Chapitre
[27]	ἔπεμψαν ἡμᾶς κελεύοντες ὡς τάχιστά	ς´	ἥκειν πρὸς αὐτούς. ἐρομένου δὲ
[24]	τισι καὶ κηρύγμασι καὶ ὑπὸ	σαλπίγγων,	τοῖς δὲ πιστοῖς καὶ συνήθεσιν
[34]	κατὰ τύχην πρὸς τὰ Ἡράκλεια	σαλπικτὰς	παραλαμβάνων. εὐθέως δ´ οἱ μὲν
[32]	ἐκείνους μὲν οἱ περὶ τὸν	Σαμίδαν	ἀνεῖργον οὐ παρακινδυνεύοντας εἰς χεῖρας
[3]	καὶ πονηρούς, Εὐμολπίδαν δὲ καὶ	Σαμίδαν,	ἀνθρώπους διαπύρους πρὸς ὀργὴν καὶ
[20]	γὰρ ἀναίσθητα καὶ νεῦρα καὶ	σάρκες	ὑγρῶν περίπλεαι καὶ βαρὺς ὁ
[22]	ἔστιν, ἀλλ´ ὅσον ἂν αὐτῆς	σαρκὶ	μιχθῇ καὶ πάθεσιν, ἀλλοιούμενον τρέπεται
[15]	Θετταλῷ πρὸς τὰς ἀποκρίσεις ἐνδίδου	σαυτὸν	ὑπὲρ τούτων) εἰπέ μοι, πότερον
[29]	ἐκελεύσαμεν, εἰ δή τι τυγχάνοις	σαφέστερον	ἀκηκοώς. κἀγὼ μικρὸν ὥσπερ ἐκ
[23]	ἡδέως ἐκείνου πυθέσθαι καὶ προσανακρῖναι	σαφέστερον.	Ἀπέχεις, ὦ Θεόκριτε, μετὰ τοῦ
[22]	τίνουσι. ταῦτα δ´ εἴσῃ‘ φάναι	σαφέστερον,	ὦ νεανία, τρίτῳ μηνί· νῦν
[25]	καὶ τὴν ἡμέραν ἔφη πάνυ	σαφῶς	εἰδέναι τῆς καθόδου τῶν φυγάδων
[13]	καὶ διαίτας τοῦ ἀνδρὸς οἱ	σαφῶς	εἰδότες ἀπήγγελλον, ὅτι πλουσίας ἐν
[4]	διαλέγονται; καὶ ὁ Φυλλίδας οὐ	σαφῶς’	εἶπεν ἔχω λέγειν οὐδ´ ὡς
[13]	καὶ τούτοις διελθὼν χρήσασθαι πρός	σε	δικασταῖς. ἐπεὶ γὰρ ἐξέπεσον αἱ
[8]	τὸν Σιμμίαν Ἐπαμεινώνδας’ ἔφη καὶ	σὲ	καὶ τούτους παρακαλεῖ πάντας, εἰ
[9]	γάρ, εἶπεν ὦ Γαλαξίδωρε; καὶ	σὲ	Μέλητος πέπεικεν, ὅτι Σωκράτης ὑπερεώρα
[18]	τοὺς ἄνδρας ἀκριβῶς, Ἱπποσθενείδα, καί	σε	μήτε κατ´ οἶκον εὑρὼν μήτ´
[33]	Ἀρχίας’ ἔφη καὶ Φίλιππος κελεύουσί	σε	ταχέως ἄγειν ἐπ´ αὐτοὺς Ἀμφίθεον.
[29]	ἀγνοοῦμεν‘ ὁ Ἀρχίας εἶπε καί	σε	τούτου χάριν ἐλθεῖν ἐκελεύσαμεν, εἰ
[12]	ὑφηγεῖσθαι. μέτειμι γὰρ ἤδη πρὸς	σέ,	ὦ Πολύμνι, θαυμάζοντα Σωκράτους ἀνδρὸς
[20]	ὁρμῶν κατατείνουσιν ἀρχαί, τούτου δὲ	σεισθέντος	ἑλκόμεναι σπῶσι καὶ συντείνουσι τὸν
[22]	γὰρ ἄλλαι νῆσοι θεοὺς ἔχουσι·	σελήνη	δὲ δαιμόνων ἐπιχθονίων οὖσα φεύγει
[22]	ἄλλας δ´ ἀνακομίζεται κάτωθεν ἡ	σελήνη	προσνηχομένας, αἷς εἰς καιρὸν ἡ
[22]	δευτέρου Κλωθώ, τοῦ δὲ πρὸς	σελήνην	Λάχεσις, περὶ ἣν ἡ καμπὴ
[22]	τρίτην πρὸς τετάρτην Φύσις κατὰ	σελήνην.	τῶν δὲ συνδέσμων ἑκάστου Μοῖρα
[13]	φιλοφροσύνην τοῦ ἤθους ὑποφαίνοντα καὶ	σεμνῶς	ἀμπεχόμενον τὸ σῶμα. καθίσαντος οὖν
[5]	εἰς Ἁλίαρτον ἐπιχώσων αὖθις τὸ	σῆμα	καὶ χοὰς ποιησόμενος Ἀλκμήνῃ καὶ
[12]	ἢ (διαδρομὴ κνηκίδος ἀραιᾶς πνεῦμα	σημαίνει	καὶ κίνησιν τραχυτέραν θαλάσσης, οὕτω
[12]	δαιμόνιον ἀλλὰ τὸν πταρμὸν αὑτῷ	σημαίνειν	ἔλεγεν· ὥσπερ εἴ τις ὑπὸ
[12]	τὸ σημεῖον ᾧ χρῆται τὸ	σημαῖνον.	ἀλλ´ ὅπερ εἶπον, εἴ τι
[24]	καὶ σπανίως, τοῖς δὲ πολλοῖς	σημεῖα	δίδωσιν, ἐξ ὧν ἡ λεγομένη
[4]	οὐδ´ ὡς ἐπιστάμενος, ἤκουον δὲ	σημεῖα	καὶ μαντεύματα δυσχερῆ καὶ χαλεπὰ
[5]	τὸ δαιμόνιον, ὡς προδείκνυσι τὰ	σημεῖα	περὶ ὧν ἄρτι Λυσανορίδας ἡμῖν
[5]	δράσαντες ἀπύρους ἱερουργίας, ὧν τὰ	σημεῖα	συγχέουσι καὶ ἀφανίζουσιν, ὑπὸ σκότος
[17]	ἐπανέλθῃ, διαφθερεῖν. οὐ μεγάλα ταῦτα	σημεῖα	τοῦ μὴ λανθάνειν τὴν πρᾶξιν;
[12]	μὴ πταρμὸν μηδὲ κληδόνα τὸ	σημεῖον	ἀλλὰ τραγικῶς πάνυ (τὸ) δαιμόνιον
[26]	διὰ τῶν πυλῶν· καὶ τὸ	σημεῖον	ἐδόκει καλὸν πρὸς ἀσφάλειαν καὶ
[12]	φλύκταινα μικρὸν οὐ μικροῦ δὲ	σημεῖόν	ἐστι, καὶ κυβερνήτῃ πελαγίου φθόγγος
[12]	μέγα καθ´ αὑτὸ μεγάλου δὲ	σημεῖον	συμπτώματος· ἐπ´ οὐδεμιᾶς γὰρ τέχνης
[12]	ὄργανον δέ τι καὶ τὸ	σημεῖον	ᾧ χρῆται τὸ σημαῖνον. ἀλλ´
[16]	Λύσιδος τελευτήν (δια– γιγνώσκομεν δὲ	σημείῳ	τινὶ φαινομένῳ κατὰ τοὺς ὕπνους,
[22]	ἀλγηδόνος ὑπὸ συμβόλων ὀξέως καὶ	σημείων	αἰσθανομένη τοῦ δαίμονος. αὗται μὲν
[24]	οἱ πολλοὶ κύνες τῶν θηρατικῶν	σημείων	οὐδ´ (οἱ πολλοὶ) ἵπποι τῶν
[17]	ἀναστρέφειν κελεύσας καὶ μὴ κατατεῖναι	σήμερον,	ὅτε τῶν πρὸς τὴν κάθοδον
[4]	ὀρθῶς ἐγὼ τὴν ὑποδοχὴν παρεσκεύακα	σήμερον	ὡς δεξόμενος Ἀρχίαν καὶ παρέξων
[17]	κατέδεισα καὶ πολὺ μᾶλλον ἀκούσας	σήμερον	ὡς εἰς τὴν σὴν οἰκίαν
[17]	Σπαρτιατῶν ἡγεμόνες καλῶσιν; Ἀμφίθεον δὲ	σήμερον,	ὡς πυνθάνομαι, μέλλουσιν ἀνακρίναντες, ὅταν
[17]	ἀκούσας σήμερον ὡς εἰς τὴν	σὴν	οἰκίαν οἱ φυγάδες καταίρειν μέλλουσιν,
[31]	ὄψις παραλογιζομένη τὴν ἐπιδημίαν ἡμῶν	σιγὴν	ἐποίησεν· ἐπεὶ δὲ πρῶτος ὁ
[24]	ἀλλ´ οἱ μεμαθηκότες εὐθὺς ἀπὸ	σιγμοῦ	τοῦ τυχόντος ἢ ποππυσμοῦ τὸ
[3]	παρακαλούμενος. οὐδὲ γὰρ ἰατρὸν ἄνευ	σιδήρου	καὶ πυρὸς ὑπισχνούμενον τὸ νόσημα
[12]	ἐκεῖνο γίγνεται τὸ Εὐριπίδειον οὐδεὶς	σιδήρου	ταῦτα μωραίνει πέλας‘ καὶ ὁ
