Alphabétiquement     [«   »]
καθισταμένῃ 1
καθιστὰς 1
Καὶ 1
καὶ 459
καί 7
καινὰ 1
καινά 2
Fréquences     [«    »]
102 γὰρ
126 δὲ
105
459 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Apologie de Socrate

καὶ


Page
[29]   ἐστιν, μὴ οἶδα εἰ  καὶ   ἀγαθὰ ὄντα τυγχάνει οὐδέποτε φοβήσομαι
[28]   δὴ πολλοὺς καὶ ἄλλους  καὶ   ἀγαθοὺς (ἄνδρας ᾕρηκεν, οἶμαι δὲ
[33]   οἰκείων τινὰς τῶν ἐκείνων, πατέρας  καὶ   ἀδελφοὺς καὶ ἄλλους τοὺς προσήκοντας,
[39]   ὑπὸ τῆς ἀληθείας ὠφληκότες μοχθηρίαν  καὶ   ἀδικίαν. καὶ ἐγώ τε τῷ
[41]   δικάζειν, Μίνως τε καὶ Ραδάμανθυς  καὶ   Αἰακὸς καὶ Τριπτόλεμος καὶ ἄλλοι
[41]   διατριβὴ αὐτόθι, ὁπότε ἐντύχοιμι Παλαμήδει  καὶ   Αἴαντι τῷ Τελαμῶνος καὶ εἴ
[34]   Ἀρίστωνος, οὗ ἀδελφὸς οὑτοσὶ Πλάτων,  καὶ   Αἰαντόδωρος, οὗ Ἀπολλόδωρος ὅδε ἀδελφός.
[28]   ἀγαθοὺς (ἄνδρας ᾕρηκεν, οἶμαι δὲ  καὶ   αἱρήσει· οὐδὲν δὲ δεινὸν μὴ
[29]   θεῷ καὶ ἀνθρώπῳ, ὅτι κακὸν  καὶ   αἰσχρόν ἐστιν οἶδα. πρὸ οὖν
[38]   ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ὄνομα ἕξετε  καὶ   αἰτίαν ὑπὸ τῶν βουλομένων τὴν
[26]   τὴν γραφὴν ταύτην ὕβρει τινὶ  καὶ   ἀκολασίᾳ καὶ νεότητι γράψασθαι. ~(Ἔοικεν
[26]   ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πάνυ εἶναι ὑβριστὴς  καὶ   ἀκόλαστος, καὶ ἀτεχνῶς τὴν γραφὴν
[26]   δὲ ἄκων διαφθείρω, τῶν τοιούτων  (καὶ   ἀκουσίων) ἁμαρτημάτων οὐ δεῦρο νόμος
[29]   δόξης καὶ τιμῆς, φρονήσεως δὲ  καὶ   ἀληθείας καὶ τῆς ψυχῆς ὅπως
[33]   πράττειν. ταῦτα, ἄνδρες Ἀθηναῖοι,  καὶ   ἀληθῆ ἐστιν καὶ εὐέλεγκτα. εἰ
[40]   θάνατος ἐνθένδε εἰς ἄλλον τόπον,  καὶ   ἀληθῆ ἐστιν τὰ λεγόμενα, ὡς
[30]   γὰρ οὖν ἄττα ὑμῖν ἐρεῖν  καὶ   ἄλλα ἐφ᾽ οἷς ἴσως βοήσεσθε·
[27]   ἄνδρες, καὶ μὴ ἄλλα  καὶ   ἄλλα θορυβείτω· ἔσθ᾽ ὅστις ἵππους
[34]   ἂν ἀπολογεῖσθαι, σχεδόν ἐστι ταῦτα  καὶ   ἄλλα ἴσως τοιαῦτα. τάχα δ᾽
[38]   θρηνοῦντός τέ μου καὶ ὀδυρομένου  καὶ   ἄλλα ποιοῦντος καὶ (λέγοντος πολλὰ
[39]   ἐφ᾽ ἱκετείαν τραπόμενος τῶν διωκόντων·  καὶ   ἄλλαι μηχαναὶ πολλαί εἰσιν ἐν
[33]   παντὶ τρόπῳ ᾧπέρ τίς ποτε  καὶ   ἄλλη θεία μοῖρα ἀνθρώπῳ καὶ
[19]   ἐκεῖ περιφερόμενον, φάσκοντά τε ἀεροβατεῖν  καὶ   ἄλλην πολλὴν φλυαρίαν φλυαροῦντα, ὧν
[17]   τραπεζῶν, ἵνα ὑμῶν πολλοὶ ἀκηκόασι,  καὶ   ἄλλοθι, μήτε (θαυμάζειν μήτε θορυβεῖν
[41]   Ραδάμανθυς καὶ Αἰακὸς καὶ Τριπτόλεμος  καὶ   ἄλλοι ὅσοι τῶν ἡμιθέων δίκαιοι
[37]   εἰ ἦν ὑμῖν νόμος, ὥσπερ  καὶ   ἄλλοις ἀνθρώποις, περὶ θανάτου μὴ
[32]   Σαλαμίνιον ἵνα ἀποθάνοι, οἷα δὴ  καὶ   ἄλλοις ἐκεῖνοι πολλοῖς πολλὰ προσέταττον,
[21]   ταῦτα ἔδοξε, καὶ ἐνταῦθα κἀκείνῳ  καὶ   ἄλλοις πολλοῖς ἀπηχθόμην. μετὰ ταῦτ᾽
[20]   διδόντας καὶ χάριν προσειδέναι. ἐπεὶ  καὶ   ἄλλος ἀνήρ ἐστι Πάριος ἐνθάδε
[28]   οὗ ἐκεῖνοι ἔταττον ἔμενον ὥσπερ  καὶ   ἄλλος τις καὶ ἐκινδύνευον ἀποθανεῖν,
[30]   ταῦτα οὗτος μὲν ἴσως οἴεται  καὶ   ἄλλος τίς που μεγάλα κακά,
[38]   ἐμοῦ ἀκούετε διαλεγομένου καὶ ἐμαυτὸν  καὶ   ἄλλους ἐξετάζοντος, δὲ ἀνεξέταστος
[28]   καὶ φθόνος. δὴ πολλοὺς  καὶ   ἄλλους καὶ ἀγαθοὺς (ἄνδρας ᾕρηκεν,
[34]   Αἰαντόδωρος, οὗ Ἀπολλόδωρος ὅδε ἀδελφός.  καὶ   ἄλλους πολλοὺς ἐγὼ ἔχω ὑμῖν
[19]   τὸν ἥττω λόγον κρείττω (ποιῶν  καὶ   ἄλλους ταὐτὰ ταῦτα διδάσκων” τοιαύτη
[33]   τῶν ἐκείνων, πατέρας καὶ ἀδελφοὺς  καὶ   ἄλλους τοὺς προσήκοντας, εἴπερ ὑπ᾽
[34]   ἀναβιβασάμενος ἵνα ὅτι μάλιστα ἐλεηθείη,  καὶ   ἄλλους τῶν οἰκείων καὶ φίλων
[22]   πάθος καὶ οἱ ποιηταὶ πεπονθότες,  καὶ   ἅμα ᾐσθόμην αὐτῶν διὰ τὴν
[38]   οὐ μέντοι λόγων, ἀλλὰ τόλμης  καὶ   ἀναισχυντίας καὶ τοῦ μὴ ἐθέλειν
[38]   ἄλλα ποιοῦντος καὶ (λέγοντος πολλὰ  καὶ   ἀνάξια ἐμοῦ, ὡς ἐγώ φημι,
[41]   ἄλλους μυρίους ἄν τις εἴποι  καὶ   ἄνδρας καὶ γυναῖκας, οἷς ἐκεῖ
[28]   πότερον δίκαια ἄδικα πράττει,  καὶ   ἀνδρὸς ἀγαθοῦ ἔργα κακοῦ.
[22]   πόνους τινὰς πονοῦντος ἵνα μοι  καὶ   ἀνέλεγκτος μαντεία γένοιτο. μετὰ
[31]   τῶν μὲν ἐμαυτοῦ πάντων ἠμεληκέναι  καὶ   ἀνέχεσθαι τῶν οἰκείων ἀμελουμένων τοσαῦτα
[29]   ἀπειθεῖν τῷ βελτίονι καὶ θεῷ  καὶ   ἀνθρώπῳ, ὅτι κακὸν καὶ αἰσχρόν
[34]   οἰκείους αὐτῶν, ὥς φασι Μέλητος  καὶ   (Ἄνυτος. αὐτοὶ μὲν γὰρ οἱ
[23]   τούτων καὶ Μέλητός μοι ἐπέθετο  καὶ   Ἄνυτος καὶ Λύκων, Μέλητος μὲν
[25]   ζῴων; πάντως δήπου, ἐάντε σὺ  καὶ   Ἄνυτος οὐ φῆτε ἐάντε φῆτε·
[19]   αὖ ὑμῶν τοὺς πολλοὺς παρέχομαι,  καὶ   ἀξιῶ ὑμᾶς ἀλλήλους διδάσκειν τε
[32]   καὶ ἑτοίμων ὄντων ἐνδεικνύναι με  καὶ   ἀπάγειν τῶν ῥητόρων, καὶ ὑμῶν
[29]   οὐκ εἰδέναι· τὸ δὲ ἀδικεῖν  καὶ   ἀπειθεῖν τῷ βελτίονι καὶ θεῷ
[41]   ἐστι τοῦτο, ὅτι ἤδη τεθνάναι  καὶ   ἀπηλλάχθαι πραγμάτων βέλτιον ἦν μοι.
[38]   Ἀθηναῖοι, καὶ Κρίτων καὶ Κριτόβουλος  καὶ   Ἀπολλόδωρος κελεύουσί με τριάκοντα μνῶν
[19]   φίλον, τῷ δὲ νόμῳ πειστέον  καὶ   ἀπολογητέον. ἀναλάβωμεν οὖν ἐξ ἀρχῆς
[21]   εἴπερ που ἐλέγξων τὸ μαντεῖον  καὶ   ἀποφανῶν τῷ χρησμῷ ὅτι οὑτοσὶ
[35]   τε μέντοι νὴ Δία πάντως  καὶ   ἀσεβείας φεύγοντα ὑπὸ Μελήτου τουτουΐ.
