιν
|
ἀθροιζομένους |
καὶ
κρατοῦντας
τῶν
Κυλωνείων,
Λῦσις |
[32] |
μικρὸν
ἐνέδωκε
τὴν
θύραν,
ἐμπεσόντες
|
ἀθρόοι |
καὶ
ἀνατρέψαντες
τὸν
ἄνθρωπον
ἵεντο
|
[33] |
καὶ
διεπυνθάνοντο
παρὰ
τῶν
ἀπαντώντων,
|
αἱ |
δ´
ἀνευροῦσαι
πατέρας
ἢ
ἄνδρας
|
[24] |
θείους
ὡς
ἀληθῶς
ἀπεργάσασθαι
βουληθῶσιν·
|
αἱ |
δ´
ἀπηλλαγμέναι
γενέσεως
ψυχαὶ
καὶ |
[15] |
βλαστάνουσαι
πρὸς
τὰς
ἀναγκαίας
ἡδονάς,
|
αἱ |
δ´
ἐπήλυδες,
αἳ
ἕνεκα
κενῶν |
[33] |
αἰσθανόμενοι
τὰ
πραττόμενα
καὶ
χαίροντες.
|
αἱ |
δὲ
γυναῖκες,
ὡς
ἑκάστη
περὶ |
[22] |
παθῶν
διαφέρονται
κατὰ
τὸν
βίον·
|
αἱ |
δὲ
πῆ
μὲν
ἀνεκράθησαν,
πῆ |
[11] |
ἀνατρέπεσθαι
καὶ
προΐεσθαι
τὸ
δεδογμένον.
|
αἱ |
δὲ
Σωκράτους
ὁρμαὶ
τὸ
ἔχουσαι |
[20] |
σκότῳ
διὰ
φωνῆς
ψηλαφῶντες
γνωρίζομεν·
|
αἱ |
δὲ
τῶν
δαιμόνων
φέγγος
ἔχουσαι |
[1] |
ὦ
Καφισία,
σχεδὸν
ὡς
εἶχον
|
αἱ |
Θῆβαι
πρὸ
τῆς
καθόδου
τῶν |
[13] |
σε
δικασταῖς.
ἐπεὶ
γὰρ
ἐξέπεσον
|
αἱ |
κατὰ
πόλεις
ἑταιρεῖαι
τῶν
Πυθαγορικῶν |
[22] |
ἣν
ἡ
καμπὴ
τῆς
γενέσεως.
|
αἱ |
μὲν
γὰρ
ἄλλαι
νῆσοι
θεοὺς |
[22] |
πᾶσα
τὸν
αὐτὸν
τρόπον·
ἀλλ´
|
αἱ |
μὲν
ὅλαι
κατέδυσαν
εἰς
σῶμα, |
[20] |
τοῦ
νοήσαντος
λόγον.
ὥσπερ
γὰρ
|
αἱ |
πληγαὶ
τῶν
ὑπορυττ
όντων
ἀσπίσι |
[20] |
ἐνταῦθα
γὰρ
εἰς
τὸ
νοοῦν
|
αἱ
|
τῶν
παθῶν
καὶ
ὁρμῶν
κατατείνουσιν |
[22] |
ἑπτά.
καὶ
τῆς
Στυγὸς
ἐπιφερομένης
|
αἱ |
ψυχαὶ
βοῶσι
δειμαίνουσαι·
πολλὰς
γὰρ |
[34] |
ὄχλοις
τῶν
συνισταμένων
ὅπλα
παρεῖχον
|
αἵ |
τε
στοαὶ
πλήρεις
οὖσαι
παντοδαπῶν |
[15] |
ἀναγκαίας
ἡδονάς,
αἱ
δ´
ἐπήλυδες,
|
αἳ |
ἕνεκα
κενῶν
δοξῶν,
ἰσχὺν
δὲ |
[5] |
καὶ
βαρβαρικὸς
τῶν
χαρακτήρων
ἐμφερέστατος
|
Αἰγυπτίοις· |
διὸ
καὶ
Ἀγησίλαος,
ὡς
ἔφασαν, |
[7] |
ἐπεκαλοῦντο
βοηθόν.
ὁ
δὲ
τοῦ
|
Αἰγυπτίου |
μνησθεὶς
προσπαίζειν
ἔφη
τὸν
θεὸν |
[7] |
ἡμῖν·
λέγονται
γὰρ
οἱ
κατ´
|
Αἴγυπτον |
ἱερεῖς
τὰ
γράμματα
συμβαλεῖν
τοῦ |
[7] |
μᾶλλον
ὁπηνίκα
κομιζομένοις
ἡμῖν
ἀπ´
|
Αἰγύπτου |
περὶ
Καρίαν
Δηλίων
τινὲς
ἀπήντησαν |
[5] |
κατ´
ἐκεῖνον
τὸν
χρόνον
ἐν
|
Αἰγύπτῳ |
πολλὰ
τοῖς
ἱερεῦσι
διὰ
φιλοσοφίαν
|
[22] |
βοῶσι
δειμαίνουσαι·
πολλὰς
γὰρ
ὁ
|
Ἅιδης |
ἀφαρπάζει
περιολισθανούσας,
ἄλλας
δ´
ἀνακομίζεται |
[22] |
δ´,
ὡς
ὁρᾷς,
ἐκ
τοῦ
|
Ἅιδου |
κάτωθεν
ᾗ
ψαύει
περιφερομένη
(καὶ) |
[22] |
ἡ
Στύξ
ἐστιν,
ὁδὸς
εἰς
|
Ἅιδου‘ |
φάναι
καὶ
πρόεισιν
ἐξ
ἐναντίας, |
[24] |
γὰρ
ἐγὼν
ὄπ´
ἄκουσα
θεῶν
|
αἰει |
γενετάων.
ὥσπερ
γὰρ
τῶν
βασιλέων |
[22] |
κυκλοτερεῖς·
οἴεσθαι
δὲ
ταύταις
τὸν
|
αἰθέρα |
κύκλῳ
φερομέναις
ὑπορροιζεῖν
λιγυρῶς
εἶναι |
[3] |
τῶν
πολιτῶν
ἄκριτον,
ἀλλὰ
καὶ
|
αἵματος |
ἐμφυλίου
καὶ
σφαγῆς
τὴν
πόλιν |
[21] |
Λαμπροκλέα
τὸν
Σωκράτους
υἱόν,
ὀλίγ
|
αις |
πρότερον
ἡμέραις
αὐτοῦ
τεθνηκότα,
φίλον |
[22] |
ἀνακομίζεται
κάτωθεν
ἡ
σελήνη
προσνηχομένας,
|
αἷς |
εἰς
καιρὸν
ἡ
τῆς
γενέσεως |
[22] |
συμπιεσθεῖσαν,
οὐδὲν
ἔτι
γιγνώσκειν
οὐδ´
|
αἰσθάνεσθαι
|
τῶν
καθ´
ἑαυτόν,
εἶτα
μέντοι |
[22] |
ὑπὸ
συμβόλων
ὀξέως
καὶ
σημείων
|
αἰσθανομένη |
τοῦ
δαίμονος.
αὗται
μὲν
οὖν |
[24] |
τυχόντος
ἢ
ποππυσμοῦ
τὸ
προσταττόμενον
|
αἰσθανόμενοι |
ῥᾳδίως
εἰς
ὃ
δεῖ
καθίστανται. |
[33] |
πολλοὶ
προσεφέροντο
τῶν
ἐγγὺς
οἰκούντων
|
αἰσθανόμενοι |
τὰ
πραττόμενα
καὶ
χαίροντες.
αἱ |
[24] |
τὴν
διάνοιαν
οἱ
μὲν
ἐκτὸς
|
αἰσθάνονται |
καὶ
γιγνώσκουσι
πυρσοῖς
τισι
καὶ |
[20] |
οὐκ
ὄψις
ἀλλὰ
φωνῆς
τινος
|
αἴσθησις
|
ἢ
λόγου
νόησις
εἴη
συνάπτοντος |
[18] |
ὄχλου
γειτόνων
καὶ
γυναικῶν
συνδραμόντος
|
αἴσχιστα |
ποιήσας
καὶ
παθὼν
μόλις
ἀφῖγμαι |
[15] |
κτῆσιν
εἶναι
νομίζω
τὴν
μὲν
|
αἰσχρὰν |
τὴν
δ´
ἀστείαν.
ἆρ´
οὖν’ |
[13] |
εὖ
ποιεῖν
φίλους
καλόν,
οὐκ
|
αἰσχρὸν |
εὖ
πάσχειν
ὑπὸ
φίλων·
ἡ |
[15] |
ἐπὶ
τῆς
ἐγκρατείας
τὸ
τῶν
|
αἰσχρῶν |
καὶ
παρανόμων
ἡδονῶν
ἀπέχεσθαι
πότερον |
[22] |
ἡδοναῖς,
ὅσαι
παράνομοι
καὶ
ἀκρατεῖς,
|
αἰσχύνην, |
ἀλγηδόνα
καὶ
πληγὴν
οὖσαν
ἔνδοθεν
|
[18] |
τῷ
γείτονι
τὸν
χαλινὸν
ἑσπέρας
|
αἰτησαμένης |
αὐτοῦ
τῆς
γυναικός.
ἀγανακτοῦντος
δ´ |
[30] |
ἐπιστολὴν
ὑπέθηκεν
ὑπὸ
τὸ
προσκεφάλαιον,
|
αἰτήσας |
δὲ
ποτήριον
ἐκέλευσεν
ἐγχεῖν
καὶ |
[8] |
φιλοσοφίας
ἄξιον·
ἀλλὰ
τίς
ἡ
|
αἰτία, |
δι´
ἣν
οὐκ
εὐθὺς
ἥκει |
[1] |
ἔχοντος,
τοὺς
δ´
ἐν
ταῖς
|
αἰτίαις |
καὶ
τοῖς
μέρους
ἀγῶνας
ἀρετῆς |
[13] |
περαίνουσαν.
σοὶ
μὲν
οὖν
τὰς
|
αἰτίας |
ἤδη
διῆλθον,
ὑφ´
ὧν
ἔπλευσα
|
[20] |
ἅπτεσθαι
μηδὲ
χρῆσθαι.
τὸ
γὰρ
|
αἴτιον |
οὐ
συνορῶσι,
τὴν
ἐν
αὐτοῖς |
[16] |
ἀνήρ
ἐστιν
Ἐπαμεινώνδας,
τούτου
δ´
|
αἴτιος |
οὑτοσὶ
Πολύμνις
ἐξ
ἀρχῆς
τὴν |
[3] |
ἴσως
καὶ
Πελοπίδαν
ἐπὶ
τοὺς
|
αἰτίους |
μάλιστα
τρέψεσθαι
καὶ
πονηρούς,
Εὐμολπίδαν |
[18] |
εἰσῆλθον
οἴκαδε
ληψόμενος
τὸν
ἵππον,
|
αἰτοῦντι |
δέ
μοι
τὸν
χαλινὸν
οὐκ |
[31] |
καὶ
τὸ
δόρυ
προεβάλλετο
κατ´
|
αἰχμήν, |
ὅπερ
ἐξ
ἔθους
ἀεὶ
φοροῦσιν |
[22] |
συνέπεσε,
πλὴν
ὅσαι
μιαραὶ
καὶ
|
ἀκάθαρτοι· |
ταύτας
δ´
ἀστράπτουσα
καὶ
μυκωμένη |
[29] |
ἡμῖν,
νυνὶ
δ´‘
ἔφην
οὐδὲν
|
ἀκήκοα |
τοιοῦτον,
ὦ
Ἀρχία·
σκέψομαι
δὲ |
[22] |
τὴν
Ἑρμοδώρου
τοῦ
Κλαζομενίου
ψυχὴν
|
ἀκήκοας |
δήπουθεν,
ὡς
ἀπολείπουσα
παντάπασι
τὸ |
[11] |
ταῦτα
δ´
οἶμαι
καὶ
Σιμμίαν
|
ἀκηκοέναι. |
πολλάκις’
ὁ
Σιμμίας
ἔφη
καὶ
|
[29] |
εἰ
δή
τι
τυγχάνοις
σαφέστερον
|
ἀκηκοώς. |
κἀγὼ
μικρὸν
ὥσπερ
ἐκ
πληγῆς |
[26] |
ἀσφάλειαν
καὶ
δόξαν,
ὡς
λαμπρῶν
|
ἀκινδύνων |
δὲ
τῶν
πράξεων
ἐσομένων.
~Ὡς |
[16] |
ἀκοῦσαι
δὲ
φωνῆς
ἔδοξα
τὰ
|
ἀκίνητα |
μὴ
κινεῖν·
ὁσίως
γὰρ
ὑπὸ |
[27] |
διαφθεῖραι
τοῖς
ἐχθίστοις
ἀνάνδρως
καὶ
|
ἀκλεῶς, |
ἀλλ´
ἀμύνασθε
τὰς
ψυχὰς
ἀηττήτους |
[9] |
ἀνδράσι
καὶ
πρὸς
αὐθάδη
καὶ
|
ἀκόλαστον
|
ὄχλον
ἠναγκασμένοις
ζῆν
οὐκ
ἄχρηστον |
[6] |
Λύσιδος
μνημεῖον
ἐκ
νυκτῶν
ἀνιστάμενον,
|
ἀκολουθίας |
πλήθει
καὶ
κατασκευῇ
σοβαρόν,
αὐτόθι |
[9] |
καὶ
δεισιδαιμονίας.
οἱ
μὲν
γὰρ
|
ἄκοντες
|
ὑπὸ
τῶν
παθῶν
τούτων
ἁλίσκονται |
[20] |
καὶ
νοήσεις
λαμβάνοντες
οἴονται
φθεγγομένων
|
ἀκούειν. |
ἀλλὰ
τοῖς
μὲν
ὡς
ἀληθῶς |
[22] |
ἐκταραττομένου
καὶ
ἀνακλύζοντος
πολλάκις·
ὅθεν
|
ἀκούεσθαι |
μυρίας
μὲν
ὠρυγὰς
καὶ
στεναγμοὺς |
[1] |
καὶ
τοῦ
λόγου
μετάδος
ὃν
|
ἀκούομεν |
γενέσθαι
τότε
σοῦ
παρόντος,
ὡς |
[29] |
τοῦ
Ἀρχίου
φυγάδας,
ὦ
Χάρων,
|
ἀκούομεν |
ἐν
τῇ
πόλει
κρύπτεσθαι
παρεισελθόντας‘ |
[24] |
καί
ὣς
γὰρ
ἐγὼν
ὄπ´
|
ἄκουσα |
θεῶν
αἰει
γενετάων.
ὥσπερ
γὰρ |
[16] |
τῆς
νυκτὸς
εἶδον
μὲν
οὐδέν,
|
ἀκοῦσαι |
δὲ
φωνῆς
ἔδοξα
τὰ
ἀκίνητα |
[21] |
θαυμάσια
πολλὰ
καὶ
ἰδεῖν
καὶ
|
ἀκοῦσαι. |
~Ἔφη
δὲ
καταβὰς
εἰς
τὸ |
[16] |
δὲ
Λῦσιν
ἡμῖν,
εἰ
θέμις
|
ἀκοῦσαι, |
πότερον
ἄρα
κινεῖς
ἐκ
τοῦ |
[20] |
λέγοντας
ἀλαζόνας
ἡγουμένῳ,
τοῖς
δ´
|
ἀκοῦσαί |
τινος
φωνῆς
φάσκουσι
προσέχοντι
τὸν
|
[22] |
ᾗ
τῇ
ψυχῇ
συμπέφυκε.
ταῦτ´
|
ἀκούσας |
αὐτὸς
ἀκριβέστερον
προσέχειν
καὶ
θεᾶσθαι |
[1] |
γεγραμμένους
πίνακας
λόγον
οὐ
φαῦλον
|
ἀκούσας |
ἐν
εἰκόνι
λελεγμένον.
ἔφη
γὰρ |
[17] |
παραχρῆμα
κατέδεισα
καὶ
πολὺ
μᾶλλον
|
ἀκούσας
|
σήμερον
ὡς
εἰς
τὴν
σὴν |
[16] |
ἕωθεν
Ἐπαμεινώνδᾳ
(καὶ
τὸν
τρόπον
|
ἀκούσας |
ᾧ
θάψειε
Λῦσιν
ἐπέγνων
ὅτι
|
[12] |
εἴ
τι
Σιμμίας
ἔχει
λέγειν,
|
ἀκουστέον, |
ὡς
εἰδότος
ἀκριβέστερον.
~Καὶ
ὁ |
[11] |
ἀρχῆς
ἀγομένου
πρὸς
τὸ
καλόν.
|
ἀκούω |
δὲ
καὶ
τὴν
ἐν
Σικελίᾳ |
[1] |
ἐκείνου
πέμψαντες
ἐγκρατέστερον
ἐφρούρουν
τὴν
|
ἄκραν, |
ἠκούσαμεν·
ἔγνωμεν
δὲ
καὶ
τὸν |
[34] |
λεγομένους,
εἰωθότας
δὲ
περὶ
τὴν
|
ἄκραν |
κάτω
νυκτερεύειν,
οἱ
δ´
ἄνω, |
[20] |
τοῦτο
δὲ
τροχῶν
κεραμεικῶν
δίνησιν
|
ἄκρας |
παραψαύσει
χειρὸς
ὁμαλῶς
περιφερομένων·
ἄψυχα |
[22] |
ταῖς
ἡδοναῖς,
ὅσαι
παράνομοι
καὶ
|
ἀκρατεῖς, |
αἰσχύνην,
ἀλγηδόνα
καὶ
πληγὴν
οὖσαν |
[22] |
καὶ
τῆς
χρόας
τὸ
μὲν
|
ἄκρατον |
καὶ
πελάγιον,
τὸ
δ´
οὐ |
[17] |
καὶ
τὰς
ὑποδοχὰς
παρεσκεύακε
Φυλλίδας
|
ἄκρατον, |
ὥστε
τοὺς
χιλίους
καὶ
πεντακοσίους |
[12] |
ἔχει
λέγειν,
ἀκουστέον,
ὡς
εἰδότος
|
ἀκριβέστερον. |
~Καὶ
ὁ
Θεόκριτος
πρότερόν
γ´’ |
[22] |
ψυχῇ
συμπέφυκε.
ταῦτ´
ἀκούσας
αὐτὸς
|
ἀκριβέστερον |
προσέχειν
καὶ
θεᾶσθαι
τῶν
ἀστέρων |
[1] |
προσαγορεύουσι.
τοῖς
μὲν
γὰρ
οὐκ
|
ἀκριβὴς |
ἀλλὰ
τύπῳ
τινὶ
γίγνεται
μόνον |
[21] |
καὶ
γὰρ
εἰ
μὴ
λίαν
|
ἀκριβῶς, |
ἀλλ´
ἔστιν
ὅπη
ψαύει
τῆς |
[29] |
οἰκίαν
αὐτούς,
εἴ
τις
εἰδὼς
|
ἀκριβῶς |
ἐμήνυεν,
ἄλλως
δ´
ὑποψίαν
ἢ |
[18] |
ἅπαντας
οἶδ´’
ἔφη
τοὺς
ἄνδρας
|
ἀκριβῶς, |
Ἱπποσθενείδα,
καί
σε
μήτε
κατ´ |
[3] |
δήπου
μηδὲ
διὰ
τῶν
πολιτῶν
|
ἄκριτον, |
ἀλλὰ
καὶ
αἵματος
ἐμφυλίου
καὶ |
[25] |
καιρόν,
ἀποκτενεῖν
δὲ
τῶν
πολιτῶν
|
ἄκριτον |
οὐδένα
μὴ
μεγάλης
ἀνάγκης
γενομένης, |
[23] |
ἄπληστον
δὲ
τοῦ
μανθάνειν
καὶ
|
ἀκροᾶσθαι· |
διὸ
καὶ
Σπίνθαρος
ὁ
Ταραντῖνος |
[12] |
Σωκράτους
αὐτὸς
λέγοντος
ἤκουσεν,
ἕτοιμος
|
ἀκροᾶσθαι |
καὶ
πείθεσθαι
μεθ´
ὑμῶν·
τὰ |
[1] |
ὅρα
τοὺς
παρόντας,
εἰ
πρὸς
|
ἀκρόασιν |
ἅμα
πράξεων
καὶ
λόγων
τοσούτων
|
[22] |
καθαρώτατον,
οὐκ
ἐπισπώμενον
ἀλλ´
οἷον
|
ἀκρόπλουν |
ἐπιψαῦον
ἐκ
κεφαλῆς
τοῦ
ἀνθρώπου |
[12] |
γὰρ
ἂν
τοὐναντίον
ἐθαύμαζον
ἀνδρὸς
|
ἄκρου |
διαλέγεσθαι
καὶ
κρατεῖν
ὀνομάτων,
ὥσπερ
|
[20] |
φωνὴ
πρὸς
τὴν
ψυχὴν
τοῦ
|
ἀκροωμένου |
περαίνει
τὴν
νόησιν.
ὥστε
θαυμάζειν |
[7] |
φαύλης
οὐδ´
ἀμβλὺ
διανοίας
ὁρώσης
|
ἄκρως |
δὲ
τὰς
γραμμὰς
ἠσκημένης
ἔργον |
[24] |
ἀνθρώπων
κοσμοῦσι
βίον,
οὓς
ἂν
|
ἄκρως
|
μακαρίους
τε
καὶ
θείους
ὡς |
[20] |
ὄψεως
ἐντυχεῖν
θείῳ
τινὶ
λέγοντας
|
ἀλαζόνας |
ἡγουμένῳ,
τοῖς
δ´
ἀκοῦσαί
τινος |
[22] |
ὅσαι
παράνομοι
καὶ
ἀκρατεῖς,
αἰσχύνην,
|
ἀλγηδόνα |
καὶ
πληγὴν
οὖσαν
ἔνδοθεν
τῆς |
[22] |
ἀλλοιούμενον
τρέπεται
καθ´
ἡδονὰς
καὶ
|
ἀλγηδόνας |
εἰς
τὸ
ἄλογον.
μίγνυται
δ´ |
[22] |
θρέμμα
πρᾶον
ἄνευ
πληγῆς
καὶ
|
ἀλγηδόνος
|
ὑπὸ
συμβόλων
ὀξέως
καὶ
σημείων |
[22] |
σφόδρα
δὲ
τὴν
κεφαλὴν
αὖθις
|
ἀλγήσας, |
καθάπερ
βίᾳ
συμπιεσθεῖσαν,
οὐδὲν
ἔτι |
[5] |
δή
τινα
χρησμόν,
ἀγνοῶν
τὸν
|
Ἄλεον |
ὅστις
ἦν·
ἐπανελθὼν
δ´
ἐκεῖθεν |
[5] |
καὶ
χοὰς
ποιησόμενος
Ἀλκμήνῃ
καὶ
|
Ἀλέῳ |
κατὰ
δή
τινα
χρησμόν,
ἀγνοῶν
|
[9] |
καὶ
λόγῳ
νήφοντι
μετιέναι
τὴν
|
ἀλήθειαν. |
~Εἶεν’
εἶπεν
ὁ
Θεόκριτος,
τὸ |
[32] |
ὁ
δ´
εὐθὺς
ἐπὶ
τὴν
|
ἀλήθειαν |
ἐξενεχθεὶς
τῇ
ὑπονοίᾳ
καὶ
σπασάμενος |
[9] |
ὡς
ἐλευθέριον
καὶ
μάλιστα
φίλον
|
ἀληθείας
|
ἑλόμενος
τὸν
δὲ
τῦφον
ὥσπερ |
[11] |
καὶ
κόμπου
τὸ
τοιοῦτον,
οὐκ
|
ἀληθείας
|
καὶ
ἁπλότητος
οἷς
τὸν
ἄνδρα |
[21] |
ἀλλ´
ἔστιν
ὅπη
ψαύει
τῆς
|
ἀληθείας |
καὶ
τὸ
μυθῶδες.
(πρότερον
δὲ |
[22] |
κατέπρησαν.
τοῦτο
μὲν
οὖν
οὐκ
|
ἀληθές |
ἐστιν·
οὐ
γὰρ
ἐξέβαινεν
ἡ |
[1] |
οἶμαι
δὴ
καὶ
περὶ
τὰς
|
ἀληθινὰς |
πράξεις
ὁμοίως
τῷ
μὲν
ἀργοτέρῳ |
[24] |
μακαρίους
τε
καὶ
θείους
ὡς
|
ἀληθῶς |
ἀπεργάσασθαι
βουληθῶσιν·
αἱ
δ´
ἀπηλλαγμέναι |
[11] |
οἷς
τὸν
ἄνδρα
μέγαν
ὡς
|
ἀληθῶς |
καὶ
διαφέροντα
τῶν
πολλῶν
γεγονέναι |
[20] |
ἀκούειν.
ἀλλὰ
τοῖς
μὲν
ὡς
|
ἀληθῶς |
ὄναρ
ἡ
τοιαύτη
σύνεσις
γίγνεται |
[25] |
τοὺς
περὶ
Ἀρχίαν
καὶ
Φίλιππον
|
ἀληλιμμένους |
ἀπιόντας
ἐπὶ
τὸ
δεῖπνον.
ὁ |
[4] |
προτεθεσπίσθαι
τῇ
Σπάρτῃ.
Φειδόλαος
ὁ
|
Ἁλιάρ |
τιος
ἀπαντήσας
μικρόν’
εἶπεν
ὑμᾶς |
[5] |
τοῖς
ἱερεῦσι
διὰ
φιλοσοφίαν
συγγενόμενος.
|
Ἁλιάρτιοι |
δὲ
τὴν
μεγάλην
ἀφορίαν
καὶ |
[5] |
καὶ
νῦν
μὲν
ἄπεισιν
εἰς
|
Ἁλίαρτον |
ἐπιχώσων
αὖθις
τὸ
σῆμα
καὶ |
[9] |
ἄκοντες
ὑπὸ
τῶν
παθῶν
τούτων
|
ἁλίσκονται |
δι´
ἀπειρίαν
ἢ
δι´
ἀσθένειαν, |
[20] |
τῶν
ὑπορυττ
όντων
ἀσπίσι
χαλκαῖς
|
ἁλίσκονται |
διὰ
τὴν
ἀντήχησιν,
ὅταν
ἐκ |
[32] |
ἐπιφανεστάτοις
τῶν
πολιτῶν
καὶ
κατ´
|
ἀλκὴν |
διαφέρουσιν.
ἀγὼν
δ´
ἦν
τῷ
|
[11] |
ἀφικομένων
Ἀθήνηθεν,
ὅτι
Σωκράτης
μετ´
|
Ἀλκιβιάδου
|
καὶ
Λάχητος
ἐπὶ
Ῥηγίστης
καταβὰς |
[5] |
τὸ
σῆμα
καὶ
χοὰς
ποιησόμενος
|
Ἀλκμήνῃ |
καὶ
Ἀλέῳ
κατὰ
δή
τινα |
[7] |
παρ´
ἡμῶν
ἔλαβεν
Ἀγησίλαος
τὸν
|
Ἀλκμήνης |
τάφον
ἀνασκευασάμενος.
καὶ
ὁ
Σιμμίας |
[5] |
τίς
ὅλως
ἡ
ὄψις
τοῦ
|
Ἀλκμήνης |
τάφου
παρ´
ὑμῖν
ἀνοιχθέντος,
εἰ |
[24] |
ἐπιμελεῖται
τῶν
ὑπὸ
τὸ
γένος,
|
ἀλλ´
|
ἀεί
τιν´
ἄριστον
ἐξαιρῶν
καὶ |
[22] |
οὐ
πᾶσα
τὸν
αὐτὸν
τρόπον·
|
ἀλλ´ |
αἱ
μὲν
ὅλαι
κατέδυσαν
εἰς |
[27] |
τοῖς
ἐχθίστοις
ἀνάνδρως
καὶ
ἀκλεῶς,
|
ἀλλ´ |
ἀμύνασθε
τὰς
ψυχὰς
ἀηττήτους
τῇ |
[14] |
τὴν
φίλην
καὶ
ἀγαθὴν
κουροτρόφον‘
|
ἀλλ´ |
ἄμυνε·
σὸς
γὰρ
ὁ
λόγος. |
[14] |
ὅπλων
ἐπ´
αὐτὴν
μηδὲν
ἀνιῶσαν,
|
ἀλλ´ |
ἀπάγγελλε
τοῖς
ἐκεῖ
γνωρίμοις,
ὅτι |
[27] |
οὐκ
ἔστιν’
εἶπεν
ὁ
Χάρων,
|
ἀλλ´ |
αὐτοῦ
παραμενεῖ
καὶ
κινδυνεύσει
μεθ´
|
[24] |
νεμεσᾷ
δαίμονα
βοηθεῖν
ὁ
θεὸς
|
ἀλλ´ |
ἀφίησι
τῷ
προθυμουμένῳ·
προθυμεῖται
δ´
|
[17] |
καὶ
ἡμᾶς
καὶ
τὴν
πόλιν,
|
ἀλλ´ |
ἔασον
ἀσφαλῶς,
εἴπερ
εἵμαρται,
κατελθεῖν |
[19] |
ὑπηγόμεθα
καὶ
φόβον.
οὐ
μὴν
|
ἀλλ´ |
ἐγὼ
προσαγορεύσας
τὸν
Ἱπποσθενείδαν
καὶ
|
[1] |
τοῦ
δέοντος
ἐδόκουν
βοιωτίζειν.
