HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
δαιμόνιον 1
δαιμονίου 1
δακρύων 1
δὲ 126
δέ 16
δεδέσθαι 1
δεδίασι 1

Fréquences [« »]
102 γὰρ
97 μὲν
105 ὦ
126 δὲ
459 καὶ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Apologie de Socrate

δὲ

Page

[25]   τοὺς μάλιστα πλησίον (ἑαυτῶν, οἱ δὲ ἀγαθοὶ ἀγαθόν, ἐγὼ δὲ δὴ

[34]   οὗ ἦν Θεάγης ἀδελφός· ~ὅδε δὲ (Ἀδείμαντος, ὁ Ἀρίστωνος, οὗ ἀδελφὸς

[34]   ἂν λόγον ἔχοιεν βοηθοῦντες· οἱ δὲ ἀδιάφθαρτοι, πρεσβύτεροι ἤδη ἄνδρες, οἱ

[29]   καὶ οἴομαι οὐκ εἰδέναι· τὸ δὲ ἀδικεῖν καὶ ἀπειθεῖν τῷ βελτίονι

[31]   ὑμέτερον συμβουλεύειν τῇ πόλει. τούτου δὲ αἴτιόν ἐστιν ὃ ὑμεῖς ἐμοῦ

[24]   ὠφελούντων. τί δὲ δή; οἱ δὲ ἀκροαταὶ βελτίους ποιοῦσιν (ἢ οὔ;

[26]   γε κατ᾽ ἀμφότερα ψεύδῃ. εἰ δὲ ἄκων διαφθείρω, τῶν τοιούτων (καὶ

[34]   συνίσασι Μελήτῳ μὲν ψευδομένῳ, ἐμοὶ δὲ ἀληθεύοντι; εἶεν δή, ὦ ἄνδρες·

[32]   δίκαιον δείσας θάνατον, μὴ ὑπείκων δὲ ἀλλὰ κἂν ἀπολοίμην. ἐρῶ δὲ

[29]   ζητήσει διατρίβειν μηδὲ φιλοσοφεῖν· ἐὰν δὲ (ἁλῷς ἔτι τοῦτο πράττων, ἀποθανῇ”

[21]   καὶ δεδιὼς ὅτι ἀπηχθανόμην, ὅμως δὲ ἀναγκαῖον ἐδόκει εἶναι τὸ τοῦ

[38]   ἐμαυτὸν καὶ ἄλλους ἐξετάζοντος, ὁ δὲ ἀνεξέταστος βίος οὐ βιωτὸς ἀνθρώπῳ,

[39]   τοῖς καταψηφισαμένοις μαντευσάμενος ἀπαλλάττομαι. (τοῖς δὲ ἀποψηφισαμένοις ἡδέως ἂν διαλεχθείην ὑπὲρ

[37]   ζητεῖτε αὐτῶν νυνὶ ἀπαλλαγῆναι· ἄλλοι δὲ ἄρα αὐτὰς οἴσουσι ῥᾳδίως; πολλοῦ

[19]   ἄνδρες Ἀθηναῖοι, οὐδὲν μέτεστιν. (μάρτυρας δὲ αὖ ὑμῶν τοὺς πολλοὺς παρέχομαι,

[19]   τί με ποιῆσαι ἀπολογούμενον· οἶμαι δὲ αὐτὸ χαλεπὸν εἶναι, καὶ οὐ

[17]   ἔπος εἰπεῖν οὐδὲν εἰρήκασιν. μάλιστα δὲ αὐτῶν ἓν ἐθαύμασα τῶν πολλῶν

[18]   ἴσως μὲν γὰρ χείρων, ἴσως δὲ βελτίων ἂν εἴη αὐτὸ δὲ

[42]   ἀπιέναι, ἐμοὶ μὲν ἀποθανουμένῳ, ὑμῖν δὲ βιωσομένοις· ὁπότεροι δὲ ἡμῶν ἔρχονται

[27]   ὁμολογοῦντα, ἐπειδὴ οὐκ ἀποκρίνῃ. τοὺς δὲ (δαίμονας οὐχὶ ἤτοι θεούς γε

[26]   οὓς ἡ πόλις νομίζει, ἕτερα δὲ δαιμόνια καινά; οὐ ταῦτα λέγεις

[24]   πόλις (νομίζει οὐ νομίζοντα, ἕτερα δὲ δαιμόνια καινά. τὸ μὲν δὴ

[27]   διωμόσω ἐν τῇ ἀντιγραφῇ. εἰ δὲ δαιμόνια νομίζω, καὶ δαίμονας δήπου

[28]   οἶμαι δὲ καὶ αἱρήσει· οὐδὲν δὲ δεινὸν μὴ ἐν ἐμοὶ στῇ.

[36]   μὲν τροφῆς οὐδὲν δεῖται, ἐγὼ δὲ δέομαι. εἰ οὖν δεῖ με

[24]   εἰσάγεις τουτοισὶ καὶ κατηγορεῖς· τὸν δὲ δὴ βελτίους ποιοῦντα ἴθι εἰπὲ

[25]   οἱ δὲ ἀγαθοὶ ἀγαθόν, ἐγὼ δὲ δὴ εἰς τοσοῦτον ἀμαθίας ἥκω

[26]   οὔτε μικρὸν πώποτε ἐμέλησεν. ὅμως δὲ δὴ λέγε ἡμῖν, πῶς με

[39]   οἶμαι αὐτὰ μετρίως ἔχειν. (τὸ δὲ δὴ μετὰ τοῦτο ἐπιθυμῶ ὑμῖν

[24]   πολλὴν ἀφθονίαν τῶν ὠφελούντων. τί δὲ δή; οἱ δὲ ἀκροαταὶ βελτίους

[36]   ὁ ἀνὴρ θανάτου. εἶεν· ἐγὼ δὲ δὴ τίνος ὑμῖν ἀντιτιμήσομαι, ὦ

[33]   φασιν ἐμοὺς μαθητὰς εἶναι. ἐγὼ δὲ διδάσκαλος μὲν οὐδενὸς πώποτ᾽ ἐγενόμην·

[33]   νέων (τοὺς μὲν διαφθείρω τοὺς δὲ διέφθαρκα, χρῆν δήπου, εἴτε τινὲς

[22]   ζητοῦντι κατὰ τὸν θεόν, ἄλλοι δὲ δοκοῦντες φαυλότεροι ἐπιεικέστεροι εἶναι ἄνδρες

