Chapitre |
[22] |
ἐκ
τοῦ
Ἅιδου
κάτωθεν
ᾗ
|
ψαύει |
περιφερομένη
(καὶ)
τοῦ
φωτός,
ἀφορίζει |
[21] |
λίαν
ἀκριβῶς,
ἀλλ´
ἔστιν
ὅπη
|
ψαύει |
τῆς
ἀληθείας
καὶ
τὸ
μυθῶδες. |
[24] |
ἤδη
τῆς
ἐλπίδος
ἁμιλλωμένους
καὶ
|
ψαύοντας |
ὁρῶσιν.
οὐ
γὰρ
οἷς
ἔτυχε |
[30] |
μᾶλλον
ἐπιτεῖνον
ἤδη
νιφετὸν
ὑπεκίνει
|
ψεκάδι |
λεπτῇ
μεμιγμένον,
ὥστε
πολλὴν
ἐρημίαν
|
[5] |
αὐτῶν.
εὑρέθη
δ´
οὖν
σώματος,
|
ψέλλιον |
δὲ
χαλκοῦν
οὐ
μέγα
καὶ |
[29] |
τοιαύτας
ῥυείσας
διακενῆς
καὶ
λόγους
|
ψευδεῖς |
ἐνοχλήσαντας
ἡμῖν,
νυνὶ
δ´‘
ἔφην |
[10] |
δαιμόνιον,
ὦ
βέλτιστε,
τὸ
Σωκράτους
|
ψεῦδος |
ἢ
τί
φαμεν;
ἐμοὶ
γὰρ |
[20] |
οἷον
ὑπὸ
σκότῳ
διὰ
φωνῆς
|
ψηλαφῶντες |
γνωρίζομεν·
αἱ
δὲ
τῶν
δαιμόνων |
[22] |
μεμιγμένους
ἀνδρῶν
καὶ
γυναικῶν
ὀδυρμούς,
|
ψόφους |
δὲ
παντοδαποὺς
καὶ
θορύβους
ἐκ |
[22] |
δόξαι
γε
τῆς
κεφαλῆς
ἅμα
|
ψόφῳ
|
προσπεσόντι
πληγείσης
τὰς
ῥαφὰς
διαστάσας |
[34] |
οὐδενὸς
μέρους
ἡσυχάζοντος,
ἀλλὰ
πανταχόθεν
|
ψόφων |
καὶ
θορύβων
ἀναφερομένων,
καταβαίνειν
μὲν |
[22] |
καὶ
τῆς
Στυγὸς
ἐπιφερομένης
αἱ
|
ψυχαὶ |
βοῶσι
δειμαίνουσαι·
πολλὰς
γὰρ
ὁ |
[24] |
βουληθῶσιν·
αἱ
δ´
ἀπηλλαγμέναι
γενέσεως
|
ψυχαὶ |
καὶ
σχολάζουσαι
τὸ
λοιπὸν
ἀπὸ |
[22] |
καὶ
τεταγμένην
κίνησιν
ἔχοντας
εὐηνίοις
|
ψυχαῖς |
χρῆσθαι
διὰ
τροφὴν
καὶ
παίδευσιν |
[27] |
καὶ
ἀκλεῶς,
ἀλλ´
ἀμύνασθε
τὰς
|
ψυχὰς |
ἀηττήτους
τῇ
πατρίδι
φυλάττοντες.
ταῦτα |
[29] |
καὶ
συνεκλελυμένοι
τοῖς
σώμασι
τὰς
|
ψυχάς, |
μόλις
διαναστάντες
ἔξω
προῆλθον
ἐπὶ |
[22] |
τὰς
εἰς
σῶμα
καταδυομένας
ὅλας
|
ψυχὰς |
ὁρᾶν
νόμιζε,
τοὺς
δ´
οἷον |
[20] |
πρὸς
τὸ
κινοῦν
ῥοπῆς
γενομένης,
|
ψυχὴ |
δ´
ἀνθρώπου
μυρίαις
ὁρμαῖς
οἷον
|
[32] |
καὶ
τυραννικὸς
εὔρωστος
δὲ
τῇ
|
ψυχῇ |
καὶ
κατὰ
χεῖρα
ῥωμαλέος·
οὐ |
[22] |
ὑποβρύχιον
ἐν
τῷ
σώματι
φερόμενον
|
ψυχὴ |
λέγεται·
τὸ
δὲ
φθορᾶς
λειφθὲν |
[20] |
ἄπορος
συνοφθῆναι,
καθ´
ὃν
ἡ
|
ψυχὴ |
νοήσασα
ἐφέλκεται
ταῖς
ὁρμαῖς
τὸν |
[22] |
ὁρῶν
ἀγνοεῖς.
ἔχει
γὰρ
ὧδε·
|
ψυχὴ |
πᾶσα
νοῦ
μετέσχεν,
ἄλογος
δὲ |
[15] |
τῶν
ἡδονῶν
ἄσκησίς
ἐστι
τῇ
|
ψυχῇ |
πρὸς
ἃ
κεκώλυται.
