HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
ὁτιοῦν 3
ὅτου 1
ὅτῳ 2
οὐ 67
οὔ 10
οὗ 8
οὑγὼ 1

Fréquences [« »]
62 μοι
55 τοὺς
64 ὡς
67 οὐ
68 οὖν
70 οἱ
71 ἄνδρες

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Apologie de Socrate

οὐ

Page

[38]   ἐξετάζοντος, ὁ δὲ ἀνεξέταστος βίος οὐ βιωτὸς ἀνθρώπῳ, ταῦτα δ᾽ ἔτι

[31]   πόλει δεδόσθαι, ἐνθένδε (ἂν κατανοήσαιτε· οὐ γὰρ ἀνθρωπίνῳ ἔοικε τὸ ἐμὲ

[20]   ἢ οὐκ ἔχω τί λέγω· οὐ γὰρ δὴ ἔγωγε αὐτὴν ἐπίσταμαι,

[20]   αἱ διαβολαί σοι αὗται γεγόνασιν; οὐ γὰρ δήπου σοῦ γε οὐδὲν

[21]   λέγει φάσκων ἐμὲ σοφώτατον εἶναι; οὐ γὰρ δήπου ψεύδεταί γε· οὐ

[20]   δόξω τι ὑμῖν μέγα λέγειν· οὐ γὰρ ἐμὸν ἐρῶ τὸν λόγον

[35]   ἀποφεύγειν, ἀλλὰ διδάσκειν καὶ πείθειν. οὐ γὰρ ἐπὶ τούτῳ κάθηται ὁ

[20]   ἂν εἰ ἠπιστάμην ταῦτα· ἀλλ᾽ οὐ γὰρ ἐπίσταμαι, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι.

[39]   ὀρθῶς ζῆτε, οὐ καλῶς διανοεῖσθε· οὐ γάρ ἐσθ᾽ αὕτη ἡ ἀπαλλαγὴ

[40]   μέγα μοι τεκμήριον τούτου γέγονεν· οὐ γὰρ ἔσθ᾽ ὅπως οὐκ ἠναντιώθη

[37]   μοί ἐστιν ὅπερ νυνδὴ ἔλεγον· οὐ γὰρ ἔστι μοι χρήματα ὁπόθεν

[38]   γὰρ ἂν ἐβλάβην· νῦν δὲ οὐ γὰρ ἔστιν, εἰ μὴ ἄρα

[31]   μοι μὴ ἄχθεσθε λέγοντι τἀληθῆ· οὐ γὰρ ἔστιν ὅστις ἀνθρώπων σωθήσεται

[21]   οὐ γὰρ δήπου ψεύδεταί γε· οὐ γὰρ θέμις αὐτῷ” καὶ πολὺν

[30]   Ἄνυτος οὐδὲ γὰρ ἂν δύναιτο οὐ γὰρ οἴομαι θεμιτὸν (εἶναι ἀμείνονι

[36]   τῶν ψήφων τὸν γεγονότα ἀριθμόν. οὐ γὰρ ᾠόμην ἔγωγε οὕτω παρ᾽

[29]   ὃς ἔφη ἢ τὴν ἀρχὴν οὐ δεῖν ἐμὲ δεῦρο εἰσελθεῖν ἤ,

[26]   τῶν τοιούτων (καὶ ἀκουσίων) ἁμαρτημάτων οὐ δεῦρο νόμος εἰσάγειν ἐστίν, ἀλλὰ

[41]   ἀμήχανον ἂν εἴη εὐδαιμονίας; πάντως οὐ δήπου τούτου γε ἕνεκα οἱ

[25]   ἀποκρίνεσθαι. ἔσθ᾽ ὅστις βούλεται βλάπτεσθαι; οὐ δῆτα. φέρε δή, πότερον ἐμὲ

[25]   ἄλλον ἀνθρώπων οὐδένα· ἀλλ᾽ ἢ οὐ διαφθείρω, ἢ εἰ διαφθείρω, (ἄκων,

[26]   τοῖς ἀνδράσιν (τουτοισί. ἐγὼ γὰρ οὐ δύναμαι μαθεῖν πότερον λέγεις διδάσκειν

