Chapitre
[33]	οἰκούντων αἰσθανόμενοι τὰ πραττόμενα καὶ	χαίροντες.	αἱ δὲ γυναῖκες, ὡς ἑκάστη
[21]	καταφρονοῦσιν· ἃ δὲ Τιμάρχου τοῦ	Χαιρωνέως	ἠκούσαμεν ὑπὲρ τούτων διεξιόντος, οὐκ
[4]	σημεῖα καὶ μαντεύματα δυσχερῆ καὶ	χαλεπὰ	προτεθεσπίσθαι τῇ Σπάρτῃ. Φειδόλαος ὁ
[12]	σοῦ λελεγμένα καὶ Πολύμνιος οὐ	χαλεπὸν	ἀνελεῖν. ὡς γὰρ ἐν ἰατρικῇ
[17]	δὲ ταῦτα μὲν οὔτε δρᾶσαι	χαλεπὸν	οὔτε παθεῖν, ἐξελέσθαι δὲ τὰς
[20]	καὶ συνεντάσεως καὶ παραστάσεως τρόπος	χαλεπὸς	ἢ παντελῶς ἄπορος συνοφθῆναι, καθ´
[31]	τὸ ξίφος ἀνέλκων, διανιστάμενον δὲ	χαλεπῶς	τὸν Ἀρχίαν ἐπιδραμὼν οὐκ ἀνῆκε
[15]	τάς ἀδικους μάλα μόλις καὶ	χαλεπῶς	τοῦ πλεονεκτεῖν ἀπεχόμενον. ἀνδρὶ δὲ
[18]	τὸν Ἡρακλέα· φεῦ, μή τι	χαλεπώτερον	συμβέβηκε; κἀκεῖνος, ὡς εἶδεν ἡμᾶς
[18]	ὡμολόγησε κεχρηκέναι τῷ γείτονι τὸν	χαλινὸν	ἑσπέρας αἰτησαμένης αὐτοῦ τῆς γυναικός.
[18]	ἵππον, αἰτοῦντι δέ μοι τὸν	χαλινὸν	οὐκ εἶχεν ἡ γυνὴ δοῦναι,
[22]	τὸν μὲν γὰρ σύνδεσμον οἷα	χαλινὸν	τῷ ἀλόγῳ τῆς ψυχῆς ἐμβεβλημένον,
[9]	ἄχρηστον ἴσως ἐστὶν ὥσπερ ἐκ	χαλινοῦ	τῆς δεισιδαιμονίας πρὸς τὸ συμφέρον
[20]	πληγαὶ τῶν ὑπορυττ όντων ἀσπίσι	χαλκαῖς	ἁλίσκονται διὰ τὴν ἀντήχησιν, ὅταν
[5]	οὐδὲν παρεῖχε καίπερ ἐκφανέντα τοῦ	χαλκοῦ	καταπλυθέντος, ἀλλ´ ἴδιός τις ὁ
[5]	δ´ οὖν σώματος, ψέλλιον δὲ	χαλκοῦν	οὐ μέγα καὶ δύ´ ἀμφορεῖς
[5]	δὲ τοῦ μνήματος ἔκειτο πίναξ	χαλκοῦς	ἔχων γράμματα πολλὰ θαυμαστὸν ὡς
[20]	δεομένην, ἡ δ´ ἐνδίδωσιν αὐτῷ	χαλῶντι	καὶ συντείνοντι τὰς ὁρμὰς οὐ
[22]	σώματος, ὑπείκουσα δ´ ἀεὶ καὶ	χαλῶσα	τῷ δαίμονι τὸν σύνδεσμον ἐδίδου
[31]	ὁ Λυσίθεος ἀπὸ τῆς κλίνης	χαμαὶ	καταβαλὼν ἀνεῖλε. τὸν δὲ Καβίριχον
[6]	φαίνεσθαι γὰρ ἄγνου καὶ μυρίκης	χαμεύνας	ἔτι δ´ ἐμπύρων λείψανα καὶ
[33]	φωνὴν γνωρίζοντες ἀνεπήδων ἐκ τῶν	χαμευνῶν	ἄσμενοι τὰς ἁλύσεις ἐφέλκοντες, οἱ
[9]	ὦ Σιμμία, δοκεῖ μοι φιλοσοφώτερον	χαρακτῆρα	παιδείας καὶ λόγου περιβάλλεσθαι, τὸ
[7]	ἀναλεξάμενος βιβλίων τῶν παλαιῶν παντοδαποὺς	(χαρακτῆρας	ἀντέγραψε τῷ βασιλεῖ καὶ πρὸς
[5]	ὁ τύπος καὶ βαρβαρικὸς τῶν	χαρακτήρων	ἐμφερέστατος Αἰγυπτίοις· διὸ καὶ Ἀγησίλαος,
[24]	τοὺς βελτίστους οἷον ἐξ ἀγέλης	χαράξαντες	ἰδίας τινὸς καὶ περιττῆς παιδαγωγίας
[10]	τὸ Σωκράτους ἐλέγξοντες δαιμόνιον ἐπεσπάσαντο	Χάριλλον	τὸν αὐλητὴν ἥκοντα καὶ αὐτὸν
[10]	ἀνεμόλυναν. ἧκεν οὖν καὶ ὁ	Χάριλλος	οἴκαδε τά τε σκέλη καὶ
[13]	παραιτούμενος καὶ ὑποφεύγων ἀδικεῖ τὴν	χάριν	εἰς ὃ ἔσπευκε μὴ περαίνουσαν.
