Page |
[29] |
ἐστιν,
ἃ
μὴ
οἶδα
εἰ
|
καὶ |
ἀγαθὰ
ὄντα
τυγχάνει
οὐδέποτε
φοβήσομαι |
[28] |
ἃ
δὴ
πολλοὺς
καὶ
ἄλλους
|
καὶ |
ἀγαθοὺς
(ἄνδρας
ᾕρηκεν,
οἶμαι
δὲ |
[33] |
οἰκείων
τινὰς
τῶν
ἐκείνων,
πατέρας
|
καὶ |
ἀδελφοὺς
καὶ
ἄλλους
τοὺς
προσήκοντας, |
[39] |
ὑπὸ
τῆς
ἀληθείας
ὠφληκότες
μοχθηρίαν
|
καὶ |
ἀδικίαν.
καὶ
ἐγώ
τε
τῷ |
[41] |
δικάζειν,
Μίνως
τε
καὶ
Ραδάμανθυς
|
καὶ |
Αἰακὸς
καὶ
Τριπτόλεμος
καὶ
ἄλλοι |
[41] |
διατριβὴ
αὐτόθι,
ὁπότε
ἐντύχοιμι
Παλαμήδει
|
καὶ |
Αἴαντι
τῷ
Τελαμῶνος
καὶ
εἴ |
[34] |
Ἀρίστωνος,
οὗ
ἀδελφὸς
οὑτοσὶ
Πλάτων,
|
καὶ |
Αἰαντόδωρος,
οὗ
Ἀπολλόδωρος
ὅδε
ἀδελφός. |
[28] |
ἀγαθοὺς
(ἄνδρας
ᾕρηκεν,
οἶμαι
δὲ
|
καὶ |
αἱρήσει·
οὐδὲν
δὲ
δεινὸν
μὴ |
[29] |
θεῷ
καὶ
ἀνθρώπῳ,
ὅτι
κακὸν
|
καὶ |
αἰσχρόν
ἐστιν
οἶδα.
πρὸ
οὖν |
[38] |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
ὄνομα
ἕξετε
|
καὶ |
αἰτίαν
ὑπὸ
τῶν
βουλομένων
τὴν |
[26] |
τὴν
γραφὴν
ταύτην
ὕβρει
τινὶ
|
καὶ |
ἀκολασίᾳ
καὶ
νεότητι
γράψασθαι.
~(Ἔοικεν |
[26] |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
πάνυ
εἶναι
ὑβριστὴς
|
καὶ |
ἀκόλαστος,
καὶ
ἀτεχνῶς
τὴν
γραφὴν |
[26] |
δὲ
ἄκων
διαφθείρω,
τῶν
τοιούτων
|
(καὶ |
ἀκουσίων)
ἁμαρτημάτων
οὐ
δεῦρο
νόμος |
[29] |
δόξης
καὶ
τιμῆς,
φρονήσεως
δὲ
|
καὶ |
ἀληθείας
καὶ
τῆς
ψυχῆς
ὅπως |
[33] |
πράττειν.
ταῦτα,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
|
καὶ |
ἀληθῆ
ἐστιν
καὶ
εὐέλεγκτα.
εἰ |
[40] |
θάνατος
ἐνθένδε
εἰς
ἄλλον
τόπον,
|
καὶ |
ἀληθῆ
ἐστιν
τὰ
λεγόμενα,
ὡς |
[30] |
γὰρ
οὖν
ἄττα
ὑμῖν
ἐρεῖν
|
καὶ |
ἄλλα
ἐφ᾽
οἷς
ἴσως
βοήσεσθε· |
[27] |
ὦ
ἄνδρες,
καὶ
μὴ
ἄλλα
|
καὶ |
ἄλλα
θορυβείτω·
ἔσθ᾽
ὅστις
ἵππους |
[34] |
ἂν
ἀπολογεῖσθαι,
σχεδόν
ἐστι
ταῦτα
|
καὶ |
ἄλλα
ἴσως
τοιαῦτα.
τάχα
δ᾽ |
[38] |
θρηνοῦντός
τέ
μου
καὶ
ὀδυρομένου
|
καὶ |
ἄλλα
ποιοῦντος
καὶ
(λέγοντος
πολλὰ |
[39] |
ἐφ᾽
ἱκετείαν
τραπόμενος
τῶν
διωκόντων·
|
καὶ |
ἄλλαι
μηχαναὶ
πολλαί
εἰσιν
ἐν |
[33] |
παντὶ
τρόπῳ
ᾧπέρ
τίς
ποτε
|
καὶ |
ἄλλη
θεία
μοῖρα
ἀνθρώπῳ
καὶ |
[19] |
ἐκεῖ
περιφερόμενον,
φάσκοντά
τε
ἀεροβατεῖν
|
καὶ |
ἄλλην
πολλὴν
φλυαρίαν
φλυαροῦντα,
ὧν |
[17] |
τραπεζῶν,
ἵνα
ὑμῶν
πολλοὶ
ἀκηκόασι,
|
καὶ |
ἄλλοθι,
μήτε
(θαυμάζειν
μήτε
θορυβεῖν |
[41] |
Ραδάμανθυς
καὶ
Αἰακὸς
καὶ
Τριπτόλεμος
|
καὶ |
ἄλλοι
ὅσοι
τῶν
ἡμιθέων
δίκαιοι |
[37] |
εἰ
ἦν
ὑμῖν
νόμος,
ὥσπερ
|
καὶ |
ἄλλοις
ἀνθρώποις,
περὶ
θανάτου
μὴ |
[32] |
Σαλαμίνιον
ἵνα
ἀποθάνοι,
οἷα
δὴ
|
καὶ |
ἄλλοις
ἐκεῖνοι
πολλοῖς
πολλὰ
προσέταττον, |
[21] |
ταῦτα
ἔδοξε,
καὶ
ἐνταῦθα
κἀκείνῳ
|
καὶ |
ἄλλοις
πολλοῖς
ἀπηχθόμην.
μετὰ
ταῦτ᾽ |
[20] |
διδόντας
καὶ
χάριν
προσειδέναι.
ἐπεὶ
|
καὶ |
ἄλλος
ἀνήρ
ἐστι
Πάριος
ἐνθάδε |
[28] |
οὗ
ἐκεῖνοι
ἔταττον
ἔμενον
ὥσπερ
|
καὶ |
ἄλλος
τις
καὶ
ἐκινδύνευον
ἀποθανεῖν, |
[30] |
ταῦτα
οὗτος
μὲν
ἴσως
οἴεται
|
καὶ |
ἄλλος
τίς
που
μεγάλα
κακά, |
[38] |
ἐμοῦ
ἀκούετε
διαλεγομένου
καὶ
ἐμαυτὸν
|
καὶ |
ἄλλους
ἐξετάζοντος,
ὁ
δὲ
ἀνεξέταστος |
[28] |
καὶ
φθόνος.
ἃ
δὴ
πολλοὺς
|
καὶ |
ἄλλους
καὶ
ἀγαθοὺς
(ἄνδρας
ᾕρηκεν, |
[34] |
Αἰαντόδωρος,
οὗ
Ἀπολλόδωρος
ὅδε
ἀδελφός.
|
καὶ |
ἄλλους
πολλοὺς
ἐγὼ
ἔχω
ὑμῖν |
[19] |
τὸν
ἥττω
λόγον
κρείττω
(ποιῶν
|
καὶ |
ἄλλους
ταὐτὰ
ταῦτα
διδάσκων”
τοιαύτη |
[33] |
τῶν
ἐκείνων,
πατέρας
καὶ
ἀδελφοὺς
|
καὶ |
ἄλλους
τοὺς
προσήκοντας,
εἴπερ
ὑπ᾽ |
[34] |
ἀναβιβασάμενος
ἵνα
ὅτι
μάλιστα
ἐλεηθείη,
|
καὶ |
ἄλλους
τῶν
οἰκείων
καὶ
φίλων |
[22] |
πάθος
καὶ
οἱ
ποιηταὶ
πεπονθότες,
|
καὶ |
ἅμα
ᾐσθόμην
αὐτῶν
διὰ
τὴν |
[38] |
οὐ
μέντοι
λόγων,
ἀλλὰ
τόλμης
|
καὶ |
ἀναισχυντίας
καὶ
τοῦ
μὴ
ἐθέλειν |
[38] |
ἄλλα
ποιοῦντος
καὶ
(λέγοντος
πολλὰ
|
καὶ |
ἀνάξια
ἐμοῦ,
ὡς
ἐγώ
φημι, |
[41] |
ἄλλους
μυρίους
ἄν
τις
εἴποι
|
καὶ |
ἄνδρας
καὶ
γυναῖκας,
οἷς
ἐκεῖ |
[28] |
πότερον
δίκαια
ἢ
ἄδικα
πράττει,
|
καὶ |
ἀνδρὸς
ἀγαθοῦ
ἔργα
ἢ
κακοῦ. |
[22] |
πόνους
τινὰς
πονοῦντος
ἵνα
μοι
|
καὶ |
ἀνέλεγκτος
ἡ
μαντεία
γένοιτο.
μετὰ |
[31] |
τῶν
μὲν
ἐμαυτοῦ
πάντων
ἠμεληκέναι
|
καὶ |
ἀνέχεσθαι
τῶν
οἰκείων
ἀμελουμένων
τοσαῦτα |
[29] |
ἀπειθεῖν
τῷ
βελτίονι
καὶ
θεῷ
|
καὶ |
ἀνθρώπῳ,
ὅτι
κακὸν
καὶ
αἰσχρόν |
[34] |
οἰκείους
αὐτῶν,
ὥς
φασι
Μέλητος
|
καὶ |
(Ἄνυτος.
αὐτοὶ
μὲν
γὰρ
οἱ |
[23] |
τούτων
καὶ
Μέλητός
μοι
ἐπέθετο
|
καὶ |
Ἄνυτος
καὶ
Λύκων,
Μέλητος
μὲν |
[25] |
ζῴων;
πάντως
δήπου,
ἐάντε
σὺ
|
καὶ |
Ἄνυτος
οὐ
φῆτε
ἐάντε
φῆτε· |
[19] |
αὖ
ὑμῶν
τοὺς
πολλοὺς
παρέχομαι,
|
καὶ |
ἀξιῶ
ὑμᾶς
ἀλλήλους
διδάσκειν
τε |
[32] |
καὶ
ἑτοίμων
ὄντων
ἐνδεικνύναι
με
|
καὶ |
ἀπάγειν
τῶν
ῥητόρων,
καὶ
ὑμῶν |
[29] |
οὐκ
εἰδέναι·
τὸ
δὲ
ἀδικεῖν
|
καὶ |
ἀπειθεῖν
τῷ
βελτίονι
καὶ
θεῷ |
[41] |
ἐστι
τοῦτο,
ὅτι
ἤδη
τεθνάναι
|
καὶ |
ἀπηλλάχθαι
πραγμάτων
βέλτιον
ἦν
μοι. |
[38] |
Ἀθηναῖοι,
καὶ
Κρίτων
καὶ
Κριτόβουλος
|
καὶ |
Ἀπολλόδωρος
κελεύουσί
με
τριάκοντα
μνῶν |
[19] |
φίλον,
τῷ
δὲ
νόμῳ
πειστέον
|
καὶ |
ἀπολογητέον.
