Page
[31]	τὸν λοιπὸν βίον καθεύδοντες διατελοῖτε	ἄν,	εἰ μή τινα ἄλλον ὁ
[35]	ὑπὸ Μελήτου τουτουΐ. σαφῶς γὰρ	ἄν,	εἰ πείθοιμι ὑμᾶς καὶ τῷ
[17]	τῆς ἐνθάδε λέξεως. ὥσπερ οὖν	ἄν,	εἰ τῷ ὄντι ξένος ἐτύγχανον
[29]	εἴη, καὶ ὡς ἀληθῶς τότ᾽	ἄν	με δικαίως εἰσάγοι τις εἰς
[32]	ἔσονται πολλοὶ μάρτυρες. ἆρ᾽ οὖν	ἄν	με οἴεσθε τοσάδε ἔτη διαγενέσθαι
[31]	ὥσπερ οἱ νυστάζοντες ἐγειρόμενοι, κρούσαντες	ἄν	με, πειθόμενοι Ἀνύτῳ, ῥᾳδίως ἂν
[36]	μόναι μετέπεσον τῶν ψήφων, ἀπεπεφεύγη	ἄν.	Μέλητον μὲν οὖν, ὡς ἐμοὶ
[34]	ἔγωγε, εἰ δ᾽ οὖν ἐπιεικῆ	ἄν	μοι δοκῶ πρὸς τοῦτον λέγειν
[17]	ξένος ἐτύγχανον ὤν, συνεγιγνώσκετε δήπου	ἄν	μοι εἰ ἐν ἐκείνῃ τῇ
[37]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι. καλὸς οὖν	ἄν	μοι ὁ βίος εἴη ἐξελθόντι
[40]	γὰρ ἔσθ᾽ ὅπως οὐκ ἠναντιώθη	ἄν	μοι τὸ εἰωθὸς σημεῖον, εἰ
[37]	δὴ φυγῆς τιμήσωμαι; ἴσως γὰρ	ἄν	μοι τούτου τιμήσαιτε. πολλὴ μεντἄν
[37]	(μόνον κρίνειν ἀλλὰ πολλάς, ἐπείσθητε	ἄν·	νῦν δ᾽ οὐ ῥᾴδιον ἐν
[29]	σοφώτερός του φαίην εἶναι, τούτῳ	ἄν,	ὅτι οὐκ εἰδὼς ἱκανῶς περὶ
[20]	εἶναι σοφός. οὗτοι δὲ τάχ᾽	ἄν,	οὓς ἄρτι (ἔλεγον, μείζω τινὰ
[35]	αἰσχύνην τῇ πόλει περιάπτειν, ὥστ᾽	ἄν	τινα καὶ τῶν ξένων (ὑπολαβεῖν
[31]	μισθὸν λαμβάνων ταῦτα παρεκελευόμην, εἶχον	ἄν	τινα λόγον· νῦν δὲ ὁρᾶτε
[23]	καὶ τῶν ἀστῶν καὶ ξένων	ἄν	τινα οἴωμαι σοφὸν εἶναι· καὶ
[41]	Ἡσιόδῳ καὶ Ὁμήρῳ ἐπὶ πόσῳ	ἄν	τις δέξαιτ᾽ ἂν ὑμῶν; ἐγὼ
[28]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τῇ ἀληθείᾳ· οὗ	ἄν	τις ἑαυτὸν τάξῃ ἡγησάμενος βέλτιστον
[41]	ἢ Σίσυφον ἢ ἄλλους μυρίους	ἄν	τις εἴποι καὶ ἄνδρας καὶ
[37]	δι᾽ αὐτοὺς τούτους. ἴσως οὖν	ἄν	τις εἴποι· σιγῶν δὲ καὶ
[39]	γίγνεται ὅτι τό γε ἀποθανεῖν	ἄν	τις ἐκφύγοι καὶ ὅπλα ἀφεὶς
[25]	φῆτε ἐάντε φῆτε· πολλὴ γὰρ	ἄν	τις εὐδαιμονία εἴη περὶ τοὺς
[40]	ταυτὶ ἅ γε δὴ οἰηθείη	ἄν	τις καὶ νομίζεται ἔσχατα κακῶν
[34]	ἄλλα ἴσως τοιαῦτα. τάχα δ᾽	ἄν	τις (ὑμῶν ἀγανακτήσειεν ἀναμνησθεὶς ἑαυτοῦ,
[41]	δ᾽ οὔ. ἐπὶ πόσῳ δ᾽	ἄν	τις, ὦ ἄνδρες δικασταί, δέξαιτο
[30]	οὐδὲν λέγει. πρὸς ταῦτα” φαίην	ἄν,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ἢ πείθεσθε
[40]	τί μεῖζον ἀγαθὸν τούτου εἴη	ἄν,	ὦ ἄνδρες δικασταί; ~εἰ γάρ
[29]	παρακελευόμενός τε καὶ ἐνδεικνύμενος ὅτῳ	ἂν	ἀεὶ ἐντυγχάνω ὑμῶν, λέγων οἷάπερ
[41]	ἐκείνων ὡς ἐγὼ οἶμαι, οὐκ	ἂν	ἀηδὲς εἴη καὶ δὴ τὸ
[23]	ταῦτα αὐτὸν εἶναι σοφὸν ἃ	ἂν	ἄλλον ἐξελέγξω. τὸ δὲ κινδυνεύει,
[32]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι· οὐδὲ γὰρ	ἂν	ἄλλος (ἀνθρώπων οὐδείς. ~ἀλλ᾽ ἐγὼ
[27]	ὧν δὴ καὶ λέγονται, τίς	ἂν	ἀνθρώπων θεῶν μὲν παῖδας ἡγοῖτο
[31]	ἄν με, πειθόμενοι Ἀνύτῳ, ῥᾳδίως	ἂν	ἀποκτείναιτε, εἶτα τὸν λοιπὸν βίον
[34]	ἄνδρες· ἃ μὲν ἐγὼ ἔχοιμ᾽	ἂν	ἀπολογεῖσθαι, σχεδόν ἐστι ταῦτα καὶ
[31]	πράττειν τὰ πολιτικὰ πράγματα, πάλαι	ἂν	ἀπολώλη καὶ οὔτ᾽ ἂν ὑμᾶς
[27]	θεοὺς δὲ μή; ὁμοίως γὰρ	(ἂν	ἄτοπον εἴη ὥσπερ ἂν εἴ
[20]	πώλω ἢ μόσχω ἐγενέσθην, εἴχομεν	ἂν	αὐτοῖν ἐπιστάτην λαβεῖν καὶ μισθώσασθαι
[22]	ἐδόκει μάλιστα πεπραγματεῦσθαι αὐτοῖς, διηρώτων	ἂν	αὐτοὺς τί λέγοιεν, ἵν᾽ ἅμα
[31]	μου· ὑμεῖς δ᾽ ἴσως τάχ᾽	ἂν	ἀχθόμενοι, ὥσπερ οἱ νυστάζοντες ἐγειρόμενοι,
[22]	ὀλίγου αὐτῶν ἅπαντες οἱ παρόντες	ἂν	βέλτιον ἔλεγον περὶ ὧν αὐτοὶ
[30]	αὐτούς· ἐμὲ μὲν γὰρ οὐδὲν	ἂν	βλάψειεν οὔτε Μέλητος οὔτε Ἄνυτος
[19]	ἑαυτῶν πολιτῶν προῖκα συνεῖναι ᾧ	ἂν	βούλωνται, ~τούτους πείθουσι (τὰς ἐκείνων
[17]	ὑμῶν προσδοκησάτω ἄλλως· οὐδὲ γὰρ	ἂν	δήπου πρέποι, ὦ ἄνδρες, τῇδε
[32]	ᾠχόμην ἀπιὼν οἴκαδε. καὶ ἴσως	ἂν	διὰ ταῦτα ἀπέθανον, εἰ μὴ
[39]	ἀπαλλάττομαι. (τοῖς δὲ ἀποψηφισαμένοις ἡδέως	ἂν	διαλεχθείην ὑπὲρ τοῦ γεγονότος τουτουῒ
[35]	τῷ δεῖσθαι βιαζοίμην ὀμωμοκότας, θεοὺς	ἂν	διδάσκοιμι μὴ ἡγεῖσθαι ὑμᾶς εἶναι,
[28]	νυνὶ ἀποθανεῖν; ἐγὼ δὲ τούτῳ	ἂν	δίκαιον λόγον ἀντείποιμι, ὅτι οὐ
[33]	χρηστὸς γίγνεται εἴτε μή, οὐκ	ἂν	δικαίως τὴν αἰτίαν ὑπέχοιμι, ὧν
[35]	καὶ ὀμώμοκεν οὐ χαριεῖσθαι οἷς	ἂν	δοκῇ αὐτῷ, ἀλλὰ δικάσειν κατὰ
[34]	ποιήσω, καὶ ταῦτα κινδυνεύων, ὡς	ἂν	δόξαιμι, τὸν ἔσχατον κίνδυνον. τάχ᾽
[38]	βούλεσθέ μοι τιμῆσαι. ἴσως δ᾽	ἂν	δυναίμην ἐκτεῖσαι ὑμῖν που μνᾶν
[30]	Μέλητος οὔτε Ἄνυτος οὐδὲ γὰρ	ἂν	δύναιτο οὐ γὰρ οἴομαι θεμιτὸν
[38]	ὅσα ἔμελλον ἐκτείσειν, οὐδὲν γὰρ	ἂν	ἐβλάβην· νῦν δὲ οὐ γὰρ
[38]	ἔστιν, εἰ μὴ ἄρα ὅσον	ἂν	ἐγὼ δυναίμην ἐκτεῖσαι, τοσούτου βούλεσθέ
[17]	μὲν γὰρ τοῦτο λέγουσιν, ὁμολογοίην	ἂν	ἔγωγε οὐ κατὰ τούτους εἶναι
[23]	τὰ γὰρ ἀληθῆ οἴομαι οὐκ	ἂν	ἐθέλοιεν λέγειν, ὅτι κατάδηλοι γίγνονται
[27]	ἑαυτῷ ἐν τῇ γραφῇ ὥσπερ	ἂν	εἰ εἴποι· ἀδικεῖ Σωκράτης θεοὺς
[23]	ὀνόματι, ἐμὲ παράδειγμα ποιούμενος, ὥσπερ	ἂν	εἰ> εἴποι ὅτι οὗτος ὑμῶν,
[20]	αὐτὸς ἐκαλλυνόμην τε καὶ ἡβρυνόμην	ἂν	εἰ ἠπιστάμην ταῦτα· ἀλλ᾽ οὐ
[24]	ὅπερ ἀρχόμενος ἐγὼ ἔλεγον, θαυμάζοιμ᾽	ἂν	εἰ οἷός τ᾽ εἴην ἐγὼ
[27]	γὰρ (ἂν ἄτοπον εἴη ὥσπερ	ἂν	εἴ τις ἵππων μὲν παῖδας
[18]	γὰρ χείρων, ἴσως δὲ βελτίων	ἂν	εἴη αὐτὸ δὲ τοῦτο σκοπεῖν
[30]	λέγων διαφθείρω τοὺς νέους, ταῦτ᾽	ἂν	εἴη βλαβερά· εἰ δέ τίς
[41]	καὶ συνεῖναι καὶ ἐξετάζειν ἀμήχανον	ἂν	εἴη εὐδαιμονίας; πάντως οὐ δήπου
[41]	τῷ ἑαυτῶν βίῳ, ἆρα φαύλη	ἂν	εἴη ἡ ἀποδημία; ἢ αὖ
[41]	ἐπεὶ (ἔμοιγε καὶ αὐτῷ θαυμαστὴ	ἂν	εἴη ἡ διατριβὴ αὐτόθι, ὁπότε
[40]	ὄναρ μηδὲν ὁρᾷ, θαυμάσιον κέρδος	ἂν	εἴη ὁ θάνατος ἐγὼ γὰρ
[27]	τινές εἰσιν οἱ δαίμονες, τοῦτ᾽	ἂν	εἴη ὃ ἐγώ φημί σε
[35]	ᾑτινιοῦν ἀρετῇ τοιοῦτοι ἔσονται, αἰσχρὸν	ἂν	εἴη· οἵουσπερ ἐγὼ πολλάκις ἑώρακά
[28]	τοῦ αἰσχροῦ. ἐγὼ οὖν δεινὰ	ἂν	εἴην εἰργασμένος, ὦ ἄνδρες (Ἀθηναῖοι,
[33]	μὲν Θεόδοτος τετελεύτηκεν, ὥστε οὐκ	ἂν	ἐκεῖνός γε αὐτοῦ καταδεηθείη καὶ
[37]	ἀλλὰ χρημάτων καὶ δεδέσθαι ἕως	ἂν	ἐκτείσω; ἀλλὰ ταὐτόν μοί ἐστιν
[37]	εὖ γὰρ οἶδ᾽ ὅτι ὅποι	ἂν	ἔλθω, λέγοντος ἐμοῦ ἀκροάσονται οἱ
[31]	ἂν ὑμᾶς ὠφελήκη (οὐδὲν οὔτ᾽	ἂν	ἐμαυτόν. καί μοι μὴ ἄχθεσθε
[35]	εἶναι, καὶ ἀτεχνῶς ἀπολογούμενος κατηγοροίην	ἂν	ἐμαυτοῦ ὡς θεοὺς οὐ νομίζω.
[29]	θεῷ ἢ ὑμῖν, καὶ ἕωσπερ	ἂν	ἐμπνέω καὶ οἷός τε ὦ,
[32]	συμβεβηκότα, ἵνα εἰδῆτε ὅτι οὐδ᾽	ἂν	ἑνὶ ὑπεικάθοιμι παρὰ τὸ δίκαιον
[30]	καὶ νεωτέρῳ καὶ πρεσβυτέρῳ ὅτῳ	ἂν	ἐντυγχάνω ποιήσω, καὶ ξένῳ καὶ
[40]	ἀλλὰ τὸν μέγαν βασιλέα εὐαριθμήτους	(ἂν	εὑρεῖν αὐτὸν ταύτας πρὸς τὰς
[35]	καὶ ὁπῃοῦν τι εἶναι, οὔτ᾽	ἂν	ἡμεῖς ποιῶμεν, ὑμᾶς ἐπιτρέπειν, ἀλλὰ
[35]	οὔθ᾽ ὑμᾶς ἐθίζεσθαι· οὐδέτεροι γὰρ	ἂν	ἡμῶν εὐσεβοῖεν. μὴ οὖν ἀξιοῦτέ
[27]	ὅπως δὲ σύ τινα πείθοις	ἂν	καὶ σμικρὸν νοῦν ἔχοντα ἀνθρώπων,
[40]	ὑμᾶς γὰρ δικαστὰς καλῶν ὀρθῶς	ἂν	καλοίην θαυμάσιόν τι γέγονεν. ἡ
[31]	θεοῦ τῇ πόλει δεδόσθαι, ἐνθένδε	(ἂν	κατανοήσαιτε· οὐ γὰρ ἀνθρωπίνῳ ἔοικε
[30]	ὑμῶν, μὴ θορυβεῖν ἐφ᾽ οἷς	ἂν	λέγω ἀλλ᾽ ἀκούειν· καὶ γάρ,
[34]	μὲν γὰρ οἱ διεφθαρμένοι τάχ᾽	ἂν	λόγον ἔχοιεν βοηθοῦντες· οἱ δὲ
[18]	λέγοντες πρὸς ὑμᾶς ἐν ᾗ	ἂν	μάλιστα ἐπιστεύσατε, παῖδες ὄντες ἔνιοι
[31]	ἀεὶ ἀποτρέπει με τοῦτο ὃ	ἂν	μέλλω πράττειν, προτρέπει δὲ οὔποτε.
[34]	καὶ ὀργισθεὶς αὐτοῖς τούτοις θεῖτο	ἂν	μετ᾽ (ὀργῆς τὴν ψῆφον. εἰ
[40]	ἐν τῷ ἑαυτοῦ βίῳ, οἶμαι	ἂν	μὴ ὅτι ἰδιώτην τινά, ἀλλὰ
[40]	εἴη ὁ θάνατος ἐγὼ γὰρ	ἂν	οἶμαι, εἴ τινα ἐκλεξάμενον δέοι
[30]	ὑπὲρ ἐμαυτοῦ ἀπολογεῖσθαι, ὥς τις	ἂν	οἴοιτο, ἀλλὰ ὑπὲρ ὑμῶν, μή
[31]	ἀληθῆ λέγω, τὴν πενίαν. ἴσως	ἂν	οὖν δόξειεν ἄτοπον εἶναι, ὅτι
[28]	μὴ ἐν ἐμοὶ στῇ. ἴσως	ἂν	οὖν εἴποι τις· εἶτ᾽ οὐκ
[34]	δόξαιμι, τὸν ἔσχατον κίνδυνον. τάχ᾽	ἂν	οὖν τις ταῦτα ἐννοήσας αὐθαδέστερον
[20]	ἐπίσταμαι, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι. ὑπολάβοι	ἂν	οὖν τις ὑμῶν ἴσως· ἀλλ᾽
[20]	τὴν προσήκουσαν ἀρετήν, ἦν δ᾽	ἂν	οὗτος ἢ τῶν ἱππικῶν τις
[22]	ὑπὲρ τοῦ χρησμοῦ πότερα δεξαίμην	ἂν	οὕτως ὥσπερ ἔχω ἔχειν, μήτε
[30]	ἢ μή, ὡς ἐμοῦ οὐκ	(ἂν	ποιήσαντος ἄλλα, οὐδ᾽ εἰ μέλλω
[36]	ταῦτά γε ἀγαθὸν τοιοῦτον ὅτι	ἂν	πρέποι ἐμοί. τί οὖν πρέπει
[34]	οὖν τις ταῦτα ἐννοήσας αὐθαδέστερον	ἂν	πρός με σχοίη καὶ ὀργισθεὶς
[19]	ὀλίγῳ χρόνῳ. βουλοίμην μὲν οὖν	ἂν	τοῦτο οὕτως γενέσθαι, εἴ τι
[28]	ἔργα ἢ κακοῦ. φαῦλοι (γὰρ	ἂν	τῷ γε σῷ λόγῳ εἶεν
[38]	ἀπορίᾳ λόγων ἑαλωκέναι τοιούτων οἷς	ἂν	ὑμᾶς ἔπεισα, εἰ ᾤμην δεῖν
[31]	πάλαι ἂν ἀπολώλη καὶ οὔτ᾽	ἂν	ὑμᾶς ὠφελήκη (οὐδὲν οὔτ᾽ ἂν
[35]	εἰ ἀποθανοῦνται, ὥσπερ ἀθανάτων ἐσομένων	ἂν	ὑμεῖς αὐτοὺς μὴ ἀποκτείνητε· οἳ
[38]	λέγειν πρὸς ὑμᾶς τοιαῦτα οἷ᾽	ἂν	ὑμῖν μὲν ἥδιστα ἦν ἀκούειν
[29]	εἶπον, ἐπὶ τούτοις ἀφίοιτε, εἴποιμ᾽	ἂν	ὑμῖν ὅτι ἐγὼ ὑμᾶς, ὦ
[38]	ὀλίγον χρόνον, ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου	ἂν	ὑμῖν τοῦτο ἐγένετο· ὁρᾶτε γὰρ
[41]	ἐπὶ πόσῳ ἄν τις δέξαιτ᾽	ἂν	ὑμῶν; ἐγὼ μὲν γὰρ πολλάκις
[29]	ὑμᾶς ὡς εἰ διαφευξοίμην ἤδη	(ἂν)	ὑμῶν οἱ ὑεῖς ἐπιτηδεύοντες ἃ
[38]	γὰρ ἦν μοι χρήματα, ἐτιμησάμην	ἂν	χρημάτων ὅσα ἔμελλον ἐκτείσειν, οὐδὲν
[40]	ὅτι ἰδιώτην τινά, ἀλλὰ τὸν	μέγαν	βασιλέα εὐαριθμήτους (ἂν εὑρεῖν αὐτὸν
[41]	αὐτῶν δέομαι· τοὺς ὑεῖς μου,	ἐπειδὰν	ἡβήσωσι, τιμωρήσασθε, ὦ ἄνδρες, ταὐτὰ
[17]	αὐτίκα ὑπ᾽ ἐμοῦ ἐξελεγχθήσονται ἔργῳ,	ἐπειδὰν	μηδ᾽ ὁπωστιοῦν φαίνωμαι δεινὸς λέγειν,
[23]	τινα οἴωμαι σοφὸν εἶναι· καὶ	ἐπειδάν	μοι μὴ δοκῇ, τῷ θεῷ
[23]	καὶ διαφθείρει τοὺς νέους· καὶ	ἐπειδάν	τις αὐτοὺς ἐρωτᾷ ὅτι ποιῶν
[40]	αἴσθησίς ἐστιν ἀλλ᾽ (οἷον ὕπνος	ἐπειδάν	τις καθεύδων μηδ᾽ ὄναρ μηδὲν
[30]	(θεοῦ δόσιν ὑμῖν ἐμοῦ καταψηφισάμενοι.	ἐὰν	γάρ με ἀποκτείνητε, οὐ ῥᾳδίως
[29]	τῇ ζητήσει διατρίβειν μηδὲ φιλοσοφεῖν·	ἐὰν	δὲ (ἁλῷς ἔτι τοῦτο πράττων,
[37]	αὐτοὶ ἐξελῶσι πείθοντες τοὺς πρεσβυτέρους·	(ἐὰν	δὲ μὴ ἀπελαύνω, οἱ τούτων
[17]	τοῦτο ὑμῶν δέομαι καὶ παρίεμαι·	ἐὰν	διὰ τῶν αὐτῶν λόγων ἀκούητέ
[41]	πρότερον ἐπιμελεῖσθαι ἢ ἀρετῆς, καὶ	ἐὰν	δοκῶσί τι εἶναι μηδὲν ὄντες,
[20]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, μὴ θορυβήσητε, μηδ᾽	ἐὰν	δόξω τι ὑμῖν μέγα λέγειν·
[31]	ὑμῖν γενήσεται, ὦ ἄνδρες, ἀλλ᾽	ἐὰν	ἐμοὶ πείθησθε, φείσεσθέ μου· ὑμεῖς
[27]	παρῃτησάμην, μέμνησθέ μοι μὴ θορυβεῖν	ἐὰν	ἐν τῷ εἰωθότι τρόπῳ τοὺς
[18]	τὸν μὲν τρόπον τῆς λέξεως	ἐᾶν	ἴσως μὲν γὰρ χείρων, ἴσως
[26]	καὶ νουθετεῖν· δῆλον γὰρ ὅτι	ἐὰν	μάθω, παύσομαι ὅ γε ἄκων
[30]	ποιεῖτε τοῦτο. εὖ γὰρ ἴστε,	ἐάν	με ἀποκτείνητε τοιοῦτον ὄντα οἷον
[29]	καὶ ἐξετάσω καὶ ἐλέγξω, καὶ	ἐάν	μοι μὴ δοκῇ κεκτῆσθαι ἀρετήν,
[26]	τῆς ὀρχήστρας πριαμένοις Σωκράτους καταγελᾶν,	ἐὰν	προσποιῆται ἑαυτοῦ εἶναι, ἄλλως τε
[42]	εἶναι ὄντες οὐδενὸς ἄξιοι. ~Καὶ	ἐὰν	(ταῦτα ποιῆτε, δίκαια πεπονθὼς ἐγὼ
[38]	πάντων χαλεπώτατον πεῖσαί τινας ὑμῶν.	~ἐάν	τε αὖ λέγω ὅτι τῷ
[25]	ὥστε καὶ τοῦτ᾽ ἀγνοῶ, ὅτι	ἐάν	τινα μοχθηρὸν ποιήσω τῶν συνόντων,
[33]	πένητι παρέχω ἐμαυτὸν ἐρωτᾶν, καὶ	ἐάν	τις βούληται ἀποκρινόμενος ἀκούειν ὧν
[39]	τοῖς κινδύνοις ὥστε διαφεύγειν θάνατον,	ἐάν	τις τολμᾷ πᾶν ποιεῖν καὶ
[29]	οὐκ ἐπιμελῇ οὐδὲ φροντίζεις; καὶ	ἐάν	τις ὑμῶν ἀμφισβητήσῃ καὶ φῇ
[41]	λυποῦντες ἅπερ ἐγὼ ὑμᾶς ἐλύπουν,	ἐὰν	ὑμῖν δοκῶσιν ἢ χρημάτων ἢ
[33]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πᾶσαν ὑμῖν τὴν	ἀλήθειαν	ἐγὼ εἶπον· ὅτι ἀκούοντες χαίρουσιν
[20]	μέντοι ἴστε, πᾶσαν ὑμῖν τὴν	ἀλήθειαν	ἐρῶ. ἐγὼ γάρ, ὦ ἄνδρες
[17]	δέ μου ἀκούσεσθε πᾶσαν τὴν	ἀλήθειαν	οὐ μέντοι μὰ Δία, ὦ
[25]	καὶ σαφῶς ἀποφαίνεις τὴν σαυτοῦ	ἀμέλειαν,	ὅτι οὐδέν σοι μεμέληκεν περὶ
[23]	εἰμὶ διὰ τὴν τοῦ θεοῦ	λατρείαν.	πρὸς δὲ τούτοις οἱ νέοι
[39]	καὶ ὅπλα ἀφεὶς καὶ ἐφ᾽	ἱκετείαν	τραπόμενος τῶν διωκόντων· καὶ ἄλλαι
[22]	ἐκείνων σοφίαν μήτε ἀμαθὴς τὴν	ἀμαθίαν,	ἢ ἀμφότερα ἃ ἐκεῖνοι ἔχουσιν
[39]	τῆς ἀληθείας ὠφληκότες μοχθηρίαν καὶ	ἀδικίαν.	καὶ ἐγώ τε τῷ τιμήματι
[38]	ἐγένετο· ὁρᾶτε γὰρ δὴ τὴν	ἡλικίαν	ὅτι πόρρω ἤδη ἐστὶ τοῦ
[39]	πράγματος, ἐν ᾧ οἱ ἄρχοντες	ἀσχολίαν	ἄγουσι καὶ οὔπω ἔρχομαι οἷ
[37]	ἄλλοις ἀνθρώποις, περὶ θανάτου μὴ	μίαν	ἡμέραν (μόνον κρίνειν ἀλλὰ πολλάς,
[40]	οἷον μηδὲν εἶναι μηδὲ αἴσθησιν	μηδεμίαν	μηδενὸς ἔχειν τὸν τεθνεῶτα, ἢ
[32]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ἄλλην μὲν ἀρχὴν	οὐδεμίαν	(πώποτε ἦρξα ἐν τῇ πόλει,
[31]	μάρτυρα ὡς ἀληθῆ λέγω, τὴν	πενίαν.	ἴσως ἂν οὖν δόξειεν ἄτοπον
[23]	ἐξετάζειν· κἄπειτα οἶμαι εὑρίσκουσι πολλὴν	ἀφθονίαν	οἰομένων μὲν εἰδέναι τι ἀνθρώπων,
[24]	τὴν Ἥραν λέγεις καὶ πολλὴν	ἀφθονίαν	τῶν ὠφελούντων. τί δὲ δή;
[36]	εἰ δεῖ γε κατὰ τὴν	ἀξίαν	τῇ ἀληθείᾳ τιμᾶσθαι· καὶ ταῦτά
[39]	πολὺ χαλεπωτέραν νὴ Δία ἢ	οἵαν	ἐμὲ ἀπεκτόνατε· νῦν γὰρ τοῦτο
[20]	τινὰ τοῦτο τὸ ὄνομα ἔσχηκα.	ποίαν	δὴ σοφίαν ταύτην; ἥπερ ἐστὶν
[41]	δικασταί, δέξαιτο ἐξετάσαι τὸν ἐπὶ	Τροίαν	ἀγαγόντα (τὴν πολλὴν στρατιὰν ἢ
[19]	τε ἀεροβατεῖν καὶ ἄλλην πολλὴν	φλυαρίαν	φλυαροῦντα, ὧν ἐγὼ οὐδὲν οὔτε
[39]	δ᾽ ὑπὸ τῆς ἀληθείας ὠφληκότες	μοχθηρίαν	καὶ ἀδικίαν. καὶ ἐγώ τε
[39]	θάνατον ἐκφυγεῖν, ἀλλὰ πολὺ χαλεπώτερον	πονηρίαν·	(θᾶττον γὰρ θανάτου θεῖ. καὶ
[39]	ὦ ἄνδρες οἳ ἐμὲ ἀπεκτόνατε,	τιμωρίαν	ὑμῖν ἥξειν εὐθὺς μετὰ τὸν
[36]	ἕκαστον ἰὼν εὐεργετεῖν τὴν μεγίστην	εὐεργεσίαν,	ὡς ἐγώ φημι, ἐνταῦθα ᾖα,
[30]	ἢ τὴν ἐμὴν τῷ θεῷ	ὑπηρεσίαν.	οὐδὲν γὰρ ἄλλο πράττων ἐγὼ
[19]	διαβάλλοντες; ὥσπερ οὖν κατηγόρων τὴν	ἀντωμοσίαν	δεῖ ἀναγνῶναι αὐτῶν· Σωκράτης ἀδικεῖ
[24]	κατηγόρων, λάβωμεν αὖ τὴν τούτων	ἀντωμοσίαν.	ἔχει δέ πως ὧδε· Σωκράτη
[41]	ἐπὶ Τροίαν ἀγαγόντα (τὴν πολλὴν	στρατιὰν	ἢ Ὀδυσσέα ἢ Σίσυφον ἢ
[33]	μή, οὐκ ἂν δικαίως τὴν	αἰτίαν	ὑπέχοιμι, ὧν μήτε ὑπεσχόμην μηδενὶ
[38]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ὄνομα ἕξετε καὶ	αἰτίαν	ὑπὸ τῶν βουλομένων τὴν πόλιν
[24]	οὕτως ὀλίγῳ χρόνῳ οὕτω πολλὴν	γεγονυῖαν.	ταῦτ᾽ ἔστιν ὑμῖν, ὦ ἄνδρες
[22]	αὕτη ἡ πλημμέλεια ἐκείνην τὴν	σοφίαν	(ἀποκρύπτειν· ὥστε με ἐμαυτὸν ἀνερωτᾶν
[29]	τῆς μεγίστης καὶ εὐδοκιμωτάτης εἰς	σοφίαν	καὶ ἰσχύν, χρημάτων μὲν οὐκ
[22]	τι σοφὸς ὢν τὴν ἐκείνων	σοφίαν	μήτε ἀμαθὴς τὴν ἀμαθίαν, ἢ
[20]	μείζω τινὰ ἢ κατ᾽ ἄνθρωπον	σοφίαν	σοφοὶ εἶεν, ἢ οὐκ ἔχω
[23]	ἄξιός ἐστι τῇ ἀληθείᾳ πρὸς	σοφίαν”	ταῦτ᾽ οὖν ἐγὼ μὲν ἔτι
[20]	τὸ ὄνομα ἔσχηκα. ποίαν δὴ	σοφίαν	ταύτην; ἥπερ ἐστὶν ἴσως ἀνθρωπίνη
[20]	δι᾽ οὐδὲν ἀλλ᾽ ἢ διὰ	σοφίαν	τινὰ τοῦτο τὸ ὄνομα ἔσχηκα.
[38]	ἐστὶν καὶ διὰ τοῦτ᾽ ἀδύνατον	(ἡσυχίαν	ἄγειν, οὐ πείσεσθέ μοι ὡς
[35]	τὴν πόλιν ποιοῦντος ἢ τοῦ	ἡσυχίαν	ἄγοντος. χωρὶς δὲ τῆς δόξης,
[37]	τις εἴποι· σιγῶν δὲ καὶ	ἡσυχίαν	ἄγων, ὦ Σώκρατες, οὐχ οἷός
[36]	μαθὼν ἐν τῷ βίῳ οὐχ	ἡσυχίαν	ἦγον, ἀλλ᾽ ἀμελήσας ὧνπερ οἱ
[25]	λέγω. πολλήν γέ μου κατέγνωκας	δυστυχίαν.	καί μοι ἀπόκριναι· ἦ καὶ
[32]	θάνατον, μὴ ὑπείκων δὲ ἀλλὰ	κἂν	ἀπολοίμην. ἐρῶ δὲ ὑμῖν φορτικὰ
[37]	ἀκροάσονται οἱ νέοι ὥσπερ ἐνθάδε·	κἂν	μὲν τούτους ἀπελαύνω, οὗτοί με
[36]	Ἄνυτος καὶ Λύκων κατηγορήσοντες ἐμοῦ,	κἂν	ὦφλε (χιλίας δραχμάς, οὐ μεταλαβὼν
[26]	(ἐκ τῆς ὀρχήστρας πριαμένοις Σωκράτους	καταγελᾶν,	ἐὰν προσποιῆται ἑαυτοῦ εἶναι, ἄλλως
[38]	ἂν δυναίμην ἐκτεῖσαι ὑμῖν που	μνᾶν	ἀργυρίου· τοσούτου οὖν τιμῶμαι. Πλάτων
[32]	πέμπτον αὐτὸν εἰς τὴν θόλον	προσέταξαν	ἀγαγεῖν ἐκ Σαλαμῖνος Λέοντα τὸν
[34]	ἄλλος λόγος, πρὸς δ᾽ οὖν	δόξαν	καὶ ἐμοὶ καὶ ὑμῖν καὶ
[22]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ταὐτόν μοι	ἔδοξαν	ἔχειν ἁμάρτημα ὅπερ καὶ οἱ
[22]	τοιοῦτον· οἱ μὲν μάλιστα εὐδοκιμοῦντες	ἔδοξάν	μοι ὀλίγου δεῖν τοῦ πλείστου
[25]	ὁ διαφθείρων; ἢ τοὐναντίον τούτου	πᾶν	εἷς μέν τις ὁ βελτίους
[32]	ἀνόσιον ἐργάζεσθαι, τούτου δὲ τὸ	πᾶν	μέλει. ἐμὲ γὰρ ἐκείνη ἡ
[39]	διαφεύγειν θάνατον, ἐάν τις τολμᾷ	πᾶν	ποιεῖν καὶ λέγειν. ἀλλὰ μὴ
[39]	δεῖ (τοῦτο μηχανᾶσθαι, ὅπως ἀποφεύξεται	πᾶν	ποιῶν θάνατον. καὶ γὰρ ἐν
[34]	τι ἔχει τοιοῦτον. ἀλλὰ τούτου	πᾶν	τοὐναντίον εὑρήσετε, ὦ ἄνδρες, πάντας
[26]	θεοὺς καὶ οὐκ εἰμὶ τὸ	παράπαν	ἄθεος οὐδὲ ταύτῃ ἀδικῶ οὐ
[26]	διδάσκειν. ταῦτα λέγω, ὡς τὸ	παράπαν	οὐ νομίζεις θεούς. (ὦ θαυμάσιε
[37]	ἀνθρώποις, περὶ θανάτου μὴ μίαν	ἡμέραν	(μόνον κρίνειν ἀλλὰ πολλάς, ἐπείσθητε
[31]	ἕνα ἕκαστον ~(οὐδὲν παύομαι τὴν	ἡμέραν	ὅλην πανταχοῦ προσκαθίζων. τοιοῦτος οὖν
[39]	μετὰ τὸν ἐμὸν θάνατον πολὺ	χαλεπωτέραν	νὴ Δία ἢ οἵαν ἐμὲ
[24]	ἅπαντες. εὖ γε νὴ τὴν	Ἥραν	λέγεις καὶ πολλὴν ἀφθονίαν τῶν
[17]	εἰρήκασιν, ὑμεῖς δέ μου ἀκούσεσθε	πᾶσαν	τὴν ἀλήθειαν οὐ μέντοι μὰ
[33]	διατρίβοντες; ἀκηκόατε, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	πᾶσαν	ὑμῖν τὴν ἀλήθειαν ἐγὼ εἶπον·
[20]	ὑμῶν παίζειν· εὖ μέντοι ἴστε,	πᾶσαν	ὑμῖν τὴν ἀλήθειαν ἐρῶ. ἐγὼ
[33]	εἴπερ ὑπ᾽ ἐμοῦ τι κακὸν	ἐπεπόνθεσαν	αὐτῶν οἱ οἰκεῖοι, νῦν μεμνῆσθαι
[22]	βέλτιον ἔλεγον περὶ ὧν αὐτοὶ	ἐπεποιήκεσαν.	ἔγνων οὖν αὖ καὶ περὶ
[22]	ἠπιστάμην καί μου ταύτῃ σοφώτεροι	ἦσαν.	ἀλλ᾽ ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ταὐτόν
[22]	σοφωτάτων εἶναι ἀνθρώπων ἃ οὐκ	ἦσαν.	ἀπῇα οὖν καὶ ἐντεῦθεν τῷ
[22]	ὧν λέγουσι. τοιοῦτόν τί μοι	ἐφάνησαν	πάθος καὶ οἱ ποιηταὶ πεπονθότες,
[20]	καλώ τε κἀγαθὼ ποιήσειν τὴν	προσήκουσαν	ἀρετήν, ἦν δ᾽ ἂν οὗτος
[33]	εἴτε τινὲς αὐτῶν πρεσβύτεροι γενόμενοι	ἔγνωσαν	ὅτι νέοις οὖσιν αὐτοῖς ἐγὼ
[25]	πολίταις χρηστοῖς ἢ πονηροῖς; ὦ	τάν,	ἀπόκριναι· οὐδὲν γάρ τοι χαλεπὸν
[29]	πρᾶγμα λίποιμι τὴν τάξιν. δεινόν	τἂν	εἴη, καὶ ὡς ἀληθῶς τότ᾽
[37]	ἄν μοι τούτου τιμήσαιτε. πολλὴ	μεντἄν	με φιλοψυχία ἔχοι, ὦ ἄνδρες
[30]	ἀνδρὶ ὑπὸ χείρονος βλάπτεσθαι. ἀποκτείνειε	μεντἂν	ἴσως ἢ ἐξελάσειεν ἢ ἀτιμώσειεν·
[31]	ἀρξάμενον, φωνή τις γιγνομένη, ἣ	ὅταν	γένηται, ἀεὶ ἀποτρέπει με τοῦτο
[35]	οἵουσπερ ἐγὼ πολλάκις ἑώρακά τινας	ὅταν	κρίνωνται, δοκοῦντας μέν τι εἶναι,
[39]	ἐν ᾧ μάλιστα ἄνθρωποι χρησμῳδοῦσιν,	ὅταν	μέλλωσιν ἀποθανεῖσθαι. φημὶ γάρ, ὦ
[28]	ἀλλ᾽ οὐκ ἐκεῖνο μόνον σκοπεῖν	ὅταν	πράττῃ, πότερον δίκαια ἢ ἄδικα
[33]	πλουσίῳ καὶ πένητι παρέχω ἐμαυτὸν	ἐρωτᾶν,	καὶ ἐάν τις βούληται ἀποκρινόμενος
[22]	σοφίαν (ἀποκρύπτειν· ὥστε με ἐμαυτὸν	ἀνερωτᾶν	ὑπὲρ τοῦ χρησμοῦ πότερα δεξαίμην
[17]	δι᾽ ὧνπερ εἴωθα λέγειν καὶ	ἐν	ἀγορᾷ ἐπὶ τῶν τραπεζῶν, ἵνα
[29]	οὐκ εἰδὼς ἱκανῶς περὶ τῶν	ἐν	Ἅιδου οὕτω καὶ οἴομαι οὐκ
[40]	οὐδαμοῦ μέλλοντί τι ἐρεῖν. καίτοι	ἐν	ἄλλοις λόγοις πολλαχοῦ δή με
[28]	μου, καὶ ἐν Ποτειδαίᾳ καὶ	ἐν	Ἀμφιπόλει καὶ ἐπὶ Δηλίῳ, τότε
[20]	ὑμῖν παρέξομαι τὸν θεὸν τὸν	ἐν	Δελφοῖς. Χαιρεφῶντα γὰρ ἴστε που.
[37]	(καὶ τί με δεῖ ζῆν	ἐν	δεσμωτηρίῳ, δουλεύοντα τῇ ἀεὶ καθισταμένῃ
[38]	ἢ ἐκείνως ζῆν. οὔτε γὰρ	ἐν	δίκῃ οὔτ᾽ ἐν πολέμῳ οὔτ᾽
[39]	καὶ ἄλλαι μηχαναὶ πολλαί εἰσιν	ἐν	ἑκάστοις τοῖς κινδύνοις ὥστε διαφεύγειν
[17]	συνεγιγνώσκετε δήπου ἄν μοι εἰ	ἐν	ἐκείνῃ τῇ φωνῇ τε καὶ
[28]	αἱρήσει· οὐδὲν δὲ δεινὸν μὴ	ἐν	ἐμοὶ στῇ. ἴσως ἂν οὖν
[40]	περὶ ταύτην τὴν πρᾶξιν οὔτ᾽	ἐν	ἔργῳ οὐδενὶ οὔτ᾽ ἐν λόγῳ
[18]	τῇ ἡλικίᾳ λέγοντες πρὸς ὑμᾶς	ἐν	ᾗ ἂν μάλιστα ἐπιστεύσατε, παῖδες
[40]	ἐκλεξάμενον δέοι ταύτην τὴν νύκτα	ἐν	ᾗ οὕτω κατέδαρθεν ὥστε μηδὲ
[40]	οὔτ᾽ ἐν ἔργῳ οὐδενὶ οὔτ᾽	ἐν	λόγῳ ἠναντίωταί μοι. τί οὖν
[40]	μοι μαντικὴ ἡ τοῦ δαιμονίου	ἐν	μὲν τῷ πρόσθεν χρόνῳ παντὶ
[20]	ἐπειδὴ ἀνθρώπω ἐστόν, τίνα αὐτοῖν	ἐν	νῷ ἔχεις ἐπιστάτην λαβεῖν; τίς
[17]	τε καὶ τῷ τρόπῳ (ἔλεγον	ἐν	οἷσπερ ἐτεθράμμην, ~καὶ δὴ καὶ
[22]	αὖ καὶ περὶ τῶν ποιητῶν	ἐν	ὀλίγῳ τοῦτο, ὅτι οὐ σοφίᾳ
[19]	ἐν πολλῷ χρόνῳ ἔσχετε ταύτην	ἐν	οὕτως ὀλίγῳ χρόνῳ. βουλοίμην μὲν
[24]	ὑμῶν ταύτην τὴν διαβολὴν ἐξελέσθαι	ἐν	οὕτως ὀλίγῳ χρόνῳ οὕτω πολλὴν
[23]	λόγου οὔτε τῶν οἰκείων, ἀλλ᾽	ἐν	(πενίᾳ μυρίᾳ εἰμὶ διὰ τὴν
[38]	οὔτε γὰρ ἐν δίκῃ οὔτ᾽	ἐν	πολέμῳ οὔτ᾽ ἐμὲ ~οὔτ᾽ ἄλλον
[25]	Μέλητε, πότερόν ἐστιν οἰκεῖν ἄμεινον	ἐν	πολίταις χρηστοῖς ἢ πονηροῖς; ὦ
[19]	ἐξελέσθαι τὴν διαβολὴν ἣν ὑμεῖς	ἐν	πολλῷ χρόνῳ ἔσχετε ταύτην ἐν
[28]	ὑμεῖς εἵλεσθε ἄρχειν μου, καὶ	ἐν	Ποτειδαίᾳ καὶ ἐν Ἀμφιπόλει καὶ
[36]	οὕτως ὡς τὸν τοιοῦτον ἄνδρα	ἐν	πρυτανείῳ σιτεῖσθαι, πολύ γε μᾶλλον
[37]	τῆς ἀξίας τιμᾶσθαι, ~τούτου (τιμῶμαι,	ἐν	πρυτανείῳ σιτήσεως. ἴσως οὖν ὑμῖν
[39]	πᾶν ποιῶν θάνατον. καὶ γὰρ	ἐν	ταῖς μάχαις πολλάκις δῆλον γίγνεται
[33]	τοίνυν οὗτοι ὧν οἱ ἀδελφοὶ	ἐν	ταύτῃ τῇ διατριβῇ γεγόνασιν, Νικόστρατος
[29]	τούτῳ μέντοι, ἐφ᾽ ᾧτε μηκέτι	ἐν	ταύτῃ τῇ ζητήσει διατρίβειν μηδὲ
[18]	ἤδη κατηγορηκότες, ἔτι δὲ καὶ	ἐν	ταύτῃ τῇ ἡλικίᾳ λέγοντες πρὸς
[27]	λόγον, καὶ ταῦτα καὶ διωμόσω	ἐν	τῇ ἀντιγραφῇ. εἰ δὲ δαιμόνια
[19]	ταῦτα γὰρ ἑωρᾶτε καὶ αὐτοὶ	ἐν	τῇ Ἀριστοφάνους κωμῳδίᾳ, Σωκράτη τινὰ
[31]	γίγνεται (φωνή) ὃ δὴ καὶ	ἐν	τῇ γραφῇ ἐπικωμῳδῶν Μέλητος ἐγράψατο.
