Page
[31]	οἶμαι, ἐγὼ παρέχομαι τὸν μάρτυρα	ὡς	ἀληθῆ λέγω, τὴν πενίαν. ἴσως
[41]	φασκόντων δικαστῶν εἶναι, εὑρήσει τοὺς	ὡς	ἀληθῶς δικαστάς, οἵπερ καὶ λέγονται
[20]	ἐγὼ τὸν Εὔηνον ἐμακάρισα εἰ	ὡς	ἀληθῶς (ἔχοι ταύτην τὴν τέχνην
[29]	τάξιν. δεινόν τἂν εἴη, καὶ	ὡς	ἀληθῶς τότ᾽ ἄν με δικαίως
[34]	τούτων ποιήσω, καὶ ταῦτα κινδυνεύων,	ὡς	ἂν δόξαιμι, τὸν ἔσχατον κίνδυνον.
[37]	καὶ κατ᾽ ἐμαυτοῦ ἐρεῖν αὐτὸς	ὡς	ἄξιός εἰμί του κακοῦ καὶ
[40]	καὶ ἀληθῆ ἐστιν τὰ λεγόμενα,	ὡς	ἄρα ἐκεῖ εἰσι πάντες οἱ
[30]	σφόδρα ὡς τῆς ψυχῆς ὅπως	ὡς	ἀρίστη ἔσται, λέγων ὅτι οὐκ
[19]	μικρὸν πέρι ἐπαΐω. καὶ οὐχ	ὡς	ἀτιμάζων λέγω τὴν τοιαύτην ἐπιστήμην,
[29]	ἀληθείας καὶ τῆς ψυχῆς ὅπως	ὡς	βελτίστη ἔσται οὐκ ἐπιμελῇ οὐδὲ
[24]	ἢ (περὶ πλείστου ποιῇ ὅπως	ὡς	βέλτιστοι οἱ νεώτεροι ἔσονται; Ἔγωγε.
[36]	ἐπιμελεῖσθαι πρὶν ἑαυτοῦ ἐπιμεληθείη ὅπως	ὡς	βέλτιστος καὶ φρονιμώτατος ἔσοιτο, μήτε
[39]	ἀλλ᾽ ἑαυτὸν παρασκευάζειν ὅπως ἔσται	ὡς	βέλτιστος. ταῦτα μὲν οὖν ὑμῖν
[24]	ὧν οὐδὲν τούτῳ πώποτε ἐμέλησεν·	ὡς	δὲ τοῦτο οὕτως ἔχει, πειράσομαι
[35]	τι εἶναι, θαυμάσια δὲ ἐργαζομένους,	ὡς	δεινόν τι οἰομένους πείσεσθαι εἰ
[17]	εὐλαβεῖσθαι μὴ ὑπ᾽ ἐμοῦ ἐξαπατηθῆτε	(ὡς	δεινοῦ ὄντος λέγειν. τὸ γὰρ
[25]	δή, πότερον ἐμὲ εἰσάγεις δεῦρο	ὡς	διαφθείροντα τοὺς νέους καὶ πονηροτέρους
[30]	λέγω ἀλλ᾽ ἀκούειν· καὶ γάρ,	ὡς	ἐγὼ οἶμαι, ὀνήσεσθε ἀκούοντες. μέλλω
[41]	ἐμαυτοῦ πάθη πρὸς τὰ ἐκείνων	ὡς	ἐγὼ οἶμαι, οὐκ ἂν ἀηδὲς
[28]	ἀποκτεῖναι, θεὸς οὖσα, οὑτωσί πως,	ὡς	ἐγὼ οἶμαι· ὦ παῖ, εἰ
[19]	οὐδέ γ᾽ εἴ τινος ἀκηκόατε	ὡς	ἐγὼ παιδεύειν ἐπιχειρῶ ἀνθρώπους καὶ
[31]	τε ἐγένοντο ἀπαναισχυντῆσαι (παρασχόμενοι μάρτυρα,	ὡς	ἐγώ ποτέ τινα ἢ ἐπραξάμην
