Page |
[21] |
τινι
αὐτῷ
τούτῳ
σοφώτερος
εἶναι,
|
ὅτι |
ἃ
μὴ
οἶδα
οὐδὲ
οἴομαι |
[33] |
ὑμῖν
τὴν
ἀλήθειαν
ἐγὼ
εἶπον·
|
ὅτι |
ἀκούοντες
χαίρουσιν
ἐξεταζομένοις
τοῖς
οἰομένοις |
[28] |
καὶ
πρὸς
πολλούς,
εὖ
ἴστε
|
ὅτι |
ἀληθές
ἐστιν.
καὶ
τοῦτ᾽
ἔστιν |
[24] |
τούτοις
ἀπεχθάνομαι,
ὃ
καὶ
τεκμήριον
|
ὅτι |
ἀληθῆ
λέγω
καὶ
ὅτι
αὕτη |
[36] |
καὶ
ταῦτά
γε
ἀγαθὸν
τοιοῦτον
|
ὅτι |
ἂν
πρέποι
ἐμοί.
τί
οὖν |
[21] |
μὲν
(καὶ)
λυπούμενος
καὶ
δεδιὼς
|
ὅτι |
ἀπηχθανόμην,
ὅμως
δὲ
ἀναγκαῖον
ἐδόκει |
[24] |
τεκμήριον
ὅτι
ἀληθῆ
λέγω
καὶ
|
ὅτι |
αὕτη
ἐστὶν
ἡ
διαβολὴ
ἡ |
[17] |
λέγειν.
τὸ
γὰρ
μὴ
αἰσχυνθῆναι
|
ὅτι |
αὐτίκα
ὑπ᾽
ἐμοῦ
ἐξελεγχθήσονται
ἔργῳ, |
[24] |
οὐδ᾽
ὑποστειλάμενος.
καίτοι
οἶδα
σχεδὸν
|
ὅτι |
αὐτοῖς
τούτοις
ἀπεχθάνομαι,
ὃ
καὶ |
[31] |
θεὸς
ὑμῖν
ἐπιπέμψειεν
κηδόμενος
ὑμῶν.
|
ὅτι |
δ᾽
ἐγὼ
τυγχάνω
ὢν
τοιοῦτος |
[31] |
ἂν
οὖν
δόξειεν
ἄτοπον
εἶναι,
|
ὅτι |
δὴ
ἐγὼ
ἰδίᾳ
μὲν
ταῦτα |
[26] |
δαιμόνια
καινά;
οὐ
ταῦτα
λέγεις
|
ὅτι |
διδάσκων
διαφθείρω;
πάνυ
μὲν
οὖν |
[23] |
αὐτοὺς
ἐρωτᾷ
ὅτι
ποιῶν
καὶ
|
ὅτι |
διδάσκων,
ἔχουσι
μὲν
οὐδὲν
εἰπεῖν |
[26] |
διδάσκειν
καὶ
νουθετεῖν·
δῆλον
γὰρ
|
ὅτι |
ἐὰν
μάθω,
παύσομαι
ὅ
γε |
[25] |
ἥκω
ὥστε
καὶ
τοῦτ᾽
ἀγνοῶ,
|
ὅτι |
ἐάν
τινα
μοχθηρὸν
ποιήσω
τῶν |
[27] |
τὴν
γραφὴν
ταύτην
ἢ
ἀπορῶν
|
ὅτι |
ἐγκαλοῖς
ἐμοὶ
ἀληθὲς
ἀδίκημα·
ὅπως |
[29] |
τούτοις
ἀφίοιτε,
εἴποιμ᾽
ἂν
ὑμῖν
|
ὅτι |
ἐγὼ
ὑμᾶς,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι, |
[36] |
ἀλλὰ
παντὶ
δῆλον
τοῦτό
γε,
|
ὅτι |
εἰ
μὴ
ἀνέβη
Ἄνυτος
καὶ |
[32] |
λόγῳ
ἀλλ᾽
ἔργῳ
αὖ
ἐνεδειξάμην
|
ὅτι |
ἐμοὶ
θανάτου
μὲν
μέλει,
εἰ |
[34] |
δοκῶ
πρὸς
τοῦτον
λέγειν
λέγων
|
ὅτι |
ἐμοί,
ὦ
ἄριστε,
εἰσὶν
μέν |
[26] |
τοῦτ᾽
ἔστιν
ὅ
μοι
ἐγκαλεῖς,
|
ὅτι |
ἑτέρους,
ἢ
παντάπασί
με
φῂς |
[22] |
εἰπεῖν,
τούτους
δέ
γ᾽
ᾔδη
|
ὅτι |
εὑρήσοιμι
πολλὰ
καὶ
καλὰ
ἐπισταμένους. |
[23] |
τῷ
χρησμῷ
τούτῳ
τοῦτο
λέγειν,
|
ὅτι |
ἡ
ἀνθρωπίνη
σοφία
ὀλίγου