[27]	τὰ ἐναντία λέγειν αὐτὸς ἑαυτῷ	ἐν	τῇ γραφῇ ὥσπερ ἂν εἰ
[25]	ἄρα, ὦ Μέλητε, μὴ οἱ	ἐν	τῇ ἐκκλησίᾳ, οἱ ἐκκλησιασταί, διαφθείρουσι
[31]	διακωλύων πολλὰ ἄδικα καὶ παράνομα	ἐν	τῇ πόλει γίγνεσθαι, ~ἀλλ᾽ (ἀναγκαῖόν
[36]	καὶ συνωμοσιῶν καὶ στάσεων τῶν	ἐν	τῇ πόλει γιγνομένων, ἡγησάμενος ἐμαυτὸν
[32]	μὲν ἀρχὴν οὐδεμίαν (πώποτε ἦρξα	ἐν	τῇ πόλει, ἐβούλευσα δέ· καὶ
[30]	πω ὑμῖν μεῖζον ἀγαθὸν γενέσθαι	ἐν	τῇ πόλει ἢ τὴν ἐμὴν
[28]	καὶ ταῦτα· ὃ δὲ καὶ	ἐν	τοῖς ἔμπροσθεν ἔλεγον, ὅτι πολλή
[28]	λόγῳ εἶεν τῶν ἡμιθέων ὅσοι	ἐν	Τροίᾳ τετελευτήκασιν οἵ τε ἄλλοι
[36]	παθεῖν ἢ ἀποτεῖσαι, ὅτι μαθὼν	ἐν	τῷ βίῳ οὐχ ἡσυχίαν ἦγον,
[40]	νύκτας ταύτης τῆς νυκτὸς βεβίωκεν	ἐν	τῷ ἑαυτοῦ βίῳ, οἶμαι ἂν
[34]	ὧν τινα ἐχρῆν μάλιστα μὲν	ἐν	τῷ ἑαυτοῦ λόγῳ παρασχέσθαι Μέλητον
[41]	ὅσοι τῶν ἡμιθέων δίκαιοι ἐγένοντο	ἐν	τῷ ἑαυτῶν βίῳ, ἆρα φαύλη
[27]	μέμνησθέ μοι μὴ θορυβεῖν ἐὰν	ἐν	τῷ εἰωθότι τρόπῳ τοὺς λόγους
[40]	ἐνταυθοῖ ἐπὶ τὸ δικαστήριον, οὔτε	ἐν	τῷ λόγῳ οὐδαμοῦ μέλλοντί τι
[32]	ἐβουλεύσασθε ἁθρόους κρίνειν, παρανόμως, ὡς	ἐν	τῷ ὑστέρῳ χρόνῳ πᾶσιν ὑμῖν
[23]	ὁ θεὸς σοφὸς εἶναι, καὶ	ἐν	τῷ χρησμῷ τούτῳ τοῦτο λέγειν,
[37]	ἄν· νῦν δ᾽ οὐ ῥᾴδιον	ἐν	χρόνῳ ὀλίγῳ μεγάλας διαβολὰς ἀπολύεσθαι.
[17]	τῶν πολλῶν ὧν ἐψεύσαντο, τοῦτο	ἐν	ᾧ ἔλεγον ὡς χρῆν ὑμᾶς
[39]	καὶ γάρ εἰμι ἤδη ἐνταῦθα	ἐν	ᾧ μάλιστα ἄνθρωποι χρησμῳδοῦσιν, ὅταν
[39]	ὑπὲρ τοῦ γεγονότος τουτουῒ πράγματος,	ἐν	ᾧ οἱ ἄρχοντες ἀσχολίαν ἄγουσι
[35]	εἰς ἀρετήν, οὓς αὐτοὶ ἑαυτῶν	ἔν	τε ταῖς ἀρχαῖς καὶ ταῖς
[41]	εἶναι πρὸς τὸν θάνατον, καὶ	ἕν	τι τοῦτο διανοεῖσθαι ἀληθές, ὅτι
[17]	οὐδὲν εἰρήκασιν. μάλιστα δὲ αὐτῶν	ἓν	ἐθαύμασα τῶν πολλῶν ὧν ἐψεύσαντο,
[24]	ἐστιν· τούτου δὲ τοῦ ἐγκλήματος	ἓν	ἕκαστον ἐξετάσωμεν. φησὶ γὰρ δὴ
[32]	εἰπεῖν, οὐδ᾽ ὁτιοῦν, τοῦ δὲ	μηδὲν	ἄδικον μηδ᾽ ἀνόσιον ἐργάζεσθαι, τούτου
[40]	τὸ τεθνάναι· ἢ γὰρ οἷον	μηδὲν	εἶναι μηδὲ αἴσθησιν μηδεμίαν μηδενὸς
[41]	καὶ ἐὰν δοκῶσί τι εἶναι	μηδὲν	ὄντες, ὀνειδίζετε αὐτοῖς ὥσπερ ἐγὼ
[40]	ἐπειδάν τις καθεύδων μηδ᾽ ὄναρ	μηδὲν	ὁρᾷ, θαυμάσιον κέρδος ἂν εἴη
[36]	μήτε ὑμῖν μήτε ἐμαυτῷ ἔμελλον	μηδὲν	ὄφελος εἶναι, ἐπὶ δὲ τὸ
[32]	μόνος τῶν πρυτάνεων ἠναντιώθην ὑμῖν	μηδὲν	ποιεῖν παρὰ τοὺς νόμους καὶ
[28]	ὑπολογιζόμενον μήτε θάνατον μήτε ἄλλο	μηδὲν	πρὸ τοῦ αἰσχροῦ. ἐγὼ οὖν
[33]	ὑπέχοιμι, ὧν μήτε ὑπεσχόμην μηδενὶ	μηδὲν	πώποτε μάθημα μήτε ἐδίδαξα· εἰ
[28]	ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, μένοντα κινδυνεύειν,	μηδὲν	ὑπολογιζόμενον μήτε θάνατον μήτε ἄλλο
[29]	τοῦ οἴεσθαι εἰδέναι ἃ οὐκ	οἶδεν;	ἐγὼ δ᾽ ὦ ἄνδρες, τούτῳ
[29]	γὰρ εἰδέναι ἐστὶν ἃ οὐκ	οἶδεν.	οἶδε μὲν γὰρ οὐδεὶς τὸν
[17]	ἐγὼ λέγω, ἤ τι ἢ	οὐδὲν	ἀληθὲς εἰρήκασιν, ὑμεῖς δέ μου
[18]	πάλαι πολλὰ ἤδη ἔτη καὶ	οὐδὲν	ἀληθὲς λέγοντες, οὓς ἐγὼ μᾶλλον
[18]	τε καὶ κατηγόρουν ἐμοῦ μᾶλλον	οὐδὲν	ἀληθές, ὡς ἔστιν τις Σωκράτης
[20]	γάρ, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, δι᾽	οὐδὲν	ἀλλ᾽ ἢ διὰ σοφίαν τινὰ
[29]	τοι θάνατον δεδιέναι, ὦ ἄνδρες,	οὐδὲν	ἄλλο ἐστὶν ἢ δοκεῖν σοφὸν
[30]	ὑμᾶς αὐτούς· ἐμὲ μὲν γὰρ	οὐδὲν	ἂν βλάψειεν οὔτε Μέλητος οὔτε
[38]	δεῖν ἕνεκα τοῦ κινδύνου πρᾶξαι	οὐδὲν	ἀνελεύθερον, οὔτε νῦν μοι μεταμέλει
[34]	καὶ φίλων πολλούς, ἐγὼ δὲ	οὐδὲν	ἄρα τούτων ποιήσω, καὶ ταῦτα
[23]	προσποιούμενοι μὲν εἰδέναι, εἰδότες δὲ	οὐδέν.	ἅτε οὖν οἶμαι φιλότιμοι (ὄντες
[30]	τὴν ἐμὴν τῷ θεῷ ὑπηρεσίαν.	οὐδὲν	γὰρ ἄλλο πράττων ἐγὼ περιέρχομαι
[38]	ἂν χρημάτων ὅσα ἔμελλον ἐκτείσειν,	οὐδὲν	γὰρ ἂν ἐβλάβην· νῦν δὲ
[39]	ὦ ἄνδρες, παραμείνατε τοσοῦτον χρόνον·	οὐδὲν	γὰρ κωλύει διαμυθολογῆσαι πρὸς ἀλλήλους
[25]	ἢ πονηροῖς; ὦ τάν, ἀπόκριναι·	οὐδὲν	γάρ τοι χαλεπὸν ἐρωτῶ. οὐχ
[28]	ᾕρηκεν, οἶμαι δὲ καὶ αἱρήσει·	οὐδὲν	δὲ δεινὸν μὴ ἐν ἐμοὶ
[36]	(εἶναι, καὶ ὁ μὲν τροφῆς	οὐδὲν	δεῖται, ἐγὼ δὲ δέομαι. εἰ
[21]	διασκοπῶν οὖν τοῦτον ὀνόματι γὰρ	οὐδὲν	δέομαι λέγειν, ἦν δέ τις
[35]	ἄλλαις τιμαῖς προκρίνουσιν, οὗτοι γυναικῶν	οὐδὲν	διαφέρουσιν. ταῦτα γάρ, ὦ ἄνδρες
[23]	καὶ ὅτι διδάσκων, ἔχουσι μὲν	οὐδὲν	εἰπεῖν ἀλλ᾽ ἀγνοοῦσιν, ἵνα δὲ
[17]	ἀληθές γε ὡς ἔπος εἰπεῖν	οὐδὲν	εἰρήκασιν. μάλιστα δὲ αὐτῶν ἓν
[23]	ἀνθρώπων, εἰδότων δὲ ὀλίγα ἢ	οὐδέν.	ἐντεῦθεν οὖν οἱ ὑπ᾽ αὐτῶν
[22]	χειροτέχνας ᾖα· ἐμαυτῷ γὰρ (συνῄδη	οὐδὲν	ἐπισταμένῳ ὡς ἔπος εἰπεῖν, τούτους
[19]	λέγουσιν. ἀλλὰ γὰρ οὔτε τούτων	οὐδέν	ἐστιν, οὐδέ γ᾽ εἴ τινος
[21]	κινδυνεύει μὲν γὰρ ἡμῶν οὐδέτερος	οὐδὲν	καλὸν κἀγαθὸν εἰδέναι, ἀλλ᾽ οὗτος
[30]	φησιν ἄλλα λέγειν ἢ ταῦτα,	οὐδὲν	λέγει. πρὸς ταῦτα” φαίην ἄν,
[24]	δὴ ἐγὼ λέγω, ὅτι σοι	οὐδὲν	μεμέληκεν; ἀλλ᾽ εἰπέ, ὠγαθέ, τίς
[19]	ἐμοὶ τούτων, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	οὐδὲν	μέτεστιν. (μάρτυρας δὲ αὖ ὑμῶν
[31]	καὶ οὔτ᾽ ἂν ὑμᾶς ὠφελήκη	(οὐδὲν	οὔτ᾽ ἂν ἐμαυτόν. καί μοι
[41]	(οὐκ ἔστιν ἀνδρὶ ἀγαθῷ κακὸν	οὐδὲν	οὔτε ζῶντι οὔτε τελευτήσαντι, οὐδὲ
[19]	πολλὴν φλυαρίαν φλυαροῦντα, ὧν ἐγὼ	οὐδὲν	οὔτε μέγα οὔτε μικρὸν πέρι
[33]	αὐτὸς οὗτος, οὐδενὶ πώποτε συγχωρήσας	οὐδὲν	παρὰ τὸ δίκαιον οὔτε ἄλλῳ
[31]	πείθων καὶ ὀνειδίζων ἕνα ἕκαστον	~(οὐδὲν	παύομαι τὴν ἡμέραν ὅλην πανταχοῦ
[40]	κέρδος ἔγωγε λέγω· καὶ γὰρ	οὐδὲν	πλείων ὁ πᾶς χρόνος φαίνεται
[34]	δοκεῖ καλὸν εἶναι ἐμὲ τούτων	οὐδὲν	ποιεῖν καὶ τηλικόνδε ὄντα καὶ
[30]	εὖ ἴστε, καὶ ἐγὼ οἴομαι	οὐδέν	πω ὑμῖν μεῖζον ἀγαθὸν γενέσθαι
[25]	ἀποφαίνεις τὴν σαυτοῦ ἀμέλειαν, ὅτι	οὐδέν	σοι μεμέληκεν περὶ ὧν ἐμὲ
[24]	προσποιούμενος σπουδάζειν καὶ κήδεσθαι ὧν	οὐδὲν	τούτῳ πώποτε ἐμέλησεν· ὡς δὲ
[34]	ὑμῶν ἀποψηφίσασθαι” τί δὴ οὖν	οὐδὲν	τούτων ποιήσω; οὐκ αὐθαδιζόμενος, ὦ
[20]	οὐ γὰρ δήπου σοῦ γε	οὐδὲν	τῶν ἄλλων περιττότερον πραγματευομένου ἔπειτα
[22]	πολλὰ καὶ καλά, ἴσασιν δὲ	οὐδὲν	ὧν λέγουσι. τοιοῦτόν τί μοι
[21]	λέγω· μέλλω γὰρ ὑμᾶς διδάξειν	ὅθεν	μοι ἡ διαβολὴ γέγονεν. ταῦτα
[40]	ἐμοὶ δὲ (οὔτε ἐξιόντι ἕωθεν	οἴκοθεν	ἠναντιώθη τὸ τοῦ θεοῦ σημεῖον,
[20]	τὸ σὸν τί ἐστι πρᾶγμα;	πόθεν	αἱ διαβολαί σοι αὗται γεγόνασιν;
[37]	οὐ γὰρ ἔστι μοι χρήματα	ὁπόθεν	ἐκτείσω. ἀλλὰ δὴ φυγῆς τιμήσωμαι;
[40]	τὴν νύκτα ἐν ᾗ οὕτω	κατέδαρθεν	ὥστε μηδὲ ὄναρ ἰδεῖν, καὶ
[40]	τοῦ δαιμονίου ἐν μὲν τῷ	πρόσθεν	χρόνῳ παντὶ πάνυ πυκνὴ ἀεὶ
[28]	ὃ δὲ καὶ ἐν τοῖς	ἔμπροσθεν	ἔλεγον, ὅτι πολλή μοι ἀπέχθεια
[21]	μὴ οἶδα οὐδὲ οἴομαι εἰδέναι.	ἐντεῦθεν	ἐπ᾽ ἄλλον ᾖα τῶν ἐκείνου
[23]	εἰδότων δὲ ὀλίγα ἢ οὐδέν.	ἐντεῦθεν	οὖν οἱ ὑπ᾽ αὐτῶν ἐξεταζόμενοι
[21]	εἶναι σοφός, εἴη δ᾽ οὔ.	(ἐντεῦθεν	οὖν τούτῳ τε ἀπηχθόμην καὶ
[22]	οὐκ ἦσαν. ἀπῇα οὖν καὶ	ἐντεῦθεν	τῷ αὐτῷ οἰόμενος περιγεγονέναι ᾧπερ
[40]	εἶναι· ἐμοὶ δὲ (οὔτε ἐξιόντι	ἕωθεν	οἴκοθεν ἠναντιώθη τὸ τοῦ θεοῦ
[18]	μᾶλλον ἢ τῶνδε τῶν ὕστερον.	εἶεν·	ἀπολογητέον δή, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[34]	μὲν ψευδομένῳ, ἐμοὶ δὲ ἀληθεύοντι;	εἶεν	δή, ὦ ἄνδρες· ἃ μὲν
[36]	οὖν μοι ὁ ἀνὴρ θανάτου.	εἶεν·	ἐγὼ δὲ δὴ τίνος ὑμῖν
[20]	ἢ κατ᾽ ἄνθρωπον σοφίαν σοφοὶ	εἶεν,	ἢ οὐκ ἔχω τί λέγω·
[19]	με ἐγράψατο τὴν γραφὴν ταύτην.	εἶεν·	τί δὴ λέγοντες διέβαλλον οἱ
[28]	ἂν τῷ γε σῷ λόγῳ	εἶεν	τῶν ἡμιθέων ὅσοι ἐν Τροίᾳ
[31]	τὴν πενίαν. ἴσως ἂν οὖν	δόξειεν	ἄτοπον εἶναι, ὅτι δὴ ἐγὼ
[30]	βλάπτεσθαι. ἀποκτείνειε μεντἂν ἴσως ἢ	ἐξελάσειεν	ἢ ἀτιμώσειεν· ἀλλὰ ταῦτα οὗτος
[21]	Χαιρεφῶν, ὡς σφοδρὸς ἐφ᾽ ὅτι	ὁρμήσειεν.	καὶ δή ποτε καὶ εἰς
[34]	τάχα δ᾽ ἄν τις (ὑμῶν	ἀγανακτήσειεν	ἀναμνησθεὶς ἑαυτοῦ, εἰ ὁ μὲν
[30]	μεντἂν ἴσως ἢ ἐξελάσειεν ἢ	ἀτιμώσειεν·	ἀλλὰ ταῦτα οὗτος μὲν ἴσως
[30]	ἐμὲ μὲν γὰρ οὐδὲν ἂν	βλάψειεν	οὔτε Μέλητος οὔτε Ἄνυτος οὐδὲ
[31]	τινα ἄλλον ὁ θεὸς ὑμῖν	ἐπιπέμψειεν	κηδόμενος ὑμῶν. ὅτι δ᾽ ἐγὼ
[35]	ἐθίζεσθαι· οὐδέτεροι γὰρ ἂν ἡμῶν	εὐσεβοῖεν.	μὴ οὖν ἀξιοῦτέ με, ὦ
[22]	αὐτοῖς, διηρώτων ἂν αὐτοὺς τί	λέγοιεν,	ἵν᾽ ἅμα τι καὶ μανθάνοιμι
[22]	ὀλίγῳ τοῦτο, ὅτι οὐ σοφίᾳ	ποιοῖεν	(ἃ ποιοῖεν, ἀλλὰ φύσει τινὶ
[22]	ὅτι οὐ σοφίᾳ ποιοῖεν (ἃ	ποιοῖεν,	ἀλλὰ φύσει τινὶ καὶ ἐνθουσιάζοντες
[23]	γὰρ ἀληθῆ οἴομαι οὐκ ἂν	ἐθέλοιεν	λέγειν, ὅτι κατάδηλοι γίγνονται προσποιούμενοι
[34]	οἱ διεφθαρμένοι τάχ᾽ ἂν λόγον	ἔχοιεν	βοηθοῦντες· οἱ δὲ ἀδιάφθαρτοι, πρεσβύτεροι
[20]	ποτ᾽ ἐστὶν τοῦτο ὃ ἐμοὶ	πεποίηκεν	τό τε ὄνομα καὶ τὴν
[36]	ἵππῳ ἢ συνωρίδι ἢ ζεύγει	νενίκηκεν	Ὀλυμπίασιν· ὁ μὲν γὰρ ὑμᾶς
[24]	ἐγὼ λέγω, ὅτι σοι οὐδὲν	μεμέληκεν;	ἀλλ᾽ εἰπέ, ὠγαθέ, τίς αὐτοὺς
[25]	σαυτοῦ ἀμέλειαν, ὅτι οὐδέν σοι	μεμέληκεν	περὶ ὧν ἐμὲ εἰσάγεις. ἔτι
[41]	τῶν παλαιῶν διὰ κρίσιν ἄδικον	τέθνηκεν,	ἀντιπαραβάλλοντι τὰ ἐμαυτοῦ πάθη πρὸς
[28]	καὶ ἄλλους καὶ ἀγαθοὺς (ἄνδρας	ᾕρηκεν,	οἶμαι δὲ καὶ αἱρήσει· οὐδὲν
[21]	αὐτοῦ οὑτοσὶ μαρτυρήσει, ἐπειδὴ ἐκεῖνος	τετελεύτηκεν.	(σκέψασθε δὴ ὧν ἕνεκα ταῦτα
[33]	Θεοδότου καὶ ὁ μὲν Θεόδοτος	τετελεύτηκεν,	ὥστε οὐκ ἂν ἐκεῖνός γε
[25]	ἅπαντες; κἀκεῖνοι. πάντες ἄρα, ὡς	ἔοικεν,	Ἀθηναῖοι καλοὺς κἀγαθοὺς ποιοῦσι πλὴν
[27]	καὶ ἀκολασίᾳ καὶ νεότητι γράψασθαι.	~(Ἔοικεν	γὰρ ὥσπερ αἴνιγμα συντιθέντι διαπειρωμένῳ
[36]	παρὰ πολύ· νῦν δέ, ὡς	ἔοικεν,	εἰ τριάκοντα μόναι μετέπεσον τῶν
[35]	ἐπὶ τῷ κρίνειν ταῦτα· καὶ	ὀμώμοκεν	οὐ χαριεῖσθαι οἷς ἂν δοκῇ
[40]	καὶ νύκτας ταύτης τῆς νυκτὸς	βεβίωκεν	ἐν τῷ ἑαυτοῦ βίῳ, οἶμαι
[23]	σοφώτατός ἐστιν, ὅστις ὥσπερ Σωκράτης	ἔγνωκεν	ὅτι οὐδενὸς ἄξιός ἐστι τῇ
[21]	εἴ τις ἐμοῦ εἴη σοφώτερος.	ἀνεῖλεν	οὖν ἡ Πυθία μηδένα σοφώτερον
[20]	ἐπιστάτην λαβεῖν καὶ μισθώσασθαι ὃς	(ἔμελλεν	αὐτὼ καλώ τε κἀγαθὼ ποιήσειν
[29]	ταῦτα εἴποιτε· ὦ Σώκρατες, νῦν	μὲν	Ἀνύτῳ οὐ πεισόμεθα ἀλλ᾽ ἀφίεμέν
[39]	νῦν γὰρ τοῦτο εἴργασθε οἰόμενοι	μὲν	ἀπαλλάξεσθαι τοῦ διδόναι ἔλεγχον τοῦ
[39]	τῆς κακίας. καὶ νῦν ἐγὼ	μὲν	ἄπειμι ὑφ᾽ ὑμῶν θανάτου δίκην
[23]	ἐξετάσεως, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, (πολλαὶ	μὲν	ἀπέχθειαί μοι γεγόνασι καὶ οἷαι
[42]	γὰρ ἤδη ὥρα ἀπιέναι, ἐμοὶ	μὲν	ἀποθανουμένῳ, ὑμῖν δὲ βιωσομένοις· ὁπότεροι
[32]	γάρ, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ἄλλην	μὲν	ἀρχὴν οὐδεμίαν (πώποτε ἦρξα ἐν
[39]	θανάτου θεῖ. καὶ νῦν ἐγὼ	μὲν	ἅτε βραδὺς ὢν καὶ πρεσβύτης
[24]	μάλιστα. πότερον ἅπαντες, ἢ οἱ	μὲν	αὐτῶν, οἱ δ᾽ οὔ; ἅπαντες.
[25]	οὕτω σοι δοκεῖ ἔχειν; οἱ	μὲν	(βελτίους ποιοῦντες αὐτοὺς πάντες ἄνθρωποι
[18]	δίκαια λέγω ἢ μή· δικαστοῦ	μὲν	γὰρ αὕτη ἀρετή, ῥήτορος δὲ
[24]	οἶσθα, μέλον γέ σοι. τὸν	μὲν	γὰρ διαφθείροντα ἐξευρών, ὡς φῄς,
[34]	ὑμῶν οὕτως ἔχει οὐκ ἀξιῶ	μὲν	γὰρ ἔγωγε, εἰ δ᾽ οὖν
[21]	ἀνθρώπου ἐγὼ σοφώτερός εἰμι· κινδυνεύει	μὲν	γὰρ ἡμῶν οὐδέτερος οὐδὲν καλὸν
[38]	ἐμαυτὸν ἀξιοῦν κακοῦ (οὐδενός. εἰ	μὲν	γὰρ ἦν μοι χρήματα, ἐτιμησάμην
[34]	φασι Μέλητος καὶ (Ἄνυτος. αὐτοὶ	μὲν	γὰρ οἱ διεφθαρμένοι τάχ᾽ ἂν
[29]	ἐστὶν ἃ οὐκ οἶδεν. οἶδε	μὲν	γὰρ οὐδεὶς τὸν θάνατον οὐδ᾽
[30]	βλάψετε ἢ ὑμᾶς αὐτούς· ἐμὲ	μὲν	γὰρ οὐδὲν ἂν βλάψειεν οὔτε
[41]	τις δέξαιτ᾽ ἂν ὑμῶν; ἐγὼ	μὲν	γὰρ πολλάκις ἐθέλω τεθνάναι εἰ
[17]	λέγειν τὸν τἀληθῆ λέγοντα· εἰ	μὲν	γὰρ τοῦτο λέγουσιν, ὁμολογοίην ἂν
[36]	ἢ ζεύγει νενίκηκεν Ὀλυμπίασιν· ὁ	μὲν	γὰρ ὑμᾶς ποιεῖ εὐδαίμονας δοκεῖν
[18]	τρόπον τῆς λέξεως ἐᾶν ἴσως	μὲν	γὰρ χείρων, ἴσως δὲ βελτίων
[24]	ἕτερα δὲ δαιμόνια καινά. τὸ	μὲν	δὴ ἔγκλημα τοιοῦτόν ἐστιν· τούτου
[33]	δὴ ἔγωγε τῶν νέων (τοὺς	μὲν	διαφθείρω τοὺς δὲ διέφθαρκα, χρῆν
[20]	διαβολήν. ἀκούετε δή. καὶ ἴσως	μὲν	δόξω τισὶν ὑμῶν παίζειν· εὖ
[38]	πολλοῦ γε δεῖ. ἀλλ᾽ ἀπορίᾳ	μὲν	ἑάλωκα, οὐ μέντοι λόγων, ἀλλὰ
[25]	ὄντος τηλικόσδε ὤν, ὥστε σὺ	μὲν	ἔγνωκας ὅτι οἱ μὲν κακοὶ
[34]	εἶεν δή, ὦ ἄνδρες· ἃ	μὲν	ἐγὼ ἔχοιμ᾽ ἂν ἀπολογεῖσθαι, σχεδόν
[28]	γάρ, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ὡς	μὲν	ἐγὼ οὐκ ἀδικῶ κατὰ τὴν
[23]	λέγειν, ὅτι κατάδηλοι γίγνονται προσποιούμενοι	μὲν	εἰδέναι, εἰδότες δὲ οὐδέν. ἅτε
[23]	οἶμαι εὑρίσκουσι πολλὴν ἀφθονίαν οἰομένων	μὲν	εἰδέναι τι ἀνθρώπων, εἰδότων δὲ
[33]	ἀκούοντες χαίρουσιν ἐξεταζομένοις τοῖς οἰομένοις	μὲν	εἶναι σοφοῖς, οὖσι δ᾽ οὔ.
[21]	μοι οὗτος ὁ ἀνὴρ δοκεῖν	μὲν	εἶναι σοφὸς ἄλλοις τε πολλοῖς
[21]	ἐπειρώμην αὐτῷ δεικνύναι ὅτι οἴοιτο	μὲν	εἶναι σοφός, εἴη δ᾽ οὔ.
[31]	ἀνθρωπίνῳ ἔοικε τὸ ἐμὲ τῶν	μὲν	ἐμαυτοῦ πάντων ἠμεληκέναι καὶ ἀνέχεσθαι
[34]	εἰπεῖν, ὧν τινα ἐχρῆν μάλιστα	μὲν	ἐν τῷ ἑαυτοῦ λόγῳ παρασχέσθαι
[41]	σοφός ἐστιν καὶ τίς οἴεται	μέν,	ἔστιν δ᾽ οὔ. ἐπὶ πόσῳ
[23]	πρὸς σοφίαν” ταῦτ᾽ οὖν ἐγὼ	μὲν	ἔτι καὶ νῦν περιιὼν ζητῶ
[26]	γάρ, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τοῦτο	μὲν	ἤδη δῆλον (οὑγὼ ἔλεγον, ὅτι
[38]	ὑμᾶς τοιαῦτα οἷ᾽ ἂν ὑμῖν	μὲν	ἥδιστα ἦν ἀκούειν θρηνοῦντός τέ
[26]	ὦ ἄνδρες δικασταί, ἐπεὶ τὸν	μὲν	ἥλιον λίθον φησὶν εἶναι, τὴν
[32]	δεσμὸν ἢ θάνατον. καὶ ταῦτα	μὲν	ἦν ἔτι δημοκρατουμένης τῆς πόλεως·
[28]	ὁ δὲ τοῦτο ἀκούσας τοῦ	μὲν	θανάτου καὶ τοῦ κινδύνου ὠλιγώρησε,
[34]	οὐδ᾽ ὑμᾶς ἀτιμάζων, ἀλλ᾽ εἰ	μὲν	θαρραλέως ἐγὼ ἔχω πρὸς θάνατον
[33]	Θεοζοτίδου, ἀδελφὸς Θεοδότου καὶ ὁ	μὲν	Θεόδοτος τετελεύτηκεν, ὥστε οὐκ ἂν
[27]	ἡγοῦμαι, ὡς σὺ φῄς, εἰ	μὲν	θεοί τινές εἰσιν οἱ δαίμονες,
[30]	ἢ ἀτιμώσειεν· ἀλλὰ ταῦτα οὗτος	μὲν	ἴσως οἴεται καὶ ἄλλος τίς
[19]	λανθάνει οἷόν ἐστιν. ὅμως τοῦτο	μὲν	ἴτω ὅπῃ τῷ θεῷ φίλον,
[30]	τοῦ θεοῦ ὥσπερ ἵππῳ μεγάλῳ	μὲν	καὶ γενναίῳ, ὑπὸ μεγέθους δὲ
[32]	ἀπολοίμην. ἐρῶ δὲ ὑμῖν φορτικὰ	μὲν	καὶ δικανικά, ἀληθῆ δέ. ἐγὼ
[34]	ἀγανακτήσειεν ἀναμνησθεὶς ἑαυτοῦ, εἰ ὁ	μὲν	καὶ ἐλάττω τουτουῒ τοῦ ἀγῶνος
[21]	οὖν ἤδη ἐφεξῆς ᾖα, αἰσθανόμενος	μὲν	(καὶ) λυπούμενος καὶ δεδιὼς ὅτι
[29]	ὑμᾶς, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ἀσπάζομαι	μὲν	καὶ φιλῶ, πείσομαι δὲ μᾶλλον
[25]	σὺ μὲν ἔγνωκας ὅτι οἱ	μὲν	κακοὶ κακόν τι ἐργάζονται ἀεὶ
[33]	ἐνταυθοῖ οὓς ἐγὼ ὁρῶ, πρῶτον	μὲν	Κρίτων οὑτοσί, ἐμὸς ἡλικιώτης (καὶ
[33]	οὐδενὶ πώποτε ἐφθόνησα, οὐδὲ χρήματα	μὲν	λαμβάνων διαλέγομαι (μὴ λαμβάνων δὲ
[22]	ἐγὼ ἔπαθόν τι τοιοῦτον· οἱ	μὲν	μάλιστα εὐδοκιμοῦντες ἔδοξάν μοι ὀλίγου
[28]	ὦ ἄνδρες (Ἀθηναῖοι, εἰ ὅτε	μέν	με οἱ ἄρχοντες ἔταττον, οὓς
[34]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τρεῖς, εἷς	μὲν	μειράκιον ἤδη, δύο δὲ παιδία·
[32]	αὖ ἐνεδειξάμην ὅτι ἐμοὶ θανάτου	μὲν	μέλει, εἰ μὴ ἀγροικότερον ἦν
[35]	ἄριστα εἶναι καὶ ὑμῖν. (τὸ	μὲν	μὴ ἀγανακτεῖν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[26]	ἄκων ποιῶ. σὺ δὲ συγγενέσθαι	μέν	μοι καὶ διδάξαι ἔφυγες καὶ
[25]	περὶ τοὺς νέους εἰ εἷς	μὲν	μόνος αὐτοὺς διαφθείρει, οἱ δ᾽
[27]	ὅστις ἀνθρώπων, ὦ Μέλητε, ἀνθρώπεια	μὲν	νομίζει πράγματ᾽ εἶναι, ἀνθρώπους δὲ
[27]	γε ἀπόκριναι· (ἔσθ᾽ ὅστις δαιμόνια	μὲν	νομίζει πράγματ᾽ εἶναι, δαίμονας δὲ
[21]	καλὸν κἀγαθὸν εἰδέναι, ἀλλ᾽ οὗτος	μὲν	οἴεταί τι εἰδέναι οὐκ εἰδώς,
[37]	μὴ δύνασθαι λογίζεσθαι ὅτι ὑμεῖς	μὲν	ὄντες πολῖταί μου οὐχ οἷοί
[27]	ἱππικὰ δὲ πράγματα; ἢ αὐλητὰς	μὲν	οὐ νομίζει εἶναι, αὐλητικὰ δὲ
[27]	ἄλλα θορυβείτω· ἔσθ᾽ ὅστις ἵππους	μὲν	οὐ νομίζει, ἱππικὰ δὲ πράγματα;
[28]	Ἀμφιπόλει καὶ ἐπὶ Δηλίῳ, τότε	μὲν	οὗ ἐκεῖνοι ἔταττον ἔμενον ὥσπερ
[23]	ποιῶν καὶ ὅτι διδάσκων, ἔχουσι	μὲν	οὐδὲν εἰπεῖν ἀλλ᾽ ἀγνοοῦσιν, ἵνα
[33]	μαθητὰς εἶναι. ἐγὼ δὲ διδάσκαλος	μὲν	οὐδενὸς πώποτ᾽ ἐγενόμην· εἰ δέ
[29]	εἰς σοφίαν καὶ ἰσχύν, χρημάτων	μὲν	οὐκ αἰσχύνῃ ἐπιμελούμενος ὅπως σοι
[22]	καὶ καλὰ ἐπισταμένους. καὶ τούτου	μὲν	οὐκ ἐψεύσθην, ἀλλ᾽ ἠπίσταντο ἃ
[36]	εἰς ταῦτ᾽ ἰόντα σῴζεσθαι, ἐνταῦθα	μὲν	οὐκ ᾖα οἷ ἐλθὼν μήτε
[19]	ἐν οὕτως ὀλίγῳ χρόνῳ. βουλοίμην	μὲν	οὖν ἂν τοῦτο οὕτως γενέσθαι,
[18]	ῥήτορος δὲ τἀληθῆ λέγειν. πρῶτον	μὲν	οὖν δίκαιός εἰμι ἀπολογήσασθαι, ὦ
[26]	λέγεις ὅτι διδάσκων διαφθείρω; πάνυ	μὲν	οὖν σφόδρα ταῦτα λέγω. πρὸς
[30]	καὶ ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ’ εἰ	μὲν	οὖν ταῦτα λέγων διαφθείρω τοὺς
[39]	ὅπως ἔσται ὡς βέλτιστος. ταῦτα	μὲν	οὖν ὑμῖν τοῖς καταψηφισαμένοις μαντευσάμενος
[24]	ζητήσητε ταῦτα, οὕτως εὑρήσετε. περὶ	μὲν	οὖν ὧν οἱ πρῶτοί μου
[36]	τῶν ψήφων, ἀπεπεφεύγη ἄν. Μέλητον	μὲν	οὖν, ὡς ἐμοὶ δοκῶ, καὶ
[17]	κατὰ τούτους εἶναι ῥήτωρ. οὗτοι	μὲν	οὖν, ὥσπερ ἐγὼ λέγω, ἤ
[38]	μοι λέγοντι. τὰ δὲ ἔχει	μὲν	οὕτως, ὡς ἐγώ φημι, ὦ
[27]	λέγονται, τίς ἂν ἀνθρώπων θεῶν	μὲν	παῖδας ἡγοῖτο εἶναι, θεοὺς δὲ
[27]	ὥσπερ ἂν εἴ τις ἵππων	μὲν	παῖδας ἡγοῖτο ἢ καὶ ὄνων,
[22]	χρησμῳδοί· καὶ γὰρ οὗτοι λέγουσι	μὲν	πολλὰ καὶ καλά, ἴσασιν δὲ
[25]	τοι χαλεπὸν ἐρωτῶ. οὐχ οἱ	μὲν	πονηροὶ κακόν τι ἐργάζονται τοὺς
[39]	τιμήματι ἐμμένω καὶ οὗτοι. ταῦτα	μέν	που ἴσως οὕτως καὶ ἔδει
[34]	ὅτι ἐμοί, ὦ ἄριστε, εἰσὶν	μέν	πού τινες καὶ οἰκεῖοι· καὶ
[20]	Καλλία” ἦν δ᾽ ἐγώ, εἰ	μέν	σου τὼ ὑεῖ πώλω ἢ
[31]	εἶναι, ὅτι δὴ ἐγὼ ἰδίᾳ	μὲν	ταῦτα συμβουλεύω περιιὼν καὶ πολυπραγμονῶ,
[32]	ἐκ τῆς θόλου ἐξήλθομεν, οἱ	μὲν	τέτταρες ᾤχοντο εἰς Σαλαμῖνα καὶ
[31]	πείθοντα ἐπιμελεῖσθαι ἀρετῆς. καὶ εἰ	μέν	τι ἀπὸ τούτων ἀπέλαυον καὶ
[35]	ἑώρακά τινας ὅταν κρίνωνται, δοκοῦντας	μέν	τι εἶναι, θαυμάσια δὲ ἐργαζομένους,
[25]	ἢ τοὐναντίον τούτου πᾶν εἷς	μέν	τις ὁ βελτίους οἷός τ᾽
[21]	οὖν ἀπιὼν ἐλογιζόμην ὅτι τούτου	μὲν	τοῦ ἀνθρώπου ἐγὼ σοφώτερός εἰμι·
[18]	μου τοὺς κατηγόρους γεγονέναι, ἑτέρους	μὲν	τοὺς ἄρτι κατηγορήσαντας, ἑτέρους δὲ
[37]	οἱ νέοι ὥσπερ ἐνθάδε· κἂν	μὲν	τούτους ἀπελαύνω, οὗτοί με αὐτοὶ
[18]	ὥς γέ μοι δοκῶ, τὸν	μὲν	τρόπον τῆς λέξεως ἐᾶν ἴσως
[36]	ἐγὼ δὲ (εἶναι, καὶ ὁ	μὲν	τροφῆς οὐδὲν δεῖται, ἐγὼ δὲ
[40]	μαντικὴ ἡ τοῦ δαιμονίου ἐν	μὲν	τῷ πρόσθεν χρόνῳ παντὶ πάνυ
[17]	~Πλάτωνος Ἀπολογία Σωκράτους ~(Ὅ τι	μὲν	ὑμεῖς, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πεπόνθατε
[23]	καὶ Ἄνυτος καὶ Λύκων, Μέλητος	μὲν	ὑπὲρ τῶν ποιητῶν ἀχθόμενος, Ἄνυτος
[27]	ὑπὸ τουτωνὶ ἀναγκαζόμενος. οὐκοῦν δαιμόνια	μὲν	φῄς με καὶ νομίζειν καὶ
[21]	γὰρ θέμις αὐτῷ” καὶ πολὺν	μὲν	χρόνον ἠπόρουν τί ποτε λέγει·
[34]	καὶ δίκαιον, ὅτι συνίσασι Μελήτῳ	μὲν	ψευδομένῳ, ἐμοὶ δὲ ἀληθεύοντι; εἶεν
[29]	μὲν Ἀνύτῳ οὐ πεισόμεθα ἀλλ᾽	ἀφίεμέν	σε, ἐπὶ τούτῳ μέντοι, ἐφ᾽
[32]	ἀλλ᾽ ἐπειδὴ ἐκ τῆς θόλου	ἐξήλθομεν,	οἱ μὲν τέτταρες ᾤχοντο εἰς
[40]	οὐκ ἔσθ᾽ ὅπως ἡμεῖς ὀρθῶς	ὑπολαμβάνομεν,	(ὅσοι οἰόμεθα κακὸν εἶναι τὸ
[20]	ὑεῖ πώλω ἢ μόσχω ἐγενέσθην,	εἴχομεν	ἂν αὐτοῖν ἐπιστάτην λαβεῖν καὶ
[24]	ὥσπερ ἑτέρων τούτων ὄντων κατηγόρων,	λάβωμεν	αὖ τὴν τούτων ἀντωμοσίαν. ἔχει
[19]	δὲ νόμῳ πειστέον καὶ ἀπολογητέον.	ἀναλάβωμεν	οὖν ἐξ ἀρχῆς τίς ἡ
[20]	ἵνα μὴ ἡμεῖς περὶ σοῦ	αὐτοσχεδιάζωμεν”	ταυτί μοι δοκεῖ δίκαια λέγειν
[35]	τι εἶναι, οὔτ᾽ ἂν ἡμεῖς	ποιῶμεν,	ὑμᾶς ἐπιτρέπειν, ἀλλὰ τοῦτο αὐτὸ
[24]	δὲ τοῦ ἐγκλήματος ἓν ἕκαστον	ἐξετάσωμεν.	φησὶ γὰρ δὴ τοὺς νέους
[40]	τι ἔμελλον ἐγὼ ἀγαθὸν πράξειν.	ἐννοήσωμεν	δὲ καὶ τῇδε ὡς πολλὴ
[41]	ἐμὰ νῦν ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου	γέγονεν,	ἀλλά μοι δῆλόν ἐστι τοῦτο,
[23]	τῆς πόλεως πρᾶξαί μοι σχολὴ	γέγονεν	ἄξιον λόγου οὔτε τῶν οἰκείων,
[20]	τοσαύτη φήμη τε καὶ λόγος	γέγονεν,	εἰ μή τι ἔπραττες ἀλλοῖον
[40]	ὀρθῶς ἂν καλοίην θαυμάσιόν τι	γέγονεν.	ἡ γὰρ εἰωθυῖά μοι μαντικὴ
[19]	ἐξ ἧς (ἡ ἐμὴ διαβολὴ	γέγονεν,	ᾗ δὴ καὶ πιστεύων Μέλητός
[28]	ἔλεγον, ὅτι πολλή μοι ἀπέχθεια	γέγονεν	καὶ πρὸς πολλούς, εὖ ἴστε
[40]	τεθνάναι. μέγα μοι τεκμήριον τούτου	γέγονεν·	οὐ γὰρ ἔσθ᾽ ὅπως οὐκ
[21]	διδάξειν ὅθεν μοι ἡ διαβολὴ	γέγονεν.	ταῦτα γὰρ ἐγὼ ἀκούσας ἐνεθυμούμην
[36]	συμβάλλεται, καὶ οὐκ ἀνέλπιστόν μοι	γέγονεν	τὸ γεγονὸς τοῦτο, ἀλλὰ πολὺ
[32]	γὰρ ἐκείνη ἡ ἀρχὴ οὐκ	ἐξέπληξεν,	οὕτως ἰσχυρὰ οὖσα, ὥστε ἄδικόν
[17]	φαίνωμαι δεινὸς λέγειν, τοῦτό μοι	ἔδοξεν	αὐτῶν ἀναισχυντότατον εἶναι, εἰ μὴ
[32]	τῷ ὑστέρῳ χρόνῳ πᾶσιν ὑμῖν	ἔδοξεν.	τότ᾽ ἐγὼ μόνος τῶν πρυτάνεων
[28]	αἰσχρόν τι ὑπομεῖναι ὥστε, ἐπειδὴ	εἶπεν	ἡ μήτηρ αὐτῷ προθυμουμένῳ Ἕκτορα
[26]	οὔτε μέγα οὔτε μικρὸν πώποτε	ἐμέλησεν.	ὅμως δὲ δὴ λέγε ἡμῖν,
[24]	κήδεσθαι ὧν οὐδὲν τούτῳ πώποτε	ἐμέλησεν·	ὡς δὲ τοῦτο οὕτως ἔχει,
[28]	υἱός, ὃς τοσοῦτον τοῦ κινδύνου	κατεφρόνησεν	παρὰ τὸ αἰσχρόν τι ὑπομεῖναι
[32]	τῇ πόλει, ἐβούλευσα δέ· καὶ	ἔτυχεν	ἡμῶν ἡ φυλὴ Ἀντιοχὶς πρυτανεύουσα
[41]	διὰ τοῦτο καὶ ἐμὲ οὐδαμοῦ	ἀπέτρεψεν	τὸ σημεῖον, καὶ ἔγωγε τοῖς
[38]	οἷ᾽ ἂν ὑμῖν μὲν ἥδιστα	ἦν	ἀκούειν θρηνοῦντός τέ μου καὶ
[20]	κἀγαθὼ ποιήσειν τὴν προσήκουσαν ἀρετήν,	ἦν	δ᾽ ἂν οὗτος ἢ τῶν
[20]	αὐτῷ δύο ὑεῖ ὦ Καλλία”	ἦν	δ᾽ ἐγώ, εἰ μέν σου
[20]	γε” ἦ δ᾽ ὅς. τίς”	ἦν	δ᾽ ἐγώ, καὶ ποδαπός, καὶ
[21]	ὀνόματι γὰρ οὐδὲν δέομαι λέγειν,	ἦν	δέ τις τῶν πολιτικῶν πρὸς
[32]	μὲν μέλει, εἰ μὴ ἀγροικότερον	ἦν	εἰπεῖν, οὐδ᾽ ὁτιοῦν, τοῦ δὲ
[21]	που. ~οὗτος (ἐμός τε ἑταῖρος	ἦν	ἐκ νέου καὶ ὑμῶν τῷ
[32]	ἢ θάνατον. καὶ ταῦτα μὲν	ἦν	ἔτι δημοκρατουμένης τῆς πόλεως· ἐπειδὴ
[33]	Παράλιος ὅδε, ὁ Δημοδόκου, οὗ	ἦν	Θεάγης ἀδελφός· ~ὅδε δὲ (Ἀδείμαντος,
[40]	χρόνῳ παντὶ πάνυ πυκνὴ ἀεὶ	ἦν	καὶ πάνυ ἐπὶ σμικροῖς ἐναντιουμένη,
[41]	τεθνάναι καὶ ἀπηλλάχθαι πραγμάτων βέλτιον	ἦν	μοι. διὰ τοῦτο καὶ ἐμὲ
[38]	κακοῦ (οὐδενός. εἰ μὲν γὰρ	ἦν	μοι χρήματα, ἐτιμησάμην ἂν χρημάτων
[37]	διειλέγμεθα. ἐπεί, ὡς ἐγᾦμαι, εἰ	ἦν	ὑμῖν νόμος, ὥσπερ καὶ ἄλλοις
[21]	κατῆλθε. καὶ ἴστε δὴ οἷος	ἦν	Χαιρεφῶν, ὡς σφοδρὸς ἐφ᾽ ὅτι
[26]	δὴ ὅτι κατὰ τὴν γραφὴν	ἣν	ἐγράψω θεοὺς διδάσκοντα μὴ νομίζειν
[19]	ἐπιχειρητέον (ὑμῶν ἐξελέσθαι τὴν διαβολὴν	ἣν	ὑμεῖς ἐν πολλῷ χρόνῳ ἔσχετε
[38]	ἔμελλον ἐκτείσειν, οὐδὲν γὰρ ἂν	ἐβλάβην·	νῦν δὲ οὐ γὰρ ἔστιν,
[26]	φησὶν εἶναι, τὴν δὲ σελήνην	γῆν.	Ἀναξαγόρου οἴει κατηγορεῖν, ὦ φίλε
[21]	ἑταῖρός τε καὶ συνέφυγε τὴν	φυγὴν	ταύτην καὶ μεθ᾽ ὑμῶν κατῆλθε.
