HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
ἔγνωσαν 1
ἐγράψατο 2
ἐγράψω 2
ἐγὼ 82
ἐγώ 12
ἔγωγε 9
Ἔγωγε 1

Fréquences [« »]
72 εἰ
71 εἶναι
73 τῶν
82 ἐγὼ
83 ὅτι
84 ἢ
87 ἂν

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Apologie de Socrate

ἐγὼ

Page

[40]   σημεῖον, εἰ μή τι ἔμελλον ἐγὼ ἀγαθὸν πράξειν. ἐννοήσωμεν δὲ καὶ

[21]   ἡ διαβολὴ γέγονεν. ταῦτα γὰρ ἐγὼ ἀκούσας ἐνεθυμούμην οὑτωσί· τί ποτε

[38]   πείθειν δὲ οὐ ῥᾴδιον. καὶ ἐγὼ ἅμα οὐκ εἴθισμαι ἐμαυτὸν ἀξιοῦν

[34]   αὐτὸ τὸ τοῦ Ὁμήρου, οὐδ᾽ ἐγὼ ἀπὸ δρυὸς οὐδ᾽ ἀπὸ πέτρης’

[40]   κέρδος ἂν εἴη ὁ θάνατος ἐγὼ γὰρ ἂν οἶμαι, εἴ τινα

[21]   θεός, καὶ τί ποτε αἰνίττεται; ἐγὼ γὰρ δὴ οὔτε μέγα οὔτε

[26]   ἐμοὶ καὶ τοῖς ἀνδράσιν (τουτοισί. ἐγὼ γὰρ οὐ δύναμαι μαθεῖν πότερον

[32]   μὲν καὶ δικανικά, ἀληθῆ δέ. ἐγὼ γάρ, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ἄλλην

[20]   πᾶσαν ὑμῖν τὴν ἀλήθειαν ἐρῶ. ἐγὼ γάρ, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, δι᾽

[20]   τέχνην καὶ οὕτως ἐμμελῶς διδάσκει. ἐγὼ γοῦν καὶ αὐτὸς ἐκαλλυνόμην τε

[30]   ἄλλος τίς που μεγάλα κακά, ἐγὼ δ᾽ οὐκ οἴομαι, ἀλλὰ πολὺ

[17]   τῶν ἐμῶν κατηγόρων, οὐκ οἶδα· ἐγὼ δ᾽ οὖν καὶ αὐτὸς ὑπ᾽

[29]   οἴεσθαι εἰδέναι ἃ οὐκ οἶδεν; ἐγὼ δ᾽ ὦ ἄνδρες, τούτῳ καὶ

[24]   τοὺς νέους ἀδικεῖν με διαφθείροντα. ἐγὼ δέ γε, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,

[36]   ὁ μὲν τροφῆς οὐδὲν δεῖται, ἐγὼ δὲ δέομαι. εἰ οὖν δεῖ

[25]   (ἑαυτῶν, οἱ δὲ ἀγαθοὶ ἀγαθόν, ἐγὼ δὲ δὴ εἰς τοσοῦτον ἀμαθίας

[36]   μοι ὁ ἀνὴρ θανάτου. εἶεν· ἐγὼ δὲ δὴ τίνος ὑμῖν ἀντιτιμήσομαι,

[33]   ἐμέ φασιν ἐμοὺς μαθητὰς εἶναι. ἐγὼ δὲ διδάσκαλος μὲν οὐδενὸς πώποτ᾽

[36]   ὑμᾶς ποιεῖ εὐδαίμονας δοκεῖν εἶναι, ἐγὼ δὲ (εἶναι, καὶ ὁ μὲν

[25]   καλοὺς κἀγαθοὺς ποιοῦσι πλὴν ἐμοῦ, ἐγὼ δὲ μόνος διαφθείρω. οὕτω λέγεις;