[38]   ἤδη ἐστὶ τοῦ βίου θανάτου δὲ ἐγγύς. λέγω δὲ τοῦτο οὐ

[36]   ποιεῖ εὐδαίμονας δοκεῖν εἶναι, ἐγὼ δὲ (εἶναι, καὶ ὁ μὲν τροφῆς

[26]   ἔφυγες καὶ οὐκ ἠθέλησας, δεῦρο δὲ εἰσάγεις, οἷ νόμος ἐστὶν εἰσάγειν

[35]   δοκοῦντας μέν τι εἶναι, θαυμάσια δὲ ἐργαζομένους, ὡς δεινόν τι οἰομένους

[38]   ἧττον πείσεσθέ μοι λέγοντι. τὰ δὲ ἔχει μὲν οὕτως, ὡς ἐγώ

[27]   μοι φαίνεται ταῦτα λέγειν· σὺ δὲ ἡμῖν ἀπόκριναι, ὦ Μέλητε. ὑμεῖς

[25]   περὶ ὧν ἐμὲ εἰσάγεις. ἔτι δὲ ἡμῖν εἰπέ, ὦ πρὸς Διὸς

[42]   ἀποθανουμένῳ, ὑμῖν δὲ βιωσομένοις· ὁπότεροι δὲ ἡμῶν ἔρχονται ἐπὶ ἄμεινον πρᾶγμα,

[28]   τις καὶ ἐκινδύνευον ἀποθανεῖν, τοῦ δὲ θεοῦ τάττοντος, ὡς ἐγὼ ᾠήθην

[28]   καὶ ἀγαθοὺς (ἄνδρας ᾕρηκεν, οἶμαι δὲ καὶ αἱρήσει· οὐδὲν δὲ δεινὸν

[29]   (καὶ δόξης καὶ τιμῆς, φρονήσεως δὲ καὶ ἀληθείας καὶ τῆς ψυχῆς

[18]   διαβολῇ χρώμενοι ὑμᾶς ἀνέπειθον οἱ δὲ καὶ αὐτοὶ πεπεισμένοι ἄλλους πείθοντες

[18]   πολὺν χρόνον ἤδη κατηγορηκότες, ἔτι δὲ καὶ ἐν ταύτῃ τῇ ἡλικίᾳ

[28]   ἀλλὰ ἱκανὰ καὶ ταῦτα· ὃ δὲ καὶ ἐν τοῖς ἔμπροσθεν ἔλεγον,

[37]   οὖν ἄν τις εἴποι· σιγῶν δὲ καὶ ἡσυχίαν ἄγων, ὦ Σώκρατες,

[37]   μὴ ἀπελαύνω, οἱ τούτων πατέρες δὲ καὶ οἰκεῖοι δι᾽ αὐτοὺς τούτους.

[27]   καὶ ὄνων, τοὺς ἡμιόνους, ἵππους δὲ καὶ ὄνους μὴ ἡγοῖτο εἶναι.

[40]   ἔμελλον ἐγὼ ἀγαθὸν πράξειν. ἐννοήσωμεν δὲ καὶ τῇδε ὡς πολλὴ ἐλπίς

[38]   τοὺς ἐμοῦ καταψηφισαμένους θάνατον. λέγω δὲ καὶ τόδε πρὸς τοὺς αὐτοὺς

[23]   ἃ ἂν ἄλλον ἐξελέγξω. τὸ δὲ κινδυνεύει, ὦ ἄνδρες, τῷ ὄντι

[28]   καὶ τοῦ κινδύνου ὠλιγώρησε, πολὺ δὲ μᾶλλον (δείσας τὸ ζῆν κακὸς

[29]   ἀσπάζομαι μὲν καὶ φιλῶ, πείσομαι δὲ μᾶλλον τῷ θεῷ ἢ ὑμῖν,

[24]   ἱκανὴ ἀπολογία πρὸς ὑμᾶς· πρὸς δὲ Μέλητον τὸν ἀγαθὸν καὶ φιλόπολιν,

[37]   ἐξελῶσι πείθοντες τοὺς πρεσβυτέρους· (ἐὰν δὲ μὴ ἀπελαύνω, οἱ τούτων πατέρες

[33]   ἐμοῦ κατηγορεῖν καὶ τιμωρεῖσθαι· εἰ δὲ μὴ αὐτοὶ ἤθελον, τῶν οἰκείων

[23]   οὐδὲν εἰπεῖν ἀλλ᾽ ἀγνοοῦσιν, ἵνα δὲ μὴ δοκῶσιν ἀπορεῖν, τὰ κατὰ

[27]   μὲν παῖδας ἡγοῖτο εἶναι, θεοὺς δὲ μή; ὁμοίως γὰρ (ἂν ἄτοπον

[32]   ἦν εἰπεῖν, οὐδ᾽ ὁτιοῦν, τοῦ δὲ μηδὲν ἄδικον μηδ᾽ ἀνόσιον ἐργάζεσθαι,

[25]   κἀγαθοὺς ποιοῦσι πλὴν ἐμοῦ, ἐγὼ δὲ μόνος διαφθείρω. οὕτω λέγεις; πάνυ

[19]   ὅπῃ τῷ θεῷ φίλον, τῷ δὲ νόμῳ πειστέον καὶ ἀπολογητέον. ἀναλάβωμεν

[30]   μὲν καὶ γενναίῳ, ὑπὸ μεγέθους δὲ νωθεστέρῳ καὶ δεομένῳ ἐγείρεσθαι ὑπὸ

[38]   ἀργυρίου· τοσούτου οὖν τιμῶμαι. Πλάτων δὲ ὅδε, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ

[23]   μὲν εἰδέναι τι ἀνθρώπων, εἰδότων δὲ ὀλίγα ἢ οὐδέν. ἐντεῦθεν οὖν

[32]   ἔτι δημοκρατουμένης τῆς πόλεως· ἐπειδὴ δὲ ὀλιγαρχία ἐγένετο, οἱ τριάκοντα αὖ

[31]   εἶχον ἄν τινα λόγον· νῦν δὲ ὁρᾶτε δὴ καὶ αὐτοὶ ὅτι

[38]   οὐδὲν γὰρ ἂν ἐβλάβην· νῦν δὲ οὐ γὰρ ἔστιν, εἰ μὴ

[27]   μὲν νομίζει πράγματ᾽ εἶναι, ἀνθρώπους δὲ οὐ νομίζει; ἀποκρινέσθω, ὦ ἄνδρες,

[27]   μὲν νομίζει πράγματ᾽ εἶναι, δαίμονας δὲ οὐ νομίζει; οὐκ ἔστιν. ὡς

[38]   ἐγώ φημι, ὦ ἄνδρες, πείθειν δὲ οὐ ῥᾴδιον. καὶ ἐγὼ ἅμα

[31]   συμβουλεύω περιιὼν καὶ πολυπραγμονῶ, δημοσίᾳ δὲ οὐ τολμῶ ἀναβαίνων εἰς τὸ

[33]   μὲν λαμβάνων διαλέγομαι (μὴ λαμβάνων δὲ οὔ, ἀλλ᾽ ὁμοίως καὶ πλουσίῳ

[40]   με ἐπέσχε λέγοντα μεταξύ· νῦν δὲ οὐδαμοῦ περὶ ταύτην τὴν πρᾶξιν

[25]   οὐ πείθομαι, ὦ Μέλητε, οἶμαι δὲ οὐδὲ ἄλλον ἀνθρώπων οὐδένα· ἀλλ᾽

[34]   οἰκείων καὶ φίλων πολλούς, ἐγὼ δὲ οὐδὲν ἄρα τούτων ποιήσω, καὶ

[23]   γίγνονται προσποιούμενοι μὲν εἰδέναι, εἰδότες δὲ οὐδέν. ἅτε οὖν οἶμαι φιλότιμοι

[22]   μὲν πολλὰ καὶ καλά, ἴσασιν δὲ οὐδὲν ὧν λέγουσι. τοιοῦτόν τί

[37]   καὶ τῆς ἀντιβολήσεως, ἀπαυθαδιζόμενος· τὸ δὲ οὐκ ἔστιν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,

[39]   οὓς νῦν ἐγὼ κατεῖχον, ὑμεῖς δὲ οὐκ ᾐσθάνεσθε· καὶ χαλεπώτεροι ἔσονται

[31]   ὃ ἂν μέλλω πράττειν, προτρέπει δὲ οὔποτε. τοῦτ᾽ ἔστιν ὅ μοι

[40]   νομίζεται ἔσχατα κακῶν εἶναι· ἐμοὶ δὲ (οὔτε ἐξιόντι ἕωθεν οἴκοθεν ἠναντιώθη

[34]   εἷς μὲν μειράκιον ἤδη, δύο δὲ παιδία· ἀλλ᾽ ὅμως οὐδένα αὐτῶν

[18]   ἐρήμην κατηγοροῦντες ἀπολογουμένου οὐδενός. ὃ δὲ πάντων ἀλογώτατον, ὅτι οὐδὲ τὰ

[33]   νῦν μεμνῆσθαι καὶ τιμωρεῖσθαι. πάντως δὲ πάρεισιν αὐτῶν πολλοὶ ἐνταυθοῖ οὓς