[37]	δεσμοῦ; (καὶ τί με δεῖ	ζῆν	ἐν δεσμωτηρίῳ, δουλεύοντα τῇ ἀεὶ
[37]	ἄλλης πόλεως ἀμειβομένῳ καὶ ἐξελαυνομένῳ	ζῆν.	εὖ γὰρ οἶδ᾽ ὅτι ὅποι
[28]	οἴει δεῖν κίνδυνον ὑπολογίζεσθαι τοῦ	ζῆν	ἢ τεθνάναι ἄνδρα ὅτου τι
[28]	καὶ ὑπέλαβον, φιλοσοφοῦντά με δεῖν	ζῆν	καὶ ἐξετάζοντα ἐμαυτὸν καὶ τοὺς
[28]	πολὺ δὲ μᾶλλον (δείσας τὸ	ζῆν	κακὸς ὢν καὶ τοῖς φίλοις
[38]	ὧδε ἀπολογησάμενος τεθνάναι ἢ ἐκείνως	ζῆν.	οὔτε γὰρ ἐν δίκῃ οὔτ᾽
[37]	οἷός τ᾽ ἔσῃ ἡμῖν ἐξελθὼν	ζῆν;	τουτὶ δή ἐστι πάντων χαλεπώτατον
[30]	Ἀθηναῖοι, ἀλλ᾽ ἐμμείνατέ μοι οἷς	ἐδεήθην	ὑμῶν, μὴ θορυβεῖν ἐφ᾽ οἷς
[38]	ἄλλων ἀκούειν. ἀλλ᾽ οὔτε τότε	ᾠήθην	δεῖν ἕνεκα τοῦ κινδύνου πρᾶξαι
[28]	δὲ θεοῦ τάττοντος, ὡς ἐγὼ	ᾠήθην	τε καὶ ὑπέλαβον, φιλοσοφοῦντά με
[20]	τὼ ὑεῖ πώλω ἢ μόσχω	ἐγενέσθην,	εἴχομεν ἂν αὐτοῖν ἐπιστάτην λαβεῖν
[22]	ἐπισταμένους. καὶ τούτου μὲν οὐκ	ἐψεύσθην,	ἀλλ᾽ ἠπίσταντο ἃ ἐγὼ οὐκ
[32]	τότ᾽ ἐγὼ μόνος τῶν πρυτάνεων	ἠναντιώθην	ὑμῖν μηδὲν ποιεῖν παρὰ τοὺς
[28]	φίλοις μὴ τιμωρεῖν, αὐτίκα” φησί,	τεθναίην,	δίκην ἐπιθεὶς τῷ ἀδικοῦντι, ἵνα
[30]	ταῦτα, οὐδὲν λέγει. πρὸς ταῦτα”	φαίην	ἄν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ἢ
[29]	εἰ δή τῳ σοφώτερός του	φαίην	εἶναι, τούτῳ ἄν, ὅτι οὐκ
[24]	θαυμάζοιμ᾽ ἂν εἰ οἷός τ᾽	εἴην	ἐγὼ ὑμῶν ταύτην τὴν διαβολὴν
[28]	αἰσχροῦ. ἐγὼ οὖν δεινὰ ἂν	εἴην	εἰργασμένος, ὦ ἄνδρες (Ἀθηναῖοι, εἰ
[39]	(τοῖς δὲ ἀποψηφισαμένοις ἡδέως ἂν	διαλεχθείην	ὑπὲρ τοῦ γεγονότος τουτουῒ πράγματος,
[17]	εἰ μὲν γὰρ τοῦτο λέγουσιν,	ὁμολογοίην	ἂν ἔγωγε οὐ κατὰ τούτους
[40]	γὰρ δικαστὰς καλῶν ὀρθῶς ἂν	καλοίην	θαυμάσιόν τι γέγονεν. ἡ γὰρ
[35]	ὑμᾶς εἶναι, καὶ ἀτεχνῶς ἀπολογούμενος	κατηγοροίην	ἂν ἐμαυτοῦ ὡς θεοὺς οὐ
[28]	μὴ τιμωρεῖν, αὐτίκα” φησί, τεθναίην,	δίκην	ἐπιθεὶς τῷ ἀδικοῦντι, ἵνα μὴ
[39]	μὲν ἄπειμι ὑφ᾽ ὑμῶν θανάτου	δίκην	ὀφλών, οὗτοι δ᾽ ὑπὸ τῆς
[38]	καὶ λέγειν ὥστε ἀποφυγεῖν τὴν	δίκην.	πολλοῦ γε δεῖ. ἀλλ᾽ ἀπορίᾳ
[37]	βίος εἴη ἐξελθόντι τηλικῷδε ἀνθρώπῳ	ἄλλην	ἐξ ἄλλης πόλεως ἀμειβομένῳ καὶ
[32]	ἐγὼ γάρ, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	ἄλλην	μὲν ἀρχὴν οὐδεμίαν (πώποτε ἦρξα
[19]	περιφερόμενον, φάσκοντά τε ἀεροβατεῖν καὶ	ἄλλην	πολλὴν φλυαρίαν φλυαροῦντα, ὧν ἐγὼ
[23]	ἄλλους ἐξετάζειν· κἄπειτα οἶμαι εὑρίσκουσι	πολλὴν	ἀφθονίαν οἰομένων μὲν εἰδέναι τι
[24]	νὴ τὴν Ἥραν λέγεις καὶ	πολλὴν	ἀφθονίαν τῶν ὠφελούντων. τί δὲ
[25]	λέγεις; πάνυ σφόδρα ταῦτα λέγω.	πολλήν	γέ μου κατέγνωκας δυστυχίαν. καί
[24]	ἐν οὕτως ὀλίγῳ χρόνῳ οὕτω	πολλὴν	γεγονυῖαν. ταῦτ᾽ ἔστιν ὑμῖν, ὦ
[41]	τὸν ἐπὶ Τροίαν ἀγαγόντα (τὴν	πολλὴν	στρατιὰν ἢ Ὀδυσσέα ἢ Σίσυφον
[19]	φάσκοντά τε ἀεροβατεῖν καὶ ἄλλην	πολλὴν	φλυαρίαν φλυαροῦντα, ὧν ἐγὼ οὐδὲν
[31]	ἕκαστον ~(οὐδὲν παύομαι τὴν ἡμέραν	ὅλην	πανταχοῦ προσκαθίζων. τοιοῦτος οὖν ἄλλος
[20]	τό τε ὄνομα καὶ τὴν	διαβολήν.	ἀκούετε δή. καὶ ἴσως μὲν
[24]	εἴην ἐγὼ ὑμῶν ταύτην τὴν	διαβολὴν	ἐξελέσθαι ἐν οὕτως ὀλίγῳ χρόνῳ
[19]	~καὶ ἐπιχειρητέον (ὑμῶν ἐξελέσθαι τὴν	διαβολὴν	ἣν ὑμεῖς ἐν πολλῷ χρόνῳ
[36]	ἀνδρὶ πένητι εὐεργέτῃ δεομένῳ ἄγειν	σχολὴν	ἐπὶ τῇ ὑμετέρᾳ παρακελεύσει; οὐκ
[18]	τε αὐτῶν εἰδέναι καὶ εἰπεῖν,	πλὴν	εἴ τις κωμῳδοποιὸς τυγχάνει ὤν.
[25]	ἔοικεν, Ἀθηναῖοι καλοὺς κἀγαθοὺς ποιοῦσι	πλὴν	ἐμοῦ, ἐγὼ δὲ μόνος διαφθείρω.
[42]	ἐπὶ ἄμεινον πρᾶγμα, ἄδηλον παντὶ	πλὴν	ἢ τῷ θεῷ.
[22]	πρὸς ὑμᾶς τἀληθῆ λέγειν ἦ	μὴν	ἐγὼ ἔπαθόν τι τοιοῦτον· οἱ
[22]	ἀμφότερα ἃ ἐκεῖνοι ἔχουσιν ἔχειν.	ἀπεκρινάμην	οὖν ἐμαυτῷ καὶ τῷ χρησμῷ
[31]	ὡς ἐγώ ποτέ τινα ἢ	ἐπραξάμην	μισθὸν ἢ ᾔτησα. ἱκανὸν γάρ,
[32]	(οὐ λόγῳ ἀλλ᾽ ἔργῳ αὖ	ἐνεδειξάμην	ὅτι ἐμοὶ θανάτου μὲν μέλει,
[38]	μὲν γὰρ ἦν μοι χρήματα,	ἐτιμησάμην	ἂν χρημάτων ὅσα ἔμελλον ἐκτείσειν,
[27]	δέ, ὅπερ (κατ᾽ ἀρχὰς ὑμᾶς	παρῃτησάμην,	μέμνησθέ μοι μὴ θορυβεῖν ἐὰν
[32]	παρὰ τοὺς νόμους καὶ ἐναντία	ἐψηφισάμην·	καὶ ἑτοίμων ὄντων ἐνδεικνύναι με
[22]	ἀλλ᾽ ἠπίσταντο ἃ ἐγὼ οὐκ	ἠπιστάμην	καί μου ταύτῃ σοφώτεροι ἦσαν.
[20]	τε καὶ ἡβρυνόμην ἂν εἰ	ἠπιστάμην	ταῦτα· ἀλλ᾽ οὐ γὰρ ἐπίσταμαι,
[22]	ἔχειν. δεῖ δὴ ὑμῖν τὴν	ἐμὴν	πλάνην ἐπιδεῖξαι ὥσπερ πόνους τινὰς
[30]	ἐν τῇ πόλει ἢ τὴν	ἐμὴν	τῷ θεῷ ὑπηρεσίαν. οὐδὲν γὰρ
[18]	ἔνιοι ὑμῶν καὶ μειράκια, ἀτεχνῶς	ἐρήμην	κατηγοροῦντες ἀπολογουμένου οὐδενός. ὃ δὲ
[19]	ὡς ἀτιμάζων λέγω τὴν τοιαύτην	ἐπιστήμην,	εἴ τις περὶ τῶν τοιούτων
[18]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, οἱ> ταύτην τὴν	φήμην	κατασκεδάσαντες, οἱ δεινοί εἰσίν μου
[38]	μὴ ἄρα ὅσον ἂν ἐγὼ	δυναίμην	ἐκτεῖσαι, τοσούτου βούλεσθέ μοι τιμῆσαι.
[38]	μοι τιμῆσαι. ἴσως δ᾽ ἂν	δυναίμην	ἐκτεῖσαι ὑμῖν που μνᾶν ἀργυρίου·
[22]	ἀνερωτᾶν ὑπὲρ τοῦ χρησμοῦ πότερα	δεξαίμην	ἂν οὕτως ὥσπερ ἔχω ἔχειν,
[35]	πείθοιμι ὑμᾶς καὶ τῷ δεῖσθαι	βιαζοίμην	ὀμωμοκότας, θεοὺς ἂν διδάσκοιμι μὴ
[32]	μὴ ὑπείκων δὲ ἀλλὰ κἂν	ἀπολοίμην.	ἐρῶ δὲ ὑμῖν φορτικὰ μὲν
[19]	ταύτην ἐν οὕτως ὀλίγῳ χρόνῳ.	βουλοίμην	μὲν οὖν ἂν τοῦτο οὕτως
[29]	λέγων πρὸς ὑμᾶς ὡς εἰ	διαφευξοίμην	ἤδη (ἂν) ὑμῶν οἱ ὑεῖς
[17]	τῷ τρόπῳ (ἔλεγον ἐν οἷσπερ	ἐτεθράμμην,	~καὶ δὴ καὶ νῦν τοῦτο
[21]	πρὸς ἐμαυτὸν δ᾽ οὖν ἀπιὼν	ἐλογιζόμην	ὅτι τούτου μὲν τοῦ ἀνθρώπου
[17]	αὐτὸς ὑπ᾽ αὐτῶν ὀλίγου ἐμαυτοῦ	ἐπελαθόμην,	οὕτω πιθανῶς ἔλεγον. καίτοι ἀληθές
[22]	οἱ ποιηταὶ πεπονθότες, καὶ ἅμα	ᾐσθόμην	αὐτῶν διὰ τὴν ποίησιν οἰομένων
[20]	Πάριος ἐνθάδε σοφὸς ὃν ἐγὼ	ᾐσθόμην	ἐπιδημοῦντα· ἔτυχον γὰρ προσελθὼν ἀνδρὶ
[21]	οὔ. (ἐντεῦθεν οὖν τούτῳ τε	ἀπηχθόμην	καὶ πολλοῖς τῶν παρόντων· πρὸς
[21]	ἐνταῦθα κἀκείνῳ καὶ ἄλλοις πολλοῖς	ἀπηχθόμην.	μετὰ ταῦτ᾽ οὖν ἤδη ἐφεξῆς
[21]	(καὶ) λυπούμενος καὶ δεδιὼς ὅτι	ἀπηχθανόμην,	ὅμως δὲ ἀναγκαῖον ἐδόκει εἶναι
[33]	δὲ διδάσκαλος μὲν οὐδενὸς πώποτ᾽	ἐγενόμην·	εἰ δέ τίς μου λέγοντος
[20]	διδάσκει. ἐγὼ γοῦν καὶ αὐτὸς	ἐκαλλυνόμην	τε καὶ ἡβρυνόμην ἂν εἰ
[20]	καὶ αὐτὸς ἐκαλλυνόμην τε καὶ	ἡβρυνόμην	ἂν εἰ ἠπιστάμην ταῦτα· ἀλλ᾽
[21]	ἐπὶ ζήτησιν αὐτοῦ τοιαύτην τινὰ	ἐτραπόμην.	ἦλθον ἐπί τινα τῶν δοκούντων
[20]	Καλλίᾳ τῷ Ἱππονίκου· τοῦτον οὖν	ἀνηρόμην	ἐστὸν γὰρ αὐτῷ δύο ὑεῖ
[31]	ἀπέλαυον καὶ μισθὸν λαμβάνων ταῦτα	παρεκελευόμην,	εἶχον ἄν τινα λόγον· νῦν
[33]	τὴν αἰτίαν ὑπέχοιμι, ὧν μήτε	ὑπεσχόμην	μηδενὶ μηδὲν πώποτε μάθημα μήτε
[32]	καὶ ἤγαγον Λέοντα, ἐγὼ δὲ	ᾠχόμην	ἀπιὼν οἴκαδε. καὶ ἴσως ἂν
[36]	τὸν γεγονότα ἀριθμόν. οὐ γὰρ	ᾠόμην	ἔγωγε οὕτω παρ᾽ ὀλίγον ἔσεσθαι
[32]	ὥσπερ χρὴ τοῦτο περὶ πλείστου	ἐποιούμην;	πολλοῦ γε δεῖ, ὦ ἄνδρες
[21]	γέγονεν. ταῦτα γὰρ ἐγὼ ἀκούσας	ἐνεθυμούμην	οὑτωσί· τί ποτε λέγει ὁ
[38]	οἷς ἂν ὑμᾶς ἔπεισα, εἰ	ᾤμην	δεῖν ἅπαντα ποιεῖν καὶ λέγειν
[32]	τοῦ (νόμου καὶ τοῦ δικαίου	ᾤμην	μᾶλλόν με δεῖν διακινδυνεύειν ἢ
[21]	ἑαυτῷ, εἶναι δ᾽ οὔ· κἄπειτα	ἐπειρώμην	αὐτῷ δεικνύναι ὅτι οἴοιτο μὲν
[22]	δεῖ δὴ ὑμῖν τὴν ἐμὴν	πλάνην	ἐπιδεῖξαι ὥσπερ πόνους τινὰς πονοῦντος
[26]	ταῦτα λέγεις; οὐδὲ ἥλιον οὐδὲ	σελήνην	ἄρα νομίζω θεοὺς εἶναι, ὥσπερ
[26]	λίθον φησὶν εἶναι, τὴν δὲ	σελήνην	γῆν. Ἀναξαγόρου οἴει κατηγορεῖν, ὦ
[22]	καὶ αὐτῶν αὕτη ἡ πλημμέλεια	ἐκείνην	τὴν σοφίαν (ἀποκρύπτειν· ὥστε με
[35]	μὴ ἀποκτείνητε· οἳ ἐμοὶ δοκοῦσιν	αἰσχύνην	τῇ πόλει περιάπτειν, ὥστ᾽ ἄν
[20]	ὡς ἀληθῶς (ἔχοι ταύτην τὴν	τέχνην	καὶ οὕτως ἐμμελῶς διδάσκει. ἐγὼ
[22]	ἀγαθοὶ δημιουργοί διὰ τὸ τὴν	τέχνην	καλῶς ἐξεργάζεσθαι ἕκαστος ἠξίου καὶ
[33]	μὲν διαφθείρω τοὺς δὲ διέφθαρκα,	χρῆν	δήπου, εἴτε τινὲς αὐτῶν πρεσβύτεροι
[17]	τοῦτο ἐν ᾧ ἔλεγον ὡς	χρῆν	ὑμᾶς εὐλαβεῖσθαι μὴ ὑπ᾽ ἐμοῦ
[34]	ἔχω ὑμῖν εἰπεῖν, ὧν τινα	ἐχρῆν	μάλιστα μὲν ἐν τῷ ἑαυτοῦ
[33]	εἴτε μή, οὐκ ἂν δικαίως	τὴν	αἰτίαν ὑπέχοιμι, ὧν μήτε ὑπεσχόμην
[33]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πᾶσαν ὑμῖν	τὴν	ἀλήθειαν ἐγὼ εἶπον· ὅτι ἀκούοντες
[20]	εὖ μέντοι ἴστε, πᾶσαν ὑμῖν	τὴν	ἀλήθειαν ἐρῶ. ἐγὼ γάρ, ὦ
[17]	ὑμεῖς δέ μου ἀκούσεσθε πᾶσαν	τὴν	ἀλήθειαν οὐ μέντοι μὰ Δία,
[22]	τὴν ἐκείνων σοφίαν μήτε ἀμαθὴς	τὴν	ἀμαθίαν, ἢ ἀμφότερα ἃ ἐκεῖνοι
[19]	οἱ διαβάλλοντες; ὥσπερ οὖν κατηγόρων	τὴν	ἀντωμοσίαν δεῖ ἀναγνῶναι αὐτῶν· Σωκράτης
[36]	Ἀθηναῖοι, εἰ δεῖ γε κατὰ	τὴν	ἀξίαν τῇ ἀληθείᾳ τιμᾶσθαι· καὶ
[29]	Ἀνύτῳ ἀπιστήσαντες, ὃς ἔφη ἢ	τὴν	ἀρχὴν οὐ δεῖν ἐμὲ δεῦρο
[26]	ἢ δῆλον δὴ ὅτι κατὰ	τὴν	γραφὴν ἣν ἐγράψω θεοὺς διδάσκοντα
[19]	καὶ πιστεύων Μέλητός με ἐγράψατο	τὴν	γραφὴν ταύτην. εἶεν· τί δὴ
[27]	ταῦτα οὐχὶ ἀποπειρώμενος ἡμῶν ἐγράψω	τὴν	γραφὴν ταύτην ἢ ἀπορῶν ὅτι
[26]	ὑβριστὴς καὶ ἀκόλαστος, καὶ ἀτεχνῶς	τὴν	γραφὴν ταύτην ὕβρει τινὶ καὶ
[26]	μὲν ἥλιον λίθον φησὶν εἶναι,	τὴν	δὲ σελήνην γῆν. Ἀναξαγόρου οἴει
[20]	πεποίηκεν τό τε ὄνομα καὶ	τὴν	διαβολήν. ἀκούετε δή. καὶ ἴσως
[24]	τ᾽ εἴην ἐγὼ ὑμῶν ταύτην	τὴν	διαβολὴν ἐξελέσθαι ἐν οὕτως ὀλίγῳ
[19]	Ἀθηναῖοι, ~καὶ ἐπιχειρητέον (ὑμῶν ἐξελέσθαι	τὴν	διαβολὴν ἣν ὑμεῖς ἐν πολλῷ
[38]	ποιεῖν καὶ λέγειν ὥστε ἀποφυγεῖν	τὴν	δίκην. πολλοῦ γε δεῖ. ἀλλ᾽
[22]	ἔχειν, μήτε τι σοφὸς ὢν	τὴν	ἐκείνων σοφίαν μήτε ἀμαθὴς τὴν
[22]	φρονίμως ἔχειν. δεῖ δὴ ὑμῖν	τὴν	ἐμὴν πλάνην ἐπιδεῖξαι ὥσπερ πόνους
[30]	γενέσθαι ἐν τῇ πόλει ἢ	τὴν	ἐμὴν τῷ θεῷ ὑπηρεσίαν. οὐδὲν
[38]	τοῦτο ἐγένετο· ὁρᾶτε γὰρ δὴ	τὴν	ἡλικίαν ὅτι πόρρω ἤδη ἐστὶ
[31]	ὀνειδίζων ἕνα ἕκαστον ~(οὐδὲν παύομαι	τὴν	ἡμέραν ὅλην πανταχοῦ προσκαθίζων. τοιοῦτος
[24]	οὔ; ἅπαντες. εὖ γε νὴ	τὴν	Ἥραν λέγεις καὶ πολλὴν ἀφθονίαν
[32]	μεταπεμψάμενοί με πέμπτον αὐτὸν εἰς	τὴν	θόλον προσέταξαν ἀγαγεῖν ἐκ Σαλαμῖνος
[36]	τὸ ἰδίᾳ ἕκαστον ἰὼν εὐεργετεῖν	τὴν	μεγίστην εὐεργεσίαν, ὡς ἐγώ φημι,
[28]	μὲν ἐγὼ οὐκ ἀδικῶ κατὰ	τὴν	Μελήτου γραφήν, οὐ πολλῆς μοι
[40]	εἴ τινα ἐκλεξάμενον δέοι ταύτην	τὴν	νύκτα ἐν ᾗ οὕτω κατέδαρθεν
[31]	τὸν μάρτυρα ὡς ἀληθῆ λέγω,	τὴν	πενίαν. ἴσως ἂν οὖν δόξειεν
[22]	καὶ ἅμα ᾐσθόμην αὐτῶν διὰ	τὴν	ποίησιν οἰομένων καὶ τἆλλα σοφωτάτων
[38]	καὶ αἰτίαν ὑπὸ τῶν βουλομένων	τὴν	πόλιν λοιδορεῖν ὡς Σωκράτη ἀπεκτόνατε,
[35]	ταῦτα δράματα εἰσάγοντος καὶ καταγέλαστον	τὴν	πόλιν ποιοῦντος ἢ τοῦ ἡσυχίαν
[41]	ἐξετάσαι τὸν ἐπὶ Τροίαν ἀγαγόντα	(τὴν	πολλὴν στρατιὰν ἢ Ὀδυσσέα ἢ
[40]	νῦν δὲ οὐδαμοῦ περὶ ταύτην	τὴν	πρᾶξιν οὔτ᾽ ἐν ἔργῳ οὐδενὶ
[20]	αὐτὼ καλώ τε κἀγαθὼ ποιήσειν	τὴν	προσήκουσαν ἀρετήν, ἦν δ᾽ ἂν
[25]	τῶν νέων, καὶ σαφῶς ἀποφαίνεις	τὴν	σαυτοῦ ἀμέλειαν, ὅτι οὐδέν σοι
[22]	αὐτῶν αὕτη ἡ πλημμέλεια ἐκείνην	τὴν	σοφίαν (ἀποκρύπτειν· ὥστε με ἐμαυτὸν
[29]	(ἣ ἄλλ᾽ ὁτιοῦν πρᾶγμα λίποιμι	τὴν	τάξιν. δεινόν τἂν εἴη, καὶ
[20]	εἰ ὡς ἀληθῶς (ἔχοι ταύτην	τὴν	τέχνην καὶ οὕτως ἐμμελῶς διδάσκει.
[22]	οἱ ἀγαθοὶ δημιουργοί διὰ τὸ	τὴν	τέχνην καλῶς ἐξεργάζεσθαι ἕκαστος ἠξίου
[19]	καὶ οὐχ ὡς ἀτιμάζων λέγω	τὴν	τοιαύτην ἐπιστήμην, εἴ τις περὶ
[30]	ὑμῶν, μή τι ἐξαμάρτητε περὶ	τὴν	τοῦ (θεοῦ δόσιν ὑμῖν ἐμοῦ
[23]	ἐν (πενίᾳ μυρίᾳ εἰμὶ διὰ	τὴν	τοῦ θεοῦ λατρείαν. πρὸς δὲ
[24]	τούτων ὄντων κατηγόρων, λάβωμεν αὖ	τὴν	τούτων ἀντωμοσίαν. ἔχει δέ πως
[20]	οἶμαι γάρ σε ἐσκέφθαι διὰ	τὴν	τῶν ὑέων κτῆσιν. ἔστιν τις”
[20]	γάρ σε ἐσκέφθαι διὰ τὴν	τῶν	ὑέων κτῆσιν. ἔστιν τις” ἔφην
[18]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, οἱ> ταύτην	τὴν	φήμην κατασκεδάσαντες, οἱ δεινοί εἰσίν
[21]	πλήθει ἑταῖρός τε καὶ συνέφυγε	τὴν	φυγὴν ταύτην καὶ μεθ᾽ ὑμῶν
[34]	τούτοις θεῖτο ἂν μετ᾽ (ὀργῆς	τὴν	ψῆφον. εἰ δή τις ὑμῶν
[20]	μόσχω ἐγενέσθην, εἴχομεν ἂν αὐτοῖν	ἐπιστάτην	λαβεῖν καὶ μισθώσασθαι ὃς (ἔμελλεν
[20]	τίνα αὐτοῖν ἐν νῷ ἔχεις	ἐπιστάτην	λαβεῖν; τίς τῆς τοιαύτης ἀρετῆς,
[20]	τε κἀγαθὼ ποιήσειν τὴν προσήκουσαν	ἀρετήν,	ἦν δ᾽ ἂν οὗτος ἢ
[35]	ὅτι οἱ διαφέροντες Ἀθηναίων εἰς	ἀρετήν,	οὓς αὐτοὶ ἑαυτῶν ἔν τε
[29]	ἐάν μοι μὴ δοκῇ κεκτῆσθαι	ἀρετήν,	~(φάναι δέ, ὀνειδιῶ ὅτι τὰ
[19]	οἷός τ᾽ ἐστὶν ἰὼν εἰς	ἑκάστην	τῶν πόλεων τοὺς νέους, οἷς
[36]	ἰδίᾳ ἕκαστον ἰὼν εὐεργετεῖν τὴν	μεγίστην	εὐεργεσίαν, ὡς ἐγώ φημι, ἐνταῦθα
[20]	λέγω· οὐ γὰρ δὴ ἔγωγε	αὐτὴν	ἐπίσταμαι, ἀλλ᾽ ὅστις φησὶ ψεύδεταί
[19]	οὐχ ὡς ἀτιμάζων λέγω τὴν	τοιαύτην	ἐπιστήμην, εἴ τις περὶ τῶν
[21]	μόγις πάνυ ἐπὶ ζήτησιν αὐτοῦ	τοιαύτην	τινὰ ἐτραπόμην. ἦλθον ἐπί τινα
[19]	Μέλητός με ἐγράψατο τὴν γραφὴν	ταύτην.	εἶεν· τί δὴ λέγοντες διέβαλλον
[20]	σοφία· τῷ ὄντι γὰρ κινδυνεύω	ταύτην	εἶναι σοφός. οὗτοι δὲ τάχ᾽
[19]	ὑμεῖς ἐν πολλῷ χρόνῳ ἔσχετε	ταύτην	ἐν οὕτως ὀλίγῳ χρόνῳ. βουλοίμην
[27]	ἀποπειρώμενος ἡμῶν ἐγράψω τὴν γραφὴν	ταύτην	ἢ ἀπορῶν ὅτι ἐγκαλοῖς ἐμοὶ
[20]	ὄνομα ἔσχηκα. ποίαν δὴ σοφίαν	ταύτην;	ἥπερ ἐστὶν ἴσως ἀνθρωπίνη σοφία·
[21]	τε καὶ συνέφυγε τὴν φυγὴν	ταύτην	καὶ μεθ᾽ ὑμῶν κατῆλθε. καὶ
[24]	οἷός τ᾽ εἴην ἐγὼ ὑμῶν	ταύτην	τὴν διαβολὴν ἐξελέσθαι ἐν οὕτως
[40]	οἶμαι, εἴ τινα ἐκλεξάμενον δέοι	ταύτην	τὴν νύκτα ἐν ᾗ οὕτω
[40]	μεταξύ· νῦν δὲ οὐδαμοῦ περὶ	ταύτην	τὴν πρᾶξιν οὔτ᾽ ἐν ἔργῳ
[20]	ἐμακάρισα εἰ ὡς ἀληθῶς (ἔχοι	ταύτην	τὴν τέχνην καὶ οὕτως ἐμμελῶς
[18]	οὗτοι, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, οἱ>	ταύτην	τὴν φήμην κατασκεδάσαντες, οἱ δεινοί
[26]	ἀκόλαστος, καὶ ἀτεχνῶς τὴν γραφὴν	ταύτην	ὕβρει τινὶ καὶ ἀκολασίᾳ καὶ
[40]	βίῳ, οἶμαι ἂν μὴ ὅτι	ἰδιώτην	τινά, ἀλλὰ τὸν μέγαν βασιλέα
[26]	δῆλον δὴ ὅτι κατὰ τὴν	γραφὴν	ἣν ἐγράψω θεοὺς διδάσκοντα μὴ
[28]	οὐκ ἀδικῶ κατὰ τὴν Μελήτου	γραφήν,	οὐ πολλῆς μοι δοκεῖ εἶναι
[19]	πιστεύων Μέλητός με ἐγράψατο τὴν	γραφὴν	ταύτην. εἶεν· τί δὴ λέγοντες
[27]	οὐχὶ ἀποπειρώμενος ἡμῶν ἐγράψω τὴν	γραφὴν	ταύτην ἢ ἀπορῶν ὅτι ἐγκαλοῖς
[26]	καὶ ἀκόλαστος, καὶ ἀτεχνῶς τὴν	γραφὴν	ταύτην ὕβρει τινὶ καὶ ἀκολασίᾳ
[20]	τῶν ὑέων κτῆσιν. ἔστιν τις”	ἔφην	ἐγώ, ἢ οὔ; πάνυ γε”
[29]	ἀπιστήσαντες, ὃς ἔφη ἢ τὴν	ἀρχὴν	οὐ δεῖν ἐμὲ δεῦρο εἰσελθεῖν
[32]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ἄλλην μὲν	ἀρχὴν	οὐδεμίαν (πώποτε ἦρξα ἐν τῇ
[22]	διηρώτων ἂν αὐτοὺς τί λέγοιεν,	ἵν᾽	ἅμα τι καὶ μανθάνοιμι παρ᾽
[20]	ἐγενέσθην, εἴχομεν ἂν αὐτοῖν ἐπιστάτην	λαβεῖν	καὶ μισθώσασθαι ὃς (ἔμελλεν αὐτὼ
[20]	αὐτοῖν ἐν νῷ ἔχεις ἐπιστάτην	λαβεῖν;	τίς τῆς τοιαύτης ἀρετῆς, τῆς
[25]	τῶν συνόντων, κινδυνεύσω κακόν τι	λαβεῖν	ὑπ᾽ αὐτοῦ, ὥστε τοῦτο τὸ>
[35]	ἄν τινα καὶ τῶν ξένων	(ὑπολαβεῖν	ὅτι οἱ διαφέροντες Ἀθηναίων εἰς
[29]	μηκέτι ἐν ταύτῃ τῇ ζητήσει	διατρίβειν	μηδὲ φιλοσοφεῖν· ἐὰν δὲ (ἁλῷς
[27]	ὑμᾶς παρῃτησάμην, μέμνησθέ μοι μὴ	θορυβεῖν	ἐὰν ἐν τῷ εἰωθότι τρόπῳ
[30]	μοι οἷς ἐδεήθην ὑμῶν, μὴ	θορυβεῖν	ἐφ᾽ οἷς ἂν λέγω ἀλλ᾽
[17]	καὶ ἄλλοθι, μήτε (θαυμάζειν μήτε	θορυβεῖν	τούτου ἕνεκα. ἔχει γὰρ οὑτωσί.
[38]	καὶ διὰ τοῦτ᾽ ἀδύνατον (ἡσυχίαν	ἄγειν,	οὐ πείσεσθέ μοι ὡς εἰρωνευομένῳ·
[36]	πρέπει ἀνδρὶ πένητι εὐεργέτῃ δεομένῳ	ἄγειν	σχολὴν ἐπὶ τῇ ὑμετέρᾳ παρακελεύσει;
[32]	αὐτὸν εἰς τὴν θόλον προσέταξαν	ἀγαγεῖν	ἐκ Σαλαμῖνος Λέοντα τὸν Σαλαμίνιον
[41]	καὶ ἐρευνῶντα ὥσπερ τοὺς ἐνταῦθα	διάγειν,	τίς αὐτῶν σοφός ἐστιν καὶ
[32]	ἑτοίμων ὄντων ἐνδεικνύναι με καὶ	ἀπάγειν	τῶν ῥητόρων, καὶ ὑμῶν κελευόντων
[26]	ἀκουσίων) ἁμαρτημάτων οὐ δεῦρο νόμος	εἰσάγειν	ἐστίν, ἀλλὰ ἰδίᾳ λαβόντα διδάσκειν
[26]	δὲ εἰσάγεις, οἷ νόμος ἐστὶν	εἰσάγειν	τοὺς κολάσεως δεομένους ἀλλ᾽ οὐ
[39]	τις τολμᾷ πᾶν ποιεῖν καὶ	λέγειν.	ἀλλὰ μὴ οὐ τοῦτ᾽ ᾖ
[27]	γὰρ ἐμοὶ φαίνεται τὰ ἐναντία	λέγειν	αὐτὸς ἑαυτῷ ἐν τῇ γραφῇ
[30]	δέ τίς μέ φησιν ἄλλα	λέγειν	ἢ ταῦτα, οὐδὲν λέγει. πρὸς
[22]	δεῖ γὰρ πρὸς ὑμᾶς τἀληθῆ	λέγειν	ἦ μὴν ἐγὼ ἔπαθόν τι
[21]	τοῦτον ὀνόματι γὰρ οὐδὲν δέομαι	λέγειν,	ἦν δέ τις τῶν πολιτικῶν
[17]	μου ἀπολογουμένου δι᾽ ὧνπερ εἴωθα	λέγειν	καὶ ἐν ἀγορᾷ ἐπὶ τῶν
[34]	ἄν μοι δοκῶ πρὸς τοῦτον	λέγειν	λέγων ὅτι ἐμοί, ὦ ἄριστε,
[20]	αὐτοσχεδιάζωμεν” ταυτί μοι δοκεῖ δίκαια	λέγειν	ὁ λέγων, κἀγὼ ὑμῖν πειράσομαι
[23]	ἐν τῷ χρησμῷ τούτῳ τοῦτο	λέγειν,	ὅτι ἡ ἀνθρωπίνη σοφία ὀλίγου
[23]	ἀληθῆ οἴομαι οὐκ ἂν ἐθέλοιεν	λέγειν,	ὅτι κατάδηλοι γίγνονται προσποιούμενοι μὲν
[20]	ἐὰν δόξω τι ὑμῖν μέγα	λέγειν·	οὐ γὰρ ἐμὸν ἐρῶ τὸν
[38]	ἀναισχυντίας καὶ τοῦ μὴ ἐθέλειν	λέγειν	πρὸς ὑμᾶς τοιαῦτα οἷ᾽ ἂν
[18]	αὕτη ἀρετή, ῥήτορος δὲ τἀληθῆ	λέγειν.	πρῶτον μὲν οὖν δίκαιός εἰμι
[27]	ἄνδρες, ᾗ μοι φαίνεται ταῦτα	λέγειν·	σὺ δὲ ἡμῖν ἀπόκριναι, ὦ
[17]	ἐμοῦ ἐξαπατηθῆτε (ὡς δεινοῦ ὄντος	λέγειν.	τὸ γὰρ μὴ αἰσχυνθῆναι ὅτι
[23]	καὶ οὐδενός. καὶ φαίνεται τοῦτον	λέγειν	τὸν Σωκράτη, προσκεχρῆσθαι δὲ (τῷ
[17]	μὴ ἄρα δεινὸν καλοῦσιν οὗτοι	λέγειν	τὸν τἀληθῆ λέγοντα· εἰ μὲν
[17]	ἐπειδὰν μηδ᾽ ὁπωστιοῦν φαίνωμαι δεινὸς	λέγειν,	τοῦτό μοι ἔδοξεν αὐτῶν ἀναισχυντότατον
[37]	καὶ ταυτὶ λέγων παραπλησίως δοκῶ	λέγειν	ὥσπερ περὶ τοῦ οἴκτου καὶ
[38]	ᾤμην δεῖν ἅπαντα ποιεῖν καὶ	λέγειν	ὥστε ἀποφυγεῖν τὴν δίκην. πολλοῦ
[39]	ἐν ἑκάστοις τοῖς κινδύνοις ὥστε	διαφεύγειν	θάνατον, ἐάν τις τολμᾷ πᾶν
[35]	δεῖσθαι τοῦ δικαστοῦ οὐδὲ δεόμενον	ἀποφεύγειν,	ἀλλὰ διδάσκειν καὶ πείθειν. οὐ
[39]	ᾖ χαλεπόν, ὦ ἄνδρες, θάνατον	ἐκφυγεῖν,	ἀλλὰ πολὺ χαλεπώτερον πονηρίαν· (θᾶττον
[38]	ἅπαντα ποιεῖν καὶ λέγειν ὥστε	ἀποφυγεῖν	τὴν δίκην. πολλοῦ γε δεῖ.
[38]	ἂν ὑμᾶς ἔπεισα, εἰ ᾤμην	δεῖν	ἅπαντα ποιεῖν καὶ λέγειν ὥστε
[32]	τοῦ δικαίου ᾤμην μᾶλλόν με	δεῖν	διακινδυνεύειν ἢ μεθ᾽ ὑμῶν γενέσθαι
[29]	ἔφη ἢ τὴν ἀρχὴν οὐ	δεῖν	ἐμὲ δεῦρο εἰσελθεῖν ἤ, ἐπειδὴ
[38]	ἀκούειν. ἀλλ᾽ οὔτε τότε ᾠήθην	δεῖν	ἕνεκα τοῦ κινδύνου πρᾶξαι οὐδὲν
[28]	τε καὶ ὑπέλαβον, φιλοσοφοῦντά με	δεῖν	ζῆν καὶ ἐξετάζοντα ἐμαυτὸν καὶ
[28]	λέγεις, ὦ ἄνθρωπε, εἰ οἴει	δεῖν	κίνδυνον ὑπολογίζεσθαι τοῦ ζῆν ἢ
[18]	οὓς ἐγὼ λέγω, καὶ οἰήθητε	δεῖν	πρὸς ἐκείνους πρῶτόν με ἀπολογήσασθαι·
[35]	με, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τοιαῦτα	δεῖν	πρὸς ὑμᾶς πράττειν ἃ μήτε
[22]	μάλιστα εὐδοκιμοῦντες ἔδοξάν μοι ὀλίγου	δεῖν	τοῦ πλείστου ἐνδεεῖς εἶναι ζητοῦντι
[40]	οὕτω κατέδαρθεν ὥστε μηδὲ ὄναρ	ἰδεῖν,	καὶ τὰς ἄλλας νύκτας τε
[24]	καθιστὰς ἀνθρώπους, περὶ πραγμάτων προσποιούμενος	σπουδάζειν	καὶ κήδεσθαι ὧν οὐδὲν τούτῳ
[41]	δικαστάς, οἵπερ καὶ λέγονται ἐκεῖ	δικάζειν,	Μίνως τε καὶ Ραδάμανθυς καὶ
[17]	πολλοὶ ἀκηκόασι, καὶ ἄλλοθι, μήτε	(θαυμάζειν	μήτε θορυβεῖν τούτου ἕνεκα. ἔχει
[19]	ὑμᾶς ἀλλήλους διδάσκειν τε καὶ	φράζειν,	ὅσοι ἐμοῦ πώποτε ἀκηκόατε διαλεγομένου
[41]	ἐκεῖ διαλέγεσθαι καὶ συνεῖναι καὶ	ἐξετάζειν	ἀμήχανον ἂν εἴη εὐδαιμονίας; πάντως
[23]	ἐμὲ μιμοῦνται, εἶτα ἐπιχειροῦσιν ἄλλους	ἐξετάζειν·	κἄπειτα οἶμαι εὑρίσκουσι πολλὴν ἀφθονίαν
[39]	τοὺς ἄλλους κολούειν ἀλλ᾽ ἑαυτὸν	παρασκευάζειν	ὅπως ἔσται ὡς βέλτιστος. ταῦτα
[20]	ἴσως μὲν δόξω τισὶν ὑμῶν	παίζειν·	εὖ μέντοι ἴστε, πᾶσαν ὑμῖν
[38]	μή εἰμι, οἱ βουλόμενοι ὑμῖν	ὀνειδίζειν	εἰ γοῦν περιεμείνατε ὀλίγον χρόνον,
[39]	οἴεσθε ἀποκτείνοντες ἀνθρώπους ἐπισχήσειν τοῦ	ὀνειδίζειν	τινὰ ὑμῖν ὅτι οὐκ ὀρθῶς
[35]	νόμους. οὔκουν χρὴ οὔτε ἡμᾶς	ἐθίζειν	ὑμᾶς ἐπιορκεῖν οὔθ᾽ ὑμᾶς ἐθίζεσθαι·
[26]	μαθεῖν πότερον λέγεις διδάσκειν με	νομίζειν	εἶναί τινας θεούς καὶ αὐτὸς
[18]	τοὺς ταῦτα ζητοῦντας οὐδὲ θεοὺς	νομίζειν.	ἔπειτά εἰσιν οὗτοι οἱ κατήγοροι
[26]	παντάπασί με φῂς οὔτε αὐτὸν	νομίζειν	θεοὺς τούς τε ἄλλους ταῦτα
[27]	δαιμόνια μὲν φῄς με καὶ	νομίζειν	καὶ διδάσκειν, εἴτ᾽ οὖν καινὰ
[23]	ὑπὸ γῆς” καὶ θεοὺς μὴ	νομίζειν”	καὶ τὸν ἥττω λόγον κρείττω
[27]	καὶ δαίμονας δήπου πολλὴ ἀνάγκη	νομίζειν	μέ ἐστιν· οὐχ οὕτως ἔχει;
[26]	ἣν ἐγράψω θεοὺς διδάσκοντα μὴ	νομίζειν	οὓς ἡ πόλις νομίζει, ἕτερα
[33]	φησι παρ᾽ ἐμοῦ πώποτέ τι	μαθεῖν	ἢ ἀκοῦσαι ἰδίᾳ ὅτι μὴ
[26]	(τουτοισί. ἐγὼ γὰρ οὐ δύναμαι	μαθεῖν	πότερον λέγεις διδάσκειν με νομίζειν
[36]	τί οὖν; τί ἄξιός εἰμι	παθεῖν	ἢ ἀποτεῖσαι, ὅτι μαθὼν ἐν
[36]	ἐπιμελεῖσθαι τί οὖν εἰμι ἄξιος	παθεῖν	τοιοῦτος ὤν; ἀγαθόν τι, ὦ
[34]	εὑρήσετε, ὦ ἄνδρες, πάντας ἐμοὶ	βοηθεῖν	ἑτοίμους τῷ διαφθείροντι, τῷ κακὰ
[38]	ὡς ἐγώ φημι, ὦ ἄνδρες,	πείθειν	δὲ οὐ ῥᾴδιον. καὶ ἐγὼ
[36]	ἐνταῦθα ᾖα, ἐπιχειρῶν ἕκαστον ὑμῶν	πείθειν	μὴ πρότερον μήτε τῶν ἑαυτοῦ
[35]	δεόμενον ἀποφεύγειν, ἀλλὰ διδάσκειν καὶ	πείθειν.	οὐ γὰρ ἐπὶ τούτῳ κάθηται
[38]	αὖ λέγω ὅτι τῷ θεῷ	ἀπειθεῖν	τοῦτ᾽ ἐστὶν καὶ διὰ τοῦτ᾽
[29]	εἰδέναι· τὸ δὲ ἀδικεῖν καὶ	ἀπειθεῖν	τῷ βελτίονι καὶ θεῷ καὶ
[29]	ἀρχὴν οὐ δεῖν ἐμὲ δεῦρο	εἰσελθεῖν	ἤ, ἐπειδὴ εἰσῆλθον, οὐχ οἷόν
[30]	οὐκ οἴομαι, ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον	ποιεῖν	ἃ οὑτοσὶ νῦν ποιεῖ, ἄνδρα
[25]	ὁ βελτίους οἷός τ᾽ ὢν	ποιεῖν	ἢ πάνυ ὀλίγοι, οἱ ἱππικοί,
[39]	θάνατον, ἐάν τις τολμᾷ πᾶν	ποιεῖν	καὶ λέγειν. ἀλλὰ μὴ οὐ
[38]	ἔπεισα, εἰ ᾤμην δεῖν ἅπαντα	ποιεῖν	καὶ λέγειν ὥστε ἀποφυγεῖν τὴν
[34]	καλὸν εἶναι ἐμὲ τούτων οὐδὲν	ποιεῖν	καὶ τηλικόνδε ὄντα καὶ τοῦτο
[32]	τῶν πρυτάνεων ἠναντιώθην ὑμῖν μηδὲν	ποιεῖν	παρὰ τοὺς νόμους καὶ ἐναντία
[23]	καὶ τὸν ἥττω λόγον κρείττω	ποιεῖν”	τὰ γὰρ ἀληθῆ οἴομαι οὐκ
[35]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, οὔτε ὑμᾶς χρὴ	ποιεῖν	τοὺς δοκοῦντας καὶ ὁπῃοῦν τι
[37]	μου οὐχ οἷοί τε ἐγένεσθε	ἐνεγκεῖν	τὰς ἐμὰς (διατριβὰς καὶ τοὺς
[37]	πέπεισμαι ἐγὼ ἑκὼν εἶναι μηδένα	ἀδικεῖν	ἀνθρώπων, ἀλλὰ ὑμᾶς τοῦτο οὐ
[29]	οἴομαι οὐκ εἰδέναι· τὸ δὲ	ἀδικεῖν	καὶ ἀπειθεῖν τῷ βελτίονι καὶ
[24]	φησὶ γὰρ δὴ τοὺς νέους	ἀδικεῖν	με διαφθείροντα. ἐγὼ δέ γε,
[37]	ἀπολύεσθαι. πεπεισμένος δὴ ἐγὼ μηδένα	ἀδικεῖν	πολλοῦ δέω ἐμαυτόν γε ἀδικήσειν
[24]	δέ πως ὧδε· Σωκράτη φησὶν	ἀδικεῖν	τούς τε νέους διαφθείροντα καὶ
[24]	δέ γε, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	ἀδικεῖν	φημι Μέλητον, ὅτι σπουδῇ χαριεντίζεται,
[25]	πρὸς Διὸς Μέλητε, πότερόν ἐστιν	οἰκεῖν	ἄμεινον ἐν πολίταις χρηστοῖς ἢ
[29]	δοκεῖν σοφὸν εἶναι μὴ ὄντα·	δοκεῖν	γὰρ εἰδέναι ἐστὶν ἃ οὐκ
[36]	μὲν γὰρ ὑμᾶς ποιεῖ εὐδαίμονας	δοκεῖν	εἶναι, ἐγὼ δὲ (εἶναι, καὶ
[21]	ἔδοξέ μοι οὗτος ὁ ἀνὴρ	δοκεῖν	μὲν εἶναι σοφὸς ἄλλοις τε
[29]	ἄνδρες, οὐδὲν ἄλλο ἐστὶν ἢ	δοκεῖν	σοφὸν εἶναι μὴ ὄντα· δοκεῖν
[35]	χρὴ οὔτε ἡμᾶς ἐθίζειν ὑμᾶς	ἐπιορκεῖν	οὔθ᾽ ὑμᾶς ἐθίζεσθαι· οὐδέτεροι γὰρ
[27]	φῄς με καὶ νομίζειν καὶ	διδάσκειν,	εἴτ᾽ οὖν καινὰ εἴτε παλαιά,
[26]	εἰσάγειν ἐστίν, ἀλλὰ ἰδίᾳ λαβόντα	διδάσκειν	καὶ νουθετεῖν· δῆλον γὰρ ὅτι
[35]	δικαστοῦ οὐδὲ δεόμενον ἀποφεύγειν, ἀλλὰ	διδάσκειν	καὶ πείθειν. οὐ γὰρ ἐπὶ
[26]	οὐ δύναμαι μαθεῖν πότερον λέγεις	διδάσκειν	με νομίζειν εἶναί τινας θεούς
[26]	θεοὺς τούς τε ἄλλους ταῦτα	διδάσκειν.	ταῦτα λέγω, ὡς τὸ παράπαν
[19]	παρέχομαι, καὶ ἀξιῶ ὑμᾶς ἀλλήλους	διδάσκειν	τε καὶ φράζειν, ὅσοι ἐμοῦ
[38]	καὶ ἀναισχυντίας καὶ τοῦ μὴ	ἐθέλειν	λέγειν πρὸς ὑμᾶς τοιαῦτα οἷ᾽
[39]	δῆλον γίγνεται ὅτι τό γε	ἀποθανεῖν	ἄν τις ἐκφύγοι καὶ ὅπλα
[28]	ἐπιτηδεύσας ἐξ οὗ κινδυνεύεις νυνὶ	ἀποθανεῖν;	ἐγὼ δὲ τούτῳ ἂν δίκαιον
[28]	καὶ ἄλλος τις καὶ ἐκινδύνευον	ἀποθανεῖν,	τοῦ δὲ θεοῦ τάττοντος, ὡς
[37]	θανάτου μὴ μίαν ἡμέραν (μόνον	κρίνειν	ἀλλὰ πολλάς, ἐπείσθητε ἄν· νῦν
[32]	ἐκ τῆς ναυμαχίας ἐβουλεύσασθε ἁθρόους	κρίνειν,	παρανόμως, ὡς ἐν τῷ ὑστέρῳ
[35]	τὰ δίκαια, ἀλλ᾽ ἐπὶ τῷ	κρίνειν	ταῦτα· καὶ ὀμώμοκεν οὐ χαριεῖσθαι
[21]	ταῦτα λέγω· μέλλω γὰρ ὑμᾶς	διδάξειν	ὅθεν μοι ἡ διαβολὴ γέγονεν.