[34]   τῶν οἰκείων καὶ φίλων πολλούς, ἐγὼ δὲ οὐδὲν ἄρα τούτων ποιήσω,

[28]   ἐξ οὗ κινδυνεύεις νυνὶ ἀποθανεῖν; ἐγὼ δὲ τούτῳ ἂν δίκαιον λόγον

[21]   οἴεταί τι εἰδέναι οὐκ εἰδώς, ἐγὼ δέ, ὥσπερ οὖν οὐκ οἶδα,

[32]   εἰς Σαλαμῖνα καὶ ἤγαγον Λέοντα, ἐγὼ δὲ ᾠχόμην ἀπιὼν οἴκαδε. καὶ

[33]   ἂν ἄλλος (ἀνθρώπων οὐδείς. ~ἀλλ᾽ ἐγὼ διὰ παντὸς τοῦ βίου δημοσίᾳ

[38]   εἰ μὴ ἄρα ὅσον ἂν ἐγὼ δυναίμην ἐκτεῖσαι, τοσούτου βούλεσθέ μοι

[33]   Ἀθηναῖοι, πᾶσαν ὑμῖν τὴν ἀλήθειαν ἐγὼ εἶπον· ὅτι ἀκούοντες χαίρουσιν ἐξεταζομένοις

[33]   ὧν ἂν λέγω. καὶ τούτων ἐγὼ εἴτε τις χρηστὸς γίγνεται εἴτε

[37]   τοιοῦτον ἀλλὰ τοιόνδε μᾶλλον. πέπεισμαι ἐγὼ ἑκὼν εἶναι μηδένα ἀδικεῖν ἀνθρώπων,

[24]   τῶν ῥητόρων· ὥστε, ὅπερ ἀρχόμενος ἐγὼ ἔλεγον, θαυμάζοιμ᾽ ἂν εἰ οἷός

[22]   ὑμᾶς τἀληθῆ λέγειν ἦ μὴν ἐγὼ ἔπαθόν τι τοιοῦτον· οἱ μὲν

[42]   ἐὰν (ταῦτα ποιῆτε, δίκαια πεπονθὼς ἐγὼ ἔσομαι ὑφ᾽ ὑμῶν αὐτός τε

[34]   δή, ὦ ἄνδρες· ἃ μὲν ἐγὼ ἔχοιμ᾽ ἂν ἀπολογεῖσθαι, σχεδόν ἐστι

[34]   ἀτιμάζων, ἀλλ᾽ εἰ μὲν θαρραλέως ἐγὼ ἔχω πρὸς θάνατον ἢ μή,

[34]   ὅδε ἀδελφός. καὶ ἄλλους πολλοὺς ἐγὼ ἔχω ὑμῖν εἰπεῖν, ὧν τινα

[20]   ἐστι Πάριος ἐνθάδε σοφὸς ὃν ἐγὼ ᾐσθόμην ἐπιδημοῦντα· ἔτυχον γὰρ προσελθὼν

[31]   δόξειεν ἄτοπον εἶναι, ὅτι δὴ ἐγὼ ἰδίᾳ μὲν ταῦτα συμβουλεύω περιιὼν

[33]   ἔγνωσαν ὅτι νέοις οὖσιν αὐτοῖς ἐγὼ κακὸν πώποτέ τι συνεβούλευσα, νυνὶ

[39]   ὑμᾶς (οἱ ἐλέγχοντες, οὓς νῦν ἐγὼ κατεῖχον, ὑμεῖς δὲ οὐκ ᾐσθάνεσθε·

[18]   ἀξιώσατε οὖν καὶ ὑμεῖς, ὥσπερ ἐγὼ λέγω, διττούς μου τοὺς κατηγόρους

[17]   ῥήτωρ. οὗτοι μὲν οὖν, ὥσπερ ἐγὼ λέγω, ἤ τι ἢ οὐδὲν

[18]   ἑτέρους δὲ (τοὺς πάλαι οὓς ἐγὼ λέγω, καὶ οἰήθητε δεῖν πρὸς

[24]   καὶ ἱκανὸν τεκμήριον οὗ δὴ ἐγὼ λέγω, ὅτι σοι οὐδὲν μεμέληκεν;

[24]   οὔτε μέγα οὔτε μικρὸν ἀποκρυψάμενος ἐγὼ λέγω οὐδ᾽ ὑποστειλάμενος. καίτοι οἶδα