[30]   ἂν ἐντυγχάνω ποιήσω, καὶ ξένῳ  καὶ   ἀστῷ, μᾶλλον δὲ τοῖς ἀστοῖς,
[35]   διδάσκοιμι μὴ ἡγεῖσθαι ὑμᾶς εἶναι,  καὶ   ἀτεχνῶς ἀπολογούμενος κατηγοροίην ἂν ἐμαυτοῦ
[26]   πάνυ εἶναι ὑβριστὴς καὶ ἀκόλαστος,  καὶ   ἀτεχνῶς τὴν γραφὴν ταύτην ὕβρει
[27]   καὶ δαιμόνια καὶ θεῖα ἡγεῖσθαι,  καὶ   αὖ τοῦ αὐτοῦ ~μήτε (δαίμονας
[24]   ἀλλὰ τίς ἄνθρωπος, ὅστις πρῶτον  καὶ   αὐτὸ τοῦτο οἶδε, τοὺς νόμους;
[19]   τίς ἐστιν· ταῦτα γὰρ ἑωρᾶτε  καὶ   αὐτοὶ ἐν τῇ Ἀριστοφάνους κωμῳδίᾳ,
[31]   λόγον· νῦν δὲ ὁρᾶτε δὴ  καὶ   αὐτοὶ ὅτι οἱ κατήγοροι τἆλλα
[18]   χρώμενοι ὑμᾶς ἀνέπειθον οἱ δὲ  καὶ   αὐτοὶ πεπεισμένοι ἄλλους πείθοντες οὗτοι
[23]   χαίρουσιν ἀκούοντες ἐξεταζομένων τῶν ἀνθρώπων,  καὶ   αὐτοὶ πολλάκις ἐμὲ μιμοῦνται, εἶτα
[40]   δὲ συμβέβηκέ μοι ἅπερ ὁρᾶτε  καὶ   αὐτοί, ταυτὶ γε δὴ
[26]   με νομίζειν εἶναί τινας θεούς  καὶ   αὐτὸς ἄρα νομίζω εἶναι θεοὺς
[20]   οὕτως ἐμμελῶς διδάσκει. ἐγὼ γοῦν  καὶ   αὐτὸς ἐκαλλυνόμην τε καὶ ἡβρυνόμην
[17]   οὐκ οἶδα· ἐγὼ δ᾽ οὖν  καὶ   αὐτὸς ὑπ᾽ αὐτῶν ὀλίγου ἐμαυτοῦ
[41]   ταῦτ᾽ ἔστιν ἀληθῆ. ἐπεὶ (ἔμοιγε  καὶ   αὐτῷ θαυμαστὴ ἂν εἴη
[22]   τἆλλα τὰ μέγιστα σοφώτατος εἶναι  καὶ   αὐτῶν αὕτη πλημμέλεια ἐκείνην
[23]   μοι γεγόνασι καὶ οἷαι χαλεπώταται  καὶ   βαρύταται, ὥστε πολλὰς διαβολὰς ἀπ᾽
[24]   νέους παιδεύειν οἷοί τέ εἰσι  καὶ   βελτίους ποιοῦσιν; μάλιστα. πότερον ἅπαντες,
[32]   τῶν ῥητόρων, καὶ ὑμῶν κελευόντων  καὶ   βοώντων, μετὰ τοῦ (νόμου καὶ
[39]   ὑμῖν χρησμῳδῆσαι, καταψηφισάμενοί μου·  καὶ   γάρ εἰμι ἤδη ἐνταῦθα ἐν
[39]   ὅπως ἀποφεύξεται πᾶν ποιῶν θάνατον.  καὶ   γὰρ ἐν ταῖς μάχαις πολλάκις
[25]   ὠφελεῖσθαι; ἀποκρίνου, ἀγαθέ·  καὶ   γὰρ νόμος κελεύει ἀποκρίνεσθαι.
[40]   θάνατός ἐστιν, κέρδος ἔγωγε λέγω·  καὶ   γὰρ οὐδὲν πλείων πᾶς
[22]   οἱ θεομάντεις καὶ οἱ χρησμῳδοί·  καὶ   γὰρ οὗτοι λέγουσι μὲν πολλὰ
[34]   μέν πού τινες καὶ οἰκεῖοι·  καὶ   γὰρ τοῦτο αὐτὸ τὸ τοῦ
[18]   πρὸς ἐκείνους πρῶτόν με ἀπολογήσασθαι·  καὶ   γὰρ ὑμεῖς ἐκείνων πρότερον ἠκούσατε
[30]   οἷς ἂν λέγω ἀλλ᾽ ἀκούειν·  καὶ   γάρ, ὡς ἐγὼ οἶμαι, ὀνήσεσθε
[30]   ἄλλον τοιοῦτον εὑρήσετε, ἀτεχνῶς εἰ  καὶ   γελοιότερον εἰπεῖν προσκείμενον τῇ πόλει
[30]   θεοῦ ὥσπερ ἵππῳ μεγάλῳ μὲν  καὶ   γενναίῳ, ὑπὸ μεγέθους δὲ νωθεστέρῳ
[41]   ἄν τις εἴποι καὶ ἄνδρας  καὶ   γυναῖκας, οἷς ἐκεῖ διαλέγεσθαι καὶ
[27]   ἀντιγραφῇ. εἰ δὲ δαιμόνια νομίζω,  καὶ   δαίμονας δήπου πολλὴ ἀνάγκη νομίζειν
[27]   ὡς οὐ τοῦ αὐτοῦ ἔστιν  καὶ   δαιμόνια καὶ θεῖα ἡγεῖσθαι, καὶ
[31]   λέγοντος, ὅτι μοι θεῖόν τι  καὶ   (δαιμόνιον γίγνεται (φωνή) δὴ
[37]   ἀρχῇ, τοῖς ἕνδεκα; ἀλλὰ χρημάτων  καὶ   δεδέσθαι ἕως ἂν ἐκτείσω; ἀλλὰ
[29]   θεοὺς εἶναι ἀπειθῶν τῇ μαντείᾳ  καὶ   δεδιὼς θάνατον καὶ οἰόμενος σοφὸς
[21]   ᾖα, αἰσθανόμενος μὲν (καὶ) λυπούμενος  καὶ   δεδιὼς ὅτι ἀπηχθανόμην, ὅμως δὲ
[30]   γενναίῳ, ὑπὸ μεγέθους δὲ νωθεστέρῳ  καὶ   δεομένῳ ἐγείρεσθαι ὑπὸ μύωπός τινος,
[18]   τρόπῳ (ἔλεγον ἐν οἷσπερ ἐτεθράμμην,  ~καὶ   δὴ καὶ νῦν τοῦτο ὑμῶν
[26]   Κλαζομενίου γέμει τούτων τῶν λόγων;  καὶ   δὴ καὶ οἱ νέοι ταῦτα
[21]   ὡς σφοδρὸς ἐφ᾽ ὅτι ὁρμήσειεν.  καὶ   δή ποτε καὶ εἰς Δελφοὺς
[41]   οἶμαι, οὐκ ἂν ἀηδὲς εἴη  καὶ   δὴ τὸ μέγιστον, τοὺς ἐκεῖ
[36]   τε καὶ οἰκονομίας καὶ στρατηγιῶν  καὶ   δημηγοριῶν καὶ τῶν ἄλλων ἀρχῶν
[30]   τοῖς ἀνθρώποις ἅπαντα καὶ ἰδίᾳ  καὶ   δημοσίᾳ’ εἰ μὲν οὖν ταῦτα
[33]   μὲν Κρίτων οὑτοσί, ἐμὸς ἡλικιώτης  (καὶ   δημότης, Κριτοβούλου τοῦδε πατήρ, ἔπειτα
[38]   τῷ θεῷ ἀπειθεῖν τοῦτ᾽ ἐστὶν  καὶ   διὰ τοῦτ᾽ ἀδύνατον (ἡσυχίαν ἄγειν,
[18]   τυγχάνει ὤν. ὅσοι δὲ φθόνῳ  καὶ   διαβολῇ χρώμενοι ὑμᾶς ἀνέπειθον οἱ
[31]   ἄλλῳ πλήθει οὐδενὶ γνησίως ἐναντιούμενος  καὶ   διακωλύων πολλὰ ἄδικα καὶ παράνομα
[21]   τι ἔπαθον, ἄνδρες Ἀθηναῖοι,  καὶ   διαλεγόμενος αὐτῷ ἔδοξέ μοι οὗτος
[23]   ὡς Σωκράτης τίς ἐστι μιαρώτατος  καὶ   διαφθείρει τοὺς νέους· καὶ ἐπειδάν
[26]   σὺ δὲ συγγενέσθαι μέν μοι  καὶ   διδάξαι ἔφυγες καὶ οὐκ ἠθέλησας,
[27]   μὲν φῄς με καὶ νομίζειν  καὶ   διδάσκειν, εἴτ᾽ οὖν καινὰ εἴτε
[34]   ἀλλ᾽ τὸν ὀρθόν τε  καὶ   δίκαιον, ὅτι συνίσασι Μελήτῳ μὲν
[32]   ἐρῶ δὲ ὑμῖν φορτικὰ μὲν  καὶ   δικανικά, ἀληθῆ δέ. ἐγὼ γάρ,
[27]   τὸν σὸν λόγον, καὶ ταῦτα  καὶ   διωμόσω ἐν τῇ ἀντιγραφῇ. εἰ
[29]   ὅπως σοι ἔσται ὡς πλεῖστα,  (καὶ   δόξης καὶ τιμῆς, φρονήσεως δὲ
[41]   του πρότερον ἐπιμελεῖσθαι ἀρετῆς,  καὶ   ἐὰν δοκῶσί τι εἶναι μηδὲν
[29]   αὐτὸν καὶ ἐξετάσω καὶ ἐλέγξω,  καὶ   ἐάν μοι μὴ δοκῇ κεκτῆσθαι
[33]   καὶ πένητι παρέχω ἐμαυτὸν ἐρωτᾶν,  καὶ   ἐάν τις βούληται ἀποκρινόμενος ἀκούειν
[29]   ἔσται οὐκ ἐπιμελῇ οὐδὲ φροντίζεις;  καὶ   ἐάν τις ὑμῶν ἀμφισβητήσῃ καὶ
[24]   καὶ τὰ αἴτια (ταῦτά ἐστιν.  καὶ   ἐάντε νῦν ἐάντε αὖθις ζητήσητε
[38]   ἄνδρες, πείθειν δὲ οὐ ῥᾴδιον.  καὶ   ἐγὼ ἅμα οὐκ εἴθισμαι ἐμαυτὸν
[30]   κελεύει θεός, εὖ ἴστε,  καὶ   ἐγὼ οἴομαι οὐδέν πω ὑμῖν
[39]   ἀληθείας ὠφληκότες μοχθηρίαν καὶ ἀδικίαν.  καὶ   ἐγώ τε τῷ τιμήματι ἐμμένω
[20]   Σώκρατες, Πάριος, πέντε μνῶν”  καὶ   ἐγὼ τὸν Εὔηνον ἐμακάρισα εἰ
[41]   ἐμὲ οὐδαμοῦ ἀπέτρεψεν τὸ σημεῖον,  καὶ   ἔγωγε τοῖς καταψηφισαμένοις μου καὶ
[39]   ταῦτα μέν που ἴσως οὕτως  καὶ   ἔδει σχεῖν, καὶ οἶμαι αὐτὰ
[29]   ἴσως διαφέρω τῶν πολλῶν ἀνθρώπων,  καὶ   εἰ δή τῳ σοφώτερός του
[32]   ὄντι μαχούμενον ὑπὲρ τοῦ δικαίου,  καὶ   εἰ μέλλει ὀλίγον χρόνον σωθήσεσθαι,
[31]   ἀδελφὸν πρεσβύτερον πείθοντα ἐπιμελεῖσθαι ἀρετῆς.  καὶ   εἰ μέν τι ἀπὸ τούτων
[41]   Παλαμήδει καὶ Αἴαντι τῷ Τελαμῶνος  καὶ   εἴ τις ἄλλος τῶν παλαιῶν
[38]   ὡς ἐγώ φημι, οἷα δὴ  καὶ   εἴθισθε ὑμεῖς τῶν ἄλλων ἀκούειν.
