HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
εἰμι 7
εἰμί 1
εἰμὶ 2
εἶναι 71
εἶναί 1
εἰπέ 3
εἰπὲ 3

Fréquences [« »]
71 ἄνδρες
70 οἱ
68 οὖν
71 εἶναι
72 εἰ
73 τῶν
82 ἐγὼ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Apologie de Socrate

εἶναι

Page

[17]   ἐπιτυχοῦσιν ὀνόμασιν πιστεύω γὰρ δίκαια εἶναι ἃ λέγω καὶ μηδεὶς ὑμῶν

[27]   δὲ καὶ ὄνους μὴ ἡγοῖτο εἶναι. ἀλλ᾽ ὦ Μέλητε, οὐκ ἔστιν

[26]   Σωκράτους καταγελᾶν, ἐὰν προσποιῆται ἑαυτοῦ εἶναι, ἄλλως τε καὶ οὕτως ἄτοπα

[30]   δύναιτο οὐ γὰρ οἴομαι θεμιτὸν (εἶναι ἀμείνονι ἀνδρὶ ὑπὸ χείρονος βλάπτεσθαι.

[22]   ἄλλοι δὲ δοκοῦντες φαυλότεροι ἐπιεικέστεροι εἶναι ἄνδρες πρὸς τὸ φρονίμως ἔχειν.

[27]   Μέλητε, ἀνθρώπεια μὲν νομίζει πράγματ᾽ εἶναι, ἀνθρώπους δὲ οὐ νομίζει; ἀποκρινέσθω,

[22]   ποίησιν οἰομένων καὶ τἆλλα σοφωτάτων εἶναι ἀνθρώπων ἃ οὐκ ἦσαν. ἀπῇα

[29]   δικαστήριον, ὅτι οὐ νομίζω θεοὺς εἶναι ἀπειθῶν τῇ μαντείᾳ καὶ δεδιὼς

[28]   γραφήν, οὐ πολλῆς μοι δοκεῖ εἶναι ἀπολογίας, ἀλλὰ ἱκανὰ καὶ ταῦτα·

[27]   ἢ αὐλητὰς μὲν οὐ νομίζει εἶναι, αὐλητικὰ δὲ πράγματα; οὐκ ἔστιν,

[21]   πολλοῖς ἀνθρώποις καὶ μάλιστα ἑαυτῷ, εἶναι δ᾽ οὔ· κἄπειτα ἐπειρώμην αὐτῷ

[27]   ὅστις δαιμόνια μὲν νομίζει πράγματ᾽ εἶναι, δαίμονας δὲ οὐ νομίζει; οὐκ

[35]   ἄνδρες, οὐδὲ δίκαιόν μοι δοκεῖ (εἶναι δεῖσθαι τοῦ δικαστοῦ οὐδὲ δεόμενον

[40]   πολλὴ ἐλπίς ἐστιν ἀγαθὸν αὐτὸ εἶναι. δυοῖν γὰρ θάτερόν ἐστιν τὸ

[33]   διαβάλλοντες ἐμέ φασιν ἐμοὺς μαθητὰς εἶναι. ἐγὼ δὲ διδάσκαλος μὲν οὐδενὸς

[36]   γὰρ ὑμᾶς ποιεῖ εὐδαίμονας δοκεῖν εἶναι, ἐγὼ δὲ (εἶναι, καὶ ὁ

[38]   σοφόν φήσουσι γὰρ δὴ σοφὸν εἶναι, εἰ καὶ μή εἰμι, οἱ

[17]   τοῦτό μοι ἔδοξεν αὐτῶν ἀναισχυντότατον εἶναι, εἰ μὴ ἄρα δεινὸν καλοῦσιν

[19]   τοῦτό γέ μοι δοκεῖ καλὸν εἶναι, εἴ τις οἷός τ᾽ εἴη

[25]   (βελτίους ποιοῦντες αὐτοὺς πάντες ἄνθρωποι εἶναι, εἷς δέ τις ὁ διαφθείρων;

