Page |
[40] |
κινδυνεύει
γάρ
μοι
τὸ
συμβεβηκὸς
|
τοῦτο |
ἀγαθὸν
γεγονέναι,
καὶ
οὐκ
ἔσθ᾽ |
[28] |
Ἕκτορα
πότμος
ἑτοῖμος”
ὁ
δὲ
|
τοῦτο |
ἀκούσας
τοῦ
μὲν
θανάτου
καὶ |
[19] |
ἀνθρώπους
καὶ
χρήματα
(πράττομαι,
οὐδὲ
|
τοῦτο |
ἀληθές.
ἐπεὶ
καὶ
τοῦτό
γέ |
[36] |
ἀνέλπιστόν
μοι
γέγονεν
τὸ
γεγονὸς
|
τοῦτο, |
ἀλλὰ
πολὺ
μᾶλλον
θαυμάζω
ἑκατέρων |
[35] |
ἡμεῖς
ποιῶμεν,
ὑμᾶς
ἐπιτρέπειν,
ἀλλὰ
|
τοῦτο |
αὐτὸ
ἐνδείκνυσθαι,
ὅτι
πολὺ
μᾶλλον |
[34] |
τινες
καὶ
οἰκεῖοι·
καὶ
γὰρ
|
τοῦτο |
αὐτὸ
τὸ
τοῦ
Ὁμήρου,
οὐδ᾽ |
[41] |
καὶ
κατηγόρουν,
ἀλλ᾽
οἰόμενοι
βλάπτειν·
|
(τοῦτο |
αὐτοῖς
ἄξιον
μέμφεσθαι.
τοσόνδε
μέντοι |
[41] |
τὸν
θάνατον,
καὶ
ἕν
τι
|
τοῦτο |
διανοεῖσθαι
ἀληθές,
ὅτι
(οὐκ
ἔστιν |
[38] |
ἀπὸ
τοῦ
αὐτομάτου
ἂν
ὑμῖν
|
τοῦτο |
ἐγένετο·
ὁρᾶτε
γὰρ
δὴ
τὴν |
[39] |
οἵαν
ἐμὲ
ἀπεκτόνατε·
νῦν
γὰρ
|
τοῦτο |
εἴργασθε
οἰόμενοι
μὲν
ἀπαλλάξεσθαι
τοῦ |
[38] |
τυγχάνει
μέγιστον
ἀγαθὸν
ὂν
ἀνθρώπῳ
|
τοῦτο, |
ἑκάστης
ἡμέρας
περὶ
ἀρετῆς
τοὺς |
[17] |
ἐθαύμασα
τῶν
πολλῶν
ὧν
ἐψεύσαντο,
|
τοῦτο |
ἐν
ᾧ
ἔλεγον
ὡς
χρῆν |
[39] |
ἔχειν.
(τὸ
δὲ
δὴ
μετὰ
|
τοῦτο |
ἐπιθυμῶ
ὑμῖν
χρησμῳδῆσαι,
ὦ
καταψηφισάμενοί |
[24] |
ποιεῖ;
οἱ
νόμοι.
(ἀλλ᾽
οὐ
|
τοῦτο |
ἐρωτῶ,
ὦ
βέλτιστε,
ἀλλὰ
τίς |
[30] |
ἴσως
βοήσεσθε·
ἀλλὰ
μηδαμῶς
ποιεῖτε
|
τοῦτο. |
εὖ
γὰρ
ἴστε,
ἐάν
με |
[41] |
πραγμάτων
βέλτιον
ἦν
μοι.
διὰ
|
τοῦτο |
καὶ
ἐμὲ
οὐδαμοῦ
ἀπέτρεψεν
τὸ |
[23] |
καὶ
ἐν
τῷ
χρησμῷ
τούτῳ
|
τοῦτο |
λέγειν,
ὅτι
ἡ
ἀνθρωπίνη
σοφία |
[23] |
ἀπ᾽
αὐτῶν
γεγονέναι,
ὄνομα
δὲ
|
τοῦτο |
λέγεσθαι,
σοφὸς
εἶναι·
οἴονται
γάρ |
[17] |
τἀληθῆ
λέγοντα·
εἰ
μὲν
γὰρ
|
τοῦτο |
λέγουσιν,
ὁμολογοίην
ἂν
ἔγωγε
οὐ |
[21] |
καὶ
εἰς
Δελφοὺς
ἐλθὼν
ἐτόλμησε
|
τοῦτο |
μαντεύσασθαι
καί,
ὅπερ
λέγω,
μὴ |
[26] |
ἀλλὰ
γάρ,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
|
τοῦτο |
μὲν
ἤδη
δῆλον
(οὑγὼ
ἔλεγον, |
[19] |
με
λανθάνει
οἷόν
ἐστιν.