(ΚΑΦΕΙΣΙΑΣ)
|
Ἀλλ´ |
ἔδει
μέν,
ὦ
Ἀρχίδαμε,
σοῦ |
[13] |
παθεῖν
ἀξίου
διὰ
χάριτος
ἐφιέμενον;
|
ἀλλ´ |
ἐκεῖ
μὲν
ὁ
τοῦ
σκοποῦ |
[11] |
ἐπέχειν
καὶ
κωλύειν
τὴν
ὁρμήν.
|
ἀλλ´ |
ἐκεῖνό
μοι
δοκεῖ
θαυμαστόν,
εἰ |
[32] |
μέγα
βοῶν
ἀνεκαλεῖτο
τοὺς
θεράποντας.
|
ἀλλ´ |
ἐκείνους
μὲν
οἱ
περὶ
τὸν |
[22] |
πολλοῦ
σκότους
πλῆρες
οὐχ
ἡσυχάζοντος
|
ἀλλ´ |
ἐκταραττομένου
καὶ
ἀνακλύζοντος
πολλάκις·
ὅθεν |
[28] |
Νεοπτολέμου,
μήτ´
ὠχριάσαντος
μήτ´
ἐκπλαγέντος,
|
ἀλλ´ |
ἕλκοντος
τὸ
ξίφος
τοῦ
Πελοπίδου |
[18] |
εἰπεῖν
τι
πρὸς
τὸν
Ἱπποσθενείδαν
|
ἀλλ´ |
ἔμοιγ´’
εἶπεν
ἀπ´
οὐδενὸς
οὕτως |
[15] |
δέδεται
καὶ
κεκόλασται
τὸ
φιλοκερδές,
|
ἀλλ´ |
ἐν
οἷς
ἔξεστιν
ἀνέδην
εἰς |
[20] |
ἐφέλκεται
ταῖς
ὁρμαῖς
τὸν
ὄγκον,
|
ἀλλ´ |
ἐν
ὅσῳ
μάλα
δίχα
φωνῆς |
[32] |
διὰ
σκότους
συμμῖξαι
τοῖς
ἐπιφερομένοις,
|
ἀλλ´ |
ἐν
φωτὶ
καθορώμενος
ὑπὸ
τούτων |
[21] |
γὰρ
εἰ
μὴ
λίαν
ἀκριβῶς,
|
ἀλλ´ |
ἔστιν
ὅπη
ψαύει
τῆς
ἀληθείας |
[15] |
γὰρ
οὖν’
εἶπεν
ὁ
Ἐπαμεινώνδας,
|
ἀλλ´ |
ἔστιν
ὅτῳ
μὴ
λαβόντι
τὸ |
[24] |
ἀπολείπει
τὸ
φιλότιμον
καὶ
φιλοσώματον,
|
ἀλλ´ |
ἑτέρους
ἀσκοῦντας
ὁρῶντες
ἥδονται
καὶ
|
[15] |
ἀδικίας
οὐδὲ
θορυβεῖ
τὴν
διάνοιαν,
|
ἀλλ´ |
εὐκόλως
χρῆται
πρὸς
τὸ
καλὸν
|
[20] |
οὐ
βιαίους
ὑπὸ
παθῶν
ἀντιτεινόντων,
|
ἀλλ´ |
εὐστρόφους
καὶ
μαλακὰς
ὥσπερ
ἡνίας
|
[20] |
καὶ
μὴ
βιάζεσθαι
μηδὲ
παράγειν
|
ἀλλ´ |
ἐφιέναι
τὴν
ὁρμὴν
τοῦ
παιδός, |
[17] |
καὶ
τὴν
ἑσπέραν
μὴ
περιμένωμεν
|
ἀλλ´ |
ἤδη
βαδίζωμεν
ἐπὶ
τοὺς
τυράννους |
[22] |
πάντα,
τί
γὰρ
οὐ
θαυμάσιον;
|
ἀλλ´ |
ἡμῖν‘
φάναι
τῶν
ἄνω
μέτεστι |
[20] |
ἤδη
πρόσω
ζητήσεως
οὐκ
ἀγεννοῦς
|
ἀλλ´ |
ἧς
ὀλίγον
ἔμπροσθεν
οἱ
περὶ
|
[22] |
τὸ
πέρας
οὐδὲ
ποιεῖν
κύκλον,
|
ἀλλ´ |
ἡσυχῆ
παραλλάσσειν
τὰς
ἐπιβολὰς
ἕλικα |
[5] |
καίπερ
ἐκφανέντα
τοῦ
χαλκοῦ
καταπλυθέντος,
|
ἀλλ´ |
ἴδιός
τις
ὁ
τύπος
καὶ |
[15] |
ἀπείργει
τὴν
πλεονεξίαν
τοῦ
ἀδικεῖν)
|
ἀλλ´
|
ὁ
τῶν
δικαίων
καὶ
συγκεχωρημένων |
[24] |
πολλοὶ)
ἵπποι
τῶν
ἱππικῶν
συνιᾶσιν,
|
ἀλλ´ |
οἱ
μεμαθηκότες
εὐθὺς
ἀπὸ
σιγμοῦ |
[22] |
ἔξω
τὸ
καθαρώτατον,
οὐκ
ἐπισπώμενον
|
ἀλλ´ |
οἷον
ἀκρόπλουν
ἐπιψαῦον
ἐκ
κεφαλῆς |
[24] |
οἷς
ἔτυχε
συμφέρεται
τὸ
δαιμόνιον,
|
ἀλλ´ |
οἷον
ἐπὶ
τῶν
νηχομένων
ἐν |
[27] |
τῶν
ἄλλων
εἰς
τὴν
οἰκίαν,
|
ἀλλ´ |
ὅλως
ἐδόκει
πονηρὸς
γεγονέναι
καὶ |
[22] |
ὑπερφυεῖς,
οὐκ
ἴσας
δὲ
πάσας
|
ἀλλ´ |
ὁμοίως
κυκλοτερεῖς·
οἴεσθαι
δὲ
ταύταις |
[20] |
ὁμαλῶς
περιφερομένων·
ἄψυχα
μὲν
γὰρ
|
ἀλλ´ |
ὅμως
τροχαλὰ
ταῖς
κατασκευαῖς
ὑπὸ |
[12] |
σημεῖον
ᾧ
χρῆται
τὸ
σημαῖνον.
|
ἀλλ´ |
ὅπερ
εἶπον,
εἴ
τι
Σιμμίας |
[23] |
μετὰ
τοῦ
λόγου
τὸν
μῦθον,
|
ἀλλ´
|
ὅρα
μὴ
καὶ
τὸν
ξένον |
[1] |
τὸν
ἱερὸν
σπουδάζοντες
οὕτω
διεφάνημεν.
|
ἀλλ´ |
ὅρα
τοὺς
παρόντας,
εἰ
πρὸς |
[3] |
ὥσπερ
Ἐπαμεινώνδας
ὁ
σὸς
ἀδελφός·
|
ἀλλ´ |
ὁρᾷς,
ὅτι
φύσει
πρὸς
τὸ
|
[22] |
δὲ
καὶ
ἄνους
οὐκ
ἔστιν,
|
ἀλλ´ |
ὅσον
ἂν
αὐτῆς
σαρκὶ
μιχθῇ |
[17] |
οὐδὲν
ἀξιόλογον
τοὺς
πολεμίους
δράσαντες
|
ἀλλ´
|
ὅσον
διαταράξαντες.
τὴν
γὰρ
πόλιν |
[17] |
κράτιστον
ἐπισχεῖν
χρόνον
οὐχὶ
πολὺν
|
ἀλλ´
|
ὅσον
ἐξοσιώσασθαι
τὰ
θεῖα;
καὶ |
[4] |
εἰς
ταὐτὸ
τῶν
ἐχθρῶν
συναγαγεῖν.
|
ἀλλ´ |
οὐ
ῥᾴδιον,
ἔφη
μᾶλλον
δ´ |
[12] |
γὰρ
τοῦ
ὀργάνου
τὸ
ἔργον,
|
ἀλλ´ |
οὗ
καὶ
τὸ
ὄργανον
ᾧ
|
[5] |
καὶ
ὁ
Θεόκριτος
μικρὸν
διαλιπών
|
ἀλλ´ |
οὐδ´
αὐτοῖς’
ἔφη
Λακεδαιμονίοις
ἀμήνιτον |
[22] |
ἐπ´
ἄλλην
γένεσιν,
ὡς
ὁρᾷς.
|
ἀλλ´ |
οὐδὲν
ὁρῶ‘
τὸν
Τίμαρχον
εἰπεῖν |
[11] |
μεταβαλλομένην
ὅτε
τύχοι
γνώμην
ἔχοντος
|
ἀλλ´ |
ὑπὸ
μείζονος
ἐπιστασίας
καὶ
ἀρχῆς |
[15] |
λαμβάνοντας;
οὐδαμῶς’
εἶπεν
ὁ
Ἐπαμεινώνδας,
|
ἀλλ´
|
ὥσπερ
ἄλλου
τινὸς
ἐγὼ
καὶ |
[12] |
καὶ
δι´
ὀλίγων
πολλὰ
προμηνύειν.
|
ἀλλ´
|
ὥσπερ
εἴ
τις
ἄπειρος
γραμμάτων |
[20] |
βάθους
ἀναφερόμεναι
προσπέσωσι,
τὰ
δ´
|
ἄλλ´ |
ἀδήλως
διεκθέουσαι
λανθάνουσιν,
οὕτως
οἱ |
[12] |
αὐτὸς
οὐ
πταρμὸν
οὐδὲ
φωνὴν
|
ἀλλὰ |
δαιμόνιον
αὐτῷ
τῶν
πράξεων
ὑφηγεῖσθαι. |
[11] |
χρώμενος
οὐ
τοῦτο
τοῖς
ἑταίροις
|
ἀλλὰ |
δαιμόνιον
εἶναι
τὸ
κωλῦον
ἢ |
[21] |
ἄμεινον.
μηδαμῶς’
εἶπεν
ὁ
Θεόκριτος,
|
ἀλλὰ |
δίελθ´
αὐτά·
καὶ
γὰρ
εἰ |
[18] |
οὐκ
εἶχεν
ἡ
γυνὴ
δοῦναι,
|
ἀλλὰ |
διέτριβεν
ἐν
τῷ
ταμιείῳ
πολὺν |
[33] |
καθεστηκότα
λαλεῖν
αὐτῷ
τὸν
Φυλλίδαν,
|
ἀλλὰ |
θερμὸν
ὄντα
τῷ
ἀγῶνι
καὶ |
[22] |
μυκωμένη
φοβερὸν
οὐκ
ἐᾷ
πελάζειν,
|
ἀλλὰ
|
θρηνοῦσαι
τὸν
ἑαυτῶν
πότμον
ἀποσφαλλόμεναι |
[3] |
μηδὲ
διὰ
τῶν
πολιτῶν
ἄκριτον,
|
ἀλλὰ |
καὶ
αἵματος
ἐμφυλίου
καὶ
σφαγῆς |
[13] |
καταισχύνων
τὸ
μέγα
Πυθαγόρου
κλέος·
|
ἀλλὰ |
καὶ
νῦν
ἥκει
δεῦρο
μακρὰν |
[9] |
ἀσχήμων
ὁ
τοιοῦτος
εἶναι
σχηματισμός,
|
ἀλλὰ |
καὶ
πρὸς
τὴν
ἐπαγγελίαν
ἐναντίος, |
[15] |
χάρισι
μὴ
βασιλέων
δωρεαῖς
αὑτόν,
|
ἀλλὰ |
καὶ
τύχης
κλῆρον
ἀπειπαμένῳ
καὶ |
[14] |
βαφὴν
ἀνίησι
τὴν
πάτριον
πενίαν,
|
ἀλλὰ
|
καίπερ
ὢν
μειράκιον
εὐτελείᾳ
καλλωπίζεται |
[17] |
καὶ
πεντακοσίους
Ἀρχία
μεθυσθῆναι
δορυφόρους·
|
ἀλλὰ
|
κἂν
ἐκεῖνον
ἀνέλωμεν,
ἐφεδρεύει
τῇ |
[20] |
τὸ
δὲ
προσπῖπτον
οὐ
φθόγγον
|
ἀλλὰ |
λόγον
ἄν
τις
εἰκάσειε
δαίμονος |
[24] |
οὐχ
ὑφ´
ἡνίας
οὐδὲ
ῥυτήρων
|
ἀλλὰ |
λόγῳ
διὰ
συμβόλων
εὐθύνοντες·
ὧν |
[31] |
τῷ
λογισμῷ
πρὸς
τὸ
συμφέρον
|
ἀλλὰ |
μετέωρος
καὶ
τεταραγμένος
ἀνίστατο
καὶ |
[29] |
οἶκον,
ἐν
ᾧ
πίνοντες
τυγχάνουσιν.
|
ἀλλὰ |
μὴ
μέλλωμεν,
ἄνδρες,
ἔφη,
προσευξάμενοι |
[11] |
ὁρμήν.
ὑπολαβὼν
δ´
ὁ
πατήρ
|
ἀλλὰ |
μήν’
ἔφη
καὶ
αὐτός,
ὦ |
[5] |
οὐκ
ἀπὸ
ταὐτομάτου
γενέσθαι
νομίζουσιν,
|
ἀλλὰ |
μήνιμα
τοῦ
τάφου
τοῦτο
περιελθεῖν |
[25] |
συνουσίαν.
κἀγώ
ταῦτ´’
ἔφην
πράττωμεν·
|
ἀλλὰ
|
μικρὸν
οἶμαί
τι
μετ´
ἐμοῦ |
[29] |
τί
γὰρ
κωλύει
μηδενὸς
καταφρονεῖν
|
ἀλλὰ
|
πάντα
φυλάττεσθαι
καὶ
προσέχειν;
καλὸν |
[34] |
ἀγορὰν
ἀφορῶντες,
οὐδενὸς
μέρους
ἡσυχάζοντος,
|
ἀλλὰ |
πανταχόθεν
ψόφων
καὶ
θορύβων
ἀναφερομένων, |
[16] |
ἐν
φιλοσοφίᾳ
τοῖς
παισὶ
παρασκευασάμενος.
|
ἀλλὰ |
περὶ
μὲν
τούτων
αὐτοὶ
διαλύεσθε
|
[5] |
δεῖξαι
τοῖς
ἱερεῦσιν,
εἰ
ξυνήσουσιν.
|
ἀλλὰ |
περὶ
τούτων
μὲν
ἴσως
(ἂν |
[13] |
ξένον
οὐκ
ἀγεννῆ
τὸ
εἶδος
|
ἀλλὰ |
πραότητα
καὶ
φιλοφροσύνην
τοῦ
ἤθους |
[7] |
οἴεσθαι
χρῆναι
ποθεῖν
τὸν
θεὸν
|
ἀλλὰ |
προστάσσειν
Ἕλλησι
πᾶσι
πολέμου
καὶ
|
[22] |
πελάγιον,
τὸ
δ´
οὐ
καθαρὸν
|
ἀλλὰ |
συγκεχυμένον
καὶ
λιμνῶδες.
τῶν
δὲ |
[15] |
εἰ
μὴ
λόγῳ
τις
αὐτὸν
|
ἀλλὰ |
σχηματιζόμενος
ἢ
δι´
ἀπειροκαλίαν
ἢ |
[6] |
τῶν
ἀνόμων
καὶ
ἀνυπευθύνων
δυναστειῶν.
|
ἀλλὰ |
ταῦτα
μὲν
ἴσως
θεῷ
μελήσει· |
[3] |
δ´
οὐ
πείθει
τοὺς
πολλούς,
|
ἀλλὰ |
ταύτην
ὡρμήκαμεν
τὴν
ὁδόν,
(ἐᾶν |
[31] |
ἀξιοῦντες
μὴ
τοῖς
τυράννοις
βοηθεῖν
|
ἀλλὰ |
τὴν
πατρίδα
συνελευθεροῦν
ἱερὸν
ὄντα |
[29] |
ἐκέλευεν,
ὡς
δεινοῦ
μηδενὸς
ὄντος
|
ἀλλὰ |
τῆς
πράξεως
ὁδῷ
βαδιζούσης.
ὁ |
[27] |
ἴσμεν’
ὁ
ὑπηρέτης
ἔφη
πλέον,
|
ἀλλὰ |
τί
λέγωμεν
αὐτοῖς;
ὅτι
νὴ |
[4] |
τὴν
ἀσφάλειαν.
οὕτως’
ἔφην
ποιήσομεν.
|
ἀλλὰ |
τί
πρᾶγμα
τούτοις
πρὸς
Θεόκριτόν
|
[1] |
τὴν
διήγησιν.
(ΚΑΦΕΙΣΙΑΣ)
Εὖ
λέγεις.
|
ἀλλὰ |
τίς
ἂν
ὑμῖν
μέτριος
ἀρχὴ |
[8] |
εἶπεν
ἄνδρα
καὶ
φιλοσοφίας
ἄξιον·
|
ἀλλὰ |
τίς
ἡ
αἰτία,
δι´
ἣν |
[24] |
πράγματα
καὶ
λόγους
καὶ
σπουδάς,
|
ἀλλὰ |
τοῖς
ἐπὶ
ταὐτὸ
γυμναζομένοις
τέλος |
[20] |
νοήσεις
λαμβάνοντες
οἴονται
φθεγγομένων
ἀκούειν.
|
ἀλλὰ |
τοῖς
μὲν
ὡς
ἀληθῶς
ὄναρ |
[27] |
καλὸν
ὑποχείριον
γενέσθαι
τοῖς
ἐχθροῖς,
|
ἀλλὰ |
τόλμα
παρ´
ἡλικίαν,
ὦ
παῖ, |
[27] |
γεγονέναι
καὶ
παλίμβολος.
οὐ
μὴν
|
ἀλλὰ |
τόν
γε
Χάρωνα
πάντες
ᾠόμεθα |
[12] |
Σωκράτης,
εἰ
μὴ
τὸ
δαιμόνιον
|
ἀλλὰ |
τὸν
πταρμὸν
αὑτῷ
σημαίνειν
ἔλεγεν· |
[7] |
γὰρ
οὖν’
εἶπεν
ὁ
Φειδόλαος·
|
ἀλλὰ |
τοῦτον
μέν,
ὅταν
ἥκῃ
πρὸς |
[12] |
πταρμὸν
μηδὲ
κληδόνα
τὸ
σημεῖον
|
ἀλλὰ |
τραγικῶς
πάνυ
(τὸ)
δαιμόνιον
ὠνόμαζεν. |
[1] |
τοῖς
μὲν
γὰρ
οὐκ
ἀκριβὴς
|
ἀλλὰ |
τύπῳ
τινὶ
γίγνεται
μόνον
ἡ
|
[18] |
καὶ
τὸ
ἱερεῖον
οὐ
δημόσιον
|
ἀλλὰ |
τῶν
κρατούντων
ἐστίν.
ἔτι
δὲ |
[3] |
γὰρ
ὅρον
ἕξειν
τὸ
ἔργον,
|
ἀλλὰ |
Φερένικον
μὲν
ἴσως
καὶ
Πελοπίδαν |
[24] |
ταῦτα
τὸν
θεὸν
οὐ
φίλορνιν
|
ἀλλὰ
|
φιλάνθρωπον
ἡγούμενοι.
καθάπερ
οὖν
ἀνὴρ |
[20] |
τὸ
Σωκράτους
δαιμόνιον
οὐκ
ὄψις
|
ἀλλὰ |
φωνῆς
τινος
αἴσθησις
ἢ
λόγου |
[14] |
αὑτοῦ
Λῦσις
ἀπέδωκε,
τά
τ´
|
ἄλλα |
καὶ
πενίαν
διδάξας
μὴ
δυσχεραίνειν. |
[20] |
Ἀγοραίῳ
καὶ
Μούσαις,
τὰ
δ´
|
ἄλλα |
μὴ
πολυπραγμονεῖν
περὶ
Σωκράτους,
ὡς |
[22] |
τῆς
γενέσεως.
αἱ
μὲν
γὰρ
|
ἄλλαι |
νῆσοι
θεοὺς
ἔχουσι·
σελήνη
δὲ |
[22] |
γὰρ
ὁ
Ἅιδης
ἀφαρπάζει
περιολισθανούσας,
|
ἄλλας |
δ´
ἀνακομίζεται
κάτωθεν
ἡ
σελήνη |
[22] |
καὶ
διακομίζεσθαι
πέραν
τοῦ
ῥεύματος,
|
ἄλλας |
δὲ
πολλὰς
ἐφέλκεσθαι
τῇ
σχεδὸν |
[33] |
τοῖς
Βοιωτῶν
ἔθεσιν
ἐξέτρεχον
πρὸς
|
ἀλλήλας |
καὶ
διεπυνθάνοντο
παρὰ
τῶν
ἀπαντώντων, |
[2] |
σκέλος
ἀναλαμβάνοντος
αὑτὸν
ἐντυγχάνειν
μὲν
|
ἀλλήλοις |
εἴ
του
δεήσειε,
φανερῶς
δὲ |
[20] |
βίᾳ
τὸν
λόγον
εἰσδεχομένης,
ὅταν
|
ἀλλήλοις |
ἐντυγχάνωμεν·
ὁ
δὲ
τοῦ
κρείττονος |
[7] |
πάθη
καταπραΰνοντας
ἀβλαβῶς
καὶ
ὠφελίμως
|
ἀλλήλοις |
συμφέρεσθαι.
~Μεταξὺ
δὲ
τοῦ
Σιμμίου |
[28] |
προελθόντας
ἐν
ὑπαίθρῳ
συμπλέκεσθαι
πρὸς
|
(ἀλλήλους) |
ἀσυντάκτους
καὶ
σποράδας
ἢ
μένειν |
[33] |
παρὰ
τὴν
πολύστυλον.
ἀσπασάμενοι
δ´
|
ἀλλήλους |
καὶ
συλλαλήσαντες
ἐχωροῦμεν
ἐπὶ
τὸ |
[20] |
οὐδ´
ὀνομάτων,
οἷς
χρώμενοι
πρὸς
|
ἀλλήλους |
οἱ
ἄνθρωποι
συμβόλοις
εἴδωλα
τῶν |
[20] |
ἡμῖν
παρίστατο
σκοπουμένοις
ἰδίᾳ
πρὸς
|
ἀλλήλους |
ὑπονοεῖν
μήποτε
τὸ
Σωκράτους
δαιμόνιον |
[29] |
εὐχόμεθα
τοῖς
θεοῖς
καὶ
παρεκαλοῦμεν
|
ἀλλήλους. |
~Ὥρα
μὲν
οὖν
ἦν
καθ´ |
[22] |
δὲ
λαμπομένας
μαλακῷ
πυρὶ
κατ´
|
ἀλλήλων |
ἐξαμειβούσας
ἄλλην
ἄλλοτε
χρόαν
ὥσπερ
|
[20] |
τῷ
γὰρ
ὄντι
τὰς
μὲν
|
ἀλλήλων
|
νοήσεις
οἷον
ὑπὸ
σκότῳ
διὰ |
[30] |
καὶ
τὸν
Ὑπάτην
ταχθέντες
ἐγγὺς
|
ἀλλήλων |
οἰκοῦντας
ἐν
ἱματίοις
ἐξῄεσαν
ἔχοντες |
[10] |
ἀθρόαι
βορβόρου
περίπλεαι
καὶ
κατ´
|
ἀλλήλων |
ὠθούμεναι
διὰ
πλῆθος,
ἐκτροπῆς
δὲ |
[22] |
μαλακῷ
πυρὶ
κατ´
ἀλλήλων
ἐξαμειβούσας
|
ἄλλην |
ἄλλοτε
χρόαν
ὥσπερ
βαφὴν
ἅμα |
[24] |
τῷ
προθυμουμένῳ·
προθυμεῖται
δ´
ἄλλος
|
ἄλλην |
ἀνασῴζειν
ἐγκελευόμενος,
ἡ
δὲ
συνακούει |
[16] |
ψυχὴν
ἤδη
κεκριμένην
ἀφεῖσθαι
πρὸς
|
ἄλλην |
γένεσιν
ἄλλῳ
δαίμονι
συλλαχοῦσαν.
καὶ |
[22] |
ἀποσφαλλόμεναι
φέρονται
κάτω
πάλιν
ἐπ´
|
ἄλλην |
γένεσιν,
ὡς
ὁρᾷς.
ἀλλ´
οὐδὲν |
[17] |
δυσχεροῦς
καὶ
ἀτόπου.
τῆς
γὰρ
|
ἄλλης |
νυκτὸς
ᾤμην
αὐτοῦ
τὴν
οἰκίαν
|
[2] |
ξένης
γεγονὼς
καὶ
πεπλανημένος
ἐν
|
ἀλλοδαποῖς
|
ἀνθρώποις
ὀλίγῳ
πρόσθεν
εἰς
Θήβας |
[26] |
Πελοπίδαν
καὶ
Θεόπομπον
ἐντυχόντες
ἀνελαμβάνομεν,
|
ἄλλοι |
δ´
ἄλλους·
ἐσχίσθησαν
γὰρ
εὐθὺς |
[1] |
δ´
Ἀρχίνου
παῖδες,
οἱ
δ´
|
ἄλλοι |
τῆς
ἑταιρίας
καὶ
αὐτοὶ
τῆς |
[22] |
αὐτῆς
σαρκὶ
μιχθῇ
καὶ
πάθεσιν,
|
ἀλλοιούμενον |
τρέπεται
καθ´
ἡδονὰς
καὶ
ἀλγηδόνας |
[7] |
ὁ
χρησμὸς
Δηλίοις
καὶ
τοῖς
|
ἄλλοις |
Ἕλλησι
παῦλαν
τῶν
παρόντων
κακῶν |
[18] |
μόλις
ἀφῖγμαι
πρὸς
ὑμᾶς,
ὅπως
|
ἄλλον |
ἐκπέμπητε
πρὸς
τοὺς
ἄνδρας,
ὡς |
[25] |
τοῖς
φίλοις,
καὶ
διαλαμβάνων
ἄλλος
|
ἄλλον |
ἐν
τῷ
συμπαλαίειν
τὰ
μὲν |
[9] |
ὀνείρατα
καὶ
φάσματα
καὶ
τοιοῦτον
|
ἄλλον |
ὄγκον
προϊστάμενοι
τῶν
ἐπὶ
νοῦν |
[24] |
ἀφίησι
τῷ
προθυμουμένῳ·
προθυμεῖται
δ´
|
ἄλλος |
ἄλλην
ἀνασῴζειν
ἐγκελευόμενος,
ἡ
δὲ |
[25] |
ἐνετυγχάνομεν
τοῖς
φίλοις,
καὶ
διαλαμβάνων
|
ἄλλος |
ἄλλον
ἐν
τῷ
συμπαλαίειν
τὰ |
[22] |
πυρὶ
κατ´
ἀλλήλων
ἐξαμειβούσας
ἄλλην
|
ἄλλοτε |
χρόαν
ὥσπερ
βαφὴν
ἅμα
τῷ |
[2] |
εἰς
τὸ
ἀνύποπτον
οὐκ
ὄντας
|
ἀλλοτρίους |
παντάπασι
τῆς
τοιαύτης
διατριβῆς.
καὶ |
[15] |
εἶπεν
ὁ
Ἐπαμεινώνδας,
ἀλλ´
ὥσπερ
|
ἄλλου |
τινὸς
ἐγὼ
καὶ
πλούτου
χάριν |
[32] |
τὴν
δεξιὰν
ἐνέβαλε
καὶ
τοὺς
|
ἄλλους |
ἀσπασάμενος
ἅμ´
ἵλεως
ἐξέπνευσε.
γενόμενοι |
[4] |
καὶ
Λεοντίδου
προκαταληφθέντων
οἶμαι
τοὺς
|
ἄλλους |
ἐκποδὼν
ἔσεσθαι
φεύγοντας
ἢ
μενεῖν |
[26] |
Θεόπομπον
ἐντυχόντες
ἀνελαμβάνομεν,
ἄλλοι
δ´
|
ἄλλους· |
ἐσχίσθησαν
γὰρ
εὐθὺς
ὑπερβάλλοντες
τὸν |
[32] |
θνήσκοντος,
ὥστε
μὴ
δύνασθαι
τοὺς
|
ἄλλους |
προσβοηθεῖν.
τέλος
δ´
ὁ
ἡμέτερος
|
[34] |
ἀγορᾶς
ἐσήμαινον
οἱ
δὲ
κατ´
|
ἄλλους |
τόπους,
πανταχόθεν
ἐκταράττοντες
τοὺς
ὑπεναντίους, |
[13] |
φυγὼν
ἐκεῖθεν
ἀνεσώθη
πρὸς
τοὺς
|
ἄλλους |
φίλους
ἤδη
πάλιν
ἀθροιζομένους
καὶ |
[16] |
κεκριμένην
ἀφεῖσθαι
πρὸς
ἄλλην
γένεσιν
|
ἄλλῳ |
δαίμονι
συλλαχοῦσαν.
καὶ
μέντοι
καὶ |
[4] |
τὴν
πάλην,
εἶτα
πόρρω
τῶν
|
ἄλλων |
ἀπαγαγὼν
ἐπυνθάνετο
περὶ
τῶν
φυγάδων, |
[22] |
φάναι
τῶν
ἄνω
μέτεστι
μικρόν·
|
ἄλλων |
γὰρ
θεῶν
ἐκεῖνα·
τὴν
δὲ |
[27] |
οὐ
γὰρ
ἀφίκετο
μετὰ
τῶν
|
ἄλλων |
εἰς
τὴν
οἰκίαν,
ἀλλ´
ὅλως |
[10] |
μείζονα
Σιμμίου
χρὴ
καὶ
τῶν
|
ἄλλων |
ἐκπυνθάνεσθαι
Σωκράτους
ἑταίρων·
ἐμοῦ
δὲ |
[11] |
παρ´
αὐτοῦ
καὶ
ὁ
παρ´
|
ἄλλων. |
ἑτέρου
μὲν
γὰρ
πταρόντος
ἐκ |
[33] |
μὲν
τὸν
Ἀμφίθεον,
εἶτα
τῶν
|
ἄλλων |
πρὸς
ὃν
ἕκαστος
ἐπιτηδείως
εἶχεν· |
[13] |
ἀδελφοῦ
παρ´
ἐμὲ
τῶν
δ´
|
ἄλλων |
ὡς
ἕκαστος
ἔτυχε
καὶ
γενομένης |
[29] |
εἴ
τις
εἰδὼς
ἀκριβῶς
ἐμήνυεν,
|
ἄλλως |
δ´
ὑποψίαν
ἢ
λόγον
ἄσημον |
[25] |
οὐδένα
μὴ
μεγάλης
ἀνάγκης
γενομένης,
|
ἄλλως |
δὲ
καὶ
πρὸς
τὸ
πλῆθος |
[17] |
Ὑπατόδωρος
ὁ
Ἐριάνθους,
χρηστὸς
μὲν
|
ἄλλως |
καὶ
(οἰκεῖος
ἀνὴρ
οὐδὲν
δὲ |
[16] |
ὡς
ἐπὶ
ξένης
ὁ
Λῦσις
|
ἄλλως |
κεκήδευται
καὶ
κινητέος
ἐστὶν
ἡμῖν |
[34] |
ὄντες,
ἐκπεπληγμένοι
δὲ
τὸν
κίνδυνον
|
ἄλλως |
προυφασίζοντο
Λυσανορίδαν
περιμένειν·
γὰρ
ἡ |
[22] |
ἡδονὰς
καὶ
ἀλγηδόνας
εἰς
τὸ
|
ἄλογον. |
μίγνυται
δ´
οὐ
πᾶσα
τὸν
|
[22] |
σκληρὸν
καὶ
ἄγριον
παρεχομέναις
τὸ
|
ἄλογον· |
τοὺς
δ´
ἄνω
καὶ
κάτω
|
[22] |
ὧδε·
ψυχὴ
πᾶσα
νοῦ
μετέσχεν,
|
ἄλογος |
δὲ
καὶ
ἄνους
οὐκ
ἔστιν, |
[22] |
γὰρ
σύνδεσμον
οἷα
χαλινὸν
τῷ
|
ἀλόγῳ |
τῆς
ψυχῆς
ἐμβεβλημένον,
ὅταν
ἀντισπάσῃ, |
[11] |
ἔτι
τούτων
Πυριλάμπης
ὁ
Ἀντιφῶντος
|
ἁλοὺς |
ἐν
τῇ
διώξει
περὶ
Δήλιον |
[33] |
ἐκ
τῶν
χαμευνῶν
ἄσμενοι
τὰς
|
ἁλύσεις |
ἐφέλκοντες,
οἱ
δὲ
τοὺς
πόδας
|
[14] |
ταύτῃ
μόνον
τὴν
οἰκίαν
ἐδεδίειν
|
ἁλώσιμον |
ὑπὸ
χρημάτων
εἶναι,
κατὰ
τὸ |
[32] |
ἐνέβαλε
καὶ
τοὺς
ἄλλους
ἀσπασάμενος
|
ἅμ´ |
ἵλεως
ἐξέπνευσε.