[25]   πάνυ ὀλίγοι, οἱ ἱππικοί, οἱ δὲ πολλοὶ ἐάνπερ συνῶσι καὶ χρῶνται

[27]   ἵππους μὲν οὐ νομίζει, ἱππικὰ δὲ πράγματα; ἢ αὐλητὰς μὲν οὐ

[27]   μὲν οὐ νομίζει εἶναι, αὐλητικὰ δὲ πράγματα; οὐκ ἔστιν, ὦ ἄριστε

[18]   καὶ τοὺς πρώτους κατηγόρους, ἔπειτα δὲ πρὸς τὰ ὕστερον καὶ τοὺς

[22]   εἰπεῖν, ὦ ἄνδρες, τἀληθῆ· ὅμως δὲ ῥητέον. ὡς ἔπος γὰρ εἰπεῖν

[26]   ἥλιον λίθον φησὶν εἶναι, τὴν δὲ σελήνην γῆν. Ἀναξαγόρου οἴει κατηγορεῖν,

[27]   ἐγκαλοῖς ἐμοὶ ἀληθὲς ἀδίκημα· ὅπως δὲ σύ τινα πείθοις ἂν καὶ

[26]   ὅ γε ἄκων ποιῶ. σὺ δὲ συγγενέσθαι μέν μοι καὶ διδάξαι

[40]   μέλλοιμι μὴ ὀρθῶς πράξειν. νυνὶ δὲ συμβέβηκέ μοι ἅπερ ὁρᾶτε καὶ

[18]   μὲν γὰρ αὕτη ἀρετή, ῥήτορος δὲ τἀληθῆ λέγειν. πρῶτον μὲν οὖν

[20]   κινδυνεύω ταύτην εἶναι σοφός. οὗτοι δὲ τάχ᾽ ἄν, οὓς ἄρτι (ἔλεγον,

[35]   ἢ τοῦ ἡσυχίαν ἄγοντος. χωρὶς δὲ τῆς δόξης, ὦ ἄνδρες, οὐδὲ

[36]   ἔμελλον μηδὲν ὄφελος εἶναι, ἐπὶ δὲ τὸ ἰδίᾳ ἕκαστον ἰὼν εὐεργετεῖν

[32]   ἄδικον μηδ᾽ ἀνόσιον ἐργάζεσθαι, τούτου δὲ τὸ πᾶν μέλει. ἐμὲ γὰρ

[30]   καὶ ξένῳ καὶ ἀστῷ, μᾶλλον δὲ τοῖς ἀστοῖς, ὅσῳ μου ἐγγυτέρω

[34]   λόγῳ παρασχέσθαι Μέλητον μάρτυρα· εἰ δὲ τότε ἐπελάθετο, νῦν παρασχέσθω ἐγὼ

[24]   δὴ ἔγκλημα τοιοῦτόν ἐστιν· τούτου δὲ τοῦ ἐγκλήματος ἓν ἕκαστον ἐξετάσωμεν.

[18]   μὲν τοὺς ἄρτι κατηγορήσαντας, ἑτέρους δὲ (τοὺς πάλαι οὓς ἐγὼ λέγω,

[31]   γραφῇ ἐπικωμῳδῶν Μέλητος ἐγράψατο. ἐμοὶ δὲ τοῦτ᾽ ἔστιν ἐκ παιδὸς ἀρξάμενον,

[28]   μεθ᾽ Ἕκτορα πότμος ἑτοῖμος” ὁ δὲ τοῦτο ἀκούσας τοῦ μὲν θανάτου

[23]   διαβολὰς ἀπ᾽ αὐτῶν γεγονέναι, ὄνομα δὲ τοῦτο λέγεσθαι, σοφὸς εἶναι· οἴονται

[38]   βίου θανάτου δὲ ἐγγύς. λέγω δὲ τοῦτο οὐ (πρὸς πάντας ὑμᾶς,

[24]   οὐδὲν τούτῳ πώποτε ἐμέλησεν· ὡς δὲ τοῦτο οὕτως ἔχει, πειράσομαι καὶ

[18]   δὲ βελτίων ἂν εἴη αὐτὸ δὲ τοῦτο σκοπεῖν καὶ τούτῳ τὸν

[33]   ἔστι γὰρ οὐκ ἀηδές. ἐμοὶ δὲ τοῦτο, ὡς ἐγώ φημι, προστέτακται

[23]   τὴν τοῦ θεοῦ λατρείαν. πρὸς δὲ τούτοις οἱ νέοι μοι ἐπακολουθοῦντες

[28]   οὗ κινδυνεύεις νυνὶ ἀποθανεῖν; ἐγὼ δὲ τούτῳ ἂν δίκαιον λόγον ἀντείποιμι,

[23]   τοῦτον λέγειν τὸν Σωκράτη, προσκεχρῆσθαι δὲ (τῷ ἐμῷ ὀνόματι, ἐμὲ παράδειγμα

[31]   ἀμελουμένων τοσαῦτα ἤδη ἔτη, τὸ δὲ ὑμέτερον πράττειν ἀεί, ἰδίᾳ ἑκάστῳ

[38]   ἐγγυᾶσθαι· τιμῶμαι οὖν τοσούτου, ἐγγυηταὶ δὲ ὑμῖν ἔσονται τοῦ ἀργυρίου οὗτοι

[39]   διδόναι ἔλεγχον τοῦ βίου, τὸ δὲ ὑμῖν πολὺ ἐναντίον ἀποβήσεται, ὡς

[32]   δὲ ἀλλὰ κἂν ἀπολοίμην. ἐρῶ δὲ ὑμῖν φορτικὰ μὲν καὶ δικανικά,

[19]   ἐμοῦ πώποτε ἀκηκόατε διαλεγομένου πολλοὶ δὲ ὑμῶν οἱ τοιοῦτοί εἰσιν φράζετε