[28]	ἡμᾶς ξίφος ἔχων καὶ θώρακα	σιδηροῦν	ὑπενδεδυμένος καὶ πυθόμενος τὴν Χάρωνος
[11]	ἀκούω δὲ καὶ τὴν ἐν	Σικελίᾳ	τῆς Ἀθηναίων δυνάμεως φθορὰν προειπεῖν
[13]	ἐκ τῆς Ἑλλάδος ἀναπλέων εἰς	Σικελίαν	ἀπήγγελλε τοῖς περὶ Ἄρκεσον βεβαίως
[12]	οὖν, ὁ Φειδόλαος εἶπεν ὦ	Σιμμία;	Γαλαξίδωρον ἐάσωμεν παίζοντα καταβάλλειν τοσοῦτο
[7]	ὑπὲρ ὧν ἀρτίως ἠποροῦμεν, ὦ	Σιμμία,	γραμμάτων, εἴ τι γιγνώσκεις πλεῖον
[9]	καὶ Σωκράτης ὁ ὑμέτερος, ὦ	Σιμμία,	δοκεῖ μοι φιλοσοφώτερον χαρακτῆρα παιδείας
[10]	μάντιν ἥκομεν, ἔτυχε μέν, ὦ	Σιμμία,	μέμνησαι γάρ, ἄνω πρὸς τὸ
[13]	ὁ Ἐπαμεινώνδας Θεάνωρ, εἶπεν ὦ	Σιμμία,	ὄνομα μὲν τῷ ἀνδρί, γένος
[15]	τῶν ἀνθρώπων ὄντες, ὦ φίλε	Σιμμία,	παραιτούμεθα τὸν ξένον ἐᾶν ἡμᾶς
[16]	ἐπιμειδιάσας ἔοικεν’ ἔφη Λῦσις, ὦ	Σιμμία,	φιλοχωρεῖν οὐδενὸς τῶν καλῶν ἐνδεὴς
[11]	μάχης. ταῦτα δ´ οἶμαι καὶ	Σιμμίαν	ἀκηκοέναι. πολλάκις’ ὁ Σιμμίας ἔφη
[8]	ἐπεισῆλθε καὶ καθίσας παρὰ τὸν	Σιμμίαν	Ἐπαμεινώνδας’ ἔφη καὶ σὲ καὶ
[19]	καὶ Θεόκριτος πάλιν πρὸς τὸν	Σιμμίαν	ἐπανήλθομεν, ὅπως τῷ Ἐπαμεινώνδᾳ καιρὸν
[6]	ἡμεῖς δ´ εἰσελθόντες ἠσπαζόμεθα τὸν	Σιμμίαν	ἐπὶ τῆς κλίνης καθεζόμενον οὐ
[25]	ἀνεχώρησεν αὖθις ὡς τοὺς περὶ	Σιμμίαν,	ἡμεῖς δὲ καταβάντες εἰς τὸ
[13]	ἐκείνου μὲν αὐτοῦ παρὰ τὸν	Σιμμίαν	τοῦ δ´ ἀδελφοῦ παρ´ ἐμὲ
[16]	~Ταῦτα τοῦ ἀδελφοῦ διελθόντος ὁ	Σιμμίας	δὶς ἢ τρὶς ἐπινεύσας τῇ
[4]	ὑμᾶς ἐνταῦθα περιμεῖναι παρα– καλεῖ	Σιμμίας·	ἐντυγχάνει γὰρ ἰδίᾳ Λεοντίδῃ περὶ
[7]	Ἀλκμήνης τάφον ἀνασκευασάμενος. καὶ ὁ	Σιμμίας	εὐθὺς ἀναμνησθείς οὐκ οἶδ´’ ἔφη
[11]	καὶ Σιμμίαν ἀκηκοέναι. πολλάκις’ ὁ	Σιμμίας	ἔφη καὶ πολλῶν· διεβοήθη γὰρ
[12]	ἀλλ´ ὅπερ εἶπον, εἴ τι	Σιμμίας	ἔχει λέγειν, ἀκουστέον, ὡς εἰδότος
[5]	ἴσως (ἂν ἔχοι τι καὶ	Σιμμίας	ἡμῖν ἀπαγγεῖλαι, κατ´ ἐκεῖνον τὸν
[8]	τῇ πενίᾳ βοηθεῖν. καὶ ὁ	Σιμμίας	ἡσθείς πάνυ θαυμαστόν γε λέγεις’
[20]	τὸν Γαλαξιδώρου λόγον ἀντεῖπεν ὁ	Σιμμίας	οὐκ ἠκούσαμεν· αὐτὸς δὲ Σωκράτη
[2]	τοιαύτης διατριβῆς. καὶ γὰρ ὁ	Σιμμίας	πολὺν χρόνον ἐπὶ τῆς ξένης
[13]	ἔτυχε καὶ γενομένης σιωπῆς ὁ	Σιμμίας	τὸν ἀδελφὸν ἡμῶν καλέσας εἶεν,
[21]	ἄνθρωπον. εἰκότως γ´, εἶπεν ὁ	Σιμμίας	ὦ Θεόκριτε· νέος γὰρ ὢν
[24]	θαυμάζω δ´ εἰ τοῖς ὑπὸ	Σιμμίου	λεγομένοις αὐτοῦ δυσπιστήσουσί τινες, κύκνους
[8]	ἀλλήλοις συμφέρεσθαι. ~Μεταξὺ δὲ τοῦ	Σιμμίου	λέγοντος ὁ πατὴρ ἡμῶν Πολύμνις
[12]	μωραίνει πέλας‘ καὶ ὁ Γαλαξίδωρος	Σιμμίου	μέν, ἔφη Φειδόλαε, περὶ τούτων,
[2]	πραττομένων μετέχοντες εἰώθειμεν εἰς τὴν	Σιμμίου	συνιόντες οἰκίαν ἔκ τινος πληγῆς
[17]	μὲν ἰατρὸς προσελθὼν περιέλυσε τοῦ	Σιμμίου	τὸν ἐπίδεσμον ὡς θεραπεύσων τὸ
[10]	μὲν οὖν πλείονα καὶ μείζονα	Σιμμίου	χρὴ καὶ τῶν ἄλλων ἐκπυνθάνεσθαι
[21]	μύθοις ὁμοιότερ´ ἢ λόγοις ὄντα	σιωπᾶν	ἄμεινον. μηδαμῶς’ εἶπεν ὁ Θεόκριτος,
[24]	φερομένους οἱ ἐπὶ γῆς ἑστῶτες	σιωπῇ	θεῶνται μόνον, τοὺς δ´ ἐγγὺς
[23]	ἦθος, ὦ ξένε, τὸ τούτου,	σιωπηλὸν	καὶ πρὸς τοὺς λόγους εὐλαβές,
[13]	ὡς ἕκαστος ἔτυχε καὶ γενομένης	σιωπῆς	ὁ Σιμμίας τὸν ἀδελφὸν ἡμῶν
[10]	παιδιᾶς. ἄφνω δ´ ἐπιστὰς καὶ	σιωπήσας	προσέσχεν αὑτῷ συχνὸν χρόνον, εἶτ´
[14]	τὴν πενίαν τοῖς χρήμασι καὶ	σιωπῶμεν;	ἥκιστ´’ ἔφην ἐγώ τὴν φίλην
[10]	ὁ Χάριλλος οἴκαδε τά τε	σκέλη	καὶ τὰ ἱμάτια βορβόρου μεστός,
[2]	ἔκ τινος πληγῆς περὶ τὸ	σκέλος	ἀναλαμβάνοντος αὑτὸν ἐντυγχάνειν μὲν ἀλλήλοις
[18]	πολὺν χρόνον ὡς ζητοῦσα καὶ	σκευωρουμένη	τὰ ἔνδον· ἱκανῶς δ´ ἀπολαύσασά
[29]	οὐδὲν ἀκήκοα τοιοῦτον, ὦ Ἀρχία·	σκέψομαι	δὲ τὸν λόγον, εἰ κελεύεις,
[30]	Φυλλίδαν ἐξέπεμπε συνεχῶς ἐπὶ θύρας	σκεψόμενον	εἰ τὰ γύναια πρόσεισι. ~Τοιαύτης
[22]	καὶ παίδευσιν ἀστείαν, οὐκ ἄγαν	σκληρὸν	καὶ ἄγριον παρεχομέναις τὸ ἄλογον·
[6]	τὸ βάρος αὐτὸ καὶ τὴν	σκληρότητα	τῆς ὁμιλίας δυσχεραίνων ἐχθρός ἐστι
[17]	δὲ Χάρων τῷ Ἱπποσθενείδᾳ πάνυ	σκληρῶς	τὴν ὄψιν ἐνερείσας ὦ μοχθηρέ’
[12]	ἀνθρώπου τῆς ἀπειρίας ἐπέλθοι, οὕτω	σκόπει,	μὴ καὶ ἡμεῖς τῶν μαντικῶν
[22]	ἡ Στὺξ ὁρίζει, βουλομένῳ σοι	σκοπεῖν	πάρεστιν. ἐρομένου δ´ αὐτοῦ τίς
[13]	ἀτελῆ πεσοῦσαν. ποίου γὰρ οὕτω	σκοποῦ	βάλλοντα καὶ τυχεῖν ἡδὺ καὶ
[13]	ἀλλ´ ἐκεῖ μὲν ὁ τοῦ	σκοποῦ	μένοντος ἀτυχήσας σφάλλεται δι´ αὑτόν,
[20]	μετὰ σπουδῆς. ὅθεν ἡμῖν παρίστατο	σκοπουμένοις	ἰδίᾳ πρὸς ἀλλήλους ὑπονοεῖν μήποτε
[2]	βαδίζοιεν. ἀπορουμένων δ´ ἡμῶν καὶ	σκοπούντων	αὐτὸς ὡμολόγησεν ὁ Χάρων παρέξειν.