ὅμως
|
τοῦτο |
μὲν
ἴτω
ὅπῃ
τῷ
θεῷ |
[39] |
ἐμὲ
~οὔτ᾽
ἄλλον
οὐδένα
δεῖ
|
(τοῦτο |
μηχανᾶσθαι,
ὅπως
ἀποφεύξεται
πᾶν
ποιῶν |
[31] |
ὅταν
γένηται,
ἀεὶ
ἀποτρέπει
με
|
τοῦτο |
ὃ
ἂν
μέλλω
πράττειν,
προτρέπει |
[20] |
πειράσομαι
ἀποδεῖξαι
τί
ποτ᾽
ἐστὶν
|
τοῦτο |
ὃ
ἐμοὶ
πεποίηκεν
τό
τε |
[24] |
ἄνθρωπος,
ὅστις
πρῶτον
καὶ
αὐτὸ
|
τοῦτο |
οἶδε,
τοὺς
νόμους;
οὗτοι,
ὦ |
[41] |
γέγονεν,
ἀλλά
μοι
δῆλόν
ἐστι
|
τοῦτο, |
ὅτι
ἤδη
τεθνάναι
καὶ
ἀπηλλάχθαι |
[22] |
περὶ
τῶν
ποιητῶν
ἐν
ὀλίγῳ
|
τοῦτο, |
ὅτι
οὐ
σοφίᾳ
ποιοῖεν
(ἃ |
[37] |
μηδένα
ἀδικεῖν
ἀνθρώπων,
ἀλλὰ
ὑμᾶς
|
τοῦτο |
οὐ
πείθω·
ὀλίγον
γὰρ
χρόνον |
[38] |
θανάτου
δὲ
ἐγγύς.
λέγω
δὲ
|
τοῦτο |
οὐ
(πρὸς
πάντας
ὑμᾶς,
ἀλλὰ |
[37] |
τί
δείσας;
ἦ
μὴ
πάθω
|
τοῦτο |
οὗ
Μέλητός
μοι
τιμᾶται,
ὅ |
[19] |
χρόνῳ.
βουλοίμην
μὲν
οὖν
ἂν
|
τοῦτο |
οὕτως
γενέσθαι,
εἴ
τι
ἄμεινον |
[24] |
τούτῳ
πώποτε
ἐμέλησεν·
ὡς
δὲ
|
τοῦτο |
οὕτως
ἔχει,
πειράσομαι
καὶ
ὑμῖν |
[32] |
τοῖς
δικαίοις
καὶ
ὥσπερ
χρὴ
|
τοῦτο |
περὶ
πλείστου
ἐποιούμην;
πολλοῦ
γε |
[29] |
φιλοσοφεῖν·
ἐὰν
δὲ
(ἁλῷς
ἔτι
|
τοῦτο |
πράττων,
ἀποθανῇ”
εἰ
οὖν
με, |
[18] |
βελτίων
ἂν
εἴη
αὐτὸ
δὲ
|
τοῦτο |
σκοπεῖν
καὶ
τούτῳ
τὸν
νοῦν |
[20] |
ἀλλ᾽
ἢ
διὰ
σοφίαν
τινὰ
|
τοῦτο |
τὸ
ὄνομα
ἔσχηκα.
ποίαν
δὴ |
[25] |
τι
λαβεῖν
ὑπ᾽
αὐτοῦ,
ὥστε
|
τοῦτο |
τὸ>
τοσοῦτον
κακὸν
ἑκὼν
ποιῶ, |
[34] |
ποιεῖν
καὶ
τηλικόνδε
ὄντα
καὶ
|
τοῦτο |
τοὔνομα
ἔχοντα,
εἴτ᾽
οὖν
ἀληθὲς |
[18] |
ἐτεθράμμην,
~καὶ
δὴ
καὶ
νῦν
|
τοῦτο |
ὑμῶν
δέομαι
δίκαιον,
ὥς
γέ |
[17] |
καὶ
πάνυ,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
|
τοῦτο |
ὑμῶν
δέομαι
καὶ
παρίεμαι·
ἐὰν |
[33] |
γὰρ
οὐκ
ἀηδές.
ἐμοὶ
δὲ
|
τοῦτο, |
ὡς
ἐγώ
φημι,
προστέτακται
ὑπὸ |