[29]	Ἀρχίας εἶπε καί σε τούτου	χάριν	ἐλθεῖν ἐκελεύσαμεν, εἰ δή τι
[13]	ἔχουσι χρήματα διδόντων, πολλὴν δὲ	χάριν	καὶ φιλίαν ἀντιλαμβανόντων. Λῦσις δὲ
[20]	σώματι (μὴ) μικρὰ τῶν ἀναγκαίων	χάριν	καταμιγνὺς αὑτόν, εὐαφὴς ἦν καὶ
[15]	ἄλλου τινὸς ἐγὼ καὶ πλούτου	χάριν	τε καὶ κτῆσιν εἶναι νομίζω
[13]	καὶ τάφου καλοῦ κρείττων αὐτῷ	χάρις	ἐκτινομένη φίλοις ὑπὸ φίλων καὶ
[14]	ἄχαρις γὰρ ἂν οὕτως ἡ	χάρις	καὶ ἄτιμος ἡ κτῆσις εἴη.
[13]	πάσχειν ὑπὸ φίλων· ἡ γὰρ	χάρις	οὐχ ἧττον δεομένη τοῦ λαμβάνοντος
[15]	ἀνδρὶ δὲ μὴ φίλων προϊεμένῳ	χάρισι	μὴ βασιλέων δωρεαῖς αὑτόν, ἀλλὰ
[15]	πολεμίων ἐκκλιτέον, ἐν δὲ ταῖς	χάρισι	τὸν καλῶς διδόντα τῶν φίλων
[11]	βίον ἑκουσίως σὺν ἡδονῇ καὶ	χάριτι	τῶν διδόντων ἔχειν δυνάμενον καὶ
[13]	ἀνδρὸς εὖ παθεῖν ἀξίου διὰ	χάριτος	ἐφιέμενον; ἀλλ´ ἐκεῖ μὲν ὁ
[29]	ὁ Φυλλίδας εἶπε μηδέν, ὦ	Χάρων,	ἀδιερεύνητον μηδ´ ἄπυστον ὑπὲρ τούτων
[29]	δὲ τοῦ Ἀρχίου φυγάδας, ὦ	Χάρων,	ἀκούομεν ἐν τῇ πόλει κρύπτεσθαι
[27]	τυράννους. οὐκ ἔστιν’ εἶπεν ὁ	Χάρων,	ἀλλ´ αὐτοῦ παραμενεῖ καὶ κινδυνεύσει
[30]	Πελοπίδας καὶ Δαμοκλείδας καὶ Κηφισόδωρος)	Χάρων	δὲ καὶ Μέλων καὶ οἱ
[19]	εὐθὺς ἐνσείσων εἰς τὸν πότον,	Χάρων	δὲ τῆς οἰκίας ἐγὼ δὲ
[27]	βράδιον ὑπακουόντων. θορυβηθεὶς οὖν ὁ	Χάρων	ἐκείνοις μὲν εὐθὺς ἀνοιγνύναι προσέταξεν,
[17]	ἔστι σοι, φησίν ὦ Ἱπποσθενείδα,	Χάρων	ἑταῖρος ἐμοὶ δ´ οὐ πάνυ
[17]	τὸ σοὶ πλείστης δεόμενον, ὦ	Χάρων,	εὐλαβείας, ἐχθὲς ἐξ ἀγροῦ μοι
[17]	ἡ μὲν οὖν ὄψις, ὦ	Χάρων,	ἣν ὁ ἄνθρωπος διεξῆλθε, τοιαύτη
[27]	ὅτι νὴ Δί´’ εἶπεν ὁ	Χάρων	θεὶς τὸν στέφανον ἤδη καὶ
[29]	ἡμῶν καὶ συνταττομένων αὖθις ἀφικνεῖται	Χάρων	ἱλαρῷ τῷ προσώπῳ καὶ μειδιῶν
[27]	εὖ βεβουλεῦσθαι δοκεῖς ἡμῖν, ὦ	Χάρων,	μὴ μεταστησάμενος εἰς οἰκίαν ἑτέραν
[31]	τὸν δὲ Φίλιππον ἔτρωσε μὲν	Χάρων	παρὰ τὸν τράχηλον, ἀμυνόμενον δὲ
