Page |
[38] |
δὲ
τοῦτο
οὐ
(πρὸς
πάντας
|
ὑμᾶς, |
ἀλλὰ
πρὸς
τοὺς
ἐμοῦ
καταψηφισαμένους |
[19] |
τοὺς
πολλοὺς
παρέχομαι,
καὶ
ἀξιῶ
|
ὑμᾶς |
ἀλλήλους
διδάσκειν
τε
καὶ
φράζειν, |
[18] |
δὲ
φθόνῳ
καὶ
διαβολῇ
χρώμενοι
|
ὑμᾶς |
ἀνέπειθον
οἱ
δὲ
καὶ
αὐτοὶ |
[34] |
αὐθαδιζόμενος,
ὦ
ἄνδρες
(Ἀθηναῖοι,
οὐδ᾽
|
ὑμᾶς |
ἀτιμάζων,
ἀλλ᾽
εἰ
μὲν
θαρραλέως |
[30] |
οὐκ
ἐμὲ
μείζω
βλάψετε
ἢ
|
ὑμᾶς |
αὐτούς·
ἐμὲ
μὲν
γὰρ
οὐδὲν |
[40] |
ἐμοὶ
γάρ,
ὦ
ἄνδρες
δικασταί
|
ὑμᾶς |
γὰρ
δικαστὰς
καλῶν
ὀρθῶς
ἂν |
[21] |
ἕνεκα
ταῦτα
λέγω·
μέλλω
γὰρ
|
ὑμᾶς |
διδάξειν
ὅθεν
μοι
ἡ
διαβολὴ |
[30] |
πόλει
προστεθηκέναι
τοιοῦτόν
τινα,
ὃς
|
ὑμᾶς |
ἐγείρων
καὶ
πείθων
καὶ
ὀνειδίζων |
[35] |
ἡμᾶς
ἐθίζειν
ὑμᾶς
ἐπιορκεῖν
οὔθ᾽
|
ὑμᾶς |
ἐθίζεσθαι·
οὐδέτεροι
γὰρ
ἂν
ἡμῶν |
[35] |
θεοὺς
ἂν
διδάσκοιμι
μὴ
ἡγεῖσθαι
|
ὑμᾶς |
εἶναι,
καὶ
ἀτεχνῶς
ἀπολογούμενος
κατηγοροίην |
[17] |
ὥσπερ
μειρακίῳ
πλάττοντι
λόγους
εἰς
|
ὑμᾶς |
εἰσιέναι.
καὶ
μέντοι
καὶ
πάνυ, |
[41] |
ταὐτὰ
ταῦτα
λυποῦντες
ἅπερ
ἐγὼ
|
ὑμᾶς |
ἐλύπουν,
ἐὰν
ὑμῖν
δοκῶσιν
ἢ |
[18] |
ταύτῃ
τῇ
ἡλικίᾳ
λέγοντες
πρὸς
|
ὑμᾶς |
ἐν
ᾗ
ἂν
μάλιστα
ἐπιστεύσατε, |
[38] |
λόγων
ἑαλωκέναι
τοιούτων
οἷς
ἂν
|
ὑμᾶς |
ἔπεισα,
εἰ
ᾤμην
δεῖν
ἅπαντα |
[35] |
οὔκουν
χρὴ
οὔτε
ἡμᾶς
ἐθίζειν
|
ὑμᾶς |
ἐπιορκεῖν
οὔθ᾽
ὑμᾶς
ἐθίζεσθαι·
οὐδέτεροι |
[35] |
εἶναι,
οὔτ᾽
ἂν
ἡμεῖς
ποιῶμεν,
|
ὑμᾶς |
ἐπιτρέπειν,
ἀλλὰ
τοῦτο
αὐτὸ
ἐνδείκνυσθαι, |
[17] |
ἐν
ᾧ
ἔλεγον
ὡς
χρῆν
|
ὑμᾶς |
εὐλαβεῖσθαι
μὴ
ὑπ᾽
ἐμοῦ
ἐξαπατηθῆτε |
[18] |
γὰρ
πολλοὶ
κατήγοροι
γεγόνασι
πρὸς
|
ὑμᾶς |
καὶ
πάλαι
πολλὰ
ἤδη
ἔτη |
[35] |
σαφῶς
γὰρ
ἄν,
εἰ
πείθοιμι
|
ὑμᾶς |
καὶ
τῷ
δεῖσθαι
βιαζοίμην
ὀμωμοκότας, |
[39] |
ὡς
ἐγώ
φημι.
πλείους
ἔσονται
|
ὑμᾶς |
(οἱ
ἐλέγχοντες,
οὓς
νῦν
ἐγὼ |
[24] |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τἀληθῆ,
καὶ
|
ὑμᾶς |
οὔτε
μέγα
οὔτε
μικρὸν
ἀποκρυψάμενος |
[27] |
ὑμεῖς
δέ,
ὅπερ
(κατ᾽
ἀρχὰς
|
ὑμᾶς |
παρῃτησάμην,
μέμνησθέ
μοι
μὴ
θορυβεῖν |
[36] |
νενίκηκεν
Ὀλυμπίασιν·
ὁ
μὲν
γὰρ
|
ὑμᾶς |
ποιεῖ
εὐδαίμονας
δοκεῖν
εἶναι,
ἐγὼ |
[35] |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τοιαῦτα
δεῖν
πρὸς
|
ὑμᾶς |
πράττειν
ἃ
μήτε
ἡγοῦμαι
καλὰ |
[24] |
αὕτη
ἔστω
ἱκανὴ
ἀπολογία
πρὸς
|
ὑμᾶς· |
πρὸς
δὲ
Μέλητον
τὸν
ἀγαθὸν |
[22] |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι
δεῖ
γὰρ
πρὸς
|
ὑμᾶς |
τἀληθῆ
λέγειν
ἦ
μὴν
ἐγὼ |
[38] |
τοῦ
μὴ
ἐθέλειν
λέγειν
πρὸς
|
ὑμᾶς |
τοιαῦτα
οἷ᾽
ἂν
ὑμῖν
μὲν |
[37] |
εἶναι
μηδένα
ἀδικεῖν
ἀνθρώπων,
ἀλλὰ
|
ὑμᾶς |
τοῦτο
οὐ
πείθω·
ὀλίγον
γὰρ |
[35] |
γάρ,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
οὔτε
|
ὑμᾶς |
χρὴ
ποιεῖν
τοὺς
δοκοῦντας
καὶ |
[41] |
τὰ
λεγόμενα
ἀληθῆ.
ἀλλὰ
καὶ
|
ὑμᾶς |
χρή,
ὦ
ἄνδρες
δικασταί,
εὐέλπιδας |
[29] |
εἴποιμ᾽
ἂν
ὑμῖν
ὅτι
ἐγὼ
|
ὑμᾶς, |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
ἀσπάζομαι
μὲν |
[29] |
μὴ
ἀποκτεῖναί
με,
λέγων
πρὸς
|
ὑμᾶς |
ὡς
εἰ
διαφευξοίμην
ἤδη
(ἂν) |
[31] |
ἂν
ἀπολώλη
καὶ
οὔτ᾽
ἂν
|
ὑμᾶς |
ὠφελήκη
(οὐδὲν
οὔτ᾽
ἂν
ἐμαυτόν. |