[18]   (ὀνόματα οἷόν τε αὐτῶν εἰδέναι  καὶ   εἰπεῖν, πλὴν εἴ τις κωμῳδοποιὸς
[21]   ὅτι ὁρμήσειεν. καὶ δή ποτε  καὶ   εἰς Δελφοὺς ἐλθὼν ἐτόλμησε τοῦτο
[40]   τοῦ ἐνθένδε εἰς ἄλλον τόπον.  καὶ   εἴτε δὴ μηδεμία αἴσθησίς ἐστιν
[33]   προστέτακται ὑπὸ τοῦ θεοῦ πράττειν  καὶ   ἐκ μαντείων καὶ ἐξ ἐνυπνίων
[19]   ἐμοῦ περὶ τῶν τοιούτων διαλεγομένου,  καὶ   ἐκ τούτου γνώσεσθε ὅτι τοιαῦτ᾽
[28]   ἔμενον ὥσπερ καὶ ἄλλος τις  καὶ   ἐκινδύνευον ἀποθανεῖν, τοῦ δὲ θεοῦ
[28]   Πατρόκλῳ τῷ ἑταίρῳ τὸν φόνον  καὶ   Ἕκτορα ἀποκτενεῖς, αὐτὸς ἀποθανῇ αὐτίκα
[34]   ἀναμνησθεὶς ἑαυτοῦ, εἰ μὲν  καὶ   ἐλάττω τουτουῒ τοῦ ἀγῶνος ἀγῶνα
[29]   ἀλλ᾽ ἐρήσομαι αὐτὸν καὶ ἐξετάσω  καὶ   ἐλέγξω, καὶ ἐάν μοι μὴ
[18]   ἀτεχνῶς ὥσπερ σκιαμαχεῖν ἀπολογούμενόν τε  καὶ   ἐλέγχειν μηδενὸς ἀποκρινομένου. ἀξιώσατε οὖν
[38]   ὧν ὑμεῖς ἐμοῦ ἀκούετε διαλεγομένου  καὶ   ἐμαυτὸν καὶ ἄλλους ἐξετάζοντος,
[41]   βέλτιον ἦν μοι. διὰ τοῦτο  καὶ   ἐμὲ οὐδαμοῦ ἀπέτρεψεν τὸ σημεῖον,
[19]   εἴ τι ἄμεινον καὶ ὑμῖν  καὶ   ἐμοί, καὶ πλέον τί με
[26]   λόγος ἐστίν, εἰπὲ ἔτι σαφέστερον  καὶ   ἐμοὶ καὶ τοῖς ἀνδράσιν (τουτοισί.
[34]   λόγος, πρὸς δ᾽ οὖν δόξαν  καὶ   ἐμοὶ καὶ ὑμῖν καὶ ὅλῃ
[17]   ἀπολογουμένου δι᾽ ὧνπερ εἴωθα λέγειν  καὶ   ἐν ἀγορᾷ ἐπὶ τῶν τραπεζῶν,
[28]   ἄρχειν μου, καὶ ἐν Ποτειδαίᾳ  καὶ   ἐν Ἀμφιπόλει καὶ ἐπὶ Δηλίῳ,
[28]   οὓς ὑμεῖς εἵλεσθε ἄρχειν μου,  καὶ   ἐν Ποτειδαίᾳ καὶ ἐν Ἀμφιπόλει
[18]   χρόνον ἤδη κατηγορηκότες, ἔτι δὲ  καὶ   ἐν ταύτῃ τῇ ἡλικίᾳ λέγοντες
[31]   (δαιμόνιον γίγνεται (φωνή) δὴ  καὶ   ἐν τῇ γραφῇ ἐπικωμῳδῶν Μέλητος
[28]   ἱκανὰ καὶ ταῦτα· δὲ  καὶ   ἐν τοῖς ἔμπροσθεν ἔλεγον, ὅτι
[23]   ὄντι θεὸς σοφὸς εἶναι,  καὶ   ἐν τῷ χρησμῷ τούτῳ τοῦτο
[41]   εὐέλπιδας εἶναι πρὸς τὸν θάνατον,  καὶ   ἕν τι τοῦτο διανοεῖσθαι ἀληθές,
[27]   σοφὸς δὴ ἐμοῦ χαριεντιζομένου  καὶ   ἐναντί᾽ ἐμαυτῷ λέγοντος, ἐξαπατήσω
[32]   μηδὲν ποιεῖν παρὰ τοὺς νόμους  καὶ   ἐναντία ἐψηφισάμην· καὶ ἑτοίμων ὄντων
[29]   φιλοσοφῶν καὶ ὑμῖν παρακελευόμενός τε  καὶ   ἐνδεικνύμενος ὅτῳ ἂν ἀεὶ ἐντυγχάνω
[22]   (ἃ ποιοῖεν, ἀλλὰ φύσει τινὶ  καὶ   ἐνθουσιάζοντες ὥσπερ οἱ θεομάντεις καὶ
[29]   ἐγὼ δ᾽ ἄνδρες, τούτῳ  καὶ   ἐνταῦθα ἴσως διαφέρω τῶν πολλῶν
[21]   καί (μοι ταὐτὰ ταῦτα ἔδοξε,  καὶ   ἐνταῦθα κἀκείνῳ καὶ ἄλλοις πολλοῖς
[22]   οὐκ ἦσαν. ἀπῇα οὖν  καὶ   ἐντεῦθεν τῷ αὐτῷ οἰόμενος περιγεγονέναι
[33]   θεοῦ πράττειν καὶ ἐκ μαντείων  καὶ   ἐξ ἐνυπνίων καὶ παντὶ τρόπῳ
[37]   ἄλλην ἐξ ἄλλης πόλεως ἀμειβομένῳ  καὶ   ἐξελαυνομένῳ ζῆν. εὖ γὰρ οἶδ᾽
[41]   οἷς ἐκεῖ διαλέγεσθαι καὶ συνεῖναι  καὶ   ἐξετάζειν ἀμήχανον ἂν εἴη εὐδαιμονίας;
[28]   ὑπέλαβον, φιλοσοφοῦντά με δεῖν ζῆν  καὶ   ἐξετάζοντα ἐμαυτὸν καὶ τοὺς ἄλλους,
[29]   οὐδ᾽ ἄπειμι, ἀλλ᾽ ἐρήσομαι αὐτὸν  καὶ   ἐξετάσω καὶ ἐλέγξω, καὶ ἐάν
[23]   ἄν τινα οἴωμαι σοφὸν εἶναι·  καὶ   ἐπειδάν μοι μὴ δοκῇ, τῷ
[23]   μιαρώτατος καὶ διαφθείρει τοὺς νέους·  καὶ   ἐπειδάν τις αὐτοὺς ἐρωτᾷ ὅτι
[28]   ἐν Ποτειδαίᾳ καὶ ἐν Ἀμφιπόλει  καὶ   ἐπὶ Δηλίῳ, τότε μὲν οὗ
[20]   ἀλλ᾽ ὅστις φησὶ ψεύδεταί τε  καὶ   ἐπὶ διαβολῇ τῇ ἐμῇ λέγει.