[2]	καὶ σκοπούντων αὐτὸς ὡμολόγησεν ὁ	Χάρων	παρέξειν. ὁ μὲν οὖν ἄνθρωπος
[17]	πάντες μὲν διεταράχθημεν, ὁ δὲ	Χάρων	τῷ Ἱπποσθενείδᾳ πάνυ σκληρῶς τὴν
[3]	πιέσας σφόδρα καὶ πρὸς τὸν	Χάρωνα	βλέψας προερχόμενον οὗτος, εἶπεν ὦ
[18]	ὁ Θεόκριτος καὶ κατασχὼν τὸν	Χάρωνα	βουλόμενον εἰπεῖν τι πρὸς τὸν
[17]	Ἱπποσθενείδου καὶ κελεύσας ἐμὲ καὶ	Χάρωνα	καὶ Θεόκριτον ἐξαναστῆναι προσῆγεν εἴς
[27]	τὴν αὔλειον ἀπεσταλμένους σπουδῇ πρὸς	Χάρωνα	καὶ κελεύειν ἀνοίγειν καὶ ἀγανακτεῖν
[27]	οὐ μὴν ἀλλὰ τόν γε	Χάρωνα	πάντες ᾠόμεθα χρῆναι βαδίζειν καὶ
[2]	οὐδενὶ τῶν παρ´ ἡμῖν ἢ	Χάρωνι	γνώριμος· ἐδήλου δὲ τῶν φυγάδων
[29]	τοῖς θεοῖς ἐξίωμεν. ταῦτα τοῦ	Χάρωνος	εἰπόντος εὐχόμεθα τοῖς θεοῖς καὶ
[27]	μὲν οὖν ᾤχοντο, τοῦ δὲ	Χάρωνος	εἰσελθόντος πρὸς ἡμᾶς καὶ ταῦτα
[27]	τῇ πατρίδι φυλάττοντες. ταῦτα τοῦ	Χάρωνος	λέγοντος τὸ μὲν φρόνημα καὶ
[27]	πρὸς αὐτούς. ἐρομένου δὲ τοῦ	Χάρωνος,	τίς ἡ σπουδὴ τῆς τηνικαῦτα
[28]	σιδηροῦν ὑπενδεδυμένος καὶ πυθόμενος τὴν	Χάρωνος	ὑπ´ Ἀρχίου μετάπεμψιν ᾐτιᾶτο τὴν
[30]	ἀνελπίστου περιπετείας ἀγῶνα. τοῦ γὰρ	Χάρωνος	ὡς ἀνέπεισε τοὺς περὶ Ἀρχίαν
[22]	θέᾳ· κάτω δ´ ἀπιδόντι φαίνεσθαι	χάσμα	μέγα στρογγύλον οἷον ἐκτετμημένης σφαίρας,
[22]	ἢ πολλοὺς ἀστέρας περὶ τὸ	χάσμα	παλλομένους, ἑτέρους δὲ καταδυομένους εἰς
[8]	δὲ Λύσιδι τῷ γέροντι χοὰς	χέασθαι	περὶ τὸν τάφον ἔκ τινων
[26]	Κιθαιρῶνα, καὶ παρέσχεν αὐτοῖς ὁ	χειμὼν	τὰ πρόσωπα συγκεκαλυμμένοις ἀδεῶς διελθεῖν
[3]	δ´ ὁ μάντις Θεόκριτος τὴν	χεῖρα	πιέσας σφόδρα καὶ πρὸς τὸν
[32]	δὲ τῇ ψυχῇ καὶ κατὰ	χεῖρα	ῥωμαλέος· οὐ μὴν ἔγνω γε
[31]	Μέλων ὥρμησε διὰ μέσου τὴν	χεῖρα	τῇ λαβῇ τοῦ ξίφους ἐπιβεβληκώς,
[32]	Σαμίδαν ἀνεῖργον οὐ παρακινδυνεύοντας εἰς	χεῖρας	ἐλθεῖν ἀνδράσιν ἐπιφανεστάτοις τῶν πολιτῶν
[33]	ἐν τῷ ξύλῳ δεδεμένοι τὰς	χεῖρας	ὀρέγοντες ἐβόων δεόμενοι μὴ ἀπολειφθῆναι.