ἀναλάβωμεν
οὖν
ἐξ
ἀρχῆς |
[21] |
εἴπερ
που
ἐλέγξων
τὸ
μαντεῖον
|
καὶ |
ἀποφανῶν
τῷ
χρησμῷ
ὅτι
οὑτοσὶ |
[35] |
τε
μέντοι
νὴ
Δία
πάντως
|
καὶ |
ἀσεβείας
φεύγοντα
ὑπὸ
Μελήτου
τουτουΐ. |
[30] |
ἂν
ἐντυγχάνω
ποιήσω,
καὶ
ξένῳ
|
καὶ |
ἀστῷ,
μᾶλλον
δὲ
τοῖς
ἀστοῖς, |
[35] |
διδάσκοιμι
μὴ
ἡγεῖσθαι
ὑμᾶς
εἶναι,
|
καὶ |
ἀτεχνῶς
ἀπολογούμενος
κατηγοροίην
ἂν
ἐμαυτοῦ |
[26] |
πάνυ
εἶναι
ὑβριστὴς
καὶ
ἀκόλαστος,
|
καὶ |
ἀτεχνῶς
τὴν
γραφὴν
ταύτην
ὕβρει |
[27] |
καὶ
δαιμόνια
καὶ
θεῖα
ἡγεῖσθαι,
|
καὶ |
αὖ
τοῦ
αὐτοῦ
~μήτε
(δαίμονας |
[24] |
ἀλλὰ
τίς
ἄνθρωπος,
ὅστις
πρῶτον
|
καὶ |
αὐτὸ
τοῦτο
οἶδε,
τοὺς
νόμους; |
[19] |
τίς
ἐστιν·
ταῦτα
γὰρ
ἑωρᾶτε
|
καὶ |
αὐτοὶ
ἐν
τῇ
Ἀριστοφάνους
κωμῳδίᾳ, |
[31] |
λόγον·
νῦν
δὲ
ὁρᾶτε
δὴ
|
καὶ |
αὐτοὶ
ὅτι
οἱ
κατήγοροι
τἆλλα |
[18] |
χρώμενοι
ὑμᾶς
ἀνέπειθον
οἱ
δὲ
|
καὶ |
αὐτοὶ
πεπεισμένοι
ἄλλους
πείθοντες
οὗτοι |
[23] |
χαίρουσιν
ἀκούοντες
ἐξεταζομένων
τῶν
ἀνθρώπων,
|
καὶ |
αὐτοὶ
πολλάκις
ἐμὲ
μιμοῦνται,
εἶτα |
[40] |
δὲ
συμβέβηκέ
μοι
ἅπερ
ὁρᾶτε
|
καὶ |
αὐτοί,
ταυτὶ
ἅ
γε
δὴ |
[26] |
με
νομίζειν
εἶναί
τινας
θεούς
|
καὶ |
αὐτὸς
ἄρα
νομίζω
εἶναι
θεοὺς |
[20] |
οὕτως
ἐμμελῶς
διδάσκει.
ἐγὼ
γοῦν
|
καὶ |
αὐτὸς
ἐκαλλυνόμην
τε
καὶ
ἡβρυνόμην |
[17] |
οὐκ
οἶδα·
ἐγὼ
δ᾽
οὖν
|
καὶ |
αὐτὸς
ὑπ᾽
αὐτῶν
ὀλίγου
ἐμαυτοῦ |
[41] |
ταῦτ᾽
ἔστιν
ἀληθῆ.
ἐπεὶ
(ἔμοιγε
|
καὶ |
αὐτῷ
θαυμαστὴ
ἂν
εἴη
ἡ |
[22] |
τἆλλα
τὰ
μέγιστα
σοφώτατος
εἶναι
|
καὶ |
αὐτῶν
αὕτη
ἡ
πλημμέλεια
ἐκείνην |
[23] |
μοι
γεγόνασι
καὶ
οἷαι
χαλεπώταται
|
καὶ |
βαρύταται,
ὥστε
πολλὰς
διαβολὰς
ἀπ᾽ |
[24] |
νέους
παιδεύειν
οἷοί
τέ
εἰσι
|
καὶ |
βελτίους
ποιοῦσιν;
μάλιστα.
πότερον
ἅπαντες, |
[32] |
τῶν
ῥητόρων,
καὶ
ὑμῶν
κελευόντων
|
καὶ |
βοώντων,
μετὰ
τοῦ
(νόμου
καὶ |
[39] |
ὑμῖν
χρησμῳδῆσαι,
ὦ
καταψηφισάμενοί
μου·
|
καὶ |
γάρ
εἰμι
ἤδη
ἐνταῦθα
ἐν |
[39] |
ὅπως
ἀποφεύξεται
πᾶν
ποιῶν
θάνατον.
|
καὶ |
γὰρ
ἐν
ταῖς
μάχαις
πολλάκις |
[25] |
ἢ
ὠφελεῖσθαι;
ἀποκρίνου,
ὦ
ἀγαθέ·
|
καὶ |
γὰρ
ὁ
νόμος
κελεύει
ἀποκρίνεσθαι. |
[40] |
θάνατός
ἐστιν,
κέρδος
ἔγωγε
λέγω·
|
καὶ |
γὰρ
οὐδὲν
πλείων
ὁ
πᾶς |
[22] |
οἱ
θεομάντεις
καὶ
οἱ
χρησμῳδοί·
|
καὶ |
γὰρ
οὗτοι
λέγουσι
μὲν
πολλὰ |
[34] |
μέν
πού
τινες
καὶ
οἰκεῖοι·
|
καὶ |
γὰρ
τοῦτο
αὐτὸ
τὸ
τοῦ |
[18] |
πρὸς
ἐκείνους
πρῶτόν
με
ἀπολογήσασθαι·
|
καὶ |
γὰρ
ὑμεῖς
ἐκείνων
πρότερον
ἠκούσατε |
[30] |
οἷς
ἂν
λέγω
ἀλλ᾽
ἀκούειν·
|
καὶ |
γάρ,
ὡς
ἐγὼ
οἶμαι,
ὀνήσεσθε |
[30] |
ἄλλον
τοιοῦτον
εὑρήσετε,
ἀτεχνῶς
εἰ
|
καὶ |
γελοιότερον
εἰπεῖν
προσκείμενον
τῇ
πόλει |
[30] |
θεοῦ
ὥσπερ
ἵππῳ
μεγάλῳ
μὲν
|
καὶ |
γενναίῳ,
ὑπὸ
μεγέθους
δὲ
νωθεστέρῳ |
[41] |
ἄν
τις
εἴποι
καὶ
ἄνδρας
|
καὶ |
γυναῖκας,
οἷς
ἐκεῖ
διαλέγεσθαι
καὶ |
[27] |
ἀντιγραφῇ.
εἰ
δὲ
δαιμόνια
νομίζω,
|
καὶ |
δαίμονας
δήπου
πολλὴ
ἀνάγκη
νομίζειν |
[27] |
ὡς
οὐ
τοῦ
αὐτοῦ
ἔστιν
|
καὶ |
δαιμόνια
καὶ
θεῖα
ἡγεῖσθαι,
καὶ |
[31] |
λέγοντος,
ὅτι
μοι
θεῖόν
τι
|
καὶ |
(δαιμόνιον
γίγνεται
(φωνή)
ὃ
δὴ |
[37] |
ἀρχῇ,
τοῖς
ἕνδεκα;
ἀλλὰ
χρημάτων
|
καὶ |
δεδέσθαι
ἕως
ἂν
ἐκτείσω;
ἀλλὰ |
[29] |
θεοὺς
εἶναι
ἀπειθῶν
τῇ
μαντείᾳ
|
καὶ |
δεδιὼς
θάνατον
καὶ
οἰόμενος
σοφὸς |
[21] |
ᾖα,
αἰσθανόμενος
μὲν
(καὶ)
λυπούμενος
|
καὶ |
δεδιὼς
ὅτι
ἀπηχθανόμην,
ὅμως
δὲ |
[30] |
γενναίῳ,
ὑπὸ
μεγέθους
δὲ
νωθεστέρῳ
|
καὶ |
δεομένῳ
ἐγείρεσθαι
ὑπὸ
μύωπός
τινος, |
[18] |
τρόπῳ
(ἔλεγον
ἐν
οἷσπερ
ἐτεθράμμην,
|
~καὶ |
δὴ
καὶ
νῦν
τοῦτο
ὑμῶν |
[26] |
Κλαζομενίου
γέμει
τούτων
τῶν
λόγων;
|
καὶ |
δὴ
καὶ
οἱ
νέοι
ταῦτα |
[21] |
ὡς
σφοδρὸς
ἐφ᾽
ὅτι
ὁρμήσειεν.
|
καὶ |
δή
ποτε
καὶ
εἰς
Δελφοὺς |
[41] |
οἶμαι,
οὐκ
ἂν
ἀηδὲς
εἴη
|
καὶ |
δὴ
τὸ
μέγιστον,
τοὺς
ἐκεῖ |
[36] |
τε
καὶ
οἰκονομίας
καὶ
στρατηγιῶν
|
καὶ |
δημηγοριῶν
καὶ
τῶν
ἄλλων
ἀρχῶν |
[30] |
τοῖς
ἀνθρώποις
ἅπαντα
καὶ
ἰδίᾳ
|
καὶ |
δημοσίᾳ’
εἰ
μὲν
οὖν
ταῦτα |
[33] |
μὲν
Κρίτων
οὑτοσί,
ἐμὸς
ἡλικιώτης
|
(καὶ |
δημότης,
Κριτοβούλου
τοῦδε
πατήρ,
ἔπειτα |
[38] |
τῷ
θεῷ
ἀπειθεῖν
τοῦτ᾽
ἐστὶν
|
καὶ |
διὰ
τοῦτ᾽
ἀδύνατον
(ἡσυχίαν
ἄγειν, |
[18] |
τυγχάνει
ὤν.
ὅσοι
δὲ
φθόνῳ
|
καὶ |
διαβολῇ
χρώμενοι
ὑμᾶς
ἀνέπειθον
οἱ |
[31] |
ἄλλῳ
πλήθει
οὐδενὶ
γνησίως
ἐναντιούμενος
|
καὶ |
διακωλύων
πολλὰ
ἄδικα
καὶ
παράνομα |
[21] |
τι
ἔπαθον,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
|
καὶ |
διαλεγόμενος
αὐτῷ
ἔδοξέ
μοι
οὗτος |
[23] |
ὡς
Σωκράτης
τίς
ἐστι
μιαρώτατος
|
καὶ |
διαφθείρει
τοὺς
νέους·
καὶ
ἐπειδάν |
[26] |
σὺ
δὲ
συγγενέσθαι
μέν
μοι
|
καὶ |
διδάξαι
ἔφυγες
καὶ
οὐκ
ἠθέλησας, |
[27] |
μὲν
φῄς
με
καὶ
νομίζειν
|
καὶ |
διδάσκειν,
εἴτ᾽
οὖν
καινὰ
εἴτε |
[34] |
ἀλλ᾽
ἢ
τὸν
ὀρθόν
τε
|
καὶ |
δίκαιον,
ὅτι
συνίσασι
Μελήτῳ
μὲν |
[32] |
ἐρῶ
δὲ
ὑμῖν
φορτικὰ
μὲν
|
καὶ |
δικανικά,
ἀληθῆ
δέ.
ἐγὼ
γάρ, |
[27] |
τὸν
σὸν
λόγον,
καὶ
ταῦτα
|
καὶ |
διωμόσω
ἐν
τῇ
ἀντιγραφῇ.