[34]   πόλει οὔ μοι δοκεῖ καλὸν εἶναι ἐμὲ τούτων οὐδὲν ποιεῖν καὶ

[40]   τις καὶ νομίζεται ἔσχατα κακῶν εἶναι· ἐμοὶ δὲ (οὔτε ἐξιόντι ἕωθεν

[36]   μήτε ἐμαυτῷ ἔμελλον μηδὲν ὄφελος εἶναι, ἐπὶ δὲ τὸ ἰδίᾳ ἕκαστον

[41]   ἀπαλλαγεὶς τουτωνὶ τῶν φασκόντων δικαστῶν εἶναι, εὑρήσει τοὺς ὡς ἀληθῶς δικαστάς,

[22]   ὀλίγου δεῖν τοῦ πλείστου ἐνδεεῖς εἶναι ζητοῦντι κατὰ τὸν θεόν, ἄλλοι

[40]   πᾶς χρόνος φαίνεται οὕτω δὴ εἶναι ἢ μία νύξ. εἰ δ᾽

[28]   τις ἑαυτὸν τάξῃ ἡγησάμενος βέλτιστον εἶναι ἢ ὑπ᾽ ἄρχοντος ταχθῇ, ἐνταῦθα

[36]   ἡγησάμενος ἐμαυτὸν (τῷ ὄντι ἐπιεικέστερον εἶναι ἢ ὥστε εἰς ταῦτ᾽ ἰόντα

[35]   ὅταν κρίνωνται, δοκοῦντας μέν τι εἶναι, θαυμάσια δὲ ἐργαζομένους, ὡς δεινόν

[27]   ἀνθρώπων θεῶν μὲν παῖδας ἡγοῖτο εἶναι, θεοὺς δὲ μή; ὁμοίως γὰρ

[26]   θεούς καὶ αὐτὸς ἄρα νομίζω εἶναι θεοὺς καὶ οὐκ εἰμὶ τὸ

[35]   ἂν διδάσκοιμι μὴ ἡγεῖσθαι ὑμᾶς εἶναι, καὶ ἀτεχνῶς ἀπολογούμενος κατηγοροίην ἂν

[22]   καὶ τἆλλα τὰ μέγιστα σοφώτατος εἶναι καὶ αὐτῶν αὕτη ἡ πλημμέλεια

[23]   τῷ ὄντι ὁ θεὸς σοφὸς εἶναι, καὶ ἐν τῷ χρησμῷ τούτῳ

[23]   ξένων ἄν τινα οἴωμαι σοφὸν εἶναι· καὶ ἐπειδάν μοι μὴ δοκῇ,

[24]   καίτοι οὐκ αἰσχρόν σοι δοκεῖ εἶναι καὶ ἱκανὸν τεκμήριον οὗ δὴ

[21]   ᾖα τῶν ἐκείνου δοκούντων σοφωτέρων εἶναι καί (μοι ταὐτὰ ταῦτα ἔδοξε,

[36]   εὐδαίμονας δοκεῖν εἶναι, ἐγὼ δὲ (εἶναι, καὶ ὁ μὲν τροφῆς οὐδὲν

[19]   ἀπολογούμενον· οἶμαι δὲ αὐτὸ χαλεπὸν εἶναι, καὶ οὐ πάνυ με λανθάνει

[21]   οὖν ἡ Πυθία μηδένα σοφώτερον εἶναι. καὶ τούτων πέρι ὁ ἀδελφὸς

[35]   ὅπῃ μέλλει ἐμοί τε ἄριστα εἶναι καὶ ὑμῖν. (τὸ μὲν μὴ

[29]   ἄλλο ἐστὶν ἢ δοκεῖν σοφὸν εἶναι μὴ ὄντα· δοκεῖν γὰρ εἰδέναι

[40]   τεθνάναι· ἢ γὰρ οἷον μηδὲν εἶναι μηδὲ αἴσθησιν μηδεμίαν μηδενὸς ἔχειν

[41]   ἀρετῆς, καὶ ἐὰν δοκῶσί τι εἶναι μηδὲν ὄντες, ὀνειδίζετε αὐτοῖς ὥσπερ

[37]   τοιόνδε μᾶλλον. πέπεισμαι ἐγὼ ἑκὼν εἶναι μηδένα ἀδικεῖν ἀνθρώπων, ἀλλὰ ὑμᾶς

