Page |
[24] |
τουτοισὶ
καὶ
κατηγορεῖς·
τὸν
δὲ
|
δὴ |
βελτίους
ποιοῦντα
ἴθι
εἰπὲ
καὶ |
[33] |
ἄλλῳ
οὔτε
τούτων
οὐδενὶ
οὓς
|
δὴ |
διαβάλλοντες
ἐμέ
φασιν
ἐμοὺς
μαθητὰς |
[24] |
δὲ
δαιμόνια
καινά.
τὸ
μὲν
|
δὴ |
ἔγκλημα
τοιοῦτόν
ἐστιν·
τούτου
δὲ |
[31] |
οὖν
δόξειεν
ἄτοπον
εἶναι,
ὅτι
|
δὴ |
ἐγὼ
ἰδίᾳ
μὲν
ταῦτα
συμβουλεύω |
[24] |
εἶναι
καὶ
ἱκανὸν
τεκμήριον
οὗ
|
δὴ |
ἐγὼ
λέγω,
ὅτι
σοι
οὐδὲν |
[37] |
ὀλίγῳ
μεγάλας
διαβολὰς
ἀπολύεσθαι.
πεπεισμένος
|
δὴ |
ἐγὼ
μηδένα
ἀδικεῖν
πολλοῦ
δέω |
[20] |
ἔχω
τί
λέγω·
οὐ
γὰρ
|
δὴ |
ἔγωγε
αὐτὴν
ἐπίσταμαι,
ἀλλ᾽
ὅστις |
[33] |
ἐστιν
καὶ
εὐέλεγκτα.
εἰ
γὰρ
|
δὴ |
ἔγωγε
τῶν
νέων
(τοὺς
μὲν |
[21] |
θορυβεῖτε,
ὦ
ἄνδρες
ἤρετο
γὰρ
|
δὴ |
εἴ
τις
ἐμοῦ
εἴη
σοφώτερος. |
[40] |
ὁ
πᾶς
χρόνος
φαίνεται
οὕτω
|
δὴ |
εἶναι
ἢ
μία
νύξ.
εἰ |
[25] |
δὲ
ἀγαθοὶ
ἀγαθόν,
ἐγὼ
δὲ
|
δὴ |
εἰς
τοσοῦτον
ἀμαθίας
ἥκω
ὥστε |
[37] |
εἰ
κακόν
ἐστιν;
ἀντὶ
τούτου
|
δὴ |
ἕλωμαι
ὧν
εὖ
οἶδά
τι |
[27] |
ἆρα
γνώσεται
Σωκράτης
ὁ
σοφὸς
|
δὴ |
ἐμοῦ
χαριεντιζομένου
καὶ
ἐναντί᾽
ἐμαυτῷ |
[32] |
τὸν
Σαλαμίνιον
ἵνα
ἀποθάνοι,
οἷα
|
δὴ |
καὶ
ἄλλοις
ἐκεῖνοι
πολλοῖς
πολλὰ |
[31] |
τινα
λόγον·
νῦν
δὲ
ὁρᾶτε
|
δὴ |
καὶ
αὐτοὶ
ὅτι
οἱ
κατήγοροι |
[38] |
ἐμοῦ,
ὡς
ἐγώ
φημι,
οἷα
|
δὴ |
καὶ
εἴθισθε
ὑμεῖς
τῶν
ἄλλων |
[31] |
καὶ
(δαιμόνιον
γίγνεται
(φωνή)
ὃ
|
δὴ |
καὶ
ἐν
τῇ
γραφῇ
ἐπικωμῳδῶν |
[27] |
ἢ
ἔκ
τινων
ἄλλων
ὧν
|
δὴ |
καὶ
λέγονται,
τίς
ἂν
ἀνθρώπων |
[18] |
(ἔλεγον
ἐν
οἷσπερ
ἐτεθράμμην,
~καὶ
|
δὴ |
καὶ
νῦν
τοῦτο
ὑμῶν
δέομαι |
[26] |
γέμει
τούτων
τῶν
λόγων;
καὶ
|
δὴ |
καὶ
οἱ
νέοι
ταῦτα
παρ᾽ |
[19] |
(ἡ
ἐμὴ
διαβολὴ
γέγονεν,
ᾗ
|
δὴ |
καὶ
πιστεύων
Μέλητός
με
ἐγράψατο |
[26] |
μικρὸν
πώποτε
ἐμέλησεν.