εἰ |
[29] |
ὅπως
σοι
ἔσται
ὡς
πλεῖστα,
|
(καὶ |
δόξης
καὶ
τιμῆς,
φρονήσεως
δὲ |
[41] |
του
πρότερον
ἐπιμελεῖσθαι
ἢ
ἀρετῆς,
|
καὶ |
ἐὰν
δοκῶσί
τι
εἶναι
μηδὲν |
[29] |
αὐτὸν
καὶ
ἐξετάσω
καὶ
ἐλέγξω,
|
καὶ |
ἐάν
μοι
μὴ
δοκῇ
κεκτῆσθαι |
[33] |
καὶ
πένητι
παρέχω
ἐμαυτὸν
ἐρωτᾶν,
|
καὶ |
ἐάν
τις
βούληται
ἀποκρινόμενος
ἀκούειν |
[29] |
ἔσται
οὐκ
ἐπιμελῇ
οὐδὲ
φροντίζεις;
|
καὶ |
ἐάν
τις
ὑμῶν
ἀμφισβητήσῃ
καὶ |
[24] |
καὶ
τὰ
αἴτια
(ταῦτά
ἐστιν.
|
καὶ |
ἐάντε
νῦν
ἐάντε
αὖθις
ζητήσητε |
[38] |
ἄνδρες,
πείθειν
δὲ
οὐ
ῥᾴδιον.
|
καὶ |
ἐγὼ
ἅμα
οὐκ
εἴθισμαι
ἐμαυτὸν |
[30] |
κελεύει
ὁ
θεός,
εὖ
ἴστε,
|
καὶ |
ἐγὼ
οἴομαι
οὐδέν
πω
ὑμῖν |
[39] |
ἀληθείας
ὠφληκότες
μοχθηρίαν
καὶ
ἀδικίαν.
|
καὶ |
ἐγώ
τε
τῷ
τιμήματι
ἐμμένω |
[20] |
ὦ
Σώκρατες,
Πάριος,
πέντε
μνῶν”
|
καὶ |
ἐγὼ
τὸν
Εὔηνον
ἐμακάρισα
εἰ |
[41] |
ἐμὲ
οὐδαμοῦ
ἀπέτρεψεν
τὸ
σημεῖον,
|
καὶ |
ἔγωγε
τοῖς
καταψηφισαμένοις
μου
καὶ |
[39] |
ταῦτα
μέν
που
ἴσως
οὕτως
|
καὶ |
ἔδει
σχεῖν,
καὶ
οἶμαι
αὐτὰ |
[29] |
ἴσως
διαφέρω
τῶν
πολλῶν
ἀνθρώπων,
|
καὶ |
εἰ
δή
τῳ
σοφώτερός
του |
[32] |
ὄντι
μαχούμενον
ὑπὲρ
τοῦ
δικαίου,
|
καὶ |
εἰ
μέλλει
ὀλίγον
χρόνον
σωθήσεσθαι, |
[31] |
ἀδελφὸν
πρεσβύτερον
πείθοντα
ἐπιμελεῖσθαι
ἀρετῆς.
|
καὶ |
εἰ
μέν
τι
ἀπὸ
τούτων |
[41] |
Παλαμήδει
καὶ
Αἴαντι
τῷ
Τελαμῶνος
|
καὶ |
εἴ
τις
ἄλλος
τῶν
παλαιῶν |
[38] |
ὡς
ἐγώ
φημι,
οἷα
δὴ
|
καὶ |
εἴθισθε
ὑμεῖς
τῶν
ἄλλων
ἀκούειν. |
[18] |
(ὀνόματα
οἷόν
τε
αὐτῶν
εἰδέναι
|
καὶ |
εἰπεῖν,
πλὴν
εἴ
τις
κωμῳδοποιὸς |
[21] |
ὅτι
ὁρμήσειεν.
καὶ
δή
ποτε
|
καὶ |
εἰς
Δελφοὺς
ἐλθὼν
ἐτόλμησε
τοῦτο |
[40] |
τοῦ
ἐνθένδε
εἰς
ἄλλον
τόπον.
|
καὶ |
εἴτε
δὴ
μηδεμία
αἴσθησίς
ἐστιν |
[33] |
προστέτακται
ὑπὸ
τοῦ
θεοῦ
πράττειν
|
καὶ |
ἐκ
μαντείων
καὶ
ἐξ
ἐνυπνίων |
[19] |
ἐμοῦ
περὶ
τῶν
τοιούτων
διαλεγομένου,
|
καὶ |
ἐκ
τούτου
γνώσεσθε
ὅτι
τοιαῦτ᾽ |
[28] |
ἔμενον
ὥσπερ
καὶ
ἄλλος
τις
|
καὶ |
ἐκινδύνευον
ἀποθανεῖν,
τοῦ
δὲ
θεοῦ |
[28] |
Πατρόκλῳ
τῷ
ἑταίρῳ
τὸν
φόνον
|
καὶ |
Ἕκτορα
ἀποκτενεῖς,
αὐτὸς
ἀποθανῇ
αὐτίκα |
[34] |
ἀναμνησθεὶς
ἑαυτοῦ,
εἰ
ὁ
μὲν
|
καὶ |
ἐλάττω
τουτουῒ
τοῦ
ἀγῶνος
ἀγῶνα |
[29] |
ἀλλ᾽
ἐρήσομαι
αὐτὸν
καὶ
ἐξετάσω
|
καὶ |
ἐλέγξω,
καὶ
ἐάν
μοι
μὴ |
[18] |
ἀτεχνῶς
ὥσπερ
σκιαμαχεῖν
ἀπολογούμενόν
τε
|
καὶ |
ἐλέγχειν
μηδενὸς
ἀποκρινομένου.
ἀξιώσατε
οὖν |
[38] |
ὧν
ὑμεῖς
ἐμοῦ
ἀκούετε
διαλεγομένου
|
καὶ |
ἐμαυτὸν
καὶ
ἄλλους
ἐξετάζοντος,
ὁ |
[41] |
βέλτιον
ἦν
μοι.
διὰ
τοῦτο
|
καὶ |
ἐμὲ
οὐδαμοῦ
ἀπέτρεψεν
τὸ
σημεῖον, |
[19] |
εἴ
τι
ἄμεινον
καὶ
ὑμῖν
|
καὶ |
ἐμοί,
καὶ
πλέον
τί
με |
[26] |
λόγος
ἐστίν,
εἰπὲ
ἔτι
σαφέστερον
|
καὶ |
ἐμοὶ
καὶ
τοῖς
ἀνδράσιν
(τουτοισί. |
[34] |
λόγος,
πρὸς
δ᾽
οὖν
δόξαν
|
καὶ |
ἐμοὶ
καὶ
ὑμῖν
καὶ
ὅλῃ |
[17] |
ἀπολογουμένου
δι᾽
ὧνπερ
εἴωθα
λέγειν
|
καὶ |
ἐν
ἀγορᾷ
ἐπὶ
τῶν
τραπεζῶν, |
[28] |
ἄρχειν
μου,
καὶ
ἐν
Ποτειδαίᾳ
|
καὶ |
ἐν
Ἀμφιπόλει
καὶ
ἐπὶ
Δηλίῳ, |
[28] |
οὓς
ὑμεῖς
εἵλεσθε
ἄρχειν
μου,
|
καὶ |
ἐν
Ποτειδαίᾳ
καὶ
ἐν
Ἀμφιπόλει |
[18] |
χρόνον
ἤδη
κατηγορηκότες,
ἔτι
δὲ
|
καὶ |
ἐν
ταύτῃ
τῇ
ἡλικίᾳ
λέγοντες |
[31] |
(δαιμόνιον
γίγνεται
(φωνή)
ὃ
δὴ
|
καὶ |
ἐν
τῇ
γραφῇ
ἐπικωμῳδῶν
Μέλητος |
[28] |
ἱκανὰ
καὶ
ταῦτα·
ὃ
δὲ
|
καὶ |
ἐν
τοῖς
ἔμπροσθεν
ἔλεγον,
ὅτι |
[23] |
ὄντι
ὁ
θεὸς
σοφὸς
εἶναι,
|
καὶ |
ἐν
τῷ
χρησμῷ
τούτῳ
τοῦτο |
[41] |
εὐέλπιδας
εἶναι
πρὸς
τὸν
θάνατον,
|
καὶ |
ἕν
τι
τοῦτο
διανοεῖσθαι
ἀληθές, |
[27] |
ὁ
σοφὸς
δὴ
ἐμοῦ
χαριεντιζομένου
|
καὶ |
ἐναντί᾽
ἐμαυτῷ
λέγοντος,
ἢ
ἐξαπατήσω |
[32] |
μηδὲν
ποιεῖν
παρὰ
τοὺς
νόμους
|
καὶ |
ἐναντία
ἐψηφισάμην·
καὶ
ἑτοίμων
ὄντων |
[29] |
φιλοσοφῶν
καὶ
ὑμῖν
παρακελευόμενός
τε
|
καὶ |
ἐνδεικνύμενος
ὅτῳ
ἂν
ἀεὶ
ἐντυγχάνω |
[22] |
(ἃ
ποιοῖεν,
ἀλλὰ
φύσει
τινὶ
|
καὶ |
ἐνθουσιάζοντες
ὥσπερ
οἱ
θεομάντεις
καὶ |
[29] |
ἐγὼ
δ᾽
ὦ
ἄνδρες,
τούτῳ
|
καὶ |
ἐνταῦθα
ἴσως
διαφέρω
τῶν
πολλῶν |
[21] |
καί
(μοι
ταὐτὰ
ταῦτα
ἔδοξε,
|
καὶ |
ἐνταῦθα
κἀκείνῳ
καὶ
ἄλλοις
πολλοῖς |
[22] |
ἃ
οὐκ
ἦσαν.
ἀπῇα
οὖν
|
καὶ |
ἐντεῦθεν
τῷ
αὐτῷ
οἰόμενος
περιγεγονέναι |
[33] |
θεοῦ
πράττειν
καὶ
ἐκ
μαντείων
|
καὶ |
ἐξ
ἐνυπνίων
καὶ
παντὶ
τρόπῳ |
[37] |
ἄλλην
ἐξ
ἄλλης
πόλεως
ἀμειβομένῳ
|
καὶ |
ἐξελαυνομένῳ
ζῆν.
εὖ
γὰρ
οἶδ᾽ |
[41] |
οἷς
ἐκεῖ
διαλέγεσθαι
καὶ
συνεῖναι
|
καὶ |
ἐξετάζειν
ἀμήχανον
ἂν
εἴη
εὐδαιμονίας; |
[28] |
ὑπέλαβον,
φιλοσοφοῦντά
με
δεῖν
ζῆν
|
καὶ |
ἐξετάζοντα
ἐμαυτὸν
καὶ
τοὺς
ἄλλους, |
[29] |
οὐδ᾽
ἄπειμι,
ἀλλ᾽
ἐρήσομαι
αὐτὸν
|
καὶ |
ἐξετάσω
καὶ
ἐλέγξω,
καὶ
ἐάν |
[23] |
ἄν
τινα
οἴωμαι
σοφὸν
εἶναι·
|
καὶ |
ἐπειδάν
μοι
μὴ
δοκῇ,
τῷ |
[23] |
μιαρώτατος
καὶ
διαφθείρει
τοὺς
νέους·
|
καὶ |
ἐπειδάν
τις
αὐτοὺς
ἐρωτᾷ
ὅτι |
[28] |
ἐν
Ποτειδαίᾳ
καὶ
ἐν
Ἀμφιπόλει
|
καὶ |
ἐπὶ
Δηλίῳ,
τότε
μὲν
οὗ |
[20] |
ἀλλ᾽
ὅστις
φησὶ
ψεύδεταί
τε
|
καὶ |
ἐπὶ
διαβολῇ
τῇ
ἐμῇ
λέγει. |
[37] |
λόγους,
ἀλλ᾽
ὑμῖν
βαρύτεραι
γεγόνασιν
|
καὶ |
ἐπιφθονώτεραι,
ὥστε
ζητεῖτε
αὐτῶν
νυνὶ |
[19] |
ἀπολογητέον
δή,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
|
~καὶ |
ἐπιχειρητέον
(ὑμῶν
ἐξελέσθαι
τὴν
διαβολὴν |
[23] |
ἔτι
καὶ
νῦν
περιιὼν
ζητῶ
|
καὶ |
ἐρευνῶ
κατὰ
τὸν
θεὸν
καὶ |
[41] |
τὸ
μέγιστον,
τοὺς
ἐκεῖ
ἐξετάζοντα
|
καὶ |
ἐρευνῶντα
ὥσπερ
τοὺς
ἐνταῦθα
διάγειν, |
[32] |
τοὺς
νόμους
καὶ
ἐναντία
ἐψηφισάμην·
|
καὶ |
ἑτοίμων
ὄντων
ἐνδεικνύναι
με
καὶ |
[32] |
ἐν
τῇ
πόλει,
ἐβούλευσα
δέ·
|
καὶ |
ἔτυχεν
ἡμῶν
ἡ
φυλὴ
Ἀντιοχὶς |
[29] |
Ἀθηναῖος
ὤν,
πόλεως
τῆς
μεγίστης
|
καὶ |
εὐδοκιμωτάτης
εἰς
σοφίαν
καὶ
ἰσχύν, |
[33] |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
καὶ
ἀληθῆ
ἐστιν
|
καὶ |
εὐέλεγκτα.