[5]	σημεῖα συγχέουσι καὶ ἀφανίζουσιν, ὑπὸ	σκότος	ἀπέρχονται χωρισθέντες. ἐγὼ δέτ μέν,
[2]	δ´ ἡμέρας ἐκείνης, ἐν ᾗ	σκότους	ἔδει γενομένου τοὺς φυγάδας ἥκειν
[22]	δὲ δεινῶς καὶ βαθύ, πολλοῦ	σκότους	πλῆρες οὐχ ἡσυχάζοντος ἀλλ´ ἐκταραττομένου
[32]	τὸν λύχνον καταβαλεῖν καὶ διὰ	σκότους	συμμῖξαι τοῖς ἐπιφερομένοις, ἀλλ´ ἐν
[20]	μὲν ἀλλήλων νοήσεις οἷον ὑπὸ	σκότῳ	διὰ φωνῆς ψηλαφῶντες γνωρίζομεν· αἱ
[22]	καταβὰς εἰς τὸ μαντεῖον περιτυχεῖν	σκότῳ	πολλῷ τὸ πρῶτον, εἶτ´ ἐπευξάμενος
[28]	ἐν οἰκίσκῳ καθείρξαντας αὑτοὺς ὥσπερ	σμῆνος	ἐξαιρεθησομένους ὑπὸ τῶν πολεμίων. ἐνῆγε
[6]	ἀνιστάμενον, ἀκολουθίας πλήθει καὶ κατασκευῇ	σοβαρόν,	αὐτόθι κατηυλισμένον ἐπὶ στιβάδων· φαίνεσθαι
[14]	ὥσπερ Νικίας ὁ Ἀθηναῖος, διαποικιλοῦμεν;	σοὶ	δ´, ὦ πάτερ, Μιλησίαν χλανίδα
[25]	μετ´ ἐμοῦ καὶ Γαλαξιδώρου βούλεταί	σοι	διαλεχθῆναι (ὁ) Θεόκριτος οὑτοσί. ἀγαθῇ
[1]	αὐτοὶ τῆς ἡμετέρας πάντες· ὥστε	σοι	θέατρον εὔνουν καὶ οἰκεῖον ἔχειν
[1]	δεῦρο διὰ γραμμάτων ἐξαγγείλαντος. ὥστε	σοι	λείπεται τὰ περὶ τὴν κάθοδον
[25]	ὁ Ἐπαμεινώνδας ἀποβλέψας εἰς ἐμέ	σοὶ	μέν, εἶπεν ὦ Καφισία, σχεδὸν
[13]	εἰς ὃ ἔσπευκε μὴ περαίνουσαν.	σοὶ	μὲν οὖν τὰς αἰτίας ἤδη
[17]	ἀποσημαίνειν τὰ ἔμπυρα. καὶ τὸ	σοὶ	πλείστης δεόμενον, ὦ Χάρων, εὐλαβείας,
[22]	ὡς ἡ Στὺξ ὁρίζει, βουλομένῳ	σοι	σκοπεῖν πάρεστιν. ἐρομένου δ´ αὐτοῦ
[12]	ἡδὺς ἄν, ὦ φίλε, γέλως	σοι	τοῦ ἀνθρώπου τῆς ἀπειρίας ἐπέλθοι,
[17]	δὲ τῶν πρασσομένων συνειδώς, ἔστι	σοι,	φησίν ὦ Ἱπποσθενείδα, Χάρων ἑταῖρος
[17]	πάνυ συνήθης· ἐὰν οὖν δοκῇ	σοι,	φράσον αὐτῷ φυλάττεσθαί τινα κίνδυνον
[15]	τέλος καταλυθείσας· ἢ οὐ δοκεῖ	σοι;	ὡμολόγησεν ὁ ξένος. ἆρ´ οὖν’
[3]	καὶ περιττῆς ὥσπερ Ἐπαμεινώνδας ὁ	σὸς	ἀδελφός· ἀλλ´ ὁρᾷς, ὅτι φύσει
[14]	καὶ ἀγαθὴν κουροτρόφον‘ ἀλλ´ ἄμυνε·	σὸς	γὰρ ὁ λόγος. καὶ μὴν
[14]	(πόλεως ἐπείρα διὰ χρη| μάτων·	σοῦ	δ´, ὦ ξένε, τὴν μὲν
[1]	Ἀλλ´ ἔδει μέν, ὦ Ἀρχίδαμε,	σοῦ	δι´ εὔνοιαν οὕτω προθύμως τὰ
[12]	μεθ´ ὑμῶν· τὰ δ´ ὑπὸ	σοῦ	λελεγμένα καὶ Πολύμνιος οὐ χαλεπὸν
[1]	μετάδος ὃν ἀκούομεν γενέσθαι τότε	σοῦ	παρόντος, ὡς ἐμοῦ μηδ´ ἂν
[33]	οἱ πολέμαρχοι; πότε δὲ διὰ	σοῦ;	τί δὲ κομίζεις παράσημον; ἅμα
[9]	τινὰ καπνὸν φιλοσοφίας εἰς τοὺς	σοφιστὰς	ἀποσκεδάσας. ὑπολαβὼν δ´ ὁ Θεόκριτος
[24]	ὀλίγοις ἐντυγχάνει δι´ αὑτοῦ καὶ	σπανίως,	τοῖς δὲ πολλοῖς σημεῖα δίδωσιν,
[22]	τεταραγμένως ἐγκλίνοντας, οἷον ἐκ δεσμοῦ	σπαραττομένους,	δυσπειθέσι καὶ ἀναγώγοις δι´ ἀπαιδευσίαν
[15]	εἰς τὸ κερδαίνειν ἀνατεθραμμένον ὅταν	σπαργᾷ	περὶ τάς ἀδικους μάλα μόλις
[4]	δυσχερῆ καὶ χαλεπὰ προτεθεσπίσθαι τῇ	Σπάρτῃ.	Φειδόλαος ὁ Ἁλιάρ τιος ἀπαντήσας
[5]	αὐτός, ὅτε πέμψας Ἀγησίλαος εἰς	Σπάρτην	τὰ λείψανα μετεκόμιζε. καὶ ὁ
[4]	Ἀρχίαν ἔδειξε καὶ Λυσανορίδαν τὸν	Σπαρτιάτην	ἀπὸ τῆς Καδμείας ὥσπερ εἰς
[7]	παρ´ Ἀγησιλάου κομίζων Ἀγητορίδας ὁ	Σπαρτιάτης	ἧκεν εἰς Μέμφιν ὡς Χόνουφιν
[17]	εἶναι καὶ προσέχειν, ὅταν οἱ	Σπαρτιατῶν	ἡγεμόνες καλῶσιν; Ἀμφίθεον δὲ σήμερον,
[17]	τοσούτων πολεμίων περιεχόντων καὶ τὴν	Σπαρτιατῶν	φρουρὰν ἀπώσασθαι δυσὶ νεκροῖς ἢ
[32]	ἀλήθειαν ἐξενεχθεὶς τῇ ὑπονοίᾳ καὶ	σπασάμενος	τὸ ἐγχειρίδιον ὥρμησε πρὸς ἄμυναν,
[17]	νήφων Ἑρμιππίδας καὶ Ἄρκεσος) τί	σπεύδομεν	κατάγειν φίλους καὶ οἰκείους ἄνδρας
[4]	Καδμείας ὥσπερ εἰς ταὐτὸν ἡμῖν	σπεύδοντας.	ἡμεῖς μὲν οὖν ἐπέσχομεν, ὁ
[23]	μανθάνειν καὶ ἀκροᾶσθαι· διὸ καὶ	Σπίνθαρος	ὁ Ταραντῖνος οὐκ ὀλίγον αὐτῷ
[1]	καὶ Λεοντίδην Φοιβίδαν πείσαντες ἐν	σπονδαῖς	καταλαβεῖν τὴν Καδμείαν τοὺς μὲν
[11]	ὡς ἤκουσε τῶν ἐπὶ τὰς	σπονδὰς	ἀφικομένων Ἀθήνηθεν, ὅτι Σωκράτης μετ´
[28]	συμπλέκεσθαι πρὸς (ἀλλήλους) ἀσυντάκτους καὶ	σποράδας	ἢ μένειν ἐν οἰκίσκῳ καθείρξαντας
[1]	δὲ παρὰ Λῦσιν τὸν ἱερὸν	σπουδάζοντες	οὕτω διεφάνημεν. ἀλλ´ ὅρα τοὺς
[1]	οὕτω προθύμως τὰ πεπραγμένα μαθεῖν	σπουδάζοντος	ἐμέ καὶ ἀσχολίας ὑπέρτερον θέσθαι’
[30]	(τῶν) σπουδαίων αὐτῷ γεγράφθαι τὰ	σπουδαῖα	τοίνυν εἰς αὔριον’ ἔφη. καὶ
[30]	δὲ γραμματοφόρου φήσαντος ὑπὲρ (τῶν)	σπουδαίων	αὐτῷ γεγράφθαι τὰ σπουδαῖα τοίνυν
[24]	ἐνταῦθα πράγματα καὶ λόγους καὶ	σπουδάς,	ἀλλὰ τοῖς ἐπὶ ταὐτὸ γυμναζομένοις