γενόμενοι
δ´
ἀπὸ |
[29] |
ἡ
πρόνοια
καὶ
τὸ
ἀσφαλές.
|
ἅμα |
δὲ
τὸν
Ἀρχίαν
ὑπολαβὼν
ἀπῆγεν |
[33] |
σοῦ;
τί
δὲ
κομίζεις
παράσημον;
|
ἅμα |
δὲ
τῷ
λόγῳ
ξυστὸν
ἱππικὸν |
[20] |
τούτων
ὄγκος
ἡσυχάζων
καὶ
κείμενος,
|
ἅμα |
δὲ
τῷ
τὴν
ψυχὴν
ἐν |
[4] |
ἐπὶ
τὰς
οἰκίας·
Ἀρχίου
γὰρ
|
ἅμα |
καὶ
Λεοντίδου
προκαταληφθέντων
οἶμαι
τοὺς
|
[18] |
ὑπόνοιαν
ἡ
πρᾶξις
λαβοῦσα
μόνον
|
ἅμα |
καὶ
φανήσεται
καὶ
κρατήσει.
δυσιερεῖν
|
[24] |
ἐγγὺς
ἤδη
παραθέοντες
καὶ
παρεμβαίνοντες
|
ἅμα |
καὶ
χειρὶ
καὶ
φωνῇ
βοηθοῦντες |
[34] |
βοηθεῖν
ἐλθόντας
εἰς
τὴν
ἀγοράν,
|
ἅμα |
πάντες
εὐθὺς
ἐπὶ
τὴν
ἐλευθερίαν
|
[22] |
τῶν
δὲ
ῥοθίων
τὰς
νήσους
|
ἅμα |
περιγινομένας
ἐπανάγειν·
οὐ
μὴν
εἰς |
[1] |
τοὺς
παρόντας,
εἰ
πρὸς
ἀκρόασιν
|
ἅμα |
πράξεων
καὶ
λόγων
τοσούτων
εὐκαίρως |
[32] |
ἐν
φωτὶ
καθορώμενος
ὑπὸ
τούτων
|
ἅμα |
τῆς
θύρας
ἀνοιγομένης
παίει
τὸν |
[10] |
τὴν
οἰκίαν
τὴν
Ἀνδοκίδου
βαδίζων
|
ἅμα |
τι
διερωτῶν
καὶ
διασείων
τὸν
|
[31] |
ἐξέκρουσε
τὴν
(ἐπιβο(
υ)
λὴν
|
ἅμα |
τὸ
ξίφος
ἀνέλκων,
διανιστάμενον
δὲ |
[22] |
ἄλλην
ἄλλοτε
χρόαν
ὥσπερ
βαφὴν
|
ἅμα |
τῷ
φωτὶ
ποικιλλομένῳ
κατὰ
τὰς |
[22] |
πλὴν
δόξαι
γε
τῆς
κεφαλῆς
|
ἅμα |
ψόφῳ
προσπεσόντι
πληγείσης
τὰς
ῥαφὰς |
[7] |
ὀλιγωροῦσι
παιδείας
οἷον
ἐφυβρίζοντα
τὴν
|
ἀμαθίαν |
ἡμῶν
καὶ
κελεύοντα
γεωμετρίας
ἅπτεσθαι |
[15] |
μηδεμίαν
ἢ
καὶ
τοὺς
διδόντας
|
ἁμαρτάνειν |
πάντως
καὶ
τοὺς
λαμβάνοντας;
οὐδαμῶς’ |
[22] |
τῶν
παθῶν
καὶ
συνεφελκομένους
τοῖς
|
ἁμαρτήμασιν, |
εἶτα
πάλιν
ἀντιτείνοντας
καὶ
βιαζομένους. |
[22] |
τὴν
λεγομένην
μεταμέλειαν
ἐπάγειν
ταῖς
|
ἁμαρτίαις |
καὶ
τὴν
ἐπὶ
ταῖς
ἡδοναῖς, |
[22] |
ὥσπερ
ἱστίον
ἐκπεταννύμενον,
ἔπειτα
κατακούειν
|
ἀμαυρῶς |
ῥοίζου
τινὸς
ὑπὲρ
κεφαλῆς
περιελαυνομένου
|
[7] |
οὐ
γάρ
τοι
φαύλης
οὐδ´
|
ἀμβλὺ |
διανοίας
ὁρώσης
ἄκρως
δὲ
τὰς |
[3] |
πεπαιδεῦσθαι
πρὸς
ἀρετὴν
ἀξιῶν
διαφέρειν
|
ἀμβλύς |
ἐστι
καὶ
ἀπρόθυμος
τοῦτον
ἤ |
[21] |
ὁμοιότερ´
ἢ
λόγοις
ὄντα
σιωπᾶν
|
ἄμεινον. |
μηδαμῶς’
εἶπεν
ὁ
Θεόκριτος,
ἀλλὰ |
[10] |
μηδαμοῦ
προλείπει
τὸν
ἄνδρα
μηδ´
|
ἀμελεῖ |
τὸ
θεῖον
αὐτοῦ.
~Καὶ
ὁ |
[5] |
ἀλλ´
οὐδ´
αὐτοῖς’
ἔφη
Λακεδαιμονίοις
|
ἀμήνιτον |
ἔοικεν
εἶναι
τὸ
δαιμόνιον,
ὡς |
[15] |
τοῦ
στεφάνου
πρὸς
τὸν
ἀντίπαλον
|
ἅμιλλαν, |
ἄσκησιν
δὲ
τὴν
ἐπὶ
τοῦτο |
[24] |
ὅταν
ἐγγὺς
ἤδη
τῆς
ἐλπίδος
|
ἁμιλλωμένους |
καὶ
ψαύοντας
ὁρῶσιν.
οὐ
γὰρ |
[30] |
καὶ
χιτώνια
τῶν
γυναικεί
ων
|
ἀμπεχόμενοι, |
μεθύοντας
ἀπομιμούμενοι
κώμῳ
χρωμένους
μετὰ |
[13] |
τοῦ
ἤθους
ὑποφαίνοντα
καὶ
σεμνῶς
|
ἀμπεχόμενον
|
τὸ
σῶμα.
καθίσαντος
οὖν
ἐκείνου |
[22] |
καὶ
θορύβους
ἐκ
βάθους
πόρρωθεν
|
(ἀμυδροὺς |
ἀναπεμπομένους
οἷς
οὐ
μετρίως
αὐτὸς
|
[32] |
σπασάμενος
τὸ
ἐγχειρίδιον
ὥρμησε
πρὸς
|
ἄμυναν, |
ἄδικος
μὲν
ἀνὴρ
καὶ
τυραννικὸς |
[31] |
τῶν
δὲ
θεραπόντων
ὀλίγους
τολμήσαντας
|
ἀμύνασθαι |
διεφθείραμεν
ἡμεῖς,
τοὺς
δ´
ἡσυχίαν |
[27] |
ἐχθίστοις
ἀνάνδρως
καὶ
ἀκλεῶς,
ἀλλ´
|
ἀμύνασθε |
τὰς
ψυχὰς
ἀηττήτους
τῇ
πατρίδι |
[14] |
φίλην
καὶ
ἀγαθὴν
κουροτρόφον‘
ἀλλ´
|
ἄμυνε· |
σὸς
γὰρ
ὁ
λόγος.
καὶ |
[31] |
μὲν
Χάρων
παρὰ
τὸν
τράχηλον,
|
ἀμυνόμενον |
δὲ
τοῖς
παρακειμένοις
ἐκπώμασιν
ὁ |
[17] |
ὅταν
οἱ
Σπαρτιατῶν
ἡγεμόνες
καλῶσιν;
|
Ἀμφίθεον |
δὲ
σήμερον,
ὡς
πυνθάνομαι,
μέλλουσιν |
[33] |
ἐκαλοῦμεν
ὀνομαστὶ
πρῶτον
μὲν
τὸν
|
Ἀμφίθεον, |
εἶτα
τῶν
ἄλλων
πρὸς
ὃν |
[33] |
σε
ταχέως
ἄγειν
ἐπ´
αὐτοὺς
|
Ἀμφίθεον. |
ὁ
δ´
ὁρῶν
καὶ
τῆς |
[25] |
γὰρ
Φυλλίδας
δεδιὼς
μὴ
τὸν
|
Ἀμφίθεον |
προανέλωσιν,
εὐθὺς
ἀπὸ
τῆς
Λυσανορίδου |
[4] |
ἐντυγχάνει
γὰρ
ἰδίᾳ
Λεοντίδῃ
περὶ
|
Ἀμφιθέου
|
παραιτούμενος
(μεῖναι)
αὐτὸν
διαπράξασθαι
φυγὴν
|
[4] |
τῆς
ὁδοῦ
μικρὸν
ὑπὸ
τὸ
|
Ἄμφιον, |
ὥσθ´
ἡμᾶς
ἀγωνιᾶν,
μή
τις
|
[7] |
βασιλεύοντι
γραμματικῆς,
ἣν
Ἡρακλέα
τὸν
|
Ἀμφιτρύωνος |
ἐκμαθεῖν,
ὑφηγεῖσθαι
μέντοι
καὶ
παραινεῖν |
[13] |
λαμβάνοντος
ἢ
τοῦ
διδόντος
ἐξ
|
ἀμφοῖν |
τελειοῦται
πρὸς
τὸ
καλόν,
ὁ |
[5] |
χαλκοῦν
οὐ
μέγα
καὶ
δύ´
|
ἀμφορεῖς |
κεραμεοῖ
γῆν
ἔχοντες
ἐντὸς
ὑπὸ
|
[6] |
παῖδας
ἐνδημοῦντας
εὑρήσει.
καὶ
τίς
|
ἄν’ |
εἶπον
ὁ
ξένος
εἴη;
περιττῷ |
[15] |
παρὰ
τοῦ
δικαίως
διδόντος;
οὐκ
|
ἄν’ |
ἔφη
γένοιτο.
δυεῖν
ἄρα
φίλων, |
[15] |
τῦφόν
τινα
διωθεῖται.
καὶ
τίς
|
ἄν’ |
ἔφη
λόγος
ἀπείργοι
τὴν
ἐκ |
[3] |
ὑπισχνούμενον
τὸ
νόσημα
παύσειν
εὐγνωμονοίης
|
ἄν, |
οἶμαι,
τέμνειν
ἢ
ἀποκάειν
βιαζόμενος |
[4] |
ἢ
μενεῖν
μεθ´
ἡσυχίας
ἀγαπῶντας
|
ἄν |
τις
διδῷ
τὴν
ἀσφάλειαν.
οὕτως’ |
[20] |
προσπῖπτον
οὐ
φθόγγον
ἀλλὰ
λόγον
|
ἄν |
τις
εἰκάσειε
δαίμονος
ἄνευ
φωνῆς
|
[20] |
μακρῷ
πάντων
ὀργάνων
εὐστροφώτατόν
ἐστιν,
|
ἄν |
τις
κατὰ
λόγον
ἅπτηται,
ῥοπὴν |
[12] |
τῶν
ἱστορικῶν
τούτων
ἕκαστον,
ἡδὺς
|
ἄν, |
ὦ
φίλε,
γέλως
σοι
τοῦ |
[29] |
τὴν
πρᾶξιν
οὐδενός·
οὐ
γὰρ
|
ἂν |
ἀγνοεῖν
τὴν
οἰκίαν
αὐτούς,
εἴ |
[24] |
ὀλίγων
ἀνθρώπων
κοσμοῦσι
βίον,
οὓς
|
ἂν |
ἄκρως
μακαρίους
τε
καὶ
θείους |
[12] |
νοῦν
ἔχων
ἄνθρωπος
ἐκ
τούτων
|
(ἂν) |
ἀποφαίνεταί
τι
περὶ
τῶν
ἀδήλων, |
[22] |
ἄνους
οὐκ
ἔστιν,
ἀλλ´
ὅσον
|
ἂν |
αὐτῆς
σαρκὶ
μιχθῇ
καὶ
πάθεσιν, |
[15] |
οὐ
καλῶς
εἴληφεν;
ἢ
γένοιτ´
|
ἂν
|
δικαιοτέρα
χρημάτων
λῆψις
τῆς
παρὰ |
[1] |
εὐγνώμονα
καὶ
φίλον
ἑταῖρον
δόξειεν
|
ἂν |
ἐγείρειν
τὸ
κατὰ
Βοιωτῶν
ἀρχαῖον |
[20] |
θαυμαστὸν
ἡγοῦνται
καὶ
ἄπιστον·
ὥσπερ
|
ἂν |
εἴ
τις
οἴοιτο
τὸν
μουσικὸν |
[2] |
παρελθόντες,
ὃς
παρέξει,
γνωσόμενος,
ὡς
|
ἂν |
εἰδότες
εὐθὺς
ἐκεῖ
βαδίζοιεν.
ἀπορουμένων |
[15] |
καὶ
καθάπερ
ἀθλητικῆς
ἔργον
μὲν
|
ἂν |
εἴποις
τὴν
ὑπὲρ
τοῦ
στεφάνου |
[1] |
σοῦ
παρόντος,
ὡς
ἐμοῦ
μηδ´
|
ἂν |
εἰς
Θήβας
ἐπὶ
τούτῳ
κατοκνήσαντος |
[11] |
σφοδρότητα
φαίνονται
πρὸς
ἅπαν,
ὡς
|
ἂν |
ἐξ
ὀρθῆς
καὶ
ἰσχυρᾶς
ἀφειμέναι
|
[20] |
γὰρ
αὐτὸν
ἐκέλευσεν
ὅ
τι
|
ἂν |
ἐπὶ
νοῦν
ἴῃ
πράττειν,
καὶ |
[5] |
Γοργίδου
καὶ
Πλάτωνος,
ὧν
οὐδ´
|
ἂν |
ἐπιχειρήσειαν
ἐκπυνθάνεσθαι
δεδιότες
τοὺς
ἄνδρας· |
[5] |
ἀλλὰ
περὶ
τούτων
μὲν
ἴσως
|
(ἂν |
ἔχοι
τι
καὶ
Σιμμίας
ἡμῖν |
[28] |
καὶ
παραθαρρύνων.
ἔτι
δὲ
μᾶλλον
|
ἂν |
ἠγάσω
τοῦ
παιδὸς
αὐτοῦ
τὴν |
[23] |
τοῦ
Τιμάρχου
διήλθομεν·
αὐτοῦ
γὰρ
|
ἂν |
ἡδέως
ἐκείνου
πυθέσθαι
καὶ
προσανακρῖναι |
[24] |
καὶ
τυγχάνειν
λιμένος.
ἥτις
δ´
|
ἂν |
ἤδη
διὰ
μυρίων
γενέσεων
ἠγωνισμένη |
[14] |
καὶ
στέργει
τὰ
παρόντα,
τίς
|
ἂν |
ἡμῖν
γένοιτο
τῶν
χρημάτων
διάθεσις
|
[11] |
ἢ
κελεῦον
ἔλεγε·
τύφου
γὰρ
|
ἂν
|
ἦν
τινος,
ὦ
φίλε,
κενοῦ |
[20] |
κινεῖ
λόγος
ἀπραγμόνως,
οὕτως
οὐκ
|
ἂν |
οἶμαι
δυσπείστως
ἔχοιμεν
ὑπὸ
νοῦ
|
[22] |
κρατοῦντος
καὶ
ἄρχοντος
ἐπιστομιζομένης,
μέχρι
|
ἂν |
οὕτω
κολαζομένη
πειθήνιος
γένηται
καὶ |
[14] |
οἴκοι
τὸν
πλοῦτον·
ἄχαρις
γὰρ
|
ἂν |
οὕτως
ἡ
χάρις
καὶ
ἄτιμος |
[18] |
ὑμῖν
τἀληθῆ
λέγειν)
εἰ
καταλάβοις
|
ἂν |
τὸν
ἄνθρωπον
ἵππῳ
χρώμενον
τῶν |
[12] |
(τὸ)
δαιμόνιον
ὠνόμαζεν.
ἐγὼ
γὰρ
|
ἂν |
τοὐναντίον
ἐθαύμαζον
ἀνδρὸς
ἄκρου
διαλέγεσθαι |
[1] |
(ΚΑΦΕΙΣΙΑΣ)
Εὖ
λέγεις.
ἀλλὰ
τίς
|
ἂν |
ὑμῖν
μέτριος
ἀρχὴ
γένοιτο
τῆς |
[14] |
φιλίαν
καὶ
εἰρήνην
εὗρες,
οὐκ
|
ἂν |
ᾤου
δεῖν
ἐκεῖνα
διδόναι
καὶ |
[22] |
κεφαλῆς
περιελαυνομένου
φωνὴν
ἡδεῖαν
ἱέντος.
|
ἀναβλέψας |
δὲ
τὴν
μὲν
γῆν
οὐδαμοῦ |
[19] |
τὸ
τάχος,
ὡς
οὐκ
οὔσης
|
ἀναβολῆς, |
εἰς
ἀγωνίαν
ὑπηγόμεθα
καὶ
φόβον. |
[15] |
τὸ
σῶμα
βλαστάνουσαι
πρὸς
τὰς
|
ἀναγκαίας |
ἡδονάς,
αἱ
δ´
ἐπήλυδες,
αἳ |
[15] |
ταπεινοῦσι
τὴν
ψυχὴν
ἐρρωμενέστερον
τῶν
|
ἀναγκαίων. |
ἔθει
δὲ
καὶ
μελέτῃ
πολὺ |
[27] |
ἡλικίαν,
ὦ
παῖ,
γευόμενος
ἄθλων
|
ἀναγκαίων |
καὶ
κινδύνευε
μετὰ
πολλῶν
καὶ |
[20] |
τῷ
σώματι
(μὴ)
μικρὰ
τῶν
|
ἀναγκαίων
|
χάριν
καταμιγνὺς
αὑτόν,
εὐαφὴς
ἦν |
[25] |
πολιτῶν
ἄκριτον
οὐδένα
μὴ
μεγάλης
|
ἀνάγκης |
γενομένης,
ἄλλως
δὲ
καὶ
πρὸς |
[22] |
δὲ
συνδέσμων
ἑκάστου
Μοῖρα
κλειδοῦχος
|
Ἀνάγκης |
θυγάτηρ
κάθηται,
τοῦ
μὲν
πρώτου |
[11] |
οὐχὶ
τῆς
κοινῆς
μόριόν
τι
|
ἀνάγκης |
τὸν
ἄνδρα
πείρᾳ
βεβαιωσάμενον
ἐν |
[23] |
συμβάλλεται
γνώμην
ἀπὸ
τῶν
αὐτῶν
|
ἀναγόμενος |
ἡμῖν;
καὶ
ὁ
πατὴρ
μειδιάσας |
[22] |
ἐκ
δεσμοῦ
σπαραττομένους,
δυσπειθέσι
καὶ
|
ἀναγώγοις |
δι´
ἀπαιδευσίαν
ζυγομαχεῖν
ἤθεσι,
πῆ |
[5] |
ἐκεῖθεν
οἷός
ἐστι
τὸν
Δίρκης
|
ἀναζητεῖν |
τάφον
ἄγνωστον
ὄντα
τοῖς
Θηβαίοις
|
[16] |
Ἐπαμεινώνδᾳ
προσέβλεψεν,
οἷον
ἐξ
ὑπαρχῆς
|
ἀναθεώμενος |
αὐτοῦ
τὴν
φύσιν
καὶ
τὸ |
[11] |
ἔλυσε
τὴν
ἀπορίαν
τῆς
ἰσότητος
|
ἀναιρεθείσης, |
ὥστε
κίνησιν
γίγνεσθαι
καὶ
ὁρμήν. |
[20] |
ῥώμην
καταμαθεῖν
δίδωσιν·
ὀστᾶ
γὰρ
|
ἀναίσθητα |
καὶ
νεῦρα
καὶ
σάρκες
ὑγρῶν
|
[3] |
κελεύει
φόνου
καθαρὸν
ὄντα
καὶ
|
ἀναίτιον |
ἐφεστάναι
τοῖς
καιροῖς
μετὰ
τοῦ |
[25] |
ἁρμόζειν
τὸ
Θηβαίων
εἶναί
τινας
|
ἀναιτίους |
καὶ
καθαροὺς
τῶν
πεπραγμένων,
οἳ |
[16] |
ὁδηγηθεὶς
ἑσπέρας
ἤδη
χοὰς
ἐχεόμην
|
ἀνακαλούμενος |
τὴν
Λύσιδος
ψυχὴν
κατελθεῖν
ἀποθεσπίσουσαν |
[24] |
λόγον
ὥσπερ
ἱερὸν
καὶ
ἄσυλον
|
ἀνακεῖσθαί |
φημι
τῷ
θεῷ
χρῆναι·
θαυμάζω
|
[26] |
πολλῶν
τάχιον
εἰς
τὰς
οἰκίας
|
ἀνακεχωρηκότων |
ἡμεῖς
μὲν
τοὺς
περὶ
Δαμοκλείδαν |
[22] |
οὐχ
ἡσυχάζοντος
ἀλλ´
ἐκταραττομένου
καὶ
|
ἀνακλύζοντος |
πολλάκις·
ὅθεν
ἀκούεσθαι
μυρίας
μὲν |
[17] |
τὴν
Ἱπποσθενείδου
μαλακίαν
δεόμενος
μὴ
|
ἀνακοινοῦσθαι
|
μηδὲ
παραλαμβάνειν
εἰς
τὴν
πρᾶξιν’ |
[22] |
Ἅιδης
ἀφαρπάζει
περιολισθανούσας,
ἄλλας
δ´
|
ἀνακομίζεται |
κάτωθεν
ἡ
σελήνη
προσνηχομένας,
αἷς |
[22] |
ποταμοὺς
δεχομένας,
ὥστ´
ἐπὶ
πλεῖστον
|
ἀνακοπτομένην |
κοχλάζειν
καὶ
ἀπολευκαίνεσθαι
τὴν
γλαυκότητα. |
[17] |
δὲ
σήμερον,
ὡς
πυνθάνομαι,
μέλλουσιν
|
ἀνακρίναντες, |
ὅταν
Ἀρχίας
ἐπανέλθῃ,
διαφθερεῖν.
οὐ |
[4] |
ἢ
μήνυσις
αὐτοῖς,
περὶ
ἧς
|
ἀνακρίνουσι
|
τὸν
Θεόκριτον.
ἐν
τούτῳ
δὲ |
[2] |
τινος
πληγῆς
περὶ
τὸ
σκέλος
|
ἀναλαμβάνοντος |
αὑτὸν
ἐντυγχάνειν
μὲν
ἀλλήλοις
εἴ |
[22] |
ὁρᾶν
νόμιζε,
τοὺς
δ´
οἷον
|
ἀναλάμποντας |
πάλιν
καὶ
ἀναφαινομένους
κάτωθεν,
ἀχλύν |
[12] |
ἀπιστοίη
ἄνδρα
γραμματικὸν
ἐκ
τούτων
|
ἀναλέγεσθαι |
πολέμους
μεγάλους,
οἳ
τοῖς
πάλαι |
[7] |
πρὸς
ἑαυτὸν
δὲ
τρεῖς
ἡμέρας
|
ἀναλεξάμενος |
βιβλίων
τῶν
παλαιῶν
παντοδαποὺς
(χαρακτῆρας |
[7] |
στερεὸν
ὀκταπλάσιον
ἀπεργασάμενοι
δι´
ἀπειρίαν
|
ἀναλογίας |
ἣν
τὸ
μήκει
διπλάσιον
παρέχεται) |
[7] |
ἔργον
εἶναι
(καὶ)
δυεῖν
μέσων
|
ἀνάλογον |
λῆψιν,
ᾗ
μόνῃ
διπλασιάζεται
σχῆμα |
[7] |
ἀνασκευασάμενος.
καὶ
ὁ
Σιμμίας
εὐθὺς
|
ἀναμνησθείς |
οὐκ
οἶδ´’
ἔφη
τὸν
πίνακα
|
[27] |
τὰ
σώματα
διαφθεῖραι
τοῖς
ἐχθίστοις
|
ἀνάνδρως |
καὶ
ἀκλεῶς,
ἀλλ´
ἀμύνασθε
τὰς
|
[22] |
θορύβους
ἐκ
βάθους
πόρρωθεν
(ἀμυδροὺς
|
ἀναπεμπομένους |
οἷς
οὐ
μετρίως
αὐτὸς
ἐκπεπλῆχθαι. |
[9] |
δὲ
καὶ
μύθων
καὶ
δεισιδαιμονίας
|
ἀνάπλεω |
φιλοσοφίαν
ἀπὸ
Πυθαγόρου
Ἐμπεδοκλέους
δεξάμενος
|
[13] |
ὁ
Λεοντῖνος
ἐκ
τῆς
Ἑλλάδος
|
ἀναπλέων |
εἰς
Σικελίαν
ἀπήγγελλε
τοῖς
περὶ |
[22] |
καὶ
καθαρὸν
ἀσμένη,
πρῶτον
μὲν
|
ἀναπνεῦσαι |
τότε
δοκεῖν
διὰ
χρόνου
συχνοῦ |
[17] |
μυκᾶσθαι
καὶ
ἀφιέναι
φωνάς
τινας
|
ἀνάρθρους, |
τέλος
δὲ
πῦρ
λάμψαι
πολὺ |
[22] |
μεταβολάς.
φαίνεσθαι
δὲ
πλήθει
μὲν
|
ἀναρίθμους |
μεγέθει
δ´
ὑπερφυεῖς,
οὐκ
ἴσας |
[20] |
οὐ
συνορῶσι,
τὴν
ἐν
αὐτοῖς
|
ἀναρμοστίαν |
καὶ
ταραχήν,
ἧς
ἀπήλλακτο
Σωκράτης |
[7] |
ἔλαβεν
Ἀγησίλαος
τὸν
Ἀλκμήνης
τάφον
|
ἀνασκευασάμενος. |
καὶ
ὁ
Σιμμίας
εὐθὺς
ἀναμνησθείς |
[25] |
τύχῃ’
εἶπε
διαλεγέσθω’
καὶ
προῆγεν
|
ἀναστὰς |
εἰς
τὸ
ἐπικάμπειον
τῆς
στοᾶς. |
[20] |
αὐτὸ
κινῆσαι
τὴν
ὁρμὴν
ὅλος
|
ἀναστὰς |
καὶ
συνταθεὶς
πᾶσι
τοῖς
μέρεσιν |
[22] |
κατεφαίνετο·
δύο
δ´
αὐτὴν
ἔχειν
|
ἀναστομώσεις |
πυρὸς
ἐμβάλλοντας
ἐναντίους
ποταμοὺς
δεχομένας, |
[17] |
ἄνδρας
ἤδη
καθ´
ὁδὸν
ὄντας,
|
ἀναστρέφειν |
κελεύσας
καὶ
μὴ
κατατεῖναι
σήμερον, |
[10] |
προσέσχεν
αὑτῷ
συχνὸν
χρόνον,
εἶτ´
|
ἀναστρέψας |
ἐπορεύετο
τὴν
διὰ
τῶν
κιβωτοποιῶν |
[18] |
πόλει
λέγεις
ἐξ
οἰκίας
φίλης
|
ἀνασχεῖν, |
καπνῷ
δὲ
συμμελανθῆναι
τὸ
τῶν |
[5] |
μήνιμα
τοῦ
τάφου
τοῦτο
περιελθεῖν
|
ἀνασχομένους
|
ὀρυττόμενον’
καὶ
ὁ
Θεόκριτος
μικρὸν |
[24] |
προθυμουμένῳ·
προθυμεῖται
δ´
ἄλλος
ἄλλην
|
ἀνασῴζειν |
ἐγκελευόμενος,
ἡ
δὲ
συνακούει
διὰ
|
[24] |
καὶ
χειρὶ
καὶ
φωνῇ
βοηθοῦντες
|
ἀνασῴζουσιν, |
οὗτος,
ὦ
τοῦ
δαιμονίου
ὁ |
[22] |
εἰς
σῶμα,
καὶ
δι´
ὅλων
|
ἀναταραχθεῖσαι |
τὸ
σύμπαν
ὑπὸ
παθῶν
διαφέρονται
|
[15] |
ἔξεστιν
ἀνέδην
εἰς
τὸ
κερδαίνειν
|
ἀνατεθραμμένον |
ὅταν
σπαργᾷ
περὶ
τάς
ἀδικους |
[22] |
σχίζουσα
τῇ
κορυφῇ
τὸ
φῶς·
|
ἀνατείνουσα |
δ´,
ὡς
ὁρᾷς,
ἐκ
τοῦ |
[11] |
τύχοι
θορυβούμενον
ἐκ
τῶν
πράξεων
|
ἀνατρέπεσθαι |
καὶ
προΐεσθαι
τὸ
δεδογμένον.
αἱ |
[32] |
τὴν
θύραν,
ἐμπεσόντες
ἀθρόοι
καὶ
|
ἀνατρέψαντες |
τὸν
ἄνθρωπον
ἵεντο
δρόμῳ
διὰ |
[17] |
μηδὲ
τὴν
προπέτειαν
εὐτολμίαν
οἰόμενος
|
ἀνατρέψῃς |
καὶ
ἡμᾶς
καὶ
τὴν
πόλιν, |
[22] |
δ´
οἷον
ἀναλάμποντας
πάλιν
καὶ
|
ἀναφαινομένους
|
κάτωθεν,
ἀχλύν
τινα
καὶ
ζόφον |
[20] |
τὴν
ἀντήχησιν,
ὅταν
ἐκ
βάθους
|
ἀναφερόμεναι |
προσπέσωσι,
τὰ
δ´
ἄλλ´
ἀδήλως |
[34] |
ἀλλὰ
πανταχόθεν
ψόφων
καὶ
θορύβων
|
ἀναφερομένων, |
καταβαίνειν
μὲν
οὐ
διενοοῦντο,
καίπερ |
[29] |
κἀγὼ
μικρὸν
ὥσπερ
ἐκ
πληγῆς
|
ἀναφέρων |
τὴν
διάνοιαν
ἐλογιζόμην
λόγον
εἶναι |
[30] |
τοὺς
περὶ
Ἀρχίαν
καὶ
Φίλιππον
|
ἀναχωρήσαντος |
οἴκαδε
καὶ
διασκευάζοντος
ἡμᾶς
ἐπὶ |
[22] |
μεθιέναι
τὴν
ψυχήν.
ὡς
δ´
|
ἀναχωροῦσα |
κατεμίγνυτο
πρὸς
ἀέρα
διαυγῆ
καὶ |
[10] |
Σωκράτης
καὶ
τὴν
οἰκίαν
τὴν
|
Ἀνδοκίδου |
βαδίζων
ἅμα
τι
διερωτῶν
καὶ |
[8] |
βουλόμενος
ὑμῖν
γνωρίσαι
τὸν
ξένον,
|
ἄνδρα |
γενναῖον
μὲν
αὐτὸν
ὄντα
μετὰ |
[12] |
καὶ
φαῦλα
τὴν
μορφὴν
ἀπιστοίη
|
ἄνδρα |
γραμματικὸν
ἐκ
τούτων
ἀναλέγεσθαι
πολέμους |
[14] |
κατάρχειν,
ὅτι
μοναρχίας
ὢν
ἐραστὴς
|
ἄνδρα |
δημότην
ἐλευθέρας
καὶ
αὐτονόμου
(πόλεως |
[9] |
εἶπεν
ὡς
ἔργον
ἐστὶν
εὑρεῖν
|
ἄνδρα
|
καθαρεύοντα
τύφου
καὶ
δεισιδαιμονίας.