[40]	μή τι ἔμελλον ἐγὼ ἀγαθὸν	πράξειν.	ἐννοήσωμεν δὲ καὶ τῇδε ὡς
[40]	εἴ τι μέλλοιμι μὴ ὀρθῶς	πράξειν.	νυνὶ δὲ συμβέβηκέ μοι ἅπερ
[39]	οἳ ἐμὲ ἀπεκτόνατε, τιμωρίαν ὑμῖν	ἥξειν	εὐθὺς μετὰ τὸν ἐμὸν θάνατον
[35]	οὔτ᾽ ἂν ἡμεῖς ποιῶμεν, ὑμᾶς	ἐπιτρέπειν,	ἀλλὰ τοῦτο αὐτὸ ἐνδείκνυσθαι, ὅτι
[23]	ὅτι διδάσκων, ἔχουσι μὲν οὐδὲν	εἰπεῖν	ἀλλ᾽ ἀγνοοῦσιν, ἵνα δὲ μὴ
[24]	ὅτι σιγᾷς καὶ οὐκ ἔχεις	εἰπεῖν;	καίτοι οὐκ αἰσχρόν σοι δοκεῖ
[22]	δὲ ῥητέον. ὡς ἔπος γὰρ	εἰπεῖν	ὀλίγου αὐτῶν ἅπαντες οἱ παρόντες
[32]	μέλει, εἰ μὴ ἀγροικότερον ἦν	εἰπεῖν,	οὐδ᾽ ὁτιοῦν, τοῦ δὲ μηδὲν
[17]	καίτοι ἀληθές γε ὡς ἔπος	εἰπεῖν	οὐδὲν εἰρήκασιν. μάλιστα δὲ αὐτῶν
[18]	οἷόν τε αὐτῶν εἰδέναι καὶ	εἰπεῖν,	πλὴν εἴ τις κωμῳδοποιὸς τυγχάνει
[40]	ταύτῃ τῇ νυκτὶ δέοι σκεψάμενον	εἰπεῖν	πόσας ἄμεινον καὶ ἥδιον ἡμέρας
[30]	εὑρήσετε, ἀτεχνῶς εἰ καὶ γελοιότερον	εἰπεῖν	προσκείμενον τῇ πόλει ὑπὸ τοῦ
[22]	(συνῄδη οὐδὲν ἐπισταμένῳ ὡς ἔπος	εἰπεῖν,	τούτους δέ γ᾽ ᾔδη ὅτι
[22]	παρ᾽ αὐτῶν. αἰσχύνομαι οὖν ὑμῖν	εἰπεῖν,	ὦ ἄνδρες, τἀληθῆ· ὅμως δὲ
[34]	ἄλλους πολλοὺς ἐγὼ ἔχω ὑμῖν	εἰπεῖν,	ὧν τινα ἐχρῆν μάλιστα μὲν
[18]	ἂν εἴη αὐτὸ δὲ τοῦτο	σκοπεῖν	καὶ τούτῳ τὸν νοῦν προσέχειν,
[28]	ἐστιν, ἀλλ᾽ οὐκ ἐκεῖνο μόνον	σκοπεῖν	ὅταν πράττῃ, πότερον δίκαια ἢ
[37]	γε ἀδικήσειν καὶ κατ᾽ ἐμαυτοῦ	ἐρεῖν	αὐτὸς ὡς ἄξιός εἰμί του
[30]	μέλλω γὰρ οὖν ἄττα ὑμῖν	ἐρεῖν	καὶ ἄλλα ἐφ᾽ οἷς ἴσως
[40]	τῷ λόγῳ οὐδαμοῦ μέλλοντί τι	ἐρεῖν.	καίτοι ἐν ἄλλοις λόγοις πολλαχοῦ
[35]	εἰ οὖν ὑμῶν οἱ δοκοῦντες	διαφέρειν	εἴτε σοφίᾳ εἴτε ἀνδρείᾳ εἴτε
[35]	δεδογμένον (γέ ἐστί τῳ Σωκράτη	διαφέρειν	τῶν πολλῶν ἀνθρώπων. εἰ οὖν
[26]	λέγε ἡμῖν, πῶς με φῂς	διαφθείρειν,	ὦ Μέλητε, τοὺς νεωτέρους; ἢ
[30]	οὑτοσὶ νῦν ποιεῖ, ἄνδρα ἀδίκως	ἐπιχειρεῖν	ἀποκτεινύναι. νῦν οὖν, ὦ ἄνδρες
[33]	συνεβούλευσα, νυνὶ αὐτοὺς ἀναβαίνοντας ἐμοῦ	κατηγορεῖν	καὶ τιμωρεῖσθαι· εἰ δὲ μὴ
[26]	δὲ σελήνην γῆν. Ἀναξαγόρου οἴει	κατηγορεῖν,	ὦ φίλε Μέλητε; καὶ οὕτω
[38]	ὑπὸ τῶν βουλομένων τὴν πόλιν	λοιδορεῖν	ὡς Σωκράτη ἀπεκτόνατε, ἄνδρα σοφόν
[23]	ἀγνοοῦσιν, ἵνα δὲ μὴ δοκῶσιν	ἀπορεῖν,	τὰ κατὰ πάντων τῶν φιλοσοφούντων
[40]	τὸν μέγαν βασιλέα εὐαριθμήτους (ἂν	εὑρεῖν	αὐτὸν ταύτας πρὸς τὰς ἄλλας
[28]	ὢν καὶ τοῖς φίλοις μὴ	τιμωρεῖν,	αὐτίκα” φησί, τεθναίην, δίκην ἐπιθεὶς
[35]	οἷς ἂν δοκῇ αὐτῷ, ἀλλὰ	δικάσειν	κατὰ τοὺς νόμους. οὔκουν χρὴ
[20]	(ἔμελλεν αὐτὼ καλώ τε κἀγαθὼ	ποιήσειν	τὴν προσήκουσαν ἀρετήν, ἦν δ᾽
[37]	ἀδικεῖν πολλοῦ δέω ἐμαυτόν γε	ἀδικήσειν	καὶ κατ᾽ ἐμαυτοῦ ἐρεῖν αὐτὸς
[39]	εἰ γὰρ οἴεσθε ἀποκτείνοντες ἀνθρώπους	ἐπισχήσειν	τοῦ ὀνειδίζειν τινὰ ὑμῖν ὅτι
[38]	ἐτιμησάμην ἂν χρημάτων ὅσα ἔμελλον	ἐκτείσειν,	οὐδὲν γὰρ ἂν ἐβλάβην· νῦν
[19]	τινὰ ἐκεῖ περιφερόμενον, φάσκοντά τε	ἀεροβατεῖν	καὶ ἄλλην πολλὴν φλυαρίαν φλυαροῦντα,
[36]	δὲ τὸ ἰδίᾳ ἕκαστον ἰὼν	εὐεργετεῖν	τὴν μεγίστην εὐεργεσίαν, ὡς ἐγώ
[26]	ἀλλὰ ἰδίᾳ λαβόντα διδάσκειν καὶ	νουθετεῖν·	δῆλον γὰρ ὅτι ἐὰν μάθω,
[35]	καὶ ὑμῖν. (τὸ μὲν μὴ	ἀγανακτεῖν,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ~ἐπὶ τούτῳ
[35]	ἐμοὶ δοκοῦσιν αἰσχύνην τῇ πόλει	περιάπτειν,	ὥστ᾽ ἄν τινα καὶ τῶν
[41]	μου καὶ κατηγόρουν, ἀλλ᾽ οἰόμενοι	βλάπτειν·	(τοῦτο αὐτοῖς ἄξιον μέμφεσθαι. τοσόνδε
[22]	ἡ πλημμέλεια ἐκείνην τὴν σοφίαν	(ἀποκρύπτειν·	ὥστε με ἐμαυτὸν ἀνερωτᾶν ὑπὲρ
[35]	Ἀθηναῖοι, τοιαῦτα δεῖν πρὸς ὑμᾶς	πράττειν	ἃ μήτε ἡγοῦμαι καλὰ εἶναι
[31]	ἤδη ἔτη, τὸ δὲ ὑμέτερον	πράττειν	ἀεί, ἰδίᾳ ἑκάστῳ προσιόντα ὥσπερ
[33]	φημι, προστέτακται ὑπὸ τοῦ θεοῦ	πράττειν	καὶ ἐκ μαντείων καὶ ἐξ
[31]	ὅ μοι ἐναντιοῦται τὰ πολιτικὰ	πράττειν,	καὶ παγκάλως γέ μοι δοκεῖ
[31]	με τοῦτο ὃ ἂν μέλλω	πράττειν,	προτρέπει δὲ οὔποτε. τοῦτ᾽ ἔστιν
[31]	Ἀθηναῖοι, εἰ ἐγὼ πάλαι ἐπεχείρησα	πράττειν	τὰ πολιτικὰ πράγματα, πάλαι ἂν
[33]	μοῖρα ἀνθρώπῳ καὶ ὁτιοῦν προσέταξε	πράττειν.	ταῦτα, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ
[19]	εἴ τις οἷός τ᾽ εἴη	παιδεύειν	ἀνθρώπους ὥσπερ Γοργίας τε ὁ
[19]	εἴ τινος ἀκηκόατε ὡς ἐγὼ	παιδεύειν	ἐπιχειρῶ ἀνθρώπους καὶ χρήματα (πράττομαι,
[24]	ὦ Μέλητε; οἵδε τοὺς νέους	παιδεύειν	οἷοί τέ εἰσι καὶ βελτίους
[32]	χρόνον σωθήσεσθαι, ἰδιωτεύειν ἀλλὰ μὴ	δημοσιεύειν.	μεγάλα δ᾽ ἔγωγε ὑμῖν τεκμήρια
[31]	εἰς τὸ πλῆθος τὸ ὑμέτερον	συμβουλεύειν	τῇ πόλει. τούτου δὲ αἴτιόν
[28]	δεῖ, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, μένοντα	κινδυνεύειν,	μηδὲν ὑπολογιζόμενον μήτε θάνατον μήτε
[32]	δικαίου ᾤμην μᾶλλόν με δεῖν	διακινδυνεύειν	ἢ μεθ᾽ ὑμῶν γενέσθαι μὴ
[32]	εἰ μέλλει ὀλίγον χρόνον σωθήσεσθαι,	ἰδιωτεύειν	ἀλλὰ μὴ δημοσιεύειν. μεγάλα δ᾽
[38]	καὶ εἴθισθε ὑμεῖς τῶν ἄλλων	ἀκούειν.	ἀλλ᾽ οὔτε τότε ᾠήθην δεῖν
[33]	καὶ τὰ ἐμαυτοῦ πράττοντος ἐπιθυμοῖ	ἀκούειν,	εἴτε νεώτερος εἴτε πρεσβύτερος, οὐδενὶ
[38]	ἂν ὑμῖν μὲν ἥδιστα ἦν	ἀκούειν	θρηνοῦντός τέ μου καὶ ὀδυρομένου
[30]	ἐφ᾽ οἷς ἂν λέγω ἀλλ᾽	ἀκούειν·	καὶ γάρ, ὡς ἐγὼ οἶμαι,
[33]	καὶ ἐάν τις βούληται ἀποκρινόμενος	ἀκούειν	ὧν ἂν λέγω. καὶ τούτων
[39]	καὶ ῥᾴστη, μὴ τοὺς ἄλλους	κολούειν	ἀλλ᾽ ἑαυτὸν παρασκευάζειν ὅπως ἔσται
[29]	ταύτῃ τῇ ζητήσει διατρίβειν μηδὲ	φιλοσοφεῖν·	ἐὰν δὲ (ἁλῷς ἔτι τοῦτο
[18]	οὐδένα, ἀλλ᾽ ἀνάγκη ἀτεχνῶς ὥσπερ	σκιαμαχεῖν	ἀπολογούμενόν τε καὶ ἐλέγχειν μηδενὸς
[18]	ὥσπερ σκιαμαχεῖν ἀπολογούμενόν τε καὶ	ἐλέγχειν	μηδενὸς ἀποκρινομένου. ἀξιώσατε οὖν καὶ
[22]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ταὐτόν μοι ἔδοξαν	ἔχειν	ἁμάρτημα ὅπερ καὶ οἱ ποιηταὶ
[22]	ἢ ἀμφότερα ἃ ἐκεῖνοι ἔχουσιν	ἔχειν.	ἀπεκρινάμην οὖν ἐμαυτῷ καὶ τῷ
[22]	εἶναι ἄνδρες πρὸς τὸ φρονίμως	ἔχειν.	δεῖ δὴ ὑμῖν τὴν ἐμὴν
[22]	ὅτι μοι λυσιτελοῖ ὥσπερ ἔχω	ἔχειν.	~ἐκ ταυτησὶ δὴ τῆς ἐξετάσεως,
[22]	δεξαίμην ἂν οὕτως ὥσπερ ἔχω	ἔχειν,	μήτε τι σοφὸς ὢν τὴν
[35]	νομίζω. ἀλλὰ πολλοῦ δεῖ οὕτως	ἔχειν·	νομίζω τε γάρ, ὦ ἄνδρες
[25]	περὶ ἵππους οὕτω σοι δοκεῖ	ἔχειν;	οἱ μὲν (βελτίους ποιοῦντες αὐτοὺς
[39]	σχεῖν, καὶ οἶμαι αὐτὰ μετρίως	ἔχειν.	(τὸ δὲ δὴ μετὰ τοῦτο
[40]	εἶναι μηδὲ αἴσθησιν μηδεμίαν μηδενὸς	ἔχειν	τὸν τεθνεῶτα, ἢ κατὰ τὰ
[18]	σκοπεῖν καὶ τούτῳ τὸν νοῦν	προσέχειν,	εἰ δίκαια λέγω ἢ μή·
[28]	ἄρχοντες ἔταττον, οὓς ὑμεῖς εἵλεσθε	ἄρχειν	μου, καὶ ἐν Ποτειδαίᾳ καὶ
[39]	που ἴσως οὕτως καὶ ἔδει	σχεῖν,	καὶ οἶμαι αὐτὰ μετρίως ἔχειν.
[27]	φάναι με θεοὺς αὖ ἡγεῖσθαι	πάλιν,	ἐπειδήπερ γε δαίμονας ἡγοῦμαι· εἰ
[38]	αἰτίαν ὑπὸ τῶν βουλομένων τὴν	πόλιν	λοιδορεῖν ὡς Σωκράτη ἀπεκτόνατε, ἄνδρα
[35]	δράματα εἰσάγοντος καὶ καταγέλαστον τὴν	πόλιν	ποιοῦντος ἢ τοῦ ἡσυχίαν ἄγοντος.
[24]	δὲ Μέλητον τὸν ἀγαθὸν καὶ	φιλόπολιν,	ὥς φησι, καὶ τοὺς ὑστέρους
[27]	φαίνεται ταῦτα λέγειν· σὺ δὲ	ἡμῖν	ἀπόκριναι, ὦ Μέλητε. ὑμεῖς δέ,
[25]	ὧν ἐμὲ εἰσάγεις. ἔτι δὲ	ἡμῖν	εἰπέ, ὦ πρὸς Διὸς Μέλητε,
[37]	Σώκρατες, οὐχ οἷός τ᾽ ἔσῃ	ἡμῖν	ἐξελθὼν ζῆν; τουτὶ δή ἐστι
[26]	ἐμέλησεν. ὅμως δὲ δὴ λέγε	ἡμῖν,	πῶς με φῂς διαφθείρειν, ὦ
[20]	ἢ οἱ πολλοί. λέγε οὖν	ἡμῖν	τί (ἐστιν, ἵνα μὴ ἡμεῖς
[36]	εἶεν· ἐγὼ δὲ δὴ τίνος	ὑμῖν	ἀντιτιμήσομαι, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι; ἢ
[21]	καὶ τούτων πέρι ὁ ἀδελφὸς	ὑμῖν	αὐτοῦ οὑτοσὶ μαρτυρήσει, ἐπειδὴ ἐκεῖνος
[37]	(διατριβὰς καὶ τοὺς λόγους, ἀλλ᾽	ὑμῖν	βαρύτεραι γεγόνασιν καὶ ἐπιφθονώτεραι, ὥστε
[40]	διαμυθολογῆσαι πρὸς ἀλλήλους ἕως ἔξεστιν.	~Ὑμῖν	(γὰρ ὡς φίλοις οὖσιν ἐπιδεῖξαι
[31]	τοιοῦτος οὖν ἄλλος οὐ ῥᾳδίως	ὑμῖν	γενήσεται, ὦ ἄνδρες, ἀλλ᾽ ἐὰν
[42]	ὥρα ἀπιέναι, ἐμοὶ μὲν ἀποθανουμένῳ,	ὑμῖν	δὲ βιωσομένοις· ὁπότεροι δὲ ἡμῶν
[41]	ἅπερ ἐγὼ ὑμᾶς ἐλύπουν, ἐὰν	ὑμῖν	δοκῶσιν ἢ χρημάτων ἢ ἄλλου
[32]	ἐν τῷ ὑστέρῳ χρόνῳ πᾶσιν	ὑμῖν	ἔδοξεν. τότ᾽ ἐγὼ μόνος τῶν
[22]	μανθάνοιμι παρ᾽ αὐτῶν. αἰσχύνομαι οὖν	ὑμῖν	εἰπεῖν, ὦ ἄνδρες, τἀληθῆ· ὅμως
[34]	καὶ ἄλλους πολλοὺς ἐγὼ ἔχω	ὑμῖν	εἰπεῖν, ὧν τινα ἐχρῆν μάλιστα
[30]	περὶ τὴν τοῦ (θεοῦ δόσιν	ὑμῖν	ἐμοῦ καταψηφισάμενοι. ἐὰν γάρ με
[24]	τοῦτο οὕτως ἔχει, πειράσομαι καὶ	ὑμῖν	ἐπιδεῖξαι. καί μοι δεῦρο, ὦ
[31]	μή τινα ἄλλον ὁ θεὸς	ὑμῖν	ἐπιπέμψειεν κηδόμενος ὑμῶν. ὅτι δ᾽
[35]	οὐδεὶς τῶν ἐμῶν κατηγόρων, καὶ	ὑμῖν	ἐπιτρέπω καὶ τῷ θεῷ κρῖναι
[30]	ἀκούοντες. μέλλω γὰρ οὖν ἄττα	ὑμῖν	ἐρεῖν καὶ ἄλλα ἐφ᾽ οἷς
[40]	οὖν αἴτιον εἶναι ὑπολαμβάνω; ἐγὼ	ὑμῖν	ἐρῶ· κινδυνεύει γάρ μοι τὸ
[32]	διὰ ταχέων κατελύθη. καὶ (τούτων	ὑμῖν	ἔσονται πολλοὶ μάρτυρες. ἆρ᾽ οὖν
[38]	τιμῶμαι οὖν τοσούτου, ἐγγυηταὶ δὲ	ὑμῖν	ἔσονται τοῦ ἀργυρίου οὗτοι ἀξιόχρεῳ.
[39]	ἄνδρες οἳ ἐμὲ ἀπεκτόνατε, τιμωρίαν	ὑμῖν	ἥξειν εὐθὺς μετὰ τὸν ἐμὸν
[19]	γενέσθαι, εἴ τι ἄμεινον καὶ	ὑμῖν	καὶ ἐμοί, καὶ πλέον τί
[29]	δὲ μᾶλλον τῷ θεῷ ἢ	ὑμῖν,	καὶ ἕωσπερ ἂν ἐμπνέω καὶ
[34]	οὖν δόξαν καὶ ἐμοὶ καὶ	ὑμῖν	καὶ ὅλῃ τῇ πόλει οὔ
[37]	ἐν πρυτανείῳ σιτήσεως. ἴσως οὖν	ὑμῖν	καὶ ταυτὶ λέγων παραπλησίως δοκῶ
[20]	θορυβήσητε, μηδ᾽ ἐὰν δόξω τι	ὑμῖν	μέγα λέγειν· οὐ γὰρ ἐμὸν
[30]	καὶ ἐγὼ οἴομαι οὐδέν πω	ὑμῖν	μεῖζον ἀγαθὸν γενέσθαι ἐν τῇ
[38]	πρὸς ὑμᾶς τοιαῦτα οἷ᾽ ἂν	ὑμῖν	μὲν ἥδιστα ἦν ἀκούειν θρηνοῦντός
[32]	ἐγὼ μόνος τῶν πρυτάνεων ἠναντιώθην	ὑμῖν	μηδὲν ποιεῖν παρὰ τοὺς νόμους
[36]	οὐκ ᾖα οἷ ἐλθὼν μήτε	ὑμῖν	μήτε ἐμαυτῷ ἔμελλον μηδὲν ὄφελος
[37]	ἐπεί, ὡς ἐγᾦμαι, εἰ ἦν	ὑμῖν	νόμος, ὥσπερ καὶ ἄλλοις ἀνθρώποις,
[38]	καὶ μή εἰμι, οἱ βουλόμενοι	ὑμῖν	ὀνειδίζειν εἰ γοῦν περιεμείνατε ὀλίγον
[29]	ἐπὶ τούτοις ἀφίοιτε, εἴποιμ᾽ ἂν	ὑμῖν	ὅτι ἐγὼ ὑμᾶς, ὦ ἄνδρες
[41]	ὄντες, ὀνειδίζετε αὐτοῖς ὥσπερ ἐγὼ	ὑμῖν,	ὅτι οὐκ ἐπιμελοῦνται ὧν δεῖ,
[39]	ἀνθρώπους ἐπισχήσειν τοῦ ὀνειδίζειν τινὰ	ὑμῖν	ὅτι οὐκ ὀρθῶς ζῆτε, οὐ
[31]	ἔστιν ὅστις ἀνθρώπων σωθήσεται οὔτε	ὑμῖν	οὔτε ἄλλῳ πλήθει οὐδενὶ γνησίως
[29]	οὐ μὴ παύσωμαι φιλοσοφῶν καὶ	ὑμῖν	παρακελευόμενός τε καὶ ἐνδεικνύμενος ὅτῳ
[20]	ἐστιν σοφία καὶ οἵα, μάρτυρα	ὑμῖν	παρέξομαι τὸν θεὸν τὸν ἐν
[20]	δίκαια λέγειν ὁ λέγων, κἀγὼ	ὑμῖν	πειράσομαι ἀποδεῖξαι τί ποτ᾽ ἐστὶν
[39]	ἔλεγχον τοῦ βίου, τὸ δὲ	ὑμῖν	πολὺ ἐναντίον ἀποβήσεται, ὡς ἐγώ
[38]	ἴσως δ᾽ ἂν δυναίμην ἐκτεῖσαι	ὑμῖν	που μνᾶν ἀργυρίου· τοσούτου οὖν
[32]	μὴ δημοσιεύειν. μεγάλα δ᾽ ἔγωγε	ὑμῖν	τεκμήρια παρέξομαι τούτων, οὐ λόγους
[33]	ἀκηκόατε, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πᾶσαν	ὑμῖν	τὴν ἀλήθειαν ἐγὼ εἶπον· ὅτι
[20]	παίζειν· εὖ μέντοι ἴστε, πᾶσαν	ὑμῖν	τὴν ἀλήθειαν ἐρῶ. ἐγὼ γάρ,
[22]	τὸ φρονίμως ἔχειν. δεῖ δὴ	ὑμῖν	τὴν ἐμὴν πλάνην ἐπιδεῖξαι ὥσπερ
[35]	ἐμοί τε ἄριστα εἶναι καὶ	ὑμῖν.	(τὸ μὲν μὴ ἀγανακτεῖν, ὦ
[39]	ὡς βέλτιστος. ταῦτα μὲν οὖν	ὑμῖν	τοῖς καταψηφισαμένοις μαντευσάμενος ἀπαλλάττομαι. (τοῖς
[20]	ἂν λέγω, ἀλλ᾽ εἰς ἀξιόχρεων	ὑμῖν	τὸν λέγοντα ἀνοίσω. τῆς γὰρ
[38]	χρόνον, ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου ἂν	ὑμῖν	τοῦτο ἐγένετο· ὁρᾶτε γὰρ δὴ
[32]	ἀλλὰ κἂν ἀπολοίμην. ἐρῶ δὲ	ὑμῖν	φορτικὰ μὲν καὶ δικανικά, ἀληθῆ
[39]	δὲ δὴ μετὰ τοῦτο ἐπιθυμῶ	ὑμῖν	χρησμῳδῆσαι, ὦ καταψηφισάμενοί μου· καὶ
[24]	οὕτω πολλὴν γεγονυῖαν. ταῦτ᾽ ἔστιν	ὑμῖν,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τἀληθῆ, καὶ
[40]	δὲ οὐδαμοῦ περὶ ταύτην τὴν	πρᾶξιν	οὔτ᾽ ἐν ἔργῳ οὐδενὶ οὔτ᾽
[29]	ἄλλ᾽ ὁτιοῦν πρᾶγμα λίποιμι τὴν	τάξιν.	δεινόν τἂν εἴη, καὶ ὡς
[20]	δ᾽ ἐπειδὴ ἀνθρώπω ἐστόν, τίνα	αὐτοῖν	ἐν νῷ ἔχεις ἐπιστάτην λαβεῖν;
[20]	ἢ μόσχω ἐγενέσθην, εἴχομεν ἂν	αὐτοῖν	ἐπιστάτην λαβεῖν καὶ μισθώσασθαι ὃς
[40]	ἐλπίς ἐστιν ἀγαθὸν αὐτὸ εἶναι.	δυοῖν	γὰρ θάτερόν ἐστιν τὸ τεθνάναι·
[20]	σφίσιν συνεῖναι χρήματα διδόντας καὶ	χάριν	προσειδέναι. ἐπεὶ καὶ ἄλλος ἀνήρ
[36]	ἔσοιτο, μήτε τῶν τῆς πόλεως,	πρὶν	αὐτῆς τῆς πόλεως, τῶν τε
[36]	μήτε τῶν ἑαυτοῦ μηδενὸς ἐπιμελεῖσθαι	πρὶν	ἑαυτοῦ ἐπιμεληθείη ὅπως ὡς βέλτιστος
[36]	ἢ συνωρίδι ἢ ζεύγει νενίκηκεν	Ὀλυμπίασιν·	ὁ μὲν γὰρ ὑμᾶς ποιεῖ
[23]	καὶ πιθανῶς λέγοντες περὶ ἐμοῦ,	ἐμπεπλήκασιν	ὑμῶν τὰ ὦτα καὶ πάλαι
[17]	γε ὡς ἔπος εἰπεῖν οὐδὲν	εἰρήκασιν.	μάλιστα δὲ αὐτῶν ἓν ἐθαύμασα
[17]	ἤ τι ἢ οὐδὲν ἀληθὲς	εἰρήκασιν,	ὑμεῖς δέ μου ἀκούσεσθε πᾶσαν
[28]	τῶν ἡμιθέων ὅσοι ἐν Τροίᾳ	τετελευτήκασιν	οἵ τε ἄλλοι καὶ ὁ
[17]	οἱ τούτων, (ῥήμασί τε καὶ	ὀνόμασιν	οὐδὲ κεκοσμημένους, ἀλλ᾽ ἀκούσεσθε εἰκῇ
[17]	ἀκούσεσθε εἰκῇ λεγόμενα τοῖς ἐπιτυχοῦσιν	ὀνόμασιν	πιστεύω γὰρ δίκαια εἶναι ἃ
[37]	τοὺς λόγους, ἀλλ᾽ ὑμῖν βαρύτεραι	γεγόνασιν	καὶ ἐπιφθονώτεραι, ὥστε ζητεῖτε αὐτῶν
[33]	ἀδελφοὶ ἐν ταύτῃ τῇ διατριβῇ	γεγόνασιν,	Νικόστρατος Θεοζοτίδου, ἀδελφὸς Θεοδότου καὶ
[20]	πόθεν αἱ διαβολαί σοι αὗται	γεγόνασιν;	οὐ γὰρ δήπου σοῦ γε
[32]	ὡς ἐν τῷ ὑστέρῳ χρόνῳ	πᾶσιν	ὑμῖν ἔδοξεν. τότ᾽ ἐγὼ μόνος
[26]	σαφέστερον καὶ ἐμοὶ καὶ τοῖς	ἀνδράσιν	(τουτοισί. ἐγὼ γὰρ οὐ δύναμαι
[22]	λέγουσι μὲν πολλὰ καὶ καλά,	ἴσασιν	δὲ οὐδὲν ὧν λέγουσι. τοιοῦτόν
[33]	οὐδενὶ οὓς δὴ διαβάλλοντες ἐμέ	φασιν	ἐμοὺς μαθητὰς εἶναι. ἐγὼ δὲ
[40]	γὰρ οἷον μηδὲν εἶναι μηδὲ	αἴσθησιν	μηδεμίαν μηδενὸς ἔχειν τὸν τεθνεῶτα,
[22]	ἅμα ᾐσθόμην αὐτῶν διὰ τὴν	ποίησιν	οἰομένων καὶ τἆλλα σοφωτάτων εἶναι
[21]	λέγει· ἔπειτα μόγις πάνυ ἐπὶ	ζήτησιν	αὐτοῦ τοιαύτην τινὰ ἐτραπόμην. ἦλθον
[20]	ἐσκέφθαι διὰ τὴν τῶν ὑέων	κτῆσιν.	ἔστιν τις” ἔφην ἐγώ, ἢ
[24]	ἔχει δέ πως ὧδε· Σωκράτη	φησὶν	ἀδικεῖν τούς τε νέους διαφθείροντα
[30]	βλαβερά· εἰ δέ τίς μέ	φησιν	ἄλλα λέγειν ἢ ταῦτα, οὐδὲν
[26]	ἐπεὶ τὸν μὲν ἥλιον λίθον	φησὶν	εἶναι, τὴν δὲ σελήνην γῆν.
[41]	ἤδη τὸν λοιπὸν χρόνον ἀθάνατοί	εἰσιν,	εἴπερ γε τὰ λεγόμενα ἀληθῆ.