[2]	οὖν ἄνθρωπος ἔγνω πάλιν ἀπελθεῖν	σπουδῇ	πρὸς τοὺς φυγάδας· ~Ἐμοῦ δ´
[27]	δύο κόπτειν τὴν αὔλειον ἀπεσταλμένους	σπουδῇ	πρὸς Χάρωνα καὶ κελεύειν ἀνοίγειν
[27]	δὲ τοῦ Χάρωνος, τίς ἡ	σπουδὴ	τῆς τηνικαῦτα μεταπέμψεως αὐτοῦ καὶ
[11]	εἰς σωτηρίαν καὶ φυγὴν αὐτῷ	σπουδῆς	ἑταίρων καὶ παρασκευῆς εὐμηχάνου γενομένης
[20]	τὸν νοῦν καὶ διαπυνθανομένῳ μετὰ	σπουδῆς.	ὅθεν ἡμῖν παρίστατο σκοπουμένοις ἰδίᾳ
[20]	ἀρχαί, τούτου δὲ σεισθέντος ἑλκόμεναι	σπῶσι	καὶ συντείνουσι τὸν ἄνθρωπον. ᾗ
[13]	κατὰ πόλεις ἑταιρεῖαι τῶν Πυθαγορικῶν	στάσει	κρατηθέντων, τοῖς δ´ ἔτι συνεστῶσιν
[13]	δ´ ἐν μέσῳ πόλεμοι καὶ	στάσεις	καὶ τυραννίδες ἐκώλυσαν αὐτῷ ζῶντι
[22]	ἀκούεσθαι μυρίας μὲν ὠρυγὰς καὶ	στεναγμοὺς	ζῴων μυρίων δὲ κλαυθμὸν βρεφῶν
[32]	ἐν ταῖς θύραις τοῦ θαλάμου	στεναῖς	οὔσαις καὶ τοῦ Κηφισοδώρου πεπτωκότος
[30]	πολλὴν ἐρημίαν εἶναι διὰ τῶν	στενωπῶν	διεξιοῦσιν. οἱ μὲν οὖν ἐπὶ
[14]	ὢν μειράκιον εὐτελείᾳ καλλωπίζεται καὶ	στέργει	τὰ παρόντα, τίς ἂν ἡμῖν
[7]	διπλασιαζομένης ἔλαθον τῇ αὐξήσει τόπον	στερεὸν	ὀκταπλάσιον ἀπεργασάμενοι δι´ ἀπειρίαν ἀναλογίας
[27]	εἶπεν ὁ Χάρων θεὶς τὸν	στέφανον	ἤδη καὶ λαβὼν τὸ ἱμάτιον
[27]	προσέταξεν, αὐτὸς δ´ ἀπαντήσας ἔχων	στέφανον	ὡς τεθυκὼς καὶ πίνων ἐπυνθάνετο
[15]	ἂν εἴποις τὴν ὑπὲρ τοῦ	στεφάνου	πρὸς τὸν ἀντίπαλον ἅμιλλαν, ἄσκησιν
[30]	Ἀρχίαν μέλλοντες, ἡμιθωράκια ἐνδεδυμένοι καὶ	στεφάνους	δασεῖς ἔχοντες οἱ μὲν ἐλάτης
[31]	ἕκαστον. ἡ μὲν οὖν τῶν	στεφάνων	καὶ τῆς ἐσθῆτος ὄψις παραλογιζομένη
[31]	ἐκολάκευες· μὴ γὰρ ἐν ἐλευθέραις	στεφανώσαιο	ταῖς Θήβαις μηδὲ θύσειας ἔτι
[6]	κατασκευῇ σοβαρόν, αὐτόθι κατηυλισμένον ἐπὶ	στιβάδων·	φαίνεσθαι γὰρ ἄγνου καὶ μυρίκης
[34]	συνισταμένων ὅπλα παρεῖχον αἵ τε	στοαὶ	πλήρεις οὖσαι παντοδαπῶν λαφύρων καὶ
[25]	ἀναστὰς εἰς τὸ ἐπικάμπειον τῆς	στοᾶς.	καὶ ἡμεῖς περισχόντες αὐτὸν ἐπεχειροῦμεν
[1]	καταλαβεῖν καὶ τῆς εἰς Ὄλυνθον	στρατηγίας	ἀπέστησαν, Λυσανορίδαν δὲ τρίτον αὐτὸν
[24]	γὰρ τῶν βασιλέων καὶ τῶν	στρατηγῶν	τὴν διάνοιαν οἱ μὲν ἐκτὸς
[34]	παραδόντες ἡμῖν ἀπήλλαττον μετὰ τῶν	στρατιωτῶν.
[22]	δ´ ἀπιδόντι φαίνεσθαι χάσμα μέγα	στρογγύλον	οἷον ἐκτετμημένης σφαίρας, φοβερὸν δὲ
[22]	δαιμόνων ἐπιχθονίων οὖσα φεύγει τὴν	Στύγα	μικρὸν ὑπερφέρουσα, λαμβάνεται δ´ ἅπαξ
[22]	ἑκατὸν ἑβδομήκοντα ἑπτά. καὶ τῆς	Στυγὸς	ἐπιφερομένης αἱ ψυχαὶ βοῶσι δειμαίνουσαι·
[22]	ἐρομένου δ´ αὐτοῦ τίς ἡ	Στύξ	ἐστιν, ὁδὸς εἰς Ἅιδου‘ φάναι
[22]	τεττάρων μίαν οὖσαν ὡς ἡ	Στὺξ	ὁρίζει, βουλομένῳ σοι σκοπεῖν πάρεστιν.
[1]	μῆκός ἐστι τῆς διηγήσεως, ἐπεὶ	σὺ	καὶ τοὺς λόγους προσπεριβαλέσθαι κελεύεις.
[13]	δ´ ὁ ξένος οὐκοῦν’ ἔφη	σὺ	κωλύεις, ὦ Ἐπαμεινώνδα, τῶν ἔργων
[23]	πλείονα γιγνώσκοντι μήτ´ ἐλάσσονα φθεγγομένῳ.	σὺ	οὖν ἃ φρονεῖς αὐτὸς δίελθε
[13]	τοῖς περὶ Ἄρκεσον βεβαίως Λύσιδι	συγγεγονέναι	διατρίβοντι περὶ Θήβας. ὥρμησε μὲν
[5]	πολλὰ τοῖς ἱερεῦσι διὰ φιλοσοφίαν	συγγενόμενος.	Ἁλιάρτιοι δὲ τὴν μεγάλην ἀφορίαν
[2]	ἄγων ὁ Ἀρχίας, ἡδέως ἠκροᾶτο	συγκαθιεὶς	μετὰ τῶν νέων καὶ βουλόμενος
[26]	αὐτοῖς ὁ χειμὼν τὰ πρόσωπα	συγκεκαλυμμένοις	ἀδεῶς διελθεῖν τὴν πόλιν· ἐνίοις
[22]	τὸ δ´ οὐ καθαρὸν ἀλλὰ	συγκεχυμένον	καὶ λιμνῶδες. τῶν δὲ ῥοθίων
[15]	ἀλλ´ ὁ τῶν δικαίων καὶ	συγκεχωρημένων	ὑπὸ τοῦ νόμου κερδῶν πολλάκις
[5]	ἀπύρους ἱερουργίας, ὧν τὰ σημεῖα	συγχέουσι	καὶ ἀφανίζουσιν, ὑπὸ σκότος ἀπέρχονται
[10]	τῶν ἑρμογλύφων παρὰ τὰ δικαστήρια	σύες	ἀπαντῶσιν ἀθρόαι βορβόρου περίπλεαι καὶ
[33]	πολύστυλον. ἀσπασάμενοι δ´ ἀλλήλους καὶ	συλλαλήσαντες	ἐχωροῦμεν ἐπὶ τὸ δεσμωτήριον. ἐκκαλέσας
[16]	πρὸς ἄλλην γένεσιν ἄλλῳ δαίμονι	συλλαχοῦσαν.	καὶ μέντοι καὶ συμβαλὼν ἕωθεν
[7]	κατ´ Αἴγυπτον ἱερεῖς τὰ γράμματα	συμβαλεῖν	τοῦ πίνακος, ἃ παρ´ ἡμῶν
[12]	ἑκάστου τὴν δύναμιν ἀγνοοῦντες, ᾗ	συμβάλλει	πρὸς τὸ μέλλον, εὐήθως ἀγανακτῶμεν,
[7]	οὔτε δὲ τὴν διάνοιαν ἐκεῖνοι	συμβάλλειν	δυνάμενοι καὶ περὶ τὴν τοῦ
[23]	τί δ´’ εἶπεν Ἐπαμεινώνδας οὐ	συμβάλλεται	γνώμην ἀπὸ τῶν αὐτῶν ἀναγόμενος
[7]	κελεύσαντος τὸν Χόνουφιν, εἴ τι	συμβάλλοι	τῶν γεγραμμένων, ἑρμηνεύσαντα ταχέως ἀποστεῖλαι·
[33]	δὲ πρὸς ἡμᾶς ἠπείγοντο καὶ	συμβάλλουσιν	ἡμῖν ἔξωθεν παρὰ τὴν πολύστυλον.