[36]	ἰὼν εὐεργετεῖν τὴν μεγίστην εὐεργεσίαν,	ὡς	ἐγώ φημι, ἐνταῦθα ᾖα, ἐπιχειρῶν
[38]	(λέγοντος πολλὰ καὶ ἀνάξια ἐμοῦ,	ὡς	ἐγώ φημι, οἷα δὴ καὶ
[39]	δὲ ὑμῖν πολὺ ἐναντίον ἀποβήσεται,	ὡς	ἐγώ φημι. πλείους ἔσονται ὑμᾶς
[33]	οὐκ ἀηδές. ἐμοὶ δὲ τοῦτο,	ὡς	ἐγώ φημι, προστέτακται ὑπὸ τοῦ
[38]	τὰ δὲ ἔχει μὲν οὕτως,	ὡς	ἐγώ φημι, ὦ ἄνδρες, πείθειν
[28]	ἀποθανεῖν, τοῦ δὲ θεοῦ τάττοντος,	ὡς	ἐγὼ ᾠήθην τε καὶ ὑπέλαβον,
[37]	γὰρ χρόνον ἀλλήλοις διειλέγμεθα. ἐπεί,	ὡς	ἐγᾦμαι, εἰ ἦν ὑμῖν νόμος,
[29]	ἀποκτεῖναί με, λέγων πρὸς ὑμᾶς	ὡς	εἰ διαφευξοίμην ἤδη (ἂν) ὑμῶν
[38]	(ἡσυχίαν ἄγειν, οὐ πείσεσθέ μοι	ὡς	εἰρωνευομένῳ· ἐάντ᾽ αὖ λέγω ὅτι
[28]	ὑπ᾽ ἄρχοντος ταχθῇ, ἐνταῦθα δεῖ,	ὡς	ἐμοὶ δοκεῖ, μένοντα κινδυνεύειν, μηδὲν
[26]	ὦ Μέλητε, καὶ ταῦτα μέντοι,	ὡς	ἐμοὶ δοκεῖς, σαυτῷ. ἐμοὶ γὰρ
[36]	ἀπεπεφεύγη ἄν. Μέλητον μὲν οὖν,	ὡς	ἐμοὶ δοκῶ, καὶ νῦν ἀποπέφευγα,
[30]	ἢ ἀφίετέ με ἢ μή,	ὡς	ἐμοῦ οὐκ (ἂν ποιήσαντος ἄλλα,
[32]	ναυμαχίας ἐβουλεύσασθε ἁθρόους κρίνειν, παρανόμως,	ὡς	ἐν τῷ ὑστέρῳ χρόνῳ πᾶσιν
[21]	τινα τῶν δοκούντων σοφῶν εἶναι,	ὡς	(ἐνταῦθα εἴπερ που ἐλέγξων τὸ
[22]	τῶν (διθυράμβων καὶ τοὺς ἄλλους,	ὡς	ἐνταῦθα ἐπ᾽ αὐτοφώρῳ καταληψόμενος ἐμαυτὸν
[25]	ποιοῦσιν ἅπαντες; κἀκεῖνοι. πάντες ἄρα,	ὡς	ἔοικεν, Ἀθηναῖοι καλοὺς κἀγαθοὺς ποιοῦσι
[36]	ἀλλὰ παρὰ πολύ· νῦν δέ,	ὡς	ἔοικεν, εἰ τριάκοντα μόναι μετέπεσον
[22]	ἄνδρες, τἀληθῆ· ὅμως δὲ ῥητέον.	ὡς	ἔπος γὰρ εἰπεῖν ὀλίγου αὐτῶν
[17]	πιθανῶς ἔλεγον. καίτοι ἀληθές γε	ὡς	ἔπος εἰπεῖν οὐδὲν εἰρήκασιν. μάλιστα
[22]	ἐμαυτῷ γὰρ (συνῄδη οὐδὲν ἐπισταμένῳ	ὡς	ἔπος εἰπεῖν, τούτους δέ γ᾽
[18]	κατηγόρουν ἐμοῦ μᾶλλον οὐδὲν ἀληθές,	ὡς	ἔστιν τις Σωκράτης σοφὸς ἀνήρ,