οἱ |
[8] |
πάνυ
θαυμαστόν
γε
λέγεις’
εἶπεν
|
ἄνδρα |
καὶ
φιλοσοφίας
ἄξιον·
ἀλλὰ
τίς |
[11] |
ἀληθείας
καὶ
ἁπλότητος
οἷς
τὸν
|
ἄνδρα |
μέγαν
ὡς
ἀληθῶς
καὶ
διαφέροντα |
[10] |
θαυμάζοντας,
εἰ
μηδαμοῦ
προλείπει
τὸν
|
ἄνδρα |
μηδ´
ἀμελεῖ
τὸ
θεῖον
αὐτοῦ. |
[11] |
κοινῆς
μόριόν
τι
ἀνάγκης
τὸν
|
ἄνδρα |
πείρᾳ
βεβαιωσάμενον
ἐν
τοῖς
ἀδήλοις |
[18] |
εἰς
ἅπαντας
οἶδ´’
ἔφη
τοὺς
|
ἄνδρας |
ἀκριβῶς,
Ἱπποσθενείδα,
καί
σε
μήτε |
[33] |
αἱ
δ´
ἀνευροῦσαι
πατέρας
ἢ
|
ἄνδρας
|
αὑτῶν
ἠκολούθουν,
οὐδεὶς
δ´
ἐκώλυε· |
[18] |
τὸν
Ἱπποσθενείδαν
τίνα
πρὸς
τοὺς
|
ἄνδρας |
ἐξαπέστειλας;
εἰ
γὰρ
οὐ
πολὺ |
[17] |
σπεύδομεν
κατάγειν
φίλους
καὶ
οἰκείους
|
ἄνδρας |
ἐπὶ
προῦπτον
ὄλεθρον
καὶ
τοῦτο |
[1] |
(ΑΡΧΙΔΑΜΟΣ)
Ἀγνοεῖς,
ὦ
Καφισία,
τοὺς
|
ἄνδρας; |
ἦ
μὴν
ἄξιον
εἰδέναι
πατέρων |
[17] |
διακεκώλυκας
ἐκπέμψας
ἱππέα
πρὸς
τοὺς
|
ἄνδρας |
ἤδη
καθ´
ὁδὸν
ὄντας,
ἀναστρέφειν |
[17] |
ἀσφαλῶς,
εἴπερ
εἵμαρται,
κατελθεῖν
τοὺς
|
ἄνδρας’ |
καὶ
ὁ
Φυλλίδας
παροξυνόμενος
εἰπέ |
[5] |
ἂν
ἐπιχειρήσειαν
ἐκπυνθάνεσθαι
δεδιότες
τοὺς
|
ἄνδρας· |
οἱ
δὲ
νῦν
ἄρχοντες
ἐν |
[18] |
ὅπως
ἄλλον
ἐκπέμπητε
πρὸς
τοὺς
|
ἄνδρας, |
ὡς
ἐμοῦ
παντάπασιν
ἐκστατικῶς
ἐν |
[9] |
νοῦν
ἰόντων.
(ὃ
πολιτικοῖς
μὲν
|
ἀνδράσι |
καὶ
πρὸς
αὐθάδη
καὶ
ἀκόλαστον
|
[23] |
γὰρ
πάνυ
καὶ
προσήκουσα
θείοις
|
ἀνδράσι. |
τί
δ´’
εἶπεν
Ἐπαμεινώνδας
οὐ |
[20] |
ἐνσημαίνεται
τοῖς
θείοις
καὶ
περιττοῖς
|
ἀνδράσι
|
τὸν
τοῦ
νοήσαντος
λόγον.
ὥσπερ |
[18] |
ἐπὶ
τοῦ
ὄρους
ἀπαντῆσαι
τοῖς
|
ἀνδράσιν, |
εἰσῆλθον
οἴκαδε
ληψόμενος
τὸν
ἵππον, |
[32] |
οὐ
παρακινδυνεύοντας
εἰς
χεῖρας
ἐλθεῖν
|
ἀνδράσιν |
ἐπιφανεστάτοις
τῶν
πολιτῶν
καὶ
κατ´ |
[4] |
ἐν
οἴνῳ
καὶ
μέθῃ
τοῖς
|
ἀνδράσιν |
εὐχείρωτον.
ἄριστα
μὲν
οὖν,
εἶπον |
[27] |
ἡμῶν·
τὸ
δὲ
λοιπόν,
ὦ
|
ἄνδρες |
ἀγαθοί,
πρὸς
τὸ
συμπεσὸν
ἀντιτάξασθε, |
[27] |
τῶν
ὁμηλίκων,
οὗτος,
εἶπεν
ὦ
|
ἄνδρες, |
ἐμοὶ
μόνος
ἐστὶ
καὶ
ἀγαπητός, |
[29] |
πίνοντες
τυγχάνουσιν.
ἀλλὰ
μὴ
μέλλωμεν,
|
ἄνδρες, |
ἔφη,
προσευξάμενοι
δὲ
τοῖς
θεοῖς |
[13] |
ὦ
Σιμμία,
ὄνομα
μὲν
τῷ
|
ἀνδρί, |
γένος
δὲ
Κροτωνιάτης
τῶν
ἐκεῖ |
[15] |
καὶ
χαλεπῶς
τοῦ
πλεονεκτεῖν
ἀπεχόμενον.
|
ἀνδρὶ |
δὲ
μὴ
φίλων
προϊεμένῳ
χάρισι |
[29] |
πρὸς
αὐτὸν
ὅτι
ζῶντος
μὲν
|
Ἀνδροκλείδου |
πολλάκις
ἐπίσταμαι
φήμας
τοιαύτας
ῥυείσας |
[12] |
ἐγὼ
γὰρ
ἂν
τοὐναντίον
ἐθαύμαζον
|
ἀνδρὸς |
ἄκρου
διαλέγεσθαι
καὶ
κρατεῖν
ὀνομάτων, |
[12] |
σέ,
ὦ
Πολύμνι,
θαυμάζοντα
Σωκράτους
|
ἀνδρὸς |
ἀτυφίᾳ
καὶ
ἀφελείᾳ
μάλιστα
δὴ |
[13] |
μὲν
ὁ
Ἄρκεσος
πόθῳ
τοῦ
|
ἀνδρὸς |
αὐτὸς
ὡς
εἶχε
πλεῦσαι,
κομιδῇ |
[11] |
πρὸς
τὸ
δεινόν,
οὐκ
ἔστιν
|
ἀνδρὸς |
ἐκ
κληδόνων
ἢ
πταρμῶν
μεταβαλλομένην
|
[13] |
ἡδὺ
καὶ
διαμαρτάνειν
ἀνιαρὸν
ὡς
|
ἀνδρὸς |
εὖ
παθεῖν
ἀξίου
διὰ
χάριτος
|
[17] |
ἀνεὶς
τὴν
τραχύτητα
τῆς
φωνῆς
|
ἀνδρὸς |
ἡλικιώτου
καὶ
πολιὰς
παραπλησίως
ἔχοντος |
[13] |
Πολύμνι,
θεραπείας
καὶ
διαίτας
τοῦ
|
ἀνδρὸς |
οἱ
σαφῶς
εἰδότες
ἀπήγγελλον,
ὅτι |
[22] |
δὲ
κλαυθμὸν
βρεφῶν
καὶ
μεμιγμένους
|
ἀνδρῶν |
καὶ
γυναικῶν
ὀδυρμούς,
ψόφους
δὲ |
[31] |
δ´
ἡσυχίαν
ἄγοντας
εἰς
τὸν
|
ἀνδρῶνα |
κατεκλείσαμεν
οὐ
βουλόμενοι
διαπεσόντας
ἐξαγγεῖλαι |
[31] |
οἰκετῶν
εὐθὺς
ὠσάμενοι
πρὸς
τὸν
|
ἀνδρῶνα |
μικρὸν
ἐπὶ
ταῖς
θύραις
ἔστημεν
|
[31] |
τοῦ
βραχίονος
αὐτὸν
παραπορευόμενον
ἀντισπάσας
|
ἀνεβόησεν |
οὐ
Μέλων
οὗτος,
ὦ
Φυλλίδα; |
[15] |
φιλοκερδές,
ἀλλ´
ἐν
οἷς
ἔξεστιν
|
ἀνέδην
|
εἰς
τὸ
κερδαίνειν
ἀνατεθραμμένον
ὅταν |
[31] |
ἀπὸ
τῆς
κλίνης
χαμαὶ
καταβαλὼν
|
ἀνεῖλε. |
τὸν
δὲ
Καβίριχον
ἡμεῖς
κατεπραΰνομεν |
[20] |
εἴ
τις
οἴοιτο
τὸν
μουσικὸν
|
ἀνειμένῃ |
τῇ
λύρᾳ
χρώμενον,
ὅταν
συστῇ |
[32] |
μὲν
οἱ
περὶ
τὸν
Σαμίδαν
|
ἀνεῖργον |
οὐ
παρακινδυνεύοντας
εἰς
χεῖρας
ἐλθεῖν |
[15] |
ἐκπονεῖν
χρὴ
καὶ
ἀποκόπτειν
αὐτὰς
|
ἀνείρξεσι |
καὶ
κατοχαῖς
ὑπὸ
τοῦ
λόγου |
[15] |
φιλοδοξίαν
ἀποχαῖς
ὧν
ἐφίενται
καὶ
|
ἀνείρξεσιν |
εἰς
τέλος
καταλυθείσας·
ἢ
οὐ |
[17] |
ἔφη
δεινόν’
ὁ
Ἱπποσθενείδας,
ἐὰν
|
ἀνεὶς
|
τὴν
τραχύτητα
τῆς
φωνῆς
ἀνδρὸς |
[32] |
τῷ
Πελοπίδᾳ
συμπεσὼν
μέγα
βοῶν
|
ἀνεκαλεῖτο |
τοὺς
θεράποντας.
ἀλλ´
ἐκείνους
μὲν |
[11] |
καταβὰς
ἀπονενοστήκοι,
πολλὰ
μὲν
τοῦτον
|
ἀνεκαλέσατο, |
πολλὰ
δὲ
φίλους
τινὰς
καὶ
|
[22] |
βίον·
αἱ
δὲ
πῆ
μὲν
|
ἀνεκράθησαν, |
πῆ
δ´
ἔλιπον
ἔξω
τὸ |
[26] |
καὶ
Πελοπίδαν
καὶ
Θεόπομπον
ἐντυχόντες
|
ἀνελαμβάνομεν, |
ἄλλοι
δ´
ἄλλους·
ἐσχίσθησαν
γὰρ |
[12] |
λελεγμένα
καὶ
Πολύμνιος
οὐ
χαλεπὸν
|
ἀνελεῖν. |
ὡς
γὰρ
ἐν
ἰατρικῇ
σφυγμὸς |
[8] |
ἐντυχεῖν
ἐνηυλίσατο
τῷ
τάφῳ
διανοούμενος
|
ἀνελέσθαι |
τὰ
λείψανα
τοῦ
σώματος
καὶ |
[31] |
υ)
λὴν
ἅμα
τὸ
ξίφος
|
ἀνέλκων, |
διανιστάμενον
δὲ
χαλεπῶς
τὸν
Ἀρχίαν |
[30] |
ἔργον,
ὀξὺν
ἐπιφέρουσα
καὶ
δεινὸν
|
ἀνελπίστου |
περιπετείας
ἀγῶνα.
τοῦ
γὰρ
Χάρωνος |
[17] |
μεθυσθῆναι
δορυφόρους·
ἀλλὰ
κἂν
ἐκεῖνον
|
ἀνέλωμεν, |
ἐφεδρεύει
τῇ
νυκτὶ
νήφων
Ἑρμιππίδας
|
[10] |
μὲν
ἀνέτρεψαν
ἐμβαλοῦσαι
τοὺς
δ´
|
ἀνεμόλυναν. |
ἧκεν
οὖν
καὶ
ὁ
Χάριλλος
|
[22] |
ἑαυτόν,
εἶτα
μέντοι
μετὰ
μικρὸν
|
ἀνενεγκὼν
|
ὁρᾶν
αὑτὸν
ἐν
Τροφωνίου
παρὰ |
[30] |
ἀγῶνα.
τοῦ
γὰρ
Χάρωνος
ὡς
|
ἀνέπεισε |
τοὺς
περὶ
Ἀρχίαν
καὶ
Φίλιππον
|
[33] |
οἱ
δὲ
τὴν
φωνὴν
γνωρίζοντες
|
ἀνεπήδων |
ἐκ
τῶν
χαμευνῶν
ἄσμενοι
τὰς |
[30] |
καὶ
τῇ
προσδοκίᾳ
τῶν
γυναικῶν
|
ἀνεπτοημένος |
ἐδέξατο
μὲν
τὴν
ἐπιστολήν,
τοῦ |
[25] |
πότον,
ἔπεισε
πρὸς
ῥᾳθυμίαν
καὶ
|
ἄνεσιν |
τραπέσθαι
μετὰ
τῶν
εἰωθότων
αὐτῷ
|
[13] |
μὲν
εἰς
Λευκανοὺς
φυγὼν
ἐκεῖθεν
|
ἀνεσώθη |
πρὸς
τοὺς
ἄλλους
φίλους
ἤδη |
[10] |
δὲ
μὴ
παρούσης
τοὺς
μὲν
|
ἀνέτρεψαν |
ἐμβαλοῦσαι
τοὺς
δ´
ἀνεμόλυναν.
ἧκεν |
[26] |
πόλιν·
ἐνίοις
δ´
ἐπήστραψε
δεξιὸν
|
ἄνευ |
βροντῆς
εἰσιοῦσι
διὰ
τῶν
πυλῶν· |
[22] |
καὶ
συνήθης
ὥσπερ
θρέμμα
πρᾶον
|
ἄνευ |
πληγῆς
καὶ
ἀλγηδόνος
ὑπὸ
συμβόλων |
[3] |
δοκιμάζει
παρακαλούμενος.
οὐδὲ
γὰρ
ἰατρὸν
|
ἄνευ |
σιδήρου
καὶ
πυρὸς
ὑπισχνούμενον
τὸ |
[20] |
λόγον
ἄν
τις
εἰκάσειε
δαίμονος
|
ἄνευ |
φωνῆς
ἐφαπτόμενον
αὐτῷ
τῷ
δηλουμένῳ |
[33] |
παρὰ
τῶν
ἀπαντώντων,
αἱ
δ´
|
ἀνευροῦσαι |
πατέρας
ἢ
ἄνδρας
αὑτῶν
ἠκολούθουν, |
[22] |
ὀρθουμένης
περὶ
αὐτὸ
τῆς
ψυχῆς
|
ἀνέχον |
ὅσον
ὑπακούει
καὶ
οὐ
κρατεῖται
|
[25] |
ἐδόκει
ταῦθ´
ἡμῖν.
κἀκεῖνος
μὲν
|
ἀνεχώρησεν |
αὖθις
ὡς
τοὺς
περὶ
Σιμμίαν, |
[31] |
χαλεπῶς
τὸν
Ἀρχίαν
ἐπιδραμὼν
οὐκ
|
ἀνῆκε |
παίων
ἕως
ἀπέκτεινε.
τὸν
δὲ |
[21] |
οἰκείων
ὀδυρομένων,
πρωὶ
μάλα
φαιδρὸς
|
ἀνῆλθε· |
προσκυνήσας
δὲ
τὸν
θεόν,
ὡς |
[16] |
τῇ
κεφαλῇ
μέγας’
ἔφη
μέγας
|
ἀνήρ
|
ἐστιν
Ἐπαμεινώνδας,
τούτου
δ´
αἴτιος |
[32] |
ὥρμησε
πρὸς
ἄμυναν,
ἄδικος
μὲν
|
ἀνὴρ |
καὶ
τυραννικὸς
εὔρωστος
δὲ
τῇ |
[32] |
εἶδε
πίπτοντα
τὸν
ἐχθρὸν
ὁ
|
ἀνὴρ |
καὶ
τῷ
Πελοπίδᾳ
τὴν
δεξιὰν |
[17] |
χρηστὸς
μὲν
ἄλλως
καὶ
(οἰκεῖος
|
ἀνὴρ |
οὐδὲν
δὲ
τῶν
πρασσομένων
συνειδώς, |
[24] |
ἀλλὰ
φιλάνθρωπον
ἡγούμενοι.
καθάπερ
οὖν
|
ἀνὴρ |
φίλιππος
οὐ
πάντων
ὁμοίως
ἐπιμελεῖται |
[17] |
ὄντων
τὰ
πᾶσι
δόξαντα
μόνος
|
ἀνῄρηκας |
καὶ
διακεκώλυκας
ἐκπέμψας
ἱππέα
πρὸς
|
[31] |
μὲν
ἱερὸν
δόρυ
Θεόκριτος
παρὼν
|
ἀνήρπασεν
|
ἐκ
τοῦ
φόνου,
τῶν
δὲ |
[17] |
ὄψιν
ἐνερείσας
ὦ
μοχθηρέ’
εἶπεν
|
ἄνθρωπε, |
τί
δέδρακας
ἡμᾶς;
οὐδέν’
ἔφη |
[10] |
ἐν
πράγμασιν
ἀδήλοις
καὶ
πρὸς
|
ἀνθρωπίνην |
ἀσυλλογίστοις
φρόνησιν,
ἐν
οἷς
αὐτῷ |
[20] |
οἷς
χρώμενοι
πρὸς
ἀλλήλους
οἱ
|
ἄνθρωποι |
συμβόλοις
εἴδωλα
τῶν
νοουμένων
καὶ |
[30] |
μὲν
οὖν
ἦν
καθ´
ἣν
|
ἅνθρωποι |
μάλιστα
περὶ
δεῖπνόν
εἰσι,
τὸ |
[20] |
πολλοὶ
καταδαρθοῦσιν
οἴονται
τὸ
δαιμόνιον
|
ἀνθρώποις
|
ἐπιθειάζειν,
εἰ
δ´
ἐγρηγορότας
καὶ |
[2] |
γεγονὼς
καὶ
πεπλανημένος
ἐν
ἀλλοδαποῖς
|
ἀνθρώποις |
ὀλίγῳ
πρόσθεν
εἰς
Θήβας
ἀφῖκτο |
[18] |
ἀρχῆς
συνειδώς.
κἀγὼ
κατιδὼν
τὸν
|
ἄνθρωπον |
ἆρ´
οὐ
Χλίδωνα
λέγεις,
εἶπον |
[21] |
φράσον·
οὐ
γὰρ
ἔγνων
τὸν
|
ἄνθρωπον. |
εἰκότως
γ´,
εἶπεν
ὁ
Σιμμίας
|
[20] |
ἑλκόμεναι
σπῶσι
καὶ
συντείνουσι
τὸν
|
ἄνθρωπον. |
ᾗ
καὶ
μάλιστα
τὸ
νοηθὲν |
[32] |
ἐμπεσόντες
ἀθρόοι
καὶ
ἀνατρέψαντες
τὸν
|
ἄνθρωπον |
ἵεντο
δρόμῳ
διὰ
τῆς
αὐλῆς |
[18] |
λέγειν)
εἰ
καταλάβοις
ἂν
τὸν
|
ἄνθρωπον |
ἵππῳ
χρώμενον
τῶν
ἐν
Θήβαις |
[33] |
τῶν
πλευρῶν
καὶ
κατέβαλε
πονηρὸν
|
ἄνθρωπον, |
ᾧ
καὶ
μεθ´
ἡμέραν
ἐπενέβησαν |
[6] |
καὶ
μήν’
ἔφη
Λεοντίδης
φησὶν
|
ἄνθρωπον |
ὦφθαι
παρὰ
τὸ
Λύσιδος
μνημεῖον |
[17] |
ὄψις,
ὦ
Χάρων,
ἣν
ὁ
|
ἄνθρωπος |
διεξῆλθε,
τοιαύτη
τις
ἦν·
ἐγὼ
|
[2] |
Χάρων
παρέξειν.
ὁ
μὲν
οὖν
|
ἄνθρωπος |
ἔγνω
πάλιν
ἀπελθεῖν
σπουδῇ
πρὸς |
[12] |
εὐήθως
ἀγανακτῶμεν,
εἰ
νοῦν
ἔχων
|
ἄνθρωπος |
ἐκ
τούτων
(ἂν)
ἀποφαίνεταί
τι |
[18] |
κρατίστῳ·
γνώριμος
δ´
ὑμῖν
ὁ
|
ἄνθρωπός |
ἐστι
τῶν
Μέλωνος
ἁρματηλατῶν
ἐπιστάτης |
[2] |
ἀφικνεῖταί
τις
ἐνθένδε
Φερενίκου
πέμψαντος
|
ἄνθρωπος |
οὐδενὶ
τῶν
παρ´
ἡμῖν
ἢ |
[22] |
ἀκρόπλουν
ἐπιψαῦον
ἐκ
κεφαλῆς
τοῦ
|
ἀνθρώπου |
καθάπερ
ἐν
βυθῷ
δεδυκότος
ἄρτημα |
[20] |
κινοῦν
ῥοπῆς
γενομένης,
ψυχὴ
δ´
|
ἀνθρώπου |
μυρίαις
ὁρμαῖς
οἷον
ὕσπληξιν
ἐντεταμένη |
[12] |
ὦ
φίλε,
γέλως
σοι
τοῦ
|
ἀνθρώπου |
τῆς
ἀπειρίας
ἐπέλθοι,
οὕτω
σκόπει, |
[16] |
βίων,
ὀλίγαι
δ´
ἃς
δαίμονες
|
ἀνθρώπους
|
ἄγουσιν.
ὁ
μὲν
οὖν
Θεάνωρ |
[24] |
καὶ
κύνας
καὶ
ἵππους
ὀνομάζοντες,
|
ἀνθρώπους |
δὲ
θείους
εἶναι
καὶ
θεοφιλεῖς
|
[3] |
πονηρούς,
Εὐμολπίδαν
δὲ
καὶ
Σαμίδαν,
|
ἀνθρώπους |
διαπύρους
πρὸς
ὀργὴν
καὶ
θυμοειδεῖς, |
[20] |
δὴ
καὶ
ἱεροὺς
καὶ
δαιμονίους
|
ἀνθρώπους |
καλοῦμεν.
οἱ
δὲ
πολλοὶ
καταδαρθοῦσιν |
[4] |
διαπράξασθαι
φυγὴν
ἀντὶ
θανάτου
τῷ
|
ἀνθρώπῳ. |
~Καὶ
ὁ
Θεόκριτος
εἰς
καιρόν’ |
[23] |
μηδενί
(πη
τῶν
καθ´
ἑαυτὸν
|
ἀνθρώπων |
ἐντετυχηκέναι
μήτε
πλείονα
γιγνώσκοντι
μήτ´ |
[24] |
ἐλεύθεραι
πάμπαν
ἀφειμέναι,
δαίμονές
εἰσιν
|
ἀνθρώπων |
ἐπιμελεῖς
καθ´
Ἡσίοδον.
ὡς
γὰρ |
[24] |
θεοὶ
μὲν
(γὰρ)
οὖν
ὀλίγων
|
ἀνθρώπων |
κοσμοῦσι
βίον,
οὓς
ἂν
ἄκρως
|
[15] |
ἐγὼ
καὶ
Καφισίας
ἐρασταὶ
τῶν
|
ἀνθρώπων |
ὄντες,
ὦ
φίλε
Σιμμία,
παραιτούμεθα |
[22] |
εἰσι
τῶν
νοῦν
ἔχειν
λεγομένων
|
ἀνθρώπων. |
πειράθητι
δὲ
κατιδεῖν
ἑκάστου
τὸν |
[13] |
καὶ
τυχεῖν
ἡδὺ
καὶ
διαμαρτάνειν
|
ἀνιαρὸν |
ὡς
ἀνδρὸς
εὖ
παθεῖν
ἀξίου |
[14] |
(τὴν
πενίαν)
οὐδ´
ὡς
βαφὴν
|
ἀνίησι |
τὴν
πάτριον
πενίαν,
ἀλλὰ
καίπερ |
[6] |
τὸ
Λύσιδος
μνημεῖον
ἐκ
νυκτῶν
|
ἀνιστάμενον, |
ἀκολουθίας
πλήθει
καὶ
κατασκευῇ
σοβαρόν, |
[31] |
συμφέρον
ἀλλὰ
μετέωρος
καὶ
τεταραγμένος
|
ἀνίστατο
|
καὶ
τὸ
δόρυ
προεβάλλετο
κατ´ |
[14] |
(οὐδ´)
ὅπλων
ἐπ´
αὐτὴν
μηδὲν
|
ἀνιῶσαν, |
ἀλλ´
ἀπάγγελλε
τοῖς
ἐκεῖ
γνωρίμοις, |
[27] |
σπουδῇ
πρὸς
Χάρωνα
καὶ
κελεύειν
|
ἀνοίγειν |
καὶ
ἀγανακτεῖν
βράδιον
ὑπακουόντων.
θορυβηθεὶς |
[27] |
ὁ
Χάρων
ἐκείνοις
μὲν
εὐθὺς
|
ἀνοιγνύναι
|
προσέταξεν,
αὐτὸς
δ´
ἀπαντήσας
ἔχων |
[32] |
ὑπὸ
τούτων
ἅμα
τῆς
θύρας
|
ἀνοιγομένης |
παίει
τὸν
Κηφισόδωρον
εἰς
τὸν |
[32] |
ὡς
δ´
ἀπαγγείλας
καὶ
κελευσθεὶς
|
ἀνοῖξαι |
τὸν
μοχλὸν
ἀφεῖλε
καὶ
μικρὸν |
[32] |
καὶ
τῶν
θυρῶν
ὁμοίως
αὐτοῖς
|
ἀνοιχθεισῶν |
φεύγοντα
τὸν
Ὑπάτην
ὑπὲρ
τέγους |
[5] |
τοῦ
Ἀλκμήνης
τάφου
παρ´
ὑμῖν
|
ἀνοιχθέντος, |
εἰ
δὴ
παρεγένου
καὶ
αὐτός, |
[6] |
ὁμιλίας
δυσχεραίνων
ἐχθρός
ἐστι
τῶν
|
ἀνόμων |
καὶ
ἀνυπευθύνων
δυναστειῶν.
ἀλλὰ
ταῦτα |
[22] |
νοῦ
μετέσχεν,
ἄλογος
δὲ
καὶ
|
ἄνους |
οὐκ
ἔστιν,
ἀλλ´
ὅσον
ἂν |
[1] |
ἀπέστησαν,
Λυσανορίδαν
δὲ
τρίτον
αὐτὸν
|
ἀντ´ |
ἐκείνου
πέμψαντες
ἐγκρατέστερον
ἐφρούρουν
τὴν |
[22] |
τοῖς
ἐσόπτροις
τὰ
φαινόμενα
κατ´
|
ἀνταύγειαν· |
οἱ
δ´
ὀρθῶς
ὑπονοοῦντες,
ὡς |
[20] |
ἴσχειν
πρὸς
λόγον
ὥσπερ
φῶς
|
ἀνταύγειαν. |
τῷ
γὰρ
ὄντι
τὰς
μὲν |
[7] |
βιβλίων
τῶν
παλαιῶν
παντοδαποὺς
(χαρακτῆρας
|
ἀντέγραψε |
τῷ
βασιλεῖ
καὶ
πρὸς
ἡμᾶς |
[20] |
οὖν
πρὸς
τὸν
Γαλαξιδώρου
λόγον
|
ἀντεῖπεν |
ὁ
Σιμμίας
οὐκ
ἠκούσαμεν·
αὐτὸς |
[9] |
τῆς
δεισιδαιμονίας
πρὸς
τὸ
συμφέρον
|
ἀντεπισπάσαι
|
καὶ
μεταστῆσαι
τοὺς
πολλούς·
φιλοσοφίᾳ |
[14] |
δὲ
καὶ
πολλῆς
τροφῆς
ἵν´
|
ἀντέχῃ |
πρὸς
τὰ
γυμνάσια
καὶ
πρὸς |
[20] |
ἀσπίσι
χαλκαῖς
ἁλίσκονται
διὰ
τὴν
|
ἀντήχησιν, |
ὅταν
ἐκ
βάθους
ἀναφερόμεναι
προσπέσωσι, |
[4] |
παραιτούμενος
(μεῖναι)
αὐτὸν
διαπράξασθαι
φυγὴν
|
ἀντὶ |
θανάτου
τῷ
ἀνθρώπῳ.
~Καὶ
ὁ |
[15] |
ἡ
πρὸς
τροφὴν
καὶ
ποτὸν
|
ἀντίβασις |
τοῦ
λογισμοῦ,
μακρῷ
δήπου
ῥᾷόν |
[5] |
καὶ
Ἀγησίλαος,
ὡς
ἔφασαν,
ἐξέπεμψεν
|
ἀντίγραφα |
τῷ
βασιλεῖ
δεόμενος
δεῖξαι
τοῖς |
[13] |
πολλὴν
δὲ
χάριν
καὶ
φιλίαν
|
ἀντιλαμβανόντων. |
Λῦσις
δὲ
καὶ
κεῖται
καλῶς |
[15] |
ὑπὲρ
τοῦ
στεφάνου
πρὸς
τὸν
|
ἀντίπαλον |
ἅμιλλαν,
ἄσκησιν
δὲ
τὴν
ἐπὶ |
[31] |
ἄρχων
τοῦ
βραχίονος
αὐτὸν
παραπορευόμενον
|
ἀντισπάσας |
ἀνεβόησεν
οὐ
Μέλων
οὗτος,
ὦ |
[22] |
ἀλόγῳ
τῆς
ψυχῆς
ἐμβεβλημένον,
ὅταν
|
ἀντισπάσῃ, |
τὴν
λεγομένην
μεταμέλειαν
ἐπάγειν
ταῖς
|
[27] |
ἄνδρες
ἀγαθοί,
πρὸς
τὸ
συμπεσὸν
|
ἀντιτάξασθε, |
μὴ
πρόησθε
τὰ
σώματα
διαφθεῖραι |
[3] |
εἶναι,
ταῦτα
μὴ
πράσσειν
εἰκότως
|
ἀντιτείνει |
πρὸς
ἃ
μὴ
πέφυκε
μηδὲ |
[1] |
τὰς
ἀποκρίσεις
τοῦ
δήμου
λάβωμεν,
|
ἀντιτείνειν |
καὶ
ἀγροικίζεσθαι
πρὸς
εὐγνώμονα
καὶ |
[22] |
συνεφελκομένους
τοῖς
ἁμαρτήμασιν,
εἶτα
πάλιν
|
ἀντιτείνοντας |
καὶ
βιαζομένους.
τὸν
μὲν
γὰρ |
[20] |
ὁρμὰς
οὐ
βιαίους
ὑπὸ
παθῶν
|
ἀντιτεινόντων, |
ἀλλ´
εὐστρόφους
καὶ
μαλακὰς
ὥσπερ |
[11] |
πρότερον
ἔτι
τούτων
Πυριλάμπης
ὁ
|
Ἀντιφῶντος |
ἁλοὺς
ἐν
τῇ
διώξει
περὶ |
[6] |
ἐχθρός
ἐστι
τῶν
ἀνόμων
καὶ
|
ἀνυπευθύνων |
δυναστειῶν.
ἀλλὰ
ταῦτα
μὲν
ἴσως |
[2] |
καὶ
τὸν
Λεοντίδην
εἰς
τὸ
|
ἀνύποπτον |
οὐκ
ὄντας
ἀλλοτρίους
παντάπασι
τῆς
|
[25] |
τῶν
πεπραγμένων,
οἳ
μᾶλλον
ἕξουσιν
|
ἀνυπόπτως |
πρὸς
τὸν
δῆμον
ὡς
ἀπὸ |
[22] |
μετὰ
τὸν
θάνατον·
οἱ
δ´
|
ἄνω |
(δια)
φερόμενοι
δαίμονές
εἰσι
τῶν
|
[22] |
παρεχομέναις
τὸ
ἄλογον·
τοὺς
δ´
|
ἄνω |
καὶ
κάτω
πολλάκις
ἀνωμάλως
καὶ |
[22] |
θαυμάσιον;
ἀλλ´
ἡμῖν‘
φάναι
τῶν
|
ἄνω |
μέτεστι
μικρόν·
ἄλλων
γὰρ
θεῶν |
[17] |
μόνῳ
περιέχεσθαι
τὸ
δὲ
πῦρ
|
ἄνω |
μὴ
ἐπιπολάζειν.