τινὸς |
[41] |
ἀλλά
μοι
δῆλόν
ἐστι
τοῦτο,
|
ὅτι |
ἤδη
τεθνάναι
καὶ
ἀπηλλάχθαι
πραγμάτων |
[40] |
ἑαυτοῦ
βίῳ,
οἶμαι
ἂν
μὴ
|
ὅτι |
ἰδιώτην
τινά,
ἀλλὰ
τὸν
μέγαν |
[38] |
ὡς
εἰρωνευομένῳ·
ἐάντ᾽
αὖ
λέγω
|
ὅτι |
καὶ
τυγχάνει
μέγιστον
ἀγαθὸν
ὂν |
[29] |
οὖν
τῶν
κακῶν
ὧν
οἶδα
|
ὅτι |
κακά
ἐστιν,
ἃ
μὴ
οἶδα |
[29] |
βελτίονι
καὶ
θεῷ
καὶ
ἀνθρώπῳ,
|
ὅτι |
κακὸν
καὶ
αἰσχρόν
ἐστιν
οἶδα. |
[26] |
τοὺς
νεωτέρους;
ἢ
δῆλον
δὴ
|
ὅτι |
κατὰ
τὴν
γραφὴν
ἣν
ἐγράψω |
[23] |
οἴομαι
οὐκ
ἂν
ἐθέλοιεν
λέγειν,
|
ὅτι |
κατάδηλοι
γίγνονται
προσποιούμενοι
μὲν
εἰδέναι, |
[36] |
ἄξιός
εἰμι
παθεῖν
ἢ
ἀποτεῖσαι,
|
ὅτι |
μαθὼν
ἐν
τῷ
βίῳ
οὐχ |
[34] |
παιδία
τε
αὑτοῦ
ἀναβιβασάμενος
ἵνα
|
ὅτι |
μάλιστα
ἐλεηθείη,
καὶ
ἄλλους
τῶν |
[36] |
τῇ
ὑμετέρᾳ
παρακελεύσει;
οὐκ
ἔσθ᾽
|
ὅτι |
μᾶλλον,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
πρέπει |
[29] |
δεδίασι
δ᾽
ὡς
εὖ
εἰδότες
|
(ὅτι |
μέγιστον
τῶν
κακῶν
ἐστι.
καίτοι |
[26] |
μὲν
ἤδη
δῆλον
(οὑγὼ
ἔλεγον,
|
ὅτι |
Μελήτῳ
τούτων
οὔτε
μέγα
οὔτε |
[33] |
τι
μαθεῖν
ἢ
ἀκοῦσαι
ἰδίᾳ
|
ὅτι |
μὴ
καὶ
οἱ
ἄλλοι
πάντες, |
[27] |
νομίζει;
οὐκ
ἔστιν.
ὡς
ὤνησας
|
ὅτι |
μόγις
ἀπεκρίνω
ὑπὸ
τουτωνὶ
ἀναγκαζόμενος. |
[31] |
ἐμοῦ
πολλάκις
ἀκηκόατε
πολλαχοῦ
λέγοντος,
|
ὅτι |
μοι
θεῖόν
τι
καὶ
(δαιμόνιον |
[22] |
οὖν
ἐμαυτῷ
καὶ
τῷ
χρησμῷ
|
ὅτι |
μοι
λυσιτελοῖ
ὥσπερ
ἔχω
ἔχειν. |
[36] |
Ἀθηναῖοι,
~ἐπὶ
τούτῳ
(τῷ
γεγονότι,
|
ὅτι |
μου
κατεψηφίσασθε,
ἄλλα
τέ
μοι |
[33] |
τινὲς
αὐτῶν
πρεσβύτεροι
γενόμενοι
ἔγνωσαν
|
ὅτι |
νέοις
οὖσιν
αὐτοῖς
ἐγὼ
κακὸν |
[35] |
τινα
καὶ
τῶν
ξένων
(ὑπολαβεῖν
|
ὅτι |
οἱ
διαφέροντες
Ἀθηναίων
εἰς
ἀρετήν, |
[31] |
δὲ
ὁρᾶτε
δὴ
καὶ
αὐτοὶ
|
ὅτι |
οἱ
κατήγοροι
τἆλλα
πάντα
ἀναισχύντως |
[25] |
ὤν,
ὥστε
σὺ
μὲν
ἔγνωκας
|
ὅτι |
οἱ
μὲν
κακοὶ
κακόν
τι |
[21] |
οὔ·
κἄπειτα
ἐπειρώμην
αὐτῷ
δεικνύναι
|
ὅτι |
οἴοιτο
μὲν
εἶναι
σοφός,
εἴη |
[24] |
αὐτοὺς
βελτίους
ποιεῖ;
δῆλον
γὰρ
|
ὅτι |
οἶσθα,
μέλον
γέ
σοι.