εἰ
γὰρ
δὴ
ἔγωγε |
[39] |
τις
ἐκφύγοι
καὶ
ὅπλα
ἀφεὶς
|
καὶ |
ἐφ᾽
ἱκετείαν
τραπόμενος
τῶν
διωκόντων· |
[29] |
μᾶλλον
τῷ
θεῷ
ἢ
ὑμῖν,
|
καὶ |
ἕωσπερ
ἂν
ἐμπνέω
καὶ
οἷός |
[30] |
ἢ
πείθεσθε
Ἀνύτῳ
ἢ
μή,
|
καὶ |
ἢ
ἀφίετέ
με
ἢ
μή, |
[20] |
γοῦν
καὶ
αὐτὸς
ἐκαλλυνόμην
τε
|
καὶ |
ἡβρυνόμην
ἂν
εἰ
ἠπιστάμην
ταῦτα· |
[32] |
μὲν
τέτταρες
ᾤχοντο
εἰς
Σαλαμῖνα
|
καὶ |
ἤγαγον
Λέοντα,
ἐγὼ
δὲ
ᾠχόμην |
[41] |
εἰσιν
οἱ
ἐκεῖ
τῶν
ἐνθάδε,
|
καὶ |
ἤδη
τὸν
λοιπὸν
χρόνον
ἀθάνατοί |
[40] |
δέοι
σκεψάμενον
εἰπεῖν
πόσας
ἄμεινον
|
καὶ |
ἥδιον
ἡμέρας
καὶ
νύκτας
ταύτης |
[40] |
καὶ
τὰς
ἄλλας
νύκτας
τε
|
καὶ |
ἡμέρας
τὰς
τοῦ
βίου
τοῦ |
[41] |
αὖ
Ὀρφεῖ
συγγενέσθαι
καὶ
Μουσαίῳ
|
καὶ |
Ἡσιόδῳ
καὶ
Ὁμήρῳ
ἐπὶ
πόσῳ |
[37] |
ἄν
τις
εἴποι·
σιγῶν
δὲ
|
καὶ |
ἡσυχίαν
ἄγων,
ὦ
Σώκρατες,
οὐχ |
[27] |
τοῦ
αὐτοῦ
ἔστιν
καὶ
δαιμόνια
|
καὶ |
θεῖα
ἡγεῖσθαι,
καὶ
αὖ
τοῦ |
[23] |
μετέωρα
καὶ
τὰ
ὑπὸ
γῆς”
|
καὶ |
θεοὺς
μὴ
νομίζειν”
καὶ
τὸν |
[24] |
ἀδικεῖν
τούς
τε
νέους
διαφθείροντα
|
καὶ |
θεοὺς
οὓς
ἡ
πόλις
(νομίζει |
[29] |
ἀδικεῖν
καὶ
ἀπειθεῖν
τῷ
βελτίονι
|
καὶ |
θεῷ
καὶ
ἀνθρώπῳ,
ὅτι
κακὸν |
[30] |
ἄλλα
ἀγαθὰ
τοῖς
ἀνθρώποις
ἅπαντα
|
καὶ |
ἰδίᾳ
καὶ
δημοσίᾳ’
εἰ
μὲν |
[33] |
πού
τι
ἔπραξα
τοιοῦτος
φανοῦμαι,
|
καὶ |
ἰδίᾳ
ὁ
αὐτὸς
οὗτος,
οὐδενὶ |
[24] |
οὐκ
αἰσχρόν
σοι
δοκεῖ
εἶναι
|
καὶ |
ἱκανὸν
τεκμήριον
οὗ
δὴ
ἐγὼ |
[34] |
ἀγῶνος
ἀγῶνα
ἀγωνιζόμενος
ἐδεήθη
τε
|
καὶ |
ἱκέτευσε
τοὺς
δικαστὰς
μετὰ
πολλῶν |
[19] |
Λεοντῖνος
καὶ
Πρόδικος
ὁ
Κεῖος
|
καὶ |
Ἱππίας
ὁ
Ἠλεῖος.
τούτων
γὰρ |
[21] |
ταύτην
καὶ
μεθ᾽
ὑμῶν
κατῆλθε.
|
καὶ |
ἴστε
δὴ
οἷος
ἦν
Χαιρεφῶν, |
[29] |
μεγίστης
καὶ
εὐδοκιμωτάτης
εἰς
σοφίαν
|
καὶ |
ἰσχύν,
χρημάτων
μὲν
οὐκ
αἰσχύνῃ |
[32] |
ἐγὼ
δὲ
ᾠχόμην
ἀπιὼν
οἴκαδε.
|
καὶ |
ἴσως
ἂν
διὰ
ταῦτα
ἀπέθανον, |
[20] |
καὶ
τὴν
διαβολήν.
ἀκούετε
δή.
|
καὶ |
ἴσως
μὲν
δόξω
τισὶν
ὑμῶν |
[22] |
γ᾽
ᾔδη
ὅτι
εὑρήσοιμι
πολλὰ
|
καὶ |
καλὰ
ἐπισταμένους.
καὶ
τούτου
μὲν |
[22] |
γὰρ
οὗτοι
λέγουσι
μὲν
πολλὰ
|
καὶ |
καλά,
ἴσασιν
δὲ
οὐδὲν
ὧν |
[39] |
δυνατὴ
οὔτε
καλή,
ἀλλ᾽
ἐκείνη
|
καὶ |
καλλίστη
καὶ
ῥᾴστη,
μὴ
τοὺς |
[37] |
πολλοῦ
δέω
ἐμαυτόν
γε
ἀδικήσειν
|
καὶ |
κατ᾽
ἐμαυτοῦ
ἐρεῖν
αὐτὸς
ὡς |
[35] |
τὰ
ἐλεινὰ
ταῦτα
δράματα
εἰσάγοντος
|
καὶ |
καταγέλαστον
τὴν
πόλιν
ποιοῦντος
ἢ |
[24] |
ὡς
φῄς,
ἐμέ,
εἰσάγεις
τουτοισὶ
|
καὶ |
κατηγορεῖς·
τὸν
δὲ
δὴ
βελτίους |
[41] |
ταύτῃ
τῇ
διανοίᾳ
κατεψηφίζοντό
μου
|
καὶ |
κατηγόρουν,
ἀλλ᾽
οἰόμενοι
βλάπτειν·
(τοῦτο |
[18] |
ἐκ
παίδων
παραλαμβάνοντες
ἔπειθόν
τε
|
καὶ |
κατηγόρουν
ἐμοῦ
μᾶλλον
οὐδὲν
ἀληθές, |
[24] |
ἀνθρώπους,
περὶ
πραγμάτων
προσποιούμενος
σπουδάζειν
|
καὶ |
κήδεσθαι
ὧν
οὐδὲν
τούτῳ
πώποτε |
[28] |
μὴ
αὐτὸν
οἴει
φροντίσαι
θανάτου
|
καὶ |
κινδύνου;
οὕτω
γὰρ
ἔχει,
ὦ |
[38] |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
καὶ
Κρίτων
|
καὶ |
Κριτόβουλος
καὶ
Ἀπολλόδωρος
κελεύουσί
με |
[38] |
δὲ
ὅδε,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
|
καὶ |
Κρίτων
καὶ
Κριτόβουλος
καὶ
Ἀπολλόδωρος |
[39] |
ἐάν
τις
τολμᾷ
πᾶν
ποιεῖν
|
καὶ |
λέγειν.
ἀλλὰ
μὴ
οὐ
τοῦτ᾽ |
[38] |
εἰ
ᾤμην
δεῖν
ἅπαντα
ποιεῖν
|
καὶ |
λέγειν
ὥστε
ἀποφυγεῖν
τὴν
δίκην. |
[34] |
ἐπελάθετο,
νῦν
παρασχέσθω
ἐγὼ
παραχωρῶ
|
καὶ |
λεγέτω
εἴ
τι
ἔχει
τοιοῦτον. |
[41] |
τοὺς
ὡς
ἀληθῶς
δικαστάς,
οἵπερ
|
καὶ |
λέγονται
ἐκεῖ
δικάζειν,
Μίνως
τε |
[27] |
ἔκ
τινων
ἄλλων
ὧν
δὴ
|
καὶ |
λέγονται,
τίς
ἂν
ἀνθρώπων
θεῶν |
[38] |
καὶ
ὀδυρομένου
καὶ
ἄλλα
ποιοῦντος
|
καὶ |
(λέγοντος
πολλὰ
καὶ
ἀνάξια
ἐμοῦ, |
[23] |
ἐξεταζόμενοι
ἐμοὶ
ὀργίζονται,
οὐχ
αὑτοῖς,
|
(καὶ |
λέγουσιν
ὡς
Σωκράτης
τίς
ἐστι |
[20] |
πραγματευομένου
ἔπειτα
τοσαύτη
φήμη
τε
|
καὶ |
λόγος
γέγονεν,
εἰ
μή
τι |
[36] |
ὅτι
εἰ
μὴ
ἀνέβη
Ἄνυτος
|
καὶ |
Λύκων
κατηγορήσοντες
ἐμοῦ,
κἂν
ὦφλε |
[23] |
Μέλητός
μοι
ἐπέθετο
καὶ
Ἄνυτος
|
καὶ |
Λύκων,
Μέλητος
μὲν
ὑπὲρ
τῶν |
[21] |
ἤδη
ἐφεξῆς
ᾖα,
αἰσθανόμενος
μὲν
|
(καὶ) |
λυπούμενος
καὶ
δεδιὼς
ὅτι
ἀπηχθανόμην, |
[21] |
σοφὸς
ἄλλοις
τε
πολλοῖς
ἀνθρώποις
|
καὶ |
μάλιστα
ἑαυτῷ,
εἶναι
δ᾽
οὔ· |
[22] |
τί
λέγοιεν,
ἵν᾽
ἅμα
τι
|
καὶ |
μανθάνοιμι
παρ᾽
αὐτῶν.
αἰσχύνομαι
οὖν |
[21] |
καὶ
συνέφυγε
τὴν
φυγὴν
ταύτην
|
καὶ |
μεθ᾽
ὑμῶν
κατῆλθε.
καὶ
ἴστε |
[18] |
ἐπιστεύσατε,
παῖδες
ὄντες
ἔνιοι
ὑμῶν
|
καὶ |
μειράκια,
ἀτεχνῶς
ἐρήμην
κατηγοροῦντες
ἀπολογουμένου |
[23] |
καὶ
σφοδρῶς
διαβάλλοντες.
ἐκ
τούτων
|
καὶ |
Μέλητός
μοι
ἐπέθετο
καὶ
Ἄνυτος |
[17] |
πλάττοντι
λόγους
εἰς
ὑμᾶς
εἰσιέναι.
|
καὶ |
μέντοι
καὶ
πάνυ,
ὦ
ἄνδρες |
[40] |
λεγόμενα
μεταβολή
τις
τυγχάνει
οὖσα
|
καὶ |
μετοίκησις
τῇ
ψυχῇ
τοῦ
τόπου |
[27] |
οὐ
νομίζει;
ἀποκρινέσθω,
ὦ
ἄνδρες,
|
καὶ |
μὴ
ἄλλα
καὶ
ἄλλα
θορυβείτω· |
[38] |
γὰρ
δὴ
σοφὸν
εἶναι,
εἰ
|
καὶ |
μή
εἰμι,
οἱ
βουλόμενοι
ὑμῖν |
[17] |
γὰρ
δίκαια
εἶναι
ἃ
λέγω
|
καὶ |
μηδεὶς
ὑμῶν
προσδοκησάτω
ἄλλως·
οὐδὲ |
[24] |
δὴ
βελτίους
ποιοῦντα
ἴθι
εἰπὲ
|
καὶ |
μήνυσον
αὐτοῖς
τίς
ἐστιν.