[23]   ὑπὲρ τῶν ποιητῶν ἀχθόμενος, Ἄνυτος δὲ ὑπὲρ τῶν δημιουργῶν ~καὶ (τῶν

[24]   δημιουργῶν ~καὶ (τῶν πολιτικῶν, Λύκων δὲ ὑπὲρ τῶν ῥητόρων· ὥστε, ὅπερ

[30]   ἄξια περὶ ἐλαχίστου ποιεῖται, τὰ δὲ φαυλότερα περὶ πλείονος. ταῦτα καὶ

[18]   τις κωμῳδοποιὸς τυγχάνει ὤν. ὅσοι δὲ φθόνῳ καὶ διαβολῇ χρώμενοι ὑμᾶς

[28]   ἐμαυτὸν καὶ τοὺς ἄλλους, ἐνταῦθα δὲ φοβηθεὶς ~ἢ θάνατον (ἣ ἄλλ᾽

[32]   Σαλαμῖνα καὶ ἤγαγον Λέοντα, ἐγὼ δὲ ᾠχόμην ἀπιὼν οἴκαδε. καὶ ἴσως

Page
[25]	τοὺς μάλιστα πλησίον (ἑαυτῶν, οἱ	δὲ	ἀγαθοὶ ἀγαθόν, ἐγὼ δὲ δὴ
[34]	οὗ ἦν Θεάγης ἀδελφός· ~ὅδε	δὲ	(Ἀδείμαντος, ὁ Ἀρίστωνος, οὗ ἀδελφὸς
[34]	ἂν λόγον ἔχοιεν βοηθοῦντες· οἱ	δὲ	ἀδιάφθαρτοι, πρεσβύτεροι ἤδη ἄνδρες, οἱ
[29]	καὶ οἴομαι οὐκ εἰδέναι· τὸ	δὲ	ἀδικεῖν καὶ ἀπειθεῖν τῷ βελτίονι
[31]	ὑμέτερον συμβουλεύειν τῇ πόλει. τούτου	δὲ	αἴτιόν ἐστιν ὃ ὑμεῖς ἐμοῦ
[24]	ὠφελούντων. τί δὲ δή; οἱ	δὲ	ἀκροαταὶ βελτίους ποιοῦσιν (ἢ οὔ;
[26]	γε κατ᾽ ἀμφότερα ψεύδῃ. εἰ	δὲ	ἄκων διαφθείρω, τῶν τοιούτων (καὶ
[34]	συνίσασι Μελήτῳ μὲν ψευδομένῳ, ἐμοὶ	δὲ	ἀληθεύοντι; εἶεν δή, ὦ ἄνδρες·
[32]	δίκαιον δείσας θάνατον, μὴ ὑπείκων	δὲ	ἀλλὰ κἂν ἀπολοίμην. ἐρῶ δὲ
[29]	ζητήσει διατρίβειν μηδὲ φιλοσοφεῖν· ἐὰν	δὲ	(ἁλῷς ἔτι τοῦτο πράττων, ἀποθανῇ”
[21]	καὶ δεδιὼς ὅτι ἀπηχθανόμην, ὅμως	δὲ	ἀναγκαῖον ἐδόκει εἶναι τὸ τοῦ
[38]	ἐμαυτὸν καὶ ἄλλους ἐξετάζοντος, ὁ	δὲ	ἀνεξέταστος βίος οὐ βιωτὸς ἀνθρώπῳ,
[39]	τοῖς καταψηφισαμένοις μαντευσάμενος ἀπαλλάττομαι. (τοῖς	δὲ	ἀποψηφισαμένοις ἡδέως ἂν διαλεχθείην ὑπὲρ
[37]	ζητεῖτε αὐτῶν νυνὶ ἀπαλλαγῆναι· ἄλλοι	δὲ	ἄρα αὐτὰς οἴσουσι ῥᾳδίως; πολλοῦ
[19]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, οὐδὲν μέτεστιν. (μάρτυρας	δὲ	αὖ ὑμῶν τοὺς πολλοὺς παρέχομαι,
[19]	τί με ποιῆσαι ἀπολογούμενον· οἶμαι	δὲ	αὐτὸ χαλεπὸν εἶναι, καὶ οὐ
[17]	ἔπος εἰπεῖν οὐδὲν εἰρήκασιν. μάλιστα	δὲ	αὐτῶν ἓν ἐθαύμασα τῶν πολλῶν
[18]	ἴσως μὲν γὰρ χείρων, ἴσως	δὲ	βελτίων ἂν εἴη αὐτὸ δὲ
[42]	ἀπιέναι, ἐμοὶ μὲν ἀποθανουμένῳ, ὑμῖν	δὲ	βιωσομένοις· ὁπότεροι δὲ ἡμῶν ἔρχονται
[27]	ὁμολογοῦντα, ἐπειδὴ οὐκ ἀποκρίνῃ. τοὺς	δὲ	(δαίμονας οὐχὶ ἤτοι θεούς γε
[26]	οὓς ἡ πόλις νομίζει, ἕτερα	δὲ	δαιμόνια καινά; οὐ ταῦτα λέγεις
[24]	πόλις (νομίζει οὐ νομίζοντα, ἕτερα	δὲ	δαιμόνια καινά. τὸ μὲν δὴ
[27]	διωμόσω ἐν τῇ ἀντιγραφῇ. εἰ	δὲ	δαιμόνια νομίζω, καὶ δαίμονας δήπου
[28]	οἶμαι δὲ καὶ αἱρήσει· οὐδὲν	δὲ	δεινὸν μὴ ἐν ἐμοὶ στῇ.
[36]	μὲν τροφῆς οὐδὲν δεῖται, ἐγὼ	δὲ	δέομαι. εἰ οὖν δεῖ με
[24]	εἰσάγεις τουτοισὶ καὶ κατηγορεῖς· τὸν	δὲ	δὴ βελτίους ποιοῦντα ἴθι εἰπὲ