[24]	παραθέοντες καὶ παρεμβαίνοντες ἅμα καὶ	χειρὶ	καὶ φωνῇ βοηθοῦντες ἀνασῴζουσιν, οὗτος,
[20]	τροχῶν κεραμεικῶν δίνησιν ἄκρας παραψαύσει	χειρὸς	ὁμαλῶς περιφερομένων· ἄψυχα μὲν γὰρ
[4]	πράξεως μετέχων, λαβόμενός μου τῆς	χειρὸς	ὥσπερ εἰώθει φανερῶς ἔσκωπτεν εἰς
[14]	λαβεῖν ἀγροικότερος ἐφάνην ἀποκρινόμενος ἀδίκων	χειρῶν	αὐτὸν κατάρχειν, ὅτι μοναρχίας ὢν
[30]	χρωμένους μετὰ γυναικῶν. ἡ δὲ	χείρων,	ὦ Ἀρχίδαμε, τύχη καὶ τὰς
[17]	παρεσκεύακε Φυλλίδας ἄκρατον, ὥστε τοὺς	χιλίους	καὶ πεντακοσίους Ἀρχία μεθυσθῆναι δορυφόρους·
[34]	διενοοῦντο, καίπερ περὶ πεντακοσίους καὶ	χιλίους	τὸ πλῆθος ὄντες, ἐκπεπληγμένοι δὲ
[30]	δὲ πεύκης, ἔνιοι δὲ καὶ	χιτώνια	τῶν γυναικεί ων ἀμπεχόμενοι, μεθύοντας
[14]	τῇ δὲ μητρὶ παραλουργὸν ὠνησόμεθα	χιτώνιον;	οὐ γὰρ εἰς γαστέρα δήπου
[14]	σοὶ δ´, ὦ πάτερ, Μιλησίαν	χλανίδα	τῇ δὲ μητρὶ παραλουργὸν ὠνησόμεθα
[18]	ἡμῖν; ἐπιστρέψας οὖν ὁ Ἱπποσθενείδας	Χλίδων’	ἔφη νὴ τὸν Ἡρακλέα· φεῦ,
[18]	κατιδὼν τὸν ἄνθρωπον ἆρ´ οὐ	Χλίδωνα	λέγεις, εἶπον ὦ Ἱπποσθενείδα, τὸν
[27]	ἐπιχειρήσαντα τὴν κάθοδον διὰ τοῦ	Χλίδωνος,	ἐπεὶ δ´ ἀπέτυχε καὶ συνῆπτε
[6]	ἔτι δ´ ἐμπύρων λείψανα καὶ	χοὰς	γάλακτος· ἕωθεν δὲ πυνθάνεσθαι τῶν
[16]	τῶν ἐγχωρίων ὁδηγηθεὶς ἑσπέρας ἤδη	χοὰς	ἐχεόμην ἀνακαλούμενος τὴν Λύσιδος ψυχὴν
[5]	ἐπιχώσων αὖθις τὸ σῆμα καὶ	χοὰς	ποιησόμενος Ἀλκμήνῃ καὶ Ἀλέῳ κατὰ
[8]	ἀφῖκται δὲ Λύσιδι τῷ γέροντι	χοὰς	χέασθαι περὶ τὸν τάφον ἔκ
[7]	πέμψαντος βασιλέως καὶ κελεύσαντος τὸν	Χόνουφιν,	εἴ τι συμβάλλοι τῶν γεγραμμένων,
[7]	τότε λέγειν καλῶς ἡγούμεθα τὸν	Χόνουφιν	καὶ μᾶλλον ὁπηνίκα κομιζομένοις ἡμῖν
[7]	Σπαρτιάτης ἧκεν εἰς Μέμφιν ὡς	Χόνουφιν	τὸν προφήτην, ποτὲ συμφιλοσοφοῦντες διετρίβομεν
[20]	τῶν παθῶν καὶ περιαγωγῇ τῶν	χρειῶν	εἰσακοῦσαι καὶ παρασχεῖν τὴν διάνοιαν