[37]   λόγους, ἀλλ᾽ ὑμῖν βαρύτεραι γεγόνασιν  καὶ   ἐπιφθονώτεραι, ὥστε ζητεῖτε αὐτῶν νυνὶ
[19]   ἀπολογητέον δή, ἄνδρες Ἀθηναῖοι,  ~καὶ   ἐπιχειρητέον (ὑμῶν ἐξελέσθαι τὴν διαβολὴν
[23]   ἔτι καὶ νῦν περιιὼν ζητῶ  καὶ   ἐρευνῶ κατὰ τὸν θεὸν καὶ
[41]   τὸ μέγιστον, τοὺς ἐκεῖ ἐξετάζοντα  καὶ   ἐρευνῶντα ὥσπερ τοὺς ἐνταῦθα διάγειν,
[32]   τοὺς νόμους καὶ ἐναντία ἐψηφισάμην·  καὶ   ἑτοίμων ὄντων ἐνδεικνύναι με καὶ
[32]   ἐν τῇ πόλει, ἐβούλευσα δέ·  καὶ   ἔτυχεν ἡμῶν φυλὴ Ἀντιοχὶς
[29]   Ἀθηναῖος ὤν, πόλεως τῆς μεγίστης  καὶ   εὐδοκιμωτάτης εἰς σοφίαν καὶ ἰσχύν,
[33]   ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ ἀληθῆ ἐστιν  καὶ   εὐέλεγκτα. εἰ γὰρ δὴ ἔγωγε
[39]   τις ἐκφύγοι καὶ ὅπλα ἀφεὶς  καὶ   ἐφ᾽ ἱκετείαν τραπόμενος τῶν διωκόντων·
[29]   μᾶλλον τῷ θεῷ ὑμῖν,  καὶ   ἕωσπερ ἂν ἐμπνέω καὶ οἷός
[30]   πείθεσθε Ἀνύτῳ μή,  καὶ   ἀφίετέ με μή,
[20]   γοῦν καὶ αὐτὸς ἐκαλλυνόμην τε  καὶ   ἡβρυνόμην ἂν εἰ ἠπιστάμην ταῦτα·
[32]   μὲν τέτταρες ᾤχοντο εἰς Σαλαμῖνα  καὶ   ἤγαγον Λέοντα, ἐγὼ δὲ ᾠχόμην
[41]   εἰσιν οἱ ἐκεῖ τῶν ἐνθάδε,  καὶ   ἤδη τὸν λοιπὸν χρόνον ἀθάνατοί
[40]   δέοι σκεψάμενον εἰπεῖν πόσας ἄμεινον  καὶ   ἥδιον ἡμέρας καὶ νύκτας ταύτης
[40]   καὶ τὰς ἄλλας νύκτας τε  καὶ   ἡμέρας τὰς τοῦ βίου τοῦ
[41]   αὖ Ὀρφεῖ συγγενέσθαι καὶ Μουσαίῳ  καὶ   Ἡσιόδῳ καὶ Ὁμήρῳ ἐπὶ πόσῳ
[37]   ἄν τις εἴποι· σιγῶν δὲ  καὶ   ἡσυχίαν ἄγων, Σώκρατες, οὐχ
[27]   τοῦ αὐτοῦ ἔστιν καὶ δαιμόνια  καὶ   θεῖα ἡγεῖσθαι, καὶ αὖ τοῦ
[23]   μετέωρα καὶ τὰ ὑπὸ γῆς”  καὶ   θεοὺς μὴ νομίζειν” καὶ τὸν
[24]   ἀδικεῖν τούς τε νέους διαφθείροντα  καὶ   θεοὺς οὓς πόλις (νομίζει
[29]   ἀδικεῖν καὶ ἀπειθεῖν τῷ βελτίονι  καὶ   θεῷ καὶ ἀνθρώπῳ, ὅτι κακὸν
[30]   ἄλλα ἀγαθὰ τοῖς ἀνθρώποις ἅπαντα  καὶ   ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ’ εἰ μὲν
[33]   πού τι ἔπραξα τοιοῦτος φανοῦμαι,  καὶ   ἰδίᾳ αὐτὸς οὗτος, οὐδενὶ
[24]   οὐκ αἰσχρόν σοι δοκεῖ εἶναι  καὶ   ἱκανὸν τεκμήριον οὗ δὴ ἐγὼ
[34]   ἀγῶνος ἀγῶνα ἀγωνιζόμενος ἐδεήθη τε  καὶ   ἱκέτευσε τοὺς δικαστὰς μετὰ πολλῶν
[19]   Λεοντῖνος καὶ Πρόδικος Κεῖος  καὶ   Ἱππίας Ἠλεῖος. τούτων γὰρ
[21]   ταύτην καὶ μεθ᾽ ὑμῶν κατῆλθε.  καὶ   ἴστε δὴ οἷος ἦν Χαιρεφῶν,
[29]   μεγίστης καὶ εὐδοκιμωτάτης εἰς σοφίαν  καὶ   ἰσχύν, χρημάτων μὲν οὐκ αἰσχύνῃ
[32]   ἐγὼ δὲ ᾠχόμην ἀπιὼν οἴκαδε.  καὶ   ἴσως ἂν διὰ ταῦτα ἀπέθανον,
[20]   καὶ τὴν διαβολήν. ἀκούετε δή.  καὶ   ἴσως μὲν δόξω τισὶν ὑμῶν
[22]   γ᾽ ᾔδη ὅτι εὑρήσοιμι πολλὰ  καὶ   καλὰ ἐπισταμένους. καὶ τούτου μὲν
[22]   γὰρ οὗτοι λέγουσι μὲν πολλὰ  καὶ   καλά, ἴσασιν δὲ οὐδὲν ὧν
[39]   δυνατὴ οὔτε καλή, ἀλλ᾽ ἐκείνη  καὶ   καλλίστη καὶ ῥᾴστη, μὴ τοὺς
[37]   πολλοῦ δέω ἐμαυτόν γε ἀδικήσειν  καὶ   κατ᾽ ἐμαυτοῦ ἐρεῖν αὐτὸς ὡς
[35]   τὰ ἐλεινὰ ταῦτα δράματα εἰσάγοντος  καὶ   καταγέλαστον τὴν πόλιν ποιοῦντος
[24]   ὡς φῄς, ἐμέ, εἰσάγεις τουτοισὶ  καὶ   κατηγορεῖς· τὸν δὲ δὴ βελτίους
[41]   ταύτῃ τῇ διανοίᾳ κατεψηφίζοντό μου  καὶ   κατηγόρουν, ἀλλ᾽ οἰόμενοι βλάπτειν· (τοῦτο
[18]   ἐκ παίδων παραλαμβάνοντες ἔπειθόν τε  καὶ   κατηγόρουν ἐμοῦ μᾶλλον οὐδὲν ἀληθές,
[24]   ἀνθρώπους, περὶ πραγμάτων προσποιούμενος σπουδάζειν  καὶ   κήδεσθαι ὧν οὐδὲν τούτῳ πώποτε
[28]   μὴ αὐτὸν οἴει φροντίσαι θανάτου  καὶ   κινδύνου; οὕτω γὰρ ἔχει,
[38]   ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ Κρίτων  καὶ   Κριτόβουλος καὶ Ἀπολλόδωρος κελεύουσί με
[38]   δὲ ὅδε, ἄνδρες Ἀθηναῖοι,  καὶ   Κρίτων καὶ Κριτόβουλος καὶ Ἀπολλόδωρος
[39]   ἐάν τις τολμᾷ πᾶν ποιεῖν  καὶ   λέγειν. ἀλλὰ μὴ οὐ τοῦτ᾽
[38]   εἰ ᾤμην δεῖν ἅπαντα ποιεῖν  καὶ   λέγειν ὥστε ἀποφυγεῖν τὴν δίκην.
[34]   ἐπελάθετο, νῦν παρασχέσθω ἐγὼ παραχωρῶ  καὶ   λεγέτω εἴ τι ἔχει τοιοῦτον.