[30]   με ἀποκτείνητε τοιοῦτον ὄντα οἷον ἐγὼ λέγω, οὐκ ἐμὲ μείζω βλάψετε

[18]   καὶ οὐδὲν ἀληθὲς λέγοντες, οὓς ἐγὼ μᾶλλον φοβοῦμαι ἢ τοὺς ἀμφὶ

[39]   θάττονος, τῆς κακίας. καὶ νῦν ἐγὼ μὲν ἄπειμι ὑφ᾽ ὑμῶν θανάτου

[39]   γὰρ θανάτου θεῖ. καὶ νῦν ἐγὼ μὲν ἅτε βραδὺς ὢν καὶ

[41]   ἄν τις δέξαιτ᾽ ἂν ὑμῶν; ἐγὼ μὲν γὰρ πολλάκις ἐθέλω τεθνάναι

[23]   ἀληθείᾳ πρὸς σοφίαν” ταῦτ᾽ οὖν ἐγὼ μὲν ἔτι καὶ νῦν περιιὼν

[37]   μεγάλας διαβολὰς ἀπολύεσθαι. πεπεισμένος δὴ ἐγὼ μηδένα ἀδικεῖν πολλοῦ δέω ἐμαυτόν

[32]   χρόνῳ πᾶσιν ὑμῖν ἔδοξεν. τότ᾽ ἐγὼ μόνος τῶν πρυτάνεων ἠναντιώθην ὑμῖν

[30]   ἀλλ᾽ ἀκούειν· καὶ γάρ, ὡς ἐγὼ οἶμαι, ὀνήσεσθε ἀκούοντες. μέλλω γὰρ

[41]   πάθη πρὸς τὰ ἐκείνων ὡς ἐγὼ οἶμαι, οὐκ ἂν ἀηδὲς εἴη

[28]   θεὸς οὖσα, οὑτωσί πως, ὡς ἐγὼ οἶμαι· ὦ παῖ, εἰ τιμωρήσεις

[30]   ὁ θεός, εὖ ἴστε, καὶ ἐγὼ οἴομαι οὐδέν πω ὑμῖν μεῖζον

[33]   πάρεισιν αὐτῶν πολλοὶ ἐνταυθοῖ οὓς ἐγὼ ὁρῶ, πρῶτον μὲν Κρίτων οὑτοσί,

[32]   πλείστους ἀναπλῆσαι αἰτιῶν. τότε μέντοι ἐγὼ (οὐ λόγῳ ἀλλ᾽ ἔργῳ αὖ

[19]   ἄλλην πολλὴν φλυαρίαν φλυαροῦντα, ὧν ἐγὼ οὐδὲν οὔτε μέγα οὔτε μικρὸν

[28]   ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ὡς μὲν ἐγὼ οὐκ ἀδικῶ κατὰ τὴν Μελήτου

[22]   οὐκ ἐψεύσθην, ἀλλ᾽ ἠπίσταντο ἃ ἐγὼ οὐκ ἠπιστάμην καί μου ταύτῃ

[28]   ἄλλο μηδὲν πρὸ τοῦ αἰσχροῦ. ἐγὼ οὖν δεινὰ ἂν εἴην εἰργασμένος,

[19]   γ᾽ εἴ τινος ἀκηκόατε ὡς ἐγὼ παιδεύειν ἐπιχειρῶ ἀνθρώπους καὶ χρήματα

[31]   ἴστε, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, εἰ ἐγὼ πάλαι ἐπεχείρησα πράττειν τὰ πολιτικὰ

[34]   δὲ τότε ἐπελάθετο, νῦν παρασχέσθω ἐγὼ παραχωρῶ καὶ λεγέτω εἴ τι

[31]   ἢ ᾔτησα. ἱκανὸν γάρ, οἶμαι, ἐγὼ παρέχομαι τὸν μάρτυρα ὡς ἀληθῆ

[30]   ὑπηρεσίαν. οὐδὲν γὰρ ἄλλο πράττων ἐγὼ περιέρχομαι ἢ πείθων ὑμῶν καὶ

[35]   ἔσονται, αἰσχρὸν ἂν εἴη· οἵουσπερ ἐγὼ πολλάκις ἑώρακά τινας ὅταν κρίνωνται,