[39]	διωκόντων· καὶ ἄλλαι μηχαναὶ πολλαί	εἰσιν	ἐν ἑκάστοις τοῖς κινδύνοις ὥστε
[39]	καὶ χαλεπώτεροι ἔσονται ὅσῳ νεώτεροί	εἰσιν,	καὶ ὑμεῖς μᾶλλον ἀγανακτήσετε. εἰ
[34]	λέγων ὅτι ἐμοί, ὦ ἄριστε,	εἰσὶν	μέν πού τινες καὶ οἰκεῖοι·
[18]	τὴν φήμην κατασκεδάσαντες, οἱ δεινοί	εἰσίν	μου κατήγοροι· οἱ γὰρ ἀκούοντες
[27]	αὖ οἱ δαίμονες θεῶν παῖδές	εἰσιν	νόθοι τινὲς ἢ ἐκ νυμφῶν
[27]	φῄς, εἰ μὲν θεοί τινές	εἰσιν	οἱ δαίμονες, τοῦτ᾽ ἂν εἴη
[41]	τά τε γὰρ ἄλλα εὐδαιμονέστεροί	εἰσιν	οἱ ἐκεῖ τῶν ἐνθάδε, καὶ
[18]	ἄλλους πείθοντες οὗτοι πάντες ἀπορώτατοί	εἰσιν·	οὐδὲ γὰρ ἀναβιβάσασθαι οἷόν τ᾽
[18]	ζητοῦντας οὐδὲ θεοὺς νομίζειν. ἔπειτά	εἰσιν	οὗτοι οἱ κατήγοροι πολλοὶ καὶ
[19]	πολλοὶ δὲ ὑμῶν οἱ τοιοῦτοί	εἰσιν	φράζετε οὖν ἀλλήλοις εἰ πώποτε
[33]	μεμνῆσθαι καὶ τιμωρεῖσθαι. πάντως δὲ	πάρεισιν	αὐτῶν πολλοὶ ἐνταυθοῖ οὓς ἐγὼ
[28]	ἐνθάδε μένω καταγέλαστος παρὰ νηυσὶ	κορωνίσιν	ἄχθος ἀρούρης” μὴ αὐτὸν οἴει
[41]	τις ἄλλος τῶν παλαιῶν διὰ	κρίσιν	ἄδικον τέθνηκεν, ἀντιπαραβάλλοντι τὰ ἐμαυτοῦ
[20]	δή. καὶ ἴσως μὲν δόξω	τισὶν	ὑμῶν παίζειν· εὖ μέντοι ἴστε,
[20]	πείθουσι (τὰς ἐκείνων συνουσίας ἀπολιπόντας	σφίσιν	συνεῖναι χρήματα διδόντας καὶ χάριν
[30]	ἐξαμάρτητε περὶ τὴν τοῦ (θεοῦ	δόσιν	ὑμῖν ἐμοῦ καταψηφισάμενοι. ἐὰν γάρ
[33]	πρεσβύτεροι γενόμενοι ἔγνωσαν ὅτι νέοις	οὖσιν	αὐτοῖς ἐγὼ κακὸν πώποτέ τι
[40]	ἔξεστιν. ~Ὑμῖν (γὰρ ὡς φίλοις	οὖσιν	ἐπιδεῖξαι ἐθέλω τὸ νυνί μοι
[19]	περὶ ἐμοῦ ἃ οἱ πολλοὶ	λέγουσιν.	ἀλλὰ γὰρ οὔτε τούτων οὐδέν
[17]	λέγοντα· εἰ μὲν γὰρ τοῦτο	λέγουσιν,	ὁμολογοίην ἂν ἔγωγε οὐ κατὰ
[23]	πάντων τῶν φιλοσοφούντων πρόχειρα ταῦτα	λέγουσιν,	ὅτι τὰ μετέωρα καὶ τὰ
[23]	ἐμοὶ ὀργίζονται, οὐχ αὑτοῖς, (καὶ	λέγουσιν	ὡς Σωκράτης τίς ἐστι μιαρώτατος
[39]	ἐνταῦθα ἐν ᾧ μάλιστα ἄνθρωποι	χρησμῳδοῦσιν,	ὅταν μέλλωσιν ἀποθανεῖσθαι. φημὶ γάρ,
[25]	τοὺς νεωτέρους; ἢ κἀκεῖνοι βελτίους	ποιοῦσιν	ἅπαντες; κἀκεῖνοι. πάντες ἄρα, ὡς
[24]	δή; οἱ δὲ ἀκροαταὶ βελτίους	ποιοῦσιν	(ἢ οὔ; ~καὶ οὗτοι. τί
[24]	οἷοί τέ εἰσι καὶ βελτίους	ποιοῦσιν;	μάλιστα. πότερον ἅπαντες, ἢ οἱ
[35]	αὐτοὺς μὴ ἀποκτείνητε· οἳ ἐμοὶ	δοκοῦσιν	αἰσχύνην τῇ πόλει περιάπτειν, ὥστ᾽
[17]	εἶναι, εἰ μὴ ἄρα δεινὸν	καλοῦσιν	οὗτοι λέγειν τὸν τἀληθῆ λέγοντα·
[25]	αὐτοὺς διαφθείρει, οἱ δ᾽ ἄλλοι	(ὠφελοῦσιν.	ἀλλὰ γάρ, ὦ Μέλητε, ἱκανῶς
[26]	οἱ νέοι ταῦτα παρ᾽ ἐμοῦ	μανθάνουσιν,	ἃ ἔξεστιν ἐνίοτε εἰ πάνυ
[35]	ἀρχαῖς καὶ ταῖς ἄλλαις τιμαῖς	προκρίνουσιν,	οὗτοι γυναικῶν οὐδὲν διαφέρουσιν. ταῦτα
[23]	ἔχουσι μὲν οὐδὲν εἰπεῖν ἀλλ᾽	ἀγνοοῦσιν,	ἵνα δὲ μὴ δοκῶσιν ἀπορεῖν,
[35]	τιμαῖς προκρίνουσιν, οὗτοι γυναικῶν οὐδὲν	διαφέρουσιν.	ταῦτα γάρ, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[23]	ἐστιν, οἱ τῶν πλουσιωτάτων αὐτόματοι,	χαίρουσιν	ἀκούοντες ἐξεταζομένων τῶν ἀνθρώπων, καὶ
[33]	ἀλήθειαν ἐγὼ εἶπον· ὅτι ἀκούοντες	χαίρουσιν	ἐξεταζομένοις τοῖς οἰομένοις μὲν εἶναι
[25]	ἐάνπερ συνῶσι καὶ χρῶνται ἵπποις,	διαφθείρουσιν;	οὐχ οὕτως ἔχει, ὦ Μέλητε,
[23]	αὐτοὶ πολλάκις ἐμὲ μιμοῦνται, εἶτα	ἐπιχειροῦσιν	ἄλλους ἐξετάζειν· κἄπειτα οἶμαι εὑρίσκουσι
[22]	ἀμαθίαν, ἢ ἀμφότερα ἃ ἐκεῖνοι	ἔχουσιν	ἔχειν. ἀπεκρινάμην οὖν ἐμαυτῷ καὶ
[17]	ἀλλ᾽ ἀκούσεσθε εἰκῇ λεγόμενα τοῖς	ἐπιτυχοῦσιν	ὀνόμασιν πιστεύω γὰρ δίκαια εἶναι
[23]	ἀλλ᾽ ἀγνοοῦσιν, ἵνα δὲ μὴ	δοκῶσιν	ἀπορεῖν, τὰ κατὰ πάντων τῶν
[41]	ἐγὼ ὑμᾶς ἐλύπουν, ἐὰν ὑμῖν	δοκῶσιν	ἢ χρημάτων ἢ ἄλλου του
[39]	ᾧ μάλιστα ἄνθρωποι χρησμῳδοῦσιν, ὅταν	μέλλωσιν	ἀποθανεῖσθαι. φημὶ γάρ, ὦ ἄνδρες
[29]	κακῶν ὧν οἶδα ὅτι κακά	ἐστιν,	ἃ μὴ οἶδα εἰ καὶ
[29]	μὴ ὄντα· δοκεῖν γὰρ εἰδέναι	ἐστὶν	ἃ οὐκ οἶδεν. οἶδε μὲν
[40]	καὶ τῇδε ὡς πολλὴ ἐλπίς	ἐστιν	ἀγαθὸν αὐτὸ εἶναι. δυοῖν γὰρ
[40]	καὶ εἴτε δὴ μηδεμία αἴσθησίς	ἐστιν	ἀλλ᾽ (οἷον ὕπνος ἐπειδάν τις
[28]	ὅτου τι καὶ σμικρὸν ὄφελός	ἐστιν,	ἀλλ᾽ οὐκ ἐκεῖνο μόνον σκοπεῖν
[28]	θεοὺς μήτε ἥρωας, οὐδεμία μηχανή	ἐστιν.	ἀλλὰ γάρ, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[26]	ἁμαρτημάτων οὐ δεῦρο νόμος εἰσάγειν	ἐστίν,	ἀλλὰ ἰδίᾳ λαβόντα διδάσκειν καὶ
[37]	εἰ ἀγαθὸν οὔτ᾽ εἰ κακόν	ἐστιν;	ἀντὶ τούτου δὴ ἕλωμαι ὧν
[29]	ἐστι. καίτοι πῶς οὐκ ἀμαθία	ἐστὶν	αὕτη ἡ ἐπονείδιστος, ἡ τοῦ
[18]	οὐδὲ γὰρ ἀναβιβάσασθαι οἷόν τ᾽	ἐστὶν	αὐτῶν ἐνταυθοῖ οὐδ᾽ ἐλέγξαι οὐδένα,
[26]	θεῶν ὧν νῦν ὁ λόγος	ἐστίν,	εἰπὲ ἔτι σαφέστερον καὶ ἐμοὶ
[26]	δεῦρο δὲ εἰσάγεις, οἷ νόμος	ἐστὶν	εἰσάγειν τοὺς κολάσεως δεομένους ἀλλ᾽
[19]	ἐξ ἀρχῆς τίς ἡ κατηγορία	ἐστὶν	ἐξ ἧς (ἡ ἐμὴ διαβολὴ
[29]	δεδιέναι, ὦ ἄνδρες, οὐδὲν ἄλλο	ἐστὶν	ἢ δοκεῖν σοφὸν εἶναι μὴ
[24]	ἀληθῆ λέγω καὶ ὅτι αὕτη	ἐστὶν	ἡ διαβολὴ ἡ ἐμὴ καὶ
[20]	πολλοί. λέγε οὖν ἡμῖν τί	(ἐστιν,	ἵνα μὴ ἡμεῖς περὶ σοῦ
[20]	ποίαν δὴ σοφίαν ταύτην; ἥπερ	ἐστὶν	ἴσως ἀνθρωπίνη σοφία· τῷ ὄντι
[19]	ἕκαστος, ὦ ἄνδρες, οἷός τ᾽	ἐστὶν	ἰὼν εἰς ἑκάστην τῶν πόλεων
[38]	ὅτι τῷ θεῷ ἀπειθεῖν τοῦτ᾽	ἐστὶν	καὶ διὰ τοῦτ᾽ ἀδύνατον (ἡσυχίαν
[24]	ἐμὴ καὶ τὰ αἴτια (ταῦτά	ἐστιν.	καὶ ἐάντε νῦν ἐάντε αὖθις
[33]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ ἀληθῆ	ἐστιν	καὶ εὐέλεγκτα. εἰ γὰρ δὴ
[23]	ἀνθρωπίνη σοφία ὀλίγου τινὸς ἀξία	ἐστὶν	καὶ οὐδενός. καὶ φαίνεται τοῦτον
[41]	ἐνταῦθα διάγειν, τίς αὐτῶν σοφός	ἐστιν	καὶ τίς οἴεται μέν, ἔστιν
[28]	πολλούς, εὖ ἴστε ὅτι ἀληθές	ἐστιν.	καὶ τοῦτ᾽ ἔστιν ὃ ἐμὲ
[40]	εἰ οὖν τοιοῦτον ὁ θάνατός	ἐστιν,	κέρδος ἔγωγε λέγω· καὶ γὰρ
[19]	τις περὶ τῶν τοιούτων σοφός	ἐστιν	μή πως ἐγὼ ὑπὸ Μελήτου
[40]	εἰ δ᾽ αὖ οἷον ἀποδημῆσαί	ἐστιν	ὁ θάνατος ἐνθένδε εἰς ἄλλον
[31]	τῇ πόλει. τούτου δὲ αἴτιόν	ἐστιν	ὃ ὑμεῖς ἐμοῦ πολλάκις ἀκηκόατε
[23]	μοι ἐπακολουθοῦντες οἷς μάλιστα σχολή	ἐστιν,	οἱ τῶν πλουσιωτάτων αὐτόματοι, χαίρουσιν
[29]	ἀνθρώπῳ, ὅτι κακὸν καὶ αἰσχρόν	ἐστιν	οἶδα. πρὸ οὖν τῶν κακῶν
[25]	ὦ πρὸς Διὸς Μέλητε, πότερόν	ἐστιν	οἰκεῖν ἄμεινον ἐν πολίταις χρηστοῖς
[20]	ἀνθρωπίνης τε καὶ πολιτικῆς, ἐπιστήμων	ἐστίν;	οἶμαι γάρ σε ἐσκέφθαι διὰ
[19]	οὐ πάνυ με λανθάνει οἷόν	ἐστιν.	ὅμως τοῦτο μὲν ἴτω ὅπῃ
[37]	ἂν ἐκτείσω; ἀλλὰ ταὐτόν μοί	ἐστιν	ὅπερ νυνδὴ ἔλεγον· οὐ γὰρ
[24]	εἰπὲ καὶ μήνυσον αὐτοῖς τίς	ἐστιν.	ὁρᾷς, ὦ Μέλητε, ὅτι σιγᾷς
[23]	οὗτος ὑμῶν, ὦ ἄνθρωποι, σοφώτατός	ἐστιν,	ὅστις ὥσπερ Σωκράτης ἔγνωκεν ὅτι
[19]	ἀλλὰ γὰρ οὔτε τούτων οὐδέν	ἐστιν,	οὐδέ γ᾽ εἴ τινος ἀκηκόατε
[27]	δήπου πολλὴ ἀνάγκη νομίζειν μέ	ἐστιν·	οὐχ οὕτως ἔχει; ἔχει δή·
[20]	γὰρ ἐμῆς, εἰ δή τίς	ἐστιν	σοφία καὶ οἵα, μάρτυρα ὑμῖν
[40]	εἰς ἄλλον τόπον, καὶ ἀληθῆ	ἐστιν	τὰ λεγόμενα, ὡς ἄρα ἐκεῖ
[19]	ταὐτὰ ταῦτα διδάσκων” τοιαύτη τίς	ἐστιν·	ταῦτα γὰρ ἑωρᾶτε καὶ αὐτοὶ
[40]	αὐτὸ εἶναι. δυοῖν γὰρ θάτερόν	ἐστιν	τὸ τεθνάναι· ἢ γὰρ οἷον
[20]	ὑμῖν πειράσομαι ἀποδεῖξαι τί ποτ᾽	ἐστὶν	τοῦτο ὃ ἐμοὶ πεποίηκεν τό
[24]	τὸ μὲν δὴ ἔγκλημα τοιοῦτόν	ἐστιν·	τούτου δὲ τοῦ ἐγκλήματος ἓν
[41]	πολλάκις ἐθέλω τεθνάναι εἰ ταῦτ᾽	ἔστιν	ἀληθῆ. ἐπεὶ (ἔμοιγε καὶ αὐτῷ
[41]	τοῦτο διανοεῖσθαι ἀληθές, ὅτι (οὐκ	ἔστιν	ἀνδρὶ ἀγαθῷ κακὸν οὐδὲν οὔτε
[41]	ἐστιν καὶ τίς οἴεται μέν,	ἔστιν	δ᾽ οὔ. ἐπὶ πόσῳ δ᾽
[38]	ἐβλάβην· νῦν δὲ οὐ γὰρ	ἔστιν,	εἰ μὴ ἄρα ὅσον ἂν
[31]	Μέλητος ἐγράψατο. ἐμοὶ δὲ τοῦτ᾽	ἔστιν	ἐκ παιδὸς ἀρξάμενον, φωνή τις
[27]	ἀνθρώπων, ὡς οὐ τοῦ αὐτοῦ	ἔστιν	καὶ δαιμόνια καὶ θεῖα ἡγεῖσθαι,
[26]	πόλις ἀλλὰ ἑτέρους, καὶ τοῦτ᾽	ἔστιν	ὅ μοι ἐγκαλεῖς, ὅτι ἑτέρους,
[31]	πράττειν, προτρέπει δὲ οὔποτε. τοῦτ᾽	ἔστιν	ὅ μοι ἐναντιοῦται τὰ πολιτικὰ
[28]	ὅτι ἀληθές ἐστιν. καὶ τοῦτ᾽	ἔστιν	ὃ ἐμὲ αἱρεῖ, ἐάνπερ αἱρῇ,
[27]	εἶναι. ἀλλ᾽ ὦ Μέλητε, οὐκ	ἔστιν	ὅπως σὺ ταῦτα οὐχὶ ἀποπειρώμενος
[31]	ἄχθεσθε λέγοντι τἀληθῆ· οὐ γὰρ	ἔστιν	ὅστις ἀνθρώπων σωθήσεται οὔτε ὑμῖν
[27]	εἰωθότι τρόπῳ τοὺς λόγους ποιῶμαι.	ἔστιν	ὅστις ἀνθρώπων, ὦ Μέλητε, ἀνθρώπεια
[25]	ἀγαθοὶ ἀγαθόν τι; πάνυ γε.	(ἔστιν	οὖν ὅστις βούλεται ὑπὸ τῶν
[20]	διὰ τὴν τῶν ὑέων κτῆσιν.	ἔστιν	τις” ἔφην ἐγώ, ἢ οὔ;
[18]	ἐμοῦ μᾶλλον οὐδὲν ἀληθές, ὡς	ἔστιν	τις Σωκράτης σοφὸς ἀνήρ, τά
[24]	χρόνῳ οὕτω πολλὴν γεγονυῖαν. ταῦτ᾽	ἔστιν	ὑμῖν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τἀληθῆ,
[37]	ἀντιβολήσεως, ἀπαυθαδιζόμενος· τὸ δὲ οὐκ	ἔστιν,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τοιοῦτον ἀλλὰ
[27]	εἶναι, αὐλητικὰ δὲ πράγματα; οὐκ	ἔστιν,	ὦ ἄριστε ἀνδρῶν· εἰ μὴ
[27]	δαίμονας δὲ οὐ νομίζει; οὐκ	ἔστιν.	ὡς ὤνησας ὅτι μόγις ἀπεκρίνω
[26]	ταῦτα παρ᾽ ἐμοῦ μανθάνουσιν, ἃ	ἔξεστιν	ἐνίοτε εἰ πάνυ πολλοῦ δραχμῆς
[39]	κωλύει διαμυθολογῆσαι πρὸς ἀλλήλους ἕως	ἔξεστιν.	~Ὑμῖν (γὰρ ὡς φίλοις οὖσιν
[19]	τούτων, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, οὐδὲν	μέτεστιν.	(μάρτυρας δὲ αὖ ὑμῶν τοὺς
[38]	ὅτι καὶ τυγχάνει μέγιστον ἀγαθὸν	ὂν	ἀνθρώπῳ τοῦτο, ἑκάστης ἡμέρας περὶ
[29]	τυγχάνει τῷ ἀνθρώπῳ πάντων μέγιστον	ὂν	τῶν ἀγαθῶν, δεδίασι δ᾽ ὡς
[20]	γὰρ ἐμὸν ἐρῶ τὸν λόγον	ὃν	ἂν λέγω, ἀλλ᾽ εἰς ἀξιόχρεων
[20]	ἀνήρ ἐστι Πάριος ἐνθάδε σοφὸς	ὃν	ἐγὼ ᾐσθόμην ἐπιδημοῦντα· ἔτυχον γὰρ
[21]	δέ τις τῶν πολιτικῶν πρὸς	ὃν	ἐγὼ σκοπῶν τοιοῦτόν τι ἔπαθον,
[20]	ἐμὸν ἐρῶ τὸν λόγον ὃν	ἂν	λέγω, ἀλλ᾽ εἰς ἀξιόχρεων ὑμῖν
[28]	ὡς ἐγὼ ᾠήθην τε καὶ	ὑπέλαβον,	φιλοσοφοῦντά με δεῖν ζῆν καὶ
[32]	τέτταρες ᾤχοντο εἰς Σαλαμῖνα καὶ	ἤγαγον	Λέοντα, ἐγὼ δὲ ᾠχόμην ἀπιὼν
[17]	φωνῇ τε καὶ τῷ τρόπῳ	(ἔλεγον	ἐν οἷσπερ ἐτεθράμμην, ~καὶ δὴ
[24]	ῥητόρων· ὥστε, ὅπερ ἀρχόμενος ἐγὼ	ἔλεγον,	θαυμάζοιμ᾽ ἂν εἰ οἷός τ᾽
[17]	ὀλίγου ἐμαυτοῦ ἐπελαθόμην, οὕτω πιθανῶς	ἔλεγον.	καίτοι ἀληθές γε ὡς ἔπος
[20]	δὲ τάχ᾽ ἄν, οὓς ἄρτι	(ἔλεγον,	μείζω τινὰ ἢ κατ᾽ ἄνθρωπον
[26]	τοῦτο μὲν ἤδη δῆλον (οὑγὼ	ἔλεγον,	ὅτι Μελήτῳ τούτων οὔτε μέγα
[28]	δὲ καὶ ἐν τοῖς ἔμπροσθεν	ἔλεγον,	ὅτι πολλή μοι ἀπέχθεια γέγονεν
[37]	ταὐτόν μοί ἐστιν ὅπερ νυνδὴ	ἔλεγον·	οὐ γὰρ ἔστι μοι χρήματα
[22]	ἅπαντες οἱ παρόντες ἂν βέλτιον	ἔλεγον	περὶ ὧν αὐτοὶ ἐπεποιήκεσαν. ἔγνων
[17]	ὧν ἐψεύσαντο, τοῦτο ἐν ᾧ	ἔλεγον	ὡς χρῆν ὑμᾶς εὐλαβεῖσθαι μὴ
[36]	ἐν τῷ βίῳ οὐχ ἡσυχίαν	ἦγον,	ἀλλ᾽ ἀμελήσας ὧνπερ οἱ πολλοί,
[37]	ἀλλὰ ὑμᾶς τοῦτο οὐ πείθω·	ὀλίγον	γὰρ χρόνον ἀλλήλοις διειλέγμεθα. ἐπεί,
[36]	γὰρ ᾠόμην ἔγωγε οὕτω παρ᾽	ὀλίγον	ἔσεσθαι ἀλλὰ παρὰ πολύ· νῦν
[38]	ὑμῖν ὀνειδίζειν εἰ γοῦν περιεμείνατε	ὀλίγον	χρόνον, ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου ἂν
[32]	τοῦ δικαίου, καὶ εἰ μέλλει	ὀλίγον	χρόνον σωθήσεσθαι, ἰδιωτεύειν ἀλλὰ μὴ
[28]	ἐγὼ δὲ τούτῳ ἂν δίκαιον	λόγον	ἀντείποιμι, ὅτι οὐ καλῶς λέγεις,
[34]	τούτων προσήκοντες, τίνα ἄλλον ἔχουσι	λόγον	βοηθοῦντες ἐμοὶ ἀλλ᾽ ἢ τὸν
[34]	γὰρ οἱ διεφθαρμένοι τάχ᾽ ἂν	λόγον	ἔχοιεν βοηθοῦντες· οἱ δὲ ἀδιάφθαρτοι,
[27]	γε νομίζω κατὰ τὸν σὸν	λόγον,	καὶ ταῦτα καὶ διωμόσω ἐν
[23]	μὴ νομίζειν” καὶ τὸν ἥττω	λόγον	κρείττω ποιεῖν” τὰ γὰρ ἀληθῆ
[19]	καὶ οὐράνια καὶ τὸν ἥττω	λόγον	κρείττω (ποιῶν καὶ ἄλλους ταὐτὰ
[18]	πάντα ἀνεζητηκὼς καὶ τὸν ἥττω	λόγον	κρείττω (ποιῶν. οὗτοι, ὦ ἄνδρες
[31]	ταῦτα παρεκελευόμην, εἶχον ἄν τινα	λόγον·	νῦν δὲ ὁρᾶτε δὴ καὶ
[20]	οὐ γὰρ ἐμὸν ἐρῶ τὸν	λόγον	ὃν ἂν λέγω, ἀλλ᾽ εἰς
[34]	μὲν ἐγὼ ἔχοιμ᾽ ἂν ἀπολογεῖσθαι,	σχεδόν	ἐστι ταῦτα καὶ ἄλλα ἴσως
[24]	λέγω οὐδ᾽ ὑποστειλάμενος. καίτοι οἶδα	σχεδὸν	ὅτι αὐτοῖς τούτοις ἀπεχθάνομαι, ὃ
[22]	ἐνδεεῖς εἶναι ζητοῦντι κατὰ τὸν	θεόν,	ἄλλοι δὲ δοκοῦντες φαυλότεροι ἐπιεικέστεροι
[26]	οὑτωσί σοι δοκῶ; οὐδένα νομίζω	θεὸν	εἶναι; οὐ μέντοι μὰ Δία
[23]	ζητῶ καὶ ἐρευνῶ κατὰ τὸν	θεὸν	καὶ τῶν ἀστῶν καὶ ξένων
[20]	οἵα, μάρτυρα ὑμῖν παρέξομαι τὸν	θεὸν	τὸν ἐν Δελφοῖς. Χαιρεφῶντα γὰρ
[19]	καὶ ὑμῖν καὶ ἐμοί, καὶ	πλέον	τί με ποιῆσαι ἀπολογούμενον· οἶμαι
[19]	τῷ δὲ νόμῳ πειστέον καὶ	ἀπολογητέον.	ἀναλάβωμεν οὖν ἐξ ἀρχῆς τίς
[18]	ἢ τῶνδε τῶν ὕστερον. εἶεν·	ἀπολογητέον	δή, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ~καὶ
[22]	ὦ ἄνδρες, τἀληθῆ· ὅμως δὲ	ῥητέον.	ὡς ἔπος γὰρ εἰπεῖν ὀλίγου
[19]	δή, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ~καὶ	ἐπιχειρητέον	(ὑμῶν ἐξελέσθαι τὴν διαβολὴν ἣν
[21]	τοῦ θεοῦ περὶ πλείστου ποιεῖσθαι	ἰτέον	οὖν, σκοποῦντι τὸν χρησμὸν τί
[19]	θεῷ φίλον, τῷ δὲ νόμῳ	πειστέον	καὶ ἀπολογητέον. ἀναλάβωμεν οὖν ἐξ
[30]	ἐγὼ οἴομαι οὐδέν πω ὑμῖν	μεῖζον	ἀγαθὸν γενέσθαι ἐν τῇ πόλει
[40]	εἰσι πάντες οἱ τεθνεῶτες, τί	μεῖζον	ἀγαθὸν τούτου εἴη ἄν, ὦ
[40]	τῇδε ὡς πολλὴ ἐλπίς ἐστιν	ἀγαθὸν	αὐτὸ εἶναι. δυοῖν γὰρ θάτερόν
[40]	γάρ μοι τὸ συμβεβηκὸς τοῦτο	ἀγαθὸν	γεγονέναι, καὶ οὐκ ἔσθ᾽ ὅπως
[30]	οἴομαι οὐδέν πω ὑμῖν μεῖζον	ἀγαθὸν	γενέσθαι ἐν τῇ πόλει ἢ
[25]	πλησίον (ἑαυτῶν, οἱ δὲ ἀγαθοὶ	ἀγαθόν,	ἐγὼ δὲ δὴ εἰς τοσοῦτον
[24]	ὑμᾶς· πρὸς δὲ Μέλητον τὸν	ἀγαθὸν	καὶ φιλόπολιν, ὥς φησι, καὶ
[38]	λέγω ὅτι καὶ τυγχάνει μέγιστον	ἀγαθὸν	ὂν ἀνθρώπῳ τοῦτο, ἑκάστης ἡμέρας
[37]	φημι οὐκ εἰδέναι οὔτ᾽ εἰ	ἀγαθὸν	οὔτ᾽ εἰ κακόν ἐστιν; ἀντὶ
[40]	εἰ μή τι ἔμελλον ἐγὼ	ἀγαθὸν	πράξειν. ἐννοήσωμεν δὲ καὶ τῇδε
[25]	αὑτῶν ὄντας, οἱ δ᾽ ἀγαθοὶ	ἀγαθόν	τι; πάνυ γε. (ἔστιν οὖν
[36]	εἰμι ἄξιος παθεῖν τοιοῦτος ὤν;	ἀγαθόν	τι, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, εἰ
[36]	ἀληθείᾳ τιμᾶσθαι· καὶ ταῦτά γε	ἀγαθὸν	τοιοῦτον ὅτι ἂν πρέποι ἐμοί.
[40]	πάντες οἱ τεθνεῶτες, τί μεῖζον	ἀγαθὸν	τούτου εἴη ἄν, ὦ ἄνδρες
[21]	γὰρ ἡμῶν οὐδέτερος οὐδὲν καλὸν	κἀγαθὸν	εἰδέναι, ἀλλ᾽ οὗτος μὲν οἴεταί
[22]	τἀληθῆ λέγειν ἦ μὴν ἐγὼ	ἔπαθόν	τι τοιοῦτον· οἱ μὲν μάλιστα
[21]	ὃν ἐγὼ σκοπῶν τοιοῦτόν τι	ἔπαθον,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ διαλεγόμενος
[18]	τοὺς πολλοὺς ἐκ παίδων παραλαμβάνοντες	ἔπειθόν	τε καὶ κατηγόρουν ἐμοῦ μᾶλλον
[18]	φθόνῳ καὶ διαβολῇ χρώμενοι ὑμᾶς	ἀνέπειθον	οἱ δὲ καὶ αὐτοὶ πεπεισμένοι
[26]	δικασταί, ἐπεὶ τὸν μὲν ἥλιον	λίθον	φησὶν εἶναι, τὴν δὲ σελήνην
[21]	ζήτησιν αὐτοῦ τοιαύτην τινὰ ἐτραπόμην.	ἦλθον	ἐπί τινα τῶν δοκούντων σοφῶν
[29]	ἐμὲ δεῦρο εἰσελθεῖν ἤ, ἐπειδὴ	εἰσῆλθον,	οὐχ οἷόν τ᾽ εἶναι τὸ
[34]	βοηθοῦντες ἐμοὶ ἀλλ᾽ ἢ τὸν	ὀρθόν	τε καὶ δίκαιον, ὅτι συνίσασι
[31]	ἐγώ ποτέ τινα ἢ ἐπραξάμην	μισθὸν	ἢ ᾔτησα. ἱκανὸν γάρ, οἶμαι,
[31]	τι ἀπὸ τούτων ἀπέλαυον καὶ	μισθὸν	λαμβάνων ταῦτα παρεκελευόμην, εἶχον ἄν
[21]	δεδιὼς ὅτι ἀπηχθανόμην, ὅμως δὲ	ἀναγκαῖον	ἐδόκει εἶναι τὸ τοῦ θεοῦ
[32]	ἐν τῇ πόλει γίγνεσθαι, ~ἀλλ᾽	(ἀναγκαῖόν	ἐστι τὸν τῷ ὄντι μαχούμενον
[32]	ἂν ἑνὶ ὑπεικάθοιμι παρὰ τὸ	δίκαιον	δείσας θάνατον, μὴ ὑπείκων δὲ
[28]	ἀποθανεῖν; ἐγὼ δὲ τούτῳ ἂν	δίκαιον	λόγον ἀντείποιμι, ὅτι οὐ καλῶς
[35]	τῆς δόξης, ὦ ἄνδρες, οὐδὲ	δίκαιόν	μοι δοκεῖ (εἶναι δεῖσθαι τοῦ
[34]	ἢ τὸν ὀρθόν τε καὶ	δίκαιον,	ὅτι συνίσασι Μελήτῳ μὲν ψευδομένῳ,
[33]	πώποτε συγχωρήσας οὐδὲν παρὰ τὸ	δίκαιον	οὔτε ἄλλῳ οὔτε τούτων οὐδενὶ
[36]	οὖν δεῖ με κατὰ τὸ	δίκαιον	τῆς ἀξίας τιμᾶσθαι, ~τούτου (τιμῶμαι,
[18]	καὶ νῦν τοῦτο ὑμῶν δέομαι	δίκαιον,	ὥς γέ μοι δοκῶ, τὸν
[31]	ἂν ἀποκτείναιτε, εἶτα τὸν λοιπὸν	βίον	καθεύδοντες διατελοῖτε ἄν, εἰ μή
[37]	ἐπείσθητε ἄν· νῦν δ᾽ οὐ	ῥᾴδιον	ἐν χρόνῳ ὀλίγῳ μεγάλας διαβολὰς
[38]	ὦ ἄνδρες, πείθειν δὲ οὐ	ῥᾴδιον.	καὶ ἐγὼ ἅμα οὐκ εἴθισμαι
[40]	σκεψάμενον εἰπεῖν πόσας ἄμεινον καὶ	ἥδιον	ἡμέρας καὶ νύκτας ταύτης τῆς
[31]	ἀκηκόατε πολλαχοῦ λέγοντος, ὅτι μοι	θεῖόν	τι καὶ (δαιμόνιον γίγνεται (φωνή)
[40]	ἠναντιώθη ἄν μοι τὸ εἰωθὸς	σημεῖον,	εἰ μή τι ἔμελλον ἐγὼ
[41]	καὶ ἐμὲ οὐδαμοῦ ἀπέτρεψεν τὸ	σημεῖον,	καὶ ἔγωγε τοῖς καταψηφισαμένοις μου
[40]	οἴκοθεν ἠναντιώθη τὸ τοῦ θεοῦ	σημεῖον,	οὔτε ἡνίκα ἀνέβαινον ἐνταυθοῖ ἐπὶ
[21]	(ἐνταῦθα εἴπερ που ἐλέγξων τὸ	μαντεῖον	καὶ ἀποφανῶν τῷ χρησμῷ ὅτι
[34]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τρεῖς, εἷς μὲν	μειράκιον	ἤδη, δύο δὲ παιδία· ἀλλ᾽
[26]	ἄνδρες δικασταί, ἐπεὶ τὸν μὲν	ἥλιον	λίθον φησὶν εἶναι, τὴν δὲ
[26]	ἵνα τί ταῦτα λέγεις; οὐδὲ	ἥλιον	οὐδὲ σελήνην ἄρα νομίζω θεοὺς
[32]	ἀγαγεῖν ἐκ Σαλαμῖνος Λέοντα τὸν	Σαλαμίνιον	ἵνα ἀποθάνοι, οἷα δὴ καὶ
[31]	ὅτι μοι θεῖόν τι καὶ	(δαιμόνιον	γίγνεται (φωνή) ὃ δὴ καὶ
[23]	πόλεως πρᾶξαί μοι σχολὴ γέγονεν	ἄξιον	λόγου οὔτε τῶν οἰκείων, ἀλλ᾽
[41]	ἀλλ᾽ οἰόμενοι βλάπτειν· (τοῦτο αὐτοῖς	ἄξιον	μέμφεσθαι. τοσόνδε μέντοι αὐτῶν δέομαι·
[40]	μία νύξ. εἰ δ᾽ αὖ	οἷον	ἀποδημῆσαί ἐστιν ὁ θάνατος ἐνθένδε
[30]	δεομένῳ ἐγείρεσθαι ὑπὸ μύωπός τινος,	οἷον	δή μοι δοκεῖ ὁ θεὸς
[30]	ἐάν με ἀποκτείνητε τοιοῦτον ὄντα	οἷον	ἐγὼ λέγω, οὐκ ἐμὲ μείζω
[19]	καὶ οὐ πάνυ με λανθάνει	οἷόν	ἐστιν. ὅμως τοῦτο μὲν ἴτω
[40]	ἐστιν τὸ τεθνάναι· ἢ γὰρ	οἷον	μηδὲν εἶναι μηδὲ αἴσθησιν μηδεμίαν
[29]	εἰσελθεῖν ἤ, ἐπειδὴ εἰσῆλθον, οὐχ	οἷόν	τ᾽ εἶναι τὸ μὴ ἀποκτεῖναί
[18]	ἀπορώτατοί εἰσιν· οὐδὲ γὰρ ἀναβιβάσασθαι	οἷόν	τ᾽ ἐστὶν αὐτῶν ἐνταυθοῖ οὐδ᾽
[18]	ἀλογώτατον, ὅτι οὐδὲ τὰ (ὀνόματα	οἷόν	τε αὐτῶν εἰδέναι καὶ εἰπεῖν,
[40]	δὴ μηδεμία αἴσθησίς ἐστιν ἀλλ᾽	(οἷον	ὕπνος ἐπειδάν τις καθεύδων μηδ᾽
[20]	γέγονεν, εἰ μή τι ἔπραττες	ἀλλοῖον	ἢ οἱ πολλοί. λέγε οὖν
[24]	αὐτοῖς τούτοις ἀπεχθάνομαι, ὃ καὶ	τεκμήριον	ὅτι ἀληθῆ λέγω καὶ ὅτι
[24]	σοι δοκεῖ εἶναι καὶ ἱκανὸν	τεκμήριον	οὗ δὴ ἐγὼ λέγω, ὅτι
[40]	εἶναι τὸ τεθνάναι. μέγα μοι	τεκμήριον	τούτου γέγονεν· οὐ γὰρ ἔσθ᾽
[17]	οὑτωσί. νῦν ἐγὼ πρῶτον ἐπὶ	δικαστήριον	ἀναβέβηκα, ἔτη γεγονὼς ἑβδομήκοντα· ἀτεχνῶς
[29]	με δικαίως εἰσάγοι τις εἰς	δικαστήριον,	ὅτι οὐ νομίζω θεοὺς εἶναι
[40]	ἡνίκα ἀνέβαινον ἐνταυθοῖ ἐπὶ τὸ	δικαστήριον,	οὔτε ἐν τῷ λόγῳ οὐδαμοῦ
[40]	καθεύδων μηδ᾽ ὄναρ μηδὲν ὁρᾷ,	θαυμάσιον	κέρδος ἂν εἴη ὁ θάνατος
[40]	δικαστὰς καλῶν ὀρθῶς ἂν καλοίην	θαυμάσιόν	τι γέγονεν. ἡ γὰρ εἰωθυῖά
[25]	τι ἐργάζονται ἀεὶ τοὺς μάλιστα	πλησίον	(ἑαυτῶν, οἱ δὲ ἀγαθοὶ ἀγαθόν,
[32]	τοῦ δὲ μηδὲν ἄδικον μηδ᾽	ἀνόσιον	ἐργάζεσθαι, τούτου δὲ τὸ πᾶν
[40]	λόγῳ ἠναντίωταί μοι. τί οὖν	αἴτιον	εἶναι ὑπολαμβάνω; ἐγὼ ὑμῖν ἐρῶ·
[31]	συμβουλεύειν τῇ πόλει. τούτου δὲ	αἴτιόν	ἐστιν ὃ ὑμεῖς ἐμοῦ πολλάκις
[22]	αὐτῶν ἅπαντες οἱ παρόντες ἂν	βέλτιον	ἔλεγον περὶ ὧν αὐτοὶ ἐπεποιήκεσαν.
[41]	ἤδη τεθνάναι καὶ ἀπηλλάχθαι πραγμάτων	βέλτιον	ἦν μοι. διὰ τοῦτο καὶ
[39]	βίου, τὸ δὲ ὑμῖν πολὺ	ἐναντίον	ἀποβήσεται, ὡς ἐγώ φημι. πλείους
[34]	ἔχει τοιοῦτον. ἀλλὰ τούτου πᾶν	τοὐναντίον	εὑρήσετε, ὦ ἄνδρες, πάντας ἐμοὶ
[25]	δέ τις ὁ διαφθείρων; ἢ	τοὐναντίον	τούτου πᾶν εἷς μέν τις
[40]	ἡμεῖς ὀρθῶς ὑπολαμβάνομεν, (ὅσοι οἰόμεθα	κακὸν	εἶναι τὸ τεθνάναι. μέγα μοι
[25]	αὐτοῦ, ὥστε τοῦτο τὸ> τοσοῦτον	κακὸν	ἑκὼν ποιῶ, ὡς φῂς σύ;
[33]	προσήκοντας, εἴπερ ὑπ᾽ ἐμοῦ τι	κακὸν	ἐπεπόνθεσαν αὐτῶν οἱ οἰκεῖοι, νῦν
[37]	οὔτ᾽ εἰ ἀγαθὸν οὔτ᾽ εἰ	κακόν	ἐστιν; ἀντὶ τούτου δὴ ἕλωμαι
[29]	καὶ θεῷ καὶ ἀνθρώπῳ, ὅτι	κακὸν	καὶ αἰσχρόν ἐστιν οἶδα. πρὸ
[41]	ὅτι (οὐκ ἔστιν ἀνδρὶ ἀγαθῷ	κακὸν	οὐδὲν οὔτε ζῶντι οὔτε τελευτήσαντι,
[33]	ὅτι νέοις οὖσιν αὐτοῖς ἐγὼ	κακὸν	πώποτέ τι συνεβούλευσα, νυνὶ αὐτοὺς
[25]	ἔγνωκας ὅτι οἱ μὲν κακοὶ	κακόν	τι ἐργάζονται ἀεὶ τοὺς μάλιστα
[25]	ἐρωτῶ. οὐχ οἱ μὲν πονηροὶ	κακόν	τι ἐργάζονται τοὺς ἀεὶ ἐγγυτάτω
[25]	μοχθηρὸν ποιήσω τῶν συνόντων, κινδυνεύσω	κακόν	τι λαβεῖν ὑπ᾽ αὐτοῦ, ὥστε
[32]	οὐδ᾽ ὁτιοῦν, τοῦ δὲ μηδὲν	ἄδικον	μηδ᾽ ἀνόσιον ἐργάζεσθαι, τούτου δὲ
[41]	ἄλλος τῶν παλαιῶν διὰ κρίσιν	ἄδικον	τέθνηκεν, ἀντιπαραβάλλοντι τὰ ἐμαυτοῦ πάθη
[32]	ἐξέπληξεν, οὕτως ἰσχυρὰ οὖσα, ὥστε	ἄδικόν	τι ἐργάσασθαι, ἀλλ᾽ ἐπειδὴ ἐκ
[19]	καὶ τοῦτό γέ μοι δοκεῖ	καλὸν	εἶναι, εἴ τις οἷός τ᾽
[34]	τῇ πόλει οὔ μοι δοκεῖ	καλὸν	εἶναι ἐμὲ τούτων οὐδὲν ποιεῖν
[21]	μὲν γὰρ ἡμῶν οὐδέτερος οὐδὲν	καλὸν	κἀγαθὸν εἰδέναι, ἀλλ᾽ οὗτος μὲν
[33]	τιμωρεῖσθαι· εἰ δὲ μὴ αὐτοὶ	ἤθελον,	τῶν οἰκείων τινὰς τῶν ἐκείνων,
[24]	ποιεῖ; δῆλον γὰρ ὅτι οἶσθα,	μέλον	γέ σοι. τὸν μὲν γὰρ
[26]	ἰδίᾳ λαβόντα διδάσκειν καὶ νουθετεῖν·	δῆλον	γὰρ ὅτι ἐὰν μάθω, παύσομαι
[24]	τούτοις, τίς αὐτοὺς βελτίους ποιεῖ;	δῆλον	γὰρ ὅτι οἶσθα, μέλον γέ
[39]	γὰρ ἐν ταῖς μάχαις πολλάκις	δῆλον	γίγνεται ὅτι τό γε ἀποθανεῖν
[26]	ὦ Μέλητε, τοὺς νεωτέρους; ἢ	δῆλον	δὴ ὅτι κατὰ τὴν γραφὴν
[41]	τοῦ αὐτομάτου γέγονεν, ἀλλά μοι	δῆλόν	ἐστι τοῦτο, ὅτι ἤδη τεθνάναι
[36]	ἀντιτιμήσομαι, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι; ἢ	δῆλον	ὅτι τῆς ἀξίας; τί οὖν;
[26]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τοῦτο μὲν ἤδη	δῆλον	(οὑγὼ ἔλεγον, ὅτι Μελήτῳ τούτων
[36]	οὐ μόνον ἀποπέφευγα, ἀλλὰ παντὶ	δῆλον	τοῦτό γε, ὅτι εἰ μὴ
[42]	ἡμῶν ἔρχονται ἐπὶ ἄμεινον πρᾶγμα,	ἄδηλον	παντὶ πλὴν ἢ τῷ θεῷ.
[19]	μὲν ἴτω ὅπῃ τῷ θεῷ	φίλον,	τῷ δὲ νόμῳ πειστέον καὶ
[25]	ὦ Μέλητε, οἶμαι δὲ οὐδὲ	ἄλλον	ἀνθρώπων οὐδένα· ἀλλ᾽ ἢ οὐ
[23]	αὐτὸν εἶναι σοφὸν ἃ ἂν	ἄλλον	ἐξελέγξω. τὸ δὲ κινδυνεύει, ὦ
[34]	ἄνδρες, οἱ τούτων προσήκοντες, τίνα	ἄλλον	ἔχουσι λόγον βοηθοῦντες ἐμοὶ ἀλλ᾽
[21]	οὐδὲ οἴομαι εἰδέναι. ἐντεῦθεν ἐπ᾽	ἄλλον	ᾖα τῶν ἐκείνου δοκούντων σοφωτέρων
[31]	διατελοῖτε ἄν, εἰ μή τινα	ἄλλον	ὁ θεὸς ὑμῖν ἐπιπέμψειεν κηδόμενος
[39]	ἐν πολέμῳ οὔτ᾽ ἐμὲ ~οὔτ᾽	ἄλλον	οὐδένα δεῖ (τοῦτο μηχανᾶσθαι, ὅπως
[30]	γάρ με ἀποκτείνητε, οὐ ῥᾳδίως	ἄλλον	τοιοῦτον εὑρήσετε, ἀτεχνῶς εἰ καὶ
[40]	ἐστιν ὁ θάνατος ἐνθένδε εἰς	ἄλλον	τόπον, καὶ ἀληθῆ ἐστιν τὰ
[40]	τοῦ τόπου τοῦ ἐνθένδε εἰς	ἄλλον	τόπον. καὶ εἴτε δὴ μηδεμία
[19]	ταύτην. εἶεν· τί δὴ λέγοντες	διέβαλλον	οἱ διαβάλλοντες; ὥσπερ οὖν κατηγόρων
[39]	ὅσῳ νεώτεροί εἰσιν, καὶ ὑμεῖς	μᾶλλον	ἀγανακτήσετε. εἰ γὰρ οἴεσθε ἀποκτείνοντες
[38]	μεταμέλει οὕτως ἀπολογησαμένῳ, ἀλλὰ πολὺ	μᾶλλον	αἱροῦμαι ὧδε ἀπολογησάμενος τεθνάναι ἢ
[30]	ποιήσω, καὶ ξένῳ καὶ ἀστῷ,	μᾶλλον	δὲ τοῖς ἀστοῖς, ὅσῳ μου
[28]	τοῦ κινδύνου ὠλιγώρησε, πολὺ δὲ	μᾶλλον	(δείσας τὸ ζῆν κακὸς ὢν
[36]	ἐν πρυτανείῳ σιτεῖσθαι, πολύ γε	μᾶλλον	ἢ εἴ τις ὑμῶν ἵππῳ
[18]	πρότερον ἠκούσατε κατηγορούντων καὶ πολὺ	μᾶλλον	ἢ τῶνδε τῶν ὕστερον. εἶεν·
[25]	βούλεται ὑπὸ τῶν συνόντων βλάπτεσθαι	μᾶλλον	ἢ ὠφελεῖσθαι; ἀποκρίνου, ὦ ἀγαθέ·
[36]	τὸ γεγονὸς τοῦτο, ἀλλὰ πολὺ	μᾶλλον	θαυμάζω ἑκατέρων τῶν ψήφων τὸν
[35]	τοῦτο αὐτὸ ἐνδείκνυσθαι, ὅτι πολὺ	μᾶλλον	καταψηφιεῖσθε τοῦ τὰ ἐλεινὰ ταῦτα
[32]	(νόμου καὶ τοῦ δικαίου ᾤμην	μᾶλλόν	με δεῖν διακινδυνεύειν ἢ μεθ᾽
[18]	ἔπειθόν τε καὶ κατηγόρουν ἐμοῦ	μᾶλλον	οὐδὲν ἀληθές, ὡς ἔστιν τις
[37]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τοιοῦτον ἀλλὰ τοιόνδε	μᾶλλον.	πέπεισμαι ἐγὼ ἑκὼν εἶναι μηδένα
[30]	δ᾽ οὐκ οἴομαι, ἀλλὰ πολὺ	μᾶλλον	ποιεῖν ἃ οὑτοσὶ νῦν ποιεῖ,
[29]	μὲν καὶ φιλῶ, πείσομαι δὲ	μᾶλλον	τῷ θεῷ ἢ ὑμῖν, καὶ
[18]	οὐδὲν ἀληθὲς λέγοντες, οὓς ἐγὼ	μᾶλλον	φοβοῦμαι ἢ τοὺς ἀμφὶ Ἄνυτον,
[36]	ὑμετέρᾳ παρακελεύσει; οὐκ ἔσθ᾽ ὅτι	μᾶλλον,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πρέπει οὕτως
[40]	εἰωθὸς σημεῖον, εἰ μή τι	ἔμελλον	ἐγὼ ἀγαθὸν πράξειν. ἐννοήσωμεν δὲ
[38]	χρήματα, ἐτιμησάμην ἂν χρημάτων ὅσα	ἔμελλον	ἐκτείσειν, οὐδὲν γὰρ ἂν ἐβλάβην·
[36]	ἐλθὼν μήτε ὑμῖν μήτε ἐμαυτῷ	ἔμελλον	μηδὲν ὄφελος εἶναι, ἐπὶ δὲ
[32]	με πέμπτον αὐτὸν εἰς τὴν	θόλον	προσέταξαν ἀγαγεῖν ἐκ Σαλαμῖνος Λέοντα
[20]	ὑμῖν μέγα λέγειν· οὐ γὰρ	ἐμὸν	ἐρῶ τὸν λόγον ὃν ἂν
[39]	ὑμῖν ἥξειν εὐθὺς μετὰ τὸν	ἐμὸν	θάνατον πολὺ χαλεπωτέραν νὴ Δία
[36]	ἑκατέρων τῶν ψήφων τὸν γεγονότα	ἀριθμόν.	οὐ γὰρ ᾠόμην ἔγωγε οὕτω
[32]	γενέσθαι μὴ δίκαια βουλευομένων, φοβηθέντα	δεσμὸν	ἢ θάνατον. καὶ ταῦτα μὲν
[21]	ποιεῖσθαι ἰτέον οὖν, σκοποῦντι τὸν	χρησμὸν	τί λέγει, ἐπὶ ἅπαντας τούς
[32]	καὶ ἴσως ἂν διὰ ταῦτα	ἀπέθανον,	εἰ μὴ ἡ ἀρχὴ διὰ
[31]	ἢ ἐπραξάμην μισθὸν ἢ ᾔτησα.	ἱκανὸν	γάρ, οἶμαι, ἐγὼ παρέχομαι τὸν
[24]	αἰσχρόν σοι δοκεῖ εἶναι καὶ	ἱκανὸν	τεκμήριον οὗ δὴ ἐγὼ λέγω,
[17]	ἄν, εἰ τῷ ὄντι ξένος	ἐτύγχανον	ὤν, συνεγιγνώσκετε δήπου ἄν μοι
[41]	διαλέγεσθαι καὶ συνεῖναι καὶ ἐξετάζειν	ἀμήχανον	ἂν εἴη εὐδαιμονίας; πάντως οὐ
[40]	γὰρ ἂν οἶμαι, εἴ τινα	ἐκλεξάμενον	δέοι ταύτην τὴν νύκτα ἐν
[31]	δὲ τοῦτ᾽ ἔστιν ἐκ παιδὸς	ἀρξάμενον,	φωνή τις γιγνομένη, ἣ ὅταν
[40]	ἀντιπαραθέντα ταύτῃ τῇ νυκτὶ δέοι	σκεψάμενον	εἰπεῖν πόσας ἄμεινον καὶ ἥδιον
[35]	εἴτ᾽ οὖν ψεῦδος, ~ἀλλ᾽ οὖν	δεδογμένον	(γέ ἐστί τῳ Σωκράτη διαφέρειν
[28]	τότε μὲν οὗ ἐκεῖνοι ἔταττον	ἔμενον	ὥσπερ καὶ ἄλλος τις καὶ
[30]	ἀτεχνῶς εἰ καὶ γελοιότερον εἰπεῖν	προσκείμενον	τῇ πόλει ὑπὸ τοῦ θεοῦ
[35]	(εἶναι δεῖσθαι τοῦ δικαστοῦ οὐδὲ	δεόμενον	ἀποφεύγειν, ἀλλὰ διδάσκειν καὶ πείθειν.
[28]	ἐμοὶ δοκεῖ, μένοντα κινδυνεύειν, μηδὲν	ὑπολογιζόμενον	μήτε θάνατον μήτε ἄλλο μηδὲν
[19]	Ἀριστοφάνους κωμῳδίᾳ, Σωκράτη τινὰ ἐκεῖ	περιφερόμενον,	φάσκοντά τε ἀεροβατεῖν καὶ ἄλλην
[27]	αἰνίττεσθαι καὶ χαριεντίζεσθαι, θεοὺς οὐχ	ἡγούμενον	φάναι με θεοὺς αὖ ἡγεῖσθαι
[19]	καὶ πλέον τί με ποιῆσαι	ἀπολογούμενον·	οἶμαι δὲ αὐτὸ χαλεπὸν εἶναι,
[18]	ἀλλ᾽ ἀνάγκη ἀτεχνῶς ὥσπερ σκιαμαχεῖν	ἀπολογούμενόν	τε καὶ ἐλέγχειν μηδενὸς ἀποκρινομένου.