[41]   τοὺς ὡς ἀληθῶς δικαστάς, οἵπερ  καὶ   λέγονται ἐκεῖ δικάζειν, Μίνως τε
[27]   ἔκ τινων ἄλλων ὧν δὴ  καὶ   λέγονται, τίς ἂν ἀνθρώπων θεῶν
[38]   καὶ ὀδυρομένου καὶ ἄλλα ποιοῦντος  καὶ   (λέγοντος πολλὰ καὶ ἀνάξια ἐμοῦ,
[23]   ἐξεταζόμενοι ἐμοὶ ὀργίζονται, οὐχ αὑτοῖς,  (καὶ   λέγουσιν ὡς Σωκράτης τίς ἐστι
[20]   πραγματευομένου ἔπειτα τοσαύτη φήμη τε  καὶ   λόγος γέγονεν, εἰ μή τι
[36]   ὅτι εἰ μὴ ἀνέβη Ἄνυτος  καὶ   Λύκων κατηγορήσοντες ἐμοῦ, κἂν ὦφλε
[23]   Μέλητός μοι ἐπέθετο καὶ Ἄνυτος  καὶ   Λύκων, Μέλητος μὲν ὑπὲρ τῶν
[21]   ἤδη ἐφεξῆς ᾖα, αἰσθανόμενος μὲν  (καὶ)   λυπούμενος καὶ δεδιὼς ὅτι ἀπηχθανόμην,
[21]   σοφὸς ἄλλοις τε πολλοῖς ἀνθρώποις  καὶ   μάλιστα ἑαυτῷ, εἶναι δ᾽ οὔ·
[22]   τί λέγοιεν, ἵν᾽ ἅμα τι  καὶ   μανθάνοιμι παρ᾽ αὐτῶν. αἰσχύνομαι οὖν
[21]   καὶ συνέφυγε τὴν φυγὴν ταύτην  καὶ   μεθ᾽ ὑμῶν κατῆλθε. καὶ ἴστε
[18]   ἐπιστεύσατε, παῖδες ὄντες ἔνιοι ὑμῶν  καὶ   μειράκια, ἀτεχνῶς ἐρήμην κατηγοροῦντες ἀπολογουμένου
[23]   καὶ σφοδρῶς διαβάλλοντες. ἐκ τούτων  καὶ   Μέλητός μοι ἐπέθετο καὶ Ἄνυτος
[17]   πλάττοντι λόγους εἰς ὑμᾶς εἰσιέναι.  καὶ   μέντοι καὶ πάνυ, ἄνδρες
[40]   λεγόμενα μεταβολή τις τυγχάνει οὖσα  καὶ   μετοίκησις τῇ ψυχῇ τοῦ τόπου
[27]   οὐ νομίζει; ἀποκρινέσθω, ἄνδρες,  καὶ   μὴ ἄλλα καὶ ἄλλα θορυβείτω·
[38]   γὰρ δὴ σοφὸν εἶναι, εἰ  καὶ   μή εἰμι, οἱ βουλόμενοι ὑμῖν
[17]   γὰρ δίκαια εἶναι λέγω  καὶ   μηδεὶς ὑμῶν προσδοκησάτω ἄλλως· οὐδὲ
[24]   δὴ βελτίους ποιοῦντα ἴθι εἰπὲ  καὶ   μήνυσον αὐτοῖς τίς ἐστιν. ὁρᾷς,
[31]   μέν τι ἀπὸ τούτων ἀπέλαυον  καὶ   μισθὸν λαμβάνων ταῦτα παρεκελευόμην, εἶχον
[20]   εἴχομεν ἂν αὐτοῖν ἐπιστάτην λαβεῖν  καὶ   μισθώσασθαι ὃς (ἔμελλεν αὐτὼ καλώ
[41]   ἀποδημία; αὖ Ὀρφεῖ συγγενέσθαι  καὶ   Μουσαίῳ καὶ Ἡσιόδῳ καὶ Ὁμήρῳ
[26]   ταύτην ὕβρει τινὶ καὶ ἀκολασίᾳ  καὶ   νεότητι γράψασθαι. ~(Ἔοικεν γὰρ ὥσπερ
[30]   ἐγὼ περιέρχομαι πείθων ὑμῶν  καὶ   νεωτέρους καὶ πρεσβυτέρους μήτε σωμάτων
[30]   δὲ φαυλότερα περὶ πλείονος. ταῦτα  καὶ   νεωτέρῳ καὶ πρεσβυτέρῳ ὅτῳ ἂν
[22]   ἅπαντας τούς τι (δοκοῦντας εἰδέναι.  ~καὶ   νὴ τὸν κύνα, ἄνδρες
[27]   οὐκοῦν δαιμόνια μὲν φῄς με  καὶ   νομίζειν καὶ διδάσκειν, εἴτ᾽ οὖν
[40]   γε δὴ οἰηθείη ἄν τις  καὶ   νομίζεται ἔσχατα κακῶν εἶναι· ἐμοὶ
[26]   ἐστίν, ἀλλὰ ἰδίᾳ λαβόντα διδάσκειν  καὶ   νουθετεῖν· δῆλον γὰρ ὅτι ἐὰν
[40]   ταύτας πρὸς τὰς ἄλλας ἡμέρας  καὶ   νύκτας εἰ οὖν τοιοῦτον
[40]   πόσας ἄμεινον καὶ ἥδιον ἡμέρας  καὶ   νύκτας ταύτης τῆς νυκτὸς βεβίωκεν
[36]   μὲν οὖν, ὡς ἐμοὶ δοκῶ,  καὶ   νῦν ἀποπέφευγα, καὶ οὐ μόνον
[39]   ὑπὸ τοῦ θάττονος, τῆς κακίας.  καὶ   νῦν ἐγὼ μὲν ἄπειμι ὑφ᾽
[39]   πονηρίαν· (θᾶττον γὰρ θανάτου θεῖ.  καὶ   νῦν ἐγὼ μὲν ἅτε βραδὺς
[23]   ταῦτ᾽ οὖν ἐγὼ μὲν ἔτι  καὶ   νῦν περιιὼν ζητῶ καὶ ἐρευνῶ
[18]   ἐν οἷσπερ ἐτεθράμμην, ~καὶ δὴ  καὶ   νῦν τοῦτο ὑμῶν δέομαι δίκαιον,
[30]   πρεσβυτέρῳ ὅτῳ ἂν ἐντυγχάνω ποιήσω,  καὶ   ξένῳ καὶ ἀστῷ, μᾶλλον δὲ
[23]   τὸν θεὸν καὶ τῶν ἀστῶν  καὶ   ξένων ἄν τινα οἴωμαι σοφὸν
[33]   γεγόνασιν, Νικόστρατος Θεοζοτίδου, ἀδελφὸς Θεοδότου  καὶ   μὲν Θεόδοτος τετελεύτηκεν, ὥστε
[36]   δοκεῖν εἶναι, ἐγὼ δὲ (εἶναι,  καὶ   μὲν τροφῆς οὐδὲν δεῖται,
[28]   Τροίᾳ τετελευτήκασιν οἵ τε ἄλλοι  καὶ   τῆς Θέτιδος υἱός, ὃς
[38]   ἦν ἀκούειν θρηνοῦντός τέ μου  καὶ   ὀδυρομένου καὶ ἄλλα ποιοῦντος καὶ
[22]   ἁμάρτημα ὅπερ καὶ οἱ ποιηταὶ  καὶ   οἱ ἀγαθοὶ δημιουργοί διὰ τὸ
[33]   ἀκοῦσαι ἰδίᾳ ὅτι μὴ  καὶ   οἱ ἄλλοι πάντες, εὖ ἴστε
[25]   οὗτοι. τί δέ, οἱ βουλευταί;  καὶ   οἱ βουλευταί. ἀλλ᾽ ἄρα,
[26]   τούτων τῶν λόγων; καὶ δὴ  καὶ   οἱ νέοι ταῦτα παρ᾽ ἐμοῦ
[22]   μοι ἔδοξαν ἔχειν ἁμάρτημα ὅπερ  καὶ   οἱ ποιηταὶ καὶ οἱ ἀγαθοὶ
[22]   τοιοῦτόν τί μοι ἐφάνησαν πάθος  καὶ   οἱ ποιηταὶ πεπονθότες, καὶ ἅμα
[42]   ἔσομαι ὑφ᾽ ὑμῶν αὐτός τε  καὶ   οἱ ὑεῖς. ἀλλὰ γὰρ ἤδη
[22]   καὶ ἐνθουσιάζοντες ὥσπερ οἱ θεομάντεις  καὶ   οἱ χρησμῳδοί· καὶ γὰρ οὗτοι
[20]   εἰ δή τίς ἐστιν σοφία  καὶ   οἵα, μάρτυρα ὑμῖν παρέξομαι τὸν
[23]   (πολλαὶ μὲν ἀπέχθειαί μοι γεγόνασι  καὶ   οἷαι χαλεπώταται καὶ βαρύταται, ὥστε
[26]   Μέλητε; καὶ οὕτω καταφρονεῖς τῶνδε  καὶ   οἴει αὐτοὺς ἀπείρους γραμμάτων εἶναι
[18]   (τοὺς πάλαι οὓς ἐγὼ λέγω,  καὶ   οἰήθητε δεῖν πρὸς ἐκείνους πρῶτόν
[37]   ἀπελαύνω, οἱ τούτων πατέρες δὲ  καὶ   οἰκεῖοι δι᾽ αὐτοὺς τούτους. ἴσως
[34]   ἄριστε, εἰσὶν μέν πού τινες  καὶ   οἰκεῖοι· καὶ γὰρ τοῦτο αὐτὸ
[34]   πέφυκα ἀλλ᾽ ἐξ ἀνθρώπων, ὥστε  καὶ   οἰκεῖοί μοί εἰσι καὶ ὑεῖς
[36]   ὧνπερ οἱ πολλοί, χρηματισμοῦ τε  καὶ   οἰκονομίας καὶ στρατηγιῶν καὶ δημηγοριῶν
[39]   ἴσως οὕτως καὶ ἔδει σχεῖν,  καὶ   οἶμαι αὐτὰ μετρίως ἔχειν. (τὸ
[29]   περὶ τῶν ἐν Ἅιδου οὕτω  καὶ   οἴομαι οὐκ εἰδέναι· τὸ δὲ
[29]   τῇ μαντείᾳ καὶ δεδιὼς θάνατον  καὶ   οἰόμενος σοφὸς εἶναι οὐκ ὤν.