[17]   ἕνεκα. ἔχει γὰρ οὑτωσί. νῦν ἐγὼ πρῶτον ἐπὶ δικαστήριον ἀναβέβηκα, ἔτη

[21]   τις τῶν πολιτικῶν πρὸς ὃν ἐγὼ σκοπῶν τοιοῦτόν τι ἔπαθον, ὦ

[27]   εἰ μὴ σὺ βούλει ἀποκρίνεσθαι, ἐγὼ σοὶ λέγω καὶ τοῖς ἄλλοις

[21]   ὅτι τούτου μὲν τοῦ ἀνθρώπου ἐγὼ σοφώτερός εἰμι· κινδυνεύει μὲν γὰρ

[20]   Σώκρατες, Πάριος, πέντε μνῶν” καὶ ἐγὼ τὸν Εὔηνον ἐμακάρισα εἰ ὡς

[31]   ἐπιπέμψειεν κηδόμενος ὑμῶν. ὅτι δ᾽ ἐγὼ τυγχάνω ὢν τοιοῦτος οἷος ὑπὸ

[41]   ἄνδρες, ταὐτὰ ταῦτα λυποῦντες ἅπερ ἐγὼ ὑμᾶς ἐλύπουν, ἐὰν ὑμῖν δοκῶσιν

[29]   ἀφίοιτε, εἴποιμ᾽ ἂν ὑμῖν ὅτι ἐγὼ ὑμᾶς, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ἀσπάζομαι

[40]   τί οὖν αἴτιον εἶναι ὑπολαμβάνω; ἐγὼ ὑμῖν ἐρῶ· κινδυνεύει γάρ μοι

[41]   μηδὲν ὄντες, ὀνειδίζετε αὐτοῖς ὥσπερ ἐγὼ ὑμῖν, ὅτι οὐκ ἐπιμελοῦνται ὧν

[24]   ἂν εἰ οἷός τ᾽ εἴην ἐγὼ ὑμῶν ταύτην τὴν διαβολὴν ἐξελέσθαι

[30]   ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πολλοῦ δέω ἐγὼ ὑπὲρ ἐμαυτοῦ ἀπολογεῖσθαι, ὥς τις