πάνυ
μὲν |
[12] |
κίνησιν
τραχυτέραν
θαλάσσης,
οὕτω
μαντικῇ
|
ψυχῇ |
πταρμὸς
ἢ
κληδὼν
οὐ
μέγα |
[22] |
ἑκάστου
τὸν
σύνδεσμον,
ᾗ
τῇ
|
ψυχῇ |
συμπέφυκε.
ταῦτ´
ἀκούσας
αὐτὸς
ἀκριβέστερον |
[15] |
φρονῶν
καὶ
τὰ
κάλλιστα
τῇ
|
ψυχῇ |
συνειδώς.
τούτων
ἐγὼ
καὶ
Καφισίας |
[24] |
μακροὺς
ἀγῶνας
εὖ
καὶ
προθύμως
|
(ψυχὴ |
τῆς
περιόδου
συμπεραινομένης
κινδυνεύουσα
καὶ
|
[22] |
ἐστιν·
οὐ
γὰρ
ἐξέβαινεν
ἡ
|
ψυχὴ |
τοῦ
σώματος,
ὑπείκουσα
δ´
ἀεὶ |
[22] |
ὧν
τὴν
Ἑρμοδώρου
τοῦ
Κλαζομενίου
|
ψυχὴν |
ἀκήκοας
δήπουθεν,
ὡς
ἀπολείπουσα
παντάπασι |
[20] |
κείμενος,
ἅμα
δὲ
τῷ
τὴν
|
ψυχὴν |
ἐν
νῷ
τι
βαλέσθαι
καὶ
|
[20] |
κρείττονος
νοῦς
ἄγει
τὴν
εὐφυᾶ
|
ψυχὴν |
ἐπιθιγγάνων
τῷ
νοηθέντι
πληγῆς
μὴ |
[15] |
πολλάκις
ἕλκουσι
καὶ
ταπεινοῦσι
τὴν
|
ψυχὴν |
ἐρρωμενέστερον
τῶν
ἀναγκαίων.
ἔθει
δὲ |
[16] |
τὸ
Λύσιδος
σῶμα,
τὴν
δὲ
|
ψυχὴν |
ἤδη
κεκριμένην
ἀφεῖσθαι
πρὸς
ἄλλην |
[16] |
χοὰς
ἐχεόμην
ἀνακαλούμενος
τὴν
Λύσιδος
|
ψυχὴν |
κατελθεῖν
ἀποθεσπίσουσαν
ὡς
χρὴ
ταῦτα |
[20] |
ἦθος
καὶ
νήνεμον
ἔχουσι
τὴν
|
ψυχήν, |
οὓς
δὴ
καὶ
ἱεροὺς
καὶ |
[20] |
λόγος
καὶ
φωνὴ
πρὸς
τὴν
|
ψυχὴν |
τοῦ
ἀκροωμένου
περαίνει
τὴν
νόησιν. |
[20] |
καθεύδωσι,
μόλις
ἐπήκοον
ἔχουσι
τὴν
|
ψυχὴν
|
τῶν
κρειττόνων
καὶ
πεπνιγμένοι
γε |
[20] |
ὑπὸ
νοῦ
κρείσσονος
νοῦν
καὶ
|
ψυχὴν |
ψυχῆς
θειοτέρας
ἄγεσθαι
θύραθεν
ἐφαπτομένης |
[22] |
τὰς
ῥαφὰς
διαστάσας
μεθιέναι
τὴν
|
ψυχήν. |
ὡς
δ´
ἀναχωροῦσα
κατεμίγνυτο
πρὸς |
[22] |
κορυφαῖον,
ὀρθουμένης
περὶ
αὐτὸ
τῆς
|
ψυχῆς |
ἀνέχον
ὅσον
ὑπακούει
καὶ
οὐ |
[24] |
τὸν
βίον
ἀγώνων
δι´
ἀρετὴν
|
ψυχῆς |
γενόμενοι
δαίμονες
οὐ
παντελῶς
ἀτιμάζουσι |
[20] |
γὰρ
ἡ
φωνὴ
προσέοικε
τῆς
|
ψυχῆς |
δι´
ὤτων
βίᾳ
τὸν
λόγον
|
[22] |
οἷα
χαλινὸν
τῷ
ἀλόγῳ
τῆς
|
ψυχῆς |
ἐμβεβλημένον,
ὅταν
ἀντισπάσῃ,
τὴν
λεγομένην |
[22] |
γυναικὸς
προδούσης
λαβόντες
οἱ
ἐχθροὶ
|
ψυχῆς |
ἔρημον
οἴκοι
κατέπρησαν.
τοῦτο
μὲν |
[20] |
νοῦ
κρείσσονος
νοῦν
καὶ
ψυχὴν
|
ψυχῆς |
θειοτέρας
ἄγεσθαι
θύραθεν
ἐφαπτομένης
ἣν |
[22] |
καὶ
πληγὴν
οὖσαν
ἔνδοθεν
τῆς
|
ψυχῆς |
ὑπὸ
τοῦ
κρατοῦντος
καὶ
ἄρχοντος |
[26] |
δ´
ἦν
ἤδη
τό
τε
|
ψῦχος |
ἐπέτεινε
πνεύματος
γενομένου,
καὶ
διὰ |