[15]	καὶ περιτταῖς προσάγοντας ἐπιθυμίαις ἐκπονεῖν	χρὴ	καὶ ἀποκόπτειν αὐτὰς ἀνείρξεσι καὶ
[10]	οὖν πλείονα καὶ μείζονα Σιμμίου	χρὴ	καὶ τῶν ἄλλων ἐκπυνθάνεσθαι Σωκράτους
[14]	καὶ αὐτονόμου (πόλεως ἐπείρα διὰ	χρη|	μάτων· σοῦ δ´, ὦ ξένε,
[16]	Λύσιδος ψυχὴν κατελθεῖν ἀποθεσπίσουσαν ὡς	χρὴ	ταῦτα πράσσειν. προϊούσης δὲ τῆς
[13]	εἶεν, εἶπεν ὦ Ἐπαμεινώνδα, τίνα	χρὴ	τὸν ξένον καὶ πῶς καὶ
[14]	Καφισία; προϊέμεθα τὴν πενίαν τοῖς	χρήμασι	καὶ σιωπῶμεν; ἥκιστ´’ ἔφην ἐγώ
[34]	τοῦτον μὲν ὕστερον, ὡς πυνθανόμεθα,	χρήμασιν	οὐκ ὀλίγοις ἐζημίωσαν τῶν Λακεδαιμονίων
[13]	καὶ πρεσβυτέρων, ἐχόντων οὐκ ἔχουσι	χρήματα	διδόντων, πολλὴν δὲ χάριν καὶ
[14]	τίς ἂν ἡμῖν γένοιτο τῶν	χρημάτων	διάθεσις καὶ χρῆσις; ἦπου καταχρυσώσομεν
[14]	τὴν οἰκίαν ἐδεδίειν ἁλώσιμον ὑπὸ	χρημάτων	εἶναι, κατὰ τὸ Καφισίου σῶμα
[15]	εἴληφεν; ἢ γένοιτ´ ἂν δικαιοτέρα	χρημάτων	λῆψις τῆς παρὰ τοῦ δικαίως
[15]	ἡγῇ δόσιν μὲν εἶναί τινα	χρημάτων	ὀρθὴν λῆψιν δὲ μηδεμίαν ἢ
[14]	καὶ φίλη σύνοικος· οὔκουν δεῖ	χρημάτων	(οὐδ´) ὅπλων ἐπ´ αὐτὴν μηδὲν
[27]	τόν γε Χάρωνα πάντες ᾠόμεθα	χρῆναι	βαδίζειν καὶ ὑπακούειν τοῖς ἄρχουσι
[24]	ἄσυλον ἀνακεῖσθαί φημι τῷ θεῷ	χρῆναι·	θαυμάζω δ´ εἰ τοῖς ὑπὸ
[7]	συντελέσειν· μὴ τοῦτο δ´ οἴεσθαι	χρῆναι	ποθεῖν τὸν θεὸν ἀλλὰ προστάσσειν
[18]	ὡς γὰρ ἐκέλευσας τάχει παντὶ	χρησάμενον	ἐπὶ τοῦ ὄρους ἀπαντῆσαι τοῖς
[18]	Ἱπποσθενείδα, παρέστη, καίπερ ἱεροῖς ἀεὶ	χρησαμένῳ	καλοῖς ὑπὲρ τῶν φυγάδων, ὡς
[13]	βούλομαι δὲ καὶ τούτοις διελθὼν	χρήσασθαι	πρός σε δικασταῖς. ἐπεὶ γὰρ
[11]	μήθ´ ὑποχωρῆσαι τῷ θανάτῳ πελάζοντι,	χρῆσθαι	δ´ ἀτρέπτῳ τῷ λογισμῷ πρὸς
[22]	τεταγμένην κίνησιν ἔχοντας εὐηνίοις ψυχαῖς	χρῆσθαι	διὰ τροφὴν καὶ παίδευσιν ἀστείαν,
[20]	ἢ καθαρμοσθῇ, μὴ ἅπτεσθαι μηδὲ	χρῆσθαι.	τὸ γὰρ αἴτιον οὐ συνορῶσι,