[35]   πράττειν ἃ μήτε ἡγοῦμαι καλὰ εἶναι μήτε (δίκαια μήτε ὅσια, ἄλλως

[23]   ὄνομα δὲ τοῦτο λέγεσθαι, σοφὸς εἶναι· οἴονται γάρ με ἑκάστοτε οἱ

[41]   ὧν δεῖ, καὶ οἴονταί τι εἶναι ὄντες οὐδενὸς ἄξιοι. ~Καὶ ἐὰν

[21]   σμικρῷ τινι αὐτῷ τούτῳ σοφώτερος εἶναι, ὅτι ἃ μὴ οἶδα οὐδὲ

[31]   ἴσως ἂν οὖν δόξειεν ἄτοπον εἶναι, ὅτι δὴ ἐγὼ ἰδίᾳ μὲν

[21]   ποτε λέγει φάσκων ἐμὲ σοφώτατον εἶναι; οὐ γὰρ δήπου ψεύδεταί γε·

[26]   σοι δοκῶ; οὐδένα νομίζω θεὸν εἶναι; οὐ μέντοι μὰ Δία οὐδ᾽

[29]   δεδιὼς θάνατον καὶ οἰόμενος σοφὸς εἶναι οὐκ ὤν. τὸ γάρ τοι

[35]   τοὺς δοκοῦντας καὶ ὁπῃοῦν τι εἶναι, οὔτ᾽ ἂν ἡμεῖς ποιῶμεν, ὑμᾶς

[41]   χρή, ὦ ἄνδρες δικασταί, εὐέλπιδας εἶναι πρὸς τὸν θάνατον, καὶ ἕν

[17]   ἂν ἔγωγε οὐ κατὰ τούτους εἶναι ῥήτωρ. οὗτοι μὲν οὖν, ὥσπερ

[33]   χαίρουσιν ἐξεταζομένοις τοῖς οἰομένοις μὲν εἶναι σοφοῖς, οὖσι δ᾽ οὔ. ἔστι

[23]   ἑκάστοτε οἱ παρόντες ταῦτα αὐτὸν εἶναι σοφὸν ἃ ἂν ἄλλον ἐξελέγξω.

[21]   οὗτος ὁ ἀνὴρ δοκεῖν μὲν εἶναι σοφὸς ἄλλοις τε πολλοῖς ἀνθρώποις

[21]   αὐτῷ δεικνύναι ὅτι οἴοιτο μὲν εἶναι σοφός, εἴη δ᾽ οὔ. (ἐντεῦθεν

[20]   τῷ ὄντι γὰρ κινδυνεύω ταύτην εἶναι σοφός. οὗτοι δὲ τάχ᾽ ἄν,

[26]   τὸν μὲν ἥλιον λίθον φησὶν εἶναι, τὴν δὲ σελήνην γῆν. Ἀναξαγόρου

[29]   ἐπειδὴ εἰσῆλθον, οὐχ οἷόν τ᾽ εἶναι τὸ μὴ ἀποκτεῖναί με, λέγων

[40]   ὀρθῶς ὑπολαμβάνομεν, (ὅσοι οἰόμεθα κακὸν εἶναι τὸ τεθνάναι. μέγα μοι τεκμήριον

[21]   ἀπηχθανόμην, ὅμως δὲ ἀναγκαῖον ἐδόκει εἶναι τὸ τοῦ θεοῦ περὶ πλείστου

[29]   δή τῳ σοφώτερός του φαίην εἶναι, τούτῳ ἄν, ὅτι οὐκ εἰδὼς

[26]   οὑτοσί, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πάνυ εἶναι ὑβριστὴς καὶ ἀκόλαστος, καὶ ἀτεχνῶς

[40]   ἠναντίωταί μοι. τί οὖν αἴτιον εἶναι ὑπολαμβάνω; ἐγὼ ὑμῖν ἐρῶ· κινδυνεύει

[21]   ἐπί τινα τῶν δοκούντων σοφῶν εἶναι, ὡς (ἐνταῦθα εἴπερ που ἐλέγξων

[26]   οὐδὲ σελήνην ἄρα νομίζω θεοὺς εἶναι, ὥσπερ οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι; μὰ