ὅμως
δὲ
|
δὴ |
λέγε
ἡμῖν,
πῶς
με
φῂς |
[19] |
τὴν
γραφὴν
ταύτην.
εἶεν·
τί
|
δὴ |
λέγοντες
διέβαλλον
οἱ
διαβάλλοντες;
ὥσπερ |
[39] |
αὐτὰ
μετρίως
ἔχειν.
(τὸ
δὲ
|
δὴ |
μετὰ
τοῦτο
ἐπιθυμῶ
ὑμῖν
χρησμῳδῆσαι, |
[40] |
εἰς
ἄλλον
τόπον.
καὶ
εἴτε
|
δὴ |
μηδεμία
αἴσθησίς
ἐστιν
ἀλλ᾽
(οἷον |
[40] |
καὶ
αὐτοί,
ταυτὶ
ἅ
γε
|
δὴ |
οἰηθείη
ἄν
τις
καὶ
νομίζεται |
[21] |
μεθ᾽
ὑμῶν
κατῆλθε.
καὶ
ἴστε
|
δὴ |
οἷος
ἦν
Χαιρεφῶν,
ὡς
σφοδρὸς |
[26] |
Μέλητε,
τοὺς
νεωτέρους;
ἢ
δῆλον
|
δὴ |
ὅτι
κατὰ
τὴν
γραφὴν
ἣν |
[34] |
ἀναβιβασάμενος
δεήσομαι
ὑμῶν
ἀποψηφίσασθαι”
τί
|
δὴ |
οὖν
οὐδὲν
τούτων
ποιήσω;
οὐκ |
[21] |
τί
ποτε
αἰνίττεται;
ἐγὼ
γὰρ
|
δὴ |
οὔτε
μέγα
οὔτε
σμικρὸν
σύνοιδα |
[28] |
διαβολή
τε
καὶ
φθόνος.
ἃ
|
δὴ |
πολλοὺς
καὶ
ἄλλους
καὶ
ἀγαθοὺς |
[20] |
τοῦτο
τὸ
ὄνομα
ἔσχηκα.
ποίαν
|
δὴ |
σοφίαν
ταύτην;
ἥπερ
ἐστὶν
ἴσως |
[38] |
ἀπεκτόνατε,
ἄνδρα
σοφόν
φήσουσι
γὰρ
|
δὴ |
σοφὸν
εἶναι,
εἰ
καὶ
μή |
[38] |
ὑμῖν
τοῦτο
ἐγένετο·
ὁρᾶτε
γὰρ
|
δὴ |
τὴν
ἡλικίαν
ὅτι
πόρρω
ἤδη |
[23] |
ὥσπερ
ἔχω
ἔχειν.
~ἐκ
ταυτησὶ
|
δὴ |
τῆς
ἐξετάσεως,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι, |
[36] |
ἀνὴρ
θανάτου.
εἶεν·
ἐγὼ
δὲ
|
δὴ |
τίνος
ὑμῖν
ἀντιτιμήσομαι,
ὦ
ἄνδρες |
[41] |
οὐκ
ἂν
ἀηδὲς
εἴη
καὶ
|
δὴ |
τὸ
μέγιστον,
τοὺς
ἐκεῖ
ἐξετάζοντα |
[24] |
ἓν
ἕκαστον
ἐξετάσωμεν.
φησὶ
γὰρ
|
δὴ |
τοὺς
νέους
ἀδικεῖν
με
διαφθείροντα. |
[22] |
πρὸς
τὸ
φρονίμως
ἔχειν.
δεῖ
|
δὴ |
ὑμῖν
τὴν
ἐμὴν
πλάνην
ἐπιδεῖξαι |
[37] |
μοι
χρήματα
ὁπόθεν
ἐκτείσω.
ἀλλὰ
|
δὴ |
φυγῆς
τιμήσωμαι;
ἴσως
γὰρ
ἄν |
[21] |
μαρτυρήσει,
ἐπειδὴ
ἐκεῖνος
τετελεύτηκεν.
(σκέψασθε
|
δὴ |
ὧν
ἕνεκα
ταῦτα
λέγω·
μέλλω |