[39]   ὑμῖν ὅτι οὐκ ὀρθῶς ζῆτε, οὐ καλῶς διανοεῖσθε· οὐ γάρ ἐσθ᾽

[28]   ἂν δίκαιον λόγον ἀντείποιμι, ὅτι οὐ καλῶς λέγεις, ὦ ἄνθρωπε, εἰ

[17]   τοῦτο λέγουσιν, ὁμολογοίην ἂν ἔγωγε οὐ κατὰ τούτους εἶναι ῥήτωρ. οὗτοι

[32]   ἔγωγε ὑμῖν τεκμήρια παρέξομαι τούτων, οὐ λόγους ἀλλ᾽ ὃ ὑμεῖς τιμᾶτε,

[32]   ἀναπλῆσαι αἰτιῶν. τότε μέντοι ἐγὼ (οὐ λόγῳ ἀλλ᾽ ἔργῳ αὖ ἐνεδειξάμην

[26]   εἰσάγειν τοὺς κολάσεως δεομένους ἀλλ᾽ οὐ μαθήσεως. ἀλλὰ γάρ, ὦ ἄνδρες

[28]   ὃ ἐμὲ αἱρεῖ, ἐάνπερ αἱρῇ, οὐ Μέλητος οὐδὲ Ἄνυτος ἀλλ᾽ ἡ

[38]   δεῖ. ἀλλ᾽ ἀπορίᾳ μὲν ἑάλωκα, οὐ μέντοι λόγων, ἀλλὰ τόλμης καὶ

[26]   δοκῶ; οὐδένα νομίζω θεὸν εἶναι; οὐ μέντοι μὰ Δία οὐδ᾽ ὁπωστιοῦν.

[17]   μου ἀκούσεσθε πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν οὐ μέντοι μὰ Δία, ὦ ἄνδρες

[26]   παράπαν ἄθεος οὐδὲ ταύτῃ ἀδικῶ οὐ μέντοι οὕσπερ γε ἡ πόλις

[36]   ἐμοῦ, κἂν ὦφλε (χιλίας δραχμάς, οὐ μεταλαβὼν τὸ πέμπτον μέρος τῶν

[29]   ἐμπνέω καὶ οἷός τε ὦ, οὐ μὴ παύσωμαι φιλοσοφῶν καὶ ὑμῖν

[36]   δοκῶ, καὶ νῦν ἀποπέφευγα, καὶ οὐ μόνον ἀποπέφευγα, ἀλλὰ παντὶ δῆλον

[27]   νομίζει πράγματ᾽ εἶναι, ἀνθρώπους δὲ οὐ νομίζει; ἀποκρινέσθω, ὦ ἄνδρες, καὶ

[27]   δὲ πράγματα; ἢ αὐλητὰς μὲν οὐ νομίζει εἶναι, αὐλητικὰ δὲ πράγματα;

[27]   θορυβείτω· ἔσθ᾽ ὅστις ἵππους μὲν οὐ νομίζει, ἱππικὰ δὲ πράγματα; ἢ

[27]   νομίζει πράγματ᾽ εἶναι, δαίμονας δὲ οὐ νομίζει; οὐκ ἔστιν. ὡς ὤνησας

[26]   ταῦτα λέγω, ὡς τὸ παράπαν οὐ νομίζεις θεούς. (ὦ θαυμάσιε Μέλητε,

[24]   θεοὺς οὓς ἡ πόλις (νομίζει οὐ νομίζοντα, ἕτερα δὲ δαιμόνια καινά.

[35]   κατηγοροίην ἂν ἐμαυτοῦ ὡς θεοὺς οὐ νομίζω. ἀλλὰ πολλοῦ δεῖ οὕτως

[29]   εἰσάγοι τις εἰς δικαστήριον, ὅτι οὐ νομίζω θεοὺς εἶναι ἀπειθῶν τῇ

[27]   εἰ εἴποι· ἀδικεῖ Σωκράτης θεοὺς οὐ νομίζων, ἀλλὰ θεοὺς νομίζων” καίτοι

[19]   δὲ αὐτὸ χαλεπὸν εἶναι, καὶ οὐ πάνυ με λανθάνει οἷόν ἐστιν.