ὁρᾷς, |
[31] |
μέν
τι
ἀπὸ
τούτων
ἀπέλαυον
|
καὶ |
μισθὸν
λαμβάνων
ταῦτα
παρεκελευόμην,
εἶχον |
[20] |
εἴχομεν
ἂν
αὐτοῖν
ἐπιστάτην
λαβεῖν
|
καὶ |
μισθώσασθαι
ὃς
(ἔμελλεν
αὐτὼ
καλώ |
[41] |
ἀποδημία;
ἢ
αὖ
Ὀρφεῖ
συγγενέσθαι
|
καὶ |
Μουσαίῳ
καὶ
Ἡσιόδῳ
καὶ
Ὁμήρῳ |
[26] |
ταύτην
ὕβρει
τινὶ
καὶ
ἀκολασίᾳ
|
καὶ |
νεότητι
γράψασθαι.
~(Ἔοικεν
γὰρ
ὥσπερ |
[30] |
ἐγὼ
περιέρχομαι
ἢ
πείθων
ὑμῶν
|
καὶ |
νεωτέρους
καὶ
πρεσβυτέρους
μήτε
σωμάτων |
[30] |
δὲ
φαυλότερα
περὶ
πλείονος.
ταῦτα
|
καὶ |
νεωτέρῳ
καὶ
πρεσβυτέρῳ
ὅτῳ
ἂν |
[22] |
ἅπαντας
τούς
τι
(δοκοῦντας
εἰδέναι.
|
~καὶ |
νὴ
τὸν
κύνα,
ὦ
ἄνδρες |
[27] |
οὐκοῦν
δαιμόνια
μὲν
φῄς
με
|
καὶ |
νομίζειν
καὶ
διδάσκειν,
εἴτ᾽
οὖν |
[40] |
γε
δὴ
οἰηθείη
ἄν
τις
|
καὶ |
νομίζεται
ἔσχατα
κακῶν
εἶναι·
ἐμοὶ |
[26] |
ἐστίν,
ἀλλὰ
ἰδίᾳ
λαβόντα
διδάσκειν
|
καὶ |
νουθετεῖν·
δῆλον
γὰρ
ὅτι
ἐὰν |
[40] |
ταύτας
πρὸς
τὰς
ἄλλας
ἡμέρας
|
καὶ |
νύκτας
εἰ
οὖν
τοιοῦτον
ὁ |
[40] |
πόσας
ἄμεινον
καὶ
ἥδιον
ἡμέρας
|
καὶ |
νύκτας
ταύτης
τῆς
νυκτὸς
βεβίωκεν |
[36] |
μὲν
οὖν,
ὡς
ἐμοὶ
δοκῶ,
|
καὶ |
νῦν
ἀποπέφευγα,
καὶ
οὐ
μόνον |
[39] |
ὑπὸ
τοῦ
θάττονος,
τῆς
κακίας.
|
καὶ |
νῦν
ἐγὼ
μὲν
ἄπειμι
ὑφ᾽ |
[39] |
πονηρίαν·
(θᾶττον
γὰρ
θανάτου
θεῖ.
|
καὶ |
νῦν
ἐγὼ
μὲν
ἅτε
βραδὺς |
[23] |
ταῦτ᾽
οὖν
ἐγὼ
μὲν
ἔτι
|
καὶ |
νῦν
περιιὼν
ζητῶ
καὶ
ἐρευνῶ |
[18] |
ἐν
οἷσπερ
ἐτεθράμμην,
~καὶ
δὴ
|
καὶ |
νῦν
τοῦτο
ὑμῶν
δέομαι
δίκαιον, |
[30] |
πρεσβυτέρῳ
ὅτῳ
ἂν
ἐντυγχάνω
ποιήσω,
|
καὶ |
ξένῳ
καὶ
ἀστῷ,
μᾶλλον
δὲ |
[23] |
τὸν
θεὸν
καὶ
τῶν
ἀστῶν
|
καὶ |
ξένων
ἄν
τινα
οἴωμαι
σοφὸν |
[33] |
γεγόνασιν,
Νικόστρατος
Θεοζοτίδου,
ἀδελφὸς
Θεοδότου
|
καὶ |
ὁ
μὲν
Θεόδοτος
τετελεύτηκεν,
ὥστε |
[36] |
δοκεῖν
εἶναι,
ἐγὼ
δὲ
(εἶναι,
|
καὶ |
ὁ
μὲν
τροφῆς
οὐδὲν
δεῖται, |
[28] |
Τροίᾳ
τετελευτήκασιν
οἵ
τε
ἄλλοι
|
καὶ |
ὁ
τῆς
Θέτιδος
υἱός,
ὃς |
[38] |
ἦν
ἀκούειν
θρηνοῦντός
τέ
μου
|
καὶ |
ὀδυρομένου
καὶ
ἄλλα
ποιοῦντος
καὶ |
[22] |
ἁμάρτημα
ὅπερ
καὶ
οἱ
ποιηταὶ
|
καὶ |
οἱ
ἀγαθοὶ
δημιουργοί
διὰ
τὸ |
[33] |
ἢ
ἀκοῦσαι
ἰδίᾳ
ὅτι
μὴ
|
καὶ |
οἱ
ἄλλοι
πάντες,
εὖ
ἴστε |
[25] |
οὗτοι.
τί
δέ,
οἱ
βουλευταί;
|
καὶ |
οἱ
βουλευταί.
ἀλλ᾽
ἄρα,
ὦ |
[26] |
τούτων
τῶν
λόγων;
καὶ
δὴ
|
καὶ |
οἱ
νέοι
ταῦτα
παρ᾽
ἐμοῦ |
[22] |
μοι
ἔδοξαν
ἔχειν
ἁμάρτημα
ὅπερ
|
καὶ |
οἱ
ποιηταὶ
καὶ
οἱ
ἀγαθοὶ |
[22] |
τοιοῦτόν
τί
μοι
ἐφάνησαν
πάθος
|
καὶ |
οἱ
ποιηταὶ
πεπονθότες,
καὶ
ἅμα |
[42] |
ἔσομαι
ὑφ᾽
ὑμῶν
αὐτός
τε
|
καὶ |
οἱ
ὑεῖς.
ἀλλὰ
γὰρ
ἤδη |
[22] |
καὶ
ἐνθουσιάζοντες
ὥσπερ
οἱ
θεομάντεις
|
καὶ |
οἱ
χρησμῳδοί·
καὶ
γὰρ
οὗτοι |
[20] |
εἰ
δή
τίς
ἐστιν
σοφία
|
καὶ |
οἵα,
μάρτυρα
ὑμῖν
παρέξομαι
τὸν |
[23] |
(πολλαὶ
μὲν
ἀπέχθειαί
μοι
γεγόνασι
|
καὶ |
οἷαι
χαλεπώταται
καὶ
βαρύταται,
ὥστε |
[26] |
Μέλητε;
καὶ
οὕτω
καταφρονεῖς
τῶνδε
|
καὶ |
οἴει
αὐτοὺς
ἀπείρους
γραμμάτων
εἶναι |
[18] |
(τοὺς
πάλαι
οὓς
ἐγὼ
λέγω,
|
καὶ |
οἰήθητε
δεῖν
πρὸς
ἐκείνους
πρῶτόν |
[37] |
ἀπελαύνω,
οἱ
τούτων
πατέρες
δὲ
|
καὶ |
οἰκεῖοι
δι᾽
αὐτοὺς
τούτους.
ἴσως |
[34] |
ἄριστε,
εἰσὶν
μέν
πού
τινες
|
καὶ |
οἰκεῖοι·
καὶ
γὰρ
τοῦτο
αὐτὸ |
[34] |
πέφυκα
ἀλλ᾽
ἐξ
ἀνθρώπων,
ὥστε
|
καὶ |
οἰκεῖοί
μοί
εἰσι
καὶ
ὑεῖς |
[36] |
ὧνπερ
οἱ
πολλοί,
χρηματισμοῦ
τε
|
καὶ |
οἰκονομίας
καὶ
στρατηγιῶν
καὶ
δημηγοριῶν |
[39] |
ἴσως
οὕτως
καὶ
ἔδει
σχεῖν,
|
καὶ |
οἶμαι
αὐτὰ
μετρίως
ἔχειν.
(τὸ |
[29] |
περὶ
τῶν
ἐν
Ἅιδου
οὕτω
|
καὶ |
οἴομαι
οὐκ
εἰδέναι·
τὸ
δὲ |
[29] |
τῇ
μαντείᾳ
καὶ
δεδιὼς
θάνατον
|
καὶ |
οἰόμενος
σοφὸς
εἶναι
οὐκ
ὤν. |
[41] |
ὅτι
οὐκ
ἐπιμελοῦνται
ὧν
δεῖ,
|
καὶ |
οἴονταί
τι
εἶναι
ὄντες
οὐδενὸς |
[29] |
ὑμῖν,
καὶ
ἕωσπερ
ἂν
ἐμπνέω
|
καὶ |
οἷός
τε
ὦ,
οὐ
μὴ |
[34] |
δόξαν
καὶ
ἐμοὶ
καὶ
ὑμῖν
|
καὶ |
ὅλῃ
τῇ
πόλει
οὔ
μοι |
[41] |
συγγενέσθαι
καὶ
Μουσαίῳ
καὶ
Ἡσιόδῳ
|
καὶ |
Ὁμήρῳ
ἐπὶ
πόσῳ
ἄν
τις |
[35] |
ἀλλ᾽
ἐπὶ
τῷ
κρίνειν
ταῦτα·
|
καὶ |
ὀμώμοκεν
οὐ
χαριεῖσθαι
οἷς
ἂν |
[30] |
ὃς
ὑμᾶς
ἐγείρων
καὶ
πείθων
|
καὶ |
ὀνειδίζων
ἕνα
ἕκαστον
~(οὐδὲν
παύομαι |
[17] |
ὥσπερ
οἱ
τούτων,
(ῥήμασί
τε
|
καὶ |
ὀνόμασιν
οὐδὲ
κεκοσμημένους,
ἀλλ᾽
ἀκούσεσθε |
[27] |
ὄνων,
τοὺς
ἡμιόνους,
ἵππους
δὲ
|
καὶ |
ὄνους
μὴ
ἡγοῖτο
εἶναι.
ἀλλ᾽ |
[27] |
ἵππων
μὲν
παῖδας
ἡγοῖτο
ἢ
|
καὶ |
ὄνων,
τοὺς
ἡμιόνους,
ἵππους
δὲ |
[39] |
δ᾽
ἐμοὶ
κατήγοροι
ἅτε
δεινοὶ
|
καὶ |
ὀξεῖς
ὄντες
ὑπὸ
τοῦ
θάττονος, |
[35] |
ὑμᾶς
χρὴ
ποιεῖν
τοὺς
δοκοῦντας
|
καὶ |
ὁπῃοῦν
τι
εἶναι,
οὔτ᾽
ἂν |
[39] |
γε
ἀποθανεῖν
ἄν
τις
ἐκφύγοι
|
καὶ |
ὅπλα
ἀφεὶς
καὶ
ἐφ᾽
ἱκετείαν |
[34] |
αὐθαδέστερον
ἂν
πρός
με
σχοίη
|
καὶ |
ὀργισθεὶς
αὐτοῖς
τούτοις
θεῖτο
ἂν |
[24] |
καὶ
τεκμήριον
ὅτι
ἀληθῆ
λέγω
|
καὶ |
ὅτι
αὕτη
ἐστὶν
ἡ
διαβολὴ |
[23] |
τις
αὐτοὺς
ἐρωτᾷ
ὅτι
ποιῶν
|
καὶ |
ὅτι
διδάσκων,
ἔχουσι
μὲν
οὐδὲν |
[33] |
καὶ
ἄλλη
θεία
μοῖρα
ἀνθρώπῳ
|
καὶ |
ὁτιοῦν
προσέταξε
πράττειν.
