Page |
[41] |
τούτου
πράγματα·
οὐδὲ
τὰ
ἐμὰ
|
νῦν |
ἀπὸ
τοῦ
αὐτομάτου
γέγονεν,
ἀλλά |
[36] |
οὖν,
ὡς
ἐμοὶ
δοκῶ,
καὶ
|
νῦν |
ἀποπέφευγα,
καὶ
οὐ
μόνον
ἀποπέφευγα, |
[39] |
Δία
ἢ
οἵαν
ἐμὲ
ἀπεκτόνατε·
|
νῦν |
γὰρ
τοῦτο
εἴργασθε
οἰόμενοι
μὲν |
[20] |
ἱππικῶν
τις
ἢ
τῶν
γεωργικῶν·
|
νῦν |
δ᾽
ἐπειδὴ
ἀνθρώπω
ἐστόν,
τίνα |
[37] |
κρίνειν
ἀλλὰ
πολλάς,
ἐπείσθητε
ἄν·
|
νῦν |
δ᾽
οὐ
ῥᾴδιον
ἐν
χρόνῳ |
[31] |
παρεκελευόμην,
εἶχον
ἄν
τινα
λόγον·
|
νῦν |
δὲ
ὁρᾶτε
δὴ
καὶ
αὐτοὶ |
[38] |
ἐκτείσειν,
οὐδὲν
γὰρ
ἂν
ἐβλάβην·
|
νῦν |
δὲ
οὐ
γὰρ
ἔστιν,
εἰ |
[40] |
δή
με
ἐπέσχε
λέγοντα
μεταξύ·
|
νῦν |
δὲ
οὐδαμοῦ
περὶ
ταύτην
τὴν |
[36] |
ὀλίγον
ἔσεσθαι
ἀλλὰ
παρὰ
πολύ·
|
νῦν |
δέ,
ὡς
ἔοικεν,
εἰ
τριάκοντα |
[24] |
αἴτια
(ταῦτά
ἐστιν.
καὶ
ἐάντε
|
νῦν |
ἐάντε
αὖθις
ζητήσητε
ταῦτα,
οὕτως |
[39] |
ἔσονται
ὑμᾶς
(οἱ
ἐλέγχοντες,
οὓς
|
νῦν |
ἐγὼ
κατεῖχον,
ὑμεῖς
δὲ
οὐκ |
[39] |
τοῦ
θάττονος,
τῆς
κακίας.
καὶ
|
νῦν |
ἐγὼ
μὲν
ἄπειμι
ὑφ᾽
ὑμῶν |
[39] |
(θᾶττον
γὰρ
θανάτου
θεῖ.
καὶ
|
νῦν |
ἐγὼ
μὲν
ἅτε
βραδὺς
ὢν |
[17] |
τούτου
ἕνεκα.
ἔχει
γὰρ
οὑτωσί.
|
νῦν |
ἐγὼ
πρῶτον
ἐπὶ
δικαστήριον
ἀναβέβηκα, |
[33] |
κακὸν
ἐπεπόνθεσαν
αὐτῶν
οἱ
οἰκεῖοι,
|
νῦν |
μεμνῆσθαι
καὶ
τιμωρεῖσθαι.
πάντως
δὲ |
[29] |
πρὸς
ταῦτα
εἴποιτε·
ὦ
Σώκρατες,
|
νῦν |
μὲν
Ἀνύτῳ
οὐ
πεισόμεθα
ἀλλ᾽ |
[38] |
κινδύνου
πρᾶξαι
οὐδὲν
ἀνελεύθερον,
οὔτε
|
νῦν |
μοι
μεταμέλει
οὕτως
ἀπολογησαμένῳ,
ἀλλὰ |
[26] |
Μέλητε,
τούτων
τῶν
θεῶν
ὧν
|
νῦν |
ὁ
λόγος
ἐστίν,
εἰπὲ
ἔτι |
[30] |
ποιεῖ,
ἄνδρα
ἀδίκως
ἐπιχειρεῖν
ἀποκτεινύναι.
|
νῦν |
οὖν,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
πολλοῦ |
[34] |
μάρτυρα·
εἰ
δὲ
τότε
ἐπελάθετο,
|
νῦν |
παρασχέσθω
ἐγὼ
παραχωρῶ
καὶ
λεγέτω |
[23] |
οὖν
ἐγὼ
μὲν
ἔτι
καὶ
|
νῦν |
περιιὼν
ζητῶ
καὶ
ἐρευνῶ
κατὰ |
[30] |
πολὺ
μᾶλλον
ποιεῖν
ἃ
οὑτοσὶ
|
νῦν |
ποιεῖ,
ἄνδρα
ἀδίκως
ἐπιχειρεῖν
ἀποκτεινύναι. |
[18] |
οἷσπερ
ἐτεθράμμην,
~καὶ
δὴ
καὶ
|
νῦν |
τοῦτο
ὑμῶν
δέομαι
δίκαιον,
ὥς |
[29] |
φεύξομαι·
ὥστε
οὐδ᾽
εἴ
(με
|
νῦν |
ὑμεῖς
ἀφίετε
Ἀνύτῳ
ἀπιστήσαντες,
ὃς |