Page |
[31] |
οἶμαι,
ἐγὼ
παρέχομαι
τὸν
μάρτυρα
|
ὡς |
ἀληθῆ
λέγω,
τὴν
πενίαν.
ἴσως |
[41] |
φασκόντων
δικαστῶν
εἶναι,
εὑρήσει
τοὺς
|
ὡς |
ἀληθῶς
δικαστάς,
οἵπερ
καὶ
λέγονται |
[20] |
ἐγὼ
τὸν
Εὔηνον
ἐμακάρισα
εἰ
|
ὡς |
ἀληθῶς
(ἔχοι
ταύτην
τὴν
τέχνην |
[29] |
τάξιν.
δεινόν
τἂν
εἴη,
καὶ
|
ὡς |
ἀληθῶς
τότ᾽
ἄν
με
δικαίως |
[34] |
τούτων
ποιήσω,
καὶ
ταῦτα
κινδυνεύων,
|
ὡς |
ἂν
δόξαιμι,
τὸν
ἔσχατον
κίνδυνον. |
[37] |
καὶ
κατ᾽
ἐμαυτοῦ
ἐρεῖν
αὐτὸς
|
ὡς |
ἄξιός
εἰμί
του
κακοῦ
καὶ |
[40] |
καὶ
ἀληθῆ
ἐστιν
τὰ
λεγόμενα,
|
ὡς |
ἄρα
ἐκεῖ
εἰσι
πάντες
οἱ |
[30] |
σφόδρα
ὡς
τῆς
ψυχῆς
ὅπως
|
ὡς |
ἀρίστη
ἔσται,
λέγων
ὅτι
οὐκ |
[19] |
μικρὸν
πέρι
ἐπαΐω.
καὶ
οὐχ
|
ὡς |
ἀτιμάζων
λέγω
τὴν
τοιαύτην
ἐπιστήμην, |
[29] |
ἀληθείας
καὶ
τῆς
ψυχῆς
ὅπως
|
ὡς |
βελτίστη
ἔσται
οὐκ
ἐπιμελῇ
οὐδὲ |
[24] |
ἢ
(περὶ
πλείστου
ποιῇ
ὅπως
|
ὡς |
βέλτιστοι
οἱ
νεώτεροι
ἔσονται;
Ἔγωγε. |
[36] |
ἐπιμελεῖσθαι
πρὶν
ἑαυτοῦ
ἐπιμεληθείη
ὅπως
|
ὡς |
βέλτιστος
καὶ
φρονιμώτατος
ἔσοιτο,
μήτε |
[39] |
ἀλλ᾽
ἑαυτὸν
παρασκευάζειν
ὅπως
ἔσται
|
ὡς |
βέλτιστος.
ταῦτα
μὲν
οὖν
ὑμῖν |
[24] |
ὧν
οὐδὲν
τούτῳ
πώποτε
ἐμέλησεν·
|
ὡς |
δὲ
τοῦτο
οὕτως
ἔχει,
πειράσομαι |
[35] |
τι
εἶναι,
θαυμάσια
δὲ
ἐργαζομένους,
|
ὡς |
δεινόν
τι
οἰομένους
πείσεσθαι
εἰ |
[17] |
εὐλαβεῖσθαι
μὴ
ὑπ᾽
ἐμοῦ
ἐξαπατηθῆτε
|
(ὡς |
δεινοῦ
ὄντος
λέγειν.
τὸ
γὰρ |
[25] |
δή,
πότερον
ἐμὲ
εἰσάγεις
δεῦρο
|
ὡς |
διαφθείροντα
τοὺς
νέους
καὶ
πονηροτέρους |
[30] |
λέγω
ἀλλ᾽
ἀκούειν·
καὶ
γάρ,
|
ὡς |
ἐγὼ
οἶμαι,
ὀνήσεσθε
ἀκούοντες.
μέλλω |
[41] |
ἐμαυτοῦ
πάθη
πρὸς
τὰ
ἐκείνων
|
ὡς |
ἐγὼ
οἶμαι,
οὐκ
ἂν
ἀηδὲς |
[28] |
ἀποκτεῖναι,
θεὸς
οὖσα,
οὑτωσί
πως,
|
ὡς |
ἐγὼ
οἶμαι·
ὦ
παῖ,
εἰ |
[19] |
οὐδέ
γ᾽
εἴ
τινος
ἀκηκόατε
|
ὡς |
ἐγὼ
παιδεύειν
ἐπιχειρῶ
ἀνθρώπους
καὶ |
[31] |
τε
ἐγένοντο
ἀπαναισχυντῆσαι
(παρασχόμενοι
μάρτυρα,
|
ὡς |
ἐγώ
ποτέ
τινα
ἢ
ἐπραξάμην |
[36] |
ἰὼν
εὐεργετεῖν
τὴν
μεγίστην
εὐεργεσίαν,
|
ὡς |
ἐγώ
φημι,
ἐνταῦθα
ᾖα,
ἐπιχειρῶν |
[38] |
(λέγοντος
πολλὰ
καὶ
ἀνάξια
ἐμοῦ,
|
ὡς |
ἐγώ
φημι,
οἷα
δὴ
καὶ |
[39] |
δὲ
ὑμῖν
πολὺ
ἐναντίον
ἀποβήσεται,
|
ὡς |
ἐγώ
φημι.