[16]	δαίμονι συλλαχοῦσαν. καὶ μέντοι καὶ	συμβαλὼν	ἕωθεν Ἐπαμεινώνδᾳ (καὶ τὸν τρόπον
[18]	Ἡρακλέα· φεῦ, μή τι χαλεπώτερον	συμβέβηκε;	κἀκεῖνος, ὡς εἶδεν ἡμᾶς προσέχοντας
[6]	καὶ γὰρ ᾧ μηδὲν ἰδίᾳ	συμβέβηκεν	ἀδικεῖσθαι, τὸ βάρος αὐτὸ καὶ
[20]	χρώμενοι πρὸς ἀλλήλους οἱ ἄνθρωποι	συμβόλοις	εἴδωλα τῶν νοουμένων καὶ εἰκόνας
[11]	ἢ κληδὼν ἤ τι τοιοῦτον	σύμβολον	καὶ κοῦφον ἐμβριθῆ διάνοιαν ἐπισπάσασθαι
[10]	μέμνησαι γάρ, ἄνω πρὸς τὸ	Σύμβολον	Σωκράτης καὶ τὴν οἰκίαν τὴν
[24]	οὐδὲ ῥυτήρων ἀλλὰ λόγῳ διὰ	συμβόλων	εὐθύνοντες· ὧν οἱ πολλοὶ καὶ
[22]	ἄνευ πληγῆς καὶ ἀλγηδόνος ὑπὸ	συμβόλων	ὀξέως καὶ σημείων αἰσθανομένη τοῦ
[14]	καὶ ἀπολείπειν μὴ δεομένοις, οὕτω	σύμμαχος	μὲν ἀφῖξαι πρὸς πενίαν ὡς
[18]	οἰκίας φίλης ἀνασχεῖν, καπνῷ δὲ	συμμελανθῆναι	τὸ τῶν πολεμίων οἰκητήριον οὐδὲν
[14]	ὅπλα καὶ τὴν ἀσπίδα πορφύρᾳ	συμμεμιγμένῃ	πρὸς χρυσίον, ὥσπερ Νικίας ὁ
[32]	λύχνον καταβαλεῖν καὶ διὰ σκότους	συμμῖξαι	τοῖς ἐπιφερομένοις, ἀλλ´ ἐν φωτὶ
[25]	διαλαμβάνων ἄλλος ἄλλον ἐν τῷ	συμπαλαίειν	τὰ μὲν ἐπυνθάνετο τὰ δ´
[11]	δὲ βάρει προστιθεμένη κλίνει τὸ	σύμπαν	ἐφ´ ἑαυτήν, οὕτω πταρμὸς ἢ
[22]	καὶ δι´ ὅλων ἀναταραχθεῖσαι τὸ	σύμπαν	ὑπὸ παθῶν διαφέρονται κατὰ τὸν
[24]	ὁρῶντες ἥδονται καὶ παρακαλοῦσι καὶ	συμπαραθέουσιν,	οὕτως οἱ πεπαυμένοι τῶν περὶ
[17]	τὰ πλεῖστα καὶ τὸ αὐτόματον	συμπαρεσκεύασεν.	εἰπόντος δὲ ταῦτα τοῦ Φυλλίδου
[5]	ὑπὸ χρόνου λελιθωμένην ἤδη καὶ	συμπεπηγυῖαν,	ἐπάνω δὲ τοῦ μνήματος ἔκειτο
[24]	καὶ προθύμως (ψυχὴ τῆς περιόδου	συμπεραινομένης	κινδυνεύουσα καὶ φιλοτιμουμένη περὶ τὴν
[27]	ὦ ἄνδρες ἀγαθοί, πρὸς τὸ	συμπεσὸν	ἀντιτάξασθε, μὴ πρόησθε τὰ σώματα
[32]	λαγόνα καὶ δευτέρῳ τῷ Πελοπίδᾳ	συμπεσὼν	μέγα βοῶν ἀνεκαλεῖτο τοὺς θεράποντας.
[22]	τὸν σύνδεσμον, ᾗ τῇ ψυχῇ	συμπέφυκε.	ταῦτ´ ἀκούσας αὐτὸς ἀκριβέστερον προσέχειν
[22]	κεφαλὴν αὖθις ἀλγήσας, καθάπερ βίᾳ	συμπιεσθεῖσαν,	οὐδὲν ἔτι γιγνώσκειν οὐδ´ αἰσθάνεσθαι
[28]	βέλτιον εἶναι προελθόντας ἐν ὑπαίθρῳ	συμπλέκεσθαι	πρὸς (ἀλλήλους) ἀσυντάκτους καὶ σποράδας
[17]	(οὐδὲ γὰρ τοσοῦτον εἰς τὰ	συμπόσια	καὶ τὰς ὑποδοχὰς παρεσκεύακε Φυλλίδας
[30]	εἰς ἣν παρεληλύθεισαν, καὶ τοὺς	συμπράττοντας	αὐτοῖς. ἤδη δὲ καὶ τῇ
[12]	καθ´ αὑτὸ μεγάλου δὲ σημεῖον	συμπτώματος·	ἐπ´ οὐδεμιᾶς γὰρ τέχνης καταφρονεῖται
[7]	καταπραΰνοντας ἀβλαβῶς καὶ ὠφελίμως ἀλλήλοις	συμφέρεσθαι.	~Μεταξὺ δὲ τοῦ Σιμμίου λέγοντος
[24]	ὁρῶσιν. οὐ γὰρ οἷς ἔτυχε	συμφέρεται	τὸ δαιμόνιον, ἀλλ´ οἷον ἐπὶ
[31]	εὐπαρακόμιστος τῷ λογισμῷ πρὸς τὸ	συμφέρον	ἀλλὰ μετέωρος καὶ τεταραγμένος ἀνίστατο
[9]	χαλινοῦ τῆς δεισιδαιμονίας πρὸς τὸ	συμφέρον	ἀντεπισπάσαι καὶ μεταστῆσαι τοὺς πολλούς·
[9]	ἐπαγγειλαμένη λόγῳ τἀγαθὸν καὶ τὸ	συμφέρον	διδάσκειν εἰς θεοὺς ἐπαναχωρεῖ περὶ
[3]	μετὰ τοῦ δικαίου καὶ τῷ	συμφέροντι	προσοισόμενον. οὐδὲ γὰρ ὅρον ἕξειν
[7]	ὡς Χόνουφιν τὸν προφήτην, ποτὲ	συμφιλοσοφοῦντες	διετρίβομεν ἐγὼ καὶ Πλάτων καὶ
[24]	γυμναζομένοις τέλος εὐμενεῖς ὄντες καὶ	συμφιλοτιμούμενοι	πρὸς τὴν ἀρετὴν ἐγκελεύονται καὶ
[24]	θεῶν αὐτῶν διαλεγομένων συνιέντας καὶ	συμφρονοῦντας	ἀποσημαίνειν οἴεται τὸ μέλλον, ἐν
[22]	κεῖσθαι πολὺν χρόνον οὐ μάλα	συμφρονῶν	ἐναργῶς εἴτ´ ἐγρήγορεν εἴτ´ ὀνειροπολεῖ·
[11]	παρὰ πάντα τὸν βίον ἑκουσίως	σὺν	ἡδονῇ καὶ χάριτι τῶν διδόντων
[4]	πλείους εἰς ταὐτὸ τῶν ἐχθρῶν	συναγαγεῖν.	ἀλλ´ οὐ ῥᾴδιον, ἔφη μᾶλλον
[3]	καὶ σφαγῆς τὴν πόλιν ἐλευθεροῦσι	συναγωνιεῖσθαι	προθύμως. ἐπεὶ δ´ οὐ πείθει
[17]	αὐτὸν δὲ καὶ τοὺς φίλους	συναγωνιῶντας	εὔχεσθαι καὶ κύκλῳ παρεῖναι, τὴν
[34]	Γοργίδαν ἤδη μετὰ τῶν φίλων	συναθροίζεσθαι	περὶ τὸ τῆς Ἀθηνᾶς ἱερὸν
[25]	τραπέσθαι μετὰ τῶν εἰωθότων αὐτῷ	συνακολασταίνειν.	~Ὀψὲ δ´ ἦν ἤδη τό
[24]	ἄλλην ἀνασῴζειν ἐγκελευόμενος, ἡ δὲ	συνακούει	διὰ τὸ πλησιάζειν καὶ σῴζεται,
[10]	δαιμόνιον. οἱ μὲν οὖν πολλοὶ	συνανέστρεφον,	ἐν οἷς κἀγὼ τοῦ Εὐθύφρονος
[22]	μὴν εἰς ταὐτὸ τῇ ἀρχῇ	συνάπτειν	τὸ πέρας οὐδὲ ποιεῖν κύκλον,
[20]	αἴσθησις ἢ λόγου νόησις εἴη	συνάπτοντος	ἀτόπῳ τινὶ τρόπῳ πρὸς αὐτόν,
[10]	βίου προποδηγὸν ἐξ ἀρχῆς τινα	συνάψαι	τὸ δαιμόνιον ὄψιν, ἥ‘ μόνη