ἡ
μὲν
οὖν |
[10] |
μέν,
ὦ
Σιμμία,
μέμνησαι
γάρ,
|
ἄνω |
πρὸς
τὸ
Σύμβολον
Σωκράτης
καὶ |
[24] |
τὴν
ἔκβασιν
ἱδρῶτι
πολλῷ
τοῖς
|
ἄνω
|
προσφέρηται,
ταύτῃ
τὸν
οἰκεῖον
οὐ |
[34] |
ἄκραν
κάτω
νυκτερεύειν,
οἱ
δ´
|
ἄνω, |
τούτων
μὲν
ἀτάκτως
καὶ
τεθορυβημένως |
[22] |
ἀτράκτοις
ὁμοίως
ἕλικα
τεταραγμένην
καὶ
|
ἀνώμαλον
|
ἕλκοντας,
οὐ
δυναμένους
καταστῆσαι
τὴν |
[22] |
δ´
ἄνω
καὶ
κάτω
πολλάκις
|
ἀνωμάλως |
καὶ
τεταραγμένως
ἐγκλίνοντας,
οἷον
ἐκ |
[17] |
κακῶν
ἐμπλήσωμεν
ἡμᾶς
αὐτοὺς
οὐδὲν
|
ἀξιόλογον |
τοὺς
πολεμίους
δράσαντες
ἀλλ´
ὅσον |
[8] |
λέγεις’
εἶπεν
ἄνδρα
καὶ
φιλοσοφίας
|
ἄξιον· |
ἀλλὰ
τίς
ἡ
αἰτία,
δι´ |
[20] |
τὴν
νόησιν.
ὥστε
θαυμάζειν
οὐκ
|
ἄξιον, |
εἰ
καὶ
κατὰ
(τοῦτο)
τὸ |
[1] |
Καφισία,
τοὺς
ἄνδρας;
ἦ
μὴν
|
ἄξιον
|
εἰδέναι
πατέρων
ὄντας
ἀγαθῶν
καὶ |
[29] |
κελεύεις,
κἂν
πύθωμαί
τι
φροντίδος
|
ἄξιον, |
ὑμᾶς
οὐ
λήσεται.
πάνυ
μὲν |
[13] |
ἀνιαρὸν
ὡς
ἀνδρὸς
εὖ
παθεῖν
|
ἀξίου |
διὰ
χάριτος
ἐφιέμενον;
ἀλλ´
ἐκεῖ |
[31] |
τὸν
δὲ
Καβίριχον
ἡμεῖς
κατεπραΰνομεν
|
ἀξιοῦντες |
μὴ
τοῖς
τυράννοις
βοηθεῖν
ἀλλὰ |
[24] |
ἰδίας
τινὸς
καὶ
περιττῆς
παιδαγωγίας
|
ἀξιοῦσι, |
οὐχ
ὑφ´
ἡνίας
οὐδὲ
ῥυτήρων |
[4] |
Ἀρχίας
ἐλπίζων
τινὰ
τῶν
ἐν
|
ἀξιώματι |
γυναικῶν
ἀφίξεσθαι
τηνικαῦτα
πρὸς
αὐτὸν |
[3] |
ἁπάντων
τῷ
πεπαιδεῦσθαι
πρὸς
ἀρετὴν
|
ἀξιῶν
|
διαφέρειν
ἀμβλύς
ἐστι
καὶ
ἀπρόθυμος |
[22] |
τὴν
πρώτην
Μονὰς
κατὰ
τὸ
|
ἀόρατον, |
τὴν
δὲ
δευτέραν
τῇ
τρίτῃ |
[7] |
καὶ
μᾶλλον
ὁπηνίκα
κομιζομένοις
ἡμῖν
|
ἀπ´ |
Αἰγύπτου
περὶ
Καρίαν
Δηλίων
τινὲς |
[30] |
καθάπερ
δρᾶμα
τὴν
πρᾶξιν
ἡμῶν
|
ἀπ´ |
ἀρχῆς
διαποικίλλουσα
κινδυνώδεσιν
ἐπεισοδίοις
εἰς |
[18] |
καὶ
διὰ
Μέλωνα
τὴν
πρᾶξιν
|
ἀπ´ |
ἀρχῆς
συνειδώς.
κἀγὼ
κατιδὼν
τὸν |
[1] |
δίελθέ
τε
τὴν
πρᾶξιν
ἡμῖν
|
ἀπ´
|
ἀρχῆς
ὡς
ἐπράχθη
καὶ
τοῦ |
[18] |
τὸν
Ἱπποσθενείδαν
ἀλλ´
ἔμοιγ´’
εἶπεν
|
ἀπ´ |
οὐδενὸς
οὕτως
οὐδέποτε
θαρρῆσαι
πρὸς |
[14] |
ξένον
ὑποδεδεγμένοι
βαρύτερον
τὸν
πλοῦτον.
|
ἄπαγ´, |
εἶπεν
ὁ
πατήρ
ὦ
παῖ· |
[4] |
πάλην,
εἶτα
πόρρω
τῶν
ἄλλων
|
ἀπαγαγὼν
|
ἐπυνθάνετο
περὶ
τῶν
φυγάδων,
εἰ |
[5] |
ἔχοι
τι
καὶ
Σιμμίας
ἡμῖν
|
ἀπαγγεῖλαι, |
κατ´
ἐκεῖνον
τὸν
χρόνον
ἐν |
[32] |
παρὰ
Καλλιστράτου
κομίζοντες.
ὡς
δ´
|
ἀπαγγείλας |
καὶ
κελευσθεὶς
ἀνοῖξαι
τὸν
μοχλὸν |
[14] |
ἐπ´
αὐτὴν
μηδὲν
ἀνιῶσαν,
ἀλλ´
|
ἀπάγγελλε |
τοῖς
ἐκεῖ
γνωρίμοις,
ὅτι
κάλλιστα |
[27] |
δὲ
τὴν
ὑποψίαν
ἠγανακτοῦμεν
καὶ
|
ἀπάγειν |
ἐκελεύομεν
τὸν
παῖδα.
τὸ
δ´ |
[20] |
ὁ
νοῦς
καθαρὸς
ὢν
καὶ
|
ἀπαθής, |
τῷ
σώματι
(μὴ)
μικρὰ
τῶν |
[22] |
σπαραττομένους,
δυσπειθέσι
καὶ
ἀναγώγοις
δι´
|
ἀπαιδευσίαν |
ζυγομαχεῖν
ἤθεσι,
πῆ
μὲν
κρατοῦντας |
[24] |
ἀπολιπόντος
τοῦ
δαίμονος,
οὐκ
εὐτυχῶς
|
ἀπαλλάσσει. |
~Τούτων
εἰρημένων
ὁ
Ἐπαμεινώνδας
ἀποβλέψας
|
[5] |
πλὴν
τῶν
ἱππαρχηκότων.
ὁ
γὰρ
|
ἀπαλλαττόμενος
|
τὸν
παραλαμβάνοντα
τὴν
ἀρχὴν
μόνος |
[11] |
ἔχουσαι
καὶ
σφοδρότητα
φαίνονται
πρὸς
|
ἅπαν, |
ὡς
ἂν
ἐξ
ὀρθῆς
καὶ |
[27] |
ἡμᾶς
καὶ
ταῦτα
φράσαντος
ἔκπληξις
|
ἅπαντας
|
ἔσχεν
οἰομένους
μεμηνῦσθαι,
καὶ
τὸν |
[6] |
καὶ
διαλελυπημένον·
ἀποβλέψας
δὲ
πρὸς
|
ἅπαντας |
ἡμᾶς
ὦ
Ἡράκλεις,
εἶπεν
ἀγρίων |
[18] |
αὐτῷ
καὶ
λέγειν
κελεύσαντος
εἰς
|
ἅπαντας |
οἶδ´’
ἔφη
τοὺς
ἄνδρας
ἀκριβῶς, |
[27] |
τῶν
πράξεων
ἐσομένων.
~Ὡς
οὖν
|
ἅπαντες |
ἔνδον
ἦμεν
πεντήκοντα
δυεῖν
δέοντες, |
[18] |
παντὶ
χρησάμενον
ἐπὶ
τοῦ
ὄρους
|
ἀπαντῆσαι
|
τοῖς
ἀνδράσιν,
εἰσῆλθον
οἴκαδε
ληψόμενος |
[27] |
εὐθὺς
ἀνοιγνύναι
προσέταξεν,
αὐτὸς
δ´
|
ἀπαντήσας |
ἔχων
στέφανον
ὡς
τεθυκὼς
καὶ |
[4] |
Σπάρτῃ.
Φειδόλαος
ὁ
Ἁλιάρ
τιος
|
ἀπαντήσας
|
μικρόν’
εἶπεν
ὑμᾶς
ἐνταῦθα
περιμεῖναι |
[3] |
τῆς
πατρίδος.
Ἐπαμεινώνδας
δὲ
Βοιωτῶν
|
ἁπάντων |
τῷ
πεπαιδεῦσθαι
πρὸς
ἀρετὴν
ἀξιῶν
|
[33] |
ἀλλήλας
καὶ
διεπυνθάνοντο
παρὰ
τῶν
|
ἀπαντώντων, |
αἱ
δ´
ἀνευροῦσαι
πατέρας
ἢ |
[6] |
γάλακτος·
ἕωθεν
δὲ
πυνθάνεσθαι
τῶν
|
ἀπαντώντων, |
εἰ
τοὺς
Πολύμνιος
παῖδας
ἐνδημοῦντας |
[10] |
ἑρμογλύφων
παρὰ
τὰ
δικαστήρια
σύες
|
ἀπαντῶσιν |
ἀθρόαι
βορβόρου
περίπλεαι
καὶ
κατ´ |
[22] |
Στύγα
μικρὸν
ὑπερφέρουσα,
λαμβάνεται
δ´
|
ἅπαξ |
ἐν
μέτροις
δευτέροις
ἑκατὸν
ἑβδομήκοντα
|
[15] |
τις
ἤδη
καὶ
τῶν
ἐμφύτων
|
ἀπαρύσαι |
παθῶν
τῷ
λόγῳ
παρέσχε·
τὸ |
[27] |
τοῦτον
ὑμῖν
παραδίδωμι
πρὸς
θεῶν
|
ἅπασι |
πρὸς
δαιμόνων
ἐπισκήπτων·
εἰ
φανείην |
[21] |
καὶ
μίαν
ἡμέραν,
τῶν
πολλῶν
|
ἀπεγνωκότων
|
αὐτὸν
ἤδη
καὶ
τῶν
οἰκείων |
[14] |
ταφὰς
αὐτὸς
ὑπὲρ
αὑτοῦ
Λῦσις
|
ἀπέδωκε, |
τά
τ´
ἄλλα
καὶ
πενίαν |
[20] |
ὄντος
αὐτοῦ
τῷ
πατρὶ
χρησμὸς
|
ἀπεθέσπισεν· |
ἐᾶν
γὰρ
αὐτὸν
ἐκέλευσεν
ὅ |
[15] |
αὑτόν,
ἀλλὰ
καὶ
τύχης
κλῆρον
|
ἀπειπαμένῳ
|
καὶ
θησαυροῦ
φανέντος
ἐπιπηδῶσαν
ἀποστήσαντι
|
[1] |
ὑπ´
ἀρετῆς
ὥσπερ
τέχνης
μεγάλης
|
ἀπειργασμένων |
θεατὴν
τὰ
καθ´
ἕκαστα
μᾶλλον
|
[15] |
ἴσως
ἐνταῦθα
καὶ
ὁ
φόβος
|
ἀπείργει |
τὴν
πλεονεξίαν
τοῦ
ἀδικεῖν)
ἀλλ´
|
[15] |
καὶ
τίς
ἄν’
ἔφη
λόγος
|
ἀπείργοι
|
τὴν
ἐκ
καλῶν
καὶ
δικαίων |
[7] |
τόπον
στερεὸν
ὀκταπλάσιον
ἀπεργασάμενοι
δι´
|
ἀπειρίαν |
ἀναλογίας
ἣν
τὸ
μήκει
διπλάσιον
|
[9] |
τῶν
παθῶν
τούτων
ἁλίσκονται
δι´
|
ἀπειρίαν |
ἢ
δι´
ἀσθένειαν,
οἱ
δέ, |
[12] |
γέλως
σοι
τοῦ
ἀνθρώπου
τῆς
|
ἀπειρίας |
ἐπέλθοι,
οὕτω
σκόπει,
μὴ
καὶ |
[15] |
αὐτὸν
ἀλλὰ
σχηματιζόμενος
ἢ
δι´
|
ἀπειροκαλίαν
|
ἢ
τῦφόν
τινα
διωθεῖται.
καὶ |
[12] |
προμηνύειν.
ἀλλ´
ὥσπερ
εἴ
τις
|
ἄπειρος |
γραμμάτων
δυνάμεως
ὁρῶν
ὀλίγα
πλήθει |
[24] |
οἱ
πολλοὶ
καὶ
ἀγελαῖοι
παντάπασιν
|
ἀπείρως |
ἔχουσιν.
οὐδὲ
γὰρ
οἱ
πολλοὶ |
[5] |
ἡμῖν
ἐκοινοῦτο·
καὶ
νῦν
μὲν
|
ἄπεισιν
|
εἰς
Ἁλίαρτον
ἐπιχώσων
αὖθις
τὸ |
[34] |
γέροντες,
Ἑρμιππίδαν
δὲ
καὶ
Ἄρκεσον
|
ἀπέκτειναν |
εὐθὺς
ἐν
Κορίνθῳ
λαβόντες,
τὴν |
[31] |
ἐπιδραμὼν
οὐκ
ἀνῆκε
παίων
ἕως
|
ἀπέκτεινε. |
τὸν
δὲ
Φίλιππον
ἔτρωσε
μὲν |
[2] |
μὲν
οὖν
ἄνθρωπος
ἔγνω
πάλιν
|
ἀπελθεῖν |
σπουδῇ
πρὸς
τοὺς
φυγάδας·
~Ἐμοῦ |
[7] |
τῇ
αὐξήσει
τόπον
στερεὸν
ὀκταπλάσιον
|
ἀπεργασάμενοι |
δι´
ἀπειρίαν
ἀναλογίας
ἣν
τὸ |
[24] |
τε
καὶ
θείους
ὡς
ἀληθῶς
|
ἀπεργάσασθαι |
βουληθῶσιν·
αἱ
δ´
ἀπηλλαγμέναι
γενέσεως |
[5] |
συγχέουσι
καὶ
ἀφανίζουσιν,
ὑπὸ
σκότος
|
ἀπέρχονται |
χωρισθέντες.
ἐγὼ
δέτ
μέν,
ὦ |
[13] |
σῶν
υἱέων
ἐπιγραφεὶς
οἴχοιτο
μακαριστός,
|
ἀπεστάλην |
ἐγὼ
νέος
καὶ
εἷς
ὑπὸ |
[27] |
Ἀρχίου
δύο
κόπτειν
τὴν
αὔλειον
|
ἀπεσταλμένους |
σπουδῇ
πρὸς
Χάρωνα
καὶ
κελεύειν
|
[1] |
καὶ
τῆς
εἰς
Ὄλυνθον
στρατηγίας
|
ἀπέστησαν, |
Λυσανορίδαν
δὲ
τρίτον
αὐτὸν
ἀντ´ |
[27] |
διὰ
τοῦ
Χλίδωνος,
ἐπεὶ
δ´
|
ἀπέτυχε |
καὶ
συνῆπτε
τῷ
καιρῷ
τὸ |
[16] |
οὗ
μὴ
τυχόντες
οὐ
δοκοῦμεν
|
ἀπέχειν |
τὸ
μακαριστὸν
καὶ
οἰκεῖον
τέλος. |
[23] |
ἐκείνου
πυθέσθαι
καὶ
προσανακρῖναι
σαφέστερον.
|
Ἀπέχεις, |
ὦ
Θεόκριτε,
μετὰ
τοῦ
λόγου |
[15] |
τῶν
αἰσχρῶν
καὶ
παρανόμων
ἡδονῶν
|
ἀπέχεσθαι |
πότερον
ἄσκησιν
ἢ
μᾶλλον
ἔργον |
[15] |
μόλις
καὶ
χαλεπῶς
τοῦ
πλεονεκτεῖν
|
ἀπεχόμενον. |
ἀνδρὶ
δὲ
μὴ
φίλων
προϊεμένῳ |
[34] |
συνέρρεον
ἀεὶ
πλείονες.
ὡς
δ´
|
ἀπήγγειλα |
καθ´
ἕκαστον
αὐτοῖς
τὰ
πεπραγμένα |
[13] |
τῆς
Ἑλλάδος
ἀναπλέων
εἰς
Σικελίαν
|
ἀπήγγελλε |
τοῖς
περὶ
Ἄρκεσον
βεβαίως
Λύσιδι |
[23] |
ἐτελεύτησεν,
ἡμεῖς
δὲ
Σωκράτει
θαυμάζοντες
|
ἀπηγγέλλομεν, |
ἐμέμψατο
Σωκράτης
ἡμᾶς,
ὅτι
μὴ
|
[13] |
τοῦ
ἀνδρὸς
οἱ
σαφῶς
εἰδότες
|
ἀπήγγελλον, |
ὅτι
πλουσίας
ἐν
οἴκῳ
πένητι |
[29] |
ἅμα
δὲ
τὸν
Ἀρχίαν
ὑπολαβὼν
|
ἀπῆγεν |
εἰς
τὸν
οἶκον,
ἐν
ᾧ |
[24] |
ἀληθῶς
ἀπεργάσασθαι
βουληθῶσιν·
αἱ
δ´
|
ἀπηλλαγμέναι |
γενέσεως
ψυχαὶ
καὶ
σχολάζουσαι
τὸ |
[20] |
αὐτοῖς
ἀναρμοστίαν
καὶ
ταραχήν,
ἧς
|
ἀπήλλακτο
|
Σωκράτης
ὁ
ἑταῖρος
ἡμῶν,
ὥσπερ |
[34] |
δὲ
Καδμείαν
ὑπόσπονδον
παραδόντες
ἡμῖν
|
ἀπήλλαττον |
μετὰ
τῶν
στρατιωτῶν.
|
[7] |
Αἰγύπτου
περὶ
Καρίαν
Δηλίων
τινὲς
|
ἀπήντησαν |
δεόμενοι
Πλάτωνος
ὡς
γεωμετρικοῦ
λῦσαι |
[22] |
τερπόμενος
τῇ
θέᾳ·
κάτω
δ´
|
ἀπιδόντι |
φαίνεσθαι
χάσμα
μέγα
στρογγύλον
οἷον
|
[22] |
νεανία,
τρίτῳ
μηνί·
νῦν
δ´
|
ἄπιθι. |
παυσαμένης
δὲ
τῆς
φωνῆς
βούλεσθαι |
[25] |
περὶ
Ἀρχίαν
καὶ
Φίλιππον
ἀληλιμμένους
|
ἀπιόντας |
ἐπὶ
τὸ
δεῖπνον.
ὁ
γὰρ |
[12] |
πλήθει
καὶ
φαῦλα
τὴν
μορφὴν
|
ἀπιστοίη |
ἄνδρα
γραμματικὸν
ἐκ
τούτων
ἀναλέγεσθαι |
[20] |
ὁμοίως
κινοῦσι,
θαυμαστὸν
ἡγοῦνται
καὶ
|
ἄπιστον· |
ὥσπερ
ἂν
εἴ
τις
οἴοιτο |
[20] |
γιγνόμενον
ἔστιν
ᾗ
παραμυθεῖται
τοὺς
|
ἀπιστοῦντας· |
ὁ
γὰρ
ἀὴρ
φθόγγοις
ἐνάρθροις |
[24] |
δὲ
θείους
εἶναι
καὶ
θεοφιλεῖς
|
ἀπιστοῦντες, |
καὶ
ταῦτα
τὸν
θεὸν
οὐ |
[15] |
παραδόντες
αὐτοὶ
τὰ
λιτὰ
καὶ
|
ἁπλᾶ |
προσφέρησθε
κεκολασμέναις
ἤδη
ταῖς
ἐπιθυμίαις; |
[9] |
περιβάλλεσθαι,
τὸ
ἀφελὲς
τοῦτο
καὶ
|
ἄπλαστον |
ὡς
ἐλευθέριον
καὶ
μάλιστα
φίλον |
[23] |
καὶ
πρὸς
τοὺς
λόγους
εὐλαβές,
|
ἄπληστον |
δὲ
τοῦ
μανθάνειν
καὶ
ἀκροᾶσθαι· |
[11] |
τὸ
τοιοῦτον,
οὐκ
ἀληθείας
καὶ
|
ἁπλότητος |
οἷς
τὸν
ἄνδρα
μέγαν
ὡς |
[6] |
οὐχ
ὑπέρευ
Θαλῆς
ὁ
παλαιὸς
|
ἀπὸ |
ξένης
ἐλθὼν
διὰ
χρόνου
τῶν |
[9] |
μύθων
καὶ
δεισιδαιμονίας
ἀνάπλεω
φιλοσοφίαν
|
ἀπὸ |
Πυθαγόρου
Ἐμπεδοκλέους
δεξάμενος
εὖ
μάλα |
[24] |
συνιᾶσιν,
ἀλλ´
οἱ
μεμαθηκότες
εὐθὺς
|
ἀπὸ |
σιγμοῦ
τοῦ
τυχόντος
ἢ
ποππυσμοῦ
|
[24] |
ψυχαὶ
καὶ
σχολάζουσαι
τὸ
λοιπὸν
|
ἀπὸ |
σώματος,
οἷον
ἐλεύθεραι
πάμπαν
ἀφειμέναι, |
[5] |
τὴν
ἐπίβασιν
τῆς
λίμνης
οὐκ
|
ἀπὸ |
ταὐτομάτου
γενέσθαι
νομίζουσιν,
ἀλλὰ
μήνιμα |
[1] |
τοῦ
βελτίστου
θανάτου
τυχόντ´
εὐθὺς
|
ἀπὸ |
τῆς
δίκης
τῆς
περὶ
αὐτοῦ |
[18] |
ὡς
εἶδεν
ἡμᾶς
προσέχοντας
αὐτῷ,
|
ἀπὸ |
τῆς
θύρας
ἡσυχῆ
προσῆγε.
τοῦ |
[4] |
ἔδειξε
καὶ
Λυσανορίδαν
τὸν
Σπαρτιάτην
|
ἀπὸ |
τῆς
Καδμείας
ὥσπερ
εἰς
ταὐτὸν |
[31] |
τοῖς
παρακειμένοις
ἐκπώμασιν
ὁ
Λυσίθεος
|
ἀπὸ |
τῆς
κλίνης
χαμαὶ
καταβαλὼν
ἀνεῖλε. |
[25] |
μὴ
τὸν
Ἀμφίθεον
προανέλωσιν,
εὐθὺς
|
ἀπὸ
|
τῆς
Λυσανορίδου
προπομπῆς
τὸν
Ἀρχίαν |
[11] |
οὐχ
ἣν
ἐκεῖνος
ἦγε
τρεπομένους
|
ἀπὸ |
τῆς
μάχης.
ταῦτα
δ´
οἶμαι
|
[18] |
καλοῖς
ὑπὲρ
τῶν
φυγάδων,
ὡς
|
ἀπὸ |
τῆς
ὄψεως
ταύτης·
εἴ
γε |
[25] |
ἀνυπόπτως
πρὸς
τὸν
δῆμον
ὡς
|
ἀπὸ |
τοῦ
βελτίστου
παραινοῦντες.
ἐδόκει
ταῦθ´ |
[32] |
ἅμ´
ἵλεως
ἐξέπνευσε.
γενόμενοι
δ´
|
ἀπὸ |
τούτων
ἐπὶ
τὸν
Ὑπάτην
τρέπονται |
[23] |
εἶπεν
Ἐπαμεινώνδας
οὐ
συμβάλλεται
γνώμην
|
ἀπὸ |
τῶν
αὐτῶν
ἀναγόμενος
ἡμῖν;
καὶ |
[13] |
ἔοικεν
ἡμῖν
Ἐπαμεινώνδας
ὁδὶ
κομίζειν.
|
ἀποβλέψαντες
|
οὖν
πρὸς
τὰς
θύρας
ἑωρῶμεν |
[6] |
οἶμαι,
μάλα
σύννουν
καὶ
διαλελυπημένον·
|
ἀποβλέψας |
δὲ
πρὸς
ἅπαντας
ἡμᾶς
ὦ |
[25] |
ἀπαλλάσσει.
~Τούτων
εἰρημένων
ὁ
Ἐπαμεινώνδας
|
ἀποβλέψας
|
εἰς
ἐμέ
σοὶ
μέν,
εἶπεν |
[15] |
ὁ
πλοῦτος
οὕτως
ἄτιμος
καὶ
|
ἀπόβλητος. |
οὐ
γὰρ
οὖν’
εἶπεν
ὁ |
[17] |
εἰ
μὲν
γὰρ
εὐψυχίαν
φιλοκίνδυνον
|
ἀποδείξασθαι |
τοῖς
πολίταις
καὶ
θυμὸν
ὀλιγωροῦντα |
[15] |
ἄσκησιν
ἢ
μᾶλλον
ἔργον
καὶ
|
(ἀπόδειξιν |
ἀσκήσεως
εἶναι
νομίζεις;
ἔργον’
εἶπεν |
[15] |
νομίζεις;
ἔργον’
εἶπεν
ἐγὼ
καὶ
|
ἀπόδειξιν. |
ἄσκησιν
δὲ
καὶ
μελέτην
(μετὰ) |
[9] |
τοῦ
λόγου
καταφρονοῦσα,
καὶ
τὴν
|
ἀπόδειξιν |
ᾗ
δοκεῖ
διαφέρειν
ἀτιμάσασα
πρὸς |
[11] |
φεύγουσιν
ὑπὸ
τῶν
ἡμετέρων
ἱππέων
|
ἀποθανεῖν, |
ὡς
τοῦ
Σωκράτους
δαιμονίου
παρακούσαντας |
[16] |
ἀνακαλούμενος
τὴν
Λύσιδος
ψυχὴν
κατελθεῖν
|
ἀποθεσπίσουσαν |
ὡς
χρὴ
ταῦτα
πράσσειν.
προϊούσης
|
[3] |
ἐν
νυκτὶ
λαβόντας
ἐξουσίαν
οὐκ
|
ἀποθήσεσθαι |
τὰ
ξίφη,
πρὶν
ἐμπλῆσαι
τὴν |
[17] |
τυράννους
τὰ
ξίφη
λαβόντες·
ἀποκτιννύωμεν,
|
ἀποθνήσκωμεν, |
ἀφειδῶμεν
ἑαυτῶν.
εἰ
δὲ
ταῦτα |
[3] |
εὐγνωμονοίης
ἄν,
οἶμαι,
τέμνειν
ἢ
|
ἀποκάειν |
βιαζόμενος
οὐκοῦν
καὶ
οὗτος
δήπου |
[15] |
προσάγοντας
ἐπιθυμίαις
ἐκπονεῖν
χρὴ
καὶ
|
ἀποκόπτειν |
αὐτὰς
ἀνείρξεσι
καὶ
κατοχαῖς
ὑπὸ |
[14] |
καὶ
δεομένῳ
λαβεῖν
ἀγροικότερος
ἐφάνην
|
ἀποκρινόμενος
|
ἀδίκων
χειρῶν
αὐτὸν
κατάρχειν,
ὅτι |
[24] |
ἀεί
τιν´
ἄριστον
ἐξαιρῶν
καὶ
|
ἀποκρίνων |
καθ´
αὑτὸν
ἀσκεῖ
καὶ
τρέφει |
[15] |
ἢ
τῷ
Θετταλῷ
πρὸς
τὰς
|
ἀποκρίσεις
|
ἐνδίδου
σαυτὸν
ὑπὲρ
τούτων)
εἰπέ |
[1] |
σχολὴν
ἄγοντας,
ἄχρι
οὗ
τὰς
|
ἀποκρίσεις
|
τοῦ
δήμου
λάβωμεν,
ἀντιτείνειν
καὶ |
[20] |
τούτων
ἐρόμενός
ποτε
μὴ
τυχεῖν
|
ἀποκρίσεως, |
διὸ
μηδ´
αὖθις
ἐρέσθαι,
πολλάκις |
[27] |
φανείην
ἐγὼ
πονηρὸς
περὶ
ὑμᾶς,
|
ἀποκτείνατε, |
μὴ
φείσησθ´
ἡμῶν·
τὸ
δὲ |
[25] |
τοῖς
φίλοις
πρὸς
τὸν
καιρόν,
|
ἀποκτενεῖν |
δὲ
τῶν
πολιτῶν
ἄκριτον
οὐδένα |
[17] |
τοὺς
τυράννους
τὰ
ξίφη
λαβόντες·
|
ἀποκτιννύωμεν, |
ἀποθνήσκωμεν,
ἀφειδῶμεν
ἑαυτῶν.
εἰ
δὲ |
[15] |
μὴ
πολλάκις
ἐν
ἐξουσίᾳ
τοῦ
|
ἀπολαύειν |
καταφρονήσασαν,
οὔτε
λήμματα
μοχθηρὰ
καὶ |
[18] |
σκευωρουμένη
τὰ
ἔνδον·
ἱκανῶς
δ´
|
ἀπολαύσασά |
μου
τέλος
ὡμολόγησε
κεχρηκέναι
τῷ |
[24] |
ἄσκησιν
ὑπὸ
γήρως
οὐ
τελέως
|
ἀπολείπει |
τὸ
φιλότιμον
καὶ
φιλοσώματον,
ἀλλ´ |
[22] |
πολλαχῆ
δὲ
καὶ
ὑπερχεῖσθαι
καὶ
|
ἀπολείπειν |
αὖθις
οὐ
μεγάλας
ἐκβολὰς
λαμβάνουσαν, |
[14] |
ᾤου
δεῖν
ἐκεῖνα
διδόναι
καὶ
|
ἀπολείπειν
|
μὴ
δεομένοις,
οὕτω
σύμμαχος
μὲν |
[25] |
τὸ
γυμνάσιον
ἤδη
καὶ
μὴ
|
ἀπολείπειν |
τοὺς
συνήθεις,
ἡμεῖς
δὲ
Θεάνορος |
[22] |
Κλαζομενίου
ψυχὴν
ἀκήκοας
δήπουθεν,
ὡς
|
ἀπολείπουσα |
παντάπασι
τὸ
σῶμα
νύκτωρ
καὶ
|
[33] |
χεῖρας
ὀρέγοντες
ἐβόων
δεόμενοι
μὴ
|
ἀπολειφθῆναι. |
λυομένων
δὲ
τούτων
ἤδη
πολλοὶ
|
[22] |
ἐπὶ
πλεῖστον
ἀνακοπτομένην
κοχλάζειν
καὶ
|
ἀπολευκαίνεσθαι |
τὴν
γλαυκότητα.