τὸν |
[37] |
ἐξελαυνομένῳ
ζῆν.
εὖ
γὰρ
οἶδ᾽
|
ὅτι |
ὅποι
ἂν
ἔλθω,
λέγοντος
ἐμοῦ |
[21] |
ἦν
Χαιρεφῶν,
ὡς
σφοδρὸς
ἐφ᾽
|
ὅτι |
ὁρμήσειεν.
καὶ
δή
ποτε
καὶ |
[28] |
τούτῳ
ἂν
δίκαιον
λόγον
ἀντείποιμι,
|
ὅτι |
οὐ
καλῶς
λέγεις,
ὦ
ἄνθρωπε, |
[29] |
δικαίως
εἰσάγοι
τις
εἰς
δικαστήριον,
|
ὅτι |
οὐ
νομίζω
θεοὺς
εἶναι
ἀπειθῶν |
[22] |
τῶν
ποιητῶν
ἐν
ὀλίγῳ
τοῦτο,
|
ὅτι |
οὐ
σοφίᾳ
ποιοῖεν
(ἃ
ποιοῖεν, |
[32] |
μοι
τὰ
συμβεβηκότα,
ἵνα
εἰδῆτε
|
ὅτι |
οὐδ᾽
ἂν
ἑνὶ
ὑπεικάθοιμι
παρὰ |
[18] |
οὐδενός.
ὃ
δὲ
πάντων
ἀλογώτατον,
|
ὅτι |
οὐδὲ
τὰ
(ὀνόματα
οἷόν
τε |
[25] |
σαφῶς
ἀποφαίνεις
τὴν
σαυτοῦ
ἀμέλειαν,
|
ὅτι |
οὐδέν
σοι
μεμέληκεν
περὶ
ὧν |
[23] |
ἐστιν,
ὅστις
ὥσπερ
Σωκράτης
ἔγνωκεν
|
ὅτι |
οὐδενὸς
ἄξιός
ἐστι
τῇ
ἀληθείᾳ |
[25] |
γάρ,
ὦ
Μέλητε,
ἱκανῶς
ἐπιδείκνυσαι
|
ὅτι |
οὐδεπώποτε
ἐφρόντισας
τῶν
νέων,
καὶ |
[33] |
οἱ
ἄλλοι
πάντες,
εὖ
ἴστε
|
ὅτι |
οὐκ
ἀληθῆ
λέγει.
ἀλλὰ
διὰ |
[29] |
του
φαίην
εἶναι,
τούτῳ
ἄν,
|
ὅτι |
οὐκ
εἰδὼς
ἱκανῶς
περὶ
τῶν |
[30] |
ὅπως
ὡς
ἀρίστη
ἔσται,
λέγων
|
ὅτι |
οὐκ
ἐκ
χρημάτων
ἀρετὴ
γίγνεται, |
[41] |
ὀνειδίζετε
αὐτοῖς
ὥσπερ
ἐγὼ
ὑμῖν,
|
ὅτι |
οὐκ
ἐπιμελοῦνται
ὧν
δεῖ,
καὶ |
[23] |
δοκῇ,
τῷ
θεῷ
βοηθῶν
ἐνδείκνυμαι
|
ὅτι |
οὐκ
ἔστι
σοφός.