[19]   τοιούτων σοφός ἐστιν μή πως ἐγὼ ὑπὸ Μελήτου τοσαύτας δίκας φεύγοιμι

[28]   τοῦ δὲ θεοῦ τάττοντος, ὡς ἐγὼ ᾠήθην τε καὶ ὑπέλαβον, φιλοσοφοῦντά

Page
[40]	σημεῖον, εἰ μή τι ἔμελλον	ἐγὼ	ἀγαθὸν πράξειν. ἐννοήσωμεν δὲ καὶ
[21]	ἡ διαβολὴ γέγονεν. ταῦτα γὰρ	ἐγὼ	ἀκούσας ἐνεθυμούμην οὑτωσί· τί ποτε
[38]	πείθειν δὲ οὐ ῥᾴδιον. καὶ	ἐγὼ	ἅμα οὐκ εἴθισμαι ἐμαυτὸν ἀξιοῦν
[34]	αὐτὸ τὸ τοῦ Ὁμήρου, οὐδ᾽	ἐγὼ	ἀπὸ δρυὸς οὐδ᾽ ἀπὸ πέτρης’
[40]	κέρδος ἂν εἴη ὁ θάνατος	ἐγὼ	γὰρ ἂν οἶμαι, εἴ τινα
[21]	θεός, καὶ τί ποτε αἰνίττεται;	ἐγὼ	γὰρ δὴ οὔτε μέγα οὔτε
[26]	ἐμοὶ καὶ τοῖς ἀνδράσιν (τουτοισί.	ἐγὼ	γὰρ οὐ δύναμαι μαθεῖν πότερον
[32]	μὲν καὶ δικανικά, ἀληθῆ δέ.	ἐγὼ	γάρ, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ἄλλην
[20]	πᾶσαν ὑμῖν τὴν ἀλήθειαν ἐρῶ.	ἐγὼ	γάρ, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, δι᾽
[20]	τέχνην καὶ οὕτως ἐμμελῶς διδάσκει.	ἐγὼ	γοῦν καὶ αὐτὸς ἐκαλλυνόμην τε
[30]	ἄλλος τίς που μεγάλα κακά,	ἐγὼ	δ᾽ οὐκ οἴομαι, ἀλλὰ πολὺ
[17]	τῶν ἐμῶν κατηγόρων, οὐκ οἶδα·	ἐγὼ	δ᾽ οὖν καὶ αὐτὸς ὑπ᾽
[29]	οἴεσθαι εἰδέναι ἃ οὐκ οἶδεν;	ἐγὼ	δ᾽ ὦ ἄνδρες, τούτῳ καὶ
[24]	τοὺς νέους ἀδικεῖν με διαφθείροντα.	ἐγὼ	δέ γε, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[36]	ὁ μὲν τροφῆς οὐδὲν δεῖται,	ἐγὼ	δὲ δέομαι. εἰ οὖν δεῖ
[25]	(ἑαυτῶν, οἱ δὲ ἀγαθοὶ ἀγαθόν,	ἐγὼ	δὲ δὴ εἰς τοσοῦτον ἀμαθίας
[36]	μοι ὁ ἀνὴρ θανάτου. εἶεν·	ἐγὼ	δὲ δὴ τίνος ὑμῖν ἀντιτιμήσομαι,
[33]	ἐμέ φασιν ἐμοὺς μαθητὰς εἶναι.	ἐγὼ	δὲ διδάσκαλος μὲν οὐδενὸς πώποτ᾽
[36]	ὑμᾶς ποιεῖ εὐδαίμονας δοκεῖν εἶναι,	ἐγὼ	δὲ (εἶναι, καὶ ὁ μὲν
[25]	καλοὺς κἀγαθοὺς ποιοῦσι πλὴν ἐμοῦ,	ἐγὼ	δὲ μόνος διαφθείρω. οὕτω λέγεις;
[34]	τῶν οἰκείων καὶ φίλων πολλούς,	ἐγὼ	δὲ οὐδὲν ἄρα τούτων ποιήσω,
[28]	ἐξ οὗ κινδυνεύεις νυνὶ ἀποθανεῖν;	ἐγὼ	δὲ τούτῳ ἂν δίκαιον λόγον
[21]	οἴεταί τι εἰδέναι οὐκ εἰδώς,	ἐγὼ	δέ, ὥσπερ οὖν οὐκ οἶδα,
[32]	εἰς Σαλαμῖνα καὶ ἤγαγον Λέοντα,	ἐγὼ	δὲ ᾠχόμην ἀπιὼν οἴκαδε. καὶ
[33]	ἂν ἄλλος (ἀνθρώπων οὐδείς. ~ἀλλ᾽	ἐγὼ	διὰ παντὸς τοῦ βίου δημοσίᾳ
[38]	εἰ μὴ ἄρα ὅσον ἂν	ἐγὼ	δυναίμην ἐκτεῖσαι, τοσούτου βούλεσθέ μοι
[33]	Ἀθηναῖοι, πᾶσαν ὑμῖν τὴν ἀλήθειαν	ἐγὼ	εἶπον· ὅτι ἀκούοντες χαίρουσιν ἐξεταζομένοις
