Page |
[28] |
αὐτίκα”
φησί,
τεθναίην,
δίκην
ἐπιθεὶς
|
τῷ |
ἀδικοῦντι,
ἵνα
μὴ
ἐνθάδε
μένω |
[29] |
τὸν
θάνατον
οὐδ᾽
εἰ
τυγχάνει
|
τῷ |
ἀνθρώπῳ
πάντων
μέγιστον
ὂν
τῶν |
[22] |
ἦσαν.
ἀπῇα
οὖν
καὶ
ἐντεῦθεν
|
τῷ |
αὐτῷ
οἰόμενος
περιγεγονέναι
ᾧπερ
καὶ |
[29] |
τὸ
δὲ
ἀδικεῖν
καὶ
ἀπειθεῖν
|
τῷ |
βελτίονι
καὶ
θεῷ
καὶ
ἀνθρώπῳ, |
[36] |
ἢ
ἀποτεῖσαι,
ὅτι
μαθὼν
ἐν
|
τῷ |
βίῳ
οὐχ
ἡσυχίαν
ἦγον,
ἀλλ᾽ |
[28] |
ἢ
κακοῦ.
φαῦλοι
(γὰρ
ἂν
|
τῷ |
γε
σῷ
λόγῳ
εἶεν
τῶν |
[36] |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
~ἐπὶ
τούτῳ
|
(τῷ |
γεγονότι,
ὅτι
μου
κατεψηφίσασθε,
ἄλλα |
[19] |
ἴτω
ὅπῃ
τῷ
θεῷ
φίλον,
|
τῷ |
δὲ
νόμῳ
πειστέον
καὶ
ἀπολογητέον. |
[35] |
ἄν,
εἰ
πείθοιμι
ὑμᾶς
καὶ
|
τῷ |
δεῖσθαι
βιαζοίμην
ὀμωμοκότας,
θεοὺς
ἂν |
[34] |
ἄνδρες,
πάντας
ἐμοὶ
βοηθεῖν
ἑτοίμους
|
τῷ |
διαφθείροντι,
τῷ
κακὰ
ἐργαζομένῳ
τοὺς |
[40] |
ταύτης
τῆς
νυκτὸς
βεβίωκεν
ἐν
|
τῷ |
ἑαυτοῦ
βίῳ,
οἶμαι
ἂν
μὴ |
[34] |
τινα
ἐχρῆν
μάλιστα
μὲν
ἐν
|
τῷ |
ἑαυτοῦ
λόγῳ
παρασχέσθαι
Μέλητον
μάρτυρα· |
[41] |
τῶν
ἡμιθέων
δίκαιοι
ἐγένοντο
ἐν
|
τῷ |
ἑαυτῶν
βίῳ,
ἆρα
φαύλη
ἂν |
[27] |
μοι
μὴ
θορυβεῖν
ἐὰν
ἐν
|
τῷ |
εἰωθότι
τρόπῳ
τοὺς
λόγους
ποιῶμαι. |
[23] |
λέγειν
τὸν
Σωκράτη,
προσκεχρῆσθαι
δὲ
|
(τῷ |
ἐμῷ
ὀνόματι,
ἐμὲ
παράδειγμα
ποιούμενος, |
[28] |
ὦ
παῖ,
εἰ
τιμωρήσεις
Πατρόκλῳ
|
τῷ |
ἑταίρῳ
τὸν
φόνον
καὶ
Ἕκτορα |
[42] |
πρᾶγμα,
ἄδηλον
παντὶ
πλὴν
ἢ
|
τῷ |
θεῷ.
|
[38] |
~ἐάν
τε
αὖ
λέγω
ὅτι
|
τῷ |
θεῷ
ἀπειθεῖν
τοῦτ᾽
ἐστὶν
καὶ |
[23] |
καὶ
ἐπειδάν
μοι
μὴ
δοκῇ,
|
τῷ |
θεῷ
βοηθῶν
ἐνδείκνυμαι
ὅτι
οὐκ |
[29] |
καὶ
φιλῶ,
πείσομαι
δὲ
μᾶλλον
|
τῷ |
θεῷ
ἢ
ὑμῖν,
καὶ
ἕωσπερ |
[35] |
κατηγόρων,
καὶ
ὑμῖν
ἐπιτρέπω
καὶ
|
τῷ |
θεῷ
κρῖναι
περὶ
ἐμοῦ
ὅπῃ |
[30] |
τῇ
πόλει
ἢ
τὴν
ἐμὴν
|
τῷ |
θεῷ
ὑπηρεσίαν.