[41]   ὅτι οὐκ ἐπιμελοῦνται ὧν δεῖ,  καὶ   οἴονταί τι εἶναι ὄντες οὐδενὸς
[29]   ὑμῖν, καὶ ἕωσπερ ἂν ἐμπνέω  καὶ   οἷός τε ὦ, οὐ μὴ
[34]   δόξαν καὶ ἐμοὶ καὶ ὑμῖν  καὶ   ὅλῃ τῇ πόλει οὔ μοι
[41]   συγγενέσθαι καὶ Μουσαίῳ καὶ Ἡσιόδῳ  καὶ   Ὁμήρῳ ἐπὶ πόσῳ ἄν τις
[35]   ἀλλ᾽ ἐπὶ τῷ κρίνειν ταῦτα·  καὶ   ὀμώμοκεν οὐ χαριεῖσθαι οἷς ἂν
[30]   ὃς ὑμᾶς ἐγείρων καὶ πείθων  καὶ   ὀνειδίζων ἕνα ἕκαστον ~(οὐδὲν παύομαι
[17]   ὥσπερ οἱ τούτων, (ῥήμασί τε  καὶ   ὀνόμασιν οὐδὲ κεκοσμημένους, ἀλλ᾽ ἀκούσεσθε
[27]   ὄνων, τοὺς ἡμιόνους, ἵππους δὲ  καὶ   ὄνους μὴ ἡγοῖτο εἶναι. ἀλλ᾽
[27]   ἵππων μὲν παῖδας ἡγοῖτο  καὶ   ὄνων, τοὺς ἡμιόνους, ἵππους δὲ
[39]   δ᾽ ἐμοὶ κατήγοροι ἅτε δεινοὶ  καὶ   ὀξεῖς ὄντες ὑπὸ τοῦ θάττονος,
[35]   ὑμᾶς χρὴ ποιεῖν τοὺς δοκοῦντας  καὶ   ὁπῃοῦν τι εἶναι, οὔτ᾽ ἂν
[39]   γε ἀποθανεῖν ἄν τις ἐκφύγοι  καὶ   ὅπλα ἀφεὶς καὶ ἐφ᾽ ἱκετείαν
[34]   αὐθαδέστερον ἂν πρός με σχοίη  καὶ   ὀργισθεὶς αὐτοῖς τούτοις θεῖτο ἂν
[24]   καὶ τεκμήριον ὅτι ἀληθῆ λέγω  καὶ   ὅτι αὕτη ἐστὶν διαβολὴ
[23]   τις αὐτοὺς ἐρωτᾷ ὅτι ποιῶν  καὶ   ὅτι διδάσκων, ἔχουσι μὲν οὐδὲν
[33]   καὶ ἄλλη θεία μοῖρα ἀνθρώπῳ  καὶ   ὁτιοῦν προσέταξε πράττειν. ταῦτα,
[36]   ἐμοὶ δοκῶ, καὶ νῦν ἀποπέφευγα,  καὶ   οὐ μόνον ἀποπέφευγα, ἀλλὰ παντὶ
[19]   οἶμαι δὲ αὐτὸ χαλεπὸν εἶναι,  καὶ   οὐ πάνυ με λανθάνει οἷόν
[18]   καὶ πάλαι πολλὰ ἤδη ἔτη  καὶ   οὐδὲν ἀληθὲς λέγοντες, οὓς ἐγὼ
[23]   σοφία ὀλίγου τινὸς ἀξία ἐστὶν  καὶ   οὐδενός. καὶ φαίνεται τοῦτον λέγειν
[36]   ἄλλα τέ μοι πολλὰ συμβάλλεται,  καὶ   οὐκ ἀνέλπιστόν μοι γέγονεν τὸ
[26]   αὐτὸς ἄρα νομίζω εἶναι θεοὺς  καὶ   οὐκ εἰμὶ τὸ παράπαν ἄθεος
[40]   τὸ συμβεβηκὸς τοῦτο ἀγαθὸν γεγονέναι,  καὶ   οὐκ ἔσθ᾽ ὅπως ἡμεῖς ὀρθῶς
[24]   ὁρᾷς, Μέλητε, ὅτι σιγᾷς  καὶ   οὐκ ἔχεις εἰπεῖν; καίτοι οὐκ
[26]   μέν μοι καὶ διδάξαι ἔφυγες  καὶ   οὐκ ἠθέλησας, δεῦρο δὲ εἰσάγεις,
[39]   οἱ ἄρχοντες ἀσχολίαν ἄγουσι  καὶ   οὔπω ἔρχομαι οἷ ἐλθόντα με
[19]   ζητῶν τά τε ὑπὸ γῆς  καὶ   οὐράνια καὶ τὸν ἥττω λόγον
[31]   πολιτικὰ πράγματα, πάλαι ἂν ἀπολώλη  καὶ   οὔτ᾽ ἂν ὑμᾶς ὠφελήκη (οὐδὲν
[39]   ἐγώ τε τῷ τιμήματι ἐμμένω  καὶ   οὗτοι. ταῦτα μέν που ἴσως
[25]   ἀκροαταὶ βελτίους ποιοῦσιν (ἢ οὔ;  ~καὶ   οὗτοι. τί δέ, οἱ βουλευταί;
[26]   οἴει κατηγορεῖν, φίλε Μέλητε;  καὶ   οὕτω καταφρονεῖς τῶνδε καὶ οἴει
[26]   προσποιῆται ἑαυτοῦ εἶναι, ἄλλως τε  καὶ   οὕτως ἄτοπα ὄντα; ἀλλ᾽
[20]   ἀληθῶς (ἔχοι ταύτην τὴν τέχνην  καὶ   οὕτως ἐμμελῶς διδάσκει. ἐγὼ γοῦν
[19]   μέγα οὔτε μικρὸν πέρι ἐπαΐω.  καὶ   οὐχ ὡς ἀτιμάζων λέγω τὴν
[31]   μοι ἐναντιοῦται τὰ πολιτικὰ πράττειν,  καὶ   παγκάλως γέ μοι δοκεῖ ἐναντιοῦσθαι·
[23]   ἐμοῦ, ἐμπεπλήκασιν ὑμῶν τὰ ὦτα  καὶ   πάλαι καὶ σφοδρῶς διαβάλλοντες. ἐκ
[18]   πολλοὶ κατήγοροι γεγόνασι πρὸς ὑμᾶς  καὶ   πάλαι πολλὰ ἤδη ἔτη καὶ
[33]   ἐκ μαντείων καὶ ἐξ ἐνυπνίων  καὶ   παντὶ τρόπῳ ᾧπέρ τίς ποτε
[40]   παντὶ πάνυ πυκνὴ ἀεὶ ἦν  καὶ   πάνυ ἐπὶ σμικροῖς ἐναντιουμένη, εἴ
[17]   εἰς ὑμᾶς εἰσιέναι. καὶ μέντοι  καὶ   πάνυ, ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τοῦτο
[33]   ἂν ἐκεῖνός γε αὐτοῦ καταδεηθείη  καὶ   Παράλιος ὅδε, Δημοδόκου, οὗ
[31]   ἐναντιούμενος καὶ διακωλύων πολλὰ ἄδικα  καὶ   παράνομα ἐν τῇ πόλει γίγνεσθαι,
[17]   ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τοῦτο ὑμῶν δέομαι  καὶ   παρίεμαι· ἐὰν διὰ τῶν αὐτῶν
[35]   οὐδὲ δεόμενον ἀποφεύγειν, ἀλλὰ διδάσκειν  καὶ   πείθειν. οὐ γὰρ ἐπὶ τούτῳ
[30]   τοιοῦτόν τινα, ὃς ὑμᾶς ἐγείρων  καὶ   πείθων καὶ ὀνειδίζων ἕνα ἕκαστον
[33]   οὔ, ἀλλ᾽ ὁμοίως καὶ πλουσίῳ  καὶ   πένητι παρέχω ἐμαυτὸν ἐρωτᾶν, καὶ
[25]   δυστυχίαν. καί μοι ἀπόκριναι·  καὶ   περὶ ἵππους οὕτω σοι δοκεῖ
[25]   οὐχ οὕτως ἔχει, Μέλητε,  καὶ   περὶ ἵππων καὶ τῶν ἄλλων
[22]   αὐτοὶ ἐπεποιήκεσαν. ἔγνων οὖν αὖ  καὶ   περὶ τῶν ποιητῶν ἐν ὀλίγῳ
[19]   δεῖ ἀναγνῶναι αὐτῶν· Σωκράτης ἀδικεῖ  καὶ   περιεργάζεται ζητῶν τά τε ὑπὸ
[23]   σφοδροὶ καὶ πολλοί, καὶ συντεταμένως  καὶ   πιθανῶς λέγοντες περὶ ἐμοῦ, ἐμπεπλήκασιν
[19]   ἐμὴ διαβολὴ γέγονεν, δὴ  καὶ   πιστεύων Μέλητός με ἐγράψατο τὴν
[19]   ἄμεινον καὶ ὑμῖν καὶ ἐμοί,  καὶ   πλέον τί με ποιῆσαι ἀπολογούμενον·
[33]   λαμβάνων δὲ οὔ, ἀλλ᾽ ὁμοίως  καὶ   πλουσίῳ καὶ πένητι παρέχω ἐμαυτὸν
[20]   ὅς. τίς” ἦν δ᾽ ἐγώ,  καὶ   ποδαπός, καὶ πόσου διδάσκει; Εὔηνος”
[20]   τοιαύτης ἀρετῆς, τῆς ἀνθρωπίνης τε  καὶ   πολιτικῆς, ἐπιστήμων ἐστίν; οἶμαι γάρ
[24]   γε νὴ τὴν Ἥραν λέγεις  καὶ   πολλὴν ἀφθονίαν τῶν ὠφελούντων. τί
[23]   οἶμαι φιλότιμοι (ὄντες καὶ σφοδροὶ  καὶ   πολλοί, καὶ συντεταμένως καὶ πιθανῶς
[21]   (ἐντεῦθεν οὖν τούτῳ τε ἀπηχθόμην  καὶ   πολλοῖς τῶν παρόντων· πρὸς ἐμαυτὸν
[18]   ὑμεῖς ἐκείνων πρότερον ἠκούσατε κατηγορούντων  καὶ   πολὺ μᾶλλον τῶνδε τῶν
[21]   γε· οὐ γὰρ θέμις αὐτῷ”  καὶ   πολὺν μὲν χρόνον ἠπόρουν τί