ταῦτα
μὲν
οὖν |
[29] |
ἀδιερεύνητον
μηδ´
ἄπυστον
ὑπὲρ
τούτων
|
ἀπολίπῃς· |
τί
γὰρ
κωλύει
μηδενὸς
καταφρονεῖν |
[24] |
καὶ
σῴζεται,
μὴ
πειθομένη
δέ,
|
ἀπολιπόντος
|
τοῦ
δαίμονος,
οὐκ
εὐτυχῶς
ἀπαλλάσσει. |
[8] |
ἦγεν
Ἐπαμεινώνδας
πρὸς
τὸν
Ἰσμηνὸν
|
ἀπολουσόμενον, |
εἶτ´
ἀφίξονται
δεῦρο
πρὸς
ἡμᾶς· |
[30] |
τῶν
γυναικεί
ων
ἀμπεχόμενοι,
μεθύοντας
|
ἀπομιμούμενοι |
κώμῳ
χρωμένους
μετὰ
γυναικῶν.
ἡ |
[11] |
καὶ
Λάχητος
ἐπὶ
Ῥηγίστης
καταβὰς
|
ἀπονενοστήκοι, |
πολλὰ
μὲν
τοῦτον
ἀνεκαλέσατο,
πολλὰ |
[11] |
λογισμῶν
θατέρῳ
προσελθὸν
ἔλυσε
τὴν
|
ἀπορίαν |
τῆς
ἰσότητος
ἀναιρεθείσης,
ὥστε
κίνησιν |
[7] |
μήκει
διπλάσιον
παρέχεται)
Πλάτωνα
τῆς
|
ἀπορίας |
ἐπεκαλοῦντο
βοηθόν.
ὁ
δὲ
τοῦ |
[20] |
παραστάσεως
τρόπος
χαλεπὸς
ἢ
παντελῶς
|
ἄπορος |
συνοφθῆναι,
καθ´
ὃν
ἡ
ψυχὴ |
[2] |
ἂν
εἰδότες
εὐθὺς
ἐκεῖ
βαδίζοιεν.
|
ἀπορουμένων |
δ´
ἡμῶν
καὶ
σκοπούντων
αὐτὸς |
[17] |
Ἱπποσθενείδα,
πόσους
οἴει
μετέχειν
τῶν
|
ἀπορρήτων |
εἰς
τὴν
πρᾶξιν
ἡμῖν;
ἐγὼ |
[16] |
ἐπέγνων
ὅτι
καλῶς
ἄχρι
τῶν
|
ἀπορρήτων |
πεπαιδευμένος
ὑπ´
ἐκείνου
τἀνδρὸς
εἴη |
[22] |
προσέχειν
καὶ
θεᾶσθαι
τῶν
ἀστέρων
|
ἀποσαλεύοντας |
τοὺς
μὲν
ἧττον
τοὺς
δὲ |
[22] |
δαίμονα
προσαγορεύουσι.
τοὺς
μὲν
οὖν
|
ἀποσβέννυσθαι |
δοκοῦντας
ἀστέρας,
ὦ
Τίμαρχε,
φάναι |
[22] |
τινα
καὶ
ζόφον
ὥσπερ
πηλὸν
|
ἀποσειομένους, |
τὰς
ἐκ
τῶν
σωμάτων
ἐπαναπλεούσας |
[24] |
αὐτῶν
διαλεγομένων
συνιέντας
καὶ
συμφρονοῦντας
|
ἀποσημαίνειν |
οἴεται
τὸ
μέλλον,
ἐν
οἷς |
[17] |
θόρυβον
καὶ
κίνδυνον
λέγουσι
δημόσιον
|
ἀποσημαίνειν |
τὰ
ἔμπυρα.
καὶ
τὸ
σοὶ |
[9] |
καπνὸν
φιλοσοφίας
εἰς
τοὺς
σοφιστὰς
|
ἀποσκεδάσας. |
ὑπολαβὼν
δ´
ὁ
Θεόκριτος
τί |
[13] |
ἔφη
τοὺς
εἰσιόντας
οἵτινές
εἰσιν
|
ἀποσκεψαμένοις, |
μᾶλλον
δὲ
τὸν
ξένον
ὃν |
[7] |
συμβάλλοι
τῶν
γεγραμμένων,
ἑρμηνεύσαντα
ταχέως
|
ἀποστεῖλαι· |
πρὸς
ἑαυτὸν
δὲ
τρεῖς
ἡμέρας |
[8] |
καὶ
καλῆς
ἀφιγμένον
τῆς
προαιρέσεως
|
ἀποστειλάντων |
ἐξ
Ἰταλίας
τῶν
Πυθαγορικῶν.
ἀφῖκται |
[15] |
ἀπειπαμένῳ
καὶ
θησαυροῦ
φανέντος
ἐπιπηδῶσαν
|
ἀποστήσαντι
|
τὴν
φιλοπλουτίαν
οὐκ
ἐπανίσταται
πρὸς |
[22] |
ἀλλὰ
θρηνοῦσαι
τὸν
ἑαυτῶν
πότμον
|
ἀποσφαλλόμεναι |
φέρονται
κάτω
πάλιν
ἐπ´
ἄλλην |
[32] |
τέγους
τινὸς
εἰς
τοὺς
γείτονας
|
ἀποσφάττουσιν. |
~(Ἐκεῖθεν
δὲ
πρὸς
ἡμᾶς
ἠπείγοντο |
[1] |
τινὶ
γίγνεται
μόνον
ἡ
τῶν
|
ἀποτελεσμάτων |
σύνοψις,
τοὺς
δὲ
τῇ
κρίσει |
[8] |
δεῖν
Ἐπαμεινώνδᾳ
τὰς
Λύσιδος
γηροτροφίας
|
ἀποτίνειν |
καὶ
προθυμότατός
ἐστιν
οὐ
δεομένων |
[11] |
πρᾶξιν,
εἰ
δ´
ἐξ
ἀριστερᾶς,
|
ἀποτρέπεσθαι· |
τῶν
δ´
αὐτοῦ
πταρμῶν
τὸν |
[18] |
αὐτὴν
λέγοντος
τρέπεται
πρὸς
δυσφημίας
|
ἀποτροπαίους |
ἐπαρωμένη
κακὰς
μὲν
ὁδοὺς
(κακὰς |
[12] |
ἔχων
ἄνθρωπος
ἐκ
τούτων
(ἂν)
|
ἀποφαίνεταί
|
τι
περὶ
τῶν
ἀδήλων,
καὶ |
[15] |
ἐστι
φιλοπλουτίαν
κολοῦσαι
καὶ
φιλοδοξίαν
|
ἀποχαῖς |
ὧν
ἐφίενται
καὶ
ἀνείρξεσιν
εἰς |
[15] |
ἡ
γὰρ
ἐν
οἷς
ἔξεστιν
|
ἀποχὴ
|
τῶν
ἡδονῶν
ἄσκησίς
ἐστι
τῇ |
[20] |
δίχα
φωνῆς
ἐννοηθεὶς
κινεῖ
λόγος
|
ἀπραγμόνως, |
οὕτως
οὐκ
ἂν
οἶμαι
δυσπείστως |
[3] |
ἀξιῶν
διαφέρειν
ἀμβλύς
ἐστι
καὶ
|
ἀπρόθυμος |
τοῦτον
ἤ
τινα
βελτίονα
καιρὸν |
[1] |
ἔργον
διαλαμβάνοντας
οὐδὲν
ἀθέατον
οὐδ´
|
ἀπροσφώνητον
|
ἐκφεύγει
τῶν
καλῶς
ἢ
τοὐναντίον |
[7] |
ἀμαθίαν
ἡμῶν
καὶ
κελεύοντα
γεωμετρίας
|
ἅπτεσθαι |
μὴ
παρέργως·
οὐ
γάρ
τοι |
[20] |
τοῖς
τόνοις
ἢ
καθαρμοσθῇ,
μὴ
|
ἅπτεσθαι |
μηδὲ
χρῆσθαι.
τὸ
γὰρ
αἴτιον |
[20] |
ἐστιν,
ἄν
τις
κατὰ
λόγον
|
ἅπτηται, |
ῥοπὴν
λαβοῦσα
πρὸς
τὸ
νοηθὲν |
[5] |
καί
τινας
ἐπ´
αὐτῷ
δράσαντες
|
ἀπύρους
|
ἱερουργίας,
ὧν
τὰ
σημεῖα
συγχέουσι |
[29] |
μηδέν,
ὦ
Χάρων,
ἀδιερεύνητον
μηδ´
|
ἄπυστον |
ὑπὲρ
τούτων
ἀπολίπῃς·
τί
γὰρ |
[15] |
τῶν
φίλων
οὔτε
φεύγειν
οὔτ´
|
ἀπωθεῖσθαι |
δίκαιον·
εἰ
γὰρ
ἡ
πενία |
[17] |
περιεχόντων
καὶ
τὴν
Σπαρτιατῶν
φρουρὰν
|
ἀπώσασθαι |
δυσὶ
νεκροῖς
ἢ
τρισὶν
οὐ |
[18] |
συνειδώς.
κἀγὼ
κατιδὼν
τὸν
ἄνθρωπον
|
ἆρ´ |
οὐ
Χλίδωνα
λέγεις,
εἶπον
ὦ |
[15] |
δοκεῖ
σοι;
ὡμολόγησεν
ὁ
ξένος.
|
ἆρ´ |
οὖν’
ἔφη
διαφορὰν
ὁρᾷς
ἀσκήσεως |
[15] |
μὲν
αἰσχρὰν
τὴν
δ´
ἀστείαν.
|
ἆρ´ |
οὖν’
ἔφη
ὁ
Θεάνωρ
ὁ |
[15] |
δυσχεραίνειν.
~Ὑπολαβὼν
δ´
ὁ
Θεάνωρ
|
ἆρ´ |
οὖν’
ἔφη
τὸ
πενίαν
δυσχεραίνειν |
[16] |
ἡμῖν,
εἰ
θέμις
ἀκοῦσαι,
πότερον
|
ἄρα |
κινεῖς
ἐκ
τοῦ
τάφου
καὶ |
[22] |
δ´
ᾄττοντας
αὖ
κάτωθεν.
αὐτοὺς
|
ἄρα‘ |
φάναι
τοὺς
δαίμονας
ὁρῶν
ἀγνοεῖς. |
[15] |
οὐκ
ἄν’
ἔφη
γένοιτο.
δυεῖν
|
ἄρα |
φίλων,
εἶπεν
ὦ
Ἐπαμεινώνδα,
εἰ |
[27] |
σφαγιαζομένου
πολὺς
ἦν
τῆς
θύρας
|
ἀραγμός, |
καὶ
μετὰ
μικρὸν
ἧκέ
τις |
[22] |
κατὰ
νότον
μάλιστα,
πῆ
δ´
|
ἀραιὰ |
τενάγη
καὶ
βραχέα,
πολλαχῆ
δὲ |
[12] |
φθόγγος
ὄρνιθος
ἢ
(διαδρομὴ
κνηκίδος
|
ἀραιᾶς |
πνεῦμα
σημαίνει
καὶ
κίνησιν
τραχυτέραν |
[14] |
βίου
(ἡμῶν)
καὶ
μὴν
οὐδ´
|
ἀργόν’ |
ἔφη
καθισόμεθα
φρουροῦντες
οἴκοι
τὸν |
[1] |
ἀληθινὰς
πράξεις
ὁμοίως
τῷ
μὲν
|
ἀργοτέρῳ |
τὴν
διάνοιαν
ἐξαρκεῖν
πρὸς
ἱστορίαν, |
[15] |
τις
πατρίδα
καὶ
φίλους
δι´
|
ἀργύριον, |
οὗτος
ἀσκεῖ
πρὸς
φιλαργυρίαν
(καὶ |
[3] |
Βοιωτῶν
ἁπάντων
τῷ
πεπαιδεῦσθαι
πρὸς
|
ἀρετὴν |
ἀξιῶν
διαφέρειν
ἀμβλύς
ἐστι
καὶ |
[24] |
ὄντες
καὶ
συμφιλοτιμούμενοι
πρὸς
τὴν
|
ἀρετὴν |
ἐγκελεύονται
καὶ
συνεξορμῶσιν,
ὅταν
ἐγγὺς
|
[15] |
ἐγγυμνάσασθαι
τῇ
πενίᾳ
πρὸς
τὴν
|
ἀρετὴν |
ἐκείνην.
~Ταῦτα
τοῦ
ἀδελφοῦ
διελθόντος |
[24] |
περὶ
τὸν
βίον
ἀγώνων
δι´
|
ἀρετὴν |
ψυχῆς
γενόμενοι
δαίμονες
οὐ
παντελῶς |
[15] |
παρασκευὴν
τοῦ
σώματος,
οὕτω
καὶ
|
ἀρετῆς |
ὁμολογεῖς
τὸ
μὲν
ἔργον
εἶναι
|
[27] |
ἀγαθῶν
πολιτῶν
ὑπὲρ
ἐλευθερίας
καὶ
|
ἀρετῆς· |
πολλὴ
δ´
ἐλπὶς
ἔτι
λείπεται, |
[1] |
αἰτίαις
καὶ
τοῖς
μέρους
ἀγῶνας
|
ἀρετῆς |
πρὸς
τὰ
συντυγχάνοντα
καὶ
τόλμας |
[24] |
καὶ
μακροθυμεῖν
δι´
οἰκείας
πειρωμένους
|
ἀρετῆς |
σῴζεσθαι
καὶ
τυγχάνειν
λιμένος.
ἥτις |
[1] |
φιλότιμον
καὶ
φιλόκαλον
τῶν
ὑπ´
|
ἀρετῆς |
ὥσπερ
τέχνης
μεγάλης
ἀπειργασμένων
θεατὴν |
[4] |
καὶ
μέθῃ
τοῖς
ἀνδράσιν
εὐχείρωτον.
|
ἄριστα |
μὲν
οὖν,
εἶπον
ὦ
Φυλλίδα, |
[11] |
τὴν
πρᾶξιν,
εἰ
δ´
ἐξ
|
ἀριστερᾶς, |
ἀποτρέπεσθαι·
τῶν
δ´
αὐτοῦ
πταρμῶν |
[16] |
οὑτοσὶ
Πολύμνις
ἐξ
ἀρχῆς
τὴν
|
ἀρίστην |
τροφὴν
ἐν
φιλοσοφίᾳ
τοῖς
παισὶ
|
[24] |
τὸ
γένος,
ἀλλ´
ἀεί
τιν´
|
ἄριστον |
ἐξαιρῶν
καὶ
ἀποκρίνων
καθ´
αὑτὸν |
[34] |
οἱ
γέροντες,
Ἑρμιππίδαν
δὲ
καὶ
|
Ἄρκεσον |
ἀπέκτειναν
εὐθὺς
ἐν
Κορίνθῳ
λαβόντες, |
[13] |
εἰς
Σικελίαν
ἀπήγγελλε
τοῖς
περὶ
|
Ἄρκεσον |
βεβαίως
Λύσιδι
συγγεγονέναι
διατρίβοντι
περὶ |
[13] |
περὶ
Θήβας.
ὥρμησε
μὲν
ὁ
|
Ἄρκεσος
|
πόθῳ
τοῦ
ἀνδρὸς
αὐτὸς
ὡς |
[17] |
τῇ
νυκτὶ
νήφων
Ἑρμιππίδας
καὶ
|
Ἄρκεσος) |
τί
σπεύδομεν
κατάγειν
φίλους
καὶ
|
[18] |
ὁ
ἄνθρωπός
ἐστι
τῶν
Μέλωνος
|
ἁρματηλατῶν |
ἐπιστάτης
καὶ
διὰ
Μέλωνα
τὴν |
[25] |
δὲ
καὶ
πρὸς
τὸ
πλῆθος
|
ἁρμόζειν |
τὸ
Θηβαίων
εἶναί
τινας
ἀναιτίους |
[22] |
ἀνθρώπου
καθάπερ
ἐν
βυθῷ
δεδυκότος
|
ἄρτημα |
κορυφαῖον,
ὀρθουμένης
περὶ
αὐτὸ
τῆς |
[21] |
ἅτε
δὴ
νέος
οὐκ
ἀγεννὴς
|
ἄρτι |
γεγευμένος
φιλοσοφίας,
ἐμοὶ
καὶ
Κέβητι |
[5] |
προδείκνυσι
τὰ
σημεῖα
περὶ
ὧν
|
ἄρτι |
Λυσανορίδας
ἡμῖν
ἐκοινοῦτο·
καὶ
νῦν |
[7] |
δεξόμεθα·
νυνὶ
δ´
ὑπὲρ
ὧν
|
ἀρτίως
|
ἠποροῦμεν,
ὦ
Σιμμία,
γραμμάτων,
εἴ |
[22] |
τῶν
ὅλων.
τέσσαρες
δ´
εἰσὶν
|
ἀρχαὶ |
πάντων,
ζωῆς
μὲν
ἡ
πρώτη |
[20] |
τῶν
παθῶν
καὶ
ὁρμῶν
κατατείνουσιν
|
ἀρχαί, |
τούτου
δὲ
σεισθέντος
ἑλκόμεναι
σπῶσι |
[1] |
ἂν
ἐγείρειν
τὸ
κατὰ
Βοιωτῶν
|
ἀρχαῖον |
εἰς
μισολογίαν
ὄνειδος
ἤδη
μαραινόμενον
|
[13] |
καὶ
πῶς
καὶ
πόθεν
προσαγορεύειν;
|
ἀρχὴ
|
γάρ
τις
ἐντυχίας
καὶ
γνώσεως |
[1] |
ἀλλὰ
τίς
ἂν
ὑμῖν
μέτριος
|
ἀρχὴ |
γένοιτο
τῆς
διηγήσεως
πρὸς
ἃς |
[18] |
γε
θύοντας
εἰκός·
ἡ
γὰρ
|
ἀρχὴ |
καὶ
τὸ
ἱερεῖον
οὐ
δημόσιον
|
[22] |
οὐ
μὴν
εἰς
ταὐτὸ
τῇ
|
ἀρχῇ |
συνάπτειν
τὸ
πέρας
οὐδὲ
ποιεῖν |
[5] |
γὰρ
ἀπαλλαττόμενος
τὸν
παραλαμβάνοντα
τὴν
|
ἀρχὴν |
μόνος
ἄγων
μόνον
ἔδειξε
νύκτωρ, |
[11] |
ἀλλ´
ὑπὸ
μείζονος
ἐπιστασίας
καὶ
|
ἀρχῆς |
ἀγομένου
πρὸς
τὸ
καλόν.
ἀκούω |
[30] |
δρᾶμα
τὴν
πρᾶξιν
ἡμῶν
ἀπ´
|
ἀρχῆς |
διαποικίλλουσα
κινδυνώδεσιν
ἐπεισοδίοις
εἰς
αὐτὸ |
[22] |
ἐκείνων
καὶ
κατηκόων
εὐθὺς
ἐξ
|
ἀρχῆς |
καὶ
γενέσεως
τοῦ
οἰκείου
δαίμονος |
[22] |
παρὰ
τὴν
εἴσοδον,
οὗπερ
ἐξ
|
ἀρχῆς |
κατεκλίθη,
κείμενον.
~Ὁ
μὲν
οὖν |
[11] |
καὶ
ἰσχυρᾶς
ἀφειμέναι
κρίσεως
καὶ
|
ἀρχῆς· |
πενίᾳ
γὰρ
ἐμμεῖναι
παρὰ
πάντα
|
[18] |
διὰ
Μέλωνα
τὴν
πρᾶξιν
ἀπ´
|
ἀρχῆς |
συνειδώς.
κἀγὼ
κατιδὼν
τὸν
ἄνθρωπον |
[16] |
δ´
αἴτιος
οὑτοσὶ
Πολύμνις
ἐξ
|
ἀρχῆς |
τὴν
ἀρίστην
τροφὴν
ἐν
φιλοσοφίᾳ |
[10] |
Σωκράτει
τοῦ
βίου
προποδηγὸν
ἐξ
|
ἀρχῆς |
τινα
συνάψαι
τὸ
δαιμόνιον
ὄψιν, |
[1] |
τε
τὴν
πρᾶξιν
ἡμῖν
ἀπ´
|
ἀρχῆς |
ὡς
ἐπράχθη
καὶ
τοῦ
λόγου |
[9] |
ἐπαναχωρεῖ
περὶ
τῆς
τῶν
πράξεων
|
ἀρχῆς |
ὡς
τοῦ
λόγου
καταφρονοῦσα,
καὶ |
[17] |
ὥστε
τοὺς
χιλίους
καὶ
πεντακοσίους
|
Ἀρχία |
μεθυσθῆναι
δορυφόρους·
ἀλλὰ
κἂν
ἐκεῖνον |
[29] |
ἔφην
οὐδὲν
ἀκήκοα
τοιοῦτον,
ὦ
|
Ἀρχία· |
σκέψομαι
δὲ
τὸν
λόγον,
εἰ |
[25] |
ἀπὸ
τῆς
Λυσανορίδου
προπομπῆς
τὸν
|
Ἀρχίαν |
δεξάμενος
καὶ
περὶ
τῆς
γυναικός, |
[4] |
διέκρουσεν
ὁ
Γαλαξίδωρος,
ἐγγὺς
γὰρ
|
Ἀρχίαν |
ἔδειξε
καὶ
Λυσανορίδαν
τὸν
Σπαρτιάτην |
[30] |
παρ´
Ἀρχίου
τοῦ
ἱεροφάντου
πρὸς
|
Ἀρχίαν |
ἐκεῖνον
ὄντα
φίλον
αὐτῷ
καὶ |
[31] |
ἀνέλκων,
διανιστάμενον
δὲ
χαλεπῶς
τὸν
|
Ἀρχίαν |
ἐπιδραμὼν
οὐκ
ἀνῆκε
παίων
ἕως |
[19] |
τῆς
ὑποδοχῆς
ἐπιμελησόμενος
καὶ
τὸν
|
Ἀρχίαν |
εὐθὺς
ἐνσείσων
εἰς
τὸν
πότον, |
[1] |
καὶ
γάρ,
ὡς
οἱ
περὶ
|
Ἀρχίαν |
καὶ
Λεοντίδην
Φοιβίδαν
πείσαντες
ἐν |
[4] |
ὑποδοχὴν
παρεσκεύακα
σήμερον
ὡς
δεξόμενος
|
Ἀρχίαν |
καὶ
παρέξων
ἐν
οἴνῳ
καὶ |
[2] |
καὶ
φιλοσοφίᾳ,
πολλάκις
ἐφελκόμενοι
τὸν
|
Ἀρχίαν |
καὶ
τὸν
Λεοντίδην
εἰς
τὸ |
[25] |
ἑωρῶμεν
δὲ
καὶ
τοὺς
περὶ
|
Ἀρχίαν |
καὶ
Φίλιππον
ἀληλιμμένους
ἀπιόντας
ἐπὶ |
[30] |
Χάρωνος
ὡς
ἀνέπεισε
τοὺς
περὶ
|
Ἀρχίαν |
καὶ
Φίλιππον
ἀναχωρήσαντος
οἴκαδε
καὶ |
[30] |
μετ´
αὐτῶν
ἐπιτίθεσθαι
τοῖς
περὶ
|
Ἀρχίαν |
μέλλοντες,
ἡμιθωράκια
ἐνδεδυμένοι
καὶ
στεφάνους |
[4] |
Ἀρχίδαμε,
τότε
τοῖς
περὶ
τὸν
|
Ἀρχίαν |
πολεμαρχοῦσι
γραμματεύων
ἥξειν
καὶ
τῆς |
[29] |
τὸ
ἀσφαλές.
ἅμα
δὲ
τὸν
|
Ἀρχίαν |
ὑπολαβὼν
ἀπῆγεν
εἰς
τὸν
οἶκον, |
[29] |
λέγονται
καὶ
τίνες;
ἀγνοοῦμεν‘
ὁ
|
Ἀρχίας |
εἶπε
καί
σε
τούτου
χάριν |
[4] |
μᾶλλον
δ´
ἀδύνατον·
ὁ
γὰρ
|
Ἀρχίας
|
ἐλπίζων
τινὰ
τῶν
ἐν
ἀξιώματι |
[17] |
ὡς
πυνθάνομαι,
μέλλουσιν
ἀνακρίναντες,
ὅταν
|
Ἀρχίας |
ἐπανέλθῃ,
διαφθερεῖν.
οὐ
μεγάλα
ταῦτα |
[29] |
πράξεως
ὁδῷ
βαδιζούσης.
ὁ
γὰρ
|
Ἀρχίας’ |
ἔφη
καὶ
ὁ
Φίλιππος
ὡς |
[33] |
ἐπὶ
τῆς
εἱρκτῆς
ὁ
Φυλλίδας
|
Ἀρχίας’ |
ἔφη
καὶ
Φίλιππος
κελεύουσί
σε |
[2] |
ὁπότε
τυγχάνοι
σχολὴν
ἄγων
ὁ
|
Ἀρχίας, |
ἡδέως
ἠκροᾶτο
συγκαθιεὶς
μετὰ
τῶν |
[30] |
καὶ
τῇ
μέθῃ
κατακεκλυσμένος
ὁ
|
Ἀρχίας |
καὶ
τῇ
προσδοκίᾳ
τῶν
γυναικῶν |
[27] |
τι
βούλοιντο.
λέγει
δ´
ἅτερος
|
Ἀρχίας |
καὶ
Φίλιππος
ἔπεμψαν
ἡμᾶς
κελεύοντες
|
[4] |
μὲν
οὖν
ἐπέσχομεν,
ὁ
δ´
|
Ἀρχίας |
καλέσας
τὸν
Θεόκριτον
καὶ
τῷ |
[27] |
ἐλθεῖν
κάλλιστον
ὄντα
Θηβαίων,
ὦ
|
Ἀρχίδαμε, |
παῖδα
καὶ
φιλοπονώτατον
περὶ
τὰ |
[2] |
ἐκείναις
γε
ταῖς
ἡμέραις,
ὦ
|
Ἀρχίδαμε, |
πάντες
οἱ
τῶν
πραττομένων
μετέχοντες |
[28] |
~Δάκρυα
πολλοῖς
ἐπῆλθεν
ἡμῶν,
ὦ
|
Ἀρχίδαμε, |
πρὸς
τοὺς
λόγους
τἀνδρός,
αὐτὸς |
[1] |
(ΚΑΦΕΙΣΙΑΣ)
Ἀλλ´
ἔδει
μέν,
ὦ
|
Ἀρχίδαμε, |
σοῦ
δι´
εὔνοιαν
οὕτω
προθύμως |
[4] |
δὲ
Φυλλίδας,
ὃν
οἶσθ´,
ὦ
|
Ἀρχίδαμε, |
τότε
τοῖς
περὶ
τὸν
Ἀρχίαν |
[30] |
γυναικῶν.
ἡ
δὲ
χείρων,
ὦ
|
Ἀρχίδαμε, |
τύχη
καὶ
τὰς
τῶν
πολεμίων |
[1] |
καὶ
τοὺς
λόγους
προσπεριβαλέσθαι
κελεύεις.
|
(ΑΡΧΙΔΑΜΟΣ) |
Ἀγνοεῖς,
ὦ
Καφισία,
τοὺς
ἄνδρας; |
[1] |
ὑμᾶς
~(ΠΕΡΙ
ΤΟΥ
ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ
ΔΑΙΜΟΝΙΟΥ.
|
~(ΑΡΧΙΔΑΜΟΣ) |
Ζωγράφου
τινός,
ὦ
Καφισία,
μέμνημαί |
[1] |
διηγήσεως
πρὸς
ἃς
ἴστε
πράξεις;
|
(ΑΡΧΙΔΑΜΟΣ) |
Ἡμεῖς,
ὦ
Καφισία,
σχεδὸν
ὡς |
[1] |
Τιμόθεος
Κόνωνος
υἱός,
οὗτοι
δ´
|
Ἀρχίνου
|
παῖδες,
οἱ
δ´
ἄλλοι
τῆς |
[4] |
διαιρετέον
αὐτοὺς
ἐπὶ
τὰς
οἰκίας·
|
Ἀρχίου
|
γὰρ
ἅμα
καὶ
Λεοντίδου
προκαταληφθέντων |
[27] |
ἧκέ
τις
ἀγγέλλων
ὑπηρέτας
τοῦ
|
Ἀρχίου |
δύο
κόπτειν
τὴν
αὔλειον
ἀπεσταλμένους |
[28] |
καὶ
πυθόμενος
τὴν
Χάρωνος
ὑπ´
|
Ἀρχίου |
μετάπεμψιν
ᾐτιᾶτο
τὴν
μέλλησιν
ἡμῶν |
[30] |
ἐνθένδε
παρ´
ὑμῶν
ἐπιστολὴ
παρ´
|
Ἀρχίου |
τοῦ
ἱεροφάντου
πρὸς
Ἀρχίαν
ἐκεῖνον |
[29] |
τὰς
θύρας.
εἰπόντος
δὲ
τοῦ
|
Ἀρχίου |
φυγάδας,
ὦ
Χάρων,
ἀκούομεν
ἐν |
[1] |
(πολιτῶν
τοὺς
δὲ
φόβῳ
κατεῖργον
|
ἄρχοντες |
αὐτοὶ
παρανόμως
καὶ
βιαίως,
ἔγνωμεν |
[31] |
ἀεὶ
φοροῦσιν
οἱ
παρ´
ἡμῖν
|
ἄρχοντες, |
ἐγὼ
μὲν
ἐκ
μέσου
διαλαβὼν
|
[5] |
τοὺς
ἄνδρας·
οἱ
δὲ
νῦν
|
ἄρχοντες |
ἐν
τῇ
Καδμείᾳ
τὸ
δόρυ |
[22] |
ψυχῆς
ὑπὸ
τοῦ
κρατοῦντος
καὶ
|
ἄρχοντος |
ἐπιστομιζομένης,
μέχρι
ἂν
οὕτω
κολαζομένη |
[27] |
κομίσαι
τι
πρόσταγμα
παρὰ
τῶν
|
ἀρχόντων. |
ἐκεῖνοι
μὲν
οὖν
ᾤχοντο,
τοῦ |
[27] |
χρῆναι
βαδίζειν
καὶ
ὑπακούειν
τοῖς
|
ἄρχουσι |
καλούμενον.
ὁ
δὲ
κελεύσας
τὸν |
[31] |
ξίφους
ἐπιβεβληκώς,
Καβίριχος
ὁ
κυαμευτὸς
|
ἄρχων |
τοῦ
βραχίονος
αὐτὸν
παραπορευόμενον
ἀντισπάσας |
[16] |
γὰρ
ἀτραποὶ
βίων,
ὀλίγαι
δ´
|
ἃς |
δαίμονες
ἀνθρώπους
ἄγουσιν.