οὐδὲν
γὰρ
ἄλλο |
[19] |
ὅμως
τοῦτο
μὲν
ἴτω
ὅπῃ
|
τῷ |
θεῷ
φίλον,
τῷ
δὲ
νόμῳ |
[20] |
ἢ
σύμπαντες
οἱ
ἄλλοι,
Καλλίᾳ
|
τῷ |
Ἱππονίκου·
τοῦτον
οὖν
ἀνηρόμην
ἐστὸν |
[34] |
ἐμοὶ
βοηθεῖν
ἑτοίμους
τῷ
διαφθείροντι,
|
τῷ |
κακὰ
ἐργαζομένῳ
τοὺς
οἰκείους
αὐτῶν, |
[35] |
τούτῳ
κάθηται
ὁ
δικαστής,
ἐπὶ
|
τῷ |
καταχαρίζεσθαι
τὰ
δίκαια,
ἀλλ᾽
ἐπὶ |
[35] |
καταχαρίζεσθαι
τὰ
δίκαια,
ἀλλ᾽
ἐπὶ
|
τῷ |
κρίνειν
ταῦτα·
καὶ
ὀμώμοκεν
οὐ |
[40] |
ἐπὶ
τὸ
δικαστήριον,
οὔτε
ἐν
|
τῷ |
λόγῳ
οὐδαμοῦ
μέλλοντί
τι
ἐρεῖν. |
[20] |
ἥπερ
ἐστὶν
ἴσως
ἀνθρωπίνη
σοφία·
|
τῷ |
ὄντι
γὰρ
κινδυνεύω
ταύτην
εἶναι |
[36] |
τῇ
πόλει
γιγνομένων,
ἡγησάμενος
ἐμαυτὸν
|
(τῷ |
ὄντι
ἐπιεικέστερον
εἶναι
ἢ
ὥστε |
[32] |
γίγνεσθαι,
~ἀλλ᾽
(ἀναγκαῖόν
ἐστι
τὸν
|
τῷ |
ὄντι
μαχούμενον
ὑπὲρ
τοῦ
δικαίου, |
[17] |
λέξεως.
ὥσπερ
οὖν
ἄν,
εἰ
|
τῷ |
ὄντι
ξένος
ἐτύγχανον
ὤν,
συνεγιγνώσκετε |
[23] |
τὸ
δὲ
κινδυνεύει,
ὦ
ἄνδρες,
|
τῷ |
ὄντι
ὁ
θεὸς
σοφὸς
εἶναι, |
[21] |
ἦν
ἐκ
νέου
καὶ
ὑμῶν
|
τῷ |
πλήθει
ἑταῖρός
τε
καὶ
συνέφυγε |
[40] |
ἡ
τοῦ
δαιμονίου
ἐν
μὲν
|
τῷ |
πρόσθεν
χρόνῳ
παντὶ
πάνυ
πυκνὴ |
[41] |
ὁπότε
ἐντύχοιμι
Παλαμήδει
καὶ
Αἴαντι
|
τῷ |
Τελαμῶνος
καὶ
εἴ
τις
ἄλλος |
[39] |
καὶ
ἀδικίαν.
καὶ
ἐγώ
τε
|
τῷ |
τιμήματι
ἐμμένω
καὶ
οὗτοι.
ταῦτα |
[17] |
ἐκείνῃ
τῇ
φωνῇ
τε
καὶ
|
τῷ |
τρόπῳ
(ἔλεγον
ἐν
οἷσπερ
ἐτεθράμμην, |
[32] |
ἁθρόους
κρίνειν,
παρανόμως,
ὡς
ἐν
|
τῷ |
ὑστέρῳ
χρόνῳ
πᾶσιν
ὑμῖν
ἔδοξεν. |
[22] |
ἔχειν.
ἀπεκρινάμην
οὖν
ἐμαυτῷ
καὶ
|
τῷ |
χρησμῷ
ὅτι
μοι
λυσιτελοῖ
ὥσπερ |
[21] |
ἐλέγξων
τὸ
μαντεῖον
καὶ
ἀποφανῶν
|
τῷ |
χρησμῷ
ὅτι
οὑτοσὶ
ἐμοῦ
σοφώτερός |
[23] |
θεὸς
σοφὸς
εἶναι,
καὶ
ἐν
|
τῷ |
χρησμῷ
τούτῳ
τοῦτο
λέγειν,
ὅτι |