Page |
[30] |
ὑμῖν
ἐμοῦ
καταψηφισάμενοι.
ἐὰν
γάρ
|
με |
ἀποκτείνητε,
οὐ
ῥᾳδίως
ἄλλον
τοιοῦτον |
[30] |
τοῦτο.
εὖ
γὰρ
ἴστε,
ἐάν
|
με |
ἀποκτείνητε
τοιοῦτον
ὄντα
οἷον
ἐγὼ |
[18] |
οἰήθητε
δεῖν
πρὸς
ἐκείνους
πρῶτόν
|
με |
ἀπολογήσασθαι·
καὶ
γὰρ
ὑμεῖς
ἐκείνων |
[37] |
κἂν
μὲν
τούτους
ἀπελαύνω,
οὗτοί
|
με |
αὐτοὶ
ἐξελῶσι
πείθοντες
τοὺς
πρεσβυτέρους· |
[37] |
τιμησάμενος;
πότερον
δεσμοῦ;
(καὶ
τί
|
με |
δεῖ
ζῆν
ἐν
δεσμωτηρίῳ,
δουλεύοντα |
[39] |
καὶ
οὔπω
ἔρχομαι
οἷ
ἐλθόντα
|
με |
δεῖ
τεθνάναι.
ἀλλά
μοι,
ὦ |
[32] |
καὶ
τοῦ
δικαίου
ᾤμην
μᾶλλόν
|
με |
δεῖν
διακινδυνεύειν
ἢ
μεθ᾽
ὑμῶν |
[28] |
ᾠήθην
τε
καὶ
ὑπέλαβον,
φιλοσοφοῦντά
|
με |
δεῖν
ζῆν
καὶ
ἐξετάζοντα
ἐμαυτὸν |
[24] |
γὰρ
δὴ
τοὺς
νέους
ἀδικεῖν
|
με |
διαφθείροντα.
ἐγὼ
δέ
γε,
ὦ |
[29] |
καὶ
ὡς
ἀληθῶς
τότ᾽
ἄν
|
με |
δικαίως
εἰσάγοι
τις
εἰς
δικαστήριον, |
[19] |
ᾗ
δὴ
καὶ
πιστεύων
Μέλητός
|
με |
ἐγράψατο
τὴν
γραφὴν
ταύτην.
εἶεν· |
[23] |
λέγεσθαι,
σοφὸς
εἶναι·
οἴονται
γάρ
|
με |
ἑκάστοτε
οἱ
παρόντες
ταῦτα
αὐτὸν |
[22] |
ἐκείνην
τὴν
σοφίαν
(ἀποκρύπτειν·
ὥστε
|
με |
ἐμαυτὸν
ἀνερωτᾶν
ὑπὲρ
τοῦ
χρησμοῦ |
[40] |
ἐν
ἄλλοις
λόγοις
πολλαχοῦ
δή
|
με |
ἐπέσχε
λέγοντα
μεταξύ·
νῦν
δὲ |
[30] |
ἢ
μή,
καὶ
ἢ
ἀφίετέ
|
με |
ἢ
μή,
ὡς
ἐμοῦ
οὐκ |
[27] |
χαριεντίζεσθαι,
θεοὺς
οὐχ
ἡγούμενον
φάναι
|
με |
θεοὺς
αὖ
ἡγεῖσθαι
πάλιν,
ἐπειδήπερ |
[32] |
ἐψηφισάμην·
καὶ
ἑτοίμων
ὄντων
ἐνδεικνύναι
|
με |
καὶ
ἀπάγειν
τῶν
ῥητόρων,
καὶ |
[27] |
ἀναγκαζόμενος.
οὐκοῦν
δαιμόνια
μὲν
φῄς
|
με |
καὶ
νομίζειν
καὶ
διδάσκειν,
εἴτ᾽ |
[36] |
δὲ
δέομαι.
εἰ
οὖν
δεῖ
|
με |
κατὰ
τὸ
δίκαιον
τῆς
ἀξίας |
[19] |
χαλεπὸν
εἶναι,
καὶ
οὐ
πάνυ
|
με |
λανθάνει
οἷόν
ἐστιν.
ὅμως
τοῦτο |
[29] |
τ᾽
εἶναι
τὸ
μὴ
ἀποκτεῖναί
|
με, |
λέγων
πρὸς
ὑμᾶς
ὡς
εἰ |
[26] |
δύναμαι
μαθεῖν
πότερον
λέγεις
διδάσκειν
|
με |
νομίζειν
εἶναί
τινας
θεούς
καὶ |
[29] |
οὐδὲ
φεύξομαι·
ὥστε
οὐδ᾽
εἴ
|
(με |
νῦν
ὑμεῖς
ἀφίετε
Ἀνύτῳ
ἀπιστήσαντες, |
[28] |
ἄνδρες
(Ἀθηναῖοι,
εἰ
ὅτε
μέν
|
με |
οἱ
ἄρχοντες
ἔταττον,
οὓς
ὑμεῖς |
[32] |
πολλοὶ
μάρτυρες.
ἆρ᾽
οὖν
ἄν
|
με |
οἴεσθε
τοσάδε
ἔτη
διαγενέσθαι
εἰ |
[38] |
πρὸς
τοὺς
αὐτοὺς
τούτους.
ἴσως
|
με |
οἴεσθε,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
ἀπορίᾳ |
[29] |
τοῦτο
πράττων,
ἀποθανῇ”
εἰ
οὖν
|
με, |
ὅπερ
εἶπον,
ἐπὶ
τούτοις
ἀφίοιτε, |
[31] |
οἱ
νυστάζοντες
ἐγειρόμενοι,
κρούσαντες
ἄν
|
με, |
πειθόμενοι
Ἀνύτῳ,
ῥᾳδίως
ἂν
ἀποκτείναιτε, |
[32] |
ἐγένετο,
οἱ
τριάκοντα
αὖ
μεταπεμψάμενοί
|
με |
πέμπτον
αὐτὸν
εἰς
τὴν
θόλον |
[19] |
καὶ
ἐμοί,
καὶ
πλέον
τί
|
με |
ποιῆσαι
ἀπολογούμενον·
οἶμαι
δὲ
αὐτὸ |
[34] |
ταῦτα
ἐννοήσας
αὐθαδέστερον
ἂν
πρός
|
με |
σχοίη
καὶ
ὀργισθεὶς
αὐτοῖς
τούτοις |
[31] |
ἣ
ὅταν
γένηται,
ἀεὶ
ἀποτρέπει
|
με |
τοῦτο
ὃ
ἂν
μέλλω
πράττειν, |
[38] |
καὶ
Κριτόβουλος
καὶ
Ἀπολλόδωρος
κελεύουσί
|
με |
τριάκοντα
μνῶν
τιμήσασθαι,
αὐτοὶ
δ᾽ |
[26] |
δὲ
δὴ
λέγε
ἡμῖν,
πῶς
|
με |
φῂς
διαφθείρειν,
ὦ
Μέλητε,
τοὺς |
[26] |
ἐγκαλεῖς,
ὅτι
ἑτέρους,
ἢ
παντάπασί
|
με |
φῂς
οὔτε
αὐτὸν
νομίζειν
θεοὺς |
[37] |
μοι
τούτου
τιμήσαιτε.
πολλὴ
μεντἄν
|
με |
φιλοψυχία
ἔχοι,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι, |
[35] |
ἡμῶν
εὐσεβοῖεν.
μὴ
οὖν
ἀξιοῦτέ
|
με, |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τοιαῦτα
δεῖν |