[22]	τρίτη φθορᾶς δ´ ἡ τελευταία·	συνδεῖ	δὲ τῇ μὲν δευτέρᾳ τὴν
[22]	καὶ χαλῶσα τῷ δαίμονι τὸν	σύνδεσμον	ἐδίδου περιδρομὴν καὶ περιφοίτησιν, ὥστε
[22]	πειράθητι δὲ κατιδεῖν ἑκάστου τὸν	σύνδεσμον,	ᾗ τῇ ψυχῇ συμπέφυκε. ταῦτ´
[22]	καὶ βιαζομένους. τὸν μὲν γὰρ	σύνδεσμον	οἷα χαλινὸν τῷ ἀλόγῳ τῆς
[22]	Φύσις κατὰ σελήνην. τῶν δὲ	συνδέσμων	ἑκάστου Μοῖρα κλειδοῦχος Ἀνάγκης θυγάτηρ
[1]	ἔχουσιν· οὐ γὰρ ἔφευγον ἀεὶ	συνδιατρίβοντες	αὐτοῖς· καὶ πάλιν ὡς Λακεδαιμόνιοι
[23]	ὁ Ταραντῖνος οὐκ ὀλίγον αὐτῷ	συνδιατρίψας	ἐνταῦθα χρόνον ἀεὶ δήπου λέγει
[18]	εἶτ´ ὄχλου γειτόνων καὶ γυναικῶν	συνδραμόντος	αἴσχιστα ποιήσας καὶ παθὼν μόλις
[11]	φίλους τινὰς καὶ λοχίτας οἷς	συνέβη	μετ´ αὐτοῦ παρὰ τὴν Πάρνηθα
[30]	διαποικίλλουσα κινδυνώδεσιν ἐπεισοδίοις εἰς αὐτὸ	συνέδραμε	τὸ ἔργον, ὀξὺν ἐπιφέρουσα καὶ
[13]	δ´ ἔτι συνεστῶσιν ἐν Μεταποντίῳ	συνεδρεύουσιν	ἐν οἰκίᾳ πῦρ οἱ Κυλώνειοι
[29]	οὐ βέβαιον, οὐδ´ ὑπὸ τῶν	συνειδότων	ἐξενηνέχθαι τὴν πρᾶξιν οὐδενός· οὐ
[17]	ἀνὴρ οὐδὲν δὲ τῶν πρασσομένων	συνειδώς,	ἔστι σοι, φησίν ὦ Ἱπποσθενείδα,
[18]	Μέλωνα τὴν πρᾶξιν ἀπ´ ἀρχῆς	συνειδώς.	κἀγὼ κατιδὼν τὸν ἄνθρωπον ἆρ´
[15]	καὶ τὰ κάλλιστα τῇ ψυχῇ	συνειδώς.	τούτων ἐγὼ καὶ Καφισίας ἐρασταὶ
[29]	ὑπὸ τῆς μέθης ὄντες καὶ	συνεκλελυμένοι	τοῖς σώμασι τὰς ψυχάς, μόλις
[31]	τυράννοις βοηθεῖν ἀλλὰ τὴν πατρίδα	συνελευθεροῦν	ἱερὸν ὄντα καὶ τοῖς θεοῖς
[20]	οὐδ´ ὁ τῆς κινήσεως καὶ	συνεντάσεως	καὶ παραστάσεως τρόπος χαλεπὸς ἢ
[24]	πρὸς τὴν ἀρετὴν ἐγκελεύονται καὶ	συνεξορμῶσιν,	ὅταν ἐγγὺς ἤδη τῆς ἐλπίδος
[22]	καιρὸν ἡ τῆς γενέσεως τελευτὴ	συνέπεσε,	πλὴν ὅσαι μιαραὶ καὶ ἀκάθαρτοι·
[34]	ἀγαθοὶ τῶν πολιτῶν ὁμοῦ καὶ	συνέρρεον	ἀεὶ πλείονες. ὡς δ´ ἀπήγγειλα
[20]	ὡς ἀληθῶς ὄναρ ἡ τοιαύτη	σύνεσις	γίγνεται δι´ ἡσυχίαν καὶ γαλήνην
[24]	ἐξ ὧν ἡ λεγομένη μαντικὴ	συνέστηκε.	θεοὶ μὲν (γὰρ) οὖν ὀλίγων
[13]	στάσει κρατηθέντων, τοῖς δ´ ἔτι	συνεστῶσιν	ἐν Μεταποντίῳ συνεδρεύουσιν ἐν οἰκίᾳ
[13]	μὲν τὸν Ἐπαμεινώνδαν καὶ τῶν	συνεστώτων	φίλων Ἰσμηνόδωρον καὶ Βακχυλίδαν καὶ
[25]	ἐπυνθάνετο τὰ δ´ ἔφραζε καὶ	συνετάττετο	πρὸς τὴν πρᾶξιν. ἑωρῶμεν δὲ
[18]	πρὸς τούτους ἐτεκμαιρόμην ἥκειν καὶ	συνέτεινον	εὐθύς, ἵνα μηδὲν ἀγνοῆτε τῶν
[12]	πολέμους μεγάλους, οἳ τοῖς πάλαι	συνέτυχον,	καὶ κτίσεις πόλεων πράξεις τε
[22]	καμπτομένους ὑπὸ τῶν παθῶν καὶ	συνεφελκομένους	τοῖς ἁμαρτήμασιν, εἶτα πάλιν ἀντιτείνοντας
[10]	ἀσυλλογίστοις φρόνησιν, ἐν οἷς αὐτῷ	συνεφθέγγετο	πολλάκις τὸ δαιμόνιον ἐπιθειάζον ταῖς
[30]	ἐγχεῖν καὶ τὸν Φυλλίδαν ἐξέπεμπε	συνεχῶς	ἐπὶ θύρας σκεψόμενον εἰ τὰ
[15]	καὶ βίαν ὑπὸ χρόνου καὶ	συνηθείας	ἐν τροφῇ μοχθηρᾷ λαβοῦσαι πολλάκις
[25]	ἤδη καὶ μὴ ἀπολείπειν τοὺς	συνήθεις,	ἡμεῖς δὲ Θεάνορος ἐπιμελησόμεθα διαλύσαντες
[24]	σαλπίγγων, τοῖς δὲ πιστοῖς καὶ	συνήθεσιν	αὐτοὶ φράζουσιν, οὕτω τὸ θεῖον
[17]	ἑταῖρος ἐμοὶ δ´ οὐ πάνυ	συνήθης·	ἐὰν οὖν δοκῇ σοι, φράσον
[13]	τις ἐντυχίας καὶ γνώσεως αὕτη	συνήθης.	καὶ ὁ Ἐπαμεινώνδας Θεάνωρ, εἶπεν
[22]	οὕτω κολαζομένη πειθήνιος γένηται καὶ	συνήθης	ὥσπερ θρέμμα πρᾶον ἄνευ πληγῆς
[27]	Χλίδωνος, ἐπεὶ δ´ ἀπέτυχε καὶ	συνῆπτε	τῷ καιρῷ τὸ δεινόν, ἐξενηνοχέναι
[22]	τῆς φωνῆς ἐκείνης ἐκ πασῶν	συνηρμοσμένης.	διὰ μέσου δ´ αὐτῶν θάλασσαν
[24]	(οἱ πολλοὶ) ἵπποι τῶν ἱππικῶν	συνιᾶσιν,	ἀλλ´ οἱ μεμαθηκότες εὐθὺς ἀπὸ
[24]	δὲ τῶν θεῶν αὐτῶν διαλεγομένων	συνιέντας	καὶ συμφρονοῦντας ἀποσημαίνειν οἴεται τὸ
[2]	μετέχοντες εἰώθειμεν εἰς τὴν Σιμμίου	συνιόντες	οἰκίαν ἔκ τινος πληγῆς περὶ
[34]	τοῖς δὲ τότ´ ὄχλοις τῶν	συνισταμένων	ὅπλα παρεῖχον αἵ τε στοαὶ
[6]	κατατετευχότα τῆς δεήσεως, οἶμαι, μάλα	σύννουν	καὶ διαλελυπημένον· ἀποβλέψας δὲ πρὸς
[17]	εὐλαβείας, ἐχθὲς ἐξ ἀγροῦ μοι	συνοδεύων	Ὑπατόδωρος ὁ Ἐριάνθους, χρηστὸς μὲν
[16]	καὶ φίλοις, ὅταν ἐκεῖ γενώμεθα,	συνοίκοις	χρησόμενον; καὶ ὁ Θεάνωρ ἐπιμειδιάσας
[14]	ῥᾴστη φέρειν ἡμῖν καὶ φίλη	σύνοικος·	οὔκουν δεῖ χρημάτων (οὐδ´) ὅπλων
[22]	περιδρομὴν καὶ περιφοίτησιν, ὥστε πολλὰ	συνορῶντα	καὶ κατακούοντα τῶν ἐκτὸς εἰσαγγέλλειν.