[18]   εἰσιν οὗτοι οἱ κατήγοροι πολλοὶ  καὶ   πολὺν χρόνον ἤδη κατηγορηκότες, ἔτι
[31]   ἰδίᾳ μὲν ταῦτα συμβουλεύω περιιὼν  καὶ   πολυπραγμονῶ, δημοσίᾳ δὲ οὐ τολμῶ
[25]   δεῦρο ὡς διαφθείροντα τοὺς νέους  καὶ   πονηροτέρους ποιοῦντα ἑκόντα ἄκοντα;
[20]   ἦν δ᾽ ἐγώ, καὶ ποδαπός,  καὶ   πόσου διδάσκει; Εὔηνος” ἔφη,
[32]   διαγενέσθαι εἰ ἔπραττον τὰ δημόσια,  καὶ   πράττων ἀξίως ἀνδρὸς ἀγαθοῦ ἐβοήθουν
[30]   πείθων ὑμῶν καὶ νεωτέρους  καὶ   πρεσβυτέρους μήτε σωμάτων (ἐπιμελεῖσθαι μήτε
[30]   περὶ πλείονος. ταῦτα καὶ νεωτέρῳ  καὶ   πρεσβυτέρῳ ὅτῳ ἂν ἐντυγχάνω ποιήσω,
[39]   ἐγὼ μὲν ἅτε βραδὺς ὢν  καὶ   πρεσβύτης ὑπὸ τοῦ βραδυτέρου ἑάλων,
[19]   ὥσπερ Γοργίας τε Λεοντῖνος  καὶ   Πρόδικος Κεῖος καὶ Ἱππίας
[28]   ὅτι πολλή μοι ἀπέχθεια γέγονεν  καὶ   πρὸς πολλούς, εὖ ἴστε ὅτι
[41]   λέγονται ἐκεῖ δικάζειν, Μίνως τε  καὶ   Ραδάμανθυς καὶ Αἰακὸς καὶ Τριπτόλεμος
[39]   καλή, ἀλλ᾽ ἐκείνη καὶ καλλίστη  καὶ   ῥᾴστη, μὴ τοὺς ἄλλους κολούειν
[25]   ὅτι οὐδεπώποτε ἐφρόντισας τῶν νέων,  καὶ   σαφῶς ἀποφαίνεις τὴν σαυτοῦ ἀμέλειαν,
[27]   δὲ σύ τινα πείθοις ἂν  καὶ   σμικρὸν νοῦν ἔχοντα ἀνθρώπων, ὡς
[28]   τεθνάναι ἄνδρα ὅτου τι  καὶ   σμικρὸν ὄφελός ἐστιν, ἀλλ᾽ οὐκ
[36]   τῶν ἄλλων ἀρχῶν καὶ συνωμοσιῶν  καὶ   στάσεων τῶν ἐν τῇ πόλει
[36]   πολλοί, χρηματισμοῦ τε καὶ οἰκονομίας  καὶ   στρατηγιῶν καὶ δημηγοριῶν καὶ τῶν
[41]   καὶ γυναῖκας, οἷς ἐκεῖ διαλέγεσθαι  καὶ   συνεῖναι καὶ ἐξετάζειν ἀμήχανον ἂν
[21]   ὑμῶν τῷ πλήθει ἑταῖρός τε  καὶ   συνέφυγε τὴν φυγὴν ταύτην καὶ
[23]   (ὄντες καὶ σφοδροὶ καὶ πολλοί,  καὶ   συντεταμένως καὶ πιθανῶς λέγοντες περὶ
[36]   δημηγοριῶν καὶ τῶν ἄλλων ἀρχῶν  καὶ   συνωμοσιῶν καὶ στάσεων τῶν ἐν
[23]   ἅτε οὖν οἶμαι φιλότιμοι (ὄντες  καὶ   σφοδροὶ καὶ πολλοί, καὶ συντεταμένως
[23]   ὑμῶν τὰ ὦτα καὶ πάλαι  καὶ   σφοδρῶς διαβάλλοντες. ἐκ τούτων καὶ
[24]   ἐστὶν διαβολὴ ἐμὴ  καὶ   τὰ αἴτια (ταῦτά ἐστιν. καὶ
[30]   γίγνεται, ἀλλ᾽ ἐξ ἀρετῆς χρήματα  καὶ   τὰ ἄλλα ἀγαθὰ τοῖς ἀνθρώποις
[33]   εἰ δέ τίς μου λέγοντος  καὶ   τὰ ἐμαυτοῦ πράττοντος ἐπιθυμοῖ ἀκούειν,
[23]   ταῦτα λέγουσιν, ὅτι τὰ μετέωρα  καὶ   τὰ ὑπὸ γῆς” καὶ θεοὺς
[18]   ἀνήρ, τά τε μετέωρα φροντιστὴς  καὶ   τὰ ὑπὸ γῆς πάντα ἀνεζητηκὼς
[35]   ἑαυτῶν ἔν τε ταῖς ἀρχαῖς  καὶ   ταῖς ἄλλαις τιμαῖς προκρίνουσιν, οὗτοι
[19]   τούτου γνώσεσθε ὅτι τοιαῦτ᾽ ἐστὶ  καὶ   τἆλλα περὶ ἐμοῦ οἱ
[22]   αὐτῶν διὰ τὴν ποίησιν οἰομένων  καὶ   τἆλλα σοφωτάτων εἶναι ἀνθρώπων
[22]   τέχνην καλῶς ἐξεργάζεσθαι ἕκαστος ἠξίου  καὶ   τἆλλα τὰ μέγιστα σοφώτατος εἶναι
[40]   κατέδαρθεν ὥστε μηδὲ ὄναρ ἰδεῖν,  καὶ   τὰς ἄλλας νύκτας τε καὶ
[36]   τὴν ἀξίαν τῇ ἀληθείᾳ τιμᾶσθαι·  καὶ   ταῦτά γε ἀγαθὸν τοιοῦτον ὅτι
[27]   νομίζω κατὰ τὸν σὸν λόγον,  καὶ   ταῦτα καὶ διωμόσω ἐν τῇ
[34]   δὲ οὐδὲν ἄρα τούτων ποιήσω,  καὶ   ταῦτα κινδυνεύων, ὡς ἂν δόξαιμι,
[32]   βουλευομένων, φοβηθέντα δεσμὸν θάνατον.  καὶ   ταῦτα μὲν ἦν ἔτι δημοκρατουμένης
[26]   ἄπιστός γ᾽ εἶ, Μέλητε,  καὶ   ταῦτα μέντοι, ὡς ἐμοὶ δοκεῖς,
[28]   δοκεῖ εἶναι ἀπολογίας, ἀλλὰ ἱκανὰ  καὶ   ταῦτα· δὲ καὶ ἐν
[37]   πρυτανείῳ σιτήσεως. ἴσως οὖν ὑμῖν  καὶ   ταυτὶ λέγων παραπλησίως δοκῶ λέγειν
[24]   ὅτι αὐτοῖς τούτοις ἀπεχθάνομαι,  καὶ   τεκμήριον ὅτι ἀληθῆ λέγω καὶ
[40]   ἐγὼ ἀγαθὸν πράξειν. ἐννοήσωμεν δὲ  καὶ   τῇδε ὡς πολλὴ ἐλπίς ἐστιν
[34]   εἶναι ἐμὲ τούτων οὐδὲν ποιεῖν  καὶ   τηλικόνδε ὄντα καὶ τοῦτο τοὔνομα
[20]   ἐμοὶ πεποίηκεν τό τε ὄνομα  καὶ   τὴν διαβολήν. ἀκούετε δή. καὶ
[37]   λέγειν ὥσπερ περὶ τοῦ οἴκτου  καὶ   τῆς ἀντιβολήσεως, ἀπαυθαδιζόμενος· τὸ δὲ
[29]   τιμῆς, φρονήσεως δὲ καὶ ἀληθείας  καὶ   τῆς ψυχῆς ὅπως ὡς βελτίστη
[37]   ὄντων τούτου τιμησάμενος; πότερον δεσμοῦ;  (καὶ   τί με δεῖ ζῆν ἐν
[21]   τί ποτε λέγει θεός,  καὶ   τί ποτε αἰνίττεται; ἐγὼ γὰρ
[29]   ἔσται ὡς πλεῖστα, (καὶ δόξης  καὶ   τιμῆς, φρονήσεως δὲ καὶ ἀληθείας
[37]   ὡς ἄξιός εἰμί του κακοῦ  καὶ   τιμήσεσθαι τοιούτου τινὸς ἐμαυτῷ. τί
[33]   νυνὶ αὐτοὺς ἀναβαίνοντας ἐμοῦ κατηγορεῖν  καὶ   τιμωρεῖσθαι· εἰ δὲ μὴ αὐτοὶ
[33]   αὐτῶν οἱ οἰκεῖοι, νῦν μεμνῆσθαι  καὶ   τιμωρεῖσθαι. πάντως δὲ πάρεισιν αὐτῶν
[41]   διάγειν, τίς αὐτῶν σοφός ἐστιν  καὶ   τίς οἴεται μέν, ἔστιν δ᾽
[38]   ἐμοῦ καταψηφισαμένους θάνατον. λέγω δὲ  καὶ   τόδε πρὸς τοὺς αὐτοὺς τούτους.
[27]   βούλει ἀποκρίνεσθαι, ἐγὼ σοὶ λέγω  καὶ   τοῖς ἄλλοις τουτοισί. ἀλλὰ τὸ
[26]   εἰπὲ ἔτι σαφέστερον καὶ ἐμοὶ  καὶ   τοῖς ἀνδράσιν (τουτοισί. ἐγὼ γὰρ
[41]   καὶ ἔγωγε τοῖς καταψηφισαμένοις μου  καὶ   τοῖς κατηγόροις οὐ πάνυ χαλεπαίνω.
[28]   (δείσας τὸ ζῆν κακὸς ὢν  καὶ   τοῖς φίλοις μὴ τιμωρεῖν, αὐτίκα”
[23]   γῆς” καὶ θεοὺς μὴ νομίζειν”  καὶ   τὸν ἥττω λόγον κρείττω ποιεῖν”
[19]   τε ὑπὸ γῆς καὶ οὐράνια  καὶ   τὸν ἥττω λόγον κρείττω (ποιῶν
[18]   τὰ ὑπὸ γῆς πάντα ἀνεζητηκὼς  καὶ   τὸν ἥττω λόγον κρείττω (ποιῶν.