[25]	οἱ δὲ ἀγαθοὶ ἀγαθόν, ἐγὼ	δὲ	δὴ εἰς τοσοῦτον ἀμαθίας ἥκω
[26]	οὔτε μικρὸν πώποτε ἐμέλησεν. ὅμως	δὲ	δὴ λέγε ἡμῖν, πῶς με
[39]	οἶμαι αὐτὰ μετρίως ἔχειν. (τὸ	δὲ	δὴ μετὰ τοῦτο ἐπιθυμῶ ὑμῖν
[24]	πολλὴν ἀφθονίαν τῶν ὠφελούντων. τί	δὲ	δή; οἱ δὲ ἀκροαταὶ βελτίους
[36]	ὁ ἀνὴρ θανάτου. εἶεν· ἐγὼ	δὲ	δὴ τίνος ὑμῖν ἀντιτιμήσομαι, ὦ
[33]	φασιν ἐμοὺς μαθητὰς εἶναι. ἐγὼ	δὲ	διδάσκαλος μὲν οὐδενὸς πώποτ᾽ ἐγενόμην·
[33]	νέων (τοὺς μὲν διαφθείρω τοὺς	δὲ	διέφθαρκα, χρῆν δήπου, εἴτε τινὲς
[22]	ζητοῦντι κατὰ τὸν θεόν, ἄλλοι	δὲ	δοκοῦντες φαυλότεροι ἐπιεικέστεροι εἶναι ἄνδρες
[38]	ἤδη ἐστὶ τοῦ βίου θανάτου	δὲ	ἐγγύς. λέγω δὲ τοῦτο οὐ
[36]	ποιεῖ εὐδαίμονας δοκεῖν εἶναι, ἐγὼ	δὲ	(εἶναι, καὶ ὁ μὲν τροφῆς
[26]	ἔφυγες καὶ οὐκ ἠθέλησας, δεῦρο	δὲ	εἰσάγεις, οἷ νόμος ἐστὶν εἰσάγειν
[35]	δοκοῦντας μέν τι εἶναι, θαυμάσια	δὲ	ἐργαζομένους, ὡς δεινόν τι οἰομένους
[38]	ἧττον πείσεσθέ μοι λέγοντι. τὰ	δὲ	ἔχει μὲν οὕτως, ὡς ἐγώ
[27]	μοι φαίνεται ταῦτα λέγειν· σὺ	δὲ	ἡμῖν ἀπόκριναι, ὦ Μέλητε. ὑμεῖς
[25]	περὶ ὧν ἐμὲ εἰσάγεις. ἔτι	δὲ	ἡμῖν εἰπέ, ὦ πρὸς Διὸς
[42]	ἀποθανουμένῳ, ὑμῖν δὲ βιωσομένοις· ὁπότεροι	δὲ	ἡμῶν ἔρχονται ἐπὶ ἄμεινον πρᾶγμα,
[28]	τις καὶ ἐκινδύνευον ἀποθανεῖν, τοῦ	δὲ	θεοῦ τάττοντος, ὡς ἐγὼ ᾠήθην
[28]	καὶ ἀγαθοὺς (ἄνδρας ᾕρηκεν, οἶμαι	δὲ	καὶ αἱρήσει· οὐδὲν δὲ δεινὸν
[29]	(καὶ δόξης καὶ τιμῆς, φρονήσεως	δὲ	καὶ ἀληθείας καὶ τῆς ψυχῆς
[18]	διαβολῇ χρώμενοι ὑμᾶς ἀνέπειθον οἱ	δὲ	καὶ αὐτοὶ πεπεισμένοι ἄλλους πείθοντες
[18]	πολὺν χρόνον ἤδη κατηγορηκότες, ἔτι	δὲ	καὶ ἐν ταύτῃ τῇ ἡλικίᾳ
[28]	ἀλλὰ ἱκανὰ καὶ ταῦτα· ὃ	δὲ	καὶ ἐν τοῖς ἔμπροσθεν ἔλεγον,
[37]	οὖν ἄν τις εἴποι· σιγῶν	δὲ	καὶ ἡσυχίαν ἄγων, ὦ Σώκρατες,
[37]	μὴ ἀπελαύνω, οἱ τούτων πατέρες	δὲ	καὶ οἰκεῖοι δι᾽ αὐτοὺς τούτους.
[27]	καὶ ὄνων, τοὺς ἡμιόνους, ἵππους	δὲ	καὶ ὄνους μὴ ἡγοῖτο εἶναι.
[40]	ἔμελλον ἐγὼ ἀγαθὸν πράξειν. ἐννοήσωμεν	δὲ	καὶ τῇδε ὡς πολλὴ ἐλπίς
[38]	τοὺς ἐμοῦ καταψηφισαμένους θάνατον. λέγω	δὲ	καὶ τόδε πρὸς τοὺς αὐτοὺς
[23]	ἃ ἂν ἄλλον ἐξελέγξω. τὸ	δὲ	κινδυνεύει, ὦ ἄνδρες, τῷ ὄντι
[28]	καὶ τοῦ κινδύνου ὠλιγώρησε, πολὺ	δὲ	μᾶλλον (δείσας τὸ ζῆν κακὸς
[29]	ἀσπάζομαι μὲν καὶ φιλῶ, πείσομαι	δὲ	μᾶλλον τῷ θεῷ ἢ ὑμῖν,
[24]	ἱκανὴ ἀπολογία πρὸς ὑμᾶς· πρὸς	δὲ	Μέλητον τὸν ἀγαθὸν καὶ φιλόπολιν,
[37]	ἐξελῶσι πείθοντες τοὺς πρεσβυτέρους· (ἐὰν	δὲ	μὴ ἀπελαύνω, οἱ τούτων πατέρες
[33]	ἐμοῦ κατηγορεῖν καὶ τιμωρεῖσθαι· εἰ	δὲ	μὴ αὐτοὶ ἤθελον, τῶν οἰκείων
[23]	οὐδὲν εἰπεῖν ἀλλ᾽ ἀγνοοῦσιν, ἵνα	δὲ	μὴ δοκῶσιν ἀπορεῖν, τὰ κατὰ
[27]	μὲν παῖδας ἡγοῖτο εἶναι, θεοὺς	δὲ	μή; ὁμοίως γὰρ (ἂν ἄτοπον