[20]	χρῆσθαι. τὸ γὰρ αἴτιον οὐ	συνορῶσι,	τὴν ἐν αὐτοῖς ἀναρμοστίαν καὶ
[25]	ἐπιμελησόμεθα διαλύσαντες ὅταν δοκῇ τὴν	συνουσίαν.	κἀγώ ταῦτ´’ ἔφην πράττωμεν· ἀλλὰ
[20]	τρόπος χαλεπὸς ἢ παντελῶς ἄπορος	συνοφθῆναι,	καθ´ ὃν ἡ ψυχὴ νοήσασα
[1]	γίγνεται μόνον ἡ τῶν ἀποτελεσμάτων	σύνοψις,	τοὺς δὲ τῇ κρίσει κατὰ
[20]	τὴν ὁρμὴν ὅλος ἀναστὰς καὶ	συνταθεὶς	πᾶσι τοῖς μέρεσιν οἷον ἐπτερωμένος
[29]	γεγονότων. ~Ὁπλιζομένων δ´ ἡμῶν καὶ	συνταττομένων	αὖθις ἀφικνεῖται Χάρων ἱλαρῷ τῷ
[20]	δ´ ἐνδίδωσιν αὐτῷ χαλῶντι καὶ	συντείνοντι	τὰς ὁρμὰς οὐ βιαίους ὑπὸ
[20]	δὲ σεισθέντος ἑλκόμεναι σπῶσι καὶ	συντείνουσι	τὸν ἄνθρωπον. ᾗ καὶ μάλιστα
[7]	ἡμᾶς ἔφρασεν, ὡς Μούσαις ἀγῶνα	συντελεῖσθαι	κελεύει τὰ γράμματα, τοὺς δὲ
[13]	καὶ τυραννίδες ἐκώλυσαν αὐτῷ ζῶντι	συντελέσαι	τοὺς φίλους τὸν ἆθλον. ἐπεὶ
[7]	Κνίδιον ἢ τὸν Κυζικηνὸν Ἑλίκωνα	συντελέσειν·	μὴ τοῦτο δ´ οἴεσθαι χρῆναι
[25]	τῆς καθόδου τῶν φυγάδων καὶ	συντετάχθαι	μετὰ Γοργίδου τοῖς φίλοις πρὸς
[1]	μέρους ἀγῶνας ἀρετῆς πρὸς τὰ	συντυγχάνοντα	καὶ τόλμας ἔμφρονας παρὰ τὰ
[20]	ἀνειμένῃ τῇ λύρᾳ χρώμενον, ὅταν	συστῇ	τοῖς τόνοις ἢ καθαρμοσθῇ, μὴ
[8]	ὥς φησι καὶ φασμάτων ἐναργῶν,	συχνὸν	δὲ κομίζων χρυσίον οἴεται δεῖν
[10]	ἐπιστὰς καὶ σιωπήσας προσέσχεν αὑτῷ	συχνὸν	χρόνον, εἶτ´ ἀναστρέψας ἐπορεύετο τὴν
[22]	ἀναπνεῦσαι τότε δοκεῖν διὰ χρόνου	συχνοῦ	τεινομένην τέως καὶ πλείονα γίγνεσθαι
[3]	ἀλλὰ καὶ αἵματος ἐμφυλίου καὶ	σφαγῆς	τὴν πόλιν ἐλευθεροῦσι συναγωνιεῖσθαι προθύμως.
[27]	καθ´ ἑαυτὸν ἐν οἰκίσκῳ τινὶ	σφαγιαζομένου	πολὺς ἦν τῆς θύρας ἀραγμός,
[13]	ὁ δὲ μὴ δεξάμενος ὥσπερ	σφαῖραν	εὖ φερομένην κατῄσχυνεν ἀτελῆ πεσοῦσαν.
[22]	χάσμα μέγα στρογγύλον οἷον ἐκτετμημένης	σφαίρας,	φοβερὸν δὲ δεινῶς καὶ βαθύ,
[13]	ὁ τοῦ σκοποῦ μένοντος ἀτυχήσας	σφάλλεται	δι´ αὑτόν, ἐνταυθοῖ δ´ ὁ
[22]	περιστρέφοντα, τίς ὁ φθεγγόμενος εἴη·	σφόδρα	δὲ τὴν κεφαλὴν αὖθις ἀλγήσας,
[10]	δαιμονίου μεμνῆσθαι μετὰ γέλωτος ἡμᾶς	σφόδρα	θαυμάζοντας, εἰ μηδαμοῦ προλείπει τὸν
[3]	μάντις Θεόκριτος τὴν χεῖρα πιέσας	σφόδρα	καὶ πρὸς τὸν Χάρωνα βλέψας
[17]	εἴς τινα γωνίαν τοῦ περιστύλου,	σφόδρα	τεταραγμένος ὡς διεφαίνετο τῷ προσώπῳ.
[11]	Σωκράτους ὁρμαὶ τὸ ἔχουσαι καὶ	σφοδρότητα	φαίνονται πρὸς ἅπαν, ὡς ἂν
[5]	Καδμείᾳ τὸ δόρυ καὶ τὴν	σφραγῖδα	παραλαμβάνουσιν οὔτ´ εἰδότες οὐδὲν οὔτε
[12]	ἀνελεῖν. ὡς γὰρ ἐν ἰατρικῇ	σφυγμὸς	ἢ φλύκταινα μικρὸν οὐ μικροῦ
[27]	περὶ τὰ γυμνάσια, πεντεκαιδεκέτη μὲν	σχεδὸν	πολὺ δὲ ῥώμῃ καὶ μεγέθει
[22]	ἄλλας δὲ πολλὰς ἐφέλκεσθαι τῇ	σχεδὸν	ὑποφερομένης. εἶναι δὲ τῆς θαλάσσης
[25]	σοὶ μέν, εἶπεν ὦ Καφισία,	σχεδὸν	ὥρα βαδίζειν εἰς τὸ γυμνάσιον
[1]	πράξεις; (ΑΡΧΙΔΑΜΟΣ) Ἡμεῖς, ὦ Καφισία,	σχεδὸν	ὡς εἶχον αἱ Θῆβαι πρὸ
[7]	ἀνάλογον λῆψιν, ᾗ μόνῃ διπλασιάζεται	σχῆμα	κυβικοῦ σώματος ἐκ πάσης ὁμοίως
[15]	μὴ λόγῳ τις αὐτὸν ἀλλὰ	σχηματιζόμενος	ἢ δι´ ἀπειροκαλίαν ἢ τῦφόν
[9]	ἔοικεν ἀσχήμων ὁ τοιοῦτος εἶναι	σχηματισμός,	ἀλλὰ καὶ πρὸς τὴν ἐπαγγελίαν
[22]	καὶ πρόεισιν ἐξ ἐναντίας, αὐτῇ	σχίζουσα	τῇ κορυφῇ τὸ φῶς· ἀνατείνουσα
[24]	δ´ ἀπηλλαγμέναι γενέσεως ψυχαὶ καὶ	σχολάζουσαι	τὸ λοιπὸν ἀπὸ σώματος, οἷον
[1]	δὲ πρεσβείας ἀφιγμένους ἕνεκα καὶ	σχολὴν	ἄγοντας, ἄχρι οὗ τὰς ἀποκρίσεις
[2]	βαρβαρικῶν ὑπόπλεως· ὧν ὁπότε τυγχάνοι	σχολὴν	ἄγων ὁ Ἀρχίας, ἡδέως ἠκροᾶτο
[7]	τῶν γραμμάτων τὸν θεὸν ἄγειν	σχολὴν	καὶ εἰρήνην διὰ φιλοσοφίας ἀγωνιζομένους
[31]	ὑπὲρ κεφαλῆς ἐβόων ἀφεῖναι καὶ	σῴζειν	ἑαυτόν, εἰ δὲ μή, πεπλήξεσθαι·
[24]	μακροθυμεῖν δι´ οἰκείας πειρωμένους ἀρετῆς	σῴζεσθαι	καὶ τυγχάνειν λιμένος. ἥτις δ´
[24]	συνακούει διὰ τὸ πλησιάζειν καὶ	σῴζεται,	μὴ πειθομένη δέ, ἀπολιπόντος τοῦ
[20]	διάνοιαν οὐ δύνανται τοῖς δηλουμένοις.	Σωκράτει	δ´ ὁ νοῦς καθαρὸς ὢν
[23]	γενομένην φωνὴν ἐτελεύτησεν, ἡμεῖς δὲ	Σωκράτει	θαυμάζοντες ἀπηγγέλλομεν, ἐμέμψατο Σωκράτης ἡμᾶς,
[10]	πάντεσσι πόνοισι παρισταμένην, τοιαύτην ἔοικε	Σωκράτει	τοῦ βίου προποδηγὸν ἐξ ἀρχῆς
[20]	Σιμμίας οὐκ ἠκούσαμεν· αὐτὸς δὲ	Σωκράτη	μὲν ἔφη περὶ τούτων ἐρόμενός
[1]	μισολογίαν ὄνειδος ἤδη μαραινόμενον παρὰ	Σωκράτη	τὸν ὑμέτερον, ἡμεῖς δὲ παρὰ
[12]	διαλέγεσθαι καὶ κρατεῖν ὀνομάτων, ὥσπερ	Σωκράτης,	εἰ μὴ τὸ δαιμόνιον ἀλλὰ
[23]	δὲ Σωκράτει θαυμάζοντες ἀπηγγέλλομεν, ἐμέμψατο	Σωκράτης	ἡμᾶς, ὅτι μὴ ζῶντος ἔτι
[10]	γάρ, ἄνω πρὸς τὸ Σύμβολον	Σωκράτης	καὶ τὴν οἰκίαν τὴν Ἀνδοκίδου