[32]	(ἀναγκαῖόν ἐστι τὸν τῷ ὄντι	μαχούμενον	ὑπὲρ τοῦ δικαίου, καὶ εἰ
[20]	πέντε μνῶν” καὶ ἐγὼ τὸν	Εὔηνον	ἐμακάρισα εἰ ὡς ἀληθῶς (ἔχοι
[40]	τοῦ θεοῦ σημεῖον, οὔτε ἡνίκα	ἀνέβαινον	ἐνταυθοῖ ἐπὶ τὸ δικαστήριον, οὔτε
[17]	ἀναισχυντότατον εἶναι, εἰ μὴ ἄρα	δεινὸν	καλοῦσιν οὗτοι λέγειν τὸν τἀληθῆ
[28]	δὲ καὶ αἱρήσει· οὐδὲν δὲ	δεινὸν	μὴ ἐν ἐμοὶ στῇ. ἴσως
[29]	ὁτιοῦν πρᾶγμα λίποιμι τὴν τάξιν.	δεινόν	τἂν εἴη, καὶ ὡς ἀληθῶς
[35]	εἶναι, θαυμάσια δὲ ἐργαζομένους, ὡς	δεινόν	τι οἰομένους πείσεσθαι εἰ ἀποθανοῦνται,
[25]	Διὸς Μέλητε, πότερόν ἐστιν οἰκεῖν	ἄμεινον	ἐν πολίταις χρηστοῖς ἢ πονηροῖς;
[40]	νυκτὶ δέοι σκεψάμενον εἰπεῖν πόσας	ἄμεινον	καὶ ἥδιον ἡμέρας καὶ νύκτας
[19]	τοῦτο οὕτως γενέσθαι, εἴ τι	ἄμεινον	καὶ ὑμῖν καὶ ἐμοί, καὶ
[42]	ὁπότεροι δὲ ἡμῶν ἔρχονται ἐπὶ	ἄμεινον	πρᾶγμα, ἄδηλον παντὶ πλὴν ἢ
[36]	καὶ νῦν ἀποπέφευγα, καὶ οὐ	μόνον	ἀποπέφευγα, ἀλλὰ παντὶ δῆλον τοῦτό
[37]	περὶ θανάτου μὴ μίαν ἡμέραν	(μόνον	κρίνειν ἀλλὰ πολλάς, ἐπείσθητε ἄν·
[28]	ὄφελός ἐστιν, ἀλλ᾽ οὐκ ἐκεῖνο	μόνον	σκοπεῖν ὅταν πράττῃ, πότερον δίκαια
[41]	ἐνθάδε, καὶ ἤδη τὸν λοιπὸν	χρόνον	ἀθάνατοί εἰσιν, εἴπερ γε τὰ
[37]	τοῦτο οὐ πείθω· ὀλίγον γὰρ	χρόνον	ἀλλήλοις διειλέγμεθα. ἐπεί, ὡς ἐγᾦμαι,
[38]	ὀνειδίζειν εἰ γοῦν περιεμείνατε ὀλίγον	χρόνον,	ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου ἂν ὑμῖν
[33]	μετ᾽ ἐμοῦ χαίρουσί τινες πολὺν	(χρόνον	διατρίβοντες; ἀκηκόατε, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[18]	οἱ κατήγοροι πολλοὶ καὶ πολὺν	χρόνον	ἤδη κατηγορηκότες, ἔτι δὲ καὶ
[21]	θέμις αὐτῷ” καὶ πολὺν μὲν	χρόνον	ἠπόρουν τί ποτε λέγει· ἔπειτα
[39]	μοι, ὦ ἄνδρες, παραμείνατε τοσοῦτον	χρόνον·	οὐδὲν γὰρ κωλύει διαμυθολογῆσαι πρὸς
[32]	δικαίου, καὶ εἰ μέλλει ὀλίγον	χρόνον	σωθήσεσθαι, ἰδιωτεύειν ἀλλὰ μὴ δημοσιεύειν.
[28]	τιμωρήσεις Πατρόκλῳ τῷ ἑταίρῳ τὸν	φόνον	καὶ Ἕκτορα ἀποκτενεῖς, αὐτὸς ἀποθανῇ
[34]	ὡς ἂν δόξαιμι, τὸν ἔσχατον	κίνδυνον.	τάχ᾽ ἂν οὖν τις ταῦτα
[28]	ὦ ἄνθρωπε, εἰ οἴει δεῖν	κίνδυνον	ὑπολογίζεσθαι τοῦ ζῆν ἢ τεθνάναι
[19]	ποιῆσαι ἀπολογούμενον· οἶμαι δὲ αὐτὸ	χαλεπὸν	εἶναι, καὶ οὐ πάνυ με
[25]	τάν, ἀπόκριναι· οὐδὲν γάρ τοι	χαλεπὸν	ἐρωτῶ. οὐχ οἱ μὲν πονηροὶ
[39]	ἀλλὰ μὴ οὐ τοῦτ᾽ ᾖ	χαλεπόν,	ὦ ἄνδρες, θάνατον ἐκφυγεῖν, ἀλλὰ
[29]	ἀποθανῇ” εἰ οὖν με, ὅπερ	εἶπον,	ἐπὶ τούτοις ἀφίοιτε, εἴποιμ᾽ ἂν
[33]	πᾶσαν ὑμῖν τὴν ἀλήθειαν ἐγὼ	εἶπον·	ὅτι ἀκούοντες χαίρουσιν ἐξεταζομένοις τοῖς
[31]	ῥᾳδίως ἂν ἀποκτείναιτε, εἶτα τὸν	λοιπὸν	βίον καθεύδοντες διατελοῖτε ἄν, εἰ
[41]	τῶν ἐνθάδε, καὶ ἤδη τὸν	λοιπὸν	χρόνον ἀθάνατοί εἰσιν, εἴπερ γε
[36]	ἄλλων οὕτω κατὰ τὸν (αὐτὸν	τρόπον	ἐπιμελεῖσθαι τί οὖν εἰμι ἄξιος
[18]	γέ μοι δοκῶ, τὸν μὲν	τρόπον	τῆς λέξεως ἐᾶν ἴσως μὲν
[40]	ὁ θάνατος ἐνθένδε εἰς ἄλλον	τόπον,	καὶ ἀληθῆ ἐστιν τὰ λεγόμενα,
[40]	τόπου τοῦ ἐνθένδε εἰς ἄλλον	τόπον.	καὶ εἴτε δὴ μηδεμία αἴσθησίς
[27]	δὲ μή; ὁμοίως γὰρ (ἂν	ἄτοπον	εἴη ὥσπερ ἂν εἴ τις
[31]	πενίαν. ἴσως ἂν οὖν δόξειεν	ἄτοπον	εἶναι, ὅτι δὴ ἐγὼ ἰδίᾳ
[20]	(ἔλεγον, μείζω τινὰ ἢ κατ᾽	ἄνθρωπον	σοφίαν σοφοὶ εἶεν, ἢ οὐκ
[38]	ἕνεκα τοῦ κινδύνου πρᾶξαι οὐδὲν	ἀνελεύθερον,	οὔτε νῦν μοι μεταμέλει οὕτως
[40]	ἀγαθὸν αὐτὸ εἶναι. δυοῖν γὰρ	θάτερόν	ἐστιν τὸ τεθνάναι· ἢ γὰρ
[31]	τοσαῦτα ἤδη ἔτη, τὸ δὲ	ὑμέτερον	πράττειν ἀεί, ἰδίᾳ ἑκάστῳ προσιόντα
[31]	ἀναβαίνων εἰς τὸ πλῆθος τὸ	ὑμέτερον	συμβουλεύειν τῇ πόλει. τούτου δὲ
[30]	τοιοῦτον εὑρήσετε, ἀτεχνῶς εἰ καὶ	γελοιότερον	εἰπεῖν προσκείμενον τῇ πόλει ὑπὸ
[32]	θανάτου μὲν μέλει, εἰ μὴ	ἀγροικότερον	ἦν εἰπεῖν, οὐδ᾽ ὁτιοῦν, τοῦ
[24]	εἰσι καὶ βελτίους ποιοῦσιν; μάλιστα.	πότερον	ἅπαντες, ἢ οἱ μὲν αὐτῶν,
[37]	τι κακῶν ὄντων τούτου τιμησάμενος;	πότερον	δεσμοῦ; (καὶ τί με δεῖ
[28]	ἐκεῖνο μόνον σκοπεῖν ὅταν πράττῃ,	πότερον	δίκαια ἢ ἄδικα πράττει, καὶ
[25]	βλάπτεσθαι; οὐ δῆτα. φέρε δή,	πότερον	ἐμὲ εἰσάγεις δεῦρο ὡς διαφθείροντα
[25]	εἰπέ, ὦ πρὸς Διὸς Μέλητε,	πότερόν	ἐστιν οἰκεῖν ἄμεινον ἐν πολίταις
[26]	ἐγὼ γὰρ οὐ δύναμαι μαθεῖν	πότερον	λέγεις διδάσκειν με νομίζειν εἶναί
[41]	ἢ χρημάτων ἢ ἄλλου του	πρότερον	ἐπιμελεῖσθαι ἢ ἀρετῆς, καὶ ἐὰν
[18]	ἀπολογήσασθαι· καὶ γὰρ ὑμεῖς ἐκείνων	πρότερον	ἠκούσατε κατηγορούντων καὶ πολὺ μᾶλλον
[30]	μήτε σωμάτων (ἐπιμελεῖσθαι μήτε χρημάτων	πρότερον	μηδὲ οὕτω σφόδρα ὡς τῆς
[36]	ἐπιχειρῶν ἕκαστον ὑμῶν πείθειν μὴ	πρότερον	μήτε τῶν ἑαυτοῦ μηδενὸς ἐπιμελεῖσθαι
[20]	σοῦ γε οὐδὲν τῶν ἄλλων	περιττότερον	πραγματευομένου ἔπειτα τοσαύτη φήμη τε
[34]	ἂν οὖν τις ταῦτα ἐννοήσας	αὐθαδέστερον	ἂν πρός με σχοίη καὶ
[22]	ἐνταῦθα ἐπ᾽ αὐτοφώρῳ καταληψόμενος ἐμαυτὸν	ἀμαθέστερον	ἐκείνων ὄντα. ἀναλαμβάνων οὖν αὐτῶν
[36]	γιγνομένων, ἡγησάμενος ἐμαυτὸν (τῷ ὄντι	ἐπιεικέστερον	εἶναι ἢ ὥστε εἰς ταῦτ᾽
[26]	ὁ λόγος ἐστίν, εἰπὲ ἔτι	σαφέστερον	καὶ ἐμοὶ καὶ τοῖς ἀνδράσιν
[18]	πολὺ μᾶλλον ἢ τῶνδε τῶν	ὕστερον.	εἶεν· ἀπολογητέον δή, ὦ ἄνδρες
[18]	κατηγόρους, ἔπειτα δὲ πρὸς τὰ	ὕστερον	καὶ τοὺς (ὑστέρους. ἐμοῦ γὰρ
[31]	προσιόντα ὥσπερ πατέρα ἢ ἀδελφὸν	πρεσβύτερον	πείθοντα ἐπιμελεῖσθαι ἀρετῆς. καὶ εἰ
[39]	ἄνδρες, θάνατον ἐκφυγεῖν, ἀλλὰ πολὺ	χαλεπώτερον	πονηρίαν· (θᾶττον γὰρ θανάτου θεῖ.
[21]	ἀνεῖλεν οὖν ἡ Πυθία μηδένα	σοφώτερον	εἶναι. καὶ τούτων πέρι ὁ
[25]	τοῦτ᾽ ἀγνοῶ, ὅτι ἐάν τινα	μοχθηρὸν	ποιήσω τῶν συνόντων, κινδυνεύσω κακόν
[24]	καὶ ὑμᾶς οὔτε μέγα οὔτε	μικρὸν	ἀποκρυψάμενος ἐγὼ λέγω οὐδ᾽ ὑποστειλάμενος.
[19]	οὖν ἀλλήλοις εἰ πώποτε ἢ	μικρὸν	ἢ μέγα ἤκουσέ τις ὑμῶν
[19]	ἐγὼ οὐδὲν οὔτε μέγα οὔτε	μικρὸν	πέρι ἐπαΐω. καὶ οὐχ ὡς
[26]	Μελήτῳ τούτων οὔτε μέγα οὔτε	μικρὸν	πώποτε ἐμέλησεν. ὅμως δὲ δὴ
[27]	σύ τινα πείθοις ἂν καὶ	σμικρὸν	νοῦν ἔχοντα ἀνθρώπων, ὡς οὐ
[28]	τεθνάναι ἄνδρα ὅτου τι καὶ	σμικρὸν	ὄφελός ἐστιν, ἀλλ᾽ οὐκ ἐκεῖνο
[21]	γὰρ δὴ οὔτε μέγα οὔτε	σμικρὸν	σύνοιδα ἐμαυτῷ σοφὸς ὤν· τί
[35]	ἄλλῃ ᾑτινιοῦν ἀρετῇ τοιοῦτοι ἔσονται,	αἰσχρὸν	ἂν εἴη· οἵουσπερ ἐγὼ πολλάκις
[29]	καὶ ἀνθρώπῳ, ὅτι κακὸν καὶ	αἰσχρόν	ἐστιν οἶδα. πρὸ οὖν τῶν
[24]	οὐκ ἔχεις εἰπεῖν; καίτοι οὐκ	αἰσχρόν	σοι δοκεῖ εἶναι καὶ ἱκανὸν
[28]	τοῦ κινδύνου κατεφρόνησεν παρὰ τὸ	αἰσχρόν	τι ὑπομεῖναι ὥστε, ἐπειδὴ εἶπεν
[27]	δαιμόνιά γε νομίζω κατὰ τὸν	σὸν	λόγον, καὶ ταῦτα καὶ διωμόσω
[20]	ἴσως· ἀλλ᾽ ὦ Σώκρατες, τὸ	σὸν	τί ἐστι πρᾶγμα; πόθεν αἱ
[36]	ὡς ἔοικεν, εἰ τριάκοντα μόναι	μετέπεσον	τῶν ψήφων, ἀπεπεφεύγη ἄν. Μέλητον
[38]	γὰρ ἔστιν, εἰ μὴ ἄρα	ὅσον	ἂν ἐγὼ δυναίμην ἐκτεῖσαι, τοσούτου
[24]	βελτίους ποιοῦντα ἴθι εἰπὲ καὶ	μήνυσον	αὐτοῖς τίς ἐστιν. ὁρᾷς, ὦ
[24]	πρὸς ὑμᾶς· πρὸς δὲ Μέλητον	τὸν	ἀγαθὸν καὶ φιλόπολιν, ὥς φησι,
[36]	τῶν τε ἄλλων οὕτω κατὰ	τὸν	(αὐτὸν τρόπον ἐπιμελεῖσθαι τί οὖν
[36]	μᾶλλον θαυμάζω ἑκατέρων τῶν ψήφων	τὸν	γεγονότα ἀριθμόν. οὐ γὰρ ᾠόμην
[24]	ἐμέ, εἰσάγεις τουτοισὶ καὶ κατηγορεῖς·	τὸν	δὲ δὴ βελτίους ποιοῦντα ἴθι
[39]	τιμωρίαν ὑμῖν ἥξειν εὐθὺς μετὰ	τὸν	ἐμὸν θάνατον πολὺ χαλεπωτέραν νὴ
[20]	μάρτυρα ὑμῖν παρέξομαι τὸν θεὸν	τὸν	ἐν Δελφοῖς. Χαιρεφῶντα γὰρ ἴστε
[41]	ὦ ἄνδρες δικασταί, δέξαιτο ἐξετάσαι	τὸν	ἐπὶ Τροίαν ἀγαγόντα (τὴν πολλὴν
[34]	ταῦτα κινδυνεύων, ὡς ἂν δόξαιμι,	τὸν	ἔσχατον κίνδυνον. τάχ᾽ ἂν οὖν
[20]	Πάριος, πέντε μνῶν” καὶ ἐγὼ	τὸν	Εὔηνον ἐμακάρισα εἰ ὡς ἀληθῶς
[23]	καὶ θεοὺς μὴ νομίζειν” καὶ	τὸν	ἥττω λόγον κρείττω ποιεῖν” τὰ
[19]	ὑπὸ γῆς καὶ οὐράνια καὶ	τὸν	ἥττω λόγον κρείττω (ποιῶν καὶ
[18]	ὑπὸ γῆς πάντα ἀνεζητηκὼς καὶ	τὸν	ἥττω λόγον κρείττω (ποιῶν. οὗτοι,
[41]	ἄνδρες δικασταί, εὐέλπιδας εἶναι πρὸς	τὸν	θάνατον, καὶ ἕν τι τοῦτο
[29]	οἶδεν. οἶδε μὲν γὰρ οὐδεὶς	τὸν	θάνατον οὐδ᾽ εἰ τυγχάνει τῷ
[22]	πλείστου ἐνδεεῖς εἶναι ζητοῦντι κατὰ	τὸν	θεόν, ἄλλοι δὲ δοκοῦντες φαυλότεροι
[23]	περιιὼν ζητῶ καὶ ἐρευνῶ κατὰ	τὸν	θεὸν καὶ τῶν ἀστῶν καὶ
[20]	καὶ οἵα, μάρτυρα ὑμῖν παρέξομαι	τὸν	θεὸν τὸν ἐν Δελφοῖς. Χαιρεφῶντα
[22]	τι (δοκοῦντας εἰδέναι. ~καὶ νὴ	τὸν	κύνα, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι δεῖ
[20]	λέγω, ἀλλ᾽ εἰς ἀξιόχρεων ὑμῖν	τὸν	λέγοντα ἀνοίσω. τῆς γὰρ ἐμῆς,
[20]	λέγειν· οὐ γὰρ ἐμὸν ἐρῶ	τὸν	λόγον ὃν ἂν λέγω, ἀλλ᾽
[31]	Ἀνύτῳ, ῥᾳδίως ἂν ἀποκτείναιτε, εἶτα	τὸν	λοιπὸν βίον καθεύδοντες διατελοῖτε ἄν,
[41]	ἐκεῖ τῶν ἐνθάδε, καὶ ἤδη	τὸν	λοιπὸν χρόνον ἀθάνατοί εἰσιν, εἴπερ
[31]	ἱκανὸν γάρ, οἶμαι, ἐγὼ παρέχομαι	τὸν	μάρτυρα ὡς ἀληθῆ λέγω, τὴν
[40]	μὴ ὅτι ἰδιώτην τινά, ἀλλὰ	τὸν	μέγαν βασιλέα εὐαριθμήτους (ἂν εὑρεῖν
[24]	ὅτι οἶσθα, μέλον γέ σοι.	τὸν	μὲν γὰρ διαφθείροντα ἐξευρών, ὡς
[26]	Δί᾽ ὦ ἄνδρες δικασταί, ἐπεὶ	τὸν	μὲν ἥλιον λίθον φησὶν εἶναι,
[18]	δίκαιον, ὥς γέ μοι δοκῶ,	τὸν	μὲν τρόπον τῆς λέξεως ἐᾶν
[18]	δὲ τοῦτο σκοπεῖν καὶ τούτῳ	τὸν	νοῦν προσέχειν, εἰ δίκαια λέγω
[34]	λόγον βοηθοῦντες ἐμοὶ ἀλλ᾽ ἢ	τὸν	ὀρθόν τε καὶ δίκαιον, ὅτι
[32]	προσέταξαν ἀγαγεῖν ἐκ Σαλαμῖνος Λέοντα	τὸν	Σαλαμίνιον ἵνα ἀποθάνοι, οἷα δὴ
[27]	οὖν δαιμόνιά γε νομίζω κατὰ	τὸν	σὸν λόγον, καὶ ταῦτα καὶ
[23]	οὐδενός. καὶ φαίνεται τοῦτον λέγειν	τὸν	Σωκράτη, προσκεχρῆσθαι δὲ (τῷ ἐμῷ
[17]	ἄρα δεινὸν καλοῦσιν οὗτοι λέγειν	τὸν	τἀληθῆ λέγοντα· εἰ μὲν γὰρ
[40]	μηδὲ αἴσθησιν μηδεμίαν μηδενὸς ἔχειν	τὸν	τεθνεῶτα, ἢ κατὰ τὰ λεγόμενα
[36]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πρέπει οὕτως ὡς	τὸν	τοιοῦτον ἄνδρα ἐν πρυτανείῳ σιτεῖσθαι,
[32]	πόλει γίγνεσθαι, ~ἀλλ᾽ (ἀναγκαῖόν ἐστι	τὸν	τῷ ὄντι μαχούμενον ὑπὲρ τοῦ
[28]	εἰ τιμωρήσεις Πατρόκλῳ τῷ ἑταίρῳ	τὸν	φόνον καὶ Ἕκτορα ἀποκτενεῖς, αὐτὸς
[21]	πλείστου ποιεῖσθαι ἰτέον οὖν, σκοποῦντι	τὸν	χρησμὸν τί λέγει, ἐπὶ ἅπαντας
[29]	οὐκ ὤν. τὸ γάρ τοι	θάνατον	δεδιέναι, ὦ ἄνδρες, οὐδὲν ἄλλο
[39]	ἑκάστοις τοῖς κινδύνοις ὥστε διαφεύγειν	θάνατον,	ἐάν τις τολμᾷ πᾶν ποιεῖν
[39]	τοῦτ᾽ ᾖ χαλεπόν, ὦ ἄνδρες,	θάνατον	ἐκφυγεῖν, ἀλλὰ πολὺ χαλεπώτερον πονηρίαν·
[34]	μὲν θαρραλέως ἐγὼ ἔχω πρὸς	θάνατον	ἢ μή, ἄλλος λόγος, πρὸς
[29]	ἄλλους, ἐνταῦθα δὲ φοβηθεὶς ~ἢ	θάνατον	(ἣ ἄλλ᾽ ὁτιοῦν πρᾶγμα λίποιμι
[39]	μηχανᾶσθαι, ὅπως ἀποφεύξεται πᾶν ποιῶν	θάνατον.	καὶ γὰρ ἐν ταῖς μάχαις
[41]	δικασταί, εὐέλπιδας εἶναι πρὸς τὸν	θάνατον,	καὶ ἕν τι τοῦτο διανοεῖσθαι
[29]	ἀπειθῶν τῇ μαντείᾳ καὶ δεδιὼς	θάνατον	καὶ οἰόμενος σοφὸς εἶναι οὐκ
[32]	δίκαια βουλευομένων, φοβηθέντα δεσμὸν ἢ	θάνατον.	καὶ ταῦτα μὲν ἦν ἔτι
[38]	ἀλλὰ πρὸς τοὺς ἐμοῦ καταψηφισαμένους	θάνατον.	λέγω δὲ καὶ τόδε πρὸς
[32]	ὑπεικάθοιμι παρὰ τὸ δίκαιον δείσας	θάνατον,	μὴ ὑπείκων δὲ ἀλλὰ κἂν
[28]	μένοντα κινδυνεύειν, μηδὲν ὑπολογιζόμενον μήτε	θάνατον	μήτε ἄλλο μηδὲν πρὸ τοῦ
[29]	οἶδε μὲν γὰρ οὐδεὶς τὸν	θάνατον	οὐδ᾽ εἰ τυγχάνει τῷ ἀνθρώπῳ
[39]	ἥξειν εὐθὺς μετὰ τὸν ἐμὸν	θάνατον	πολὺ χαλεπωτέραν νὴ Δία ἢ
[38]	τοῦτ᾽ ἐστὶν καὶ διὰ τοῦτ᾽	ἀδύνατον	(ἡσυχίαν ἄγειν, οὐ πείσεσθέ μοι
[17]	λέγειν, τοῦτό μοι ἔδοξεν αὐτῶν	ἀναισχυντότατον	εἶναι, εἰ μὴ ἄρα δεινὸν
[18]	ἀπολογουμένου οὐδενός. ὃ δὲ πάντων	ἀλογώτατον,	ὅτι οὐδὲ τὰ (ὀνόματα οἷόν
[37]	ζῆν; τουτὶ δή ἐστι πάντων	χαλεπώτατον	πεῖσαί τινας ὑμῶν. ~ἐάν τε
[21]	οὖν ποτε λέγει φάσκων ἐμὲ	σοφώτατον	εἶναι; οὐ γὰρ δήπου ψεύδεταί
[34]	κινδυνεύων, ὡς ἂν δόξαιμι, τὸν	ἔσχατον	κίνδυνον. τάχ᾽ ἂν οὖν τις
[34]	ἐν τῷ ἑαυτοῦ λόγῳ παρασχέσθαι	Μέλητον	μάρτυρα· εἰ δὲ τότε ἐπελάθετο,
[36]	μετέπεσον τῶν ψήφων, ἀπεπεφεύγη ἄν.	Μέλητον	μὲν οὖν, ὡς ἐμοὶ δοκῶ,
[24]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ἀδικεῖν φημι	Μέλητον,	ὅτι σπουδῇ χαριεντίζεται, ῥᾳδίως εἰς
[24]	ἀπολογία πρὸς ὑμᾶς· πρὸς δὲ	Μέλητον	τὸν ἀγαθὸν καὶ φιλόπολιν, ὥς
[30]	ἂν δύναιτο οὐ γὰρ οἴομαι	θεμιτὸν	(εἶναι ἀμείνονι ἀνδρὶ ὑπὸ χείρονος
[32]	οἱ τριάκοντα αὖ μεταπεμψάμενοί με	πέμπτον	αὐτὸν εἰς τὴν θόλον προσέταξαν
[36]	(χιλίας δραχμάς, οὐ μεταλαβὼν τὸ	πέμπτον	μέρος τῶν ψήφων. τιμᾶται δ᾽
[24]	τούτου δὲ τοῦ ἐγκλήματος ἓν	ἕκαστον	ἐξετάσωμεν. φησὶ γὰρ δὴ τοὺς
[36]	εἶναι, ἐπὶ δὲ τὸ ἰδίᾳ	ἕκαστον	ἰὼν εὐεργετεῖν τὴν μεγίστην εὐεργεσίαν,
[30]	καὶ πείθων καὶ ὀνειδίζων ἕνα	ἕκαστον	~(οὐδὲν παύομαι τὴν ἡμέραν ὅλην
[36]	ἐγώ φημι, ἐνταῦθα ᾖα, ἐπιχειρῶν	ἕκαστον	ὑμῶν πείθειν μὴ πρότερον μήτε
[35]	ἐλεινὰ ταῦτα δράματα εἰσάγοντος καὶ	καταγέλαστον	τὴν πόλιν ποιοῦντος ἢ τοῦ
[20]	τῷ Ἱππονίκου· τοῦτον οὖν ἀνηρόμην	ἐστὸν	γὰρ αὐτῷ δύο ὑεῖ ὦ
[20]	γεωργικῶν· νῦν δ᾽ ἐπειδὴ ἀνθρώπω	ἐστόν,	τίνα αὐτοῖν ἐν νῷ ἔχεις
[38]	αὖ λέγω ὅτι καὶ τυγχάνει	μέγιστον	ἀγαθὸν ὂν ἀνθρώπῳ τοῦτο, ἑκάστης
[29]	εἰ τυγχάνει τῷ ἀνθρώπῳ πάντων	μέγιστον	ὂν τῶν ἀγαθῶν, δεδίασι δ᾽
[41]	ἀηδὲς εἴη καὶ δὴ τὸ	μέγιστον,	τοὺς ἐκεῖ ἐξετάζοντα καὶ ἐρευνῶντα
[29]	δ᾽ ὡς εὖ εἰδότες (ὅτι	μέγιστον	τῶν κακῶν ἐστι. καίτοι πῶς
[36]	μοι πολλὰ συμβάλλεται, καὶ οὐκ	ἀνέλπιστόν	μοι γέγονεν τὸ γεγονὸς τοῦτο,
[28]	ἄν τις ἑαυτὸν τάξῃ ἡγησάμενος	βέλτιστον	εἶναι ἢ ὑπ᾽ ἄρχοντος ταχθῇ,
[39]	ἐκφυγεῖν, ἀλλὰ πολὺ χαλεπώτερον πονηρίαν·	(θᾶττον	γὰρ θανάτου θεῖ. καὶ νῦν
[32]	οἴεσθε τοσάδε ἔτη διαγενέσθαι εἰ	ἔπραττον	τὰ δημόσια, καὶ πράττων ἀξίως
[28]	Δηλίῳ, τότε μὲν οὗ ἐκεῖνοι	ἔταττον	ἔμενον ὥσπερ καὶ ἄλλος τις
[28]	ὅτε μέν με οἱ ἄρχοντες	ἔταττον,	οὓς ὑμεῖς εἵλεσθε ἄρχειν μου,
[32]	καὶ ἄλλοις ἐκεῖνοι πολλοῖς πολλὰ	προσέταττον,	βουλόμενοι ὡς πλείστους ἀναπλῆσαι αἰτιῶν.
[38]	βιωτὸς ἀνθρώπῳ, ταῦτα δ᾽ ἔτι	ἧττον	πείσεσθέ μοι λέγοντι. τὰ δὲ
[23]	με ἑκάστοτε οἱ παρόντες ταῦτα	αὐτὸν	εἶναι σοφὸν ἃ ἂν ἄλλον
[32]	τριάκοντα αὖ μεταπεμψάμενοί με πέμπτον	αὐτὸν	εἰς τὴν θόλον προσέταξαν ἀγαγεῖν
[29]	αὐτὸν οὐδ᾽ ἄπειμι, ἀλλ᾽ ἐρήσομαι	αὐτὸν	καὶ ἐξετάσω καὶ ἐλέγξω, καὶ
[27]	ἐναντί᾽ ἐμαυτῷ λέγοντος, ἢ ἐξαπατήσω	αὐτὸν	καὶ τοὺς ἄλλους τοὺς ἀκούοντας;
[26]	ἢ παντάπασί με φῂς οὔτε	αὐτὸν	νομίζειν θεοὺς τούς τε ἄλλους
[28]	νηυσὶ κορωνίσιν ἄχθος ἀρούρης” μὴ	αὐτὸν	οἴει φροντίσαι θανάτου καὶ κινδύνου;
[29]	φῇ ἐπιμελεῖσθαι, οὐκ εὐθὺς ἀφήσω	αὐτὸν	οὐδ᾽ ἄπειμι, ἀλλ᾽ ἐρήσομαι αὐτὸν
[40]	μέγαν βασιλέα εὐαριθμήτους (ἂν εὑρεῖν	αὐτὸν	ταύτας πρὸς τὰς ἄλλας ἡμέρας
[36]	τε ἄλλων οὕτω κατὰ τὸν	(αὐτὸν	τρόπον ἐπιμελεῖσθαι τί οὖν εἰμι
[39]	μὴ τοὺς ἄλλους κολούειν ἀλλ᾽	ἑαυτὸν	παρασκευάζειν ὅπως ἔσται ὡς βέλτιστος.
[28]	τῇ ἀληθείᾳ· οὗ ἄν τις	ἑαυτὸν	τάξῃ ἡγησάμενος βέλτιστον εἶναι ἢ
[22]	ὡς ἐνταῦθα ἐπ᾽ αὐτοφώρῳ καταληψόμενος	ἐμαυτὸν	ἀμαθέστερον ἐκείνων ὄντα. ἀναλαμβάνων οὖν
[22]	τὴν σοφίαν (ἀποκρύπτειν· ὥστε με	ἐμαυτὸν	ἀνερωτᾶν ὑπὲρ τοῦ χρησμοῦ πότερα
[38]	καὶ ἐγὼ ἅμα οὐκ εἴθισμαι	ἐμαυτὸν	ἀξιοῦν κακοῦ (οὐδενός. εἰ μὲν
[37]	ἐγὼ μηδένα ἀδικεῖν πολλοῦ δέω	ἐμαυτόν	γε ἀδικήσειν καὶ κατ᾽ ἐμαυτοῦ
[21]	καὶ πολλοῖς τῶν παρόντων· πρὸς	ἐμαυτὸν	δ᾽ οὖν ἀπιὼν ἐλογιζόμην ὅτι
[33]	καὶ πλουσίῳ καὶ πένητι παρέχω	ἐμαυτὸν	ἐρωτᾶν, καὶ ἐάν τις βούληται
[38]	ὑμεῖς ἐμοῦ ἀκούετε διαλεγομένου καὶ	ἐμαυτὸν	καὶ ἄλλους ἐξετάζοντος, ὁ δὲ
[31]	ὑμᾶς ὠφελήκη (οὐδὲν οὔτ᾽ ἂν	ἐμαυτόν.	καί μοι μὴ ἄχθεσθε λέγοντι
[28]	με δεῖν ζῆν καὶ ἐξετάζοντα	ἐμαυτὸν	καὶ τοὺς ἄλλους, ἐνταῦθα δὲ
[36]	ἐν τῇ πόλει γιγνομένων, ἡγησάμενος	ἐμαυτὸν	(τῷ ὄντι ἐπιεικέστερον εἶναι ἢ
[22]	ἦσαν. ἀλλ᾽ ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	ταὐτόν	μοι ἔδοξαν ἔχειν ἁμάρτημα ὅπερ
[37]	δεδέσθαι ἕως ἂν ἐκτείσω; ἀλλὰ	ταὐτόν	μοί ἐστιν ὅπερ νυνδὴ ἔλεγον·
[18]	μᾶλλον φοβοῦμαι ἢ τοὺς ἀμφὶ	Ἄνυτον,	καίπερ ὄντας καὶ τούτους δεινούς·
[37]	οὐκ ἔστιν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	τοιοῦτον	ἀλλὰ τοιόνδε μᾶλλον. πέπεισμαι ἐγὼ
[34]	καὶ λεγέτω εἴ τι ἔχει	τοιοῦτον.	ἀλλὰ τούτου πᾶν τοὐναντίον εὑρήσετε,
[36]	Ἀθηναῖοι, πρέπει οὕτως ὡς τὸν	τοιοῦτον	ἄνδρα ἐν πρυτανείῳ σιτεῖσθαι, πολύ
[28]	εἶτ᾽ οὐκ αἰσχύνῃ, ὦ Σώκρατες,	τοιοῦτον	ἐπιτήδευμα ἐπιτηδεύσας ἐξ οὗ κινδυνεύεις
[24]	καινά. τὸ μὲν δὴ ἔγκλημα	τοιοῦτόν	ἐστιν· τούτου δὲ τοῦ ἐγκλήματος
[30]	με ἀποκτείνητε, οὐ ῥᾳδίως ἄλλον	τοιοῦτον	εὑρήσετε, ἀτεχνῶς εἰ καὶ γελοιότερον
[40]	ἡμέρας καὶ νύκτας εἰ οὖν	τοιοῦτον	ὁ θάνατός ἐστιν, κέρδος ἔγωγε
[22]	ἦ μὴν ἐγὼ ἔπαθόν τι	τοιοῦτον·	οἱ μὲν μάλιστα εὐδοκιμοῦντες ἔδοξάν
[30]	γὰρ ἴστε, ἐάν με ἀποκτείνητε	τοιοῦτον	ὄντα οἷον ἐγὼ λέγω, οὐκ
[36]	τιμᾶσθαι· καὶ ταῦτά γε ἀγαθὸν	τοιοῦτον	ὅτι ἂν πρέποι ἐμοί. τί
[21]	πολιτικῶν πρὸς ὃν ἐγὼ σκοπῶν	τοιοῦτόν	τι ἔπαθον, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[22]	ἴσασιν δὲ οὐδὲν ὧν λέγουσι.	τοιοῦτόν	τί μοι ἐφάνησαν πάθος καὶ
[30]	θεὸς ἐμὲ τῇ πόλει προστεθηκέναι	τοιοῦτόν	τινα, ὃς ὑμᾶς ἐγείρων καὶ
[25]	ἀγαθόν, ἐγὼ δὲ δὴ εἰς	τοσοῦτον	ἀμαθίας ἥκω ὥστε καὶ τοῦτ᾽
[25]	ὑπ᾽ αὐτοῦ, ὥστε τοῦτο τὸ>	τοσοῦτον	κακὸν ἑκὼν ποιῶ, ὡς φῂς
[25]	ἔγωγε. τί δῆτα, ὦ Μέλητε;	τοσοῦτον	σὺ ἐμοῦ σοφώτερος εἶ τηλικούτου
[28]	ὁ τῆς Θέτιδος υἱός, ὃς	τοσοῦτον	τοῦ κινδύνου κατεφρόνησεν παρὰ τὸ
[39]	ἀλλά μοι, ὦ ἄνδρες, παραμείνατε	τοσοῦτον	χρόνον· οὐδὲν γὰρ κωλύει διαμυθολογῆσαι
[34]	ἐπιεικῆ ἄν μοι δοκῶ πρὸς	τοῦτον	λέγειν λέγων ὅτι ἐμοί, ὦ
[23]	ἐστὶν καὶ οὐδενός. καὶ φαίνεται	τοῦτον	λέγειν τὸν Σωκράτη, προσκεχρῆσθαι δὲ
[21]	δ᾽ ἐμὲ ἔφησθα” διασκοπῶν οὖν	τοῦτον	ὀνόματι γὰρ οὐδὲν δέομαι λέγειν,
[20]	οἱ ἄλλοι, Καλλίᾳ τῷ Ἱππονίκου·	τοῦτον	οὖν ἀνηρόμην ἐστὸν γὰρ αὐτῷ
[17]	ἔχει γὰρ οὑτωσί. νῦν ἐγὼ	πρῶτον	ἐπὶ δικαστήριον ἀναβέβηκα, ἔτη γεγονὼς
[24]	βέλτιστε, ἀλλὰ τίς ἄνθρωπος, ὅστις	πρῶτον	καὶ αὐτὸ τοῦτο οἶδε, τοὺς
[18]	καὶ οἰήθητε δεῖν πρὸς ἐκείνους	πρῶτόν	με ἀπολογήσασθαι· καὶ γὰρ ὑμεῖς
[33]	πολλοὶ ἐνταυθοῖ οὓς ἐγὼ ὁρῶ,	πρῶτον	μὲν Κρίτων οὑτοσί, ἐμὸς ἡλικιώτης
[18]	ἀρετή, ῥήτορος δὲ τἀληθῆ λέγειν.	πρῶτον	μὲν οὖν δίκαιός εἰμι ἀπολογήσασθαι,
[31]	εἰ μέν τι ἀπὸ τούτων	ἀπέλαυον	καὶ μισθὸν λαμβάνων ταῦτα παρεκελευόμην,
[28]	ὥσπερ καὶ ἄλλος τις καὶ	ἐκινδύνευον	ἀποθανεῖν, τοῦ δὲ θεοῦ τάττοντος,
[34]	θεῖτο ἂν μετ᾽ (ὀργῆς τὴν	ψῆφον.	εἰ δή τις ὑμῶν οὕτως
[31]	ἑκάστῳ προσιόντα ὥσπερ πατέρα ἢ	ἀδελφὸν	πρεσβύτερον πείθοντα ἐπιμελεῖσθαι ἀρετῆς. καὶ
[23]	οἱ παρόντες ταῦτα αὐτὸν εἶναι	σοφὸν	ἃ ἂν ἄλλον ἐξελέγξω. τὸ
[38]	ἄνδρα σοφόν φήσουσι γὰρ δὴ	σοφὸν	εἶναι, εἰ καὶ μή εἰμι,
[23]	καὶ ξένων ἄν τινα οἴωμαι	σοφὸν	εἶναι· καὶ ἐπειδάν μοι μὴ
[29]	οὐδὲν ἄλλο ἐστὶν ἢ δοκεῖν	σοφὸν	εἶναι μὴ ὄντα· δοκεῖν γὰρ
[38]	λοιδορεῖν ὡς Σωκράτη ἀπεκτόνατε, ἄνδρα	σοφόν	φήσουσι γὰρ δὴ σοφὸν εἶναι,
[41]	πολλὴν στρατιὰν ἢ Ὀδυσσέα ἢ	Σίσυφον	ἢ ἄλλους μυρίους ἄν τις
[39]	οἰόμενοι μὲν ἀπαλλάξεσθαι τοῦ διδόναι	ἔλεγχον	τοῦ βίου, τὸ δὲ ὑμῖν
[31]	καὶ μισθὸν λαμβάνων ταῦτα παρεκελευόμην,	εἶχον	ἄν τινα λόγον· νῦν δὲ
[39]	(οἱ ἐλέγχοντες, οὓς νῦν ἐγὼ	κατεῖχον,	ὑμεῖς δὲ οὐκ ᾐσθάνεσθε· καὶ
[20]	σοφὸς ὃν ἐγὼ ᾐσθόμην ἐπιδημοῦντα·	ἔτυχον	γὰρ προσελθὼν ἀνδρὶ ὃς τετέλεκε
[21]	οὐ γὰρ θέμις αὐτῷ” καὶ	πολὺν	μὲν χρόνον ἠπόρουν τί ποτε
[33]	ποτε μετ᾽ ἐμοῦ χαίρουσί τινες	πολὺν	(χρόνον διατρίβοντες; ἀκηκόατε, ὦ ἄνδρες
[18]	οὗτοι οἱ κατήγοροι πολλοὶ καὶ	πολὺν	χρόνον ἤδη κατηγορηκότες, ἔτι δὲ
[41]	τούτου πράγματα· οὐδὲ τὰ ἐμὰ	νῦν	ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου γέγονεν, ἀλλά
[36]	οὖν, ὡς ἐμοὶ δοκῶ, καὶ	νῦν	ἀποπέφευγα, καὶ οὐ μόνον ἀποπέφευγα,
[39]	Δία ἢ οἵαν ἐμὲ ἀπεκτόνατε·	νῦν	γὰρ τοῦτο εἴργασθε οἰόμενοι μὲν
[20]	ἱππικῶν τις ἢ τῶν γεωργικῶν·	νῦν	δ᾽ ἐπειδὴ ἀνθρώπω ἐστόν, τίνα
[37]	κρίνειν ἀλλὰ πολλάς, ἐπείσθητε ἄν·	νῦν	δ᾽ οὐ ῥᾴδιον ἐν χρόνῳ
[31]	παρεκελευόμην, εἶχον ἄν τινα λόγον·	νῦν	δὲ ὁρᾶτε δὴ καὶ αὐτοὶ
[38]	ἐκτείσειν, οὐδὲν γὰρ ἂν ἐβλάβην·	νῦν	δὲ οὐ γὰρ ἔστιν, εἰ
[40]	δή με ἐπέσχε λέγοντα μεταξύ·	νῦν	δὲ οὐδαμοῦ περὶ ταύτην τὴν
[36]	ὀλίγον ἔσεσθαι ἀλλὰ παρὰ πολύ·	νῦν	δέ, ὡς ἔοικεν, εἰ τριάκοντα
[24]	αἴτια (ταῦτά ἐστιν. καὶ ἐάντε	νῦν	ἐάντε αὖθις ζητήσητε ταῦτα, οὕτως
[39]	ἔσονται ὑμᾶς (οἱ ἐλέγχοντες, οὓς	νῦν	ἐγὼ κατεῖχον, ὑμεῖς δὲ οὐκ
[39]	τοῦ θάττονος, τῆς κακίας. καὶ	νῦν	ἐγὼ μὲν ἄπειμι ὑφ᾽ ὑμῶν
[39]	(θᾶττον γὰρ θανάτου θεῖ. καὶ	νῦν	ἐγὼ μὲν ἅτε βραδὺς ὢν
[17]	τούτου ἕνεκα. ἔχει γὰρ οὑτωσί.	νῦν	ἐγὼ πρῶτον ἐπὶ δικαστήριον ἀναβέβηκα,
[24]	νεώτεροι ἔσονται; Ἔγωγε. Ἴθι δή	νυν	εἰπὲ τούτοις, τίς αὐτοὺς βελτίους
[33]	κακὸν ἐπεπόνθεσαν αὐτῶν οἱ οἰκεῖοι,	νῦν	μεμνῆσθαι καὶ τιμωρεῖσθαι. πάντως δὲ
[29]	πρὸς ταῦτα εἴποιτε· ὦ Σώκρατες,	νῦν	μὲν Ἀνύτῳ οὐ πεισόμεθα ἀλλ᾽
[38]	κινδύνου πρᾶξαι οὐδὲν ἀνελεύθερον, οὔτε	νῦν	μοι μεταμέλει οὕτως ἀπολογησαμένῳ, ἀλλὰ
[26]	Μέλητε, τούτων τῶν θεῶν ὧν	νῦν	ὁ λόγος ἐστίν, εἰπὲ ἔτι
[30]	ποιεῖ, ἄνδρα ἀδίκως ἐπιχειρεῖν ἀποκτεινύναι.	νῦν	οὖν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πολλοῦ
[34]	μάρτυρα· εἰ δὲ τότε ἐπελάθετο,	νῦν	παρασχέσθω ἐγὼ παραχωρῶ καὶ λεγέτω
[23]	οὖν ἐγὼ μὲν ἔτι καὶ	νῦν	περιιὼν ζητῶ καὶ ἐρευνῶ κατὰ
[30]	πολὺ μᾶλλον ποιεῖν ἃ οὑτοσὶ	νῦν	ποιεῖ, ἄνδρα ἀδίκως ἐπιχειρεῖν ἀποκτεινύναι.