πλείους
ἔσονται
ὑμᾶς |
[33] |
οὐκ
ἀηδές.
ἐμοὶ
δὲ
τοῦτο,
|
ὡς |
ἐγώ
φημι,
προστέτακται
ὑπὸ
τοῦ |
[38] |
τὰ
δὲ
ἔχει
μὲν
οὕτως,
|
ὡς |
ἐγώ
φημι,
ὦ
ἄνδρες,
πείθειν |
[28] |
ἀποθανεῖν,
τοῦ
δὲ
θεοῦ
τάττοντος,
|
ὡς |
ἐγὼ
ᾠήθην
τε
καὶ
ὑπέλαβον, |
[37] |
γὰρ
χρόνον
ἀλλήλοις
διειλέγμεθα.
ἐπεί,
|
ὡς |
ἐγᾦμαι,
εἰ
ἦν
ὑμῖν
νόμος, |
[29] |
ἀποκτεῖναί
με,
λέγων
πρὸς
ὑμᾶς
|
ὡς |
εἰ
διαφευξοίμην
ἤδη
(ἂν)
ὑμῶν |
[38] |
(ἡσυχίαν
ἄγειν,
οὐ
πείσεσθέ
μοι
|
ὡς |
εἰρωνευομένῳ·
ἐάντ᾽
αὖ
λέγω
ὅτι |
[28] |
ὑπ᾽
ἄρχοντος
ταχθῇ,
ἐνταῦθα
δεῖ,
|
ὡς |
ἐμοὶ
δοκεῖ,
μένοντα
κινδυνεύειν,
μηδὲν |
[26] |
ὦ
Μέλητε,
καὶ
ταῦτα
μέντοι,
|
ὡς |
ἐμοὶ
δοκεῖς,
σαυτῷ.
ἐμοὶ
γὰρ |
[36] |
ἀπεπεφεύγη
ἄν.
Μέλητον
μὲν
οὖν,
|
ὡς |
ἐμοὶ
δοκῶ,
καὶ
νῦν
ἀποπέφευγα, |
[30] |
ἢ
ἀφίετέ
με
ἢ
μή,
|
ὡς |
ἐμοῦ
οὐκ
(ἂν
ποιήσαντος
ἄλλα, |
[32] |
ναυμαχίας
ἐβουλεύσασθε
ἁθρόους
κρίνειν,
παρανόμως,
|
ὡς |
ἐν
τῷ
ὑστέρῳ
χρόνῳ
πᾶσιν |
[21] |
τινα
τῶν
δοκούντων
σοφῶν
εἶναι,
|
ὡς |
(ἐνταῦθα
εἴπερ
που
ἐλέγξων
τὸ |
[22] |
τῶν
(διθυράμβων
καὶ
τοὺς
ἄλλους,
|
ὡς |
ἐνταῦθα
ἐπ᾽
αὐτοφώρῳ
καταληψόμενος
ἐμαυτὸν |
[25] |
ποιοῦσιν
ἅπαντες;
κἀκεῖνοι.
πάντες
ἄρα,
|
ὡς |
ἔοικεν,
Ἀθηναῖοι
καλοὺς
κἀγαθοὺς
ποιοῦσι |
[36] |
ἀλλὰ
παρὰ
πολύ·
νῦν
δέ,
|
ὡς |
ἔοικεν,
εἰ
τριάκοντα
μόναι
μετέπεσον |
[22] |
ἄνδρες,
τἀληθῆ·
ὅμως
δὲ
ῥητέον.
|
ὡς |
ἔπος
γὰρ
εἰπεῖν
ὀλίγου
αὐτῶν |
[17] |
πιθανῶς
ἔλεγον.
καίτοι
ἀληθές
γε
|
ὡς |
ἔπος
εἰπεῖν
οὐδὲν
εἰρήκασιν.