[41]   καταψηφισαμένοις μου καὶ τοῖς κατηγόροις οὐ πάνυ χαλεπαίνω. καίτοι οὐ ταύτῃ

[25]   φῂς σύ; ταῦτα ἐγώ σοι οὐ πείθομαι, ὦ Μέλητε, οἶμαι δὲ

[37]   ἀδικεῖν ἀνθρώπων, ἀλλὰ ὑμᾶς τοῦτο οὐ πείθω· ὀλίγον γὰρ χρόνον ἀλλήλοις

[38]   διὰ τοῦτ᾽ ἀδύνατον (ἡσυχίαν ἄγειν, οὐ πείσεσθέ μοι ὡς εἰρωνευομένῳ· ἐάντ᾽

[29]   ὦ Σώκρατες, νῦν μὲν Ἀνύτῳ οὐ πεισόμεθα ἀλλ᾽ ἀφίεμέν σε, ἐπὶ

[28]   ἀδικῶ κατὰ τὴν Μελήτου γραφήν, οὐ πολλῆς μοι δοκεῖ εἶναι ἀπολογίας,

[38]   ἔσονται τοῦ ἀργυρίου οὗτοι ἀξιόχρεῳ. (οὐ πολλοῦ γ᾽ ἕνεκα χρόνου, ὦ

[38]   δὲ ἐγγύς. λέγω δὲ τοῦτο οὐ (πρὸς πάντας ὑμᾶς, ἀλλὰ πρὸς

[37]   πολλάς, ἐπείσθητε ἄν· νῦν δ᾽ οὐ ῥᾴδιον ἐν χρόνῳ ὀλίγῳ μεγάλας

[38]   φημι, ὦ ἄνδρες, πείθειν δὲ οὐ ῥᾴδιον. καὶ ἐγὼ ἅμα οὐκ

[30]   καταψηφισάμενοι. ἐὰν γάρ με ἀποκτείνητε, οὐ ῥᾳδίως ἄλλον τοιοῦτον εὑρήσετε, ἀτεχνῶς

[31]   πανταχοῦ προσκαθίζων. τοιοῦτος οὖν ἄλλος οὐ ῥᾳδίως ὑμῖν γενήσεται, ὦ ἄνδρες,

[22]   ποιητῶν ἐν ὀλίγῳ τοῦτο, ὅτι οὐ σοφίᾳ ποιοῖεν (ἃ ποιοῖεν, ἀλλὰ

[26]   νομίζει, ἕτερα δὲ δαιμόνια καινά; οὐ ταῦτα λέγεις ὅτι διδάσκων διαφθείρω;

[41]   κατηγόροις οὐ πάνυ χαλεπαίνω. καίτοι οὐ ταύτῃ τῇ διανοίᾳ κατεψηφίζοντό μου