ταῦτα,
ὦ |
[36] |
ἐμοὶ
δοκῶ,
καὶ
νῦν
ἀποπέφευγα,
|
καὶ |
οὐ
μόνον
ἀποπέφευγα,
ἀλλὰ
παντὶ |
[19] |
οἶμαι
δὲ
αὐτὸ
χαλεπὸν
εἶναι,
|
καὶ |
οὐ
πάνυ
με
λανθάνει
οἷόν |
[18] |
καὶ
πάλαι
πολλὰ
ἤδη
ἔτη
|
καὶ |
οὐδὲν
ἀληθὲς
λέγοντες,
οὓς
ἐγὼ |
[23] |
σοφία
ὀλίγου
τινὸς
ἀξία
ἐστὶν
|
καὶ |
οὐδενός.
καὶ
φαίνεται
τοῦτον
λέγειν |
[36] |
ἄλλα
τέ
μοι
πολλὰ
συμβάλλεται,
|
καὶ |
οὐκ
ἀνέλπιστόν
μοι
γέγονεν
τὸ |
[26] |
αὐτὸς
ἄρα
νομίζω
εἶναι
θεοὺς
|
καὶ |
οὐκ
εἰμὶ
τὸ
παράπαν
ἄθεος |
[40] |
τὸ
συμβεβηκὸς
τοῦτο
ἀγαθὸν
γεγονέναι,
|
καὶ |
οὐκ
ἔσθ᾽
ὅπως
ἡμεῖς
ὀρθῶς |
[24] |
ὁρᾷς,
ὦ
Μέλητε,
ὅτι
σιγᾷς
|
καὶ |
οὐκ
ἔχεις
εἰπεῖν;
καίτοι
οὐκ |
[26] |
μέν
μοι
καὶ
διδάξαι
ἔφυγες
|
καὶ |
οὐκ
ἠθέλησας,
δεῦρο
δὲ
εἰσάγεις, |
[39] |
ᾧ
οἱ
ἄρχοντες
ἀσχολίαν
ἄγουσι
|
καὶ |
οὔπω
ἔρχομαι
οἷ
ἐλθόντα
με |
[19] |
ζητῶν
τά
τε
ὑπὸ
γῆς
|
καὶ |
οὐράνια
καὶ
τὸν
ἥττω
λόγον |
[31] |
πολιτικὰ
πράγματα,
πάλαι
ἂν
ἀπολώλη
|
καὶ |
οὔτ᾽
ἂν
ὑμᾶς
ὠφελήκη
(οὐδὲν |
[39] |
ἐγώ
τε
τῷ
τιμήματι
ἐμμένω
|
καὶ |
οὗτοι.
ταῦτα
μέν
που
ἴσως |
[25] |
ἀκροαταὶ
βελτίους
ποιοῦσιν
(ἢ
οὔ;
|
~καὶ |
οὗτοι.
τί
δέ,
οἱ
βουλευταί; |
[26] |
οἴει
κατηγορεῖν,
ὦ
φίλε
Μέλητε;
|
καὶ |
οὕτω
καταφρονεῖς
τῶνδε
καὶ
οἴει |
[26] |
προσποιῆται
ἑαυτοῦ
εἶναι,
ἄλλως
τε
|
καὶ |
οὕτως
ἄτοπα
ὄντα;
ἀλλ᾽
ὦ |
[20] |
ἀληθῶς
(ἔχοι
ταύτην
τὴν
τέχνην
|
καὶ |
οὕτως
ἐμμελῶς
διδάσκει.
ἐγὼ
γοῦν |
[19] |
μέγα
οὔτε
μικρὸν
πέρι
ἐπαΐω.
|
καὶ |
οὐχ
ὡς
ἀτιμάζων
λέγω
τὴν |
[31] |
μοι
ἐναντιοῦται
τὰ
πολιτικὰ
πράττειν,
|
καὶ |
παγκάλως
γέ
μοι
δοκεῖ
ἐναντιοῦσθαι· |
[23] |
ἐμοῦ,
ἐμπεπλήκασιν
ὑμῶν
τὰ
ὦτα
|
καὶ |
πάλαι
καὶ
σφοδρῶς
διαβάλλοντες.
ἐκ |
[18] |
πολλοὶ
κατήγοροι
γεγόνασι
πρὸς
ὑμᾶς
|
καὶ |
πάλαι
πολλὰ
ἤδη
ἔτη
καὶ |
[33] |
ἐκ
μαντείων
καὶ
ἐξ
ἐνυπνίων
|
καὶ |
παντὶ
τρόπῳ
ᾧπέρ
τίς
ποτε |
[40] |
παντὶ
πάνυ
πυκνὴ
ἀεὶ
ἦν
|
καὶ |
πάνυ
ἐπὶ
σμικροῖς
ἐναντιουμένη,
εἴ |
[17] |
εἰς
ὑμᾶς
εἰσιέναι.
καὶ
μέντοι
|
καὶ |
πάνυ,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τοῦτο |
[33] |
ἂν
ἐκεῖνός
γε
αὐτοῦ
καταδεηθείη
|
καὶ |
Παράλιος
ὅδε,
ὁ
Δημοδόκου,
οὗ |
[31] |
ἐναντιούμενος
καὶ
διακωλύων
πολλὰ
ἄδικα
|
καὶ |
παράνομα
ἐν
τῇ
πόλει
γίγνεσθαι, |
[17] |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τοῦτο
ὑμῶν
δέομαι
|
καὶ |
παρίεμαι·
ἐὰν
διὰ
τῶν
αὐτῶν |
[35] |
οὐδὲ
δεόμενον
ἀποφεύγειν,
ἀλλὰ
διδάσκειν
|
καὶ |
πείθειν.
οὐ
γὰρ
ἐπὶ
τούτῳ |
[30] |
τοιοῦτόν
τινα,
ὃς
ὑμᾶς
ἐγείρων
|
καὶ |
πείθων
καὶ
ὀνειδίζων
ἕνα
ἕκαστον |
[33] |
οὔ,
ἀλλ᾽
ὁμοίως
καὶ
πλουσίῳ
|
καὶ |
πένητι
παρέχω
ἐμαυτὸν
ἐρωτᾶν,
καὶ |
[25] |
δυστυχίαν.
καί
μοι
ἀπόκριναι·
ἦ
|
καὶ |
περὶ
ἵππους
οὕτω
σοι
δοκεῖ |
[25] |
οὐχ
οὕτως
ἔχει,
ὦ
Μέλητε,
|
καὶ |
περὶ
ἵππων
καὶ
τῶν
ἄλλων |
[22] |
αὐτοὶ
ἐπεποιήκεσαν.
ἔγνων
οὖν
αὖ
|
καὶ |
περὶ
τῶν
ποιητῶν
ἐν
ὀλίγῳ |
[19] |
δεῖ
ἀναγνῶναι
αὐτῶν·
Σωκράτης
ἀδικεῖ
|
καὶ |
περιεργάζεται
ζητῶν
τά
τε
ὑπὸ |
[23] |
σφοδροὶ
καὶ
πολλοί,
καὶ
συντεταμένως
|
καὶ |
πιθανῶς
λέγοντες
περὶ
ἐμοῦ,
ἐμπεπλήκασιν |
[19] |
ἐμὴ
διαβολὴ
γέγονεν,
ᾗ
δὴ
|
καὶ |
πιστεύων
Μέλητός
με
ἐγράψατο
τὴν |
[19] |
ἄμεινον
καὶ
ὑμῖν
καὶ
ἐμοί,
|
καὶ |
πλέον
τί
με
ποιῆσαι
ἀπολογούμενον· |
[33] |
λαμβάνων
δὲ
οὔ,
ἀλλ᾽
ὁμοίως
|
καὶ |
πλουσίῳ
καὶ
πένητι
παρέχω
ἐμαυτὸν |
[20] |
ὅς.
τίς”
ἦν
δ᾽
ἐγώ,
|
καὶ |
ποδαπός,
καὶ
πόσου
διδάσκει;
Εὔηνος” |
[20] |
τοιαύτης
ἀρετῆς,
τῆς
ἀνθρωπίνης
τε
|
καὶ |
πολιτικῆς,
ἐπιστήμων
ἐστίν;
οἶμαι
γάρ |
[24] |
γε
νὴ
τὴν
Ἥραν
λέγεις
|
καὶ |
πολλὴν
ἀφθονίαν
τῶν
ὠφελούντων.
τί |
[23] |
οἶμαι
φιλότιμοι
(ὄντες
καὶ
σφοδροὶ
|
καὶ |
πολλοί,
καὶ
συντεταμένως
καὶ
πιθανῶς |
[21] |
(ἐντεῦθεν
οὖν
τούτῳ
τε
ἀπηχθόμην
|
καὶ |
πολλοῖς
τῶν
παρόντων·
πρὸς
ἐμαυτὸν |
[18] |
ὑμεῖς
ἐκείνων
πρότερον
ἠκούσατε
κατηγορούντων
|
καὶ |
πολὺ
μᾶλλον
ἢ
τῶνδε
τῶν |
[21] |
γε·
οὐ
γὰρ
θέμις
αὐτῷ”
|
καὶ |
πολὺν
μὲν
χρόνον
ἠπόρουν
τί |
[18] |
εἰσιν
οὗτοι
οἱ
κατήγοροι
πολλοὶ
|
καὶ |
πολὺν
χρόνον
ἤδη
κατηγορηκότες,
ἔτι |
[31] |
ἰδίᾳ
μὲν
ταῦτα
συμβουλεύω
περιιὼν
|
καὶ |
πολυπραγμονῶ,
δημοσίᾳ
δὲ
οὐ
τολμῶ |
[25] |
δεῦρο
ὡς
διαφθείροντα
τοὺς
νέους
|
καὶ |
πονηροτέρους
ποιοῦντα
ἑκόντα
ἢ
ἄκοντα; |
[20] |
ἦν
δ᾽
ἐγώ,
καὶ
ποδαπός,
|
καὶ |
πόσου
διδάσκει;
Εὔηνος”
ἔφη,
ὦ |
[32] |
διαγενέσθαι
εἰ
ἔπραττον
τὰ
δημόσια,
|
καὶ |
πράττων
ἀξίως
ἀνδρὸς
ἀγαθοῦ
ἐβοήθουν |
[30] |
ἢ
πείθων
ὑμῶν
καὶ
νεωτέρους
|
καὶ |
πρεσβυτέρους
μήτε
σωμάτων
(ἐπιμελεῖσθαι
μήτε |
[30] |
περὶ
πλείονος.