μάλιστα |
[22] |
ἐμαυτῷ
γὰρ
(συνῄδη
οὐδὲν
ἐπισταμένῳ
|
ὡς |
ἔπος
εἰπεῖν,
τούτους
δέ
γ᾽ |
[18] |
κατηγόρουν
ἐμοῦ
μᾶλλον
οὐδὲν
ἀληθές,
|
ὡς |
ἔστιν
τις
Σωκράτης
σοφὸς
ἀνήρ, |
[29] |
ὂν
τῶν
ἀγαθῶν,
δεδίασι
δ᾽
|
ὡς |
εὖ
εἰδότες
(ὅτι
μέγιστον
τῶν |
[35] |
ἀτεχνῶς
ἀπολογούμενος
κατηγοροίην
ἂν
ἐμαυτοῦ
|
ὡς |
θεοὺς
οὐ
νομίζω.
ἀλλὰ
πολλοῦ |
[28] |
ἀλλὰ
γάρ,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
|
ὡς |
μὲν
ἐγὼ
οὐκ
ἀδικῶ
κατὰ |
[27] |
καὶ
σμικρὸν
νοῦν
ἔχοντα
ἀνθρώπων,
|
ὡς |
οὐ
τοῦ
αὐτοῦ
ἔστιν
καὶ |
[35] |
τε
γάρ,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
|
ὡς |
οὐδεὶς
τῶν
ἐμῶν
κατηγόρων,
καὶ |
[29] |
αἰσχύνῃ
ἐπιμελούμενος
ὅπως
σοι
ἔσται
|
ὡς |
πλεῖστα,
(καὶ
δόξης
καὶ
τιμῆς, |
[32] |
ἐκεῖνοι
πολλοῖς
πολλὰ
προσέταττον,
βουλόμενοι
|
ὡς |
πλείστους
ἀναπλῆσαι
αἰτιῶν.
τότε
μέντοι |
[40] |
πράξειν.
ἐννοήσωμεν
δὲ
καὶ
τῇδε
|
ὡς |
πολλὴ
ἐλπίς
ἐστιν
ἀγαθὸν
αὐτὸ |
[27] |
γε.
οὐκοῦν
εἴπερ
δαίμονας
ἡγοῦμαι,
|
ὡς |
σὺ
φῄς,
εἰ
μὲν
θεοί |
[21] |
ἴστε
δὴ
οἷος
ἦν
Χαιρεφῶν,
|
ὡς |
σφοδρὸς
ἐφ᾽
ὅτι
ὁρμήσειεν.
καὶ |
[38] |
τῶν
βουλομένων
τὴν
πόλιν
λοιδορεῖν
|
ὡς |
Σωκράτη
ἀπεκτόνατε,
ἄνδρα
σοφόν
φήσουσι |
[23] |
ὀργίζονται,
οὐχ
αὑτοῖς,
(καὶ
λέγουσιν
|
ὡς |
Σωκράτης
τίς
ἐστι
μιαρώτατος
καὶ |
[30] |
χρημάτων
πρότερον
μηδὲ
οὕτω
σφόδρα
|
ὡς |
τῆς
ψυχῆς
ὅπως
ὡς
ἀρίστη |
[26] |
ἄλλους
ταῦτα
διδάσκειν.
ταῦτα
λέγω,
|
ὡς |
τὸ
παράπαν
οὐ
νομίζεις
θεούς. |
[36] |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
πρέπει
οὕτως
|
ὡς |
τὸν
τοιοῦτον
ἄνδρα
ἐν
πρυτανείῳ |
[24] |
τὸν
μὲν
γὰρ
διαφθείροντα
ἐξευρών,
|
ὡς |
φῄς,
ἐμέ,
εἰσάγεις
τουτοισὶ
καὶ |
[25] |
τὸ>
τοσοῦτον
κακὸν
ἑκὼν
ποιῶ,
|
ὡς |
φῂς
σύ;
ταῦτα
ἐγώ
σοι |
[40] |
ἀλλήλους
ἕως
ἔξεστιν.
~Ὑμῖν
(γὰρ
|
ὡς |
φίλοις
οὖσιν
ἐπιδεῖξαι
ἐθέλω
τὸ |
[17] |
ἐψεύσαντο,
τοῦτο
ἐν
ᾧ
ἔλεγον
|
ὡς |
χρῆν
ὑμᾶς
εὐλαβεῖσθαι
μὴ
ὑπ᾽ |
[27] |
δὲ
οὐ
νομίζει;
οὐκ
ἔστιν.
|
ὡς |
ὤνησας
ὅτι
μόγις
ἀπεκρίνω
ὑπὸ |