[31]   περιιὼν καὶ πολυπραγμονῶ, δημοσίᾳ δὲ οὐ τολμῶ ἀναβαίνων εἰς τὸ πλῆθος

[27]   σμικρὸν νοῦν ἔχοντα ἀνθρώπων, ὡς οὐ τοῦ αὐτοῦ ἔστιν καὶ δαιμόνια

[39]   ποιεῖν καὶ λέγειν. ἀλλὰ μὴ οὐ τοῦτ᾽ ᾖ χαλεπόν, ὦ ἄνδρες,

[24]   ἀμείνους ποιεῖ; οἱ νόμοι. (ἀλλ᾽ οὐ τοῦτο ἐρωτῶ, ὦ βέλτιστε, ἀλλὰ

[25]   δήπου, ἐάντε σὺ καὶ Ἄνυτος οὐ φῆτε ἐάντε φῆτε· πολλὴ γὰρ

[35]   τῷ κρίνειν ταῦτα· καὶ ὀμώμοκεν οὐ χαριεῖσθαι οἷς ἂν δοκῇ αὐτῷ,

Page
[38]	ἐξετάζοντος, ὁ δὲ ἀνεξέταστος βίος	οὐ	βιωτὸς ἀνθρώπῳ, ταῦτα δ᾽ ἔτι
[31]	πόλει δεδόσθαι, ἐνθένδε (ἂν κατανοήσαιτε·	οὐ	γὰρ ἀνθρωπίνῳ ἔοικε τὸ ἐμὲ
[20]	ἢ οὐκ ἔχω τί λέγω·	οὐ	γὰρ δὴ ἔγωγε αὐτὴν ἐπίσταμαι,
[20]	αἱ διαβολαί σοι αὗται γεγόνασιν;	οὐ	γὰρ δήπου σοῦ γε οὐδὲν
[21]	λέγει φάσκων ἐμὲ σοφώτατον εἶναι;	οὐ	γὰρ δήπου ψεύδεταί γε· οὐ
[20]	δόξω τι ὑμῖν μέγα λέγειν·	οὐ	γὰρ ἐμὸν ἐρῶ τὸν λόγον
[35]	ἀποφεύγειν, ἀλλὰ διδάσκειν καὶ πείθειν.	οὐ	γὰρ ἐπὶ τούτῳ κάθηται ὁ
[20]	ἂν εἰ ἠπιστάμην ταῦτα· ἀλλ᾽	οὐ	γὰρ ἐπίσταμαι, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι.
[39]	ὀρθῶς ζῆτε, οὐ καλῶς διανοεῖσθε·	οὐ	γάρ ἐσθ᾽ αὕτη ἡ ἀπαλλαγὴ
[40]	μέγα μοι τεκμήριον τούτου γέγονεν·	οὐ	γὰρ ἔσθ᾽ ὅπως οὐκ ἠναντιώθη
[37]	μοί ἐστιν ὅπερ νυνδὴ ἔλεγον·	οὐ	γὰρ ἔστι μοι χρήματα ὁπόθεν
[38]	γὰρ ἂν ἐβλάβην· νῦν δὲ	οὐ	γὰρ ἔστιν, εἰ μὴ ἄρα
[31]	μοι μὴ ἄχθεσθε λέγοντι τἀληθῆ·	οὐ	γὰρ ἔστιν ὅστις ἀνθρώπων σωθήσεται
[21]	οὐ γὰρ δήπου ψεύδεταί γε·	οὐ	γὰρ θέμις αὐτῷ” καὶ πολὺν
[30]	Ἄνυτος οὐδὲ γὰρ ἂν δύναιτο	οὐ	γὰρ οἴομαι θεμιτὸν (εἶναι ἀμείνονι
[36]	τῶν ψήφων τὸν γεγονότα ἀριθμόν.	οὐ	γὰρ ᾠόμην ἔγωγε οὕτω παρ᾽
[29]	ὃς ἔφη ἢ τὴν ἀρχὴν	οὐ	δεῖν ἐμὲ δεῦρο εἰσελθεῖν ἤ,
[26]	τῶν τοιούτων (καὶ ἀκουσίων) ἁμαρτημάτων	οὐ	δεῦρο νόμος εἰσάγειν ἐστίν, ἀλλὰ
[41]	ἀμήχανον ἂν εἴη εὐδαιμονίας; πάντως	οὐ	δήπου τούτου γε ἕνεκα οἱ