[26]   καὶ οἴει αὐτοὺς ἀπείρους γραμμάτων εἶναι ὥστε οὐκ εἰδέναι ὅτι τὰ

Page
[17]	ἐπιτυχοῦσιν ὀνόμασιν πιστεύω γὰρ δίκαια	εἶναι	ἃ λέγω καὶ μηδεὶς ὑμῶν
[27]	δὲ καὶ ὄνους μὴ ἡγοῖτο	εἶναι.	ἀλλ᾽ ὦ Μέλητε, οὐκ ἔστιν
[26]	Σωκράτους καταγελᾶν, ἐὰν προσποιῆται ἑαυτοῦ	εἶναι,	ἄλλως τε καὶ οὕτως ἄτοπα
[30]	δύναιτο οὐ γὰρ οἴομαι θεμιτὸν	(εἶναι	ἀμείνονι ἀνδρὶ ὑπὸ χείρονος βλάπτεσθαι.
[22]	ἄλλοι δὲ δοκοῦντες φαυλότεροι ἐπιεικέστεροι	εἶναι	ἄνδρες πρὸς τὸ φρονίμως ἔχειν.
[27]	Μέλητε, ἀνθρώπεια μὲν νομίζει πράγματ᾽	εἶναι,	ἀνθρώπους δὲ οὐ νομίζει; ἀποκρινέσθω,
[22]	ποίησιν οἰομένων καὶ τἆλλα σοφωτάτων	εἶναι	ἀνθρώπων ἃ οὐκ ἦσαν. ἀπῇα
[29]	δικαστήριον, ὅτι οὐ νομίζω θεοὺς	εἶναι	ἀπειθῶν τῇ μαντείᾳ καὶ δεδιὼς
[28]	γραφήν, οὐ πολλῆς μοι δοκεῖ	εἶναι	ἀπολογίας, ἀλλὰ ἱκανὰ καὶ ταῦτα·
[27]	ἢ αὐλητὰς μὲν οὐ νομίζει	εἶναι,	αὐλητικὰ δὲ πράγματα; οὐκ ἔστιν,
[21]	πολλοῖς ἀνθρώποις καὶ μάλιστα ἑαυτῷ,	εἶναι	δ᾽ οὔ· κἄπειτα ἐπειρώμην αὐτῷ
[27]	ὅστις δαιμόνια μὲν νομίζει πράγματ᾽	εἶναι,	δαίμονας δὲ οὐ νομίζει; οὐκ
[35]	ἄνδρες, οὐδὲ δίκαιόν μοι δοκεῖ	(εἶναι	δεῖσθαι τοῦ δικαστοῦ οὐδὲ δεόμενον
[40]	πολλὴ ἐλπίς ἐστιν ἀγαθὸν αὐτὸ	εἶναι.	δυοῖν γὰρ θάτερόν ἐστιν τὸ
[33]	διαβάλλοντες ἐμέ φασιν ἐμοὺς μαθητὰς	εἶναι.	ἐγὼ δὲ διδάσκαλος μὲν οὐδενὸς
[36]	γὰρ ὑμᾶς ποιεῖ εὐδαίμονας δοκεῖν	εἶναι,	ἐγὼ δὲ (εἶναι, καὶ ὁ
[38]	σοφόν φήσουσι γὰρ δὴ σοφὸν	εἶναι,	εἰ καὶ μή εἰμι, οἱ
[17]	τοῦτό μοι ἔδοξεν αὐτῶν ἀναισχυντότατον	εἶναι,	εἰ μὴ ἄρα δεινὸν καλοῦσιν
[19]	τοῦτό γέ μοι δοκεῖ καλὸν	εἶναι,	εἴ τις οἷός τ᾽ εἴη
[25]	(βελτίους ποιοῦντες αὐτοὺς πάντες ἄνθρωποι	εἶναι,	εἷς δέ τις ὁ διαφθείρων;
[34]	πόλει οὔ μοι δοκεῖ καλὸν	εἶναι	ἐμὲ τούτων οὐδὲν ποιεῖν καὶ
[40]	τις καὶ νομίζεται ἔσχατα κακῶν	εἶναι·	ἐμοὶ δὲ (οὔτε ἐξιόντι ἕωθεν
[36]	μήτε ἐμαυτῷ ἔμελλον μηδὲν ὄφελος	εἶναι,	ἐπὶ δὲ τὸ ἰδίᾳ ἕκαστον