καὶ
ὑπὸ |
[41] |
ἕν
τι
τοῦτο
διανοεῖσθαι
ἀληθές,
|
ὅτι |
(οὐκ
ἔστιν
ἀνδρὶ
ἀγαθῷ
κακὸν |
[39] |
ἐπισχήσειν
τοῦ
ὀνειδίζειν
τινὰ
ὑμῖν
|
ὅτι |
οὐκ
ὀρθῶς
ζῆτε,
οὐ
καλῶς |
[23] |
ποιούμενος,
ὥσπερ
ἂν
εἰ>
εἴποι
|
ὅτι |
οὗτος
ὑμῶν,
ὦ
ἄνθρωποι,
σοφώτατός |
[21] |
μαντεῖον
καὶ
ἀποφανῶν
τῷ
χρησμῷ
|
ὅτι |
οὑτοσὶ
ἐμοῦ
σοφώτερός
ἐστι,
σὺ |
[23] |
καὶ
ἐπειδάν
τις
αὐτοὺς
ἐρωτᾷ
|
ὅτι |
ποιῶν
καὶ
ὅτι
διδάσκων,
ἔχουσι |
[28] |
καὶ
ἐν
τοῖς
ἔμπροσθεν
ἔλεγον,
|
ὅτι |
πολλή
μοι
ἀπέχθεια
γέγονεν
καὶ |
[35] |
ἐπιτρέπειν,
ἀλλὰ
τοῦτο
αὐτὸ
ἐνδείκνυσθαι,
|
ὅτι |
πολὺ
μᾶλλον
καταψηφιεῖσθε
τοῦ
τὰ |
[38] |
ὁρᾶτε
γὰρ
δὴ
τὴν
ἡλικίαν
|
ὅτι |
πόρρω
ἤδη
ἐστὶ
τοῦ
βίου |
[24] |
τίς
ἐστιν.
ὁρᾷς,
ὦ
Μέλητε,
|
ὅτι |
σιγᾷς
καὶ
οὐκ
ἔχεις
εἰπεῖν; |
[24] |
τεκμήριον
οὗ
δὴ
ἐγὼ
λέγω,
|
ὅτι |
σοι
οὐδὲν
μεμέληκεν;
ἀλλ᾽
εἰπέ, |
[24] |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
ἀδικεῖν
φημι
Μέλητον,
|
ὅτι |
σπουδῇ
χαριεντίζεται,
ῥᾳδίως
εἰς
ἀγῶνα |
[34] |
τὸν
ὀρθόν
τε
καὶ
δίκαιον,
|
ὅτι |
συνίσασι
Μελήτῳ
μὲν
ψευδομένῳ,
ἐμοὶ |
[26] |
γραμμάτων
εἶναι
ὥστε
οὐκ
εἰδέναι
|
ὅτι |
τὰ
Ἀναξαγόρου
βιβλία
τοῦ
Κλαζομενίου |
[23] |
τῶν
φιλοσοφούντων
πρόχειρα
ταῦτα
λέγουσιν,
|
ὅτι |
τὰ
μετέωρα
καὶ
τὰ
ὑπὸ |
[30] |
κεκτῆσθαι
ἀρετήν,
~(φάναι
δέ,
ὀνειδιῶ
|
ὅτι |
τὰ
πλείστου
ἄξια
περὶ
ἐλαχίστου |
[36] |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι;
ἢ
δῆλον
|
ὅτι |
τῆς
ἀξίας;
τί
οὖν;
τί |
[39] |
ταῖς
μάχαις
πολλάκις
δῆλον
γίγνεται
|
ὅτι |
τό
γε
ἀποθανεῖν
ἄν
τις |
[19] |
διαλεγομένου,
καὶ
ἐκ
τούτου
γνώσεσθε
|
ὅτι |
τοιαῦτ᾽
ἐστὶ
καὶ
τἆλλα
περὶ |
[21] |
ἐμαυτὸν
δ᾽
οὖν
ἀπιὼν
ἐλογιζόμην
|
ὅτι |
τούτου
μὲν
τοῦ
ἀνθρώπου
ἐγὼ |
[38] |
ὑμῶν.
~ἐάν
τε
αὖ
λέγω
|
ὅτι |
τῷ
θεῷ
ἀπειθεῖν
τοῦτ᾽
ἐστὶν |
[37] |
εἰμι
ὥστε
μὴ
δύνασθαι
λογίζεσθαι
|
ὅτι |
ὑμεῖς
μὲν
ὄντες
πολῖταί
μου |
[29] |
ἐντυγχάνω
ὑμῶν,
λέγων
οἷάπερ
εἴωθα,
|
ὅτι |
ὦ
ἄριστε
ἀνδρῶν,
Ἀθηναῖος
ὤν, |