[29]	ὂν τῶν ἀγαθῶν, δεδίασι δ᾽	ὡς	εὖ εἰδότες (ὅτι μέγιστον τῶν
[35]	ἀτεχνῶς ἀπολογούμενος κατηγοροίην ἂν ἐμαυτοῦ	ὡς	θεοὺς οὐ νομίζω. ἀλλὰ πολλοῦ
[28]	ἀλλὰ γάρ, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	ὡς	μὲν ἐγὼ οὐκ ἀδικῶ κατὰ
[27]	καὶ σμικρὸν νοῦν ἔχοντα ἀνθρώπων,	ὡς	οὐ τοῦ αὐτοῦ ἔστιν καὶ
[35]	τε γάρ, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	ὡς	οὐδεὶς τῶν ἐμῶν κατηγόρων, καὶ
[29]	αἰσχύνῃ ἐπιμελούμενος ὅπως σοι ἔσται	ὡς	πλεῖστα, (καὶ δόξης καὶ τιμῆς,
[32]	ἐκεῖνοι πολλοῖς πολλὰ προσέταττον, βουλόμενοι	ὡς	πλείστους ἀναπλῆσαι αἰτιῶν. τότε μέντοι
[40]	πράξειν. ἐννοήσωμεν δὲ καὶ τῇδε	ὡς	πολλὴ ἐλπίς ἐστιν ἀγαθὸν αὐτὸ
[27]	γε. οὐκοῦν εἴπερ δαίμονας ἡγοῦμαι,	ὡς	σὺ φῄς, εἰ μὲν θεοί
[21]	ἴστε δὴ οἷος ἦν Χαιρεφῶν,	ὡς	σφοδρὸς ἐφ᾽ ὅτι ὁρμήσειεν. καὶ
[38]	τῶν βουλομένων τὴν πόλιν λοιδορεῖν	ὡς	Σωκράτη ἀπεκτόνατε, ἄνδρα σοφόν φήσουσι
[23]	ὀργίζονται, οὐχ αὑτοῖς, (καὶ λέγουσιν	ὡς	Σωκράτης τίς ἐστι μιαρώτατος καὶ
[30]	χρημάτων πρότερον μηδὲ οὕτω σφόδρα	ὡς	τῆς ψυχῆς ὅπως ὡς ἀρίστη
[26]	ἄλλους ταῦτα διδάσκειν. ταῦτα λέγω,	ὡς	τὸ παράπαν οὐ νομίζεις θεούς.
[36]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πρέπει οὕτως	ὡς	τὸν τοιοῦτον ἄνδρα ἐν πρυτανείῳ
[24]	τὸν μὲν γὰρ διαφθείροντα ἐξευρών,	ὡς	φῄς, ἐμέ, εἰσάγεις τουτοισὶ καὶ
[25]	τὸ> τοσοῦτον κακὸν ἑκὼν ποιῶ,	ὡς	φῂς σύ; ταῦτα ἐγώ σοι
[40]	ἀλλήλους ἕως ἔξεστιν. ~Ὑμῖν (γὰρ	ὡς	φίλοις οὖσιν ἐπιδεῖξαι ἐθέλω τὸ
[17]	ἐψεύσαντο, τοῦτο ἐν ᾧ ἔλεγον	ὡς	χρῆν ὑμᾶς εὐλαβεῖσθαι μὴ ὑπ᾽
[27]	δὲ οὐ νομίζει; οὐκ ἔστιν.	ὡς	ὤνησας ὅτι μόγις ἀπεκρίνω ὑπὸ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 16/06/2005