[25]	ἀποκρίνεσθαι. ἔσθ᾽ ὅστις βούλεται βλάπτεσθαι;	οὐ	δῆτα. φέρε δή, πότερον ἐμὲ
[25]	ἄλλον ἀνθρώπων οὐδένα· ἀλλ᾽ ἢ	οὐ	διαφθείρω, ἢ εἰ διαφθείρω, (ἄκων,
[26]	τοῖς ἀνδράσιν (τουτοισί. ἐγὼ γὰρ	οὐ	δύναμαι μαθεῖν πότερον λέγεις διδάσκειν
[39]	ὑμῖν ὅτι οὐκ ὀρθῶς ζῆτε,	οὐ	καλῶς διανοεῖσθε· οὐ γάρ ἐσθ᾽
[28]	ἂν δίκαιον λόγον ἀντείποιμι, ὅτι	οὐ	καλῶς λέγεις, ὦ ἄνθρωπε, εἰ
[17]	τοῦτο λέγουσιν, ὁμολογοίην ἂν ἔγωγε	οὐ	κατὰ τούτους εἶναι ῥήτωρ. οὗτοι
[32]	ἔγωγε ὑμῖν τεκμήρια παρέξομαι τούτων,	οὐ	λόγους ἀλλ᾽ ὃ ὑμεῖς τιμᾶτε,
[32]	ἀναπλῆσαι αἰτιῶν. τότε μέντοι ἐγὼ	(οὐ	λόγῳ ἀλλ᾽ ἔργῳ αὖ ἐνεδειξάμην
[26]	εἰσάγειν τοὺς κολάσεως δεομένους ἀλλ᾽	οὐ	μαθήσεως. ἀλλὰ γάρ, ὦ ἄνδρες
[28]	ὃ ἐμὲ αἱρεῖ, ἐάνπερ αἱρῇ,	οὐ	Μέλητος οὐδὲ Ἄνυτος ἀλλ᾽ ἡ
[38]	δεῖ. ἀλλ᾽ ἀπορίᾳ μὲν ἑάλωκα,	οὐ	μέντοι λόγων, ἀλλὰ τόλμης καὶ
[26]	δοκῶ; οὐδένα νομίζω θεὸν εἶναι;	οὐ	μέντοι μὰ Δία οὐδ᾽ ὁπωστιοῦν.
[17]	μου ἀκούσεσθε πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν	οὐ	μέντοι μὰ Δία, ὦ ἄνδρες
[26]	παράπαν ἄθεος οὐδὲ ταύτῃ ἀδικῶ	οὐ	μέντοι οὕσπερ γε ἡ πόλις
[36]	ἐμοῦ, κἂν ὦφλε (χιλίας δραχμάς,	οὐ	μεταλαβὼν τὸ πέμπτον μέρος τῶν
[29]	ἐμπνέω καὶ οἷός τε ὦ,	οὐ	μὴ παύσωμαι φιλοσοφῶν καὶ ὑμῖν
[36]	δοκῶ, καὶ νῦν ἀποπέφευγα, καὶ	οὐ	μόνον ἀποπέφευγα, ἀλλὰ παντὶ δῆλον
[27]	νομίζει πράγματ᾽ εἶναι, ἀνθρώπους δὲ	οὐ	νομίζει; ἀποκρινέσθω, ὦ ἄνδρες, καὶ
[27]	δὲ πράγματα; ἢ αὐλητὰς μὲν	οὐ	νομίζει εἶναι, αὐλητικὰ δὲ πράγματα;
[27]	θορυβείτω· ἔσθ᾽ ὅστις ἵππους μὲν	οὐ	νομίζει, ἱππικὰ δὲ πράγματα; ἢ
[27]	νομίζει πράγματ᾽ εἶναι, δαίμονας δὲ	οὐ	νομίζει; οὐκ ἔστιν. ὡς ὤνησας
[26]	ταῦτα λέγω, ὡς τὸ παράπαν	οὐ	νομίζεις θεούς. (ὦ θαυμάσιε Μέλητε,
[24]	θεοὺς οὓς ἡ πόλις (νομίζει	οὐ	νομίζοντα, ἕτερα δὲ δαιμόνια καινά.
[35]	κατηγοροίην ἂν ἐμαυτοῦ ὡς θεοὺς	οὐ	νομίζω. ἀλλὰ πολλοῦ δεῖ οὕτως