[32]	ἦν εἰπεῖν, οὐδ᾽ ὁτιοῦν, τοῦ	δὲ	μηδὲν ἄδικον μηδ᾽ ἀνόσιον ἐργάζεσθαι,
[25]	κἀγαθοὺς ποιοῦσι πλὴν ἐμοῦ, ἐγὼ	δὲ	μόνος διαφθείρω. οὕτω λέγεις; πάνυ
[19]	ὅπῃ τῷ θεῷ φίλον, τῷ	δὲ	νόμῳ πειστέον καὶ ἀπολογητέον. ἀναλάβωμεν
[30]	μὲν καὶ γενναίῳ, ὑπὸ μεγέθους	δὲ	νωθεστέρῳ καὶ δεομένῳ ἐγείρεσθαι ὑπὸ
[38]	ἀργυρίου· τοσούτου οὖν τιμῶμαι. Πλάτων	δὲ	ὅδε, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ
[23]	μὲν εἰδέναι τι ἀνθρώπων, εἰδότων	δὲ	ὀλίγα ἢ οὐδέν. ἐντεῦθεν οὖν
[32]	ἔτι δημοκρατουμένης τῆς πόλεως· ἐπειδὴ	δὲ	ὀλιγαρχία ἐγένετο, οἱ τριάκοντα αὖ
[31]	εἶχον ἄν τινα λόγον· νῦν	δὲ	ὁρᾶτε δὴ καὶ αὐτοὶ ὅτι
[38]	οὐδὲν γὰρ ἂν ἐβλάβην· νῦν	δὲ	οὐ γὰρ ἔστιν, εἰ μὴ
[27]	μὲν νομίζει πράγματ᾽ εἶναι, ἀνθρώπους	δὲ	οὐ νομίζει; ἀποκρινέσθω, ὦ ἄνδρες,
[27]	μὲν νομίζει πράγματ᾽ εἶναι, δαίμονας	δὲ	οὐ νομίζει; οὐκ ἔστιν. ὡς
[38]	ἐγώ φημι, ὦ ἄνδρες, πείθειν	δὲ	οὐ ῥᾴδιον. καὶ ἐγὼ ἅμα
[31]	συμβουλεύω περιιὼν καὶ πολυπραγμονῶ, δημοσίᾳ	δὲ	οὐ τολμῶ ἀναβαίνων εἰς τὸ
[33]	μὲν λαμβάνων διαλέγομαι (μὴ λαμβάνων	δὲ	οὔ, ἀλλ᾽ ὁμοίως καὶ πλουσίῳ
[40]	με ἐπέσχε λέγοντα μεταξύ· νῦν	δὲ	οὐδαμοῦ περὶ ταύτην τὴν πρᾶξιν
[25]	οὐ πείθομαι, ὦ Μέλητε, οἶμαι	δὲ	οὐδὲ ἄλλον ἀνθρώπων οὐδένα· ἀλλ᾽
[34]	οἰκείων καὶ φίλων πολλούς, ἐγὼ	δὲ	οὐδὲν ἄρα τούτων ποιήσω, καὶ
[23]	γίγνονται προσποιούμενοι μὲν εἰδέναι, εἰδότες	δὲ	οὐδέν. ἅτε οὖν οἶμαι φιλότιμοι
[22]	μὲν πολλὰ καὶ καλά, ἴσασιν	δὲ	οὐδὲν ὧν λέγουσι. τοιοῦτόν τί
[37]	καὶ τῆς ἀντιβολήσεως, ἀπαυθαδιζόμενος· τὸ	δὲ	οὐκ ἔστιν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[39]	οὓς νῦν ἐγὼ κατεῖχον, ὑμεῖς	δὲ	οὐκ ᾐσθάνεσθε· καὶ χαλεπώτεροι ἔσονται
[31]	ὃ ἂν μέλλω πράττειν, προτρέπει	δὲ	οὔποτε. τοῦτ᾽ ἔστιν ὅ μοι
[40]	νομίζεται ἔσχατα κακῶν εἶναι· ἐμοὶ	δὲ	(οὔτε ἐξιόντι ἕωθεν οἴκοθεν ἠναντιώθη
[34]	εἷς μὲν μειράκιον ἤδη, δύο	δὲ	παιδία· ἀλλ᾽ ὅμως οὐδένα αὐτῶν
[18]	ἐρήμην κατηγοροῦντες ἀπολογουμένου οὐδενός. ὃ	δὲ	πάντων ἀλογώτατον, ὅτι οὐδὲ τὰ
[33]	νῦν μεμνῆσθαι καὶ τιμωρεῖσθαι. πάντως	δὲ	πάρεισιν αὐτῶν πολλοὶ ἐνταυθοῖ οὓς
[25]	πάνυ ὀλίγοι, οἱ ἱππικοί, οἱ	δὲ	πολλοὶ ἐάνπερ συνῶσι καὶ χρῶνται
[27]	ἵππους μὲν οὐ νομίζει, ἱππικὰ	δὲ	πράγματα; ἢ αὐλητὰς μὲν οὐ
[27]	μὲν οὐ νομίζει εἶναι, αὐλητικὰ	δὲ	πράγματα; οὐκ ἔστιν, ὦ ἄριστε
[18]	καὶ τοὺς πρώτους κατηγόρους, ἔπειτα	δὲ	πρὸς τὰ ὕστερον καὶ τοὺς
[22]	εἰπεῖν, ὦ ἄνδρες, τἀληθῆ· ὅμως	δὲ	ῥητέον. ὡς ἔπος γὰρ εἰπεῖν
[26]	ἥλιον λίθον φησὶν εἶναι, τὴν	δὲ	σελήνην γῆν. Ἀναξαγόρου οἴει κατηγορεῖν,