[41]	ἀπαλλαγεὶς τουτωνὶ τῶν φασκόντων δικαστῶν	εἶναι,	εὑρήσει τοὺς ὡς ἀληθῶς δικαστάς,
[22]	ὀλίγου δεῖν τοῦ πλείστου ἐνδεεῖς	εἶναι	ζητοῦντι κατὰ τὸν θεόν, ἄλλοι
[40]	πᾶς χρόνος φαίνεται οὕτω δὴ	εἶναι	ἢ μία νύξ. εἰ δ᾽
[28]	τις ἑαυτὸν τάξῃ ἡγησάμενος βέλτιστον	εἶναι	ἢ ὑπ᾽ ἄρχοντος ταχθῇ, ἐνταῦθα
[36]	ἡγησάμενος ἐμαυτὸν (τῷ ὄντι ἐπιεικέστερον	εἶναι	ἢ ὥστε εἰς ταῦτ᾽ ἰόντα
[35]	ὅταν κρίνωνται, δοκοῦντας μέν τι	εἶναι,	θαυμάσια δὲ ἐργαζομένους, ὡς δεινόν
[27]	ἀνθρώπων θεῶν μὲν παῖδας ἡγοῖτο	εἶναι,	θεοὺς δὲ μή; ὁμοίως γὰρ
[26]	θεούς καὶ αὐτὸς ἄρα νομίζω	εἶναι	θεοὺς καὶ οὐκ εἰμὶ τὸ
[35]	ἂν διδάσκοιμι μὴ ἡγεῖσθαι ὑμᾶς	εἶναι,	καὶ ἀτεχνῶς ἀπολογούμενος κατηγοροίην ἂν
[22]	καὶ τἆλλα τὰ μέγιστα σοφώτατος	εἶναι	καὶ αὐτῶν αὕτη ἡ πλημμέλεια
[23]	τῷ ὄντι ὁ θεὸς σοφὸς	εἶναι,	καὶ ἐν τῷ χρησμῷ τούτῳ
[23]	ξένων ἄν τινα οἴωμαι σοφὸν	εἶναι·	καὶ ἐπειδάν μοι μὴ δοκῇ,
[24]	καίτοι οὐκ αἰσχρόν σοι δοκεῖ	εἶναι	καὶ ἱκανὸν τεκμήριον οὗ δὴ
[21]	ᾖα τῶν ἐκείνου δοκούντων σοφωτέρων	εἶναι	καί (μοι ταὐτὰ ταῦτα ἔδοξε,
[36]	εὐδαίμονας δοκεῖν εἶναι, ἐγὼ δὲ	(εἶναι,	καὶ ὁ μὲν τροφῆς οὐδὲν
[19]	ἀπολογούμενον· οἶμαι δὲ αὐτὸ χαλεπὸν	εἶναι,	καὶ οὐ πάνυ με λανθάνει
[21]	οὖν ἡ Πυθία μηδένα σοφώτερον	εἶναι.	καὶ τούτων πέρι ὁ ἀδελφὸς
[35]	ὅπῃ μέλλει ἐμοί τε ἄριστα	εἶναι	καὶ ὑμῖν. (τὸ μὲν μὴ
[29]	ἄλλο ἐστὶν ἢ δοκεῖν σοφὸν	εἶναι	μὴ ὄντα· δοκεῖν γὰρ εἰδέναι
[40]	τεθνάναι· ἢ γὰρ οἷον μηδὲν	εἶναι	μηδὲ αἴσθησιν μηδεμίαν μηδενὸς ἔχειν
[41]	ἀρετῆς, καὶ ἐὰν δοκῶσί τι	εἶναι	μηδὲν ὄντες, ὀνειδίζετε αὐτοῖς ὥσπερ
[37]	τοιόνδε μᾶλλον. πέπεισμαι ἐγὼ ἑκὼν	εἶναι	μηδένα ἀδικεῖν ἀνθρώπων, ἀλλὰ ὑμᾶς
[35]	πράττειν ἃ μήτε ἡγοῦμαι καλὰ	εἶναι	μήτε (δίκαια μήτε ὅσια, ἄλλως
[23]	ὄνομα δὲ τοῦτο λέγεσθαι, σοφὸς	εἶναι·	οἴονται γάρ με ἑκάστοτε οἱ
[41]	ὧν δεῖ, καὶ οἴονταί τι	εἶναι	ὄντες οὐδενὸς ἄξιοι. ~Καὶ ἐὰν