[33]	ὧν ἂν λέγω. καὶ τούτων	ἐγὼ	εἴτε τις χρηστὸς γίγνεται εἴτε
[37]	τοιοῦτον ἀλλὰ τοιόνδε μᾶλλον. πέπεισμαι	ἐγὼ	ἑκὼν εἶναι μηδένα ἀδικεῖν ἀνθρώπων,
[24]	τῶν ῥητόρων· ὥστε, ὅπερ ἀρχόμενος	ἐγὼ	ἔλεγον, θαυμάζοιμ᾽ ἂν εἰ οἷός
[22]	ὑμᾶς τἀληθῆ λέγειν ἦ μὴν	ἐγὼ	ἔπαθόν τι τοιοῦτον· οἱ μὲν
[42]	ἐὰν (ταῦτα ποιῆτε, δίκαια πεπονθὼς	ἐγὼ	ἔσομαι ὑφ᾽ ὑμῶν αὐτός τε
[34]	δή, ὦ ἄνδρες· ἃ μὲν	ἐγὼ	ἔχοιμ᾽ ἂν ἀπολογεῖσθαι, σχεδόν ἐστι
[34]	ἀτιμάζων, ἀλλ᾽ εἰ μὲν θαρραλέως	ἐγὼ	ἔχω πρὸς θάνατον ἢ μή,
[34]	ὅδε ἀδελφός. καὶ ἄλλους πολλοὺς	ἐγὼ	ἔχω ὑμῖν εἰπεῖν, ὧν τινα
[20]	ἐστι Πάριος ἐνθάδε σοφὸς ὃν	ἐγὼ	ᾐσθόμην ἐπιδημοῦντα· ἔτυχον γὰρ προσελθὼν
[31]	δόξειεν ἄτοπον εἶναι, ὅτι δὴ	ἐγὼ	ἰδίᾳ μὲν ταῦτα συμβουλεύω περιιὼν
[33]	ἔγνωσαν ὅτι νέοις οὖσιν αὐτοῖς	ἐγὼ	κακὸν πώποτέ τι συνεβούλευσα, νυνὶ
[39]	ὑμᾶς (οἱ ἐλέγχοντες, οὓς νῦν	ἐγὼ	κατεῖχον, ὑμεῖς δὲ οὐκ ᾐσθάνεσθε·
[18]	ἀξιώσατε οὖν καὶ ὑμεῖς, ὥσπερ	ἐγὼ	λέγω, διττούς μου τοὺς κατηγόρους
[17]	ῥήτωρ. οὗτοι μὲν οὖν, ὥσπερ	ἐγὼ	λέγω, ἤ τι ἢ οὐδὲν
[18]	ἑτέρους δὲ (τοὺς πάλαι οὓς	ἐγὼ	λέγω, καὶ οἰήθητε δεῖν πρὸς
[24]	καὶ ἱκανὸν τεκμήριον οὗ δὴ	ἐγὼ	λέγω, ὅτι σοι οὐδὲν μεμέληκεν;
[24]	οὔτε μέγα οὔτε μικρὸν ἀποκρυψάμενος	ἐγὼ	λέγω οὐδ᾽ ὑποστειλάμενος. καίτοι οἶδα
[30]	με ἀποκτείνητε τοιοῦτον ὄντα οἷον	ἐγὼ	λέγω, οὐκ ἐμὲ μείζω βλάψετε
[18]	καὶ οὐδὲν ἀληθὲς λέγοντες, οὓς	ἐγὼ	μᾶλλον φοβοῦμαι ἢ τοὺς ἀμφὶ
[39]	θάττονος, τῆς κακίας. καὶ νῦν	ἐγὼ	μὲν ἄπειμι ὑφ᾽ ὑμῶν θανάτου
[39]	γὰρ θανάτου θεῖ. καὶ νῦν	ἐγὼ	μὲν ἅτε βραδὺς ὢν καὶ
[41]	ἄν τις δέξαιτ᾽ ἂν ὑμῶν;	ἐγὼ	μὲν γὰρ πολλάκις ἐθέλω τεθνάναι
[23]	ἀληθείᾳ πρὸς σοφίαν” ταῦτ᾽ οὖν	ἐγὼ	μὲν ἔτι καὶ νῦν περιιὼν
[37]	μεγάλας διαβολὰς ἀπολύεσθαι. πεπεισμένος δὴ	ἐγὼ	μηδένα ἀδικεῖν πολλοῦ δέω ἐμαυτόν
[32]	χρόνῳ πᾶσιν ὑμῖν ἔδοξεν. τότ᾽	ἐγὼ	μόνος τῶν πρυτάνεων ἠναντιώθην ὑμῖν
[30]	ἀλλ᾽ ἀκούειν· καὶ γάρ, ὡς	ἐγὼ	οἶμαι, ὀνήσεσθε ἀκούοντες. μέλλω γὰρ
[41]	πάθη πρὸς τὰ ἐκείνων ὡς	ἐγὼ	οἶμαι, οὐκ ἂν ἀηδὲς εἴη
[28]	θεὸς οὖσα, οὑτωσί πως, ὡς	ἐγὼ	οἶμαι· ὦ παῖ, εἰ τιμωρήσεις
[30]	ὁ θεός, εὖ ἴστε, καὶ	ἐγὼ	οἴομαι οὐδέν πω ὑμῖν μεῖζον