ταῦτα
καὶ
νεωτέρῳ
|
καὶ |
πρεσβυτέρῳ
ὅτῳ
ἂν
ἐντυγχάνω
ποιήσω, |
[39] |
ἐγὼ
μὲν
ἅτε
βραδὺς
ὢν
|
καὶ |
πρεσβύτης
ὑπὸ
τοῦ
βραδυτέρου
ἑάλων, |
[19] |
ὥσπερ
Γοργίας
τε
ὁ
Λεοντῖνος
|
καὶ |
Πρόδικος
ὁ
Κεῖος
καὶ
Ἱππίας |
[28] |
ὅτι
πολλή
μοι
ἀπέχθεια
γέγονεν
|
καὶ |
πρὸς
πολλούς,
εὖ
ἴστε
ὅτι |
[41] |
λέγονται
ἐκεῖ
δικάζειν,
Μίνως
τε
|
καὶ |
Ραδάμανθυς
καὶ
Αἰακὸς
καὶ
Τριπτόλεμος |
[39] |
καλή,
ἀλλ᾽
ἐκείνη
καὶ
καλλίστη
|
καὶ |
ῥᾴστη,
μὴ
τοὺς
ἄλλους
κολούειν |
[25] |
ὅτι
οὐδεπώποτε
ἐφρόντισας
τῶν
νέων,
|
καὶ |
σαφῶς
ἀποφαίνεις
τὴν
σαυτοῦ
ἀμέλειαν, |
[27] |
δὲ
σύ
τινα
πείθοις
ἂν
|
καὶ |
σμικρὸν
νοῦν
ἔχοντα
ἀνθρώπων,
ὡς |
[28] |
ἢ
τεθνάναι
ἄνδρα
ὅτου
τι
|
καὶ |
σμικρὸν
ὄφελός
ἐστιν,
ἀλλ᾽
οὐκ |
[36] |
τῶν
ἄλλων
ἀρχῶν
καὶ
συνωμοσιῶν
|
καὶ |
στάσεων
τῶν
ἐν
τῇ
πόλει |
[36] |
πολλοί,
χρηματισμοῦ
τε
καὶ
οἰκονομίας
|
καὶ |
στρατηγιῶν
καὶ
δημηγοριῶν
καὶ
τῶν |
[41] |
καὶ
γυναῖκας,
οἷς
ἐκεῖ
διαλέγεσθαι
|
καὶ |
συνεῖναι
καὶ
ἐξετάζειν
ἀμήχανον
ἂν |
[21] |
ὑμῶν
τῷ
πλήθει
ἑταῖρός
τε
|
καὶ |
συνέφυγε
τὴν
φυγὴν
ταύτην
καὶ |
[23] |
(ὄντες
καὶ
σφοδροὶ
καὶ
πολλοί,
|
καὶ |
συντεταμένως
καὶ
πιθανῶς
λέγοντες
περὶ |
[36] |
δημηγοριῶν
καὶ
τῶν
ἄλλων
ἀρχῶν
|
καὶ |
συνωμοσιῶν
καὶ
στάσεων
τῶν
ἐν |
[23] |
ἅτε
οὖν
οἶμαι
φιλότιμοι
(ὄντες
|
καὶ |
σφοδροὶ
καὶ
πολλοί,
καὶ
συντεταμένως |
[23] |
ὑμῶν
τὰ
ὦτα
καὶ
πάλαι
|
καὶ |
σφοδρῶς
διαβάλλοντες.
ἐκ
τούτων
καὶ |
[24] |
ἐστὶν
ἡ
διαβολὴ
ἡ
ἐμὴ
|
καὶ |
τὰ
αἴτια
(ταῦτά
ἐστιν.
καὶ |
[30] |
γίγνεται,
ἀλλ᾽
ἐξ
ἀρετῆς
χρήματα
|
καὶ |
τὰ
ἄλλα
ἀγαθὰ
τοῖς
ἀνθρώποις |
[33] |
εἰ
δέ
τίς
μου
λέγοντος
|
καὶ |
τὰ
ἐμαυτοῦ
πράττοντος
ἐπιθυμοῖ
ἀκούειν, |
[23] |
ταῦτα
λέγουσιν,
ὅτι
τὰ
μετέωρα
|
καὶ |
τὰ
ὑπὸ
γῆς”
καὶ
θεοὺς |
[18] |
ἀνήρ,
τά
τε
μετέωρα
φροντιστὴς
|
καὶ |
τὰ
ὑπὸ
γῆς
πάντα
ἀνεζητηκὼς |
[35] |
ἑαυτῶν
ἔν
τε
ταῖς
ἀρχαῖς
|
καὶ |
ταῖς
ἄλλαις
τιμαῖς
προκρίνουσιν,
οὗτοι |
[19] |
τούτου
γνώσεσθε
ὅτι
τοιαῦτ᾽
ἐστὶ
|
καὶ |
τἆλλα
περὶ
ἐμοῦ
ἃ
οἱ |
[22] |
αὐτῶν
διὰ
τὴν
ποίησιν
οἰομένων
|
καὶ |
τἆλλα
σοφωτάτων
εἶναι
ἀνθρώπων
ἃ |
[22] |
τέχνην
καλῶς
ἐξεργάζεσθαι
ἕκαστος
ἠξίου
|
καὶ |
τἆλλα
τὰ
μέγιστα
σοφώτατος
εἶναι |
[40] |
κατέδαρθεν
ὥστε
μηδὲ
ὄναρ
ἰδεῖν,
|
καὶ |
τὰς
ἄλλας
νύκτας
τε
καὶ |
[36] |
τὴν
ἀξίαν
τῇ
ἀληθείᾳ
τιμᾶσθαι·
|
καὶ |
ταῦτά
γε
ἀγαθὸν
τοιοῦτον
ὅτι |
[27] |
νομίζω
κατὰ
τὸν
σὸν
λόγον,
|
καὶ |
ταῦτα
καὶ
διωμόσω
ἐν
τῇ |
[34] |
δὲ
οὐδὲν
ἄρα
τούτων
ποιήσω,
|
καὶ |
ταῦτα
κινδυνεύων,
ὡς
ἂν
δόξαιμι, |
[32] |
βουλευομένων,
φοβηθέντα
δεσμὸν
ἢ
θάνατον.
|
καὶ |
ταῦτα
μὲν
ἦν
ἔτι
δημοκρατουμένης |
[26] |
ἄπιστός
γ᾽
εἶ,
ὦ
Μέλητε,
|
καὶ |
ταῦτα
μέντοι,
ὡς
ἐμοὶ
δοκεῖς, |
[28] |
δοκεῖ
εἶναι
ἀπολογίας,
ἀλλὰ
ἱκανὰ
|
καὶ |
ταῦτα·
ὃ
δὲ
καὶ
ἐν |
[37] |
πρυτανείῳ
σιτήσεως.
ἴσως
οὖν
ὑμῖν
|
καὶ |
ταυτὶ
λέγων
παραπλησίως
δοκῶ
λέγειν |
[24] |
ὅτι
αὐτοῖς
τούτοις
ἀπεχθάνομαι,
ὃ
|
καὶ |
τεκμήριον
ὅτι
ἀληθῆ
λέγω
καὶ |
[40] |
ἐγὼ
ἀγαθὸν
πράξειν.
ἐννοήσωμεν
δὲ
|
καὶ |
τῇδε
ὡς
πολλὴ
ἐλπίς
ἐστιν |
[34] |
εἶναι
ἐμὲ
τούτων
οὐδὲν
ποιεῖν
|
καὶ |
τηλικόνδε
ὄντα
καὶ
τοῦτο
τοὔνομα |
[20] |
ἐμοὶ
πεποίηκεν
τό
τε
ὄνομα
|
καὶ |
τὴν
διαβολήν.
ἀκούετε
δή.
καὶ |
[37] |
λέγειν
ὥσπερ
περὶ
τοῦ
οἴκτου
|
καὶ |
τῆς
ἀντιβολήσεως,
ἀπαυθαδιζόμενος·
τὸ
δὲ |
[29] |
τιμῆς,
φρονήσεως
δὲ
καὶ
ἀληθείας
|
καὶ |
τῆς
ψυχῆς
ὅπως
ὡς
βελτίστη |
[37] |
ὄντων
τούτου
τιμησάμενος;
πότερον
δεσμοῦ;
|
(καὶ |
τί
με
δεῖ
ζῆν
ἐν |
[21] |
τί
ποτε
λέγει
ὁ
θεός,
|
καὶ |
τί
ποτε
αἰνίττεται;
ἐγὼ
γὰρ |
[29] |
ἔσται
ὡς
πλεῖστα,
(καὶ
δόξης
|
καὶ |
τιμῆς,
φρονήσεως
δὲ
καὶ
ἀληθείας |
[37] |
ὡς
ἄξιός
εἰμί
του
κακοῦ
|
καὶ |
τιμήσεσθαι
τοιούτου
τινὸς
ἐμαυτῷ.
τί |
[33] |
νυνὶ
αὐτοὺς
ἀναβαίνοντας
ἐμοῦ
κατηγορεῖν
|
καὶ |
τιμωρεῖσθαι·
εἰ
δὲ
μὴ
αὐτοὶ |
[33] |
αὐτῶν
οἱ
οἰκεῖοι,
νῦν
μεμνῆσθαι
|
καὶ |
τιμωρεῖσθαι.
πάντως
δὲ
πάρεισιν
αὐτῶν |
[41] |
διάγειν,
τίς
αὐτῶν
σοφός
ἐστιν
|
καὶ |
τίς
οἴεται
μέν,
ἔστιν
δ᾽ |
[38] |
ἐμοῦ
καταψηφισαμένους
θάνατον.
λέγω
δὲ
|
καὶ |
τόδε
πρὸς
τοὺς
αὐτοὺς
τούτους. |
[27] |
βούλει
ἀποκρίνεσθαι,
ἐγὼ
σοὶ
λέγω
|
καὶ |
τοῖς
ἄλλοις
τουτοισί.
ἀλλὰ
τὸ |
[26] |
εἰπὲ
ἔτι
σαφέστερον
καὶ
ἐμοὶ
|
καὶ |
τοῖς
ἀνδράσιν
(τουτοισί.
ἐγὼ
γὰρ |
[41] |
καὶ
ἔγωγε
τοῖς
καταψηφισαμένοις
μου
|
καὶ |
τοῖς
κατηγόροις
οὐ
πάνυ
χαλεπαίνω. |
[28] |
(δείσας
τὸ
ζῆν
κακὸς
ὢν
|
καὶ |
τοῖς
φίλοις
μὴ
τιμωρεῖν,
αὐτίκα” |
[23] |
γῆς”
καὶ
θεοὺς
μὴ
νομίζειν”
|
καὶ |
τὸν
ἥττω
λόγον
κρείττω
ποιεῖν” |
[19] |
τε
ὑπὸ
γῆς
καὶ
οὐράνια
|
καὶ |
τὸν
ἥττω
λόγον
κρείττω
(ποιῶν |
[18] |
τὰ
ὑπὸ
γῆς
πάντα
ἀνεζητηκὼς
|
καὶ |
τὸν
ἥττω
λόγον
κρείττω
(ποιῶν. |
[32] |
καὶ
βοώντων,
μετὰ
τοῦ
(νόμου
|
καὶ |
τοῦ
δικαίου
ᾤμην
μᾶλλόν
με |
[28] |
τοῦτο
ἀκούσας
τοῦ
μὲν
θανάτου
|
καὶ |
τοῦ
κινδύνου
ὠλιγώρησε,
πολὺ
δὲ |
[38] |
λόγων,
ἀλλὰ
τόλμης
καὶ
ἀναισχυντίας
|
καὶ |
τοῦ
μὴ
ἐθέλειν
λέγειν
πρὸς |
[28] |
δεῖν
ζῆν
καὶ
ἐξετάζοντα
ἐμαυτὸν
|
καὶ |
τοὺς
ἄλλους,
ἐνταῦθα
δὲ
φοβηθεὶς |
[27] |
ἐμαυτῷ
λέγοντος,
ἢ
ἐξαπατήσω
αὐτὸν
|
καὶ |
τοὺς
ἄλλους
τοὺς
ἀκούοντας;
οὗτος |
[22] |
τραγῳδιῶν
καὶ
τοὺς
τῶν
(διθυράμβων
|
καὶ |
τοὺς
ἄλλους,
ὡς
ἐνταῦθα
ἐπ᾽ |
[37] |
ἐγένεσθε
ἐνεγκεῖν
τὰς
ἐμὰς
(διατριβὰς
|
καὶ |
τοὺς
λόγους,
ἀλλ᾽
ὑμῖν
βαρύτεραι |
[18] |
τὰ
πρῶτά
μου
ψευδῆ
κατηγορημένα
|
καὶ |
τοὺς
πρώτους
κατηγόρους,
ἔπειτα
δὲ |
[22] |
ποιητὰς
τούς
τε
τῶν
τραγῳδιῶν
|
καὶ |
τοὺς
τῶν
(διθυράμβων
καὶ
τοὺς |
[18] |
ἔπειτα
δὲ
πρὸς
τὰ
ὕστερον
|
καὶ |
τοὺς
(ὑστέρους.