[32]   καὶ βοώντων, μετὰ τοῦ (νόμου  καὶ   τοῦ δικαίου ᾤμην μᾶλλόν με
[28]   τοῦτο ἀκούσας τοῦ μὲν θανάτου  καὶ   τοῦ κινδύνου ὠλιγώρησε, πολὺ δὲ
[38]   λόγων, ἀλλὰ τόλμης καὶ ἀναισχυντίας  καὶ   τοῦ μὴ ἐθέλειν λέγειν πρὸς
[28]   δεῖν ζῆν καὶ ἐξετάζοντα ἐμαυτὸν  καὶ   τοὺς ἄλλους, ἐνταῦθα δὲ φοβηθεὶς
[27]   ἐμαυτῷ λέγοντος, ἐξαπατήσω αὐτὸν  καὶ   τοὺς ἄλλους τοὺς ἀκούοντας; οὗτος
[22]   τραγῳδιῶν καὶ τοὺς τῶν (διθυράμβων  καὶ   τοὺς ἄλλους, ὡς ἐνταῦθα ἐπ᾽
[37]   ἐγένεσθε ἐνεγκεῖν τὰς ἐμὰς (διατριβὰς  καὶ   τοὺς λόγους, ἀλλ᾽ ὑμῖν βαρύτεραι
[18]   τὰ πρῶτά μου ψευδῆ κατηγορημένα  καὶ   τοὺς πρώτους κατηγόρους, ἔπειτα δὲ
[22]   ποιητὰς τούς τε τῶν τραγῳδιῶν  καὶ   τοὺς τῶν (διθυράμβων καὶ τοὺς
[18]   ἔπειτα δὲ πρὸς τὰ ὕστερον  καὶ   τοὺς (ὑστέρους. ἐμοῦ γὰρ πολλοὶ
[24]   ἀγαθὸν καὶ φιλόπολιν, ὥς φησι,  καὶ   τοὺς ὑστέρους μετὰ ταῦτα πειράσομαι
[25]   εἰς τοσοῦτον ἀμαθίας ἥκω ὥστε  καὶ   τοῦτ᾽ ἀγνοῶ, ὅτι ἐάν τινα
[26]   γε πόλις ἀλλὰ ἑτέρους,  καὶ   τοῦτ᾽ ἔστιν μοι ἐγκαλεῖς,
[28]   εὖ ἴστε ὅτι ἀληθές ἐστιν.  καὶ   τοῦτ᾽ ἔστιν ἐμὲ αἱρεῖ,
[19]   (πράττομαι, οὐδὲ τοῦτο ἀληθές. ἐπεὶ  καὶ   τοῦτό γέ μοι δοκεῖ καλὸν
[34]   οὐδὲν ποιεῖν καὶ τηλικόνδε ὄντα  καὶ   τοῦτο τοὔνομα ἔχοντα, εἴτ᾽ οὖν
[22]   εὑρήσοιμι πολλὰ καὶ καλὰ ἐπισταμένους.  καὶ   τούτου μὲν οὐκ ἐψεύσθην, ἀλλ᾽
[18]   τοὺς ἀμφὶ Ἄνυτον, καίπερ ὄντας  καὶ   τούτους δεινούς· ἀλλ᾽ ἐκεῖνοι δεινότεροι,
[18]   εἴη αὐτὸ δὲ τοῦτο σκοπεῖν  καὶ   τούτῳ τὸν νοῦν προσέχειν, εἰ
[33]   ἀποκρινόμενος ἀκούειν ὧν ἂν λέγω.  καὶ   τούτων ἐγὼ εἴτε τις χρηστὸς
[21]   Πυθία μηδένα σοφώτερον εἶναι.  καὶ   τούτων πέρι ἀδελφὸς ὑμῖν
[32]   ἀρχὴ διὰ ταχέων κατελύθη.  καὶ   (τούτων ὑμῖν ἔσονται πολλοὶ μάρτυρες.
[41]   τε καὶ Ραδάμανθυς καὶ Αἰακὸς  καὶ   Τριπτόλεμος καὶ ἄλλοι ὅσοι τῶν
[38]   εἰρωνευομένῳ· ἐάντ᾽ αὖ λέγω ὅτι  καὶ   τυγχάνει μέγιστον ἀγαθὸν ὂν ἀνθρώπῳ
[35]   γὰρ ἄν, εἰ πείθοιμι ὑμᾶς  καὶ   τῷ δεῖσθαι βιαζοίμην ὀμωμοκότας, θεοὺς
[35]   ἐμῶν κατηγόρων, καὶ ὑμῖν ἐπιτρέπω  καὶ   τῷ θεῷ κρῖναι περὶ ἐμοῦ
[17]   ἐν ἐκείνῃ τῇ φωνῇ τε  καὶ   τῷ τρόπῳ (ἔλεγον ἐν οἷσπερ
[22]   ἔχουσιν ἔχειν. ἀπεκρινάμην οὖν ἐμαυτῷ  καὶ   τῷ χρησμῷ ὅτι μοι λυσιτελοῖ
[25]   Μέλητε, καὶ περὶ ἵππων  καὶ   τῶν ἄλλων ἁπάντων ζῴων; πάντως
[36]   οἰκονομίας καὶ στρατηγιῶν καὶ δημηγοριῶν  καὶ   τῶν ἄλλων ἀρχῶν καὶ συνωμοσιῶν
[38]   περὶ ἀρετῆς τοὺς λόγους ποιεῖσθαι  καὶ   τῶν ἄλλων περὶ ὧν ὑμεῖς
[23]   καὶ ἐρευνῶ κατὰ τὸν θεὸν  καὶ   τῶν ἀστῶν καὶ ξένων ἄν
[35]   πόλει περιάπτειν, ὥστ᾽ ἄν τινα  καὶ   τῶν ξένων (ὑπολαβεῖν ὅτι οἱ
[24]   Ἄνυτος δὲ ὑπὲρ τῶν δημιουργῶν  ~καὶ   (τῶν πολιτικῶν, Λύκων δὲ ὑπὲρ
[22]   τῷ αὐτῷ οἰόμενος περιγεγονέναι ᾧπερ  καὶ   τῶν πολιτικῶν. τελευτῶν οὖν ἐπὶ
[34]   ὥστε καὶ οἰκεῖοί μοί εἰσι  καὶ   ὑεῖς γε, ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[24]   ὑμῖν, ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τἀληθῆ,  καὶ   ὑμᾶς οὔτε μέγα οὔτε μικρὸν
[41]   γε τὰ λεγόμενα ἀληθῆ. ἀλλὰ  καὶ   ὑμᾶς χρή, ἄνδρες δικασταί,
[39]   χαλεπώτεροι ἔσονται ὅσῳ νεώτεροί εἰσιν,  καὶ   ὑμεῖς μᾶλλον ἀγανακτήσετε. εἰ γὰρ
[18]   ἐλέγχειν μηδενὸς ἀποκρινομένου. ἀξιώσατε οὖν  καὶ   ὑμεῖς, ὥσπερ ἐγὼ λέγω, διττούς
[24]   δὲ τοῦτο οὕτως ἔχει, πειράσομαι  καὶ   ὑμῖν ἐπιδεῖξαι. καί μοι δεῦρο,
[35]   ὡς οὐδεὶς τῶν ἐμῶν κατηγόρων,  καὶ   ὑμῖν ἐπιτρέπω καὶ τῷ θεῷ
[19]   οὕτως γενέσθαι, εἴ τι ἄμεινον  καὶ   ὑμῖν καὶ ἐμοί, καὶ πλέον
[34]   δ᾽ οὖν δόξαν καὶ ἐμοὶ  καὶ   ὑμῖν καὶ ὅλῃ τῇ πόλει
[29]   ὦ, οὐ μὴ παύσωμαι φιλοσοφῶν  καὶ   ὑμῖν παρακελευόμενός τε καὶ ἐνδεικνύμενος
[35]   μέλλει ἐμοί τε ἄριστα εἶναι  καὶ   ὑμῖν. (τὸ μὲν μὴ ἀγανακτεῖν,
[32]   με καὶ ἀπάγειν τῶν ῥητόρων,  καὶ   ὑμῶν κελευόντων καὶ βοώντων, μετὰ
[21]   τε ἑταῖρος ἦν ἐκ νέου  καὶ   ὑμῶν τῷ πλήθει ἑταῖρός τε
[28]   τάττοντος, ὡς ἐγὼ ᾠήθην τε  καὶ   ὑπέλαβον, φιλοσοφοῦντά με δεῖν ζῆν
[23]   ἐνδείκνυμαι ὅτι οὐκ ἔστι σοφός.  καὶ   ὑπὸ ταύτης τῆς ἀσχολίας οὔτε
[23]   τινὸς ἀξία ἐστὶν καὶ οὐδενός.  καὶ   φαίνεται τοῦτον λέγειν τὸν Σωκράτη,
[29]   καὶ ἐάν τις ὑμῶν ἀμφισβητήσῃ  καὶ   φῇ ἐπιμελεῖσθαι, οὐκ εὐθὺς ἀφήσω
[28]   τῶν πολλῶν διαβολή τε  καὶ   φθόνος. δὴ πολλοὺς καὶ
[24]   πρὸς δὲ Μέλητον τὸν ἀγαθὸν  καὶ   φιλόπολιν, ὥς φησι, καὶ τοὺς
[29]   ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ἀσπάζομαι μὲν  καὶ   φιλῶ, πείσομαι δὲ μᾶλλον τῷ
[34]   ἐλεηθείη, καὶ ἄλλους τῶν οἰκείων  καὶ   φίλων πολλούς, ἐγὼ δὲ οὐδὲν
[19]   ἀξιῶ ὑμᾶς ἀλλήλους διδάσκειν τε  καὶ   φράζειν, ὅσοι ἐμοῦ πώποτε ἀκηκόατε
[36]   ἑαυτοῦ ἐπιμεληθείη ὅπως ὡς βέλτιστος  καὶ   φρονιμώτατος ἔσοιτο, μήτε τῶν τῆς
[39]   κατεῖχον, ὑμεῖς δὲ οὐκ ᾐσθάνεσθε·  καὶ   χαλεπώτεροι ἔσονται ὅσῳ νεώτεροί εἰσιν,
[27]   ἐγώ φημί σε αἰνίττεσθαι  καὶ   χαριεντίζεσθαι, θεοὺς οὐχ ἡγούμενον φάναι
[20]   ἀπολιπόντας σφίσιν συνεῖναι χρήματα διδόντας  καὶ   χάριν προσειδέναι. ἐπεὶ καὶ ἄλλος
[19]   ὡς ἐγὼ παιδεύειν ἐπιχειρῶ ἀνθρώπους  καὶ   χρήματα (πράττομαι, οὐδὲ τοῦτο ἀληθές.
[25]   οἱ δὲ πολλοὶ ἐάνπερ συνῶσι  καὶ   χρῶνται ἵπποις, διαφθείρουσιν; οὐχ οὕτως
[29]   τὴν τάξιν. δεινόν τἂν εἴη,  καὶ   ὡς ἀληθῶς τότ᾽ ἄν με
[32]   ἀνδρὸς ἀγαθοῦ ἐβοήθουν τοῖς δικαίοις  καὶ   ὥσπερ χρὴ τοῦτο περὶ πλείστου




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Bibliotheca Classica Selecta (BCS)

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 16/06/2005