[14]	γένοιτο τῶν χρημάτων διάθεσις καὶ	χρῆσις;	ἦπου καταχρυσώσομεν τὰ ὅπλα καὶ
[5]	καὶ Ἀλέῳ κατὰ δή τινα	χρησμόν,	ἀγνοῶν τὸν Ἄλεον ὅστις ἦν·
[7]	δεόμενοι Πλάτωνος ὡς γεωμετρικοῦ λῦσαι	χρησμὸν	αὐτοῖς ἄτοπον ὑπὸ τοῦ θεοῦ
[20]	παιδὸς ὄντος αὐτοῦ τῷ πατρὶ	χρησμὸς	ἀπεθέσπισεν· ἐᾶν γὰρ αὐτὸν ἐκέλευσεν
[7]	θεοῦ προβεβλημένον. ἦν δ´ ὁ	χρησμὸς	Δηλίοις καὶ τοῖς ἄλλοις Ἕλλησι
[16]	φίλοις, ὅταν ἐκεῖ γενώμεθα, συνοίκοις	χρησόμενον;	καὶ ὁ Θεάνωρ ἐπιμειδιάσας ἔοικεν’
[3]	πεφυκότι καὶ παρεσκευασμένῳ καλῶς οὕτω	χρησόμενος.	κἀγὼ πρὸς αὐτόν ὦ προθυμότατε’
[17]	μοι συνοδεύων Ὑπατόδωρος ὁ Ἐριάνθους,	χρηστὸς	μὲν ἄλλως καὶ (οἰκεῖος ἀνὴρ
[12]	οὗ καὶ τὸ ὄργανον ᾧ	χρῆται	πρὸς τὸ ἔργον· ὄργανον δέ
[15]	θορυβεῖ τὴν διάνοιαν, ἀλλ´ εὐκόλως	χρῆται	πρὸς τὸ καλὸν αὑτῷ μέγα
[12]	τι καὶ τὸ σημεῖον ᾧ	χρῆται	τὸ σημαῖνον. ἀλλ´ ὅπερ εἶπον,
[22]	κατ´ ἀλλήλων ἐξαμειβούσας ἄλλην ἄλλοτε	χρόαν	ὥσπερ βαφὴν ἅμα τῷ φωτὶ
[22]	μεγάλας ἐκβολὰς λαμβάνουσαν, καὶ τῆς	χρόας	τὸ μὲν ἄκρατον καὶ πελάγιον,
[23]	οὐκ ὀλίγον αὐτῷ συνδιατρίψας ἐνταῦθα	χρόνον	ἀεὶ δήπου λέγει μηδενί (πη
[1]	ἰδιόξενοι γενόμενοι καὶ παρ´ ὃν	χρόνον	βραχὺ μῆκός ἐστι τῆς διηγήσεως,
[10]	καὶ σιωπήσας προσέσχεν αὑτῷ συχνὸν	χρόνον,	εἶτ´ ἀναστρέψας ἐπορεύετο τὴν διὰ
[15]	τραπέζαις καὶ ποικίλοις ἐδέσμασι πολὺν	χρόνον,	εἶτα ταῦτα τοῖς οἰκέταις ὑμῶν
[4]	προσαγαγὼν ἰδίᾳ διε λάλει πολὺν	χρόνον	ἐκνεύσας τῆς ὁδοῦ μικρὸν ὑπὸ
[5]	ἡμῖν ἀπαγγεῖλαι, κατ´ ἐκεῖνον τὸν	χρόνον	ἐν Αἰγύπτῳ πολλὰ τοῖς ἱερεῦσι
[2]	καὶ γὰρ ὁ Σιμμίας πολὺν	χρόνον	ἐπὶ τῆς ξένης γεγονὼς καὶ
[14]	τῇ μνήμῃ τοῦ Λύσιδος πολὺν	χρόνον,	ὁ δ´ ἀδελφὸς ὑπομειδιῶν ὥσπερ
[22]	πρῶτον, εἶτ´ ἐπευξάμενος κεῖσθαι πολὺν	χρόνον	οὐ μάλα συμφρονῶν ἐναργῶς εἴτ´