ὁ
μὲν |
[1] |
ἀρχὴ
γένοιτο
τῆς
διηγήσεως
πρὸς
|
ἃς |
ἴστε
πράξεις;
(ΑΡΧΙΔΑΜΟΣ)
Ἡμεῖς,
ὦ |
[18] |
(εἰ)
τις
ἐπιχειρῇ
κατηγορεῖν,
περιφώνησιν
|
ἀσαφῆ |
καὶ
τυφλὴν
ὑπόνοιαν
ἡ
πρᾶξις |
[29] |
ἄλλως
δ´
ὑποψίαν
ἢ
λόγον
|
ἄσημον |
ἐν
τῇ
πόλει
περιφερόμενον
ἥκειν |
[18] |
δακρύων
καὶ
ταραχῆς
φέροντι
κρεῖττον,
|
ἀσήμους |
δὲ
φωνὰς
ἐκφέρεσθαι
παρ´
ἡμῶν, |
[13] |
κομιδῇ
δὲ
διὰ
γῆρας
καὶ
|
ἀσθένειαν |
ἐλλείπων
ἐπέσκηψε
μάλιστα
μὲν
ζῶντα
|
[9] |
ἁλίσκονται
δι´
ἀπειρίαν
ἢ
δι´
|
ἀσθένειαν, |
οἱ
δέ,
ὡς
θεοφιλεῖς
καὶ |
[15] |
κερδῶν
πολλάκις
ἀφιστὰς
ἑαυτὸν
ἑκουσίως
|
ἀσκεῖ |
καὶ
προσεθίζεται
μακρὰν
εἶναι
παντὸς |
[24] |
ἐξαιρῶν
καὶ
ἀποκρίνων
καθ´
αὑτὸν
|
ἀσκεῖ
|
καὶ
τρέφει
καὶ
ἀγαπᾷ
διαφερόντως, |
[15] |
καὶ
φίλους
δι´
ἀργύριον,
οὗτος
|
ἀσκεῖ |
πρὸς
φιλαργυρίαν
(καὶ
γὰρ
ὁ |
[15] |
ἢ
μᾶλλον
ἔργον
καὶ
(ἀπόδειξιν
|
ἀσκήσεως |
εἶναι
νομίζεις;
ἔργον’
εἶπεν
ἐγὼ
|
[15] |
ἆρ´
οὖν’
ἔφη
διαφορὰν
ὁρᾷς
|
ἀσκήσεως |
καὶ
τοῦ
πρὸς
ὃ
ἡ |
[15] |
παρέσχε·
τὸ
δὲ
πᾶν
τῆς
|
ἀσκήσεως |
κράτος,
ὦ
φίλε,
ταῖς
ἐπεισοδίοις |
[15] |
ἔργον’
εἶπεν
ἐγὼ
καὶ
ἀπόδειξιν.
|
ἄσκησιν |
δὲ
καὶ
μελέτην
(μετὰ)
ἐγκρατείας
|
[15] |
στεφάνου
πρὸς
τὸν
ἀντίπαλον
ἅμιλλαν,
|
ἄσκησιν
|
δὲ
τὴν
ἐπὶ
τοῦτο
διὰ |
[15] |
καὶ
παρανόμων
ἡδονῶν
ἀπέχεσθαι
πότερον
|
ἄσκησιν |
ἢ
μᾶλλον
ἔργον
καὶ
(ἀπόδειξιν |
[15] |
μὲν
ἔργον
εἶναι
τὸ
δ´
|
ἄσκησιν; |
ὁμολογήσαντος
δὲ
τοῦ
ξένου
φέρε |
[24] |
Ἡσίοδον.
ὡς
γὰρ
ἀθλητὰς
καταλύσαντας
|
ἄσκησιν
|
ὑπὸ
γήρως
οὐ
τελέως
ἀπολείπει |
[15] |
καὶ
τοῦ
πρὸς
ὃ
ἡ
|
ἄσκησις
|
ἔργου,
καὶ
καθάπερ
ἀθλητικῆς
ἔργον |
[15] |
οἷς
ἔξεστιν
ἀποχὴ
τῶν
ἡδονῶν
|
ἄσκησίς |
ἐστι
τῇ
ψυχῇ
πρὸς
ἃ |
[15] |
δικαιοσύνῃ
πρὸς
φιλοπλουτίαν
καὶ
φιλαργυρίαν
|
ἄσκησις, |
οὐ
τὸ
μὴ
κλέπτειν
ἐπιόντα |
[24] |
φιλότιμον
καὶ
φιλοσώματον,
ἀλλ´
ἑτέρους
|
ἀσκοῦντας |
ὁρῶντες
ἥδονται
καὶ
παρακαλοῦσι
καὶ |
[22] |
πρὸς
ἀέρα
διαυγῆ
καὶ
καθαρὸν
|
ἀσμένη, |
πρῶτον
μὲν
ἀναπνεῦσαι
τότε
δοκεῖν
|
[33] |
γνωρίζοντες
ἀνεπήδων
ἐκ
τῶν
χαμευνῶν
|
ἄσμενοι |
τὰς
ἁλύσεις
ἐφέλκοντες,
οἱ
δὲ |
[1] |
ἀτέχνους
θεατὰς
ὄχλον
ὁμοῦ
πολὺν
|
ἀσπαζομένοις, |
τοὺς
δὲ
κομψοὺς
καὶ
φιλοτέχνους
|
[33] |
ἡμῖν
ἔξωθεν
παρὰ
τὴν
πολύστυλον.
|
ἀσπασάμενοι |
δ´
ἀλλήλους
καὶ
συλλαλήσαντες
ἐχωροῦμεν |
[32] |
δεξιὰν
ἐνέβαλε
καὶ
τοὺς
ἄλλους
|
ἀσπασάμενος
|
ἅμ´
ἵλεως
ἐξέπνευσε.
γενόμενοι
δ´ |
[14] |
καταχρυσώσομεν
τὰ
ὅπλα
καὶ
τὴν
|
ἀσπίδα |
πορφύρᾳ
συμμεμιγμένῃ
πρὸς
χρυσίον,
ὥσπερ
|
[20] |
αἱ
πληγαὶ
τῶν
ὑπορυττ
όντων
|
ἀσπίσι |
χαλκαῖς
ἁλίσκονται
διὰ
τὴν
ἀντήχησιν, |
[15] |
τὴν
μὲν
αἰσχρὰν
τὴν
δ´
|
ἀστείαν. |
ἆρ´
οὖν’
ἔφη
ὁ
Θεάνωρ |
[22] |
χρῆσθαι
διὰ
τροφὴν
καὶ
παίδευσιν
|
ἀστείαν, |
οὐκ
ἄγαν
σκληρὸν
καὶ
ἄγριον |
[22] |
τὸν
Τίμαρχον
εἰπεῖν
ἢ
πολλοὺς
|
ἀστέρας |
περὶ
τὸ
χάσμα
παλλομένους,
ἑτέρους |
[22] |
τοὺς
μὲν
οὖν
ἀποσβέννυσθαι
δοκοῦντας
|
ἀστέρας, |
ὦ
Τίμαρχε,
φάναι
τὰς
εἰς |
[22] |
ἀκριβέστερον
προσέχειν
καὶ
θεᾶσθαι
τῶν
|
ἀστέρων |
ἀποσαλεύοντας
τοὺς
μὲν
ἧττον
τοὺς |
[22] |
μιαραὶ
καὶ
ἀκάθαρτοι·
ταύτας
δ´
|
ἀστράπτουσα
|
καὶ
μυκωμένη
φοβερὸν
οὐκ
ἐᾷ |
[10] |
πράγμασιν
ἀδήλοις
καὶ
πρὸς
ἀνθρωπίνην
|
ἀσυλλογίστοις |
φρόνησιν,
ἐν
οἷς
αὐτῷ
συνεφθέγγετο |
[24] |
Τιμάρχου
λόγον
ὥσπερ
ἱερὸν
καὶ
|
ἄσυλον |
ἀνακεῖσθαί
φημι
τῷ
θεῷ
χρῆναι· |
[28] |
ἐν
ὑπαίθρῳ
συμπλέκεσθαι
πρὸς
(ἀλλήλους)
|
ἀσυντάκτους |
καὶ
σποράδας
ἢ
μένειν
ἐν |
[28] |
σωτηρίων
καὶ
καλῶν
καὶ
πρὸς
|
ἀσφάλειαν |
ἐχεγγύων
αὐτῷ
γεγονότων.
~Ὁπλιζομένων
δ´ |
[26] |
τὸ
σημεῖον
ἐδόκει
καλὸν
πρὸς
|
ἀσφάλειαν |
καὶ
δόξαν,
ὡς
λαμπρῶν
ἀκινδύνων |
[4] |
ἀγαπῶντας
ἄν
τις
διδῷ
τὴν
|
ἀσφάλειαν. |
οὕτως’
ἔφην
ποιήσομεν.
ἀλλὰ
τί |
[29] |
γὰρ
ἡ
πρόνοια
καὶ
τὸ
|
ἀσφαλές. |
ἅμα
δὲ
τὸν
Ἀρχίαν
ὑπολαβὼν |
[17] |
καὶ
τὴν
πόλιν,
ἀλλ´
ἔασον
|
ἀσφαλῶς, |
εἴπερ
εἵμαρται,
κατελθεῖν
τοὺς
ἄνδρας’ |
[9] |
φιλοσοφίᾳ
δ´
οὐ
μόνον
ἔοικεν
|
ἀσχήμων |
ὁ
τοιοῦτος
εἶναι
σχηματισμός,
ἀλλὰ |
[8] |
παρακαλεῖ
πάντας,
εἰ
μή
τις
|
ἀσχολία |
μείζων,
ἐνταῦθα
περιμεῖναι
βουλόμενος
ὑμῖν |
[1] |
πεπραγμένα
μαθεῖν
σπουδάζοντος
ἐμέ
καὶ
|
ἀσχολίας |
ὑπέρτερον
θέσθαι’
κατὰ
Πίνδαρον
τὸ |
[34] |
οἱ
δ´
ἄνω,
τούτων
μὲν
|
ἀτάκτως |
καὶ
τεθορυβημένως
ἐπιχεομένων,
ἡμᾶς
δὲ |
[21] |
Σωκράτους
δαιμόνιον
ἣν
ἔχει
δύναμιν,
|
ἅτε |
δὴ
νέος
οὐκ
ἀγεννὴς
ἄρτι |
[28] |
τἀνδρός,
αὐτὸς
δ´
ἄδακρυς
καὶ
|
ἄτεγκτος
|
ἐγχειρίσας
Πελοπίδᾳ
τὸν
υἱὸν
ἐχώρει |
[11] |
βεβαιωσάμενον
ἐν
τοῖς
ἀδήλοις
καὶ
|
ἀτεκμάρτοις |
τῷ
λογισμῷ
ῥοπὴν
ἐπάγειν;
ὡς |
[13] |
ὥσπερ
σφαῖραν
εὖ
φερομένην
κατῄσχυνεν
|
ἀτελῆ |
πεσοῦσαν.
ποίου
γὰρ
οὕτω
σκοποῦ |
[27] |
ὅ
τι
βούλοιντο.
λέγει
δ´
|
ἅτερος |
Ἀρχίας
καὶ
Φίλιππος
ἔπεμψαν
ἡμᾶς |
[1] |
ἐοικέναι
τοὺς
μὲν
ἰδιώτας
καὶ
|
ἀτέχνους |
θεατὰς
ὄχλον
ὁμοῦ
πολὺν
ἀσπαζομένοις, |
[10] |
εἰς
μαντικὴν
ἔδοξε
καὶ
θεῖον·
|
ἀτεχνῶς |
γὰρ
οἵαν
Ὅμηρος
Ὀδυσσεῖ
πεποίηκε
|
[24] |
ψυχῆς
γενόμενοι
δαίμονες
οὐ
παντελῶς
|
ἀτιμάζουσι |
τὰ
ἐνταῦθα
πράγματα
καὶ
λόγους |
[9] |
τὴν
ἀπόδειξιν
ᾗ
δοκεῖ
διαφέρειν
|
ἀτιμάσασα |
πρὸς
μαντεύματα
τρέπεται
καὶ
ὀνειράτων
|
[14] |
ἂν
οὕτως
ἡ
χάρις
καὶ
|
ἄτιμος |
ἡ
κτῆσις
εἴη.
τί
μήν; |
[15] |
αὖ
πάλιν
ὁ
πλοῦτος
οὕτως
|
ἄτιμος |
καὶ
ἀπόβλητος.
οὐ
γὰρ
οὖν’ |
[33] |
ὁρῶν
καὶ
τῆς
ὥρας
τὴν
|
ἀτοπίαν
|
καὶ
τὸ
μὴ
καθεστηκότα
λαλεῖν |
[15] |
γὰρ
ἐν
ἡδοναῖς
μεγάλαις
μὲν
|
ἀτόποις |
δὲ
καὶ
βλαβεραῖς
οἷόν
τε |
[15] |
πλοῦτον
δεδιέναι
καὶ
φεύγειν
οὐκ
|
ἄτοπον; |
ἄτοπον’
εἶπεν
ὁ
Ἐπαμεινώνδας
εἰ |
[15] |
δεδιέναι
καὶ
φεύγειν
οὐκ
ἄτοπον;
|
ἄτοπον’ |
εἶπεν
ὁ
Ἐπαμεινώνδας
εἰ
μὴ
|
[7] |
ὡς
γεωμετρικοῦ
λῦσαι
χρησμὸν
αὐτοῖς
|
ἄτοπον |
ὑπὸ
τοῦ
θεοῦ
προβεβλημένον.
ἦν |
[19] |
ἔχοντος.
~Ἡμᾶς
δέ
τις
ἔσχεν
|
ἄτοπος |
μεταβολὴ
τοῦ
πάθους.
μικρὸν
γὰρ |
[17] |
ἐξ
ἐνυπνίου
μάλα
δυσχεροῦς
καὶ
|
ἀτόπου. |
τῆς
γὰρ
ἄλλης
νυκτὸς
ᾤμην |
[20] |
ἢ
λόγου
νόησις
εἴη
συνάπτοντος
|
ἀτόπῳ |
τινὶ
τρόπῳ
πρὸς
αὐτόν,
ὥσπερ |
[22] |
ἐπιφερομένους·
ἐνίους
δὲ
τοῖς
κλωθομένοις
|
ἀτράκτοις |
ὁμοίως
ἕλικα
τεταραγμένην
καὶ
ἀνώμαλον
|
[16] |
τὸν
κυβερνήτην.
μυρίαι
μὲν
γὰρ
|
ἀτραποὶ |
βίων,
ὀλίγαι
δ´
ἃς
δαίμονες |
[11] |
τῷ
θανάτῳ
πελάζοντι,
χρῆσθαι
δ´
|
ἀτρέπτῳ |
τῷ
λογισμῷ
πρὸς
τὸ
δεινόν, |
[22] |
θυγάτηρ
κάθηται,
τοῦ
μὲν
πρώτου
|
Ἄτροπος |
τοῦ
δὲ
δευτέρου
Κλωθώ,
τοῦ
|
[22] |
καταδυομένους
εἰς
αὐτό,
τοὺς
δ´
|
ᾄττοντας |
αὖ
κάτωθεν.
αὐτοὺς
ἄρα‘
φάναι |
[12] |
ὦ
Πολύμνι,
θαυμάζοντα
Σωκράτους
ἀνδρὸς
|
ἀτυφίᾳ |
καὶ
ἀφελείᾳ
μάλιστα
δὴ
φιλοσοφίαν |
[13] |
μὲν
ὁ
τοῦ
σκοποῦ
μένοντος
|
ἀτυχήσας
|
σφάλλεται
δι´
αὑτόν,
ἐνταυθοῖ
δ´ |
[22] |
εἰς
αὐτό,
τοὺς
δ´
ᾄττοντας
|
αὖ |
κάτωθεν.
αὐτοὺς
ἄρα‘
φάναι
τοὺς |
[15] |
ἡ
πενία
μὴ
δυσχερές,
οὐδ´
|
αὖ |
πάλιν
ὁ
πλοῦτος
οὕτως
ἄτιμος |
[12] |
ὑπὸ
τοῦ
βαλόντος,
μεμετρῆσθαι
δ´
|
αὖ
|
τὸ
βάρος
ὑπὸ
τοῦ
ζυγοῦ |
[9] |
πολιτικοῖς
μὲν
ἀνδράσι
καὶ
πρὸς
|
αὐθάδη |
καὶ
ἀκόλαστον
ὄχλον
ἠναγκασμένοις
ζῆν |
[22] |
εἴη·
σφόδρα
δὲ
τὴν
κεφαλὴν
|
αὖθις |
ἀλγήσας,
καθάπερ
βίᾳ
συμπιεσθεῖσαν,
οὐδὲν |
[29] |
~Ὁπλιζομένων
δ´
ἡμῶν
καὶ
συνταττομένων
|
αὖθις |
ἀφικνεῖται
Χάρων
ἱλαρῷ
τῷ
προσώπῳ
|
[22] |
ἡμέραν
ἐπλανᾶτο
πολὺν
τόπον,
εἶτ´
|
αὖθις |
ἐπανῄει
πολλοῖς
τῶν
μακρὰν
λεγομένων |
[20] |
μὴ
τυχεῖν
ἀποκρίσεως,
διὸ
μηδ´
|
αὖθις |
ἐρέσθαι,
πολλάκις
δ´
αὐτῷ
παραγενέσθαι |
[22] |
δὲ
καὶ
ὑπερχεῖσθαι
καὶ
ἀπολείπειν
|
αὖθις |
οὐ
μεγάλας
ἐκβολὰς
λαμβάνουσαν,
καὶ |
[5] |
μὲν
ἄπεισιν
εἰς
Ἁλίαρτον
ἐπιχώσων
|
αὖθις |
τὸ
σῆμα
καὶ
χοὰς
ποιησόμενος
|
[25] |
ταῦθ´
ἡμῖν.
κἀκεῖνος
μὲν
ἀνεχώρησεν
|
αὖθις |
ὡς
τοὺς
περὶ
Σιμμίαν,
ἡμεῖς
|
[18] |
ἔφην
ἐστὶν
ὁ
πρὸς
ταῖς
|
αὐλείοις
|
θύραις
ἐφεστὼς
πάλαι
καὶ
προσβλέπων |
[27] |
τοῦ
Ἀρχίου
δύο
κόπτειν
τὴν
|
αὔλειον |
ἀπεσταλμένους
σπουδῇ
πρὸς
Χάρωνα
καὶ |
[32] |
περὶ
Πελοπίδαν
τοῦ
Λεοντίδου
τὴν
|
αὔλειον |
ἡσυχῆ
προσελθόντες
καὶ
πρὸς
τὸν |
[32] |
ἄνθρωπον
ἵεντο
δρόμῳ
διὰ
τῆς
|
αὐλῆς |
ἐπὶ
τὸν
θάλαμον.
ὁ
δ´ |
[13] |
καὶ
Βακχυλίδαν
καὶ
Μέλισσον
τὸν
|
αὐλητήν, |
ἑπόμενον
δὲ
τὸν
ξένον
οὐκ |
[10] |
ἐλέγξοντες
δαιμόνιον
ἐπεσπάσαντο
Χάριλλον
τὸν
|
αὐλητὴν |
ἥκοντα
καὶ
αὐτὸν
μετ´
ἐμοῦ |
[7] |
τεσσάρων
πλευρῶν
διπλασιαζομένης
ἔλαθον
τῇ
|
αὐξήσει |
τόπον
στερεὸν
ὀκταπλάσιον
ἀπεργασάμενοι
δι´ |
[7] |
κυβικοῦ
σώματος
ἐκ
πάσης
ὁμοίως
|
αὐξόμενον |
διαστάσεως.
τοῦτο
μὲν
οὖν
Εὔδοξον |
[30] |
γεγράφθαι
τὰ
σπουδαῖα
τοίνυν
εἰς
|
αὔριον’ |
ἔφη.
καὶ
τὴν
μὲν
ἐπιστολὴν |
[20] |
τῶν
νοουμένων
καὶ
εἰκόνας
ὁρῶσιν,
|
αὐτὰ |
δ´
οὐ
γιγνώσκουσι
πλὴν
οἷς |
[21] |
εἶπεν
ὁ
Θεόκριτος,
ἀλλὰ
δίελθ´
|
αὐτά· |
καὶ
γὰρ
εἰ
μὴ
λίαν
|
[22] |
καὶ
σημείων
αἰσθανομένη
τοῦ
δαίμονος.
|
αὗται |
μὲν
οὖν
ὀψέ
ποτε
καὶ |
[32] |
τοῦ
Κηφισοδώρου
πεπτωκότος
ἐν
μέσαις
|
αὐταῖς |
καὶ
θνήσκοντος,
ὥστε
μὴ
δύνασθαι |
[15] |
ἐπιθυμίαις
ἐκπονεῖν
χρὴ
καὶ
ἀποκόπτειν
|
αὐτὰς |
ἀνείρξεσι
καὶ
κατοχαῖς
ὑπὸ
τοῦ |
[22] |
φάναι
καὶ
πρόεισιν
ἐξ
ἐναντίας,
|
αὐτῇ
|
σχίζουσα
τῇ
κορυφῇ
τὸ
φῶς· |
[13] |
γάρ
τις
ἐντυχίας
καὶ
γνώσεως
|
αὕτη |
συνήθης.
καὶ
ὁ
Ἐπαμεινώνδας
Θεάνωρ, |
[18] |
νὴ
Δία
πάντα
τρέψειαν
εἰς
|
αὐτὴν
|
ἐκείνην
οἱ
θεοί.
τέλος
δὲ |
[22] |
ὡς
αὐτῷ
κατεφαίνετο·
δύο
δ´
|
αὐτὴν |
ἔχειν
ἀναστομώσεις
πυρὸς
ἐμβάλλοντας
ἐναντίους |
[18] |
ἀγανακτοῦντος
δ´
ἐμοῦ
καὶ
κακῶς
|
αὐτὴν |
λέγοντος
τρέπεται
πρὸς
δυσφημίας
ἀποτροπαίους |
[14] |
δεῖ
χρημάτων
(οὐδ´)
ὅπλων
ἐπ´
|
αὐτὴν |
μηδὲν
ἀνιῶσαν,
ἀλλ´
ἀπάγγελλε
τοῖς |
[1] |
λείπεται
τὰ
περὶ
τὴν
κάθοδον
|
αὐτὴν
|
τῶν
φίλων
καὶ
τὴν
κατάλυσιν |
[11] |
ὡς
γὰρ
ὁλκὴ
μία
καθ´
|
αὑτὴν |
οὐκ
ἄγει
(τὸν
ζυγόν,
ἰσορροποῦντι |
[17] |
λάμψαι
πολὺ
καὶ
δεινὸν
ἐξ
|
αὐτῆς |
ἔνδοθεν,
ὡς
τὰ
πλεῖστα
τῆς
|
[14] |
πρὸς
πενίαν
ὡς
ἐνοχλουμένοις
ὑπ´
|
αὐτῆς, |
ἡ
δ´
ἐστὶ
ῥᾴστη
φέρειν |
[22] |
οὐκ
ἔστιν,
ἀλλ´
ὅσον
ἂν
|
αὐτῆς |
σαρκὶ
μιχθῇ
καὶ
πάθεσιν,
ἀλλοιούμενον |
[31] |
καὶ
τοῖς
θεοῖς
καθωσιωμένον
ὑπὲρ
|
αὐτῆς· |
ὡς
δὲ
καὶ
διὰ
τὸν |
[6] |
ἰδίᾳ
συμβέβηκεν
ἀδικεῖσθαι,
τὸ
βάρος
|
αὐτὸ |
καὶ
τὴν
σκληρότητα
τῆς
ὁμιλίας |
[1] |
πρὸς
ἱστορίαν,
εἰ
τὸ
κεφάλαιον
|
αὐτὸ |
καὶ
τὸ
πέρας
πύθοιτο
τοῦ |
[20] |
νῷ
τι
βαλέσθαι
καὶ
πρὸς
|
αὐτὸ |
κινῆσαι
τὴν
ὁρμὴν
ὅλος
ἀναστὰς |
[30] |
ἀρχῆς
διαποικίλλουσα
κινδυνώδεσιν
ἐπεισοδίοις
εἰς
|
αὐτὸ |
συνέδραμε
τὸ
ἔργον,
ὀξὺν
ἐπιφέρουσα |
[22] |
δεδυκότος
ἄρτημα
κορυφαῖον,
ὀρθουμένης
περὶ
|
αὐτὸ |
τῆς
ψυχῆς
ἀνέχον
ὅσον
ὑπακούει |
[22] |
παλλομένους,
ἑτέρους
δὲ
καταδυομένους
εἰς
|
αὐτό, |
τοὺς
δ´
ᾄττοντας
αὖ
κάτωθεν. |
[12] |
ἢ
κληδὼν
οὐ
μέγα
καθ´
|
αὑτὸ |
μεγάλου
δὲ
σημεῖον
συμπτώματος·
ἐπ´ |
[6] |
ἀκολουθίας
πλήθει
καὶ
κατασκευῇ
σοβαρόν,
|
αὐτόθι |
κατηυλισμένον
ἐπὶ
στιβάδων·
φαίνεσθαι
γὰρ |
[14] |
χρῶνται
καλῶς
δὲ
πενίᾳ
χρωμένους
|
αὐτόθι |
φίλους
ἔχουσι,
τὰς
δὲ
Λύσιδος
|
[16] |
παρασκευασάμενος.
ἀλλὰ
περὶ
μὲν
τούτων
|
αὐτοὶ |
διαλύεσθε
πρὸς
αὑτούς,
ὦ
ξένε· |
[1] |
τοὺς
δὲ
φόβῳ
κατεῖργον
ἄρχοντες
|
αὐτοὶ |
παρανόμως
καὶ
βιαίως,
ἔγνωμεν
ἐνταῦθα |
[14] |
ἐκεῖ
γνωρίμοις,
ὅτι
κάλλιστα
μὲν
|
αὐτοὶ |
πλούτῳ
χρῶνται
καλῶς
δὲ
πενίᾳ |
[15] |
τοῖς
οἰκέταις
ὑμῶν
εὐωχεῖσθαι
παραδόντες
|
αὐτοὶ |
τὰ
λιτὰ
καὶ
ἁπλᾶ
προσφέρησθε |
[1] |
δ´
ἄλλοι
τῆς
ἑταιρίας
καὶ
|
αὐτοὶ |
τῆς
ἡμετέρας
πάντες·
ὥστε
σοι |
[24] |
τοῖς
δὲ
πιστοῖς
καὶ
συνήθεσιν
|
αὐτοὶ |
φράζουσιν,
οὕτω
τὸ
θεῖον
ὀλίγοις
|
[20] |
αἴτιον
οὐ
συνορῶσι,
τὴν
ἐν
|
αὐτοῖς |
ἀναρμοστίαν
καὶ
ταραχήν,
ἧς
ἀπήλλακτο
|
[32] |
τρέπονται
καὶ
τῶν
θυρῶν
ὁμοίως
|
αὐτοῖς
|
ἀνοιχθεισῶν
φεύγοντα
τὸν
Ὑπάτην
ὑπὲρ |
[7] |
Πλάτωνος
ὡς
γεωμετρικοῦ
λῦσαι
χρησμὸν
|
αὐτοῖς |
ἄτοπον
ὑπὸ
τοῦ
θεοῦ
προβεβλημένον. |
[10] |
Ἀθήνας
πρὸς
Κέβητα·
πορευομένοις
δ´
|
αὐτοῖς |
διὰ
τῶν
ἑρμογλύφων
παρὰ
τὰ |
[28] |
οἰκίας
βαδίζειν·
φθήσεσθαι
γὰρ
ἐμπεσόντας
|
αὐτοῖς, |
εἰ
δὲ
μή,
βέλτιον
εἶναι
|
[5] |
Θεόκριτος
μικρὸν
διαλιπών
ἀλλ´
οὐδ´
|
αὐτοῖς’ |
ἔφη
Λακεδαιμονίοις
ἀμήνιτον
ἔοικεν
εἶναι |
[30] |
ἣν
παρεληλύθεισαν,
καὶ
τοὺς
συμπράττοντας
|
αὐτοῖς. |
ἤδη
δὲ
καὶ
τῇ
μέθῃ |
[1] |
οὐ
γὰρ
ἔφευγον
ἀεὶ
συνδιατρίβοντες
|
αὐτοῖς· |
καὶ
πάλιν
ὡς
Λακεδαιμόνιοι
Φοιβίδαν |
[26] |
ὑπερβάλλοντες
τὸν
Κιθαιρῶνα,
καὶ
παρέσχεν
|
αὐτοῖς |
ὁ
χειμὼν
τὰ
πρόσωπα
συγκεκαλυμμένοις |
[27] |
ἔφη
πλέον,
ἀλλὰ
τί
λέγωμεν
|
αὐτοῖς; |
ὅτι
νὴ
Δί´’
εἶπεν
ὁ
|
[4] |
τις
ὑπόνοια
προσπέπτωκεν
ἢ
μήνυσις
|
αὐτοῖς, |
περὶ
ἧς
ἀνακρίνουσι
τὸν
Θεόκριτον. |
[34] |
ὡς
δ´
ἀπήγγειλα
καθ´
ἕκαστον
|
αὐτοῖς |
τὰ
πεπραγμένα
καὶ
παρεκάλουν
βοηθεῖν
|
[17] |
ὅτε
τῶν
πρὸς
τὴν
κάθοδον
|
αὐτοῖς |
τὰ
πλεῖστα
καὶ
τὸ
αὐτόματον |
[7] |
διαστάσεως.
τοῦτο
μὲν
οὖν
Εὔδοξον
|
αὐτοῖς |
τὸν
Κνίδιον
ἢ
τὸν
Κυζικηνὸν
|
[17] |
αὐτοῖς
τὰ
πλεῖστα
καὶ
τὸ
|
αὐτόματον |
συμπαρεσκεύασεν.
εἰπόντος
δὲ
ταῦτα
τοῦ |
[15] |
Ἐπαμεινώνδας
εἰ
μὴ
λόγῳ
τις
|
αὐτὸν |
ἀλλὰ
σχηματιζόμενος
ἢ
δι´
ἀπειροκαλίαν
|
[1] |
στρατηγίας
ἀπέστησαν,
Λυσανορίδαν
δὲ
τρίτον
|
αὐτὸν |
ἀντ´
ἐκείνου
πέμψαντες
ἐγκρατέστερον
ἐφρούρουν |
[17] |
τὴν
οἰκίαν
ὠδίνειν
ὥσπερ
κύουσαν,
|
αὐτὸν |
δὲ
καὶ
τοὺς
φίλους
συναγωνιῶντας
|
[27] |
ἑτέραν
τὸν
υἱόν·
τί
γὰρ
|
αὐτὸν
|
δεῖ
κινδυνεύειν
μεθ´
ἡμῶν
ἐγκαταλαμβανόμενον; |
[4] |
Λεοντίδῃ
περὶ
Ἀμφιθέου
παραιτούμενος
(μεῖναι)
|
αὐτὸν |
διαπράξασθαι
φυγὴν
ἀντὶ
θανάτου
τῷ |
[20] |
πατρὶ
χρησμὸς
ἀπεθέσπισεν·
ἐᾶν
γὰρ
|
αὐτὸν
|
ἐκέλευσεν
ὅ
τι
ἂν
ἐπὶ |
[11] |
τῆς
Ἀθηναίων
δυνάμεως
φθορὰν
προειπεῖν
|
αὐτὸν |
ἐνίοις
τῶν
φίλων.
καὶ
πρότερον |
[31] |
δεξιῶν
καὶ
τῷ
ξίφει
πατάξας
|
αὐτόν
|
ἐνταῦθ´’
ἔφη
κεῖσο
μετὰ
τούτων, |
[25] |
τῆς
στοᾶς.
καὶ
ἡμεῖς
περισχόντες
|
αὐτὸν |
ἐπεχειροῦμεν
παρακαλεῖν
ἐπὶ
τὴν
πρᾶξιν. |
[11] |
εἴτ´
ὄπισθεν
εἴτ´
ἔμπροσθεν
ὁρμᾶν
|
αὐτὸν |
ἐπὶ
τὴν
πρᾶξιν,
εἰ
δ´ |
[18] |
νικῶντα
πέρυσιν;
ἐκεῖνον
μὲν
οὖν
|
αὐτόν’ |
ἔφησε.