[11]	τὰς σπονδὰς ἀφικομένων Ἀθήνηθεν, ὅτι	Σωκράτης	μετ´ Ἀλκιβιάδου καὶ Λάχητος ἐπὶ
[20]	ἀναρμοστίαν καὶ ταραχήν, ἧς ἀπήλλακτο	Σωκράτης	ὁ ἑταῖρος ἡμῶν, ὥσπερ ὁ
[9]	φέρεται τοῦ κρατίστου. διὸ καὶ	Σωκράτης	ὁ ὑμέτερος, ὦ Σιμμία, δοκεῖ
[9]	καὶ σὲ Μέλητος πέπεικεν, ὅτι	Σωκράτης	ὑπερεώρα τὰ θεῖα; τοῦτο γὰρ
[11]	διεβοήθη γὰρ οὐκ ἠρέμα τὸ	Σωκράτους	Ἀθήνησιν ἐκ τούτων δαιμόνιον. ~Τί
[12]	πρὸς σέ, ὦ Πολύμνι, θαυμάζοντα	Σωκράτους	ἀνδρὸς ἀτυφίᾳ καὶ ἀφελείᾳ μάλιστα
[12]	Φειδόλαε, περὶ τούτων, εἴ τι	Σωκράτους	αὐτὸς λέγοντος ἤκουσεν, ἕτοιμος ἀκροᾶσθαι
[21]	οὗτος οὖν ποθῶν γνῶναι τὸ	Σωκράτους	δαιμόνιον ἣν ἔχει δύναμιν, ἅτε
[11]	οἴει γάρ, ἔφη Θεόκριτε, τὸ	Σωκράτους	δαιμόνιον ἰδίαν καὶ περιττὴν ἐσχηκέναι
[20]	πρὸς ἀλλήλους ὑπονοεῖν μήποτε τὸ	Σωκράτους	δαιμόνιον οὐκ ὄψις ἀλλὰ φωνῆς
[11]	Τερψίωνος δὲ ἐκεῖνος, ὅτι τὸ	Σωκράτους	δαιμόνιον πταρμὸς ἦν, ὅ τε
[0]	καὶ πρὸς ὑμᾶς ~(ΠΕΡΙ ΤΟΥ	ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ	ΔΑΙΜΟΝΙΟΥ. ~(ΑΡΧΙΔΑΜΟΣ) Ζωγράφου τινός, ὦ
[10]	βορβόρου μεστός, ὥστ´ ἀεὶ τοῦ	Σωκράτους	δαιμονίου μεμνῆσθαι μετὰ γέλωτος ἡμᾶς
[11]	ἡμετέρων ἱππέων ἀποθανεῖν, ὡς τοῦ	Σωκράτους	δαιμονίου παρακούσαντας ἑτέραν ὁδὸν οὐχ
[21]	κομιδῇ κατέστρεψε τὸν βίον καὶ	Σωκράτους	δεηθεὶς ταφῆναι παρὰ Λαμπροκλέα τὸν
[10]	εὐθεῖαν βαδίζοντες ὡς δὴ τὸ	Σωκράτους	ἐλέγξοντες δαιμόνιον ἐπεσπάσαντο Χάριλλον τὸν
[10]	χρὴ καὶ τῶν ἄλλων ἐκπυνθάνεσθαι	Σωκράτους	ἑταίρων· ἐμοῦ δὲ παρόντος, ὅτε
[21]	μέν, ὦ Φειδόλαε, καὶ ζῶντος	Σωκράτους	καὶ τεθνηκότος οὕτως ἐννοεῖν περὶ
[20]	οὐσίας καὶ δυνάμεως εἴη τὸ	Σωκράτους	λεγόμενον δαιμόνιον. ἃ μὲν οὖν
[11]	προΐεσθαι τὸ δεδογμένον. αἱ δὲ	Σωκράτους	ὁρμαὶ τὸ ἔχουσαι καὶ σφοδρότητα
[21]	δεηθεὶς ταφῆναι παρὰ Λαμπροκλέα τὸν	Σωκράτους	υἱόν, ὀλίγ αις πρότερον ἡμέραις
[10]	δὲ δαιμόνιον, ὦ βέλτιστε, τὸ	Σωκράτους	ψεῦδος ἢ τί φαμεν; ἐμοὶ
[20]	δ´ ἄλλα μὴ πολυπραγμονεῖν περὶ	Σωκράτους,	ὡς κρείττονα δήπουθεν ἔχοντος ἐν
[15]	ἔμφυτοι λεγόμεναι καὶ περὶ τὸ	σῶμα	βλαστάνουσαι πρὸς τὰς ἀναγκαίας ἡδονάς,
[13]	ὑποφαίνοντα καὶ σεμνῶς ἀμπεχόμενον τὸ	σῶμα.	καθίσαντος οὖν ἐκείνου μὲν αὐτοῦ
[22]	αἱ μὲν ὅλαι κατέδυσαν εἰς	σῶμα,	καὶ δι´ ὅλων ἀναταραχθεῖσαι τὸ
[14]	χρημάτων εἶναι, κατὰ τὸ Καφισίου	σῶμα	καλῆς μὲν ἐσθῆτος δεόμενον ἵνα
[22]	ὦ Τίμαρχε, φάναι τὰς εἰς	σῶμα	καταδυομένας ὅλας ψυχὰς ὁρᾶν νόμιζε,
[22]	εἰσαγγέλλειν. οἱ δ´ ἀφανίσαντες τὸ	σῶμα	κοιμωμένου μέχρι νῦν δίκην ἐν
[22]	δήπουθεν, ὡς ἀπολείπουσα παντάπασι τὸ	σῶμα	νύκτωρ καὶ μεθ´ ἡμέραν ἐπλανᾶτο
[16]	τῶν φίλων κεκηδεῦσθαι τὸ Λύσιδος	σῶμα,	τὴν δὲ ψυχὴν ἤδη κεκριμένην
[22]	καὶ παραγενομένη, μέχρι οὗ τὸ	σῶμα	τῆς γυναικὸς προδούσης λαβόντες οἱ
[17]	τὸν ἐπίδεσμον ὡς θεραπεύσων τὸ	σῶμα,	Φυλλίδας δ´ ἐπεισελθὼν μεθ´ Ἱπποσθενείδου
[29]	μέθης ὄντες καὶ συνεκλελυμένοι τοῖς	σώμασι	τὰς ψυχάς, μόλις διαναστάντες ἔξω
[27]	συμπεσὸν ἀντιτάξασθε, μὴ πρόησθε τὰ	σώματα	διαφθεῖραι τοῖς ἐχθίστοις ἀνάνδρως καὶ
[24]	βαπτιζομένους ὑπὸ τῶν πραγμάτων καὶ	σώματα	πολλὰ καθάπερ ὀχήματα μεταλαμβάνοντας αὐτοὺς
[20]	καθαρὸς ὢν καὶ ἀπαθής, τῷ	σώματι	(μὴ) μικρὰ τῶν ἀναγκαίων χάριν
[22]	μὲν οὖν ὑποβρύχιον ἐν τῷ	σώματι	φερόμενον ψυχὴ λέγεται· τὸ δὲ
[7]	ᾗ μόνῃ διπλασιάζεται σχῆμα κυβικοῦ	σώματος	ἐκ πάσης ὁμοίως αὐξόμενον διαστάσεως.
[8]	διανοούμενος ἀνελέσθαι τὰ λείψανα τοῦ	σώματος	καὶ κομίζειν εἰς Ἰταλίαν, εἰ
[24]	καὶ σχολάζουσαι τὸ λοιπὸν ἀπὸ	σώματος,	οἷον ἐλεύθεραι πάμπαν ἀφειμέναι, δαίμονές
[20]	δι´ ἡσυχίαν καὶ γαλήνην τοῦ	σώματος,	ὅταν καθεύδωσι, μόλις ἐπήκοον ἔχουσι
[15]	διὰ τῶν γυμνασίων παρασκευὴν τοῦ	σώματος,	οὕτω καὶ ἀρετῆς ὁμολογεῖς τὸ
[22]	γὰρ ἐξέβαινεν ἡ ψυχὴ τοῦ	σώματος,	ὑπείκουσα δ´ ἀεὶ καὶ χαλῶσα
[5]	ὑπ´ αὐτῶν. εὑρέθη δ´ οὖν	σώματος,	ψέλλιον δὲ χαλκοῦν οὐ μέγα
[22]	πηλὸν ἀποσειομένους, τὰς ἐκ τῶν	σωμάτων	ἐπαναπλεούσας μετὰ τὸν θάνατον· οἱ
[13]	γηροκομίας τυχὼν καὶ πατὴρ τῶν	σῶν	υἱέων ἐπιγραφεὶς οἴχοιτο μακαριστός, ἀπεστάλην
[11]	τοσαῦτα κωλύματα καὶ τέλος εἰς	σωτηρίαν	καὶ φυγὴν αὐτῷ σπουδῆς ἑταίρων
[28]	μάντις Θεόκριτος, ὡς τῶν ἱερῶν	σωτηρίων	καὶ καλῶν καὶ πρὸς ἀσφάλειαν
[33]	ἔλεος καὶ δάκρυα καὶ δεήσεις	σωφρόνων	γυναικῶν. ~Ἐν δὲ τούτῳ τῶν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 24/08/2005