ἐμοῦ
γὰρ
πολλοὶ |
[24] |
ἀγαθὸν
καὶ
φιλόπολιν,
ὥς
φησι,
|
καὶ |
τοὺς
ὑστέρους
μετὰ
ταῦτα
πειράσομαι |
[25] |
εἰς
τοσοῦτον
ἀμαθίας
ἥκω
ὥστε
|
καὶ |
τοῦτ᾽
ἀγνοῶ,
ὅτι
ἐάν
τινα |
[26] |
γε
ἡ
πόλις
ἀλλὰ
ἑτέρους,
|
καὶ |
τοῦτ᾽
ἔστιν
ὅ
μοι
ἐγκαλεῖς, |
[28] |
εὖ
ἴστε
ὅτι
ἀληθές
ἐστιν.
|
καὶ |
τοῦτ᾽
ἔστιν
ὃ
ἐμὲ
αἱρεῖ, |
[19] |
(πράττομαι,
οὐδὲ
τοῦτο
ἀληθές.
ἐπεὶ
|
καὶ |
τοῦτό
γέ
μοι
δοκεῖ
καλὸν |
[34] |
οὐδὲν
ποιεῖν
καὶ
τηλικόνδε
ὄντα
|
καὶ |
τοῦτο
τοὔνομα
ἔχοντα,
εἴτ᾽
οὖν |
[22] |
εὑρήσοιμι
πολλὰ
καὶ
καλὰ
ἐπισταμένους.
|
καὶ |
τούτου
μὲν
οὐκ
ἐψεύσθην,
ἀλλ᾽ |
[18] |
τοὺς
ἀμφὶ
Ἄνυτον,
καίπερ
ὄντας
|
καὶ |
τούτους
δεινούς·
ἀλλ᾽
ἐκεῖνοι
δεινότεροι, |
[18] |
εἴη
αὐτὸ
δὲ
τοῦτο
σκοπεῖν
|
καὶ |
τούτῳ
τὸν
νοῦν
προσέχειν,
εἰ |
[33] |
ἀποκρινόμενος
ἀκούειν
ὧν
ἂν
λέγω.
|
καὶ |
τούτων
ἐγὼ
εἴτε
τις
χρηστὸς |
[21] |
ἡ
Πυθία
μηδένα
σοφώτερον
εἶναι.
|
καὶ |
τούτων
πέρι
ὁ
ἀδελφὸς
ὑμῖν |
[32] |
ἡ
ἀρχὴ
διὰ
ταχέων
κατελύθη.
|
καὶ |
(τούτων
ὑμῖν
ἔσονται
πολλοὶ
μάρτυρες. |
[41] |
τε
καὶ
Ραδάμανθυς
καὶ
Αἰακὸς
|
καὶ |
Τριπτόλεμος
καὶ
ἄλλοι
ὅσοι
τῶν |
[38] |
εἰρωνευομένῳ·
ἐάντ᾽
αὖ
λέγω
ὅτι
|
καὶ |
τυγχάνει
μέγιστον
ἀγαθὸν
ὂν
ἀνθρώπῳ |
[35] |
γὰρ
ἄν,
εἰ
πείθοιμι
ὑμᾶς
|
καὶ |
τῷ
δεῖσθαι
βιαζοίμην
ὀμωμοκότας,
θεοὺς |
[35] |
ἐμῶν
κατηγόρων,
καὶ
ὑμῖν
ἐπιτρέπω
|
καὶ |
τῷ
θεῷ
κρῖναι
περὶ
ἐμοῦ |
[17] |
ἐν
ἐκείνῃ
τῇ
φωνῇ
τε
|
καὶ |
τῷ
τρόπῳ
(ἔλεγον
ἐν
οἷσπερ |
[22] |
ἔχουσιν
ἔχειν.
ἀπεκρινάμην
οὖν
ἐμαυτῷ
|
καὶ |
τῷ
χρησμῷ
ὅτι
μοι
λυσιτελοῖ |
[25] |
ὦ
Μέλητε,
καὶ
περὶ
ἵππων
|
καὶ |
τῶν
ἄλλων
ἁπάντων
ζῴων;
πάντως |
[36] |
οἰκονομίας
καὶ
στρατηγιῶν
καὶ
δημηγοριῶν
|
καὶ |
τῶν
ἄλλων
ἀρχῶν
καὶ
συνωμοσιῶν |
[38] |
περὶ
ἀρετῆς
τοὺς
λόγους
ποιεῖσθαι
|
καὶ |
τῶν
ἄλλων
περὶ
ὧν
ὑμεῖς |
[23] |
καὶ
ἐρευνῶ
κατὰ
τὸν
θεὸν
|
καὶ |
τῶν
ἀστῶν
καὶ
ξένων
ἄν |
[35] |
πόλει
περιάπτειν,
ὥστ᾽
ἄν
τινα
|
καὶ |
τῶν
ξένων
(ὑπολαβεῖν
ὅτι
οἱ |
[24] |
Ἄνυτος
δὲ
ὑπὲρ
τῶν
δημιουργῶν
|
~καὶ |
(τῶν
πολιτικῶν,
Λύκων
δὲ
ὑπὲρ |
[22] |
τῷ
αὐτῷ
οἰόμενος
περιγεγονέναι
ᾧπερ
|
καὶ |
τῶν
πολιτικῶν.
τελευτῶν
οὖν
ἐπὶ |
[34] |
ὥστε
καὶ
οἰκεῖοί
μοί
εἰσι
|
καὶ |
ὑεῖς
γε,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι, |
[24] |
ὑμῖν,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τἀληθῆ,
|
καὶ |
ὑμᾶς
οὔτε
μέγα
οὔτε
μικρὸν |
[41] |
γε
τὰ
λεγόμενα
ἀληθῆ.
ἀλλὰ
|
καὶ |
ὑμᾶς
χρή,
ὦ
ἄνδρες
δικασταί, |
[39] |
χαλεπώτεροι
ἔσονται
ὅσῳ
νεώτεροί
εἰσιν,
|
καὶ |
ὑμεῖς
μᾶλλον
ἀγανακτήσετε.
εἰ
γὰρ |
[18] |
ἐλέγχειν
μηδενὸς
ἀποκρινομένου.
ἀξιώσατε
οὖν
|
καὶ |
ὑμεῖς,
ὥσπερ
ἐγὼ
λέγω,
διττούς |
[24] |
δὲ
τοῦτο
οὕτως
ἔχει,
πειράσομαι
|
καὶ |
ὑμῖν
ἐπιδεῖξαι.
καί
μοι
δεῦρο, |
[35] |
ὡς
οὐδεὶς
τῶν
ἐμῶν
κατηγόρων,
|
καὶ |
ὑμῖν
ἐπιτρέπω
καὶ
τῷ
θεῷ |
[19] |
οὕτως
γενέσθαι,
εἴ
τι
ἄμεινον
|
καὶ |
ὑμῖν
καὶ
ἐμοί,
καὶ
πλέον |
[34] |
δ᾽
οὖν
δόξαν
καὶ
ἐμοὶ
|
καὶ |
ὑμῖν
καὶ
ὅλῃ
τῇ
πόλει |
[29] |
ὦ,
οὐ
μὴ
παύσωμαι
φιλοσοφῶν
|
καὶ |
ὑμῖν
παρακελευόμενός
τε
καὶ
ἐνδεικνύμενος |
[35] |
μέλλει
ἐμοί
τε
ἄριστα
εἶναι
|
καὶ |
ὑμῖν.
(τὸ
μὲν
μὴ
ἀγανακτεῖν, |
[32] |
με
καὶ
ἀπάγειν
τῶν
ῥητόρων,
|
καὶ |
ὑμῶν
κελευόντων
καὶ
βοώντων,
μετὰ |
[21] |
τε
ἑταῖρος
ἦν
ἐκ
νέου
|
καὶ |
ὑμῶν
τῷ
πλήθει
ἑταῖρός
τε |
[28] |
τάττοντος,
ὡς
ἐγὼ
ᾠήθην
τε
|
καὶ |
ὑπέλαβον,
φιλοσοφοῦντά
με
δεῖν
ζῆν |
[23] |
ἐνδείκνυμαι
ὅτι
οὐκ
ἔστι
σοφός.
|
καὶ |
ὑπὸ
ταύτης
τῆς
ἀσχολίας
οὔτε |
[23] |
τινὸς
ἀξία
ἐστὶν
καὶ
οὐδενός.
|
καὶ |
φαίνεται
τοῦτον
λέγειν
τὸν
Σωκράτη, |
[29] |
καὶ
ἐάν
τις
ὑμῶν
ἀμφισβητήσῃ
|
καὶ |
φῇ
ἐπιμελεῖσθαι,
οὐκ
εὐθὺς
ἀφήσω |
[28] |
ἡ
τῶν
πολλῶν
διαβολή
τε
|
καὶ |
φθόνος.
ἃ
δὴ
πολλοὺς
καὶ |
[24] |
πρὸς
δὲ
Μέλητον
τὸν
ἀγαθὸν
|
καὶ |
φιλόπολιν,
ὥς
φησι,
καὶ
τοὺς |
[29] |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
ἀσπάζομαι
μὲν
|
καὶ |
φιλῶ,
πείσομαι
δὲ
μᾶλλον
τῷ |
[34] |
ἐλεηθείη,
καὶ
ἄλλους
τῶν
οἰκείων
|
καὶ |
φίλων
πολλούς,
ἐγὼ
δὲ
οὐδὲν |
[19] |
ἀξιῶ
ὑμᾶς
ἀλλήλους
διδάσκειν
τε
|
καὶ |
φράζειν,
ὅσοι
ἐμοῦ
πώποτε
ἀκηκόατε |
[36] |
ἑαυτοῦ
ἐπιμεληθείη
ὅπως
ὡς
βέλτιστος
|
καὶ |
φρονιμώτατος
ἔσοιτο,
μήτε
τῶν
τῆς |
[39] |
κατεῖχον,
ὑμεῖς
δὲ
οὐκ
ᾐσθάνεσθε·
|
καὶ |
χαλεπώτεροι
ἔσονται
ὅσῳ
νεώτεροί
εἰσιν, |
[27] |
ὃ
ἐγώ
φημί
σε
αἰνίττεσθαι
|
καὶ |
χαριεντίζεσθαι,
θεοὺς
οὐχ
ἡγούμενον
φάναι |
[20] |
ἀπολιπόντας
σφίσιν
συνεῖναι
χρήματα
διδόντας
|
καὶ |
χάριν
προσειδέναι.
ἐπεὶ
καὶ
ἄλλος |
[19] |
ὡς
ἐγὼ
παιδεύειν
ἐπιχειρῶ
ἀνθρώπους
|
καὶ |
χρήματα
(πράττομαι,
οὐδὲ
τοῦτο
ἀληθές. |
[25] |
οἱ
δὲ
πολλοὶ
ἐάνπερ
συνῶσι
|
καὶ |
χρῶνται
ἵπποις,
διαφθείρουσιν;
οὐχ
οὕτως |
[29] |
τὴν
τάξιν.
δεινόν
τἂν
εἴη,
|
καὶ |
ὡς
ἀληθῶς
τότ᾽
ἄν
με |
[32] |
ἀνδρὸς
ἀγαθοῦ
ἐβοήθουν
τοῖς
δικαίοις
|
καὶ |
ὥσπερ
χρὴ
τοῦτο
περὶ
πλείστου |