[21]	σμικρῷ τινι αὐτῷ τούτῳ σοφώτερος	εἶναι,	ὅτι ἃ μὴ οἶδα οὐδὲ
[31]	ἴσως ἂν οὖν δόξειεν ἄτοπον	εἶναι,	ὅτι δὴ ἐγὼ ἰδίᾳ μὲν
[21]	ποτε λέγει φάσκων ἐμὲ σοφώτατον	εἶναι;	οὐ γὰρ δήπου ψεύδεταί γε·
[26]	σοι δοκῶ; οὐδένα νομίζω θεὸν	εἶναι;	οὐ μέντοι μὰ Δία οὐδ᾽
[29]	δεδιὼς θάνατον καὶ οἰόμενος σοφὸς	εἶναι	οὐκ ὤν. τὸ γάρ τοι
[35]	τοὺς δοκοῦντας καὶ ὁπῃοῦν τι	εἶναι,	οὔτ᾽ ἂν ἡμεῖς ποιῶμεν, ὑμᾶς
[41]	χρή, ὦ ἄνδρες δικασταί, εὐέλπιδας	εἶναι	πρὸς τὸν θάνατον, καὶ ἕν
[17]	ἂν ἔγωγε οὐ κατὰ τούτους	εἶναι	ῥήτωρ. οὗτοι μὲν οὖν, ὥσπερ
[33]	χαίρουσιν ἐξεταζομένοις τοῖς οἰομένοις μὲν	εἶναι	σοφοῖς, οὖσι δ᾽ οὔ. ἔστι
[23]	ἑκάστοτε οἱ παρόντες ταῦτα αὐτὸν	εἶναι	σοφὸν ἃ ἂν ἄλλον ἐξελέγξω.
[21]	οὗτος ὁ ἀνὴρ δοκεῖν μὲν	εἶναι	σοφὸς ἄλλοις τε πολλοῖς ἀνθρώποις
[21]	αὐτῷ δεικνύναι ὅτι οἴοιτο μὲν	εἶναι	σοφός, εἴη δ᾽ οὔ. (ἐντεῦθεν
[20]	τῷ ὄντι γὰρ κινδυνεύω ταύτην	εἶναι	σοφός. οὗτοι δὲ τάχ᾽ ἄν,
[26]	τὸν μὲν ἥλιον λίθον φησὶν	εἶναι,	τὴν δὲ σελήνην γῆν. Ἀναξαγόρου
[29]	ἐπειδὴ εἰσῆλθον, οὐχ οἷόν τ᾽	εἶναι	τὸ μὴ ἀποκτεῖναί με, λέγων
[40]	ὀρθῶς ὑπολαμβάνομεν, (ὅσοι οἰόμεθα κακὸν	εἶναι	τὸ τεθνάναι. μέγα μοι τεκμήριον
[21]	ἀπηχθανόμην, ὅμως δὲ ἀναγκαῖον ἐδόκει	εἶναι	τὸ τοῦ θεοῦ περὶ πλείστου
[29]	δή τῳ σοφώτερός του φαίην	εἶναι,	τούτῳ ἄν, ὅτι οὐκ εἰδὼς
[26]	οὑτοσί, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πάνυ	εἶναι	ὑβριστὴς καὶ ἀκόλαστος, καὶ ἀτεχνῶς
[40]	ἠναντίωταί μοι. τί οὖν αἴτιον	εἶναι	ὑπολαμβάνω; ἐγὼ ὑμῖν ἐρῶ· κινδυνεύει
[21]	ἐπί τινα τῶν δοκούντων σοφῶν	εἶναι,	ὡς (ἐνταῦθα εἴπερ που ἐλέγξων
[26]	οὐδὲ σελήνην ἄρα νομίζω θεοὺς	εἶναι,	ὥσπερ οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι; μὰ
[26]	καὶ οἴει αὐτοὺς ἀπείρους γραμμάτων	εἶναι	ὥστε οὐκ εἰδέναι ὅτι τὰ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 16/06/2005