[29]	εἰσάγοι τις εἰς δικαστήριον, ὅτι	οὐ	νομίζω θεοὺς εἶναι ἀπειθῶν τῇ
[27]	εἰ εἴποι· ἀδικεῖ Σωκράτης θεοὺς	οὐ	νομίζων, ἀλλὰ θεοὺς νομίζων” καίτοι
[19]	δὲ αὐτὸ χαλεπὸν εἶναι, καὶ	οὐ	πάνυ με λανθάνει οἷόν ἐστιν.
[41]	καταψηφισαμένοις μου καὶ τοῖς κατηγόροις	οὐ	πάνυ χαλεπαίνω. καίτοι οὐ ταύτῃ
[25]	φῂς σύ; ταῦτα ἐγώ σοι	οὐ	πείθομαι, ὦ Μέλητε, οἶμαι δὲ
[37]	ἀδικεῖν ἀνθρώπων, ἀλλὰ ὑμᾶς τοῦτο	οὐ	πείθω· ὀλίγον γὰρ χρόνον ἀλλήλοις
[38]	διὰ τοῦτ᾽ ἀδύνατον (ἡσυχίαν ἄγειν,	οὐ	πείσεσθέ μοι ὡς εἰρωνευομένῳ· ἐάντ᾽
[29]	ὦ Σώκρατες, νῦν μὲν Ἀνύτῳ	οὐ	πεισόμεθα ἀλλ᾽ ἀφίεμέν σε, ἐπὶ
[28]	ἀδικῶ κατὰ τὴν Μελήτου γραφήν,	οὐ	πολλῆς μοι δοκεῖ εἶναι ἀπολογίας,
[38]	ἔσονται τοῦ ἀργυρίου οὗτοι ἀξιόχρεῳ.	(οὐ	πολλοῦ γ᾽ ἕνεκα χρόνου, ὦ
[38]	δὲ ἐγγύς. λέγω δὲ τοῦτο	οὐ	(πρὸς πάντας ὑμᾶς, ἀλλὰ πρὸς
[37]	πολλάς, ἐπείσθητε ἄν· νῦν δ᾽	οὐ	ῥᾴδιον ἐν χρόνῳ ὀλίγῳ μεγάλας
[38]	φημι, ὦ ἄνδρες, πείθειν δὲ	οὐ	ῥᾴδιον. καὶ ἐγὼ ἅμα οὐκ
[30]	καταψηφισάμενοι. ἐὰν γάρ με ἀποκτείνητε,	οὐ	ῥᾳδίως ἄλλον τοιοῦτον εὑρήσετε, ἀτεχνῶς
[31]	πανταχοῦ προσκαθίζων. τοιοῦτος οὖν ἄλλος	οὐ	ῥᾳδίως ὑμῖν γενήσεται, ὦ ἄνδρες,
[22]	ποιητῶν ἐν ὀλίγῳ τοῦτο, ὅτι	οὐ	σοφίᾳ ποιοῖεν (ἃ ποιοῖεν, ἀλλὰ
[26]	νομίζει, ἕτερα δὲ δαιμόνια καινά;	οὐ	ταῦτα λέγεις ὅτι διδάσκων διαφθείρω;
[41]	κατηγόροις οὐ πάνυ χαλεπαίνω. καίτοι	οὐ	ταύτῃ τῇ διανοίᾳ κατεψηφίζοντό μου
[31]	περιιὼν καὶ πολυπραγμονῶ, δημοσίᾳ δὲ	οὐ	τολμῶ ἀναβαίνων εἰς τὸ πλῆθος
[27]	σμικρὸν νοῦν ἔχοντα ἀνθρώπων, ὡς	οὐ	τοῦ αὐτοῦ ἔστιν καὶ δαιμόνια
[39]	ποιεῖν καὶ λέγειν. ἀλλὰ μὴ	οὐ	τοῦτ᾽ ᾖ χαλεπόν, ὦ ἄνδρες,
[24]	ἀμείνους ποιεῖ; οἱ νόμοι. (ἀλλ᾽	οὐ	τοῦτο ἐρωτῶ, ὦ βέλτιστε, ἀλλὰ
[25]	δήπου, ἐάντε σὺ καὶ Ἄνυτος	οὐ	φῆτε ἐάντε φῆτε· πολλὴ γὰρ
[35]	τῷ κρίνειν ταῦτα· καὶ ὀμώμοκεν	οὐ	χαριεῖσθαι οἷς ἂν δοκῇ αὐτῷ,

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 16/06/2005