[27]	ἐγκαλοῖς ἐμοὶ ἀληθὲς ἀδίκημα· ὅπως	δὲ	σύ τινα πείθοις ἂν καὶ
[26]	ὅ γε ἄκων ποιῶ. σὺ	δὲ	συγγενέσθαι μέν μοι καὶ διδάξαι
[40]	μέλλοιμι μὴ ὀρθῶς πράξειν. νυνὶ	δὲ	συμβέβηκέ μοι ἅπερ ὁρᾶτε καὶ
[18]	μὲν γὰρ αὕτη ἀρετή, ῥήτορος	δὲ	τἀληθῆ λέγειν. πρῶτον μὲν οὖν
[20]	κινδυνεύω ταύτην εἶναι σοφός. οὗτοι	δὲ	τάχ᾽ ἄν, οὓς ἄρτι (ἔλεγον,
[35]	ἢ τοῦ ἡσυχίαν ἄγοντος. χωρὶς	δὲ	τῆς δόξης, ὦ ἄνδρες, οὐδὲ
[36]	ἔμελλον μηδὲν ὄφελος εἶναι, ἐπὶ	δὲ	τὸ ἰδίᾳ ἕκαστον ἰὼν εὐεργετεῖν
[32]	ἄδικον μηδ᾽ ἀνόσιον ἐργάζεσθαι, τούτου	δὲ	τὸ πᾶν μέλει. ἐμὲ γὰρ
[30]	καὶ ξένῳ καὶ ἀστῷ, μᾶλλον	δὲ	τοῖς ἀστοῖς, ὅσῳ μου ἐγγυτέρω
[34]	λόγῳ παρασχέσθαι Μέλητον μάρτυρα· εἰ	δὲ	τότε ἐπελάθετο, νῦν παρασχέσθω ἐγὼ
[24]	δὴ ἔγκλημα τοιοῦτόν ἐστιν· τούτου	δὲ	τοῦ ἐγκλήματος ἓν ἕκαστον ἐξετάσωμεν.
[18]	μὲν τοὺς ἄρτι κατηγορήσαντας, ἑτέρους	δὲ	(τοὺς πάλαι οὓς ἐγὼ λέγω,
[31]	γραφῇ ἐπικωμῳδῶν Μέλητος ἐγράψατο. ἐμοὶ	δὲ	τοῦτ᾽ ἔστιν ἐκ παιδὸς ἀρξάμενον,
[28]	μεθ᾽ Ἕκτορα πότμος ἑτοῖμος” ὁ	δὲ	τοῦτο ἀκούσας τοῦ μὲν θανάτου
[23]	διαβολὰς ἀπ᾽ αὐτῶν γεγονέναι, ὄνομα	δὲ	τοῦτο λέγεσθαι, σοφὸς εἶναι· οἴονται
[38]	βίου θανάτου δὲ ἐγγύς. λέγω	δὲ	τοῦτο οὐ (πρὸς πάντας ὑμᾶς,
[24]	οὐδὲν τούτῳ πώποτε ἐμέλησεν· ὡς	δὲ	τοῦτο οὕτως ἔχει, πειράσομαι καὶ
[18]	δὲ βελτίων ἂν εἴη αὐτὸ	δὲ	τοῦτο σκοπεῖν καὶ τούτῳ τὸν
[33]	ἔστι γὰρ οὐκ ἀηδές. ἐμοὶ	δὲ	τοῦτο, ὡς ἐγώ φημι, προστέτακται
[23]	τὴν τοῦ θεοῦ λατρείαν. πρὸς	δὲ	τούτοις οἱ νέοι μοι ἐπακολουθοῦντες
[28]	οὗ κινδυνεύεις νυνὶ ἀποθανεῖν; ἐγὼ	δὲ	τούτῳ ἂν δίκαιον λόγον ἀντείποιμι,
[23]	τοῦτον λέγειν τὸν Σωκράτη, προσκεχρῆσθαι	δὲ	(τῷ ἐμῷ ὀνόματι, ἐμὲ παράδειγμα
[31]	ἀμελουμένων τοσαῦτα ἤδη ἔτη, τὸ	δὲ	ὑμέτερον πράττειν ἀεί, ἰδίᾳ ἑκάστῳ
[38]	ἐγγυᾶσθαι· τιμῶμαι οὖν τοσούτου, ἐγγυηταὶ	δὲ	ὑμῖν ἔσονται τοῦ ἀργυρίου οὗτοι
[39]	διδόναι ἔλεγχον τοῦ βίου, τὸ	δὲ	ὑμῖν πολὺ ἐναντίον ἀποβήσεται, ὡς
[32]	δὲ ἀλλὰ κἂν ἀπολοίμην. ἐρῶ	δὲ	ὑμῖν φορτικὰ μὲν καὶ δικανικά,
[19]	ἐμοῦ πώποτε ἀκηκόατε διαλεγομένου πολλοὶ	δὲ	ὑμῶν οἱ τοιοῦτοί εἰσιν φράζετε
[23]	ὑπὲρ τῶν ποιητῶν ἀχθόμενος, Ἄνυτος	δὲ	ὑπὲρ τῶν δημιουργῶν ~καὶ (τῶν
[24]	δημιουργῶν ~καὶ (τῶν πολιτικῶν, Λύκων	δὲ	ὑπὲρ τῶν ῥητόρων· ὥστε, ὅπερ
[30]	ἄξια περὶ ἐλαχίστου ποιεῖται, τὰ	δὲ	φαυλότερα περὶ πλείονος. ταῦτα καὶ
[18]	τις κωμῳδοποιὸς τυγχάνει ὤν. ὅσοι	δὲ	φθόνῳ καὶ διαβολῇ χρώμενοι ὑμᾶς
[28]	ἐμαυτὸν καὶ τοὺς ἄλλους, ἐνταῦθα	δὲ	φοβηθεὶς ~ἢ θάνατον (ἣ ἄλλ᾽
[32]	Σαλαμῖνα καὶ ἤγαγον Λέοντα, ἐγὼ	δὲ	ᾠχόμην ἀπιὼν οἴκαδε. καὶ ἴσως

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 16/06/2005