καὶ
τίς
οὗτος’
ἔφην |
[21] |
μίαν
ἡμέραν,
τῶν
πολλῶν
ἀπεγνωκότων
|
αὐτὸν |
ἤδη
καὶ
τῶν
οἰκείων
ὀδυρομένων, |
[14] |
ἀγροικότερος
ἐφάνην
ἀποκρινόμενος
ἀδίκων
χειρῶν
|
αὐτὸν |
κατάρχειν,
ὅτι
μοναρχίας
ὢν
ἐραστὴς |
[10] |
Χάριλλον
τὸν
αὐλητὴν
ἥκοντα
καὶ
|
αὐτὸν |
μετ´
ἐμοῦ
εἰς
Ἀθήνας
πρὸς |
[8] |
τὸν
ξένον,
ἄνδρα
γενναῖον
μὲν
|
αὐτὸν
|
ὄντα
μετὰ
δὲ
γενναίας
καὶ |
[29] |
εἰς
ἐκείνους.
εἶπον
οὖν
πρὸς
|
αὐτὸν |
ὅτι
ζῶντος
μὲν
Ἀνδροκλείδου
πολλάκις |
[22] |
τί
ποθεῖς
πυθέσθαι;
φράσαι
δ´
|
αὐτὸν |
ὅτι
πάντα,
τί
γὰρ
οὐ |
[4] |
ἀξιώματι
γυναικῶν
ἀφίξεσθαι
τηνικαῦτα
πρὸς
|
αὐτὸν |
οὐ
βούλεται
παρεῖναι
τὸν
Λεοντίδην. |
[22] |
δὲ
προϊόντος
εἰπεῖν
τινα
πρὸς
|
αὐτὸν
|
οὐχ
ὁρώμενον
ὦ
Τίμαρχε,
τί |
[31] |
ὁ
κυαμευτὸς
ἄρχων
τοῦ
βραχίονος
|
αὐτὸν |
παραπορευόμενον
ἀντισπάσας
ἀνεβόησεν
οὐ
Μέλων
|
[22] |
μίγνυται
δ´
οὐ
πᾶσα
τὸν
|
αὐτὸν |
τρόπον·
ἀλλ´
αἱ
μὲν
ὅλαι |
[3] |
καλῶς
οὕτω
χρησόμενος.
κἀγὼ
πρὸς
|
αὐτόν |
ὦ
προθυμότατε’
εἶπον
Θεόκριτε,
τὰ |
[20] |
συνάπτοντος
ἀτόπῳ
τινὶ
τρόπῳ
πρὸς
|
αὐτόν, |
ὥσπερ
καὶ
καθ´
ὕπνον
οὐκ |
[15] |
προϊεμένῳ
χάρισι
μὴ
βασιλέων
δωρεαῖς
|
αὑτόν, |
ἀλλὰ
καὶ
τύχης
κλῆρον
ἀπειπαμένῳ
|
[24] |
ἄριστον
ἐξαιρῶν
καὶ
ἀποκρίνων
καθ´
|
αὑτὸν |
ἀσκεῖ
καὶ
τρέφει
καὶ
ἀγαπᾷ |
[22] |
μέντοι
μετὰ
μικρὸν
ἀνενεγκὼν
ὁρᾶν
|
αὑτὸν |
ἐν
Τροφωνίου
παρὰ
τὴν
εἴσοδον, |
[13] |
σκοποῦ
μένοντος
ἀτυχήσας
σφάλλεται
δι´
|
αὑτόν, |
ἐνταυθοῖ
δ´
ὁ
παραιτούμενος
καὶ
|
[2] |
πληγῆς
περὶ
τὸ
σκέλος
ἀναλαμβάνοντος
|
αὑτὸν |
ἐντυγχάνειν
μὲν
ἀλλήλοις
εἴ
του
|
[20] |
μικρὰ
τῶν
ἀναγκαίων
χάριν
καταμιγνὺς
|
αὑτόν, |
εὐαφὴς
ἦν
καὶ
λεπτὸς
ὑπὸ
|
[3] |
ταύτην
ὡρμήκαμεν
τὴν
ὁδόν,
(ἐᾶν
|
αὑτὸν |
κελεύει
φόνου
καθαρὸν
ὄντα
καὶ |
[22] |
δὲ
τῆς
φωνῆς
βούλεσθαι
μὲν
|
αὑτὸν |
ὁ
Τίμαρχος
ἔφη
θεάσασθαι
περιστρέφοντα, |
[14] |
ἐραστὴς
ἄνδρα
δημότην
ἐλευθέρας
καὶ
|
αὐτονόμου
|
(πόλεως
ἐπείρα
διὰ
χρη|
μάτων· |
[22] |
τῇ
ψυχῇ
συμπέφυκε.
ταῦτ´
ἀκούσας
|
αὐτὸς |
ἀκριβέστερον
προσέχειν
καὶ
θεᾶσθαι
τῶν
|
[28] |
Ἀρχίδαμε,
πρὸς
τοὺς
λόγους
τἀνδρός,
|
αὐτὸς |
δ´
ἄδακρυς
καὶ
ἄτεγκτος
ἐγχειρίσας |
[27] |
ἐκείνοις
μὲν
εὐθὺς
ἀνοιγνύναι
προσέταξεν,
|
αὐτὸς |
δ´
ἀπαντήσας
ἔχων
στέφανον
ὡς |
[2] |
θηρεῦσαι
ὡς
πρὸς
ἑσπέραν
ἀφιξομένους·
|
αὐτὸς |
δὲ
πεμφθῆναι
ταῦτά
τε
προερῶν |
[20] |
ἀντεῖπεν
ὁ
Σιμμίας
οὐκ
ἠκούσαμεν·
|
αὐτὸς |
δὲ
Σωκράτη
μὲν
ἔφη
περὶ
|
[23] |
φθεγγομένῳ.
σὺ
οὖν
ἃ
φρονεῖς
|
αὐτὸς |
δίελθε
περὶ
τῶν
εἰρημένων.
~Ἐγὼ |
[22] |
(ἀμυδροὺς
ἀναπεμπομένους
οἷς
οὐ
μετρίως
|
αὐτὸς
|
ἐκπεπλῆχθαι.
χρόνου
δὲ
προϊόντος
εἰπεῖν |
[12] |
περὶ
τούτων,
εἴ
τι
Σωκράτους
|
αὐτὸς |
λέγοντος
ἤκουσεν,
ἕτοιμος
ἀκροᾶσθαι
καὶ |
[5] |
ἀνοιχθέντος,
εἰ
δὴ
παρεγένου
καὶ
|
αὐτός, |
ὅτε
πέμψας
Ἀγησίλαος
εἰς
Σπάρτην |
[12] |
τῶν
ἀδήλων,
καὶ
ταῦτα
φάσκων
|
αὐτὸς
|
οὐ
πταρμὸν
οὐδὲ
φωνὴν
ἀλλὰ |
[14] |
Λύσιδος
ἡμῖν
τροφὰς
καὶ
ταφὰς
|
αὐτὸς |
ὑπὲρ
αὑτοῦ
Λῦσις
ἀπέδωκε,
τά |
[11] |
πατήρ
ἀλλὰ
μήν’
ἔφη
καὶ
|
αὐτός, |
ὦ
Γαλαξίδωρε,
Μεγαρικοῦ
τινος
ἤκουσα, |
[2] |
ἀπορουμένων
δ´
ἡμῶν
καὶ
σκοπούντων
|
αὐτὸς |
ὡμολόγησεν
ὁ
Χάρων
παρέξειν.
ὁ |
[13] |
ὁ
Ἄρκεσος
πόθῳ
τοῦ
ἀνδρὸς
|
αὐτὸς |
ὡς
εἶχε
πλεῦσαι,
κομιδῇ
δὲ |
[23] |
ζῶντος
ἔτι
τοῦ
Τιμάρχου
διήλθομεν·
|
αὐτοῦ |
γὰρ
ἂν
ἡδέως
ἐκείνου
πυθέσθαι |
[1] |
ἀπὸ
τῆς
δίκης
τῆς
περὶ
|
αὐτοῦ |
γενομένης,
Γοργίδου
πάντα
τοῖς
φυγάσι |
[20] |
ὁρμὴν
τοῦ
παιδός,
εὐχόμενον
ὑπὲρ
|
αὐτοῦ |
Διὶ
Ἀγοραίῳ
καὶ
Μούσαις,
τὰ |
[24] |
εἰ
τοῖς
ὑπὸ
Σιμμίου
λεγομένοις
|
αὐτοῦ |
δυσπιστήσουσί
τινες,
κύκνους
μὲν
(γὰρ) |
[27] |
ἡ
σπουδὴ
τῆς
τηνικαῦτα
μεταπέμψεως
|
αὐτοῦ |
καὶ
μή
τι
καινότερον,
οὐδὲν |
[10] |
ἄνδρα
μηδ´
ἀμελεῖ
τὸ
θεῖον
|
αὐτοῦ. |
~Καὶ
ὁ
Γαλαξίδωρος
οἴει
γάρ, |
[11] |
πταρμὸς
ἦν,
ὅ
τε
παρ´
|
αὐτοῦ |
καὶ
ὁ
παρ´
ἄλλων.
ἑτέρου |
[9] |
ὑπερεώρα
τὰ
θεῖα;
τοῦτο
γὰρ
|
αὐτοῦ |
καὶ
πρὸς
Ἀθηναίους
κατηγόρησεν’
οὐδαμῶς’ |
[11] |
καὶ
λοχίτας
οἷς
συνέβη
μετ´
|
αὐτοῦ |
παρὰ
τὴν
Πάρνηθα
φεύγουσιν
ὑπὸ |
[13] |
σῶμα.
καθίσαντος
οὖν
ἐκείνου
μὲν
|
αὐτοῦ |
παρὰ
τὸν
Σιμμίαν
τοῦ
δ´ |
[27] |
ἔστιν’
εἶπεν
ὁ
Χάρων,
ἀλλ´
|
αὐτοῦ |
παραμενεῖ
καὶ
κινδυνεύσει
μεθ´
ὑμῶν· |
[10] |
πολλάκις
τὸ
δαιμόνιον
ἐπιθειάζον
ταῖς
|
αὐτοῦ |
προαιρέσεσι.
τὰ
μὲν
οὖν
πλείονα |
[11] |
ἐξ
ἀριστερᾶς,
ἀποτρέπεσθαι·
τῶν
δ´
|
αὐτοῦ |
πταρμῶν
τὸν
μὲν
ἔτι
μέλλοντος |
[21] |
υἱόν,
ὀλίγ
αις
πρότερον
ἡμέραις
|
αὐτοῦ |
τεθνηκότα,
φίλον
καὶ
ἡλικιώτην
γενόμενον. |
[17] |
τῆς
γὰρ
ἄλλης
νυκτὸς
ᾤμην
|
αὐτοῦ |
τὴν
οἰκίαν
ὠδίνειν
ὥσπερ
κύουσαν, |
[28] |
μᾶλλον
ἂν
ἠγάσω
τοῦ
παιδὸς
|
αὐτοῦ |
τὴν
φαιδρότητα
καὶ
τὸ
ἀδεὲς
|
[16] |
προσέβλεψεν,
οἷον
ἐξ
ὑπαρχῆς
ἀναθεώμενος
|
αὐτοῦ
|
τὴν
φύσιν
καὶ
τὸ
εἶδος. |
[18] |
γείτονι
τὸν
χαλινὸν
ἑσπέρας
αἰτησαμένης
|
αὐτοῦ |
τῆς
γυναικός.
ἀγανακτοῦντος
δ´
ἐμοῦ |
[22] |
σοι
σκοπεῖν
πάρεστιν.
ἐρομένου
δ´
|
αὐτοῦ |
τίς
ἡ
Στύξ
ἐστιν,
ὁδὸς |
[20] |
ὁ
δοθεὶς
ἔτι
παιδὸς
ὄντος
|
αὐτοῦ |
τῷ
πατρὶ
χρησμὸς
ἀπεθέσπισεν·
ἐᾶν |
[24] |
τὸ
θεῖον
ὀλίγοις
ἐντυγχάνει
δι´
|
αὑτοῦ |
καὶ
σπανίως,
τοῖς
δὲ
πολλοῖς |
[14] |
τροφὰς
καὶ
ταφὰς
αὐτὸς
ὑπὲρ
|
αὑτοῦ |
Λῦσις
ἀπέδωκε,
τά
τ´
ἄλλα |
[33] |
κελεύουσί
σε
ταχέως
ἄγειν
ἐπ´
|
αὐτοὺς |
Ἀμφίθεον.
ὁ
δ´
ὁρῶν
καὶ |
[22] |
τοὺς
δ´
ᾄττοντας
αὖ
κάτωθεν.
|
αὐτοὺς |
ἄρα‘
φάναι
τοὺς
δαίμονας
ὁρῶν |
[29] |
γὰρ
ἂν
ἀγνοεῖν
τὴν
οἰκίαν
|
αὐτούς, |
εἴ
τις
εἰδὼς
ἀκριβῶς
ἐμήνυεν, |
[24] |
σώματα
πολλὰ
καθάπερ
ὀχήματα
μεταλαμβάνοντας
|
αὐτοὺς |
ἐξαμιλλᾶσθαι
καὶ
μακροθυμεῖν
δι´
οἰκείας |
[4] |
Λεοντίδην.
ὥσθ´
ἡμῖν
δίχα
διαιρετέον
|
αὐτοὺς |
ἐπὶ
τὰς
οἰκίας·
Ἀρχίου
γὰρ |
[27] |
ὡς
τάχιστά
ς´
ἥκειν
πρὸς
|
αὐτούς. |
ἐρομένου
δὲ
τοῦ
Χάρωνος,
τίς |
[34] |
τῆς
Ἀθηνᾶς
ἱερὸν
ἐπορευόμην
πρὸς
|
αὐτούς, |
ἧκον
δὲ
πολλοὶ
καὶ
ἀγαθοὶ |
[5] |
μέν,
ὦ
Φειδόλαε,
καλῶς
ἐξευρήσειν
|
αὐτοὺς |
νομίζω·
φεύγουσι
γὰρ
οἱ
πλεῖστοι |
[17] |
μὴ
μεγάλων
κακῶν
ἐμπλήσωμεν
ἡμᾶς
|
αὐτοὺς |
οὐδὲν
ἀξιόλογον
τοὺς
πολεμίους
δράσαντες |
[14] |
δήπου
καταχρησόμεθα
τὴν
δωρεὰν
εὐωχοῦντες
|
αὑτοὺς |
πολυτελέστερον,
ὥσπερ
ξένον
ὑποδεδεγμένοι
βαρύτερον |
[16] |
μὲν
τούτων
αὐτοὶ
διαλύεσθε
πρὸς
|
αὑτούς, |
ὦ
ξένε·
τὸν
δὲ
Λῦσιν |
[28] |
ἢ
μένειν
ἐν
οἰκίσκῳ
καθείρξαντας
|
αὑτοὺς |
ὥσπερ
σμῆνος
ἐξαιρεθησομένους
ὑπὸ
τῶν
|
[18] |
κἀκεῖνος,
ὡς
εἶδεν
ἡμᾶς
προσέχοντας
|
αὐτῷ, |
ἀπὸ
τῆς
θύρας
ἡσυχῆ
προσῆγε. |
[28] |
καλῶν
καὶ
πρὸς
ἀσφάλειαν
ἐχεγγύων
|
αὐτῷ |
γεγονότων.
~Ὁπλιζομένων
δ´
ἡμῶν
καὶ |
[30] |
γραμματοφόρου
φήσαντος
ὑπὲρ
(τῶν)
σπουδαίων
|
αὐτῷ |
γεγράφθαι
τὰ
σπουδαῖα
τοίνυν
εἰς |
[5] |
ἔδειξε
νύκτωρ,
καί
τινας
ἐπ´
|
αὐτῷ |
δράσαντες
ἀπύρους
ἱερουργίας,
ὧν
τὰ |
[13] |
καὶ
στάσεις
καὶ
τυραννίδες
ἐκώλυσαν
|
αὐτῷ |
ζῶντι
συντελέσαι
τοὺς
φίλους
τὸν |
[18] |
προσῆγε.
τοῦ
δ´
Ἱπποσθενείδου
νεύσαντος
|
αὐτῷ |
καὶ
λέγειν
κελεύσαντος
εἰς
ἅπαντας |
[30] |
πρὸς
Ἀρχίαν
ἐκεῖνον
ὄντα
φίλον
|
αὐτῷ |
καὶ
ξένον,
ὡς
ἔοικεν,
ἐξαγγέλλουσα |
[22] |
μερῶν
τοῦ
παντὸς
ἔλαττον,
ὡς
|
αὐτῷ
|
κατεφαίνετο·
δύο
δ´
αὐτὴν
ἔχειν |
[20] |
μηδ´
αὖθις
ἐρέσθαι,
πολλάκις
δ´
|
αὐτῷ |
παραγενέσθαι
τοὺς
μὲν
δι´
ὄψεως |
[11] |
τέλος
εἰς
σωτηρίαν
καὶ
φυγὴν
|
αὐτῷ |
σπουδῆς
ἑταίρων
καὶ
παρασκευῆς
εὐμηχάνου |
[25] |
ἄνεσιν
τραπέσθαι
μετὰ
τῶν
εἰωθότων
|
αὐτῷ
|
συνακολασταίνειν.
~Ὀψὲ
δ´
ἦν
ἤδη |
[23] |
Σπίνθαρος
ὁ
Ταραντῖνος
οὐκ
ὀλίγον
|
αὐτῷ |
συνδιατρίψας
ἐνταῦθα
χρόνον
ἀεὶ
δήπου |
[10] |
ἀνθρωπίνην
ἀσυλλογίστοις
φρόνησιν,
ἐν
οἷς
|
αὐτῷ |
συνεφθέγγετο
πολλάκις
τὸ
δαιμόνιον
ἐπιθειάζον
|
[33] |
καὶ
τὸ
μὴ
καθεστηκότα
λαλεῖν
|
αὐτῷ |
τὸν
Φυλλίδαν,
ἀλλὰ
θερμὸν
ὄντα |
[20] |
εἰκάσειε
δαίμονος
ἄνευ
φωνῆς
ἐφαπτόμενον
|
αὐτῷ |
τῷ
δηλουμένῳ
τοῦ
νοοῦντος.
πληγῇ
|
[12] |
πταρμὸν
οὐδὲ
φωνὴν
ἀλλὰ
δαιμόνιον
|
αὐτῷ |
τῶν
πράξεων
ὑφηγεῖσθαι.
μέτειμι
γὰρ |
[17] |
ἐὰν
οὖν
δοκῇ
σοι,
φράσον
|
αὐτῷ |
φυλάττεσθαί
τινα
κίνδυνον
ἐξ
ἐνυπνίου |
[20] |
μὴ
δεομένην,
ἡ
δ´
ἐνδίδωσιν
|
αὐτῷ |
χαλῶντι
καὶ
συντείνοντι
τὰς
ὁρμὰς |
[13] |
ὑμῶν,
καὶ
τάφου
καλοῦ
κρείττων
|
αὐτῷ |
χάρις
ἐκτινομένη
φίλοις
ὑπὸ
φίλων |
[15] |
εὐκόλως
χρῆται
πρὸς
τὸ
καλὸν
|
αὑτῷ |
μέγα
φρονῶν
καὶ
τὰ
κάλλιστα |
[20] |
ὡς
κρείττονα
δήπουθεν
ἔχοντος
ἐν
|
αὑτῷ |
μυρίων
διδασκάλων
καὶ
παιδαγωγῶν
ἡγεμόνα |
[3] |
τοῦτον
ἤ
τινα
βελτίονα
καιρὸν
|
αὑτῷ |
πεφυκότι
καὶ
παρεσκευασμένῳ
καλῶς
οὕτω |
[12] |
τὸ
δαιμόνιον
ἀλλὰ
τὸν
πταρμὸν
|
αὑτῷ
|
σημαίνειν
ἔλεγεν·
ὥσπερ
εἴ
τις |
[10] |
δ´
ἐπιστὰς
καὶ
σιωπήσας
προσέσχεν
|
αὑτῷ |
συχνὸν
χρόνον,
εἶτ´
ἀναστρέψας
ἐπορεύετο
|
[23] |
οὐ
συμβάλλεται
γνώμην
ἀπὸ
τῶν
|
αὐτῶν |
ἀναγόμενος
ἡμῖν;
καὶ
ὁ
πατὴρ |
[24] |
ἱερεῖς,
ἑτέρους
δὲ
τῶν
θεῶν
|
αὐτῶν |
διαλεγομένων
συνιέντας
καὶ
συμφρονοῦντας
ἀποσημαίνειν |
[33] |
πρὸς
τοὺς
ἐντυγχάνοντας
ὁ
παρ´
|
αὐτῶν |
ἔλεος
καὶ
δάκρυα
καὶ
δεήσεις |
[30] |
καὶ
Μέλων
καὶ
οἱ
μετ´
|
αὐτῶν |
ἐπιτίθεσθαι
τοῖς
περὶ
Ἀρχίαν
μέλλοντες, |
[5] |
πρὸς
τοὺς
πολίτας
ἐγκατελείφθην
ὑπ´
|
αὐτῶν. |
εὑρέθη
δ´
οὖν
σώματος,
ψέλλιον |
[22] |
πασῶν
συνηρμοσμένης.
διὰ
μέσου
δ´
|
αὐτῶν |
θάλασσαν
ἢ
λίμνην
ὑποκεχύσθαι
τοῖς |
[33] |
δ´
ἀνευροῦσαι
πατέρας
ἢ
ἄνδρας
|
αὑτῶν |
ἠκολούθουν,
οὐδεὶς
δ´
ἐκώλυε·
ῥοπὴ |
[5] |
ὡς
παμπάλαια·
γνῶναι
γὰρ
ἐξ
|
αὑτῶν
|
οὐδὲν
παρεῖχε
καίπερ
ἐκφανέντα
τοῦ |
[22] |
νοῦν
καλοῦντες
ἐντὸς
εἶναι
νομίζουσιν
|
αὑτῶν, |
ὥσπερ
ἐν
τοῖς
ἐσόπτροις
τὰ |
[6] |
ὁ
ξένος
εἴη;
περιττῷ
γὰρ
|
ἀφ´ |
ὧν
λέγεις
τινὶ
καὶ
οὐκ |
[5] |
ὧν
τὰ
σημεῖα
συγχέουσι
καὶ
|
ἀφανίζουσιν, |
ὑπὸ
σκότος
ἀπέρχονται
χωρισθέντες.
ἐγὼ |
[22] |
τῶν
ἐκτὸς
εἰσαγγέλλειν.
οἱ
δ´
|
ἀφανίσαντες |
τὸ
σῶμα
κοιμωμένου
μέχρι
νῦν |
[22] |
δειμαίνουσαι·
πολλὰς
γὰρ
ὁ
Ἅιδης
|
ἀφαρπάζει |
περιολισθανούσας,
ἄλλας
δ´
ἀνακομίζεται
κάτωθεν |
[17] |
τὰ
ξίφη
λαβόντες·
ἀποκτιννύωμεν,
ἀποθνήσκωμεν,
|
ἀφειδῶμεν |
ἑαυτῶν.
εἰ
δὲ
ταῦτα
μὲν |
[32] |
καὶ
κελευσθεὶς
ἀνοῖξαι
τὸν
μοχλὸν
|
ἀφεῖλε |
καὶ
μικρὸν
ἐνέδωκε
τὴν
θύραν, |
[24] |
ἀπὸ
σώματος,
οἷον
ἐλεύθεραι
πάμπαν
|
ἀφειμέναι, |
δαίμονές
εἰσιν
ἀνθρώπων
ἐπιμελεῖς
καθ´ |
[11] |
ἂν
ἐξ
ὀρθῆς
καὶ
ἰσχυρᾶς
|
ἀφειμέναι
|
κρίσεως
καὶ
ἀρχῆς·
πενίᾳ
γὰρ |
[31] |
καὶ
μετεωρίσας
ὑπὲρ
κεφαλῆς
ἐβόων
|
ἀφεῖναι
|
καὶ
σῴζειν
ἑαυτόν,
εἰ
δὲ |
[16] |
τὴν
δὲ
ψυχὴν
ἤδη
κεκριμένην
|
ἀφεῖσθαι |
πρὸς
ἄλλην
γένεσιν
ἄλλῳ
δαίμονι |
[12] |
θαυμάζοντα
Σωκράτους
ἀνδρὸς
ἀτυφίᾳ
καὶ
|
ἀφελείᾳ |
μάλιστα
δὴ
φιλοσοφίαν
ἐξανθρωπίσαντος,
εἰ |
[9] |
παιδείας
καὶ
λόγου
περιβάλλεσθαι,
τὸ
|
ἀφελὲς |
τοῦτο
καὶ
ἄπλαστον
ὡς
ἐλευθέριον |
[34] |
ἐκταράττοντες
τοὺς
ὑπεναντίους,
ὡς
πάντων
|
ἀφεστώτων. |
οἱ
μὲν
οὖν
λακωνίζοντες
τὴν
|
[14] |
τοῖς
ἐρασταῖς
ἐγκαλλωπίσηται
τοσούτοις
οὖσιν,
|
ἀφθόνου |
δὲ
καὶ
πολλῆς
τροφῆς
ἵν´ |
[18] |
αἴσχιστα
ποιήσας
καὶ
παθὼν
μόλις
|
ἀφῖγμαι |
πρὸς
ὑμᾶς,
ὅπως
ἄλλον
ἐκπέμπητε |
[8] |
μετὰ
δὲ
γενναίας
καὶ
καλῆς
|
ἀφιγμένον |
τῆς
προαιρέσεως
ἀποστειλάντων
ἐξ
Ἰταλίας |
[6] |
τὸν
δὲ
ξένον
ἴστε
τὸν
|
ἀφιγμένον, |
ὦ
Καφισία,
πρὸς
ὑμᾶς
ὅστις |
[1] |
τὴν
διήγησιν·
τὸ
δὲ
πρεσβείας
|
ἀφιγμένους
|
ἕνεκα
καὶ
σχολὴν
ἄγοντας,
ἄχρι |
[17] |
παρεῖναι,
τὴν
δὲ
μυκᾶσθαι
καὶ
|
ἀφιέναι |
φωνάς
τινας
ἀνάρθρους,
τέλος
δὲ |
[24] |
δαίμονα
βοηθεῖν
ὁ
θεὸς
ἀλλ´
|
ἀφίησι |
τῷ
προθυμουμένῳ·
προθυμεῖται
δ´
ἄλλος |
[27] |
πρᾶξιν
ὑπὸ
δέους·
οὐ
γὰρ
|
ἀφίκετο |
μετὰ
τῶν
ἄλλων
εἰς
τὴν |
[2] |
ἥκειν
κρύφα
πρὸς
τὸ
τεῖχος,
|
ἀφικνεῖταί |
τις
ἐνθένδε
Φερενίκου
πέμψαντος
ἄνθρωπος |
[29] |
δ´
ἡμῶν
καὶ
συνταττομένων
αὖθις
|
ἀφικνεῖται |
Χάρων
ἱλαρῷ
τῷ
προσώπῳ
καὶ |
[11] |
ἤκουσε
τῶν
ἐπὶ
τὰς
σπονδὰς
|
ἀφικομένων |
Ἀθήνηθεν,
ὅτι
Σωκράτης
μετ´
Ἀλκιβιάδου
|
[8] |
ἀποστειλάντων
ἐξ
Ἰταλίας
τῶν
Πυθαγορικῶν.
|
ἀφῖκται |
δὲ
Λύσιδι
τῷ
γέροντι
χοὰς |
[2] |
ἀνθρώποις
ὀλίγῳ
πρόσθεν
εἰς
Θήβας
|
ἀφῖκτο |
μύθων
τε
παντοδαπῶν
καὶ
λόγων |
[14] |
μὴ
δεομένοις,
οὕτω
σύμμαχος
μὲν
|
ἀφῖξαι |
πρὸς
πενίαν
ὡς
ἐνοχλουμένοις
ὑπ´ |
[4] |
τινὰ
τῶν
ἐν
ἀξιώματι
γυναικῶν
|
ἀφίξεσθαι |
τηνικαῦτα
πρὸς
αὐτὸν
οὐ
βούλεται |
[25] |
ἐτύγχανεν,
εἰς
ἐλπίδας
ἐμβαλὼν
ὡς
|
ἀφιξομένης |
εἰς
τὸν
πότον,
ἔπεισε
πρὸς
|
[2] |
Κιθαιρῶνα
θηρεῦσαι
ὡς
πρὸς
ἑσπέραν
|
ἀφιξομένους· |
αὐτὸς
δὲ
πεμφθῆναι
ταῦτά
τε |
[8] |
πρὸς
τὸν
Ἰσμηνὸν
ἀπολουσόμενον,
εἶτ´
|
ἀφίξονται |
δεῦρο
πρὸς
ἡμᾶς·
πρὶν
δ´ |
[15] |
ὑπὸ
τοῦ
νόμου
κερδῶν
πολλάκις
|
ἀφιστὰς |
ἑαυτὸν
ἑκουσίως
ἀσκεῖ
καὶ
προσεθίζεται
|
[10] |
διασείων
τὸν
Εὐθύφρονα
μετὰ
παιδιᾶς.
|
ἄφνω |
δ´
ἐπιστὰς
καὶ
σιωπήσας
προσέσχεν |
[5] |
συγγενόμενος.
Ἁλιάρτιοι
δὲ
τὴν
μεγάλην
|
ἀφορίαν |
καὶ
τὴν
ἐπίβασιν
τῆς
λίμνης |
[22] |
ψαύει
περιφερομένη
(καὶ)
τοῦ
φωτός,
|
ἀφορίζει |
τὴν
ἐσχάτην
μερίδα
τῶν
ὅλων. |
[34] |
ἡμᾶς
δὲ
περὶ
τὴν
ἀγορὰν
|
ἀφορῶντες, |
οὐδενὸς
μέρους
ἡσυχάζοντος,
ἀλλὰ
πανταχόθεν |
[14] |
καθισόμεθα
φρουροῦντες
οἴκοι
τὸν
πλοῦτον·
|
ἄχαρις |
γὰρ
ἂν
οὕτως
ἡ
χάρις |
[22] |
ἀναλάμποντας
πάλιν
καὶ
ἀναφαινομένους
κάτωθεν,
|
ἀχλύν |
τινα
καὶ
ζόφον
ὥσπερ
πηλὸν |
[9] |
ἀκόλαστον
ὄχλον
ἠναγκασμένοις
ζῆν
οὐκ
|
ἄχρηστον |
ἴσως
ἐστὶν
ὥσπερ
ἐκ
χαλινοῦ |
[1] |
ἀφιγμένους
ἕνεκα
καὶ
σχολὴν
ἄγοντας,
|
ἄχρι |
οὗ
τὰς
ἀποκρίσεις
τοῦ
δήμου |
[16] |
θάψειε
Λῦσιν
ἐπέγνων
ὅτι
καλῶς
|
ἄχρι |
τῶν
ἀπορρήτων
πεπαιδευμένος
ὑπ´
ἐκείνου
|
[20] |
ἄκρας
παραψαύσει
χειρὸς
ὁμαλῶς
περιφερομένων·
|
ἄψυχα |
μὲν
γὰρ
ἀλλ´
ὅμως
τροχαλὰ
|