[33]	πάρεισιν αὐτῶν πολλοὶ ἐνταυθοῖ οὓς	ἐγὼ	ὁρῶ, πρῶτον μὲν Κρίτων οὑτοσί,
[32]	πλείστους ἀναπλῆσαι αἰτιῶν. τότε μέντοι	ἐγὼ	(οὐ λόγῳ ἀλλ᾽ ἔργῳ αὖ
[19]	ἄλλην πολλὴν φλυαρίαν φλυαροῦντα, ὧν	ἐγὼ	οὐδὲν οὔτε μέγα οὔτε μικρὸν
[28]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ὡς μὲν	ἐγὼ	οὐκ ἀδικῶ κατὰ τὴν Μελήτου
[22]	οὐκ ἐψεύσθην, ἀλλ᾽ ἠπίσταντο ἃ	ἐγὼ	οὐκ ἠπιστάμην καί μου ταύτῃ
[28]	ἄλλο μηδὲν πρὸ τοῦ αἰσχροῦ.	ἐγὼ	οὖν δεινὰ ἂν εἴην εἰργασμένος,
[19]	γ᾽ εἴ τινος ἀκηκόατε ὡς	ἐγὼ	παιδεύειν ἐπιχειρῶ ἀνθρώπους καὶ χρήματα
[31]	ἴστε, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, εἰ	ἐγὼ	πάλαι ἐπεχείρησα πράττειν τὰ πολιτικὰ
[34]	δὲ τότε ἐπελάθετο, νῦν παρασχέσθω	ἐγὼ	παραχωρῶ καὶ λεγέτω εἴ τι
[31]	ἢ ᾔτησα. ἱκανὸν γάρ, οἶμαι,	ἐγὼ	παρέχομαι τὸν μάρτυρα ὡς ἀληθῆ
[30]	ὑπηρεσίαν. οὐδὲν γὰρ ἄλλο πράττων	ἐγὼ	περιέρχομαι ἢ πείθων ὑμῶν καὶ
[35]	ἔσονται, αἰσχρὸν ἂν εἴη· οἵουσπερ	ἐγὼ	πολλάκις ἑώρακά τινας ὅταν κρίνωνται,
[17]	ἕνεκα. ἔχει γὰρ οὑτωσί. νῦν	ἐγὼ	πρῶτον ἐπὶ δικαστήριον ἀναβέβηκα, ἔτη
[21]	τις τῶν πολιτικῶν πρὸς ὃν	ἐγὼ	σκοπῶν τοιοῦτόν τι ἔπαθον, ὦ
[27]	εἰ μὴ σὺ βούλει ἀποκρίνεσθαι,	ἐγὼ	σοὶ λέγω καὶ τοῖς ἄλλοις
[21]	ὅτι τούτου μὲν τοῦ ἀνθρώπου	ἐγὼ	σοφώτερός εἰμι· κινδυνεύει μὲν γὰρ
[20]	Σώκρατες, Πάριος, πέντε μνῶν” καὶ	ἐγὼ	τὸν Εὔηνον ἐμακάρισα εἰ ὡς
[31]	ἐπιπέμψειεν κηδόμενος ὑμῶν. ὅτι δ᾽	ἐγὼ	τυγχάνω ὢν τοιοῦτος οἷος ὑπὸ
[41]	ἄνδρες, ταὐτὰ ταῦτα λυποῦντες ἅπερ	ἐγὼ	ὑμᾶς ἐλύπουν, ἐὰν ὑμῖν δοκῶσιν
[29]	ἀφίοιτε, εἴποιμ᾽ ἂν ὑμῖν ὅτι	ἐγὼ	ὑμᾶς, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ἀσπάζομαι
[40]	τί οὖν αἴτιον εἶναι ὑπολαμβάνω;	ἐγὼ	ὑμῖν ἐρῶ· κινδυνεύει γάρ μοι
[41]	μηδὲν ὄντες, ὀνειδίζετε αὐτοῖς ὥσπερ	ἐγὼ	ὑμῖν, ὅτι οὐκ ἐπιμελοῦνται ὧν
[24]	ἂν εἰ οἷός τ᾽ εἴην	ἐγὼ	ὑμῶν ταύτην τὴν διαβολὴν ἐξελέσθαι
[30]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πολλοῦ δέω	ἐγὼ	ὑπὲρ ἐμαυτοῦ ἀπολογεῖσθαι, ὥς τις
[19]	τοιούτων σοφός ἐστιν μή πως	ἐγὼ	ὑπὸ Μελήτου τοσαύτας δίκας φεύγοιμι
[28]	τοῦ δὲ θεοῦ τάττοντος, ὡς	ἐγὼ	ᾠήθην τε καὶ ὑπέλαβον, φιλοσοφοῦντά

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 16/06/2005