[18]	οἷσπερ ἐτεθράμμην, ~καὶ δὴ καὶ	νῦν	τοῦτο ὑμῶν δέομαι δίκαιον, ὥς
[29]	φεύξομαι· ὥστε οὐδ᾽ εἴ (με	νῦν	ὑμεῖς ἀφίετε Ἀνύτῳ ἀπιστήσαντες, ὃς
[33]	Κηφισιεὺς οὑτοσί, Ἐπιγένους πατήρ, ἄλλοι	τοίνυν	οὗτοι ὧν οἱ ἀδελφοὶ ἐν
[26]	σφόδρα ταῦτα λέγω. πρὸς αὐτῶν	τοίνυν,	ὦ Μέλητε, τούτων τῶν θεῶν
[40]	ἐν λόγῳ ἠναντίωταί μοι. τί	οὖν	αἴτιον εἶναι ὑπολαμβάνω; ἐγὼ ὑμῖν
[34]	καὶ τοῦτο τοὔνομα ἔχοντα, εἴτ᾽	οὖν	ἀληθὲς εἴτ᾽ οὖν ψεῦδος, ~ἀλλ᾽
[19]	ὑμῶν οἱ τοιοῦτοί εἰσιν φράζετε	οὖν	ἀλλήλοις εἰ πώποτε ἢ μικρὸν
[31]	ἡμέραν ὅλην πανταχοῦ προσκαθίζων. τοιοῦτος	οὖν	ἄλλος οὐ ῥᾳδίως ὑμῖν γενήσεται,
[17]	ἔχω τῆς ἐνθάδε λέξεως. ὥσπερ	οὖν	ἄν, εἰ τῷ ὄντι ξένος
[32]	ὑμῖν ἔσονται πολλοὶ μάρτυρες. ἆρ᾽	οὖν	ἄν με οἴεσθε τοσάδε ἔτη
[37]	δεῖ, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι. καλὸς	οὖν	ἄν μοι ὁ βίος εἴη
[37]	οἰκεῖοι δι᾽ αὐτοὺς τούτους. ἴσως	οὖν	ἄν τις εἴποι· σιγῶν δὲ
[19]	οὕτως ὀλίγῳ χρόνῳ. βουλοίμην μὲν	οὖν	ἂν τοῦτο οὕτως γενέσθαι, εἴ
[20]	ἄλλοι, Καλλίᾳ τῷ Ἱππονίκου· τοῦτον	οὖν	ἀνηρόμην ἐστὸν γὰρ αὐτῷ δύο
[35]	γὰρ ἂν ἡμῶν εὐσεβοῖεν. μὴ	οὖν	ἀξιοῦτέ με, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[21]	τῶν παρόντων· πρὸς ἐμαυτὸν δ᾽	οὖν	ἀπιὼν ἐλογιζόμην ὅτι τούτου μὲν
[30]	οἶμαι, ὀνήσεσθε ἀκούοντες. μέλλω γὰρ	οὖν	ἄττα ὑμῖν ἐρεῖν καὶ ἄλλα
[22]	περὶ ὧν αὐτοὶ ἐπεποιήκεσαν. ἔγνων	οὖν	αὖ καὶ περὶ τῶν ποιητῶν
[22]	ἐμαυτὸν ἀμαθέστερον ἐκείνων ὄντα. ἀναλαμβάνων	οὖν	αὐτῶν τὰ ποιήματα ἅ μοι
[27]	οὖν καινὰ εἴτε παλαιά, ἀλλ᾽	οὖν	δαιμόνιά γε νομίζω κατὰ τὸν
[35]	ἀληθὲς εἴτ᾽ οὖν ψεῦδος, ~ἀλλ᾽	οὖν	δεδογμένον (γέ ἐστί τῳ Σωκράτη
[36]	δεῖται, ἐγὼ δὲ δέομαι. εἰ	οὖν	δεῖ με κατὰ τὸ δίκαιον
[28]	μηδὲν πρὸ τοῦ αἰσχροῦ. ἐγὼ	οὖν	δεινὰ ἂν εἴην εἰργασμένος, ὦ
[18]	δὲ τἀληθῆ λέγειν. πρῶτον μὲν	οὖν	δίκαιός εἰμι ἀπολογήσασθαι, ὦ ἄνδρες
[34]	μή, ἄλλος λόγος, πρὸς δ᾽	οὖν	δόξαν καὶ ἐμοὶ καὶ ὑμῖν
[31]	λέγω, τὴν πενίαν. ἴσως ἂν	οὖν	δόξειεν ἄτοπον εἶναι, ὅτι δὴ
[23]	τῇ ἀληθείᾳ πρὸς σοφίαν” ταῦτ᾽	οὖν	ἐγὼ μὲν ἔτι καὶ νῦν
[36]	τὸν (αὐτὸν τρόπον ἐπιμελεῖσθαι τί	οὖν	εἰμι ἄξιος παθεῖν τοιοῦτος ὤν;
[28]	ἐν ἐμοὶ στῇ. ἴσως ἂν	οὖν	εἴποι τις· εἶτ᾽ οὐκ αἰσχύνῃ,
[22]	ἃ ἐκεῖνοι ἔχουσιν ἔχειν. ἀπεκρινάμην	οὖν	ἐμαυτῷ καὶ τῷ χρησμῷ ὅτι
[19]	νόμῳ πειστέον καὶ ἀπολογητέον. ἀναλάβωμεν	οὖν	ἐξ ἀρχῆς τίς ἡ κατηγορία
[22]	ᾧπερ καὶ τῶν πολιτικῶν. τελευτῶν	οὖν	ἐπὶ τοὺς χειροτέχνας ᾖα· ἐμαυτῷ
[34]	μὲν γὰρ ἔγωγε, εἰ δ᾽	οὖν	ἐπιεικῆ ἄν μοι δοκῶ πρὸς
[21]	τις ἐμοῦ εἴη σοφώτερος. ἀνεῖλεν	οὖν	ἡ Πυθία μηδένα σοφώτερον εἶναι.
[21]	ἄλλοις πολλοῖς ἀπηχθόμην. μετὰ ταῦτ᾽	οὖν	ἤδη ἐφεξῆς ᾖα, αἰσθανόμενος μὲν
[20]	ἀλλοῖον ἢ οἱ πολλοί. λέγε	οὖν	ἡμῖν τί (ἐστιν, ἵνα μὴ
[17]	κατηγόρων, οὐκ οἶδα· ἐγὼ δ᾽	οὖν	καὶ αὐτὸς ὑπ᾽ αὐτῶν ὀλίγου
[22]	ἀνθρώπων ἃ οὐκ ἦσαν. ἀπῇα	οὖν	καὶ ἐντεῦθεν τῷ αὐτῷ οἰόμενος
[18]	καὶ ἐλέγχειν μηδενὸς ἀποκρινομένου. ἀξιώσατε	οὖν	καὶ ὑμεῖς, ὥσπερ ἐγὼ λέγω,
[27]	καὶ νομίζειν καὶ διδάσκειν, εἴτ᾽	οὖν	καινὰ εἴτε παλαιά, ἀλλ᾽ οὖν
[19]	λέγοντες διέβαλλον οἱ διαβάλλοντες; ὥσπερ	οὖν	κατηγόρων τὴν ἀντωμοσίαν δεῖ ἀναγνῶναι
[29]	ἔτι τοῦτο πράττων, ἀποθανῇ” εἰ	οὖν	με, ὅπερ εἶπον, ἐπὶ τούτοις
[36]	μέρος τῶν ψήφων. τιμᾶται δ᾽	οὖν	μοι ὁ ἀνὴρ θανάτου. εἶεν·
[17]	ἀναβέβηκα, ἔτη γεγονὼς ἑβδομήκοντα· ἀτεχνῶς	οὖν	ξένως ἔχω τῆς ἐνθάδε λέξεως.
[23]	δὲ ὀλίγα ἢ οὐδέν. ἐντεῦθεν	οὖν	οἱ ὑπ᾽ αὐτῶν ἐξεταζόμενοι ἐμοὶ
[23]	εἰδέναι, εἰδότες δὲ οὐδέν. ἅτε	οὖν	οἶμαι φιλότιμοι (ὄντες καὶ σφοδροὶ
[25]	ἀγαθόν τι; πάνυ γε. (ἔστιν	οὖν	ὅστις βούλεται ὑπὸ τῶν συνόντων
[34]	δεήσομαι ὑμῶν ἀποψηφίσασθαι” τί δὴ	οὖν	οὐδὲν τούτων ποιήσω; οὐκ αὐθαδιζόμενος,
[21]	οὐκ εἰδώς, ἐγὼ δέ, ὥσπερ	οὖν	οὐκ οἶδα, οὐδὲ οἴομαι· ἔοικα
[21]	σύνοιδα ἐμαυτῷ σοφὸς ὤν· τί	οὖν	ποτε λέγει φάσκων ἐμὲ σοφώτατον
[36]	ὅτι ἂν πρέποι ἐμοί. τί	οὖν	πρέπει ἀνδρὶ πένητι εὐεργέτῃ δεομένῳ
[21]	θεοῦ περὶ πλείστου ποιεῖσθαι ἰτέον	οὖν,	σκοποῦντι τὸν χρησμὸν τί λέγει,
[26]	ὅτι διδάσκων διαφθείρω; πάνυ μὲν	οὖν	σφόδρα ταῦτα λέγω. πρὸς αὐτῶν
[30]	ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ’ εἰ μὲν	οὖν	ταῦτα λέγων διαφθείρω τοὺς νέους,
[36]	δῆλον ὅτι τῆς ἀξίας; τί	οὖν;	τί ἄξιός εἰμι παθεῖν ἢ
[38]	ὑμῖν που μνᾶν ἀργυρίου· τοσούτου	οὖν	τιμῶμαι. Πλάτων δὲ ὅδε, ὦ
[34]	τὸν ἔσχατον κίνδυνον. τάχ᾽ ἂν	οὖν	τις ταῦτα ἐννοήσας αὐθαδέστερον ἂν
[20]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι. ὑπολάβοι ἂν	οὖν	τις ὑμῶν ἴσως· ἀλλ᾽ ὦ
[40]	ἄλλας ἡμέρας καὶ νύκτας εἰ	οὖν	τοιοῦτον ὁ θάνατός ἐστιν, κέρδος
[38]	τιμήσασθαι, αὐτοὶ δ᾽ ἐγγυᾶσθαι· τιμῶμαι	οὖν	τοσούτου, ἐγγυηταὶ δὲ ὑμῖν ἔσονται
[21]	σὺ δ᾽ ἐμὲ ἔφησθα” διασκοπῶν	οὖν	τοῦτον ὀνόματι γὰρ οὐδὲν δέομαι
[21]	σοφός, εἴη δ᾽ οὔ. (ἐντεῦθεν	οὖν	τούτῳ τε ἀπηχθόμην καὶ πολλοῖς
[29]	καὶ αἰσχρόν ἐστιν οἶδα. πρὸ	οὖν	τῶν κακῶν ὧν οἶδα ὅτι
[22]	καὶ μανθάνοιμι παρ᾽ αὐτῶν. αἰσχύνομαι	οὖν	ὑμῖν εἰπεῖν, ὦ ἄνδρες, τἀληθῆ·
[37]	(τιμῶμαι, ἐν πρυτανείῳ σιτήσεως. ἴσως	οὖν	ὑμῖν καὶ ταυτὶ λέγων παραπλησίως
[39]	ἔσται ὡς βέλτιστος. ταῦτα μὲν	οὖν	ὑμῖν τοῖς καταψηφισαμένοις μαντευσάμενος ἀπαλλάττομαι.
[35]	διαφέρειν τῶν πολλῶν ἀνθρώπων. εἰ	οὖν	ὑμῶν οἱ δοκοῦντες διαφέρειν εἴτε
[34]	ἔχοντα, εἴτ᾽ οὖν ἀληθὲς εἴτ᾽	οὖν	ψεῦδος, ~ἀλλ᾽ οὖν δεδογμένον (γέ
[30]	ἄνδρα ἀδίκως ἐπιχειρεῖν ἀποκτεινύναι. νῦν	οὖν,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πολλοῦ δέω
[24]	ταῦτα, οὕτως εὑρήσετε. περὶ μὲν	οὖν	ὧν οἱ πρῶτοί μου κατήγοροι
[36]	ψήφων, ἀπεπεφεύγη ἄν. Μέλητον μὲν	οὖν,	ὡς ἐμοὶ δοκῶ, καὶ νῦν
[17]	τούτους εἶναι ῥήτωρ. οὗτοι μὲν	οὖν,	ὥσπερ ἐγὼ λέγω, ἤ τι
[20]	καὶ οὕτως ἐμμελῶς διδάσκει. ἐγὼ	γοῦν	καὶ αὐτὸς ἐκαλλυνόμην τε καὶ
[38]	οἱ βουλόμενοι ὑμῖν ὀνειδίζειν εἰ	γοῦν	περιεμείνατε ὀλίγον χρόνον, ἀπὸ τοῦ
[21]	οὐκ οἶδα, οὐδὲ οἴομαι· ἔοικα	γοῦν	τούτου γε σμικρῷ τινι αὐτῷ
[35]	χρὴ ποιεῖν τοὺς δοκοῦντας καὶ	ὁπῃοῦν	τι εἶναι, οὔτ᾽ ἂν ἡμεῖς
[32]	καὶ πράττων ἀξίως ἀνδρὸς ἀγαθοῦ	ἐβοήθουν	τοῖς δικαίοις καὶ ὥσπερ χρὴ
[35]	σοφίᾳ εἴτε ἀνδρείᾳ εἴτε ἄλλῃ	ᾑτινιοῦν	ἀρετῇ τοιοῦτοι ἔσονται, αἰσχρὸν ἂν
[38]	ἐγὼ ἅμα οὐκ εἴθισμαι ἐμαυτὸν	ἀξιοῦν	κακοῦ (οὐδενός. εἰ μὲν γὰρ
[29]	φοβηθεὶς ~ἢ θάνατον (ἣ ἄλλ᾽	ὁτιοῦν	πρᾶγμα λίποιμι τὴν τάξιν. δεινόν
[33]	ἄλλη θεία μοῖρα ἀνθρώπῳ καὶ	ὁτιοῦν	προσέταξε πράττειν. ταῦτα, ὦ ἄνδρες
[32]	μὴ ἀγροικότερον ἦν εἰπεῖν, οὐδ᾽	ὁτιοῦν,	τοῦ δὲ μηδὲν ἄδικον μηδ᾽
[26]	οὐ μέντοι μὰ Δία οὐδ᾽	ὁπωστιοῦν.	ἄπιστός γ᾽ εἶ, ὦ Μέλητε,
[17]	ἐμοῦ ἐξελεγχθήσονται ἔργῳ, ἐπειδὰν μηδ᾽	ὁπωστιοῦν	φαίνωμαι δεινὸς λέγειν, τοῦτό μοι
[27]	μόγις ἀπεκρίνω ὑπὸ τουτωνὶ ἀναγκαζόμενος.	οὐκοῦν	δαιμόνια μὲν φῄς με καὶ
[27]	φῂς ἢ οὔ; πάνυ γε.	οὐκοῦν	εἴπερ δαίμονας ἡγοῦμαι, ὡς σὺ
[35]	ἀλλὰ δικάσειν κατὰ τοὺς νόμους.	οὔκουν	χρὴ οὔτε ἡμᾶς ἐθίζειν ὑμᾶς
[27]	τινα πείθοις ἂν καὶ σμικρὸν	νοῦν	ἔχοντα ἀνθρώπων, ὡς οὐ τοῦ
[18]	τοῦτο σκοπεῖν καὶ τούτῳ τὸν	νοῦν	προσέχειν, εἰ δίκαια λέγω ἢ
[41]	ταῦτα λυποῦντες ἅπερ ἐγὼ ὑμᾶς	ἐλύπουν,	ἐὰν ὑμῖν δοκῶσιν ἢ χρημάτων
[41]	τῇ διανοίᾳ κατεψηφίζοντό μου καὶ	κατηγόρουν,	ἀλλ᾽ οἰόμενοι βλάπτειν· (τοῦτο αὐτοῖς
[24]	ὧν οἱ πρῶτοί μου κατήγοροι	κατηγόρουν	αὕτη ἔστω ἱκανὴ ἀπολογία πρὸς
[18]	παίδων παραλαμβάνοντες ἔπειθόν τε καὶ	κατηγόρουν	ἐμοῦ μᾶλλον οὐδὲν ἀληθές, ὡς
[21]	αὐτῷ” καὶ πολὺν μὲν χρόνον	ἠπόρουν	τί ποτε λέγει· ἔπειτα μόγις
[29]	καὶ εὐδοκιμωτάτης εἰς σοφίαν καὶ	ἰσχύν,	χρημάτων μὲν οὐκ αἰσχύνῃ ἐπιμελούμενος
[36]	οὖν εἰμι ἄξιος παθεῖν τοιοῦτος	ὤν;	ἀγαθόν τι, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[18]	πλὴν εἴ τις κωμῳδοποιὸς τυγχάνει	ὤν.	ὅσοι δὲ φθόνῳ καὶ διαβολῇ
[29]	ὅτι ὦ ἄριστε ἀνδρῶν, Ἀθηναῖος	ὤν,	πόλεως τῆς μεγίστης καὶ εὐδοκιμωτάτης
[17]	εἰ τῷ ὄντι ξένος ἐτύγχανον	ὤν,	συνεγιγνώσκετε δήπου ἄν μοι εἰ
[21]	οὔτε σμικρὸν σύνοιδα ἐμαυτῷ σοφὸς	ὤν·	τί οὖν ποτε λέγει φάσκων
[29]	καὶ οἰόμενος σοφὸς εἶναι οὐκ	ὤν.	τὸ γάρ τοι θάνατον δεδιέναι,
[25]	σοφώτερος εἶ τηλικούτου ὄντος τηλικόσδε	ὤν,	ὥστε σὺ μὲν ἔγνωκας ὅτι
[39]	νῦν ἐγὼ μὲν ἅτε βραδὺς	ὢν	καὶ πρεσβύτης ὑπὸ τοῦ βραδυτέρου
[28]	μᾶλλον (δείσας τὸ ζῆν κακὸς	ὢν	καὶ τοῖς φίλοις μὴ τιμωρεῖν,
[25]	τις ὁ βελτίους οἷός τ᾽	ὢν	ποιεῖν ἢ πάνυ ὀλίγοι, οἱ
[22]	ἔχω ἔχειν, μήτε τι σοφὸς	ὢν	τὴν ἐκείνων σοφίαν μήτε ἀμαθὴς
[31]	ὑμῶν. ὅτι δ᾽ ἐγὼ τυγχάνω	ὢν	τοιοῦτος οἷος ὑπὸ τοῦ θεοῦ
[33]	ἐάν τις βούληται ἀποκρινόμενος ἀκούειν	ὧν	ἂν λέγω. καὶ τούτων ἐγὼ
[22]	παρόντες ἂν βέλτιον ἔλεγον περὶ	ὧν	αὐτοὶ ἐπεποιήκεσαν. ἔγνων οὖν αὖ
[41]	ἐγὼ ὑμῖν, ὅτι οὐκ ἐπιμελοῦνται	ὧν	δεῖ, καὶ οἴονταί τι εἶναι
[27]	νυμφῶν ἢ ἔκ τινων ἄλλων	ὧν	δὴ καὶ λέγονται, τίς ἂν
[19]	καὶ ἄλλην πολλὴν φλυαρίαν φλυαροῦντα,	ὧν	ἐγὼ οὐδὲν οὔτε μέγα οὔτε
[25]	ὅτι οὐδέν σοι μεμέληκεν περὶ	ὧν	ἐμὲ εἰσάγεις. ἔτι δὲ ἡμῖν
[21]	ἐπειδὴ ἐκεῖνος τετελεύτηκεν. (σκέψασθε δὴ	ὧν	ἕνεκα ταῦτα λέγω· μέλλω γὰρ
[37]	ἐστιν; ἀντὶ τούτου δὴ ἕλωμαι	ὧν	εὖ οἶδά τι κακῶν ὄντων
[17]	αὐτῶν ἓν ἐθαύμασα τῶν πολλῶν	ὧν	ἐψεύσαντο, τοῦτο ἐν ᾧ ἔλεγον
[22]	καὶ καλά, ἴσασιν δὲ οὐδὲν	ὧν	λέγουσι. τοιοῦτόν τί μοι ἐφάνησαν
[33]	τις βούληται ἀποκρινόμενος ἀκούειν ὧν	ἂν	λέγω. καὶ τούτων ἐγὼ εἴτε
[33]	ἂν δικαίως τὴν αἰτίαν ὑπέχοιμι,	ὧν	μήτε ὑπεσχόμην μηδενὶ μηδὲν πώποτε
[26]	ὦ Μέλητε, τούτων τῶν θεῶν	ὧν	νῦν ὁ λόγος ἐστίν, εἰπὲ
[33]	Ἐπιγένους πατήρ, ἄλλοι τοίνυν οὗτοι	ὧν	οἱ ἀδελφοὶ ἐν ταύτῃ τῇ
[24]	οὕτως εὑρήσετε. περὶ μὲν οὖν	ὧν	οἱ πρῶτοί μου κατήγοροι κατηγόρουν
[29]	οἶδα. πρὸ οὖν τῶν κακῶν	ὧν	οἶδα ὅτι κακά ἐστιν, ἃ
[24]	πραγμάτων προσποιούμενος σπουδάζειν καὶ κήδεσθαι	ὧν	οὐδὲν τούτῳ πώποτε ἐμέλησεν· ὡς
[34]	πολλοὺς ἐγὼ ἔχω ὑμῖν εἰπεῖν,	ὧν	τινα ἐχρῆν μάλιστα μὲν ἐν
[38]	ποιεῖσθαι καὶ τῶν ἄλλων περὶ	ὧν	ὑμεῖς ἐμοῦ ἀκούετε διαλεγομένου καὶ
[36]	κἂν ὦφλε (χιλίας δραχμάς, οὐ	μεταλαβὼν	τὸ πέμπτον μέρος τῶν ψήφων.
[22]	τῶν τραγῳδιῶν καὶ τοὺς τῶν	(διθυράμβων	καὶ τοὺς ἄλλους, ὡς ἐνταῦθα
[37]	εἴποι· σιγῶν δὲ καὶ ἡσυχίαν	ἄγων,	ὦ Σώκρατες, οὐχ οἷός τ᾽
[30]	δημοσίᾳ’ εἰ μὲν οὖν ταῦτα	λέγων	διαφθείρω τοὺς νέους, ταῦτ᾽ ἂν
[20]	μοι δοκεῖ δίκαια λέγειν ὁ	λέγων,	κἀγὼ ὑμῖν πειράσομαι ἀποδεῖξαι τί
[29]	ὅτῳ ἂν ἀεὶ ἐντυγχάνω ὑμῶν,	λέγων	οἷάπερ εἴωθα, ὅτι ὦ ἄριστε
[34]	μοι δοκῶ πρὸς τοῦτον λέγειν	λέγων	ὅτι ἐμοί, ὦ ἄριστε, εἰσὶν
[30]	ψυχῆς ὅπως ὡς ἀρίστη ἔσται,	λέγων	ὅτι οὐκ ἐκ χρημάτων ἀρετὴ
[37]	ἴσως οὖν ὑμῖν καὶ ταυτὶ	λέγων	παραπλησίως δοκῶ λέγειν ὥσπερ περὶ
[29]	εἶναι τὸ μὴ ἀποκτεῖναί με,	λέγων	πρὸς ὑμᾶς ὡς εἰ διαφευξοίμην
[37]	ἴσως οὖν ἄν τις εἴποι·	σιγῶν	δὲ καὶ ἡσυχίαν ἄγων, ὦ
[17]	παρίεμαι· ἐὰν διὰ τῶν αὐτῶν	λόγων	ἀκούητέ μου ἀπολογουμένου δι᾽ ὧνπερ
[38]	ἀπορίᾳ μὲν ἑάλωκα, οὐ μέντοι	λόγων,	ἀλλὰ τόλμης καὶ ἀναισχυντίας καὶ
[38]	οἴεσθε, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ἀπορίᾳ	λόγων	ἑαλωκέναι τοιούτων οἷς ἂν ὑμᾶς
[26]	τοῦ Κλαζομενίου γέμει τούτων τῶν	λόγων;	καὶ δὴ καὶ οἱ νέοι
[23]	ἀχθόμενος, Ἄνυτος δὲ ὑπὲρ τῶν	δημιουργῶν	~καὶ (τῶν πολιτικῶν, Λύκων δὲ
[18]	οἳ ὑμῶν τοὺς πολλοὺς ἐκ	παίδων	παραλαμβάνοντες ἔπειθόν τε καὶ κατηγόρουν
[40]	ἀλλ᾽ (οἷον ὕπνος ἐπειδάν τις	καθεύδων	μηδ᾽ ὄναρ μηδὲν ὁρᾷ, θαυμάσιον
[31]	δὴ καὶ ἐν τῇ γραφῇ	ἐπικωμῳδῶν	Μέλητος ἐγράψατο. ἐμοὶ δὲ τοῦτ᾽
[27]	καὶ λέγονται, τίς ἂν ἀνθρώπων	θεῶν	μὲν παῖδας ἡγοῖτο εἶναι, θεοὺς
[27]	ἤτοι θεούς γε ἡγούμεθα ἢ	θεῶν	παῖδας; φῂς ἢ οὔ; πάνυ
[27]	εἰ δ᾽ αὖ οἱ δαίμονες	θεῶν	παῖδές εἰσιν νόθοι τινὲς ἢ
[41]	οὔτε τελευτήσαντι, οὐδὲ ἀμελεῖται ὑπὸ	θεῶν	τὰ τούτου πράγματα· οὐδὲ τὰ
[26]	τοίνυν, ὦ Μέλητε, τούτων τῶν	θεῶν	ὧν νῦν ὁ λόγος ἐστίν,
[41]	Τριπτόλεμος καὶ ἄλλοι ὅσοι τῶν	ἡμιθέων	δίκαιοι ἐγένοντο ἐν τῷ ἑαυτῶν
[28]	γε σῷ λόγῳ εἶεν τῶν	ἡμιθέων	ὅσοι ἐν Τροίᾳ τετελευτήκασιν οἵ
[19]	ἐστὶν ἰὼν εἰς ἑκάστην τῶν	πόλεων	τοὺς νέους, οἷς ἔξεστι τῶν
[25]	ἐπιδείκνυσαι ὅτι οὐδεπώποτε ἐφρόντισας τῶν	νέων,	καὶ σαφῶς ἀποφαίνεις τὴν σαυτοῦ
[33]	εἰ γὰρ δὴ ἔγωγε τῶν	νέων	(τοὺς μὲν διαφθείρω τοὺς δὲ
[32]	ἔδοξεν. τότ᾽ ἐγὼ μόνος τῶν	πρυτάνεων	ἠναντιώθην ὑμῖν μηδὲν ποιεῖν παρὰ
[20]	ὃν ἂν λέγω, ἀλλ᾽ εἰς	ἀξιόχρεων	ὑμῖν τὸν λέγοντα ἀνοίσω. τῆς
[36]	ἄλλων ἀρχῶν καὶ συνωμοσιῶν καὶ	στάσεων	τῶν ἐν τῇ πόλει γιγνομένων,
[20]	σε ἐσκέφθαι διὰ τὴν τῶν	ὑέων	κτῆσιν. ἔστιν τις” ἔφην ἐγώ,
[32]	εἰ μὴ ἡ ἀρχὴ διὰ	ταχέων	κατελύθη. καὶ (τούτων ὑμῖν ἔσονται
[34]	ὦ ἄνδρες (Ἀθηναῖοι, οὐδ᾽ ὑμᾶς	ἀτιμάζων,	ἀλλ᾽ εἰ μὲν θαρραλέως ἐγὼ
[19]	πέρι ἐπαΐω. καὶ οὐχ ὡς	ἀτιμάζων	λέγω τὴν τοιαύτην ἐπιστήμην, εἴ
[17]	καὶ ἐν ἀγορᾷ ἐπὶ τῶν	τραπεζῶν,	ἵνα ὑμῶν πολλοὶ ἀκηκόασι, καὶ
[30]	ὑμᾶς ἐγείρων καὶ πείθων καὶ	ὀνειδίζων	ἕνα ἕκαστον ~(οὐδὲν παύομαι τὴν
[31]	παύομαι τὴν ἡμέραν ὅλην πανταχοῦ	προσκαθίζων.	τοιοῦτος οὖν ἄλλος οὐ ῥᾳδίως
[27]	εἴποι· ἀδικεῖ Σωκράτης θεοὺς οὐ	νομίζων,	ἀλλὰ θεοὺς νομίζων” καίτοι τοῦτό
[27]	θεοὺς οὐ νομίζων, ἀλλὰ θεοὺς	νομίζων”	καίτοι τοῦτό ἐστι παίζοντος. συνεπισκέψασθε
[29]	ἀνθρώπῳ πάντων μέγιστον ὂν τῶν	ἀγαθῶν,	δεδίασι δ᾽ ὡς εὖ εἰδότες
[36]	εἰμι παθεῖν ἢ ἀποτεῖσαι, ὅτι	μαθὼν	ἐν τῷ βίῳ οὐχ ἡσυχίαν
[23]	μοι μὴ δοκῇ, τῷ θεῷ	βοηθῶν	ἐνδείκνυμαι ὅτι οὐκ ἔστι σοφός.
[30]	τινα, ὃς ὑμᾶς ἐγείρων καὶ	πείθων	καὶ ὀνειδίζων ἕνα ἕκαστον ~(οὐδὲν
[30]	ἄλλο πράττων ἐγὼ περιέρχομαι ἢ	πείθων	ὑμῶν καὶ νεωτέρους καὶ πρεσβυτέρους
[29]	ὅτι οὐ νομίζω θεοὺς εἶναι	ἀπειθῶν	τῇ μαντείᾳ καὶ δεδιὼς θάνατον
[21]	δή ποτε καὶ εἰς Δελφοὺς	ἐλθὼν	ἐτόλμησε τοῦτο μαντεύσασθαι καί, ὅπερ
[36]	ἐνταῦθα μὲν οὐκ ᾖα οἷ	ἐλθὼν	μήτε ὑμῖν μήτε ἐμαυτῷ ἔμελλον
[37]	οὐχ οἷός τ᾽ ἔσῃ ἡμῖν	ἐξελθὼν	ζῆν; τουτὶ δή ἐστι πάντων
[20]	ἐγὼ ᾐσθόμην ἐπιδημοῦντα· ἔτυχον γὰρ	προσελθὼν	ἀνδρὶ ὃς τετέλεκε χρήματα σοφισταῖς
[19]	ὦ ἄνδρες, οἷός τ᾽ ἐστὶν	ἰὼν	εἰς ἑκάστην τῶν πόλεων τοὺς
[36]	ἐπὶ δὲ τὸ ἰδίᾳ ἕκαστον	ἰὼν	εὐεργετεῖν τὴν μεγίστην εὐεργεσίαν, ὡς
[41]	καὶ εἴ τις ἄλλος τῶν	παλαιῶν	διὰ κρίσιν ἄδικον τέθνηκεν, ἀντιπαραβάλλοντι
[35]	ξένων (ὑπολαβεῖν ὅτι οἱ διαφέροντες	Ἀθηναίων	εἰς ἀρετήν, οὓς αὐτοὶ ἑαυτῶν
[36]	χρηματισμοῦ τε καὶ οἰκονομίας καὶ	στρατηγιῶν	καὶ δημηγοριῶν καὶ τῶν ἄλλων
[22]	τοὺς ποιητὰς τούς τε τῶν	τραγῳδιῶν	καὶ τοὺς τῶν (διθυράμβων καὶ
[23]	γέγονεν ἄξιον λόγου οὔτε τῶν	οἰκείων,	ἀλλ᾽ ἐν (πενίᾳ μυρίᾳ εἰμὶ
[31]	πάντων ἠμεληκέναι καὶ ἀνέχεσθαι τῶν	οἰκείων	ἀμελουμένων τοσαῦτα ἤδη ἔτη, τὸ
[34]	μάλιστα ἐλεηθείη, καὶ ἄλλους τῶν	οἰκείων	καὶ φίλων πολλούς, ἐγὼ δὲ
[33]	δὲ μὴ αὐτοὶ ἤθελον, τῶν	οἰκείων	τινὰς τῶν ἐκείνων, πατέρας καὶ
[40]	ἔγωγε λέγω· καὶ γὰρ οὐδὲν	πλείων	ὁ πᾶς χρόνος φαίνεται οὕτω
[33]	τοῦ θεοῦ πράττειν καὶ ἐκ	μαντείων	καὶ ἐξ ἐνυπνίων καὶ παντὶ
[23]	ἐγὼ μὲν ἔτι καὶ νῦν	περιιὼν	ζητῶ καὶ ἐρευνῶ κατὰ τὸν
[31]	ἐγὼ ἰδίᾳ μὲν ταῦτα συμβουλεύω	περιιὼν	καὶ πολυπραγμονῶ, δημοσίᾳ δὲ οὐ
[33]	καὶ ἐκ μαντείων καὶ ἐξ	ἐνυπνίων	καὶ παντὶ τρόπῳ ᾧπέρ τίς
[39]	(τοῦτο μηχανᾶσθαι, ὅπως ἀποφεύξεται πᾶν	ποιῶν	θάνατον. καὶ γὰρ ἐν ταῖς
[19]	καὶ τὸν ἥττω λόγον κρείττω	(ποιῶν	καὶ ἄλλους ταὐτὰ ταῦτα διδάσκων”
[23]	ἐπειδάν τις αὐτοὺς ἐρωτᾷ ὅτι	ποιῶν	καὶ ὅτι διδάσκων, ἔχουσι μὲν
[18]	καὶ τὸν ἥττω λόγον κρείττω	(ποιῶν.	οὗτοι, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, οἱ>
[21]	παρόντων· πρὸς ἐμαυτὸν δ᾽ οὖν	ἀπιὼν	ἐλογιζόμην ὅτι τούτου μὲν τοῦ
[32]	ἤγαγον Λέοντα, ἐγὼ δὲ ᾠχόμην	ἀπιὼν	οἴκαδε. καὶ ἴσως ἂν διὰ
[36]	καὶ οἰκονομίας καὶ στρατηγιῶν καὶ	δημηγοριῶν	καὶ τῶν ἄλλων ἀρχῶν καὶ
[36]	καὶ τῶν ἄλλων ἀρχῶν καὶ	συνωμοσιῶν	καὶ στάσεων τῶν ἐν τῇ
[26]	ἄκων διαφθείρω, τῶν τοιούτων (καὶ	ἀκουσίων)	ἁμαρτημάτων οὐ δεῦρο νόμος εἰσάγειν
[32]	προσέταττον, βουλόμενοι ὡς πλείστους ἀναπλῆσαι	αἰτιῶν.	τότε μέντοι ἐγὼ (οὐ λόγῳ
[18]	μὲν γὰρ χείρων, ἴσως δὲ	βελτίων	ἂν εἴη αὐτὸ δὲ τοῦτο
[26]	κατ᾽ ἀμφότερα ψεύδῃ. εἰ δὲ	ἄκων	διαφθείρω, τῶν τοιούτων (καὶ ἀκουσίων)
[26]	ἐὰν μάθω, παύσομαι ὅ γε	ἄκων	ποιῶ. σὺ δὲ συγγενέσθαι μέν
[25]	οὐ διαφθείρω, ἢ εἰ διαφθείρω,	(ἄκων,	~ὥστε σύ γε κατ᾽ ἀμφότερα
[40]	ἄν τις καὶ νομίζεται ἔσχατα	κακῶν	εἶναι· ἐμοὶ δὲ (οὔτε ἐξιόντι
[29]	εὖ εἰδότες (ὅτι μέγιστον τῶν	κακῶν	ἐστι. καίτοι πῶς οὐκ ἀμαθία
[37]	ἕλωμαι ὧν εὖ οἶδά τι	κακῶν	ὄντων τούτου τιμησάμενος; πότερον δεσμοῦ;
[29]	ἐστιν οἶδα. πρὸ οὖν τῶν	κακῶν	ὧν οἶδα ὅτι κακά ἐστιν,
[37]	ἀλλὰ τοιόνδε μᾶλλον. πέπεισμαι ἐγὼ	ἑκὼν	εἶναι μηδένα ἀδικεῖν ἀνθρώπων, ἀλλὰ
[25]	ὥστε τοῦτο τὸ> τοσοῦτον κακὸν	ἑκὼν	ποιῶ, ὡς φῂς σύ; ταῦτα
[35]	ταῖς ἄλλαις τιμαῖς προκρίνουσιν, οὗτοι	γυναικῶν	οὐδὲν διαφέρουσιν. ταῦτα γάρ, ὦ
[20]	τῶν ἱππικῶν τις ἢ τῶν	γεωργικῶν·	νῦν δ᾽ ἐπειδὴ ἀνθρώπω ἐστόν,
[32]	τὸ δίκαιον δείσας θάνατον, μὴ	ὑπείκων	δὲ ἀλλὰ κἂν ἀπολοίμην. ἐρῶ
[20]	δ᾽ ἂν οὗτος ἢ τῶν	ἱππικῶν	τις ἢ τῶν γεωργικῶν· νῦν
[24]	ὑπὲρ τῶν δημιουργῶν ~καὶ (τῶν	πολιτικῶν,	Λύκων δὲ ὑπὲρ τῶν ῥητόρων·
[21]	λέγειν, ἦν δέ τις τῶν	πολιτικῶν	πρὸς ὃν ἐγὼ σκοπῶν τοιοῦτόν
[22]	οἰόμενος περιγεγονέναι ᾧπερ καὶ τῶν	πολιτικῶν.	τελευτῶν οὖν ἐπὶ τοὺς χειροτέχνας
[26]	καινά; οὐ ταῦτα λέγεις ὅτι	διδάσκων	διαφθείρω; πάνυ μὲν οὖν σφόδρα
[23]	ἐρωτᾷ ὅτι ποιῶν καὶ ὅτι	διδάσκων,	ἔχουσι μὲν οὐδὲν εἰπεῖν ἀλλ᾽
[19]	(ποιῶν καὶ ἄλλους ταὐτὰ ταῦτα	διδάσκων”	τοιαύτη τίς ἐστιν· ταῦτα γὰρ
[21]	ὤν· τί οὖν ποτε λέγει	φάσκων	ἐμὲ σοφώτατον εἶναι; οὐ γὰρ
[24]	τῶν δημιουργῶν ~καὶ (τῶν πολιτικῶν,	Λύκων	δὲ ὑπὲρ τῶν ῥητόρων· ὥστε,
[36]	εἰ μὴ ἀνέβη Ἄνυτος καὶ	Λύκων	κατηγορήσοντες ἐμοῦ, κἂν ὦφλε (χιλίας
[23]	μοι ἐπέθετο καὶ Ἄνυτος καὶ	Λύκων,	Μέλητος μὲν ὑπὲρ τῶν ποιητῶν
[39]	καὶ πρεσβύτης ὑπὸ τοῦ βραδυτέρου	ἑάλων,	οἱ δ᾽ ἐμοὶ κατήγοροι ἅτε
[40]	ἄνδρες δικασταί ὑμᾶς γὰρ δικαστὰς	καλῶν	ὀρθῶς ἂν καλοίην θαυμάσιόν τι
[34]	καὶ ἄλλους τῶν οἰκείων καὶ	φίλων	πολλούς, ἐγὼ δὲ οὐδὲν ἄρα
[38]	δὴ καὶ εἴθισθε ὑμεῖς τῶν	ἄλλων	ἀκούειν. ἀλλ᾽ οὔτε τότε ᾠήθην
[25]	καὶ περὶ ἵππων καὶ τῶν	ἄλλων	ἁπάντων ζῴων; πάντως δήπου, ἐάντε
[36]	στρατηγιῶν καὶ δημηγοριῶν καὶ τῶν	ἄλλων	ἀρχῶν καὶ συνωμοσιῶν καὶ στάσεων
[36]	αὐτῆς τῆς πόλεως, τῶν τε	ἄλλων	οὕτω κατὰ τὸν (αὐτὸν τρόπον
[38]	τοὺς λόγους ποιεῖσθαι καὶ τῶν	ἄλλων	περὶ ὧν ὑμεῖς ἐμοῦ ἀκούετε
[20]	δήπου σοῦ γε οὐδὲν τῶν	ἄλλων	περιττότερον πραγματευομένου ἔπειτα τοσαύτη φήμη
[27]	ἐκ νυμφῶν ἢ ἔκ τινων	ἄλλων	ὧν δὴ καὶ λέγονται, τίς
[35]	ἐστί τῳ Σωκράτη διαφέρειν τῶν	πολλῶν	ἀνθρώπων. εἰ οὖν ὑμῶν οἱ
[29]	καὶ ἐνταῦθα ἴσως διαφέρω τῶν	πολλῶν	ἀνθρώπων, καὶ εἰ δή τῳ
[34]	καὶ ἱκέτευσε τοὺς δικαστὰς μετὰ	πολλῶν	δακρύων, παιδία τε αὑτοῦ ἀναβιβασάμενος
[28]	οὐδὲ Ἄνυτος ἀλλ᾽ ἡ τῶν	πολλῶν	διαβολή τε καὶ φθόνος. ἃ
[17]	δὲ αὐτῶν ἓν ἐθαύμασα τῶν	πολλῶν	ὧν ἐψεύσαντο, τοῦτο ἐν ᾧ
[39]	ἄπειμι ὑφ᾽ ὑμῶν θανάτου δίκην	ὀφλών,	οὗτοι δ᾽ ὑπὸ τῆς ἀληθείας
[35]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ὡς οὐδεὶς τῶν	ἐμῶν	κατηγόρων, καὶ ὑμῖν ἐπιτρέπω καὶ
[17]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πεπόνθατε ὑπὸ τῶν	ἐμῶν	κατηγόρων, οὐκ οἶδα· ἐγὼ δ᾽
[27]	ὅπως σὺ ταῦτα οὐχὶ ἀποπειρώμενος	ἡμῶν	ἐγράψω τὴν γραφὴν ταύτην ἢ
[42]	ὑμῖν δὲ βιωσομένοις· ὁπότεροι δὲ	ἡμῶν	ἔρχονται ἐπὶ ἄμεινον πρᾶγμα, ἄδηλον
[35]	ὑμᾶς ἐθίζεσθαι· οὐδέτεροι γὰρ ἂν	ἡμῶν	εὐσεβοῖεν. μὴ οὖν ἀξιοῦτέ με,
[32]	πόλει, ἐβούλευσα δέ· καὶ ἔτυχεν	ἡμῶν	ἡ φυλὴ Ἀντιοχὶς πρυτανεύουσα ὅτε
[21]	σοφώτερός εἰμι· κινδυνεύει μὲν γὰρ	ἡμῶν	οὐδέτερος οὐδὲν καλὸν κἀγαθὸν εἰδέναι,
[20]	τῆς ἀνθρωπίνης τε καὶ πολιτικῆς,	ἐπιστήμων	ἐστίν; οἶμαι γάρ σε ἐσκέφθαι
[32]	νόμους καὶ ἐναντία ἐψηφισάμην· καὶ	ἑτοίμων	ὄντων ἐνδεικνύναι με καὶ ἀπάγειν
[34]	τοιαῦτα. τάχα δ᾽ ἄν τις	(ὑμῶν	ἀγανακτήσειεν ἀναμνησθεὶς ἑαυτοῦ, εἰ ὁ
[29]	οὐδὲ φροντίζεις; καὶ ἐάν τις	ὑμῶν	ἀμφισβητήσῃ καὶ φῇ ἐπιμελεῖσθαι, οὐκ
[34]	οὐδένα αὐτῶν δεῦρο ἀναβιβασάμενος δεήσομαι	ὑμῶν	ἀποψηφίσασθαι” τί δὴ οὖν οὐδὲν
[42]	δίκαια πεπονθὼς ἐγὼ ἔσομαι ὑφ᾽	ὑμῶν	αὐτός τε καὶ οἱ ὑεῖς.