[17]	τὴν πρᾶξιν; οὐ κράτιστον ἐπισχεῖν	χρόνον	οὐχὶ πολὺν ἀλλ´ ὅσον ἐξοσιώσασθαι
[13]	δ´ ὅπου γέγονεν ἠγνοεῖτο πολὺν	χρόνον,	πρίν γε δὴ Γοργίας ὁ
[18]	διέτριβεν ἐν τῷ ταμιείῳ πολὺν	χρόνον	ὡς ζητοῦσα καὶ σκευωρουμένη τὰ
[22]	οἷς οὐ μετρίως αὐτὸς ἐκπεπλῆχθαι.	χρόνου	δὲ προϊόντος εἰπεῖν τινα πρὸς
[15]	ἰσχὺν δὲ καὶ βίαν ὑπὸ	χρόνου	καὶ συνηθείας ἐν τροφῇ μοχθηρᾷ
[5]	κεραμεοῖ γῆν ἔχοντες ἐντὸς ὑπὸ	χρόνου	λελιθωμένην ἤδη καὶ συμπεπηγυῖαν, ἐπάνω
[22]	μὲν ἀναπνεῦσαι τότε δοκεῖν διὰ	χρόνου	συχνοῦ τεινομένην τέως καὶ πλείονα
[6]	παλαιὸς ἀπὸ ξένης ἐλθὼν διὰ	χρόνου	τῶν φίλων ἐρωτώντων ὅ τι
[14]	Θετταλῶν ταγῷ πέμψαντι δεῦρο πολὺ	χρυσίον	ἔναγχος πρὸς ἡμᾶς καὶ δεομένῳ
[8]	φασμάτων ἐναργῶν, συχνὸν δὲ κομίζων	χρυσίον	οἴεται δεῖν Ἐπαμεινώνδᾳ τὰς Λύσιδος
[14]	τὴν ἀσπίδα πορφύρᾳ συμμεμιγμένῃ πρὸς	χρυσίον,	ὥσπερ Νικίας ὁ Ἀθηναῖος, διαποικιλοῦμεν;
[22]	θάλασσαν ἢ λίμνην ὑποκεχύσθαι τοῖς	χρώμασι	διαλάμπουσαν διὰ τῆς γλαυκότητος ἐπιμιγνυμένοις·
[20]	δεόμεναι ῥημάτων οὐδ´ ὀνομάτων, οἷς	χρώμενοι	πρὸς ἀλλήλους οἱ ἄνθρωποι συμβόλοις
[20]	τὸν μουσικὸν ἀνειμένῃ τῇ λύρᾳ	χρώμενον,	ὅταν συστῇ τοῖς τόνοις ἢ
[18]	καταλάβοις ἂν τὸν ἄνθρωπον ἵππῳ	χρώμενον	τῶν ἐν Θήβαις κρατίστῳ· γνώριμος
[11]	μοι δοκεῖ θαυμαστόν, εἰ πταρμῷ	χρώμενος	οὐ τοῦτο τοῖς ἑταίροις ἀλλὰ
[14]	πλούτῳ χρῶνται καλῶς δὲ πενίᾳ	χρωμένους	αὐτόθι φίλους ἔχουσι, τὰς δὲ
[30]	ων ἀμπεχόμενοι, μεθύοντας ἀπομιμούμενοι κώμῳ	χρωμένους	μετὰ γυναικῶν. ἡ δὲ χείρων,
[14]	ὅτι κάλλιστα μὲν αὐτοὶ πλούτῳ	χρῶνται	καλῶς δὲ πενίᾳ χρωμένους αὐτόθι
[16]	ὑπ´ ἐκείνου τἀνδρὸς εἴη καὶ	χρῷτο	ταὐτῷ δαίμονι πρὸς τὸν βίον,
[5]	καὶ ἀφανίζουσιν, ὑπὸ σκότος ἀπέρχονται	χωρισθέντες.	ἐγὼ δέτ μέν, ὦ Φειδόλαε,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 24/08/2005