[32]	με δεῖν διακινδυνεύειν ἢ μεθ᾽	ὑμῶν	γενέσθαι μὴ δίκαια βουλευομένων, φοβηθέντα
[18]	~καὶ δὴ καὶ νῦν τοῦτο	ὑμῶν	δέομαι δίκαιον, ὥς γέ μοι
[17]	πάνυ, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τοῦτο	ὑμῶν	δέομαι καὶ παρίεμαι· ἐὰν διὰ
[37]	ἐστι πάντων χαλεπώτατον πεῖσαί τινας	ὑμῶν.	~ἐάν τε αὖ λέγω ὅτι
[41]	πόσῳ ἄν τις δέξαιτ᾽ ἂν	ὑμῶν;	ἐγὼ μὲν γὰρ πολλάκις ἐθέλω
[19]	μικρὸν ἢ μέγα ἤκουσέ τις	ὑμῶν	ἐμοῦ περὶ τῶν τοιούτων διαλεγομένου,
[19]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ~καὶ ἐπιχειρητέον	(ὑμῶν	ἐξελέσθαι τὴν διαβολὴν ἣν ὑμεῖς
[39]	νῦν ἐγὼ μὲν ἄπειμι ὑφ᾽	ὑμῶν	θανάτου δίκην ὀφλών, οὗτοι δ᾽
[36]	γε μᾶλλον ἢ εἴ τις	ὑμῶν	ἵππῳ ἢ συνωρίδι ἢ ζεύγει
[20]	Ἀθηναῖοι. ὑπολάβοι ἂν οὖν τις	ὑμῶν	ἴσως· ἀλλ᾽ ὦ Σώκρατες, τὸ
[18]	μάλιστα ἐπιστεύσατε, παῖδες ὄντες ἔνιοι	ὑμῶν	καὶ μειράκια, ἀτεχνῶς ἐρήμην κατηγοροῦντες
[30]	πράττων ἐγὼ περιέρχομαι ἢ πείθων	ὑμῶν	καὶ νεωτέρους καὶ πρεσβυτέρους μήτε
[21]	τὴν φυγὴν ταύτην καὶ μεθ᾽	ὑμῶν	κατῆλθε. καὶ ἴστε δὴ οἷος
[32]	καὶ ἀπάγειν τῶν ῥητόρων, καὶ	ὑμῶν	κελευόντων καὶ βοώντων, μετὰ τοῦ
[29]	ἐνδεικνύμενος ὅτῳ ἂν ἀεὶ ἐντυγχάνω	ὑμῶν,	λέγων οἷάπερ εἴωθα, ὅτι ὦ
[30]	ἀλλ᾽ ἐμμείνατέ μοι οἷς ἐδεήθην	ὑμῶν,	μὴ θορυβεῖν ἐφ᾽ οἷς ἂν
[30]	τις ἂν οἴοιτο, ἀλλὰ ὑπὲρ	ὑμῶν,	μή τι ἐξαμάρτητε περὶ τὴν
[35]	τῶν πολλῶν ἀνθρώπων. εἰ οὖν	ὑμῶν	οἱ δοκοῦντες διαφέρειν εἴτε σοφίᾳ
[19]	πώποτε ἀκηκόατε διαλεγομένου πολλοὶ δὲ	ὑμῶν	οἱ τοιοῦτοί εἰσιν φράζετε οὖν
[29]	ὡς εἰ διαφευξοίμην ἤδη (ἂν)	ὑμῶν	οἱ ὑεῖς ἐπιτηδεύοντες ἃ Σωκράτης
[31]	ὁ θεὸς ὑμῖν ἐπιπέμψειεν κηδόμενος	ὑμῶν.	ὅτι δ᾽ ἐγὼ τυγχάνω ὢν
[34]	τὴν ψῆφον. εἰ δή τις	ὑμῶν	οὕτως ἔχει οὐκ ἀξιῶ μὲν
[20]	καὶ ἴσως μὲν δόξω τισὶν	ὑμῶν	παίζειν· εὖ μέντοι ἴστε, πᾶσαν
[36]	φημι, ἐνταῦθα ᾖα, ἐπιχειρῶν ἕκαστον	ὑμῶν	πείθειν μὴ πρότερον μήτε τῶν
[17]	ἀγορᾷ ἐπὶ τῶν τραπεζῶν, ἵνα	ὑμῶν	πολλοὶ ἀκηκόασι, καὶ ἄλλοθι, μήτε
[17]	εἶναι ἃ λέγω καὶ μηδεὶς	ὑμῶν	προσδοκησάτω ἄλλως· οὐδὲ γὰρ ἂν
[23]	πιθανῶς λέγοντες περὶ ἐμοῦ, ἐμπεπλήκασιν	ὑμῶν	τὰ ὦτα καὶ πάλαι καὶ
[24]	εἰ οἷός τ᾽ εἴην ἐγὼ	ὑμῶν	ταύτην τὴν διαβολὴν ἐξελέσθαι ἐν
[18]	ἐκεῖνοι δεινότεροι, ὦ ἄνδρες, οἳ	ὑμῶν	τοὺς πολλοὺς ἐκ παίδων παραλαμβάνοντες
[19]	οὐδὲν μέτεστιν. (μάρτυρας δὲ αὖ	ὑμῶν	τοὺς πολλοὺς παρέχομαι, καὶ ἀξιῶ
[21]	ἑταῖρος ἦν ἐκ νέου καὶ	ὑμῶν	τῷ πλήθει ἑταῖρός τε καὶ
[23]	ἂν εἰ> εἴποι ὅτι οὗτος	ὑμῶν,	ὦ ἄνθρωποι, σοφώτατός ἐστιν, ὅστις
[33]	χρήματα μὲν λαμβάνων διαλέγομαι (μὴ	λαμβάνων	δὲ οὔ, ἀλλ᾽ ὁμοίως καὶ
[33]	πώποτε ἐφθόνησα, οὐδὲ χρήματα μὲν	λαμβάνων	διαλέγομαι (μὴ λαμβάνων δὲ οὔ,
[31]	ἀπὸ τούτων ἀπέλαυον καὶ μισθὸν	λαμβάνων	ταῦτα παρεκελευόμην, εἶχον ἄν τινα
[22]	καταληψόμενος ἐμαυτὸν ἀμαθέστερον ἐκείνων ὄντα.	ἀναλαμβάνων	οὖν αὐτῶν τὰ ποιήματα ἅ
[21]	που ἐλέγξων τὸ μαντεῖον καὶ	ἀποφανῶν	τῷ χρησμῷ ὅτι οὑτοσὶ ἐμοῦ
[22]	ἔλεγον περὶ ὧν αὐτοὶ ἐπεποιήκεσαν.	ἔγνων	οὖν αὖ καὶ περὶ τῶν
[23]	τῶν πλουσιωτάτων αὐτόματοι, χαίρουσιν ἀκούοντες	ἐξεταζομένων	τῶν ἀνθρώπων, καὶ αὐτοὶ πολλάκις
[22]	ᾐσθόμην αὐτῶν διὰ τὴν ποίησιν	οἰομένων	καὶ τἆλλα σοφωτάτων εἶναι ἀνθρώπων
[23]	κἄπειτα οἶμαι εὑρίσκουσι πολλὴν ἀφθονίαν	οἰομένων	μὲν εἰδέναι τι ἀνθρώπων, εἰδότων
[38]	ἕξετε καὶ αἰτίαν ὑπὸ τῶν	βουλομένων	τὴν πόλιν λοιδορεῖν ὡς Σωκράτη
[36]	στάσεων τῶν ἐν τῇ πόλει	γιγνομένων,	ἡγησάμενος ἐμαυτὸν (τῷ ὄντι ἐπιεικέστερον
[35]	πείσεσθαι εἰ ἀποθανοῦνται, ὥσπερ ἀθανάτων	ἐσομένων	ἂν ὑμεῖς αὐτοὺς μὴ ἀποκτείνητε·
[32]	μεθ᾽ ὑμῶν γενέσθαι μὴ δίκαια	βουλευομένων,	φοβηθέντα δεσμὸν ἢ θάνατον. καὶ
[31]	ἠμεληκέναι καὶ ἀνέχεσθαι τῶν οἰκείων	ἀμελουμένων	τοσαῦτα ἤδη ἔτη, τὸ δὲ
[23]	θεὸν καὶ τῶν ἀστῶν καὶ	ξένων	ἄν τινα οἴωμαι σοφὸν εἶναι·
[35]	ὥστ᾽ ἄν τινα καὶ τῶν	ξένων	(ὑπολαβεῖν ὅτι οἱ διαφέροντες Ἀθηναίων
[31]	πολυπραγμονῶ, δημοσίᾳ δὲ οὐ τολμῶ	ἀναβαίνων	εἰς τὸ πλῆθος τὸ ὑμέτερον
[22]	ἐπ᾽ αὐτοφώρῳ καταληψόμενος ἐμαυτὸν ἀμαθέστερον	ἐκείνων	ὄντα. ἀναλαμβάνων οὖν αὐτῶν τὰ
[33]	ἤθελον, τῶν οἰκείων τινὰς τῶν	ἐκείνων,	πατέρας καὶ ἀδελφοὺς καὶ ἄλλους
[18]	με ἀπολογήσασθαι· καὶ γὰρ ὑμεῖς	ἐκείνων	πρότερον ἠκούσατε κατηγορούντων καὶ πολὺ
[22]	μήτε τι σοφὸς ὢν τὴν	ἐκείνων	σοφίαν μήτε ἀμαθὴς τὴν ἀμαθίαν,
[20]	ἂν βούλωνται, ~τούτους πείθουσι (τὰς	ἐκείνων	συνουσίας ἀπολιπόντας σφίσιν συνεῖναι χρήματα
[41]	τὰ ἐμαυτοῦ πάθη πρὸς τὰ	ἐκείνων	ὡς ἐγὼ οἶμαι, οὐκ ἂν
[27]	ἢ ἐκ νυμφῶν ἢ ἔκ	τινων	ἄλλων ὧν δὴ καὶ λέγονται,
[20]	ἔφη, ὦ Σώκρατες, Πάριος, πέντε	μνῶν”	καὶ ἐγὼ τὸν Εὔηνον ἐμακάρισα
[38]	καὶ Ἀπολλόδωρος κελεύουσί με τριάκοντα	μνῶν	τιμήσασθαι, αὐτοὶ δ᾽ ἐγγυᾶσθαι· τιμῶμαι
[27]	μὲν παῖδας ἡγοῖτο ἢ καὶ	ὄνων,	τοὺς ἡμιόνους, ἵππους δὲ καὶ
[21]	εἶναι, ὡς (ἐνταῦθα εἴπερ που	ἐλέγξων	τὸ μαντεῖον καὶ ἀποφανῶν τῷ
[21]	τῶν πολιτικῶν πρὸς ὃν ἐγὼ	σκοπῶν	τοιοῦτόν τι ἔπαθον, ὦ ἄνδρες
[21]	ἐστι, σὺ δ᾽ ἐμὲ ἔφησθα”	διασκοπῶν	οὖν τοῦτον ὀνόματι γὰρ οὐδὲν
[25]	ἔχει, ὦ Μέλητε, καὶ περὶ	ἵππων	καὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων ζῴων;
[27]	εἴη ὥσπερ ἂν εἴ τις	ἵππων	μὲν παῖδας ἡγοῖτο ἢ καὶ
[22]	οἰομένων καὶ τἆλλα σοφωτάτων εἶναι	ἀνθρώπων	ἃ οὐκ ἦσαν. ἀπῇα οὖν
[37]	ἐγὼ ἑκὼν εἶναι μηδένα ἀδικεῖν	ἀνθρώπων,	ἀλλὰ ὑμᾶς τοῦτο οὐ πείθω·
[35]	τῳ Σωκράτη διαφέρειν τῶν πολλῶν	ἀνθρώπων.	εἰ οὖν ὑμῶν οἱ δοκοῦντες
[23]	ἀφθονίαν οἰομένων μὲν εἰδέναι τι	ἀνθρώπων,	εἰδότων δὲ ὀλίγα ἢ οὐδέν.
[27]	δὴ καὶ λέγονται, τίς ἂν	ἀνθρώπων	θεῶν μὲν παῖδας ἡγοῖτο εἶναι,
[23]	αὐτόματοι, χαίρουσιν ἀκούοντες ἐξεταζομένων τῶν	ἀνθρώπων,	καὶ αὐτοὶ πολλάκις ἐμὲ μιμοῦνται,
[29]	ἐνταῦθα ἴσως διαφέρω τῶν πολλῶν	ἀνθρώπων,	καὶ εἰ δή τῳ σοφώτερός
[32]	Ἀθηναῖοι· οὐδὲ γὰρ ἂν ἄλλος	(ἀνθρώπων	οὐδείς. ~ἀλλ᾽ ἐγὼ διὰ παντὸς
[25]	Μέλητε, οἶμαι δὲ οὐδὲ ἄλλον	ἀνθρώπων	οὐδένα· ἀλλ᾽ ἢ οὐ διαφθείρω,
[31]	τἀληθῆ· οὐ γὰρ ἔστιν ὅστις	ἀνθρώπων	σωθήσεται οὔτε ὑμῖν οὔτε ἄλλῳ
[27]	τοὺς λόγους ποιῶμαι. ἔστιν ὅστις	ἀνθρώπων,	ὦ Μέλητε, ἀνθρώπεια μὲν νομίζει
[27]	ἂν καὶ σμικρὸν νοῦν ἔχοντα	ἀνθρώπων,	ὡς οὐ τοῦ αὐτοῦ ἔστιν
[34]	ἀπὸ πέτρης’ πέφυκα ἀλλ᾽ ἐξ	ἀνθρώπων,	ὥστε καὶ οἰκεῖοί μοί εἰσι
[29]	οἷάπερ εἴωθα, ὅτι ὦ ἄριστε	ἀνδρῶν,	Ἀθηναῖος ὤν, πόλεως τῆς μεγίστης
[27]	πράγματα; οὐκ ἔστιν, ὦ ἄριστε	ἀνδρῶν·	εἰ μὴ σὺ βούλει ἀποκρίνεσθαι,
[36]	τοῦτο, ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον θαυμάζω	ἑκατέρων	τῶν ψήφων τὸν γεγονότα ἀριθμόν.
[24]	ἀπολογήσασθαι. αὖθις γὰρ δή, ὥσπερ	ἑτέρων	τούτων ὄντων κατηγόρων, λάβωμεν αὖ
[21]	ἄλλον ᾖα τῶν ἐκείνου δοκούντων	σοφωτέρων	εἶναι καί (μοι ταὐτὰ ταῦτα
[30]	προστεθηκέναι τοιοῦτόν τινα, ὃς ὑμᾶς	ἐγείρων	καὶ πείθων καὶ ὀνειδίζων ἕνα
[25]	εἶναι, εἷς δέ τις ὁ	διαφθείρων;	ἢ τοὐναντίον τούτου πᾶν εἷς
[18]	λέξεως ἐᾶν ἴσως μὲν γὰρ	χείρων,	ἴσως δὲ βελτίων ἂν εἴη
[36]	ὡς ἐγώ φημι, ἐνταῦθα ᾖα,	ἐπιχειρῶν	ἕκαστον ὑμῶν πείθειν μὴ πρότερον
[35]	Ἀθηναῖοι, ὡς οὐδεὶς τῶν ἐμῶν	κατηγόρων,	καὶ ὑμῖν ἐπιτρέπω καὶ τῷ
[24]	δή, ὥσπερ ἑτέρων τούτων ὄντων	κατηγόρων,	λάβωμεν αὖ τὴν τούτων ἀντωμοσίαν.
[17]	Ἀθηναῖοι, πεπόνθατε ὑπὸ τῶν ἐμῶν	κατηγόρων,	οὐκ οἶδα· ἐγὼ δ᾽ οὖν
[19]	διέβαλλον οἱ διαβάλλοντες; ὥσπερ οὖν	κατηγόρων	τὴν ἀντωμοσίαν δεῖ ἀναγνῶναι αὐτῶν·
[27]	ἐγράψω τὴν γραφὴν ταύτην ἢ	ἀπορῶν	ὅτι ἐγκαλοῖς ἐμοὶ ἀληθὲς ἀδίκημα·
[32]	ἐνδεικνύναι με καὶ ἀπάγειν τῶν	ῥητόρων,	καὶ ὑμῶν κελευόντων καὶ βοώντων,
[24]	πολιτικῶν, Λύκων δὲ ὑπὲρ τῶν	ῥητόρων·	ὥστε, ὅπερ ἀρχόμενος ἐγὼ ἔλεγον,
[24]	σοι. τὸν μὲν γὰρ διαφθείροντα	ἐξευρών,	ὡς φῄς, ἐμέ, εἰσάγεις τουτοισὶ
[29]	τῷ ἀνθρώπῳ πάντων μέγιστον ὂν	τῶν	ἀγαθῶν, δεδίασι δ᾽ ὡς εὖ
[38]	οἷα δὴ καὶ εἴθισθε ὑμεῖς	τῶν	ἄλλων ἀκούειν. ἀλλ᾽ οὔτε τότε
[25]	Μέλητε, καὶ περὶ ἵππων καὶ	τῶν	ἄλλων ἁπάντων ζῴων; πάντως δήπου,
[36]	καὶ στρατηγιῶν καὶ δημηγοριῶν καὶ	τῶν	ἄλλων ἀρχῶν καὶ συνωμοσιῶν καὶ
[38]	ἀρετῆς τοὺς λόγους ποιεῖσθαι καὶ	τῶν	ἄλλων περὶ ὧν ὑμεῖς ἐμοῦ
[20]	γὰρ δήπου σοῦ γε οὐδὲν	τῶν	ἄλλων περιττότερον πραγματευομένου ἔπειτα τοσαύτη
[23]	πλουσιωτάτων αὐτόματοι, χαίρουσιν ἀκούοντες ἐξεταζομένων	τῶν	ἀνθρώπων, καὶ αὐτοὶ πολλάκις ἐμὲ
[23]	ἐρευνῶ κατὰ τὸν θεὸν καὶ	τῶν	ἀστῶν καὶ ξένων ἄν τινα
[17]	δέομαι καὶ παρίεμαι· ἐὰν διὰ	τῶν	αὐτῶν λόγων ἀκούητέ μου ἀπολογουμένου
[38]	ὄνομα ἕξετε καὶ αἰτίαν ὑπὸ	τῶν	βουλομένων τὴν πόλιν λοιδορεῖν ὡς
[20]	ἢ τῶν ἱππικῶν τις ἢ	τῶν	γεωργικῶν· νῦν δ᾽ ἐπειδὴ ἀνθρώπω
[23]	ποιητῶν ἀχθόμενος, Ἄνυτος δὲ ὑπὲρ	τῶν	δημιουργῶν ~καὶ (τῶν πολιτικῶν, Λύκων
[22]	τε τῶν τραγῳδιῶν καὶ τοὺς	τῶν	(διθυράμβων καὶ τοὺς ἄλλους, ὡς
[39]	ἀφεὶς καὶ ἐφ᾽ ἱκετείαν τραπόμενος	τῶν	διωκόντων· καὶ ἄλλαι μηχαναὶ πολλαί
[21]	τινὰ ἐτραπόμην. ἦλθον ἐπί τινα	τῶν	δοκούντων σοφῶν εἶναι, ὡς (ἐνταῦθα
[36]	ὑμῶν πείθειν μὴ πρότερον μήτε	τῶν	ἑαυτοῦ μηδενὸς ἐπιμελεῖσθαι πρὶν ἑαυτοῦ
[19]	πόλεων τοὺς νέους, οἷς ἔξεστι	τῶν	ἑαυτῶν πολιτῶν προῖκα συνεῖναι ᾧ
[21]	εἰδέναι. ἐντεῦθεν ἐπ᾽ ἄλλον ᾖα	τῶν	ἐκείνου δοκούντων σοφωτέρων εἶναι καί
[33]	αὐτοὶ ἤθελον, τῶν οἰκείων τινὰς	τῶν	ἐκείνων, πατέρας καὶ ἀδελφοὺς καὶ
[35]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ὡς οὐδεὶς	τῶν	ἐμῶν κατηγόρων, καὶ ὑμῖν ἐπιτρέπω
[17]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πεπόνθατε ὑπὸ	τῶν	ἐμῶν κατηγόρων, οὐκ οἶδα· ἐγὼ
[29]	ὅτι οὐκ εἰδὼς ἱκανῶς περὶ	τῶν	ἐν Ἅιδου οὕτω καὶ οἴομαι
[36]	ἀρχῶν καὶ συνωμοσιῶν καὶ στάσεων	τῶν	ἐν τῇ πόλει γιγνομένων, ἡγησάμενος
[41]	ἄλλα εὐδαιμονέστεροί εἰσιν οἱ ἐκεῖ	τῶν	ἐνθάδε, καὶ ἤδη τὸν λοιπὸν
[41]	καὶ Τριπτόλεμος καὶ ἄλλοι ὅσοι	τῶν	ἡμιθέων δίκαιοι ἐγένοντο ἐν τῷ
[28]	τῷ γε σῷ λόγῳ εἶεν	τῶν	ἡμιθέων ὅσοι ἐν Τροίᾳ τετελευτήκασιν
[26]	αὐτῶν τοίνυν, ὦ Μέλητε, τούτων	τῶν	θεῶν ὧν νῦν ὁ λόγος
[20]	ἦν δ᾽ ἂν οὗτος ἢ	τῶν	ἱππικῶν τις ἢ τῶν γεωργικῶν·
[29]	ὡς εὖ εἰδότες (ὅτι μέγιστον	τῶν	κακῶν ἐστι. καίτοι πῶς οὐκ
[29]	αἰσχρόν ἐστιν οἶδα. πρὸ οὖν	τῶν	κακῶν ὧν οἶδα ὅτι κακά
[26]	βιβλία τοῦ Κλαζομενίου γέμει τούτων	τῶν	λόγων; καὶ δὴ καὶ οἱ
[31]	γὰρ ἀνθρωπίνῳ ἔοικε τὸ ἐμὲ	τῶν	μὲν ἐμαυτοῦ πάντων ἠμεληκέναι καὶ
[25]	ἱκανῶς ἐπιδείκνυσαι ὅτι οὐδεπώποτε ἐφρόντισας	τῶν	νέων, καὶ σαφῶς ἀποφαίνεις τὴν
[33]	εὐέλεγκτα. εἰ γὰρ δὴ ἔγωγε	τῶν	νέων (τοὺς μὲν διαφθείρω τοὺς
[35]	περιάπτειν, ὥστ᾽ ἄν τινα καὶ	τῶν	ξένων (ὑπολαβεῖν ὅτι οἱ διαφέροντες
[23]	σχολὴ γέγονεν ἄξιον λόγου οὔτε	τῶν	οἰκείων, ἀλλ᾽ ἐν (πενίᾳ μυρίᾳ
[31]	ἐμαυτοῦ πάντων ἠμεληκέναι καὶ ἀνέχεσθαι	τῶν	οἰκείων ἀμελουμένων τοσαῦτα ἤδη ἔτη,
[34]	ὅτι μάλιστα ἐλεηθείη, καὶ ἄλλους	τῶν	οἰκείων καὶ φίλων πολλούς, ἐγὼ
[33]	εἰ δὲ μὴ αὐτοὶ ἤθελον,	τῶν	οἰκείων τινὰς τῶν ἐκείνων, πατέρας
[41]	Τελαμῶνος καὶ εἴ τις ἄλλος	τῶν	παλαιῶν διὰ κρίσιν ἄδικον τέθνηκεν,
[21]	τούτῳ τε ἀπηχθόμην καὶ πολλοῖς	τῶν	παρόντων· πρὸς ἐμαυτὸν δ᾽ οὖν
[23]	οἷς μάλιστα σχολή ἐστιν, οἱ	τῶν	πλουσιωτάτων αὐτόματοι, χαίρουσιν ἀκούοντες ἐξεταζομένων
[23]	καὶ Λύκων, Μέλητος μὲν ὑπὲρ	τῶν	ποιητῶν ἀχθόμενος, Ἄνυτος δὲ ὑπὲρ
[22]	ἔγνων οὖν αὖ καὶ περὶ	τῶν	ποιητῶν ἐν ὀλίγῳ τοῦτο, ὅτι
[19]	τ᾽ ἐστὶν ἰὼν εἰς ἑκάστην	τῶν	πόλεων τοὺς νέους, οἷς ἔξεστι
[24]	δὲ ὑπὲρ τῶν δημιουργῶν ~καὶ	(τῶν	πολιτικῶν, Λύκων δὲ ὑπὲρ τῶν
[21]	δέομαι λέγειν, ἦν δέ τις	τῶν	πολιτικῶν πρὸς ὃν ἐγὼ σκοπῶν
[22]	αὐτῷ οἰόμενος περιγεγονέναι ᾧπερ καὶ	τῶν	πολιτικῶν. τελευτῶν οὖν ἐπὶ τοὺς
[35]	(γέ ἐστί τῳ Σωκράτη διαφέρειν	τῶν	πολλῶν ἀνθρώπων. εἰ οὖν ὑμῶν
[29]	τούτῳ καὶ ἐνταῦθα ἴσως διαφέρω	τῶν	πολλῶν ἀνθρώπων, καὶ εἰ δή
[28]	Μέλητος οὐδὲ Ἄνυτος ἀλλ᾽ ἡ	τῶν	πολλῶν διαβολή τε καὶ φθόνος.
[17]	μάλιστα δὲ αὐτῶν ἓν ἐθαύμασα	τῶν	πολλῶν ὧν ἐψεύσαντο, τοῦτο ἐν
[32]	ὑμῖν ἔδοξεν. τότ᾽ ἐγὼ μόνος	τῶν	πρυτάνεων ἠναντιώθην ὑμῖν μηδὲν ποιεῖν
[32]	ὄντων ἐνδεικνύναι με καὶ ἀπάγειν	τῶν	ῥητόρων, καὶ ὑμῶν κελευόντων καὶ
[24]	(τῶν πολιτικῶν, Λύκων δὲ ὑπὲρ	τῶν	ῥητόρων· ὥστε, ὅπερ ἀρχόμενος ἐγὼ
[25]	(ἔστιν οὖν ὅστις βούλεται ὑπὸ	τῶν	συνόντων βλάπτεσθαι μᾶλλον ἢ ὠφελεῖσθαι;
[25]	ὅτι ἐάν τινα μοχθηρὸν ποιήσω	τῶν	συνόντων, κινδυνεύσω κακόν τι λαβεῖν
[36]	πόλεως, πρὶν αὐτῆς τῆς πόλεως,	τῶν	τε ἄλλων οὕτω κατὰ τὸν
[23]	ταύτης τῆς ἀσχολίας οὔτε τι	τῶν	τῆς πόλεως πρᾶξαί μοι σχολὴ
[36]	βέλτιστος καὶ φρονιμώτατος ἔσοιτο, μήτε	τῶν	τῆς πόλεως, πρὶν αὐτῆς τῆς
[19]	ἤκουσέ τις ὑμῶν ἐμοῦ περὶ	τῶν	τοιούτων διαλεγομένου, καὶ ἐκ τούτου
[26]	ψεύδῃ. εἰ δὲ ἄκων διαφθείρω,	τῶν	τοιούτων (καὶ ἀκουσίων) ἁμαρτημάτων οὐ
[19]	τοιαύτην ἐπιστήμην, εἴ τις περὶ	τῶν	τοιούτων σοφός ἐστιν μή πως
[22]	ἐπὶ τοὺς ποιητὰς τούς τε	τῶν	τραγῳδιῶν καὶ τοὺς τῶν (διθυράμβων
[17]	λέγειν καὶ ἐν ἀγορᾷ ἐπὶ	τῶν	τραπεζῶν, ἵνα ὑμῶν πολλοὶ ἀκηκόασι,
[18]	καὶ πολὺ μᾶλλον ἢ τῶνδε	τῶν	ὕστερον. εἶεν· ἀπολογητέον δή, ὦ
[41]	(ἀφικόμενος εἰς Ἅιδου, ἀπαλλαγεὶς τουτωνὶ	τῶν	φασκόντων δικαστῶν εἶναι, εὑρήσει τοὺς
[23]	δοκῶσιν ἀπορεῖν, τὰ κατὰ πάντων	τῶν	φιλοσοφούντων πρόχειρα ταῦτα λέγουσιν, ὅτι
[36]	ἔοικεν, εἰ τριάκοντα μόναι μετέπεσον	τῶν	ψήφων, ἀπεπεφεύγη ἄν. Μέλητον μὲν
[36]	οὐ μεταλαβὼν τὸ πέμπτον μέρος	τῶν	ψήφων. τιμᾶται δ᾽ οὖν μοι
[36]	ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον θαυμάζω ἑκατέρων	τῶν	ψήφων τὸν γεγονότα ἀριθμόν. οὐ
[24]	Ἥραν λέγεις καὶ πολλὴν ἀφθονίαν	τῶν	ὠφελούντων. τί δὲ δή; οἱ
[38]	μνᾶν ἀργυρίου· τοσούτου οὖν τιμῶμαι.	Πλάτων	δὲ ὅδε, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[34]	ὁ Ἀρίστωνος, οὗ ἀδελφὸς οὑτοσὶ	Πλάτων,	καὶ Αἰαντόδωρος, οὗ Ἀπολλόδωρος ὅδε
[41]	ὅτι ἤδη τεθνάναι καὶ ἀπηλλάχθαι	πραγμάτων	βέλτιον ἦν μοι. διὰ τοῦτο
[24]	εἰς ἀγῶνα καθιστὰς ἀνθρώπους, περὶ	πραγμάτων	προσποιούμενος σπουδάζειν καὶ κήδεσθαι ὧν
[30]	ἔσται, λέγων ὅτι οὐκ ἐκ	χρημάτων	ἀρετὴ γίγνεται, ἀλλ᾽ ἐξ ἀρετῆς
[41]	ἐλύπουν, ἐὰν ὑμῖν δοκῶσιν ἢ	χρημάτων	ἢ ἄλλου του πρότερον ἐπιμελεῖσθαι
[37]	καθισταμένῃ ἀρχῇ, τοῖς ἕνδεκα; ἀλλὰ	χρημάτων	καὶ δεδέσθαι ἕως ἂν ἐκτείσω;
[29]	εὐδοκιμωτάτης εἰς σοφίαν καὶ ἰσχύν,	χρημάτων	μὲν οὐκ αἰσχύνῃ ἐπιμελούμενος ὅπως
[38]	ἦν μοι χρήματα, ἐτιμησάμην ἂν	χρημάτων	ὅσα ἔμελλον ἐκτείσειν, οὐδὲν γὰρ
[30]	πρεσβυτέρους μήτε σωμάτων (ἐπιμελεῖσθαι μήτε	χρημάτων	πρότερον μηδὲ οὕτω σφόδρα ὡς
[26]	διαφθείρω, τῶν τοιούτων (καὶ ἀκουσίων)	ἁμαρτημάτων	οὐ δεῦρο νόμος εἰσάγειν ἐστίν,
[26]	τῶνδε καὶ οἴει αὐτοὺς ἀπείρους	γραμμάτων	εἶναι ὥστε οὐκ εἰδέναι ὅτι
[30]	καὶ νεωτέρους καὶ πρεσβυτέρους μήτε	σωμάτων	(ἐπιμελεῖσθαι μήτε χρημάτων πρότερον μηδὲ
[35]	οἰομένους πείσεσθαι εἰ ἀποθανοῦνται, ὥσπερ	ἀθανάτων	ἐσομένων ἂν ὑμεῖς αὐτοὺς μὴ
[23]	μάλιστα σχολή ἐστιν, οἱ τῶν	πλουσιωτάτων	αὐτόματοι, χαίρουσιν ἀκούοντες ἐξεταζομένων τῶν
[22]	τὴν ποίησιν οἰομένων καὶ τἆλλα	σοφωτάτων	εἶναι ἀνθρώπων ἃ οὐκ ἦσαν.
[19]	αὐτῶν· Σωκράτης ἀδικεῖ καὶ περιεργάζεται	ζητῶν	τά τε ὑπὸ γῆς καὶ
[23]	Λύκων, Μέλητος μὲν ὑπὲρ τῶν	ποιητῶν	ἀχθόμενος, Ἄνυτος δὲ ὑπὲρ τῶν
[22]	οὖν αὖ καὶ περὶ τῶν	ποιητῶν	ἐν ὀλίγῳ τοῦτο, ὅτι οὐ
[19]	νέους, οἷς ἔξεστι τῶν ἑαυτῶν	πολιτῶν	προῖκα συνεῖναι ᾧ ἂν βούλωνται,
[38]	ὅδε, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ	Κρίτων	καὶ Κριτόβουλος καὶ Ἀπολλόδωρος κελεύουσί
[33]	οὓς ἐγὼ ὁρῶ, πρῶτον μὲν	Κρίτων	οὑτοσί, ἐμὸς ἡλικιώτης (καὶ δημότης,
[18]	κατηγοροῦντες ἀπολογουμένου οὐδενός. ὃ δὲ	πάντων	ἀλογώτατον, ὅτι οὐδὲ τὰ (ὀνόματα
[31]	τὸ ἐμὲ τῶν μὲν ἐμαυτοῦ	πάντων	ἠμεληκέναι καὶ ἀνέχεσθαι τῶν οἰκείων
[29]	οὐδ᾽ εἰ τυγχάνει τῷ ἀνθρώπῳ	πάντων	μέγιστον ὂν τῶν ἀγαθῶν, δεδίασι
[23]	μὴ δοκῶσιν ἀπορεῖν, τὰ κατὰ	πάντων	τῶν φιλοσοφούντων πρόχειρα ταῦτα λέγουσιν,
[37]	ἐξελθὼν ζῆν; τουτὶ δή ἐστι	πάντων	χαλεπώτατον πεῖσαί τινας ὑμῶν. ~ἐάν
[25]	περὶ ἵππων καὶ τῶν ἄλλων	ἁπάντων	ζῴων; πάντως δήπου, ἐάντε σὺ
[32]	καὶ ἐναντία ἐψηφισάμην· καὶ ἑτοίμων	ὄντων	ἐνδεικνύναι με καὶ ἀπάγειν τῶν
[24]	γὰρ δή, ὥσπερ ἑτέρων τούτων	ὄντων	κατηγόρων, λάβωμεν αὖ τὴν τούτων
[37]	ὧν εὖ οἶδά τι κακῶν	ὄντων	τούτου τιμησάμενος; πότερον δεσμοῦ; (καὶ
[41]	εἰς Ἅιδου, ἀπαλλαγεὶς τουτωνὶ τῶν	φασκόντων	δικαστῶν εἶναι, εὑρήσει τοὺς ὡς
[39]	καὶ ἐφ᾽ ἱκετείαν τραπόμενος τῶν	διωκόντων·	καὶ ἄλλαι μηχαναὶ πολλαί εἰσιν
[25]	οὖν ὅστις βούλεται ὑπὸ τῶν	συνόντων	βλάπτεσθαι μᾶλλον ἢ ὠφελεῖσθαι; ἀποκρίνου,
[25]	ἐάν τινα μοχθηρὸν ποιήσω τῶν	συνόντων,	κινδυνεύσω κακόν τι λαβεῖν ὑπ᾽
[21]	τε ἀπηχθόμην καὶ πολλοῖς τῶν	παρόντων·	πρὸς ἐμαυτὸν δ᾽ οὖν ἀπιὼν
[32]	ἀπάγειν τῶν ῥητόρων, καὶ ὑμῶν	κελευόντων	καὶ βοώντων, μετὰ τοῦ (νόμου
[21]	ἐτραπόμην. ἦλθον ἐπί τινα τῶν	δοκούντων	σοφῶν εἶναι, ὡς (ἐνταῦθα εἴπερ
[21]	ἐπ᾽ ἄλλον ᾖα τῶν ἐκείνου	δοκούντων	σοφωτέρων εἶναι καί (μοι ταὐτὰ
[24]	λέγεις καὶ πολλὴν ἀφθονίαν τῶν	ὠφελούντων.	τί δὲ δή; οἱ δὲ
[18]	γὰρ ὑμεῖς ἐκείνων πρότερον ἠκούσατε	κατηγορούντων	καὶ πολὺ μᾶλλον ἢ τῶνδε
[23]	ἀπορεῖν, τὰ κατὰ πάντων τῶν	φιλοσοφούντων	πρόχειρα ταῦτα λέγουσιν, ὅτι τὰ
[32]	ῥητόρων, καὶ ὑμῶν κελευόντων καὶ	βοώντων,	μετὰ τοῦ (νόμου καὶ τοῦ
[23]	οἰομένων μὲν εἰδέναι τι ἀνθρώπων,	εἰδότων	δὲ ὀλίγα ἢ οὐδέν. ἐντεῦθεν
[23]	κατὰ τὸν θεὸν καὶ τῶν	ἀστῶν	καὶ ξένων ἄν τινα οἴωμαι
[41]	Ἅιδου, ἀπαλλαγεὶς τουτωνὶ τῶν φασκόντων	δικαστῶν	εἶναι, εὑρήσει τοὺς ὡς ἀληθῶς
[32]	εἰ ἔπραττον τὰ δημόσια, καὶ	πράττων	ἀξίως ἀνδρὸς ἀγαθοῦ ἐβοήθουν τοῖς
[29]	ἐὰν δὲ (ἁλῷς ἔτι τοῦτο	πράττων,	ἀποθανῇ” εἰ οὖν με, ὅπερ
[30]	θεῷ ὑπηρεσίαν. οὐδὲν γὰρ ἄλλο	πράττων	ἐγὼ περιέρχομαι ἢ πείθων ὑμῶν
[22]	ἅμα τι καὶ μανθάνοιμι παρ᾽	αὐτῶν.	αἰσχύνομαι οὖν ὑμῖν εἰπεῖν, ὦ
[17]	δεινὸς λέγειν, τοῦτό μοι ἔδοξεν	αὐτῶν	ἀναισχυντότατον εἶναι, εἰ μὴ ἄρα
[22]	ὡς ἔπος γὰρ εἰπεῖν ὀλίγου	αὐτῶν	ἅπαντες οἱ παρόντες ἂν βέλτιον
[22]	τὰ μέγιστα σοφώτατος εἶναι καὶ	αὐτῶν	αὕτη ἡ πλημμέλεια ἐκείνην τὴν
[23]	βαρύταται, ὥστε πολλὰς διαβολὰς ἀπ᾽	αὐτῶν	γεγονέναι, ὄνομα δὲ τοῦτο λέγεσθαι,
[41]	αὐτοῖς ἄξιον μέμφεσθαι. τοσόνδε μέντοι	αὐτῶν	δέομαι· τοὺς ὑεῖς μου, ἐπειδὰν
[34]	δὲ παιδία· ἀλλ᾽ ὅμως οὐδένα	αὐτῶν	δεῦρο ἀναβιβασάμενος δεήσομαι ὑμῶν ἀποψηφίσασθαι”
[22]	ποιηταὶ πεπονθότες, καὶ ἅμα ᾐσθόμην	αὐτῶν	διὰ τὴν ποίησιν οἰομένων καὶ
[18]	οὐδὲ τὰ (ὀνόματα οἷόν τε	αὐτῶν	εἰδέναι καὶ εἰπεῖν, πλὴν εἴ
[17]	εἰπεῖν οὐδὲν εἰρήκασιν. μάλιστα δὲ	αὐτῶν	ἓν ἐθαύμασα τῶν πολλῶν ὧν
[18]	γὰρ ἀναβιβάσασθαι οἷόν τ᾽ ἐστὶν	αὐτῶν	ἐνταυθοῖ οὐδ᾽ ἐλέγξαι οὐδένα, ἀλλ᾽
[23]	οὐδέν. ἐντεῦθεν οὖν οἱ ὑπ᾽	αὐτῶν	ἐξεταζόμενοι ἐμοὶ ὀργίζονται, οὐχ αὑτοῖς,
[17]	καὶ παρίεμαι· ἐὰν διὰ τῶν	αὐτῶν	λόγων ἀκούητέ μου ἀπολογουμένου δι᾽
[37]	γεγόνασιν καὶ ἐπιφθονώτεραι, ὥστε ζητεῖτε	αὐτῶν	νυνὶ ἀπαλλαγῆναι· ἄλλοι δὲ ἄρα
[24]	πότερον ἅπαντες, ἢ οἱ μὲν	αὐτῶν,	οἱ δ᾽ οὔ; ἅπαντες. εὖ
[33]	ὑπ᾽ ἐμοῦ τι κακὸν ἐπεπόνθεσαν	αὐτῶν	οἱ οἰκεῖοι, νῦν μεμνῆσθαι καὶ
[17]	δ᾽ οὖν καὶ αὐτὸς ὑπ᾽	αὐτῶν	ὀλίγου ἐμαυτοῦ ἐπελαθόμην, οὕτω πιθανῶς
[33]	καὶ τιμωρεῖσθαι. πάντως δὲ πάρεισιν	αὐτῶν	πολλοὶ ἐνταυθοῖ οὓς ἐγὼ ὁρῶ,
[33]	διέφθαρκα, χρῆν δήπου, εἴτε τινὲς	αὐτῶν	πρεσβύτεροι γενόμενοι ἔγνωσαν ὅτι νέοις
[41]	ὥσπερ τοὺς ἐνταῦθα διάγειν, τίς	αὐτῶν	σοφός ἐστιν καὶ τίς οἴεται
[19]	κατηγόρων τὴν ἀντωμοσίαν δεῖ ἀναγνῶναι	αὐτῶν·	Σωκράτης ἀδικεῖ καὶ περιεργάζεται ζητῶν
[22]	ἀμαθέστερον ἐκείνων ὄντα. ἀναλαμβάνων οὖν	αὐτῶν	τὰ ποιήματα ἅ μοι ἐδόκει
[26]	οὖν σφόδρα ταῦτα λέγω. πρὸς	αὐτῶν	τοίνυν, ὦ Μέλητε, τούτων τῶν
[34]	τῷ κακὰ ἐργαζομένῳ τοὺς οἰκείους	αὐτῶν,	ὥς φασι Μέλητος καὶ (Ἄνυτος.
[25]	τι ἐργάζονται τοὺς ἀεὶ ἐγγυτάτω	αὑτῶν	ὄντας, οἱ δ᾽ ἀγαθοὶ ἀγαθόν
[41]	ἡμιθέων δίκαιοι ἐγένοντο ἐν τῷ	ἑαυτῶν	βίῳ, ἆρα φαύλη ἂν εἴη
[35]	Ἀθηναίων εἰς ἀρετήν, οὓς αὐτοὶ	ἑαυτῶν	ἔν τε ταῖς ἀρχαῖς καὶ
[25]	ἐργάζονται ἀεὶ τοὺς μάλιστα πλησίον	(ἑαυτῶν,	οἱ δὲ ἀγαθοὶ ἀγαθόν, ἐγὼ
[19]	τοὺς νέους, οἷς ἔξεστι τῶν	ἑαυτῶν	πολιτῶν προῖκα συνεῖναι ᾧ ἂν
[22]	περιγεγονέναι ᾧπερ καὶ τῶν πολιτικῶν.	τελευτῶν	οὖν ἐπὶ τοὺς χειροτέχνας ᾖα·
[19]	τις ὑμῶν ἐμοῦ περὶ τῶν	τοιούτων	διαλεγομένου, καὶ ἐκ τούτου γνώσεσθε
[26]	εἰ δὲ ἄκων διαφθείρω, τῶν	τοιούτων	(καὶ ἀκουσίων) ἁμαρτημάτων οὐ δεῦρο
[38]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ἀπορίᾳ λόγων ἑαλωκέναι	τοιούτων	οἷς ἂν ὑμᾶς ἔπεισα, εἰ
[19]	ἐπιστήμην, εἴ τις περὶ τῶν	τοιούτων	σοφός ἐστιν μή πως ἐγὼ
[24]	ὄντων κατηγόρων, λάβωμεν αὖ τὴν	τούτων	ἀντωμοσίαν. ἔχει δέ πως ὧδε·
[31]	καὶ εἰ μέν τι ἀπὸ	τούτων	ἀπέλαυον καὶ μισθὸν λαμβάνων ταῦτα
[19]	Κεῖος καὶ Ἱππίας ὁ Ἠλεῖος.	τούτων	γὰρ ἕκαστος, ὦ ἄνδρες, οἷός
[33]	ἀκούειν ὧν ἂν λέγω. καὶ	τούτων	ἐγὼ εἴτε τις χρηστὸς γίγνεται
[23]	πάλαι καὶ σφοδρῶς διαβάλλοντες. ἐκ	τούτων	καὶ Μέλητός μοι ἐπέθετο καὶ
[24]	αὖθις γὰρ δή, ὥσπερ ἑτέρων	τούτων	ὄντων κατηγόρων, λάβωμεν αὖ τὴν
[32]	δ᾽ ἔγωγε ὑμῖν τεκμήρια παρέξομαι	τούτων,	οὐ λόγους ἀλλ᾽ ὃ ὑμεῖς
[19]	πολλοὶ λέγουσιν. ἀλλὰ γὰρ οὔτε	τούτων	οὐδέν ἐστιν, οὐδέ γ᾽ εἴ
[34]	μοι δοκεῖ καλὸν εἶναι ἐμὲ	τούτων	οὐδὲν ποιεῖν καὶ τηλικόνδε ὄντα
[33]	τὸ δίκαιον οὔτε ἄλλῳ οὔτε	τούτων	οὐδενὶ οὓς δὴ διαβάλλοντες ἐμέ
[26]	δῆλον (οὑγὼ ἔλεγον, ὅτι Μελήτῳ	τούτων	οὔτε μέγα οὔτε μικρὸν πώποτε
[37]	(ἐὰν δὲ μὴ ἀπελαύνω, οἱ	τούτων	πατέρες δὲ καὶ οἰκεῖοι δι᾽
[21]	Πυθία μηδένα σοφώτερον εἶναι. καὶ	τούτων	πέρι ὁ ἀδελφὸς ὑμῖν αὐτοῦ
[34]	πολλούς, ἐγὼ δὲ οὐδὲν ἄρα	τούτων	ποιήσω, καὶ ταῦτα κινδυνεύων, ὡς
[34]	ἀποψηφίσασθαι” τί δὴ οὖν οὐδὲν	τούτων	ποιήσω; οὐκ αὐθαδιζόμενος, ὦ ἄνδρες
[34]	ἀδιάφθαρτοι, πρεσβύτεροι ἤδη ἄνδρες, οἱ	τούτων	προσήκοντες, τίνα ἄλλον ἔχουσι λόγον
[17]	κεκαλλιεπημένους γε λόγους, ὥσπερ οἱ	τούτων,	(ῥήμασί τε καὶ ὀνόμασιν οὐδὲ
[26]	πρὸς αὐτῶν τοίνυν, ὦ Μέλητε,	τούτων	τῶν θεῶν ὧν νῦν ὁ
[26]	Ἀναξαγόρου βιβλία τοῦ Κλαζομενίου γέμει	τούτων	τῶν λόγων; καὶ δὴ καὶ
[32]	ἀρχὴ διὰ ταχέων κατελύθη. καὶ	(τούτων	ὑμῖν ἔσονται πολλοὶ μάρτυρες. ἆρ᾽
[19]	δίκας φεύγοιμι ἀλλὰ γὰρ ἐμοὶ	τούτων,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, οὐδὲν μέτεστιν.
[22]	μοι ἐδόκει μάλιστα πεπραγματεῦσθαι αὐτοῖς,	διηρώτων	ἂν αὐτοὺς τί λέγοιεν, ἵν᾽
[34]	ἄρα τούτων ποιήσω, καὶ ταῦτα	κινδυνεύων,	ὡς ἂν δόξαιμι, τὸν ἔσχατον
[19]	διαβολὴ γέγονεν, ᾗ δὴ καὶ	πιστεύων	Μέλητός με ἐγράψατο τὴν γραφὴν
[31]	πλήθει οὐδενὶ γνησίως ἐναντιούμενος καὶ	διακωλύων	πολλὰ ἄδικα καὶ παράνομα ἐν
[34]	ἱκέτευσε τοὺς δικαστὰς μετὰ πολλῶν	δακρύων,	παιδία τε αὑτοῦ ἀναβιβασάμενος ἵνα
[21]	καὶ ἴστε δὴ οἷος ἦν	Χαιρεφῶν,	ὡς σφοδρὸς ἐφ᾽ ὅτι ὁρμήσειεν.
[36]	εἰ τριάκοντα μόναι μετέπεσον τῶν	ψήφων,	ἀπεπεφεύγη ἄν. Μέλητον μὲν οὖν,
[36]	μεταλαβὼν τὸ πέμπτον μέρος τῶν	ψήφων.	τιμᾶται δ᾽ οὖν μοι ὁ
[36]	πολὺ μᾶλλον θαυμάζω ἑκατέρων τῶν	ψήφων	τὸν γεγονότα ἀριθμόν. οὐ γὰρ
[33]	Αἰσχίνου τοῦδε πατήρ, ἔτι δ᾽	Ἀντιφῶν	ὁ Κηφισιεὺς οὑτοσί, Ἐπιγένους πατήρ,
[27]	εἰσιν νόθοι τινὲς ἢ ἐκ	νυμφῶν	ἢ ἔκ τινων ἄλλων ὧν
[21]	ἦλθον ἐπί τινα τῶν δοκούντων	σοφῶν	εἶναι, ὡς (ἐνταῦθα εἴπερ που
[29]	τε ὦ, οὐ μὴ παύσωμαι	φιλοσοφῶν	καὶ ὑμῖν παρακελευόμενός τε καὶ
[36]	καὶ δημηγοριῶν καὶ τῶν ἄλλων	ἀρχῶν	καὶ συνωμοσιῶν καὶ στάσεων τῶν
[25]	ἵππων καὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων	ζῴων;	πάντως δήπου, ἐάντε σὺ καὶ